ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου διαλυθήκαν πολλές πολυεθνικές Αυτοκρατορίες στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή και στην θέση τους ιδρυθήκαν πολλά μικρά ανεξάρτητα κράτη, πολλοί πληθυσμοί των οποίων όμως βρίσκονταν στην επικράτεια άλλων κρατών.

Εξαιτίας της κατάστασης αυτής, σε πολλά κράτη, κάποια εκ των οποίων βρίσκονταν και στην πλευρά των ηττημένων, λόγω της της μη εθνικής ολοκλήρωσης αυτών, της εθνικής ταπείνωσης, αλλά και της δύσκολης οικονομικής και πολιτικής κατάστασης που ακολούθησε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε ραγδαία άνοδος του εθνικισμού σε όλη την Ευρώπη.

Αντίστοιχα, η ιδιά ακριβώς κατάσταση υπήρξε και μετά το Τέλος του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, αφού με το πέρας του, είχαμε την διάλυση των πολυεθνικών κρατών της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας, όπως αντίστοιχα και την πτώση όλων των κομμουνιστικών καθεστώτων του Ανατολικού μπλοκ στην Ευρώπη και σε αλλά μέρη του κόσμου.

Παράλληλα και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις ακολουθήσαν πολλές οικονομικές κρίσεις και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις (π.χ. των ετών 1.919-1921 μ.Χ., του 1.929 μ.Χ., του 1.996 μ.Χ., του 2008 μ.Χ.), οι οποίες (μαζί με την κρίση του κορωνοιό των ετών 2019-2022 μ.Χ.) επιδείνωσαν περαιτέρω όλες τις παραπάνω καταστάσεις.

Επιπλέον, υπήρξε και μία ενδιαφέρουσα ιστορική εξέλιξη τον 20^ο Αιώνα, αφού συνέβη δύο φορές η ίδρυση ενός κράτους, αφού μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε την ίδρυση της (μοναρχικής τότε) Γιουγκοσλαβίας, όπως και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε την επανίδρυση της Γιουγκοσλαβίας (με κομμουνιστικό καθεστώς αυτή την φορά).

Ομοίως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύθηκε με την υποστήριξη των Αγγλογάλλων η λεγομένη «Μικρή Αντάντ» (αποτελούμενη από Ρουμάνια, Πολωνία και Ουγγαρία), η οποία στηρίζονταν με όπλα και οικονομικά από τις Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης (αλλιώς την «Μεγάλη Αντάντ»), με σκοπό να γίνουν τα κράτη αυτά μία στρατιωτική συμμαχική «ανάσχεση» της τότε Σοβιετικής Ένωσης/Ρωσίας.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ ίδρυσαν το ΝΑΤΟ, την «Μεγάλη Αντάντ» για να προβούν σε ανάσχεση της ΕΣΣΔ, μία συμμαχία που στήριξαν με όπλα και χρήματα (όπως έκανε και η ΕΣΣΔ με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας που ίδρυσε αυτή).

{Όπως ακριβώς μετά το πέρας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαμε την ίδρυση του Παγκοσμίου Οργανισμού της Κοινωνίας των Εθνών (ΚΤΕ), ενώ με το πέρας του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τα υφιστάμενα σύνορα άλλων κρατών αμφισβητήθηκαν ένοπλα από τις Δυνάμεις του Άξονα και την ΕΣΣΔ, οι οποίες και αποχωρήσαν μαζί με αλλά κράτη από την ΚΤΕ.

Συνέπεια επίσης του τέλους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η ίδρυση του ΟΗΕ, ο οποίος αντικατάστησε ως τις μέρες μας την Κοινωνία των Εθνών, οργανισμός που μπορεί και αυτός να διαλυθεί όπως και η ΚΤΕ μέσω της αμφισβήτησης ενόπλως από Μεγάλες Δυνάμεις (π.χ. της Ρωσίας, της Κίνας ή και των ΗΠΑ και των χωρών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ) των υφιστάμενων συνόρων άλλων κρατών και την αποχώρηση τους μαζί με αλλά κράτη από τον ΟΗΕ (http://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_49.html)}.

Αλλά και στις μέρες μας, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είχαμε μία εκ νέου επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (παρόλο που οι ηγέτες των ΗΠΑ και της ΕΕ/ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ είχαν υποσχεθεί στην ΕΣΣΔ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί και δεν θα την απειλήσει), με στόχο την περικύκλωση και τ εκ νέου ανάσχεση της Ρωσίας.

Λίγο δε μετά το πραξικόπημα των μπολσεβίκων στην Ρωσία το 1.917 μ.Χ. με την βοήθεια των Γερμανών (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), η Πολωνία εισέβαλε στην Ουκρανία (1.920-1.921 μ.Χ.) για να την κατακτήσει και να πολεμήσει την Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html), ενώ πιο πριν είχαν εισβάλει και πολλές χώρες της Αντάντ (Ιαπωνία, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετάνια, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα) στην Ουκρανία και την Κριμαία (1.919-1.922 μ.Χ.), συμμετέχοντας με τον τρόπο αυτό στον Ρωσικό εμφύλιο πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/1919-2014.html).

Αντίστοιχα στις μέρες μας, οι ιδίες χώρες, όπως και οι υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ στέλνουν όπλα στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ. στέλνουν όπλα στην Ουκρανία, ενώ λέγεται ότι οι Πολωνοί ετοιμάζονται να στείλουν στρατό και να καταλάβουν εδάφη στην Δυτική Ουκρανία με την υποστήριξη των ΗΠΑ (https://warnews247.gr/tha-boun-dyt-oukrania-10-000-stratiotes-polonias-lithouanias-20-000-oukranoi-sta-synora-me-lefkorosia-40-dis-dinoun-oi-ipa/).

(Και όπως κατά τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο των ετών 1.936-1.939 μ.Χ., στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ.,  ξεμπλέχτηκαν πολλές χώρες, μισθοφόροι και εθελοντές στο πλευρό και των δύο αντίπαλων στρατοπέδων, ξεμπλέχτηκαν Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, δοκιμάστηκαν νέα πολεμικά όπλα και τεχνικές και διαπράχτηκαν πολλές ακρότητες από όλες τις πλευρές).

{Στις μέρες μας, με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., η Ιαπωνία ζητάει όπως στον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τις νήσους Κουρίλες και την Σαχαλίνη από την Ρωσία, αναβιώνοντας με τον τρόπο αυτό τον εθνικισμό στην χωρά αυτή, ενώ το ίδιο συνέβη και στην Πολωνία, η οποία εποφθαλμιά αντίστοιχα το Καλίνινγκραντ από την Ρωσία, αλλά και εδάφη της Ουκρανίας, της οποία θέλει τάχα η ίδια να «προστατεύσει  την εδαφική της ακεραιότητα».

[Και όπως κατά τον Μεσοπόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί αντιμάχονταν με τους Πολωνούς για μία λωρίδα παραλιακής γης που βρίσκονταν μέσα στο Πολώνιο έδαφος, το Ντάντσιχ, έτσι και στις μέρες μας οι Ρώσοι και οι Πολωνοί  αντιμάχονται με τους Ρώσους για μία λωρίδα παραλιακής γης που βρίσκονταν μέσα στο Πολώνιο έδαφος, το Καλίνινγκραντ].

Ομοίως η Ρουμανία προσπαθεί όπως στον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να καταλάβει την Μολδαβία και την ενσωματώσει στην χώρα της μαζί με την Υπερδνειστερία και την Γκαγκαουζία, ενώ έχει ήδη στείλει στρατό για τον λόγο αυτό μέσα στην Μολδαβία με την άδεια της Προέδρου της Σάντου (βέβαια, και η Ρουμανία εποφθαλμιά και αυτή όπως στον Μεσοπόλεμο ουκρανικά εδάφη).

Επαναλαμβάνεται στην ουσία με τον τρόπο αυτό ότι είχε συμβεί μετά τον Α΄ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν όλες οι παραπάνω χώρες ήθελαν να καταλάβουν τα ιδιά εδάφη και ο εθνικισμός είχε επικρατήσει στα κράτη αυτά.

Ομοίως, η Ουγγαρία, όπως και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θέλει να προσαρτήσει και αυτή εδάφη Ουκρανίας και της Ρουμανίας, η Βουλγαρία της Ρουμανίας και των πάντα Ελληνικών περιοχών της Θράκης και της Μακεδονίας μας (όπως ακριβώς κάνουν και τα Σκόπια στις μέρες μας.

