Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΗΝΑΙΚΗ ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ


ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΡΗΝΑΙΚΗ ΜΕ ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως γνωστόν, στην Ελληνική Σατραπεία της Αιγύπτου, αμέσως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο διοικητής της, ο Σατράπης Πτολεμαίος (ο μετέπειτα Πτολεμαίος ο Α’, ο οποίος ήταν και ο ιδρυτής της δυναστείας των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο), δολοφόνησε πραξικοπηματικά τον πρώην Σατράπη της Αιγύπτου, τον Κλεομένη τον Ναυκρατίδη, όταν ετοιμάζονταν να έρθει σε πλήρη ρήξη με τον Περδίκα.

Ο ίδιος ο Κλεομένης, ήταν υποχείριο και απολυτά υπάκουος στον Περδίκα, τον Ανώτατο Επιμελητή της Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος φιλοδοξούσε να γίνει απολυτός ηγέτης της, εξοντώνοντας τον Πτολεμαίο και βάζοντας στην θέση του είτε ξανά τον Κλεομένη, είτε κάποιον άλλον τον οποίον και θα έλεγχε ο ίδιος απόλυτα.
Αμέσως μετά την δολοφονία του Κλεομένη, ο Πτολεμαίος προέβη στην δήμευση της περιουσίας του Ναυκρατίδη, καθώς και όλων των συνεργατών του, τους οποίους ο Πτολεμαίος καταδίωξε άγρια και τελικά εξόντωσε πλήρως.
Όπως ήταν φυσικό, η πράξη αυτή του Πτολεμαίου, εξαγρίωσε πλήρως τον Περδίκα, ενώ ο ίδιος εξαγριωμένος κατήλθε με οργή κατά της Αιγύπτου για να την καταλάβει και να διώξει τον Πτολεμαίο από την εξουσία.
Στο τέλος όμως, χάρις στην ηρωική άμυνα και την επιδέξια στρατηγική του Πτολεμαίου, ο Πέρδικας αποκρούστηκε, ο στρατός του υπέστη τεράστιες απώλειες, και στο τέλος ο Πέρδικας δολοφονήθηκε πραξικοπηματικά από τους ιδίους τους εξαγριωμένους επιτελείς του. 
[Την ίδια ακριβώς μοίρα είχε και η μετέπειτα εισβολή του Αντίγονου του Μονόφθαλμου στην Αίγυπτο, ο οποίος αρχικά ήταν σύμμαχος του Πτολεμαίου, όμως σύντομα ήρθε και αυτός σε σύγκρουση μαζί του και όπως ο στρατός του Περδίκα πριν από αυτόν, ο Αντίγονος ηττήθηκε και αυτός κατά κράτος στην Αίγυπτο].

