Η ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ 20ΟΥ ΚΑΙ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Η ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ 20^ΟΥ ΚΑΙ 21^ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια του αιώνα που διανύουμε, καθώς και του προηγουμένου, επήλθαν στον πλανήτη μας, πολλές και συνεχείς εναλλαγές πολιτευμάτων, οι οποίες επηρέασαν τα μέγιστα τις χώρες όπου αυτές έλαβαν μέρος, καθώς και σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και ολόκληρο τον κόσμο.

Τα κυριότερα πολιτεύματα, τα οποία αλλάξαν κατά την διάρκεια αυτών των ετών στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, ήταν η μοναρχία, η δικτατορία (φασισμός-κομμουνισμός), οι δημοκρατίες, καθώς και τα  ισλαμικά καθεστώτα στην Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Συγκεκριμένα, μέχρι και την δεύτερη δεκαετία του 20^ου αιώνα (1914), το κυριότερο πολίτευμα το οποίο κυριαρχούσε στον κόσμο, και κυρίως στην Ευρώπη, ήταν κυρίως η μοναρχία, ενώ στην Ήπειρο αυτή, οι περισσότεροι βασιλικοί οίκοι είχαν μάλιστα στενούς συγγενικούς δεσμούς μεταξύ τους, με εξαίρεση την Πορτογαλία και την Γαλλία, όπου η μοναρχία είχε καταργηθεί το 1910 και το 1871 αντίστοιχα.

Όμως, λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918), ο οποίος προκάλεσε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό χάος στον κόσμο, οι λαοί της Ευρώπης, άρχισαν να επαναστατούν εναντίον των ηγεσιών τους, κατηγορώντας τες για όλα θύματα και τις καταστροφές που  είχαν συμβεί, και ζητώντας τους να φύγουν.

Οι περισσότερες μάλιστα από αυτές τις επαναστάσεις είχαν τεράστια επιτυχία, και έτσι σύντομα οι μοναρχίες έπεσαν στην Ρωσία (1917), στην Γερμανία (1918), στην Αυστροουγγαρία (1918), στην Τουρκία (1923), στην Ελλάδα (για τα έτη 1924-1936), στην Ισπανία (για τα έτη 1931-1975), ενώ το 1928, η Αλβανία ανακηρύχτηκε μοναρχία από τον τότε δικτάτορα Άχμεντ Ζόγου.

Την ίδια περίοδο, σε άλλα μέρη του κόσμου και συγκεκριμένα στην Κίνα και την Μογγολία, η μοναρχία έπεσε τα έτη 1911 και 1924 αντίστοιχα.

Στην συνέχεια, μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έπεσαν ακόμα περισσότερα μοναρχικά καθεστώτα στην Ευρώπη (κυρίως αυτά που ταυτίστηκαν με ακροδεξιές-φασιστικές δικτατορίες, ή εκδιώχθηκαν από την αρχή από τους Σοβιετικούς που κατέλαβαν τις χώρες τους και εγκαθίδρυσαν σε αυτά κομμουνιστικές δικτατορίες), όπως και στον υπόλοιπο κόσμο.

Συγκεκριμένα, η μοναρχία έπεσε στην Ιταλία (το 1946, αφού ταυτίστηκε με το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι), στην Γιουγκοσλαβία (έπεσε το 1941 με την γερμανική κατοχή και η κατάσταση αυτή επικυρώθηκε με δημοψήφισμα το 1946), στην Ρουμανία (1946), στην Αλβανία (έπεσε το 1936 με την ιταλική κατοχή και η κατάσταση αυτή επικυρώθηκε με δημοψήφισμα το 1946), καθώς και την Βουλγαρία (1946).

Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η μοναρχία έπεσε στο Ιράκ, την Αιθιοπία, στην Λιβύη, την Αίγυπτο, την Υεμένη, το Αφγανιστάν, την Καμπότζη, το Βιετνάμ, ενώ στην πατρίδα μας, η μοναρχία έπεσε οριστικά το 1973 με δημοψήφισμα επί χούντας (κάτι που οριστικοποιήθηκε με δεύτερο δημοψήφισμα το 1974  επί μεταπολίτευσης-http://www.thetoc.gr/magazine/ta-epta-dimopsifismata-tis-neoteris-ellinikis-istorias).

