Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η Αυστριακή πολιτική ιστορία, ξεκινά από τον δωδέκατο αιώνα (με την ίδρυση του δουκάτου της Αυστρίας, το έτος 1192 μ.Χ.) και συνεχίζεται αδιάλειπτα ως τις μέρες μας.

Πραγματικά όμως σημαντική ιστορική σημασία, απέκτησε η χώρα αυτή, όταν την ηγεσία της, ανέλαβε η δυναστεία των Αψβούργων, οι οποίοι σύντομα έγιναν και Αυτοκράτορες της πανίσχυρης Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους (γνωστής και ως Α’ Ράιχ).

Αμέσως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους το 1453, η Αυστριακή Αυτοκρατορία, υπό τον Κάρολο τον Ε’ τον Κουίντο, συγκρούστηκε με τους Τούρκους (στην Α’ Πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους το 1529 μ.Χ., υπό την ηγεσία του Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπούς), αλλά ταυτόχρονα και έναντι των Γάλλων συμμάχων τους (υπό την ηγεσία του βασιλιά Φραγκίσκου) στην Ιταλία (http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%bf%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%87%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84/).

Στην συνέχεια, οι Γάλλοι ενίσχυσαν (αφανώς αρχικά) τους προτεστάντες (τους Γερμανούς επαναστάτες, τους Δανούς, αλλά και τους Σουηδούς) στον Τριακονταετή πόλεμο, έναντι των Αυστριακών καθολικών ομοθρήσκων τους, ενώ την κατάλληλη στιγμή, όταν φάνηκε πως θα νικούσαν οι Αψβούργοι (αν και είχαν αποδυναμωθεί αρκετά ως τότε), τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, καταφέρνοντας στο τέλος να τους νικήσουν.

[Συνέπεια του πολέμου αυτού, ήταν να σπάσει οριστικά η ενότητα της Γερμανικής Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1648 μ.Χ., η οποία χωρίστηκε τότε (οριστικά) σε πάνω από εκατό αυτόνομα κρατίδια, κάτι που συνέφερε τους Γάλλους, οι οποίοι θα κυριαρχούσαν αεναώς στην Κεντρική Ευρώπη, χωρίς έναν σημαντικό ανταγωνιστή σε αυτή.

Αυτή, ήταν και η μόνιμη πολιτική της Γαλλίας, μια μόνιμα διαιρεμένη και αδύναμη Γερμάνια, η οποία συνεχίστηκε για πολλούς ακόμα αιώνες, ως και την ενοποίηση της Γερμανίας και την άνοδο του «Δευτέρου Γερμανικού Ράιχ» το 1871 μ.Χ.].

Το 1683 μ.Χ., πραγματοποιήθηκε η Β’ Πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους, υπό την ηγεσία του Καρά Μουσταφά), οι οποίοι ηττήθηκαν τελικά με την έγκαιρη επέμβαση του ηρωικού Πολωνού βασιλιά, Ιωάννη Σομπιέσκι. 

Μετά δε την επιτυχημένη άμυνα της Βιέννης το 1683, μία σειρά από επιτυχημένες εκστρατείες, έφερε όλη την Ουγγαρία κάτω από την κυριότητα της Αυστρίας με την Συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699.

Στον πόλεμο της Αυστριακής διαδοχής που ακολούθησε λίγο αργότερα, όλες σχεδόν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης (Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία), συνασπίστηκαν εναντίον της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, προκειμένου να την αποδυναμώσουν πολιτικά, να αποσπάσουν τα εδάφη της και να αποτρέψουν την διαδοχή στον θρόνο της, της Μαρίας της Θηρεσίας.

Όλα αυτά, υπό την παρακίνηση των Πρώσων, οι οποίοι υπό τον Μεγάλο Φρεδειρίκο, επιτέθηκαν πρώτοι στους Αυστριακούς, ξεκινώντας ουσιαστικά τον πόλεμο αυτό.

Στο τέλος του πολέμου αυτού, οι Αυστριακοί κατάφεραν να κρατήσουν τα περισσότερα εδάφη τους, η Μαρία η Θηρεσία να καταλάβει τελικά τον θρόνο της, ενώ οι Πρώσοι κατέλαβαν αρκετά εδάφη προς λογαριασμό τους.

Το ίδιο συνέβη και με τον Επταετή Πόλεμο, όταν οι Αυστριακοί υπό την Μαρία την Θηρεσία, συμμάχησαν με όλες τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης (Ισπανία, Αγγλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Ρωσία), αυτή την φορά εναντίον των Πρώσων και των Βρετανών, προκειμένου αυτή να ανακτήσει τα εδάφη της και να εκδικηθεί τον Μεγάλο Φρεδειρίκο, για όσα έπραξε εναντίον του κράτους της.

