ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΜΦΕΡΕΙΣ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, τόσο η Κίνα, όσο και η Ιαπωνία, ως προς την εξέλιξη της ιστορίας τους στην νεότερη ιστορική περίοδο έχουν να παρουσιάσουν μεταξύ τους πολλές ενδιαφέρουσες και εκπληκτικές ομοιότητες ως προ την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξέλιξη τους.

Έτσι, αρχικά η Κίνα και η Ιαπωνία αποτέλεσαν δύο ισχυρές πολιτικοστρατιωτικές δυνάμεις που είχαν καταφέρει να ενοχοποιήσουν τα κράτη τους μέσω  εμφυλίων (ή και εξωτερικών) πολέμων και στην συνέχεια προσπάθησαν να επεκταθούν εκτός των Βασιλείων τους τα σύνορα τους (π.χ. στην Κορέα οι πρώτοι, στην Μογγολία και την Σιβηρία οι δεύτεροι).

Όμως, και τα δυο αυτά κράτη στην συνέχεια, τόσο λόγω αλλαγής ηγεσίας, αλλά και βλέποντας ότι τότε δεν τους ευνοούσαν οι συνθήκες για περαιτέρω εδαφική επέκταση, αποφάσισαν να αποκλείσουν τον εαυτό τους από τον έξω κόσμο και να απομονωθούν από αυτόν νομίζοντας ότι θα παρέμεναν δια παντός αυτάρκεις.

Ειδικά, η Κίνα, που είχε παλαιοτέρα επεκταθεί πολύ και μέσω του στόλου και του στρατού της υπό τον ικανό Ναύαρχο Ζενγκ Χε (http://alophx.blogspot.com/2017/03/zhu_1.html), κάνοντας πολλά κράτη που αυτός ταξίδευε με τα πλοία του υποτελή και αναγκάζοντας τα να κλείσουν με υποσχέσεις και απειλές του στόλου της εμπορικές συμμαχίες με αυτή, ενώ έφτασε ως την Αφρική, συνέβη στην συνέχεια ακριβώς το ίδιο.

Δηλαδή ήρθαν από την Δύση αυτή την φορά ξένα ισχυρά εμπορικά πλοία με στρατό πιο ισχυρά και τεχνολογικά ανωτέρα από τα δικά της, τα οποία την ανάγκασαν μέσω απειλών να ανοίξει τα λιμάνια της σε αυτά (πρώτα τα Αμερικανικά υπό τον Ναύαρχο Πέρρυ, ο οποίος εφάρμοσε την ίδια ακριβώς πολιτική και στην Ιαπωνία επιτυχώς, και μετά Βρετανικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Ρωσικά).

(Παράλληλα, η Κίνα, μέσω της Οδού της Μετάξης συνέχισε να εμπορεύεται με την Δύση και τον υπόλοιπο κόσμο, αν και δεν συνέχισε να έχει διπλωματικές σχέσεις με άλλα κράτη, τα οποία θεωρούσε κατωτέρα πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτισμικά).

Σύντομα, χάρις στην ισχύ των Δυτικών, η Κίνα και η Ιαπωνία υποτάχτηκαν προς στιγμήν στις διαθέσεις της Δύσης. Όμως σύντομα η πολιτική αυτή υποτέλειας έμελλε να αλλάξει ριζικά, αρχής γενομένης από την Ιαπωνία.

Πρώτη η χώρα αυτή, αποφάσισε να εκσυγχρονίσει την κοινωνία της πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά και να αποτελέσει ξανά μία ισχυρή στρατιωτικά και πολιτικά δύναμη παγκόσμια και να δημιουργήσει την δική της Αυτοκρατορία.

Για τον λόγο αυτό, αφού κατάφερε να εκσυγχρονιστεί σύντομα στρατιωτικά και τεχνολογικά (μετά από έναν «μίνι-εμφύλιο» που έριξε το καθεστώς του «Σογκουνάτο» των Σογκούν και των Σαμουράι), ενεπλάκη σε  πολέμους με άλλες ισχυρές δυνάμεις, τις οποίες νίκησε (π.χ. Ρωσία, Κίνα) και επέκτεινε τα εδάφη της (π.χ. στην Κορέα).

