ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι σύμμαχοι του Άξονα, τόσο οι Ιταλοί του Μουσολίνι, όσο και οι Γερμανοί του Χίτλερ (έχοντας ως προγεφύρωμα και την Τυνησία), προσπάθησαν να καταλάβουν μέσω της Λιβύης την Αίγυπτο και από εκεί να προελάσουν προς την Μέση Ανατολή.

Με απώτερο στόχο, να καταλάβουν τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, όπως και τα Λιβυκά που ήδη κατείχαν και μέσω και της Συρίας και του Ιράκ τα οποία προσπάθησαν να καταλάβουν (είτε με στρατό, είτε με πραξικόπημα, μέσω της χρήσης των ισλαμοφασιστών του Χουσεΐνι-http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/07/blog-post_35.html ), να εκδιώξουν τους Βρετανούς από την Μέση Ανατολή.

Αν επιτύγχαναν στους στόχους τους αυτούς, σχεδίαζαν και από εκεί να επιτεθούν τόσο στην ΕΣΣΔ από τα Νοτιά (στην οποία οι Γερμανοιιταλοί είχαν ήδη επιταθεί από την Ευρώπη), όσο και στις αποικίες των Συμμάχων στην Ασία, σε συνεργασία με τους Ιάπωνες συμμάχους τους.

Έτσι, για την υλοποίηση του σχεδίου τους αυτού, αρχικά επιτέθηκαν μέσω της Λιβύης που κατείχαν οι Ιταλοί στην Αίγυπτο και να την καταλάβουν και από εκεί να προελάσουν προς την Μέση Ανατολή, υπερεκτιμώντας τις δυνάμεις τους και υποτιμώντας τις μικρές σε σχέσεις με τις δίκες τους αριθμητικά στρατιωτικές δυνάμεις των Βρετανών.

Όμως, η πρώτη αυτή προσπάθεια των Ιταλών να καταλάβουν την Αίγυπτο το 1940, απέτυχε παταγωδώς, όταν μετά την κατάληψη μερικών Αιγυπτιακών εδαφών, οι Βρετανοί υπό τον στρατηγό Ο Κόνορ, όχι μόνο απέκρουσαν τους Ιταλούς, αλλά στην συνέχεια αντεπιτέθηκαν και κατέλαβαν το μεγαλύτερο ποσοστό των εδαφών των Ιταλών στην Λιβύη.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, προκειμένου οι δυνάμεις του Άξονα να μην χάσουν το προγεφύρωμά τους στην Αφρική (και μέσω του τρόπου αυτού να αποτύχουν πλήρως τα σχέδια τους εκεί), οι Γερμανοί να στείλουν (με προγεφύρωμα την Τυνησία) στρατιωτικές ενισχύσεις υπό τον Ρόμελ (το γνωστό σε όλους μας Afrika Korps).

Πραγματικά, υπό τον Ρόμελ (και τις ενισχύσεις σε πυρομαχικά, στρατό και όπλα που έλαβαν οι δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική), οι δυνάμεις του Άξονα αντεπιτέθηκαν εκ νέου, ανακατάλαβαν όλη την Λιβύη και εισέβαλαν ξανά στην Αίγυπτο, καταλαμβάνοντάς πολλά εδάφη της.

Και ενώ φαινόταν ότι θα κατάφερναν οι Γερμανοιιταλοί να καταλάβουν όλη την Αίγυπτο τελικά και να περάσουν από εκεί στην Μέση Ανατολή για να υλοποιήσουν τα σχέδια τους, τελικά, στις δύο μάχες του Ελ Αλαμέιν, οι Βρετανοί υπό τον στρατηγό Μοντγκόμερι νίκησαν οριστικά τους Γερμανοιιταλοί, οι οποίοι υποχώρησαν στην Λιβύη.

Και στην συνέχεια, οι Βρετανοί προέλασαν στην Λιβύη, την οποία κατέλαβαν οριστικά, ενώ στην συνέχεια εισέβαλαν και στην Τυνησία, ενώ ταυτόχρονα οι Αμερικανοί, οι οποίοι είχαν εισέλθει και αυτοί στον πόλεμο και είχαν απελευθερώσει την Αλγερία, εισέβαλαν και αυτοί στην Τυνησία.