[Στο Ιράν, η μοναρχία έπεσε το 1979 με την ισλαμική Επανάσταση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/01/y.html)].

Στην εποχή μας, έχουν παραμείνει ελάχιστες μοναρχίες στην Ευρώπη (Μεγάλη Βρετάνια, Ισπανία, Δανία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία, Νορβηγία, Λιχτενστάιν), στην Αφρική (Σουαζιλάνδη), καθώς και στην Ασία (Καμπότζη), ενώ μόνο δε σε μια χώρα έχει πέσει στις μέρες μας η μοναρχία μέσω εξέγερσης, στο Νεπάλ (2008).

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, είχε επίσης ως αποτέλεσμα, με την πτώση των μοναρχιών, να «ξεπηδήσουν» και να επικρατήσουν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, διάφορες ολοκληρωτικές ιδεολογίες, και συγκεκριμένα ο κομμουνισμός στην Ρωσία (1917) και ο φασισμός (1922).

[Πιο πριν, είχαν εγκαθιδρυθεί εθνικιστικά καθεστώτα από τους Σου-Γιατ Σεν και Τσανγκ Γκάι Σεκ, το 1911 και τα έτη 1920-1936 στην Κίνα].

Αντίστοιχες ιδεολογίες με τον φασισμό, επικράτησαν και σε άλλες χώρες, όπως στην Ουγγαρία (1920), στην Τουρκία (1923), στην Πολωνία (1924), στην Αλβανία (1925), στην Γιουγκοσλαβία (1930), στην Γερμανία (ο ναζισμός το 1933), στην Αυστρία (1933), στην Πορτογαλία (1933), στην Ελλάδα (1925-1926 και 1936-1941), στην Ισπανία (1939), στην Ρουμανία (το 1940) ή στην Φινλανδία (1940).

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα καθεστώτα αυτά επεκτάθηκαν περισσότερο στην Ευρώπη, αφού οι Ναζί εγκαθίδρυσαν δωσιλογικές φασιστικές δικτατορίες στην Ελλάδα (1941-1944), στην Σερβία (1941-1944), στην Κροατία (1941-1944), στην Αυστρία (1938), στο Βέλγιο (1940-1944), την Δανία (1940-1944), την Νορβηγία (1940-1944), καθώς και στην Γαλλία (1940-1944).

Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, υπήρχαν δικτατορίες στην Ευρώπη, σε Ισπανία (1939-1975), Πορτογαλία (1933-1975), και Ελλάδα (1967-1974). Αντίστοιχα όμως, πολλές φιλοφασιστικές δικτατορίες, εγκαθιδρύθηκαν και σε πολλά άλλα κράτη του Τρίτου κόσμου (Αφρική, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή, Ασία).

Συγκεκριμένα, τέτοια καθεστώτα εγκαθιδρύθηκαν στο Πακιστάν, στην Αίγυπτο, στην Λιβύη, την Νοτιά Υεμένη, στο Ιράκ, την Συρία, στην Νιγηρία, την Σομαλία, το Νότιο Βιετνάμ, την Νοτιά Κορέα, τις Φιλιππίνες, την Ινδονήσια, το Κονγκό, το Περού, την Κουβά, το Μεξικό, την Αϊτή, την Βενεζουέλα, την Βραζιλία, την Χιλή, την Νικαράγουα, καθώς και την Αργεντινή.

Μάλιστα, σε πολλές από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, οι δικτατορίες αυτές, εγκαθιδρύθηκαν με την βοήθεια πολλών ναζιστικών στελεχών, τα οποία κατέφυγαν στις χώρες αυτές για να ξεφύγουν από την δικαιοσύνη για τα εγκλήματα τους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία στην συνέχεια, υπηρέτησαν στις χώρες αυτές ως βασανιστές και πράκτορες, συντηρώντας στην εξουσία τα καθεστώτα αυτά. 

