ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 2

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 2

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά.

Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, δολοφονήθηκε από τον γιο και διάδοχο του Βαγιαζήτ τον Β’ με δηλητήριο για να του πάρει αυτός τον Θρόνο, ενώ και αυτός δολοφονήθηκε με την σειρά του  με δηλητήριο από τον δικό του γιο, τον Σελίμ τον Α’ τον Σκληρό για να του πάρει και αυτός τον Θρόνο.

Ο στρατηγός Αλκιβιάδης πρόδωσε τους Αθηναίους, πήγε με τους εχθρούς τους, τους Σπαρτιάτες, τους πρόδωσε και αυτούς στην συνέχεια και πήγε με τους Πέρσες, τους πρόδωσε και αυτούς και ξαναπήγε με τους Αθηναίους, και στο τέλος όλοι τον κυνηγούσαν και τον δολοφόνησαν.

Αντίστοιχα και ο Καπετάνιος Ίσκος, ο πατέρας του Καραϊσκάκη, πρόδωσε τους Τούρκους, πήγε με τους εχθρούς τους, τους Ρώσους, τους πρόδωσε και αυτούς στην συνέχεια και πήγε με τους Δυτικούς, τους πρόδωσε και αυτούς και ξαναπήγε με τους Τούρκους, και στο τέλος όλοι τον κυνηγούσαν και τον δολοφόνησαν.

Τόσο ο Αθηναίος πολιτικός Εφιάλτης, όσο και ο Ρώσος πρωθυπουργός Στολύπιν δολοφονήθηκαν και οι δύο με μυστηριώδη τρόπο.

Για τον πρώτο υποστηρίχτηκε από την μία ότι τον δολοφόνησαν οι ολιγαρχικοί επειδή αυτός μείωσε δραστικά την πολιτική και δικαστική τους δύναμη στον Αέριο Πάγο, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τον δολοφόνησαν οι ίδιοι οι δημοκρατικοί του κόμματος του (π.χ. ο Περικλής) για να του αρπάξουν την θέση του αρχηγού.

Αντίστοιχα για τον Ρώσο πρωθυπουργό Στολύπιν, υποστηρίχτηκε από την μία ότι τον δολοφόνησαν οι αριστοκράτες επειδή αυτός μείωσε δραστικά την πολιτική και δικαστική τους δύναμη και ήθελε να μοιράσει μέρος των γαιών τους στους φτωχούς, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τον δολοφόνησαν οι μπολσεβίκοι του Λένιν, οι οποίοι φοβούταν ότι με τα μετρά αυτά θα μειωνόταν  η δική τους δημαγωγική εκλογική απήχηση στον Ρωσικό λαό.

Η δε Λατινική κατοχή της πάντα Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Πόλης από τους Σταυροφόρους, ήταν εξίσου βάρβαρη, τυραννική, βάναυση, και αιμοχαρής με την Γερμανική κατοχή της Ελλάδας από τους Ναζί του Χίτλερ.

Κατά τον άξιο και ικανό Θεολόγο και ιστορικό Ιωάννη Ρωμανίδη, η τόσο η Γαλλική το 1789, όσο και η Ελληνική Επανάσταση το 1821, ήταν επαναστάσεις των υπόδουλων Ελλήνων και Γάλλων (απογόνων των Αρχαίων Ελλήνων, των Βυζαντινών, καθώς και των Αρχαίων Γαλατών αντίστοιχα) κατά των εθνικά αλλόφυλων τυράννων και καταπιεστών τους, δηλαδή των Οθωμανών Τούρκων τυράννων, καθώς και των Γερμανοτευτονικής καταγωγής Φράγκων αριστοκρατών (http://www.romanity.org/htm/rom.el.01.romiosini_romania_roumeli.01.htm).

Ο Γάλλο (Φραγκο)-γερμανικής (Τευτονικής) καταγωγής Αυτοκράτορας των Φράγκων Καρλομάγνος, υποδούλωσε τους Ρωμαίους κατοίκους της Ιταλίας και της Ρώμης, όπως αντίστοιχα και τους Γαλάτες (αλλά και πολλούς άλλους Ρωμαιογενείς πληθυσμούς), και τους μετέτρεψε σε σκλάβους στην ουσία, δουλοπάροικους των Φράγκων αριστοκρατών του με το σύστημα της Φεουδαρχίας που τους επέβαλε με την βία.

Επίσης ο ίδιος κατέλαβε στην Ρώμη, επέβαλε την εξουσία του στον πάπα της Ρώμης και τον έπεισε να τον ανακηρύξει παντελώς αντικανονικά ως τον μόνο δήθεν «νόμιμο και αληθινό  Ρωμαίο Αυτοκράτορα», όχι μόνο της Δυτικής, αλλά όλης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (δηλαδή και της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της Ρωμανίας, την οποία οι Φραγκογερμανοί μετέπειτα μετονόμασαν παντελώς ανιστόρητα σε «Βυζαντινή»).

Επιπλέον, ο Καρλομάγνος, όταν απέτυχαν τα σχέδια του να ενώσει την Αυτοκρατορία του με την Βυζαντινή μέσω γάμου με την τότε Βυζαντινή Αυτοκράτειρα Ειρήνη, η οποία εκθρονίστηκε για τον λόγο αυτό, σχεδίαζε να επιτεθεί εναντίον της Ρωμανίας και να την καταλάβει με την βία (κάτι που δεν πρόλαβε λόγω του θανάτου του), καθώς και στους Έλληνες κατοίκους της οποίας μισούσε και περιφρονούσε απόλυτα.

Αντίστοιχα και ο Φράγκικης καταγωγής από την Κορσική Ναπολέων ο Μέγας, υποδούλωσε τους Γάλλους αγρότες (οι οποίοι είχαν απελευθερωθεί με την Γαλλική Επανάσταση) στην νέα αριστοκρατία που ο ίδιος δημιούργησε (ενώ επανέφερε και την δουλεία στα μέρη που είχε υπό την κατοχή της η Γαλλία στα οποία είχε αυτή η καταργηθεί μέσω της Γαλλικής Επανάστασης, π.χ. στην Αϊτή).

Ενώ υποδούλωσε και τους κατοίκους της υπόλοιπης Ευρώπης που κατέλαβε, σε υποτελείς του, σε σκλάβους στην ουσία, δουλοπάροικους των νέων Φράγκων-Γάλλων αριστοκρατών, μέλος των οποίων ήταν και ο ίδιος και τα συμφέροντα των οποίων (της τάξης του δηλαδή) εξυπηρέτησε εις βάρος των φτωχών Γάλλων πολιτών και αγροτών.

Επίσης ο ίδιος κατέλαβε στην Ρώμη, επέβαλε την εξουσία του στον πάπα της Ρώμης και τον έπεισε να τον ανακηρύξει ως τον μόνο δήθεν «νόμιμο και αληθινό  Ρωμαίο Αυτοκράτορα», διάδοχο του Καρλομάγνου, ενώ ο ίδιος παράλληλα υποστήριξε ότι ήταν και ένας «Νέος και επιτυχημένος βασιλιάς Ήλιος Λουδοβίκος ΙΔ’», ο οποίος σε αντίθεση με τον πρώτο, κατάφερε να υποδουλώσει όλη την Ευρώπη στην Γαλλία.

Επιπλέον, ο Ναπολέοντας, όταν απέτυχαν τα σχέδια του να καταλάβει και την Οθωμανική Αυτοκρατορία του μετά την αποτυχημένη του εκστρατεία στην Αίγυπτο, συμμάχησε με τους Τούρκους (όπως και ο Καρλομάγνος παλαιότερα με τους Αββασίδες).

Βέβαια, ο ίδιος είχε πάντα σχέδια να επιτεθεί εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να την καταλάβει με την βία όταν καταλάμβανε την Ευρώπη (όπως ακριβώς και ο Χίτλερ και ο Κάιζερ σκόπευαν όταν καταλαμβάνουν την Ευρώπη να επιτεθούν και να καταλάβουν και την Τουρκία), κάτι που δεν πρόλαβε λόγω της τελικής ήττας του, ενώ τους κατοίκους αυτής, και κυρίως τους Έλληνες, τους μισούσε και περιφρονούσε απόλυτα.

[Παρόλα αυτά, λόγω του ότι ήθελε να προξενήσει επανάσταση ως αντιπερισπασμό στους Τούρκους όταν τους πολεμούσε και αυτοί είχαν συμμαχήσει μαζί με τους Ρώσους, έστειλε στην κυρίως Ελλάδα πράκτορες του (όταν κατέλαβε τα Επτάνησα), με πιο διάσημο τον Κοραή, οι οποίοι διέδιδαν ψευδώς ότι αυτός θα ελευθέρωνε τους Έλληνες και θα εκστράτευε εναντίον των Τούρκων.

Και φυσικά εννοείται ότι μόλις αυτός τα βρήκε με τους Τούρκους, εγκατάλειψε τους επαναστατημένους Έλληνες στην τύχη τους και τους άφησε να σφαγούν με πλήρη αδιαφορία από τους εξοργισμένους Τούρκους, όπως έκαναν και πριν από αυτόν οι Αυστριακοί, οι Γερμανοί, οι Ισπανοί, οι Γάλλοι βασιλείς, ο πάπας της Ρώμης και οι Ρώσοι].

Τέλος, τόσο ο Καρλομάγνος, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας, ήταν δύο ακραία στρατοκρατικά άτομα, βίαια, αλαζονικά, οργίλα, αιμοχαρή, αρχομανή, ανήθικα και γυναικάδες, ωφέλησαν και οι δύο τους πλούσιους εις βάρος των φτωχών, υποδούλωσαν και εκμεταλλεύτηκαν λαούς και έκαναν και καμμιά γενοκτονία για να περνά η ώρα (π.χ. στην Σαξονία)

[Εννοείται φυσικά ότι το σπορ αυτό των γενοκτονιών τα συνέχισαν και τα διάδοχα κράτη τους στην αποικιοκρατία, καθώς και σε πολέμους.

Για τον λόγο αυτό στην Αμερική οι Ισπανοί εξόντωσαν συνολικά 100.000.000 ιθαγενείς, (Κόρτες,  Πιζάρο, Κάρολος Ε’ Κουίντος) 12.000.000 ο Αυτοκράτορας Φερδινάνδος Β’ στον Τριακονταετή Πόλεμο, ο Μέγας Ναπολέοντας 10.000.000, οι Βέλγοι 10.000.000 Κονγκολέζους, ο Κάιζερ 20.000.000 στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο Χίτλερ 60.000.000 στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο].

Ενώ το μόνο «σύστημα οικονομίας» που είχαν και οι δύο, ήταν να εισβάλουν και να λεηλατούν λαούς για να διατηρούν από τις λεηλασίες και τα λάφυρα την πιστή του λαού και του στρατού σε αυτούς (ακριβώς ότι έκαναν δηλαδή ο Τζένκινς Χαν και ο Χίτλερ).

[Στις μέρες μας, η Φραγκιά του Γαλλογερμανού Καρλομάγνου συνεχίζεται μέσω του λεγομένου και Γαλλογερμανικού Άξονα, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, καθώς και με τις ΗΠΑ, μέσω των Φράγκων στην καταγωγή ή την νοοτροπία αποίκων που συνέστησαν το κράτος αυτό (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html)].

Λέγεται ότι η εκστρατεία του Περικλή ενάντια σε εχθρικά για την Μίλητο νησιά του Αιγαίου (π.χ. την Σάμο), παρακινήθηκε και από την ερωμένη του Περικλή Ασπασία, η οποία ασκούσε τεράστια επιρροή σε αυτόν, με στόχο να εξαλείψει τους ανταγωνιστές της κυρίως πατρίδας της.

Αντίστοιχα λέγεται ότι και η εκστρατεία του Μέγα Ναπολέοντα στην Αϊτή παρακινήθηκε από την πρώτη σύζυγο του Ζοζεφίνα, η οποία είχε μεγαλώσει στα μέρη αυτά και είχε εκεί κτήματα, τα οποία είχε χάσει μέσω της Γαλλικής Επανάστασης και της απελευθέρωσης των εκεί σκλάβων.

Υποστηρίζεται επίσης ότι ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ξεκίνησε από τον Περικλή, λίγο πριν αυτός συρθεί σε δική για κατάχρηση δημοσίου χρήματος (πράξη για την οποία μετά από χρονιά όντως καταδικάστηκε), με στόχο να εκτρέψει αλλού την «προσοχή του Αθηναϊκού κοινού», αλλά και να το συσπειρώσει γύρω από τον ίδιο, αφού ως γνωστόν σε περίοδο πολέμου όλες οι δίκες παύουν για όσο αυτός διαρκεί και όλοι επικεντρώνονται μόνο στην αντιμετώπιση του εξωτερικού εχθρού.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, υποστηρίζεται ότι και ο Πόλεμος στο Κόσσοβο το 1999, ξεκίνησε από τον Μπιλ Κλίντον, λίγο πριν αυτός συρθεί σε δική, τόσο για την υπόθεση Λεβίνσκι, όσο και για χρηματοδότηση του ιδίου από την μαφία, με στόχο να εκτρέψει αλλού την «προσοχή του Αμερικανικού κοινού», αλλά και να το συσπειρώσει γύρω από τον ίδιο, αφού ως γνωστόν σε περίοδο πολέμου όλες οι δίκες παύουν για όσο αυτός διαρκεί και όλοι επικεντρώνονται μόνο στην αντιμετώπιση του εξωτερικού εχθρού.

Τόσο ο τάφος του τυραννικού, συνωμοτικού και βάρβαρου Ηρώδη του Μέγα, όσο και ο τάφος της τυραννικής συνωμοτικής και βάρβαρης Κινέζας Αυτοκράτειρας Τσε Χι, καταστράφηκαν μετά θάνατον από επαναστάτες, τις οικογένειάς των οποίων οι ίδιοι είχαν καταπιέσει πλήρως (τους Εβραίους επαναστάτες εναντίον των Ρωμαίων το 66 μ.Χ. και τους κομμουνιστές του Μάο αντίστοιχα).

Τόσο ο Τσιν Χουάνγκ Τι, όσο και ο Χίτλερ έκαιγαν τα γραπτά και τα βιβλία των αντιπάλων τους, ενώ και οι δύο αυτοί αυταρχικοί και μιλιταριστές ηγέτες είχαν σχεδόν το ίδιο κακό τέλος, με δηλητηρίαση, ηθελημένη ή από τους κομπογιαννίτες γιατρούς τους, όπως ακριβώς συνέβη αντίστοιχα και με τον Ιβάν τον Δ’ τον Τρομερό.

Τρεις ήταν οι αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας κατά του Τσιν Χουάνγκ Τι, ενώ δεκάδες ήταν αντίστοιχα οι αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας κατά του Αδόλφου Χίτλερ και του Φιντέλ Κάστρο.

Στις μέρες μας 16.000.000 άνθρωποι ισχυρίζονται ότι κατάγονται και έχουν DNA από τον Τζένκινς Χαν.

Τόσο ο Αμερικάνος Πρόεδρος Ομπάμα, όσο και ο Αμερικάνος Πρόεδρος Λίνκολν, οι οποίοι ήταν υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων, πριν γίνουν Πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν και οι δύο δικηγόροι.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, επηρεαζόταν σημαντικά πολιτικά τόσο από την σύζυγο του, την διάσημη Ρωξελάνη-Χουρέμ, όσο και από την κόρη τους, την Μιχριμάχ.

«Παρθένος βασίλισσα», ονομάστηκε η βασίλισσα Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας, όπως και «Παρθένος της Λοραίνης», ονομάστηκε η Γαλλίδα ηρωικά Ιωάννα Ζαν Νταρκ.

Ο καρδινάλιος Ρισελιέ, ήταν ο κύριος σύμβουλος και καθοδηγητής του βασιλιά Λουδοβίκου του ΙΓ’ της Γαλλίας, όπως και ο καρδινάλιος Μαζαρίνος, ο διάδοχος (ο οποίος επιλέχθηκε από τον ίδιο τον Ρισελιέ για τον ρόλο αυτό) του Ρισελιέ, ήταν ο ήταν ο κύριος σύμβουλος και καθοδηγητής του βασιλιά Λουδοβίκου του ΙΔ’ της Γαλλίας, του γιου του Λουδοβίκου του ΙΓ’.

Ο Σαχ Τζαχάν χρεοκόπησε οικονομικά την Αυτοκρατορία των Μουγκάλ-Μογγόλων στην Ινδία με τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα του, όπως ακριβώς και ο Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας χρεοκόπησε με τον ίδιο τρόπο το κράτος του, ενώ και οι δύο ανατράπηκαν τελικά με πραξικόπημα.

Η δολοφονία του κόμη Πελεγκρίνο το 1848 μ.Χ., προκάλεσε στην Ρώμη μία τόσο βίαιη εξέγερση, όσο η βίαιη ήταν και η εξέγερση η οποία ξέσπασε στην Ρώμη το 44 π.Χ., με την δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.

Τόσο ο Καμίλο Καβούρ στην Ιταλία, όσο και ο Μπίσμαρκ στην Γερμανία, αλλά και ο Αυτοκράτορας Ματσουχίτο στην Ιαπωνία ένωσαν μέσω στρατιωτικής βίας και πολέμων τα κράτη τους, τα οποία και εκσυγχρόνισαν, όλοι κατά την δεκαετία του 1870.

Ο Μάικλ Κόλινς δολοφονήθηκε το 1921, ύστερα από την Αγγλοϊρλανδική Συμφωνία που υπέγραψε και θεωρήθηκε προδότης, ενώ μετά από λίγο ξεκίνησε εμφύλιος στην ελεύθερη Ιρλανδία, ενώ και στην Γερμανία, δολοφονήθηκε το 1923 ο Ρατενάου, ύστερα από την «Συνθήκη των Βερσαλλιών» που υπέγραψε και θεωρήθηκε προδότης, ενώ μετά από λίγο ξεκίνησε εμφύλιος στην Γερμανία.

Με ψευδές γράμμα που στάλθηκε από έναν αγγελιοφόρο του, ο ένδοξος βασιλιάς Φίλιππος ο Β’ της Μακεδονίας ξεγέλασε τους Νότιους Έλληνες και τους έπεισε να εγκαταλείψουν τα Στενά των Θερμοπύλων, όπως και ο Μιχαήλ Βοροτίνσκι έπεισε με ένα ψευδές γράμμα τους Τατάρους να επισπεύσουν την μάχη του Μολόντι, το οποίο έλεγε ότι δήθεν ερχόταν ρωσικές ενισχύσεις εναντίον τους.

Με την ήττα των Τατάρων στο (κινητό φρούριο) Μολόντι, οι Ρώσοι κατέλαβαν την σκηνή και το λάβαρο των Μογγόλων του Χάνου αυτών Δεβλέτ Γκιράι, σφαγιάζοντας τους Γενίτσαρους συμμάχους τους, ενώ η μάχη κερδήθηκε με την άφιξη και πλαγιοκόπηση του ρωσικού ιππικού του ηρωικού Δημήτριου Χβοροστίνιν, το οποίο πλαγιοκόπησε τους Μογγόλους και τους οδήγησε στην ήττα.

Αντίστοιχα, στην Β’ Πολιορκία της Βιέννης, οι Χριστιανοί σύμμαχοι, κατέλαβαν την σκηνή του Τούρκου Σουλτάνου Καρά Μουσταφά και το λάβαρο του Μωάμεθ, σφαγιάζοντας τους Γενίτσαρους, ενώ η μάχη κερδήθηκε με την άφιξη και πλαγιοκόπηση του ιππικού του ηρωικού Πολωνού βασιλιά Σομπιέσκι, το οποίο πλαγιοκόπηση τους Τούρκους και τους οδήγησε στην ήττα.

Οι Στρέλσκι του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού, ήταν ένα επίλεκτο στρατιωτικό και άριστα εκπαιδευμένο σώμα, όπως οι Γενίτσαροι των Τούρκων, το οποίο εξόντωνε τους εχθρούς των ηγετών τους, ενώ και τα δύο αυτά διαλύθηκαν τελικά όταν προσπάθησαν να επαναστατήσουν ενάντια στον Ρώσο Αυτοκράτορα Πέτρο τον Μέγα, όπως και τον Οθωμανό Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β’ από τους ίδιους.

Ο Ρώσος Τσάρος Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός, εξόντωνε τους πλούσιους και έδινε μέρος των κτημάτων αυτών στους φτωχούς αγρότες, όπως ακριβώς και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Β’ ο Βουλγαροκτόνος, εξόντωνε τους πλούσιους και έδινε μέρος των κτημάτων αυτών στους φτωχούς αγρότες.

Στις πόλεις που καταλάμβανε ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός από τους Μογγόλους, εφάρμοζε ειδειχθείς σφαγές, όπως ακριβώς στις πόλεις που καταλάμβανέ μετέπειτα οι Γερμανοί Ναζί στις πόλεις της ΕΣΣΔ.

Τόσο η Οπριτσνίνα του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού, όπως και η NKVD του Στάλιν, ήταν οι μυστικές αστυνομίες αυτών, οι οποίες βασάνιζαν, «εξαφάνιζαν» και εκτελούσαν τους αντίπαλους τους.

Ο Ιβάν Φεντέροβιτς Μοτισλάφσκι, βοήθησε προδοτικά τους Μογγόλους να διεισδύσουν στην Ρωσία και να φτάσουν στο Μολόντι με στόχο να ρίξει τον Ιβάν τον Δ’ τον Τρομερό από τον Θρόνο του, όπως ακριβώς μετέπειτα ο γιος του, ο Φέοντορ, έριξε τον Ρώσο Τσάρο Βασίλι Τσουίσκι από τον Θρόνο του, και βοήθησε προδοτικά τους Πολωνούς να διεισδύσουν στην Ρωσία και να καταλάβουν την Μόσχα τον «Καιρό των Ταραχών» (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post.html).

Τόσο στο κάψιμο της Μόσχας το 1571 από τους Τατάρους, όσο και στο κάψιμο αυτής το 1812 από τους Γάλλους του Ναπολέοντα, επειδή τα εκατοντάδες σπίτια και οι Εκκλησίες της πόλης αυτής ήταν ξύλινα, η φωτιά επεκτάθηκε γρήγορα, τα κατέστρεψε ολοσχερώς και χιλιάδες Ρώσοι πολίτες κάηκαν στις πυρκαγιές αυτές.

Τον Ιβάν τον Δ΄ τον Τρομερό, τον κακομεταχειρίστηκαν οι βογιάροι παιδαγωγοί του και του έκλεψαν παράλληλα και ένα σημαντικό μέρος της πατρικής περιουσίας (σφετεριζόμενοι παράλληλα και την εξουσία του), ενώ και στον Αθηναίοι ρήτορα Δημοσθένη, τον κακομεταχειρίστηκαν οι παιδαγωγοί του και του έκλεψαν παράλληλα και ένα σημαντικό μέρος της πατρικής περιουσίας.

Επίσης και οι δύο αυτοί πολιτικοί ηγέτες (Ιβάν Δ’ και Δημοσθένης), όταν μεγάλωσαν κυνήγησαν αγρία τους παιδαγωγούς τους και τελικά τους τιμώρησαν.

Οι Εβραίοι πολέμησαν ως «Εβραϊκή Λεγεώνα», τόσο στον Α’, όσο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με στόχο με τον τρόπο αυτό, να «πιέσουν» για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Η βίαιη εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ και της Κίνας από τον Στάλιν και τον Μάο ,οδήγησε στον θάνατο πολλών δεκάδων εκατομμυρίων στα κράτη τους, όπως και η πείνα που επίτηδες επέβαλαν στους λαούς τους, όπως και μέσω των εκκαθαρίσεων που αυτοί διέπραξαν.

Η ήττα του Έλληνα βασιλιά Περσέα στις Κυνός Κεφαλές προήλθε και από την προδοσία των ιππέων αριστοκρατών του, οι οποίοι αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην μάχη και αποχώρησαν από αυτή πριν την λήξη της, όπως ακριβώς συνέβη και με την ήττα του ηρωικού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ρωμανού Δ’ του Διογένη στο Μάντζικερτ.

Και αυτή προήλθε και από την προδοσία των εφεδρειών των ιππέων αριστοκρατών υπό την ηγεσία του Ανδρόνικου Δούκα, οι οποίος αρνήθηκε να λάβει μέρος στην μάχη και αποχώρησε από αυτή πριν την λήξη της.

Αντίστοιχα στην μάχη των Κυνός Κεφαλών, ο βροχερός καιρός εμπόδισε την ανάπτυξη της Φάλαγγας του Έλληνα βασιλιά Φίλιππου του Ε’, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ήττα των Ελλήνων από τους Ρωμαίους, όπως ακριβώς και ο βροχερός καιρός εμπόδισε την ανάπτυξη των Λεγεώνων του Ρωμαίου στρατηγού Βάρρου στον Τευτοβούργιο Δρυμό, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ήττα των Ρωμαίων από τους Γερμανούς.

Στην σύγκρουση των Ρωμαίων και των Ελλήνων στα Στενά του Αίνου (σημερινό Τεπελένι), ο Έλληνας βασιλιάς Φίλλιπος ο Ε’, τα κράτησε νικηφόρα και απέκρουε τις επιθέσεις των Ρωμαίων, μέχρις ότου ο προδότης Χάρωπας από την Ήπειρο, οδήγησε τους Ρωμαίους του Φλαμινίνου από ένα κρυφό πέρασμα και τους περικύκλωσε.

Όπως ακριβώς δηλαδή συνέβη και με τον προδότη Εφιάλτη στις Θερμοπύλες, ο οποίος πρόδωσε τους Έλληνες και οδήγησε τους Πέρσες του Ξέρξη να περικυκλώσουν τους Έλληνες.

 Στην μάχη του ενδόξου Ηπειρώτη βασιλιά Πύρρου στο Μπενεβέντο, ο οποίος προσπάθησε να διαλύσει τον στρατό του Ρωμαίου Υπάτου Μάνιου Κούριου Δεντάτου, πριν αυτός ενωθεί με τις ενισχύσεις του άλλου Ρωμαίου Υπάτου, στέλνοντας ένα μέρος του στρατού του για να εμποδίσει (ανεπιτυχώς) την ένωση αυτή, ο ίδιος ηττήθηκε τελικά στην μάχη αυτή.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, στην μάχη του Βατερλό του Μεγάλου Ναπολέοντα, οποίος προσπάθησε να διαλύσει τον στρατό του Βρετανού στρατηγού Ουέλινγκτον, πριν αυτός ενωθεί με τις ενισχύσεις του Πρώσου στρατηγού Μπλύχερ, στέλνοντας ένα μέρος του στρατού του για να εμποδίσει (ανεπιτυχώς) την ένωση αυτή, ο ίδιος ηττήθηκε τελικά στην μάχη αυτή.

Η δε διάλυση των επίλεκτων του Πύρρου στο Μπενεβέντο, ήταν αντίστοιχη με την διάλυση των επίλεκτων της Αυτοκρατορικής Φρουράς του Ναπολέοντα στο Βατερλό.

Επίσης, στην ίδια μάχη το ότι πληγώθηκε ένας Ελέφαντας σε αυτή (πιθανώς ο αρχηγός της αγέλης), τρόμαξε τους υπολοίπους, οι οποίοι αντί να επιτεθούν στους Ρωμαίους στράφηκαν πίσω και επιτέθηκαν στους Έλληνες, όπως ακριβώς στην μάχη της Ζάμας.

Και εκεί, όταν πληγώθηκε ένας Ελέφαντας σε αυτή (πιθανώς ο αρχηγός της αγέλης), τρόμαξε τους υπολοίπους, οι οποίοι αντί να επιτεθούν στους Ρωμαίους στράφηκαν πίσω και επιτέθηκαν στους Καρχηδονίους.

Για πολλούς αναλυτές, ο Ελ Τσάπο, ο μεγαλοβαρόνος ναρκωτικών του Μεξικού, θεωρείται ο «νέος Πάμπλο Εσκομπάρ».

Ο Αυτοκράτορας της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, ο Κάρολος ο ΣΤ’, άλλαξε τον Σάλιο Νόμο των Φράγκων βασιλέων, ο οποίος επέτρεπε μόνο άρρεν διάδοχος να διαδεχθεί τον μονάρχη στον Θρόνο, προκειμένου να μπορέσει να τον διαδεχτεί η κόρη του, η Μαρία Θηρεσία.

Αντίστοιχα και στις μέρες μας, η Ιαπωνική κυβέρνηση σκέφτεται να αλλάξει τον Νόμο Διάδοχης των Ιαπώνων Αυτοκρατόρων, ο οποίος επέτρεπε μόνο άρρεν διάδοχος να διαδεχθεί τον μονάρχη στον Θρόνο, προκειμένου να μπορεί να τον διαδεχτεί και η κόρη του, αν αυτός δεν έχει γιο.

Σε πολλές ιστορικές εποχές, πολλοί πλούσιοι αριστοκράτες, επιχειρηματίες ή τραπεζίτες έγιναν ηγέτες των κρατών τους, όπως π.χ. ο Κράσσος στην Ρώμη, ο Νικίας στην Αθήνα, οι Μέδικοι στην Φλωρεντία, καθώς και ο Μπάμπις στην Τσεχία, ο Βισέντε Φλοξ στο Μεξικό, ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία και ο Τραμπ στις ΗΠΑ στις μέρες μας.

Τόσο ο Τσε Γκεβάρα, όσο και ο Τζίμυ Χόφα, λέγεται ότι μετά τον θάνατο τους, τα σώματα τους θάφτηκαν σε μία έκταση τσιμέντου, πάνω στην οποία μετέπειτα χτίστηκε κτίριο.  

Πολλές τράπεζες διαχρονικά χρηματοδότησαν πολέμους, καθώς και την άνοδο ηγετών σε κράτη, όπως π.χ. οι Ρότσιλντ, οι Φούγκερ (π.χ. του Κάρολου του Ε’ Κουίντου), οι Μέδικοι (της οικογένειας τους), ή η DEUTSCHE BANK.

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ερωμένες των ισχυρότερων Ευρωπαίων (και συμμάχων) δικτατόρων, είχαν και αυτές το ίδιο κακό τέλος που είχαν αυτοί. Έτσι, η Εύα Μπράουν, η ερωμένη (και σύζυγος του Χίτλερ την μέρα που αυτοκτόνησαν μαζί), αυτοκτόνησε μαζί με τον Χίτλερ, ενώ η Κλάρα Πετάτσι εκτελέστηκε μαζί με τον Μουσολίνι.

Ο Πούτιν στις μέρες μας σε πολλούς θυμιζει τον Μεγάλο Κωνσταντίνο (https://www.iellada.gr/thriskeia/i-profiteia-gia-ton-vlantimir-poytin-i-shesi-me-ton-mega-konstantino-kai-i-elpida). Ο ίδιος βαφτίστηκε κρυφά από την μητέρα του Μαρία Ιβάνοβα Πουτίνα (κρυφά από τον άθεο πατερά του), ενώ ο ίδιος επηρεάστηκε και είχε πολύ αγάπη στην μητέρα του, όπως ακριβώς ο Μεγάλος Κωνσταντίνος επηρεάστηκε και είχε πολύ αγάπη στην μητέρα του, την Ελληνίδα Αγία Ελένη.

Όταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία της διαλυμένης στην ουσία (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά) από την πτώση της ΕΣΣΔ Ρωσίας, και κέρδισε πολλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, ενισχύοντάς την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, η οποία ειχε αναγεννηθεί τότε στην Ρωσία, μέσω των διαταγμάτων του Γκορμπατσόφ για ελευθέρια της Πίστης.

Και παράλληλα ανόρθωσε οικονομικά το κράτος του, την τεχνολογία και τον στρατό της χωράς, ενώ με τις στρατιωτικές και διπλωματικές νίκες του, την μετέτρεψε σε μία πραγματική υπερδύναμη της εποχής μας.

Αντίστοιχα, όταν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία της διαλυμένης στην ουσία (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και κέρδισε πολλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, ενισχύοντάς την Ορθόδοξη Χριστιανική Πιστή, η οποία ειχε αναγεννηθεί σε αυτή, μέσω και του διατάγματος των Μεδιολάνων για ελευθέρια της Πίστης.

Ο δε θεωρούμενος ως τάχα «πολιτικός πατέρας» και προκάτοχος του Πούτιν στην ηγεσία της Ρωσίας, ο Γιέλτσιν, ανέχτηκε αρχικά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πιστή, ενώ αργότερα υπέγραψε ένα διάταγμα, μέσω του οπίου απαγόρευσε τον βίαιο προσηλυτισμό των καθολικών και των προτεσταντών στην Ρωσία, προστατεύοντας την Ορθοδοξία, κάτι που προκάλεσε την βίαιη αντίδραση αυτών.

Αντίστοιχα και ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, ανέχτηκε αρχικά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, ενώ όταν οι Συναυτοκράτορες του έσφαζαν τους Χριστιανούς, αυτός μόνο για «το τυπικό» έκαιγε κάποιους Ναούς και βιβλία, χωρίς όμως να φυλακίσει, βασανίσει ή να σκοτώσει κανένα, προστατεύοντας τους στην ουσία με τον τρόπο αυτό.

Και παράλληλα ανόρθωσε οικονομικά το κράτος του, την τεχνολογία και τον στρατό της χωράς, ενώ με τις στρατιωτικές και διπλωματικές νίκες του, την μετέτρεψε σε μία πραγματική υπερδύναμη της εποχής μας.

Ο δε φυσικός πατέρας του Πούτιν, ο Βλάντιμιρ Πούτιν Σπυντίροβιτς, ήταν αξιωματικός του στρατού της ΕΣΣΔ του άθεου Στάλιν, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, ήταν στρατηγός του ειδωλολάτρη Ρωμαίου Αυτοκράτορα Διοκλητιανού.

Η φιλική προσωπική και πολιτική σχέση του Μπρεζνιέφ με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο, θυμίζει στις μέρες μας την αντίστοιχη φιλική προσωπική και πολιτική σχέση που ειχε ο Πούτιν με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή τον νεότερο.

Σε κάποιους, ο Πούτιν θυμιζει κατά πολύ τον Μεγάλο Πέτρο, αφού και οι δύο ανέπτυξαν την οικονομία, την τεχνολογία και τον στρατό της χωράς, ενώ με τις στρατιωτικές και διπλωματικές νίκες τους την μετέτρεψαν σε μία πραγματική υπερδύναμη της εποχής.

Τόσο ο Αντρόποφ, όσο και ο Πούτιν, πριν αναλάβουν την ηγεσία των κρατών τους (ΕΣΣΔ και Ρωσία αντίστοιχα), ήταν και οι δύο πράκτορες και ηγέτες των μυστικών υπηρεσιών αυτών (KGB και FSB αντίστοιχα).

Σε πολλούς Ρώσους, η εποχή του Μπρεζνιέφ, παρά τον μεγάλο αυταρχισμό αυτού, θεωρούταν μία εποχή ευημερίας για την ΕΣΣΔ.

Και όλα αυτά, πάρα το μποϊκοτάρισμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας από την Δύση, την πολεμική εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο του Αφγανιστάν, καθως και την μάχη με τους ισλαμιστές Μουτζαχεντίν (οι οποίοι είχαν την στήριξη των Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας-Τουρκίας-Πακιστάν), την μάχη με τους καθολικούς του Βαλέσα στην Πολωνία (οι οποίοι είχαν και την στήριξη του Βατικανού).

Και παράλληλα, τον πολεμικό ανταγωνισμό στο διάστημα (με τον συμβολικό όνομα «Starwars»), τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης, τον έντονο ανταγωνισμό στους πολεμικούς εξοπλισμούς, και την παροχή πυρηνικών πυραύλων στην Ευρώπη (http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_7.html).

Αντίστοιχα, στις μέρες μας, για πολλούς Ρώσους, η εποχή του Πούτιν παρά τον μεγάλο αυταρχισμό αυτού, θεωρείται μία εποχή ευημερίας για την Ρωσία.

Και όλα αυτά, πάρα το μποϊκοτάρισμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι από την Δύση, την πολεμική εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο της Συρίας, καθως και την μάχη με τους ισλαμιστές του ISIS (οι οποίοι είχαν την στήριξη των Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας-Τουρκίας-Πακιστάν), την μάχη με τους καθολικούς ουνίτες στην Ουκρανία (οι οποίοι έχουν και την στήριξη του Βατικανού).

Και παράλληλα, τον πολεμικό ανταγωνισμό στο διάστημα (με τον συμβολικό όνομα «Starwars»), τις οικονομικές κυρώσεις της Δύσης, τον έντονο ανταγωνισμό στους πολεμικούς εξοπλισμούς, και την παροχή πυρηνικών πυραύλων στην Ευρώπη.

Η αντιχριστιανική ρητορική του Τολστόι, προκάλεσε την αντίδραση της Ρωσικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, όπως και η αντίστοιχη αντιχριστιανική ρητορική του Καζαντζάκη, προκάλεσε την αντίδραση της Ελληνικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.

Οι προσπάθειες των μπολσεβίκων του Λένιν να καταστρέψουν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και τα μοναστήρια, προκάλεσε μαζικές εξεγέρσεις εναντίον τους σε όλα τα μέρη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όπως ακριβώς και οι προσπάθειες των Γάλλων Επαναστατών ηγετών (Δαντών, Μαρά, Ροβεσπιέρου), να καταστρέψουν τις καθολικές Εκκλησίες και τα μοναστήρια, προκάλεσε μαζικές εξεγέρσεις εναντίον τους σε όλα τα μέρη της Γαλλίας.

Τα πιο ψηλά αγάλματα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, βρίσκονται στο Βλαδιβοστόκ (το πιο ψηλό), καθως και στο Ρίο Ντε Τζανέιρο (το δεύτερο πιο υψηλό).

Σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, πολλά τάχα «μέντιουμ», «οραματιστές», «μυστικιστές» και «πνευματιστές», εισέπνεαν παραισθησιογόνες ουσίες, προκειμένου να βλέπουν τάχα «θεϊκά οράματα» (φανταστικά στην πραγματικότητα), όπως π.χ. η Πυθία στην Αρχαιότητα.

Τοσο ο  Τσετσένοι Προέδρος Άχμεντ Καντίροφ, όπως και οι Ιταλοί εισαγγελείς Φαλκόνε και Μπορσελίνο, ανατινάχτηκαν και οι δύο από βομβιστικές επιθέσεις οργανωμένες από τον ισλαμιστή τρομοκράτη Μπασάγεφ και τον αρχιμαφιόζο Ρίινα αντίστοιχα.

Τα λεγόμενα και σωφρονιστικά ιδρύματα της Ρωσίας στην Σιβηρία, ιδρύθηκαν από τους Τσάρους.

Αρχικά σε αυτά αποστελλόταν οι πολιτικοί αντίπαλοι τους, καθως και οι εγκληματίες, ενώ αν και σε αυτά οι συνθήκες ήταν σκληρές για τους πιο σκληρούς εγκληματίες και δολοφόνους (πολλές φορες τους έδιναν λιγότερο φαγητό και τους ξυλοφόρτωναν αν «παραφερόταν»), αυτοί δεν εκτελούταν, αλλά χρησιμοποιούταν για την κατασκευή δημοσίων έργων από το κράτος.

Αντίστοιχα, το 1918, τα στρατόπεδα αυτά μετατράπηκαν από τους αιμοχαρείς μπολσεβίκους του Λένιν στα διαβόητα Γκουλάγκ, οπού σε αυτά εκτός των πολιτικών αντιπάλων αυτών, στάλθηκαν και εκατομμύρια αθώοι πολίτες, Χριστιανοί και μη, οι οποίοι βασανίστηκαν, και εκτελέστηκαν σε αυτά.

Επίσης, πολλοί πέθαναν από την πεινά και τους ξυλοδαρμούς, ενώ από αυτά εμπνεύστηκε και ο Χίτλερ τα δικά του Στρατόπεδα Συγκέντρωσης αργότερα.

Και σε αυτά παράλληλα, οι κρατούμενοι τους χρησιμοποιούταν για την κατασκευή δημοσίων έργων από το κράτος, ενώ πολλοί από αυτούς, στους οποίους δεν δίνονταν φαγητό, είτε πέθαναν από την πείνα, ή έλιωναν τα ρούχα τους πάνω τους.

Αν και τα στρατόπεδα αυτά έκλεισαν οριστικά το 1992 με την πτώση της ΕΣΣΔ, στις μέρες μας, οι κρατούμενοι των Ασιατικών φυλάκων της σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας, οι οποίοι ζουν σε καλές σχετικά συνθήκες σε σχέση με παλιά, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή δημοσίων έργων από το κράτος.

Στα Γκουλάγκ, οι κρατούμενοι τους χρησιμοποιούταν για την κατασκευή δημοσίων έργων από το κράτος, ενώ πολλοί από αυτούς, στους οποίους δεν δινόταν φαγητό, είτε πέθαναν από την πείνα, ή έλιωναν τα ρούχα τους πάνω τους.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χρησιμοποίησε και τους κρατουμένους του και ο Βλάχος ηγέτης Βλαντ Γ’ Τσέπες ο Ανασκολοπιστείς, ενώ πολλοί από αυτούς, στους οποίους δεν δίνονταν φαγητό, είτε πέθαναν από την πείνα, ή έλιωναν τα ρούχα τους πάνω τους.

Ο τρόπος εκτέλεσης των Γκουλάγκ, ήταν να πηγαίνουν τους κρατουμένους στα δάση, να τους βάζουν σε σειρές, να τους εκτελούν με μία σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού και να τους θάβουν όλους μαζί σε ομαδικούς τάφους.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο εκτελέστηκαν από τους Σοβιετικούς και όλοι οι Πολωνοί αιχμάλωτοι στο Κατύν.

Τόσο η μητέρα του Μεγάλου Αλέξανδρου, η Ολυμπιάδα, όσο και η μητέρα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου, η Λιβία, έκαναν τα πάντα για να πάρουν οι γιοι τους τον Θρόνο, συμπεριλαμβανόμενων και της εξόντωσης όλων των αντιπάλων τους.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος, αναθεμάτισε τον Βενιζέλο, με αποτέλεσμα την δίωξη της Εκκλησίας, καθώς και την καθαίρεση του ίδιου όταν αυτός κατέλαβε την εξουσία, όπως και ο Πατριάρχης Μόσχας Τύχων, αναθεμάτισε τον Λένιν και τους μπολσεβίκους του, όταν αυτοί κατέλαβαν την εξουσία στην Ρωσία και δίωκαν την Εκκλησία με αποτέλεσμα την δηλητηρίαση του ιδίου από αυτούς.

Ο Λουκασένκο και ο Πούτιν παρομοιάζονται από κάποιους σαν τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. Και αυτό γιατί και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι μεν μικρότεροι πρώτοι δημιούργησαν πρώτοι ένα λαοφιλές και αυταρχικό σύστημα εξουσίας (ο Λουκασένκο και ο Μουσολίνι), το οποίο ακολούθησαν μετέπειτα και επέκτειναν οι δεύτεροι (Πούτιν και Χίτλερ).

Και στην συνέχεια και στις δύο αυτές περιπτώσεις, οι αυταρχικοί αυτοί ηγέτες συμμάχησαν μεταξύ τους (ο Λουκασένκο με τον Πούτιν και ο Μουσολίνι με τον Χίτλερ) και έγιναν και προσωπικοί φίλοι, ενώ σύντομα οι δεύτεροι (Λουκασένκο και Μουσολίνι), έγιναν υποτελείς των πρώτων (Πούτιν και Χίτλερ).

Για πολλούς αναλυτές επίσης, ο εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος, αλαζονικός, σεξιστικός, οξύθυμος, γυναίκας, οργίλος και επιδειξιομανής (και στρατιωτικός) Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, θυμιζει σε πολλούς τον εξίσου εκκεντρικό, ιδιόρρυθμο, αλαζονικό, σεξιστικό, οξύθυμο, γυναικά, οργίλο και επιδειξιομανή στρατηγό Πάττον.

Για κάποιους άλλους, ο Τραμπ θυμιζει πολύ τον πάστορα Charles Coughlin στον Μεσοπόλεμο (https://left.gr/news/otan-o-fasismos-itan-amerikanikos), τον Λουδοβίκο τον ΙΔ’ της Ρωσίας (https://www.in.gr/2019/04/20/world/o-tramp-thymizei-ton-loudoviko-id-enas-kaka-pliroforimenos-geros-vasilias-pou-thelei-na-apofasizei/, https://tomanifesto.gr/gerard-araud-o-ntonalnt-tramp-thymizei-ton-loydoviko-id%CE%84/ ), τον Μουσολίνι ή τον Χίτλερ (https://www.protothema.gr/world/article/556898/o-trab-mou-thumizei-ton-hitler-leei-o-proin-proedros-tou-mexiko/).

Η δε βίος, ο τρόπος ανόδου, ο φανατισμός, ο μιλιταρισμός, και οι γενοκτονικές πολιτικές του Ερντογάν, θυμίζουν σε πολλούς τον αντίστοιχο τρόπος ανόδου, τον φανατισμό, τον μιλιταρισμό, και οι γενοκτονικές πολιτικές του Χίτλερ (https://hellenic-frenzyness.gr/savvas-kalenteridis-sygkrisi-chitler-ke-erntogan-dite-tis-sygklonistikes-omiotites-ton-dyo-andron/, http://sociologyalert.blogspot.com/2019/11/blog-post_35.html).

Ο Λένιν δημιούργησε μία ψεύτικη και αποστατούσα ψευδο-«Εκκλησία» όταν κατέλαβε την εξουσία στην Ρωσία, με ηγέτες της αποστάτες και πράκτορες σχισματικούς, με το όνομα «Ζωντανή Εκκλησία», με στόχο να διασπάσει και να αποδυναμώσει το νόμιμο και Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Μόσχας, ύστερα και από τις διαταγές των Γερμανών, οι οποίοι και τους ανέβασαν στην εξουσία της χώρας αυτής (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

 Αντίστοιχα στις μέρες μας, ο Ποροσένκο δημιούργησε μία ψεύτικη και αποστατούσα ψευδο-«Εκκλησία» όταν κατέλαβε την εξουσία στην Ουκρανία, με ηγέτες της αποστάτες και πράκτορες σχισματικούς (π.χ. τον Ονούφριο), με στόχο να διασπάσει και να αποδυναμώσει το νόμιμη και Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας, με στόχο να το αποδυναμώσει, ύστερα και από τις διαταγές των Γερμανών και των ΗΠΑ, οι οποίοι και τους ανέβασαν στην εξουσία της Ουκρανίας.

Όλη αυτή η κατάσταση, θυμίζει επίσης κατά πολύ και την προσπάθεια την ίδια χρονική περίοδο με τους μπολσεβίκους του Λένιν, του Τούρκου δικτάτορα Κεμάλ, να δημιουργήσει εάν ψεύτικο και αποστατών ψευδο-«Πατριαρχείο» όταν κατέλαβε την εξουσία στην Τουρκιά, με ηγέτες της αποστάτες και πράκτορες σχισματικούς (π.χ. τον διαβόητο «Παπα-Ευθύμ»), με στόχο να διασπάσει και να αποδυναμώσει το νόμιμο Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Τόσο στην διάρκεια της Γαλλικής, όσο και της Ρωσικής Επανάστασης, οι ηγέτες αυτών προσπάθησαν να καταστρέψουν εκτός από τις Εκκλησίες, τις Άγιες Εικόνες. καθώς και τα Ιερά Λείψανα, ενώ παράλληλα οι πρώτοι προσπάθησαν να αφανίσουν τον Χριστιανισμό και να επιβάλλουν την ψευδο-«θεά της λογικής» ως νέα θρησκεία, ενώ οι δεύτεροι την αθεΐα.

Αντίστοιχα και οι Ναζί, σκόπευαν αν νικούσαν στον πόλεμο να αντικαταστήσουν τον Χριστιανισμό, αφού πρώτα τον δίωκαν ανηλέως με την Αρχαιά Γερμανική Ειδωλολατρική θρησκεία του Θωρ, του Όντιν και των Βαλκυρίων.

Το 1985, πέθαναν ταυτόχρονα στην ΕΣΣΔ τρεις ηγέτες της, ο Μπρεζνιέφ, ο Αντρόποφ, καθως και ο Τσερνιέκο.

Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων οι Ναζί το εμπνεύστηκαν από την αντίστοιχη Ελληνική (της Μικράς Ασίας και του Πόντου), την Αρμενική, καθως και την Ασσυροχαλδαική γενοκτονία (τις οποίες οι Γερμανοί συνδιοργάνωσαν με τους Νεότουρκους), ενώ τα τάγματα εφόδου και τις πορείες και στρατόπεδα θανάτου, τα εμπνεύστηκαν από τους φανατικούς εθνοκτόνους Κεμαλιστές, τους Τσέτες, καθως και τα τάγματα εφόδου και τις πορείες και στρατόπεδα θανάτου του Κεμάλ (https://www.newsone.gr/paraxena/piso-apo-ti-genoktonia-ston-ponto-ke-ti-mikrasiatiki-katastrofi-vriskonte-i-germani/).

Οι ρατσιστικοί νομοί στις ΗΠΑ, οι οποίοι ψηφίστηκαν μετά το τέλος του Αμερικανικού Εμφυλίου και εξαλείφτηκαν τελικά χάρις στο έργο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ήταν παρόμοιοι με τους αντίστοιχους ρατσιστικούς νομούς στην Νότια Αφρική (το λεγόμενο «Απαρτχάιντ»), οι οποίοι ψηφίστηκαν μετά την ανεξαρτησία της χώρας αυτής από την Μεγάλη Βρετανία και εξαλείφτηκαν τελικά χάρις στο έργο του Νέλσον Μαντέλα.

Συμπτώματα κανιβαλισμού, είχαμε τοσο στην βασίλεια του Μπόρις Γκουντούνοφ στην Ρωσία εξαιτίας του μεγάλου λιμού που ειχε ξεσπάσει τότε, όπως επίσης αντίστοιχα και στην Γαλλική και Ρωσική Επανάσταση.

Επισης, ο Μπόρις Γκουντούνοφ ήταν ο πρώτος Ρώσος ηγέτης, ο οποίος αναδιοργάνωσε το εκπαιδευτικό σύστημα της Ρωσίας, ενδιαφέρθηκε για την τεχνολογία της Δύσης, ενώ παράλληλα παρότρυνε τους Ρώσους να σπουδάσουν σε δυτικά Πανεπιστήμια, όπως ακριβώς έκανε μετέπειτα και ο Μεγάλος Πέτρος.

Τόσο στην Βενεζουέλα το 2019, όσο και στην Ουκρανία το 2014, πρώτα σημειώθηκαν διαμαρτυρίες ενάντια στην τότε κυβέρνηση των κρατών αυτών λόγω των μη φιλοδυτικών πολιτικών τους και ύστερα σημειώθηκαν θάνατοι διαδηλωτών (άγνωστο το πως σκοτώθηκαν αυτοί πραγματικά).

Στην συνέχεια, ακολούθησε πραξικόπημα (από στρατό και νεοναζιστικά τάγματα εφόδου) και στις δύο περιπτώσεις κατά των νόμιμων ηγετών, οι οποίοι εκδιώχτηκαν από την χώρα, ενώ στην συνέχεια ακροδεξιοί ανέλαβαν την ηγεσία των κρατών αυτών (οι Γιάτσενιουκ και Τουρτσίνοφ στην Ουκρανία και η Τζανίνε Άνιες στην Βολιβία).

Επιπλέον, το 2019, σημειώθηκε το πρώτο Αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Λατινική Αμερική από την δεκαετία του 1990, όταν και έπεσαν όλες οι Αμερικανοκίνητες στρατιωτικές χούντες και δικτατορίες της περιοχής.

Η δε Βενεζουέλα του μύστακα, φανφαρόνου, αυταρχικού και σχεδόν δικτάτορα για κάποιους Μαδούρο (στις οποίες για κάποιους αναμένεται Αμερικανική στρατιωτική εισβολή ή κατευθυνόμενο από τις ΗΠΑ εξέγερση-πραξικόπημα), θυμίζει σε πολλούς το Ιράκ του του μύστακα, φανφαρόνου, αυταρχικού και δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν, λίγο πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο κράτος αυτό το 2003.

Για κάποιους, ότι έκανε ο Βασίλι Ζαχάροφ (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%83/) στην Ελλάδα στην διάρκεια του Εθνικού διχασμού (δηλαδή μία τότε «χρωματιστή Επανάσταση» της εποχής με χρήματα των Αγγλογάλλων), το έπραξαν αντίστοιχα στις μέρες μας οι ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2014, με τον τότε εκεί πρέσβη τους Πάϊατ, καθώς και την Νουλάντ.

Στην Επτάλοφη (όπως την Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη) Ρωσική πόλη του Μούρομ, οι κάτοικοι τους θυσίαζαν τα παιδιά τους, ακριβώς όπως και οι Αρχαίοι Καρχηδόνιοι.

Ο Ντέιβιντ Γκρουν, όταν πήγε στην Παλαιστίνη, άλλαξε το όνομα του σε Ντέιβιντ Μπεν Γκούριον, προκειμένου να τμήσει και να δείξει ότι αποτελεί συνέχεια του Εβραίου επανάσταση ηγέτη του 1^ου μετά Χριστόν Αιώνα Γιόζεφ Μπεν Γκούριον.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τζένκινς Χαν, υποστήριζαν ότι σκόπευαν να ανατρέψουν τις άδικες συνθήκες που είχαν επιβληθεί στους λαούς τους (τους Δυτικούς Συμμάχους και τους Κινέζους αντίστοιχα) και να επιφέρουν ξανά σε αυτές δικαιοσύνη, ο μεν Χίτλερ για την Συνθήκη των Βερσαλλιών, ενώ ο Τζένκινς Χαν για τις Συνθήκες που είχαν υπογράψει παλαιοτέρα οι Μογγόλοι με τους Κινέζους.

Όλες οι θρησκείες (της Αρχαιά Ελλάδας, του βουδισμού, του κομφουκιανισμού, του ταοϊσμού, του ισλάμ, του ιουδαϊσμού, του καθολικισμού, του προτεσταντισμού), διεξήγαγαν αιματηρούς ιερούς πολέμους κατά γειτονικών τους και μη κρατών.

Στην Κίνα, τόσο επί της ηγεμονίας των Τανγκ, όσο και επί των δυναστειών Μινγκ και Μάντσου, είχαν απαγορευτεί οι εμπορικές σχέσεις με άλλα κράτη.

Ο Ναγκαπάτα, ο οποίος ήταν απόγονος των Ούννων του Αττίλα, ίδρυσε τον 8^ο μ.Χ. στην Ινδία μία δυναστεία και κατέλαβε πολλά εδάφη της, όπως ακριβώς μετέπειτα ο Μπαμπούρ, ο οποίος ήταν απόγονος του Τζένκινς Χαν και του Ταμερλάνου και των Μογγόλων, ίδρυσε τον 16^ο μ.Χ. στην Ινδία μία δυναστεία και κατέλαβε πολλά εδάφη της.

Ο χαλίφης των Ομμευάδων Ουαλίντ Β’ το 743 ηττήθηκε σε μάχη, ενώ το κεφάλι του περιφέρθηκε πάνω σε ένα κοντάρι από τους εχθρούς του, όπως ακριβώς και το κεφάλι του Ελβετικής καταγωγής αρχηγού της Γαλλικής Φρουράς της Βαστίλης Ντε Λινύ, όταν αυτό το Φρούριο καταλήφθηκε από τους Γάλλους Επαναστάτες, του περιφέρθηκε πάνω σε ένα κοντάρι από τον όχλο.

Τόσο ο προφήτης των Αράβων Μωάμεθ, όσο και ο ISIS στις μέρες μας, χρησιμοποίησαν για τον στρατό τους και οι δύο μαύρα λάβαρα ως σημαίες.

Ο Καβασίδης χαλίφης Χαρούν Ελ Ρασίντ έβαζε να του γράφουν επί πληρωμή διάφοροι λόγιοι και ποιητές εγκώμια, πάρα το τυραννικό, φορομπηχτικό και καταπιεστικό για τον λαό του πολιτικό καθεστώς που ειχε εγκαθιδρύσει, όπως ακριβώς έκαναν παλαιοτέρα και διάφοροι Έλληνες τύραννοι ή ο Αύγουστος.

Στην επανάσταση των δούλων-Ζανζ το 869 μ.Χ., έναντι των τυραννικών Αββασίδων, για την κατάπνιξη της οποίας χρειάστηκε πολύ χρόνος και στρατός, οι επαναστατημένοι δούλοι υποδούλωσαν τους πρώην αφέντες τους, όπως ακριβώς συνέβη και στους λεγομένους τρεις «Δουλικούς Πολέμους» της Ρώμης, με πιο γνωστόν από αυτούς τον Τρίτο, τον λεγόμενο και «Πολέμου του Σπάρτακου».

Το βασίλειο του Αξούμ-Αιθιοπίας στην Αφρική, επιτέθηκε στους Χικαριώτες του άγριου διώκτη των Χριστιανών Ντου Νούβας στην Αραβική Χερσόνησο, με αφορμή την δολοφονία των απεσταλμένων του, όπως ακριβώς έκανε και ο Κουμπλάι Χαν με την Ιαπωνία του Τοκιμούνε ή ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής με την Βλαχιά του Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα.

Ουσιαστικά, ο Ντου Νούβας, ο οποίος ειχε καταφέρει με την βία να αναλάβει τον έλεγχο αυτού του σημείου της Αραβικής Χερσονήσου, επέδειξε άκρατο θρησκευτικό φανατισμό και προσπάθησε με την βία να αφανίσει τους πολυάριθμους Χριστιανούς της περιοχής (όπως ακριβώς συνέβη με τον ISIS στις μέρες μας στην Μεσοποτάμια).

Το τελικό αποτέλεσμα των πράξεων του αυτών, ήταν μία από τις τότε πιο ισχυρές Χριστιανικές δυνάμεις της εποχής, η Αιθιοπία-βασίλειο του Αξούμ, να εισβάλει στην περιοχή, να διαλύσει τον στρατό και να τον εξοντώσει (όπως ακριβώς συνέβη με τον ISIS στις μέρες μας από τις ΗΠΑ και την Ρωσία σε Συρία-Ιράκ).

Η λεγομένη και θρησκευτική «Ειρήνη του Θεού» ή «Ανακωχή του Θεού», την οποία επέβαλε ο πάπας της Ρώμης στα βασίλεια της Δυτικής Ευρώπης τον 11^ο μ.Χ. Αιώνα, θυμίζει πολύ την αντίστοιχη θρησκευτική «Ειρήνη» ή «Ανακωχή», που επέβαλε στην Αρχαιότητα το Μαντείο των Δελφών για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εδώ μπορεί να τονιστεί ότι και στην Αρχαιότητα, όπως και στις μέρες μας, στους τότε Ολυμπιακούς Αγώνες, οι αθλητές αυτών και αμοιβές έπαιρναν (χρήματα, χρυσό, αγάλματα, αφιερώματα, τις καλύτερες θέσεις, χωράφια και ισόβια σίτιση για αυτούς και τις οικογένειες τους), και έστηναν πολλές φορες τους αγώνες, ενώ χρησιμοποίησαν όπως στον Ψυχρό Πόλεμο η Ανατολική Γερμάνια, ή πολλές άλλες στις μέρες μας (π.χ. οι ΗΠΑ), εξτρά απαγορευμένες ουσίες (φυτικές ή φαρμακευτικές) ως «ντόπινγκ» της τότε εποχής.

Την πτώση και την κατάληψη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την επέφεραν οι τότε ειδωλολάτρες στην πλειοψηφία τους Γερμανοί βάρβαροι που την κατέλαβαν (Ερούλοι, Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βάνδαλοι, Σουηβοί, Άγγλοι, Σάξωνες, Πίκτοι, Φράγκοι), ενώ την  πτώση και την κατάληψη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας-Ρωμανίας-Βυζάντιου την επέφεραν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι (και μερικώς οι Άραβες).

Οι Σελτζούκοι Τούρκοι υποστήριζαν πως είναι οι διάδοχοι και κληρονόμοι των Σασσανιδών, ενώ οι Σασσανίδες των Αχαιμενιδών.

Ο Ισοκράτης κάλεσε πολλλους Έλληνες ηγέτες για να επιτυχουν την ένωση των Ελλήνων, όπως π.χ. τον τύραννο Διόνυσο τον Α’ των Συρακουσών, τον τύραννο Ιάσωνα των Φερών, τον βασιλιά Αγησίλαο τον Β’ της Σπάρτης και τον γιο του Αρχίδαμο, όπως επίσης και τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλλιπο τον Β’ και τον γιο του, τον Αλέξανδρο τον Γ’ τον Μέγα, ο οποίος και πραγματοποίησε τελικά τον όνειρο αυτό του Ισοκράτη.

Αντίστοιχα στην Κίνα, ο Λι Σι κάλεσε τον Τσιν Χουάνγκ Τι να ενοποιήσει την Κίνα, ενώ ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός του και τον βοήθησε σημαντικά στο έργο του αυτό, ενώ ο Πετράρχης στον Μεσαίωνα καλούσε αντίστοιχα τότε τον Κόλα Ντε Ριέντζο αρχικά και μετά τον πάπα της Ρώμης και τον Γερμανό Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να ενώσουν όλη την Δυτική Ευρώπη υπό την εξουσία τους, κάτι που τελικά δεν κατέστη τότε εφικτό.

Στο Λικίνι της Βόρειας Γαλλίας, συναντήθηκαν οι βασιλιάδες της Αγγλίας και της Γαλλίας μέσα σε μία γέφυρα στην μέση του ποταμού Σομ για να συνάψουν ειρήνη με ίδιο στρατό και για ασφάλεια, όπως ακριβώς μετέπειτα ο Μέγας Ναπολέοντας και ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α’ της Ρωσίας, συναντήθηκαν με παρεμφερή τρόπο στο μέσο ενός ποταμού στο Τιλσίτ σε μία πλωτή κατασκευή για παρεμφερείς λόγους.

Η δυναστεία των Πιαστ στην Πολωνία, ισχυριζόταν όπως και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος στην Αρχαιότητα για την Ρώμη, ότι παρέλαβε μία χώρα μέσα σε ξύλινα σπίτια και την άφησε με μαρμάρινα.

Για τους Τούρκους η Κωνσταντινούπολη λεγόταν και «Κόκκινο Μήλο» και ήταν ο κύριος στόχος κατάκτησης τους, ενώ αντίθετα, η τοποθεσία «Κόκκινη Μηλιά» για τους Έλληνες θεωρείται ο τόπος βαθιά μέσα στην Ασία που αυτοί θα εκδιωχτούν όταν απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη, ο Πόντος και η Μικρά Ασία από την τυραννική κατοχή αυτών.

Η ήττα των Άγγλων στον Εκατονταετή Πόλεμο, οδήγησε αμέσως μετά σε έναν μακρόχρονο εμφύλιο πόλεμο στην Αγγλία με την ονομασία «Ο Πόλεμος των Ροδών», όπως και η ήττα του Χιντεγιόσι στην Κορέα, οδηγέ λίγο αργότερα σε μακρόχρονο εμφύλιο πόλεμο στην Ιαπωνία.

Οι Ίνκας θεωρούσαν το Κούσκο τον Ομφαλό της γης, όπως ακριβώς και οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο Ομφαλός της γης ήταν οι Δελφοί.

Οι Ιάπωνες χρησιμοποίησαν κουρσάρους και πειρατές ενάντια στην Κίνα, όπως και οι Άγγλοι χρησιμοποίησαν κουρσάρους και πειρατές ενάντια στην Ισπανία την ίδια περίπου χρονική περίοδο.

«Διαβολική Αυτοκρατορία» ονόμαζε ο Γάλλος βασιλιάς Φραγκίσκος ο Ε’ την Αυτοκρατορία των Αψβούργων, όπως ακριβώς και «Διαβολική Αυτοκρατορία» ονόμαζε ο τέως Αμερικάνος Προέδρος Ρέιγκαν την ΕΣΣΔ.

Τόσο η Ολλανδία στον 80ετή Πόλεμο, όσο και οι ΗΠΑ το 1776, επαναστάτησαν ενάντια στην Ισπανία και την Μεγάλη Βρετανία, λόγω επιβολής σε αυτές πολύ βαριάς φορολογίας.

Η πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση (κλωστοϋφαντουργεία), έλαβε χώρα στα μέσα του 19^ου Αιώνα, η Δεύτερη λίγο μετά τα μέσα του 20^ου  (πετρελαϊκή και πράσινη), ενώ η Τρίτη (μικροτσίπ και Νανοτεχνολογίας) λαμβάνει χώρα στα αρχές του 21^ου Αιώνα.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και Μέγας Ναπολέοντας, εξόντωσαν όταν ανήλθαν στην εξουσία όσους τους βοήθησαν να ανέλθουν σε αυτή (επαναστάτες, μυστικιστές, SA).

Την εποχή της Belle Epoche, πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί μία παγκόσμια πολεμική σύγκρουση, όπως και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και στις μέρες μας λένε κάτι το αντίστοιχο.

Τόσο στην Ινδική Μαχιχμπαράτα, όσο και στον Τρωικό Πόλεμο, οι βασιλείς Πρίαμος και Ντριταράστρα χάνουν σε αυτούς τους πολέμους όλους τους γιους τους από τους αντιπάλους τους (Έλληνες και Καουφάντα αντίστοιχα).

Πολλοί λαοί και Αυτοκρατορίες στην Αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα, είχαν την λεγόμενη «Ουράνια εντολή» για να φέρουν με βάση τα πιστεύω τους τάξη στον κόσμο και τις χώρες τους, όπως π.χ. οι Αιγύπτιοι την Νάατ, οι Κινέζοι την λεγομένη «Ουράνια εντολή», οι Αρχαίοι Ρωμαίοι την εύνοια των Θεών, οι μουσουλμάνοι την εύνοια του Αλλάχ, ενώ οι Βυζαντινοί την «Πρόνοια του ενός μόνου και αληθινού Τριαδικού Θεού».  

Επισης, πολλές Αυτοκρατορίες πίστευαν ότι μόνο αυτές αποτελούν το μόνο πολιτισμένο «Μέσο ή Κύριο βασίλειο όλου του Κόσμου», ενώ γύρω τους κυριαρχούν μόνο βάρβαροι λαοί, όπως π.χ. των Ασσυρίων, της Κίνας, των χαλιφάτων, της Ρώμης ή της Ρωμανίας.

Αν δε σε όλα τα παραπάνω κράτη, όταν οι ηγέτες τους ήταν διεφθαρμένοι και δεν εφάρμοζαν τις θεϊκές εντολές και καταπίεζαν τον λαό τους, τότε έχαναν την θεϊκή νομιμοποίηση που είχαν όσο τηρούσαν αυτές τις αρχές και στην περίπτωση αυτή, ο λαός και ο στρατός ειχε το δικαίωμα να τους καθαιρέσει (ουσιαστικά το γνωστό ρητό: «Οργή λαού, Φωνή Θεού»).

Τόσο οι βάρβαροι Τζόου στην Κίνα, όσο και οι Ασσύριοι και Μογγόλοι έφτιαχναν πυραμίδες με τα κεφάλι των εχθρών τους.

Τόσο η Τύρος στην Αρχαιότητα, όσο και η Βενετιά στον Μεσαίωνα, λόγω της καίριας εμπορικής και οχυρής μέσα στα ύδατα θέσης τους (κανάλια ή θάλασσα), της μεγάλης εμπορικής τους δύναμης, του ισχυρού εμπορικού και πολεμικού στόλου τους, είχαν και οι δύο τους ως κυρίους εμπορικούς και πολίτικους εχθρούς-ανταγωνιστές τους τους Έλληνες (τοσο τους Αρχαίους, όσο και τους Μεσαιωνικούς).

Στην διάρκεια της Αρχαιότητας, τόσο το Ισραήλ, όσο και η Αίγυπτος, όπως επίσης και η Κίνα και η Ρώμη, πολλές φορες χωρίστηκαν σε δύο κράτη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετέπειτα επανενώθηκαν με πολέμους.

Ο στρατηγός των Χαν Κανγκχέ έφερε στην πρωτεύουσα του κράτους του, τους βασιλείς των Ντόνγκα αλυσοδεμένους μετά από εκστρατεία εναντίον τους και κατάληψη της χώρας τους, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Βυζαντινος στρατηγός Βελισάριος έφερε αλυσοδεμένο μετά από εκστρατεία εναντίον του και κατάληψη της χώρας του, τον Βάνδαλο βασιλιά Γελίμερο στην Πόλη.

Τόσο η Σπαρτή, όσο και η Αθήνα δολοφονήσαν και οι δύο τους αγγελιοφόρους του βασιλιά  Δαρείου του Α’ της Περσίας.

Οι πολεμοι των Πτολεμαίων και των Σελευκίδων, θυμίζουν κατά πολύ τους πολέμους των Αρχαίων Αιγυπτίων με τους Βαβυλωνίους, Ασσύριους και Πέρσες.

Ο Τσιν Χουάνγκ Τι έθαβε ζωντανούς τους εχθρούς του, τους αντίπαλους λόγιους, όπως και πολλούς ξένους αξιωματούχους κάτω από το Σινικό Τείχος.

Η ανεπιτυχείς εκστρατείες των Κινέζων Χαν κατά των Χσιουνγκ Νου, θυμιζει την αντίστοιχη ανεπιτυχή εκστρατεία του βασιλιά  Δαρείου του Α’ της Περσίας κατά των Σκυθών.

Οι Χσιουνγκ Νου επιχρύσωσαν τα κρανιά των βασιλιάδων του Γουέτζι που νίκησαν, όπως ακριβώς και ο Βούλγαρος Χάνος Κρούμμος έβρεξε με το κρανίο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α’.

Ο ιδρυτής των Σόνγκα, ο Πουσιαμίτρα, εκστράτευσε ενάντια στους βουδιστές εχθρούς του με το πρόσχημα της δίωξης των Ζαινιστών που ο ίδιος υποστήριζε από αυτούς, όπως ακριβώς και στον 19^ο Αιώνα, η Γαλλία και η Γερμανία, με αφορμή την εξόντωση κάποιων καθολικών ιεραποστολών τους σε Κίνα και Βιετνάμ εισέβαλαν στις χώρες αυτές.

Ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, ήθελε μετά την κατάκτηση της Πόλης και της Ρώμης, να καταλάβει την Βιέννη και όλη την Δυτική Ευρώπη, όπως ο Ξέρξης και οι Άραβες χαλίφες ήθελαν μετά την κατάκτηση της Πόλης να καταλάβουν και αυτοί όλη την Δυτική Ευρώπη.

Τόσο ο Κυρός ο Μέγας, ο ιδρυτής των Αχαιμενιδών, όσο και ο Αρντάσιρ, ο ιδρυτής των Σασσανιδών, επαναστάτησαν και οι δύο ενάντια στους κυρίαρχους τους (Μήδους και Πάρθους αντίστοιχα) και κατέλαβαν τα κράτη τους, ενώ στην συνείχα οι απόγονοι και των δύο πολέμησαν τους Έλληνες (Αρχαίους και Μεσαιωνικούς αντίστοιχα).

Οι ηγέτες των Κουσάν είχαν τον τίτλο Αυγούστου, όπως οι Ρωμαίοι, του βασιλέα βασιλέων όπως οι Πέρσες και του γιου του Ουρανού, όπως οι Κινέζοι.

Το Μεγάλο Παιχνίδι στην Κεντρική Ασία τον Μεσαίωνα ήταν ο έλεγχος των εμπορικών δρόμων του Μεταξιού από την Κίνα, τους Πάρθους και την Ρώμη στην Κεντρική Ασία, ενώ στην σύγχρονη εποχή ο έλεγχος από την Ρωσία και την Μεγάλη Βρετανία της Κεντρικής Ασίας και των πρώτων υλών αυτής.

Ο Βουνγκ Ντονγκ επανενοποίησε ύστερα από έναν άγριο εμφύλιο τους Χαν το 25 μ.Χ. και ονομάστηκε νέος Αυτοκράτορας, όπως και ο ένδοξος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος τους Ρωμαίους το 31 π.Χ.

Επισης, και οι δυο τους είχαν μία προσωπική Αυτοκρατορική Φρουρά (ο Αύγουστος την ονόμαζε Πραιτοριανούς), η οποία αποτελούταν και από βάρβαρους μισθοφόρους, και παράλληλα και οι δυο τους αν και επέκτειναν αρχικά πολύ τον στρατό τους, στην συνέχεια τον μείωσαν και οι δύο.

Επτά Σοφούς ειχε η Αρχαιά Ελλάδα, ενώ Επτά ψευτο-σοφούς και η Κίνα των Χαν το 220 μ.Χ.

Η εισβολή των Σιαν Τζι υπό την ηγεσία του Νταοβού στην Κίνα των Τζιν το 399 μ.Χ., ήταν σαν την εισβολή των Ούννων υπό την ηγεσία του Αττίλα στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορια και στο Βυζάντιο λίγες δεκαετίες αργότερα.

Πόλεις-κράτη, υπήρχαν τοσο στην Αρχαία Ελλάδα, όπως επίσης και στην Αρχαία Σουμερία, την Αρχαία Ινδία, την Αρχαία Κίνα, στους Μάγιας, στην Αραβία, καθως και στην Αρχαία Ιταλια.

Οι τρεις μακρόχρονοι και αιματηροί πολεμοι των ισχυρών πόλεων-κρατών των Μάγιας Τικάλ και Καλμακόλ, οι οποίοι και συντέλεσαν στην πλήρη καταστροφή της δεύτερης στο τέλος, θυμίζουν κατά πολύ τους τρεις μακροχρόνους και αιματηρούς πολέμους των ισχυρών πόλεων-κρατών της Ρώμης και της Καρχηδόνας, οι οποίοι και συντέλεσαν στην πλήρη καταστροφή της δεύτερης στο τέλος.

Ο Κανίσκα και ο Ασόκα, έκαναν αρχικά μία βίαιη και αιματηρή ένωση του κράτους τους μέσω εμφυλίων και στην συνέχεια, και αφού εξόντωσαν εκατοντάδες χιλιάδες αντιπάλους τους και ένωσαν υπό την ηγεσία τους την Ινδία, υιοθέτησαν φιλειρηνική πολιτική και επέβαλαν και οι δύο σε αυτό σαν επίσημη θρησκεία τον βουδισμό.

Ο δε Ρωμύλος, όπως και ο Κάιν, ήταν και οι δύο αδελφοκτόνοι.

Τόσο οι κομμουνιστές, όσο και οι Ναζιστές, δίωξαν τον Χριστιανισμό, ενώ προσπάθησαν στην θέση τους να επιβάλουν την δική τους ιδεολογία ως δήθεν θρησκεία (με την προσωπολατρία τους), με τα δικά της «Ευαγγέλια» (το «Κεφάλαιο» και το «Ο Αγών μου» αντίστοιχα) και τους δικούς τους «προφήτες» (Βάγκνερ-Νίτσε και Μαρξ-Ένγκελς αντίστοιχα).