Κάτι που είχε ως συνέπεια την πλήρη περικύκλωση, ήττα και παράδοση του Afrika Korps στην Αφρική, με τελικό αποτέλεσμα την οριστική ήττα και ενταφιασμό των σχεδίων του Άξονα σε αυτή, ενώ μία επιπλέον συνέπεια ήταν να χάσουν και τα πετρέλαια της Λιβύης.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, με την δήθεν «Αραβική Άνοιξη» το 2011, το Κατάρ με τους τρομοκράτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1/), καθώς και την παν ισλαμική ιδεολογία και τις τρομοκρατικές οργανώσεις και κόμματα (π.χ. Αλ Κάιντα, ISIS, κόμμα Δικαιοσύνης του Ερντογάν, Χαμάς, κ.λ.π.) που δημιούργησε η «αδελφότητα» αυτή, προσπάθησε να καταλάβει πολιτικά και να ενώσει υπό την ηγεσία της επιτυχώς αρχικά πολλές μουσουλμανικές χώρες στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή (π.χ. Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη, Υεμένη κ.λ.π.).

Έτσι, χάρις στην «Αραβική Άνοιξη» ισλαμικά κόμματα και ομάδες κατάφεραν μέσω εξεγέρσεων και πολέμων (και σε κάποιες περιπτώσεις και μέσω εκλογών) να καταλάβουν την εξουσία σε αρκετές ισλαμικές χώρες, τις οποίες προσπάθησαν να ενώσουν σε μία ένωση υπό την κρυφή ηγεσία του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Σύντομα όμως, η ανηλεής καταπίεση των ισλαμιστών στις ίδιες τις χώρες τους, σε συνδυασμό με τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των Ρώσων, των Κινέζων, των Ινδών και των ΗΠΑ στην περιοχή, συντέλεσαν στην πτώση αυτών στις περισσότερες περιοχές που είχαν αναλάβει την εξουσία, τόσο μέσω εκλογών, όσο και μέσω εσωτερικών ή εξωτερικών πολέμων, εμφυλίων ή ακόμα και πραξικοπημάτων (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Η δε περιοχές στην Βόρεια Αφρική που είχαν καταλάβει τότε οι ισλαμιστές συνέπιπταν με όλα σχεδόν τα εδάφη που είχαν οι δυνάμεις του Άξονα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπό την κατοχή τους (Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία), ενώ η αντεπίθεση κατά του ισλαμισμού ξεκίνησε και πάλι από την Αίγυπτο από το πραξικόπημα του Σίσι κατά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Και στην συνέχεια, ακολούθησε και πάλι η ίδια σειρά της πτώσεως των ισλαμιστών όπως στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή έχασαν οι ισλαμιστές (όπως οι Γερμανοιιταλοί μετά την ήττα των Ιταλών στην Αφρική) τα περισσότερα εδάφη τους στην Λιβύη, ακόμα και στην Τυνησία.

(Στην πρώτη μέσω της προέλασης του Στρατάρχη Χάφταρ, συμμάχου του Αιγυπτίου ηγέτη Σίσι κατά των ισλαμιστών της Τρίπολης{https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BB%CE%B9%CE%B2%CF%85%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83/, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/07/blog-post_35.html}, ενώ στην δεύτερη με την ήττα των ισλαμιστών στις εκλογές).

[Παράλληλα, ο Σίσι βοήθησε στην πτώση των ισλαμιστών του Ομάρ Μπασίρ, όπως ακριβώς και κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι Βρετανοί κατέλαβαν την Σομαλία και την Αιθιοπία από τους Ιταλούς και τον Άξονα].

Στην Λιβύη μάλιστα στις αρχές του 2020 οι δυνάμεις του κοσμικού Στρατάρχη Χάφταρ είχαν φτάσει μπροστά από την πρωτεύουσα των ισλαμιστών του Σάρατζ, την Τρίπολη και την πολιορκούσαν και σύντομα ανέμεναν όλοι την πτώση της.

Όμως τότε, όταν όλα φαινόταν ότι είχαν χαθεί για τους ισλαμιστές του Σάρατζ, έστειλαν οι Τούρκοι σύμμαχοι τους υπό τον ισλαμιστή «Μουσολίνι-Χίτλερ» (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/08/1940.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/03/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_11.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_32.html) Ερντογάν το δικό τους «ισλαμικό Afrika Korps» στην Λιβύη προς ενίσχυση του ισλαμιστή (και μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας όπως και ο Ερντογάν) Σάρατζ.

Η αποστολή του στρατιωτικού αυτού τμήματος των Τούρκων (με την ταυτόχρονη αποχώρηση των Ρώσων μισθοφόρων της WAGNER από τον στρατό του Στρατάρχη Χάφταρ), με προγεφύρωμα την Τυνησία και στην περίπτωση αυτή (όπως και στην περίπτωση του Afrika Korps), είχε σαν συνέπεια την ολική ανατροπή του μετώπου για άλλη μία φορά.

