Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΚΑΙ Η ΔΥΤΙΚΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΕ, ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ

Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΚΑΙ Η ΔΥΤΙΚΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΕ, ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ

Γραφεί ο ΑΛΩΠΗΞ

Ο Αττίλας (406-453) ήταν γιος του Μουντζούκ, αδελφού του βασιλιά Ρουγίλα (ή Ρούα). Ανέλαβε τη διοίκηση των Ούννων μετά τον θάνατο του Ρουγίλα μαζί με τον αδελφό του Βλέδα γύρω στα 434. Μαζί προέβησαν σε εκτεταμένες επιδρομές κατά του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, υποχρεώνοντάς το στην καταβολή βαρυτάτης ετησίας πληρωμής σε χρυσές λίβρες.

 Οι άγριες αυτές επιδρομές έδωσαν στον Αττίλα το προσωνύμιο η «μάστιγα του Θεού» λόγω της έντονης βίας, του θανάτου και των εκτεταμένων καταστροφών που αυτές επέφεραν. Το 445 ο Αττίλας εξόντωσε τον Βλέδα και ανακηρύχθηκε βασιλιάς όλων των φυλών των Ούννων.

Εκείνη την εποχή ήταν χαρακτηριστικές οι δολοπλοκίες στο παλάτι της κλυδωνιζόμενης Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας -που είχε μεταφερθεί από τον αυτοκράτορα Ονώριο (395-423) το 402 στην πόλη της Ραβέννας (όπως η πρωτεύουσα της ΕΕ είναι στις Βρυξέλες), η οποία αποτελούσε και την πρωτεύουσα του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους μέχρι την κατάλυσή του το 476- από τον έμπειρο στρατηγό Φλάβιο Αέτιο (που ανέβηκε στην εξουσία με ύπουλες και παρασκηνιακές διεργασίες), την αδίστακτη αντιβασίλισα Γάλα Πλακιδία (η οποία ήταν κόρη του προηγούμενου αυτοκράτορα Ονωρίου και η οποία κατάφερε να πάρει με πολλές δολοπλοκίες την εξουσία και να την διαχειρίζεται στο όνομα του ανίκανου γιου της) και τον γιο της, τον νέο αυτοκράτορα Βαλεντινιανό τον Γ'.

Την ίδια, περίπου, περίοδο στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δηλαδή στο Βυζάντιο, αυτοκράτωρ είναι ο Θεοδόσιος ο Β' (408-450), αλλά στην ουσία την εξουσία την ασκεί η αδελφή του Πουλχερία. Τον Θεοδόσιο διεδέχθη στον θρόνο ο ικανότατος Μαρκιανός (450-457), ο οποίος ενυμφεύθη την Πουλχερία.

Ο Μαρκιανός ήταν αποφασισμένος να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, καθόσον το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος πλήρωνε (από την εποχή του Θεοδοσίου του Β') κάθε χρόνο περί τις 2.100 λίβρες χρυσάφι στους Ούννους, ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής ανεπάρκειας του προηγούμενου αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β' να αντιμετωπίσει τον Αττίλα, ποσό αρκετά μεγάλο.

Έτσι αρνήθηκε την καταβολή των πολεμικών φόρων στους Ούννους και απείλησε τον Αττίλα ότι αν ήθελε φόρους να ερχόταν με τον στρατό του στα σύνορα όπου θα τον περίμενε με τον στρατό του ο οποίος δεν ήταν καθόλου χειρότερος του δικού του (πράγμα που ο Αττίλας σαν σύγχρονος Ανατολίτης δεν τόλμησε να κάνει βλέποντας ότι αντί ένα ανίκανο και δειλό αυτοκράτορα είχε να αντιμετωπίσει έναν γενναίο και έμπειρο στρατιωτικό).

Παράλληλα πρότεινε συμμαχία με Πέρσες, Κινέζους, και Δυτικούς Ρωμαίους και όποιον απειλούταν από τις επιδρομές των Ούννων, κοινές περιπολίες στα σύνορα και στις κοίτες των ποταμών που χρησίμευαν ως δίοδοι εισβολής, και ταυτόχρονες επιθέσεις από όλους τους συμμάχους όταν ο Αττίλας εισέβαλε σε ένα από τα απειλούμενα κράτη για να τον συντρίψουν αφού δεν θα χε στρατό στα εδάφη του (πράγμα που έπραξε και ο ίδιος όταν ο Αττίλας εισέβαλε δύο φορές στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία).

Ακριβώς εκείνη τη χρονιά (450 με 451) ο Αττίλας αποφασίζει να στραφεί στην Δύση. Η αποφασιστική μάχη δόθηκε το 451 στη θέση Καταλαυνικά Πεδία, λίγο έξω από την πόλη της Ορλεάνης και ονομάστηκε, λόγω της συμμετοχής πολλών λαών ως συμμάχων είτε με την μία πλευρά είτε με την άλλη ως "Η Μάχη των Εθνών". 

Σε αυτή τη σκληρή μάχη ο Αέτιος (ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ο έσχατος των Ρωμαίων, όπως ακριβώς ο Φιλοποίμην της Αχαϊκής Συμπολιτείας είχε χαρακτηριστεί ως ο έσχατος των Ελλήνων), με τη βοήθεια των συμμάχων του Γότθων του Θεοδώριχου, συνέτριψε τον Αττίλα. 

Για να το επιτύχει προέβη σε ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο αφού διέταξε να σκοτώσουν τον βασιλιά τον Γότθων Θεοδώριχο. Οι Γότθοι τότε, αντί να διαλυθούν, μόλις ο αρχηγός τους έπεσε νεκρός, αφήνιασαν και κατεδίωξαν τους Ούννους, στέφοντας, παράλληλα τον Φλάβιο Αέτιο νικητή σε αυτή την κολοσσιαία σύγκρουση.