Κατά τον ίδιο τρόπο κατά τον Μεσοπόλεμο και οι Τσεχοσλοβάκοι (τότε ήταν ένα ενιαίο κράτος) στρέφονταν κατά της ΕΣΣΔ, όπως και οι Βαλτικές χώρες (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_17.html), που όπως όλα σχεδόν κράτη που ανεξαρτητοποιήθηκαν από Αυτοκρατορίες μισούσαν τους πρώην επικυρίαρχους τους).

Αλλά και αλλά κράτη έχουν αντίστοιχους στόχους με τότε, όπως οι Αλβανοί, οι οποίοι εποφθαλμιούν την πάντα Ελληνική Ήπειρο, αλλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι αν και «ουδέτεροι» στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προσπάθησαν προς το τέλος του ανεπιτυχώς να αρπάξουν τις πάντα Ελληνικές περιοχές των Δωδεκάνησων, της Κύπρου και της Θράκης από την πατρίδα μας.

Πιο αναλυτικά, ο Νικόλαε Τσιούκα, ο νυν πρωθυπουργός της Ρουμανίας είναι εθνικιστής και απόστρατος στρατηγός, ο οποίος εποφθαλμιά την Μολδαβία και εδάφη της Ουκρανίας, όπως ο Ρουμάνος εθνικιστής δικτάτορας Αντωνέσκου στον Μεσοπόλεμο και κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (και ο Πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις είναι Γερμανικής καταγωγής και ήταν και Πρόεδρος του Δημοκρατικού Φόρουμ Γερμανών στην Ρουμανία).

Ο Αντωνέσκου οδήγησε την χώρα του μαζί με πολλά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη συμμάχων των Γερμανών κατά της ΕΣΣΔ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ηττήθηκαν ολοκληρωτικά τότε και κατακτήθηκαν από τους Σοβιετικούς.

Την εποχή μας, ο  Νικόλαε Τσιούκα οδηγεί για άλλη μία φορά την Ρουμανία μαζί με πολλά άλλα Ευρωπαϊκά κράτη συμμάχων των Γερμανών και των Αμερικάνων κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Θα έχει άραγε την ίδια κατάληξη όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η προσπάθεια αυτή;

Ο δε Ούγγρος εθνικιστής πρωθυπουργός Βίκτωρ Ορμπάν θέλει να προσαρτήσει στο κράτος του τμήματα όχι μόνο της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας και της Ουκρανίας, άλλα συνάμα και της Κροατίας όπως ανακοίνωσε πρόσφατα (https://www.in.gr/2022/05/12/world/ormpan-tmimata-tis-adriatikis-exoun-apokopei-apo-tin-ouggaria-sfodri-antidrasi-tis-kroatias/), όπως ακριβώς προσπάθησε να κάνει και ο Ούγγρος δικτάτορας Μίκλος Χόρτυ στον Μεσοπόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

{Στην Ουγγαρία, όπως στις μέρες μας στην εξουσία βρίσκεται το εθνικιστικό κόμμα του Ορμπάν και αντιπολίτευση είναι το ρατσιστικό, αντισημιτικό και ναζιστικό Τζόμπικ, κατά αντίστοιχο τρόπο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην ίδια χώρα στην εξουσία βρίσκονταν ο εθνικιστικής δικτάτορας Χόρτυ και αντιπολίτευση είναι το ρατσιστικό, αντισημιτικό και ναζιστικό κόμμα Σταυρωτό Βέλος}.

Όσον αφορά την Αλβανία στον Μεσοπόλεμο στην χώρα αυτή κυριαρχούσε ο εθνικιστής δικτάτορας Ζώγου, ο οποιος ήταν φερέφωνο των Ιταλών και ήθελε να καταλάβει την πάντα Ελληνική Ήπειρο, όπως θέλει στις μέρες μας ο Ράμμα, φερέφωνο και αυτός των Τούρκων και των Ιταλών.

Στην δε Βουλγαρία στον Μεσοπόλεμο κυριαρχούσε το εθνικιστικό καθεστώς των Μπόρις-Συμεών και του εθνικστή πρωθυπουργού Ντόμπρι Μποζίλοφ, φερέφωνων των Γερμανών, όπως στις μέρες μας η κυβέρνηση φερέφωνο των Αμερικάνων και της Γερμανίας Κίριλ Πέτκοφ στην ίδια χώρα, άλλα και στα Σκόπια υπάρχει παρόμοια διάθεση από τον εθνικιστή Αλβανικής καταγωγής πρωθυπουργό Ντίμιταρ Κοβατσέφσκι, όργανο του Ζάεφ.

Οι Βούλγαροι συνεργάστηκαν στενά με τον Άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ σαν σύμμαχοι των Γερμανών, οι Ούγγροι αρχικά ήταν ουδέτεροι, αλλά στράφηκαν στο τέλος κατά της Σοβιετικής Ένωσης και αυτοί.

Το Βατικανό αν και παρίστανε το «ουδέτερο» ήταν φίλα διακείμενο στους Ναζί (ο τότε πάπας Πίος έχει ονομαστεί ο πάπας του Χίτλερ), όμως στήριξε τόσο τους φασίστες, όσο και τους ναζιστές κατά την άνοδο τους στην εξουσία και μετά (π.χ. μετά την ήττα των Ναζί το 1.945 μ.Χ. βοήθησε μέσω των διαβόητων «RATLINES» πολλούς από αυτούς να διαφύγουν σε Αμερική και Μέση Ανατολή και να αποφύγουν την σύλληψη-http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html), όταν υπέγραψε με αυτούς τα περιβόητα κονκορδάτα και υποστήριξε σιωπηλά την Γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ.

Επίσης, όπως κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σοβιετικοί έκαναν σχέδια για επίθεση στην Φιλανδία που ένιωθαν ότι τους απειλούσε, το ίδιο συμβαίνει στις μέρες μας με την Ρωσία και την Φιλανδία, η οποία θέλει να ενταχτεί στο ΝΑΤΟ (https://warnews247.gr/ektakto-eisigisi-se-v-poutin-gia-stratiotiki-epicheirisi-se-finlandia-ti-lene-oi-stratigoi-proetoimasia-apo-tin-rosiki-tileorasi/), ενώ όπως στον Μεσοπόλεμο οι Σοβιετικοί δεν αναγνώριζαν την ανεξαρτησία των Βαλτικών Κρατών (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία) και τα προσάρτησαν, η Ρωσία στις μέρες μας έπαψε πια να αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Λιθουανίας και πιθανώς να ζητήσει την εκ νέου προσάρτηση της (https://warnews247.gr/ektakto-anoigei-o-dromos-gia-syrraxi-stin-valtiki-se-arsi-anagnorisis-tou-kratous-tis-lithouanias-prochora-i-rosia/).

Την Παλαιστίνη την διεκδικούν στις μέρες μας, όπως και στον Μεσοπόλεμο, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και τον Ψυχρό Πόλεμο, τόσο οι Ισραηλινοί, όσο και οι Άραβες-Παλαιστίνιοι, οι οποίοι θέλουν και οι δύο όλη την περιοχή αυτή υπό την κατοχή τους και την πλήρη εκδίωξη ή εξόντωση των αντιπάλων τους (http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_95.html, http://alophx.blogspot.com/2019/10/blog-post_2.html).

Από την Τσεχοσλοβακία αρπάξαν εδάφη λίγο πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι. Αλλά και από την Πολωνία εποφθαλμιούσαν (και εποφθαλμιούν ακόμα) και αρπάξαν εδάφη της εκτός από τους Γερμανούς και τους Σοβιετικούς και άλλες χώρες. Οι βλέψεις των παραπάνω κρατών δεν έχουν αλλάξει καθόλου στην εποχή μας.   

Η Αυστρία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_76.htmlhttp://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_44.html), εποφθαλμιά το Νότιο Τυρόλο από την Ιταλία, η Ιταλία θέλει να κατακτήσει εκ νέου την Αλβανία (μάλιστα με την κρίση των «πυραμίδων» και την πτώση της κυβέρνησης Μπερίσα και το χάος που είχε επέλθει τότε στην Αλβανία η τότε Ιταλική κυβέρνηση του σοσιαλιστή Μάξιμο Νταλέμα είχε προτείνει στην Ελλάδα ταυτόχρονη στρατιωτική εισβολή και διαμελισμό της Αλβανίας, κάτι που η Ελλάδα αρνήθηκε), όπως και στον Μεσοπόλεμο και η Φιλανδία την Χερσόνησο της Καρελίας από την Ρωσία.