Έτσι, οι δυνάμεις του Στρατάρχη Χάφταρ αποκρούστηκαν από την Τρίπολη χάρις στην συμβολή των Τούρκων, ενώ παράλληλα εκδίωξαν τον στρατό του Χάφταρ και από άλλες πόλεις της Δυτικής Λιβύης, φτάνοντας ως την Συρτή και καταλαμβάνοντας σχεδόν το 40% των πετρελαίων της Λιβύης.

Μάλιστα, οι δυνάμεις του Σάρατζ απέρριψαν και την εκεχειρία που πρότεινε η Αίγυπτος και φαίνεται ότι φιλοδοξούν να καταλάβουν όχι μόνο την Συρτή, αλλά ακόμα και την Βεγγάζη και όλη την Ανατολική Λιβύη.

Αν όντως δε προχωρήσουν στα σχέδια τους αυτά, αυτό θα αποτελέσει σγουρά ένα πολεμικό «Casus Belli» για την Αίγυπτο (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%80%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b3%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7-%cf%83%cf%8d%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf/), αφού σε μία τέτοια περίπτωση είναι σίγουρο ότι οι Τούρκοι θα προσπαθήσουν να στείλουν μισθοφόρους και στην ίδια την Αίγυπτο για να οργανώσουν εκ νέου πραξικόπημα των Αδελφών Μουσουλμάνων για την κατάληψη της ηγεσίας της χωράς αυτής και με τον τρόπο αυτό να προσπαθήσουν για μία ακόμη φορά να αναβιώσουν τα σχέδια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην περιοχή (https://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/05/blog-post_12.html).

[Και κατά «παράδοξο ιστορικό τρόπο», οι χώρες που υποστηρίζουν τους ισλαμιστές του Ερντογάν, του Σάρατζ και του Κατάρ στην Λιβύη, είναι και πάλι οι «συνήθεις ύποπτοι» του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοιιταλοί!!!

Ενώ για άλλη μία φορά, προσπαθούν ανεπιτυχώς οι Τούρκοι, όπως και οι δυνάμεις του Άξονα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να αναλάβουν τον έλεγχο των πλούσιων (τότε όπως και τώρα) και κρίσιμων γεωστρατηγικά κρατών της Συρίας και του Ιράκ (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_14.html)].

Αν δε τελικά, οι Αιγύπτιοι και οι σύμμαχοι τους (π.χ. οι Ρώσοι), οι οποίοι έχουν συμμαχήσει με την Αλγερία, περικυκλώνοντας την Λιβύη και το «ισλαμικό Afrika Korps» του Ερντογάν (όπως και οι ΗΠΑ μέσω της Αλγερίας και οι Βρετανοί μέσω Αίγυπτου την «Αξονική Λιβύη» στον Β’ ΠΠ’), αποφασίσουν να επέμβουν με κανονικό στρατό ενάντια στους Τούρκους και τους ισλαμιστές της Δυτικής Λιβύης, τότε μπορεί για μία ακόμη φορά το μέτωπο να αντιστραφεί, όπως έγινε και στον Β’ ΠΠ’ με την αντεπίθεση των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στην Λιβύη Μέτα τις δυο μάχες του Ελ Αλαμέιν.

Και στην περίπτωση μάλιστα που καταφέρουν να διαλύσουν το τουρκικό στράτευμα, οι Αιγυπτίου μπορούν να βοηθήσουν τον Χάφταρ να καταλάβει οριστικά αυτή την φορά την Τρίπολη και να ενώσουν όλη την Λιβύη υπό την εξουσία τους, εκδιώκοντας οριστικά τους ισλαμιστές και τους Τούρκους από την περιοχή και θάβοντας έτσι οριστικά τα σχέδια του Ερντογάν και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην περιοχή, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σύμμαχοι στα σχέδια του Άξονα κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στην προσπάθεια αυτή του Σίσι και των συμμάχων του, μπορεί να συμβάλει και το παράλληλα «άνοιγμα νέου πολεμικού μετώπου», παράλληλα με την Λιβύη, εναντίον των Τούρκων στην Συρία (οπού διοικεί ο σύμμαχος του Σίσι και του Χάφταρ Άσαντ) ή στο Ιράκ, όπως και μία προσπάθεια εκ νέου προώθησης του Παναραβισμού από τον Σίσι, με ηγέτη τον ίδιο, ενάντια στον κοινό εχθρό των Αράβων και ισλαμιστή εισβολέα Ερντογάν.

[Η κατάσταση αυτή στην Λιβύη, θυμίζει και την κατάσταση στο Βιετνάμ επί της εισβολής των ΗΠΑ σε αυτό, όταν οι υπεράριθμοι στρατιωτικές ενισχύσεις των ΗΠΑ φαίνονταν να είχαν γύρει τον πόλεμο υπέρ των συμμάχων των ΗΠΑ, των Νοτιοβιετναμέζων.

