ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙ ΤΟΥ Δ’, ΤΟΥ ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΤΟΥ Γ’ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΒΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ, ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙ ΤΟΥ Δ’, ΤΟΥ ΚΛΕΟΜΕΝΗ ΤΟΥ Γ’ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΒΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΑΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ, ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, αμέσως μετά την νίκη των Σπαρτιατών στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, παρά την επικράτηση τους έναντι των Αθηναίων δημοκρατικών, σύντομα αρχίσαν αυτοί να χάνουν δύναμη και επαναπαυτήκαν στην στρατιωτική τους ισχύ

Παράλληλα δεν έκαναν κάτι προκειμένου να βελτιώσουν τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και την μεγάλη φτώχεια που άρχισε να υπάρχει, γιατί κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου και μετά οι Σπαρτιάτες διαφθάρηκαν από τον Περσικό χρυσό και την δύναμη της εξουσίας και σύντομα αρχίσαν να υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι στην Σπαρτή και κοινωνικές ανισότητες.

Οι αρχικά σχεδόν 5.000 Όμοιοι πολίτες/οπλίτες της Σπάρτης που είχαν πολιτικά δικαιώματα, έχασαν στην πλειοψηφία τους τα πολιτικά τους δικαιώματα και σταδιακά οι πολίτες με πλήρη δικαιώματα έμειναν σχεδόν 700.

Η άλλοτε παντοδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά συντηρητική Σπάρτη κράτησε για κάποιες δεκαετίες την δύναμη της, αλλά σύντομα ηττήθηκε κατά κράτος και εξέπεσε στρατιωτικά μετά την ήττα της στα Λεύκτρα από την Θήβα και τους συμμάχους της, χάνοντας πολλά εδάφη, στρατό, συμμάχους, η Πελοποννησιακή Συμμαχία διαλύθηκε, ενώ άρχισαν και αποτυχημένες εξεγέρσεις από τους Είλωτες.

Αντίστοιχα στην Τσαρική Ρωσία, αμέσως μετά την νίκη των Ρώσων στους Ναπολεόντειους Πολέμους (http://alophx.blogspot.com/2016/10/1815-1945.html), παρά την επικράτηση τους έναντι των Γάλλων του Μεγάλου Ναπολέοντα, σύντομα άρχισαν αυτοί να χάνουν δύναμη και επαναπαυτήκαν στην στρατιωτική τους ισχύ.

Παράλληλα δεν έκαναν κάτι προκειμένου να βελτιώσουν τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και την μεγάλη φτώχεια που άρχισε να υπάρχει, και σύντομα άρχισαν να υπάρχουν ακόμα περισσότεροι φτωχοί και πλούσιοι στην Ρωσία, ανεργία και κοινωνικές ανισότητες. Παράλληλα οι Ρώσοι δεν φρόντισαν να εκβιομηχανίσουν την κυρίως αγροτική χώρα τους.

Η άλλοτε παντοδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά συντηρητική Τσαρική Ρωσία κράτησε για κάποιες δεκαετίες την δύναμη της, αλλά σύντομα ηττήθηκε κατά κράτος και εξέπεσε στρατιωτικά μετά την ήττα της στον Κριμαϊκό ΄Πόλεμο από την Γαλλία, την Μεγάλη Βρετάνια και τους συμμάχους τους, χάνοντας πολλά εδάφη, στρατό, συμμάχους, ενώ άρχισαν και αποτυχημένες εξεγέρσεις από τους φτωχούς.

Η κατάσταση αυτή κράτησε επί μακρό χρονικό διάστημα στην Σπάρτη και η πόλη αυτή έχανε συνεχώς πολέμους, τόσο με τους Θηβαίους, όσο και με τον Φίλιππο τον Β΄ (http://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post_23.html) της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, με συνέπεια η δύναμη της να ξεπέσει περαιτέρω.

Στην κατάσταση αυτή, εμφανίστηκε ο ιδεολόγος βασιλιάς Άγις ο Δ΄, ο οποίος προσπάθησε να καταργήσει τα χρέη, να αναδιανείμει την γη και τον πλούτο που είχαν αρπάξει οι πλούσιοι, να αναδιοργανώσει τον στρατό και να κάνει την Σπάρτη ξανά μία μεγάλη  δύναμη.

Αυτός κατάφερε πράγματι να προωθήσει τις ιδέες και τις μεταρρυθμίσεις του και να βελτιώσει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση στην Σπάρτη, σύντομα όμως οι εχθροί του αναδιοργανωθήκαν και κατάφεραν να τον σκοτώσουν και να αναστείλουν τις μεταρρυθμίσεις τους.

Αντίστοιχα στην Τσαρική Ρωσία εμφανίστηκαν οι ιδεολόγοι Τσάρος Αλέξανδρος ο Β’ και ο πρωθυπουργός Στολύπιν, οι ο οποίοι προσπάθησαν να καταργήσουν τα αγροτικά χρέη που έφεραν ιστορικά πολλές εξεγέρσεις (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_81.html), να καταργήσουν την  δουλοπαροικία, να αναδιανείμουν μέρος της γης και τον πλούτο που είχαν αρπάξει οι πλούσιοι αριστοκράτες, να αναδιοργανώσουν τον στρατό, να εκβιομηχανίσουν και να κάνουν την Ρωσία ξανά μία μεγάλη  δύναμη.

Αυτοί κατάφεραν πράγματι να προωθήσουν τις ιδέες και τις μεταρρυθμίσεις τους και να βελτιώσουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση στην Ρωσία, σύντομα όμως οι εχθροί τους αναδιοργανωθήκαν και κατάφεραν να τον σκοτώσουν και να αναστείλουν τις μεταρρυθμίσεις τους (τόσο οι πλούσιοι αριστοκράτες, όσο και οι αναρχικοί και οι μπολσεβίκοι).

Εξαιτίας αυτών των εξελίξεων, η κατάσταση στην Σπάρτη επιδεινώθηκε εκ νέου, ενώ οι πλούσιοι συνέχισαν να καταπιέζουν τους φτωχούς ακόμα περισσότερο από πριν και αυτοί δεν έβλεπαν πουθενά καμμιά ελπίδα.

Τότε εμφανίστηκε ο Κλεομένης ο Γ’, ο οποίος ήταν θαυμαστής των μεταρρυθμίσεων του Γάι του Δ’ και ήθελε να εφαρμόσει τις πολίτικες του ιδέες. Αυτός, ξέροντας ότι οι πλούσιοι και οι Έφοροι που είχαν την εξουσία δεν θα τον αφήναν να πραγματοποιήσει τις ιδέες του, κατάφερε εν μέσω πολέμου στα Λεύκτρα να κάνει πραξικόπημα και να επιτεθεί εν μέσω πολέμου αιφνιδιαστικά στην Σπάρτη, να την καταλάβει, να εξοντώσει τους περισσοτέρους Εφόρους (πέντε από τους έξι) και άλλους να τους εξορίσει.

Χρησιμοποιώντας το όνομα του Λυκούργου προσπάθησε να επιβάλει με την βία τις μεταρρυθμίσεις του, έδωσε την γη του στο κράτος, ακολούθησε ο θετός του πατέρας, οι οπαδοί του και σε λίγο όλοι οι πολίτες.

Η γη μοιράστηκε με ίσα μερίδια σε 4.000 πολίτες αν και το αρχικό σχέδιο ήταν 4.500 πολίτες. Οι μισοί από τους πολίτες ήταν παλιοί κάτοικοι εξόριστοι και οι άλλοι μισοί νέοι κάτοικοι, όλοι έγιναν μισθοφόροι στον Σπαρτιάτικο στρατό που ενισχύθηκε σημαντικά.

Ο στρατός αναδιοργανώθηκε σύμφωνα με τα στρατιωτικά πρότυπα της Μακεδονικής Φάλαγγας, ενώ όλα τα παιδιά της Σπάρτης του Κλεομένη ήταν υποχρεωμένα να ακολουθήσουν ξανά την Σπαρτιατική αγωγή.

Στην συνέχεια ο Κλεομένης εξαπέλυσε επιτυχημένους πολέμους κατά των εχθρών της Σπάρτης, νικώντας επανειλημμένα και καταλαμβάνοντας εδάφη της Αχαϊκής Συμπολιτείας την οποία σχεδόν υπέταξε με τους πολέμους του.

Για τον λόγο αυτό, η Αχαϊκή Συμπολιτεία υπό τον Άρατο βλέποντας την μεγάλη δύναμη του Κλεομένη αναγκάστηκε να συμμαχήσει και να υποταχτεί στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας του Αντίγονου του Δάσωνα, ο οποίος εισέβαλε στην Σπάρτη και νίκησε τον Κλεομένη με δυσκολία στην Σελλασία, ενώ αυτός στην συνέχεια αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων (οι οποίοι τον ενίσχυαν ως τότε) και η δύναμη της Σπάρτης έπεσε ξανά και οι πλούσιοι και οι Έφοροι κατέλαβαν ξανά την εξουσία στην Σπάρτη και η δύναμη της έπεσε ξανά.

{Αλλά και σε άλλες Ελληνικές περιοχές, π.χ. ο Φίλιππος ο Ε και ο Περσέας της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ή ο Κριτόλαος και ο Διαίος στην Αχαϊκή Συμπολιτεία (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_21.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_24.html) προσπάθησαν να κάνουν κοινωνικές μεταρρύθμισες και να αναδιοργανώσουν τον στρατό τους και να ελευθερώσουν την Ελλάδα από την Ρωμαίικη επικυριαρχία, αλλά στο τέλος, όπως έκαναν με την Σπάρτη, οι Ρωμαίοι τους επιτέθηκαν και τους νίκησαν και έκαναν τους πλουσίους άρχοντες της Ελλάδας, τους οποίους στήριζαν.

Οι δε πλούσιοι αριστοκράτες στην Ελλάδα (π.χ. Μακεδονία, Πελοπόννησο κ.λ.π.) προδώσαν τις πόλεις τους και συμμάχησαν με τους Ρωμαίους για να κρατήσουν τον πλούτο τους και να αποκτήσουν την απολυτή εξουσία, με την συμμαχία των Ρωμαίων, καταπιέζοντας τους φτωχούς και αρπάζοντας την περιουσία του λαού, συνεργαζόμενοι προδοτικά με τους όμοιους τους Ρωμαίους αριστοκράτες, για να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους, όπως ακριβώς στις μέρες μας οι ολιγάρχες της Δύση, των ΗΠΑ και της ΕΕ, όπως και οι ολιγάρχες στην Κίνα στηρίζουν τους κατά τόπους ολιγάρχες και έχουν κοινά οικονομικά συμφέροντα με αυτές.

Και όπως η Αχαϊκή Συμπολιτεία πολέμησε με την Ρώμη, έτσι και η Κίνα μπορει να πολεμήσει με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και την Ρωσία}

Εξαιτίας αυτών των εξελίξεων, η κατάσταση στην Ρωσία επιδεινώθηκε εκ νέου, ενώ οι πλούσιοι συνέχισαν να καταπιέζουν τους φτωχούς ακόμα περισσότερο από πριν και αυτοί δεν έβλεπαν πουθενά καμμιά ελπίδα. Τότε εμφανίστηκε ο Λένιν, ο οποίος ήταν θαυμαστής των κοινωνικών και πολίτικων ιδεών του Μαρξ και ήθελε να εφαρμόσει τις πολιτικές του ιδέες.

Αυτός ξέροντας ότι οι πλούσιοι και οι Έφοροι που είχαν την εξουσία δεν θα τον άφηναν να πάρει την εξουσία να πραγματοποιήσει τις ιδέες του, κατάφερε εν μέσω Α ‘ Παγκοσμίου Πολέμου (με τις ήττες και την φτώχεια και ανεργία που προκάλεσε αυτός στην Ρωσία) με την βοήθεια των Γερμανών να κάνει πραξικόπημα και να καταλάβει αιφνιδιαστικά Μόσχα, όπως να εξοντώσει τον Τσάρο, την οικογένεια του, όπως και τους περισσοτέρους αριστοκράτες, τους πολιτικούς του αντίπαλους και άλλους να τους εξορίσει (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

 Χρησιμοποιώντας τις ιδέες του Μαρξ προσποιήθηκε ότι ήθελα τάχα να επιβάλει με την βία τις μεταρρυθμίσεις του, να δώσει την γη των πλουσίων του στο κράτος, έτσι ώστε οι αγρότες, οι οπαδοί του και όλοι οι πολίτες να αποκτήσουν γη, κάτι που σύντομα αναίρεσε και δεν τήρησε.

Η γη μοιράστηκε αρχικά για λίγο χρόνο με μερίδια Ο στρατός αναδιοργανώθηκε σύμφωνα με νέα στρατιωτικά πρότυπα, ενώ όλα τα παιδιά της Ρωσίας του Λένιν και των διαδόχων του ήταν υποχρεωμένα να ακολουθήσουν τον μαρξισμό και τις ιδέες του, ενώ όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, άλλες «θρησκείες», όπως και οι δημοκρατικοί και οι δεξιοί διωχτήκαν ή εξοντώνονταν βίαια.

Στην συνέχεια οι μπολσεβίκοι του Λένιν και οι διάδοχοι του εξαπέλυσαν επιτυχημένους πολέμους κατά των εχθρών της ΕΣΣΔ, νικώντας επανειλημμένα και καταλαμβάνοντας εδάφη της Γερμανίας την οποία σχεδόν υπέταξαν με τους πολέμους τους (κυρίως με την νίκη της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Για τον λόγο αυτό, η Δύση υπό τις ΗΠΑ βλέποντας την μεγάλη δύναμη της ΕΣΣΔ αναγκάστηκαν να συμμαχήσουν μεταξύ τους για να αποκρούσουν την επιβολή της ΕΣΣΔ, όπως και  να συμμαχήσουν στον Ψυχρό Πόλεμο με την Κίνα του Μάο, ο οποίος συμμάχησε με την Δύση (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html) κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_34.html).

Τελικά, η Δύση με την συμμαχία της Κίνας και την πίεση στην ΕΣΣΔ, κατάφερε τελικά να νικήσει τον Ψυχρό Πόλεμο και το τυραννικό καταπιεστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ κατέρρευσε και διαλύθηκε με πάταγο και οι (απειροελάχιστες στην πραγματικότητα) κοινωνικές μεταρρυθμίσεις της καταργήθηκαν και αυτές.

{Εδώ βέβαια πρέπει να ειπωθεί ότι οι μπολσεβίκοι όταν κατέλαβαν την εξουσία τον πλούτο που αρπάξαν από τους πλουσίους τον καρπωθήκαν για τον εαυτό τους (και φυσικά δεν έδωσαν τίποτα στον λαό) και αυτοί έγιναν στην ουσία οι νέοι κόκκινοι ολιγάρχες της ΕΣΣΔ, η οποία σύντομα φτώχυνε και έγινε η κατάσταση των φτωχών σύντομα ακόμη χειρότερη από πρώτα και αυτή η κατάσταση, μαζί με τις θρησκευτικές, τις πολιτικές διώξεις και την καταπίεση συντέλεσε τα μέγιστα στην πτώση της ΕΣΣΔ, η οποία έπεσε επί Γκορμπατσόφ, όπως και η Πελοποννησιακή Συμμαχία επί Αγησίλαου του Β’ (http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_15.html, http://alophx.blogspot.com/2022/10/blog-post_27.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_37.html)}.

Με την λήξη του Ψυχρού Πολέμου η ιστορία στην ουσία επαναλήφθηκε ξανά. Ο Γιέλτσιν ξεπούλησε τον πλούτο της Ρωσίας στους Ρώσους ολιγάρχες (οι οποίο καλοπερνούσαν ενώ ο λαός πεινούσε) και έπεσε σύντομα σε φτώχεια, η οικονομία καταστράφηκε, η ανεργία, η απελπισία η πορνεία και ο αλκοολισμός έφτασε στα ύψη, ο στρατός έχασε την δύναμη του, ενώ η Ρωσία είχε και εξωτερικές και εσωτερικές εγέρσεις και ηττήθηκε σε πολέμους που έλαβε μέρος (π.χ. στον Α’ Τσετσενικό Πόλεμο).

{Όπως ακριβώς οι «ρυθμίσεις» του Έφορου Επίταδευς τον 4^ο Αιώνα π.Χ. στην Αρχαία Σπάρτη είχαν σαν αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ο πλούτος σε λιγότερες από 100 οικογένειες που ζούσαν προκλητικά, οι υπόλοιποι Σπαρτιάτες ήταν φτωχοί και χρεωμένοι (ότι ακριβώς έκανε και ο Γιέλτσιν με τις δήθεν «μεταρρυθμίσεις» του στην Ρωσία)}.

Από την κατάσταση αυτή η Ρωσία η Ρωσία άρχισε να βγαίνει υπό την ηγεσία του Πούτιν, ο οποίος ανελαβε την εξουσία στην Ρωσία το 1.999 μ.Χ. Αυτός αρχικά σαν τον Άγι τον Δ’ με «μετριοπαθή» τρόπο να «πείσει» τους ολιγάρχες της Ρωσίας να αφήσουν την πολιτική στην Ρωσία και να αρκεστούν στην περιουσία τους και να μην αρπάζουν και να ξεπουλούν άλλο τον πλούτο της Ρωσίας.

Φυσικά αυτοί δεν δέχτηκαν και όταν ο ίδιος κατάφερε να αυξήσει την εξουσία του και να νιώσει αρκετά δυνατός, επιτέθηκε ξαφνικά (σαν τον Κλεομένη τον Γ’) σε όσους ολιγάρχες δεν τον υπάκουσαν και άλλους να τους εξορίσει εξοντώσει (π.χ. Μπερεζόφσκι) και άλλους να τους φυλακίσει (π.χ. Χορντόκοφκι) και να δημεύσει την περιουσία τους (σώθηκαν μόνο όσοι υποτάχτηκαν στην εξουσία του).

Στην συνέχεια αναδιοργάνωσε τον στρατό και την οικονομία της Ρωσίας, να αναδιανείμει μερικώς τον πλούτο της Ρωσίας, αυξάνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις στην χώρα, ανέπτυξε την αμυντική και ενεργειακή βιομηχανία της Ρωσίας, ενώ παράλληλα άρχισε με επιτυχημένες στρατιωτικές εκστρατείες να αυξάνει τα εδάφη της Ρωσίας.

Ιδρύοντας(υιοθετώντας τις ιδέες Ντούγκιν και των Σιλοβίκι) την Ευρασιατική Ένωση (όπως οι Άγις ο Δ΄ και ο Κλεομένης ο Γ΄ προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν την Πελοποννησιακή Συμμαχία), μία διάδοχο έκδοση της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), αλλά και τον Οργανισμό της Σανγκάης, τους BRICS και το CSTO (http://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post.html).

{Στην ουσία η Ρωσία ακολουθεί την συνήθη ιστορική της πορεία, αρχικά υπάρχει κατάσταση χάους (π.χ. Καιρός των Τάραχων και Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος, χάος στην Ρωσία μετά την πτώση της ΕΣΣΔ), ύστερα έρχεται ένα άτομο που σώζει την κατάσταση και αναδιοργανώνει τον στρατό και την χώρα, σώζοντας την από εξωτερικούς και εσωτερικούς ταραξίες ή εισβολείς και αναδιοργανώνοντας την (π.χ. Αλέξιος Ρωμανόφ, Λένιν, Πούτιν), στην συνέχεια κάποιος την κάνει να φτάσει σε υπερεπέκταση (π.χ. Νικόλαος ο Α΄, Στάλιν, μετά έρχεται η πτώση και το χάος ξανά και ο κύκλος ξαναρχίζει.

Η Ρωσία στις μέρες μας αφού πέρασε το μετασοβιετικό χάος και την δικτατορία του Γιέλτσιν και των Ρώσων ολιγαρχών, αναδιοργανώθηκε ξανά και έγινε ισχυρή υπό τον Πούτιν και τώρα αναμένεται να έρθει κάποιος σκληρός και δυνατός, ο οποίος θα υπερεκτείνει την Ρωσική Αυτοκρατορία}.

Στις μέρες μας έχει ξεκινήσει υπό την υπαιτιότητα των ΗΠΑ και της Δύσης από  το 2022 μ.Χ. ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος, ενώ οι δυτικοί προσπαθούν ανεπιτυχώς να ρίξουν τον Πούτιν από την εξουσία της Ρωσίας, να επιβάλλουν σε αυτή ένα ξεπουλημένο φιλοδυτικό καθεστώς σαν αυτό του Γιέλτσιν και να αρπάξουν όπως επί των Ρώσων ολιγαρχών του Γιέλτσιν τον πλούτο της Ρωσίας.

Ξεχνούν όμως το γεγονός ότι το πιθανότερο στην περίπτωση αυτή δεν είναι αν φύγει ο Πούτιν από την εξουσία να αναλάβει την ηγεσία της Ρωσίας ένας προδότης φιλοδυτικός πολιτικός, αλλά ένας σκληροπυρηνικός, ο οποίος θα έχει εθνικιστικές τάσεις και ιδέες, ακόμα ίσως να έχει και κομμουνιστικές ιδέες (π.χ. νεοκομμουνιστής ή εθνικομπολσεβίκος, αφού στην Ρωσία από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά είναι όλοι είτε πατριώτες, είτε εθνικιστές).

{Όπως ακριβώς και στην Αρχαία Σπάρτη, λίγο μετά από την πτώση του Κλεομένη του Γ΄, την εξουσία την ανέλαβαν αρχικά οι τύραννοι/επίτροποι/αντιβασιλείς Μαχανίδα και κυρίως ο Νάβις, ο οποίος σύντομα ανέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία και αυτό-ανακηρύχτηκε βασιλιάς.

Και αυτός προσπάθησε να επιβάλει με την βία τις μεταρρυθμίσεις, η γη μοιράστηκε με ίσα μερίδια. Οι μισοί από τους πολίτες ήταν παλιοί κάτοικοι εξόριστοι και οι άλλοι μισοί μισθοφόροι ή νέοι κάτοικοι, όλοι έγιναν μισθοφόροι στον Σπαρτιάτικο στρατό που ενισχύθηκε σημαντικά.

Ο στρατός αναδιοργανώθηκε κάνα σύμφωνα με τα στρατιωτικά πρότυπα της Μακεδονικής Φάλαγγας, ενώ όλα τα παιδιά της Σπάρτης του Κλεομένη ήταν υποχρεωμένα να ακολουθήσουν ξανά την Σπαρτιατική αγωγή.

Στην ουσία. ο Νάβις ακολούθησε πιστά τις μεταρρυθμίσεις του Κλεομένη Γ΄, έστειλε τους πλούσιους στην εξορία και μοίρασε την περιουσία τους. Απελευθέρωσε τους δούλους και τους έκανε πολίτες, διατήρησε ωστόσο τον τίτλο του είλωτα ισχυριζόμενος ότι θέλει να αναβιώσει την νομοθεσία του Λυκούργου. Ο μεγάλος αριθμός των πολιτών του παρείχε πολλούς μισθοφόρους για τον στρατό του.

Ο Νάβις σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές εκτέλεσε όλους τους διεκδικητές του θρόνου από τις δύο βασιλικές δυναστείες, ο Πολύβιος και ο Τίτος Λίβιος τον περιγράφουν σαν αιμοσταγή και βίαιο. Ο Πολύβιος αναφέρει ότι έστελνε εξορία τους επιφανείς πολίτες των πόλεων που κατακτούσε και έδινε τις γυναίκες τους συζύγους σε δούλους.

Σε κάποιο άλλο σημείο ο Πολύβιος γράφει ότι ζητούσε από τους πλούσιους γαιοκτήμονες τεράστια ποσά, αν το αρνούνται χρησιμοποιούσε απέναντι τους μια μηχανή βασανιστηρίων γνωστή σαν Απήγα του Νάβις που πήρε το όνομα από την σύζυγο του Απήγα.

Στην συνέχεια ο Κλεομένης εξαπέλυσε επιτυχημένους πολέμους κατά των εχθρών της Σπάρτης, νικώντας επανειλημμένα και καταλαμβάνοντας εδάφη της Αχαϊκής Συμπολιτείας την οποία σχεδόν υπέταξε με τους πολέμους του.

 Τα επόμενα χρόνια ο Νάβις επέκτεινε την εξουσία της Σπάρτης ανακτώντας όλες τις χαμένες περιοχές της Λακωνίας και της Μεσσηνίας, έκανε πολλές επιδρομές στην Μεγαλόπολη. Δημιούργησε για πρώτη φορά στόλο με την βοήθεια Κρητών ναυτικών που ήταν γνωστοί σαν "πειρατές", φύλαγαν τις Λακωνικές ακτές, οικοδόμησε για πρώτη φορά στην Σπάρτη τείχη, μέχρι τότε την υπερασπίζονταν μόνο οι Οπλίτες.

[Όπως ακριβώς ο Βρασίδας και ο Γύλιππος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο σε Χαλκιδική και Σικελία, χτυπά αιφνιδιαστικά τους δυτικούς σε άλλες περιοχές που αυτοί έχουν υπό την κατοχή τους με πλουσίους φυσικούς πόρους και γεωπολιτική θέση και καταλαβαίνει τα μέρη αυτά στερώντας τα από αυτούς και κάνοντας τα συμμαχία με την Ρωσία στην Αφρική ο Πριγκοζίν στις μέρες μας (π.χ. στον Νίγηρα), ο οποίος όπως και ο Πείσανδρος, ο Παυσανίας, ο Λύσανδρος και ο Αλκιβιάδης προσπάθησε και αυτός ανεπιτυχώς να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στην χώρα του.

Στην ουσία μεταφέροντας τον πόλεμο από τα εδάφη τους στα μετόπισθεν του εχθρού και καταλαμβάνοντας τα λιμάνια, τους δρόμους, τις εμπορικές οδούς, τις πρώτες ύλες και τους συμμάχους των εχθρών τους.

Στην Αθηνά και την Σπάρτη επί Πελοποννησιακού Πολέμου αλλάξαν οι στρατηγοί και ο στρατιωτικός τρόπος δράσης και οι στρατηγοί για τον πόλεμο (π.χ. Θράσυλλος, Θρασύβουλος, Αλκιβιάδης, Λύσανδρος) μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα των 400 του Πείσανδρου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html) και τις στρατιωτικές ήττες, οι οποίοι υιοθέτησαν πολύ πιο επιθετικές τακτικές, όπως μπορεί να γίνει και στην Ρωσία στις μέρες μας κάποια στιγμή μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκοζίν.

Στο δε Αφγανιστάν συνέβη μία ήττα των Αμερικάνων σαν αυτή στο Βιετνάμ και σαν την Σικελική εκστρατεία, ενώ το ίδιο πιθανότατα θα γίνει και στην Ουκρανία, η οποία και θα συντριβεί όπως έγινε και με το Αργός από την Σπάρτη.

Και όπως έγινε εξέγερση των συμμάχων της Αθήνας μετά την Σικελική Καταστροφή (http://alophx.blogspot.com/2016/11/blog-post_37.html, http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_41.html), το ίδιο μπορεί να γίνει και με τους συμμάχους της Δύσης και την ΕΕ λόγω του Ρωσοουκρανικό Πόλεμο και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορεί στο τέλος να διαλυθεί.

Στο τέλος η Ουκρανία στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο, όπως και η Αρχαία Αθηνά στον Β΄ Πελοποννησιακό Πόλεμο, το πιθανότερο είναι ότι θα εγκαταλειφθούν στο τέλος από τους συμμάχους της και θα καταρρεύσει πλήρως οικονομικά, σε όπλα και στρατιωτικά, το Κίεβο θα καταληφθεί και  θα παραδοθεί, όπως και όλη η Ουκρανία, η οποία θα χάσει πολλά εδάφη και θα υποταχτεί πλήρως στην Ρωσία, ενώ πιο πριν η Ουκρανία είναι πολύ πιθανόν να χρεωκόπησε πλήρως οικονομικά και να έχει και εμφύλιο πόλεμο.

Και όπως τα Σοβιετικά μεταγωγικά μετέφεραν Κουβανούς στρατιώτες στην Αγκόλα, σήμερα τα ίδια αεροσκάφη μεταφέρουν τους μισθοφόρους της Βάγκνερ. Ο Πριγκοζίν δεν κατάφερε να καταλάβει την Μόσχα, αλλά με την παρουσία των δυνάμεών του στην Υποσαχάρια Αφρική λειτουργεί ως το μακρύ χέρι του μετασοβιετικού βαθέως κράτους.

Το μήνυμα του Κρεμλίνου από την Αφρική είναι σαφές: αν η πρώην ΕΣΣΔ δεν αναγνωρίζεται από την Δύση ως ζώνη αποκλειστικής επιρροής της Ρωσίας, τότε δεν υπάρχει λόγος να σεβαστεί η Μόσχα την «πίσω αυλή» της Γαλλίας στην Αφρική (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/400244_eyflekti-afriki).

Ο Νίγηρας της Δύσης μπορεί να γίνει ότι και η Αμφίπολη για την Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Όσο για την Ουκρανία μία πιθανότατη ήττα της Δύσης και των ΗΠΑ σε αυτή θα μπορούσε να γίνει τα Λεύκτρα των ΗΠΑ από την Ρωσία και τους συμμάχους της, η οποία θα φέρει όπως και τα Λεύκτρα στην Σπάρτη την πτώση των ΗΠΑ και της Δύσης και την διάλυση όλων των οργανισμών και των πολιτικών τους ενώσεων (π.χ. ΕΕ, ΝΑΤΟ), όπως ακριβώς μετά τα Λεύκτρα διαλύθηκε η Πελοποννησιακή Συμμαχία. 

Οι δε Αφρικανικοί λαοί στις μέρες μας σε μεγάλη πλειοψηφία βλέπουν τους Ρώσους (και σε μικρότερο βαθμό και τους Κινέζους) ως ελευθερωτές από την νέο-αποικιοκρατία και την τυραννία της Δύσης, όπως ακριβώς και οι Χαλκιδείς, οι Έλληνες της Σικελίας και πολλές πόλεις της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας έβλεπαν τους Σπαρτιάτες ως απελευθερωτές από την αποικιοκρατία και την τυραννία της Αθήνας.

Ο δε πρόσφατος αποκλεισμός του Καλίνινγκραντ από το ΝΑΤΟ από την μόνη χερσαία οδό ανεφοδιασμού του θυμίζει κατά πολύ τον αντίστοιχο αποκλεισμό του Βερολίνου από τον Στάλιν όταν αυτός μπλόκαρε την μόνη χερσαία οδό ανεφοδιασμού του.

Το πιθανό είναι ότι στην Ουκρανία οι ΗΠΑ θα ηττηθούν και θα αποχωρήσουν από την χώρα αυτή όπως έκαναν μετά την εισβολή τους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν κάτι που θα οδηγήσει στην περαιτέρω την οριστική παρακμή και πτώση της ηγεμονίας τους.

Και παράλληλα η Ρωσία και η Κίνα τις 22 Αυγούστου του 2023 μ.Χ. με την δημιουργία του νέου νομίσματος για συναλλαγές των BRICS (και του πετρελαίου) θα επιτύχουν αυτό που δεν κατάφεραν ο Καντάφι και ο Σαντάμ (της Λιβύης και του Ιράκ).

Οι δε Σαντάμ και Καντάφι (ο οποίος δημιούργησε την Αφρικανική Ένωση) προσπάθησαν να αλλάξουν τον τρόπο πληρωμής του πετρελαίου σε άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου, κάτι που θα ενθάρρυνε και άλλες χώρες να κάνουν ότι ίδιο και θα αποδυνάμωνε και θα καταργούσε σιγά, σιγά το δολάριο, κάτι που ίσως εξηγεί τον λόγο που οι ΗΠΑ τους επιτέθηκαν και τους έριξαν από την εξουσία].

Τελικά, η Αχαϊκή Συμπολιτεία υπό τον Φιλοποίμην που ηττήθηκε και έχασε πολλά εδάφη από τον Νάβι κάλεσαν την πρώην σύμμαχο του Νάβι, την Ρώμη να τους βοηθήσει εναντίον του (όπως παλαιοτέρα κάλεσαν τον Αντίγονο τον Δάσωνα ενάντια στον Κλεομένη τον Γ’).

{Τελικά η διάλυση της Αχαϊκής (όπως και πριν από αυτή της Αιτωλικής) Συμπολιτείας συνέβη με την επέμβαση των Ρωμαίων, όταν αυτοί προσκλήθηκαν όταν τους κάλεσαν οι Σπαρτιάτες για να επιτύχουν την ανεξαρτησία τους από αυτή (όπως και οι Σπαρτιάτες επί Νάβι ηττήθηκαν όταν η Αχαϊκή Συμπολιτεία κάλεσε τους Ρωμαίους για να νικήσουν και να υποτάξουν την Σπάρτη), κάτι που επετεύχθη, καθώς οι Ρωμαίοι επικράτησαν, διέλυσαν την Αχαϊκή Συμπολιτεία και κατέκτησαν όλη την Ελλάδα.

Αντίστοιχα και στις μέρες μας η ΕΕ της Γερμανίας και το ΝΑΤΟ των ΗΠΑ μπορεί και αυτά να διαλυθούν με μία πιθανή φανερή πια στρατιωτική συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα και εάν η πρώτη καλέσει την δεύτερη να την βοηθήσει στρατιωτικά στα μέτωπα της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, νικώντας τους δυτικούς και διαλύοντας έτσι την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική τους ισχύ, όπως και όλους τους πολίτικους, οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς τους}.

Πράγματι, οι Ρωμαίοι υπό τον Φλαμινίνο γυρίσαν, νίκησαν τον Νάβι και τον στρατό του, αυτός έχασε πολλά εναγή και τον στόλο του, ενώ όταν προσπάθησε να αναδιοργανώσει τον στρατό της Σπάρτης με Αιτωλούς μισθοφόρους, αυτοί τον δολοφονήσαν και στην συνέχεια έγιναν ταραχές στην Σπάρτη, τις οποίες ο Φιλοποίμην εκμεταλλεύτηκε και την κατέλαβε και κατήργησαν τις μεταρρυθμίσεις του Άγι}.

Έτσι και στις μέρες μας, αν ένας εθνικιστής στην Ρωσία, εθνικομπολσεβίκος ή νεοκομμουνιστής αναλάβει την εξουσία της Ρωσίας, αυτός θα είναι πιθανότατα το απόλυτο γεράκι (σαν τον Νάβι στην Σπάρτη), θα κυνηγήσει τους ολιγάρχες της Ρωσίας σαν τον Λένιν και τον Στάλιν για να εδραιώσει την εξουσία του και να γίνει αρεστός στον λαό.

Μία τέτοια πολιτική αλλαγή στην Ρωσία μπορεί να γίνει θεσμικά (μέσω πολίτικων διαδικασιών οι Σιλοβίκι που ελέγχουν την Ρωσία να προωθήσουν την διαδοχή του Πούτιν από ένα σκληροπυρηνικό μέλος του που θα εμπιστεύονται και θα δείξει αντί την μετριοπάθεια του Πούτιν ακραία στρατιωτική πολιτική, π.χ. τον Νικολάι Πατρούσεφ).

 Όμως μπορεί να γίνει και πιο με πιο δυναμικό και αντισεισμικό τρόπο, στην ουσία πραξικοπηματικό, όπως προσπάθησε να γίνει και στις μέρες μας με το αποτυχημένο πραξικόπημα του Πριγκοζίν στην Ρωσία.

{Αλώστε και άλλοι διάσημοι στρατιωτικοί στην διάρκεια της ιστορίας μετά από στρατιωτικές νίκες επιτέθηκαν στην συνέχεια στην πρωτεύουσα τους και κατέλαβαν την εξουσία ή σχεδίαζαν αν νικούσαν να επιβάλλουν τυραννία/δικτατορία, όπως π.χ. ο στρατηγός και Ναύαρχος Αλκιβιάδης ή ο Φρύνιχος στην Αρχαία Αθηνά ή ο Λύσανδρος στην Αρχαία Σπάρτη.

Υπήρξαν δε και πόλεμοι που ξεκίνησαν με πρωτοβουλία στρατιωτικών και η χώρα τους μπήκε με τις πράξεις τους σε αυτόν, είτε προκειμένου η χώρα τους να μεγαλώσει, είτε για να αποκτήσουν αυτοί δόξα και να καταλάβουν την εξουσία ή και για όλα τα παραπάνω, π.χ. ο Καίσαρας στην Γερμανία, την Βρετανία και την Άνω Γαλατία, οι Ιάπωνες στρατιωτικοί το 1.932 μ.Χ  στην Μαντζουρία, ο Γαριβάλδης, ο Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ στην Νοβορώσια, ο Παυσανίας στο Βυζάντιο, ο Αννίβας στο Σεγούντουμ, ο Φοιβίδας στην Θήβα ή ο Αλκιβιάδης.

Αλλά και οι εξέγερση των Αμερικάνων εποίκων στο Μεξικό ενάντια στην Μεξικανική κυβέρνηση με την συμμετοχή Αμερικάνων εθελοντών οδήγησε σε πόλεμο ΗΠΑ και Μεξικού και στην κατάληψη πολλών Μεξικάνικων επαρχιών από τις ΗΠΑ, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Μαμερτίνους της Μεσσήνης και την προσπάθεια κατάληψης της πόλης από Συρακούσιους, Ρωμαίους και Καρχηδονίους, η οποία οδήγησε στον Α΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο μεταξύ της Καρχηδόνας και της Ρώμης}.

Τότε οι Ρώσοι αντί για την μετριοπαθή εθνικιστική πολιτική του Πούτιν που θέλει μεν να δημιουργήσει μία Μεγάλη Ρωσία, αλλά όχι και έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί ένας φανατικός σκληροπυρηνικός εθνικιστής ή εθνικομπολσεβίκος να προκαλέσει ακριβώς αυτό, καταστρέφοντας την Δύση.

Αν δε σε έναν τέτοιο πόλεμο αποδυναμωθεί ή καταρρεύσει η Δύση και η Ρωσία, η Κίνα, η οποία μέχρι τότε θα είναι πιθανότατα σύμμαχος της Ρωσίας να την προδώσει και να πάρει το μέρος της Δύσης και να την αποδυναμώσει και να αρπάξει τα εδάφη της, ενώ στην συνέχεια η Ρωσία και η Δύση να αναγκαστούν να συμμαχήσουν μεταξύ τους ενάντια στην Κίνα για να γλιτώσουν από την πλήρη υποδούλωση σε αυτή και αυτός ο Παγκόσμιος Πόλεμος από συμβατικός να γίνει ακόμα και πυρηνικός, καταστρέφοντας την γη.

Ο Νίγηρας για την Δύση μπορεί να γίνει ότι και η Αμφίπολη για την Αθήνα κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Όσο για την Ουκρανία μία πιθανότατη ήττα της Δύσης και των ΗΠΑ σε αυτή θα μπορούσε να γίνει τα Λεύκτρα των ΗΠΑ από την Ρωσία και τους συμμάχους της, η οποία θα φέρει όπως και τα Λεύκτρα στην Σπάρτη την πτώση των ΗΠΑ και της Δύσης και την διάλυση όλων των οργανισμών και των πολιτικών τους ενώσεων (π.χ. ΕΕ, ΝΑΤΟ), όπως ακριβώς μετά τα Λεύκτρα διαλύθηκε η Πελοποννησιακή Συμμαχία. 

Οι δε Αφρικανικοί λαοί στις μέρες μας σε μεγάλη πλειοψηφία βλέπουν τους Ρώσους (και σε μικρότερο βαθμό και τους Κινέζους) ως ελευθερωτές από την νέο-αποικιοκρατία και την τυραννία της Δύσης, όπως ακριβώς και οι Χαλκιδείς, οι Έλληνες της Σικελίας και πολλές πόλεις της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας έβλεπαν τους Σπαρτιάτες ως απελευθερωτές από την αποικιοκρατία και την τυραννία της Αθήνας.

Ο δε πρόσφατος αποκλεισμός του Καλίνινγκραντ από το ΝΑΤΟ από την μόνη χερσαία οδό ανεφοδιασμού του θυμίζει κατά πολύ τον αντίστοιχο αποκλεισμό του Βερολίνου από τον Στάλιν όταν αυτός μπλόκαρε την μόνη χερσαία οδό ανεφοδιασμού του.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Οι εξελίξεις στο Σαχέλ και γιατί θα πρέπει να απασχολούν και την Ελλάδα. Οι καταιγιστικές εξελίξεις, είναι σίγουρο ότι δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη την “σωστή πλευρά” της ιστορίας… Και όμως “μας νοιάζει”, καθόσον και έχουμε ήδη διαλέξει “πλευρά” στην ιστορία, και “είμαστε σε πόλεμο” με την Ρωσία (σύμφωνα και με δηλώσεις αξιωματούχων μας)…

Η Ρωσία με κινήσεις by proxies (wagner and subversion ops /επιχειρήσεις ανατροπής καθεστώτων) , δηλαδή με κινήσεις “διά αντιπροσώπων” και διά της μισθοφορικής οργάνωσης=ιδιωτικού στρατού της wagner, χτυπάει την “επιμελητεία” της Ε.Ε. και δη της Γαλλίας, μέσω των πόρων της Αφρικής και συγκεκριμένα  για την υπόψη χρονική περίοδο, μέσω του Νίγηρα …

Δεδομένου ότι η ηλεκτρική ενέργεια της Γαλλίας, εξαρτάται πλήρως από τα πυρηνικά της εργοστάσια, τα οποία χρειάζονται ουράνιο για να λειτουργήσουν, αρχίζουν τα προβλήματα, καθόσον η μέχρι τώρα προμήθεια του ουρανίου, εξασφαλιζόταν σε σημαντικό ποσοστό από το Νίγηρα (περίπου 15-20%), ενώ ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό, προερχόταν από ρωσικό ουράνιο..

Παρόμοια προβλήματα, θα αρχίσουν και για τις λοιπές χώρες της Ε.Ε., που η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, εξαρτάται από πυρηνικά εργοστάσια και τα αναγκαία πυρηνικά καύσιμα. Ήδη στις διεθνείς αγορές, οι τιμές έχουν πάρει την ανιούσα, παρά τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα..

Παράλληλα μια υπενθύμιση για τυχόν “ξεχασιάρηδες”,  η προσπάθεια ανατροπής του Προέδρου Τοκαγιεφ  στο Καζακστάν (η οποία μόνο άσχετη δεν είναι με τα τεκταινόμενα) , αρχές Ιανουαρίου 2022 μ.Χ. και η άμεση αντίδραση της Ρωσίας, με αποστολή ειδικών δυνάμεων, ως “ειρηνευτικη δύναμη” του CSTO,  για την επανασταθεροποίηση του Καζακστάν. Της χώρας δηλαδή που  παράγει  περίπου το 40%  των  παγκοσμίων πυρηνικών καυσίμων των εργοστασίων πυρηνικής ενέργειας και το 20% των αντιστοίχων στην Ε.Ε. …

Ομοίως ιδιαίτερη δυναμική παρουσιάζουν και οι κινήσεις που γίνονται στην ομάδα των BRICS,, με προσέλκυση νέων κρατών-μελών, από τον αφρικανικό και ασιατικό χώρο και με εκπεφρασμένη πρόθεση δημιουργίας νέου κοινού νομίσματος, μόνο ασύνδετες δεν είναι με τα τεκταινόμενα επί της Αφρικανικής Ηπείρου..

Διαφαίνεται ότι η Ρωσία, σε συνέχεια της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης και συνδυαστικά με αυτήν, προσπαθεί να “μεταφέρει τη σύγκρουση”, επιλέγοντας  νέο γεωστρατηγικό χώρο αντιπαράθεσης, και ίσως  νέο θέατρο επιχειρήσεων, στο οποίο , το πλέον πιθανόν είναι ότι θα είναι ήδη προετοιμασμένη, μαζί με την Κίνα…

Η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, θα ζοριστούν ιδιαίτερα, δεδομένων των  σχετικά προσφάτων “εξώσεων” που έχουν ήδη λάβει από τις χώρες του Σαχέλ, και των μεγάλων αποστάσεων που αρχικά θα πρέπει να αντιμετωπίσουν για την υποστήριξη των επιχειρήσεων από τις έδρες εφοδιασμού τους, αλλά και των εξαιρετικά μεγάλων  διαστάσεων των τυχόν νέων ΘΕ  που θα δημιουργηθούν.

Σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες κλιματικές και εδαφολογικές  συνθήκες της περιοχής του Σαχέλ και τον “αφιλόξενο” πληθυσμό, τα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν θα είναι και υπερμεγέθη και ιδιαίτερα σε δυσκολία ( quantitative  and qualitative  factors).

Η επικείμενη στρατιωτική εμπλοκή της Νιγηρίας (θέση  150/180 στον δείκτη παγκοσμια διαφθοράς κρατών),  σε ρόλο χρήσιμου  proxy state εναντίον του Νίγηρα ,  το πλέον πιθανόν είναι να επιδεινώσει το  συγκρουσιακό περιβάλλον.

Αντίστοιχα  η ECOWAS (Economic Community of Western African States), δεικνύει πρωτοφανή ανακλαστικά (απειλώντας με στρατιωτική επέμβαση) για τα “δημοκρατικά ιδεώδη” και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στον Νίγηρα, χωρίς να έχει επιδείξει τέτοια αντίδραση , έστω στα προηγούμενα εφτά πραξικοπήματα στην υπόψη ζώνη την τελευταία τριετία…

Από την άλλη πλευρά, όλα τα υπόλοιπα κ-μ  της ECOWAS, πλην αυτών που ήδη συντάχθηκαν  ανοιχτά με το Νίγηρα, δεν έχουν την απαιτούμενη στρατιωτική ισχύ και το ειδικό πολιτικό βάρος, να επηρεάσουν καταλυτικά τη νεοδιαμορφωθείσα κατάσταση…

Και  ο  “κλήρος  πέφτει”  στις Η.Π.Α. και την Ε.Ε…. Οψόμεθα λοιπόν για το είδος και το μέγεθος της εμπλοκής τους.. Εκτιμάται  ότι θα είναι εσφαλμένη τυχόν εμπλοκή τους στον υπόψη χώρο, ακολουθώντας “εξαναγκαστικά”, και τσιμπώντας στο Ρωσικό δόλωμα..Εξάλλου, και η Ρωσία, δεν τσίμπησε στο παραπλανητικό mega project AUKUS και από πλευράς της, εν τοις πράγμασι,  ορθώς εστίασε στην Ουκρανία..

