ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΙΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, υπάρχουν ιστορίες για διαφορές πολεμικές εκστρατείες, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από μυθικούς Έλληνες ήρωες σε ξένους τόπους, που στόχευαν πάντα την επίτευξη σημαντικών στόχων.

Οι πιο γνωστές από αυτές, ήταν ο Τρωικός πόλεμος, η Αργοναυτική εκστρατεία, καθώς και η εκστρατεία του Ηρακλή κατά των Αμαζόνων.

Σημαντικότερη από αυτές, θεωρείται ο Τρωικός πόλεμος. Για την ακρίβεια, με βάση την Αρχαία Ελληνική μυθολογία, είχαν πραγματοποιηθεί δυο Τρωικοί πόλεμοι.

Ο πρώτος, ο οποίος πραγματοποιήθηκε από τον Ηρακλή πενήντα χρόνια πριν τον γνωστό Τρωικό πόλεμο, ενάντια στον τότε αλαζόνα βασιλιά της Τροίας, Λαομέδοντα, ο οποίος αρνήθηκε να πληρώσει τον Ηρακλή την αμοιβή για την διάσωση της κόρης του, Ησίονης, αλλά και για το σφάξιμο του θαλασσιού τέρατος, το οποίο κατέστρεφε την χώρα.

Για τον λόγο αυτό, ο Ηρακλής συγκέντρωσε στρατό, και ήρθε με οργή ενάντια στην Τροία, την οποια κατέλαβε ύστερα από αιματηρή μάχη, εξόντωσε τον βασιλιά της, και στην θέση του έλαβε τον γιο του Ποδάρκη (αυτός που έχει ποδιά σαν άρκτου-αρκούδας), ή αλλιώς Πρίαμο, νέο βασιλιά της Τροίας.

Εδώ, θα πρέπει να τονιστεί, ότι η τότε Τροία, έπαιζε έναν πολύ σημαντικό ρολό στην περιοχή και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.

Βρισκόμενη σχεδόν παράλληλα με τα Στενά του Βοσπόρου, τα οποία επιτρέπουν την πρόσβαση ή μη των πλοίων από την Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, η Τροία έλεγχε την σημαντική αυτή  εμπορική οδό, ενώ παράλληλα, επέβαλε δασμούς στα πλοία που πέρναγαν από αυτά.

Παράλληλα, η Τροία, δεν ήταν απλά μια πόλη, άλλα η πρωτεύουσα μιας ολόκληρης «σειράς» πόλεων-κρατών της Μικράς Ασίας, ενώ είχε αναπτύξει σημαντική στρατιωτική και ναυτική δύναμη, με τις οποίες πραγματοποίησε εκστρατείες για λεηλασία (λάφυρα και δούλους) και κατάκτηση στα Ελληνικά νησιά και στην κυρίως Ελλάδα.

Ταυτόχρονα, οι Τρώες υπό τον Πρίαμο, φρόντισαν να συνάψουν συμμαχίες και με άλλους λαούς, στην Ασία με τους Κάρες, Φρύγες και Λύκιους, ενώ στην Ευρώπη, με τους Παίονες και τους Κίκονες και τους Πελασγούς.

Με τον τρόπο όμως αυτό, ο συνασπισμός της συμμαχίας των Τρώων στην Ευρώπη, συνόρευε με την ανερχομένη Αυτοκρατορία των Μυκηνών υπό τον Αγαμέμνονα, με κίνδυνο, εκτός του ελέγχου και της κυριαρχίας των Τρώων στο Αιγαίο, οι Μυκηναίοι να απειλούνται ακόμα και με εισβολή στα κυρίως εδάφη τους από την αντίπαλη Αυτοκρατορία των Τρώων.

Για τον λόγο αυτό, όταν δόθηκε η κατάλληλη αφορμή, με την απαγωγή της Ωραίας Ελένης (ίσως σε μια εκστρατεία για λάφυρα των Τρώων στην Πελοπόννησο), ο βασιλιάς των Αχαιών Αγαμέμνονας, βρήκε την αφορμή, και κήρυξε πόλεμο στους Τρώες.