[Οι εχθροί του Μεγάλου Φρεδειρίκου, ήθελαν να του πάρουν το στέμμα, καθώς και τα εδάφη που είχε καταλάβει επιτιθέμενος εναντίον τους, μάλιστα τις περισσότερες φορές χωρίς καν να κηρύξει πόλεμο, και να τον υποβιβάσουν από βασιλιά σε έναν απλό δούκα της Πομερανίας].

Και στην περίπτωση αυτή, οι Πρώσοι, υπό τον Μεγάλο Φρεδειρίκο, επιτέθηκαν πρώτοι στους Αυστριακούς, ξεκινώντας οι ίδιοι και τον πόλεμο αυτό.

Στο τέλος του πολέμου αυτού, οι Πρώσοι κατάφεραν να κρατήσουν τα εδάφη τους και να καταλάβουν και μερικά άλλα, οι Βρετανοί νίκησαν τους Γάλλους σε Ευρώπη, Αφρική (Σενεγάλη), Αμερική (Καναδά) και Ασία (Ινδίες), καταλαμβάνοντας μάλιστα τις περισσότερες αποικίες τους, ενώ οι Αυστριακοί και οι συμμάχοι τους, δεν κατάφεραν να καταβάλουν τελικά τους εχθρούς τους.

[Μάλιστα, λόγω της σφοδρότητας του πολέμου αυτού, αλλά και της επέκτασης του σε τέσσερις Ηπείρους (Ευρώπη, Αφρική, Αμερική και Ασία), χαρακτηρίστηκε από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, στην ιστορία που έγραψε, ως ο «Πρώτος Πραγματικός Παγκόσμιος Πόλεμος»].

Στην συνέχεια, οι Αυστριακοί, υπό τον Αυτοκράτορα Λεοπόλδο, συμμάχησαν με την Ρωσία της Μεγάλης Αικατερίνης εναντίον των Τούρκων, καταλαμβάνοντας μάλιστα πολλά εδάφη (Σερβία, Βοσνία), τα οποία αναγκάστηκαν όμως τελικά να εγκαταλείψουν, όταν τους απείλησαν οι Πρώσοι, ότι θα επιτίθονταν εναντίον τους αν δεν το έπρατταν.

[Το γεγονός αυτό, σηματοδότησε και την έναρξη της Γερμανοτουρκικής συμμαχίας, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα και έχει φέρει μόνο την απολυτή καταστροφή και δυστυχία σε πάρα πολλούς αθώους λαούς].

Τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης και του Ναπολέοντα, οι Αψβούργοι της Αυστρίας, πολέμησαν μαζί με όλες τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, εναντίον, μιας και αυτός ήταν ο πιο ισχυρός που ήθελε να τις υποτάξει, ως και την τελική ήττα του στο Βατερλώ το 1815.

[Το δε έτος 1806 μ.Χ., ο Ναπολέοντας ανάγκασε τους Αυστριακούς να διαλύσουν οριστικά την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους (γνωστής και ως Α’ Ράιχ), ενώ ο ίδιος ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας και νόμιμος διάδοχος του Καρλομάγνου.

Βέβαια, στο γνωστό πορτρέτο της στέψης του Ναπολέοντα, δείχνει να στέφει ο ίδιος τον εαυτό του, αλλά στην πραγματικότητα τον έστεψε ο πάπας, άλλο που για προπαγανδιστικούς λόγους, το πορτρέτο αυτό, σχεδιάστηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο].

Με το πέρας των Ναπολεόντειων πολέμων, η Αυστρία, υπό τον ανηλεή καγκελάριο της, τον Μέτερνιχ (φυσικό «πνευματικό πρόγονο» του σημερινού Σόιμπλε-http://www.triklopodia.gr/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%bd%cf%89%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%83-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%81%ce%ba%ce%b5/), εγκατέλειψε προς το παρόν την επεκτατική προς τους Τούρκους πολιτική της, προτιμώντας να διατηρήσει ακέραια την πολυεθνική Αυτοκρατορία της και για τον λόγο αυτό, ενίσχυσε και την ακεραιότητα της επίσης πολυεθνικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτό το έπραξε, με τον φόβο, του ότι αν αυτή διαλυόταν από τα επαναστατημένα (και παντελώς καταπιεσμένα) υπόδουλα έθνη της, τα οποία ζητούσαν αυτοδιάθεση, σύντομα θα επαναστατούσαν και τα υπόδουλα στην Αυστρία έθνη, ζητώντας αυτοδιάθεση και αυτά, οπότε σύντομα, η Αυστριακή Αυτοκρατορία θα διαλυόταν.