Σαφέστατα και η “Δύση” (Η.Π.Α. , ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΗΒ και Γαλλία με τα ξεχωριστά της συμφέροντα), θα πιεστεί αναφορικά με τις ελείψεις  σε πυρηνικά καύσιμα και άλλες σημαντικές πρώτες ύλες και πόρους, αλλά το να ακολουθήσει σε μία προσχεδιασμένη εμπλοκή, δεν δεικνύει ως το πλέον σώφρον…

Ίσως μία αρχική στάση αναμονής, να ήταν η πλέον συμφέρουσα, προκειμένου να αποκρυσταλλωθεί μιά ξεκάθαρη εικόνα , να λειτουργήσει ο πράγοντας “χρόνος”, να αντληθούν περισσότερες πληροφορίες και να συναποφασιστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης ή μη, ευρείας στρατιωτικής επιχειρησης και εμπλοκής.

Από πλευράς εθνικών συμφερόντων, να μην διαλάθει της προσοχής, ότι στην περιοχή του Σαχέλ, κάνει και εκεί  “παιχνίδι” και η Τουρκία, διατηρώντας την επαμφοτερίζουσα στάση της στη Ρωσοουκρανική σύγκρουση, ενώ παράλληλα, διατηρεί και μία ειδική σχέση με τη Ρωσία..

Το ότι το Ελληνικό ΥΠΕΞ “καταδικασε” την  2 Αυγ ,το υπόψη πραξικόπημα, της 26 Ιουλίου, ουδέν άλλο έχει να προσφέρει, πέρα από την “προσήλωση”, στη σωστή πλευρά της ιστορίας… Για τις κινήσεις της Ρωσίας στην Αφρική, έχει υπάρξει ανοιχτή τοποθέτηση, , πριν από ενάμισυ χρόνο…

Και στην υπόψη τοποθέτηση , είχαν προβλεφθεί “εν είδει προφητείας”, για την Αφρική και ειδικότερα για τη ζώνη του Σαχέλ, όλα αυτά που έρχονται τώρα… Η “προφητεία” λοιπόν, από 15 Φεβ 2022 μ.Χ., στο σχετικό βίντεο .

Το θλιβερό είναι ότι η ελληνική πολιτεία ( επί του παρόντος “μαθητευόμενοι μάγοι” και “επιτελικό κράτος των αρίστων”), πορευόμενη από ένα σαθρό (?), ανίκανο (?), αδιάφορο (?) και αρκετά πιθανόν από ένα δόλιο (?) πολιτικό σκηνικό, αδυνατεί να κατανοήσει τις εξελίξεις, πόσο δε να τις παρακολουθήσει σε πραγματικό χρόνο κατά τη διαμόρφωση τους και όχι να αντιδρά σπασμωδικά στις συνέπειές τους… Για “συνδιαμόρφωση”, εννοείται ότι δεν γίνεται λόγος ούτε για αστείο…

Αγνοώντας λοιπόν επιδεικτικά τη ζοφερή πραγματικότητα, βιώνουμε ήδη θλιβερές καταστάσεις (οι οποίες δύναται να επιδεινωθούν έτι περαιτέρω) , διότι : “μπορείς να αγνοείς την πραγματικότητα (στρουθοκαμηλισμός)…μπορείς να συμπεριφέρεσαι ότι αυτή δεν υπάρχει (επικοινωνία)…θα υποστείς όμως τις πικρές συνέπειες της, μέχρι την τελευταία σταγόνα” ( πολιτικός ρεαλισμός του Θουκυδιδη, ο οποίος επιβεβαιώνεται καθημερινά, επί 2.500 χρόνια)…

Υ.Γ. : Για τυχόν ανησυχούντες : Σαφώς και η συμφωνία αμυντικής συνδρομής μεταξύ της χώρας μας και της Γαλλίας, έχει δύο λαβές και δεν είναι μονοδιάστατη…Κατόπιν όμως και του προ διετίας  “ξεκαθαρίσματος” από την Γαλλίδα ΥΠΑΜ, σχετικά με την  έννοια της “κυριαρχίας” στο κείμενο της συμφωνίας, δεν θα πρέπει να υφίσταται λόγος ανησυχίας, αφού ο Νίγηρας, δεν είναι γαλλικό έδαφος  ή κτήση…Εκτός και η κυβέρνηση αποφασίσει διαφορετικά…σίγουρα όμως όχι , επικαλούμενη “υποχρεώσεις της ” εκ της συμφωνίας (https://www.triklopodia.gr/%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%b1%cf%87%ce%ad%ce%bb-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b8%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%ad/)…

 

Η διεύρυνση των BRICS και η Αμερικανική γεωπολιτική τύφλωση.

Φέτος συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την επικράτηση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν που οδήγησε στην αποχώρηση των νατοϊκών στρατευμάτων από την χώρα, υπό χαοτικές συνθήκες. Το γεγονός αυτό σηματοδότησε μία ήττα της Δύσης και του ΝΑΤO, όχι μόνο στο στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και στο γεωοικονομικό και κυρίως στο ηθικό και ιδεολογικό πεδίο.

Δύο χρόνια, λοιπόν, μετά η μεγάλη είδηση του φετινού Αυγούστου είναι η ιστορική διεύρυνση των BRICS, όπου προσκλήθηκαν έξι νέα μέλη: Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ιράν, η Αργεντινή και η Αιθιοπία.

Με τις ΗΠΑ να οξύνουν την αντιπαλότητα τους με την Ρωσία (ειδικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία) να την συντηρούν με την Κίνα (που έχει αναδειχθεί σε Νο1 στρατηγικό αντίπαλο των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση της Δύσης) και τον δυτικό κόσμο να διέρχεται ήδη μια μείζονα και πολυδιάστατη κοινωνικοοικονομική κρίση, δεν υπήρχε καμία πολυτέλεια για άλλες γεωπολιτικές γκάφες.

Όμως, ενώ μαίνεται η νέα φάση αποαποικιοποίησης χωρών της Αφρικής που σηματοδότησε το πραξικόπημα στον Νίγηρα, ήρθε και η διεύρυνση των BRICS που θα περιλαμβάνει χώρες, πάλαι ποτέ ιστορικούς συμμάχους των ΗΠΑ (με την εξαίρεση του Ιράν και της Αργεντινής). Την ίδια στιγμή, πάνω από 30 χώρες ζητούν να ενταχθούν στο κλαμπ των BRICS.

Ο Ασιατικός Αιών και η Δύση. Η ανάδυση της Κίνας και ευρύτερα της νοτιοανατολικής Ασίας και η δυναμική που διαμορφώθηκε στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21^ου Αιώνα δείχνουν πως η εκατονταετηρίδα αυτή θα έχει ασιατικό πρόσημο. Επιβάλλεται ένας αναστοχασμός για την γεωπολιτική και γεωοικονομική στρατηγική των ΗΠΑ και της Ευρώπης στον 21^ο Αιώνα, καθώς διαφαίνεται πως τα αλλεπάλληλα λάθη αρχίζουν να προσλαμβάνουν δραματικό χαρακτήρα.

Ο πολωτικός τρόπος με τον οποίο εγκαινίασε η νέα διοίκηση Μπάιντεν τις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία και την Κίνα (και προ της εισβολής στην Ουκρανία) προκάλεσαν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ένα νέο “ψυχρό πόλεμο” και στη χειρότερη θα διευρύνουν τις στρατηγικές ήττες της Δύσης.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Μπάιντεν αποκάλεσε τον Κινέζο Πρόεδρο «δικτάτορα», ακόμα και λίγο μετά την επίσκεψη Μπλίνκεν στην Κίνα, που επεδίωκε να ισορροπήσει τις ήδη τεταμένες αμερικανοκινεζικές σχέσεις.

Ο δυτικός κόσμος έχει δύο ζητήματα στον 21^ο Αιώνα: την εκρηκτική ανάδυση της πολυδιάστατης κινεζικής ισχύος και το ένοπλο πολιτικό Ισλάμ. Η τεράστια γκάφα της Δύσης μετά την πτώση της Σοβιετίας ήταν ότι επιχείρησε να λεηλατήσει και να θέσει υπό την ηγεμονία της την Ρωσία, η οποία ήταν ο αυτονόητος εταίρος της ενάντια σε αυτούς τους δύο κινδύνους.

Η δραματική αυτή στάση οφείλεται κυρίως στην γεωπολιτική θεωρία και το προσωπικό μίσος κατά των Ρώσων του Πολωνο-αμερινακού Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος παρέσυρε τις ΗΠΑ σε μια στενόμυαλη και άγονη στρατηγική με ολέθρια αποτελέσματα.

Έτσι, η Ρωσία οδηγήθηκε στον εθνικισμό, στον αυταρχισμό και ευνοημένη στη δεκαετία του 1.990 μ.Χ. από τη μεγάλη άνοδο των τιμών του πετρελαίου, ξεχρέωσε 40 δισ. δολάρια. στο ΔΝΤ και επανήλθε με αυτοκρατορικές αξιώσεις στο διεθνές προσκήνιο. Κάπως έτσι χάθηκε η δυνατότητα ενσωμάτωσης της Ρωσίας στους δυτικούς θεσμούς, παρ’ ότι ανήκε πολιτισμικά και ιστορικά στην Δύση. Ήρθε και η εισβολή στην Ουκρανία και έδωσε την χαριστική βολή…

Ουάσινγκτον και αυτοαπομόνωση Δύσης. Με τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγούς πετρελαίου της Μέσης Ανατολής να εντάσσονται στους BRICS, όταν μάλιστα μέχρι πρότινος η αντιπαράθεση του σιϊτικού Ιράν και των σουνιτικών μοναρχικών του Κόλπου επισκίαζε την περιοχή, δημιουργείται ένα γεωπολιτικό σκηνικό που λειτουργεί απομονωτικά για την Δύση.

Σε ό,τι αφορά τις κινήσεις του Πεκίνου, είχε προηγηθεί η στρατηγική συμφωνία Κίνας-Ιράν το 2021 μ.Χ., 25ετούς διάρκειας, που περιλαμβάνει κινέζικες επενδύσεις σε κομβικούς τομείς της Ιρανικής οικονομίας.

Η συμφωνία έχει βαρύνουσα γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία, όχι μόνο γιατί προσθέτει μία ακόμη μεγάλη αγορά στο κινέζικο πορτοφόλι, ούτε γιατί ενοποιείται ο χώρος της Ρωσοκινεζικής επιρροής, αλλά διότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της απομόνωσης της Δύσης (στον ίδιο δρόμο με την μετέπειτα διεύρυνση των BRICS που ακολούθησε).

Η συμφωνία αυτή είχε έρθει λίγους μήνες μετά τη μεγάλη γεωπολιτική και γεωοικονομική στρατηγική ανατροπή με τη συγκρότηση της Περιφερειακής Ολοκληρωμένης Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης (Regional Comprehensive Economic Partnership, RCEP) από 15 χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού, η οποία καλύπτει το 30% της παγκόσμιας οικονομίας, το 30% της παγκόσμιας κατανάλωσης και στην οποία δεν μετέχουν οι ΗΠΑ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αναλυτές διερωτώνται αν η επόμενη μεγάλη συμφωνία της Κίνας είναι με την Τουρκία. Έχει προ πολλού επισημανθεί η αλλαγή στάσης του Ερντογάν έναντι του Πεκίνου, κυρίως σε ότι αφορά τους Ουιγούρους μουσουλμάνους της επαρχίας Σιντζιάνγκ. Πολύ ορθά είχε γράψει, σε ανύποπτο χρόνο, ο δημοσιογράφος-αναλυτής Ευθύμιος Τσιλιόπουλος:

“Οι Αμερικάνοι φεύγουν από τη Μέση Ανατολή και έρχονται οι Κινέζοι”. Να σημειωθεί πως η εξομάλυνση των σχέσεων Ιράν και Σαουδικής Αραβίας, που προηγήθηκε της ένταξης τους στους BRICS, επιτεύχθηκε χάρη στην κινεζική διαμεσολάβηση.

Η δημοκρατική υποκρισία. Όπως προαναφέραμε, είναι οφθαλμοφανές ότι έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο σταδιακής απομόνωσης της Δύσης. Είναι η ίδια στρατηγική των ελίτ που απομονώνονται σε αυτόνομες ρεζέρβες στις παγκοσμιοποιημένες μητροπόλεις. Ήδη η τακτική των κυρώσεων κατά της Μόσχας έχει καταστεί άγονη (παρά τα όποια προβλήματα προκάλεσε στην ρωσική οικονομία) και βλέπουμε τις πρώτες ρήξεις στο δυτικό στρατόπεδο.

Η Ρωσική και κινεζική απάντηση στην καταγγελτική ρητορική Μπάιντεν περί αυταρχισμού της Ρωσίας και της Κίνας απαντάται με την επωδό πως οι δύο χώρες αντιτίθενται και αποκρούουν τις προσπάθειες, που κάνουν οι ΗΠΑ προς επιβολή του δικού τους είδους δημοκρατίας σε άλλες χώρες, θεωρώντας πως η δική τους δημοκρατία είναι η μόνη σωστή.

Η μεταφορά της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης στο ιδεολογικό επίπεδο θα κριθεί στην αποτελεσματικότητα. Στον οικονομικό τομέα οι “αυταρχικοί” δουλεύουν με σχέδιο που τους βγαίνει, όπως έκαναν και στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Η δυτική δημοκρατία τελεί εδώ και τρεις δεκαετίες τουλάχιστον σε μείζονα κρίση, τόσο στο επίπεδο των θεσμών, όσο και των διευρυνόμενων ανισοτήτων.

Η υποκρισία του συστήματος και η υποταγή της πολιτικής στις αγορές προδικάζει, όπως πολλοί θεσμικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης προβλέπουν, πολιτικές αναταραχές. Ας ελπίσουμε πως η αλαζονεία των δυτικών ελίτ που οδήγησε ήδη στην μόχλευση των εθνικισμών και της ακροδεξιάς, δεν θα προκαλέσει και τον εκφασισμό των μαζών και την “παρακμή της Δύσης” (https://slpress.gr/diethni/i-dieyrynsi-ton-brics-kai-i-amerikaniki-geopolitiki-tyflosi/amp/?fbclid=IwAR3gqsRkc-3QaZho714-zTqvLOdqeN_4wSvdA3LOoh5KR9Bbd6ZPXI-9gTY)…

Το τέλος του “Françafrique”> Το βατερλό της αλλαζονικής πολιτικής Macron στην Αφρική είναι στον Νίγηρα. Η χώρα αντιπροσωπεύει περίπου το 10% της προμήθειας ουρανίου της Γαλλίας για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της.

Ο πρόεδρος της χώρας, ένας έμπιστος σύμμαχος της Γαλλίας, πιάστηκε όμηρος στο προεδρικό μέγαρο από τους φρουρούς του στα τέλη Ιουλίου. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Γαλλική Πρεσβεία αμέσως μετά, πυρπολώντας την και σπάζοντας τζάμια. Ένας συνταγματάρχης με στολή εμφανίστηκε αργά την Πέμπτη στην κρατική τηλεόραση και ανακοίνωσε ότι ο στρατός τερματίζει τη συνεργασία του με την Γαλλία.

Το χάος στο Νίγηρα της Δυτικής Αφρικής τις τελευταίες 10 ημέρες είναι μια επανάληψη προηγούμενων αναταραχών στην κοντινή Μπουρκίνα Φάσο και στο Μάλι -και οι τρεις πρώην αποικίες της Γαλλίας και οι οποίες όλες αγωνίζονται να καταστείλουν βίαιες εξεγέρσεις, ενώ επίσης όλες τις κατέλαβε στρατιωτική χούντα τα τελευταία χρόνια.

Τα πραξικοπήματα έχουν αναζωπυρώσει τις φλόγες της λαϊκής οργής κατά της Γαλλίας, μιας πρώην αποικιακής δύναμης που οι επικριτές λένε ότι ποτέ δεν εγκατέλειψε στην πραγματικότητα τα πρώην υπάρχοντά της. Τώρα, η Γαλλία έχει γίνει ένας αποδιοπομπαίος τράγος σε μια περιοχή που λυγίζει κάτω από τις δυνάμεις της φτώχειας, της κλιματικής αλλαγής και της αυξανόμενης ισλαμιστικής μαχητικότητας.

«Η Γαλλία δεν είδε αυτό το πραξικόπημα να έρχεται, επομένως δεν έχει μάθει από το Μάλι ή την Μπουρκίνα Φάσο», δήλωσε ο Mujtaba Rahman, διευθύνων σύμβουλος για την Ευρώπη στο Eurasia Group, μια εταιρεία συμβούλων. «Είναι μια ολοφάνερη υπόθεση ντόμινο του 21ου αιώνα».

Η αναταραχή στον Νίγηρα απειλεί τα συμφέροντα τόσο της Γαλλίας όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες έχουν στείλει στρατεύματα καθώς και στρατιωτική και οικονομική βοήθεια στην περιοχή σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν τις χώρες που πολεμούν τους αντάρτες.

Οι γειτονικές χώρες στρέφονται επίσης η μία εναντίον της άλλης: Ένα μπλοκ χωρών της Δυτικής Αφρικής που δεν έχουν υποστεί πραξικοπήματα έχει επιβάλει κυρώσεις στον Νίγηρα και απειλεί με στρατιωτική επέμβαση εάν οι πραξικοπηματίες δεν επαναφέρουν τον πρόεδρο άμεσα. Το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο -που θεωρούνται ευθυγραμμισμένες με τη Ρωσία- έχουν ορκιστεί να υπερασπιστούν τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα.

Σχεδόν οι μισές χώρες στην Αφρική ήταν κάποτε Γαλλικές αποικίες ή προτεκτοράτα. Για δεκαετίες, η Γαλλία διατηρεί στενούς, αν και περίπλοκους δεσμούς με πολλές πρώην αποικίες της, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής παρουσίας, της οικονομικής επιρροής και της άμεσης πρόσβασης στους αρχηγούς κρατών, έναν ιστό που συχνά αναφέρεται ως «Françafrique», ο οποίος ενσαρκώνει την εμμονή της Γαλλίας να κρατά ερείσματα στην περιοχή.

Έχοντας επίγνωση της αυξανόμενης δυσαρέσκειας, ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron υποσχέθηκε όταν εξελέγη το 2017 μ.Χ. να επαναφέρει τις καλές σχέσεις με την Ήπειρο. Αύξησε την αναπτυξιακή βοήθεια προς τις Αφρικανικές χώρες, υποστήριξε την ώθηση για την επιστροφή λεηλασμένων αντικειμένων στην Αφρική και υποσχέθηκε να μειώσει τη στρατιωτική παρουσία της Γαλλίας.

Αλλά σε πολλές πρώην γαλλικές αποικίες, ελάχιστα άλλαξαν στην πράξη, λένε πολλοί. Οι επικριτές κατηγορούν την Γαλλία για πατερναλιστική προσέγγιση στην Αφρική, διατηρώντας στενούς δεσμούς με αυταρχικούς ηγέτες σε μέρη όπως το Τσαντ και το Καμερούν.

Υπό την ηγεσία του Προέδρου Mohamed Bazoum, ο οποίος κρατείται από τις 26 Ιουλίου, ο Νίγηρας ήταν βασικός δυτικός σύμμαχος σε μια ταραγμένη περιοχή και ευνοούμενος αποδέκτης ξένης βοήθειας.

Αρκετές χιλιάδες δυτικοί στρατιώτες σταθμεύουν στην χώρα, συμπεριλαμβανομένων 1.100 Αμερικανών και 1.500 Γάλλων που έχουν αναπτυχθεί στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στο Σαχέλ, μια ημίξηρη περιοχή που μαστίζεται από τις ακραίες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και από ένοπλους αντάρτες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος.

Αυτή η εύθραυστη δομή της δυτικής στρατιωτικής βοήθειας είναι τώρα υπό αμφισβήτηση, με τη θέση της Γαλλίας σε πραγματική αταξία. Μια αποχώρηση γαλλικών στρατευμάτων πιθανότατα θα αναγκάσει την αποχώρηση και των αμερικανικών στρατευμάτων, λένε οι αναλυτές, με τους αξιωματούχους των ΗΠΑ να είναι απίθανο να εμπιστευτούν τους κυβερνώντες στρατηγούς του Νίγηρα.

«Η στρατιωτική χούντα στον Νίγηρα θεωρείται αναξιόπιστη για να την εμπιστευτείς, λόγω των γρήγορων κινήσεων προκειμένου να συνδεθούν με τους ηγέτες του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο», είπε η Aneliese Bernard, πρώην σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που έχει εργαστεί στον Νίγηρα.

Αυτοί οι ηγέτες, που ανέλαβαν επίσης την εξουσία με πραξικοπήματα, έχουν πλησιάσει περισσότερο την Ρωσία τα τελευταία χρόνια και έχουν συναντηθεί με τουλάχιστον έναν από τους πραξικοπηματίες στον Νίγηρα. Η Bernard είπε ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στην χώρα πιθανότατα θα επιταχύνουν μια πολυαναμενόμενη μετακίνηση Αμερικανικών στρατευμάτων από εκεί σε χώρες στις ακτές της Δυτικής Αφρικής.

Εάν τα γαλλικά στρατεύματα εγκαταλείψουν τον Νίγηρα, το Τσαντ θα παραμείνει η μόνη χώρα στην περιοχή του Σαχέλ που θα φιλοξενεί Γαλλική βάση. Την περασμένη εβδομάδα, η Γαλλία εκκένωσε περισσότερους από 550 υπηκόους της από τον Νίγηρα, επικαλούμενη την αυξανόμενη ανασφάλεια μετά την επίθεση στην πρεσβεία της.

Ο Νίγηρας αντιπροσωπεύει περίπου το 10% της προμήθειας ουρανίου της Γαλλίας για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της. Η γαλλική εταιρεία Orano, παλαιότερα γνωστή ως Areva, έχει κατηγορηθεί για περιβαλλοντική ρύπανση στην περιοχή γύρω από το ορυχείο -εξοργίζοντας πολλούς ντόπιους. «Πενήντα χρόνια που η Γαλλία εκμεταλλεύεται το ουράνιο μας είναι αρκετό», είπε ο Salim Sidimou, ένας 27χρονος φοιτητής, την Πέμπτη σε μια διαδήλωση στο Νιαμέι, την πρωτεύουσα του Νίγηρα.

Ωστόσο, οι πρόσφατες πολιτικές αναταραχές στη Δυτική Αφρική δεν έχουν αποσταθεροποιήσει μέχρι στιγμής το εμπόριο της Γαλλίας στην ήπειρο. Οι μεγαλύτεροι αφρικανικοί εμπορικοί εταίροι της είναι η Αίγυπτος, η Νιγηρία και η Νότια Αφρική.

Εταιρείες όπως η Total Energies εξακολουθούν να έχουν χιλιάδες βενζινάδικα σε όλη την Αφρική. Εκατομμύρια Δυτικοαφρικανοί βασίζονται στο γαλλικό δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι Canal+ για να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο.

Παρ’ όλα αυτά, αυτό το οικονομικό αποτύπωμα εξασθενεί καθώς οι αμερικανικές νεοφυείς επιχειρήσεις αμφισβητούν έντονα τις γαλλικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών, οι αφρικανικές τράπεζες αντικαθιστούν τις γαλλικές και οι τουρκικές ή κινεζικές κατασκευαστικές εταιρείες κερδίζουν συμβόλαια πριν ανατεθούν σε γαλλικές εταιρείες. Στον τραπεζικό και τον αυτοκινητιστικό τομέα, οι γαλλικές εταιρείες έχουν χάσει τα μονοπώλια τους στη Δυτική Αφρική.

Το 2000 μ.Χ., η Γαλλία αντιπροσώπευε το 10% του διεθνούς εμπορίου της Αφρικής, δήλωσε ο Etienne Giros, πρόεδρος ενός ομίλου που εκπροσωπεί τα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα στην ήπειρο. Έκτοτε έχει πέσει κάτω από το 5%.

Τα πρόσφατα πραξικοπήματα και η αυξανόμενη οργή κατά των πολιτικών της Γαλλίας στην περιοχή δεν ευνόησαν τις επενδύσεις, πρόσθεσε ο Giros. «Αλλά το έχουμε συνηθίσει», είπε. «Αυτό είναι το πέμπτο πραξικόπημα του Νίγηρα». Η αντιληπτή αδυναμία της Γαλλίας να ανακόψει όσον αφορά τις εξεγέρσεις των τζιχαντιστών στη Δυτική Αφρική έχει επίσης αυξήσει την οργή του κοινού.

Η Rabi Ousmane, μητέρα τεσσάρων παιδιών που ήταν παρούσα στη διαδήλωση στο Νιαμέι, είπε ότι μισεί τη Γαλλία επειδή ο σύζυγός της, στρατιώτης, πέθανε σε επίθεση από αντάρτες το 2019 και η Γαλλία δεν είχε κάνει «τίποτα για να το αποτρέψει». «Ζήτω οι στρατιωτικοί του Νίγηρα και του Tchiani», είπε, αναφερόμενη στον στρατηγό Abdourahmane Tchiani, ο οποίος διεκδίκησε την εξουσία στο πραξικόπημα.

Όταν η Γαλλία τερμάτισε μια εννιαετή στρατιωτική επέμβαση στο Μάλι πέρυσι, μετά από μια μεγάλη σύγκρουση με τους νέους στρατιωτικούς ηγέτες, οι στρατιώτες της μεταφέρθηκαν στον Νίγηρα για να συνεχίσουν τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στην περιοχή από εκεί.

Τον Ιανουάριο, η Μπουρκίνα Φάσο τερμάτισε τη στρατιωτική της συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία σύντομα απέσυρε τους 400 στρατιώτες της, συμπεριλαμβανομένων 200 στελεχών των ειδικών δυνάμεων.

Γάλλοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί αξιωματούχοι δήλωσαν τότε ότι είχαν μάθει από τα λάθη τους: Η Γαλλία θα σταματήσει να κυματίζει τη σημαία της πάνω από στρατιωτικές βάσεις σε αυτή τη γωνιά της Αφρικής και θα επικεντρωθεί στην υποστήριξη των αναγκών των αφρικανικών στρατευμάτων αντί να διεξάγει επιχειρήσεις μόνη της.

Πράγματι, τους πρώτους έξι μήνες του τρέχοντος έτους, η πολιτική βία και οι απώλειες αμάχων μειώθηκαν στον Νίγηρα. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην Ουάσιγκτον, ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι του Νίγηρα υπερηφανεύτηκαν ότι τα επίπεδα βίας ήταν χαμηλότερα από ό,τι στις γειτονικές χώρες, δήλωσε ο πρεσβευτής του Νίγηρα στις Ηνωμένες Πολιτείες σε συνέντευξή του την περασμένη εβδομάδα.

«Υπήρχε μια καθυστερημένη αναγνώριση από τον Macron και τη γαλλική στρατιωτική ηγεσία ότι έπρεπε να είναι λιγότερο συγκαταβατικοί», είπε ο Nathaniel Powell, ιστορικός που έχει γράψει ένα βιβλίο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Γαλλίας στο Τσαντ.

«Η Γαλλία ήταν στο παρασκήνιο και ο Νίγηρας έπαιρνε το προβάδισμα». Αν η Γαλλία είχε υιοθετήσει αυτή την προσέγγιση νωρίτερα, ισχυρίστηκε ο Powell, μπορεί να μην είχε αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στις οποίες βρίσκεται τώρα. «Κέρδισαν στο επιχειρησιακό μέτωπο. Όχι όμως την κοινή γνώμη» (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-francafrique-%cf%84%ce%bf-%ce%b2%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bb%cf%8c-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b6/?fbclid=IwAR1LjD_26bpIWvlD1ETEYK_s2OQ-vCewCFJnd1InSrYTFYL0uN_Seq2FPLU).

 

Μπροστά σε γεωπολιτική καταστροφή ΗΠΑ-Γαλλία: Αφίξεις δυνάμεων της Βάγκνερ στον Νίγηρα – Οργή E.Mακρόν με DSGE: “Οι Ρώσοι θα πάρουν όλες τις βάσεις μας”. “ΟΧΙ” από την Γερουσία της Νιγηρίας σε σύρραξη. Ξεκίνησε η αποστολή στρατιωτικών συμβούλων, δυνάμεων και εκπαιδευτών της Βάγκνερ προς τον Νίγηρα όπως είχε ενημερώσει εδώ και ημέρες το WarNews247 και το τοπίο αρχίζει να αλλάζει:

Η Γερουσία της Νιγηρίας αρνήθηκε στον Πρόεδρο της χώρας το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της Νιγηρίας για τη διεξαγωγή στρατιωτικής επιχείρησης στον Νίγηρα. Το Τσαντ, η Γκάνα και άλλες χώρες αρχίζουν να υποχωρούν και πλέον αρχίζουν τα ζόρια για την Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ και την Γαλλία. Αν τελικά η Νιγηρία δεν εμπλακεί, ποιος θα ηγηθεί των δυνάμεων του ECOWAS;

Η Γαλλία θα πρέπει να στείλει στρατεύματα κάτι που θα την φέρει σε απευθείας αντιπαράθεση με την Βάγκνερ. Το Ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο RT κυκλοφορεί με τίτλο “Άρνηση της Γερουσίας της Νιγηρίας να εγκρίνει στρατιωτική δράση” και υπότιτλο “αντίστροφη μέτρηση για την σύρραξη”.

“ΟΧΙ” από την Γερουσία της Νιγηρίας – Θα παρακάμψει το μπλόκο ο Πρόεδρος; Οι γερουσιαστές της Νιγηρίας απέρριψαν το αίτημα του Προέδρου Bola Tinubu να αναπτυχθούν νιγηριανά στρατεύματα στην Δημοκρατία του Νίγηρα ως μέρος της δύναμης του ECOWAS για την αποκατάσταση του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της χώρας, Mohamed Bazoum.

Μετά την άρνηση των ηγετών του πραξικοπήματος του Νίγηρα να υποχωρήσουν, οι αρχηγοί άμυνας της Δυτικής Αφρικής κατάρτησαν σχέδιο στρατιωτικής δράσης το οποίο ο Πρόεδρος της χώρας,Tinubu, έστειλε στη Γερουσία ζητώντας την άδεια να εμπλέξει νιγηριανά στρατεύματα σε πόλεμο.

Ωστόσο, στη συνεδρίαση της εκτελεστικής εξουσίας το Σάββατο, οι γερουσιαστές απέρριψαν το αίτημα του προέδρου. Σύμφωνα με έναν γερουσιαστή που παρευρέθηκε στη συνάντηση, οι γερουσιαστές συμφώνησαν να εγκρίνουν ψήφισμα που καταδικάζει το πραξικόπημα και να επαινέσουν τους ηγέτες της ECOWAS για τις προσπάθειές τους να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη στον Νίγηρα, αλλά απέκλεισαν στρατιωτικές επιλογές.

Σχεδόν όλοι οι γερουσιαστές μίλησαν και απέκλεισαν εντελώς τις στρατιωτικές επιλογές λόγω πολλών παραγόντων αλλά και λόγω της αρμονικής σχέσης που πάντα απολάμβαναν η Νιγηρία και ο Νίγηρας. «Οι γερουσιαστές παρότρυναν τον Πρόεδρο Tinubu να εντείνει τις διαπραγματεύσεις με τους πραξικοπηματίες στέλνοντας εκ νέου μια αντιπροσωπεία στο Niamey.

Κάποιος πρότεινε ότι πρόσωπα όπως ο Obasanjo, ο στρατηγός Ali Gusau και ο Abdulsalam Abubakar θα πρέπει να σταλούν ως ειδικοί απεσταλμένοι για διάλογο και να αναζητήσουν μια διπλωματική λύση.

«Οι γερουσιαστές που αντιτίθενται στη στρατιωτική δράση επεσήμαναν ότι ο στρατός μας είναι εξαιρετικά ανεπαρκής και δεν είναι έτοιμος να πολεμήσει σε κανέναν πόλεμο. Είπαν ότι έχουμε εύθραυστη ειρήνη στην Νιγηρία. Οι γερουσιαστές πιστεύουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στην επίλυση των απειλών της Μπόκο Χαράμ αντί να σκέφτεται να πάει σε πόλεμο σε μια ξένη χώρα”

Έξω φρενών ο Ε.Μακρόν με την DGSE. Αν τελικά δεν εμπλακεί στρατιωτικά η Νιγηρία, η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με ένα απίστευτο κάζο. Είτε θα πρέπει να στείλει στρατεύματα από κοινού με τις ΗΠΑ είτε μόνη της, ή να αποχωρήσει από την χώρα.

Σύμφωνα μες Γαλλικά ΜΜΕ, ο Ε.Μακρόν είναι έξω φρενών με τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του και κυρίως με την DGSE (Γενική Διεύθυνση Εξωτερικής Ασφάλειας). Δεν είδε ότι ερχόταν πραξικόπημα; Γιατί δεν ενημέρωσε τον Ε.Μακρόν; Και γιατί δεν ενημερώθηκαν ποτέ οι Αμερικανοί; Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Βάγκνερ να τρέχει να καλύψει το κενό και η Γαλλία να βρίσκεται με το 1,5 πόδι εκτός Αφρικής.

Σύμφωνα με την WSJ: “Ο Πρόεδρος του Νίγηρα επανέλαβε στους ανήσυχους Γάλλους και Αμερικανούς, τις διαβεβαιώσεις ότι ο στρατός θα τον έσωζε σύντομα από ένα εκτυλισσόμενο πραξικόπημα.

Γύρω στο μεσημέρι λίγο πριν το πραξικόπημα,, ένας πρώην πρέσβης των ΗΠΑ τον κάλεσε για να μάθει τι συμβαίνει. Ο πρέσβης ανησυχούσε ότι ένας από τους στενότερους συμμάχους της Ουάσιγκτον στην Αφρική θα μπορούσε να ανατραπεί και η χώρα να πέσει στα χέρια πραξικοπηματιών που συμπαθούσαν την Ρωσία.

Μια σκοτεινή διαμάχη προσωπικού εντός της Προεδρικής φρουράς του Νίγηρα έχει γίνει τώρα αυτό που φαίνεται να είναι μια γεωπολιτική νίκη για την Ρωσία και την παραστρατιωτική εταιρεία του Ομίλου Wagner στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους δυτικούς συμμάχους. Αξιωματούχοι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη προσπαθούν να βρουν τρόπους να επιστρέψουν τον Bazoum στην εξουσία, αλλά παραδέχονται ότι το παράθυρο κλείνει.

“Η Ρωσία θα πάρει όλες τις βάσεις μας”. Το πραξικόπημα, εάν είναι επιτυχές, θα μπορούσε να οδηγήσει την Ρωσία να παραλάβει μερικές από τις πιο σημαντικές βάσεις drone της Αμερικής, που χρησιμοποιούνται για αποστολές στη Σαχάρα μεταξύ Λιβύης και Νιγηρίας. Οι μισθοφόροι της Βάγκνερ έχουν καταλάβει στο παρελθόν πρώην φυλάκια των ΗΠΑ και της Γαλλίας στη Συρία και το Μάλι.

Αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν προδιαγεγραμμένο. Μια εβδομάδα αστοχιών και κακής επικοινωνίας ώθησαν το τεράστιο έθνος του Νίγηρα προς την Ρωσία. Νιγηριανοί, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και άλλοι αξιωματούχοι ασφαλείας της Δυτικής Αφρικής, καθώς και Νιγηριανοί στρατιώτες, περιέγραψαν μια σειρά από απροσδόκητες γκάφες που τώρα απειλούν να μετατρέψουν την Δυτική Αφρική σε θέατρο περιφερειακού πολέμου.

Η Ουάσιγκτον, παγιδευμένη χωρίς βασικό προσωπικό στις θέσεις της στην Αφρική, απέτυχε να προβλέψει αυτό που είναι τώρα το έβδομο πραξικόπημα στην περιοχή από το 2020 μ.Χ.– χωρίς να περιλαμβάνεται μια αποτυχημένη απόπειρα στον Νίγηρα πριν από δύο χρόνια. Οι αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Γαλλίας γνώριζαν από καιρό το σχέδιο του προέδρου να αναδιατάξει τα στοιχεία ασφαλείας του και τους κινδύνους που συνεπαγόταν.

Η Προεδρική φρουρά ένιωσε περιθωριοποιημένη μετά από τεράστια ποσά στρατιωτικής βοήθειας που διοχετεύθηκαν στις αντιτρομοκρατικές μονάδες της χώρας, είπαν δύο άτομα που γνωρίζουν την κατάσταση.

Η γαλλική υπηρεσία πληροφοριών DGSE προειδοποίησε το Παρίσι για τον κίνδυνο, αλλά ούτε η Γαλλία ούτε οι ΗΠΑ ανέλαβαν σημαντική δράση για να υπερασπιστούν τον σύμμαχό τους στο Niamey, σύμφωνα με αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών της Γαλλίας και της Δυτικής Αφρικής”. Ο Ε.Μακρόν αρνείται ότι ειδοποιήθηκε. Ποτέ δεν έφτασε τέτοια ενημέρωση στο γραφείο του (https://balsamopsyxhs.gr/2023/08/06/%ce%bc%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac-%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%b5%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae-%ce%b7%cf%80/?fbclid=IwAR3_uk6EQUWGdaP1VHbaKnY0zozmwD2WAsUe_JSdOTQR9e6DoKl6gcbdmrs).

 

Η εξέγερση στην Αφρική μπορεί να κλονίσει την Δύση. Ο Νίγηρας δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια αποτυχία των προηγούμενων δυτικών επιχειρήσεων, αλλά και ένα στοιχείο ακραίας αστάθειας για το μέλλον της Δύσης.

Η Δύση παρακολουθεί προσεκτικά τα γεγονότα στον Νίγηρα και ανησυχεί για έναν πιθανό πόλεμο στην Αφρική. Το λάθος της Δύσης, ειδικά των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών, είναι ότι δεν δίνουν όμως τη δέουσα προσοχή στην Αφρική. Η Αφρικανική Ήπειρος θεωρούνταν πάντα από την Δύση ως ένα πηγάδι από το οποίο αντλούνται πόροι, ακόμη και με την χρήση βίας και υποταγής.

Κάθε σχέδιο που εκπονήθηκε για την Αφρική βλέπει τη Μαύρη Ήπειρο ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο. Με άλλα λόγια, η οικονομία που υπάρχει στην Αφρική δεν είναι μόνο ως επί το πλείστον ξένη, αλλά είναι «εξορυκτική», δηλαδή έχει στόχο τη μεταφορά πόρων έξω από την Αφρική. Σύμφωνα με Αφρικανούς εμπειρογνώμονες και οικονομολόγους, ένας πόλεμος στον Νίγηρα θα ενέπλεκε επίσης τη Νιγηρία – την πλουσιότερη και πιο ισχυρή χώρα στην Δυτική Αφρική – αλλά και την Λιβύη.

Ενδεχόμενο ξέσπασμα ενός πολέμου, θα αύξανε το εσωτερικό μεταναστευτικό ρεύμα από τον Νίγηρα στην Λιβύη και από εκεί προς την Ευρώπη. Άρα, ένας πόλεμος στον Νίγηρα πρέπει να αποφευχθεί, όχι μόνο για τα ανθρώπινα θύματα και τις φρικτές συνέπειες μιας σύγκρουσης, αλλά με πιο «εγωιστικά» χρηστικούς όρους, διότι τα ευρωπαϊκά συμφέροντα θα χαθούν επίσης.

Τα δυτικά συμφέροντα. Ο Νίγηρας κατέχει το 7% των παγκόσμιων αποθεμάτων ουρανίου, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας στην Ευρώπη και ο έβδομος μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο. Η επανάσταση επέβαλε τώρα τη διακοπή της εξαγωγής ουρανίου στην Γαλλία.

Ο Γάλλος Πρόεδρος, Μακρόν, έχει ήδη εκφράσει τη θέση του ότι «η αντίδραση θα είναι άμεση και αδιάλλακτη» σε περίπτωση επίθεσης εναντίον Γάλλων πολιτών και των Γαλλικών συμφερόντων. Οτιδήποτε άλλο μπορεί να συμβεί, αρκεί δηλαδή να μη θιγούν τα γαλλικά συμφέροντα και το συγκεκριμένο παράδειγμα της νεοαποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης των αφρικανικών πόρων.

Υπάρχουν επίσης Αμερικανικά συμφέροντα, με την Ουάσιγκτον να βλέπει στον Νίγηρα την πολλοστή αποτυχία ενός σχεδίου περιορισμού της επιρροής της Ρωσίας και των μισθοφόρων Βάγκνερ – στον Νίγηρα, όπως στο Μάλι και σε άλλες Αφρικανικές χώρες.

Περίπου 1.000 αμερικανοί στρατιώτες βρίσκονται στον Νίγηρα και είχαν καθήκον να περιορίσουν την προέλαση των τζιχαντιστικών ομάδων, έχοντας αναλάβει την εκπαίδευση του τοπικού στρατού. Αυτός ακριβώς ο ίδιος στρατός που υποτίθεται ότι θα υπερασπιζόταν τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Μοχάμεντ Μπαζούμ το 2021 μ.Χ., συμμετείχε ενεργά στο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Η Ρωσική επιρροή. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι στρατιωτικοί που είναι υπέρ του Βλαντιμίρ Πούτιν και της Ρωσίας γενικότερα. Σε περίπτωση μάλιστα που ξεσπάσει πόλεμος στον Νίγηρα, η ρωσική επιρροή θα αυξανόταν σε σύγκριση με την δυτική. Επομένως, ο Νίγηρας δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια αποτυχία των προηγούμενων δυτικών επιχειρήσεων, αλλά και ένα στοιχείο ακραίας αστάθειας για το μέλλον της Δύσης.

Η Οικονομική Κοινότητα των χωρών της Δυτικής Αφρικής έχει θέσει επίσης τελεσίγραφο που εκπνέει σήμερα και έχει απειλήσει τον Νίγηρα ακόμη και με χρήση βίας, εάν δεν αποκατασταθεί η νομιμότητα. Το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο και η Γουινέα απάντησαν ότι μια ένοπλη επέμβαση στον Νίγηρα, θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου εναντίον τους. Η πιθανότητα εμπλοκής και άλλων χωρών στην περιοχή του Σαχέλ αυξάνεται μέρα με τη μέρα.

Μια άλλη πτυχή που ελάχιστα μελετήθηκε είναι ότι αυτή η ιστορία, που δεν είναι καθόλου νέα, είναι ικανή να τροφοδοτήσει ισχυρό αντιδυτικό αίσθημα. Είναι κυρίως νέοι άνθρωποι – ο μέσος όρος ηλικίας στην Αφρική είναι τα 20 έτη – έχουν βαρεθεί με την δυτική «θεραπεία». Όλες σχεδόν οι αφρικανικές χώρες υποφέρουν σήμερα από τον πληθωρισμό και την αύξηση των επιτοκίων, δηλαδή το δημόσιο χρέος.

Το μέσο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν είναι πολύ χαμηλό και επομένως η αύξηση του δημόσιου χρέους είναι ένα ανησυχητικό γεγονός, που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ο πληθυσμός του Νίγηρα αισθάνεται τις επιπτώσεις του πληθωρισμού και της αυξανόμενης ανεργίας. Ο κίνδυνος είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η νέα γενιά της δεκαετίας του 2020 μ.Χ. έχει πρόβλημα με τη Γαλλία και τους αφρικανούς φίλους της ιδιαίτερα. Σε αντίθεση με τη Βρετανία, η Γαλλία προσκολλήθηκε στις αποικίες της τη δεκαετία του 1.960 μ.Χ.

Διεξήγαγε τους πιο αιματηρούς πολέμους στην Αλγερία, «στρατολόγησε» υπηκόους που ήταν όσο το δυνατόν πιο πιστοί στο Παρίσι στις πρώην επαρχίες της γαλλικής Δυτικής Αφρικής και της Κεντρικής Αφρικής και τραβούσε τα νήματα εκεί: τα στρατεύματα κατοχής έγιναν στρατεύματα επέμβασης, οι διαχειριστές της εξουσίας έγιναν απλά «σύμβουλοι», το παλιό αποικιακό φράγκο CFA παρέμεινε και συνέχισε να λειτουργεί από το Παρίσι, καθώς και η γλώσσα, το σχολικό σύστημα, το νομικό σύστημα, η οικονομία, η πολιτιστική και πνευματική ζωή.

Βαθιές αναταράξεις. Η Αφρική βιώνει αυτήν την στιγμή μία από τις βαθιές αναταράξεις που συγκλονίζουν την ήπειρο περίπου κάθε 30 χρόνια. Στην δεκαετία του 1.960 .Χ., η Ευρώπη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις αποικιακές Αυτοκρατορίες της, υπό το φως των μεγάλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων.

Μέσα σε περίπου 10 χρόνια σχεδόν όλες οι αποικιακές περιοχές έγιναν ανεξάρτητες. Αλλά τα νεαρά κράτη ήταν ως επί το πλείστον φτωχά αντίγραφα των προηγούμενων αποικιών και, με ελάχιστες εξαιρέσεις και δεν ακολούθησαν το δικό τους ανεξάρτητο δρόμο.