Οι Σκανδιναβικές χώρες (η Νορβηγία με νέο «Κουίσλιγκ» πρωθυπουργό, μαζί με την δήθεν «ουδέτερη» φιλογερμανική Σουηδία) και κυρίως η Φιλανδία όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_43.html), θέλει να συμμαχήσει με την Γερμάνια (αλλά και τις ΗΠΑ αυτή την φορά) και να περικυκλώσει και από τον Βορρά και να απειλήσει εκ νέου την Αγιά Πετρούπολη στην Ρωσία.

[Η δε Σουηδία κατά τον Μεσοπόλεμο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αν και τύποις «ουδέτερη» βοήθησε οικονομικά και με την παροχή πρώτων υλών την Γερμανία κατά της ΕΣΣΔ (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_43.html), όπως κάνει και στις μέρες μας, επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία και θέλοντας να ενταχτεί στο ΝΑΤΟ με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ.

Παρεμφερή ρολό παίζει και η Ελβετία, η «χωρά των Τραπεζιτών», η οποία υποτίθεται ότι ήταν τύποις «ουδέτερη» κατά τον Μεσοπόλεμο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2018/12/blog-post http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_35.html), όμως στην πράξη βοήθησε οικονομικά την Γερμανία κατά της ΕΣΣΔ και δέχτηκε τα κλεμμένα από τους Ναζί χρήματα των Ευρωπαϊκών λαών (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html), όπως κάνει και στις μέρες μας, επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις στην Ρωσία με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ.

Επίσης, το δημοψήφισμα που ετοιμάζεται στην Νότια Οσετία για ένταξη στην Ρωσία τις 17 Ιουλίου του 2022 μ.Χ., μπορεί να οδηγήσει όπως και το 2008 μ.Χ. σε νέο πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας, όπως και το δημοψήφισμα που έγινε το 2022 μ.Χ. στο Ντονμπάς (Ντόνεσκ και Λουγκάνσκ) οδήγησε στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., που ακολουθήσε την Ρωσοουκρανικό σύγκρουση στην ίδια περιοχή και την Κριμαία το 2014 μ.Χ.

Την ίδια περίοδο, ακούγεται ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ ετοιμάζονται για ένα πολεμικό χτύπημα (http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_6.html, http://alophx.blogspot.com/2021/01/blog-post_1.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_11.html) στα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν (και όχι μόνο), ενώ οι Ισραηλινοί και Αμερικάνικοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι σε μερικές εβδομάδες το πολύ το Ιράν θα αποκτήσει αρκετό σχάσιμο υλικό για την κατασκευή πυρηνικών οπλών.

Ένας δε πόλεμος μεταξύ Γεωργίας και Ρωσίας, όπως ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας που ήδη συμβαίνει, άλλα και πιθανοί άλλοι που θα ακολουθήσουν (π.χ. με Αζερμπαϊτζάν και Μολδαβία για την Υπερδνειστερία και την Γκαγκαουζία), ίσως να είναι και πόλεμοι καθυστέρησης και παρεμπόδισης των Ρώσων (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.htm, lhttp://alophx.blogspot.com/2022/03/blog-post.html), έτσι ώστε αυτοί να μην ενισχύσουν το Ιράν αν δεχτεί μεγάλη πολεμική επίθεση από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ].

Αλλά ακόμα και οι Γερμανοί δεν έχουν αλλάξει και πολύ από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αφού και αυτοί εποφθαλμιούν την Ανατολική Πρωσία από την Πολωνία και το Καλίνινγκραντ, ακόμα και την Αλσατία και την Λωραίνη από την Γαλλία, αλλά και εδάφη του Βελγίου και της Ολλανδίας και την Αυστρία.

{Το σημερινό ζήτημα της κατοχής του Καλλίλνγκραντ, μίας στενής παραθαλάσσιας λωρίδας γης σχεδόν εντός της Πολωνίας, για το οποίο ερίζουν στις μέρες μας η Ρωσία με την Πολωνία, θυμίζει έντονα το ζήτημα της κατοχής του Ντάντσιχ, μίας στενής παραθαλάσσιας λωρίδας γης σχεδόν εντός της Πολωνίας, για το οποίο έρίζαν στον Μεσοπόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ρωσία με την Πολωνία}.

Την ιδιά περίοδο, οι Γερμανοί προσπαθούν να καταργήσουν με επίσημο πια τρόπο ακόμα και το βέτο των μικρών κρατών στην ΕΕ, η οποία με τον τρόπο αυτό δείχνει πια καθαρά το απόλυτα αντιδημοκρατικό  της πρόσωπο (https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b1/)-(https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7087627_makabria-problepsi-b-bolontin-i-ee-katarreei-telos-sta-eklogika-sas-dikaiomata).

Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι κατά το ετος 1.917 μ.Χ., οι Γερμανοί αναλυτές και πρώτοι θεωρητικοί του ουκρανικού εθνικισμού Πάουλ Ρόμπραχ και Άξελ Σμιτ προτείναν την διάλυση της Ρωσίας και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας και των Βαλτικών κρατών για την αποδυνάμωση/αποδόμηση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Το 1.914 μ.Χ. τόσο ο Γερμανός καγκελάριος Betman Hollweg σε ομιλία του στην Γερμανική Βουλή, όσο και ο Προέδρος του Παγγερμανικού Συνδέσμου Χάινριχ Κλας με την έκθεση του στο Β’ Ράιχ στο αρχείο του Πόνστναμ (τον Οκτώβριο του ίδιου έτους), εισηγούνταν και οι δύο την επιστροφή της Ρωσίας πρωτα στα σύνορα της εποχής του Μεγάλου Πέτρου και μετά του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού.

Και οι δύο αυτοί πολιτικοί προτείναν τον διαμελισμό της Ρωσίας σε τέσσερα κράτη, την Ουκρανία, την Σιβηρία, τις Νοτιοανατολικές περιοχές (τα μουσουλμανικά εδάφη), καθώς την απώλεια των Βαλτικών κρατών από τους Ρώσους

Τα ιδιά ακριβώς υποστήριζε και ο σημαντικός ναζί ηγέτης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στενός συνεργάτης του Χίτλερ Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ και μεγάλος υποστηρικτής της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.  Μετά την πτώση του Γ’ Ράιχ το 1.945 μ.Χ., το πρόγραμμα των Ναζί και της Γερμανίας για την διάλυση της Ρωσίας, το «κληρονόμησαν» οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

[Και όπως η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους του Καρλομάγνου (το λεγόμενο Α’ Ράιχ) αντί για την Ρώμη είχε πρωτεύουσα της το Άαχεν, όπως και στις μέρες μας η Γερμανοκρατούμενη ΕΕ (το Δ’ Ράιχ) αντί για το Βερολίνο έχει πρωτεύουσα τις Βρυξέλλες].

Πολλοί δε από  τους λαούς που καταπιέστηκαν από την ΕΣΣΔ, συμμάχησαν με τους Ναζί όταν αυτοί εισέβαλαν στην Σοβιετική Ένωση και διέπραξαν ως εκδίκηση πολλές γενοκτονίες πράξεις και σκότωσαν εκατομμύρια συμπατριωτών τους.

Τέλος μπορεί να ειπωθεί ότι Γκρίζοι Λύκοι υπήρχαν εκτός από την Τουρκιά και την Κριμαία και στην Ουκρανία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολεμώντας κατά των Ρώσων.

[Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι ο νυν Υπουργός Άμυνας του Ερντογάν και μεγάλος Τούρκος εθνικιστής ανθέλληνας Ακάρ, αν και το ονομα του βρέθηκε μαζί με την υπογραφή του στα έγγραφα των κυρίων συνωμοτών και οργανωτών του πραξικοπήματος του 2016 μ.Χ. στην Τουρκία (http://alophx.blogspot.com/2017/04/16-2017.html), εντούτοις ο ίδιος και κατά παράδοξο τρόπο, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε ή δεν απολύθηκε, άλλα παρέμεινε στην θέση του και για κάποιους προαλείφεται σαν διάδοχος του Ερντογάν στην εξουσια της χώρας.