Επίσης και οι δυο αυτές ιδεολογίες είχαν και τους δικούς τους «μεσσίες» και «αγίους» (Χίτλερ και Λένιν-Στάλιν), τα δικά τους «ιερά λείψανα» (π.χ. τις μούμιες των Λένιν-Στάλιν), αλλά και τα δικά τους «Λενινούγεννα»-Σταλινούγεννα και Χιτλερούγεννα στην θέση της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/11/blog-post_985.html).

Τέλος και οι δύο αυτές ιδεολογίες είχαν και τους δικούς τους «αναμενομένους παραδείσους-δευτέρα παρουσία» (το λεγόμενο χιλιόχρονο ράιχ των Ναζί ή την χιλιετή επί γης αταξική κοινωνία των κομμουνιστών), καθώς και τους «αιρετικούς τους (π.χ. για Στάλιν ο Τρότσκι και ο Τίτο, ενώ για τον Χίτλερ ο Ρεμ και ο Στράσερ).

Η πτώση της Ελληνικάς Τρίπολης (αλλιώς γνώστης και ως Τριπολιτσάς) στους Έλληνες κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης της Εθνεγερσίας το 1821, προκάλεσε την αντίδραση του τότε Οθωμανού Σουλτάνου Μαχμούτ του Β’, ο οποίος απέστειλε μετέπειτα τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ για να την ανακαταλάβει.

Αντίστοιχα υποστηρίζεται ότι στις μέρες μας η πιθανή κατάληψη της Τρίπολης της Λιβύης από τον Χάφταρ, με την βοήθεια των Αιγυπτίων του Σίσι, θα προκαλέσει την αντίδραση του νυν Τούρκου Σουλτάνου Ερντογάν, ο οποίος θα προσπαθήσει να αποστείλει σε αυτή στρατό για να την ανακαταλάβει.

Μετέπειτα όμως, οι τότε ηγέτες της Αιγύπτου, ο Ιμπραήμ και ο πατέρας του Μοχάμεντ Αλή, οι οποίοι αρχικά ήταν σύμμαχοι των Τούρκων και ανέλαβαν την εξουσία στην Αίγυπτο με πραξικόπημα κατά των Μαμελούκων, στράφηκαν και πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους τους σε Αραβία, Συρία, Ιράκ και αλλού.

Με τον ίδιο τρόπο στις μέρες μας, ο νυν Πρόεδρος της Αιγύπτου, ο Στρατάρχης Σίσι, όταν κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία από τον φιλοισλαμιστή Μόρσι, ο οποίος ήταν σύμμαχος των Τούρκων του Ερντογάν, στράφηκε και πολέμησε ενάντια στους Τούρκους και τους σε Αραβία, Συρία, Ιράκ και αλλού.

Τόσο οι βάρβαροι Γκούτι, όσο και οι Ούννοι ονομαζόταν από τους λαούς από τους οποίους εισέβαλαν ως ανθρωπόμορφα ζώα (π.χ. άνθρωποι-σκύλοι ή άνθρωποι-άλογα) ή ανθρωπόμορφοι δαίμονες.

Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, κυκλοφορώντας χωρίς πανοπλία, δέχτηκε βέλη που τον τραυμάτισαν θανάσιμα, όπως και ο Ιουλιανός ο παραβάτης σκοτώθηκε χωρίς πανοπλία από περσικό δόρυ.

O ηγέτης των Σελτζούκων Σουλεϊμάν Σαχ, καθώς περνούσε τον Ευφράτη ποταμό, γλίστρησε το άλογο του Σουλεϊμάν Σαχ, με αποτέλεσμα να πνιγεί ο ίδιος μιας και δεν ήξερε κολύμπι (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/12/blog-post_10.html).

Αντίστοιχα και ο Γερμανός Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α’ ο Μπαρμπαρόσα, πνίγηκε καθώς περνούσε με το άλογο του τον μικρό ποταμό Σάλεφ (Καλύκαδνο) της Κιλικίας, από το βάρος της πανοπλίας του, όταν το άλογο του γλίστρησε.

Τόσο οι πουριτανοί στον προτεσταντισμό, όσο και οι ουαχαμπίτες στο σουνιτικό ισλάμ, εκτός του ότι είναι και οι δύο φανατικοί απορρίπτουν όλη την προφορική παράδοση εκτός των κείμενων της Αγίας Γραφής και του κορανίου.

Και διακηρύσσουν παράλληλα την βίαιη επιβολή πίστης μόνο στα κύρια ιερά κείμενα αυτών και επιστροφή στην κατά τους ίδιους αρχική «μονή αυθεντική και γραπτή μορφή» τους και όχι σε οποιασδήποτε προφορικές παραδόσεις.

Η ΕΣΣΔ δημιουργήθηκε με ένα επιτυχημένο πραξικόπημα από τους μπολσεβίκους του Λένιν με την χρηματοδότηση των Γερμανών το 1917 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), ενώ αντίστοιχα κατέρρευσε από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα της KGB κατά του Σοβιετικού ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1991.

Το αποτέλεσμα και των δύο αυτών πραξικοπημάτων, ήταν η διάλυση πρώτα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και μετά της ΕΣΣΔ σε πολλά ανεξάρτητα κράτη (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ο Χρουστώφ ανήλθε στην εξουσία της ΕΣΣΔ με συνωμοσίες και πραξικόπημα κατά του Μπέρι (τότε ηγέτη των μυστικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ), ενώ και ο ίδιος έπεσε από ένα πραξικόπημα του Μπρεζνιέφ και του Αντρόποφ (τότε ηγέτη των μυστικών υπηρεσιών της ΕΣΣΔ) εναντίον του.

Τόσο ο Βλαδίμηρος ο Μέγας, όπως και ο Βλαδίμηρος ο Μονομάχος, αλλά και ο Βλαδίμηρος Λένιν και ο Πούτιν, θεωρούνται ως οι επανενοποιητές της Ρωσίας και οι ηγέτες που την επέκτειναν αμέσως μετά.

Αντίστοιχα, ο Μιχαήλ ο Α’ των Ρωμανόφ ήταν πρώτος της δυναστείας των Ρωμανόφ, Μιχαήλ ο Β’ ο τελευταίος, ενώ και ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ ονομαζόταν επίσης Μιχαήλ (Γκορμπατσόφ).

 Τόσο οι Ναζί, όσο και οι Μπερσέκερς των Βίκινγκ, αλλά και τα μέλη του ISIS στις μέρες μας, χρησιμοποιούσαν για να παίρνουν δυνάμεις, να μην κοιμούνται, για να πολεμούν και να αντέχουν στις μάχες και να αναισθητοποιούνται, ειδικά ναρκωτικά και φάρμακα (οι ισλαμιστές ή οι Ναζί) ή παραισθησιογόνα μανιτάρια (οι Βίκινγκ).

Ο Χίτλερ και το δεξί του χέρι και αρχηγός των μυστικών του υπηρεσιών Χίμλερ ήταν φίλοι και ο δεύτερος εξόντωνε τους εχθρούς του πρώτου, αλλά όταν ο Χίτλερ κόντευε να πέσει τον πρόδωσε, τον εγκατέλειψε, συνελήφθη από τους εχθρούς του και τελικά αυτοκτόνησε.

Ο δε Χίτλερ αυτοκτόνησε και αυτός στο τέλος, και μετά τον θάνατο του διαδόθηκε η φήμη ότι δεν πέθανε, αλλά το έσκασε από το Βερολίνο και κατέφυγε στην Νότια Αμερική από όπου προσπαθούσε να αναδιοργανώσει το Τρίτο Ράιχ και να επιστρέψει στην ηγεσία της Γερμανίας.

Αντίστοιχα, και ο Νέρωνας, και το δεξί του χέρι και αρχηγός των μυστικών του υπηρεσιών, καθώς και των πραιτοριανών Τιγγελίνος ήταν φίλοι και ο δεύτερος εξόντωνε τους εχθρούς του πρώτου, αλλά όταν ο Νέρωνας κόντευε να πέσει τον πρόδωσε, τον εγκατέλειψε, συνελήφθη από τους εχθρούς του και τελικά αυτοκτόνησε (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_70.html).

Ο δε Νερών αυτοκτόνησε και αυτός στο τέλος, και μετά τον θάνατο του διαδόθηκε η φήμη ότι δεν πέθανε, αλλά το έσκασε από το Ρώμη και κατέφυγε στο βασίλειο των Παρθών από όπου κάποια στιγμή θα επέστρεφε στην ηγεσία της Ρώμης.

Στην δε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Αυτοκράτορας Τιβέριος είχε επιτρέψει με την θέληση του την εγκαθίδρυση της τυραννίας του αρχηγού των πραιτοριανών και φίλου του Σηιανού, ο οποίος εξόντωνε τους αντιπάλους του ιδίου και του Αυτοκράτορα, παρόλο που ο Αυτοκράτορας έριχνε όλα τα κοινά τους εγκλήματα μόνο στον Σηιανό.

Όμως, κάποια στιγμή ο Σηιανός κατηγορήθηκε από τον Αυτοκράτορα ότι συνωμοτούσε για να του πάρει την εξουσία, οπότε μέσω της χρήσης του (δήθεν) εμπίστου υπασπιστή του Σηιανού, Μάκρωνα, ο Σηιανός έπεσε με ένα συνωμοτικό πραξικόπημα από αυτόν και τον Τιβέριο, συνελήφθη τελικά και εκτελέστηκε, μαζί με πολλούς οπαδούς του, ενώ την θέση του πήρε ο Μάκρωνας ως αρχηγός των πραιτοριανών.

Αντίστοιχα στην νεότερη Ιταλία, ο βασιλιάς της χώρας αυτής Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ ειχε επιτρέψει με την θέληση του την εγκαθίδρυση της τυραννίας του αρχηγού των φασιστών και «φίλου του» Μουσολίνι, ο οποίος εξόντωνε τους αντιπάλους του ιδίου και του βασιλιά, παρόλο που ο βασιλιάς έριχνε όλα τα κοινά τους εγκλήματα μόνο στον Μουσολίνι.

Όμως, κάποια στιγμή ο Μουσολίνι κατηγορήθηκε από τον βασιλιά ότι ήταν ο μονός υπεύθυνος για την ήττα των Ιταλών στην πατρίδα μας, καθώς και για την αποβίβαση των Συμμάχων στην Σικελία, οπότε μέσω της χρήσης του (δήθεν) εμπίστου στρατηγού του Μουσολίνι, Μπαντόλιο, ο Μουσολίνι έπεσε με ένα συνωμοτικό πραξικόπημα από αυτόν και τον βασιλιά, συνελήφθη τελικά και εκτελέστηκε, μαζί με πολλούς οπαδούς του, ενώ την θέση του πήρε ο Μπαντόλιο ως ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας.

Το υπερόπλο της Μεσαιωνικής Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας (αλλιώς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) ήταν το Υγρό Πυρ, ενώ της Μεσαιωνικής Κίνας η πυρίτιδα.

Όπως στην Ομηρική εποχή, οι Αχαιοί πολεμιστές απήγγειλαν εμψυχωτικές ομιλίες στους στρατιώτες τους, προσβολές στους εχθρούς τους, ενώ παράλληλα απήγγειλαν τα ονόματα των προγονών τους και τα κατορθώματα τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σαμουράι στην Ιαπωνία των Μιναμότο και των Τάιρα τον Μεσαίωνα τον καιρό των πολέμων των Γκενπέι.

Η ναυμαχία του Ντα-Νο-Νούρα το 1.185 μ.Χ., μεταξύ των Τάιρα και των Μιναμότο, οι άντρες των Τάιρα και των Μιναμότο, έριχναν πρώτα φλεγόμενα βέλη στα καταστρώματα των αντίπαλων πλοίων, και μετά αποβιβάζονταν στα εχθρικά σκάφη και γινόταν πεζομαχίες στα καταστρώματα αυτών στην συνέχεια, όπως ακριβώς συνέβη και στην ναυμαχία στο Άκτιο το 31 π.Χ.

Οι Μιναμότο στην μάχη της Καρικούρα το 1.183 μ.Χ. μέσω ταύρων, στους οποίους είχαν αναφλέξει τα κέρατα, εκδίωξαν τον στρατό των εχθρών τους, των Τάιρα, όπως ακριβώς και  ο Αννίβας έδιωξε τον στρατό του Ρωμαίου δικτάτορα Φάβιου Μάξιμου στην τελική μεταξύ τους μάχη.

Ο Ταμερλάνος, έθαβε ζωντανούς τους εχθρούς του με οικοδομικά υλικά, κτίζοντας τους σαν σε πύργους, όπως και ο Τσιν Χουάνγκ Τι, έθαβε ζωντανούς τους εχθρούς του κάτω από το Σινικό Τείχος.

Δύο φορές ο Μογγόλοι έσωσαν άθελα τους την Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς αντίστοιχα), μία από τον Τζένκινς Χαν και μία από τον Ταμερλάνο.

Ο Γουίλιαμ Γουόκερ κατέλαβε την εξουσία το 1855 στην Νικαράγουα μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, αν και κλήθηκε αρχικά σε αυτή ως μισθοφόρος από τους κυβερνήτες της για την καταστολή της εξέγερσης των εχθρών τους, όπως ακριβώς και οι πειρατές αδερφοί Μπαρμπαρόσα (Φιρούζ και Χαιρεντίν).

Και αυτοί κατέλαβαν την εξουσία στην Τυνησία μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος, αν και κλήθηκαν αρχικά σε αυτή ως μισθοφόροι από τον κυβερνήτη της για την καταστολή της εξέγερσης των εχθρών του.

Οι Ισπανοί μισθοφόροι, ήταν υπεύθυνοι για την σφαγή τόσο του Βρανδεμβούργου, όσο και την κατάληψη και την σφαγή στην Ρώμη το 1.527 μ.Χ.

Η ρίψη βράχων από τους Σκωτσέζους κατά των Άγγλων στο Γκλεν Τρουλ από τον Ρόμπερτ Μπρους και η εξόντωση του Αγγλικού στρατού το 1.307 μ.Χ., όπως έκανε και ο Αντρέας Χόφερ στον στρατό του Ναπολέοντα  στο Μπέργκιζελ.

Τόσο ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής στην μάχη του Μόχατς, όσο και ο Μπαμπούρ στην μάχη του Πανιπάτ, έστησαν τάφρους και εμπόδια στο κέντρο του στρατού τους και γύρω του έστησαν τα κανόνια τους για ενέδρα, ενώ στις μάχες αυτές νίκησαν και σκότωσαν παράλληλα τους εχθρούς τους, τον Λουδοβίκο τον Β’, τον βασιλιά της Ουγγαρίας, καθώς και τον Σάχη Ισμαήλ, οι οποίοι και ήταν οι τελευταίοι των δυναστειών τους.

Οι Οθωμανοί και στις δύο πολιορκίες της Βιέννης από τον στρατό τους (το 1.527 και το 1.683 μ.Χ.), ηττήθηκαν και αποκρούστηκαν τόσο από τους ηρωικούς υπερασπιστές της πόλης αυτής, όσο επίσης και από τις ενισχύσεις που ήρθαν σε ενίσχυση αυτής, καθώς και στον καιρό.

Ο Ιάπωνας ηγέτης Νομπουνάγκα στο Κιότο, έπεισε τους εχθρούς του ότι τάχα είχε πολύ στρατό μαζί του, στήνοντας πάνω σε λόφους και οροσειρές καπελά και λάβαρα, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σέρβοι ηγέτες Καραγεώργης και Μίλος έναντι των Οθωμανών, στήνοντας ψεύτικα ομοιώματα με ρούχα, κουρέλια και ακόντια στους λεγόμενους «πολέμους των χωρικών», με τελικό αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις την υποχώρηση των εχθρών τους.  

Ο Τζένκινς Χαν διέταξε την σφαγή όλων των κάτοικων της πόλεως Νισαπούρ, καθώς και όλων των ζώων αυτής, λόγω του θανάτου του εγγονού στην μάχη για την κατάληψη της, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ιάπωνες με την κατάληψη της πόλεως Μπουσάν το 1.592 μ.Χ.

Πολλοί γιοι ηγετών ή στρατηγών, θεωρήθηκαν πως ήταν ήδη νόθοι γιοι άλλων βασιλιάδων, στρατηγών ή Αυτοκρατόρων, ενώ οι μητέρες τους ήταν ήδη έγκυες με αυτούς πριν παντρευτούν ή ζήσουν μόνιμα με τους νέους «θετούς» τους πατέρες.

Διάσημες τέτοιου είδους περιπτώσεις ήταν π.χ. ο γιος του Τζένκινς Χαν Τζόσι (ο οποίος θεωρείται νόθος γιος του βασιλιά-Χαν των Μέρχιτς όταν η σύζυγος του Τζένκινς Μπόρτε είχε απαχθεί από αυτόν), αλλά και ο εγγονός του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου (ο οποίος δεν θεωρούταν γνήσιος γιος του γιου Τιβερίου Δρούσου, αλλά του Σηιανού).

Επίσης, ο Βρετανικός (ο οποίος δεν θεωρούταν γνήσιος γιος του γιου Αυτοκράτορα Κλαυδίου, αλλά του Καλιγούλα), ο Πτολεμαίος Α’ του Λαγού (ο οποίος δεν θεωρούταν γνήσιος γιος του γιου Λαγού, αλλά του Φίλιππου του Β’), ενώ και στην Σπαρτή, ο Λεωτυχίδας, δεν θεωρούταν γνήσιος γιος του βασιλιά Άγη του Β’, αλλά του Αλκιβιάδη.

Στις ΗΠΑ, η προσπάθεια καθαίρεσης του Τραμπ από τους δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, θυμίζει την αντίστοιχη προσπάθεια καθαίρεσης του Μπιλ Κλίντον, του Άντριου Τζόνσον, καθώς και του Νίξον (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD/), από τους αντιπάλους τους (https://www.ethnos.gr/kosmos/63118_tzonson-nixon-kai-klinton-treis-proedroi-poy-kindyneysan-me-apopompi).

Οι λεγόμενοι και Στρατιώτες, ήταν ελαφριές ιππείς του Βυζάντιου, οι οποίοι είχαν την ίδια εκπαίδευση και εμφάνιση με τους Ακρίτες του Βυζάντιου, αλλά σε αντίθεση με αυτούς, δεν φυλάγαν τα σύνορα, αλλά απρόσιτα σημεία, απόκρημνα μέρη και κλεισούρες.

Θεωρούνται προγονοί των Κλεφταρματολών. Μετά δε την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Στρατιώτες πολέμησαν στην Ευρώπη ως μισθοφόροι και ήταν πολύ γενναίοι και ικανοί πολεμιστές.

Ήταν ανεξάρτητοι πολεμιστές ή βρισκόταν κάτω από την χαλαρή διοίκηση ενός στρατηγού ή Αυτοκράτορα στο Βυζάντιο, ενώ αρνούνταν επίμονα να πολεμήσουν εκτός των περιοχών τους, οι οποίες ήταν προστατευόμενες και επάνδρωναν από κάστρα, ενώ ειδικευόταν στις ενέδρες.

Επισης εφάρμοζαν το έθιμο της κοπής των κεφαλιών των εχθρών τους, ως απόδειξη ότι τους εξόντωσαν, ένα «έθιμο» που πήραν οι Αρχαίες Έλληνες άποικοι, που έγιναν έπειτα Στρατιώτες σε διάφορες περιοχές της Αυτοκρατορίας από τους λαούς του Ευξείνου Πόντου.

Παράλληλα, οι ίδιοι έκοβαν και τα κεφαλιά των δικών τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να τα πάρουν και να τα μαγαρίσουν (π.χ. παλουκώσουν) οι εχθροί τους, αλλά και για να μην αναγνωρίζεται ποιος ήταν αυτός που σκότωσαν αυτοί, τακτικές που χρησιμοποιούσαν και οι Κλεφταρματολών αργότερα.

Οι Μινγκ έστρεψαν τον ποταμό Χουάνγκ Σε και έσπασαν φράγματα της πόλης Καφένγκ για να την καταλάβουν το 1642 μ.Χ., όπως εκαναν και οι Μογγόλοι του Χουλαγκού με την Βαγδάτη παλαιότερα.

Οι Άγγλοι προτεστάντες της Ελισάβετ της Α΄ της Αγγλίας, στήριξαν τους προτεστάντες Ολλανδούς Επαναστάτες ενάντια στους Ισπανούς, τους Γερμανούς προτεστάντες ηγεμόνες ενάντια στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων (κάτι που έκαναν και οι Γάλλοι), αλλά και τους Γάλλους προτεστάντες ουγενότους ενάντια στους Γάλλους.

Ως αποτέλεσμα των πράξεων αυτών, όλοι αυτοί οι λαοί των οποίων τους επαναστάτες οι Άγγλοι ενίσχυσαν παλαιότερα, ενίσχυσαν όλοι (Γάλλοι, Ισπανοί, Ολλανδοί) τους προτεστάντες επαναστάτες στις ΗΠΑ να ανεξαρτητοποιηθούν από τους Βρετανούς.

Τριπλή Συμμαχία ονομάστηκε τόσο η συμμαχία που σύστησε ο Μπίσμαρκ μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας και Αυστροουγγαρίας κατά της ηττημένης από αυτόν Γαλλίας, όπως επίσης και η συμμαχία της Ολλανδίας, της Αγγλίας και της Σουηδίας ενάντια στον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΔ’, αλλά και η συμμαχία της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και της Βραζιλίας κατά του παρανοϊκού Παραγουανού δικτάτορα Λόπεζ.

Η ήττα των Άγγλων στο Φλέρυς από τον στρατηγό Βάλντεκ, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτός μπλέχτηκε σε μάχη με τους εχθρούς τους όταν ο Άγγλος βασιλιάς  Γουλιέλμος ο Γ’ έλειπε και τον αντικαθιστούσε, πάρα τις σαφείς οδηγίες του βασιλιά στον Βάλντεκ να μην εμπλακεί σε καμμία περίπτωση σε μάχη με αυτούς.    

Αντίστοιχα η ήττα των Αθηναίων στην ναυμαχία στο Νότιον, από τον στρατηγό Αντίοχο, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτός μπλέχτηκε σε μάχη με τους εχθρούς τους όταν ο Αλκιβιάδης έλειπε και τον αντικαθιστούσε, πάρα τις σαφείς οδηγίες του Αλκιβιάδη στον Αντίοχο να μην εμπλακεί σε καμμία περίπτωση σε μάχη με αυτούς.   

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουσταφά ο Γ’, ξεκίνησε έναν καταστροφικό πόλεμο με τους Ρώσους, όταν οι αστρολόγοι του του ανέφεραν ότι τάχα θα τον κερδίσει εύκολα, όπως και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ξεκίνησε έναν καταστροφικό πόλεμο με τους Πάρθους, όταν οι μάντεις και οι αστρολόγοι του του ανέφεραν ότι τάχα θα τον κερδίσει εύκολα.

Ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας εισέβαλε (αρχικά μαζί με τον πατέρα του και υπό τις διαταγές του), από την Βόρεια Αφρική στην Ισπανία, και όταν την κατέλαβε προωθήθηκε στην Γαλατία και από εκεί στην Ιταλία.

Εκεί, αν και κατέστρεψε πολλές πόλεις, και εξόντωσε πολλές δεκάδες χιλιάδες αντιπάλους στρατιώτες και πολίτες, αναγκάστηκε τελικά να αποχωρήσει από αυτή, όταν οι Ρωμαίοι υπό την ηγεσία του Σκιπίωνα του Αφρικανού κατέλαβαν την Ισπανία, και στην συνέχεια εισέβαλαν στην Αφρική και την Καρχηδόνα και τον κατανίκησαν εκεί.

Αντίστοιχα, οι Άραβες, εισέβαλαν από την Βόρεια Αφρική στην Ισπανία, και όταν την κατέλαβαν, προωθήθηκαν, στην Γαλατία, με στόχο όταν την καταλάβουν να παρωθηθούν και να καταλάβουν και την Ιταλία.

Όμως, τελικά και αυτοί, αν και κατέστρεψαν πολλές πόλεις, και εξόντωσαν πολλές δεκάδες χιλιάδες αντιπάλους στρατιώτες και πολίτες στην Γαλατία, αναγκάστηκαν τελικά να αποχωρήσουν από αυτή, όταν οι Φράγκοι υπό την ηγεσία του Κάρολου Μαρτέλου τους νίκησαν στην μάχη του Πουατιέ.

Στην συνέχεια, οι Φράγκοι, μας κυρίως οι ελεύθεροι Ισπανοί ηγέτες της Αστουρίας, ανακατέλαβαν και απελευθέρωσαν την Ισπανία από την Αραβική κατοχή μετά από πάμπολες μάχες και πολέμους που διήρκησαν πολλούς Αιώνες, και στην συνέχεια εισέβαλαν στην Αφρική και κατανίκησαν τους Άραβες και στα ορμητήρια τους εκεί (π.χ. στο Μαρόκο).

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, οι Ρώσοι εμπλέχτηκαν σε δύο πολέμους στην Τσετσενία, από τους οποίους στον πρώτο (1994-1996) απέτυχαν και ηττήθηκαν, ενώ στον δεύτερο (1999-2001) πέτυχαν και νίκησαν.

Η κατάπνιξη της «Στάσης του Νίκα» από τον στρατό του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού, και η άμεση επιβολή της απόλυτης μοναρχίας το κράτος από τον ίδιο μέσος μετά, θυμίζει αρκετά την στρατιωτική στάση των Δεκεμβριστών στην Ρωσία, την κατάπνιξη της, καθώς και την επιβολή της Απόλυτης μοναρχίας από τον Ρώσο Αυτοκράτορα Νικόλαο τον Β’.

Και επίσης την καταστολή των αγροτικών εξεγέρσεων και της «Επανάστασης της Σφενδόνης» στην Γαλλία επί βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ’, και την επιβολή της απόλυτης μοναρχίας στην χώρα αυτή.

Η τρίτη Σταυροφορία είχε ως τελικό αποτέλεσμα την κατάληψη της πάντα Ελληνικής Κύπρου από τους Άγγλους Σταυροφόρους, ενώ η τέταρτη Σταυροφορία την κατάληψη της Πόλης και του μεγαλύτερου μέρους της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας (αλλιώς γνωστής ως Ανατολικής Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) από τους Σταυροφόρους, τους Βένετους και τον πάπα της Ρώμης.

Ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, αμέσως μετά το πέρας των Βουλγάρικων πολέμων, επισκέφτηκε την Αθήνα, και προσκύνησε τον Ναό της Παναγίας στον Παρθενώνα, τον οποίο οι κάτοικοι της πόλης αυτής είχαν από μονοί τους μετατρέψει σε Εκκλησία.

Αντίστοιχα, ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, όταν κατέλαβε ο στρατός του την Αθήνα, επισκέφτηκε την πόλη αυτή και τον Παρθενώνα-Ναό της Παναγίας και διέταξε να γίνει ο Παρθενώνας τζαμί.

Οι σοσιαλιστές τόσο στην Γερμανία, όσο και στην Ρωσία, υποστήριξαν την είσοδο των κρατών τους στον πόλεμο, ενώ κατά την διάρκεια του κατέλαβαν για ένα διάστημα με πραξικοπηματικό τρόπο και επαναστάσεις την εξουσία τους (που είχαν ως αποτέλεσμα την πτώση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’ και του Τσάρου Νικολάου του Β’ αντίστοιχα), ενώ και οι δύο αντιμετώπισαν τον κίνδυνο κομουνιστικών εξεγέρσεων.

Τόσο ο ικανός Αμερικάνος στρατηγός Πάττον, όσο και ο ικανός στρατιωτικός Λόρενς της Αραβίας, σκοτώθηκαν σε περίεργα αυτοκινητιστικά ατυχήματα, με τον μεν πρώτο να είναι μεγάλος εχθρός της ΕΣΣΔ, ενώ ο δεύτερος να κατακρίνει την κυβέρνηση του που δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε στους εξεγερμένους Άραβες κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι ΗΠΑ και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους τήρησαν αρχικά ουδέτερη στάση και εισήλθαν σε αυτούς στο πλευρό των δυτικών Συμμάχων κατά των Γερμανών και των Συμμάχων τους, όταν όλες οι πλευρές είχαν αρχίσει να αποδυναμώνονται από τις πολεμικές συγκρούσεις.

Στην Γερμανία επιχειρήθηκε η εκδήλωση ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος κατά του Χίτλερ από αντίθετους με αυτόν στρατιωτικούς (η λεγομένη «Επιχείρηση Βαλκυρία»-https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA/), όπως και στην Ιαπωνία το 1945 κατά της τότε κυβέρνησης από στρατιωτικούς που αντιτίθονταν στην υπογραφή παράδοσης της χώρας αυτής στις ΗΠΑ.

Ο λεγόμενος «Πορτοκαλί παράγοντας» στο Βιετνάμ, όπως και η ραδιενέργεια που εκλύθηκε από την ρίψη των πυρηνικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, πέρα από τους πολλούς θανάτους και καρκίνους που προκάλεσαν στους κάτοικους της περιοχής και στους στρατιώτες που έριξαν τα όπλα αυτά, ενώ παράλληλα προκάλεσαν και πολλές μεταλλάξεις τόσο στους κάτοικους, όσο και στα παιδιά που γεννήθηκαν στις περιοχές αυτές.

Ο φόνος του Αρχιεπίσκοπου Ρομέρο από παραστρατιωτικούς μέσα στον ναό που λειτουργούσε το 1984 στο Ελ Σαλβαδόρ, θυμίζει τον φόνο του Αρχιεπίσκοπου Μπέκετ στο Λονδίνο από στρατιώτες του Άγγλου βασιλιά Ερρίκου του Β’ μέσα στον ναό που λειτουργούσε.

Ο Αμπντέλ Ελ Καρίμ νίκησε τον στρατό των Ισπανών στο Μαρόκο το 1921 στην μάχη της Ανουάλ και το 1922 διακήρυξε την ίδρυση ισλαμικού κράτους στην περιοχή, το οποίο καταλύθηκε το 1926 από κοινή Γαλλοισπανική δύναμη υπό την ηγεσία του Γάλλου Στρατάρχη Πεταίν στην μάχη του Ζαργκότ.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, ο ηγέτης του ISIS Αμπού Μπακρ Μπαγκάντι, νίκησε τον στρατό του Ιράκ το 2014 και στην συνέχεια διακήρυξε την ίδρυση ισλαμικού κράτους του «Χαλιφάτου» στην περιοχή, το οποίο καταλύθηκε το 2019, μετά από κοινή επίθεση των ΗΠΑ και της Ρωσίας σε Συρία και Ιράκ (ήδη από το έτη 2014-2015).

Η βίαιη κατάληψη του Χρυσού ναού των Σιχ από φανατικούς Σιχ και η εξίσου αιματηρή εξόντωση αυτών από το κράτος της Ινδίας, θυμίζει κατά πολύ την βίαιη κατάληψη του τεμένους της Μέκκας από σουνίτες ισλαμιστές εξτρεμιστές το 1979, καθώς και την εξίσου αιματηρή εξόντωση αυτών από το κράτος της Σαουδικής Αραβίας.

Τόσο στην Κίνα, όσο και στην Γιουγκοσλαβία κατά την διάρκεια και αμέσως μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκρούστηκαν μανιωδώς ο κομμουνιστής Τίτο με τον μοναρχικό Μιχαήλοβιτς, όπως και ο κομμουνιστής Μάο με τον «δημοκράτη» Τσανγκ Και Τσεκ και νίκησαν οι πρώτοι (υποστηριζόμενοι από την ΕΣΣΔ) και στις δύο περιπτώσεις τους πρώτους (υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ).

Λέγεται ότι τόσο ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι ξεκίνησε τον πόλεμο ενάντια στην Αιθιοπία το 1936, όσο και ο Αργεντίνος δικτάτορας Γκαλτιέρι τον πόλεμο των Φώκλαντ το 1982, προκειμένου να εκτρέψουν την προσοχή του λαού τους μακριά από τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν, μέσω της παροχής σε αυτούς ενός «εθνικού θριάμβου».

Στον πρώτο Αιώνα μετά Χριστόν, τόσο οι Ρωμαίοι, όσο και οι Κινέζοι στρατιώτες παράλληλα, χωρίς πρότερη συνεννόηση ή γνωριμία μεταξύ τους, χρησιμοποιούσαν και οι δύο λευκές σημαίες όταν ήθελαν να παραδοθούν.

Στις Βερσαλλίες ανακηρύχθηκε η ίδρυση του Β’ Γερμανικού Ράιχ αμέσως μετά την νίκη των Πρώσων του Μπίσμαρκ κατά των Γάλλων στον Γαλλογερμανικό πόλεμο των ετών 1870-1871, όπως και στις Βερσαλλίες επίσης υπέγραψε η ηττημένη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γάλλους και τους υπολοίπους δυτικούς συμμάχους την εξευτελιστική κατά την ίδια συνθήκη ειρήνης για τον πόλεμο αυτό.

Αντίστοιχα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Χίτλερ ανάγκασε τους ηττημένους Γάλλους να υπογράψουν ανακωχή με τους Γερμανούς, στο ίδιο ακριβώς βαγόνι που οι Γερμανοί είχαν υπογράψει ανακωχή με τους Γάλλους και τους υπολοίπους δυτικούς συμμάχους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επιπλέον, τόσο στην Γαλλία, αμέσως μετά την συνθήκη ειρήνης με την Γερμανία το 1871, όσο και στην ίδια την Γερμανία, αμέσως μετά την συνθήκη ειρήνης των Βερσαλλιών το 1919, ξέσπασαν βίαιες-αιματηρές απόπειρες πραξικοπημάτων (δήθεν «μαζικών λαϊκών επαναστάσεων» κατά τους κομμουνιστές) κομμουνιστικών μειοψηφικών κατά των νόμιμων κυβερνήσεων (από τον Μπλάνκι και τους Σπαρτακιστές), οι οποίες καταπνίγηκαν εξίσου βίαια από τον στρατό και τις νόμιμες κυβερνήσεις των κρατών αυτών.

Τόσο οι Φράγκοι, όσο και οι ισλαμιστές Άραβες κατακτητές, περίπου την ίδια εποχή (τον 7^ο και 8^ο μετά Χριστόν Αιώνα), διακήρυτταν και οι δύο ότι ήταν «οι εκλεκτοί του Θεού», ότι είχαν δήθεν «ιερό σκοπό και αποστολή» να επιβάλουν με την βία παντού στον κόσμο την πιστή τους (τον καθολικισμό αρχικά και επίσης και τον προτεσταντισμό στην συνέχεια οι Φράγκοι και τον σουνιτικό ισλάμ οι Άραβες).

Και επίσης και οι δύο αυτοί λαοί και οι ηγέτες τους δήλωναν πως δεν θα μπορούσε να υπάρξει παγκόσμια ειρήνη αν ο στόχος αυτός δεν υλοποιούταν πλήρως, ενώ και οι δύο προέβησαν σε συνεχείς σφαγές και καταστροφές και κατακτήσεις άλλων λαών, ενώ επέβαλαν με την βία την πιστή και το άδικο πολιτικό τους σύστημα σε όσους λαούς υπέτασσαν (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%80%CF%89%CF%83-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5/).

(Δηλαδή μία φεουδαρχία που ευνοούσε τους πλούσιους κατακτητές βασιλείς, πολεμιστές, αριστοκράτες και ιερείς (καθολικούς και ισλαμιστές) εις βάρος του ίδιου τους του φτωχού λαού, καθώς και των λαών που είχαν υποτάξει π.χ. Βρετανών και των Περσών, οι οποίοι όταν απελευθερώθηκαν εφάρμοσαν και αυτοί πλήρως ότι τους δίδαξαν οι κατακτητές τους).

[Και φυσικά εδώ δεν θα πρέπει να παραβλαφτεί να ειπωθεί ότι και από τα δύο αυτά συστήματα (Φράγκοι-δηλαδή όλη η σημερινή Δύση-https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%80%CF%89%CF%83-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5/, καθώς και το εξτρεμιστικό σουνιτικό ισλάμ-https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%84%CE%B6%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%BD%CF%84-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CE%B7-%CE%B1/), υπέφερε και συνεχίζει να υποφέρει ανελέητα η πατρίδα μας διαχρονικά στην ιστορία της].

Όμως, μιας και τα δύο αυτά συστήματα, καθώς και όλες οι ιδεολογίες που προέκυψαν από αυτά στοχεύουν στην παγκόσμια επικράτηση, υπήρξε διαχρονικά μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ τους και κάποια στιγμή είναι πιθανό ότι θα συγκρουστούν ξανά βίαια αν τεθεί το θέμα για το ποιος θα ασκεί την παγκόσμια ηγεμονία, παρά την κατά καιρούς λυκοφιλία μεταξύ τους, τόσο στο παρελθόν, όσο και στο παρόν (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%83/).

Τόσο ο Μεξικάνος δικτάτορας Σάντα Άννα, όσο και βασιλιάς Χάρολντ της Αγγλίας, αρνήθηκαν να εκπληρώσουν την υπόσχεση που είχαν δώσει (στους Τεξανούς επαναστάτες ότι θα δεχθεί την ανεξαρτησία τους ο πρώτος και στον Γουλιέλμο της Νορμανδίας τον Κατακτητή ότι θα τον δεχτεί σαν τον νέο βασιλιά της Αγγλίας και δεν θα θέσει υποψηφιότητα για τον θρόνο της χώρας αυτής ο δεύτερος), όταν απελευθερώθηκαν από την αιχμαλωσία τους από αυτούς.

Και αυτό γιατί προέβαλαν το επιχείρημα ότι έδωσαν την υπόσχεση αυτή υπό την απειλή σωματικής βίας και εκβιασμών και χωρίς την θέληση τους, όταν οι ίδιοι είχαν αιχμαλωτιστεί από τους παραπάνω εχθρούς τους.

Σύμφωνα με τον μύθο (αν και κάποιοι λένε ότι ο μύθος αυτός πλάστηκε πολύ μετά το πέρας των Καρχηδονιακών πολέμων, επί Αυγούστου, για να «δικαιολογηθούν αυτοί μυθικά» και να εξηγηθεί και η τελική νίκη των Ρωμαϊκών επί των Καρχηδονίων), όταν ο Αινείας εγκατέλειψε την Καρχηδόνια πριγκίπισσα Διδώ για να πάει ύστερα από εντολή του Δία στην Ιταλία για να ιδρύσει την Ρώμη, αυτή κατάλαβε τις προθέσεις του Αινεία και ράγισε η καρδιά της.

Στην συνέχεια, λέγεται ότι τον καταράστηκε και υποσχέθηκε ότι ακόμα και οι απόγονοί τους θα συνεχίσουν την βεντέτα τους, προκαλώντας πολέμους μεταξύ Ρώμης και Καρχηδόνας, οι οποίοι όντως έγιναν τον 3^ο και 2^ο Αιώνα π.Χ.

Επίσης εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι σύμφωνα με κάποιους ερευνητές έχει βρεθεί παλαιοτέρα εάν λεπτομερές "σχέδιο" των Αδελφών Μουσουλμάνων, το οποίο παλαιοτέρα είχε ανακαλύψει η Ελβετική αστυνομία, το οποίο δεν ήταν ποτέ μυστικό, αλλά είναι γνωστό ήδη από το 1924, όπως ήταν και τα σχέδια του Χίτλερ στο πολύ γνωστό βιβλίο του «Mein Kampf» (https://odysseiatv.blogspot.com/2019/12/blog-post_36.html).

Μάγους και μάντεις χρησιμοποιούσαν ο Χίτλερ, ο Χίμλερ και ο Στάλιν ως συμβούλους για τα σχέδια τους εναντίον στους Χριστιανών, όπως ακριβώς παλαιότερα έπρατταν και πολλοί άλλοι τυραννικοί χριστομάχοι ηγέτες στην ιστορία, όπως π.χ. ο Ιουλιανός, ο Τιβέριος, ο Νέρωνας ή ο Διοκλητιανός.

Στην ιστορία των ΗΠΑ, μόνο σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, οι εκλεγμένοι Πρόεδροι των ΗΠΑ κατάφεραν να εκλέγουν χάρις στην πλειοψηφία που κέρδισαν σε εκλέκτορες, παρόλο που συνολικά κέρδισαν λιγότερες ψήφους από τους αντιπάλους τους, και συγκεκριμένα κατά τα έτη 1824, 1876, 1888, 2000 και 2016.

Θρησκευτική αστυνομία στην σύγχρονη εποχή είχε το ισλαμικό Ιράν, το Αφγανιστάν υπό τους Ταλιμπάν, η Σαουδική Αραβία (τους ματαβίν), καθώς και το ISIS.

Η στυγνή απαγωγή, δολοφονία και εξαφάνιση του πτώματος του Κασόγκι στις μέρες μας από την Σαουδική Αραβία του διάδοχου του θρόνου αυτής Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη απαγωγή, δολοφονία και εξαφάνιση του πτώματος του Ματεότι από οπαδούς του Μουσολίνι παλαιότερα, όπως και την απαγωγή, δολοφονία και εξαφάνιση του πτώματος του Χόφα στις ΗΠΑ στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Τόσο ο δικτάτορας Μπεν Αλί της Τυνησίας μετά την πτώση του κατέφυγε και έζησε μέχρι τον θάνατο  του στην Σαουδική Αραβία, όπως και ο πρώην δικτάτορας της Ουγκάντα ο διαβόητος Αμίν Νταντά.

Στην Αίγυπτο και στην Τουρκία, οι πραξικοπηματίες και εθνικιστές κοσμικοί δικτάτορες αυτής, Νάσερ και Κεμάλ, έδιωξαν με στρατιωτική επανάσταση τους τελευταίους μονάρχες των κρατών τους (τον Φαρούκ και τον Μωάμεθ τον ΣΤ’ αντίστοιχα).

Στην δε συνέχεια προέβησαν αυτοί και οι διάδοχοι τους στον ξεκλήρισμα των Ελλήνων των κρατών τους (με αποκορύφωμα την εκδίωξη των Ελλήνων από την Πόλη με τα Σεπτεμβριανά του 1955 επί Μέντερες, όπως και των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας από τον Νάσερ την ίδια ακριβώς περίοδο).

Ο Ορμπάν εκλέχτηκε για πρώτη φορά χρησιμοποιώντας το σύνθημα: «Οικογένεια, Εργασία, Έθνος», το ίδιο δηλαδή ακριβώς σύνθημα που χρησιμοποιούσε και η Γαλλία του Πεταίν.

Επίσης και ο Ορμπάν δήλωσε ότι θα κατασκευάσει τείχος στην χώρα του για να εμποδίσει την είσοδο λαθρομεταναστών σε αυτή (και όντως στο τέλος το κατασκεύασε), όπως το ίδιο ακριβώς έχει δηλώσει ότι θα κάνει και ο Τραμπ στα Μεξικανικά σύνορα για να λύσει το πρόβλημα των λαθρομεταναστών από το Μεξικό.

Η αποτυχημένη κοινή εισβολή των Αγγλογάλλων και του Ισραήλ στην Αίγυπτο και η μετέπειτα αποχώρηση αυτών, θυμιζει τις αποτυχημένες εισβολές στην Αίγυπτο και την αποχώρηση των Σταυροφόρων της Ούτρεμερ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html) και των Γάλλων βασιλέων στην Ε’ και Ζ’ Σταυροφορία, όπως και την αποτυχημένη εισβολή των Σταυροφόρων και αποχώρηση τους κατά την κοινή εισβολή αυτών και του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μανουήλ του Α’ του Κομνηνού. 

Στην σύγχρονη Κίνα υπάρχουν Στρατόπεδα Συγκέντρωσης για τους Χριστιανούς και μουσουλμάνους, όπως και επί Μάο στην Κίνα, αλλά και επί Στάλιν και Λένιν στην ΕΣΣΔ υπήρχαν Στρατόπεδα Συγκέντρωσης-Γκουλάγκ για τους Χριστιανούς και μουσουλμάνους.

Με αφορμή τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου το 2001, ο τότε νεοεκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ο Νεότερος κύρη τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και επέβαλε έκτακτα μέτρα στις ΗΠΑ, ενώ με αφορμή τις βομβιστικές επιθέσεις στην Μόσχα το 1999, ο τότε νεοεκλεγμένος Πρόεδρος της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν κύρη τον πόλεμο στους ισλαμιστές τις Τσετσενία και επέβαλε έκτακτα μέτρα στην Ρωσία.

Ο δε Μπους από την πλευρά του δήλωσε πως κήρυξε τον πόλεμο στους ισλαμιστές τρομοκράτες, ενώ ο Πούτιν από την δική του πλευρά στους Τσετσένοι τρομοκράτες.

Τόσο οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί, όσο και οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης το 1912, όπως και οι Γιουγκοσλάβοι μετέπειτα, ζητούσαν την διεθνοποίηση της απελευθερωμένης από τον Ελληνικό στρατό και διαχρονικά πάντα Ελληνικής αυτής πόλης, σκοπεύοντας να την ελέγξουν οι ίδιοι, αντί του μονού νόμιμου ιδιοκτήτη της, δηλαδή του Ελληνικού λαού.

Πολλοί βασιλικοί οίκοι, όπως π.χ. η βασιλική οικογένεια της Μεγάλης Βρετανίας και οι Αψβούργοι, έλεγαν για μέλη των οικογενειών τους που είχαν αυτοκτονήσει, έπαιρναν ναρκωτικά, ήταν καταθλιπτικοί και είχαν παράνομες σχέσεις και ερωμένες, πως είτε πέθαναν από αρρώστια, καρδιακό ή όγκο.

Αυτό συνέβη λογού χάρη με τον γιο του Αυστριακού Αυτοκράτορα Φραγκίσκου-Ιωσήφ και της πριγκίπισσας Σίσι Ροδόλφο, όπως και με τον γιο του πρίγκηπα της Μεγάλης Βρετανίας και συνονόματο του Αλφρέδο.

Ο Τζον Μίλτον, χρησιμοποίησε ακροστιχίδες στα γραπτά κείμενα και έργα του, τακτική που ειχε αντιγράψει από τον Αρχαίο Ρωμαίο ποιητή Βιργίλιο.

Οι Ολλανδοί, αμέσως μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και κέρδισαν όλες τις στρατιωτικές μάχες ενάντια στους Ινδονήσιους εθνικιστές, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ινδονήσια λόγω κυρίως της διεθνούς κατακραυγής και των διπλωματικών πιέσεων από τις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ).

Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και οι Βρετανοί σε Βιρμανία, Κένυα και Μαλαισία, όπως και οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ.

Οι Γερμανοί, χρηματοδότησαν όχι μόνο το (επιτυχές χάρις στην βοήθεια τους) πραξικόπημα του Λένιν στην Ρωσία το 1917 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), αλλά παράλληλα και την στασιαστική εξέγερση πολλών Γάλλων στρατιωτών τότε (η οποία τελικά κατεστάλη από τον Γάλλο στρατηγό Ζοφρ), όπως και μία αποτυχημένη εξέγερση των Ιρλανδών εθνικιστών τότε κατά της Μεγάλης Βρετανίας.

Όλα αυτά τα έπραξαν με σκοπό να επιτύχουν αποσταθεροποίηση των ισχυρότερων εχθρών τους στην Αντάντ (Ρωσία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία), η οποία είτε θα τους αποδυνάμωνε και θα τους ανάγκαζε να στείλουν εκεί στρατεύματα για την καταστολή της, αποδυναμώνοντας το πολεμικό τους μέτωπο και διευκολύνοντας τις επιθέσεις των Γερμανών ή σε ιδανική περίπτωση (όπως π.χ. της Ρωσίας) θα τους έβγαζε από τον πόλεμο, κάνοντας τους να υπογράψουν ταπεινωτικές συνθήκες «ειρήνης»-ήττας με τους Γερμανούς.

Ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας Όθωνας, μετά την αποτυχία του φιλόδοξου του σχεδίου να απελευθερώσει τα υπόδουλα τότε στους Οθωμανούς Ελληνικά εδάφη με την βοήθεια των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html), αποφάσισε να συμμαχήσει κρυφά με τους Ιταλούς και τους Σέρβους και να επιτεθούν από κοινού για τον ίδιο σκοπό στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Όμως, παρόλη την προσπάθεια του το εγχείρημα αυτό να παραμείνει κρυφό, τελικά οι Αγγλογάλλοι τότε «προστάτες» της Ελλάδας (δηλαδή οι «Προστάτιδες Δυνάμεις»), το πληροφορήθηκαν και είδη αυτό δεν ήταν σύμφωνο με τις επιδιώξεις τους (αφού αυτές ήθελαν τότε την διατήρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) προέβησαν στην άμεση απομάκρυνση του Όθωνα από τον θρόνο μέσω της παρακίνησης εξεγέρσεων εναντίον του, οι οποίες τελικά εκδίωξαν και εκθρόνισαν οριστικά τον Όθωνα.

Η πρώτη πράξη δε του Γεωργίου μόλις έγινε βασιλιάς ήταν να εκδιώξει άμεσα τον Βούλγαρη και τους δικούς του από την εξουσία και να αναθέσει σε άλλους την εξουσία της χώρας (όπως έπραξε μετέπειτα και ο εγγονός του ο Γεώργιος ο Β’ έναντι του δικτάτορα Κονδύλη, ο οποίος τον είχε επαναφέρει στον θρόνο της Ελλάδας). 

Υπήρξαν πολλοί στρατιωτικοί και πολιτικοί που έγραψαν πραμάτειες για την στρατηγική και την πολιτική, όπως ο Σουν Τσου, ο Μακιαβέλλι, ο Κλαούζεβιτς, ο Λίντεν Χαρτ κ.λ.π.

Η νίκη των Κορεατών επί των Κινέζων στο Σόλσου το 612 μ.Χ., με το άνοιγμα των φραγμάτων νερού ενάντια στον Κινέζικο στρατό, θυμίζει την νίκη με αντίστοιχο τρόπο των Μογγόλων ενάντια στον στρατό των Αββασίδων στην πολιορκία και άλωση της Βαγδάτης το 1258 μ.Χ.

Ο ικανότατος Σοβιετικός Στρατάρχης Ζουκόφ ήταν μέγας πότης, όπως και ο εξίσου ικανός Αρχιστράτηγος Οδυσσέας Γκραντ, ενώ και οι δύο αν και έπιναν πολύ κέρδισαν μεγάλες νίκες ενάντια στους κυριότερους αντιπάλους τους (Γερμανούς και Νότιους Αμερικάνους αντίστοιχα).

Μετά την ήττα των Νορμανδών στην μάχη του Δημητρίτζη το 1.1185 μ.Χ., όσοι από αυτούς επέζησαν, μπήκαν στα πλοία τους για να γυρίσουν στην Σικελία, όμως στην διάρκεια της επιστροφής, ξέσπασαν καταιγίδες που βύθισαν όλο σχεδόν τον εναπομείναντα στόλο τους.

Αντίστοιχα μετά την ήττα των Αράβων στην Β’ Πολιορκία της Πόλης το 717 μ.Χ., όσοι Χ., από αυτούς επέζησαν, μπήκαν στα πλοία τους για να γυρίσουν στην πατρίδα τους, όμως στην διάρκεια της επιστροφής, ξέσπασαν καταιγίδες που βύθισαν όλο σχεδόν τον εναπομείναντα στόλο τους (από τον οποίο από τα 2.500 συνολικά πλοία, έμειναν στο τέλος μόνο πέντε).

Παράλληλα, πριν την κατάκτηση της πόλης της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους, η πόλη αυτή έπεσε δύο φορές στα χεριά βάρβαρων εισβολέων (το 912 μ.Χ. στους Άραβες του αρνησίθρησκου Λέοντα του Τριπολίτη και στους Νορμανδούς ηγέτες Ριχάρδο και Βαλδουίνο το 1.185 μ.Χ.), οι οποίοι σχεδόν άμεσα ηττήθηκαν από τους Βυζαντινούς και εκδιώχθηκαν από αυτή.

Στην ναυμαχία του Άκτιου, όπως και στην μάχη των Άγγλων ενάντια στην «Αήττητη (ναυτική) Αρμάδα» της Ισπανίας, ο Αύγουστος και οι Άγγλοι κέρδισαν τις ναυμαχίες αυτές χρησιμοποιώντας μικρά, ευέλικτα και ταχύτερα σκάφη, έναντι των βαρειών, τεράστιων και δυσκίνητων των αντιπάλων τους (δηλαδή των Αντωνίου-Κλεοπάτρας και των Ισπανών).

Η καταστροφή της Γέφυρας του Σέλινγκ από τους Άγγλους, είχε ως αποτέλεσμα οι Άγγλοι που την είχαν περάσει να παγιδευτούν απέναντι και να σφαγιαστούν άγρια από τους Σκωτσέζους του Ουάλας, όπως και η καταστροφή της της Γέφυρας της Λειψίας από τους Γάλλους, είχε ως αποτέλεσμα οι Γάλλοι που την είχαν περάσει να παγιδευτούν απέναντι και να σφαγιαστούν άγρια από τους Ρώσους, τους Πρώσους και τους Αυστριακούς εχθρούς τους.

Τόσο στην μάχη του Μπάνοκμπερν, όσο και στην μάχη των Γαυγάμηλων, οι Άγγλοι στρατιώτες του βασιλιά Εδουάρδου του Β’, όσο και οι Πέρσες στρατιώτες του βασιλιά Δαρείου του Γ’, παρέμειναν άγρυπνοι, σε αντίθεση με τους εχθρούς τους (έχοντας διανύσει ταχεία πορεία και όντας παράλληλα κουρασμένοι), γεγονός που συνέβαλε τελικά ως ένα βαθμό στην ήττα τους στην συνέχεια από τους αντιπάλους τους (τον Σκοτσέζο βασιλιά Ρόμπερτ Μπρους και τον ένδοξο Έλληνα βασιλιά Μέγα Αλέξανδρο αντίστοιχα).

Τόσο ο Κοντόσταβλος (Αρχιστράτηγος) της Γαλλίας στην μάχη του Αζινκούρ, ο Κάρολος Ντ’ Αμπρέτ, όσο και ο Σκοτσέζος ήρωας και πατριώτης Ουίλιαμ Ουάλας, πολλές φορές δεν εισακουόταν οι διαταγές τους από τους αριστοκράτες ιππότες, επειδή οι ίδιοι δεν είχαν ευγενική καταγωγή.

 Τόσο η αποτυχημένη προσπάθεια της επίθεσης του Άγγλου βασιλιά Ριχάρδου του Γ’ ενάντια στον Ερρίκο τον Ε’ Τυδόρ στην μάχη για να τον σκοτώσει την μάχη με ένα μόνο ένα χτύπημα, θυμίζει αντίστοιχα την αντίστοιχη αποτυχημένη προσπάθεια της επίθεσης του Σπάρτακου ενάντια στον Κράσσο, αλλά και την αντίστοιχη αποτυχημένη προσπάθεια της επίθεσης του Κύρου του Νεότερου ενάντια στον αδερφό του Αρταξέρξη τον Β’.

Ο Σογκούν Ιεγιάσου, τοποθέτησε πάνω σε ένα παλούκι σε έναν πύργο το κεφάλι του κυρίου αντίπαλου του, του Νιτσουκάρι, όπως ακριβώς και οι Λάνκαστερ τοποθέτησαν πάνω σε ένα παλούκι σε έναν πύργο το κεφάλι του κυρίου αντίπαλου τους, του Ριχάρδου Γιορκ.

Τόσο στην μάχη του Κεμπέκ, όσο και στην μάχη της Αμφίπολης, οι ηγέτες των Άγγλων και των Σπαρτιατών αντίστοιχα (ο Γουλφ και ο Βρασίδας), κέρδισαν την μάχη, τραυματίστηκαν θανάσιμα και πέθαναν αφού πληροφορήθηκαν την νίκη τους, ενώ και οι αντίπαλοι τους (ο Μονκάλμ και ο Κλέων αντίστοιχα) σκοτώθηκαν και αυτοί στην διάρκεια της μάχης αυτής.

Τόσο ο Κουτούζοφ στην μάχη του Μποροντίνο, όσο και ο Χίντεμπουργκ στην μάχη του Τάννενμπεργκ, είχαν ελάχιστα ενεργητική συμμέτοχη στις μάχες αυτές, ενώ ανέθεσαν και οι δύο την διεξαγωγή τους κυρίως στους υφιστάμενους τους.

Έθνη με βουνά, όπως η Ελβετία στην κορυφή των Άλπεων, το Αφγανιστάν πάνω στην οροσειρά των Ινδουιστικών Κους, και το Νεπάλ στην κορυφή των Ιμαλαίων, διατήρησαν πολλές φορές χάρις στην χρήση των βουνών των χωρών τους την ανεξαρτησία τους από ξένους κατακτητές.

Και σχεδόν πάντα, οι σκληραγωγημένοι πολεμοχαρείς βάρβαροι και απολίτιστοι άνθρωποι των βουνών στην ιστορία, κατακτούσαν τους αδύναμους, ανεπτυγμένους και μαλθακούς «ειρηνόφιλους» κάτοικους των πόλεων της πεδιάδας. 

Στους Αραβικούς πολέμους για την ένωση της Αραβίας υπό τον Μωάμεθ, ο Βαχσί σκότωσε τον πολεμιστή του Μωάμεθ Χαμζά σε μία συμπλοκή γιατί είχε πληρωθεί προκειμένου να τον σκοτώσει από μια γυναίκα, την Χίντ, προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα της από τον Χαμζά, ένα χρόνο πριν, στην μάχη των πηγαδιών του Μπαντρ.

Όταν τελείωσαν όλα η Χίντ κατέβηκε στο πεδίο της μάχης, βρήκε το πτώμα του Χαμζά και το ακρωτηρίασε φρικτά και έφτασε μάλιστα στο σημείο να του ξεριζώσει το συκώτι και να το καταβροχθίσει.

Την ίδια ακριβώς τακτική εφάρμοσαν στο παρελθόν αλλά και στις μέρες μας πολλές Αφρικανικές φυλές, πιστεύοντας ότι με το ξερίζωμα του συκωτιού ή της καρδίας των εχθρών τους και το φάγωμα αυτών τους εκδικούταν και τους έπαιρναν την δύναμη. 

Ο Νεκτάριος προτάθηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Α’ ως Πατριάρχης, ο Νεκτάριος βαπτίστηκε Χριστιανός, και, φορώντας ακόμη τα ενδύματα των νεοβαπτισμένων, σε μία μέρα, ο Νεκτάριος αναγορεύτηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Ομοίως και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ’ και ο θείος του ο Βάρδας έκαναν σε εξίσου ελάχιστο χρονικό διάστημα Πατριάρχη τον Φώτιο, ο οποίος χειροτονήθηκε ιερέας, μονάχος και πέρασε όλες τις βαθμίδες της Ιεροσύνης και τελικά έγινε Πατριάρχης.

Όπως η διεφθαρμένη Ρώμη αλώθηκε το 410 μ.Χ. και λεηλατήθηκε άγρια από τους Γερμανούς βάρβαρους του αιμοσταγούς Αλάριχου (http://alophx.blogspot.com/2019/01/400-2019-update.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF-406-%CE%BC%CF%87-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%B9/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/, http://alophx.blogspot.com/2017/09/11-2001.html), όπως και το έτος 1527 μ.Χ. η διεφθαρμένη Ρώμη αλώθηκε το 410 μ.Χ. και λεηλατήθηκε άγρια από τους Γερμανούς βάρβαρους μισθοφόρους του αιμοσταγούς Κάρολου του Ε’ του Κουίντου.

Εκτός από τον διάσημο νομικό Κώδικα του Χαμουραμπί στην Βαβυλώνα, υπήρχαν και οι Οπτόλινθοι της Νουζία των Ουριαννών στην Συρία.

3.000.000 σκλάβοι πωλήθηκαν από τους Τατάρους από την Ρωσία ως σκλάβοι, ενώ 60.000.000 σκλάβοι πωλήθηκαν από τους Αφρικανούς και τους Ευρωπαίους ως σκλάβοι αντίστοιχα.

Τον τίτλο του πάπα, τον φέρουν τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Ρώμης, όσο και ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, παίζει διαδικαστικά και δικαστικά, τον ρολό που έπαιζε ο Άρειος Πάγος στην Αρχαία Αθήνα για τους πολίτες.

Η διακοπή της Κοινωνίας του Πατριαρχείου Μόσχας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 2019 λόγω του Ουκρανικού, θυμίζει κατά πολύ το σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης το 1054, όπως και το σχίσμα καθολικών και προτεσταντών το 1517, αφού εάν συμβεί τελικά σχίσμα και στην περίπτωση αυτή, σχεδόν τα μισά εκ του συνόλου των 300 Εκατομμυρίων Ορθοδόξων που είναι Ρωσικής καταγωγής, θα αποσχιστούν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_49.html, http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84a-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BD/#). 

Ο τίτλος του Πατριάρχη Μόσχας, έπαψε να χρησιμοποιείται και το Πατριαρχείο αυτό έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει στην Ρωσία επί Μεγάλου Πέτρου το 1700.

Το Πατριαρχείο της Μόσχας επαναστυστήθηκε αρχικά το 1917 από τον Κερένσκι με πρώτο Πατριάρχη τον Τύχων, ενώ στο 1943 από τον Στάλιν, με νέο Πατριάρχη τον Σέργιο.

Ο δε Στάλιν, προσπάθησε ανεπιτυχώς το 1948, να διοργανώσει μία δήθεν «Πανορθόδοξη Συνοδό», με την οποία θα μεταφερόταν η εξουσία των Ορθοδόξων από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Μόσχα, ενώ η Μόσχα θα ονομαζόταν επίσημα ως «Η Τρίτη Ρώμη».

Με τον τρόπο αυτό, όπως και με την ίδρυση του Πατριαρχείου Μόσχας το 1943, ο Στάλιν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει και την «Ήπια ισχύ της Εκκλησίας» για τις πολιτικές του επιδιώξεις, παρόλο που ειρωνευόταν τον παπά της Ρώμης, όταν του μίλαγαν άλλοι για την πολιτική ισχύ του, λέγοντας: «Πόσες μεραρχίες έχει ο πάπας»;

Με πρόσχημα δε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Στάλιν εκτόπισε εκατομμύρια ανθρώπων και ολόκληρους λαούς από τα εδάφη που είχε στην κατοχή του στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη, όπως π.χ. Τατάρους, Πολωνούς, Έλληνες, Γερμανούς, Τατάρους και Τσετσένούς.

Κατά το έτος 2004, η Εκκλησία της Ελλάδας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο βρισκόταν σε μια κατάσταση De Facto σχίσματος, όπως και το 1833.

Ο Πέτρος ο Μέγας κατήργησε τον τίτλο του Πατριάρχη Μόσχας και έβαλε ένα συμβούλιο,  πλήρως ελεγχόμενο από τον ίδιο, να κυβερνά την Εκκλησιά, όπως ακριβώς και Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η’ παλιότερα, κατήργησε για ένα χρονικό διάστημα τον τίτλο του Αρχιεπίσκοπου Καρντεμπούρι και έβαλε ένα συμβούλιο, πλήρως ελεγχόμενο από τον ίδιο, να κυβερνά την Εκκλησία.

Η μεταφορά της πρωτεύουσας της από την Ρωσίας από την Μόσχα στην Πετρούπολη έγινε το 1713 από τον Πέτρο τον Μέγα, ενώ αυτή επέστρεψε στην Μόσχα ξανά το 1918 επί Λένιν.

Οι μονάρχες, θεωρούταν εκλεκτοί των «θεών» ή «θεοί» στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Αρχαία Βαβυλώνα, στην Ασσυρία, στην Περσία, στην Κίνα, την Ιαπωνία, σε κράτη της Αρχαίας Ελλάδας και στην Ρώμη, ενώ στον Μεσαίωνα, οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου και των βασιλείων της Δυτικής Ευρώπης, θεωρούταν ως εκλεκτοί του Κυρίου.

Στην δε Ρωμανία, ο Αυτοκρατορίας χριζόταν με Άγιο λάδι και μύρο από τον Πατριάρχη, όπως στο Αρχαίο Ισραήλ ο βασιλιάς από τον Αρχιερέα και τους Προφήτες.

Στην λεγομένη και «Προφητεία του Κεραμέως», οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι προφήτευαν την πτώση των Πτολεμαίων και την επάνοδο στην ηγεσία της Αιγύπτου μιας ντόπιας μοναρχίας και θρησκείας, η οποία δεν θα δίωκε τους θεούς και για τον λόγο αυτό, αυτοί δεν θα φέρνουν συμφορές στην χώρα, επειδή δεν πραγματοποιείται η λατρεία τους.

Αντίστοιχα, και στην Αρχαία Περσία, σε διάφορες ζωροαστρικές «Προφητείες», οι Αρχαίοι Πέρσες προφήτευαν την πτώση των Σελευκίδων και την επάνοδο στην ηγεσία της Περσίας μιας ντόπιας μοναρχίας και θρησκείας, η οποία δεν θα διώκει τους θεούς και για τον λόγο αυτό, αυτοί δεν θα φέρνουν συμφορές στην χώρα, επειδή δεν πραγματοποιείται η λατρεία τους.

Η αρχικά Ζωροαστρική Αρμενία του Τιριδάτη του Γ’ του Μέγα, έγινε Χριστιανική και επειδή ήθελε να «ξεχωρίζει» θρησκευτικά από την επίσης Ζωροαστρική Περσία, καθώς και την τότε ειδωλολατρική Ρώμη και να μην απορροφήσει από τις Αυτοκρατορίες αυτές.

Αντίστοιχα, και ο αρχικά ειδωλολάτρες Χαζάροι, έγιναν στην συνέχεια Ιουδαίοι και επειδή ήθελαν να «ξεχωρίζουν» θρησκευτικά από την Χριστιανική Ευρώπη (Βυζαντινή Αυτοκρατορία και Δυτική Ευρώπη του πάπα), καθώς και τις μουσουλμανικές Αραβία και Περσία και να μην απορροφήσει από τις Αυτοκρατορίες αυτές.

Οι Σκανδιναβοί Ρως κατέκτησαν τους Σλάβους του Νόβγκοροντ και του Κίεβου, ενώθηκαν μαζί τους και έγιναν ένας κοινός λαός, δίνοντάς στους δεύτερους, οι οποίοι ήταν υπέρτεροι αριθμητικά το όνομα τους.

Αντίστοιχα και οι Τουρκογενείς Βουλγάροι κατέκτησαν τους Σλάβους της σημερινής Βουλγαρίας, ενώθηκαν μαζί τους και έγιναν ένας κοινός λαός, δίνοντάς στους δεύτερους, οι οποίοι ήταν υπέρτεροι αριθμητικά το όνομα τους.

Τόσο στους Βουλγάρους, όσο και στους Ρώσους, οι ισχυρότεροι ηγέτες τους (ο Μπόρις και ο Βλαδίμηρος ο Μέγας αντίστοιχα), οι οποίοι και ένωσαν με πολλές μάχες και πολέμους τους λαούς τους, βαφτίστηκαν Χριστιανοί αυτοί και οι λαοί τους από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες Μιχαήλ τον Γ’ και Βασίλειο τον Β’ τον Βουλγαροκτόνος αντίστοιχα.

Στον βάρβαρο Ταταρικό ζυγό στην Ρωσία, όπως και στον εξίσου βάρβαρο Τουρκικό ζυγό στην Ελλάδα, οι Τατάροι και οι Τούρκοι αντίστοιχα έδωσαν κάποια προνομία στην Ορθόδοξη Εκκλησία για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα.

Οι Ρώσοι, πίστευαν (και πιστεύουν ακόμα) ότι με την βάφτιση τους στην Χριστιανική Πιστή ήταν ο νέος Εκλεκτός λαός του Θεού, του οποίου ο στόχος είναι να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην Σωτήρια, ενώ η Μόσχα ήταν κατά τους ιδίους μεταγενέστερα η Τρίτη και τελική Ρώμη, με την οριστική πτώση και καταστροφή της οποίας θα επέλθει και το Τέλος του Κόσμου.

Την ίδια ακριβώς πεποίθηση, ότι δηλαδή με την οριστική πτώση και καταστροφή της Πρώτης Ρώμης, θα επέλθει και το Τέλος του Κόσμου, την έχουν και πολλοί καθολικοί σήμερα.

Την θεωρεία της Τρίτης Ρώμης, την ενστερνίστηκαν εκτός από τους Τσάρους Ιβάν Γ’ και Δ’ αρχικά και ο Στάλιν και ο Πούτιν σε μεταγενέστερες εποχές.

Η δε σημερινή, όπως και η Τσαρική Ρωσία, είχαν (και έχουν) ως θυρεό και σημαία τον Δικέφαλο Βυζαντινό Αετό. 

Δύο φορές προσπάθησαν οι Βούλγαροι βασιλείς αντικανονικά να δημιουργήσουν δική τους ανεξάρτητη και ελεγχόμενοι από τους ιδίους Εκκλησία, επί του Μιχαήλ του Α’ στο Βυζάντιο καθώς και επί Φερδινάνδου την λεγομένη Βουλγαρική (και αιρετική) Εξαρχία. 

Το Ναύπλιο, ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του μερικώς απελευθερωμένου Ελληνικού κράτους το 1833 επί Καποδίστρια, ενώ η Αθήνα ήταν η νέα πρωτεύουσα του μερικώς απελευθερωμένου Ελληνικού κράτους μετά το 1833 επί Όθωνα.

Με την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» στην Γεωργία το 1992, το Ελληνικό κράτος έσωσε τους ομογενείς Έλληνες της περιοχής από γενοκτονία και τους εγκατέστησε στην Μακεδονία και την Θράκη για να τονώσουν τον Ελληνισμό της περιοχής, όπως ακριβώς έπραξε και με τους προσφυγές από την Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία και τον Πόντο προγενέστερα.

Τόσο ο Καρλομάγνος, όσο και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, κάλεσαν Εβραίους εμπόρους και πληθυσμούς στα κράτη τους, με την προοπτική ότι αυτοί θα τους βοηθήσουν να αναπτύξουν την οικονομία των κρατών τους.

Με την λεγομένη δήθεν «Ένωση του Μπρεστ», όπως και με την δήθεν «Ένωση Ούνγκσιρ» και την δήθεν «Ένωση» της Άλμπα Ιουλία, αποφασίστηκε η ένωση των αιρετικών ουνιτών των περιοχών αυτών με τον καθολικισμό του πάπα της Ρώμης.

Με βάση την ουνία, οι πρώην Ορθόδοξοι και πλήρως αιρετικοί μετά από την αποδοχή της ουνίτες, διατηρούν το Ορθόδοξο τυπικό στην λειτουργία και αμφίεση, αλλά δέχονται τον πάπα ως ανώτατο ηγέτη τους.

Την ίδια ακριβώς τακτική (δηλαδή την διατήρηση του τυπικού τους στην λειτουργία και της αμφίεσης τους, αλλά να αποδέχονται τον πάπα ως ανώτατο ηγέτη τους), εφάρμοσε ο πάπας και με την ένωση του καθολικισμού με τους μαρωνίτες. 

Η Ρωσία ήθελε επί Τσάρων και θέλει ακόμα στις μέρες μας την διεθνοποίηση του Αγίου Ορούς και να το ελεεί η ίδια και για τον λόγο αυτό, έστελνε και στέλνει Ρώσους μονάχους σε αυτό, με στόχο αυτοί να καταστούν πλειοψηφία σε αυτό και να το ελέγξουν.

Η εθνικιστική, επαναστατική και αντικανονική αυτοκεφαλία στην Βουλγαρία το 1860, θυμίζει την αντίστοιχη επαναστατική και αντικανονική αυτοκεφαλία στην Ελλάδα το 1833, καθώς και την επαναστατική και αντικανονική αυτοκεφαλία στην Βλαχία-Ρουμάνια το 1865.

Με την Μικρασιατική Καταστροφή, μετά την λήξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας (1919-1922), 1,5 εκατομμύριο Έλληνες αναγκάστηκαν να έρθουν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες, ενώ με την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Ρωσικό εμφύλιο (1917-1922) που ακολούθησε στην χώρα αυτή, σχεδόν 2 εκατομμύρια Ρώσοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν ως προσφυγές στο εξωτερικό.

Η Τσαρική Ρωσία, πέτυχε μέσω πιέσεων και της Παλαιστινιακής Εταιρείας που είχε ιδρύσει, να συμμαχήσει με τους Άραβες και να εξαραβίσει το Πατριαρχείο Αντιοχείας, με αντάλλαγμα αυτό να υπακούει και να δέχεται ως ανώτερο του το Πατριαρχείο Μόσχας αντί το Οικουμενικό.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, μέσω της νέας Παλαιστινιακής Εταιρείας που έχει ιδρύσει, η Ρωσία προσπαθεί να συμμαχήσει ξανά με τους Άραβες και να εξαραβίσει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, με αντάλλαγμα αυτό να υπακούει και να δέχεται ως ανώτερο του το Πατριαρχείο Μόσχας αντί το Οικουμενικό.

Η Ρωσία, είδε μέσα στον 20^ο Αιώνα την διάλυση δύο Αυτοκρατοριών της, της Τσαρικής το 1917 και της ΕΣΣΔ το 1991.

Η «Μεγάλη Ιδέα» των Ρώσων ήταν να απελευθερώσουν όλα τα υπόδουλα στους Τατάρους Ρωσικά εδάφη και να τα ενώσουν σε ένα ισχυρό βασίλειο, ενώ η Μεγάλη Ιδέα» των Ελλήνων ήταν να απελευθερώσουν όλα τα υπόδουλα στους Τούρκους Ελληνικά εδάφη και να τα ενώσουν σε ένα ισχυρό κράτος.

Οι Ναζί Γερμανοί είχαν δημιουργήσει την αίρεση των λεγομένων «Γερμανών Χριστιανών», οι οποίοι δεν δεχόταν την Παλαιά Διαθήκη, δεν ακολούθησαν την Χριστιανική αγάπη, ήταν υπέρ της εξόντωσης των αδυνάτων (π.χ. ανάπηρων), και των αλλοεθνών (π.χ. Ελλήνων, Εβραίων), και πίστευαν ότι οι ίδιοι είναι η μονή εκλεκτή φυλή, όπως πιστεύουν και πολλοί νεοειδωλολάτρες στην πατρίδα μας στις μέρες μας. 

Το κενό στην παγκόσμια Ισχύ ως μόνη παγκόσμια Υπερδύναμη μετά την πτώση της «Ανατολικής Αυτοκρατορίας» της ΕΣΣΔ υπό τον Γκορμπατσόφ έσπευσε να καλύψει η αναδυθείσα παγκόσμια Μονοκρατορία των ΗΠΑ, η λεγομένη Pax Americana, όπως αντίστοιχα και η Pax Romana, εγκαθιδρύθηκε αμέσως μετά την πτώση της «Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» του Αντωνίου και την ήττα αυτού από τον Αύγουστο.