Τα μονοκομματικά καθεστώτα αντικαταστάθηκαν μεν στην δεκαετία του 90 μ.Χ. από πολυκομματικά συστήματα ή από ομάδες ανταρτών. Αλλά η «δεύτερη απελευθέρωση» καταλήφθηκε ως επί το πλείστον από τις παλιές ελίτ, που «έντυσαν» τον παλιό αυταρχισμό με ένα νέο, πιο δημοκρατικό προσωπείο. Την ίδια στιγμή, η Αφρική παρασύρθηκε στην νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση με μειονεκτικούς όρους.

Η νέα γενιά. Τώρα, στην δεκαετία του 2020 μ.Χ., μια νέα γενιά μπαίνει στο προσκήνιο με στόχο μια νέα Αφρική, με αυτοπεποίθηση που θα χειραφετηθεί από κάθε άποψη από την αποικιακή κληρονομιά. Η γενιά αυτή δεν θυμάται καν τις μέρες της αποικιοκρατίας από τις ιστορίες των γονιών της.

Δεν μπορεί πλέον να αυτοπροσδιορίζεται θετικά ή αρνητικά σε σχέση με την αποικιακή εμπειρία. Θέλει τις δικές της αφρικανικές εμπειρίες και, αν χρειαστεί, τις δημιουργεί η ίδια. Από το Σουδάν μέχρι τη Σενεγάλη, με τις χώρες του Σαχέλ ενδιάμεσα, αυτή η γενιά προωθεί την «τρίτη απελευθέρωση», κόβοντας μια λωρίδα σε όλη την ήπειρο.

Από το Καμερούν μέχρι την Ουγκάντα, από τη Ζιμπάμπουε μέχρι την Νιγηρία, η ανυπομονησία μεγαλώνει στους νέους ανθρώπους που θέλουν να απομακρύνουν από τα πράγματα τους «πεισματάρηδες ηλικιωμένους», που αρνούνται να μετακινηθούν.

Κάποια στιγμή στην Νότια Αφρική, επίσης, η γενιά που γνωρίζει μόνο τον Νέλσον Μαντέλα ως μύθο, θα ανατρέψει και το ANC ως μια ανίσχυρη σκιά του εαυτού του, στον σωρό των σκουπιδιών της ιστορίας.

Η «τρίτη απελευθέρωση». Η νέα ανατροπή της Αφρικής φαίνεται να πηγαίνει πολύ πιο βαθιά. Έχει κυριαρχήσει η αντίληψη ότι η Αφρική είναι πάντα θύμα των κρίσεων των άλλων. Η Αφρική υπέφερε από τα παγκόσμια lock down ως αποτέλεσμα της πανδημίας του κορωνοϊού, αν και η Αφρική δεν έφταιγε για τον Covid-19.

Οι δικές της ασθένειες είναι πολύ πιο καταστροφικές στην Αφρική, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος δεν νοιάζεται σχεδόν καθόλου. Η Αφρική υποφέρει από την παγκόσμια επισιτιστική κρίση που προέκυψε από τον πόλεμο της Ουκρανίας, αν και δεν φταίει η Αφρική.

Οι δικοί της πόλεμοι είναι πολύ πιο καταστροφικοί στην Αφρική, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος δεν νοιάζεται σχεδόν καθόλου. Μερικές φορές ο υπόλοιπος κόσμος ανησυχεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αφρική, αλλά κλείνει τα μάτια στους μαζικούς θανάτους στην Μεσόγειο των «καταραμένων» που φεύγουν από τα αφρικανικά δεινά προς την Ευρώπη.

Πόσο ακόμη πρέπει να χορεύει η Αφρική στο ρυθμό των άλλων; Υπάρχει χώρος για νέους ηγέτες ή ευκαιρίες συμμετοχής στη διακυβέρνηση που να δημιουργούν τον δικό τους αναπτυξιακό ρυθμό, ώστε η Αφρική να μπορέσει επιτέλους να συμμετάσχει στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο στην δική της βάση;

Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα πίσω από το πραξικόπημα του Νίγηρα, το οποίο έχει πυροδοτήσει μια μεγάλη συζήτηση στην ίδια την Αφρική, που δεν έχει καμία σχέση με τις σχετικά κοινότοπες αναλύσεις στη Δύση. Η χειρότερη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα ήταν ότι «απλώς πώς δεν θα υπάρξει καμία συνέπεια στην πολιτισμένη Δύση» (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/08/blog-post_6.html?m=1&fbclid=IwAR0KZ591etHEQHm5MpGjNRYlfxVNj2C9JgwuYfeKWrOs_iJVwgIkR7CwqiA).

 

Νέα φάση αποαποικιοποίησης – Η αυτοχειρία της Δύσης και το συνέδριο του ECFR.

Οι Αμερικανικές και νατοϊκές διαρροές, σύμφωνα με τις οποίες φταίνε οι Ουκρανοί στρατηγοί που δεν εφάρμοσαν σωστά τα δυτικά σχέδια με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει η ουκρανική αντεπίθεση, δείχνουν τη μικροψυχία και την υποκρισία της Δύσης.

Φυσικά, οι Ουκρανοί στρατηγοί προσάρμοσαν τα σχέδια στο πεδίο, όπως άλλωστε προβλέπει η τελευταία λέξη της θεωρίας του πολέμου και αντιστρέφουν την κατηγορία προς τους νατοϊκούς που… δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τώρα προκύπτυν πληροφορίες και για αμερικανοβρετανικές αλληλοκατηγορίες για την αποτυχία…

Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης, αμηχανίας και ηττοπάθειας διαφαίνεται πως το αμερικανικό μπλοκ έχει εισέλθει σε φάση εκνευρισμού και αναζήτησης διεξόδου. Αυτή όμως είναι η πλέον επικίνδυνη φάση για τη Δύση, η οποία καθοδηγείται από την Αμερικάνικη στρατιωτική ισχύ, που βεβαίως αποδείχθηκε αναποτελεσματική από τον πόλεμο του Βιετνάμ, μέχρι την ατιμωτική ήττα στο Αφγανιστάν.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Fitch υποβάθμισε το αξιόχρεο των ΗΠΑ σε ΑΑ+, για πρώτη φορά από το 2011 μ.Χ., προκαλώντας την οργή του προέδρου Μπάιντεν, την ώρα που αναλυτής της Bank of America υπολόγιζε πως για τα επόμενα δέκα χρόνια το χρέος της Αμερικής θα αυξάνει 5,2 δισ. δολάρια την ημέρα, εκτίμηση που δείχνει το αδιέξοδο του ιλιγγιώδους Αμερικάνικου χρέους.

Ταυτόχρονα, η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωνε στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πως, παρά τους δυτικούς περιορισμούς, η Ρωσία πέτυχε για πρώτη φορά να αυξήσει την οικονομική της ισχύ σε όρους Ισοτιμίας Αγοραστικής Δύναμης (PPP) στα τέλη του 2022 μ.Χ. στα 5 τρισεκ. δολάρια καταλαμβάνοντας την πέμπτη θέση παγκοσμίως…

Η θεωρία πως μια βαριά τραυματισμένη μεγάλη δύναμη που κατακυριεύεται από το υπαρξιακό στρες μπορεί να οδηγηθεί σε ανορθολογικές ενέργειες δεν ισχύει μόνο για την Ρωσία, αλλά και για τις ΗΠΑ που βλέπουν την παγκόσμια ηγεμονία τους να κλονίζεται. Δεν είναι τυχαίο που ο 100ετής Χένρι Κίσινγκερ πήγε στην Κίνα για να πείσει τον Μπάιντεν να μην τραβήξει άλλο το σχοινί γιατί μπορεί να σπάσει.

Επίσης, ο κίνδυνος της διεύρυνσης του πολέμου έξω από τα σύνορα της Ουκρανίας είναι στο κόκκινο. Το θεατρικό πραξικόπημα της Wagner έδωσε την ευκαιρία να αναπτυχθούν περί τις 15.000 έμπειροι κομάντο της στην Λευκορωσία, εμποδίζοντας έτσι τα σχέδια για πορτοκαλί επανάσταση και εισβολή με σαμποτάζ Λευκορώσων αντικαθεστωτικών που έχουν εκπαιδευτεί στην Πολωνία.

Έτσι, τώρα διαφαίνεται πως οι δυτικοί ετοιμάζουν τον χερσαίο αποκλεισμό του ρωσικού Καλίνινγκραντ που βρίσκεται ανάμεσα στην Πολωνία και τη Λιθουανία, καθώς και τον αποκλεισμό της Λευκορωσίας…

Η έκρηξη της αποαποικιοποίησης. Στην αρχή του καλοκαιριού πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη το ετήσιο συνέδριο του European Council for Foreign Relations (ECFR) όπου παρουσιάστηκε μια μεγάλη δημοσκόπηση για το πώς βλέπουν οι Ευρωπαίοι τον διεθνή ρόλο τους από την οποία προέκυψε το τρίπτυχο «να κρατήσουμε την Αμερική κοντά, την Ρωσία κάτω και την Κίνα μακριά», ένα δόγμα κοντόφθαλμο και ανεδαφικό.

Από τις συζητήσεις στα πάνελ (που κανείς μπορεί να τις βρει στο YouTube) προκύπτει μια γενικευμένη τάση χειραφέτησης των χωρών και απόρριψη του αμερικανικού δόγματος “ή μαζί μας ή εναντίον μας”.

Επίσης, ότι το μοντέλο ελεύθερη αγορά και δημοκρατία δεν γίνεται πλέον αντιληπτό με αμερικανικούς όρους, αλλά με εθνικούς… Γενικά, διαμορφώνεται ένα ρεύμα ελεύθερων διακρατικών συμφωνιών με τους δυτικούς και τους μη δυτικούς με βάση το εθνικό συμφέρον, χωρίς είτε από εδώ είτε από εκεί.

Και η τάση αυτή είναι εμφανής τόσο στις εμπορικο-οικονομικές συμφωνίες, όσο και στην πολιτική στάση στα διεθνή ζητήματα. Διαφαίνεται δηλαδή πως το δόγμα Πούτιν για απελευθέρωση των κρατών από την οικονομική νέο-αποικιοκρατία κερδίζει ραγδαία έδαφος, καθώς ο άτυπος πόλεμος για πρώτες ύλες μαίνεται.

Τα πραξικοπήματα στο Μάλι, το Μπουρκίνα Φάσο και πρόσφατα στον Νίγηρα αυτό το πολιτικό πρόσημο έχουν, την αποτίναξη της υπερεκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών από τη γαλλική και δυτική απληστία. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένας χάρτης της Αφρικής, όπου αντί τα ονόματα των χωρών είχε τις βασικές πρώτες ύλες που εκμεταλλεύονται οι δυτικές πολυεθνικές εις βάρος Αφρικανών.

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας της Δυτικής Αφρικής ECOWAC που με τελεσίγραφό του κάλεσε τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα να εγκαταλείψουν το εγχείρημα και επέβαλε οικονομικές κυρώσεις, διασπάστηκε, καθώς Μάλι και Μπουρκίνα Φάσο αντιτάχθηκαν σε στρατιωτική παρέμβαση.

Αν η Νιγηρία που προεδρεύει του ECOWAC, πραγματοποιήσει την απειλή της εισβολής της στο Νίγηρα για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως το νέο καθεστώς θα ζητήσει την συνδρομή της Ρωσίας. Δεν αποκλείεται μονάδες της Wagner από την Λιβύη να έχουν ήδη προστρέξει στο έδαφος του Νίγηρα.

Νίγηρας και ουράνιο. Ο πάμπτωχος Νίγηρας που συντηρεί με το ουράνιό του τα 56 πυρηνικά εργοστάσια της Γαλλίας, με τιμολόγια στο 5% της διεθνούς τιμής του ουρανίου, στερείται ηλεκτροδότησης για το 86% του πληθυσμού του.

Το νέο καθεστώς απαγόρευσε τις εξαγωγές στην Γαλλία, η οποία σημειωτέον διαθέτει αεροπορική βάση και 1500 στρατιώτες στη χώρα. Γάλλοι, Αμερικανοί και Γερμανοί έχουν βάσεις και στρατεύματα στην περιοχή του Σαχέλ για να αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα και του ISIS που εγκαταστάθηκαν εκεί μετά την ήττα τους στο Ιράκ και την Συρία.

 Γιατί το δικαστήριο κατηγορεί τον Τραμπ για συνομωσία "κατά του κράτους". Οι άτακτες αυτές ομάδες έχουν ιδιαίτερα εθνικιστικά και αντιαποικιακά χαρακτηριστικά. Σημειωτέον ότι στην Νιγηρία δρα ως γνωστόν η ισχυρή ισλαμιστική δύναμη του Μπόκο Χαράμ.

Συνεπώς, η Νιγηρία έχει και στρατηγικούς λόγους να εμποδίσει την συνάντηση των ισλαμιστών της με αυτούς του βορρά. Αυτό σημαίνει ότι έχει δικά της κίνητρα να μπει στον Νίγηρα. Ήδη πολλοί αναλυτές διαβλέπουν τον κίνδυνο ενός πολυδιάστατου πολέμου στην Δυτική Αφρική, ενώ άλλοι προεξοφλούν το τέλος της “Γαλλικής Αυτοκρατορίας” στην Αφρική.

Σε κάθε περίπτωση και με την ελπίδα ότι θα αποφευχθεί ένα νέο λουτρό αίματος, το κλίμα στην Αφρική αλλάζει υπέρ της οικονομικής και πολιτικής χειραφέτησης από τα δυτικά συμφέροντα και τα διεφθαρμένα καθεστώτα που πλουτίζουν εις βάρος των λαών των χωρών τους.

Στο εμπορικό και χρηματο-οικονομικό μέτωπο. Η εμπορικοοικονομική χειραφέτηση έναντι των ΗΠΑ εκφράστηκε πρωτίστως στη Σαουδική Αραβία με την εθνικοποίηση της ARAMCO, αλλά και τις πρόσφατες αρνήσεις στις εντολές Μπάιντεν για την παραγωγή πετρελαίου κ.ά.

Η τάση αυτή έχει ήδη καταγραφεί στις συμφωνίες Κίνας-Ιράν, Πακιστάν, Ινδίας με Ρωσία και πολλές άλλες. Επίσης, το γεγονός ότι 40 χώρες έχουν ζητήσει να γίνουν μέλη των BRICS είναι ενδεικτικό, όπως άλλωστε και η αποπληρωμή του ΔΝΤ από την Αργεντινή σε κινεζικά γουάν.

Είναι προφανές ότι πολλές χώρες αναζητούν λύσεις πέρα από τις “αποικιακού τύπου” απαιτήσεις του ΔΝΤ και Της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και την απαλλαγή τους από την διαμεσολάβηση του δολαρίου στις εμπορικές τους συναλλαγές.

Η “αποδολαριοποίηση” αν και παραμένει σημειολογική ακόμα σε επίπεδο αριθμών, έχει προσλάβει ισχυρή δυναμική που προβλέπεται να ενταθεί σε περίπτωση που τεθεί σε λειτουργία το εναλλακτικό του Swift διεθνές σύστημα συναλλαγών που ετοιμάζει η Ρωσία με την Κίνα.

Το αντιSwift θα είναι ένα από τα κρίσιμα θέματα που θα συζητηθούν προς το τέλος του μηνός στο Γιοχάνεσμπουργκ κατά την διάσκεψη των BRICS, όπου αναμένεται να ανακοινωθεί η ένταξη της Αργεντινής, της Αιγύπτου, της Ινδονησίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας στο γκρουπ. Είναι προφανές ότι η επερχόμενη αλλαγή των όρων του διεθνούς εμπορίου θα είναι εις βάρος των δυτικών συμφερόντων (https://slpress.gr/diethni/nea-fasi-apoapoikiopoiisis-i-aytocheiria-tis-dysis-kai-to-synedrio-toy-ecfr/amp/?fbclid=IwAR14q-eUNtEbDQHgBh5QDwwqOPFx-ON9zPI28gIpQAO1cqvJ8TFGyAzM4u0)…

 

Στο πεδίο της Αφρικής πλέον η σύγκρουση. Η μεταφορά του πολέμου για τον έλεγχο της μαύρης ηπείρου θα καθορίσει τη σχέση ισχύος των αντιπάλων στη γεωπολιτική σκακιέρα. Τα σύννεφα του πολέμου κινούνται τάχιστα από την Ουκρανία προς την Αφρική. Η σύγκρουση της Δύσης με την Ρωσία και την Κίνα φαίνεται ότι θα είναι ολοκληρωτική.

Μέχρι αυτή την στιγμή η Δύση αδυνατεί να νικήσει και να ελέγξει οικονομικά την Ουκρανία και συνεπώς η μεταφορά του πολέμου για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Αφρικής θα καθορίσει τη σχέση ισχύος των αντιπάλων στην γεωπολιτική σκακιέρα. Επειδή όλοι οι πόλεμοι έχουν οικονομικά αίτια, η κατανόηση των πρόσφατων συγκρούσεων προϋποθέτει την ένταξή τους εντός ενός γενικευμένου ιστορικού πλαισίου.

Τους τελευταίους αιώνες οι πόλεμοι και οι αιματηρές συγκρούσεις στον πλανήτη περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας του αγγλοσαξονικού κεφαλαίου. Σήμερα, όμως, δύο είναι τα κράτη που δεν ελέγχονται οικονομικά από το Λονδίνο. Το πρώτο είναι η Κίνα και το δεύτερο η Ρωσία.

Ιστορικά οι πόλεμοι του οπίου τον 19ο αιώνα έγιναν με σκοπό να διορθώσουν το αρνητικό εμπορικό νομισματικό ισοζύγιο ασημιού της βρετανικής αυτοκρατορίας με την Κίνα. Το μέσο της διόρθωσης ήταν ο εθισμός του κινεζικού πληθυσμού στο όπιο. Η ναρκωτική ουσία παραγόταν στις Βρετανικές Ινδίες και συνεπώς το εμπόριο του οπίου ελεγχόταν από το City του Λονδίνου.

Παρά τις προσπάθειες απεξάρτησης του πληθυσμού από τους Κινέζους αυτοκράτορες, η αποτοξίνωση πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα στην κομμουνιστική Κίνα επί Μάο Τσε Τουγκ. Ενώ για την αγγλοσαξονική ελίτ ο οικονομικός έλεγχος στην Κίνα χάθηκε, ο αγώνας του οικονομικού ελέγχου της Ρωσικής Ομοσπονδίας συνεχίζεται.

Ο Ψυχρός Πόλεμος, η πτώση της Σοβιετικής Ενωσης, η περίοδος της «οινοποσίας» Γέλτσιν και η επέμβαση στην Ουκρανία το 2014 μ.Χ. δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου των διαρκών προσπαθειών της αγγλοσαξονικής ελίτ να ελέγξει οικονομικά την Ρωσία.

Είναι προφανές ότι η διαρκής οικονομική εκμετάλλευση του πλανήτη από μια ολιγαρχική ομάδα δεν μπορεί να είναι επιτυχής, εάν δεν στηρίζεται σε ιδεολογικές βάσεις και εάν δεν ελέγχεται από ισχυρά κέντρα εξουσίας που παραμένουν χρονικά αναλλοίωτα.

Ο εμπνευστής του σχεδίου της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας της Βρετανικής ελίτ ήταν ο δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης μεταλλείων στην Αφρική Cecil Rhodes, που υλοποίησε την θεωρία της φυλετικής υπεροχής των Αγγλοσαξόνων τον 19^ο Αιώνα.

Μέσω της ίδρυσης ακαδημαϊκών και πολιτικών οργανισμών, όπως το ίδρυμα Cecil Rhodes, τo Chatham House το 1.919 μ.Χ. και το Council of Foreign Affairs to 1.921 μ.Χ., η βρετανική ελίτ από τα μέσα του 19^ου Αιώνα ελέγχει την παγκόσμια πολιτική σκηνή, συμπεριλαμβανομένης και της Ουάσινγκτον.

Πράγματι, ο Henry Kissinger σε ομιλία του στο Chatham House τη 10^η Μαΐου 1.981 μ.Χ. δήλωσε: «Οι Βρετανοί αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα ελέγχου της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, σε έκταση που δεν συναντάται σε κανένα άλλο κυρίαρχο κράτος. Πρώτα ενημερώνω το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών (Foreign Office) και μετά το αμερικανικό (State Department)».

Επίσης, τα βιογραφικά στοιχεία των ισχυρών πρωταγωνιστών της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής σκηνής αναδεικνύουν ότι οι πρωταγωνιστές έχουν σπουδάσει με υποτροφία του ιδρύματος Cecil Rhodes στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Rhodians).

Επίσης, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, όπως οι Angela Merkel, Nicola Sarkozi, Emmanuel Makron, Tony Blair, Mark Zuckerberg (Facebook), Bill Gates (Microsoft), Jeff Bezos (Amazon), Jonathan Soros (υιός), Stefan Bancel (Moderna), Jimmy Wales (Wilkipedia), Peter Thiel (Paypal), Pierre Omidyar (eBay), είχαν θητεύσει ως «World Leaders of Τomorrow, Παγκόσμιοι Αυριανοί Ηγέτες» μέσω διαδικασιών που μεθοδεύτηκαν από τα ιδρύματα του Cecil Rhodes, που προωθούν την παγκοσμιοποίηση.

Το 2004 μ.Χ., ένας άλλος Rhodian, ο Claus Schwab, πνευματικό παιδί του Henry Kissinger, Rhodian και αυτός, άλλαξε την ονομασία της λέσχης των Παγκόσμιων Αυριανών Ηγετών, δίνοντάς της το όνομα «Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum, WEF)».

Ο σκοπός ήταν να προωθηθεί η οικονομική ατζέντα της Αγγλοσαξονικής ελίτ μέσω της παγκοσμιοποίησης, των «πανδημιών», της κλιματικής αλλαγής, της κατάργησης των μετρητών και του ψηφιακού χρήματος.

Σήμερα, περίπου 200 χρόνια μετά τη διατύπωση του δόγματος της βρετανικής παγκόσμιας κυριαρχίας από τον Cecil Rhodes, η μεταφορά της γενικευμένης σύγκρουσης στην Αφρική αναδεικνύει το «ιερό δισκοπότηρο» της σταθερότητας της Αγγλοσαξονικής πολιτικής και των ελίτ της για παγκόσμια κυριαρχία (https://attikanea.info/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%B4%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CE%BD-%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83/).

 

Ανάφλεξη στην Δυτική Αφρική – Η Δύση ετοιμάζει στρατιωτική επέμβαση στον Νίγηρα.

Κυριακή 6 Αυγούστου έληξε η προθεσμία που θέτει το τελεσίγραφο της Οικονομικής Κοινότητας των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (ECOWAS) προς τον στρατηγό Τσιανί, που στις 26/07 ανέτρεψε τον φιλοδυτικό Πρόεδρο του Νίγηρα, Μοχάμεντ Μπαζούμ και απειλούν με στρατιωτική  επέμβαση στην Χώρα του.

Η Γαλλία και η Δύση ετοιμάζουν την πολεμική τους μηχανή, βάζοντας μπροστά, ως άλλοθι, τις φιλοδυτικές κυβερνήσεις των χωρών της ECOWAS. Ένα ακόμα θέατρο πολέμου στήνεται από την Δύση, η οποία θεωρεί ότι «δικαιωματικά» μπορεί να εισβάλει σε Χώρες, να ανατρέπει ή να εγκαθιδρύει κυβερνήσεις και να «αποκαθιστά την τάξη», όταν αυτή συγκρούεται με τα συμφέροντά της.

Ποιο ακριβώς είναι το διακύβευμα που προκαλεί την αντίδραση αυτή της Δύσης και των δορυφόρων της, σε βαθμό που να είναι έτοιμοι να μετατρέψουν την Δυτική Αφρική σε μια νέα Μέση Ανατολή; Ο Νίγηρας είναι μια πάμπλουτη σε έδαφος και υπέδαφος χώρα (δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο σε κοιτάσματα ουρανίου), με έναν πάμφτωχο πληθυσμό που στερείται ακόμη και τα στοιχειώδη και αναγκάζεται να μεταναστεύει για να επιβιώσει.

Η εξόρυξη του ουρανίου του Νίγηρα πωλείται στην Γαλλία στο 10% της διεθνούς εμπορικής τιμής του και εξάγεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αυτήν, με συμφωνίες που έχουν υπογράψει κυβερνήσεις αχυρανθρώπων,  όπως αυτή του ανατραπέντα προέδρου Μοχάμεντ Μπαζούμ.

Η Γαλλία ζει, πλουτίζει και διαπρέπει στο διεθνές γίγνεσθαι ως μεγάλη οικονομική δύναμη, με 56 πυρηνικά εργοστάσια που ηλεκτροδοτούν την χώρα και ισχυρή βιομηχανία που στηρίζεται στο ουράνιο και τις σπάνιες γαίες των πρώην(; ) αποικιών της. 

Στον αντίποδα, στον Νίγηρα, την παραγωγό χώρα, το 85% του πληθυσμού των 25 εκατομμυρίων κατοίκων δεν έχει καν πρόσβαση σε ηλεκτρικό ρεύμα! Μαστίζεται δε από λιμούς, ενώ είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου με την χαμηλότερη θέση στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης (167^η σε 169 χώρες). Οι δε ΗΠΑ, λειτουργώντας με την προσφιλή τους ιδιότητα ως νονοί του κόσμου τούτου, εμπλέκονται παντού και συνεργούν σε εκλογές – παρωδία επιβάλλοντας προέδρους- αχυρανθρώπους για τα συμφέροντα της Δύσης.

Παρόλο που καταδικάζεται απ’ όλο τον δυτικό κόσμο η ενέργεια των στρατιωτικών, πρόκειται ωστόσο για ένα πολύ περίεργο πραξικόπημα, αφού αντί για δολοφονίες πολιτών (όπως συμβαίνει συνήθως), αντιθέτως, βλέπουμε ενθουσιώδεις διαδηλώσεις χιλιάδων πολιτών που πανηγυρίζουν την ανατροπή της κυβέρνησής τους και υπέρ του στρατηγού Τσιανί, που κορυφώθηκαν στις 03/08,  στην επέτειο ανεξαρτησίας της χώρας, όπου αναβίωσαν θύμισες από το φόρο αίματος εκατομμυρίων  Αφρικανών  στους αγώνες για την ανεξαρτησία, με αποκορύφωμα  τις θυσίες του λαού της Αλγερίας απέναντι στις αγριότητες της Γαλλίας.

Η Γαλλία και οι ΗΠΑ όπως και η «ψυχοκόρη» Ε.Ε, δεν θα κάνουν πίσω στην περίπτωση του Νίγηρα. Η Δύση  δεν ενδιαφέρεται να θεραπεύσει την αιτία που προκαλεί αυτόν τον πόλεμο. Ξέρουν ότι, εάν κάνουν πίσω, θα προκληθεί ντόμινο εξεγέρσεων κατά της Δύσης και θα χάσουν τον ενεργειακό πλούτο της Αφρικής χάριν του οποίου πλουτίζουν, αναπτύσσουν τις πολεμικές τους μηχανές και ενεργούν ως επιβήτορες του πλανήτη.

Απειλούν με στρατιωτική επέμβαση διότι διακυβεύεται, όπως μας λένε, το μέλλον του Νίγηρα και η σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής, περιμένοντας, προς το παρόν,την ECOWAS να δώσει το έναυσμα.

Ωστόσο, το Μάλι και η Μπουργκίνα Φάσο τάσσονται στο πλευρό του Νίγηρα με ενδεχόμενο να προσχωρήσουν και άλλες χώρες της Αφρικής. H Ρωσία στέλνει  τη Wagner στο πλευρό του Νίγηρα και δωρεάν σιτάρι στους λαούς.

Η Τουρκία, διπλωματικά επιτήδεια, δηλώνει αλληλέγγυα στο λαό του Νίγηρα καραδοκώντας  να εξαργυρώσει κατάλληλα τις στρατηγικές συμφωνίες που έχει συνάψει με την κυβέρνηση του Νίγηρα για  καίριες υποδομές της χώρας (Ιούλιος 2020 μ.Χ.).

Και η δική μας κυβέρνηση; Ποια θέση παίρνει μπροστά σε έναν νέο πόλεμο,  με παγκόσμια χαρακτηριστικά, που μπορεί σε λίγο να είναι γεγονός; Θα είναι με «Την σωστή πλευρά της Ιστορίας» όπως συνηθίσαμε να ερμηνεύει την Ιστορία ο κ. Μητσοτάκης;

Φοβούμαστε ότι, αυτήν την φορά, τα ελληνικά ΜΜΕ θα τσιρίζουν ότι το δίκιο θα είναι με την πλευρά των εισβολέων. Όταν εισβολέας είναι η Δύση, παύει να είναι εισβολή. Είναι ειρηνευτική επιχείρηση. Πρέπει να είμαστε αφυπνισμένοι και να αναλογιστούμε, μεταξύ άλλων, και  τον κίνδυνο που ελλοχεύει  από την αμυντική  συμφωνία Ελλάδας- Γαλλίας (Μητσοτάκης – Μακρόν, Σεπτέμβριος  2021 μ.Χ.)  που προβλέπει την από κοινού βοήθεια και  στρατιωτική συνδρομή μεταξύ των δύο χωρών.

Να μην επιτρέψουμε να τηρηθούν προσχήματα περί δήθεν τήρησης της αμυντικής συμφωνίας, για να μην δούμε τα παιδιά μας βορά στην πολεμική μηχανή που στήνεται στην Αφρική. Ούτε την πατρίδα μας εχθρική για ξένα νιτερέσα,  απέναντι σε ένα πολύπαθο λαό, με άγνωστες μελλοντικές συνέπειες για την, τυχόν, εχθρικότητά της.

Ο Ελληνικός λαός  πρέπει να σταθεί στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. Να αναλογιστεί τους δικούς του Αγώνες για την ανεξαρτησία και το χαμένο πλούτο του από τις ίδιες δυτικές δυνάμεις που ετοιμάζονται σήμερα να  εκστρατεύσουν  κατά του Νίγηρα (https://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80-%ce%b3-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bc-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%86%ce%bb%ce%b5%ce%be%ce%b7-%cf%83/).

 

Η μάχη της Αφρικής είναι καθοριστική για την Ευρώπη. Για την ώρα ο πόλεμος έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα, και από την Ουκρανία και την Ρωσία έχει πετάξει πάνω από την Ευρώπη και την Μεσόγειο και έχει προσγειωθεί στον Νίγηρα.

Λέγεται ότι το ΝΑΤΟ έδωσε συγχωροχάρτι σε πέντε μεγάλους της ελληνικής ναυτιλίας οι οποίοι μεταφέρουν παρανόμως ρωσικό και ιρανικό πετρέλαιο στην Δύση. Οι Ελληνες πάντοτε ξέρουν ποια είναι τα όρια και μέχρι πού να πάνε για να τα δοκιμάσουν.

Αν κοιτάξετε τον χάρτη, θα καταλάβετε γιατί τους δόθηκε το συγχωροχάρτι. Και θα δικαιώσετε τους φόβους μας ότι πιθανώς ο πόλεμος να κατηφορίσει στα Βαλκάνια. Ειδικώς τώρα που, όπως αναγνωρίζει και το BBC, η αντεπίθεση του Ζελένσκι αποτυγχάνει οικτρά.

Για την ώρα ο πόλεμος έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα, και από την Ουκρανία και τη Ρωσία έχει πετάξει πάνω από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο και έχει προσγειωθεί στην Αφρική: στον Νίγηρα. Εκεί όπου πριν από μία εβδομάδα έγινε πραξικόπημα με το σύνθημα «Κάτω η Γαλλία, ζήτω ο Πούτιν» και χιλιάδες κάτοικοι του άγνωστου στον πολύ κόσμο κρατιδίου εγκατέστησαν πραξικοπηματικά νέα κυβέρνηση με επικεφαλής στρατηγό. Την εγκατέστησαν, μάλιστα, κραδαίνοντας εκατοντάδες ρωσικές σημαίες στα χέρια.

Τρία δεδομένα. Αυτά, βεβαίως, δεν τα πολυείδαμε στη Δύση, στην ελεύθερη και πλουραλιστική, υποτίθεται, Δύση, αλλά συνέβησαν. Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει εκεί κάτω πρέπει να έχουμε υπόψη μας τρία βασικά δεδομένα:

Το πρώτο είναι ότι από τον Νίγηρα διέρχεται ο ενεργειακός αγωγός Trans-Saharan, ο οποίος καλύπτει μέρος των ενεργειακών αναγκών της Ευρώπης. Τώρα αυτές τις ανάγκες τις ελέγχουν για όσο θα τις ελέγχουν οι Ρώσοι και στο βάθος οι Κινέζοι. Μπορείτε να δείτε τον χάρτη των κρατών από όπου διέρχεται ο κρίσιμος αγωγός στον συνήθως έγκυρο λογαριασμό του twitter Ellevoros.

Το δεύτερο είναι ότι στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής θα συγκληθεί στις 20 Αυγούστου η διευρυμένη σύνοδος των BRICS στην οποία θα μετέχει και η Τουρκία. Η Τουρκία την οποία η Δύση γονατίζει για να την καλοπιάσει να παραμείνει στο στρατόπεδό της ακόμα και εις βάρος των Ελληνικών εθνικών συμφερόντων.

Στην σύνοδο αυτού του νέου υπερεθνικού σχήματος του 21^ου Αιώνα, το οποίο υποτιμάται ή δεν προβάλλεται εν πάση περιπτώσει στηβ Δύση, ζήτησε να συμμετάσχει προ μηνός από την Μόσχα και ο πρόεδρος Μακρόν.

Το αίτημά του απερρίφθη από τον Πούτιν με ένταση. Μετά τις εξελίξεις στον Νίγηρα καταλαβαίνουμε γιατί ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ζήτησε να είναι παρών στο Γιοχάνεσμπουργκ. Οι Γάλλοι χάνουν ερείσματα που διατηρούσαν για δεκαετίες στην Αφρική, ενώ οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί που εγκατέστησαν στο έδαφός τους από τις τέως αποικίες τους λειτουργούν πλέον ως θανάσιμη απειλή για την κοινωνική ειρήνη, τη δημόσια τάξη, την εθνική συνοχή και την εδαφική τους ακεραιότητα.

Τα πρόσφατα επεισόδια που ανάγκασαν τον Μακρόν να προσφύγει στην καταστολή και να νομοθετήσει την λογοκρισία στο twitter και το facebook για λόγους εθνικής ασφαλείας τώρα φαίνεται πού έχουν την αιτία τους.

Η Γαλλία είναι ένα κράτος στο οποίο μεταφέρεται σταδιακά και υβριδικά αλλά πάρα πολύ επικίνδυνα ο πόλεμος της Ουκρανίας. Κι αν δεν προσέξουμε, η Ελλάδα είναι επίσης ένα κράτος όπου θα μπορούσε να μεταφερθεί. Η Αγχίαλος είναι ένα ηχηρό καμπανάκι.

Το τρίτο και στρατηγικό είναι ότι η Κίνα, η Ρωσία και η Τουρκία ελέγχουν στρατηγικά την Αφρική εδώ και καιρό, εκτοπίζοντας την Δύση, η οποία στο παρελθόν έχει πρωταγωνιστήσει σε πραξικοπήματα όπως στο Σουδάν (με την συμμετοχή Ευρωπαίου αξιωματούχου ελληνικής καταγωγής, μάλιστα) προκειμένου να εκμεταλλευτεί η Ευρώπη δωρεάν τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της ηπείρου. Καιρό τώρα έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία. Ειδικώς μετά την παταγώδη αποτυχία της Αραβικής Ανοιξης, που χρεώθηκαν οι Δημοκρατικοί.

Η Λιβύη βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο κομμένη στα δύο και την ελέγχουν η Ρωσία και η Τουρκία. Η Συρία του Ασαντ και η ναυτική βάση της Λαττάκεια ανήκουν στην επιρροή της Ρωσίας. Το Μαρόκο και οι Μαροκινοί δεν συμπαθούν την Ευρώπη.

Ας θυμηθούμε τι έγινε στους δρόμους του Βελγίου μετά τον πρόσφατο ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ αυτών των δύο κρατών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Μόνο η Αίγυπτος αντέχει. Οπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, η φύση απεχθάνεται το κενό.

Μπροστά σε νέο κόσμο. Η Κίνα έχει δεσμεύσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Αφρικής που συνδέονται με τις μπαταρίες (νικέλιο, κοβάλτιο και λοιπά), εξασφαλίζοντας στην πραγματικότητα τον έλεγχο της παγκόσμιας βιομηχανίας.

Η Ρωσία έχει πατήσει πόδι στη Λιβύη και τη Συρία, τώρα και στον Νίγηρα. Προχθές ανακοινώθηκε, μάλιστα, εν μέσω πολέμου ότι το ακαθάριστο εθνικό προϊόν της Ρωσίας αυξήθηκε και είναι μεγαλύτερο από της Γερμανίας!

Η Τουρκία επίσης κάνει συστηματικά ανοίγματα στις χώρες αυτές και έχει αυξήσει εντυπωσιακά την επιρροή της. Ο Ερντογάν στέλνει τούβλα και τρόφιμα σε υπανάπτυκτες περιοχές. Τούβλα για να χτίσουν σπίτια οι άνθρωποι και τρόφιμα για να σιτίζονται. Οταν δεν τα καταφέρνουν μόνοι τους, στέλνει κατασκευαστικές εταιρίες της Τουρκίας! Και όχι μόνο αυτό.

Η τουρκική ραδιοτηλεόραση εκπέμπει δορυφορικό πρόγραμμα στην Αφρική στη γαλλική γλώσσα! Είμαστε λοιπόν μπροστά σε έναν νέο κόσμο. Ας ετοιμαστούμε για πάρα πολύ δύσκολες στροφές. Υπό αυτή την έννοια η Δύση άρχισε να κάνει μεγάλους συμβιβασμούς.

Ο πρώτος και μεγάλος συμβιβασμός είναι να κάνει τα στραβά μάτια στην εξαγωγή ρωσικού πετρελαίου μέσω Ελληνικών και κυπριακών πλοίων στην Τουρκία, στην Ινδία και την Κίνα, και στην επανεισαγωγή τού από εκεί «ξεπλυμένου» ως δυτικού πετρελαίου με στόχο να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της. Χρηματοδοτώντας όμως έτσι τη ρωσική οικονομία, η οποία κερδίζει μεγάλες ανάσες σε βάθος χρόνου.

Σε αυτό το παιχνίδι μετέχουν και οι Ελληνες εφοπλιστές, μεταφέροντας ρωσικό αλλά και ιρανικό πετρέλαιο, αυξάνοντας απίστευτα τους ναύλους μεταφοράς ως «κόμιστρο εμπάργκο». (Ετσι πράττουν μέσα στους αιώνες πάντοτε οι Ελληνες εφοπλιστές, βλέπουν τις ευκαιρίες και τις αρπάζουν με θάρρος αναλαμβάνοντας το ρίσκο.) Και σ’ αυτό το πλαίσιο η Δύση αναγκάζεται να κάνει τον επώδυνο συμβιβασμό να τους δώσει άφεση αμαρτιών προκειμένου να μείνουν ανοιχτοί οι δίαυλοι της τροφοδοσίας της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου.

Στρατηγικά όμως αυτό είναι ένα παιχνίδι που αποτελεί σιωπηρή ήττα της Δύσης. Γι’ αυτό και δεν διέλαθε της προσοχής μου η έκκληση που διατύπωσε για πρώτη φορά ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης με συνέντευξή του σε Αιγυπτιακό μέσο ενημέρωσης να σταματήσει ο πόλεμος. Πρώτη φορά άκουσα Ελληνα αξιωματούχο να ζητά να σταματήσει ο πόλεμος.

Ο μόνος που το είχε κάνει πριν ήταν τον Ιούνιο του ’22 μ.Χ. ο Κώστας Καραμανλής. Ενώ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε δημοσίως δηλώσει ότι στόχος είναι η ήττα της Ρωσίας πάση θυσία. Τώρα αλλάζουμε.

Υστερόγραφο 1: Πρωταγωνιστούν βεβαίως σε Ρωσοφοβία στην πατρίδα μας οι άνθρωποι εκείνοι της ναυτιλίας που, ενώ μεταφέρουν με τα πλοία τους Ρωσικό πετρέλαιο, από τα μέσα ενημέρωσης που διατηρούν υποστηρίζουν φανατικά τον Ζελένσκι και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ετσι είναι! Στις οθόνες τους δολάρια και στις τσέπες τους ρούβλια.

Υστερόγραφο 2: Τέσσερις Ελληνες πανεπιστημιακοί αρθρογραφούν τώρα υπό το βάρος των διεθνών εξελίξεων υπέρ της ταχείας εξόρυξης φυσικού αερίου από την υφαλοκρηπίδα μας. Δεν τους είδα να λένε το ίδιο όταν προ διετίας οι Αμερικανοί υποστήριζαν μόνο την διά θαλάσσης μεταφορά LNG και όχι τις εξορύξεις στην ανατολική Μεσόγειο.

Δεν τους είδα τότε να κάνουν κριτική στην κυβέρνηση που έλεγε από του βήματος του ΟΗΕ ότι το φυσικό αέριο είναι ξεπερασμένο καύσιμο και διακήρυσσε ότι δεν θα κάνουμε το Αιγαίο Κόλπο του Μεξικού. Τώρα το θυμήθηκαν. Τώρα που άλλαξαν γνώμη υπό το κράτος του πολέμου οι Αμερικανοί. Λίαν αξιόπιστοι, αν μη τι άλλο, οι πανεπιστημιακοί μας (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/08/blog-post_209.html).

 

Nίγηρας: Η χούντα χάλασε τα σχέδια του Βερολίνου. Ο Νίγηρας, υπό τον ανατραπέντα Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ, ήταν για την Γερμανία ο ιδανικός εταίρος της στην περιοχή του Σαχέλ. Τώρα το Βερολίνο τηρεί στάση αναμονής.

Το 2016 μ.Χ. η τότε καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε τον Νίγηρα και διασφάλισε από τον τότε Πρόεδρο της χώρας Μαχαμαντού Ισουφού το σφράγισμα μιας από τις κύριες μεταναστευτικές οδούς μέσω Σαχάρας. Παράλληλα η γεωγραφική θέση του Νίγηρα προσέφερε δυνατότητες ανάληψης δράσης κατά των ισλαμιστών στο γειτονικό Μαλί όπου κυριαρχούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ.

Ο νιγηριανός ερευνητής ειρήνης και διενέξεων Οβίγκβε Εγκουέγκου δηλώνει στην DW: "Ο Νίγηρας ήταν μια καλή επιλογή. Δυστυχώς όμως μια χούφτα απογοητευμένων και άπληστων στρατιωτικών εκμεταλλεύτηκαν την αδυναμία των αρχών καταλαμβάνοντας με τα όπλα την εξουσία".

Ανατρέπει τις ισορροπίες η Ρωσία; Το πραξικόπημα της 26^ης Ιουλίου χάλασε τα Γερμανικά σχέδια για την περιοχή. Η χούντα της Νιαμέ επιδιώκει σε πρώτη φάση αποστασιοποίηση από την Γαλλία. Ο Ματίας Μπασντό, επικεφαλής του ινστιτούτουGIGA για Αφρικανικές σπουδές στο Αμβούργο, λέει ότι:

"Το αντι-γαλλικό κλίμα πλήττει τη φήμη ολόκληρης της Δύσης στην ζώνη Σαχέλ. Η Γερμανία ωστόσο δεν έχει σφαίρες επιρροής και συμφέροντα στην Αφρική και ως εκ τούτου είχε πάντοτε σχετικά καλή φήμη. Χορηγεί οικονομική βοήθεια, συνεργάζεται σε ζητήματα ανάπτυξης, αλλά θέτει λίγες πολιτικές προϋποθέσεις".

Ο Οβίγκβε Εγκουέγκου εκτιμά ότι υπάρχουν ευκαιρίες να τα ξαναβρούν Νίγηρας και Δύση. Το ερώτημα που τίθεται, είναι σύμφωνα με τον Νιγηριανό ειδικό, "αν θα βελτιωθεί η κατάσταση στον Νίγηρα χωρίς την Δύση.

Ο ερευνητής ειρήνης έχει αμφιβολίες. Θεωρεί ότι μια στενότερη σχέση με την Ρωσία θα διευκόλυνε την πρόσβαση του Νίγηρα σε όπλα διασφαλίζοντας μεγαλύτερη ευχέρεια στρατιωτικών κινήσεων: "Ωστόσο η επίλυση των διενέξεων στην ζώνη του Σαχέλ δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτική. Υπάρχουν οικονομικές και διοικητικές συνιστώσες. Η Ρωσία δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει αυτές τις αλλαγές", λέει ο νιγηριανός ειδικός.

Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν ποιες είναι οι επιδιώξεις του νέου καθεστώτος του Νίγηρα. Πάντως οι κόκκινες γραμμές και για τις δύο πλευρές είναι σαφής. Αν, για παράδειγμα, ο Νίγηρας ακολουθήσει το παράδειγμα των γειτόνων του και παίξει το Ρωσικό χαρτί τότε τα πράγματα δυσκολεύουν, προβλέπει ο Ματίας Μπασντό. Αν, από την άλλη πλευρά, η χούντα δρομολογήσει την ομαλή μετάβαση στην δημοκρατία τότε ίσως η Δύση επιδιώξει ένα συμβιβασμό (https://www.capital.gr/diethni/3731256/nigiras-i-xounta-xalase-ta-sxedia-tou-berolinou/?fbclid=IwAR1T1cFcws85RHMyS3Q-x8N86OjX-v5BJqIotQ9jKwxzjqoP8QfycwZuRuM).

 

 

 

Με την υπογραφή κατόχου, οι πολίτες, αποδέχονται εκ των προτέρων άγνωστες μελλοντικές καταχωρήσεις δεδομένων από τρίτους. Το έχεις αποδεχθεί με την υπογραφή σου… Ψεύτες και απατεώνες του κοινού Ποινικού Δικαίου.

