ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 11-12

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 11-12

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει μόνο τα σημαντικότερα και διασημότερα περιστατικά και προσωπικότητες της ιστορίας, τα οποία την επηρέασαν και διαμόρφωσαν σημαντικά με τις πράξεις τους, και των οποίων πολλές φορές ο βίος και οι πράξεις μοιάζουν καταπληκτικά.

Όμως υπάρχουν και λιγότερο γνωστές ιστορικές ομοιότητες προσώπων και γεγονότων στην ιστορία που διαμόρφωσαν σημαντικά σε αυτή. Κάποιες από αυτές αναφέρονται και στο παρόν άρθρο.

Έτσι, πλήρη καταστροφή Αθηναϊκού εκστρατευτικού σώματος ξηράς και θάλασσάς έγινε στον Α’ Πελοποννησιακό Πόλεμο στην Αίγυπτο και στον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο στην Σικελία.

Τόσο οι πολίτες, όσο οι γεροί και τα γυναικόπαιδα κατασκεύασαν επί Θεμιστοκλή τόσο τα Τείχη της Αρχαίας Αθήνας, όσο και την Γραμμή άμυνας της Ηπείρου επί Κατσιμήτρου.

Ο Περδίκκας ο Β’ προκάλεσε την επανάσταση των πόλεων της Χαλκιδικής ενάντια στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία στον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπως και ο Μαύσωλος των νησιών του Αιγαίου ενάντια στην Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία στον Συμμαχικό Πόλεμο.

Η Κόρινθος χρησιμοποίησε τους αιχμάλωτους Κερκυραίους αριστοκράτες ως νέα ελεγχόμενη από αυτούς ηγεσία αν κατακτούσαν την Κέρκυρα στον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπως και οι Σοβιετικοί του Στάλιν τον Γερμανό Στρατάρχη Πούλους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι εχθροί τους (Ρωμαίοι, Καρχηδόνιοι, Αθηναίοι, Σπαρτιάτες) κυνήγησαν και εξόρισαν πολλές φορές τον Θεμιστοκλή και Αννίβα, μέχρις που στο τέλος αυτοί αυτοκτονήσαν.

Οι βασιλείς της Σπάρτης που αντιτάχτηκαν στην παντοδυναμία των Εφόρων και ήθελαν να περιορίσουν την εξουσία τους και να αυξήσουν την δική τους, είχαν κακό τέλος (δολοφονήθηκαν κατά κάποιους), ενώ ο πρώτος (Κλεομένης ο Α’) κατηγορήθηκε ως τάχα βίαιος και παράφρονας, ενώ ο δεύτερος τάχατες ως βίαιος και προδότης (ο Παυσανίας). Παράλληλα και οι δύο κατηγορήθηκαν ότι προσπαθήσαν να ρίξουν το πολίτευμα της Σπάρτης, ο μεν Παυσανίας με τους Είλωτες, ενώ ο Κλεομένης με Αρκάδες μισθοφόρους. 

Ισχυρή επιρροή σε Πέρσες βασιλείς λέγεται ότι είχαν οι Αθηναίοι πολιτικοί και στρατηγοί Θεμιστοκλής και Αλκιβιάδης.

Οι γυναίκες των Πλαταιών έριχναν κεραμίδια από τις ταράτσες στους Θηβαίους στον Β΄ Πελοποννησιακό Πόλεμο, το ίδιο έκαναν και οι γυναίκες της Κέρκυρας κατά των ολιγαρχικών στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπως και της Σπάρτης ενάντια στον Επαμεινώνδα και τον ένδοξο βασιλιά Πυρρό της Ηπείρου, στον οποίο ως γνωστόν ένα κεραμιδί βοήθησε στον θάνατο του (το οποίο του έριξε μία Αργεία για να  σώσει τον γιο της από τον Πυρρό από μία ταράτσα).

Οι Αθηναίοι προχώρησαν στην προληπτική σύλληψη όλων των Βοιωτών στην Αττική εν μέσω Β’ Πελοποννησιακού Πολέμου, όπως και οι Αμερικανοί των Ιαπώνων στις ΗΠΑ εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο βασιλιάς Αρχίδαμος της Σπάρτης δεν έκαψε τα κτήματα του Αθηναίου ηγέτη Περικλή προκειμένου να τον διαβάλει στους συμπολίτες του ότι αυτόν τον ευνοούσε σε αντίθεση με τους συμπολίτες του, όπως ακριβώς έκανε και ο Καρχηδόνιος ηγέτης Αννίβας με τον Ρωμαίο ηγέτη Φάβιο Μάξιμο για τον ακριβώς ίδιο λόγο.

Τόσο ο Περικλής, όσο και ο Φάβιος Μάξιμος χρησιμοποίησαν και οι δύο τους θησαυρούς των ναών για να χρηματοδοτήσουν τους πολέμους των πόλεων τους (Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, Β΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο), όπως και ο Διονύσιος ο Α΄ ο Πρεσβύτερος των Συρακουσών (την εισβολή των Καρχηδονίων στις Συρακούσες).

Εκτέλεσαν και πέταξαν σε ένα βάραθρο οι Αθηναίοι τον Αριστέα και άλλους Πελοποννήσου πρέσβεις, όπως και οι Σπαρτιάτες εκτέλεσαν και πέταξαν σε βάραθρα όλους τους Αθηναίους εμπόρους στην Πελοπόννησο εν μέσω Β’ Πελοποννησιακού Πολέμου.

Οι Κράνιοι αν και έκαναν ανακωχή με τους Αθηναίους εν μέσω Β’ Πελοποννησιακού Πολέμου και στην συνέχεια τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά, όπως ακριβώς έκαναν και οι Γερμανοί με τον Καίσαρα στους Γαλατικούς Πολέμους.

Στην Μηκαλησσό επιτέθηκαν οι Θράκες του στρατηγού Δημοσθένη και την κατέλαβαν σφάζοντας πολλά γυναικόπαιδα, όμως έφτασαν την κρίσιμη στιγμή οι Θηβαίοι και τους αιφνιδίασαν στο πλιάτσικο και τους εκδίωξαν, σκοτώνοντας πολλούς, παίρνοντας πίσω όλα τα λάφυρα και τους αιχμάλωτους και απελευθέρωσαν την πόλη.

Αντίστοιχα και στην πόλη Orléans (Ορλεάνη) της Γαλατίας οι Ουννοι του Αττίλα επιτέθηκαν και την κατέλαβαν σφάζοντας πολλά γυναικόπαιδα, όμως έφτασαν την κρίσιμη στιγμή οι στρατιώτες του Αέτιου με τους συμμάχους τους και τους αιφνιδίασαν στο πλιάτσικο και τους εκδίωξαν, σκοτώνοντας πολλούς, παίρνοντας πίσω όλα τα λάφυρα και τους αιχμάλωτους και απελευθέρωσαν την πόλη.

Μετά την επιτροπεία (αντιβασιλεία) του Μαχανίδα, κατά την επιτροπεία του Νάβι, ο ανήλικος διάδοχος του θρόνου Πέλοπας δολοφονήθηκε και την θέση του πήρε ο Νάβις, ο οποίος αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς.

Αντίστοιχα μετά την επιτροπεία (αντιβασιλεία) του θείου του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανή, ανήλικος διάδοχος του θρόνου Αντίοχος δολοφονήθηκε και την θέση του πήρε ο συνονόματος θείος του Αντίοχος ο Δ’, ο οποίος αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς.

Αλλά και μετά την επιτροπεία (αντιβασιλεία) του Κρατερού, του Περδίκκα, του Αντίπατρου, του Πολυπέρχοντα, του Ευμενή και του Αντίγονου του Μονόφθαλμου, κατά την επιτροπεία του Κάσσανδρου, ο ανήλικος διάδοχος του θρόνου Αλέξανδρος ο Δ’ (όπως και ο ετεροθαλής αδερφός του Ηρακλής μετέπειτα) δολοφονήθηκε και την θέση του πήρε ο Κάσσανδρος, ο οποίος αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς.

Ο Κινάδονας σχεδίασε μία αιφνιδιαστική επανάσταση κατά του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της Σπάρτης και τελικά συνελήφθη και εκτελέστηκε χάρις τις ενέργειες του βασιλιά Αγησιλάου του Β’, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Κατιλίνας, ο οποίος σχεδίασε μία αιφνιδιαστική επανάσταση κατά του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος της Ρώμης χάρις στις ενέργειες του τότε υπάτου Κικέρωνα.

Οι Σιβυλλικοί χρησμοί για το μέλλον γράφτηκαν σε βιβλία στην Ρώμη επί Ταρκυνίου του Β΄ του Υπερήφανου, ο οποίος λιγο μετα εκθρονίστηκε, όπως και πολλοί Δελφικοί χρησμοί για το μέλλον γράφτηκαν σε βιβλία επί του τυράννου Ιππία, ο οποίος λίγο αργότερα εκθρονίστηκε.

Η Σικελική Εκστρατεία και καταστροφή ήταν το Ντεν Μπεν Φου της Αρχαίας Αθήνας, αφού και στις δύο περιπτώσεις οι Γάλλοι και οι Αθηναίοι περικυκλώθηκαν, αποδεκατίστηκαν και παραδοθήκαν στους εχθρούς τους, ενώ ελάχιστοι από  αυτούς επέζησαν.

Τόσο ο Βρασίδας, όσο και ο Γύλιππος χτύπησαν αιφνιδιαστικά τους Αθηναίους σε άλλες περιοχές που εκστράτευσαν και διέλυσαν εντελώς τα εχθρικά εκστρατευτικά τους σώματα και εξόντωσαν τους αρχηγούς τους (σε Σικελία-Συρακούσες και Χαλκιδική-Αμφίπολη)oi  στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Λέγεται ότι τόσο ο Νέρωνας, όσο και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, όσο και ο Κλεομένης ο Α΄ περιφέρονταν στους δρόμους και χτύπαγαν οποίον έβρισκαν μπροστά τους.

Οι μητέρες των Αθηναίων πολιτικών Θεμιστοκλή και Κλεοφώνα κατάγονταν και οι δύο από την Θράκη.

Οι τύραννοι Περίανδρος και Νέρωνας είχαν σχέσεις με τις μητέρες τους, ενώ και οι δύο σκότωσαν με κλοτσιές τις συζυγούς τους.

Τόσο ο Περίανδρος, όσο και ο Ανδριάνος, αν και στήριζαν και θαύμαζαν τον στρατό τους δεν τον χρησιμοποίησαν ποτέ για στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Όνειρο ότι κοιμόνταν με την μανά τους είδαν ο Ιππίας και ο Καίσαρας.

Στους εμφυλίους πολέμους σε Κέρκυρα και Άργος κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου έγιναν σε Άργος και Κέρκυρα.

Λογού φθόνου οι πολιτικοί αντίπαλοι του Βρασίδα στην Σπαρτή και του Αννίβα στην Καρχηδόνα δεν τους έστειλαν στρατιωτικές ενισχύσεις, όπως και γιατί ήθελαν να κλείσουν ειρήνη με την Ρώμη και την Αθήνα αντίστοιχα.

Στην πόλη Τορώνη της Χαλκιδικής οι άντρες του Βρασίδα σκότωσαν τους φρουρούς των τειχών με εγχειρίδια και μετά άνοιξαν τις πύλες στον στρατό, ο οποίος και κατέλαβε την πόλη, όπως ακριβώς έκαναν και οι άντρες του Αλάριχου στην Ρώμη και κατέλαβαν την πόλη.

Ο Άγις ο Β’ έκοψε τα ύδατα της Τελείας με φράγματα για να διψάσουν οι Άργειοι αντιπάλοι τους και οι σύμμαχοι τους, όπως ακριβώς έκανε και ο Ταμερλάνος με τον στρατό του Βαγιαζήτ του Α΄ του Κεραυνού στην Άγκυρα.

Με τις μεγάλες ήττες των Αθηναίων σε Κορώνεια και στο Δήλιον από τους Βοιωτούς κατά τον Α΄ και Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο αυτοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν όλα τα εδάφη τους στην περιοχή αυτή.

Οι Δελφοί υποστήριξαν ενεργά την Σπαρτή κατά της Αθήνας κατά τον Β’ Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπως και το Βατικανό και οι ισλαμιστές τις ΗΠΑ και την Δύση κατά τον Ψυχρό Πόλεμο (π.χ. σε Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Αφγανιστάν).

Σε τρίτο πρόσωπο έγραφαν στα ιστορικά τους έργα ο Θουκυδίδης και ο Καίσαρας όταν μιλούσαν για τον εαυτό τους.

Μεταλλεία χρυσού είχαν υπό την κατοχή τους στην Θράκη, στην Χαλκιδική και στην Αμφίπολη οι Αθηναίοι Πεισίστρατος και Θουκυδίδης.

Τόσο ο βασιλιάς των Ηδωνών Πιττακός, όσο και ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ δολοφονήθηκαν και οι δύο από τους γιους τους.

Στο Ορόβιον της Εύβοιας έγινε κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου τσουνάμι σαν αυτό της Κρήτης μετά την έκρηξη της Θήρας.

Στο Νέμειον Δίον δολώθηκε από τους ντόπιους ο Ησίοδος, όπως και ο Πυθαγόρας στον Κρότωνα.

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου οι Αιτωλοί έκαψαν το δάσος στο οποίο κατέφυγαν οι Αθηναίοι όταν τους νίκησαν καίγοντας τους ζωντανούς, όπως έκανε και ο Κλεομένης ο Α΄ με τους Αργείους.

Οι Αθηναίοι περικύκλωσαν με ένα μυστικό μονοπάτι τους Σπαρτιάτες στην Σφακτηρία, όπως ακριβώς έκαναν και οι Πέρσες με τους Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες χάρις στην προδοσία του Εφιάλτη.

Με κεραμιδιά που έριχναν από την κορυφή που τους είχαν παγιδέψει σκότωσαν οι δημοκρατικοί Κερκυραίοι τους ολιγαρχικούς της Κέρκυρας, όπως και οι ιερείς της Ναναίας τον Αντίοχο τον Γ΄ τον Μέγα και τους συνοδούς του μέσα στον ναό τους.

Πολλοί στρατιώτες σώθηκαν με την έξοδο τους από το πολιορκούμενο από τους Τουρκοαιγυπτίους Μεσολόγγι, όπως και αρκετοί στρατιώτες των Πλαταιών που έκαναν έξοδο από τις πολιορκούμενες από τους Σπαρτιάτες και Θηβαίους Πλαταιές κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Με την ψήφο των Θηβαίων και των συμμάχων τους οι Σπαρτιάτες κατέστρεψαν τις Πλαταιές  στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και με την ψήφο των Πλαταιών και των συμμάχων τους ο Μέγας Αλέξανδρος την Θήβα.

Με εγχειρίδια σκότωσαν στην Βουλή οι Κερκυραίοι ολιγαρχικοί τον Πειθία οι αριστοκράτες, όπως και οι Συγκλητικοί τον Καίσαρα μέσα στην Σύγκλητο, ενώ το ίδιο είχαν κάνει και με τα αδέρφια Τιβέριο και Γάιο Γράκχο.

 Πολλοί στον Ελληνικό Εμφύλιο σκότωναν άλλους για χρέη που είχαν σε αυτούς και για να αρπάξουν τα πλούτη τους, όπως έγινε και στον εμφύλιο της Κέρκυρας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Οι Κερκυραίοι ολιγαρχικοί στον Κερκυραϊκό εμφύλιο κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο μαζί με τους μισθοφόρους τους έκαψαν τα πλοία τους για να δείξουν ότι είτε θα κερδίσουν, είτε θα πεθάνουν, όπως έκανε και ο Κόρτες με τα πλοία του στο Μεξικό και ο Σπάρτακος με τα αλόγα του στην τελική μάχη τα Βασιλικά τα της Λουκανίας.

Ο Αρχέλαος Α΄ ήταν γιος του Περδίκκα Β΄ και ανέβηκε στο θρόνο εξολοθρεύοντας τους νόμιμους διαδόχους, όπως έκανε και ο Σανδρόκοτος στην Ινδία.

Σύμφωνα με τον Αιλιανό, ο Αρχέλαος σκοτώθηκε το 399 π.Χ. κατά την διάρκεια κυνηγιού, όπως ακριβώς λέγεται ότι πέθανε και ο Φίλιππος ο Δ΄ ο Ωραίος στην Γαλλία.

Τόσο η εκστρατεία του Σιτάλκη της Θράκης κατά του Περδίκκα του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, όσο και η εκστρατεία του Γαλάτη Βρέννου κατά του Σωσθένη της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας απέτυχαν και οι δύο παταγωδώς χάρις στον ικανό ανταρτοπόλεμο και οι εισβολείς αποδυναμωμένοι και ηττημένοι αναγκαστήκαν να εγκαταλείψουν τα εδάφη αυτά.

Πριν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, τόσο ο Παυσανίας, όσο και ο Θεμιστοκλής κατηγορήθηκαν από τους εχθρούς τους ως τάχα ένοχοι προδοσίας/μηδισμού, γιατί αυτοί τους φοβόνταν και δεν ήθελαν να έχουν όλο αυτοί την εξουσία, ενώ οι συντηρητικοί αριστοκράτες των πόλεων τους δεν συμμερίζονταν, ούτε ήθελαν να υλοποιήσουν τα σχέδια τους για ισχυροποίηση των πόλεων τους, δίνοντας πολιτικά δικαιώματα σε κοινωνικές τάξεις που δεν είχαν για να ισχυροποιήσουν στην Ελλάδα και να την ενώσουν υπό την εξουσία των πόλεων τους. 

Ο Κριτίας δεν πίστευε στον Θεό, όπως και ο Λένιν, ενώ και οι δύο κατέλαβαν με πραξικόπημα την εξουσία και κατατυραννήσαν τον λαό τους.

Ο Πείσανδρος το 411 π.Χ. (μαζί με τον Αντίφωνα) με βίαιο πραξικόπημα και τις ολιγαρχικές πολιτικές εταιρείες (οι οποίες είχαν μικρό αριθμό μελών) με πραξικόπημα κατέλαβε εν μέσω Πελοποννησιακού Πολέμου την εξουσία στην Αθηνά, εκμεταλλευόμενος το πολιτικο χάος, τις στρατιωτικές ήττες και την απελπισία του λαού, αλλά και την βία των ολιγαρχών (όπως έγινε απόπειρα στην Ρωσία το 1.905 μ.Χ. μετά την ήττα των Ρώσων στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο από τους μπολσεβίκους), εκδιώκοντας ή εξοντώνοντας τους εχθρούς τους (π.χ. Κερένσκι ή Ανδροκλή).

{Ένα ολοκληρωμένο πραξικόπημα των ιδίων πολιτικών εταιριών έγινε 11 χρονιά μετά, το 404 π.Χ. με τους Τριάκοντα Τυράννους στην Αρχαία Αθήνα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html), όπως και 12 έτη ,μετά στην Ρωσία το 1.917 μ.Χ. από τους μπολσεβίκους.

Και στις δύο περιπτώσεις αυτοί οι τύραννοι κατακλέβαν την εξουσία, εξόντωσαν μεγάλο μέρος του λαού τους, ενώ στην συνέχεια, πριν πέσουν από την εξουσία, αλληλοσκοτώθηκαν μεταξύ τους, όπως και οι Γάλλοι επαναστάτες}.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις οι πραξικοπηματίες διέλυσαν τις Βουλές της εποχής με την βία (τάχα λόγω των εκτάκτων καταστάσεων) και αυτές δεν ξαναλειτουργήσαν ξανά πάρα μόνο αφότου αυτά τα τυραννικά πολιτικά καθεστώτα έπεσαν από την εξουσία, ενώ αυτοί προδοτικά έστειλαν πρέσβεις για ειρήνη με οποιοσδήποτε ορούς με τους εχθρούς της πατρίδας τους για να διατηρήσουν την εξουσία (π.χ. Γερμανία, Σπάρτη).

Η Περσία στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, όπως και η Κίνα στις μέρες μας, χρηματοδοτούν τον ένα εχθρό τους έναντι του αλλού (οι πρώτοι τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους και οι δεύτεροι τους Αμερικανούς-Ευρωπαίους και τους Ρώσους), ενισχύοντας τους με χρήματα, όπλα και μισθοφόρους, ενώ μετέπειτα ακόμα και με στρατό και στόλο.

Στην Αρχαία Αθήνα στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι επαναστάτες στρατιώτες, όπως και στην επαναστατημένη Ρωσία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι στρατιώτες έκαναν συνελεύσεις για να αποφασίσουν ποιοι θα είναι οι αξιωματικοί τους.

Με χρήματα των Γερμανών έκαναν οι μπολσεβίκοι στην Ρωσία πραξικόπημα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, υπογράφοντας με αυτούς συνθήκη ειρήνης, δίνοντας σε αυτούς πολλά εδάφη για να κρατήσουν το νέο πραξικοπηματικό πολιτικο καθεστώς τους.

 Με χρήματα των Περσών έκαναν οι ολιγαρχικοί στην Αθήνα πραξικόπημα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, υπογράφοντας με αυτούς συνθήκη ειρήνης, δίνοντας σε αυτούς πολλά εδάφη για να κρατήσουν το νέο πραξικοπηματικό πολιτικο καθεστώς τους.

Τόσο ο Πείσανδρος, όσο και ο Λύσανδρος έριξαν από τις πόλεις της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας τις δημοκρατίες και επέβαλαν σε αυτές ολιγαρχικά καθεστώτα.

Ο φόνος του Φρύνιχου στην Αρχαία Αθήνα κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου θυμίζει την απόπειρα κατά του Λένιν και την δολοφονία του Μαρά.

Τόσο ο Τιμολέων, όσο και ο Άρατος μισούσαν τους τυράννους και τους εκδίωξαν σε Σικελία και Πελοπόννησο.

Όταν ο Άρατος ήταν εφτά ετών προσπάθησαν οι πολιτικοί εχθροί της οικογένειας του να τον δολοφονήσουν ανεπιτυχώς και αυτός κατάφερε χάρις στην μητέρα του να διαφύγει, όπως έγινε και με τον Πυρρό και τον Κύψελο.

Τόσο ο Άρατος, όσο και ο Πελοπίδας και ο Θρασύβουλος κατάφεραν να ρίξουν με την βοήθεια άλλων πόλεων τους τυράννους των πόλεων τους και ένα επαναφέρουν το δημοκρατικό πολίτευμα.

Λόγω εκτάκτων καταστάσεων και πολέμων ο Άρατος εκλέχτηκε πάνω από μία φορά στρατηγός, όπως και ο Μάριος ύπατος.

 Η Μάνη λέγεται ότι ιδρύθηκε από φυγάδες από την Σπάρτη και η Βενετιά από Ρωμαίους φυγάδες.

Οι κάτοικοι της Σιδώνας έκαψαν την πόλη τους και κάηκαν σε αυτή όταν την κατέλαβε ο Αρταξέρξης ο Γ΄, όπως έκανε και ο Σαρδανάπαλος στην Νινευή όταν την κατέλαβαν οι Μήδοι, οι Σκύθες και οι Βαβυλώνιοι.

Οι τύραννοι της Αθήνας και της Καρχηδόνας Αθηνίωνας/Αριστίων και Ασδρούβα όταν πολιορκούσαν την πόλη τους οι Ρωμαίοι και λαός τους πεινούσε, αυτοί διοργάνωναν προκλητικά ξέφρενα γλέντια και καλοπερνούσαν.

Ο Μιθριδάτης ο Μέγας ο Ευπάτωρ λεηλάτησε το ιερό της Δήλου για χρήματα μαζί με τον Αθηνίωνα, όπως και ο Σύλλας την Ολυμπία για τον ίδιο λόγο.

Όταν ο Σύλλας πολιορκούσε την Αθήνα οι Αθηναίοι από την πεινά τους έτρωγαν τα υποδήματα τους, ενώ όταν ο Μπίσμαρκ πολιορκούσε το Παρίσι οι άνθρωποι έτρωγαν ακόμα και σόλες παπουτσιών.

Ο Αρταξέρξης ο Β΄ της Περσίας είχε 300 συζυγούς, ενώ ο Μούλαι Ισμαήλ του Μαρόκου 600.

Οι Αθηναίοι έκαναν την αποτυχημένη Σικελική εκστρατεία για να αποκτήσουν νέα εδάφη, δούλους, αποικίες και της πρώτες ύλες της Σικελίας και τελικά καταστράφηκαν, όπως έγινε και με τους Ιταλούς στην Αιθιοπία.

Ο Ουάλης δεν δέχτηκε να διαπραγματευτεί με τους Γότθους, τους επιτέθηκε και σκοτώθηκε, όπως έκανε και ο Πτολεμαιος ο Κεραυνός με τους Γαλάτες.

Σε παρηκμασμένη οικογένεια πατρικίων γεννήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Τίτος Φλαμινίνος και ο Κορνήλιος Σύλλας.

Ο Ασδρούβας είχε το προσωνύμιο Ωραίος όπως και ο Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος, όπως και ο συνονόματος του Ασδρούβας είχε το προσωνύμιο Φαλακρός όπως το ίδιο προσωνύμιο είχε και ο Κάρολος ο Φαλακρός.

Ο Ασδρούβας έκαψε τον Ρωμαϊκό στόλο κατά την πολιορκία της Καρχηδόνας, όπως και ο Καίσαρας τον στόλο των Πτολεμαίων κατά την πολιορκία της Αλεξάνδρειας.

Με την κατασκευή δημόσιων έργων μείωσαν την ανεργία ο Πεισίστρατος, ο Καίσαρας, ο Χίτλερ και ο Ρούζβελτ.

Λαθρεμπόριο πετρελαίου με χώρες στις οποίες η Δύση είχε επιβάλει εμπάργκο έκαναν ο Ωνάσης και ο Νιάρχος, όπως και οι Έλληνες πλοιοκτήτες στις μέρες μας.

Οι τύραννοι στην Αρχαία Ελλάδα μείωσαν την δύναμη των αριστοκρατών προετοιμάζοντας άθελα τους τον ερχομό της δημοκρατίας, όπως και οι απόλυτοι μονάρχες στην Δυτική Ευρώπη την σύγχρονη ιστορική περίοδο.

Ιερούς έχουν τους ταύρους στην Ινδία, όπως και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρευαν τον ταύρο του Άπι σαν ιερό.

Στο μαντείο των Δελφών στο σημείο που κάθονταν η Πυθία έβγαιναν αναθυμιάσεις, όπως και στο μαντείο Άορνος στην Θεσπρωτία.

Τόσο ο δικτάτορας του Ιράκ Αρέφ, όσο και του Πακιστάν Ζία Ουλ Χακ σκοτώθηκαν και οι δύο από πτώσεις αεροσκαφών.

Τόσο ο Αρταξέρξης ο Γ΄, όσο και Σελίμ ο Α΄ δολοφόνησαν τους πατεράδες τους για να τους πάρουν τον θρόνο, ενώ παράλληλα ο δεύτερος σκότωσε και τα αδέρφια του για να μην έχει ανταγωνιστές για τον θρόνο, όπως ακριβώς έκανε και ο Σανδρόκοτος στην Ινδία.

Μνημείο για τον Άγνωστο Στρατιώτη κατασκευάστηκε το 1.919 μ.Χ. στο Παρίσι και το 1.932 μ.Χ. στην Αθήνα.

Τόσο ο Αρχέλαος ο Α΄ της Σπάρτης, όσο και ο Γουλιέλμος ο Α΄ της Νορμανδίας ο Κατακτητής ήταν και οι δύο νόθοι.

Τόσο τύραννος Αριστόνικος της Λέσβου, όπως και ο δικτάτορας Καντάφι της Λιβύης, όπως και τυραννικός Πτολεμαίος ο ΙΑ’ Αλέξανδρος Β’ κατακρεουργήθηκαν/λιντσαρίστηκαν από τους λαούς τους όταν έπεσαν από την εξουσία.

Ο Αριστόμαχος, ο τύραννος του Άργους δολοφονήθηκε από τους δούλους του, όπως και ο Αββασίδης Χαλίφης Αλ Μουταβακίλ (γνωστός και ως ο «Νέρωνας των Αβασσίδων») δολοφονήθηκε από έναν δούλο, ενώ και τύραννος Αγαθοκλής δηλητηριάστηκε από έναν δούλο του.

Ο μαθηματικός και αστρονόμος Αρίσταρχος από την Σάμο καταδικάστηκε από την Αθηναϊκή πολιτεία για βλασφημία γιατί υποστήριζε ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο, όπως ακριβώς έγινε και με τον Γαλιλαίο στον Μεσαίωνα από την αιρετική παπική ψευδο-«εκκλησία». 

Η Ρωμανία παρόλο που την κατηγορούσαν και την συκοφαντούσαν αδίκως οι δυτικοί έσωσε την Ευρώπη με τις μάχες τις εναντίον των Περσών και των Αράβων (π.χ. με τις νίκες της στην Περσική πολιορκία της Πόλης και τις δύο Αραβικές), όπως έκαναν και οι Αρχαίοι Έλληνες με τις μάχες εναντίον των Περσών (π.χ. Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Πλαταιές), αλλά και οι  Ρώσοι πολεμώντας εναντίον των Τατάρων (και των Τούρκων συμμάχων τους) στο Μολόντι.

Τόσο ο Νικηφόρος Φωκάς, όσο και ο Αντίγονος ο Δώσων, παντρεύτηκαν και οι δύο τις μητέρες των διαδόχων του θρόνου Βασίλειου του Β΄ του Βουλγαροκτόνου και του Φίλιππου του Ε’ και έγιναν αντιβασιλείς μέχρι την ενηλικίωση τους. 

Τόσο η Σπάρτη, όσο και η Ρώμη δημιούργησαν αντίστοιχα την Πελοποννησιακή και Λατινική Συμμαχία νικώντας ή κάνοντας συμφωνία με άλλες πόλεις.

Τόσο η Αρχαία Σπάρτη, όσο και η Ιαπωνία και η Κίνα στην νεότερη ιστορική περίοδο απομονώθηκαν κάποια στιγμή από τον έξω κόσμο και απαγόρευσαν στους ξένους να έρχονται και να διαμένουν σε αυτές.

Ο Ταΰγετος είναι λέγεται σαν τις Άλπεις.

Οι Κακοβουλιώτες (ή αλλιώς Κακοβουνιώτες) πειρατές στο Ταίναρο ήταν λέγεται σαν τους πειρατές της Σπάρτης του Νάβι.

Οι Μανιάτες όπως και οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες εκπαιδεύονταν από μικροί στα όπλα και στην κατάκτηση άλλων εδαφών, ενώ έδειχναν μεγάλο σεβασμό στους γεροντότερους και υπακοή.

Παράλληλα οι Μανιάτες όπως και οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες ασκούσαν την ξενηλασία και ήταν καχύποπτοι με τους ξένους.

Οι Μανιάτισσες όπως και οι Αρχαίες Σπαρτιάτισσες ήταν γενναίες και πολλές φορές πολέμησαν μαζί με τους εχθρούς τους στην μάχη, ενώ μετά τον γάμο τους όπως και οι Αρχαίες Ελληνίδες αποκτούσαν μόνιμο κούρεμα βάζοντας τον κοτσίδες τους πάνω στο κεφάλι (σαν τον κούρεμα Σινιών στις μέρες μας).

Πρόσφυγες από την Σπάρτη και το Κοινό των Ελευθερολακώνων έκτισαν την Μάνη και τον Μυστρά, ενώ και αυτοί με την σειρά τους ως προσφυγές δημιούργησαν την Νέα Σπάρτη και τον Νέο Μυστρά.

Ο Νουμάς είχε μεταρρυθμίσει το ημερολόγιο, όπως και Καίσαρας.

Ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Κλαύδιος Μαρκέλλος θα μπορούσε να κερδίσει, το spolia opima, για την δολοφονία του Γαλάτη στρατιωτικού ηγέτη και βασιλιά Βιριδόμαρου σε σώμα με σώμα μάχη το 222 π.Χ., όπως και ο Δαρείος ο Γ’ ο Κοδομανός όταν ήταν στρατηγός τον αρχηγό των Καδουσιανών.

Ο Ποπλικόλας είχε λίγα χρήματα, και έτσι τάφηκε με δημόσια δαπάνη, και τον θρήνησαν οι Ρωμαίοι, όπως είχε γίνει για τον Βρούτο πριν και ο Αριστείδης  ο Δίκαιος μετά από αυτόν.

Ο Ταρκύνιος ο Β’ ο Υπερήφανος στην Ρώμη προσπάθησε αποτυχημένα όπως και ο Ιππίας στην Αθήνα να ανακτήσουν με την βοήθεια ξένων (Περσών και Ρωμαίων) την εξουσία στις πόλεις τους, όμως απέτυχαν και πέθαναν και οι δύο λίγο αργότερα.

Ο αδελφός της Λουκρητίας ξεσήκωσε τον λαό της Ρώμης κατά της βασιλικής οικογένειας των Ταρκύνιων, θέτοντας σε κοινή θέα το σώμα της, ενώ το ίδιο έκανε και ο Μάρκος Αντώνιος μετά την δολοφονία του εκθέτοντας το δολοφονημένο σώμα του Καίσαρα.

Η Βασιλεία στην Καρχηδόνα αποδυναμώθηκε και πιο ισχυροί αναδείχτηκαν οι Σοφφέτ και ένα αριστοκρατικό συμβούλιο συντηρητικών γέροντων, όπως έγινε και με την Βασιλεία στην Σπάρτη και αναδείχτηκαν πιο ισχυροί οι Έφοροι και ένα αριστοκρατικό συμβούλιο συντηρητικών γέροντων.

Ο Ασδρούβα ο Α’, ο γιος του Mago και επένδυσε έντεκα φορές στο αξίωμα του «δικτάτορα» όπως και πολλοί Ρωμαίοι πολιτικοί και στρατιωτικοί (π.χ. Φάβιος Μάξιμος, Σύλλας, Καίσαρας).

Ο Ιερώνυμος των Συρακουσών λέγεται ότι παντρεύτηκε μια πόρνη, την Peitho, στην οποία απένειμε τον τίτλο και τις τιμές της βασίλισσα, όπως και ο Καλιγούλας και ο Ηλιογάβαλος μία Εστιακά, ενώ και οι τρεις αυτοί τύραννοι ήταν νεαροί στην ηλικία.

Η Τυλλια η Πρεσβύτερη ήταν ήσυχη γυναικά και Νεότερη αδίστακτη, πανούργα και δυναμική, όπως ακριβώς ήταν αντίστοιχα και η Αγριππίνα η Πρεσβύτερη και η Νεότερη. 

Τον Θεμιστοκλή δεν τον θεωρούσαν καθαρόαιμο Αθηναίο γιατί η μητέρα του κατάγονταν από την Θράκη και τον Γυλιό καθαρόαιμο Σπαρτιάτη το ίδιο γιατί η μητέρα του ήταν είλώτισα, ενώ τον Γύλιππο τον κατηγόρησαν όπως και τον πατέρα του ότι έκλεψε και παρακράτησε λάφυρα του δημόσιου ταμείου για τον εαυτό του.

Τον Σπαρτιάτη Γύλιππο οι Συρακούσιοι αντί να τον ευχαριστήσουν που τους έσωσε από την Αθηναϊκή κατάκτηση τον έδιωξαν με συκοφαντίες λόγω ζήλιας, όπως έκαναν και οι Καρχηδόνιοι με τον Σπαρτιάτη Ξάνθιππο που τους σώσε από την Ρωμαϊκή κατάκτηση.

Ο τύραννος των Συρακουσών Θρασύβουλος εκθρονίστηκε (465 π.Χ.) και οι Συρακούσες πέρασαν περίπου 60 χρόνια δημοκρατίας γνωστή ως Β΄ Δημοκρατία (465 π.Χ. - 405 π.Χ.) παρόμοια με αυτή που περνούσε η Αρχαία Αθήνα την ίδια περίοδο

Ο Τιμολέων αναβίωσε μια δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης των Συρακουσών που συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του, η περίοδος αυτή έμεινε γνωστή ως Γ΄ Δημοκρατία (337 π.Χ. - 317 π.Χ.), ένα μικρό διάστημα κυβερνήθηκε από Ολιγαρχία.

Τα νομίσματα δείχνουν ότι από τον θάνατο του Αγαθοκλέους μέχρι την άνοδο του Ικέτα οι Συρακούσες ίσως να πέρασαν άλλη μιά δημοκρατική διακυβέρνηση την Δ΄ Δημοκρατία (289 π.Χ. - 287 π.Χ.), δεν υπάρχει καμιά άλλη πηγή για αυτή την περίοδο.

Την επόμενη μέρα μετά την καταστροφική Μάχη των Καννών ο μικρός Ιερώνυμος συμμάχησε με τον Αννίβα. Η συμμαχία με την Καρχηδόνα εξόργισε τους Ρωμαίους, ο Ρωμαίος στρατηγός Μάρκος Κλαύδιος Μαρκέλλος προχώρησε σε εκστρατεία και ξεκίνησε την πολιορκία της πόλης (214 π.Χ.). Ο Ιερώνυμος δολοφονήθηκε και ακολούθησε η Ε΄ Δημοκρατία (214 π.Χ. - 212 π.Χ.) μέχρι τη χρονιά που έπεσε η πόλη στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία (212 π.Χ.).

Λόγω της Ιουδαϊκής εξέγερσης οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν να σταματήσουν την προέλαση τους στην Παρθία και να γυρίσουν πίσω για να την καταστείλουν, όπως και λόγω της εξέγερσης της Βουδικά στην Βρετανία οι Ρωμαίοι αναγκάστηκαν να σταματήσουν την προέλαση τους στην Σκωτία και να γυρίσουν πίσω για να την καταστείλουν.

Οι Θηβαίοι νίκησαν την μάχη στα Λεύκτρα, όμως ο αρχηγός τους Επαμεινώνδας σκοτώθηκε και τότε οι Έλληνες υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης, όπως και οι Σπαρτιάτες νίκησαν την μάχη στην Αμφίπολη, όμως ο αρχηγός τους Βρασίδας σκοτώθηκε και τότε οι Έλληνες υπέγραψαν συνθήκη ειρήνης.

Μπλε χρώμα στο πρόσωπο και το σώμα τους έβαζαν όταν πολεμούσαν οι Αγαθύρσοι, οι Αρχαίοι Βρετανοί και οι Σκωτσέζοι.

Τάχα ελευθερία και αυτονομία των Νότιων Ελληνικών πόλεων από τον Φίλιππο τον Ε΄ υποσχέθηκαν οι Ρωμαίοι και στην συνέχεια σκλάβωσαν τους Έλληνες, όπως και οι Αμερικανοί στους Ιρακινούς υποσχέθηκαν ελευθερία από την τυραννία του Σαντάμ Χουσεΐν και τους σκλάβωσαν.

Ο Αριοβάρνης ο Α΄ της Καππαδοκίας είχε το προσωνύμιο «Φιλορωμαίος», όπως και ο Φίλιππος ο ΙΑ’ των Σελευκιδών.

Ο οπλαρχηγός Π. Κτένας έκοψε το νερό στους Τούρκους το 1.821 μ.Χ. στην πολιορκία της Αθήνας και τους ανάγκασε να παραδοθούν, όπως έκανε και ο Τίτος στους Ιουδαίους στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ για να τους αναγκάσει να παραδοθούν.

Αλλά και οι Κινέζοι έκοψαν την τροφοδοσία της Αλεξάνδρειας της Εσχάτης υπό τον Αυτοκράτορα Βου και την κατέλαβαν.

Ο Αρχέλαος ο Α’, ο γιος του Ηρώδη του Α΄ εξορίστηκε λόγω της ασύλληπτης βίας και σκληρότητας του από τους Ρωμαίους από την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ μετά από διαμαρτυρίες των κατοίκων (όπως έγινε και με τον αδερφό του Ηρώδη τον Αντύπα), όπως και ο βοεβόδας της Αθήνας Χατζής Αλή Χασσέκης εξορίστηκε από τους Τούρκους από την Αττική και την Αθήνα μετά από διαμαρτυρίες των κατοίκων (Χριστιανών και μουσουλμάνων) και αργότερα εκτελέστηκε λόγω της ασύλληπτης βίας και σκληρότητας του.

Όταν ήταν μικροί, τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Στάλιν ήθελαν να γίνουν ιερείς και είχαν καλλιτεχνικές τάσεις, πριν τελικά καταλήξουν ο μεν ένας ειδωλολάτρης μυστικιστής δικτάτορας, ενώ ο άλλος άθεος δικτάτορας και στην συνέχεια και οι δύο έγιναν εχθροί και διώκτες του Χριστιανισμού.

Λέγεται ότι τόσο ο Καλιγούλας, όσο και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν ανέβηκαν στην εξουσία έκαψαν αντίγραφα των φακέλων των πολιτικών αντίπαλων που δίωκαν ως τότε οι προκάτοχοι τους και κράτησαν αποθηκευμένους σε κρυφό μέρος τους κανονικούς.

Στην Αρχαία Ελλάδα έγιναν πέντε Ιεροί Πόλεμοι (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_14.html) λόγω των Δελφών, ο πρώτος με την Δελφική Αμφικτιονία ενάντια στις πόλεις Κίρρα και Κρίσσα (νίκησε η Αμφικτιονία και κατέστρεψε τις πόλεις αυτές), ενώ ο δεύτερος με τους Δελφούς και την Σπάρτη ενάντια στην Φωκίδα και την Αθήνα (τελικά οι Δελφοί έγιναν αυτόνομοι).

Ο τρίτος με την Δελφική Αμφικτιονία ενάντια στους Φωκείς (νίκησε τελικά η Αμφικτιονία), ο τέταρτος με την Δελφική Αμφικτιονία ενάντια στην Αφίσα και ο πέμπτος ξεκίνησε όταν η Αιτωλική Συμπολιτεία ενάντια στην Δελφική Αμφικτιονία όταν οι Αιτωλοί κατέκτησαν τις ιερές γαίες του Κυραίου Απόλλωνα (νίκησε η Αιτωλική Συμπολιτεία).

Παράλληλα για κάποιους και η εκστρατεία εναντίον των Περσών που αποφάσισε το Ελληνικό Κοινό/Συνεδρίου της Κορίνθου υπό την ηγεσία ως στρατηγών-Αυτοκρατόρων του Φίλιππου του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν και αυτή ένας Ιερός Πόλεμος, αφού ένας από τους λογούς της κήρυξης πολέμου ενάντια στους Πέρσες ήταν και για την εκδίκηση όλων των ιερών και των ναών που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες όταν είχαν εισβάλει στην Ελλάδα υπό τον Ξέρξη τον Α’.

Ο Μεταξάς, όπως και ο Πλαστήρας, αν και ήταν από τους πρωταγωνιστές του Εθνικού Διχασμού και οι δύο, όταν έγιναν ηγέτες της Ελλάδας, προσπάθησαν να υπερβούν παρόλα αυτά τον Εθνικό Διχασμό και προωθήσουν την Εθνική Συμφιλίωση.

Υπήρξε η Σουμεριακή Αναγέννηση και η Αναγέννηση της Δυτικής Ευρώπης στα τέλη του Μεσαίωνα.

Οι Ρωμαίοι στρατηγοί Λεύκιος Αιμίλιος ο Μακεδονικός και Πομπήιος ο Μέγας αφάνισαν και οι δύο τους πειρατές από την Μεσόγειο με τον στόλο και τον στρατό τους.

Πάνω σε φορείο έδινε διαταγές σε μάχες ο Βαλδουίνος ο Δ΄ της Ιερουσαλήμ και ο Πλαπούτας Κόλιας.

Υπήρξαν ο Πλίνιος Πρεσβύτερος και ο ανιψιός του Πλίνιος ο Νεότερος, όπως και ο Κάτων ο Πρεσβύτερος και ο Κάτων ο Νεότερος.

Τυφλός λέγεται πως ήταν ο Ρωμαίος ύπατος Άππιος Κλαύδιος Καίκος, όπως και ο Βενετός Δόγης Δάνδολος.

ταν ο Αννίβας άκουσε για το θάνατο του Μάρκελλου, ταξίδεψε για να δει το σώμα, επέτρεψε στον Μάρκελλο μια σωστή κηδεία και ακόμη και έστειλε την στάχτη πίσω στον γιο του Μάρκελλου σε μια ασημένια λάρνακα με ένα χρυσό στεφάνι, όπως έκανε και ο Αντώνιος με το σώμα του Βρούτου.

Ο Αριστείδης ο Δίκαιος έμεινε φτωχός σ' όλη του την ζωή, όπως και ο επίσης δίκαιος Κιγκινάτος, ενώ ο δεύτερος μετά το τέλος της θητείας του δεν θέλησε να επανεκλεγεί και ασχολήθηκε με την καλλιέργεια των κτημάτων του, όπως έκαναν ο Κάτων ο Πρεσβύτερος και ο Τζορτζ Ουάσιγκτον.

Οι τύραννοι Κλεόβουλος και Περίανδρος λέγεται ότι λόγω της πολιτικής τους δύναμης συμπεριελήφθησαν στους Επτά Σοφούς.

Ο Πόπλιος Κλόδιος Πούλχερ συνελήφθη από πειρατές, όπως και ο Καίσαρας.

Ο νεαρός Πόπλιος Κλόδιος Πούλχερ κατηγορήθηκε για αιμομικτική σχέση με την αδελφή του, την γυναίκα τού Λούκουλου, όπως και ο Καλιγούλας με τις αδερφές του.

Ο Πόπλιος Κλόδιος Πούλχερ ενεπλάκη σε διάφορα εγκληματικά σχέδια, που υποτίθεται ότι περιλάμβαναν τη πλαστογράφηση διαθηκών και την οργάνωση τού θανάτου των κληρονόμων, όπως και ο Κατιλίνας.

Ο Lucius Glauco, ένας πατρίκιος, άρπαξε το πλοίο του Hasdrubal, έχασε και τα δύο του χέρια, όπως έγινε και με τον Κυναίγαιρο, τον αδερφό του Αισχύλου όταν άρπαξε ένα Περσικό πλοίο στην μάχη του Μαραθώνα.

Το σώμα του Ψευδο-Μάριου σύρθηκε γύρω από την πόλη και τελικά ρίχτηκε στον ποταμό Τίβερη, όπως και του Βιτέλιου.

Όπως επισημαίνει και ο Διονύσιος Ζακυθηνός, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν στην πραγματικότητα μια διπλή αυτοκρατορία, κατά το πρότυπο της Αυστροουγγρικής, μια Ελληνο-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μόνο που οι ρόλοι ήταν μοιρασμένοι. Οι Ρωμαίοι κατείχαν την πολιτική και στρατιωτική εξουσία και οι Έλληνες την πολιτισμική και διανοητική.

Πώς λοιπόν, λιγότερο από έναν Αιώνα μετά το τέλος της ηγεμονίας των Λατίνων, γύρω στα 400 μ.Χ., θα γίνουν αιφνιδίως Ρωμαίοι (Ρωμιοί) και θα επιμένουν σε αυτή την ονομασία για 1400 χρόνια (μέχρι την επανάσταση του 1821 μ.Χ.;).

Ο Ανδρούτσος Ανδρέας Βερούσης, ο πατέρας του Οδυσσέα Ανδρούτσου, εγκαταλείφθηκε από την Αικατερίνη την Μεγάλη, όπως και ο σύμμαχος του Λάμπρος Κατσώνης, ενώ όπως και οι Μύριοι πέρασαν πολεμώντας την Μικρά Ασία τους Πέρσες και άλλους λαούς και έφτασαν στην θάλασσα του Πόντου και σωθήκαν, έτσι και ο Βερούσης πέρασε πολεμώντας όλη την Πελοπόννησο πολεμώντας τους Τούρκους και έφτασε στην Στερεά Ελλάδα και σώθηκε.

Ο Λογγίνος, ο αδερφός του Αυτοκράτορα Ζήνωνα αποκλείστηκε από την διαδοχή λόγω του βίαιου και ακολάστου χαρακτήρα του, όπως και ο Πόστουμος από τον Αύγουστο για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Βιβλίο με τίτλο «Η Τέχνη του Πολέμου» έγραψαν ο Σουν Τσου και ο Μακιαβέλλι.

Τα Μακρά Τείχη έκτισε πρώτος ο Θεμιστοκλής και τα ξαναέκτισε ο Κόνωνας με περσικά χρήματα.

Το 265 μ.Χ. οι Πάρθοι νίκησαν και συνέλαβαν τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Βαλεριανό, όπως και το 308 μ.Χ. και οι Ουννοι τον Αυτοκράτορα των Τζιν Huai.

Οι Αιγύπτιοι εξεγέρθηκαν κατά των Υκσώς κατακτητών και τους εκδίωξαν, όπως έκαναν και οι Κινέζοι με τους Μογγόλους κατακτητές.

Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους τελώνες για την είσπραξη φορών και οι Γάλλοι μονάρχες των Καπέτηδων τους ενοικιαστές φόρων.

Ο φιλόσοφος Ζήνων ήταν Φοινικικής καταγωγής και ο Αίσωπος Φρυγικής, ενώ και οι δύο ήταν άσχημοι, καμπούρηδες και με στραβά μέλη, όμως είχαν και οι δύο πλήρη διαύγεια πνεύματος.

Τον Έλληνα σκλάβο Καραγκιόζη/Μαυρομάτη τον εκτέλεσαν λέγεται οι Τούρκοι στην Προύσα για την αθυροστομία που πίστευαν ότι είχε έναντι του ισλάμ, όμως μετάνιωσε ο Σουλτάνος μετάνιωσε για αυτό, όπως και τον Φρύγα σκλάβο Αίσωπο οι ιερείς των Δελφών μέσα στον ιερό τους χώρο κατηγορώντας τον για ασέβεια και μετά από πολλά χρόνια δήλωσαν συγνώμη για την πράξη τους αυτή.

Και ο Καραγκιόζης και ο Αίσωπος λέγεται πως ήταν και οι δύο αθυρόστομοι και άσχημοι, ενώ και οι δύο ήταν αγαπητοί και διασκέδαζαν ο πρώτος με τα αστεία του και ο δεύτερος με τους μύθους του τον Σουλτάνο Ορχάν της Προύσας και τον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο αντίστοιχα.

Τόσο στον Αίσωπος, όσο και στον Όμηρο οι διδασκαλίες και το έργο τους (οι μύθοι και τα έπη τους) αναδείχτηκε και διασώθηκε προφορικά από γενιά σε γενιά και στην συνέχεια καταγράφηκε από άλλους ποιητές.

Λέγεται ότι ο Φρυγίας Αίσωπος όπως και ο Εβραίος Ακιχάρ λέγεται πως έλυναν και οι δύο πολύ δύσκολα αινίγματα.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Αίσωπος ενέπνευσε τον Μπερτάλδο στην Ιταλία και τον Νασρεντίν Χότζα στην Τουρκία.

Αλλά και ο Θυέστης στον Τρωικό πόλεμο κορόιδευε τους Έλληνες ηγέτες (όπως και ο Καραγκιόζης τους ουλεμάδες και ο Αίσωπος τους ιερείς των Δελφών) και θανατώθηκε για τον λόγο αυτό από τον Αχιλλέα με μία πολύ δυνατή γροθιά (όπως και ο Σουλτάνος θανάτωσε τον Καραγκιόζη και οι ιερείς των Δελφών τον Αίσωπο), όμως στο τέλος ο Αχιλλέας μετάνιωσε για την πράξη του αυτή (όπως και ο Σουλτάνος για τον θάνατο του Καραγκιόζη και οι ιερείς των Δελφών για τον θάνατο του Αίσωπου).

Άλλα και ο Γουόλτ Ντίσνεϊ ονομάστηκε «Ο σύγχρονος Αίσωπος».

Ο Κυαξάρης των Μηδών έσφαξε προδοτικά σε συμπόσιο τον αρχηγό των Σκυθών και απαλλάχτηκε από τις επιδρομές τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αιγύπτιοι με τους αρχηγούς των Σκυθών που επιτίθονταν σε αυτούς.

Σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, ο φιλόσοφος Διογένης πέθανε το 323 π.Χ., την ημέρα που ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στην Βαβυλώνα.

Όπως ο Ιπποκράτης κατά την διάρκεια του λιμού των Αθηνών, έτσι και ο Νοστράδαμος κατά την διάρκεια πανούκλας στο Παρίσι, φρόντισαν δωρεάν με την ιδιότητα τους ως γιατροί τους ασθενείς και οι δύο.

Με την ήττα του Αμύκλα από τον Γέλων και των Θήρωνα στην Ιμέρα έπεσε η μοναρχία στην Καρχηδόνα και αντικαταστάθηκε από το ολιγαρχικό πολιτικο «δημοκρατικό» σύστημα των Σοφφέτ και της τριανταμελούς Γερουσίας, όπως και μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έπεσε η μοναρχία στην Γερμανία και την Ρωσία και αντικαταστάθηκαν με ολιγαρχικές ολιγόχρονες «δημοκρατίες».

Τόσο ο Φάβιος Μάξιμος, όσο και ο Κολοκοτρώνης με τον ανταρτοπόλεμο και την τακτική της «καμένης γης» κατάφεραν να αποδυναμώσουν υπέρμετρα τον στρατό των εισβολέων αντιπάλων τους Αννίβα και Ιμπραήμ.

Ο Ορθόδοξος Θεληματάριος Ιερέας και πατριώτης Λακεράς, αφού έκρυψε στο Μοναστήρι του 1.000 στρατιώτες του ικανού στρατηγού Αλέξιου Στρατηγόπουλου, σε συνεννόηση με αυτόν, εξόντωσε οδηγώντας τους στρατιώτες τους Λατίνους φρουρούς των τειχών της Πόλης και άνοιξε τις πύλες στον στρατό του στρατηγού, ο οποίος την κατέλαβε και με τον τρόπο αυτό απελευθέρωσε την Πόλη από την Λατινική κατοχή το 1.261 μ.Χ.

Ομοίως, η τελική πτώση της πόλης των Συρακουσών ήρθε την άνοιξη του 212 π.Χ. Τότε λάμβανε μέρος μια μεγάλη γιορτή αφιερωμένη στην «θεά» Άρτεμη, με όλους να είναι πιο χαλαροί και εκτός επιφυλακής, ακόμη και ο ίδιος ο Επυκίδης, εξαιτίας των κακουχιών που αντιμετώπιζαν οι κάτοικοι από την πολιορκία.

Κατά την διάρκεια της νύχτας, μερίδα των φιλορωμαίων ενημέρωσε τον Μαρκέλλο για ένα ανυπεράσπιστο μέρος του τείχους. Έτσι, εκμεταλλευόμενος την αδράνεια των αμυνομένων, έστειλε μια επίλεκτη ομάδα στρατιωτών να αναρριχηθούν στα τείχη (με την βοήθεια των φιλορωμαίων), εξόντωσαν τους φρουρούς των τειχών, ανοίγοντας στην συνέχεια τις πύλες και τον δρόμο και για τον υπόλοιπο Ρωμαϊκό στρατό. Μέχρι το επόμενο πρωί, όλα τα τείχη της πόλης είχαν πέσει σε Ρωμαϊκά χέρια.

Η ιστορία του Πλούταρχου για την έκκληση του Κοριολάνου στον Αυφίδιο μοιάζει αρκετά με μια ιστορία από την ζωή του Θεμιστοκλή, ενός ηγέτη της αθηναϊκής δημοκρατίας που ήταν σύγχρονος του Κοριολανού.

Κατά την εξορία του Θεμιστοκλή από την Αθήνα, ταξίδεψε στο σπίτι του Άδμητου, βασιλιά των Μολοσσών, ενός ανθρώπου που ήταν προσωπικός του εχθρός. Ο Θεμιστοκλής ήρθε στον Άδμητο μεταμφιεσμένος και τον έκανε έκκληση ως φυγάδα, όπως και ο Κοριολανός στον Αυφίδιο. Ο Θεμιστοκλής, ωστόσο, δεν επιχείρησε ποτέ στρατιωτικά αντίποινα κατά της Αθήνας.

Το κραχ της Wall Street του 1.929 μ.Χ. που ήρθε στο προσκήνιο στις 24, 28 και 29 Οκτωβρίου έγιναν γνωστά αντίστοιχα ως Μαύρη Πέμπτη, Μαύρη Δευτέρα και Μαύρη Τρίτη, όπως και το κραχ στις 19 Οκτωβρίου του 1.987 μ.Χ. έμεινε γνωστό ως Μαύρη Δευτέρα.

Για τους σιωνιστές του Χερτσλ ο αναμενόμενος «μεσσίας» του Ισραήλ είναι ο Ισραηλίτικος λαός στο σύνολο του και όχι ένα συγκεκριμένο άτομο, ενώ για κάποιους υποστηρικτές της Μεγάλης Ιδέας (π.χ. για τον Ιωνά Δραγούμη), ο αναμενόμενος «Μαρμαρωμένος βασιλιάς» είναι ο Ελληνικός λαός στο σύνολο του.

Η Ελεονόρα της Ακουιτανής υποστήριζε τον γιο της Ριχάρδο τον Α΄ τον Λεοντόκαρδο για την άνοδο στον θρόνο έναντι των άλλων της γιων, όπως και η Παρυσάτις τον γιο της Κυρό τον Νεότερο, έναντι του αλλού γιου της Αρταξέρξη του Β΄ του Μνήμονος.

Τόσο ο Αλή Πάσας, όσο και ο Σατράπης Τισσαφέρνης, ήταν δύο φιλόδοξοι και αδίστακτοι άνθρωποι, οι οποίοι ανήλθαν στην εξουσία καταδίδοντας άλλους (ο πρώτος τον πεθερό και ο δεύτερος τον Κυρό τον Νεότερο) ως επαναστάτες και με πολλές δολοπλοκίες και απέκτησαν πλούτο, γυναίκες, δύναμη και εξουσία και οι δύο.

Στο τέλος όμως, οι εξίσου σκληροί και δολοπλόκοι ηγέτες τους (ο βασιλιάς Αρταξέρξης ο Β΄ των Περσών και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β΄), τους κατήγγειλαν ως εχθρούς του κράτους και έστειλαν αξιωματικούς τους (τον Τι θραύστη και τον Χουρσίτ αντίστοιχα), να τους νικήσουν, να πάρουν τα εδάφη και τα πλούτη τους και να τους αποκεφαλίσουν, όπως και έγινε τελικά.

Από τον Πρόεδρο του Παναμά στον Πριγκόζιν – Αινιγματικοί θάνατοι.

«Σχεδόν τίποτα που βγαίνει από την Ρωσία αυτές τις μέρες είναι αξιόπιστο», δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής διπλωματίας για τον θάνατο του αρχηγού της Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, σε αεροπορικό δυστύχημα.

Δυστύχημα που, αναπόφευκτα, έδωσε “τροφή” σε πλήθος σεναρίων, με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου να διαψεύδει κατηγορηματικά ότι δόθηκε εντολή από τον Πρόεδρο Πούτιν για την εξόντωση του, μέχρι πρότινος, “ανθρώπου για όλες τις βρώμικες δουλειές” της Μόσχας.

Ανθρώπου που ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν αποχαιρέτισε ως έναν ήρωα της Ρωσίας που “παραστράτησε” σε λάθος επιλογές (την αποτυχημένη ανταρσία του Ιουνίου). Εξήρε μάλιστα την… επιχειρηματική του δραστηριότητα και την συμβολή της Wagner στην επιχείρηση “αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας”, παραβλέποντας πως ο Πριγκόζιν στην έναρξη της ανταρσίας του αμφισβήτησε πλήρως το ρωσικό αφήγημα για την εισβολή στην Ουκρανία, παραβιάζοντας κάθε “κόκκινη γραμμή” του Κρεμλίνου.

Σε θρηνητικούς τόνους το μήνυμα του Τσετσένου ηγέτη Καντίροφ, που χαρακτήρισε τον χαμό του Πριγκόζιν ως «μεγάλη απώλεια για ολόκληρο το κράτος», αν και επεσήμανε πως το τελευταίο διάστημα ο αρχηγός της Wagner «δεν έβλεπε την μεγάλη εικόνα», αρνούμενος να βάλει στην άκρη τις «προσωπικές του φιλοδοξίες».

Ο Πριγκόζιν (διαβάσαμε πως το πτώμα του οποίου αναγνωρίστηκε από το κομμένο δάκτυλο που του είχε αφήσει τραυματισμός σε σωφρονιστικό ίδρυμα, αν και δεν έχει υπάρξει επίσημη επιβεβαίωση ότι η σορός του έχει ταυτοποιηθεί) προστέθηκε στις προσωπικότητες που έχασαν την ζωή τους σε αεροπορικά δυστυχήματα, υπό “σκοτεινές” συνθήκες, δίνοντας τροφή σε σενάρια για “αόρατα χέρια” μυστικών υπηρεσιών που κρύβονται πίσω από αυτά.

Σύμφωνα με τον Guardian, «η δολοφονία κάποιου μέσω ενός εναέριου δυστυχήματος μπορεί να είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για κάποιους…Τα αεροπορικά δυστυχήματα είναι πλεονεκτικά για τους δολοφόνους, καθώς συχνά καταστρέφουν τα αποδεικτικά στοιχεία, καθιστώντας τις έρευνες δύσκολες και αφήνοντας την αιτία θανάτου να περιβάλλεται από αβεβαιότητα και θεωρίες συνωμοσίας που μπορεί να επιμένουν για χρόνια ή και επ’ αόριστον».

