ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΤΑΤΖΗ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΜΕ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΤΑΤΖΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 μετά Χριστόν, στην οποία όλοι οι Έλληνες πολέμησαν για 8 ολόκληρα χρόνια τους Τούρκους μέχρι την λήξη των μαχών, οι καταστροφές στην Ελλάδα ήταν πάρα πολλές.

 Εκτός αυτών των καταστροφών μέσα στην ίδια την Ελλάδα υπήρχε τεράστια προβλήματα που είχαν προηγηθεί σε αυτήν, δηλαδή τόσο μια μεγάλη οικονομική καταστροφή από τα πολλά δάνεια που είχε λάβει από το εξωτερικό χώρα με το τοκογλυφικούς όρους και χωρίς να ερωτηθεί ο λαός της, όσο επίσης και από τους πολλούς εμφυλίους που ξεκίνησαν ανάμεσα στους πρόκριτους, τους πλοιοκτήτες, τους στρατιωτικούς και τον λαό για την εξουσία.

Όλοι αυτοί οι πόλεμοι εκτενούς εμφύλιας κλίμακας αδυνάτισαν πάρα πολύ την Ελληνική Επανάσταση και επέτρεψαν σε ξένους εισβολείς, όπως λόγου χάρη στον Ιμπραήμ (https://alophx.blogspot.com/2017/03/blog-post.html), να εισέλθουν στην χώρα και να καταλάβουν ένα μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου τη Στερεάς Ελλάδας.

Μόνο ο ικανός ανταρτοπόλεμος του Κολοκοτρώνη, όπως επίσης και ο ηρωισμός των Μανιατών που απέκρουσαν όλες τις εισβολές των Τουρκοαιγυπτίων Αράβων του Ιμπραήμ, τόσο στο εδάφους, όσο φυσικά και σε άλλα μέρη της Πελοποννήσου κατάφεραν διατηρήσουν την Ελληνική Επανάσταση.

Η οποία επισφραγίστηκε στο τέλος με την ναυμαχία του Ναβαρίνου, στην οποία διαλύθηκε ο κοινός στόλος των Τούρκων των Αιγυπτίων, αν και πιο πριν από τους 25.000 άντρες του Ιμπραήμ είχαν  χαθεί από τον χαρτοπόλεμο που έκαναν οι Έλληνες και τις αρρώστιες και με την τακτική «φωτιά και τσεκούρι» σχεδόν 18.000 άντρες του και είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ ο ανεφοδιασμός των Αιγυπτίων σε όπλα, άντρες και πλοία από την ίδια την Αίγυπτο και τον πατέρας του Ιμπραήμ Μοχάμεντ Άλι.

Παρόλα αυτά, με την μεγάλη καταστροφή που είχε επέλθει στην Ελλάδα από τον πόλεμο αυτό χρειάστηκαν ακόμη 3 έτη διαπραγματεύσεων από το 1.829 μ.Χ. που σταμάτησαν οι στρατιωτικές μάχες, προκειμένου η Ελλάδα να αναγνωριστεί επίσημα όχι ως υποτελές, άλλα ως ανεξάρτητο κράτος από τις Τρεις Μεγάλες (και δήθεν «προστάτιδες») Δυνάμεις και τον σουλτάνο, έστω και σε περιορισμένα στην Πελοπόννησος, την Στερεά και τις Κυκλάδες και πολλά αλλά έπρεπε τότε ακόμα να απελευθερωθούν  (οι πάντα Ελληνικές Θεσσαλία, Μακεδονία, Ήπειρος Νότια και Βόρεια, Ανατολική Ρωμυλία, Μοναστήρι, όλα τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, Κρήτη, Ανατολική Θράκη, Κύπρο, Μικρά Ασία, Πόντος, Κωνσταντινούπολη/Πόλη).

Παράλληλα ο τραγικός και καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεσπάσει μεταξύ των Ελλήνων, είχε ως αν αποτέλεσμα αυτοί στο τέλος του να αναγκαστούν για να μην καταστραφεί η Επανάσταση και η ανεξαρτησία τους, να παραμερίσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να εκλέξουν ένα κοινό ικανό κυβερνήτη, τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος αντικατέστησε όλους τους ανίκανους και διεφθαρμένους ηγέτες που είχαν προηγηθεί πριν από αυτόν.

Και πραγματικά Ιωάννης Καποδίστριας κατάφερε παραλαμβάνοντας μία χώρα απολυτά καταστραμμένη και με υποτυπώδεις στρατό (ανταρκτικό και καθόλου τακτικό), έναν στόλο διαλυμένο, την οικονομία καταστραμμένη, όπως και πολλά μεγάλα μέρη της γης της Ελλάδας να αναδιοργανώσει αυτή την χώρα σε κάθε τομέα.

Έτσι, ο Καποδίστριας κατάφερε σε σύντομα χρονικό διάστημα να δημιουργήσει ένα καινούργιο στρατό με τακτικές μονάδες χάρις την συνεργασία του και τις ικανότητες του τίμιου πατριώτη στρατηγού Δημήτρη Υψηλάντη (και αδερφού του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρου Υψηλάντη) και στην τελευταία μάχη της Επανάστασης στην Πέτρα, κατάφερε να νικήσει τους Τούρκους και να τους εκδιώξει από τα εδάφη της Στερεάς Ελλάδας.