Την ίδια περίοδο, στην περιοχή της Κυρηναϊκής είχε ξεσπάσει μία άγρια εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των Ελληνικών πόλεων της περιοχής, οι οποίες είχαν χωριστεί στην ολιγαρχική και στην δημοκρατική παράταξη.
Προκειμένου να επικρατήσουν οι δημοκρατικοί, κατέφυγαν στον Σπαρτιάτη μισθοφόρο και τυχοδιώκτη Θίβρωνα (7.000 στο σύνολο), με την βοήθεια του οποίου κατάφεραν το 322 π.Χ. να εκδιώξουν τους ολιγαρχικούς, ο οποίοι και κατέφυγαν στην Αίγυπτο.
Στην συνέχεια όμως, ο δήθεν «δημοκρατικός μισθοφόρος» Θίβρων εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έγινε τύραννος της περιοχής και κατατυράννησε και κυνήγησε ακόμα και όσους δημοκρατικούς τον έφεραν στην εξουσία (όπως ακριβώς έκανε και ο Μάγας μετέπειτα-http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_75.html), προκαλώντας σύγχυση στον λαό της Κυρηναϊκής, ο οποίος περίμενε εναγωνίως κάποιον να τους λυτρώσει από την εξουσία του τυράννου  Θίβρωνα.
Εκεί, οι ολιγαρχικοί ζήτησαν την βοήθεια του Πτολεμαίου προκειμένου να επιστρέψουν στην εξουσία, και ο ίδιος, χωρίς την έγκριση του Περδίκα, απέστειλε στρατό υπό την διοίκηση του στρατηγού Oφέλλα ενάντια στους δημοκρατικούς το 322 π.Χ., καταλαμβάνοντας όλη την Κυρηναϊκή, την οποία κατέστησε Σατραπεία του κράτους του, εκδιώκοντας τους δημοκρατικούς.
[Η Κυρήνη, όπως και γενικότερα η Λιβύη, έχουν μεγάλη γεωστρατηγικής σημασία διαχρονικά, από την Αρχαιότητα έως τις μέρες μας, με τα παραλιακά εδάφη της να αποτελούνται από εύφορες πεδιάδες, αλλά και σημαντικά εμπορικά κέντρα-πόλεις στην περιοχή αυτή, ιδρυμένες από Έλληνες αποίκους, ενώ στις μέρες μας στην περιοχή αυτή υπάρχουν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου.
Ο Αντίγονος και ο Περδίκκας (όπως και όλοι οι Επίγονοι που μάχονταν για την κατάληψη της εξουσίας στην Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλέξανδρου), ήθελαν να επανενώσουν και οι δύο την διασπασμένη-διαλυμένη Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου μετά τον θάνατο του (όπως και ο Σέλευκος ο Α’ μετέπειτα), όπως ακριβώς και ο Ερντογάν στις μέρες μας, αλλά και το Ιράν θέλουν να αναδημιουργήσουν και αυτή την Αυτοκρατορία του Χαλιφάτου υπό την ηγεσία τους (https://national-pride.org/2014/11/19/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%83/comment-page-1/).

Για τον λόγο αυτό, ήθελαν να καταλάβουν όλοι τους την Συροπαλαιστίνη, τον Λίβανο, την Βαβυλώνα, την Αίγυπτο και την Κυρήνη, ακριβώς δηλαδή τις ίδιες περιοχές (Συρία, Παλαιστίνη, Ιράκ, Λίβανος, Αίγυπτος, Λιβύη) που θέλει να θέσει ο Ερντογάν υπό την κατοχή του στις μέρες μας (https://national-pride.org/2014/11/19/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B7-%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B1%CF%83/comment-page-1/, http://corfiatiko.blogspot.com/2020/07/blog-post_58.html)].
Με την πράξη του αυτή, ο Πτολεμαίος εξόργισε περαιτέρω τον Περδίκα, αμέσως μετά και την εξόντωση του υποχείριου του Κλεομένη, ενώ η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και έκανε τον Περδίκα να εισβάλει στην Αίγυπτο, ήταν η παράνομη κλοπή της σορού του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον Πτολεμαίο.