Στην περίπτωση αυτή όμως, η τωρινή Pax Americana, είναι τελείως διαφορετική από την διάδοχο Αυτοκρατορίας της Ρώμης, της Ρωμανίας (αλλιώς Ανατολικής Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), η οποία θεμελιωτών στο τρίπτυχο Ρωμαϊκό κρατικό Δίκαιο και Οργάνωση-Ορθοδοξία-Ελληνισμός.

Αντίθετα, η σημερινές ΗΠΑ βασίζονται στο τρίπτυχο, παγκόσμια πολιτική εξουσία–παγκόσμιος πολιτισμός-Παγκοσμιοποίηση και παγκόσμια θρησκεία-Πανθρησκεία-Οικουμενισμός (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/chip-ttip.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%80%CF%89%CF%83-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5/, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_49.html, http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html), για την διαμόρφωση ολιστικής συνείδησης πάνω στην πανθεϊστική βάση (http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=11298).

Ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, έστειλαν και οι δύο διαδοχικά, ο ένας μετά τον άλλο στην Τυνησία, την Λιβύη και την Αίγυπτο στρατό, αλλά στο τέλος αυτός ηττήθηκε και αποχώρησε οριστικά από τις χώρες αυτές.

Η Τρίπολη, είναι πιθανότατο να απελευθερωθεί τελικά από τον στρατό του Χάφταρ από τους ισλαμιστές του Σάρατζ, παρά τις οποίες ενισχύσεις στείλουν σε αυτή οι Τούρκοι, όπως ακριβώς και η Τρίπολη-Τριπολιτσά, απελευθερώθηκε τελικά από τον στρατό του Κολοκοτρώνη, πάρα τις οποίες ενισχύσεις έστειλαν σε αυτή οι Τούρκοι.

Παράλληλα, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι ο Ερντογάν προσπαθεί με την συνεχή πίεση προς την πατρίδα μας, να την καταστήσει, τόσο με πολίτικες πιέσεις, όσο και στην συνέχεια μέσω ενός πολεμικού επεισοδίου να νικήσει την Ελλάδα και να καταστήσει την πατρίδα μας ένα προτεκτοράτο τους.

Ουσιαστικά προσπαθεί να την «φιλανδοποιήσει», όπως και την Φιλανδία, η οποία μετά από την ήττα της σε πόλεμο με την ΕΣΣΔ, έγινε εν συνεχεία δήθεν «ουδέτερη», αλλά στην πραγματικότητα προτεκτοράτο των Σοβιετικών.

Η δε συνεχή πολεμική μανία του Ερντογάν, και οι εκβιασμοί του σε πολλές δυτικές και μη  χώρες, όπως και στην πατρίδα μας, από της οποίας την υποχωρητικότητα ενθαρρύνεται να γίνεται όλο και πιο «απαιτητικός», με αποτέλεσμα αυτός να εισβάλει σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη, και να προκαλέσει έναν στην ουσία περιφερειακό πόλεμο, θυμίζει τα αντίστοιχα «κατορθώματα» του Χίτλερ στον Μεσοπόλεμο.

Και εκείνη την περίοδο, ο Χίτλερ με την συνεχή πολεμική μανία του, και τους εκβιασμούς του σε πολλές δυτικές και μη  χώρες, από των οποίων την υποχωρητικότητα ενθαρρυνόταν να γίνεται όλο και πιο «απαιτητικός», με αποτέλεσμα αυτός να εισβάλει σε Αυστρία, Τσεχοσλοβακία και Πολωνία, και να προκαλέσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Τόσο τον δικτάτορα του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, όσο και τον δικτάτορα της Λιβύης Μαομάρ Καντάφι, τους συνέλαβαν και τους δύο στον τόπο καταγωγής τους οι εχθροί τους, στο Τικρίτ και την Σύρτη αντίστοιχα.

Για την Ρώμη έλεγαν οι: «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη», διότι όλοι οι δρόμοι των επαρχιών της είχαν κατασκευαστεί να οδηγούν σε αυτή, όπως και οι δρόμοι προς τα γειτονικά με αυτή κράτη. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και για την «Δεύτερη ή Νέα Ρώμη», την Κωνσταντινούπολη, καθώς και για την λεγομένη «Τρίτη Ρώμη», την Μόσχα.

Ο εμφύλιος πόλεμος στην Λιβύη, θυμίζει κατά πολύ τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, δύο αντίπαλα στρατόπεδα (του Φράνκο και του Αθάνια), συγκρούονταν, έχοντας την υποστήριξη πολλών ξένων Μεγάλων δυνάμεων της κάθε εποχής (Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας, ΕΣΣΔ τότε και των ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Γερμανίας, Μεγάλης Βρετανίας, Τουρκίας και Ισραήλ στις μέρες μας), οι οποίες τα προμήθευαν με όπλα και μισθοφόρους, παραβιάζοντας τις εντολές για εμπάργκο της ΚΤΕ και του ΟΗΕ.

Αντίστοιχα, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οι ανταγωνιστές στρατηγοί του στρατού των εθνικιστών, τόσο στον Ισπανικό εμφύλιο, όπως και των στρατιωτικών δυνάμεων του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης, ανταγωνιζόταν για τον έλεγχο του στρατού, αλλά στο τέλος ο ξαφνικός θάνατος του ενός (δολοφονία ή αεροπορικό ατύχημα) εξ’ αυτών στην καθεμιά από τις παραπάνω περιπτώσεις (José Sanjurjo και Αμπντούλ Φάταχ Γιούνις αντίστοιχα), είχε ως αποτέλεσμα την απολυτή επικράτηση των επιζώντων (Φράνκο και Χάφταρ αντίστοιχα).

[Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο ανταγωνισμός του Γάλλου στρατηγού Ντε Γκολ, με τον Ναύαρχο Νέταραν για την ηγεσία των «Ελευθέρων Γάλλων» στον Δ’ Παγκόσμιο Πόλεμο για την ηγεσία της Γαλλίας μεταπολεμικά, έληξε με την μυστηριώδη δολοφονία του δευτέρου, με αποτέλεσμα στο τέλος ο Ντε Γκολ να επικρατήσει απόλυτα].

Επίσης, τόσο ο Φράνκο, όσο και ο Χάφταρ ήρθαν από το εξωτερικό (Μαρόκο και ΗΠΑ) με τον στρατό των υποστηρικτών τους για να αναλάβουν την εξουσία των κρατών τους, και στο τέλος ο εμφύλιος έληξε και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με την κατάληψη της πρωτεύουσας από τους εθνικιστές Φράνκο και Χάφταρ μετά από μία αιματηρή πολιορκία.

Ο Χάφταρ ως αρχιστράτηγος της Λιβύης του Καντάφι στον πόλεμο με το Τσαντ, βομβάρδισε χωριά από αέρος με απαγορευμένα χημικά αέρια και εμπρηστικές βόμβες φωσφόρου.

Το ίδιο ακριβώς έκανε ο Τσόρτσιλ σε Κουρδικά χωριά του Ιράκ την δεκατρία του 1930, όπως και ο Σαντάμ Χουσεΐν μετέπειτα ενάντια στους Κούρδους την δεκαετία του 1990. 

Η Αρχαία Αθήνα, ήταν μανιακή για την «καθαρότητα του αίματος» των πολιτών, όπως αργότερα και ο Χίτλερ. Δεν δέχονταν ως πολίτες ούτε καν τους υπόλοιπους Έλληνες.

Την παγκοσμιοποίηση επιδίωξαν διαχρονικά, όσοι θεώρησαν εαυτούς φορείς μεγάλων ιδεών. Ο Μωάμεθ (και οι επίγονοι) με το Ισλάμ, ο Ναπολέων με την δημοκρατία, ο Μαρξ και ο Λένιν με τον κομμουνισμό, ο Χίτλερ με την φυλετική καθαρότητα και μεταπολεμικά οι ΗΠΑ (και συνοδοιπόροι) με την «δημοκρατία των αγορών».

Επίσης πολλοί την επιδίωξαν χωρίς διεθνιστικό προσωπείο, αλλά ως απροσχημάτιστη ηγεμονία επί των άλλων λαών, όπως η Αγγλία.

Στην διάρκεια της ιστορίας, πολλοί πολιτισμοί διέπρατταν ανθρωποθυσίες, τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στην σύγχρονη εποχή, όπως π.χ. οι Χαναναίοι, οι Καρχηδόνιοι, οι Ινδοί πιστοί της Κάλι, οι Αζτέκοι, οι Κελτικές και Γερμανικές φυλές της βορείου Ευρώπης, ενώ και η μοναρχική Γαλλία τον 17^ο Αιώνα, (http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/ektrwseis/athwot1.htm#_Toc121330262), ενώ και οι γενοκτονίες των εθνικών και κοινωνικών εχθρών, όπως και των ανάπηρων από τυραννικά καθεστώτα, όπως π.χ. του Χίτλερ και του Στάλιν, θα μπορούσαν να θεωρηθούν σύγχρονες ανθρωποθυσίες.

Τόσο στην Κίνα (τα έτη 481-221 π.Χ.), όσο και στην Ιαπωνία (τα έτη 467 – 1600 μ.Χ.), υπήρχε μία περίοδος βίαια αντιμαχόμενων μεταξύ τους κρατών, η οποία ονομάστηκε ως «Η περίοδος των εμπολέμων κρατών» διήρκησε επί Αιώνες, αλλά στο τέλος αυτά τα κράτη ενοποιήθηκαν από τον Τσιν Χουάνγκ Τι και τον Tokugawa Ieyasu αντίστοιχα. 

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέΌσοι Μογγόλοι αντιστάθηκαν σε Τζένκινς Χαν εξοντώθηκαν, όπως και όσοι Άραβες αντιστάθηκαν στον Μωάμεθ, επειδή κατά τους ιδίους αυτοί αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια τους για την ενοποίηση των κρατών τους.

 Τόσο ο Τσάμπερλεν στην Μεγάλη Βρετανία, όσο και ο Άννων ο Μέγας στην Αρχαία Καρχηδόνα, εξαιτίας των στενών οικονομικών συμφερόντων που είχαν με τους εχθρούς της χώρας τους (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B1%CF%83-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%89/), υπονόμευσαν την πολεμική προσπάθεια της ίδιας τους πατρίδας, ήταν τάχατες «φιλειρηνιστές και ενάντιοι στον πόλεμο», ενώ εγκατέλειψαν και τον στρατό τους αβοήθητο σε σχεδόν μόνιμη βάση.

Και στην πρώτη περίπτωση η ήττα αποδείχθηκε χάρις στην αντικατάσταση στην πρωθυπουργία του Τσάμπερλεν από τον Τσόρτσιλ, ενώ στην δεύτερη, η Καρχηδόνα ηττήθηκε, πάρα την στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Αννίβα, ο οποίος εξαιτίας των πολιτικών ραδιουργιών του μεγαλύτερου πολιτικού του αντίπαλου Άννων του Μέγα, έμεινε μόνος στην Ιταλια, απομονωμένος και χωρίς ενισχύσεις.

Κατά την δεκαετία του 30, εξαιτίας και της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929, η Μεγάλη Βρετανία οδηγήθηκε τελικά τότε στην απομόνωση από την υπόλοιπη Ευρώπη (σαν το αντίστοιχο παλαιό πολιτικό δόγμα της απομόνωσης των ΗΠΑ).

Και στην ηγεσία της Μεγάλης Βρετανίας, ανήλθε ο εκκεντρικός εθνικιστής Ουίνστον Τσόρτσιλ, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον εθνικισμό της και τον επεκτατισμό της Γερμανίας, η οποία προσπαθούσε να καταλάβει την Ευρώπη με τα όπλα, όπως ακριβώς και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, κατά την δεκαετία του 2000, εξαιτίας και της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 2008, η Μεγάλη Βρετανία οδηγήθηκε τελικά στην απομόνωση από την υπόλοιπη Ευρώπη (σαν το αντίστοιχο παλαιό πολιτικό δόγμα της απομόνωσης των ΗΠΑ).

Και στην ηγεσία της Μεγάλης Βρετανίας, ανήλθε ο εκκεντρικός εθνικιστής Μπόρις Τζόνσον, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον εθνικισμό της και τον επεκτατισμό της Γερμανίας, η οποία προσπαθούσε να καταλάβει την Ευρώπη με οικονομικά μέσα, όπως ακριβώς και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Παράλληλα, μία τέτοια εξέλιξη, θα μοιάζει επίσης με την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία ξεκίνησε με την εξέγερση και απόσχιση της Βρετανίας (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html), όπως στις μέρες μας η ΕΕ, μπορεί αντίστοιχα η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετάνης από την ΕΕ μέσω του BREXIT και αυτή να οδηγήσει στην διάλυση της ΕΕ.

Επιπλέον, τότε ο νέος ηγέτης της Βρετανίας, προσπάθησε να δημιουργήσει μία νέα Αυτοκρατορία των ανεξάρτητων Ρωμαιοβρετανών, εισβάλλοντας στα εναπομείναντα εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για να τα καταλάβει, αλλά και να κερδίσει και την συμπάθεια των ντόπιων λαών, αποκρούοντας τους βάρβαρους Γερμανικούς λαούς που είχαν εισβάλει τότε σε αυτά και τα καταπίεζαν.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, ο νέος ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας, ο Μπόρις Τζόνσον, προσπαθεί να δημιουργήσει μία νέα Αυτοκρατορία των Βρετανών, ενώ προσπαθεί ταυτόχρονα να εισβάλλει ιδεολογικά στα εναπομείναντα κράτη της ΕΕ και να τα καταλάβει πολιτικά (βοηθώντας άλλους εθνικιστές ομοϊδεάτες του να καταλάβουν την εξουσία αυτών), προσπαθώντας πιθανώς να συνάψει μία πολιτική συμμαχία μαζί τους κατά των Γερμανών.

Αλλά ταυτόχρονα και για να κερδίσει και την συμπάθεια των ντόπιων λαών, αποκρούοντας τους βάρβαρους Γερμανούς που τα έχουν καταλάβει πολιτικά και οικονομικά μέσω οικονομικών μνημονίων και τα καταπιέζουν.

Στην Ρωμαϊκή εποχή, η εισβολή αυτή του Κωνσταντίνου του Γ’ ήταν αρχικά επιτυχής, ενώ μία νέα Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία του φάνηκε να δημιουργείται, στο τέλος όμως, παρουσιάστηκαν και πολλοί άλλοι «Αυτοκρατορικοί διεκδικητές» (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html) και αποσχιστές, οι οποίοι ενώ αρχικά ήταν σύμμαχοι του Κωνσταντίνου του Γ’, στην συνέχεια στράφηκαν τόσο ενάντια στον ίδιο, όσο και στην Ρώμη.

Αυτοί θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως οι «αυτονομιστές-εθνικιστές της τότε εποχής» και στο τέλος η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διαλύθηκε εξαιτίας τους σε πολλά κράτη, ενώ παράλληλα δεχόταν και εισβολή βαρβάρων.

Όσο για τον Κωνσταντίνο τον Γ΄, η Αυτοκρατορία του ιδίου διαλύθηκε, όπως και της αντίπαλου του, της Ρώμης, ενώ μετά την τελική ήττα και εξόντωση του ιδίου, η Βρετάνια έπεσε τελικά στο χάος και σε εμφύλιο πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα διασπάστηκε σε πολλά κράτη, δεχόμενοι παράλληλα την εισβολή των Σαξόνων, των Πίκτων και των Σκώτων.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, η ιδεολογική εισβολή του Τζόνσον στην ΕΕ να είναι αρχικά επιτυχής, ενώ να φαίνεται ότι μία νέα Βρετανική Αυτοκρατορία υπό την ηγεσία να δημιουργείται, στο τέλος όμως, μπορεί να παρουσιαστούν και πολλοί άλλοι «Αυτοκρατορικοί διεκδικητές» και αποσχιστές στην ΕΕ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1/), οι οποίοι ενώ αρχικά μπορεί να είναι σύμμαχοι του Τζόνσον, στην συνέχεια να στραφούν τόσο ενάντια στον ίδιο, όσο και στην ΕΕ.

Αυτοί, οι οποίοι  μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι «αυτονομιστές-εθνικιστές της εποχής μας» είναι πιθανότατο ότι όντως θα φέρουν το τέλος της σημερινής Γερμανοκρατούμενης ΕΕ, η οποία θα διαλυθεί εξαιτίας τους ξανά σε πολλά ανεξάρτητα μεταξύ τους κράτη, ενώ παράλληλα δέχεται και  εισβολή πολλών λαθρομεταναστών και προσφυγών (η λεγομένη «λαθρομεταναστευτική ή προσφυγική κρίση»).

Όσο για την «Νέα Αυτοκρατορία» του Τζόνσον, μπορεί και αυτή τελικά να διαλυθεί, όπως και της αντίπαλου του, της ΕΕ, ενώ είναι πιθανή και μία τελική ήττα και πολιτική εξόντωση του ιδίου (ιδίως αν ο ίδιος εμπλακεί σε μία μακροχρόνια και εξαντλητική γεωπολιτική σύγκρουση, σαν αυτή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία μεταπολεμικά εξάντλησε την Βρετανία και οδήγησε στην τελική διάλυση της τότε παγκόσμιας Αυτοκρατορίας της).

Σε μία τέτοια περίπτωση, είναι πάρα πολύ πιθανόν, η Μεγάλη Βρετανία να πέσει τελικά στο χάος ή και σε εμφύλιο πόλεμο, ενώ ταυτόχρονα μπορεί ακόμα να διασπαστεί τελικά σε πολλά κράτη, όπως π.χ. αυτά των Σκώτων, των Ουαλών, των Ιρλανδών και των Νορθούμβριων ή ακόμα και του Γιβραλτάρ, θυμίζοντας με τον τρόπο αυτό κατά πολύ την διαμόρφωση των κρατών της Βρετανίας μετά από την τελική απόσχιση του νησιού αυτού από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ο Χίτλερ έστειλε στρατό στην Ελλάδα για να σώσει τους Ιταλούς από την ήττα τους από τους Έλληνες, ενώ αναγκάστηκε να αποστείλει ο ίδιος και πάλι στρατεύματα σε Τυνησία, Αίγυπτο και Λιβύη, για να σώσουν τους Ιταλούς από τους Βρετανούς.

Αρχικά βέβαια, ο Χίτλερ, ο οποίος δεν ήθελε να εποικίσει την περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά να εκδιώξει τους Αγγλογάλλοι από αυτή και να αφανίσει τους Εβραίους αυτής, ήθελε να δώσει όλες τις Αραβικές χώρες του Λεβάντε (δηλαδή της Μεσογείου) στον Μουσολίνι, ο οποίος του τις είχε ζητήσει ως αντάλλαγμα της συμμαχίας μαζί του.

Όμως, μετά την πτώση του Μουσολίνι το 1943, καθώς και την προδοσία των Ιταλών ηγετών που τον διαδέχτηκαν (του Μπαντόλιο και του Ιταλού βασιλιά), έναντι των Γερμανών, οι οποίοι ακύρωσαν την συμμαχία με τους Γερμανούς και συμμάχησαν με τους Συμμάχους, οι Γερμανοί ηγέτες και ο Χίτλερ αλλάξαν γνώμμη.

Έτσι, αντί για τους προδότες πια για τους Ναζί Ιταλούς, φυσικοί σύμμαχοι των Γερμανών, φαίνονταν πια οι ισλαμικές χώρες και οι Άραβες εθνικιστές και Παναραβιστές, ενώ η συμμαχία των Γερμανών με τους Ιταλούς, τους απέτρεψε να χρηματοδοτήσουν Αραβικά επαναστατικά κινήματα ανεξαρτησίας έναντι των Αγγλογάλλων.

Και όλα αυτά, την εποχή μάλιστα που λόγω των νικών του Ρόμελ, τόσο οι Αιγύπτιοι, όσο και οι Ιρακινοί και οι υπόλοιποι Άραβες, ετοιμαζόταν να εξεγερθούν μαζικά ενάντια στους Αγγλογάλλους αποικιοκράτες.

(Την ίδια ακριβώς πολιτική, δηλαδή της στήριξης των Πανασιατών, καθώς και των Ασιατικών εθνικιστών έναντι των Αγγλογάλλων αποικιοκρατών στην Ασία, προσπάθησαν εξίσου αργά και ανεπιτυχώς με τους Γερμανούς να εφαρμόσουν και οι Ιάπωνες στην Ασία).

Πάντως, αν και η συνεργασία αυτή των Γερμανών με τους ισλαμιστές, δεν κατάφερε να τους βοηθήσουν να επιτύχουν την νίκη στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους (http://www.freepen.gr/2016/09/blog-post_991.html), συνεχίστηκε αρμονικά, τόσο στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όσο και στις μέρες μας, κυρίως χάρις στην συνεργασία της ναζιστικής οργάνωσης ODESSA (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%83-odessa-%CE%B1%CF%80%CE%BF/, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_25.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%83-odessa-%CE%B1%CF%80%CE%BF/,http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html), με την φονταμελιστική σουνιτική τρομοκρατική οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/05/blog-post_12.html).

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν και εκεί «λαδώματα» για ήττες, όπως και παράνομες από τους κανονισμούς των Αγώνων «υπερτροφίες» (το «ντόπινγκ της εποχής»), μέσω των οποίων, οι αθλητές που τις χρησιμοποίησαν έπαιρναν μέσω αυτών περαιτέρω δυνάμεις, καθώς και το πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους, οι οποίοι δεν τις χρησιμοποιούσαν. 

Επίσης, και στους αγώνες αυτούς, οι αθλητές κέρδιζαν εκτός από το κλαδί ελιάς και πολλά αλλά πολύτιμα βραβεία, όπως χρηματικών ποσών, κτημάτων, φήμης, ισόβια δωρεάν σίτιση και τις καλύτερες θέσεις στα θέατρα και το Πρυτανείο, πολλά αξιώματα, όπως επίσης και αγάλματα και ποιητικές ωδές και τραγούδια, όπως και σημερινοί αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες κερδίζουν εκτός από τα μετάλλια, φήμη, πολλά χρήματα, πολλά αξιώματα, όπως επίσης και αγάλματα και ποιητικές ωδές και τραγούδια.

Επιπλέον, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Αγώνες των Πυθίων, όπως και οι νεκρικοί Αγώνες, αποτελούσαν και πολεμικές ασκήσεις εν καιρώ ειρήνης, όπως ακριβώς στις μέρες μας, αποτελούν οι πολεμικές ασκήσεις των κρατών εν καιρώ ειρήνης, ενώ όπως είναι επίσης ευρύτερα γνωστό στην εποχή μας, πολλοί Ολυμπιονίκες γίνονται τιμής ένεκεν αξιωματικοί του στρατού των κρατών τους.

Αυτό συνέβαινε επειδή στην Αρχαιότητα, οι βασιλείς των κρατών στην Αρχαία Ελλάδα, έπρεπε για να διατηρούν τον Θρόνο τους, να είναι σε συνεχή πολεμική ετοιμότητα, όπως και για να έχουν την ικανότητα να μπορούν πάντα να διεξάγουν πολέμους για την κατάκτηση νέων εδαφών, λαφύρων, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σκλάβων.

Για τον λόγο αυτό, οι ίδιοι καθιέρωσαν αρχικά τους νεκρικούς αγώνες, έτσι ώστε να κάνουν «πολεμικά γυμνάσια με αθλητικό τρόπο» εν καιρώ ειρήνης, και με τον τρόπο αυτό, να είναι μόνιμα σε πολεμική ετοιμότητα. Άλλωστε, αρχικά στους Αγώνες έπαιρναν μέρος οι βασιλείς, μετά οι Αριστοκράτες και μετέπειτα και ο υπόλοιπος λαός.

Οι δε νίκες των βασιλιάδων στους Αγωγές αυτούς (οι οποίοι παράλληλα γινόταν και προς τιμή των «θεών» τους ή των νεκρών), έδειχναν την δύναμη τους και ήταν μία απόδειξη της υπεροχής τους έναντι των αντιπάλων τους, ενώ με την συνεχή άσκηση, οι πολεμιστές (βασιλείς και αριστοκράτες αρχικά και ο υπόλοιπος λαός μετέπειτα), έγιναν παράλληλα και αθλητές.

Ο 15^ος μετά Χριστόν Αιώνας, ονομάστηκε ο Αιώνας της Κίνας, ο 16^ος των Αψβούργων, ο 17^ος της Ισπανίας, ο 18^ος της Γαλλίας, ο 19^ος της Μεγάλης Βρετανίας, ο 20^ος των ΗΠΑ, ενώ ο 21^ος κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα είναι της Κίνας, ενώ ο Ράνσιμάν υποστήριξε ότι ο 21^ος Αιώνας θα είναι ο Αιώνας της Ορθοδοξίας.

Όταν ο αιρετικός προτεστάντης Ζβίγγλιος σκοτώθηκε σε μάχη στην Ελβετία με τους αιρετικούς παπικούς αντιπάλους του, οι οποίοι διαμέλισαν και έκαψαν το πτώμα του, όπως έκαναν και οι άθεοι μπολσεβίκοι του Λένιν με το πτώμα του αιρετικού ψευδο-μοναχού Ρασπούτιν.

Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και Γκουλάγκ, υπήρξαν σε μικρότερη κλίμακα και σε άλλα κράτη, όπως π.χ. με τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης του Ανατολικού Πακιστάν, της Καμπότζης, του Θιβέτ ή της Ρουάντας.

Στο Μαυροβούνιο, η επιχειρούμενη κρατικοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας το τέλος του 2019, θυμίζει κατά πολύ την κρατικοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας επί του Όθωνα (http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html).

Ευνούχοι υπήρχαν σε πολλά κράτη διαχρονικά, όπως π.χ στο Αρχαίο Ισραήλ, στην Αρχαία Περσία, την Αρχαία Ρώμη, στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην Κίνα, στους Άραβες και τους Τούρκους.

Η φιλοδυτική κυβέρνηση του Μαυροβουνίου υποστηρίζει την θρησκευτική δομή του Μiras Dedeic, καθηρημένου ιερέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ιταλία, που εμφανίζεται ως μητροπολίτης Μαυροβουνίου Μιχαήλ, αντί του νόμιμου Μητροπολίτη Μαυροβουνίου Αμφιλόχιου, προκειμένου να «ανεξαρτητοποιήσει» όπως πιστεύει την χώρα αυτή πνευματικά και πολιτικά από την Σερβία.

Όπως ακριβώς έκανε δηλαδή και ο πρώην φιλοδυτικός Πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο με τον καθηρημένου ψευτο-ιερέα του Φιλάρετου ενάντια στο νόμιμο Επίσκοπο Ουκρανίας Ονούφριο, ο οποίος υπάγεται κανονικά στο Πατριαρχείο Μόσχας, προκειμένου να «ανεξαρτητοποιήσει» όπως πιστεύει την χώρα αυτή πνευματικά και πολιτικά από την Ρωσία.

Αδιαφορώντας όμως και αυτός πλήρως, όπως και ο Μαυροβούνιο ομόλογος του, εάν με αυτές του τις παντελώς αντικανονικές Εκκλησιαστικά πράξεις θα προκαλέσει σχίσμα στην Ορθοδοξία και ίσως και εμφύλιο ακόμα στην ίδια του την χώρα.

Κρυπτοχριστιανοί, όπως και Κρυπτοέλληνες, υπήρχαν σε πολλά κράτη γύρω από την Ελλάδα, τόσο στην Αλβανία (στην Βόρειο Ήπειρο), όσο και στα Σκόπια (κυρίως στο Μοναστήρι), στην Βουλγαρία (στην Βόρεια Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία), όπως και στην Τουρκία (στην Μικρά Ασία και τον Πόντο), επειδή οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών, δίωκαν και σκότωναν τους Έλληνες άγρια και δεν τους επέτρεπαν να δηλώσουν δημοσιά την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα.

Ο Φαραώ της Αιγύπτου Χόφρα πέθανε από εσωτερικό πραξικόπημα, ενώ ο στρατός του ειχε ηττηθεί και πολιορκούνταν η πρωτεύουσα του οι Θήβες από τον διεκδικητή του Θρόνου Άμασι τον Β’, ο οποίος την κατέλαβε και την λεηλάτησε.

Αντίστοιχα, ο βασιλιάς της Περσίας Χοσρόης ο Β’ πέθανε από εσωτερικό πραξικόπημα, ενώ ο στρατός του ειχε ηττηθεί και πολιορκούνταν η πρωτεύουσα του η Κτησιφώντα από τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο, ο οποίος την κατέλαβε και την λεηλάτησε. 

Στον τελευταίο βασιλιά του Ισραήλ, τον Σεδεκία, οι Βαβυλώνιοι σκότωσαν τα παιδιά του, ενώ ο ίδιος πέθανε στην φυλακή, όπως ακριβώς συνέβη και με τον τελευταίο βασιλιά του Βασίλειου της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας Περσέα.

Επισης, ο Σεδεκίας, ο τελευταίος βασιλιάς του Ιούδα, προσπάθησε να το σκάσει από τους Βαβυλωνίους του Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα ενώ έπεφτε η πρωτεύουσα του, η Ιερουσαλήμ, μαζί με τα παιδιά του, αλλά οι Βαβυλώνιοι μετά από καταδίωξη τον προλάβαν, τον συνέλαβαν και εκτέλεσαν τα παιδιά του.

Αντίστοιχα, και ο Καισαρίωνας, ο τελευταίος Πτολεμαίος Έλληνας βασιλιάς-Φαραώ της Αιγύπτου, προσπάθησε να το σκάσει από τους Ρωμαίους του Αυγούστου ενώ έπεφτε η πρωτεύουσα, η Αλεξάνδρεια, με την βοήθεια του δάσκαλου και της μητέρας του, της Κλεοπάτρας, αλλά οι Ρωμαίοι μετά από καταδίωξη τον προλάβαν, τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν.

Τόσο ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Γ’ ο Κομνηνός, όσο και ο Αυτοκράτορας του Δεσποτάτου του Ηπείρου, Θεόδωρος ο Β’ Λάσκαρης, όταν ηττήθηκαν και συνελήφθησαν από τους εχθρούς τους, τυφλώθηκαν και οι δύο από αυτούς.

Ο τελευταίος Φαραώ της Αιγύπτου πριν την κατάκτηση της χώρας αυτής από τον Πέρση βασιλιά Καμβύση, συνελήφθη από τους Πέρσες και ο Καμβύσης εκτέλεσε όλους τους γιους του, ως εκδίκηση για την δολοφονία του Πρέσβη του, ενώ αν και αρχικά η ζωή του έγινε σεβαστή, αργότερα  ο ίδιος Ψαμμήτιχος όταν ξέσπασε μία εξέγερση ενάντια στους Πέρσες, την οποία διεύθυνε ο ίδιος, όταν αυτή απέτυχε ο Ψαμμήτιχος αυτοκτόνησε πίνοντας αίμα ταύρου.

Το ίδιο ακριβώς τέλος είχαν και τα παιδιά του τετάνου βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία, όπως και τα παιδιά του τελευταίου βασιλιά της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, Δαβίδ του Β’ του ΜεγαλοΚομνηνός, όταν καταλήφθηκαν οι πρωτεύουσες τους και οι ίδιοι συνελήφθησαν μαζί με τις οικογένειες τους.

Η αφορμή δε του πολέμου (δολοφονία του πρεσβευτή), είναι ιδία με την αφορμή του πολέμου του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Α΄ του Μέγα ενάντια στην Αθήνα και την Σπαρτή, όπως του Τζένκινς Χαν ενάντια στην Αυτοκρατορία των Χορασμίων, ενώ η αυτοκτονία του τελευταίου Φαραώ της Αιγύπτου πριν την περσική κατάκτηση, του Ψαμμήτιχος με αίμα ταύρου, είναι ίδια με του τελευταίου βασιλιά της Φρυγίας Μίδα, όταν εισέβαλαν και κατέλαβαν την χώρα του οι Κιμμέριοι.

Τόσο στον βασιλιά Εδουάρδο τον Ομολογητή της Σαξονικής Αγγλίας, όσο και στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο, τους άρπαξαν μετά θάνατον τα δαχτυλίδι που φόραγαν στα χέρι τους, το οποίο και δήλωνε την βασιλική εξουσία.

Οι μεγάλοι δυνάστες και εχθροί του Ελληνισμού, ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ και ο Τούρκος Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’, οι οποίοι έχασαν χιλιάδες άντρες από τους ηρωικούς Έλληνες μονάρχες Λεωνίδα τον Α’ της Σπάρτης, και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο τον ΙΑ’ (ο οποίος ξεκίνησε από τον Μυστρά στην περιοχή της Λακωνίας στις μάχες των Θερμοπυλών και της Πόλης αντίστοιχα), διέταξαν τους άντρες τους να τους βρουν.

Στην συνέχεια, διέταξαν τους στρατιώτες τους να τους κόψουν τα κεφάλια (το ίδιο έκανε και ο Μωάμεθ ο Β’ με το πτώμα του Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα, τον οποίο εξόντωσε με την προδοσία των αριστοκρατών του, των βογιάρων, όπως εξόντωσε και τον ηρωικό βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα με την προδοσία του Εφιάλτη) και να τοποθετήσουν πάνω σε κοντάρια.

Αυτό το έκαναν για να σπείρουν φόβο σε όσους τολμούσαν να τους αντισταθούν, ενώ και οι δύο Ασιάτες τύραννοι είχαν σχέδια για την κατάκτηση στην συνέχεια και της υπόλοιπης Ευρώπης με βάση την Ελλάδα, τα οποία απέτυχαν, ενώ στο τέλος και οι δύο δολοφονήθηκαν από εσωτερικά πραξικοπήματα από τους γιους τους (τον Αρταξέρξη τον Α’ και Βαγιαζήτ τον Β’ αντίστοιχα), οι οποίοι προέβησαν στην ενέργεια αυτή για να τους αρπάξουν τον θρόνο.

Οι γνωστοί Έλληνες πολιτικοί της Επανάστασης του 1821 και μετέπειτα του πρώτου απελευθερωμένου Ελληνικού κράτους μετά την τουρκική κατάκτηση του Ελληνικού χώρου, Ιωάννης Κωλέττης και Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, είχαν σχεδόν βίους παράλληλους.

Στις μέρες μας, ο Ερντογάν προσπαθεί να δείξει στην Ευρώπη, κυρίως σε Ιταλία και Γαλλία ότι είναι ένας νέος ”Αννίβας” και ότι θα αποσταθεροποιήσει τις χώρες αυτές, κάνοντας το σημερινό πρόβλημα του προσφυγικού, να μοιάζει βόλτα στην εξοχή εν συγκρίσει με εκείνο που θα προκύψει.

Και όπως ο Αννίβας εισέβαλε και κατέλαβε την Ισπανία και προελάσει σε Γαλατία και Ιταλία  με τον τότε «πολυεθνικό στρατό του» από την Βόρεια Αφρική και την Ισπανία, έτσι και ο Ερντογάν, ως ένας νέος «Νέος Αννίβας», με τον πολυεθνικό στρατό ισλαμιστών, λαθρομεταναστών και προσφυγών από Βόρεια Αφρική και την Ασία, θα καταλάβει με το πλήθος και τις γεννήσεις αυτών, όλη την Ευρώπη μακροπρόθεσμα πληθυσμιακά μέσω των γεννήσεων αυτών.  

Και στην περίπτωση που ο Ερντογάν είναι ο «Νέος Αννίβας», τότε ο μεγαλύτερος αντίπαλος του, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Σίσι είναι τότε ο «Νέος Σκιπίων ο (όντως) Αφρικανός (στην περίπτωση αυτή)», ο οποίος αναδείχτηκε από τις πράξεις του «Αννίβα» αυτού ενάντια στην χώρα του (την Ρώμη παλαιά και την Αίγυπτο στις μέρες μας) για να τον νικήσει και να τον σταματήσει οριστικά;

Και βεβαία στην περίπτωση που ο Ερντογάν θέλει να παρατήσει τον Αννίβα, δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι στο τέλος αυτός ηττήθηκε και τα σχέδια του για πλήρη κυριαρχία της Καρχηδόνας στην Αφρική και στην Ευρώπη καταστράφηκαν οριστικά όταν αυτός ηττήθηκε από την Ρώμη, ενώ ο ίδιος στο τέλος αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει για να γλιτώσει την σύλληψη από τους εχθρούς τους (όπως λένε ότι έγινε και με τον θάνατο του Μπαγκάντι του ISIS στις μέρες μας).

Ο μεν Κωλέττης ήταν ο προσωπικός γιατρός του Αλή Πασά και του γιου του, του Μουχτάρ, τους οποίους και επηρέαζε σημαντικά πολιτικά, ενώ ο Μαυροκορδάτος, ήταν ο προσωπικός γραμματέας του ηγεμόνα της Βλαχίας Καρατζά, τον οποίο και επηρέαζε σημαντικά πολιτικά.

Ο Κωλέττης σπούδασε στην Ιταλία και ήταν Γαλλόφιλος όλη του την ζωή και για ένα διάστημα πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι, ενώ ο Μαυροκορδάτος σπούδασε στην Πόλη και στο εξωτερικό, όπου συνδέθηκε με την Αγγλία, ήταν Αγγλόφιλος σε όλη του την ζωή και ήταν για ένα διάστημα πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι αρχικά και στο Λονδίνο μετέπειτα.

Και οι δύο ήταν μεγάλοι δολοπλόκοι, αδίστακτοι, φίλαρχοι και κυνήγησαν άγρια τους αθώους αντιπάλους τους στο αγροί κυνήγι τους για την εξουσία, τους οποίους και συκοφάντησαν άγρια (π.χ. τον Κολοκοτρώνη, τον Δημήτριο Υψηλάντη, την Μπουμπουλίνα και τον Γώγο Μπακόλα).

Παράλληλα, έριξαν ακόμα σε αυτούς και το φταίξιμο για δικές τους αποτυχημένες στρατιωτικές εκστρατείες, για να διώξουν τις κατηγορίες και τις ευθύνες από τους ιδίους (π.χ. στην μάχη του Πέτα ή στην αποτυχημένη επανάσταση των Βλαχοχωριών).

Και οι δύο αν και ήταν προεπαναστατικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ήταν παράλληλα και μεγάλοι φίλοι των Κοτζαμπάσηδων, εχθροί των στρατιωτικών και των αγωνιστών (όντας και οι ίδιοι δύο αποτυχημένοι στρατιωτικοί), ενώ και οι δύο πρωτοστάτησαν στην  σύναψη των ληστρικών δάνειων με την Αγγλία, καταχρασόμενοι φυσικά μεγάλο μέρος τους για τους εαυτούς τους και όχι φυσικά για την επιτυχία της ένδοξης Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Ο δε Μαυροκορδάτος κατόρθωσε να εκλεγεί με ραδιουργίες και έντονο πολιτικό παρασκήνιο Πρόεδρος της Συνέλευσης της Επιδαύρου, ενώ ο Κωλέττης Υπουργός Εσωτερικών στην ίδια Συνέλευση.

Τόσο ο Μαυροκορδάτος, όσο και ο Κωλέττης, πρωτοστάτησαν στις εξεγέρσεις ενάντια στον Ιωάννη Καποδίστρια, ενώ και οι δύο φρόντισαν επίσης μετά την δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας, να εκδιώξουν την Τριανδρία που ανέλαβε μετά από το γεγονός αυτό την διακυβέρνηση της Ελλάδας (Αυγουστίνος Καποδίστριας, ο αδερφός του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Κολοκοτρώνης και ο Κωλέττης), παρόλο που ο Κωλέττης ήταν μέλος της!!!

Επίσης και οι δύο πρωτοστάτησαν στον εμφύλιο που ξεκίνησε μετά τον θάνατο του Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος έληξε τελικά με τον ερχομό του Όθωνα και την εγκαθίδρυση στην πατρίδα μας της βάρβαρης Βαυαροκρατίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%83/, http://alophx.blogspot.com/2017/10/o-i_12.html).

Στην συνέχεια, και οι δύο ανέλαβαν την ηγεσία της χώρας, με την στήριξη του βασιλιά, και παρόλο που και οι δύο εφάρμοσαν φαινομενικά εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές, και οι δύο ήταν υπέρ της πλήρους παράδοσης της πολίτικης της πατρίδας μας στα θέλω της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας, όντας αρχηγοί του Αγγλικού και Γαλλικού κόμματος αντίστοιχα, πιστεύοντας ότι τάχα οι ξένοι θα μας «σώσουν αφιλοκερδώς». 

(Συγκεκριμένα, όσον αφορά την πολιτική τους, ο μεν Μαυροκορδάτος ήταν Αγγλόφιλος, φιλότουρκος και υπέρ της διατήρησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της συνεργασίας με αυτή, ενώ ο Κωλέττης ήταν Γαλλόφιλος, εχθρός τη; Τουρκίας και υποστηρικτής της υλοποίησης του ορατός της «Μεγάλης Ιδέας» και υπέρ της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας).

Και οι δύο κυβέρνησαν τυραννικά, είτε με την εύνοια του βασιλιά Όθωνα, είτε με βία και νοθεία στις εκλογές, στην διάρκεια της εξουσίας τους σημειώθηκαν πολλές εξεγέρσεις που οι ίδιοι κατέπνιξαν βίαια, συχνά έδιναν υποσχέσεις που δεν τηρούσαν, άρπαξαν χρήματα από το δημόσιο, διόρισαν σε αυτό οπαδούς τους, ενώ και οι δύο ευνόησαν τον νεποτισμό και την διαφθορά (όποια ομοιότητα με το σήμερα είναι τυχαία).

Τέλος, ο Μαυροκορδάτος και ο Κωλέττης ανέπτυξαν μία «λυκοφιλία», και παρόλο που οι δυο τους συνεργάστηκαν για να ρίξουν κοινούς εχθρούς (π.χ. τον Δημήτριο Υψηλάντη, τον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Κολοκοτρώνη), στην συνέχεια συγκρούστηκαν και μεταξύ τους, και κατάφεραν να ρίξουν ο ένας τον άλλο από την εξουσία αρκετές φορές (π.χ. ο Μαυροκορδάτος τον Κωλέττη το 1833 με το κίνημα κατά του Αυγουστίνου Καποδίστρια, ενώ ο Κωλέττης τον Μαυροκορδάτο το 1843 με το κίνημα του Καλλέργη).

Η Ζηνοβία της Αρμένιας έγινε βασίλισσα της χώρας αυτής, όταν ο σύζυγος της, ο Ραδάμιστος δολοφόνησε τον πατέρα του, τον Φαρεσμάνη, ο οποίος αρνούνταν να του παραχωρήσει τον θρόνο με μία βίαιη συνομωσία, μαζί με μεγάλο μέρος της βασιλικής οικογένειας.

Η απεχθής πράξη του αυτή προκάλεσε την αγανάκτηση του Αρμενικού λαού, ενώ στην συνέχεια εκδηλώθηκε εξέγερση, η οποία εκθρόνισε την Ζηνοβία και τον σύζυγο της, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οριστικά την χώρα αυτή και να εξοριστούν.

Στις μέρες μας, ο τελευταίος βασιλιάς του Νεπάλ, ο Gyanendra, έγινε βασιλιάς της χώρας, όταν δολοφονήθηκε ο προηγούμενος βασιλιάς, ο Birendra, δολοφονήθηκε σύμφωνα με αναφορές από τον γιο του, τον Dipendra, στον οποίο αρνούνταν να του παραχωρήσει τον θρόνο, του από μία βίαιη συνομωσία και δολοφονία, μαζί με μεγάλο μέρος της βασιλικής οικογένειας, την οποία όμως λέγεται ότι στην πραγματικότητα διοργάνωσε ο Gyanendra.

Η απεχθής πράξη του αυτή προκάλεσε την αγανάκτηση του Νεπαλέζικου λαού, ενώ στην συνέχεια εκδηλώθηκε εξέγερση των Μαοϊστών, οι οποίοι κατέλαβαν την πρωτεύουσα και κήρυξαν έκπτωτη την μοναρχία, ενώ στην συνέχεια εκθρόνισε τον Gyanendra, οι οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει οριστικά την χώρα αυτή μαζί με την οικογένεια του και να εξοριστούν.

Στην Αρχαιότητα, υπήρχε στην περιοχή της σημερινής Κριμαίας το Ελληνικό Βασίλειο του Βοσπόρου, το οποίο όμως αποτελούταν και από πολυσήμους γειτονικών λαών (π.χ. των Σκυθών), το οποίο κατέλαβε στην συνέχεια ο Μιθριδάτης ο ΣΤ’ ο Ευπάτωρ ο Μέγας στο Βασίλειο του.

Στην συνέχεια, όταν αυτός ηττήθηκε από τον Πομπήιο τον Μέγα, ο οποίος κατέλαβε το κράτος του, ο Πομπήιος ακολούθως προσάρτησε και το Βασίλειο του Βοσπόρου στην Ρώμη και αυτό έμεινε στην κατοχή του μέχρι και την άφιξη των Γότθων στην περιοχή τον 4^ο μ.Χ. Αιώνα, οι οποίοι και κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του.

Στην συνέχεια, τον καιρό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τα εναπομείναντα εδάφη του Βασίλειου του Βοσπόρου προσαρτήθηκαν σε αυτή μέχρι το 1204, όταν η Πόλη έπεσε στους Σταυροφόρους (κάτι που προκάλεσε την προσωρινή διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας).

Τότε το εναπομείνω Βασίλειο του Βοσπόρου, το οποίο ονομαζόταν εκείνη την εποχή Πριγκιπάτο του Δόρος (https://www.pentapostagma.gr/2019/12/%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b1%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c.html), προσαρτήθηκε για άλλη μία φορά στην Νέα Αυτοκρατορια του Πόντου των ΜεγαλοΚομνηνών, την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, ενώ και στην περίπτωση αυτή το Βασίλειο αυτό αποτελούταν και από πολυσήμους γειτονικών λαών (π.χ. των Γότθων και των Κιτσπάκ).

Στην συνέχεια, όταν ο τελευταίος βασιλιάς της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, ο Δαβίδ ο Β’ ο ΜεγαλοΚομνηνός, ηττήθηκε από τον Τουρκο Σουλτάνο Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή, ο οποίος κατέλαβε το κράτος του το 1461, ο Μωάμεθ ακολούθως (το 1475) προσάρτησε και το Βασίλειο του Βοσπόρου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και αυτό έμεινε στην κατοχή του μέχρι και την άφιξη των Ρώσων στην περιοχή της Κριμαίας, οι οποίοι και το κατέλαβαν τον 18^ο Αιώνα μ.Χ.

Οι Ρώσοι, υπό την Μεγάλη Αικατερίνη επέτρεψαν σε Έλληνες να έρθουν και να εγκατασταθούν στην περιοχή (κυρίως την Οδησσό), ενώ αυτή τους έκτισε νέες πόλεις για εποικισμό (όπως ακριβώς έγινε και τον 8^ο τον 6^ο Αιώνα π.Χ. στην περιοχή με τον λεγόμενο Β’ Ελληνικό Εποικισμό), με αποτέλεσμα ο Ελληνισμός της εποχής να αναζωογονηθεί εκ νέου στην περιοχή, με τους νέους Έλληνες που κατέφτασαν σε αυτή.

Για άλλη μία φορά όμως, όταν έπεσε η Τσαρική Αυτοκρατορία, και κατέλαβαν την περιοχή οι μπολσεβίκοι του Λένιν, αυτοί, τόσο επί Λένιν, όσο και επί Στάλιν, δίωξαν άγρια τον Ελληνικό πληθυσμό της περιοχής.

Και αυτό επειδή θεωρούσαν τους Έλληνες τάχατες ως «ταξικούς και εθνικούς εχθρούς», οι οποίοι εν τω μεταξύ είχαν ενισχυθεί με δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων του Πόντου, εξαιτίας της Μικρασιάτικης Καταστροφής, καθως και της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_13.html).

Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο ηγέτης της ΕΣΣΔ Χρουστώφ, χωρίς να ρωτήσει τους κάτοικους της Κριμαίας, προσάρτησε την περιοχή τους στην Ουκρανία, χωρίς αυτοί να θέλουν κάτι τέτοιο, αφού οι ίδιοι επιθυμούσαν η περιοχή τους να παραμείνει μέρος της Ρωσικής επαρχίας της ΕΣΣΔ όπως ήταν τότε, και όχι να γίνουν μέλος της Ουκρανίας. 

Στην μεταψυχροπολεμική εποχή, οι περιοχές της Κριμαίας, στην οποία υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας μία ευάριθμη Ελληνική κοινότητα (κυρίως στην Οδησσό), άνηκαν αρχικά στο κράτος της Ουκρανίας.

Όμως μετά το φιλοδυτικό πραξικόπημα (και δήθεν «εξέγερση») από τους Νεοναζί και τους Γερμανούς στην Ουκρανία το 2014 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html, http://alophx.blogspot.com/2019/12/o.html, http://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html), η περιοχή αυτή καταλήφθηκε αναίμακτα από τον Ρωσικό στρατό, ενώ στην συνέχεια, οι κάτοικοι της περιοχής, αποφάσισαν με δημοψήφισμα με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία την ένωση τους με την Ρωσία.

Με τον τρόπο αυτό διορθώθηκε στις μέρες μας η πράξη του Χρουστώφ (ο οποίος έδωσε την Κριμαία στην Ουκρανία, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό, θα έκανε ακόμα πιο «ελκτική» την ένωση της Ουκρανίας με την υπόλοιπη ΕΣΣΔ, και κυρίως τις Σοβιετικές επαρχίες της Ρωσίας και της Λευκορωσίας.

Καταστέλλοντας δήθεν με τον τρόπο αυτό τον Ουκρανικό εθνικισμό και τάσεις ανεξαρτησίας που εκδηλώθηκαν στην χώρα αυτή κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσω της συνεργασίας της με τους Γερμανούς τότε).

Η εισβολή των Τούρκων στην Λιβύη, ύστερα από πρόσκληση του ψευδούς και τουρκικής καταγωγής Προέδρου Σάρατζ στον Ερντογάν, η οποία ειχε ως αποτέλεσμα την εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην χώρα και την κατοχή μέρους της από αυτούς ήδη πριν την πρόσκληση του Σάρατζ, θυμίζει ότι έγινε στην Κύπρο με το πραξικόπημα του Ιωαννίδη (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-1974-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%80/, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_61.html).

Και εκεί, ύστερα από αυτό, και αμέσως μετά από πρόσκληση του ψευδούς και τουρκικής καταγωγής αυτοαποκαλούμενου δήθεν «Προέδρου των Τουρκοκυπρίων» Ντενκτάς στον Ετζεβίτ, η οποία ειχε ως αποτέλεσμα την εισβολή τουρκικών στρατευμάτων στην χώρα και την κατοχή μέρους της από αυτούς ήδη πριν το πραξικόπημα του Ιωαννίδη.

Οι Φαρισαϊκής καταγωγής Ιουδαϊσμός της διασποράς αμέσως μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. από τον μετέπειτα Ρωμαία Αυτοκράτορα Τίτο χωρίστηκε μετέπειτα σε πολλές αιρέσεις (π.χ. τους χάσικους), οι οποίες ήταν πολύ συχνά αντιμαχόμενες μεταξύ τους, όπως ακριβώς συνέβη και με τους σιίτες στον ισλαμισμό και τους προτεστάντες στον δυτικο δήθεν «χριστιανισμό».

Πόλεις με το όνομα Τρίπολη, οι οποίες πολιορκήθηκαν και αλώθηκαν κατά το διάβα των Αιώνων από πολλούς στρατούς, υπάρχουν στην Ελλάδα, την Λιβύη και τον Λίβανο.

Το 1757 μ.Χ. στην μάχη του Σχέστας, ο Φρειδερίκος ο Μέγας ζήτησε από όσους στρατηγούς του δεν ήθελαν να λάβουν μέρος σε αυτή να αποχωρήσουν, όπως ακριβώς έκανε και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας με τους άνδρες τους μία μέρα πριν εισβάλει στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή με νυχτερινή εισβολή.

Στην μάχη του Τσοντόρφ το 1757 μ.Χ. του Φρειδερίκου του Μέγα με τους Ρώσους, αυτός προέβη σε συνεχείς αιματηρές και απευθείας εφόδους στις οχυρώσεις αυτών, με συνέπεια την εξόντωση πολλών στρατιωτών του και πολλές φορές το χάσιμο και την ανακατάληψη αυτών και από τους δύο αντίπαλους στρατούς πριν τελικά τις καταλάβει, ενώ στο τέλος οι Ρώσοι υποχώρησαν κατά την διάρκεια της νύκτας, όπως ακριβώς συνέβη και στην μάχη του Μποροντίνο μεταξύ του Μεγάλου Ναπολέοντα και των Ρώσων.

Το 1920-1921 ο σχηματισμός της συμμαχίας Γιουγκοσλαβίας, Ρουμανίας και Τσεχοσλοβακίας, με την υποστήριξη της Γαλλίας, ονομάστηκε Μικρή Αντάντ ή Μικρή Συνεννόηση, και είχε ως σκοπό τόσο την περικύκλωση της Γερμανίας, με στόχο την προστασία της Γαλλίας, όπως επίσης και την περικύκλωση της «Γερμανίας των Βαλκανίων», της Βουλγαρίας.

Το όνομα δε της Συμμαχίας αυτής το εμπνεύστηκαν από την λεγομένη και «μεγάλη» Αντάντ ή αλλιώς Τριπλή Συνεννόηση μεταξύ της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Ρωσίας, και πάλι με στόχο την αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Γερμανίας πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία δημιουργήθηκε και πάλι με πρωτοβουλία της Γαλλίας.

Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε την ύπαρξη και τον δήθεν κίνδυνο για αφανισμό των διάφορων Γερμανικών μειονοτήτων σε διάφορες χώρες (π.χ. σε Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία), όπως ακριβώς και ο Ερντογάν χρησιμοποιεί στις μέρες μας την ύπαρξη και τον δήθεν κίνδυνο για αφανισμό των διάφορων τουρκικών μειονοτήτων σε διάφορες χώρες (π.χ. σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη).

Η Γερμάνια, η Πολωνία και η Ουγγαρία μοιράστηκαν μεταξύ τους την Τσεχοσλοβακία το 1938, όπως ακριβώς και η Γερμάνια και η ΕΣΣΔ μοιράστηκαν μεταξύ τους την Πολωνία το 1939.

Η κατάρρευση της γέφυρας της Αλικαρνασσού από τους υποχωρούντες αντιπάλους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία και τους καταπλάκωσε, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη κατάρρευση της Μίλβιας γέφυρας από τους υποχωρούντες αντίπαλους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία και τους καταπλάκωσε.

Οι δε αποτυχημένες απόπειρες εξόδου και νυχτερινές εισβολές αυτών, με παράλληλες επιθέσεις αντιπερισπασμού για να κάψουν τις πολιορκητικές μηχανές του Μεγάλου Αλέξανδρου από τους στρατηγούς Μέμνωνα και Εφιάλτη της Αλικαρνασσού, θυμίζουν κατά πολύ τις αντίστοιχες αποτυχημένες απόπειρες εξόδου και νυχτερινές εισβολές των κατοίκων της Τυρού κατά του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Και αυτοί προσπάθησαν με παράλληλές επιθέσεις αντιπερισπασμού για να κάψουν τις πολιορκητικές μηχανές του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Στην μάχη του Τσότουζιτς το 1742 μ.Χ., το Αυστριακό ιππικό νίκησε το απέναντι του Πρωσικό ιππικό, όμως αντί να πλαγιοκόπηση το πεζικό των Πρώσων και να κερδίσει την μάχη, προτίμησε να λεηλατήσει το στρατόπεδο των Πρώσων, με τελικό αποτέλεσμα το Πρωσικό πεζικό να αναδιοργανωθεί και ο ηγέτης αυτού ο Φρειδερίκος ο Μέγας να κερδίσει την μάχη, πριν γυρίσει πίσω το Αυστριακό ιππικό.

Αντίστοιχα, στην μάχη της Μαγνησίας του Μαιάνδρου, το ιππικό των Σελευκίδων νίκησε το απέναντι του Ρωμαϊκό ιππικό, όμως αντί να πλαγιοκόπηση το πεζικό των Ρωμαίων και να κερδίσει την μάχη, προτίμησε να λεηλατήσει το στρατόπεδο των Ρωμαίων, με τελικό αποτέλεσμα το Ρωμαίικο πεζικό να αναδιοργανωθεί και ο ηγέτης αυτού ο Σκιπίων Αιμιλιανός να κερδίσει την μάχη, πριν γυρίσει πίσω το Σελευκιδικό ιππικό.

Η κατάληψη της Σαξονίας από τον Φρειδερίκο τον Μέγα έγινε με έναν «Πόλεμο Αστραπή», όπως ακριβώς και η κατάληψη της Γαλλίας έγινε αντίστοιχα από τον Χίτλερ με έναν «Πόλεμο Αστραπή».

Στην μάχη της Εδεκαγιάς ο Πρώσος στρατηγός Έβερον άρπαξε την σημαία και οδήγησε τον στρατό του στην μάχη, προκειμένου να τους εμψυχώσει και να τους αναδιοργανώσει, όπως ακριβώς και ο Μέγας Ναπολέοντας στην μάχη του Αρκολέ στην Ιταλία οδήγησε τον στρατό του στην νίκη κρατώντας και αυτός σημαία για να τους εμψυχώσει και να τους αναδιοργανώσει.

Τόσο ο βασιλιάς Κλεομένης ο Α’ της Σπάρτης, όσο και ο βασιλιάς Παυσανίας Α’ της Σπάρτης, λέγεται ότι στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν επειδή ήρθαν σε σύγκρουση με τους Εφόρους για την εξουσία με διαταγή των Εφόρων.

Η εισβολή των Ιρακινών στην Αμερικανική πρεσβεία του Ιράκ στα τέλη του 2019, θυμίζει την αντίστοιχη εισβολή των Ιρανών στην Αμερικανική πρεσβεία του Ιράν στα τέλη του 1979.

Στην Γερμανία, οι Χοεντσόλερν, η πρώην βασιλική δυναστεία της Γερμανίας με πρωσική καταγωγή, της οποίας το μέλος με τον τίτλο του Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β’, προκάλεσε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ζητούν πίσω την βασιλική περιουσία, όπως ακριβώς κάνουν και οι Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα.

Η επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία και του Μουσολίνι στην Ελλάδα έγινε πριν την λήξη των πολεμικών τελεσιγράφων τους.

Επίσης η επίθεση των Βουλγάρων σε Ελλάδα και Σερβία κατά την διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου έγινε αιφνιδιαστικά και χωρίς να έχει εμπεδωθεί ως έθιστο πολεμικό τελεσίγραφο, όπως έγινε και με την επίθεση της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ το 1941. 

Στην διάρκεια της πολιορκίας της Αλικαρνασσού, οι κάτοικοι της πόλης και ο αρχιστράτηγος των Περσών Μέμνωνας, έκλεισε τις πύλες στους ηττημένους από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου φρουρούς και μισθοφόρους του, προκειμένου να μην προλάβει ο Ελληνικός στρατός να καταλάβει την πόλη καταδιώκοντας τους όσο αυτοί υποχωρούσαν εντός της.

Αντίστοιχα, στην διάρκεια της πολιορκίας της Μεγιδδώ, οι κάτοικοι της πόλης και ο αρχιστράτηγος των Σύρων, ο βασιλιάς του Καντές, έκλεισε τις πύλες στους ηττημένους από τους στρατιώτες του Τούθμωσι του Μεγάλου φρουρούς και μισθοφόρους του, προκειμένου να μην προλάβει ο Αιγυπτιακός στρατός να καταλάβει την πόλη καταδιώκοντας τους όσο αυτοί υποχωρούσαν εντός της.

Η κόρη του Μαομάρ Καντάφι, η Αισά, είπε στους άντρες της Λιβύης να πολεμήσουν τους Τούρκους εισβολείς, αλλιώς αν δεν μπορούν να αναλάβουν οι γυναίκες, όπως ακριβώς και οι Αθηναίες είπαν στους άντρες τους να πολεμήσουν τους προελαύνοντες Πέρσες μετά την υποχώρηση τους από τα Τέμπη, αλλιώς αν δεν μπορούν, να αναλάβουν αυτές να συστήσουν «τάγματα Αμαζόνων» για να πολεμήσουν τους Πέρσες.

Ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος Δ’ ο Ωραίος έδιωξε τους Ιουδαίους από την Γαλλία το 1306, όπως και ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Α’ το 1270.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α’ λέγεται ότι σκοτώθηκε σε ατύχημα με το άλογό του ενώ κυνηγούσε, όπως και ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος, αν και από πολλούς λέγεται ότι και οι δύο στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν ύστερα από συνωμοσία από τα παιδιά τους. 

Τουρκοφάγος ονομάστηκε ο Νικητηράς επειδή εξόντωνε με μεγάλη μαεστρία τους Τούρκους στρατιώτες, «Τουρκοφάγος» ονομάστηκε ειρωνικά και ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας Λεοπόλδος ο Α’, επειδή ενώ αν και το έσκασε κατά την Β’ Πολιορκία της Βιέννης από την πόλη αυτή και δεν πολέμησε για να την σώσει, άρπαξε στην συνέχεια την δόξα από τον ηρωικό Πολωνό βασιλιά Ιωάννη Σομπιέσκι, ο οποίος στην πραγματικότητα έσωσε την πόλη αυτή.

Οι σφαγές που διέπραξαν οι Γάλλοι το 1688 στα γερμανικά κρατίδια, μαζί με τις καταστροφές και τις εξοντώσεις αμάχων και γυναικόπαιδων, θυμίζουν κατά πολύ τις σφαγές των Ούννων του Αττίλα στην Ευρώπη, ενώ το πολεμικό σχέδιο για την καταστροφή αυτή του Υπουργού Πολέμου της Γαλλίας Francois Michel Le Teller, ήταν παρόμοιο με το σχέδιο για ολικής καταστροφής των Νοτίων πολιτειών από τον στρατηγό Σέρμαν στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Επίσης, οι σφαγές αυτές των Γάλλων στα γερμανικά κρατίδια, ήταν τόσο απεχθείς, βάρβαρες και γενοκτονικές, όπως οι πολίτικες γενοκτονίας που εφάρμοσαν οι Γερμανοί σε Πολωνία, Ελλάδα, Ολλανδία (μετά την αποτυχία της Συμμαχικής επιχείρησης Market Garden) και ΕΣΣΔ, καθως και τις γενοκτονίες των Νεότουρκων και του Κεμάλ έναντι των Χριστιανικών μειονοτήτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων).

Η κατάληψη της πρεσβείας του Ιράν στο Λονδίνο από Αραβόφωνους Ιρανούς αντικαθεστωτικούς το 1980, αντιμετωπίστηκε επιτυχώς στρατιωτικά από τους Βρετανούς με την επιχείρηση «Nimrod», εν αντιθέσει με την αποτυχημένη στρατιωτική επιχείρηση διάσωσης των αιχμάλωτων της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Ιράν από ισλαμιστές Ιρανούς το 1980, με την κωδική ονομασία «Νύχι του Αετού».

Επίσης, στα τέλη του 2019, οι ΗΠΑ κατάφεραν να επιτυχουν την άρση της πολιορκίας της πρεσβείας τους στο Ιράκ μέσω της αποστολής στρατού τους σε αυτή.

Ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ της Γαλλίας, ο επονομαζόμενος και βασιλιάς Ηλιός, ονομάστηκε «Νέα Αικατερίνη των Μέδικων», επειδή όπως και αυτή και ο ίδιος επέφερε σε αυτούς τρομερές σφαγές και μία «Νέα Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» στους Γάλλους ουγενότους.

Επίσης, ο ίδιος βασιλιάς, ονομάστηκε και «Νέος Τορκεμάδα», λόγω της βίαιης και πλήρους εκδίωξης των μη καθολικών από την χώρα (των ουγενότων), για την ενοποίηση της χώρας, όπως ακριβώς έκανε και ο Τορκεμάδα στην Ισπανία με τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους με την χρήση της Ιεράς Εξέτασης, αλλά και την ευλογιά των ντόπιων «καθολικών βασιλέων» Φερδινάνδου και Ισαβέλλας για την ενοποίηση της χώρας.

Οι διωγμένοι κατέφυγαν στην περίπτωση της Γαλλίας σε Ολλανδία, Γερμανία και Αγγλία, ενώ στην δεύτερη στο Μαρόκο και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Αδόλφος Χίτλερ , ονομάστηκε «Νέος Τορκεμάδα», λόγω της βίαιης και πλήρους εκδίωξης των μη Γερμανών από την χώρα του (Εβραίων, Σλάβων κ.λ.π.), όπως έκανε και ο Τορκεμάδα στην Ισπανία με τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους με την χρήση της Ιεράς Εξέτασης, αλλά και την ευλογιά των ντόπιων «καθολικών βασιλέων» Φερδινάνδου και Ισαβέλλας για την ενοποίηση της χώρας.

Οι δε διωγμένοι Εβραίοι κατέφυγαν στην περίπτωση αυτή στην Παλαιστίνη.

Ο Τοπάλ Οσμάν, ήταν για τον Κεμάλ ότι ο Ρεμ (αλλά και Χίμλερ επίσης) για τον Αδόλφο Χίτλερ. Έτσι ο Τοπάλ Οσμάν, όπως και ο Ρεμ έκανε την βρώμικη δουλειά της εξόντωσης των πολιτικών και μετέπειτα και εθνικών εχθρών του καθεστώτος (των Ελλήνων του Πόντου ο ένας, των Εβραίων, Σλάβων, Ελλήνων κ.λ.π. ο Ρεμ και κυρίως ο Χίμλερ μετέπειτα), αλλά στο τέλος και οι δύο ήρθαν σε σύγκρουση με τους ηγέτες τους (Κεμάλ και Χίτλερ αντίστοιχα), οι οποίοι στράφηκαν τελικά εναντίον τους και διέταξαν την σύλληψη και εκτέλεση τους.

Με τον θάνατο του τελευταίου βασιλιά των Αψβούργων της Ισπανίας, του Κάρολου του Β’ από πλήθος ασθενειών που προερχόταν από χρόνια αιμομιξία στην οικογένεια του και τον θρόνο ανέλαβε ο εγγονός του Γάλλου Λουδοβίκου ΙΔ’ Καπέτου, του λεγομένου και «βασιλιά Ήλιου», ο Φίλλιπος.

Με τον θάνατο του τελευταίου βασιλιά των Μέδικων της Φλωρεντίας, του Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων από πλήθος ασθενειών και τον θρόνο της Τοσκάνης ανέλαβε ο Κάρολος ο Γ΄ των Βουρβόνων, μετέπειτα βασιλιάς της Ισπανίας, και τρισέγγονος της Μαργαρίτας των Μεδίκων, κόρης του Κόζιμο Β΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης.

Σε κάποιες περιπτώσεις, η δολοφονία ενός μονάρχη ή διάδοχου και μέλους μιας βασιλικής οικογένειας ενός κράτους, οδήγησε αυτό σε πόλεμο με την χώρα που κατηγορήθηκε για την οργάνωση της δολοφονίας αυτής.

Αυτό συνέβη λογού χάρη με την δολοφονία του βασιλιά Φίλιππου του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, για την οποία κατηγορήθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο οι Πέρσες και ο ίδιος εισέβαλε στην συνέχεια στην Περσία και για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στο Σεράγεβο με την δολοφονία του διάδοχου του Αυστριακού θρόνου Φραγκίσκου-Φερδινάνδου των Αψβούργων από τον Γκαμπρίλο Πρίντσιπ, για την οποία κατηγορήθηκαν από τους οι Σέρβοι και στην συνέχεια ο Αυστριακός Αυτοκράτορας Φραγκίσκος-Ιωσήφ εισέβαλε στην Σερβία και για να εκδικηθεί τον θάνατο του ανιψιού και διάδοχου του, πράξη που οδήγησε τελικά στο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Πολλές φορές, ύστερα από μάκρους εμφυλίους πολέμους και καταστροφές, η εγκαθίδρυση μοναρχίας θεωρήθηκε ως «αντίδοτο στην αναρχία και τον εμφύλιο», ενώ ο μονάρχης ως ένας «μεσσίας που θα φέρει την ειρήνη», όπως συνέβη με τους Καίσαρα και Αύγουστο μετά τους καταστρεπτικούς Ρωμαϊκούς εμφυλίους πολέμους, η επιβολή του Ναπολέοντα μετά την περίοδο της Τρομοκρατίας στην Γαλλία και τον προ ηγηθέντα Γαλλικό εμφύλιο πόλεμο, των Βουρβόνων μετρά την πτώση του Ναπολέοντα στην Ευρώπη.

Αλλά και στην νεότερη ιστορια της πατρίδας μας, η μοναρχία θεωρήθηκε ως «σωτήρια» για τον εμφύλιο και την αναρχία, κυρίως μετά τον Ελληνικών εμφυλίων πολέμων εν μέσω της Επανάστασης της Εθνεγερσίας του 1821 και την εισβολή του Ιμπραήμ, μετά την πτώση του Καποδίστρια και τον Ελληνικό εμφύλιο που ακολουθήσε, την πτώση του Όθωνα, τον εμφύλιο που ακολουθήσε, καθως και με τον Ελληνικό εμφύλιο των ετών 1946-1949, ως ένας τρόπος προστασίας έναντι της αναρχίας και του κομμουνισμού. 

Τόσο ο Καντάφι, όσο και ο Τσαουτσέσκου, οι οποίοι από σύμμαχοι των Ρώσων αρχικά, στην συνέχεια άρχισαν να «ερωτοτροπούν με την Δύση», όταν η καταπίεση τους έφτασε στο αποκορύφωμα, σημειώθηκε (και έξωθεν υποκινουμένη) εξέγερση-επανάσταση του λαού τους εναντίον τους, ενώ μεγάλο μέρος του στρατού τους συντάχθηκε με τους διαδηλωτές.

Ακολουθήσε εμφύλιος πόλεμος στις χώρες αναμεσά στους εχθρούς και τους υποστηρικτές των καθεστώτων τους, και τελικά ο Καντάφι και ο Τσαουτσέσκου ηττήθηκαν, συνελήφθησαν ενώ προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους διώκτες τους και τέλος εκτελέστηκαν και οι δύο. 

Στο Ιράν το 2020, ένα αεροπλάνο των ουκρανικών αερογραμμών καταρρίφθηκε κατά λάθος από πύραυλο, όπως συνέβη και με ένα αεροσκάφος στην Ανατολική Ουκρανία το 2014 (για την κατάρριψη κατηγορήθηκε τόσο το τότε ναζιστικό καθεστώς του Κίεβου, όσο και οι αυτονομιστές της Νοβορώσια).

Παράλληλα όμως και το έτος 1988, ένα Ιρανικό αεροσκάφος καταρρίφθηκε από Αμερικανικό πύραυλο, το οποίο το πέρασε για εχθρικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος.

Στην δίκη για καθαίρεση του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον για το σκάνδαλο Λεβίνσκι, αυτός, και για γεωπολιτικούς λόγους, αλλά και για να στρέψει αλλού την προσοχή του κοινού, βομβάρδισε την Σερβία.

Στις μέρες μας αντίστοιχα, στην δίκη για καθαίρεση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για το λεγόμενο «σκάνδαλο της Ουκρανίας», αυτός, και για γεωπολιτικούς λόγους, αλλά και για να στρέψει αλλού την προσοχή του κοινού, βομβάρδισε το Ιράκ και δολοφόνησε τον Ιρανό στρατηγό Σουλεϊμάνι.

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Νότιο Βιετνάμ ύστερα από απόφαση της τοπικής διεφθαρμένης κυβέρνησης αυτού, οδήγησε στο φαινόμενο ντόμινο με την παράλληλη αποχώρηση των ΗΠΑ και από τους πολέμους σε Λάος και Καμπότζη, με συνέπεια τα κράτη αυτά σύντομα να πέσουν υπό κομμουνιστικά καθεστώτα.

Τα οποία αργότερα έγιναν υποχείρια του Βόρειου Βιετνάμ, το οποίο εισέβαλε αμέσως μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ από το Νότιο Βιετνάμ, το κατέλαβε και ενοποίησε την χώρα υπό την ηγεσία του.

Συνέπεια των γεγονότων αυτών, ήταν επίσης με την υποχώρηση των ΗΠΑ από τα κράτη αυτά, να εξαφανιστούν και οι Αμερικάνικες βάσεις σε αυτά, και ως εκ τούτου, να πάψει το «αίσθημα περικύκλωσης του Βιετνάμ» από τις ΗΠΑ.

Στις μέρες μας, η αναμενομένη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Ιράκ ύστερα από απόφαση της τοπικής διεφθαρμένης κυβέρνησης αυτού, μπορεί να οδηγήσει στο φαινόμενο ντόμινο με την παράλληλη αποχώρηση των ΗΠΑ και από τους πολέμους σε Συρία και Αφγανιστάν, με πιθανή συνέπεια τα κράτη αυτά σύντομα να πέσουν υπό φιλοϊρανικό καθεστώτα.

Τα οποία αργότερα μπορούν να γίνουν υποχείρια του Ιράν, με παράλληλη συνέπεια των γεγονότων αυτών, να είναι επίσης με την υποχώρηση των ΗΠΑ από τα κράτη αυτά, να εξαφανιστούν και οι Αμερικάνικες βάσεις σε αυτά, και ως εκ τούτου, να πάψει το «αίσθημα περικύκλωσης του Ιράν» από τις ΗΠΑ.

Στην περιοχή της σημερινής Σαουδικής Αραβίας, μετά την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (ο οποίος ξεκίνησε με αφορμή την δολοφονία του διάδοχου του Αυστριακού θρόνου Φραγκίσκου-Φερδινάνδου), ακολουθήσε στην χώρα αυτή ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος αναμεσά σε διάφορες φατρίες υποστηριζόμενες από διαφορά κράτη (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ).

Στο τέλος η χώρα αυτή χωρίστηκε σε δύο βασικά κράτη: Το κράτος-Βασίλειο των Σαούντ, με πρωτεύουσα το Ριάντ στην Ανατολή και το κράτος-Βασίλειο της Χετζάζης του Χουσεΐν με πρωτεύουσα την Μέκκα (το οποίο και ειχε την υποστήριξη της Τουρκίας και των Γερμανών).

Σύντομα όμως, μετά από έναν μικρής χρονικής διάρκειας «διακανονισμό» το 1920, τα δύο αυτή κράτη συγκρουστήκαν το 1924 και επικράτησε τελικά το κράτος των Σαούντ (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CF%89%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B8-%CF%84/), υπό την ηγεσία του Αμπντ Αλ Σαούντ, ο οποίος με την βοήθεια αρκετών χωρών ένωσε την σημερινή Σαουδική Αραβία και έγινε ο νέος ισχυρός άντρας της.

Στην Λιβύη, μετά την εκτέλεση του Καντάφι, ακολουθήσε στην χώρα αυτή ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος αναμεσά σε διάφορες φατρίες υποστηριζόμενες από διαφορά κράτη (ΗΠΑ, ΕΕ, Μεγάλη Βρετανία, Κίνα, Ρωσία).

