Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗ ΒΙΑΣ, Η ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗ ΒΙΑΣ, Η ΙΕΡΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, λίγο μετά τα μέσα του πρώτου αιώνα μ.Χ., άρχισαν από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι βίαιοι διωγμοί των Χριστιανών. Αυτό συνέβη, διότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν δέχονταν την λεγομένη «θεοποίηση» των αυτοκρατόρων.

Παράλληλα τόνιζαν εμφατικά το γεγονός ότι κανένας άρχοντας ή αυτοκράτορας δεν ήταν Θεός, αλλά ένας άνθρωπος (απλά οι αυτοκράτορες πίστευαν πως αν «έπειθαν» τον κόσμο πως είναι «θεοί», τότε αυτοί θα τους έβλεπαν με δέος και θα τους υπάκουαν τυφλά-κάτι αντίστοιχο που προσπάθησαν να επιτύχουν και ολοκληρωτικές ιδεολογίες στον 20^ο αιώνα, όπως ο φασισμός και ο κομμουνισμός).

Έτσι αρνούνταν να εκτελέσουν τις λεγόμενες «υποχρεωτικές θυσίες» προς τιμήν του αυτοκράτορα, ενώ παράλληλα καυτηρίαζαν τα ψευδή και τις ανηθικότητες της ψεύτικης θρησκείας των διεφθαρμένων Ρωμαίων, όπως και την πολιτική καταπίεση, την κοινωνική αδικία (http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b3%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1/).

Και παράλληλα την βιαιότητα των  αιματοβαμμένου πολιτικού συστήματος της Ρώμης (π.χ. την δουλεία, τις θηριομαχίες ή τις θανατηφόρες συγκρούσεις μονομάχων στο Κολοσσιαίο). Για τους λόγους αυτούς, οι Χριστιανοί κατηγορούνταν ως εχθρός του κράτους και αρχίζαν αμέσως βίαιοι διωγμοί εναντίον τους.

Εκατομμύρια μαρτύρησαν τους τρεις πρώτους αιώνες, μετά από βίαια βασανιστήρια των ειδωλολατρών (περίπου 11 στο σύνολο κυρίως στο ανατολικό μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και στο δυτικό).

Και όμως, πάρα τους σκληρούς και βίαιος αυτούς διωγμούς, οι Χριστιανοί, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αλλά συνάμα γινόνταν ακόμα περισσότεροι. Μάλιστα δεν ενδιαφερόνταν καθόλου για ότι τους απειλούσαν ότι θα χάσουν και δεν θέλγονταν από τις ανταμοιβές που τους υπόσχονταν οι αυτοκράτορες:

Δεν φοβόταν για την ζωή τους, φέρονταν σε όλους, ακόμα και στους δήμιους και τους διώκτες τους με αγάπη, δεν τους μισούσαν, αλλά αντίθετα προσευχόταν για αυτούς, φρόντιζαν τους πάντες που είχαν ανάγκη, Χριστιανούς ή Ειδωλολάτρες, τα είχαν όλα κοινά (κοινοκτημοσύνη) και ήταν πάντα πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα για την πίστη τους.

Επίσης πωλούσαν όλη τους την περιουσία και μοίραζαν τα χρήματα από την πώληση, ίσα σε όλους (και οι πλούσιοι και οι φτωχοί Χριστιανοί) και δεν τους ενδιέφεραν τα υλικά, αλλά τα πνευματικά αγαθά.

Ήταν νομοταγείς, και κάνεις δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει για απρέπεια ή για παράβαση των νόμων, όντας πάντοτε αισιόδοξοι και έτοιμοι και να θυσιαστούν ακόμα για τους αδελφούς και την πίστη τους.

Όλα αυτά, η πίστη, ο χαρακτήρας, η ευπρέπεια και το θάρρος των πρώτων Χριστιανών, εντυπωσίαζαν ακόμα και τους ειδωλολάτρες διώκτες τους, ακόμα και τον απλό λαό, οι οποίοι εντυπωσιασμένοι με όσα έβλεπαν, γινόνταν και αυτοί Χριστιανοί.

Στο τέλος, λίγο πριν την εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού στον ουρανό, την μάχη της Μίλβιας Γέφυρας, και την οριστική νίκη και επικράτηση του Χριστιανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι Χριστιανοί αποτελούσαν ήδη το 45-50 % στο ανατολικό της τμήμα και το 25-30 % στο δυτικό.