Στην σύγχρονη εποχή, δικτατορίες υπάρχουν σε Λευκορωσία, Υεμένη, Αζερμπαϊτζάν, Ουκρανία, Τατζικιστάν, Κιργισία, Τουρκμενιστάν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Ζιμπάμπουε, Μυανμάρ, ενώ πιο πριν, υπήρχε δικτατορία και στην Γεωργία.

Ο κομμουνισμός αντίστοιχα, ενώ υπήρχε αρχικά μόνο σε δυο χώρες, την Ρωσία (1917) και την Μογγολία (1924). Αν και έγινε μια βίαιη προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί τα έτη 1933-1939 ένα κομμουνιστικό καθεστώς στην Ισπανία, αυτή τελικά δεν τελεσφόρησε, όπως δεν πέτυχαν αντίστοιχες προσπάθειες σε Γερμανία (1918), Ιταλία (1919-1921) και Ουγγαρία (1919).

Όμως, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, τις οποίες κατέλαβε η Σοβιετική Ένωση από τους Ναζί, εγκαθιδρύθηκαν με την βία, πολλά κομμουνιστικά καθεστώτα και συγκεκριμένα στην Ανατολική Γερμανία (1949), Γιουγκοσλαβία (το 1946), την Πολωνία (1946), στην Ουγγαρία (1946), στην Ρουμανία (1946), στην Αλβανία (1946), καθώς και την Βουλγαρία (1946).

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο κομμουνισμός εξαπλώθηκε με την βία και τις επαναστάσεις στην Κίνα, στην Βόρεια Κορέα, στο Βόρειο Βιετνάμ, στο Λάος, την Καμπότζη, την Αιθιοπία, στο Αφγανιστάν, στην Κουβά, στην Νικαράγουα, ενώ φιλοκομμουνιστικά κράτη, υπήρχαν σε Αλγερία, καθώς επίσης και σε Συρία, Ιράκ, και Βόρεια Υεμένη.

Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, κατ’ όνομα κομμουνιστικές δικτατορίες υπάρχουν στην Βορειά Κορέα, στην Κουβά, στην Κίνα, το (ενοποιημένο πια) Βιετνάμ, και μόνο στο Νεπάλ επικράτησε μαοϊκό (κομμουνιστικό) καθεστώς το έτος 2008.

Στην νεότερη εποχή, πολλά «αριστερά» φιλοκομμουνιστικά καθεστώτα, επικράτησαν στην Βενεζουέλα του Τσάβες, στην Παραγουάη του Λάγκο, στην Βραζιλία του Λούλα, στην Βολιβία του Μοράλες, στην Χιλή της Μπατσελέτ, στην Αργεντινή του ζεύγους Κίχνερ, καθώς και στην Ουρουγουάη του Ραφαέλ Κορέα.

Όμως, μετά από πολλά σκάνδαλα, μεγάλη διαφθορά και κακοδιαχείριση, τα μόνα καθεστώτα που υπάρχουν από αυτά, είναι αυτά της Βενεζουέλας του Μαδούρο, της Βολιβίας του Μοράλες, καθώς και του δήθεν «αριστερού» Τσίπρα.

Τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, εγκαθιδρύθηκαν επίσης και πολλά ισλαμικά καθεστώτα, στο Ιράν, στην Αλγερία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στο Σουδάν, ενώ στα νεότερα έτη επικράτησαν αντίστοιχα ισλαμικά καθεστώτα σε Τυνησία-Αίγυπτο-Λιβύη-Υεμένη (με την λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» του 2011), Συρία-Ιράκ (στα εδάφη που κατέλαβε το Ισλαμικό κράτος του ISIS) και Τουρκία (με την νίκη του Ερντογάν).

Το 2018, τα μόνα ισλαμικά κράτη που έχουν απομείνει, είναι αυτά της Τουρκίας, του Σουδάν και της Γάζας.