Στο τέλος η χώρα αυτή χωρίστηκε σε δύο βασικά κράτη: Το κράτος της Ανατολικής Λιβύης με πρωτεύουσα την Βεγγάζη στην Ανατολή και το κράτος της Δυτικής Λιβύης με πρωτεύουσα την Τρίπολη (το οποίο και ειχε την υποστήριξη της Τουρκίας και των Γερμανών).

Σύντομα όμως, μετά από έναν μικρής χρονικής διάρκειας «διακανονισμό», τα δύο αυτή κράτη συγκρουστήκαν και αν στον εμφύλιο πόλεμο επικρατήσει τελικά το κράτος της Ανατολικής Λιβύης (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%85%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4/), υπό την ηγεσία του Στρατάρχη Χάφταρ, με την βοήθεια αρκετών χωρών, θα ενώσει την Λιβύη και έγινε ο νέος ισχυρός άντρας της.

Ο φόνος του βασιλιά της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας Φίλιππου του Β’ από τον σωματοφύλακα του Παυσανία, έδωσε στον Μέγα Αλέξανδρο την αφορμή για να εισβάλει στην Περσία, κατηγορώντας τους Πέρσες για την οργάνωση της δολοφονίας του πατερά του, καθως και για πολλά άλλα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων.

Αντίστοιχα, το 1914, η δολοφονία του διαδόχου του Αυστριακού θρόνου Φραγκίσκου-Φερδινάνδου από τον Γκαβρίλο Πρίντσιπ, έδωσε στον Αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκο-Ιωσήφ την αφορμή για να εισβάλει στην Σερβία, κατηγορώντας τους Σέρβους για την οργάνωση της δολοφονίας του διάδοχου και ανιψιού του, καθως και για πολλά άλλα εγκλήματα εις βάρος των Αυστριακών.

Τόσο μετά στην διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, όσο και μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολουθήσαν σημαντικές επιδημίες (ο λοιμός των Αθηνών και η Ισπανική Γρίπη), που στην πρώτη περίπτωση προκάλεσε 100.000 και στην δεύτερη εκατό εκατομμύρια νεκρούς, πέρα των εκατοντάδων χιλιάδων νέκρων του Πελοποννησιακού και των δεκάδων εκατομμύριων νέκρων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο πρωθυπουργος του Λιβανού Χαρίρι, ήρθε στην εξουσία μετά από μία εξέγερσή (γνωστή και ως « Η επανάσταση των Κέδρων») και έπεσε επίσης από την εξουσία ύστερα από μία εξέγερση του λαού του Λιβανού εναντίον του ίδιου και του καθεστώτος του.

Τόσο η κατάρρευση του Βασίλειου των Κλασικών Μαγιά, όπως και του Βασίλειου του Νησιού του Πάσχα, επήλθε ύστερα από υπερκατανάλωση και εξάντληση των φυσικών πόρων τους.

Ο Μαύρος Θάνατος-Πανώλη το 1351, εξόντωσε το ¼ με 1/3 του Παγκοσμίου Πληθυσμού, καθως και το ½ της Ευρώπης, κάτι που η ασθένεια αυτή έκανε στην Ευρώπη και την περίοδο της βασιλείας του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α’ του Μέγα.

Τον λοιμό των Αθηνών επί Περικλή, κατηγορήθηκαν οι Σπαρτιάτες ότι τον προκάλεσαν οι δηλητηριάζοντας τα πηγάδια της Αθήνας, όπως και για την Πανώλη του 1351 στην Δυτική Ευρώπη κατηγορήθηκαν οι Εβραίοι, ότι την προκάλεσαν οι Εβραίοι δηλητηριάζοντας τα πηγάδια της και διώχθηκαν για αυτό.

Στον σεισμό του Σάνσι στην Κίνα το 1556 χάθηκαν 830.000 άνθρωποι, όπως στον σεισμό Κανό στην Ιαπωνία το 1923 χάθηκαν 130.000 άνθρωποι, ενώ μετά την καταστροφή κάποιοι Κροάτες μετανάστες κατηγορήθηκαν για λεηλασίες και εκτελέστηκαν.

Επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το 98 με 99 % των υπαρχόντων ειδών στον πλανήτη μας έχουν εξαφανιστεί από 15 ελάσσονες αφανισμούς, πριν την πτώση του κομήτη ο οποίος αφάνισε τους δεινοσαύρους.

Η πυρκαγιά του Λονδίνο το 1666, η οποία κράτησε μέρες, έκαψε ολοσχερώς το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αυτής που αποτελούταν από ξύλινα κτίρια, ενώ Γάλλοι και Ολλανδοί μετανάστες (με τις χώρες των οποίων τότε η Αγγλία βρισκόταν σε πόλεμο), κατηγορήθηκαν ως εμπρηστές και διώχθηκαν.

Αντίστοιχα, στην μεγάλη πυρκαγιά της Μόσχας το 1812, η οποία κράτησε μέρες, έκαψε ολοσχερώς το μεγαλύτερο μέρος της πόλης αυτής που αποτελούταν από ξύλινα κτίρια, ενώ οι Γάλλοι εισβολείς του Ναπολέοντα (με την χώρα των οποίου τότε η Ρωσία βρισκόταν σε πόλεμο), κατηγορήθηκαν ως εμπρηστές.

Το 1755 στην Λισαβόνα συνέβη ένας πολύ ισχυρός σεισμός που προκάλεσε παράλληλα και τσουνάμι και χιλιάδες θύματα (50.000 συνολικά), όπως συνέβη και το 2004 στην Ινδονησία (250.000 θύματα συνολικά), αλλά και στην Φουκοσίμα το 2011.

Ο λιμός της Βεγγάλης τα έτη 1769-1773, όπως και ο λιμός της Ιρλανδίας τα έτη 1845-1852, αλλά και το Κολόμοντορ στην ΕΣΣΔ επί Στάλιν, το αντίστοιχο «Μεγάλο Άλμα προς τα εμπρός» του Μάο, ο λοιμός της Αιθιοπίας, όπως και η γενοκτονία της Μπιάφρα, ενορχηστρώθηκαν από τα καθεστώτα των κρατών αυτών για να αφανίσουν ανεπιθύμητους για τα ίδια πληθυσμούς.

Τελικό αποτέλεσμα των πολίτικων αυτών ήταν να πεθάνουν 10.000.000 άνθρωποι στην Ινδία, 2.000.000 στην Ιρλανδία, 10.000.000 στην ΕΣΣΔ, 30.000.000 στην Κίνα, 1.000.000 στην Αιθιοπία και άλλοι τόσοι στην Μπιάφρα.

Το πρώτο μεγάλο κραχ τύπου φούσκας, θεωρείται το λεγόμενο και κραχ της τουλίπας στο Λονδίνο το 1637.

Η εκδίωξη χιλιάδων Εβραίων από την Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Αίγυπτο), καθώς και την Βόρεια Αφρική το 1948, χωρίς τα υπάρχοντα τους, θεωρείται από τους ίδιους ως ένα «Δεύτερο (μη βίαιο) Ολοκαύτωμα», ανάλογο με την εκδίωξη που έκαναν οι ίδιοι στους Άραβες της Παλαιστίνης από την περιοχή αυτή το ίδιο ακριβώς έτος.

Ο Κεμάλ, έκανε στην Σμύρνη με τις βαρβαρικές και αιμοδιψείς ορδές του, ότι έκαναν τα βάρβαρα στίφη του Τζένκινς Χαν και του Ταμερλάνου στις πόλεις που καταλάμβαναν, δηλαδή ένα όργιο σφαγών, βιασμών, καταστροφών και βασανιστηρίων, ότι ακριβώς δηλαδή ότι έκανε ο ISIS στις Χριστιανικές πόλεις που κατάλαβε στην Μεσοποταμία.

Οι Τουρκοκρήτες της Μαγνησίας της Μικράς Ασίας, οι οποίοι ήταν κατά βάση εξισλαμισμένοι Έλληνες, όπως και οι Γενίτσαροι και οι Τσάμηδες, μισούσαν τους Έλληνες θανάσιμα, και για τον λόγο αυτό καταπίεζαν και έσφαζαν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας.

Στην Μικρά Ασία και τον Πόντο, το 1025 κατοικούσαν 25 εκατομμύρια Έλληνες, ενώ στις αρχές του 20^ου Αιώνα, μετά από τις συνεχείς σφαγές των Ελλήνων και τους βίαιους εξισλαμισμούς είχαν παραμείνει στην περιοχή αυτή σχεδόν 3,5 εκατομμύρια Έλληνες.

Οι άνδρες του λοχαγού Λαμπράκη στο Αϊδίνιο το 1922, πολέμησαν πολεμώντας και διέφυγαν αν και ήταν περικυκλωμένοι, όπως ακριβώς έκανε και το πρώτο σώμα των Μεσολογγιτών πολεμιστών στην γνωστή σε όλους μας Έξοδο του Μεσολογγίου.

Στον πρώτο εμφύλιο πόλεμο του Κεμάλ με τον Σουλτάνο για την ηγεσία της Τουρκίας το 1920, αυτός ηττήθηκε σχεδόν ολοσχερώς, όταν ο Σουλτάνος κήρυξε εναντίον του τζιχάντ και πολλές μεραρχίες του Κεμάλ αρχίσαν να αυτομολούν στον Σουλτάνο, με συνέπεια ο στρατός του σχεδόν να διαλυθεί.

Η δε προσπάθεια του να επιτεθεί με τις εναπομένουσες δυνάμεις του στα Στενά και να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη και να ρίξει τον Σουλτάνο, απέτυχε όταν ο στρατός του ηττήθηκε από τον ηρωικό Ελληνικό στρατό στην μάχη της Προύσας, οπού ο Κεμάλ σχεδόν κόντεψε να καταστραφεί ολοσχερώς μαζί με τον στρατό του.

Αν αυτό συνέβαινε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η εξέλιξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική.

Στην μάχη για την κατάληψη της Προύσας, ο γιος του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, ο Σοφοκλής, ο οποίος και ήταν αξιωματικός στον Ελληνικό στρατό, συμμετείχε σε αυτή μεταφερόμενος πάνω σε ένα κρεβάτι επειδή ήταν άρρωστος, όπως έκαναν σε νικηφόρες για τους ίδιους μάχες ο Ναύαρχος Μιαούλης, καθώς και ο Βαλδουίνος ο Δ' της Ιερουσαλήμ.

Ο δε Σοφοκλής Βενιζέλος όταν εισήλθε στον τάφο του πρώτου Οθωμανού Σουλτάνου στην Προύσα, του Οσμάν, έγραψε  στο βιβλίο επισκεπτών:  “Η Ελλάς  αναγεννωμένη και η Τουρκία θνήσκουσα”.

Επίσης, ο ίδιος έγραψε τότε: «Σοφοκλής Βενιζέλος, υιός Ελευθερίου ελευθερωτού».

Σύμφωνα με τις τουρκικές προφορικές παραδόσεις ο Σοφοκλής Βενιζέλος φέρεται να μπήκε στον τάφο κλωτσώντας την πόρτα και επίσης δεν έβγαλε τις μπότες του «βάζοντας μέσα στον τάφο την σκόνη από τις μπότες του», είχε πει χαρακτηριστικά στην ομιλία του προς την τουρκική εθνοσυνέλευση τον Νοέμβριο του 1922 ο υπουργός Οικονομικών, Μαχμούτ Εσάτ Μπέη.

«Ακούμπησε μάλιστα τις μπότες με τα σπιρούνια τους πάνω στην σαρκοφάγο του Οσμάν Γκεζί και φώναξε: Σήκω Οσμάν! Μπορεί να άργησα αλλά ήρθα να σε πυροβολήσω» συμπλήρωσε ο Τούρκος υπουργός.

Σύμφωνα με ένα άλλο ιστορικό κείμενο του Yazar Asım Ümit όπως αποκαλύπτει το πολύ καλό tribune.gr, το οποίο έκανε εξαιρετική δουλειά, ο Σοφοκλής Βενιζέλος πριν βγάλει την φωτογραφία φώναξε:

«Σήκω Οσμάν! Σήκω και κοίτα το κράτος των απογόνων σου. Διαλύσαμε αυτό που ίδρυσες. Ήρθα εδώ για να σε σκοτώσω. Ο στρατός μας νίκησε την Προύσα. Ο ιδρυτής της Οθωμανικής Δυναστείας είναι κάτω από τα πόδια μου. Πήρα την εκδίκηση για την πτώση του Βυζαντίου» (https://www.pronews.gr/istoria/705822_otan-o-svenizelos-mpike-sto-osman-gkazi-i-ellas-anagennomeni-i-toyrkia-thniskoysa).

Η γυναικά και η κόρη του χασάπη του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας (μαζί με τους Νεότουρκους), του Λίμαν Φον Σάντερς, βιάστηκαν μπροστά στα μάτια του ιδίου από τους ίδιους τους Τούρκους στρατιώτες που ο ίδιος εκπαίδευε, ενώ πρώτα αυτοί είχαν δέσει τον ίδιο και τον γαμπρό του σε ένα δέντρο και τους υποχρέωσαν να κοιτούν τον βιασμό.

Μόνο η συμμαχία του Κάιζερ της Γερμανίας με τους Νεότουρκους και ο τότε εξελισσόμενος Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος που έκανε απαραίτητη την συμμαχία των Γερμανών με τους Τούρκους, απέτρεψε την ρήξη των σχέσεων Γερμανών και Τούρκων και το θέμα «λύθηκε» με μία συγνώμη από πλευράς Τούρκων και αποζημίωση 150.000 γερμανικών μάρκων στον Σάντερς ύστερα από απαίτηση του Γερμανού Κάιζερ.

Βέβαια, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι σε καθένα από τους «μεγάλους» εθνικιστές και αναθεωρητές συμμάχους των Γερμανών στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους (δηλαδή την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι και τους Νεότουρκους), οι ηγέτες αυτών αποδείχθηκαν ανίκανοι και φανφαρόνοι.

Έτσι, οι ίδιοι ηττήθηκαν σε όλα τα μέτωπα που πολέμησαν τελικά (π.χ. και οι δύο στην εισβολή τους στην Αίγυπτο), σημείωσαν ελάχιστες επιτυχίες και νίκες, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να στείλουν στρατό να τους συνδράμουν όταν κινδύνευαν αποδυναμώνοντας αλλά πιο επείγοντα για τους ίδιους πολεμικά μέτωπα.

Στο τέλος τόσο οι Ιταλοί, όσο και οι Τούρκοι ηττήθηκαν και παραδόθηκαν, ύστερα από πραξικοπηματική αλλαγή στην ηγεσία τους, προδίδοντας και οι δυο με τον τρόπο αυτό τους Γερμανούς συμμάχους τους, οι φιλογερμανός ηγέτες αυτών το έσκασαν και τελικά αργότερα δολοφονήθηκαν ή εκτελέστηκαν (Μουσολίνι και οι Ταλαάτ-Τζεμάλ και Ενβέρ πασάς), ενώ το τελικό αποτέλεσμα και στις δύο αυτές χώρες (Ιταλία και Τουρκία) ήταν λίγο μετά την λήξη των Παγκοσμίων Πολέμων που ηττήθηκαν να καταργηθεί οριστικά η μοναρχία σε αυτές.

Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν όπως και η Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους το 1453, μία τεράστια καταστροφή για τον Ελληνισμό, με τεράστιες συνέπειες, και κυρίως την εκδίωξη του Ελληνισμού στις περιοχές αυτές μετά από 3.000 έτη συνεχούς παρουσίας, όπως ακριβώς συνέβη και με τα Σεπτεμβριανά του 1955 στην Πόλη, καθώς και την εκδίωξη των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας από τον Νάσερ την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο.

Για πολλούς, η υποχώρηση του Ελληνικού στρατού μετά από την μάχη στον Σαγγάριο, συγκρίνεται με την υποχώρηση του Ναπολέοντα από την Μόσχα ως προς την καταστροφικότατα της.

Οι Έλληνες κομμουνιστές, ήταν πάντα προδότες της πατρίδας τους, και για τον λόγο αυτό, οντάς πράκτορες της Σοβιετικής Ένωσης, έλαβαν χρήματα από αυτή, με σκοπό να διαδώσουν ότι τάχα οι Έλληνες έκαναν έναν δήθεν «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» ενάντια των υποτίθεται «αθώων Τούρκων», με σκοπό να βοηθήσουν την Μεγάλη Βρετανία στην κατάληψη των πετρελαίων της Μικράς Ασίας, και όχι βέβαια για τους ιδίους για να απελευθερώσουν τα 3,5 εκατομμύρια των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που σφαζόταν από τους Νεότουρκους αρχικά και τον Κεμάλ μετέπειτα.

Στην πραγματικότητα, οι κομμουνιστές δρούσαν ως φερέφωνα των Σοβιετικών και προσπαθούσαν μέσα από την προπαγάνδα να κάνουν πολλούς Έλληνες στρατιώτες να λιποτακτήσουν (κάτι που κατάφεραν εν μέρει), αποδυναμώνοντας την Ελληνική πολεμική προσπάθεια, και βοηθώντας με τον τρόπο αυτό τον Κεμάλ, ο οποίος τότε ειχε συμμαχήσει με τους Σοβιετικούς του Λένιν ενάντια στην πατρίδα μας.

Οι κομμουνιστές επομένως, με αυτόν τον τρόπο προδώσαν την πατρίδας τους με στόχο να βοηθήσουν μία ξένη χωρά (την ΕΣΣΔ), η οποία φυσικά κοιτούσε τα δικά της συμφέροντα ως χωρά, προκειμένου να συνεχίσουν να λαμβάνουν από αυτή χρήματα.

[Οι δε Σοβιετικοί παρέδωσαν προδοτικά τα εδάφη που η Τσαρική Ρωσική Αυτοκρατορία είχε καταλάβει στον Πόντο από τους Νεότουρκους στον Κεμάλ, ενώ ταυτόχρονα, τον προμήθευαν με όπλα και δάνεια, υπογράφοντας μαζί του και εμπορικές-οικονομικές συμφωνίες, με στόχο να τον πάρουν από την επιρροή της Δύσης και να τον κάνουν μόνιμο δικό τους σύμμαχο, όπως ακριβώς δηλαδή γίνεται στις μέρες μας με την Τουρκία του Ερντογάν από τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν].

Επίσης, οι ίδιοι ήλπιζαν ότι με μία τόσο μεγάλη οικονομική και πολιτικοοικονομική καταστροφή, ο λαός στην Ελλάδα θα απελπιζόταν εντελώς, θα έχανε την πιστή του σε κάθε αξία του (Πίστη, πατρίδα) και θα ασπαζόταν την ιδεολογία τους, επαναστατώντας κατά του πολιτικού συστήματος και εγκαθιδρύοντας εν συνέχεια κομμουνιστικό πολίτευμα στην Ελλάδα.

Για τις ανοησίες αυτές δεν δίστασαν να προδώσουν την χωρά τους και να συμβάλουν με καμάρι όπως και οι ίδιοι παραδέχονται στην Μικρασιατική Καταστροφή.

Την ίδια ακριβώς τακτική ακολούθησαν οι ίδιοι και στα θέματα των εδαφών των πάντα Ελληνικών επαρχιών της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, κυρίως στην περίοδο του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου των ετών 1946-1949 (αλλά και πιο πριν και αργότερα από αυτόν), ακολουθώντας και πάλι τις διαταγές της Μόσχας και προδίδοντας ξανά την χωρά τους, διακηρύσσοντας ότι τα εδάφη αυτά δεν ήταν τάχα Ελληνικά και θα έπρεπε να δοθούν στην Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία αντίστοιχα.

Και όλα αυτά προκειμένου να παίρνουν όπλα και μισθοφόρους (δήθεν «εθελοντές») Σλάβικης και Αλβανικής καταγωγής για να τους βοηθήσουν στον εμφύλιο, αδιαφορώντας για την προδοσία της χωράς τους, αφού αυτούς το μόνο που τους ενδιέφερε πάντα ήταν η εξουσία, και όχι βέβαια τάχα το «καλό του Ελληνικού λαού» που οι ίδιοι διατυμπάνιζαν, κάτι που αποδεικνύεται και από τις συμφορές που προκάλεσαν οι ίδιοι στον Ελληνικό λαό, δήθεν για το καλό του (Μικρασιατική Καταστροφή και Εμφύλιος).

[Εννοείται ότι οι πάντα δήθεν αντι-ιμπεριαλιστές και διεθνιστές κομμουνιστές, τον περίοδο του ηρωικού αγώνα του ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της πάντα Ελληνικής Κύπρου από την στυγνή κατοχή των Βρετανών, οι ίδιοι υποστήριξαν σε αυτόν, όχι βέβαια τους Έλληνες συμπατριώτες τους, αλλά φυσικά τους «κάλους ιμπεριαλιστές της Βρετανίας» και τους Τούρκους εθνικιστές, και πάλι προδίδοντας την πατρίδα τους και φυσικά υστέρα από διαταγές των αφεντικών τους στην Μόσχα].

Η λεγομένη Ανεξάρτητη Μεραρχία του Γ’ Σώματος στρατού στην Μικρά Ασία, το 1922, υπό την διοίκηση του Ταγματάρχη Θεοτόκη, πολέμησε και κατάφερε να φτάσει στα παράλια της Μικράς Ασίας περικυκλωμένη από τουρκικά στρατιωτικά σώματα, όπως ακριβώς και οι Μύριοι του Ξενοφώντα, κατάφεραν να φτάσουν στις ακτές του Πόντου, πολεμώντας περικυκλωμένοι από πολλά περσικά στρατιωτικά σώματα.

Τόσο ο Κεμάλ, όσο και ο Χίτλερ, αναγνώρισαν  σε μετέπειτα ομιλίες τους τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών.

Τόσο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, όσο και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το διωκόμενο από τους Τούρκους ποίμνιο τους στην Πόλη και την Σμύρνη, παρόλο που είχαν την δυνατότητα αυτή και πάρα τις εκκλήσεις ξένων πρέσβεων προς αυτούς.

Η δε καταστροφή και κάψιμο της Σμύρνης από τα βάρβαρα στίφη του Κεμάλ, μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ολοκληρωτική καταστροφή και κάψιμο της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους του Σκιπίωνα του Αιμιλιανού, ενώ ο Κεμάλ, ο οποίος έλεγε ότι η Σμύρνη έπρεπε να καταστραφεί, θυμίζει τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο που υποστήριζε και αυτός επίσης ότι η Καρχηδόνα έπρεπε να καταστραφεί.

Επίσης, ο Κεμάλ, ο οποίος παρατηρούσε από απόσταση το κάψιμο της Σμύρνης με χαρά, το οποίο ο ίδιος είχε οργανώσει, θυμίζει πολύ και τον Νέρωνα ο οποίος παρατηρούσε από απόσταση το κάψιμο της Ρώμης, το οποίο ο ίδιος είχε οργανώσει.

Κατά την καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους το 1922, οι κατά τα αλλά δήθεν «δυτικοί σύμμαχοι μας», παρατηρούσαν ανέκφραστοι την σφαγή των Ελλήνων της πόλης αυτής, ενώ σε όσους Έλληνες αμάχους προσπάθησαν να ανέβουν στα πλοία τους για να σωθούν, οι δυτικοί (Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί), είτε τους έκοβαν τα χεριά, είτε τους έριχναν ζεματιστό νερό, προκειμένου να πέσουν στην θάλασσα και να τους πιάσουν οι Τούρκοι και να τους σφάξουν.

Οι κάτοικοι των Βούρλων της Μικράς Ασίας, ισχυριζόταν πως ήταν απόγονοι των αποίκων στρατιωτών του Μεγάλου Αλέξανδρου, όπως ακριβώς υποστηρίζουν στις μέρες μας οι Καλάς σε Πακιστάν και Αφγανιστάν.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση των ετών 1873-1896, είχε ως αποτέλεσμα, την άνοδο του πατριωτισμού, του εθνικισμού, της Πίστης στον Θεό και την μοναρχία (π.χ. τον Κάιζερ ή τον Τσάρο).

Παράλληλα, την ίδια περίοδο, λόγω πολιτικών τάραχων, σημειώθηκε παγκόσμια μία έξαρση της τρομοκρατίας και δολοφονιών από αναρχικούς, οι οποίοι προσπαθούσαν να επιφέρουν παγκόσμια επανάσταση με τις πράξεις τους και να ρίξουν τις μοναρχίες και τον καπιταλισμό (όπως ακριβώς προσπάθησαν με δολοφονίες και βόμβες κομμουνιστές τρομοκράτες μετέπειτα στον Ψυχρό Πόλεμο για να ρίξουν τον καπιταλισμό και τα αστικά κράτη).

Τέλος, την ίδια περίοδο, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι μετανάστες εισήλθαν στην Ευρώπη και δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα από τις αφίξεις αυτές, με συνέπεια την ραγδαία άνοδο του αντισημιτισμού.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, η μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση των ετών 2008-2011, είχε ως αποτέλεσμα, την άνοδο του πατριωτισμού, του εθνικισμού, καθώς και της Πίστης στον Θεό.

Παράλληλα, την ίδια περίοδο, λόγω πολιτικών τάραχων, σημειώθηκε παγκόσμια μία έξαρση της τρομοκρατίας και δολοφονιών από ισλαμιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να επιφέρουν παγκόσμια επανάσταση στα μουσουλμανικά κράτη με τις πράξεις τους και να ρίξουν σε αυτά τις μοναρχίες και τις δικτατορίες και να ιδρύσουν ένα νέο «παγκόσμιο ισλαμικό χαλιφάτο» (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1/).

Τέλος, την ίδια περίοδο (και συγκεκριμένα το έτος 2015), εκατομμύρια ισλαμιστές λαθρομετανάστες και προσφυγές από την Μέση Ανατολή εισήλθαν στην Ευρώπη και δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα από τις αφίξεις αυτές, με συνέπεια την ραγδαία άνοδο του αντιισλαμισμού.

Ο Αυστριακός πολιτικός Σένερερ στην Βιέννη ήταν ο πρώτος που έδωσε στον εαυτό του τον τίτλο του Φύρερ πριν τον Χίτλερ (ο οποίος ονομαζόταν και «Ο Γερμανός Μουσολίνι»), όπως και ο Ιταλός ποιητής και πολίτικος Ντα Νούντσιο ήταν αυτός που πρώτος έδωσε στον εαυτό του τον τίτλο του Ντούτσε πριν τον Μουσολίνι.

Η πολεμική σύρραξη της Αυστρίας και της Σερβίας το 1914, ονομάστηκε και «Τρίτος Βαλκανικός Πόλεμος».

Αντίστοιχα, η πολεμική σύρραξη Τουρκίας και Ρωσίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ονομάστηκε και «Δέκατος Ρωσοτουρκικό Πόλεμος».

Στα υπό γερμανική κατοχή εδάφη των Ολλανδών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί διοικητές αυτών, ο Φον Κλουκ και ο Φον Ντερ Γκολτς, εφάρμοσαν σε αυτά την λεγόμενη και «τακτική των αντιποίνων».

Έτσι, για κάθε έναν Γερμανό στρατιώτη που σκοτωνόταν από τους αντάρτες της περιοχής, δεκάδες Ολλανδοί άμαχοι σκοτωνόταν στην θέση του, ενώ παράλληλα καταστρέφονταν και ολόκληρα χωριά και πόλεις, βασανιζόταν ο άμαχος πληθυσμός και οι γυναίκες βιαζόταν.

Τις «επιτυχημένες αυτές μεθόδους», εφάρμοσαν οι Γερμανοί και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στα κράτη που κατέλαβαν, κυρίως στην Πολωνία με τον Χάιντριχ, όπως επίσης και στην πατρίδα μας (π.χ. στα Καλάβρυτα), καθώς και στην ΕΣΣΔ.

Ο Χειμώνας των ετών 1916-1917 στην Ευρώπη, ο οποίος ονομάστηκε και «Χειμώνας των Γογγυλιών», επειδή ήταν ο σφοδρότερος των τελευταίων ετών που είχε ξεσπάσει στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.  

Συνέπεια αυτού ήταν να ξεσπάσουν παντού στην Ευρώπη πεινά (η παραγωγή τροφίμων έπεσε κατά 60%), αρρώστιες και λιμός, εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να πεθάνουν, ενώ στην συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν και εξεγέρσεις που έριξαν τις μοναρχίες σε Ρωσία, Γερμανία και Αυστρία.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Γαλλία το έτος 1788, όταν ο σφοδρός χειμώνας του έτους αυτού, κατάστρεψε σχεδόν πλήρως την αγροτική παραγωγή, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει στην χώρα αυτή πεινά αρρώστιες και λιμός, εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να πεθάνουν, ενώ στην συνέχεια, το 1789 πραγματοποιήθηκε και εξέγερση που έριξε την μοναρχία στην Γαλλία.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο μυθιστοριοματογράφος Ερνστ Γιούνκερ, πολέμησαν και οι δύο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και οι δύο τραυματίστηκαν πολλές φορές σε αυτόν, επέστρεψαν και δύο 2 φορές στην Φλάνδρα, ενώ τιμήθηκαν και οι δύο 2 φορές με το παράσημο του Σιδηρούν Σταυρού.

Επίσης, ο Χίτλερ, όπως και ο Ρούντολφ Ες, πολέμησαν και οι δύο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και οι δύο τραυματίστηκαν πολλές φορές σε αυτόν, και οι δύο επέζησαν από την σφαγή των συνταγμάτων τους τα έτη 1914 και το 1916, και οι δύο τιμήθηκαν και οι δύο 2 φορές με το παράσημο του Σιδηρούν Σταυρού, ενώ και οι δύο πίστευαν ότι ήταν «όργανα του πεπρωμένου».

Τόσο ο Χίτλερ στην Γερμανία, όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα, έλεγαν ο μεν πρώτος ότι: «Η Γερμανία ανήκει στους Γερμανούς», ενώ ο δεύτερος ότι: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» (ένα κατά τα άλλα όντως σωστό σύνθημα).

Ο Χίτλερ ζητούσε ήδη από το 1920 την αποπομπή των Εβραίων από την Γερμανία, καθώς και να μην γίνονται δεκτοί Εβραίοι προσφυγές στην χώρα αυτή και μη γερμανικά στοιχεία.

Ο Χίτλερ υποστήριζε, ότι και ο ίδιος, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, εκδίωξε τους Εβραίους εμπόρους και τοκογλύφους, ενώ στην συνέχεια δικάστηκε και ο ίδιος όπως ο Χρίστος από τις διεφθαρμένες πολιτικές αρχές της εποχής Του πριν 2.000 χρόνια που λάτρευαν αντί τον Θεό το χρήμα, αποκαλώντας και τον ίδιο όπως τον Χριστό τότε ως δήθεν «ταραχοποιό».   

Τόσο ο Μουσολίνι, όσο και ο Χίτλερ, ο Τσαουτσέσκου, ο Τίτο και ο Χο Τσι Μινχ, προσπάθησαν να συνδυάσουν στο πολιτικό τους πρόγραμμα τον εθνικισμό, μαζί με τον σοσιαλισμό.

Το 1921, δολοφονήθηκε ο Γερμανός πολιτικός Έρτσμπεργκερ, ενώ το 1922 ο Ρατενάου στην Γερμανία, επειδή και οι δύο υπέγραψαν το 1919 την επαίσχυντη για την Γερμανία Συνθήκη των Βερσαλιών, αμέσως μετά την ήττα και την παράδοση της χωράς αυτής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Γερμανός και ιδρυτής του προτεσταντισμού, ο Μαρτίνος Λούθηρος, πρότεινε την καταστροφή όλων των Εβραϊκών συναγωγών στην Γερμανία, την έξωση των Εβραίων από την χώρα, την κατάσχεση των περιουσιών τους, ακόμα και την πλήρη εξόντωση τους αν οι παραπάνω λύσεις δεν ήταν εφικτές.

O Otto Dickel, όπως και ο Χίτλερ, ήταν ηγέτης ενός φασιστικού γερμανικού κόμματος (του Völkisch Work Community), ενώ και αυτός όπως ο Χίτλερ, υποστήριζε την ένωση όλων των Γερμανών σε ένα ενιαίο έθνος, καθώς και της δυτικής κουλτούρας.

Πολλοί μονάρχες στην Αρχαιότητα (π.χ. ο Νέρωνας), βασιλείς στον Μεσαίωνα, αλλά και σύγχρονοι ηγέτες και δικτάτορες (π.χ. ο Χίτλερ) είχαν δοκιμαστές για να τους δοκιμάζουν το φαγητό σε περίπτωση απόπειρας δηλητηρίασης.

Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος έβαλε να δολοφονήσουν τον πολιτικό αντίπαλο και αντιβασιλέα της Νίκαιας Μουλάζωνα στον κεντρικό Μητροπολιτικό Ναό της Νίκαιας, πάνω στην Αγία Τράπεζα για να αρπάξει τον θρόνο από τον νόμιμο διάδοχο Ιωάννη τον Δ’ τον Λάσκαρη.

Όπως ακριβώς δηλαδή συνωμότες δολοφονήσαν τον Λέων τον Ε’ τον Αρμένιο μέσα σε Εκκλησιά στην διαμάχη για τον Βυζαντινό Θρόνο (και ανακήρυξαν Αυτοκράτορα τον Μιχαήλ τον Β'), και όπως ο Σκώτος ήρωας Ρόμπερτ Μπρους δολοφόνησε τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο για τον Θρόνο της Σκωτίας μπροστά στην Αγία Τράπεζα μίας Εκκλησίας.

Λίγο πριν την μάχη της Πελαγονίας, ο αδερφός του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ του Η’ του Παλαιολόγου, ο Ιωάννης, υποχρέωσε τους ντόπιους κτηνοτρόφους να μετακινήσουν τα κοπάδια τους στα βουνά προκειμένου να δίνουν στους Λατίνους εχθρούς του την εντύπωση από μακριά ότι πρόκειται για στρατό.

Κατά αντίστοιχο τρόπο και ο ήρωας τον πολέμων των χωρικών και της Σέρβικης ανεξαρτησίας Μίλος Ομπρένοβιτς έβαλε κουρέλια με κοντάρια και ζώα πάνω στα βουνά για να κάνει τους Τούρκους να πιστέψουν από μακριά και μέσα στην νύκτα ότι αυτά αποτελούσαν επιπλέον στρατό.

Η δε μάχη και νίκη του Ιωάννη Παλαιολόγου έναντι των Λατίνων Σταυροφόρων στην Πελαγονίας, η οποία επιτεύχθηκε σε μεγάλο μέρος με την χρήση κουμάνων ιπποτοξοτών και αποδυνάμωση από μακριά των επιτιθέμενων Σταυροφόρων και ψευτο-υποχωρήσεων των ιπποτοξοτών, είχε παρεμφερή εξέλιξη στην μάχη του Τάννενμπεργκ.

Και στην μάχη αυτή οι Τεύτονες Σταυροφόροι, ηττήθηκαν με την χρήση Τατάρων ιπποτοξοτών από πλευράς της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας, η οποία επιτεύχθηκε σε μεγάλο μέρος με την χρήση κουμάνων ιπποτοξοτών και αποδυνάμωση από μακριά των επιτιθέμενων Σταυροφόρων και ψευτο-υποχωρήσεων των ιπποτοξοτών.

Η απόπειρα δολοφονίας του Ισραηλινού Πρέσβη στον Λίβανο το 1982 από την τρομοκρατική οργάνωση του Αμπού Νιντάλ, η οποία χρηματοδοτούταν από το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, έδωσε στο Ισραήλ το πρόσχημα για να επιτεθεί στον  Λίβανο, καθώς και στον Συριακό στρατό που έδρευε στην χωρά αυτή, μαζί με τις Παλαιστινιακές αντιστασιακές οργανώσεις και τον Λιβανικό στρατό.

Ενορχηστρωτής της πράξης αυτής λέγεται πως ήταν ο ίδιος ο δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος λέγεται ότι προκάλεσε με προβοκάτσιες τον πόλεμο αυτό, με στόχο από την μία να αποδυναμώσει και να εκδικηθεί το Ισραήλ για τον βομβαρδισμό του Ιρακινού πυρηνικού προγράμματος Οσιράκ το 1981.

Και επίσης  για να αποδυναμώσει παράλληλα από τον πόλεμο αυτό, τον προσωπικό εχθρό και κύριο ανταγωνιστή του στην προσπάθεια ένωσης των Αράβων, τον τότε Σύρο δικτάτορα Χάφεζ Αλ Άσαντ.

Στο Άρνεμ κατά πολλούς, οπού ρίφθησαν δεκάδες έμπειροι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές και εξοντωθήκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Γερμανούς, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την Μάχη της Κρήτης, για την κατάληψη της οποίας ράφτηκαν δεκάδες έμπειροι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές και εξοντώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Έλληνες και τους Βρετανούς που βρίσκονταν τότε στο νησί.

Ο ηγέτης του πρώτου ανεξάρτητου Ουκρανικού κράτους, ο Σιμών Πετλιούρα, δολοφονήθηκε το 1926 στο Παρίσι από τον Εβραϊκής καταγωγής Σαλώμ Σβαρτσμπάρντ, ο οποίος ισχυριζόταν ότι με την πράξη του αυτή ο ίδιος ήθελε να εκδικηθεί τον Πετλιούρα για τα πογκρόμ των Εβραίων επί ηγεσίας του.

[Ο δολοφόνος του Πετλιούρα είχε δηλώσει ότι πέθαινε από αρρώστια και ήθελε να πάρει μαζί του τον Πετλιούρα στον θάνατο, όπως είπε ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ για τον Αυστριακό διάδοχο Φραγκίσκο-Φερδινάνδο, καθώς και ο Ρούμπι για τον δολοφόνο του Τζον Κένεντι, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ.

Επιπλέον, ο φόνος του Πετλιούρα στο Παρίσι, θυμίζει τον φόνο του Γερμανού πρεσβευτή από έναν Εβραίο το 1938, ο οποίος ήθελε επίσης να εκδικηθεί με τον ίδιο τρόπο την Γερμάνια για τα πογκρόμ των Εβραίων επί ηγεσίας του Χίτλερ, κάτι που έδωσε το πρόσχημα-έναυσμα για την Νύκτα των Κρυστάλλων στην Γερμανία].

Ο  Σαλώμ Σβαρτσμπάρντ στην συνέχεια αθωώθηκε στο δικαστήριο, όπως έγινε και με τους Αρμένιους που δολοφονήσαν τους ηγέτες των Νεότουρκων Ταλαάτ και Τζεμάλ για την Αρμενική Γενοκτονία που αυτοί οργάνωσαν μαζί με τον Ενβέρ πασά.

Όμως, σύμφωνα με σύγχρονους ιστορικούς, ο Σαλώμ Σβαρτσμπάρντ, ήταν παράλληλα και πράκτορας του Στάλιν, ο οποίος τον διέταξε να εξοντώσει έναν πολιτικό εχθρό του, όπως έπραξε ξανά ο Σοβιετικός δικτάτορας το 1941 με τον επίσης μεγάλο πολιτικό του εχθρό, τον Λέων Τρότσκι.

Ο Πετλιούρα είχε φοιτήσει για ένα διάστημα σε ιερατικό σχολείο, όπως και ο Στάλιν που διέταξε την δολοφονία του.

Η Ουκρανία του Πετλιούρα προσπάθησε να συμμαχήσει με τις «ευλογίες των Γερμανών» και με αλλά κράτη που είχαν ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους από την ΕΣΣΔ του Λένιν (Γεωργία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία), καθώς και την Πολωνία, όπως ακριβώς και πάλι στις μέρες μας, η Ουκρανία, υπό με τις «ευλογίες των Γερμανών» και με άλλα κράτη που είχαν ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους από την ΕΣΣΔ (τα κράτη του λεγόμενου πολιτικού σχηματισμού GUAM), καθώς και την Πολωνία.

Η πτώση της Ρωσικής ηγεσίας στην Ουκρανία το 1917, οδήγησε αρχικά στην ίδρυση της δημοκρατίας στην χώρα αυτή υπό την ηγεσία του Βολόντομιρ Βινιτσένκο. Ακολούθως όμως και με Γερμανική υποστήριξη εγκαθιδρύθηκε δικτατορία στην χώρα υπό την ηγεσία του Παύλο Σκορομπάνσκι, ο οποίος όμως έπεσε ύστερα από την αντίσταση του Πετλιούρα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80/).

Ακολούθησε στην συνέχεια ένας πόλεμος μεταξύ των εθνικιστών και κομμουνιστών Ουκρανών, οι οποίοι είχαν άμεση στρατιωτική υποστήριξη από την ΕΣΣΔ του Λένιν και οι δημοκρατικοί του Πετλιούρα ηττήθηκαν και ο ίδιος κατέφυγε στο εξωτερικό για να σωθεί.

Αντίστοιχα και στην ΕΣΣΔ και την Κίνα, μετά την πτώση των μοναρχιών στα κράτη αυτά ύστερα από επαναστάσεις-πραξικοπήματα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), ιδρύθηκαν αρχικά δημοκρατίες στις χώρες αυτές (υπό την ηγεσία των Κερένσκι Σου Γιατ Σεν αντίστοιχα).

Ακολούθως όμως και με έξωθεν υποστήριξη (κυρίως των Δυτικών) εγκαθιδρύθηκαν ολιγόχρονες δικτατορίες στην χώρα (υπό την ηγεσία των Κόρνιλωφ και Γουάν Σικάι), οι οποίες όμως έπεσαν από την αντίσταση (του Κερένσκι και του Σου Γιατ Σεν αντίστοιχα).

Ακολούθησε στην συνέχεια ένας πόλεμος μεταξύ των εθνικιστών και κομμουνιστών στα κράτη αυτά (οι δε κομμουνιστές είχαν άμεση στρατιωτική υποστήριξη από την Γερμανία του Κάιζερ και οι Κινέζοι από την ΕΣΣΔ του Λένιν αρχικά και του Στάλιν στην συνέχεια) και στην συνέχεια οι δημοκρατικοί των διάδοχων των Κερένσκι-Σου Γιατ Σεν (οι Ντένικιν και Τσανγκ Γκάι Τσεκ) ηττήθηκαν και οι ίδιοι κατέφυγαν στο εξωτερικό για να σωθούν.

Ο Κάρολος ο Ε’ Κουίντος ανέβηκε στην εξουσία με την χρηματοδότηση των Γερμανών και Φλαμανδών τραπεζιτών, οι οποίοι σκόπευαν μέσω αυτού να επεκτείνουν την οικονομική τους κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη.

Ακριβώς ότι δηλαδή έκαναν οι Γερμανοί τραπεζίτες μαζί με την πολεμική βιομηχανία Krupp, χρηματοδοτώντας την ένωση της Γερμανίας, καθώς και τους Κάιζερ Β’ Γουλιέλμο και τον Χίτλερ για να επεκτείνουν μέσω αυτών την οικονομική τους κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη, όπως ακριβώς έκαναν και στις μέρες μας οι Γερμανό τραπεζίτες με την Μέρκελ.

Η λεηλασία της Ρώμης το 1527 συγκρίνεται ως προς την βαρβαρότητα και την καταστροφικότατα της με την άλωση της Ρώμης από τους Γαλάτες του Βρέννου, την άλωση της Ρώμης από τους βάρβαρους Γερμανούς ηγέτες Αλάριχο και τον Γενζέριχο, την άλωση της Ρώμης από του Άραβες, καθώς και τους Νορμανδούς του Ροβέρτου Γισκάρδος στην συνέχεια.

 Η οικογένεια των Κολόνα έτρεφε μεγάλο μίσος για τους πάπες της Ρώμης και σημαίνοντα μέλη της επιτέθηκαν συχνά βίαια σε αυτούς, κυρίως στους πάπες Κλήμη τον Η΄ των Μέδικων και πριν από αυτόν σε παπά Βονιφάτιο Η’, οι οποίοι είχαν εξοντώσει και μέλη της οικογένειας τους και είχαν αρπάξει και μεγάλη μερίδα της γης τους.

Την άλωση της Ρώμης από τον στρατό του Κάρολου του Ε΄ Κουίντου προηγήθηκε η εν μέρει άλωση της από τον ιδιωτικό στρατό του καρδινάλιου Πομπέο Κολόνα.

Ο Τυρολέζος Φεουδάρχης Γκέοργκ Φον Φρούνστμπεργκ δημιούργησε με δίκες του δαπάνες έναν ιδιωτικό στρατό, τον οποίο αφού υπήγαγε υπό την δικαιοδοσία του Γερμανού Αυτοκράτορα Κάρολου του Ε’ Κουίντου και στην συνέχεια τον οδήγησε το 1527 προς την Ρώμη.

Στην Ρώμη επίσης το 1527, ένας αυτοαποκαλούμενος «προφήτης», ο Βαρθολομαίος Καρόζι, προειδοποιούσε τον παπά Κλήμη τον Η’, ότι εξαιτίας των αμαρτιών του ιδίου, του λαού και των ισχυρών και της μη τήρησης του όρκου του στον Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε’ Κουίντο και υποταγή σε αυτόν, η Ρώμη θα καταλαμβανόταν και θα λεηλατούνταν από τους Γερμανούς.

Όπως ακριβώς και ο Προφήτης Ιερεμίας προειδοποιούσε τον τελευταίο βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία, ότι εξαιτίας των αμαρτιών του ιδίου, του λαού και των ισχυρών και της μη τήρησης του όρκου του στον Ναβαχοδονόσορα και υποταγή σε αυτόν, η Ιερουσαλήμ θα καταλαμβανόταν και θα λεηλατούνταν από τους Βαβυλωνίους.

Φυσικά, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, ούτε οι σύμμαχοι του παπά Κλήμη του Η’, ούτε και αυτοί του Σεδεκία (οι Γάλλοι και οι Αιγύπτιοι αντίστοιχα) έστειλαν στρατιωτικές ενισχύσεις σε αυτούς, όπως τους είχαν υποσχεθεί, με συνέπεια, τόσο η Ρώμη, όσο και η Ιερουσαλήμ να πέσουν στα χέρια των εχθρών τους (Γερμανών και Βαβυλωνίων αντίστοιχα).

Ο δε διοικητής του Αυτοκρατορικού στρατού του Γερμανού Αυτοκράτορα Κάρολου του Ε’ Κουίντου το 1527 στην Ρώμη, ο Κάρολος Βουρβόνος, σκοτώθηκε με βολή αρκεβουζίου ενώ προσπαθούσε να καταλάβει στην Ρώμη με εισβολή το ίδιο έτος, όπως και ο Κάρολος ο ΙΣΤ’ της Σουηδίας σκοτώθηκε με παρόμοιο τρόπο.

Στην ίδια πολιορκία το 1527, οι πλούσιοι της Ρώμης προσπάθησαν να το σκάσουν, ενώ δεν έδωσαν τα πλούτη τους για να την υπερασπίσουν, όπως ακριβώς και το 1453 στην Πόλη, πολλοί πλούσιοι της προσπάθησαν να το σκάσουν, ενώ δεν έδωσαν τα πλούτη τους για να την υπερασπίσουν.

Η Ρώμη έπεσε τελικά στους Γερμανούς το 1527, όταν κάποιοι Γερμανοί στρατιώτες πρόσεξαν ότι ένα σημείο των τειχών ήταν πιο χαμηλό και αφρούρητο και εφόρμησαν σε αυτό καταλαμβάνοντας την πόλη, ενώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κατέλαβε στην Αρχαιότητα ο Ρωμαίος στρατηγός Μαρκέλος τις Συρακούσες.

Στην κατάληψη της Ρώμης το 1527 έγιναν πολλές λεηλασίες, σφαγές και βιασμοί και καταστράφηκαν πολλές Εκκλησίες, ιερά σκευή και έργα τέχνης, ενώ οι Γερμανοί λουθηρανοί μισθοφόροι έσπαζαν αγάλματα και έβαζαν άμφια, παρωδώντας τους καθολικούς και πολλοί ναοί των καθολικών έγιναν στάβλοι, όπως συνέβη και στην Πόλη στην κατάληψη της από τους Σταυροφόρους το 1204, αλλά και από τους Τούρκους το 1453.

Τέλος, στην άλωση της Ρώμης το 1527, κυκλοφόρησε ο φήμη ότι οι κρατούμενοι έθαβαν σε περιττώματα διαμάντια και χρυσό, και οι κατακτητές έβαλαν τους να τα ξεθάψουν, με συνέπεια από την κακή υγιεινή να εκδηλωθεί πανούκλα.

Αντίστοιχα στην πτώση της Ιερουσαλήμ στον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο το 70 μ.Χ., κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι κρατούμενοι έθαβαν σε περιττώματα νομίσματα και χρυσό ή τα κατάπιναν, και οι άπληστοι κατακτητές έβαλαν τους να τα ξεθάψουν ή τους άνοιγαν τις κοιλίες για να βρουν τα κέρματα που αυτοί είχαν δήθεν καταπιεί.

Όταν το έμαθε αυτό ο Τίτος, διέταξε εξοργισμένος να συλληφθούν όλοι ανεξαιρέτως οι άπληστοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που είχαν προβεί στις φρικαλεότητες αυτές, και να εκτελεστούν παραδειγματικά μπροστά του με τον χειρότερο τρόπο.

Οι πάπες της Ρώμης έπεισαν τους βασιλιάδες της Γαλλίας Φραγκίσκο τον Ε’ και του Λατινικού Βασίλειου της Ιερουσαλήμ Γκυ Ντε Λουζινιάν, ότι ο όρκος που είχαν δώσει με την βία στους εχθρούς τους (τον Κάρολο τον Ε’ Κουίντο και τον Σαλαντίν αντίστοιχα) όταν αυτοί ηττήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν από αυτούς, δεν ήταν έγκυρος δήθεν λόγω της βίας που τους ασκήθηκε και αυτοί μπορούσαν ελευθέρα να τον παραβούν.

Όσο για τον Ερντογάν, ο οποίος θαυμάζει τόσο πολύ των βασιλιά των Ούννων Αττίλα, καλό θα ήταν ότι αυτός ηττήθηκε τελικά από τον Ρωμαίο στρατηγό της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αέτιο, σε συνεργασία με τον γενναίο Αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μαρκιανό, ενώ ταυτόχρονα, με την αλαζονική και επιθετική του πολιτική, ο Αττίλας είχε παράλληλα στρέψει και τους Πέρσες και τους Κινέζους εναντίον του.

Τελικά, λέγεται ότι ο Αττίλας δολοφονήθηκε κατά την μέρα του γάμου του, ενώ με τον θάνατο του, η τεράστια «Αυτοκρατορία του αίματος» που είχε ιδρύσει διαλύθηκε και το κράτος του καταστράφηκε με τον εμφύλιο που ξεκίνησε μεταξύ των πιθανών διάδοχων του.

Αντίστοιχα στις μέρες μας και ο Ερντογάν, μπορεί να και ότι αυτός να ηττηθεί τελικά από τις ΗΠΑ, σε συνεργασία με την Ρωσία, εάν τις στρέψει εναντίον του με την αλαζονική και επιθετική του πολιτική, ενώ ο ίδιος έχει παράλληλα καταφέρει να στρέψει και τους Ιρανούς και τους Κινέζους εναντίον του.

Αν δε τελικά, ο Ερντογάν δολοφονηθεί (ή πέσει με άλλο τρόπο από την ηγεσία της Τουρκίας-http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html), είναι πολύ πιθανόν με τον θάνατο του, η τεράστια «Αυτοκρατορία του αίματος» που αυτός ίδρυσε να διαλυθεί και το κράτος του καταστραφεί με έναν πιθανό εμφύλιο που μπορεί ξεκινήσει (https://www.triklopodia.gr/%CE%B8%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B5-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%B9/) μεταξύ των πιθανών επίδοξων διάδοχων του (δηλαδή των ισλαμιστών υποστηρικτών του και των Κεμαλικών αντιπάλων τους).

Η δε πρόσφατη παραίτηση της Μέγκαν και του Βρετανού πρίγκιπα Χάρρυ από την βασιλική διαδοχή, θυμίζει αρκετά την παραίτηση του πρίγκιπα Εδουάρδου από τα δικαιώματα του στην διαδοχή στον Βρετανικό βασιλικό στην διάρκεια του Μεσοπολέμου.

Οι βάρβαροι Οθωμανοί Τούρκοι, όταν το 1822 κατέστειλαν την επανάσταση στην Εύβοια και σκότωσαν ύστερα από άγρια μάχη τον Έλληνα οπλαρχηγό Ηλία Μαυρομιχάλη, έκοψαν το κεφάλι του και το έστειλαν στην Πόλη οπού και καρφώθηκε στα τείχη της, όπως λέγεται ότι έκαναν και με το κεφάλι του Βλάχου ηγεμόνα Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα, καθώς και του πρίγκηπα Λάζαρου της Σερβίας.

Κατάργηση της Βασιλείας στην Ελλάδα, είχαμε τα έτη 1924 και 1973, από πραξικοπηματικές «Στρατιωτικές δημοκρατίες Συνταγματαρχών», υστέρα από εν μέρει νόθα δημοψηφίσματα, καθώς και αποτυχημένα βασιλικά στρατιωτικά αντιπραξικοπήματα των τότε βασιλέων της Ελλάδας, ενώ η βασιλική οικογένεια είχε ήδη καταφύγει στο εξωτερικό.

Ένα από τα μεγάλα σφάλματα του Μεγάλου κατά τα άλλα Βυζαντινού Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ήταν η άδικη σφαγή δέκα χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών, από τους Γερμανούς στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης. Αιτία για όλα αυτά η άδικη σύλληψη από τους Γερμανούς ενός Έλληνα ηνιόχου.

Οι Έλληνες ζήτησαν την απελευθέρωση του και οι Γερμανοί αρνήθηκαν. Τότε οι Έλληνες που δεν άντεχαν τον Γερμανικό ζυγό και τις φοβερές επιδρομές. που έκαναν όλους εκείνους τους αιώνες, σκότωσαν τον στρατηγό των Γερμανών Βοθέριχο, μαζί με άλλους Γερμανούς στρατιώτες. Ο Θεοδόσιος απουσίαζε εκείνη την εποχή στο Μιλάνο. Για αυτό δεν είχε επίγνωση των γεγονότων.

Τον εξαπάτησε ο Γερμανός αξιωματικός, που επιθυμούσε να κάνει κακό στο Ελληνικό έθνος. Εκείνος γιατί του είχε μεγάλη εμπιστοσύνη εξαπατήθηκε και έδωσε την εντολή. Όλα αυτά χωρίς να γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα. Οι περισσότεροι σφαγιασθέντες ήταν Έλληνες Χριστιανοί και όχι Εθνικοί.

Την διαταγή αυτή αμέσως την άλλαξε ο Θεοδόσιος, αλλά η ανάκλησή της έφτασε στην Θεσσαλονίκη όταν είχαν σφαγεί οι δέκα χιλιάδες Έλληνες. Δυστυχώς δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή, τα μέσα επικοινωνίας τα οποία υπάρχουν σήμερα.

Μετά από αυτό το έγκλημα, όταν ο Θεοδόσιος θέλησε να εισέλθει στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου, ο Άγιος Αμβρόσιος στάθηκε στη θύρα και απαγόρευσε την είσοδο στον αυτοκράτορα. Όλοι περίμεναν την αντίδραση του Θεοδοσίου. Όμως εκείνος υπάκουσε ταπεινά, ζήτησε με δάκρυα στα μάτια συγγνώμη και ταπεινωμένος γύρισε στα ανάκτορα.

Εκτέλεσε τον κανόνα της μετάνοιας που του έβαλε ο Επίσκοπος, και όταν το επιτίμιο συμπληρώθηκε ύστερα από οκτώ μήνες, προσήλθε στην Εκκλησία, σαν ένας κοινός άνθρωπος, με έναν απλό χιτώνα, χωρίς κανένα διακριτικό του αξιώματός του, άκουσε τη συγχωρητική ευχή και κοινώνησε κατά την εορτή των Χριστουγέννων λέγοντας τον λόγο του Δαυίδ:

«Εκολλήθη τω εδάφει η ψυχή μου, ζήσον με κατά τον λόγον σου». Καρπός της μετάνοιάς του, ήταν ένας νόμος που έλεγε πως κανείς καταδικασμένος σε θάνατο δεν θα εκτελείτο, αν δεν περνούσαν τριάντα ημέρες από την λήψη της καταδικαστικής αποφάσεως (https://www.triklopodia.gr/%ce%bf-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%ad%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%ad%ce%b3%ce%b1%cf%82-%ce%b8%ce%b5/).

Το ίδιο περίπου γεγονός συνέβη και με την λεγομένη ματωμένη Κυριακή στην Ρωσία, όπου φιλοβασιλικοί χωρικοί υπό την ηγεσία του ιερέα Γκαμπόν έφτασαν ειρηνικά στα βασιλικά ανάκτορα για να ζήσουν από τον τότε Τσάρο Νικόλαο τον Β΄ να τους βοηθήσει να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα τους.

Όμως ο Τσάρος απουσίαζε από το ανάκτορο και την κατάσταση πήρε στα χέρια του ο θείος του Τσάρου Σεργκέι Αλεξάντροβιτς, ο οποίος χωρίς να συμβουλευτεί τον Αυτοκράτορα έδωσε εντολή στην Αυτοκρατορική Φρουρά να πυροβολήσει το πλήθος, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες αθώοι και να τραυματιστούν ακόμα περισσότερο, ενώ μέσω της ενέργειας αυτής ο Τσάρος Νικόλαος που δεν έδωσε ο ίδιος διαταγή για την σφαγή αυτή, χαρακτηρίστηκε «χασάπης» και έχασε την πιστή μεγάλου μέρους του λαού και των χωρικών.

Πόλη με το όνομα Θήβες υπάρχει στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα, καθως και στην Μυσία της Μικράς Ασίας.

Άπις ονομαζόταν βασιλιάς της Αρχαίας Πελοποννήσου, καθώς και ένας Αιγυπτιακός «θεός».

Ο Περιπόλους της Αφρικής πραγματοποιήθηκε από τον Φαραώ Νεκώ τον Β, καθώς και τον Βάσκο Ντε Γκάμα μετέπειτα.

Ο βασιλιάς της Αίγυπτου Άμασις ήταν αρχικά ένας απλός στρατιώτης, ο οποίος έγινε χάρις στην εύνοια του Φαραώ Ουφρέ στρατηγός και στενός φίλος του, ο οποίος τον πρόδωσε όμως στην συνέχεια και τον άφησε να δολοφονηθεί από συνωμότες, παίρνοντας τον θρόνο του, ενώ στην συνέχεια αποδείχτηκε ικανότατος ηγέτης.

Ακριβώς η ίδια ιστορια συνέβη μετέπειτα με τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Β’, και τον αρχικά ιπποκόμο και μετέπειτα ικανότατο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Α’ τον Μακεδόνα.

Οι Έλληνες έστειλαν τέσσερις φορες στους Αιγύπτιους που είχαν επαναστατήσει ενάντια στους Πέρσες στρατηγούς τους και μισθοφόρους για να τους βοηθήσουν, τους Αθηναίους Ιφικράτη, Χαβρία, Χαριμίδη, καθώς και τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαο τον Β’.

Από το Μαντείο του Άμμωνος λέγεται ότι είχαν ζητήσει χρησμό εκτός από τον Μέγα Αλέξανδρο, και ο Αννίβας, ο Κροίσος, ο Κίμωνας, και ο Λύσανδρος.

Οι Αρχαίοι Πέρσες αρχικά, οι Άραβες στην συνέχεια και αργότερα οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέλαβαν την Μεσοποταμία, την Συρία και την Αίγυπτο, οι οποίες όμως πολλές φορές στην συνέχεια, λόγω της καταπιεστικής πολιτικής των κατακτητών, επαναστάτησαν πολλές φόρες ανεπιτυχώς εναντίον τους.

Αρχικά δε και οι τρεις παραπάνω κατακτητές προσποιήθηκαν τους δήθεν «ήπιους» και «μετριοπαθείς» (προκειμένου να κερδίσουν ύπουλα την «αποδοχή» από τους ντόπιους ως οι «νέοι ηγέτες τους»), βάζοντας αρχικά μικρούς σχετικά φόρους, ενώ επέτρεψαν και ελευθερία λατρείας, μόλις όμως εδραιώθηκαν στις περιοχές αυτές, επέδειξαν ανήκουστη σκληρότητα στους κάτοικους των περιοχών αυτών, ενώ επιπλέον τους επέβαλαν και τεράστιους φόρους.

Τα στρατιωτικά σώματα των Πραιτοριανών, των Μαμελούκων, καθώς και των Γενίτσαρων είχαν αρχικά δημιουργηθεί ως σωματοφυλακές των μοναρχών, όμως στην συνέχεια απέκτησαν μεγάλη δύναμη και ανεβοκατέβαζαν ηγέτες κατά βούληση, εξοντώνοντας όσους δεν ικανοποίησαν τις επιθυμίες τους με πραξικοπήματα.

Όμως στο τέλος, οι μεν Πραιτοριανοί διαλύθηκαν ειρηνικά ύστερα από διαταγή του Μεγάλου Κωνσταντίνου όταν κατέλαβε την Ρώμη, ενώ στις άλλες δύο περιπτώσεις, ο Μοχάμεντ Αλή και ο Μαχμούτ ο Β’, προέβησαν στην δημιουργία παγίδας και ενεδρών κατά των Μαμελούκων και των Γενίτσαρων, σφάζοντας τους όλους στην συνέχεια.

Τόσο ο Αύγουστος, όσο και ο Νάσερ, προσποιήθηκαν κάποια σημαντική στιγμή στην πολιτική τους καριέρα (ο πρώτος μετά την νίκη του στο Άκτιο, ενώ ο δεύτερος μετά την ήττα του στον πόλεμο των Έξι Ημερών), ότι τάχα ήθελαν να παραιτηθούν, όμως οι διορισμένοι από τους ιδίους «βουλευτές τους», τους «παρακάλεσαν» να μην το κάνουν για το «καλό (πάντα) της χωράς», δίνοντας τους μάλιστα και περισσότερες εξουσίες για να τους «πείσουν».

Υπήρχαν δύο ναυμαχίες που ονομάστηκαν «ναυμαχίες των Ιστίων», μία  επί Καίσαρα ανάμεσα στους Ρωμαίους υπό την διοίκηση του Δέκιμου Βρούτου, και των Βενετών, καθώς και των Βυζαντινών και των Αράβων το 655 μ.Χ.

Ο Μωάμεθ καλέστηκε από τους κάτοικους της Μεδίνας ως «αρχιδιαιτητής», όπως ακριβώς και ο Ρούρικ στο Κίεβο και το Νόβγκοροντ.

Πολλοί Ιουδαίοι αρχικά υποστήριξαν αρχικά το κίνημα του Μωάμεθ και των μπολσεβίκων στην Ρωσία αργότερα, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα βρισκόταν υπό ένα καλύτερο καθεστώς αντί των Βυζαντινών και των Ρώσων (της Δεύτερης και Τρίτης Ρώμης αντίστοιχα).

Όμως, στην συνέχεια, αυτοί ήρθαν σε σύγκρουση τόσο με τον Μωάμεθ, όσο και με τον διάδοχο του Λενίν, τον Στάλιν μετέπειτα, οι οποίοι τους δίωξαν ανηλέως, με τέτοιο τρόπο που ποτέ ούτε οι Βυζαντινοί, ούτε και οι Ρώσοι τους καταπίεσαν ποτέ.

Για τον ίδιο λόγο, την περίοδο των εισβολών των Περσών και των Αράβων στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία, προδώσαν το Βυζαντινό κράτος και πήραν το μέρος των εισβολέων, όπως εκαναν και με την εισβολή των Αράβων έναντι των Βησιγότθων της Ισπανίας, όπως εκαναν φυσικά και άλλες εθνότητες στην Ρωμανία (π.χ. οι Σύροι ή οι Αιγύπτιοι).

Ο Μωάμεθ διέταξε την σφαγή των αντρών της φυλής των Εβραίων Μπανού Κουφούζα και πέταξε τα πτώματα τους σε ένα χαντάκι που ειχε διατάξει ο ίδιος να σκαφτεί, όπως ακριβώς και οι Σοβιετικοί πέταξαν σε σκαμμένους λάκκους στο Κατύν όλους τους υψηλούς Πολωνούς αιχμάλωτους όταν τους εκτέλεσαν.

Για πολλλους, η επανάσταση των Αββασίδων ενάντια στους Ομειάδες, ήταν τόσο εθνική (Πέρσες εναντίον των Αράβων), κοινωνική (φτωχοί εναντίον των πλουσίων), όπως και ιδεολογική (με την διαμόρφωση μίας νέας «μεσσιανικής ιδεολογίας», αυτής των Αββασίδων).

Στην συνέχεια, όταν οι Ομειάδες ηττήθηκαν, το μεγαλύτερο μέρος της βασιλικής οικογένειας τους σφαγιάστηκε, και μόνο ένας κατάφερε να φτάσει εξόριστος στην Ισπανία, όπου και αργότερα ίδρυσε ένα δικό του Βασίλειο, ενώ οι Αββασίδες μετά από μία αρχικά περίοδο ακμής σύντομα παράκμασαν, δει φθάρθηκαν, έγιναν καταπιεστικοί και έπεσαν και αυτοί.

Ότι ακριβώς δηλαδή συνέβη και στην Γαλλική και Οκτωβριανή Επανάσταση, οι οποίες ήταν και αυτές εθνικές (Γάλλοι-Γαλάτες χωρικοί εναντίον Φράγκων), κοινωνική (φτωχοί εναντίον των πλουσίων), όπως και ιδεολογική (με την διαμόρφωση μίας νέας «μεσσιανικής ιδεολογίας», αυτής των «διαφώτιστων» και του κομμουνισμού).

Στην συνέχεια, όταν οι Γάλλοι και οι Ρώσοι μονάρχες ηττήθηκαν, το μεγαλύτερο μέρος της βασιλικής οικογένειας τους σφαγιάστηκε, και μόνο λίγοι κατάφεραν να φτάσουν εξόριστοι στο εξωτερικό, ενώ οι Γάλλοι επαναστάτες και οι κομμουνιστές μετά από μία αρχικά περίοδο ακμής σύντομα παράκμασαν, δει φθάρθηκαν, έγιναν καταπιεστικοί και έπεσαν και αυτοί.

Παράλληλα, η εξέγερση των Αββασίδων ήταν και μία εξέγερση των Μαουλί (δηλαδή των μη Αράβων μουσουλμάνων), οι οποίοι ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και ήθελαν ίσα δικαιώματα.

Ότι ακριβώς συνέβη δηλαδή και με τον λεγόμενο Κοινωνικό Πόλεμο στην Ρώμη ανάμεσα στην Ρώμη και τους Λατίνους συμμάχους της, οι οποίοι ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, και ζήταγαν και αυτοί ισονομία.

Τόσο οι Άραβες Αββασίδες, όσο και οι Οθωμανοί Τούρκοι, έκοβαν τα κεφαλιά των εχθρών τους και έβαζαν τα κεφαλιά τους στα τείχη από τις πρωτεύουσες τους (την Βαγδάτη και την Πόλη αντίστοιχα), όπως π.χ. του Αλή Ιμπν Μοχάμεντ οι πρώτοι και του Αλή Πασά οι δεύτεροι.

Οι σιίτες ιμάμηδες στον σιιτισμό, είναι για τους πιστούς τους θεϊκά εμπνευσμένοι και αλάθητοι ποντίφικες, οι οποίοι διεκδικούν την νόμιμη διαδοχή των Μωάμεθ και του Αλή, όπως οι πάπες της Ρώμης, οι οποίοι είναι για τους πιστούς τους θεϊκά εμπνευσμένοι και αλάθητοι ποντίφικες, οι οποίοι διεκδικούν την νόμιμη διαδοχή του Αγίου Πέτρου.

Οι Άραβες είχαν καταλάβει για ένα μικρό χρονικό διάστημα στην Ιταλία την Ρώμη, το Μπάρι και τον Τάραντα, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ αργότερα το Οτράντο.

Τόσο ο Σαλαντίν, όσο και ο Νάσερ κατάφεραν να ενώσουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα την Αίγυπτο και την Συρία σε ένα ενιαίο κράτος.

Ο Μωάμεθ καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αριστοκρατικής μεν καταγωγής, αλλά όχι και της πιο επιφανής, και έμεινε ορφανός από τον πατέρα του σε μικρή ηλικία, μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια, έκανε γάμους για συμμαχίες και πολιτικούς λογούς, και κατάφερε να ενώσει τους Άραβες υπό την ηγεσία του.

Την ίδια ακριβώς βιογραφία και πολιτική δράση είχαν νωρίτερα ο Καίσαρας με τους Ρωμαίους και αργότερα ο Τζένκινς Χαν με τους Μογγόλους.

Ο Αύγουστος ειχε σαν σχέδιο να κατακτήσει την Υεμένη και έστειλε για τον λόγο αυτό στην περιοχή τον Αίλιο Γάλλο με στρατό, ο οποίος προχώρησε στην περιοχή με στρατό, αλλά στο τέλος η επιχείρηση απέτυχε και οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν για πάντα από την χώρα αυτή ταπεινωμένοι από τον ανταρτοπόλεμο των ντόπιων.

Τα ίδια ακριβώς έπαθε και ο Αύγουστος στην Γερμανία μετά την ήττα του Βάρρου και τον ανταρτοπόλεμο των Γερμανών, όπως και οι Αμερικανοί μετέπειτα ιστορικά στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο δε χρυσός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αμέσως μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εξαφανίστηκε. Λέγεται ότι τον αρπάξαν οι Γερμανοί σύμμαχοι τους, όπως ακριβώς έκανε ο λαός αυτός και με τον χρυσό των λαών που κατέλαβαν στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Ματωμένη Κυριακή» είχαμε το 1932 στο Βερολίνο όταν Ναζί και κουμουνιστές συγκρουστήκαν μεταξύ τους, και σκοτωθήκαν 15 άτομα. Αντίστοιχες «Ματωμένες Κυριακές» είχαμε στην σφαγή των φτωχών αγροτών υπό τον Γκαμπόν το 1905, όσο και με τις σφαγές στην Ιρλανδία από τους Βρετανούς το 1972.

Οι καγκελάριοι Μπρύνιγκ και Σλάιχερ (ο οποίος ήθελε να εθνικοποιήσει και την Εθνική Τράπεζα της Γερμανίας) στην Γερμανία, ήθελαν να δώσουν σε φτωχούς Γερμανούς αγρότες και εργάτες χρεοκοπημένα αγροκτήματα στην Ανατολική Πρωσία, έτσι ώστε αυτοί να αποκτήσουν γη και να μπορούν να θρέψουν τις οικογένειες τους.

[Επίσης, ο Σλάιχερ με ένα διάταγμα που υπέγραψε λίγο πριν την παραίτηση του το 1933, κατάφερε να δημιουργήσει δύο εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την ανεργία στην χώρα αυτή σημαντικά].

Πολλοί από αυτούς, είχαν χάσει την γη τους κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί από αυτούς επιστρατευτήκαν ως στρατιώτες και τα κτήματα τους έμειναν έρημα, χρεοκοπήσαν και τα κατέλαβαν οι πλούσιοι.

Αυτές οι προτάσεις ήταν κάτι που εξόργισε τους πλουσίους αριστοκράτες της Πρωσίας, μέλος των οποίων ήταν και ο τότε Γερμανός Προέδρος Χίντεμπουργκ, ο οποίος σε συνεργία με τους «Γιούνκερ (αριστοκράτες γαιοκτήμονες)» της Πρωσίας, τους έριξε από την εξουσία (ο δε Σλάιχερ εκτελέστηκε το 1943 επί Χίτλερ κατά την διαβόητη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»).

Ένεκα της αποτυχίας αυτής, πολλοί από αυτούς τους χρεοκοπημένους αγρότες, είτε ιδρύσαν βίαια αγροτικά κινήματα (π.χ. του Λάντφολκ), είτε πήγαν ως προλετάριοι και φτωχοί πια στις πόλεις για να βρουν δουλειά ή επιδόματα, συμμετέχοντας συχνά σε εξεγέρσεις ή στηρίζοντας λαϊκιστές ηγέτες (π.χ. τον Χίτλερ), οι οποίοι ήθελαν με την δύναμη του λαού να καταλάβουν την απολυτή εξουσία και να γίνουν τύραννοι.

[Και σε άλλες χώρες συνέβησαν παροιμίες εξελίξεις, π.χ. με τον Μουσολίνι στην Ιταλια, τους Λενίν και Στάλιν στην Ρωσία ή τον Μάο στην Κίνα].

[Όπως ακριβώς δηλαδή συνέβη και κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης με τους φτωχούς αγρότες που έφτασαν στο Παρίσι και τους Αβράκωτους του Ροβεσπιέρου, καθώς και στην Μόσχα το 1917 με τους μπολσεβίκους του Λένιν].

Τελικά, οι εργάτες βρήκαν γη και δουλειά κυρίως επί Χίτλερ, ο οποίος έκανε δημοσιά έργα για να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, κατά το οικονομικό πρόγραμμα του Κείνες, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό την ανεργία στην Γερμανία, από τα έξι εκατομμύρια, στις 600.000 χιλιάδες.

Αντίστοιχα, οι Γράκχοι στην Αρχαία Ρώμη ήθελαν να δώσουν σε φτωχούς Ρωμαίους αγρότες και εργάτες χρεοκοπημένα κρατικά αγροκτήματα, έτσι ώστε αυτοί να αποκτήσουν γη και να μπορούν να θρέψουν τις οικογένειες τους.

Πολλοί από αυτούς, είχαν χάσει την γη τους κατά την διάρκεια των πολέμων των Ρωμαίων με την Καρχηδόνα και στην Ισπανία (όπως και με τις γερμανικές εισβολές επί Μάριου), όταν πολλοί από αυτούς επιστρατευτήκαν ως στρατιώτες και τα κτήματα τους έμειναν έρημα, χρεοκοπήσαν και τα κατέλαβαν οι πλούσιοι.

Αυτές οι προτάσεις ήταν κάτι που εξόργισε τους πλουσίους αριστοκράτες της Ρώμης, οι οποίοι είχαν «οικειοποιεί» παράνομα τα δημοσιά κτήματα, οι οποίοι και έριξαν βίαια τους Γράκχους από την εξουσία και στην συνέχεια τους εκτέλεσαν με την βία (τον Τιβέριο και τον Γάιο Γράκχο).

Ένεκα της αποτυχίας αυτής, πολλοί από αυτούς τους χρεοκοπημένους αγρότες, είτε ιδρύσαν βίαια αγροτικά κινήματα), πήγαν ως προλετάριοι και φτωχοί πια στις πόλεις για να βρουν δουλειά ή επιδόματα, συμμετέχοντας συχνά σε εξεγέρσεις ή στηρίζοντας λαϊκιστές ηγέτες (π.χ. τον Μάριο, τον Καίσαρα και τον Αύγουστο), οι οποίοι ήθελαν με την δύναμη του λαού να καταλάβουν την απολυτή εξουσία και να γίνουν τύραννοι.