Έτσι, συγκέντρωσε μετά από υπόδειξη του στενού συμβούλου του, του Νέστωρα, πάνω από χίλια πολεμικά πλοία από όλη την Ελλάδα και κινήθηκε κατά της Τροίας, με στόχο την άμεση κατάληψη της, την πλήρη καταστροφή της απειλητικής Αυτοκρατορίας της, καθώς και τον πλήρη έλεγχο του Αιγαίου και των σημαντικών Στενών των Δαρδανελίων.

Ο πόλεμος αυτός, κράτησε κατά τον Όμηρο δέκα χρόνια. Αυτό συνέβη, διότι οι Αχαιοί, υπό την ηγεσία του Αχιλλέα, πραγματοποιούσαν αρχικά εκστρατείες κατά των συμμαχικών πόλεων και χωρών της Τροίας στην Μικρά Ασία (άλλα και στην Ευρώπη), με στόχο να την απομονώσουν από παντού, πριν της επιτεθούν.

Στο τέλος, ο πόλεμος αυτός έληξε, όχι χάρις στις επιτυχείς μάχες του Αχιλλέα, άλλα χάρις στο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου (κατά κάποιους μιας πολιορκητικής μηχανής-κριού-https://slpress.gr/istorimata/doyreios-ippos-xylino-alogo-i-poliorkitiki-michani/) από τον Οδυσσέα, που οδήγησε στην οριστική άλωση και πτώση της πόλεως αυτής από τα μέσα.

Στην συνέχεια, οι νικητές Αχαιοί, κατέστρεψαν την πόλη, καθώς και τον στρατό και τον στόλο της, ενώ οι ίδιοι παρόλα αυτά, αν και νικητές, γυρνώντας στην Ελλάδα, αντιμετώπισαν στάσεις και εμφύλιους (αφού ο μακρόχρονος πόλεμος και η υπερεπέκταση, αποδυνάμωσε τους Αχαιούς ηγέτες πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά), ενώ μετά από λίγο, κατέρρευσε και η δική τους Αυτοκρατορία. 

Κατά αντίστοιχο τρόπο, πραγματοποιήθηκε επιτυχώς από τους Αργοναύτες, η διάσημη Αργοναυτική εκστρατεία στην Κολχίδα (σημερινή δυτική Γεωργία), υπό την διοίκηση του Ιάσωνα, με στόχο αυτή την φορά την κατοχή του χρυσομαλού δέρατος από τους άγριους ντόπιους κάτοικους, οι οποίοι βρισκόταν υπό την ηγεσία του βασιλιά Αιήτη.

Το τελικό αποτέλεσμα αυτής, ήταν οι Αργοναύτες να καταφέρουν να πάρουν ύστερα από πολλές περιπέτειες υπό την κατοχή τους το χρυσόμαλλο δέρας και να γυρίσουν ασφαλείς στην Ιωλκό.

Αλλά και η εκστρατεία του Ηρακλή στις άγριες και αιμοχαρείς Αμαζόνες στην πατρίδα τους (για άλλους ο Πόντος, για άλλους η Σκυθία-σημερινή Ουκρανία και για άλλους ή η Λιβύη), με στόχο την αρπαγή της ζώνης της βασίλισσας αυτών, Αντιόπης, υπό τις διαταγές του Ευρυσθέα, είχε και αυτή ως τελικό αποτέλεσμα, την ήττα αυτών και την απόκτηση της πολύτιμης αυτής ζώνης.

Αλλά αυτές οι μυθολογικές εκστρατείες, έχουν σημαντικές ομοιότητες, με γεγονότα, τα οποία συνέβησαν στις μέρες μας.

Έτσι, και στις μέρες μας, στην περιοχή των Στενών του Βοσπόρου, κυριαρχεί ένα κράτος, η Τουρκία, η οποία, παίζει και αυτή έναν πολύ σημαντικό ρολό στην περιοχή και την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας.

Αυτή, έχοντας υπό την κατοχή της τα Στενά αυτά, μπορεί να επιτρέπει την πρόσβαση ή μη των πλοίων από την Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, ενώ ελέγχει την σημαντική αυτή  εμπορική οδό και παράλληλα, επέβαλε δασμούς στα πλοία που περνούν από αυτά.

Παράλληλα, η Τουρκία, έχει υπό την κατοχή της, μια «σειρά» πόλεων της Μικράς Ασίας, και έχει αναπτύξει σημαντική στρατιωτική και ναυτική δύναμη, με τις οποίες θέλει να πραγματοποιήσει εκστρατείες για λεηλασία (λάφυρα, εδάφη, δούλους, ή απαχθέντες, π.χ. οι δυο στρατιώτες μας στον Έβρο) και κατακτήσει την κυρίως Ελλάδα, καθώς και τα Ελληνικά νησιά (για τους ορυκτούς τους πόρους).

Ταυτόχρονα, οι Τούρκοι υπό τον Ερντογάν, φρόντισαν να συνάψουν (λύκο)συμμαχίες και με άλλους λαούς, τόσο στην Ασία (π.χ. τους Ιρανούς, τους Ρώσους και τους Κινέζους), όσο και  στην Ευρώπη (π.χ. Αλβανία, Σκόπια).

Με τον τρόπο όμως αυτό, ο συνασπισμός της συμμαχίας των Τούρκων στην Ευρώπη, συνορεύει με τον συνασπισμό την του ΝΑΤΟ υπό τον Τραμπ, με κίνδυνο, εκτός του ελέγχου της κυριαρχίας στο Αιγαίο, οι Νατοϊκοί να απειλούνται ακόμα και με εισβολή στα εδάφη τους από την αντίπαλη Ευρασιατική συμμαχία (Ρωσία-Τουρκία-Κίνα-Ιράν).

Ήδη, έχει πραγματοποιηθεί ένας «πρώτος Τρωικός πόλεμος στην Τουρκία», όταν ένας «νέος στρατιωτικός  Ηρακλής», ερχόμενος για άλλη μια φορά από την οργισμένη Δύση (η Αντάντ των δυτικών συμμάχων), τιμώρησε με εισβολή και κατάληψη την Τουρκία του «νέου Λαδαμεοντα (της τριανδρίας των Νεότουρκων)».

Αυτό το γεγονός συνέβη κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν αυτή πρόδωσε τους μέχρι τότε δυτικούς συμμάχους της και αντί για την ανταμοιβή και συμμαχία που τους είχε υποσχεθεί, συμμάχησε τελικά με τους εχθρούς της, τους Γερμανούς.

Και στην θέση του Λαδαμεοντα, η Δύση επέβαλε το νέο «Ποδάρκη», τον Κεμάλ, ο οποίος  «στήλωσε το νέο κράτος και τα ποδιά με την βοήθεια και της άρκτου-αρκούδας», της ΕΣΣΔ, η οποία τον βοήθησε μαζί με τους δυτικούς, στην σφαγή και τις γενοκτονίες των υπόδουλων λαών της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ελλήνων, Αρμένιων, Ασσυροχαλδαίων, Κούρδων).

Στην εποχή μας, η δύση, βοήθησε, να πάρει άλλος ένας «Ποδάρκης» την ηγεσίας της Τουρκίας, ο Ερντογάν, ο οποίος σταθεροποιήθηκε στην εξουσία του και αυτός με την βοήθεια των Ρώσων (με τις κρίσιμες πληροφορίες που του παρείχαν για την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του το 2016).

Στην συνέχεια αυτός, φρόντισε να συνάψει (λύκο)συμμαχίες και με άλλους λαούς, τόσο στην Ασία (π.χ. τους Ιρανούς, τους Ρώσους και τους Κινέζους), όσο και  στην Ευρώπη (π.χ. Αλβανία, Σκόπια).

Με τον τρόπο όμως αυτό, ο συνασπισμός της συμμαχίας των Τούρκων στην Ευρώπη, συνορεύει με τον συνασπισμό του ΝΑΤΟ υπό τον Τραμπ, με κίνδυνο, εκτός του ελέγχου της κυριαρχίας του των συμμάχων του Ερντογάν στο Αιγαίο, οι Νατοϊκοί (ως «νέοι Αχαιοί») να απειλούνται ακόμα και με εισβολή στα εδάφη τους από την αντίπαλη Ευρασιατική συμμαχία (Ρωσία-Τουρκία-Κίνα-Ιράν).

Ετσί, είναι πολύ πιθανό, αν δοθεί μια κατάλληλη αφορμή, ο αρχηγός των δυτικών-Νατοϊκών, ο Αμερικάνος πρόεδρος Τραμπ, να κηρύξει «έμμεσο πόλεμο» κατά της Τουρκίας, με οικονομικές κυρώσεις και ενισχύοντας τους εχθρούς της με όπλα και χρήματα.