Μετά δε τις νίκες του αυτές, ο Πτολεμαίος κατάφερε να επεκτείνει την επιρροή του ακόμα και στην Παλαιστίνη και την Συρία, τις οποίες και κατέλαβε με την ισχύ του στρατού του, εκδιώκοντας από τις περιοχές αυτές τόσο τον στρατό του Περδίκα, όσο και του Αντίγονου υστέρα από αυτόν, καθώς και μέρος της Νουβίας, εδραιώνοντας την εξουσία του ιδίου και την ισχύ της δυναστείας του μέχρι και τον θάνατο του, ενώ αντίθετα, όλοι οι εχθροί του εξοντώθηκαν.
[Παράλληλα, ο Πτολεμαίος βοήθησε και τον σύμμαχο του Σέλευκο, τον μετέπειτα Σέλευκο τον Α’ τον μετέπειτα ιδρυτή της δυναστείας των Σελευκίδων να εκδιώξει τον στρατό του Αντίγονου από τα εδάφη που είχε καταλάβει αυτός από τον Σέλευκο σε Συρία, Βαβυλώνα και Περσία].
Αντίστοιχα στις μέρες μας, όπως είναι γνωστό, ο στρατηγός της Αιγύπτου Σίσι, ανέλαβε το 2013 πραξικοπηματικά την εξουσία στο κράτος αυτό, εκδιώκοντας προκάτοχο του Πρόεδρο, τον Μόρσι, ο οποίος προέρχονταν από την Μουσουλμανική Αδελφότητα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1/, http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html) και ήταν με την σειρά του υποχείριο του Ερντογάν και του Κατάρ.
Ο ίδιος ο Μόρσι, ήταν υποχείριο και απόλυτα υπάκουος στον Ερντογάν, τον αυτοαναγορευμένο δήθεν «Ανώτατο Χαλίφη όλου του ισλάμ», ο οποίος φιλοδοξεί να γίνει απολυτός ηγέτης όλου του μουσουλμανικού κόσμου, εξοντώνοντας τον Σίσι και βάζοντας στην θέση του είτε ξανά τον Μόρσι, είτε κάποιον άλλον τον οποίον και θα έλεγχε ο ίδιος απόλυτα.

Αμέσως μετά την πτώση του Μόρσι από την εξουσία, ο Σίσι προέβη στην δήμευση της περιουσίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, καθώς και όλων των συνεργατών του Μόρσι, τους οποίους ο Σίσι καταδίωξε άγρια και τελικά εξόντωσε πλήρως.

Όπως ήταν φυσικό, οι πράξεις αυτή του Σίσι, εξαγρίωσαν πλήρως τον Ερντογάν, ενώ ο ίδιος εξαγριωμένος κατήλθε με οργή κατά της Λιβύης, με απώτερο σκοπό να την καταλάβει και να παρακινήσει στην συνέχεια πραξικόπημα στην Αίγυπτο, εκδιώκοντας τον Σίσι από την εξουσία και επαναφέροντας στην εξουσία του κράτους αυτού την Μουσουλμανική Αδελφότητα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1/).

Την ίδια περίοδο, στην περιοχή της Λιβύης είχε ξεσπάσει μία άγρια εμφύλια σύγκρουση μεταξύ των διάφορων περιοχών της περιοχής, οι οποίες είχαν χωριστεί στην παράταξη του κοσμικού στρατηγού Χάφταρ και στην πραξικοπηματική ισλαμική ψευδο-δημοκρατική παράταξη του τουρκικής καταγωγής Σάρατζ, πιονιού του Ερντογάν και μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ο Ερντογάν έστειλε ως «νέος Θίβρωνας» στην περιοχή Τούρκους στρατιώτες (1.000 συνολικά) και ισλαμιστές μισθοφόρους (10.000 στο σύνολο) από την Συρία στην Λιβύη, υστέρα από αίτημα του Σάρατζ, με την βοήθεια των οποίων ο Σάρατζ κατάφερε να εκδιώξει τον στρατό του Χάφταρ από την Τρίπολη, με τελική συνέπεια, ο ίδιος να ζητήσει βοήθεια την Αίγυπτο.
Στην συνέχεια όμως, ο δήθεν «δημοκρατικός ισλαμικός μισθοφορικός στρατός» του Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έγινε στην ουσία απόλυτος τύραννος της περιοχής που είχε καταλάβει και κατατυράννησε και κυνήγησε ακόμα και όσους τον κάλεσαν στην περιοχή, προκαλώντας σύγχυση στον λαό της Λιβύης, ο οποίος περιμένει εναγωνίως κάποιον να τους λυτρώσει από την εξουσία του ισλαμιστή δικτάτορα Ερντογάν.
Εάν δε από την πλευρά του ο Σίσι, όπως έκανε και ο Πτολεμαίος ο Α’ πριν από αυτόν, κάνει δεκτή την αίτηση του Χάφταρ και αποστείλει στρατό υπο την διοίκηση κάποιου στρατηγού του, ενάντια στους ψευδο-δημοκρατικούς ισλαμιστές του Σάρατζ και του Ερντογάν, μπορεί και αυτός με την σειρά του να απελευθερώσει όλη την Λιβύη, καθιστώντας την σύμμαχο του και εκδιώκοντας τους ισλαμιστές (http://alophx.blogspot.com/2020/06/blog-post.html).
[Η δε Λιβύη, έχει μεγάλη γεωστρατηγικής σημασία διαχρονικά, από την Αρχαιότητα έως τις μέρες μας, με τα παραλιακά εδάφη της να αποτελούνται από εύφορες πεδιάδες, αλλά και σημαντικά εμπορικά κέντρα-πόλεις στην περιοχή αυτή, ενώ στις μέρες μας στην περιοχή αυτή υπάρχουν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου.
Ο Θίβρων, είχε έρθει σε σύγκρουση με τον πρώην συνεργάτη Μνησικλή για την διανομή των λαφύρων στην Κυρήνη, όπως ακριβώς στις μέρες μας οι Ερντογάν-Σάρατζ βρίσκονται σε σύγκρουση με τον Χάφταρ για την εξουσία και τα πετρέλαια της Λιβύης.

