Ο ΨΕΥΔΟΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΥΡΩΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΓΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ

Ο ΨΕΥΔΟΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΚΥΡΩΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΓΙΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ

Γραφεί ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η περίοδος από την κήρυξη του πολέμου των Αγγλογάλλων κατά των Γερμανών (διάρκειας οκτώ μηνών), λόγω της εισβολής του Χίτλερ στην Πολώνια το 1939 ως και την επίθεση του κατά της Γαλλίας το 1940, ονομάστηκε «ψευδοπόλεμος».

Και αυτό, λόγω του γεγονότος του ότι οι δυτικοί Σύμμαχοι το διάστημα αυτό, δεν πραγματοποίησαν καμία ουσιαστικά πολεμική επιχείρηση κατά των Γερμανών στο Δυτικό μέτωπο.

Μόνο στο μέτωπο του Σαάρ το έπραξαν μερικώς, το οποίο η Γάλλια εκείνη την χρονική στιγμή είχε υπεροπλία στα δυτικά σύνορα της με την Γερμάνια, μιας και ο Χίτλερ είχε μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του ανατολικά για την κατάκτηση της Πολωνίας και της Νορβηγίας,

Οι Γάλλοι λοιπόν, προέλασαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα στα απέναντι συνοριακά εδάφη της Γερμανίας, σε ένα μικρό μέρος των εδαφών της.

Κατά την διάρκεια δε της «προέλασης» των Γάλλων στο Σαάρ, οι Γερμανοί τους «τόνιζαν», φωνάζοντας τους με μεγάφωνα σε μια προσπάθεια προπαγάνδας, ότι δεν υπάρχει λόγος να τους επιτεθούν, αφού αυτοί ήταν (τάχα) «αδέρφια» τους και δεν τους επιτίθονταν, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να ξεκινήσει ένας νέος πόλεμος μεταξύ των δυο χωρών.

Οπότε τους «πρότειναν», ότι τα Γαλλικά στρατεύματα καλυτέρα θα ήταν να γυρίσουν πίσω στην χώρα τους και να μεταφέρουν τα «ειρηνόφιλα μηνύματα» των Γερμανών στην ηγεσία τους και στον λαό τους, «επιδιώκοντας» και αυτοί την «ειρήνη μεταξύ των δυο εθνών».

Οι Γερμανοί, μπορούσαν να τα «λένε αυτά», τόσο λέγω της πολίτικης του κατευνασμού, στην οποία είχαν πρότερα προχωρήσει οι Σύμμαχοι κατά των Γερμανών, όπως και στο «ειρηνόφιλο κλίμα» εντόνου πασιφισμού, το οποίο είχε δημιουργηθεί στην Ευρώπη, λόγω του εντόνου φόβου των λαών της Ευρώπης, για την επανάληψη ενός Παγκοσμίου Πολέμου.

Τελικά, όντως οι Γάλλοι, μετά από μόλις δυο μέρες προέλασης όντος του Γερμανικού εδάφους, αποχώρησαν από αυτή, ύστερα από διαταγές της πολιτικής ηγεσίας τους, αλλά και λόγω της δικής τους «έλλειψης ηθικού για πόλεμο», δείχνοντας με τον τρόπο αυτό, πως ένα «ηττοπαθές και δειλό ηθικό», μπορεί να νικήσει μια χώρα, πριν καν αυτή εμπλακεί πραγματικά σε πόλεμο. 

Σε αυτήν τους την «στρατηγική», συντέλεσε και η επίθεση των Σοβιετικών, πρώτα εναντίον της Πολωνίας και ύστερα εναντίον της Φιλανδίας, έναντι των οποίων, οι Σύμμαχοι άρχισαν να συγκεντρώνουν στρατεύματα (μιας και οι Σοβιετικοί εξαιτίας της εισβολής τους στην Πολωνία και του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ (http://alophx.blogspot.gr/2017/02/blog-post_8.html), θεωρούνταν πια ουσιαστικά κοινοί σύμμαχοι με τους Γερμανούς.

