ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ, ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΗ ΕΝΩΣΗ ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΕΥΔΟΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΚΟΛΥΜΠΑΡΙ, ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΜΕΝΗ ΕΝΩΣΗ  ΤΙΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΕΥΔΟΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, η μανία του πάπα της Ρώμης και της παπικής δεηθέν «εκκλησίας» που είχε υπό τον έλεγχο του, να υποτάξει την Ορθοδοξία στα θελήματα και τα κελεύσματα και τις επιθυμίες του, είχε σαν αποτέλεσμα το μεγάλο σχίσμα μεταξύ των δύο εκκλησιών με ευθύνη του πάπα της Ρώμης και του τότε καρδινάλιου Ουμβέρτου που είχε στείλει στην Κωνσταντινούπολη και αφόρισε όλο τον Ορθόδοξο λαό και τον Πατριάρχη και αυτός του το ανταπέδωσε το 1054 μετά Χριστόν.

Όμως η μανία του πάπα για απόλυτη θρησκευτική και πολιτική επικράτηση, τόσο στην Δυτική Ευρώπη, όπως επίσης και στην Ρωμανία δεν σταμάτησε σε αυτό το σημείο, αφού όπως είναι το γνωστό από την μία πολέμησε με την λεγομένη «Έριδα της περιβολής», τόσο τους Αυτοκράτορες της Φραγκιάς του Α΄ Ράιχ που είχαν αναδείξει τον παπισμό που ως άλλος Φράνκενσταιν στράφηκε εναντίον του δημιουργού του (https://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html) και από την άλλη μέσω των Σταυροφοριών, κυρίως της Τέταρτης, που οδήγησε στην κατάληψη της Πόλης και μεγάλου μέρους της Ρωμανίας από τους Σταυροφόρους, ώστε να υποτάξει με την βία την Ορθοδοξία στον έλεγχο του (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html).

Μ τελευταία προσπάθεια πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης για την πλήρη άλωση της Ορθοδοξίας, ήταν και η διοργάνωσή και της ψευτο-«συνόδου» της Φεράρας-Φλωρεντίας (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html), όπως και πιο πριν με την ψεύτικη «σύνοδο» της Λυών, στις οποίες προσπάθησε με ψέματα, αφού εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να δώσει καμία βοήθεια, ούτε τον άκουγαν και οι μονάρχες της Ευρώπης που σκοτώνονταν μεταξύ τους ή βρισκόταν σε εμφύλιους πολέμους (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post_3.html), να υποτάξει την Ορθοδοξία, κάτι που ευτυχώς θα συνέβη λόγω της αντίστασης του λαού όπως επίσης και του κλήρου στην Πόλη και στην Ρωμανία.

Όμως μετά την πτώση του Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους, όταν ο πάπας πίστευε ότι με το να είναι Ορθόδοξοι υποταγμένοι στους Τούρκους, στο τέλος θα εξαφανιζόταν και θα μπορούσε αυτός είναι ηγεμονεύσει και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέσω της διοργάνωσης νέων πολεμούν για την κατάκτησης της, αφού ούτως ή άλλως και ίδια η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μία κατακτητική και απολυτά  σφαγιαστική/γενοκτονική ισλαμική Αυτοκρατορία, κάτι το οποίο όμως δεν συνέβη.

Αντίθετα μάλιστα η σύγκρουση του πάπα της Ρώμης με τον Γερμανό Αυτοκράτορα για την ηγεσία της Ευρώπης και του κόσμου αλλά, και η συνεχή καταπίεση των εθνών, όπως και το γεγονός ότι δεν άφησε τα συγχωροχάρτια στο τάγμα του Λεύθερου, προκειμένου να έχει και αυτός κέρδη, προκάλεσε πραγματική εξέγερση από τον Λούθηρο, αλλά και λόγω των πολλών αιρέσεων του παπισμού.

Έτσι ο Λούθηρος, κατάφερε να πείσει πολλούς ηγεμόνες να φύγουν από την καθολική «εκκλησία» του τότε διεφθαρμένου και αυταρχικού παπα Λέων Μέδικου και να δημιουργήσουν στην θέση της προτεσταντικές, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν ούτε και αυτές κανονικές «εκκλησίες», αφού κάθε προτεστάντης που ίδρυε και μία δήθεν «εκκλησία», κυριολεκτικά ερμήνευε την Αγία Γραφή όπως ήθελε ο ίδιος και πίστευε ότι ήταν αλάθητος, ένας μικρός πάπας δηλαδή, ενώ οι προτεστάντες είχαν απορρίψει και την Ορθοδοξία, εκτός από τον καθολικισμό αλλά παράλληλα και την Ιερά Παράδοση, οπότε κυριολεκτικά έλεγαν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι.

Έτσι εκτός από τον Λούθηρο, σε μεγάλο βαθμό δημιούργησαν προτεσταντικές αιρέσεις στην Ευρώπη, μετά την διαμοιρασμό του καθολικισμού ο Ζβίγγλιος, ο Καλβίνος, ενώ ακόμη και Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η΄, λόγω του το γεγονότος πως ο πάπας δεν του έγινε διαζύγιο, αφού η Ρωγμή ελέγχονταν τότε από τον Γερμανό Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε΄ Κουίντο, δημιούργησε και αυτός μία δική του προτεσταντική αιρετική «εκκλησιά» υπό τον απόλυτο έλεγχο του, προκειμένου να καταφέρει να πάρει την συναίνεση για να παντρευτεί άλλη σύζυγο, παράνομα είναι αλήθεια με βάση τον καθολικισμό.

