ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΩΧΑΝΕΝΤ ΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΩΧΑΝΕΝΤ ΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΗΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το 1824, μετά από πρόσκληση του Σουλτάνου Μαχμούτ, ο Μωχάμεντ Άλη (αλλιώς Μεχμέτ Αλή), έστειλε τον γιο του Ιμπραήμ με ισχυρό στρατό και στόλο, προκειμένου να υποτάξει την επαναστατημένη Ελλάδα.

Ως τότε οι επαναστατημένοι Έλληνες μετά από μία σειρά νικών, τόσο στην θάλασσα, όσο και στην ξηρά (π.χ. Βαλτέτσι, Τριπολιτσά, Δερβενάκια, ναυμαχία του Γέροντα), είχαν καταφέρει να απελευθερώσουν όλη σχεδόν την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και πολλά νησιά του Αιγαίου.

(Όμως παρά τις μέχρι τότε επιτυχίες τους οι Έλληνες άρχισαν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ τους την περίοδο 1823-1825, όπου οι πολιτικοί πολέμησαν τους στρατιωτικούς ηγέτες, και στο τέλος αυτού πολλοί οπλαρχηγοί, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Ανδρούτσος,  ηττήθηκαν και φυλακίστηκαν.

Έτσι η χώρα έμεινε ακέφαλη από ικανή στρατιωτική ηγεσία, ακριβώς λίγο πριν την εισβολή του Ιμπραήμ, ενώ οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί που ήταν τότε στην εξουσία δεν είχαν ιδέα από στρατιωτικά ζητήματα και πώς να αντιμετωπίσουν την νέα απειλή που παρουσιάστηκε στην χώρα.

Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να έχουν την απόλυτη εξουσία, ο προσωπικός τους πλουτισμός εις βάρος του λαού, ενώ ήταν παράλληλα και «πιόνια» των ξένων δυτικών δυνάμεων μέσω των πολλών δανείων που είχαν λάβει από αυτές).

Ως το 1824 οι Οθωμανοί είχαν αποτύχει πλήρως να σταματήσουν τους επαναστατημένους Έλληνες. Έτσι ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β’ (με το προσωνύμια λόγω της πονηριάς του «αρουραίος» και «σκορπιός»), αναγκάστηκε να καλέσει σε βοήθεια του τον πασά της Αιγύπτου Μωχάμεντ Άλη.

Πραγματικά ο Μωχάμεντ Άλη, αφού ήρθε σε συμφωνία με τον Σουλτάνο Μαχμούτ (με αντάλλαγμα την κατοχή της Πελοποννήσου και της Κρήτης για τον ίδιο), έστειλε τον γιο του Ιμπραήμ με ισχυρό στόλο και στρατό στην Πελοπόννησο με σκοπό να υποτάξει τους εξεγερμένους Έλληνες. 

Συγκεκριμένα ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο για να βοηθήσει τους Οθωμανούς, επικεφαλής στρατιάς Αιγυπτίων που κάποτε έφτασε τουλάχιστον τις 35.000 άνδρες. Αφού πρώτα στάθμευσε στην Κρήτη (καταπνίγοντας πρώτα την εκεί επανάσταση των Ελλήνων), τον Φεβρουάριο του 1825, αποβιβάστηκε στον Μωριά.

Αποβιβάστηκε στην περιοχή της Μεθώνης, που βρισκόταν ακόμα σε τουρκικά χέρια, με περίπου 11.000 στρατιώτες και 1.000 ιππείς. Οι Έλληνες απασχολημένοι με τον εμφύλιο δεν αντιμετώπισαν έγκαιρα τον Ιμπραήμ επιτρέποντας στις δυνάμεις του να αναπτυχθούν.

Η πρώτη αποστολή των Ελλήνων για την αντιμετώπιση του Ιμπραήμ στάλθηκε στην Μεσσηνία τον Απρίλιο του 1825. Στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο Κρεμμύδι οι Έλληνες ηττήθηκαν.