Συμβαίνει άραγε αυτό γιατί ο ίδιος είναι «πιστός ακόλουθος» του Ερντογάν και «παλιός φίλους» του Γκιουλ όπως λέγεται, επειδή είναι οπορτουνιστής και πάει κάθε φορά οπού βλέπει ότι πηγαίνει ο «πολιτικός άνεμος» ή μήπως δεν έχει ακόμη απαρνηθεί το σχέδιο για ανάληψη της εξουσια της χώρας ως «μεταβατικός Προέδρος» αν ο Ερντογάν πέσει με ένα νέο πραξικόπημα κεμαλιστών ή ύστερα από εμφύλιο ή εκλογές στην Τουρκία;

Πάντως για την ώρα το μόνο σίγουρο είναι ότι η Τουρκία στις μέρες μας συνεχίζει όπως και στον Μεσοπόλεμο να παριστάνει τον (δήθεν) «έντιμο ενδιάμεσο διαμεσολαβητή για όλες τις πλευρές» και τον «επιτήδειο ουδέτερο διαπραγματευτή» μεταξύ των συμμάχων της Γερμανών και των Ρώσων, όπως ακριβώς έκανε και κατά τον Μεσοπόλεμο, όταν αν και τύποις «ουδέτερη» βοήθησε οικονομικά και με την παροχή πρώτων υλών την Γερμανία κατά της ΕΣΣΔ].

Η ίδια η ΕΕ στην εποχή μας αντιμετωπίζει ταυτόχρονα ενεργειακή (φυσικό αέριο και πετρέλαιο), μεγάλη εποισιτιστική (κρίση τροφίμων), οικονομική, ενεργειακή (πόλεμος αγωγών), λαθρομεταναστευτική/προσφυγική (προσφυγές από Ουκρανία και Μέση Ανατολή), κοινωνική, υγειονομική (κορωνοιός), πολιτική και πολεμική κρίση (στην Ουκρανία και αλλού).

Όλα αυτά οδηγούν στην άνοδο των εθνικισμών στην ΕΕ, και είναι πολύ περισσότερες κρίσεις από όσες είχε η Ευρώπη μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον Μεσοπόλεμο και την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε η Ευρώπη είχε να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα οικονομική, πολιτική, κοινωνική και υγειονομική (Ισπανική Γρίπη).

Επίσης, στις μέρες μας, ένα μεγάλο οικονομικό κραχ στις ΗΠΑ, ανάλογο του 1.929 μ.Χ., μπορεί όπως έγινε τότε να οδηγήσει στην άνοδο στην εξουσία των κρατών της Ευρώπης, κομμάτων είτε φασιστικών, εθνικιστικών, είτε ακροδεξιών, είτε αντιευρωπαϊκών και αντιισλαμικών και να οδηγήσει τελικά στην διάλυση της ιδίας της ΕΕ. Και ήδη στις μέρες μας έχουμε την άνοδο πολλών τέτοιων κομμάτων.

Έτσι, στην Ισπανία έχουμε την άνοδο του ακροδεξιού VOX οπαδών του Φράνκο (ενώ και στο Λαϊκό κόμμα υπάρχουν πολλοί ακροδεξιοί οπαδοί του Φράνκο), ενώ παράλληλα οι PODEMOS στο κράτος αυτό θέλουν να καταργήσουν όπως και οι δημοκρατικοί λίγο πριν τον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο την μοναρχία.

{Όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος η μεν Ισπανία του Φράνκο βοήθησε τον Χίτλερ στέλνοντας στην Γαλάζια Μεραρχία «εθελοντών» της (όπως και η Κίνα του Μάο έστειλε ένα σώμα στρατού εθελοντών στον Πόλεμο της Κορέας), ενώ στην Ιταλία που αρχικά είχε πολλές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ επικρατούσε διχογνωμία τόσο στον λαό, όσο και στην πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής για την εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο αυτό.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., η μεν Ισπανία στέλνει με την υποστήριξη της κοινής γνώμης της χώρας της πολεμική και οικονομική υποστήριξη στην νεοναζιστική Ουκρανία, ενώ στην Ιταλία επικρατεί διχογνωμία τόσο στον λαό, όσο και στην πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής για την εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο αυτό (https://agonaskritis.gr/%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8A%CE%BA/)}.

Στην Πορτογαλία το ακροδεξιό Σοσιαλιστικό κόμμα (που παρά το ονομα του ιδρύθηκε από οπαδούς του Σαλαζάρ) είναι πολύ ισχυρό και στις εκλογές του 2022 μ.Χ. υπήρξε άνοδος του καθαρά φασιστικού κόμματος οπαδών του Σαλαζάρ, του Chega.

Όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος η μεν Ισπανία του Φράνκο βοήθησε τον Χίτλερ στέλνοντας στην Γαλάζια Μεραρχία «εθελοντών» της (όπως και η Κίνα του Μάο έστειλε ένα σώμα στρατού εθελοντών στον Πόλεμο της Κορέας), ενώ στην Ιταλία που αρχικά είχε πολλές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την ΕΣΣΔ επικρατούσε διχογνωμία τόσο στον λαό, όσο και στην πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής για την εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο αυτό.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., η μεν Ισπανία στέλνει με την υποστήριξη της κοινής γνώμης της χώρας της πολεμική και οικονομική υποστήριξη στην νεοναζιστική Ουκρανία, ενώ στην Ιταλία επικρατεί διχογνωμία τόσο στον λαό, όσο και στην πολιτική ηγεσία της χώρας αυτής για την εμπλοκή της Ιταλίας στον πόλεμο αυτό (https://agonaskritis.gr/%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8A%CE%BA/).

Αντίστοιχα στην Αυστρία υπάρχει άνοδο του ακροδεξιού FPO που έχει στελέχη πολλούς νεοναζί, όπως και του ΝΕΟΣ, ενώ και στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα βρίσκονται μέσα του πολλά ακροδεξιά στελέχη.

Στην Γαλλία υπάρχει όπως και στον Μεσοπόλεμο ένα ισχυρό ακροδεξιό κίνημα υπό την Λεπέν, όπως και ένα μέτωπο της Αριστεράς υπό τον Μέλανσον, ο οποιος προσπαθεί να μιμηθεί τον Λέων Μπλουμ του Μεσοπολέμου και το δικό του Λαϊκό Μέτωπο.

Στην Ιταλία υπάρχει ισχυρή εκλογική άνοδος της ακροδεξιάς Λέγκας και των νεοφασιστών Αδελφών της Ιταλίας και είναι πάρα πολύ πιθανόν στις επόμενες εθνικές Ιταλικές εκλογές τα δύο αυτά κόμματα να επιτύχουν την δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης (μονά τους ή και σε συμμαχία με το κόμματου Μπερλουσκόνι) και την εκ νέου επίσημη πια άνοδο στην εξουσια της ακροδεξιάς στην Ιταλία και του φασισμού για πρώτη φορά μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τέλος στην Γερμανία, υπάρχει άνοδος του ισχυρού ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία, το οποίο περιέχει και πολλούς νεοναζί και εθνικιστές εντός του, ενώ πολλά ισχυρά πολιτικά στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών, των σοσιαλδημοκρατών, των φιλελευθέρων, όπως και πολλών στελεχών της ΕΟΚ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα πολλοί απόγονοι Ναζί που διοικούν τους οργανισμούς αυτούς (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html).

Ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιουστινιανός ο Α΄ ο Μέγας (όπως και οι Αυτοκράτορες Ηράκλειος, ο Νικηφόρος Φωκάς, ο Ιωάννης ο Τσιμισκής και οι Κομνηνοί) ανόρθωσε αρχικά το κράτος του και στην συνέχεια ξεκίνησε την Βυζαντινή Ανάκτηση εδαφών από εξωτερικούς κατακτητές.

(π.χ. ο Ιουστινιανός της Ιταλίας από τους Οστρογότθους, της Καρχηδόνας από τους Βάνδαλους και της Ισπανίας από τους Βησιγότθους, ενώ οι άλλοι Αυτοκράτορες Βουλγάρους, Άραβες, Πέρσες και Τούρκους).

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνικών, Ελληνογενών, Ρωμαϊκών, Ρωμαιογενών και ιθαγενών πληθυσμών των περιοχών αυτών υποδέχτηκαν τους Βυζαντινούς ως ελευθερωτές από τους αλλοεθνείς και αλλόθρησκους ή αιρετικούς κατακτητές των περιοχών αυτών που τους έσφαζαν και τους καταπίεζαν και βοήθησαν τους Βυζαντινούς στο έργο τους. 

Για κάποιους δε ο Πούτιν είναι για την Ρωσία ένας «νέος Ιουστινιανός», ο οποιος ανόρθωσε αρχικά το κράτος του και στην συνέχεια ξεκίνησαν την Ανάκτηση εδαφών από εξωτερικούς κατακτητές (π.χ. Ουκρανούς την Νοτιοανατολική Ουκρανία/Νοβορώσια και την Μικρορωσία, από τους Γεωργιανούς την Αμπχαζία και την Οσετία και από τους Μολδαβούς την Υπερδνειστερία και την Γκαγκαουζία).

