ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

 ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΟΥΓΓΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό η Αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας των Αψβούργων (1.278 μ.Χ.-http://alophx.blogspot.com/2023/04/blog-post_13.html) δημιουργήθηκε ως μετεξέλιξη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αμέσως μετά την επίσημη διάλυση της από τον Μέγα Ναπολέοντα το 1.806 μ.Χ.

Αμέσως μετά στην αυταρχική αυτή και καθολική στο θρήσκευμα Αυτοκρατορία, στην οποία κυριαρχούσαν οι ελίτ των Αυστριακών και των Γερμανών, όλες οι μειονότητες (εθνικές και θρησκευτικές), καταπιέζονταν αγρία από τον Αυστριακό Αυτοκράτορα και τους αριστοκράτες.

Παρόλα αυτά, η Αυστροουγγαρία κατάφερε σύντομα να αναδιοργανωθεί και να βοηθήσει αρκετά στην τελική ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα και με τον τρόπο αυτό κατάφερε να κερδίσει ξανά την ανεξαρτησία της και να γίνει ξανά μία από τις Μεγάλες δυνάμεις και αύξησε το μέγεθος των εδαφών της κερδίζοντας/προσαρτώντας Ιταλικά εδάφη.

Στην συνέχεια προσπάθησε να διατηρήσει το εδαφικό και πολιτικό Status Quo στην περιοχή και υποστηρίζονταν στον στόχο της αυτό από άλλες συντηρητικές πολίτικες δυνάμεις και μοναρχίες (π.χ. Πρωσία και Ρωσία) και την υπεροχή των καθολικών Αυστριακών στην Αυτοκρατορία και για τον λόγο αυτό είχε την υποστήριξη του πάπα της Ρώμης.

Όμως σύντομα στην Ευρώπη άρχισε να αναδεικνύεται ως ισχυρή δύναμη, η γείτονας της Αυστρίας Πρωσία υπό την ηγεσία του Μπίσμαρκ. Ήδη πριν από την εξέλιξη αυτή, η Αυστροουγγαρία είχε χάσει εδάφη προς όφελος της Γαλλίας και της Ιταλίας, μετά από  πόλεμο με τις χώρες αυτές.

Συνάμα μετά τις εξεγέρσεις των Ούγγρων το Βασίλειο αυτό είχε χωριστεί σχεδόν στα δύο, δημιουργώντας το Βασίλειο της διπλής μοναρχίας της Αυστροουγγαρίας, ενώ πριν από αυτό το γεγονός η επανάσταση του 1.848 μ.Χ. στην Βιέννη είχε αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο και μειώσει το κυρός και την πολιτική ηγεσία της Αυστρίας.

 Έτσι, η Πρωσία, εκμεταλλευομένη την αποδυνάμωση της Αυστρίας από τους πολέμους και τις εγέρσεις αυτές, όπως και τον μεγάλο εκσυγχρονισμό της στον οικονομικό, πολιτικό, στρατιωτικό και τον τεχνολογικό τομέα, κατάφερε να νικήσει σε σύγκρουση την Αυστρία (και την Γαλλία λίγο αργότερα) και να δημιουργήσει την ισχυρή Γερμανική Αυτοκρατορία του Β’ Ράιχ.

Η Αυστρία μετά την ήττα αυτή, αναγνώρισε την πρωτοκαθεδρία της Πρωσίας και στην ουσία έγινε υποτελής και μόνιμος σύμμαχος της Γερμανίας, υποστηρίζοντας την σε κάθε σχέδιο που αυτή υποστήριζε και στην επιθετικότητα της, ενώ μαζί με αυτή και την Ιταλία δημιουργήσαν την Τριπλή Συμμαχία κατά της Αντάντ (Ρωσία, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία).

Η Αυστρία, κατάφερε να επιτύχει και μία μικρή εδαφική επέκταση, όταν το 1.878 μ.Χ. έκανε προτεκτοράτο της και μετέπειτα προσάρτησε την περιοχή της Βοσνίας, σε συνεννόηση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία που ως τότε κατείχε την περιοχή αυτή.

Στην συνέχεια, η αυταρχική και καταπιεστική πολυεθνική Αυστρία «έσπρωξε» όλη την επιθετικότητα της προς την Σερβία από φόβο ότι θα προκαλούσε επανάσταση στους Σέρβους της Βοσνίας και κατάστρωσε πολλά πολεμικά σχέδια εναντίον της, πιστεύοντας συνάμα ότι αν καταλάμβανε την Σερβία, θα αποδυνάμωνε και την Ρωσία, της οποίας κύριος σύμμαχος στα Βαλκάνια ήταν η Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_65.html).

Τελικά, το 1.914 μ.Χ., όταν Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε τον Αρχιδούκα και διάδοχο της Αυστρίας Φραγκίσκο Φερδινάνδο, η Αυστρία βρήκε την αφορμή που ήθελε και κήρυξε τον πόλεμο στην Σερβία με τον σύμμαχο της την Γερμανία (και την Τουρκιά που πήρε την θέση της Ιταλίας), ενάντια στην Αντάντ (σε συμμαχία με την Ιαπωνία, την Κίνα και άλλες δυνάμεις).