Σύμφωνα με τα ΦΕΚ 1476Β/27-4-2018 μ.Χ. & ΦΕΚ 824Β/17-2-2023 μ.Χ. που ισχύουν, τα νέα έγγραφα ταυτοπροσωπίας, θα έχουν ζώνη μηχανικής ανάγνωσης, και RFID τσιπ, στα οποία θα καταχωρούνται δεδομένα από τρίτους, τα οποία θα αλλάζουν κατά την διάρκεια χρήσης του εγγράφου, και τα οποία δεν μπορεί να αναγνώσει ο κάτοχος του εγγράφου, ο οποίος ωστόσο καλείται να το υπογράψει.

Με την υπογραφή κατόχου, οι πολίτες, αποδέχονται εκ των προτέρων άγνωστες μελλοντικές καταχωρήσεις δεδομένων από τρίτους, παρέχοντας έτσι με την θέληση τους σε αυτούς τους τρίτους, λευκή επιταγή ζωής.

Για παράδειγμα. Αστυνομικό όργανο, σου επιβάλει στο μέλλον πρόστιμο, επειδή παραβίασες απαγόρευση κυκλοφορίας, δεν φορούσες μάσκα, δεν δέχεσαι υποχρεωτική ιατρική πράξη, ή υπερέβης το αποτύπωμα άνθρακα.

Το πρόστιμο καταχωρείται στο έγγραφο ταυτοπροσωπίας (Νέα ηλεκτρονική ταυτότητα) που έχεις αποδεχθεί εκ των προτέρων με την υπογραφή σου και που υπάρχει επάνω σε αυτό. Δεν δικαιούσαι καμία διαμαρτυρία, ούτε προσφυγή, γιατί με την υπογραφή σου έδωσες λευκή επιταγή ζωής.

Άλλο παράδειγμα. Χρέη στην ΑΑΔΕ, ΔΕΗ, Οργανισμούς κοινής ωφελείας, παρακρατούνται αυτόματα, και χωρίς να έχεις την δυνατότητα να πληρώσεις μέρος τους και τον άλλο μήνα το υπόλοιπο, αξιολογώντας τις προτεραιότητες των αναγκών της ζωής σου, αφού η τεχνητή νοημοσύνη θα αποφασίζει γι’ αυτές. Το έχεις αποδεχθεί με την υπογραφή σου, που έβαλες εκ των προτέρων, παίρνοντας την νέα ταυτότητά σου.

Το υπόλοιπο ποσόν ψηφιακού νομίσματος που σου μένει για την διατροφή σου, επειδή δεν φτάνει για να αγοράσεις κρέας, ψωμί, τυρί, λαχανικά, φρούτα, κ.λ.π., θα φας σκουλήκια, έντομα, συνθετικό κρέας, κ.λ.π., υψίστης θρεπτικής αξίας όπως θα σου πουν, για τα οποία θα φτάνει το υπόλοιπό σου. Βενζίνη δεν θα βάλεις, να κάτσεις σπίτι σου, στ’ αυγά σου.

Το έχεις αποδεχθεί με την υπογραφή σου, που υπάρχει στην ταυτότητά σου εκ των προτέρων, όπου από μόνος σου παραχώρησες λευκή επιταγή ζωής σε τρίτους. Καμία διαμαρτυρία ή προσφυγή δεν δικαιούσαι, αφού μόνος σου υπέγραψες και κανείς δεν σε υποχρέωσε, όπως ακριβώς σου είπαν και για τα εμβόλια.

Μόνον απατεώνες του κοινού Ποινικού Δικαίου, προσπαθούν να αποσπάσουν την υπογραφή του αφελούς, επάνω σε ένα έγγραφο, στο οποίο είναι γραμμένα στοιχεία τα οποία δεν μπορεί να διαβάσει ο υπογράφων, καταχωρούνται από τρίτους, και τα οποία μπορούν να αλλάζουν το έγγραφο στο μέλλον κατά τα κέφια τρίτων, με την υπογραφή του κατόχου, ο οποίος τους παρέχει συναίνεση λευκής επιταγής ζωής, και δηλώνει ότι συμφωνεί εκ των προτέρων με τις όποιες αλλαγές του εγγράφου, με το οποίο ταυτίζεται.

Ουσιαστικά ο κάτοχος υπογράφει ότι δέχεται τους όρους ενός επαναπρογραμματιζόμενου από τρίτους ψηφιακού εγγράφου, με άγνωστα στοιχεία στο μέλλον, παραδίδοντας εν λευκώ, ψυχή και σώμα και την ελεύθερη βούλησή του στα κέφια εγκληματιών, κι εκβιαστών, με πλήθος δείγματα γραφής. ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΟ.

Και ο αρχηγός της αστυνομίας, υπακούοντας στους πολιτικούς του προϊστάμενους, μαζί με τον παραιτηθέντα υπουργό προστασίας του πολίτη παρουσίασε στους εκπροσώπους της ιεράς συνόδου, ως άμεμπτο δήθεν, το άνω κατάπτυστο έγγραφο ταυτοπροσωπίας, χαλκεύοντας τα πλέον σιχαμερά και αισχρά δεσμά των πολιτών. Αυτοί είστε. Ψεύτες και απατεώνες του κοινού Ποινικού Δικαίου, του ανθρώπινου νόμου, πόσο δε μάλλον, του Νόμου του Θεού (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/08/blog-post_44.html).

 

Μετά την αποτυχία Nuland (ΗΠΑ) στον Νίγηρα, η Δύση ανησυχεί για επέμβαση Wagner - Νέο μέτωπο με Ρωσία. Εκτεταμένη η παρουσία της Wagner στην Αφρική, αυξάνεται η επιρροή της Ρωσίας.

Έντονη ανησυχία διατυπώνουν οι ΗΠΑ για τον κίνδυνο επέμβασης της ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Wagner στο Νίγηρα μετά τις αποτυχημένες συνομιλίες και διαπραγματεύσεις που είχε με εκπροσώπους των πραξικοπηματιών η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Victoria Nuland, τη στιγμή που αύριο Πέμπτη 10/8 θα πραγματοποιηθεί η κρίσιμη Σύνοδος των κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS) σχετικά με το τελεσίγραφο που είχαν απευθύνει στους πραξικοπηματίες.

Η Nuland μετέβη στον Νίγηρα και είχε – όπως η ίδια είπε – δύσκολες αλλά ειλικρινείς συνομιλίες με κάποιους από τους πραξικοπηματίες, οι οποίες ωστόσο δεν οδήγησαν πουθενά. Ενδεικτικό της αποτυχίας της Nuland είναι ότι οι πραξικοπηματίες αψήφησαν την προτροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποκαταστήσουν την συνταγματική τάξη, ενώ είπε ότι το αίτημά της να συναντηθεί με τον ανατραπέντα πρόεδρο Bazoum και με τον επικεφαλής του στρατιωτικού καθεστώτος δεν ικανοποιήθηκαν.

Προειδοποίηση για Wagner. Η Nuland αφού υποστήριξε, ότι πρότεινε «επιλογές» για να τερματιστεί το πραξικόπημα που δεν φάνηκε να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, έσπευσε να σημειώσει πως οι πραξικοπηματίες «κατανοούν πολύ καλά τους κινδύνους» που θα έχει για την εθνική τους κυριαρχία μια πρόσκληση στην Wagner.

Δημοσιεύματα θέλουν τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα, μετά τις απειλές που διατύπωσαν τα κράτη της δυτικής Αφρικής (ECOWAS), τα οποία είχαν ζητήσει την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και την επιστροφή του προέδρου Bazoum, απειλώντας διαφορετικά ακόμα και με στρατιωτική επέμβαση, να είναι σε συζητήσεις με την Wagner προκειμένου να τους συνδράμει στρατιωτικά.

Ανησυχία ΗΠΑ. Την ανησυχία για την εμπλοκή της Wagner, η οποία έχει εκτεταμένη παρουσία στα γειτονικά κράτη του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο αλλά και σε πολλές ακόμα αφρικανικές χώρες, εξέφρασε και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Anthony Blinken.

«Πιστεύω πως αυτό που συνέβη και αυτό που εξακολουθεί να συμβαίνει στο Νίγηρα δεν υποκινήθηκε από την Ρωσία ή από τη Wagner. Ωστόσο, προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν. Σε κάθε μέρος που αυτή η Wagner έχει πάει, ακολούθησε θάνατος, καταστροφή και εκμετάλλευση.

Η ανασφάλεια αυξήθηκε, δεν μειώθηκε» ανέφερε σε δηλώσεις του ο Blinken, επισημαίνοντας πως η αστάθεια στον Νίγηρα και στην ευρύτερη περιοχή δεν είναι παρά μια «επανάληψη αυτού που συνέβη και σε άλλα κράτη» που εν τέλει «δεν έφερε παρά μόνο άσχημα πράγματα στο πέρασμα του».

Η παρουσία της Wagner. Η Wagner δραστηριοποιείται σε αρκετά αφρικανικά κράτη, συνδράμοντας τις κυβερνήσεις με επιχειρήσεις ασφάλειας, καταπολέμησης της τρομοκρατίας και εκπαίδευσης των στρατιωτικών τους δυνάμεων.

Όπως αναφέρεται, η Wagner παρέχει συχνά υπηρεσίες ασφαλείας και παραστρατιωτική βοήθεια με αντάλλαγμα πόρους και διπλωματική στήριξη. Ιδιαίτερη δραστηριότητα έχει η ρωσική εταιρεία στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΡ), στην Λιβύη, στο Μάλι και στο Σουδάν, τα οποία έχουν μια αδύναμη σχέση με τη Δύση λόγω της αποικιακής κληρονομιάς και των εγγενών πολιτικών διαφορών.

Οι διαδηλωτές υπέρ του πραξικοπήματος στον Νίγηρα εμφανίζονται συχνά να κρατούν ρωσικές σημαίες, θέλοντας να δείξουν τα αντιδυτικά τους αισθήματα. Είναι χαρακτηριστικό πως στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και βάσεις της Γαλλίας και των ΗΠΑ.

Το μήνυμα Prigozhin. Υπενθυμίζεται πως ο επικεφαλής της Wagner, Yevgeny Prigozhin είχε χαιρετίσει το πραξικόπημα, επιτιθέμενος στην αποικιοκρατία της Γαλλίας και της Δύσης στην περιοχή. Σε μήνυμα του ο Prigozhin είχε αποδώσει την κατάσταση στον Νίγηρα στην κληρονομιά της αποικιοκρατίας και ισχυρίστηκε, χωρίς στοιχεία, ότι τα δυτικά έθνη υποστήριζαν τρομοκρατικές ομάδες στη χώρα.

Ο Νίγηρας ήταν κάποτε γαλλική αποικία και, πριν από το πραξικόπημα, ήταν μια από τις λίγες δημοκρατίες στην περιοχή. Πλέον, η Δύση φοβάται την αυξανόμενη παρουσία και επιρροή της Ρωσίας μέσω της Wagner.

5.000 Γάλλοι στρατιώτες και αμερικανικές βάσεις. Η Γαλλία έχει περίπου 5.000 στρατιώτες που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή Sahel και τα Ηνωμένα Έθνη ανέπτυξαν 15.000 ειρηνευτικές δυνάμεις στο Μάλι στο πλαίσιο της επιχείρησης που ονομάζεται «Πολυδιάστατη Αποστολή Ολοκληρωμένης Σταθερότητας στο Μάλι».

Μετά την απέλαση της Γαλλίας από το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας είχε γίνει ένας από τους σημαντικότερους στρατιωτικούς και εταίρους ασφαλείας της Γαλλίας στην Δυτική Αφρική και η γαλλική βάση στο Niamey ήταν μια από τις κύριες στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή του Sahel.

Η εκδίωξη της Γαλλίας από τον Νίγηρα θα μειώσει προφανώς την Γαλλική στρατιωτική κυριαρχία σε μεγάλο βαθμό και θα αποδυναμώσει την Γαλλική αποικιακή κυριαρχία. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ αυξάνουν τη στρατιωτική τους παρουσία και χτίζουν στρατιωτικές βάσεις σε ολόκληρη την Αφρική υπό την USAFRICOM προκειμένου να επιτύχουν τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και οικονομικούς τους στόχους και να αποκτήσουν κυριαρχία στην ήπειρο.

Στην περιοχή του Sahel, οι ΗΠΑ έχουν στρατιωτικές βάσεις στην Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα και το Τσαντ, και η αύξηση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή αυτή απειλεί σοβαρά την ισχύ της Αμερικής στην Δυτική Αφρική.

Πεδίο μάχης. Υπό αυτό το πρίσμα, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι ο Νίγηρας είναι το νέο πεδίο μάχης του συνεχιζόμενου ανταγωνισμού μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού μπλοκ στη Δυτική Αφρική. Πιστεύουν ότι το δυτικό μπλοκ με επικεφαλής την Γαλλία θα είναι ο χαμένος στον Νίγηρα αυτή την φορά, όπως και στις προηγούμενες «αναμετρήσεις» σε Μπουρκίνα Φάσο και Μάλι.

Αν και η εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας στην Αφρική τελείωσε την δεκαετία του 1.960 μ.Χ. με την διακήρυξη της ανεξαρτησίας μεγάλου αριθμού αφρικανικών χωρών, η Γαλλική επιρροή εξακολουθεί να παραμένει σε ολόκληρη την ήπειρο.

Η Δυτική Αφρική και η περιοχή του Sahel, παρά το γεγονός ότι διαθέτουν τεράστιους και πολύτιμους ορυκτές και ορυκτές πηγές, όπως ο χρυσός και το ουράνιο, βρίσκονται στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο όσον αφορά τον ρυθμό ανάπτυξης τους. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή ο Νίγηρας είναι ο έβδομος παραγωγός ουρανίου παγκοσμίως, με μερίδιο 5% της παγκόσμιας παραγωγής ουρανίου.

Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής ουρανίου του Νίγηρα εξήχθη στην Γαλλία και την Ευρώπη σε χαμηλή τιμή και το ουράνιο του Νίγηρα έχει σημαντικό μερίδιο στην προμήθεια καυσίμων για τους αντιδραστήρες πυρηνικής ενέργειας στην Γαλλία και την Ευρώπη (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/690960/meta-tin-apotyxia-nuland-ipa-ston-nigira-i-dysi-anisyxei-gia-epemvasi-wagner-neo-metopo-me-rosia?fbclid=IwAR1RP_wjbtlzaqjMWu6zSmhbapBAVqVATtKRN1QOCvvhjjDqeFPiAZI2Ews).

 

Έρχεται μεγάλο πρόβλημα ΗΠΑ-ΕΕ. BRICS και Πετρέλαιο. Από αργά το απόγευμα της Τρίτης, 8 Αυγούστου 2023 μ.Χ., οι χώρες που εκφράζουν την πρόθεσή τους να συμμετάσχουν στους BRICS αντιπροσωπεύουν το ΕΞΗΝΤΑ ΤΟΙΣ (60%) των γνωστών παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου/φυσικού αερίου.

Τουλάχιστον, αυτό σημαίνει ότι το εξήντα τοις εκατό των παγκόσμιων πωλήσεων πετρελαίου θα πραγματοποιηθεί σε νόμισμα ΕΚΤΟΣ από το Δολάριο ΗΠΑ, μόλις οι BRICS ζωντανέψουν το νέο τους νόμισμα με χρυσό.

Η επίσημη ανακοίνωση σχετικά με την ανάπτυξη αυτού του νέου νομίσματος έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 22 Αυγούστου. Το νόμισμα δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη και δεν είναι ακόμη διαθέσιμο. Αλλά αυτή η αλλαγή θα έρθει σαν κεραυνός από το μπλε για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, ΟΛΕΣ οι πωλήσεις πετρελαίου σε όλο τον κόσμο γίνονται μόνο σε δολάρια ΗΠΑ. Έτσι, κάθε χώρα που χρειάζεται πετρέλαιο ή που πουλά πετρέλαιο, πραγματοποιεί αυτές τις συναλλαγές μόνο σε ΔΟΛΑΡΙΑ.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε χώρα στον πλανήτη πρέπει να διατηρεί φυσικά δολάρια στην κεντρική της τράπεζα, έτσι ώστε η χώρα να μπορεί να αγοράσει το πετρέλαιο/αέριο που χρειάζεται. Μόλις το νέο νόμισμα BRICS έρθει στο διαδίκτυο, όλα αυτά τα πλεονάζοντα ΔΟΛΑΡΙΑ που κρατούνται σε όλο τον κόσμο, θα αρχίσουν να επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Έτσι, η αξία του νομίσματος ΜΑΣ θα πέσει έναντι όλων αυτών των άλλων νομισμάτων, γιατί κανείς δεν θα θέλει ή δεν θα χρειάζεται πια τα ΔΟΛΑΡΙΑ μας. Τώρα, να έχετε κατά νου, οι ΗΠΑ δεν κατασκευάζουν πια πολλά από τίποτα. Εισάγουμε όλα μας τα πράγματα.

Έτσι, καθώς η αξία του ΔΟΛΛΑΡΙΟΥ μας πέφτει έναντι των ξένων νομισμάτων, το κόστος των πραγμάτων που αγοράζουμε θα εκτοξευθεί εντελώς στα ύψη, επειδή το νόμισμά μας αξίζει όλο και λιγότερο σε σύγκριση με τα νομίσματα άλλων χωρών.

Θα δούμε υπερπληθωρισμό εδώ στις ΗΠΑ που υποπτεύομαι ότι θα μπορούσε να ανταγωνιστεί την Δημοκρατία της Βαϊμάρης λίγο πριν καταρρεύσει. Από απόψε, αυτές είναι οι χώρες που σκοπεύουν να ενταχθούν στους BRICS: ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ στους BRICS Αλγερία:

✔Αργεντινή

✔Μπαγκλαντές

✔Μπαχρέιν Λευκορωσία

✔Βολιβία

✔Βενεζουέλα Βιετνάμ Γουινέα Ελλάδα

✔Ονδούρα Αίγυπτος Ινδονησία Ιράν Κούβα Κουβέιτ Μαρόκο Νιγηρία ΗΑΕ Τατζικιστάν Ταϊλάνδη Τυνησία Τουρκία Συρία Σαουδική Αραβία Αιθιοπία

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

✔

Μόλις γίνει αυτό και ξεκινήσουν οι πωλήσεις πετρελαίου στο νέο νόμισμα BRICS, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καταρρεύσουν οικονομικά και τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει. Μυρίζω έναν παγκόσμιο πόλεμο που έρχεται (https://corfiatiko.blogspot.com/2023/08/brics.html?m=1&fbclid=IwAR0xQS3ESOSq4ORge1wgRLV5wtW4vX51lu4-OubwfSeNIyTOmKQJygaReOw)…

Στρατιωτικό πραξικόπημα στην Γκαμπόν - Όγδοη ανατροπή κυβέρνησης στην Αφρική από το 2020 μ.Χ. Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα.

Ομάδα αποτελούμενη από κάπου δώδεκα αξιωματικούς του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας της Γκαμπόν ανακοίνωσε νωρίς σήμερα Τρίτη (30/8/2023 μ.Χ.) πως καταλαμβάνει την εξουσία στην χώρα της Αφρικής, ακυρώνει τις εκλογές και «καταλύει όλους τους θεσμούς της Δημοκρατίας», αφού αποφάσισε να βάλει «τέλος σε αυτό το καθεστώς»

Η ομάδα εμφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης, που έχει την έδρα της πλάι στην προεδρία, και μέλος της ανέγνωσε ανακοίνωση που κάνει λόγο για διακυβέρνηση «ανεύθυνη» και «απρόβλεπτη», που οδηγούσε «σε διαρκή επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής» και «στο χάος», προσθέτοντας «εν ονόματι του λαού της Γκαμπόν αποφασίσαμε να υπερασπίσουμε την ειρήνη βάζοντας τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Η ομάδα των αξιωματικών, που αυτοαποκαλείται «Επιτροπή μετάβασης και αποκατάστασης των θεσμών», διαβεβαίωσε πως εκπροσωπεί όλα τα όπλα των ενόπλων δυνάμεων και το σύνολο των σωμάτων ασφαλείας. Οι εκλογές της 26^ης Αυγούστου και τα αποτελέσματά τους «ακυρώνονται».

Κλείνουν τα σύνορα. «Όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας καταλύονται, η κυβέρνηση, η Γερουσία, η Βουλή, το Συνταγματικό Δικαστήριο. Καλούμε τον πληθυσμό να μείνει ήρεμος (...) και διαβεβαιώνουμε προς είμαστε προσηλωμένοι στην τήρηση των δεσμεύσεων της Γκαμπόν έναντι της διεθνούς κοινότητας», σύμφωνα με τους πραξικοπηματίες, που έκαναν επίσης γνωστό πως κλείνουν τα σύνορα «μέχρι νεοτέρας διαταγής».

Ανάμεσα στους αξιωματικούς είναι μέλη της προεδρικής φρουράς, του τακτικού στρατού και της αστυνομίας. Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου και του πρακτορείου ειδήσεων Reuters μετέδωσαν πως καθώς εκφράζονταν οι στρατιωτικοί, ακούγονταν σφοδρά πυρά στην πρωτεύουσα Λιμπρβίλ.

Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα. Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανακοινώθηκε λίγη ώρα αφού η εκλογική επιτροπή έκανε γνωστό πως ο Πρόεδρος Αλί Μπονγκό, στην εξουσία 14 χρόνια, εξασφάλισε τρίτη συναπτή θητεία στις εκλογές εξασφαλίζοντας το 64,27% των ψήφων και επικρατώντας του αντιπάλου του Αλμπέρ Οντό Οσά, ο οποίος έλαβε το 30,77%. Ο Αλμπέρ Οντό Οσά κατήγγειλε «νοθεία από το στρατόπεδο Μπονγκό» δυο ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες το Σάββατο, δηλώνοντας πως νικητής ήταν ο ίδιος.

Η πλευρά του απαίτησε προχθές Δευτέρα από τον κ. Μπονγκό να οργανώσει «χωρίς αιματοχυσία» τη μεταβίβαση της εξουσίας. Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα, κατά σειρά το όγδοο από το 2020 μ.Χ. Προηγήθηκαν το Μαλί (δύο φορές), η Μπουρκίνα Φάσο (επίσης), η Γουινέα, το Τσαντ και, μόλις τον περασμένο μήνα, ο Νίγηρας (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/693661/stratiotiko-praksikopima-stin-gampon-ogdoi-anatropi-kyvernisis-stin-afriki-apo-to-2020).

 

Η δυναστεία των Μπόνγκο που κυβέρνησε τη Γκαμπόν για 56 χρόνια ήταν Μασόνοι. Μυήθηκαν στην Γαλλία! Ο Αλι Μπόνγκο που ανατράπηκε ενθρονίστηκε Μεγάλος Διδάσκαλος της Εθνικής Στοάς το 2010 μ.Χ.!

Ο ελευθεροτεκτονισμός έχει απλώσει τα πλοκάμια του ως και στην Αφρική όπου οι περισσότεροι πολιτικοί τους ηγέτες είναι μυημένοι όπως εδώ ο Αλί Μπονγκό που είναι ο νυν έκπτωτος πρόεδρος της Γκαμπόν. Ο πατέρας του ο Omar Bongo απότον οποίο κληρονόμησε την εξουσία ήταν πρόεδρος της Γκαμπόν για 42 χρόνια (από το 1.967 μ.Χ. έως το 2009 μ.Χ.) Ο γιος του, Αλί Μπόνγκο είναι Πρόεδρος από το 2009 μ.Χ. Μόλις ανατράπηκε..΄Για να είναι μασόνοι κυβέρνησαν πάνω από μισό αιώνα πατέρας και γιος.

Στην Γκαμπόν, ο Τεκτονισμός είναι σχεδόν θρησκεία. Το 2010 μ.Χ., περισσότερο από 1 χρόνο μετά τον θάνατο του Ομάρ Μπόνγκο, ο Άλι ενθρονίστηκε Μεγάλος Διδάσκαλος της Εθνικής Στοάς της Γκαμπόν. Ο Omar Bongo, ο πατέρας μυήθηκε στην Γαλλία, στο Angoulême. Αυτό αποκαλύπτει η εφημερίδα La Charente Libre.

Ήταν στις 9 Οκτωβρίου 1.965 μ.Χ. που έγινε δεκτός για να «δει το φως» σε ένα οίκημα του Μεγάλου Ανατολικού της Γαλλίας στο ναό στην Place Jean Faure στην Ανγκουλέμ. Σήμερα υπάρχει στην Γκαμπόν η Μεγάλη Στοά της Γκαμπόν, στην τροχιά του GNLF, η Συμβολική Μεγάλη Στοά της Γκαμπόν, στο κίνημα της Μεγάλης Στοάς της Γαλλίας και επίσης μια Μεγάλη Ισημερινή Ιεροτελεστία της Γκαμπόν (GRE), σύντηξη στοών το GODF και το GLDF πριν την Ανεξαρτησία. και οι αποικίες ακολουθούν την μοίρα της κηδεμονίας-ηγεμονίας…

Η διαπλοκή της μασονικής θρησκείας με την πολιτική είναι εμφανής… φως στην στοά .. φως στο τούνελ. Ο Ali Bongo κυβερνά την Γκαμπόν για 14 χρόνια. Ο Omar Bongo ο μπαμπάκας του λεγάμενου είχε 70 τραπεζικούς λογαριασμούς, 39 διαμερίσματα , 2 Ferraris, 6 Mercedes Benz , 3 Porsches κι ένα Bugatti στην Γαλλία. Κυβέρνησε για 42 χρόνια (από το 1.967 μ.Χ. έως το 2009 μ.Χ.).

Ο γιος του, Αλί Μπόνγκο είναι Πρόεδρος από το 2009 μ.Χ. Μόλις ανατράπηκε...H περιουσία αυτοί εκτιμούν Γάλλοι δικαστές ότι αποκτήθηκε από χρήματα διαφθοράς με εταιρίες πετρελαϊκές εκ των οποίων η γαλλική Elf-Total. Η Françafrique τελείωσε.. και η Franc-maçonnerie επίσης στην Γκαμπόν (https://dimpenews.com/2023/08/31/%ce%b7-%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%80%cf%8c%ce%bd%ce%b3%ce%ba%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%85%ce%b2%ce%ad%cf%81%ce%bd%ce%b7%cf%83%ce%b5/).

 

Ο Αρμαγεδδών επέστρεψε –  Στην Ρωσία ο Surovikin μετά το colpo grosso στην Αφρική – Ο ρόλος κλειδί στην «Επιχείρηση Οδησσός». Ο πρώην γενικός διοικητής των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων της Ρωσίας, (VKS) Sergey Surovikin, o οποίος βρισκόταν τον τελευταίο χρόνο στην Αφρική, επέστρεψε στην Μόσχα.

Η μεγάλη επιστροφή του στρατηγού Αρμαγεδδώνα είναι γεγονός. Ο πρώην γενικός διοικητής των  δυνάμεων της Ρωσίας, (VKS) Sergey Surovikin, o οποίος βρισκόταν τον τελευταίο χρόνο στην Αφρική, επέστρεψε στην Μόσχα. Στην αποκάλυψη αυτή προέβη ο επικεφαλής του κινήματος «Είμαστε με την Ρωσία» Vladimir Rogov.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρουσία του Surovikin στην Αφρική «συνέπεσε» με την εγκατάσταση Ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στον Νίγηρα αλλά και την διαρκώς αυξανόμενη Ρωσική επιρροή σε μία σειρά από χώρες στην Ζώνη του Sahel.

Αξιόπιστες πληροφορίες, τις οποίες επιβεβαιώνουν τόσο ο Rogov όσο και το Ria Novosti, αναφέρουν πως ο Surovikin επέστρεψε στην Ρωσία για επαγγελματικούς λόγους. Ο Surovikin πρόκειται να έχει σειρά συναντήσεων με αξιωματούχους στο Υπουργείο Άμυνας, που αφορούν στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Επιχείρηση Οδησσός και Kharkiv. Σύμφωνα με τον Rogov υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Surovikin να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην «απελευθέρωση μιας μεγάλης Νότιας Ρωσικής πόλης, ενός περιφερειακού κέντρου, που προσωρινά κατέχεται από την Ουκρανία».

Χωρίς να αποσαφηνίσει τι ακριβώς εννοεί, εικάζεται πως ο Surovikin θα καταλάβει ηγετική θέση σε επιχείρηση κατάληψης της Οδησσού εν όψει της μεγάλης Ρωσικής επίθεσης το καλοκαίρι 2024 μ.Χ. Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι το περιβάλλον του ίδιου του Surovikin αρνείται τα περί επιστροφής του στην Ρωσία. Τον Σεπτέμβριο 2023 μ.Χ., ο στρατηγός Αρμαγεδδών βρέθηκε για πρώτη φορά στην Αφρική ως μέλος αντιπροσωπείας του Ρωσικού Υπουργείου Άμυνας.

Το Κρεμλίνο και ο εκπρόσωπος του Ρώσου Προέδρου Vladimir Putin, Dmitry Peskov, δεν προέβησαν σε κάποιο σχόλιο σχετικά με την επιστροφή του διάσημου Ρώσου στρατηγού. Θεωρείται σίγουρο, πως η Ρωσία θα κινηθεί το καλοκαίρι του 2024 μ.Χ. για την κατάληψη της Οδησσού και του Kharkiv

«Πιστεύω ότι θα επιτεθούμε με μεγαλύτερη ένταση, πρέπει να χτυπήσουμε σκληρά όσο υπάρχει χρόνος. Αυτόν τον μήνα πρέπει να πάρουμε το κοντινότερο έδαφος, πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε την Οδησσό και το Kharkiv

Στη συνέχεια, o Ουκρανός Πρόεδρος Volodymyr Zelensky θα αναγκαστεί να συνθηκολογήσει, υπογράφοντας όλες εκείνες τις συμφωνίες που εγγυώνται την ασφάλεια της Ρωσίας αλλά και των πολιτών μας που ζουν στο έδαφος της Ουκρανίας», έχει αποκαλύψει ο Τσετσένος ηγέτης Ramzan Kadyrov.

Η Ρωσική ομάδα «Βορράς». Η Ρωσία έχει πάρει σημαντικές αποφάσεις εν όψει της μεγάλης θερινής επίθεσης και η σημαντικότερη εξ αυτών αφορά στο ό,τι δεν πρόκειται να περιορίσει την ειδική επιχείρηση στις ανατολικότερες περιοχές της Ουκρανίας.

Η ρωσική ομάδα μάχης «Βορράς» έχει δημιουργηθεί ειδικά για την επιχείρηση Kharkiv και είναι μία απόδειξη ότι η Ρωσία δεν θα περιορίσει τις στρατιωτικές της επιχειρήσεις. Πρόκειται για μία στρατιά, που έχει συσταθεί, ειδικά για μία επίθεση στο Kharkiv. Η δημιουργία της ομάδας στρατευμάτων Βορράς (Β) σημαίνει ότι οι Ρωσικές δυνάμεις προετοιμάζουν προσωπικό στην Ρωσική περιοχή Belgorod για επιχειρήσεις στο Kharkiv.

Ουκρανικές πηγές ισχυρίζονται ότι ο Ρωσικός στρατός δεν χρειάζεται να καταλάβει το Kharkiv, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, επισημαίνει η γεωπολιτική αναλύτρια Lyuba Lulko. Η κατάληψη της πόλης θα επιτρέψει στις Ρωσικές δυνάμεις να διασφαλίσουν την κατάρρευση ολόκληρου του Ανατολικού μετώπου των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων (AFU).

Επιπλέον, η διατήρηση του Kharkiv υπό Ρωσικό έλεγχο θα αποτελέσει εγγύηση για την ασφάλεια της περιοχής Belgorod της Ρωσίας την οποία η Ουκρανία βομβαρδίζει τακτικά. Οι Ρωσικές αρχές δεν αγνοούν τις απώλειες αμάχων. Υπάρχουν και άλλα σημάδια που δείχνουν προετοιμασίες για επίθεση στο Kharkiv. Οι Ρωσικές δυνάμεις πλήττουν εντατικά στόχους στην πόλη.

Πολλές βόμβες ολίσθησης έπεσαν γύρω από την περιοχή Kupyansk τo προηγούμενο διάστημα. Οι Ρωσικές δυνάμεις αποκόβουν συστηματικά και με συνέπεια την περιοχή του Kharkiv από το γενικό ενεργειακό δίκτυο της Ουκρανίας.

Σύμφωνα με τις ουκρανικές αρχές, έως και το 80% όλων των δικτύων στο Kharkiv —τόσο θερμικά όσο και ηλεκτρικά— έχουν καταστραφεί. Το σύστημα παροχής φυσικού αερίου της περιοχής Shevchenko χτυπήθηκε στις 24 Απριλίου.

Οι αποστολές εκτός έδρας του Surovikin. Στις 11 Ιανουαρίου 2023 μ.Χ., ο Putin απομάκρυνε τον Surovikin από τη θέση του διοικητή των Ρωσικών Δυνάμεων στην Ουκρανία και διόρισε Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων τον Valery Gerasimov.

Στις 26 Αυγούστου 2023 μ.Χ. είχε αρθεί ο κατ’ οίκον περιορισμός του Surovkin ενώ έκλεισε οριστικά ο φάκελος της υπόθεσης – συνεργασίας του με τον ιδρυτή των Wagner, Yevgeny Prigozhin στο οπερετικό πραξικόπημα του περασμένου Ιουνίου στη Ρωσία.

Στα τέλη Αυγούστου 2023 μ.Χ., το κανάλι Telegram The Last Insider μετέδωσε ότι «μετά την έρευνα» ο Surovikin διορίστηκε σύμβουλος του διοικητή του Λιβυκού Εθνικού Στρατού, Στρατάρχη Khalifa Haftar.

Στις 22 Αυγούστου, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι o αναπληρωτής αρχηγός του Στρατιωτικού Τμήματος Yunus-Bek Yevkurov έφτασε στην Λιβύη μετά από πρόσκληση του Haftar. Τότε εικαζόταν ότι όλες οι αποστολές που θα αναλάμβανε ο Surovikin θα αφορούσαν επιχειρήσεις εκτός Ρωσίας.

Ο Surovikin δεν εμφανίστηκε ποτέ δημόσια εντός Ρωσίας μετά την απόπειρα εξέγερσης των Wagner στα τέλη Ιουνίου του 2023 μ.Χ. Στην συνέχεια, ο στρατηγός απηύθυνε έκκληση στους μαχητές Wagner σε μια βιντεοκάμερα καλώντας τους να σταματήσουν την προέλαση προς την Μόσχα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αναφέρουν ότι ο Surovikin φέρεται να τάχθηκε στο πλευρό του Prigozhin κατά την διάρκεια της εξέγερσης.

Είπαν επίσης ότι ο στρατηγός «ήξερε εκ των προτέρων» για τα σχέδια του Prigozhin να «εξεγερθεί ενάντια στη ρωσική στρατιωτική ηγεσία». Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε αργότερα ότι τέτοιες αναφορές δεν ήταν παρά εικασίες και κουτσομπολιά.

Η Ρωσία στην Αφρική. Μετά την εδραίωση σε Αμερικανική βάση στον Νίγηρα η Ρωσία βρίσκεται σε συζητήσεις με την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία την τοποθεσία μιας μελλοντικής ρωσικής στρατιωτικής εγκατάστασης σε αυτή την Αφρικανική χώρα.

«Συνομιλίες βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό εξέλιξη μεταξύ των Υπουργείων Άμυνας των δύο κρατών. Σύμφωνα με ό,τι έχει γίνει γνωστό, επιλέγεται το μέρος όπου θα δημιουργηθεί η βάση», δήλωσε ο Ρώσος πρεσβευτής στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Alexandre Bikadov.

Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin έχει τονίσει επανειλημμένως πως η Αφρική επιβεβαιώνει με ολοένα και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πως αποτελεί έναν από τους πόλους του αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου.

Η Ρωσία υποστηρίζει την φιλοδοξία των αφρικανικών κρατών να εξασφαλίσουν κοινωνικοοικονομική σταθερότητα και πρόοδο. Ο Ρώσος Πρόεδρος έχει υπογραμμίσει πως η πρόοδος στην Αφρική έχει αποκτήσει δυναμική σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως η μεταποίηση, η γεωργία, οι υποδομές μεταφορών, τα καύσιμα, η ενέργεια, η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση.

«Η Μόσχα υποστηρίζει τη φιλοδοξία των αφρικανικών εθνών να εξασφαλίσουν κοινωνικοοικονομική σταθερότητα και πρόοδο» έχει σημειώσει ο Putin, επισημαίνοντας πως τα τελευταία χρόνια η συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Αφρικής έχει φτάσει σε νέα ύψη.

«Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, εργαζόμαστε για την ενίσχυση του εμπορίου και των επενδύσεων, την εμβάθυνση της συνεργασίας και την συνεργασία για την αντιμετώπιση πιεστικών ζητημάτων όπως ο αγώνας κατά της φτώχειας, η εκπαίδευση σύγχρονου εργατικού δυναμικού, ξ διασφάλιση επισιτιστικής ασφάλειας και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής» έχει επισημάνει ο Ρώσος πρόεδρος.

«Παραμένουμε δεσμευμένοι να βοηθήσουμε τους Αφρικανούς εταίρους μας με κάθε δυνατό τρόπο για να ενισχύσουν την εθνική και πολιτιστική τους κυριαρχία, να παίξουν πιο ενεργό ρόλο στην επίλυση περιφερειακών και παγκόσμιων προκλήσεων» έχει διακηρύξει ο Ρώσος ηγέτης (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/736933/o-stratigos-armageddon-epestrepse-sti-rosia-o-surovikin-meta-to-colpo-grosso-stin-afriki-o-rolos-kleidi-stin-epixeirisi-odissos).

Η παρουσία των Ρώσων στην Λιβύη δημιουργεί ανησυχία στο γεωπολιτικό στάτους.

Κάιρο. Οι πολιτικές διασπάσεις στη Λιβύη άνοιξαν μια μεγάλη πόρτα στις διεθνείς δυνάμεις να παρέμβουν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Σύμφωνα με πολιτικούς και ακαδημαϊκούς, η Ρωσία είναι η κορυφαία δύναμη. Ενίσχυσε την παρουσία της στην Λιβύη «επεκτείνοντας την επιρροή της» με τη δομή που είναι γνωστή ως «Αφρικανικό Σώμα».

Παλιά η Ρωσική παρουσία στην Λιβύη. Η συζήτηση για την παρουσία ρωσικών δυνάμεων στη Λιβύη δεν είναι νέα, αλλά η τάση της Μόσχας να ενισχύσει αυτήν την παρουσία μετά την αποστολή στρατευμάτων και στρατιωτικού εξοπλισμού στις Ανατολικές περιοχές της χώρας πριν από λίγους μήνες έχει αυξήσει τις ανησυχίες και τις προειδοποιήσεις όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά και μεταξύ των διεθνών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης των ΗΠΑ και της Ευρώπης

Ο διοικητής του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) Στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ επισκέφθηκε τη Μόσχα τον Σεπτέμβριο του 2023 μ.Χ. (Γενική Διοίκηση LNA) Οι Λίβυοι στο δυτικό μέρος της χώρας, είναι «αυτοί που επικρίνουν την εκμετάλλευση των λιβυκών εδαφών από την Ρωσία για να ενισχύσει την επιρροή της και να επεκταθεί σε ορισμένες αφρικανικές χώρες».

 Μάλιστα, «βλέποντας τη συνεργασία μεταξύ της Μόσχας και της Γενικής Διοίκησης του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA) με επικεφαλής τον Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, είναι έντονα διχασμένοι  και προβληματισμένοι για την  ειδησεογραφική υποβάθμιση αυτού του θέματος».

Η δημιουργία του «Αφρικάνσκι Κόρπους». Ο νέος Ρωσικός στρατιωτικός σχηματισμός, γνωστός ως Αφρικανικό Σώμα, εισήχθη στις αρχές του 2024 μ.Χ. Οι εκθέσεις αναφέρουν ότι η Μόσχα σκοπεύει να ανοιχθεί στις Αφρικανικές χώρες μέσω της πύλης της Λιβύης προκειμένου να «υποστηρίξει τα συμφέροντα της Ρωσίας στην Αφρικανική Ήπειρο».

Η αναφορά του Αφρικανικού Σώματος γίνεται στο πλαίσιο της απόρριψης από τους Λίβυους της παρουσίας οποιασδήποτε διεθνούς δύναμης στο έδαφός τους, η οποία εκφράστηκε από τον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Μουσταφά αλ Φιτούρι  ως «Η Ρωσική παρουσία στη Λιβύη, όπως όλες οι άλλες οντότητες, βλάπτει την κυριαρχία της χώρας» .

Μαζί με διάφορα διεθνή κινήματα στην Λιβύη, διαμορφώθηκαν τα χαρακτηριστικά αυτού του σώματος σε ισχύ, εξοπλισμό και έδαφος. Στρατιωτικά δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η εν λόγω Ρωσική δύναμη θα κατανεμηθεί σε πέντε χώρες (Λιβύη, Μπουρκίνα Φάσο, Μάλι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και Νίγηρας).

Το Τσαντ και η Σενεγάλη βρίσκονται επί του παρόντος στο στάδιο της αξιολόγησης. Ο Φιτούρι δήλωσε ότι αυτό που φοβούνται οι περισσότεροι Λίβυοι είναι ότι η χώρα τους θα γίνει πυλώνας της επέκτασης της Ρωσίας στην υποσαχάρια Αφρική και ότι αυτή η παρουσία θα συνεχιστεί στην σύγκρουση σφαιρών επιρροής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, κάτι που θα φέρει τη ρωσική παρουσία μόνιμη στην περιοχή.

Επιπλέον, οι προσγειώσεις Ρωσικών μεταγωγικών αεροσκαφών στη βάση Μπαράκ αλ Σάτι καθώς και αφίξεις ρωσικών πλοίων στο λιμάνι του Τομπρούκ  στα τέλη Απριλίου, δίνουν την διάσταση της παρουσίας των Ρώσων και την παραμονή τους παρά τη διάψευση από άτομα του περιβάλλοντος του Χαλίφα Χάφταρ.

Ωστόσο, η «Military Africa», μια πλατφόρμα που ασχολείται με στρατιωτικά ζητήματα στην Αφρική, δημοσίευσε ότι ο εξοπλισμός του Ρωσικού «Αφρικάνσκι Κόρπους» έφτασε στην Λιβύη με τα αποβατικά πλοία Alexander Otrakovsky και Ivan Green.

Η πλατφόρμα διευκρίνισε το είδος του στρατιωτικού εξοπλισμού, αναφέροντας ότι αποτελείται από βαρέα και ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα, καθώς και αντιαεροπορικά πυροβόλα ZU-23-2 και οχήματα Kamaz.

Η Ρωσική εφημερίδα Vedomosti είχε δημοσιεύσει για το θέμα, βασισμένη σε Ρώσους αξιωματούχους, ότι το Αφρικανικό Σώμα αποτελείται κυρίως από μαχητές του Ομίλου Βάγκνερ, αλλά αυτή τη φορά θα λάβουν χρηματοδότηση και εντολές απευθείας από τις ρωσικές αρχές που εκπροσωπούνται από το Υπουργείο Άμυνας.

Καθώς κλιμακώνονταν τα γεγονότα, η Βάγκνερ απέρριψε τις κινήσεις της Ρωσίας στη Λιβύη και αναφέρθηκε στις ισχυρές σχέσεις μεταξύ Χάφταρ και Ρωσίας, που εκπροσωπούνται από τις αμοιβαίες επισκέψεις των αξιωματούχων των δύο χωρών.

Ένας πολιτικός ηγέτης κοντά στο LNA απέρριψε αυτή την σύνδεση ως «κανονική στην πολιτική γλώσσα». Από την συνάντηση του Διοικητή του Εθνικού Στρατού της Λιβύης (LNA), Στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ, και της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζια Μελόνι στη Βεγγάζη την περασμένη Τρίτη.

Όταν ρωτήθηκε για αποβίβαση στρατευμάτων και προμηθειών σε βάσεις και λιμάνια που ελέγχονται από το LNA, ο πολιτικός ηγέτης αρνήθηκε ότι γνώριζε το θέμα και είπε ότι ο στρατός «εργάζεται για να προστατεύσει τη χώρα από ξένα σχέδια και υπομένει μεγάλες δυσκολίες γι’ αυτό».

Από την άλλη πλευρά, όσοι αντιτίθενται στην «επέκταση της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας στην Λιβύη» λένε ότι ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Άμυνας Γιουνούς Μπεκ Βεβκούροφ πήγαινε κατά καιρούς στη Βεγγάζη και συναντιόταν με τον Χάφταρ και τον γιο του Χαλίντ,  και ότι αυτό έγινε μετά τη δολοφονία του διοικητή της ομάδας Βάγκνερ, Γεβγκένι Πριγκόζιν.

Ωστόσο, αναφέρεται ότι η ιδέα του Αφρικανικού Σώματος ξεκίνησε κατά την πρώτη επίσκεψη του Πριγκόζιν στην Γενική Διοίκηση του LNA. Σύμφωνα με τις ειδήσεις που μεταδίδονται από το Sharq al-Awsat από το Ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSAmed, η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι ζήτησε από τον Χάφταρ «να ελαχιστοποιήσει την παρουσία ξένων δυνάμεων, ειδικά των Ρώσων, στη Λιβύη».

Ο Διοικητής της Διοίκησης της Αφρικής των ΗΠΑ (AFRICOM) Στρατηγός Μάικλ Λάνγκλεϊ συζήτησε την «Ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη» με τον Χάφταρ σε μια συνάντηση όπου ήταν επίσης παρών ο πρεσβευτής των ΗΠΑ και Ειδικός Αντιπρόσωπος για την Λιβύη Ρίτσαρντ Νόρλαντ.