Έτσι μετά την νίκη του Μεγάλου Κωνσταντίνου και την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του κράτους, αυτός, όταν πια καταργήθηκαν όλα τα κρατικά εμπόδια για την εξάπλωση του, σύντομα επεκτάθηκε και έγινε η πλειοψηφούσα θρησκεία στην Αυτοκρατορία.

Γενικά, όχι μόνο η αρχή, αλλά συνάμα η επέκταση και η επικράτηση του Χριστιανισμού, ήταν από μόνη της ένα θαύμα. Μερικοί αγράμματοι ψαράδες από την Γαλιλαία (οι 11 απόστολοι) και ένας μορφωμένος (ο απόστολος Παύλος), πραγματοποίησαν ιεραποστολικές περιοδείες σε πάμπολα έθνη, φτωχοί οι ίδιοι, μην ζητώντας χρήματα, αλλά δουλεύοντας όπου πήγαιναν για να ζήσουν.

Μιλούσαν για τον Τριαδικό Θεό, την αγάπη, την ανθρωπιά, δεν επιζητούσαν πλούτη, αξιώματα ή ανταμοιβές, δεχόταν παντού διωγμούς, εξευτελισμούς και διώξεις, αντιμετωπίζοντας στους διώκτες τους σαν αδελφούς τους, ενώ στο τέλος η «αμοιβή» τους, ήταν όλοι τους μαρτύρησαν με βίαιοι τρόπο, προσευχόμενοι στον Θεό για την σωτηρία των Χριστιανών αδελφών τους, αλλά ακόμα κα των ειδωλολατρών βασανιστών τους.

Και όμως τελικά, πάρα όλους αυτούς τους «παρανοϊκούς» για πολλούς τρόπους επέκτασης του Χριστιανισμού, αυτός όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά επεκτάθηκε και στο τέλος επικράτησε πλήρως στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Έτσι και μόνο το γεγονός της επέκτασης του Χριστιανισμού, υπό αυτές τις δυσμενείς συνθήκες και με τον ασυνήθιστα περίεργο τρόπο που επετεύχθη, συνιστούσε από μόνο του ένα θαύμα.

Και σε όλη την διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν οι διωγμοί του από εχθρικά καθεστώτα (π.χ. το ισλάμ, τον φασισμό και τον κομμουνισμό), συντέλεσαν πάντα στην ενδυνάμωση, την αναγέννηση και την επέκταση του σε όλο τον κόσμο, έτσι ώστε στις μέρες μας να αποτελεί την πιο μεγάλη Θρησκεία παγκοσμίως.

Και με τον Χριστιανισμό εισήχθη ο καινούργιος όρος του μαρτυρά της Πίστης, αλλά και αυτός της «μη βίας» (οι Χριστιανοί δεν αντιμετώπιζαν ποτέ τους διώκτες τους με βία, την οποία άλλωστε και καταδίκαζαν, αλλά μόνο με αγάπη), όρους τους οποίους θαύμασαν, ύμνησαν και οικειοποιήθηκαν πολλοί ιδεολόγοι στο διάβα της ιστορίας.

Ένας από αυτούς ήταν και ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Τολστόι, ο οποίος ήταν θαυμαστής της μη βίας, και έγραφε στα έργα του σχετικά με αυτή. Τα βιβλία του και την προτροπή του για την χρήση «μη βίας» για την επίτευξη ορθά, των σωστών στόχων στην ζωή, διάβασε και στην συνέχεια, θαύμασε και ακολουθήσε ένας Ινδός δικηγόρος που δούλευε τότε στην Νότια Αφρική.

Και όταν γύρισε στην πατρίδα του, τα εφάρμοσε στην πράξη για την απελευθέρωση του λαού από τον αγγλικό ζυγό κατοχής. Και πράγματι στο τέλος, πάρα την βία και το κύμα χιλιάδων θανάτων και μαρτυρίων που ακολουθήσε, ο στόχος του επετεύχθη και η Ινδία κατέστη ανεξάρτητο κράτος. Το όνομα του Ινδού αυτού ήταν, Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος έγινε παράλληλα και μάρτυρας της ανεξαρτησίας της χωράς του, όταν αργότερα δολοφονήθηκε.

Το παράδειγμα αυτού ακολουθήσε και ένας Αμερικάνος πάστορας, ο οποίος μάχονταν για την κοινωνική ισότητα μεταξύ των μαύρων και των λευκών στις ΗΠΑ, ενώ ήταν κατά των φυλετικών διαχωρισμών και υπερ. της ισότητας, αγάπης και αδελφοσύνης όλων των λαών της γης.

