ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαδίμηρος Πούτιν ήλθε στην εξουσία χάρη στην βοήθεια ισχυρού μέρους του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, των μυστικών υπηρεσιών, όπως επίσης και των πατριωτών της χώρας τους, τους Σιλοβίκι (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), έχοντας να αντιμετωπίσει τους αδίστακτους και εκδικητικούς Ρώσους ολιγάρχες.

Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι (οι ολιγάρχες) που προέρχονταν και ήταν όλοι τους πρώην αξιωματικοί της KGB και του κομμουνιστικού κόμματος μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ένωσης και χάρις στην συνδρομή του τότε διεφθαρμένου Πρόεδρου της Ρωσίας Μπόρις Γιέλτσιν, όπως επίσης και χρήματα από τους δυτικές ελίτ (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html) παράλληλα και από τις ΜΚΟ τους Σόρος (https://alophx.blogspot.com/2022/11/blog-post_25.html, https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_26.html) και τους οργανισμούς του (ο οποίος κατάφερε με τις ΜΚΟ του να αναδείξει στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, την Κόμεκον και στην ΕΣΣΔ, κινήματα που διέλυσαν τους οργανισμούς και τα κράτη αυτά). κατάφεραν να κυριαρχήσουν στην Ρωσία και να αρπάξουν το πλούτο του Ρωσικού λαού.

Παράλληλα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι οδήγησαν την Ρωσία και τον πληθυσμό της σε τεράστια φτώχεια, όπως επίσης και σε μεγάλη ανεργία, απελπισία, αλκοολισμό, ναρκωτικά και πορνεία και φαίνονταν ότι η άλλοτε ισχυρή μεγάλη Ρωσική Αυτοκρατορία θα καταστρεφόταν ολοκληρωτικά.

Οπότε αρχικά ο Πρόεδρος Πούτιν, όταν ανήλθε στην εξουσία, επειδή δεν ήταν εξαρχής ισχυρός για να τα βάλει με αυτές τις δυνάμεις, τα πρώτα χρόνια κράτησε μία θα λέγαμε «ήσυχη στάση απέναντί τους και δεν ήρθε άμεσα σε σύγκρουση μαζί τους.

Όταν όμως ένιωσε αρκετά ισχυρός προκειμένου να στραφεί ενάντια σε αυτές τις εξουσίες, έτσι ώστε να αποκτήσει μία ανεξάρτητη πολιτική και να μην είναι πια μαριονέτα τους, στράφηκε δυναμικά εναντίον τους και κατάφερε με σύντομες και ευφυείς κινήσεις να τους νικήσει και να επιστρέψει την εξουσία και την περιουσία του Ρωσικού λαού είχαν αρπάξει οι ολιγάρχες ξανά στο Ρωσικό κράτος.

Στην προσπάθεια του αυτή κατάφερε να πάρει με το μέρος του πραγματικά κάποιους από τους Ρώσους ολιγάρχες, όπως λόγω χάρη τον Αμπράμοβιτς, ο οποίος καταλαβαίνοντας ότι αν ερχόταν ο σύγκρουση μαζί του θα είχε πολλά να χάσει, προτίμησε να υποστηρίξει τον Πούτιν στην προσπάθειά του αυτή και έφυγε από την Ρωσία χωρίς όμως να στραφεί ποτέ εναντίον του.

Αντίθετα όμως άλλοι ολιγάρχες όπως λόγου χάρη ο Χορνοτοκόφσκι και ο Μπερεζόφσκι στράφηκαν ανοιχτά εναντίον του Πούτιν και προσπάθησαν με την βοήθεια τους Σόρος και της Δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ της Γερμανίας/Δ’ Ράϊχ και οι υπόλοιπες δυτικές ελίτ), είτε με «χρωματιστές» δήθεν «επαναστάσεις»/πραξικοπήματα οργανωμένα από τον Σόρος, προκειμένου να ρίξουν τον Πούτιν από την εξουσία.

Όμως το τέλος αυτό δεν κατέστη εφικτό και αντίθετα οι ίδιοι ηττήθηκαν κατά κράτους με τον μεν Χορνοτοκόφσκι να φυλακίζεται, ενώ  ο Μπερεζόφσκι έχασε όλη την (παράνομα και αυτός αποκτηθείσα) περιουσία του, όπως και ο Χορνοτοκόφσκι να εξορίζεται εκτός Ρωσίας και παρόλες τις απέλπιδες προσπάθειες του από το εξωτερικό να ρίξει τον Πούτιν, στο τέλος απελπισμένος αυτοκτόνησε.

Έτσι σύντομα ο Βλαδίμηρος Πούτιν καταφέρνοντας να πάρει τον πλήρη έλεγχο επιτέλους του κράτους, εθνικοποίησε πολλές από τις περιουσίες των ολιγαρχών, εκτός από αυτών που συνεργάστηκαν μαζί του κατάφερε να αυξήσει του μισθούς και τις συντάξεις, όπως και να αναδιοργανώσει τον στρατό της Ρωσίας και να τον κάνει πάλι μία ισχυρή και υπολογίσιμη δύναμη σε όλο τον κόσμο.

Αρχικά προκειμένου να διοργανώσει το κράτος του ο Βλαδίμηρος Πούτιν ήταν φιλειρηνικός και δεν έκανε πολέμους, όμως με αφορμή τις επιθέσεις των Τσετσένων στην Μόσχα και τον θάνατο πολλών πολιτών, όπως επίσης και με την επίθεση της Γεωργίας το 2008 μετά Χριστόν στις Ρωσικές περιοχές της Νότιας Αμπχαζίας και της Οσετίας ξεκίνησε πολέμους και κέρδισε τους αντιπάλους του κατά κράτος.

Παράλληλο ο Πούτιν πήρε την εξουσία από τον Γιέλτσιν με την βοήθεια των πατριωτών της Ρωσίας, ενώ ίδιος ο γέρος και διεφθαρμένος ρεζίλης Γιέλτσιν την έχασε, ενώ στην ουσία είχε την κατακρατήσει με παράνομο τρόπο και με στρατιωτικο πραξικόπημα το 1.993 μετά Χριστόν, αν και κανονικά είχε καθαιρεθεί από την Δούμα, που ήταν τότε η μεγαλύτερη εξουσία της Ρωσίας (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html).

Νωρίτερα η άλλοτε ισχυρή Σοβιετική Ένωση είχε καταστραφεί χάρις τις πολιτικές, τόσο του Γκορμπατσόφ, επί της ηγεσίας του οποίου οι Σοβιετικοί ηττήθηκαν και αποσύρθηκαν οριστικά από το Αφγανιστάν, όπως επίσης και από το μεγάλο οικονομικό κραχ που έπαθε τότε η Σοβιετική οικονομία από τους πολλούς πολεμικούς εξοπλισμούς και τους πολέμους της.

Παράλληλα μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και λίγο πριν αυτή η αποσύρθηκε με διαταγή της ΕΣΣΔ όλος ο Ρωσικός στρατός από όλα τα κράτη του τότε Συμφώνου της Βαρσοβίας, της και από την Κόμεκον, με συνέπεια τα κομουνιστικά καθεστώτα των κρατών αυτών να μείνουν μόνο τους και στο τέλος να καταθέσουν, όπως και οι δύο οργανώσεις (Σύμφωνο της Βαρσοβίας, Κόμεκον), όπως και όλο το Ανατολικό μπλοκ διαλύθηκε ολοκληρωτικά.

Ο ίδιος ο Πούτιν υποστήριξε την παραδοσιακή οικογένεια, όπως επίσης τις παραδοσιακές αξίες, τον πατριωτισμό και τον κανονικό Χριστιανισμό (την Ορθοδοξία) και φρόντισαν παράλληλα να απαγορεύσει τις διαστρεμμένες δράσεις των ΜΚΟ του Σόρος ενάντια στο κράτος του.

Στις μέρες μας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αναμένεται στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024 μετά Χριστόν να αναλάβει άλλη μία φορά την εξουσία ο Πρόεδρος DDonald Trump, την τρίτη κατά σειρά από το διεφθαρμένο γέρο και ανόητο Biden, ο οποίος έκανε “δήθεν¨ κυβέρνηση με νοθείας/εκλογικό πραξικόπημα στις εκλογές του 2020 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html).

Τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στηρίζουν οι πατριώτες στην Αμερική, όπως επίσης και το ρεπουμπλικάνο/Τραμπικό κόμμα, όπως και πολιτικοί αστέρες, αλλά και βιομήχανοι, όπως είναι λόγου χάρη ο Eon Musk, αλλά και άλλοι προκειμένου να επιστρέψει στην εξουσία και να κάνει ξανά ισχυρό το κράτος των ΗΠΑ.

Όμως και στην νέα αναμενόμενη θητεία του ο Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται, όπως συνέβη και με την πρώτη, να έχει απέναντί του το βαθύ Αμερικανικό κράτος, το οποίο αποτελείται από την CIA (δηλαδή τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και τις επιχειρήσεις), μέρος του FBI, όπως και το στρατιωτικό/βιομηχανικό/ενεργειακό/πολιτικό/τραπεζικό/οικονομικό σύστημα, το οποί θέλει να συνεχιστεί η μέχρι τώρα πολιτική που ακολουθεί η Αμερική.

Συγκεκριμένα ίδιοι θέλουν με τους πολλούς πολέμους να παράγουν περισσότερο χρήμα και να αρπάζουν τον πλούτο και τους ορυκτούς πόρους των λαών της γης, τους οποίους καταλαμβάνουν είτε μέσω δικών τους στρατιωτικών εισβολών ή το μέσω χρηματοδοτούμενων από τους ίδιους στρατιωτικών πραξικοπημάτων από ντόπιους στρατηγούς που οι ίδιοι ελέγχουν οικονομικά και πολιτικά ή μέσω δήθεν «εγχρώμων επαναστάσεων» σε διάφορες περιοχές, δηλαδή πραξικοπημάτων από τις ΜΚΟ του Σόρος ή και κανονικά στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Αυτό το βαθύ κράτος έχει καταστρέψει και φτωχοποιήσει όλους τους Αμερικανούς πολίτες και πάρα πολλοί αυτή την στιγμή είναι άνεργοι δεν έχουν δουλειά/εργασία και παράλληλα καταπιέζει και καταργεί τα πολιτικά και δημοκρατικά τους δικαιώματα, απειλώντας με φυλακίσεις και άλλες απαγορεύσεις και περιορισμούς.

Οπότε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται με την νέα του θητεία, εφόσον όμως κερδίσει την πλήρη πλειοψηφία σε όλα τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ και τους εκλέκτορες (σε Βουλή, Γερουσία, Καπιτώλιο/Κογκρέσο) να έρθει σε άμεση σύγκρουση με το όντως σε αυτή την περίπτωση πάρα πολύ ισχυρό βαθύ κράτος, προκειμένου να επιβάλλει την κυριαρχία της Αμερικής και παρά τις άδικες δικαστικές διώξεις εναντίον του από τους εχθρούς του (https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_14.html).

Παράλληλα όπως έκανε ο Γκορμπατσόφ της Σοβιετική Ένωσης, σχεδιάζει να σταματήσει τους πολέμους και την εμπλοκή σε αυτών των Αμερικανών, όπως και να αποσύρει την χώρα του ακόμη και από το ΝΑΤΟ, εάν οι σύμμαχοι σε αυτό του δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους, με συνέπεια όπως έγινε με το Σύμφωνο Βαρσοβίας, αυτό το στο τέλος να διαλυθεί, ενώ την κατάληξη της Κόμεκον, δηλαδή διάλυση, θα μπορούσε να έχει και νυν Ευρωπαϊκή Ένωση/Τέταρτο Ράιχ της Γερμανίας ή αλλιώς της νέας/δεύτερης ΕΣΣΔ της Ευρώπη/ΕΕ.

Με την νέα Προεδρία του DDonald TTrump μπορούν οι Ηνωμένης Πολιτείες Αμερικής να λήξουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπως έχει ο ίδιος προαναγγείλει, ενώ παράλληλα πρόσφατα δήλωσε ότι θέλει να σταματήσει και ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στην Παλαιστίνη, με την Χεζμπολάχ στον Λίβανο, ίσως ακόμη και με το Ιράν.

Ο Πρόεδρος Donald Trump θέλει να ξανακάνει πάλι ισχυρή την Αμερική και να προλάβει ένα επικείμενο οικονομικό κραχ που μπορεί να διαλύσει την οικονομία της, σαν αυτό τον ετών 1.929 μετά Χριστόν και 2008 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, https://alophx.blogspot.com/2022/08/blog-post_2.html), από τους πολλούς πολεμικούς εξοπλισμούς και τους πολέμους της και να ξαναφέρει τις ΗΠΑ, σε απομονωτισμό, όπως στον Μεσοπόλεμο και πριν τον Α’ΠΠ.

Παράλληλα ο Trump, όπως και ο Πούτιν, υποστηρίζει και αυτός την παραδοσιακή οικογένεια, είναι υπέρ του πατριωτισμού, όπως επίσης και της τόνωσης της εθνικής οικονομίας και παράλληλα υποστηρίζει και αυτός τον Χριστιανισμό, σε αντίθεση με τους δημοκρατικούς αντιπάλους του.

Ήδη ο Πρόεδρος Τραμπ έχει ανακοινώσει ότι θέλει να επανακρατικοποιήσει την FED και να διαλύσει την CIA και το FBI, όπως ακριβώς έκανε και ο Κένεντι, ενώ αυτές οι ομάδες έφεραν μεγάλα εμπόδια και στους δύο αυτούς Προέδρους και εκπροσωπούσαν μόνο τα συμφέροντα του βαθέως κράτους και όχι των Αμερικανών πολιτών ως οφείλαν με βάση το σύνταγμα και τους νόμους των ΗΠΑ.

Τόσο Τραμπ, όσο επίσης και ο Πούτιν, αν και ο ένας ήταν επιχειρηματίας που εκπαιδεύτηκε αρχικά για λίγα χρόνια σε στρατιωτική στις ΗΠΑ και ο άλλος ήταν φυσικά πράκτορας της KGB και εκπαιδεύτηκε και αυτός σε σχολή με στρατιωτική εκπαίδευση, έχουν και οι δύο δεχθεί πολλές απόπειρες δολοφονίας από τους εχθρούς τους, οι οποίες έχουν αποτύχει.

Πολλοί αναμένουν ότι με τις Αμερικάνικες εκλογές του Νοεμβρίου του 2014 μετά Χριστόν για την θέση του Προέδρου, αναμένεται να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος και ίσως οι ΗΠΑ να διαλυθούν για άλλη μία φορά και να χωριστούν ανάμεσα σε Βόρειους και Νότιους και στο τέλος να διαλυθούν ως κράτους, όπως ακριβώς συνέβη και με την Σοβιετική Ένωση μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον Γκορμπατσόφ από την KGB το 1.991 μετά Χριστόν στα τέλη της χρονιάς αυτής.

Τότε στην Σοβιετική Ένωση, το πραξικόπημα αυτό κατεστάλη χάρη στην επέμβαση τότε της Ρωσικής ομοσπονδίας μέσα στην Σοβιετική Ένωση, την οποία έλεγχε ο Γιέλτσιν, ο οποίος  έβγαλε τον λαό στους δρόμους και ματαίωσε το πραξικόπημα αυτό (https://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_14.html, https://alophx.blogspot.com/2021/03/blog-post.html).

Το ίδιο πράγμα θα μπορούσε να συμβεί και στις μέρες μας εάν οι δημοκράτη προσπαθήσουν για άλλη μία φορά να κάνουν νοθεία στις Αμερικανικές Προεδρικές εκλογές και ο Αμερικάνικος λαός να βγει στο δρόμο υπό τον Τραμπ και στο τέλος να επικρατήσει το δίκαιο και ο Τραμπ να ξαναγίνει κανονικά αυτή την φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ σε αυτή την περίπτωση ,μπορεί όντως οι ΗΠΑ να διασπαστούν κοιμώμενες πολιτείες και να ξεσπάσει ακόμη και ένας βίος εμφύλιος πόλεμος όπως ακριβώς είχε γίνει και το 1.860 μετά Χριστόν (https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_72.html, https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2021/02/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html), αλλά και κατά το παράδειγμα της διάλυσης της ΕΣΣΔ.

{Και όπως η οικονομία της ΕΣΣΔ κατέρρευσε, όπως και η ενεργειακή της πολιτική με το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, όπως ακριβώς στις ΗΠΑ μπορεί να καταρρεύσουν και αυτές ενεργειακά και οικονομικά και από μία πιθανή έκρηξη του Ηφαιστείου Γέλοουστοουν, αλλά και έναν σεισμό μεγάλης κλίμακας πολλών ρίχτερ στα σεισμικά ρήγματα του Αγίου Ανδρέα και του Νέου Μεξικού (https://alophx.blogspot.com/2020/09/yellowstone.html, https://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post.html).

Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ (1.932 μ.Χ.-1.936 μ.Χ.-1.940 μ.Χ.-1.944 μ.Χ.), Κλίβελαντ (1.884 μ.Χ.-1.888 μ.Χ.-1.892 μ.Χ.), Νίξον (1.960 μ.Χ.-1.968 μ.Χ.-1.972 μ.Χ.) και Τραμπ (2016 μ.Χ.-2020 μ.Χ.-2024 μ.Χ.), είναι οι Αμερικανοί Προέδροι με τις περισσότερες συμμέτοχες σε εκλογικές αναμετρήσεις}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ν.Μετβέντεφ: «Σίγουρα θα δολοφονηθεί ο Ν.Τραμπ αν ξαναεκλεγεί Πρόεδρος»! O Ντμίτρι Μεντβέντεφ αναφέρθηκε στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ όπου μεταξύ άλλον έκανε και έναν παραλληλισμό για τον Ν.Τραμπ με τον θανόντα πρόεδρο Τζον Κένεντι!

Σημειώνει πως ιδίως δε για την Ρωσία δεν θα αλλάξει τίποτα, καθώς, όπως υποστηρίζει, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι έχουν άτυπα συμφωνήσει πως στόχος είναι η ανάγκη για στρατηγική ήττα της Ρωσίας. Επιπλέον αμφισβητεί τις προθέσεις του Τραμπ για «fast-track ειρήνη» στην Ουκρανία μόλις επανεκλεγεί, εκτιμώντας πως «θα αναγκαστεί να συμμορφωθεί με τους κανόνες τους συστήματος».

Αναλυτικά η ανάρτησή του: «Ο κόσμος έχει παγώσει σε αμήχανες πόζες την παραμονή των Προεδρικών εκλογών. Δεν έχουμε κανένα λόγο να έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Για την Ρωσία, οι εκλογές δεν θα αλλάξουν τίποτα, αφού οι θέσεις των υποψηφίων αντικατοπτρίζουν πλήρως την δικομματική συναίνεση για την ανάγκη να ηττηθεί η χώρα μας.

Η Καμάλα είναι ανόητη, άπειρη, ελεγχόμενη και θα φοβάται όλους τους γύρω της. Θα κυβερνήσει ένας συνάδελφος από τους πιο σημαντικούς υπουργούς και βοηθούς, συν έμμεσα η οικογένεια Ομπάμα.

Ένας κουρασμένος Τραμπ, που εκτοξεύει κοινοτοπίες όπως «Θα προσφέρω μια συμφωνία» και «Έχω εξαιρετική σχέση με…», θα αναγκαστεί επίσης να συμμορφωθεί με όλους τους κανόνες του συστήματος. Δεν μπορεί να σταματήσει τον πόλεμο. Ούτε σε μια μέρα, ούτε σε τρεις μέρες, ούτε σε τρεις μήνες. Και αν προσπαθήσει πραγματικά, θα μπορούσε να γίνει ο νέος JFK.

Μόνο ένα πράγμα έχει σημασία: πόσα χρήματα θα βγάλει η Ουάσινγκτον για τον μακρινό πόλεμο κάποιου άλλου. Επομένως, ο καλύτερος τρόπος για να κάνετε την 5^η Νοεμβρίου ευχάριστη για τους υποψήφιους για την ανώτατη Αμερικανική θέση είναι να συνεχίσετε να συντρίβετε το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβο» (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/11/blog-post_85.html).

 

ΚΑΤΙ ΞΕΡΟΥΝ;;; ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ – ΣΤΗΝΟΥΝ ΦΡΑΚΤΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΥΚΟ ΟΙΚΟ, ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΩΝ.

Φράχτες τοποθετούνται από ειδικά συνεργεία έξω από τον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή των Παραπολιτικών, υπό τον φόβο επεισοδίων στις μεθαυριανές Προεδρικές εκλογές, έχουν δοθεί εντολές για την λήψη μέτρων με στόχο την διατήρηση της ασφάλειας. Παράλληλα υπολογίζεται πως το 1/3 των τοπικών καταστημάτων που βρίσκονται κοντά στον Λευκό Οίκο και στο Καπιτώλιο επιλέγουν να μην ανοίξουν τις ημέρες πριν και μετά τις εκλογές.

Την ίδια ώρα, κορυφώνεται η μάχη προπαγάνδας των Δημοκρατικών λίγες ώρες πριν τις κάλπες. Δεκάδες κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν ως νικήτρια με διαφορά στήθους την Καμάλα Χάρις την ώρα που αξιόπιστα ΜΜΕ εμφανίζουν νικητή τον Τραμπ (https://www.makeleio.gr/%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%82/%ce%9a%ce%91%ce%a4%ce%99-%ce%9e%ce%95%ce%a1%ce%9f%ce%a5%ce%9d-%ce%a6%ce%9f%ce%92%ce%9f%ce%a3-%ce%93%ce%99%ce%91-%ce%9e%ce%95%ce%a3%ce%a0%ce%91%ce%a3%ce%9c%ce%91-%ce%95%ce%9c%ce%a6%ce%a5%ce%9b%ce%99/).

 

Ο Trump-ικός εφιάλτης της Ευρώπης – Τι θα σημάνει η επανεκλογή του για την παραπαίουσα Ευρωπαϊκή Ένωση. Κορυφαία στελέχη στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες προσπαθούν να προετοιμαστούν για την επιστροφή του Donald Trump στον Λευκό Οίκο.

Ο Αμερικανικός λαός μπορεί να είναι έτοιμος να διαλύσει ξανά τη δυτική συμμαχία. Και αυτή τη φορά μπορεί να είναι πολύ χειρότερη, εκτιμά νέα ανάλυση του Politico. Εν όψει των Προεδρικών εκλογών των Ηνωμένων Πολιτειών, κορυφαία στελέχη στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες προσπαθούν να προετοιμαστούν για την επιστροφή του Donald Trump στον Λευκό Οίκο.

Πολιτικοί αναλυτές και δημοσκόποι που εργάζονται για κυβερνήσεις σε όλη την Ήπειρο βλέπουν όλο και περισσότερο τον Ρεπουμπλικανό πρώην πρόεδρο να είναι έτοιμος για μια από τις πιο εκπληκτικές επιστροφές στην ιστορία.

Κανείς δεν πιστεύει ότι η υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος, Αντιπρόεδρος Kamala Harris, δεν έχει πιθανότητες, αλλά η εκλογή της θα ήταν σε μεγάλο βαθμό μια συνέχεια του status quo. Μια νίκη του Trump θα προκαλούσε ένα τσουνάμι πανικού σε μια ήπειρο χωρίς πηδάλιο που ήδη αγωνίζεται να πλοηγηθεί στους δύο πολέμους στην περιφέρειά της.

Ναι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη επιβιώσει από μία προεδρία Trump. Μερικοί ηγέτες θα υποστήριζαν ακόμη και ότι αναδείχθηκε ισχυρότερη εξαιτίας αυτού. Αλλά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οικοδομείται συναίνεση: μια επιστροφή του Trump θα ενθάρρυνε τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin, θα πυροδοτούσε ενδεχομένως έναν καταστροφικό εμπορικό πόλεμο και πολιτικές διχάσεις σε ολόκληρη την ήπειρο.

Όχι μόνο η Ευρώπη είναι ιδιαίτερα αδύναμη αυτή τη στιγμή, με μια οικονομία που πασχίζει να αναπτυχθεί, αλλά θα ήταν ένας διαφορετικός Trump που θα αναστάτωνε τις συνόδους κορυφής του ΝΑΤΟ.

«Μια δεύτερη θητεία Trump θα ήταν διαφορετική», δήλωσε η Leslie Vinjamuri, διευθύντρια προγράμματος της Αμερικής στο Chatham House. «Ξέρει πλέον ποιος πιστεύει ότι τον αδίκησε τόσο στην διεθνή σκηνή όσο και στο εσωτερικό και έχει επεξεργαστεί με την ομάδα γύρω του κάποια σχέδια για το πώς θα κινηθεί».

Ενθάρρυνση του Putin. Μετά την πρώτη εκλογή του Trump το 2016 μ.Χ., οι Ευρωπαίοι ηγέτες μπορούσαν να παρηγορηθούν ότι, ό,τι κι αν συνέβαινε πέρα από τον Ατλαντικό, η ίδια η ήπειρος ήταν ένα νησί σταθερότητας, ασφαλές υπό την καθοδήγηση της πανίσχυρης Γερμανίδας Καγκελαρίου Angela Merkel.

Αυτή τη φορά, η Ευρωπαϊκή ηγεσία απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό. Ο διάδοχος της Merkel, Olaf Scholz, μετά βίας κρατά τον συνασπισμό του ενωμένο, ενώ ο Γάλλος Πρόεδρος Emmanuel Macron έχει «συρρικνωθεί» από μια τολμηρή ακροδεξιά. Εν τω μεταξύ, η περιοχή γύρω από την Ευρώπη καίγεται.

Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή τραβούν την προσοχή των ηγετών και εξαντλούν τους δυτικούς στρατιωτικούς και οικονομικούς πόρους. Χωρίς την συνέχιση της υποστήριξης από την Ουάσιγκτον, υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για το πόσο ακόμη η Ουκρανία θα μπορεί να αντέξει στις δυνάμεις του Putin.

Στο Λονδίνο, η νέα κυβέρνηση του Keir Starmer ανησυχεί ότι ο Trump θα τραβήξει το χαλί από τον Volodymyr Zelenskyy, περικόπτοντας τη στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο ή εξαρτώντας την από άμεσες ειρηνευτικές συνομιλίες που θα εκχωρούσαν εδάφη στη Μόσχα.

Η υπόσχεση Trump να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία εντός 24 ωρών από την ανάληψη της εξουσίας αντιμετωπίζεται με παρόμοια σοβαρότητα και σε άλλες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. «Η βοήθεια θα μπορούσε να σταματήσει εν μία νυκτί», είπε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης. «Ο Putin θα θέλει να το εκμεταλλευτεί και να πει ότι παίρνω το Ντονμπάς, την Κριμαία και μετά θα περιμένω τον χρόνο μου πριν την επόμενη φορά».

Η επόμενη φορά θα μπορούσε να είναι μια Ρωσική επίθεση σε μια χώρα όπως η Εσθονία, η Λιθουανία ή η Λετονία - όλα μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ - καθώς ο Putin προσπαθεί να δοκιμάσει την ήδη χλιαρή δέσμευση του Trump στο ΝΑΤΟ και τις διατάξεις αμοιβαίας άμυνας της στρατιωτικής συμμαχίας.

Η Γαλλία έχει εκμεταλλευτεί την δυνατότητα μιας προεδρίας Trump για να παροτρύνει άλλες ευρωπαϊκές χώρες να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους ικανότητες. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους ψηφοφόρους στο Ουισκόνσιν να αποφασίσουν για την ευρωπαϊκή ασφάλεια», δήλωσε στο POLITICO ο Γάλλος υπουργός Ευρώπης Benjamin Haddad.

Ο Haddad είπε ότι η Γαλλία θα συνεργαστεί με όποιον κερδίσει τις ΗΠΑ. εκλογές την Τρίτη, αλλά επέμεινε ότι η Ευρώπη έπρεπε να σκεφτεί επειγόντως πώς να περιηγηθεί σε έναν κόσμο στον οποίο η Ουάσιγκτον δεν θα μπορούσε πλέον να υπολογίζεται.

«Είναι η ευρωπαϊκή μας ασφάλεια», είπε ο Haddad. «Πρέπει να είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε [τους Ουκρανούς] όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα». Το πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες —συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας— υποστηρίζουν την οργάνωση των στρατευμάτων τους τα τελευταία δύο χρόνια. Και όμως, εκτός από την Πολωνία, λίγοι το έχουν καταφέρει να το κάνουν πραγματικά.

Φόβοι για τον εμπορικό πόλεμο. Μια δεύτερη ευρωπαϊκή ανησυχία είναι ότι ο Trump θα αναζωπυρώσει έναν διατλαντικό εμπορικό πόλεμο. Απείλησε να επιβάλει δασμούς 10% έως 20% σε όλες τις εισαγωγές στις ΗΠΑ, να φέρει πίσω τις θέσεις εργασίας στον τομέα της μεταποίησης — και ενώ το Πεκίνο παραμένει το επίκεντρο του θυμού του, έχει πολλά γύρω του. Την περασμένη εβδομάδα, ο Trump αποκάλεσε την ΕΕ «μίνι Κίνα».

Ανώτατοι Ευρωπαίοι εμπορικοί αξιωματούχοι είπαν πρόσφατα στους πρεσβευτές της ΕΕ ότι θα είναι έτοιμοι να αντιδράσουν σε πιθανές εμπορικές διαμάχες εάν χρειαστεί. Στο Λονδίνο, επίσης, ο κίνδυνος ενός αναζωπυρωμένου εμπορικού πολέμου παίζει επίσης στο μυαλό της ομάδας του Starmer.

Όπως και οι Ευρωπαίοι ομόλογοι τους, οι Βρετανοί αξιωματούχοι επεξεργάζονται σχέδια έκτακτης ανάγκης εάν ο Trump κερδίσει και αποφασίσει να ακολουθήσει τις απειλές του για δασμούς. Ο Trump έχει προτείνει δασμούς 100% σε όλα τα εισαγόμενα οχήματα, κάτι που θα ήταν καταστροφικά νέα για χώρες με σημαντικές αυτοκινητοβιομηχανίες.

Η γερμανική οικονομία, για παράδειγμα, που ήδη δυσκολεύεται, θα υποστεί πλήγμα -0,23% στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ως αποτέλεσμα των εμπορικών πολιτικών του Trump, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε από το London School of Economics (LSE).

«Αυτοί οι δασμοί θα επηρεάσουν την αμερικανική οικονομία, όχι μόνο τον κινεζικό και τον ευρωπαϊκό τομέα, οπότε ο Trump με αυτές τις πολιτικές εάν εκλεγεί θα ήταν απαίσια για τις οικονομίες σε όλο τον κόσμο», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Aurélien Saussay, από το Ινστιτούτο Ερευνών Grantham του LSE, είπε.

Ο ανταγωνισμός που προκλήθηκε από έναν εμπορικό πόλεμο δεν θα είχε μόνο οικονομικό αντίκτυπο. Όσον αφορά την ασφάλεια, το Λονδίνο ήταν παραδοσιακά ένας από τους στενότερους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Όμως οι πολιτικές εντάσεις εμφανίζονται ήδη. Οι σχέσεις μεταξύ Trump και της νέας κεντροαριστερής κυβέρνησης του Starmer είναι ήδη προβληματικές.

Ο Ρεπουμπλικανός επέκρινε το «ακραίο αριστερό» Εργατικό Κόμμα του Starmer επειδή έστειλε ακτιβιστές στην εκστρατεία της Harris στις εκλογές, υποστηρίζοντας ότι ισοδυναμούσε με ξένη παρέμβαση στην αμερικανική δημοκρατία. Η εκστρατεία του έχει καταθέσει νομική καταγγελία κατά του κόμματος με την κατηγορία της «ξένης παρέμβασης».

Το ρεκόρ του Trump στην Μέση Ανατολή είναι ένας άλλος λόγος για τους Ευρωπαίους να ανησυχούν. Στην πρώτη του θητεία, απέρριψε την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, η οποία υποστηρίχθηκε από την Γερμανία, τη Γαλλία, την ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο.

«Μια δεύτερη θητεία Trump θα έβλεπε μια επιστροφή της πολιτικής του «μέγιστης πίεσης» στο Ιράν, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει την πιθανότητα άμεσων χτυπημάτων στο Ιράν και στοχευμένες δολοφονίες», σύμφωνα με ανάλυση του Ινστιτούτου Μελετών Ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Αν και το σχέδιο της κυβέρνησης θα ήταν να αποκαταστήσει την αποτροπή, ο κίνδυνος μιας άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης θα αυξανόταν».

Ευρωπαϊκά τμήματα. Έπειτα, υπάρχει η πίεση που θα ασκούσε μια δεύτερη προεδρία Trump στην ίδια την Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, ο Trump είναι ο πιο διχαστικός πολιτικός της εποχής. Διαχωρίζει επίσης τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μεταξύ τους, ένας παράγοντας που θα καταστήσει ακόμη πιο δύσκολο τον συντονισμό οποιασδήποτε απάντησης σε επίπεδο ΕΕ για το εμπόριο ή την ασφάλεια για τους αξιωματούχους στις Βρυξέλλες.