Στην επέκταση αυτή ώθησε η Ιαπωνία πριν (στην διάρκεια του Μεσοπολέμου) και κατά τον Β ‘ Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html), εκτός από το στρατοκρατικό ιμπεριαλιστικό «πνεύμα» αυτής και το γεγονός ότι δεν είχε πως να θρέψει τον πλεονάζοντα πληθυσμό (και σκέφτηκε μέσω των κατακτήσεων ή της «εκούσιας» μετανάστευσης σε άλλα κράτη να λύσει το πρόβλημα αυτό).

Και επίσης το γεγονός ότι αυτή η χώρα δεν είχε πρώτες ύλες και για τον λόγο αυτό, επειδή τότε δεν μπορούσε λόγω των μεγάλων παγκόσμιων δασμών να τις αποκτήσει ειρηνικά, αποφάσισε να επιτεθεί και να καταλάβει για τον λόγο αυτό άλλα κράτη της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας που τις είχαν. 

Έτσι άρχισε την επίθεση της στην Κίνα και για να καταλάβει τα κράτη της περιοχής που τις είχαν και ήταν υπό την κατοχή κρατών της Δύσης (π.χ. Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία, ΗΠΑ), συμμάχησε με την Ναζιστική Γερμανία και την Φασιστική Ιταλία για να έχει συμμάχους που θα απασχολούσαν τους εχθρούς τους στην Ευρώπη με πόλεμο, όσο αυτή θα καταλάμβανε την Νοτιοανατολική Ασία.

(Αυτό το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή μετά την ήττα των Ιαπώνων από την ΕΣΣΔ και τον ενταφιασμό των σχεδίων της χώρας αυτής για επέκταση στα Ασιατικά εδάφη της ΕΣΣΔ και στους πόρους αυτών).

Οι ΗΠΑ, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, διαβλέποντας τον κίνδυνο, επέβαλαν εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οικονομικό εμπάργκο στην Ιαπωνία και απαίτησαν αυτή να αποσυρθεί από όσα καταλάβει με την βία στην Κίνα και την Ασία, όπως επίσης και πετρελαϊκό.

Αυτό το δεύτερο «πόνεσε» πολύ την Ιαπωνία, αφού το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου για τις βιομηχανίες και τον στρατό τους το έπαιρναν οι Ιάπωνες από τα κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας που είχαν οι ΗΠΑ υπό την κατοχή τους, και αν σταματούσε η ροή του πετρελαίου αυτών προς αυτούς τα αποθέματα τζόγια τον στόλο, τις μεταφορές και τα εργοστάσια τους, έφταναν μόνο για έξι μήνες, μετά θα εξαντλούνταν και οι ίδιοι θα χρεωκοπούσαν.

Οπότε με την απόφαση τους αυτή, οι ΗΠΑ «ανάγκασαν» εν μέρει τους (πιο πριν εννοείται αποφασισμένους για αυτό) Ιάπωνες να τους επιτεθούν για να μην χρεωκοπήσουν στο Περλ Χάρμπορ (τα ίδια αποτελέσματα είχαν οι πολιτικές και τα εμπάργκο των ΗΠΑ και στην Γερμανία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), εισερχόμενοι με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πτώση της απειλητικής για αυτούς Ιαπωνίας ως παγκόσμιας δύναμης και της υποταγής τους στις ΗΠΑ.

Και η Κίνα προσπάθησε και αυτή μετά την πτώση του Αυτοκρατορικού καθεστώτος το 1911 και τις εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν μεταξύ των εθνικιστών και των κομμουνιστών, μέχρι την επικράτηση των δευτέρων τελικά το 1949, να εκσυγχρονίσει το κράτος της, τόσο οικονομικά, όσο τεχνολογικά (π.χ. με πυρηνικά όπλα στον Ψυχρό Πόλεμο και βιονικούς στρατιώτες στις μέρες μας), άλλα και στρατιωτικά.

Στην ουσία και η χώρα αυτή, αποφάσισε να εκσυγχρονίσει την κοινωνία της πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά και να αποτελέσει ξανά μία ισχυρή στρατιωτικά και πολιτικά δύναμη παγκόσμια και να δημιουργήσει την δική της Αυτοκρατορία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Στην συνέχεια κατέλαβε (ή ανακατάλαβε) μέσω πολέμων εδάφη στην Μαντζουρία, το Τσινγκ Γιανγκ και το Θιβέτ, ενώ ενεπλάκη ενεργά για να κερδίσει γεωπολιτικά οφέλη σε πολέμους στην Κορέα, την Ινδία, στο Βιετνάμ και στο Αφγανιστάν (http://alophx.blogspot.com/2017/05/1953.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_12.html).