Και το όραμα του αυτό, ανέλυσε εκτενώς, όταν πραγματοποίησε την πιο διάσημη ομιλία του, έχοντας ένα  όνειρο για έναν κόσμο αγαπημένο, όμορφο και αδελφωμένο. Και ακολουθήσε και αυτός το μονοπάτι της μη βίας, και όπως και στις προηγούμενες, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, πάρα την βία, το αίμα και τους διωγμούς που ακολουθήσαν, στο τέλος θριάμβευσε το κίνημα του και οι φυλετικοί διαχωρισμοί στις ΗΠΑ καταργήθηκαν οριστικά.

Και αυτός ο πάστορας, δολοφονήθηκε τελικά, στην διάρκεια του αγώνα του, γενόμενος ένας πολικός μάρτυρας των κοινωνικών δικαιωμάτων. Το όνομα του ήταν Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.

Ακόμα και άτομα πολίτικων ιδεολογιών ακολουθήσαν το μαρτυρικό παράδειγμα, οντάς πρόθυμοι να πεθάνουν για τα πιστεύω της ιδεολογίας τους (οι λεγόμενοι πολιτικοί μάρτυρες).

Όμως αυτοί ελάχιστες φορές πέτυχαν κάτι, πάρα τις προθέσεις τους, μιας και οι ιδεολογίες που ακολουθούσαν (φασισμός, κομμουνισμός), υπερτόνιζαν την χρήση βίας (και ήταν και οι ίδιες υπέρμετρα βίαιες και ανελεύθερες).

Και στο τέλος, οπού αυτές εφαρμοστήκαν στην πράξη, τελικά μισήθηκαν και κατέρρευσαν με πάταγο (είτε από εσωτερικές επαναστάσεις, είτε από εξωτερικές επεμβάσεις), μισούμενες στο τέλος πλήρως, ακόμα και από τους ιδίους τους τους λαούς.

Γιατί αν και η βία μπορεί να είναι η μαμή της ιστορίας, δεν σημαίνει πως είναι παράλληλα και σωστή, και το δείχνουν αυτό τα αποτελέσματα της. Και η χρήση της βίας πολλές φορές δεν είναι λύση.

Ως γνωστόν, όταν κανείς προσπαθεί να κάνει το καλό με κακό τρόπο, αυτό παύει αυτόματα να είναι καλό. Και σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύουν οι φράσεις του Ευαγγελίου: «οποίος σκοτώσει με σπαθί, θα σκοτωθεί με σπαθί» ή το «μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις».

Όμως, η χρήση βίας για την επίτευξη της υποταγής των λαών σε μια αιμοχαρή και τυραννική εξουσία, είχε ήδη ξεκινήσει από την αρχαιότητα.

Το πιο βίαιο, αλλά και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τυράννου στον αρχαίο κόσμο, ήταν αυτό του τυράννου Φάλαρι στον Ακράγαντα. Αυτός είχε κατασκευάσει μια τεράστια χάλκινη αγελάδα, στης οποίας την κορυφή, υπήρχε μια μεγάλη τρυπά, όπου και τοποθετούσε δεμένους τους καταδικασμένους αντίπαλους του.

Με το που η πράξη αυτή ολοκληρωνόταν, αμέσως διέταζε να ανάψουν φωτιά κάτω από την χάλκινη αγελάδα, με αποτέλεσμα να αυξάνει η θερμοκρασία της και το θύμα που βρίσκονταν εντός της να καίγεται ζωντανό.

Το σύστημα αυτό λειτούργησε, μέχρι που ο λαός επαναστάτησε, έριξε τον τύραννο και τον έβαλε να δοκιμάσει «ιδίοις όμμασι» τα αποτελέσματα της «φαεινής ιδέας» του.

Παράλληλα συστήματα χρησιμοποιούσαν και άλλοι τύραννοι στην αρχαιότητα, αλλά και δεσποτικές μοναρχίες, όπως ήταν π.χ. η Περσική. Παράλληλά είχαν στην διάθεση τους έναν τεράστιο αριθμό χαφιέδων και κατάσκοπων, ενώ πολλά θύματα τους ήταν αθώοι, αλλά είχαν ατυχώς καταδοθεί πολλές φορές από γείτονες τους, οι οποίοι τους μισούσαν για κάποιο λόγο.

Τις «χαριτωμένες» αυτές ιδέες δεν ακολουθήσαν μόνο τυραννίες ή μοναρχίες, αλλά και αιρετικές θρησκευτικές ηγεσίες κατά τον Μεσαίωνά. Η πιο γνωστή φυσικά από αυτές ήταν η λεγόμενη «ιερά Εξέταση».

