ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ ΤΟΥ ΟΥΝΝΟΥ

ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΒΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ ΤΟΥ ΟΥΝΝΟΥ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν μεγάλες ομοιότητες μεταξύ γνωστών ιστορικών προσωπικοτήτων, οι οποίες με τα έργα και τις πράξεις τους έμειναν διαβόητες στην ιστορία.

Δύο τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα, αποτελούν ο Αττίλας στον Μεσαίωνα και ο Ταγίπ Ερντογάν στις μέρες μας, οι οποίοι έχουν κοινή τόσο «πνευματική», όσο και φυλετική καταγωγή, αφού οι λαοί και των δύο προήλθαν από τις στέπες της Ασίας (από την Μογγολία) και έσπειραν τον τρόμο με σφαγές και λεηλασίες, τόσο στην Ευρώπη, όπως και στην Ασία.

Έτσι, αρχικά ο Ούννος Αττίλας πριν αναλάβει την εξουσία (μαζί με τον αδελφό του τον Μπλέντα), βρισκόταν υπό επιτήρηση και περιορισμό από τον θείο του και τότε βασιλιά των Ούννων Ρουγίλα, ο οποίος ήταν καχύποπτος μαζί του και δεν επιθυμούσε αρχικά ο ανιψιός του να ανέλθει στον θρόνο.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι το έτος 375 μ.Χ. μια οινική φυλή προχώρησε στην περιοχή ανάμεσα στο Ντον και Βόλγα και, αφού υπέταξε τους Οστρογότθους και Βησιγότθους, εγκαταστάθηκε τον 4ο αιώνα στην εύφορη κοιλάδα του Δούναβη, ωθώντας τους Βησιγότθους νότια προς το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος].

Ο δε Ρουγίλας οργάνωσε ένα ισχυρό κράτος και άρχισε τις επιδρομές και τις επιθέσεις εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (φτάνοντας λεηλατώντας και σφάζοντας έως και την Συρία, όπως ακριβώς και οι Τούρκοι στις μέρες μας), ζητώντας της σε αντάλλαγμα μεγάλες ποσότητες χρυσού για να σταματήσει τις επιθέσεις αυτές.

Η ιστορία αυτή θυμίζει στις μέρες μας την ιστορία του Ερντογάν, ο οποίος πριν αναλάβει την εξουσία (μαζί με τους «ισλαμιστές» αδερφούς του Γκιουλ, Νταβούτογλου, Μπαμπακάν και Γκιουλέν), βρισκόταν υπό επιτήρηση και περιορισμό (αλλά ενίοτε και φυλάκιση) από τους Κεμαλικού, οι οποίοι τότε ηγούταν της Τουρκίας και οι οποίοι ήταν καχύποπτοι μαζί του και δεν επιθυμούσαν ο Ερντογάν να ανέλθει στην ηγεσία της Τουρκίας.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι το έτος 1299 μ.Χ. μια τουρκική φυλή προχώρησε στην Ελληνική περιοχή της Προύσας στην Μικρά Ασία και, αφού υπέταξε τους κάτοικους αυτής, εγκαταστάθηκε σε αυτή και στην εύφορη κοιλάδα της, ερχόμενη αντιμέτωπη με το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος].

Ο δε Κεμαλικοί (επί Κεμάλ και αργότερα) οργάνωσαν ένα ισχυρό κράτος και άρχισαν τις επιδρομές και τις επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας (π.χ. στην Κύπρο και με «θερμά επεισόδια» στο Αιγαίο, όπως και στην Μέση Ανατολή (φτάνοντας λεηλατώντας και σφάζοντας έως και την Συρία, όπως κάνει στις μέρες μας και ο διάδοχος τους, ο ισλαμιστής Ερντογάν), ζητώντας της τεράστια γεωπολιτικά εδαφικά αντάλλαγμα από την Ελλάδα για να σταματήσουν τις επιθέσεις αυτές.

Ο Αττίλας, προκειμένου να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του θείου του και να ανέλθει στον θρόνο, έδειξε απολυτή υπακοή προς τον ίδιο κάνοντας ότι αυτός του έλεγε αδιαμαρτύρητα σε κάθε τομέα, δείχνοντας ένα δήθεν «υπάκουο πρόσωπο» και μία τάχα «αδύναμη προσωπικότητα».