Θύρα της Αφρικής η Λιβύη. Ο Φιτούρι, ωστόσο, δήλωσε ότι είτε το ζήτημα αφορά την Ρωσία είτε άλλους, η Λιβύη είναι «ακόμη επιθυμητή από όλους στην ανανεωμένη ξέφρενη κούρσα προς την Αφρική». Ο Φιτούρι είπε, «Η θέση της Λιβύης στην Μεσόγειο, η μεγάλη ακτογραμμή και η πύλη προς τη Βόρεια Αφρική σημαίνει ότι θα συνεχίσει να είναι ο στόχος όλων των μεγάλων χωρών ή των ανερχόμενων περιφερειακών δυνάμεων όπως η Τουρκία», είπε.

«Κάποια Λιβυκά κόμματα πιστεύουν ότι τα συμφέροντά τους είναι να συνεργάζονται με ξένους με οποιοδήποτε όνομα», είπε ο Φιτούρι και ολοκλήρωσε τα λόγια του υπενθυμίζοντας ότι το αίτημα του λιβυκού λαού είναι «όλες οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν την χώρα» (https://echedoros.blog/2024/05/12/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%81%cf%8e%cf%83%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bb%ce%b9%ce%b2%cf%8d%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81/).

Δέκα χρόνια πήγαν στο καλάθι των αχρήστων: Οι ΗΠΑ εξευτελίστηκαν, χάνουν την Αφρική – Στον Νίγηρα ο Ρωσικός στρατός.

Η Αμερική χάνει την εμπιστοσύνη των συμμάχων σε όλο τον κόσμο, χάνει επίσης στρατηγικές θέσεις στην Αφρική και η στρατιωτική της μηχανή έχει σχεδόν παραλύσει, από τους διογκωμένους προϋπολογισμούς και την γραφειοκρατία της κυβέρνησης. Αυτές οι δηλώσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως «εχθρική προπαγάνδα» από την… Ρωσία, αν δεν ήταν δια στόματος Erik Prince.

Έτσι εκτίμησε ο ιδρυτής του Blackwater PMC την σειρά στρατιωτικών και πολιτικών αποτυχιών των Ηνωμένων Πολιτειών, σε άρθρο του με τίτλο «Too Big to Win». Μια από τις πιο παταγώδεις αποτυχίες τα τελευταία χρόνια είναι η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από τον Νίγηρα.

Δέκα χρόνια στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Νίγηρα έληξαν άδοξα. Οι αμερικανικές δυνάμεις εισήλθαν στη χώρα τον Φεβρουάριο του 2013 μ.Χ. με πρόσχημα την στήριξη των μαχητών, αλλά δεν κατάφεραν να αλλάξουν σημαντικά την κατάσταση.

Το τέλος της πολιτικής αστάθειας σηματοδοτήθηκε από τον στρατό που ανήλθε στην εξουσία τον Ιούλιο του 2023 μ.Χ., ο οποίος στράφηκε στην Ρωσία για βοήθεια και στη συνέχεια ζήτησε από τον Αμερικανικό στρατό να εγκαταλείψει εντελώς την χώρα.

Άρον άρον μαζεύουν τα στρατεύματα. Ο Νίγηρας φιλοξενεί επί του παρόντος 1.100 στρατιώτες των ΗΠΑ, περίπου δηαλδή το 1/6 της συνολικής δύναμης που αναπτύσσεται στην Αφρική, και φιλοξενεί πολλές στρατιωτικές βάσεις, η μεγαλύτερη από τις οποίες είναι η αεροπορική βάση 101, των 110 εκατομμυρίων δολαρίων.

Σταδιακά όμως, ο ρωσικός στρατός αρχίζει να καταλαμβάνει θέσεις και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζητούν επειγόντως τρόπους να μετακινήσουν τα στρατεύματα τους με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρήσουν την επιρροή στην περιοχή (η Μαυριτανία αναφέρεται ως μια από τις χώρες που θα μπορούσαν να δεχτούν αμερικανικές δυνάμεις).

Συμφωνία Νίγηρα – Ιράν; Η απώλεια του Νίγηρα μπορεί να θεωρηθεί, χωρίς υπερβολή, ένας τελείως λάθος στρατηγικός υπολογισμός των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκτός από την βολική γεωγραφική της θέση, η οποία επιτρέπει την εναέρια αναγνώριση των χωρών του Σαχέλ (με χρήση drones MQ-9 Reaper), η χώρα διαθέτει πλούσια αποθέματα ουρανίου, η εξόρυξη του οποίου είναι ένα από τα κύρια στοιχεία της οικονομίας.

Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο Νίγηρας και το Ιράν είναι κοντά στην σύναψη μιας «συμφωνίας για το ουράνιο» που θα μπορούσε να αποδυναμώσει τον αντίκτυπο των αμερικανικών κυρώσεων στην πυρηνική βιομηχανία του Ιράν και να αναιρέσει τις δεκαετίες προσπάθειες των ΗΠΑ να «στραγγαλίσουν» την οικονομία της χώρας.

Η λέξη “λάθος υπολογισμού” που χρησιμοποιήσαμε για να περιγράψουμε την κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και πολύ ήπια.

Ο ιδρυτής της Blackwater το έθεσε πιο ωμά: «Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, υπήρξαν εννέα εντυπωσιακές ανατροπές στην Αφρική, κυρίως στις πρώην αποικιακές περιοχές της Γαλλίας, όπου ξέσπασαν εξεγέρσεις για δεκαετίες μετά την καταστροφή της Λιβύης.

Το αποτέλεσμα είναι η τρέχουσα ταπείνωση των Ηνωμένων Πολιτειών στον Νίγηρα και το Τσαντ, όπου “τα στρατεύματα των ΗΠΑ αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις νέες εγκαταστάσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατασκευάστηκαν για να υποστηρίξουν επιχειρήσεις drone σε ολόκληρη την Αφρική” (https://romioitispolis.gr/deka-chronia-pigan-sto-kalathi-ton-achriston-oi-ipa-exeytelistikan-chanoyn-tin-afriki-ston-nigira-o-rosikos-stratos/).

 

Ο Ρωσικός στρατός εισήλθε σε αποικιοκρατική βάση όπου σταθμεύουν στρατιωτικοί των ΗΠΑ στον Νίγηρα.

Ρώσοι στρατιωτικοί έφτασαν την Πέμπτη σε αεροπορική βάση στην πρωτεύουσα του Νίγηρα, Νιαμέι, όπου παρανόμως σταθμεύουν στρατεύματα των ΗΠΑ εν μέσω μιας ευρισκόμενης σε εξέλιξη ταπεινωτικής αποχώρησης των Αμερικανικών στρατιωτικών από τη χώρα, επιβεβαίωσαν οι αρχές του Πενταγώνου.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους από τη Χονολουλού της Χαβάης, όπου βρίσκεται, ο Υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν επιβεβαίωσε την παρουσία Ρωσικού στρατού στην αεροπορική βάση 101 στην Νιαμέι, προσπάθησε ωστόσο να υποβαθμίσει την πιθανότητα να αλληλεπιδράσουν με τους στρατιώτες των ΗΠΑ.

Ο Όστιν είπε ότι οι Ρώσοι “βρίσκονται σε ξεχωριστό συγκρότημα και δεν έχουν (ακόμα) πρόσβαση στις δυνάμεις των ΗΠΑ ή στον εξοπλισμό μας”. Ο Όστιν είπε ότι η προσοχή του εστιάζεται στην ασφάλεια των στρατευμάτων των ΗΠΑ και θα συνεχίσει να παρακολουθεί την κατάσταση, ωστόσο δεν πιστεύει ότι υπάρχει “σημαντικό ζήτημα όσον αφορά την προστασία των στρατιωτικών μας”.

Το Associated Press ισχυρίζεται ότι ο Ρωσικός στρατός που μετακόμισε στην αεροπορική βάση 101 ήταν εκπαιδευτές που άρχισαν να φτάνουν στην χώρα πριν από τρεις εβδομάδες, αφότου η στρατιωτική κυβέρνηση του Νίγηρα διέταξε όλες τις αποικιοκρατικές δυνάμεις των ΗΠΑ να ξεκουμπιστούν από την χώρα.

Η στρατιωτική κυβέρνηση του Νίγηρα ήρθε στην εξουσία πέρυσι μετά την ανατροπή του προέδρου – μαριονέτα της χώρας Μοχάμεντ Μπαζούμ με επανάσταση. Ο Μπαζούμ ήταν μια μαριονέτα της Δύσης και ο Νίγηρας ήταν στο επίκεντρο της στρατιωτικής αποικιοκρατικής παρουσίας των ΗΠΑ στην περιοχή Σαχέλ της Αφρικής.

Η παρουσία των ΗΠΑ στην χώρα οφειλόταν στην διασφάλιση ότι η Δύση θα συνεχίζει να απομυζά τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους του Σαχέλ. Μετά την ανάληψη της εξουσίας, η επαναστατική κυβέρνηση και ο λαός του Νίγηρα αντιτάχθηκαν στη δυτική αποικιοκρατική στρατιωτική παρουσία στο έδαφός της χώρας, ενώ εξέφρασαν την απόλυτη υποστήριξή τους στην Ρωσία και τον ηγέτη της, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Μετά από συνομιλίες με Αμερικανούς διπλωμάτες τον Μάρτιο, η επαναστατική κυβέρνηση απαίτησε από τον αποικιοκρατικό στρατό των ΗΠΑ στον Νίγηρα να τα μαζέψει και να φύγει. Τον περασμένο μήνα, οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν και συμφώνησαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από την χώρα.

Περίπου 1.000 στρατιώτες των ΗΠΑ παραμένουν στον Νίγηρα, ωστόσο η πλειονότητά τους είναι σταθμευμένη στην Αεροπορική Βάση 201 κοντά στην πόλη Αγκαντέζ – η οποία βρίσκεται σε απόσταση 800 και πλέον χιλιομέτρων από την Νιαμέι.

Το Πεντάγωνο δεν έχει ανακοινώσει ακριβές χρονικό πλαίσιο για την ολοκλήρωση της ταπεινωτικής απόσυρσής των δυνάμεών του. Το μέλλον του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων των ΗΠΑ στον Νίγηρα παραμένει επίσης ασαφές (https://romioitispolis.gr/o-rosikos-stratos-eisilthe-se-apoikiokratiki-vasi-opoy-stathmeyoyn-stratiotikoi-ton-ipa-ston-nigira/).

 

Η Γαλλία τα χάνει όλα - Η Αυτοκρατορία του Macron καταρρέει μπροστά στα μάτια του. Το Βρετανικό περιοδικό «The Spectator» εκτιμά ότι ήλθε η αρχή του τέλους για την νέα Γαλλική αποικιοκρατία μετά το φιάσκο της Αφρικής. Τα δεινά και οι αναταραχές στις υπερπόντιες κτήσεις της Γαλλίας υποδηλώνουν ότι η νεοαποικιακή Αυτοκρατορία του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron καταρρέει μπροστά στα μάτια του.

Αυτό επισημαίνει ο αρθογράφος του βρετανικού περιοδικού «The Spectator» Jonathan Miller, περιγράφοντας τις εντυπώσεις του από το ταξίδι του Macron στις υπερπόντιες περιοχές της Γαλλίας – το αρχιπέλαγος Mayotte στον Ινδικό Ωκεανό και την Νέα Καληδονία στον Ειρηνικό. «Ο Γάλλος Πρόεδρος επισκέφθηκε τα νησιά αυτά, προκειμένου να υποδυθεί τον αυτοκράτορα. Ωστόσο, η αυτοκρατορία του καταρρέει μπροστά στα μάτια του», σχολιάζει ο Miller.

Διαλυτική η κατάσταση στις υπερπόντιες κτήσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, ακόμη και ο «αιώνια αισιόδοξος» Macron δεν μπορεί να παραλείψει να παρατηρήσει την καταστροφική κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις περιοχές, αφού το Mayotte έχει βυθιστεί στις αναταραχές και το μαζικό έγκλημα ενώ η Νέα Καληδονία βρίσκεται στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου.

Μια παρόμοια κατάσταση αναπτύσσεται και σε άλλες υπερπόντιες κτήσεις του Παρισιού: Γαλλική Γουιάνα, Reunion, Γαλλική Πολυνησία και πολλές άλλες. Αυτές οι περιοχές έχουν μετατραπεί εδώ και καιρό σε ένα βαρέλι δίχως πάτο που απορροφούν μόνο κρατική χρηματοδότηση, επισημαίνει.

Το τέλος της νέας Γαλλικής Αυτοκρατορίας. «Όλοι, εκτός από τους Γάλλους, καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι το τέλος της Γαλλικής αυτοκρατορίας έρχεται», υποστηρίζει ο Miller. Στις 22 Μαΐου, ο Macron πραγματοποίησε μονοήμερη επίσκεψη στη Νέα Καληδονία εν μέσω διαδηλώσεων εκεί για να εκτιμήσει την έκταση των ζημιών από τις ταραχές και τις ένοπλες συγκρούσεις.

Στην Νέα Καληδονία, η οποία κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εστάλη από την Γαλλία ενίσχυση 1.000 ανδρών. Πριν από την εξέλιξη αυτή, στις 20 Μαΐου, ο Γάλλος Πρόεδρος συγκάλεσε νέα συνεδρίαση του συμβουλίου άμυνας για την Νέα Καληδονία για την παρακολούθηση της κατάστασης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova κάλεσε τον Macron να σταματήσει τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων στην Νέα Καληδονία. Πρόσθεσε ότι αυτή την στιγμή η Μόσχα θεωρεί την κρίση στην Νέα Καληδονία ως αποτέλεσμα της προβληματικής αποαποικιοποίησής της.

Το φυτίλι. Οι αναταραχές ξεκίνησαν, αφού το γαλλικό κοινοβούλιο στις 14 Μαΐου ενέκρινε ένα νομοσχέδιο που θα επιτρέπει στους Γάλλους κατοίκους που ζουν στα νησιά εδώ και 10 χρόνια να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές. Ο τοπικός πληθυσμός φοβάται ότι αυτό θα αποδυναμώσει τη σημασία της δικής του φωνής.

Η Νέα Καληδονία είναι ένα σύμπλεγμα νησιών στον νοτιοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, περίπου 1.500 χιλιόμετρα ανατολικά της Αυστραλίας. Τα νησιά βρίσκονται υπό Γαλλικό έλεγχο από το 1.853 μ.Χ. Το 1.946 μ.Χ., η Νέα Καληδονία έλαβε το καθεστώς υπερπόντιου εδάφους.

Η ιστορική αποχώρηση από την Αφρική. Οι τελευταίες εξελίξεις στα υπερπόντια εδάφη έρχονται να υπερτονίσουν την ιστορική αποχώρηση από την Αφρική και επισημαίνουν πως η Γαλλία είναι μία δύναμη σε…αποδρομή. Υπενθυμίζεται ότι τον Δεκέμβριο του 2023 μ.Χ. έφυγαν και οι τελευταίοι Γάλλοι στρατιώτες από τον Νίγηρα, εξέλιξη που σηματοδότησε την διαδικασία απεμπλοκής των γαλλικών δυνάμεων από το Sahel.

Στα τέλη Ιουλίου 2023 μ.Χ., μια ομάδα εξεγερμένων στρατιωτικών στον Νίγηρα ανακοίνωσε την αποπομπή του προέδρου Mohamed Bazoum. Στην συνέχεια οι στρατιωτικοί συνέστησαν το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διασφάλιση της Πατρίδας, με επικεφαλής τον στρατηγό Abdourahmane Tchiani, προκειμένου να διοικήσει τη χώρα.

Οι νέοι ηγέτες της χώρας κατήγγειλαν τις συμφωνίες με το Παρίσι που επέτρεπαν την ανάπτυξη γαλλικών στρατευμάτων στον Νίγηρα για την καταπολέμηση εξτρεμιστικών ομάδων. Η Γαλλία άρχισε να αποσύρει τα στρατεύματά της από την αφρικανική χώρα στις 10 Οκτωβρίου. Εκείνη την εποχή υπήρχαν περίπου 1.400 Γάλλοι στρατιωτικοί στον Νίγηρα.

Η γαλλική επιρροή στην Αφρική που έδυσε. Ενώ η Γαλλία διέλυσε επίσημα την αποικιακή κυριαρχία της στην Αφρική το 1.975 μ.Χ., με 20 από τις 50 αφρικανικές χώρες να είναι πρώην γαλλικές αποικίες, το Παρίσι διατήρησε την οικονομική και μερικές φορές πολιτική επιρροή σε πολλές από αυτές.

Το Παρίσι διατηρούσε στρατιωτική παρουσία σε πέντε χώρες της περιοχής Sahel – Μπουρκίνα Φάσο, Μάλι, Τσαντ, Μαυριτανία και Νίγηρας – στο πλαίσιο της Επιχείρησης Barkhane από το 2014 μ.Χ. Στο Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο, οι Γάλλοι ήταν παρόντες με το πρόσχημα της καταπολέμησης τρομοκρατών στην περιοχή.

Τον Αύγουστο του 2022 μ.Χ,, ωστόσο, οι τοπικές αρχές απαίτησαν από τα Γαλλικά στρατεύματα να εγκαταλείψουν το Μάλι και μόλις λίγους μήνες αργότερα, το Παρίσι έβαλε τέλος στην επιχείρηση Barkhane.

Αρκετά άλλα βασικά κράτη από αυτά που οι Γάλλοι ανέφεραν ως «Η Γαλλική Αφρική» απαλλάχθηκαν από τα φιλο – γαλλικά καθεστώτα στα εδάφη τους: Γουινέα και Τσαντ (2021 μ.Χ.), Μπουρκίνα Φάσο (2022 μ.Χ.), Νίγηρας (Ιούλιος 2023 μ.Χ.) και Γκαμπόν (Αύγουστος 2023 μ.Χ.).

Καθώς τα νεο-αποικιακά καθεστώτα ανατράπηκαν σε όλες αυτές τις χώρες και η επιρροή της Γαλλίας στην Αφρική άρχισε να μειώνεται ραγδαία, όλο και περισσότεροι Αφρικανοί ηγέτες άρχισαν να αναζητούν βοήθεια στην Ρωσία.

Τα Γαλλικά μέσα ενημέρωσης επινόησαν ισχυρισμούς ότι οι λεγόμενες «Ρωσικές εκστρατείες παραπληροφόρησης» ευθύνονταν για την πτώση αυτών των φιλογαλλικών καθεστώτων. Στα τέλη του 2022 μ.Χ., καθώς ένα κύμα αντιγαλλικών διαδηλώσεων σάρωσε την περιοχή Sahel της Αφρικής, με πολλούς διαδηλωτές να εκφράζουν φιλορωσικά αισθήματα.

Δυσαρεστημένος ο Macron κατηγόρησε την Ρωσία ότι έχει ένα «σχέδιο αρπαγής» στην Αφρική, σημειώνοντας ότι «ορισμένες δυνάμεις που θέλουν για να εξαπλώσουν την επιρροή τους στην Αφρική, το κάνουν αυτό για να πληγώσουν την Γαλλία, να πληγώσουν την γλώσσα της, να σπείρουν αμφιβολίες, αλλά πάνω από όλα να ικανοποιήσουν ορισμένα συμφέροντα» (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/739636/i-gallia-ta-xanei-ola-i-aftokratoria-tou-macron-katarreei-brosta-sta-matia-tou).

Πραξικόπημα και στην Γκαμπόν… 8^ο συνεχόμενο στην Αφρική.

Ομάδα αποτελούμενη από κάπου δώδεκα αξιωματικούς του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας της Γκαμπόν ανακοίνωσε νωρίς σήμερα πως καταλαμβάνει την εξουσία στην χώρα της Αφρικής, ακυρώνει τις εκλογές και «καταλύει όλους τους θεσμούς της Δημοκρατίας», αφού αποφάσισε να βάλει «τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Η ομάδα εμφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης, που έχει την έδρα της πλάι στην προεδρία, και μέλος της ανέγνωσε ανακοίνωση που κάνει λόγο για διακυβέρνηση«ανεύθυνη» και «απρόβλεπτη», που οδηγούσε «σε διαρκή επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής» και «στο χάος», προσθέτοντας «εν ονόματι του λαού της Γκαμπόν αποφασίσαμε να υπερασπίσουμε την ειρήνη βάζοντας τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Η ομάδα των αξιωματικών, που αυτοαποκαλείται «Επιτροπή μετάβασης και αποκατάστασης των θεσμών», διαβεβαίωσε πως εκπροσωπεί όλα τα όπλα των ενόπλων δυνάμεων και το σύνολο των σωμάτων ασφαλείας. Οι εκλογές της 26^ης Αυγούστου και τα αποτελέσματά τους «ακυρώνονται».

«Όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας καταλύονται, η κυβέρνηση, η Γερουσία, η Βουλή, το Συνταγματικό Δικαστήριο. Καλούμε τον πληθυσμό να μείνει ήρεμος (…) και διαβεβαιώνουμε προς είμαστε προσηλωμένοι στην τήρηση των δεσμεύσεων της Γκαμπόν έναντι της διεθνούς κοινότητας», σύμφωνα με τους πραξικοπηματίες, που έκαναν επίσης γνωστό πως κλείνουν τα σύνορα «μέχρι νεοτέρας διαταγής».

Ανάμεσα στους αξιωματικούς είναι μέλη της προεδρικής φρουράς, του τακτικού στρατού και της αστυνομίας. Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου και του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς μετέδωσαν πως καθώς εκφράζονταν οι στρατιωτικοί, ακούγονταν σφοδρά πυρά στην πρωτεύουσα Λιμπρβίλ.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανακοινώθηκε λίγη ώρα αφού η εκλογική επιτροπή έκανε γνωστό πως ο πρόεδρος Αλί Μπονγκό, στην εξουσία 14 χρόνια, εξασφάλισε τρίτη συναπτή θητεία στις εκλογές εξασφαλίζοντας το 64,27% των ψήφων και επικρατώντας του αντιπάλου του Αλμπέρ Οντό Οσά, ο οποίος έλαβε το 30,77%. Ο Αλμπέρ Οντό Οσά κατήγγειλε «νοθεία από το στρατόπεδο Μπονγκό» δυο ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες το Σάββατο, δηλώνοντας πως νικητής ήταν ο ίδιος.

Η πλευρά του απαίτησε προχθές Δευτέρα από τον κ. Μπονγκό να οργανώσει «χωρίς αιματοχυσία» την μεταβίβαση της εξουσίας. Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα, κατά σειρά το όγδοο από το 2020 μ.Χ.— προηγήθηκαν το Μαλί (δύο φορές), η Μπουρκίνα Φάσο (επίσης), η Γουινέα, το Τσαντ και, μόλις τον περασμένο μήνα, ο Νίγηρας (https://www.defence-point.gr/news/praxikopima-kai-stin-gkampon-8o-synechomeno-stin-afriki).

 

ΤΩΡΑ Τεράστια γεωπολιτική ανατροπή στην Αφρική, τι συμβαίνει; Η Αφρική κατά της Δύσης..το ένα κίνημα μετά το άλλο. Μετά τον Νίγηρα ο στρατός της Γκαμπόν με πραξικόπημα ανατρέπει τον Γσλλόφιλο πρόεδρο και την κυβέρνηση.

Η χρόνων αγανάκτηση και εκμετάλλευση των ανθρώπων εκεί μετουσιώνεται σε επανάσταση κατά της Δύσης και στροφή προς την Ρωσία. Το φάντασμα της Ουκρανίας ταξιδεύει στην Αφρική, την οποία πρόσφατα επισκέφτηκε ο καταρριφθείς με το αεροπλάνο του Πριγκοζίν .

Στο παιχνίδι αυτό και η Κίνα. Η βασική αιτία όλων των ανατροπών οι ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ και οι Πηγές πλούτου στην Αφρική. Οι παγκόσμιοι υποκριτές μιλούν για κλιματική αλλαγή ενώ έχουν καταστήσει όλη αυτή την Ήπειρο σε ένα απέραντο γήπεδο περιβαλλοντικής καταστροφής. Κανείς τόσους αιώνες δεν νοιάστηκε για αυτήν και τους ανθρώπους της μόνο ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/08/blog-post_824.html).

 

Πραξικόπημα στην Γκαμπόν: Πέντε στοιχεία για την χώρα.

Ακολουθούν πέντε στοιχεία για την Γκαμπόν, την πλούσια σε πετρέλαιο χώρα της κεντρικής Αφρικής, όπου σήμερα στρατιωτικοί ανακοίνωσαν ότι κατέλυσαν τους θεσμούς του κράτους, λίγο μετά την ανακοίνωση από την εκλογική επιτροπή της χώρας ότι ο απερχόμενος πρόεδρος Αλί Μπονγκό κέρδισε τις Προεδρικές εκλογές της 26^ης Αυγούστου.

– Οι Μπονγκό στην εξουσία για πάνω από 55 χρόνια –

Η χώρα είχε μόνον τρεις προέδρους από την ανεξαρτησία της από την Γαλλία το 1.960 μ.Χ. Για πάνω από 41 χρόνια την κυβερνούσε ο Ομάρ Μπονγκό Οντιμπά έως την εκλογή του γιου του Αλί μετά τον θάνατό του το 2009 μ.Χ.

Ο Ομάρ Μπονγκό, που ήταν σεβαστός για τις μεσολαβήσεις του σε αρκετές αφρικανικές κρίσεις, ήταν επίσης πυλώνας της “Françafrique”, ενός συστήματος πολιτικής συνεργασίας, δικτύων και εμπορικών δεσμεύσεων ανάμεσα στο Παρίσι και τις πρώην αποικίες της Γαλλίας στην Ήπειρο. Ο γιος του, ο Αλί, πήρε σαφώς αποστάσεις από την πρώην αποικιοκρατική δύναμη μόλις εξελέγη.

Εννέα άλλα από τα παιδιά του τελούν υπό εξέταση στο πλαίσιο έρευνας που διεξάγεται από το 2010 μ.Χ. από την Γαλλική δικαιοσύνη για “παράνομα κέρδη”, όσον αφορά στοιχεία ακίνητης περιουσίας που αποκτήθηκαν στην Γαλλία με δημόσιο χρήμα που υπεξαιρέθηκε από την Γκαμπόν.

Μια κόρη του, η Πασκαλίν, είχε σχέση με τον θρύλο της ρέγκε Μπομπ Μάρλεϊ, τον οποίο κάλεσε να παίξει στην Γκαμπόν για τα γενέθλια του πατέρα της. Αυτές ήταν οι πρώτες συναυλίες του Τζαμαϊκανού μουσικού στην Αφρική, τον Ιανουάριο του 1.980 μ.Χ.

 

– Πετρέλαιο, ξυλεία και μαγγάνιο – Η Γκαμπόν είναι μια από τις πιο πλούσιες χώρες της Αφρικής με κατά κεφαλήν ΑΕΠ (8.820 δολάρια το 2022 μ.Χ.), χάρη στο πετρέλαιό της, στην ξυλεία της και ιδίως στο μαγγάνιό της, ενώ ο πληθυσμός της είναι μικρός (2,3 εκατομμύρια κάτοικοι).

Βρίσκεται μεταξύ των μεγαλύτερων παραγωγών μαύρου χρυσού της υποσαχάριας Αφρικής. Το 2020 μ.Χ. το πετρέλαιο αντιπροσώπευε το 38,5% του ΑΕΠ της και το 70,5% των εξαγωγών της, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ωστόσο η οικονομία της, την οποία δεν έχει καταφέρει να διαφοροποιήσει αρκετά, εξαρτάται ακόμη πάρα πολύ από τους υδρογονάνθρακες και ένας κάτοικος στους τρεις ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας στα τέλη του 2022 μ.Χ., σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα.

– Το 88% του εδάφους της είναι δάσος –Η χώρα με έκταση 268.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το 88% της οποίας καταλαμβάνεται από δάσος, περιγράφεται από την Παγκόσμια Τράπεζα ως “σαφώς μια χώρα που απορροφά διοξείδιο του άνθρακα και ηγετική μορφή στις πρωτοβουλίες για μηδενικές εκπομπές”, χάρη κυρίως στις προσπάθειες που αναπτύσσει για τη μείωση των εκπομπών των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την προστασία του μεγάλου τροπικού δάσους της.

Η Γκαμπόν έχει ένα πλούσιο οικοσύστημα. Στα εθνικά πάρκα της ζουν ενδημικά είδη και μεγάλα θηλαστικά, όπως ο αφρικανικός ελέφαντας του δάσους, ο γορίλας, ο χιμπατζής, η λεοπάρδαλη, ή ακόμη αρκετά είδη παγκολίνου.

Η χώρα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αστικοποίησης στην ήπειρο, με πάνω από 4 στους 5 κατοίκους της να ζουν σε πόλεις. Μόνον στην Λιμπρβίλ και την οικονομική πρωτεύουσα της χώρας, το Πορτ-Ζεντίλ, ζει σχεδόν το 60% του πληθυσμού της.

– Ιμπόγκα, ψυχοτρόπο φυτό –Η Ιμπόγκα είναι θαμνώδες φυτό από το οποίο προέρχεται η ψυχοδραστική ουσία ιμπογκαΐνη. Στην Γκαμπόν χρησιμοποιείται υπό τη μορφή σκόνης που λαμβάνεται από τον φλοιό των ριζών του θάμνου αυτού, που είναι ενδημικό είδος των τροπικών δασών της κεντρικής Αφρικής, σε παραδοσιακές τελετές μύησης που ονομάζονται “bwiti”.

Η αποκλειστική χρήση του φυτού αυτού για παραδοσιακές τελετές όπως γινόταν εδώ και πενήντα χρόνια έπαψε χάρη στις φαρμακευτικές ιδιότητες της δραστικής του ουσίας ιμπογκαΐνη, η οποία φέρεται κυρίως ότι έχει ιδιότητες που βοηθούν στην απεξάρτηση από εθιστικές ουσίες. Ωστόσο η ιμπογκαΐνη θεωρείται ναρκωτική ουσία στις ΗΠΑ ή χώρες της Ευρώπης.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιμπογκαΐνης, που χρησιμοποιείται σε κλινικές που έχουν ανοίξει σε διάφορα μέρη του κόσμου (Κόστα Ρίκα, Μεξικό, Νέα Ζηλανδία, Ολλανδία κ.λπ) για τη θεραπεία εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες ή για την αντιμετώπιση του μετατραυματικού στρες, προέρχεται από παράνομη εξαγωγή. Λόγω των φόβων που υπάρχουν για εξάντληση των πόρων της από την παράνομη συγκομιδή, η Γκαμπόν υιοθέτησε ένα νέο πλαίσιο για το εμπόριό της.

– Διάσημος ποδοσφαιριστής – Ο διεθνής παίκτης Πιερ Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ είναι ο πιο γνωστός ποδοσφαιριστής της Γκαμπόν. Ο 34χρονος επιθετικός, ο οποίος μόλις υπέγραψε με τη Μαρσέιγ για τρία χρόνια, έχει περάσει κυρίως από την Λιλ, τη Μονακό, την Σεντ Ετιέν, την Μπορούσια Ντόρτμουντ και την Άρσεναλ (https://www.defence-point.gr/news/praxikopima-stin-gkampon-pente-stoicheia-gia-ti-chora).

 

Γκαμπόν: Πραξικόπημα στρατιωτικών – Τι έγινε σε Μάλι, Νίγηρα, Μπουρκίνα Φάσο…

Ομάδα αποτελούμενη από κάπου δώδεκα αξιωματικούς του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας της Γκαμπόν ανακοίνωσε νωρίς σήμερα Τρίτη (30/8/2023 μ.Χ.) πως καταλαμβάνει την εξουσία στην χώρα της Αφρικής, ακυρώνει τις εκλογές και «καταλύει όλους τους θεσμούς της Δημοκρατίας», αφού αποφάσισε να βάλει «τέλος σε αυτό το καθεστώς»

Η ομάδα εμφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης, που έχει την έδρα της πλάι στην προεδρία, και μέλος της ανέγνωσε ανακοίνωση που κάνει λόγο για διακυβέρνηση «ανεύθυνη» και «απρόβλεπτη», που οδηγούσε «σε διαρκή επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής» και «στο χάος», προσθέτοντας «εν ονόματι του λαού της Γκαμπόν αποφασίσαμε να υπερασπίσουμε την ειρήνη βάζοντας τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Η ομάδα των αξιωματικών, που αυτοαποκαλείται «Επιτροπή μετάβασης και αποκατάστασης των θεσμών», διαβεβαίωσε πως εκπροσωπεί όλα τα όπλα των ενόπλων δυνάμεων και το σύνολο των σωμάτων ασφαλείας. Οι εκλογές της 26ης Αυγούστου και τα αποτελέσματά τους «ακυρώνονται».

«Όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας καταλύονται, η κυβέρνηση, η Γερουσία, η Βουλή, το Συνταγματικό Δικαστήριο. Καλούμε τον πληθυσμό να μείνει ήρεμος (…) και διαβεβαιώνουμε προς είμαστε προσηλωμένοι στην τήρηση των δεσμεύσεων της Γκαμπόν έναντι της διεθνούς κοινότητας», σύμφωνα με τους πραξικοπηματίες, που έκαναν επίσης γνωστό πως κλείνουν τα σύνορα «μέχρι νεοτέρας διαταγής».

Ανάμεσα στους αξιωματικούς είναι μέλη της προεδρικής φρουράς, του τακτικού στρατού και της αστυνομίας. Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου και του πρακτορείου ειδήσεων Reuters μετέδωσαν πως καθώς εκφράζονταν οι στρατιωτικοί, ακούγονταν σφοδρά πυρά στην πρωτεύουσα Λιμπρβίλ.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανακοινώθηκε λίγη ώρα αφού η εκλογική επιτροπή έκανε γνωστό πως ο πρόεδρος Αλί Μπονγκό, στην εξουσία 14 χρόνια, εξασφάλισε τρίτη συναπτή θητεία στις εκλογές εξασφαλίζοντας το 64,27% των ψήφων και επικρατώντας του αντιπάλου του Αλμπέρ Οντό Οσά, ο οποίος έλαβε το 30,77%. Ο Αλμπέρ Οντό Οσά κατήγγειλε «νοθεία από το στρατόπεδο Μπονγκό» δυο ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες το Σάββατο, δηλώνοντας πως νικητής ήταν ο ίδιος.

Η πλευρά του απαίτησε προχθές Δευτέρα από τον κ. Μπονγκό να οργανώσει «χωρίς αιματοχυσία» τη μεταβίβαση της εξουσίας. Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα, κατά σειρά το όγδοο από το 2020 μ.Χ. Προηγήθηκαν το Μαλί (δύο φορές), η Μπουρκίνα Φάσο (επίσης), η Γουινέα, το Τσαντ και, μόλις τον περασμένο μήνα, ο Νίγηρας (https://slpress.gr/featured/gkampon-praxikopima-stratiotikon-ti-egine-se-mali-nigira-mpoyrkina-faso/).

 

«Κάνε το όπως ο Νίγηρας»: Ο Στρατός της Γκαμπόν ανέτρεψε τον υποστηριζόμενο από την Γαλλία Πρόεδρο! Η Δύση χάνει άλλη μία πλούσια σε πετρέλαιο χώρα της Αφρικής;

O Στρατός στην Γκαμπόν ανέλαβε σήμερα το πρωί την εξουσία στην χώρα όπως ήδη έχει δημοσιεύσει το pronews.gr, ανατρέποντας τον πρόεδρο Αλί Μπονγκό ο οποίος υποστηρίζεται από την Γαλλία και είναι φιλοδυτικός. Έτσι λοιπόν, αμέσως μετά τον Νίγηρα η Δύση χάνει μία ακόμα πλούσια (σε κοιτάσματα πετρελαίου) χώρα. Να σημειωθεί ότι στην Γκαμπόν υπάρχει μεγάλη γαλλική στρατιωτική παρουσία.

Ο μικρός πληθυσμός της και οι ξένες επενδύσεις από τους Δυτικούς, σε συνδυασμό με τον φυσικό της πλούτο, συνετέλεσαν στο να καταστεί η χώρα μία από τις σχετικά ευημερούσες στην περιοχή, έχοντας τον υψηλότερο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης στην Υποσαχάρια Αφρική (βέβαια οι συνθήκες διαβίωσης στην περιοχή είναι τόσο άθλιες ώστε στην Γκαμπόν να θεωρούνται ως αξιοσημείωτες ενώ στην πραγματικότητα για τον πλούτο της χώρας δεν είναι αποδεκτές).

Ομάδα δέκα και πλέον αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων της Γκαμπόν, εμφανίστηκε σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης και μέλος της ανέγνωσε ανακοίνωση που αναφέρει πως οι εκλογές ακυρώνονται και «όλοι οι θεσμοί της Δημοκρατίας» καταλύονται. Συγκεκριμένα, τόνισε: «Βάζουμε τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Κάνοντας λόγο για «ανεύθυνη» και «απρόβλεπτη» διακυβέρνηση, που οδηγούσε «σε διαρκή επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής, η οποία απειλούσε να οδηγήσει τη χώρα στο χάος», γνωστοποίησαν πως «αποφασίσαμε να υπερασπίσουμε την ειρήνη βάζοντας τέλος σε αυτό το καθεστώς» και πρόσθεσαν πως ακυρώνουν τα αποτελέσματα των εκλογών του Σαββάτου, στις οποίες ο Πρόεδρος Αλί Μπόνγκο ανακηρύχθηκε νικητής.

Η ομάδα των αξιωματικών, που αυτοαποκαλείται «Επιτροπή μετάβασης και αποκατάστασης των θεσμών» δήλωσε πως εκπροσωπεί όλα τα όπλα των ενόπλων δυνάμεων και όλα τα σώματα ασφαλείας. Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου και του πρακτορείου ειδήσεων Reuters μεταδίδουν πως καθώς μιλούσαν οι στρατιωτικοί, ακούγονταν σφοδρά πυρά στην πρωτεύουσα Λιμπρβίλ.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανακοινώθηκε λίγη ώρα αφού η εκλογική επιτροπή έκανε γνωστό πως ο πρόεδρος Αλί Μπονγκό εξασφάλισε τρίτη συναπτή θητεία στις εκλογές εξασφαλίζοντας το 64,27% των ψήφων και επικρατώντας του αντιπάλου του Αλμπέρ Οντό Οσά, ο οποίος έλαβε το 30,77%. Ο Αλμπέρ Οντό Οσά κατήγγειλε «νοθεία από το στρατόπεδο Μπονγκό» δυο ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες το Σάββατο, δηλώνοντας πως νικητής ήταν ο ίδιος.

Η οικονομία της Γκαμπόν έχει ισχυρότερους δεσμούς με την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. παρά με τα γειτονικά της κράτη (εξαίρεση αποτελεί το Καμερούν). Γενικά, η οικονομία χαρακτηρίζεται από την ισχυρή σύνδεση με την Γαλλία, τον μεγάλο αριθμό ξένων επενδύσεων, την εξάρτησή της από την παραγωγή πετρελαίου και το ξένο εργατικό δυναμικό καθώς και την παρακμή του πρωτογενούς τομέα.

Όπως γίνεται κατανοητό η Γκαμπόν ήταν απολύτως ελεγχόμενη από την Δύση κάτι το οποίο όπως όλα δείχνουν αναμένεται να αλλάξει από σήμερα. H νέα στρατιωτική κυβέρνηση αναμένεται να είναι στο ίδιο στρατόπεδο με αυτές των Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα, Μάλι και Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.

Αυτό που παρατηρείται τους τελευταίους μήνες είναι ότι σημαντικές χώρες για την Ευρώπη κυρίως, σε ότι αφορά την προμήθεια πρώτων υλών και ενεργειακών πόρων, αλλάζουν προσανατολισμό. Πιθανότατα αυτό να επεκταθεί και σε άλλες αφρικανικές περιοχές με αποτέλεσμα η Ευρώπη να αντιμετωπίσει σύντομα πρόβλημα σε ενέργεια και κρίσιμες πρώτες ύλες.

Αν κάποιος δει από μακριά τον γεωπολιτικό χάρτη θα γίνει αντιληπτό πως ο ρωσοκινεζικός άξονας συγκεντρώνει γύρω από αυτόν όλες τις χώρες που διαθέτουν πραγματικό και όχι χρηματιστηριακό πλούτο (που εν πολλοίς είναι φανταστικός και ήταν αποδεκτός λόγω της ασύδοτης χρήσης του δολαρίου και όχι του χρυσού) ενώ αντίθετα Ευρώπη και Δύση στο σύνολο τους χάνουν την πρόσβαση σε αυτόν.

Τις επόμενες ημέρες θα φανεί σε ποια πορεία θέλει να θέσει την Γκαμπόν η νέα στρατιωτική κυβέρνηση. Επί της ουσίας εφαρμόζεται στην Αφρική, αυτό που φοβόνταν ο στρατηγός William Westmoreland, αρχηγός των Αμερικανικών δυνάμεων στο Βιετνάμ, ο οποίος πίστευε πως αν έπεφτε το Νότιο Βιετνάμ στα χέρια των κομμουνιστών, τότε θα ακολουθούσαν στην σειρά όλες οι γειτονικές χώρες.

Αυτό ακριβώς δείχνει να συμβαίνει τώρα στην Αφρική, όπου υπάρχει μία σειρά χωρών που αλλάζει γεωπολιτικό προσανατολισμό και στρέφεται κατά του δυτικού άξονα. Η αρχή έγινε στο Μάλι και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, για να ακολουθήσουν η Μπουρκίνα Φάσο και τώρα η Γκαμπόν (https://www.pronews.gr/uncategorized/kane-to-opos-o-nigiras-o-stratos-tis-gkampon-anetrepse-ton-ypostirizomeno-apo-tin-gallia-proedro/).

 

Τριγμοί σε Γαλλικές εταιρείες μετά το πραξικόπημα στην Γκαμπόν: Μεγάλη πτώση μετοχών – Η Ιταλία ζητά να μην υπάρξει στρατιωτική παρέμβαση. Μπορεί να είναι βοήθεια για Γαλλική επέμβαση η δήλωση του ανατραπέντος προέδρου που ζητά οι «φίλοι μου να κάνουν θόρυβο».

Οι μετοχές τριών γαλλικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Γκαμπόν, κατρακύλησαν στο χρηματιστήριο του Παρισιού σήμερα, μετά την γνωστοποίηση της είδησης για το στρατιωτικό πραξικόπημα στην αφρικανική χώρα και η δήλωση της Ιταλίας περί μη στρατιωτικής παρέμβασης ίσως να προδικάζει ραγδαίες εξελίξεις υπό του κινδύνου μιας μεγάλης οικονομικής πτώσης της Γαλλίας.

Οι Maurel & Prom, Eramet και η θυγατρική της TotalEnergies στην Γκαμπόν, υποχώρησαν από 15% έως 20%, σύμφωνα με την Γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos. Η εταιρεία εξόρυξης Eramet ανακοίνωσε νωρίτερα ότι διέκοψε τις δραστηριότητές της καθώς και τη σιδηροδρομική μεταφορά στην Γκαμπόν. Από την πλευρά της, η TotalEnergies ανέφερε ότι η κύρια προτεραιότητά της ήταν να «διασφαλίσει την ασφάλεια των εργαζομένων και των επιχειρήσεών της» στην Γκαμπόν.

Μια ομάδα ανώτερων αξιωματικών του στρατού της Γκαμπόν εμφανίστηκε στην εθνική τηλεόραση νωρίς σήμερα και ανακοίνωσε ότι κατέλαβε την εξουσία, σε μια κίνηση που ήρθε λίγο μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος που έδινε στον νυν πρόεδρο Αλί Μπόνγκο μια τρίτη θητεία, συγκεντρώνοντας το 64,27% των ψήφων.

Άνοδος του πετρελαίου. Οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν ελαφρώς σήμερα, καθώς το πραξικόπημα στη Γκαμπόν υπενθύμισε στην αγορά τους γεωπολιτικούς κινδύνους που επιβαρύνουν την προσφορά ενώ τα πρώτα στατιστικά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν πτώση των μετοχών. Σήμερα, το βαρέλι Brent από τη Βόρεια Θάλασσα σημείωσε αύξηση 0,67% στα 86,06 δολάρια και το βαρέλι του Δυτικού Τέξας, ανέβηκε 0,80% στα 81,81 δολάρια.

Ο Αλί Μπονγκό, που κυβερνά τη Γκαμπόν εδώ και 14 χρόνια, έχει χρειαστεί να δώσει πολλές μάχες για να διατηρηθεί στην εξουσία, την οποία κληρονόμησε από τον πατέρα του, και τώρα είναι αντιμέτωπος με ένα πραξικόπημα που έχει στόχο να ανατρέψει μια δυναστεία 55 ετών.

Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της κατάλυσης όλων των θεσμών της χώρας από μια ομάδα στρατιωτικών στο τηλεοπτικό δίκτυο Gabon 24, η έδρα του οποίου είναι μέσα στο κτίριο της προεδρίας, ο 64χρονος Μπονγκό βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό μαζί με την οικογένειά του και τους γιατρούς του, όπως ανακοίνωσαν οι πραξικοπηματίες.

Οι στρατιωτικοί της Επιτροπής Μετάβασης και Αποκατάστασης των Θεσμών αμφισβητούν το αποτέλεσμα και κατηγορούν τον ανατραπέντα πρόεδρο μεταξύ άλλων και για «εσχάτη προδοσία». Όμως η ύπαρξη μεγάλης στρατιωτικής παρουσίας στην χώρα σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Ιταλού ΥΠΕΞ ίσως προδικάζουν εξελίξεις στην χώρα αλλά και στην περιοχή.

«Η Ιταλία συνεχίζει να είναι δεσμευμένη υπέρ μιας διπλωματικής επίλυσης της κρίσης στον Νίγηρα αλλά και της πιο πρόσφατης στην Γκαμπόν, σε στενό συντονισμό με τους εταίρους της», ανέφερε σε μια ανακοίνωση ο επικεφαλής της ιταλικής διπλωματίας Αντόνιο Ταγιάνι.