Στην συνέχεια ο Ιμπραήμ κυρίευσε αρχικά την Τρίπολη και το Ναβαρίνο, ωστόσο η επίθεσή του τον Ιούνιο στην Αργολίδα στους Μύλους Αργολίδας αποκρούστηκε από τον Δημήτριο Υψηλάντη (στην διάρκεια των γεγονότων αυτών οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας το «έσκασαν» λόγω δειλίας από την τότε πρωτεύουσα αφήνοντας τον λαό μόνο και έρημο).

Ακολούθησε νίκη του Ιμπραήμ στην Σφακτηρία και κατάληψη του Νεόκαστρου (σημερινής Πύλου). Η κυβέρνηση Κουντουριώτη μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο αναγκάστηκε να παραμερίσει τις διαφορές της με την αντίπαλή της πτέρυγα (των στρατιωτικών).

Με απαίτηση του λαού αποφυλάκισε τον Κολοκοτρώνη και του επέδωσε ξανά τον τίτλο του αρχιστράτηγου. Την περίοδο που αποφυλακίστηκε ο Κολοκοτρώνης ο Παπαφλέσσας εγκατέλειψε την κυβερνητική θέση που κατείχε και ηγήθηκε σώματος που επιχείρησε να σταματήσει τον Ιμπράημ. Στην μάχη στο Μανιάκι οι Έλληνες ηττήθηκαν και ο Παπαφλέσσας σκοτώθηκε.

Ο Ιμπραήμ συνέχισε την προέλασή του καταλαμβάνοντας την Τριπολιτσά στα μέσα Ιουνίου του 1825 και το Άργος λίγες μέρες αργότερα. Τότε συγκροτήθηκε ελληνικό σώμα με αρχηγούς τον Δημήτριο Υψηλάντη και τον Ιωάννη Μακρυγιάννη, το οποίο αντιμετώπισε επιτυχώς τον Ιμπραήμ στους Μύλους της Λέρνας, λίγο νοτιότερα του Άργους αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει στην Τριπολιτσά.

Προς το τέλος του χρόνου ο Ιμπραήμ αποφάσισε να ενισχύσει την πολιορκία του Μεσολογγίου όπου βρισκόταν καθηλωμένος ο στρατός του Κιουταχή από τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Μεταβαίνοντας στο Μεσολόγγι κατέστρεψε την δυτική Πελοπόννησο στα τέλη του 1825. Το 1826 κατέλαβε το Μεσολόγγι. 

[Κατά την εκστρατεία του αυτή, ο Ιμπραήμ προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πελοπόννησο, πυρπολώντας οικισμούς, κόβοντας οπωροφόρα δένδρα και καλώντας τον πληθυσμό να προσκυνήσει.

Για τον ίδιο λόγο χρησιμοποίησε έντονα πολλές απειλές, σφαγές και ωμή βία για να αναγκάσει τον Ελληνικό λαό να υποταχτεί, αλλά και έναν από τους πιο διάσημους προδότες της Ελλάδας, τον Νενέκο, ο οποίος υποσχόταν ειρήνη, ευημερία, και αμοιβές αν υποτασσόταν οικειοθελώς οι Έλληνες στον Ιμπραήμ].

Όπως προαναφέρθηκε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ, μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Χωρίς πολυάριθμο στρατό ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828.

Συγκεκριμένα εκτός από τις αιφνιδιαστικές ανταρτικές επιθέσεις κατά του στρατού του Ιμπραήμ, την αποκοπή του ανεφοδιασμού του και την εξόντωση από «ειδικούς ελεύθερους σκοπευτές» του στρατού των Γάλλων μισθοφόρων ηγετών του στρατού του Ιμπραήμ, προκειμένου να τον αφήσει ακέφαλο, ο  Κολοκοτρώνης χρησιμοποίησε και άλλες τακτικές λόγω των έκτακτων καταστάσεων που επικρατούσαν:

Την τακτική «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», όπως και την τακτική της «καμένης γης». Τακτικές βίαιες μεν, αλλά απολύτως απαραίτητες για την συνέχιση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, αλλά και της πάταξης κάθε λογής «Νενέκων» που ήθελαν υποταγή στον Ιμπραήμ.