Αυτή η δημιουργία του προτεσταντισμού έχει σαν αποτέλεσμα την έκρηξη των θρησκευτικών πολέμων, ενώ κατά αλλά και την διάρκεια του οι προτεστάντες ηγεμόνες δέχτηκαν τις περισσότερες αρέσεις και τις επέβαλαν με την βία στα κρατείς τους, αφού μέσω αυτών ήθελαν να αρπάξουν την περιουσία των παπών και να πάρουν οι ίδιοι την απόλυτη εξουσία, ενώ εκτός αυτών, αυτή ήταν και μία από τις αυτές έκρηξης του 30ετους Πολέμου στην Δυτική Ευρώπη (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html), η οποία διασπάστηκε θρησκευτικά στον προτεσταντισμό στον Βορρά και στον καθολικισμό στον Νότο.

Αυτή η τραγική κατάσταση θυμίζει μέχρι ενός σημείου το τι συνέβη στην νεότερη ιστορική περίοδο στην Ορθοδοξία, με την μεγάλη διάφορα βεβαίως, ότι στην περίπτωση αυτή δεν αναφερόμαστε σε για μία αιρετική δήθεν «εκκλησία», αλλά στην πραγματική, αφού κάτι παρόμοιο συνέβη με την διάσπαση στο χώρο της Ορθοδοξίας το 1.924 μετά Χριστόν αφορμή την αλλαγή του παλαιού ημερολογίου και την επιβολή με την βία του νέου (https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html).

Αυτή η εξέλιξη που επιβλήθηκε από την βία από το στρατό και τότε επαναστατική κυβέρνηση μετά από στρατιωτικο κίνημα του Πλαστήρα, του Γονατά και του Βενιζέλου, όπως επίσης και του Παπαναστασίου δεν έγινε δεκτό από μεγάλο μέρος των Ορθοδόξων, που αποφάσισαν να συνεχίσουν να λειτουργούν με το παλαιό ημερολόγιο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υπάρξει το σχίσμα του παλαιού και του νέο ημερολόγιου το οποίο συνεχίζεται η μέχρι και τις μέρες μας.

Βέβαια στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να αναφερθεί όλο το μεγαλύτερο μέρος του λαού δεν ακολούθησε αυτούς που υποστηρίζαν το παλαιό ημερολόγιο και αντίθετα παρέμεναν πιστοί στο νέο, αφού τότε δεν υπήρχαν πέρα τις αλλαγές του ημερολογίου, που είναι κατά βάση ένα αστρονομικό ζήτημα, κάποιος δογματικές αιρετικές απόψεις.

Αυτό είχε στην συνέχεια σαν αποτέλεσμα, οι παλαιοημερολογίτες, οι οποίοι πολεμούσαν το νέο ημερολόγιο, στην συνέχεια να χωριστούν μεταξύ τους για το ποιος θα έπρεπε να είναι ο ηγέτης στο παλαιό ημερολόγιο και επειδή δεν μπορούσανε να βρούμε ποιος θα έπρεπε να άρχει, χωρίστηκαν και αυτοί σε πολλά περισσότερα μικρά κομμάτια και καθένας ερμήνευε την Ορθοδοξία όπως ήθελε σε κάποιες περιπτώσεις.

Είναι δε χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο τελευταίος μεγάλος Άγιος που δέχονται είναι ο Άγιος Νεκτάριος. ενώ στην συνέχεια δεν δέχτηκαν Μεγάλους συγχρόνους Αγίους, που όλος ο λαός της Ελλάδος και η Εκκλησία δέχτηκαν, οι οποίοι ήταν κατά του οικουμενισμού και του πάπα της Ρώμης και ακολουθούσαν και αυτό το παλαιό ημερολόγιο, όπως και όλο το Άγιο Όρος.

Όπως λόγο χάρου τον Άγιο Παίσιο και τον Άγιο Πορφύριο τους οποίους δεν δέχονται οι Εσφιγμενίτες στο Άγιο Όρος με το «σκεπτικό¨, ότι αυτοί οι Άγιοι δεν είχαν πάψει ένα μνημονεύουν τον Πατριάρχη, αν και πολεμούσαν πλήρως την αίρεση σου παπισμού και ακολουθούσαν το παλαιό ημερολόγιο.

Όμως δυστυχώς αυτά δεν ήταν το τελευταίο σχίσμα στην Ορθοδοξία ,αφού εξαιτίας μεγάλων λαθών που συνέβησαν στην συνέχεια από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, συνέβη η ψευτοσυνόδους του Κολυμπαρίου το 2016 μετά Χριστόν, που ήταν παντελώς αιρετική και που διάστρεψε τελείως την Ορθοδοξία.

Και αυτό γιατί αναγνώρισε ως δήθεν «κανονικές εκκλησίες» όλες τις αιρετικές, παρακάμπτοντας όλες τις Οικουμενικές Συνοδούς, ενώ στην περίπτωση αυτή δεν υπήρχαν δεν υπήρχε πλήρη Απαρτία των ορθοδόξων από κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία όπως ορίζεται από τους κανόνες, ενώ αυτή η ψευτο-«συνοδός» ήταν οργανωμένη από τους Αμερικανούς για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/2016.html).