Ταυτόχρονα, έκαναν και σχέδια για τον βομβαρδισμό των Σοβιετικών στρατευμάτων σε αυτές τις χώρες (όπως και των Γερμανών στις χώρες που είχαν καταλάβει αυτοί), τα οποία τελικά δεν πρόλαβαν να προχωρήσουν, λόγω της επίθεσης των Γερμανών εναντίον των ιδίων.

Σε αυτήν την επίθεση αυτή, προχώρησαν οι Γερμανοί, αφού πρώτα επιτεθήκαν στην Δανία και την Νορβηγία, φοβούμενοι ότι οι Σύμμαχοι, αμέσως μετά την επίθεση κατά των Σοβιετικών στην Φιλανδία, θα επιτίθονταν και στους ίδιους.

Οπότε, επιτάχυναν τα σχέδια επίθεσης έναντι των δυο αυτών χωρών, τα οποία είχαν (εννοείται) ήδη από πολύ καιρό πριν καταστρώσει.

Η ταχύτατη επίθεση των Γερμανών στην Δανία και την Νορβηγία (όπως στην συνεχεία και έναντι της Γαλλίας), έκανε τους Συμμάχους, να στραφούν εναντίον τους, αντί των Σοβιετικών.

Αυτό, ήταν ένα καίριο λάθος του Χίτλερ, αφού αν είχε περιμένει λίγο, «αφήνοντας» τους Συμμάχους να επιτεθούν πρώτα στον Στάλιν, αυτοί θα είχαν στην ουσία μπει σε πολεμική εμπλοκή ταυτόχρονα με την Γερμάνια και την ΕΣΣΔ, κάτι που θα τις καθιστούσε και επίσημα πια στρατιωτικούς συμμάχους, έναντι των Συμμάχων.

Και στην περίπτωση αυτή, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, θα πραγματοποιούταν με τον Άξονα από (Γερμάνια, Ιταλία, Ιαπωνία) και την ΕΣΣΔ από την μια πλευρά και τους Συμμάχους από την άλλη (Αγγλία-Γαλλία και ΗΠΑ, αν αυτές έμπαιναν τελικά στον πόλεμο).

Όμως, στην περίπτωση αυτή, οι Σύμμαχοι θα είχαν να αντιμετωπίσουν έναν συνασπισμό δυνάμεων, οι οποίες θα κυριαρχούσαν στην Ευρασία, διαθέτοντας εκτός από μια συνεχόμενη συνοριακή γραμμή από την μια άκρη της Ασίας ως την άλλη, και πλήρη αυτοτέλεια σε πετρέλαιο.

Και αυτό, λόγω του ότι οι «αναγκαστικά» Σύμμαχοι με τον Άξονα, Σοβιετικοί, θα προμήθευαν την Γερμάνια και την Ιαπωνία με το πετρέλαιο που αυτές θα χρειάζονταν, προκειμένου να την «βοηθήσουν» στον πόλεμο, χωρίς να χρειαστεί η Ιαπωνία να επιτεθεί τελικά, εξαιτίας της έλλειψης αυτού στην συνεχεία στις ΗΠΑ (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_92.html), ή η Γερμάνια στην ΕΣΣΔ.

Και στην περίπτωση αυτή, το πιθανότερο είναι η πορεία, όπως και το αποτέλεσμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε, με τελικό νικητή πιθανότατα την «ερυθρόμαυρη συμμαχία» των ολοκληρωτισμών, μια «εθνικομπολσεβικική συμμαχία» κατ’ ουσίαν, η οποία φαίνεται να αναβιώνει στις μέρες μας (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.gr/2017/06/blog-post_65.html).

[Ίσως το γεγονός, πως ο πρωθυπουργός της χώρας Βρετανίας, ήταν ο επιχειρηματίας Νέβιλ Τσάμπερλεν, είχε σημαντικά οικονομικά συμφέροντα στην Γερμανική εταιρεία της IG Farben, εξηγεί την γενικότερη πολιτική του «αδυναμίας και κατευνασμού» των Βρετανών έναντι των Γερμανών.