Οι ηγέτες στο Λονδίνο, το Βερολίνο και το Παρίσι ενδέχεται να αποκρούσουν την νίκη του Trump. Αλλά οι αυταρχικοί και οι ηγέτες της σκληρής δεξιάς της Ευρώπης, όπως ο Ούγγρος πρωθυπουργός Viktor Orban και η Ιταλίδα Georgia Meloni, θα το δουν ως δικαίωση των θέσεων τους.

Ο Orban, ο οποίος ταξίδεψε με τους άλλους ηγέτες της Ευρώπης ταξιδεύοντας στη Μόσχα για να επισκεφτεί τον Putin το περασμένο καλοκαίρι, ήταν τακτικός στις συγκεντρώσεις υπερσυντηρητικών στις ΗΠΑ, όπου κυριαρχούσε ο Trump.

Αυτό οδήγησε ορισμένους να υποθέσουν ότι μπορεί να χαρεί να δώσει γρήγορα τα συγχαρητήριά του στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ακόμη κι αν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου σαφές. Όσο για την Meloni, οι σύμμαχοί της στην Ρώμη λένε ότι θα ήταν τέλεια σε θέση να ενεργήσει ως ο νέος σύμμαχος του Trump στην Ευρώπη.

Ο Andrea Di Giuseppe, μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου που εκπροσωπεί τους Ιταλούς στη Βόρεια Αμερική και μέλος του κόμματος των Αδελφών της Ιταλίας της Meloni, δήλωσε ότι η νίκη του Trump θα ήταν ευπρόσδεκτη από την Ρώμη.

«Αν ο Πρόεδρος Trump χρειάζεται έναν ενδιάμεσο με την Ευρώπη, ποιος καλύτερος από την Meloni;» είπε ο Di Giuseppe. «Είναι Trumpίστρια από την πρώτη ώρα». Ακόμη και στην Γερμανία, ορισμένοι βλέπουν ευκαιρία σε μια νίκη Trump. Ωστόσο, δεν είναι θετικό. Ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης παραδέχονται ιδιωτικά ότι ο συνασπισμός του καγκελαρίου Scholz θα ήταν πιο πιθανό να διαλυθεί εάν κερδίσει η Harris.

Αυτό συμβαίνει επειδή η προοπτική του Trump να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο θα αποτελούσε τέτοια απειλή για την παγκόσμια πολιτική σταθερότητα που και τα τρία κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού θα πρέπει να το ξανασκεφτούν πριν διαλύσουν την συμμαχία τους (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/767944/o-trump-ikos-efialtis-tis-evropis-ti-tha-simanei-i-epaneklogi-tou-gia-tin-parapaiousa-evropaiki-enosi).

Ο Τραμπ και ο δεξιός άνεμος στην Δύση. Ο Τραμπ και ο δεξιός άνεμος στην Δύση. Οι Αμερικάνικες εκλογές και η έκβαση τους αποτελούν ένα κομβικής σημασίας γεγονός για τον κόσμο, την Ευρώπη – προπαντός για την Ουκρανία– αλλά και για την Ελλάδα και την Κύπρο.

Σε ότι αφορά στην Ευρώπη είναι προφανές πως το πρόγραμμα του Τραμπ συνιστά μια ιμπεριαλιστική εθνικιστική υποβάθμιση της Γηραιάς Ηπείρου, που θα συνοδευτεί από μια ενίσχυση της δασμολογικής προστασίας έναντι των Ευρωπαϊκών προϊόντων και μία υποτίμηση του ΝΑΤΟ και της σημασίας του, σε μία στιγμή μάλιστα που επιτείνεται η Ρωσική επιθετικότητα και ποδοπατιέται ο ουκρανικός λαός. Άλλωστε ο Τραμπ έχει δηλώσει επανειλημμένα,  urbi et orbi, ότι σκοπεύει να συνεννοηθεί με τον Πούτιν και να κλείσει το κεφάλαιο Ουκρανία.

Και μια πιθανή υποταγή της τελευταίας στο Ρώσο δικτάτορα θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που η Ελλάδα και η Κύπρος το χρειάζονται όσο κανένας άλλος ως παράγοντα αποτροπής της τουρκικής απειλής.

Και πάντως ο κυνικός πραγματισμός του Τραμπ που επιλέγει τον Ερντογάν ως ισχυρό άνδρα της περιοχής, επιλογή που δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και επιχειρηματική στο προσωπικό επίπεδο (π.χ. πύργος Τραμπ στην Κωνσταντινούπολη), δεν προοιωνίζεται τίποτε το ιδιαίτερα θετικό για τα ελληνικά συμφέροντα. Και ίσως ο μόνος εξισορροπητικός παράγοντας είναι η στήριξη του Τραμπ στο Ισραήλ, που έρχεται σε αντίθεση με τη σχέση του με τον Ερντογάν.

Σε ένα γενικότερο πλανητικό πεδίο και σε ότι αφορά τη Δύση στο σύνολο της, μια πιθανή εκλογή Τραμπ θα σηματοδοτήσει τη γενικότερη ενίσχυση αυταρχικών τάσεων και δικτατοριών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Και αν ήδη οι αυταρχικές και αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις και καθεστώτα ενισχύονται διαρκώς, μία πιθανή εκλογή του Τραμπ πέραν του ότι θα οδηγήσει και τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα ιδιαίτερο ημιαυταρχικό καθεστώς, θα προκαλέσει έναν κύμα ενίσχυσης  του αυταρχισμού, σηματοδοτώντας την είσοδο σε μια νέα πολιτική εποχή.

Είναι προφανές πως η εκλογή του Τραμπ θα ενισχύσει και μέσα στην Ευρώπη τις κάθε είδους αντιδημοκρατικές τάσεις που, καθόλου παράδοξα, συντάσσονται ταυτόχρονα – όλες ανεξαιρέτως–  με τον Πούτιν: Από την Λεπέν στην Γαλλία, τον Όρμπαν στην Ουγγαρία και τους Βελόπουλους στην Ελλάδα.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες τα αυταρχικά ακροδεξιά  κόμματα υποστηρίζουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό τον Τραμπ ακόμα και αν αυτός στρέφεται ενάντια στα εθνικά τους συμφέροντα όπως συμβαίνει στη Γαλλία ή στην Ελλάδα. 

Το πρόσχημα και η αφορμή γι' αυτή την ανοιχτή υποστήριξη του Τραμπ αποτελεί βέβαια η πραγματική παρακμή των φιλελεύθερων δημοκρατιών που έχουν βυθιστεί σε ένα ιδεολογικό κοινωνικό και πολιτισμικό χάος.

Οι αξίες στις οποίες στηρίζεται η Ευρώπη και η Δύση γενικότερα, έχουν διαβρωθεί από έναν γενικευμένο σχετικισμό σύμφωνα με τον οποίο όχι μόνο οι ταυτότητες φύλου, φυλής και έθνους αμφισβητούνται αλλά αναιρείται και η ίδια η επιστημονική και ιστορική αλήθεια. 

Φορείς αυτής της αποκαλούμενης Woke ατζέντας είναι κατ' εξοχήν οι ελίτ, πολιτικές, πολιτισμικές και ακαδημαϊκές. Προσχωρώντας στον "βελούδινο ολοκληρωτισμό" της πολιτικής ορθότητας, προκαλούν εξ αντανακλάσεως την ενίσχυση του παλιάς κοπής ολοκληρωτισμού, τον οποίο αντιπροσωπεύει σε διαφορετικό βαθμό ο Τραμπ, ο Όρμπαν ή ο Πούτιν.

Και δεν θα πρέπει να διαμαρτύρονται  οι οπαδοί της πολιτικής ορθότητας διότι ο ακραίος γουοκισμός και δικαιωματισμός, με την πρόταξη των αλλαγών φύλου, και της υπονόμευσης της ισότητας των πολιτών καθώς και του εκπαιδευτικού συστήματος, με την γενίκευση των "θετικών διακρίσεων" σε βάρος της πλειοψηφίας, είναι οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις πίσω από την άνοδο του Τραμπ. 

Τα λαϊκά στρώματα, –ιδιαίτερα εκείνα των λευκών εργαζομένων– θεωρούν ότι περιθωριοποιούνται από τη συμμαχία των ανώτερων μεσαίων στρωμάτων των μητροπόλεων και των μειονοτήτων που εκφράζει πολιτικά μια διαρκώς ενισχυόμενη τα τελευταία χρόνια πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος.

Γι’ αυτό και αντιδρούν με ακραίο τρόπο και αγνοούν  τις τόσες καταδίκες του Τραμπ, ή τη θέλησή του να μειώσει τη φορολογία των υπερπλούσιων που σταδιακώς μετακινούνται προς αυτόν, αρχίζοντας από τον Έλον Μασκ.

Όχι, αρκεί που αυτός εμφανίζεται ως αντισυστημικός, σπάζοντας τους κανόνες και τις νόρμες του καθωσπρεπισμού της πολιτικής ορθότητας. Εξάλλου και στην Ελλάδα οι "επιστολές του Ιησού Χριστού" που διακινούσε ο Βελόπουλος δεν μπόρεσαν να ανακόψουν  την πολιτική ενίσχυσή του, την οποία τροφοδότησε η κυβέρνηση, προωθώντας τον άκαιρο, ακόμα και για μεγάλο μέρος των ελίτ, γάμο των ομοφύλων.

Δηλαδή η άνοδος του Τραμπ αποτελεί απλώς ένα σύμπτωμα της κρίσης των δυτικών δημοκρατιών που δεν διαθέτουν πλέον προτάσεις και όραμα κοινωνίας. Καθώς έχουν  εγκαταλείψει τις παλιές αξίες, αντικαθιστώντας τες με έναν γενικευμένο καταναλωτικό επιτρεπτισμό, δίνουν την δυνατότητα στην αμφισβήτηση που έρχεται από τα δεξιά να εγκολπωθεί αυτή τις παλιές αξίες. Έτσι ο Πούτιν εμφανίζεται ως υπερασπιστής των Ορθόδοξων αξιών, και ο Τραμπ θέλει να κάνει και πάλι μεγάλη την Αμερική.

Εδώ και πολλά χρόνια οι τάσεις της αλλαγής του πολιτικού τοπίου έρχονται από τα δεξιά και την άκρα δεξιά, καθώς η Αριστερά έχει χάσει κάθε αξιοπιστία και κάθε όραμα –αρκεί να δούμε τι συμβαίνει στον ημέτερο Σύριζα. 

Η Μελόνι από ένα μουσολινικό γκρουπούσκουλο του 3% θα εκτιναχθεί σε σιδηρά κυρία της Ιταλία και της Ευρώπης, ο Όρμπαν θα εκλεγεί για τέσσερις συνεχείς τετραετίες και η Λεπέν, εκκινώντας από ένα κόμμα του 0,5% το 1.968 μ.Χ., θα φτάσει αισίως στο 35% και τον προθάλαμο της εξουσίας το 2024 μ.Χ.

Και εάν η άνοδος των αντιδημοκρατικών δυνάμεων δεν αφυπνίσει ένα έστω σημαντικό τμήμα των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να αντιταχθούν στην πόλωση ανάμεσα στην ολοκληρωτισμό της πολιτικής ορθότητας και του δικαιωματισμού από την μία και τον αυταρχικό απολυταρχισμό που επελαύνει, τότε το μάθημα του Τραμπ θα πάει χαμένο (https://www.capital.gr/me-apopsi/3882845/o-tramp-kai-o-dexios-anemos-sti-dusi/).

 

Τι θα συμβεί στις ΗΠΑ και στον κόσμο αν κερδίσει ο Τραμπ. Η Αμερικανική προεκλογική εκστρατεία πλησιάσει στο τέλος της, οι Αμερικανοί πολίτες θα επιλέξουν ανάμεσα στην Κάμαλα Χάρις και τον Ντόναλντ Τραμπ, ωστόσο η απόφαση τους θα έχει επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, από την Γάζα και την Ουκρανία μέχρι το διεθνές εμπόριο και την κλιματική αλλαγή.

Ως εκ τούτου ο πλανήτης παρακολουθεί με αυξημένο ενδιαφέρον, καθώς ο επόμενος πρόεδρος θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το τι είδους υπερδύναμη θα είναι οι ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια. Πιθανότατα, οι επικείμενες εκλογές δεν θα τελειώσουν τον αγώνα για την εξουσία στις ΗΠΑ. Αν ο Τραμπ επικρατήσει αναμένονται αντιδράσεις, καθώς η επιστροφή του στον Λευκό Οίκο θεωρείται κατάρα για το αμερικανικό βαθύ κράτος.

Αφού απέτυχε να τον σταματήσει, θα κάνει τα πάντα για να ακυρώσει τη δεύτερη θητεία του Τραμπ, με τη βοήθεια δικαστηρίων, διαδηλώσεων και ταραχών. Η πόλωση στις ΗΠΑ λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις που ορισμένοι πολιτικοί επιστήμονες μιλούν όλο και περισσότερο για κίνδυνο εμφύλιων συγκρούσεων.

Η εμφάνιση του Τραμπ στην αμερικανική πολιτική σκηνή δημιούργησε νέα δεδομένα που ήρθαν για να μείνουν. Μπορείς να σκοτώσεις τον Τραμπ, αλλά δεν μπορείς να σκοτώσεις τον Τραμπισμό, δηλαδή την εξέγερση ενός μεγάλου μέρους των Αμερικανών ενάντια στο παγκοσμιοποιητικό κατεστημένο.

Η νίκη του Τραμπ τρομάζει το κατεστημένο όχι μόνο επειδή θα είναι πλέον πιο έμπειρος και πιο θυμωμένος και επομένως πιο αποτελεσματικός, αλλά και επειδή μπορεί να αποκτήσει τον έλεγχο του Κογκρέσου. Εάν οι Ρεπουμπλικάνοι κερδίσουν ξανά την Γερουσία και διατηρήσουν την Βουλή των Αντιπροσώπων, ο Τραμπ θα γίνει πραγματικά ισχυρός Πρόεδρος, σε αντίθεση με την πρώτη του θητεία.

Οι επικριτές του Τραμπ τον κατηγορούν ότι προσβάλλει τους Ευρωπαίους και αποδυναμώνει τις συμμαχίες. Προβλέπουν ότι οι ΗΠΑ θα οδηγηθούν σε απομονωτισμό που θα είναι εις βάρος των αμερικανικών συμφερόντων. Η προοπτική επιστροφής του Τραμπ απασχολεί παράλληλα και τις ηγεσίες πολλών χωρών.

Θεωρείται ότι ο “Τραμπ 2” θα είναι πιο οργανωμένος από τον “Τραμπ 1”. Πληθώρα αναλύσεων εξετάζουν τις συνέπειες μιας πιθανής δεύτερης θητείας. Αναφέρεται ένα ευρύ φάσμα σεναρίων, που συμπεριλαμβάνουν περισσότερους εμπορικούς φραγμούς, παραίτηση των ΗΠΑ από την Ουκρανία και αποστασιοποίηση από το ΝΑΤΟ, καθιστώντας το ουσιαστικά περιττό.

Πίεση στους συμμάχους για την άμυνα. Επισημαίνουμε, ότι ο Τραμπ είχε πιέσει τους Ευρωπαίους να ανταποκριθούν στη δέσμευσή τους να δαπανήσουν το 2% του ΑΕΠ τους για την άμυνά τους. Σύμφωνα με το δόγμα Τραμπ οι σύμμαχοι που δεν παίρνουν στα σοβαρά τη δική τους ασφάλεια θα πρέπει να αναμένουν λιγότερη αμυντική δέσμευση από την Αμερική.

Η συμμετοχή των ΗΠΑ σε συμμαχίες δεν πρέπει να θεωρείται άνευ όρων. Επί πλέον θα μπορούσαν να μειώσουν την παρουσία στρατευμάτων τους σε χώρες που επιλέγουν να μην επενδύσουν στη δική τους άμυνα, ζητώντας π.χ. από την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα να συμβάλουν περισσότερο στο κόστος διατήρησης των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ασία. Η προσέγγιση ήταν μη παραδοσιακή, αλλά απεδείχθη αποτελεσματική, καθώς πολλές χώρες πλήρωσαν περισσότερα για την άμυνά τους.

Σε ένα άλλο επίπεδο, εάν εκλεγεί ο Τραμπ, η Ουάσιγκτον ενδεχομένως να έχει μεγαλύτερη ανοχή απέναντι σε αυταρχικά καθεστώτα, όπως της Ρωσίας και της Κίνας. Αυτό για τους νεοσυντηρητικούς θα ήταν επικίνδυνη εξέλιξη, καθώς ειδικά Ρωσία και Κίνα υποστηρίζουν ανοιχτά η μία την άλλη.