Τελικά, οι εργάτες βρήκαν γη και δουλειά κυρίως επί Καίσαρα και Αύγουστου, ο οποίοι εκαναν δημοσιά έργα για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας στην Ρώμη.

Η πρόταση εξουσιοδότησης (για δικτατορία) του Χίτλερ το 1933 έγινε με μέλη των SS μέσα στην αίθουσα, όπως ακριβώς και η ανακήρυξη του Μεγάλου Ναπολέοντα μέσα στην Γαλλική βουλή έγινε με την βία και υπό την παρουσία και πίεση Γάλλων στρατιωτών.

Ο δε Χίτλερ, ψηφίστηκε στις εκλογές κυρίως από την μεσαία τάξη και τους προτεστάντες της Γερμανίας, οι οποίοι τον είδαν ως έναν «πολιτικό προφήτη και μεσσία», όπως ακριβώς εκαναν πάντοτε οι προτεστάντες της χωράς αυτής (αλλά και των ΗΠΑ), πιστεύοντας πολλές φορες ότι κάποιοι ικανοί στην ρητορεία πάστορες και θρησκευτικοί ή πολιτικοί ηγέτες τους, ήταν τάχα «μεσσίες, προφήτες και καθοδηγητές».

Στον Οθωμανό Σουλτάνο Μωάμεθ τον Ε’, όπως και στον Αμβούργο Αυτοκράτορα Κάρολο τον Β’, έτρεχαν τα σάλια όταν μιλούσαν, ενώ και οι δύο ήταν χαμηλής νοητικής ικανότητας άτομα με πολλά προβλήματα υγείας, όντας υποχείρια άλλων.

Για πολλούς, οι συγκρούσεις των παραστρατιωτικών ομάδων στην Γερμανία και στην Αυστρία (των ναζιστών, των κομμουνιστών, των σοσιαλιστών και των δεξιών), θυμίζουν σε πολλούς αναλυτές τις βίαιες, αιματηρές και θανατηφόρες συγκρούσεις των μελών της μαφίας.

Η Γαλλογερμανική συνεργασία ή Γαλλογερμανικός Άξονας) των Μπριάν και Στρέζεμαν στον Μεσοπόλεμο, συνεχίστηκε στον Ψυχρό Πόλεμο και στις μέρες μας από τους Αντενάουερ-Ντε Γκολ, Μιτεράν-Κολ, Σιράκ-Σρέντερ κ.λ.π.

Η πτώχευση τράπεζων στην Αυστρία (όπου ισχυρές γερμανικές τράπεζες είχαν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα), το 1931 συμπαρέσυρε εν συνέχεια και τις γερμανικές, με συνέπεια η οικονομική κρίση του 1929 στην Γερμανία να μετατραπεί στην Μεγάλη Ύφεση των 6.000.000 ανέργων στην χώρα αυτή.

Επίσης, την περίοδο του Μεσοπολέμου, εκατοντάδες χιλιάδες Γερμανών και Σλάβων προσφυγών έφτασαν βίαια εκδιωγμένοι από την Ρωσία και τις Βαλτικές χώρες στην Γερμανία τα έτη 1917-1922, με συνέπεια να δημιουργηθούν προβλήματα, καθώς και αύξηση του ρατσισμού στην χώρα αυτή. 

Κατά παρόμοιο τρόπο, η πτώχευση της τράπεζας Lehman Brothers στις ΗΠΑ (όπου ισχυρές ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα), το 2008 συμπαρέσυρε εν συνέχεια και τις ευρωπαϊκές, με συνέπεια η οικονομική κρίση του 2009 στις ΗΠΑ να μετατραπεί στην παγκόσμια οικονομική κρίση τα έτη 2010-2011 με πολλά εκατομμύρια ανέργων παγκόσμια.

Επίσης, την χρονική περίοδο των ετών 2015-2016, χιλιάδες λαθρομεταναστών και προσφυγών έφτασαν βίαια εκδιωγμένοι από την Μέση Ανατολή στην Ευρώπη, με συνέπεια να δημιουργηθούν προβλήματα, καθώς και αύξηση του ρατσισμού σε πολλές χώρες της.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι σε πολλούς Προέδρους ή πρωθυπουργούς της Ελλάδας τα ονόματα ή τα επίθετα τους πολλές φόρες ξεκινούν από τα γράμματα Α ή Κ (https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%be%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%cf%89%ce%b8%cf%85%cf%80/, https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%be%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%b9%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%cf%83%ce%b1%ce%ba/).

Στην Ελληνική μυθολογία, έγιναν συνολικά δύο Τρωικοί πόλεμοι, ο ένας με αρχηγό τον Ηρακλή, ενώ ο άλλος με τον Αγαμέμνονα. Στον πρώτο πόλεμο, ο ισχυρότερος μυϊκά και στα όπλα πολεμιστής, ήταν ο Ηρακλής, ενώ στον δεύτερο ο Αχιλλέας και ο γιος του ο Νεοπτόλεμος. Στον πρώτο Τρωικό πόλεμο, πορθητής της πόλης και ο πρώτος που μπήκε σε αυτή ήταν ο Ηρακλής, ενώ στην δεύτερη ο Νεοπτόλεμος.

Ο μεν πρώτος πόλεμος έγινε για την Ησίονη, ο δεύτερος για την ωραία Ελένη. Στην μεν πρώτο πόλεμο βασιλιάς της Τροίας ήταν ο Λαομέδοντας, ενώ στον δεύτερο ο γιος του ο Πρίαμος.

Το 100 μ.Χ. οι Χριστιανοί στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν 500.000, ενώ το 311 μ.Χ. είχαν φτάσει τα 30.000.000.

Η απαγωγή της Ωραίας Ελένης από τον Τρώα πρίγκιπα Πάρη, επέφερε την εκστρατεία κατά της Τροίας, με τελικό αποτέλεσμα, την βίαιη κατάληψη και καταστροφή της Τροίας από τους Έλληνες υπό την ηγεσία των αδρών Αγαμέμνονα και Μενέλαου, καθως και την απελευθέρωση της Ωραίας Ελένης.

Αντίθετα, η απαγωγή της Ωραίας Ελένης από τον Αθηναίο βασιλιά Θησέα, επέφερε την εκστρατεία κατά της Αθήνας, με τελικό αποτέλεσμα, την ειρηνική και αναίμακτη κατάληψη της Αθήνας από τους Σπαρτιάτες υπό την ηγεσία των Διόσκουρων αδερφών Κάστωρ και Πολυδεύκη, καθως και την απελευθέρωση της Ωραίας Ελένης.

Όπως ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας, παντρεύτηκε την έξυπνη και αποφασιστική πρώην εταίρα Θεοδώρα, έτσι και ο βασιλιάς Πτολεμαίος ο Α’ της Αίγυπτου, ο οποίος παντρεύτηκε την μορφωμένη, έξυπνη και αποφασιστική πρώην εταίρα Θαίς, καθως και ο Αθηναίος ηγέτης Περικλής, ο οποίος παντρεύτηκε την μορφωμένη, έξυπνη και αποφασιστική πρώην εταίρα Ασπασία.

Το 1972, το Ισραήλ κατέρριψε ένα Μπόινγκ 727 των Λιβυκών Αερογραμμών, ενώ το ίδιο έκανε το 2001 η Ουκρανία με ένα Topolev 154 πάνω από την Μαύρη Θάλασσα Ρωσοισραληλινών Αερογραμμών, καθως και Σομαλοί αντάρτες με ένα αεροσκάφος Illyshin των Κυπριακών Αερογραμμών στο Μπογιαντίσου.

Το 2015, στην έρημο του Σινά, ένα Airbus A 321 ανατινάχτηκε από μία τρομοκρατική βομβιστική επίθεση (με βόμβα), κάτι που συνέβη και στην τρομοκρατική επίθεση στο αεροσκάφος Μπινγκ 747 πάνω από την Ιρλανδία το 1985 από βομβιστική επίθεση Σιχ, όπως και στο Λόκερμπι της Σκωτίας με ένα Boeing 747 το 1988.

Τέλος, λόγω ομίχλης, στο Αεροδρόμιο του Αεροδρόμιο του Τενερίφη το 1977, δύο αεροσκάφη, ένα Boeing 747 και ένα Pan Am συγκρούστηκαν κατά την διάρκεια της απογείωσης, όπως συνέβη και στον αέρα με δύο αεροσκάφη των Σαουδαραβικών και Καζάκικων Αερογραμμών το 1996 λόγω ομίχλης.

Το προσωνύμιο «Dirty Harry», το είχαν τόσο ο Κλιντ Ίσγουντ στην ομώνυμη ταινία του, όσο και ο πρώην Βρετανός πρίγκηπας Χάρρυ.

Και οι δύο σύζυγοι της αδερφής του πρίγκηπα Κάρολου και Βρετανίδας πριγκίπισσας Άννας, αρνήθηκαν και οι δύο τίτλους ευγένειας, καθως και τον τίτλο του Κόμη.

Τόσο ο Κάστερ όσο και ο Σπάρτακος, διέταξαν και οι δύο τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα αλόγα τους.

Στην μάχη του ποταμού Κορόμο το 1189, ένας μονάχος πολεμιστής κράτησε για ώρες ένα μεγαλύτερο στράτευμα μονός του, όπως και στην μάχη του Στάνφορντ Μπριτζ, ένας μόνο Μπερσέκερ του Βίκινγκ Νορβηγού βασιλιά Χάραλντ Χαντράσα, εμπόδισε για ώρες τον στρατό του Άγγλου βασιλιά Χάρολντ να περάσει την γέφυρα της περιοχής.

Η βασιλική Φρουρά του Άγγλου βασιλιά Χάρολντ στην μάχη του Χέηστινγκς, πέθανε μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη της, όπως και η Αυτοκρατορική Φρουρά του Μεγάλου Ναπολέοντα στην μάχη του Βατερλό.

Ταυτόχρονα, οι άντρες του Χάρολντ πήραν το νεκρό σώμα του αρχηγού τους όταν αυτός σκοτώθηκε και το υπεράσπισαν μέχρι τέλους, όπως εκαναν και οι γενναίο 300 άντρες της Φρουράς του Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα στις Θερμοπύλες με το νεκρό σώμα του βασιλιά τους Λεωνίδα όταν αυτός σκοτώθηκε.      

Στην μάχη του Σαιπάν, ο Αμερικάνος στρατιώτης Τόμας Μπέικερ δέθηκε όρθιος όταν τραυματίστηκε σε ένα δέντρο για να συνεχίσει να πολεμά και όταν πέθανε το πτώμα του έμεινε δεμένο στο δέντρο αυτό, όπως δέθηκε όρθιο και το πτώμα του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι ύστερα από διαταγή του Ιμπραήμ.

Στο τέλος της πολιορκία του Ζίγκετβαρ το 1566, ο υπερασπιστής της, ο Κόμης Νικολά Ζιρίνσκι έβαλε φωτιά στα εκρηκτικά του οχυρού ανατινάζοντας το μαζί με χιλιάδες Τούρκους που είχαν εισέλθει σε αυτό, όπως ακριβώς και στο Κούγκι το 1803, ο Καλόγερος Σαμουήλ έβαλε φωτιά στα εκρηκτικά του οχυρού ανατινάζοντας το μαζί με δεκάδες Τούρκους που είχαν εισέλθει σε αυτό, όπως ακριβώς και στο Κούγκι.

Μετά την μάχη Ροκς Ρίντφορντ, οι Βρετανοί εκτέλεσαν τους αιχμάλωτους Ζουλού και έθαψαν τα πτώματα τους σε ομαδικούς τάφους, όπως ακριβώς εκαναν και οι Σοβιετικοί με τους Πολωνούς αιχμάλωτους στο Κατύν.

Ο δικτάτορας της Γερμανίας Αδόλφος Χίτλερ ήταν αρχικά ένας αποτυχημένος καλλιτέχνης-ζωγράφος, ενώ ο δικτάτορας της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν ήταν αρχικά ένας ληστής τραπεζών στην Γεωργία.

Στην επιδρομή της Διέπης, οι Σύμμαχοι (στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), απέτυχαν να νικήσουν τους Γερμανούς υπερασπιστές της και να την καταλάβουν, ενώ στην συνέχεια υποχωρήσαν από αυτή ηττημένοι.

Αντίστοιχα, στην επιδρομή της Καλλίπολης, οι Σύμμαχοι (στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), απέτυχαν να νικήσουν τους Γερμανούς και Τούρκους υπερασπιστές της και να την καταλάβουν, ενώ στην συνέχεια υποχωρήσαν από αυτή ηττημένοι.

Τόσο ο Μπιν Λάντεν, όσο και ο Χίτλερ, πριν ο πρώτος δημιούργησε την τρομοκρατική του οργάνωση Αλ Κάιντα και την ιδεολογία της, και ο δεύτερος το κόμμα και την ιδεολογία του, ήταν πρώτος φανατικός ισλαμιστής από τα νιάτα του, ενώ ο δεύτερος φανατικός εθνικιστής.

Και οι δύο έλαβαν μέρος σε έναν πόλεμο που χρηματοδότησε και οργάνωσε η χώρα τους, ο πρώτος ενάντια στην ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν και ο δεύτερος εναντία στους Συμμάχους της Αντάντ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τους δύο αυτούς πολέμους, ο μεν πρώτος ήταν νικηφόρος για τους Σαουδάραβες με τους «εθελοντές τους» ενάντια στην ΕΣΣΔ, ενώ ο δεύτερος δεν ήταν για τους Γερμανούς.

Για ένα μικρό διάστημα μετά την λήξη των πολέμων αυτών, ο Μπιν Λάντεν και ο Χίτλερ δεν ήξεραν τι να κάνουν μέχρι που ο ένας ασχολήθηκε με την ισλαμική τρομοκρατία και ίδρυσε την Αλ Κάιντα, ενώ ο δεύτερος έγινε αρχικά μέλος και αργότερα αρχηγός του Ναζιστικού κόμματος και μετέπειτα της Γερμανίας.

Και οι δύο στην συνέχεια κήρυξαν έναν «πόλεμο εκδίκησης», τόσο στην Δύση, όσο και σε άλλες εχθρικές για τους δύο Μεγάλες Δυνάμεις (π.χ. την Ρωσία, Κίνα κ.λ.π.), αλλά στο τέλος και οι δύο ηττήθηκαν από την συμμαχία που συγκροτήθηκε εναντίον τους, και οι οργανώσεις του διαλυθήκαν στην συνέχεια μετά από μάχη μετά τον θάνατο τους (ο μεν Μπιν Λάντεν εκτελέστηκε από τις ΗΠΑ, ενώ ο Χίτλερ αυτοκτόνησε).

Ο δε Μπιν Λάντεν πίστευε ότι και αυτός όπως ο ιδρυτής του ισλάμ Μωάμεθ εξορίστηκε από την Μέκκα από τους αντίπαλους του και ότι αυτός όπως ο Μωάμεθ κήρυξε πόλεμο στο τότε διεφθαρμένο καθεστώς πολιτοθρηκσευτικό καθεστώς της, έτσι έκανε και αυτός με το διεφθαρμένο καθεστώς πολιτοθρηκσευτικό καθεστώς της Μέκκας στην εποχή του.

Τόσο ο Κάιζερ ο Β’ ο Γουλιέλμος, όσο και ο Χίτλερ μετέπειτα από αυτόν, έλεγαν και οι δύο ότι θαύμαζαν το ισλάμ, με τον πρώτο να δηλώνει: «Αν δεν ήμουν Χριστιανός θα ήθελα να ήμουν μουσουλμάνος», ενώ ο δεύτερος: «Ο Χριστιανισμός είναι μία αδύναμη θρησκεία που δεν ταιριάζει στους Γερμανούς. Μόνο το πάντα δυναμικό ισλάμ θα ταίριαζε στον πολεμοχαρή χαρακτήρα των Γερμανών με την υπέροχο κατακτητικό του πνεύμα».

Το Χαρτούμ έπεσε στα χεριά του φανατικού Σουδανού ισλαμιστή αρχηγού Μάχντι το 1893, όταν ένας προδότης άνοιξε τις πύλες του, ενώ ο Μάχντι στην συνέχεια λεηλάτησε αγρία την πόλη αυτή, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Αλάριχο με την Ρώμη το 410 μ.Χ.

Ο Μάχντι νομιμοποίησε επίσης το κίνημα του, δημιουργώντας σκόπιμους παραλληλισμούς με τη ζωή του προφήτη Μωάμεθ. Ονόμασε τους οπαδούς του Ανσάρ, από τη φυλή που υποδέχθηκε τον προφήτη στη Μεδίνα, και ονόμασε τη φυγή του από τους Βρετανούς, την εγίρα, με βάση τη φυγή του Προφήτη από το Κουράις.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Μαχντί όρισε επίσης διοικητές να εκπροσωπούν τρεις από τους τέσσερις Ενάρετους Χαλίφηδες. Για παράδειγμα, ανακοίνωσε ότι ο Αμπντουλάχι ιμπν Μουχάμαντ, ο τελικός του διάδοχος, εκπροσώπησε τον Αμπού Μπακρ Αλ Σιντίκ, τον διάδοχο του προφήτη.

Ο δε Μαχντί έγραφε σε γράμμα του στον Γκόρντον: "Είμαι ο Μεσσίας και δεν καυχιέμαι. Είμαι ο Διάδοχος του Προφήτη και δεν έχω ανάγκη κανένα σουλτανάτο στο Κορντοφάν ή οπουδήποτε αλλού".

Ο δε ηρωικός θάνατος του Γκόρντον πολεμώντας στο Χαρτούμ του Σουδάν και ο μετέπειτα αποκεφαλισμός του πτώματος του ύστερα από διαταγή του Μάχντι, θυμίζει κατά πολύ τον αντίστοιχο πρότερο ηρωικό θάνατο του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του ΙΑ’ του Παλαιολόγου πολεμώντας στην Πόλη, όπως και τον μετέπειτα φερόμενο αποκεφαλισμό του πτώματος ύστερα από διαταγή του Οθωμανού Σουλτάνου Μωάμεθ Β’ του Πορθητή.

Στον σφετεριστή του Αυτοκρατορικού τίτλου της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιωαννη το 425 μ.Χ., όταν αυτός ηττήθηκε επιβλήθηκε η ποινή της διαπόμπευσης, και ο ίδιος παρέλασε στον Ιππόδρομο πάνω σε έναν γάιδαρο για να χλευαστεί από το πλήθος, στο τέλος, μετά από περαιτέρω προσβολές και τραυματισμούς, τελικά τον αποκεφάλισαν.

Την ιδιά ακριβώς μοίρα ειχε και ο σφετεριστής του Αυτοκρατορικού τίτλου της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ανδρονίκου του Α’ του Κομνηνού, όταν αυτός ηττήθηκε επιβλήθηκε η ποινή της διαπόμπευσης, και ο ίδιος παρέλασε στον Ιππόδρομο πάνω σε έναν γάιδαρο για να χλευαστεί από το πλήθος, στο τέλος, μετά από περαιτέρω προσβολές και τραυματισμούς, τελικά τον αποκεφάλισαν.

Λέγεται ότι οι κάτοικοι των νησιών των Ανατολικών Ινδιών, όπως π.χ. της Νήσου Κουν με τα μπαχαρικά (κυρίως μοσχοκάρυδο), έβαζαν τα κεφαλιά των εχθρών τους σε παλούκια έξω από τα σπίθα τους, όπως ακριβώς εκαναν και στην Αρχαιότητα οι Γαλάτες πολεμιστές.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος όταν ανακάλυψε την Κουβά το 1492 νόμισε πως ανακάλυψε τις Ανατολικές Ινδίες, ο Τζον Κάμποτ το 1497 όταν έφτασε στο Κέιπ Μπρέτον νόμισε πως έφτασε στην Βόρεια Κίνα,

Ο πλοίαρχος και εξερευνητής Γιόχαν Χέιχεν Βαν Λόχοτεν, όταν γύρισε από τα ταξίδια που έκανε στην Ανατολική Ασία έγραψε ένα βιβλίο, το οποίο ειχε όμως και φανταστικά στοιχεία εντός του για την περιοχή αυτή και δεν έγινε σε μεγάλο μέρος πιστευτό, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Βενετό έμπορο Μάρκο Πόλο.

Ο Άγγλος Ναύαρχος Χόκινς έγινε έμπιστος και σημαντικός αξιωματούχος του Ινδού βασιλιά Τζεχανγκίρ, όπως ακριβώς και ο Έλληνας Κωνσταντίνος Γεράκης έγινε έμπιστος, σημαντικός αξιωματούχος και πρωθυπουργος του ηγεμόνα του Σιάμ Ναράι.

Η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Α’ ειχε μία γκαρνταρόμπα με 3.000 φορέματα, τα οποία ήταν η τελευταία λέξη της μόδας, όπως και μετέπειτα η Γαλλίδα βασίλισσα Μαρία Αντουανέττα.

Το 1600 μΧ,, οι έμποροι της Αγγλικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, σε αντάλλαγμα για την παροχή προνομίων από το κράτος, οφείλαν να εξοπλίζουν ο καθένας τους με δικά τους έξοδα κάθε χρόνο 6 πολεμικά πλοία για τον πολεμικό στόλο της χωράς τους.

Όπως ακριβώς δηλαδή συνέβαινε στην Αρχαία Αθήνα με τους πλουσίους εμπόρους, οι οποίοι οφείλαν και αυτοί να εξοπλίζουν κάθε χρόνο από ένα πολεμικό πλοίο για τον στόλο της Αθήνας σε αντάλλαγμα για τα προνομία που τους δίνονταν από το κράτος.

Ο Ολλανδός Πλοίαρχος Γιάκομπ Βαν Ντεκ έχασε το χέρι του σε μάχη, όπως ακριβώς συνέβη με τον Βρετανό Ναύαρχο Νέλσονα, αλλά και με τον ηρωικό ηγέτη της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Τον Άγγλο Ναύαρχο Χάντσον οι Ινδιάνοι ιθαγενείς του Μανχάταν τον πέρασαν για τον «θεό» Μανιτού, όπως ακριβώς και τον Κονκισταδόρα Ισπανό Κόρτες οι Αζτέκοι τον πέρασαν για τον «θεό» Κελτσακοάτλ.

Η Νέα Υόρκη έχει το προσωνύμιο «Μεγάλο Μήλο», όπως ακριβώς και η Πόλη ειχε από παλιά το προσωνύμιο «Κόκκινο Μήλο».

Οι Άραβες έχουν υποστεί Τουρκοκρατία επί 400 χρόνια, όπως και οι Έλληνες από τους Τούρκους, αλλά και οι Ρώσοι από τους Τατάρους.

Για τον Θουκυδίδη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι μεν Περικλής και Αρχίδαμος ήταν «συνετοί», ενώ οι Κλέων και Σθενελαίδας «φιλοπόλεμοι».

Όπως ο Θησέας ένωσε την Αττική και ο Αγαμέμνονας τους Έλληνες στον Τρωϊκό Πόλεμο, με τον ίδιο τρόπο προσπάθησαν μετέπειτα και άλλοι Έλληνες ηγέτες να ενώσουν την Ελλάδα, άλλοτε ανεπιτυχώς (π.χ. Περικλής, Αγησίλαος ο Β’, Θεμιστοκλής, Παυσανίας ο Α’) και άλλοτε ανεπιτυχώς (π.χ. Φίλιππος ο Β’ και Μέγας Αλέξανδρος).

Για κάποιους, η υποχώρηση των Αθηναίων και η σχεδόν πλήρης καταστροφή του στρατού τους στην Σικελία, ήταν το ίδιο κα στροφική με την η σχεδόν πλήρης καταστροφή του στρατού των Γάλλων μετά από την αποχώρηση τους από την Μόσχα το 1812, καθως και των Ναζί από την ΕΣΣΔ το 1943.

Η νίκη του Ερμοκράτη και των ηρωικών πατριωτών πολιτών των Συρακουσών, οι οποίοι είχαν ακμαίο πατριωτισμό, ηθικό και πίστη στο δίκιο τους, έναντι της αλαζονικής, επεκτατικής επιτιθέμενης Αθήνας, συγκρίνεται κατά πολλούς με την αντίστοιχη νίκη των ηρωικών Ελλήνων πατριωτών πολιτών (υπό τον Μεταξά), οι οποίοι είχαν ακμαίο πατριωτισμό, ηθικό και πίστη στο δίκιο τους, έναντι της αλαζονικής, επεκτατικής επιτιθέμενης Ιταλίας το 1940.

Ο Καισαρισμός, δηλαδή η τάση σε δημοκρατίες όταν είναι σε κρίση, να επιβάλλεται ένα αυταρχικό καθεστώς, συνέβη όχι μόνο στην Ρώμη επί Καίσαρα (λόγω εμφυλίων πολέμων σε αυτή), αλλά και αλλού, όπως π.χ. στην περίπτωση της Γαλλίας με τον Ναπολέοντα (λόγω ήττας Διευθυντηρίου στην Ιταλία) ή στην Αθηνά με την εγκαθίδρυση ολιγαρχίας, αμέσως μετά την ήττα των Αθηναίων στην Σικελική Εκστρατεία.

Οι Τριάκοντα Τύραννοι επιβλήθηκαν στην Αθηνά με έξωθεν πιέσεις (της Σπάρτης), όπως ακριβώς έγινε και στην Γερμανία με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης (ύστερα από πιέσεις της Δύσης).

Τόσο ο Μόντι, όσο και ο Παπαδήμας ήταν την δεκαετία το 2011 δύο τραπεζίτες πρωθυπουργοί της Goldman Sachs στις χώρες τους.

Ο Πλάτων, ήταν αρχικά υποστηρικτής των Τριάκοντα Τυράννων στην Αθήνα, όμως σύντομα αλλάξει γνώμμη και στράφηκε εναντίον τους, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Γερμανό Στρατηγό Λούντεντορφ με τον Χίτλερ και τους Ναζί.

Μετά την νίκη τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την απελευθέρωση της Ευρώπης από τους Ναζί, οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ επέβαλαν με την βία παντού αρμοστές τους, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν καταπιεστικά και φιλικά για τις ίδιες καθεστώτα και πολιτεύματα.

Αντίστοιχα, μετά την νίκη τους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Αθηναϊκή ηγεμονία, οι Σπαρτιάτες επέβαλαν με την βία παντού αρμοστές τους, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν καταπιεστικά και φιλικά για τις ιδίους καθεστώτα και πολιτεύματα.

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, το ΝΑΤΟ έχασε τον χαρακτήρα του ως αμυντική συμμαχία εναντίον των Σοβιετικών και έγινε ένα εργαλείο των ΗΠΑ για γεωπολιτικούς και οικονομικούς πολέμους στο εξωτερικό.

Αντίστοιχα και η Α’ (και μετέπειτα και η Β’) Αθηναϊκή Συμμαχία, μετά την εκδίωξη των Περσών από την Μικρά Ασία και την υπογραφή ειρήνης με αυτούς, έχασε τον χαρακτήρα του ως αμυντική συμμαχία εναντίον των Περσών και έγινε ένα εργαλείο των Αθηναίων για γεωπολιτικούς και οικονομικούς πολέμους στο εξωτερικό.

Οι ΗΠΑ δεν κατέστρεψαν το Ιράκ στον Α’ πόλεμο του Κόλπου, επειδή δεν ήθελαν να αφήσουν ένα πανίσχυρο και χωρίς αντίπαλο Ιράν στην περιοχή. Για τον ίδιο λόγο, εξαιτίας του φόβου της ΕΣΣΔ, δεν κατέστρεψαν την Γερμανία, αμέσως μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να την έχουν αντίβαρο έναντι της ΕΣΣΔ.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο και ο ηρωικός Ρωμαίος Στρατηγός Αέτιος αμέσως μετά την νίκη του επί του Αττίλα κατά την μάχη των Καταλανικών Πεδίων, τον άφησε να ζήσει αντί να τον καταστρέψει, έτσι ώστε αυτός να αποτελεί αντίβαρο έναντι των Γερμανών «συμμάχων» της Ρώμης (π.χ. των Βησιγότθων και των Φράγκων), οι οποίοι αν δεν είχαν αυτόν ως φόβητρο θα της επιτίθονταν.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι Σπαρτιάτες δεν κατέστρεψαν την Αθήνα αμέσως μετά το πέρας του Πελοποννησιακού Πολέμου, προκειμένου να την έχουν ως αντίβαρο έναντι της Κορίνθου και της Θήβας.

Ο Κλέων στην Αρχαία Αθήνα ήταν υπέρ του δόγματος των συλλογικών αντίποινων και σφαγών αν χάνονταν στρατιώτες της για παραδειγματισμό, όπως ακριβώς εκαναν μετέπειτα και οι Ναζί στην κατεχομένη Ελλάδα, η ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν και οι ΗΠΑ σε Βιετνάμ και Ιράκ.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Κέρκυρα επί Πελοποννησιακού Πολέμου, εκτός από το ότι ήταν πολύ βίαιος και αιματηρός, παρακινήθηκε και από ξένες δυνάμεις (Κόρινθο, Σπάρτη, Αθήνα), όπως συνέβη μετέπειτα με τον Ελληνικό Εμφύλιο (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ), τον Ισπανικό (Άξονας, Δύση, ΕΣΣΔ), αλλά και τον Αμερικανικό (Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ρωσία).

Ο Ερμοκράτης των Συρακουσών υποστήριζε ότι οι Αθηναίο αλλάζουν την κανονική σημασία των λέξεων κατά το συμφέρον τους, όπως ακριβώς κάνουν και οι Έλληνες πολιτικοί σήμερα των καιρό των μνημονίων (π.χ. των λέξεων «μνημόνια», «θεσμοί» κ.λ.π.).

Οι ΗΠΑ εκαναν δύο βίαιες επεμβάσεις στην Μήλο τα έτη 426 και 416 π.Χ., η οποια ήταν «φιλικά διακείμενη» στους Πελοποννήσιους, όπως ακριβώς και οι ΗΠΑ εκαναν βίαιες επεμβάσεις στο Ιράκ Μήλο τα έτη 1991και 2003 μ.Χ., το οποίο ήταν «φιλικά διακείμενο» στους Ρώσους, τους Κινέζους και τους Γαλλογερμανούς.

Ο Ρωμαίος Στρατηγός Αγρικόλας, υποστήριζε ότι μία ελεύθερη από τους Ρωμαίους Ιρλανδία ήταν ένα «κακό παράδειγμα» για τους υπόδουλους στην Ρώμη λαούς, όπως π.χ. στις μέρες μας οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι ένα δήθεν κακό παράδειγμα» για τους υπόδουλους στην Γερμανία μέσω μνημονίων λαούς της ΕΕ.

Κατά παρόμοιο τρόπο ήταν «κακό παράδειγμα» για την ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ αντίστοιχα, η ύπαρξη φιλελευθέρων ή κομμουνιστικών πολίτικων καθεστώτων στην σφαίρα επιρροής τους αντίστοιχα στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Οι Αθηναίοι υποστήριζαν στην Μήλο πως είχαν την «εύνοια των θεών στον πόλεμο αυτό», όπως ακριβώς και ο Μπους ο Νεότερος υποστήριζε το 2003 στο Ιράκ πως ειχε τάχα την «εντολή του Θεού στον πόλεμο αυτό».

Η αιχμαλωσία των Σπαρτιατών στρατιωτών στην Σφακτηρία έγινε «μέγα θέμα» στην Αθήνα, ενώ κάνεις δεν ενδιαφέρθηκε για την σφαγή των 1.000 Ειλώτων των Σπαρτιατών, καθως και των αμάχων της περιοχής.

Αντίστοιχα, στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και της Σομαλίας, η αιχμαλωσία μιας χούφτας Αμερικάνων στρατιωτών από τους εχθρούς τους, έγινε «μέγα θέμα» στις ΗΠΑ, ενώ κάνεις δεν ενδιαφέρθηκε για την σφαγή των αμάχων των περιοχών αυτών.

Το ίδιο ακριβώς έγινε και στο Ισραήλ με την αιχμαλωσία μερικών Ισραηλινών στρατιωτών το 2006 από την Χαμάς και την Χεζμπολάχ, η οποία οδήγησε στην στρατιωτική εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 2006.

Οι Αρχαίοι Αθηναίοι μπορούσαν την μία μέρα να παρακολουθούν θέατρο και την άλλη να ψηφίζουν πολέμους ή σφαγές, όπως στην εποχή μας, οι ΗΠΑ (ή οι Γερμανοί παλαιότερα), Αθηναίοι μπορούσαν την μία μέρα να παρακολουθούν Όπερα η Μπετόβεν και την άλλη να ψηφίζουν πολέμους ή σφαγές.

Στην Μηλίκαστο, οι Θράκες μισθοφόροι των Αθηναίων λεηλάτησαν άγρια την πόλη αυτή, με τον ίδιο τρόπο που οι Γερμανοί μισθοφόροι του Κάρολου του Ε’ του Κουίντου λεηλάτησαν άγρια το 1527 την Ρώμη.

Ο Νικίας ζήτησε ανεπιτυχώς πριν την Σικελική Εκστρατεία από τον Αθηναϊκό Δήμο επίτηδες υπερβολές δυνάμεις (οι οποίες του παρασχέθηκαν) για να τους αποτρέψει από αυτή, όπως ακριβώς και ο Αμερικάνος Στρατηγός Γουέμστορλαντ ζήτησε ανεπιτυχώς πριν την Αμερικανική Εκστρατεία στο Βιετνάμ από τον Προέδρο των ΗΠΑ Τζόνσον επίτηδες υπερβολές δυνάμεις (οι οποίες του παρασχέθηκαν) για να τους αποτρέψει από αυτόν.

 Η Ναυμαχία στον Μεγάλο Λιμένα των Συρακουσών, θυμίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την τακτική εξέλιξη της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, με την διαφορά όμως, ότι την θέση των Περσών την είχαν οι Αθηναίοι και των Αθηναίων οι Συρακούσιοι.

Δύο εκστρατείες των Αθηναίων πραγματοποιήθηκαν στην Σικελία, η μία τα έτη 426 και η άλλη τα έτη 416 π.Χ.

Αντίστοιχα, δύο Πελοποννησιακοί Πολεμοι πραγματοποιήθηκαν, ο ένας τα έτη 459-446 π.Χ. και ο άλλος τα έτη 431-404 π.Χ.

Επιπλέον, δύο Τριακονταετείς Πολεμοι πραγματοποιήθηκαν (τα έτη 1618-1648 και τα έτη 1914-1945), όπως και δυο Εκατονταετείς Πολεμοι μεταξύ Γάλλων και Άγγλων (τα έτη 1213-1303 και τα έτη 1337-1453).

Αρχικά η Κέρκυρα, στην αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου δεν υποστήριζε κάποια από τις δύο συμμαχίες (Αθηναϊκή ή Πελοποννησιακή), όμως στην συνέχεια έλαβε τελικά το μέρος της Αθήνας.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ορισμένα κράτη-μέλη του κινήματος των Αδέσμευτων (π.χ. η Αίγυπτος),  δεν υποστήριζε κάποια από τις δύο συμμαχίες (ΝΑΤΟ-Σύμφωνο της Βαρσοβίας), όμως στην συνέχεια έλαβαν τελικά το μέρος των ΗΠΑ.

Τα έτη 460-398 π.Χ. στην Αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστά ως ο «Ελληνικός Διαφωτισμός», όπως ακριβώς ο 17^ος Αιώνας ήταν γνωστά στην Ευρώπη ως «Διαφωτισμός», ενώ στην Ελλάδα ο 18^ος Αιώνας ήταν γνωστά ως ο «Νεοελληνικός Διαφωτισμός».

Στην Δύση, τα έτη 476 - 1492 μ.Χ. ήτα γνωστά ως Σκοτεινοί Αιώνες και Μεσαίωνας, όπως ακριβώς στην Αρχαία Ελλάδα τα έτη 1.200-900 π.Χ. ήταν γνωστά ως Σκοτεινοί Αιώνες και Ελληνικός Μεσαίωνας.

Τόσο η ΕΣΣΔ, όσο και οι Ναζί προσάρμοσαν τον Επιτάφιο του Περικλή στην ιδεολογία τους.

Οι Αθηναίοι στην διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ήθελαν αρχικά (πριν υπογράψουν «Επίμαχά» με την Κέρκυρα), να φέρουν τους Κορίνθιους και τους Κερκυραίους σε σύγκρουση μεταξύ τους, έτσι ώστε όταν αυτοί αποδυναμωθούν να επιτεθούν στον κύριο εχθρό τους (την Κόρινθο).

Αντίστοιχα οι ΗΠΑ στις μέρες μας, εφαρμόζοντας την τακτική του «Διαίρει και Βασίλευε» των Ρωμαίων, υποστήριξαν σε πολλές περιπτώσεις σε εμφυλίους (π.χ. τον Εμφύλιο της Λιβύης ή στον Εμφύλιο στην Γιουγκοσλαβία) ή σε διακρατικούς πολέμους (π.χ. στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ, ή στην Βοσνία, την Συρία και το Ιράκ) την μία παράταξη έναντι της άλλης (π.χ. τους Αλβανούς, τους Κροάτες ή τους Ιρακινούς).

Έτσι ώστε όταν αυτοί αποδυναμωθούν να επιτεθούν στον κύριο εχθρό τους (π.χ. την Σερβία, ή το Ιράκ), ενώ και οι Αμερικανοί, όπως και οι Αρχαίοι Αθηναίοι άφησαν όταν πια δεν τους συνέφερε τους συμμάχους τους στα χεριά των εχθρών τους (π.χ. τους Πλαταιείς ή τους Κούρδους).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο συμπεριφέρθηκαν και οι Δυτικοί (ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία) και η ΕΣΣΔ έναντι της πατρίδας μας κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας.

Όσες χώρες ήταν μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας ή της Πελοποννησιακής, έπαιρναν αναγκαστικά μέρος σε κάθε πόλεμο της Σπάρτης και της Αθήνας, όπως κάνουν στις μέρες μας όσες χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ και παλαιότερα όσες χώρες ήταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας με την ΕΣΣΔ.

Τόσο ο βασιλιάς Αρχίδαμος της Σπάρτης, όσο και ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος Χέλμουτ Κολ υποστήριζαν ότι και οι δύο είχαν λόγω της ηλικίας τους βιώσει την φρίκη του πολέμου και παρακινούσαν τις νεότερες γενιές πολίτικων, καθως και του λαού τους να μην εμπλακούν σε αυτόν.

Ο Σθενελαίδας με κόλπο (έβαλε ερώτημα που μπέρδευε τους ψηφοφόρους, ενώ έβαλε να γίνει ψηφοφορία με τα χεριά αντί αυτή να γίνει με  ψήφους και να διαχωριστούν όσοι συμφωνούσαν και όσοι διαφωνούσαν με την πρόταση του) κατάφερε να κάνει την Σπαρτή να κηρύξει πόλεμο στην Αθήνα.

Με αντίστοιχο τρόπο (με ερώτημα που μπέρδευε τους ψηφοφόρους, ενώ έβαλε να γίνει ψηφοφορία με τα χεριά αντί αυτή να γίνει με  ψήφους), κατάφερε και οι Γάλλοι Επαναστάτες κατά του Ροβεσπιέρου όταν δεν ήταν σίγουροι για την ψήφο ολων για την σύλληψη του.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν καθιερώσει έναν νομό, σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε κανείς να δηλώνει γραπτώς την πηγή των εισοδημάτων του επί ποινή θανάτου αν αρνούνταν να συμμορφωθεί, καθαίροντας με τον τρόπο αυτό το «Πόθεν Έσχες» ήδη από την Αρχαιότητα.

Η σφαγή των κάτοικων των Πλαταιών από την Σπαρτή, όπως και των Μήλιων από την Αθήνα, θυμίζει σε πολλούς την σφαγή των ΗΠΑ στο Μια Λάι του Βιετνάμ.

Οι μυστικές πολιτικές Εταιρείες των ολιγαρχικών στην Αρχαία Αθήνα, τις οποίες σύστησαν για την επίτευξη με βία και συνομωσίες των στόχων τους, θυμίζουν κατά πολύ στις μέρες μας τις λεγόμενες μυστικές πολιτικές «αδελφότητες» (π.χ. των πλουσίων μασόνων ή των Καρμπονάρων παλαιότερα), οι οποίες με παρόμοια μέσα προσπαθούν να επιτυχουν τους στόχους τους.

Οι Αθηναίοι, αμέσως μετά τον μεγάλο Λιμό των Αθηνών και την ήττα τους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στράφηκαν προς την πίστη στους «θεούς» τους, ενώ πριν ήταν εμφύλιο, άπιστοι και ανήθικοι πλειοψηφικά.

Αντίστοιχα, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, π.χ. οι Ρώσοι, οι Πολωνοί ή οι Ούγγροι, στράφηκαν ξανά προς την πίστη στον Θεό, ενώ πιο πριν τα έκφυλα, άπιστα και ανήθικα κομμουνιστικά καθεστώτα των χωρών τους προσπαθούσαν με την βία να τους κάνουν άθεους.

Οι Αθηναίοι, δεν ήθελαν να πραγματοποιήσουν μία πλήρη οικονομική και πολιτική ένωση με τους συμμάχους τους στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία, αλλά προτιμούσαν αντίθετα να τους δυναστεύον και να τους καταληστεύουν με την βία.

Και όλα αυτά για να περνά καλά μόνο η πόλη τους, όσο και αν φτωχαίναν αυτοί, με συνέπεια αυτοί τελικά να στραφούν εναντίον τους και να βλέπουν τους Σπαρτιάτες ως τους «Ελευθερωτές» τους, κάτι που διαψεύστηκε βεβαία όταν αυτοί κέρδισαν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, οι Γερμανοί δεν θέλουν να πραγματοποιήσουν μία Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά προτιμούν αντίθετα να τους δυναστεύον και να τους καταληστεύουν με την βία.

Και όλα αυτά για να περνά καλά μόνο η χώρα τους, όσο και αν φτωχαίναν αυτοί, με συνέπεια οι λαοί της ΕΕ τελικά να στραφούν εναντίον τους και να βλέπουν τους Ρώσους και τους Αμερικάνους ως τους «Ελευθερωτές» τους, κάτι που μπορεί επίσης να διαψευστεί βεβαία όταν αυτοί κερδίσουν τον πόλεμο αυτό με τους Γερμανούς.

Η ξαφνική αποτυχημένη επίθεση των Θηβαίων στις Πλαταιές στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου ειχε την «σιωπηρή έγκριση» των Σπαρτιατών, όπως ακριβώς στις μέρες μας η ξαφνική αποτυχημένη επίθεση των Γεωργιανών στην Νότια Οσετία το 2008 ειχε την «σιωπηρή έγκριση» των Αμερικανών.

Το 2010 ο πρώην Γερμανός Καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ δήλωσε ότι συμφέρει την ΕΕ να βοηθήσει την Ελλάδα, όπως ακριβώς στην Αρχαιότητα ο Δημοσθένης δήλωνε ότι συμφέρει την Αθήνα να υποστηρίξει την Ρόδο.

Ο Έλληνας πρωθυπουργος Ελευθέριος Βενιζέλος παρουσιάζεται από κάποιους όπως και ο Περικλής ως ένας οραματιστής ηγέτης, ο οποίος ήθελε να «εμφυτεύσει» στον Ελληνικό λαό το όραμα του και να κάνει (όπως και ο Περικλής την Αθήνα) την Ελλάδα ένα ισχυρό ναυτικό κράτος, κυρίαρχο στην Μεσόγειο και μία «ναυτική Αυτοκρατορία».

Βέβαια, άλλοι υποστηρίζουν ότι με την πολιτική του να μπλέξει την Ελλάδα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά στην Μικρασιατική Εκστρατεία, αυτός και οι πολιτικοί που τον διαδέχτηκαν κατέστρεψαν τελικά την Ελλάδα.

Όπως ακριβώς και η εμπλοκή του Περικλή στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και των διάδοχων του στην Σικελία, επέφεραν τελικά την ήττα και την καταστροφή της Αθήνας, ενώ τόσο στην Σικελική Εκστρατεία, όπως και στην Μικρασιατική Εκστρατεία παρά τις αρχικές νίκες των Αθηναίων και των Ελλήνων, ο στρατός, λόγω κακής ηγεσίας αναγκάστηκε τελικά να υποχωρήσει ηττημένος και μεγάλο μέρος του να αιχμαλωτιστεί από τους εχθρούς του.

Επίσης και στις δύο αυτές περιπτώσεις, πολλές άλλες χώρες στράφηκαν ενάντια των Αθηναίων και των Ελλήνων και έστειλαν στρατό, χρήμα και όπλα στους εχθρούς τους (π.χ. Θήβα, Σπαρτή, Κόρινθος και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία).

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, χαρακτηρίστηκε και ως ένας «Παγκόσμιος Πόλεμος» της εποχής εκείνης τηρουμένων των αναλογιών.

Έτσι για κάποιους, ο Δεκαετής-Αρχιδάμειος Πόλεμος ταυτίζεται με τον Α΄ Παγκόσμιο, το ενδιάμεσο μεσοδιάστημα ανακωχής με τον Μεσοπόλεμο, ενώ ο Σικελικός και ο Ιωνικός-Δεκελεικός που τον ακολούθησαν με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έτσι, με τον τρόπο αυτό, στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, οι ΗΠΑ και η Δύση θα μπορούσαν να είναι η Αθηνά, η Γερμανία, η Κόρινθος και η Θήβα, οι οποίες και κήρυξαν τον πόλεμο αυτά η Σπαρτή, η Ιαπωνία και η Ιταλία (δηλαδή τα κράτη του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

[Εννοείται φυσικά, ότι στον πόλεμο αυτό (τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), σε αντίθεση με τον Πελοποννησιακό, νίκησαν κανονικά οι ναυτικές (Δύση-ΗΠΑ), ενώ οι  χερσαίες δυνάμεις (ο Άξονας) ηττήθηκαν, όπως ακριβώς συνέβη και στον Ψυχρό Πόλεμο με την ΕΣΣΔ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_37.html)].

Όσο για την ΕΣΣΔ της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία άλλαζε συνεχώς συμμαχίες (άλλοτε με την Γερμανία και άλλοτε με την Δύση) και τελικά έγινε εχθρός και των δύο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (ιδιαίτερα επί Στάλιν), στην διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου τον ρολό αυτό φαίνεται ότι τον ειχε το Βασίλειο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας.

Η οποία και αυτή άλλαζε συνεχώς συμμαχίες (άλλοτε με την Σπαρτή και άλλοτε με την Αθηνά) και τελικά έγινε εχθρός και των δύο μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου (ιδιαίτερα επί Φίλιππου του Β’-Αντώνης Σακχεπίδης).

Ο φανατικός προτεστάντης Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρήγκαν ήταν ηθοποιός πριν εκλεγεί, όπως και ο φανατικός καθολικός πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ πριν γίνει ιερέας, ενώ και οι δύο έδρασαν και συνεργάστηκαν κατά της άθεης και αντίχριστης ΕΣΣΔ στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις στην Διάσκεψη του Βερολίνου, αποφάσισαν για την μοίρα της Λιβύης χωρίς τους πρωταγωνιστές αυτής (τον Χάφταρ και τον Σάρατζ), πως ακριβώς και οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν το 1938 στην Συνδιάσκεψη του Μονάχου την μοίρα της Τσεχοσλοβακίας χωρίς τους πρωταγωνιστές αυτής (δηλαδή τους Τσεχοσλοβάκους).

Ο Μπιν Λάντεν ειχε πει ότι: «θα αποκτήσουμε πυρηνικά όπλα και τότε θα τα χρησιμοποιήσουμε εναντίον των ΗΠΑ και των άλλων εχθρών μας (π.χ. Ρωσία, ΕΕ, Ινδία, Ισραήλ, Κίνα)» (Όπως ακριβώς και Γκεβάρα έλεγε ότι πολύ θα ήθελε τα πυρηνικά που είχαν εγκαταστήσει οι Σοβιετικοί στην Κούβα, πολύ θα ήθελε να τα ρίξει στις ΗΠΑ!!!).

Η ιστορια του Μπαγκάντι, θυμίζει κατά πολύ αυτή του Χίτλερ, αφού και οι δύο αρχικά φυλακίστηκαν ως υποστηρικτές ανατρεπτικών ενεργειών στις χώρες τους, καθώς και για εξτρεμιστικές ιδεολογίες.

Και οι δύο επίσης, έγιναν μέλη εξτρεμιστικών οργανώσεων (των Ναζί και του ISIS), έγιναν σταδιακά οι απολυτοί ηγέτες τους, αυτοανακηρύχτηκαν με έναν τίτλο απόλυτοι ηγέτες τους (Φύρερ και χαλίφης αντίστοιχα) και δήθεν «μεσσίες»-«μαχντί» της Γερμανίας και του ισλάμ αντίστοιχα.

Και οι δύο είχαν υπό τον έλεγχο τους ισχυρές παραστρατιωτικές δυνάμεις, κατάφεραν να καταλάβουν την εξουσία στην χώρα τους ή σε μεγάλο μέρος των εδαφών της, ενώ στην συνέχεια κατέλαβαν μεγάλο μέρος των εδαφών γειτονικών χωρών τους, όπως και στην Αφρική (π.χ. Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Ουγγαρία, ΕΣΣΔ, Γαλλία, Ελλάδα, Λιβύη, Τυνήσια κ.λ.π. ο Χίτλερ και Ιράκ, Συρία, Λιβύη κ.λ.π. ο Μπαγκάντι).

Στα εδάφη αυτά, επέδειξαν και οι δύο αυτοί ηγέτες απίστευτή βαρβαρότητα και διέπραξαν γενοκτονίες έναντι των εχθρικών για τους ιδίους πληθυσμούς ή θρησκευτικών μειονοτήτων (π.χ. Έλληνες, Εβραίους, Σλάβους, Χριστιανούς κ.λ.π).

Παράλληλα, και οι δύο με τις ενέργειες τους έστρεψαν εναντίον τους όλες σχεδόν τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (π.χ. ΗΠΑ. Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ινδία, Ισραήλ κ.λ.π.), οι οποίες εισέβαλαν στην κυριά βάση των οργανώσεων και των κρατών τους (σε Γερμάνια και Μεσοποτάμια αντίστοιχα) και τους κατέστρεψαν.

Τελικά, τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Μπαγκάντι, σκοτώθηκαν και οι δύο σε ένα υπόγειο κρυσφηγειωτό αυτοκτονώντας για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών τους (ΕΣΣΔ και ΗΠΑ αντίστοιχα), ενώ και οι δύο ελεγχόταν από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα (ο Χίτλερ από τις γερμανικές τράπεζες, την πολεμική βιομηχανία της Κρουπ και τον όμιλο της Φάρμπεν), ή χώρες (ο Μπαγκάντι από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία). 

Ο σπουδαίος και ηρωικός ηγέτης Καποδίστριας στην Ελλάδα μεριμνούσε για το αν προσεύχονταν οι στρατιώτες, όπως και η ηρωική ηγέτιδα Ιωάννα της Λοραίνης στην Γαλλία.

Ο Γκετς φον Μπερλιχίνγκεν είναι γνωστός ως ο ιππότης με το σιδερένιο χέρι. Επαναστατικό πνεύμα, αθυρόστομος και υπερήφανος, ληστής, αλλά και υπέρμαχος της αυτοκρατορίας, προστάτης των αδυνάτων, αλλά και κακοποιός, κατέστη ένας είδος Ρομπέν των Δασών της Γερμανίας μαχόμενος την τάξη του υπέρ των πτωχών (https://www.history-point.gr/gkets-fon-mperlichingken-i-sidira-cheir-o-vionikos-ippotis-polemistis).

Η πριγκιπική διαδοχή στο κράτος των Ρως. πήγαινε από τον μεγαλύτερο αδελφό στο νεότερο και από τον θείο στον ανιψιό, καθώς και από πατέρα σε γιο, όπως γινόνταν μέχρι πρόσφατα και στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.

Ο Σέρβος ηρωικός ηγέτης Καραγεώργης δολοφονήθηκε από φιλότουρκους Σέρβους ομοεθνείς του, οι οποίοι έστειλαν το κεφάλι του στον Οθωμανό Σουλτάνο στην Πόλη, όπως ακριβώς και Βλάχος ηγέτης Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας δολοφονήθηκε από φιλότουρκου Βλάχους βογιάρους (ευγενείς) ομοεθνείς του, οι οποίοι έστειλαν το κεφάλι του στον Οθωμανό Σουλτάνο στην Πόλη.

Τα πρώτα Freikorps δημιουργήθηκαν στην Αυστρία το 1788 αποτελούμενα από Αυστριακούς στρατιώτες και Σέρβους ατάκτους. Τα δε νεότερα Freikorps δημιουργήθηκαν το 1918 στην Γερμανία αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Ο στρατός των Ασσυρίων είχε ισχυρό σιδερένιο εξοπλισμό και θωράκιση, σιδερένιες πανοπλίες και άρτια οχυρωμένα στρατόπεδα, επαγγελματικό στρατό και οργάνωση, όπως ακριβώς οι Αρχαίοι Ρωμαίοι και για τον λόγο αυτό πολλοί μελετητές αποκαλούσαν τους Ασσύριους και «Ο Ρωμαϊκός στρατός της Ανατολής».

Η Βενετιά, εκτός από ισχυρό στόλο, ειχε και εθνικό στρατό, ενώ προσλάμβανε και μισθοφόρους (οι οποίοι χρησιμοποιούσαν λόγχες 6 μέτρων), τόσο ξένους, όσο και Έλληνες (τους περίφημους «Στρατιώτες»), ενώ η Αυτοκρατορία της καταλύθηκε οριστικά από τους Γάλλους του Μεγάλου Ναπολέοντα.

Όπως ακριβώς και η Αρχαία Καρχηδόνα, εκτός από ισχυρό στόλο, είχε και εθνικό στρατό (τον λεγόμενο και «Ιερό Λόχο»), ενώ προσλάμβανε και μισθοφόρους (οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σάρισες 6 μέτρων), τόσο ξένους, όσο και Έλληνες, ενώ η Αυτοκρατορία της καταλύθηκε οριστικά από τους Ρωμαίους του Σκιπίωνα Αιμιλιανού.

Επίσης, τόσο η Βενετιά, όσο και η Καρχηδόνα είχαν σχεδία για την υποταγή όλης της Μεσογείου, όπως και όλης της Ιταλίας υπό την ηγεσία τους, τα οποία όμως ναυάγησαν οριστικά μετά την τελική οριστική ήττα τους από τους Γάλλους και τους Ρωμαίους αντίστοιχα.

Ο θάνατος του Ιταλού μισθοφόρου Μπαρτολομέο Ορλάντο συνέβη κατά την διάρκεια μίας πολιορκίας, όπως ακριβώς έγινε και με τον Άγγλο βασιλιά Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, καθώς και τον βασιλιά Κάρολο τον 12^ο της Σουηδίας.

Ο Γάλλος βασιλιάς Κάρολος ο Η’, πριν εισβάλει στην Ιταλία για την κατάκτηση της, σύναψε συμφωνίες με τους Άγγλους, τους Γερμανούς και τους Ισπανούς για να καλύψει τα νώτα του, όμως στην συνέχεια, οι σύμμαχοι του αυτοί όταν είδαν ότι κόντευε να καταλάβει την Ιταλία στράφηκαν εναντίον του.

Αντίστοιχα, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, πριν εισβάλει στην Μικρά Ασία για την κατάκτηση της, σύναψε συμφωνία με τον ένδοξο Ηπειρώτη βασιλιά Πύρρο για να καλύψει τα νώτα του, όμως στην συνέχεια, ο Πύρρος στράφηκε εναντίον του, συμμαχώντας με τους εχθρούς του, καταλαβαίνοντας ότι αν ο Δημήτριος νικούσε, σύντομα θα ερχόταν και η σειρά του.

Υπάρχουν δε και μεγάλες ομοιότητες ανάμεσα στην ομιλία που έδωσε ο πρίγκιπας Χάρι εξηγώντας τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την βασιλική οικογένεια και σε αυτή που είχε δώσει η πριγκίπισσα Νταϊάνα, όταν χώρισε με τον Κάρολο και είχε βρεθεί και η ίδια σε μία παρόμοια θέση, κόβοντας και αυτή τον ομφάλιο λώρο με την βασιλική οικογένεια (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6920919_hari-ntaiana-h-istoria-epanalambanetai-sto-mpakigham).

Ο Λένιν ήταν πράκτορας των Γερμανών και χρηματοδοτήθηκε εκτενώς από αυτούς (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), ερχόμενος μέσω Γερμανίας στην Ρωσία από την Ελβετία, όπως ακριβώς και ο Ζαχαριάδης ήταν πράκτορας των Ρώσων και χρηματοδοτήθηκε εκτενώς από αυτούς, ερχόμενος μέσω στην Ελλάδα από την Μόσχα.

Ο Κεμάλ δημιούργησε τον στρατό του με εκπαίδευση, χρηματοδότηση και οπλισμό από τους Ιταλούς, τους Γάλλους και την ΕΣΣΔ, όπως ακριβώς και στις μέρες μας ο Μπαγκάντι του ISIS δημιούργησε τον στρατό του με εκπαίδευση, χρηματοδότηση και οπλισμό από τους Τούρκους, τους Καταριανός και την Σαουδική Αραβία (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html).

Η κατηγορία της κατασκοπείας στην εκτέλεση των Μπελογιάννη και Πλουμπίδη, η οποία οδήγησε τελικά στην εκτέλεση και των δύο, ήταν εν μέρει σωστή (αφού ο Πλουμπίδης ήταν όντως κατάσκοπος της ΕΣΣΔ), όπως ακριβώς και στην δική του ζεύγους Ρόζενμπερκ στις ΗΠΑ, η οποία επίσης οδήγησε στην εκτέλεση του (αφού ο σύζυγος, ο Τζούλιους Ρόζενμπερκ ήταν όντως κατάσκοπος της ΕΣΣΔ και όχι η σύζυγος του, αλλά ο αδερφός της).

Παιδομάζωμα στην Ελλάδα έγινε τόσο επί της Τουρκοκρατίας, με τους Τούρκους να απαγάγουν βίαια Ελληνόπουλα για να τα κάνουν αρνησίθρησκους, απάτριδες και φανατικούς Τούρκους Γενίτσαρους και να τα κάνουν να πολεμούν με μανία τους πρώην Έλληνες ομοεθνείς και ομόθρησκους τους.

Αντίστοιχα τον καιρό του Εμφυλίου των ετών 1946-1949, οι κομμουνιστές του Ζαχαριάδη, απαγάγουν βίαια Ελληνοπούλα για να τα κάνουν αρνησίθρησκους, απάτριδες και φανατικούς κομμουνιστές και να τα κάνουν να πολεμούν με μανία τους πρώην Έλληνες ομοεθνείς και ομόθρησκους τους.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επέτρεψε το 1918 την λειτουργία του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ), πιστεύοντας εσφαλμένα ότι θα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει έναντι των πολιτικών αντιπάλων του.

Αντίστοιχα και ο Αλέξανδρος Κερένσκι στην Ρωσία επέτρεψε το 1917 την λειτουργία του κόμματος των μπολσεβίκων του Λένιν και απελευθέρωσε πολλά μέλη τους από τις φυλακές, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι θα μπορούσε να τους χρησιμοποιήσει έναντι των πολιτικών αντιπάλων του. 

Το ΚΚΕ και η άκρα αριστερά προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα τα έτη 1943-1944 (τον λεγόμενο και πρώτο γύρο του Εμφυλίου), τα έτη 1946-1949 (στον λεγόμενο και δεύτερο γύρο του Εμφυλίου), συγκυβερνώντας με την ΝΔ του Μητσοτάκη το 1989 να συνδιοικήσει, όπως και το 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ (το πρώην ΚΚΕ εσωτερικού), σε συμμαχία με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Καμμένου.

Λίγο πριν την διενέργεια απεργίας (και συγκεκριμένα μία μέρα νωρίτερα) από τους κομμουνιστές, κηρύχθηκε την 4 Αυγούστου η δικτατορία του Μεταξά, όπως ακριβώς λίγο πριν την διενέργεια απεργίας από τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές στην Ιταλία, ο Μουσολίνι κατέλαβε πραξικοπηματικά με την διάσημη «Πορεία προς την Ρώμη» την εξουσία της Ιταλίας τις 28 Οκτωβρίου του 1922.

Η ΕΣΣΔ συνεχάρη το 1941 την Γερμανία για την κατάληψη της Ελλάδας, ενώ όταν της επιτέθηκε η Γερμανία τότε «ξαφνικά» άλλαξε γνώμμη και εξυμνούσε τους Έλληνες ως ήρωες και τους Γερμανούς ως επιτιθέμενους.

Για τους μπολσεβίκους των Λένιν και Τρότσκι υπήρχε έντονος μεσσιανισμός, μιας και πολλοί οπαδοί τους πίστευαν ότι ο «Νέος Ισραήλ» ήταν ο κομμουνισμός, ο «Νέος Μωυσής» το προλεταριάτο, η «Γη της Επαγγελίας-Παράδεισος» η λεγομένη αταξική κοινωνία επί γης, ενώ για «μάρτυρες» οι μπολσεβίκοι είχαν τους πολιτικούς τους μάρτυρες, για «Ευαγγέλιο» τους το «κεφάλαιο» του Μαρξ, για «Αγίους και λείψανα» τους μουμιοποιημένους ηγέτες και θεωρητικούς τους, ενώ για «προφήτη» τους τον Μαρξ.

Αντίστοιχα και στους Ναζί του Χίτλερ, υπήρχε έντονος μεσσιανισμός, μιας και πολλοί οπαδοί τους πίστευαν ότι ο «Νέος Εκλεκτός λαός» ήταν οι Γερμανοί, ο «Νέος Μεσσίας» ο Χίτλερ, η «Γη της Επαγγελίας-Παράδεισος» η γη της Ανατολής που έπρεπε να κατακτηθεί, ενώ για «μάρτυρες» οι Ναζί είχαν τους πολιτικούς τους μάρτυρες, για «Ευαγγέλιο» τους τον «Αγώνα» του Χίτλερ, για «Αγίους» τους θεωρητικούς τους, ενώ για «προφήτη» τους τον Ντήτριχ Έκχαρτ.

Στο δε πολιτικό κίνημα του Σιωνισμού, ως «Μεσσίας» θεωρείται όλος ο Ιουδαϊκός λαός, ο οποίος όλος μαζί θα έρθει με την ισχύ και την δύναμη του στην Γη της Επαγγελίας, την Παλαιστίνη, θα την καταλάβει και θα δημιουργήσει εκεί μονός του τον «Παράδεισο επί γης», εκπληρώνοντας με τον τρόπο αυτό σύμφωνα με τους ηγέτες του όλες τις προφητείες.

Όπως ο πρίγκηπας Χάρρυ χαιρετούσε ναζιστικά σε ένα πάρτη μεταμφιεσμένος σε ναζί, έτσι και σε μικρή ηλικία η σημερινή βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ χαιρετούσε ναζιστικά σε κάποιες παλιές φωτογραφίες της.

Το 1320 είχαμε στον κόσμο την πανδημία Βουβωνικής Πανώλης, το 1420 την πανδημία Ιλαράς στο Μεξικό, το 1620 Πανώλη στα Βαλκάνια, το 1720 Πανώλη στην Ευρώπη, το 1820 Τύφο στην Ευρώπη, το 1920 στην πανδημία της Ισπανικής Γρίπης και το 2020 την πανδημία του Κορωναίου.

Οι πιο καταστροφικές εκρήξεις ηφαιστείων στην Ευρώπη έγιναν τα έτη 1620 π.Χ., το 727 μ.Χ., το 1570 μ.Χ. και το 1707 μ.Χ. στην Θήρα, τα έτη 79 μ.Χ., 1631 μ.Χ. και 1794 μ.Χ. στον Βεζούβιο, το 1650 μ.Χ. στο Κολόμπο, και το 1669 μ.Χ. στην Αίτνα.

Η Βρετανία επαναστάτησε το 406 μ.Χ. έναντι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html) και το 1337 μ.Χ. έναντι της Γαλλίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CE%BA/), ανακηρύσσοντας αρχικά την ανεξαρτησία της από τα κράτη αυτά. Στην συνέχεια εισέβαλε στην περιοχή της Γαλλίας-Γαλατίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις (Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και Γαλλία), νίκησε υπό ικανούς ηγέτες τους στρατούς τους (π.χ. τον Κωνσταντίνο τον Γ’, τον Εδουάρδο τον Γ’ και τον Ερρίκο τον Ε’) τους αντίπαλους στρατούς και κατέλαβε πολλά εδάφη τους, κοντεύοντας να καταλάβει όλες τις κυρίες ή δευτερεύουσες πρωτεύουσες (π.χ. Ρώμη, Ραβένα, Παρίσι, Ρεν κ.λ.π.).

Όμως στο τέλος εμφανίστηκαν ως από μηχανής «θεοί» ικανοί στρατιωτικοί ηγέτες σε Ρώμη και Γαλλία (Κωνστάντιος και Γλεσλέν-Ιωάννα της Λοραίνης), οι οποίοι τους απέκρουσαν και ελευθέρωσαν τις χώρες τους, ενώ οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να περιοριστούν εδαφικά στο νησί τους, με αποτέλεσμα να επικρατήσει χάος σε αυτό, καθώς και Εμφύλιοι Πόλεμοι στην συνέχεια (π.χ. ο Πόλεμος των Ρόδων).

«Μικρή Σπάρτη» («Little Sparta»), είχε χαρακτηρίσει πρώτος (όπως και πολλοί άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι στην συνέχεια) τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπως ονομάζουν πλέον πολλοί τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ο απόστρατος Αμερικανός στρατηγός Τζέιμς Μάτις, ο μετέπειτα υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ το 2014, αναγνωρίζοντας έτσι την στρατιωτική υπεροχή του αραβικού κράτους.

Σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν προ ημερών στον ιστότοπο του αμερικανικού περιοδικού Forbes, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προσφέρει στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα όπλα, οπλικά συστήματα και πυρομαχικά «αξίας μεγαλύτερης των 27 δισεκατομμυρίων δολαρίων κατά την τελευταία δεκαετία», μεταξύ αυτών αεροσκάφη τύπου F-16, ελικόπτερα Apache, χιλιάδες τεθωρακισμένα οχήματα, δεκάδες χιλιάδες βόμβες κ.ά.

«Παρά το μικρό μέγεθος της χώρας του με τους λιγότερους από ένα εκατομμύριο πολίτες» (όπως και το αντίπαλο με το ίδιο κράτος του Κατάρ), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα «έχουν υπό την επίβλεψή τους περισσότερα από 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικά επενδυτικά ταμεία και διοικούν έναν στρατό που είναι καλύτερα εξοπλισμένος και καλύτερα εκπαιδευμένος από κάθε άλλον στην περιοχή πέρα από εκείνον του Ισραήλ» (https://www.ethnos.gr/kosmos/85111_mohament-mpin-zagent-o-panishyros-seihis-poy-stirizei-ton-haftar-kai-exorgizei-tin).

[Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αλλάξαν την αρχικά έντονα φιλοιισλαμική πολιτική τους στάση υπέρ εξτρεμιστικών τρομοκρατικών ισλαμικών οργανώσεων (π.χ. της Αλ Κάιντα και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας), όταν πολίτες τους (όπως και της Σαουδικής Αραβίας επίσης), έλαβαν μέρος τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτέμβριου.

Συνέπεια των γεγονότων αυτών και το κράτος αυτό, όπως και η Σαουδική Αραβία, στράφηκε με μανία κατά των πρώην προστατευόμενων από το ίδιο ισλαμικών τρομοκρατικών οργανώσεων (π.χ. Αλ Κάιντα, Μουσουλμανική Αδελφότητα) και των κρατών που τις υποστήριζαν (π.χ. το Κατάρ και την Τουρκία), ήδη από το 2001 (αντί από το 2016 που «έκανε στροφή» η Σαουδική Αραβία-http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Και όλα αυτά, προκειμένου να εξευμενίσει τις ΗΠΑ και τηρεί απαρέγκλιτα την αντιισλαμικά αυτή πολιτική του από τότε, ενώ μαζί με την Σαουδική Αραβία πολέμησε στην Υεμένη και βοήθησε σημαντικά (πολιτικά και οικονομικά) στον κοσμικό Στρατάρχη Σίσι στην άνοδο του στην εξουσία της Αίγυπτου και στην πτώση της ανηλεώς τυραννικής και φανατικής ισλαμικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Μόρσι (https://www.ethnos.gr/kosmos/85111_mohament-mpin-zagent-o-panishyros-seihis-poy-stirizei-ton-haftar-kai-exorgizei-tin).

Στις μέρες μας, το ίδιο κράτος βοηθά αφειδώς τον κοσμικό Στρατάρχη Χάφταρ στην Λιβύη έναντι στην ισλαμική δήθεν «κυβέρνηση της Τρίπολης του (τουρκικής καταγωγής και μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Σάρατζ, όπως και του ισλαμιστή Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν (επίσης μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) και του Κατάρ (τον «επίσημο και απόλυτο χορηγό» της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) που τον στηρίζουν οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά.

«Ο Χίτλερ είχε επίσης πει στον υπεύθυνο επικοινωνίας του: «Σε εξουσιοδοτώ να ενημερώσεις τον Τύπο ότι ποτέ δεν θα αρραβωνιαστώ ούτε θα παντρευτώ κάποια γυναίκα. Η μόνη αληθινή νύφη για μένα είναι και πάντα θα είναι ο Γερμανός λαός».

Ότι ακριβώς δηλαδή έλεγε παλαιότερα και η βασίλισσα Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας, η οποία είχε επίσης δηλώσει παλαιότερα: «Ποτέ δεν θα αρραβωνιαστώ ούτε θα παντρευτώ κάποιον άντρα. Η μόνος αληθινός γαμπρός για μένα είναι και πάντα θα είναι ο Αγγλικός λαός».  

Τόσο ο Χομεϊνί, όσο και Κωνσταντίνος Καραμανλής αντίστοιχα γυρίσαν και οι δύο από το Παρίσι που ήταν εξόριστοι στις χώρες τους μετά την πτώση των δικτατορικών καθεστώτων που υπήρχαν σε αυτές (του Σάχη και της Χούντας) για να επιβάλλουν τον ισλαμισμό και την μεταπολίτευση αντίστοιχα.

Στην Αρχαιότητα, έγιναν σύμφωνα με τις παραδόσεις των λαών πολλές απαγωγές πριγκιπισσών, είτε από Ασιάτες (οι οποίοι απήγαγαν Ελληνίδες), είτε από τους Έλληνες (οι οποίοι απήγαγαν Ασιάτισσες).

Έτσι, οι Φοίνικες απήγαγαν από το Άργος, την Ιώ, οι Έλληνες απήγαγαν την κόρη του βασιλιά της Φοινίκης, την Ευρώπη και την Μήδεια της Κολλιδάς, ενώ ο Τρώας πρίγκιπας Πάρις απήγαγε την Ελληνίδα βασίλισσα της Σπάρτης, την γνώστη σε όλους μας Ωραία Ελένη.

Υπήρξαν πολλές διασημότητες στην διάρκεια της ιστορίας που έχασαν την ζωή τους σε πτώση ελικοπτέρου, όπως π.χ. ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Πέτρος Ζ΄, ο ιερέας Νεκτάριος Κάλλης, ο Ρενιε Μπαριέντος, Πρόεδρος της Βολιβίας, ο Τζον Γκαράνγκ, Σουδανός αντιπρόεδρος, ο Μαρκ Μιλς, Φυσικός και ένας από τους κατασκευαστές της ατομικής βόμβας κ.λ.π. (https://www.offsite.com.cy/eidiseis/diethni/15-diasimotites-poy-ehasan-ti-zoi-toys-se-ptosi-elikopteroy).

To γερμανικό βαρύ άρμα μάχης Lankreuzer (καταδρομικό ξηράς) P. 1000 «Ratte» (αρουραίος), εάν κατασκευαζόταν, θα ήταν ένα μεγαθήριο θα ήταν το ισχυρότερο πολεμικό μέσο που κατασκεύασε ο άνθρωπος για χρήση στην ξηρά, ένα πραγματικό καταδρομικό με δυο κάνες, ένα «μαμούθ-τανκ» με μηχανές πλοίων και οπλισμό θωρηκτού (https://slpress.gr/istorimata/to-arma-megathirio-ton-1-000-tonon-poy-tha-kerdize-ton-v-pagkosmio-polemo/)!

Τα δε πρώτα Αραβικά κράτη που απέκτησαν σύνταγμα ήταν η Τυνησία και η Αίγυπτος τα έτη 1861 και 1882 αντίστοιχα, ενώ τα κράτη που πραγματοποιήθηκε η Αραβική Άνοιξη ήταν πρώτα η Τυνησία και μετά η Αίγυπτος ξανά. 

Η ήττα των Αράβων στον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1948, είχε ως συνέπεια να καταρρεύσουν οι φιλελεύθερες εξουσίες στα κράτη αυτών, και οι στρατιωτικοί να πάρουν με πραξικοπήματα την εξουσία σε Συρία (1949), Αίγυπτο (1952), Ιράκ (1958), Υεμένη (1962) και Λιβύη (1969).

[Τα δε έτος 1967 ηττήθηκε και ο Παναραβισμός του Νάσερ μετά την νέα ήττα των Αράβων από τους Ισραηλινούς στον πόλεμο αυτο].

Αντίστοιχα η «Αραβική Άνοιξη», ειχε ως συνέπεια να καταρρεύσουν οι κοσμικές δικτατορικές εξουσίες σε αρκετά  Αραβικά κράτη (Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη) και την θέση αυτών να πάρουν για ένα χρονικό διάστημα ισλαμικά κόμματα.

Στο Νταμπίκ σημειώθηκε η ήττα των Μαμελούκων από τους Οθωμανούς του Σελίμ του Ατού Σκληρού και η κατάληψη της Αυτοκρατορίας τους από τον ίδιο.

Η ήττα των Μαμελούκων από τους Οθωμανούς του Σελίμ του Α΄ του Σκληρού στην μάχη του Μαρ Νταμπίκ, έγινε χάρις και στην προδοσία και αποστασία στην διάρκεια της μάχης του κυβερνήτη του Χαλεπού, όπως ακριβώς και η τελική νίκη του Ρόμπερτ Κλάιβ έναντι των Μουγκάλ έγινε με προδοσία, όπως συνέβη και με την ήττα του Αντωνίου στο Άκτιο. 

Μετά την μάχη αυτή, το πτώμα του Μαμελούκου Σουλτάνου Κοσούν δεν βρέθηκε ποτέ, όπως και το πτώμα του Σπάρτακου, ενώ ο ίδιος λέγεται ότι έπαθε εγκεφαλικό όταν έμαθε τα νέα της ήττας, όπως και ο Βούλγαρος μονάρχης Σαμουήλ, όταν είδε τι ειχε κάνει ο Βασίλειος ο Β’ ο Βουλγαροκτόνος στους σφαγιαστές στρατιώτες του.