Ο πόλεμος αυτός υπήρξε σκληρός, η οικονομία, ο στρατός και η κοινωνική και πολιτική συνοχή της Αυστρίας δοκιμάστηκαν από τις συνέχεις πολεμικές ήττες από τους Ρώσους, το οικονομικό κραχ, την πεινά και τις εξεγέρσεις των λαών της Αυτοκρατορίας που ζητούσαν πια την ανεξαρτησία τους από αυτή.

Το 1.917 μ.Χ., η Αυστροουγγαρία βοήθησε στην χρηματοδότηση του πραξικοπήματος του Λένιν στην Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), την οποία και έβγαλε από τον πόλεμο, ο οποίος όμως συνεχίστηκε για έναν ακόμη χρόνο και οδήγησε στην οριστική ήττα της Αυστρίας και των συμμάχων της και την διάλυση της σε πολλά κράτη (όπως έγινε και με την Λατινική Ένωση-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_62.html), ενώ τόσο στους ηττημένους, όσο και στους νικητές είχαμε άνοδο εθνικιστικών αυταρχικών καθεστώτων.

Αντίστοιχα και η ΕΕ, δημιουργήθηκε από την Γερμανία, τους Ναζί και τις ΗΠΑ αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html), όπως και πολλές «προσωπικότητες» που ήθελαν την δημιουργία της, όπως τον Μονέ, τον Σούμαν, τον Αντενάουερ, τον Καλλέργη, αλλά και τον διάδοχο των καθαιρεμένων Αψβούργων της Αυστρίας, τον Όττο Αμβούργο (http://alophx.blogspot.com/2023/04/blog-post_13.html).

Αυτή η ένωση κρατών της Ευρώπης, αν και αρχικά παρίστανε έναν δήθεν δημοκρατικό οργανισμό ανεξάρτητων κρατών, σύντομα έδειξε το αληθινό της πρόσωπο, όντας απόλυτα αυταρχική (διώκοντας τα έθνη, την ιστορία τους, τον πατριωτισμό, την γλώσσα, την παράδοση, τον πολιτισμό και την θρησκεία), ενώ σε αυτή κυριαρχούσαν οι ελίτ των Αμερικάνων και κυρίως των Γερμανών, όλες οι μειονότητες (εθνικές και θρησκευτικές), καταπιέζονταν αγρία από τους Γερμανούς.

Παρόλα αυτά, η πολυεθνική και καταπιεστική ΕΕ κατάφερε (κρύβοντας τις προθέσεις της) σύντομα να αναδιοργανωθεί και να προσπαθήσει να επιτύχει την ανεξαρτησία της (από τις ΗΠΑ επί Μέρκελ και Σόιμπλε) και να γίνει ξανά μία από τις Μεγάλες δυνάμεις υπό την αυταρχική δύναμη της Γερμανίας και αύξησε το μέγεθος της με την είσοδο νέων κρατών μελών από την Κεντρική, την Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Σκανδιναβία και τα Βαλκάνια.

Στην συνέχεια προσπάθησε αρχικά να διατηρήσει το εδαφικό και πολιτικο Status Quo που είχε επιτύχει στην Ευρώπη και υποστηρίζονταν στον στόχο της αυτό από άλλες συντηρητικές πολίτικες δυνάμεις (π.χ. ΗΠΑ και Ιαπωνία) και την υπεροχή των Γερμανών στην ΕΕ, ενώ λόγω οικονομικών και πολίτικων συμφερόντων, αλλά και της προώθησης του συγκρητιστικού οικουμενισμού (http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html) είχε και την υποστήριξη του πάπα της Ρώμης.

Όμως σύντομα, παρόλες τις προσπάθειες των Γερμανών, στην Ευρώπη άρχισε να αναδεικνύεται ξανά ως ισχυρή δύναμη η Αμερική. Ήδη πριν από την εξέλιξη αυτή, η ΕΕ είχε χάσει ένα σημαντικό κράτος προς όφελος των ΗΠΑ, την Μεγάλη Βρετανία μετά από το δημοψήφισμα του BREXIT του 2016 μ.Χ.-(http://alophx.blogspot.com/2017/05/brexit_7.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/to-brexit-kai-to-game-of-thrones-season.html).

Συνάμα μετά τις εξεγέρσεις των Ευρωπαϊκών λαών λόγω των μνημονίων που πραξικοπηματικά τους επέβαλε η Γερμανική ΕΕ (και δημιούργησε πεινά, ανεργία, φτώχεια, καθώς και την κλοπή του εθνικού τους πλούτου από την Γερμανία), αυτή είχε χωριστεί σχεδόν στα δύο, δημιουργώντας εκτός από την Γερμανοκρατούμενη ΕΕ και την συνεργία των κρατών του Βίζενγραντ (Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία), τα οποία αντιδρούσαν στην κατοχή των Γερμανών, ενώ παράλληλα και εθνικιστικές αναδεικνύονταν στην εξουσία των κρατών της ΕΕ, εχθρικοί προς το Βερολίνο (π.χ. Ουγγαρία, Πολωνία, Ιταλία, Σκανδιναβία κ.λπ.), κάτι που είχε αποδυναμώσει ακόμα περισσότερο και μειώσει το κύρος και την πολιτική ηγεσία της Γερμανίας.