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ρωσικών ή Ρωσόφωνων και ιθαγενών πληθυσμών των περιοχών αυτών υποδέχτηκαν τους Ρώσους ως ελευθερωτές από τους αλλοεθνείς και αλλόθρησκους ή αιρετικούς κατακτητές των περιοχών αυτών που τους έσφαζαν και τους καταπίεζαν και βοήθησαν τους Ρώσους στο έργο τους.

Ο δε πόλεμος στην Ουκρανία στις μέρες μας γίνεται όχι μόνο για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τους αγωγούς, τις ναυτικές και στρατιωτικές βάσεις, την ΑΟΖ, τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας, για τα σιτηρά και για γεωπολιτικούς λογούς, μα συνάμα και για τον έλεγχο των σπάνιων ορυκτών γαιών που η χώρα αυτή κατέχει (όπως και η Κίνα και η Βόρεια Κορέα).

Οι σπάνιες γαίες είναι πολύτιμες και απαραίτητες για την κατασκευή ιδιαίτερα ανεπτυγμένων τεχνολογικών συσκευών και οι οποίες αποτελούν κατά κάποια τρόπο κάτι τόσο πολύτιμο, όσο και τα μπαχαρικά τον Μεσαίωνα (τα οποία διατηρούσαν πολλά προϊόντα και έκαναν εφικτά τα ταξίδια πολλών ημέρων και το εμπόριο κρατών μακρινών μεταξύ τους)}.

Κατά τον Μεσοπόλεμο, η Γερμανία είχε συμμαχήσει με την Φιλανδία, την Ρουμανία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, ενώ είχε υποτάξει την Ελλάδα (εγκαθιδρύοντας το δωσιλογικών καθεστώς Τσολάκογλου), την Γιουγκοσλαβία, την Πολωνία, την Δάνια, την Τσεχοσλοβακία, την Νορβηγία (με το δωσιλογικών καθεστώς Κουίσλιγκ), την Γαλλία (με το δωσιλογικών καθεστώς Βίσυ).

Με την Ιταλία οι Γερμανοί είχαν συνάψει το πολιτικο/οικονομικό και στρατιωτικο «Χαλύβδινο Σύμφωνο», ενώ είχαν παράλληλα και πολιτική συμμαχία με τα δικτατορικά καθεστώτα του Φράνκο στην Ισπανια και του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία.

Για την εισβολή στην ΕΣΣΔ, η Γερμανία εκτός από τον στρατό της, τον οποίο επανεξοπλιστεί επί Χίτλερ (όπως κάνει στις μέρες μας επί Σολτς), είχε και συμμάχους (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_56.html) στα ΕΣ-ΕΣ από όλη την Ευρώπη μέσω της Ευρωπαϊκής μεραρχίας Καρλομάγνος (αντίστοιχα στις μέρες μας επιχειρείται η ίδρυση για άλλη μία φορά ενός Ευρωπαϊκού στρατού από την Γερμανία, του λεγομένου ευρωστρατό [http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_80.html], αντίβαρο των Γερμανών στο ΝΑΤΟ).

{Μάλιστα όλες τις παραπάνω χώρες, η Γερμανία σκόπευε να τις ενσωματώσει σε μία οικονομική και πολιτική ένωση που σχεδίαζε στην Ευρώπη υπό τον απολυτό έλεγχο της, όπως ακριβώς έγινε με την ΕΟΚ και την ΕΕ στις μέρες μας-http://alophx.blogspot.com/2017/05/1945.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html).

Οι εθνικιστές σοσιαλιστές του Έμπερτ και ο εθνικοσοσιαλιστής (αυτό άλλωστε σημαίνει η λέξη Ναζί) Χίτλερ επανεξόπλισαν με την σύμφωνη γνώμη των Γερμανικών ελίτ την Γερμανία μετά την ήττα και τον αφοπλισμό στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με τον ίδιο  ακριβώς τρόπο στις μέρες μας ο εθνικιστής σοσια-ληστής Σολτς επανεξοπλίζει για άλλη μία φορά με την σύμφωνη γνώμη των Γερμανικών ελίτ και τραπεζών (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_7.html, http://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post.html) την Γερμανία μετά την νέα ήττα και αφοπλισμό της χώρας αυτής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η δε πρόσφατη πρόταση του Γερμανού Σόιμπλε στους Γάλλους να ενισχυθούν οικονομικά και ως αντάλλαγμα να προστατεύουν με τα πυρηνικά τους την Γερμανία, θυμίζει την συμφωνία που έκανε η Σαουδική Αραβία με το πυρηνικό Πακιστάν με την επί πληρωμή προστασία της με την πυρηνική του ομπρελά από κάθε απειλή και εχθρό της}.

Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την επίθεση της Γερμανίας στην Γιουγκοσλαβία (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_65.html), αυτή διαλύθηκε και με την υποστήριξη των Γερμανών, των Ιταλών και του Βατικανού, ιδρύθηκε το φασιστικό κράτος της Κροατίας του Πάβελιτς και της Βοσνίας υπό τις ευλογίες του ισλαμιστή Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χουσεΐνι (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_0.html).

[Ήδη στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη ακούγονται φωνές τόσο από τους Σερβοβόσνιους (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7071502_katarreei-metagioygkoslabiko-politiko-oikosystima-se-egrigorsi-gia), όσο και από τους Κροατοβόσνιους για διάσπαση του κράτους αυτού και ένωση με την Σερβία και την Κροατία αντίστοιχα (οι μουσουλμάνοι θέλουν δικό τους ανεξάρτητο κράτος), όπως συνέβη στην περιοχή αυτή επί του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Επίσης, η ίδια η Γερμανία έστειλε τον Ιούλιο του 2022 μ.Χ. στην Βοσνία στρατό].

Η Αλβανία άρπαξε με την υποστήριξη των Ιταλών το Κόσοβο, Σερβικά εδάφη και εδάφη του Μαυροβουνίου. Οι Κροάτες δε και οι Βόσνιοι μαζί με αυτούς αυτά έσφαξαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους και προσπάθησαν να επιτύχουν την πλήρη γενοκτονία τους στις περιοχές τους.

{Και ήδη στα Βαλκάνια υποστηρίζεται ότι η πυριτιδαποθήκη ετοιμάζεται ξανά και η Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο βαίνουν προς ανάφλεξη, αφού τερματίζεται η “Συμφωνία της Ουάσινγκτον” Το Κοσσυφοπέδιο θα υποβάλλει αίτημα ένταξης στο Συμβούλιο της Ευρώπης τερματίζοντας την συμφωνία με την Σερβία που είχε επιτευχθεί στην Ουάσινγκτον (https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%B2%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2/).

Είναι δε πιθανό, όπως η παντελώς αντικανονική αναγνώριση της ανεξαρτησίας της αιρετικής δήθεν «ουκρανικής εκκλησίας» από το Πατριαρχείο Μόσχας που άνηκε νόμιμα, η οποία και συντέλεσε στην έναρξη του Ρωσοουκρανικού πολέμου του 2022 μ.Χ., το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα να έχει και η παντελώς αντικανονική αναγνώριση της ανεξαρτησίας της αιρετικής δήθεν «εκκλησίας της Οχρίδας» από το Πατριαρχείο Σερβίας που άνηκε νόμιμα.

Και ως συνέπεια του γεγονότος αυτού, να προκληθεί αυτή την φορά ένας νέος πόλεμος στα Βαλκάνια, μεταξύ των Σκοπίων και της Αλβανίας, άλλα και της Σερβίας και της Βουλγαρίας, οι οποίες θεωρούν την «ανεξαρτησία» αυτή παράνομη και παντελώς αντικανονική (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/05/blog-post_10.html?m=1&fbclid=IwAR0_X5pLcEX4UfFBmwWEZmhciaBW0o7jV5tEzIlWJs-7bDUo94L0rB0Z5RM)}.

Αντίθετα η Σερβία και το Μαυροβούνιο μετά την ήττα τους έχασαν πολλά εδάφη και έγιναν υποτελείς στους Γερμανούς με την εγκαθίδρυση κατοχικών δωσιλογικών κυβερνήσεων στις χώρες αυτές, ενώ λίγο αργότερα, οι Γερμανοί κατέλαβαν και την Ελλάδα.