Και όπως ο Μνησικλής και οι ευγενείς της Κυρήνης κάλεσαν για βοήθεια τους Αιγύπτιους του Πτολεμαίου του Α’ για να τους απαλλάξει από τον Θίβρωνα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μπορεί και ο Χάφταρ και οι 120 φυλές της Λιβύης να καλέσουν τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Σίσι και τον στρατό του να τους λυτρώσει από τους ισλαμιστές και τους Τούρκους].
Με μία τέτοια πράξη του, ο Σίσι σίγουρα θα εξοργίσει περαιτέρω τον Ερντογάν, αμέσως μετά και την εξόντωση του υποχείριου του Μόρσι. 

Μετά δε τις πιθανές αυτές νίκες του, ο Παναραβιστής Άραβας ηγέτης Σίσι μπορεί να καταφέρει να επεκτείνει την επιρροή του ακόμα και στο Ιράκ και την Συρία, ειδικά αν στείλει σε αυτές στρατό, στις έχει εισβάλει ο Ερντογάν ενάντια στον σύμμαχο του Άσαντ και στην κυβέρνησή του Ιράκ (με 10.000 στρατό και 1.000 άρματα στην πρώτη και άλλες 10.000 στην δεύτερη-https://slpress.gr/diethni/antimetopi-me-dyo-polemoys-i-aigyptos/).
[Την ίδια περίοδο, η Τουρκία σκοπεύει να επεκτείνει την στρατιωτική της παρουσία μετά την Λιβύη, την Αλβανία και το Κατάρ, και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες, όπως π.χ. στο Τσαντ, στην Σενεγάλη, στην Κένυα, στην Βόρεια Σομαλία (https://www.tribune.gr/world/news/article/676714/i-toyrkia-thelei-meta-ti-livyi-stratiotikes-vaseis-se-tsant-senegali-kenya.html)].

Αν δε καταφέρει να εκδιώξει τον στρατό του Ερντογάν από αυτές τις περιοχές, (και ίσως και από την Αιθιοπία, με μία αεροπορική επιδρομή στο υδροηλεκτρικό φράγμα αυτής-https://slpress.gr/diethni/antimetopi-me-dyo-polemoys-i-aigyptos/, ακριβώς σαν τον βομβαρδισμό του Οσιράκ από το Ισραήλ το 1981-https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9/, σε έναν επικείμενο πόλεμο του νερού στην περιοχή αυτή-http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_68.html), όπως και από την Λιβύη, με την ισχύ του στρατού του, σίγουρα ο Σίσι θα μπορέσει να εδραιωθεί σταθερά στην εξουσία της Αιγύπτου, ενώ αντίθετα, όλοι οι εχθροί μπορεί στο τέλος να εξοντωθούν.