Πριν τον Πριγκόζιν, ο Τορίχος. Ακόμη και σήμερα παραμένουν αδιευκρίνιστες οι συνθήκες του εναέριου δυστυχήματος τον Ιούλιο του 1.981 μ.Χ. που οδήγησε στον θάνατο τον Ομάρ Τορίχος, τον χαρισματικό ηγέτη του Παναμά, που κυβερνούσε την χώρα από το 1.968 μ.Χ., έπειτα από ένα αναίμακτο στρατιωτικό πραξικόπημα. Η ιστορική συμφωνία που είχε πετύχει το 1.977 μ.Χ. με τον Δημοκρατικό πρόεδρο των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ είχε εξασφαλίσει στον Παναμά την διοίκηση της ομώνυμης Διώρυγας.

Όμως η συμφωνία αυτή είχε προκαλέσει οργή στο συντηρητικό κατεστημένο στις ΗΠΑ. Ο μετέπειτα πρόεδρος των Ρεμπουπλικάνων Ρόναλντ Ρήγκαν είχε αποκαλέσει τον Τορίχος «φίλο των κομμουνιστών» και είχε δηλώσει: 

«Η Διώρυγα κατασκευάστηκε από αμερικάνικα χέρια και θα μείνει σε Αμερικάνικα χέρια». Λίγο μετά τον εκλογή Ρήγκαν, ο Τορίχος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με ελικόπτερο και πρόεδρος ανέλαβε ο Εμανουέλ Νοριέγκα, ο άνθρωπος της CIA στον Παναμά (τον οποίο μερικά χρόνια αργότερα ανέτρεψαν οι Αμερικανοί με εισβολή).

Σε δημοσίευμα του το αμερικανικό περιοδικό “U.S. News and World Report” απέδωσε τον θάνατο του Τορίχος σε δολοφονία, ενορχηστρωμένη από την CIA, όπως επίσης και ο Τζον Πέρκινς, στο περίφημο βιβλίο του, “Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Δολοφόνου” (οι ισχυρισμοί του οποίου έχουν αμφισβητηθεί από διεθνή ΜΜΕ ως «θεωρίες συνωμοσίας»).

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι πως ο Ρήγκαν, στην λογική της ανάσχεσης του κομμουνισμού, στήριξε μία σειρά από αιμοσταγή καθεστώτα και τάγματα θανάτου στην Λατινική Αμερική (και όχι μόνο) ενώ στενοί του συνεργάτες ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο “Ιράν-Κόντρας”, που αφορούσε παράνομες παραδόσεις όπλων στο Ιράν του Χομεϊνί και ξέπλυμα χρήματος από εμπόριο ναρκωτικών που επιδίδονταν οι ακροδεξιοί αντάρτες Κόντρας, τους οποίους στήριζαν οι Αμερικανοί στην Νικαράγουα.

Το τέλος του Ζία ουλ Χακ. Τον Αύγουστο του 1.988 μ.Χ. γίνεται γνωστό πως σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο δικτάτορας του Πακιστάν και αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Ζία ουλ Χακ, από κοινού με τον Αμερικανό πρέσβη και δεκάδες Πακιστανούς αξιωματούχους. Ο Πακιστανός στρατηγός κυβερνούσε με σιδηρά πυγμή την χώρα από το 1.979 μ.Χ., όταν είχε ανατρέψει τον χαρισματικό “ισλαμοσοσιαλιστή” Ζουλφικάρ Μπούτο (τον οποίο και απαγχόνισε, μετά από μία δίκη-παρωδία).

Ο Ζία ήταν αυτός που συγκρότησε το πανίσχυρο κατεστημένο που εξουσιάζει το Πακιστάν μέχρι και σήμερα. Αυτό αποτελείται από τον στρατό, τις ισλαμικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις και τις διαβόητες μυστικές υπηρεσίες της χώρας.

Ήταν αυτό το κατεστημένο που προώθησε μέσα από τζαμιά, μεντρεσέδες και φιλανθρωπικές οργανώσεις “βιτρίνα”, τις ακραίες διδαχές του σουνιτικού Ισλάμ τόσο στο Πακιστάν, όσο και στις οργανώσεις των μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, από τις οποίες αργότερα ξεπήδησαν οι Ταλιμπάν, ο κυριότερος υποστηρικτής των οποίων ήταν και είναι το… Πακιστάν!

Ο γιος του δικτάτορα είχε ισχυριστεί πως διαθέτει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το αεροπλάνο κατέπεσε λόγω ψεκασμού με αναισθητικό αέριο στο πιλοτήριο που αχρήστεψε τους πιλότους, μιλώντας για δολοφονία από τις ινδικές και τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.

Όμως και ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ρατζίβ Γκάντι (λίγους μήνες πριν δολοφονηθεί) είχε δηλώσει στους New York Times ότι ο Ζία δολοφονήθηκε για να μην προχωρήσει σε λύση του ζητήματος του Κασμίρ, που παραμένει το σημαντικότερο “αγκάθι” των ινδοπακιστανικών σχέσεων, μέχρι και τις μέρες μας.

Ο ισχυρός άνδρας του Πακιστάν δεν απέφυγε την “καταραμένη” παράδοση της χώρας του, όπου κανείς πρόεδρος δεν ολοκληρώνει ομαλά την θητεία του, καθώς είτε ανατρέπονται με πραξικοπήματα, είτε καθαιρούνται και διώκονται για υποθέσεις διαφθοράς, όπως συνέβη με την επεισοδιακή καθαίρεση και σύλληψη του τελευταίου εκλεγμένου πρωθυπουργού του, Ιμράν Χαν.

Η δε του Ζουλφικάρ Μπούτον, Μπεναζίρ, πρώην πρωθυπουργός και η ίδια, δεν κατάφερε να διεκδικήσει νέα θητεία, καθώς δολοφονήθηκε σε επίθεση αυτοκτονίας, συνδεδεμένη με το “βαθύ κράτος” του πρώην δικτάτορα Περβέζ Μουσάραφ.

Συντριβή ή κατάρριψη; Όμως, ένα αντίστοιχο με το αεροπορικό δυστύχημα-θρίλερ του Πριγκόζιν είχε πραγματοποιηθεί στο Αφγανιστάν, στις αρχές του 2020 μ.Χ., όταν είχε γίνει γνωστό πως κατέπεσε ένα αεροσκάφος. Οι αρχικές πληροφορίες των διεθνών μέσων ενημέρωσης ανέφεραν πως επρόκειτο για αεροσκάφος της Ariana Afghan Airlines. Γρήγορα όμως η εταιρεία προχώρησε σε διάψευση. Επίσης η αφγανική κυβέρνηση διέψευσε ότι άνηκε στις δυνάμεις της.

Το μυστήριο συνεχίζονταν μέχρι που οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την ευθύνη κατάρριψης του αεροσκάφους, αναφέροντας πως ήταν κατασκοπευτικό του αμερικανικού στρατού. Οι ΗΠΑ, που μέχρι πρότινος τηρούσαν μία ασυνήθιστη σιγή ιχθύος για το ζήτημα, περιορίστηκαν στην παραδοχή πως επρόκειτο για Αμερικανικό βομβαρδιστικό και στην διάψευση περί κατάρριψης του από τους Ταλιμπάν.

Λίγο μετά ακολούθησαν δημοσιεύματα Ιρανικών και ρωσικών μέσων ενημέρωσης, σύμφωνα με τα οποία, ανάμεσα στα θύματα της συντριβής του αεροσκάφους, ήταν και ένας ανώτατος αξιωματούχος της CIA, ενορχηστρωτής της εκτέλεσης του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί στο Ιράκ! Πρόκειται για τον περίφημο πράκτορα Michael D’Andrea, που ενέπνευσε τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας “Zero Black Trinity”.

Οι ΗΠΑ έδωσαν τα ονόματα των δύο Αμερικανών αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας που σκοτώθηκαν, 48 ώρες μετά την συντριβή του αεροσκάφους. Σύμφωνα με το “Time”, η  μυστικοπάθεια που κρατούσαν επί ώρες οι Αμερικανοί, λόγω και της χαοτικής διοίκησης της κυβέρνησης Τραμπ στο Αφγανιστάν και γενικότερα την Μέση Ανατολή, ήταν αυτή που επέτρεψε στα ιρανικά και ρωσικά δίκτυα να επιδοθούν στην παραπληροφόρηση για τον θάνατο του D’ Andrea.

Για να επιστρέψουμε στην αναφορά του Guardian τα αεροπορικά δυστυχήματα “αφήνουν την αιτία θανάτου να περιβάλλεται από αβεβαιότητα και θεωρίες συνωμοσίας που μπορεί να επιμένουν για χρόνια ή και επ’ αόριστον” (https://slpress.gr/diethni/apo-ton-proedro-toy-panama-ston-prigkozin-ainigmatikoi-thanatoi/amp/?fbclid=IwAR2VqAzC9Z6zAGJtklZaYYslr86EakB5wnWgB37CDsoCJK-Dmg1YIwyV1vw)…

Όσο οι διάδοχοι των λεγόμενων «Πέντε καλών Αυτοκρατρόρων» επιλέγονταν με κριτήριο την αξία και όχι το αίμα όλα πήγαιναν καλά και μετά το σύστημα αυτό κατέρρευσε, όπως και στην Τετραρχία του Διοκλητιανού όσο διάδοχοι των λεγόμενων Τετραρχών επιλέγονταν με κριτήριο την αξία και όχι το αίμα όλα πήγαιναν καλά και μετά το σύστημα αυτό κατέρρευσε.

Ο Μαξέντιος κατάφερε να αποκρούσει την επίθεση του Σέβηρου, του Αυτοκράτορα που είχε ορίσει για την Δύση ο Γαλέριος με το να δωροδοκήσει τους στρατιώτες του και να τον οδηγήσει στην οριστική τυο πτώση, όπως ακριβώς έκανε και ο Οκταβιανός Αύγουστος με τον στρατό του Λέπιδου και να τον οδηγήσει στην οριστική του πτώση.

Τόσο ο Όντα Ναμπουνάγκα, όσο και ο Βασίλι Στάλιν εμφανίστηκαν και οι δύο στις κηδείες των πατεράδων τους μεθυσμένοι, έδειξαν ανάρμοστη συμπεριφορά και έστρεψαν με αυτή τους πάντες εναντίον τους.

Τόσο ο Όντα Ναμπουνάγκα, όσο και ο Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, αν και ήταν και οι δύο αρχικά μέθυσοι και γυναικάδες, έγιναν πολύ ικανοί ηγέτες και μεταμόρφωσαν και οι δύο τα κράτη τους και αύξησαν τα εδάφη τους, αφού πρώτα εξόντωσαν τους αμφισβητίες του θρόνου τους (και αδερφούς τους μεταξύ αυτών).

Έτσι, αρχικά μεταμόρφωσαν το στρατό της εποχής τους, στρατολογόντας και εκπαιδεύοντας και οι δύο μαζικά αγρότες, τους οποίους εκπαίδευσαν στην χρήση του αρκεβουζίου και της σάρισας αντίστοιχα, ενώ με τους στρατούς αυτούς και πολλούς εμφύλιους πολέμους και διπλωματία ενοποίησαν τα κράτη τους (και θεώρησαν τους εαυτούς τους
ως δήθεν «θεούς»), διαδικασία που ολοκήρωσαν οι διάδοχοι τους (Μέγας Αλέξανδρος, Χιντεγιόσι, Ιεγιάσου).

Ο Τακέντα Σίνγκεν διέταξε για τρία χρόνια να μείνει κρυφός ο θάνατος του, όπως για τρεις μήνες έμεινε κρυφός και ο θάνατος του Τσιν Χουάνγκ Τι.

Τόσο ο Ναμπουνάγκα, όσο και ο Στάλιν έβλεπαν παντού εχθρούς, ενώ και οι δύο απολάμβαναν να διατάζουν και να βλέπουν τις εκτελέσεις και τον βασανισμό όσων θεωρούσαν εχθρούς τους.

Οι Ίγκα σκότωσαν τις οικογένειες τους όταν ο Ναμπουνάγκα κατέλαβε την πόλη τους, όπως και οι κάτοικοι της Νινευή όταν την κατέλαβαν οι Βαβυλώνιοι και οι Μήδοι και όπως ο Διαίος όταν ο Μόμμιος κατέλαβε την Κόρινθο.

Ο σαδιστής Ναμπουνάγκα εξευτέλιζε δημόσια τον στρατηγό και σωματοφύλακα του Μιτσουχίντε και αυτός τελικά στράφηκε εναντίον του και συνομωτώντας τον δολοφόνησε, όπως και ο σαδιστής Καλιγούλας εξευτέλιζε δημόσια τον στρατηγό και σωματοφύλακα του Κάσσιο Χαιρέα και αυτός τελικά στράφηκε εναντίον του και συνομωτώντας τον δολοφόνησε.

Ο πολεμιστής Ντάτε Μασαμούνε είχε μία κάλυπτρα στο μάτι σαν τους πολεμιστές Φίλιππο τον Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και τον Μοσέ Νταγιάν και σκότωσε τους πρεσβευτές του Χιντεγιόσι, όπως και οι Αρχαίοι Αθηναίοι και Σπαρτιάτες του Δαρείου.

Η σχέση της Μένε με τον Χιντεγιόσι ήταν σαν του Ιουστινιανού του Α’ του Μέγα και της Θεοδώρας, αφού και οι δύο αυτές πάρα πολύ ικανές γυναίκες επηρέαζαν με τις αποφάσεις τους τους συζύγους τους.

Ο πλούσιος αριστοκράτης της Κορέας πούλησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του και δημιούργησε στρατό ανταρτών με τον οποίο αντιμετώπισε και εκδίωξε τελικά επιτυχώς τους Ιάπωνες εισβολείς, όπως ακριβώς στην Ρωσία τον «Καιρό των Ταραχών» ο χασάπης Μίνιν και ο αριστοκράτης Ποζάρσκι οργάνωσαν αντάρτικο στρατό με τον αντιμετώπισαν και εκδίωξαν επιτυχώς τους Πολωνούς εισβολείς.

Η αποτυχημένη εισβολή του Χιντεγιόσι από την Νότια προς την Βόρεια Κορέα με κατεύθυνση προς την Κίνα, η οποία οδήγησε σε ήττα και υποχώρηση όταν οι Κινέζοι εισήλθαν στον πόλεμο στο πλευρό των Κορεατών θυμίζει κατά πολύ την  αποτυχημένη εισβολή του Μακ Άρθουρ από την Νότια προς την Βόρεια Κορέα με κατεύθυνση προς την Κίνα, η οποία οδήγησε σε ήττα και υποχώρηση όταν οι Κινέζοι εισήλθαν στον πόλεμο στο πλευρό των Βορειοκορεατών.

Δύο αποτυχημένες εισβολές έκανε στην Ιαπωνία ο Κουμπλάι Χαν και δύο στην Κορέα ο Χιντεγίοσι.

Ο Χιντεάκι αν και αρχικά ήταν με το μέρος του Μιτσουνάρι, στην τελική μάχη της Sakijahara τον πρόδωσε κατά την διάρκεια της και πήγε με το μέρος του Ιεγιάσου με τελικό αποτέλεσμα την ήττα και τον θάνατο του Μιτσουνάρι, τον οριστικό τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στην Ιαπωνία και στην ενοποίηση της υπό την ηγεσία του νεόυ Σογκούν Ιεγιάσου.

Αντίστοιχα στην Μεσαιωνική Αγγλία ο Θώμας Στάνλευ αν και αρχικά ήταν με το μέρος του Ριχάρδου του Γ’, στην τελική μάχη του Bosthwood Field τον πρόδωσε κατά την διάρκεια της και πήγε με το μέρος του Ερρίκου του Ζ’ με τελικό αποτέλεσμα την ήττα και τον θάνατο του Μιτσουνάρι, τον οριστικό τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στην Αγγλία και στην ενοποίηση της υπό την ηγεσία του νέου βασιλιά Ερρίκου του Ζ’.

Ο Εδουάρδος ο Δ΄ αρχικά έδειξε έλεος στον Ερρίκο τον ΣΤ’ όταν τον νίκησε, όμως όταν ξέσπασε νέα εξέγερση στο όνομα του (με την παρακίνηση της συζύγου του και φιλόδοξων συμβούλων του), όταν επικράτησε ξανά τον δολοφόνησε, όπως και ο Ιεγιάσου έδειξε αρχικά έλεος στον γιο  του Χιντεγιόσι, τον Χιντεγιόρι, όμως όταν ξέσπασε νέα εξέγερση στο όνομα του (με την παρακίνηση της μητέρας του και φιλόδοξων συμβούλων του), όταν επικράτησε ξανά τον δολοφόνησε. 

Ο Μάο ήταν θαυμαστής και σύμμαχος του Στάλιν, όμως μετά τον θάνατο του, δεν είχε σε καμία εκτίμηση τον διάδοχο του Στάλιν Χρουστώφ και αντίθετα ήρθε σε ρήξη με αυτόν και άρχισε κάποιες προσωρινές αψιμαχίες και πολεμικά επεισόδια στην Σιβηρία ενάντια στην ΕΣΣΔ, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να πάρει από την ΕΣΣΔ τον τίτλο του ηγέτη του κομμουνισμού.

Αντίστοιχα και ο Καντάφι ήταν θαυμαστής και σύμμαχος του Νάσερ, όμως μετά τον θάνατο του, δεν είχε σε καμία εκτίμηση τον διάδοχο του Σαντάτ και αντίθετα ήρθε σε ρήξη με αυτόν και άρχισε κάποιες προσωρινές αψιμαχίες και πολεμικά επεισόδια στην Αιγυπτιακά σύνορα ενάντια στην Αίγυπτο, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να πάρει από την Αίγυπτο τον τίτλο του ηγέτη του παναραβισμού.

Τόσο ο Σαντάτ, όσο και Μάο ήταν και οι δύο σύμμαχοι με την ΕΣΣΔ κατά της Δύσης, όμως στην συνέχεια ακυρώσαν τις συμμαχίες αυτές και συμμάχησαν και οι δύο με την Δύση κατά της ΕΣΣΔ.

Το τείχος της ντροπής στην Λίμα πέφτει – Απέναντι πλούσιοι και φτωχοί.

Μετά από τέσσερις δεκαετίες το τείχος που χωρίζει στα δύο την Λίμα, από τη μία τους πλούσιους της συνοικίας Λα Μολίνα και από την άλλη τους πένητες των φτωχών συνοικιών με φαβέλες θα πέσει. Το ξήλωμα άρχισε την περασμένη εβδομάδα, αλλά δεν είναι σαφές με τι ρυθμό θα προχωρήσει, εάν θα υπάρξουν αντιδράσεις ή παρεμβάσεις ανακοπής της δικαστικής απόφασης, παρότι είναι τελεσίδικη και θα πρέπει να εκτελεστεί άμεσα.

Το “τείχος της ντροπής”, όπως αποκαλείται, άρχισε να κατασκευάζεται στην πρωτεύουσα του Περού στις αρχές της δεκαετίας του 1.980 μ.Χ., για να αναχαιτιστούν οι επιδρομές αντάρτικων και τρομοκρατικών ομάδων.

Το προάστιο Λα Μολίνα στεγάζει τις πιο πλούσιες οικογένειες του Περού, σε βίλες και πολυκατοικίες που διαθέτουν όλες τις ανέσεις -και πισίνες, ενώ ακριβώς απέναντι είναι η Μαρία ντελ Τριούμφο, μία από τις πιο φτωχές περιοχές της χώρας, που δεν διαθέτει ακόμα ούτε τις βασικές υποδομές, ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτροδότησης.

Αρχικά το τείχος είχε μήκος περίπου 4,5 χιλιόμετρα, όμως την δεκαετία του 1.990 μ.Χ. έγινε μεγαλύτερο, με την επίκληση του κύματος μετανάστευσης, όχι μόνον από μετανάστες από γειτονικές χώρες, αλλά κυρίως για την αναχαίτιση των εσωτερικών μεταναστών που μετακινούνταν από την περιφέρεια προς την πρωτεύουσα. Και στην δεκαετία του 2000 έφθασε τα 10 χιλιόμετρα με την επίκληση της προστασίας της δημόσιας γης στο Λα Μολίνα από επίδοξους καταπατητές, που δεν είχαν που να μείνουν.

Οι αντάρτες του Φωτεινού Μονοπατιού ηττήθηκαν, η εσωτερική μετανάστευση μπήκε σε σειρά, καταπατήσει στην Λα Μολίνα φυσικά δεν έγιναν, αφού οι πλούσιοι προστατεύουν τις ιδιοκτησίες τους με ιδιωτικές ομάδες αστυνόμευσης και ο δήμος προστατεύει τα πάρκα γύρω τους με ειδική δύναμη, όμως το τείχος της ντροπής εκεί.

Το τείχος που χωρίζει τον πλούτο από τη φτώχεια είναι ύψους τριών μέτρων από πέτρες και τσιμέντο και ασφαλισμένο με συρματόπλεγμα. Είναι το σύμβολο της ανισότητας στο Περού και καμία κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια δεν πήρε απόφαση να το ρίξει, ούτε βεβαίως ο δήμος. Η μητροπολιτική Λίμα έχει πληθυσμό άνω των 11 εκατομμυρίων και το τείχος αντί να πέσει επεκτείνονταν και μοιάζει με μικρογραφία του σινικού τείχους καθώς κινείται πάνω σε λόφους και κορυφογραμμές.

Ο μητροπολιτικός δήμος μαστίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς, όπως άλλωστε και η κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, παρότι βρίσκεται σε ειρηνική πορεία μετά την παράδοση των όπλων από τους αντάρτες του Φωτεινού Μονοπατιού.

Τετραετής νομική μάχη. Η αρχή του τέλους (;) σηματοδοτείται το 2018 μ.Χ., με την προσφυγή ενός δημότη της Λίμα, από τις φτωχές συνοικίες, στο δικαστήριο και την εξάντληση των δικονομικών μέσων. Η υπόθεση έφθασε πέρυσι στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και τον Δεκέμβριο, μετά από τετραετή νομική μάχη, αποφασίστηκε η κατεδάφισή του.

Ο Gustavo Gutierrez, δικαστής που επιβλέπει την κατεδάφιση, τόνισε τον αρνητικό αντίκτυπο του τείχους, επισημαίνοντας: «Επηρεάζει την ελεύθερη διέλευση, αλλά βλάπτει και την αξιοπρέπεια των γειτόνων. Είναι ένας διαχωρισμός που χωρίζει δύο κοινωνικές ομάδες που δεν θα έπρεπε να υπάρχει».

Η οπτική του Γκουτιέρες είναι η αισιόδοξη. Η άλλη οπτική είναι αυτή που δίνει ο δημοτικός διευθυντής της πλούσιας συνοικίας Λα Μολίνα, ο Φρανσίσκο Ντουμλέρ που λέει ότι «η πτώση του τείχους μπορεί να καθυστερήσει λόγω μεγάλου κόστους, το οποίο δεν έχει προϋπολογιστεί και δεν μπορεί να καλυφθεί».

Ο εκπρόσωπος του δήμου λέει επίσης ότι εναλλακτικά «αντί να κατεδαφιστεί το τείχος να ανοίξουν δίοδοι, ώστε να πληρείται και η δικαστική απόφαση περί παρεμπόδισης της ελεύθερης κυκλοφορίας». Για το άλλο σκέλος της απόφασης, περί του απαράδεκτου διαχωρισμού δεν είπε τίποτε στην κρατική τηλεόραση του Περού.

Οι δύο όψεις της ντροπής. Από την άλλη πλευρά του τείχους όμως οι κάτοικοι στις παράγκες υπενθυμίζουν ότι όταν ανεγείρονταν το τείχος, «ολόκληρος στρατός εργολάβων και εργατών δούλευε νυχθημερόν και οι μπετονιέρες πηγαινοέρχονταν ακόμη και στα πιο δύσβατα σημεία» της διαιρεμένης πρωτεύουσας.

Τα συνεργεία συνοδεύονταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, υπό τον φόβο των αντιδράσεων των φτωχών. Η πρώτη φάση του έργου, σε μήκος 4,5 χιλιομέτρων ολοκληρώθηκε μέσα σε μία εβδομάδα, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι και προσθέτουν ότι ήθελαν να φύγουν, αλλά που να πάνε…

Το τείχος επεκτάθηκε, λοιπόν, από το Λα Μολίνα στο παρακείμενο Κασαρίνας και μετά στις άλλες γειτονικές περιοχές και ο αποκλεισμός επεκτάθηκε από το Μαρία ντελ Τριούμφο στις άλλες φτωχές συνοικίες, Μιραφλόρες και Σαν Χουάν. Η Asociación Casuarinas, η οργάνωση της πλούσιας γειτονιάς που επέκτεινε το αρχικό τείχος, αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη, λέγοντας ότι όλοι οι εκπρόσωποί της ήταν «εκτός πόλης για διακοπές».

Ορισμένοι κάτοικοι, που δέχθηκαν να μιλήσουν είπαν ότι «η εγκληματικότητα στη γειτονιά τους έχει μειωθεί, ως αποτέλεσμα της κατασκευής, ενώ πριν το τείχος φοβόταν να κυκλοφορήσουν». Περίπου 6,9 εκατομμύρια Περουβιανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας του Περού, (102 δολάρια το μήνα). Το πλουσιότερο 20% της χώρας κερδίζει σχεδόν το 50% του ΑΕΠ, ενώ το φτωχότερο 20% έχει κάτω από 5% του ΑΕΠ (https://slpress.gr/diethni/peftei-dikastika-to-quot-teichos-tis-ntropis-quot-sti-lima-apenanti-ploysioi-kai-ftochoi/).

Με νέο δυτικού τύπου στρατό και όπλα διέλυσε ο Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Ματσουχίτο τους επαναστάτες Σαμουράι, όπως και με νέο δυτικού τύπου στρατό και όπλα διέλυσε ο Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Μαχμούτ ο Β’ τους επαναστάτες γενίτσαρους.

Η Δρέσδη ονομάζονταν και «Βενετία του Βορρά».

Το 330 μ.Χ. έγιναν τα εγκαίνια της Πόλης στην Ρωμανία και η επίσημη ίδρυση της μοναρχίας της Ρωμανίας, όπως και το 440 μ.Χ. στην Μεγάλη Βρετανία, ενώ και οι δύο περιοχές αυτές ήταν αρχικά μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τελικά ανεξαρτητοποιήθηκαν από αυτήν, με συχνές εναλλαγές δυναστειών ως το 830 μ.Χ. ως το 1.442 μ.Χ. η δεύτερη και από το 550 μ.Χ. (όταν η Ιταλία έπεσε στους Λομβάρδους) ως το 1.453 μ.Χ. η δεύτερη.

Στην περίπτωση της Βρετάνιας «καθαρά Αγγλικές» μοναρχίες υπήρχαν στο νησί από τα έτη 640 μ.Χ.-1040 μ.Χ. (400 έτη), ενώ καθαρά Βυζαντινές στην Ρωμανία τα έτη 378 μ.Χ.-830 μ.Χ. (άνω των 400 ετών) και τα έτη 830 μ.Χ.-1.143 μ.Χ.-1.453 μ.Χ.

Το μόνο καλό που έκαναν ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ανδρόνικος ο Β΄ ο Παλαιολόγος, όπως και ο Μπόρις Γιέλτσιν στην Ρωσία ήταν πως και οι δύο αποκατέστησαν την άδικα διωκομένη Ορθοδοξία στις χώρες τους.

Ποιος δολοφόνησε τον επαναστάτη Εφιάλτη;

Η ιστορία για την γέννηση και την εξέλιξη της δημοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα σνομπάρει τον Εφιάλτη τον Σοφωνίδου και προβάλλει συστηματικά τον διάδοχό του στην ηγεσία του δημοκρατικού κόμματος της Αθήνας, τον Περικλή.

Μετά τον φόνο του Εφιάλτη, ο Περικλής συνέχισε με σχετική μετριοπάθεια τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που είχε αρχίσει ο προκάτοχός τους, παρότι κάποιοι ιστορικοί αποσιωπούν όσα είχε ήδη κάνει ο Εφιάλτης ή και πιστεύουν ότι δεν έκανε τίποτα σπουδαίο.

Σύμφωνα με τις λιγοστές πηγές, όμως, ο Εφιάλτης ήταν ο πραγματικός επαναστάτης που άρχισε το κύμα του εκδημοκρατισμού, περικόπτοντας τις εξουσίες των αριστοκρατών που είχαν προπύργιο τον Άρειο Πάγο.

Ο Περικλής συνέχισε το έργο του Εφιάλτη, ο οποίος είχε ηγηθεί μιας μεγάλης δημοκρατικής επανάστασης. Είναι αμφίβολο αν ο αριστοκράτης με τις δημοκρατικές ιδέες Περικλής θα αναλάμβανε τα ηνία των δημοκρατικών αν κάποιοι ολιγαρχικοί(;) δεν δολοφονούσαν τον Εφιάλτη.

Άλλοι πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα τα νήματα κινούσε ο Περικλής εξαρχής και ότι ο Εφιάλτης απλά προωθείτο μπροστά ως αναλώσιμος. Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη, γιατί η ιστορία κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. γραφόταν κυρίως από αριστοκρατικούς.

Για εκείνους, ο Εφιάλτης ήταν ο εφιάλτης τους. Επειδή ο Εφιάλτης ήταν ριζοσπάστης και περνούσε από δίκη Αρεοπαγίτες, που καταδικάζονταν σε θάνατο, οι περίπου 150 πρώην άρχοντες του Αρείου Πάγου είχαν χάσει τον ύπνο τους.

Εξ ου και έμεινε το όνομα εφιάλτης να σημαίνει τρομακτικό όνειρο (αν και άλλοι υποστηριζουν ότι το όνομα το κακό όνειρο το πήρε από τον προδότη Εφιάλτη των Θερμοπυλών και της προδοσίας και της καταστροφής που επέφερε με την πράξη του αυτή)!

Ποιος όμως τον σκότωσε; Ελάχιστοι ιστορικοί πίστευαν και πιστεύουν ότι τον “έφαγε” ο Περικλής, επειδή τον έβρισκε επικίνδυνα ριζοσπάστη, ή επειδή είχε εκπληρώσει την αποστολή του και πλέον έκανε ζημία στην παράταξη. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο μετέπειτα κυρίαρχος των Αθηνών ήθελε ηπιότερη μετάβαση στην δημοκρατία. θα έφθανε, όμως, να σκοτώσει τον μέντορά του και βασικό συνεργάτη του;

Αριστοκρατικοί ή δημοκράτες; Η κυρίαρχη εκδοχή είναι ότι τον σκότωσαν ολιγαρχικοί. Αυτό επιβεβαιώνεται έμμεσα και από το γεγονός ότι ελάχιστα έχουν γραφεί για αυτόν τον επαναστάτη και το φονιά του.

Όταν ήρθε στα πράγματα ο Περικλής, είναι εντυπωσιακή η σιγή για το θέμα. Αν όντως τον είχαν σκοτώσει ολιγαρχικοί, δεν θα έκαναν ντόρο οι δημοκράτες για τον μάρτυρά τους; Έχει μάλιστα γραφτεί και μυθιστόρημα (The Pericles Commission) με έναν ντετέκτιβ της εποχής, τον Νικόλαο, τον οποίο προσέλαβε ο ίδιος ο Περικλής για να βρει τους δολοφόνους του Εφιάλτη.

Ο Νικόλαος στο μυθιστόρημα προσπαθεί να βγάλει άκρη, μα όλοι οι υποτιθέμενοι αυτόπτες ή εξ ακοής μάρτυρες πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον. Και ενώ στις μυθιστορίες ο καθένας γράφει ότι θέλει, οι ιστορικοί χρειάζονται στοιχεία για να καταλήξουν με απόλυτη σιγουριά σε συμπέρασμα.

Ο Αριστοτέλης (Αθηναίων Πολιτεία, 25) έγραψε ότι τον σκότωσε κάποιος Αριστόδικος από την Τανάγρα το 461 π.Χ. Άλλοι πιστεύουν τον Ιδομενέα, που λέει ότι τον “καθάρισε” ο Περικλής από πολιτικό φθόνο. Κι άλλοι ότι πέθανε ίσως από καρδιά και επειδή ήταν σχετικά νέος, ο θάνατος αποδόθηκε σε φόνο.

Ο Αριστοτέλης  σε ένα κείμενο στα “Πολιτικά” (1274) τα σέρνει στους δημοκρατικούς και αναφέρεται εν παρόδω στον Εφιάλτη «που κατέλυσε τους αρίστους με δημαγωγίες», ενώ πιο αναλυτικά κάπως αναφέρεται στην “Αθηναίων Πολιτεία”.

Εκεί γράφει ότι κουμάντο έκανε ο Άρειος Πάγος επί 17 χρόνια και ήταν όλα θαυμάσια, όμως ο πληθυσμός της Αθήνας και του Πειραιά αυξανόταν μετά τα Μηδικά, οπότε ο Εφιάλτης, γιος του Σοφωνίδη, έχοντας γίνει αρχηγός του λαού (τοῦ δήμου προστάτης) και «έχοντας τη φήμη του αδιάφθορου και δίκαιου, άρχισε τις επιθέσεις στο συμβούλιο, αφαίρεσε αρμοδιότητες και κατηγορώντας τους Αρεοπαγίτες, τους πέρασε από δίκη και κάποιοι εκτελέσθηκαν». Κατάφερε να αφαιρεθούν αρμοδιότητες του Αρείου Πάγου και να μεταφερθούν στη Βουλή των Πεντακοσίων, άλλες στο δήμο και άλλες στην Ηλιαία.

«Για αυτές τις πράξεις του Εφιάλτη, εν μέρει υπεύθυνος ήταν και ο Θεμιστοκλής, που ήταν μεν μέλος του Αρείου Πάγου, αλλά κατηγορείτο εκείνη την εποχή για προδοτικές σχέσεις με την Περσία. Ο Θεμιστοκλής που επιθυμούσε να καταλύσει τον Άρειο Πάγο έλεγε στον Εφιάλτη ότι οι Αρεοπαγίτες θα τον συλλάβουν, ενώ στους Αρεοπαγίτες πήγαινε και έλεγε ότι θα τους έδινε πληροφορίες για συγκεκριμένα πρόσωπα που συνωμοτούσαν για να ανατρέψουν το πολίτευμα.

Και πήρε μαζί του ορισμένα μέλη του Αρείου Πάγου για να τους δείξει τους ανθρώπους που μαζεύονταν και συζητούσαν με τον Εφιάλτη. Τότε ο Εφιάλτης έκπληκτος ανέβηκε στο βήμα πρόχειρα ντυμένος (μόνο με ένα χιτώνα) και όλοι παρακολουθούσαν έκπληκτοι να μιλάει αυτός και ο Θεμιστοκλής, που κατήγγειλαν τους Αρεοπαγίτες, ώσπου τους στέρησαν κάθε εξουσία. Αλλά και ο Εφιάλτης σκοτώθηκε μετά από λίγο, δολοφονούμενος με πανουργία από τον Αριστόδικο της Τανάγρας», γράφει ο Αριστοτέλης.

Για το ρόλο του Θεμιστοκλή, πάντως, οι περισσότεροι σύγχρονοι ιστορικοί διαφωνούν. Η αξιοπιστία του Αριστοτέλη, που έγραφε σχεδόν έναν αιώνα μετά τα γεγονότα, αμφισβητείται από τον Αμερικανό αρχαιολόγο και καθηγητή Κλασικής Ελληνικής Αρχαιολογίας Duane W. Roller και ως προς τον φερόμενο ως δράστη.

Η Τανάγρα “προσφερόταν” ως γενέτειρα του φονιά, επειδή υπήρχε αντιπαλότητα με την Αθήνα. Όμως, ο Roller αναφέρει ότι σε κατάλογο 2.000 ονομάτων της Τανάγρας δεν βρέθηκε ούτε ένας Αριστόδικος.

Το όνομα εμφανίζεται πολύ μετά την εποχή του Περικλή και συγκεκριμένα μετά το 200 π.Χ. Αυτό ίσως δείχνει ότι ο Αριστοτέλης έκανε αυθαίρετα χρήση του ονόματος, το οποίο πιθανόν “κυκλοφορούσε” από στόμα σε στόμα ίσως λόγω της ετυμολογίας του. Φιλοδοξία ή πανουργία; Ο σκανδαλοθηρικός Ιδομενέας, δύο αιώνες μετά τα συμβάντα, γράφει ότι ο Περικλής ζήλευε την δημοφιλία του Εφιάλτη, αλλά ο Πλούταρχος που θαυμάζει τον Περικλή, γράφει:

«Πώς λοιπόν μπορεί κανείς να πιστέψει τον Ιδομενέα, που κατηγορεί τον Περικλή, πως τάχα τον Εφιάλτη, το αρχηγό των δημοκρατικών, που ήταν φίλος και πολιτικός συνεργάτης του, τον δολοφόνησε από ζηλοτυπία και από φθόνο για τη δόξα του;

Δεν ξέρω πού τα βρήκε αυτά και τα έριξε σαν χολή στο πρόσωπο του Περικλή, που ίσως να μην ήταν ολότελα άμεμπτος, πάντως όμως είχε φρόνημα ευγενικό και γενναιοψυχία, αρετές από τις οποίες δεν μπορούσε ποτέ να βλαστήσει πάθος τόσο σκληρό και τόσο απάνθρωπο.

Η αλήθεια είναι ότι τον Εφιάλτη που ήταν φοβερός αντίπαλος των ολιγαρχικών και αλύγιστος στην αναζήτηση ευθυνών και στην καταδίωξη κάθε αδικητή του λαού, τον επιβουλεύτηκαν οι εχθροί του· αυτοί έβαλαν τον Αριστόδικο από την Τανάγρα και τον σκότωσε κρυφά, όπως λέει ο Αριστοτέλης».

Σχετική αναφορά έχει και ο ολιγαρχικός Αντιφών, που υπερασπιζόμενος στο δικαστήριο 40 χρόνια αργότερα έναν μη Αθηναίο για φόνο στο δικαστήριο, ανέφερε: «Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν έχετε βρει εσείς οι Αθηναίοι ουτε καν τον φονιά ενός δικού σας πολίτη, του Εφιάλτη.

Πόσο άδικο θα ήταν για τους συντρόφους του να πρέπει να μαντέψουν με εικασίες ποιος ήταν ο φονιάς μόνο και μόνο για να μην κατηγορήσετε εκείνους». Δεν ξέρουμε τι μπορεί να υπονοούσε ο Αντιφών με αυτό, αλλά καθώς ήταν ολιγαρχικός ο ίδιος, πιθανόν να υποδήλωνε ότι τον Εφιάλτη τον σκότωσαν δημοκρατικοί. Πάντως παρουσιάζει το φόνο ως αδιαλεύκαντο.

Με την εκδοχή ότι δεν βρέθηκαν οι δολοφόνοι, συμφωνεί και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που γράφει ότι ο Εφιάλτης «καταλύοντας τα πάτρια, ούτε αυτός γλίτωσε από το ανουσιούργημά του, αφού τον σκότωσαν νύχτα και κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς».

O Robert W. Wallace, στην διατριβή του “Ephialtes and the Areopagus,” θεωρεί ότι αν είχε όντως δολοφονηθεί από αριστοκρατικούς, οι δημοκράτες θα τον είχαν κάνει ήρωα και θα γινόταν ντόρος. Τεκμαίρει ότι η σχετική σιωπή, δείχνει πως τον σκότωσαν δικοί του, επειδή θεωρούσαν ότι ήταν ακραίος και έβλαπτε την παράταξη, ή για να ευνοήσουν την ανέλιξη άλλου στην ηγεσία των δημοκρατικών.

Εντούτοις είναι πολύ πιθανόν να έγινε όντως ήρωας και μάρτυρας ο Εφιάλτης και γι’ αυτό να μπόρεσε ο Περικλής εν συνεχεία να “περάσει” και πολλές άλλες ριζοσπαστικές για την εποχή δημοκρατικές αλλαγές στην πολιτική ζωή της Αθήνας.

Δεν είναι απόλυτα σαφές ιστορικά πάντως αν ο Περικλής θεωρούσε τον Εφιάλτη μέντορά του, ή απλώς τον ανεχόταν και τον χρησιμοποιούσε. Πιθανολογείται ότι τον άφηνε να βγάζει το φίδι από την τρύπα, ώστε εκείνος μετά να εμφανιζόταν ως μετριοπαθής δημοκράτης.

Το γεγονός ότι ο ντόρος για τον φόνο του Εφιάλτη δεν καταγράφηκε, ίσως οφείλεται στο ότι οι τότε συγγραφείς ως αριστοκρατικοί δεν ήθελαν να προβάλλουν δημοκρατικές πρωτοβουλίες και να ξύνουν πληγές. Οι δε δημοκράτες ίσως πλέον ήθελαν να αποστασιοποιηθούν από “ακραίες” τάσεις και να βρουν συμβιβασμό με τους Αρεοπαγίτες αντί να τους εκτελούν, αφού εξάλλου ο κόσμος είχε πια ηρεμήσει.

Εφιάλτης και Περικλής. Άλλοι ιστορικοί κρατούν ουδέτερη στάση, θεωρώντας ότι ο Περικλής μάλλον δεν στενοχωρήθηκε για την απώλεια του Εφιάλτη, τον οποίο ίσως πλέον αισθανόταν σαν βαρίδι. Αυτό δεν σημαίνει ότι τον δολοφόνησε, αλλά ότι απλά θεώρησε τον θάνατο του προκατόχου του χρήσιμο, καθώς του άνοιγε το δρόμο για πιο ρεαλιστική πολιτική με τους ολιγαρχικούς. Ακόμα και σήμερα, δεν είναι σαφές αν ο Περικλής ήταν έως τότε πολιτικά στην σκιά του Εφιάλτη ή το αντίστροφο.

Το σίγουρο είναι ότι στην επανάσταση ναυτικών και μικρομεσαίων στρωμάτων με επικεφαλής τον Εφιάλτη, ο Περικλής επέλεξε να μείνει στο περιθώριο και στο απυρόβλητο. Ο Λεττονός ιστορικός Harijs Tumans αναφέρει ως πιθανότερο όλα να είχαν σχεδιασθεί εξαρχής από τον Περικλή που έκρινε ότι ήρθε η στιγμή οι δημοκρατικοί να εκμεταλλευθούν την μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια και να “τσακίσουν” τον Άρειο Πάγο που ήταν άβατο των ολιγαρχικών. Έβαλε όμως μπροστά τον Εφιάλτη.

Σχεδόν κανείς ιστορικός δεν δέχεται ότι ο Περικλής θα προσλάμβανε πληρωμένους δολοφόνους για να απαλλαγεί από τον Εφιάλτη. Εκτιμάται ότι ο Περικλής είχε προβλέψει πως με το άγριο κυνήγι των Αρεοπαγιτών που είχε εξαπολύσει, ο Εφιάλτης θα έπεφτε κάποια στιγμή  σε δυσμένεια και τότε θα τον διαδεχόταν “για να ηρεμήσει τα πνεύματα”. Δεν είχε λογικά κίνητρο να τον σκοτώσει.

Η επανάσταση που αποσιωπάται. Όσον αφορά στις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν το 462 π.Χ., είναι λογικό να είχε προηγηθεί επανάσταση και να μην αληθεύει η εκδοχή ότι μια ωραία πρωία δύο-τρεις αριστοκράτες δημοκρατικών πεποιθήσεων, μπόρεσαν και ανέτρεψαν τους ολιγαρχικούς του Αρείου Πάγου. Μετά τα Μηδικά είχε αυξηθεί υπέρμετρα ο πληθυσμός του Πειραιά και της Αθήνας. Υπήρχε οικονομική δυσπραγία και μεγάλος όγκος πτωχών και μικρομεσαίων εκδήλωναν έντονη δυσαρέσκεια.

Οι αριστοκράτες, που ήταν τότε στα πράγματα με επικεφαλής τον Κίμωνα, είχαν την ατυχή έμπνευση να αντιμετωπίσουν την πείνα της Αθήνας στέλνοντας 10.000 Αθηναίους να αποικήσουν στη Θράκη την περιοχή όπου ιδρύθηκε αργότερα η Αμφίπολη.

Αυτοί όμως κυριολεκτικά σφαγιάσθηκαν από θρακικές φυλές στην ενδοχώρα, γιατί οι Αθηναίοι αρκέσθηκαν να νικήσουν τη Θάσο μετά από τριετή πολιορκία το 462 και δεν προώθησαν το στρατό τους στα ενδότερα, παρά σηκώθηκαν και έφυγαν. Άφησαν τους αποίκους να προωθηθούν μόνοι και τους σκότωσαν όλους οι ντόπιοι κοντά στη Δράμα.

Αυτό ξεσήκωσε τον κόσμο, που έβλεπε ότι ο ξενιτεμός που προωθούσε ο Άρειος Πάγος, δεν αποτελούσε διόλου σωτηρία. Παράλληλα, την ίδια εποχή η Σπάρτη αντιμετώπισε επανάσταση ειλώτων και δόθηκε αφορμή για νέα φαγωμάρα, διότι οι Αθηναίοι στερούνταν και οι αριστοκράτες ήθελαν να βοηθήσουν τους Σπαρτιάτες. Ο Κίμωνας, αριστοκράτης και οπαδός της συμμαχίας με την Σπάρτη, απάντησε θετικά στο κάλεσμα των Σπαρτιατών, ενώ ο Εφιάλτης ήταν κάθετα ενάντιος, λέγοντας «η Σπάρτη να αφεθεί στη μοίρα της».

Ο Περικλής κρατούσε χαμηλό προφίλ, αλλά ποτέ δεν ήταν υπέρ της σύμπραξης με τη Σπάρτη. Η στήριξη των Σπαρτιατών, εχθρών της δημοκρατικής πλέον Αθήνας, έριξε λάδι στη φωτιά. Το πιθανότερο είναι ότι η επανάσταση με επικεφαλής τον Εφιάλτη έγινε όταν οι δημοκρατικοί εκμεταλλεύθηκαν την απουσία του Κίμωνα, που πήγε να ενισχύσει την Σπάρτη με 3.000-4.000 στρατό.

Η προσωπικότητα του Εφιάλτη. Οι πηγές αναφέρουν ότι οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν τη βοήθεια των Αθηναίων λόγω «του τολμηρού και της νεωτερικότητας των Αθηναίων». Είναι εμφανές ότι μόλις έφυγε ο Κίμωνας από την Αθήνα, στην πόλη ξεδοντιάστηκαν οι αριστοκράτες. Η Σπάρτη τότε φοβήθηκε να έχει στην περιοχή της αθηναϊκό στρατό, όταν στην Αθήνα εκτελούσαν Αρεοπαγίτες. Αυτό έμμεσα δείχνει ότι είχε γίνει επανάσταση και ότι ο Εφιάλτης ήδη κυριαρχούσε.

Ο Θουκυδίδης δεν λέει τίποτα γι’ αυτά τα γεγονότα, παρότι είναι λαλίστατος όταν δεν θίγονται οι αριστοκράτες. Είχε εξάλλου χρυσωρυχείο απέναντι από τη Θάσο και αν ζούσε το 462 π.Χ. θα στήριζε τον Κίμωνα. Ούτε ο Ξενοφών, που ήταν ολιγαρχικός και φιλολάκων, κάνει μνεία.

Έτσι ο Εφιάλτης ως προσωπικότητα απομένει στην ουσία άγνωστος. Από πολλούς χαρακτηρίζεται φτωχός και ταπεινός, παρότι είναι οι περισσότεροι αρχηγοί του δημοκρατικού κόμματος ήταν αριστοκράτες ως προς την οικονομική τάξη, τουλάχιστον μέχρι το 420 π.Χ. με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο Θεμιστοκλής. Ο Εφιάλτης επιπλέον είχε θητεύσει ως στρατηγός, αξίωμα που δεν έπαιρναν οι μη αριστοκράτες τότε.

Ο Κλαύδιος Αιλιανός αφηγείται και ένα ανέκδοτο σχετικά με τη φτώχεια και την ακεραιότητα του Εφιάλτη: «Αν και ο Εφιάλτης, ο γιος του Σοφωνίδη, ήταν εξαιρετικά φτωχός, δεν δέχτηκε τα δέκα τάλαντα που του προσέφεραν ως δώρο οι φίλοι του, λέγοντάς τους:

“Αυτό θα με αναγκάσει να σας αποφεύγω όταν δεν θα μπορώ να ξεπληρώσω το χρέος, και κάτι τέτοιο θα με έκανε αχάριστο”». Στον Εφιάλτη τον Αθηναίο φέρεται να ήταν αφιερωμένη και μια κωμωδία του Φρύνιχου, που πρέπει να γράφτηκε το 420 π.Χ. αλλά έχει χαθεί.

Η γραμμή Περικλή. Τέσσερα χρόνια μετά τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, που ουσιαστικά αποδυνάμωσαν καταλυτικά την αριστοκρατία, και τρία χρόνια μετά το φόνο του Εφιάλτη, φαίνεται έμμεσα ποια ήταν η κοινή γνώμη στην Αθήνα.

Ο Περικλής δεν ήθελε ακρότητες. Στις “Ευμενίδες” ο Αισχύλος (είχε συχνά τη χορηγία του πλούσιου Περικλή) βάζει την Αθηνά στη δίκη για το φόνο της Κλυταιμνήστρας από τον γιο της Ορέστη να καλεί τον λαό να ψηφίσει, με χάπι εντ πρέπει να πούμε, καθώς έχουμε δημοκρατική ισοψηφία στους ενόρκους πολίτες και η θεά Αθηνά με τη βαρύνουσα ψήφο της αθωώνει τον Ορέστη. Όμως, η ίδια εξευμενίζει και τις Ερινύες. Λέει για τη δίκη, καθώς ο Άρειος Πάγος πλέον μόνο για φόνους είναι αρμόδιος, τα εξής:

«Πάνω στου Άρη αυτό το βράχο ο Σεβασμός κι ο αδερφός Φόβος θα συγκρατούνε το λαό μέρα και νύχτα να μη αδικούν· φτάνει να μην παραμορφώνουν με νέες τους νόμους αλλαγές οι ίδιοι οι πολίτες· όταν μολύνεις καθαρό νερό με λάσπες και βρωμερ᾽ αποχύματα, να πιεις δε θα ᾽χεις.

Ούτε δεσποτισμό μα ούτε αναρχία να στρέγει –κι έγνοια του ας το ᾽χει– το λαό μου συμβουλεύω, κι ούτ᾽ απ᾽ την πόλη κάθε φόβο να διώξει, γιατί άμα κανείς δεν φοβάται τίποτα, ποιος θνητός θα ᾽ναι δίκιος;

Τέτοιο ιερό θεσμόν αν σέβεστε όπως πρέπει, κάστρο θε νά ᾽χει η χώρα σας για να τη σώζει, αδιάφθορο και σεβαστό μ᾽ αυστηρή γνώμη στήνω το Βουλευτήριο αυτό μέσα στη χώρα, που όταν κοιμάται φρουρός άγρυπνός της να ᾽ναι… εσείς να ρίξετε στις κάλπες την ψήφο σας και ξεδιαλύνετε την κρίση μ᾽ όλο το σέβας του όρκου σας. Είπα ό,τι είχα».

Βέβαια ως προς τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και της επιλογής αρχηγών στα κόμματα, πρέπει να πούμε ότι τον ρόλο των ΜΜΕ τον είχαν τότε οι ρήτορες και θεατρικοί συγγραφείς. Οι φτωχοί δεν είχαν τρόπο να μαθητεύσουν για να γίνουν ρήτορες ακόμα και όταν με τις μεταρρυθμίσεις πήραν πολλές εξουσίες στα χέρια τους, αλλά ούτε είχαν οι περισσότεροι την παιδεία να γίνουν τραγικοί συγγραφείς.

Η μόρφωση και η ψυχαγωγία παρέμενε στα χέρια της αριστοκρατίας. Και εκείνοι που έπειθαν το λαό στις συνελεύσεις, ήταν οι σοφιστές και οι ρήτορες, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστοκράτες οι ίδιοι. Κατά συνέπεια ο “λαοπρόβλητος” ηγέτης προερχόταν μοιραία εκ των αριστοκρατών με ελάχιστες εξαιρέσεις (https://slpress.gr/istorimata/poios-dolofonise-ton-epanastati-efialti/).

Ο Κάστρο έστελνε μέρος του στρατού ως μισθοφόρους για να βοηθιόσουν τα κομμουνιστικά και φιλοσοβιετικά καθεστώτα στην Αφρική ενάντια στην Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ), όπως ακριβώς στις μέρες μας και η μισθοφορική οργάνωση Βάγκνερ στέλνει μισθοφόρους στην Αφρική για να στηρίξει φιλορωσική (και μη) καθεστώτα ενάντια στην Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ).

Η βιογραφία του Εφιάλτη του Αθηναίου είναι ελάχιστα γνωστή, ωστόσο παραδίδεται πως ήταν φτωχός, δίκαιος και αδιάφθορος σαν τον Αριστείδη τον Δίκαιο. Ακόμη, όταν κάποτε ένας στρατηγός τον κατηγόρησε ως φτωχό, αποκρίθηκε: «γιατί όμως δεν ανέφερες και το άλλο, ότι δηλαδή είμαι δίκαιος»;

Ο πολιτικός Εφιάλτης των Αθηνών ήταν ένας πιστός (και έντιμος) δημοκρατικός και ικανότατος ρήτορας που στράφηκε ενάντια στις αυθαιρεσίες και την διαφθορά των αριστοκρατών αφαιρώντας τους προνόμια και δίνοντας γη στους φτωχούς ακτήμονες, κάτι που τον έκανε αγαπητό σε αυτούς.

Όμως στο τέλος δολοφονήθηκε, με τον δολοφόνο του να λέγεται ήδη από την εποχή του ότι τον δολοφόνησε με εντολή του γιατί με τα μέτρα που έπαιρνε αυτός έχανε οπαδούς, επιρροή και δύναμη στο δημοκρατικό κόμμα και άλλοι ότι τον σκότωσαν με «άλλον μπροστινό» οι αριστοκράτες γιατί με τα μέτρα του έχασαν μέρος της γης και της εξουσίας τους (όπως έγινε και με τον Καποδίστρια, τους αδερφούς Γράκχους και τους Άγη Δ’ και Κλεομένη Γ΄ στην Σπάρτη).

Ο Πιοτρ Στολύπιν ήταν ένας πιστός (και έντιμος) μοναρχικός και ικανότατος ρήτορας που στράφηκε ενάντια στις αυθαιρεσίες και την διαφθορά των αριστοκρατών αφαιρώντας τους προνόμια και δίνοντας γη στους φτωχούς ακτήμονες, κάτι που τον έκανε αγαπητό σε αυτούς.

Όμως στο τέλος δολοφονήθηκε, με τον δολοφόνο του να είναι αναρχοκομουνιστής και ήδη από την εποχή του άλλοι υποστήριζαν ότι τον δολοφονήσαν οι αναρχοκομουνιστές του Λένιν γιατί με τα μέτρα που έπαιρνε αυτοί έχαναν οπαδούς και άλλοι ότι τον σκότωσαν με «άλλον μπροστινό» οι αριστοκράτες γιατί με τα μέτρα του έχασαν μέρος της γης και της εξουσίας τους. 

Οι Βρετανοί προκάλεσαν επίτηδες λοιμό και λιμό με πολλά εκατομμύρια θύματα τόσο στην Ινδία, όσο και στην Ιρλανδία, επειδή ήθελαν όπως και οι Σπαρτιάτες με τους Είλωτες και οι Γερμανοί Ναζί με τους Ρώσους να μειώσουν βίαια τον αριθμό των λαών που είχαν υποτάξει και τους αντιστεκόταν για να αρπάξουν την γη τους, να την αποικήσουν καμία να κλέψουν τον πλούτο τους.  

Τα 11 εγκαταλελειμμένα νησιά σε όλο τον κόσμο και οι ιδιαίτερες ιστορίες τους. Κάποια από αυτά έγιναν δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα και σκηνικά για ταινίες

Μισογκρεμισμένα σπίτια, έρημοι δρόμοι, σχολεία και Εκκλησίες πνιγμένα στην πυκνή βλάστηση, τοπία απόκοσμα αλλά και γοητευτικά. Κάποια από αυτά τα νησιά εγκαταλείφθηκαν εξαιτίας φυσικών ή άλλων καταστροφών, άλλα λόγω πολέμων και άλλα για οικονομικούς λόγους. Μερικά από αυτά έγιναν δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα και σκηνικά για ταινίες.

Όλα έχουν μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθούν. Από την Ινδία μέχρι την Ελλάδα, δείτε μερικά από τα πιο συναρπαστικά εγκαταλελειμμένα νησιά του κόσμου που επέλεξε για το αφιέρωμά του το Architectural Digest.

Deception Island, Ανταρκτική. Ένα ηφαίστειο εξερράγη όχι μία αλλά δύο φορές, καταστρέφοντας σχεδόν τα πάντα κοντά στο Deception Island στην Ανταρκτική. Κάποτε ήταν σταθμός φαλαινοθηρίας και έδρα πολλών επιστημονικών ερευνητικών βάσεων, αλλά οι δύο ηφαιστειακές εκρήξεις στο νησί, στα τέλη της δεκαετίας του 1.960 μ.Χ., μετέτρεψαν σχεδόν τα πάντα σε στάχτη. Σήμερα, αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό για τους λάτρεις της περιπέτειας χάρη στο απόκοσμο τοπίο του, τις παραλίες με τη μαύρη άμμο, την άγρια ζωή και τις φυσικές ιαματικές πηγές του.

Houtouwan, Shengshan, Κίνα. Το απομακρυσμένο χωριό Houtouwan στο νησί Shengshan της Κίνας ήταν κάποτε το σπίτι για περισσότερους από 2.000 ψαράδες και τις οικογένειές τους. Το χωριό εγκαταλείφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1.990 μ.Χ., καθώς οι κάτοικοι απομακρύνθηκαν αναζητώντας καλύτερη εκπαίδευση και πόρους.

Σήμερα, η φύση έχει κυριαρχήσει και τα ερειπωμένα πέτρινα σπίτια είναι καλυμμένα με πυκνή βλάστηση. Το σκηνικό είναι απόκοσμο, αλλά αυτό δεν εμποδίζει εκατοντάδες τουρίστες να επισκέπτονται το νησί για μια βόλτα ανάμεσα στα ερειπωμένα σπίτια.

Σπιναλόγκα, Κρήτη. Η Σπιναλόγκα είναι ένα νησί με ιδιαίτερη και μεγάλη ιστορία, στον κόλπο της Ελούντας, στο Λασίθι. Αυτό το μικρό νησί υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά ενετικά κάστρα της Κρήτης, ενώ το όνομά του είναι άμεσα συνδεδεμένο με το λεπροκομείο που λειτούργησε εκεί από το 1.904 μ.Χ. έως το 1.957 μ.Χ.

Είναι ο τόπος που έχει ταυτιστεί με την κοινότητα των χανσενικών όσο κανένας άλλος στην Ελλάδα. Μια ιστορία που αποτέλεσε έμπνευση για την βραβευμένη ιστορική νουβέλα της Βικτόρια Χίσλοπ, «Το Νησί».

Σήμερα, η Σπιναλόγκα έχει μετατραπεί σε έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς, αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Χιλιάδες επισκέπτες βρίσκονται εκεί κάθε χρόνο, φτάνοντας στο μέρος με καραβάκια που ξεκινούν από τον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα και την Πλάκα. Πρόκειται για το δεύτερο σε επισκεψιμότητα μνημείο της Κρήτης μετά την Κνωσό.

Το νησί Hashima στα ανοικτά των ακτών του Ναγκασάκι παραμένει εγκαταλελειμμένο εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά κάποτε αποτελούσε ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του κόσμου. Η ιστορία του ξεκινάει το 1.890 μ.Χ., όταν το αγόρασε η εταιρεία Mitsubishi προκειμένου να στεγάσει εκεί τους εργάτες που θα αναλάμβαναν την σκληρή δουλειά της εξόρυξης των υποβρύχιων κοιτασμάτων άνθρακα.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1.930 μ.Χ. μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες εργάτες από την Κίνα και την Κορέα ζούσαν και εργάζονταν στο συγκεκριμένο νησί. Μάλιστα εκτιμάται ότι πάνω από 1.000 εργάτες έχασαν την ζωή τους εκείνη την περίοδο λόγω ατυχημάτων και υποσιτισμού.

Την δεκαετία του '70 μ.Χ., μόλις άρχισαν να εξαντλούνται τα αποθέματα άνθρακα και το πετρέλαιο άρχισε να τον αντικαθιστά, τα ορυχεία έκλεισαν και οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντα τους.

King Island, Αλάσκα. Περίπου 40 μίλια δυτικά της Ηπειρωτικής Αλάσκας βρίσκεται το King Island και το χωριό-φάντασμα Ukivok, μια πρώην κοινότητα Ινουίτ. Οι άνθρωποι που έμεναν εκεί, ζούσαν από τη θάλασσα, κυνηγώντας καβούρια και φώκιες κατά την διάρκεια του χειμώνα και ψαρεύοντας τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί το 1959 όταν έκλεισε το μοναδικό σχολείο του χωριού. Τα φθαρμένα σπίτια και τα κτήρια χτισμένα σε πασσάλους είναι όλα όσα έχουν απομείνει.