«Είναι βασικό οι ευρωπαϊκές χώρες να διατηρήσουν πλήρη ενότητα προθέσεων στην αναζήτηση μιας ειρηνικής διεξόδου που θα διασφαλίζει την ειρήνη και τη σταθερότητα σε ολόκληρη την περιοχή του Σαχέλ», πρόσθεσε προτού αναχωρήσει για το Τολέδο (Ισπανία) όπου διεξάγεται άτυπη σύνοδος των Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών της ΕΕ.

Ενώ η Γαλλία, πρώην αποικιοκρατική δύναμη, υποστηρίζει τις χώρες της Οικονομικής Κοινότητας Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS ή Cedeao), ορισμένα μέλη της οποίας τάσσονται υπέρ μιας στρατιωτικής δράσης κατά των πραξικοπηματιών μετά το πραξικόπημα στον Νίγηρα στις 26 Ιουλίου, η Ρώμη εναντιώνεται σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να επιτρέψει μια ένοπλη αντιπαράθεση, δεν πρέπει να μας δουν ως νέους αποικιοκράτες», είχε πει στις αρχές Αυγούστου ο Ταγιάνι, που είναι επίσης αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης. «Πρέπει να μεταθέσουμε την επιλογή του πολέμου όσο περισσότερο γίνεται».

«Τους Ιταλούς δεν τους βλέπει με κακό μάτι ο πληθυσμός του Νίγηρα, όπως ούτε και εκείνοι που έκαναν το πραξικόπημα», είπε, ενώ διαδηλώσεις κατά της Γαλλίας πραγματοποιούνται συχνά στην πρωτεύουσα Νιαμέι.

Βοήθεια στην Γαλλία μπορεί να δώσει και ο ανατραπείς Πρόεδρος της Γκαμπόν Αλί Μπονγκό Οντιμπά, που έχει τεθεί σε κατ΄οίκον περιορισμό από τους στρατιωτικούς που τον ανέτρεψαν σήμερα με πραξικόπημα, καθώς καλεί “όλους” τους “φίλους” του να “κάνουν θόρυβο”, σε βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Στο βίντεο, η ώρα και η τοποθεσία λήψης του οποίου δεν μπορούν να προσδιοριστούν, φαίνεται καθισμένος σε μια πολυθρόνα και λέει πως βρίσκεται στην “κατοικία” του. Εμφανώς ανήσυχος, λέει στα Αγγλικά:

“Είμαι ο Αλί Μπονγκό Οντιμπά, Πρόεδρος της Γκαμπόν”, “στέλνω ένα μήνυμα σε όλους τους φίλους μας σε όλο τον κόσμο για να τους πω να κάνουν θόρυβο” όσον αφορά “τους ανθρώπους που συνέλαβαν εμένα και την οικογένεια μου”, λέει στα Αγγλικά (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/trigmoi-se-gallikes-etaireies-meta-to-praksikopima-stin-gkampon-megali-ptosi-metoxon-i-italia-zita-na-min-yparksei-stratiotiki-paremvasi/).

 

Ο πόλεμος της Αφρικής, ποιοι θα πολεμήσουν και ποιους θα «εξυπηρετήσουν».

Σε συνέχεια πρωθύστερης ανάλυσης για την Δυτική Αφρική, τα εν εξελίξει πραξικοπήματα των τελευταίων ετών και την ανάλυση για την γεωγραφική έκταση όπως είναι γνωστή ως ζώνη του Sahel  θα εστιάσουμε σε δύο χώρες, οι οποίες αυτή τη στιγμή αποτελούν νέο καυτό σημείο αντιπαράθεσης διαφορετικών δρώντων στο ευρύτερο γεωστρατηγικό περιβάλλον: Νίγηρα και Γκαμπόν. Στους παρακάτω δύο χάρτες βλέπουμε στον 1ο τη ζώνη του Sahel (δεν περιλαμβάνεται η Γκαμπόν) και στον 2^ο την Δυτική Αφρική, όπου περιλαμβάνονται και η Γκαμπόν, ενώ και στους δύο χάρτες υπάρχει ο Νίγηρας.

Ξεκινώντας από το πρόσφατο πραξικόπημα στο Νίγηρα έδειξε ότι διαμορφώνονται δύο μπλοκ δυνάμεων: ένα με ισχυρές ενδείξεις φιλορωσικού προσανατολισμού (Μάλι, Burkina Faso, Γουϊνέα, Νίγηρας) και με την συμμετοχή της ισχυρής στρατιωτικά Αλγερίας (εφόσον γίνει εισβολή στο Νίγηρα), και ένα δεύτερο μπλοκ με καθαρά φιλογαλλικό πρόσημο, όπου οι κυβερνήσεις του ECOWAS (Benin, Ακτή Ελεφαντοστού, Γκάμπια, Γκάνα, Λιβερία,Νιγηρία, Σενεγάλη, Σιέρρα Λεόνε, Τόγκο και Guinea-Bissau), ακολουθούν φιλογαλλική πολιτική.

Από τις αναφερόμενες χώρες η Αλγερία και η Νιγηρία θεωρούνται ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις. Άλλοι δρώντες ωστόσο στην αντιπαράθεση θα μπορούσε να θεωρηθούν οι εξής: Wagner, Αλγερία, Λιβυκές πολιτοφυλακές υποστηριζόμενες από την Τουρκία, ευρεία λαϊκή υποστήριξη των πραξικοπηματιών συνδυαζόμενη με αντιγαλλική διάθεση ένεκα της αποικιοκρατίας από την πλευρά των χωρών που συσπειρώνονται γύρω από τον Νίγηρα και βεβαίως και άλλες χώρες της Αφρικής οι οποίες έχουν εκδηλώσει την αντίθεσή τους σε ενδεχόμενη εισβολή στον Νίγηρα.

Να μην ξεχνάμε και την Κινεζική επιρροή στην Αφρική (π.χ. Μοζαμβίκη), όπου αυτή θα είναι ξεκάθαρα αντιδυτική. Από την πλευρά του φιλογαλλικού συνασπισμού του ECOWAS ως επιπρόσθετοι δρώντες θα είναι οι σταθμεύουσες στην Δυτική Αφρική Γαλλικές δυνάμεις με πιθανή υποστήριξη σε logistics, επιμελητεία και ηλεκτρονικό πόλεμο και των εκεί Αμερικανικών δυνάμεων. Άγνωστη προς το παρόν παραμένει η στάση του Σουδάν (και εκεί έχει συντελεσθεί πραξικόπημα με φιλορωσικό άρωμα αλλά και συγχρόνως αντιτουρκικό).

Επίσης άγνωστη παραμένει και η στάση της Αιγύπτου (πολύ ισχυρή στρατιωτική δύναμη), στην οποία υπάρχει έντονη γαλλική επιρροή ταυτόχρονα όμως με ισχυρές σχέσεις με το ρωσικό παράγοντα. Το πιθανότερο είναι η Αίγυπτος να μείνει ουδέτερη. Επίσης η Νιγηρία είναι βέβαιο ότι θα υπονομευθεί εκ των έσω, καθώς διεξάγεται ανταρτοπόλεμος με τζιχαντιστικές οργανώσεις στο Βορρά με κύρια δύναμη τη Boko Haram, όπου οι Νιγηριανές ΕΔ έχουν δείξει αδυναμία να νικήσουν τους εξτρεμιστές.

Οι εντάσεις σε αυτή τη βαθειά διαιρεμένη χώρα είναι πιθανόν ότι θα αυξηθούν σε περίπτωση εμπλοκής της σε πόλεμο, καθώς ενώ σε Βόρειες πολιτείες της Νιγηρίας κυριαρχεί η Σαρία με διακίνηση λαθρεμπορίου όπλων και μεταναστών, ενώ στο Νότο κυριαρχούν οι Χριστιανοί.

Επίσης υφίστανται στη Νιγηρία και μεγάλες οικονομικές αντιθέσεις καθώς το 90% των Νιγηριανών επιβιώνει με 2 USD την ημέρα, ενώ το 3% νέμεται σχεδόν όλο τον πλούτο. Εάν η φιλογαλλική κυβέρνηση εμπλακεί σε πόλεμο με αντιγαλλικές δυνάμεις, πολλές από αυτές τις υποβόσκουσες αντιθέσεις θα έρθουν στην επιφάνεια.

Εφόσον στην επικείμενη εισβολή στο Νίγηρα, ηττηθούν οι δυνάμεις του ECOWAS και πρωτίστως της Νιγηρίας, αυτό θα έχει τεράστιο αντίκτυπο και στην Ε.Ε. Έτσι και αλλιώς η απώλεια του Νίγηρα ήταν μία ήττα για τη γαλλική διπλωματία, ένεκα των σπανίων γαιών και φυσικών πόρων που έχει στο υπέδαφός του.

Ήδη οι εξαγωγές ουρανίου και χρυσού προς την Γαλλία, σταμάτησαν. Στο Νίγηρα δραστηριοποιούνται οι εταιρείες πετρελαιοειδών: Shell και Mobil πέριξ της κοιλάδας του ποταμού Νίγηρα, ενώ υπάρχουν και πλούσια υποθαλάσσια κοιτάσματα.

Λόγω των κυρώσεων της Ε.Ε. προς τη Ρωσία, η Ε.Ε. έχει αυξήσει τις εισαγωγές πετρελαίου, φυσικού αερίου και LNG από την Νιγηρία. Ο σχεδιαζόμενος αγωγός Trans-Sahara Gas Pipeline (TSGP) θα έχει πλέον θέμα βιωσιμότητας καθώς θα περνά από τις περιοχές της Νιγηρίας με έντονο το τζιχαντιστικό αντάρτικο κίνημα, ενώ τώρα προστίθεται στη διέλευσή του και ο αφιλόξενος για τη Δύση, Νίγηρας. Ο TSGP έχει και άλλο μειονέκτημα καθώς θα πρέπει να μεταφερθεί στα λιμάνια της Αλγερίας για προωθηθεί προς την Δύση.

Ο παρακαμπτήριος αγωγός που θα ένωνε τη Νιγηρία με το Μαρόκο, ώστε να αποφύγει εχθρικά εδάφη διέλευσης είναι πολύ δαπανηρός. Ακόμη και τώρα εάν άρχιζε η κατασκευή του θα απαιτούσε ένα χρονικό διάστημα κάποιων ετών ολοκλήρωσης, το οποίο η Δύση δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει καθώς καιγεται για υδρογονάνθρακες.   

Μέσα σε όλα αυτά, προστίθεται και το πρόσφατο πραξικόπημα στη Γκαμπόν, όπου επίσης μία φιλογαλλική κυβέρνηση ανατρέπεται, με ηγέτη τον Ali Bongo Ondimba, ο οποίος κυβερνούσε από το 2009 μ.Χ. Πριν κυβερνούσε από το 1.967 μ.Χ. ο πατέρας του Omar Bongo.

Η ομάδα των αξιωματικών που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, επικαλέσθηκε την επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής, την διαφθορά, ενώ επικαλείται ότι είναι μεταβατική, όπως άλλωστε τη μεταβατικότητα επικαλούνται και οι αξιωματικοί που ανέλαβαν την εξουσία στις άλλες χώρες του Sahel.

Το πραξικόπημα συντελέσθηκε λίγο αφότου έκλεισαν οι κάλπες στη Γκαμπόν και η αντιπολίτευση κατήγγειλε νοθεία. Η Ε.Ε. καταδίκασε το πραξικόπημα, θεωρώντας ότι θα προκαλέσει αστάθεια. Ο γαλλικός όμιλος Eramet, που εξόρρυσε μαγγάνιο στη Γκαμπόν, ανέστειλε τις δραστηριότητές του με επακόλουθο πτώση των μετοχών του κατά 18%.

Η Γκαμπόν παρά το μικρό της πληθυσμό (2,3 εκ. κατοίκους) επίσης έχει μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικών πόρων (μαγγάνιο, σανταλόξυλο κ.α.). Είχε γίνει επίσης απόπειρα πραξικοπήματος το 2019 μ.Χ., το οποίο απέτυχε. Με δεδομένο το λίαν πρόσφατο του πραξικοπήματος, οφείλουμε να περιμένουμε λίγο να δούμε προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι Αξιωματικοί της Γκαμπόν.

Ωστόσο βάσει των δηλώσεων του Μπορέλ, των ανησυχιών της Ε.Ε. και τα αρκετά όμοια χαρακτηριστικά με τα άλλα πραξικοπήματα, σε συνάφεια με το κλείσιμο των συνόρων και την αναστολή γαλλικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων υποθέτουμε που θα κλείνει γεωπολιτικά η νέα κυβέρνηση της Γκαμπόν.

Όπως σημειώναμε στο προηγούμενο άρθρο προφητικά, βάσει των ενδείξεων που υπήρχαν και της γεωστρατηγικής ανάλυσης της Αφρικής: «Χωρίς μία ολιστική προσέγγιση στο τι συμβαίνει στην Αφρική, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να ανατρέπονται».  

Η Δύση και η Γαλλία ειδικότερα, οφείλουν να δούνε την μεγάλη εικόνα της Αφρικής και ειδικά το σύστημα διακυβέρνησης που έχουν επιβάλλει στις χώρες επιρροής τους. Εάν συνεχίσει αυτό του αποικιοκρατικού τύπου, διεφθαρμένο, αυταρχικό, σύστημα διακυβέρνησης, όπου ο πλούτος θα διανέμεται στους λίγους, η Δύση θα βρίσκεται προ δυσάρεστων εκπλήξεων για τα γεωπολιτικά συμφέροντα (https://www.triklopodia.gr/%ce%bf-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%ae%cf%83/).

 

Νέο χαστούκι κατά ΗΠΑ: Ο Νίγηρας ζήτησε επίσημα από την Ρωσία να τοποθετήσει μια πλήρη στρατιωτική βάση στο έδαφός του. Η είδηση έρχεται εν μέσω αναφορών ότι οι ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν σε αεροπορική βάση των ΗΠΑ στον Νίγηρα.

Ο Νίγηρας στράφηκε επίσημα στη Ρωσία με αίτημα να τοποθετήσει μια πλήρη στρατιωτική βάση στο έδαφός του, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο Επίτιμος Πρόξενος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Addo Iro, τονίζοντας ότι η ανάγκη για ένα τέτοιο βήμα προκαλείται από την αυξανόμενη τρομοκρατική απειλή στην περιοχή.

Ο Addo Iro σημείωσε ότι ο Νίγηρας αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις ασφαλείας και η παρουσία μιας Ρωσικής στρατιωτικής βάσης θα βοηθήσει στην σταθεροποίηση της κατάστασης και στην προστασία των πολιτών της χώρας από τρομοκρατικές επιθέσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανάπτυξη της ρωσικής βάσης θα είναι ένα σημαντικό βήμα για την ενίσχυση των διμερών σχέσεων και τη διασφάλιση της ασφάλειας στην Δυτική Αφρική.

Η είδηση έρχεται εν μέσω αναφορών ότι οι Ρωσικές δυνάμεις εισήλθαν σε αεροπορική βάση των ΗΠΑ στον Νίγηρα. Το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε την πληροφορία αυτή, η οποία προκάλεσε ανησυχία και συζήτηση σε διεθνείς κύκλους.

Οι ειδικοί σημειώνουν ότι η ανάπτυξη μιας Ρωσικής στρατιωτικής βάσης στον Νίγηρα θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή και να αυξήσει την επιρροή της Ρωσίας στην Αφρική. Αυτό το βήμα θα μπορούσε επίσης να εκληφθεί ως απάντηση στην ενεργό παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στην Ήπειρο (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/742443/neo-xastoyki-kata-ipa-o-nigiras-zitise-episima-apo-ti-rosia-na-topothetisei-mia-pliri-stratiotiki-vasi-sto-edafos-tou).

Ρωσικό «Afrika Korps» και βάση στην Λιβύη-Ο Πούτιν θέλει να αναλάβει τον έλεγχο της Α. Μεσογείου και μέρους της Αφρικής. Αλλάζουν όλα στην περιοχή μας που παίρνει “ φωτιά” για αυτό και οι Τούρκοι προκαλούν σε Αιγαίο Μεσόγειο και Κύπρο.

“Βόμβα” έριξε ο Ρώσος ειδικός σύμβουλος Σεργκέι Ιστσένκο, για τα σχέδια της Ρωσίας σε Λιβύη και Ανατολική Μεσόγειο, αφού αποκαλύπτει Ρωσικό σχέδιο ελέγχου της Μεσογείου και απώθησης Αμερικανών και Γάλλων από την Αφρικανική ήπειρο. Ο Ιστσένκο ανέφερε ότι "η «Βάγκνερ» έγινε το Ρωσικό «Afrika Korps», που έδιωξε τους Γάλλους και τους Αμερικανούς από παντού.

Όταν, τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου του τρέχοντος έτους, η διοίκηση του ισπανικού ναυτικού ανέλαβε την αποστολή να οργανώσει την επιτήρηση των ρωσικών πολεμικών πλοίων  που εισέρχονταν στον Βισκαϊκό Κόλπο με κατεύθυνση το Γιβραλτάρ, σίγουρα δεν θα μπορούσε παρά να εκπλαγεί από την σύνθεση αυτού του ρωσικού αποσπάσματος.

Ρωσικά αποβατικά στην Μεσόγειο θάλασσα. Στην πραγματικότητα ήταν προφανές ότι μόνο δύο μεγάλα αποβατικά πλοία («Ivan Gren» κλάση 11711 και «Alexander Otrakovsky» κλάση 775) με βαμμένους πλαϊνούς αριθμούς, χωρίς καμία ασφάλεια, συνοδευόμενα μόνο από το δεξαμενόπλοιο «Kola», κινούνταν χωρίς φόβο με κατεύθυνση προς την Μεσόγειο Θάλασσα.

Μα γιατί; Για να περάσουν μέσω της Συρίας στη Μαύρη Θάλασσα, όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται εδώ και πολύ καιρό; Αυτό είναι αδύνατο γιατί οι Τούρκοι έχουν κλείσει τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια σε οποιοδήποτε πολεμικό πλοίο για όλη την περίοδο των εχθροπραξιών στην περιοχή. Για να μείνουν τα πλοία μας στην Συρία, στην μοναδική ναυτική μας βάση σε αυτά τα μέρη, την Ταρτούς; Σε ποιανής χώρας στις ακτές της Μεσογείου θα αποβιβάζονταν οι άνδρες μας;

Όλα έγιναν ξεκάθαρα το πρώτο μισό του Απριλίου. Πράγματι, αφού έφτασαν σύντομα στην Ταρτούς, τα αποβατικά «Ivan Gren» και «Alexander Otrakovsky» άρχισαν αμέσως να φορτώνουν μια μεγάλη παρτίδα όπλων και πυρομαχικών από τα Συριακά αγκυροβόλια.

Μιλάμε για στρατιωτικό υλικό από τις μεγάλες αποθήκες στην Συρία, που προορίζονταν για τον πόλεμο κατά των ριζοσπαστών ισλαμιστών του ISIS. Στην συνέχεια, φορτωμένα μέχρι πάνω, τα αποβατικά μας πλοία κινήθηκαν συνοδεία της Φρεγάτας «Admiral Grigorovich» και της κορβέτας «Mercury» αυστηρά δυτικά. Σύντομα έδεσαν στο λιβυκό λιμάνι Τομπρούκ, 1100 χιλιόμετρα από την Ταρτούς.

Εκεί, αν κρίνουμε από φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν γρήγορα από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, οι Ρώσοι ξεφόρτωσαν απροσδιόριστο αριθμό BM-21 Grad MLRS, ρυμουλκούμενα οβιδοβόλα και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού BTR-80.

Για ποιον και για τι; Τόνοι Ρωσικού στρατιωτικού υλικού στην Λιβύη. Η αλήθεια ήρθε σύντομα στο φως από την αμερικανική ιστοσελίδα Defense News, η οποία ειδικεύεται σε θέματα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με την ίδια, «μόνο τον Απρίλιο του 2024 μ.Χ., Ρωσικά πλοία παρέδωσαν χιλιάδες τόνους στρατιωτικού εξοπλισμού στο λιμάνι Τομπρούκ της ανατολικής Λιβύης μετά από επανειλημμένες επισκέψεις του Ρώσου αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Yunus-Bek Yevkurov στον Στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ (διοικητή του Εθνικού Στρατού της Λιβύης, του οποίου οι ένοπλες δυνάμεις ελέγχουν ένα σημαντικό μέρος αυτής της κατεστραμμένης από τον εμφύλιο πόλεμο χώρας.

Το Αμερικανικό δημοσίευμα γράφει περαιτέρω: «Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η αύξηση της Ρωσικής δραστηριότητας στην Λιβύη είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της διπλωματικής στρατηγικής της Αμερικής έναντι του Χάφταρ". Οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν αυτόν τον πολέμαρχο από το να συνάψει συμμαχία με την Ρωσία και να εμποδίσουν την Μόσχα να προμηθεύσει όπλα στη χώρα του.

Μετατρέποντάς το σε μια κρίσιμη πύλη ανεφοδιασμού μπροστά στην αυξανόμενη ρωσική παρουσία στην Αφρική». Σύμφωνα με τους Αμερικανούς, η Ρωσία, με την βοήθεια του Στρατάρχη Χάφταρ, σκοπεύει επίσης να αποκτήσει σύντομα μια ακόμη ναυτική βάση στην Μεσόγειο στο Τομπρούκ.

Όταν γίνει αυτό, σε αυτήν την βάση, θα προσγειώνονται αεροσκάφη MiG-31 ή Tu-22M3 εξοπλισμένα με υπερηχητικούς πυραύλους «Daggers», απειλώντας ολόκληρο το δυτικό και κεντρικό τμήμα της Μεσογείου μέχρι τη Γαλλία, την Ιταλία , το Στενό της Σικελίας και την Ισπανία.

Μεσόγειο και Γιβραλτάρ στο στόχαστρο των Ρώσων. Στο στόχαστρο θα βρεθεί και το Στενό του Γιβραλτάρ, καθώς και οι τεράστιες εκτάσεις του Ατλαντικού Ωκεανού που γειτνιάζουν με αυτό. Έτσι, θα περιοριστούν σοβαρά οι πολεμικές δυνατότητες των αεροπλανοφόρων του 6^ου Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στα ύδατα αυτά.

Γιατί από το Τομπρούκ, τα ρωσικά αεροσκάφη MiG-31 με «Daggers» θα μπορούν να εξοντώσουν οποιονδήποτε στόχο εντός των καθορισμένων υδάτινων περιοχών και χωρών μέσα σε μιάμιση ώρα. Παρεμπιπτόντως, το έγκυρο αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg έγραψε τον Νοέμβριο του 2023 μ.Χ. ότι η Μόσχα είχε ήδη αρχίσει να προετοιμάζει μια αντίστοιχη συμφωνία με τους Λίβυους.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Χαλίφα Χάφταρ, που ελέγχει σημαντικό μέρος των πετρελαιοφόρων επαρχιών της Λιβύης, ενδιαφέρεται εξαιρετικά για τεχνολογική συνεργασία με την Ρωσία στην παραγωγή και μεταφορά υδρογονανθράκων. Αλλά όχι μόνο αυτό.

Ο Στρατάρχης, σύμφωνα με το Bloomberg, σκοπεύει να επαναλάβει τους αμοιβαία επωφελείς στρατιωτικο-τεχνικούς δεσμούς με τους Ρώσους, που διακόπηκαν μετά την ανατροπή του Μουαμόρ Καντάφι από το ΝΑΤΟ το 2011 μ.Χ. Ταυτόχρονα, ο Χάφταρ ενδιαφέρεται πρωτίστως για την εκπαίδευση των πιλότων και των ειδικών δυνάμεών του στην Ρωσία.

Ωστόσο, η ναυτική βάση στο Τομπρούκ είναι, χωρίς αμφιβολία, μόνο η μία πλευρά των στρατηγικών μας συμφερόντων στο τμήμα της Λιβύης που ελέγχεται από τον Χάφταρ. Το άλλο είναι αυτό που το Defense News αποκαλεί δικαίως «πύλη της Ρωσίας προς την Αφρική».

Και εδώ είναι απλά αδύνατο να μην παρατηρήσουμε την διαρκώς αυξανόμενη δραστηριότητα στην «μαύρη ήπειρο» του λεγόμενου ρωσικού «Αφρικανικού Σώματος» μας, που δημιουργείται αυτή τη στιγμή από το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας στην βάση των δομών της «Βάγκνερ», που έγινε παγκοσμίως γνωστή στις μάχες στην Ουκρανία.

Παρεμπιπτόντως, αυτό το σώμα εποπτεύεται από τον ίδιο Αναπληρωτή Υπουργό Άμυνας της Ρωσίας, τον Στρατηγό Γιούνους-Μπεκ Γιεβκούκωφ, τον οποίο έχουμε ήδη αναφέρει σε σχέση με τις επανειλημμένες προσωπικές του επαφές με τον Στρατάρχη Χάφταρ.

Είναι γνωστό από ανοικτές πηγές ότι η Μόσχα άρχισε να σχηματίζει το «Αφρικανικό Σώμα» από τον Αύγουστο του 2023 μ.Χ.. Δηλαδή αμέσως μετά τον τραγικό θάνατο του ιδρυτή της Wagner Γ.Πριγκόζιν σε αεροπορικό δυστύχημα. Από όσο μπορεί κανείς να κρίνει, η βάση για το αναδυόμενο ρωσικό Σώμα Αφρικής μέχρι σήμερα διαμορφώθηκε από τους πιο δοκιμασμένους βετεράνους.

Ρωσικά σχέδια για επέκταση στην Αφρική. Σύμφωνα με την Ρωσική εφημερίδα Vedomosti από τον Δεκέμβριο του 2023 μ.Χ., το Ρωσικό Σώμα «προετοιμάζει σχέδια για ανάπτυξη στην Μπουρκίνα Φάσο, την Λιβύη, το Μάλι, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και τον Νίγηρα».

Η πρώτη μονάδα του ρωσικού Αφρικανικού Σώματος, αποτελούμενη και από ρωσικά μαχητικά, έφτασε στη Μπουρκίνα Φάσο τον περασμένο Οκτώβριο. Στόχος ήταν να διασφαλιστεί η ασφάλεια του ηγέτη της χώρας Ιμπραήμ Τραορέ, ο οποίος έχει γίνει αντικείμενο πολλών αποπειρών δολοφονιών τους τελευταίους μήνες.

Επίσης επόμενη αποστολή ήταν να ξεκινήσουν περιπολίες μάχης στον αυτοκινητόδρομο Bamako-Ouagadougou, που συνδέει την Μπουρκίνα Φάσο με το γειτονικό Μάλι. Αυτός ο δρόμος εξακολουθεί να θεωρείται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος όπου δρουν μαχητές που υποστηρίζονται από τηΝ Γαλλία.

Όπως θα περίμενε κανείς, η ενεργός διείσδυση του Ρωσικού «αφρικανικού σώματος» στην «μαύρη Ήπειρο», που έχει ήδη ξεκινήσει, παρακολουθείται με αυξανόμενο συναγερμό στην Δύση, όχι μόνο με πολιτική έννοια, αλλά κυρίως από στρατιωτικο-τεχνική έννοια.

Έτσι, τις προάλλες, τα γαλλικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας διαστημικούς δορυφόρους, καθιέρωσαν την συνεχή επιτήρηση των ορυχείων ουρανίου στο Arlit στον Βόρειο Νίγηρα, τα οποία μέχρι πρόσφατα εκμεταλλευόταν ανελέητα το Παρίσι με τη βοήθεια η εταιρεία του Orano.

Ωστόσο, μετά την είσοδο του Νίγηρα στο Σαχέλ και την δημιουργία ολοένα και ισχυρότερων δεσμών μεταξύ αυτής της χώρας και της Ρωσίας, οι Γάλλοι έπρεπε να εγκαταλείψουν αυτό το έργο με μεγάλη βιασύνη και να απομακρυνθούν από αυτό το κράτος.

Τώρα τόσο το Παρίσι όσο και η Ουάσιγκτον φοβούνται δικαίως ότι το ουράνιο που εξορύσσεται στο Arlit είναι πιθανό να καταλήξει στα χέρια μας ( Ρωσία). Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αναστατωθούν περισσότερο εάν το Ιράν γίνει ο νέος ιδιοκτήτης πρώτων υλών, στον Νίγηρα. Κάτι που, παρεμπιπτόντως, είναι απολύτως εφικτό. Για να το αποτρέψουν αυτό, οι Αμερικανοί προσπάθησαν να ασκήσουν ισχυρή πολιτική πίεση στον Νιαμέι.

Αλλά δεν υπολόγισαν σωστά. Ως αποτέλεσμα, οι Νιγηριανοί, που έγιναν ξαφνικά γενναίοι, τους έδειξαν την πόρτα της εξόδου. Η Αμερικανική στρατιωτική βάση που βρισκόταν εδώ και καιρό στον Νίγηρα, ακολουθώντας τους Γάλλους, ξηλώνεται και οι Αμερικανοί αποχωρούν.

«Η αποχώρηση της Δύσης είναι αντιστρόφως ανάλογη με την αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας στο Σαχέλ. Οι νέες κυβερνήσεις στην περιοχή βλέπουν την Μόσχα ως σύμμαχο που δεν απαιτεί πολιτικές ή κοινωνικές μεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα τη στήριξή τους.

Για την Ρωσία όλο αυτό μοιάζει όλο και περισσότερο με μια νέα ειδική στρατιωτική επιχείρηση”, καταλήγει ο Ρώσος ειδικός ο οποίος αποκαλύπτει τι έρχεται το επόμενο διάστημα από την Μεσόγειο έως τα βάθη της Αφρικής (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7243773_rosiko-afrika-korps-kai-basi-stin-libyi-o-poytin-thelei-na).

Ο Ρωσικός δάκτυλος στην Αφρική. Κι εδώ ερχόμαστε στον άλλο λόγο της νέας έξαρσης του προσφυγικού, που έχει καθαρά γεωπολιτική διάσταση. Η Ρωσία έχει αντικαταστήσει την Γαλλία ως χώρα με επιρροή στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ) και καθώς βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη λόγω της Ουκρανίας εικάζεται ότι ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη και χρησιμοποιεί και πάλι τους πρόσφυγες ως όπλο (όπως έκανε και με τον βομβαρδισμό της Συρίας το 2015 μ.Χ.) για να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στις Ευρωπαϊκές χώρες.

Οι Τούρκοι μάλλον τους βοηθούν εμμέσως (όπως κάνουν και σε άλλα θέματα), όμως, η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά για να πείσουν ανθρώπους να σηκωθούν και να φύγουν από τις χώρες του Σαχέλ. Ο ίδιος ο πόλεμος στην Ουκρανία προκαλεί επισιτιστική κρίση στις χώρες αυτές, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι, κυρίως νέοι, να αποφασίζουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι στην Ευρώπη (https://www.kathimerini.gr/society/562632826/prosfygiko-synagermos-gia-ekrixi-afixeon/).Η

Βλέποντας την μεγάλη εικόνα στην ζώνη του Σαχέλ.

Η γεωγραφική έκταση όπως είναι γνωστή ως ζώνη του Sahel καλύπτει τμήματα της Βόρειας Σενεγάλης, Νότιας Μαυριτανίας, Μάλι, Burkina Faso, Νότιας Αλγερίας, Βόρειας Νιγηρίας, Νίγηρα, Βόρειο Καμερούν, ΚΑΔ, Τσαντ, Εριθρέα, Νότιο Σουδάν και Βόρεια Αιθιοπίας.

Η Μαυριτανία, το Μάλι, το Τσαντ, ο Νίγηρας και η Burkina Faso, επίσης είχαν ανακηρύξει τη συμμαχία G5 Sahel, η οποία είχε ως σκοπό να αντιμετωπίσει την έλλειψη ασφάλειας, τον εξτρεμισμό, την οικονομική ανέχεια, την έλλειψη εκπαίδευσης και υποδομών.

Η Ε.Ε. είχε στηρίξει τις προσπάθειες των χωρών της G5 Sahel, για την ασφάλεια και την ειρήνη. Ωστόσο στην πορεία άλλαξε η εν λόγω προσέγγιση για το Sahel λόγω πραξικοπημάτων που συνέβησαν σε μία σειρά χωρών ευρύτερα της ζώνης.

Η σταθερότητα στην ζώνη του Sahel έχει καθοριστική σημασία για την Ευρωπαϊκή ασφάλεια και για αυτό είχαν αναπτυχθεί αποστολές της Ε.Ε. στο Sahel με κοινό πολιτικοστρατιωτικό δόγμα επιχειρήσεων, με προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε., με εκπαίδευση για σταθεροποίηση των χωρών.  Μετά τα πραξικοπήματα ωστόσο, όλα αυτά αλλάζουν.

Στους παρακάτω χάρτες απεικονίζονται τα πραξικοπήματα που έγιναν στις εν λόγω χώρες το τελευταίο χρονικό διάστημα (με μωβ χρώμα ο Νίγηρας). Επίσης είχαμε και μία σειρά αποτυχημένων πραξικοπημάτων.

Από το 2020μ.Χ. έχουν γίνει 10 απόπειρες ή επιτυχή πραξικοπήματα στην εν λόγω ζώνη της Αφρικής. Κύριο στοιχείο των πρόσφατων πραξικοπημάτων είναι διαφέρουν από το στερεότυπο των παλαιοτέρων πραξικοπημάτων στην Αφρική, όταν ανώτερα στελέχη του στρατού, ανέτρεπαν την κυβέρνηση σε ένα σχετικά σύντομο αλλά βίαιο περιστατικό. Αυτός ήταν ο τύπος πραξικοπημάτων, μετά την αποτίναξη της αποικιοκρατίας και κατά την ανεξαρτησία των διαφόρων κρατών.

Οι νέοι τύποι πραξικοπημάτων, είναι ότι οι ηγέτες τους είναι νεώτεροι ηλικιακά, λιγότερο βίαιοι και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν λαϊκή υποστήριξη και έρεισμα. Επίσης το είδος της ξένης ανάμιξης σε αυτά τα πραξικοπήματα δείχνει να αλλάζει, με ποιο ενεργή συμμετοχή παραστρατιωτικών ομάδων όπως η Wagner, αλλά αυτό μένει να επιβεβαιωθεί.

Με εξαίρεση το Σουδάν και το πρόσφατο πραξικόπημα στον Νίγηρα, οι ηλικίες των πραξικοπηματιών κυμαίνονται από 34 έως 41 έτη, είναι ποιο χαμηλόβαθμοι στο βαθμό και προέρχονται κυρίως από μονάδες των ειδικών δυνάμεων.

Αυτό υποδηλώνει ότι οι εν λόγω ηγέτες μπορεί να προσπαθήσουν να παραμείνουν στην εξουσία μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ωστόσο αυτά τα νέα πραξικοπήματα είναι σχετικά αναίμακτα, παρόλο που η ανατροπή των καθεστώτων συνέβη σε περιβάλλοντα όπου είναι σύνηθης η πολιτική βία, όπως επίσης και οι συγκρούσεις με τζιχαντιστικές οργανώσεις.

Το πραξικόπημα στο Μάλι το 2020 μ.Χ. είχε αποδοχή έως 82% σύμφωνα με το Afrobarometer, καθώς ο λαός είχε χάσει την πίστη του στην ηγεσία του πρώην προέδρου Ibrahim Boubacar Keita. Επίσης πολλοί θεωρούν ότι οι επιβληθείσες κυρώσεις στο Μάλι μετά το πραξικόπημα αύξησε περαιτέρω τη λαική υποστήριξη στους πραξικοπηματίες.

Επίσης η ανατροπή του Προέδρου Roch Kabore στην Burkina Faso χαιρετίσθηκε με ενθουσιασμό, ειδικά από τη νεολαία. Στο Σουδάν επίσης ανετράπη ο Omar Hassan Ahmad al-Bashir, υπεύθυνος για τη γενοκτονία στο Darfur και για το θάνατο πολλών διαδηλωτών μετά από μακροχρόνια παραμονή του στην εξουσία. Το νέο καθεστώς του Σουδάν προσέγγισε την Αίγυπτο και απομακρύνθηκε εν μέρει από την Τουρκική επιρροή που είχε το προηγούμενο καθεστώς.

Κύριο χαρακτηριστικό των πραξικοπηματιών η απεξάρτηση από την Γαλλική επιρροή και η προσέγγιση με τη Ρωσία με εμπλοκή μεταξύ άλλων και της Wagner. Αντίθετη στα πραξικοπήματα είναι η Αφρικανική Ένωση (ΑU) και η Οικονομική κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (ECOWAS). H AU επιβάλλει κυρώσεις, ενώ τα κράτη που συνέβη το πραξικόπημα δηλώνουν, ότι είναι μεταβατικό το καθεστώς.

Η επιτυχία των πραξικοπημάτων όμως υποδηλώνει ότι μπορεί να αυξηθούν περαιτέρω οι πιθανότητες για νέα πραξικοπήματα, ενώ παράλληλα υποδηλώνει μία βαθύτερη συστημική κρίση στην Αφρική, που βασίζεται στο έλλειμμα ηγεσίας και διακυβέρνησης, στη διαφθορά, στη φτωχοποίηση του πληθυσμού, στην έλλειψη ευκαιριών στους νέους και συνήθως στα αποικιοκρατικού τύπου συμβόλαια που καταρτίζαν εταιρείες εκμετάλλευσης ορυκτού πλούτου με προηγούμενους κυβερνήτες που θεωρούνταν διεφθαρμένοι και αυταρχικοί.

Χωρίς μία ολιστική προσέγγιση στο τι συμβαίνει στην Αφρική, οι δημοκρατικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να ανατρέπονται. Πρέπει να ληφθεί υπόψη και η πληθυσμιακή έκρηξη σε ορισμένες χώρες όπως ο Νίγηρας (50% του πληθυσμού κάτω των 14 ετών), αλλά και της Νιγηρίας.    Πως εμπλέκονται η Ρωσία και η Τουρκία στη ζώνη του Sahel και στο Κέρας της Αφρικής;

Η Τουρκία έχει αναπτύξει ανθηρές οικονομικές σχέσεις με τη Νιγηρία, μία χώρα με άφθονους υδρογονάνθρακες και η οποία έχει έναν ταχύτατα αναπτυσόμενο παγκοσμίως δημογραφικά πληθυσμό, εκτιμώντας ότι μέχρι το 2050 μ.Χ. θα έχει υπερβεί τα 400 εκ. κατοίκους.

Η χώρα αυτή με πλειοψηφία Μουσουλμανικού πληθυσμού σε σχέση με τους Χριστιανούς (οι οποίοι βρίσκονται κυρίως στα νότια), ανέκαθεν έδινε μεγάλο αριθμό προσφυγικών ροών στην Ευρώπη με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την εργαλειοποίηση του προσφυγικού από την Τουρκία. Υφίσταται επίσης ένας μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος με την τζιχαντιστική Boko Haram και της Νιγηριανής κυβέρνησης.

Η Τουρκία έχει αντίθετα γεωπολιτικά συμφέροντα εκτός της Λιβύης και στην Αιθιοπία με  την Αίγυπτο του Abdel Fattah-el-Sisi. Η Αίγυπτος μάχεται την  al-Qaeda του Σινά αλλά και τους φίλους της Τουρκίας τους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Η Τουρκία στηρίζει την Αιθιοπία στο φράγμα του Γαλάζιου Νείλου, που απειλεί την Αίγυπτο και το Σουδάν με τεράστια οικονομική και κλιματική καταστροφή.

H Τουρκία άλλαξε στάση ως προς το Σουδάν μετά το πραξικόπημα τον Απρίλιο του 2019 μ.Χ. Το Σουδάν είναι ειδική περίπτωση υπό την έννοια ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες γεωγραφικά χώρες στην Αφρική με πλούσιο υπέδαφος για αυτό άλλωστε έγινε και ο πόλεμος στο Darfur. Η Τουρκία είχε αναπτύξει προνομιακές σχέσεις με το καθεστώς του Σουδάν υπό τον ισόβιο κυβερνήτη του (30 έτη) Omar Hassan Ahmad al-Bashir ο οποίος κατηγορήθηκε: για την γενοκτονία στο Darfur και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας  από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) και ανετράπη με το πραξικόπημα του 2019 μ.Χ.

Η Τουρκία έχασε τα ερείσματά της στο Σουδάν. Κατηγόρησε για το πραξικόπημα τον πρόεδρο της Αιγύπτου Sisi και ότι με αυτόν τον τρόπο μετατόπισε το Σουδάν στην γεωπολιτική επιρροή της Αιγύπτου.

Επίσης η Τουρκία πιστεύει ότι όποιος ελέγχει το Κέρας της Αφρικής (δηλαδή τη Σομαλία), ελέγχει την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο του Άντεν και αποκτά έξοδο στον Ινδικό (βλ. χάρτη). Η Τουρκία ήδη ελέγχξει γεωπολιτικά την Σομαλία.

Χώρα με στρατηγικό ενδιαφέρον λόγω της θέσεώς της, στο Κέρας της Αφρικής, όπου η Τουρκία διατηρεί μεγάλη στρατιωτική βάση στην παραθαλάσσια περιοχή της Jaziira κοντά στην πρωτεύουσα της Σομαλίας Μογκαντίσου από τον Σεπτέμβριο του 2017 μ.Χ.

Η Τουρκία ήδη έχει αναπτύξει στενές οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές σχέσεις με τη Μοζαμβίκη (στη Μοζαμβίκη υπάρχει και Κινεζική επιρροή), την Κένυα, την Τανζανία και με το προηγούμενο καθεστώς του Νίγηρα. Ωστόσο η Τουρκία απέφυγε να καταδικάσει το πρόσφατο πραξικόπημα, προσπαθώντας να διατηρήσει τα ερείσματά της στο Νίγηρα. 

Οι προσπάθειές της να «εισέλθει» γεωπολιτικά σε Αλγερία και Τυνησία έως τώρα απέτυχαν. Βλέπουμε τις προσπάθειες της Τουρκίας να εισέλθει σε χώρες γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γαλλίας στην Αφρικανική Ήπειρο και αυτό την φέρνει σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γαλλία, πέραν της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Γαλλία διατηρεί ακόμη την επιρροή της σε Μαρόκο, Τυνησία (εν μέρει), Αίγυπτο (εν μέρει), Μαυριτανία, Σενεγάλη, Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ θεώρησε μη φιλική πράξη την προσπάθεια της Τουρκίας της να αποκτήσει γεωπολιτικά ερείσματα στο Νίγηρα με την προηγούμενη Κυβέρνηση. Το Μάλι, η Burkina Faso, το Τσαντ, η Γουινέα, η Αλγερία δείχνουν ότι απομακρύνονται από την Γαλλική επιρροή, με αυξανόμενη γεωπολιτική διείσδυση της Ρωσίας.

Στην Λιβύη, η Τουρκία και Γαλλία υποστηρίζουν αντιμαχόμενες δυνάμεις, ενώ για Μάλι και Νιγηρία υπάρχει η Γαλλική υποψία ότι η Τουρκία ίσως εμμέσως να υποστηρίζει τις τζιχαντιστικές οργανώσεις της al-Qaeda in the Islamic Maghreb (AQIM) & Ansar Dine του Μάλι και την Boko Haram στην Νιγηρία. Αυτό φέρνει την Τουρκία σε αντιπαράθεση με την Γαλλία σε πολλά πεδία. Μετά την ανατροπή του Καντάφι στην Λιβύη όπλα των Λιβυκών ΕΔ μεταφέρθηκαν από νομαδικές φυλές σε τζιχαντιστικές οργανώσεις.

Εάν το Sahel, «πέσει» σε πολιτικές ή τζιχαντιστικές ομάδες προσκείμενες στην Τουρκία θα κινδυνεύσει άμεσα το Maghreb, δηλαδή η ολοκληρωτική απώλεια της Λιβύης υπέρ των Τουρκικών συμφερόντων, ενώ μετριοπαθείς Μουσουλμανικές χώρες (Μαυριτανία, Αλγερία, Τυνησία) θα καταστούν γεωπολιτικοί όμηροι της Τουρκίας.

Η Αίγυπτος και το Σουδάν θα κινδυνεύσουν ενώ εφόσον προχωρήσει το φράγμα του Γαλάζιου Νείλου, η γεωργική καταστροφή σε αυτές τις δύο χώρες θα προκαλέσει πιθανές αναταραχές εξασθενίζοντάς τις, γεγονός που η Τουρκία θα εκμεταλλευθεί.

Η Ε.Ε. εδώ και χρόνια (προεξαρχούσης της Γαλλίας) βρίσκονται στο στρατόπεδο που αντιμάχεται τον εξτρεμισμό (με ύποπτο το ρόλο του Τουρκικού παράγοντα στις τζιχαντιστικές οργανώσεις) στο Sahel και στο Maghreb. Η Γαλλία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ, είναι από τις λίγες χώρες που έχουν αντιληφθεί το μεγάλο παιγνίδι της Τουρκίας στην Αφρική. Μένει να δούμε πως θα κινηθούν οι χώρες που πρόσφατα συνέβησαν πραξικοπήματα και έχουν απομακρυνθεί από την Γαλλική επιρροή προσεγγίζοντας τους Ρώσους, δια της Wagner.

Η χώρα μας, μαζί με την Αίγυπτο, την Γαλλία αλλά και άλλες χώρες της Ε.Ε.,  πρέπει να θέσει στην υψηλή στρατηγική της διπλωματία σχέδιο ανάσχεσης της Τουρκικής διείσδυσης στην Αφρική και ειδικά στο Maghreb και στο Sahel, τα οποία γεωγραφικά σύνορα δεν είναι μακριά και ο κίνδυνος μεσοπρόθεσμα ελλοχεύει. Να μην ξεχνάμε: τα επόμενα έτη η Αφρική θα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στις μεταναστευτικές ροές, με την Τουρκία, να προσπαθεί όπως πάντα να τις εργαλειοποιήσει.