Έτσι, όταν πέθανε ο θείος του, ο Αττίλας επιλέχθηκε ως διάδοχος του για να συγκυβερνά μαζί με τον αδερφό του τον Μπλέντα, ο οποίος προτιμούσε την διατήρηση του Status Quo της «συνεργασίας με τους Ρωμαίους» και να αναγκάζει με επιδρομές να αυξάνουν την ποσότητα χρυσού προς τους Ούννους, χωρίς να επιθυμεί την κατάκτηση περαιτέρω εδαφών για τους Ούννους, ούτε και την ίδρυση μιας Ουννικής Αυτοκρατορίας.

Ο Αττίλας όμως, ο οποίος ήταν πολύ πιο αιμοδιψής και φιλόδοξος από τον αδερφό του, δεν ήθελε μόνο την διατήρηση του Status Quo, αλλά σε αντίθεση με τον αδερφό του, την κατάκτηση περαιτέρω εδαφών για τους Ούννους και την ίδρυση μιας Ουννικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι αρχικά, όσο ο Αττίλας συγκυβερνούσε με τον Μπλέντα, έδειξε ένα δήθεν «μετριοπαθές προσωπείο» στους Βυζαντινούς και σε μία πρεσβεία που έστειλε στους Βυζαντινούς, τους «ζήτησε μονάχα» μία αύξηση του χρυσού που δίνονταν στους Ούννους και μία ανανέωση των συνθηκών με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Όταν όμως ο Αττίλας στείρωσε την εξουσία του, προχώρησε αρχικά στην εξόντωση του αδερφού του και όσων άλλων Ούννων, φίλων ή εχθρών του απειλούσαν την εξουσία του και αφού απέμεινε μονοκράτορας των Ούννων, ξεκίνησε μία επιθετική πολιτική έναντι των Βυζαντινών και των Δυτικών Ρωμαίων.

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν στις μέρες μας, προκειμένου να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Κεμαλικών και να ανέλθει στην ηγεσία της Τουρκίας, έδειξε αρχικά απολυτή υπακοή προς τον ιδίους κάνοντας ότι αυτός του έλεγαν αδιαμαρτύρητα σε κάθε τομέα, δείχνοντας ένα δήθεν «υπάκουο πρόσωπο» και μία τάχα «αδύναμη μετριοπαθή ισλαμική προσωπικότητα».

Έτσι, τελικά, ο Ερντογάν κατάφερε αρχικά να εκλέγει πρωθυπουργος και μετέπειτα Πρόεδρος της Τουρκίας και συγκυβέρνησε αρχικά μαζί με τους «ισλαμιστές αδερφούς» του, κάποιοι εκ των οποίων (π.χ. ο Γκιουλέν) προτιμούσαν την διατήρηση του Status Quo της «συνεργασίας με τις ΗΠΑ», χωρίς να επιθυμούν την κατάκτηση περαιτέρω εδαφών για τους Τούρκους, ούτε και την ίδρυση μιας Ουννικής Αυτοκρατορίας.

Ο Ερντογάν όμως, ο οποίος ήταν πολύ πιο αιμοδιψής και φιλόδοξος από τα άλλα μέλη του κόμματος του, δεν ήθελε μόνο την διατήρηση του Status Quo, αλλά την κατάκτηση περαιτέρω εδαφών για τους Τούρκους και την επανίδρυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (https://national-pride.org/2014/11/19/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%83/).

Έτσι αρχικά, όσο ο Ερντογάν συγκυβερνούσε με τους υπολοίπους δήθεν «μετριοπαθείς ισλαμιστές» του κόμματος του, έδειξε ένα δήθεν «μετριοπαθές προσωπείο» στους Έλληνες, τους Αμερικάνους, τους Ευρωπαίους και τους Ρώσους και στις πρεσβείες που τους έστειλε, τους «ζήτησε μονάχα» την ανανέωση των συνθήκων που είχαν υπογράψει οι προκάτοχοι του μαζί τους.