Στις μέρες μας, η Κίνα προσπαθεί να «ξαναζωντανέψει» την παλαιά «Οδό του Μεταξιού» μέσω της κατασκευής του λεγομένου «One Belt Road» (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2017/10/blog-post_16.html), ενώ μέσω του μεγάλου εμπορικού στόλου που έχει, εμπορεύεται με πολλά έθνη της Ασίας και της Αφρικής, στα οποία μάλιστα χορηγεί και άτοκα δάνεια (με οικονομικά ανταλλάγματα στις πρώτες ύλες αυτών, ενώ σε άλλα έχει ακόμα και ναυτικές βάσεις).

Παράλληλα, χρησιμοποιεί την θαλάσσια εμπορική οδό που ξεκινάει από την Ινδική Θάλασσα και μέσω Περσικού Κόλπου και της Διώρυγας του Σουέζ, και του λιμανιού του Πειραιά φέρνει τα φτηνά  προϊόντα της στην Ευρώπη και την Δύση και προσπαθεί να κυριαρχήσει πολιτικά και στρατιωτικά στην Νοτιοανατολική Ασία, εκμεταλλευομένη και την στρατιωτική αδυναμία της Ιαπωνίας στην περιοχή.

Τα δε προϊόντα της Κίνας, τα προτιμούν πολλοί γιατί είναι φτηνά (καταστρέφουν όμως τις οικονομίες των κρατών που βρίσκονται και τα ντόπια προϊόντα, ρίχνοντας τις τιμές και μειώνοντας κατά πολύ τα έσοδα των παράγωγων), ειδικά σε καιρούς κρίσης, τόσο το αγοραστικό κοινό, όσο και οι μεγάλες επιχειρήσεις, αφού τα μεροκάματα των εργαζομένων στην Κίνα είναι σχεδόν ανύπαρκτα και πολλές επιχειρήσεις της Δύσης μεταφέρουν εκεί την έδρα και τα εργοστάσια τους για να μην πληρώνουν μεγάλα εργατικά μεροκάματα στην Δύση.

Εκτός όλων αυτών, η Κίνα έχει σκοπό να κατακτήσει και το διάστημα και να στείλει αστροναύτες ακόμα και στην Σελήνη, ξεκινώντας έναν νέο «διαστημικό ανταγωνισμό» για νέες διαστημικές αποικίες (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_69.html), με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και  την Ρωσία, ενώ με άλλες χώρες είναι έτοιμη ακόμα και να αρχίσει πολεμικές συγκρούσεις για να ανασυστάσεις την παλαιά μεγάλη «Κινεζική Αυτοκρατορία» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

{Το γεγονός του ότι οι άντρες στην Κίνα είναι περισσότεροι από τις γυναίκες με την πολιτική του ενός παιδιού που εφαρμόστηκε στο κράτος αυτό, έχει ως συνέπεια πολλοί από αυτούς να είναι ανύπαντροι και να προβεί η Κίνα και σε κατακτήσεις άλλων λαών για να αποκτήσει με την βία τις γυναίκες τους για το ανύπαντρο κομμάτι του πληθυσμού της.

Παράλληλα η Κίνα στις μέρες μας προτείνει επισημά το σφράγισμα και το φακέλωμα των ανθρώπων και ένα παγκόσμιο σύστημα απόλυτης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (https://www.pronews.gr/ygeia/946491_project-id2020-ti-shediazetai-gia-osoys-den-kanoyn-emvolio-kata-toy-covid-19), τόσο στην Κίνα, όσο και παγκόσμια, ενώ παράλληλα διατρανώνει με αφορμή των κορωνοιό κάθε κατασταλτικό μετρό στο κράτος της κατά των πολιτικών της αντιπάλων (https://www.pressing.gr/menu/kosmos/i-kina-proteine-episima-pagkosmio-sfragisma-me-barcode-gia-ton-koronoio)}.

Εξαιτίας και του δευτέρου κύματος κορωνοιού, εξαιτίας των πολλών «Lockdown» στην Δύση και την κάμψη της οικονομίας αυτής, πολύ περισσότερες επιχειρήσεις μετακίνησαν τα κεφάλαια και τις έδρες τους στην Κίνα, η οποία παραδόξως δεν φαίνεται να έχει στο δεύτερο κύμα αυτό  του κορωνοιού κρούσματα, αυξάνοντας την οικονομική της ισχύ και μειώνοντας αντίστοιχα της Δύσης.