Ωστόσο στο όλο σύμπλοκο επεισέρχεται πλέον ενεργά και ο Ρωσικός παράγοντας, με το Russia-Africa Forum στην Ρωσία όπου η Ρωσία προβάλλει με ένα ελκυστικό περιτύλιγμα στην Αφρική: δεν υπήρξε αποικιοκρατική δύναμη στην Αφρικανική Ήπειρο, εγγυάται τα σύνορα και τις δομές με όσα κράτη συνεργάζεται, διευρύνει τις εμπορικές της συναλλαγές, υπόσχεται καλύτερα συμβόλαια από ότι η Δύση στην πρωτογενή εξόρυξη μετάλλων και σπανίων γαιών, στέλνει αγροτικά προϊόντα και λιπάσματα με χαμηλές τιμές, προμηθεύει όπλα, διαγράφει χρέη 23 δις USD, δέχεται Αφρικανούς φοιτητές στα Πανεπιστήμιά της στο πλαίσιο πολιτιστικής αλληλοκατανόησης κ.α.

Η συνεργασία της είναι ποιο έντονη στις χώρες που τελέσθηκαν τα νέα πραξικοπήματα και ειδικά στη ζώνη του Sahel. Η εμπλοκή της Ρωσίας καθιστά το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον ρευστό, σε συνάφεια με όσα αναφέρθηκαν (https://www.militaire.gr/vlepontas-ti-megali-eikona-sti-zoni-toy-sachel/).

 

Γιατί έχει ξεσπάσει «επιδημία» πραξικοπημάτων στην Αφρική.

Τα πραξικοπήματα ποτέ δεν «έφυγαν» πραγματικά από την Αφρική, όμως σήμερα έχουν πλέον σίγουρα «επιστρέψει» με τις παρούσες γεωπολιτικές διαιρέσεις να υπονομεύουν τη συντονισμένη διεθνή συνεργασία προς ανάσχεση του κύκλου ανατροπής καθεστώτων που είχε αφετηρία προ τριετίας το Μάλι και τελευταία «στάση» την Γκαμπόν.

Φτώχεια, διαφθορά, κακή διακυβέρνηση και αυταρχισμός με «δημοκρατικό» ή μη προσωπείο, τζιχαντισμός και τρομοκρατία, η εδραίωση μίας γενικευμένης αίσθησης ατιμωρησίας για όσους καταλαμβάνουν την εξουσία με τα όπλα για να «απελευθερώσουν» και μετά γίνονται οι ίδιοι δικτάτορες, αλλά ακόμη και οι νέες προκλήσεις που εγείρει για την αφρικανική ήπειρο η κλιματική αλλαγή, κρύβονται πίσω από ένα φαινόμενο ντόμινο που συμπαρασύρει αφρικανικές χώρες.

Αυτό το επικίνδυνο «κοκτέιλ» κοινών παραγόντων, αλλά και τα μεμονωμένα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας -που κατά τους αναλυτές δεν πρέπει να παραγκωνιστούν πίσω από μία συνολική «εξήγηση» καθώς ανάλογη προσέγγιση θα ήταν απλουστευτική-, έχουν οδηγήσει από το 2020 μ.Χ. έως σήμερα σε «σπιράλ» ανατροπής καθεστώτων στη Δυτική και Κεντρική Αφρική: Μάλι και Μπουρκίνα Φάσο, που «μετρούν» αμφότερες δύο διαδοχικά πραξικοπήματα, Τσαντ, Γουϊνέα, Νίγηρας και τώρα η Γκαμπόν.

Πολλές εκ των χωρών της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής, όπου στρατηγοί και αξιωματικοί κατέλαβαν την εξουσία, είχαν ήδη αποσταθεροποιηθεί από τη βία των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο (όπου και είναι κυρίαρχο το ρωσικό «αποτύπωμα»), όμως το πραξικόπημα της 30ής Αυγούστου στην πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα Γκαμπόν είχε «στόχο» μία από τις πιο ανθεκτικές πολιτικές δυναστείες της Αφρικής -στην εξουσία εδώ και μισό Αιώνα- και ήλθε στο φόντο κατηγοριών περί αδιαφανών προεδρικών εκλογών.

Μεταξύ των δεκαετιών 1.960 μ.Χ. και 2000 μ.Χ., συνολικά στην Αφρική εκδηλώνονταν κατά μέσο όρο τέσσερα πραξικοπήματα ετησίως. Η κορύφωση ήλθε στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Μετά την ανεξαρτησία, τα πραξικοπήματα ήταν πιο συνήθη στην Δυτική Αφρική και την ζώνη του Σαχέλ, ενώ μετά το 2000 μ.Χ. παρατηρήθηκε αξιοσημείωτη μείωση των στρατιωτικών επεμβάσεων. Εκ των 18 πραξικοπημάτων που καταγράφηκαν παγκοσμίως από το 2017 μ.Χ., όλα εκτός από ένα -στην Μιανμάρ το 2021 μ.Χ.- σημειώθηκαν στην Αφρική.

Ο κύκλος που άνοιξε από το 2020 μ.Χ. και έπειτα «παρέσυρε» κυρίως πρώην γαλλικές αποικίες, με το πραξικόπημα στην Γκαμπόν να αποτελεί νέο βαρύ πλήγμα για το Παρίσι και την ευρύτερη επιρροή του στην Αφρική, μόλις ένα μήνα αφότου έπεσε και το «οχυρό» του Νίγηρα, μόνη «ελπίδα» της Δύσης στην έκρυθμη ζώνη του Σαχέλ.

Ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος του Νίγηρα, Μοχάμεντ Μπαζούμ, ο οποίος και ακολουθούσε φιλοδυτική πολιτική, ανετράπη την 26^η Ιουλίου, και οι συνέπειες των όσων εξελίσσονται στην χώρα δύναται να αγγίξουν από την υπονόμευση της ευρύτερης μάχης των τζιχαντιστών και την βαθύτερη διείσδυση της Ρωσίας στην Αφρική μέσω της Wagner (ανεξάρτητα που δεν υπάρχει πια ο Γεβγκένι Πριγκόζιν), έως την αύξηση των ροών της παράτυπης μετανάστευσης στην Ευρώπη, αλλά και μία ενδεχόμενη άνοδο στις τιμές της ενέργειας εάν ανασταλούν οι προμήθειες ουρανίου από τον Νίγηρα.

Οι αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων που ανήγγειλαν σε τηλεοπτικό διάγγελμα πως αναλαμβάνουν την εξουσία στην Γκαμπόν και έκλεισαν επ’ αόριστο τα σύνορα της χώρας, κρατούν στην κατοικία του φρουρούμενο τον Πρόεδρο Αλί Μπονγκό Οντιμπά μαζί με μέλη της οικογένειάς του. Ο ίδιος σε βιντεοσκοπημένο μήνυμα δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τι συμβαίνει και καλεί σε διεθνή βοήθεια.

Οι στρατιωτικοί της αυτοαποκαλούμενης «Επιτροπής Μετάβασης και Αποκατάστασης των Θεσμών ανακοίνωσαν ότι έχει οριστεί επικεφαλής της «μετάβασης» -όταν και όποτε αυτή έλθει- ο αρχηγός της προεδρικής φρουρά. Συνέλαβαν δεκάδες αξιωματούχους για «εσχάτη προδοσία εναντίον των θεσμών του κράτους» και διαφθορά, ενώ εκατοντάδες ήταν εκείνοι που βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας.

Είχε προηγηθεί η ανακήρυξη της επανεκλογής του Μπονγκό Οντιμπά για τρίτη συναπτή θητεία σε μία εκλογική διαδικασία που ευρέως καταγγέλθηκε ως αδιαφανής, ενώ εμποδίστηκε η παρουσία ξένων παρατηρητών.

Οι συνθήκες οικονομικής ανέχειας στις οποίες διαβούν πολίτες που κατά τραγική ειρωνεία ζουν στην ήπειρο με τους πλουσιότερους πόρους στη γη, καθώς και η δυσαρέσκεια για τους ηγέτες που κρατούν τις τύχες τους, αποτελούν σταθερά «όπλο» και πρόσχημα για τους πραξικοπηματίες, οι οποίοι υπόσχονται πως η παρέμβασή τους θα είναι βραχύβια. Όμως σπανίως αυτό συμβαίνει, εκτός εάν και οι ίδιοι απομακρυνθούν με ένα επόμενο στρατιωτικό πραξικόπημα.

Η Αλί Μπονγκό ήταν εκ των πλέον στενών συμμάχων της Γαλλίας στην Αφρική επί δεκαετίες, «ενσάρκωση» της παρατεταμένης ορατής και αόρατης γαλλικής επιρροής, γνωστής ως «françafrique». Και παρέμεινε σύμμαχος ακόμη και όταν η επιρροή της σε άλλες πρώην αποικίες μειώθηκε. Οι Γαλλικές εταιρείες κυριαρχούν στις βιομηχανίες πετρελαίου και ξυλείας της Γκαμπόν και 400 Γάλλοι στρατιώτες βρίσκονται στη χώρα, πολλοί στη στρατιωτική «Βάση Ντε Γκωλ» στην Λιμπρεβίλ.

Η κυβέρνηση Μακρόν έχει εκφράσει βαθιά ανησυχία για τα γεγονότα στην Γκαμπόν, λέγοντας ότι παρακολουθεί στενά την κατάσταση. Τις δραστηριότητές του διέκοψε άμεσα ο γαλλικός μεταλλευτικός όμιλος Eramet, ο μεγαλύτερος παραγωγός μεταλλεύματος μαγγανίου υψηλής ποιότητας διεθνώς χάρη στο ορυχείο του Μοάντα στην Γκαμπό, ο οποίος και απασχολεί 8.000 άτομα.

Στο έτερο μέτωπο του Νίγηρα, το Παρίσι είχε στηρίξει το τελεσίγραφο της Οικονομικής Κοινότητας Δυτικοαφρικανικών Κρατών (Ecowas) προς τους πραξικοπηματίες να αποκαταστήσουν τη συνταγματική τάξη, ειδάλλως θα προχωρούσαν σε στρατιωτική επέμβαση. Το τελεσίγραφο έχει παρέλθει, και η Ecowas εξακολουθεί να «ζυγίζει» τις κινήσεις της.

Από πλευράς των «27», ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Ζοζέπ Μπορέλ, επισήμανε πως ο κύκλος των πραξικοπημάτων που διαρκώς διευρύνεται αποτελεί πολύ μεγάλο ζήτημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση (το οποίο και θέτουν επί τάπητος οι υπουργοί Άμυνας), επισημαίνοντας πως η αστάθεια εντείνεται σε ολόκληρη την περιοχή και η ΕΕ «πρέπει να σκεφτεί τι συμβαίνει και να βελτιώσει την πολιτικής της σε σχέση με αυτές τις χώρες».

Στην Ουάσινγκτον την ίδια στιγμή εντείνονται οι «φωνές» που καλούν σε επαναπροσδιορισμό της στρατηγικής της για την Αφρική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τη Γαλλία, είχαν εναποθέσει ειδικά στον Νίγηρα και τον Πρόεδρο Μοχάμεντ Μπαζούμ μεγάλο μέρος των ελπίδων τους για την περιοχή, που «μεταφράστηκαν» σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια οικονομικής βοήθειας και επενδύσεων στη χώρα και ένα σχέδιο 110 εκατ. δολαρίων από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας με τη μορφή βάσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών για αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στο Σαχέλ.

Η Κίνα, στην οποία κατευθύνεται περίπου το ήμισυ των εξαγωγών της Γκαμπόν -που αποτελεί μέλος του ΟΠΕΚ- εξέφρασε επίσης την ανησυχία της, με εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών να καλεί σε ηρεμία και να ζητά εγγυήσεις για την ασφάλεια του Αλί Μπονγκό. Ανήσυχη για τις εξελίξεις δήλωσε και η Ρωσία, η οποία διά του μισθοφορικού στρατού της Wagner έχει στήσει επί χρόνια ένα τεράστιο δίκτυο επιρροής και εκμετάλλευσης των πόρων της αφρικανικής ηπείρου.

Είναι γνωστό πως μισθοφόροι παρέχουν επί χρόνια «υπηρεσίες» σε δικτατορικά καθεστώτα (ανάμεσα στους «πελάτες» βρίσκονται το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο», ωστόσο θεωρείται ότι δεν έχει διεισδύσει στην Γκαμπόν -αν και διατηρούν παρουσία σε ένα μεγάλο λιμάνι στο γειτονικό Καμερούν (https://www.liberal.gr/diethni-themata/giati-ehei-xespasei-epidimia-praxikopimaton-stin-afriki).

 

Γκαμπόν: Έσπασε ένας ακόμα φιλογαλλικός κρίκος.

Την στιγμή που μαίνεται η αντιπαράθεση της Γαλλίας με τους πραξικοπηματίες του Νίγηρα, ένα νέο πραξικόπημα σε αφρικανική χώρα, στην Γκαμπόν, είναι σε εξέλιξη. Πρόκειται για μία ακόμη πρώην γαλλική αποικία, μετά το Μάλι, την Μπουργκίνα Φάσο και τον Νίγηρα, όπου η εξουσία πέρασε στα χέρια αξιωματικών του στρατού.

Το πραξικόπημα συνάντησε διεθνείς αντιδράσεις καταδίκης και μέχρι στιγμής δεν είναι ξεκάθαρο αν οι πραξικοπηματίες έχει διεθνή υποστήριξη, πχ την Ρωσία ή την Wagner, που δραστηριοποιείται τελευταία έντονα στην “Μαύρη Ήπειρο”.

Ο στρατός δήλωσε πως θέτει τέλος στην δυναστεία των Μπονγκό, που εξουσιάζει την χώρα από το… 1.960 μ.Χ., δηλαδή από όταν κέρδισε την “ανεξαρτησία” της! Ο πατριάρχης της πάμπλουτης και κλεπτοκρατικής δυναστείας, Ομάρ, κυβερνούσε επί 41 χρόνια, για να τον διαδεχτεί ο γιος του, Αλί, το 2009 μ.Χ.

Είναι αυτός που ανατράπηκε από τους πραξικοπηματίες, όταν λίγο μετά τις τελευταίες εκλογές, επικράτησε (όπως ήταν απολύτως αναμενόμενο) με 65% και τον αντίπαλο του να μην αναγνωρίζει το αποτέλεσμα, καταγγέλλοντας νοθεία.

Η Γκαμπόν είναι άλλη μία χώρα της “Μαύρης Ηπείρου” πλούσια σε πρώτες ύλες, με φτωχό πληθυσμό, όπου η εξουσία ασκούνταν επί δεκαετίες από μια διεφθαρμένη και αυταρχική δυναστεία, απολύτως εξαρτώμενη με την Γαλλία.

Εξ’ ου και τα πραξικοπήματα, που πολλαπλασιάζονται σαν τα “μανιτάρια” σε πολλές χώρες της Αφρικής τελευταία, εκλαμβάνονται από μέρος του πληθυσμού ως συνέχεια του αντιαποικιακού αγώνα, ως ένας αγώνας κατά των κλεπτοκρατικών ελίτ που συνεργάζονται με την μισητή Γαλλία.

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του Τρίτου Κόσμου, όπου ελλείψει κάποιου κοινωνικού υποκειμένου (προλεταριάτου, κομμάτων κτλ) εμφανίζεται ο στρατός ως φορέας κοινωνικής ανατροπής (χαρακτηριστικό παράδειγμα στην “Μαύρη Ήπειρο” η Αιθιοπία, με το μαρξιστικό καθεστώς του συνταγματάρχη Μεγκίστου).

Μία άλλη περίπτωση (και διόλου αιματηρή, σε αντίθεση με την χούντα του Μεγκίστου) η Μπουργκίνα Φάσο, την οποία απασχολεί μία ιστορική δική, για την δολοφονία του χαρισματικού της ηγέτη, του 34χρονου λοχαγού Τομά Σανκαρά, του ονομαζόμενου και “Τσε Γκεβάρα της Αφρικής”. Ο Σανκαρά είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση ενός πραξικοπηματία που εξελίχθηκε σε λαϊκό επαναστάτη.

Ο Σανκαρά δολοφονήθηκε από έναν πρώην σύμμαχο του, σε μία δολοφονία για την οποία υπάρχουν πολλές υποψίες ότι ενορχηστρώθηκε από την πρώην αποικιοκρατική δύναμη, την Γαλλία, με την οποία ο Σανκαρά είχε έρθει σε σύγκρουση.

Δεν είναι διόλου τυχαίο που το  αντιγαλλικό αίσθημα κυριαρχεί στην χώρα. Μάλιστα, ο σημερινός επικεφαλής των πραξικοπηματιών, ο (κατά διαβολική σύμπτωση) 34χρονος λοχαγός (!) Ιμπραήμ Τραορέ, εμφανίζεται ως συνεχιστής της μνήμης του Σανκαρά.

Μπορεί η Δύση και ειδικότερα η Γαλλία να εμφανίζονται να ανησυχούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον Νίγηρα ή στην Γκαμπόν, δεν δείχνουν όμως την ίδια στάση έναντι άλλων χωρών, για παράδειγμα του Τσαντ, όπου στα τέλη του 2022 μ.Χ. η χούντα του στρατηγού Μοχάμαντ Ιντρίς Ντεμπί Ιτνό, έπνιξε στο αίμα τις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες ανθρώπους. Μόνη εξαίρεση η αντίδραση της Γερμανίας, όπου το Τσαντ απάντησε απελαύνοντας τον πρεσβευτή της.

Σύμφωνα με τον Economist η Γαλλία «έκανε τα στραβά μάτια» όταν ο στρατός παρέδωσε την εξουσία στον γιο του επί τριάντα χρόνια δικτάτορα του Τσαντ, Ιντρίς Ντεμπί, μετά την δολοφονία του τελευταίου σε μάχη με αντάρτες. Ο Μοχάμαντ Ιντρίς Ντεμπί Ιτνό συνεχίζει την πολιτική καταστολής και τρομοκρατίας που κληρονόμησε από τον διαβόητο πατέρα του.

Η Γαλλία διατηρεί στρατιωτική παρουσία στο Τσαντ και ουδόλως δείχνει σπουδή να αποκατασταθεί η “συνταγματική τάξη” στην χώρα, μέσω ελεύθερων εκλογών. Οι πρώην Πρόεδροι Σαρκοζί και Ολάντ είχαν προνομιακές σχέσεις με το Τσαντ, ενώ στην κηδεία του πατρός Ντεμπί παρευρέθηκε ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας, Μακρόν, αποχαιρετώντας μάλιστα τον δικτάτορα σαν έναν φίλο της Γαλλίας.

Ο “Πινοσέτ της Αφρικής”. Ο πατήρ Ντεμπί είχε ανατρέψει το 1.990 μ.Χ. έναν άλλο δικτάτορα, τον επονομαζόμενο “Πινοσέτ της Αφρικής”, τον αιμοσταγή πολέμαρχο Χισέν Χαμπρέ, τον “αγαπημένο” Αφρικανό ηγέτη των Γάλλων, αλλά και της κυβέρνησης Ρήγκαν, λόγω της αντιπαλότητας του με τον Καντάφι. Ο Χαμπρέ πέθανε το 2021 μ.Χ. από κορονοϊό, λίγο πριν την δίκη του για τα εγκλήματα του από Ειδικό Δικαστήριο που συνέστησε η Αφρικανική Ένωση.

«Ο Χισέν Χαμπρέ θα μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο ανελέητους δικτάτορες του κόσμου, ένας άνθρωπος που κατέσφαξε τον ίδιο το λαό του, έκαψε ολόκληρα χωριά, έστειλε γυναίκες να υπηρετήσουν τα στρατεύματά του ως σκλάβες του σεξ και οικοδόμησε μυστικά μπουντρούμια για να κάνει μεσαιωνικά βασανιστήρια στους εχθρούς του», δήλωσε ο Ριντ Μπρόντι της Διεθνούς Επιτροπής Νομικών, ο οποίος είχε δουλέψει από το 1.999 μ.Χ. με θύματα του Αμπρέ.

Βεβαίως όλα αυτά δεν είχαν εμποδίσει τον Ρόναλντ Ρήγκαν να υποδεχτεί με τιμές απελευθερωτή τον αιμοσταγή Χαμπρέ, μόλις τρία χρόνια πριν την ανατροπή του δικτάτορα, δηλώνοντας πως «οι Ηνωμένες Πολιτείες προσχώρησαν περήφανα με την Γαλλία, το Ζαΐρ (του έτερου Αφρικανού δικτάτορα, Μομπούτου), την Αίγυπτο και άλλους φίλους στην προσπάθεια να παράσχουν στην κυβέρνηση του προέδρου Χαμπρέ τα μέσα για να πολεμήσει και να κερδίσει» (τον πόλεμο με την Λιβύη).

Mάλιστα, ακόμα και όταν οι δυνάμεις του Χαμπρέ έφτασαν να απαγάγουν την Γαλλίδα  ανθρωπολόγο Françoise Claustre και να σκοτώσουν τον λοχαγό Pierre Galopin, που αποπειράθηκε να διαπραγματευτεί την απελευθέρωσή της το 1.975 μ.Χ., η Γαλλία συνέχισε να παρέχει όπλα, υλικοτεχνική υποστήριξη και συμβούλους στο Τσαντ, προκειμένου να επικρατήσει της Λιβύης.

Όμως, στενός σύμμαχος του δικτάτορα ήταν και ο μετέπειτα σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, αν και σύμφωνα με Γάλλο δημοσιογράφο «συμπαθούσε τον Χαμπρέ, όπως το σκοινί τον κρεμασμένο», με τα όποια ανθρωπιστικά ιδεώδη του Γάλλου Σοσιαλιστή ηγέτη να υποτάσσονται στα στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά άλλωστε (https://slpress.gr/diethni/gkampon-espase-enas-akoma-filogallikos-krikos/)…

 

 

Μετά την Γκαμπόν θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες; – Η Αφρική είναι η τελευταία πηγή πλούτου για την Ευρώπη. Εάν χαθεί οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θα έχουν πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια και φθηνές πρώτες ύλες.

Πλέον τα αντιγαλλικά και αντιδυτικά συναισθήματά των λαών της Αφρικής έχουν ξεσπάσει και η μία χώρα μετά την άλλη αλλάζουν γεωπολιτικό προσανατολισμό απαρνούμενες την Δύση, τις ΗΠΑ και την Γαλλία και στρεφόμενες προς Ρωσία και Κίνα.

Αυτό που φοβόντουσαν οι Αμερικανοί και ο στρατηγός Γουλιλιαμ Γουέστμορλαντ για το Βιετνάμ τη δεκαετία του ’60 μ.Χ., δηλαδή πως εάν η χώρα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών τότε η διπλανή της θα έπεφτε κι αυτή και εν συνεχεία και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής θα γίνονταν κομμουνιστικές, δείχνει να επιβεβαιώνεται στην Αφρική, όπου ο αντίπαλος δεν είναι πλέον οι κομμουνιστές, αλλά το Ρωσοκινεζικό «μπλοκ».

Ένα «μπλοκ» το οποίο προτιμούν οι Αφρικανοί από το αγγλοσαξονικό και γενικότερα το δυτικό. Διότι απλούστατα Ρώσοι και Κινέζοι δεν έχουν κανένα αμαρτωλό παρελθόν στην Αφρική, δεν εκμεταλλεύτηκαν, δεν βασάνισαν, δεν σκότωσαν εκατομμύρια Αφρικανών στο παρελθόν.

Αν κάποιος δει από μακριά τον γεωπολιτικό χάρτη θα γίνει αντιληπτό πως ο ρωσοκινεζικός άξονας συγκεντρώνει γύρω από αυτόν όλες τις χώρες που διαθέτουν πραγματικό και όχι χρηματιστηριακό πλούτο (που εν πολλοίς είναι φανταστικός και ήταν αποδεκτός λόγω της ασύδοτης χρήσης του δολαρίου και όχι του χρυσού) ενώ αντίθετα Ευρώπη και Δύση στο σύνολό τους χάνουν την πρόσβαση σε αυτόν.

Η αρχή έγινε στο Μάλι και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, για να ακολουθήσουν η Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας και τώρα η Γκαμπόν. Ακόμα και οι χώρες που έχουν μείνει φίλα προσκείμενες στην Δύση, οι πληθυσμοί τους νιώθουν απέχθεια για την Δύση και αυτό είναι κάτι που μπορεί να αποσταθεροποιήσει τις φιλοδυτικές κυβερνήσεις τους.

Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της χθεσινής ανατροπής του προέδρου της Γκαμπόν Aλί Μπονγκό: Ο λαός της χώρας υποστηρίζει το στρατιωτικό πραξικόπημα και έχει ξεχυθεί στους δρόμους για να γιορτάσει το τέλος της οικογενειακή εξουσίας των Μπονγκό, η οποία κράτησε συνολικά 56 χρόνια.

Οι έρευνες που έγιναν στο σπίτι του ανατραπέντα προέδρου έδειξαν πως ο Αλί Μπονγκό είχε στην κατοχή του δεκάδες βαλίτσες γεμάτες με μετρητά, μη δικαιολογημένης προέλευσης και προφανώς προϊόντα μίας κερδοφόρας, πολύχρονης διαφθοράς.

Αυτή εικόνα λίγο-πολύ ισχύει σε όλες τις αφρικανικές χώρες. Οι λαοί τους περιμένουν για να πανηγυρίσουν τις ανατροπές των κυβερνήσεων τους που τις θεωρούν ότι έχουν πουληθεί στους Δυτικούς. Όσο για την διαφθορά των ηγεσιών αφρικανικών κρατών αυτή πλέον είναι παροιμιώδης.Ο σχεδιασμός που ακολουθείται στην Αφρική από το ρωσοκινεζικό μπλοκ είναι απλός:

Η Αφρική είναι η τελευταία πηγή ενέργειας και πρώτων υλών σε εξευτελιστικές τιμές για την Ευρώπη. Εάν στραφεί προς Ρωσία και Κίνα, η Ευρώπη δεν θα διαθέτει κανέναν πραγματικό πλούτο για να διαχειριστεί και για να συντηρήσεις τις κοστοβόρες και καλομαθημένες στην άνετη ζωή, κοινωνίες της (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/meta-tin-gkampon-tha-akolouthisoun-ki-alles-xores-i-afriki-einai-i-teleytaia-pigi-ploutou-gia-tin-eyropi/).

 Σε πόλεμο Wagner και Ρωσικό ΥΠΑΜ: Ρωσικός "εμφύλιος" για τον έλεγχο της Αφρικής & της Μ. Ανατολής- Μετά τον Πριγκόζιν το... χάος.

Οι στρατιώτες της Wagner βρίσκονται σε δύσκολη θέση, καθώς ο Ρωσικός στρατός απωθεί την παραστρατιωτική οργάνωση από την Αφρική και την Μέση Ανατολή μετά τον θάνατο του ιδρυτή της, Γεβγκένι Πριγκόζιν

Οι στρατιώτες της Wagner Group βρίσκονται σε δύσκολη θέση, καθώς ο Ρωσικός στρατός απωθεί την παραστρατιωτική οργάνωση από την Αφρική και την Μέση Ανατολή μετά τον θάνατο του ιδρυτή της, Γεβγκένι Πριγκόζιν (Yevgeny Prigozhin), σύμφωνα με ένα ηχητικό μήνυμα που διέρρευσε.

Στο ηχητικό απόσπασμα που αποκτήθηκε και επαληθεύτηκε από το ρωσικό ερευνητικό δίκτυο Important Stories, ένας εκπρόσωπος της Wagner Group δήλωσε ότι δέκα χιλιάδες μαχητές, μεταξύ των οποίων πολλοί που στάλθηκαν στη Λευκορωσία μετά την αποτυχημένη ανταρσία του Πριγκόζιν στις 24 Ιουνίου, διαπιστώνουν ότι εμποδίζονται να εργαστούν εν μέσω ανταγωνισμού από το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας και την Εθνική Φρουρά.

Η ομάδα Wagner, η οποία σχηματίστηκε το 2014 μ.Χ., παρέχει μαχητές προς ενοικίαση και έχει κατηγορηθεί ότι κάνει τη βρώμικη δουλειά της Ρωσίας σε περιοχές όπως η Συρία, η Λιβύη, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Σουδάν, η Μοζαμβίκη και η Ανατολική Ουκρανία. Οι μισθοφόροι της έχουν κατηγορηθεί για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Οι μαχητές της Wagner απελάθηκαν από την Ουκρανία αφού ο εκλιπόντας αρχηγός της, Πριγκόζιν, ηγήθηκε μιας αποτυχημένης ανταρσίας κατά των κορυφαίων στελεχών του Κρεμλίνου στις 24 Ιουνίου. Οι μισθοφόροι του προέλασαν προς την Μόσχα, αφού πήραν τον έλεγχο της Νότιας πόλης Ροστόφ-ον-Ντον, και στη συνέχεια γύρισαν πίσω λιγότερο από 24 ώρες μετά την έναρξη της ανταρσίας.

Ο Πριγκόζιν και οι μαχητές της Wagner που συμμετείχαν στην ανταρσία στάλθηκαν στη Λευκορωσία στο πλαίσιο μιας συμφωνίας που φέρεται να μεσολάβησε ο ηγέτης της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο.

Ο Πριγκόζιν, πριν το ιδιωτικό του τζετ συντριβεί στην Ρωσία στις 23 Αυγούστου, προκάλεσε μια νέα "αποστολή" στην Αφρική σε βίντεο που κυκλοφόρησε στις 21 Αυγούστου. Το κανάλι Telegram Grey Zone που συνδέεται με τον Wagner δημοσίευσε το βίντεο, λέγοντας ότι έδειχνε τον Πριγκόζιν να δίνει μια ομιλία από μια χώρα της Αφρικής, "όπου η παρουσία του ομίλου Wagner αυξάνεται".

Σύμφωνα με το Important Stories, η Wagner Group συνιστά τώρα στους μαχητές του να βρουν άλλες δουλειές, δεδομένου ότι δεν μπορεί πλέον να συμμετέχει στην πλήρους κλίμακας εισβολή του Ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία και επειδή σιγά σιγά εκτοπίζεται από την Αφρική και την Μέση Ανατολή λόγω του σκληρού ανταγωνισμού.

"Οι υπάλληλοί μας συχνά ρωτούν τι πρέπει να κάνουν στη συνέχεια. Οι διακοπές τους φτάνουν στο τέλος τους. Πρέπει να δουλέψουν. Παιδιά, καταλάβετε ότι η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη", δήλωσε ο εκπρόσωπος.

"Έχουμε αρκετές δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευμένους μαχητές έτοιμους να εργαστούν και έτοιμους να υπερασπιστούν την πατρίδα, αλλά λόγω των γνωστών συνθηκών, δεν μας επιτρέπεται ακόμη. Είμαστε τώρα αναγκασμένοι να αναζητήσουμε εργασία στην Αφρική και την Μέση Ανατολή. Η κατάσταση ούτε εκεί είναι εύκολη", δήλωσε.

Ο εκπρόσωπος της Βάγκνερ δήλωσε ότι η ομάδα αντιμετωπίζει "σκληρό ανταγωνισμό" από το Υπουργείο Άμυνας και την Rosgvardia (Εθνική Φρουρά), "οι οποίες επίσης σχεδιάζουν και προσπαθούν να εισέλθουν εκεί με παρόμοιες δραστηριότητες που κάναμε εμείς".

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο, ο Πριγκόζιν "έλυσε αυτά τα ζητήματα" κατά τη διάρκεια του τελευταίου του ταξιδιού στην Αφρική και τώρα "θα επιλυθούν περαιτέρω από την ηγεσία". Είπε ότι η Βάγκνερ θα προσπαθήσει να παρέχει στους μαχητές της εργασία, αλλά "πότε, πόσο, δεν ξέρουμε ακόμα".

"Οπότε είτε θα περιμένετε είτε θα αναζητήσετε άλλες επιλογές προσωρινών ή μόνιμων αποδοχών. Να παρακολουθείτε την διεθνή κατάσταση. Και αν η ομάδα μας προσκληθεί ξανά και της επιτραπεί [να αγωνιστεί στην Ουκρανία], θα συνεχίσουμε την ενεργό δραστηριότητα για την πρόσληψη, για την επιστροφή των υπαλλήλων μας. Θα υπάρξει δουλειά", πρόσθεσε.

Ο Πριγκόζιν αναπαύθηκε σε ιδιωτική κηδεία στην Αγία Πετρούπολη την Τρίτη. Τα αίτια της συντριβής του αεροσκάφους παραμένουν ασαφή, αλλά τόσο η Ουκρανία όσο και η Ρωσία έχουν αρνηθεί την ευθύνη (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7189871_se-polemo-wagner-kai-rosiko-ypam-rosikos-emfylios-gia-ton-elegho).

 

H Μπουρκίνα Φάσο υπογράφει αμυντική συμφωνία με την Ρωσία! – Η Δυτική Αφρική περνάει στην ρωσική επιρροή. Οι Ρώσοι επεκτείνουν το δίκτυο της Wagner στην «μαύρη Ήπειρο». H Μπουρκίνα Φάσο υπογράφει αμυντική συμφωνία με την Ρωσία! – Η Δυτική Αφρική περνάει στην ρωσική επιρροή.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η επίσκεψη της αντιπροσωπείας, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Ρώσος υφυπουργός Άμυνας Γιούνους Μπεκ Γεβκούροφ, έγινε σε συνέχεια των συνομιλιών που είχαν ο λοχαγός Τραορέ με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στη σύνοδο Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη τον Ιούλιο.

Η Μόσχα επιβεβαίωσε για ακόμα μία φορά πως υποστηρίζει την ανεξαρτησία της Μπουρκίνα Φάσο. Σημειώνεται ότι οι Γαλλικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην χώρα αποχώρησαν τον Φεβρουάριο. Έκτοτε θεωρούνταν βέβαιο πως η Μπουρκίνα Φάσο θα ενισχύσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, όπως το γειτονικό Μάλι, όπου σύμφωνα δρουν οι μαχητές της Βάγκνερ.

Στη συνάντηση συζητήθηκαν «πεδία συνεργασίας» που «αφορούν κυρίως τη στρατιωτική συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της εκπαίδευσης αξιωματικών σε όλα τα επίπεδα», ανάμεσά τους «πιλότων στη Ρωσία», κατά την ανακοίνωση. Δεν διευκρινίστηκε αν θα σταλούν στην Μπουρκίνα Φάσο Ρώσοι στρατιωτικοί εκπαιδευτές.

Ο αποθανών αρχηγός της Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν, είχε δημιουργήσει δίκτυο εταιρειών και συμφερόντων σε διάφορες χώρες της Aφρικής και η Μόσχα έχει σκοπό να το διατηρήσει και να το επεκτείνει.

Aξίζει να σημειωθεί πως μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, έγιναν οκτώ πραξικοπήματα σε έξι χώρες της Δυτικής Αφρικής, οι οποίες μέχρι πρότινος ήταν γαλλόφιλες και άρα δυτικόφιλες. Γουινέα, Νίγηρας, Γκαμπόν, Μάλι, Μπουρκίαν Φάσο και Τσαντ έχουν αλλάξει ολοκληρωτικά γεωπολιτικό προσανατολισμό και κατευθύνονται με ταχύ βήμα προς τον Ρωσοκινεζικό άξονα (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/dimeri-stratiotiki-synergasia-me-ti-rosia-syzita-i-mpourkina-faso/?fbclid=IwAR0yobOpSKkJkpkvzzB5bweEcytkimXbqQb2zhhwREk8j2SioIo0xO8-xxc).

Αποκάλυψη Hersh: Τρομοκράτες στην Συρία έχουν χημικό οπλοστάσιο με αέριο σαρίν από το 2013 μ.Χ.– Προβοκάτσια κατά Assad; Ο Hersh πιστεύει ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές πληροφορίες για τις ενέργειες των τρομοκρατών.

Η τρομοκρατική οργάνωση Jabhat al-Nusra έχει τις δυνατότητες να κατασκευάσει χημικά όπλα από το 2013 αποκαλύπτει ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος, βραβευμένος με Pulitzer Seymour Hersh επικαλούμενος στοιχεία από τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.

«Ο πυρήνας παραγωγής σαρίν που σχετίζεται με το Μέτωπο al-Nusrah είναι το πιο προηγμένο σχέδιο δημιουργίας του επικίνδυνου αερίου από την ανάλογη προσπάθεια της Αλ Κάιντα πριν από την 11^η Σεπτεμβρίου», ανέφερε σε άρθρο του στο Substack.

«Οι συλλήψεις στο Ιράκ και την Τουρκία έχουν διαταράξει τις λειτουργίες του πυρήνα, ωστόσο εκτιμούμε ότι η πρόθεση για παραγωγή προηγμένου χημικού όπλου (CW) παραμένει», επισημαίνει ο Αμερικανός δημοσιογράφος. Η έκθεση των μυστικών υπηρεσιών ανέφερε ότι έγιναν προσπάθειες για την κατασκευή χημικών όπλων, αλλά δεν αποκάλυψε εάν οι τρομοκράτες πέτυχαν τον στόχο τους.

Ο Hersh πιστεύει ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να κρύψουν τις πραγματικές πληροφορίες για τις ενέργειες των τρομοκρατών. Παράλληλα, παρέθεσε την αλληλογραφία του με την υπηρεσία Τύπου του Λευκού Οίκου, η οποία αρνείται την ύπαρξη τέτοιου ρεπορτάζ.

Οι ΗΠΑ κατηγόρησαν Σύρους αξιωματούχους ότι οργάνωσαν την χημική επίθεση το 2013 μ.Χ. εναντίον του προαστίου της Ανατολικής Γούτα της Δαμασκού που ελέγχεται από την αντιπολίτευση. Ο Hersh επιμένει ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να αποσιωπήσει το γεγονός ότι οι τρομοκράτες θα μπορούσαν να είχαν παρόμοιες δυνατότητες (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/696023/apokalypsi-hersh-tromokrates-sti-syria-exoun-ximiko-oplostasio-me-aerio-sarin-apo-to-2013-provokatsia-kata-assad).

 

Η απόρριψη της Γαλλίας από την Γαλλόφωνη Αφρική κυρώνει 12 χρόνια προδοσίας. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στην πολιτική. Οι Γάλλοι δεν καταλαβαίνουν γιατί οι γαλλόφωνοι Αφρικανοί τους απορρίπτουν ξαφνικά.

Παρηγορούνται κατηγορώντας την Ρωσία για σκοτεινές μηχανορραφίες. Στην πραγματικότητα, θερίζουν μόνο τους καρπούς όσων έσπειραν εδώ και 12 χρόνια. Δεν έχει καμία σχέση με το τι ήταν η αποικιοκρατία και η Françafrique.

Είναι αποκλειστικά συνέπεια της διάθεσης του Γαλλικού στρατού στη στρατηγική των ΗΠΑ. Μπροστά στο κύμα των αλλαγών καθεστώτων στην Γαλλόφωνη Αφρική, τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης μένουν έκπληκτα. Αποτυγχάνουν να εξηγήσουν την απόρριψη της Γαλλίας.

Οι κουραστικές παλαιές κοινοτοπίες για την αποικιοκρατική εκμετάλλευση δεν είναι πειστικές. Για παράδειγμα, σημειώνεται ότι το Παρίσι εκμεταλλεύεται το ουράνιο από τον Νίγηρα, όχι στην τιμή της αγοράς, αλλά σε μια άλλη γελοία χαμηλή τιμή. Ωστόσο, οι πραξικοπηματίες δεν ανέφεραν ποτέ αυτό το επιχείρημα. Μιλούν για κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι κατηγορίες για Ρωσική χειραγώγηση δεν είναι πιο αξιόπιστες.

Πρώτα γιατί η Ρωσία δεν φαίνεται να στέκεται πίσω από τους πραξικοπηματίες στο Μάλι, την Γουινέα, την Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα ή τη Γκαμπόν, αλλά κυρίως επειδή το κακό προηγείται πολύ καιρό της άφιξής της.

Η Ρωσία δεν έφτασε στην Αφρική παρά μόνο μόλις μετά την νίκη της στην Συρία το 2016 μ.Χ., ενώ το πρόβλημα χρονολογείται τουλάχιστον από το 2010 μ.Χ., αν όχι από το 2001 μ.Χ. Όπως πάντα, αυτό που κάνει την κατάσταση δυσανάγνωστη είναι ότι ξεχνάμε πώς διαμορφώθηκε.

Μετά τις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 μ.Χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέθεσαν έναν ρόλο στην Αφρική στον υποτελή τους, την Γαλλία. Ήταν θέμα διατήρησης της παλιάς τάξης εκεί ώσπου η AfriCom να εγκατασταθεί εκεί και το Πεντάγωνο να μπορέσει να επεκτείνει στην Μαύρη Ήπειρο την καταστροφή των πολιτικών θεσμών που ήδη πραγματοποιούσε στην «Ευρύτερη Μέση Ανατολή».

Σταδιακά, οι δημοκρατικές πολιτικές έδωσαν τη θέση τους σε φυλετικές πολιτικές. Από μια άποψη, ήταν μια χειραφέτηση από τη βαριά γαλλική βοήθεια, από μια άλλη, ήταν ένα τρομερό βήμα προς τα πίσω.

Το 2010 μ.Χ., ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, πιθανώς κατόπιν συμβουλών της Ουάσιγκτον, ανέλαβε την πρωτοβουλία για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ακτή Ελεφαντοστού. Ενώ η χώρα περνούσε από μια φυλετική σύγκρουση, μια επιχείρηση με επικεφαλής την ECOWAS, στην συνέχεια τον πρωθυπουργό της Κένυας, τον ξάδερφο του Μπαράκ Ομπάμα, Ράιλα Οντίνγκα , επιχείρησε να διαπραγματευτεί την αποχώρηση του προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού Λοράν Γκμπαγκμπό. Το πρόβλημά τους δεν είναι το αυταρχικό καθεστώς του Γκμπαγκμπό, αλλά το γεγονός ότι από υποταγμένο πράκτορα της CIA μετατράπηκε σε υπερασπιστή του έθνους του.

Το Παρίσι επεμβαίνει στρατιωτικά μετά τις Προεδρικές εκλογές για να συλλάβει τον Γκμπαγκμπό – δήθεν για να σταματήσει μια γενοκτονία – και να τον αντικαταστήσει με τον Αλασάν Ουαταρά, έναν μακροχρόνιο φίλο της Γαλλικής άρχουσας τάξης.

Στην συνέχεια, ο Λοράν Γκμπαγκμπό θα κριθεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο, μετά από μια ατέρμονη δίκη, θα αναγνωρίσει ότι δεν διέπραξε ποτέ γενοκτονία και ότι, ως εκ τούτου, η Γαλλία δεν διακαιόταν να παρέμβει στρατιωτικά.

Το 2011 μ.Χ., ο Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, με συμβουλή της Ουάσιγκτον, δέσμευσε την Γαλλία στην Λιβύη. Και αυτή τη φορά, είναι επίσημα ζήτημα να σταματήσει μια γενοκτονία που διέπραξε ένας δικτάτορας εναντίον του λαού του.

Για να γίνει αξιόπιστη αυτή η κατηγορία, η CIA, που ελίσσεται πίσω από την Γαλλία, οργανώνει ψευδείς μαρτυρίες ενώπιον του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενεύης. Στην Νέα Υόρκη, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξουσιοδοτεί τις μεγάλες δυνάμεις να επέμβουν για να βάλουν τέλος στην σφαγή που δεν υπάρχει. Ο Ρώσος Πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ κάνει τα στραβά μάτια.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ήθελε η AfriCom να ξεκινήσει επιτέλους τις επιχειρήσεις της στην Αφρική, όπου δεν διέμενε, καθώς οι στρατιώτες του εξακολουθούσαν να βρίσκονται στην Γερμανία.

Αλλά την τελευταία στιγμή, ο διοικητής της AfriCom αρνήθηκε να πολεμήσει εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι στο πλευρό των τζιχαντιστών που είχαν πολεμήσει τους συντρόφους του στο Ιράκ (οι ΗΠΑϊκοί στρατιωτικοί δεν είχαν ακόμη παραδεχτεί το διπλό παιχνίδι της CIA που υποστηρίζει τους τζιχαντιστές εναντίον της Ρωσίας, συχνά σε βάρος των Δυτικών).

Ως εκ τούτου, ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε έκκληση στο ΝΑΤΟ, ξεχνώντας ότι προηγουμένως είχε υποσχεθεί να μην το κινητοποιήσει εναντίον μιας χώρας του Νότου. Ωστόσο, ο Μουαμάρ Καντάφι βασανίστηκε και λιντσαρίστηκε, ενώ η Λιβύη διαμελίστηκε.

Ωστόσο, η Λιβυκή Αραβική Τζαμαχάρια, η οποία δεν ήταν καθόλου δικτατορία, αλλά ένα καθεστώς εμπνευσμένο από τους Γάλλους σοσιαλιστές του 19^ου Αιώνα και την Κομμούνα του Παρισιού, ήταν η μόνη αφρικανική δύναμη που στόχευε να ενώσει Άραβες και Μαύρους.

Ευχόταν να απελευθερώσει την ήπειρο όπως είχε απελευθερώσει τους συμπατριώτες του από την δυτική αποικιοκρατία. Ετοιμαζόταν μάλιστα να θεσπίσει, με τον διευθυντή του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, ένα νόμισμα κοινό σε πολλά αφρικανικά κράτη.

Η πτώση του ξύπνησε τους εχθρούς του. Μαύροι σφαγιάστηκαν πάλι από Άραβες, ακόμη και όταν ήταν λιβυκής υπηκοότητας, και μετατράπηκαν σε σκλαβιά, κάτω από τα αναίσθητα μάτια των δυτικών νικητών. Τα φτωχά αφρικανικά κράτη που υποστηρίζονταν οικονομικά από την Λιβύη κατέρρευσαν, πρώτα και κύρια το Μάλι.