Αυτή ήταν ένα ακόμα ολοκληρωτικό καθεστώς, το οποίο είχε εγκαθιδρυθεί σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, από τους αιρετικούς πάπες της Ρώμης. Δεν επιτρεπόταν να έχει κανείς άλλες απόψεις πέρα από αυτές του εκάστοτε «αλάθητου πάπα», ακόμα και εάν τύχαινε πολλές φορές οι ίδιοι οι «αλάθητοι πάπες», να έχουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο ακριβώς θέμα.

Όλοι οι διαφωνούντες (πραγματικοί ή φανταστικοί), συλλαμβάνονταν άμεσα, κατηγορούνταν ως άπιστοι, άθεοι, μάγοι ή αιρετικοί και στέλνονταν σε ιδιαίτερα αιματηρά βασανιστήρια (π.χ. τον τροχό).

Στην συνέχεια, εάν κρίνονταν ένοχοι αποστελλόταν στην πυρά. Το σύστημα αυτό εγκαθιδρύθηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης (ως και τον 19^ο αιώνα), όχι μόνο καθολικές, αλλά και σε ορθόδοξα ή προτεσταντικά εδάφη που κατέλαβαν οι καθολικοί.

Εκεί, χρησιμοποιούσαν τον θεσμό αυτό για να αναγκάσουν με την βία τους λαούς των χωρών αυτών, έτσι ώστε αυτοί να γίνουν στο τέλος καθολικοί.

Φυσικά, η Ιερά Εξέταση, όσο ήταν συμφέρουσα και για τους ηγεμόνες των κρατών της Δύσης (για την εξόντωση και τον στιγματισμό των πολικών ή θρησκευτικών τους αντίπαλων, με παράλληλη δήμευση της περιουσίας τους), υποστηρίζονταν θερμά από αυτούς. Όταν αυτή η χρονική περίοδος έληξε, έληξε μαζί της και η ισχύ της Ιεράς Εξέτασης στις χώρες αυτές.

Εξαιτίας της Ιεράς Εξέτασης μαρτυρήσαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ορθόδοξοι, αλλόδοξοι, προτεστάντες, ακόμα και καθολικοί,  που είχαν όμως ατυχώς καταδοθεί πολλές φορές από ψευδόμενους γείτονες τους, οι οποίοι τους μισούσαν για κάποιο λόγο.

Παράλληλά οι πάπες είχαν στην διάθεση τους έναν τεράστιο αριθμό χαφιέδων και κατάσκοπων, τους οποίους χρησιμοποιούσαν συχνά. Η αρχή του τέλους της Ιεράς Εξέτασης, ήταν η έκρηξη της Γαλλικής επανάστασης (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-1789-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%B1-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB/), που σηματοδότησε και την οριστική κατάργηση της.

Γενικά δεν είναι περίεργο που οι πάπες χρησιμοποίησαν τέτοιες μεθόδους για να επιτύχουν την παγκόσμια θρησκευτική και πολιτική εξουσία τους. Αλώστε, ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν τέτοιες τακτικές (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/12/blog-post_9.html), όπως έκαναν σε όλη την διάρκεια της ιστορίας (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/12/blog-post_86.html).

Το «λαμπρό παράδειγμα τους» ακολουθήσαν τον 20^ο αιώνα, δυο ιδεολογίες, οι οποίες προσπάθησαν σκληρά, προκειμένου να εφαρμόσουν το ίδιο σκληρά βασανιστήρια και τακτικές, προκειμένου να υποτάξουν τους ανθρώπους στην τυραννική εξουσία τους. Αυτές ήταν ο φασισμός και ο κομμουνισμός.

Στις χώρες που υπήρχαν τέτοια πολιτεύματα, δεν επιτρεπόταν να έχει κανείς άλλες απόψεις πέρα από αυτές του εκάστοτε «αλάθητου ηγέτη», ακόμα και εάν τύχαινε πολλές φορές οι «αλάθητοι ηγέτες», να έχουν διαφορετικές απόψεις για το ίδιο ακριβώς θέμα.

Όλοι οι διαφωνούντες (πραγματικοί ή φανταστικοί), συλλαμβάνονταν άμεσα, κατηγορούνταν ως εχθροί του λαού, κατώτερες φυλές,  ή κακοποιοί και πράκτορες των ξένων και αποστέλνονταν για ιδιαίτερα αιματηρά βασανιστήρια.