Η ιστορία επαναλήφθηκε στις μέρες μας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και την διάλυση της ΕΣΣΔ, όταν για άλλη μία φορά, οι Γερμανοί υποστήριξαν την ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας και της Σλοβενίας από την Γιουγκοσλαβία, πριν ακόμα το κάνουν οι ΗΠΑ, για άλλη μία φορά μαζί με την Ιταλία και το Βατικανό.

Στην συνέχεια τα ίδια κράτη (μαζί με όλο το ΝΑΤΟ, εκτός της Ελλάδας λόγω αντίδρασης του λαού της) υποστήριξε και τους Βοσνίους του φανατικού ισλαμιστή Ιζμπετέκοβιτς και του φασίστα και θαυμαστή του Πάβελιτς Ντούτσμαν, ενώ το 1.999 μ.Χ. υποστήριξαν και τον παράνομο (και χωρίς την άδεια του ΟΗΕ) βομβαρδισμό της Σερβίας, την αρπαγή του Κοσόβου από την Σερβία, όπως και την απόσχιση του Μαυροβουνίου και την διάλυση της Νέας Γιουγκοσλαβίας.

Αμέσως μετά οι Γερμανοί χάρις στον οικονομικό πόλεμο που ξεκίνησαν χάρις στα δάνεια αρχικά, τα παράνομα χρέη και τα εθνοπροδοτικά μνημόνια, κατέκτησαν οικονομικά την ΕΕ, ξεκινώντας από την Ελλάδα, προσπαθώντας να ιδρύσουν το νέο Δ΄ Ράιχ (δηλαδή την πλήρως Γερμανοκρατούμενη ΕΕ-http://alophx.blogspot.com/2019/07/blog-post_3.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/kai.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_85.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_1.html).

{Και για να έχουν δήθεν «νομιμοφανή» τώρα τρόπο οι Γερμανοί να διαλύουν τις χώρες της ΕΕ που θέλουν ίδρυσαν και ένα δήθεν «Ευρωπαϊκό κέντρο μειονοτήτων» (Γερμανικό στην πραγματικότητα), το οποίο μιλάει για τα «δικαιώματα αυτοδιάθεσης» όσων κρατών πιστεύει πως πρέπει να «αυτοδιατεθούν» η Γερμανία.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι η Γερμανία αμέσως μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου στήριξε με κάθε τρόπο την επέκταση του ΝΑΤΟ, π.χ. υπό τον ΥΠΕΞ της Γερμανίας Κλάους Κίνκελ. Αλλά και ο Γερμανός δημοσιογράφος Γιόζεφ Γιόφφε, με καταγωγή από την Ανατολική Πρωσία, ο οποιος μισούσε τους Ρώσους, λόγω της εκδίωξης της οικογένειας του από την περιοχή αυτή (όπως και ο Πολωνός Μπρεζίνσκι για τον ίδιο ακριβώς λόγο).

Για την ίδια περιοχή μιλάει και ο Μπγιερν Χέκε της Εναλλακτικής για την Γερμανία, ο οποιος κατάγεται από τον παππού του από την συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς όμως αυτός να έχει κάποιο μίσος ενάντια στους Ρώσους.

Το δε γεγονός ότι στις μέρες μας δεν έχει ακόμα υπογραφεί μόνιμη και τελική συνθήκη ειρήνης των μελών της συμμαχίας του Άξονα (Γερμανία, Ιαπωνία) με τους Συμμάχους, κυρίως τους Ρώσους, δίνει την αφορμή σε Γερμανούς και Ιάπωνες, με δικαιολογία είτε τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ. οι πρώτοι, είτε τους πολεμικούς εξοπλισμούς της Βόρειας Κορέας και της Κίνας οι δεύτεροι να επανεξοπλιστούν ξανά.

Και όλα αυτά κατά παράβαση των Συνθήκων στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που απαγορεύαν κάτι τέτοιο στα κράτη αυτά, με την «ανοχή» μάλιστα των δυτικών νικητών του πολέμου (ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας), ενώ η Ιαπωνία ήδη ζητάει την επιστροφή των Κουρίλων νήσων από την Ρωσία που έχασε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από ότι φαίνεται με την μη υπογραφή οριστικών συνθήκων ειρήνης από τα κράτη του Άξονα, ο Ψυχρός Πόλεμος αποτέλεσε απλώς μία «νέα περίοδο ανάκαμψης αυτών», πριν από ότι φαίνεται οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε «τρίτο γύρο» Παγκοσμίων Πολέμων.

Το ίδιο χρονικό διάστημα, οι νεοσυντηρητικοί των ΗΠΑ, οι οποίοι εκπροσωπούν με τις πολιτικές τους επιλογές και πράξεις τις αμυντικές βιομηχανίες και πολεμικό λόμπι είναι κατά της Ρωσίας, όπως και οι δημοκρατικοί, η Rand και ο Σόρος.

Οι νεοσυντηρητικοί είναι όλοι τους πρώην τροτσκιστές που έγιναν τελικά επιθετικοί πολεμοκάπηλοι εθνικιστές και με το σχέδιο για έναν «Νέο Αμερικανικό Αιώνα» προσπαθούν να παρατείνουν την ηγεμονία των ΗΠΑ στον πλανήτη εξουδετερώνοντας κάθε αναδυόμενο αντίπαλο που θα θελήσει να ανταγωνιστεί και να πάρει την θέση των ΗΠΑ ως παγκόσμιας Υπερδύναμης. 

Η δε μεταμόρφωση πρώην ακραίων κομμουνιστών σε εθνικιστές δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει, αφού ακόμα και ο Μουσολίνι πριν γίνει ο ιδρυτής του φασισμού ήταν κομμουνιστής (και σε μικρότερο βαθμό και ο Χίτλερ), ενώ ακόμα και ο αρχικά ακραίος κομμουνιστής Στάλιν έγινε στην συνέχεια και αυτός εθνικιστής.

Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι οι Γερμανοί μετέφεραν τις πολεμικές τους βιομηχανίες κρυφά στην Ρωσία λόγω της απαγόρευσης να έχει στρατό η Γερμανία μετά την ήττα της στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις επανάφερε όταν οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες για την Γερμανία πίσω στην χώρα αυτή για να δημιουργήσει το Γ’ Ράιχ στην θέση του Β’ Ράιχ που είχε καταστραφεί στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html).

Επίσης, οι Γερμανοί λίγο πριν το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μετέφερε κρυφά τον κλεμμένο χρυσό από τις Ευρωπαϊκές χώρες σε «ουδέτερα κράτη αποθήκευσης μαύρου χρήματος» (Ελβετία, Ισπανια, Αργετινή) και τα επανάφεραν πίσω στην Γερμανία όταν οι συνθήκες έγιναν κατάλληλες για την Γερμανία πίσω στην χώρα αυτή για να δημιουργήσει το Δ’ Ράιχ (ΕΕ) στην θέση του Γ’ Ράιχ που είχε καταστραφεί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Αντίστοιχα και μετά την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008 μ.Χ., η Γερμανία, μετέφερε (όπως και οι ΗΠΑ) πολλές βιομηχανίες και εργοστάσια της στην Κίνα (και λόγω του χαμηλού κόστους μισθών των εργατών) στην Κίνα και είναι πιθανόν αν κάποια στιγμή κρίνει ότι η στιγμή είναι κατάλληλη για την ίδια να τις επαναφέρει στην Γερμανία}.

Και με τις χώρες αυτές, η Γερμανία επιτέθηκε τελικά ενάντια στην ΕΣΣΔ, μαζί με τους Ναζί της Ουκρανίας και των Βαλτικών κρατών που συνεργάστηκαν με τους Ναζί και έσφαξαν εκατομμύρια συμπατριώτες τους (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html) και στο τέλος παρόλες τις καταστροφές και τους πολέμους που προκάλεσαν οι Γερμανοί στο τέλος ηττήθηκαν και το κράτος τους διαιρέθηκε στα δύο.

(Όπως και μετά την ήττα των Αυτοκρατορικών στον Τριακονταετή Πόλεμο η Γερμανία διαιρέθηκε σε δεκάδες μικρά κράτη μέχρι αυτά να επανενωθούν ξανά με πολέμους από τον Μπίσμαρκ στο Β’ Ράιχ, όπως και η Κίνα πριν τον Τσιν Χουάνγκ Τι και τον Μάο και χρειάστηκαν πολλοί εμφύλιοι και χρόνιοι πόλεμοι για να ενωθούν αυτά εκ νέου).