Όταν όμως ο Ερντογάν στείρωσε την εξουσία του, προχώρησε αρχικά στην εξόντωση των «ισλαμιστών αδερφών» που του ενώνονταν (Γκιουλ, Νταβούτογλου, Μπαμπακάν και Γκιουλέν), καθώς και όσων άλλων Τούρκων, φίλων ή εχθρών (κυρίως των Κεμαλικών μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016) που απειλούσαν την εξουσία του και αφού απέμεινε μονοκράτορας των Τούρκων, ξεκίνησε μία επιθετική πολιτική έναντι των Ελλήνων, των Ρώσων και των Δυτικών (ΕΕ-ΗΠΑ).

Στην συνέχεια ο Αττίλας προχώρησε σε αιματηρές εισβολές σε πολλά εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής και Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (αλλιώς γνώστης και ως Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ή Ρωμανίας), και διέπραξε σε αυτές πολλές σφαγές, καταστροφές, βιασμούς και λεηλασίες, καθώς και συνεχείς γενοκτονίες.

Με αφορμές πάντα ψευδή επεισόδια, και κάνοντας συνεχώς πολιτικές κωλοτούμπες άλλοτε κατά της Δετικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Βυζαντίου και άλλοτε υπέρ ειρήνης με αυτές, προκειμένου με παζάρια να κερδίζει συνεχώς ανταλλάγματα, εδάφη και χρυσό από αυτές.

Άλλες «αφορμές» για τις εισβολές του στα κράτη αυτά, ήταν ότι δήθεν σε αυτά είχαν καταφύγει φυγάδες Ούννοι, οι οποίοι ήταν εχθροί του και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον ανατρέψουν από την εξουσία, και ο ίδιος απαιτούσε την παράδοση τους στον ίδιο για να τους αποδώσει την δικαιοσύνη του (δηλαδή να τους βασανίσει και να τους εκτελέσει).

Για να ενώσει δε ο Αττίλας τους δεισιδαίμονες Ούννους, ο ίδιος διέδιδε ότι ήταν τάχα ο «εκλεκτός των θεών», των οποίων το θέλημα ήταν  δήθεν να γίνουν οι Ούννοι κυρίαρχοι όλου του κόσμου, ενώ όσο έμενε άθραυστο το ξίφος του «θεού του πολέμου», το οποίο ο ίδιος δήθεν είχε βρει «θαυματουργικά», ο Ουννικός στρατός δεν θα ηττούνταν ποτέ σε καμία μάχη (το ξίφος αυτό λέγεται ότι διαλύθηκε στην πρώτη και μεγάλη ήττα του Αττίλα στα Καταλαυνικά Πεδία).

Η τακτική δε αυτή του του αλαζονικού, και φανατικού Αττίλα είχε αρχικά μεγάλη επιτυχία, γιατί τα κράτη στα οποία αυτός επιτίθονταν (π.χ. η Ανατολική και Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Πέρσες η Κίνα, αλλά και οι Φράγκοι, οι Βησιγότθοι κ.λ.π.), τον αντιμετώπιζαν όλα ξεχωριστά, ενώ είχαν και την μεγάλη ατυχία να τα δίκιων άβουλοι, ανίκανοι και δειλοί ηγέτες (π.χ. ο Θεοδόσιος ο Β’ και ο Βαλεντινιανός ο Γ’), οι οποίοι υποχωρούσαν συνεχώς στις απαιτήσεις του Αττίλα.

Ουσιαστικά, η μονή «οικονομία» των Ούννων, ήταν διάμεσου του ισχυρού στρατού τους, να πλιατσικολογούν τα γύρω από αυτούς κράτη και να αρπάζουν τα αγαθά, και τα εδάφη τους, καταστρέφοντας παράλληλα και τις πόλεις με τα μνημεία τους, εκβιάζοντας τα να τους δίνουν χρυσό και γη για να σταματούν τις επιδρομές τους.

Αντίστοιχα στην εποχή μας, ο Ερντογάν προχώρησε στην συνέχεια π σε αιματηρές εισβολές σε πολλά εδάφη κρατών (π.χ. σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη), οπού και ο στρατός του διέπραξε σε αυτές πολλές σφαγές, καταστροφές, βιασμούς και λεηλασίες, καθώς και συνεχείς γενοκτονίες.