Εννοείται ότι στον τομέα αυτό, δηλαδή στην αναδιοργάνωση του Ελληνικού στρατού, βοήθησε και σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό επίσης και ίδρυση της Στρατιωτικής Σχολής Ευέλπιδων, που δημιουργήθηκε τότε και λειτουργεί μέχρι τις μέρες μας και εκπαιδεύει όλους τους αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού.

Επίσης ο Καποδίστριας έφερε νέες καλλιέργειες από το εξωτερικό και κατάφερε να εισάγει την πατάτα και άλλους πολύ που μου καρπούς στην Ελλάδα, κάτι το οποίο ωφέλησε σε πάρα πολύ την Ελληνική γεωργία και τις εξαγωγές, όπως και η ίδρυση Γεωργικής Σχολής, που δίδαξε στους Έλληνες νέες τεχνικές καλλιεργειών, ενώ υπήρξε και άνοδος της εκπαίδευσης με την ίδρυση πολλών σχολείων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην χώρα.

Ο ίδιος ο Καποδίστριας δώρισε το πιο μεγάλο μέρος του περιουσίας στο Ελληνικό κράτος, ενώ από δωρεές από πολλούς φιλέλληνες και πλουσίους Έλληνες στο εξωτερικού που είχαν χρήματα, κατάφερε να ανορθώσει σε μεγάλο βαθμό και την Ελληνική οικονομία και να δώσει δουλειές σε πολλούς Έλληνες, π.χ. στους αγωνιστές της Επανάστασης, προσλαμβάνοντας τους στον τακτικό στρατό ή ως αστυνομικούς του Ελληνικού κράτους.

Επιπλέον, ο Καποδίστριας φρόντισε να έρθεις σε σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα των ολιγαρχών της εποχής, δηλαδή των κοτζαμπάσηδων και των πλοιοκτητών και να τους υποτάξει  όσο ζούσε στα συμφέροντα στα συμφέροντα του κράτους και του λαού, προκείμενα δημιουργήσει ένα καινούργιο και ισχυρό κράτος και να μην λυμαίνονται αυτοί τον πλούτο του κράτους και να εξουσιάζουν αυθαίρετά, τυραννικά και διεφθαρμένα τον Ελληνικό λαό, σκλαβώνοντας τον και κοιτάζοντάς να εξυπηρετούν μόνο τα συμφέροντα της κοινωνικής τους τάξης.

Προκειμένου δε οι Έλληνες να έχουν την ικανότητα τόσο να επιζούν, όσο και να έχουν δική τους αγροτική παραγωγή, είχε σχεδιάσει ο Καποδίστριας να μοιράσει τις εθνικές γαίες που είχαν  απελευθερωθεί από τους Τούρκους με την Ελληνική επανάσταση (αλλά οι προκάτοχο του τις είχαν δώσει ως εχέγγυά για τα τοκογλυφικά δάνεια που πήραν χωρίς να ρωτήσουν τον Ελληνικό λαό, όπως έγινε με τα δάνεια των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης και των μνημονίων στις μέρες μας) σε πολλούς ακτήμονες.

Έτσι ώστε να αποκτήσει ο κάθε Έλληνας το δικό του χωράφι, όπως επίσης και να μπορεί από τα κτήματα του και το χωράφι του, τόσο να διατρέφει την οικογένεια του, όσο και να πουλάει μέρος της παραγωγής του και να έχει με αυτό ένα σταθερό εισόδημα.

Δυστυχώς για την Ελλάδα το σχέδιο αυτό του Καποδίστρια δεν κατάφερε να γίνει πραγματικότητα, αφού σύντομα οι ξένες δυνάμεις που μισούσαν τον ανορθωτικό του έργο (και ήθελαν όπως και οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες να υφαρπάξουν την γη και τον πλούτο του Ελληνικού λαού οι ίδιοι προς όφελος τους), κυρίως οι Αγγλογάλλοι όπως και η ντόπια ολιγαρχία κατάφεραν να τον δολοφονήσουν στην τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, το Ναύπλιο.

Με όργανα τους, τους Μαυρομιχαλαιούς, οι οποίοι ήταν μέλος της Ελληνικής ολιγαρχίας των Κοτζαμπάσηδων και των ξένων (εν γνώσει τους ή μη), ενώ δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ένας από τους δύο δολοφόνους του Καποδίστρια, ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, αμέσως μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη, κατέφυγε στην Γαλλική πρεσβεία για να σωθεί.

Αυτό βέβαια δεν τον έσωσε και οι σύντομα οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να τον παραδώσουν στο Ελληνικό κράτος και αυτός δικάστηκε και εκτελεστηκε για την δολοφονία του Κυβερνήτη, ενώ ο συνεργός ανιψιός του ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, όχι μόνο δεν πήρε την επιδοκιμασία των Ελλήνων για την δολοφονία του Κυβερνήτη, άλλα πιάστηκε από τον Ελληνικό λαό, που πάνω στην οργή του τον λιντσάρισε άσχημα, όταν τον έπιασε μετά τον τραυματισμό του από τον μονόχειρα σωματοφύλακα του Καποδίστρια Κοζώνη.

