Η ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η ονομασία Βαλτικά κράτη (τα οποία ονομάζονται αλλιώς και Βαλτικές χώρες), αναφέρεται αποκλειστικά στα τρία σημαντικά (μικρά) Ευρωπαϊκά κράτη, που υπάρχουν στην Βαλτικής Θάλασσα, δηλαδή την Εσθονία, την Λετονία και την Λιθουανία.

Οι λαοί αυτοί, πρωτοεγκαταστάθηκαν στα εδάφη που καταλαμβάνουν σήμερα οι χώρες τους, ήδη από την Αρχαιότητα (την 3η με 2η χιλιετία π.Χ.), και στην συνέχεια, αναμείχθηκαν με τον τοπικό πληθυσμό και σχημάτισαν διάφορες Βαλτικές φυλές.

Το βόρειο μέρος της Εσθονίας (της οποίας ο λαός είναι φιννικής καταγωγής και την περίοδο εκείνη ήταν χωρισμένος σε πολλά μικρά και αντιμαχόμενα μεταξύ τους κρατίδια), κατακτήθηκε 1219 μ.Χ. από τους Δανούς, οι οποίοι το 1345 πουλήσαν τα εδάφη αυτά στους Γερμανούς Τεύτονες ιππότες.

Στην γειτονική Λετονία, το έτος 900 μ.Χ., οι Λετονοί ήταν χωρισμένοι σε τέσσερις ξεχωριστές φυλές, τους Κουρλανδούς, τους Λατγάλιους, τους Σελόνιους, καθώς επίσης και τους Λιβάνους.

Τον 12ο αιώνα μ.Χ., στην επικράτεια της Λετονίας, υπήρχαν συνολικά δεκατέσσερα κράτη με τους ηγέτες αυτών, τα οποία αντιμάχονταν έντονα μεταξύ τους.

Την κατάσταση αυτή, εκμεταλλευθήκαν οι Τεύτονες ιππότες (πάντα με τις ευλογίες του πάπα), οι οποίοι κατέλαβαν μέσω πολεμικών επιχειρήσεων, μεγάλα τμήματα της Λετονίας, όπως και της Νότιας Εσθονίας, ενώ οι ελάχιστες πόλεις της περιοχής που έμειναν ανεξάρτητες, έγιναν μέρος της Χανσεατικής Ένωσης.

Η δε Λιθουανία, η οποία ήταν και αυτή κατακερματισμένη σε πολλά μικρά αντιμαχόμενα κρατίδια, συνενώθηκε τελικά υπό την διοίκηση του ικανού Μιντάουγκας, το 1253 μ.Χ., ενώ και αυτή αντιμετώπισε την κατακτητική επιθετικότητα των Γερμανών Σταυροφόρων.

Το έτος 1385 μ.Χ., ο Μεγάλος Δούκας Γιογκάιλα της Λιθουανίας, παντρεύτηκε την βασίλισσά της Πολωνίας, με άμεση συνέπεια, τα δυο αυτά βασίλεια να ενωθούν σε ένα ισχυρό κράτος, ενώ η Λιθουανία εκχριστιανίστηκε (έγινε καθολική) στην συνέχεια πλήρως (με ειρηνικά μέσα αυτή την φορά).

Ως το τέλος δε του 14ου αιώνα, η Λιθουανία ήταν μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης, περιλαμβάνοντας εδάφη της σημερινής Λευκορωσίας, Ουκρανίας, Ρωσίας, καθώς και της Λιθουανίας και της Πολωνίας.

Το 1410, με την μάχη του Τάννενμπεργκ (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_1.html), οι Τεύτονες ιππότες συντρίφτηκαν οριστικά, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα της ηγεσίας τους, σκοτώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε.

Στην συνέχεια, το κοινό βασίλειο Πολωνίας-Λιθουανίας, κατόρθωσε να επεκταθεί εδαφικά εις βάρος των Τευτόνων και να καταλάβει από αυτούς τα εδάφη της Εσθονίας και της Λετονίας, αλλά στην συνέχεια (τον 17^ο αιώνα μ.Χ.), η Πολωνολιθουανική Κοινοπολιτεία, αναγκάστηκε να πολεμήσει με την Σουηδία και την Ρωσία για την κατοχή των χωρών αυτών.

Τα βαλτικά κράτη, ύστερα από συνέχεις πολέμους μεταξύ Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτεία και Σουηδίας, στους οποίους κέρδισαν οι Σουηδοί, τέθηκαν κατά μεγάλο μέρος υπό Σουηδική κυριαρχία.

Όμως, ύστερα από το πέρας του Μεγάλου Βορείου Πολέμου το 1721, τα βαλτικά κράτη, κατελήφθησαν στρατιωτικά από τους Ρώσους, οι οποίοι και κυριάρχησαν στην περιοχή μέχρις και το 1918.