Όσο για την δημοκρατία, αυτή ως κοινοβουλευτικό καθεστώς, εγκαθιδρύθηκε κυρίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού οι δημοκρατίες που εγκαθιδρύθηκαν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ασταθείς και σύντομα αντικαταστάθηκαν από δεξιές δικτατορίες.

Έτσι, έγιναν δημοκρατίες το διάστημα αυτό, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Δυτική Γερμανία, το Νότιο Βιετνάμ, η Νότια Κορέα και οι Φιλιππίνες.

Στα νεότερα έτη, υιοθέτησαν την δημοκρατία, η Βουλγαρία, η Κροατία, η Σερβία, η Ρουμανία, η Χιλή, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Παραγουάη, η Βενεζουέλα, η Αλβανία, τα Σκόπια, η Ινδία, το Πακιστάν, οι Φιλιππίνες, η Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Πολωνία, η Ουκρανία, η Σλοβενία, καθώς και οι Βαλτικές χώρες (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία). 

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το μόνο ισχυρό προσωποπαγές καθεστώς που είχε απομένει στην Ευρώπη, ήταν αυτό της Λευκορωσίας του Λουκασένκο, ο οποίος εγκατέλειψε σύντομα την κομμουνιστική ιδεολογία, και υιοθέτησε τον εθνικισμό.

Οι προσπάθειες της Δύσης να τον ρίξουν απέτυχαν, και σύντομα το «το μοντέλο του καθεστώτος ενός ισχυρού άνδρα», επεκτάθηκε στην Ρωσία, όπου εμφανίστηκε ο Πούτιν (1999), καθώς και σε άλλες χώρες, όπως την Ουγγαρία (Όρμπαν), τις ΗΠΑ (Τραμπ), την Κίνα (Σι Ζι Πινγκ), τις Φιλιππίνες (Ντουέρτε), την Ινδία (Μόντι), την Νότια Αφρική (Ζούμα), την Ιαπωνία (Άνμπε).

Αλλά και σε άλλες χώρες υπάρχει άνοδος τέτοιων κινημάτων σε πολλές χώρες, που είτε έχουν καταλάβει την εξουσία ή αναμένεται να την αναλάβουν σύντομα, όπως π.χ. στην Βραζιλία (Μπολσονάρου), στην Ιταλία (Σαλβίνι), στην Γερμανία (η AfD), στην Ισπανία (Ριβέρα-Κασάντο), στην Γαλλία (Λεπέν), στην Αυστρία (Κουρτς-Στράσε), στην Πολωνία (Ντούντα-Καζίνσκι), στην Τσεχία (Μπάμπις), στην Σλοβακία (Κοτλέμπα), στην Ολλανδία (Γουίλντερς), στο Ισραήλ (Νετανιάχου), ενώ αντίστοιχα κινήματα υπάρχουν σε Ελβετία, Βέλγιο, καθώς και στις Σκανδιναβικές χώρες.

Την στιγμή αυτή που μιλάμε, οι περισσότερες μορφές και πολιτευμάτων και ιδεολογίες, έχουν αρχίσει να καταρρέουν πλήρως παγκόσμια (φιλελεύθερη «κοινοβουλευτική δημοκρατία», κομμουνισμός, μοναρχία, αναρχία) και μόνο η ακροδεξιά ιδεολογία φαίνεται να βρίσκεται ξανά σε παγκόσμια άνοδο.

Επίσης, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, και ο πατριωτισμός των Εθνών, φαίνεται να επιστρέφει δυναμικά, και να παίρνει την ρεβάνς από τους απάτριδες αναρχικούς, κομμουνιστές, διεθνιστές, φιλελευθέρους ψευτοδημοκράτες, καθώς και τους φιλοβασιλικούς μοναρχικούς.

Ας ελπίσουμε μόνο, ο πατριωτισμός να επικρατήσει ξανά παγκόσμια και να ελευθερώσει τους λαούς της γης από την τυραννία όλων των υπερδυνάμεων της γης, έτσι ώστε η ειρήνη και η ευημερία να επιστρέψει ξανά στον πλανήτη μας.