{Είχαν δώσει μόνο έναν πιστό μεν στον Κυβερνήτη, αλλά μονόχειρα (σαν τον Αλέξανδρο Υψηλάντη) Κοζώνη την προστασία του, κάτι που διευκόλυνε την δολοφονία του, όπως ακριβώς έγινε μετέπειτα και με τον βασιλιά της Ελλάδας Γεώργιο τον Α΄, ο οποίος δολοφονήθηκε τότε στην Θεσσαλονίκη από τον Αλέξανδρο Σχοινά}

Το έργο αυτό του Καποδίστρια, θυμίζει σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και το βίο του Αγίου Ιωάννη του Βατάτζη, ο οποίος και αυτός στράφηκε εναντίον των αριστοκρατών της εποχής του, που ήθελαν να αρπάξουν την γη του λαού και να υφαρπάξουν με συνομωσία την εξουσία (https://enromiosini.gr/arthrografia/agios-ioannis-vatatzis-kai/, https://o-nekros.blogspot.com/2011/11/blog-post_7072.html).

Ο ικανότατος Ιωάννης Βατάτζης τους νίκησε και κατάφερε να τους υποτάξει όσο ζούσε στο Στέμμα του και παράλληλα μοίρασε μεγάλο μέρος της αγροτικής γης στον λαό της Αυτοκρατορίας της Νικαίας και αναδημιούργησε τους Ακρίτες, κάτι που είχε ως τελικό αποτέλεσμα την επανα-ισχυροποίηση του κράτους της Νίκαιας όσο ζούσε ο ίδιος, αλλά και της Ρωμανίας, αφού χάρις στις πολιτικές του αυτές κατάφερε μετέπειτά ο Μιχαήλ Παλαιολόγος να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη,  χάρις στο ιδιαίτερα επιταχυμένο έργο του ικανοτάτου αυτού Αυτοκράτορα (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_23.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_95.html).

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό τι περίπτωση που το έργο των Ιωάννη Καποδίστρια και Ιωάννη Βατάτζη θυμίζει και έχει ουσιαστικά κατά κάποιο τρόπο «αντιγράφει» από έναν άλλον ικανότατο ηγέτη της εποχή μας, ο οποίος βρήκε τον λαό του σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση και κατάφερε με τις αποφάσεις και το έργο του να τον αναδιαμορφώσει.

Έτσι είναι γνωστό σε όλους μας ότι αμέσως μετά την πτώση του Σοβιετικής Ένωσης, επί Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν (https://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_14.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_63.html, https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_17.html), η Ρωσία φτώχυνε πάρα πολύ ο λαός της έχασε τις δουλειάς του και πεινούσε υπό έναν ψευδο δήθεν «κυβερνήτη», τον Γιέλτσιν, όπως ακριβώς και ο Μπάιντεν στις μέρες μας, ενώ στην ουσία τον έλεγχο της Ρωσίας τον είχαν τόσο οι ξένοι (οι δυτικές ελίτ-https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html, κυρίως οι Αμερικάνοι), όπως επίσης και οι ντόπιοι Ρώσοι μαφιόζοι ολιγάρχες, οι οποίοι είχαν υποδουλώσει τον λαό της Ρωσίας, τον είχαν φτωχοποιήσει, είχαν αρπάξει την περιουσία του κράτους και έκαναν ότι ήθελαν στην χώρα ξεπουλώντας τον πλούτο της στους ξένους χωρίς να ρωτούν τον λαό της, στον οποίο και ανήκε ο πλούτος αυτών.

Ο στρατός και οικονομία της Ρωσίας είχαν σχεδόν καταστραφεί και μάλιστα στον 2^ο πόλεμο της Τσετσενίας ο διαλυμένος Ρωσικός στρατός υπέστη μία ντροπιαστική ήττα, ενώ ο Γιέλτσιν προσπαθούσε με νοθεία και στημένες εκλογές και πραξικοπήματα, όπως π.χ. το 1.993 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html), να κρατηθεί στην εξουσία και να υπηρετεί τα συμφέροντα της Ρωσικής ολιγαρχίας και των ξένων (της Δύσης δηλαδή).

Τότε οι Σιλοβίκι, δηλαδή πολλοί πατριώτες, στρατιωτικοί. πράκτορες ή αστυνομικοί και μέλη των ομάδων ασφαλείας της Ρωσίας, ακόμη και κάποιοι πολιτικοί και επιχειρηματίες, οι οποίοι έβλεπαν την Ρωσία να καταρρέει και να αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και με ένα εσωτερικό πραξικόπημα έκαναν τον Γιέλτσιν να παραιτηθεί και να διορίσει στην θέση του έναν δικό τους τον πρώην πράκτορα της KGB Βλαδίμηρο Πούτιν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Αυτός παρέλαβε το κράτος της Ρωσίας σε μια άθλιά κατάσταση και πολλοί πίστευαν τότε ότι σύντομα η Ρωσία θα διαλυόταν σε πολλά κομμάτια και η κάποτε ισχυρή Ρωσία που διαφέντευε σχεδόν την μισή Ευρώπη και μεγάλος μέρος του κόσμου, σύντομα θα αφανιζόταν από την ιστορία και από τον χάρτη.

