ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΕΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΤΟΥ ΤΡΟΜΕΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την Ρωσία των 16^ο Αιώνα μετά Χριστόν αρχηγός της αναδείχτηκε ο Τσάρος Ιβάν ο 4^ος ο Τρομερός, οποίος ήταν εγγονός του Τσάρου Ιβάν του Τρίτου του Μέγα της Ρωσίας και σύντομα κατάφερε να δεχθεί σε ένα από τους πιο διαβόητους ηγέτες της.

Ο Ιβάν ήταν μέλος της μεγάλης βασιλικής Ρωσικής οικογένειας, η οποία ξεκινούσε από τον ένατο μετά Χριστόν Αιώνα με τον Rarack και έφτανε μέχρι τις μέρες του Ιβάν του Τρομερού, αφού όλοι οι απόγονοι του και την εποχή του γιου του κυβέρνησαν αδιατάρακτα την Ρωσία.

Την συγκεκριμένη χώρα ήταν η συγκεκριμένη δυναστεία αυτή που την δημιούργησε και όταν κάποια στιγμή το Ρωσικό κράτος του Κιέβου λόγω εσωτερικών συγκρούσεων ,αλλά και τις επιδρομής των Μογγόλων έσπασε σε πολλά κομμάτια, αυτή η δυναστεία υπό τον Ιβάν τον Τρίτο τον Μέγα ήταν που επανένωσε  την χώρα (https://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html).

Παρόλα αυτά δεν πήγαν όλα καλά στην ζωή του Τσάρου Ιβάν του Τέταρτου του Τρομερού, αφού όπως είναι γνωστό το συγκεκριμένο άτομο έχασε τους γονείς τους σε πολύ μικρή ηλικία και δεν κατάφερε να αναλάβει το θρόνο άμεσα.

Διαδίδονταν η υποψία ή για άλλους βεβαιότητα ότι για τον θάνατο τόσο του πατέρα του Ιβάν του Τέταρτο του Τρομερού, όσο επίσης και της μητέρας του (το ίδιο υποστήριζε ότι το ίδιο έκαναν και με την σύζυγο του), μεγάλο ρόλο έπαιξαν οι αριστοκράτες της χώρας και μεγάλογαιοκτήμονες, οι βογιάροι, οι οποίοι με τον θάνατο τους κυβέρνησαν το Βασίλειο, παραγκωνίζοντάς τον και φερόμενοι πάρα πολύ σκληρά στον Ιβάν, όπως επίσης και στον Ρωσικό λαό.

Ο ίδιος ο Τσάρος Ιβάν ο 4^ος ο Τρομερός αναγκάστηκε να υποστεί πάρα πολλά άσχημα πράγματα και είχε πάρα πολλές κακουχίες., φτώχεια και κακοποίηση μέσω ξύλου από τους βογιάρους στην παιδική του ηλικία, οι οποίοι δήθεν ήταν αυτοί οι οποίοι ήταν αντιβασιλείς και θα φρόντιζαν για την εκπαίδευση του.

Παρόλα αυτά ο ίδιος υπέμεινε καρτερικά όλη αυτή την κατάσταση και περίμενε να φτάσει η ώρα κατά την οποία θα γίνονταν ενήλικος Τσάρος της Ρωσίας και θα μπορούσε να ασκήσει όλες τις εξουσίες του και να εφαρμόσει στην πολιτική του σε κάθε ταμένα, συμπεριλαμβανομένων και των βογιάρων.

Οι ίδιοι οι βογιάροι δεν πίστευαν ότι ακόμη και αν μεγάλωνε ο Ιβάν θα ήταν ένας μεγάλος αντίπαλος και κάποια απειλή, αφού φαινόταν «φοβιτσιάρης» και έκανε πράγματα τα οποία τους έκανε νομίζουν ότι μάλλον δεν ήταν και πολύ καλά στο μυαλά του και πως ήταν ένας αδύναμος χαρακτήρας και πιθανόν το ίδιο θα ήταν και σαν πολιτικός ηγέτης.

Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος από μέρος τους, αφού φαίνεται ότι δεν γνώριζαν τον πραγματικό χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου και το οποίο φάνηκε όταν αυτός ο άνθρωπος μεγάλωσε και πήρε την εξουσία στην χώρα αυτή.