[Και πραγματικά αυτή η τακτική του Κολοκοτρώνη απέδωσε, μιας και από τους 35.000 άντρες που είχε αρχικά ο Ιμπραήμ έμειναν λίγο πριν την ναυμαχία του Ναβαρίνου, μόλις 7.000, τόσο λόγω του ανταρτοπόλεμου του Κολοκοτρώνη, όσο και των ασθενειών που εμφανίστηκαν λόγω της έλλειψης πόρων-τροφών για τον στρατό των Αιγυπτίων, τόσο λόγω της τακτικής της «καμένης γης», όσο και λόγω της αποκοπής του ανεφοδιασμού τους.

Ο Ιμπραήμ δεν μπορούσε στο τέλος να κερδίσει τον πόλεμο οριστικά, ακόμα και εάν δεν γινόταν η ναυμαχία του Ναβαρίνου και στο τέλος θα έχανε και τον στρατό που είχε, αν συνέχιζε η κατάσταση αυτή. Η ναυμαχία απλά «επιτάχυνε» τις εξελίξεις.

Και πρέπει παράλληλα να αναφερθεί πως η αποστολή νέου στρατού και ενισχύσεων από την Αίγυπτο και η τροφοδοσία του θα στοίχιζε πολλά σε χρήματα, πολεμοφόδια και πόρους,  ειδικά την στιγμή που ο Μωχάμεντ Άλη και ο Ιμπραήμ κατέστρωναν σχέδια κατά του Σουλτάνου (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/04/1831-1839.html).

Επίσης πρέπει να ειπωθεί, πως ο Κολοκοτρώνης έδινε μεγάλη σημασία στην καταστροφή των πόρων (τροφές/ζωοτροφές) του αντιπάλου, καθώς και στην εξασφάλιση τροφής για το στράτευμα του.

Αναγνώρισε παράλληλα πολλές φορές το έργο και την σημασία των Ελλήνων κτηνοτρόφων, οι οποίοι εξασφάλιζαν με τα χιλιάδες ζώα τους τροφή για την υποστήριξη των μαχητών και γενικά της Επανάστασης].

Ακολούθησε η γνωστή ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπου καταστράφηκε και ο στόλος της Αιγύπτου (μαζί με τον τουρκικό) και το 1828 (μετά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του ίδιου έτους), ο Ιμπραήμ αναγκάστηκε να αποχωρήσει οριστικά από την Ελλάδα με την παρέμβαση των Γάλλων και την Εκστρατεία τους στον Μωριά.

Το γαλλικό στράτευμα του στρατηγού Μεζόν έφτασε στην Ελλάδα με εντολή του Καρόλου Ι´ της Γαλλίας, και αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο, για να διασώσει την χώρα από τα αιγυπτιακά στρατεύματα (η εκστρατεία αυτή έμεινε γνωστή ως η Γαλλική Εκστρατεία του Μωριά).

Όλα αυτά τα γεγονότα είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την απόσυρση των οθωμανικών δυνάμεων από την κεντρική και νότια Ελλάδα και την εξασφάλιση της Ελληνικής ανεξαρτησίας.

Θα πρέπει όμως να αναφερθεί και το αρχικό σχέδιο του Μωχάμεντ Άλη για την Ελλάδα, σύμφωνα με τον γνωστό εθνικό μας ιστορικό (μετά τον Παπαρηγόπουλο), Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Τρικούπη, στις 7 Ιουλίου 1824, ο Μωχάμεντ Άλη έστειλε τον γιο του τον Ιμπραήμ στην Ελλάδα με σκοπό αφού πρώτα υποτάξει τους Έλληνες, να μεταφέρει όλον τον Ελληνικό πληθυσμό με βίαιη (και αναγκαστική) μετοικεσία στην Αίγυπτο, ενώ στην Ελλάδα να «μεταφέρει» νέους αλλογενείς μουσουλμανικούς λαούς για να την κατοικήσουν. Φυσικά ως γνωστόν το σχέδιο του αυτό αποτράπηκε λόγω της μεγάλης αντίστασης των Ελλήνων.