Αποτέλεσμα της λήξης του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν και η διάλυση της Λατινικής Ένωσης (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_62.html), όπως και στις μέρες μας, με τον ίδιο τρόπο μπορεί ουσιαστικά ο πόλεμος στην Ουκρανία να γίνει πραγματικά η αρχή του τέλους που θα οδηγήσει τελικά στην πλήρη διάλυση της ΕΕ.

{Οι ΗΠΑ, με την έναρξη του Ρωσοουκρανικού πολέμου του 2022 μ.Χ., κατάφεραν από την μία να διαλύσουν την οικονομική και ενεργειακή συνεργασία και ανεξαρτησία της ΕΕ από τις ΗΠΑ λόγω της συνεργασίας των Ευρωπαίων με την Ρωσία.

Και με τις κυρώσεις που έλαβαν ενάντια στην Ρωσία η ΕΕ είναι αναγκασμένη να αγοράζει πιο ακριβό φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ (εφτά φορές πάνω από αυτό που αγόραζε από την Ρωσία), ενώ με τον τρόπο αυτό έληξε και η οποία απόπειρα όχι μόνο ενεργειακής, αλλά και πολιτικής ανεξαρτησίας της Γερμανικής ΕΕ από τις ΗΠΑ.

Σε περίπτωση δε ολικού ενεργειακού εμπάργκο της ΕΕ στην Ρωσία και το αντίστροφο (σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο), οι χώρες που θα έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι η Γερμανία, η Ιταλία και η Ουγγαρία, αλλά και η Γαλλία, μαζί με την Αυστρία και την Ισπανια.

Τότε, οι επιχειρήσεις και οι βιομηχανίες της Δυτικής Ευρώπης χωρίς ενέργεια θα παύσουν να λειτουργούν, θα χρεωκοπήσουν, με αποτέλεσμα να εκτοξευτεί η ανεργία, ο υπερπληθωρισμός, οι κοινωνικές εντάσεις, οι άνθρωποι να αποσύρουν τα χρήματα τους από τις τράπεζες και σε συνδυασμό με την αύξηση των τιμών ενέργειας αυτές να καταρρεύσουν και να χρεοκοπήσουν (π.χ. η Deutsche Bank). 

Το δε κόστος για ένα ολικό εμπάργκο στο Ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο κυμαίνεται αναμεσά για την Γερμάνια αναμεσά στα 190 και 220 δις δολάρια και κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μεγάλη ύφεση της οικονομίας της κατά το 6,5 του ΑΕΠ της.

Και ήδη έγινε παύση παροχής του φυσικού αεριού από την Ρωσία προς την Πολωνία και την Βουλγαρία και επίσης με έμμεσο τρόπο και στις χώρες που διοχετεύεται μέσω αυτών επίσης ρωσικό φυσικό αέριο.

Ήδη η Ρώσοι προέβησαν σε εμπάργκο και έκοψαν την ροή φυσικού αερίου προς την Πολωνία και Βουλγαρία, και με έμμεσο τρόπο και σε όσες χώρες συνορεύουν με τα κράτη αυτά και προμηθεύονται μέσω αυτών Ρωσικό φυσικό αέριο}.

Συνέπεια όλων αυτών θα είναι να υπάρξουν εξεγέρσεις στην ΕΕ, καταρρεύσεις όλων των Ευρωπαϊκών οικονομίων και η καταστροφή του Δ΄ Γερμανικού Ράιχ της ΕΕ, όπως και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου επηλθε και το τέλος του Γ’ Γερμανικού Ράιχ και πιο πριν με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήρθε και το τέλος του Β’ Γερμανικού Ράιχ.

Και όταν αυτά τα γεγονότα γίνουν πραγματικότητα, το ίδιο θα συμβεί και στα κράτη αυτών. Εάν δεν υπάρξει οικονομική κατάρρευση τράπεζων σε ΗΠΑ ή Γερμανία (http://alophx.blogspot.com/2022/03/red-house-report.html, http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html), τότε αυτή η οικονομική κρίση θα επεκταθεί παγκόσμια και θα υπάρξει παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν το 1.929 μ.Χ., ενώ μπορεί με μία πλήρη κατάρρευση της Γερμανικής οικονομίας, να υπάρξει διάλυση της ΕΕ και του ευρώ (που ως γνωστόν ελέγχει η Γερμανία).

[Από ότι φαίνεται στον Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω αντιπροσώπων που διεξάγεται στην Ουκρανία με ευθύνη της Δύσης, αντί όπως σχεδίαζαν να επιτύχουν την ήττα της Ρωσίας, την περικύκλωση της και στην πτώση με «χρωματιστές επαναστάσεις» οργανωμένες από την Δύση στην Ρωσία και στους συμμάχους την πτώση των καθεστώτων στα κράτη αυτά, κατάφεραν αντίθετα την ήττα της Δύσης και την πρόκληση επαναστάσεων κατά των κυβερνήσεων και των ηγετών της από τους λαούς της (σε ΗΠΑ και ΕΕ).

Τα νυν πολεμικά (αλλά και τα παγωμένα) πολεμικά μέτωπα, αναμενόμενες πολεμικές αναφλέξεις σε όλη τον κόσμο (π.χ. σε Καλίνινγκραντ, Μολδαβία, Βοσνία, Κόσοβο, Σκοπιά, Λιβύη, Συρία, Λίβανος, Παλαιστίνη, Ινδία-Πακιστάν, Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Κορέα, Ταιβάν) αναμένεται να ενωθούν σταδιακά όλα σε ένα, το οποίο θα γίνει και επισημά ο Τριτος Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σε περίπτωση δε και επίθεσης του Ισραήλ στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αυτό αναμένεται να απαντήσει χτυπώντας από τους συμμάχους του (Συρία, Ιράκ, Λιβανό, Παλαιστίνη, Υεμένη), χτυπώντας ακόμα και τον πυρηνικό σταθμό της Ντιμόνα σε αντεκδίκηση, ακόμα και τις πετρομοναρχίες του Κόλπου αν αυτές έχουν βοηθήσει την επίθεση του Ισραήλ εναντίον του.

Στην περίπτωση αυτή θα σταματήσει η παραγωγή, παροχή και διάθεση του πετρελαίου του Περσικού Κόλπου (το 60% του συνολικού) με αγωγούς (αφού αυτοί θα έχουν χτυπηθεί), αλλά και από τα Στενά του Σουέζ και του Ορμούζ (από όπου περνά πάνω από το 50% του συνολικά μεταφερομένου πετρέλαιού).

Με τελικό αποτέλεσμα εκτός από την εγκοπή όλων των εμπορικών οδών (χερσαίων και θαλάσσιων), ένα παγκόσμιο πετρελαϊκό/ενεργειακό και οικονομικό κραχ στην Δύση, η οποία προμηθεύεται το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της από τις περιοχές αυτές.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να οδηγήσουν τελικά ακόμα και σε ένα (μίνι ή μεγάλο) πυρηνικό ολοκαύτωμα, αφού μπορεί να γίνει χρήση τακτικών  μίνι ή και κανονικών πυρηνικών όπλων, αφού οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα, ΗΠΑ) στα πιο σύγχρονα και πρόσφατα στρατιωτικά τους δόγματα προβλέπουν την χρήση πυρηνικών όπλων αν προκληθούν από έναν αντίπαλο πυρηνικά ή ακόμα και την πρώτη χρήση από τις ίδιες χωρίς να έχουν προκληθεί, προληπτικά και σε ευρεία χρήση ακόμα και με την υπόνοια χρήσης από τους αντιπάλους τους εναντίον τους.

Ο Μάκιντερ υποστήριζε ότι οποία Μεγάλη Δύναμη έλεγχε την Ευρασία/Παγκόσμια Νήσο θα επιτύγχανε την παγκόσμια κυριαρχία, λέγοντας αυτά τα λογία προς όφελος του Βρετανικού ιμπεριαλισμού, όπως ακριβώς έκανε και ο Χαουσχόφερ με την δική του γεωπολιτική θεωρεία, αυτός προς όφελος του Γερμανικού ιμπεριαλισμού, αλλά και οι δύο με στόχο την κατάκτηση του κόσμου.

Ο δε Σάμιουελ Χάντιγκτον στο πασίγνωστο βιβλίο του με τίτλο «Η Σύγκρουση των Πολιτισμών» προβλέπει το ξέσπασμα ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου από την Νοτιοανατολική Ασία, όταν η Κίνα επιτίθεται σε Βιετνάμ και Κίνα και καταλαμβάνει τις περιοχές αυτές.