Όμως ούτε και σε αυτή την περίπτωση δυστυχώς σταμάτησαν τα σχίσματα στην Ορθοδοξία και σύντομα πάλι με λάθη και τις πράξεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αλλά και την πίεση των Αμερικανών, αυτός προβεί στην σύγκληση και  της ψευτο-«σύνοδού’ του 2019 μ.Χ. για το ουκρανικό, στην οποία αφαιρέθηκε, όπως ήταν το νόμιμο με βάση τους κανόνες, από το Πατριαρχείο Μόσχας να έχει ως μέλος την υπαγομένη σε αυτή  αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον νόμιμο Μητροπολίτη Κίεβου Ονούφριος.

Έτσι, μέσω της πίεσης των Αμερικανών και χρήματα από τον τότε ουκρανό Πρόεδρο και δικτάτορα Ποροσένκο, η Ουκρανία έγινε δήθεν μία «ανεξάρτητη/αυτοκέφαλη εκκλησία» (όπως είχε συμβεί με την αιρετική Βουλγαρική εξαρχία στον Μακεδονικό Αγώνα, αλλά για την ψεύτικες αιρετικές «εκκλησίες» των Λένιν (την δήθεν «ζώσα εκκλησία») και του Κεμάλ (του ψευτο-«πατριάρχη» παπα-Ευθύμ), που πολέμησε την Ορθοδοξία και ήταν υπό τον έλεγχο των ακραίων νεοναζί εθνικιστικών και προταγμένη σε αυτούς και καμία σχέση δεν είχε με την Ορθοδοξία, ενώ δημιουργήθηκε απλά και μόνο για να εξυπηρετηθούν τα Αμερικανικά συμφέροντα και να αποδυναμωθεί η πολιτική κοινωνική θρησκευτική πολύ επιρροή της της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Δυστυχώς ένα ακόμη σχίσμα που ετοιμάζεται να ξεσπάσεις στην Ορθοδοξία, και αυτή την φορά ξανά με ευθύνη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος θέλει από την μία να γιορτάσει «κοινό Πάσχα» με τους αιρετικούς καθολικούς του παπα Φραγκίσκου και από την άλλη να ενώσει με άμεσο πια τρόπο την Ορθοδοξία με τον αιρετικό καθολικισμό και τους προτεστάντες στην αρχή και στην συνέχεια και με τις άλλες ψεύτικες θρησκείες προς υλοποίηση των γεωστρατηγικών επιδιώξεων των Αμερικανών του παπα της Ρώμης, μέσω του οικουμενιστικού συγκρητισμού, όπως επίσης και των σχεδίων της πανθρησκείας, κάτι που αν συμβεί θα κάνει τεράστιο κακό στην Ορθοδοξία (https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_97.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/2016.html, https://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html).

Γιατί όπως είναι απόλυτα φυσικό σε μια τέτοια περίπτωση, πολλοί Ορθόδοξοι που είναι κανονικοί Χριστιανοί, θα αποτοιχιστούν από τον αιρετικό στην περίπτωση αυτή Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την «εκκλησία» του και θα μείνει ουσιαστικά μόνος του στο Φανάρι με λίγους Αρχιερείς, όπως και στην Ελλάδα, ενώ μόνο αυτοί θα ενωθούν με τον πάπα της Ρώμης και θα έχουν προκαλέσει ένα μεγάλο σχίσμα και ένα ακόμη και μεγάλο χτύπημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία προς μεγάλη χαρά των αιρετικών, άθεων και αλλόθρησκων των εχθρών της.

Πρέπει να αναφερθεί ό,τι τέλος ακόμη ένα σχίσμα αλλά και εμφύλια σύγκρουση των Ορθοδόξων, θα μπορούσε να προέλθει και από τα σχέδια που έχει ο Κούλης, ο Στεφανής και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την εισβολή αστυνομικών στρατιωτικών (επίγειων, εναέριων, όπως επίσης και θαλάσσιων) δυνάμεων στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στην Μονή Εσφιγμένου, προκειμένου να επιδιώξουν να εκδιώξουν τους Μοναχούς του Ηγούμενου Μεθοδίου από αυτή, που είναι και οι νομικοί κάτοικοι της Μονής αυτής.

Εάν δε κάτι τέτοιο συμβεί στην πραγματικότητα, παρότι αυτό απαγορεύεται, αφού το Άγιο Όρος είναι αυτοδιοίκητο και δεν μπορεί να γίνει τίποτα χωρίς την ομόφωνη άδεια όλων των Μονών και μπορούν να εμπλακούν και άλλες ξένες δυνάμεις που μπορούν να το προστατεύσουν βάση των διεθνών συνθήκων, αν αυτό παραβιαστεί, λόγου χάρη η Ρωσία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Ρουμανία, η Μολδαβία και οι άλλες Ορθόδοξες χώρες.

Ενώ είναι πολύ πιθανόν στην περίπτωση αυτή ακόμη και μέσω των Ελλήνων να ξεσπάσει μία εμφύλια σύγκρουση ενάντια και στην καταπιεστική κυβέρνηση που μπορεί ακόμη και σε πέσει στην περίπτωση αυτή, όπως επίσης και ενάντια στους θρησκευτικούς ηγέτες που δεν σέβονται τίποτα προκειμένου να επιβάλουν παναιρετικό το αιρετικό «πρωτείο» τους στην Ορθοδοξία.