Όμως ο ικανός Πούτιν αντέδρασε γρήγορα και πάρα πολύ αποτελεσματικά και κατάφερε καταρχάς με μία συντονισμένες κινήσεις, όπως και ο Καποδίστριας και ο Ιωάννης Βατάτζης, να καταστρέψει τελείως στους Ρώσους ολιγάρχες και άλλους να τους υποτάξεις στο θέλημά του ή να τους αφανίσει και να ανακαταλάβει πάλι για το Ρωσικό κράτος τον έλεγχο του πλούτου και των εσόδων του.

Επίσης ο ίδιος εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι εκείνη την εποχή λόγω του πολέμου στο Ιράκ, είχαν αυξηθεί τιμές του πετρελαίου, κατάφερε να εξοφλήσει όλα τα δάνεια που είχε στο ΔΝΤ (από το οποίο και δυτικές τράπεζες πήραν και οι Ρώσοι ολιγάρχες τα κεφάλαια που χρειάζονταν για να αγοράσουν τις Ρωσικές επιχειρήσεις και τις μετοχές του πλούτου του κράτους που μοίρασε στον απελπισμένο Ρωσικό λαό ο Γιέλτσιν και αυτός από την πεινά του πούλαγε στους ολιγάρχες για λίγο φαγητό, χρήματα και νερό, πέρα από όσες τους χάρισε ο Γιέλτσιν για την υποστήριξη τους), η Ρωσία και να βγει από αυτό και έτσι τα έσοδα του κράτους αντί να δίνονται στους ξένους και τις δυτικές ελίτ και στους τραπεζίτες, δινόταν πια στον Ρωσικό λαό.

Αυτό συνέβαινε μέσω της παροχής στον Ρωσικό λαό πέρα από νέων θέσεων εργασίας και αυξημένων μισθών της συντάξεων, κάτι που έκανε πάρα πολύ δημοφιλή τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν σε όλους τους Ρώσους, οι οποίοι τον ψήφιζαν μαζικά σε πολλές συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις για Πρόεδρο τους.

Ο Πούτιν φρόντισε σε παράλληλα να αναδιοργανώσει την Ρωσική οικονομία και την βιομηχανία, τόσο στο τεχνολογικός και στον επιστημονικό τομέα, ενώ δεν παρέλειψε να κάνει το ίδιο και σε σχέση με το Ρωσικό στρατό, ο οποίος σύντομα να αναδιοργανώθηκε και έγινε πολύ ισχυρός.

Και κατάφερε σε πολλούς νέους πολέμους, λόγου χάρη στην Γεωργία, στην Συρία και στην Ουκρανία και με τις νέες τεχνολογίες και όπλα που παρέλαβε να νικήσει κατά κράτος τους αντιπάλους του, όχι μόνο αυτούς αλλά και τους δυτικούς μισθοφόρους τους υποστήριξαν, όχι μόνο με όπλα και χρήματα υπογείως, αλλά και με στρατό και να επιβάλει παντού τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Με αυτές τις πολιτικές του στον λαό του, όπως είχε συμβεί στην περίπτωση του Ιωάννη Βατάτζη, αλλά επίσης και του Ιωάννη Καποδίστρια, να νικήσει τόσο τους ξένους, όσο και τους ντόπιους ολιγάρχες, οι οποίοι προσπάθησαν όπως την περίπτωση των παραπάνω, με πραξικόπημα ή δολοφονία να τον ρίξουν ανεπιτυχώς από την εξουσία.

Κάτι το οποίο δεν κατέστη εφικτό και αντίθετα όσοι από αυτούς το προσπάθησαν, π.χ. οι αδίστακτοι Χορντοκόφσκι και Μπερεζόφσκι, είτε εξοντώθηκαν, είτε η περιουσία τους δημεύθηκε και οι ίδιοι φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν από την Ρωσία ή βρέθηκαν αυτοκτονημένοι σε άλλες χώρες.

Επειδή η εποχή των τριών αυτόν ικανών ηγετών ήταν πάρα πολύ χαοτική και όπως προαναφέρθηκε τόσο ξένοι όσο και το κάποιοι εσωτερικοί εχθροί απειλούσαν πάρα πολύ το κράτος, σε κάποιες περιπτώσεις οι παραπάνω ηγέτες αναγκάστηκαν να επιδείξουν μία πιο αυταρχική ηγεσία.

Γιατί αν δεν το έπρατταν, οι ντόπιοι αριστοκράτες και ολιγάρχες θα επικρατούσαν και το κράτος θα καταστρέφονταν, όπως και η οικονομία και ο στρατός του, όπως αυτοί σχεδίαζαν, αλλά και από την  συμβολή των εχθρών αλλά ακόμη και ντόπιων επαναστατών (ότι ακριβώς συνέβη δηλαδή στην Ελλάδα μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και τον θάνατο του Ιωάννη Βατάτζη).

Ευτυχώς για τον Πούτιν και τον λαό της Ρωσίας, τα σχέδια που είχαν οι δυτικοί για δολοφονία του ή  πραξικόπημα, όπως και είχε προσπαθήσει να γίνει επιτυχώς στην περίπτωση του Ιωάννη Καποδίστρια και ανεπιτυχώς στην περίπτωση του Ιωάννη Βατάτζη, απέτυχαν παταγωδώς και η Ρωσία συνέχισε να γίνεται ακόμη πιο ισχυρή, χρόνο με τον χρόνο, ενώ αντίθετα οι αντίπαλοι της στην Δύση και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Αμερική γίνονται όλο και πιο αδύνατοι και αναμένονται ότι σύντομα αυτοί θα καταστραφούν οικονομικά (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html).