[Ακριβώς δηλαδή όπως ο Πέρδικας, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος και ο Κλεομένης Ναυκρατίδη είχαν κακό τέλος όλοι τους (κυρίως θάνατος με πραξικόπημα από τους δικούς τους ή δολοφονία σε εμπόλεμη και μη περίοδο), το ίδιο ακριβώς τέλος θα μπορούσε να έχει στις μέρες μας και ο «νέος μιμητής» τους, ο νυν ισλαμιστής Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, εάν αποτύχει παταγωδώς πολεμικά σε πολλά πολεμικά μέτωπα και υπάρξουν μεγάλες απώλειες στον στρατό των Τούρκων.
[Το δε κράτος των Αντιγονίδων του Κάσσανδρου στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, στις μέρες μας θα μπορούσε να ταυτιστεί με το κράτος της σύγχρονης Ελλάδας, ενώ το άλλοτε εχθρικό για τον Περδίκα και τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο κράτος του Λυσίμαχου με την άλλοτε φιλική και άλλοτε εχθρική για την Τουρκία Βουλγαρία σήμερα.
 Όσο για το μετέπειτα μεγάλο κράτος του Σελεύκου του Α’, το οποίο εκτείνονταν από το Αφγανιστάν ως  τον Λίβανο, την Συρία και την Βαβυλώνα, και στην συνέχεια μάχονταν με την Αίγυπτο, με την οποία ήταν στην αρχή σύμμαχοι, για την κατοχή της Συροπαλαιστίνης, αυτό θα μπορούσε να είναι το σημερινό Ιράν.
Το οποίο και αυτό με την σειρά του, έχει δημιουργήσει έναν συνασπισμό σιτικών κρατών υπό τον έλεγχο του στην προσπάθεια του να επαναδημιουργήσει την Αρχαία και Μεσαιωνική Περσική Αυτοκρατορία (http://alophx.blogspot.com/2018/01/y.html), ο οποίος επίσης εκτείνεται  εκτείνονταν από το Αφγανιστάν ως  τον Λίβανο, την Συρία και το Ιράκ, και στην συνέχεια μπορεί και αυτός να μάχεται με την Αίγυπτο (με την οποία είναι τώρα μέχρις ενός σημείου σύμμαχοι), για την κατοχή της Συροπαλαιστίνης.




Θα είναι αντίστοιχη η εξέλιξη σε έναν πιθανό πόλεμο της Αιγύπτου με την Τουρκία του «Τούρκου Περδίκα-Θίβρωνα-Αντιγόνου» και άραγε και αυτός θα πέσει από την εξουσία (αυτοτελώς ή υποκινούμενο από τις ΗΠΑ, οι οποίες πιθανώς θα πιέσουν και προς αυτή την κατεύθυνση την πολιτική της Τουρκίας κάποια στιγμή);

[Θα δηλαδή έχουν άραγε όλες αυτές οι συγκρούσεις να συσπειρωθούν όλοι οι εχθροί της Τουρκίας σε μία συμμαχία εναντίον της (Αίγυπτος, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Ιράν, Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία), όπως έγινε και τον καιρό του Πτολεμαίου του Α’, με τους συνασπισμούς των Επίγονων (Πτολεμαίου του Α’, Σελεύκου του Α’, Κάσσανδρου, Λυσίμαχου) κατά του Αντίγονου και Περδίκα με αποτέλεσμα την πτώση αυτών τότε και του Ερντογάν σήμερα;].
Άγνωστο, αλλά θα ήταν συνετό η πατρίδα μας να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ως κράτος, προκειμένου να αντιμετωπίσει μία τέτοια πιθανή θύελλα, έτσι ώστε μία τέτοια εξέλιξη να οδηγήσει την πατρίδα μας και σε μία εκ νέου περίοδο ακμής και ευημερίας.















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου