ΟΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ, ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΤΙΝΗ, ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ, ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΤΙΝΗ, ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, κατά την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν πολλοί Προέδροι κρατών, οι οποίοι, είτε λόγω σκανδάλων, είτε λόγω αυταρχικότητας αναγκάστηκαν να παραιτηθούν από την θέση τους, προκειμένου να παύσει η πολιτική και πολιτειακή αναταραχή που είχε ξεσπάσει εξαιτίας των ίδιων και των πολιτικών τους.

Έτσι λογού χάρη στο Μεξικό, όταν Πρόεδρος αυτού ήταν ο στρατηγός Σάντα Ανά, ο οποίος στην αρχή είχε πάρει την εξουσία μέσω πραξικοπήματος, στην συνέχεια οδήγησε την χώρα του σε πολλούς πολέμους με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στο τέλος ο λαός του, όπως επίσης και το κοινοβούλιο ξεσηκώθηκαν εναντίον του και τον ανάγκασαν να παραιτηθεί.

Εκτός των άλλων ο ίδιος ο Σάντα Άννα, όχι μόνο κατέστρεψε την χώρα του αφού έχασε πολλά εδάφη της από την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, χάνοντας π.χ. τις σημερινές Νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ, π.χ. το Τέξας, ενώ ο ίδιος κατέστρεψε και την οικονομία του κράτους του με τον με τον νεποτισμό, την διαφθορά και τα χρήματα που έκλεβε για να τα παίρνει ο ίδιος και την οικογένεια του και παράλληλα ήταν αυταρχικός και απαγόρευσε όλα τα άλλα κόμματα, όπως και όλα τα βασικά δικαιώματα στους πολίτες του κράτους του.

Όμως αυτός δεν ήταν ο μοναδικός Πρόεδρος που αναγκάστηκε να παρατηρηθεί σε ένα κράτος λόγω του μεγάλου αυταρχισμού, της διαφθοράς και των αντιδημοκρατικών μεθόδων του, όπως επίσης και της καταστροφής της οικονομίας και της κοινωνίας των πολιτών, όπως και της μεγάλης παρακμής που επέφερε στο κράτος του.

Άλλο ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό το είδους ήταν στο Περού ο Ιαπωνικής καταγωγής αλλά πολίτης της συγκεκριμένης χώρας και πολιτικός Αλμπέρτο Φουτζιμόρι, o όποιος κατάφερε να γίνει μέσω εκλογών Πρόεδρος της χώρας αυτής.

Και παρόλο που το συγκεκριμένο άτομο κατάφερε με τις πολιτικές του να καταστρέψει την τρομοκρατική οργάνωση και το αντάρτικο κίνημα «Φωτεινό Μονοπάτι» και να συλλάβει τον ηγέτη του, κατά τα άλλα δεν υπήρχε κάτι άλλο θετικό στις θητείες που υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Περού.

Συγκεκριμένα και αυτός ακολούθησε ίδια και απαράλαχτη την πολιτική του Σάντα Άννα στην χώρα του, αφού σε αυτήν υπήρχε εκτεταμένη διαφθορά, εκλογική νοθεία, όπως και πολιτική καταπίεση των πολιτών, αρπαγή της περιουσίας του κράτους προς ιδίoν όφελος, με την παράλληλη καταστροφή της οικονομίας μετά από μία πολιτική ανάλογη με αυτή το μνημονίων.

Στο τέλος η πολιτική και κοινωνική καταπόνηση στο Περού επί της ηγεσίας του έφτασε σε τόσο ακραίο επίπεδο, ώστε τόσο ο λαός, όσο επίσης και το κοινοβούλιο, άρχισαν να ξεσηκώνεται εναντίον του και αυτό είχε σαν σένα αποτέλεσμα ο ίδιος να παραιτηθεί και να το σκάσει στο εξωτερικό, προκειμένου να γλιτώσει τις διώξεις και την φυλάκιση που αναμένονταν για όλα τα εγκλήματα του.

Ένα παρεμφερές άτομο και Πρόεδρος ο οποίος είχε όλα τα χαρακτηριστικά των παραπάνω Προέδρων και παραιτήθηκε για τους ίδιους ακριβώς λόγους, ήταν και ο Φερνάντο Ντε Λα Ρουά στην Αργετινή, ο οποίος ως Πρόεδρος έφερε στην χώρα αυτή την μεγάλη οικονομική κρίση και πτώχευση το έτους 2010 μ.Χ. και ο οποίος εφάρμοσε καταστροφικές οικονομικές πολιτικές ανάλογες με αυτές τον μνημονίων και του φιλελευθέρου «δόγματος του σοκ» που εφάρμοσε ο Πινοσέτ στην Χιλή.

Συνέπεια όλων των παραπάνω πολιτικών ήταν ξεσηκωθεί ο λαός της Αργετινής προκειμένου να διαμαρτυρηθεί και την καταστροφική οικονομική κατάσταση και την διαφθορά στην χώρα, όπως και την ευνοιοκρατία και την κλοπή της περιουσίας του λαού προς όφελος του πολιτικών και του Προέδρου.

Έτσι, στο τέλος ο Ντε Λα Ρουά προκειμένου να γλιτώσει το έσκασε με ελικόπτερο από το Προεδρικό μέγαρο και από την χώρα όταν ο λαός της Αργετινής εισέβαλε σε αυτό και τον ανέτρεψε (όπως έγινε επί Τσαουτσέσκου και στα αλλά κομμουνιστικά καθεστώτα το 1.989 μ.Χ. από τους πολίτες που ανάγκασε τους δικτάτορες αυτούς σε παραίτηση, ενώ το ίδιο έγινε και στην λεγομένη «Αραβική Άνοιξη»/ισλαμικό χειμώνα) για να αποφύγει την τιμωρία για όλα τα οικονομικά πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα που επέτρεψε να γίνουν στην χώρα, όπως και την καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας επί της Προεδρίας του.

Ένα εξίσου χαρακτηριστικό και πιο γνωστό παράδειγμα παραίτησης Προέδρου λόγω της αυταρχικότητας, διαφθοράς και πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης ήταν στην Αμερική το παράδειγμα του Προέδρου, του μόνου που παραιτήθηκε στις ΗΠΑ, του Ρίτσαρντ Νίξον (https://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_59.html), ο οποίος όπως είναι γνωστό με το σκάνδαλο «Watergate» προσπάθησε να κατασκοπεύσει και να βάλει πλαστά στοιχεία στα γραφεία του δημοκρατικού κόμματος για κατηγορία των αντιπάλων του.

Όμως ατυχώς για τον ίδιο και χάρις στον χολωμένο υπαρχηγό του FBI, Μάικλ Φελπς ο οποίος δεν έγινε αρχηγός του όπως ήλπιζε, κατέδωσε σε δημοσιογράφους στοιχεία και πληροφορίες για το σκάνδαλο και πήρε τον τίτλο «βαθύ λαρύγγι» από τους δημοσιογράφους.

Έτσι, στο τέλος ο Νίξον, που δεν κατάφερε να ξεφύγει από το σκάνδαλο αναγκάστηκε να παραιτηθεί, προκειμένου να μην καθαιρεθεί και να δικαστεί για διαφθορά, απάτη και άλλα πολιτικά εγκλήματα, παραχωρώντας τη θέση του στον αντιπρόεδρο του Ford, ο οποίος τον αμνήστευσε για τα εγκλήματα του προκειμένου να μην φυλακιστεί.

Όμως υπάρχουν την λιγότερο γνωστές περιπτώσεις Προέδρων μίας χώρας, οι οποίοι παραιτήθηκαν λόγω παρεμφερών καταστάσεων με τους Προέδρους που προαναφέρθηκαν, στην Αργετινή, στην Χιλή, στο Περού, όπως επίσης και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

{Αλλά και στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης λέγεται ότι και ο Χίντεμπουργκ θα παραιτούνταν αν δεν διόριζε τον Χίτλερ ως καγκελάριο, επειδή ο τελευταίος ανακάλυψε ένα σκάνδαλο με το οποίο είχε διορίσει παράνομα τον γιο του Όσκαρ σε πολιτική θέση που έπαιρνε χωρίς προσόντα και με νόμιμες με βάση το Σύνταγμα διαδικασίες απολαβές, ενώ παράλληλα και στο καθεστώς του Χίντεμπουργκ επικρατούσε η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η πολιτική, πολιτειακή και κοινωνική αναταραχή στην χώρα.

Όπως ακριβώς συνέβαινε επίσης και με όλους τους προκάτοχους του Χίντεμπουργκ μετά την ήττα των Γερμανών στον Α΄ΠΠ, την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης}.

Πολλά χαρακτηριστικά παραδείγματα για τάπες περιπτώσεις υπάρχουν κυρίως στην Γαλλία, ιδίως κατά τα έτη που αυτή έγινε δημοκρατία (Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία), αμέσως μετά την πτώση της μοναρχίας και της Αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα του Τρίτου (που και αυτός ήταν Προέδρος και έγινε στην συνέχεια δικτάτορας και Αυτοκράτορας και παραιτήθηκε όταν ηττήθηκε, όπως ακριβώς συνέβη και με τον θείο του, τον Μέγα Ναπολέοντα) και μετά την λήξη του Γαλλοπρωσικού Πολέμου το έτους 1.871 μετά Χριστόν, ενώ στην περίπτωση αυτή υπήρχαν Πρόεδροι που παραιτήθηκαν και μετά από ήττες σε πολέμους, τόσο από τους Πρώσους/Γερμανούς, όσο επίσης και από τους Αλγερινούς.

Έτσι στην Γαλλία, κατά την διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου του 1871 μετά Χριστόν, προσωρινός Πρόεδρος στην έκτακτη κυβέρνηση Εθνικής Άμυνας έγινε ο στρατηγός Louis-Jules Trochu μέχρι την παραίτησή του στις 22 Ιανουαρίου 1871 μ.Χ, όταν οι Γάλλοι ηττήθηκαν οριστικά από τους Πρώσους.

Στην συνέχεια, Πρόεδρος της Γαλλίας με πλήρη πλειοψηφία ψήφων ο Adolphe Thiers, ο οποίος κατάφερε κυβερνήσει για πολλά χρόνια, στο τέλος όμως αναγκάστηκε και αυτός να παραιτηθεί εξαιτίας της ασυνεννοησίας μεταξύ των υποστηρικτών του (αλλά και των αντίπαλων του μοναρχικών και αριστερών, μετέπειτα μαρξιστών) και των διαφωνιών που είχαν για την πολιτική που έπρεπε να ακολουθήσει η χώρα στην συνέχεια.

Τον Θιέρς τον διαδέχτηκε ο στρατηγός  με το ονομα Patrice Maurice de MacMahon, ο οποίος στο τέλος έπεσε και αυτός όπως και προκάτοχος του από τους συγκρούσεις στον υποστηρικτών του, αλλά και από την μεγάλη πολεμική που δέχτηκε από όλους τους αντιπάλους του.

Άλλος ένας Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί ήταν και ο Jules Grévy, ο οποίος παραιτήθηκε από την εξουσία λόγω του αυταρχισμού του μη τήρησης του συντάγματος από μέρους του, όπως επίσης και εξαιτίας του γεγονότος ότι ο συγκεκριμένος ήταν εξαιρετικά διεφθαρμένος και αντιδημοκρατικός, ενώ καταπίεσε με τις πολιτικές του και τον Γαλλικό λαό και διόριζε ακόμα οποίον ήθελα αντισυνταγματικά και χωρίς την έγκριση του κοινοβούλιο πρωθυπουργό, όπως π.χ. τον κηπουρό του.

Ένας ακόμη Γάλλος Πρόεδρος, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί ήταν και ο Jean Paul Pierre Casimir-Perier, ο οποιος εγκατέλειψε την θέση του από το γεγονός ότι η Προεδρία ήταν τόσο αδύναμη, που κανείς από τους Υπουργούς και τους βουλευτές δεν έδινε σημασία στις εντολές του και στις πολιτικές του, ενώ η χώρα βρισκόταν σε μεγάλη οικονομική κοινωνική αναταραχή.

Χαρακτηριστική περίπτωση παραιτημένου Γάλλου προέδρου ήταν και η περίπτωση του Paul Deschanel, ο οποίος σε αντίθεση με τους προκατόχους του, όχι μόνο εφάρμοζε αυταρχικές πολιτικές, δεν σέβονταν το σύνταγμα και είχε αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αλλά παράλληλα είχε και μεγάλα ψυχικά νοσήματα και για τον λόγο αυτό παραιτήθηκε μετά από λίγο χρονικό διάστημα και κλείστηκε σε σανατόριο μέχρι το θάνατο του.

{Ως Πρόεδρος, ο Paul Deschanel, με την εκκεντρική συμπεριφορά του προκάλεσε κάποια ανησυχία, αφού σε μια περίπτωση, όταν μια αντιπροσωπεία μαθητριών του χάρισε μια ανθοδέσμη, τους την πέταξε πίσω με τα λουλούδια, ενώ σε άλλη περίπτωση, όταν λίγες μέρες αργότερα, έδωσε συνέντευξη στον Βρετανό πρέσβη δεν φορούσε τίποτα άλλο εκτός από τα «διακοσμητικά» του.

Όλα κορυφώθηκαν όταν, αργά ένα βράδυ, 24 Μαΐου 1.920 μ.Χ., έπεσε από ένα μεγάλο παράθυρο του Προεδρικού τρένου κοντά στο Μονταργίς, αφού πήρε υπνωτικά χάπια και βρέθηκε να περιπλανιέται με το νυχτικό του, που τον πήγε στο πλησιέστερο ξενοδοχείο- διασχίζοντας το εξοχικό του και τον φύλακα του}.

Τα έτη 1.920 μ.Χ.-1.924 μ.Χ., ο Alexandre Millerand, που διετέλεσε Πρόεδρος της Γαλλίας, αντιμετώπισε κριτική για την ανοιχτή υποστήριξη των συντηρητικών υποψηφίων στις εκλογές του 1.924 μ.Χ. και η αριστερή πλειοψηφία τον υποχρέωσε σε παραίτηση.

Ο δε Albert François Lebrun ήταν ο τελευταίος Προέδρος της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας και παραιτήθηκε μετά την οριστική ήττα των Γάλλων από τους Γερμανούς το 1.940 μ.Χ. και την κατάληψη της Γαλλίας και του Παρισιού από τους ιδίους, δίνοντας την θέση του στον Προδότη στρατηγό Πετταίν, ο οποίος ήταν δωσίλογος των Γερμανών.

Ακόμα και ο Κάρολος Ντε Γκολ, ιδρυτής της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας το 1.958 μ.Χ,  και  Αμέσως μετά τον Γάλλων στην Αλγερία και πριν γίνει ο πρώτος Προέδρος της (μετά την πτώση της Δ΄ Γαλλικής Δημοκρατίας με τις ήττες αυτής μετά τον Β΄΄ΠΠ στην Ινδοκίνα, στην Αλγερία και στον Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο του Σουέζ μαζί με τους Βρετανούς το 1.956 μ.Χ.-https://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_68.html), όταν μετά τον Β΄ΠΠ ήταν υπεύθυνος της Προσωρινής Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από επικεφαλής της το 1.946 μ.Χ.

Στις μέρες μας στην Γαλλία Πρόεδρος είναι ο Εμμανουέλα Μακρόν, ο οποίος από την μία πλευρά έχει καταστρέψει την Γαλλία με τις καταστροφικές πολιτικές του στην οικονομία, στην πολιτική, στην ενέργεια, στην άμυνα και στην λαθρομετανάστευση και έχει χάσει σημαντικούς πολέμους και τα νεοαποικιοκρατία ερείσματα της Γαλλίας στην Αφρική.

Και αυτό γιατί πολλές Αφρικάνικες χώρες εγκατέλειψαν τους Γάλλους και πήγαν με το μέρος της Ρωσίας και την Κίνας συμμαχώντας με τις χώρες αυτές (https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post.html, https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_12.html), με αποτέλεσμα να χάσει η Γαλλία την πρόσβαση στο φτηνό ουράνιο που έπαιρνε από τα διεφθαρμένα καθεστώτα αυτών που συντηρούσε στην εξουσία για να ξεπουλούν φτηνά στους Γάλλους και στους δυτικούς την περιουσία του λαού τους για χρήματα και εξουσία από μέρους των ντόπιων δυτικόδουλων ηγετών.

Παράλληλα το καθεστώς του Μακρόν χαρακτηρίζεται από τεράστια διαφορά, πολιτική σήψη, προκλητικότητα (ζει και προβάλει ξεδιάντροπα τα πλούτη και ζει με προκλητική χλιδή, και την ίδια στιγμή φτωχοποίησή τον λαό του, τον οποίο με θράσος κατηγορεί σαν άλλος “Κουλής” της Γαλλίας για τα κακά που του προκάλεσε ο ίδιος), αυταρχικότητα, τεράστια ανεργία που έχει εκτοξευτεί στα ύψη επί της Προεδρίας του, ενώ και ο ίδιος είναι απόλυτα αντιδημοκρατικός πολεμώντας τόσο την πατριωτική και εθνικίστρια Λεπέν, όπως και τους αριστερούς του Μέλανσον.

Ο ίδιος ο Μακρόν χλευάζει τον Χριστιανισμό με τους ψευδο-”Ολυμπιακούς Αγώνες”, καταπνιγεί τις λαϊκές αντιδράσεις βίαια και αντιδημοκρατικά σαν των “Κίτρινων Γιλέκων” (https://alophx.blogspot.com/2018/11/1968-2018.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html), εισάγει νέα μνημονιακά μετρά στην χώρα του και ευνοεί την λαθρομετανάστευση και την “woke ατζέντα” του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ του Σβαμπ (ως μέλος των δήθεν «παγκόσμιων ηγετών» του) και των ΜΚΟ του Σόρος.

Παράλληλα καταστρέφει και την Γαλλική οικονομία και άμυνα με την συμμετοχή της χώρας του στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html) και την διοχέτευση εκεί των κύριων οικονομικών πόρων του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ αποδυναμώνει την Γαλλική άμυνα με την αποστολή οπλών απαραίτητων για την άμυνα της χώρας στην Ουκρανία, όπως και Γάλλων στρατιωτών και μελών της Γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων, που σκοτώνονται εκεί αφειδώς και είναι το πιο αξιόμαχο τμήμα του Γαλλικού στρατού.

Εκτός αυτών, ο πόλεμος αυτός εμποδίζει την φτηνή εξαγωγή Ρωσικού φυσικού αεριού και πετρελαίου από την Ρωσία και την Ουκρανία στην Γαλλία, την Γερμανία και την Ευρώπη, αλλά και των πολύτιμων και απαραίτητων για την διατροφή σιτηρών στην ΕΕ και στην Αφρική.

Καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα ότι ο νυν Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλα Μακρόν έχει κυριολεκτικά όλες σχεδόν τα στοιχεία των προκατόχων του, τόσο στην Γαλλία, όσο και των άλλων χώρων που αναφέρθηκαν, δηλαδή διαφθορά, νεποτισμό, κοινωνική και πολιτική καταπίεση, πολιτική και πολιτειακή αναταραχή, μεγάλη ανεργία, ήττες σε πολέμους, παραβίαση του Συντάγματος, διορισμό όποιου ήθελε ο ίδιος χωρίς να δίνει αναφορά στο κοινοβούλιο ως πρωθυπουργού, κατασυκοφάντηση των αντίπαλων του μέσω ελεγχόμενων ΜΜΕ, κυρίως της Λεπέν αλλά και του Μέλανσον.

Οπότε δεν είναι καθόλου απίθανο εάν στην συνέχεια και στους επόμενους μήνες, όπως ανέφερε και ο πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν ο Έντουαρντ Φίλιπ (ο οποίος φιλοδόξει όπως η Λεπέν και ο Μέλανσον να γίνουν νέοι Πρόεδροι της Γαλλίας, εάν ο Μακρόν δεν καταφέρει να ελέγξει την πολιτική και πολιτειακή κρίση του ίδιος προκάλεσε και να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός), να παραιτηθεί και να προκηρυχθούν ακόμη και μέσα στο 2024 μ.Χ. και στο 2025 μ.Χ. νέες Προεδρικές εκλογές στην Γαλλία (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/proin-prothypourgos-tis-gallias-o-makron-tha-anagkastei-na-paraitithei-se-ligous-mines/, https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/445448_i-18i-mprimer-toy-makron), στις οποίες αναμένεται να θριαμβεύσει η Λεπέν, ακολουθούμενη από πιθανώς από την αριστερά του Μέλανσον.

{Τα ίδια βέβαια θα μπορούσαν να συμβούν και σε άλλες χώρες με καθεστώτα που ισχύον σε απολυτό βαθμό όλες οι παραπάνω εκτενέστατες και διεφθαρμένες πολιτικές και κοινωνικές, καταστάσεις, όπως λογού χάρη στην πατρίδα μας.

Και στην εποχή μας, υπάρχει στην Γαλλία, σύγκρουση ενός διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος με τα άκρα, τότε των φασιστών/ναζιστών και κομμουνιστών και τώρα των εθνικιστών και των ακροαριστερών με το επίσης διεφθαρμένο πολιτικο σύστημα.

Και όπως τότε στην άνοδο των κομμάτων αυτών έπαιξε καίριο ρολό το μεγάλο παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1.929 μ.Χ. (https://alophx.blogspot.com/2017/09/1873-1929-2008.html, https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_48.html, https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, https://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_0.ht, ML https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_81.html), το ίδιο αναμένεται να γίνει σύμφωνα και με πολλούς αναλυτές νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ, ακόμη μεγαλύτερο από αυτό του 1.929 μ.Χ., που αναμένεται κατά τους ιδίους να συμβεί στις μέρες μας.

Τα δε δύο μεγάλα ακροδεξιά κόμματα στον Μεσοπόλεμο στην Γαλλία ήταν το Γαλλικό Κοινωνικό Κόμμα (Parti social français, PSF), αρχικά ο Πύρινος Σταυρός (Croix de feu) και το Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα (Parti populaire français, PPF).

Το PSF ήταν πολύ μεγαλύτερο, έφτανε μέχρι και ένα εκατομμύριο μέλη και γινόταν όλο και πιο συντηρητικό. Το PPF ήταν πολύ μικρότερο, με ίσως 50.000 μέλη, και έγινε πιο φασιστικό. Ο κύριος αντίκτυπος και για τα δύο κινήματα ήταν να φέρουν κοντά τους εχθρούς τους στα αριστερά και στο κέντρο στο Λαϊκό Μέτωπο.

Το Croix de Feu ήταν αρχικά μια ελίτ οργάνωση βετεράνων που ανέλαβε ο Φρανσουά ντε Λα Ροκ το 1.929 μ.Χ. και έκανε ένα πολιτικό κίνημα. Το Croix-de-Feu διαλύθηκε τον Ιούνιο του 1.936 μ.Χ. από την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου και ο de La Rocque σχημάτισε γρήγορα το νέο Parti social français.

Προσέγγισε να συμπεριλάβει περισσότερους εργάτες και αγροτικά στοιχεία. Ο Ντε Λα Ροκ ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης αλλά ένας φτωχός πολιτικός με αόριστες ιδέες. Το κίνημά του αντιτάχθηκε στο ακροδεξιό καθεστώς του Βίσυ και οι ηγέτες του συνελήφθησαν και οι PSF εξαφανίστηκαν.

Ο Doriot πρότεινε στον συνταγματάρχη François de La Rocque να ενώσει το Parti Social Français του με το PPF για να σχηματίσουν μια αντιμαρξιστική συμμαχία που θα ονομαζόταν Front de la Liberté , αλλά ο La Rocque, ο οποίος ήταν καπιταλιστής, απέρριψε το κίνημα.

Η δε κρίση της 6^ης Φεβρουαρίου 1.934 μ.Χ. (επίσης γνωστή ως Εξέγερση των Βετεράνων ήταν μια αντικοινοβουλευτική διαδήλωση δρόμου στο Παρίσι που οργανώθηκε από πολλές ακροδεξιές ενώσεις που κορυφώθηκε σε μια εξέγερση στην Place de la Concorde , κοντά στο κτίριο που χρησιμοποιήθηκε για η γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε 17 άτομα, εννέα εκ των οποίων ήταν ακροδεξιοί διαδηλωτές. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές κρίσεις κατά την διάρκεια της Τρίτης Δημοκρατίας. Αριστεροί Γάλλοι ισχυρίστηκαν ότι ήταν μια προσπάθεια οργάνωσης ενός φασιστικού πραξικοπήματος .

Αρκετοί ιστορικοί, ανάμεσά τους ο Σερζ Μπερστάιν, υποστήριξαν ότι ενώ ορισμένες λίγκες επιθυμούσαν αδιαμφισβήτητα ένα πραξικόπημα, ο Φρανσουά ντε Λα Ροκ είχε στην πραγματικότητα μετριάσει προς τον σεβασμό της συνταγματικής τάξης. Ωστόσο, οι φασιστικές ενέργειες στις 6 Φεβρουαρίου ήταν αναμφισβήτητα μια ασυντόνιστη αλλά βίαιη προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης του Cartel des Gauches που εξελέγη το 1.932 μ.Χ.}.

Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των πράγματων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα καταλληλά μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία κατάσταση ακμής και ευημερίας.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας: «Ο Μακρόν θα αναγκαστεί να παραιτηθεί σε λίγους μήνες». Είχε διατελέσει πρωθυπουργός στην πρώτη θητεία του Ε.Μακρόν. Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, Εντουάρ Φιλίπ, επέφερε ένα σοβαρό πλήγμα στον Εμανουέλ Μακρόν ανακοινώνοντας την υποψηφιότητά για την Προεδρία, εν μέσω μιας πρωτοφανούς πολιτικής κρίσης στην χώρα.