Ο τελευταίος Μαμελούκους Σουλτάνος προδόθηκε και παραδόθηκε στον Σελίμ τον Α΄ από έναν φύλαρχο στον οποί ειχε καταφύγει, όπως και ο Καισαρίωνας από τον δάσκαλο του στον Οκταβιανό Αύγουστο, ενώ το σκόνη της κρεμάλας του έσπασε πριν τον κρεμάσουν μετά από προσπάθειες, όπως έσπασε το σκοινί και στους ηνίοχους που ήταν να κρεμαστούν και ξέφυγαν και μετά ξεκίνησε η Στάση του  Νίκα στην Πόλη.

Τα κράτη των Μαμελούκων και των Οθωμανών ήταν γραφειοκρατικά, με ισχυρό στρατό και ισλαμικό διακαίω, ενώ οι ελίτ τους καταγόταν από σκλάβους και Χριστιανούς.

Ο Φράνσις Ντρέηκ, ο Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα και ο Αντρέα Ντόρια ήταν όλοι τους κουρσάροι, τυχοδιώκτες και πειρατές, οι οποίοι μπήκαν στην υπηρεσία των Άγγλων, Τούρκων και Ισπανών αντίστοιχα για να πολεμήσουν τους εχθρούς τους (Ισπανούς και Τούρκους αντίστοιχα).

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος αφαίρεσε με την λήξη του την Παλαιστίνη από την Οθωμανική Κυριαρχία, όπως ακριβώς και ο Α’ Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος το 1948, αφαίρεσε την Παλαιστίνη από τους Άραβες (EUGENE ROGAN, Οι Άραβες).

Η δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι με αυτοκίνητο που ανατινάχτηκε, θυμίζει την αντίστοιχη δολοφονία του πρώην Εισαγγελέα της Ιταλίας Φαλκόνε με αυτοκίνητο που ανατινάχτηκε.

Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων σημειώθηκε στο Ιράκ το 1991 και στην Λιβύη το 2011 στον Αραβικό κόσμο.

Η Σομαλία διαλύθηκε σε πολλά κομμάτια και έγινε ένα αποτυχημένο κράτος με τον εμφύλιο του 1991, όπως ακριβώς και η Υεμένη διαλύθηκε σε πολλά κράτη με τον εμφύλιο του 2011.

Τόσο ο Καντάφι στην Λιβύη, όσο και ο Σάλεχ στην Υεμένη, σκοτωθήκαν στην διάρκεια των εμφυλίων που ξεκίνησαν στις χώρες αυτές το 2011.

Ο Εμφύλιος πόλεμος του Λιβάνου είχε πάνω από 100.000 νεκρούς ως θύματα και του Ιράκ σχεδόν ένα εκατομμύριο και ενέπλεξε πολλές φατρίες (σουνίτες, σιίτες, Παλαιστίνιους), όπως και ο πόλεμος στην Βοσνία (200.000 νεκρούς εμπλέκοντας Σέρβους, Κροάτες, Βοσνίους μουσουλμάνους), αλλά και του Ιράκ και της Συρίας (ένα εκατομμύριο νεκροί εμπλέκοντας σουνίτες, σιίτες και Κούρδους).

Στις περισσότερες από τις παραπάνω περιπτώσεις, το τελικό αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ενός δυσλειτουργικού κράτους, οπού όλες οι αντιμαχόμενες μεταξύ τους μειονότητες εκπροσωπούταν σχεδόν το ίδιο, με αποτέλεσμα το κράτος να μην μπορεί να λειτουργήσει και οι χώρες αυτές να καταστούν προτεκτοράτα της Δύσης, η οπάλια είχε βάσεις και στρατό στο έδαφος τους (π.χ. Ιράκ, Βοσνία).

Οι βασιλιάδες Φαχντ της Σαουδικής Αραβίας, Χουσεΐν ο Β’ του Μαρόκου, και ο Προέδρος της Αλγερίας Μπενζαντί, αποκαλέστηκαν το 1989 «Τρόικα» για την πρωτοβουλία που πήραν τότε για τον τερματισμό του Εμφυλίου πολέμου στον Λιβανό, όπως και στις μέρες «Τρόικα» ονομάστηκαν στην πατρίδας μας η «συμμαχία» των ΔΝΤ-ΕΕ Γερμανίας και οι ΗΠΑ.

Ο πόλεμος στον Λίβανο τα έτη 1975-2000 αποκαλέστηκε και «Βιετνάμ του Ισραήλ», με το Ισραήλ στον ρολό των ΗΠΑ, τον Βόρειο Λίβανο και την Χεζμπολάχ στον ρολό του Βορείου Βιετνάμ και των Βιετμίνχ, ενώ το Νότιο Λίβανο στην θέση του Νότιου Βιετνάμ, με το έτος 2000 να είναι το έτος επανένωσης του Λιβάνου, όπως ακριβώς και το έτος 1975 αντίστοιχα ήταν το έτος επανένωσης του Βιετνάμ. 

Η Αίγυπτος υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ το 1978 και η Ιορδανία το 1994.

Η σοροί των Σαντάμ Χουσεΐν και Καντάφι θάφτηκαν σε μυστικά μέρη, ενώ οι σοροί του Μπιν Λάντεν και του Μπαγκάντι ρίχτηκαν και οι δύο στην θάλασσα από τις ΗΠΑ.

Και όπως ο Μωάμεθ ο Β’ υποστήριζε ότι αυτός εκπλήρωνε την προφητεία για την άλωση της Πόλης, το ίδιο υποστηρίζει και ο Ερντογάν, λόγω του ότι «(ανά)κατέλαβε την Πόλη» από τους πραξικοπηματίες Κεμαλιστές στρατηγούς το 2016.

Ταυτόχρονα, ο ίδιος προσπάθησε να παρατήσει τον «νέο Μωάμεθ Β’, Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπή και Σελίμ Α’», όταν προσπάθησέ ανεπιτυχώς να καταλάβει μέσω της «Αραβικής Άνοιξης», της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και του ISIS το 2011, την Συρία, το Ιράκ, και την Αίγυπτο, επανασυστήνωντας για άλλη μία φορά την Οθωμανική Αυτοκρατορία που αυτοί είχαν δημιουργήσει (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Ο Γιάσερ Αραφάτ είχε δηλώσει στο βήμα του ΟΗΕ: «Φέρω κλάδο ελιάς και ειρήνης στο ένα χέρι και όπλο στο άλλο. Μην αφήνεται ο κλάδος ελιάς να πέσει από το χέρι μου».

Αντίστοιχα ο Φάβιος Μάξιμος είχε πει στην «Βουλή» της Καρχηδόνας: «Στην μία άκρη της τηβέννου μου φέρνω την ειρήνη και στην άλλη τον πόλεμο. Τι διαλέγεις Καρχηδόνα»;

Η δολοφονία του πρωθυπουργού του Λιβάνου Μπεσίρ Τζεμάγιελ, είχε ως αποτέλεσμα να τον διαδεχτεί στο αξίωμα αυτό ο γιος του Αμίν, όπως ακριβώς και η δολοφονία του πρωθυπουργού του Λιβανού Ραφίκ Χαρίρι, είχε ως αποτέλεσμα να τον διαδεχτεί στο αξίωμα αυτό ο γιος του Σάαντ.

Τόσο ο Αμίν Τζεμάγιελ, όσο και ο Σάαντ Χαρίρι έπεσαν με εξέγερση του λαού του Λιβάνου, όταν αυτοί διέψευσαν τις ελπίδες που ο λαός είχε στηρίξει πάνω τους.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν κατέλαβε το Κουβέιτ για να λύσει όλα τα οικονομικά του προβλήματα, όπως ακριβώς και ο Χίτλερ καταλάμβανε γειτονικές με τον ίδιο χώρες (π.χ. Αυστρία, Τσεχοσλοβακία) για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Στην αιφνιδιαστική εισβολή του Κουβέιτ στο Ιράκ το πολεμικό τελεσίγραφο παραδόθηκε αφού το Ιράκ εισέβαλε στην χώρα αυτή και όχι πριν όπως ήταν το διπλωματικά σωστό, όπως ακριβώς και στην αιφνιδιαστική εισβολή των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ το πολεμικό τελεσίγραφο παραδόθηκε αφού η Ιαπωνία επιτέθηκε σε αυτό αυτή και όχι πριν όπως ήταν το διπλωματικά σωστό.

 Η ήττα του Ιράκ στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου το 1991 είχε ως αποτέλεσμα αυτό να αφοπλιστεί και να είναι υποχρεωμένο να υποστεί πολλές κυρώσεις, καθώς και να πληρώσει πολλές πολεμικές αποζημιώσεις στις χώρες με τις οποίες ενεπλάκη σε πόλεμο.

Όπως ακριβώς παλαιοτέρα η ήττα της Γερμανίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1918, είχε ως αποτέλεσμα αυτό να αφοπλιστεί και να είναι υποχρεωμένο να υποστεί πολλές κυρώσεις, καθώς και να πληρώσει πολλές πολεμικές αποζημιώσεις στις χώρες με τις οποίες ενεπλάκη σε πόλεμο.

Ο Φαρούζ Αλ Καούζκι, έλαβε μέρος στην έγερση των ετών 1936-39 στην Παλαιστίνη, στην εξέγερση στην Συρία το 1920, στην εξέγερση στην Συρία τα έτη 1925-27 στο πραξικόπημα του Ρασίντ στο Ιράκ το 1941, καθώς και στον Πρώτο Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1948, και αποτέλεσε έναν «Άραβα Γαριβάλδη» που πολέμησε ως επαναστάτης σε πολλές χώρες, καθώς και έναν «Άραβα Μανζίνι ή Μπλάνκι», αφού όλες οι επαναστάσεις που έλαβε μέρος, είχαν όπως και αυτές των Μανζίνι και Μπλάνκι, πάντα αρνητική εξέλιξη.

Τον Οκτώβριο του 1918 αποχώρησαν τα τελευταία Οθωμανικά στρατεύματα διαμέσου της Βόρειας Συρίας, από το ίδιο ακριβώς σημείο από το οποίο ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ ο Α’ ο Σκληρός ειχε ξεκινήσει την κατάκτηση της, από το μέρος το οποίο στις μέρες μας ο Ερντογάν προσπαθεί να καταλάβει ξανά Συριακά εδάφη, παριστάνοντας τον δήθεν «νέο Σελίμ».

Τόσο ο πατέρας του Οσάμα Μπιν Λάντεν και ιδρυτής της εταιρείας των Λάντεν, ο Μοχάμεντ, όσο και ο αδερφός του Σαλέμ, ο δεύτερος διευθυντής της εταιρείας μετά τον θάνατο του Μοχάμεντ, σκοτωθήκαν και οι δύο σε αεροπορικά δυστυχήματα.

Ο Λάντεν, όπως και ο Χίτλερ εκτέθηκε σε μικρό ποσοστό σε χημικά αέρια.

Η δε εισβολή των Γάλλων στην Αλγερία τον 19^ο Αιώνα φάνηκε σε πολλούς σαν την Ζ’ Σταυροφορία στην Τυνήσια των Γάλλων.

Η Αλ Κάιντα αυτοχρηματοδοτούνταν με ληστείες, λαθρεμπόριο και άλλες έκνομες δραστηριότητες, όπως οι μπολσεβίκοι του Λένιν πριν το 1917.

Η πρώτη Χεζμπολάχ που ιδρύθηκε στον Λίβανο ήταν ένα ισλαμικό κόμμα υπό τον Καούζκι το 1925, το οποίο ξεκίνησε ανεπιτυχώς τζιχάντ κατά των Γάλλων τα έτη 1925-27 πριν τελικά διαλυθεί από αυτούς οριστικά.

Η δε ίδρυση της σύγχρονης-δεύτερης Χεζμπολάχ ως σιτικής ισλαμικής οργάνωσης στον Λίβανο έγινε το 1985, ενώ αυτή σε αντίθεση με την πρώτη εκδίωξε επιτυχώς από τον Λίβανο τις ΗΠΑ, την Γαλλία και στην συνέχεια και το Ισραήλ.

Το 1908, ο κομήτης που έπεσε στην Τουγκουνάκα της Σιβηρίας, δημιούργησε έναν τεράστιο κρατήρα, όπως και ο κομήτης που έπεσε στην Χερσόνησος Γιουκατάν του Μεξικού, δημιούργησε έναν τεράστιο κρατήρα και αφάνισε τους δεινοσαύρους.

Οι μεγαλύτερες πυρκαγιές που έκαψαν το Λονδίνο έγιναν το 1666 και το 1212 μ.Χ.

Ο Ερρίκος ο Δ’ της Γαλλίας, και ο Αναστάσιος ο Α’ στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ασπάστηκαν το καθολικό και Ορθόδοξο δόγμα αντίστοιχα, προκειμένου να μπορέσουν να καταλάβουν τον θρόνο στα κράτη αυτά.

Η Αγγλίδα πειρατικά Ζαν Ντε Κλισόν όσους Γάλλους έπιανε τους σκότωνε, εκτός από έναν που άφηνε για να φέρνει τα νέα στους Γάλλους, όπως ακριβώς και ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος στους σφαγιαστές Βουλγάρους που έπιανε, τους χώριζε ανά εκατοντάδες, τύφλωνε τους 99 και στα δύο μάτια και άφηνε τον εκατοστό μονόφθαλμο, προκειμένου αυτοί να μπορέσουν να πουν στον ανηλεή Βούλγαρο Τσάρο Σαμουήλ τι έπαθαν.

Το 1931, τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τσόρτσιλ έπαθαν και οι δύο ένα ελαφρύ αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όταν ένα εκτός ελέγχου αμάξι έπεσε πάνω τους.

Τόσο η εκστρατεία του Καίσαρα στην Βρετανία, όσο και του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, εκτός από κατακτητική ήταν και εξερευνητική.

Το 1918, ο Λένιν γλίτωσε πάρα τρίχα τον θάνατο από σφαίρες που έπεφταν στο αυτοκίνητο που επέβαινε, όταν ο συνοδηγός του τον έσπρωξε κάτω στο πάτωμα, όπως και στην Γαλλία το 1959 ο Ντε Γκολ γλίτωσε πάρα τρίχα τον θάνατο από σφαίρες που έπεφταν στο αυτοκίνητο που επέβαινε, όταν ο συνοδηγός του και γαμπρός του τον έσπρωξε κάτω στο πάτωμα.

Τόσο για τα αγάλματα του Μιχαήλ Αγγέλου, όσο και του Φειδία, έλεγαν ότι ήταν τόσο «ζωντανά» στην εμφάνιση, ώστε πολλοί έλεγαν ότι σύντομα θα «περπατήσουν κανονικά και θα φύγουν από την θέση τους».

Τόσο ο Σιμών Μπολιβάρ, όσο και ο Αμπντέλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ, έδωσαν το όνομα τους σε χώρες, την Βολιβία και την Σαουδική Αραβία αντίστοιχα.

Ο Κάρολος ο Β’ της Αγγλίας ψέθαψε και δίκασε το πτώμα του Κρόμβελ, όπως και ο τρελός πάπας Στέφανος της Ρώμης, έθαψε και δίκασε το πτώμα του προκάτοχου του στον παπικό θρόνο.

Ο Στάλιν φοβόταν τα αεροπλάνα και ταξίδευε συχνά με τρένο, όπως και ο Κιμ Ιλ Σουνγκ της Βόρειας Κορέας.

Η συμμετοχή στον πόλεμο  οπλιτών με περιουσία έδωσε στην Αρχαιά Αθηνά σε αυτούς το δικαίωμα ψήφου, όπως ακριβώς και η συμμετοχή στον πόλεμο  στρατιωτών με περιουσία έδωσε στην Γαλλία, την Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες σε αυτούς το δικαίωμα ψήφου.

Το έτος 1492 ολοκληρώθηκε από τους Ισπανούς η Ανάκτηση και απελευθέρωση της χώρας τους, η εκδίωξη των Εβραίων από την Ισπανία, καθως και η Ανακάλυψη της Αμερικάνικης Ηπείρου από τον Χριστόφορο Κολόμβο.

Η αιφνιδιαστική επίθεση των Ιαπώνων κατά του Ρωσικού στόλου στο Πορτ Άρθουρ το 1905, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη αιφνιδιαστική επίθεση των Ιαπώνων κατά του Αμερικανικού στόλου στο Περλ Χάρμπορ το 1941, ενώ το ίδιο έτος οι Ιάπωνες εισέβαλαν και στην Ανατολική Ασία, η οποία ελεγχόταν από τους Γαλλοβρετανούς.

Οι Βρετανοί ξεγελάστηκαν από τον Ιάπωνα στρατηγό Γιαμασίτσα και του παρέδωσαν το Χονγκ Κονγκ αν και ο ίδιος είχε λιγότερο στρατό, όπως και οι Τούρκοι ξεγελάστηκαν από τον ηρωικά Έλληνα Ταγματάρχη Βελισαρίου και του παρέδωσαν τα Ιωάννινα αν και ο ίδιος είχε λιγότερο στρατό.

Η ήττα των Σοβιετικών στην Φιλανδία και η τελική υποχώρηση και μη κατάκτηση της, χάρις στον ηρωικό αγώνα των Φιλανδών και τον ανταρτοπόλεμο τους, θυμίζει την ήττα των Περσών στην Φιλανδία και η τελική υποχώρηση και μη κατάκτηση της, χάρις στον ηρωικό αγώνα των Σκυθών, τον ανταρτοπόλεμο και την τακτική καμένης γης από τους ίδιους.

Οι Άγγλοι εκδίωξαν από το Κάστρο Γιαμάρ κατά την διάρκεια της πολιορκίας του τους αμάχους, τους οποίους δεν δέχτηκαν οι Γάλλοι του Φίλιππου του Β΄ και αυτοί πέθαιναν παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο στρατούς.

Αντίστοιχα, οι Γαλάτες εκδίωξαν από την Αλεσία κατά την διάρκεια της πολιορκίας της τους αμάχους, τους οποίους δεν δέχτηκαν οι Ρωμαίοι του Καίσαρα και αυτοί πέθαιναν παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο στρατούς.

Απαγόρευση των φιλιών σε δημόσιο χώρο έγινε το 1552 στην Νάπολη, το 1439 στην Αγγλία, το 1982 στο Ιράν, το 1990 στην Γαλλία, το 1992 στην Κίνα και το 2003 στην Ρωσία.

Πλημύρα λόγω υπερχείλισης φράγματος από βροχές με πολλά θύματα, υπήρξε τόσο στο φράγμα Ντέιλ Ντάικ στην Αγγλία, όσο και στην Νέα Ορλεάνη λόγω του Τυφώνα «Κατρίνα» το 2005.

Τόσο ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, όσο και ο Κοπέρνικος και ο Βίλχελμ Χερτσλ ανέπτυξαν την ηλιοκεντρική θεωρεία του Σύμπαντος.

Το 1644 μ.Χ., ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Κίνας των Μινγκ, ο Τζούγκσεν σκότωσε τα μέλη της οικογένειας του για να μην πέσουν στα χεριά των Μογγόλων και στην συνέχεια αυτοκτόνησε και ο ίδιος.

Αντίστοιχα, το 146 π.Χ., ο τελευταίος Έλληνας ηγέτης, ο Διαίος σκότωσε τα μέλη της οικογένειας του για να μην πέσουν στα χεριά των Ρωμαίων και στην συνέχεια αυτοκτόνησε και ο ίδιος.

Πολλοί δε Κινέζοι στρατιώτες κατά το άκουσμα της αυτοκτονίας του Τζούγκσεν αυτοκτονήσαν και οι ίδιοι από απελπισία, όπως ακριβώς και κατά το άκουσμα της αυτοκτονίας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Όθωνα αυτοκτονήσαν πολλοί Ρωμαίοι στρατιώτες από απελπισία.

Τόσο η Ελισάβετ η Α’, όσο και ο ανιψιός της, ο Ιάκωβος ο Α΄ της Αγγλίας, ονομαζόταν την χώρα τους «σύζυγο» τους.

Στην μάχη του Γιορκ σεφ μια χιονοθύελλα τύφλωνε τους εχθρούς του Ερρίκου του Δ’, όπως ακριβώς και κατά την μάχη του Φρίγδου ο ήλιος τύφλωνε τους εχθρούς του Θεοδόσιου του Μέγα.

Τόσο ο Γουίλιαμ Τερπίν, όσο και ο Γουάιτ Ερπ έχτισαν τον «μύθο» τους μέσω συνεντεύξεων σε δημοσιογράφους εφημερίδων.

Η αλληλεγγύη και ο σεβασμός που έδειχνε ο Γκραντ και ο Λι ο ένας στον άλλο, θύμιζε την αντίστοιχη αλληλεγγύη και σεβασμό που έδειχνε ο Σκιπίων ο Αφρικανός και ο Αννίβας ο ένας στον άλλο.

Το 1815, η έκρηξη του Ηφαίστειου Τιμόρ στην Ινδοκίνα, επέφερε καταστροφή σοδειάς, τσουνάμι, επιδημίες και τύφο στην περιοχή γύρω από αυτό, όπως ακριβώς έγινε και με την έκρηξη της Θήρας τον 16^ο π.Χ. Αιώνα.

Η αιφνιδιαστική επίθεση των Συμμάχων στον στόλο των Ιταλών στον Τάραντα, θύμιζε την αντίστοιχη αιφνιδιαστική επίθεση των Ιαπώνων στον στόλο των Αμερικάνων στον Περλ Χάρμπορ.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, συνέκρινε την δική του αντίσταση στον Χίτλερ, με αυτή του ενδόξου προγονού, Τζον Τσόρτσιλ, Δούκα του Μάλμπορο, ενάντια στον Λουδοβίκο τον ΙΔ’, τον λεγόμενο και βασιλιά «Ήλιο», ο οποίος προσπαθούσε όπως και ο Χίτλερ να καταλάβει την Ευρώπη.

Τόσο η Τουρκία, όσο και η Γερμανία, με το πέρας του Α΄ και Β’ Παγκοσμίου αντίστοιχα, εισήλθαν σε χάος και εμφύλιο πόλεμο, έριξαν τελικά τις μοναρχίες τους, και ανέλαβαν τελικά την εξουσία εθνικιστές (Κεμάλ και Χίτλερ αντίστοιχα), οι οποίοι ήταν μιλιταριστές και γενοκτονία (έναντι των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, των Αρμένιων, των Ασσυροχαλδαίων, των Εβραίων κ.λ.π.).

Την 11^η ώρα, του 11^ου μηνά, της 11^ης μέρας του Νοέμβρη του 1918, η Γερμανία υπέγραψε ανακωχή με τους συμμάχους κάτι που οδήγησε στην λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Βρετανοί έβαλαν σε βοϊδάμαξες την βασιλική οικογένεια της Βιρμανίας που εκθρόνισαν, όπως ακριβώς και οι Καρολίδες έβαλαν σε βοϊδάμαξες την βασιλική οικογένεια των Μεροβιγγείων που εκθρόνισαν.

Το κατεστραμμένο πτώμα τύπου βασιλιά της Βουργουνδίας Κάρολου του Τολμηρού αναγνωρίστηκε τελικά από τα μεγάλα ποδιά του, όπως ακριβώς και ο Βιλεαρδουίνος αναγνωρίστηκε από τα μεγάλα δόντια του και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δήθεν από τα Αυτοκρατορικά σήματα στα σανδάλια του.

Ο Εδουάρδος ο Ομολογητής έδωσε υπόσχεση να χτίσει έναν μεγαλοπρεπή ναό στον Άγιο Πέτρο, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ιουστίνος έδωσε υπόσχεση να χτίσει έναν μεγαλοπρεπή ναό στην Αγία του Θεού Σοφία.

Την ιδιά ημερομηνία που πέθανε ο Γαλιλαίος, γεννήθηκε ο Χόκινγκ και ο Αϊνστάιν.

Ο Έλφιστον με την αφέλεια που έδειξε και πίστεψε έναν Αφγανό χωρικό οδήγησε τον Αγγλικό στρατό σε μία πεδιάδα οπού ο ίδιος παγιδεύτηκε και εξολοθρευτικέ μαζί με τον στρατό του από τους Αφγανούς.

Ομοίως ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, με την αφέλεια που έδειξε και πίστεψε έναν Πέρση χωρικό οδήγησε τον Βυζαντινό στρατό σε μία πεδιάδα οπού ο ίδιος παγιδεύτηκε και εξολοθρευτικέ, ενώ ο στρατός του σχεδόν αιχμαλωτίσθηκε από τους Πέρσες.

Την ιδιά ημερομηνία που οι Άγγλοι ανακάλυψαν την Αυστραλία, την ιδιά αποχωρήσαν από την Ινδία.

Το κάψιμο του Παναμά από τον κυβερνήτη του όταν εισέβαλαν σε αυτόν οι Άγγλοι του Μόργκαν, ήταν ίδιο με το κάψιμο της Μόσχας από τον κυβερνήτη της τον Ροστόψιν όταν εισέβαλαν σε αυτή οι Γάλλοι.

Ο Πιερ Τζεμάγιελ ίδρυσε την Φάλαγγα του Λιβάνου, όπως παλαιοτέρα ο Αντόνιο Ντε Ριβέρα, ίδρυσε την Ισπανική Φάλαγγα.

Ο Α΄ Εμφύλιος του Λιβάνου έγινε το 1958, ο δεύτερος τα έτη 1975-76, ο τρίτος τα έτη 1982-87 και ο τέταρτος τα έτη 1988-90.

Το πρώτο πετρελαϊκό εμπάργκο των Αράβων κατά της Δύσης, ανεπιτυχές τελικά έγινε το 1967 λόγω του πολέμου των Έξι Ημερών, επειδή η Δύση βοήθησε το Ισραήλ, ενώ το δεύτερο πρώτο πετρελαϊκό εμπάργκο των Αράβων κατά της Δύσης, επιτυχές τελικά έγινε το 1973 λόγω του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, επειδή η Δύση βοήθησε ξανά το Ισραήλ.

Μετά την ήττα του στον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, ο Νάσερ και οι ηγέτες των άλλων Αραβικών κρατών, είπαν αρχικά ψέματα στους λαούς τους ότι κέρδισαν τον πόλεμο, για να μην γίνουν εξεγέρσεις και πέσει το ηθικό του λαού τους, όπως ακριβώς μετά την ήττα της στην Ναυμαχία στο Άκτιο, η Κλεοπάτρα είπε ψευδώς στους Αιγυπτίους υπηκόους της ότι την κέρδισε για να μην γίνουν εξεγέρσεις και πέσει το ηθικό του λαού της.

Η δε εισβολή της Αίγυπτου στην Υεμένη το 1962 λόγω της τελικής υποχώρησης και ήττας της Αίγυπτου σε αυτή, χαρακτηρίστηκε ως το «Βιετνάμ του Νάσερ», όπως ακριβώς και η εισβολή της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη το 2015 λόγω της τελικής υποχώρησης και ήττας της Αίγυπτου σε αυτή, χαρακτηρίστηκε ως το «Βιετνάμ του Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν».

Και οι δύο αυτές εισβολές έγιναν η μεν πρώτη μετά την πτώση της μοναρχίας στην Υεμένη, ενώ η δεύτερη μετά την πτώση της δικτατορίας του Σάλεχ στην χώρα αυτή το 2011.

«Μαύρο Σάββατο» αποκαλέστηκε η μέρα της 26ης Ιανουάριου στην Αίγυπτο από τους προπατορικούς πυροβολισμούς αγνώστων και τον θάνατο διαδηλωτών, με αποτέλεσμα την εξέγερση των Αιγυπτίων και το κάψιμο του Καΐρου, όπως ακριβώς έγινε στην πλατεία Μαιντάν της Ουκρανίας το 2014 με τους Ουκρανούς.

Την μέρα αυτή, ο βασιλιάς της Αίγυπτου Φαρούκ, ενώ το Κάιρο καιγόταν, ο ίδιος παρίστασο και διασκέδαζε στην γιορτή που διοργάνωσε για την επέτειο της γέννησης του γιου του, όπως ακριβώς και ο διαβόητος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρωνας χάρηκε όταν άκουσε το κάψιμο της Ρώμης, ενώ διασκέδαζε με αυτο παίζοντας την λύρα του.

Αντίστοιχα, «Μαύρος Σεπτέμβρης», ονομάστηκε η σφαγή των Παλαιστινίων από τους Ιορδανούς το 1970, καθως και η τρομοκρατική οργάνωση που απήγαγε και δολοφόνησε Ισραηλινούς αθλητές στην Ολυμπιάδα του Μοναχού, ενώ «Μαύρη Τρίτη», ονομάστηκε η μέρα της κατάρρευσης του χρηματιστήριου των ΗΠΑ το 1929 και το κραχ που ακολούθησε.

Με την Συνθήκη των Σεβρών του 1920, δημιουργήθηκε η Μεγάλη Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των Πέντε Θάλασσων, ενώ με την «Συνθήκη των Σεβρών» του 1956, δημιουργήθηκε η συμμαχία Μεγάλης Βρετάνιας, Γαλλίας και Ισραήλ, η οποία επιτέθηκε στην Αίγυπτο το ίδιο έτος.

Ο Νάσερ το 1956, όπως και ο Καντάφι το 2011 με την εισβολή της Δύσης στην χώρα τους, έλεγαν ότι δεν θα παραδοθούμε ποτέ, όπως έλεγε και ο Τσόρτσιλ μετά την προσπάθεια εισβολής των Γερμανών στην Μεγάλη Βρετανία το 1940.

Τόσο το 1956, όσο και το 1973, η τελική ήττα των Αιγυπτίων στους πολέμους αυτούς, έγινε τελικά πολιτικό και διπλωματικό πλεονέκτημα για τους ίδιους.

Το 1958, ο Νούρι Αλ Σαντ, ο πρωθυπουργος του Ιράκ, προσπάθησε (ανεπιτυχώς) μεταμφιεσμένος σε γυναικά να το σκάσει (όπως εκαναν και πολλοί ισλαμιστές του ISIS μετά την κατάληψη πολλών πόλεων τους από Σύρους, Ιρακινούς, Ρώσους και Αμερικάνους), όμως αναγνωρίστηκε τελικά και λιντσαρίστηκε από το πλήθος.

Με τον ίδιο σχεδόν τρόπο, μεταμφιεσμένοι  ο ένας σε υπηρέτη και ο άλλος σε Γερμανό στρατιώτη, οι Ιταλοί ηγέτες Κόλα Ντε Ριέντζο και Μουσολίνι, αναγνωρίστηκαν, εκτελέστηκαν, και τα πτώματα τους λιντσαρίστηκαν. 

Οι Βρετανοί το 1920, όπως και οι ΗΠΑ το 2003, στο Ιράκ, προσπάθησαν να κάνουν τα κράτη αυτά «δημοκρατικά» με εκλογές, να φτιάξουν (ανεπιτυχώς) κοινό στρατό από τους αντιμαχόμενους μεταξύ τους σουνίτες, σιίτες Άραβες και Κούρδους, ενώ προσπαθώντας να αρπάξουν τα πετρέλαια του Ιράκ, φέρθηκαν βάναυσα στον λαό του, με συνέπεια πολλές εξεγέρσεις από μέρους του εναντίον τους.

Για τον περιορισμό της παράνομης μετανάστευσης των Εβραίων στην Παλαιστίνη στον Μεσοπόλεμο εκδόθηκε η «Λευκή Βίβλος» του Πάσφηλντ, ενώ για την άρση αυτής, το λεγόμενο και «μαύρο γράμμα» του Βρετανού πρωθυπουργού Μακ Ντόναλντ.

Ο πρωθυπουργος της Αίγυπτου Σίντκι στον Μεσοπόλεμο διέλυσε το κοινοβούλιο με την έγκριση του βασιλιά της χωράς και επέβαλε δικτατορία στην Αίγυπτο όπως ο Μεταξάς στην Ελλάδα το 1936, καταργώντας όλα τα κόμματα, όμως ο ίδιος σε αντίθεση με τον Μεταξά, δεν κράτησε μέχρι τον θάνατο του την εξουσία, ενώ δεν πηρέ επίσης εν αντιθέσει με τον Μεταξά κανένα απολύτως φιλολαϊκό μετρό.

Η Συρία υποστηρίζει ότι ο Λίβανος είναι στην πραγματικότητα μία επαρχία της, η οποία αποχωρίστηκε από αυτή από τους αποικιοκράτες, όπως ακριβώς υποστηρίζει και το Ιράκ για το Κουβέιτ.

Το 1921 ιδρύθηκε στην Δαμασκό η εθνικιστική οργάνωση «Σιδηρά Χειρ», όπως ακριβώς είχαν παλαιοτέρα ιδρυθεί οι εθνικιστικές οργανώσεις «Μαύρη» και «Λευκή Χειρ» στην Σερβία.

Ο Νομικός Κώδικας των Γάλλων για τους Αυτόχθονες της Αλγερίας ήταν αντίστοιχος για πολλλους με το Απαρτχάιντ.

Οι Αγγλογάλλοι πίστευαν, όπως και οι Γερμανοί, Ιταλοί, Ολλανδοί, Πορτογάλοι, Ισπανοί και Βέλγοι αντιπάλοι τους, ότι μέσω της μεταφοράς της παιδείας και της κουλτούρας τους στους λαούς των αποικιών, αυτοί θα εγκατέλειπαν τα έθιμα, τις παραδόσεις και την ιστορια τους και θα εντασσόταν στις Αυτοκρατορίες τους ως υπήκοοι.

Η οργάνωση Χαγκάνα των Εβραίων στην Παλαιστίνη, υπό τον Ντέιβιντ Μπεν Γκούριον οργανώθηκε (όπως και η Φιλική Εταιρία υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη) από ομογενείς της Διασποράς και πλούσιους, εντάχθηκαν σε αυτή πολλοί έμπειροι στρατιωτικοί, ειχε μυστικούς κώδικες επικοινωνίας, ενώ κατάφερε και αυτή χάρις στην υποστήριξη ξένων δυνάμεων να ανακτήσει την ανεξαρτησία της χώρας της. 

Όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ιδρυθήκαν λόγω του Ισπανικού εμφυλίου των ετών 1936-39 από εθελοντές πολλών χωρών και τελικά ηττήθηκαν, έτσι και ο Αραβικός Απελευθερωτικός Στράτος, ιδρύθηκε λόγω του πρώτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου το 1948 από εθελοντές πολλών Αραβικών χωρών και τελικά ηττήθηκε.

Ο ηγέτης και ιδρυτής της οργάνωσης Λέχι-Ομάδα Στερν, ο Αβραάμ Στερν, γνωστός και ως «Ο Εβραίος Μουσολίνι», ο οποίος πολεμούσε τους Βρετανός για να τους εκδιώξει από την Παλαιστίνη για να ιδρύσει ένα ανεξάρτητο Εβραίικο κράτος λόγω του υπέρμετρου θαυμασμού του για τον Ιταλό δικτάτορα, ειχε προτείνει το 1940 στον Χίτλερ να συμμαχήσουν.

Στους όρους της συμμαχίας αυτής, την οποία απέρριψαν οργισμένοι οι ηγέτες των Εβραϊκών οργανώσεων της Χαγκάνα και  Ιργκούν (Γκούριον και Μπένγκιν), ζητούσε συμμαχία για να διώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη, κάτι που συνέφερε και τους δύο, ενθάρρυνση μεταφοράς Εβραίων Παλαιστίνη από Γερμάνια, παρακράτηση περιουσίων τους από Γερμανούς και αναγνώριση από τους Γερμανούς του κράτους του Ισραήλ, έτσι ώστε με τον τρόπο αυτό να λυθεί οριστικά το Εβραϊκό πρόβλημα της Ευρώπης.

Επίσης, και ο Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκυ, ο ιδρυτής του Αναθεωρητικού Σιωνισμού, τέκνα του οποίου, στο Ισραήλ, είναι το σημερινό κόμμα Λικούντ και άλλες δεξιές και ακροδεξιές ομάδες, έβλεπε την Ιταλία ως την «πνευματική πατρίδα» του και θαύμαζε τον Μουσολίνι (https://thepressproject.gr/i-schesi-mousolini-tzabotinski-i-krymmenes-rizes-tou-fasistikou-parelthontos-tou-israil/).

Αντιστοίχως, ο Μουσολίνι είχε εκφράσει ρητά τη στήριξή του στο σιωνισμό γενικά και στον Τζαμποτίνσκυ ειδικά: «Για να επιτύχει ο Σιωνισμός, πρέπει να αποκτήσετε ένα εβραϊκό κράτος με εβραϊκή σημαία και εβραϊκή γλώσσα. Το πρόσωπο που τα καταλαβαίνει όλα αυτά είναι ο φασίστας σας, ο Τζαμποτίνσκυ» είχε πει ο Μουσολίνι το Νοέμβριο του 1934.

Αθάνατοι ως στρατιωτική σωματοφυλακή μονάρχη υπήρξε στους Αχαιμενίδες Πέρσες βασιλείς, καθως και στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία επί της ηγεσίας του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιωαννη Τσιμισκή.

Ο πρώτος Εμφύλιος στην Λιβύη ξεκίνησε το 2011, ενώ ο δεύτερος το 2014.

Ο θάνατος του Καντάφι επήλθε σε μία υπόγεια κατασκευή, όπως και του Μπαγκάντι και του Χίτλερ, ενώ το πτώμα του Καντάφι αποθηκεύτηκε στο ψυγείο ενός κρεοπωλείου στην Μισράτα και εκτεθείτε επί 4 μέρες, προκειμένου να πειστούν όλοι ότι ο δικτάτορας είναι νεκρός, όπως ακριβώς και το πτώμα του Μουσολίνι, εκτίθετο επί 4 μέρες σε ένα κρεοπωλείο στο Μιλάνο, προκειμένου να πειστούν όλοι ότι ο δικτάτορας είναι νεκρός.

Η φράση «Ο πυροβολισμός αυτός αντήχησε σε όλο τον κόσμο», χρησιμοποιήθηκε τόσο για την πρώτη σφαίρα που έπεσε στο Λέξιγκτον και σηματοδότησε την αρχή του Πολέμου της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας (η σφαίρα αυτή κανείς δεν ξέρει από που προήλθε όπως και η σφαίρα που οδήγησε στην άλωση της Βαστίλης), όσο και για την σφαίρα που οδήγησε στην δολοφονία του Αρχιδούκα της Αυστρίας Φραγκίσκου-Φερδινάνδου και την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1949, ξεκίνησε ο αποκλεισμός του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς, ενώ το Τείχος του Βερολίνου, έπεσε το 1989.

«Ειχε πρόσωπο πολύ όμορφο, αλλά όχι τέλειο και τελειά μάτια» ήταν λογία που ειπωθήκαν από τον διάσημο Έλληνα ιστορικό Πλούταρχο για την Ελληνίδα βασίλισσα της Αίγυπτου Κλεοπάτρα, καθως και από τον Άγγλο βασιλιά Κάρολο τον Β΄ για την σύζυγο του, Αικατερίνη, η οποία έφερε στην Αγγλία την συνήθεια να πίνει κάνεις τσάι, όπως η Βυζαντινη πριγκίπισσα Θεοφανώ έφερε στην Ιταλία και την Γερμανία την συνήθεια να πλένεται συχνά κάνεις με μπάνια, καθώς και να χρησιμοποιεί στο φαγητό πιρούνια.

Οι Ολλανδοί με το κόψιμο της αλυσίδας του ποταμού Μενογουόι κατέστρεψαν τον Αγγλικό στόλο, ενώ οι Οθωμανοί με το κόψιμο της αλυσίδας του Βοσπόρου, ενέτειναν την πολιορκία της Πόλης το 1453.

Το 1381, έγινε η εκπόρθηση του Πύργου του Λονδίνου από επαναστάτες, οι οποίοι έκοψαν το κεφάλι του διοικητή (σκότωσαν τους στρατιώτες του φρουρίου αυτο), το κάρφωσαν σε ένα ακόντιο και το περιφέραν στους δρόμους.

Αντίστοιχα το 1789, έγινε η εκπόρθηση του Πύργου της Βαστίλης από επαναστάτες, οι οποίοι έκοψαν το κεφάλι του διοικητή (σκότωσαν τους στρατιώτες του φρουρίου αυτο), το κάρφωσαν σε ένα ακόντιο και το περιφέραν στους δρόμους.

Ο Μπαχαντούρ Σαχ, ο Αυτοκράτορας των Μουγκάλ, άρπαξε με πραξικόπημα τον θρόνο από τον πατέρα του Ουεναγγερέμπ, και σκότωσε τους αδερφούς του, όπως είχε κάνει ο Ουεναγγερέμπ με τον δικό του πατέρα Σαχ Τζαχάν και τα αδέρφια του, όπως είχε κάνει και ο Σαχ Τζαχάν με τον δικό του πατέρα και τα αδέρφια του.  

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β΄ ασχολούταν και ήταν κάλος με την καλλιγραφία αντι για την διοίκηση, όπως και ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ήταν στην επιδιόρθωση και συνάρμοσή ρολογιών και ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος ο Β’ στις φωτογραφίες.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων ο Α΄ ειχε το προσωνύμιο «Μακόλο» (Χασάπης), όπως και ο Πομπήιος ο Μέγας.  

Επίσης, όπως το 400 μ.Χ. με εξέγερση του λαού, αποφεύχθηκε η βίαιη-πραξικοπηματική κατάληψη και εκγερμανισμός της Ελληνικότατης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (όπως εκαναν τελικά το 476 μ.Χ. οι Γερμανοί καταλαμβάνοντας την Ρώμη και καταλύονται την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) από τους Γότθους του Γαινά χάρις στον ικανό Αυρηλιανό και τον λαό (http://alophx.blogspot.com/2019/01/400-2019-update.html).

Με τον ίδιο τρόπο αποφεύχθηκε αργότερα από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέων τον Α’ τον Μέγα η βίαιη-πραξικοπηματική κατάληψη και εκγερμανισμός της Ελληνικότατης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους Αλανούς του Ασπάρ, όπως και από τους Ισαύρους επί του Αυτοκράτορα Ζήνωνα, με την έγκαιρη αντίδραση του ιδίου και του στρατού του.

Όπως ακριβώς παλαιοτέρα στην Αρχαία Ελλάδα οι Έλληνες νίκησαν τους Γαλάτες και απέτρεψαν με παρεμφερή τρόπο την πλήρη κατάληψη και καταστροφή της Ελλάδας από αυτούς (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_29.html).

Τόσο με τον θάνατο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου, όσο και του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Αναστάσιου του Α’, λόγω των φορών αυτών και της ορθής διαχείρισης των οικονομικών τα κρατικά ταμεία ήταν γεμάτα.

Ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ιουστίνος ο Α’, όπως και ο Καρλομάγνος ίσα που μπορούσε να «σύρει» την υπογραφή του.

Ο Ιουστινιανός Κώδικας αποτέλεσε μετέπειτα έμπνευση και για τον Ναπολεόντειο Κώδικα.

Μετά την οριστική νίκη του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου κατά των Περσών του έστειλαν δώρα και πρεσβείες για φιλία οι βασιλείς των Ινδιών και των Φράγκων, όπως ακριβώς και μετά την οριστική νίκη του Μεγάλου Αλέξανδρου κατά των Περσών και των Ινδών του έστειλαν δώρα και πρεσβείες για φιλία οι Καρχηδόνιοι, οι Ρωμαίοι και οι Γαλάτες.

Ο Μιχαήλ ο Γ’ ο Μέθυσος αποκαλέστηκε ο «Καλιγούλας του Βυζάντιου», λόγω των οργίων και της τυραννικής συμπεριφοράς του.

Ο μετέπειτα ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Βασίλειος ο Α’ ο Μακεδών, παντρεύτηκε την παλλακίδα του Μιχαήλ του Γ’ Ιγγερίνα μετά από διαταγή του ίδιου, όπως ακριβώς και ο Όθωνας μετά την διαταγή του διαβόητου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα παντρεύτηκε την ερωμένη του Ποπαία.

Το πρώτο παράδειγμα διαδοχής στον Ρωμαϊκό θρόνο μέσω υιοθεσίας ήταν τυπικά του Αυγούστου από τον Καίσαρα, ακολουθήσε αυτό του Τιβέριου από τον Αύγουστο, και στην συνέχεια η υιοθεσία Αυτοκρατορικών διάδοχων από τον Νέρβα έως Μάρκο Αυρήλιο με Αυτοκράτορες μη συγγενείς μεταξύ τους, αλλά οι οποίοι επιλέχθηκαν λόγω της αξίας τους.

Ο Λέων ο ΣΤ’ ειχε κακές σχέσεις με τον πατέρα του και φυλακίστηκε από αυτόν για ένα χρονικό διάστημα, όπως συνέβη με τον Φρειδερίκο τον Μέγα απο τον δικό του πατέρα.

Όταν ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς κατέλαβε το Χαλέπι, έβαλε τους μουσουλμάνους σε αυτό να πληρώσουν τους φόρους που μέχρι τότε πλήρωναν οι Χριστιανοί.

Ο Ιωάννης ο Τσιμισκής προέβη σε δημοσιά μετάνοια για τον φόνο του Νικηφόρου Φωκά, όπως έκανε και ο Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Β’ για τον φόνο του Τόμας Μπέκετ.

Τα παιδιά του μετέπειτα διαβόητου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρονίκου του Α’ του Κομνηνού, αιχμαλωτίστηκαν από τον τότε Αυτοκράτορα Μανουήλ Α’, όπως συνέβη και με τα παιδιά του Ρόμπερτ Ντ’ Αρτουά από τον τότε Γάλλο βασιλιά Φίλλιπο ΣΤ’ της Γαλλίας με την αληθινή πράγματι κατηγορία της προδοσίας των πατεράδων τους.

Επίσης, ο Ανδρόνικος ο Α’ Κομνηνός, ήταν γνωστός και ως «Ο Αλκιβιάδης του Βυζαντίου», αφου ήταν όπως και εκείνος τυχοδιώκτης, σκληρός, μακιαβελικός, γυναίκας, γενναίος, ικανός στρατιωτικός, αδίστακτος, με αρετές και κακίες, πολύ όμορφος στην εμφάνιση, πρόδιδε συνεχώς τους πάντες για την εξουσία, κακός σύζυγος, σκληρός κυβερηνητης, υποκριτής, σκεπτικιστής, φιλόδοξος, ραδιούργος, αριστοκράτης, πολύ μορφωμένος, ο οποίος με τις πράξεις του κατέστρεψε και το κράτος και τον εαυτό του. 

Για τον τελευταίο ηρωικό και θρυλικό Βυζαντινό Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο λέγεται ότι τον σκότωσαν δύο γενίτσαροι και ότι το πτώμα του βρέθηκε και αναγνωρίστηκε δήθεν από τα Αυτοκρατορικά του σανδάλια (αν και ο Αυτοκράτορας ειχε πετάξει και κάθε Αυτοκρατορικό διακριτικό του πριν την τελική έφοδο του κατά των Τούρκων), και για αυτό υποστηρίζεται ότι το πτώμα του δεν βρέθηκε πραγματικά ποτέ (όπως έγινε με τον εξίσου ηρωικό Έλληνα από την Θράκη Σπάρτακο), ενώ έδειχνα και έναν τάφο στην Πόλη ως δήθεν δικό του.

Το ινίδιο υποστηρίζεται ότι έγινε και με τον θρυλικό Άγγλο (Ρωμαιοβρετανό για την ακρίβεια) βασιλιά Αρθούρο, του οποίου ο τάφος βρέθηκε δήθεν επί της βασιλείας του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου του Α’, κάτι εξίσου απίθανο με το να έχει βρεθεί ο τάφος του Παλαιολόγου.

Το πιθανότερο είναι ότι τις ιστορίες τις διέδωσαν επίτηδες ο Μωάμεθ ο Β΄ και ο Εδουάρδος ο Α’, θέλοντας με αυτές να δείξουν στους λαούς που κυβερνούσαν ανηλέως (Έλληνες και Σάξωνες), ότι αφου οι ηγέτες και ήρωες που περιμένετε να γυρίσουν και να σας σώσουν είναι οριστικά νεκροί και υπάρχουν ακόμα και οι τάφοι τους.

Οπότε κάνεις δεν θα σας σώσει ποτέ, ούτε οι ίδιοι τους εαυτούς σας οπότε υποταχτείτε στην εξαίσια μας και στην σκλαβιά μας για πάντα χωρίς αντιρρήσεις σε μία «άγαρμπη» προσπάθεια για οριστικό σπάσιμο του ηθικού και των ελπίδων αυτών για απελευθέρωση.

Ο στρατός του γιου του Σαρίφ Χουσεΐν, του Αλή διαλύθηκε μετά από μία νυχτερινή αιφνιδιαστική επίθεση των Ιχουάν, ενώ ο ίδιος μόλις που διέφυγε από την πίσω μέρος της σκηνής του στην τελευταία στιγμή.

Αντίστοιχα, ο στρατός του Πέρση στρατηγού Σαρβαράζ, διαλύθηκε μετά από μία νυχτερινή αιφνιδιαστική επίθεση του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου, ενώ ο ίδιος μόλις που διέφυγε από την πίσω μέρος της σκηνής του στην τελευταία στιγμή, γυμνός και ανυπόδητος.

Ο Κεμάλ το 1915 ως στρατηγός στην Συρία και τον Λίβανο διέταξε τις εκτελέσεις πολλών ντόπιων και πήρε το προσωνύμιο «Ο Χασάπης» (όπως και ο Πομπήιος παλαιότερα), ενώ με την άγρια επίταξη τρόφιμων, την τρομοκρατία, τις εκτελέσεις, μία επιδρομή ακίδων και μία έντονη ξηρασία και καταστροφή της σοδειάς πέθαναν 500.000 άνθρωποι.

Οι Τούρκοι δεν εκαναν τίποτε για να του βοηθήσουν και αντίθετα εκαναν τα πάντα για να επιτείνουν την κατάσταση, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα εξόντωναν εχθρικούς για αυτούς Άραβες, όπως ακριβώς έκανε και ο Στάλιν τον καιρό του Κολόμοντορ στην Ουκρανία.

Το δε έτος 1924, ο Σαούντ, όπως και ο αντίπαλος του Χουσεΐν Σαρίφ προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανακηρυχτεί Χαλίφης όλου του ισλάμ, αναδημιουργώντας την θέση του Χαλίφη και του Χαλιφάτου, το οποίο κατήργησε το 1924 ο Κεμάλ Αττατούρκ στην Τουρκία.

Πιο πριν, οι Βρετανοί είχαν προσπαθήσει ανεπιτυχώς να ανακηρύξουν το 1914 Σουλτάνο και Χαλίφη τον Χεβίδη της Αίγυπτου Χουσεΐν Κούμα, ως ένα «αντίπαλο δέος» στον Οθωμανό Σουλτάνο-Χαλίφη εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τόσο ο Βρετανός Έντουαρντ Λόρενς της Αραβίας, όσο και η Βρετάνη Γερτρούδη Μπελ, αν και Βρετανοί πράκτορες και οι δύο, υποστήριξαν ενάντια στα συμφέροντα των κυβερνήσεων τους τα αιτήματα για αυτοδιάθεση των Αράβων της Συρίας και του Ιράκ.

Τον 19^ο Αιώνα, ως τα πιο διαβόητα πειρατικά «λιμάνια», θεωρούνταν η Μπαρμπαριά (Αλγερία, Τυνησία), όπως και η Συνομοσπονδία των Καβασίμ στον Περσικό Κόλπο (τα σημερινά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), τα οποία καταστράφηκαν από τις ναυτικές επιθέσεις (όπως και πεζοναυτών τους) στα κράτη αυτά, στις οποίες καταστράφηκε ο στόλος τους και αυτά παραδόθηκαν στους στρατούς των Γάλλων, των ΗΠΑ και των Βρετανών αντίστοιχα.

Ο Μοχάμεντ Αλί της Αίγυπτου, όπως και ο Εδουάρδος ο Γ’ της Αγγλίας, κατέλαβαν με τις ικανότητες τους τον θρόνο των χωρών τους, αφάνισαν τους ανταπαιτητές τους στον θρόνο, δημιούργησαν ισχυρό τακτικό στρατό και κατέλαβαν και οι δύο πολλά εδάφη σε άλλες χώρες (π.χ. σε Συρία, Αραβία, Γαλλία).

Όμως στο τέλος ηττήθηκαν και οι δύο από τους αντιπάλους τους, έχασαν τα εδάφη που έχασαν με εντυπωσιακές νίκες, ενώ οι γιοι τους (Ιμπραήμ και πρίγκηπας Εδουάρδος, γνωστός και ως «Ο Μαύρος Πρίγκηπας»), πέθαναν πριν από αυτούς από αρρώστια, κάτι που επέφερε μεγάλη λύπη στους πατέρες τους.

Η ήττα των Αιγυπτίων στην ναυμαχία του Ναβαρίνου τους στέρησε την επικοινωνία, τις προμήθειες και τις ενισχύσεις από την Αίγυπτο, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Γάλλους στην Αίγυπτο μετά την ήττα των Γάλλων στην ναυμαχία του Αμπουκίρ.

Πολλοί Γάλλοι που εκστράτευσαν με τον Ναπολέοντα στην Αίγυπτο ασπάστηκαν το ισλάμ, όπως εκαναν και πολλοί Γερμανοί στις ιδίες περιοχές στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, ενώ τόσο ο Ναπολέων, όσο και ο Χίτλερ για να κερδίσουν την πιστή των Αράβων δήλωναν ότι θα ήθελαν να γίνουν μουσουλμάνοι.

Βέβαια, ο Ναπολέοντας μάλλον ήταν υποκριτής, όπως ήταν μετέπειτα από αυτόν οι Γάλλοι και Βρετανοί με την «Συμφωνία Σάικς-Πίκο» και την Διακήρυξη Μπαλφούρ (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_6.html), στις οποίες έταζαν όλη την Μέση Ανατολή και την Παλαιστίνη στην πρώτη στους Άραβες, ενώ με την δεύτερη όλη την Παλαιστίνη στους Εβραίους.

Με στόχο τόσο να βρει στρατιωτικούς εθελοντές από αυτούς (όπως όντως έγινε και στους δύο Παγκοσμίους με τις Εβραϊκές Λεγεώνες, σαν την Ελληνική Λεγεώνα στον Κριμαϊκό Πόλεμο), όσο και να πείσει το ισχυρό οικονομικό Εβραϊκό Λόμπι των ΗΠΑ να τους υποστηρίξει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πιέζοντας τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον πόλεμο κατά των εχθρών τους.  

Έτσι και ο Ναπολέων από την μία έλεγε ότι ήθελε να απελευθερώσει τους Άραβες από τους Τούρκους και να τους δώσει όλη την Μέση Ανατολή και την Παλαιστίνη, ενώ από την άλλη για να βρει εθελοντές για τον στρατό του καλούσε όλους τους Εβραίους να τον ακολουθήσουν μαζί στην Παλαιστίνη και εκεί ο ίδιος να τους ιδρύσει ένα Εβραϊκό κράτος.

Ο Χεβίδης Ισμαήλ στην Αίγυπτο, ο Τρικούπης στην Ελλάδα, και ο Σουλτάνος Αμπντέλ Αζίζ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, πήραν πολλά δάνεια αξίας εκατοντάδων εκατομμύριων λιρών από την Δύση με ληστρικούς όρους, έτσι ώστε να βρουν χρηματοδότηση για να υλοποιήσουν τα σχεδια τους για ανάπτυξη.

Τελικά όμως οι προσπάθειες ολων τους ναυάγησαν, και στο τέλος όλες αυτές οι χώρες κήρυξαν χρεοκοπία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1875, η Αίγυπτος το 1870, η Ελλάδα το 1893 (ενώ και η Τυνησία που τους «αντέγραψε» το 1864).

Συνέπεια των χρεοκόπων αυτών επιβλήθηκε λιτότητα και νέοι φόροι στις χώρες αυτές, σαν τα μνημόνια του ΔΝΤ σήμερα, για να εξοφληθούν οι δανειστές, ενώ ιδρύθηκαν και οργανισμοί ελέγχου του χρέους των χωρών αυτών (σαν την Τρόικα-Θεσμούς σήμερα), ενώ σημειωθήκαν και εξεγέρσεις ή εκλογές σε κάποιες από τις χώρες αυτές (π.χ. Ελλάδα, Αίγυπτο) με αποτέλεσμα την πτώση των κυβερνήσεων τους.

Οι Γάλλοι αντιμετώπισαν τον ικανό στρατιωτικά πατριώτη και ισλαμιστή Αμπντ Αλ Καντέρ στην Αλγερία την δεκαετία του 1830 μέχρι να τον νικήσουν μετά από πολλή προσπάθεια, όπως ακριβώς και οι Γαλλο-Ισπανοί αντιμετώπισαν τον ικανό στρατιωτικά πατριώτη και ισλαμιστή Αμπντ Αλ Καρίμ και πάλι στην Αλγερία την δεκαετία του 1930 μέχρι να τον νικήσουν μετά από πολλή προσπάθεια.

Η σφαγή με παγίδα των Μαμελούκων μπέηδων στην Ακρόπολη της Αίγυπτου από τον Μοχάμεντ Αλί, με κάλεσμα σε δείπνο και σφαγή θυμίζει έντονα το «Black Dinner» στην Σκωτία».

Οι Σαούντ με την κατάληψη της Κρεμάλα, έκαψαν και τα λεγόμενα ιερά δέντρα της περιοχής αυτής, όπως ακριβέ έκανε και ο Καρλομάγνος στην Σαξονία με τα ιερά δέντρα των Σαξόνων.

Ο Τσε Γκεβάρα έλεγε ότι θα πρέπει να γίνουν πολλά Βιετνάμ παγκόσμια για να ηττηθούν οι ΗΠΑ και ο Μπιν Λάντεν πολλά Αφγανιστάν, ενώ και οι δύο συνελήφθησαν ζωντανοί και εκτελέστηκαν απο τους Αμερικάνους.

Ο Αλή Μπέης το 1760 στην Αιγύπτιο, όπως και ο Κλεομένης ο Ναύκρατις πριν από αυτόν, έκαναν τεράστια περιουσία από τους μεγάλους φόρους και τις κατασχέσεις που επέβαλαν στους γηγενείς.

Ο Μπαγκάντι, μέλος από 1990 της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και από το 2000 της Αλ Κάιντα, λόγω κακής όρασης δεν πήγε όπως και ο Χίμλερ για αξιωματικός, αφού δεν έγινε δεκτός στην Στρατιωτική Σχολή εξαιτίας αυτού του προβλήματος του.

Η δολοφονία του εμίρη Ζαχέρ από τον Αλ Ντεζιλί και η παράδοση του κεφαλιού του στον Χασάν Πασά, αντί να τον χαροποιήσει όπως πίστευε ο δολοφόνος του τον εξόργισε, όπως και ο θάνατος του ηρωικού βασιλιά Πύρρου της Ηπείρου, αντί να τον χαροποιήσει τον Αντίγονο Γονατά όπως πίστευε ο γιος τον εξόργισε, όταν ο γιος του, του έφερε το κεφάλι του.

Στην συνέχεια ο Χασάν Πάσας, ο οποίος κοίταζε με σεβασμό το κεφάλι του Ζαχέρ, διέταξε την δολοφονία του δολοφόνου του, ενώ ο Αντίγονος Γονατάς, ο οποίος κοίταζε με σεβασμό το κεφάλι του Πύρρου, μαστίγωσε τον γιο του και τον έδιωξε από την σκηνή του.  

Στην συνέχεια το πτώμα του Αλ Ντεζιλί πετάχτηκε στην θάλασσα του Βοσπόρου, όπως ακριβώς πετάχτηκε στην θάλασσα και το πτώμα του Οθωμανού Σουλτάνου Σελίμ του Γ’ μετά την δολοφονία του από τους Γενίτσαρους.

Η δε ιστορία του ικανού, δολοπλόκου και αδίστακτου εμίρη Ζαχέρ, ο οποίος έχασε πολλές φορές τον θρόνο του από τους Οθωμανούς, αλλά τον ανακατάλαβε με στρατό, και στο τέλος εξοντώθηκε από συνωμοσία του γιου του, θυμίζει κατά πολύ την ιστορία του ικανού, δολοπλόκου και αδίστακτου Μιθριδάτη ΣΤ’ του Ευπάτωρα του Μέγα, του βασιλιά του Πόντου, ο οποίος έχασε πολλές φορές τον θρόνο του από τους Ρωμαίους, αλλά τον ανακατάλαβε με στρατό, και στο τέλος εξοντώθηκε από συνομωσία του γιου του.

Και ο Μοχάμεντ Μπέης της Αιγύπτου εξόντωσε τους εχθρούς του Μαμελούκους με παγίδα που τους έστησε και πέταξε τα πτώματα τους σε ποτάμι, όπως ακριβώς συνέβη και με το πτώμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Βιτέλιου στην Ρώμη όταν αυτός έπεσε από την εξουσία, το οποίο και ρίχτηκε στον Τίβερη ποταμό.

Τόσο ο Σελίμ ο Γ΄, όσο και ο Μαχμούντ ο Β’ προσπάθησαν να φτιάξουν και οι δύο τακτικό στρατό εις βάρος των Γενίτσαρων, ο πρώτος ανεπιτυχές και ο δεύτερος επιτυχώς.

Η ήττα των Αράβων στον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του 1948, ειχε ως συνέπεια να καταρρεύσουν οι φιλελεύθερες εξουσίες στα κράτη αυτών, και οι στρατιωτικοί να πάρουν με πραξικοπήματα την εξουσία σε Συρία (1949), Αίγυπτο (1952), Ιράκ (1958), Υεμένη (1962) και Λιβύη (1969).

[Τα δε έτος 1967 ηττήθηκε και ο Παναραβισμός του Νάσερ μετά την νέα ήττα των Αράβων από τους Ισραηλινούς στον πόλεμο αυτο].

Αντίστοιχα η «Αραβική Άνοιξη», ειχε ως συνέπεια να καταρρεύσουν οι κοσμικές δικτατορικές εξουσίες σε αρκετά  Αραβικά κράτη (Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη) και την θέση αυτών να πάρουν για ένα χρονικό διάστημα ισλαμικά κόμματα.

Τα δε πρώτα Αραβικά κράτη που απέκτησαν σύνταγμα ήταν η Τυνησία και η Αίγυπτος τα έτη 1861 και 1882 αντίστοιχα, ενώ τα κράτη που πραγματοποιήθηκε η Αραβική Άνοιξη ήταν πρώτα η Τυνησία και μετά η Αίγυπτος ξανά. 

Ο Άσαντ Αζμ Πάσας, ο οποίος ήταν μεγάλος γαιοκτήμονας της Δαμασκού, δημιουργούσε τεχνητό λιμό για να κερδοσκοπεί με τα τρόφιμα στην μαύρη αγορά, όπως ακριβώς και ο φίλος και συνεργάτης του Κόμοδου, ο Κλέανδρος δημιούργησε τεχνητό λιμό στην Ρώμη, προκειμένου να δημιουργήσει χάος και να φέρει τις συνθήκες ώστε να πέσει ο Κόμοδος και να ανέλθει ο ίδιος στην εξουσία της Ρώμης (αλλά και για να κερδοσκοπεί ο ίδιος).

Επίσης, ο Άσαντ Αζμ Πάσας, αφαίρεσε από τους ναούς της Δαμασκού τον χρυσό που αυτοί είχαν στα υλικά των κτιρίων τους, καθως και αλλά πολύτιμα υλικά, όπως ακριβώς έκανε στην Αρχαία Αθηνά ο τύραννος Λαχάρης από το χρυσελεφάντινο άγαλμά της «θέας» Αθήνας.

Στην πολιορκία της Αλγερίας το 1541, ο στόλος των Ισπανών βυθίστηκε από θύελλες, όπως ο στόλος των Μογγόλων στην Ιαπωνία με τον τυφώνα «καμικάζι» ή ο στόλος του Ξέρξη στον Άθω παλαιοτέρα.

Ο Δρούζος Φαχρ Αχιάνεν στον Λίβανο, χρησιμοποιούσε όπως και ο Καίσαρας Βοργίας αδίστακτες μεθόδους για να κερδίσει περισσότερα εδάφη και πλούτο (δηλαδή τις λεγόμενες και μακιαβελικές μεθόδους), όμως, στο τέλος αν και αυτός όπως ο Καίσαρας Βοργίας επέκτεινε το κράτος του, στο τέλος ο στρατός του ηττήθηκε από τους Οθωμανούς.

Ο Ντιαρμάτ Μακ Μάρκο έκλεψε την βασίλισσα αλλού βασιλιά, όπως ο Πάρης έκλεψε την βασίλισσά της Σπάρτης Ωραία Ελένη από τον σύζυγο της, τον βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαο.

Ο Χάραλντ Χαντράσα σκοτώθηκε με βέλος στο στήθος, όπως και ο αντίπαλος του Χάρολντ, ο βασιλιάς της Αγγλίας σε διαφορετική μάχη μετά από τον Χαντράσα.

Για την απελευθέρωση του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου ζητήθηκαν λύτρα από τον Αυτοκράτορα της Γερμανίας, όπως και για την απελευθέρωση του Ρεινάλδου Σαντιγιόν από τους Άραβες.

Η Θάτσερ ονομάστηκε «Σιδηρά Κυρία», κατά το πρότυπο του «Σιδηρού Δούκα» του Ουέλινγκτον, λόγω της μεγάλης αποφασιστικότητας της.

Όπως στην σφαγή του Βρανδεμβούργου ο Ντε Τιλλύ ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει στον στρατό του, έτσι και ο Κρόμβελ στην σφαγή του Ουέξφορντ, ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει στον στρατό του.

Ο Ντε Τιλλύ, ήταν τόσο ευσεβής, ώστε τον έλεγαν «καλόγερο με πανοπλία», όπως λέγονταν και για τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά.

Η λεγομένη «πλημύρα της μπύρας» του Λονδίνου το 1814, λόγω ενός ατυχήματος σε ένα εργοστάσιο παρασκευής της, ήταν αντίστοιχη με την τραγωδία της Μελάσας στην Βοστώνη των ΗΠΑ.

Η καταστροφή του θερινού ανάκτορου της Κίνας από τους Αγγλογάλλους στον δεύτερο Πόλεμο του Οπίου, έγινε όταν οι Κινέζοι σκότωσαν τους πρεσβευτές τους, όπως και οι Μογγόλοι εισέβαλαν στην Ιαπωνία και το Βασίλειο των Χορασμίων, όταν οι Ιάπωνες σκότωσαν τους πρεσβευτές τους, και οι Πέρσες στην Ελλάδα όταν οι Αθηναίο και οι Σπαρτιάτες εκαναν ακριβώς το ίδιο. 

Ο Αλφρέδος ο Μέγας έχασε το Βασίλειο του και τον θρόνο του από την εισβολή των Βίκινγκ, έφυγε κυνηγημένος, αλλά άρχισε ανταρτοπόλεμο, νίκησε τους εχθρούς του, αλλά νίκησε τους εχθρούς του στο Γουλίτσες και απελευθέρωσε την χώρα του φέρνοντας την σε μεγάλη ακμή.

Αντίστοιχα, ο Ρόμπερτ Μπρους, έχασε το Βασίλειο του και τον θρόνο του από την εισβολή των Άγγλων, έφυγε κυνηγημένος, αλλά άρχισε ανταρτοπόλεμο, νίκησε τους εχθρούς του, αλλά νίκησε τους εχθρούς του στο Μπάνοκμπερν και απελευθέρωσε την χώρα του φέρνοντας την σε μεγάλη ακμή.

Οι ηγέτες των Χαριστών στην Αγγλία εκτελέστηκαν με κρεμάλα, στραγγαλισμό και ξεντέρισμα, όπως ακριβώς και ο Σκωτσέζος ήρωας Ουίλιαμ Ουάλας.

Η χάρτα των Δασών, η  οποία έδινε δικαίωμα στον λαό να κυνήγα στα βασιλικά δάση, και να γίνεται μία μερική καταπάτηση τους (όπως γινόνταν με τα δημοσιά κτήματα στην Ρώμη από τους πλούσιους και τους φτωχούς Ρωμαίους πριν τους Γράκχους), υπογράφτηκε την ίδια χρονιά με την Μάγκνα Κάρτα, η οποία προσδιόριζε τα δικαιώματα των ευγενών αντίστοιχα.

Το 1001 μ.Χ., οι Άγγλοι διέταξαν την εξόντωση ολων των Βίκινγκ στην Αγγλία, και πολλοί από αυτούς κάηκαν μέσα σε Εκκλησίες (όπως και πολλοί Χριστιανοί από τους Μογγόλους και τους μπολσεβίκους μετέπειτα), όπως ακριβώς το 406 μ.Χ., οι Ρωμαίοι διέταξαν την εξόντωση ολων των Γερμανών στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ο θάνατος της Ελισάβετ της Α΄ προήλθε από την χρήση υδράργυρου στο μακιγιάζ της, όπως ακριβώς και ο θάνατος του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού και του Τσιν Χουάνγκ Τι προήλθε από την χρήση υδράργυρου στα φάρμακα τους.

Η πρώτη σύζυγος του Μεγάλου Ναπολέοντα, η Ιωσηφίνα, τον έπεισε να εισβάλει στην Αϊτή για να σώσει τα κτήματα που η ίδια ειχε εκεί, όπως ακριβώς και η Ασπασία, έπεισε τον Περικλή, να πολεμήσει τα νησιά που ήταν εχθρικά στο νησί καταγωγής της ίδιας, για να εξυπηρετήσει τα συμφερόταν του νησιού της.

Ο πάπας της Ρώμης, με την στέψη του Καρλομάγνου το 800 μ.Χ. ως Αυτοκράτορα ήθελε να οικειοποιηθεί για τον ίδιο το δικαίωμα να στέφει Αυτοκράτορες, ενώ ο Καρλομάγνος να υφαρπάξει την νομιμότητα του Αυτοκρατορικού τίτλου από τους νόμιμους κάτοχους του, τους Βυζαντινούς (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Η δε σφαγή με παγίδα των ευγενειών από τον Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα, με κάλεσμα σε δείπνο και σφαγή θυμίζει έντονα το «Black Dinner» στην Σκωτία.

Ο Χαλίντ Αλ Κούντα της Αλ Κάιντα άλλαζε συνεχώς μεταμφιέσεις σαν στον Ερνστ Σταύρο Μλπόφλεντ του Τζέιμς Μποντ, ενώ έμενε για εάν χρονικό διάστημα στην ίδια πόλη με τον Μοχάμεντ Άττα, το Αμβούργο.

Τόσο ο Τζειμς Κουκ, όσο και ο Μαγγελάνος, αυτοί οι διάσημοι εξερευνητές, σκοτώθηκαν και οι δύο κατά την διάρκεια των ταξιδιών τους.

Από επιληψία έπασχαν πολλές διάσημες ιστορικές προσωπικότητες, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Καίσαρας ή ο Καλιγούλας.

Ο Καίσαρας ήθελε να αποφύγει το λάθος του πατέρα του να επιλέξει λάθος πλευρά στον εμφύλιο και να χάσει, και για τον λόγο αυτό, αντί να επιλέξει μεταξύ Κράσσου και Πομπήιου, προτίμησε να συμπήξεις συμμαχία και με τους δυο, την γνωστή σε όλους μας «Πρώτη Τριανδρία».

Αντίστοιχα και ο Χίτλερ, δεν ήθελε να επαναλάβει το λάθος του διμέτωπου αγώνα σε έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, και για τον λόγο αυτό σύναψε τον Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπερντροπ με τον Στάλιν, έτσι ώστε να πολεμήσει την Δύση χωρίς περισπασμούς, σκεπτόμενος να νικήσει πρώτα εκεί και να στραφεί μετά κατά της ΕΣΣΔ στην Ανατολή.

Ο Τζον Μίλτον, ήταν τυφλός συγγραφέας, όπως και ο Όμηρος.

Η Βασίλεια του Εδουάρδου του Η΄ της Μεγάλης Βρετάνιας το 1936 έληξε την ίδια μέρα με την λήξη της Βασιλείας του Ιάκωβου του Β’ το 1688, στις 11 Δεκέμβρη.

Ο Ερρίκος ο Β΄ της Αγγλίας έκανε δημόσια μετάνοια φορώντας σάκο για τον Τόμας Μπέκετ, όπως έκανε και ο Ερρίκος ο Δ’ της Γερμανίας έναντι του πάπα της Ρώμης.

Σχεδόν 100.000.000 Ινδιάνοι αφανίστηκαν από τους Ευρωπαίους (https://attikanea.blogspot.com/2020/02/100000000.html) και σχεδόν άλλοι τόσοι Αφρικανοί χάθηκαν λόγω του δουλεμπορίου.

Ήταν Οκτώβριος μήνας, καὶ ἦταν ἐκεῖ στὸ Ἀμύνταιο συγκεντρωμένος ὁ στρατός μας. Πῆγαν ἐπὶ σκοποῦ κάποιοι, ποὺ «μᾶς ἀγαπᾶνε πολύ», καὶ κερνοῦσαν τοὺς στρατιῶτες μας κρασί, ἀπὸ τὸ κρασὶ τοῦ Ἀμυνταίου ποὺ φημίζεται. Καὶ τοὺς μέθυσαν. Εἰδοποίησαν κατόπιν τοὺς ἐχθρούς, κ᾿ ἐκεῖνοι ἔκαναν αἰφνιδιασμό. Ὁ στρατός μας δὲν μπόρεσε ν᾿ ἀντισταθῇ. Ἔφτασε πανικόβλητος μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα. Κοντέψαμε νὰ χάσουμε τὴν μάχη.

Τὸ ἴδιο πάθαμε καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία. Γλεντοῦσαν οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ οἱ ἀξιωματικοὶ στὸ Ἀφιὸν Καραχισάρ, μὲ τὶς πόρνες. Καὶ τὴ νύχτα ἔκανε ἐπίθεσι ὁ Κεμάλ. Τοὺς ἔπιασε στὸν ὕπνο καὶ τελείωσε ἡ ἱστορία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_50.html).

Τόσο ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β’, όσο και ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι, έπεσαν από την εξουσία με εσωτερικό πραξικόπημα και εκτελέστηκαν όταν αλλά κράτη στα οποία είχαν εισβάλει οι ίδιοι, νίκησαν τον στρατό τους, εισήλθαν στην Περσία και την Ιταλία, και προέλαυσαν νικηφόρα ως τις πρωτεύουσες αυτών.

Ημιπαράλυτοι ηγέτες και πολιτικοί ήταν ο Στάλιν στο ένα χέρι (όπως επίσης και χωλός, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος ο Χωλός-Χλωρός), καθως και ο Μπελογιάννης, ο Ρούζβελτ στα πόδια του, καθώς και ο Γουλιέλμος, ο Αρχιδούκας της Αυστρίας.