Αλλά και να την πιέσει ναυτικά, μέσω του ισχυρού 6^ου Νατοϊκού στόλου στην Μεσόγειο, με στόχο, την πλήρη καταστροφή των απειλητικών συμμαχιών της, καθώς και τον πλήρη έλεγχο από μέρους του, του Αιγαίου και των σημαντικών Στενών των Δαρδανελίων.

Ο πόλεμος αυτός, φυσικά, μπορεί να κρατήσει χρόνια. Και αυτό, διότι οι Νατοϊκοί, υπό την ηγεσία του Τραμπ (και τις υποδείξεις των συμβουλών του, στυλ Μπανόν), μπορεί να πραγματοποιήσουν αρχικά εκστρατείες κατά των συμμαχικών χωρών της Τουρκίας (π.χ. στο Ιράν), με στόχο να την απομονώσουν από πάντα πριν επιτεθούν και σε αυτή.

Και στο τέλος, και ο πόλεμος αυτός, μπορεί να λήξει, όπως και ο Τρωικός, όχι χάρις σε επιτυχείς μάχες, άλλα χάρις εάν τέχνασμα στυλ «Δουρείου Ίππου», που θα οδηγήσει στην οριστική άλωση και της Τουρκίας από τα μέσα.

[Αυτό, θα μπορούσε να είναι ένα νέο πραξικόπημα στην χώρα αυτή, στημένο από δυτικούς πράκτορες που θα εισέλθουν στην Τουρκία, θα ρίξουν με την βοήθεια των εθνικιστών κεμαλικών στρατηγών τον Ερντογάν και στην θέση του, θα τοποθετήσουν μια νέα δυτικόφιλη ηγεσία].

Στην συνέχεια, οι νικητές Νατοϊκοί, μπορεί και αυτοί, αν και νικητές, γυρνώντας στην πατρίδα τους, να αντιμετωπίσουν στάσεις και οικονομικά προβλήματα (αφού ένας μακρόχρονος πόλεμος και υπερεπέκταση, μπορεί να τους αποδυναμώσει πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά), ενώ μετά από λίγο, μπορεί να καταρρεύσει και η δική τους Αυτοκρατορία. 

Και μπορεί, όπως έγινε μετά την πτώση της Τροίας η εισβολή ξένων δυνάμεων από τον Βορρά και την Ανατολή στην Μυκηναϊκή Αυτοκρατορία και την Μέση Ανατολή, έτσι να γίνει αντίστοιχα και στις μέρες μας μία εισβολή από τον Βορρά (Ρωσία) και την Ανατολή (Κίνα), στην «νέα Μυκηναϊκή Αυτοκρατορία», δηλαδή στην Δύση (ΕΕ), καθώς και στην Μέση Ανατολή για τους ορυκτούς πόρους αυτής της περιοχής.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, πραγματοποιήθηκε πρόσφατα επιτυχώς από τους Νατοϊκούς μια «νέα Αργοναυτική Εκστρατεία», με μια δυναμική εκστρατεία στην σημερινή Γεωργία (άλλοτε Κολχίδα), η λεγομένη «Επανάσταση των Ροδών», χάρις την οποία, το ΝΑΤΟ, απέκτησε πρόσβαση, τόσο στον χρυσό και τους ορυκτούς πόρους της χώρας αυτής (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), καθώς και στις ναυτικές βάσεις και τους πετρελαϊκούς αγωγούς αυτής.

Αλλά και μια «νέα εκστρατεία του Ηρακλή ενάντια στις Αμαζόνες», πραγματοποιήθηκε στην πατρίδα τους (τότε στην Σκυθία-σήμερα στην Ουκρανία, ή στην Λιβύη), με στόχο και εδώ την αρπαγή του χρυσού και των ορυκτών πόρων της χώρας αυτής (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), καθώς και στις ναυτικές βάσεις και τους πετρελαϊκούς αγωγούς αυτής.

Βλέπουμε λοιπόν, με βάση τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, ότι η μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδας, παρουσιάζει πολλές ομοιότητες αναλογικά με τις σημερινές καταστάσεις στην περιοχή μας, και μπορεί να μας διαφωτίσει για το τι μπορεί να συμβεί ξανά, αν οι άνθρωποι, δείξουν παρόμοιους τρόπους συμπεριφοράς με τότε.