Κάτι το οποίο απαγορεύεται με βάση τους Ιερούς Κανόνες, αφού σε καμία περίπτωση, ούτε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ούτε και ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος μπορούν να γίνουν αυταρχικοί, δικτάτορες και Αυτοκράτορες σαν τον πάπα της Ρώμης στην Ορθοδοξία, αφού δεν μπορεί να υπάρχει ως γνωστόν μάπας στην Ορθοδοξία, αλλά μονοί οι Σύνοδοι που όλοι οι Επίσκοποι και ο Πατριάρχης έχουν ίση ψήφο και δύναμη και η αρχή της Συλλαλίας.

Επίσης, σε περίπτωση επίθεσης των εισβολέων του Στεφανή στο Άγιο Όρος, μπορεί να εμπλακούν στρατιωτικά, τόσο με κανονικό στρατό, όσο και με ειδικές δυνάμεις Spetnaz οι Ρώσοι, αφού τους δίνεται αυτό το δικαίωμα βάσει το συνθήκων ως εγγυήτρια δύναμη της αυτονομίας του Αγίου Όρους, που θα διαλύσει τον εισβάλοντα αυτό συρφετό, ο οποίος αντί για Ελληνικό στρατό θα θυμίζει τους ισλαμιστές εισβολείς στον Μεσαίωνα (Άραβες, Τούρκους) και τους Σταυροφόρους, όπως και τον στρατό κατοχής των Τούρκων το 1.821 μ.Χ. και των Γερμανών Ναζί τον καιρό της Κατοχής.

Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι βάσει των διεθνών συνθηκών για το Άγιο Όρος μπορούν αν δουν την αυτονομία και την αυτοδιοίκηση τους οι Αγιορείτες να παραβιάζεται από το Ελληνικό κράτος ακόμα και να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους από την Ελλάδα, με την βοήθεια και των Μεγάλων Δυνάμεων (π.χ. τα Ρωσίας) και των άλλων Ορθοδόξων κρατών.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Γιατί είναι ιδεοληψία ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας. Η πρόσφατη συμφωνία Αρχιεπισκόπου-Πρωθυπουργού αναφορικά με τους «διακριτούς ρόλους» Κράτους-Εκκλησίας και οι αντιδράσεις που προέκυψαν εν συνεχεία, έφεραν ξανά στο προσκήνιο το θέμα του περιβόητου «διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας». Ο εν λόγω στόχος επιδιώκεται από τις Ελληνικές ελίτ εδώ και πολύ καιρό, αποτελώντας ένα είδος ιερού δισκοπότηρου για τον «εκσυγχρονισμό» και «εξευρωπαϊσμό» της χώρας.

Εδώ ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα. Ότι δηλαδή δεν στοχεύει να επιλύσει κάποια υπαρκτή δυσλειτουργία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά γιατί «αυτό είναι το σωστό». Και είναι το σωστό γιατί «έτσι έκαναν οι Ευρωπαίοι».

Άρα, έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς. Τελεία και παύλα. Στην πραγματικότητα, όμως, ο διαχωρισμός εκκλησιαστικής και πολιτικής εξουσίας προέκυψε για συγκεκριμένους λόγους στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι δεν ισχύουν στην περίπτωση της Ελλάδας.

Συγκεκριμένα, τα καθολικά ευρωπαϊκά κράτη όφειλαν να διαχωρίσουν την πολιτική εξουσία από αυτήν του πάπα, γιατί μόνο έτσι θα γίνονταν Κράτη, δεδομένης της πολιτικής ισχύος του Βατικανού. Η καθολική Ισπανία δεν θα μπορούσε να προωθεί τις εθνικές της στρατηγικές έναντι της ανταγωνιστικής (αλλά επίσης καθολικής) Γαλλίας και το αντίστροφο, αν και στις δύο χώρες η πολιτική εξουσία ήταν συνδεδεμένη με την θρησκευτική εξουσία, δηλαδή με τον πάπα.

Στις δε προτεσταντικές χώρες, ο διαχωρισμός επιδιώχθηκε από τις ίδιες τις προτεσταντικές ομολογίες, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η προστασία τους από το Κράτος, το οποίο γινόταν αντιληπτό ως εν δυνάμει εχθρός. Επίσης, η ατομοκεντρική φύση του προτεσταντισμού αλλά και το γεγονός ότι χωρίστηκε σε πολλά παρακλάδια, αναγκαστικά οδηγούσε στον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, έτσι ώστε το Κράτος να παραμένει ουδέτερο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβαινε. Για την ακρίβεια, αν για την Ισπανία ή τη Γαλλία ο διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας ήταν αναγκαία υπόθεση για να αναπτυχθεί η εθνική συνείδηση και η ίδια η κρατική τους δομή και υπόσταση, για την Ελλάδα ίσχυσε ακριβώς το αντίθετο.

Η Ορθοδοξία ήταν βασικός παράγοντας που κράτησε ζωντανή την εθνική ταυτότητα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και αποτέλεσε έναν από τους πυλώνες, πάνω στον οποίο χτίστηκε το σύγχρονο Ελλαδικό κράτος.