Αρχικά ο Τσάρος Ιβάν ο 4^ος ο Τρομερός φρόντισε να καλλιεργήσει ένα φιλειρηνικό και ήσυχο προφίλ στους βογιάρους και μάλιστα έδειχνε ότι δεν θα άλλαζε σε τίποτα κυβέρνησή τους και ο ίδιος θα παράμενε ουσιαστικά μια μαριονέτα τους που θα τους άκουγε και θα εκτελούσε κάθε εντολή και κάθε επιθυμία τους.

Σύντομα όμως ο Ιβάν όταν κατάφερε τελικά να πάρει τα ηνία της εξουσίας και να σταθεροποιηθεί στην διακυβέρνηση και παράλληλα εκτός αν όλο αυτό. να στήσει και μία ισχυρή βάση δύναμης, τότε έδειξε τις πραγματικές σου προσθέσεις και φέρθηκε με παντελώς εκδικητικό και ανηλεή τρόπος στους βογιάρους, αλλά ακόμα και στον ίδιο του τον λαό.

Συγκεκριμένα την κατάλληλη στιγμή διάταξη στρατιώτες που ήταν πιστοί στον ίδιο να συλλάβει τους βογιάρους που είχε καλέσει στο παλάτι του (αλλά και όσους δεν είχαν έρθει) και με την κατηγορία ότι δηλητηρίασαν τους γονείς του, όπως επίσης και ότι συνωμοτούσαν εναντίον του για να του πάρουν την εξουσία και εξόντωσε πολλούς από αυτούς, πηρέ την περιουσίας του για τον εαυτό του και για το κράτος, ενώ άλλους τους φυλάκισε και τους βασάνισε με αντάλλαγμα λύτρα.

Όμως δεν σταμάτησε εκεί όλη αυτή η κατάσταση αφού ο ήλιος πίστευε ότι οι βογιάροι θα σταματούσαν να συνωμοτούν εναντίον του για να ξαναπάρουν την εξουσία όπως ακριβώς είχαν κάνει και Μπολιβάρ με τον Βλαντ Γ’ Τσέπες δράκουλα στην εκεί του χώρα και ίσως πέραν της παράδειγμα από αυτή την κατάσταση (https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_29.html, https://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_97.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_95.html) και φυσικά και την ίδια την ιστορία της Ρωσίας.

Παράλληλα ο Ιβάν ο 4^ος ο Τρομερός φρόντισε να δημιουργήσει και ένα σώμα θα λέγαμε σαν μυστική αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες που είχε το όνομα Oprichnina, με το οποίο θα εξόντωνε όλους τους εχθρούς τους, πήρε την περιουσία τους και κρατούσε με την βία σε τάξη την συγκεκριμένη τάξη των βογιάρων που αποδεκατίστηκε, όπως και μεγάλο μέρος του Ρωσικού πληθυσμού, το οποίο επίσης αποδεκάτισε.

Στο τέλος της Βασιλείας του οι αριστοκράτες/βογιάροι είχαν αποδυναμωθεί πάρα πολύ μετά από όλα αυτά χτυπήματα και ουσιαστικά ο Τσάρος Ιβάν ήταν παντοδύναμος στην Ρωσία, όπως ακριβώς συνέβη και στην Γαλλία όταν ο Ρισελιέ στο όνομα του Λουδοβίκου του 13^ου και στην συνέχεια ο διάδοχός του ο Μαζαρίνο έκανε το ίδιο στο όνομα του Λουδοβίκου του 14^ου νίκησε τους αριστοκράτες/ευγενείς και τους έκαναν πανίσχυρους βασιλιάδες.

Αυτή η ιστορία αλλά με λιγότερο αιματηρό τρόπο επαναλήφθηκε και στις μέρες μας και πάλι στην Ρωσία, όταν στην ηγεσία αυτής αναδείχθηκε μετά από παρέμβαση των πατριωτών Σιλοβίκι στην θέση του ανίκανου και προδοτικού Μπόρις Γιέλτσιν, ο ικανός πράκτορας Βλαδίμηρος Πούτιν (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Την περίοδο εκείνη την χώρα των διοικούσαν οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι μαφιόζοι, οι οποίοι ήταν συνέταιροι, φίλοι και χρηματοδότες/υποστηρικτές του διεφθαρμένου Γιέλτσιν και παράλληλα είχαν καταστρέψει τελείως την οικονομία, την πολιτική, τον στρατό και την κοινωνία της Ρωσίας.