Ross Island, Ινδία. Το νησί Ross (ή, όπως επίσημα ονομάζεται, Netaji Subhash Chandra Bose Island), που ανήκει στα νησιά Άνταμαν, ήταν ένας βρετανικός οικισμός που φιλοξενούσε μια ποινική αποικία για περίπου έναν Αιώνα.

Ένας μεγάλος σεισμός το 1.941 μ.Χ. και η εισβολή των Ιαπώνων κατέστρεψε μεγάλο μέρος της υποδομής. Το ινδικό Πολεμικό Ναυτικό ανέκτησε τελικά το νησί το 1.979 μ.Χ. και έχτισε μια μικρή στρατιωτική βάση. Οι τουρίστες μπορούν ακόμα να επισκεφθούν τα ερείπια της πρώην αποικίας και μερικά καταστήματα με σουβενίρ.

Poveglia, Ιταλία. Αγναντεύοντας από κάποιο ψηλό σημείο στην Βενετία αυτό το ειδυλλιακό νησάκι της λιμνοθάλασσας, δύσκολα μπορείς να φανταστείς ότι κουβαλάει μια «μαύρη» ιστορία. Κατά τη διάρκεια του «Μαύρου Θανάτου», όταν χιλιάδες άνθρωποι έχαναν την ζωή τους εξαιτίας της πανούκλας, η Ποβέλια αποτέλεσε νεκροταφείο για πάνω από 160.000 θύματα της αρρώστιας. Το νησί καλύφθηκε με μαύρη τέφρα και λείψανα. Έχει όμως και συνέχεια: Το 1.922 μ.Χ. κατασκευάστηκε εκεί ψυχιατρική κλινική.

Ο επικεφαλής γιατρός βασάνισε πολλούς ασθενείς πριν αυτοκτονήσει. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η Ποβέλια έχει ανακηρυχτεί ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του κόσμου. Σήμερα, το νησί παραμένει ακατοίκητο. Κανένας δεν το πλησιάζει, ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι στοιχειωμένο από τους νεκρούς της πανώλης και τους ψυχασθενείς.

Klein, Κουρασάο, Καραϊβική. Μόλις έξι μίλια νοτιοανατολικά του Κουρασάο, στο νότιο μέρος της Καραϊβικής, βρίσκεται το μικροσκοπικό ακατοίκητο νησί Klein Curaçao (Μικρό Κουρασάο). Με την πρώτη ματιά, το νησί μοιάζει με μικρό παράδεισο.

Όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Σε λίγο περισσότερο από μισό τετραγωνικό μίλι γης υπάρχει ένας έρημος φάρος, ναυάγια πλοίων, πολλά κατεστραμμένα πέτρινα κτήρια και αρκετοί τάφοι.

Το νησί χρησιμοποιήθηκε από την Dutch West India Company ως τόπος καραντίνας για άρρωστους σκλάβους που μεταφέρονταν από την Αφρική στην Καραϊβική. Για πολλούς από αυτούς, αυτό το νησί έγινε ο τελευταίος τόπος ανάπαυσής τους.

Dry Tortugas, Φλόριντα. Το Dry Tortugas στο αρχιπέλαγος Florida Keys ήταν κάποτε ένας πολυσύχναστος ναυτιλιακός διάδρομος και η πύλη της χώρας προς τον Κόλπο του Μεξικού. Το 1847, ξεκίνησε η κατασκευή του φρούριου Jefferson, το οποίο προοριζόταν για την προστασία του ναυτιλιακού καναλιού, αλλά δεν έγινε ποτέ πλήρως λειτουργικό ως φρούριο.

Όταν το πολεμικό ναυτικό εγκατέλειψε τη βάση το 1.874 μ.Χ., ο Πρόεδρος Ρούσβελτ μετέτρεψε το φρούριο σε εθνικό μνημείο και ολόκληρο το αρχιπέλαγος σε εθνικό πάρκο. Προσβάσιμο μόνο με σκάφος ή υδροπλάνο, σήμερα το Dry Tortugas αποτελεί δημοφιλές σημείο για καταδύσεις και κάμπινγκ.

Suakin, Σουδάν. Το Suakin είναι ένα εγκαταλελειμμένο νησί, πρώην λιμάνι, στην Ερυθρά Θάλασσα. Το λιμάνι του Suakin αναπτύχθηκε από τον Ραμσή Γ΄ κατά τον 10^ο Αιώνα π.Χ. ως διέξοδος για το εμπόριο, φέρνοντας πλούτο και ευημερία στην περιοχή. Κατά τον 19^ο Αιώνα, το Suakin έγινε κέντρο για το δουλεμπόριο της Ανατολικής Αφρικής, το οποίο τελικά εξαφανίστηκε μόλις καταργήθηκε το δουλεμπόριο.

Mamula, Μαυροβούνιο. Το νησί Mamula είναι ένα παράδειγμα ενός τόπου με μια οδυνηρή ιστορία που παρέμεινε εγκαταλελειμμένο για δεκαετίες και τώρα έχει μια δεύτερη ευκαιρία ζωής. Το 1853, ο Αυστροούγγρος στρατηγός Lazarus von Mamula έχτισε ένα φρούριο σε μια νησίδα ανοιχτά του σημερινού Μαυροβουνίου, για να υπερασπιστεί τον κόλπο του Κότορ.

Το νησί έγινε διαβόητο κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που διοικούνταν από τις δυνάμεις του Μπενίτο Μουσολίνι. Μετά το κλείσιμο του στρατοπέδου, τα κτήρια στο νησί αφέθηκαν να καταρρεύσουν έως ότου μια Ελβετο-Αιγυπτιακή επενδυτική εταιρεία αποφάσισε να μετατρέψει το φρούριο σε πολυτελές ξενοδοχείο, το Mamula Island Hotel, το οποίο άνοιξε τον περασμένο Απρίλιο (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7192566_ta-11-egkataleleimmena-nisia-se-olo-ton-kosmo-kai-oi-idiaiteres-istories-toys).

Η Θεσσαλία ετυμολογικά προέρχεται απο τις λέξεις: θέση + αλός = ο τόπος που πριν ήταν θάλασσα… Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί πως πολλούς αιώνες πριν από αυτόν ο κάμπος ήταν μια λίμνη επειδή το νερό καθόταν από τις βροχές και έφτανε μέχρι την θάλασσα όπου υπήρχε ένωση. Απόδειξη για αυτό αποτελούν εκτός απο τα Μετέωρα και οι λόφοι στην Θεσσαλία που είναι γεμάτοι αλάτι και όστρακα ακρίβως όπως και στα Μετέωρα.

Καθώς λοιπόν αποστραγγιζόταν η λίμνη, δηλαδή έφθνινε (ἒφθινε), ονομάστηκε Φθία, και τα ομηρικά χρόνια αποτελούσε το Βασίλειο του Πηλέως. Αυτό που έμεινε σήμερα απο όλη αυτή την τεράστια θαλάσσια λίμνη είναι το μικρό κομμάτι της λίμνης Κάρλα (τεχνητή), μετά την τελική αποξήρανση το 1.962 μ.Χ. από τον Καραμανλή της λίμνης Υλίκης, δίπλα απο το Στεφανοβίκειο αεροδρόμιο. Αυτό έγινε μετά την βύθιση της Αιγηίδος και ο λαός που πήγε προς τα εκεί για να εγκατασταθεί άλλαξε το όνομα απο Φθία σε Θεσσαλία, η περιοχή που πριν ήταν θάλασσα.

Η Φθία όμως έμεινε ζωντανή μέσα από την πόλη της Φθιώτιδος που και αυτή πλημμύριζε. Οι Έλληνες λοιπόν είχαν δημιουργήσει τεχνητές απορροές προς την θάλασσα για να μην κάθεται το νερό από τις πλημμύρες. Ο Ξέρξης αυτό το ήξερε και όταν ήρθε στην Ελλάδα προσπάθησε να κλείσει αυτές τις απορροές για να βυθίσει τις πόλεις της Θεσσαλίας.

Αυτή η γνώση με τα χρόνια χάθηκε και έτσι οι άνθρωποι εφόσον δεν γνωρίζουν την ιστορίας τους δεν φρόντισαν να κρατήσουν αυτές τις απορροές που στα αρχαία χρόνια ήταν προτεραιότητα. Μήπως τελικά όσο νομίζουμε ότι προοδεύουμε, τελικά γινόμαστε πιο χαζοί παρά σοφοί σε σχέση με παλιότερα (https://romioitispolis.gr/i-thessalia-etymologika-proerchetai-apo-tis-lexeis-thesi-alos-o-topos-poy-prin-itan-thalassa/).

Μετακινήσεις και πληθυσμός.

Άλλος ένας λόγος που οι πυρκαγιές λογικά ήταν μάλλον σπάνιες, ήταν οι λιγοστές μετακινήσεις. Οι άνθρωποι δεν περιδιάβαιναν στα δάση μέρα νύχτα, χωρίς σοβαρό λόγο. Τα μέσα μεταφοράς ήταν λίγα και πολύτιμα. Οι δε πληθυσμοί ήταν μικροί.

Σε όλα τα μεσογειακά κράτη, περιλαμβανομένης της Γαλλίας και της Βρετανίας και των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής στα ενδότερα (δηλαδή όλα τα κράτη στα οποία είχε επεκταθεί ο ρωμαϊκός ιμπεριαλισμός) ήταν όλος κι όλος 60 εκατομμύρια.

Ο δε πληθυσμός της Ελλάδας μαζί με τις αποικίες της στη Μεσόγειο και στον Εύξεινο Πόντο προ Ρωμαίων και συγκεκριμένα γύρω στο 400 π.Χ. εκτιμάται ότι ήταν το πολύ δέκα εκατομμύρια, ενώ κατά τον 8^ο Αι. π.Χ. οι Έλληνες υπολογίζεται ότι ήταν το πολύ ένα εκατομμύριο όλοι κι όλοι. Την εποχή που οι Έλληνες ήταν θεωρητικά μόλις ένα εκατομμύριο, ο πληθυσμός όλης της γης εκτιμάται ότι ήταν 110 εκατομμύρια.

Ακόμα και η Αθήνα κατά τον 4^ο Αι. π.Χ. είχε 60.000 πολίτες και μαζί με τους ξένους και τους δούλους έφθανε ίσως τις 300.000. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούσαν τότε για λόγους ασφαλείας σε οικισμούς όπως και σήμερα. Η δε Σπάρτη είχε ακόμη μικρότερο πληθυσμό, αφού οι “καθαρόαιμοι” πολίτες της υπολογίζονταν μαζί με τις γυναίκες τους, στους 20.000 περίπου την ίδια περίοδο.

Απλώς, σε αντίθεση με τους εμπόρους Αθηναίους, οι Σπαρτιάτες ήταν επαγγελματίες πολεμιστές και έτσι παρότι λιγότεροι, ακόμα και με την “ευρεία επιρροή” στην περιοχή τους, ήταν εξίσου υπολογίσιμοι με τους πολυπληθέστερους Αθηναίους στις μάχες. Όπως και να έχει, με ένα εκατομμύριο κατοίκους σε όλη την Ελλάδα όλους κι όλους, ήταν δυσκολότερο να προκληθεί από ανθρωπογενή δραστηριότητα πυρκαγιά στα δάση.

Επιπλέον, η χρήση γης για κτηνοτροφία και αγροτοκαλλιέργειες δεν ήταν συμβατή με δάση. Ακόμα και ο Πεισίστρατος είχε αποψιλώσει την Αττική για να δοθεί γη στους αγρότες και στους κτηνοτρόφους, με αποτέλεσμα οι δασικές πυρκαγιές να σπανίζουν ή να μην απειλούν πάντως την Αθήνα.

Στο βιβλίο του καθηγητή Δασολογίας Γεωργίου Τσουμή “Δάση και Περιβάλλον στην Αρχαία Ελλάδα” αναφέρονται μεταξύ άλλων και οι πολλοί νόμοι που προστάτευαν τα ιερά άλση, κάτι που δείχνει ότι ακόμα κι αυτά ήταν υπό σταθερή απειλή για λόγους ξύλευσης (https://slpress.gr/istorimata/eichan-katastrofikes-pyrkagies-stin-archaia-ellada/).

Σκάνδαλα και εκτελέσεις στην Αρχαία Ελλάδα.

Η εκτέλεση εννέα εκ των δέκα Ελληνοταμιών του “κοινού” ταμείου της Αθηναϊκής Συμμαχίας με συνοπτικές διαδικασίες το 440 π.Χ. στην Αθήνα (χωρίς βεβαιότητα για την χρονολογία) αποτελεί μια μαύρη σελίδα στην απονομή της δικαιοσύνης στην Αρχαία Ελλάδα.

Η μοναδική αναφορά σε αυτούς τους θησαυροφύλακες που εκτελέσθηκαν μάλλον άδικα, δείχνει ότι ήταν αθώοι και ότι η αθωότητά τους αποδείχθηκε λίγο μετά την εκτέλεσή τους. Πιθανόν να καταδικάστηκαν και να εκτελέστηκαν με οργή, μάλλον με πολιτικά κριτήρια σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο.

Συγκεκριμένα οι Ελληνοταμίες, ήταν δέκα από τους πλουσιότερους Αθηναίους και εκλέγονταν μεταξύ των πεντακοσιομεδίμνων, ένας από κάθε φυλή, οριζόμενοι να υπηρετήσουν για ένα χρόνο. Η δουλειά τους ήταν να συγκεντρώνουν τις εισφορές των συμμαχικών κρατών στο κοινό ταμείο, να καταγράφουν όσα λάμβαναν και να διαχειρίζονται το ποσό.

Αίφνης το 440 π.Χ. ή το 439 π.Χ., άγνωστο κάτω από ποιες συνθήκες, βρέθηκαν και οι δέκα κατηγορούμενοι ότι συνωμότησαν όλοι μαζί για να υπεξαιρέσουν κάποιες εισφορές από το κοινό ταμείο.

Πολλοί δεν πείσθηκαν, καθώς και οι δέκα ήταν ιδιαίτερα εύποροι και δεν θα είχαν λόγο να ριψοκινδυνεύσουν να κάνουν κάτι τόσο ακραίο εν καιρώ πολέμου, αφού εξάλλου παρέδιδαν ταμείο στους επόμενους και δεν θα είχαν τρόπο να αποκρύψουν την υπεξαίρεση. Επιπλέον, εκλέγονταν και ορίζονταν από την Εκκλησία του Δήμου μεταξύ των πεντακοσιομεδίμνων, ακριβώς για να μη μπαίνουν εύκολα σε πειρασμό για ατασθαλίες.

Άλλοι όμως έκριναν ότι τους καθοδήγησε η απληστία. Απ’ ό,τι φαίνεται, καθαιρέθηκαν άρον-άρον με την κατηγορία ότι είχαν “φάει” ένα ποσό που έλειπε από το ταμείο και καταδικάστηκαν σε θάνατο με κώνειο.

Πολύ αργά για τους εννέα από αυτούς, αποδείχθηκε ότι δεν είχαν υπεξαιρέσει κανένα ποσό και ο δέκατος γλίτωσε επειδή “τον έσωσε το πλήθος του κόσμου” την τελευταία στιγμή. Στο κείμενο του Αντιφώντα αναφέρεται ως επιζήσας ο δέκατος του συμβουλίου των Ελληνοταμιών, κάποιος ονόματι μάλλον Σωσίας, για τον οποίο ξέρουμε ότι υπήρξε Ελληνοταμίας το έτος 440 π.Χ.-439 π.Χ.

Ο σοφιστής, ρήτορας και συγγραφέας δικανικών λόγων Αντιφών, ο μοναδικός που αναφέρει την υπόθεση, συνεχίζει το κείμενό του λέγοντας ότι το παράδειγμα αυτό δείχνει πως δεν επιτρέπεται να γίνονται λάθη σε δίκες για φόνους εκ προθέσεως, διότι η ποινή δεν είναι αναστρέψιμη.

Αν ευσταθεί η χρονολογία, η εκτέλεση των Ελληνοταμιών έγινε όταν είχε μόλις αποστατήσει η Σάμος και το Βυζάντιο από την Αθηναϊκή συμμαχία. Η Σάμος είχε  ζητήσει την βοήθεια των Περσών, την οποία και έλαβε.

Τελικά η Σάμος υποτάχθηκε μετά από πολιορκία εννέα μηνών και πάλι στην Αθήνα. Κατά πάσα πιθανότητα η δίκη έγινε εν βρασμώ ψυχής και με πολλές εντάσεις στην διαδικασία, όπως αναφέρει ο Αντιφών. Κάνει μνεία του γεγονότος στο κείμενο απολογίας του νεαρού Ευθίξεου, πολίτη της Μυτιλήνης, που ταξίδευε στην Αθήνα με καράβι όταν έγινε ένα έγκλημα και που ο νέος κατηγορείτο ως δράστης.

Μόνο μια πηγή. Το γεγονός ότι δεν έχουμε άλλες πηγές για την εκτέλεση των Ελληνοταμιών – που η δίκη τους φαίνεται να έγινε με συνοπτικές διαδικασίες – μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες. Πιθανόν οι Αθηναίοι να μην είχαν ιδιαίτερο καημό για μερικούς ζάπλουτους που φάνηκαν άπληστοι ή έκαναν κακή διαχείριση.

Μπορεί δηλαδή οι Ελληνοταμίες να μην ήταν αθώοι. Μπορεί οι γνώμες να διίσταντο και το σκάνδαλο να μην διαλευκάνθηκε ποτέ πλήρως. Ίσως ο Αντιφών να αναφέρει την συγκεκριμένη εκδοχή, επειδή ήταν ο ίδιος ολιγαρχικός.

Όμως το πιθανότερο είναι ότι ο Αντιφών αναφέρει την αλήθεια και απλά οι Αθηναίοι ήθελαν να ξεχάσουν ή να αποσιωπήσουν το λάθος τους για να μη ρίξουν λάδι στη φωτιά των αποστασιών. Ως δικηγόρος στην ουσία, ο Αντιφών δεν θα διακινδύνευε σε μια ήδη πολιτικοποιημένη δίκη (όπως αυτή που αναφέρουμε κατωτέρω), να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ένα διαπιστωμένο σκάνδαλο εις βάρος του πελάτη του, που απειλείτο με την ποινή του θανάτου για φόνο.

Όσο ολιγαρχικά αισθήματα και αν έτρεφε δηλαδή ο ίδιος ο λογογράφος, αφ’ ης στιγμής ήταν επί της ουσίας συνήγορος σε πολύ συγκεκριμένη υπόθεση φόνου, σίγουρα δεν θα έλεγε στον εντολέα του να αναφέρει κάτι που θα ξεσήκωνε τους δικαστές ως ανακριβές.

Ο Μυτιληνιός Ευθίξεος κατηγορείτο ότι ενώ το καράβι ταξίδευε προς τον Πειραιά, όταν έπιασε σε ένα λιμάνι στα μισά της διαδρομής, πέταξε στη θάλασσα και έπνιξε έναν Αθηναίο, τον Ηρώδη, δένοντάς του μια πέτρα στο λαιμό για να εξαφανίσει το πτώμα. Όμως το μόνο βέβαιο ήταν ότι ο Ηρώδης είχε εξαφανιστεί και δεν υπήρχαν μάρτυρες που να είδαν τον φόνο.

Ο κατηγορούμενος “επιβαρύνετο” όμως και με το γεγονός ότι ο πολύ πλούσιος πατέρας του φέρονταν να είχε πρωταγωνιστήσει στην αποσκίρτηση της Μυτιλήνης από την Αθηναϊκή Συμμαχία, και ότι ίσως ο ίδιος σκότωσε τον Ηρώδη από μίσος προς τους Αθηναίους. Η δίκη του νεαρού δεν στερείτο δηλαδή πολιτικής διάστασης.

Το κείμενο. Στην απολογία που έγραψε ο Αντιφώντας, ο νεαρός αναφέρει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί εκ των υστέρων η άδικη καταδίκη του σε θάνατο και θυμίζει στους δικαστές τρία παρόμοια περιστατικά αθώων που εκτελέσθηκαν και εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι δεν έφεραν καμία ευθύνη για τα εγκλήματα που τους είχαν αποδοθεί.

Ένα από αυτά τα περιστατικά ήταν και το σκάνδαλο με τους Ελληνοταμίες. Γράφει ο Αντιφών για λογαριασμό του Ευθίξεου (Περί του Ηρώδου Φόνου) τα εξής για να τονίσει πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να καταδικαστεί αν και αθώος:

«… ὥσπερ ἐγὼ νῦν, οἱ Ἑλληνοταμίαι οἱ ὑμέτεροι, ἐκεῖνοι μὲν ἅπαντες ἀπέθανον ὀργῇ μᾶλλον ἢ γνώμῃ, πλὴν ἑνός, τὸ δὲ πρᾶγμα ὕστερον καταφανὲς ἐγένετο. τοῦ δ᾽ ἑνὸς τούτου—Σωσίαν ὄνομά φασιν αὐτῷ εἶναι—κατέγνωστο μὲν ἤδη θάνατος, ἐτεθνήκει δὲ οὔπω: καὶ ἐν τούτῳ ἐδηλώθη τῷ τρόπῳ ἀπωλώλει τὰ χρήματα, καὶ ὁ ἀνὴρ ἀπήχθη ὑπὸ τοῦ δήμου τοῦ ὑμετέρου παραδεδομένος ἤδη τοῖς ἕνδεκα, οἱ δ᾽ ἄλλοι ἐτέθνασαν οὐδὲν αἴτιοι ὄντες».

«Σαν και εμένα, οι Ελληνοταμίες σας (σ.σ. εννοεί των Αθηναίων) έχασαν τη ζωή τους μάλλον επειδή κυριάρχησε η οργή και όχι η λογική, εκτός από έναν, η δε αλήθεια αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων. Ένας δε από αυτούς, που λένε ότι ονομαζόταν Σωσίας, καταδικάστηκε κι αυτός σε θάνατο αλλά δεν είχε εκτελεσθεί ακόμη και αποδείχθηκε εν τω μεταξύ τι είχε γίνει με τα χρήματα που είχαν χαθεί, οπότε ο λαός σας (σ.σ. της Αθήνας) άρπαξε τον άνθρωπο και τον έσωσε από τα χέρια των ένδεκα, ενώ οι άλλοι πέθαναν χωρίς να φταίνε σε τίποτα» (Σ.Σ. οι “Ένδεκα” αναλάμβαναν την εκτέλεση των ποινών).

Προσέθετε ότι οι παλαιότεροι θα θυμούνται το περιστατικό αυτό οι ίδιοι, ενώ οι νεότεροι θα το έχουν σίγουρα ακουστά, για να καταλήξει ότι δεν υπάρχει τρόπος να διορθωθούν τέτοια λάθη. Έλεγε συγκεκριμένα ότι ίσως στο μέλλον να έρθει στο φως η αλήθεια για το θάνατο του Ηρώδη με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή όταν θα είναι αργά και θα διαπιστώσουν πολύ αργά οι δικαστές ότι καταδίκασαν σε θάνατο έναν αθώο. «Κρίνετέ με με την λογική, όχι με θυμό και προκατάληψη», ανέφερε ο Ευθίξεος.

Για τον πατέρα του. Ο νέος εν συνεχεία αναφερόταν και στην πολιτική πτυχή της δίκης του, αφού τεκμαίρεται ότι και στην υπόθεση των Ελληνοταμιών αυτή διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο. Αναφέρει ο κατηγορούμενος ότι κακώς πρέπει να απολογείται για την πολιτική στάση του πατέρα του, αλλά απ’ όσο γνωρίζει εκείνος ήταν φίλος των Αθηναίων μέχρι την αποστασία της Μυτιλήνης. «Όμως όταν στη συνέχεια όλη η πόλη έλαβε λάθος απόφαση να αποστατήσει και έσφαλλε, αναγκάσθηκε να συμμεριστεί το σφάλμα μαζί με όλη την πόλη», είπε για τον πατέρα του.

«Δεν είχε πια την ευχέρεια να σας προσφέρει πλέον την ίδια εύνοια. Ούτε βέβαια ήταν εύκολο να εγκαταλείψει την πόλη γιατί εκεί είχε παιδιά και περιουσία. Αφού, όμως, τιμωρήσατε τους υπαίτιους αυτών των καταστάσεων, στους οποίους δεν φάνηκε να συγκαταλέγεται ο πατέρας μου, και επιτρέψατε στους υπόλοιπους Mυτιληναίους να κατοικούν στον τόπο τους, τώρα γιατί τον κατηγορείτε για σφάλμα;».

Ανέφερε επίσης ότι ο πατέρας του και χορηγός υπήρξε και φόρους κατέβαλε και «δεν σηκώθηκε να πάει να ζήσει απέναντι στην Ηπειρωτική χώρα, ανάμεσα στους εχθρούς σας». Θεωρεί δε ότι συκοφαντούν τον γέρο πατέρα του και τον ίδιον διάφοροι, επειδή έχουν οικονομικές βλέψεις στην περιουσία του και ζητεί από τους δικαστές να μην δικάζουν έμμεσα και ατομικά τον δικό του πατέρα, όταν όλη η Μυτιλήνη καταστράφηκε. Τέλος τους ζητεί «να μη διδάσκετε στους συκοφάντες ότι μπορούν να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από εσάς τους ίδιους».

Ο λογογράφος. Ο Αντιφώντας (480-410 π.Χ.) ήταν σε ώριμη ηλικία όταν έλαβαν χώρα τα γεγονότα με τους Ελληνοταμίες. Να αναφέρουμε και κάποια πράγματα για τον ίδιο, αφού είναι η μοναδική πηγή για το θέμα.

Ήταν δεινός ρήτορας αλλά ακραίος ολιγαρχικός σε μια πολύ θλιβερή περίοδο. Μόλις ένα χρόνο αφ’ ότου πήρε πολιτική θέση υπέρ των Τετρακοσίων δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Μάλλον δε είχε πάρει τη θέση των πιο σκληροπυρηνικών όταν οι ολιγαρχικοί διασπάστηκαν.

Μόλις οι Τετρακόσιοι ανατράπηκαν το 410 π.Χ., οι ηγέτες τους κατέφυγαν στην Σπάρτη, αλλά ο Αντιφών επέλεξε να μείνει στην Αθήνα και ήπιε το κώνειο, καταδικασμένος για προδοσία. Αυτή του η απόφαση απέσπασε τον θαυμασμό του Θουκυδίδη (8ο βιβλίο, 68 και 87).

Ο Θουκυδίδης έγραψε για αυτόν ότι ήταν από τους ικανότερους άνδρες των Αθηνών και άριστος, αλλά ήταν και ο άνθρωπος που έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην μετατροπή του πολιτεύματος των Αθηνών σε ολιγαρχικό το 411π.Χ.

 «Ἀντιφῶν ἦν ἀνὴρ Ἀθηναίων τῶν καθ’ ἑαυτὸν ἀρετῇ τε οὐδενὸς ὕστερος καὶ κράτιστος ἐνθυμηθῆναι γενόμενος καὶ ἃ γνοίη εἰπεῖν, καὶ ἐς μὲν δῆμον οὐ παριὼν οὐδ’ ἐς ἄλλον ἀγῶνα ἑκούσιος οὐδένα, ἀλλ’ ὑπόπτως τῷ πλήθει διὰ δόξαν δεινότητος διακείμενος, τοὺς μέντοι ἀγωνιζομένους καὶ ἐν δικαστηρίῳ καὶ ἐν δήμῳ πλεῖστα εἷς ἀνήρ, ὅστις ξυμβουλεύσαιτό τι, δυνάμενος ὠφελεῖν. καὶ αὐτός τε, ἐπειδὴ μετέστη ἡ δημοκρατία καὶ ἐς ἀγῶνας κατέστη τὰ τῶν τετρακοσίων ἐν ὑστέρῳ μεταπεσόντα ὑπὸ τοῦ δήμου ἐκακοῦτο, ἄριστα φαίνεται τῶν μέχρι ἐμοῦ ὑπὲρ αὐτῶν τούτων αἰτιαθείς, ὡς ξυγκατέστησε, θανάτου δίκην ἀπολογησάμενος».

Όσον αφορά το σκάνδαλο καθαυτό, οι θησαυροφύλακες τρόπον τινά της Αθηναϊκής Αυτοκρατορίας ήταν ένα δεκαμελές συμβούλιο που εκλεγόταν άπαξ του έτους, ένας από κάθε φυλή. Επρόκειτο για έμπιστα άτομα με κύρος.

Η δουλειά τους δεν ήταν εύκολη, καθώς κάθε μέλος της συμμαχίας πλήρωνε όποτε μπορούσε την συμμετοχή του και συχνά δεν κατέθετε όλο το ποσό εφάπαξ, αλλά σε δόσεις. Πολλά μέλη της συμμαχίας μπορεί να άφηναν να περάσουν και ένα και δύο χρόνια με απλήρωτη την εισφορά, υποστηρίζοντας ότι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να καταβάλουν το τίμημα. Το χρήμα που διαχειρίζονταν οι Ελληνοταμίες ήταν πολύ σημαντικό για την επιβίωση της Αθήνας και της συμμαχίας.

Παραμένει μυστήριο το γιατί ένα τόσο σπουδαίο γεγονός δεν καταγράφηκε παρά μόνον από τον Αντιφώντα και ίσως τελικά το θέμα να αποσιωπήθηκε όχι τόσο για να μη στενοχωριούνται οι Αθηναίοι, όσο για να μην ξεσηκωθούν όσοι έστελναν τα χρήματα, δηλαδή οι ήδη δυσαρεστημένοι σύμμαχοι.

Διότι αν μεν είχαν κλαπεί χρήματα από θησαυροφύλακες, οι σύμμαχοι θα μέμφονταν την Αθήνα για κακοδιαχείριση και πλημμελή επιτροπεία. Αν απεναντίας οι Αθηναίοι παραδέχονταν ότι τα χρήματα δεν είχαν κλαπεί και είχαν καταδικάσει άδικα δέκα ανθρώπους σε θάνατο, οι σύμμαχοι και πάλι θα τους κατηγορούσαν ότι “στην Αθήνα δεν ξέρετε τι σας γίνεται (https://slpress.gr/istorimata/skandala-kai-ekteleseis-stin-archaia-ellada/).

“Νέα Σπάρτη”: Αμυντικές δαπάνες άνω του 80%, πλεόνασμα & ισχυρός στρατός. Έτσι ονομάστηκς η Πρωσία επί Φρειδερίκου του Μέγα και του πατέρα του. Ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α, υπήρξε μια ξεχωριστή ιστορική προσωπικότητα. Στην ενεργητικότητά του και στο ενδιαφέρον του οφείλετε η δημιουργία του καλύτερου στρατού που είχε δει η Ευρώπη από την Ρωμαϊκή περίοδο (https://www.history-point.gr/quot-nea-sparti-quot-amyntikes-dapanes-ano-toy-80-pleonasma-amp-ischyros-stratos).

Ποια πολεμική φυλή ήταν οι “Σπαρτιάτες της Αφρικής”. Το έθνος των Ζουλού εγκαταστάθηκε στην περιοχή που είναι σήμερα γνωστή ως Ζουλουλάνδη τον 17^ο Αιώνα. Ο γενάρχης των Ζουλού, από τον οποίο και το έθνος πήρε το όνομα του, εγκαταστάθηκε στην περιοχή του ποταμού Μφολόζι το 1.670 μ.Χ.

Τότε και μέχρι την εποχή που την ηγεσία τους ανέλαβε ο μεγάλος βασιλιάς Σάκα, παρέμειναν μια απλή φυλή ανάμεσα στις τόσες άλλες της περιοχής. Χάρη στον Σάκα όμως, οι Ζουλού έγιναν οι κυρίαρχοι της περιοχής, υποτάσσοντας με ευκολία της άλλες φυλές, ή υποχρεώνοντάς τις να μεταναστεύσουν (https://slpress.gr/istorimata/poia-polemiki-fyli-itan-oi-quot-spartiates-tis-afrikis-quot/).

Γνωρίζουμε ότι οι γυναίκες των Βίκινγκς ήταν σχεδόν επιβεβλημένο να γνωρίζουν να πολεμούν έστω για την προσωπική τους ασφάλεια. Οι αναφορές συνεχίζονται την περίοδο της Αναγέννησης ενώ το 1.542 μ.Χ. ο Ισπανός Κονκισταδόρ Φραγκίσκος ντε Ορεγιάνα ονόμαζε τον Αμαζόνιο ποταμό Αμαζόνιο εξαιτίας των ντόπιων γυναικών πολεμιστριών που αντιμετώπισε. Για Αμαζόνες κάνει λόγο και ο Χριστόφορος Κολόμβος, αλλά και ο Άγγλος εξερευνητής Βάλτερ Ράλει τον 16^ο Αι.

Αμαζόνες όμως, πολεμίστριες, όπως τις θέλει ο μύθος, υπήρξαν και στα νεότερα χρόνια. Στην Αφρική, ο βασιλιάς της Δαχομέης, σημερινό Μπενίν, διατηρούσε ένα σώμα γυναικών φρουρών. Το 1.787 μ.Χ. ο Ποτέμκιν σχημάτισε έναν λόχο Ελληνίδων Αμαζόνων προς τιμή της Αικατερίνης της Ρωσίας

Τμήματα αποκλειστικά γυναικών σχηματίστηκαν σε διάφορους πολέμους – έως και αεροπορικές μοίρες – ενώ σήμερα γυναίκες υπηρετούν σε όλους τους στρατούς του κόσμου, σχεδόν, ως νέες Αμαζόνες.

Όσον αφορά τις αυθεντικές, τα αρχαιολογικά τεκμήρια είναι καταλυτικά καθώς σε ταφικά μνημεία που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή της Σκυθίας και του πολιτισμού των Σαρματών περίπου το 1/5 έως και το 1/4 ανήκαν σε γυναίκες πολεμίστριες που είχαν ταφεί με όλα τους τα όπλα. Τέλος μην ξεχνάμε και τις Ελληνίδες «Αμαζόνες» και ειδικά αυτές των χρόνων της Τουρκοκρατίας, όπως τις Σουλιώτισσες και τις Μανιάτισσες (https://www.history-point.gr/amazones-kores-toy-ari-mythos-kai-alitheia-ap-tin-archaiotita-os-simera).

Υπάρχουν και καταστροφές που εκτείνονται (σταδιακά) σε μεγάλες χρονικές περιόδους ενώ, όπως το AIDS, εξελίσσεται ακόμη σε παγκόσμια κλίμακα. Παραδείγματα:

1^ο Ευρώπη (1.347 μ.Χ.– 1.351 μ.Χ.) – Πανώλης – 75.000.000 νεκροί.

2^ο Επιδημία Γρίπης (.1918 μ.Χ.– 1.919 μ.Χ.) – 22.000.000 – 40.000.000 νεκροί.

3^ο Επιδημία AIDS (1.970 μ.Χ.– έως σήμερα) – πάνω από 22.000.000 νεκροί.

4^ο Ο Λιμός (1.876 μ.Χ.– 1.878 μ.Χ.) στην Κίνα – 9.000.000 έως 13.000.000 νεκροί.

5^ο Ξηρασία – Επιδημίες (1.896 μ.Χ.– 1.901 μ.Χ.) – Ινδία: 8.250.000 νεκροί.

6^ο Ο Λιμός στην Ουκρανία (1.932 μ.Χ.– 1.933 μ.Χ.): 7.000.000-10.000.000 νεκροί.

7^ο Επιδημία ευλογιάς – Μεξικό (1.520 μ.Χ.– 1.521 μ.Χ.): 4.000.000 νεκροί.

8^ο Οι Πλημμύρες του Κίτρινου Ποταμού (Κίνα): Από το 2297 π.Χ. έως σήμερα: ανυπολόγιστοι νεκροί.

9^ο Ο Μεγάλος σεισμός (1556 μ.Χ.) στην Κίνα: 830.000 νεκροί.

10^ο Ο Τυφώνας «Κατρίνα» στην Ν. Ορλεάνη (ΗΠΑ) (29/8/2005 μ.Χ.) κ.λ.π.

Ο πρώτος σεισμός που έχει καταγραφεί ιστορικά στην χώρα μας έλαβε χώρα το έτος 426 π.Χ. Η περιοχή της Φθιώτιδας συγκλονίστηκε από ισχυρότατο σεισμό, που έγινε αισθητός και στην Αθήνα, προκαλώντας μετατόπιση τμήματος του Παρθενώνα. Η ισχύς του εν λόγω σεισμού υπολογίζεται αναδρομικά στα 7 Ρίχτερ και είχε επίκεντρο το χωριό της  Σκάρφειας, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη.

Ο μεγαλύτερος σεισμός που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα στη χώρα μας είχε μέγεθος περίπου 8,5 Ρίχτερ και έλαβε χώρα στις 21 Ιουλίου του 365 μ.Χ. στην δυτική Κρήτη. Τότε, η παράκτια ζώνη ανασηκώθηκε κατά 6,5 περίπου μέτρα και, ταυτόχρονα, ένα θηριώδες τσουνάμι κατέκλυσε ολόκληρη τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου. Εισέτι, ένα ακόμη αντίστοιχο φαινόμενο καταγράφηκε και στις 8 Αυγούστου του 1303 μ.Χ., με την διαφορά ότι αυτή την φορά ο σεισμός έγινε στα ανατολικά της Κρήτης.

Ο αμέσως επόμενος σε μέγεθος σεισμός καταγράφεται στις 12 Οκτωβρίου του 1.856 μ.Χ., μεγέθους 8.2 Ρίχτερ, που είχε επίκεντρο στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη και την Ρόδο. Αυτός ο σεισμός εξαφανίζει επτά χωριά στην Κρήτη και αφήνει πίσω του σε Κρήτη, Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο, Σύμη, Καστελόριζο, Αμοργό και Κύπρο 618 νεκρούς, 638 τραυματίες και περί τα 17.000 σπίτια κατεστραμμένα ή με σοβαρές ζημιές.

Σύμφωνα με το earthquakes.gr, οι ισχυρότεροι σεισμοί που έχουν πλήξει την Ελλάδα τον 20ο και τον 21^ο Αιώνα και μέχρι τα 7,1 Ρίχτερ είναι οι ακόλουθοι: 26/6/1.926 μ.Χ., Ρόδος, 8 Ρίχτερ, 11/8/1.903 μ.Χ., Κύθηρα, 7,9 Ρίχτερ, 8/11/1.905 μ.Χ., Χαλκιδική, 7,5 Ρίχτερ, 9/7/1.956 μ.Χ., Αμοργός, 7,5 Ρίχτερ, 30/8/1.926 μ.Χ., Σπάρτη, 7,2 Ρίχτερ, 12/8/1.953 μ.Χ., Κεφαλονιά, 7,2 Ρίχτερ, 25/4/1.957 μ.Χ., Ρόδος, 7,2 Ρίχτερ και 19/2/1.968 μ.Χ., Άγιος Ευστράτιος, 7,1 Ρίχτερ.

Ο φονικότερος σεισμός του προηγούμενου Αιώνα χτύπησε στις 12 Αυγούστου του 1.953 μ.Χ. το σύμπλεγμα των νησιών Κεφαλονιάς, Ζακύνθου και Ιθάκης όπου υπήρξαν συνολικά 455 νεκροί, 21 αγνοούμενοι και 2.412 τραυματίες.

Ενδεικτικό της αγριότητας του σεισμού ήταν το γεγονός ότι από τα συνολικά 33.300 σπίτια των τριών εν λόγω νησιών, στάθηκαν όρθια κάτι παραπάνω από 5.000. Η εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» έγραψε τότε στο πρωτοσέλιδό της: «Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Ιθάκη δεν υπάρχουν από της χθες».

Από τις αρχές του 20^ου Αιώνα, οι μεγαλύτεροι σεισμοί παγκοσμίως ήταν οι ακόλουθοι:  Χιλή, 1.960 μ.Χ., 9,5 Ρίχτερ, Αλάσκα, 1.964 μ.Χ., 9,2 Ρίχτερ, Ινδονησία, 2004 μ.Χ., 9,1 Ρίχτερ, Ιαπωνία, 2011 μ.Χ., 9 Ρίχτερ, Ρωσία, 1.952 μ.Χ., 9 Ρίχτερ, Κολομβία, 1.906 μ.Χ., 8,8 Ρίχτερ, Χιλή, 2010 μ.Χ., 8,8 Ρίχτερ, Κίνα, 2008 μ.Χ., 8 Ρίχτερ, Περού, 2007 μ.Χ., Τουρκία, 2023 μ.Χ., 7,8 και 7,5 Ρίχτερ, Πακιστάν/Ινδία 2005 μ.Χ., 7,6 Ρίχτερ, Ινδονησία, 2009 μ.Χ., 7,6 Ρίχτερ (https://balsamopsyxhs.gr/2023/09/16/%ce%b7%ce%bb%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%8e%cf%81%ce%b1%cf%82-%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%b9/).

Ο κανόνας του χρυσού, σύμφωνα με τον οποίο κάθε χώρα μπορούσε να εκδώσει τόσα χρήματα (χαρτονομίσματα και κέρματα), όσο χρυσό διατηρούσε στα θησαυροφυλάκια της ( με μία ορισμένη ‘’ισοτιμία ανταλλαγής’’ ).

Όλες οι χώρες λοιπόν ήταν υποχρεωμένες να διαχειρίζονται με σύνεση τα οικονομικά τους, να διατηρούν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς δηλαδή, ενώ τόσο οι τράπεζες, όσο και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο ήταν αδύνατον να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των υπολοίπων, το 1.914 μ.Χ. όμως διαχωρίστηκε ο χρυσός από τα χρήματα, έπαψε δηλαδή να ισχύει ο κανόνας του χρυσού. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο επικράτησε η λογική η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τη θέσπιση του κανόνα του χρυσού.

Όμως την δεκαετία του 1.970 μ.Χ. καταργήθηκε ξανά ο κανόνας του χρυσού, λόγω των τεράστιων χρηματικών αναγκών των Η.Π.Α. Άρα μπορούσαν πλέον να δημιουργήσουν χρήματα από τον αέρα, μπορούσαν να αγοράσουν και να εξοφλήσουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε, αυτό που τελικά συμβαίνει σήμερα είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος ελέγχεται από αυτούς που ελέγχουν τα χρήματα.

Οι εθνικιστές ποιητές και συγγραφείς Γκάμπριελ Ντα Νούτσιο στην Ιταλία και Έντουαρντ Λιμόνοφ στην Ρωσία, ίδρυσαν και οι  δύο παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου στις χώρες τους, ενώ και οι δύο πολέμησαν στο εξωτερικό (ο πρώτος στο Φιουμέ και ο δεύτερος στην Βοσνία).

Τόσο στους Αιγυπτίους επί κυριαρχίας των Υκσώς, όσο και στην Ρωσία επί της κυριαρχίας των Μογγόλων, υπήρχαν δύο ημιανεξάρτητα και υποτελή στους κατακτητές κράτη (των Θηβών και της Μόσχας αντίστοιχα), τα οποία κάποια στιγμή επαναστάτησαν, η εξέγερση τους πέτυχε και οι κατακτητές εκδιωχθήκαν και οι χώρες τους απελευθερώθηκαν οριστικά από αυτούς. 

Οι Τσάγκρας θεωρούνται οι καουμπόηδες των Άνδεων, ενώ και αυτοί φυλάνε κοπάδια βοειδών και χρησιμοποιούν εκτενώς το λάσσο.

Με προδοσία αριστοκρατών ηττήθηκε ο βασιλιάς Περσέας και κατακτήθηκε η πάντα Ελληνική Μακεδονία μας από τους Ρωμαίους, ενώ το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την Καρχηδόνα με τους αριστοκράτες που πρόδωσαν τον Αννίβα και η Καρχηδόνα ηττήθηκε και κατακτήθηκε.

Ο Καίσαρας επέβαλε φόρο υποτελείας στα Βρετανικά εδάφη που κατέκτησε προσωρινά κατά την εκστρατεία του στην Βρετανία, όπως ακριβώς έκανε και ο Κινέζος Ναύαρχος Τσενγκ Χε στα Ασιατικά και Αφρικανικά εδάφη που κατέκτησε προσωρινά στα ταξίδια του.

Το Ιράν ανακοίνωσε ότι έχει έναν Ευρωπαίο διπλωμάτη υπό κράτηση εν αναμονή της δίκης. Ο Σουηδός πολίτης φέρεται να βρισκόταν σε διακοπές και συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Τεχεράνης. Η Σουηδία και η Ευρωπαϊκή Ένωση εργάζονται για τον επαναπατρισμό του, μία υπόθεση που θυμίζει την κράτηση Αμερικάνων ομήρων της Αμερικάνικης πρεσβείας στο Ιράν μετά την ισλαμική επανάσταση επί Προεδρίας Κάρτερ.

Ο διπλωμάτης είναι φυλακισμένος στο Ιράν για περισσότερες από 500 ημέρες. Πέρυσι, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ένας Σουηδός που δεν κατονομάζεται ήταν υπό κράτηση στο Ιράν. Χάρη σε ένα αποκλειστικό ρεπορτάζ από τους New York Times στις 4 Σεπτεμβρίου, μάθαμε την ταυτότητά του: John Floderus.

Ο Floderus κατείχε αρκετές θέσεις στη γραφειοκρατία της ΕΕ. Το 2021 μ.Χ., εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης, η οποία λειτουργεί ως διπλωματικό σώμα της ΕΕ. Ο Josep Borrell, κορυφαίος διπλωμάτης της ΕΕ, επιβεβαίωσε την αναφορά των Times .

Στις 12 Σεπτεμβρίου, το Ιράν επιβεβαίωσε ότι είχε συλλάβει έναν Σουηδό πολίτη που εργαζόταν για την ΕΕ. «Η έρευνα ολοκληρώνεται και η υπόθεση θα σταλεί στο αρμόδιο δικαστήριο τις επόμενες ημέρες με την τελική απόφαση της εισαγγελίας», δήλωσε εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης.

Ο Φλόντερους είχε επισκεφθεί το Ιράν ως διπλωμάτης στο παρελθόν. Κατηγορήθηκε για κατασκοπεία όταν προσπάθησε να φύγει από το Ιράν στις 17 Απριλίου 2022 μ.Χ. Πηγές κοντά στην κατάσταση ανέφεραν στους Times ο Floderus βρισκόταν στο Ιράν για διακοπές με αρκετούς Σουηδούς φίλους. Αρνήθηκαν ότι συμμετείχε σε κατασκοπεία. Αλλά η επιλογή μιας ισλαμιστικής θεοκρατίας ως προορισμός διακοπών είναι περίεργη.

Το Ιράν φέρεται να προσπάθησε να ανταλλάξει τον Floderus με τον Hamid Nouri, έναν Ιρανό αξιωματούχο που καταδικάστηκε σε ισόβια από τα σουηδικά δικαστήρια για τον θάνατο χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων την δεκαετία του 1.980 μ.Χ.

Συνήθως, εάν οι εντάσεις μεταξύ δύο χωρών επιδεινωθούν και οι εκπρόσωποι κατηγορηθούν για κατασκοπεία, οι κατηγορούμενοι κατάσκοποι κηρύσσονται persona non grata και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα υποδοχής.

Σε δύο συνόδους των Ηνωμένων Εθνών στην Βιέννη της Αυστρίας, τη δεκαετία του 1.960 μ.Χ., οι διπλωμάτες και το προσωπικό τους έχουν συνήθως «διπλωματική ασυλία»—που σημαίνει ότι έχουν ασυλία σε σύλληψη, δίωξη και αυθαίρετη κράτηση.

Η αυθαίρετη κράτηση διπλωμάτη άλλης χώρας θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως πράξη πολέμου. Η κράτηση ενός διπλωμάτη της ΕΕ θα μπορούσε να σημαίνει πόλεμο με τα 27 κράτη μέλη του μπλοκ, μερικά από αυτά πυρηνικές δυνάμεις.

Η Ευρώπη δεν θέλει πόλεμο με το Ιράν. Αλλά το Ιράν φυλάκισε τον Floderus γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση. Ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ μάντεψε σωστά η Ευρώπη δεν θα απαντούσε με βία.

Αυτό θυμίζει την κρίση ομήρων στο Ιράν το 1.979 μ.Χ. Ιρανοί φοιτητές, υποκινούμενοι από τον τότε Ανώτατο Ηγέτη Ρουχολάχ Χομεϊνί, κράτησαν ομήρους 52 εργάτες στην Αμερικανική Πρεσβεία στην Τεχεράνη για 444 ημέρες. Η αδύναμη απάντηση του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ τον έκανε να χάσει τις Προεδρικές εκλογές του 1.980 μ.Χ. από τον Ρόναλντ Ρίγκαν.

Η κράτηση του Φλόντερους είναι πολύ λιγότερο δραματική από τα γεγονότα του 1.979 μ.Χ. Αλλά η ομηρεία ενός Ευρωπαίου διπλωμάτη για περισσότερο από ένα χρόνο κάνει την Ευρώπη να φαίνεται άσχημη. Η ΕΕ έχει μεγάλη διπλωματική, οικονομική, ακόμη και στρατιωτική επιρροή — αλλά δεν τη χρησιμοποιεί. Όπως ο Πρόεδρος Κάρτερ, η Ευρώπη φαίνεται αδύναμη. Πότε θα αναζητήσουν οι Ευρωπαίοι τον δικό τους «Ρόναλντ Ρίγκαν»;

Μία σπάνια θεματολογικά μικρογραφία από το Χρονικό του Σκυλίτζη. Παριστάνεται μία γυναίκα θύμα απόπειρας βιασμού από Βαράγγο μισθοφόρο της ανακτορικής φρουράς ( συχνά ήταν πρωταγωνιστές επεισοδίων) να τον σκοτώνει με τα όπλα του (αριστερά). Η επιγραφή από πάνω με ερυθρογραφία: ‘Η ΓΥΝΗ Η ΒΙΑΣΘΕΙΣΑ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΥ ΚΑΙ ΚΤΕΙΝΑΣΑ ΤΟΥΤΟΝ.’

Δεξιά οι σύντροφοι του τής παραδίδουν τα υπάρχοντα του βιαστή ως αποζημίωση. Η επιγραφή από πάνω με ερυθρογραφία: ΟΙ ΒΑΡΑΓΓΟΙ ΔΙΔΟΝΤ(ΕΣ) ΤΗ ΒΙΑΣΘΕΙΣΙ ΓΥΝΗ ΠΑΣ(ΑΝ) Τ(ΗΝ) ΥΠΑΡΞΙΝ ΤΟΥ ΒΙΑΣΤΟΥ.’ Απόπειρα βιασμού από Βάραγγο το 1034 επί Μιχαήλ Δ’ Παφλαγώνος.

«Σ’ αυτόν τον χρόνο συνέβη ακόμα ένα γεγονός που αξίζει να το πούμε. Κάποιος από τους Βαράγγους που είχαν σκορπισθεί στων Θρακησίων το Θέμα, για να ξεχειμωνιάσουν, συνάντησε στην ερημιά κάποια γυναίκα ντόπια και προσπαθούσε να της κλέψει την αγνότητα.

Αλλά επειδή δεν την κατάφερε με λόγια και ήδη έβαζε και βία, εκείνη ετράβηξε του ξίφος του, εκτύπησε εις την καρδιά τον βάρβαρο κι ευθύς νεκρό τον έριξε. Όταν διαδόθηκε το νέο στα περίχωρα, αφού μαζεύθηκαν οι Βάραγγοι , πρώτα εβράβευσαν με ένα στεφάνι την γυναίκα, παραχωρώντας εις αυτήν και όλη την περιουσία του βιαστού. Έπειτα έριξαν άταφον εκείνον, καθώς ορίζει ο νόμος για αυτούς που εγκληματούν» (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/09/blog-post_387.html).

Το ίδιο ακριβώς έκανε και όταν αλώθηκε η Θήβα και η Τιμόκλεια στον αρχηγό των Θράκων μισθοφόρων που την αιχμαλώτισε και την βίασε, ενώ όταν της ζήτησε να του δώσει τον χρυσό που πίστευε ότι αυτή έκρυβε, αυτή τον οδήγησε σε ένα πηγάδι, τον έσπρωξε μέσα σε αυτό και τον σκότωσε μέσα σε αυτό ρίχνοντας πάνω του πέτρες.

Οι γυναίκες του Βελιγραδίου γεννούσαν ενώ έπεφταν οι βόμβες του ΝΑΤΟ το 1999 μ.Χ. (https://www.alfavita.gr/kosmos/410241_pos-oi-gynaikes-toy-beligradioy-gennoysan-eno-epeftan-oi-bombes-toy-nato-1999), όπως και οι γυναίκες που ήταν αναγκασμένες να παρακολουθούν χωρίς να έχουν την δυνατότητα να φύγουν τις αποτυχημένες παραστάσεις του παρανοϊκού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα.

Ο Νικητηράς ο Τουρκοφάγος, ήταν τόσο γενναίος και ικανός πολεμιστής που ονομάστηκε «Ο Αχιλλέας της Επανάστασης του 1.821 μ.Χ.», αλλά και τόσο τίμιος που ονομάστηκε «νέος Αριστείδης της σύγχρονης Ελλάδας».

Επίσης, ο Νικηταράς όπως ο Αριστείδης στην Αρχαιότητα, ο Νικηταράς, αλλά και άλλοι ήρωες του 1.821 μ.Χ. πέθαναν φτωχοί (π.χ. τα αδέρφια Αλέξανδρος και Δημήτριος Υψηλάντης, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, ο Δημήτριος Παπανικολής, ο Αντώνιος Κριεζής, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Κίτσος Τζαβέλας, ο Πανουργιάς, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Μακρυγιάννης κ.λπ.), όπως στην νεότερη Ελλάδα ο Νικόλαος Πλαστήρας.

Στο Βελιγράδι ο ηρωικός πολεμιστής Τίτους Ντούγκοβιτς έπεσε πάνω στον Τούρκο σημαιοφόρο που προσπαθούσε να σηκώσει την τουρκική σημαία στα τείχη και τον έριξε κατά από αυτά στον θάνατο του, ενώ με την πράξη του αυτή οι Σέρβοι αναθάρρησαν, αντεπιτέθηκαν και νίκησαν τους εισβάλοντες Τούρκους.

Αντίστοιχα και στην μάχη στα Βέρβενα τρεις Έλληνες στρατιώτες σκότωσαν και έριξαν από τα τείχη τους Τούρκους σημαιοφόρους που προσπάθησαν να τα καταλάβουν και να υψώσουν σε αυτά την τουρκική σημαία, ενώ με την πράξη του αυτή οι Έλληνες αναθάρρησαν, αντεπιτέθηκαν και νίκησαν τους εισβάλοντες Τούρκους.

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με μία σφαίρα και δηλητήριο (την δολοφονία του διάδοχου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου και τις αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας με δηλητήριο των συνεργατών του Γκαβρίλο Πρίντσιπ), ενώ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε με την ίδιο τρόπο (με την αυτοκτονία του Χίτλερ με περίστροφο και δηλητήριο).

Μετά την ήττα των Γάλλων στην εισβολή τους στην Ρωσία ο στρατηγός Ντε Μολέ οργάνωσε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα που κατεστάλη από τον Μεγάλο Ναπολέοντα και εκτελεστηκε, όπως και μετά την ήττα των Γερμανών στην εισβολή στην Ρωσία ο Συνταγματάρχης Στάουφενμπεργκ και Γερμανοί στρατηγοί οργάνωσαν το αποτυχημένο πραξικόπημα της «Βαλκυρία» ενάντια στον Χίτλερ και απέτυχαν, το κίνημα τους κατεστάλη και εκτελέστηκαν.

Αντίστοιχα μετά την ήττα του από τους Συμμαχικούς στρατούς ο Χίτλερ αυτοκτόνησε, όπως προσπάθησε να κάνει και ο Μεγάλος Ναπολέοντας στο Παρίσι μετά την ήττα στην μάχη της Λειψίας, ανεπιτυχώς όμως, αφού το δηλητήριο που πηρέ είχε φθαρεί και είχε χάσει την οποια επίδραση του, όπως ακριβώς έγινε και με τους συνεργάτες του Γκαβρίλο Πρίντσιπ στο Σεράγεβο λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αμέσως μετά την δολοφονία του διάδοχου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου. 

"Οι Βενετοί είναι φίλοι μας".

🔸Στα βιβλία ιστορίας η Βενετία και ο Ενρίκο Ντάντολο στιγματίζονται ως οι κύριοι εμπνευστές ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Ωστόσο η Βενετία δεν ήταν πάντα εχθρική προς το Βυζάντιο.

🔹Κάποτε, η Βενετία ήταν μέρος της Ρωμανίας αλλά και όταν σταδιακά αυτονομήθηκε παρέμεινε πιστή σύμμαχος της Κωνσταντινούπολης.

🔸Τον κρίσιμο 9ο αιώνα οι Βυζαντινοί μαζί με τους Βενετούς πάσχιζαν από κοινού να διατηρήσουν ανοιχτές τις εμπορικές οδούς της Αδριατικής αντιμετωπίζοντας τους Σαρακηνούς  και την Σλαβική φυλή των Παγανών ή Ναρεντίνων που αποτέλεσαν μόνιμη απειλή για τα πλοία και την ίδια την πόλη της Βενετίας.

🔹Στις αρχές του 9^ου Αιώνα και συγκεκριμένα μετά την καταστροφή του Αμορίου από τους Άραβες το 838 μ.Χ., ο Αυτοκράτορας Θεόφιλος έστειλε τον Θεοδόσιο Βαβούτζικο στην Βενετία για να διαπραγματευτεί την από κοινού αντιμετώπιση του Αραβικού κινδύνου.

🔸Ο στόλος της Βενετίας βοήθησε το Βυζάντιο σε αρκετές εκστρατείες στην Νότια Ιταλία. Ας μην ξεχνάμε ότι τον 9^ο Αιώνα οι Άραβες είχαν καταλάβει πόλεις όπως το Μπάρι και είχαν φτάσει μια ανάσα από την ίδια την Ρώμη. Η ενθρόνιση του δραστήριου Αυτοκράτορα Βασίλειου Α' επανέφερε τον έλεγχο της Δαλματίας κερδίζοντας περαιτέρω την αφοσίωση των "διπλωματών" Βενετών.

🔹Οι Βενετοί φυσικά επωφελήθηκαν και αυτοί από τη συμμαχία με το Βυζάντιο καθώς απέκτησαν σημαντική τεχνογνωσία από τους Βυζαντινούς στην κατασκευή πλοίων και στην οχύρωση λιμανιών με αλυσίδες. Αποτέλεσαν τον συνδετικό κρίκο Δύσης και Ανατολής μεσολαβώντας στις διαπραγματεύσεις του Βυζαντίου με τους Φράγκους.

🔸Μέχρι τα τέλη του 10^ου Αιώνα η Βενετία θα μείνει πιστή στην Κωνσταντινούπολη. Οι Βυζαντινοί έβλεπαν την Βενετία ως μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και οι Βενετοί το αποδέχονταν ως ένα σημείο. Είχαν αυτοκρατορικούς τίτλους (Σπαθάριοι, Πρωτοσπαθάριοι), υπέγραφαν τα έγγραφα τους με βάση το Βυζαντινό σύστημα χρονολόγησης και είχαν ως πολιούχο άγιο τον "Βυζαντινό" Άγιο Θεόδωρο (Πριν τον Άγιο Μάρκο) .

🔹Μάλιστα το φιλοΒυζαντινό κομμάτι στην Βενετία δεν επέτρεπε να υπάρχουν φιλοδυτικές φωνές. Υπήρξε μια περίπτωση όπου ο γιός του ίδιου του δόγη της Βενετίας Πιέτρο Καντιάνο εξορίστηκε για την φιλοΔυτική του στάση (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/09/blog-post_190.html).

Το Βυζαντινό Φ.Π.Α.

Η δεκάτη ή Κομέρκιον ήταν φόρος επί των εισαγόμενων ειδών. Στις πηγές αναφέρεται πως ο συντελεστής ήταν στο 10% της αξίας των ειδών. (Καλύτερα από σήμερα 😄). Μάλιστα τον 15ο αιώνα ο Ιωάννης Παλαιολόγος αναγκάζεται να το μειώσει στο 2%.

Τον συγκεκριμένο φόρο τον συνέλεγε ο Κομμερκιάριος και επειδή το αξίωμα αυτό είχε πολύ χρήμα, συνήθως τον διόριζε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας.  Οι βασιλικοί κομμερκιάριοι ήταν υπεύθυνοι για τη συλλογή του φόρου και βρίσκονταν σε στρατηγικά σημεία όπου υπηρχε έντονη εμπορική δραστηριότητα.

Κάποια στιγμή όμως απο τον 8ο αιώνα και μετά οι Κομμερκιάριοι υποβαθμίζονται.  Το κομμέρκιον ήταν η μοναδική πηγή εσόδων του Βυζαντινού κράτους από τον εμπορικό τομέα και δεν αποτελούσε κάποιο μεγάλο ποσοστό των συνολικών εσόδων του.

