Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, κατακτήθηκε και αποικίστηκε από τους Σλάβους τον 7^ος μετά Χριστόν αιώνα.

Στους αιώνες που ακολουθήσαν, η περιοχή αυτή, βρισκόταν κυρίως υπό την κυριαρχία των Σέρβων, και ορισμένες φορές και των Ούγγρων.

Όμως, το έτος 1483 μ.Χ., η περιοχή της Βοσνίας, κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία των Τούρκων, η οποία και κυρίευσε τα εδάφη της και τα κατείχε υπό την εξουσία της για σχεδόν τέσσερις αιώνες, στους οποίους και συνέβησαν πάρα πολλές εξεγέρσεις στην περιοχή.

Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την περιοχή αυτή, προχωρήσαν στον βίαιο εξισλαμισμό μεγάλου μέρους των κάτοικων της (Σέρβων ή Κροατών), με συνέπεια αυτοί να χάσουν την εθνική τους συνείδηση και να εκτουρκιστούν, γενόμενοι ισλαμιστές και γενίτσαροι, με απρόθεσμα, οι ίδιοι να μεταμορφωθούν στους χειροτέρους εχθρούς των πρώην συμπατριωτών τους.

Τελικά το 1878 μ.Χ., στο Συνέδριο του Βερολίνου, αποφασίστηκε η περιοχή της  Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, να δοθεί στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία των Αψβούργων ως προτεκτοράτο, οι οποίοι και την προσάρτησαν το 1908 μ.Χ.

Όμως, οι Σέρβοι, οι οποίοι αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της περιοχής, και ήθελαν να απελευθερωθούν από τον Αυστριακό ζυγό, και να ενωθούν με το ελεύθερο κράτος της Σερβίας, αντέδρασαν βίαια στην πράξη αυτή των Αυστριακών.

Το έτος 1914, η δολοφονία του  διάδοχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου από τον  Γκαβρίλο Πρίντσιπ, ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του Α΄ παγκόσμιου Πολέμου.

Με το τέλος του πολέμου αυτού, το 1918, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη ενώθηκε με το νεοιδρυθέν βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας, υπό την διοίκηση των Σέρβων, με βασιλιά τον Αλέξανδρο τον Α΄ της Γιουγκοσλαβίας.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βοσνία καταλήφθηκε από τις δυνάμεις του Άξονα, και στην περιοχή αυτή, συστάθηκε το «Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας», υπό την ηγεσία του φασίστα διοικητή των Ουστάσι, Άντε Πάβελιτς.

Αυτός, με την βοήθεια του Βατικανού και των Γερμανών, προχώρησε στην γενοκτονία των Σέρβων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, σφάζοντας πάνω από 500.000 Σέρβους (αλλά και με την βοήθεια των μουσουλμάνων της χώρας αυτής) και προσπαθώντας να εκκροατίσουν και να κάνουν τους υπολοίπους καθολικούς με την βία (μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου, ο Πάβελιτς το έσκασε στην Ισπανία με την βοήθεια του πάπα).

[Τα «κατορθώματα» αυτά των Κροατών και των μουσουλμάνων, μείναν βαθιά χαραγμένα στα μυαλά των Σέρβων, οι οποίοι και τα θυμήθηκαν πολύ κατά τον πόλεμο της Βοσνίας τα έτη 1992-1995].

Με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η  Βοσνία-Ερζεγοβίνη, κατελήφθη από τις δυνάμεις  κομμουνιστή στρατάρχη Τίτο, ο οποίος και συνένωσε ξανά όλη την Γιουγκοσλαβία υπό την ηγεσία του.

Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, παρέμεινε μία από τις φτωχότερες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική κοινωνία, λόγω του φόβου των κάτοικων για την οργή του Τίτο.

 και πολυθρησκευτικής κοινωνίας.

Όμως, με τον θάνατο αυτού, οι εντάσεις στην περιοχή μεταξύ των διάφορων εθνοτήτων (Σέρβων, Κροατών, μουσουλμάνων), βγήκαν στην επιφάνεια και οδήγησαν στην βίαιη σύγκρουση αυτών.

Τον Μάρτιο του 1992, η Βοσνία και η Ερζεγοβίνη ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους και υστέρα από λίγο διάστημα, ξέσπασε πόλεμος στην περιοχή, μεταξύ Σέρβων, Κροατών και Βοσνίων, που έμεινε γνωστός ως Πόλεμος της Βοσνίας.

Το 1992, το Βατικανό, η Γερμανία και η Ιταλία, ακριβώς όπως συνέβη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναγνωρίσαν (αφού πρώτα παρακίνησαν) την ανεξαρτησία της Κροατίας, της Βοσνίας και της Σλοβενίας, που ήταν και η αφορμή για την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και για τον εμφύλιο που ακολουθήσε στα εδάφη της.

Στην συνέχεια, οι χώρες αυτές, μαζί με τις ισλαμικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Τουρκιά, Πακιστάν, Ιράν, Κατάρ), παρείχαν στους Κροάτες και τους Βοσνίους μουσουλμάνους την πλήρη διπλωματική, οικονομική και πολιτική στήριξη τους.

Παράλληλα, οι δυτικοί παρακίνησαν τα καθολικά έθνη στην υποστήριξη της Κροατίας, ενώ τα ισλαμικά τους μουσουλμάνους κατά των Ορθοδόξων.