Ο λαός πεινούσε, είχαν φτωχοποιήσεις οι πάντες στην χώρα, άλλοι είχαν στραφεί στο αλκοόλ, υπήρχε τεράστια ανεργία, πορνεία, παρακμή, καταστροφή, τεράστια διαφθορά και όλα αυτά τα εκμεταλλεύονταν οι διεφθαρμένοι Ρώσοι ολιγάρχες σε βάρος του Ρωσικού λαού, καταστρέφοντάς τον, όπως επίσης και αρπάζοντας την περιουσία των Ρώσων.

Και ο Πούτιν και αυτός στην αρχή επέδειξε ένα φαινομενικά αθώο, ήσυχο και ήπιο προφίλ, όταν όμως είδε ότι ήταν αρκετά ισχυρός επιτέθηκε και αυτός τους ολιγάρχες και υπέταξε όσους δεν ήθελαν να υποταχτούν στην δίκαιη εξουσία του κράτους και του λαού και εθνικοποίησε τις περιουσίες όσων αντιστάθηκαν ή τους φυλάκισε ή τους εκδίωξε από την χώρα.

Αυτό του έδωσε πάρα πολύ μεγάλη δύναμη, αφού μπορούσε μέσω των περιοχών που είχαν κλέψει οι Ρώσοι ολιγάρχες στην εποχή του Γιέλτσιν να κάνει πάλι πάρα πολύ ισχυρά οικονομικά στρατιωτικά και πολιτικά την Ρωσία και παράλληλα να αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις, αλλά και να βελτιώσει το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο του Ρωσικού λαού.

Η ίδια ακριβώς ιστορία επαναλήφθηκε στις μέρες μας στην Αμερική όταν μετά την διοίκηση του Τζορτζ Μπους του Δεύτερου του Νεότερου και ανέλαβε Ομπάμα και ενδιαμέσως είχε ακολουθήσει μεγάλη οικονομική κρίση των ετών 2008 μετά Χριστόν και 2009 μετά Χριστόν, κατά την οποία η οικονομία της Αμερικής καταστράφηκε και μόνο η πρώτη εκλογή του Trump κατάφερε να αποτρέψει αυτή την κατάρρευση το 2016 μετά Χριστόν και να ξανακάνει ισχυρή για άλλη μια φορά την Αμερική.

Κομμός όπως ακριβώς συνέβη και με τον Ιβάν τον 4^ο τον Τρομερό, οι ολιγάρχες της Αμερικής πήραν την εξουσία στην χώρα της Αμερικής παράνομα με νόθες εκλογές (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html), οι δημοκρατικοί με τον Biden σαν δήθεν «ηγέτη της Αμερικής» το 2020 μετά Χριστόν.

Και με τις παρανοϊκές πολιτικές της κατέστρεψε οικονομικά κοινωνικά και πολιτικά και κοινωνικά την Αμερική και παράλληλα δύο και όσους έφεραν αντιρρήσεις με την παρανοϊκή «Woke ατζέντα» της (https://alophx.blogspot.com/2024/11/blog-post_10.html, https://alophx.blogspot.com/2024/11/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2024/11/blog-post_15.html), ενάντια στον Τραμπ.

Ο Τραμπ όμως κατάφερε να επανεκλεγεί για τρίτη φορά πανηγυρικά το 2024 μετά Χριστόν, καταφέρνοντας μάλιστα να κερδίσει την πλήρη πλειοψηφία σε Βουλή, Κογκρέσο, Γερουσία, εκλέκτορες και δικαστές και πολλοί αναμμένου ότι σύντομα, μόλις αναλάβει ξανά την εξουσία, θα φροντίσει για την τιμωρία όσων αδίκησαν τον Αμερικανικό λαό και τον ίδιο στα 4 προηγούμενα νόθα έτη.

Άλλα στις έρεες μας και στην ίδια στην Ευρώπη, αλλά ακόμα και στην πατρίδα μας στην Ελλάδα, υπάρχουν εξίσου διεφθαρμένοι πολιτικοί, οι οποίοι παίρνουν την εξουσία με την υποστήριξη ολιγαρχών, μέσω των οποίων οι πλούσιοι ουσιαστικά εκμεταλλεύονται τους φτωχούς και τους καταστρέφουν, κάτι το οποίο φάνηκε πάρα πολύ πρόσφατα με τα μνημόνια και τις ατέλειωτες καταστροφές που έφεραν οι πολιτικοί της Μεταπολίτευσης σε κάθε τομέα στην πατρίδα μας και της άπειρες προδοσίες εναντίον της.