Έτσι, η Αμερική, εκμεταλλευομένη την αποδυνάμωση της ΕΕ της Γερμανίας προκάλεσε τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο και την ανάγκασε υπάγει ξανά σε αυτή (όπως επί Τρούμαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), να αγοράσει πανάκριβο Αμερικανικό φυσικό αέριο, Αμερικανικά όπλα και να καταρρεύσει σχεδόν η οικονομία και η ενεργειακή της αυτονομία μετά την διακοπή της συνεργασίας με την Ρωσία, ενώ παράλληλα οι τιμές σε τρόφιμα, καύσιμα και ρεύμα ανεβαίνουν και οι τράπεζες της ΕΕ και των ΗΠΑ (Δύσης) βγαίνουν προς κατάρρευση και ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν του 1.929 μ.Χ. είναι επικείμενο.

Η Γερμάνια του Σολτς; μετά την εξέλιξή αυτή, αναγνώρισε την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ και στην ουσία έγινε υποτελής και μόνιμος σύμμαχος της Αμερικής, υποστηρίζοντας την σε κάθε σχέδιο που αυτή υποστήριζε και στην επιθετικότητα της, ενώ μαζί με αυτή και την Ιαπωνία δημιούργησαν την συμμαχία κατά της Ρωσίας και της Κίνας.

Η Γερμανία, πίστευε ότι θα κατάφερνε να επιτύχει και μία  σημαντική εδαφική επέκταση της μετά το πραξικόπημα του Μαιντάν στην Ουκρανία, το οποίο και στήριξε/χρηματοδότησε μαζί με τις ΗΠΑ το 2014 μ.Χ., ενώ προσπάθησε επίσης να κάνει προτεκτοράτο της την Ουκρανία και να την βάλει ανεπιτυχώς σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Στην συνέχεια, η αυταρχική και καταπιεστική πολυεθνική Γερμανοκρατούμενη ΕΕ «έσπρωξε» όλη την επιθετικότητα της προς την Ρωσόφωνοι Ουκρανία από φόβο ότι θα προκαλούσε επανάσταση στους φιλορώσους Ουκρανούς της υπόλοιπης Ουκρανίας, όπως και «πρότυπο» για την εξέγερση των Ευρωπαϊκών λαών κατά της απολυτής τυραννίας των Γερμανών (…) και κατάστρωσε πολλά πολεμικά σχέδια εναντίον της, πιστεύοντας συνάμα ότι αν καταλάμβανε την Ουκρανία, θα αποδυνάμωνε και την Ρωσία.

Αν ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος όπως φοβούνται πολλοί πολιτικοί αναλυτές ξεφύγει καί γίνει Παγκόσμιος Πόλεμος με κάποια αφορμή, και η Ρωσία και η Κίνα συγκρουστούν απευθείας με το ΝΑΤΟ και την Δύση και την Ιαπωνία, όπως έγινε με την Αυστρία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πόλεμος αυτός να είναι πολύ σκληρός, και η οικονομία, ο στρατός και η κοινωνική και πολιτική συνοχή της ΕΕ να δοκιμαστεί από τις συνέχεις πολεμικές ήττες από τους Ρώσους, ενώ ένα οικονομικό κραχ, μαζί με την πεινά, να οδηγήσει σε εξεγέρσεις των λαών της να που ζητούν πια την ανεξαρτησία τους από αυτή.

Μπορεί βέβαια κάποια στιγμή σε έναν τέτοιο πόλεμο, η ΕΕ και η ΗΠΑ, να καταφέρουν με διαπραγματεύσεις να πείσουν την Κίνα να σταματήσει την συμμαχία της με την Ρωσία και με  πολύ σημαντικά εδαφικά ανταλλάγματα να βγει από τον πόλεμο αυτό και αυτός να συνεχιστεί με τελικό αποτέλεσμα του την οριστική ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της και την διάλυση της ΕΕ (σαν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της ΕΣΣΔ αμέσως μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου) σε πολλά κράτη, ενώ τόσο στους ηττημένοι, όσο και στους νικητές να έχουν αποδυναμωθεί σε τέτοιο βαθμό που να έχουμε την άνοδο σε αυτούς εθνικιστικών αυταρχικών καθεστώτων, όπως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

{Εξίσου πιθανόν είναι να προκύψει και ένα νέο πολεμικό μέτωπο στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική από τους Άραβες σε έναν Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στην Δύση και παύση του πετρελαϊκού εφοδιασμού τους από αυτή (ή/και κατάκτηση της περιοχής αυτής από τους Ρωσοκινέζους), σαν το κίνημα του Λόρενς της Αραβίας ενάντια στους Τούρκους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις εξεγέρσεις των Αφρικάνικων κρατών στις μέρες μας ενάντια στην νεοαποικιοκρατία της Δύσης (http://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_15.html, http://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_12.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_36.html)}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.