Οι Άραβες τζιχαντιστές, τους οποίους το ΝΑΤΟ είχε τοποθετήσει στην εξουσία στην Τρίπολη, υποστήριξαν ορισμένους Τουαρέγκ ενάντια στους μαύρους γενικά. Το πρόβλημα διαδόθηκε σταδιακά σε ολόκληρη την Σαχελική Αφρική.

Ωστόσο, μην μπορώντας να πάρει τα μαθήματα από αυτά τα εγκλήματα, ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ οργάνωσε μια νέα αλλαγή καθεστώτος στο Μάλι. Τον Μάρτιο του 2012 μ.Χ., ενώ τελείωνε η θητεία του προέδρου Αμαντού Τουμανί Τουρέ και δεν διεκδικούσε επανεκλογή, μια ομάδα αξιωματικών που είχαν εκπαιδευτεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τον ανέτρεψε, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τη δράση τους.

Διέκοψε την τρέχουσα Προεδρική εκστρατεία και διόρισε τον Ντιονκούντα Τραορέ, «μεταβατικό Πρόεδρο». Αυτό το μαγικό κόλπο εγκρίθηκε από την ECOWAS… από τότε και στο εξής υπό την Προεδρία του Αλασάν Ουαταρά. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο μεταβατικός πρόεδρος Ντιονκούντα Τραορέ κάλεσε την Γαλλία για βοήθεια για να πολεμήσει ενάντια στους τζιχαντιστές που του επιτέθηκαν.

Η ιδέα του Παρισιού ήταν να τοποθετήσει στρατεύματα στο Μάλι για να μπορέσει να επιτεθεί από τα μετόπισθεν στην Αλγερία, τον πραγματικό της στόχο. Αυτή είναι η «Επιχείρηση Σερβάλ» (Opération Serval)).

Γνωρίζοντας ότι ήταν οι επόμενοι στη λίστα, οι Αλγερινοί στρατηγοί κατέστειλαν σκληρά μια ομηρεία από τζιχαντιστές στην πετρελαϊκή τοποθεσία του Ιν Αμένας. Με αυτόν τον τρόπο, αποθάρρυναν την Γαλλία από το να επέμβει εναντίον του λαού τους.

Παρόλ’ αυτά, η Γαλλία αναδιοργανώνει τη τακτική της, και ξεκινά την «Επιχείρηση Barkhane». Ο γαλλικός στρατός τίθεται στη διάθεση των Αμερικανών επικυρίαρχων του. Όλα οργανώνονται από την AfriCom, που βρίσκεται ακόμα στην Γερμανία.

Τα Γαλλικά στρατεύματα, που τώρα υποστηρίζονται από μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δανία, Ισπανία, Εσθονία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία και Τσεχία), καταστρέφουν τους στόχους που τους υπέδειξε η AfriCom. Σε αυτή την περιοχή, παλιά γαλλική, οι Γάλλοι στρατιωτικοί είχαν καλή επαφή με τον πληθυσμό ενώ οι Αμερικανοί αντιμετωπίζουν γλωσσικό εμπόδιο.

Σε αυτό το σημείο, η πρώτη παρατήρηση είναι ότι η επιχείρηση Barkhane, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματά της, δεν είναι νόμιμη. Φυσικά, είναι επίσημα ζήτημα για τους Δυτικούς να περιορίσουν τους τζιχαντιστές, αλλά οποιοσδήποτε Σαχελιανός καταλαβαίνει ότι είναι οι ίδιοι οι Δυτικοί που δημιούργησαν τους τζιχαντιστές στην περιοχή καταστρέφοντας την Λιβύη. Και δεν είναι μόνο αυτό.

Ο σχεδιασμός για τον πόλεμο του Σαχέλ στις 11 Μαΐου 2022 μ.Χ. στο Μαρόκο πυροδότησε το τρέχον κύμα πραξικοπημάτων στην Γαλλόφωνη Αφρική. Μόνο το Μαρόκο δεν κινδυνεύει άμεσα, αφού καλείται να φιλοξενήσει τα Αμερικανικά στρατεύματα.

Ας πάμε πίσω. Ας θυμηθούμε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν με την επιθυμία του Πενταγώνου να καταστρέψει τις αφρικανικές πολιτικές δομές με την AfriCom όπως ακριβώς είχε αρχίσει να καταστρέφει αυτές της «μεγαλύτερης Μέσης Ανατολής» με την CentCom. Στις 11 Μαΐου 2022 μ.Χ., η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις, η Στράουσιανή Βικτόρια Νούλαντ, συγκέντρωσε στο Μαρόκο τα 85 κράτη που συμμετείχαν στον συνασπισμό κατά του Ντάες.

Τους ανακοίνωσε τη συνέχεια του προγράμματος: οι τζιχαντιστές αναδημιουργούν το Ντάες στο Σαχέλ. Διαθέτουν όπλα, που προορίζονται επίσημα για την Ουκρανία. Σύντομα ολόκληρη η περιοχή δεν θα είναι παρά μια τεράστια κόλαση.

Τον Νοέμβριο, ο πρόεδρος της Νιγηρίας Μουχάμαντου Μπουχάρι επιβεβαίωσε τη μαζική εισροή αμερικανικών όπλων που προορίζονταν αρχικά για την Ουκρανία, στα χέρια των τζιχαντιστών στο Σαχέλ και στη λεκάνη της λίμνης Τσαντ,.

Είναι μπροστά σε αυτόν τον υπαρξιακό κίνδυνο που στρατιωτικοί του Μάλι, της Μπουρκίνα Φάσο και του Νίγηρα ανέλαβαν την εξουσία για να υπερασπιστούν τον λαό τους. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εδώ και χρόνια, οι Αφρικανοί ηγέτες παραπονιούνται για την υποστήριξη της Γαλλίας στους τζιχαντιστές που υποτίθεται ότι πολεμά. Δεν κατηγορούν τους Γάλλους στρατιωτικούς, αλλά τον ρόλο των μυστικών υπηρεσιών τους που εργάζονται για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από την έναρξη της επιχείρησης Σεράλ, οι Σύροι τζιχαντιστές είχαν παραπονεθεί ότι είχαν εγκαταλειφτεί από την Γαλλία υπέρ των ομολόγων τους από το Σαχέλ. Και ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ αναγκάστηκε να συγκρατήσει τα στρατεύματά του μέχρι να αποσυρθούν οι Καταριανοί εκπαιδευτές των τζιχαντιστών του Μάλι. Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, το είχε συζητήσει με τον Γάλλο ομόλογό του, Λοράν Φαμπιούς, ο οποίος του απάντησε γελώντας: «Είναι η ρεαλπολιτική μας! “.

Ένα καταφύγιο στρατοπέδων της Αλ Κάιντα έχει δημιουργηθεί μεταξύ των πόλεων Ghat (κοντά στα αλγερινά σύνορα) και Sabbah (κοντά στον Νίγηρα) στην έρημο Φεζάν, στην Νότια Λιβύη. Σύμφωνα με τον πολύ σοβαρό Canard Enchainé, αυτές οι τζιχαντιστικές ακαδημίες οργανώθηκαν από τις Βρετανικές και γαλλικές μυστικές υπηρεσίες.

Η συνέντευξη του Σογκέλ Κοκαλλά Μαϊγκά στο RIA-Novosti. Πριν από τρία χρόνια, στις 8 Οκτωβρίου 2021 μ.Χ., ο πρωθυπουργός του Μάλι, Σογκέλ Κοκαλλά Μαϊγκά, έδωσε μια συνέντευξη στο RIA Novosti, η οποία έγινε ευρέως γνωστή και σχολιάστηκε σε όλη την περιοχή, αλλά όχι στη Γαλλία όπου κανείς δεν την γνωρίζει, εκτός από τους αναγνώστες μας.

Σύμφωνα με τον Γιαού Σανγκαρέ Μπακάρ, Υπουργό Εξωτερικών, Συνεργασίας και Νιγηριανών του Εξωτερικού, ο οποίος έγραψε στο Συμβούλιο Ασφαλείας (Σχ. S/2023/636), τον περασμένο μήνα, Γάλλοι πράκτορες απελευθέρωσαν τρομοκράτες που ήταν αιχμάλωτοι.

Συγκεντρώθηκαν σε μια κοιλάδα στο χωριό Φυτίλι (28 χλμ. Βορειοδυτικά της Γιατάκαλα) όπου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη σχεδιασμού με στόχο την επίθεση σε στρατιωτικές θέσεις στην περιοχή των τριών συνόρων. Ηγετικά στελέχη των τρομοκρατών, δεκαέξι στον αριθμό, συνελήφθησαν σε τρεις επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων δύο στο έδαφος της Νιγηρίας και ένα στο έδαφος του Μάλι.

Παρεμπιπτόντως, η επιστολή του Γιαού Σανγκαρέ Μπακάρ εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το ρόλο της ECOWAS· ερωτήματα που δεν είναι νέα και έχουν προκύψει μετά την αλλαγή του καθεστώτος της Ακτής Ελεφαντοστού.

Αυτός ο διεθνής θεσμός μόλις επέβαλε κυρώσεις κατά του Νίγηρα και κινητοποίησε στρατεύματα για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης. Όμως το καταστατικό της ECOWAS δεν την εξουσιοδοτεί να επιβάλει αυτές τις κυρώσεις, ούτε ο Χάρτης του ΟΗΕ την εξουσιοδοτεί να ενεργήσει στρατιωτικά εναντίον ενός από τα μέλη της.

Οι περιπτώσεις της Γουινέας και της Γκαμπόν είναι λίγο διαφορετικές. Αυτές δεν είναι κράτη της λίμνης Τσαντ, ούτε του Σαχέλ. Δεν απειλούνται ακόμη. Οι στρατιωτικοί τους επαναστάτησαν πρώτα ενάντια σε αυταρχικά καθεστώτα, αυτό του Αλφά Κοντέ στην Γουινέα και του Αλί Μπόνγκο στη Γκαμπόν. Και οι δύο αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την εξουσία παρά την θέληση του πληθυσμού τους.

Αλλά οι πραξικοπηματίες και από τις δύο χώρες αμφισβήτησαν γρήγορα την Γαλλική στρατιωτική παρουσία. Πολύ απλά επειδή μπορούν να προβλέψουν, χωρίς κίνδυνο να κάνουν λάθος, ότι ο Γαλλικός στρατός δεν θα υπερασπιστεί ούτε τα συμφέροντα των Γκαμπονέζων, ούτε καν αυτά των Γάλλων, αλλά μόνο αυτά της Ουάσιγκτον. Ένας πόλεμος ετοιμάζεται χρόνια πριν. Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες μεταφέρουν όπλα στην σκιά της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Αύριο, θα είναι πολύ αργά.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι τουλάχιστον περίεργο να ακούς τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να κηρύττει την υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης. Αφενός γιατί όλα αυτά τα κράτη βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και αφετέρου γιατί θέτοντας τον Γαλλικό στρατό στην υπηρεσία των φιλοδοξιών των ηγετών των ΗΠΑ, πρόδωσε ο ίδιος το Σύνταγμά του (https://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%af-%ce%bc%ce%b5%cf%8a%cf%83%ce%ac%ce%bd-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%81%cf%81%ce%b9%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80/).

Μια Νέα Ρωσική Αυτοκρατορία—στην Αφρική;

Το πραξικόπημα στον Νίγηρα ήταν μόνο η δεύτερη πιο σημαντική απόπειρα ανατροπής της κυβέρνησης το καλοκαίρι. Ένα μήνα νωρίτερα, η ομάδα των Ρώσων μισθοφόρων Wagner και ο αρχηγός της, Yevgeny Prigozhin, εξαπέλυσαν ένα σύντομο πραξικόπημα στην Ρωσία κατά του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.

Τα δύο πραξικοπήματα φαίνεται να συνδέονται. Η ομάδα Wagner φημολογήθηκε ευρέως ότι βοήθησε στην καθαίρεση του Bazoum και στην εγκατάσταση του Tchiani στον Νίγηρα. «Οι λογαριασμοί τηλεγραφήματος που συνδέονται με τον Βάγκνερ… έλεγαν ανοιχτά:

«Ο Νίγηρας είναι ο επόμενος στόχος μας», είπε ο Τζόζεφ Σίγκελ του Κέντρου Μελετών Ασφαλείας της Αφρικής στην Ουάσιγκτον. Οι υποστηρικτές της ανατροπής πίστευαν ότι είχαν την υποστήριξη της Ρωσίας: Κουνούσαν περήφανα τη ρωσική σημαία σε πανηγυρισμό και φώναζαν, «Κάτω η Γαλλία» και «Ζήτω ο Πούτιν!».

Ενώ η ανατροπή βρισκόταν σε εξέλιξη στον Νίγηρα, ο Πούτιν φιλοξενούσε Αφρικανούς ηγέτες στην Αγία Πετρούπολη. Περιέργως, τότε εμφανίστηκε ξανά ο Πριγκόζιν. Οι πρώτες του φωτογραφίες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα τραβήχτηκαν δίπλα σε Αφρικανούς ηγέτες.

Επαίνεσε τον «αγώνα» της χούντας του Νίγηρα ενάντια στους «αποικιστές» της και είπε ότι τα στρατεύματά του ήταν έτοιμα να τους υπερασπιστούν. Ένα από τα πρώτα καθήκοντα του νέου αναπληρωτή ηγέτη του Νίγηρα ήταν να ταξιδέψει στο Μάλι, όπου ο Βάγκνερ έχει δημιουργήσει καταστήματα, για να ζητήσει την «ταχεία ανάπτυξη των δυνάμεων του Βάγκνερ στον [Νίγηρα]».

Εβδομάδες αργότερα, η Μόσχα ανακοίνωσε μια ακόμη ευρύτερη νίκη. Ο Πούτιν θέλει να φέρει τη Βόρεια Αφρική στη νέα του εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης. Η Ευρασιατική Οικονομική του Ένωση περιλαμβάνει την Ρωσία, την Αρμενία, τη Λευκορωσία, το Καζακστάν και το Κιργιστάν.

Το Al-Monitor ισχυρίζεται ότι σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τον Αύγουστο, ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι η Αλγερία, η Αίγυπτος, το Μαρόκο και η Τυνησία εργάζονται για να ενταχθούν σε μια εμπορική συμφωνία που θα γίνει μέρος της ένωσής του.

Ίσως η προοπτική μιας νέας Ρωσικής Αυτοκρατορίας στη Βόρεια Αφρική είναι ο λόγος που ο Πούτιν άφησε τον Πριγκόζιν να ζήσει για δύο μήνες μετά το ρωσικό πραξικόπημα. Ήθελε να εξασφαλίσει ότι οι δραστηριότητες του Βάγκνερ στην Αφρική θα ξεπερνούσαν τον πρώην αρχηγό του. Στην συνέχεια, στις 23 Αυγούστου, ο Prigozhin σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα κοντά στην Μόσχα, μαζί με άλλα εννέα άτομα, σε μια ξεκάθαρη πράξη θανατηφόρου σαμποτάζ.

Αλλά γιατί αυτό το έδαφος στην Αφρική είναι τόσο σημαντικό για την Ρωσία; Η απάντηση επικεντρώνεται στις ανάγκες της Ρωσίας ως παραγωγού ενέργειας. Ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν είπε κάποτε ότι η Ρωσία είναι «ένα βενζινάδικο που μεταμφιέζεται σε χώρα». Μεγάλο μέρος της δύναμης της Ρωσίας προέρχεται από τον έλεγχό της στον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης.

Η Ρωσία γνωρίζει ότι η σχέση της με την Γερμανία εξαρτάται, εν μέρει, από τη γερμανική εξάρτηση από τη Ρωσική ενέργεια. Ήδη η Γερμανία και μεγάλο μέρος της Ευρώπης έχουν στραφεί σε πιο ακριβές εναλλακτικές. Αλλά η Ρωσία εξακολουθεί να κρατά το καρότο της φθηνής ενέργειας. Εάν η Ευρώπη δημιουργήσει τη Βόρεια Αφρική ως εναλλακτική πηγή φθηνού αερίου, αυτό το καρότο φαίνεται πολύ λιγότερο νόστιμο.

Ένα από τα πιο φιλόδοξα μακροπρόθεσμα ενεργειακά έργα Ευρώπης-Βόρειας Αφρικής είναι ο αγωγός φυσικού αερίου Trans-Saharan μήκους 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων, 2.500 μιλίων, ο οποίος θα μετέφερε φυσικό αέριο από την Νιγηρία σε έναν κόμβο στην Αλγερία, από τον οποίο θα διανεμηθεί στην Ιταλία και την Ισπανία. .

Η διαδρομή περνάει κατευθείαν μέσω του Νίγηρα. Εάν καταφέρει να κυριαρχήσει στον Νίγηρα, η Ρωσία μπορεί καλύτερα να κρατήσει την Ευρώπη πάνω από ένα βαρέλι —ή πάνω από έναν κύλινδρο αερίου.

Αναγκασμένος να Πολεμήσει. «Η Βόρεια Αφρική μετατρέπεται σε πεδίο μάχης με εξαιρετικά σημαντικές προεκτάσεις». Τα γεγονότα από τότε συνεχίζουν να κεντρίζουν την προσοχή των Ευρωπαίων και πάλι σε αυτή την περιοχή. Όμως η εντατικοποίηση αυτών των γεγονότων αποδεικνύει ότι απαιτούνται ακόμη περισσότεροι πόροι.

Η Γαλλία, ως πρώην αποικιακός ηγέτης, έχει αναλάβει την ηγεσία. Το νόμισμα 14 χωρών της Κεντρικής Αφρικής και της Δυτικής Αφρικής είναι το φράγκο cfa . Αλλά πολλά από τα πραξικοπήματα οδηγήθηκαν από το αίσθημα κατά της Γαλλίας.

Η πολιτική της Γαλλίας για την Αφρική φουσκώνει τώρα στο πρόσωπό της. Η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα στρατηγική και μια νέα δέσμευση. Εάν αποτύχει, το σύστημα καταιγίδας της μετανάστευσης, των τρομοκρατικών επιθέσεων και της ρωσικής ενεργειακής εξάρτησης θα συγκεντρώσει μόνο δύναμη.

Παρακολουθήστε την Ευρώπη να εντείνει τις προσπάθειές της σε αυτό το συχνά παραμελημένο πεδίο μάχης. Προσέξτε την Ιταλία και την Γερμανία να αντικαταστήσουν πιθανώς την Γαλλία αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία.

Γιατί ο Νίγηρας είναι καταστροφή για την Ευρώπη. Ένα πραξικόπημα σε αυτή τη στρατηγική αφρικανική χώρα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Θύελλα επικρατεί στην Βόρεια Αφρική. Η πίεση αυξάνεται για να ωθήσει αυτό το μέτωπο καταιγίδας μήκους 3.700 μιλίων προς τα βόρεια. Όταν χτυπήσει, θα ταρακουνήσει την Ευρώπη μέχρι τον πυρήνα της.

Η καταιγίδα αυτή τη στιγμή περιορίζεται στην περιοχή Σαχέλ. Σαχέλ σημαίνει «ακτή». Αν θεωρείτε ότι η αφιλόξενη, αδιάβατη άμμος της ερήμου Σαχάρα που εκτείνεται σε 3,6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια της Βόρειας Αφρικής είναι σαν ωκεανός, τότε το Σαχέλ είναι η νότια ακτή του. Και σχεδόν κάθε χώρα που την αγγίζει βρίσκεται σε κρίση.

Το Σαχέλ συναντά την Ερυθρά Θάλασσα στην Ερυθραία, η οποία ελέγχεται από μια δικτατορία τόσο βάναυση που κάποιοι την έχουν αποκαλέσει «Βόρεια Κορέα της Αφρικής». Δίπλα, ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ αντίπαλων φατριών του στρατού στο Σουδάν μαίνεται από τον Απρίλιο, αναγκάζοντας περίπου 4 εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και 6 εκατομμύρια στα πρόθυρα της πείνας.

Το Τσαντ, που βρίσκεται στο κέντρο της Ηπείρου, έχει έναν μεταβατικό ηγέτη, τον γιο του προέδρου Idriss Déby Itno, ο οποίος πέθανε πολεμώντας μια ομάδα ανταρτών το 2021 μ.Χ. Οι εκλογές αναβλήθηκαν για τον Οκτώβριο του 2024 μ.Χ. Νότια του Τσαντ, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έχει υποφέρει κάποια μορφή εμφυλίου πολέμου εδώ και δύο δεκαετίες.

Πιο δυτικά, το Μάλι έχει υποστεί δύο απόπειρες πραξικοπήματος μέσα σε τρία χρόνια, με την τελευταία τον Μάιο του 2021 μ.Χ. Η κυβέρνηση τώρα κολλημένη στην εξουσία πολεμά τρομοκρατικές ομάδες που έχουν ορκιστεί πίστη στο Ισλαμικό Κράτος ή την Αλ Κάιντα. Σε αυτή τη φτωχή περιοχή, ένας από τους πιο γρήγορους τρόπους που οι τρομοκράτες συγκεντρώνουν μετρητά είναι με την κλοπή βοοειδών.

Στα Νότια, η Μπουρκίνα Φάσο υφίσταται επίσης πραξικοπήματα και τρομοκρατία. Δύο πραξικοπήματα σημειώθηκαν μόλις πέρυσι και ένοπλες ισλαμιστικές ομάδες ελέγχουν περίπου το 40 τοις εκατό της χώρας.

Πιο νότια, χώρες από το Καμερούν μέχρι την Ακτή του Ελεφαντοστού αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τη διάχυση τρομοκρατών. Το Σαχέλ έχει ξεπεράσει το Αφγανιστάν ως το πιο επικίνδυνο έδαφος αναπαραγωγής τρομοκρατικών ομάδων στον κόσμο.

Λόγω σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το διηπειρωτικό χάος, αυτή η περιοχή είναι επίσης ένα μέτωπο για τη μάχη της Ευρώπης κατά της μετανάστευσης. Οι άνθρωποι θέλουν να βγουν έξω και εκατομμύρια βρίσκουν τρόπους να διασχίσουν τόσο την Σαχάρα όσο και την Μεσόγειο Θάλασσα για να μπουν στην Ευρώπη.

Σε μια προσπάθεια να ανακόψει αυτή την ανεπιθύμητη ροή ανθρωπότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση πληρώνει αρκετά από αυτά τα καθεστώτα, όσο τυραννικά κι αν είναι, για να κρατήσουν τους ανθρώπους νότια της Σαχάρας.

Η Βόρεια Αφρική είναι μέτωπο στον πόλεμο για τις πηγές ενέργειας. Καθώς η Ευρώπη μειώνει το ρωσικό φυσικό αέριο, χρειάζεται μια εναλλακτική λύση. Η Βόρεια Αφρική είναι το πιο εύκολο μέρος για να το αποκτήσετε, αλλά η Ρωσία έχει κίνητρο να περιπλέξει τα πράγματα.

Και στην μέση όλων αυτών βρίσκεται ο Νίγηρας: ο τελευταίος σύμμαχος της Δύσης στο Σαχέλ. Ο Νίγηρας είναι η τελευταία καλύτερη ελπίδα της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Αμερικής για να τεθεί υπό έλεγχο το χάος. Ή τουλάχιστον, ήταν.

«Μοντέλο Δημοκρατίας». Από το 2012 μ.Χ., οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξοδέψει μισό δισεκατομμύριο δολάρια για την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων του Νίγηρα. Περίπου 1.000 Αμερικανοί στρατιώτες σταθμεύουν εκεί, αλλά προετοιμάζονται σε περίπτωση που χρειαστεί να απομακρυνθούν.

Περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν σε μια βάση για περιπολίες drone στο Σαχέλ και την Σαχάρα. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken επισκέφθηκε τον Νίγηρα νωρίτερα αυτό το έτος, αποκαλώντας τον «μοντέλο ανθεκτικότητας, μοντέλο δημοκρατίας, μοντέλο συνεργασίας» και υποσχόμενος άλλα 150 εκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια.

Η Γαλλία, ο πρώην αποικιακός ηγέτης του Νίγηρα, έχει επίσης δει αυτό το έθνος ως το καλύτερο δυνατό δυνατό για την προστασία των συμφερόντων του στο Σαχέλ. Τώρα όμως αποσύρει τους 1.500 στρατιώτες της. Ο Νίγηρας είναι επίσης μια βασική πηγή ουρανίου.

Αρχικά η Γερμανία έβαλε τα αυγά της στο καλάθι του Μάλι. Το 2015 μ.Χ., ο αντισυνταγματάρχης André Wüstner, Πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Ένωσης Ενόπλων Δυνάμεων, είπε ότι ένας ισλαμικός «δακτύλιος φωτιάς» εκτείνεται «από το Αφγανιστάν μέσω της Υεμένης, της Συρίας και του Ιράκ μέχρι την Αφρική».

Η Γερμανία δημιούργησε μια στρατιωτική παρουσία σε σημεία γύρω από αυτό το δαχτυλίδι για να την αντιμετωπίσει. Το Μάλι έγινε γρήγορα η πιο σημαντική αφρικανική βάση της Γερμανίας. Η Γερμανία ηγήθηκε στρατιωτικών και αστυνομικών αποστολών εκπαίδευσης της ΕΕ εκεί και συνέβαλε σημαντικά σε μια ειρηνευτική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών. Με περίπου 1.100 στρατιώτες στην περιοχή, το Μάλι παραμένει η μεγαλύτερη υπερπόντια στρατιωτική αποστολή της Γερμανίας.

Στην συνέχεια, το 2021 μ.Χ., ένα πραξικόπημα χτύπησε. Οι Γερμανοί είχαν επενδύσει πάρα πολλά για να φύγουν αμέσως, αλλά προχωρούν σταδιακά και θέλουν να μεταφέρουν αυτούς τους πόρους στον Νίγηρα. «Το επίκεντρο της μελλοντικής μας στρατιωτικής εμπλοκής στο Σαχέλ θα είναι στον Νίγηρα», ανακοίνωσε ο Γερμανός Υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους πριν από το ταξίδι του εκεί τον Απρίλιο.

Αυτό το σχέδιο είναι τώρα τοστ. Τον Ιούλιο, ο Πρόεδρος του Νίγηρα Μοχάμεντ Μπαζούμ συνελήφθη από τους φρουρούς του. Ο αρχηγός τους, στρατηγός Abdourahamane Tchiani, έχει αυτοανακηρυχτεί επικεφαλής της στρατιωτικής επιτροπής του Νίγηρα και συνεπώς της κυβέρνησής του. Η Γερμανία ανέστειλε αμέσως τη βοήθεια και την συνεργασία με την χώρα. Με τις δυνάμεις της να εγκαταλείψουν το Μάλι τον Μάιο του 2024 μ.Χ., η Γερμανία χρειάζεται τώρα ένα σχέδιο Γ.

Η Δύση έχει φίλους στα νότια του Μάλι. Η Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής έχει απειλήσει με πόλεμο εάν δεν αποκατασταθεί το Bazoum. Μέχρι στιγμής, μόνο οι κυρώσεις συζητούνται σοβαρά.

Αλλά ο κίνδυνος του πολέμου εξακολουθεί να είναι υπαρκτός. Αυτοί οι νότιοι σύμμαχοι μπορούν να βοηθήσουν, αλλά δεν μπορούν να εμποδίσουν το χάος του Σαχέλ να παρασυρθεί βόρεια. Και μια ακόμη περιττή υπερδύναμη κατακτά γρήγορα την περιοχή.

Σβήνει η Γαλλική επιρροή στο Σαχέλ - Στρατιωτική συμμαχία ανακοίνωσαν οι δικτάτορες σε Μάλι, Νίγηρα, Μπουρκίνα Φάσο.

Tα στρατιωτικά καθεστώτα που κυβερνούν στο Μαλί, στην Μπουρκίνα Φάσο και στον Νίγηρα υπέγραψαν το Σάββατο 16/9 συμφωνία για την δημιουργία αμυντικής συμμαχίες, ανακοίνωσαν αντιπροσωπείες τους στην Μπαμακό, την πρωτεύουσα του Μαλί..

Ο «χάρτης Λιπτακό-Γκουρμά» δημιουργεί τη «Συμμαχία Κρατών του Σαχέλ» (ΣΚΣ), ανέφερε μέσω X (του πρώην Twitter) ο επικεφαλής της χούντας του Μαλί, ο Assimi Goita. Σκοπός της είναι «να δημιουργηθεί αρχιτεκτονική συλλογικής άμυνας και αλληλοβοήθειας», πρόσθεσε.

Ο «χάρτης» αυτός προβλέπει (άρθρο 6) ότι «οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της εθνικής κυριαρχίας ή της εδαφικής ακεραιότητας ενός ή περισσότερων συμβαλλομένων μερών θα θεωρηθεί επίθεση εναντίον και των υπολοίπων μερών» και άρα σημαίνει «τη χορήγηση βοήθειας και διάσωσης από όλα τα μέρη, κατ’ ιδίαν ή συλλογικά, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των ενόπλων δυνάμεων, για την αποκατάσταση και την εγγύηση της ασφάλειας στον χώρο που καλύπτει η συμμαχία».

Μετά το πραξικόπημα της 26^ης Ιουλίου στον Νίγηρα, η Οικονομική Κοινότητα Κρατών της Δυτικής Αφρικής (CEDEAO στα γαλλικά, ECOWAS στα αγγλικά) αξιώνει οι στρατιωτικές αρχές να «αποκαταστήσουν αμέσως τη συνταγματική τάξη», αφήνοντας ελεύθερο και αποκαθιστώντας στην εξουσία τον ανατραπέντα πρόεδρο Mohamed Bazum.

Ο περιφερειακός οργανισμός έχει επισείσει επανειλημμένα την απειλή στρατιωτικής επέμβασης και επέβαλε βαριές κυρώσεις στον Νίγηρα. Τα στρατιωτικά καθεστώτα στην Μπουρκίνα Φάσο και στο Μαλί λένε πως οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Νίγηρα ή των ιδίων θα ήταν «παράνομη» και «παράλογη» και θα οδηγούσε σε «άμεση αντίδραση» από πλευράς τους.

«Η συμμαχία αυτή θα αποτελέσει σύζευξη των στρατιωτικών και οικονομικών προσπαθειών των τριών χωρών», δήλωσε σε δημοσιογράφους ο Υπουργός Άμυνας του Μαλί, ο Abdulaye Diop. «Προτεραιότητά μας είναι ο αγώνας εναντίον της τρομοκρατίας στις τρεις χώρες», πρόσθεσε. Η περιφέρεια Λιπτακό-Γκουρμά, όπου βρίσκονται τριεθνή σύνορα του Μαλί, της Μπουρκίνα Φάσο και του Νίγηρα, πλήττεται από ενέργειες τζιχαντιστών τα τελευταία χρόνια.

Μπαμακό και Ουαγκαντούγκου, όπου κυβερνούν οι στρατιωτικοί που κατέλαβαν την εξουσία με τα πραξικοπήματα του 2020 μ.Χ. και του 2022 μ.Χ. αντίστοιχα, εξέφρασαν σχεδόν αμέσως την αλληλεγγύη τους προς τους στρατηγούς στη Νιαμέ μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου. Οι τελευταίοι παραμένουν άκαμπτοι και κρατούν φυλακισμένο τον ανατραπέντα Πρόεδρο Bazum, τον οποίο θέλουν να δικάσουν για «εσχάτη προδοσία».

Τουλάχιστον δέκα επιθέσεις που αποδίδονται σε τζιχαντιστές έχουν στοιχίσει την ζωή σε περίπου εκατό ανθρώπους, οι μισοί από τους οποίους ήταν άμαχοι, μετά το πραξικόπημα της 26^ης Ιουλίου. Η «Συμμαχία του Σαχέλ», στην οποία συμμετέχουν διάφορα κράτη και θεσμοί, ιδίως η Γαλλία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ, ανέστειλε τα προγράμματα βοήθειας στον Νίγηρα.

Και τα τρία κράτη της ΣΚΣ ήταν μέλη της υποστηριζόμενης από την Γαλλία συμμαχίας G5 Σαχέλ (τα υπόλοιπα δυο μέλη ήταν το Τσαντ και η Μαυριτανία), που συγκροτήθηκε το 2017 μ.Χ. για να αντιμετωπίζει τις τζιχαντιστικές οργανώσεις. Η συμμαχία αυτή θεωρείται πλέον κλινικά νεκρή. Οι σχέσεις των τριών χωρών ειδικά με την Γαλλία πήραν τροπή προς το χειρότερο.

Το Παρίσι, το οποίο ήδη αναγκάστηκε να αποσύρει τις Γαλλικές ένοπλες δυνάμεις από το Μαλί και την Μπουρκίνα Φάσο, βρίσκεται σε διένεξη με τον Νίγηρα, αφού το νέο καθεστώς στην Νιαμέ απαιτεί να αποσύρει τα στρατεύματα και τον πρεσβευτή του. Η Γαλλική κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει την χούντα (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/696521/antigalliki-stratiotiki-symmaxia-sto-saxel-synaspizontai-oi-diktatores-se-mali-nigira-bourkina-faso).

Πραξικόπημα στο Κονγκό σε εξέλιξη! Ο Πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται στην Νέα Υόρκη (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/09/blog-post_414.html)!

 

Η Γαλλία χάνει και την Congo Brazzaville! Πραξικόπημα και στο Κονγκό Μπραζαβίλ! Νέα ανατροπή στην Αφρική!

Η Γαλλία χάνει και την Congo Brazzaville! Πραξικόπημα και στο Κονγκό Μπραζαβίλ! Νέα ανατροπή στην Αφρική! Νέο πραξικόπημα στην Αφρική. Αλυσιδωτή αντίδραση… Μετά το Νίγηρα στο Congo Brazzaville. Απόπειρα πραξικοπήματος στο Κονγκό Μπραζαβίλ. Ο στρατηγός Σερζ Ομπόα, διοικητής της Προεδρικής φρουράς, ηγείται του στρατιωτικού κινήματος.

H Aφρική απο-αποικιοποιείται. Η Ρωσία εκτοπίζει ΗΠΑ-Γαλλία..Η Γαλλία χάνει και την Congo Brazzaville! Πραξικόπημα και στο Κονγκό Μπραζαβίλ! Νέα ανατροπή στην Αφρική! H Αφρική σπάει τις αλυσίδες της εν όψει ενός πολυπολικού πιο δίκαιου κόσμου..

Ενώ ο Sassou Nguesso έφτασε αυτή την Κυριακή, 17 Σεπτεμβρίου 2023 μ.Χ., στην Νέα Υόρκη, όπου θα συμμετάσχει στην 78^η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αρκετές πηγές ανακοινώνουν την ανάληψη της εξουσίας από τον στρατηγό Serge Oboa, διοικητή της Προεδρικής φρουράς. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, ο διοικητής της Προεδρικής φρουράς Σερζ Ομπόα είναι ο νέος ισχυρός άνδρας του Κονγκό. Ο Σάσου Νγκεσό έπεσε. Μένει να επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες.

Φήμες για απόπειρα πραξικοπήματος στο Κονγκό Μπραζαβίλ, μια από τις πιο σταθερές χώρες της γαλλόφωνης Αφρικής. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Κονγκό υποδηλώνουν ότι ο στρατηγός Serge Oboah, επικεφαλής της Προεδρικής φρουράς, θα μπορούσε να είναι ο νέος ισχυρός άνδρας. Ο πρόεδρος Ντενίς Σασού Νγκουέσο/Dénis Sassou Guésso 79 ετών, βρίσκεται στο εξωτερικό, ο οποίος έφτασε στη Νέα Υόρκη πριν από λίγες ώρες για να παραστεί στην 78^η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Le TGV de l’info: Ενώ ορισμένα τοπικά μέσα ανακοινώνουν ένα πραξικόπημα στο Κονγκό Μπραζαβίλ, μια πηγή ασφαλείας με την οποία επικοινωνήσαμε επίσης αρνείται αυτή την φήμη.. H κατάσταση παραμένει συγκεχυμένη… αντιφατικές πληροφορίες από τοπικές πηγές.. Tην ίδια στιγμή το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο και ο Νίγηρας σχηματίζουν μια αμυντική συμμαχία (https://dimpenews.com/2023/09/17/%ce%b7-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%87%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-congo-brazzaville-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b7%ce%bc%ce%b1/).

 

Ο κόσμος «βράζει» και η Ευρώπη... βυθίζεται - Κατέρρευσε η Γερμανία στην Βαλτική, η Γαλλία στην Αφρική. Το Brexit εξαίρεσε την Μεγάλη Βρετανία από την τροχιά της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Για πολύ καιρό, οι μεγάλες πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης ονειρεύονταν το πώς η ΕΕ, ως δύναμη, θα γινόταν ένας ολοένα και πιο σημαντικός παράγοντας στην οικοδόμηση της πολιτικής ασφάλειας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Σε αυτό το όνειρο, η Μεγάλη Βρετανία υποτίθεται ότι ήταν η ευρωπαϊκή άγκυρα στις διατλαντικές σχέσεις με την Αμερική. Κάπου στο γύρισμα της πρώτης και της δεύτερης δεκαετίας του 21^ου Αιώνα, ο Γάλλος πρόεδρος Nicola Sarkozy και η γερμανίδα καγκελάριος Angela Merkel καθιέρωσαν έναν βασικό καταμερισμό εργασίας μεταξύ τους.

Σύμφωνα με αυτό, το Παρίσι ήταν υπεύθυνο για την ασφάλεια της λεκάνης της Μεσογείου και της Δυτικής Αφρικής, ενώ η Γερμανία, λόγω των σχέσεών της με την Ρωσία, έπρεπε να «φροντίσει» για την ασφάλεια της Ανατολικής Ευρώπης και της λεκάνης της Μαύρης Θάλασσας. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν δείξει την πλήρη αποτυχία αυτών των σχεδίων. Ένα-ένα, τα στοιχεία του όμορφου ονείρου της εξουσίας κατέρρευσαν.

Ο ρόλος του Brexit. Το Brexit εξαίρεσε την Μεγάλη Βρετανία από την τροχιά της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ανατολική πολιτική της Γερμανίας κατέρρευσε.

Η καταστροφική επέμβαση στην Λιβύη, με τα επακόλουθα στρατιωτικά πραξικοπήματα στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα, καθώς και η περιχαράκωση των Ρώσων μισθοφόρων από την ομάδα Wagner εκεί, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η γαλλική ηγεσία στην ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας προς την Αφρική έχει καταλήξει σε πλήρη καταστροφή.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι όλα αυτά τα γεγονότα θα ήταν αρκετά για να συνειδητοποιήσει η ευρωπαϊκή ελίτ την ανάγκη να εγκαταλείψει τα όνειρα και να επιστρέψει στην πραγματικότητα. Ωστόσο, η μόνη αντίδραση στην γεωπολιτική κρίση στην Ευρώπη είναι η πρόταση για την θέσπιση πλειοψηφικών αποφάσεων στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της ΕΕ, κάτι που de facto σημαίνει αποδοχή της κυριαρχίας του Παρισιού και του Βερολίνου.

Απαιτείται αλλαγή. Η τρέχουσα κατάσταση, ωστόσο, απαιτεί μια θεμελιώδη αλλαγή στην σκέψη και την δράση της Ευρώπης. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφορούσε μια ιδέα για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφαλείας από τις χώρες της Ε.Ε.

Ίσως αξίζει να επιστρέψουμε σε αυτήν, υπό την προϋπόθεση ότι θα δημιουργήσει έναν μηχανισμό που θα βασίζεται στους πραγματικούς στρατιωτικούς πόρους των κρατών και τις αρμοδιότητές τους στον τομέα της διεθνούς πολιτικής.

Ο σημερινός τρόπος σκέψης για την πολιτική ασφάλειας της Ευρώπης εξακολουθεί να είναι, δυστυχώς, κάποιο είδος αντικατοπτρισμού που αναδύεται από τις παλιές Αυτοκρατορικές και αποικιακές φιλοδοξίες των δυνάμεων.

Αγνοεί τις αυξανόμενες δυνατότητες των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, κυρίως της Πολωνίας, αλλά και των χωρών της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας. Κυρίως, όμως, έχει αποδειχθεί εντελώς αναποτελεσματική (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/696691/o-kosmos-vrazei-kai-i-evropi-vythizetai-katerrefse-i-germania-sti-valtiki-i-gallia-stin-afriki?fbclid=IwAR1zQQ9UZUl4qrTBUpJneq86aGog2I5Q6QhC85lZuI-3wXa87sqNRTMvEik).

Ο Μακρόν αποσύρει τα Γαλλικά στρατεύματα από τον Νίγηρα μετά το πραξικόπημα.

Η Γαλλία τερματίζει τη στρατιωτική συνεργασία της με τον Νίγηρα και αποσύρει τους περίπου 1.500 Γάλλους στρατιώτες που συμμετείχαν σε επιχειρήσεις για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών στην περιοχή του Σαχέλ, στον απόηχο του πραξικοπήματος του Ιουλίου στην δυτικοαφρικανική χώρα.

Όπως δήλωσε ο Εμανουέλ Μακρόν, η γαλλική στρατιωτική δύναμη θα εγκαταλείψει τον Νίγηρα μέχρι το τέλος του έτους. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί πλήγμα στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις της Γαλλίας στην ζώνη του Σαχέλ, καθώς και στην επιρροή του Παρισιού στην περιοχή. Ο Μακρόν τόνισε πως η Γαλλία – πρώην αποικιακή δύναμη στον Νίγηρα – «δεν θα κρατηθεί όμηρος από τους πραξικοπηματίες», τους οποίους αρνήθηκε να αναγνωρίσει ως νόμιμη αρχή της χώρας.

Υπογράμμισε πως εξακολουθεί να θεωρεί τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Μοαμέντ Μπαζούμ – ο οποίος κρατείται αιχμάλωτος από τους πραξικοπηματίες – ως τον νόμιμο ηγέτη του Νίγηρα. Συμπλήρωσε πως τον έχει ενημερώσει ήδη για την απόφαση του.

«Θα συνεννοηθούμε με τους πραξικοπηματίες επειδή θέλουμε τα πράγματα να κυλίσουν ομαλά», σημείωσε ο Μακρόν σε συνέντευξη που παραχώρησε στους τηλεοπτικούς σταθμούς TF1 και France 2. Προανήγγειλε επίσης ότι ο πρεσβευτής της Γαλλίας θα εγκαταλείψει τον Νίγηρα και θα επιστρέψει τις επόμενες ώρες στο Παρίσι (https://www.ethnos.gr/World/article/281244/omakronaposyreitagallikastrateymataapotonnighrametatopraxikophma).

 

Ο Ρωσικός δάκτυλος στην Αφρική. Κι εδώ ερχόμαστε στον άλλο λόγο της νέας έξαρσης του προσφυγικού, που έχει καθαρά γεωπολιτική διάσταση. Η Ρωσία έχει αντικαταστήσει την Γαλλία ως χώρα με επιρροή στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ) και καθώς βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη λόγω της Ουκρανίας εικάζεται ότι ενθαρρύνει την παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη και χρησιμοποιεί και πάλι τους πρόσφυγες ως όπλο (όπως έκανε και με τον βομβαρδισμό της Συρίας το 2015 μ.Χ.) για να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στις Ευρωπαϊκές χώρες.

Οι Τούρκοι μάλλον τους βοηθούν εμμέσως (όπως κάνουν και σε άλλα θέματα), όμως, η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι δεν χρειάζεται να κάνουν και πολλά για να πείσουν ανθρώπους να σηκωθούν και να φύγουν από τις χώρες του Σαχέλ. Ο ίδιος ο πόλεμος στην Ουκρανία προκαλεί επισιτιστική κρίση στις χώρες αυτές, με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι, κυρίως νέοι, να αποφασίζουν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι στην Ευρώπη (https://www.kathimerini.gr/society/562632826/prosfygiko-synagermos-gia-ekrixi-afixeon/).Η 

Η Εκδίκηση Του Τσε Γκεβάρα! Οι Κουβανοί Πολεμούν Στο Πλευρό Των Ρώσων Στην Ουκρανία!

Οι Κουβανοί, Πολεμούν στο πλευρό των Ρωσικών Στρατευμάτων, στην Ουκρανία, ως μέρος εθελοντικών μονάδων, έχοντας υπογράψει συμβόλαια, με το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, γράφει το Reuters.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Reuters, υπάρχουν περίπου 119 Κουβανοί πολίτες, στην ζώνη ειδικής επιχείρησης, και αυτό είναι το ελάχιστο, στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι πολύ περισσότεροι, όλοι τους υπέγραψαν συμβόλαια με το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, και κάποιοι έχουν ήδη καταφέρει, να αποκτήσουν την Ρωσική υπηκοότητα, μετά την υπογραφή του συμβολαίου, ολοκληρώνουν εκπαίδευση, και μπορούν να συμμετέχουν στις εχθροπραξίες.

Για τους Κουβανούς, το κίνητρο είναι ο υψηλός μισθός, στον Ρωσικό Στρατό, ο οποίος, είναι περίπου 100 φορές υψηλότερος, από τον μέσο μισθό στην Κούβα. Ο Κουβανός πρέσβης στη Μόσχα, Julio Antonio Garmendia Peña, δεν επιβεβαίωσε, ούτε διέψευσε της πληροφορίες, για την εμφάνιση Κουβανών, στις τάξεις των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Το ατού των Κουβανών, στις τάξεις των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι, ότι όλοι έχουν υπηρετήσει την Στρατιωτική τους θητεία, στον Κουβανικό Στρατό, άρα είναι εν μέρει, εκπαιδευμένοι, ξέρουν να χειρίζονται τα Ρωσικά όπλα, αφού η Κούβα, διαθέτει, οπλισμό της Σοβιετικής Ένωσης, και κάποιοι μιλάνε Ρωσικά (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%cf%83%ce%b5-%ce%b3%ce%ba%ce%b5%ce%b2%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af/)!