Στην περίπτωση αυτή υποστηρίζεται ότι οι δυτικοί ετοιμάζονται με το στρατό που έχουν μαζέψει στα πέριξ των συνόρων της Ουκρανίας, κυρίως στα σύνορα με την Πολωνία, την Λιθουανία και την Ρουμανία, σχεδόν 700.000 άντρες, να εισβάλλουν μέσα στην Ουκρανία για να χτυπήσουν τους Ρώσους, προκειμένου να αποτρέψουν την πλήρη διάλυση ήττα και καταστροφή των Ουκρανών, όπως αναμένεται από όλους τους αναλυτές.

Βέβαια, τα σχέδια τους αυτά είναι πάρα πολύ γνωστά στους Ρώσους, οι οποίοι έχουν ετοιμάσει την αντίδραση τους αν συμβεί όντως κάτι τέτοιο για άμεση απάντηση και με μία άμεση αντεπίθεση, τόσο έναντί των Ουκρανών, όσο και των δυτικών να τις νικήσουν, να αντεπιτεθούν και να στην συνέχεια να σαρώσουν όλες τις αντίπαλες στρατιωτικές δυνάμεις

Και στην συνέχεια, να ανακαταλάβουν και να απελευθερώσουν το Κίεβο, το Χάρκοβο, την Οδησσό, την Πολτάβα και πολλές άλλες Ρωσικές πόλεις της Ουκρανίας ως και το Λβιβ και να λήξουν τον πόλεμό αυτό προς όφελος των Ρώσων, με την πλήρη νίκη της Ρωσίας και την επιβολή όλων των όρων της στους εχθρούς της (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2024/07/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_15.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_9.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_60.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_89.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_62.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_71.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_14.html).

Αν αυτή η κατάσταση συνδυαστεί παράλληλα και με μία πιθανή εκλογή με πλειοψηφία της Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προώρων βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία (https://alophx.blogspot.com/2024/07/blog-post_52.html), αλλά και μία πιθανότατη επάνοδο του Τραμπ στην εξουσία των ΗΠΑ, που είναι πάρα πολύ πιθανή (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_53.html).

Αν όλα αυτά συμβούν, τότε μιας και αυτοί οι πολιτικοί έχουν δηλώσει δημοσία ότι  οι χώρες τους θα πάψουν να δίνουν νέα όπλα στην Ουκρανία και αντίθετα θα προσπαθήσουν να προάγουν την ειρήνη και να έρθουν σε συνομιλίες για τον λόγο αυτό με την Ρωσία, τότε σίγουρα με την παύση της ενίσχυσης των Ουκρανών από τους δυτικούς πάτρωνες τους σε όπλα, χρήματα και μισθοφόρους, τότε το νεοναζιστικό αυτό κράτος θα καταστραφεί στο τέλος και η Ρωσία θα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά.

[Θα εμφανιστεί άραγε κάποια στιγμή και στην πολυαγαπημένη μας πατρίδα ένας Κυβερνήτης όπως οι τρεις παραπάνω (αφού φύγει το υπάρχων διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας) που κατάφεραν με το ανορθωτικό τους έργο να κάνουν ξανά τα κράτη τους ισχυρά και αξιοσέβαστα και τον λαό τους να ευημερεί;

Υπήρχε Προφητεία το 1.837 μ.Χ., έξι έτη μετά την δολοφονία του Πρώτου Κυβερνήτη της σύγχρονης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, ότι αυτός θα αναστηθεί και θα επιστρέψει (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως λέγονταν παλαιοτέρα και για τον Ιωάννη τον Βατάτζη και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο

Ο Καποδίστριας ονομάστηκε και Μπαρμπαγιάννης/Καλό-Γιάννης από τον λαό, όπως και ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο Κομνηνός, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Ιωάννης Βατάτζης, ενώ τον έλεγε ο Μέτερνιχ και οι Άγγλοι διπλωμάτες, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας και Άγιο (https://www.youtube.com/watch?v=WtVy0ukQnl0), όπως έλεγαν τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη].

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Αγ. Ιωάννης Βατάτζης και Ιωάννης Καποδίστριας Ρωμαίικοι “Βίοι Παράλληλοι”.

ΒΑΤΑΤΖΗΣ - ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Κείμενο του (Καστροπολίτη) Ιωάννη Α. Σαρσάκη. Παίρνοντας αφορμή από την εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε στο Κάστρο του Διδυμοτείχου, από τον Ιστορικό και πολιτιστικό σύλλογο Διδυμοτείχου «Καστροπολίτες Γνώση και Δράση», την Ενωμένη Ρωμηοσύνη, την Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξανδρούπολης, την Εφημερίδα Αντιφωνιτής και την Αχελώος Τηλεόραση με θέμα: Ιωάννης Καποδίστριας ¨Η ζωή, οι αγώνες και το εγκώμιο του πρώτου Εθνικού Κυβερνήτη της Ελλάδας¨, άδραξα την ευκαιρία κάνοντας έναν χαιρετισμό, να αναφερθώ στα κοινά σημεία δύο μεγάλων ηγετών της Ρωμηοσύνης.