Αυτό που φοβίζει ιδιαίτερα, είναι η μεταφορά ρωσικής τεχνολογίας στην Κίνα, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα σε αντάλλαγμα για πυρομαχικά και όπλα, με τα οποία εφοδίασαν την Μόσχα. Αλλά όλες αυτές οι αναλύσεις όσο λεπτομερείς κι αν είναι, βασίζονται σε εικασίες. Όπως έδειξε η πρώτη θητεία του Τραμπ, δεν ακολουθεί προβλέψιμα πρότυπα συμπεριφοράς και αυτό επιτείνει την ανησυχία.

Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση των Financial Times, οι περισσότεροι ψηφοφόροι δήλωσαν ότι ήταν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση επί Προεδρίας Τραμπ από ό,τι επί προεδρίας Μπάιντεν και πιστεύουν ότι θα είναι σε καλύτερη κατάσταση εάν εκλεγεί ο Τραμπ από ό,τι εάν εκλεγεί η Χάρις. Ενδεχομένως η οικονομία να δώσει τη νίκη στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων. Δεν πρέπει να αγνοηθεί το γεγονός ότι στις στοιχηματικές εταιρίες προηγείται καθαρά ο Τραμπ.

Η ιδεολογία των νεοσυντηρητικών είναι ότι οι ΗΠΑ είναι η μόνη υπερδύναμη και ως εκ τούτου πρέπει να διοικούν τον κόσμο. Συνεπώς μια δεύτερη θητεία Τραμπ εγείρει ανησυχία για το πόσο επιζήμια θα ήταν για την αμερικανική ηγεμονία. Εκφράζονται φόβοι ότι πιθανόν οι ΗΠΑ να αποχωρήσουν από το ΝΑΤΟ. Επιπλέον, ο Τραμπ έχει δείξει μικρότερο ενδιαφέρον για την υπεράσπιση της Ταϊβάν, κάτι που το Πεκίνο υποδέχεται με ιδιαίτερη ικανοποίηση.

Ο Τζέιμς Λίντσεϊ, αντιπρόεδρος στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, σημειώνει ότι «η εχθρότητα του Τραμπ προς τις συμμαχίες, ο σκεπτικισμός για τα οφέλη της συνεργασίας είναι μεγάλος και η πίστη του στη δύναμη της μονομερούς δράσης θα τον οδηγήσουν σε κινήσεις εξωτερικής πολιτικής που θα παρέχουν στρατηγικά απροσδόκητα κέρδη στην Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν ή την Βόρεια Κορέα.

Το σενάριο στο οποίο αποσύρει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ ή πει ότι δεν θα τηρήσει το άρθρο 5 είναι το πιο προφανές παράδειγμα. Η πρόθεσή του θα είναι να εξοικονομήσει χρήματα ή και να απελευθερώσει τις ΗΠΑ από τις εμπλοκές του εξωτερικού».

Τραμπ και Ευρώπη. Όσον αφορά την Ευρώπη, ανάλογα με το ποιον ρωτάτε, η νίκη του Τραμπ είναι εφιάλτης, ή δώρο. Η αυξανόμενη ομάδα εθνικιστών στην Ευρώπη (σε Ουγγαρία, Ιταλία, Γερμανία και αλλού) θεωρεί τον Τραμπ ηγέτη του κινήματος της Νέας Δεξιάς.

Αν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, θα μπορούσε να κανονικοποιήσει και να ενισχύσει την σκληρή τους γραμμή για τη μετανάστευση και την εθνική ταυτότητα. Υπάρχει και μία μερίδα Ευρωπαίων που ενδόμυχα θέλουν νίκη του Τραμπ, προσδοκώντας να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα απαλλαγούν από έναν πόλεμο που έχει καταστρεπτικές συνέπειες στην ευρωπαϊκή οικονομία και συνεπακόλουθα μεγάλο πολιτικό κόστος.

Οι σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον ήταν ιδιαίτερα σκληρές κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ. Τον Μάρτιο 2017 μ.Χ., η Μέρκελ πήγε στην Ουάσιγκτον για την πρώτη της συνάντηση με το νέο πρόεδρο, αλλά η επίσκεψη ξεκίνησε άσχημα – η Μέρκελ πρόσφερε στον Τραμπ το χέρι της στο Οβάλ Γραφείο μπροστά στις κάμερες και εκείνος δεν το πήρε. Αυτό που φοβίζει τώρα την Γερμανική κυβέρνηση είναι εάν η εκλογή Τραμπ προκαλέσει εμπορικό πόλεμο με την Ευρώπη.

Σ’ αυτήν την περίπτωση το ΑΕΠ της Ευρωζώνης θα υποχωρούσε κατά 1,3% το 2027  μ.Χ. ενώ το 2028 μ.Χ. θα μειωνόταν έως και 1,5%, με την Γερμανία να είναι ο μεγάλος χαμένος. Οι φόβοι είναι βάσιμοι, καθώς ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων έχει διατυπώσει σχέδια για γενικούς δασμούς ύψους 10% έως 20% σε όλες σχεδόν τις εισαγωγές, καθώς και δασμούς ύψους 60% ή και περισσότερο σε αγαθά από την Κίνα, σε μέτρα που, όπως λέει, θα δώσουν ώθηση στην αμερικανική μεταποίηση.

Αν συνυπολογισθεί ότι η μισή ανάπτυξη της Γερμανίας προέρχεται από τις εξαγωγές, γίνεται αντιληπτή η επίπτωση στη γερμανική οικονομία, αν αυτός ο πυλώνας δεχθεί επίθεση. Εντωμεταξύ, η Γερμανία κατέγραψε αύξηση 0,2% στο ΑΕΠ το τρίτο τρίμηνο, κάτι που προκάλεσε έκπληξη. Αυτό επέτρεψε στη γερμανική οικονομία να αποφύγει την ύφεση που είχαν προβλέψει ορισμένοι οικονομολόγοι, καθώς παλεύει με τη συρρίκνωση στον μεταποιητικό της τομέα.

Κλείνοντας να σημειώσουμε ότι η μάχη θα κριθεί από τους εκλέκτορες και κατά βάση από το αποτέλεσμα σε επτά κρίσιμες Πολιτείες, εκ των οποίων η Πενσυλβάνια εκλέγει 19 εκλέκτορες, το Μίτσιγκαν 15, το Γουινσκόνσιν 10, η Βόρεια Καρολίνα 16, η Τζόρτζια 16 εκλέκτορες, η Αριζόνα, 11 και η Νεβάδα 6 εκλέκτορες.

Σε δημοσκόπηση στις 27 Οκτωβρίου ο Τράμπ είχε ελαφρό προβάδισμα στις περισσότερες εκ των επτά κρίσιμων Πολιτειών. Να σημειωθεί, ότι στις επτά κρίσιμες Πολιτείες (κατ’ ουσία αυτές καθορίζουν το αποτέλεσμα των εκλογών) είναι τώρα σε πολύ καλύτερη θέση από ότι ήταν το 2016 μ.Χ., όταν κέρδισε τις εκλογές και σε σημαντικά ισχυρότερη από το 2020 μ.Χ.-(https://slpress.gr/diethni/ti-tha-simvei-stis-ipa-kai-ston-kosmo-an-kerdisei-o-trab/).

 

Trump: Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις σε Ντιτρόιτ και Φιλαδέλφεια, γίνεται χαμός. Υπενθυμίζεται πως λίγο νωρίτερα ο Trump έκανε λόγο για νοθεία στην πολιτεία της Φιλαδέλφεια. Με νέα ανάρτηση στο δικό του κοινωνικό δίκτυο, ο νυν Πρόεδρος και των Ρεπουμπλικάνων και ξανά υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump ενημέρωσε πως υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις της Αστυνομίας τόσο στο Ντιτρόιτ όσο και στην Φιλαδέλφεια.

«Φιλαδέλφεια και Ντιτρόιτ! Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις είναι εκεί!!!», έγραψε χαρακτηριστικά ο Donald Trump. Υπενθυμίζεται πως λίγο νωρίτερα ο Trump έκανε λόγο για νοθεία στην πολιτεία της Φιλαδέλφεια. Σε ανάρτηση του στο δικό του κοινωνικό δίκτυο, Truth Social, συμπληρώνει ότι καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις, χωρίς ωστόσο να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/768354/trump-isxyres-astynomikes-dynameis-se-ditroit-kai-filadelfeia-ginetai-xamos).

 

Ο Τραμπ μπροστά στον Λευκό Οίκο – Τι άλλαξε από το 2016 μ.Χ. στο 2024 μ.Χ. Η κρίσιμη ημέρα έφτασε. Όσοι Αμερικανοί δεν ψήφισαν επιστολικά, ή παρά την πόλωση προτιμήσουν τους “καναπέδες” τους, πηγαίνουν στις κάλπες για να αναδείξουν το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η συμμετοχή θα κινηθεί σε πολύ υψηλά επίπεδα. Πιθανότατα θα υπερβεί το 60%, ενώ πριν εισβάλει στην πολιτική σκηνή ο Τραμπ εκινείτο συνήθως κάτω από 40%. Η αλήθεια είναι ότι οι τελευταίες τρεις προεδρικές εκλογές (2016 μ.Χ., 2020 μ.Χ. και 2024 μ.Χ.) είναι ποιοτικά διαφορετικές από όλες τις προηγούμενες.

Ενώ παλαιότερα η αντιπαράθεση των δύο κυρίαρχων κομμάτων (Δημοκρατικού και Ρεπουμπλικανικού) εκινείτο στο παραδοσιακό συστημικό πλαίσιο, η υποψηφιότητα Τραμπ το 2016 μ.Χ. άλλαξε τα δεδομένα.

Κι αυτό, επειδή ο ιδιόρρυθμος και εν πολλοίς τοξικός πολυεκατομμυριούχος κατάφερε να εκφράσει το ρεύμα που αναδύεται στη “βαθιά Αμερική”. Είναι κυρίως οι συντηρητικοί μικρομεσαίοι λευκοί νοικοκυραίοι που τις τελευταίες δύο δεκαετίες εξωθούνται κοινωνικά-οικονομικά στο περιθώριο. Είναι όλοι όσοι συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει γι’ αυτούς θέση στο τρένο της παγκοσμιοποίησης.

Σε διάφορες παραλλαγές το φαινόμενο έχει εκδηλωθεί και στην Ευρώπη. Ο χώρος της (νεο)φιλελεύθερης συναίνεσης μιλάει για Ακροδεξιά, αλλά μάλλον πιο δόκιμος όρος είναι το Νέα Δεξιά ή το Εναλλακτική Δεξιά, επειδή ναι μεν έχει κάποια κοινά, αλλά επίσης διαφοροποιείται ποιοτικά από την παραδοσιακή Ακροδεξιά.

Όπως, όμως, κι αν αποκληθεί αυτό το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα είναι γεγονός ότι κερδίζει συνεχώς εκλογικό και κατ’ επέκταση και πολιτικό έδαφος. Στην πραγματικότητα, οι διάφορες εκδοχές της Νέας Δεξιάς στη Δύση είναι προϊόν της κρίσης του δίδυμου: (νεο)φιλελευθερισμός και δικαιωματισμός. Η ορατή δια γυμνού οφθαλμού υποχώρηση, εάν όχι παρακμή, της Δύσης τροφοδοτεί περαιτέρω το φαινόμενο.

Θα μπορούσε άραγε πριν 30 χρόνια ο Τραμπ να είχε εκλεγεί πρόεδρος και να διεκδικεί και πάλι την προεδρία; Προφανώς, όχι. Τότε, δεν υπήρχε ακόμα το μεγάλο ρήγμα στην αμερικανική κοινωνία που του επιτρέπει τα τελευταία χρόνια να παίζει τον ρόλο που παίζει στο πολιτικό σύστημα.

Σε άλλες ιστορικές συνθήκες, το διογκούμενο αντισυστημικό ρεύμα ειδικά στην Ευρώπη θα μπορούσε να το είχε εκφράσει η Αριστερά, αλλά η σημερινή Αριστερά περί άλλων τυρβάζει. Έχοντας προσχωρήσει απολύτως στον δικαιωματισμό έχει εν μέρει μετατραπεί σε ιδιότυπο ιδεολογικό δεκανίκι της (νεο)φιλελεύθερης συναίνεσης και κατά συνέπεια έχει καταστεί μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης

Δημοσκοπήσεις και πρόβλεψη/ Ας πάμε, όμως, στην αμερικανική πολιτική-εκλογική σκηνή. Από την σύνθεση των τελευταίων δημοσκοπήσεων προκύπτει η εξής πρόβλεψη: Ο Τραμπ θα εξασφαλίσει 287 εκλέκτορες με απόκλιση + ή -25. Η Χάρις θα εξασφαλίσει 252 με ίδια απόκλιση.

Αυτό σημαίνει ότι το ανώτερο όριο για τον Τραμπ είναι 312 και το κατώτερο 251 εκλέκτορες. Αντιστοίχως για τη Χάρις είναι 276 το ανώτερο και 226 το κατώτερο. Οι πιθανότητες το αποτέλεσμα είναι εντός αυτών των ορίων είναι 90%. Αυτό μεταφράζεται σε 58% πιθανότητες να εκλεγεί (προσοχή όχι εκλογικό ποσοστό) ο Τραμπ και 42% η Χάρις.

Ας σημειωθεί ότι το αντίστοιχο νούμερο για τις πιθανότητες εκλογής του Τραμπ το 2016 μ.Χ. ήταν 20% και παρόλα αυτά εξελέγη. Ας σημειωθεί, επίσης, ότι και το 2016 μ.Χ. και το 2020 μ.Χ. οι δημοσκοπήσεις έδιναν ποσοστά αρκετά κατώτερα από αυτά που έδωσαν οι κάλπες. Αυτό εξηγείται από δύο λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι οι δημοσκοπήσεις στην “βαθιά Αμερική” δεν έχουν πάντα άνετη πρόσβαση στους περιθωριοποιημένους “αξιολύπητους”, όπως τους είχε χαρακτηρίσει με περιφρόνηση η Χίλαρι Κλίντον το 2016 μ.Χ.

Ο δεύτερος είναι ότι ορισμένα αστικά στρώματα αποφεύγουν να εκφράσουν την προτίμησή τους στον Τραμπ, επειδή στο κλίμα πόλωσης μπορεί να εισπράξουν απαξιωτικές αντιδράσεις από το περιβάλλον τους.

Είναι ειρωνεία της Ιστορίας ότι ένας πολυεκατομμυριούχος τοξικός τύπος σαν τον Τραμπ έχει καταφέρει να εκφράσει τους μη προνομιούχους της “βαθιάς Αμερικής”. Σ’ αυτό συνέβαλε το συντηρητικό και δεξιόστροφο ιδεολογικό πρόσημο αυτών των στρωμάτων.

Τον δρόμο για τον Τραμπ, άλλωστε, είχε ανοίξει το περιβόητο υπερσυντηρητικό Tea Party. Η οικονομική-κοινωνική κρίση στρέφει αυτά τα στρώματα προς το παρελθόν, στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, όταν οι ΗΠΑ κυριαρχούσαν οικονομικά-πολιτικά στη διεθνή σκηνή κι αυτά τα στρώματα περισσότερο ή λιγότερο ευημερούσαν.

Τοξική ρητορική/ Ο Τραμπ θα είχε καθαρίσει το παιχνίδι εάν είχε μία πιο επεξεργασμένη ρητορική ειδικά στο μεταναστευτικό. Η παράνομη μετανάστευση ενοχλεί τη “βαθιά Αμερική” και κατά συνέπεια η επιθετική ρητορική του Τραμπ την συσπειρώνει πίσω του. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι ΗΠΑ είναι μία χώρα μεταναστών.

Μπορεί οι απόγονοι των παλαιών μεταναστών να μην θέλουν τους νέους, αλλά η σημερινή ή η χθεσινή γενιά μεταναστών απωθείται, ενώ θα μπορούσε να προσελκυστεί από την υπόλοιπη ατζέντα του. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς Αφροαμερικανούς, οι οποίοι διαβλέπουν στον λόγο του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου οσμή ρατσισμού και ως εκ τούτου απωθούνται.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο υποψήφιος αντιπρόεδρος Βανς, που πρεσβεύει μία πολύ πιο επεξεργασμένη και σοφιστικέ εκδοχή της Νέας Δεξιάς, προσπάθησε και σε κάποιον βαθμό επέτυχε να προσελκύσει τέτοια κοινά στη βάση της λαϊκότητας, αλλά ο Τραμπ με ρητορικές ακρότητες μάλλον έδιωξε πολλούς. Δεδομένου, όμως, ότι ο Τραμπισμός έχει έρθει για να μείνει στις ΗΠΑ, επόμενος εκφραστής του, ο Βανς, έχει όλες τις προϋποθέσεις να το καθαρίσει από την τοξικότητα του ίδιου του Τραμπ και να τον αναβαθμίσει ως ιδεολογικό-πολιτικό ρεύμα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ έχει ανοίξει πλέον διάπλατα τον δρόμο, όποιο κι αν θα είναι το εκλογικό αποτέλεσμα. Ενώ το 2016 μ.Χ., ήταν “μαύρο πρόβατο” για την ελίτ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, σήμερα την έχει εκτοπίσει, με αποτέλεσμα να το ελέγχει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Οι νεοσυντηρητικοί του Μπους αποτελούν παρελθόν. Η εξέλιξη αυτή συνιστά από μόνη της μία πολιτική επανάσταση στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα.