Και στις μέρες μας βλέπουμε να επικρατεί και πάλι στην χώρα μας η ίδια σχεδόν κατάσταση με τότε:

Οι Έλληνες «τρώγονται» και πάλι,  και είναι έτοιμοι να αρχίσουν και πάλι έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ τους (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/03/blog-post_8.html),  οι πολιτικοί καθαιρούν τους όποιους ικανούς στρατιωτικούς ηγέτες της χώρας, αφήνοντας την και πάλι ακέφαλη από ικανή στρατιωτική ηγεσία, ενώ όντας ανίκανοι, αμόρφωτοι και διεφθαρμένοι δεν έχουν ιδέα από στρατιωτικά ζητήματα και πώς να αντιμετωπίσουν τις νέες απειλές για την χώρα.

Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν την απόλυτη εξουσία, ο προσωπικός τους πλουτισμός εις βάρος του λαού, ενώ είναι παράλληλα και «πιόνια» των ξένων δυτικών δυνάμεων (ΗΠΑ-Γερμανία) μέσω των πολλών δανείων που έχουν λάβει από αυτές.

Παράλληλα ο «Σουλτάνος» Ερντογάν (σαν νέος «Μαχμούτ Β’») εφαρμόζει σε νέα εκδοχή το σχέδιο των Μωχάμεντ Άλη και Ιμπραήμ (σε παράλληλη συνεννόηση με το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία και τον ISIS), στέλνοντας χιλιάδες λαθρομετανάστες στην χώρα μας, με σκοπό σε βάθος χρόνου να επιτύχουν την αλλοίωση του ορθόδοξου χριστιανικού πληθυσμού της, με τον «ερχομό»  νέων αλλογενών μουσουλμανικών λαών για να την κατοικήσουν.

Και εννοείται, πως πολλοί από αυτούς δεν είναι απλά λαθρομετανάστες ή πρόσφυγες λόγω πολέμων, αλλά τούρκοι πράκτορες, ισλαμιστές και άλλα εγκληματικά στοιχεία, τα οποία θα βοηθήσουν τους τούρκους σε περίπτωση σύγκρουσης τους με την χώρα μας, δημιουργώντας παράλληλα εσωτερικό μέτωπο εναντίον μας.

[Η δε φυγή πολλών νέων Ελλήνων στο εξωτερικό, η μεγάλη υπογεννητικότητα και η φτώχεια, «βοηθούν» επίσης σημαντικά τα σχέδια των τούρκων για την πληθυσμιακή μας αλλοίωση και καταστροφή].

Ο μόνος τρόπος για να αντισταθούμε στην «νέα αυτή εισβολή του Ιμπραήμ» στην χώρα μας, είναι μόνο το να συσπειρωθούμε πατριωτικά σαν λαός («η ισχύς εν τη ενώσει»), κάτω από μία νέα εμπνευσμένη ηγεσία (μιας και το τωρινό πολιτικό μας προσωπικό το πιθανότερο που θα κάνει αν γίνει πόλεμος είναι να το σκάσει από την χώρα όπως ακριβώς έκαναν και οι πολιτικοί μας τον καιρό του Ιμπραήμ).

Σε αντίθετη περίπτωση, το αποτέλεσμα θα είναι ένας νέος εμφύλιος, που σε συνδυασμό με μία πιθανή τουρκική εισβολή στην χώρα μας (και την σίγουρη σχεδόν χρεωκοπία μας σε μία τέτοια περίπτωση), θα φέρει το απόλυτο χάος και μόνο η εφαρμογή για άλλη μία φορά των τακτικών «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» (τους «νέους Νενέκους»), καθώς και αυτή της «καμένης γης» θα μπορέσουν με πολλή βία και αίμα να σώσουν για άλλη μία φορά τον βασανισμένο αυτό τόπο.