Όπως και για ποιον λόγο στην πραγματικότητα αυτός και η κυβέρνηση του, άφησε, προδοτικά για τον λαό του και την χώρα του, να ενωθεί η Αυστρία με την Γερμάνια, αλλά και να καταλάβει «άνετα» ο Χίτλερ την Τσεχοσλοβακία, χωρίς να πέσει ούτε τουφεκιά.

Αυτό, πιθανώς εξηγεί και το γιατί ο ίδιος, κατά τον «Ψευδοπόλεμο», δεν έπραξε τίποτε εναντίον του Χίτλερ, μιας και ένας ενδεχόμενος πόλεμος μεταξύ Γερμανίας και Μεγάλης Βρετανίας, θα έριχνε την αξία των μετοχών που κατείχε ο Τσαμπερλαίν στην χώρα αυτή, οπότε ο ίδιος θα είχε μεγάλες απώλειες κερδών].

Στην εποχή μας, βλέπουμε για άλλη μια φορά την προσπάθεια για την επαναδημιουργία της «εθνικομπολσεβικικής συμμαχίας», (η οποία δεν κατόρθωσε να διατηρηθεί για πολύ τότε, εξαιτίας της επίθεσης του Χίτλερ έναντι του Στάλιν), υπό την «εποπτεία και καθοδήγηση» της Ρωσίας του Πούτιν αυτή την φορά.

Αυτός, υπό την «σοφή καθοδήγηση» του Ντούγκιν (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.gr/2017/06/blog-post_65.html), προσπαθεί μέσω της Ευρασιατικής Ένωσης, της ιδεολογίας του Ευρασιανισμού, να δημιουργήσει μια «νέα Σοβιετική Ένωση», ενώ μέσω της χρηματοδότησης Ευρωσκεπτικιστικών κινημάτων (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_72.html), να διαλύσει την ΕΕ και να συμμαχήσει με τις «νέες ρωσόφιλες ηγεσίες» σε όλες τις χώρες της Ευρώπης (π.χ. σε Γερμάνια, Ιταλία, Γάλλια, κ.λ.π.).

Ύστερα, να τις εντάξει και αυτές στην Ευρασιατική Ένωση, δημιουργώντας μια τεραστία πειραιώτικη Αυτοκρατορία, με τα σύνορα της συμμαχίας Χίτλερ-Στάλιν, εκτεινόμενη από το Βλαδιβοστόκ ως την Γαλικία, υπό την ηγεσία του.

Και στην συνεχεία, μέσω αυτής να μπορέσει να «ανταγωνιστεί» τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της (π.χ. ΗΠΑ, Κίνα, Άραβες), τόσο στον στρατιωτικό, όσο και στον γεωπολιτικό τομέα (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/heartland.html).

Όμως αν και αυτοί, αν και ίσως «συμφωνήσουν» για την διάλυση της ΕΕ, δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσουν στην ηγεσία των Ρώσων, ενώ αν στην Ευρώπη αναδεχθούν ευρωσκεπτικιστικά και εθνικιστικά κινήματα, τα οποία θα την καταστρέψουν (μακροπρόθεσμα ή βραχυπροθέσμα) ολοσχερώς, τίποτε δεν εγγυάται στην Ρωσία, ότι και αυτά, δεν θα στραφούν και αυτά τελικά εναντίον της.

Όπως ακριβώς δηλαδή έκανε και ο Χίτλερ έναντι του Στάλιν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επαναφέροντας την Ρωσία και την Ευρώπη, στην ίδια ή και σε χειρότερη κατάσταση με τότε (άσχετα αν τώρα οι ευρωσκεπτικιστές παριστάνουν τους «ρωσόφίλους», γιατί χρειάζονται χρηματοδότηση από αύτη).

Γιατί το πιθανότερο είναι, εάν φανατικοί εθνικιστές καταλάβουν την εξουσία στις ευρωπαϊκές χώρες, αυτοί στην συνέχεια να στραφούν τάχιστα εναντίον ακόμα και όσων των «τους τοποθέτησαν στην θέση αύτη» (των Ρώσων στην περίπτωση αυτή), αν το κρίνουν συμφέρον για τους ίδιους, αφού, όπως είναι γνωστό: «Όταν το τζίνι βγει από το μπουκάλι, δεν ξαναμπαίνει μέσα σε αυτό».