Στον πόλεμο αυτό, που διήρκησε τρία χρονιά, σκοτώθηκαν πάνω από 200.000 άνθρωποι, οι υλικές καταστροφές ήταν τεράστιες, χιλιάδες ήταν οι εκτοπίσεις και οι προσφυγές, ενώ τον Απρίλιο του 1995 διακηρύχθηκε η ανακωχή ανάμεσα στους Σέρβους της Βοσνίας από την μια και τους Βόσνιους Μουσουλμάνους και Κροάτες από την άλλη.

Με τις συμφωνίες του Ντέιτον, οι ηγέτες των τριών αντιμαχόμενων πλευρών, ο Ιζετμπέγκοβιτς, ως πρόεδρος των Βόσνιων Μουσουλμάνων, ο Ντούτζμαν ως πρόεδρος της Κροατίας και αντιπρόσωπος κροατοβοσνιακής πλευράς και ο Σλομπόνταν Μιλόσεβιτς, ως πρόεδρος της Σερβίας και εκπρόσωπος των Σερβοβοσνιων, αποφασίστηκε ο διαχωρισμός της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης σε τρεις αυτοδιοικούμενες πολίτικες ενότητες:

Τον Κροατο-μουσουλμανικός τομέα, με την με ονομασία Ομοσπονδία της Βοσνία– Ερζεγοβίνη, η οποία καταλάμβανε το 51% των συνολικών Βοσνιακών εδαφών και το Σερβικό τμήμα, το οποίο κατείχε το  υπόλοιπο 49% της χώρας αυτής.

Το κρατίδιο αυτό που ιδρύθηκε, ήταν ένα δυσλειτουργικό προτεκτοράτο της Δύσης, μεταξύ των τριών αυτών εθνοτήτων, στις οποίες βαθύ, αμοιβαίο και αγεφύρωτο μίσος μεταξύ τους και δεν μπορούσε να λειτουργήσει λόγω της αναγκαστικής συνύπαρξης τριών εθνοτήτων, οι οποίες όμως δεν μπορούσαν, είτε και ήθελαν να ζήσουν μαζί.

Οι δε πρόσφατες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές των δυτικών, οι οποίοι θέλουν να περιορίσουν την δυνατότητα συναποφάσισες της διακυβέρνησης της χώρας από τους Σέρβους, όπως και η ανεξαρτησία διάφορων κρατών στην περιοχή, όπως των Μαυροβούνιο και των κάτοικων της Κριμαίας, έβαλε «ψύλλους» στις τρεις αυτές εθνότητες.

Και οι ηγέτες των Σερβοβοσνίων (όπως και των Κροατοβοσνίων), με την υποστήριξη των Δυτικών και Ρώσων συμμάχων τους, σχεδιάζουν να οργανώσουν δημοψηφίσματα (https://www.pentapostagma.gr/2018/01/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BE%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/cia.html#more), με στόχο την ανεξαρτησία τους από το τυραννικό μόρφωμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.

Αυτό, είναι κάτι που μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις και μια τέτοια προσπάθεια του κράτους της Βοσνίας, μπορεί να οδηγήσει ξανά στην επανέναρξη του εμφυλίου, και στην περίπτωση αυτή, όλοι οι πρωταγωνιστές (Σερβοβόσνιοι, Κροατοβόσνιοι, μουσουλμάνοι), θα μπορέσουν υπό την βοήθεια των πατρώνων τους (Δυτικών, Ρώσων, πετρομοναρχιών του Κόλπου), να ολοκληρώσουν όλες τις γενοκτονίες που άφησαν ανολοκλήρωτες τότε.

Και αν οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας κηρύξουν τζιχάντ έναντι των ομόφυλων εχθρών τους, τότε μπορεί ακόμα και να συσπειρώσουν τους Χριστιανούς (Ορθόδοξους Σερβοβόσνιους, καθολικούς Κροατοβόσνιους) εναντίον τους, οι οποίοι με την βοήθεια των μεγάλων (Ρώσων, Δυτικών), διαλύσουν οριστικά αυτή την φορά τους ισλαμιστές εχθρούς τους και δημιουργήσουν ανεξάρτητα κράτη, τα οποία θα ενωθούν με την Κροατία και την Σερβία, δημιουργώντας την «Μεγάλη Σερβία» και την «Μεγάλη Κροατία» αντίστοιχα.

[Μάλιστα, τώρα τελευταία, οι Σέρβοι, βρήκαν απρόσμενη υποστήριξη για τις αξιώσεις του στο Βόρειο Κόσσοβο από την (ιστορικά πάντα εχθρική προς αυτούς) Αυστρία (http://www.zougla.gr/kosmos/article/to-kosovo-ine-anamfisvitita-tmima-tis-servias-1544737), ενώ λέγεται ότι την ίδια στιγμή, λαμβάνουν χωρά παρασκηνιακές συνομιλίες Σέρβων και Κoσοβάρων για ανταλλαγή εδαφών (http://www.defence-point.gr/news/paraskiniakes-synomilies-servon-ke-kosovaron-gia-antallagi-edafon), αλλά και για είσοδο στην ΕΕ, αν και οι Σέρβοι το διαψεύδουν (http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/02/blog-post_768.html)].