Στην συνέχεια, εάν κρίνονταν ένοχοι αποστελλόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στα γκουλάγκ. Τα συστήματα αυτά εγκαθιδρύθηκαν σε πολλές κατεχόμενες από την ναζιστική γερμάνια ή την ΕΣΣΔ, χώρες της Ευρώπης (ως και τα τέλη σχεδόν του 20ου αιώνα).

Εκεί, προσπαθούσαν να αναγκάσουν με την βία τους λαούς των χωρών αυτών, έτσι ώστε αυτοί να γίνουν είτε παγανιστές ναζιστές, είτε άθεοι κομμουνιστές.

Φυσικά, οι ιδεολογίες αυτές, όσο ήταν συμφέρουσες και για τους ηγέτες (δικτάτορες) των κρατών αυτών (για την εξόντωση και τον στιγματισμό των πολικών τους αντιπάλων, με παράλληλη δήμευση της περιουσίας τους), υποστηρίζονταν θερμά από αυτούς.

Όταν αυτή η χρονική περίοδος έληξε (με την αλλαγή των πολίτικων συσχετισμών λόγω της λήξης του Β’ Παγκοσμίου το 1945 ή την πτώση του ανατολικού μπλοκ το 1989), έληξε μαζί της και η ισχύ του φασισμού και του κομουνισμού στις χώρες αυτές.

Εξαιτίας της Ιεράς Εξέτασης και των παραπάνω πολιτευμάτων, μαρτυρήσαν πολλά εκατομμύρια, ορθοδόξων, αλλόδοξων, προτεσταντών, καθολικών, αλλοεθνών, δημοκρατών ακόμα και φασίστες ή κομμουνιστές, που είχαν όμως καταδοθεί πολλές φορές από ψευδόμενους γείτονες τους, οι οποίοι τους μισούσαν για κάποιο λόγο.

Παράλληλά πρέπει να αναφερθεί, ότι τα καθεστώτα αυτά, είχαν στην διάθεση τους έναν τεράστιο αριθμό χαφιέδων και κατάσκοπων, τους οποίους χρησιμοποιούσαν συχνά.

Γενικά αυτό που μπορεί να πει κανείς για την Ιερά Εξέταση, όσο και για τις ιδεολογίες του φασισμού και του κομμουνισμού, είναι ότι κατάφεραν να φέρουν την κόλαση επί γης.

Και αυτό δεν είναι μόνο σχήμα λόγου, μιας και εάν σκεφτεί κανείς τα μέσα που χρησιμοποίησαν (κάψιμο στην πυρά ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης), όπως και την εμφάνιση κάποιων από αυτών (π.χ. τις γκρίζες στολές των SS στην ναζιστική γερμάνια), αμέσως θα του έρθει στον νου η συμβολική εικόνα της κόλασης.

Σε αυτή, γκρίζοι δαίμονες, ρίχνουν στην φωτιά και βασανίζουν τους καταδικασμένους στην κόλασή. Όπως στην πραγματικότητα έκαναν αντίστοιχα και οι «γκριζόχρωμοι» στρατιώτες των SS, όταν έριχναν τους κατάδικους στους φούρνους των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Πραγματικά λοιπόν η τριάδα αυτή (ο αιρετικός παπισμός, ο φασισμός και ο κομμουνισμός), κατάφεραν να φέρουν στην πραγματικότητά την κόλαση στην γη, πάρα τους «παράδεισους» που υπόσχονταν στους ακολούθους της, καθεμία από αυτές.

Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη ιστορία που ταιριάζει με την πραγματικότητα. Ακόμα και μύθοι ταιριάζουν πολλές φορές θαυμάσια σε αυτή. 

Λογού χάρη είναι γνωστός ο θρύλος του δράκοντα, ο οποίος, βγαίνοντας από την σπηλιά του, επιτίθεται και κατασπαράζει ζωντανούς αθώους περαστικούς, βγάζοντας φλόγες από το στόμα του και τρομοκρατώντας τον λαό και τους αρχηγούς βασιλείων.

Που παράλληλα κλέβει και συγκεντρώνει τους θησαυρούς τους, και τους ζητάει φόρο υποτέλειας για εξιλέωση (τους γιους και τις κόρες των θυμάτων του), προκειμένου να τραφεί και να χορτάσει.