[Για τον λόγο αυτό, ο Μέτερνιχ, πολέμησε άγρια την Ελλάδα τον καιρό της εθνεγερτικής Επανάστασης του 1821, και μόνο χάρη στις άοκνες και πατριωτικές διπλωματικές προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια (τότε υπουργού Εξωτερικών του Ρώσου Τσάρου), αποφεύχθηκε στρατιωτική επέμβαση της Ιεράς Συμμαχίας εναντίον των Επαναστατημένων Ελλήνων.

Τελικά, λόγω της ανελέητης καταπίεσης, ακόμα και στους πολίτες της ίδιας του της χώρας, ο Μέτερνιχ, εκδιώχθηκε βίαια από την εξουσία, με την επανάσταση του Αυστριακού λαού εναντίον του το 1848 μ.Χ., ενώ ο «γενναίος καγκελάριος» το έβαλε τάχιστα στα πόδια από την Βιέννη, κρυμμένος μέσα μια αμαξά που μετέφερε άπλυτα ρούχα και φυγαδευόμενος στην Αγγλία.

[Η εξέγερση αυτή του Αυστριακού λαού, σταμάτησε μόνο με την στρατιωτική επέμβαση των Ρώσων στην Αυστρία, το ίδιο ακριβώς έτος].

Το 1864, η Πρωσία και η Αυστρία πολέμησαν μαζί ενάντια στην Δανία και απελευθέρωσαν τα ανεξάρτητα δουκάτα του Σλέσβιχ και του Χόλσταϊν. Καθώς όμως δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μία λύση για τη διοίκηση των δουκάτων, πολέμησαν μεταξύ τους στον Αυστρο-πρωσικό πόλεμο του 1866.

Μετά την νίκη της Πρωσίας στην μάχη του Κόνιγκσγκρατς, η Αυστρία αποχώρησε οριστικά από την Γερμανική Συνομοσπονδία και δεν συμμετείχε πλέον στην πολιτική εξέλιξη της Γερμανίας.

Το επόμενο έτος, με την συμφωνία εξίσωσης μεταξύ Αυστρίας και Ουγγαρίας το 1867, γνωστή και ως Αουγκλάιχ, καθιερώθηκε η διττή κυριαρχία της Αυστριακής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ουγγαρίας, κάτω από την ηγεμονία του Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄.

Με την άνοδο της δεύτερης Γερμανικής Αυτοκρατορίας (γνωστής ως Β’ Ράιχ) το 1871, η Αυστροουγγρική πια Αυτοκρατορία, συγκρότησε την Τριπλή Συμμαχία, μαζί με την Γερμάνια και την Ιταλία, το 1882 μ.Χ., εναντίον των κρατών, τα οποία στην συνέχεια δημιουργήσαν την συμμαχία της Αντάντ (Γαλλία, Μεγάλη Βρετάνια, Ρωσία), η οποία ιδρύθηκε επισημά το 1905.

Και όπως είναι γνωστό, οι δύο αυτές συμμαχίες συγκρούστηκαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο οι Γερμανοί νικήθηκαν (μετά και την εισδοχή των πανίσχυρων ΗΠΑ εναντίον τους), όπως ακριβώς και οι Αυστροούγγροι συμμάχοι τους.

Το έτος λήξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1918 μ.Χ.), σηματοδότησε και την οριστική πτώση και διαμελισμό της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ο Αυτοκράτορας της χώρας παραιτήθηκε, ενώ η Γερμανική Αυστρία ανακηρύχθηκε με νόμο ως δημοκρατικό κράτος και μέλος της νέας Γερμανικής Δημοκρατίας.

Η Αυστρία, έχασε λόγω του πολέμου αυτού, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, καθώς και πολλά άλλα εδάφη υπέρ των Ιταλών και των Γιουγκοσλάβων, ενώ οι δυνάμεις της Αντάντ δεν επέτρεψαν την ένωσή της με την Γερμανία. Τελικά, στα τέλη του 1918, το όνομα της χώρας,, άλλαξε σε Κράτος της Αυστρίας.

Από το 1925 ως το 1929, η οικονομία της Αυστρίας, απόλαυσε μία άνοδο μέχρι και το παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1929.