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο πρώην στενός σύμμαχος του Μακρόν εκτιμά πως ο Γάλλος Πρόεδρος θα αναγκαστεί να παραιτηθεί σε λίγους μήνες. Έτσι ο Εντουάρ Φιλίπ, μια ισχυρή κεντροδεξιά προσωπικότητα που διατηρεί ιδιαίτερες σχέσεις με τον Μακρόν, ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά την υποψηφιότητα του για την Προεδρία της Γαλλίας, παρότι οι Προεδρικές κάλπες είναι προγραμματισμένες για το 2027 μ.Χ.

Κορυφαίοι αξιωματούχοι του κόμματος «Horizons» του Φιλίπ, που μίλησαν στο Politico υπό τον όρο της ανωνυμίας, αναφέρουν πως ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας εκτιμά ότι ο Μακρόν θα αναγκαστεί να παραιτηθεί πριν από την λήξη της θητείας και πιθανότητα τους επόμενους μήνες, εντός του 2025 μ.Χ.

Σημειώνεται πως ο Φιλίπ, σε συνέντευξή του στην Le Point την Τρίτη, γνωστοποιώντας την απόφαση του να διεκδικήσει την Προεδρία της Γαλλίας στην επόμενη αναμέτρηση, ρωτήθηκε εάν είναι έτοιμος και για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και εάν αυτό είναι πιθανό.

Η απάντηση του ήταν καταφατική: «Ναι, το επιβεβαιώνω». Από την πλευρά του ο Μακρόν επιμένει πως θα παραμείνει στην θέση του μέχρι τις επόμενες Προεδρικές εκλογές το 2027 μ.Χ., παρουσιάζοντας εαυτόν ως «εγγυητή των Γαλλικών θεσμών».

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Φιλίπ, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός του Μακρόν από το 2017 μ.Χ. έως το 2020 μ.Χ., εκτιμά πως ο Γάλλος Πρόεδρος δεν θα καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά για τόσο μακρύ διάστημα και έχει ήδη θέσει το κόμμα του σε προετοιμασία για εκλογές την άνοιξη του 2025 μ.Χ.

Ο επικεφαλής του κόμματος «Horizons», σύμφωνα πάντα με το Politico, φέρεται να υποστηρίζει πως ακόμη κι αν διοριστεί μια νέα κυβέρνηση τις επόμενες ημέρες, τα αδιέξοδα του Μακρόν δεν πρόκειται να αρθούν, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων την δύσκολη διαδικασία ψήφισης του προϋπολογισμού από ένα διχασμένο και άκρως εχθρικό – προς τον Γάλλο Πρόεδρο – κοινοβούλιο.

Υπενθυμίζεται πως η Γαλλία θα πρέπει να υποβάλει έναν προϋπολογισμό για το 2025 μ.Χ., ο οποίος θα προβλέπει σημαντικές περικοπές δαπανών, μέχρι την 1^η Οκτωβρίου. Το οικονομικό σχέδιο για το νέο έτος θα πρέπει να ψηφιστεί πριν από την 1^η Ιανουαρίου. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, αυτή η διαδικασία αναμένεται να πυροδοτήσει μια νέα πολιτική κρίση (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/proin-prothypourgos-tis-gallias-o-makron-tha-anagkastei-na-paraitithei-se-ligous-mines/).

 

Η 18^η Μπριμέρ του Μακρόν.

Ο Μακρόν δεν μπορεί να μην γνωρίζει την περίπτωση του προκατόχου του Ζιλ Γκρεβί στην δεκαετία του 1.880 μ.Χ., που θεωρούσε ότι μπορούσε να διορίζει πρωθυπουργό τον κηπουρό του. Η Βουλή τότε απέρριπτε όλες τις επιλογές του Προέδρου, ο οποίος υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική παραίτηση.