Θεμέλιο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι δεδομένο ότι φαντάζουν υπερσυντηρητικές και θρησκόληπτες εμμονές σε πολλούς, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται, κατ’ ανάγκην, για την εθνική ταυτότητα. Θεωρούν ότι δια της «εκκοσμίκευσης του κράτους» θα προκύψει μια πιο φιλελεύθερη κοινωνία και θα μειωθεί η παρεμβατικότητα της Εκκλησίας στα πολιτικά ή τα κοινωνικά ζητήματα.

Στην πραγματικότητα, όμως, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ακριβώς τα αντίθετα.Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μια χώρα όπου ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας αποτελεί θεμέλιο της πολιτικής της ταυτότητας, είναι οι ΗΠΑ. Και οι ΗΠΑ είναι μια από τις πιο θεοκρατικές και κοινωνικά συντηρητικές χώρες του πλανήτη, ιδιαίτερα η λεγόμενη «Ζώνη της Βίβλου», οι μεσοδυτικές και μεσοανατολικές πολιτείες.

Σε πολλά μέρη των ΗΠΑ η διδασκαλία του Δαρβίνου απαγορεύεται, ή συνδιδάσκεται με τον δημιουργισμό, σύμφωνα με τον οποίον ο κόσμος δημιουργήθηκε πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια και οι κλινικές αμβλώσεων υφίστανται βομβιστικές επιθέσεις. Στις «θρησκευτικά ουδέτερες» ΗΠΑ, ο θρησκευτικός φανατισμός εκλέγει κυβερνήτες, γερουσιαστές, βουλευτές, ακόμη και προέδρους.

Αντιθέτως, σε μια άλλη χώρα του Δυτικού Κόσμου, όπου υπάρχει στενός εναγκαλισμός πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Και η χώρα αυτή είναι η Μεγάλη Βρετανία, στην οποία ο εκάστοτε βασιλιάς ή βασίλισσα της Αγγλίας αποτελεί την υπέρτατη αρχή της Αγγλικανικής Εκκλησίας, έχοντας την εξουσία να διορίζει τους επισκόπους και τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι. Η Εκκλησία της Αγγλίας, λοιπόν, θεωρείται από τις πιο φιλελεύθερες στον πλανήτη και πολύ μικρή επίδραση ασκεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Η περίπτωση του Ιράν. Βέβαια, μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι στην περίπτωση των ΗΠΑ ή οποιαδήποτε άλλης χώρας, αν δεν υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός τα πράγματα θα ήταν χειρότερα όσον αφορά την ισχύ και τον ρόλο της θρησκείας στην πολιτική ζωή και τα κοινωνικά ζητήματα. Όμως, ένα άλλο ιστορικό παράδειγμα μας δείχνει ότι τα πράγματα μάλλον δεν είναι έτσι. Και αυτό είναι το παράδειγμα του Ιράν.

Σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, η Ιρανική κοινωνία ήταν και παραμένει η πιο «δυτική» κοινωνία του μουσουλμανικού κόσμου, πολύ περισσότερο από την τουρκική, για παράδειγμα. Και όμως σε αυτήν την κοινωνία επικράτησε η θεοκρατία των Αγιατολάχ. Και ο Χομεϊνί δεν ανήλθε στην εξουσία με κάποιο στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά έχοντας τεράστια λαϊκή υποστήριξη.

Ένας βασικός παράγοντας που συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη ήταν η πολιτική του Σάχη στην δεκαετία του 1970, πρωτίστως δια της «Λευκής Επανάστασης», να επιτύχει την ολοκληρωτική περιθωριοποίηση της θρησκείας και να οδηγήσει τον Ιρανικό λαό σε αποξένωση από το Ισλάμ. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τον ακραίο αυταρχισμό και την αντιδημοκρατική του διακυβέρνηση, οδήγησε σε ένα τεράστιο λαϊκό κίνημα εναντίον του, του οποίου ηγήθηκαν οι ιερωμένοι.

Η Ελλάδα του μέλλοντος. Η εξαιρετική μελέτη της καθηγήτριας θρησκειολογίας Κάρεν Άρμστρονγκ, «Εμπόλεμος Θεός. Το χρονικό του φονταμενταλισμού στις μονοθεϊστικές θρησκείες: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φιλίστωρ, παρουσιάζει αναλυτικά τους παράγοντες που γέννησαν τον Ιρανικό ισλαμισμό, αλλά και τον φονταμενταλισμό των «εκκοσμικευμένων» ΗΠΑ.

Ένα παρόμοιο ενδεχόμενο υπάρχει και για μια Ελλάδα του μέλλοντος, στην οποία η θρησκεία θα έχει τεθεί στο περιθώριο εν ονόματι κάποιας απροσδιόριστης «θρησκευτικής ουδετερότητας». Δεδομένης της πολύ ισχυρής θέσης και ρόλου που έχει η ορθόδοξη πίστη και συνακόλουθα και η Εκκλησία σε μεγάλα κομμάτια της Ελληνικής κοινωνίας, προκύπτει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια διχασμένη Ελλάδα.