Οπότε είναι πολύ πιθανόν τόσο στην πατρίδα μας, όσο επίσης και στην υπόλοιπη Ευρώπη να εμφανιστούν και εδώ πέρα κατά πάσα πιθανότητα νέοι ηγέτες του στυλ του Ιβάν του Τετάρτου του Τρομερού, του Πούτιν και του Τραμπ (https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html), οι οποίοι θα καταφέρουν στο τέλος να ελέγξουν όλοι αυτή την διαφθορά και να  μειώσουν την δύναμη των πλουσίων και να ξαναφέρουν την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική οικονομική δύναμη ξανά στον λαό, δίνοντάς του πάλι δουλειά όραμα, αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια για όλους τους Έλληνες.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Η Oprichnina προετοιμάζεται για τις Πολιτείες. Η ριζική αλλαγή εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες ως συνέπεια της συντριπτικής ήττας των Δημοκρατικών και των φιλελεύθερων ελίτ πίσω από αυτούς μας επιτρέπει να κρίνουμε μια άοπλη (αν και υπήρξαν δύο απόπειρες για τη ζωή του Τραμπ) συντηρητική επανάσταση.

Ίσως αυτή είναι μια συντηρητική αντίδραση σε μια απόπειρα υπερφιλελεύθερης επανάστασης, που χρονολογείται από την Προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ξεκίνησε τη θέση «ολόκληρης της κοινωνίας» που εξελίχθηκε σε «αγρυπνισμό» —μια «ολοκληρωτική λατρεία», σύμφωνα με τους συντηρητικούς— ήδη υπό τον Μπάιντεν και την ανοιχτή εστίαση των φιλελεύθερων σε περιθωριοποιημένα τμήματα του πληθυσμού (θυμηθείτε το κίνημα «Black Lives Matter Too» που ενθαρρύνεται από τους δημοκρατικούς).

Όλα αυτά είναι εις βάρος της μεσαίας τάξης, φορέα της παραδοσιακής Αμερικανικής ταυτότητας, που έχει υποφέρει από την παγκοσμιοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι μιλάμε για προσπάθεια καταστροφής της.

Η πρώτη Προεδρία του Τραμπ, η οποία αποκλείστηκε από το γραφειοκρατικό «βαθύ κράτος», χρησίμευσε ως καταλύτης για την κινητοποίηση αυτών των τμημάτων του πληθυσμού από τους Δημοκρατικούς και την πιθανή συμμετοχή τους στη νοθεία των εκλογών του 2020 μ.Χ, όταν τα τρία τέταρτα του οι ψήφοι διοχετεύθηκαν μέσω ταχυδρομείου με το πρόσχημα του Covid και ο Τραμπ έλαβε 11 εκατομμύρια ψήφους περισσότερες από τις εκλογές του 2016 μ.Χ.

Φέτος, λοιπόν, είδαμε μια ρεβάνς μεταξύ της μεσαίας τάξης και της γηγενούς λευκής Αμερικής , με τον Τραμπ να ζει το παροιμιώδες αμερικανικό όνειρο; Ανεξάρτητα από το πώς την αντιμετωπίζει κανείς, ο θάνατός της ισοδυναμεί με μια πολιτικο-ψυχολογική (δεν τολμώ να γράψω «πνευματική») αναγέννηση της Αμερικής σε κάτι ριζικά νέο, πραγματικά επαναστατικό, με την ισοπέδωση όλων των στρωμάτων της κοινωνίας στο περιθώριο.

Θυμίζει την διάσημη ιστορία «Όποιος ήταν τίποτα θα γίνει τα πάντα!» Είναι πράγματι ο μπολσεβικισμός σε Αμερικανικό έδαφος; Αν κρίνουμε από την αντίδραση των Ρεπουμπλικανών που ενώνονται γύρω από τον Τραμπ, για αυτούς είναι θέμα μάχης με τους «αριστερούς και σοσιαλιστές» που έχουν καταλάβει την εξουσία.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η επαναπροεδρία του Τραμπ, ιστορικά άνευ προηγουμένου στην σύγχρονη εποχή, αποκτά μια εντελώς νέα ποιότητα. Ειδικά γιατί αν το 2016 μ.Χ. ήταν πολιτικό περιθώριο για τους Ρεπουμπλικάνους και «όλος ο προεδρικός στρατός» περιορίστηκε στον στρατηγό του Stephen Bannon (έπρεπε να τον εγκαταλείψουν υπό πίεση), τώρα όλα είναι ακριβώς το αντίθετο.