Από δηλητηρίαση με πολώνιο, λέγεται πως πέθαναν, τόσο ο Λιτιβσένκο, ένας πρώην πράκτορας της Ρωσίας και αποστάτης στην Δύση, όσο και το τέως ηγέτης των Παλαιστινίων Γιάσερ Αραφάτ.

Στις 22 Ιουνίου του 1812 και του 1941, πραγματοποιήθηκαν οι εισβολές του Ναπολέοντα και του Χίτλερ στην Ρωσία.

Η εικόνα της Πανάγιας του Καζάν έκανε τον γύρο της Μόσχας με μεγάλη ευλάβεια το 1812 και 1941 κατά την διάρκεια των εισβολών του Ναπολέοντα και του Χίτλερ στην Ρωσία.

Η Θεσσαλονίκη αλώθηκε τρεις φορες τον καιρό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, το 904, το 1.185 και το 1430 μ.Χ.

Ο Καίσαρας και ο Αύγουστος, για να δώσουν εργασία στους ανέργους αγρότες που έρχονταν στην Ρώμη άρχισαν ένα εκτεταμένο κατασκευαστικό πρόγραμμα για να βρουν αυτοί δουλειά ως εργάτες.

Παράλληλα ξεκίνησαν και κατακτητικούς πολέμους στο εξωτερικό για να αποκτήσουν νέα εδάφη και ορυχεία, να δημιουργήσουν στις κατατετμημένες χώρες και να στείλουν τους ανέργους εκεί για να τους δώσουν γη.

Αυτοί οι ηγέτες είχαν και οι δύο ο ένας (ο Καίσαρας) πόλη μεγάλη και άλλος (ο Αύγουστος) μικρότερη πολεμική εμπειρία, ενώ και οι δύο απαίτησαν όταν κέρδισαν κερδίζοντας εμφυλίους πολέμους, εκλογές ή πραξικόπημα την εξουσία στην Ρώμη να λατρεύονται ως δήθεν «θεοί», αλάθητοι και αδιαμαρτύρητα από τους υπηκόους τους.

Αντίστοιχα στην σύγχρονη εποχή, πολλοί αυταρχικοί ηγέτες (π.χ. ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, ο Στάλιν και ο Λένιν) για να δώσουν εργασία στους ανέργους αγρότες ή εργάτες που έρχονταν στις πόλεις των χωρών τους άρχισαν ένα εκτεταμένο κατασκευαστικό πρόγραμμα για να βρουν αυτοί δουλειά ως εργάτες.

Παράλληλα ξεκίνησαν και κατακτητικούς πολέμους στο εξωτερικό για να αποκτήσουν νέα εδάφη και ορυχεία, να δημιουργήσουν στις κατατετμημένες χώρες και να στείλουν τους ανέργους εκεί για να τους δώσουν γη.

Αυτοί οι ηγέτες είχαν άλλοι (ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι) αρκετή και άλλοι (ο Λένιν και ο Στάλιν) καθόλου πολεμική εμπειρία, ενώ και οι δύο απαίτησαν όταν κέρδισαν κερδίζοντας εμφυλίους πολέμους, εκλογές ή πραξικόπημα την εξουσία στις χώρες τους να λατρεύονται ως δήθεν «εκλεκτοί», αλάθητοι και αδιαμαρτύρητα από τους υπηκόους τους.

Δίκες προδοσίας εκαναν τόσο ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος, όσο και ο Σοβιετικός δικτάτορας Στάλιν.

Η αδερφή του Καλιγούλα, η Αγριππίνα η νεότερη, λέγεται πως ήταν έγκυος στον Νέρωνα από τον ίδιο, πριν παντρευτεί τον Δομίτιο Αηνοβάρβο, όπως και η μητέρα του Πτολεμαίου, λέγεται πως ήταν έγκυος στον ίδιο από τον Φίλλιπο τον Β’, πριν παντρευτεί τον Λαγό.

Ο Τιβέριος εξόντωσε τον αρχηγό των πραιτοριανών του Σηιανό, όπως και ο Καλιγούλας εξόντωσε τον αρχηγό των πραιτοριανών του Μάκρωνα, όπως και ο Κλαύδιος εξόντωσε τον αρχηγό τον πραιτοριανών του Κάσσιο Χαιρέα, όπως και ο Νέρωνας εξόντωσε τον αρχηγό των πραιτοριανών του Ρούφο.

Η διαταγή αναστολής της εκτέλεσης της ποινής του Κρίσπο έφτασε αργά, όπως ακριβώς και η διαταγή αναστολής της τιμωρίας των Θεσσαλονικέων υπευθύνων για την εξόντωση κάποιων αξιωματούχων του από τον Μέγα Θεοδόσιο, έφτασε επίσης αργά.

Η ταραχή και η διαταραγμένη προσωπικότητα τόσο του Καλιγούλα και του Ιουλιανού, οφείλεται και στις διώξεις που υπέστησαν αυτοί σε μικρή ηλικία, καθως και στις δολοφονίες των γονέων τους.

Στην συνέχεια, και οι δύο τέθηκαν υπό παρακολούθηση και αργότερα υιοθετήθηκαν από τους δολοφόνους των γονιών τους (τους Αυτοκράτορες Τιβέριο και τον Κωνστάντιο), ενώ και οι δυο πέθαναν βίαια, ενώ στον λίγο χρόνο που κυβέρνησαν, κατέστρεψαν σχεδόν τα κράτη τους και φέρθηκαν τυραννικά και οι δύο.

Στην Σπαρτή τα καχεκτικά παιδιά τα πέταγαν στον Ταϋγέτου, στην Ρώμη τα άφηναν στους δρόμους για να κατέβουν οι λύκοι από τα Απένιννα για να τα φανέ, ενώ στην Μέση Ανατολή τα έδιναν ως ολοκαύτωμα θυσίας στον Μολώχ.

Το ξόανο της «θέας» Αθηνάς στην Τροία, όπως και αυτό του Σαραγιού, λέγεται ότι είχαν πέσει από τον ουρανό.

Στο νεκρομαντείο του Αχέροντα, οι ιερείς του κατέβαζαν με μηχανισμούς αγάλματα «θεών» και έκαναν οι ίδιοι τις φωνές τους από κρυμμένες οπές εντός των τειχών του ναού, ξεγελώντας τους πιστούς (βάζοντας τους να τρώνε με εξαντλητική νηστεία κουκιά και αλλά φαγητά, τα οποία τους έκαναν να βλέπουν παραισθήσεις), από τους οποίους αποκόμιζαν πολλά χρήματα.

Αντίστοιχα και οι ιερείς του Σαράπειου, είχαν αγάλματα στους ναούς τους, τα οποία ήταν κούφια και οι ίδιοι έμπαιναν εντός τους με κρυφές διόδους και καταπακτές και έκαναν ότι τάχα μιλούσαν στους πιστούς που τα επισκεπτόταν, ξεγελώντας τους πιστούς, από τους οποίους αποκόμιζαν πολλά χρήματα.

[Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι ιερείς του Βηλ στον Δανιήλ έμπαιναν από κρυφές διόδους και καταπακτές στον ναό του και έτρωγαν τα φαγητά που υπήρχαν εντός του, λέγοντας ψέματά ότι τάχα τα έτρωγε ο «θεός» τους, ξεγελώντας τους πιστούς και τους μονάρχες τους, από τους οποίους αποκόμιζαν πολλά χρήματα].

Αντίστοιχα και στο ιερό του Απόλλωνα στην Ιεράπολη, οι ιερείς του έκαναν τάχα το άγαλμα του να ανυψώνεται «θαυματουργικά», έχοντας σίδηρο εντός του κεφαλιού του, και έναν κρυμμένο μαγνήτη στο ταβάνι του ναού, τον οποίο χρησιμοποιούσαν όταν έπρεπε για την επίδειξη τους αυτή, ξεγελώντας τους πιστούς, από τους οποίους αποκόμιζαν πολλά χρήματα.

Με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, το οποίο υπογράφτηκε από τους Βορειοηπειρώτες το 1914, ύστερα από πιέσεις και επιμονή του Βενιζέλου, αυτοί στην μεγάλη πλειοψηφία τους εγκατέλειψαν τα σχεδια τους για ένωση με την Ελλάδα, για χάρη μίας «αυτονομίας» (την οποία παραβίαζαν συνεχώς οι Αλβανοί), αν και υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις που συνέχισαν τον αγώνα αυτό.

Αντίστοιχα, με τις Συμφωνία της Ζυρίχης και του Λονδίνου, το οποίο υπογράφτηκε από τους Βορειοηπειρώτες το 1914, ύστερα από πιέσεις και επιμονή του Καραμανλή, αυτοί στην μεγάλη πλειοψηφία τους εγκατέλειψαν τα σχεδια τους για ένωση με την Ελλάδα, για χάρη μίας «ανεξαρτησίας» («κολοβής ψευτο-ανεξαρτησίας» την οποία παραβίαζαν συνεχώς οι Βρετανοί και οι Τούρκοι), αν και υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις που συνέχισαν τον αγώνα αυτό (π.χ. ο Γρίβας).

Ο Κάδμος έκτισε την Θήβα στην Βοιωτία για να θυμάται τις Θήβες της Αιγύπτου, από τις οποίες καταγόταν.

Οι Χαναναίοι είχαν και αυτοί δωδεκάθεο, δικό τους Ηρακλή (τον Μέλκαρτ), δικό τους ορός των «θεών», το Κάσιο Όρος (σαν τον Όλυμπο), καθώς και δικό τους «θεό» με κεραυνό, τον Βάαλ (σαν τον Δία).

Το πτώμα του Καποδίστρια, το ταρίχευσαν και το βάλανε στην Εκκλησία πάνω σε ένα μαρμάρινο υπόβαθρο σκεπασμένο με ένα μαύρο βελούδο με γυάλινο σκέπασμα, όπως και το πτώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου  το ταρίχευσαν και το βάλανε σε χρυσή λάρνακα με γυάλινο σκέπασμα για να το βλέπει ο κόσμος.

Τόσο στην Αρχαία Αθήνα, όσο και στην Αρχαία Ρώμη, αλλά και στον Αμερικανικό Νότο πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, τα 2/3 των κάτοικων των περιοχών αυτών ήταν δούλοι.

Το 1989, με την πτώση των δικτατορικών κομμουνιστικών καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, τόσο στην Ευρώπη, όσο και παγκόσμια, η εξέγερση της πλειοψηφίας του λαού (και κυρίως των φοιτητών) που επιχειρήθηκε στην Κίνα στην Τιεναμέν (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84/), λόγω της παρέμβασης του Κινεζικού στρατού που κατέπνιξε άγρια την εξέγερση αυτή στο αίμα.

Αντίστοιχα, το 2011 με την πτώση των δικτατορικών κοσμικών καθεστώτων, τόσο στην Μέση Ανατολή, όσο και στην Βόρεια Αφρική, η εξέγερση της πλειοψηφίας του λαού που επιχειρήθηκε στο Μπαχρέιν (εκ των οποίων οι περισσότεροι, σχεδόν 60% είναι σιίτες, εν αντιθέσει με την σουνιτική δυναστεία και μειοψηφία που κυβερνά την χώρα αυτή, όπως ακριβώς γίνονταν και στο Ιράκ επί Σαντάμ Χουσεΐν), λόγω της παρέμβασης του κοινοί Αραβικού στρατού (π.χ. Σαουδικής Αραβίας, Κατάρ κ.λ.π.) που κατέπνιξε άγρια την εξέγερση αυτή στο αίμα.

Ο Βασίλειος ο Β’ της δυναστείας των Ρούρικ έχασε τον θρόνο του, τυφλώθηκε και τον ξαναπήρε αργότερα, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Δεσπότη της Ηπείρου και αυτοαναγορευμένο Βυζαντινό Αυτοκράτορα, τον Θεόδωρο Δούκα Κομνηνό.

Ο Όλεγκ Πεσκόφ, ο Ρώσος πιλότος, καταρρίφθηκε από τους Τούρκους το τον Νοέμβρη του 2015 και το πτώμα του σκυλεύτηκε από αυτούς, όπως και τα πτώματα δύο Σύρων πιλοτών που κατέρριψαν οι Τούρκοι τον Φλεβάρη του 2020 στην Ιντλίμπ σκυλευτήκαν και αυτά από τους Τούρκους.

Το Δεκέμβριο του 2016 δολοφονήθηκε ο πρέσβης της Μόσχας στην Άγκυρα, Αντρέι Καρλόφ,  όπως και τον Νοέμβριο του 1938 δολοφονήθηκε ο πρέσβης και Γερμανός διπλωμάτης Ερνστ φομ Ρατ.

Ο Χίτλερ σχεδίαζε να κάψει την Νέα Υόρκη και να την δει να φλέγεται, όπως ακριβώς ο Νέρωνας ήθελε να δει την Ρώμη να καίγεται, εμπνεόμενος εκτός από το μίσος του για τις ΗΠΑ και από την όπερα «Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν» του Βάγκνερ, στο οποίο η Βαλχάλα και οι Γερμανικοί «θεοί» καταστρέφονται και αφανίζονται μέσω φωτιάς στο Ράγκναροκ, το λεγάμενο και «Λυκόφως των θεών».

Υπήρχαν πολλοί Ευρωπαίοι μονάρχες που προώθησαν την μόδα στην Ευρώπη και τις χώρες τους, όπως ο Κάρολος ο Β’ και η Ελισάβετ η Α’ στην Αγγλία, ή Λουδοβίκος ο ΙΔ’, η βασίλισσα Μαρία Αντουανέττα καθώς και η Αυτοκράτειρα Ευγενία στην Γαλλία.

Τα δε ψηλοτάκουνα τα φορούσαν πρώτα οι Πέρσες ιππείς για να μπορούν να «στερεώνονται» καλυτέρα στους αναβολείς τους, ενώ μέσω του Πέρση Σάχη Αμπάς του Α’ του Μέγα αυτά «μεταφέρθηκαν» στην Ευρώπη, οπού χρησιμοποιήθηκαν (και χρησιμοποιούνται) από μονάρχες και γυναίκες της Ηπείρου, τόσο για ύψος, όσο και για εντυπωσιασμό.

Ο Δανός βασιλιάς Κνούτος ο Μέγας, ονομάζονταν από κάποιους «Τρελός βασιλιάς», επειδή πιστεύω ότι μπορούσε να μιλάει και να κάνει τα κύματα να τον υπακούν, ενώ για να φέρει την τάξη στην χωρά του, ο ίδιος ήταν πολύ αιμοχαρής και εξόντωσε πολλούς αντιπάλους του, όπως ακριβώς εκαναν και ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης, ο Άραβας εμίρης Ομάρ Άκτα και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής.

Ο Μίλων από τον Κρότωνα, όταν οι Συβαρίτες επιτέθηκαν στην πόλη του, αυτός φόρεσε μία λεοντή και ένα ρόπαλο, όπως ο Ηρακλής, και τους επιτέθηκε με μανία, νικώντας τους, χάρις στην πολύ μεγάλη φυσική μυϊκή δύναμη που είχε, ενώ οι εχθροί του υποχώρησαν περνώντας τον για τον ίδιο τον Ηρακλή.

Ο ίδιος έκανε πολλά κατορθώματα χάρις στην μεγάλη δύναμη του, ενώ κέρδισε και πολλές φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες το Παγκράτιο και αλλά αθλήματα, αλλά είχε κακό τέλος, όταν προσπάθησε να ανοίξει τις σφήνες ενός δέντρου. Αυτές τότε άνοιξαν και παίδευσαν τα χεριά του μέσα σε αυτό και στην συνέχεια, ενώ ήταν παγιδευμένος, ο Μίλων καταβροχθίστηκε από λύκους της περιοχής.

Αντίστοιχα και ο Πολυγαμίας είχε πολύ μεγάλη φυσική δύναμη έκανε πολλά κατορθώματα χάρις στην μεγάλη φυσική μυϊκή δύναμη του, ενώ κέρδισε και πολλές φορές στους Ολυμπιακούς αγώνες το Παγκράτιο και αλλά αθλήματα, αλλά είχε κακό τέλος, όταν προσπάθησε να σταματήσει τις πέτρες ενός σπηλαίου που έπεσαν πάνω του από σεισμό, αντί να φύγει, με συνέπεια, ο ίδιος να καταπλακωθεί από αυτές.

Τόσο ο Βυζαντινός τύραννος Φωκάς, όσο και ο Γιούνκερ στις μέρες μας, εμφανίζονταν πολύ συχνά στο παλάτι, την Σύγκλητο, τον ιππόδρομο και την Ευρωβουλή αντίστοιχα τύφλα στο μεθύσι.

Οι οκτώ Αμερικανοί αεροπόροι στο νησί Τσίτσι Τζίμα αποκεφαλίστηκαν από τους Ιάπωνες αξιωματικούς, οι οποίοι αποφάσισαν να φάνε το συκώτι ενός εκ των εκτελεσθέντων Αμερικανών τον Σεπτέμβριο του 1944.

Ο νεκρός ξεθάφτηκε και ο στρατιωτικός ιατρός Τεζάκι του άνοιξε το στήθος και έβγαλε το συκώτι. Οι Ιάπωνες έφαγαν πίνοντας σάκε όχι μόνο το συκώτι αλλά και ένα κομμάτι σάρκας, σύμφωνα με μαρτυρία Ιάπωνα στρατιώτη (https://www.pronews.gr/istoria/848868_kanivalismos-ston-v-pp-sitizontan-trogontas-aihmalotoys-sklires-eikones).

Με αντίστοιχο τρόπο, πολλές Αφρικανικές φυλές έτρωγαν το συκώτι των εχθρών τους, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό «απορροφούσαν» το «πνεύμα και την δύναμη τους», όπως ακριβώς έκανε και ο Αμίν Νταντά, ο «χασάπης» δικτάτορας της Ουγκάντα (https://www.mixanitouxronou.gr/amin-ntanta-o-chasapis-diktatoras-tis-ougkanta-ti-fimi-tou-kanivalou-skotose-ekatontades-chiliades-polites-apelase-exafanise-files-ke-katestrepse-ti-chora/).

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α΄ της Ελλάδας παραιτήθηκε το 1923, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή υπέρ του γιου του Γεωργίου του Β’, ελπίζοντας να κερδίσει το δημοψήφισμα ο γιος του για την διατήρηση ή μη της μοναρχίας στην Ελλάδα που θα λάβαινε χώρα το επόμενο έτος. Στο δημοψήφισμα αυτό κέρδισαν οι υποστηρικτές της δημοκρατίας και η βασιλική οικογένεια αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εξοριστεί στο εξωτερικό.

Αντίστοιχα και ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ’ της Ιταλίας παραιτήθηκε το 1946, μετά την ήττα των Ιταλών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέρ του γιου του Γεωργίου του Β’, ελπίζοντας να κερδίσει το δημοψήφισμα ο γιος του για την διατήρηση ή μη της μοναρχίας στην Ιταλία που θα λάβαινε χώρα το ίδιο έτος. Στο δημοψήφισμα αυτό κέρδισαν οι υποστηρικτές της δημοκρατίας και η βασιλική οικογένεια αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εξοριστεί στο εξωτερικό.

Η Ιταλία μπήκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με απόφαση του μονάρχη της Βίκτωρ Εμμανουήλ του Γ’ παρά την θέληση της πλειοψηφίας των πολιτικών και του λαού της, όπως επίσης η Ιταλία μπήκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με απόφαση του μονάρχη της Βίκτωρ Εμμανουήλ του Γ’, καθώς και του δικτάτορα της Μπενίτο Μουσολίνι, παρά την θέληση της πλειοψηφίας των πολιτικών και του λαού της.

Και ήδη από την Αραβική Κατάκτηση της Αιγύπτου υπήρχαν πολλοί Κρυπτοχριστιανοί, όπως και τον καιρό της Τουρκικής Κατάκτησης.

Όταν ο ένδοξος βασιλιάς της Ηπείρου, ο Πυρρός νίκησε τους Ρωμαίους στο Ασκό, είχε τόσες απώλειες, ώστε αναφώνησε στους αξιωματικούς του: «Άλλη μία τέτοια νίκη και θα καταστραφούμε», και από τότε η νίκη του αυτή με τις πολλές απώλειες, ονομάστηκε «Πύρρειος Νίκη».

Αντίστοιχα και όταν κάποτε οι Θηβαίοι νίκησαν τους Αργείους, είχαν τόσες απώλειες, ώστε αναφώνησαν και αυτοί: «Άλλη μία τέτοια νίκη και θα καταστραφούμε», και από τότε η νίκη του αυτή με τις πολλές απώλειες, ονομάστηκε «Καδμεία Νίκη». 

Απόγονοι του Μωάμεθ, όπως και του Τζένκινς Χαν υπάρχουν σε πολλά κράτη στην Ασία, και την Αφρική για τον πρώτο, και μόνο στην Ασία για τον δεύτερο στις μέρες μας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε μία ελαφρά κλίση του κεφαλιού του προς τα αριστερά, και για τον λόγο αυτό όλοι οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί του μιμούταν αυτήν του την κλίση, επειδή τον θαύμαζαν και ήθελαν να του μοιάσουν.

Για τον ίδιο λόγο οι μονάρχες των διάδοχων κρατών της Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλέξανδρου, οι Διάδοχοι, προσπάθησαν να μιμηθούν τον Μέγα Αλέξανδρο στους τρόπους, την εμφάνιση, στα κατορθώματα και στην συμπεριφορά, όπως και πολλοί Ρωμαίοι ηγέτες αργότερα σε μία πράξη που ονομάστηκε «Αλέξανδρου Μίμησης».

Οι Σικελοί ήρθαν στην Σκέλια από την κυρίως Ιταλία με σχεδίες και νίκησαν και υπέταξαν τους Σικανούς κάτοικους της με μάχες όπως ακριβώς εκαναν (και ήρθαν) στην Πελοπόννησο των Αχαιών οι Δωριείς.

Τόσο στον φόνο του τυράννου Ιππάρχου, όσο και του λαοφιλούς Καποδίστρια, ο ένας εκ των δύο δολοφονών τους (οι οποίοι είχαν και στις δύο περιπτώσεις κυρίως προσωπικά παρά πολιτικά κίνητρα εναντίον τους), ο Αρμόδιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης σκοτωθήκαν επιτόπου, ενώ οι άλλοι (ο Αριστογείτων και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης) συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν αργότερα.

Τόσο το 1807, όσο και το 1914 (στην διάρκεια της μάχης της Καλλίπολης), οι Άγγλοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς με τον στόλο τους να διασπάσουν τα οχυρά των Στενών των Δαρδανελίων και να καταλάβουν την Πόλη, αλλά απέτυχαν, χάρις την βοήθεια των εχθρών τους στους Τούρκους (των Γάλλων στην πρώτη και των Γερμανών στην δεύτερη περίπτωση).

Το κόψιμο των Ερμοκοπίδων θεωρήθηκε «κακοσημαδιά» για την εκστρατεία των Αθηναίων στην Σικελία, όπως και η εκδίωξη των σφαγίων από τον βωμό της Αυλίδας (από τους Θηβαίους) για την εκστρατεία του Σπαρτιάτη βασιλιά Αγησίλαου στην Μικρά Ασία.

Το σπουδαίο εξερευνητικό ταξίδι του Πυθέα στην Εσχάτη Θούλη (Ισλανδία) χρηματοδοτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και η πραμάτεια που ο ίδιος έγραψε για αυτό θεωρήθηκε από πολλούς φανταστική αρχικά, όπως έγινε και με τον Μάρκο Πόλο και το ταξίδι του στην Ισπανία και το βιβλίο του (τον οποίον είχαν χρηματοδοτήσει οι Βενετοί), καθώς και τον Χριστόφορο Κολόμβο (τον οποίο χρηματοδοτήσαν οι Ισπανοί μονάρχες).

Ο Πέρσης βασιλιάς Αρταξέρξης πληγώθηκε ελαφρά όπως λέγεται από τον αδερφό του, τον Κυρό τον Νεότερο στο πόδι στην μάχη στα Κούναξα, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος από τον Δαρείο τον Γ’ στην Ισσό.

Ο Αγελαίος πρότεινε κοινή ειρήνη των Ελλήνων της κυρίως Ελλάδας έναντι της κοινής για αυτούς απειλής από την Δύση (των Ρωμαίων), όπως και ο Ερμοκράτης πρότεινε κοινή ειρήνη των Ελλήνων της Σικελίας έναντι της κοινής για αυτούς απειλής από την Ανατολή (των Αθηναίων).

Από την Αρχαιότητα οπλοφορούσαν οι Λόκροι, οι Αιτωλοί και οι Ακαρνάνες, όπως οι Κρητικοί στην νεότερη εποχή.

Στην μάχη της Μαγνησίας, ο Αντίοχος ο Γ’ νίκησε το αντίπαλο ιππικό στο πεδίο της μάχης, απομακρύνθηκε όμως πολύ από το πεδίο αυτό και ο υπόλοιπος στρατός πίσω του νικήθηκε.

Αντίστοιχα, στην μάχη του Ισθμού, ο Αριστέας νίκησε το αντίπαλο ιππικό στο πεδίο της μάχης, απομακρύνθηκε όμως πολύ από το πεδίο αυτό και ο υπόλοιπος στρατός πίσω του νικήθηκε.

Το πραξικόπημα των ολιγαρχικών (των 400) το 411 π.Χ. στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε από τις συνωμοτικές συμμορίες-εταιρείες των ολιγαρχικών με την βοήθεια και «παρακίνηση» των Περσών από το εξωτερικό εν μέσω πολέμου και μετά από μία μεγάλη ήττα των Αθηναίων (στην Σικελία).

Το πραξικόπημα αυτό το διεύθυναν οι Αντιφώντας, Πείσανδρος και Θηραμένης, αλλά τελικά και αυτό το καθεστώς έπεσε εν μέσω πολέμου (όπως έγινε με το καθεστώς Κερένσκι στην Ρωσία, το οποίο εγκαθιδρύθηκε και έπεσε εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), και αντικαταστάθηκε από άλλο.

[Αντίστοιχα, το πραξικόπημα των μπολσεβίκων το 1917 μ.Χ. στην Ρωσία πραγματοποιήθηκε από το συνωμοτικό κομουνιστικό «κόμμα» με την βοήθεια και «παρακίνηση» των Γερμανών από το εξωτερικό εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά από μεγάλες ήττες των Ρώσων, υπό την διεύθυνση των Λένιν, Τρότσκι και Στάλιν (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html)].

Επίσης, η πτώση του καθεστώτος των 400 (μέσω ενός ολιγόχρονου αποτυχημένου αιματηρού πραξικοπήματος) από τον οπορτουνιστή και πρώην «ολιγαρχικό» Αλκιβιάδη, μοιάζει και με την πτώση της ΕΣΣΔ μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ από την KGB, το οποίο απείχε χάρις στην βοήθεια του οπορτουνιστή και πρώην κομμουνιστή Γιέλτσιν.

Η δε πτώση των 400 το 411 π.Χ. στην Αθήνα, οι οποίοι έσφαζαν τους πολιτικούς τους αντίπαλους και τους τρομοκρατούσαν με μαχαιριά στην τότε «Βουλή», θυμιζει κατά πολύ το καθεστώς της Τρομοκρατίας και την πτώση του στην Γαλλία του Ροβεσπιέρου (το οποίο εγκαθιδρύθηκε και αυτό εν μέσω πολέμου), το οποίο έσφαζε τους πολιτικούς τους αντίπαλους και τους τρομοκρατούσε με μαχαιριά στην τότε «Βουλή».

Μία νεροποντή στις Πλαταιές εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου εμπόδισε τους Θηβαίους να ενισχύσουν έγκαιρα τον στρατό τους που είχε ήδη εισέλθει σε πόλη αυτή, όπως ακριβώς και μία νεροποντή στον δρόμο προς την Αλεσία εμπόδισε τους Γαλάτες να ενισχύσουν στρατό τους που είχε ήδη εισέλθει σε πόλη αυτή υπό την ηγεσία του Βερκικεντορίξ.

Για τον λιμό των Αθηναίων το 429 π.Χ. λέγεται ότι αυτός αρχικά ξεκίνησε από την Αιθιοπία της Αφρικής (σημερινό Σουδάν), εξαπλώθηκε σε Αίγυπτο, Λιβύη και Περσία και μετά στην Αθήνα, με αποτέλεσμα χιλιάδες βίαιους θανάτους, έκκληση των ηθών, μείωση του πληθυσμού, μείωση πίστης σε θεούς και πολλές παρανομίες και φόνους από φόβο ή αδιαντροπιά.

Αντίστοιχα για την Μαύρη Πανώλη στον Μεσαίωνα, λέγεται ότι αυτή αρχικά ξεκίνησε από την Μογγολία της Ασίας, εξαπλώθηκε σε Κίνα, Περσία και Κριμαία και μετά στην Δυτική Ευρώπη, με αποτέλεσμα εκατομμύρια βίαιους θανάτους, έκκληση των ηθών, μείωση του πληθυσμού, μείωση πίστης στον Θεό και πολλές παρανομίες και φόνους από φόβο ή αδιαντροπιά.

Οι Αθηναίοι εξόντωσαν χωρίς δική τον πρεσβευτή της Σπάρτης Αριστέα και έριξαν το πτώμα του σε ένα πηγάδι (επειδή οι Σπαρτιάτες είχαν εκτελέσει και αυτοί χωρίς δική μερικούς Αθηναίους εμπόρους που έπιασαν), όπως ακριβώς εκαναν και οι μπολσεβίκοι του Λένιν με τα πτώματα της βασιλικής οικογένειας των Ρωμανόφ.

Οι ηρωικοί πάντα Έλληνες Μακεδόνες, κατάφεραν να εκδιώξουν από το Βασίλειο τους, τους βάρβαρους Θράκες του Σιτάρκη (ο οποίος αργότερα σκοτώθηκε σε μάχη) με ικανό ανταρτοπόλεμο υπό την διοίκηση του ικανού βασιλιά τους Περδίκα.

Αργότερα, οι πάντα ηρωικοί Έλληνες Μακεδόνες, κατάφεραν να εκδιώξουν από το Βασίλειο τους, τους βάρβαρους Γαλάτες του Βρέννου (ο οποίος αργότερα σκοτώθηκε σε μάχη) με ικανό ανταρτοπόλεμο υπό την διοίκηση του ικανού στρατηγού τους Σωσθένη (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_29.html).

Η ηρωική έξοδος των κάτοικων των Πλαταιών έναντι των Σπαρτιατών και των Θηβαίων που τους πολιορκούσαν εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να σωθούν παίρνοντας αιφνιδιαστικά και πολεμώντας εν μέσω των εχθρών τους, όμως όσοι δεν κατάφεραν να φύγουν σκοτωθήκαν αργότερα μέσα στην πόλη τους.

Ομοίως, κατά την πολιορκία του Μεσολογγίου, η ηρωική έξοδος των κάτοικων του έναντι των Τούρκων και των Αιγυπτίων που τους πολιορκούσαν εν μέσω του Πολέμου της Εθνεγερσίας το 1821, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να σωθούν παίρνοντας αιφνιδιαστικά και πολεμώντας εν μέσω των εχθρών τους, όμως όσοι δεν κατάφεραν να φύγουν σκοτωθήκαν αργότερα μέσα στην πόλη τους.

Οι Σπαρτιάτες με «προτροπή» των Θηβαίων κατέστρεψαν την πόλη των Πλαταιών, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος με «προτροπή» των στρατιωτών των Πλαταιών και του Ορχομενού (οι οποίοι ήθελαν να εκδικηθούν την Θήβα για την καταστροφή των δικών τους πόλεων), κατέστρεψε την πόλη των Θηβών.

Οι ολιγαρχικοί της Κέρκυρας μετά την πρώτη ήττα τους στον Κερκυραϊκό εμφύλιο, κατέλαβαν την παρακείμενη σε αυτή Ακτή και εφάρμοσαν πειρατεία και αποκλεισμό σε Κέρκυρα, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών Κερκυραίων από πείνα.

Αντίστοιχα και ο Σέξτος Πομπήιος, μετά την πρώτη ήττα του στον Ρωμαϊκό εμφύλιο, κατέλαβε την νήσο της Σικελίας και εφάρμοσε πειρατεία και αποκλεισμό στην Ρώμη, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών Ρωμαίων από πείνα.

Ο θάνατος του Πειθία στην Κέρκυρα, έγινε με την χρήση στιλέτων εκ μέρους των ολιγαρχικών αντιπάλων του μέσα στην Βουλή, ενώ αν και αυτοί για ένα διάστημα κράτησαν την εξουσία, σύντομα εκδιωχθήκαν και ακολουθήσε ένας βίαιος μακρόχρονος εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος είχε ως συνέπεια την πλήρη εξόντωση των ολιγαρχικών.

Αντίστοιχα, ο θάνατος του Καίσαρα στην Ρώμη, έγινε με την χρήση στιλέτων εκ μέρους των ολιγαρχικών αντιπάλων του μέσα στην Βουλή, ενώ αν και αυτοί για ένα διάστημα κράτησαν την εξουσία, σύντομα εκδιωχθήκαν και ακολουθήσε ένας βίαιος μακρόχρονος εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος είχε ως συνέπεια την πλήρη εξόντωση των ολιγαρχικών.

Στο τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Κέρκυρα, οι ολιγαρχικοί κατέφυγαν σε ένα οίκημα και οι εχθροί τους αφαίρεσαν την στέγη του και τους εξόντωσαν ρίχνοντας τους από πάνω πέτρες και κεραμιδιά, με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που πέθανε ο Αντίοχος ο Γ’ ο Μέγας στην Ελιμεία (με την διαφορά ότι αυτός σκοτώθηκε από πέτρες).

Επίσης, οι ολιγαρχικοί της Κέρκυρας έκαψαν τα πλοία τους λίγο πριν από την τελική μάχη έναντι των αντιπάλων τους, όπως ακριβώς έκανε και ο Κόρτες στο Μεξικό, θάλλοντας με τον τρόπο αυτόν να δείξουν την αποφασιστικότητα τους να νικήσουν ή να πεθάνουν χωρίς άλλη διέξοδο διαφυγής για αυτούς.

Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Άγης πριν την μάχη της Τελείας, άλλαξε την ροή του ποταμού της περιοχής για να διψάσει τους εχθρούς του, όπως ακριβώς έκανε και ο Ταμερλάνος πριν από την μάχη της Άγκυρας.

Ο Βοιωτάρχη Παγόνδας στο Δήλιο αν και μειοψηφούσε αρχικά έπεισε τους υπολοίπους Θηβαίους στρατηγούς να μείνουν και να δώσουν μάχη έναντι των εχθρών τους και εφαρμόζοντας για πρώτη φορά την τακτική της Λοξής Φάλαγγας, τους κατανίκησε.

Αντίστοιχα παλαιοτέρα, ο σπουδαίος Αθηναίος στρατηγός Μιλτιάδης στον Μαραθώνα, αν και μειοψηφούσε αρχικά έπεισε τους υπολοίπους Αθηναίους στρατηγούς να μείνουν και να δώσουν μάχη έναντι των εχθρών τους και εφαρμόζοντας για πρώτη φορά το γνωστό του τακτικό στρατήγημα, τους κατανίκησε.

Οι σεισμοί στον Ισθμό εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου προκάλεσαν «τράβηγμα» της Θάλασσας αρχικά και μετά Τσουνάμι που έπεσε με ορμή και βύθισε (μερικώς ή ολικώς) τους Πρόβιους Εύβοιας και την νήσο της Αταλάντης, όπως ακριβώς έγινε στην Αρχαία Κρήτη με την έκρηξη του Ηφαίστειου της Θήρας ή στην εποχή μας με το Τσουνάμι στην Ανατολική Ασία το 2004 ή την Πυρηνική καταστροφή στην Φουκοσίμα το 2011. 

Οι Σπαρτιάτες στην νήσο Σφακτηρία έπαθαν ότι και στις Θερμοπύλες, αφού περικυκλώθηκαν από έναν στρατό «τοξοτών» από ένα κρυφό πέρασμα και αποδεκατίστηκαν από τα βέλη τους.

Ο βασιλιάς των Ηδωνών Πιττακός δολοφονήθηκε από συνωμοσία της γυναίκας και των γιων του, όπως ακριβώς και ο τύραννος των Φέρων Αλέξανδρος δολοφονήθηκε από συνωμοσία της γυναίκας και των γιων του.

Οι στρατιώτες του Βρασίδα κατέλαβαν αιφνιδιαστικά και εν μέσω νύκτας τα τείχη αρχικά (εξοντώνοντας τους φρουρούς τους) και στην συνέχεια την πόλη της Τυρήνης, όπως ακριβώς και οι στρατιώτες του Μαρκέλου κατέλαβαν αιφνιδιαστικά και εν μέσω νύκτας τα τείχη αρχικά (εξοντώνοντας τους φρουρούς τους) και στην συνέχεια την πόλη των Συρακουσών.

Στον βασιλιά Άγη, η Βουλή της Σπάρτης του απαγόρευσε εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου να οδηγεί τον στρατό του σε πόλεμο χωρίς την άδεια της, όπως ακριβώς στις μέρες μας η Βουλή των ΗΠΑ απαγόρευσε στον Αμερικανο Πρόεδρο Τραμπ να οδηγεί τον στρατό της χωράς σε πόλεμο με το Ιράν χωρίς την άδεια της.

Οι ίδιοι οι Αρχαίοι Ρωμαίοι συγκλητικοί με μεγάλη υπερηφάνεια δήλωναν δημόσια ότι η Αρχαία Ρώμη, είναι η Βαβυλώνα.

Πριν τον Τρωικό Πόλεμο, τόσο οι Έλληνες, όσο και οι Φοίνικες, όπως και οι Ετρούσκοι, λόγω «πολυκοσμίας» και φτώχειας στις χώρες τους, όσο και για να αποκτήσουν σκλάβους, εδάφη και για λάφυρα έγιναν πειρατές και καμάρωναν για αυτό γράφοντας και εγκωμιαστικές ιστορίες για τα «κατορθώματα» τους αυτά, όπως έκαναν και οι Σκανδιναβοί Βίκινγκ πειρατές, για τους οποίους γράφονταν οι «Σάγκας» τους.

Τόσο ο ιστορικός Θουκυδίδης, ο Αλκιβιάδης, καθώς και ο τύραννος Πεισίστρατος, είχαν κτήματα και χρυσωρυχεία στην Θράκη.

Οι Τούρκοι στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας πωλούσαν Ελληνικό κρέας στα τσιγκέλια των κρεοπωλείων τους στην Σμύρνη, το οποίο έτρωγαν και Τούρκοι στρατιώτες (http://ellinikoforoum.blogspot.com/2015/06/blog-post_97.html , https://olympia.gr/2010/07/02/marseil/), όπως ακριβώς και η ΤΣΕΚΑ του Λένιν πωλούσε κρέας νεκρών ανθρώπων που είχε εκτελέσει στον Ρωσικό λαό, δήθεν ως κρέας ζώων.

Τα στρατεύματα των ΗΠΑ μετά την εκδίωξη των Ιρακινών από το Κουβέιτ το 1991 σταμάτησαν την προέλαση τους προς την Βαγδάτη ξαφνικά με συνέπεια οι Ιρακινοί Σιίτες και οι Κούρδοι που εξεγέρθηκαν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν να σφαγιαστούν από τα στρατεύματα του, αφού έμειναν χωρίς βοήθεια.

Αντίστοιχα, τα σοβιετικά  στρατεύματα μετά την εκδίωξη των Γερμανών από την ΕΣΣΔ το 1944 σταμάτησαν την προέλαση τους προς την Βαρσοβία ξαφνικά με συνέπεια οι Πολωνοί που εξεγέρθηκαν κατά των Γερμανών να σφαγιαστούν από τα στρατεύματα τους, αφού έμειναν χωρίς βοήθεια.

Ο λεγόμενος και «Πρώτος πραγματικός Παγκόσμιος Πόλεμος», ο Επταετής Πόλεμος, ο οποίος και ξεκίνησε το 1756 μετά από την επίθεση των Πρώσων-Γερμανών του Φρειδερίκου του Μέγα στην Σαξονία, και εξαπλώθηκε γοργά εκτός από την Ευρώπη, στην Αμερική, στην Ασία και την Αφρική, ήταν συνέπεια του ρεβανσισμού των Αυστριακών έναντι των Πρώσων, όπως και του παγκοσμίου Γαλλοαγγλικού ανταγωνισμού για τις αποικίες και τον στόλο.

Λίγο δε πριν την λήξη του πολέμου αυτού, η Πρωσία γλίτωσε την ήττα, χάρις στην αλλαγή ηγεσίας στην Ρωσία, όταν με τον θάνατο της Τσαρίνας Ελισάβετ την διαδέχτηκε ο Ρωσόφιλος και θαυμαστής του Μέγα Φρειδερίκου Τσάρος Πέτρος ο Γ’.

Ο οποίος όταν ανέλαβε την εξουσία στην Ρωσία απέσυρε την Ρωσία από τον πόλεμο και έτσι ο Φρειδερίκος ο Μέγας γλίτωσε τον διμέτωπο πόλεμο και μετακίνησε όλες τις δυνάμεις που είχε στην Ανατολή στην Δύση, πολιτική που διατηρήθηκε και μετά το πραξικόπημα και την θανάτωση του Πέτρου από την σύζυγο του Αικατερίνη την Μεγάλη.

Αντίστοιχα, ο «Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος», ο οποίος και ξεκίνησε το 1756 μετά από την επίθεση των Αυστριακών και των Γερμανών του Γερμανού Κάιζερ Β’ στην Σερβία, και εξαπλώθηκε γοργά εκτός από την Ευρώπη, στην Αμερική, στην Ασία και την Αφρική, ήταν συνέπεια του ρεβανσισμού των Γάλλων έναντι των Γερμανών-Πρώσων, όπως και του παγκοσμίου Γερμανοβρετανικού ανταγωνισμού για τις αποικίες και τον στόλο.

Λίγο δε πριν την λήξη του πολέμου αυτού, η Γερμανία γλίτωσε προσωρινά την ήττα, χάρις στην αλλαγή ηγεσίας στην Ρωσία, όταν με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων του Λένιν στην χώρα αυτή (το οποίο χρηματοδότησαν οι Γερμανοί-http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Οι οποίοι στην συνέχεια εκτέλεσαν τον Ρώσο Τσάρο Νικόλαο και την οικογένεια του και όταν ανέλαβαν την εξουσία στην Ρωσία απέσυραν την Ρωσία από τον πόλεμο και έτσι ο Κάιζερ γλίτωσε τον διμέτωπο πόλεμο και μετακίνησε όλες τις δυνάμεις που είχε στην Ανατολή στην Δύση.

Διμέτωπο πόλεμο αντιμετώπισε και ο Γερμανός Χίτλερ, εκτός από τον επίσης Γερμανό Μέγα Φρειδερίκο (έχοντας και οι δύο αντιπάλους τους τους Ρώσους και τους Γάλλους στους πολέμους που ξεκίνησαν), ενώ μετά την κατάληψη του Βερολίνου από τους Ρώσους ο Μέγας Φρειδερίκος σκέφτονταν έντονα να αυτοκτονήσει, κάτι που ο Χίτλερ έπραξε λίγο πριν την κατάληψη του Βερολίνου από τους Ρώσους.

Οι γερμανικής καταγωγής βασίλισσες της Ρωσίας και της Ελλάδας εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αλεξάνδρα και η Σοφία, κατηγορήθηκαν και οι δύο ότι έδρασαν σαν πράκτορες της Γερμανίας (από την οποία και κατάγονταν) και όχι των κρατών των οποίων ήταν βασίλισσες.

Με συνέπεια οι χώρες στις οποίες ηγεμόνευαν να ηττηθούν ή να υποστούν τεράστιες καταστροφές και εξεγέρσεις στον πόλεμο αυτό, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα οι σύζυγοι μονάρχες τους, ο Τσάρος Νικόλαος και ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος να χάσουν την εξουσία τους, ενώ οι δυναστείες εκθρονίστηκαν λίγο αργότερα.  

Χρήση φθορίου έγινε από τους Χίτλερ και Στάλιν για βιολογικό πόλεμο και καταστολή των Πολωνών το 1939, όπως ακριβώς οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν χημικά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στους εχθρούς τους, όπως και οι Βρετανοί για παρεμφερείς λογούς για την καταστολή διαδηλώσεων στο Ιράκ.

Ο Αφγανός πολέμαρχος Μασούντ (γνωστός και ως «Λέων του Παντζίρ» ή «Αφγανός Τσε Γκεβάρα»), ήταν ένας ικανός πολιτικός, διπλωμάτης και στρατιωτικός ηγέτης, ο οποίος κατάφερε με τον επιτυχή ανταρτοπόλεμο του να διώξει τους Σοβιετικούς από το Αφγανιστάν, αλλά μετέπειτα δολοφονήθηκε από συμπατριώτες του (Ταλιμπάν και μέλη της Αλ Κάιντα), στον αιματηρό αγώνα για την εξουσία που ακολούθησε στην χώρα αυτή (https://slpress.gr/idees/o-afganos-tse-poy-proeidopoiise-ti-dysi-gia-tin-11-septemvriou/).

Ακριβώς ότι δηλαδή έπαθαν και οι ικανοί στρατιωτικοί, πολιτικοί ηγέτες και διπλωμάτες Αρμίνιος (στην Αρχαία Γερμανία) και Βαριάθος (στην Αρχαία Ισπανία), οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους συμπατριώτες τους, παρόλο που είχαν και αυτοί καταφέρει με επιτυχή ανταρτοπόλεμο του να διώξουν τους Ρωμαίους από τι χώρες τους, στον αιματηρό αγώνα για την εξουσία που ακολούθησε στα κράτη αυτά.

Ο αιματοβαμμένος Αφγανός πολέμαρχος και αντισοβιετικός διοικητής ανταρτών Γκουλμπουντίν Χεκματιάρ, σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους στην διάρκεια του εμφύλιου πολέμου του 1992-1996 στο Αφγανιστάν και απέκτησε το προσωνύμιο του «χασάπη της Καμπούλ».

Για παρεμφερείς λόγους και ο Πομπήιος ο Μέγας για τις σφαγές που διέπραξε στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των ισχυρών και δυναμικών Ρωμαίων στρατηγών Μάριου και Πομπήιου, ονομάστηκε «Ο έφηβος χασάπης».

Οι δικτάτορες της Λιβύης και του Αφγανιστάν, Νατζιμπουλάχ και Καντάφι, εκτελέστηκαν με μία σφαίρα στο κεφάλι και οι δύο από τους ισλαμιστές εχθρούς τους, ενώ μαζί τους, εκτελέστηκαν και ένας γιος του πρώτου και ο αδερφός του δευτέρου, ενώ στην συνέχεια τα πτώματα τους διαπομπεύτηκαν στους δρόμους της Σύρτης και της Καμπούλ.

Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες Βασίλειος ο Β’ ο Βουλγαροκτόνος, ο Μιχαήλ ο Γ’ και ο Κωνσταντίνος ο Ζ’, ονομάστηκαν όλοι τους Πορφυρογέννητοι.

Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες Κωνστάντιος και Ουάλης, αν και αρχικά ήταν Ορθόδοξοι, επηρεάστηκαν από τις αρεαινές συζύγους τους, την Ευσεβία και την Δομνίκη αντίστοιχα και στράφηκαν ενάντια στην Ορθοδοξία και την δίωξαν άγρια.

Ο τελευταίος Έλληνας Δεσπότης της Ηπείρου, ο Θωμάς Άγγελος, δολοφονήθηκε και έχασε τον θρόνο του από έναν άλλο επίσης Θωμά, τον Θωμά Ορσίνι.

Τόσο ο ένδοξος Βυζαντινος στρατηγός Βελισάριος, ο οποίος ανακατέλαβε και απελευθέρωσε την Καρχηδόνα και την Ιταλία για την Βυζαντινη Αυτοκρατορία, όπως και ο ένδοξος στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος, ο οποίος ο οποίος ανακατέλαβε και απελευθέρωσε την Πόλη για την Βυζαντινη Αυτοκρατορία και οι δύο στην συνέχεια φθονήθηκαν και διωχθήκαν.

«Παρθένα βασίλισσα», ονομάστηκε τόσο η Πουλχερία στην Ρωμανία, όσο και η Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας.

Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορας Κώνστας και Ρωμανός ο Γ’ δολοφονήθηκαν και οι δύο μέσα σε λουτρό, όπως ακριβώς παλαιοτέρα και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Β΄ ήταν τραυλός, όπως όπως ακριβώς παλαιοτέρα και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κλαύδιος.

Τόσο ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ζήνων, όσο και η Ελίζαμπεθ Μπάθορυ της Ουγγαρίας, θάφτηκαν και οι δύο ζωντανοί για τα εγκλήματα τους.

Η Βυζαντινές πριγκίπισσές Σοφία και Άννα έγιναν και οι δύο βασίλισσές της Ρωσίας, όπως και η κόρη του Δημήτριου Παλαιολόγου Ελένη, βασίλισσά της Τουρκίας.

Ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Λέων ο Α’ απαγόρευε την Κυριακή στην Πόλη τους χορούς, τις αγορές και τις πωλήσεις, όπως ακριβώς κάνουν και οι Άγγλοι στις μέρες μας στην Αγγλία.

Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες Θεόδωρος ο Α΄ Λάσκαρης και Ιωάννης Βατάτζης, νίκησαν σε μονομαχία τους Τούρκους Σουλτάνους Καϊχοσχρόη και Αζατίνη αντίστοιχα.

Ο ένδοξος Βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος έφερε αιχμάλωτο στην Πόλη τον Βάνδαλο βασιλιά Γελίμερο και την οικογένεια του και τέλεσε θρίαμβο, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Βυζαντινός στρατηγός και μετέπειτα Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς έφερε αιχμάλωτο στην Πόλη τον εμίρη της Κρήτης Αμπντ αλ-Αζίζ ιμπν Σαέμπ και τέλεσε θρίαμβο.

Τα παιδιά των Βυζαντινών Αυτοκράτορων Μαυρικίου, Δαβίδ του Β’ του Κομνηνού, καθως και του Δούκα Νοταρά σφαγιάστηκαν μπροστά στα μάτια τους πριν εκτελεστούν και οι ίδιοι στην συνέχεια ύστερα από διαταγή του τυράννου Φωκά και του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή αντίστοιχα.

Τα πτώματα του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Ε’ και του Ρασπούτιν, ξεφτήσαν και τα δύο μετά θάνατον και κάηκαν.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων ο Ε’, όπως και ο Τζον Κόμυν δολοφονήθηκαν και οι δύο μέσα σε Εκκλησία, από τους εχθρούς τους (τους υποστηρικτές του Μιχαήλ του Β’ του Τραυλού και τον Ρόμπερτ Μπρους αντίστοιχα).

Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες Ηρακλέωνας και Ιουστινιανός ο Β΄, ρινοτομήθηκαν και οι δύο και εξορίστηκαν για να μην μπορούν να διεκδικήσουν ξανά τον θρόνο.

Τόσο ο Αρχιμήδης, όσο και ο Καλλίνικος κατάφεραν και οι δύο με τις εκπληκτικές εφευρέσεις που επινόησαν να κατακάψουν τους εχθρικούς για τις Συρακούσες και την Πόλη στόλους (των Ρωμαίων και των Αράβων αντίστοιχα), ο μεν πρώτος με ηλιακά κάτοπτρα και ο δεύτερος με το Υγρό Πυρ.

Ο Μανουήλ ο Β’, όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος λίγο πριν πεθάνουν μοίρασαν την εξουσία στα παιδιά τους, ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ αυτών.

Τόσο ο Γαριβάλδης, όσο και ο Λούθηρος, προκειμένου να επιτυχουν τους στόχους τους (ο ένας την ένωση της Σικελίας με την υποκλοπή Ιταλία και ο άλλος για να δεχθούν πολλοί Γερμανοί ηγεμόνες το προτεσταντικό-λουθηρανικό δόγμα του), στράφηκαν και οι δύο με μανία ενάντια στους χωρικούς που αρχικά τους υποστήριξαν.

Με αντάλλαγμα πάντα την διατήρηση του Status Quo από τους μεγάλους γαιοκτήμονες και την υποστηρικτή τους για τα σχεδια τους, βοήθησαν να πνίγουν οι εξεγέρσεις των χωρικών στο αίμα.

Η Μόσχα επί Ψυχρού Πολέμου και επιώ διοίκησης του Στάλιν, λόγω της μεγάλης (ιδεολογικής και πολιτικής) επιρροής που είχε στα κομμουνιστικά κράτη και τα κομμουνιστικά κόμματα παγκόσμια, ονομαζόταν και «Το κόκκινο Βατικανό».

Στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο των ετών 1946-1949, οι Αλβανοί, οι Βουλγάροι και οι Γιουγκοσλάβοι στήριξαν τον ΔΣΕ με όπλα, καταφύγια-βάσεις, μισθοφόρους και χρήματα, με αντάλλαγμα από αυτόν εάν νικούσε στον Εμφύλιο να δώσει στους μεν Αλβανούς την πάντα Ελληνική Ήπειρο και στους Βουλγάρους και Γιουγκοσλάβους την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας για να την μοιραστούν μεταξύ τους.

Ο Ριχάρδος Νέβιλ, ο δολοπλόκος Δούκας του Γουόρικ λόγω ομίχλης έχασε την τελική για τον ίδιο μάχη του Μπάρνετ στον Πόλεμο των Ροδών και σκοτώθηκε, όπως ακριβώς και ο Μεγάλος Οθωμανός Βεζίρης Ρεζί Μεχμέτ λόγω ομίχλης έχασε την μάχη του Ικονίου από τον Ιμπραήμ και συνελήφθη αιχμάλωτος.

Έως τον 17^ο Αιώνα μετά Χριστόν η λέξη Έλληνας σήμαινε ειδωλολάτρης, ενώ η λέξη Τούρκος ως τον 19^ο Αιώνα, σήμαινε βάρβαρος, αμόρφωτος (κατά παράδοξο τρόπο από τους ιδίους τους Τούρκους) ή νομάς κτηνοτρόφος, μουσουλμάνος ή τουρκογενής.

Ο Μεχμέτ Αλί το 1840, και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκιδών το 168 π.Χ., αναγκάστηκαν μετά από τελεσίγραφο των Δυτικών-Ρώσων και των Ρωμαίων αντίστοιχα, να εκκενώσουν την Συρία ο πρώτος και την Αίγυπτο ο δεύτερος, με την απειλή ότι αν δεν το έπρατταν οι Δυτικοί-Ρώσοι και οι Ρωμαίοι θα εισέβαλαν στα κυρίως κράτη τους (δηλαδή την Αίγυπτο και την Συρία αντίστοιχα).

Μετά δε την οριστική του ήττα το 1840 ο Μεχμέτ Αλί από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης (π.χ. την Μεγάλη Βρετανία) και την Ρωσία (http://lithosfotos.blogspot.com/2016/04/1831-1839.html), αναγκάστηκε να δεχθεί την υποτέλεια στον Οθωμανό Σουλτάνο, να πληρώσει μεγάλη πολεμική αποζημίωση, να αποσυρθεί από τα εδάφη που ειχε καταλάβει από τους Οθωμανούς, να μειώσει τον στρατό του και να μην έχει στόλο.

Αντίστοιχα μετά την οριστική ήττα του στην Μαγνήσια από τους Ρωμαίους το 190 π.Χ., ο Αντίοχος ο Γ’ ο Μέγας των Σελευκίδων, αναγκάστηκε και αυτός να δεχθεί την υποτέλεια στην Ρώμη, να πληρώσει μεγάλη πολεμική αποζημίωση, να αποσυρθεί από τα εδάφη που ειχε καταλάβει από στην Μικρά Ασία και την Ευρώπη, να μειώσει τον στρατό του και να μην έχει στόλο.

Οι Γάλλοι, τοσο επί Ρισελιέ το 1648, όσο και επί Καρόλου Ντε Γκολ το 1945, φρόντισαν να διαιρέσουν κρατικά την Γερμανία, έτσι ώστε αυτή να μην μπορεί όπως κάθε φορά που ήταν ενωμένη σαν χωρά να τους νικήσει στρατιωτικά, όπως π.χ. στους Ιταλικούς Πολέμους (1494-1559), ή στους Γαλλογερμανικούς Πολέμους των ετών 1870 και 1940 (ο οποίος ήταν και μέρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου).

Η Τσεχοσλοβακία δεν συμπεριλήφθη στο Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπερντροπ το 1939 ως χωρά για επιρροή, αλλά ούτε και στις Συμφωνίες επιρροής των Τσόρτσιλ-Στάλιν σε Γιάλτα, Μόσχα, Τεχεράνη και το Πότσδαμ (τα έτη 1944-1945).

Το έτος 479 π.Χ., η Αθήνα, η οποία διοικούταν τότε από τους Εννιά Άρχοντες της και είχε συμμαχήσει με τους Σπαρτιάτες, τους ηγέτες της Πελοποννησιακής Συμμαχίας, εγκαταλείφθηκε σχεδόν πλήρως από τον πληθυσμό της λόγω της εισβολής του Ξέρξη σε αυτή και ο άμαχος πληθυσμός μεταφέρθηκε κυρίως στην γειτονική Αίγινα, καθώς και στην Σαλαμίνα.

 Όσοι δε Αθηναίοι παρέμειναν στην πόλη, σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν από τον στρατό του Ξέρξη, ο οποίος κατέλαβε και λεηλάτησε την πόλη αυτή, ενώ την έκαψε παράλληλα ολοσχερώς, καταστρέφοντας και όλα τα μνημεία της, ενώ ο άμαχος πληθυσμός επανήλθε στην Αθηνά το 480 π.Χ., μετά την οριστική ήττα του Ξέρξη.

Αντίστοιχα, το έτος 1688 μ.Χ., μετά την αποχώρησης του Βενετού Στρατάρχη Μοροζίνι από αυτή, η Αθήνα, η οποία διοικούταν από τους Δημογέροντες της, και είχε συμμαχήσει με τους Βένετους, οι οποίοι είχαν καταλάβει την Πελοπόννησο από τους Οθωμανούς, εγκαταλείφθηκε σχεδόν πλήρως από τον πληθυσμό της (εν όψει της τουρκικής εισβολής) και ο άμαχος πληθυσμός μεταφέρθηκε κυρίως στην γειτονική Αίγινα, καθώς και στην Σαλαμίνα.

Όσοι δε Αθηναίοι παρέμειναν στην πόλη, σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν από τους εισβάλοντες σε αυτή λήσταρχους και πειρατές, οι οποίοι κατέλαβαν και λεηλάτησαν την πόλη αυτή, ενώ έκαψαν παράλληλα ολοσχερώς και τους Ελαιώνες της (το δεν σπουδαίο μνημείο του Παρθενώνα είχε εν μέρει καταστραφεί νωρίτερα από τις κανονιές του Μοροζίνι), ενώ ο άμαχος πληθυσμός επανήλθε στην Αθήνα το 1689 μ.Χ.

Τόσο ο Αντίοχος ο Γ΄ ο Μέγας των Σελευκίδων, όσο και Μιθριδάτης ο Μέγας ο Στ’ ο Ευπάτωρ του Πόντου, εισέβαλαν και οι δύο στην Μικρά Ασία και στην συνέχεια στην κυρίως Ελλάδα από την Ανατολή, διακήρυξαν πως ήρθαν και οι δύο ως «ελευθερωτές και σωτήρες της Ελλάδας» από την Ρωμαϊκή τυραννία.

Παράλληλα, ήρθαν και οι δύο σε πολεμική σύγκρουση και οι δύο με την Ρώμη, ηττήθηκαν και οι δύο από τους Ρωμαίους τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Μικρά Ασία, την οποια και αναγκαστήκαν να εγκαταλείψουν μετά τις μεγάλες αυτές ήττες τους.

Επίσης, ο Μιθριδάτης ο Μέγας ο Στ’ ο Ευπάτωρ του Πόντου, κινδύνεψε να δολοφονηθεί από την ίδια του την μητέρα Λαοδίκη, αλλά στο τέλος την εξόντωσε και ανακατέλαβε τον θρόνο του.

Αντίστοιχα και ο Αντίοχος Η’ ο Γρύπος κινδύνεψε να δολοφονηθεί από την ίδια του την μητέρα, την Κλεοπάτρα, αλλά στο τέλος την εξόντωσε, ενώ τα ίδια συνέβησαν στην Ρώμη και με τον αιμοχαρή Νέρωνα από την δική του μητέρα, την διαβόητη Αγριππίνα την Νεότερη, η οποία και αυτή στο τέλος εξοντώθηκε από τον γιο της.

Τόσο οι πραξικοπηματίες της χούντας (Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος και Ιωαννίδης), όπως και ο Συνταγματάρχης (και μετέπειτα δικτάτορα της Λιβύης) Καντάφι είχαν όλοι τους εκπαιδευτεί στην Ευελπίδων και έριξαν και οι δύο τις κυβερνήσεις της χώρας τους με πραξικόπημα τα έτη 1967 και 1969 αντίστοιχα, ενώ και οι δύο κατήργησαν στο τέλος την μοναρχία από τα κράτη τους (τα έτη 1973 και 1969 αντίστοιχα).

Πιθανότατα δε οι Έλληνες πραξικοπηματίες και ο Καντάφι γνωριζόταν από την Ευελπίδων, αφού όταν ο Καντάφι ανέτρεψε τον βασιλιά της Λιβύης Ίντρις Σενούσι το 1969, όταν αυτός βρισκόταν για λουτρά στην Αθήνα στα Καμένα Βούρλα, η χούντα έκοψε όλες τις επικοινωνίες τους με την Λιβύη, στηρίζοντας με τον τρόπο αυτό το πραξικόπημα του Καντάφι στην χώρα αυτή.

Μετέπειτα, ο Καντάφι συνέχισε να κάνει συμμαχίες με ισχυρές πολιτικές προσωπικότητές στην Ελλάδα (όπως ο ίδιος), και κυρίως με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο και συνάντησε από κοντά για πρώτη φορά στα Καμένα Βούρλα στην Αθήνα, στην περιοχή την οποία βρισκόταν ο τελευταίος Λίβυος βασιλιάς Ίντρις το 1969, όταν και ανετράπη οριστικά από τον Καντάφι. 

Εδώ μπορεί επίσης να τονιστεί και το παράδοξο των επιδημιών σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και στην Ελλάδα (https://www.pentapostagma.gr/koinonia/6929340_oi-epidimies-poy-eplixan-tin-ellada-ton-19oy-aiona-pos-xeperasam, e https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/03/oi-epidimies-poy-eplixan-tin-ellada-ton-19oy-aiona-pos-xeperasame.html#more), αφού κάθε 100 χρόνια περίπου, συμβαίνει και από μία.

Έτσι, η «Μεγάλη Πανούκλα της Μασσαλίας» ή απλώς πανούκλα έπληξε την Ευρώπη το 1720, στην διάρκεια της οποίας έχασαν την ζωή τους περίπου 100.000 άνθρωποι. «Πηγή του κακού» στην συγκεκριμένη περίπτωση θεωρείται ότι υπήρξαν οι μύγες οι οποίες μετέδωσαν το βακτήριο στους ανθρώπους.

Λίγο πριν από το 1820, το 1817 και έως και το 1824, ξέσπασε η πρώτη καταγεγραμμένη επιδημία χολέρας, η οποία επηρέασε κυρίως τις Φιλιππίνες, την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είναι γνωστές και σε αυτή την περίπτωση περίπου 100.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ενώ η αρχή της επιδημίας έγινε από κατανάλωση νερού λιμνών, μολυσμένο με το εν λόγω βακτήριο.

Η πιο πρόσφατη επιδημία, πριν από τον Κορωναίο, ήταν η ισπανική γρίπη, η οποία πρόσβαλε περίπου 1 δις ανθρώπους το 1920, με τους 100 εκατομμύρια από αυτούς να χάνουν την ζωή τους. Οι αριθμοί αποδεικνύουν πως πρόκειται για την πιο θανατηφόρα επιδημία έως τις μέρες μας.

Εκατό χρόνια μετά την ισπανική γρίπη, το έτος 2020, ο πλανήτης συγκλονίζεται από τον Κορωναίο, ο οποίος έχει ήδη προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 4.000 ανθρώπων, χωρίς να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι συνέπειές του μέχρι να βρεθεί εμβόλιο (https://www.ethnos.gr/kosmos/93288_koronaios-paradoxo-ton-epidimion-kathe-100-hronia-symbainei-kai-apo-mia).

Η οικογένεια του ηρωικού Δημήτριου Γούναρη, η οποία ήταν αιχμάλωτη στα Ιωάννινα από τους Τούρκους, εκτελέστηκε όταν αυτός λιποτάκτησε το προηγούμενο βραδύ πριν οι Τούρκοι επιτεθούν αιφνιδιαστικά στους Έλληνες στην πρώτη Μεσολογγίου και ειδοποίησε αυτούς για την επικείμενη αιφνιδιαστική επίθεση των Τούρκων (τους οποίους ήταν ένεκα της αιχμαλωσίας της οικογένειας του αναγκασμένος να υπηρετεί) την ώρα της λειτουργία της Ανάστασης.

Χάρις στην ηρωική αυτή του πράξη, οι Έλληνες απέκρουσαν την επίθεση, και οι Τούρκοι για να εκδικηθούν τον Γούναρη εκτέλεσαν την οικογένεια του, ενώ ο ίδιος έγινε στην συνέχεια καλόγερος κοντά στο Μεσολόγγι.

Αντίστοιχα και ο ηρωικός βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Αλέξανδρος ο Α’, λιποτάκτησε το προηγούμενο βραδύ πριν οι Πέρσες επιτεθούν αιφνιδιαστικά στους Έλληνες στην μάχη των Πλαταιών και ειδοποίησε αυτούς για την επικείμενη αιφνιδιαστική επίθεση των Περσών (τους οποίους ήταν ένεκα της αιχμαλωσίας του Βασιλείου του αναγκασμένος να υπηρετεί) το επόμενο πρωί.

Χάρις στην ηρωική αυτή του πράξη, οι Έλληνες απέκρουσαν την επίθεση, και οι Πέρσες ηττήθηκαν ολοσχερώς στην μάχη αυτή, ενώ λίγο αργότερα ο ηρωικός βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α’ επαναστάτησε και απελευθέρωσε το κράτος του από την περσική κατοχή.

Ο ηρωικός Στίβεν Λάλας, Ελληνικής καταγωγής ομογενής από τις  ΗΠΑ, δρούσε υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων για το ζήτημα της Μακεδονίας μας, παρέχοντας πληροφορίες από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην οποία δούλευε, στην Ελληνική κυβέρνηση, όντας υπάλληλος των ΗΠΑ (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%B5%CE%BD_%CE%9B%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%82).

Όμως, παρόλες τις μεγάλες αυτές του υπηρεσίες προς την πατρίδα μας, δυστυχώς κάποιος Έλληνας κιόλας υπάλληλος της Ελληνικής κυβέρνησης τον «έδωσε» (https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/poios-karfwse-ton-stiben-lalas/) και ο ίδιος συνελήφθη από τις ΗΠΑ με την κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκε για πάνω από δέκα χρονιά και αποφυλακίστηκε πρόσφατα.

Αντίστοιχα, ο ηρωικός Έλληνας αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού, ο Νικολάκη Εφέντης, έδρασε υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων για το ζήτημα του οχυρού του Μπιζανίου, δίνοντας τα σχέδια του οχυρού αυτού στην Ελληνική κυβέρνηση, όντας υπάλληλος των Οθωμανών.

Όμως, παρόλες τις μεγάλες αυτές του υπηρεσίες προς την πατρίδα μας, δυστυχώς κάποιος Έλληνας κιόλας δημοσιογράφος τον «έδωσε» (https://www.mixanitouxronou.gr/nikolaki-efentis-to-adoxo-telos-tou-kaliterou-ellina-kataskopou-prodothike-meta-tin-apeleutherosi-ton-ioanninon/) και ο ίδιος συνελήφθη από τους Οθωμανούς με την κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε μαζί με όλη την οικογένεια του.

Η Δεκάπολη ήταν μία ομοσπονδία δέκα πόλεων της Βόρειας Παλαιστίνης, η οποία είχε έντονο εθνικό και Ελληνικό στοιχείο εντός της, όπως ακριβώς ομοσπονδία πόλεων ήταν η Λατινική Ομοσπονδία πόλεων στην Ιταλία, καθώς και η Ομοσπονδία των Ετρουσκικών πόλεων στην ίδια περιοχή.

Ο πάπας της Ρώμης Σίξτος ο Δ’ έδωσε συγχαρητήρια στον Οθωμανό Σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή όταν αυτός κατέλαβε την Πόλη, όπως ακριβώς και ο πάπας της Ρώμης Πίος o ΙΑ΄ έδωσε συγχαρητήρια στον Τούρκο δικτάτορα και εθνοκτόνο Κεμάλ Αττατούρκ μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και τις σφαγές των Ελλήνων που αυτός διέπραξε σε αυτή.

Επίσης, ο πάπας της Ρώμης Πίος Ζ, αρνήθηκε να αναγνωρίσει την Ελληνική Επανάσταση και δεν δέχτηκε ούτε καν να συναντηθεί τον Χριστιανό Ορθόδοξο απεσταλμένο της Παπαφλέσσα που ζήτησε την βοήθεια του, ενώ στήριξε και τον ανθέλληνα Μέτερνιχ (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5/) και τον Οθωμανό Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β’ λαβαίνοντας σαφή θέση εναντίον της.

Ο δε πάπας της Ρώμης Ιωάννης Παύλος ο Β’, ήταν ο πρώτος που έσπευσε να αναγνωρίσει τα Σκοπιά ως δήθεν «Μακεδονία» το 1992, όπως ακριβώς και ο πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος ο Α’, αναγνώρισε και αυτός άμεσα τα Σκοπιά ως δήθεν «Βόρεια Μακεδονία» αμέσως μετά την υπογραφή της κατάπτυστης δήθεν «Συμφωνίας των Πρεσπών» το 2019.

Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, δείχνουν ξεκάθαρα την δήθεν μόνιμη «αγάπη» που έχουν οι πάπες της Ρώμης για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, καθώς και το μέγεθος του δήθεν «φιλελληνισμού» που μπορεί να περιμένει κάνεις από αυτούς στο μέλλον.

168 αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας έγιναν συνολικά κατά του Αδόλφου Χίτλερ και πάνω από 620 κατά του Φιντέλ Κάστρο.

Υποστηρίζεται από ειδικούς, ότι η πιθανή έκρηξη του Ηφαίστειου της  Τόγκα, έκανε τους πρώτους ανθρώπους να αφήσουν την Αφρική και να φύγουν για να κατοικήσουν την Ευρασία και την Αυστρασία, όπως ακριβώς και η έκρηξη του Ηφαίστειου της Θήρας, έκανε τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν και να φύγουν σε άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως π.χ. την Κρήτη.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Αϊνστάιν απέφυγαν να κάνουν την στρατιωτική θητεία τους, ο πρώτος στην Αυστρία και ο δεύτερος στην Γερμανία.

Ο Τζόζεφ Πόλιτζερ και ο Χάινριχ Χίμλερ δεν έγιναν και οι δύο δεκτοί στην στρατιωτική ακαδημία λόγω των προβλημάτων στην όραση τους.

Η «πειρατική δημοκρατία» στην νήσο Νασάου τις Μπαχάμες, αποτελούσε καταφύγιο και άντρο πειρατών, όπως ακριβώς και η Μπαρμπαριά στην Αλγερία.

Ο βασιλιάς της Πορτογαλίας, Πέτρος ο Κακός (αλλιώς   Πέτρος ο Τρομερός, σαν τον Ιβάν τον Τρομερό), όταν κόντευε να σκοτώσει σε μονομαχία τον αδερφό του, τον Ερρίκο τον Β’, εξοντώθηκε από τον ένδοξο Γάλλο Στρατάρχη (Βρετονικής καταγωγής) Γλεσλέν.

Αντίστοιχα, όταν ο Ναύαρχος Μπενάρντ, κόντευε να σκοτωθεί σε μονομαχία από τον διαβόητο Άγγλο πειρατή Μαυρογένη, σώθηκε από τους στρατιώτες του, οι οποίοι εξόντωσαν τον Μαυρογένη πριν τον σκοτώσει.  

Τις 29 Φεβρουάριου του 1429, μία Αγγλική εφοδιοπομπή, δέχτηκε επίθεση από Γάλλους και τους απέκρουσε, όταν έβαλε τα καρά της σε κυκλικό σχηματισμό και άρχισε να εκτοξεύει βέλη ενάντια στους εχθρούς της.

Με αντίστοιχο τρόπο, οι Μπόερς υπό τον Πρετόριους και οι Τσέχοι υπό τον Ζίσκα, απέκρουσαν τους εχθρούς τους (τους Ζουλού και τους Γερμανούς αντίστοιχα), χρησιμοποιώντας και αυτοί τα καρά τους σε κυκλικές επιθέσεις, αλλά με την διαφορά ότι αυτοί αντί για τόξα, χρησιμοποιούσαν τουφεκιά.

Πολλές απατεώνισσες και τυχοδιώκτριες παρέστησαν την Γαλλίδα πολεμίστρια Ζαν Νταρκ μετά τον θάνατο της, με πιο επιτυχημένη την Κλονέ Ντε Αρμάζ, όπως και πολλές απατεώνισσες και τυχοδιώκτριες παρέστησαν την Ρωσίδα πριγκίπισσα Αναστασία μετά τον θάνατο της, με πιο επιτυχημένη την Άννα Άντερσον.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, τον καιρό της πανούκλας, κάτοικοι πολλών κρατών της Ευρώπης χόρευαν υστερικά και μέχρι εξαντλήσεως, όπως και κατά την διάρκεια του 2020, τον καιρό του κορωνοϊού, κάτοικοι πολλών κρατών της Ευρώπης τραγούδαγαν στα μπαλκόνια τους.

Προσωρινή ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο έγινε επί Πτολεμαίου του ΣΤ’ και Αλέξανδρου Επιφανή των Σελευκιδών το 145 π.Χ., αλλά λίγο αργότερα με τον θάνατο αυτών, οι Σύροι πολίτες εξεγέρθηκαν και εκδίωξαν τις Αιγυπτιακές στρατιές βίαια από την Συρία υπό την ηγεσία του Σελευκίδη Δημήτριου του Β’.

Αντίστοιχα, στην νεότερη εποχή, έγινε άλλη μία προσωρινή ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο έγινε επί Νάσερ και Αλ Κουβατλί στην Συρία το 1958 π.Χ., αλλά λίγο αργότερα, το έτος 1961, οι Σύροι στρατιωτικοί και πολίτες εξεγέρθηκαν και εκδίωξαν τις Αιγυπτιακές στρατιές βίαια από την Συρία υπό την ηγεσία του Σύρου ηγέτη Χάφεζ Αλ Άσαντ.