Το Βυζαντινό κράτος θα μπορούσε να είχε τεράστια έσοδα από το εμπόριο και να αναπτύξει μια τάξη εμπόρων. Ωστόσο, δεν είχε τις κατάλληλες κρατικές λειτουργίες και δεν βοηθούσε/δεν επιθυμούσε την ελεύθερη ιδιωτική εμπορική πρωτοβουλία.

Μάλλον… δεν ενδιέφερε και τόσο η κερδοφορία μέσα από το εμπόριο. Έτσι, παρότι πολλές πόλεις της Ρωμανίας ήταν κέντρα εμπορίου στο τέλος της ημέρας το Βυζαντινό κράτος αποκόμιζε μονάχα ένα 10%.

🌾Η οικονομία του Βυζαντίου βασίστηκε στον αγροτικό τομέα μέχρι και το τέλος του. Αυτή ήταν η «βαριά βιομηχανία» του και από εκεί προερχόταν το κύριο μέρος των εσόδων του. 🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 Αν η λέξη κομμέρκιον σας θυμίζει κάτι, έχει την ίδια ρίζα με την Αγγλική λέξη commerce=εμπόριο η οποία προέρχεται και αυτή από το λατινικό commercium (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/09/blog-post_500.html). 

Στην περιοχή της Λέρνης (Μύλοι), όπου ο Ηρακλής σκότωσε τη Λερναία Ύδρα. Στο ίδιο σημείο ο Μακρυγιάννης σταμάτησε τον Ιμπραήμ (https://www.mixanitouxronou.gr/pos-einai-simera-i-periochi-opoy-o-iraklis-skotose-ti-lernaia-ydra/)...

Τόσο ο Πάντσο Βίλα, όσο και ο Εμίλο Ζαπάτα, όπως και ο Χοσέ Σαν Μάρτιν, όσο και ο Σιμών Μπολιβάρ, ήταν επαναστάτες και απελευθερωτές, αφού οι μεν στην πρώτη περίπτωση απελευθέρωσαν το Μεξικό και οι δεύτεροι την Λατινική Αμερική από τους καταπιεστές τους, ενώ συναντήθηκαν οι μεν και οι δε μία φορά στην ζωή τους από κοντά για να συντονίσουν την στρατηγική τους στις απελευθερωτικές εκστρατείες τους.

Οι Γερμανοί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρηματοδοτήσαν το πραξικόπημα του Βλαδίμηρου Λένιν και των μπολσεβίκων του ενάντια στον Αλέξανδρο Κερένσκι στην Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), όπως και τον πραξικοπηματία στρατηγό  Βικτοριάνο Ουέρτα ενάντια στον Μεξικανό Προέδρο Φρανσίσκο Μαδέρο στο Μεξικό, προκειμένου να έχουν οι Γερμανοί τον έλεγχο των περιοχών αυτών.

Επίσης τόσο ο Λένιν, όσο και ο Ουέρτα, εκτέλεσαν και οι δύο προκάτοχους τους στην ηγεσία των κρατών τους, ο πρώτος τον Τσάρο Νικόλαο τον Β’ των Ρωμανόφ κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος των μπολσεβίκων στην Ρωσία (που ονομάστηκες «Οκτωβριανή Επανάσταση») και ο δεύτερος τον Μεξικανό Προέδρο  Φρανσίσκο Μαδέρο κατά την διάρκεια της Μεξικάνικης Επανάστασης.

Όμως ο Ουέρτα στο Μεξικό, σε αντίθεση με τον Λένιν στην Ρωσία δεν μακροημέρευσε και σύντομα κατέρρευσε όταν η κυβέρνηση Ουΐλσον έστειλε στρατό ενάντια του κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου που ξέσπασε στο Μεξικό, όπως έκανε και ενάντια στον Λένιν μαζί με άλλες χώρες της Αντάντ (ΜΕΒΓΑΛ Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Ελλάδα) κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου πολέμου υποστηρίζοντας και στις δύο περιπτώσεις τους αντιπάλους των πραξικοπηματιών.

Ο Ουέρτα είχε το προσωνύμιο «Το Τσακάλι», όπως και ο γνωστός τρομοκράτης Κάρλος «Το Τσακάλι».

Η δυάδα των επαναστατών Πάντσο Βίλα και Εμίλο Ζαπάτα έριξαν με την Μεξικανική Επανάσταση τον στηριζόμενο από ΗΠΑ και Γερμανία δικτάτορα του Μεξικού Φραγκίσκο Ουέρτα, όπως και η δυάδα των επαναστατών Φιντέλ Κάστρο και Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έριξαν με την Μεξικανική Επανάσταση τον υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ δικτάτορα Φουλχένσιο  Μπατίστα.

Νίκησαν αν και νεκροί τους εχθρούς τους, ο Κίμων, ο Ελ Σιντ και ο Χο Τσι Μινχ.

Πολέμησαν και αναδείχτηκαν για πρώτη φορά ως πολεμιστές, ηγέτες και για το θάρρος τους, ο μεν Πεισίστρατος στον πόλεμο με τα Μέγαρα και ο Καίσαρας στον πόλεμο εναντίον του Μιθριδάτη του ΣΤ’ του Ευπάτωρα του Μέγα του Πόντου.

Με την βοήθεια των Θηβαίων και του τυράννου της Νάξου Λύγδαμι ο Πεισίστρατος συγκρότησε στρατό, εκστράτευσε ενάντια στην Αθήνα, αρχικά κατέλαβε τον Μαραθώνα και στην συνέχεια νίκησε τους Αθηναίους και ανακατάλαβε την εξουσία στην Αθήνα.

Αντίστοιχα και ο γιος του Πεισίστρατου, ο Ιππίας, με την βοήθεια του Πέρση βασιλια Δαρείου του Α΄ του Μέγα και του στρατού του (υπό την διοίκηση του Δάτη και του Αρταφέρνη), αποβιβάστηκε στην Αθήνα, όμως ο ίδιος και οι σύμμαχοι ηττήθηκαν στην περιοχή από τον Αθηναίο στρατηγό Μιλτιάδη, όπως και στην προσπάθεια αιφνιδιαστικής κατάληψης της Αθήνας μετά την μάχη και ως εκ τούτου, σε αντίθεση με τον πατερά του δεν μπόρεσε να ανακαταλάβει την εξουσία στην Αθήνα.

Το 64 μ.Χ. κάηκε η Ρώμη με πυρκαγιά από τον παράφρονα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα, ενώ και τα έτη 1.644 μ.Χ. και 1.666 μ.Χ. κάηκαν το Πεκίνο και το Λονδίνο αντίστοιχα από πυρκαγιά.

Η Ισραηλινή πρωθυπουργός Γκόλντα Μάγιερ θεωρείται από πολλούς ως «η Σιδηρά Κυρία του Ισραήλ» (σαν την Άγγελλα Μέρκελ στην Γερμανία και την Μάργκαρετ Θάτσερ στην Μεγάλη Βρετανία).  

Για τον «Επισκέπτη», τον άνθρωπος που διοργάνωσε την επίθεση της Χαμάς και προκάλεσε σοκ στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023 μ.Χ., του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Μοχάμεντ Ντέιφ (πραγματικό όνομα Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραήμ Αλ-Μάσρι), υπάρχει μόνο μία φωτογραφία, όπως και για τον Ιταλό αρχηγό της μαφίας Μπερνάρντο Προβεντσάνο υπήρχε μόνο μία φωτογραφία ως την σύλληψη του. 

Ο Σόλων και ο Πεισίστρατος ειχαν καταγωγή και οι δύο από τον θρυλικό τελευταίο βασιλιά της Αθήνας Κόδρο, όπως και ο Ιούλιος Καίσαρας είχε καταγωγή από τον θρυλικό πρώτο βασιλιά της Ρώμης Ρωμύλο. 

Αφόρισαν ραβίνοι τον Αριέλ Σαρόν όταν διέταξε οι Εβραίοι έποικοι να εγκαταλείψουν άμεσα την Γάζα και τους εποικισμούς τους, όπως και ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος τον Κουλή, την Κεραμείς και τον Χαρδαλιά για τις πολιτικές τους ενάντια στην Εκκλησία και για τα αντιχριστιανικά νομοσχέδια και νόμους που πέρασαν στην Παιδεία και στην εκπαίδευση των παιδιών.

Ο στρατιωτικός της αρχηγός Μοχάμεντ Ντέιφ, ο οποίος σχεδίασε την εισβολή στο Ισραήλ τον Οκτώβριο του 2023 μ.Χ., κάθε μέρα αλλάζει κρυσφηγειωτά για να μην τον δολοφονήσουν οι Ισραηλινοί, όπως και άλλοι καταζητούμενοι από τους εχθρούς τους, όπως ο Πάντσο Βίλα ή ο  Μπερνάρντο Προβεντσάνο.

Οι Ναύαρχοι Κλέαρχος και Ζενγκ Χε, με τις εξερευνητικές αποστολές του στόλου τους (με εντολή των ηγετών τους) στην θάλασσα από τον Ινδικό Ωκεανό προς τον Περσικό, την Αραβική Θάλασσα και την Αφρική (ο δεύτερος), κατάφεραν να  νικήσουν πολλούς λαούς στα σημεία που αποβιβάστηκαν (μέσω του στρατού τους ή μέσω διπλωματίας) στις περιοχές που αποβιβάστηκαν για ανεφοδιασμό και εξερεύνηση και να τους κάνουν προσωρινά φόρου υποτελείς και να πάρουν δώρα και αιχμάλωτους, όπως και να ανακαλύψουν νέους εμπορικούς δρόμους και περιοχές μελλοντικών κατακτήσεων.

Αντίστοιχα και ο Καίσαρας, με την εξερευνητική εκστρατεία του στην Βρετανία, κατάφερε να νήσου πολλούς λαούς (μέσω του στρατού του ή μέσω διπλωματίας) στην περιοχή που αποβιβάστηκε για ανεφοδιασμό, κατάκτηση και εξερεύνηση και να τους κάνει προσωρινά φόρου υποτελείς και να πάρει δώρα και αιχμάλωτους, όπως και να ανακαλύψει νέους εμπορικούς δρόμους και περιοχές μελλοντικών κατακτήσεων.

Οι Βρετανοί είχαν επιβάλει εμπορικό/οικονομικό/διατροφικό μποϊκοτάζ και ναυτικό αποκλεισμό στην Γερμανία κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, κάτι που έκαναν και οι ΗΠΑ όταν μπήκαν στον πόλεμο αυτό, ενώ και μετά την διάσκεψη του Άμστερνταμ οι μεγάλοι Εβραϊκής καταγωγής σιωνιστές τραπεζίτες επέβαλαν εμπάργκο και μποϊκοτάζ τροφίμων και προϊόντων στην Χιτλερική Γερμανία που δίωκε τους Εβραίους και  αυτό αποτέλεσε για τους Ναζί μία από τις αφορμές για την «Νύχτα των Κρυστάλλων» στην Γερμανία.  

Με τον θάνατο του ενοποιηση των Αράβων Μωάμεθ, όπως και με τον θάνατο των γιων των ενοποιητών της Κίνας και της Περσίας (Τσιν Χουάνγκ Τι και Κύρο τον Μέγα), Καμβύση και Qin Er Shi, ξεκίνησαν στις χώρες αυτές βίαιοι εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι έληξαν με την εκ νέου ενοποιηση των κρατών αυτών από τους Αμπού Μπακρ, Δαρείο τον Α΄ τον Μέγα και  Γκάοζου Χαν αντίστοιχα.

Τόσο οι Σκυθικές, όσο και οι Ισραηλινές, πολεμούσαν όπως και οι άντρες στους πολέμους των λαών τους και λόγω της ολιγανθρωπίας αυτών.

Σύμφωνα με αναλύσεις που έγιναν σε Ελβετικό εργαστήριο το 2012 μ.Χ., εξετάστηκε η πιθανότητα δηλητηρίασης του με ραδιενεργό πολώνιο, ένα ισχυρό ραδιενεργό ισότοπο. Ο έλεγχος προσωπικών αντικειμένων του Αραφάτ έδειξε όντως την ύπαρξη ιχνών πολωνίου… Οπότε, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό. Όπως και ο Ρώσος Λιτβισένκο.

Πρωτα ήταν ηγέτες σε βίαιους αντάρτικους πολέμους και μετά υπέρ της ειρήνης με εχθρούς τους, ο Αραφάτ στην Παλαιστίνη και ο Μαντέλα στην Νότια Αφρική.

Στο τέλος, οι στρατιώτες του Ούνγκερν στασίασαν και τον παρέδωσαν στους εχθρούς του, τους μπολσεβίκους του Λένιν, οι οποίοι τον δίκασαν και τον εκτέλεσαν, τους Σοβιετικούς, όπως επί των Πολέμων των Διάδοχων στην Ελληνιστική Εποχή, οι στρατιώτες του Ευμενή, στασίασαν και τον παρέδωσαν στον εχθρό του, τον Ευμενή, ο οποίος τον δίκασε και τον εκτέλεσε.

Με τον θάνατο του Φατιμίδη Χαλίφη Αλ-Ντιν της Αιγύπτου που δεν είχε διάδοχους, ο Σαλαντίν κατήργησε το Χαλιφάτο και την δυναστεία των Φατιμίδων και την αντικατέστησε με το Χαλιφάτο των Αβασσίδων και την δυναστεία των Αγιουβίδων.

Αντίστοιχα στην Μογγολία, με τον θάνατο του Λάμα Bogd Khan, που δεν είχε διαδόχους, οι κομμουνιστές του Damdin Sükhbaatar αντικατέστησαν το θεοκρατικό βουδιστικό/λαμαικό πολίτευμα της χώρας αυτής με ένα κομμουνιστικό, καταργώντας με τον τρόπο αυτό την αιρετή αυτή θεοκρατική μοναρχία που υπήρχε στην χώρα έως τότε.

Και στην Μογγολία, όπως και στην Ρωσία και την Κίνα, μετά την πτώση της μοναρχίας (των Νικολάου Β’, Που Γι και Μπογκντ Χαν), ξεκίνησαν βίαια εμφύλιοι στις χώρες αυτές, οπού λευκοί πολέμαρχοι και υποστηρικτές της μοναρχίας, της δικτατορίας και της δημοκρατίας πολέμησαν με τους κομμουνιστές, τους οποίους υποστηρίζαν ξένα κράτη (Γερμανία, ΕΣΣΔ) και στο τέλος με την βοήθεια των ξένων οι κομμουνιστές επικράτησαν και εγκαθίδρυσαν την κομμουνιστική δικτατορία σε αυτά (οι Λένιν, Μάο και Damdin Sükhbaatar αντίστοιχα).

Το 1.990 μ.Χ., με την Μογγολική Επανάσταση του ίδιου έτους, οι διαδηλώσεις για την δημοκρατία οδήγησαν σε μεταρρυθμίσεις που καθιέρωσαν ένα πολυκομματικό σύστημα και μια οικονομία της αγοράς, και ένα νέο σύνταγμα το 1.992 μ.Χ. έβαλε τέλος στην σοσιαλιστική δημοκρατία, όπως έγινε και στην ΕΣΣΔ (και τα αλλά κράτη του Ανατολικού μπλοκ), αν και το κόμμα αυτό συνέχισε να υπάρχει ως τις μέρες μας.

Μια στρατιωτική συσσώρευση στα Σινο-Μογγολικά σύνορα ξεκίνησε το 1.963 μ.Χ. και το 1.966 μ.Χ. η Σοβιετική Ένωση και η Μογγολία υπέγραψαν μια νέα συνθήκη αμοιβαίας βοήθειας με ένα μυστικό παράρτημα που επιτρέπει την στάθμευση Σοβιετικών στρατευμάτων και πυραύλων στην χώρα (κατά της Κινας).

Η Σοβιετική Ένωση αύξησε τις επενδύσεις της στην Μογγολική οικονομία σε «αδελφική» ή «μεγαλύτερο αδερφό–μικρότερο αδερφό», όπως ακριβώς έκανε και με την Κούβα του Κάστρο το 1.962 μ.Χ., εγκαθιστώντας πυραύλους κατά των ΗΠΑ.

Ο Υπερμογγολικός Σιδηρόδρομος, συνδέει την Μόσχα με το Ουλάν Μπατόρ μέσω του Υπερσιβηρικού Σιδηροδρόμου.

Ο Φατιμίδης Χαλίφης Αλ-Φαΐζ μπι-Νασρ Αλλάχ αντιμετώπιζε επιληπτικές κρίσεις σαν τον παρανοϊκό Ρωμαίο Αυτοκράτορα Καλιγούλα.

Ο Shawar διέταξε την εκκένωση του Fustat, την πρωτεύουσα των Φατιμίδων, όταν του επιτέθηκε ο βασιλιάς του Λατινικού Βασίλειου της Ιερουσαλήμ Αμαλάριχος και ανάγκασε τους πολίτες να αφήσουν πίσω τα χρήματα και την περιουσία τους και να φύγουν για να σώσουν την ζωή τους με τα παιδιά τους.

Μέσα στον πανικό και το χάος της εξόδου, το πλήθος που έφευγε έμοιαζε με μια τεράστια στρατιά από φαντάσματα... Μερικοί κατέφυγαν στα τζαμιά και τα λουτρά... περιμένοντας μια Χριστιανική επίθεση παρόμοια με αυτή στο Μπιλμπέις.

Ο Shawar έστειλε 20.000 δοχεία νάφθα και 10.000 βόμβες φωτισμού [mish'al] και τα μοίρασε σε όλη την πόλη. Φλόγες και καπνοί κατέκλυσαν την πόλη και υψώθηκαν στον ουρανό σε μια τρομακτική σκηνή. Η πυρκαγιά μαινόταν για 54 ημέρες....

Αντίστοιχα και με την εκκένωση της Μόσχας, της πρωτεύουσας της Ρωσίας, λίγο πριν την είσοδο σε αυτή του Μεγάλου Ναπολέοντα, ο διοικητής της πόλης Φιοντόρ Ροστόψιν διέταξε να τοποθετηθούν σε αυτή εύφλεκτες ύλες που ενεργοποιήθηκαν όταν ο Γαλλικός στρατός μπήκε στην πόλη, την κατέκαψε μαζί με τα ανάκτορα του Κρεμλίνου και έκαιγε για μέρες.

Οι τελευταίοι Αυτοκρατορίες της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως και του Χαλιφάτου των Φατιμίδων, ήταν μαριονέτες ισχυρών προσωπικοτήτων (π.χ. Ρικίμαρους, Γκόντομπαρ, Ορέστης, και Abbas ibn Abi al-Futuh, Ταλαΐ ιμπν Ρούζικ, Ταλαΐ ιμπν Ρούζικ και ο γιος του Ruzzik ibn Tala'i,Ντιργκάμ, Shawar), οι οποίοι τους δολοφονούσαν όταν δεν τους ήταν αρεστοί και δεν τους άκουγαν, ενώ φρόντιζαν να έχουν και μικρή ηλικία για είναι χειραγωγίσιμοι (π.χ. Ολύβριος, Γλυκέριος, Ρωμύλος Αυγουστύλος και Αλ-Ζαφίρ, Αλ-Ντιν).

Στο τέλος όμως τα κράτη αυτά και όσα εδάφη είχαν υπό την κατοχή τους κατέλαβαν με την βία ξένοι λαοί (Γερμανοί του Ερούλου Οδάκραου και Αγιουβίδες Άραβες του Κούρδου στην καταγωγή Σαλαντίν, μαζί με τον θείο και προκάτοχο του Shirkuh).

Και όταν οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές (εξόντωση στρατηγού Ορέστη, πατερά και καθοδηγητή του τελευταίου Ρωμαίου Αυτοκράτορα της Δύσης και Ρωμύλου Αυγουστύλου και θάνατος του τελευταίου Φατιμίδη Χαλίφη Αλ-Ντιν), αφού πρωτα εξόντωσαν τους «μαριονετίστας» (Ορέστη και Shawar αντίστοιχα), στην συνέχεια κατήργησαν τις δυναστείες αυτές και αλλάξαν ο μεν πρώτος την κανονική Ορθόδοξη πιστή με τον αιρετικό αρειανισμό και ο δεύτερος τον σιιτισμό με τον σουνιτικό ισλάμ.

Μεγάλο μέρος αυτής της δίωξης προήλθε λιγότερο από θρησκευτικούς λόγους και περισσότερο από γεωπολιτικούς στην Υεμένη, καθώς η μεταστροφή του προηγούμενου Εβραϊκού Χιμαριτικού Βασιλείου στον Ιουδαϊσμό το 380 μ.Χ.

Αμέτρητοι μελετητές έχουν σημειώσει την ισχυρή κομφουκιανική φιλοσοφία ενσωματωμένη στο δυτικό τουρκικό Χαγανάτο που ίδρυσε το Βασίλειο της Χαζαρίας πριν από τη μεταγενέστερη μεταστροφή του βασιλιά Μπουλάν στον Ιουδαϊσμό κάποια στιγμή γύρω στο 750 μ.Χ. Παρόλο που ήταν σαμανιστές, η κομφουκιανική αρχή της Εντολής του Ουρανού ήταν μια βασική πεποίθηση των Χαζάρων Τούρκων.

Ο Μιμίκος (Δημήτρης) και η Μαίρη, ήταν ένα ζευγάρι που δεν το αφήναν οι δικοί του να παντρευτεί, με συνέπεια αυτοί να αυτοκτονήσουν πέφτοντας από την Ακρόπολη, θυμίζοντας σε μεγάλο βαθμό την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Το ναυάγιο του πλοίου “Ηράκλειον” το 1.966 μ.Χ. , ονομάστηκε ο «Τιτανικός» της Κρήτης. 

Στο Ξηρόμερο δεν έγινε παιδομάζωμα στο Ξηρόμερο λόγω της επιτυχούς επανάστασης και αντίστασης από τους κάτοικους του, όπως και στο Μαυροβούνιο αποτράπηκε στην περιοχή Κριβοζιέτο η επιστράτευση στον Αυστριακό στρατό λόγω της επιτυχούς επανάστασης των κατοίκων του το 1.869 μ.Χ., ενώ και η πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων από τους Γερμανούς στην Κατοχή αποτράπηκε χάρις στην ικανή αντίσταση των Ελλήνων.

Οι Ρωμαίοι ,όπως και οι Έλληνες του Βορρά (Μακεδόνες και Ηπειρώτες) προστάτεψαν την Ιταλία και την Ελλάδα με την αντίσταση τους από τις εισβολές των Κελτών/Γαλατών.

Τρεις εισβολές των Περσών στην Ελλάδα έγιναν στην Αρχαιότητα και αποκρούστηκαν και τρεις των Κελτών/Γαλατών.

 Ο Πτολεμαιος ο Κεραυνός σκότωσε τους δύο νόμιμους πρίγκιπες και διάδοχους του θρόνου και παιδιά της αδερφής του (ανιψιά του δηλαδή) Αρσινόης για να αρπάξει τον θρόνο, όπως ακριβώς και ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ΄ σκότωσε τα ανιψιά του, τους τους δύο νόμιμους πρίγκιπες και διάδοχους του θρόνου και παιδιά της Ελίζαμπεθ Γούντβιλ, για να αρπάξει τον θρόνο για τον εαυτό του, ενώ και οι δύο αυτοί σφετεριστές και δολοπλόκοι μονάρχες είχαν βίαιο τέλος σε μάχες και οι δυναστείες τους καταστράφηκαν.

Έστειλαν βοήθεια στους Αιτωλούς για την απόκρουση της Γαλατικής εισβολής ο Ατταλός, ο Σωσθένης, ο Αντίοχος ο Α΄ και ο Αντίγονος Γονατάς για την επιτυχή απόκρουση των Γαλατών του Βρέννου στις Θερμοπύλες (στρατό και πλοία), όπως και ο Μαρκιανός έπραξε επιτυχώς τα ίδια προς τον Αέτιο για την επιτυχή από μέρους του απόκρουση της εισβολής των Ούννων στην Ιταλία.

Έγινε Ολοκαύτωμα του Καλίου από τους Γαλάτες στην Αρχαιότητα, όπως και του Δίστομου, των Καλάβρυτων και πολλών άλλων Ελληνικών πόλεων και χωρίων από τους Γερμανούς κατακτητές κατά την διάρκεια της Κατοχής.

Οι Γαλάτες στην Αρχαιότητα, όπως και οι Γερμανικοί λαοί και οι Γότθοι στον Μεσαίωνα, αλλά και οι ισλαμιστές λάθυρο στις μέρες μας ήθελαν είτε την κατάκτηση της Αρχαίας, Μεσαιωνικής (της Ρωμανία δηλαδή), είτε της σύγχρονής Ελλάδας, με υποδούλωση, εκδίωξη ή ολική εξόντωση των κατοίκων της, ενώ πολλοί από αυτούς για τον εποικισμό που σχεδίαζαν έφερναν μαζί και τις οικογένειες τους.

Οι Φωκείς, δεν κατάφεραν να κρατήσουν το πέρασμα υπερφαλάγγισης των Θερμοπυλών, ούτε ενάντια στους Πέρσες, ούτε ενάντια στους Γαλάτες, όμως κατάφεραν να ειδοποιήσουν και στις δύο αυτές περιπτώσεις τον Λεωνίδα και τον Καλλίμαχο και με τον τρόπο αυτό να απεγκλωβιστεί ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού στρατού και να αποφύγει την περικύκλωση.

Τόσο ο Καρλομάγνος, όσο και ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής θεωρούνταν και οι δύο νόθοι.  

Προέβησαν στην λεηλασία και καταστροφή παλατιών και βιβλιοθηκών οι μπολσεβίκοι του Λένιν, οι Μογγόλοι του Τζένκινς Χαν και του Ταμερλάνου, οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι στην Πόλη και οι Βάνδαλοι και οι Βησιγότθοι στην Ρώμη.

Πολλές οδικές αρτηρίες ειχαν κατασκευαστεί για να φτάνουν στις πρωτεύουσες του Αυγούστου και του Καρλομάγνου, Ρώμη και Άαχεν αντίστοιχα.

Στο πέρασμα του Ροσανμπό σκοτώθηκε με ρίξιμο από πέτρες από ψηλά και ανταρτοπόλεμο η οπισθοφυλακή του Καρλομάγνου υπό τον Ρονάλδο που σκοτώθηκε πολεμώντας, όπως και ο Αντρέας Χόφερ εξόντωσε με τον ίδιο τρόπο τα στρατεύματα του Γάλλου Στρατάρχη Φρανσουά Ζοζέφ Λεφέβρ, στο Μπέργκιζελ, του Τυρόλου της Αυστρίας.

Ο Αλιλβδέρτος ονομάστηκε «Ο Όμηρος του Καρλομάγνου» για το ποιητικό του ταλέντο.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Τραμπ φρόντιζαν την κόμμωση τους.

Στο Δελχί ο Ταμερλάνος έβαλε φωτιά σε καμήλες και τρόμαξε τους ελέφαντες (όπως και ο Κύρος ο Μέγας με καμήλες τρόμαξε και αυτός το ιππικό του Λύδιου βασιλιά Κροίσου), όπως έκανε και ο Αννίβας έναντι του Φάβιου Μάξιμου του Αναβλητής με ταύρους με φλεγόμενα κέρατα, ο Σπάρτακος το ίδιο έναντι του Κράσσου, αλλά και το 284 π.Χ. ο στρατηγός Νταν του Τσι ρίχνοντας ένα κοπάδι βοδιών  με φωτιές στο κέρατο τους ενάντια στους εχθρούς του.

Εκτελέστηκαν όλοι όσοι γνώριζαν την τοποθεσία του τάφου του Αττίλα και του Τζένκινς Χαν όπως και οι τεχνίτες που τον κατασκεύασαν.

Ο Ταντέους Κουτσέμπα υπέγραψε την παράδοση της Βαρσοβίας στους Γερμανούς, όπως και ο Τσολάκογλου της Αθήνας αντίστοιχα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Έθαψε ζωντανούς τους κάτοικους της Σεβάστειας ο Ταμερλάνος, όπως και ο αδερφός του Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα, ο Mircea II της Βλαχίας, θάφτηκε ζωντανός από τους βογιάρους εχθρούς του.

Μεγάλοι οινοπότες θεωρούνταν οι Μογγόλοι όπως και οι Βόρειοι Έλληνες (κυρίως οι Μακεδόνες).

Πολλούς αστρολόγους χρησιμοποιούσε ο Ταμερλάνος, ο Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ και οι Χίμλερ και Χίτλερ.

Μεταφέρθηκε σε έλαιο και ταριχευμένο το σώμα του Μεγάλου Αλέξανδρου από την Βαβυλώνα στην Αλεξάνδρεια, όπως και του Ταμερλάνο στο ταξίδι του στο Σαμαρκάνδη.

Ο Γιόχαν Ντε Βιτ διαμελίστηκε από τον λαό του μαζί με τον αδερφό του, όπως και οι τύραννοι της Ρωμανίας Φωκάς και Ανδρόνικος ο Α΄ ο Κομνηνός, ενώ στον Ντε Βιτ κάποιοι του έβγαλαν και φάγαν την καρδιά και το συκώτι του όπως έκαναν κάποιες Αφρικάνικες φυλές (π.χ. οι Μάου Μάου).

Το πτώμα του Ντε Βιτ και του αδερφού του κρεμάστηκε ανάποδα, όπως και του Μουσολίνι, της ερωμένης του Κλάρα Πετάτσι και των συνεργατών του, όπως και του Κόλα Ντε Ριέντζο.

Ο Καίσαρας δολοφονήθηκε από τους συνωμότες (με αρχηγούς τον Βρούτο και τον Κάσσιο) με 23 μαχαιριές, όπως και ο Τζιοβάνι Μέδικος δολοφονήθηκε από τους συνωμότες Πάτσι με 12 μαχαιριές. Και στις δύο περιπτώσεις ο λαός δεν ενέκρινε την πράξη αυτή και ξεσηκώθηκε και εξόντωσε πολλούς από τους δολοφόνους που δεν κατάφεραν να ρίξουν τα καθεστώτα του Καίσαρα και των Μέδικων.

Επίσης, η δολοφονία ενός από δύο αδερφούς τυράννους σε μία πόλη (όχι όμως του κυρίως διάδοχου που είχε την κανονική εξουσία) και η σύλληψη και εκτέλεση των συνωμοτών έγινε τόσο στην Μεσαιωνική Φλωρεντία με τους Πάτσι με την δολοφονία του Τζιοβάνι Μέδικου (αλλά όχι του αδερφού και κυρίου ηγέτη Λορέντζο του Μεγαλοπρεπή), όπως και στην Αρχαία Αθήνα με την δολοφονία του Ιππάρχου από τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα (αλλά όχι του κυρίως διάδοχου και τυράννου Ιππία).

Φτωχική, αλλά ευγενή καταγωγή ειχαν ο Καίσαρας και ο Κόρτες.

Με χρυσαφί έπεισαν ο Αύγουστος του στρατιώτες του Λέπιδου και ο Κόρτες τους στρατιώτες του Ναρβάες.

Έσφαξε στην Τενοτστιτλάν όλες τις ελίτ των Αζτέκων ο Αλβαράδο και ο Στάλιν στο Καττύν όλες τις ελίτ της Πολωνίας.

Ο Κόρτες σώθηκε βουτώντας στο νερό της πόλης αυτής για να σωθεί από την εξέγερση των ιθαγενών (όπως και ο Καίσαρας στην Αλεξάνδρεια για να σωθεί από την εξέγερση των ντόπιων), ενώ λέγεται ότι αιχμαλωτίστηκε για λίγο πριν τον ελευθερώσουν οι άντρες του από τους Αζτέκους, όπως και ο Ναπολέοντας αιχμαλωτίστηκε για λίγο από τους Κοζάκους στην Ρωσία πριν τον ελευθερώσουν οι άντρες του κατά την υποχώρηση των Γάλλων από την Μόσχα (ο ίδιος ο Κόρτες και οι στρατιώτες του σωθήκαν πραγματοποιώντας έξοδο από την πόλη αυτή το βραδύ, ενώ πολλοί από αυτούς σκοτωθήκαν, όπως ακριβώς έγινε και κατά την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου).

Όταν πολιορκούσε την Τενοτστιτλάν, ο Κόρτες της έκοψε την παροχή νερού, όπως κάνουν και στις μέρες μας οι Ισραηλινοί του Νετανιάχου στην πολιορκούμενη από αυτούς Γάζα.

Ο Κόρτες σκότωσε την σύζυγο του Καταλίνα, όπως και ο Νέρωνας την σύζυγο του Ποπαία και ο Ηρώδης την σύζυγο του Μαριάμ.

Δεν άκουσαν τις συζυγούς τους (Καλπουρνία και Μαρία Κοτοπούλη) που τους έλεγαν να μην βγουν γιατί είχαν κακό προαίσθημα για αυτούς από το σπίτι και δολοφονήθηκαν ο Καίσαρας και ο Ιών Δραγούμης αντίστοιχα.

Από σκυλιά φαγώθηκε το πτώμα του Ευριπίδη και του Κώστα Βίδαλη αντίστοιχα.

Οι άντρες του Αλ Καπόνε την «Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου» μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς (και με την χρήση ενός αστυνομικού οχήματος) σκότωσαν την αντίπαλη σε αυτούς συμμορία, όπως και οι άντρες του ΟΠΛΑ μεταμφιεσμένοι σε Γερμανούς αγορανόμους (και με την χρήση ενός ασθενοφόρου) δολοφονήσαν τον Σίφη Βαρδινογιάννη.

Ο Τεργέστης και ο Πολυζωίδης φρόντισαν να τηρήσουν τους νόμους στην στημένη δική των Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (όταν όλοι οι άλλοι είχαν δωροδοκηθεί), όπως και ο Σαρτζετάκης στην στημένη προσπάθεια κάλυψης της δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη (όταν όλοι οι άλλοι είχαν δολοφονηθεί).

Γνώριζαν για τις συνομωσίες (την «Βαλκυρία» και την προσπάθεια ανεξαρτησίας της Χαβάης) ο Ρόμελ και η Λιλί’ Ουαχαλάνι αντίστοιχα, όμως δεν είπαν τίποτε και όταν αυτές απέτυχαν ο πρώτος εκτελεστηκε και η δεύτερη φυλακίστηκε.

Η απόπειρα δολοφονίας του Τσιν Χουάνγκ Τι από την Νταν του Γιαν, του Μεγάλου Κωνσταντίνου από τον Λικίνιο και του Τζένκινς Χαν από τον Τογκρούλ των Κερατίων προκάλεσε πόλεμο και την οριστική κατάκτηση των κρατών, καθώς και την πτώση αυτών που οργάνωσαν τις δολοφονίες αυτές.

Χρωματιστά ήταν τα αγάλματα των μαρμάρινων αγαλμάτων στρατιωτών του Τσιν Χουάνγκ Τι στον τάφο του, όπως και τα αγάλματα στην Αρχαία Ελλάδα (π.χ. το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία και της Αθηνάς στον Παρθενώνα).

Μαστίγωσε την θάλασσα ο παράφρονας Ξέρξης, ο Ομάρ Κατά, ο Καλιγούλας (για να την «τιμωρήσουν»), ενώ όταν παραφρόνησε ο Τσιν Χουάνγκ Τι την τόξευσε (τάχα γιατί δεν άφησε να του έρθει το ελιξίριο της αθανασίας).

Με εξέγερση έδιωξαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι από την γη τους, τους Υκσώς, τους Κους και τους Ασσύριους και τους Πέρσες.

Οι Ζουλού και οι Ασάντι νίκησαν αρχικά τους Βρετανούς, όμως και οι δύο στο τέλος υποτάχτηκαν σε αυτούς.

Ο Μουταπά έφυγε από τα αρχικά του εδάφη και μετακινήθηκε στην Ζανζιβάρη για να δημιουργήσει την Αυτοκρατορία του, όπως και ο Πρετόριους στην Νότια Αφρική έφυγε από τα εδάφη του και πήγε σε αυτά των Ζουλού για να κτίσει την Πραιτόρια.

Οι Έντο ζήτησαν από τους Ίφο έναν πρίγκιπα να τους κυβερνήσει και αυτοί τους έστειλαν τον Εγουέκα, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σλάβοι του Νοβγκοροντ στους Ρως και αυτοί τους έστειλαν τον Ρούρικ.

Το ναυάγιο του πλοίου “Ηράκλειον” το 1.966 μ.Χ. , ονομάστηκε ο «Τιτανικός» της Κρήτης.

Ο Αποστολος Βαβυλης παριστανε ως πρακτορας τον δηθεν «μοναχο και πατερας Ραφαηλ» στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όπως και ο πρακτορας της Μ16 στον Ευαγγελισμο Ντεηβιντ Μπαλφουρ, ως δηθεν «πατερ Δημητριος».

Ο Pobisk G. Kuznetsov, θεωρούνταν ο σύγχρονος Leonardo Da Vinci, αφού και οι δύο ήταν ιδιοφυΐες, επιστήμονες σε πολλά πεδία και προέβησαν στην δημιουργία πολλών ευφυών  όπλων στους μεγάλους πολέμους της εποχής του και οι δύο (https://corfiatiko.blogspot.com/2023/10/pobisk-g-kuznetsov-leonardo-da-vinci.html#more).

Έχουμε επιστρέψει έτσι στην έννοια του Μεσαιωνικού δίκαιου πολέμου. Ωστόσο, η Ρωμαϊκή Εκκλησία, στην Ευρώπη ήταν η ανώτατη αρχή που μπορούσε να αποφασίσει εάν ένας πόλεμος ήταν δίκαιος ή όχι. Μόλις εξαφανίστηκε αυτή η αρχή, ο ΟΗΕ, του οποίου η έδρα βρίσκεται στην Νέα Υόρκη, αντικατέστησε την Εκκλησία (http://oimos-athina.blogspot.com/2023/10/blog-post_24.html).

Οι Ρωσοι κατελαβαν την Περσια (μετεπιτα Ιραν) το 1.914 μ.Χ. εν μεσω του Α΄ Παγκοσμιου Πολεμου, όπως και το 1.941 μ.Χ. με τους Βρετανους εν μεσω του Β’ Παγκοσμιου Πολεμου, ενώ και στις δύο αυτες περιπτωσεις προσπαθησαν να δημιοργησουν ανεξαρτητα κρατη Αζερων και Κουρδων, τα οποία αφησαν στο ελεος των Ιρανων όταν συμφωνησαν με τις νεες κυβερνησεις του Ιραν και υπεγραψαν συμφωνιες ειρηνης.

Για τον ελεγχο της εξουσίας στην Γαλλια, ανταγωνιζονταν δύο στρατηγοι, ο Ναπολεοντας Βοναπαρτης (μετεπειτα γνωστος ως Μέγας Ναπολεων), διοικητης τοτε της Γαλλικης στρατιας της Ιταλιας, όπως και Γαλλος στρατηγος Λουι Λαζαρ Ος, τοτε διοικητης του Γαλλικου στρατου Γερμανιας, όπως ακριβως στην Αρχαιοτητα ο Καισαρας με τον Πομπηιο για την εξουσία στην Ρωμη, με τελικους νικητες τον Καισαρα και τον Ναπολεοντα σε κάθε περιπτωση αντίστοιχα.

Ο τελευταιος Δογης της Βενετιας που εκθρονιστηκε από τον Μεγαλο Ναπολεοντα ηταν ο Λοντοβικο Μανιν, όπως ακριβως και ο τελευταιος Μαγιστρος των Ιωαννιτων Ιππποτων στην Μαλτα που εκθρονιστηκε επισης από τον Μεγαλο Ναπολεοντα ηταν ο Φερναρντ Φον Χομπες, βαζοντας με τον τροπο αυτό τελος στην εξουσία και την υπαρξη των παλαιων αυτων κρατων.

Το 1.800 μ.Χ. οι επαναστατημενοι Μαλτεζοι πεταξαν από το παρθυρο τον Γαλλικο αρμοστη Βομπουα, όπως και οι επαναστατημενοι αντιπροσωποι της Πραγας πεταξαν από το παραθυρο τους απεσταλμενους του Αυτοκρατορα της Αγιας Ρωμαικης Αυτοκρατροιριας Φερδινανδου του Β΄ Αμψβυοργου (Γιάροσλαβ Μπόριτα Μαρτινίκ, Βίλεμ Σλάβατα, και τον Φίλιπ Φαμπρίσιους,), ξεκινωντας με τον τροπο αυτό τον Τριακονταετη Πολεμο, όπως ακριβως και η εξοντωση των Περσων απεσταλμενων του Δαρειου του Α΄ του Μέγα από Σπαρτιατες και Αθηναιος προκαλεσε τον Α΄ Περσικο Πολεμο.

Μετά την δολοφονία του πατέρα του, Ιωάννη Δεληγιάννη-Παπαγιαννόπουλου, στις 12 Φεβρουαρίου 1.816 μ.Χ., ο Κανέλλος αναδείχθηκε αρχηγός της οικογένειάς του. Οργάνωσε και χρηματοδότησε μεγάλο μέρος της επανάστασης στο Μοριά με έξοδα της οικογένειας του (πολεμησε με μανια τους Τουρκους, όπως ο Νικηταρας και ο Κολοκτρωνης που εχασαν πολλα μελη της οικογενειας τους από αυτους).

Ύστερα από αρκετές μικροσυμπλοκές με τους Τούρκους, αλλά και με άλλες οικογένειες προκρίτων, κήρυξε μαζί με άλλους αγωνιστές την επανάσταση στα Λαγκάδια, στις 23 Μαρτίου 1.821 μ.Χ. Την 1^η Απριλίου 1.821 μ.Χ. διέταξε την σφαγή όλων των Τούρκων Λαγκαδινών (40 οικογένειες) και την πυρπόληση του τοπικού τζαμιού.

Συνολικά σφαγιάστηκαν 300 άοπλοι άντρες, οι οποίοι λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν αφοπλιστεί, γυναίκες και παιδιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τρομοκρατηθούν οι κάτοικοι της γύρω περιοχής, που φοβούμενοι αντίποινα, εντάχθηκαν στο πλευρό των Δεληγιανναίων, οι οποίοι είχαν πλέον πέσει στην δυσμένεια των Τούρκων και χρειάζονταν υποστήριξη.

Το 1.914 μ.Χ. ο Ελευθέριος Βενιζέλος πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν την Μικρασιατική Καταστροφή και την Καταστροφή της Σμύρνης είχε προτείνει την ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία (9 χρονιά πριν την συνθήκη της Λοζάνης το 1.923 μ.Χ.).

Όπως ακριβώς και η Σπαρτιάτες, πριν την Ιωνική Επανάσταση (και πάλι στην Ιωνία με την αποστολή εκστρατευτικού σώματος από τους Αθηναίους και τους Ευβοϊκές), με τελικό αποτέλεσμα με την καταστροφή της Μιλητού, οι Σπαρτιάτες προτείναν οι Ίωνες να εγκαταλείψουν την Ιωνία και να εγκατασταθούν στην Μεγάλη Ελλάδα.

Κινέζοι αρχαιολόγοι: «Οι Έλληνες και επί Μεγάλου Αλεξάνδρου ήρθαν στην Κίνα». Ότι οι επίγονοι του Μ.Αλεξάνδρου έφτασαν (και αυτοί) στην Κίνα και εξάπλωσαν την Ελληνική επιρροή στην αχανή χώρα αναφέρει η Λι Σιουζέν (Li Xiuzhen), αρχαιολόγος στο Μουσείο του Μαυσωλείου του Αυτοκράτορα Τσιν Σι Χουάνγκ, με μεγάλη εμπειρία στις ανασκαφές πεδίου, όπως η έρευνα στην θέση όπου βρέθηκαν οι πήλινοι στρατιώτες του 221 π. Χ.

«Πριν από δέκα χρόνια δεν πίστευα στην εκδοχή της δυτικής επιρροής. Τα τελευταία χρόνια, όμως, γίνονται έντονες συζητήσεις σχετικά με τις επαφές Δύσης και Ανατολής όσον αφορά στις πήλινες μορφές του Τσιν και η δική μου μελέτη έχει αρχίσει να επικεντρώνεται στο θέμα αυτό.

Χρειάζεται περισσότερη έρευνα ως προς την αναζήτηση αδιάσειστων στοιχείων για την τεκμηρίωση μιας τέτοιας επαφής, όπως η εύρεση ελληνικών ονομάτων ή ανθρώπινων σκελετών», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πρόκειται για την εποχή της ακμής των Ελληνιστικών Βασιλείων της Ανατολής. Να υπενθυμίσουμε ότι, όταν διαλύθηκε η αχανής αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, αν και στην Ιστορία διδασκόμαστε κατά κύριο λόγω την διάσπαση στα Βασίλεια της Μακεδονίας, των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο και των Σελευκιδών στην Μέση Ανατολή υπήρχαν και άλλα πανίσχυρα Ελληνιστικά βασίλεια στην Ανατολή όπως το Ελληνοβακτριανό Bασίλειο και το Ελληνοινδικό Βασίλειο που αποτελούσε συνέχεια του πρώτου με πρωτεύουσα την Γανδάρα. Κράτησε, δε, από τον 2^ο ως το 1^ο Αιώνα π.Χ. και ήταν το κέντρο του Ελληοβουδισμού.

Όπως φαίνεται σαφέστατα από τον χάρτη έφτανε μέχρι την Κίνα και είναι σίγουρο ότι είχε επαφές με τους σινικούς πληθυσμούς. «Η πιθανότητα μιας τέτοιας επαφής με απασχόλησε σε πρόσφατη ομιλία μου, όπου εστίασα κυρίως στον παραδοσιακό πολιτισμό και στην Κινέζικη τέχνη.

Στην Κινέζικη παράδοση, οι άνθρωποι παρήγαγαν μικρά πήλινα αγαλματίδια ως υποκατάστατα της ανθρώπινης θυσίας, ωστόσο οι πήλινοι στρατιώτες, οι ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα της περιόδου Τσιν (221-206 π. Χ.) είναι μοναδικά, συγκρινόμενα τόσο με τις προηγούμενες όσο και με τις μεταγενέστερες πήλινες μινιατούρες που χαρακτηρίζουν την Κινεζική τέχνη» συμπληρώνει.

Η ίδια, σε πρόσφατη δημοσίευσή της στο περιοδικό «Journal of Anthropological Archaeology», υποστήριξε ότι οι ντόπιοι αγγειοπλάστες που έφτιαξαν τις πήλινες μορφές είχαν τη τάση να χαράζουν σε αυτά τα ονόματά τους. Ως σήμερα, όμως, δεν έχουν βρεθεί χαραγμένα ονόματα Ελλήνων ή άλλων Δυτικών στους πήλινους στρατιώτες. Τι συμπέρασμα μπορεί να συναχθεί από αυτή την παρατήρηση;

«Οι πήλινοι στρατιώτες του Τσιν και οι ακροβάτες (τα αγάλματα που συνόδευαν τον Πρώτο Αυτοκράτορα, Τσιν Σι Χουάνγκ, στην μετά θάνατο ζωή του) εμφανίστηκαν στην Κίνα ξαφνικά, σε ένα πλαίσιο που σχετίζεται με την στρατιωτική κατάκτηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και την Ελληνιστική Περίοδο που ακολούθησε.

Επίσης, σύμφωνα με ιστορικά έγγραφα, ο πρώτος Αυτοκράτορας του Τσιν συνάντησε τους “γίγαντες” στα δυτικά σύνορα πολύ σύντομα μετά την ενοποίηση της Κίνας. Αν και δεν έχουν βρεθεί Ελληνικά ονόματα, ο ρεαλισμός και η λεπτομέρεια των μυών στους πήλινους στρατιώτες και ακροβάτες προκαλούν υπόνοιες επαφής» σημειώνει η Li Xiuzhen.

Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 π. Χ., κατά την διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, μέρος της Ασίας διατήρησε επαφή και εμπορικές σχέσεις με την Δύση. Το Βασίλειο του Τσιν στα δυτικά ήταν το μεγαλύτερο από τα επτά βασίλεια της σημερινής Κεντρικής και Ανατολικής Κίνας κι αυτό που κατέκτησε και ενοποίησε τα υπόλοιπα βασίλεια, οδηγώντας στην ενοποίηση της Κίνας το 221 π. Χ.

Την ίδια χρονολογία ο Τσιν Σι Χουάνγκ, αφού ενοποίησε την χώρα, αυτοανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας, ο Πρώτος Αυτοκράτορας της Κίνας. Ο Πήλινος Στρατός βρίσκεται στο μαυσωλείο του, στα Ανατολικά της πόλης Χσιάν. Το συγκρότημα του τύμβου του Τσιν Σι Χουάνγκ έχει έκταση περίπου 56 τ. χ., από τα οποία έχει ανασκαφτεί μόνο ένα μικρό τμήμα.

Ο λάκκος με τα χιλιάδες πήλινα αγάλματα, σε ανθρώπινο μέγεθος, ανακαλύφθηκε τυχαία το 1.974 μ.Χ. όταν Κινέζοι αγρότες προσπάθησαν να ανοίξουν πηγάδι στην περιοχή τους, ο δε λάκκος με τους ακροβάτες το 1.999 μ.Χ. Οι έρευνες συνεχίζονται (https://romioitispolis.gr/kinezoi-archaiologoi-oi-ellines-kai-epi-megaloy-alexandroy-irthan-stin-kina/).

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ Η ΚΙΝΑ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.  Ἡ Κίνα τρεῖς τουλάχιστον φορὲς βρέθηκε στὴν πρωτοπορία τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ μὲ τὶς ΔΥΝΑΣΤΕΙΕΣ ΤΑΝΓΚ (618-907)—ΣΟΝΓΚ (960 μ.Χ-1.279 μ.Χ.) —ΜΙΝΓΚ (1.368 μ.Χ.-1.644 μ.Χ.). Από τον Διαμαντῆ Κούτουλα.

 Ἡ Κίνα ἑνοποιήθηκε τὸ 221π.Χ. ὐπὸ τὸν Aύτοκράτορα ΤΣΙΝ —ὁ τάφος του (Qin Shi Huang) μὲ τοὺς 8000 πήλινους στρατιῶτες ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ  προδίδει ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ (βλ.φωτό)—ἐνῶ ἐπὶ τῆς Δυναστείας ΧΑΝ τέθηκαν τὰ θεμέλια τοῦ συστήματος ἐπιλογῆς μἐσῳ ΓΡΑΠΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ τῶν Μανδαρίνων.

Ἐπὶ Τσὶν ἑνοποιὴθηκε ἡ ΓΡΑΦΗ —ἄν κάποιος γνωρίζει τὴν σημασία τῶν ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ μπορεῖ νὰ κατανοήσει τὸ νόημα ἑνὸς γραπτοῦ κειμένου χωρὶς νὰ γνωρίζει τὴν γλῶσσα—ἐπίσης ἑνοποιήθηκαν τὰ μέτρα καὶ τά σταθμά.

 Ἐπὶ Δυναστείας ΧΑΝ (206 π.Χ.-220 μ.Χ.) υἰοθετήθηκε ὀ ΚΟΜΦΟΥΚΙΑΝΙΣΜΟΣ καὶ ἡ ἀξιοκρατία ποὺ αὐτὸς πρεσβεύει & ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ  ΤΟ ΧΑΡΤΙ (105 π.Χ.  ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΥΝΟΥΧΟ ΤΣΑΪ ΛΟΥΝ).

Κατόπιν γιὰ 2 Αἰῶνες  ἡ Κίνα δέχτηκε ἐπιδρομὲς τῶν νομάδων τῆς στέππας καὶ  ΚΑΤΕΛΗΦΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ ΟΥΝΝΟΥΣ  τὸ 300 μΧ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ WEI τὸ 500 μΧ  περίπου.

 Ἡ Δυναστεία ΤΑΝΓΚ διοίκησε τὴν Κίνα τὴν περίοδο 618 μ.Χ.—906 μ.Χ. καὶ στὴν ἐποχὴ της πέραν ἀπὸ τὴν ἀνἀπτυξη τῆς ΠΟΙΗΣΗΣ , χρησιμοποιὴθηκε γιὰ πρώτη φορὰ παγκοσμίως ΠΥΡΙΤΙΔΑ  (ΤΟ 904 μ.Χ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΜΙΚΡΕΣ ΡΟΥΚΕΤΕΣ ΣΑΝ ΒΕΛΗ ΚΑΤΑ ΜΟΓΓΟΛΙΚΩΝ ΦΥΛΩΝ) καὶ ἐφευρέθηκε ἡ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ .

Στὴν Δυναστεία ΤΑΝΓΚ ἀνάγονται καὶ τὰ περισσότερα τῶν ΧΙΛΙΑΔΩΝ  ἀγαλμάτων τοῦ ΒΟΥΔΑ στὰ σπήλαια τοῦ Δρἀκου (longmen grottoes -βλ.φωτό). Τὰ ὐπόλοιπα γύρω στὸ 30%  ἀνάγονται στὴν περίοδο τῶν Wei  ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΥΠΤΙΚΗ.

Ἡ Δυναστεία ΣΟΝΓΚ  (960 μ.Χ.–1279 μ.Χ.)  ἦταν  ἐκείνη  ποὺ γιὰ πρώτη  φορὰ  στὴν παγκόσμια ἱστορία  ἐξέδωσε  ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ, χρησιμοποίησε εὑρέως τὴν πυρίτιδα  γιὰ τὴν βαθεῖα  θεμελίωση ψηλῶν κτηρίων καὶ  καὶ χρησιμοποίησε τὴν ΠΥΞΙΔΑ.

 Ἐπί τῶν Σὸνγκ διπλασιάστηκε ὁ πληθυσμὸς τῆς Κίνας—καὶ ἔκτοτε  ἡ χώρα αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν περιοχὴ μὲ τὸν μεγαλύτερο πληθυσμὸ παγκοσμίως—μέσῳ τῆς  χρήσης ΡΥΖΙΟΥ ΠΡΩΙΜΗΣ ΩΡΙΜΑΝΣΗΣ καὶ τῆς πολλαπλῆς καλλιέργειας ὀρυζώνων.

Ἡ Δυναστεία Σὸνγκ κατελύθη ἀπὸ τὴν ΧΡΥΣΗ ΟΡΔΗ τοῦ ΤΖΕΓΚΙΣ ΧΑΝ καὶ ὁ ἐγγονός του ΚΟΥΜΠΛΑΪ ΧΑΝ ἔκανε πρωτεύουσα τῆς χώρας τὸ σημερινὸ ΠΕΚΙΝΟ (1.279 μ.Χ.) τὸ ὀποῖο διατήρησαν ὡς πρωτεύουσα καὶ οἱ ἑπόμενες δυναστεῖες.

Τοὺς Μογγόλους ἀνέτρεψαν οἱ ΜΙΝΓΚ τὸ 1.368 μ.Χ. μέ τὸν (ἐκ λαϊκῶν στρωμάτων προερχόμενο) Αύτοκράτορα ΤΣΟΥ.  Ἡ δυναστεία Μὶνγκ κυβέρνησε τὴν Κίνα ἀπὸ τὸ 1368 ἕως τὸ 1644 καὶ σὲ αύτὴν όφείλεται τὸ σημερινὸ ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ τῶν 6000 χιλιομέτρων καὶ ἡ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ τοῦ Πεκίνου.

 Ὅμως τὸ πιὸ σπουδαῖο της ἐπίτευγμα ἦταν ἂλλο· ἐπρόκειτο γιὰ τὴν  δημιουργία ΣΤΟΛΟΥ 300 ΠΛΟΙΩΝ πληρώματος 27000 ναυτῶν πού, ὑπὸ τὸν ναύαρχο ΖΕΝΓΚ —ΧΕ ,ἀπέπλευσε γιὰ τὴν ἐξερεύνηση καὶ χαρτογράφηση τῶν Ὠκεανῶν

ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΑΞΙΔΙΩΝ  μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1.405 μ.Χ.—1.433 μ.Χ. Ἀφοῦ πέρασε τὸν Ἰνδικὸ καὶ τὴν Ἀφρικὴ  πιθανολογεῖται ὅτι ἔφτασε μέχρι τὴν ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΗΠΕΙΡΟ καὶ τὸ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΓΓΕΛΑΝΟΥ.. Ὅμως ἡ ἀποστολὴ αύτὴ εἶχε τραγικὸ τέλος.

Ξέσπασε ἐπανάσταση στὸ ΒΙΕΤΝΑΜ λόγῳ τῆς λεηλασίας τῶν δασῶν γιὰ τὴν ναυπήγηση τοῦ στόλου ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ  ΕΠΙΔΗΜΙΑ θεωρήθηκε ὡς τιμωρία ἐξ οὐρανοῦ. Ἔτσι γυρνῶντας ἀπὸ τὸ τελευταῖο τους ταξίδι οἱ  ἐξερευνητὲς τοῦ ΖΕΝΓΚ—ΧΕ στὴν Κίνα, φυλακίστηκαν, ΕΝΩ ΚΑΗΚΑΝ ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ...

 Ἡ δυναστεία τῶν Μίνγκ ἐκθρονίστηκε ἀπὸ τὰ ΤΟΥΡΚΟΜΑΝΙΚΑ φῦλα τῶν ΜΑΝΤΣΟΥ τῆς Μαντζουρίας ποὺ εἶχαν κληθεῖ στὸ Πεκῖνο ὡς μισθοφόροι στὶς ἐμφύλιες συρράξεις. (Μάλιστα οἱ Μαντσοῦ ἀπαγόρεψαν στοὺς Κινέζους νὰ κάνουν...κότσο τὰ μαλλιά τους στὴν κορυφὴ τῆς κεφαλῆς..).

Οἱ ΜΑΝΤΣΟΥ ὡστόσο, ὁδήγησαν  τὴν Κίνα στὴν μεγαλύτερη ἔκταση της μὲ κατακτητικοὺς πολέμους, ἀλλὰ ἡ δυναστεία τους τέλειωσε ἄδοξα τὸ 1.911 μ.Χ. μέ τὴν ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ τοῦ τελευταίου Αύτοκράτορα τοῦ νεαρότατου ΠΟΥ—ΓΙ.

Εἶχαν προηγηθεῖ οἱ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΩΝ (Πορτογαλικὴ βάση ΜΑΚΑΟ) καὶ κυρίως ΟΙ ΔΥΟ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ ΟΠΙΟΥ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ (Α' 1.839 μ.Χ.-1.842 μ.Χ. & Β' 1.856 μ.Χ.-1.860 μ.Χ.)

 Ὅταν τὰ  ἀτμόπλοια τῶν τελευταίων μὲ τὰ μεγάλα κανόνια εἰσῆλθαν στὰ ΚΑΝΑΛΙΑ ποὺ συνέδεαν τοὺς δυὸ μεγάλους ποταμούς, τὸν ΚΙΤΡΙΝΟ ΠΟΤΑΜΟ στὸν βορρᾶ (κίτρινος διότι κουβαλᾶ τῆν ἰλῦ τῶν Ἰμαλαΐων) καὶ τοῦ ΓΙΑΝΓΚΤΣΕ στὸν Νότο, ὀλοι πιὰ ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ Κίνα ἔπνεε τὰ λοίσθια. Ἔγιναν ἐξεγέρσεις (πχ ΤΑΪΠΙΝΓΚ)  καὶ ἄγριοι ἐμφύλιοι μὲ 25.000.000 νεκροὺς καὶ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΥΜΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΕΦΥΓΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ὅπου δούλεψε στὸν παναμερικανικὸ σιδηρόδρομο καὶ ἵδρυσε τὶς διάφορες  China Town (ἐξ οὗ καὶ τὰ κινεζάκια στό.. ΛΟΥΚΥ—ΛΟΥΚ ποὺ ἐργάζονται στην διάνοιξη τῶν σιδηροδρομικῶν γραμμῶν τοῦ ΦΑΡ—ΟΥΕΣΤ...).

 Πρὶν τὸν Β'ΠΠ ἡ Κίνα γνώρισε τὴν εἰσβολὴ καὶ τὶς σφαγὲς τῶν ΙΑΠΩΝΩΝ (1.937 μ.Χ.) καὶ ἐν συνεχείᾳ  ἕνα καταστροφικὸ ἐμφύλιο μεταξὺ ἐθνικιστῶν καὶ κομμουνιστῶν ποὺ ἔληξε τὸ 1.949 μ.Χ.  μὲ τὴν ἐπικράτησε τῶν τελευταίων (ΜΑΟ). Ἐπὶ ΜΑΟ δὲν εύτύχησε ἡ Κινα· μάλιστα ἀρχὲς τοῦ '60 μ.Χ. μέ τὰ οίκονομικὰ πειρἀματα ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ ἐπῆλθε σιτοδεία μὲ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΝΕΚΡΟΥΣ ΛΟΓΩ ΠΕΙΝΑΣ...

 Ωστόσο, τὴν δεκαετία '90 μ.Χ. τὸ κομμουνιστικὸ καθεστὼς μετασχηματίστηκε, εἰσάγοντας φιλελεύθερους  θεσμοὺς στὴν ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ καὶ σήμερα ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ἔτσι ὥστε πολλοὶ ἱστορικοὶ νὰ διερωτῶνται μἠπως ξεκίνησε ἤδη μιὰ νέα περὶοδος πρωτοπορίας τῆς Κίνας παγκοσμίως..

11 πολιτισμοί που εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς.