 

Και στο τέλος, όταν η αιμοχαρή βασίλεια του τέρατος, φτάσει στο αποκορύφωμα της, τότε εμφανίζεται ο Άγιος στον Μεσαίωνά (Άγιος Γεώργιος) ή ο ήρωας  στην Αρχαιότητα (Περσέας), ο οποίος σκοτώνει τον δράκο, σώζει την αιχμάλωτη πριγκίπισσα και μαζί της όλο το βασίλειο και τους κάτοικους του.

Με βάση τις ιστορίες αυτές, η περιοχή που διαδραματίστηκε το γεγονός, μπορεί να είναι η Καππαδοκία της Μικράς Ασίας ή η Λιβύη (στην ιστορία του Άγιου Γεώργιου) ή η Αιθιοπία (στην ιστορία του Περσέα).

Κατά την διάρκεια της ιστορίας, εμφανίστηκαν πολλοί τέτοιοι «δράκοι». Ο πιο πρόσφατος ήταν αυτός που ενεφάνη στην σημερινή περιοχή της Μικράς Ασίας και του Ιράκ (αλλά και στην Λιβύη πιο πρόσφατα).

Εκεί, ένας βάρβαρος στρατός ισλαμιστών και μισθοφόρων, βίαιος και αιμοχαρής, ο ISIS (http://www.triklopodia.gr/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b5%cf%83-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%83-%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b9%ce%ba%cf%89%ce%bd-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%83/), ως άλλος δράκος, ήρθε από άλλες χώρες, και άρχισε να επιτίθεται και εξοντώνει αθώους περαστικούς, τρομοκρατώντας τον λαό και τους αρχηγούς των χωρών αυτών. 

Παράλληλα, έκλεβε και συγκέντρωνε τους θησαυρούς τους (π.χ. το πετρέλαιο τους), και τους ζητούσε φόρο υποτέλειας για την εξιλέωση του, ενώ  έπαιρνε τους γιους και τις κόρες των θυμάτων του, ως σκλάβους, προκειμένου να «τραφεί» και να επεκταθεί.

Και στο τέλος, όταν η αιμοχαρή βασιλεία του τέρατος, έφτασε στο αποκορύφωμα της, τότε εμφανίστηκαν λαοί, που είχαν τον Άγιο Γεώργιο, ως σήμα της σημαίας τους (Ρωσία, Αγγλία-ΗΠΑ), ο οποίοι αρχίζαν να «σκοτώνουν» τον ISIS (να βομβαρδίζουν και να αποδυναμώνουν την οργάνωση αυτή), σώζοντας τους αιχμαλώτους της και μαζί τους, τις ιδίες τις χώρες τους.

Αλλά εκτός από αυτό τον δράκο, υπάρχει και ένας ακόμα εν υπνώσει. Και κοιμάται στην σπηλιά του (στα όρη της Κίνας), έτοιμος να ξυπνήσει και να κατατρομοκρατήσει τον κόσμο. 

Ένας δράκος, αποτελούμενος από πολλούς στρατιώτες, πονηρούς, υπομονετικούς και βίαιους οι οποίοι έχουν μια κόκκινη σημαία με πέντε κίτρινα αστέρια και σήμα κατατεθέν τον δράκοντα, δηλαδή η Κινέζοι.

Αυτοί, με την ισχύ πυρός του στρατού τους (που μοιάζει με την φλόγα που βγάζει ο δράκος από το στόμα του),  μπορούν αν επιτεθούν σε άλλες χώρες (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/12/blog-post_17.html), να εξοντώσουν αθώους, τρομοκρατώντας τον λαό και τους αρχηγούς τους. 

Παράλληλα, τότε μπορούν να κλέψουν και να συγκεντρώσουν τους θησαυρούς τους (π.χ. το πετρέλαιο τους), και να τους ζητήσουν φόρο υποτέλειας για την εξιλέωση τους (δηλαδή πλήρη υποταγή), όπως και να πάρουν τους γιους και τις κόρες των θυμάτων τους, ως σκλάβους, προκειμένου να «τραφούν» και να επεκταθούν.

Και στο τέλος, όταν η αιμοχαρή βασιλεία τους, φτάσει στο αποκορύφωμα της, τότε να εμφανιστούν λαοί, που έχουν τον Άγιο Γεώργιο, ως σήμα της σημαίας τους (Ρωσία, Αγγλία-ΗΠΑ), ο οποίοι θα αρχίζουν να «σκοτώνουν» τον κινέζικο δράκο (να βομβαρδίζουν και να αποδυναμώνουν τον στρατό του), σώζοντας τους αιχμαλώτους του και μαζί τους, τις ιδίες τους τις χώρες.