Και η Ελλάδα αρκετούς διχασμούς έχει υποφέρει για να ζήσει και έναν ακόμη. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος. Αν ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας ήταν ένα λαϊκό αίτημα, θα μπορούσε ίσως να συζητηθεί. Τώρα, όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει και το αίτημα αυτό μάλλον αποτελεί εμμονή κάποιων ιδεοληπτικών ελίτ, οι οποίες απλά πιθηκίζουν την Δύση, χωρίς να εξετάζουν αιτίες και πιθανές συνέπειες (https://slpress.gr/politiki/giati-einai-ideolipsia-o-diachorismos-kratoys-ekklisias/).

Άγιοκατάταξη Χριστοδούλου και κοινός εορτασμός του Πάσχα.

Καταληκτήρια  ομιλία Βαρθολομαίου στην 10^η σύναξη  επισκόπων 1-3 Σεπτεμβρίου 2024 μ.Χ.: πρότεινε την καθιέρωση “συμφώνως πρός το Πασχάλιο τής καθ’ ἡμᾶς Ορθοδόξου Εκκλησίας κοινής ημερομηνίας δια τον εορτασμόν κατ΄ ετος, υπό της Ανατολικής και Δυτικής Χριστιανοσύνης , της Αναστάσεως του Κυρίου.

   Η εορτή της Εκκλησίας είναι η συνέχεια της Αναστάσεως , δια της θείας ευχαριστίας. Πρώτη εορτή “εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων , είναι η ημέρα της Αναστάσεως ,   το λειτουργικό έτος με τους τρείς εορταστικούς κύκλους ημερήσιο , έβδομαδιαίο – και ετήσιο άρχεται την Ανάσταση, ο χρόνος είναι εορτολογικός σε καμμία περίπτωση ημερολογιακός. Μετά το Τετέλεσται της Μεγάλης Παρασκευής και το Χαίρετε της Κυριακής του Πάσχα , η Εκκλησία με το Εορτολόγιο , προγεύεται τη Ουράνια βασιλεία καταργώντας τον κοσμικό χρόνο – σήμερον γεννάτε  – σήμερον αναστήθηκε , Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας   .

    Κατά την συνεδρία της , η Α. Οικουμενική όρισε το Πασχάλιο εορτολόγιο ,  λαμβάνοντας υποχρεωτικά  υπ΄ όψιν το Νομικό –  Σεληνιακό κινητό Πάσχα των Εβραίων , το οποίο σχετίζετο με την Εαρινή ισημερία ,  όπως την  αντιλαμβάνονται οι  Εβραίοι.

Τούτο έγινε διότι υπήρχε ισχυρότατη Χριστιανική αίρεση των Ιουδαϊζόντων – Εβιωνίται , οἱ οποίοι εόρταζαν το Πάσχα μετά των Εβραίων. Αφού ρητά ορίστηκε ότι το Πάσχα θα εορτάζεται μόνο Κυριακή , σε καμμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να εορτάζεται προ του Νομικού Πάσχα ( ΝΟΜΟΣ σκιά – φως Χάρις) εάν συνέπιπτε με το κινητό Νομικό Πάσχα μετατίθετο την επόμενη Κυριακή , πάντα μετά την πρώτη «εαρινή πανσέληνο (Ζ Αποστολικός κανών)». Κυριολεκτικά μόνο οι  Εβραίοι αν άλλαζαν το κανόνιο  του Νομικού Πάσχα , θα δημιουργούσαν πρόβλημα στον προσδιορισμό του Χριστιανικού Πάσχα , πράγμα που ουδέποτε έλαβε χώρα.

    Όταν έγινε η Α Οικουμενική Σύνοδος το 325 μ.χ. ή εαρινή ισημερία συνέβαινε την 21 Μαρτίου του Ιουλιανού ημερολογίου του καίσαρος Ρώμης, συνέδεσαν λοιπόν οι Άγιοι πατέρες την δεκαεννεατηρίδα των κύκλων της Σελήνης – μέθοδος άρχαιοτάτη με την οποία βρίσκεται το νομικό φάσκα των Εβραίων – μετά της οκτωκαιεικοσαετηρίδος των κύκλων τους Ηλίου, ώστε εύκολα και απλούστατα βρίσκομε την ημερομηνία του Πάσχα κάθε έτους. 28×19=532 κανόνας του ΑΛΦΑ (Α=1+Λ=30+Φ=500+A=532) κατά την δημιουργία του κόσμου ο Ήλιος – ή Σελήνη – και η Γη βρίσκονταν πλήρως ευθυγραμμισμένοι , φαινόμενο μοναδικό στο σύμπαν ,  μετά την πάροδο 532 ακριβώς ετών – ούτε χιλιοστό του  δευτερολέπτου απόκλιση –  βρίσκονται πάντα  στο ίδιο σημείο , εκ του γεγονότος τούτου προκύπτει ότι η εορτή του Πάσχα τυγχάνει από την 22^η  Μαρτίου μέχρι την 25^η  Απριλίου – 35 πασχάλια γνωρίζει Αιώνες η Εκκλησία .

   Το έτος 1572 ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος δια των αστρονόμων του απεφάνθη , ότι το Ιουλιανό ημερολόγιο κάθε 128 τροπικά έτη , έχει απόκλιση μίας(1)  ημέρας , όρισε ως δίσεκτα μόνο τα έτη τα οποία είναι πολλαπλάσια του 4 εκτός  των έπαιωνίων ετών , πλήν των έπαιωνίων που είναι πολλαπλάσιο του 400 , απαιτούνται 3320 έτη για να προκύψει σφάλμα ημέρας.