Τα βιβλία της ιστορίας είναι γεμάτα από έθνη, αυτοκρατορίες και ολόκληρους πολιτισμούς που ήρθαν και έφυγαν. Οι περισσότεροι πολιτισμοί φτάνουν στο τέλος τους είτε εξαιτίας μιας θεαματικής καταστροφής είτε με μια αξιοσημείωτη αργή παρακμή που διαρκεί δεκαετίες, αν όχι αιώνες, για να φτάσει στην τελική της κατάσταση.

Ωστόσο, υπάρχουν μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις ολόκληρων κοινωνιών που εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος, εκτός από κάποια ερείπια ή αντικείμενα που άφησαν πίσω τους ως απόδειξη της ύπαρξής τους. Οι ξαφνικές και συχνά ανεξήγητες εξαφανίσεις αυτών των πολιτισμών είναι κάτι που έχει γοητεύσει, αλλά και μπερδέψει τα μυαλά τόσο των ειδικών όσο και των απλών ανθρώπων.

Οι Μάγια.

Οι Μάγια είναι ένας λαός τόσο παλιός όσο και ο ίδιος ο χρόνος. Οι ενδείξεις των οικισμών των Μάγια χρονολογούνται από το 2000 π.Χ. Αυτοί οι Πρώιμοι Μάγια θα ήταν πιθανότατα μικρότερες φυλές, με ελάχιστους μεγάλους οικισμούς και πόλεις.

Με την πάροδο των αιώνων, οι Μάγια θα εξελίσσονταν τελικά στην μεγαλύτερη και ισχυρότερη ομάδα στην Μεσοαμερική και θα έλεγχαν μεγάλο μέρος της σημερινής Κεντρικής Αμερικής. Οι Μάγια έχτισαν πολυάριθμες μεγάλες πόλεις, γεμάτες με εντυπωσιακούς ναούς και κεντρικές πλατείες. Αλλά περιέργως, από τα μέσα του 8ου αιώνα, τα μεγάλα αστικά κέντρα των Μάγια άρχισαν σιγά-σιγά να ρημάζουν και τελικά εγκαταλείφθηκαν.

Ο ακριβής λόγος γι’ αυτό είναι άγνωστος, αλλά υπάρχουν ορισμένες κορυφαίες θεωρίες σχετικά με το τι μπορεί να οδήγησε σε αυτή την ξαφνική και απροσδόκητη κατάρρευση. Η παρακμή των Μάγια μπορεί πιθανότατα να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς.

Υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που έχουν δείξει ότι κατά την διάρκεια της περιόδου που οι πόλεις των Μάγια εγκαταλείφθηκαν, ξηρασίες και πλημμύρες κατέστρεφαν την Κεντρική Αμερική. Αυτές οι καταστροφές θα είχαν αναμφίβολα οδηγήσει σε ελλείψεις τροφίμων και μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα έπρεπε να αναζητήσει αλλού τροφή ή να λιμοκτονήσουν.

Ο πόλεμος μεταξύ των διαφόρων πόλεων θα μπορούσε επίσης να έχει συμβάλει, στην εξαφάνιση όπως και οι εμφύλιες ταραχές. Η ακριβής αιτία της παρακμής και εξαφάνισης των Μάγια πιθανότατα θα παραμείνει ένα μυστήριο.

Οι Ολμέκοι.

Οι Ολμέκοι ήταν ένας πολιτισμός που κάποτε χάθηκε εντελώς από τον χρόνο. Οι ιστορικοί αγνοούσαν παντελώς την ύπαρξη των Ολμέκων μέχρι που τους βρήκαν στα μέσα του 19ου αιώνα. Μετά από περαιτέρω έρευνα, οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί ανακάλυψαν ότι οι Ολμέκοι δεν ήταν απλώς ένας ακόμη μεσοαμερικανικός πολιτισμός, αλλά εκείνοι που έθεσαν τις βάσεις για την άνθηση και την ευημερία των Μάγια και ακόμη και των Αζτέκων.

Όπως και οι Μάγια, έτσι και οι Ολμέκοι ήταν ικανοί να κατασκευάζουν εντυπωσιακούς πέτρινους ναούς και πόλεις με σχετική ευκολία. Πιστεύεται ότι οι Ολμέκοι ήλεγχαν μεγάλες εκτάσεις στην Κεντρική Αμερική μεταξύ του 1600 π.Χ. και του 350 π.Χ.

Θεωρείται ότι είναι ο “μητρικός πολιτισμός” των περισσότερων Αυτοκρατοριών και βασιλείων της Μεσοαμερικής, Το στυλ αρχιτεκτονικής, διακυβέρνησης και ακόμη και θρησκείας των Ολμέκων μπορεί να παρατηρηθεί σε όλη την περιοχή.

Υποφέροντας από παρόμοια μοίρα με τους Μάγια, κατά την διάρκεια του 3^ου Αιώνα π.Χ., οι μεγάλοι αστικοί οικισμοί των Ολμέκων εγκαταλείφθηκαν σιγά σιγά και  έγιναν ερείπια. Το μόνο που μπορεί να υποθέσει κανείς είναι ότι οι Ολμέκοι πρέπει να αντιμετώπισαν παρόμοιες περιβαλλοντικές και πολιτικές συνθήκες με τους Μάγια, συνθήκες που τους οδήγησαν στα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα.

Παρά την μυστηριώδη και ανεξήγητη παρακμή των Ολμέκων, μεγάλο μέρος του πολιτισμού και του τρόπου ζωής τους συνέχισε να ζει στους άλλους κοντινούς λαούς, που θα συνέχιζαν, εν αγνοία τους, την κληρονομιά των Ολμέκων.

Οι Βίκινγκς.

Οι Βίκινγκς, περισσότερο γνωστοί ως επιδρομείς και πλιατσικολόγοι της Ευρώπης, τα τελευταία στάδια του Μεσαίωνα, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα πολύπλοκο σύστημα αποικιών και εμπορικών φυλακίων μακριά από τις αρχικές τους πατρίδες στην Σκανδιναβία.

Έχουν βρεθεί οικισμοί των Βίκινγκς μέχρι και στην Κεντρική Ρωσία και, ως γνωστόν, στην Νέα Γη, το Λαμπραντόρ και τον Καναδά. Αυτό τους καθιστά όχι μόνο τους πρώτους Ευρωπαίους που έφτασαν στην Βόρεια Αμερική, αλλά και τους πρώτους ξένους που πάτησαν το πόδι τους στην ήπειρο, περισσότερα από 400 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Μια από αυτές τις μακρινές αποικίες ιδρύθηκε και στην Γροιλανδία το 985 μ.Χ.

Στο αποκορύφωμά τους, οι Βίκινγκς είχαν ιδρύσει δύο ξεχωριστούς οικισμούς στο τεράστιο νησί της Αρκτικής και είχαν κοινό πληθυσμό περίπου 3.000 κατοίκων. Μέχρι τον 14ο αιώνα, τα δύο αυτά χωριά είχαν σχεδόν εγκαταλειφθεί και η ευρωπαϊκή παρουσία δεν θα γινόταν αισθητή στη Γροιλανδία για ακόμα 400 χρόνια.

Ένα μείγμα παραγόντων, όπως η πτώση της θερμοκρασίας, η πειρατεία και η πανούκλα, είναι μάλλον οι εξηγήσεις για το τι μπορεί να έριξε τους Βίκινγκς προς τα κάτω, νότια, σε πιο πράσινα βοσκοτόπια. Υπάρχει μια πρόσφατη θεωρία ότι ο κύριος λόγος που οι Βίκινγκς εγκατέλειψαν την Γροιλανδία ήταν η έλλειψη νερού.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλές από τις λίμνες κοντά στους νορβηγικούς οικισμούς στέρεψαν και αυτό θα εμπόδιζε τους Βίκινγκς να ποτίσουν το χορτάρι τους, το οποίο θα έτρωγαν τα ζώα,. Αυτό θα σήμαινε πείνα  και για τα ζώα και για τους ανθρώπους.

Το Νησί του Πάσχα.

Το απομακρυσμένο νησί που σήμερα είναι γνωστό ως Νήσος του Πάσχα ήταν κάποτε ένας ακμάζων εμπορικός κόμβος που βρισκόταν κατά μήκος μιας πολυσύχναστης εμπορικής διαδρομής που διέσχιζε τον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.

Συστάθηκε από μια μικρή ομάδα Πολυνησίων ναυτικών, κάποια στιγμή τον 9^ο Αιώνα μ.Χ., και υπολογίζεται ότι το νησί, που αναφερόταν ως Rapa Nui από τους ιθαγενείς κατοίκους του είχε πληθυσμό που έφτανε τους 15.000 κατοίκους.

Τα πιο διάσημα απομεινάρια αυτού του χαμένου πολιτισμού είναι, φυσικά, τα κεφάλια του Νησιού του Πάσχα. Αυτά τα ογκώδη πέτρινα κεφάλια που ζυγίζουν χιλιάδες κιλά συνδέονται στην πραγματικότητα με ένα πολύ μεγαλύτερο σώμα που θάφτηκε όταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν για πρώτη φορά στο νησί τον 18^ο Αιώνα. Μέχρι τη στιγμή της άφιξης των Ευρωπαίων, ο πληθυσμός είχε μειωθεί σε έναν ελάχιστο αριθμό 2000-3000 ανθρώπων.

Νέες θεωρίες πάντως υποδηλώνουν ότι ο ιθαγενής πληθυσμός του νησιού μειώθηκε λόγω της αποτυχίας των καλλιεργειών και λόγων των πολέμων μεταξύ των φυλών. Καθώς τα τρόφιμα λιγόστευαν, διάφορες φυλές στο νησί επιτίθεντο η μία στην άλλη για να ελέγξουν την παραγωγή τροφίμων. Η πείνα που κατέλαβε το νησί ήταν τόσο σφοδρή που υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι πολλοί ιθαγενείς κατέφυγαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν.

Η Αυτοκρατορία των Χμερ.

Βαθιά μέσα στις πυκνές ζούγκλες της Νοτιοανατολικής Ασίας, η πανίσχυρη αυτοκρατορία των Χμερ κυβερνούσε τη σημερινή Καμπότζη, το Λάος, την Ταϊλάνδη και τμήματα του Βιετνάμ. Ιδρύθηκε το 802 μ.Χ. και διήρκεσε μέχρι το 1431 μ.Χ.. Η αυτοκρατορία των Χμερ είναι ένα συχνά παραγνωρισμένο κράτος που κάποτε ήταν σημαντικός παίκτης στις απίστευτα προσοδοφόρες εμπορικές διαδρομές που οδηγούσαν στην Κίνα και την Ινδική Υποήπειρο.

Η αυτοκρατορία γνώρισε την κορύφωσή της κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Jayavarman VII, στα τέλη του 12^ου και στις αρχές του 13^ου Αιώνα. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξε μια έκρηξη των μεγάλων ναών και των θρησκευτικών μνημείων για τα οποία είναι γνωστοί οι Χμερ. Τότε κατασκευάστηκαν επίσης κανάλια και δεξαμενές νερού, αυξάνοντας σημαντικά το εμπόριο και τη γεωργική παραγωγή.

Τον 13^ο Αιώνα, η εισαγωγή του Βουδισμού στους Χμερ διάβρωσε σιγά-σιγά την ινδουιστική επιρροή που κυριαρχούσε προηγουμένως στο έθνος. Καθώς όλο και περισσότεροι από τους κατοίκους της άρχισαν να ασπάζονται αυτή την νέα πίστη, οι προηγούμενοι ναοί και τα μνημεία εγκαταλείφθηκαν σιγά σιγά και αφέθηκαν στο έλεος της ζούγκλας.

Οι αυξημένες επιθέσεις από τους Ταϊλανδούς προκάλεσαν επίσης πολλές αναταραχές και αυτό  είναι σίγουρα μια από τις κύριες αιτίες που οδήγησαν στην εγκατάλειψη τόσων πολλών πόλεων και ναών εκείνη την εποχή. Μέχρι τα μέσα του 15^ου Αιώνα, η αυτοκρατορία των Χμερ είχε ουσιαστικά καταρρεύσει. Ο πραγματικός λόγος της εγκατάλειψης της πρωτεύουσάς της παραμένει άγνωστος.

Ο πολιτισμός στην κοιλάδα του Ινδού.

Καλύπτοντας το σημερινό Πακιστάν και την Ινδία, ο Πολιτισμός της Κοιλάδας του Ινδού είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει χαλαρά τους ανθρώπους που κατοικούσαν στην περιοχή αυτή πριν από περισσότερα από 4.200 χρόνια.

Λίγα ήταν γνωστά για τον πολιτισμό και είχε χαθεί σχεδόν εντελώς από τον χρόνο μέχρι που ήρθε πάλι στο φως, το 1.920 μ.Χ. Πιστεύεται ότι ο πολιτισμός της κοιλάδας του Ινδού, όπως και η Μεσοποταμία, αποτελείτο από δεκάδες ανεξάρτητες πόλεις-κράτη που συχνά εμπορεύονταν, αλλά  και πολεμούσαν μεταξύ τους για τον έλεγχο των πόρων και της καλλιεργήσιμης γης.

Οι ειδικοί γενικά συμφωνούν ότι πιθανότατα ήταν μια μαζική ξηρασία που προκάλεσε την πτώση του πολιτισμού της Κοιλάδας του Ινδού. Η μαζική πείνα θα οδηγούσε σε απότομη μείωση του πληθυσμού και θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την φυγή των κατοίκων των πόλεων προς την ύπαιθρο σε αναζήτηση τροφής.

Οι άνθρωποι της Κοιλάδας του Ινδού ανέπτυξαν τη δική τους γραπτή γλώσσα, η οποία όμως δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα. Αν αυτή η γλώσσα γίνει ποτέ πλήρως κατανοητή, ίσως βοηθήσει να εξηγηθεί τι συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους πριν από τόσα χρόνια.

Οι Ινδιάνοι του Μισισιπή.

Βρίσκεται στο σημερινό Κόλινσβιλ του Ιλινόις και τα ταπεινά απομεινάρια μιας κάποτε μεγάλης, προκολομβιανής πόλης, είναι ανοιχτά για τους τουρίστες που μπορούν να τα επισκεφθούν και να τα εξερευνήσουν. Το μόνο πράγμα που έχει απομείνει από την Cahokia, πόλη που χτίστηκε από μια ιθαγενή φυλή που ανήκε στην ομάδα πολιτισμού Mississippian, είναι μια χούφτα μεγάλων χωμάτινων τύμβων, που κάποτε φιλοξενούσαν χιλιάδες ανθρώπους.

Η Καχόκια δημιουργήθηκε αρχικά ως μια συλλογή από μικρά χωριά, αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε μεγάλη πόλη το 1050 μ.Χ. Ήταν τόσο μεγάλη, που θα μπορούσε να συναγωνιστεί πρωτεύουσες της Ευρώπης, όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι. Η Καχόκια και οι κάτοικοί της θα παρέμεναν ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς στην αμερικανική ήπειρο μέχρι το 1250 μ.Χ. περίπου, οπότε η πόλη είτε καταστράφηκε είτε εγκαταλείφθηκε εντελώς.

Χωρίς γραπτές καταγραφές και με ελάχιστα αρχαιολογικά στοιχεία για το τι μπορεί να προκάλεσε αυτή την ξαφνική κατάρρευση, είναι απίθανο οι ειδικοί να μάθουν ποτέ πραγματικά τι συνέβη σε αυτή την κάποτε μεγάλη πόλη. Οι δημοφιλείς θεωρίες κυμαίνονται από φυσικές καταστροφές έως καταστροφικούς πολέμους με τις κοντινές φυλές. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν γνωρίζει σίγουρα.

Οι Ανασάζι.

Μια άλλη κοινωνία που ευδοκίμησε στην προκολομβιανή Βόρεια Αμερική ήταν οι μυστηριώδεις Anasazi. Προερχόμενοι από το σημερινό νοτιοδυτικό τμήμα της Αμερικής, οι Ανασάζι θεωρούνται παρόμοιοι με τους Ολμέκους της Κεντρικής Αμερικής. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι Ανασάζι λειτούργησαν ως ένα είδος “μητρικού πολιτισμού” για άλλες ιθαγενείς φυλές που ήρθαν μετά από αυτούς, όπως οι Πουέμπλο και οι Χόπι.

Οι Ανασάζι πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά γύρω από τη Γιούτα γύρω στο 1500 π.Χ. Έχτισαν εκπληκτικά πολύπλοκα και εντυπωσιακά οικιστικά συγκροτήματα στις πλευρές των βράχων και των βουνών. Ορισμένες από αυτές τις κατασκευές μπορούσαν να στεγάσουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες ανθρώπους ταυτόχρονα.

Αυτού του είδους τα κτίρια άρχισαν να αλλάζουν κάποια στιγμή στα μέσα του 13ου αιώνα μ.Χ. Αντί να είναι εύκολα προσβάσιμα και χαμηλά στο έδαφος, αυτά τα νέα χωριά χτίστηκαν πολύ ψηλότερα σε λόφους και σε άλλους βραχώδεις σχηματισμούς.

Αυτό υποδηλώνει ότι οι Ανασάζι κατασκεύαζαν νέους οικισμούς, δίνοντας προτεραιότητα στην καλή άμυνα έναντι της ευκολίας σε καθημερινά πρακτικά θέματα. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς ιστορικούς να υποθέσουν ότι οι Ανασάζι βρίσκονταν εν μέσω πολέμου ή κάποιου είδους φυσικής καταστροφής. Όπως και να έχει, οι Ανασάζι εξαφανίστηκαν από τα αρχεία, περίπου σε αυτό το σημείο και κανείς δεν ξέρει τι συνέβη.

Οι Καταλχεγιούκ.

Αναμφισβήτητα ο αρχαιότερος μόνιμος ανθρώπινος οικισμός που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, βρίσκεται στην σημερινή Τουρκία. Το Çatalhöyük χτίστηκε  πιθανώς για πρώτη φορά γύρω στο 6.500 π.Χ. Ο οικισμός πιθανότατα ξεκίνησε αρχικά ως μια μικρή ομάδα από καλύβες ή και χωριά, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται σε αυτό που αργότερα θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια πρωτόγονη πόλη.

Πολλά από τα σπίτια και τα κτίρια στο Çatalhöyük συνδέονταν μεταξύ τους μέσω της στέγης και θα ήταν απίστευτα στενάχωρα και γεμάτα κόσμο. Το Çatalhöyük δεν είχε τίποτα που να θυμίζει δρόμους ή κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί δημόσιο κτίριο.

Παρά την παντελή έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού, στην ακμή του, εκτιμάται ότι είχε 8.000 κατοίκους. Γύρω στο 5650 π.Χ., το Çatalhöyük είτε εγκαταλείφθηκε εντελώς είτε υπέστη κάποιου είδους μαζική ερήμωση. Αυτό πιθανότατα οφειλόταν στις κακές καιρικές συνθήκες ή σε φυσικές καταστροφές όπως οι σεισμοί. Χωρίς ελπίδα να αποκαλυφθεί γραπτή καταγραφή, είναι απίθανο να μάθουμε ποτέ τι συνέβη.

Θωνίς – Ηράκλειον.

Η αρχαία πόλη Θωνίς-Ηράκλειον, που βρίσκεται στην σημερινή Αίγυπτο, έπεσε στη Μεσόγειο Θάλασσα πριν από σχεδόν 1.200 χρόνια, κάτω από περίεργες συνθήκες. Οι μαρτυρίες από πρώτο χέρι δεν είναι ακριβώς σαφείς, αλλά είναι πιθανό ότι η πόλη έπεσε θύμα κάποιας πραγματικά αποκαλυπτικών διαστάσεων πλημμύρας που προκλήθηκε από μια σειρά καταστροφικών σεισμών.

Οι ιστορικές καταγραφές αναφέρουν ότι το έδαφος έτρεμε έντονα και στη συνέχεια μετατράπηκε σε λάσπη. Μέχρι το τέλος αυτού του φρικτού γεγονότος, το μεγαλύτερο μέρος της πόλης είχε καταληφθεί από τη θάλασσα. Για αιώνες, πολλοί ιστορικοί πίστευαν ότι οι αναφορές αυτές δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τοπικούς θρύλους ή υπερβολικούς μύθους.

Μόνο το 2000 μ.Χ. μια ομάδα δυτών αποφάσισε να ερευνήσει μόνη της και τελικά εντόπισε τη χαμένη πόλη. Έχουν ανασυρθεί αμέτρητα αντικείμενα τόσο από την ελληνική, τη ρωμαϊκή όσο και από την αρχαία Αιγυπτιακή εποχή που έζησε αυτή η πόλη και βρίσκονται σε εντυπωσιακή κατάσταση, αν αναλογιστεί κανείς ότι βρίσκονταν κάτω από το νερό για περισσότερα από 1.000 χρόνια. Η βυθισμένη πόλη Θωνίς-Ηράκλειο εξακολουθεί να ερευνάται μέχρι σήμερα με την ελπίδα να βρεθούν περισσότερα στοιχεία για το τι μπορεί να συνέβη πραγματικά.

Το Ντερινκουγιού.

Ανακαλύφθηκε στην ορεινή περιοχή της Καππαδοκίας, στην Τουρκία. Είναι υπόγεια πόλη το  Derinkuyu και είναι ίσως ένα από τα πιο εντυπωσιακά αρχαιολογικά ευρήματα του περασμένου αιώνα. Χτισμένη κάτω από τα βουνά, στην ακμή της, η πόλη πιστεύεται ότι είχε περισσότερους από 20.000 κατοίκους.

Το Ντερινκουγιού  βρίσκεται πάνω από 85 μέτρα κάτω από την γη και διαθέτει 18 διαφορετικά επίπεδα σηράγγων. Η ακριβής ημερομηνία για το πότε χτίστηκε για πρώτη φορά αυτή η πόλη δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρη, αλλά κάποιοι ιστορικοί υποψιάζονται ότι το Derinkuyu είναι χεττιτικής προέλευσης.

Οι Χετταίοι ήταν ένας λαός της Εποχής του Χαλκού που ζούσε σε μεγάλο μέρος της χερσονήσου της Ανατολίας. Γνωστοί για την πολεμική τους κουλτούρα και τη γνώση του άρματος, οι Χετταίοι, όπως και πολλοί άλλοι πολιτισμοί, εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της καταστροφικής κατάρρευσης της Εποχής του Χαλκού, μεταξύ του 1200 π.Χ. και του 1150 π.Χ..

Αν αυτή η θεωρία περί Χετταίων είναι σωστή, τότε είναι πιθανό πολλοί από τους αρχικούς κατοίκους της να έφυγαν, για να αναζητήσουν καταφύγιο από τον πόλεμο, την πείνα ή τις φυσικές καταστροφές. Άλλες αντίθετες θεωρίες υποστηρίζουν ότι το Derinkuyu χτίστηκε ως απάντηση στην κατάρρευση της Εποχής του Χαλκού και προοριζόταν ως ένα είδος πρωτόγονου καταφυγίου από αυτό που δεν θα ήταν τίποτα λιγότερο από ένα αποκαλυπτικών διαστάσεων γεγονός για αυτούς τους ανθρώπους.

Επίλογος. Δυστυχώς, η πραγματική μοίρα αυτών των πολιτισμών, οικισμών και λαών θα παραμείνει πιθανότατα ένα μυστήριο για αρκετό καιρό. Λόγω της έλλειψης γραπτών αρχείων, το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι ιστορικοί είναι να διατυπώνουν τεκμηριωμένες εικασίες για το τι μπορεί να συνέβη πραγματικά.

Είναι μεγάλο το μέρος της ανθρώπινης ιστορίας που δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Η αποκάλυψή του γίνεται μόνο με τους ρυθμούς που κινείται η αρχαιολογία. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να ελπίζουμε ότι θα γίνουν κι άλλες ανακαλύψεις που θα μας δώσουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα (https://corfiatiko.blogspot.com/2023/11/11.html).

Ο πρώτος πόλεμος που έγινε σε τούνελ έγινε από τους Ρωμαίους όταν πολιορκούσαν την Αρχαιά Αμβρακία (την σημερινή Άρτα), στην οποία αποκρουστήκαν οι Ρωμαίοι, όπως ακριβώς έγινε στην Πόλη όταν την πολιορκούσε ο Βαγιαζήτ ο Α΄ και στην Β΄ Πολιορκία της Βιέννης από τον Καρά Μουσταφά.

Όταν η σκληρή καταστολή του Σάχη αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να σταματήσει τις διαδηλώσεις που συγκλόνιζαν το Ιράν, οι Αμερικανικές υπηρεσίες έπιασαν επαφή με τον Χομεϊνί. Παρόμοια αντιμετώπιση είχε το 2011 μ.Χ. ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Μουμπάρακ, με τις ΗΠΑ να έχουν ήδη πολύ πριν από την Αραβική Άνοιξη ανοίξει δίαυλο επαφών με την Μουσουλμανική Αδελφότητα (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/410852_o-tramp-pro-ton-pylon).

 «Ο Αννίβας προ των πυλών». Η φράση αυτή προκαλούσε πανικό στην αρχαία Ρώμη. Σε μια νεότερη εκδοχή το 1.951 μ.Χ. στις ΗΠΑ κυριαρχούσε η φράση «Έρχονται οι Ρώσοι», σε τέτοιο σημείο ώστε ο Υπουργός Άμυνας Φόρεσταλ, που νοσηλευόταν για νευρικό κλονισμό, όταν είδε από το παράθυρο ένα πυροσβεστικό όχημα αυτοκτόνησε πηδώντας από το παράθυρο με την κραυγή «Russians are coming» (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/410852_o-tramp-pro-ton-pylon).

Όπως στην Αρχαιότητα η Τύρος, έτσι και στον Μεσαίωνα η Βενετία, παραθαλάσσιες πόλεις και οι δύο, υπέταξαν με το εμπόριο, αλλά και την πειρατεία με τον ισχυρό στόλο (και μέσω επιδρομών) τους και μέσω δάνειων άλλα κράτη (όπως ακριβώς οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία στην νεότερη ιστορική περίοδο), όμως στο τέλος τα κράτη αυτά κατακτήθηκαν από άλλα κράτη (π.χ. τους Βαβυλωνίους, τους Πέρσες, τους Έλληνες ή τους Γάλλους).

Όταν ο Κύρος ο Μέγας κατέλαβε την Βαβυλώνα σκοτώθηκε ο γιος του βασιλιά Ναβονίδη Βαλτάσαρ, ενώ ο Βαβυλώνιος βασιλιάς αιχμαλωτίστηκε, όπως και όταν ο Κύρος ο Μέγας κατέλαβε το Βασίλειο των Λυδών ο βασιλιάς του Κροίσος αιχμαλωτίστηκε, ενώ ο γιος του Άτις σκοτώθηκε.

Σύμφωνα με τον Κτησία η γυναικά του Κροίσου αυτοκτόνησε κατά την πτώση των Σάρδεων, για να μην αναφέρουμε την ήττα του από τους Πέρσες, όπως και η γυναικά του Ασδρούβα όταν ο Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καρχηδόνα.

Ο Ρόναλντ Ρίγκαν, ήταν ο πρώτος αποτυχημένος ηθοποιός χολιγουντιανής σαπουνόπερας, που αναδείχθηκε σε Πρόεδρο «υπερδύναμης», όπως ο αποτυχημένος ηθοποιός και κωμικός Ζελένσκι έγινε Προέδρος στην Ουκρανία.

Η Γερτρούδη Μπελ ονομάστηκε από τις αποστολές στην Αραβία ως ο «Θηλυκός Λόρενς της Αραβίας».

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και ο Μακρόν παντρευτήκαν και οι δύο μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες, την Ιωσηφίνα και την Μπριτζίτ Μακρόν αντίστοιχα.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας όσο και ο Καίσαρας, ήταν και οι δύο κατακτητές που μεγάλωσαν και οι δύο χωρίς πατερά και έμειναν από νωρίς ορφανοί και οι δύο και προστάτες της οικογενείας τους, ήταν μεγάλοι κατακτητές και γυναικάδες (τόσο για διασκέδασή, όσο και για πολιτικούς λόγους), ενώ άκουγαν τις συμβουλές από τις μητέρες τους, όπως ακριβώς ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Τζένκινς Χαν αντίστοιχα.

Ρητορική θρησκευτικού πολέμου χρησιμοποιήθηκε από τον Αυτοκράτορα Ηράκλειο ενάντια στους Πέρσες, όπως και από τους Αυτοκράτορες Νικηφόρο Φωκά και Ιωάννη Τσιμισκή ενάντια στους Άραβες.

Ακριβώς όπως οι Αρχαίοι Έλληνες οπλίτες και οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι έτρεχαν στην μάχη τροφοδοτούμενοι από το αλκοόλ, έτσι και ο πόλεμος Blitzkrieg των Ναζί πυροδοτήθηκε από την χρήση μεθαμφεταμινών.

Για πολλούς οι Φοίνικες θεωρούνταν στην Αρχαιότητα ότι και οι Βίκινγκς τον Μεσαίωνα, δηλαδή εισβολείς, σφαγείς, εξερευνητές, πειρατές και εμπόριο.

Με την δολοφονία του Γιόχαν Χους ξεκίνησε εξέγερση των Βοημών που εκδίωξε τους καθολικούς Αυστριακούς, όπως με την δολοφονία του γερουσιαστή Ακίνο στις Φιλιππίνες το 1.983 μ.Χ. ξεκίνησε η εξέγερση που έδιωξε τον δικτάτορα Φέρντιναντ Μάρκος το 1.988 μ.Χ.

Αλλά και με τον βίαιο θάνατο της Κολλατίνας μετά τον βιασμό της από τον γιου του τυραννικού βασιλιά Ταρκυνίου του Β΄ του Υπερήφανου εκκίνησε η εξέγερση που έδιωξε τον Ταρκύνιο από τον θρόνο, κατήργησε την μοναρχία και εγκαθίδρυσε την «Ρωμαϊκή Δημοκρατία».

Ο Νίντζα Γκοεμόν στην Μεσαιωνική Ιαπωνία έκλεβε χρήματα από τους πλουσίους Ιάπωνες φεουδάρχες για να τα δώσει στους φτωχούς (όπως ακριβώς και ο Ρομπέν των Δασών στην Μεσαιωνική Αγγλία), ενώ όταν τον έπιασαν τον έκαψαν μέσα σε ένα φλεγόμενο καζάνι, όπως μέσα σε έναν φλεγόμενο χάλκινο ταύρο θανάτωνε ο τύραννος Φάλαρις τους εχθρούς του.

Τα περιστέρια εξακολουθούν να είναι ταχύτερα του ίντερνετ (κάποιες φορές). Οι ταχύτητες του διαδικτύου έχουν εξελιχθεί πολύ από τις ημέρες του dial-up modem, αλλά μερικές φορές η πανάρχαια μέθοδος του ταχυδρομικού περιστεριού παραμένει αξεπέραστη. Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τους λεγόμενους «αρουραίους του ουρανού» για να διαδίδουν τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 1.850 μ.Χ., το Reuters χρησιμοποίησε έναν στόλο από 45 περιστέρια για να στείλει ειδήσεις και τιμές μετοχών σε μια απόσταση 75 μιλίων, μεταξύ Βρυξελλών και Ααχεν, στην Γερμανία. Το ταξίδι διαρκούσε δύο ώρες – ένα τρένο θα χρειαζόταν έξι. Ο Αμερικανικός στρατός διέθετε επίσης τον δικό του στόλο ταχυδρομικών περιστεριών, στέλνοντας 600 στην Γαλλία κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα αγωνιστικά περιστέρια πετούν κατά μέσο όρο με ταχύτητα 50 χιλιομέτρων την ώρα και συνήθως διανύουν 500 χιλιόμετρα, απόσταση περίπου από την Ουάσιγκτον στην Βοστώνη, σύμφωνα με την Αμερικανική Ενωση Αγωνιστικών Περιστεριών. Με την ώθηση του ούριου ανέμου, τα περιστέρια έχουν καταγραφεί να ταξιδεύουν με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων την ώρα και σε απόσταση πάνω από 1.000 χλμ.

Σε ορισμένες περιοχές της αγροτικής Αμερικής, όπου οι ταχύτητες του διαδικτύου μπορεί να υστερούν πολύ σε σχέση με τον εθνικό μέσο όρο, το περιστέρι μπορεί να είναι ταχύτερη επιλογή. Τα περιστέρια εξακολουθούν να είναι ταχύτερα του ίντερνετ (κάποιες φορές)-1.

Το αν ένα περιστέρι μπορεί να ξεπεράσει το διαδίκτυο εξαρτάται από τρία πράγματα: την ταχύτητα του διαδικτύου, την απόσταση και τα δεδομένα. Στο διαδίκτυο δεν υπάρχει διαφορά αν στέλνετε ένα αρχείο στην άλλη άκρη της πόλης, στον γείτονα ή στον καλύτερο φίλο σας στην άλλη άκρη της χώρας. Το μέγεθος των δεδομένων που αποστέλλονται είναι αυτό που επιβραδύνει την αποστολή.

Παρόλο που πολλοί Αμερικανοί έχουν γρήγορο διαδίκτυο, στις αγροτικές περιοχές μπορεί να είναι ασταθές και αργό. Το 2020 μ.Χ., σχεδόν 1 στους 5 κατοίκους αγροτικών περιοχών δεν είχε πρόσβαση σε ταχύτητες τουλάχιστον 25 megabits ανά δευτερόλεπτο (ή Mbps) και μεταφόρτωσης άνω των 3Mbps.

Ταχύτητες κάτω από αυτό το όριο μπορούν να υποστηρίξουν την κανονική περιήγηση στο διαδίκτυο, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και την ροή βίντεο τυπικής ευκρίνειας για έως και δύο χρήστες, αλλά όχι για περισσότερα άτομα ή εντατικές εργασίες, όπως η ροή βίντεο 4K ή η χρήση σύνθετου λογισμικού που βασίζεται στο cloud.

Ακόμα και σε περιοχές με γρήγορο διαδίκτυο, τα περιστέρια μπορούν –και το έχουν κάνει– να κερδίσουν. Νωρίτερα φέτος, ο YouTuber και προγραμματιστής λογισμικού Τζεφ Γκίρλινγκ έδεσε σε ένα περιστέρι δίσκους flash 3 terabytes. To αποτέλεσμα: το περιστέρι κέρδισε το διαδίκτυο (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/11/blog-post_917.html).

Ο Ντέιβιντ Κάμερον: ο τρίτος πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας από το 1.900 μ.Χ. που διορίζεται Υπουργός Εξωτερικών μετά τον Αρθουρ Μπάλφουρ και τον Αλεκ Ντάγκλας-Χόουμ, ενώ έχασε το ένα του παιδί από την δια αρρώστια που έχασε το ένα του παιδί και επίσης πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν.

Ανάμεσα στο 1.500 π.Χ. και 1.200 π.Χ. οι Χετταίοι έστελναν θύματα πανούκλας στο στρατόπεδο των εχθρών τους, προκειμένου να κολλήσουν τους στρατιώτες του εχθρού, όπως ακριβώς έκανε και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας στέλνοντας πανουκλιασμένους στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β΄ του Πορθητή, προκειμένου να κολλήσει τους στρατιώτες του εχθρού, ενώ παράλληλα δηλητηρίασε τα πηγάδια για να μην τα χρησιμοποιήσουν οι εχθροί τους, όπως ακριβώς έκανε και ο  Κύκλιος στην Ασία τα έτη 131 π.Χ.-129 π.Χ.

Στην Άτρα χρησιμοποιήθηκαν βόμβες με σκορπιούς κατά των Ρωμαίων, όπως και ο Αννίβας χρησιμοποίησε δοχεία με φίδια κατά την ναυμαχία με τον στόλο της Βιθυνίας. .

Με τοξικό μελί αποδεκατίστηκε και ηττήθηκε ο στρατός του Πομπήιου του Μέγα, όπως και οι εχθροί της Όλγας του Κίεβου.

Μετά την μάχη της Κίρρας και την καταστροφή της πόλης αυτής στον Α΄ Ιερό Πόλεμο έγινε συνθήκη από την Δελφική Αμφικτιονία για την μη χρήση ελέβορου στους πολέμους μεταξύ των Ελλήνων, όπως ακριβώς έγινε απαγόρευση χρήσης δηλητηριωδών αέριων σε πολέμους με την Συνθήκη της Γενεύης το 1.924 μ.Χ.

Ο Σκιπίων Μέτελλεος εξέτρεψε τα νερά ποταμού κατά των Ιβήρων εχθρών του στην Ισπανια το ετος 143 π.Χ., όπως ακριβώς έκανε και στην Κίνα ο Τσιν το 225 π.Χ. με όταν εξέτρεψε τον Κίτρινο ποταμό και πλημύρισε την πρωτεύουσα του Γουέι Ντα Λανγκ.

Ο Τιβέριος αρνήθηκε να δηλητηριάσει τον Αρμίνιο μέσω ενός Γερμανού Χάττου φύλαρχου, όπως και ο Κλαύδιος Αππίας τον ένδοξο βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου μέσω ενός γιατρού.

Το Δρακόσπιτο του Όρους Όχη ονομάζεται και «Το Ελληνικό Στόουνχετζ». Το δρακόσπιτο της Όχης στην Κάρυστο της Εύβοιας, είναι ένα εντυπωσιακό κυκλώπειο κτίσμα που προκαλεί δέος και μυστήριο για την προέλευση του.

Τα περίφημα μεγαλιθικά κτίσματα, γνωστά ως Δρακόσπιτα της Εύβοιας, βρίσκονται διάσπαρτα στην περιοχή της Καρυστίας και καταπλήσσουν τον επισκέπτη με το μέγεθος και την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Τα περισσότερα από τα 25 μυστηριώδη οικοδομήματα, που έχουν ανακαλυφθεί έως σήμερα, είναι κτισμένα κοντά στα Νέα Στύρα και το πιο εύκολα προσβάσιμο βρίσκεται στο χωριό Κάψαλα.

Όμως, το πιο εντυπωσιακό και καλύτερα δομημένο είναι κτισμένο κοντά στην Κάρυστο και το Μαρμάρι και είναι γνωστό ως το Δρακόσπιτο της Όχης. Το κυκλώπειο οικοδόμημα στέκει σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, λίγο πριν από την κορυφή «Προφήτης Ηλίας» του όρους Όχης και ανατολικά από το ομώνυμο εξωκκλήσι.

Το Δρακόσπιτο είναι εντυπωσιακό από κάθε άποψη. Είναι κτισμένο με γιγαντιαίες σχιστολιθικές πλάκες, οι οποίες είναι τοποθετημένες σε στρώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πλάκες δεν συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο δομικό υλικό, ενώ το κτίσμα δεν έχει θεμέλια. Η σκεπή του είναι πυραμιδωτή, ενώ η είσοδός του αποτελείται από τρεις μεγάλες λαξεμένες πέτρες τοποθετημένες σε σχήμα Π.

Όπως και για τα υπόλοιπα Δρακόσπιτα, η χρήση του κτίσματος, η ακριβής χρονολόγησή του αλλά και το ποιος το κατασκεύασε συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο έρευνας για τους αρχαιολόγους, γεγονός που έχει εμπνεύσει αμέτρητους θρύλους.

Σύμφωνα με μία θεωρία, το Δρακόσπιτο της Όχης ήταν ιερό αφιερωμένο στο Δία και στην Ήρα. Κατά άλλη, αποτελούσε κατοικία λατόμων, ενώ, σύμφωνα με τρίτη εκδοχή, υπήρξε ρωμαϊκό φυλάκιο για την προστασία των λατομείων της Καρύστου.

Το πέτρινο οικοδόμημα υπολογίζεται ότι κτίστηκε μεταξύ 6ου αιώνα π.Χ. και του 2ου ή 1ου αιώνα π.Χ. Επίσης, εικάζεται ότι μπορεί να κατασκευάστηκε από Κάρες σκλάβους ή Δρύοπες, οι οποίοι μετοίκησαν στην Νότια Εύβοια μετά το διωγμό τους από τον Παρνασσό.

Το 1959 μ.Χ. ο καθηγητής Ν. Μουτσόπουλος ανακάλυψε κάτω από το κτίριο θραύσματα μελανόμορφων, αγγεία, όστρακα, λυχνάρια. Τα περισσότερα ευρήματα χρονολογούνται από τα αρχαϊκά και τα ρωμαϊκά χρόνια, ενώ το παλαιότερο εύρημα που ανακάλυψε ήταν μια επιγραφή σε ένα όστρακο που βρέθηκε στον εξωτερικό χώρο του κτίσματος.

Σε κάθε περίπτωση, η επίσκεψη στο Δρακόσπιτο της Όχης είναι μια μοναδική εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε: η περίοπτη θέση του και η απίστευτα επιβλητική αρχιτεκτονική του θα σας καταπλήξουν – κυριολεκτικά.

Για να πάτε στο Δρακόσπιτο της Όχης χρειάζεστε αυτοκίνητο αλλά και γερά πόδια, καθώς η ανάβαση στην κορυφή απαιτεί πεζοπορία. Παίρνοντας το δρόμο από την Κάρυστο προς Κάβο Ντόρο θα κατευθυνθείτε στο χωριό Μετόχι, που βρίσκεται στους πρόποδες της Όχης.

Συνεχίζετε, οδηγώντας για 5 περίπου χιλιόμετρα στο βουνό έως ότου φτάσετε στο πρώτο ύψωμα, όπου στρίβοντας αριστερά θα βγείτε από τον κεντρικό δρόμο. Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει η πεζοπορική διαδρομή, η οποία διαρκεί περίπου μία ώρα – η διάρκεια εξαρτάται βέβαια και από το ρυθμό σας (https://romioitispolis.gr/drakospito-oroys-ochi-to-elliniko-stooynchetz/).

Το φοβερό μυστικό που υπάρχει στην αίθουσα του θρόνου στην Κνωσό. Όσο μελετά κανείς την οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας των Μινωιτών τόσο περισσότερο μένει έκθαμβος από τη σοφία, την..αποτελεσματικότητα αλλά και το μυστικισμό που τη διακρίνει.

Αξίζει να δούμε πως λειτουργούσε ο μινωικός χρόνος, βασιζόμενοι σε στοιχεία που συνέλεξε και παρουσίασε στο Συνέδριο της Ένωσης Ξεναγών Κρήτης ο Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής Δρ Jack Dempsey. Ο κ Dempsey ζει τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη και μιλώντας μαζί του είναι εύκολο να διακρίνεις το θαυμασμό του για τους Μινωίτες και τα όσα εκπληκτικά είχαν καταφέρει.

Σύμφωνα με τον Αμερικανό συγγραφέα, παρά τα 100 χρόνια που μελετάμε τους Μινωίτες, υπάρχουν ακόμα 2 μεγάλα άλυτα μυστήρια: ως προς κεντρικό σύστημα μέτρησης του χρόνου τους και ως προς το πώς λειτουργούσε το πολιτικό σύστημα οργάνωσης και εξουσίας τους, έτσι ώστε να κρατά ενωμένες τόσες πολλές και ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινότητες και περιοχές.

Ο κ Dempsey αναφέρει πως ο «Μίνωας», στη γλώσσα και στην παράδοση, συνδέεται με τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια. Ο Μινωίτης Βασιλιάς, παρότι αποκαλούνταν βασιλιάς κυβερνούσε 8-9 χρόνια και όχι ισόβια, όπως για παράδειγμα ο Φαράω.

Στον αυθεντικό θρόνο του στην Κνωσό υπάρχουν ευδιάκριτα κάποια στοιχεία. Οι αρχαιολόγοι συμφωνούν ότι υπάρχει ένας δίσκος, που μπορεί να είναι ήλιος ή κάποιο άστρο. Κάτω από το δίσκο υπάρχει μια απεικόνιση σε σχήμα μηνίσκου, πιθανότατα η νέα σελήνη. Και κάτω από το δίσκο και το μηνίσκο της νέας σελήνης, ένα σχέδιο σαν βουνό, με ένα ζευγάρι κέρατα.

Είναι εντυπωσιακή η ανακάλυψη που έκανε το 2002 μ.Χ., η Βρετανίδα αρχαιολόγος Lucy Goodison αναφορικά με το τι συμβαίνει με τον ήλιο σε κάθε Χειμερινό Ηλιοστάσιο μέσα στην αίθουσα του θρόνου στην Κνωσό. Κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, μέσα στο καταχείμωνο, ο ήλιος «πεθαίνει» στο πιο αδύναμο σημείο του κύκλου του, και κατόπιν αρχίζει ξανά την καινούρια πορεία του. Εκείνη την ημέρα, λοιπόν το φως του ήλιου εισέρχεται από τη νότια εξώθυρα, περνά μέσα από τη βόρεια εσώθυρα και αγγίζει το θρόνο της Κνωσού.

Οι Μινωίτες προκύπτει πως τοποθέτησαν το θρόνο και τις πόρτες μέσα στο χώρο σε συμφωνία με το χρόνο κι αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη που μπορούσαν να μας δώσουν σχετικά με την πρωτοχρονιά τους.

Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας τους για τη μέτρηση ημερών, μηνών, ετών και χρονικών κύκλων: το κεντρικό, συμβολικό σημείο όπου η Μινωική κοινωνία συνδέεται με τους κύκλους της φύσης και τη μεγάλη της δύναμη για αναγέννηση. Η φάση της σελήνης που περισσότερο ταιριάζει με το νεαρό, καινούριο ήλιο του καταχείμωνου είναι αυτή που υπάρχει πάνω στο θρόνο του Μίνωα.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει έξι μήνες αργότερα, την ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου: Ο ήλιος στο ζενίθ της ισχύος του, εισέρχεται και πάλι στο δωμάτιο, από την απέναντι βορινή εξώθυρα και περνά μέσα από τη νότια εσώθυρα. Από αυτή την θερινή του κορυφή βουτά κάτω, μέσα στις σκιές και στο σκοτάδι του υπόγειου λάκκου της «λεκάνης καθαρμών», που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το θρόνο.

Η Goodison ανακάλυψε πως οι δύο μεσαίες θύρες της αίθουσας του θρόνου συμπίπτουν με τις ετήσιες «ημέρες των νεκρών», πράγμα που φανερώνει έναν λαό πολύ συντηρητικό, με μακρόχρονη μνήμη. Όπως και οι Αιγύπτιοι, έτσι και οι Μινωίτες, ως άτομα, προέρχονταν από τους προγόνους τους και σε αυτούς επέστρεφαν.

Η εναρμόνιση με τις αρχαιότερες μεθόδους και τις αξίες της οικογένειάς τους ήταν ο τρόπος να διατηρούν την ευημερία και την ευταξία, σε αυτή τη ζωή και επιπλέον σήμαινε την υπόσχεση μιας αναγέννησης και νέας ζωής στην επόμενη.

Αν παρατηρήσει κανείς το θρόνο στο μινωικό ανάκτορο της Κνωσου , σε αντίθεση με τους περισσότερους θρόνους γνωστών βασιλιάδων και Φαραώ, αυτός βρίσκεται απέναντι και περιβάλλεται από πολλά καθίσματα για άλλους ανθρώπους. Δε μοιάζει να είναι χώρος όπου ένα άτομο αποφασίζει τα πάντα μόνο του

Στο σημείο αυτό ο κ Dempsey μας βάζει σ ένα άλλο ζήτημα, όχι όμως άσχετο με τα προηγούμενα, διερωτώμενος γιατί οι Μινωίτες ύφαιναν το σχήμα της Λάβρυς, του διπλού πέλεκυ, στα ρούχα τους και γιατί οι κοινοί Μινωίτες, αλλά και η ελίτ τους, ήθελαν το ταξίδι προς την άλλη ζωή να φωλιάζει μέσα στο σχήμα το διπλού πέλεκυ;

Όπως δείχνει ο Σουηδός αστρονόμος Goran Henriksson, οι Μινωίτες πιθανόν έβλεπαν το διπλό πέλεκυ ακόμα και στον αστερισμό του Ωρίωνα. Είναι περίεργο που κάθε χρόνο, η ακτίνα του ήλιου του Χειμερινού Ηλιοστασίου διασταυρώνεται με τον ήλιο του Θερινού Ηλιοστασίου ακριβώς στο κέντρο της αίθουσας του θρόνου στην Κνωσό σχηματίζοντας ένα αόρατο Χ. Το Χ είναι ένα σχήμα που πλησιάζει πολύ το διπλό πέλεκυ.

Αν η αρχαιολογία δεν είναι σε θέση να μας δείξει κάποιον Μινωικό δικτάτορα ή παντοδύναμο βασιλιά, τότε μένουμε με την Κνωσό στην θέση του πλέον εξελιγμένου τηρητή του χρόνου και του πλέον αποτελεσματικού οργανωτή ολόκληρου του έργου των Μινωιτών (https://romioitispolis.gr/to-fovero-mystiko-poy-yparchei-stin-aithoysa-toy-thronoy-stin-knoso/)..

Η τέλεια διατηρημένη αρχαία κινεζική υποβρύχια πόλη. Η πόλη των λιονταριών, αλλιώς γνωστή ως Shi Cheng, είναι μια αρχαία βυθισμένη πόλη που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Wu Shi (Βουνό των Πέντε Λιονταριών), που βρίσκεται κάτω από την θεαματική λίμνη Qiandao (λίμνη χιλίων νησιών) στην Κίνα.

Οι αξιωματούχοι έχουν αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον τους για τη βυθισμένη πόλη από τότε που την ανακάλυψαν τον Φεβρουάριο του 2014 μ.Χ., ότι παρά τα περισσότερα από 50 χρόνια κάτω από το νερό, ολόκληρη η πόλη έχει διατηρηθεί εντελώς άθικτη, μετατρέποντάς την σε μια εικονική χρονοκάψουλα.

Η πόλη των λιονταριών στην Κίνα, παρόμοια με την χαμένη πόλη της Ατλαντίδας. Η Πόλη των Λιονταριών χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Ανατολικής Δυναστείας των Χαν (25 – 200 μ.Χ.) και ήταν κάποτε το κέντρο της πολιτικής και της οικονομίας στην ανατολική επαρχία Zhejiang.

Αλλά το 1.959 μ.Χ., η Κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε ότι απαιτείται ένας νέος υδροηλεκτρικός σταθμός – έτσι έχτισε μια τεχνητή λίμνη, βυθίζοντας το Shi Cheng κάτω από 40 μέτρα (131,23 πόδια) νερού.

Η Πόλη των Λιονταριών παρέμεινε ανενόχλητη και ξεχασμένη για 53 χρόνια, μέχρι που ο Qiu Feng, ένας τοπικός αξιωματούχος υπεύθυνος για τον τουρισμό, αποφάσισε να δει τι απέμεινε από την πόλη κάτω από τα βαθιά νερά.

Ήταν έκπληκτος όταν ανακάλυψε ότι, προστατευμένη από τον άνεμο, την βροχή και τον ήλιο, ολόκληρη η πόλη με ναούς, αψίδες μνημείων, πλακόστρωτους δρόμους και σπίτια, ήταν εντελώς άθικτη, συμπεριλαμβανομένων ξύλινων δοκών και σκαλοπατιών.

5.000 ετών βυθισμένη πόλη στην Νότια Ελλάδα. Στην περιοχή της Πελοποννήσου στη νότια Ελλάδα υπάρχει ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Παυλοπέτρι, όπου κατοικεί μια κοντινή αρχαία πόλη που χρονολογείται πριν από 5.000 χρόνια.

Ωστόσο, αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος αρχαιολογικός χώρος, η πόλη μπορεί να βρεθεί περίπου 4 μέτρα (3,12 πόδια) κάτω από το νερό και πιστεύεται ότι είναι η παλαιότερη γνωστή βυθισμένη πόλη στον κόσμο. Η πόλη είναι απίστευτα καλά σχεδιασμένη με δρόμους, διώροφα σπίτια με κήπους, ναούς, νεκροταφείο και ένα πολύπλοκο σύστημα διαχείρισης νερού που περιλαμβάνει κανάλια και σωλήνες νερού.

Στο κέντρο της πόλης, υπήρχε μια πλατεία ή πλατεία διαστάσεων περίπου 40×20 μέτρα (131,23 x 65,61 πόδια) και τα περισσότερα από τα κτίρια έχουν βρεθεί με έως και 12 δωμάτια μέσα. Ο σχεδιασμός αυτής της πόλης ξεπερνά το σχεδιασμό πολλών πόλεων σήμερα.

Η πόλη είναι τόσο παλιά που υπήρχε την περίοδο που διαδραματίστηκε το φημισμένο αρχαίο ελληνικό επικό ποίημα «Ιλιάδα». Έρευνα το 2009 μ.Χ. αποκάλυψε ότι η περιοχή εκτείνεται σε περίπου 9 στρέμματα και τα στοιχεία δείχνουν ότι είχε κατοικηθεί πριν από το 2800 π.Χ.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η πόλη βυθίστηκε γύρω στο 1000 π.Χ. λόγω σεισμών που μετατόπισαν την γη. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό και ακόμη και μετά από 5.000 χρόνια, η διάταξη της πόλης εξακολουθεί να είναι σαφώς ορατή και έχουν βρεθεί τουλάχιστον 15 κτίρια.

Η διάταξη της πόλης είναι τόσο σαφής που ο επικεφαλής της αρχαιολογικής ομάδας, John Henderson του Πανεπιστημίου του Nottingham, και η ομάδα του, κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι μια εξαιρετικά ακριβής 3D ανακατασκευή της πόλης. Τα υποβρύχια κατάλοιπα και οι ψηφιακά ανακατασκευασμένοι πυλώνες και τοίχοι ενός από τα κτίρια.

Αρχαία αιγυπτιακή πόλη του Ηρακλείου – στα σύνορα μεταξύ μύθου και πραγματικότητας. Η πόλη του Ηρακλείου, όπου εγκαινιάστηκε ο ναός όπου εγκαινιάστηκε η Κλεοπάτρα, βυθίστηκε στη Μεσόγειο Θάλασσα στα ανοικτά των ακτών της Αιγύπτου πριν από σχεδόν 1.200 χρόνια. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της περιοχής πριν βυθιστεί πριν από περισσότερο από μια χιλιετία.

Για Αιώνες, η πόλη πιστεύεται ότι είναι ένας μύθος, όπως η πόλη της Ατλαντίδας θεωρείται σήμερα. Αλλά το 2001 μ.Χ., ένας υποβρύχιος αρχαιολόγος που έψαχνε για Γαλλικά πολεμικά πλοία σκόνταψε στη βυθισμένη πόλη. Αφού αφαίρεσαν στρώματα άμμου και λάσπης, οι δύτες αποκάλυψαν την εξαιρετικά καλά διατηρημένη πόλη με πολλούς από τους θησαυρούς της ακόμα άθικτους, συμπεριλαμβανομένου του κύριου ναού του Amun-Gerb, γιγαντιαίων αγαλμάτων φαραώ, εκατοντάδων μικρότερων αγαλμάτων θεών και θεών, μιας σφίγγας, 64 αρχαίων πλοίων, 700 αγκυρών, πέτρινων όγκων με Ελληνικές και Αρχαίες Αιγυπτιακές επιγραφές, δεκάδες σαρκοφάγους, χρυσά νομίσματα και βάρη από χαλκό και πέτρα.

Η ομάδα ανακάλυψε ένα βυθισμένο άγαλμα ενός Φαραώ στον πυθμένα της Μεσογείου κοντά στον μεγάλο ναό του αρχαίου Ηρακλείου. Ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος (5ος αιώνας π.Χ.) μας είπε για έναν μεγάλο ναό που χτίστηκε εκεί όπου ο διάσημος ήρωας Ηρακλής πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Αίγυπτο και πήρε το όνομά του. Ανέφερε επίσης την επίσκεψη της Ωραίας Ελένης στο Ηράκλειο με τον εραστή της Πάρη πριν από τον Τρωικό πόλεμο.

Περισσότερο από τέσσερις αιώνες μετά την επίσκεψη του Ηροδότου στην Αίγυπτο, ο γεωγράφος Στράβων παρατήρησε ότι η πόλη του Ηρακλείου, η οποία κατείχε το ναό του Ηρακλή, βρίσκεται ευθεία ανατολικά του Κάνωπου, στις εκβολές του κανοπικού κλάδου του ποταμού Νείλου. Ωστόσο, μέχρι την ανακάλυψή του, το Ηράκλειο ήταν απλώς ένας τόπος θρύλων (https://romioitispolis.gr/deka-apisteytes-ypovrychies-anakalypseis-poy-echoyn-aichmalotisei-ti-fantasia-mas/).

Ο δάσκαλος του Ναμπουνάγκα Hirate Masahideς, αυτοκτόνησε λόγω της ανήθικης και κακής συμπεριφοράς του, όπως και ο φίλος του Αυτοκράτορα Τιβέριου Νέρβα για την τυραννική πλολιτική του.

Βεβήλωση μετά θάνατον με όπλα έγινα στα πτώματα των τυράννων Καλιγούλα και Μουσολίνι από στρατιώτες και πολίτες αντίστοιχα λόγω των δεινών που αυτοί επέφεραν στα κράτη τους με τις πράξεις τους.

Με τις επαναστάσεις σε Βιέννη, Κίελο και Βερολίνο, οι τυραννικοί Μέτερνιχ και Κάιζερ Β’ Γουλιέλμος Χοεντζόλερν εκδιώχθηκαν, παραιτήθηκαν και ζήτησαν και οι δύο άσυλο στην Ολλανδία.

Πολλούς εραστές πριν τους γάμους τους με τον Περικλή, τον Ιουστινιανό τον Μέγα και τον Μέγα Ναπολέοντα είχαν η Ασπασία, η Θεοδώρα και η Ιωσηφίνα.

Ακόμα και φαινόμενα καννιβαλισμοῦ λόγῳ τῆς πείνας υπήρχαν στην ΕΣΣΔ του Λένιν, όπως και στην Δημοκρατία της Βαιμάρης.

Ο τύραννος Κλέαρχος της Ηράκλειας επίτηδες επιστράτευσε τους πολίτες της πόλης του και τους έστειλε σε ένα έλος με ασθένειες για να αποδεκατιστούν μέσω των ασθενειών που θα επέφεραν αυτά, όπως και ο Στάλιν επίτηδες επέτρεψε να καταστραφεί η αγροτική παραγωγή με το Κολομοντόρ για να πεθάνουν οι Ρώσοι και άλλοι λαοί που ήταν ενάντιοι στην δικτατορία του (ενώ και οι δύο αυτοί τύραννοι είχαν μυστική αστυνομία και πολύ καλό τέλος μέσω δολοφονίας στο τέλος).

Αλλά ακόμα και οι ΗΠΑ με δήθεν πειράματα έβαζαν στους πολίτες τους να παίρνουν δηλητηριώδη φάρμακα για να μειωθεί ο πληθυσμός τους ή να στειρωθούν μέσω αυτών, ενώ και η Νότια Αφρική είχε σχέδια για την μείωση του πληθυσμού που αντιτίθενται στο Απαρτχάιντ μέσω φαρμάκων και ιών που σχεδίαζε να δημιουργήσει.

Οι Μογγόλοι πέταγαν πτώματα στην Γιάφα στην Κριμαία, όπως και οι Ρωμαίοι πέταξαν το κεφάλι του Ασδρούβα στον αδερφό του Αννίβα.

Όπως ο Τσόρτσιλ χρησιμοποίησε χημικά για να γενοκτονήσει Κούρδους και τα χωριά τους, έτσι και ο Νεβρός χρησιμοποίησε ελέβορο για να αφανίσει την Κίρρα.

Εστιάδες Παρθένες βίασαν ο Κράσσος, Νέρωνας και ο Ηλιογάβαλος.

Με βελόνες δηλητηριασμένες δολώνονταν από τρομοκράτες της εποχής άνθρωποι επί Αυτοκρατόρων Δομιτιανού και Κόμοδου, με δηλητηριασμένη άκρη ομπρέλας σκότωσε η KGB και η Βουλγαρική μυστική κομμουνιστική υπηρεσία τον Γκεόργκι Μάρκοφ ενώ και το 2001 μ.Χ. έγιναν επιθέσεις με άνθρακα σε πολλές δημοσιές υπηρεσίες και άτομα στις ΗΠΑ.

Ο Γαληνός στην Ρώμη και ο Ιπποκράτης στην Αθήνα αντιμετώπισαν και οι δύο αφιλοκερδώς τις μεγάλες ασθένειες που ξέσπασαν στις πόλεις αυτές στην εποχή τους, βάζοντας σε κίνδυνο και την ίδια τους την ζωή.

Όπως ο Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε στην Γερμάνια, έτσι και ο Δρ. Σίρο Ικκίι στην Ιαπωνία και στις κατεχόμενες από τις χώρες αυτές περιοχές κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έκαναν απάνθρωπα πειράματα με την βία σε αιχμάλωτους πολέμου.

Δηλητηρίασαν με υδράργυρο το κρασί των εχθρών τους και να τους κερδίσουν, τόσο Καίσαρας  τους πειρατές της Κιλικίας, όπως  επίσης και ο Ιμίκλων τους Λίβυους για να τους ζαλίζουν και να τους εξοντώσουν, όπως  ακριβώς συνέβη στην συνέχεια.

Ο Μαρκέλος ήθελε να αιχμαλωτίσει Αρχιμήδη για να τον χρησιμοποιήσει με τις εφευρέσεις του, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ τους επιστήμονες των Ναζί στον ΒΠΠ και στον Ψυχρό Πόλεμο.