Με αφορμές πάντα ψευδή επεισόδια, και κάνοντας συνεχώς πολιτικές κωλοτούμπες άλλοτε κατά της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ) και της Ρωσίας και άλλοτε υπέρ ειρήνης με τις χώρες αυτές αυτές, προκειμένου με παζάρια να κερδίζει συνεχώς ανταλλάγματα, εδάφη και «μαύρο χρυσό» από τα εδάφη που καταλάμβανε.

Άλλες «αφορμές» για τις «θερμά επεισόδια» σε κράτη (π.χ. στην Ελλάδα), ήταν ότι δήθεν σε αυτά είχαν καταφύγει φυγάδες κεμαλιστές Τούρκοι αξιωματικοί (π.χ. όπως κατηγορεί ο Ερντογάν την πατρίδα μας), οι οποίοι ήταν εχθροί του και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον ανατρέψουν από την εξουσία το 2016, και ο ίδιος απαιτούσε την παράδοση τους στον ίδιο για να τους αποδώσει την δικαιοσύνη του (δηλαδή να τους βασανίσει και να τους εκτελέσει).

Για να ενώσει δε ο Ερντογάν τους δεισιδαίμονες Τούρκους, ο ίδιος διέδιδε ότι ήταν τάχα ο «εκλεκτός του Αλλάχ», του οποίου τάχα το θέλημα ήταν  δήθεν να γίνουν οι Τούρκοι κυρίαρχοι όλου του κόσμου, ενώ υπό την ηγεσία του Ερντογάν ο Τουρκικός στρατός δεν θα ηττούνταν ποτέ σε καμία μάχη.

Η τακτική δε αυτή του αλαζονικού, και θρησκευτικά φανατικού Ερντογάν είχε αρχικά μεγάλη επιτυχία, γιατί τα κράτη στα οποία αυτός επιτίθονταν (π.χ. η Συρία, η Λιβύη, η Ελλάδα κ.λ.π.), τον αντιμετώπιζαν όλα ξεχωριστά, ενώ είχαν και την μεγάλη ατυχία να τα δίκιων άβουλοι, ανίκανοι και δειλοί ηγέτες (π.χ. στην Ελλάδα όλοι οι ηγέτες της μετά το έτος 1996), οι οποίοι υποχωρούσαν συνεχώς στις απαιτήσεις του Ερντογάν και των Τούρκων.

Ουσιαστικά, η κύρια «οικονομία» των Τούρκων επί Ερντογάν, ήταν διάμεσου του ισχυρού στρατού τους, να πλιατσικολογούν τα γύρω από αυτούς κράτη και να αρπάζουν τα αγαθά, και τα εδάφη τους, καταστρέφοντας παράλληλα και τις πόλεις με τα μνημεία τους, εκβιάζοντας τα να τους δίνουν χρυσό και γη για να σταματούν τις επιδρομές τους, πέρα από τα χρήματα με τα οποία τους χρηματοδοτούσε αφειδώς το πάμπλουτο Κατάρ.

Τελικά όμως, όταν την εξουσία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ανέλαβε ο ικανός, ηρωικός και γενναίος στρατηγός Μαρκιανός, τότε όταν αυτός ύψωσε το ανάστημα του στους Ούννους, αρνούμενος να τους πληρώνει πια φόρο υποτέλειας και απειλώντας τους ότι αν θέλουν χρυσό να έρθουν να τον πάρουν στα σύνορα (όπως ακριβώς είπε και ένδοξος βασιλιάς Λεωνίδας στους Πέρσες του Ξέρξη), οπού θα τους περιμένει με τον ικανό και γενναίο στρατό του, ο Αττίλας δεν έκανε ότι παλαιότερα.

Έτσι, βλέποντας ότι είχε να κάνει με έναν γενναίο και ικανό στρατιωτικό (αντί για τον άβουλο, μαλθακό και αδύναμο Θεοδόσιο), ο οποίος μάλιστα ήταν έτοιμος να τον πολεμήσει αντί να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του, ο Αττίλας ως γνήσιος Ανατολίτης, μετρώντας τα δεδομένα υποχώρησε και στράφηκε κατά της Δύσης, στην οποία ετοιμάστηκε να επιτεθεί.