Τόσο ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Τσιμισκής, όσο και ο ικανός οπλαρχηγός Ιωάννης Γκούρας, μετάνιωναν και οι δύο κάθε μέρα για τους φόνους που είχαν διαπράξει (του ένδοξου Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά ο πρώτος και του ικανού Έλληνα οπλαρχηγού Οδυσσέα Ανδρούτσου ο δεύτερος), ενώ και οι δυο τους είχαν βίαιο θάνατο (ο πρώτος δολοφονήθηκε, ενώ ο δεύτερος σκοτώθηκε σε μάχη).

Οι Αμερικανοί έριχναν μολυσμένους αρουραίους με πανούκλα στην Κίνα, καθώς και μολυσμένα στρείδια στην Κορέα με χολέρα την δεκαετία του 50, όπως ακριβώς και οι Ιάπωνες επιστήμονες της Μονάδας 731 έριχναν μολυσμένους ψύλλους με τύφο στην Κίνα τόσο κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, όπως και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τόσο ο ηρωικός Λάμπρος Κατσώνης, όσο και Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ, ήταν και οι δύο τους ικανοί Ρώσοι αξιωματούχοι, απεστάλησαν σε πολλά πολεμικά μέτωπα για να πολεμήσουν για την απελευθέρωση εδαφών τους (ο Κατσώνης για να ελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους, ενώ ο Στρεκλόφ την Νοβορώσια από την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κίεβου).

Σε αυτά οι ίδιοι σημείωσαν πολλές νίκες και απελευθέρωσαν πολλά εδάφη, όμως κάποια στιγμή και οι δύο διαφώνησαν με την ηγεσία της Ρωσίας, όταν αυτή (η Μεγάλη Αικατερίνη και ο Πούτιν αντίστοιχα) τους διέταξε να σταματήσουν τον αγώνα τους και να αποσυρθούν από τα εδάφη των εχθρών τους και να μην απελευθερώσουν άλλα.

Στην συνέχεια και οι δύο ξεκίνησαν έναν μοναχικό αγώνα κατά των αντιπάλων τους, πάρα την αντίθεση των κυβερνήσεων τους, αλλά στο τέλος παρά τις νίκες τους, και οι δύο αναγκάστηκαν να γυρίσουν στην Ρωσία και οι ηγέτες της χώρας αυτής, τους κράτησαν «έγκλειστους» εκεί, απαγορεύοντας τους πάρα την θέληση τους να επιστρέψουν πίσω και να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Γερμανίας και άλλων 54 χωρών (και με την Ελλάδα, φυσικά) με τις οποίες η Γερμανία βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και 75 χρόνια από το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το έτος 2020 (ανώτατο διεθνές νόμιμο χρονικό περιθώριο για την υπογραφή της είναι τα 60 χρόνια).

Όπως ακριβώς και η Ελλάδα δεν έχει υπογράψει από το 1945 άρση του εμπολέμου και με την Αλβανία, λόγω του μη καθορισμού ακόμα από τις Μεγάλες Δυνάμεις του ζητήματος των συμφωνιών για την τύχη της πάντα Ελληνική Βορείου Ηπείρου.

Με την πτώση των δικτατοριών σε Ιταλία και Ελλάδα το 1945 και το 1974 (του Μουσολίνι και των Συνταγματαρχών αντίστοιχα), καταργήθηκαν με δημοψηφίσματα και οι μοναρχίες που τις υποστήριζαν και τα κράτη αυτά έγιναν και τα δύο στην συνέχεια δημοκρατίες.

Ο Ιμπραήμ έστειλε επίτηδες κρατουμένους με πανώλη στους Έλληνες, με σκοπό να εκτεθούν αυτοί σε πανώλη σε ένα είδος βιολογικού πολέμου όπως ακριβώς παλαιοτέρα και ο Βλάχος πρίγκηπας Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα έστειλε επίτηδες κρατουμένους με πανώλη στους στρατόπεδο του Οθωμανού Σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή, με σκοπό να εκτεθούν αυτοί σε πανώλη σε ένα είδος βιολογικού πολέμου.

Κατά την διάρκεια τόσο των Σταυροφοριών στην Παλαιστίνη, όσο και της κατάκτησης της Κεντρικής και Νοτιάς Αμερικής από τους Κονκισταδόρες, πρώτα έφτασαν σε αυτή και ξεκίνησαν τις κατακτήσεις οι φτωχότεροι στρατιώτες από τον απλό λαό, οι τυχοδιώκτες και διάφοροι μικροευγενείς και μετά ακολούθησαν οι πιο μεγάλοι αριστοκράτες (ή και βασιλείς στην Παλαιστίνη).

Ο πεθερός του Κονκισταδόρα Μπαλμπόα, Πεδραρίος, όταν αυτός ο Μπαλμπόα πρόδωσε, τον εκτέλεσε και έκανε το κρανίο του λάμπα για φωτισμό, όπως ακριβώς και ο Βούλγαρος Τσάρος Σαμουήλ έκανε το κρανίο του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α’ όταν τον σκότωσε σε μάχη κύπελλο για να πίνει κρασί. 

Τόσο στην Ελβετία, όσο και στις ΗΠΑ, επιτρέπεται με βάση το Σύνταγμα των κρατών αυτών οι πολίτες να φέρουν όπλα ήδη από την ίδρυση των χωρών αυτών, προκειμένου τόσο να μπορούν να υπερασπίσουν την ελευθερία τους από εξωτερικές απειλές και κατακτητές (Βρετανούς, Γάλλους, Αυστριακούς παλαιά), όσο και εάν κάνεις μέσα στα κράτη αυτά ηγέτης προσπαθούσε μέσω στρατού να αναλάβει την εξουσία και να γίνει δικτάτορας ή μονάρχης.

Για τον ίδιο λόγο τα κράτη αυτά δημιούργησαν ένα πολύπλοκο πολιτικό σύστημα, στο οποίο οι εξουσίες μοιράζονται μεταξύ διάφορων οργάνων προκειμένου κάνεις να μην μπορεί να κατέχει την απολυτή εξουσία (π.χ. καντόνια, πρωθυπουργό ή κοινοβούλιο στην Ελβετία και Κογκρέσο, Πρόεδρο και Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ), ενώ οι κάτοικοι των κρατών αυτών, εκτός του ότι έχουν πολλαπλάσια όπλα του σύννομου αριθμού τους, κάνουν συχνά και στρατιωτικές ασκήσεις για να είναι για τους παραπάνω λογούς πάντα σε πολεμική ετοιμότητα.

Ιστορικά, δύο άτομα ντύθηκαν με την λεόντη και το ρόπαλο προσπαθώντας να μιμηθούν τον ένδοξο μυθικό ηρώα Ηρακλή, ο ηρωικός και πολυδύναμος Μίλων από τον Κροτώνα, καθώς και ο παρανοϊκός Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κόμοδος.

Τόσο οι Ασσύριοι, όσο και οι Βούλγαροι, όπως και οι Τούρκοι, όταν έσφαζαν και κατέστρεφαν πόλεις, εκτός από τις λεηλασίες και τις εκτελέσεις αιχμάλωτων, πολλές φορές άνοιγαν ακόμα και τις κοιλίες των εγκύων.

Το τέλος του Παλαιστινίου τρομοκράτη Αμπού Νιντάλ ήρθε στην Βαγδάτη, όταν αυτός στράφηκε ενάντια στον δικτάτορα του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος μέχρι τότε τον υποστήριζε και ο Χουσεΐν τον εξόντωσε, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Σπαρτιάτη βασιλιά Κλεομένη τον Γ’ όταν αυτός στράφηκε ενάντια τον βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίο τον Δ’ τον Φιλοπάτορα, ο οποίος μέχρι τότε τον υποστήριζε και ο Πτολεμαίος τον εξόντωσε.

Ιδέες σαν του κομμουνισμού, είχε και μία μουσουλμανική αίρεση του 10^ου Αιώνα μ.Χ., με την ονομασία το «κάρμα», οι οποίοι για ένα μικρό χρονικό διάστημα κατάφεραν να καταλάβουν την Μέκκα.

Η σφαγή των αμάχων του Αραβικού χωριού Ντείρ Γιασίν από Ισραηλινούς αξιωματικούς και στρατιώτες το 1948, όπως και του χωριού Κίμπια το 1953 και των χωρίων της Σάμπρα και της Σατίλα το 1982 από τον Αριέλ Σαρόν, ήταν επακριβείς επαναλήψεις της σφαγής των αμάχων του χωριού Μάι Λάι του Νοτίου Βιετνάμ από τους Αμερικάνους στρατιώτες και τους αξιωματικούς τους.

Τόσο ο Ρώσος Τσάρος Αλέξανδρος Β’, όσο και ο Έλληνας βασιλιάς Γεώργιος ο Α’, λίγο πριν την δολοφονία τους ήθελαν και οι δύο να παραιτηθούν από τον θρόνο τους υπέρ των γιων τους.

Η αίρεση των Ισμαηλιτών του ισλάμ, βοηθά οικονομικά στις μέρες τα μέλη της, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αρχαίοι, αλλά και κάνουν στις μέρες μας οι σύγχρονοι Ισραηλίτες.

 Το 63 μ.Χ., οι Ζηλωτές απήγαγαν τον κύριο βοηθό του Αρχιερέα Ελεάζαρ, και τον αντάλλαξαν με δέκα φυλακισμένα μέλη τους, τακτική που ακολούθησαν και πολλοί τρομοκράτες μετέπειτα, απαγάγοντας ανθρώπους με αεροπειρατείες, όπως π.χ. οι Παλαιστίνιοι στον 20^ο Αιώνα.

Οι Σικάριοι Ζηλωτές, γνωστοί και ως Σηθιανοί, εξόντωναν κατόπιν διαταγών των αρχηγών τους με μαχαίρι τους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έκαναν μετέπειτα και οι Ασσασινοί, αλλά και πολλά μέλη μαφιών στις μέρες μας (π.χ. της Κολομβίας), κατόπιν παραγγελίας ή διαταγών των αρχηγών τους και αυτοί, αλλά αυτή την φορά με σφαίρες.  

Στις 12 Ιουλίου του 400 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html), οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί, λαός και στρατιώτες, που έσωσαν την Κωνσταντινούπολη από τους Γότθους και με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή την άνοδο μιας Γερμανικής δυναστείας στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας.

Αντίστοιχα, την εποχή της εποχή της πολιορκίας της Πόλης από τους Αβαροσλάβους και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί, λαός και στρατιώτες, που έσωσαν την Κωνσταντινούπολη από τους λαούς αυτούς με την βοήθεια της Πανάγιας μας και με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή κατάληψη του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως από τους Αβάρους και τους Πέρσες, μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας.

Η κυβέρνηση των Σαουδαράβων έκλεισε το 2020 τον ιερό για τους μουσουλμάνους χώρο της Μέκκας, κάτι που είχε να συμβεί ιστορικά από το 1798, όταν ο Γάλλος τότε στρατηγός Ναπολέοντας Βοναπάρτης εισέβαλε στην Αίγυπτο.

Για κάποιους η εξορία του Αραφάτ από τον Λίβανο στην Τυνησία, παραλληλίζεται με την εξορία του Ναπολέοντα από την Γαλλία στον νησί της Αγίας Ελένης.

Κάποιοι αποκαλούσαν κάποτε την Ουρουγάη την «Ελβετία της Αμερικής».

Οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας της Χεζμπολάχ το 1983 σε αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ (με 200 νεκρούς), και σε Γάλλους στρατιώτες (60 νεκροί) προκάλεσαν τόσο σοκ στην Αμερικανική και την Γαλλική κοινή γνώμμη, ώστε μετά από λίγο χρονικό διάστημα οι ΗΠΑ και οι Γάλλοι απέσυραν όλα τα στρατεύματα τους από την χώρα αυτή.

Αντίστοιχα, η εξόντωση Αμερικάνων στρατιωτών το 1993 στο Μπογιαντίσου από τις παραστρατιωτικές δυνάμεις του Σομαλού πολέμαρχου Αιντίντ, προκάλεσαν τόσο σοκ στην Αμερικανική κοινή γνώμμη, ώστε μετά από λίγο χρονικό διάστημα οι ΗΠΑ απέσυραν όλα τα στρατεύματα τους από την χώρα αυτή.

Ο Κεμάλ Αττατούρκ υπήρξε πρότυπο τόσο για τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, όσο και για τον Λίβυο δικτάτορα Καντάφι.

Η συμφωνία της Αγροτικής μεταρρύθμισης και αυτονομίας της Ιρλανδίας του Ιρλανδού Πάρνελ με τον Βρετανό πρωθυπουργό Γκλάστοουν, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τους εχθρούς τους (Βρετανούς και Ιρλανδούς), οι οποίοι εξαπόλυσαν βίαιες επιθέσεις και τρομοκρατία εναντίον των υποστηρικτών τους, με την χρήση και τρομοκρατίας, με αποτέλεσμα οι συμφωνίες αυτές τελικά να ακυρωθούν.

Αντίστοιχα, η συμφωνία αυτονομίας της Παλαιστίνης του Παλαιστίνιου Προέδρου Αραφάτ με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Ράμπιν, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από τους εχθρούς τους (Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους), οι οποίοι εξαπόλυσαν βίαιες επιθέσεις και τρομοκρατία εναντίον των υποστηρικτών τους, με την χρήση και τρομοκρατίας, με αποτέλεσμα οι συμφωνίες αυτές τελικά να ακυρωθούν.

Επιτυχή ανταρτοπόλεμο διεξήγαγε έναντι των Βρετανών και πέτυχε την εκδίωξη τους από την ιρλανδικά πέτυχε ο Κόλινς, υπέγραψε την Συμφωνία διαχωρισμού της Ιρλανδίας στο Λονδίνο, αλλά στην συνέχεια ενεπλάκη σε εμφύλιο με τους συμπατριώτες του.

Όπως ακριβώς και ο Γρίβας διεξήγαγε ανταρτοπόλεμο έναντι των Βρετανών και πέτυχε την εκδίωξη τους από την Κύπρο, «συμμετείχε» με τον Μακάριο στην υπογραφή των συμφωνία «Ανεξαρτησίας της Κύπρου» σε Λονδίνο-Ζυρίχη,  αλλά στην συνέχεια ενεπλάκη σε εμφύλιο με τους συμπατριώτες του.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα ηγετών που έκαναν επιτυχή ανταρτοπόλεμο και εκδίωξαν ξένους εισβολείς από τις χώρες τους, αλλά στο τέλος εξοντωθήκαν μετά από εμφύλιο με τους συμπατριώτες τους, ήταν ο Βαριάθος στην Αρχαία Ιβηρική, ο Αρμίνιος στην Αρχαία Γερμανία, ο Κόλινς στην Ιρλανδία ή ο Αιντίντ στην Σομαλία.

Στην αρχή της δράσης τους, τόσο οι Τούμπαρος, όσο και οι Ερυθρές Ταξιαρχίες που αρχικά τους μιμούταν, έκαναν αναίμακτες απαγωγές για λύτρα, και «ανακρίσεις» πολλών ιδεολογικών, πολίτικων και κοινωνικών εχθρών τους.

Τόσο ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καρακάλας, όσο και ο Βυζαντινός τύραννος Φωκάς, εξόντωσαν πολλούς πολίτες που τους κορόιδεψαν με στρατό, ο πρώτος της Αλεξάνδρειας και ο δεύτερος της Πόλης.

Τόσο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και Εθνάρχης Μακάριος, όσο και ο Αρχιμανδρίτης Παπαφλέσσας, διεκδίκησαν και οι δύο δυναμικά την ηγεσία, ενώ ήρθαν και οι δύο σε σύγκρουση με τους πρώην συνεργάτες τους, τους στρατιωτικούς ηγέτες Κολοκοτρώνη και Γρίβα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων Αμβρόσιος, κατάφερε να ταπεινώσει τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Α’ τον Μέγα για το έγκλημα του στην Θεσσαλονίκη, όπως ακριβώς και ο Αυτοκράτορας της Γερμανίας Ερρίκος ο Δ’, ταπεινώθηκε από τον παπά της Ρώμης  Γρηγόριος τον Ζ΄ στην διάρκεια της «Έριδας της περιβολής», λόγω των διαφορετικών θρησκευτικών και πολιτικών απόψεων που είχαν, καθώς και λόγω της μανιώδης διαμάχης μεταξύ τους για την απόλυτη εξουσία.

Για τον Ιούλιο Καίσαρα λέγεται πως στον θάνατό του ένας κομήτης εμφανίστηκε στην Ρώμη, ενώ και για τον Μωάμεθ σημειώνεται από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Νεκτάριο τον Κρήτα, ότι στο Νότιο μέρος του ουρανού ένας κομήτης απλωνόταν για 30 ημέρες από τον Νότο έως τον Βορρά (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/04/blog-post_312.html).

Ο θάνατος του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνστάντιου απέτρεψε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Αυτοκρατορία λόγω της στάσης και του πραξικοπήματος του Ιουλιανού του παραβάτη εναντίον του.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, ο θάνατος του ίδιου του Ιουλιανού από τους Πέρσες σε μάχη εναντίον τους, απέτρεψε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Αυτοκρατορία λόγω της βίαιης και άδικης θρησκευτικής πολιτικής του ενάντια στην Πιστή της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, του Χριστιανισμού.

Υπό καθεστώς «προστασίας» των Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης (Γαλλία, Αυστρία, Μεγάλη Βρετανία, Πρωσία), καθώς και της Ρωσίας, βρίσκονταν τον 19^ο και τον 20^ο Αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όπως ακριβώς και υπό υπό καθεστώς «προστασίας» των Μεγάλων Δυνάμεων της Δύσης (Γαλλία, Αυστρία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία), της Ιαπωνίας, καθώς και της Ρωσίας, βρίσκονταν τον 19ο και τον 20ο Αιώνα η Κίνα.

Κατά την έκρηξη του Ηφαίστειου της Μαρτινίκας το 1902, ακολούθησε μεγάλος σεισμός στο νησί αυτό, ενώ η λάβα κάλυψε μεγάλο μέρος της πόλης και εξόντωσε μεγάλο μέρος των κάτοικων της, όπως ακριβώς έγινε στην Μινωική νήσο της Θήρας στην Αρχαιότητα.  

Το έτος 363 μ.Χ. ένας μεγάλος σεισμός που συνέβη στην πόλη αυτή, είχε ως αποτέλεσμα να αποσυρθεί η θάλασσα αρχικά προς το πέλαγος και μετά να επιστρέψει ως τσουνάμι και να την πλημμυρήσει με νερό, με αποτέλεσμα τα πλοία από το λιμάνι να βρεθούν τελικά εντός της πόλης αυτής.

Παρόμοια ήταν και τα αποτελέσματα από την έκρηξη του Ηφαίστειου της Θήρας στην Αρχαία Μινωική Κρήτη, στην οποία ακολούθησε επίσης μεγάλος σεισμός, απόσυρση της θάλασσας και τσουνάμι στο νησί αυτό, αλλά και στην Ιαπωνία το 2011 με την Φουκοσίμα.

Τόσο στην Αρχαία Αθήνα, όσο και στην Μεσαιωνική Βλαχία, όταν εισέβαλαν σε αυτές ο Πέρσης βασιλιάς  Ξέρξης και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής αντίστοιχα, οι κάτοικοι αυτών έριχναν δηλητήριο στα πηγάδια τους για να μην τα χρησιμοποιήσουν οι Πέρσες και οι Τούρκοι ακολουθώντας την τακτική της καμένης γης.

Ο τύραννος Κλέαρχος από την Ηράκλεια του Πόντου, οδήγησε επίτηδες μεγάλο μέρος του στρατού και των πολιτών του, που ήταν ενάντιοι σε αυτόν και στο καθεστώς του, σε ελώδη περιοχές αψέντι από την πόλη Αστακό της Θράκης που πολιορκούσε, προκειμένου αυτοί να κολλήσουν αρρώστιες και να πεθάνουν.

Με τον ίδιο ανάλγητο τρόπο, πειραματίστηκαν και οι κυβερνήσεις των ΕΣΣΔ και ΗΠΑ με βιολογικά και χημικά πειράματα έναντι των πολιτών τους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα είχαν αυτά στους πολίτες τους (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/04/blog-post_898.html).

Υπήρξαν συνωμοσίες δηλητηρίασης εχθρών με δηλητηριασμένες βελόνες, τόσο στην εποχή των τυραννικών Ρωμαίων Αυτοκρατόρων Δομιτιανός και Κόμοδου (το 91 και το 180 μ.Χ. αντίστοιχα), όπως και στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου με την δηλητηρίαση με βελόνα με δηλητήριο του αποστάτη πρώην Σοβιετικού πράκτορα Καρλόφ στην Δύση.

 Υπήρξε ιστορικά σχέδιο από τα μέσα δολοφονίας του ένδοξου βασιλιά της Ηπείρου Πυρρού από έναν προδότη γιατρό του, το οποίο του αποκάλυψαν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι αντίπαλοι του, όπως ακριβώς υπήρξε ιστορικά σχέδιο από τα μέσα δολοφονίας του Γερμανού φυλάρχου Αρμίνιου από έναν άλλο αντίπαλο του προδότη Γερμανό φύλαρχο, το οποίο απέρριψε και αποκάλυψε ο ίδιος ο Ρωμαίος αντίπαλος του, ο Αυτοκράτορας Τιβέριος.

Η κακομεταχείριση προσκυνητών και η αρπαγή εδαφών του Μαντείου των Δελφών, προκάλεσε την συγκρότηση της Ιερής Αμφικτιονίας και τον πρώτο Ιερό Πόλεμο ενάντια στην Κίρρα, ο οποίος είχε ως τελική συνέπεια την πλήρη καταστροφή της και την ολοκληρωτική σφαγή των κάτοικων της.

Αντίστοιχα, η κακομεταχείριση προσκυνητών και η κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους μουσουλμάνους, προκάλεσε την συγκρότηση του Σταυροφορικού στρατού και τον πρώτη Σταυροφορία, ο οποίος είχε ως τελική συνέπεια την πλήρη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και την ολοκληρωτική σφαγή των κάτοικων της, ανεξαρτήτως θρησκείας (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_12.html).

Στην καταστροφή της Κίρρας, το σχέδιο για την δηλητηρίαση του πόσιμου νερού της πόλης, που στην ουσία ήταν η δηλητηρίαση του στρατού και των γυναικοπαίδων της, λέγεται ότι το εμπνεύστηκαν ο Κλεισθένης της Σικυώνας και ο «σοφός» Σόλων, ακολουθώντας τις «σοφές συμβουλές» του γιατρού Νεβρός, προγονού του Ιπποκράτη, παρά το ότι ο ίδιος υποστήριζε ότι ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσε δηλητήρια κατά αμάχων.

Και στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί γιατροί, όπως ο Μένγκελε στην Γερμανία, ή ο Σίρο Ίσι,  στην μονάδα 731 στην Ιαπωνία, παρέβησαν και οι δύο κατάφορα τον όρκο του Ιπποκράτη που έδωσαν, και πραγματοποίησαν φρικιαστικά ιατρικά πειράματα έναντι πολλών αιχμάλωτων τους. 
Τα όργια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου στην νήσο Κάπρι στην βίλα Jovis με ιερόδουλές και ανήλικα παιδιά, ήταν όμοια με τα όργια του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι στις βίλες του στην Σαρδηνία με ιερόδουλές και ανήλικα κορίτσια. 
Οι Αγανακτισμένοι, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα το 2011, και ήταν περίπου 100.000 συνολικά στον αριθμό, διαλύθηκαν από την αστυνομία και τα ΜΑΤ με προβοκάτσια με την χρήση χημικών και ύστερα από διαταγή της τότε Ελληνικής κυβέρνησης.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι πατριώτες που συγκεντρώθηκαν το 2019 για την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας στο Σύνταγμα το 2011, οι οποίοι ήταν περίπου 500.000 συνολικά στον αριθμό, διαλύθηκαν από την αστυνομία και τα ΜΑΤ με προβοκάτσια με την χρήση χημικών και ύστερα από διαταγή της τότε Ελληνικής κυβέρνησης.

Οι μονάρχες της Γαλλίας, Λουδοβίκος ο Θ’ ο Άγιος, ο Ιωάννης ο Β’ ο Αγαθός των Βαλουά, καθώς και ο Φραγκίσκος ο Α’, αιχμαλωτίστηκαν και οι δύο από τους εχθρούς τους.

Ο Εκατονταετής πόλεμος (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_10.html), ξεκίνησε και τελείωσε στην Ακουιτανία.

Ο βασιλιάς Κάρολος ο Ζ’ της Γαλλίας πέταξε ζωντανό σε ένα ποτάμι δεμένο μέσα σε ένα σακί έναν από τους ευγενείς που πρωτοστάτησε με τον γιο του, τον μετέπειτα Λουδοβίκο το ΙΑ’ σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του.

Στην ίδια ακριβώς πράξη προέβη και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ο Σελίμ ο Α΄ ο Σκληρός ενάντια στα αδέρφια, τα ανίψια του, τις γυναίκες και τα παιδιά του, τους οποίους πέταξε όλους δεμένους μέσα σε σακιά στον Βόσπορο.

Οι μονάρχες της Γαλλίας, Λουδοβίκος ο Θ’ ο Άγιος, ο Ιωάννης ο Β’ ο Αγαθός των Βαλουά, καθώς και ο Φραγκίσκος ο Α’, αιχμαλωτίστηκαν και οι δύο από τους εχθρούς τους.

Τα συμπτώματα του Μεγάλου Λιμού των Αθηνών επί Πελοποννησιακού Πολέμου, ήταν ίδια με εκείνα του λοιμού (τύφου) που είχε χτυπήσει τους Τούρκους στο Ναύπλιο το 1821 – 1822 (https://www.noiazomai.gr/2020/04/ippokratis-kai-loimos-sthn-athina.html).

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Βαγιαζήτ Α’ ανάγκασε σε τον μετέπειτα Βυζαντινό Αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο να τον ακολουθήσει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις των Τούρκων όπως στην πολιορκία της Φιλαδέλφειας το 1390, την οποία και κατέλαβε και ήταν το τελευταίο Βυζαντινό προπύργιο στην Μικρά Ασία.

Ομοίως, ο Κάρολος ο Ριψοκίνδυνος, ο Δούκας της Βουργουνδίας, ανάγκασε σε τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΑ’ τον επονομαζόμενο και «Αράχνη», να τον ακολουθήσει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις των Βουργουνδών στην πολιορκία της Λιέγης, την οποία και κατέλαβε και ήταν κανονικά Γαλλική πόλη.

Τόσο ο Ιωάννης ο Ατρόμητος, όσο και ο Κάρολος ο Ριψοκίνδυνος, Δούκες και οι δύο της Βουργουνδίας, προσπάθησαν και οι δύο να εξοντώσουν τους Γάλλους βασιλιάδες Κάρολο τον Ζ’ και Λουδοβίκο τον ΙΑ’ αντίστοιχα, και να διαλύσουν τον Γαλλικό θρόνο, με την βοήθεια Άγγλων βασιλιάδων που διεκδικούσαν το στέμμα της Γαλλίας (του Ερρίκου του Ε’ και του Εδουάρδου του Δ’ αντίστοιχα).

Όμως στο τέλος, και οι δύο τους δολοφονήθηκαν ύστερα από διαταγή των αντιπάλων τους Γάλλων βασιλιάδων και τα σχέδια τους απέτυχαν.

Η βασίλισσα της Αγγλίας Ισαβέλλα, κυβερνούσε παράνομα ως αντιβασίλισσα την χώρα στο όνομα του γιου της Εδουάρδου του Γ’ με τον εραστή της Μόρτιμερ, αλλά στο τέλος ο γιος της εξεγέρθηκε, ανέλαβε κανονικά την εξουσία, την έδιωξε από την κυβέρνηση και το Λονδίνο, ανακατέλαβε την εξουσία και διέταξε την σύλληψη και εκτέλεση του Μόρτιμερ.

Αντίστοιχα, η βασίλισσα της Γαλλίας Ιζαμπώ, κυβερνούσε παράνομα ως αντιβασίλισσα την χώρα στο όνομα του γιου της Κάρολου του Ζ’ με τους εραστές και τον Ιωάννη τον Ατρόμητο, τον Δούκα της Βουργουνδίας, αλλά στο τέλος ο γιος της εξεγέρθηκε, ανέλαβε κανονικά την εξουσία, την έδιωξε από την κυβέρνηση και το Παρίσι, ανακατέλαβε την εξουσία και διέταξε την εκτέλεση του Ιωάννη του Ατρόμητου.

Όπως ο τότε Γάλλος αξιωματικός Κάρολος Ντε Γκολ αιχμαλωτίστηκε και βασανίστηκε από τους Γερμανούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και ο Αμερικάνος αξιωματικός Τζον Μακ Κέιν, αιχμαλωτίστηκε και βασανίστηκε από τους Βόρειους Βιετναμέζους στον Πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο Μάρκος Αντώνιος, λίγο πριν ο Καίσαρας διαβεί τον Ρουβικώνα, προπηλακίστηκε από τους εχθρούς και οπαδούς του Πομπήιου του μαζί με τον Κουρείων και αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε αυτόν μεταμφιεσμένοι σε δούλους, όπως ακριβώς και ο ίδιος ο Πομπήιος όταν ηττήθηκε από τον Καίσαρα στα Φάρσαλα.

Ο Γάιος Κορνήλιος είπε λίγο πριν την μάχη στα Φάρσαλα στον Καίσαρα την φράση «Καίσαρα Νίκας», όπως ακριβώς και ένα μέρος των Πράσινων είπε στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Α’ τον Μέγα, «Ιουστινιανέ, συ Νίκας», λίγο πριν αυτός καταπνίξει την Στάση του Νικά.

Ο διαβόητος Πόπλιος Κλώδιος, όπως και ο διαβόητος γιος του επίσης διαβόητου Αλκιβιάδη (Αλκιβιάδης και αυτός), κατηγορήθηκαν και οι δύο σε δίκες για μοιχεία με τις ίδιες τις αδερφές τους.

Ο Γαλάτης πολέμαρχος Βερκικεντορίξ, αφού κατέβηκε από το άλογο του, παρέδωσε τα όπλα του στον Καίσαρα και παραδόθηκε σε αυτόν, όπως ακριβώς και ο Ινδός βασιλιάς Πώρος, αφού κατέβηκε από τον ελέφαντα, παραδόθηκε στον Μέγα Αλέξανδρο.

Οι στρατιώτες του Καίσαρα, όταν κουράστηκαν από τα πολλά ατέλειωτα χρόνια εκστρατειών του αρχηγού τους, όπως και νοσταλγία για την πατρίδα τους, επαναστάτησαν στην Ισπανία και πολλοί αρχηγοί τους εκτελέστηκαν με την κατηγορία της προδοσίας.

Αντίστοιχα, οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν κουράστηκαν από τα πολλά ατέλειωτα χρόνια εκστρατειών του αρχηγού τους, όπως και νοσταλγία για την πατρίδα τους, επαναστάτησαν στον Ύφαση Ποταμό και πολλοί αρχηγοί τους εκτελέστηκαν με την κατηγορία της προδοσίας.

Με ένα νεύμα του Κάτωνα, αποφεύχθηκε η δολοφονία του Καίσαρα από φρουρούς του Κάτωνας μετά την δική των συνωμοτών της Συνωμοσίας του Κατιλίνα, όπως ακριβώς και με το νεύμα ενός Εφόρου, αποφεύχθηκε η δολοφονία του Σπαρτιάτη βασιλιά Παυσανία από κατά την δική για «μηδισμό».

Όπως ο κομουνιστής δικτάτορας της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν χρησιμοποιούσε τραίνο για όλες τις μετακινήσεις του, φοβούμενος τα ταξίδια με τα αεροπλάνα και πιθανές απόπειρες δολοφονίας, όπως ακριβώς και ο επίσης κομμουνιστής δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, ο Κιμ Γιονγκ Ουν, χρησιμοποιούσε τραίνο για όλες τις μετακινήσεις του, φοβούμενος τα ταξίδια με τα αεροπλάνα και πιθανές απόπειρες δολοφονίας.

Στο ημερολόγιο του Γερμανού μισθοφόρου Πίτερ Χάργκεντοφ στον Τριακονταετή Πόλεμο λείπουν οι πρώτες και οι τελευταίες σελίδες, όπως ακριβώς και στο ημερολόγιο του δολοφόνου του Αβραάμ Λίνκολν  Τζον Γουίλκς Μπουθ λείπουν οι τελευταίες σελίδες του.

Με την έναρξη του Τριακονταετούς Πολέμου το 1618 μ.Χ., ένας κομήτης που έπεσε από τον ουρανό φλέγονταν για πολλές μέρες, όπως και την καταστροφή των δεινοσαύρων ήρθε με την πτώση ενός τεράστιου φλεγομένου για πολλές μέρες κομήτη από τον ουρανό στην γη.

Αντίστοιχα και σε άλλους πολέμους έπεσαν άστρα από τον ουρανό, όπως στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ. από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο (το οποίο είχε μορφή ξίφους σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο), καθώς και κατά την μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων το 451 μ.Χ., στην οποία ο βάρβαρος Ούννος βασιλιάς Αττίλας, ηττήθηκε από τον ηρωικό Ρωμαίο στρατηγό Αέτιο.

Το ίδιο ακριβώς φαινόμενο συνέβη και κατά την εισβολή του Γουλιέλμου του Κατακτητή στην Αγγλία το 1066 μ.Χ., στην εξέγερση των Σου το 1058 π.Χ., λίγο πριν την Ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ., στην Ναυμαχία του Ευρυμέδοντα Ποταμού το 466 π.Χ., αλλά και το έτος 431 π.Χ. με την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Παρεμφερή εμφάνιση κομήτη έγινε και στην Ναυμαχία του Κνίδου το 394 π.Χ., στην εισβολή του Τιμολέοντος στην Σικελία το 344 π.Χ., στην μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ., στην μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., στην καταστολή της εξέγερσης των μισθοφόρων το 240 π.Χ. από τον Αμίκλα Βάρκα, τον πατέρα του διάσημου Καρχηδόνιου στρατηγού Αννίβα, όπως στην εισβολή του Σκιπίωνα του Αφρικανού στην Αφρική το 207 π.Χ.

Και επίσης στην καταστροφή της Καρχηδόνας το 146 π.Χ., το 87 π.Χ., με την σφαγή των Λατίνων της Μικράς Ασίας από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη το ΣΤ’ τον Ευπάτωρα και Μέγα, στην αρχή του Ρωμαϊκού Εμφυλίου το 48 π.Χ., το 399 μ.Χ. με την εισβολή του Γότθου Τιγιβίλδιου στην Μικρά Ασία, στην «ήττα» των Γότθων από τον Στηλίχωνα το 405 μ.Χ.

Αλλά και στην μάχη της Άγκυρας το 1402 μ.Χ., η οποία οδήγησε στην συντριβή του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Α’ από τον διαβόητο Μογγόλο Χαν Ταμερλάνο, κατά της διάρκεια του πρώτου έτους του Αγώνα της Ελληνικής Εθνεγερσίας το 1821 μ.Χ., στην διάρκεια της πρώτης μάχης του Μπουλ Ραν στον Αμερικανικό Εμφύλιο το 1861 μ.Χ.

Με πτώση κομήτη, συνοδεύτηκε και ο θάνατος του Καίσαρα το 44 μ.Χ., του ενδόξου βασιλιά Φίλιππου του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας το 336 π.Χ., το 613 π.Χ. με τον θάνατο του βασιλιά του Κινεζικού βασιλείου του Κινγκ, με τον θανάτου του Περικλή το 429 π.Χ., με τον θάνατο του Ταμερλάνου το 1405 μ.Χ., καθώς και με τον θάνατο του Μεγάλου Ναπολέοντα το 1821 μ.Χ.

Πτώση κομήτη θεωρήθηκε από τον Τζένκινς Χαν κακός οιωνό το 1222 μ.Χ. για να μην εισβάλει στην Ευρώπη και απέτρεψε τον παπά της Ρώμης Κάλλιστο τον Γ’ από το να κηρύξει το 1456 μ.Χ. μία νέα Σταυροφορία κατά των Τούρκων, ενώ αντιθέτως θεωρήθηκε κάλος οιωνός από τον Γερμανό Αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό τον Α΄ το 1492 μ.Χ. για τους πολέμους του κατά των Τούρκων,

Με την πτώση κομήτη αναγγέλθηκε η γέννηση του Ναπολέοντα το 1769 μ.Χ., όπως και του Μωάμεθ το 570 μ.Χ.

Οι Ρωμαίοι λάτρευαν κομήτες προς τιμήν της Κυβέλης, όπως και οι Σύροι λάτρευαν έναν μαύρο κομήτη, μαζί με τον Συριακής καταγωγής Ρωμαίο Αυτοκράτορα και λάτρη του Ελ Γκαμπάλ Ηλιογάβαλο, όπως ακριβώς έκαναν και κάνουν οι Άραβες στις μέρες μας ως μουσουλμάνοι, αλλά και παλαιοτέρα ως ειδωλολάτρες με τον μαύρο κομήτη που βρίσκεται στο Τέμενος της Καάμπα. 

Παράλληλα και πολλές εκλείψεις συνέβησαν κατά την διάρκεια πολεμικών εκστρατειών, όπως κατά την εκστρατεία του Χετταίου βασιλιά Μουρσίλις του Β’ στην Συρία το 1312 π.Χ., το 763 π.Χ. κατά την διάρκεια μιας εξέγερσης στην Ασσυριακή Αυτοκρατορία, το 585 π.Χ. κατά την διάρκεια του πολέμου των Λυών και των Μήδων, όπως και το 480 π.Χ. κατά την διάρκεια της εκστρατείας του Ξέρξη κατά της Ελλάδας.

Παρεμφερή γεγονότα συνέβησαν και το 413 π.Χ. κατά την διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας, το 840 μ.Χ. με τον εμφύλιο πόλεμο στην Αυτοκρατορία των Φράγκων, το 1009 μ.Χ. όταν ο Φατιμίδη Χαλίφης Αλ Χακίμ κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, στην πτώση της Πόλης το 1453 μ.Χ., αλλά και κατά την κατάκτηση της Αυτοκρατορίας των Αζτέκων το 1519 μ.Χ.

Το ίδιο  ακριβώς γεγονός συνέβη και στην τρίτη και τελευταία μέρα της μάχης των Θερμοπυλών το 480 π.Χ., στην διάρκεια της μάχης των Γαυγάμηλων το 331 π.Χ., όπως και του Υδασπή το 326 π.Χ., στην μάχη του Υδή το 225 π.Χ., στην κατάληψη της Σικυώνας από τον Άρατο το 251 π.Χ., καθώς και στην πολιορκία του φρουρίου της Ραμάλας το 1102 μ.Χ. από τους Άραβες.

Το 840 μ.Χ. μετά από μία έκλειψη ηλίου πέθανε ο Φράγκος Αυτοκράτορας Λουδοβίκος ο Ευσεβής, το 523 π.Χ. ο Καμβύσης, ενώ το 306 μ.Χ. ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου.  

Μετά από  εκτέλεση του Σκωτσέζου ηρώα Ουίλιαμ Ουάλας από τον σκληρό Άγγλο βασιλιά Εδουάρδο τον Α το 1305 μ.Χ., μετά από φρικτά βασανιστήρια, το σώμα του διαμελίστηκε και από ένα κομμάτι του τοποθετήθηκε σε κάθε άκρο της Αγγλίας για παραδειγματισμό..

Αντίστοιχα μετά την εκτέλεση του Γιαν Γιασένιους στην Πάργα το 1620 μ.Χ. από τον σκληρό Αυστριακό Αυτοκράτορα Φερδινάνδο τον Β’, μετά από φρικτά βασανιστήρια, το σώμα του διαμελίστηκε και από ένα κομμάτι του τοποθετήθηκε σε κάθε άκρο των πυλών της Πράγας για παραδειγματισμό.

Ο Γερμανός μισθοφόρος Πίτερ Χάργκεντοφ ξεκίνησε την στρατιωτική του πορεία όντας γιος ενός μυλωνά στον Τριακονταετή Πόλεμο, όπως ακριβώς και ο μετέπειτα Στρατάρχης του Μεγάλου Ναπολέοντα και γαμπρός του, ο Ιωακείμ Μυρά, ξεκίνησε την στρατιωτική του πορεία δουλεύοντας σε έναν μυλωνά στους πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης.

Στρατολόγηση μισθοφόρων με την βία έγινε τόσο στον Τριακονταετή Πόλεμο, όσο και στην Αφρική στις μέρες μας με τα λεγόμενα παιδιά-μισθοφόρους, τα οποία στρατολογήθηκαν από ανταρτικές ομάδες ή κυβερνήσεις με την βία για να πολεμήσουν υπέρ τους.

Οι διομολογήσεις των Δυτικών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία καταργήθηκαν ενώ μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, χωρίς την έγκριση της Δύσης από τους ιδίους τους Οθωμανούς, όπως ακριβώς και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι λεγόμενες «άνισες συνθήκες» των Δυτικών στην Κίνα καταργήθηκαν ενώ μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1943, με την έγκριση της Δύσης από τους ιδίους τους Κινέζους.

Το 1923 υπήρξε κατοχή της Γερμανικής περιοχής του Ρουρ αμέσως μετά την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Αμερικάνους και τους Γάλλους, η οποία για τους μεν Αμερικάνους έληξε το ίδιο έτος, ενώ από πλευράς Γάλλων μετά από σχεδόν μία δεκαετία.

Αντίστοιχα, το 1945 υπήρξε κατοχή της Γερμανικής περιοχής του Ρουρ αμέσως μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τους Αμερικάνους και τους Γάλλους, η οποία τόσο για τους Αμερικάνους, όσο και από πλευράς Γάλλων έληξε μετά από σχεδόν μία τετραετία, το 1949, με την ίδρυση του κράτους της Δυτικής Γερμανίας.

Εικονομαχία υπήρξε εκτός από την Βυζαντινη Αυτοκρατορία επί Λέων του Γ’ του Ίσαυρου και των ιδεολογικών διαδόχων του (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81/) και την Αραβική Αυτοκρατορία επί του Ομοειδή Γιεζίντ του Β’ και σε πολλές χώρες οπού επικράτησε ο προτεσταντισμός μετέπειτα, καθώς και σε καθεστώτα που δίωκαν τον Χριστιανισμό, όπως της Γαλλικής Επανάστασης ή μετέπειτα του κομμουνισμού.

Το φαινόμενο της μασκοφορίας υπήρχε και στους Αρχαίους πολιτισμούς, (πριν τα σύγχρονα αλλά και τα αρχαία καρναβάλια και τις μάσκες για τον κορονοϊό στην εποχή μας), ειδικά δε στην αρχαία Ρώμη συνδέθηκε με θρησκευτικές εορτές και περαιτέρω με οργιαστικές τελετές, αν όχι και με αξιόποινες πράξεις.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα μασκοφορίας εντοπίζεται στην Βενετία του 14ου αιώνος. Οι κάτοικοί της συνήθιζαν να κρύβουν το πρόσωπό τους πίσω από μάσκες, ώστε να μη μπορούν οι δυνάμεις του “κακού” να τους αναγνωρίσουν.

Τελικώς, επεβλήθη η καθολική απαγόρευση της μασκοφορίας. Είναι, πάντως, χαρακτηριστικό ότι τα διατάγματα για την εν λόγω απαγόρευση, το πρώτο εκ των οποίων εξεδόθη στις 12 Φεβρουαρίου 1339 μ.Χ., έπρεπε να ανανεώνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, διότι στην πράξη έμεναν γράμμα κενό.

Μια από τις παλαιότερες απαγορεύσεις μασκοφορίας επί γερμανικού εδάφους είναι εκείνη που εξεδόθη τον Φεβρουάριο 1431 μ.Χ. στην Κολωνία, μία πόλη με μεγάλη παράδοση στο καρναβάλι.

Στο διάβα των ετών, από την απαγόρευση της μασκοφορίας περάσαμε στην απαγόρευση της κουκουλοφορίας, με την σχετική συζήτηση να φουντώνει παρ’ ημίν το 2008, χρονιά κατά την οποία οι κουκουλοφόροι πυρπόλησαν το κέντρο της Αθήνας (https://www.pronews.gr/opinion-makers/873965_ypohreotiki-maskoforia-nomothetiki-paranoia-morfi-heiragogisis-i-ekgymnasi-gia).

Τόσο ο αυταρχικός Λουδοβίκος ο ΙΔ’, ο λεγόμενος και βασιλιάς «Ήλιος» της Γαλλίας, όσο και ο εξίσου αυταρχικός Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τιβέριος, απομακρυνθήκαν και οι δύο από τις πρωτεύουσες τους (το Παρίσι και την Ρώμη αντίστοιχα) και αποξενώθηκαν από τους υπηκόους τους, διαμένοντας σε πολυτελείς επαύλεις και παλάτια (ο πρώτος στις Βερσαλλίες και ο δεύτερος στο Κάπρι της Σαρδηνίας), στα οποία διήγαν και οι δύο σπάταλο, οργιώδη και σκανδαλώδη βίο.

Ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’, ο λεγόμενος και βασιλιάς «Ήλιος» της Γαλλίας, ανοικοδομούσε τις Βερσαλλίες για 54 χρόνια, όπως ακριβώς και η δυναστεία του Ηρώδη ανοικοδομούσε τον δεύτερο Ναό του Σολομώντος για 84 χρόνια.

Τόσο ο Σουλτάνος των Μουγκάλ στην Ινδία Σαχ Τζαχάν (ο οποίος έκτισε το περίφημο Ταζ Μαχάλ), όσο και ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας, με τις κατασκευαστικές δραστηριότητες του σχεδόν χρεωκόπησαν τα κράτη τους.

Η Επανάσταση των ΗΠΑ το 1776 ενάντια στους Βρετανούς, εκτός από την Βρετανική καταπίεση, στηρίχτηκε και στους φόρους που έπρεπε να πληρώνουν οι άποικοι στην μητρόπολη για τους πολέμους που αυτή διεξήγαγε παγκόσμια, αλλά και λόγω του λεγομένου «φόρου του τσαγιού».

Αντίστοιχα, Επανάσταση των κάτοικων της Βενεζουέλας το 1819 ενάντια στους Ισπανούς, εκτός από την Ισπανική καταπίεση, στηρίχτηκε και στους φόρους που έπρεπε να πληρώνουν οι άποικοι στην μητρόπολη για τους πολέμους που αυτή διεξήγαγε παγκόσμια, αλλά και λόγω του λεγομένου «φόρου του κακάο».

Ο Βούλγαρος ηγέτης Teodor Terster, όπως και ο Ρώσος Τσάρος Ιβάν ο Γ’ ο Μέγας, έπαυσαν και οι δύο οριστικά την πληρωμή φόρου υποτέλειας στους Μογγόλους.

Η λεγομένη «Απέραντος Ειρήνη» συνήφθη μεταξύ των Βυζαντινών του ένδοξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α΄ του Μέγα και των Περσών, όπως ακριβώς και η Ατέλειωτη Ειρήνη» συνήφθη μεταξύ των Βυζαντινών του ικανού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Γ΄ και των Βουλγάρων.

Ο Σέρβος ηγέτης Stefan Uros II Millutin έκανε αντικανονικά στην Ορθοδοξία τέσσερις γάμους, όπως ακριβώς έκανε και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Λέων ο ΣΤ’ ο Σοφός.

Ο Μέγας Αλέξανδρος εκτιμούσε το θάρρος των αντιπάλων του και για αυτό τον λόγο έκανε ανακωχή με τον Ινδό αντίπαλο του Πώρο όταν τον νίκησε, καθιστώντας τον όμως φόρου υποτελή του.

Αντίστοιχα ο Σέρβος ηγέτης Stefan Uros II Millutin εκτιμούσε το θάρρος των αντιπάλων του και για αυτό τον λόγο έκανε ανακωχή με τους Βουλγάρους αντιπάλους του όταν τους νίκησε, καθιστώντας τους όμως φόρου υποτελείς του.

Κατά την μάχη της Υτίκης, ο Ρωμαίος στρατηγός Σκιπίων ο Αφρικανός, έκανε μία ψευδή ανακωχή με τους Καρχηδονίους αντιπάλους του, κατά την διάρκεια της οποίας τους επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και τους διέλυσε.

Αντίστοιχα, κατά την μάχη της Ντομπρίσκα, ο Σέρβος ηγέτης Στέφαν Ντεκάν, έκανε μία ψευδή ανακωχή με τους Βουλγάρους αντιπάλους του, κατά την διάρκεια της οποίας τους επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και τους διέλυσε.

Ο Βούλγαρος ηγέτης Μιχαήλ Γ’ Ασέν καταπλακώθηκε κατά την διάρκεια της μάχης της Ντομπρίσκα από το άλογο του, όπως ακριβώς καταπλακώθηκε κατά την διάρκεια της μάχης του Κρέσυ από το άλογο του και ο τυφλός βασιλιάς της Βοημίας Ιωάννης.

Η βασίλισσα των Σκυθών-Μασσαγετών Τόμυρις λέγεται ότι αποκεφάλισε τον νεκρό Πέρση βασιλιά Κυρό τον Β΄ τον Μέγα μετά την ήττα του σε μάχη εναντίον της, όπως ακριβώς λέγεται πως έκανε και ο Σέρβος ηγέτης Στέφαν Ντεκάν με τον Βούλγαρο ηγέτη Μιχαήλ Γ’ Ασέν στην μάχη της Ντομπρίσκα.

Ο Βούλγαρος βογιάρος Strez προσπάθησε επιτυχώς να πάρει πίσω την γη του με την βοήθεια του Σέρβου βασιλιά Στέφανου Β’ Νεμάνια την γη που του είχε αρπάξει ο Βούλγαρος βασιλιάς Boril, όπως ακριβώς και ο Ρόμπερτ Αρτουά προσπάθησε ανεπιτυχώς να πάρει πίσω την γη του με την βοήθεια του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου του Γ’ την γη που του είχε αρπάξει ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ο ΣΤ’.

Στις μάχες του Κλειδιού και του Σπερχειού ποταμού αντίστοιχα (το 1014 και 997 μ.Χ. αντίστοιχα), οι Βούλγαρου, ηττήθηκαν από τους Βυζαντινούς στρατηγούς του ένδοξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β’ του Βουλγαροκτόνου (του Νικηφόρου Ξιφία στην πρώτη περίπτωση και του Νικηφόρου Ουρανού στην δεύτερη), οι οποίοι και τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, αφού οι ίδιοι δεν είχαν βάλει σκοπούς φύλαξης στο στρατόπεδο τους από την μεγάλη αυτοπεποίθηση που είχαν στην δύναμη τους.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια των δύο μαχών του Έβρου (το 1346 και το 1371 μ.Χ. αντίστοιχα), οι Βούλγαροι και οι Σέρβοι σύμμαχοι τους, ηττήθηκαν από τους Τούρκους στρατηγούς του Οθωμανού Σουλτάνου Μουράτ του Α’ (του Hasse Bey II στην πρώτη περίπτωση και των Lala Sahn και Εβρένου στην δεύτερη), οι οποίοι και τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, αφού οι ίδιοι δεν είχαν βάλει σκοπούς φύλαξης στο στρατόπεδο τους από την μεγάλη αυτοπεποίθηση που είχαν στην δύναμη τους.

Τον Μάιο του 330 μ.Χ. έγιναν τα εγκαίνια της Πόλης από τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Μεγάλο Κωνσταντίνο, όπως επίσης και τον Μάιο του 1453 μ.Χ. (στις 29 του μηνός) έπεσε η Πόλη, η οποία βρίσκονταν υπό την διοίκηση του ηρωικού Βυζαντινού Αυτοκράτορα (επίσης) Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1345 μ.Χ. έπεσε ηρωικά στην μάχη κατά την διάρκεια κατάληψης της πόλης των Σερρών ο ηρωικός διοικητής της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Αντίστοιχα, στις 29 Μάιου του 1453 μ.Χ., έπεσε ηρωικά στην μάχη κατά την διάρκεια κατάληψης της Πόλης ο ηρωικός Αυτοκράτορας της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

Πριν πέσει το Βυζάντιο (Ελλάδα), όταν ήταν στις δόξες του, είχε υπό την προστασία του την Βενετία (Ιταλία), και όταν το Βυζάντιο (Ελλάδα) άρχισε να παρακμάζει, και η Βενετία (Ιταλία) ήταν στις δόξες της, η Βενετία προστάτευε το Βυζάντιο (Ελλάδα) από τους μουσουλμάνους (https://iakovosal.blogspot.com/2020/05/blog-post_4.html).

Η αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας από πράκτορα του κράτους του Γιαν ενάντια στον Τσιν Χουάνγκ Τι προκάλεσε πόλεμο εναντίον του και κατάληψη του κράτους αυτού από τον ίδιο, όπως και η αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας από πράκτορα του Λικίνιου ενάντια στον Μεγάλο Κωνσταντίνο προκάλεσε πόλεμο εναντίον του και κατάληψη του κράτους αυτού από τον ίδιο.

Το τέλος των φιλειρηνικών Εσσαίων, οι οποίοι περίμεναν το Τέλος του Κόσμου, προήλθε από την Ρωμαϊκή κατάληψη της Ιουδαίας από τον Τίτο, όπως και το τέλος των μη φιλειρηνικών Αζτέκων, οι οποίοι περίμεναν το Τέλος του Κόσμου όταν θα σταμάταγαν τις ανθρωποθυσίες τους, προήλθε από την κατάκτηση του κράτους τους από τους Ισπανούς του Κόρτεζ, οι οποίοι και σταμάτησαν τις ανθρωποθυσίες τους.

Για κάποιους, η αποτυχημένη απόπειρα εισβολής και πραξικοπήματος στην Βενεζουέλα του αντιαμερικανού Μαδούρο τον Μάιο του 2020, συγκρίνεται με την εξίσου αποτυχημένη απόπειρα εισβολής και πραξικοπήματος στην Κουβά του αντιαμερικανού Κάστρο στον Κόλπο των Χοίρων στις 17 Απριλίου του 1961 (https://www.efsyn.gr/kosmos/latiniki-ameriki-karaibiki/242534_ena-praxikopima-idaniko-gia-komodia). 

Η δεύτερη σύζυγος του Θησέα, η Φαίδρα, η οποία και ήταν κόρη του Μίνωα, όταν ο πρωτότοκος γιος του Θησέα από άλλη γυναίκα (την Ιππόλυτη), ο Ιππόλυτος, απέρριψε μετά βδελυγμίας τις ανήθικες προτάσεις της για μοιχεία, η ίδια, τόσο από οργή, όσο και γιατί ήθελε να πάρουν τον θρόνο της Αθήνας τα δικά της παιδιά, κατηγόρησε ψευδώς στον πατέρα του τον παντελώς αθώο Ιππόλυτο για δήθεν απόπειρα βιασμού και τον οδήγησε τελικά στον θάνατο.

Αντίστοιχα, η δεύτερη σύζυγος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Φαύστα, η οποία και ήταν κόρη του Μαξιμιανού, όταν ο πρωτότοκος γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου από άλλη γυναικά (την Μινερβίνα), ο Κρίσπος, απέρριψε μετά βδελυγμίας τις ανήθικες προτάσεις της για μοιχεία, η ίδια, τόσο από οργή, όσο και γιατί ήθελε να πάρουν τον θρόνο της Πόλης τα δικά της παιδιά, κατηγόρησε ψευδώς στον πατέρα του τον παντελώς αθώο Κρίσπο για δήθεν απόπειρα βιασμού και τον οδήγησε τελικά στον θάνατο.

Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Α’ είχε ακούσει τα κατορθώματα του πολυδύναμου διάσημου Έλληνα Ολυμπιονίκη Πολύγαμα και τον κάλεσε στο παλάτι του με την υπόσχεση μεγάλης αμοιβής εάν κατάφερνε να πολεμήσει και να νικήσει τρεις Αθάνατους του ταυτόχρονα, κάτι που ο Πολυγαμίας πέτυχε, νικώντας τους και εξοντώνοντας τους όλους μέσα σε μόλις λίγα λεπτά.

Αντίστοιχα, στην νεότερη εποχή, ο Οθωμανός Σουλτάνος Αβδούλ Μετζίτ, μεγαλόσωμος και παλαιστής και ο ίδιος, κάλεσε τον ξακουστό Κουταλιανό στο παλάτι του για να μονομαχήσει με τον αρχιπαλαιστή του, κάτι που ο Κουταλιανός πέτυχε, νικώντας τον μέσα σε μόλις λίγα λεπτά.

Και οι δύο χειροδύναμοι Αρχαίοι Έλληνες Ολυμπιονίκες Πολυδάμας και Μίλων, προσπάθησαν από μικροί να μιμηθούν τον πιο διάσημο Αρχαίο Έλληνα ηρώα, τον Ηρακλή.

Για τον λόγο αυτό, ο μεν Πολυδάμας σκότωσε σε μικρή ηλικία ένα λιοντάρι (όπως ακριβώς έκανε και σε μικρή ηλικία και ο Ηρακλής με το λιοντάρι του Κιθαιρώνα), ενώ ο Μίλων από τον Κρότωνα, κέρδισε τον στρατό της Σύβαρις φορώντας λεόντη σαν τον Ηρακλή και ένα ρόπαλο (όπως ακριβώς και με ρόπαλο νίκησε ο Ηρακλής τον στρατό του Ορχομενού).

Τέλος, τόσο ο Πολυδάμας, όσο και ο Μίλων, όπως και το πρότυπο τους ο Ηρακλής είχαν και οι δύο τους κακό τέλος. 

Και όπως παλαιοτέρα η Ισπανική γρίπη, βοήθησε στην άνοδο του Χίτλερ (https://www.thetoc.gr/diethni/article/pos-i-ispaniki-gripi-tou-1918-boithise-stin-anodo-tou-xitler---ta-koina-me-to-simera/) στην εξουσία της Γερμανίας (όπως και του Μουσολίνι στην εξουσία της Ιταλίας), μπορεί πιθανόν και ο κορωνοϊός να βοηθήσει αντίστοιχα στην άνοδο αντιευρωπαϊκών, αντιμεταναστευτικών και εθνικιστικών κομμάτων στις χώρες της ΕΕ (π.χ. Γερμάνια, Ιταλία, Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Αυστρία κ.λ.π.).

Παροιμία αποτελέσματα είχαν και άλλες πανδημίες παλαιοτέρα, όπως η πανούκλα (αλλιώς μαύρη πανώλη) κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν εξαιτίας της σημειώθηκε άνοδος ακραίων θρησκευτικών κινημάτων (π.χ. το κίνημα των αυτομαστιγούμενων ή του Σαβοναρόλα) ή άνοδος τυράννων στον Μεσαίωνα (π.χ. του Κόλα Ντε Ριέντζο, καθώς και άλλων αυταρχικών ηγετών στην Ιταλία ή και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες-http://alophx.blogspot.com/2017/09/cola-di-rienzo.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_15.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%83/#).

Σε σχέση με τα προνομία του πάντα Ελληνικότατου Αγίου Όρους, όταν προέκυπτε κάποιο ζήτημα, η Ιερά αυτή Μοναστική Κοινότητα-Πολιτεία, το έλυνε αρχικά πάντα σε συνεννόηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Και στην συνέχεια με τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα τον καιρό της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, τον Σουλτάνο τον καιρό της Οθωμανικής κατοχής της πατρίδας μας, για ένα διάστημα εξ’ ανάγκης από τους Γερμανούς τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ στις μέρες μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ελληνική Πολιτεία.

Οι Αρχαίοι μιλιταριστές Αθηναίοι έχασαν και τους δύο Πελοποννησιακούς Πολέμους (τον Α’ τα έτη 454-447 π.Χ. και τον Β’ τα έτη 431-404 π.Χ.-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_37.html), επειδή και στους δύο, μπλέχτηκαν σε διμέτωπο αγώνα (με την Σπαρτή και τις Συρακούσες στην Δύση και την Περσία στην Ανατολή).

Εξαιτίας του διμέτωπου αυτού πολέμου, οι Αθηναίοι (όντας και ηγέτες της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας), εξουθενώθηκαν πάρα πολύ οικονομικά, ενώ έχασαν και στους δύο αυτούς πολέμους μεγάλο μέρος του στρατού τους σε κρίσιμες μάχες.

(π.χ. την καταστροφή στην εκστρατεία τους στην Αίγυπτο, όπου και έχασαν 250 πλοία και την μάχη της Τανάγρας στον Α’ Πελοποννησιακό Πόλεμο ή την Σικελική καταστροφή και την ναυμαχία των Αιγών Ποταμών όπου και εδώ οι Αθηναίοι έχασαν όλο τον στόλο που τους απέμενε, δηλαδή άλλα 250 πλοία στον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο).

Παράλληλα, αν και οι Αθηναίοι δεν κέρδισαν τον Α’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, δεν καταλήφθηκε η πόλη τους από τους εχθρούς τους, όμως όταν έχασαν και τον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, η πόλη τους καταλήφθηκε από τους εχθρούς τους και οι ίδιοι αφοπλίστηκαν για ένα χρονικό διάστημα.

Και εξαιτίας της ήττας τους αυτής, οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν να γίνουν ένα υποτελές προτεκτοράτο και «αναγκαστικοί ακόλουθοι» στους πολέμους και πολιτικά των εχθρών τους (των Σπαρτιατών) για ένα χρονικό διάστημα.

Όμως σύντομα έριξαν το φιλοσπαρτιατικό καθεστώς της πόλης τους, και προσπάθησαν να αντιταχτούν στους Σπαρτιάτες, σχηματίζοντας νέες συμμαχίες με πρώην συμμάχους των Σπαρτιατών (π.χ. τους Κορίνθιους ή τους Θηβαίους), όπως επίσης και την Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία, επωφελούμενοι από την αποδυνάμωση της Σπάρτης.

Κάτι που είχε ως τελική συνέπεια την εκ νέου ανάδειξη παλαιών ισχυρών δυνάμεων (π.χ. των Φέρων, ή των Θηβών), καθώς και νέων, ακόμα πιο ισχυρών (π.χ. του Βασιλείου της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας), από την αποδυνάμωση που επήλθε στην Αθήνα και την Σπαρτή από τον συνεχή μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Αντίστοιχα, στην σύγχρονη εποχή, οι Γερμανοί μιλιταριστές έχασαν και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους (τον Α’ τα έτη 1914-1918 μ.Χ. και τον Β’ τα έτη 1939-1945 μ.Χ.), επειδή και στους δύο, μπλέχτηκαν σε διμέτωπο αγώνα (με τις ΗΠΑ, την Γαλλία και την Μεγάλη Βρετανία στην Δύση και τους Ρώσους στην Ανατολή).

Εξαιτίας του διμέτωπου αυτού πολέμου, οι Γερμανοί, εξουθενώθηκαν πάρα πολύ οικονομικά, ενώ έχασαν και στους δύο αυτούς πολέμους μεγάλο μέρος του στρατού τους σε κρίσιμες μάχες.

(π.χ. τις καταστροφικές για αυτούς δύο μάχες του Μάρνη τα έτη 1914 και 1918 αντίστοιχα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή την μάχη του Στάλινγκραντ, του Ελ Αλαμέιν, την μάχη του Κουρσκ, την απόβαση στην Νορμανδία ή την μάχη των Αρδέννων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Παράλληλα, αν και οι Γερμανοί δεν κέρδισαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν καταλήφθηκε η χώρα τους από τους εχθρούς τους, όμως όταν έχασαν και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα τους καταλήφθηκε από τους εχθρούς τους και οι ίδιοι αφοπλίστηκαν για ένα χρονικό διάστημα.

Και εξαιτίας της ήττας τους αυτής, οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να γίνουν ένα υποτελές προτεκτοράτο και «αναγκαστικοί ακόλουθοι» στους πολέμους και πολιτικά των εχθρών τους (των Αμερικάνων, αλλά και των Ρώσων) για ένα χρονικό διάστημα.

Όμως σύντομα, όταν η Γερμανία επανενώθηκε, οι Γερμανοί προσπάθησαν να ρίξουν το φιλοαμερικανικό καθεστώς της χώρας τους μέσω της Γερμανοκρατούμενης πια ΕΕ, και προσπάθησαν να αντιταχτούν στους Αμερικανούς, σχηματίζοντας νέες συμμαχίες με πρώην συμμάχους των Αμερικάνων στους δύο Παγκοσμίους πολέμους (π.χ. τους Γάλλους ή τους Ρώσους), επωφελούμενοι από την αποδυνάμωση των ΗΠΑ στην σύγχρονη εποχή.

Κάτι που είχε ως τελική συνέπεια την εκ νέου ανάδειξη παλαιών ισχυρών δυνάμεων (π.χ. των Ρώσων), καθώς και νέων, ακόμα πιο ισχυρών (π.χ. της Κίνας), από την αποδυνάμωση που επήλθε στην Γερμανία και τις ΗΠΑ από τον συνεχή μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Σχέδια για την διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου είχαν ο Δημήτριος ο Πολιορκητής και ο Νέρωνας, αλλά τελικά το σχέδιο αυτό υλοποίησε ο Χαρίλαος Τρικούπης.

Την μετάφραση της Αγίας Γραφής στα γερμανικά την έκανε ο Λούθηρος και στα αγγλικά ο Ουίλιαμ Τέικελ.

Διάλυση των μοναστηριών και αρπαγή της περιουσίας τους από τους εκάστοτε κρατούντες, όπως και εμπόρους και αριστοκράτες, έγινε τόσο τον καιρό της δήθεν «προτεσταντικής μεταρρύθμισης» από τους προτεστάντες Γερμανούς ηγεμόνες, όσο και από τους «επαναστάτες» ηγέτες της Γαλλικής Επανάστασης, καθώς και τους άθεους μπολσεβίκους στην Οκτωβριανή Επανάσταση, όχι φυσικά για τον λαό, ή την «ιδεολογία», αλλά απλά και μόνο για λογούς προσωπικού πλουτισμού.

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας της προτεσταντικής πόλης του Μύνστερ από τον καθολικό πρώην επίσκοπο της Φραντς Φον Βάλντεκ το 1535 μ.Χ., όταν τελικά οι υπερασπιστές της αποφάσισαν να παραδοθούν, ο επίσκοπος τους υποσχέθηκε ασφαλή διέλευση.

Όμως, όταν αυτοί παραδόθηκαν, αυτός δεν κράτησε τον λόγο του, και διέταξε την εξόντωση αυτών, την καταστροφή της πόλης, των γυναικόπαιδων, καθώς και την εκτέλεση των ηγετών της, ενώ τα πτώματα τους εκτέθηκαν σε σιδερένια κλουβιά (όπως ακριβώς έγινε και με το διαμελισμένο πτώμα του πρώην αρχηγού των Πραιτοριανών στην Ρώμη Νυμφίδιου Σαβίνου το 68 μ.Χ.).

Αντίστοιχα, κατά την πολιορκία της πόλης του Σουλίου από τον Αλή Πασά το 1803 μ.Χ., όταν τελικά οι υπερασπιστές της αποφάσισαν να παραδοθούν, ο Αλής τους υποσχέθηκε ασφαλή διέλευση.

Όμως, όταν αυτοί παραδόθηκαν, δεν κράτησαν τον λόγο του, και διέταξε την εξόντωση αυτών, την καταστροφή της πόλης, των γυναικόπαιδων, καθώς και την εκτέλεση των ηγετών της.

Τόσο ο Νεντ Κέλι στην Αυστραλία, όσο και ο Γουάιτ Ερπ στις ΗΠΑ, αν και οι δύο είχαν έντονα έκνομες και παράνομες δράσεις, επειδή και οι δύο τους είχαν καλές επαφές με τον Τύπο, καλλιέργησαν και οι δύο μία διαφορετική εικόνα και «μύθο» από την πραγματικότητα.

Έτσι, ο μεν πρώτος πως τάχα ήταν φιλόπτωχος «Ρομπέν των Δασών», «κοινωνικός αγωνιστής» και δήθεν «εχθρός του αυταρχισμού», ενώ ο δεύτερος πως τάχα ήταν ο «πάντα ηρωικός και έννομος υπερασπιστής της δικαιοσύνης στην Άγρια Δύση».

Ο γάμος της Ινδιάνας Ποκαχόντας με τον Άγγλο άποικο Τζον Ρολφ οδήγησε στην λεγομένη «ειρήνη της Ποκαχόντας», όπως και στην ειρήνη μεταξύ των Άγγλων και των ιθαγενών ινδιάνων που διήρκησε ως τον θάνατο της.

Κατά παρόμοιο τρόπο, ο γάμος του Αιγυπτίου Φαραώ Ραμσή του Β’ με την κόρη του Χετταίου βασιλιά Μουταβάλις του Β’ μετά την μάχη του Καντές, οδήγησε και αυτή σε ειρήνη μεταξύ των δύο κρατών, η οποία διήρκησε ως τον θάνατο του.

Στο Θιβέτ, στις αρχές του 20^ου Αιώνα, φοβόνταν οι αρχές του την ανάπτυξη των Χριστιανικών Μοναστηριών στην περιοχή, ενώ στον 21^ο Αιώνα, φοβούνται την εξάπλωση του ισλάμ στην περιοχή, καθώς και την ιδεολογία του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας.

Ο δε Κινέζος αρμοστής του Θιβέτ εκείνη την εποχή, ο Ζάο Ερρένγκ είχε το προσωνύμιο ο «Χασάπης Ζάο», λόγω των πολλών σφαγών που είχε διαπράξει, όπως ακριβώς παλαιοτέρα στην Αρχία Ρώμη, την εποχή του εμφυλίου του Σύλλα με τον Μάριο, ο μετέπειτα Πομπήιος Μέγας, είχε το προσωνύμιο ο «έφηβος Χασάπης», λόγω των πολλών σφαγών που είχε και αυτός διαπράξει στον εμφύλιο αυτό.

Οι Θηβαίοι στην Αρχαιότητα, και οι μπολσεβίκοι της Ελλάδας στις μέρες μας, πρόδιδαν και οι δύο συνεχώς την πατρίδα μας, οι μεν πρώτοι στους Πέρσες, ενώ οι δεύτεροι στους Σοβιετικούς, τους Βουλγάρους, τους Γιουγκοσλάβους, τους Αλβανούς, ακόμα και στους Τούρκους.

Υπήρξαν πολλοί «μύθοι» του Ηροδότου που βγήκαν αληθινοί κόντρα σε όσα ισχυρίζονταν οι σύγχρονοι ιστορικοί, όπως π.χ. οι μούμιες, τα «μυρμήγκια» του χρυσού, οι Αμαζόνες, οι Ετρούσκοι, ο Φειδιππίδης κ.λ.π. (https://www.pronews.gr/istoria/879207_oi-mythoi-toy-irodotoy-poy-vgikan-alithinoi-kontra-se-osa-ishyrizontan-oi-syghronoi).

Τόσο ο Στίβεν Λάλας, όσο και η Μαντώ Μαυρογένους, αν και οι δύο ήταν έντονα πατριώτες και συνέβαλαν τα μέγιστα στο καλό της πατρίδας μας με τις δράσεις τους (πάρα τα οικογενειακά προβλήματα που τους προκάλεσε αυτή τελικά).

Όμως δυστυχώς και οι δύο αντί να τιμηθούν από το Ελληνικό κράτος, δεν τους δόθηκε ούτε μία συμβολική σύνταξη για τις θυσίες τους για την πατρίδα, ενώ και οι δύο καταδιώχθηκαν από «ντόπιους Ελληνόφωνους» προδότες πολίτικους, η μεν Μαντώ από Γαλλοφίλους και Αγγλόφιλους (τον Κωλέττη και τον Μαυροκορδάτο), ενώ ο Λάλας από Αμερικανόφιλους.

Οι Τούρκοι του Κεμάλ Αττατούρκ στα λεγόμενα «δικαστήρια της ανεξαρτησίας» το 1921, εκτελούσαν όλους τους ιερείς, πολιτικούς, βουλευτές, επιχειρηματίες, τραπεζικούς υπάλληλους και διανοουμένους του Ελληνικού Πόντου, όπως ακριβώς έπραξε και ο Στάλιν με την κατεχόμενη από τον ίδιο Ανατολική Πολωνία (αλλά και αυτός μετέπειτα με τους προσφυγές, οι οποίοι κατέφυγαν από τον Πόντο στην ΕΣΣΔ, λόγω των σφαγών του Κεμάλ).

Σεϊτάν-Ασκέρ ονομάστηκε από τους Τούρκους ο ηρωικός Ελληνικός στρατός των Βαλκανικών Πολέμων, του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιάτικης Εκστρατείας (κυρίως οι Εύζωνες), ενώ κατά την διάρκεια της Επανάστασης της Εθνεγερσίας του 1821, Σεϊτάν-παπάς, ονομάστηκε από τους Τούρκους ο ηρωικός Αρχιμανδρίτης και πατριώτης Γρηγόριος Δίκαιος Παπαφλέσσας.

Για να παντρευτεί ο Ρωμαίος Αύγουστος της Δύσης Κωνστάντιος ο Χλωρός την Αγία Ελένη, επειδή αυτή ήταν λαϊκής καταγωγής, έπρεπε να ψηφιστεί ειδικός νόμος, όπως ακριβώς έγινε και για να παντρευτεί ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας την διαβόητη Θεοδώρα, επειδή αυτή ήταν λαϊκής καταγωγής, έπρεπε επίσης να ψηφιστεί ειδικός νόμος.

Και οι δύο μεγάλοι Έλληνες κωμικοί, Σωτήρης Μουστάκας και Στάθης Ψάλτης, πέθαναν και οι δύο μετά από το γύρισμα μιας τελευταίας ταινίας ο καθένας του για έναν πολύ γνωστό Έλληνα παγκοσμίως έκαστως, ο μεν πρώτος για τον Ελ Γκρέκο (Δομίνικο Θεοτοκόπουλο), ενώ ο άλλος για τον Νίκο Καζαντζάκη.

Υπήρξαν επίσης και πολλοί διάσημοι ξένοι ηθοποιοί, οι οποίοι πέθαναν κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ταινιών, οι οποίες αποδείχθηκαν πως ήταν οι τελευταίες τους, όπως η Κάρι Φίσερ (στον ρόλο της πριγκίπισσας Λεία στις διάσημες ταινίες «Starwars»), ο Φίλιπ Σέυμορ Χόφμαν (στον ρόλο του Plutarch στις ταινίες «Hunger Games»), o Pol Waker (στον ρόλο του Μπράιαν Ο Κόνερ στις ταινίες «Fast and Furious»), αλλά και ο Χιθ Λέτζερ (στον ρόλο του Terry στην ταινία «The Imaginarium of Doctor Parnassus»). 

[Επίσης και ο ηθοποιός J.J. Murphy, ο οποίος έπαιζε στην σειρά Game of Thrones τον Denys Mallister, πέθανε και αυτός μερικές μέρες Μέτα το γύρισμα των πρώτων σκηνών του στην σειρά αυτή]. 

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.