Οι Συρακούσιοι έστειλαν ένα παλιό φλεγόμενο εμπορικό πλοίο (που περιείχε εύφλεκτες ύλες) κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλη τους από τους Αθηναίους και τον στόλο τους για να τον κάψουν στην διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας το 413 π.Χ., ενώ και ο Ρωμαίος διοικητής Κάσσιος το 48 π.Χ. όταν πολεμούσε στην Σικελία εφάρμοσε την ιδιά τακτική με πλοία και τα έστειλε όπως και οι Συρακούσιοι πριν από αυτόν να κάψουν τον εχθρικό στόλο.

Οι ερυθροχιτώνες του Γαριβάλδης έλαβαν μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1.897 μ.Χ και στους Βαλκανικούς Πολέμους στο πλευρό της Ελλάδας, όπως και σε άλλους πολέμους στην Λατινική Αμερική.

Η Κυπριακή Φάλαγγα, έλαβε μέρος στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους όταν τους υποσχέθηκε (ψευδώς όπως πάντα) η Μεγάλη Βρετανία την ανεξαρτησία τους και την ένωση με την Ελλάδα, όπως έκανε και η Εβραϊκή Λεγεώνα όταν τους υποσχέθηκε ανεξάρτητο Εβραϊκό κράτος.

Παράλληλα δημιουργήθηκε και η Λεσβιακή Λεγεώνα, ή αλλιώς και Λόχος Λέσβιων ή Ιερός Λόχος Λέσβου, από αποδήμους Έλληνες από την Αμερική με καταγωγή από το νησί αυτό και στόχο την απελευθέρωση του και την ένωση του με την Ελλάδα.

Τόσο ο Σουλτάνος Αβδούλ Χαμίτ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο και ο Λένιν στην Ρωσία, όταν έχασαν τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στις χώρες τους και οι αντίπαλοι τους κατέλαβαν την εξουσία, τους έδιωξαν και οι δύο με πραξικόπημα και εγκαθίδρυσαν δικτατορία που έπεσε μετά από πολλές δεκαετίες με εξεγέρσεις και επαναστάσεις.

Από το πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου στις Άλπεις πέρασε ο στρατός του Μεγάλου Ναπολέοντα και νίκησε και πλαγιοκόπησε τους Αυστριακούς, όπως ακριβώς έκανε πριν από αυτόν και ο Αννίβας πέρασε από το ίδιο ακριβώς πέρασμα και πλαγιοκόπησε και νίκησε τους Ρωμαίους.

Ο Μεγάλος Ναπολέοντας εγκατέλειψε τον στρατό του στην Αίγυπτο όταν αυτός και ο στόλος του ηττήθηκαν από τους Βρετανούς στο Αμπουκίρ, όπως και όταν ο στρατός του ηττήθηκε από τους Ρώσους μετά την εισβολή του στην Ρωσία και την κατάληψη της Μόσχας.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και ο Ραμσή ο Β’ παρουσίασαν τις ήττες τους σε Αίγυπτο και Καντές αντιστοιχα ως δήθεν μεγάλες «νίκες» μέσω της προπαγάνδας

Ο ναός του Ολυμπίου Διός άρχισε να κατασκευάζεται επί Πεισίστρατου, συνεχίστηκε η κατασκευή του επί Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανή και ολοκληρώθηκε επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ανδριανού.

Δωρεάν σίτο έδιναν στην Αρχαία Ρώμη και στην Πόλη οι Αυτοκράτορες για να μην πεινάει ο κόσμος και υπάρξουν εξεγέρσεις στις πόλεις αυτές λόγω πείνας.

Την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη έδωσε η φυλή της Αντιοχίδας στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, τον γιο του Δημήτριο τον Πολιορκητή, αλλά και τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Ανδριανό.

Τόσο η Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσο και η ΕΕ στις μέρες μας εκτίσαν πολλά κτίρια και δημοσιά έργα στην Ελλάδα, κάτι που έδωσε δουλειά σε πολλούς ντόπιους εργάτες.

Δηλητηριώδη όπλα χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, όπως και οι Ινδοί το 1.500 μ.Χ., το ίδιο και οι Σαρακηνοί, αλλά και οι Γερμανοί στρατιώτες το 1.650 μ.Χ.

Μολυσμένα ζώα χρησιμοποίησαν οι Χετταίο κατά των εχθρών τους αναμεσά στα έτη 1.500 π.Χ.-1.100 π.Χ., όπως και η ιέρεια Χρύσαμη στην μάχη του Κωνωπού στις Ερυθρές της Μικράς Ασίας, με την χρήση ενός ταύρου που εμπότισε με δηλητήριο, τον έστειλε στο αντίπαλο στρατόπεδο, τον έφαγαν οι εχθροί, τους δημιούργησε πολλά προβλήματα υγείας και ηττήθηκαν στην μάχη.

Άμυνα κατά του Υγρού Πυρ λέγεται ότι ήταν το ξίδι και τα ουρά, όπως και η άμμος για την νάφθα, όπως και ένα στρώμα γρασιδιού εμποτισμένου με πηλό για μία μορφή Υγρού Πυρ που κατασκεύασαν οι Κινέζοι το 900 μ.Χ.

Το Υγρό Πυρ που χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί τον 7ο μ.Χ. Αιώνα, έμοιαζε με την υγρή φωτιά που κατασκεύασε και χρησιμοποίησε ο Κινέζος Ναύαρχος Τσου Λινγκ Πεν κατά του Αυτοκράτορα Τσου τον 9^ο μ.Χ. Αιώνα.

Το Υγρό Πυρ κολλούσε πάνω στο σώμα αυτού στον οποίο να έπεφτε και τον έκαιγε, όπως ακριβώς έκανα και οι βόμβες ναπάλμ στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Ο Ευμενής δεν ανακοίνωσε στην μάχη την παρουσία του Κρατερού για να μην βοηθούν, υποχωρήσουν ή λιποτακτήσουν, όπως έκαναν και οι Οστρογότθοι ηγέτες Ουτίγις, Τέιας και Τωτίλας με τον ένδοξο στρατηγό της Ρωμανίας Βελισάριο.

 Φλεγόμενη άμμο έριξαν οι κάτοικοι της Τύρου στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου του  όταν πολιορκούσαν την πόλη τους, όπως επίσης και οι κάτοικοι του Θακίφ στον στρατό του Μωάμεθ κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Αλ Ταίφ, ενώ και οι κάτοικοι της Σαμοσάτα έριξαν φλεγόμενη λάσπη κατά του  του στρατού του στρατηγού Λούκουλλου.

Στο ίδιο λιμάνι  νίκησαν οι Έλληνες τον Τρωικό στόλο και τον στρατό των, νίκησε και ο Λούκουλλος τον στρατό και τον στόλο του Μιθριδάτη του Μέγα.

Έριξαν λιωμένο χρυσό στο στόμα του Ρωμαίου Στρατηγού και πολιτικού Κράσσου οι Πάρθοι, όπως επίσης και ο Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου στον Μάνιο Ακκίλιο.

Έφυγαν από τις πόλεις τους και τους εγκατέλειψαν όταν τους επιτέθηκαν μέλισσες οι κάτοικοι της Φασυλίδος στην Λυκία και της Ραύκαστου στην Κρήτη.

Οι Τιβ Της Νιγηρίας εκτόξευαν δοχεία με μέλισσες τους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ρωμαίοι στις πολιορκίες άλλων λαών,  ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Ερρίκος ο Α’ στην Αγγλία, αλλά επίσης και οι Ούγγροι κατά των Τούρκων το 1.282 μετά Χριστόν, οι Σουηδοί κατά των Γερμανών στον Τριακονταετή Πόλεμο αλλά και οι Βιετκόνγκ κατά των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Η Αυτοκρατορία της Ρώμης στα έτη 190 π.Χ.-184 π.Χ. επί Σέπτιμου Σεβήρου χρησιμοποίησε κατά του εχθρού της του Βεράσημου δοχεία με φίδια, όπως ακριβώς έκανε και ο Αννίβας ενάντια στον στόλο του βασιλιά της  Βιθυνίας,  ενώ και ο Μαχμούτ Γκαζνί  πέταξε φίδια και ερπετά σε δοχεία στο οχυρό Σιστάν το 1000 μ.Χ.

Με πραξικόπημα κατά των προκατόχων τους από τους πραιτοριανούς και τους μελανοχιτώνες αντίστοιχα, πήραν την εξουσία ο Καλιγούλας και ο Μουσολίνι αντίστοιχα, και οι δύό βίαοι σαδιστές τύραννοι και βιαστές, αφού πρώτα ο πρώτος εξόντωσε βιολογικά τον Αυτοκράτορα Τιβέριο και ο δέυτερος πολιτικά τον Ιταλό βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ τον Γ’.

Όμως αφού καταπίεσαν άγρια και οι δύο τους λαούς τους και χρεοκόπησαν και κατέστρεψν τα κράτη τους ανατράπηκαν και οι δύο και εκτελέστηκαν με βίαο τρόπο και στην μεν πρώτη περίπτωση σχεδόν έπεσε η μοναρχία στην Αρχαία Ρώμη, ενώ στην δεύτερη έπεσε η μοναρχία στην Ιταλία.

Παρίστανε τον χαζό ο Καλιγούλας για να γλιτώσει την εκτέλεση από τον Τιβέριο και ο Κλάυδιος το ίδιο για να γλιτώσει την εκτέλεση από τον Καλιγούλα, ενώ στο τέλος και οι δύο αυτοί Αυτοκράτορες δολοφονήθηκαν από έμπιστους τους.

Τόσο ο Τιβέριος, όσο και ο Καλιγούλας, αλλά και ο Κλάυδιος, προχώρησαν στην εκτέλεση των πραιτοριανών που εξόντωσαν τους προκατόχους τους και έβαλαν αυτούς στον θρόνο γιατί τους φοβόνταν και πίστευαν ότι θα έκαναν τα ίδια και σε αυτούς.

Αρχικά οι αρχηγοί των πραιτοριανών ήταν δύο όπως και οι ύπατοι.

Μυστηριώδη θάνατο και τα πτώματα τους δεν βρέθηκαν ποτέ είχαν ο Τζίμι Χόφα και ο Ροδόλφος Ντήζελ.

Ο ικανότατος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Μαρκιανός και ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος χρηματοδότησε εκστρατείες σε άλλα μέρη κατά των εχθρών τους (Αττίλα και Κάρολου του Ανδευγαού) και αυτοί ηττήθηκαν στην Γαλατία, στην Ιταλία, και στην Σικελία αντίστοιχα, ο στρατός τους καταστράφηκε και με τον τρόπο αυτό αυτοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σχέδια τους για εκσττρατεία ενάντια στην Ρωμανία.

Εκστράτευσαν αρχικά νικηφόρα στην Μικρά Ασία αλλά στην συνέχεια αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Αγησίλαος και οι Μυκηναίοι επί Ατρέα/Αταρασίγια.

Τόσο ο Μιχαήλ Ψελλός και ο Ανδρόνικος Δούκας Κομνηνός, όσο και ο δικτάτορας Ιωαννίδης και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Πρεσβύτερος εγκατέλειψαν τον Ελληνικό στρατό και τον Ρωμανό Δ΄ τον Διογένη και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο σε Μικρά Ασία και την πάντα Ελληνική Κύπρο μας (με την γνωστή φράση: «Η Κύπρος κείτεται μακράν») με συνομωσίες και προδοσίες, με συνέπεια και στις δύο περιπτώσεις την ήττα των Ελλήνων και την κατάκτηση Ελληνικών εδαφών στις περιοχές αυτές από τους Τούρκους.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο επίσης Ποιος Αφρικανός σκότωσαν τους οδηγούς των ελεφάντων των Ινδών και του Αννίβα αντίστοιχα και κέρδισαν τους εχθρούς του στις μάχες του Ινδού ποταμού και της Ζάμας.

Χρησιμοποιώντας πλήθος από πρόβατα, όπως επίσης και μουλάρια με φλεγόμενο δαυλούς ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πτολεμαίος κατά του Περδίκκα 321 προ Χριστού, σήκωσαν μεγάλες ποσότητες σκόνης και έκαναν τους αντιπάλους τους να νομίζουν  ότι είχαν πολύ μεγαλύτερο στρατό από όσο είχαν κανονικά στην πραγματικότητα.

Οι καμήλες του Κύρου του Μέγα, βασιλιά των Περσών αναστάτωσαν πάρα πολύ το Λυδικό  ιππικό του Κροίσου, όπως ακριβώς οι γάιδαροι του Δαρείου του Α’ των Περσών τρομοκράτησαν το ιππικό των Σκυθών, τα γουρούνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου τους ελέφαντες των Ινδών, ενώ οι κάτοικοι των Μεγάρων χρησιμοποίησαν και αυτοί φλεγόμενους χοίρους ενάντια στον αντίγονο Γονατά, όπως ακριβώς και οι Βυζαντινοί εποχή στην Έδεσσα κατά του Χοσρόη του Α, αλλά και οι Γαλάτες κατά των εχθρών τους.

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας των Συρακουσών  ο Αρχιμήδης έκαψε εχθρικά πλοία με την χρήση πυρός και ηλιακών κατόπτρων όπως επίσης και ο Πρόκλος όταν πολιορκούνταν η Πόλη κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Αυτοκράτορα Αναστασίου του Α’. 

Κρυφή κρατήθηκε η συνταγή που δημιούργησε όσο πιο βιολογικό όπλο ένας χημικός στον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον 14^ο, όπως επίσης και η συνταγή του υγρού πυρός που δημιούργησε στην Ρωμανία ο μηχανικός Καλλίνικος.

Κάθε μέρα έπαιρνε μικρή ποσότητα δηλητηρίου φιδιών για να αποκτήσει ανοσία σε αυτά ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης ο Μέγας, ενώ και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος χρησιμοποιούσε κάθε μέρα αντιβιοτικά για να έχει ανοσία σε ασθένειες.

Γυναίκες που είχαν πάνω τους Δηλητήριο στάλθηκαν στην αυλή του Ασόκα και τους ανθρώπους του Σανδρόκοτου, όπως ακριβώς και ιερόδουλες που είχαν ασθένειες έστειλαν Ισπανοί το 1494 μ.Χ. στους Γάλλους αντιπάλους τους.

Οι Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν ένα είδος φλογοβόλου κατά την διάρκεια της πολιορκίας των Πλαταιών που ήταν εφεύρεση του Απολλόδωρου του Δαμασκηνού, ενώ επίσης και οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν φλογοβόλα με υγρό πυρ κατά την διάρκεια μαχών τους αντιπάλους τους, τόσο στην ξηρά, όσο και στην θάλασσα, ενώ  φιαλίδια που έμοιαζαν με το υγρό πυρ χρησιμοποίησαν και  κάτοικοι της Αμβρακίας ενάντια στους Ρωμαίους το 189 π.Χ.

Στην Αρχαία Κίνα η επανάσταση των χωρικών καταπνίγηκε όταν τους έριξαν πάνω τους σκόνη από τοξικά μέταλλα, όπως επίσης με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κατάφεραν να καταστείλουν στις σπηλιές των επαναστατών τις Καρακτόνα  και να επιτύχουμε τον τρόπο αυτό την παράδοσή τους.

Τοξικό μέλι έφαγαν οι άντρες του Πομπήιου του Μέγα, όπως επίσης και το Ξενοφώντα και χάθηκαν πολλοί από αυτούς.

Τόσο ο Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου, όπως επίσης και ο Νέρωνας στην Αρχαία Ρώμη δολοφόνησαν και οι δύο τις μητέρες τους για να μην έχουν κάποιον τους εμποδίσει τους στην εξουσία τους,  ενώ και ο ίδιος ο Μιθριδάτης εξοντώθηκε και από την επανάσταση του γιου του Φαρνάκη.

Η Όλγα του Κιέβου εξόντωσε τους εχθρούς της στέλνοντας τους δηλητηριασμένο υδρόμελο, όπως και Ρώσοι τους Τατάρους το 1489 μ.Χ.

τόσο  ο Αννίβας, όσο και ο Τιβέριος Γράκχος  άφησαν και δύο επίτηδες στους εχθρούς (Ρωμαίους και Ίβηρες αντίστοιχα) με πονηριά πολύ κρασί το οποίο ήπιαν αυτοί και το βράδυ όταν κοιμόταν μετά την κατάποση τους, ήρθαν και τους έσφαξαν.

Το υποβρύχιο «ΤΙΤΑΝ» που βρίσκονταν οι επιστήμονες της εταιρείας «Ocean Gate»,  προκειμένου να μπορέσουν να εξερευνήσουν το ναυάγιο του Τιτανικού που συνέβη το 1912 μ.Χ.,  βυθίστηκε στην προσπάθειά τους το 2023 μ.Χ., όπως ακριβώς και το πλοίο του Τιτανικού στην ίδια ακριβώς περιοχή.

Με την χρήση κρασιού που άφησαν επίτηδες πίσω κέρδισαν οι Ρωμαίοι τους Κέλτες,  η βασίλισσα των Σκυθών Τομύρις τον Κύρο τον Μέγα των Περσών  και ο Κύρος ο Μέγας των Περσών τους Μασαγέτες.

Υπήρχαν ιστορίες ότι το μεσαίων υπήρχαν θησαυροί που ήταν παγιδευμένοι με εκρηκτικά πάνω τους,  όπως ακριβώς κι ο ναός της Βαβυλώνας και της Σελεύκειας  επί εκστρατείας του Βέρου ήταν παγιδευμένος με παθογόνα τα οποία άνοιξαν μόλις άνοιξαν  τα κουτιά με τους θησαυρούς του ναού, ενώ και στο οχυρό Πρεντίζιο οι ΗΠΑ ειχαν αποθηκεύσει σε φιαλίδια χημικά όπλα στον ΒΠΠ.

Συγκεκριμένα, επί Αβίδιου Κάσσου και Βέρου, οι Ρωμαίοι στρατιώτες άνοιξαν με την λεηλασία ενός ναού στην Βαβυλώνα και την Σελεύκεια άνοιξαν ένα σκεύος που μέσω εξάτμισης μετάφερε έναν ιό, ο οποιος εξαπλώθηκε και έφερε το χάος στην οικουμένη.

Στην πτώση των μοναρχών Λουδοβίκου του 16 συνέβαλε πολύ ο ξάδερφος του ο Φίλιππος Εγκαλιτέ,  ενώ στην πτώση του  Γερμανού Αυτοκράτορα Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’ συνέβαλε πολύ ο ξάδερφος του ο Μάξ της Βάδης.

Το Σεν Εγκοστιν ίδρυσε ένας Αμερικάνος που έψαχνε την πηγή της ζωής, όπως και ο Κινέζος Αυτοκράτορας Τσιν Χουάνγκ Τι έψαχνε και αυτός για το ελιξίριο της ζωής.

 Τόσο ο Νέλσον μας όσο επίσης και ο Χούγκο Γκλας πολέμησαν και δύο μία αρκούδα.

 Ο Νέλσον, όπως και ο Στάλιν Ήταν χωλός στο ένα του χέρι.

Ο Νέλσον  ζήτησε πριν πεθάνει να τον φέρουν και να διατηρήσουν το πτώμα του μέσα σε ένα βαρέλι με ρούμι (κάτι που όντως συνέβη), όπως ακριβώς και το νεκρό σώμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου διατηρήθηκε μέσα σε μία σαρκοφάγο η οποία ήταν γεμάτη με μέλι όταν μεταφέρονταν.

Εγκληματίες και πλιατσικολόγοι  έγιναν οι αρχικά πολεμιστές Κούορουγκάνας με αρχηγό τον Μέγκαντερ,  ενώ αυτοί έγιναν και οι πρόγονοι των Χαζάρων στο Αφγανιστάν  όπως ακριβώς και οι Κινέζοι που έχασαν τον εμφύλιο πόλεμο από τον Μάο  διέφυγαν στην Βιρμανία και έγιναν στην συνέχεια οι μεγαλύτεροι ναρκέμποροι του Τριγώνου ναρκωτικών της περιοχής.

Επίσης και πολιτοφυλακές των Νοτίων με το όνομα δασόβιοι Μπουσγούκερ  έγιναν με το τέλος του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου εγκληματίες και ληστές με πιο γνωστών από αυτούς τον desperado Τζέσε James.

Τόσο ο Άλαν Πίνκερτον, όσο και Έντγκαρ Hoover  είχαμε δημιουργήσει και πιο μεγάλα κατασκοπευτικά δίκτυα με τα οποία παρακολουθούσαν τους αντιπάλους τους, ενώ παράλληλα πραγματοποιούσαν ακόμη και δολιοφθορές και δολοφονίες εναντίον τους.

Αρχικά σχεδόν κανείς δεν πίστευε τα κείμενα και τις περιγραφές από ταξίδια που είχαν κάνει ο Ηρόδοτος και ο Marco Polo λέγοντας ότι όλα αυτά ήταν φανταστικά, μέχρι που νεότερες έρευνες αποκάλυψαν ότι το μεγαλύτερο μέρος τους σε αυτά που περιέγραφαν ήταν αλήθεια.

Υπήρξαν και ηγέτες που είχαν αρχικά μουστάκι  και στην συνέχεια το ξύρισαν όπως ήταν λόγου χάρη ο Κάρολος Ντε Γκολ, ο Κεμάλ Αττατούρκ, ο Μπάσαρ Αλ Άσαντ και επίσης και ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ.

Λέγεται ότι τον Άλντο Μόρο τον δολοφόνησαν επειδή ήθελε να δημιουργήσει ένα συνασπισμό συνεργασίας μεταξύ των χριστιανοδημοκρατών και των κομμουνιστών στην Ιταλία,  ενώ για τον ίδιο λόγο λέγεται ότι θέλω δολοφονήθηκε και ο Παύλος Μπακογιάννης στην Ελλάδα επειδή συνέβαλε στην δημιουργία του συνασπισμού μεταξύ των κομμάτων της Νέας Δημοκρατίας του ΚΚΕ του συνασπισμού στην Ελλάδα το 1.989 μ.Χ.

Ο Λῶρενς της Αραβίας καὶ η Γετρούδη Μπὲλ (αρχαιολόγοι και οι δύο και μυστικοί πράκτορες των Βρετανών στην Μέση Ανατολή), ποὺ ὐποστήριζαν τὰ παναραβικὰ σχἐδια ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΡΟΠΟ: Ο Λῶρενς ἀπὸ τροχαῖο τὸ 1.935 μ.Χ. ὁταν ἔπεσε πάνω  στὴν μοτοσυκλέττα ποὺ ὁδηγοῦσε,  αύτοκίνητο μὲ ὁδηγὸ ἄλλον  ἀξιωματικὸ  καὶ ἡ Μπὲλ τὸ 1.926 μ.Χ.  ἀπὸ ὑπερβολικὴ δόση ὐπνωτικῶν...

Στον λόγο του Δημοσθένους, «Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτῶν». που ἐκφωνήθηκε τὸ 352 πΧ—ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Ὁ Δημοσθἐνης ἀναλύει τὸ γιατὶ  ΩΦΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΟΝΤΑΙ παρὰ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΣ, αρχή που χρησιμοποίησαν οι Πέρσες, η Αρχαία Ρώμη, η Κίνα και συνεχώς μέχρι τις μέρες μας οι Βρετανοί, όπως και οι διάδοχοι τους, οι Αμερικανοί.

{Συγκεκριμένα ο Δημοσθένης είπε: «Πρέπει νὰ σκεφτοῦμε μήπως γίνουν οἱ Λακεδαιμόνιοι ἰσχυροὶ καὶ μεγάλοι πρὶν ἐξασθενήσουν οἱ Θηβαῖοι καὶ μήπως χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε γίνουν οἱ Λακεδσιμόνιοι πολὺ πιὸ ἰσχυροὶ ἀπὸ ὅσον μᾶς συμφέρει νὰ ἐξασθενήσουν οἱ Θηβαῖοι.

Δὲν θὰ ὑποστηρίξουμε ὅτι θὰ θέλαμε νὰ ἔχουμε ἀντιπάλους τοὺς Λακεδαιμονίους στὴν θέση τῶν Θηβαίων καὶ οὔτε εἶναι αύτὸς ὁ στόχος μας,ἀλλὰ πῶς θὰ βροῦμε τρόπο ὥστε νά μὴν μποροῦν νὰ μᾶς βλὰψουν καθὀλου μήτε οἱ μὲν μήτε οἱ δέ· ἐπειδὴ ἔτσι μόνο  θὰ ἒχουμε τὴν μεγαλὐτερη δυνατὴ ἀσφάλεια».

Μετὰ τὴν ΜΑΧΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΤΡΑ (371 πΧ)  καὶ τὴν συντριβὴ τῶν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τὴν ΛΟΞΗ ΦΑΛΑΓΓΑ τῶν Θηβαίων (ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ)   οἱ Ἀθηναῖοι ὑποστήριξαν τοὺς Σπαρτιᾶτες γιὰ νὰ μὴν καταστεῖ ὑπερδύναμη οἱ Θήβα.

Ὅταν ὅμως οἱ Λακεδαιμὸνιοι ἀνασυγκροτήθηκαν καὶ  ἀπείλησαν τὴν ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ (ποὺ ἵδρυσε τὸ 370 πΧ  στὸ μέσον τῆς Ἀρκαδίας  ὡς ἀντίβαρο στὴν Σπάρτη ὁ Ἐπαμεινώνδας), ὁ Δημοσθένης πρότεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ ὑποστηρίξουν τοὺς Μεγαλοπολῖτες, γιὰ νὰ μὴν ἐνισχυθοῦν ὑπέρμετρα οἱ Λακεδαιμόνιοι...

Λέγεται ότι ο Αύγουστος διόρισε τον Τιβέριο διάδοχο του ακούστηκε από τους καμαριέρηδες του να λέει: «Αλίμονο στον Ρωμαϊκό λαό, να τον αλέθουν τα σαγόνια που τσακίζουν τόσο αργά!», ενώ ο Τιβέριος έλεγε για τον διάδοχο του Καλιγούλα: «Ετοιμάζω μία οχιά για τον Ελληνικό λαό».

Λέγεται ότι η Μαλώνια όταν βίασε ο Τιβέριος πήγε σπίτι της και αυτοκτόνησε, όπως και η Λουκρητία Κολλατίνα όταν την βίασε ο γιος του τύραννου μονάρχη Ταρκύνιου του Β΄ του Υπερήφανου, ο Σέξτος.

Ο τελευταίος βασιλιας της Ρώμης, ο τύραννος Ταρκύνιος ο Β’ ο Υπερήφανος ανατράπηκε και η πόλη αυτή έγινε δημοκρατία υπό τον ανιψιό του Ιούνιο Βρούτο που τον έδιωξε από την εξουσία κρατώντας το μαχαίρι με το οποίο αυτοκτόνησε η Λουκρητία Κολλατίνα, ενώ ο απόγονος του Μάρκος Βρούτος με τον φόνο με μαχαίρι του Καίσαρα έριξε με άθελα του την δημοκρατία και επανέφερε την μοναρχία.

Αλλά και ο Κλαύδιος στην Ρώμη αν και σκέφτονταν να καταργήσει την Αυτοκρατορία έχοντας δημοκρατικές απόψεις, τελικά έγινε Αυτοκράτορας, όταν συνηδοποτοποίησε ότι αν καταργούσε την μοναρχία θα τον σκότωναν μαζί με όλη την οικογένεια του.

Τόσο η Δημοκρατία της Γένοβας, όσο και της Βενετίας καταλύθηκαν και οι δύο το 1.797 μ.Χ. από τον Μεγάλο Ναπολέοντα.

«Θαλάσιες Δημοκρατίες» της Ιταλίας (Repubbliche Marinare) θωορούνταν η Γένοβα μαζί με την Βενετία, την Πίζα, το Αμάλφι, την Γκαέτα, την Ανκόνα και την Ραγκούσα.

Ένας πρόξενος/Ύπατος κατείχε το ανώτατο εκλεγμένο πολιτικό αξίωμα της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, στην Μπολόνια, στην Γένοβα και στην Α΄ Γαλλική Δημοκρατία.

Λέγεται ότι δηλητηριάστηκε μὲ αρσενικό ο βασιλιάς Φαιζάλ Α’ του Ιράκ και ο Γιασέρ Αραφατ και ο ο Μέγας Αλέξανδρος.

Υπήρξαν  τρεις Αλώσεις της Πόλης  τα έτη 1.204 μ.Χ., 1.453 μ.Χ. και 1955 μ.Χ. αντίστοιχα.

Θάνατος ενός ηγέτη την ώρα της μάχης και νίκη του στρατού παρά την παρά την εξέλιξη αυτή είχαμε στην περίπτωση του Νέλσονα, του Κίμωνα, του Πελοπίδα, του Επαμεινώνδα, όπως επίσης και του Γουλφ και τον El Cid.

Λέγεται ότι όπως ο Ηρόστρατος έκαψε τον ναό της Αρτέμης στην Έφεσο για να μείνει στην ιστορία, έτσι και ο Φον Λούμπε έκαψε για τον ίδιο λόγο το Γερμανικό Ράιχσταιγκ. 

Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, πολλοί ηττημένοι Αμερικανοί του Νότου και Γερμανοί έγιναν μέλη των Φράικορπς και των ντεσπεράντος αντίστοιχα.

Δεν υπηρέτησαν αρχικά την θητεία τους στον Αυστριακό και στον Ιταλικό στρατό ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, όμως αργότατα ο πρώτος υπηρέτησε στον Γερμανικό στρατό στην Βαυαρία και ο δεύτερος στους Ιταλούς Γρεναδιέρους, ενώ και οι δύο αρχικά υποστήριξαν τον κομμουνισμού πριν γίνουν ίδρυες του ναζισμού και του φασισμού αντίστοιχα.

Πράκτορας του Γερμανικού στρατού ήταν ο Χίτλερ και της Ρωσικής Οχράνα ο Στάλιν.

Αν και μπορούσαν να αναβάλουν τις εκλογές λόγω εκτάκτων καταστάσεων προτίμησαν τελικά να τις πραγματοποιήσουν και έχασαν ο Βενιζέλος το 1.920 μ.Χ. και ο Μπρύνινγκ το 1.930 μ.Χ. αντίστοιχα, ενώ και οι δύο διοικούσαν με έκτακτες και δικτατορικές εξουσίες ωμέ τότε λόγω των περιστάσεων, λόγω και του εμφυλίου που είχε προηγηθεί στα κράτη τους.

Οι Βρετανοί μονάρχες ήταν επικεφαλής των Αγγλικανών, ενώ οι μονάρχες της Πρωσίας και οι Κάιζερ της Γερμανίας της Πρωσικής Ένωσης εκκλησιών ως το 1.918 μ.Χ.

Ο φόβος ότι θα  έχαναν τα χρήματα που είχαν επενδύσει σε αυτόν οι Αγγλογάλλοι και οι Αμερικανοί τους έκανε να υποστηρίξουν τον Κεμάλ στην Τουρκιά και τον Μπρύνινγκ στην Βαϊμάρη  για να μην χάσουν τα λεφτά τους και κατήργησαν τις αποζημιώσεις που τους χρωστούσαν οι δύο αυτές χώρες.

«Μικρέ καλόγερε διάλεξες έναν δύσκολο δρόμο» είπαν στον Λούθηρο όταν επαναστάτησε κατά του πάπα της Ρώμης, όπως και ο Σλάιχερ στον Φον Πάπεν όταν αυτός στράφηκε εναντίον του.

Τόσο στον Μεσαίωνα, όσο και στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης λέγονταν από τους εχθρούς τους σαν κατηγορία ότι οι Εβραίοι έκαναν τελετουργικούς φόνους.

Ο Ναποέλοντας μπήκε σε μία άδεια Μόσχα κατά την Ρωσική εκστρατεία του προς την Μόσχα (την Τρίτη Ρώμη), όπως και ο Καίσαρας σε μία άδεια (Πρώτη) Ρώμη κατά την διάρκεια του Ρωμαικού Εμφυλίου με τον Πομπηίο τον Μέγα.

Με τις πρώην συζύγους τους που ακόμα αγαπόυσαν επισκέπονταν και μετά το διαζύγιο τους τόσο ο Αυτοκράτορας Τιβέριος στην Ρώμη, όσο και ο Αυτοκράτορας Ναπολέων ο Μέγας στην Γαλλία.

Πριν την δικτατρορία του Καίσαρα και την Αυτοκρατορία του Αυγούστου προηγήθηκε στην Ρώμη η δικτατορία του Σύλλα (με μία ενδιάμεση διεφθαρμένη ψευδο-«δημοκρατία» της Συγκλήτου), όπως και πριν την δικτατορία και την Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα του Μέγα προηγήθηκε στην Γαλλία η δικτατορία του Ροβεσπίερου (με μία ενδιάμεση διεφθαρμένη ψευδο-«δημοκρατία» του Διεθυντηρίου).

Κατά την εισβολή των Γάλλων του Ναπολέοντα στην Ρωσία και των Τούρκων του Μωάμεθ του Β΄ στην Βλαχία, οι Ρωσόι του Κουτούζοφ και του Αλέξανδρου του Α΄ και οι Βλάχοι του Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα εξόντωναν με ενέδρες τους εχθρούς τους.

Και επίσης καρφώνοντας ή και παλουκώντας τους μάλιστα πολλές φορές σε παλούκια ή και δέντρα για να τρομοκρατήσουν τους επελαύνοντες εχθρούς τους με την θέα των αποσυντυθέμενων και φαγωμένων από όρνια και κοράκια πτωμάτων τους.

Στο τέλος χάρις στην ικανή ηγεσία, τον ηρωικό αγώνα και ανταρτοπόλεμο με την τακτική της καμένης γης των λαών αυτών οι εισβολείς αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν νικημένοι και ταπεινωμένοι από τα κράτη αυτά με μεγάλες απώλειες στον στρατό και την φήμη τους.

Ο Ροβεσπιέρος έστελνε τους εχθρούς του στην γκιλοτίνα, όπως και τους μονάρχες της Γαλλίας που έριξε και στο τέλος και αυτός έπεσε με παρεμφερή τρόπο και στάλθηκε στην γκιλοτίνα.

 Οι Γάλλοι βουλευτές προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ρίξουν από την εξουσία τον δικτάτορα Μέγα Ναπολέοντα με τον ίδιο τρόπο που έριξαν τον Ροβεσπιέρο.

Προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν ανεπιτυχώς όταν ηττήθηακν και συνελήφθησαν τόσο ο Ροβεσπιέρος, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας.

Ο Δούκας του Ουέλιγκτον διοικούσε ενώ οι σφαίρες σφύριζαν γύρω του, όπως ακριβώς έκανε και ο Νέλσονας.

Όπως ο Γιέλτσιν ανελαβε την εξουσία με το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ το 1.991 μ.Χ. (όπως το πραξικόπημα ΚΑΠ στην Βρετανία κατά του Έμπερτ), την διατήρησε παράνομα με το πραξικόπημα που έκανε ενάντια στην Δούμα το 1.993 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2023/09/blog-post_11.html, https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html), ενώ την έχασε με το πραξικόπημα των Σιλοβίκι το ετος 1.999 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Με την «Μεγάλη Επανάσταση» στην Ιαπωνία από τους Καμαντόρι και Νάντα ο Αυτοκράτορας αναγκάστηκε να δεχτεί πρωθυπουργό και αύξηση της δύναμης των Βαρονών, όπως έγινε με την επανάσταση των Βαρονών στην Αγγλία ενάντια στον Ιωάννη τον Ακτήμονα και την υπογραφή της «Μάγκνα Κάρτα».

Τόσο οι Σκύθες, όσο και οι Ινδιάνοι έβαζαν το σκαλπ των εχθρών τους στις σέλες των αλόγων τους.

Η δε Μόσχα καταλήφθηκε, καταστράφηκε και αφού απέκρουσε τους εισβολείς εχθρούς της ανοικοδομήθηκε με την εισβολή των Μογγόλων/Τατάρων του Ντεβλέτ Α΄ Γκιράι επί Ιβάν Δ΄ του Τρομερού, των Πολωνών του Σιγμούνδου του Γ΄ επί Μιχαήλ Ά Ρωμανόφ, αλλά και των Γάλλων του Ναπολέοντα επί Αλέξανδρου του Α΄.

Το πτώμα του Ανδρέα Ανδρούτσου όταν εκτελεστηκε πετάχτηκε στον Βόσπορο, όπως και το πτώμα του Σελίμ του Γ’, ενώ και το πτώμα του Ρήγα όταν σκοτώθηκε πετάχτηκε στον ποταμό Δούναβη όταν και αυτός εκτελέστηκε (ενώ και ο Σουλτάνος Σελίμ ο Γ΄ που τον εκτέλεσε είχε την ίδια μοίρα με τον Ρήγα, δηλαδή στραγγαλισμό και πέταγμα του πτώματος του στον Βόσπορο).

Ο Ανδρέας Ανδρούτσος, όπως και ο Λάμπρος Κατσώνης όταν η Μεγάλη Αικατερίνη υπέγραψε συμφωνία ειρήνης  με τους Τούρκους συνέχισε τον πόλεμο εναντίον τους, ενώ και οι δύο αυτοί ικανοί ηγέτες συμμάχησαν μεταξύ τους.

Τόσο ο Ρίγκαν, όσο και ο Αισχίνης πριν γίνουν πολιτικοί ήταν και οι δύο ηθοποιοί.

Όπως ο Θρασύβουλος μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου κατάφερε με μάχες να νικήσει τους φιλοσπαρτιάτες αριστοκράτες Τριάκοντα Τυράννους και να φέρει την δημοκρατία στην Αθήνα, έτσι και ο Θρασύδαιος μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου κατάφερε και αυτός με μάχες να νικήσει τους φιλοσπαρτιάτες αριστοκράτες τυράννους της πόλης του και να φέρει την δημοκρατία στην Ήλιδα.

Λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων πήραν Νόμπελ «Ειρήνης» οι πολεμοχαρείς σφαγιαστές Χένρι Κίσινγκερ και Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα.  Πολλοί δε είναι αυτοί που συγκρίνουν τον Χένρι Κίσινγκερ με τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι.

Με μάχες μέσα από εχθρικά εδάφη έφτασαν από την Βαβυλώνα στην Τραπεζούντα, στην θάλασσα και στην Ελλάδα υπό την διοίκηση του Ξενοφώντα, όπως και ο Νικοτσαράς με τους άντρες του έφτασε πολεμώντας από την Σερβία και πολλά εχθρικά εδάφη στο Άγιο Όρος στην Ελλάδα, ενώ στην συνέχεια ο Νικοτσαράς έγινε κουρσάρος κατά των Τούρκων όπως και ο Λάμπρος Κατσώνης πριν από αυτόν.

Πειρατικό κράτος είχαν κάνει πειρατές στην Κιλικία, στην Μπαρμπαριά, στην Πειρατική Ακτή του Ομάν και στο Πορτ Ρουαγιάλ στην Καραϊβική, ενώ όλα αυτά διαλυθήκαν με την επίθεση μεγάλων δυνάμεων (της Ρώμης, των Βρετανών και των ΗΠΑ).

Με την πτώση της δήθεν «εκ θεού» Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου, την εξουσία την ανελαβε ο πάπας της Ρώμης (που ο Καρλομάγνος και ο πατέρας του Πεπίνο τον βοήθησαν να αποκτήσει κράτος, με πρωτεύουσα αρχικά την Ρώμη και στις μέρες μας το Βατικανό) και οι αριστοκράτες.

Όπως ακριβώς συνέβη και με την δήθεν «εκ θεού» πτώση της μοναρχίας στους Μυκηναίους και το Θιβέτ, αφού και στην περίπτωση αυτή την εξουσία την πήραν οι Δελφοί και οι ευγενείς στην πρώτη  περίπτωση και ο Δαλία Λάμα και Πάντσεν Λάμα (στους οποίους ο Κουμπλάι Χαν επέτρεψε να αποκτήσουν κράτος με πρωτεύουσα την Λάσα) και οι ευγενείς.

Όλα τα παραπάνω κράτη έκαναν πολλές συμμαχίες και θρησκευτικούς πολέμους με αλλά, ενώ το Θιβέτ τον 18^ο μ.Χ. και 19^ο Αιώνα μ.Χ. στράφηκε στην πλήρη απομόνωση και απομονώθηκε από τον έξω κόσμο, όπως ακριβώς έκαναν την ίδια εποχή η Κίνα και η Ιαπωνία και με μόνο με τις επεμβάσεις των Αγγλοαμερικάνων αναγκάστηκαν να ανοίξουν οι χώρες αυτές ξανά τα σύνορα τους με τον έξω κόσμο.

Τόσο ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρωνας, όσο και ο Ρωμαίος πολιτικός και αριστοκράτης Θρασέας ήταν και οι δύο μητροκτόνοι και αυτοκτόνησαν και οι δύο στο τέλος.

Ο Μεγακλής των Αλκμεωνίδων έριξε τον τύραννο Πεισίστρατο από την εξουσία (και απέτρεψε την τυραννία του Κύλωνα), όπως και ο απόγονος του Κλεισθένης τον απόγονο του Πεισίστρατου, τον τύραννο Ιππία.

Με προδοσία κατέλαβαν οι Μαμερτίνοι την Μεσσήνη και οι Σταυροφόροι την Αντιόχεια.

Σε σπηλιές διέμεναν οι Εδωμίτες και οι  Τρωγλοδύτες, όπως και πολλοί άγριοι κάτοικοι της Σικελίας στην Αρχαιότητα.

Σαν τον Βίλχελμ Στίμπερ στο Α’ Ράιχ, έτσι και η Ιαπωνικής καταγωγής Νίντζα και πρώην πόρνη (για κατασκοπεία και φόνους) Μουτσιζούκι Τσιγιόμε έγινε στην συνέχεια ιδρυτής και αρχηγός ενός δικτύου κατάσκοπων αποτελούμενων από πόρνες.

Με την εκθρόνιση με πραξικόπημα του τελευταίου βασιλιά των Θησειδών Θημοίτη, τον θρόνο πήρε ο Μέλανθος των Νηλειδών που ίδρυσε μία νέα δυναστεία, όπως και με την εκθρόνιση του Μεροβίγγειου Χιλδέριχου και του Σέρβιου Τύλλιου με πραξικόπημα την εξουσία πήραν ο Πέπινος ο Βραχύς και ο Ταρκύνιος ο Βίο Υπερήφανος αντίστοιχα που ίδρυσαν και οι δύο νέες βασιλικές δυναστείες.

Ο Σεραπίων λέγεται ότι σαν τον Ανδροκλή δεν τον πείραξε το λιοντάρι στο οποίο ρίχτηκαν για να τους καταβροχθίσει.

Ο Σεραπίων ήταν προσωπικός αστρολόγος του Καρακάλα, όπως και ο Θράσυλλος του Τιβέριου.

Η Μαρία Στιούαρτ εκδιώχθηκε από τον θρόνο της Σκωτίας από εξέγερση καθολικών και ο Κάρολος ο Α΄ και ο Ιάκωβος ο Α΄ των Στιούαρτ από τον θρόνο της Αγγλίας από εξέγερση προτεσταντών,

Υπήρχε το κόμμα των Νεοτσέχων στην Αυστροουγγαρία και των Νεότουρκων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Φερδινάνδος ο Α΄ της Ρουμανίας αποκλήρωσε λόγω κακής συμπεριφοράς τον γιο του Κάρολο από τον θρόνο και έκανε διάδοχο του τον εγγόνο του Μιχαήλ, όπως και η Μεγάλη Αικατερίνη αποκλήρωσε λόγω κακής συμπεριφοράς τον γιο της Παύλο τον Α’ από τον θρόνο και έκανε διάδοχο του τον εγγόνο της Αλέξανδρο τον Α’.

Κατέστειλαν τις εγέρσεις των ευγενών που απειλούσαν την βασιλική εξουσία και στην συνέχεια τους εξευτέλιζαν οι καθολικοί βασιλείς Φερδινάνδος και Ισαβέλλα στην Ισπανια και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ στην Γαλλία.

Ο Φερδινάνδος ο Α΄ της Πρωσίας δημιούργησε λαμπρή αυλή κατά το παράδειγμα του Λουδοβίκου του ΙΔ’ της Γαλλίας.

Για να τους διαδεχτούν οι κόρες τους Μαρία Θηρεσία και Ισαβέλλα στην Αυστροουγγαρία και στην Ισπανια αντίστοιχα οι Αψβούργοι μονάρχες Κάρολος ο ΙΣΤ’ της Αυστρίας και Φερδινάνδος ο Ζ (οι οποίοι δεν ειχαν γόους)΄ της Ισπανίας κατήργησαν και οι δύο τον Σαλικό νομό που όριζε ότι μόνο αρένες διάδοχοι έπρεπε να κληρονομούν τον θρόνο. 

Η πόλη της Σάντα Μπάρμπαρα συνήθως ἀναφέρεται ὡς Moskow West (Δυτικὴ Μόσχα).

Οι πιο διάσημες νεκροπόλεις στην Αρχαιότητα ήταν οι Πυραμίδες της Γκίζας και η Κοιλάδα των Βασιλέων στην Αρχαία Αίγυπτο, οι τάφοι των Περσών Βασιλέων, οι προσόψεις της Λυκίας και της Φρυγίας, οι τάφοι της Κυρήνης, αλλά και οι τάφοι των Μυκηνών, του Ορχομενού, του Κεραμικού και της Δημητριάδας στην Αρχαία Ελλάδα.

Δικτάτορες που πήραν με πραξικόπημα την εξουσία και αναγκάστηκαν τελικά να παραιτηθούν υπό την πίεση του στρατού και της αριστοκρατίας ήταν ο Σύλλας στην Αρχαία Ρώμη και ο Πρίμο Ντε Ριβιέρα στην Ισπανία.

Και στις δύο περιπτώσεις αποκαταστάθηκε για μικρό χρονικό διάστημα μία βίαιη και διεφθαρμένη δικτατορία, κάτι που οδήγησε σε βίαιους εμφυλίους στις χώρες αυτές και στο τέλος στην νίκη του Καίσαρα και του Φράνκο που έγιναν ισόβιοι δικτάτορες των κρατών τους.

Τόσο ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όσο και η Αγκάθα Κρίστι δημιουργήσαν και οι δύο διάσημους ντετέκτιβ στα μυθιστορήματα τους, τον Σέρλοκ Χολμς ο πρώτος και τον Ηρακλή Πουαρό η δεύτερη (όπως και την Μις Μαρκλ), τους οποίους όμως σκότωσαν κάποια στιγμή σε αυτά για να τους ξεφορτωθούν, γιατί εξαιτίας της διασημότητας τους όλα τα άλλα μυθιστορήματα και χαρακτήρες που δημιουργούσαν δεν γίνονταν γνωστά, αφού ο κόσμος προτιμούσε μόνο τους ντετέκτιβ.

Ο γιατρός William Brydon ήταν ο μονός που επέζησε και επέστρεψε από την συντριβή των Βρετανών στο Αφγανιστάν και τους γνωστοποίησε την Βρετανική συντριβή, όπως μόλις πέντε πλοία γύρισαν από τα 1.500 που έστειλαν οι Άραβες στον Χαλίφη στην δεύτερη πολιορκία της Πόλης για να του ανακοινώσουν την καταστροφή (όπως και την διάλυση του στρατού του, αφού από μισό εκατομμύριο άνδρες, μόνο είκοσι χιλιάδες επέζησαν).

Συνελήφθησαν σε μάχη αιχμάλωτοι από τους αντιπάλους τους όταν ηττήθηκαν και μετά αφέθηκαν ελεύθεροι ο βασιλιάς του Σταυροφορικού Βασίλειου της Ούτρεμερ Γκι Ντε Λουζινιάν από τον Σαλαντίν στην μάχη του Χαττίν, ο Ρωμανός ο Δ΄ ο Διογένης της Ρωμανίας από τον Αρλ Παρσλάν στην μάχη του Μάντζικερτ, ο Γάλλος βασιλιάς Φραγκίσκος ο Α΄ από τον Αυτοκράτορα του Α΄ Ράιχ Κάρολο τον Ε΄ Κουίντο στην μάχη της Παβίας και ο Όθωνας ο Β΄ του Α’ Ράιχ από τον Al-Qasim στην μάχη του Στίλιου Καλαβρίας. ΄

Στα τρία χωρίστηκε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επί της Πρώτης (Καίσαρας, Πομπήιος και Κράσσος) και Δεύτερης Τριανδρίας (Αύγουστος, Αντώνιος και Ελπίδος), επί Αυρηλιανού (μαζί με την Ζηνοβία και τον Τέτρικο), όπως και επί των διαδόχων του Μεγάλου Κωνσταντίνου (Κωνστάντιος, Κώνστας και Κωνσταντίνος ο Β’).

Στην εκστρατεία των στρατιωτών του Αυστριακού Αυτοκράτορα Ιωσήφ του Β’, του γιου της Μαρίας Θηρεσίας κατά των Τούρκων το 1.787 μ.Χ., όταν κάποιοι άντρες άρχισαν να τσακώνονται για την κατοχή ενός βαρελιού από ρούμι και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό, ο στρατός νόμισε ότι δέχονταν επίθεση των Τούρκων και διαλύθηκε.

Αντίστοιχα στην «εκστρατεία» των Ιταλών στρατιωτών στην Κρήτη το 1.941 μ.Χ., όταν κάποιοι Ιταλοί άρχισαν να τσακώνονται για την κατοχή των ζωών που είχαν αυτοί αρπάξει από τους Έλληνες και άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό, ο στρατός νόμισε ότι δέχονταν επίθεση των Ελλήνων και διαλύθηκε.

Ο Όσκαρ Γουάιλντ ήταν για πολλούς ένας νέος «Λόρδος Βύρωνας» λόγω της σκανδαλώδους ζωής του.

Ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας εξόντωσε όλους τους τυραννικούς καταπιεστικούς προς τον λαό του Γερμανούς, Σαξονες και Τρανσυλβανούς εμπορους, όπως έκαναν για τον ίδιο ακριβώς λόγο στα κράτη τους ο Ανδρόνικος ο Α΄ ο Κομνηνός με τους τυραννικούς και καταπιεστικούς Βένετους εμπορους και ο Μιθριδάτης ο Μέγας του Πόντου ο Ευπάτωρ στην Μικρά Ασία με τους τυραννικούς και καταπιεστικούς Ρωμαίους εμπορους, ενώ για τον λόγο αυτό οι εχθροί τους τους ονόμασαν τυράννους και είχαν και οι τρεις τους κακό τέλος μέσω προδοσιών και συνομωσιών.

Τρεις φορές κατέλαβαν και έχασαν δύο την εξουσία των κρατών τους ο ικανός και τυραννικός Πεισίστρατος στην Αρχαιά Αθηνά και ο επίσης τυραννικός και ικανός Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας στην Μεσαιωνική Βλαχιά και το Τιργκόβιστε.

Την αρρώστια της αιμαλαρίας φαίνεται ότι είχε ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλας και εξαιτίας αυτής τα δάκρυα του ήταν από αίμα, ενώ για άλλους έπασχε και από αιμοφιλία σαν τον γιο του Τσάρου Νίκλου του Β΄ Αλέξιο.

Όπως ο φασίστας δικτάτορας Μουσολίνι και οι φασίστες χρησιμοποίησαν τον Καίσαρα και την Αρχαιά Ρώμη για να προωθήσουν τον Ιταλικό εθνικισμό, έτσι και ο κομμουνιστής δικτάτορας Τσαουτσέσκου χρησιμοποίησε τον Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα για να προάγει τον Ρουμανικό εθνικισμό, ενώ στο τέλος και οι δύο αυτοί δικτάτορες συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.

Ο Τσαουτσέσκου ήταν μεγάλος λάτρης των κυνηγίων και λάμβανε μέρος σε αυτά, όπως έκανε και ο πάπας Λέων Ι’ Μέδικος, αλλά και ο Δούκας της Νάξου Ιωάννης ο Δ’ Κρίσπος. 

Οι Αλαμάνοι είχαν συνομοσπονδιακή οργάνωση σαν τα Ελβετικά καντόνια.

Ο αρχηγός των Αλαμάνων Χναδομάριος είχε λόγω του μεγάλου ύψους του το προσωνύμιο «Γίγαντας», όπως και ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος (που είχε παράλληλα και το προσωνύμιο «Κύκλωπας»).

Όπως οι άντρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασαν τον Υδασπή πάνω σε προβιές και έφτασαν σε μία νησίδα και από εκεί στα Ινδικά εδάφη του Πώρου, κάτι που έκαναν και οι άντρες του Φράγκου μισθοφόρου Μπουανομπουάδου των Ρωμαίων στον Ρήνο κατά των Αλαμάνων του Χναδομάριου στην μάχη του Στρασβούργου.

Τόσο ο Χναδομάριος στην μάχη του Στρασβούργου, όσο και ο Καίσαρας στην μάχη των Φαρσάλων διέταξαν κρυμμένα τμήματα του πεζικού τους μέσα στο ιππικό τους να βάλουν με τα όπλα τους (π.χ. κονταριά και τόξα) κατά των ίππων και των ιππέων των αντίπαλων τους και νίκησαν με τον τρόπο αυτό το εχθρικό ιππικό.

Κατά την απουσία του τελευταίου Αυτοκράτορα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Πόλης Βαλδουίνου του Β΄ την απελευθέρωσε ο στρατηγός Αλέξιος Στρατηγόπουλος την Πόλη το 1.261 μ.Χ. με πληροφορίες των κάτοικων της για τον αντίπαλο στρατό που έλειπε και με το μυστικό άνοιγμα στις πύλες για να μπει ο στρατός της Ρωμανίας στην Πόλη, όπως και κατά την απουσία του τελευταίου Κόμη Δομίνικου της Νέας Φώκαιας απελευθέρωσαν ο Ανδρόνικος ο Γ’ και ο Κατακουζηνός την πόλη αυτή το 1.337 μ.Χ., με εξέγερση και των κατοίκων τους.

Με επανάσταση έδιωξαν οι κάτοικοι του Ξηρομέρου και της Τρύφου τους Τούρκους που ήθελαν να επιβάλουν παιδομάζωμα στην περιοχή τους, ενώ με την επανάσταση της Νάουσας κατά του παιδομαζώματος το 1.705 μ.Χ. έπαυσε το παιδομάζωμα στην Ελλάδα.

Τα έτη 1.660 μ.Χ. και 1.748 μ.Χ. οι Έλληνες κωπήλατες τουρκικών πλοίων επαναστάτησαν, ανέλαβαν τον έλεγχο των πλοίων αφού εξόντωσαν τους Τούρκους φρουρούς, ενώ στην συνέχεια κατέφυγαν στους Βένετους και στην Μάλτα αντίστοιχα.

Η δε επανάσταση των Ελλήνων κωπήλατων στην ναυμαχία της Ναυπάκτου και η εξόντωση των Τούρκων φρουρών των πλοίων συνέλαβε τα μέγιστα στην νίκη των δυτικών και του Δον Χουάν του Αυστριακού σε αυτή, αφού μέσω αυτής οι Τούρκοι έχασαν τον έλεγχο πολλών πλοίων τους.

Κατά την διάρκεια του βομβαρδισμού του Λονδίνου και της Μεγάλης Βρετανίας από την αεροπορία του Χίτλερ, όπως και κατά την διάρκεια του βομβαρδισμού του Βελιγραδιού και της Σερβίας από την αεροπορία του ΝΑΤΟ, οι αμυνόμενοι έφτιαξαν ψεύτικα τανκς που ξεγέλασαν τους εισβολείς που βομβάρδισαν αυτά αντί για τα κανονικά τανκς τους.

Παρέσυραν επίτηδες μακριά τον Πόπλιο και τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και το ιππικό τους από τους πατεράδες τους (Κράσσο και Αντίγονο τον Μονόφθαλμο αντίστοιχα), ο Σουρήνας και ο Σέλευκος ο Α΄ ο Νικάνωρ και ο Λυσίμαχος αντίστοιχα προσποιούμενοι ότι τάχατες υποχωρούσε το ιππικό τους και στην συνέχεια περικύκλωσαν, αποδυνάμωσαν και διέλυσαν τον στρατό των Ρωμαίων και των Αντίγονων, ενώ οι αρχηγοί τους είχαν βίαιο θάνατο με την ήττα τους αυτή και οι δύο.

Μετά την ήττα του Αντίοχου του Γ΄ των Σελευκιδών από την Ρώμη και του Λονγκ των Ρως του Κίεβου από την Ρωμανία, αυτοί αυξήσαν την φορολογία και έκαναν εκστρατείες λεηλασιών για να βρουν χρήματα για το κατεστραμμένο οικονομικά κράτος και στρατό τους και βρήκαν και οι δύο βίαιο θάνατο όταν προσπάθησαν να λεηλατήσουν τον ναό των ιερέων της Ναναίας ο πρώτος και τα εδάφη των Δοβλιανών ο δεύτερος.

Τόσο οι Ισραηλινοί, όσο και οι Βρετανοί πριν εισβάλουν σε Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτο το 1.967 μ.Χ. και στην Συρία και τον Λιβανό του Βίσυ αντιστοιχα το 1.941 μ.Χ., βομβάρδισαν τα αεροδρόμια των κρατών αυτών και διέλυσαν όλη την αεροπορία τους και υστερα προέλαυσαν και κατάλαβαν τα εδάφη αυτών.

Με έναν μπλε Σταυρό στο μπράτσο τους ξεχώριζαν οι Ορθόδοξοι ΄Έλληνες από τους Άραβες και τους Εβραίους που μάχονταν για την κατοχή της Παλαιστίνης, όπως και οι Εβραίοι στα γκέτο που φόραγαν στο μπράτσο τους ένα κίτρινο αστέρι του Δαβίδ.

Ο Ιβάν ο Γ΄ ο Μέγας υιοθέτησαν τον Ρωμαϊκό τίτλο του Καίσαρα/Τσάρου, όπως και ο Πέτρος ο Μέγας τον επίσης Ρωμαϊκό τίτλο του Ιμπεράτορα/Αυτοκράτορα.

Με τον Μιχαήλ τον Β΄ Ρωμανόφ έπαυσε η μοναρχία στην Ρωσία το 1.917 μ.Χ., ενώ με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έπαυσε ο κομμουνισμός στην Ρωσία στα τέλη του 1.991 μ.Χ.

Οι πρώην Κινέζοι στρατιώτες του Τσανγκ Γκάι Τσεκ στην Βιρμανία και οι αριστεροί αντάρτες στην Κολομβία, αλλά και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν έγιναν όλοι τους στο τέλος εμπόριο ναρκωτικών αρχικά για να χρηματοδοτούν τους στρατούς τους και αργότερα για τον προσωπικό τους πλουτισμό.

Τα “αυτιά” και τα “μάτια” του βασιλιά – Μυστικές υπηρεσίες στην Αρχαιότητα. Στην Παλαιά Διαθήκη δεν γίνεται λόγος για “αυτιά”, αλλά για “μάτια” συνδεδεμένα περισσότερο με τον Θεό παρά με τον βασιλιά. Την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση αποτελούν κάποια από τα οράματα του Προφήτη Ζαχαρία, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Δαρείου Α’.

Τον 18^ο Αιώνα π.Χ. στην πόλη Μάρι της Μεσοποταμίας (το σημερινό Τελ Χαρίρι της Συρίας) διάφοροι ιεροσκόποι ήταν επιφορτισμένοι να αναφέρουν στον βασιλιά κάθε εχθρική κίνηση ή συμπεριφορά που έπεφτε στην αντίληψη τους. Αργότερα, τον 8^ο και 7^ο Αιώνα π.Χ., η ίδια αποστολή είχε ανατεθεί σε αξιωματούχους της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας.

Για να κατανοήσει κανείς τον φόβο που εξέπεμπαν οι συγκεκριμένοι λειτουργοί, αρκεί να ειπωθεί ότι στη Μεσοποταμία ο μυστικός πληροφοριοδότης αντιμετωπιζόταν ως προσωποποιημένος δαίμονας. Αυτού του είδους οι δαίμονες διακρίνονταν για την ταχύτητα και μυστικότητά τους. Τους φαντάζονταν με καλυμμένα πρόσωπα και απροσδιόριστο σωματότυπο να εφορμούν με καταστροφική ταχύτητα σε απίθανες ή ακάθαρτες τοποθεσίες.

Οι εκφράσεις “τα αυτιά του βασιλιά” και “τα μάτια του βασιλιά” απαντούν για πρώτη φορά σε Αιγυπτιακές πηγές του 1500 π.Χ. περίπου. Αρκετούς Αιώνες μετά, εμφανίζεται ένας ικανοποιητικός αριθμός Αρχαίων Ελληνικών χωρίων, τα οποία αναφέρονται είτε σε πληρωμένους πληροφοριοδότες είτε σε κρατικές υπηρεσίες και αξιωματούχους της Περσικής Αυτοκρατορίας, αποκαλώντας τους “αυτιά και μάτια του βασιλιά” (βασιλέως ὦτα καὶ ὀφθαλμοί ή βασιλέως ὀφθαλμός, βλ. Ηρόδοτος 1.114, Αισχύλου Πέρσες 979, Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις. παιδ. 8.2.10 κ.ε.).