Τότε όμως, η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην οποία την εξουσία είχε αναλάβει ο εξίσου γενναίος με τον Μαρκιανό, ικανός και ηρωικός στρατηγός Αέτιος, με κοινή πρωτοβουλία και των δύο ηγετών, ήρθαν σε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και με τους Πέρσες, έτσι ώστε αν ο Αττίλας εισέβαλε στον ένα, οι άλλοι να του επιτίθονταν και αυτός να βρεθεί να πολεμά σε πολλά μέτωπα και να ηττηθεί, καθώς και να ενισχύει στρατιωτικά ο ένας τον άλλο.

Και όντως έτσι έγινε, αφού όταν ο Αττίλας εισέβαλε στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ηττήθηκε από τον Αέτιο στα Καταλαυνικά Πεδία, οι Βυζαντινοί επιτέθηκαν στα εδάφη του και νίκησαν τον στρατό του, ενώ παρακίνησαν υποτελείς του και εχθρούς του να εξεγερθούν εναντίον του μέσα στην ίδια του την χώρα, κάνοντας τον και για τον λόγο αυτό να υποχωρήσει στα εδάφη του για να καταστείλει τις εξεγέρσεις αυτές.

Επίσης, στην δεύτερη εισβολή του Αττίλα στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο επιτυχής ανταρτοπόλεμος του Αέτιου, οι ενισχύσεις που του έστειλε ο Μαρκιανός, οι αρρώστιες, καθώς και οι εισβολές την ίδια περίοδο των Βυζαντινών στα εδάφη του Αττίλα και οι νίκες εναντίον του, τον ανάγκασαν να επιστρέψει με μία μικρή ποσότητα χρυσού και τον στρατό του αποδεκατισμένο πίσω στην χώρα του.

Εκεί λέγεται ότι σχεδίαζε μία εισβολή κατά του Μαρκιανού για να τον εκδικηθεί, αλλά πέθανε ξαφνικά την νύκτα του γάμου του. Και παρόλο που λέγεται πως πέθανε από την πολύ οινοποσία, πιθανότερο είναι να δηλητηριάστηκε, είτε από μία εσωτερική ανακτορική συνωμοσία, η οποία μπορεί να «ενθαρρύνθηκε» και από το εξωτερικό (π.χ. την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή και την Ανατολική).

Με τον θάνατο δε του Αττίλα, ξεκίνησε άμεσα ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των διάδοχων του, ο οποίος ήταν πάρα πολύ βίαιος και είχε ως τελικό αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση και καταστροφή της Αυτοκρατορίας των Ούννων.

[Και φυσικά, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί επακριβώς την τακτική του (τόσο πνευματικού, όσο και εθνικού) προγόνου του, του αιμοχαρή Αττίλα του Ούννου (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html, http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_96.html, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post_25.html), ο οποίος έσφαζε Γότθους από την Κριμαία και τους έστελνε (με βία κυρίως ή και κάποιες φορές και χωρίς) να περνάν τα σύνορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και έπειτα ζητούσε χρήματα από τους Βυζαντινούς δήθεν για να σταματήσει τους Γότθους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html).

(Κάτι που φυσικά εννοείται ότι δεν έκαναν ποτέ γιατί τους συνέφερε αυτή η κατάσταση, τόσο για να αποδυναμώνουν τους Βυζαντινούς εχθρούς τους, αλλά φυσικά και για να κερδίσουν χρήματα).

Ότι ακριβώς δηλαδή κάνει και ο Ερντογάν στις μέρες μας, βοηθώντας τον ISIS σε Συρία και Ιράκ στις σφαγές αθώων (μουσουλμάνων και μη στα μέρη αυτά), τους οποίους και στέλνει (με βία κυρίως ή και κάποιες φορές και χωρίς, τόσο από τα μέρη αυτά, όσο και από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, αλλά και αρκετά άλλα Αφρικανικά κράτη) να περνάν τα σύνορα της Ελλάδας (και φυσικά και της ΕΕ) και έπειτα ζητά χρήματα από τους Έλληνες και Ευρωπαίους δήθεν για να σταματήσει τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες.