Εξ ου και το “βαθύ κράτος” στηρίζει κατά απόλυτο τρόπο την Χάρις και θα στήριζε όποιον θα ήταν απέναντι στον Τραμπ. Αυτό σημαίνει ότι πίσω από την υποψήφια των Δημοκρατικών δεν συσπειρώνονται μόνο τα παραδοσιακά ερείσματα του κόμματος (Μίντια, πανεπιστήμια, Χόλιγουντ κλπ), αλλά και μηχανισμοί και συμφέροντα που άλλοτε στήριζαν Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους. Παρόλα αυτά, δεν έχει πλειοψηφικό εκλογικό ρεύμα.

Από το 2016 μ.Χ. στο 2024 μ.Χ. Είναι αξιοσημείωτο πως για πρώτη φορά έχει ανοίξει στις ΗΠΑ μία συζήτηση για το αν πρέπει να αντικατασταθεί ο σχεδόν απόλυτος δικομματισμός, αυτός που παραδοσιακά θεωρείτο εγγύηση σταθερότητας του πολιτικού συστήματος.

Τώρα, όμως, πολλοί θεωρούν πως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα έχει πέσει σε “λάθος χέρια” και ως εκ τούτου λειτουργεί αντισυστημικά, αμφισβητώντας τη “θεότητα” της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και του δικαιωματισμού.

Προσωπικά, ο Τραμπ του 2024 μ.Χ. μπορεί να μην έχει αλλάξει αισθητά από τον Τραμπ του 2016, αλλά σε ό,τι αφορά στο πολιτικό πλαίσιο υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Την πρώτη την έχω ήδη αναφέρει, σήμερα ελέγχει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Ως εκ τούτου, έχει πολλές περισσότερες επιλογές για να στελεχώσει την κυβέρνησή του, εάν βεβαίως εκλεγεί. Δεύτερη αλλαγή είναι ότι μπορεί η (νεο)φιλελεύθερη συναίνεση που κυριαρχεί στην Ευρώπη να νοιώθει πολύ άβολα με τον Τραμπ, όπως και το 2016 μ.Χ., αλλά σήμερα στην Ευρώπη ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος έχει πολλές φίλιες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες προσδοκούν στην εκλογή του για να βοηθηθούν οι ίδιες, αλλά και να τον βοηθήσουν.

Η τρίτη αλλαγή είναι ότι η αμερικανική επιχειρηματική ελίτ τον αντιμετωπίζει πλέον ως μία πολιτική πραγματικότητα κι όχι σαν ενοχλητική παρένθεση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μία μερίδα του κεφαλαίου, ειδικά του βιομηχανικού, να τον βλέπει με θετικό μάτι.

Αντιθέτως, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και ειδικά τα μεγάλα funds παραμένουν κατά κανόνα εχθρικά απέναντί του. Εχθρικό παραμένει και το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, κυρίως λόγω Ουκρανίας.

Όποιο κι αν είναι, πάντως, το εκλογικό αποτέλεσμα, το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα, οι ίδιες οι ΗΠΑ και κατ’ επέκταση ο κόσμος όλος δεν θα είναι πλέον όπως πριν. Άλλωστε, η τεκτονική αλλαγή που συντελείται ανεξαρτήτως του ποιος θα εκλεγεί, είναι προϊόν της διπλής κρίσης: της οικονομικής και της κρίσης που αντιμετωπίζει η αμερικανική ηγεμονία με την μετάβαση από το καθεστώς της μοναδικής υπερδύναμης σε πολυπολικό διεθνές σύστημα (https://slpress.gr/politiki/o-trab-brosta-ston-lefko-oiko-ti-allaxe-apo-to-2016-sto-2024/).

 

Οι πιο ψεύτικες εκλογές της ζωής μας πηγαίνουν στις κάλπες. Φυσικά ο Τράμπ, θα προωθήσει την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με την Χάρις – αλλά μεταμφιεσμένος σε «δεξιά» σημεία συζήτησης που ουσιαστικά θα σταματήσουν κάποιους να παρατηρήσουν τι κάνει. Λοιπόν, ναι, αυτοί είναι μερικοί καλοί λόγοι που οι παγκοσμιοποιητές μπορεί να επιλέξουν τον Ντόναλντ.

Kit Knightly. Είναι ημέρα ψηφοφορίας. Ιστορικά, αυτό θα σήμαινε ότι νωρίς αύριο το πρωί θα ξέραμε ποιος θα ήταν Πρόεδρος, αλλά έχουν ήδη ανακοινώσει ότι η καταμέτρηση των τελευταίων μερικών τοις εκατό των ψήφων σε μερικές πολιτείες μπορεί να διαρκέσει έως και δεκατρείς ημέρες .

Ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των απολύτως φυσιολογικών, καθόλου διεφθαρμένων εκλογικών πρακτικών. Είναι πραγματικά δύσκολο να πιστέψουμε ότι κάποιος μπορεί να πάρει στα σοβαρά αυτόν τον εκλογικό κύκλο, δεδομένου του πόσο προφανώς και κραυγαλέα νοθευτηκαν οι εκλογές του 2020 . Αυτό θα έπρεπε να ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της αμερικανικής «δημοκρατίας».

Σου είπαν ότι επρόκειτο να το στησουν, σου είπαν πώς θα το στήσουν, το νόθευσαν ζωντανά στην τηλεόραση –   μπροστά στα μάτια σου …και μετά ισχυρίστηκαν ότι όποιος έλεγε ότι ήταν στημένο ήταν «θεωρητικός συνωμοσίας». Το 2020 μ.Χ. ήταν οι πιο ψεύτικες «εκλογές» ποτέ μέχρι τώρα. Το 2024 μ.Χ. είναι ακόμα χειρότερο, είναι μια πλήρης ανοησία. Ένα παραμύθι. Δείτε τους υποψηφίους…

Στο Blue Corner έχουμε την Kamala Harris. Πιθανώς η λιγότερο αληθινή υποψήφια που έχει διεκδικήσει ποτέ Πρόεδρος, ολόκληρη η εκστρατεία της είναι Psy-Op. Στην κούρσα του 2020 μ.Χ. συμμετείχε στην τελευταία δημοσκόπηση στις προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών και έφυγε πολύ νωρίς .

Από το 2023 μ.Χ. ήταν η λιγότερο δημοφιλής Αντιπρόεδρος ποτέ , και πήρε την υποψηφιότητα μόνο χάρη στην άνοια του Τζο Μπάιντεν. Χωρίς υπερβολές – αυτή η γυναίκα είναι καταστροφή. Φαίνεται να έχει κάποιου είδους πρόβλημα κατάχρησης ουσιών και πιθανώς αρκετά χαμηλό IQ.

Δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς τηλεπρομηθευτή, τριγυρνά ασυνάρτητα απαντώντας στις πιο βασικές ερωτήσεις, εκφωνεί την ίδια ομιλία (με τις ίδιες ψεύτικα υπερβολικά επαναλαμβανόμενες χειρονομίες) ξανά και ξανά, εκστρατείες με πολικές-αντίθετες θέσεις ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται , και, αν αυτό δεν είναι αρκετό – κατά τη διάρκεια της θητείας της ως AG της Καλιφόρνια, είναι γνωστό ότι κρατούσε φυλακισμένους πέρα από τις ποινές τους για να τους χρησιμοποιήσει ως φτηνό εργατικό δυναμικό .

Αλλά από τότε που ξεκίνησε το τρελό προεδρικό καρναβάλι του 2024, αυτό το εντελώς ανταλάντευτο, μέτριο ηθικά συμβιβασμένο, κανείς δεν μας πωλείται ως ένας τύπος σούπερ ντούπερ γυναίκας Μπαράκ Ομπάμα. Ένας λαμπρός τακτικός, φοβερός συζητητής, ολόπλευρη δέσμη χαρίσματος και «χαράς».

Είναι ψεύτικο. Προφανώς. Οι «μαζικές συγκεντρώσεις» της περιστρέφονται γύρω από την προσφορά δωρεάν συναυλιών από την Beyoncé και τη Lady Gaga. Οι «πραγματικές» στιγμές της να χτυπάει την πόρτα και να «πίνει μια μπύρα σαν κανονικός» , σκηνοθετημένες άτσαλα.

Είναι πολύ χοντρός, το μηδέν ξεγελάστηκε ως κάτι που πρέπει να λατρεύουν οι ηθοποιοί και οι διασημότητες, τίποτα περισσότερο. Αλλά στο Red Corner έχουμε τον Ντόναλντ. Πάλι. Πουλώντας την «αποστράγγιση του βάλτου» χωρίς ανοησίες «αντι-κατεστημένη» πλατφόρμα του. Πάλι. Υποσχόμενος να κάνει όλα τα πράγματα αυτή τη φορά που δεν έκανε την προηγούμενη φορά. Η ίδια η παρουσία του στο δελτίο είναι μαρτυρία της επινοημένης φύσης του ψηφοδελτίου.

Η ιστορία είναι ότι κανείς δεν τον ήθελε εκεί. Το Ίδρυμα προσπάθησε – ω τόσο σκληρά – να τον καταδικάσει για εγκλήματα για να τον εμποδίσει να είναι υποψήφιος, αλλά δεν τα κατάφεραν. Το GOP προσπάθησε – ω τόσο σκληρά – να τον νικήσει στις προκριματικές, αλλά ήταν πολύ δημοφιλής.

Τελικά, ως πράξη απελπισίας προσπάθησαν – ω τόσο σκληρά – να τον σκοτώσουν. Δυο φορές. Ή ίσως τρεις φορές…και όμως, κατά κάποιο τρόπο, απίστευτα – εδώ είναι. Όλη η δύναμη που μπορούσε να συγκεντρώσει το κατεστημένο δεν μπορούσε να εμποδίσει τον Ντόναλντ του Θεού να κερδίσει.

Βλέπετε παιδιά, η ψηφοφορία έχει σημασία και το σύστημα είναι τόσο δίκαιο , που ακόμα και όταν προσπαθούν – ω τόσο σκληρά – να εξαπατήσουν είναι σχεδόν αδύνατο. Ο Ντόναλντ είναι απόδειξη ότι η αμερικανική δημοκρατία είναι πραγματικά ένα πράγμα!

Αστείο, αλλά κατά κάποιο τρόπο, μέσα σε όλον αυτόν τον κραυγαλέο θόρυβο των Wurlitzer που ανατινάζουν τις πορείες της Souza, εκατομμύρια άνθρωποι φαίνεται να έχουν ξεχάσει την επιχείρηση Warpspeed και τα εμβόλια για τα οποία ήταν τόσο περήφανος ο Τραμπ μας.

Ειλικρινά, μας αξίζει μια καλύτερη κατηγορία μαριονέτας. Λοιπόν, ναι, όλα είναι απλώς μια ιστορία, και το ερώτημα δεν είναι “ποιος κερδίζει;” , αλλά μάλλον «ποιος έχει επιλεγεί για να προωθήσει την αφήγηση του κατεστημένου;»

Και, ειλικρινά, ακόμη και με αυτό κατά νου, είναι δύσκολο να διαλέξετε. Σχεδόν κάθε Προεδρική Εκλογή που έχω παρακολουθήσει είχε έναν αρκετά προφανή «νικητή», τα μηνύματα των μέσων ενημέρωσης ήταν ξεκάθαρα και συνεπή…φέτος όχι και τόσο.

Το CNN, για παράδειγμα, τόσο σταθερά υπέρ του Μπάιντεν την τελευταία φορά είναι πολύ πιο σκληρό με τη Χάρις, κάτι που θα μπορούσε να είναι μια επίδειξη «αμεροληψίας» επειδή ξέρουν ότι θα «νικήσει» ή θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση για το γιατί «έχασε». Διαφορετικές δημοσκοπήσεις και μέσα ενημέρωσης προβλέπουν κάθε αποτέλεσμα από μια κατολίσθηση του Τραμπ έως την άνετη νίκη της Χάρις.

Μεγάλο μέρος αυτού είναι δράμα για να κρατήσει τους ανθρώπους να επενδύσουν, και λευκός θόρυβος για να συγκαλύψει την διαφθορά, αλλά εξακολουθεί να δυσκολεύει την προβολή του αποτελέσματος.

Θα έβαζα στοίχημα για τις μέτριες αποταμιεύσεις μου στο να κερδίσει ο Μπους (x2), ο Ομπάμα (x2) και ο Μπάιντεν σε κάθε μία από αυτές τις πέντε εκλογές… αλλά θα έβαζα επίσης στοίχημα στη νίκη της Κλίντον και το 2016 μ.Χ. Αυτή την φορά, δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο. Μπορώ να δω τα επιχειρήματα ότι και οι δύο «πλευρές» είναι η τελική επιλογή των παγκοσμιοποιητών.

Υπέρ της Χάρις είναι το γεγονός ότι επιλέχθηκε σαφώς για να είναι στο εισιτήριο (επομένως ωθώντας τον Μπάιντεν στην άκρη και αποφεύγοντας τις προκριματικές εκλογές), παντρεμένη με το γεγονός ότι θα αγοράσει κάποια αυτόματη ανοχή από την αριστερά που δεν θα αναγκαστεί να ασκήσει κριτική μια έγχρωμη γυναίκα Πρόεδρος και που θα απολαύσει τη λάμψη του «Orange man lost» για τουλάχιστον ένα ή δύο χρόνια.

Φαίνεται επίσης να δημιουργούν μια νέα εκδοχή του ψεύδους των «ψηφοδελτίων με αλληλογραφία» από το 2020 μ.Χ., με την αφήγηση των «μυστικών γυναικών ψηφοφόρων» , που ψηφίζουν καθαρά με βάση (εξ ολοκλήρου επινοημένο) ζήτημα των δικαιωμάτων αμβλώσεων.

Τέλος –και όλο και περισσότερο, νομίζω, το πιο σημαντικό– υπάρχει η επίδειξη δύναμης που είναι εγγενής στο να πάρεις μια υποψήφια που δεν αρέσει σε κανέναν και να προσποιηθείς, ευθαρσώς, ότι κέρδισε τις εκλογές. Έτσι, όλοι αυτοί οι λόγοι είναι γιατί μπορεί να επιλέξουν την Καμάλα.

Στη συνέχεια, όμως, αν κάνουν τον Τραμπ να «κερδίσει», θα κλείσει αμέσως όλους τους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι το 2020 μ.Χ. ήταν στημένο, γιατί, οι άνθρωποι θα υποστηρίξουν αφελώς, γιατί να το στηθούν εναντίον του Τραμπ το 2020 μ.Χ. και μετά να τον αφήσουν να το κερδίσει το 2024 μ.Χ.; Συν τοις άλλοις, ο Τραμπ θα κερδίσει πίσω πολλούς δεξιούς ελευθεριακούς που αποξενώθηκαν από την απάτη του Covid, αλλά εξακολουθούν να θέλουν να πιστεύουν.

Φυσικά, θα προωθήσει την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα με την Χάρις – αλλά μεταμφιεσμένος σε «δεξιά» σημεία συζήτησης που ουσιαστικά θα σταματήσουν κάποιους να παρατηρήσουν τι κάνει. Λοιπόν, ναι, αυτοί είναι μερικοί καλοί λόγοι που οι παγκοσμιοποιητές μπορεί να επιλέξουν τον Ντόναλντ.

Το καθένα έχει δυνατά και αδύνατα σημεία. Ο Τραμπ, νομίζω, δυνητικά προσφέρει περισσότερα οφέλη από την άποψη του κατεστημένου, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά μηνύματα «οι δημοσκοπήσεις είναι λάθος, η Χάρις θα κερδίσει εύκολα» για να αγνοηθεί εντελώς αυτή η πιθανότητα. Αυτή την στιγμή θα μπορούσε να πάει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Βεβαιώνουν μάλιστα ότι η ιστορία των «εκλογών» δεν θα τελειώσει σήμερα, με τις δύο «πλευρές» να ζεσταίνονται για να αμφισβητήσουν ένα στενό αποτέλεσμα. Οι Δημοκρατικοί πολιτικοί ήδη λένε ότι μπορεί να αρνηθούν να πιστοποιήσουν το αποτέλεσμα και ο «φιλελεύθερος» Τύπος επιτίθεται στο εκλογικό σώμα . Από την άλλη πλευρά, θα αναφερθούν «παρατυπίες στην ψηφοφορία» και «βλάβες μηχανών» με την ελπίδα να προκληθεί αναταραχή από τους ψηφοφόρους του Τραμπ.