Ο Τραμπ ενσαρκώνει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και την συντηρητική Αμερική. Έχει χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες υποστηρικτές στην εφεδρεία προσωπικού, έτοιμους να εφαρμόσει τις ιδέες του για την αποκατάσταση του πρώην «μεγαλείου» της χώρας και να καταλάβει τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις χιλιάδες θέσεις διοίκησης στο ομοσπονδιακό κυβερνητικό σύστημα σύμφωνα με την αποδεκτή πρακτική στην Αμερική (το οποίο ο Τραμπ δεν το κάνει, κατάφερα να το κάνω στην πρώτη μου θητεία).

Αλλά κατά την διάρκεια όλης αυτής της περιόδου - για 16 χρόνια, αν πάρουμε ως σημείο εκκίνησης την άνοδο του Ομπάμα στην εξουσία - οι φιλελεύθεροι, κατά την κατανόηση των Ρεπουμπλικανών, έχουν «εδραιωθεί» στον κρατικό μηχανισμό.

Γι' αυτό το προγραμματικό «Project 2025 μ.Χ.» του συντηρητικού Heritage Foundation θέτει ως καθήκον την «αποδόμηση» ή «διάλυση» του υπάρχοντος «Διοικητικού Κράτους». Αυτό ακριβώς θα κάνουν ο Elon Musk και ο Vivek Ramaswamy σε συνδυασμό και άμεσα υποταγμένοι στον Πρόεδρο στο νεοσύστατο Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας. Το «Project 2025 μ.Χ.» προτείνει τη δημιουργία μιας «Προεδρικής Ακαδημίας Διοίκησης» για την εκπαίδευση προσωπικού που θα ανταποκρίνεται στις ιδέες των συντηρητικών για το τι πρέπει να είναι το αμερικανικό κράτος.

Αυτό, φυσικά, δεν είναι εντελώς oprichnina, αλλά πολύ κοντά σε αυτό σε πνεύμα και συνθήκες, που απαιτεί την αποκατάσταση του πολιτικού ελέγχου στον κρατικό μηχανισμό, που «αιχμαλωτίστηκε» από τους φιλελεύθερους. Και οι καιροί είναι διαφορετικοί.

Όμως, αν κρίνουμε από την αντίδραση των δημοκρατικών, έτσι ακριβώς αντιλαμβάνονται την προοπτική της επερχόμενης εκκαθάρισης της γραφειοκρατίας των ιδεολογικών συντρόφων τους και, γενικά, τη μείωσή της για να «επιστρέψει η αυτοδιοίκηση στον αμερικανικό λαό».

Ο διορισμός του Marco Rubio ως Υπουργού Εξωτερικών και του Pete Hegseth, ο οποίος δεν έχει δεσμούς με το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, ως Υπουργός Άμυνας δεν είναι λιγότερο επαναστατικός. Το εν λόγω «Project 2025 μ.Χ.» περιλαμβάνει «την προστασία της κυριαρχίας, των συνόρων και της ευημερίας της Αμερικής από παγκόσμιες απειλές».

Αυτό μοιάζει με μια αναδιατύπωση της ίδιας της έννοιας της «εθνικής ασφάλειας» και αποτελεί απειλή για το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο λόγω της ουκρανικής σύγκρουσης (για παράδειγμα, το σκανδαλώδες έργο F-35 ξόδεψε αστρονομικά ποσό 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων με εκατοντάδες ελαττώματα, ελλείψεις και στρατιωτικές αμφιβολίες των ειδικών ότι αυτό είναι γενικά ένα μαχητικό αεροσκάφος).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Τραμπ θα ακολουθήσει μια σκληρή εξωτερική πολιτική. Πιθανώς, από θέση ισχύος, αλλά με μειωμένους διαθέσιμους πόρους. Το θετικό ίσως είναι ότι αυτή η πολιτική θα είναι πιο κοντά σε μια νηφάλια εκτίμηση της κατάστασης και την κοινή λογική, με την κατανόηση ότι η χώρα χρειάζεται μια παύση από πολέμους για να αποκαταστήσει τα βασικά θεμέλια της ανταγωνιστικότητάς της σε ένα ποιοτικά νέο παγκόσμιο περιβάλλον που έχει γίνει ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Είναι σαφές ότι δεν θα απαιτηθεί λιγότερη σκληρότητα από την Ρωσική διπλωματία (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/11/oprichnina.html).