Όμως, πάρα την φαινομενική «σίγουρη νίκη» των Αμερικάνων, σύντομα αυτοί υπέστησαν πολλές απώλειες εκεί, ενώ συνάμα πολέμαγαν και σε αλλά πολεμικά μέτωπα άλλων χωρών (π.χ. Λάος, Καμπότζη), με συνέπεια, σε συνδυασμό με την εσωτερική κοινωνική αναταραχή τότε στις ΗΠΑ για τα δικαιώματα των Μαύρων, αλλά και την μεγάλη οικονομική κρίση, να επιφέρει την αγανάκτηση των πολιτών των ΗΠΑ, και τελικά οι ΗΠΑ να αποσύρουν ταπεινωμένες τα στρατεύματα τους από εκεί.

Έτσι, όταν οι ΗΠΑ άρχισαν να υποχωρούν και να αφήνουν τους στρατιώτες του Νότιου Βιετνάμ να τα βγάλουν πέρα μονοί τους, οι Βόρειοι Βιετναμέζοι (οι οποίοι λάμβαναν ενισχύσεις σε όπλα, χρήμα και στρατό από την ΕΣΣΔ και την Κίνα) να στείλουν και κανονικά στρατό εκτός από αντάρτες ενάντια στον στρατό του Νότιου Βιετνάμ, να τον νικήσουν και όταν οι ΗΠΑ αποχώρησαν εντελώς από την χώρα, να την καταλάβουν όλη και να την επανενώσουν υπό την ηγεσία τους.

Αντίστοιχα στις μέρες μας στην Λιβύη, με την εισβολής των Τούρκων σε αυτή, όταν οι υπεράριθμοι στρατιωτικές ενισχύσεις του Ερντογάν φαίνονται να έχουν γύρει τον πόλεμο υπέρ του ισλαμιστή συμμάχου του, του Σάρατζ.

Όμως, πάρα την φαινομενική «σίγουρη νίκη» των Τούρκων, μπορεί αυτοί σύντομα να υποστούν πολλές απώλειες εκεί, ενώ συνάμα πολεμούν και σε αλλά πολεμικά μέτωπα άλλων χωρών (π.χ. Συρία, Ιράκ), μπορεί να έχουν ως συνέπεια, σε συνδυασμό με την εσωτερική κοινωνική αναταραχή στην Τουρκία για τα δικαιώματα των Κούρδων, αλλά και την μεγάλη οικονομική κρίση, να επιφέρει την αγανάκτηση των πολιτών της Τουρκίας, και τελικά οι Τούρκοι να αποσύρουν ταπεινωμένες τα στρατεύματα τους από την Λιβύη και αλλού.

Έτσι, όταν οι Τούρκοι αρχίσουν να υποχωρούν και να αφήσουν τους στρατιώτες της Δυτικής Λιβύης του ισλαμιστή Σάρατζ να τα βγάλουν πέρα μονοί τους, οι Ανατολικοί Λίβυοι του Στρατάρχη Χάφταρ (οι οποίοι λαβαίνουν ενισχύσεις σε όπλα, χρήμα και στρατό από Ρωσία, Γαλλία και Κίνα) να λάβουν και κανονικό τακτικό στρατό από τους συμμάχους τους (π.χ. την Αίγυπτο), να νικήσουν τους ισλαμιστές του Σάρατζ και όταν οι Τούρκοι αποχωρήσουν εντελώς από την χώρα, να την καταλάβουν όλη και να την επανενώσουν υπό την ηγεσία τους.

Και εννοείται, ότι αν καταφέρει τελικά η Αίγυπτος να «πετάξει τους Τούρκους και τους ισλαμιστές του Σάρατζ στην θάλασσα», τότε μετά από μία τέτοια παταγώδης αποτυχία του Ερντογάν τύπου Βιετνάμ στην Λιβύη, σε συνδυασμό με μία άλλη μεγάλη ήττα του αλλού (π.χ. σε Συρία, Ιράκ, Κύπρο, Ελλάδα ατομικά ή ταυτόχρονα σε κάθε μέτωπο), μπορεί στο τέλος να χάσει το κεφάλι του, ακόμα και με πραξικόπημα (http://www.freepen.gr/2017/04/16-2017.html), με «ενθάρρυνση» των Δυτικών (ΕΕ, ΗΠΑ), ή Ανατολικών (Ρωσία, Κίνα) δήθεν «φίλων» του].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στην Λιβύη; Κάνεις δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αλλά καλό θα ήταν ως χώρα να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία θα βοηθήσουν στην ασφάλεια της πατρίδας μας και θα μας φέρουν εκ νέου ευημερία και ασφάλεια ως κράτος.