Η Ουάσιγκτον, DC, είναι κλειστή εν αναμονή ταραχών … και από τις δύο πλευρές, υποθέτω. Περισσότερο καύσιμο για τον Εμφύλιο Πόλεμο φαίνεται ότι θέλουν να ξεκινήσουν. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως ό,τι χάος και αν επικρατήσει, όσο κι αν συνεχιστεί και με όποιον τρόπο κι αν φτάσει τελικά, η ατζέντα δεν θα αλλάξει. Το μόνο που θα μας πει το αποψινό αποτέλεσμα είναι πώς σχεδιάζουν να προωθήσουν αυτή την ατζέντα τα επόμενα χρόνια (https://attikanea.info/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%88%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B7/).

 

ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ; ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ. Παρά την πολυσυζητημένη παρακμή των ΗΠΑ, την παραμονή των εκλογών, η επιρροή τους στον κόσμο φαίνεται ισχυρότερη από ποτέ.

Είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες έτοιμες να βυθιστούν σε έναν εμφύλιο πόλεμο στην περίπτωση αμφισβήτησης του αναμενόμενου εκλογικού αποτελέσματος κι από τους δύο προεδρικούς μνηστήρες; Βρίσκεται η Αμερική στο χείλος της αβύσσου, της κατάρρευσης, της πτώσης εξαιτίας των σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει;

Δεν είναι μόνο η λογοτεχνία, οι χολιγουντιανές ταινίες ή εκπρόσωποι των Δημοκρατικών που έχουν θίξει κατ’ επανάληψη αυτό το σενάριο. Πρώην βοηθοί του Ντόναλντ Τραμπ όταν ήταν στον Λευκό Οίκο, συμπεριλαμβανομένων ανώτερων αξιωματούχων, έχουν επισημάνει έναν τέτοιο κίνδυνο, ο οποίος γίνεται περισσότερο ορατός τους τελευταίους μήνες.

Από την άλλη, όταν είσαι πεπεισμένος πως είσαι ένα «απαραίτητο έθνος» πώς να μην έχεις εμμονή με το να παραμείνεις στην κορυφή; Στο εξωτερικό η παραμικρή υποψία παρακμής των ΗΠΑ -και υπάρχουν πάρα πολλές αφορμές που δίνουν αυτή την εικόνα- εξετάζεται εξονυχιστικά, είτε στο συμμαχικό είτε στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Χρόνο με τον χρόνο γίνονται προβλέψεις για το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου, την κατάρρευση της ηθικής της αμερικανικής ηγεσίας, την οριστική απαξίωση του στρατού, τη διαφθορά των ηθών και τον θάνατο της δημοκρατίας. Προβλέψεις οι οποίες επαναλαμβάνονται περισσότερο από ποτέ σε κάθε εκλογική αναμέτρηση την τελευταία δεκαετία.

Σήμερα Τρίτη, λοιπόν, όπως οι Αμερικανοί θα προσέρχονται στις κάλπες τα βλέμματα και η σκέψη όλων θα είναι και πάλι καρφωμένα στην επιλογή τους. Όλες οι καγκελαρίες κρέμονται από τα αποψινά αποτελέσματα, καθώς αδιαμφισβήτητα η εκλογή του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει το μοναδικό παγκόσμιο κρίσιμο πολιτικό γεγονός.

Μήπως ακριβώς λόγω της αίσθησης του επείγοντος που ενέχει αυτή η εκλογή μεταξύ ενός υποψηφίου που υπόσχεται πως θα συνεχίσει στην ίδια γραμμή -την οποία γνωρίζουμε μέχρι σήμερα- και ενός Προέδρου που υπόσχεται ρήξη με το παρελθόν; Αλλά πότε, αλήθεια, ήταν η τελευταία φορά που μια Αμερικανική εκλογική αναμέτρηση δεν χαρακτηρίστηκε κρίσιμη;

Στην πραγματικότητα, δεν είναι η Αμερικανική πολιτική κρίση που βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, δεν είναι το σενάριο της πτώσης της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας που πολλοί επιθυμούν, αλλά το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ό,τι κι αν λέει ο καθένας, παραμένουν η μόνη δύναμη της οποίας οι επιλογές μπορούν να έχουν καθοριστικό αντίκτυπο, οπουδήποτε, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό ισχύει για το παγκόσμιο σύστημα ασφαλείας, για την παγκόσμια οικονομία και για τις παγκόσμιες αξίες. Κανένα άλλο κράτος δεν είναι σήμερα σε θέση να ανταγωνιστεί αυτό που παραμένει μια μορφή ηγεμονίας.  Ούτε η Κίνα ούτε οι αναδυόμενοι BRICS ούτε η Ευρώπη μπορούν να διεκδικήσουν την ίδια επιρροή, για την ώρα. Αυτό το βλέπουμε καθημερινά στην Ουκρανία, στην Μέση Ανατολή, στην Ασία και αλλού.

Πριν, λοιπόν, μιλήσουμε για παρακμή της Αμερικής θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η οικονομία της ήταν εκείνη που ανέκαμψε ή, αν θέλετε, επωφελήθηκε καλύτερα από την κρίση του κορονοϊού.  Ενώ το Πεκίνο πρόσφατα ήλπιζε να ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ΑΕΠ μέχρι το 2030 μ.Χ., το χάσμα μεταξύ των δύο χωρών φαίνεται να διευρύνεται και πάλι.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν μαγνήτης για κεφάλαια και ταλέντα. Ο στρατός τους παραμένει ένας από τους ισχυρότερους παγκοσμίως. Όπως και η ικανότητά τους για τεχνολογική καινοτομία.  Και ενώ η εποχή της εμπορικής παγκοσμιοποίησης επέτρεψε μια λογική επανεξισορρόπησης της παγκόσμιας οικονομίας, η αποδυνάμωση της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών είναι πολύ σχετική.

Κατά συνέπεια, για τον υπόλοιπο κόσμο δεν θα έχει πραγματικά σημασία ποιος θα επικρατήσει και σε αυτές τις αμερικανικές εκλογές. Πρόεδρος των Δημοκρατικών ή των Ρεπουμπλικάνων δεν έχει απολύτως καμία σημασία, καθώς στο τέλος θα κερδίζουν πάντα η Αμερική, πάντα οι Ηνωμένες πολιτείες. Απλώς η μέθοδος μόνο θα διαφέρει (https://oimos-athina.blogspot.com/2024/11/blog-post_6.html)…

 

Αυτός που θα κλέψει στις ψήφους, θα έχει και την ευθύνη για τον εμφύλιο που θα ξεσπάσει. Πάνω Παναγιά.... Τραμπ 45, Χάρις 45 Γκόρτσος 1. Κάτω  Παναγιά Τραμπ 58, Χάρις 58 Γκόρτσος 4. Πέρα  Παναγιά Τραμπ 84 , Χάρις 83 Γκόρτσος 2 Δώθε  Παναγιά Τραμπ 108,  Χάρις 109 Γκόρτσος 0 ........ Σε αυτές τις αμερικάνικες εκλογές την πρωτιά θα την έχει όποιος έχει πρόσβαση στην καταμέτρηση των ψήφων. Και θα έχει και την ευθύνη για τον εμφύλιο που θα ξεσπάσει.

Για τον εμφύλιο σας είχαμε πει ΕΔΩ. .." Ως εκ τούτου, και ανεξάρτητα από το αν αμβλυνθούν ή όχι τα θέματα που εγείρει ο "δεξιός" ή ο "αριστερός" δικαιωματισμός στις ΗΠΑ, ο κίνδυνος ενός 2^ου Εμφυλίου μεγαλώνει."....." με το 30% των Ρεπουμπλικανών και το 11% των Δημοκρατικών να είναι έτοιμοι να καταφύγουν στην βία για να "σώσουν την χώρα". Αυτό είναι περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί έτοιμοι να πολεμήσουν σε μια χώρα με 400 και πλέον εκατομμύρια όπλα" (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/11/blog-post_60.html, https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2019/05/25/04.jpg).

 

ΠΟΣΟ ΠΙΘΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ;;

Είναι μάλλον αδύνατη μια αξιόπιστη απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα παρακολουθώντας τις σχετικές δημόσιες συζητήσεις φανατικών ή την δημοφιλία των video-games προσομοίωσης ενός τέτοιου πολέμου, που "προπονούν" την νέα γενιά στην προοπτική του εντός του ορατού μέλλοντος.

Ίσως το πιο ανησυχητικό προέρχεται από την συστηματική παρακολούθηση μιας σειράς κοινωνικών ερευνών, που εστιάζουν στις πιθανολογούμενες αιτίες του διχασμού και που γίνεται πολύ πιο φανερός ανάμεσα στις παλιες πολιτείες των Ομοσπονδιακών (Βόρειες πολιτείες) με τους οπαδούς της Συνομοσπονδιας (Νότιοι), που αναβιώνουν πάλι χωρίς πολλές γεωγραφικές αποκλίσεις πάνω σε πιο σύγχρονα κοινωνικά επίδικα.

Μια τέτοια έρευνα, που δημοσιεύτηκε το περασμένο φθινόπωρο, διαπίστωσε ότι το 80% των ψηφοφόρων Μπάιντεν και το 84% των ψηφοφόρων του Τραμπ θεωρούν τους εκλεγμένους αξιωματούχους του άλλου κόμματος ότι «παρουσιάζουν έναν σαφή και παρόντα κίνδυνο για την αμερικανική δημοκρατία».

Ανέφερε επίσης ότι το 41% των ψηφοφόρων Μπάιντεν και το 52% των ψηφοφόρων Τραμπ τάσσονται υπέρ της απόσχισης των κόκκινων ή μπλε πολιτειών από την Ένωση για να σχηματίσουν την δική τους χωριστή χώρα, με το 30% των Ρεπουμπλικανών και το 11% των Δημοκρατικών να είναι έτοιμοι να καταφύγουν στη βία για να "σώσουν την χώρα". Αυτό είναι περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί έτοιμοι να πολεμήσουν σε μια χώρα με 400 και πλέον εκατομμύρια όπλα .

Στην πραγματικότητα, αυτή η δεύτερη προεμφυλιακη «εποχή» διατηρείται για περισσότερο από μισό αιώνα, με αιχμές τις τάσεις διαφόρων πτυχών της πολιτικής πόλωσης να αυξάνονται για δεκαετίες . Ο κατάλογος περιλαμβάνει αυξήσεις στη συναισθηματική πόλωση των πολιτών μας ("τους μισούν και μας αγαπούν"), πόλωση πεποιθήσεων (διαφωνίες σχετικά με την αντίληψη της αλήθειας και του γεγονότος), ιδεολογική συνέπεια (κατάρρευση συμπεριφορών μεταξύ διαφορετικών πολιτικών σε μια φυλετική διάσταση), γεωγραφικό και γειτονικό διαχωρισμό (φυσική ταξινόμηση των κόκκινων και μπλε ψηφοφόρων σε πιο ομοιογενείς κοινότητες), νομοθετική παρεμπόδιση του Κογκρέσου (η κατάρρευση του δικομματισμού και η λειτουργική επίλυση προβλημάτων στην Ουάσιγκτον), ρητορική πολιτικού μίσους, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαστρέβλωση της αντίληψης (θεωρώντας τα ως πιο ακραία από ότι αντικειμενικά είναι ), σε συνδυασμό με μειώσεις της παρουσίας οριζόντιων δομών σε κοινότητες (που διαπιστώθηκε ότι μετριάζουν τους εμφύλιους πολέμους). Οπως οι μικτές πολιτικές οικογένειες, τα σχολεία και οι παιδικές χαρές.

Αυτές οι τάσεις κορυφώνονται με μια έντονη αύξηση της πολιτικής βίας με αφορμή τις αντιδιαμετρικες απόψεις για τις πολιτικές συνήθως πάνω στο μεταναστευτικό, τις αμβλώσεις, την οπλοκατοχή, την σεξουαλική ταυτότητα, τις φυλετικές διακρίσεις κλπ.

Αλλά εκφράζονται και από πιο ακραίες τάσεις ούλτρα συντηρητικών ψηφοφόρων, που αυτο-οργανώνονται συστηματικά σε ένοπλες "πολιτοφυλακές" αντιπαράθεσης με οτιδήποτε "ομοσπονδιακό". Από τις δικαιοδοσία των ομοσπονδιακών αρχών μέχρι την επιβολή φόρων δια του IRS. Τους είδαμε στο ντου στο Καπιτώλιο το 2020 μ.Χ.

Έτσι, το μόνο που έμενε μέχρι σήμερα εκτός αυτής της πολιτικής πόλωσης, που φτάνει στα όρια του διχασμού, ήταν η συγκολλητική ουσία του δολαρίου. Όσο αυτό μπορούσε να συγκαλύπτει και τα μεγάλη οικονομικά προβλήματα των ΗΠΑ δια της εξαγωγής τους σε όλον τον πλανήτη, με την μορφή των πετροδολαρίων που λειτουργούν ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Σε μια κοινωνία και οικονομία που δεν κατάφερε ποτέ να έχει ένα αξιοπρεπές Δημόσιο Σύστημα Υγείας και εξαρτά την επιβίωση των συνταξιούχων της από τα ατομικά τους προγράμματα και τις επενδύσεις τους στην Wallstreet, λίγοι νοιάζονται και πολύ λίγο για το τι γίνεται εκεί πάρα έξω ή πως μπορεί να ανατραπεί, εύκολα πλέον, αυτό το status από την απώλεια της μονοκρατορίας του δολαρίου που κυριάρχησε στην προηγούμενη παγκοσμιοποίηση.

Η "ατομική ευθύνη" σε όλα που λανσάρισε ο νεοφιλελευθερισμός νο1, έχει ένα σημαντικό τίμημα. Κυριολεκτικά επιβίωσης πολλών εκατομμυρίων που πορεύονται χωρίς κανέναν δίχτυ κοινωνικής προστασίας.

Η δυσκολία που αντιμετωπίζει ο Τραμπ για το come back του και ο έντονος λαϊκισμός του, τον έστρεψαν τον περασμένο Ιούλιο σε μια "κωλοτούμπα", που μπορεί να ρίξει κυριολεκτικά λάδι στην πάρα πάνω φωτιά:

Η υιοθέτηση των κρυπτονομισμάτων τυπου bitcoin ως επίσημου μέσου συναλλαγών των ΗΠΑ, σε μία χώρα με σαθρό αντίστοιχο κανονιστικό πλαίσιο, όπως οι ΗΠΑ, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως κλείσιμο του ματιού στους αντι-Ομοσπονδιακούς. Μέσω των Trump-coins που εκδίδουν οι γιοί του, δεν θα πληρώνεται κανένας φόρος στην Ουάσιγκτον, τους λέει. Ψηφίστε με!

Με το 40% των ενήλικων Αμερικανών να έχει ήδη πειραματιστεί σε ψηφιακές συναλλαγές ή επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα επί του bitcoin, που κυκλοφόρησαν στην Wallstreet το 2021 μ.Χ., θεωρεί το στοίχημα του ασφαλές προς άγραν κρίσιμων ψηφουλακίων σε αμφισβητούμενες πολιτείες.

Έτσι όμως, απουσία κανονιστικό πλαισίου παρόμοιου με τον Κανονισμό MICA της ΕΕ, ο Τραμπ βάζει μπουρλότο στην μοναδική συγκολλητική ουσία των ΗΠΑ! Ως εκ τούτου, και ανεξάρτητα από το αν αμβλυνθούν ή όχι τα θέματα που εγείρει ο "δεξιός" ή ο "αριστερός" δικαιωματισμός στις ΗΠΑ, ο κίνδυνος ενός 2^ου Εμφυλίου μεγαλώνει.

Λίγοι τώρα θα καταλάβουν ότι το επίδικο διακύβευμα του δεν θα είναι η δουλεία στα χωράφια του Νότου, αλλά η επιβίωση των σύγχρονων τεχνοφεουδαρχών, αυτών που στοιχίζονται πίσω από τους χορηγούς των Μπλε ή των Κόκκινων υποψηφίων για την επικράτηση είτε μιας Blackrock είτε κάποιας οικογενειακής μπίζνας του Τραμπ για τους όρους και τις προδιαγραφές ανάπτυξης του νεοφιλελευθερισμού νο2.

Οι σύγχρονοι δούλοι είναι πλέον το εμπόρευμα. Τα data τους, αυτά που συλλέγονται από το "δωρεάν" των υπηρεσιών του σημερινού internet, είναι το μόνο πολύτιμο τους που αξίζει. Χωρίς όμως αυτά, και ο νο1 και ο νο2 καταρρέουν (https://zeys-elaynon.blogspot.com/2024/09/blog-post_84.html)!