Το έτος αυτό, ύστερα από την επικράτηση της χρηματοδοτούμενης από τους Γερμανούς, Οκτωβριανής Επανάστασης-πραξικοπήματος του 1917 (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html), και την υπογραφή της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ, οι βαλτικές χώρες ανακηρύχθηκαν ανεξάρτητες από την Ρωσία.

Το 1939, ύστερα από την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%84%CF%89%CF%86-%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/) μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας, οι Σοβιετικοί, εφαρμόζοντας το μυστικό πρωτόκολλο αυτού, και παραβιάζοντας την Εθνική κυριαρχία των κρατών αυτών, ύστερα από απειλητικά τελεσίγραφα (για το τι θα πάθουν τα κράτη αυτά αν αντισταθούν στον Σοβιετικό στρατό), επιτέθηκαν σε αυτά και τα προσάρτησαν με την βία στο κράτος τους.

Στην περιοχή επικράτησε απολυτή βία, εκμετάλλευση, μαζικές εκτελέσεις και συνεχής καταπίεση από τους Σοβιετικούς, τόση ώστε, όταν το 1941 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην ΕΣΣΔ, μεγάλο μέρος του ντόπιου πληθυσμού να τους δει ως ελευθερωτές, και να συνεργαστεί μαζί τους σε μια προσπάθεια απελευθέρωσης από την τυραννία της ΕΣΣΔ.

Μάλιστα, πολλοί πολίτες των βαλτικών χωρών, κατετάγησαν μαζικά για τον λόγο αυτό στα διαβόητα Γερμανικά και αιμοχαρή SS, ενώ οι βετεράνοι αυτών που είναι ακόμα εν ζωή, τιμώνται ως ήρωες που πολέμησαν για την ελευθέρια της χώρας τους, από τους σημερινούς κάτοικους των βαλτικών χωρών.

[Φυσικά, εννοείται πως ούτε οι Γερμανοί ελευθέρωσαν τις Βαλτικές χώρες και αυτοί τις εκμεταλλευτήκαν το ίδιο στίγμα με τους Σοβιετικούς, αλλά παράλληλα τους δούλευαν πλήρως, υποσχόμενοι τους ανεξαρτησία αν καταγόταν στα  SS και συνεργαζόταν μαζί τους, ξεχνώντας όμως να τους αναφέρουν πως είχαν υπογράψει στο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίπμεντροπ την παράδοση των Βαλτικών χωρών στην ΕΣΣΔ].

Στην συνέχεια, μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι βαλτικές χώρες επανακαταλήφθησαν από τον Σοβιετικό στρατό και προσαρτήθηκαν στην ΕΣΣΔ μέχρις το 1991, οπότε αυτές, απέκτησαν ξανά την πλήρη ανεξαρτησία τους.

Στην μεταψυχροπολεμική εποχή, τα κράτη της βαλτικής, ανακηρύχθηκαν κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, προσεγγίζοντας την Δύση και εντασσόμενα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ το έτος 2004.

Επίσης, τα κράτη αυτά στην σύγχρονη εποχή, είναι σταθεροί σύμμαχοι της Γερμανίας και των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, ενώ πιέζουν πάντα έντονα για μια επιθετική πολιτική κατά των Ρώσων, έχοντας δεχθεί και νατοϊκά στρατεύματα, καθώς και εξαρτήματα της αντιπυραυλικής αμερικάνικης Ασπίδας, η οποία στρέφεται κατά των Ρώσων.

Επίσης και τα τρία αυτά κράτη, διαθέτουν στο έδαφος τους σημαντικές ρωσικές μειονότητες (άνω του 30% του συνολικού τους πληθυσμού), τις οποίες καταπιέζουν αγρία, έχοντας τες ως πολίτες Γ’ κατηγορίας.

Όλη αυτή η αντιηρωική τους πολιτική, μπορεί στο τέλος να τους γυρίσει μπούμερανγκ, γιατί οι Ρώσοι, μπορούν να στηρίξουν κινήματα ανεξαρτησίας ή επαναστάσεις των Ρωσικών πληθυσμών εναντίον των βαλτικών κρατών και να τα αποδυναμώσουν ή ακόμα και να τα διαλύσουν, ενώ σε περίπτωση πολέμου, μπορούν ανετά σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα να τα καλάρουν πλήρως, όπως έκαναν τόσες φορές στο παρελθόν.

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον των βαλτικών κρατών για άλλη μια φορά;

Άγνωστο, αλλά τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται, αφού ως γνωστόν, η ιστορία δε είναι παρά μία επανάληψη παρόμοιων περιστατικών και καταστάσεων, ιδίως όταν οι συμπεριφορές των ανθρώπων παραμένουν μόνιμα απαράλλαχτα αδιόρθωτες.