Ο δε μονός τρόπος που μπορούν να σταματήσουν οι εχθροί της στην Δύση την άνοδο της, είναι κυρίως από ότι φαίνεται, είτε με εμπορικές κυρώσεις σαν αυτές που επέβαλε ο Τραμπ στο κράτος αυτό, όπως ο Ρούζβελτ στην Ιαπωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (https://theflagreport.com/klimakonetai-o-eborikos-polemos-to-pekino-apeilei-me-antipoina-tis-ipa-meta-tis-kyroseis-enantion-60-kinezikon-etaireion/).

Ή αλλιώς είτε με απευθείας πόλεμο για να πάρει μπροστά η οικονομία της Δύσης (http://alophx.blogspot.com/2017/09/new-deal.html)-(ειδικά αν αποτύχει το λεγόμενο «Great Reset»), όπως ακριβώς έγινε με την Γερμανία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/03/blog-post_25.html), είτε με την Ιαπωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ΗΠΑ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html).

Σε μία δε μελλοντική ενδεχομένη στρατιωτική επέκταση της Κίνας εκτός από το στρατοκρατικό ιμπεριαλιστικό «πνεύμα» αυτής και το γεγονός ότι δεν έχει πως να θρέψει τον πλεονάζοντα πληθυσμό (και να σκεφτεί και αυτή όπως η Ιαπωνία πριν από αυτή μέσω των κατακτήσεων ή της «εκούσιας» μετανάστευσης σε άλλα κράτη να λύσει το πρόβλημα αυτό).

Και επίσης το γεγονός ότι αυτή η χώρα δεν είχε πρώτες ύλες και για τον λόγο αυτό, σε περίπτωση που δεν θα μπορεί λόγω των μεγάλων παγκόσμιων δασμών ή και πολέμων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, να τις αποκτήσει ειρηνικά, να αποφασίσει να επιτεθεί και να καταλάβει για τον λόγο αυτό άλλα κράτη της περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας που τις έχουν (π.χ. στα θαλάσσια ύδατα και τα εδάφη των Φιλιππίνων ή του Βιετνάμ) ή και στην Μέση Ανατολή αν χρειαστεί (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html). 

Έτσι για να αρχίσει την επίθεση της η Κίνα στις περιοχές αυτές για να καταλάβει τα κράτη τους (τα οποία είναι συμμαχία με τις ΗΠΑ και την Δύση), μπορεί να συμμαχήσει επισημά και στρατιωτικά με  άλλες χώρες, π.χ. με την Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html), για να έχει συμμάχους που θα απασχολήσουν τους εχθρούς της στην Ευρώπη και την Δύση (ΗΠΑ) με πόλεμο, όσο αυτή θα καταλαμβάνει την Νοτιοανατολική Ασία (ή και την Μέση Ανατολή ακόμα, μονή ή σε συνεργασία με την Ρωσία-http://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post_41.html).

{Ένας δε πόλεμος π.χ. στην Ευρώπη θα μπορούσε ακόμα να συμβεί και με ένα δε δέλεαρ της Σαουδικής Αραβίας για να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, θα μπορούσε να είναι η μεταφορά του πετρελαίου της μέσω αγωγών στην Μεσόγειο, οι οποίοι θα ξεκινούν από την Σαουδική Αραβία θα περνούν από την Ιορδανία και μετά στο Ισραήλ και στην Μεσόγειο και θα καταλήγουν στην Ευρώπη με τον East Med.

(Με τον ίδιο τρόπο που πρόσφατα το Μαρόκο υπέγραψε συμφωνία απόστασης των διπλωματικών του σχέσεων με το Ισραήλ με αντάλλαγμα την αναγνώριση της κυριαρχίας του κράτους αυτού από πλευράς ΗΠΑ στην Δυτική Σαχάρα ή παλαιοτέρα η Αίγυπτος με αντάλλαγμα την επιστροφή σε αυτής του Σινά).

Με τον τρόπο αυτό θα λυθεί το πρόβλημα μεταφοράς πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας στην Μεσόγειο, μετρά την αποτυχία δημιουργίας αγωγών από Σαουδική Αραβία σε Ιορδανία, Συρία (ή Ιράκ) στην Μεσόγειο στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη, αλλά και του αγωγού Σαουδικής Αραβίας-Υεμένης μετά την ήττα των συμμάχων των Σαουδαραβών σε Ιράκ, Συρία και Υεμένη.