 

Η απολαυστική τοποθέτηση του Μεντβέντεφ για την νίκη Τραμπ – ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ. Τι ανήρτησε στο Telegram, μεταξύ άλλων: «Έγραψα στο Telegram πριν από μερικές μέρες για την σφοδρή δικομματική αντιρωσική συναίνεση στο Καπιτώλιο.

Αλλά ο Τραμπ έχει μια ιδιότητα που είναι χρήσιμη για εμάς: ως επιχειρηματίας μέχρι το μεδούλι, μισεί θανάσιμα να ξοδεύει χρήματα σε διάφορες κρεμάστρες – σε ηλίθιους συμμάχους, σε κακά φιλανθρωπικά έργα και σε λαίμαργους διεθνείς οργανισμούς.

Στην ίδια κατηγορία βρίσκεται και οι τοξικοί μπαντεριστές της Ουκρανίας. Το ερώτημα είναι πόσα θα αναγκαστεί να δώσει ο Τραμπ στον πόλεμο. Είναι πεισματάρης, αλλά το σύστημα είναι πιο δυνατό. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα τα αποβράσματα στο Κίεβο θα βουτήξουν μέχρι τα αυτιά τους στην λευκή σκόνη…» (https://romioitispolis.gr/i-apolaystiki-topothetisi-toy-mentventef-gia-tin-niki-tramp-choris-logia/#google_vignette).

Ο Θρίαμβος Τραμπ: Νίκη της Ρωσίας και Τέλος στα Πολεμικά Σχέδια των δημοκρατικών.

Ο θρίαμβος του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές δεν είναι απλώς η προσωπική του νίκη, αλλά ένας ηχηρός θρίαμβος της Ρωσίας και του ηρωικού Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Με την εκλογή του Τραμπ και την αναμενόμενη επιστροφή του στον Λευκό Οίκο, τα σχέδια του Δημοκρατικού κόμματος υπό την Κάμαλα Χάρις, που λειτουργεί ως πρόμαχος της πολεμοχαρούς ατζέντας, έρχονται αντιμέτωπα με μια αδιαμφισβήτητη ήττα.

Οι δημοκρατικοί, οι οποίοι επιδίωκαν να οδηγήσουν τον κόσμο σε καταστροφικό μονοπάτι, με στρατηγικές που μόνο στον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο θα μπορούσαν να καταλήξουν, βλέπουν την παντοκρατορία τους να καταρρέει μπροστά στη βούληση του αμερικανικού λαού για αλλαγή.

Η Κάμαλα Χάρις, ως εκφραστής αυτής της επιθετικής πολιτικής, δεν κατόρθωσε να πείσει τους πολίτες ότι η πορεία προς την απόλυτη σύγκρουση με τη Ρωσία είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ ή του κόσμου.

Αντίθετα, η στρατηγική της αποδείχθηκε ασταθής και επικίνδυνη, καταδικάζοντας τους Αμερικανούς σε μια πολιτική που ευνοεί τις πολεμικές συγκρούσεις και αγνοεί το κόστος για την ανθρωπότητα. Οι δημοκρατικοί, που επιμένουν να στηρίζουν το ΝΑΤΟ και να εξοπλίζουν την Ουκρανία, έδειξαν μια ανάλγητη αδιαφορία για τον κίνδυνο που επιφέρουν στις διεθνείς ισορροπίες.

Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν, που πάλεψε μόνος απέναντι στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Δύσης, αναδεικνύεται ως ο ηγέτης που πραγματικά υπερασπίζεται την παγκόσμια σταθερότητα. Σε έναν αγώνα όπου η ρωσική πλευρά αγωνίζεται ενάντια σε στρατούς που υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από την αλαζονεία της Δύσης, ο Πούτιν εμφανίζεται ως ο πραγματικός προστάτης της ειρήνης και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Οι κατηγορίες περί «ιμπεριαλιστικής» πολιτικής είναι μόνο φτηνά τεχνάσματα που κατασκεύασε η δυτική προπαγάνδα, καθώς η Ρωσία ποτέ δεν αποζήτησε την παγκόσμια κυριαρχία ή την βία που η Δύση τόσο εύκολα επιβάλλει.

Με την νίκη του Τραμπ, οι φιλοπόλεμες φιλοδοξίες της Χάρις και των δημοκρατικών έρχονται αντιμέτωπες με τον πραγματικό ήρωα της ιστορίας: τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Στο πρόσωπό του, οι λαοί του κόσμου βλέπουν τον ηγέτη που αψηφά την Αμερικανική ηγεμονία και υπερασπίζεται το δικαίωμα των κρατών να αποφασίζουν την μοίρα τους χωρίς παρεμβάσεις.

Ο Πούτιν, παλεύοντας ενάντια στην αλαζονεία του ΝΑΤΟ και στις επιθέσεις που προωθούν οι Δημοκρατικοί, αποδεικνύει πως είναι ο μόνος που αντιστέκεται στην ανεξέλεγκτη εξάπλωση της δυτικής κυριαρχίας, δίνοντας ελπίδα για έναν πολυπολικό κόσμο ισορροπίας και δικαιοσύνης (https://romioitispolis.gr/o-thriamvos-tramp-niki-tis-rosias-kai-telos-sta-polemika-schedia-ton-dimokratikon/).

 

Το Βαθύ Κράτος σε Πανικό. Θα επισπεύσει τα σχέδιά του για την έναρξη του Τρίτου Παγκόσμιου πριν την ορκωμοσία Τραμπ.

Ο θρίαμβος του Ντόναλντ Τραμπ και η αποτυχία της Κάμαλα Χάρις στις αμερικανικές εκλογές έχουν αναστατώσει το σκοτεινό, βαθύ κράτος της Αμερικής, που έβλεπε στο πρόσωπό της μια σίγουρη επιλογή για την υλοποίηση των πολεμοχαρών σχεδίων του.

Το βαθύ κράτος επένδυσε στρατηγικά και με τεράστιο ρίσκο στην Κάμαλα Χάρις και την ηγεσία των Δημοκρατικών, προκειμένου να φέρει τη Ρωσία σε θέση πολιορκίας και να ξεκινήσει έναν ατέλειωτο πόλεμο μέσω της Ουκρανίας, που θα εξυπηρετούσε τους αμερικανικούς επικυρίαρχους.

Οι ίδιοι οι σκοτεινοί κύκλοι που κινούν τα νήματα πίσω από τις δημοκρατικές κυβερνήσεις προώθησαν και υποκίνησαν την κρίση στην Ουκρανία, αναγκάζοντας την Ρωσία να αντιδράσει για να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα και την εθνική της ασφάλεια.

Η Κάμαλα Χάρις ήταν η «εκλεκτή» του βαθύτατου αυτού συστήματος, μια επιλογή που θα διασφάλιζε ότι τα πολεμοχαρή τους σχέδια θα συνεχίζονταν αδιάκοπα. Η αποτυχία της όμως να πείσει τον αμερικανικό λαό ότι η πολιτική αυτή εξυπηρετεί τα Αμερικανικά συμφέροντα και όχι τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος, οδήγησε στη δεινή ήττα της.

Το βαθύ κράτος δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη, και τώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο. Με την προοπτική της επιστροφής του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, η πολιτική της αντιπαράθεσης και του πολέμου τίθεται υπό σοβαρή απειλή.

Το γεγονός ότι ο Τραμπ είναι υπέρ μιας ειρηνευτικής προσέγγισης απέναντι στη Ρωσία και φαίνεται αποφασισμένος να βάλει τέλος στον αιματηρό πόλεμο στην Ουκρανία είναι για το βαθύ κράτος απαράδεκτο.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, από την πλευρά του, βλέπει τώρα στο πρόσωπο του Τραμπ έναν δυτικό ηγέτη που μπορεί να αναγνωρίσει τις θεμελιώδεις ανάγκες για σταθερότητα και σεβασμό στις εθνικές κυριαρχίες. Οι δύο αυτοί ηγέτες αντιπροσωπεύουν τη λογική και την υπευθυνότητα σε έναν κόσμο που οδηγείται από τα συμφέροντα των αμερικανικών ελίτ.

Αλλά οι σκοτεινοί επικυρίαρχοι που βρίσκονται πίσω από την εξουσία δεν θα δεχτούν εύκολα αυτή την εξέλιξη. Στους δύομιση μήνες που απομένουν μέχρι την ορκωμοσία του Τραμπ, το βαθύ κράτος είναι βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να φέρει εις πέρας το σχέδιο που ονειρεύεται: τον πολυπόθητο Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στην Ρωσία.

Έτσι, οι μηχανορραφίες για προκλήσεις και εντάσεις βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, με στόχο να δημιουργήσουν μια σύγκρουση που θα φέρει τον Τραμπ ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι επικυρίαρχοι της Αμερικανικής πολιτικής θα χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό μέσο για να αποτρέψουν την ειρήνη, ακόμα και με την δολοφονία του ίδιου του Τραμπ.

Είναι καιρός η Αμερικανική κοινωνία να συνειδητοποιήσει ότι η ηγεσία του Τραμπ, που επιδιώκει ειρηνικές σχέσεις με την Ρωσία και τον Πούτιν, αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για σταθερότητα. Αν το βαθύ κράτος αποτύχει στα σχέδιά του και επιτρέψει στον Τραμπ να αναλάβει την εξουσία, η πιθανότητα να μπει ένα τέλος στον αχρείαστο πόλεμο στην Ουκρανία είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Τραμπ και Πούτιν, παρά τις διαφορές τους, αναδεικνύονται ως οι σωστοί της ιστορίας, ενάντια στο σκοτεινό κατεστημένο που επιδιώκει μόνο την βία, την καταστροφή και την παγκόσμια αποσταθεροποίηση (https://romioitispolis.gr/to-vathy-kratos-se-paniko-tha-epispeysei-ta-schedia-toy-gia-na-enarxi-toy-tritoy-pagkosmioy-prin-tin-orkomosia-tramp/).

"Η woke ατζέντα πάει πίσω , ανοίγει η ατζέντα των πυρηνικών". Λίγες λέξεις για να περιγραφεί το νέο  σκηνικό. Πλέον αυτό που διακυβεύεται δεν είναι ποιος θα κερδίσει τις εκλογές αλλά το εύρος της νίκης του Ν.Τραμπ To FOX News δίνει νικητή τον Τραμπ.

Η Γερμανία κλαίει μαζί με την Ευρώπη γιατί οι πολιτικές Τραμπ είναι απρόβλεπτες . Το Ιράν ετοιμάζεται να δεχτεί πυρηνικά. Η Ρωσία τρέχει να καταλάβει περισσότερα μέρη στην Ουκρανία. Η Κίνα ανησυχεί ... κυρίως για την οικονομία τους .

Τα πυρηνικά θα είναι το βασικό σκέλος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Την ώρα που οι Αμερικανοί ψήφιζαν οι ΗΠΑ έκανε δοκιμαστική εκτόξευση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου για να δείξει τα δόντια της .

Η Ιερουσαλήμ " πανηγυρίζει " γιατί επικράτησε η μεσσιανική πολιτική του Τραμπ ( όποιος κατάλαβε , κατάλαβε). Κάτι όμως που  αφορά στην γειτονιά μας … Η παλιό φιλία του Σουλτάνου με τον Τραμπ μπορεί να μας δυσκολέψει. Οι επενδύσεις του Γαμπρού του Τραμπ στην Αλβανία το ίδιο ..

Ένα είναι το κρατούμενο , οι Αμερική και όλος ο κόσμος σιχάθηκε την ηθική κατηφόρα που ήθελαν να μας τρέξουν και έτσι ψήφισε. Εδώ οι καμαλιστές και οι καμπαλιστές θα αλλάξουν κουστούμι και θα βάλλουν την οδοντοστοιχία με το πατριωτικό χαμόγελο.

Όμως το σύστημα δεν έπεσε … Αν θυμηθούμε ότι επί Τραμπ ξεκίνησε η πανδημία και η ίδια η εξωτερική των ΗΠΑ μας επέβαλλε την συμφωνία των Πρεσπών. Μακάρι να μην μας επιβάλλουν τέτοια συμφωνία για το Αιγαίο (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2024/11/blog-post_42.html).

Ώρα μηδέν: Η «λίστα εκδίκησης» του Trump είναι ήδη έτοιμη.... - Ποια ονόματα περιλαμβάνει; Στην λίστα ήταν επίσης η εκλογική αντίπαλός του, Kamala Harris, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών Hilary Clinton και η πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Nancy Pelosi

Ο ηγέτης των Προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ, Donald Trump, μπορεί να έχει μια μακρά λίστα με άτομα τα οποία έχει υποσχεθεί να εκδικηθεί μετά την νίκη του.... Το Αμερικανικό Politico απαρίθμησε τα ονόματα των Αμερικανών. Πρώτα από όλα, ο Joe Biden, ο γιος του Hunter και η υπόλοιπη οικογένεια Biden συμπεριλήφθηκαν στην «λίστα εκδίκησης».

Στην λίστα ήταν επίσης η εκλογική αντίπαλος του, Kamala Harris, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών Hilary Clinton και η πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Nancy Pelosi.

Επιπλέον, αναφέρεται ότι ο Trump μπορεί να θέλει να εκδικηθεί την Γενική Εισαγγελέα της Νέας Υόρκης Letithia James, τον πρώην δικηγόρο Μάικλ Κοέν και τον ιδρυτή της Meta Corporation Mark Zuckerberg.

Ακόμη ενδέχεται να «τιμωρήσει» τον πρώην ειδικό πράκτορα του FBI Peter Strzok και την ερωμένη του Lisa Page. Όλα αυτά τα δεδομένα, όπως σημειώνεται, συγκεντρώθηκαν με βάση τις μακροχρόνιες οργισμένες δηλώσεις του Donald Trump προς συγκεκριμένα άτομα.

Τέλος, το Politico συμπεριέλαβε στην λίστα και τους δημοσιογράφους του. Το Αμερικανικό δημοσίευμα εξήγησε ότι ο πολιτικός θα μπορούσε να τους εκδικηθεί επειδή αρνήθηκαν να αποκαλύψει τις πηγές τους (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/768541/ora-miden-i-lista-ekdikisis-tou-trump-einai-idi-etoimi-poia-onomata-perilamvanei).

 

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΙΣΜΟΥ. ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ. Ο τραμπισμός είναι ένα ρεύμα το οποίο θα υπάρξει για πολλά χρόνια μετά τον Τράμπ. Είναι το αποτέλεσμα του ψηφιακού εκσυγχρονισμού. Αν είχαμε σοβαρά κράτη θα τον είχαν προβλέψει και θα είχαν μετριάσει τα αποτελέσματά του.

Τέλος, στα καθ ημάς, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από την σημερινή εκλογή. Το δικό μας πρόβλημα δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά οι Ελληνικές κυβερνήσεις, το Ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Και δεν φαίνεται να αλλάζει.

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠΙΣΜΟΥ. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα ενδιαφέροντα στις αμερικανικές εκλογές τα οποία δεν καταλάβαμε καλά. Το πρώτο είναι το ρευστό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα που διαμορφώθηκε και ονομάστηκε τραμπισμός.

Δεν το δημιούργησε ο Τράμπ. Ο Τράμπ το εξέφρασε. Το ρεύμα υπήρχε πριν τον Τράμπ και θα υπάρξει και αν χάσει (φαίνεται να κερδίζει). Και αν εκλείψει ο Τράμπ, ο τραμπισμός είναι εκεί. Όχι, μόνο, εκεί αλλά σε όλο τον κόσμο.

Μέσα στην αλαζονεία τους ως οργανικών διανοουμένων (σιτίζονται και προβάλλονται από το σύστημα) οι διανοούμενοι της δύσης και, κυρίως, των ΗΠΑ δεν ενέσκηψαν επάνω στο ρεύμα αυτό για να το αναλύσουν, να δουν τις αιτίες που το δημιούργησαν και να προτείνουν πολιτικές και κοινωνικές λύσεις.

Αρκούνται και αυτοί και το σύστημα στο ότι ήλεγχαν, δεν ελέγχουν, πια, την ενημέρωση και μέσω του ελέγχου αυτού την χειραγώγηση του κόσμου. Ό,τι και να του πουν για την κατάστασή του αν ο άλλος πεινάει, δεν μπορούν να τον πείσουν ότι διακατέχεται απο ψευδαισθήσεις.