Ο ένας εξ αυτών ήταν φυσικά ο Ιωάννης Καποδίστριας, το τιμώμενο πρόσωπο της εκδήλωσης. Ο δεύτερος ήταν ο ¨οικοδεσπότης¨ της βραδιάς, ο εκ Διδυμοτείχου καταγόμενος, Αυτοκράτορας της Ρωμανίας και Άγιος της Εκκλησίας μας Ιωάννη Γ΄ Δούκας Βατάτζης.

Αν εξετάσουμε το βίο και τα έργα των δύο ανδρών, θα δούμε ότι έχουν πάρα μα πάρα πολλά κοινά σημεία. Για τον λόγο αυτό ερανίστηκα ως επικεφαλίδα του κειμένου μου, τον τίτλο από το έργο του ενάρετου Πλουτάρχου «Βίοι Παράλληλοι», προσπαθώντας παρακάτω να αποδείξω του λόγου το αληθές.

Τα κοινά τους σημεία τα συναντάμε από το ξεκίνημα της ζωής τους, και οι δύο ήταν γόνοι αρχοντικών οικογενειών, έλαβαν υψηλή μόρφωση και το κυριότερο διδάχθηκαν και βίωσαν την Ορθόδοξη Πίστη. Η ελεημοσύνη και η αγάπη που έδειξαν προς τους συνανθρώπους τους από μικρή ηλικία, αλλά και αργότερα όταν διετέλεσαν κυβερνήτες, αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.

Υπήρξαν ηγέτες της Ρωμηοσύνης σε δύσκολες και κομβικές εποχές. Ο Ιωάννης Βατάτζης διετέλεσε Αυτοκράτορας της Ρωμανίας από το 1.222 μ.Χ. έως το 1.254 μ.Χ. με έδρα την εξόριστη πρωτεύουσά της, τη Νίκαια της Μικράς Ασίας.

Εξόριστη διότι ως γνωστόν οι Φράγκοι σταυροφόροι είχαν καταλάβει την Κωνσταντινούπολη το 1.204 μ.Χ., με αποτέλεσμα η πάλαι ποτέ κραταιά αυτοκρατορία να κατακερματιστεί και να μοιραστεί σε Φραγκικά βασίλεια (πλην των περιοχών της Νίκαιας, της Ηπείρου και της Τραπεζούντας).

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε να κυβερνήσει το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος από το 1.828 μ.Χ. έως την δολοφονία του το 1.831 μ.Χ. Ο μεν πρώτος ανέλαβε τη διακυβέρνηση του κράτους της Νίκαιας από τον πεθερό του τον Θεόδωρο Α΄ Λάσκαρη (το οποίο δεν ήταν απόλυτα οργανωμένο), αυτός κατάφερε από το 1.204 μ.Χ. έως το 1.222 μ.Χ. να βάλει τις βάσεις ώστε να δημιουργηθεί μία εστία αντίστασης με βασικό στόχο την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας. Ο δε Καποδίστριας ανέλαβε να κυβερνήσει ένα κράτος το οποίο δημιουργήθηκε μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και 7 χρόνια επαναστατικού αγώνα.

Και οι δύο δηλαδή έπρεπε να οργανώσουν δημόσια διοίκηση, οικονομία, παιδεία και στρατό. Επίσης σε διπλωματικό επίπεδο, απαιτούνταν να κινηθούν με προσεκτικά βήματα στη γεωστρατηγική σκακέρια της εποχής τους.

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του κράτους τους, έδωσαν μεγάλη βαρύτητα στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού. Για να το καταφέρουν αυτό, νομοθέτησαν, πήραν μέτρα και συγκρούστηκαν με τους άρχοντες και το κατεστημένο της εποχής.

Και το πιο βασικό είναι ότι στάθηκαν δίπλα στο λαό με τη φυσική τους παρουσία, δεν είναι τυχαίο που τον μεν Ιωάννη Βατάτζη ο λαός τον αποκαλούσε ¨πατέρα των Ελλήνων¨ και τον δε Ιωάννη Καποδίστρια ¨μπαρμπαγιάννη¨.

Στην οικονομική πολιτική υπήρξαν πρωτοπόροι, ο Βασιλιάς της Νίκαιας κατάφερε με τις ενέργειές του να δημιουργήσει οικονομική αυτάρκεια για το κράτος του. Υπήρξε ο τελευταίος Αυτοκράτωρ της Ρωμανίας που έκοβε καθαρό και ισχυρό νόμισμα. Με νομοθετικά διατάγματα απαγόρεψε τις εισαγωγές και ευνόησε την εγχώρια παραγωγή, διένειμε καλλιεργήσιμη γη στους ακτήμονες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια καλπάζουσα ανάπτυξη στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία, βιοτεχνία κλπ).

Το κράτος της Νίκαιας αν και ήταν σε συνεχή εμπόλεμη κατάσταση δεν δοκίμασε ποτέ έλλειψη χρημάτων. Ο Κερκυραίος πολιτικός αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του παρέλαβε άδεια ταμεία, καθώς και την υποχρέωση να αποπληρώσει τα πρώτα δυσβάσταχτα δάνεια της επαναστάσεως. Ο Καποδίστριας επέβαλε άμεσα τάξη στα οικονομικά παρουσιάζοντας ένα οργανωμένο λογιστικό και διοικητικό σύστημα.