   Σύμφωνα με το Γρηγοριανό – αναβαθμισμένο Ιουλιανό – τα έτη 300 μ.Χ., 500 μ.Χ., 600 μ.Χ., 700 μ.Χ., 900 μ.Χ., 1.000 μ.Χ., 1.100 μ.Χ., 1.300 μ.Χ., 1.400 μ.Χ., 1.500 μ.Χ., 1.700 μ.Χ., 1,800 μ.Χ., 1.900 μ.Χ. δεν θα έπρεπε δίσεκτα.

Τον Μάρτιο  του 1.923 μ.Χ. η Ελληνική πολιτεία υιοθετεί το Γρηγοριανό , το επόμενο έτος ήτο αδύνατος ο κοινός εορτασμός του Ευαγγελισμού, ώστε το Πατριαρχείο Κων/πόλεως και η Ελλαδική Εκκλησία απάλειψε 13  ημέρες και η 10 Μαρτίου ονομάστηκε 23 Μαρτίου, χωρίς να μεταβληθεί η ημέρα.

Κατά τα φαινόμενα, δεν έθιξε το πασχάλιο σαν κινητή εορτή, συνεορταζοντας με τους αμετάθετους Ορθοδόξους, στους συναξαριστές της ημέρας της εορτής του Πάσχα εορτάζεται άλλος Άγιος – είδομεν κατώτερω .

Επιστημονική εκκλησιολογική – Δογματική αναίρεση.   Ακόμη και αν δεχόμασταν τον βαβυλώνιο ημερολογιακό προσδιορισμό των εραστών  του χρόνου – Εορτολογικά – οι ίδιοι αποδέχονται ότι εορτάσαμε την 29 Φεβρουαρίου, ( Αγ. Κασσιανός)  13 φορές παραπάνω . Ο εορτολογικός χρόνος έχει ως βάση την βιβλική ημέρα – εγένετο εσπέρα , εγένετο πρωί ημέρα μία – υποδιαιρέσεις ώρες, ενάτη,  απόδειπνο, εσπερινός , μεσονυκτικό , ώρες, όρθρος, θεία λειτουργία και εβδομάδα – έτος.

Άρα από το 1.924 μ.Χ. έως το 1.974 μ.Χ.  εορτολογικώς δεν θα τιμάτο ο Άγιος Κασσιανός – κατάργηση δίσεκτων ετών – και θα εγένετο ή ακολουθία του έν τοις άποδείπνοις , τουτέστιν το έτος 1.974 μ.Χ., θα είχαμε πλήρη αποκατάσταση .

   Αφού οι ειδικοί επιστήμονες αστρονόμοι  –  συνέστησαν οι τυφλώττουσα Εκκλησία ως επί  Κορωνοϊου – υιοθέτησε –  προέκυψαν τα εξής φρικώδη και γελοιώδη τα οποία κανείς Πατριάρχης δεν μπορεί να αποκρύψει .

α) Το Πάσχα τυγχάνει πλέον από 4^η Απριλίου μέχρι 8^η Μαΐου  – ποτέ δεν εορτάζεται το Πάσχα την 25^η Μαρτίου  .  Κυρίως Πάσχα – δύο πασχαλιές Αγ. Κοσμάς – από το 2.100 μ.Χ. θα φτάσει 9^η Μαΐου, το 2.200 μ.Χ., 10^η Μάϊου απόκλιση 15 ημέρες – μεγαλύτερη των 1700 ετών – από την Α Οικουμενική , στο δε Τριώδιο Κυριακές πριν το Πάσχα και Πεντηκοστάριο Κυριακές μετά το Πάσχα, δημιουργήθηκαν απίστευτες νέες περιπτώσεις, που μόνο θυμηδια και αηδία προκαλούν στους ιεροψάλτες, πέραν τούτου το έτος 1.983 μ.Χ. και το 2002 μ.Χ., που το Πάσχα συνέπεσε εις τάς 8 και 5 Μαϊου αντίστοιχα, εορτάστηκε μετά από δύο πανσελήνους.

   Κατά το έτος 1.982 μ.Χ. ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και μερικής Ελλάδος κ. Χριστόδουλος  εξέδωσε την διδακτορική του διατριβή, που εγκρίθηκε από την θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τον βαρύγδουπο τίτλο «Ιστορική και κανονική θεώρησις του Παλαιημερολογητικού Ζητήματος κατά τε την Γένεσιν και την Εξέλιξην αυτού  Εν Ελλάδι», μεταξύ άλλων υιοθέτησε  την αναλήθεια ότι δήθεν, ή Α’ Οικουμενική Σύνοδος “όρισε  τάχα τον εορτασμό του Πάσχα “όχι ημερολογιακώς αλλά αστρονομικώς, αποδέχεται την πλάνη ότι δήθεν ” δεν υφίσταται κώλυμα τι πρός μετακίνηση του κανονίου του  Πάσχα “κατά τα πορίσματα της αστρονομίας, και κατά τον Χριστόδουλο ” την Α Οικουμενική ενδιέφερε κυρίως ο ταυτόχρονος εορτασμός του Πάσχα, έν όψει ιδία των Ιουδαϊζόντων και επειδή η διάταξη εορτασμού του Πάσχα δεν συνδέεται προς ορισμένο  ημερολόγιο , επομένως, συμπεραίνει ο Χριστόδουλος , μπορεί με “πανορθόδοξο, ἀπόφαση να μεταβληθεί ο πασχάλιος Κανών.