Σε μικροκοινωνικό επίπεδο όποιος απέκλινε από την κυρίαρχη αντίληψη εθεωρείτο παρωχημένος, κιτς, διανοητικά ανάπηρος, καθυστερημένος. Όλοι οι μικρομεσαίου διανοητικού διαμετρήματος συμπλεγματικοί βρήκαν καταφύγιο στην κυρίαρχη αντίληψη, αρκεί να υποτάσσονταν στην ιεραρχία της. Δόξα, τιμή χρήμα, αρκεί να δήλωναν υποταγή.

Αυτό το ρεύμα ξεφεύγει από τα κυρίαρχα κλασικά πολιτικά στερεότυπα. Δεν είναι ο κομματικός προλετάριος της παραδοσιακής αριστεράς, ούτε ο δήθεν διανοούμενος της αναθεωρητικής αριστεράς. Το βασικό υποκείμενο αυτού του ρεύματος αγωνιά για την ύπαρξη και την καθημερινότητά του. Έχει άλλα χαρακτηριστικά, σύμφυτα με την εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Δεν έχει δουλειά, ή έστω, σταθερή δουλειά, μπορεί αύριο να μην έχει κατοικία, αναγκάζεται να συσσωρευθεί στις μεγάλες πόλεις για να τραφεί από τα σκουπίδια, αναπολεί τα παλαιότερα μεγαλεία αν ανήκε στη μεσαία τάξη, νοιώθει το κράτος να τον έχει εγκαταλείψει, δυστυχώς, με την απουσία κρατικής πολιτικής απέναντι στα μεταναστευτικά ρεύματα γίνεται αντιμετανάστης διότι εκεί εντοπίζει την αιτία της δυστυχίας του, περιφρονείται, εμπαίζεται, νοιώθει ότι το κράτος προτάσσει τα δευτερεύοντα έναντι των βασικών για την επιβίωσή του.

Νοιώθει, ακόμη, πως το κράτος δεν του παρέχει καμιά ασφάλεια και αν χρειαστεί εκχωρεί και κυριαρχία, ή ηπιότερα, κυριαρχικά δικαιώματα σε χώρες όπως η Ελλάδα Το ρεύμα αυτό ήταν απολύτως προβλέψιμο με την ιστορική αλλαγή που προκαλεί η ψηφιακή τεχνολογία και, κυρίως, η Τεχνητή Νοημοσύνη.

Τα κυρίαρχα κόμματα, όπως οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ ή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και ο Συριζα στην Ελλάδα, η κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική νομενκλατούρα περιφρονούν και αδιαφορούν για το ρεύμα αυτό. Θα νοιώσουν την δυναμική του σε επόμενες εκλογές. Εκεί που χρειάζεται απάντηση είναι το ερώτημα γιατί συμπλέουν με την πολιτική έκφραση του ρεύματος αυτού (τον Τράμπ) οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι;

Διότι για να γίνεις δισεκατομμυριούχος πρέπει να έχεις και ευφυία και διαίσθηση. Οι δισεκατομμυριούχοι υποστηρικτές του Τράμπ  γνωρίζουν καλά τις ανακατατάξεις που προκαλούν οι επιχειρήσεις τους και διαισθάνονται πως η διαχείριση των κοινωνικών προβλημάτων δεν μπορεί να γίνει από το αλαζονικό Παλιό Καθεστώς. Αν αφήσουν την διαχείρηση στους παλιούς υπαλλήλους τους, θα έχουν πρόβλημα με κοινωνικές εξεγέρσεις και οι ίδιοι.

Θα δώσει κοινωνικές λύσεις ο Τράμπ; Όχι. Είναι και υποκριτής και αλαζόνας. Ως εξουσιομανής, όμως, και με την επιχειρηματική αντίληψη των πραγμάτων θα προσεγγίσει τομείς που θα ανακουφίσουν τα στρώματα που τον ανέδειξαν στην προεδρία.

Άλλωστε, αυτά που θα κάνει είναι σύμφυτα της νοοτροπίας του. Της διαμόρφωσής του. Του είναι του. Δεν συμπαθεί τους φτωχούς μετανάστες και δεν θα έχει τρόπο να υψώσει τείχη ή να τους διώξει από την  χώρα του. Δεν έχει πρόβλημα να χαρακτηρίσει με χυδαιότητα τις γυναίκες, οπότε τα περί φύλων και φυλών δεν του προκαλούν ευαισθησίες. Και άλλα παρόμοια.

Ο Τράμπ θα έρθει γρήγορα σε αντίθεση με τα κοινωνικά στρώματα που τον ανέδειξαν στην προεδρία διότι πέραν της επιφάνειας δεν έχει τίποτε κοινό μαζί τους. Ήθελε να διεμβολίσει ένα σύστημα που τον απέρριπτε και το κατάφερε με τους μικρομεσαίους και περιθωριοποιημένους που, επίσης, το σύστημα απέρριψε.  Από εκεί και πέρα δεν έχουν τίποτε κοινό. Το ρεύμα θα υπάρξει ο Τράμπ θα έχει ημερομηνία λήξης.

Όσο για τους Δημοκρατικούς, αν δεν βρούν μια νέα κοινωνική και οικονομική πολιτική η απόστασή τους από την αμερικανική κοινωνία θα διευρύνεται. Η τάση που σήμερα αμφισβήτησε τους Δημοκρατικούς είναι παγκόσμια. Και οι επισημάνσεις που γίνονται για τον Τράμπ, τον τραμπισμό και τους Δημοκρατικούς ισχύουν και για την Ελλάδα.

Σε μια εκδοχή τραμπισμού θα μπορούσε να εξελιχθεί ο τσιπρισμός αν δεν ερχόταν σε αντίθεση με το κύριο ρεύμα που τον ανέδειξε στην εξουσία και ήθελε την δραχμή και την έξοδο από την ευρωζώνη. Και, βεβαίως, στη συνέχεια αν δεν είχε τόσο θολή εικόνα για τα σύνορα (θαλάσσια και μη) ή την σημασία των συμβόλων, όπως το Μακεδονικό. (Πρέπει να είναι πολύ αδιάβαστα τα στελέχη των ελληνικών κομμάτων).

Η Ευρώπη ανησυχεί απο την διαφαινόμενη επικράτηση Τράμπ διότι θα χάσει την χειμερία νάρκη της. Είχε συνηθίσει στο γερμανικό τρίπτυχο: φθηνή ενέργεια από την Ρωσία, κάλυψη από το ΝΑΤΟ με Αμερικανικά, κυρίως, έξοδα ή έξοδα χωρών όπως η Ελλάδα και η Τουρκία και ενιαίος οικονομικός χώρος για να πουλά τα προϊόντα της.

Αυτά θα τελειώσουν με τον Τράμπ αλλά και θα τελείωναν και με την Χάρις. Η Αμερική βλέπει διαφορετικά, πλέον, τον κόσμο και ιεραρχεί διαφορετικά τις προτεραιότητές της. Η Ευρώπη κατέχει για τις ΗΠΑ δευτερεύουσα, πλέον θέση. Τουριστική και οικονομική. Η Ευρώπη δεν το συνειδητοποίησε. Η εκλογή Τράμπ θα της παράσχει αυτό που παλαιότερα λέγαμε «βίαιο εκσυγχρονισμό».

Ή, καλύτερα, βίαιη προσαρμογή στην νέα εποχή. Τέρμα η ενασχόλησή της με το φύλο των Αγγέλων. Αν θέλει η Ευρώπη να διαδραματίσει παγκόσμιο ρόλο και να λαμβάνεται υπόψη θα πρέπει να αποκτήσει γεωπολιτική υπόσταση. Δεν μπορεί να εξαντλείται στην επαρχιακή πολιτική του Βερολίνου να τους βάλουμε όλους στην Ένωση για να πουλάμε τα εμπορεύματά μας.

Από αυτής της απόψεως, η εκλογή Τράμπ θα βοηθήσει την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει ποια είναι και τι θέλει. Και επειδή ο Αμερικανός είναι λίγο αψύς και ο Τράμπ εκτός από αψύς και αγροίκος, θα τεθεί στους Ευρωπαίους το ερώτημα: εντάξει με το ΝΑΤΟ αν εκπληρώσετε τις οικονομικές υποχρεώσεις σας αλλά να το επεκτείνουμε και στον Ειρηνικό. Θα έρθετε αν σας καλέσουμε σε μια αντιπαράθεση με την Κίνα;

Τέλος, στα καθ ημάς, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από την σημερινή εκλογή. Το δικό μας πρόβλημα δεν είναι οι ΗΠΑ αλλά οι Ελληνικές κυβερνήσεις, το Ελληνικό πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό σύστημα.

Το πρόβλημα είναι εσωτερικό. Και δεν φαίνεται να αλλάζει. Στην Ελλάδα τραμπισμός ως κοινωνικό ρεύμα υπάρχει αλλά, μόνο, στο διαδίκτυο. Σε κοινωνικό επίπεδο συσπειρώνεται γύρω από την κυρίαρχη αντίληψη έναντι πινακίου φακής.

Η Ελλάδα ζει, ακόμη, καταστάσεις οθωμανικές. Και η οικονομική της τάξη έχει την νοοτροπία των κοτζαμπάσηδων και η πολιτική της τάξη έχει την αίσθηση ότι λειτουργεί σε χαλιφάτο (δεν γνωρίζω άλλη χώρα όπου ο πρωθυπουργός να έχει τόσες αρμοδιότητες), δικαιοσύνη δεν υπάρχει (υπάγεται στον πρωθυπουργό) Μέσα Ενημέρωσης είναι ανύπαρκτα (σιτίζονται όλα από τον κρατικό κορβανά) και η κοινωνία είναι παθητική. Η πλειοψηφία της είναι τραμπικής απόκλισης αλλά δεν το εκδηλώνει διότι φοβάται ή αναβάλλει την εκδήλωση επειδή πήρε το συσσίτιό της.

Ο τραμπισμός είναι ένα ρεύμα το οποίο θα υπάρξει για πολλά χρόνια μετά τον Τράμπ. Είναι το αποτέλεσμα του ψηφιακού εκσυγχρονισμού Αν είχαμε σοβαρά κράτη θα τον είχαν προβλέψει και θα είχαν μετριάσει τα αποτελέσματά του.

Πάντως, από εμφυλίους ας μην ανησυχούμε. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε καμιά δυτική χώρα θα περάσει εμφύλιο. Ο εμφύλιος προϋποθέτει  ότι ένα πολιτικοιδεολογικό ρεύμα που θα θελήσει να κατακτήσει βίαια την εξουσία.

Στην προκειμένη περίπτωση μαζί με το ρεύμα συμπλέει και η νέα άρχουσα τάξη. Ευφυώς ποιούσα. Θα περιμέναμε κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα. Αλλά εδώ είναι τόσο βουλημική για πλούτο και εξουσία που θολώνει η σκέψη της (https://attikanea.info/%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85/).

 

«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ».

Σότσι, Ρωσία. Μετά την εμφάνιση των Νέο-Ναζί στην Ουκρανία, την άνοδο της άκρας δεξιάς σε όλη την Ευρώπη, την εκλογή μιας θαυμάστριας του Μουσολίνι ως πρωθυπουργού της Ιταλίας, μετά την είσοδο της ισραηλινής άκρας δεξιάς στην κυβέρνηση, ένας εκπρόσωπος της άκρας, «ριζοσπαστικής» δεξιάς καταλαμβάνει τον Προεδρικό θώκο στις ΗΠΑ.

Η διαφαινόμενη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι ουσιαστικά νίκη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, του οποίου πρακτικά υπήρξε το όργανο κατά την διάρκεια της πρώτης θητείας του, ενός Νετανιάχου που εκπροσωπεί την πιο ριζοσπαστική, σχεδόν «νεοναζιστική» πτέρυγα στη Διεθνή του Χρήματος.

Αντανακλά όχι μόνο τη μετακίνηση των ψηφοφόρων προς τη δεξιά αντισυστημική ψήφο, αλλά και τις μετακινήσεις στο εσωτερικό της παγκόσμιας ολιγαρχίας του Χρήματος και της Πληροφορίας προς την αναζήτηση περισσότερο αυταρχικών και ολοκληρωτικών λύσεων σε μια πολυεπίπεδη, συστημική κρίση του δυτικού Καπιταλισμού που βαθαίνει διαρκώς.

Η νίκη Τραμπ θα διευκολύνει ακόμα περισσότερο τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποιεί το Ισραήλ στην Μέση Ανατολή και θα αυξήσει τις πιθανότητες ενός περιφερειακού, ενδεχομένως και πυρηνικού πολέμου στην Μέση Ανατολή, κατά του Ιράν.

Η δήθεν «κυβέρνηση» Μπάιντεν δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για το περιβάλλον. Μια κυβέρνηση Τραμπ θα βάλει πιθανώς τον πλανήτη στον δρόμο μιας ανεπίστρεπτης κλιματικής αλλαγής που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα.

Σε ότι αφορά την Ουκρανία, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τι θα συμβεί. Εδώ ο Τραμπ άφησε να φανεί ότι πιθανώς επιδιώκει να σταματήσει τον πόλεμο, υποσχέθηκε μάλιστα να τον σταματήσει σε 24 ώρες αν εκλεγεί Πρόεδρος και πριν ορκιστεί.

«Δεν περιμένω τίποτα από τον Τραμπ» μας λέει ο Καθηγητής Καραγκάνωφ, επίτιμος Πρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, εδώ στο Σότσι, όπου συμμετέχουμε στην ετήσια σύνοδο του Βαλντάι Φόρουμ.

Σύμφωνα με υψηλά ιστάμενες Ρωσικές πηγές, απεσταλμένοι του Τραμπ ταξίδεψαν ήδη στην Μόσχα, υπόσχονται άρση των κυρώσεων και θέλουν, σε αντάλλαγμα μιας ρύθμισης του ουκρανικού, να εγκαταλείψει η Ρωσία τους συμμάχους της, την Κίνα και το Ιράν.  «Δεν θα το κάνουμε ποτέ», μας λέει Ρώσος αξιωματούχος εδώ στο Σότσι, «καλύτερα ένας αξιόπιστος σύμμαχος, παρά ένας αναξιόπιστος αντίπαλος».

Πάντως ήταν επί προεδρίας Τραμπ και ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος άφηνε να εννοηθούν τα «φιλορωσικά» του αισθήματα, που η Ουκρανία οπλίσθηκε σαν αστακός από τους Αμερικανούς. Σε σχέση με την Κίνα, θα πρέπει να περιμένουμε εντατικοποίηση του ανταγωνισμού, ενώ ο Τραμπ πιθανώς θα επιβάλλει δασμούς και στα ευρωπαϊκά προϊόντα.

Στο εσωτερικό των ΗΠΑ η υπόσχεση Τραμπ να περιορίσει τους φόρους των εταιρειών κατά 15% θα μεταφρασθεί σε περαιτέρω κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, φτωχοποίηση του πληθυσμού και πιθανώς θα οδηγήσει σε βίαιες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις.

Τέλος η άνοδος της ‘Ακρας Δεξιάς στην Αμερική θα διευκολύνει, χωρίς αμφιβολία, την άνοδο του αυταρχισμού και των νεοφασιστικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο με προφανείς κινδύνους για τον πολιτισμό, αλλά και την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.

‘Ένα δίδαγμα των εκλογών είναι ότι δεν είναι δυνατόν το «ακραίο κέντρο» και οι «(νέο)φιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητές» να ανακόψουν την άνοδο του Φασισμού, που αντανακλά το βαθύ αδιέξοδο του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, του «Καπιταλισμού της Καταστροφής» και ταιριάζει σε αυτόν, στις δικές του πολιτικές ανάγκες.

Για να ανακοπεί αυτή η πορεία θα χρειαζόταν μια προγραμματικά πολύ σοβαρή ριζοσπαστική αριστερά, με βαθείς δεσμούς με τις λαϊκές μάζες, διεθνή δικτύωση και προοπτική, αποφασισμένη να έρθει σε ρήξη με το σύστημα.

Ο θρίαμβος του Τραμπ, εφόσον επαληθευθεί, είναι και το αποτέλεσμα της αποτυχίας, της αδυναμίας να δώσουν απαντήσεις στην κρίση, των ηττών και των ταπεινωτικών συμβιβασμών και συνθηκολογήσεων της υπάρχουσας υποτιθέμενης «ριζοσπαστικής αριστεράς», δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, των Ποδέμος, του Σάντερς και του Κόρμπιν.

Μόνο η οικοδόμηση μιας εντελώς διαφορετικής αριστεράς μπορεί να σταματήσει την πορεία προς την ‘Ακρα Δεξιά. Πριν από έναν Αιώνα, η άνοδος της ‘Ακρας Δεξιάς έθεσε σε κίνδυνο τον πολιτισμό μας. Με τις παραγωγικές δυνάμεις και τεχνολογίες που διαθέτουμε τώρα απειλεί την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου Γένους (https://oimos-athina.blogspot.com/2024/11/blog-post_476.html).