Ο Περσικός πολιτικός θεσμός συμφωνούσε με την θρησκευτική δοξασία ότι ο ηλιακός θεός Μίθρας είχε 1.000 αυτιά, 10.000 μάτια και 10.000 κατασκόπους, οι οποίοι επόπτευαν την χώρα (Ύμνος στον Μίθρα). Η διάδοση του θεσμού προς τις Ινδίες και την Κίνα τον 2^ο και 7^ο Αι. μ.Χ. οφειλόταν σε επίδραση του κράτους των Αχαιμενιδών.

Ας αναφερθεί παρεμπιπτόντως ότι το αντίστοιχο του Ινδο-Ιρανού Μίθρα στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία είναι ο Ήλιος που βλέπει και ακούει τα πάντα, λειτουργώντας ως παρατηρητής-κατάσκοπος των θεών και των ανθρώπων (Ιλιάδα Γ 277, Ύμνος στην Δήμητρα). Κάποιες φορές ο Ήλιος αποκαλείται και “οφθαλμός του Δία” (Μακρόβιος 1.21.12).

Παλαιά Διαθήκη. Στην Παλαιά Διαθήκη δεν γίνεται λόγος για “αυτιά”, αλλά για “μάτια” συνδεδεμένα περισσότερο με τον Θεό παρά με τον βασιλιά. Την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση αποτελούν κάποια από τα οράματα του Προφήτη Ζαχαρία, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Δαρείου Α’.

Σύμφωνα με τα οράματα του, ο Προφήτης είδε «έναν καβαλάρη πάνω σε κόκκινο άλογο και πίσω του άλλα κόκκινα, ψαρά και λευκά άλογα. Οι καβαλάρηδες ήταν απεσταλμένοι του Κυρίου που περιόδευαν την γη· μέσω αγγέλου μετέφεραν στον Κύριο ότι η γη κατοικείται και βρίσκεται σε ησυχία» (1.8-11).

Σύμφωνα με άλλο όραμα ο Ζαχαρίας είδε «μία χρυσή λυχνία με εφτά βραχίονες και εφτά λυχνάρια πάνω σε κάθε βραχίονα, ενώ δύο δέντρα ελιάς την τροφοδοτούσαν (ένα δέντρο εκ δεξιών και ένα εξ ευωνύμων).

Τα λυχνάρια συμβολίζουν τους επτά οφθαλμούς του Κυρίου που επιβλέπουν όλη την γη, και οι ελιές τους δύο εκλεκτούς άντρες που έχει τοποθετήσει ο Κύριος για να φροντίζουν ώστε η επιτήρηση να είναι συνεχής και αδιάλειπτη» (4.2-3, 4.10-14).

Τα παραπάνω οράματα αποτελούν μια απάντηση του Προφήτη προς τις περσικές μυστικές υπηρεσίες της εποχής του. Τα “μάτια του Κυρίου” φαίνεται να έχουν διπλή λειτουργία: από την μια λειτουργούν όπως “τα μάτια του βασιλιά”, δηλαδή εντοπίζουν συνωμοσίες ή παραπτώματα και τα αναφέρουν στην ανώτερη αρχή για να τιμωρηθεί ο ένοχος· από την άλλη, ο Προφήτης παρουσιάζει τα “μάτια του Κυρίου” ως παρηγοριά και προστασία των ευσεβών. Ο όρος της Παλαιάς Διαθήκης “μάτια του Θεού” έχει προκύψει μετά από αναγωγή ενός πολιτικού θεσμού σε θεολογικό επίπεδο.

Αρχαία Ελλάδα. Σε Περσική ή γενικά βαρβαρική επίδραση αποδίδει ο Αριστοτέλης την οργανωμένη παρακολούθηση πολιτών από κατασκόπους, η οποία αποτελούσε το θεμέλιο της ελληνικής τυραννίας (Πολιτικά 1313b.10-15).

Ο φιλόσοφος αναφέρει τις ποταγωγίδες των Συρακουσών και τους ωτακουστές (ὠτακουσταί) του Ιέρωνα ως παραδείγματα κατασκόπων σε τυραννικά καθεστώτα,. Η λέξη ποταγωγίς αποτελεί δωρική μορφή του προσαγωγίς και σημαίνει πληροφοριοδότρια-κατάσκοπος.

Κατά πάσα πιθανότητα οι ποταγωγίδες στρατολογούνταν από τις εταίρες και αυλητρίδες, δηλαδή από τις γυναίκες που είχαν πρόσβαση σε ιδιωτικές συναθροίσεις και συμπόσια ανδρών. Αυτές λειτουργούσαν προβοκατόρικα με σκοπό να παρασύρουν τα θύματά τους σε ειλικρινείς αντιδράσεις· π.χ. δεν δίσταζαν να εγείρουν έριδες μεταξύ των συμποτών, προκειμένου να εκμαιεύσουν μυστικά.

Για να προστατεύσουν το καθεστώς τους, οι Ελληνικές πόλεις-κράτη ενίσχυαν την αλληλοεπιτήρηση των πολιτών. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία αναγνώριζε σε κάθε πολίτη το δικαίωμα να λειτουργεί ως αυτόκλητος δημόσιος κατήγορος.

Μάλιστα, οι αμοιβές τέτοιων κατηγόρων έφταναν μέχρι τα τρία τέταρτα της δημευόμενης περιουσίας του καταδικασμένου. Η ύπαρξη κατασκόπων θεωρείται αναμενόμενη για την δημοκρατική Αθήνα και λογής-λογής συκοφάντες αναλάμβαναν τον ρόλο του καταδότη (πρβλ. Αριστοφάνη Αχαρνείς 818 κ.ε.).

Το κίνητρό τους ήταν κυρίως η χρηματική αμοιβή που αποκόμιζαν μέσα από εύστοχες καταγγελίες, ή εκβιάζοντας πλουσίους για να μη τους καταγγείλουν, ή λαμβάνοντας χρήματα από αντιπάλους επιφανών πολιτών για να προβούν σε καταγγελία αυτών.

Ένα άλλο κίνητρο για τους συκοφάντες ήταν η αύξηση της πολιτικής ή ρητορικής τους φήμης μέσα από εύστοχες καταγγελίες. Η Σπαρτιατική Κρυπτεία αποτελούσε ένα είδος μυστικής αστυνομίας· έργο της ήταν να περιπολεί την ύπαιθρο χώρα και να σκοτώνει τους πιο ρωμαλέους ή επικίνδυνους είλωτες.

Ρώμη.

Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία προσέφερε κίνητρα σε όσους εργάζονταν άτυπα για την προστασία του κράτους (όπως πολύ υψηλές αμοιβές για παροχή πληροφοριών). Η Ρώμη, από την εποχή του Αυγούστου και μετά, διέθετε τις αστικές κοόρτεις (στρατιωτικά σώματα), τους λεγόμενους “Άγρυπνους φρουρούς” και άλλα όργανα στρατιωτικού τύπου για την παρακολούθηση και προστασία των πολιτών.

Επί Τραϊανού (1^ος Αιώνας μ.Χ.) οι φρουμεντάριοι (λοχίες και στρατιώτες) δεν ήταν μόνον επιφορτισμένοι με την προμήθεια του στρατού σε σιτηρά, αλλά ασκούσαν και κατασκοπεία. Επί Αδριανού (2^ος Αιώνας μ.Χ.) οι “Ευεργετημένοι” (δηλαδή όσοι στρατιώτες ήταν απαλλαγμένοι από αγγαρείες) και οι “Αδιάκριτοι” κατάρτιζαν λίστες με ονόματα υπόπτων πολιτών, μεταξύ αυτών και των χριστιανών.

Από τον Διοκλητιανό (3^ος Αιώνας μ.Χ.) και μετά, οι “Γενικοί Πράκτορες” και οι “Αδιάκριτοι” αποτελούσαν την κορυφή της μυστικής αστυνομίας ενός συστήματος με στρατιωτική οργάνωση και καλές πληροφορίες που προξενούσε τρόμο για τις εκβιαστικές του μεθόδους.

Βυζάντιο. Οι “Γενικοί Πράκτορες” συνέχισαν την δράση τους κατά την ύστερη αρχαιότητα και τους βυζαντινούς χρόνους. Μεταξύ 4^ου και 7^ου Αιώνα μ.Χ. υπάγονταν στον λεγόμενο Μάγιστρο των Οφφικίων, ο οποίος λειτουργούσε ως ένα είδος Υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας, Διοικητικής Εποπτείας και Επικοινωνιών.

Ο εν λόγω Μάγιστρος μετεξελίχθηκε τον 8^ο Αιώνα σε “Λογοθέτη του δρόμου”, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τον έλεγχο των δημόσιων ταχυδρομείων, το οδικό δίκτυο, τις μετακινήσεις κρατικών αγγελιαφόρων, πρεσβευτών και ξένων διπλωματικών αποστολών. Σ’ αυτόν υπάγονταν οι διερμηνείς και μεταφραστές του κράτους.

Τον 10^ο Αιώνα μ.Χ. ο “Λογοθέτης του δρόμου” έφτασε να γίνει ο πρώτος αξιωματούχος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έχοντας τις δικαιοδοσίες ενός σύγχρονου Υπουργού Εσωτερικών, Ασφάλειας και Εξωτερικών.

Η ιστορική αναδρομή σε μυστικές υπηρεσίες της Αρχαιότητας ας κλείσει με αριστοφανικούς στίχους που παρωδούν τον “Oφθαλμό του βασιλέως”. Στην εμπόλεμη Αθήνα του 425 π.Χ. καλοπληρωμένοι πρεσβευτές επιστρέφουν μετά από μια μακροχρόνια “διπλωματική” επίσκεψη στην Περσία, όπου έτρωγαν και έπιναν του καλού καιρού.

Οι Αθηναίοι πρεσβευτές υπόσχονται στον λαό ανύπαρκτη βοήθεια από τον Μεγάλο Βασιλιά και έχουν μαζί τους έναν Πέρση αξιωματούχο για να το επιβεβαιώσει. Όμως, αυτός λέει σε τσάτρα-πάτρα ελληνικά την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να σταλεί καμία οικονομική βοήθεια. Και ενώ οι φιλοπόλεμοι πρεσβευτές παραποιούν τα λεγόμενά του, ο Δικαιόπολης, που είναι υπέρμαχος της ειρήνης, αντιλαμβάνεται την απάτη.

Ο “Οφθαλμός του βασιλιά” εμφανίζεται στην σκηνή ντυμένος με πολυτέλεια και συνοδευόμενος από δύο ευνούχους. Στο πρόσωπό του φορά μάσκα, στο κέντρο της οποίας έχει ζωγραφισθεί ένα τεράστιο μάτι, όμοιο με τον πλωραίο οφθαλμό των αρχαίων πολεμικών και εμπορικών πλοίων. Βλέποντάς τον ο Δικαιόπολης τρομάζει και λέει (Αχαρνείς 94-7): «Άρχοντα Ηρακλή! Μα τον ουρανό, άνθρωπε μου, με πλώρη πολεμικού μοιάζεις! Μήπως στρίβεις από κάβο, κατασκοπεύοντας τον ναύσταθμο;» (https://slpress.gr/istorimata/ta-aftia-kai-ta-matia-tou-vasilia-mistikes-ipiresies-stin-arxaiotita/).

Οι δυτικοί αποκαλούν τους σύγχρονους Έλληνες Γραικούς (Greece), όπως και τους Γερμανικής καταγωγής Τεύτονες (Deutschland) Γερμανούς, αποκαλούσαν τους Έλληνες του Μεσαίωνα της Ρωμανίας (τους Ρωμιούς) Βυζαντινούς, ενώ οι Έλληνες αποκαλούν τους Φράγκους (France) Γάλλους, παρόλο που οι λαοί αυτοί δεν αυτοονομάζονταν ποτέ έτσι. 

Τα κόμματα των Λένιν και του Κουρτ Άσνερ έχασαν και οι δύο εκλογές πανηγυρικά από τους αντιπάλους τους όταν τις διενήργησαν, αφού πήραν τις λιγότερους ψήφους και τις περισσότερες τις κέρδισαν οι σοσιαλιστές, ενώ τόσο  ο Άσνερ, όσο και ο Μουσολίνι  και οι δύο αρχικά ήταν διευθυντές και αρχισυντάκτες των εφημερίδων των σοσιαλιστών με τις ονομασίες  Βόρβαρτς και Avanti αντίστοιχα.

Ο Καίσαρας έσωσε έναν συμπολεμιστή του στην μάχη και βραβεύτηκε για αυτό και Χίτλερ κέρδισε τον Σιδηρούν Σταυρό Α΄ Τάξης γιατί έσωσε τον διοικητή του Φίλιπ Έκγελχαρντ σε Α’ΠΠ.

 

Για ένα χρονικό διάστημα τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Μουσολίνι δούλεψαν σαν οικοδόμοι.

 

Ο Χίτλερ θαύμαζε τον Μαρξ (ακόμα και τον Στάλιν), όχι για τα πιστεύω και τις ιδέες τους, αλλά για την δύναμη των πεποιθήσεων τους.

Πισώπλατη μαχαίρια την είπε πρώτος σαν φράση Βερολίνο για Γερμανούς ο Βρετανός στρατηγός Σερ Νιλ Μάλκομ και μετέπειτα οι Έμιλ Μπαρτ, Λούντεντορφ, Χίντεμπουργκ, Έμπερτ, Σάιντεμαν, ο αξιωματικός Μαξ Μπάουερ, όπως και ο Χίτλερ.

Στις φυλακές του Λάνσμεπργκ ο Χίτλερ απόλαυσε τον σεβασμό ενός νονού της μαφίας στις φυλακές από τα αλλά μέλη της.

Οι δε Γερμανοί εξεγέρθηκαν επί Μπίσμαρκ στην υποτέλεια και στην διάλυση τους σε πολλά κράτη κατά των Αυστριακών και των Γάλλων και κατά των Αγγλογάλλων επί Χίτλερ και των Αμερικάνων και των Ρώσων και επί Μέρκελ, Σόιμπλε και Σολτς μέρες μας.

Μεγάλες γνώσεις αστρονομίας είχαν ο Κλαύδιος Πτολεμαιος, ο Αρίσταρχος, ο Αριστοτέλης, ο Σου Τσουνί Γκάι, ο Αχματάνι, ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας, ενώ όλοι τους μελετούσαν τον ουρανό με ορθολογικό τρόπο.

Από πτώση αεροπλάνου που οδηγούσε ο ίδιος σκοτώθηκαν ο Γιούρι Γκαγκάριν και ο Αλέξανδρος Ωνάσης.

Αστροναύτες που πέθαναν από πυραύλους που εκτοξεύθηκαν στο διάστημα και ανατινάχτηκαν λίγο μετά ήταν οι Βλάντιμηρ Κορονόφ και Βιετίλ Γκρισόμ στην ΕΣΣΔ και ο Έντουαρντ Ροζεντσάφ στις ΗΠΑ.

Οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, ΕΣΣΔ και Κίνας ήταν ο Βέρνερ Φον Μπράουν, ο Σεργκέι Κορολιόφ και ο Τσαν Ξουεστέν στην Κίνα.

Στην πολιτιστική επανάσταση του Μάο ο Ζάο Τσουνγκ Γκανγκ πνίγηκε στην λίμνη της ειρήνης από το καθεστώς, όπως ακριβώς και η Κυρά Φροσύνη στην λίμνη των Ιωάννινων από τον Αλή Πασά.

Στην Αρχαία Κίνα πριν την ένωση της υπό τον Τσιν Χουάνγκ Τι υπήρχαν εφτά αντιμαχόμενα Βασίλεια, αλλά και στην Αγγλοσαξονική Μεσαιωνική Αγγλία.

Υπήρξαν πολλοί που προσπάθησαν να γίνουν μιμητές του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Καίσαρα, του Τζένκινς Χαν, του Καρλομάγνου και του Μεγάλου Ναπολέοντα τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στην Μεσαιωνική και την νεότερη ιστορική περίοδο.

Αρχικά η επιστήμη και η φιλοσοφία ήταν ενωμένες, όπως και η αστρολογία και η αστρονομία.

Όταν ο Όλεγκ των Ρως του Κίεβου πολιορκούσε την Πόλη το 977 μ.Χ. μετέφερε τα πλοία του μέσω ξηράς στον Βόσπορο για να παρακάνει την αλυσίδα που τον έφραζε, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής όταν πολιορκούσε την Πόλη το 1.453 μ.Χ. μετέφερε τα πλοία του μέσω ξηράς στον Βόσπορο για να παρακάνει την αλυσίδα που τον έφραζε.

Ο Αυτοκράτορας της Ρώμης σου Ηλιογάβαλος ήταν ιερέας της θεότητας Elgabal, όπως ακριβώς και ο αρχηγός των δούλων στον πρώτο δουλικό πόλεμο Ευνου (αλλά και στον δεύτερο δουλικό πόλεμο ο αρχηγός των δούλων ήταν πάλι ο Συριακής καταγωγής Σαλβιος), Συριακής καταγωγής ήταν ιερέας Συριακής «θεότητας» Αταργάτιδας.

Ο Κάτων ο Νεότερος αυτοκτόνησε όταν ο στρατός του Πομπήιου ηττήθηκε στην Αφρική, προκειμένου να μου πέσει ο ίδιος στα χέρια του Καίσαρα, όπως ακριβώς και ο Βλοσιος αυτοκτόνησε όταν ο στρατός του Αριστόνικου ηττήθηκε από τις Ρωμαίους προκειμένου να μην πέσει στα χέρια τους.

Μαζί με τους στρατό τους μοιραζόταν τις δυσκολίες, τόσο Καίσαρας, όσο επίσης και ο θείος του, ο στρατηγός Μάριος ενώ ήταν για αυτό τον λόγο και οι δύο πολύ δημοφιλείς στους στρατιώτες τους.

Ο Μάριος προέβη στην διανομή γης στους ακτήμονές όταν υπηρετούσαν και ολοκλήρωναν την θητεία τους στον Ρωμαϊκό στρατό  και ο ίδιος κατάργησε τον νόμο που έλεγε ότι θα έπρεπε να έχουν περιουσία για να είναι στρατιώτες του Ρωμαϊκό στρατού και με τον τρόπο αυτό πέτυχε στην αναδιανομή της γης.

Με αντίστοιχο τρόπο και ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος κατάφερε δημιουργώντας τους Ακρίτες και δίνοντας σε αυτούς γη και χρήματα για να αγοράσουν τον οπλισμό και να κάνει μία αναδιανομή της γης από την γη που είχαν αρπάξει οι πλούσιοι, όπως έκαναν στην συνέχεια και οι Αυτοκράτορες της Ρωμανίας Βασίλειος Ο Α’, Βασίλειος ο Β’ ο Βουλγαροκτόνος, ο Ρωμανός Λεκαπηνός και ο Νικηφόρος Φωκάς, ενώ στην Ρώμη το ίδιο κατάφεραν ο Σύλλας, ο Καίσαρας και ο Μάριος.

Οι υπαρχηγοί των Σύρων αρχηγών στους δύο  δουλικούς πολέμους ήταν οι Ελληνικής καταγωγής Αθηνιών και Κλέωνας που κατάγονταν και οι δύο από την Κιλικία, ενώ ο αρχηγός του τρίτου δουλικού πολέμου ήταν ο Ελληνικής καταγωγής επίσης Spartacus.

Περίπου χίλιοι δούλοι με το τέλος του δεύτερου δουλικού πολέμου αυτοκτόνησαν για να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων, όπως ακριβώς έκαναν και οι Εβραίοι στην Μασάντα για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Η σημασία της δουλείας ήταν μεγάλη κατά την διάρκεια της Κλασικής εποχής και την Ρωμαϊκής δημοκρατίας, ενώ έπεσε σε πολύ μεγάλο βαθμό κατά την διάρκεια των Ελληνιστικών Βασιλείων όπως επίσης και την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Υπήρξε μεγάλη άνοδος του βιοτικού επιπέδου,  τόσο κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όσο επίσης κατά την διάρκεια της Βιομηχανικής επανάστασης, αλλά και την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου με το κοινωνικό κράτος που δημιουργήθηκε τότε.

Στην Αρχαία Ελλάδα διεξάγονταν οι Ολυμπιακοί αγώνες, στην Αρχαία Ρώμη οι μονομαχίες στο Κολοσσαίο, ενώ στην Ρωμανία, όπως και στην Αρχαία Ελλάδα διεξάγονταν αγώνες αρμάτων/αρματοδρομίες και το τέθριππο.

Στην Αρχαιότητα όπως και στο Μεσαίωνα θεωρούνταν τελείως αναξιοπρεπές το επάγγελμα των ηθοποιών και των μονομάχων, όπως ακριβώς στις μέρες μας θεωρούνται τελείως αναξιοπρεπή τα διάφορα πρωινάδικα που υπάρχουν στην τηλεόραση.

Εξαιτίας των μεγάλων εθνικών διαφορών διαλύθηκε τόσο Σοβιετική Ένωση όσο και ο στρατός του Σπάρτακου  σταδιακά, πρωτα με την απόσχιση του Γαλάτη Κρίξου και του Γερμανού Οίνομαου και στην συνέχεια από τον Γαλάτη Κάστο και τον Γερμανό Γάνικο.

Έκαναν δίκαια την διανομή των λαφύρων σε ίσα μερίδια τον ο Μάριος, ο Καίσαρας και ο Σπάρτακος στους άντρες τους και τους ήταν πολύ αγαπητοί για αυτό τον λόγο.

Η σύζυγος του Σπάρτακου ήταν μάντισσα, όπως μάντεις ήταν και οι Σύροι αρχηγοί των δούλων στον πρώτο και τον δεύτερο δουλικό πόλεμο Σάλβιος και Ευνού.

Η επίθεση του Λύσανδρου κατά των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς όταν αυτοί ήταν απροετοίμαστοι και διασπαρμένοι, όπως ακριβώς και η επίθεση του Σπάρτακου εναντίον του στρατού του Ρωμαίου στρατηγού Κοσσηνιου.

Ο Σπάρτακος έστησε σε δοκάρια πτώματα στο στρατόπεδό του για να ξεγελάσει τους Ρωμαίους  του Βαρόνειου και να τους δείξει ότι είχε περισσότερο στρατό από ότι στην πραγματικότητα, όπως και ομοιώματα για να ξεγελάσει τους Οθωμανούς Τούρκους και να τους δείξει ότι έχει περισσότερο στρατό από ότι στην πραγματικότητα έκανε και ο Μίλος, ο βασιλιάς της  Σερβίας.

Δεν μπόρεσαν να ελέγξει τις σφαγές που έκαναν οι άντρες τους, παρά τις αντίθετες διαταγές τους. τόσο  ο Ντε Τιλύ, όσο και ο Σπάρτακος στο Στρασβούργο και τις Ιταλικές πόλεις αντίστοιχα.

Οι δούλοι που εξεγέρθηκαν εναντίον των Ρωμαίων στην πόλη Έννα και μετέτρεψαν σε δούλους τους πρώην αφέντες τους,  ενώ και ο  Spartacus ανάγκασε 300 Ρωμαίους αιχμαλώτους να γίνουν μονομάχοι και να μονομαχούν μεταξύ τους,  ενώ στην συνέχεια εκτέλεσε όλους τους Ρωμαίους αιχμάλωτους του όπως έκαναν οι βασιλιάδες Ριχάρδος ο Α΄ ο Λεοντόκαρδος της Αγγλίας και ο Ερρίκος ο Ε’ της Αγγλίας με τους δικούς τους αιχμαλώτους.

Με το τέλος του Α΄ δουλικού πολέμου 450 από αυτούς σταυρώθηκαν στο λιμάνι Μιντούρνι από τους Ρωμαίους, ενώ όταν έληξε ο Γ’ δουλικός πόλεμος ο Κράσσος σταύρωσε 6.000 δούλους στην Αππία Οδό και στις δύο περιπτώσεις για παραδειγματισμό. 

Αποδεκάτισαν ως τιμωρία του άντρες τους, τόσο Καίσαρας, όσο και ο Κράσσος όταν αυτοί απέδειξαν ανυπακοή και ανικανότητα.

Οι Ρωμαίοι που αντιμετώπισαν τον Σπάρτακο στην μάχη του Ολκείου και συνολικά 500 στον αριθμό από αυτούς πέταξαν τις ασπίδες τους για να σωθούν, όπως ακριβώς έκανε και ο Δημοσθένης εναντίον του Φιλίππου του Β’ στην μάχη της Χαιρώνειας για να σωθεί.

Ο Σπάρτακος και στρατιώτες του κατάφεραν να περάσουν την τάφρο του Κράσσου αφού πρώτα πέταξαν μέσα σε αυτήν και την γέμισαν πτώματα προκειμένου να μπορούν να περάσουν ανετά από αυτή, όπως ακριβώς και ο Τζένκινς Χαν για να καταλάβει πόλεις που πολιορκούσε έριχνε στις ταύρους πτώματα προκειμένου να μπορεί να περάσει πάνω από αυτά ο στρατός του και να εισέλθει σε αυτές για να τις καταλάβει.

Ο Σπάρτακος θυσίασε Ρωμαίους αιχμάλωτους για την επιθανάτια μνήμη του Κρίξου, όπως και ο Αχιλλέας 13 Τρώες για τον ίδιο λόγο και αυτός στους επιθανάτιους αγώνες του Πάτροκλου.

Προσποιήθηκε υποχώρηση του ιππικού του και μετα γύρισε και εξόντωσε τους εχθρούς του ο Κράσσος εναντίον του Γάνικου και του Κάστου  όπως ακριβώς έκαναν και οι Πάρθοι  εναντίον του Κράσσου και τον νίκησαν στις Κάρρες, ενώ τις ίδιες τεχνικές χρησιμοποιούσαν για να νικούν τους αντιπάλους τους οι Σκύθες, οι Ουννοι και οι Μογγόλοι.

Την τακτική των εσωτερικών γραμμών χρησιμοποιούσαν ενάντια στους αντιπάλους τους ο Ρωμαίος στρατηγός Κράσσος επίσης και ο στρατηγός Ραιμόνδος Μοντκουκόλι, αλλά και ο Μέγας Φρειδερίκος καλά και ο Μέγας Ναπολέοντας στην συνέχεια.

Με βάση αυτή την τακτική ο στρατός των στρατηγών χωριζόταν σε δύο διαφορετικά σημεία, τα οποία βρίσκονταν μεταξύ τους πολύ κοντά και μπορούσαν αν χρειαζόταν το ένα ενισχύει το άλλο για να το ενισχύσει έναντι των εχθρών του και να κερδίσει.

Σταδιακά έγινε η εμπλοκή  του στρατού του  Spartacus  με τον στρατό του Κράσσου στον Σίλαρο ποταμό και των Τευτόνων με τον στρατό του Μάριου στα Σέξτια Πεδία, ενώ και στις δύο περιπτώσεις νίκησαν οι Ρωμαίοι.

Ο Σπάρτακος έσφαξε το άλογο του στην μάχη στον Σίλαρο ποταμό για να δείξει στον στρατό του ότι είτε θα νίκαγαν είτε θα σκοτώνονταν, ενώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο έκαψε και ο Κόρτες όλα τα πλοία του στα εδάφη των Αζτέκων.

Ο Σπάρτακος στην μάχη του Σίλαρου ποταμού προσπάθησε να φτάσει και να εξοντώσει τον αρχηγό των εχθρών του Κράσσο, όπως έκανε στα Γαυγάμηλα με τον Δαρείο ο Μέγας Αλέξανδρος, ανεπιτυχώς και οι δύο.

Το νεκρό πτώμα του Σπάρτακου δεν βρέθηκε ποτέ μετά την ήττα του στον Σίλαρο ποταμό, όπως και του τελευταίου Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μετά την πτώση της Πόλης, ενώ και οι δύο αυτοί Έλληνες ηγέτες σκοτώθηκαν πολεμώντας ηρωικά στην μάχη.

Τόσο στον Κωνσταντάρα, όσο και στον Ζελένσκι ο κόσμος προτιμούσε να τους βλέπει σε κωμικούς ρόλους και όχι όταν έπαιζαν σε δραματικές ταινίες ή στο θέατρο και προς μεγάλη λύπη και απογοήτευση τους δεν τα παρακολουθούσε.

Υπάρχει η μεγάλη διώρυγα του Σουέζ, του Παναμά, όπως και του Γιανγκ Τσε στην Κίνα λόγω των τεχνικών τους γνώσεων οι καθολικοί «ιεραπόστολοι» έγιναν ευμαθώς δεκτοί από τον Κομπλέ Χάνι και ο Καγκσί Χαν των Μάντσου.

Έγινε δολοφονία του Γερμανού πρεσβευτή και εισβολή των δυτικών δυνάμεων κατά των Μπόξερς στην Κίνα το 1.899 μ.Χ., όπως είχε γίνει όταν δολοφονήθηκε ένας Γάλλος ιεραπόστολος στην Κίνα το 1.858 μ.Χ.

Με την λήξη του Α’ΠΠ έγινε λήξη των διομολογήσεων των δυτικών στην Κίνα και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Σωσίες διάσημων ηγετών – Ποιοι είχαν κλώνους. Από τον Ι.Στάλιν και τον Μ.Μοντγκόμερι μέχρι τον Σαντάμ Χουσεΐν. Πολλοί διάσημοι ηγέτες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην Ιστορία, είχαν σωσίες που έμοιαζαν σαν δυο σταγόνες νερό. Από τον Στάλιν και τον στρατάρχη Μοντγκόμερι μέχρι τον Σαντάμ Χουσεΐν.

Οι Βρετανοί τους αποκαλούν «Political decoy», που σημαίνει Πολιτικό Δόλωμα. Εδώ, στην Ελλάδα τους λέμε απλά «σωσίες»· και με το επίθετο «σωσίας» εννοούμε: τον άνθρωπο που μοιάζει εκπληκτικά με κάποιον άλλον.

Αυτή τη θαυμαστή ομοιότητα κάποιων, εκμεταλλεύτηκαν πολλοί λαοφιλείς, αλλά και μισητοί ηγέτες για να αποφεύγουν δυσάρεστες καταστάσεις και για να προστατεύονται από επίδοξους δολοφόνους. Αν έχετε δει την ταινία: «Ο Αετός Πάτησε στη Γη», θα θυμάστε, πως Γερμανοί κομάντος σχεδιάζουν να δολοφονήσουν τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, τον οποίον όμως υποδύεται ένας σωσίας του, που- ο ατυχής- πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του ναζί δολοφόνου.

Ένας σωσίας, συχνά εκπαιδευόταν στο να αντιγράφει τις κινήσεις και τις συνήθειες του «πρωτότυπου». Κάποιοι σωσίες, πάλι, είχαν υποβληθεί σε διορθωτικές πλαστικές επεμβάσεις για να ομοιάζουν περισσότερο με τους ηγέτες.

Συχνά πολλοί δικτάτορες και πρωθυπουργοί δεν είχαν έναν μόνο, αλλά ομάδα από σωσίες που κάλυπτε τις ανάγκες τους. Ας ανατρέξουμε στις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις διάσημων ηγετών που, κάποιες φορές, και ο ίδιος ο… καθρέφτης τους δεν μπορούσε να διακρίνει τον σωσία από τον αληθινό.

Ο «κλώνος» του Στάλιν ακόμα ζει! Ήταν ηθοποιός, χορευτής μπαλέτου, ταχυδακτυλουργός, μέντιουμ και έμοιαζε εκπληκτικά στον Ιωσήφ Στάλιν· τον ονόμαζαν Φέλιξ Νταντάεφ και ο στυγνός δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης εκμεταλλεύτηκε τα προσόντα του. Ο Νταντάεφ πολέμησε στα πεδία των μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τραυματίστηκε. Εκεί, στο νοσοκομείο όπου ανάρρωνε τον εντόπισαν οι μυστικοί πράκτορες του Στάλιν.

Έμοιαζε με τον ηγέτη τους σαν να ήταν δίδυμος αδελφός του. Ο Νταντάεφ καταχωρήθηκε ως νεκρός στα αρχεία του νοσοκομείου, ενημερώθηκε η οικογένειά του που τον θρήνησε και ο ίδιος έγινε η σκιά του Στάλιν. Ο σκληρός ηγέτης επέβλεπε προσωπικά την εκπαίδευση του «alter ego» του και παρόλο που τους χώριζαν 40 χρόνια διαφοράς στην ηλικία, ο Νταντάεφ έμοιαζε εκπληκτικά στον Στάλιν.

Λέγεται ότι ο Νταντάεφ ταξίδεψε στην Γιάλτα για την διάσημη Διάσκεψη και ήταν αυτός που ήρθε σε επαφή με τους δημοσιογράφους και όχι ο Στάλιν. Μάλιστα τον Νταντάεφ υποδέχτηκαν στο αεροδρόμιο οι υπεύθυνη της Διάσκεψης, ενώ ο Στάλιν ταξίδευε με μυστική πτήση· το ίδιο είχε συμβεί και στην Τεχεράνη!

Ο Φέλιξ Νταντάεφ αποκάλυψε τον ρόλο του το 2008 μ.Χ. έπειτα από έγγραφη άδεια της Ρωσικής κυβέρνησης. Σε δηλώσεις του, ο σωσίας του Πατερούλη, υποστήριξε ότι η μόνη διαφορά ανάμεσα σε αυτόν και τον Στάλιν ήταν τα αυτιά τους: εκείνος είχε μικρότερα αυτιά από τον δικτάτορα.

Ο Νταντάεφ, όπως είπε, ήταν τόσο καλός στον ρόλο του, που ακόμη και οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του Στάλιν πολλές φορές δεν μπορούσαν να τους ξεχωρίσουν. Η πραγματικά έντονη διαφορά του Νταντάεφ με τον Στάλιν είχε να κάνει με τη χροιά της φωνής τους, όμως ελλείψει ευρείας κάλυψης από τα Μέσα εκείνη την εποχή, αυτό πέρασε απαρατήρητο.

Ο Νταντάεφ κράτησε το μυστικό του μέχρι τα 88 του χρόνια, φοβούμενος για την ζωή του. «Ακόμα τρέμω το φάντασμα του Στάλιν» είχε πει το 2008 μ.Χ., όταν ο δικτάτορας μετρούσε στην Κόλαση 55 χρόνια.

Μετά την αποκάλυψη του Νταντάεφ έγινε γνωστό ότι, σε πολλές από τις εμφανίσεις του Στάλιν στο μπαλκόνι του Κρεμλίνου, συνεντεύξεις Τύπου, εκδηλώσεις ή ακόμα και συνέδρια, ο Νταντάεφ ήταν παρών κι όχι ο σκληρός ηγέτης της ΕΣΣΔ!

Ο Φέλιξ Νταντάεφ είναι σήμερα 100 χρονών (έχει γεννηθεί το 1.923 μ.Χ.) και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει: είναι ο Στάλιν που ζει μέσα του ή ο Φέλιξ που βαλσαμώθηκε μαζί με τον νεκρό του Γεωργιανού τυράννου.

Και ο Στάλιν δεν ήταν ο μόνος που απολάμβανε την προστασία ενός σωσία. Μα έχει δίδυμο αδελφό ο Μόντι; Αν έβλεπες πλάι πλάι τον στρατάρχη Μπέρναρντ Μοντγκόμερι με τον Κλίφτον Τζέιμς θα πίστευες ότι ο νικητής του Ελ Αλαμέιν βρίσκεται μπροστά σε καθρέφτη.

Το 1.944 μ.Χ., όταν οι Σύμμαχοι σχεδίαζαν την Απόβαση στη Νορμανδία, σκέφτηκαν πως για να πετύχουν αυτή την ριψοκίνδυνη κίνηση, έπρεπε να εξαπατήσουν τους Γερμανούς. Τότε ήταν που κάποιος εντόπισε τον Τζέιμς, έναν ηθοποιό, που υπηρετούσε στον Βρετανικό στρατό και η εντυπωσιακή του ομοιότητα με τον Μοντγκόμερι, δεν τον άφηνε να περάσει απαρατήρητος.

Ο Κλίφτον Τζέιμς εκπαιδεύτηκε στους τρόπους συμπεριφοράς και στις κινήσεις του Στρατάρχη (το πιο δύσκολο ήταν να κόψει το τσιγάρο, αφού ο Μοντγκόμερι ήταν φανατικός αντικαπνιστής), φόρεσε και τον εμβληματικό μπερέ και ταξίδεψε στο Γιβραλτάρ και την Αλγερία, όπου τον παρακολουθούσαν οι πράκτορες των Ναζί, όσο ο «Μόντι» σχεδίαζε την D-DAY.

Οι Γερμανοί ήταν πλέον πεπεισμένοι ότι η Απόβαση θα γίνει στην Νότια Γαλλία. Μετά τον πόλεμο, ο Κλίφτον πρωταγωνίστησε στην ταινία του 1.959 μ.Χ. «I Was Monty’s Double» (Ήμουν ο Σωσίας του Μόντι). Ο Κλίφτον Τζέιμς πέθανε το 1.963 μ.Χ.

Σκότωσαν τον Σαντάμ ή τον σωσία του; Η χρήση σωσία, κι όχι μονάχα ενός, αλλά δεκάδων, από τον Σαντάμ Χουσεΐν ήταν τόσο γνωστή, που μετά τον οικτρό θάνατό του, ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ντόλαντ Ράμσφελντ λέγεται ότι ζήτησε τεστ DNA για να πειστεί ότι ήταν ο Ιρακινός δικτάτορας εκείνος που πέθανε στην κρεμάλα!

Οι σωσίες του Σαντάμ βρίσκονταν παντού! Η CIA χρησιμοποίησε ακόμη και τη μονάδα σκιαγράφησης ψυχολογικού προφίλ για να καθορίσει εάν παρακολουθούσαν ή όχι τον σωστό άνθρωπο. Τελικά μάλλον ο Σαντάμ Χουσεΐν πέθανε το 2006 μ.Χ. κι όχι κάποιος φουκαράς που του έμοιαζε.

Σωσίες χρησιμοποίησαν κι άλλοι, για να αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο παραπλάνησε πολλές φορές την CIA με τους «πανομοιότυπούς» του. Μάλιστα έχει αποκαλυφθεί ότι την εποχή που ο Κάστρο ανάρρωνε από καρκίνο (το 1.980 μ.Χ.) ένας σωσίας του εκτελούσε τα καθήκοντά του απέναντι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και κρατούσε υγιή την εικόνα του Κάστρο στο εξωτερικό.

Και ο δικτάτορας του Παναμά Μανουέλ Νορίεγα απόφυγε κακά συναπαντήματα με τους διώκτες του Αμερικανούς χρησιμοποιώντας σωσίες. Δεν βρήκαν σωσία, έφτιαξαν μάσκα… Και μια διαφορετική υπόθεση: Ο Σουκάρνο, ο πρώτος Πρόεδρος της Ινδονησίας δεν είχε σωσία όμως οι Αμερικανοί φρόντισαν να του κατασκευάσουν έναν· όχι για να τον προστατεύσουν, αλλά για να τον παγιδεύσουν!

Όταν έγινε γνωστό ότι ο Σουκάρνο είχε σχέση με μια Ρωσίδα καλλονή, η CIA αποφάσισε να φτιάξει ένα προσωπικό ροζ βίντεο με έναν «Σουκάρνο» ως πρωταγωνιστή και με μια Ρωσίδα παρτενέρ, για να λερώσει την δημόσια εικόνα του.

Όταν δεν κατάφεραν οι ειδήμονες του «Λάνγκλεϊ» να βρουν κάποιον που να μοιάζει στον Πρόεδρο, κατασκεύασαν μια μάσκα, σαν εκείνες που χρησιμοποιούν στην ταινία «Μυστικές Αποστολές». Την μάσκα θα φορούσε ηθοποιός και θα ερωτοτροπούσε με μια ξανθιά με σλάβικα χαρακτηριστικά.

Η μάσκα δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ και το βίντεο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, γιατί στο τραπέζι έπεσαν σχέδια δολοφονίας του Σουκάρνο· κι αυτά, όμως, δεν πραγματοποιήθηκαν. Τον Σουκάρνο ανέτρεψε ο Σουχάρτο το 1.966 μ.Χ. και οι Αμερικανοί έμειναν με την πορνοταινία στο χέρι.

Σωσία είχε ο Χένρι Κίσινγκερ, που σίγουρα δεν πάτησε τα 100 όπως ο πρωτότυπος. Μάλιστα όπως λέγεται ήταν αυτός που επισκέφτηκε μυστικά την Κίνα το 1.971 μ.Χ. και όχι ο διαβόητος Υπουργός των Εξωτερικών των ΗΠΑ (https://www.pronews.gr/kosmos/sosies-diasimon-igeton-poioi-eixan-klonous-foto-vinteo/).

Ο Πτολεμαίος ο επιλεγόμενος «Ο Κόκκης» και «Παρείσακτος» (Σφετεριστής), ο οποίος ήλθε από την Συρία αλλά εξέπεσε αμέσως (του θρόνου), ώστε δεν τον ωφέλησε τελικά καθόλου προσωπικά η σύληση εκείνη".

(σ.σ.  Το "Κόκκης και Παρείσακτος" αφορούν τον Πτολεμαίο Ι΄, δηλαδή τον 10^ο, που βασίλεψε στην Αίγυπτο από το 107 έως το 88 π.Χ. και είχε διαπράξει ιεροσυλία, αφαιρώντας και λιώνοντας την ιστορική χρυσή λάρνακα - σαρκοφάγο του Μ. Αλεξάνδρου, για να κόψει χρυσά νομίσματα και να πληρώσει μισθοφόρους για να παραμείνει στην εξουσία, εξοργίζοντας τον λαό που τον εκδίωξε οριστικά.

Αντίστοιχα και ο τύραννος Λαχάρης έλιωσε το χρυσό πέπλο της χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς στον Παρθενώνα για να πληρώσει τους μισθοφόρους του και εξοργίζοντας και αυτός με την πράξη του αυτή τους Αθηναίους και στο τέλος εκδιώχτηκε και αυτός οριστικά).

Σε τάφο με γυαλί και διατηρημένο το σώμα του σε μελί θάφτηκε ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και η Κλεοπάτρα στην Αίγυπτο.

Έβαλαν μία ημίγυμνη πόρνη να χορέψει μέσα στην Αγία Σοφία όταν την κατέλαβαν οι Σταυροφόροι, όλως και οι Γάλλοι επαναστάτες στην Παναγία των Παρισίων όταν την κατέλαβαν.

Στην Ρωμανία οι Δήμοι, οι αθλητικοί σύλλογοι/Λέσχες του ιπποδρόμου είχαν μεγάλη δύναμη και πολλούς φανατισμένους οπαδούς και δημιουργούσαν συχνά επεισόδια στους Αυτοκράτορες για να ικανοποιήσουν τα αθλητικά και πολιτικά αιτήματα των πλουσίων αριστοκρατών αρχηγών τους, όπως ακριβώς στις μέρες μας κάνουν και οι αθλητικοί σύνδεσμοι ομάδων (κυρίως ποδοσφαίρου και μπάσκετ, αλλά και άλλων αθλημάτων), για λογαριασμό των επιχειρηματιών που τους χρηματοδοτούν και είναι ιδιοκτήτες τους για τους ιδίους ακριβώς λόγους.

Ο Καρακάλλας το  215 μ.Χ. πήγε στην πόλη της Αλεξάνδρειας με τον στρατό του. Θυσίασε στους ναούς και αφού πήγε στο «Αλεξάνδρου μνήμα» έβγαλε και τοποθέτησε πάνω στην σορό την χλαμύδα (όπως ακριβώς έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος στο νεκρό σώμα του Δαρείου), τα δαχτυλίδια με τους πολύτιμους λίθους, την ζώνη του και ό, τι άλλο αντικείμενο αξίας είχε.

Την επόμενη μέρα, κάλεσε όλους τους νέους να έρθουν στο κέντρο της πόλης με πρόφαση να σχηματίσει φάλαγγα προς τιμήν του Αλέξανδρου όπως είχε κάνει με την Μακεδονική. Ο Καρακάλλας είχε επίσης δημιουργήσει σπαρτιατικό λόχο με νέους από την Σπάρτη που τον ονόμασε «Λακωνικόν» και «Πιτανάτην». Όταν οι νέοι της Αλεξάνδρειας συγκεντρώθηκαν, ο Καρακάλλας διέταξε τους στρατιώτες του να τους σκοτώσουν όλους. Η θάλασσα μπροστά από την πόλη έγινε κατακόκκινη από το αίμα των νέων…

Δίων αναφέρει ότι ο φρενοβλαβής Καρακάλλας ήθελε να μιμηθεί τον Μακεδόνα βασιλιά χρησιμοποιώντας όπλα και σκεύη που πίστευε ότι ανήκαν σ’ αυτόν καθώς και εικόνες του! Ο Καλιγούλας φορούσε έναν θώρακα που σύμφωνα με μια εκδοχή ήταν του Αλέξανδρου, που τον είχε κλέψει όταν πήγε στον τάφο του…

Ο Τολτέκος φύλαρχος, ο οποίος λατρεύονταν από τους υπηκόους του ως δήθεν «θεός» (τους Τολτέκους αρχικά και τους Αζτέκους στην συνέχεια), ο Κελτσακοτάλ, προσπάθησε να απαγορεύσει τις ανθρωποθυσίες και εξορίστηκε (τις ανθρωποθυσίες συνέχισαν μετά τους Τολτέκους και οι Αζτέκοι).

Οι δε υπήκοοι του περίμεναν την επιστροφή του το έτος Σε-Ακάτλ, το οποίο συνέδεσε με την άφιξη στο Μεξικό του Κόρτες, ο οποίος ήταν λευκός, γενειοφόρος και ήρθε από την Ανατολή προς την Δύση, όλα δηλαδή τα χαρακτηριστικά και το τρόπο ερχομού που περίμεναν οι Αζτέκοι να έχει ο Κελτσακοτάλ και για αυτόν τον ταύτισαν με τον Κόρτες.

Η Τενοτστιτλάν ήταν δομημένη πάνω σε ποτάμι και σε πολλά μέρη της πόλης πήγαιναν οι κάτοικοι με σχεδίες, όπως ακριβώς ήταν και η Βενετία δομημένη πάνω σε λιμνοθάλασσα και οι κάτοικοι της πήγαιναν σε πολλά μέρη και πηγαίνουν ακόμα με τις Γόνδολες.

Στους Αζτέκους υπήρχαν τέσσερις κοινωνικές κατηγορίες, οι ιερείς, οι πολεμιστές, οι εμπόριο και οι δούλοι, όπως περίπου ήταν και η κοινωνία με τους Άρειους στην Ινδία, αλλά και στην Αρχαία Σπάρτη και στην Αρχαία Αθήνα. 

Οι Πάρθοι χρησιμοποίησαν τον Τίτο Λαβίνιο και τους στρατιώτες του ενάντια στον Μάρκο Αντώνιο και τον Οκταβιανό Αύγουστο, αλλά στο τέλος αυτός ηττήθηκε από τους Ρωμαίους, όπως και ο Άραβες, χρησιμοποίησαν τον Βάρδα Σκληρό και τους Παυλικιανούς και τους στρατιώτες τους ενάντια στον Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Β’ τον Βουλγαροκτόνο και την Ρωμανία, αλλά στο τέλος ηττήθηκαν από τον στρατό της Ρωμανίας και τους ηγέτες του. 

Ο γηραιότερος στρατιώτης στην Ιστορία – Πολέμησε σε δεκάδες μάχες μέχρι τα 109! Εκτός από τον εχθρό, νίκησε και τον χρόνο Ο γηραιότερος στρατιώτης στην Ιστορία μαχόταν μέχρι τα 109 του και νίκησε σε όλες τις μάχες, ακόμα και σ’ εκείνη με τον χρόνο!

Ήταν δυο χρόνια πριν από την Γαλλική Επανάσταση. Ένα υπέργηρος στρατιωτικός, στεκόταν σε στάση προσοχής απέναντι από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΣΤ’. Ο παχύσαρκος μονάρχης ακούμπησε τον ώμο του στρατοκόπου και έκανε μια ασυνήθιστη πράξη: του πρότεινε να διαλέξει εκείνος με ποιο μετάλλιο θα τον παρασημοφορούσε.

Ο άνθρωπος που στεκόταν απέναντι στον βασιλιά δεν ήταν τυχαίος. Ονομαζόταν Ζαν Τουρέλ και εκείνη τη χρονιά είχε κλείσει τα 89 του! Κι είχε ακόμα μπροστά του 19 χρόνους για μάχες με εχθρούς σωρό…

Αν κάποιοι από εμάς έχουμε την τύχη- ή την ατυχία- να ζήσουμε μέχρι τα 100, οι πιο πολλοί θα περιμένουμε το μοιραίο σε ένα κρεβάτι, ανήμποροι να ανοιγοκλείσουμε ακόμα και τα μάτια μας… Σπάνια ακούς για άνθρωπο στα 100 χρόνια του, να μην χωρούν οι αναμνήσεις του σε βιβλίο πολυσέλιδο, να είναι δυνατός σαν 40αρης, με πάθος εφήβου και ορμή 25χρονου.

Και μια τέτοια- μοναδική ίσως- περίπτωση ήταν του Ζαν Τουρέλ (Jean Thurel: 1.698 μ.Χ.-1.807 μ.Χ.). Σκεφτείτε μοναχά, ότι γιόρτασε τα 100 του χρόνια, όχι σε μια πολυθρόνα περιστοιχισμένος από παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα αλλά στον Γαλλικό Στρατό, έχοντας γύρω του συμπολεμιστές που θα μπορούσαν να είναι ακόμα και τρισέγγονά του…

Ο Τουρέλ «πάτησε» σε τρεις αιώνες· υπηρέτησε τρία διαφορετικά καθεστώτα στην Γαλλία: Από την Μοναρχία στη Δημοκρατία μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1.789 μ.Χ. και τέλος στην Αυτοκρατορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη!

Ο Τουρέλ κατατάχθηκε σε ηλικία 18 χρονών στο διάσημο Σύνταγμα Πεζικού Regiment de Touraine και τίμησε τη στολή του περισσότερο από 75 χρόνια, μέχρι το 1.792 μ.Χ. Κι όπως θα διαβάσετε παρακάτω, ο Τουρέλ, όχι μόνο απλώς υπηρέτησε στο Στρατό, αλλά πολέμησε σε πολλούς πολέμους, με την ίδια ορμή σαν των συντρόφων του, που δεν ξεπερνούσαν τα 20 χρόνια.

Ακόμη και στις ΗΠΑ πολέμησε! Ο Τουρέλ υπηρέτησε στο Σύνταγμα Πεζικού Regiment de Touraine από το 1716 έως το 1.792 μ.Χ. και πολέμησε σε τέσσερις πολέμους: Πρώτος ήταν ο Πόλεμος της Πολωνικής Διαδοχής από το 1.733 μ.Χ. μέχρι το 1.735 μ.Χ., στον οποίο τραυματίστηκε από σφαίρα μουσκέτου στο στήθος· επέζησε για να πολεμήσει ξανά, στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής:

1.740 μ.Χ.-1.748 .Χ. Μετά ακολούθησε ο Επταετής Πόλεμος: 1.756 μ.Χ.-1.763 μ.Χ. Στην Μάχη του Μίντεν, το 1.759 μ.Χ., ο Τουρέλ χτυπήθηκε από το σπαθί του εχθρού του στο πρόσωπο και στο κρανίο. Κι’ έπειτα ξέσπασε η Αμερικανική Επανάσταση.

Ο Τουρέλ σε ηλικία 83 χρονών, διέσχισε τον Ατλαντικό, ακολουθώντας τον γαλλικό στρατό που στάλθηκε να βοηθήσει τους Αμερικανούς· πρόλαβε να πολεμήσει στην τελευταία μεγάλη μάχη, η οποία κορυφώθηκε με την παράδοση του βρετανικού στρατού στο Γιορκτάουν.

Ο Τουρέλ είχε νικήσει παντού και πιο μεγάλος ηττημένος του ήταν ο χρόνος! Σε ηλικία 88 χρονών υπηρετούσε ακόμα· το Σύνταγμά του διατάχθηκε τότε να διανύσει μια μεγάλη απόσταση προς τη γαλλική ακτή.

Λόγω της προχωρημένης ηλικίας του, προσφέρθηκε στον Τουρέλ να επιβιβαστεί σε άμαξα· αρνήθηκε, και ακολούθησε με τα πόδια τους συντρόφους του. Ο Τουρέλ παρέμεινε μάχιμος σε όλη του την καριέρα από επιλογή. Του προσφέρθηκε προαγωγή και αποστρατεία σε πολλές περιπτώσεις, αλλά κάθε φορά αρνιόταν.

Το 1.804 μ.Χ., ο Ναπολέων Βοναπάρτης απένειμε στον Τουρέλ- 106 χρονών τότε- το μετάλλιο του Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής, η ύψιστη τιμητική διάκριση για έναν Γάλλο, καθώς και μια σύνταξη 1200 φράγκων.

Ο Τουρέλ συνέχισε να υπηρετεί στον Γαλλικό Στρατό μέχρι το θάνατό του το 1.807 μ.Χ., σε ηλικία 109 ετών· πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1.807 μ.Χ. έπειτα από ένα βαρύ κρυολόγημα… Κι όμως, όσο κι’ αν πολέμησε… Tempus edax rerum (https://romioitispolis.gr/o-giraioteros-stratiotis-stin-istoria-polemise-se-dekades-maches-mechri-ta-109/).

🔹Πιστεύεις δεν πιστεύεις, σήμερα είναι αργία και αυτό το οφείλεις στο Βυζάντιο.🔹

Στερεοτυπικά μιλώντας κάποιος θα υπέθετε πως τα Χριστούγεννα θεσπίστηκαν ως αργία από κάποιο δυτικό σύγχρονο φιλελεύθερο κράτος. Και όμως όχι. Τα Χριστούγεννα επιβλήθηκαν ως κρατική αργία και από τους Βυζαντινούς.🎅🎄

📈Ασχέτως αν δεν το γνωρίζουμε, κάποιους από τους σημαντικότερους εργασιακούς νόμους τους έχουμε κληρονομήσει από το Βυζάντιο.

🐣Το 321 μ.Χ. πρώτος ο Μ. Κωνσταντίνος καθιέρωσε την Κυριακάτικη αργία θεσπίζοντας με νόμο την απαγόρευση κάθε είδους οικονομικής δραστηριότητας. Η μόνη δραστηριότητα που επιτρεπόταν εκείνη την ημέρα ήταν η απελευθέρωση σκλάβων.

Φτάνουμε και στο 534 μ.Χ. όπου επί Ιουστινιανού αναθεωρήθηκε ένας νόμος του Θεοδοσιανού κώδικα και προστέθηκαν το Πάσχα και τα Χριστούγεννα ως επίσημες κρατικές αργίες.  Αν δεν δουλεύετε σήμερα το χρωστάτε εμμέσως στον εικονιζόμενο. Αν από την άλλη δουλεύετε, καλή υπομονή (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/12/blog-post_237.html)!

Ο πρίγκιπας Λβοφ στην Ρωσία, όπως και ο πρίγκιπας Μαξ της Βάδης στην Γερμανία, έγιναν πρωθυπουργοί/καγκελάριοι των κρατών τους και οι δύο, επί της πρωθυπουργίας/καγκελαρίας τους έπεσε η μοναρχία των Ρωμανόφ και των Χοεντσόλερν στα κράτη τους αντιστοιχα με εγέρσεις και οι χώρες τους έγιναν δημοκρατίες.

Μετά από λίγο οι ίδιοι παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους και εδωσαν την πρωθυπουργία στους σοσιαλδημοκράτες Κερένσκι και Έμπερτ αντίστοιχα, οι ίδιοι εδωσαν πολλά πολιτικά δικαιώματα, όμως στην πρώτη περίπτωση η «εξέγερση»/πραξικόπημα των κομμουνιστών Καρλ Λίμπκχεντ, Ρόζα Λούξενμπουργκ και Κουρτ Άσνερ καταπνίγηκε, ενώ στην δεύτερη το πραξικόπημα των μπολσεβίκων του Λένιν πέτυχε (https://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html). 

Διάσημοι πολιτικοί πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι ήταν στις ΗΠΑ ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και στην Γερμανία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (ο πρώτος από αρρώστια και ο δεύτερος από δολοφονική επίθεση), με το μεν πρώτο να είναι υπερ των κεινσιανών πολιτικών και τον δεύτερο υπερ της λιτότητας, ο πρώτος έγινε Προέδρος της χωράς του, ο δεύτερος ούτε καγκελάριος, ούτε και Προέδρος, ενώ ο πρώτος ήταν αγαπητός στην χώρα του, την Ευρώπη και τον κόσμο και ο δεύτερος όχι.

Οι φαβέλες/φτωχογειτονιές της Βραζιλίας με τα σύρματα που είναι περιφραγμένες και τα γκέτο των μαύρων στις ΗΠΑ είναι σχεδόν ίδια μεταξύ τους, ενώ λόγω της μεγάλης φτώχειας από τις περιοχές.συνοικίες αυτές ξεπηδούν πολλά μέλη εγκληματικώ οργανώσεων.

Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε από τους Μαυρομιχαλαίους (Κωνσταντίνο και Γεώργιο), έχοντας μόνο έναν σωματοφύλακα τον μονόχειρα Κοζώνη για προστασία, ο οποίος συνέλαβε τους δράστες (πυροβολώντας τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη), όπως και ο Κουρτ Άσνερ δολοφονήθηκε έχοντας μόνο έναν σωματοφύλακα για προστασία από τον Άντον Άρκον Βάλει, ο οποίος συνελήφθη από τον σωματοφύλακα του, ο οποίος πρώτα τον πυροβόλησε.

Ο Κουρτ Άσνερ όταν ανελαβε την εξουσια έβγαλε στην φόρα έγγραφα που αποδείκνυαν τις ευθύνες της Γερμανίας για την έναρξη του Α’ΠΠ και θεωρήθηκε για αυτό προδότης από πολλούς Γερμανούς, όπως ακριβώς και ο Λένιν όταν ανελαβε την εξουσία στην Ρωσία έβγαλε στην φόρα τις μυστικές συμφωνίες της Ρωσίας με την Δύση για τον διαμελισμό της Μέσης Ανατολής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και θεωρήθηκε για αυτό προδότης από πολλούς Ρώσους.

Τα δε «ελεύθερα σώματα» δημιουργήθηκαν για πρώτη φόρα ως παραστρατιωτικές ομάδες στην Πρωσία από τον στρατηγό Φον Μπλύχερ για να πολεμήσουν σαν αντάρτες στον πόλεμο για την απελευθέρωση της χωράς τους από τους Γάλλους κατακτητές του Μεγάλου Ναπολέοντα, όπως και για δεύτερη φορά μετά την ήττα της Γερμανίας στον Α’ΠΠ  από τον στρατηγό Χανς Φον Στεκτ για να πολεμήσουν σαν αντάρτες στον πόλεμο για την απελευθέρωση της χωράς τους από τους κατακτητές της Αντάντ, ενώ στον Ψυχρό Πόλεμο τα Ffreikorps, ήταν η Gladio, πολλά από τα μέλη της οποίας ήταν ναζιστές, φασίστες, ακροδεξιοί, εθνικιστές, νεοφασίστες και νεοναζί (https://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Τόσο ο δικτάτορας Ζία Ουλ Χακ στο Πακιστάν, όσο και ο δικτάτορας της Βολιβίας Ρέμπε Μπέρκος σκοτώθηκαν και οι δύο από πτώση αεροπλάνου.

Τόσο ο Γιάχμαρ Σαχτ μετά την ήττα των Γερμανών στον Α΄ΠΠ, όσο και ο Χέρμαν Αμπς μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β’ΠΠ, και οι δύο μέλη των Ναζί, βοήθησαν με λογιστικά κόλπα, απάτες και εκβιασμούς να μην πληρώσει η Γερμανία τις πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα της στους πολέμους αυτούς στους λαούς που αυτή κατέστρεψε.

Ο Κοζώνης έχασε σε μάχη το χέρι του, όπως ακριβώς και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ήταν και μονόφθαλμος σαν τον Αντίγονο τον «Κύκλωπα». 

Το πλήθος οργισμένο διαμέλισε το πτώμα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη και πέταξε τα μέλη του στην θάλασσα, όπως ακριβώς έπαθαν και οι τύραννοι Φωκάς και Ανδρόνικος ο Από Κομνηνός στην Ρωμανία από το μίσος του λαού.

Αποκλεισμός μίας πολιτείας των ΗΠΑ σε έναν υποψήφιο Προέδρο των ΗΠΑ έγινε μόνο για τον Ρεπουμπλικάνο Αβραάμ Λίνκολν (που κέρδισε τελικά τις εκλογές) και για τον επίσης Ρεπουμπλικάνο Ντόναλντ Τραμπ στις μέρες μας.

Ο Δαντών ήταν δημοσιογράφος και τυραννικός δημαγωγός στην Γαλλική Επανάσταση, όπως και ο Ροβεσπιέρος, όπως ήταν και ο Μουσολίνι στην Ιταλία του Μεσοπολέμου, ο Λένιν και ο Στάλιν στην Ρωσία και ο Τσόρτσιλ στην Μεγάλη Βρετανία.

Ο καλλιτέχνης ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί και ο τύραννος Κάιζερ Β΄ Γουλιέλμος Χοεντσόλερν της Γερμανίας είχαν μουστάκι προς τα πάνω, ενώ ο καλλιτέχνης ηθοποιός Τσάρλι Τσάπλιν και ο τύραννος και δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ είχαν μικρό μουστάκι κατω από την μύτη τους.