Ούτος ο απόφοιτος του παπικού Λεόντειου Λυκείου Αθηνών, ως επίσκοπος Βόλου , δήλωσε ότι ο παπισμός είναι αληθή θρησκεία  – εκκλησία με αληθή μυστήρια και αφού συγκέντρωσε 2,5 εκατομμύρια  υπογραφές κατά των ταυτοτήτων, τον Μάιο του 2001 μ.Χ. έφερε τον πάπα στην Αθήνα – μετά από αιώνες –   Ο πλάνος και γόης των μαζών, σύντομα εξεμέτρησε το ζην, γιατί οι πάτρωνες του έκριναν ότι σε μεταγενέστερο χρόνο, θα ήταν χρησιμώτερος ώς κοινός άγιος των δύο εκκλησιών .

   Οι προθέσεις του Βαρθολομαίου σύμφωνα με την διακήρυξη της 1-3 Σεπτέμβρη 2024 μ.Χ. Είναι προφανείς α) Αγιοκατάταξη Χριστοδούλου β) υιοθέτηση διδακτορικής του διατριβής και μεταβολή του Πασχάλιου Κανονίου, ώστε το Πάσχα να εορτάζεται σε σταθερή ημερομηνία, όπως τα Χριστούγεννα , την απόφαση θα λάβει η Μεγάλη σύνοδος του Φαναρίου, όπως το 1.920 μ.Χ.

Με την έκδοση του Τόμου , ανταποκρινόμενη  στις απαιτήσεις των καιρών , ορίζοντας την 31^η  Μαρτίου ώς σταθερή ημέρα εορτασμού, εξυπηρετώντας πλήρως τις τραπεζικές συναλλαγές – τουριστικές  κρατήσεις και μετακινήσεις  και τις απαιτήσεις των απανταχού της γης Εωσφοριστών – δευτέρα Βατικάνειος σύνοδος περί σταθερής ημερομηνίας του Πάσχα.

   Αυτό είναι το πασχάλιο της καθ’ ημάς Ορθοδόξου Εκκλησίας , στο οποίο δήθεν θα προσχωρήσει ο πάπας, αφού πρώτα τελειώσουν στρατιωτικά την Μονή Εσφιγμένου και  τούς διαφωνούντες Σκητιώτες και Ρώσσους Μοναχούς , έχοντας σαν βάση την μονή Βατοπεδίου , ή οποία διαθέτει πλήρη υλικοτεχνική υποδομή , υποστήριξης βαρέων οχημάτων και άβυσσαλέο μίσος κατά της Εσφιγμένου .

   Ο εξ Αγίου όρους αφικόμενος εις Θσσαλονίκη , γέρων Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης και έσχατος προφήτης +2015 μ.Χ. προείπε περί τούτου – ότι το πρώτο συλλείτουργο θα λάβει  χώρα εις Θεσσαλονίκη – και ο Μεγαλομάρτυς Δημήτριος θα δείξη μέγα θαύμα , προς στερέωση των Ορθοδόξων  , τουτέστιν φανερώνοντας ακέραιο το μυροβλύζον λείψανο του , εις δόξαν των Ορθοδόξων και καταισχύνη των Καθολικών, οίτινες το 1.978 μ.Χ. μετεκόμισαν “όστά” του Αγίου εις θεσσαλονίκη, λαμβάνοντας ώς  αντίδωρο τον μέγα σεισμό.

   Ο πατριάρχης κ. Δημήτριος σε μήνυμα του προς τον Παπαν 30.11.84 – περιοδικό   ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ 1.12.84 σελ. 5 –  κατακλείοντας μεταξύ των άλλων αναφέρει ….ότι η τελική κρίσις εφ όλων των ἐν τῷ Διαλόγω διεξαγόμενων  απόκειται μέν εις τα όργανα της Έκκλησίας, άλλα και είς αυτόν τον πιστόν λαόν του Θεού. Ούτος με το άλανθαστον κριτήριον της ἑαυτοῦ πίστεως και την συνμαρτυρία της εαυτού συνειδήσεως άποδέχεται μέν  τα  θεαρέστως άποφασιζόμενα , απορρίπτει δε τα μη θεοπρεπώς κατασκευαζόμενα…

Ας έχει κατά νου ο νύν επίσκοπος Βυζαντίου Βαρθολομαίος, την υποδοχή που επιφύλαξαν στον Πατριάρχη  Βεκκο και τον αυτοκράτορα Μιχαήλ. Η΄ Παλαιολόγο, οι Άγιορείτες πατέρες – ένωτικό Σύνοδου Λυών 1274 μ..Χ– μαρτυρησαντες υπερ της Ορθοδοξιας, καθώς και τις άτιμίες , που υπέστησαν από το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Κων/πολεως , οι ψηφίσαντες  την ένωση επίσκοποι – της Φερράρας  Φλωρεντίας 1.438 μ.Χ.–  κατά την επιστροφή τους στην Πόλη (https://www.triklopodia.gr/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%8c/).