Επίσης δεν μπορεί να μην γνωρίζει πού οδήγησε η απόφαση του Προέδρου Χίντεμπουργκ στην Γερμανία μετά το 1.930 μ.Χ. να διορίσει καγκελάριο που δεν είχε την εμπιστοσύνη του Ράιχσταγκ (τον Μπρύνιγκ) και κυβερνούσε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Με τις φήμες να οργιάζουν για παρασκηνιακή διαβεβαίωση ανοχής της κυβέρνησης Μπαρνιέ από την Λεπέν, ο Μακρόν έκαψε τις γέφυρες, διέβη τον Ρουβίκωνα σε μια προκλητική περιφρόνηση της εντολής των ψηφοφόρων.

Έχει εξασφαλίσει ο Μακρόν την επιβίωση της κυβέρνησης μειοψηφίας Μπαρνιέ; Υπάρχουν βουλευτές πρόθυμοι να στηρίξουν την μοναρχική εκτροπή της Πέμπτης Δημοκρατίας; Ενα είναι βέβαιο: ότι ο Μακρόν δεν ενδιαφέρεται για δημιουργία συναίνεσης και οδηγεί την σύγκρουση στα άκρα.

Ακραία καταστολή, χρήση, αν όχι κατάχρηση, του άρθρου 49 παρ. 3 του Συντάγματος που επιτρέπει την παράκαμψη της Βουλής στην ψήφιση των νόμων. Μια πρόγευση όλων των παραπάνω είχαμε κατά την διάρκεια της μέχρι τώρα θητείας του Μακρόν.

Για όποιον γνωρίζει την Ιστορία της Γαλλίας είναι ξεκάθαρο ότι η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί με την παραπάνω αυταρχική συνταγή στα τρία χρόνια που είναι το υπόλοιπο της δεύτερης και τελευταίας θητείας του Μακρόν. Το ερώτημα δεν είναι κατά πόσον η Γαλλία θα γνωρίσει κορύφωση της εξεγερσιακής διαμαρτυρίας, αλλά πότε.

Αυτό που δεν εννοεί να αποδεχτεί ο Μακρόν είναι ότι η απόφαση του να προκηρύξει πρόωρες εκλογές οδήγησε σε έναν τρικομματισμό, που καθιστά αδύνατο τον σχηματισμό κυβέρνησης από επιλογή του Προέδρου. Ο σχηματισμός κυβέρνησης και η επιλογή πρωθυπουργού είναι πλέον υπόθεση διαβουλεύσεων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στην Βουλή.

Ο Μακρόν παρά τα μηνύματα των ευρωεκλογών και των πρόωρων εκλογών επιμένει. Επιμένει όπως επέμειναν οι Βουρβόνοι μετά την παλινόρθωση του 1.815 μ.Χ. με τον Ταλεϊράνδο να σχολιάζει ότι δεν κατάλαβαν τίποτα, δεν έμαθαν τίποτα. Ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης είδε την επανάληψη της Ιστορίας να γίνεται φάρσα και ο Μακρόν οδηγεί την Γαλλία σε μια περιδίνηση ανάμεσα στην τραγωδία και την φάρσα (https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/445448_i-18i-mprimer-toy-makron).

 

Κ.Μακ Γκρέγκορ: Θα είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Ιρλανδίας – «Θα απελάσω όλους τους παράνομους μετανάστες». Οι πολιτικές του θα εστιάζουν στην μετανάστευση, την ασφάλεια και τις κρατικές δαπάνες.

Ο πρώην πρωταθλητής του UFC, Κόνορ Μακ Γκρέγκορ, προκάλεσε αίσθηση με δηλώσεις του στις οποίες έκανε υπαινιγμούς ότι θα θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία της Ιρλανδίας το 2025 μ.Χ. Ο Μακ Γκρέγκορ, εκτός από την αθλητική του καριέρα, εκφράζει συχνά τις πολιτικές του απόψεις.

Μεταξύ των προτεραιοτήτων του αν υπάρξει υποψήφιος, θα βρίσκονται μεταξύ άλλων η δημιουργία ομάδας ελέγχου για κάθε μετανάστη που φτάνει στην χώρα, η άμεση μαζική απέλαση παράνομων μεταναστών και εγκληματιών και ο τερματισμός της κυβερνητικής σπατάλης. Ο ίδιος έχει τονίσει πως η πολιτική του φιλοσοφία εστιάζει στην ασφάλεια και την διαφάνεια (https://www.pronews.gr/lifestyle/celebrities/k-mak-gkregkor-tha-einai-ypopsifios-gia-proedros-tis-irlandias-tha-apelaso-olous-tous-paranomous-metanastes/).