Μετά την ήττα του ο Αττίλας, καίτοι είχε τρομερές απώλειες, ήταν αποφασισμένος να επιστρέψει, στην Ιταλία αυτή τη φορά, και να καταλύσει το Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος. Ο θάνατός του, όμως, το 452 είχε ως αποτέλεσμα να διαλυθεί η αυτοκρατορία του, γεγονός που ανακούφισε τις δύο αυτοκρατορίες.

Να αναφέρουμε ότι λίγα χρόνια μετά, το 454 ο στρατηγός Φλάβιος Αέτιος δολοφονήθηκε από τον αυτοκράτορα της Δύσης Βαλεντινιανό τον Γ' και την μητέρα του Γάλα Πλακιδία. Η νίκη του Αέτιου ήταν η τελευταία ρωμαϊκή νίκη στη Δύση, παρατείνοντας για λίγο τη ζωή της, έτσι και αλλιώς ετοιμοθάνατης, δυτικής αυτοκρατορίας. 

Να σημειώσουμε ότι την επόμενη χρονιά από τη δολοφονία του Αέτιου, το 455 δηλαδή, αλώθηκε η Ρώμη για δεύτερη φορά μέσα σε χρονικό διάστημα μικρότερο των πενήντα ετών (η πρώτη άλωση ήταν το 410 από τον αρχηγό των Βησιγότθων τον Αλάριχο) από τους Βανδάλους του Γιζέριχου. 

Τέλος, το 476 ο Σκίρος Φοιδεράτος Οδόακρος εξεθρόνισε τον τελευταίο αυτοκράτορα-ανδρείκελο του δυτικού ρωμαϊκού κράτους Ρωμύλο Αυγουστίλο, καταλύοντας με αυτόν τον τρόπο και τυπικά τη δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Παράλληλα στην σύγχρονη εποχή στην ΕΕ άλλη μία αδίστακτη και δολοπλόκος πολιτικός εξουσιάζει απόλυτα στην χώρα της, όσο και στα παρασκήνια την ΕΕ (η Μέρκελ), και η οποία παράλληλα χειραγωγεί (όπως και η Γάλα Πλακιδία τον γιο της) τους υπόλοιπους ηγέτες στην ΕΕ, υπό την καθοδήγηση ενός «νέου και πιο αδίστακτου Αέτιου», του Σόιμπλε, που και αυτός με ανηλεείς και αδίστακτες μεθόδους προσπαθεί  να συγκρατήσει ενωμένο το οικοδόμημα της ΕΕ, και να το ενώσει με την βία και απειλές υπό την ηγεσία της Γερμανίας, προσπαθώντας να το επεκτείνει κιόλας μερικές φορές, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς.

Αντίστοιχα στην Ανατολή και στον Βορρά έχουν αναδειχτεί νέες ισχυρές δυνάμεις που βρίσκονται σε άνοδο και αμφισβητούν έντονα την ηγεσία της ΕΕ και γενικότερα της δύσης, και οι οποίες διοικούνται από έναν ισχυρό ηγέτη (πρόεδρο) και έναν πιο ανίσχυρο βοηθό (πρωθυπουργό), όπως ήταν ο Αττίλας με τον αδερφό του, η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίες παρακολουθούν με χαρά την περιδίνηση της ΕΕ, και αναμένουν να επωφεληθούν από την πιθανώς σύντομη σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο διάλυση της (φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ταυτίζονται απαραίτητα οι ηγέτες της Ρωσίας και της Κίνας με την βιαιότητα του Αττίλα, ρόλο που κάλιστα μπορούν να πάρουν και οι ηγέτες των ΕΕ και ΗΠΑ).

Αντίστοιχα δυτικά της ΕΕ (αντί ανατολικά στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), το άλλο ισχυρό μέλος της Δύσης, οι ΗΠΑ (τόσο υπό την ηγεσία του τωρινού προέδρου Ομπάμα και ίσως και του πιθανού μελλοντικού Ντόναλντ Τραμπ), οι οποίες άλλοτε βρίσκονται σε συνεργασία και προσπαθούν να χειραγωγήσουν, και να συγκρουστούν, τόσο με την ΕΕ, όσο και με την Ρωσία και την Κίνα, είτε σε πολιτικό, είτε σε οικονομικό, είτε σε στρατιωτικό επίπεδο (όπως ακριβώς έκανε και η Ανατολική Ρωμαϊκή ή αλλιώς Βυζαντινή Αυτοκρατορία με την Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τους Πέρσες ή τους Ούννους).

Θα φτάσουν άραγε οι δύο συνασπισμοί (ΗΠΑ-ΕΕ και Κίνα-Ρωσία) σε μία βίαιη τελική σύγκρουση, όπως συνέβη με τους Ρωμαίους και τους Ούννους τότε; Και θα υπάρξουν συμμαχίες και με άλλα κράτη (π.χ. για την Δύση με τους Γιαπωνέζους ή Κορεάτες), οι οποίες θα επιτρέπουν να χτυπηθούν οι αντίπαλοι του κάθε μπλοκ από πολλά σημεία ταυτόχρονα; Και στο τέλος ο νικητής, όποιος και να ναι αυτός θα καταρρεύσει και εκείνος από την υπερπροσπάθεια και τις τεράστιες καταστροφές που θα υποστεί; Δεν είναι καθόλου απίθανο αλλά μόνο αν κόσμος είναι σε εγρήγορση και ετοιμότητα θα μπορέσει να αποφευχθεί μία νέα παγκόσμια καταστροφή καθώς και η εμφάνιση, η επέκταση και η πιθανή κυριαρχία μίας νέας δυτικής η Ανατολικής «μάστιγας του Θεού».