(Κάτι που φυσικά εννοείται ότι δεν κάνει ποτέ, αφού αυτός στην ουσία τους διακινεί, γιατί τον συμφέρει αυτή η κατάσταση, τόσο για να αποδυναμώνει τους Έλληνες εχθρούς του, αλλά φυσικά και για να κερδίζει εκβιαστικά χρήματα από τους Ευρωπαίους).

Και όπως στον Αττίλα, όταν εγέρθηκαν εναντίον του ο ηρωικός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μαρκιανός, ο εξίσου ηρωικός ηγέτης και στρατηγός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Αέτιος, όπως και οι Πέρσες και οι Κινέζοι που αυτός και οι Ούννοι του λεηλατούσαν, έφτασε στο τέλος του (κυρίως μετά την ήττα του στα Καταλαυνικά πεδία και τις συνεχείς επιθέσεις και τον καλοοργανωμένο ανταρτοπόλεμο των Βυζαντινών), έτσι μπορεί να γίνει και με τον Ερντογάν από τον καλοοργανωμένο ανταρτοπόλεμο των αντιπάλων του σε Συρία, Ιράκ και Λιβύη.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση που η πατρίδας μας προτάξει οργανωμένη πολεμική (και μη) στρατηγική εναντίον, παράλληλα με την ΕΕ (την οποία μπορεί ακόμα και να διαλύσει ο Ερντογάν με την νέα κρίση λαθρομεταναστών και προσφυγών που θέλει να δημιουργήσει έναντι αυτής το 2020, όπως ακριβώς έκανε και το έτος 2015-https://infognomonpolitics.gr/2020/03/i-tourkia-pyrodoti-nea-prosfygiki-krisi-i-opia-tha-borouse-na-simani-to-telos-tis-evropaikis-enosis/), τις ΗΠΑ και την Ρωσία, οι οποίες μπορεί να στραφούν τελικά όλες ταυτόχρονα εναντίον του, αφού ο Ερντογάν επιθετικά σε όλες.

Ένα δε «Βιετνάμ» του μύστακα Ερντογάν σε Συρία, Λιβύη και Ιράκ με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη ήττα και αποχώρηση του στρατού του από τα εδάφη των κρατών αυτών, από τον στρατό των Χάφταρ-Άσαντ, των Ρώσων (ή των Αμερικάνων) και των συμμάχων τους (Κούρδων, Λιβυκών Φυλών, Ιρανών), θα θυμίζει κατά πολύ την εισβολή του επίσης μύστακα Σαντάμ Χουσεΐν στο Κουβέιτ (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_83.html), οπού αυτός εισέβαλε και ηττήθηκε και αποχώρησε από τον στρατό των ΗΠΑ, των δυτικών και Αράβων συμμάχων τους, καθώς και των ανταρτών του Κουβέιτ].

Στην εποχή μας, εάν την εξουσία στην Ελλάδα αναλάβει ένας ικανός, ηρωικός και γενναίος ηγέτης, όπως ήταν ο ικανός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μαρκιανός, και υψώσει το ανάστημα του στους Τούρκους, αρνούμενος να τους πληρώνει πια να είναι υποτελής σε αυτούς, μπορεί αυτή η τακτική να αποδώσει και να έχει αποτέλεσμα, αφού αυτή είναι η μονή τακτική την οποία καταλαβαίνουν οι Τούρκοι.

Απόδειξη δε αυτού του ισχυρισμού, είναι ότι όταν η Ελλάδα έδειξε το 2020 πυγμή στα σύνορα με τον Έβρο, εν αντιθέσει με το 2015, οι Τούρκοι απέτυχαν στα σχέδια τους να δημιουργήσουν μία νέα κρίση λαθρομεταναστών και προσφυγών, όπως έκαναν το 2015.

Και έτσι, ο Ερντογάν βλέποντας ως γνήσιος Ανατολίτης, μετρώντας τα δεδομένα φαίνεται να υποχωρεί αρχικά (για την ώρα τουλάχιστον). Αν δε όπως τον καιρό του Μαρκιανού, επέλθει κοινή πρωτοβουλία συνεννόηση όλων των χωρών στις οποίες πείθεται (π.χ. Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ. Αίγυπτος, Συρία, Λιβύη, Ιράκ κ.λ.π.), και αυτές τον πιέσουν ταυτόχρονα από παντού.