Η πρώτη Αυστριακή δημοκρατία διήρκεσε μέχρι το 1933, όταν ο καγκελάριος της, ο Ένγκελμπερτ Ντόλφους του Λαϊκού κόμματος (Συντηρητικοί), καθιέρωσε ένα αυταρχικό καθεστώς που προσομοίαζε τον ιταλικό φασισμό. 

Τα δύο μεγάλα κόμματα της περιόδου, οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Συντηρητικοί, είχαν παραστρατιωτικές οργανώσεις, και ξέσπασε ένας εμφύλιος πόλεμος, στον οποίο νίκησαν οι Συντηρητικοί.

Ο Ντόλφους, δολοφονήθηκε τον Ιούλιο σε μία απόπειρα πραξικοπήματος από τους Ναζί το 1934, οι οποίοι προσπάθησαν να ενώσουν μέσω αυτού, την Αυστρία με την Γερμάνια (ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να στείλει στρατό).

Όμως,  η επέμβαση της συμμαχικής με την Αυστρία Ιταλίας του Μουσολίνι, η οποία έστειλε στρατό στα Αυστριακά σύνορα, με σκοπό να ενισχύσει τους Αυστριακούς, αν τους επιτιθόταν οι Γερμανοί, ανάγκασε τον Χίτλερ να κάνει πίσω.

Ο διάδοχός του Ντόλφους, ο Σούσινγκ, προσπάθησε να διατηρήσει την ανεξαρτησία της χώρας του, αλλά τελικά το 1938, η Αυστρία καταλήφθηκε από γερμανικά στρατεύματα, και στις 13 Μαρτίου ανακηρύχθηκε επίσημα η Άνσλους, η Ένωση, δηλαδή, της Αυστρίας με τη Γερμανία.

Το 1945, η Βιέννη καταλήφθηκε από τους Σοβιετικούς, και σε αυτή εγκαταστάθηκε μία προσωρινή κυβέρνηση με την έγκριση τους, η οποία ανακοίνωσε την απόσχιση, καθώς και την ανεξαρτησία της Αυστρίας από το Γ’ Ράιχ.

Η Αυστρία διαχωρίστηκε σε τέσσερις τομείς (Βρετανικό, Γαλλικό, Ρωσικό, Αμερικάνικο), και στις 15 Μαΐου του 1955, οι σύμμαχοι αποχωρήσαν και η χώρα αυτή, ενώθηκε ξανά σε ένα ενιαίο κράτος, ανακτώντας και πάλι την ανεξαρτησία της.

Στις 26 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, η χώρα ανακήρυξε την μόνιμη ουδετερότητά της, η οποία ισχύει ως και σήμερα, αν και με μικρές τροποποιήσεις για την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Αυστρία, ήταν πια μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαθέτοντας σε αυτή σημαντική πολιτική επιρροή, αλλά συνάμα και μεγάλη οικονομική ευμάρεια σαν χώρα. 

Το 2000, σημειώθηκε η άνοδος του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος των Ελευθέρων (ακροδεξιό κόμμα, ιδρυμένο από «πρώην» ναζί το έτος 1949), υπό την ηγεσία του Γιοργκ Χάιντερ (το οποίο είχε συγκυβερνήσει και τα έτη έχει συμμετάσχει τέσσερις φορές σε κυβερνήσεις συνεργασίας σε ομοσπονδιακό επίπεδο, τις περιόδους 1983-1986 και 1986-1987 συγκυβέρνησε με το Σοσιαλδημοκρατικό Kόμμα, και την περίοδο 2000-2007 με το Λαϊκό Κόμμα), το οποίο και συγκυβέρνησε με το δεξιό λαϊκό κόμμα του Σιούσελ, για εφτά περίπου χρόνια (2000-2007).

Όμως, το έτος 2008, η έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τόσο στον κόσμο, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, η ακραία λαθρομετανάστευση, η ισλαμική τρομοκρατία, αλλά και η πολιτική και οικονομική καταπίεση των ευρωπαϊκών λαών από την ΕΕ, οδήγησαν την Ευρώπη για άλλη μια φορά στο χάος, αλλά και την άνοδο σε αυτή πολλών δημαγωγών και κομμάτων, ακροδεξιάς ή ακροαριστερής ιδεολογίας, σε όλες σχεδόν τις χώρες της.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην Αυστρία, όπου το κόμμα των Ελευθέρων, υπό την ηγεσία του Χανς Κρίστιαν Στράσε αυτή την φορά, σημείωσε στις βουλευτικές εκλογές τεράστια εκλογική άνοδο εφτά ποσοστιαίων μονάδων, φτάνοντας στο 26,2% των συνολικών ψήφων, ενώ μόνο οι ψήφοι του εξωτερικού, «έσωσαν» τους Σοσιαλδημοκράτες από την τρίτη θέση.