Δημιούργησε την πρώτη Ελληνική τράπεζα βάζοντας υποθήκη την προσωπική του περιουσία και καθιέρωσε τον Φοίνικα ως εθνικό νόμισμα. Συγκρούστηκε με τους μεγαλοκτήμονες καθώς προσπάθησε να μοιράσει την εθνική γη και να δημιουργήσει μια τάξη μικροκαλλιεργητών.

Αναβάθμισε την γεωργία εισάγοντας νέα εργαλεία και νέες καλλιέργειες. Επίσης έδωσε βαρύτητα στην επαγγελματική μόρφωση των αγροτών, οι οποίοι υποστηρίζονταν στο έργο τους από γεωπόνους που περιόδευαν σε όλη την επικράτεια. Άνθηση παρουσίασε και το εμπόριον, το οποίο διακινούνταν μέσω της εμπορικής ναυτιλίας. Η Ελληνική σημαία ταξίδευε σε όλη τη Μεσόγειο προκαλώντας το εμπορικό κατεστημένο της εποχής.

Στον τομέα των υποδομών, παροχών και της εσωτερικής διοίκησης οι δύο Ρωμηοί ηγέτες ήταν αποτελεσματικότατοι. Και οι δύο ανοικοδόμησαν δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, πτωχοκομεία, λιμενικά έργα, σχολεία, βιβλιοθήκες κλπ.

Στην δημόσια διοίκηση επέλεγαν τους υπαλλήλους με αξιοκρατικά κριτήρια και όχι με βάση την ταξική τους καταγωγή. Μεγάλη βαρύτητα έδωσαν στην απονομή δικαιοσύνης καθώς και στην πάταξη όλων όσων επεδίωκαν να ζημιώσουν τους κοινωνικά και οικονομικά αδυνάτους.

Επίσης μεγάλη σημασία έδωσαν και στην ανάπτυξη της παιδείας, είναι γνωστό ότι ο Ιωάννης Βατάτζης έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία της λεγόμενης «Παλαιολόγιας Αναγέννησης» καθώς κατάφερε να διασώσει πολλά κείμενα από την φραγκική λαίλαπα και να οργανώσει ένα αξιοζήλευτο σύστημα παιδείας. Ο Ιωάννης Καποδίστριας εργάστηκε για την παιδεία των Ελλήνων πριν ακόμη αναλάβει τα καθήκοντα του ως κυβερνήτης της Ελλάδος.

Το 1.814 μ.Χ. στο συνέδριο της Βιέννης ζήτησε οικονομική βοήθεια υπέρ των πτωχών Ελλήνων, και κατάφερε να ιδρύσει και να συντηρήσει πολλά σχολεία. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, παρόλα τα πολλά οικονομικά προβλήματα, προέβη σε άμεσες ενέργειες για την ανάπτυξη της παιδείας. Ίδρυσε σχολεία, ορφανοτροφεία, τυπογραφεία και διηύθυνε με μεγάλη προσοχή τη λειτουργία τους.

Στο διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο ο Ιωάννης Βατάτζης και ο Ιωάννης Καποδίστριας ανήκουν στους κορυφαίους της παγκόσμιας ιστορίας. Ο πρώτος με το που ανέλαβε το θρόνο της Νίκαιας πολέμησε και νίκησε του Φράγκους και τους Τούρκους, επεκτείνοντας τα σύνορα του κράτους του.

Στην συνέχεια πολέμησε με τους Βουλγάρους και τους ομοεθνείς ηγεμόνες του Δεσποτάτου της Ηπείρου, επεκτείνοντας την επικράτειά του από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Αδριατική. Κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων, ο Βατάτζης είχε το πλεονέκτημα λόγω του ότι κινούνταν με καρτερικότητα και διπλωματία.

Όποτε χρειάστηκε συμμάχησε με τους Βουλγάρους, τους Τούρκους (ειδικά την περίοδο των Μογγολικών επιδρομών) και με τον Γερμανό αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β΄ Χοενστάουφεν. Ο Φρειδερίκος ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός του πάπα και έτσι ο Βατάτζης με τη συμμαχία αυτή έβαζε φρένο σε κάθε απόπειρα του ποντίφικα στο να στείλει ενισχύσεις στους Φράγκους της Κωνσταντινούπολης.

Άξια βεβαίως αναφοράς είναι η επιστολή απάντηση που έστειλε στον πάπα Γρηγόριο Θ΄, από την οποία φαίνεται ότι ο Διδυμοτειχίτης βασιλιάς δεν είχε καμία τάση υποτέλειας προς τον πλανητάρχη της εποχής, στου οποίου τα επιχειρήματα απάντησε με υπερηφάνεια και ειρωνεία.

Επίσης και ο Καποδίστριας υπήρξε κορυφαίος διπλωμάτης και στρατηγικός εγκέφαλος. Πριν ακόμη αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδος ως αξιωματούχος και υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής αυτοκρατορίας, έδειξε την αξία του με την πολιτική διοργάνωση της Βεσσαραβίας, της Ελβετίας και την επιτυχή για τα Ελληνικά θέματα παρουσία του στο συνέδριο της Βιέννης.