[Και ήδη η Συρία του Άσαντ με την Λιβύη του Χάφταρ, φαίνεται να εφαρμόζουν αυτήν την στρατηγική, συμμαχώντας κατά της Τουρκίας του Ταλιμπάν-Ερντογάν με την «παρακίνηση» του Αιγυπτίου Προέδρου Σίσι (https://www.newsbeast.gr/world/arthro/6071867/livyi-presveia-sti-damasko-anoixe-i-parataxi-toy-chaftar-kaloyn-se-koino-metopo-kata-tis-toyrkias, https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/209852/o-xaftar-kalei-ton-asant-se-symmaxia-kata-tis-toyrkias-anoixe-presveia-sti-syria, https://www.kathimerini.gr/1067319/article/epikairothta/kosmos/o-asant-kleinei-to-mati-ston-xaftar).

Και όλα αυτά παρά την εκεχειρία που συμφώνησαν ο Πούτιν και ο Ερντογάν συμφώνησαν στο Ιντλίμπ (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/03/blog-post_28.html)].

Παρακινώντας παράλληλα και τους υποτελείς και τους εχθρούς του Ερντογάν (π.χ. τους Κούρδους), να εξεγερθούν εναντίον του μέσα στην ίδια του την χώρα, μπορούν με κοινή πίεση να τον κάνουν να υποχωρήσει ηττημένος στα εδάφη του και για να καταστείλει τις εξεγέρσεις αυτές, με τον στρατό του αποδεκατισμένο (π.χ. από την Συρία και την Λιβύη στις μέρες μας, οπού καταρρίπτεται το δήθεν «αήττητο» του τουρκικού στρατού).

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι όπως ο Αττίλας επιτίθονταν στους Μεσαιωνικούς Έλληνες της Ρωμανίας, την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τους Πέρσες, την Συρία και την Κίνα, των οποίων τα κράτη όλα μαζί στράφηκαν τελικά εναντίον του, έτσι και στις μέρες μας, ο Ερντογάν επιτίθεται στους συγχρόνους Έλληνες, την Δύση (ΗΠΑ-ΕΕ), τους Πέρσες-Ιρανούς, την Συρία και την Κίνα, των οποίων τα κράτη όλα μαζί στράφηκαν τελικά εναντίον του].

Μία δε γενική ήττα του Ερντογάν σε όλα τα μέτωπα, μπορεί να προκαλέσει τελικά πραξικόπημα εναντίον του, είτε από τους δικούς του (π.χ. τους ισλαμιστές του Γκιουλεν), είτε το πιθανότερο από τους Κεμαλιστές (http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html), το οποίο μπορεί να έχει και «ενθάρρυνση» και από το εξωτερικό (π.χ. τις ΗΠΑ ή την Ρωσία).

Και ύστερα να επικρατήσει ένας άγριος εμφύλιος μεταξύ των διάδοχων του Ερντογάν στην Τουρκία, ο οποίος θα διαλύσει το κράτος του, ανάλογος με αυτόν της Βοσνίας (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_0.html), ή ακόμα και σε εμφύλιο ανάλογο της Λιβύης, της Συρίας και του Ιράκ στις μέρες μας, για το ξεκίνημα και συνέχιση των οποίων, έπαιζε και παίζει μεγάλο ρολό η Τουρκία του ισλαμιστή Ερντογάν.

Θα είναι άραγε το μέλλον και το τέλος του Ερντογάν τόσο σκοτεινό και παρόμοιο με του Αττίλα; Δεν είναι καθόλου απίθανο, αλλά καλό θα είναι εμείς ως χώρα εμπνεόμενοι από ηρωικές φυσιογνωμίες του παρελθόντος (π.χ. τον Μαρκιανό και τον Αέτιο) να ακολουθήσουμε πιστά την επιτυχημένη στρατηγική τους έναντι των αντιπάλων της πατρίδας μας και νικώντας τους να την φέρουμε εκ νέου σε νέα επίπεδα ακμής και ευημερίας.