Ο δε νικητής των εκλογών (αλλά ταυτόχρονα και αυτός που τις προκάλεσε), ο ανθέλληνας Σεμπάστιαν Κουρτς (http://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/639241_o-31hronos-sempastian-koyrts-sto-timoni-tis-aystrias-o-neoteros-igetis, http://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/639469_aystria-apelpismenoi-oi-sosialdimokrates-etoimoi-na-syzitisoyn-kai), «αναγκάστηκε» προκειμένου να καταλάβει την πρώτη θέση στις εκλογές, να «υιοθετήσει» όλες σχεδόν τις θέσεις των ακροδεξιών του Στράσε, ενώ ετοιμάζεται κατά πάσα πιθανότητα, να συγκυβερνήσει μαζί τους (http://www.efsyn.gr/arthro/timoni-tis-aystrias-strivei-olotahos-dexia).

Και η πιθανή πολιτική που θα ακολουθήσει σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδίου του Κουρτς, στην περίπτωση αυτή, θα είναι αντιισλαμική και εχθρική προς τους λαθρομετανάστες (για τους οποίους τα σύνορα και τα χρήματα της χώρας θα μείνουν εντελώς κλειστά) και την Τουρκιά.

Ταυτόχρονα, ο Κουρτς θέλει να συμμαχήσει (ή και να γίνει μέλος) με τις χώρες του Βίζενγκραντ (Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία), οι όποιες ακολουθούν όμοιες με αυτόν πολίτικες στα παραπάνω αναφερόμενα ζητήματα (http://www.athina984.gr/2017/10/13/afstriakes-ekloges-o-syntiritikos-star-i-mainstream-akrodexia-ke-ta-fake-news/) στην ΕΕ (αν και είναι ταυτόχρονα εχθρικές για τους Γερμανούς, ενώ οι Αυστριακοί ως τώρα δεν είναι).

[Όλες τις παραπάνω πολίτικες του Κουρτς, τις έχει προτείνει πρώτο, το κόμμα των Ελευθέρων του Στράσε-http://www.thetoc.gr/diethni/article/tin-porta-tis-austrias-xtupaei-i-akrodeksia, http://www.tovima.gr/world/article/?aid=906437,http://news247.gr/eidiseis/kosmos/ekloges-sthn-aystria-megalos-nikhths-o-sempastian-koyrts-deutero-komma-oi-akrodeksioi.4892124.html,http://www.euro2day.gr/ftcom/ftcom_gr/article-ft-gr/1572492/h-aystriakh-akrodexia-kai-oi-neoi-grifoi-sthn-eyro.html, http://www.huffingtonpost.gr/2017/10/13/diethnes-strache-neonazi_n_18255532.html].

Τώρα, κάποιοι φοβούνται, ότι ο Κουρτς, θα μπορούσε να γίνει ένας «νέος Ντόλφους» (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_76.html), ο οποίος αν το έκρινε συμφέρον πολιτικά για τον ίδιο, θα μπορούσε ακόμα να βγάλει την Αυστρία από την ΕΕ (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/10/kurz.html, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/10/blog-post_970.html) με την συνεργασία του Στράσε, ενώ άλλοι «παροτρύνουν» να έχει το ίδιο ακριβώς τέλος με αυτόν (http://www.newsit.gr/kosmos/epitelous-efikto-na-skotosoume-moro-xitler-leei-satiriko-periodiko-gia-ton-kourts/2258170/).

[Υποστηρίζεται επίσης, πως και ο Κουρτς, αν και τώρα υποστηρίζει πως είναι ευρωπαϊστής στης, θα μπορούσε όπως ο Ντόλφους να συμμαχήσει με τους Ιταλούς εναντίον των Γερμανών (ιδιαίτερα αν σε αυτούς αναλάβουν την εξουσία οι ευρωσκεπτικιστές της Φόρτσα Ιτάλια-Λέγκας του Βορρά-Αδελφών της Ιταλίας ή το κόμμα του Γκρίλο την εξουσία στην χώρα αυτή), πάντα με την «ευγενική υποστήριξη» των Ελευθέρων του Στράσε].

Θα είναι άραγε αυτά τα γεγονότα που θα συμβούν στην Αυστρία στο προσεχές μέλλον; Κάνεις δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια, είναι όμως γνωστό, ότι τα ίδια λάθη (και παρεμφερείς καταστάσεις ή συμπεριφορές), αν επαναληφθούν, το πιθανότερο είναι να οδηγήσουν ξανά στα ίδια λάθος αποτελέσματα.