Οι αγωγοί αυτοί (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_4.html), ήταν όπως και ο αγωγός Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανία και Ισραήλ ανταγωνιστικοί στους Ρωσικούς και τους Ιρανικούς αγωγούς, τα κράτη των οποίων μπορεί να χάσουν έσοδα αν η Ευρώπη αρχίσει να ανεξαρτητοποιείται ενεργειακά από Ρωσία και Ιράν, κάτι που ίσως αποτελέσει ένα καλό «έναυσμα πολέμου» και εμπλοκή των κρατών αυτών και των συμμάχων τους σε πολέμους στην Μέση Ανατολή για την αποτροπή μιας τέτοιας αρνητικής για αυτά εξέλιξης}.

Οι ΗΠΑ, μπορούν όπως και όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως έκαναν με την Ιαπωνία, και  διαβλέποντας τον κίνδυνο της ηγεμονίας της Κίνας για την δική της εξουσία, τόσο στην περιοχή, όσο και ως Υπερδύναμη, να επιβάλουν τότε ή και λίγο πριν το ξέσπασμα ενός τέτοιου πολέμου, οικονομικό εμπάργκο στην Κίνα και να απαιτήσουν από αυτή να αποσυρθεί από όσα καταλάβει με την βία στην Ασία, όπως επίσης και πετρελαϊκό.

{Κάτι που μπορούν να το επιτύχουν αν πείσουν τα κράτη συμμάχους τους στην περιοχή με πετρέλαιο να μην πουλούν πια πετρέλαιο στην Κίνα, ή με έναν ενδεχόμενο πόλεμο στην Μέση Ανατολή και τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες της (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html).

Η Κίνα παράλληλα προέβη στην τεχνολογική/βιομηχανική κατασκοπία στις Δυτικές χώρες προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στην εξελιγμένη (στρατιωτική και βιομηχανική) τεχνολογία αυτών, ενώ παράλληλα προέβη και στην δημιουργία πολιτικοστρατιωτικοί συνασπισμών για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της στην Δύση.

(π.χ. τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σανγκάης με την Ρωσία ή και πολιτικοοικονομικές, π.χ. τους BRICS με την ιδιά χωρά, και συνάμα με την Ινδία, την Νότια Αφρική και την Βραζιλία).

{Αντίστοιχα και η Ιαπωνία για παρεμφερείς λογούς συνήψε την στρατιωτικοπολιτική συμμαχία του Άξονα με την Γερμανία και την Ιταλία για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της στην Δύση, ενώ οι δύο τελευταίες χώρες λίγο πριν την σύναψη του τρίμερους αυτού Άξονα είχαν υπογράψει και την πολιτικοοικονομική συμφωνία του Χαλύβδινου Συμφώνου}.

Μια τέτοια εξέλιξη θα «πονούσε» πολύ την Κίνα, αφού το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου για τις βιομηχανίες και τον στρατό τους το παίρνει από τα παραπάνω κράτη της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Μέσης Ανατολές είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, και αν σταματήσει η ροή του πετρελαίου τους προς σύντομα τα αποθέματα της Κίνας για τον στόλο, τις μεταφορές και τα εργοστάσια της, θα στερέψουν και η χώρα αυτή θα χρεωκοπήσει.

Οπότε με την απόφαση τους αυτή, οι ΗΠΑ μπορεί να «αναγκάσουν» εν μέρει τους (πιο πριν εννοείται αποφασισμένους για αυτό) Κινέζους, σαν άλλος «δράκοντας» (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_15.html), να τους επιτεθούν για να μην χρεωκοπήσουν (τα ίδια αποτελέσματα είχαν οι πολιτικές και τα εμπάργκο των ΗΠΑ και στην Γερμανία στον Α΄ και την Ιαπωνία στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Και με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ να εισέλθουν σε έναν (ουσιαστικά νέο παγκόσμιο) πόλεμο με την Κίνα (με την πιθανή χρήση μίνι πυρηνικών τακτικών όπλων από όλες τις πλευρές όπως έκαναν οι ΗΠΑ στην Ιαπωνία στον Β’ ΠΠ), για να επιτύχουν την πτώση της απειλητικής για αυτούς χώρας ως παγκόσμιας δύναμης πριν αυτή γίνει ανεξέλεγκτη και την τελική ήττα και υποταγής αυτής στις ΗΠΑ.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων; Κάνεις δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα ως χώρα θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τις «κακοτοπιές» μιας τέτοιας εξέλιξης και να φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία εκ νέου περίοδο ακμής και ευημερίας.