Η Καρχηδόνα ίδρυσε την Νέα Καρχηδόνα στην Ισπανία, η Ρώμη την Νέα Ρώμη/Πόλη στον Βόσπορο, το Άμστερνταμ το Νέο Άμστερνταμ στην Αμερική, όπως και η Υόρκη την Νέα Υόρκη στην Αμερική.

Οι πόλεις της Χανσεατικής Ένωσης που ήταν αρχικά υποτελείς στο Α΄ Ράιχ όταν έγιναν πλούσιες εμπορικές πόλεις ανεξαρτητοποιήθηκαν από αυτή, όπως ακριβώς έκανε και η πόλη της Βενετίας με την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας για τους ιδίους ακριβώς λόγους.

Μετά την ήττα τους στην πολιορκία της Πόλης το 626 μ.Χ. οι Αβάροι υποχώρησαν και διαλυθήκαν από τον στρατό της Ρωμανίας που αντεπιτέθηκε, ότι ακριβώς έπαθε και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης μετά την ήττα του στην πολιορκία της Κτησιφώντας από τους Πέρσες, αλλά και οι Γερμανοί του Χίτλερ με την ήττα τους στις πολιορκίες του Στάλινγκραντ, της Αγίας Πετρούπολης/«Λένινγκραντ» και της Μόσχας και καταστράφηκαν με την αντεπίθεση των Ρώσων (όπως ακριβώς και οι Γάλλοι του Ναπολέοντα όταν εισέβαλαν στην Ρωσία και την υποχώρηση από αυτή και την Μόσχα).

Ο Λένιν επέστρεψε από την εξορία του στην Γαλλία χάρις στην Γερμάνιά που του προμήθευσε χρήματα, πράκτορες, αλλά και διέλευση μέσω τρένου μέσω του Β΄ Ράιχ για να πάει στην Ρωσία και να ρίξει το καθεστώς του Τσάρου με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων το 1.917 μ.Χ. (την δήθεν «Ρωσική Επανάσταση»), όπως ακριβώς και ο Χομεϊνί επέστρεψε από την εξορία του στην Γαλλία χάρις στην την χωρά αυτή που του επέτρεψε διέλευση μέσω αεροπλάνου για να πάει στο Ιράν και να ρίξει το καθεστώς του Σάχη με την ισλαμική επανάσταση του 1.979 μ.Χ.

Τόσο ο Φρειδερίκος ο Β΄ των Αψβούργων μετά την μάχη του με τον Λουδοβίκο της Βαυαρίας, ο Φραγκίσκος ο Α΄ της Γαλλίας με την μάχη του με τον Κάρολο τον Ε΄ τον Κουίντο, ηττήθηκαν από τους εχθρούς τους, αιχμαλωτίστηκαν και αφέθηκαν μετά ελεύθεροι από τους εχθρούς τους.

Ο Ερρίκος ο Δ΄ της Γερμανίας μετά την ήττα του από τον γιο του Ερρίκο τον Ε΄ για την εξουσία φυλακίστηκε στον Εγνκελχάιμ, όπως και ο Ερρίκος ο ΄Β της Αγγλίας όταν ηττήθηκε από τον γιο του Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο για την εξουσία φυλακίστηκε στο παλάτι του,  ενώ και ο Αγκουανερέμπ των Μουγκάλ στην Ινδία όταν νίκησε τον πατερά του Σαχ Τζαχάν για την εξουσία, τον φυλάκισε σε μία φυλακή-«παλάτι» απέναντι από το Τα Μαχάλ που αυτός είχε κτίσει για να τιμήσει την νεκρή σύζυγο του και μητέρα του γιου του.

Τόσο ο Έλληνας Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Έλληνας Γεώργιος Καστριώτης φορούσαν το Μακεδονικό κράνος της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ενώ ο δεύτερος είχε ως σημαία του τον Δικέφαλο Αετό της Ρωμανίας.

Ο Νετανιάχου ονομάστηκε «Χασάπης της Γάζας» και ο Σαντάμ Χουσεΐν «Χασάπης της Βαγδάτης».

Οι Αλανοί έκαναν το δέρμα των εχθρών τους κλάματα για τα άλογα τους και οι Ναζί Αμπαζούρ.

Πριν την Ιωάννα της Λορένης Ζαν Νταρκ έβλεπε οράματα και έσωσε το Παρίσι και την Γαλλία (τότε Γαλατία) από τους Ούννους του Αττίλα (όπως και η Ζαν Νταρκ από τους Άγγλους) η Γενεφιέβη/Ζενεβιέφ.

Ο Οαμέρ ονομάζονταν ο «Αχιλλέας των Βάνδαλων».

Οι Γάλλοι ονόμαζαν την Γερμανία Αλαμανία, την χώρα τους Φραγκιά αντι για Γαλλία όπως τους λένε οι άλλοι, ενώ οι Γερμανοί ονομάζουν την χώρα τους, χώρα των Τευτόνων, αντί για Γερμανία όπως τους λένε οι άλλοι.

Οι Αρχαίοι Κίμβροι υποστηρίζεται ότι κατάγονταν από τους Αρχαίους Κιμμέριους.

Ο Ευγόρας Παληκαρίδης θεωρείται ο «Αθανάσιος Δίακος της Κύπρου».

Ο Γρηγόριος Αυξεντίου της πάντα Ελληνικής Κύπρου σκοτώθηκε μαχόμενος αρνούμενος να παραδοθεί στους Βρετανούς της τυραννικής βασίλισσας Ελισάβετ της Β’ λέγοντας «Μολών Λαβέ», λέγοντας και πράττοντας ότι και ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας στις Θερμοπύλες ενάντια στους Πέρσες του τύραννου Ξέρξη.

Οι μεταφράσεις από τα Ελληνικά στα Αραβικά δεν έγιναν από μουσουλμάνους. Οι μεταφράσεις από τα Ελληνικά στα Αραβικά δεν έγιναν από μουσουλμάνους. Ακόμη και μεγάλοι θαυμαστές της Ελλάδας όπως ο Αβικέννας ή ο Αβερρόης δεν ήξεραν γρυ Ελληνικά, διάβαζαν τα κείμενα από μεταφράσεις στα Αραβικά που είχαν επιμεληθεί Αραμαίοι Χριστιανοί όπως ο Χουνάιν ιμπν-Ισχάκ, γνωστός ως «πρίγκιπας των μεταφράσεων».

Η Αρχαία Ελλάδα αντιπροσώπευε έναν κόσμο ξένο προς το Ισλάμ. Από την γνώση των αρχαίων Ελλήνων περνούσε στα αραβικά μονάχα ό,τι δεν απειλούσε τη θρησκεία. Η Ελληνική φιλοσοφία, λογοτεχνία και τραγωδία δεν έγιναν ποτέ δεκτές από τον μουσουλμανικό πολιτισμό.

Η επιρροή του Αριστοτέλη περιορίστηκε στους τομείς της λογικής και των φυσικών επιστημών. Ούτε η Μεταφυσική ούτε η Πολιτική μεταφράστηκε ποτέ στα Αραβικά, το Ισλάμ δεν «εξελληνίστηκε» ποτέ. Το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους(ορισμός του Heisenberg για την Ρωμανία)  έλαβε τη γνώση ως κληρονομιά και κατ ‘επέκταση την αναζήτησε καθώς συμπλήρωνε τα κείμενα που είχε ήδη στη διάθεσή του.

Εκείνο πρώτο κυρίως την αξιοποίησε επιστημονικά και πολιτικά και μετέπειτα στο ναδίρ του με την φυγή των πιο επιφανών του επιστημόνων και λογίων (π.χ. ο Βησσαρίων και η θαυμαστή βιβλιοθήκη του) την μεταβίβασε σε μεγάλο βαθμό στην Δύση (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/01/blog-post_132.html).

Ο Πολ Καγκάμε, Πρόεδρος της Ρουάντα, με το παρατσούκλι «ο Ναπολέων της Αφρικής», σε μια αναφορά στην εκστρατεία του για την κατάληψη της εξουσίας το 1.994 μ.Χ., ο Πολ Καγκάμε κυβερνά έκτοτε την χώρα.

Ο δε Ρουσσώ άλλαζε συνεχώς τόπο διαμονής και όνομα για να σωθεί, όπως και ο Τίτο, επειδή είχε στρέψει με τα έργα του, τους πάντες εναντίον του, διαφωτιστές, καθολικούς, προτεστάντες, δημοκρατικούς, μοναρχικούς, λαό και αριστοκράτες.

Τόσο ο Ροβεσπιέρος, όσο και ο Στάλιν κρατούσαν σημειώσεις των αντιπάλων που θα έχουν στο μέλλον να αντιμετωπίσουν στις συνεδριάσεις, για να ξέρουν ποιους θα πρέπει να παραγκωνίσουν και να εξοντώσουν στον αγώνα τους για άνοδο στην εξουσία των κρατών τους.

Τόσο ο Γερμανός δημοσιογράφος Φριτς Γκέρλιχ στον Μεσοπόλεμο, όσο και οι Τσόρτσιλ και Μουσολίνι πριν τον Α’ΠΠ όταν ήταν δημοσιογράφοι σημείωναν όσους θεωρούσαν πολιτικούς τους αντιπάλους στις σημειώσεις τους για να γράψουν άρθρα εναντίον τους. 

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι οι οικονομίες αναπτύσσονται και τελικά καταρρέουν. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ξεκίνησε την ανάπτυξή της το 625 π.Χ. και έφτασε στο αποκορύφωμά της το 211 μ.Χ.

Παρήκμασε μεταξύ 211 μ.Χ. και 456 μ.Χ., όταν τελικά κατέρρευσε, μετά από αρκετές επιδρομές. Η ανάπτυξη και η κατάρρευση των οικονομιών είναι αναμενόμενη λόγω της φύσης τους ως δομών. Ωστόσο, το 2024 μ.Χ., η παγκόσμια οικονομία λειτουργεί όλο και περισσότερο σαν ένας 80χρονος, παρά σαν μια νέα, δυναμική οικονομία (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/01/2024_19.html).

Έκοψαν σε όρκο αίματος οι συνωμότες για την δολοφονία του Καίσαρα Βρούτος, Κάσσιος και Ποριά, όπως και Αγωνιστές του 1.821 μ.Χ. (π.χ. Ανδρούστος, Κανέλος Δεληγιάνης κ.λ.π.), όπως και τα μέλη της Σιδηράς Φρουράς στην Ρουμανία πριν δολοφονήσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Πρίμο Ντε Ριβέρα όταν έχασαν την εξουσία πέθαναν και οι δύο έναν χρόνο αργότερα.

Πιθανότατα οι φράσεις «Το κράτος είμαι εγώ» του Λουδοβίκου του ΙΔ’ και «Δυστυχώς Πτωχεύσαμε» σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς δεν ειπώθηκαν ποτέ στην πραγματικότητα.

Οι Ρωμαίοι του Σύλλα στην Β’ Μάχη της Χαιρώνειας ενάντια στον στρατό του Πόντου υπό τον στρατηγό Αρχέλαο, άνοιξαν τις γραμμές τους για να περάσουν τα δρεπανηφόρα άρματα των Ποντίων και τα εξουδετέρωσαν, όπως ακριβώς έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος πρώτος με τα δρεπανηφόρα άρματα των Περσών του Δαρείου του Γ΄ στην μάχη των Γαυγαμήλων, αλλά και οι Ρωμαίοι του Σκιπίωνα του Αφρικανού με τους ελέφαντες του Αννίβα στην μάχη της Ζάμας. 

Όπως ο Αλκιβιάδης έδωσε εντολή στον Αντίλοχο να μην ναυμαχήσει τους Σπαρτιάτες όσο λείπει και αυτός δεν τον άκουσε ηττήθηκε από αυτούς, έτσι και οι Ιωσήφ και Αζαρίας δεν άκουσαν τον Ιούδα τον Μακκαβαίο που τους είπε να μην πολεμήσουν τους εχθρούς του Ισραήλ όσο αυτός θα λείπει και αυτοί αντίθετα τους πολέμησαν και ηττήθηκαν.

Ο Αθηναίος στρατηγός Κίμωνας επέστρεψε από την Σύρο τα οστά του Θησέα στην Αθήνα, όπως και ο τύραννος του Ακράγαντα Θήρων επέστρεψε από την πόλη αυτή τα οστά του Μίνωα στην Κρήτη. 

Σύροι τυχοδιώκτες όταν απέτυχαν να ρίξουν τον τύραννο Πολυκράτη στην Σάμο καταφεύγαν στην Κρήτη και ιδρύσαν τα Κυδωνιά, όπως και Άραβες τυχοδιώκτες από την Ισπανια όταν απέτυχαν να ρίξουν του; Φατιμίδες στην Αίγυπτο κατέφυγαν, εισέβαλαν και κατέλαβαν την Κρήτη και ιδρύσαν τον Χάνδακα.

Οι Κρήτες είχαν μεγάλη ναυτική δύναμη και ισχύ σε πλοία την εποχή του Μίνωα και τον καιρό του Μίνωα με πειρατικό στόλο επί Λασθένη.

Υπήρξαν πολλά κόμματα Fasci στην Ιταλία τα έτη 1.914-1.919 μ.Χ. μ.Χ. που ζήταγαν την είσοδο της Ιταλίας στον Α’ΠΠ., 37 συνολικά, όπως και πολλά κόμματα παρόμοια με αυτό των Ναζί στην Γερμανία το 1.929 μ.Χ., συνολικά 73 συνολικά.

Πρώτοι έκαναν χρήση των ΜΜΕ και του ράδιο ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, ενώ ο Ντε Γκολ (ο οποίος για πολλούς Γάλλους είναι πιο σημαντικός από τον Μεγάλο Ναπολέοντα) της τηλεόρασης.

Τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Χίτλερ, ο Κλεών και ο Ιουστινιανός ο Α΄ ο Μέγας έκαναν σωστή επιλογή συμβουλών και στρατηγών αν και πολλές φορές δεν άκουγαν τις συμβουλές τους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είπε λίγο πριν πεθάνει ότι ο κράτιστος/ισχυρότερος θα είναι ο κληρονόμος του θρόνου του και τον θάνατο του θα ακολουθήσουν μεγάλοι επιτύμβιοι αγώνες/βίαιες εμφύλιες διαμάχες, όπως και ο Λένιν με τον θάνατο του προέβλεψε την διαμάχη για την εξουσία του ως διάδοχων του του Στάλιν και του Τρόσκι.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τσόρτσιλ έλεγαν και οι δύο ότι ήταν «Άνθρωποι του Πεπρωμένου», ενώ επίσης οι δύο αυτοί ηγέτες, όπως και ο Ντε Γκολ και ο Μουσολίνι θεωρούσαν όλοι τους εαυτούς τους «Μεγάλους Αντρές».

Τόσο η μάνα του Τσόρτσιλ, όσο και του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄, όπως και πατεράδες τους ήταν σκληροί ως γονείς και αδιάφοροι με τα παιδιά τους.

Για κάποιους ο Αντενάουερ ήταν ο «Γερμανός Μουσολίνι» ή αλλιώς ο «Ντούτσε της Κολωνίας».

 12 στελέχη είχε η εξόριστη του Ντε Γκολ ή αλλιώς το Νέο Γαλλικό Συμβούλιο κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της Γαλλίας, όπως και 12 μέλη ως αρχηγούς είχαν και τα SS του Χίμλερ, εμπνεόμενοι από τους 12 Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης του Βρετανορωμαίου βασιλιά Αρθούρου.

Ο Μεγάλος Ναπολέοντας συνέκρινε τον εαυτό του με τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Καίσαρα και τον Καρλομάγνο, όπως και ο Ντε Γκολ συνέκρινε τον εαυτό του με την Ζαν Νταρκ, την γνωστή και αλλιώς Ιωάννα της Λορένης, άλλα και με τον Καρλομάγνο (όπως και ο Χίτλερ), άλλα και με τον Μεγάλο Ναπολέοντα και τον Κλεμανσό, ενώ ο Φράνκο συνέκρινε τον εαυτό του με τον Ελ Σιντ.

Η πόλη της Κνωσού και της Φαιστού πολεμούσε με την πόλη της Λιτού και αν και κατάφεραν αρχικά να την νικήσουν και να καταλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του νησιού, στο τέλος ηττήθηκαν από τον Φίλιππο τον Ε’ και η ηγεμονία τους ηττήθηκε και η Λικτός απελευθερώθηκε.

Αντίστοιχα και στον πόλεμο μεταξύ της Κνωσού και της Λικτού για την κυριαρχία στην Κρήτη αν και κατάφερε η πρώτη αρχικά να την νικήσει και να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού, στο τέλος ηττήθηκε από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Αρχίδαμο και η ηγεμονία της ηττήθηκε (παρά την βοήθεια του στρατηγού Φάλαικου) και η Λικτός απελευθερώθηκε.

Αμφεταμίνες έπαιρνε τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τσόρτσιλ.

Ο Ζουκόφ έφερνε ως αρχιστράτηγος αντιρρήσεις στον δικτάτορα Στάλιν και ο Μπρουκ ως αρχιστράτηγος στον Βρετανό πρωθυπουργό Τσόρτσιλ.

Οι παππούδες και οι πατεράδες του Φράνκο και του Μακ Άρθουρ ήταν και οι δύο στρατιωτικοί.

Ο Ντε Γκολ πέθανε ένα χρόνο αφότου παραιτήθηκε από την εξουσία, όπως και ο Πρίμο Ντε Ριβέρα.

Τόσο οι Γάλλοι Επαναστάτες των Δαντών/Μαρά και Ροβεσπιέρου, όσο και οι Ρώσοι μπολσεβίκοι του Λένιν προσπάθησαν να αλλάξουν και οι δύο ανεπιτυχώς το Χριστιανικό ημερολόγιο στην Γαλλία και την Ρωσία αντίστοιχα.

Ο Κολ ήταν σε αναπηρικό καροτσάκι σαν τον Σόιμπλε και τον Ρούζβελτ.

Τόσο ο Φράνκο στο Μαρόκο, όσο και ο Ντε Μπιζό στην Αλγερία ενθάρρυναν και επέτρεπαν στους στρατιώτες τους να βιάζουν, να σφάζουν και βασανίζουν ατιμώρητοι.

Ο Ντε Γκολ αναγνώρισε την νίκη της Γαλλίας στην Αλγερία και αποχώρησε με τον στρατό του από το κράτος αυτό, όπως ακριβώς έκανε και ο Γκορμπατσόφ επί ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν.

Τόσο στον Στάλιν, όσο και στον Χίτλερ αρέσαν γυναίκες μικρότερης ηλικίας.

Κάθε μέρα άλλαζε κρυσφηγειωτά και τόπο κατοικίας για ασφάλεια ο Τίτο, όπως και ο Ρουσσώ.  

Ο Ισπανοί στρατηγοί Σακχούρνο και ο Μόχα πέθαναν και οι δύο με την πτώση αεροπλάνου τους.

Οι μονάρχες στην Ρωμανία έκαναν ανακοινώσεις στην Πύλη/Πόρτα του Παλατιού, τακτική που αντέγραψαν και οι Τούρκοι Σουλτάνοι όταν κατέλαβαν την Πόλη.

Οι ψυχογιοί βοηθούσαν το 1.821 μ.Χ με βοηθητικές εργασίες και έφερναν τα όπλα στους Αγωνιστές στις μάχες, όπως ακριβώς έκαναν και οι Είλωτες με τους Αρχαίους Σπαρτιάτες πολεμιστές στις μάχες.

Οι άνθρωποι που αγόραζαν τους φόρους στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και έπαιρναν πίσω από αυτούς με τόκο από τους πολίτες ονομάζονταν τελώνες, ενώ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ονομάζονταν αυτοί που εξαγόραζαν με τόκο από το κράτος τον φόρο της Δέκατης ονομάζονταν Μουτάτες.

Ο Μεγάλος Πέτρος κατέπνιξε την επανάσταση των παραδοσιακών στην Ρωσία, όπως και ο Νικόλαος ο Α΄ των Δεκεμβριστών, ενώ ο Μέγας Πέτρος επέτρεψε τον θάνατο του γιου του, όπως και ο Στάλιν και ήταν και οι δύο σκληροί και βίαιοι πατέρες, ερωτούσαν τους γιους τους κακαί οι δύο αδύναμους, ενώ ήταν και οι δύο αυτοί ηγέτες καλοπερασάκηδες.

Ο Πρίμο Ντε Ριβέρα ήταν πρόδρομος του δικτάτορα Φράνκο, όπως και ο Σύλλας του Καίσαρα.

Ο Φράνκο ήταν ο νεότερος ηλικιακά στρατηγός στην Ευρώπη από την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα, ενώ πίστευε ότι είχε την εύνοια της «Θείας Πρόνοιας» όπως και ο Χίτλερ, ενώ όπως ο Στάλιν και ο Φράνκο υπέγραψε με τα χεριά τους δεκάδες χιλιάδες καταδίκες σε θάνατο των πολιτικών του αντιπάλων.

Με την μεταφορά του στρατού του Φράνκο από το Μαρόκο στην Ισπανία και την Μαδρίτη άρχισαν οι νίκες και η επικράτηση του στον Ισπανικό Εμφύλιο, όπως και με την μεταφορά του στρατού του Καίσαρα από την Γαλατία στην Ιταλία και την Ρώμη άρχισαν οι νίκες του στον Ρωμαϊκό Εμφύλιο, ενώ στο τέλος νίκησαν και οι δύο και κατέλαβαν τις πρωτεύουσες τους και έγιναν δικτάτορες των λαών τους και οι δύο.

Οι κομμουνιστές όταν ανέβαλαν την εξουσία αλλάξαν τα ονόματα πολλών Ρωσικών πόλεων στην Ρωσία, τα οποία με την πτώση της ΕΣΣΔ πήραν ξανά τις αρχικές τους ονομασίες, π.χ. την Αγιά Πετρούπολη με Λενινγκραντ, το Βόλγκογραντ με Στάλινγκραντ και το Αικατερίνεμπουργκ με Σβερντόλφσκ. 

🔸Όταν ένας Αθηναίος πολυθεϊστής στήριξε τον Μ. Κωνσταντίνο.🔸

Ο Πατριάρχης Φώτιος ήταν ένας από τους πρώτους Ουμανιστές του Βυζαντίου και ένας από τους σημαντικότερους λογίους της Βυζαντινής περιόδου. Ανάμεσα στην τεράστια συλλογή αρχαίων έργων που κατείχε ήταν και μια δίτομη ιστορία του Αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου γραμμένη από τον Αθηναίο Πραξαγόρα.

Ο Πραξαγόρας ήταν ένας επιφανής ακόλουθος της αρχαίας θρησκείας που ωστόσο στήριξε πολιτικά τον πρώτο Ρωμαίο αυτοκράτορα που υποστήριξε θεσμικά τον Χριστιανισμό.  Ο Πραξαγόρας ανήκε στην οικογένεια των Κυρήκων. Οι Κήρυκες ήταν μια σημαντική οικογένεια της κλασικής και Ελληνιστικής Αρχαίας Αθήνας.

Μέλη της συμμετείχαν σε διπλωματικές αποστολές και στα περίφημα Ελευσίνια μυστήρια κατείχαν μονίμως την σημαντική θέση του δαδούχου. Οι Κήρυκες συνέχισαν να ασκούν επιρροή στα πολιτικά πράγματα της Αθήνας και την Ρωμαϊκή εποχή.

Σύμφωνα με την περίληψη που κάνει ο Φώτιος για το έργο του Πραξαγόρα, η ιστορία του δεν ξεφεύγει από την γενικότερη τάση για ωραιοποίηση της ιστορίας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα έργο με το οποίο ο Αθηναίος αριστοκράτης εγκωμιάζει τα κατορθώματα του Κωνσταντίνου. Μάλιστα ο Πραξαγόρας αν και μη Χριστιανός φτάνει να χαρακτηρίσει τον Κωνσταντίνο ως ανώτερο όλων των προκατόχων του.

Χαρακτηριστικά, ο Πραξαγόρας τελειώνει την αφήγηση του με τη νίκη του Κωνσταντίνου επί του Λικίνιου προκειμένου να μην μπει στην άβολη θέση να αναφερθεί σε μετέπειτα γεγονότα όπως π.χ οι θάνατοι του Κρίσπου και της Φαύστας.

Άλλος ένας λόγος που σταματά εκεί η αφήγηση είναι γιατί μάλλον ο Πραξαγόρας ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να παραβρεθεί στα λαμπρά εγκαίνια της πόλης και να παρουσιάσει ο ίδιος το έργο του στον Κωνσταντίνο.

Ο Πραξαγόρας ολοκλήρωσε την ιστορία του Μ. Κωνσταντίνου όταν ήταν 22 ετών και αργότερα έγραψε μια ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου. Επίσης όπως διασώζει ο Φώτιος, στα 18 του είχε γράψει και την ιστορία των βασιλέων της Αθήνας. Δυστυχώς κανένα από αυτά τα έργα του δεν διασώζεται πλήρες (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/01/blog-post_290.html).

Κίνα και Βυζάντιο !!!!

📜 Οι επαφές Κίνας και Βυζαντίου χρονολογούνται από την Αρχαία Ρωμαϊκή εποχή. Ήταν οι μόνοι δύο πολιτισμοί που δεν αποκόπηκαν από το αρχαίο παρελθόν τους. Παρότι βρίσκονταν μακριά είχαν κατά περιόδους και άμεσες διπλωματικές επαφές αλλά και ανταλλαγή τεχνολογίας.

🧧Στην νέα ιστορία της δυναστείας των Τάνγκ (11ος αιώνας) υπάρχει η εξής περιγραφή* για το Βυζάντιο:

🔺"Το Φου-Λιν (Βυζάντιο) είναι το Αρχαίο Τα-Τσιν (Ρωμαϊκή αυτοκρατορία). Βρίσκεται πάνω από τη δυτική θάλασσα (Ινδικός Ωκεανός). Ορισμένοι την αποκαλούν Χάι-Σι-Κούο (“χώρα στα δυτικά της θάλασσας”). Απέχει 40.000 λι από την πρωτεύουσά μας και βρίσκεται στα δυτικά του Σαν (Αρμενία)- βόρεια πηγαίνετε κατευθείαν στην φυλή Κο-σα (Χαζάροι) του Του-τσ'ουε.

🔺Στα δυτικά συνορεύει στην ακτή της θάλασσας με την πόλη Ali-san (Αλεξάνδρεια;). Στα νοτιοανατολικά συνορεύει με το Po-si (Περσία). Το έδαφός της ανέρχεται σε 10.000 λι, οι πόλεις είναι τετρακόσιες, οι στρατιώτες ένα εκατομμύριο.

 🔺Η πρωτεύουσα (Kωνσταντινούπολη) του Φου-Λιν είναι χτισμένη από γρανιτένια πέτρα- η πόλη έχει πλάτος ογδόντα λι- η ανατολική πύλη(Χρυσή πύλη;) έχει ύψος είκοσι τσανγκ (71 μέτρα) και είναι χρυσοποίκιλτη με κίτρινο χρυσό (μπρούντζο).  Το βασιλικό παλάτι έχει τρεις πύλες που είναι διακοσμημένες με πολύτιμους λίθους. Στην μεσαία πύλη υπάρχει μια μεγάλη χρυσή ζυγαριά- ένας άνθρωπος φτιαγμένος όλος από χρυσό, στέκεται (κλεψύδρα).

🔺Στο προαύλιο (άτριο) όπου βρίσκεται αυτή η ζυγαριά, κρέμονται δώδεκα μικρές μπάλες, από τις οποίες η μία θα πέφτει κάθε φορά που συμπληρώνεται μια ώρα. Για την κατασκευή των πυλώνων των παλατιών χρησιμοποιούν Σε-Σε, και για την κατασκευή των βασιλικών στύλων των στεγών τους χρησιμοποιούν πετροκρύσταλλο και αδιαφανές γυαλί- για την κατασκευή των δαπέδων χρησιμοποιούν δοκούς από ευωδιαστό ξύλο και κίτρινο χρυσό- τα φύλλα των πτυσσόμενων θυρών τους είναι από ελεφαντόδοντο."

Στην εικόνα, ο Αυτοκράτορας Ρενζόνγκ που ενθρονίστηκε το 1022 μ.Χ. όταν Αυτοκράτορας ήταν ακόμα ο Βασίλειος Β' (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/01/blog-post_776.html).

ΜΑΘΗΜΑΤΑ DEBATE ΑΠΟ ΤΟΝ LIFE COACH ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟ.. Παρακάτω μερικές συμβουλές από τον Αυτοκράτορα Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο για έναν σωστό διάλογο. (Εφαρμόζονται παντού: Από το Facebook, τα σχολεία, την Βουλή και τα τηλεοπτικά πάνελ).

🔹Μὴ ἀνακόπτειν ἀρξάμενον.

🔸Μην διακόπτετε αυτόν που έχει αρχίσει να μιλά

🔸Μὴ μέμφεσθαι περὶ λέξιν.

🔹Μην κατηγορείτε κάποιον για το λεξιλόγιο του

🔹Μὴ λέγειν τὰ παρ’ ἄλλων λεχθέντα ἀλλὰ προστιθέναι ἢ ἀφαιρεῖν.

🔸Μην επαναλαμβάνετε πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί από τους άλλους, αλλά προσθέστε ή αφαιρέστε από αυτές τις λέξεις.

🔸Μὴ λέγειν περὶ τῶν ἐπομένων πρὸ τοῦ τὴν καθόλου δόξαν στερχθῆναι.

 🔹Μην μιλάτε για συνέπειες πριν συμφωνηθεί η ουσία του πραγματικού θέματος.

🔹Μὴ διαλέγεσθαι πρὸς πρόσωπον ἀλλὰ ἁπλῶς λέγειν τὰ δοκοῦντα.

🔸Μην μπλέκετε σε συζητήσεις, αλλά δηλώστε ξεκάθαρα αυτό που σκέφτεστε.

🔸Μὴ πολυπλασίαξειν τὸ κυρωθέν.

🔹Μην επαναλαμβάνετε ό,τι έχει ήδη επιβεβαιωθεί.

🔹Μὴ λέγειν ἑτέραν βουλὴν πρὸ τοῦ τήν λαληθεῖσαν λαβεῖν τέλος.

🔸Μην προσφέρετε άλλη συμβουλή πριν τελειώσει η συμβουλή που προσφέρεται προηγουμένως (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/01/debate-life-coach.html).

Εβραίους στρατηγούς είχαν οι Πτολεμαίοι στην Κύπρο, αλλά και οι Ρωμαίοι στην Αίγυπτο, όπως π.χ. τον Τιβέριο Αλέξανδρο.

Πολλοί Εβραίοι έποικοι στην Παλαιστίνη πριν τον Α΄ΠΠ δέχονταν εισβολές και καταστροφές των κτημάτων τους από τους Άραβες, όπως και οι καουμπόι και οι πιονέροι και οι αγρότες άποικοι στην Άγρια Δύση δέχονταν εισβολές από τους Ινδιάνους, επειδή οι Εβραίοι και οι Αμερικάνοι είχαν καταλάβει και αρπάξει την γη των Ρωμαίων και των Ινδιάνων.

Υπήρξε Εβραικός «Διαφωτισμός» τον 19^ο μ.Χ. Αιώνα, ο λεγόμενος Χασκάλα, σαν τον δήθεν «Νέολληνικό Διαφωτσμό» τον ίδιο ακριβώς Αιώνα.

Πολλοί Εβραίοι συνθέτες, πολιτικοί και δικηγόροι σε Ευρωπαικά κράτη έγιναν Χριστιανοί για να ανέλθουν σε αυτά κοινωνικά, π.χ. ο Ντισραέλι στην Μεγάλη Βρετανία, οι γονείς του Μαρξ στην Γερμανία, αλλά και οι συνθέτες Φέλιξ Μέντελσον και Ρίχαρντ Βάγνκερ στην ίδια χώρα, ενώ οι δύο τελευταίοι έγραψαν με μίσος στην συνέχεια ενάντια στον ιουδαισμό.

Συνέβη προσωρινή κατάληψη της Ιερουσαλήμ από επαναστάτες Ιουδαίους και απελευθέρωση της Ιουδαίας και κατοχή άλλων εδαφών στην εξέγερση των Εβραίων κατά του Νέρωνα (υπό την ηγεσία του Σιμών Μπαρ Γκιορά και του Ιωάννη της Γισκάλας), στην εξέγερση του Σιμών Μπαρ Κοχμπά, αλλά και στην εξέγερση των Ιουδαίων στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας (υπό την ηγεσία του Αρτεμίωνος), όμως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, στο τέλος οι Ρωμαίοι (υπό την ηγεσία του Τίτου, του Τραιανού και του Ανδριανού) αντεπιτέθηκαν και διέλυσαν τους επαναστάτες και τους ηγέτες τους.

Δάνεια για να κερδίσει τον Ρωμαικό Εμφύλιο με τον Αντώνιο πήρε ο Οκταβιανός Αύγουστος από τον βασιλιά Ηρώδη της Ιουδαίας και Ιουδαίους χρηματιστές (και ως αντάλλαγμα πήραν την εκμετάλλευση των μεταλείων της Κύπρου), όπως ακριβώς έκανε και ο Όλιβερ Κρόμβελ από τον Εβραίο τραπεζίτη Μανασσή μπεν Ισραήλ  για να κερδίσει τον Αγγλικό Εμφύλιο με τους μοναρχικούς του Άγγλου βασιλιά Καρόλου του Α’.

Στην Ιερουσαλήμ πριν την εξέγερση κατά του Νέρωνα είχαν συγκεντρωθεί όλοι οι πλούσιοι, αλλά και οι φτωχοί Εβραίοι αγρότες, μαζί με τις κατώτερες τάξεις, αλλά και πολλοί Ζηλωτές και Σικάριοι από πολλές άλλες περιοχές, όπως ακριβώς είχε συμβέι και λίγο πριν την Γαλλική Επανάσταση στο Παρίσι, όταν σε αυτό κατέφυγαν όλοι οι πλούσιοι αριστοκράτες και γαιοκτήμονες, αλλά και οι φτωχοί και καταχρεωμένοι Γάλλοι αγρότες, μαζί με τις κατώτερες τάξεις, αλλά και πολλοί επαναστάτες από πολλές άλλες περιοχές.

Στο τέλος και στις δύο περιπτώσεις οι λαοί των κρατών αυτών εξεγέρθηκαν ενάντια στην κατ’ αυτούς και πραγματική ξένη κατοχή (τους Ρωμαίους και την Μαρία Αντουανέτα, την «Αυστριακή» όπως απαιωτικά την αποκαλούσε ο Γαλλικός λαος που την θωρούσε πράκτορα των Αυστριακών συμφερόντων, όπως έκαναν και οι Ρώσοι στον Α’ΠΠ με την βασίλισα Αλεξάνδρα, που την θεωρούσαν πράκτορα των Γερμανών λόγω της καταγωγής της), αλλά και ενάντια στην κοινωνική αδικία και καταπίεση των πλουσίων και τον προκλητικό τρόπο ζωής του.

Και στην συνέχεια επαναστάτησαν ενάντια στους πλούσιους αριστοκράτες και τους ηγέτες τους και τους εκτέλεσαν (τον βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΣΤ’ και τον Αρχιερέα Χανάν Μπεν Χανάν αντίστοιχα) και έδιωξαν τους ξένους εισβολείς προσωρινά αφού τους νίκησαν (οι Εβραίοι τον Ρωμαίο στρατηγό Φλώρο και οι Γάλλοι τον Πρώσο στρατηγό Δούκας του Μπράουνσβαϊχ στην μάχη του Βαλμύ).

Αμέσως μετά κατάφεραν να καταλάβουν και άλλα εδάφη (οι μεν Εβραίοι με τους Σιμών Μπαρ Γκιορά και τον Ιωάννη της Γισκάλας, οι δε Γάλλοι με τους ηγέτες της Επανάστασης, το Διευθηντήριο και τον Μέγα Ναπολέοντα), όμως στο τέλος μετά από πολλές μάχες και πολέμους οι εχθροί τους, τους νίκησαν και κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και το Παρίσι αντίστοιχα (οι Ρώσοι, ο Ουέλιγκτον και ο Τίτος αντίστοιχα)-(https://alophx.blogspot.com/2020/05/blog-post_10.html, https://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_7.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_59.html, https://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_85.html, https://alophx.blogspot.com/2019/07/blog-post.html).

Οι Βλικνγκς λεηλατόυσαν μοναστήρια στις ακτές της Αγγλίας, όπως και οι Τούρκοι υπό τον Χαιρεντίν Μπαρμπαρόσα τα νησία του Αιγαίου, π.χ. την Κρήτη και την Σκιάθο.

Τόσο ο Τρικούπης στις τελευταίες εκλογές που έλαβε μέρος, όσο και ο Βενιζέλος στις εκλογές του 1.920 μ.Χ., τόσο τις έχασαν, όσο και δεν εκλέχτηκαν οι ίδιοι ούτε καν βουλευτές, ο μεν πρώτος στο Μεσολόγγι και ο δεύτερος στην Αττικοβοιωτία.

Τόσο ο Μοσουλίνι, όσο και ο Αντωνέσκου, οι δικτάτορες της Ιταλίας και της Ρουμανίας αντίστοιχα στον Μεσοπόλεμο και τον Β΄ΠΠ, όμως όταν άρχισαν να τον χάνουν, οι έως τότε συμμμαχικοί προς αυτούς μονάρχες τους (ο Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Γ΄ και  ο Μιχαήλ αντίστοιχα) στράφηκαν εναντίον τους και τους έριξαν από την εξουσία, φορτώνοντας όλα τα εγκλήματα τους σε αυτούς για να γλιτώσουν τον θρόνο τους και την τιμωρία.

Στο τέλος όμως αν και τόσο ο Μουσολίνι και ο Αντωνέσκου συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν (ο μεν πρώτος πήρε την εξουσία με την «Πορεία προς την Ρώμη» και την στήριξη των Ιταλών βιομήχανων και γαιοκτημόνων, ενώ ο δέυτερος με την βοήθεια των Γερμανών) και οι δύο αυτοί μονάρχες έχασαν με δημοψηφίσματα τους θρόνους τους και εξορίστηκαν.  

Με την αποτυχημένη και πραξικόπημα «Επιχείρηση Βαλκυρία» οι εχθροί του Χίτλερ αν και κατέλαβαν προσωρινά κυβερνητικά κτίρια στο Βερολίνο συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν, όπως ακριβώς και τα μέλη της Σιδηράς Φρουράς όταν προσπαθησαν πραξικόπημα κατά του Αντωνέσκου στο Βουκουρέστι και κατέλαβαν προσωρινά κυβερνητικά κτίρια.

Τόσο η «Σιδηρά Φρουρά» στην Ρουμανία, όσο και η «Φάλαγγα» στην Ισπανία στήριξαν τους δικτάτορες Αντωνέσκου και Φράνκο όταν αυτοί κατέλαβαν την εξουσία, όμως στην συνέχεια ήρθαν σε ρήξη με αυτούς και αυτοί τις διέλυσαν.

Τόσο πρωθυπουργός Αρνάντ Καλινέσκου στην Ρουμανία, όσο και ο Υπουργός Άμυνας Μοσέ Νταγιάν στο Ισραήλ φορούσαν και οι δύο στο ένα μάτι τους κάλυπτρα.

Τάχα σκοτώθηκαν από τους φρουρούς τους ενώ προσπαθούσαν αυτοί να δραπετεύσουν (αλλά στην πραγματικότητα εκτελέστηκαν με εντολές του Χίτλερ και του Καρόλου του Β’ της Ρουμανίας αντίστοιχα), τόσο ο Κοντρεάνου, όσο και ο Ιάκωβ Στάλιν.

Τόσο ο Κάρολος ο Β΄ της Ρουμανίας, όσο και ο Τίτο είχαν και οι δύο Εβραίες ερωμένες και γυναίκες και κατασκανδάλισαν τον λαό τους που ήταν αντίθετος (ενώ και οι δύο παράτησαν τις νόμιμες συζύγους τους, όπως είχε κάνει και ο Αντώνιος για να παντρευτεί την Ελληνίδα βασίλισα Κλεοπάτρα), ο μεν πρώτος την Μάγδα Λουπέσκου και ο δέυτερος την Βερενίκη.

Ο Κάρολος ο Β΄ της Ρουμανίας παραιτήθηκε (προσωρινά αν και υποκρίθηκε ότι το έκανε μόνιμα) από τον θρόνο για να παντρευτεί την λαική Μάγδα Λουπέσκου και ο Εδουάρδος ο Η’ παραιτηθηκε από τον Βρετανικό θρόνο (μόνιμα) για να παντρευτεί την λαική Ουώλλις Σίμπσον.

Με διατάγματα κυβερνούσε ο Κάρολος ο Β΄ την Ρουμανία και ο Χίντενμπουργκ την Γερμανία, ενώ ο πρώτος αν και βασιλιάς κύρηξε δικτατορία στην χώρα του, όπως και ο βασιλιάς Αλέξανδρος ο Α΄ της Γιουκοσλαβίας.

«Ανένδοτο Αγώνα» κύρηξε ο Κοντρεάνου κατά του βασιλιά Καρόλου του Β΄ και ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Πρεσβύτερος κατά του Κωνστίνου Καραμανλή του Πρεσβύτερου και του Παλατιού.

Ο Αντωνέσκου καθαίρεσε τον Κάρολο τον Β΄ και έκανε βασιλιά στην θέση του τον πιο ελεγχόμενο γιο του Μιχαήλ, όπως και οι Ρώσοι και οι Βρετανοί καθαίρεσαν τον Σάχη Ρεζά Σαχ από τον θρόνο του και έβαλαν στην θέση του τον πιο ελεγχόμενο από αυτούς γιο του Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλεβί, ενώ το ίδιο έκαναν και οι Γερμανογάλλοι των Μέρκελ και Ολάντ με τους πρωθυπουργούς ΓΑΠ στην Ελλάδα και τον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία και τους αντικατέστησαν με τους τραπεζίτες πράκτορες τους Παπαδήμο και Μόντι.

Τριμελή επιτροπή αντιβασιλείας είχαν τόσο ο βασιλίας Μιχαήλ στην Ρουμανία, όσο και ο Όθωνας στην Ελλάδα.

Οι νικητές ηγέτες του Α’ΠΠ της Αντάντ (π.χ. Βενιζέλος, Ουίλσον, Κλεμανσό, Λόιντ Τζορτζ) έχασαν όλοι τις εκλογές όταν τις προκύρηξαν.

Η εθνικιστική«Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ» και η «Σιδηρά Φρουρά» του Κοντρεάνου στην Ρουμανία (και οι δύο οργανώσεις ήταν δικές τους), όπως και η εθνικιστική «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» στην Ελλάδα βοηθούσαν τον λαό με τρόφιμα, υπηρεσίες και κοινωνικές δράσεις και για κερδίσουν οπαδούς.

Όμως όταν το κράτος και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις όταν το κράτος του Καρόλου του Β΄ και του Σαμαρά αντίστοιχα είδε ότι δεν μπορούσε να σταματήσει την δημοσκοπική τους εκτόξευση, στράφηκε εναντίον τους βίαια, διέλυσε με αφορμή και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με αφορμή κάποια βίαια ή/και θανάσιμα περιστατικά τις οργανώσεις αυτές και φυλάκισε τους ηγέτες τους.

Η απρόσμενη αλλαγή ανέμου στην ναυμαχία της Αιγούσας έσωσε τον Καρχηδονιακό στόλο από την πλήρη καταστροφή από τους Ρωμαίους, όπως ακριβώς και μία αλλαγή ανέμου έσωσε την Ισπανική λεγόμενη «αήττητη αρμάδα» από τον Αγγλικό στόλο κατά την ναυμαχία αυτών στις Αγγλικές ακτές.

Οι Έλυμοι, οι κάτοικοι του Έρυκα πήραν προνόμια από τους Ρωμαίους (όπως και το Ίλιον/Τροία), επειδή όπως αυτοί ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν από τους Αρχαίους Τρώες.

Υπήρξαν πολλά κράτη που ενώ αρχικά ήταν χερσαίες δυνάμεις, στην συνέχεια δημιούργησαν στόλο για να νικήσουν εχθρούς που ήταν ναυτικές δυναμέις, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, π.χ. οι Αθηναίοι για να πολεμησουν τους Αιγινήτες και τους Πέρσες, οι Σπαρτιάτες τους Αθηναίους, ο Μέγας Αλέξανδρος τους Αθηναίους και τους Πέρσες, ή οι Ρωμαίοι τους Καρχηδόνιους.

Αλλά και οι Ρώσοι τους Σουηδούς, τους δυτικούς και τους Τούρκους (άλλωστε και ο Μέγας Πέτρος έλεγε: «Η Αρκούδα θα κατακτήσει τον κόσμο όταν θα μάθει να κολυμπά»), οι Άγγλοι και οι  Ολλανδοί τους Ισπανούς, οι ΗΠΑ την Γερμανία, την Αγγλία και την Ρωσία, οι Γάλλοι την Μεγάλη Βρετανία, οι Γερμανοί την Αγγλία, οι Σοβιετικοί, οι Κινεζοι και οι Ρώσοι τις ΗΠΑ κ.λ.π.

Ισυχρές πανππλίεςπου χρησιμοποιούσαν οι αριστοκράτες σε ισχυρές Αυτοκρατορίες (π.χ. πανοπλία Ιππότη, Κατάφρακτου και Πανοπλία των Κέρδων/Δένδρων), υπό την διοίκηση ισχυρών μοναρχών (π.χ. Ανάκτων και Αυτοκρατόρων) και με σήμα τον Δικέφαλο Αετό και τον Δικέφαλο Αετό και το Λιοντάρι αντίστοιχα, είχαν οι Μυκηναίοι, η Ρωμανία και η Φραγκιά αντίστοιχα.

Όλα αυτά τα κράτη είχαν ισχυρούς στρατούς και ιππικό και στόλο και δημιούργησαν μέσω πολέμων (και εμφυλίων ενίοτε) ισχυρές Αυτοκρατορίες, πολέμησαν και νίκησαν πολλά άλλα κράτη και Αυτοκρατορίες, αλλά στο τέλος μέσω εμφυλίων και επειδή δέχτηκαν εισβολές από άλλα κράτη, διαλύθηκαν σε πολλά άλλα κρατίδια, ενώ σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ακολούθησε περίοδος κατοχής και Σκοτεινοί Αιώνες στην Αρχαιότητα, ο Μεσαίωνας στην Δύση και η Τουρκοκρατία στην Ρωμανία. 

Η δε πρώτη πτώση και σύλληψη των δικτατορών Ροβεσπιέρου και Μουσολίνι έγινε όταν για πρώτη φορά (και χωρίς ποτέ να περιμένουν μία τέτοια εξέλιξη) οι έως τότε υπάκουες σε αυτούς Γαλλική Συνέλευση και Μεγάλο Φασιστικό Εθνικο Συμβούλιο στράφηκαν εναντίον τους και τα μέλη τους διαφωνήσαν ανοικτά μαζί τους και έχασαν τις ψηφοφορίες και τις λογομαχίες και λίγο μετά συνελήφθησαν.

Απελευθερώθηκαν όμως και οι δύο λίγο αργότερα από οπαδούς ή συμμάχους τους και προσπάθησαν να ανακαταλάβουν με την βία την εξουσία, με αποτέλεσμα την πρόκληση ενός εμφυλίου πολέμου και τέλος την ήττα, τελική σύλληψη και εκτέλεση τους. 

Στην Αρχαία Ρώμη η σκληρότητα άλλωστε και η απελπισία, ωθούσε τους δούλους σε συχνές επαναστάσεις (τρεις μεγάλες στην Αρχαία Ρώμη), όπως το 196 π.Χ., στην Ετρουρία, που κατεπνίγη από μια Ρωμαϊκή λεγεώνα. Όπως το 134 π.Χ., στην Σικελία, όπου οι επαναστάτες, 400 περίπου τον αριθμό, μη αντέχοντες πλέον την καταπίεση των Ρωμαίων Αρχόντων, στασίασαν και άρχισαν τις εκδικήσεις.

Τρία χρόνια, οι επαναστάτες δούλοι, κράτησαν μακριά τις Ρωμαϊκές λεγεώνες, ώσπου το 132 π.Χ. ο Ύπατος Ρουπίλιος με μια μεγάλη δύναμη, κατάφερε να τους νικήσει και να τους εξοντώσει καθ’ ολοκληρίαν.

Αλλά η πιο γνωστή, η πιο μεγάλη επανάσταση των δούλων, ήταν η επανάσταση των Μονομάχων, που είχε αρχηγό τον Θρακιώτη Σπάρτακο. Ο Σπάρτακος, το 73 π.Χ. ξεσήκωσε τους δούλους σε επανάσταση.

Στην αρχή 70 μονομάχοι τον ακολούθησαν. Σιγά σιγά, ο αριθμός μεγάλωνε, και ο αριθμός των επαναστατημένων δούλων έφτασε τις 120.000, που είχαν στόχο και ελπίδα μια ελεύθερη ζωή, μακριά από την κακούργα Ρώμη.

Με το πολυάριθμο στράτευμά του, ο Σπάρτακος, οχυρώθηκε κοντά στον Βεζούβιο, και είχε σκοπό μέσω των Άλπεων να φτάσει στην αδούλωτη στους Ρωμαίους, Γαλλία. Δύο Ρωμαϊκές στρατιές που εστάλησαν εναντίον του στρατού των δούλων κατατροπώθηκαν.

Μια τρίτη όμως Ρωμαϊκή στρατιά, αποτελούμενη από οκτώ λεγεώνες, με αρχηγό τον Μάρκο Λικίνιο, στην τρομερή μάχη που έγινε το 71 π.Χ. στο Σιλάνο, νίκησε κατά κράτος τον στρατό των δούλων. 12.000 δούλοι έχασαν τη ζωή τους, μαζί μ’ αυτούς και ο Σπάρτακος. 6.000 δούλοι σταυρώθηκαν κατά μήκος της οδού Καπούης – Ρώμης.

Ο Χριστιανισμός που ήλθε κατόπιν, δίδαξε την ισότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων. Δηλαδή, ο Χριστιανισμός διακήρυξε προς πάσαν κατεύθυνση, πως ο σκλάβος δεν είναι “«res” – αντικείμενο, αλλά ότι είναι Άνθρωπος με Α κεφαλαίο (https://www.haniotika-nea.gr/to-doulemporio/).

Η πανούκλα σκότωσε τον μισό πληθυσμό την Αθήνα του Περικλή, στην Ρωμανία του Ιουστινιανού του Α΄ του Μέγα και στον Μεσαίωνα τον μισό πληθυσμό της Ευρώπης, της Πόλης, της Κίνας, της Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Μία έκρηξη Ηφαιστείου προκάλεσε Ηφαιστειακό χειμώνα το 532 μ.Χ. στην Ρωμανία και το 1.789 μ.Χ.. στην Γαλλία και κατέστρεψε πλήρως όλες τις αγροτιές σοδειές και παραγωγή στα κράτη αυτά, με συνέπεια πείνα και επαναστάσεις, στην μεν πρώτη περίπτωση την «Στάση του Νίκα» και στην δεύτερη την Γαλλική Επανάσταση.

Όπως το σώμα του Παπαφλέσα στο Μανιάκι το αποκεφάλισαν οι Τουρκοαιγύπτιοι, έτσι και το σώμα του Πατρός Γαβριήλ στο Αρκάδι το αποκεφάλισαν οι Τούρκοι.

Πέταξαν το κεφάλι του γιου της στο Αρκάδι οι Τούρκοι μπροστά στα πόδια της μάνας του Χαρίκλειας Δασκαλάκη, όπως και ο γιος του Αντίγονου Γονατά πέταξε το κεφάλι του ένδοξου βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου μπροστά στα πόδια του πατέρα του.

Ο Κορωναίος Παπάς με τον στρατό του προσπάθησε να πάει στο Αρκάδι κατά την διάρκεια της πολιορκίας του για να λάβει μέρος στην μάχη για να λύσει την πολιορκία του αλλά δεν τα κατάφερε και το Αρκάδι έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Αντίστοιχα και οι Δημητράκης και ο αδελφός του Παπαφλέσσα, Νικήτας Φλέσσας με τον στρατό τους προσπάθησαν να πάνε στο Μανιάκι κατά την διάρκεια της μάχης για να λάβουν μέρος στην μάχη για να λύσουν την πολιορκία του αλλά δεν τα κατάφεραν και το Μανιάκι έπεσε στα χέρια των Τουρκοαιγυπτίων.

Πριν την ένωση τους σε ένα ενιαίο κράτος από τον Φίλιππο τον Β’ και τον γιο του Μέγα Αλέξαδρο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας οι Ελληνικές πόλεις στην Αρχαία Ελλάδα ήταν χωρισμένες σε πολλές ανεξάρτητες πόλεις-κράτη, όπως χωρισμένη σε πολλές ανεξάρτητες πόλεις-κράτη και φυλές μέχρι την ένωση τους υπό τον Μωάμεθ.

Οι χήνες που έσωσαν το Καπιτώλιο στην Αρχαία Ρώμη θεωρούνταν σήμα κατατεθέν του και φύλακες του, όπως ακριβώς θεωρούνται φύλακες του παλατιού του πρώην Σιαμ και νυν Ταιλάνδης οι γάτες του Σιαμ.

Η διάλυση του υπάρχοντος στρατού και των παλαιμάχων και το γεγονός ότι μετά την διάλυση του επίσημου στρατού από τον Δημήτριο τον Α΄ των Σελευκιδών που κράτησε μόνο τους μισθοφόρους του είχε σαν αποτέλεσμα την επανάσταση από μέρους των αποστρατευθέντων και εμφύλιο πόλεμο και την άνοδο στην εξουσία του Αντίοχου του ΣΤ’ που επανέφερε στην υπηρεσία τους αποστρατευθέντες.

Αντίστοιχα η διάλυση του υπάρχοντος στρατού και των παλαιμάχων και το γεγονός ότι μετά την διάλυση του επίσημου στρατού από τον Βιττέλιο που κράτησε μόνο τους μισθοφόρους του είχε σαν αποτέλεσμα την επανάσταση από μέρους των αποστρατευθέντων και εμφύλιο πόλεμο και την άνοδο στην εξουσία του Βεσπασιανού που επανέφερε στην υπηρεσία τους αποστρατευθέντες.

Αλλά και στην Ρωμανία η η διάλυση του υπάρχοντος στρατού και των παλαιμάχων και το γεγονός ότι μετά την διάλυση του επίσημου στρατού από τον Κωνσταντίνο τον Θ’ τον Μοναμάχο και τους Δούκες που κράτησαν μόνο τους μισθοφόρους του είχε σαν αποτέλεσμα την επανάσταση από μέρους των αποστρατευθέντων και εμφύλιο πόλεμο και την άνοδο στην εξουσία των Κομνηνών που επανέφεραν στην υπηρεσία τους αποστρατευθέντες.

Τροβαδούροι περιπλανώμενοι τραγουδούσαν τραγούδια και κατορθώματα Ιπποτών σε άρχοντες και αριστοκράτισες, περιπλανώμενοι τραγουδιστές από την Παφλαγονία και την Μικρά Ασία τραγούδαγαν στην Ρωμανία τα κατορθώματα των Ακριτών και οι Ραψωδοί τα κατορθώματα των Ηρώων, μοναρχών ευγενών και πολεμιστών στην Αρχαία Μυκηναική Ελλάδα.

📈Ένα ενδιαφέρον γραφικό που δείχνει σε βάθος χρόνου την χρήση των τριών αυτοπροσδιοριστικών ονομασιών των μεταΒυζαντινών Ελλήνων σε αντιπροσωπευτικό* αριθμό βιβλίων που εκδόθηκαν από το 1.450 μ.Χ. εως το 1.821 μ.Χ.  Με βάση τα στοιχεία της πηγής βλέπουμε:

🔹Ο όρος Έλληνας χρησιμοποιείται από την λογιοσύνη  αλλά και από κληρικούς ήδη από τον 15ο αιώνα με διπλή έννοια(εθνική και σε καποιες περιπτώσεις θρησκευτική) και εκτινάσσεται την εποχή του διαφωτισμού και της Επανάστασης του 1.821 μ.Χ.

🔸Ο όρος Γραικός αυξήθηκε αλλά όχι στον ρυθμό που αυξάνεται ο όρος Έλληνας.

🔹Ο όρος Ρωμαίος/Ρωμηός κλπ. αποτελεί έκπληξη πως δεν χρησιμοποιείται και τόσο τον πρώτο αιώνα μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Ωστόσο, με την εκτίναξη της βιβλιοπαραγωγής διπλασιάζεται η χρήση του στους κατοπινούς αιώνες. 

📍Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως εδώ βλέπουμε μονάχα τον αυτοπροσδιορισμό των Ελλήνων κυρίως με την οπτική των λογίων και δεν αντικατοπτρίζει 100% το πως αυτοπροσδιορίζονταν οι Έλληνες που ζούσαν από το Παρίσι μέχρι την Καππαδοκία και τον Πόντο. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να υπάρξουν αξιόπιστα δεδομένα για το δεύτερο «Πως αυτοπροσδιορίζονταν οι Υπό ξένη κυριαρχία Έλληνες» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/01/1450-1821.html).

Ο Kanye West έβγαλε τα δόντια του και τα αντικατέστησε με… μασέλες τιτανίου αξίας 850.000 δολαρίων (https://www.zougla.gr/kosmos/o-kanye-west-evgale-ta-dontia-tou-kai-ta-antikatestise-me-maseles-titaniou-axias-850-000-dolarion/), σαν τον «Σαγόνια» στις ταινίες του «Τζέιμς Μποντ».

Για έναν πολύ απλό λόγο, υποστηρίζει ο μεγάλος Ρωμαϊστής Πωλ Βέν. Διότι, μετά την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης και την μεταφορά του κέντρου βάρους της Αυτοκρατορίας στα Ανατολικά, οι Έλληνες, εκτός από την πολιτισμική εξουσία, κατέκτησαν και την πολιτική και η Ελληνο-Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα γίνει Ελληνική (https://www.defence-point.gr/news/giorgos-karampelias-o-oikoymenikos-ellinismos-kai-oi-romaioi).

Φόρεσε Λεοντή σαν τον Ηρακλή ο Μίλων όταν ως επικεφαλής του στρατού του Κρότωνα νίκησε τον στρατό της Σύβαρις και ο Πολυδάμας όταν κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Μίλων έσωσε τον πεθερό του Πυθαγόρα όταν έγινε σεισμός και έπεσε η σκέπη του σπιτιού που βρίσκονταν συγκρατώντας την με την μεγάλη δύναμη του, όπως και ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Γ’ όταν έγινε βομβιστική επίθεση στο τραίνο που βρίσκονταν με την οικογένεια του αυτός την έσωσε, όταν έπεσε η οροφή του τραίνου συγκρατώντας αυτή με την μεγάλη δύναμη του.

Σύμφωνα μάλιστα με την προφορική παράδοση, λίγο πριν εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη, ο Κουταλιανός έσκισε στα δυο έναν Τούρκο, ο οποίος του έκλεψε τα ρούχα όταν έκανε μπάνιο στο ποτάμι, όπως και στα δύο έσκισε στα δύο έναν μεγαλόσωμο Μαμερτίνο μισθοφόρο ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου.

Ο Κουταλιανός νίκησε τον παλαιστή της Υψηλής Πύλης και για αυτό του έριξαν μία τίγρη προκειμένου να τον κατασπαράξει επειδή ντρόπιασε τον σουλτάνο. Ο Παναγής όμως την έσκισε τα δύο και ξεμπέρδεψε (https://www.limnosreport.gr/eidiseis/54099/%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%83/).

Αλλά και ο Πολυδάμας προσκλήθηκε από τον βασιλιά των Περσών Δαρείο τον Νόθο, ο οποίος ήθελε να πεισθεί αν η φήμη του ήταν δικαιολογημένη ή όχι. Εκεί, στα Σούσα, ο Πολυδάμας μονομάχησε με τρεις άνδρες ταυτοχρόνως, τρεις από τους «Αθανάτους», και τους σκότωσε, ενώ τόσο ο Πολυδάμας, όπως και ο Μίλων και ο Κουταλιανός σκότωσαν όλοι με τα χέρια τους μόνο λιοντάρια και σήκωναν τεράστια βάρη.

Τόσο ο Μίλων, όσο και ο Πολυδάμας, όπως επίσης ο Παναγιώτης Κουταλιανός και ο γιος του Δημήτρης (γνωστός και ως ο νέος Κουταλιανός) είχαν όλοι τους το προσωνύμιο «Νέος Ηρακλής» λόγω της μεγάλης δύναμης και των κατορθωμάτων τους.

Αλλά και ο Άγιος Νέστωρας νίκησε τον Λιαίο κάτι που προκάλεσε την οργή του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού, όπως και ο Κουταλιαίους νίκησε τον Αρχιπαλαιστή του Σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ, κάτι που προκάλεσε την οργή του τελευταίου.

Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν της Ελλάδας.

Οι Έλληνες (από τον Ελλην.) εδωσαν το όνομα τους στην Ελλάδα, όπως και Ρως στην Ρωσία και οι Βουλγάροι στην Βουλγαρία.

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.