Όταν ανέλαβε τις τύχες της Ελλάδος κινήθηκε διπλωματικά με μεγάλη επιτυχία σε δύο άξονες. Τήρησε την πολιτική ίσης φιλίας προς τις τρεις δυνάμεις της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) και κατόπιν κινήθηκε με το «δια βαθμών προχωρείν» δηλαδή σύμφωνα με τις κάθε φορά υπάρχουσες συνθήκες. Με αυτές τις πρακτικές κατόρθωσε να υπογραφεί συνθήκη η οποία προέβλεπε την αποχώρηση των Αιγυπτιακών δυνάμεων από την Ελλάδα.

Στον τομέα των στρατιωτικών επιχειρήσεων είχε δείξει τις αρετές του είδη από την εποχή που κυβερνούσε την Ιόνιο Πολιτεία, τότε είχε οργανώσει με στρατηγικό τρόπο την άμυνα της Λευκάδας, αποτρέποντας τον Αλή πασά να επιτεθεί εναντίον της. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ελλάδος το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου κατείχε ο Ιμπραήμ και τη Στερεά Ελλάδα κατείχε ο Κιουταχής.

Ο Καποδίστριας άμεσα οργάνωσε το στράτευμα ανασυντάσσοντας τις ένοπλες δυνάμεις και κατάφερε αρχικά να προστατεύσει τα είδη υπάρχοντα σύνορα. Ίδρυσε την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και οργάνωσε το πολεμικό ναυτικό. Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών του ήταν το 1.829 μ.Χ. ο συγκροτημένος Ελληνικός Στρατός να απελευθερώσει ολόκληρη τη Δυτική Στερεά Ελλάδα. Επακόλουθο αυτής της επιτυχίας, ήταν να ορισθεί στο πρωτόκολλο του Λονδίνου ως σύνορο μεταξύ Ελλάδος και Οθωμανικής αυτοκρατορίας η γραμμή Παγασητικού – Αμβρακικού.

Ένα άλλο βασικό κοινό τους χαρακτηριστικό (ίσως και το πιο ενδεικτικό) είναι ότι και οι δύο δεν δεχόταν να πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν έπαιρναν δηλαδή μισθό απ΄το δημόσιο ταμείο. Είχαν την κοινή πεποίθηση ότι θα έπρεπε να φροντίζουν πρώτα για τους υπηκόους τους και μετά για τον εαυτό τους και δεν ανεχόταν αυτοί να καλοπερνούν και ο λαός να υποφέρει.

Και αφού αναφέραμε τις τόσες ομοιότητές τους ας μνημονεύσουμε και το γεγονός που διαφοροποιεί τους βίους τους. Το γεγονός αυτό είναι ότι παρόλο που και στους δύο έγιναν απόπειρες δολοφονίας (διότι και οι δύο όπως προαναφέραμε αντιτάχθηκαν στα συμφέροντα των πλουσίων) ο Καποδίστριας ήταν αυτός που έπεσε νεκρός από τη δολοφονική απόπειρα της 27^ης Σεπτεμβρίου του 1.831 μ.Χ., εν αντιθέσει με τον Ιωάννη Βατάτζη τον οποίο οι συνωμότες δε μπόρεσαν να του κάνουν κακό.

Αν και για την οικονομία του χώρου παρατέθηκαν ελάχιστα στοιχεία για το βίο και τα έργα των δύο μεγάλων ηγετών της Ρωμηοσύνης, μπορούμε όμως ως επίλογο του παρόντος κειμένου να συμπεράνουμε πως και οι δύο ήταν οξυδερκέστατοι κυβερνήτες έχοντας μια συνολική αντίληψη για τη διακυβέρνηση του κράτους τους.

Αν και οι δύο ζούσαν για μερικά χρόνια ακόμη τότε σίγουρα η πορεία του Ελληνισμού θα ήταν διαφορετική. Ως γνωστόν το θάνατο του Ιωάννη Βατάτζη εκμεταλλευτικέ ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, ο οποίος σφετερίστηκε το θρόνο της Ρωμανίας από τους διαδόχους του Βατάτζη και ¨κατάφερε¨ μέσα σε λίγα χρόνια να ξαναδώσει εμπορικά προνόμια στις Ιταλικές δημοκρατίες και να αποδυναμώσει οικονομικά το κράτος, με αποτέλεσμα τα επόμενα χρόνια να χαθεί η Μικρά Ασία και να ισχυροποιηθεί οι παρουσία των Οθωμανών.

Οι οποίοι Οθωμανοί εκμεταλλευόμενοι τα αλλεπάλληλα λάθη των αυτοκρατόρων της Δυναστείας των Παλαιολόγων, το 1.453 μ.Χ. κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. Το ίδιο ισχύει και για τον Ιωάννη Καποδίστρια καθώς αν ζούσε μερικά χρόνια ακόμη θα κατάφερνε να ισχυροποιήσει τις δομές που εισήγαγε για την δημιουργία του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και δε θα υπήρχε η καταστροφική κυβέρνηση των Βαυαρών καθώς και άλλα πολλά κακώς κείμενα τα οποία μας κατατρέχουν μέχρι και σήμερα (https://enromiosini.gr/arthrografia/agios-ioannis-vatatzis-kai/).