Οι αποδυναμωμένες τότε οικονομικά και στρατιωτικά ΗΠΑ, στέλνουν στρατό και στόλο στα μέρη αυτά, αλλά ηττώνται πλήρως από την Κίνα. Τότε οι μουσουλμάνοι (Άραβες, Τούρκοι, Ιρανοί, Πακιστανοί κ.λ.π.) βλέποντας την ήττα των Αμερικάνων εξεγείρονται ενάντια στην Δύση και επιτίθονται μαζικά στο Ισραήλ συμμαχώντας με την Κίνα.

Η Δύση αναγκάζεται να ενωθεί και επιτίθεται στην Κίνα, ενώ η Ρωσία που αρχικά έχει «ουδέτερη στάση» και καιροφυλακτεί να δει ποιος θα νικήσει συμμαχεί τελικά με την Δύση ενάντια στην αναδυομένη απειλή του «κόκκινου Δράκου».

Το σενάριο αυτό θα μπορούσε με κάποιες παραλλαγές και διαφοροποιήσεις να γίνει πραγματικότητα (π.χ. οι μουσουλμάνοι επιτίθονται κατά του Ισραήλ με το γκρέμισμα του Τεμένους του Ομάρ και τότε αυτοί εξαπολύουν εναντίον του ιερό πόλεμο/τζιχάντ-http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html, http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html, οι Κινέζοι συμμαχούν με τους Ρώσους ενάντια στην Δύση, μετά η Κίνα συμμαχεί με την Δύση κατά της Ρωσίας και τέλος η Ρωσία με την Δύση κατά της Κίνας-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

Και όντως μπορεί στις μέρες μας οι Δυτικοί να υποστούν οδυνηρές πολεμικές ήττες από την Ρωσία σε πολλά πολεμικά μέτωπα (π.χ. Ουκρανία, Καλίνινγκραντ, Γεωργία, Μολδαβία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν και αλλού) ή την Κίνα (π.χ. σε Ταιβάν, Κορέα, Νοτιοανατολική Ασία κ.λ.π.) ή και από τα δύο αυτά κράτη μαζί και οι θήτες αυτές να κάνουν τους μουσουλμάνους να συμμαχήσουν με την Κίνα και την Ρωσία κατά της Δύσης και του Ισραήλ.

(Κάτι που εν μέρει ήδη κάνουν αφού πολλές μουσουλμανικές χώρες θέλουν να συμμετάσχουν στα BRICS π.χ. Ιράν, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, οι οποίες έχουν ήδη πολλές στενές εμπορικές, ενεργειακές και οικονομικές σχέσεις με τα κράτη του οργανισμού αυτού).

Ο Τσενγκ Χε υπέταξε στην Κίνα την Σρι Λάνκα και συνέλαβε τον βασιλια της, όπως ακριβώς χάρις στα δάνεια και την οικονομία της υπέταξε στις μέρες μας η Κίνα την Σρι Λάνκα. Η δε σύγκρουση των Ρώσων και των Κινέζων στον ποταμό Αμούρ συνέβη την δεκαετία του 1.960 μ.Χ. από τον Μάο και τον Χρουστώφ, όσο και το 1.685 μ.Χ. από τον Κινέζο Αυτοκράτορα Κανγκσί.

Οι Μινγκ κατάφεραν υπό την ηγεσία των Μάντσου να ενώσουν μετά από έναν άγριο πόλεμο την Κίνα και έκαναν τα πάντα και τελικά κατάφεραν να ενώσουν σε αυτή την ανεξάρτητη Ταιβάν (υπό τον Καχ Κανγκσί), όπως ακριβώς και οι κομμουνιστές του Μάο μετά από έναν άγριο εμφύλιο πόλεμο ένωσαν την Κίνα και προσπαθούν να ενώσουν την έως τώρα ανεξάρτητη Ταιβάν με την Κίνα (ίσως υπό τον Σι Ζι Πινγκ).

Η Κίνα βοήθησε το ιδεολογικά ίδιο με αυτή Βόρειο Βιετνάμ να επικρατήσει επί του Νότιου Βιετνάμ, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, ενώ επί των πολέμων στο Αφγανιστάν βοήθησε τους Μουτζαχεντίν και τους Ταλιμπάν να επικρατήσουν έναντι της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ για γεωπολιτικούς λογούς παρόλο που είχε αντίθετη ιδεολογία με αυτούς.

Και όπως στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο ο γιος του Μπάιντεν είχε άμεσα επιχειρηματικά συμφέροντα και αυτός είναι ένας λόγος που μπλέχτηκαν οι ΗΠΑ σε αυτόν (https://www.ethnos.gr/World/article/128643/bombanypostompaintenmplegmenosseypotheshdiafthorassthnoykrania, https://www.protothema.gr/life-style/article/1252551/vivlio-kolafos-gia-tin-oikogeneia-baiden-apo-tin-proin-nufi-tous-diafthora-kokaini-alkool-kai-pornovideo/), το ίδιο ισχύει και για τον γιο της Πελόζι, ο οποιος έχει επιχειρηματικά συμφέροντα με την Ταιβάν (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/637352/ipa-osmi-skandalou-stin-episkepsi-pelosi-ti-taivan-i-parousia-tou-gioy-tis-kai) και αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο μπλέχτηκαν στην Κρίση της Ταιβάν με την Κίνα.

Με τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο οι Ευρωπαίοι έχασαν το φυσικό αέριο για τις βιομηχανίες και την θέρμανση τους, όπως και σιτηρά από την Ουκρανία, ενώ σε έναν πολύ ενδεχόμενο και επικείμενο πόλεμο Ταιβάν και Κίνας (και την κατάληψη του νησιού αυτού και την ενσωμάτωση του στην Κίνα) θα χάσουν και τα απαραίτητα για τις βιομηχανίες τους μικροτσίπ που παράγονται στην Ταιβάν.

Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να απωλέσουν ειρηνικά την Αυτοκρατορία και την παγκόσμια ηγεμονία τους και το μόνο σίγουρο ότι υπό την διοίκηση ηγετών που έχουν εχθρική και ψυχροπολεμική ιδεολογία και πολιτιστική έναντι της Ρωσίας και της Κίνας θα προσπαθήσουν στην προσπάθεια τους να την διατηρήσουν να αφανίσουν τους αντιπάλους τους.

Ή εάν δεν μπορούν να επιτύχουν κάτι τέτοιο με βάση το δόγμα Σαμψών να τους καταστρέψουν ολοκληρωτικά μαζί με την Αυτοκρατορία τους, όπως ο Σαμψών είχε «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Η στήριξη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο των ΗΠΑ στην Μεγάλη Βρετάνια έγινε με αντάλλαγμα την οικονομική εξαγορά από αυτή και την κοινή συμμαχία, όπως η στήριξη της Κίνας από την Ρωσία στις μέρες μας.

Με την επίθεση των Γερμανών κατά των Ρώσων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη και των Γιαπωνέζων κατά των Αμερικάνων στον Ειρηνικό, το μόνο που κατάφεραν αυτές οι δύο χώρες ήταν να ξυπνήσουν δύο «κοιμώμενους γίγαντες» που έγιναν Υπερδυνάμεις και τους νίκησαν, όπως αναμένεται να κάνει και η επίθεση της Δύσης κατά της Ρωσίας (στην Ουκρανία) στην Ευρώπη και της Κίνας (Ταιβάν) στις μέρες μας.

Η δε υπερεπέκταση που έχει φτάσει θα καταστρέψει τόσο την ΕΕ, όσο και το ΝΑΤΟ].

Επίσης, να αγοράζει πανάκριβο οπλισμό από τις ΗΠΑ (η Γερμανία ανήγγειλε την αγορά 100 δις εξοπλισμού από τις ΗΠΑ τον χρόνο [άρα σε δέκα έτη θα έχει εξοπλισμό σχεδόν 1 τρις δολαρίων], όπως έκανε παλαιοτέρα και η Σαουδική Αραβία με τον Αμερικανό Προέδρο Τραμπ.

Βέβαια, όλος αυτός ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας, θα πρέπει για τις ΗΠΑ να γίνει κάτω από την επίβλεψη του ΝΑΤΟ, χωρίς ποτέ να ιδρυθεί ανεξάρτητος από τις ΗΠΑ και ελεγχόμενος από την Γερμανία ευρωστρατό, έτσι ώστε η μεν Γερμανία να γίνει «ελεγχόμενος» από τις ΗΠΑ τοποτηρητής της Ευρώπης, όπως έγινε και η Σαουδική Αραβία όταν οι ΗΠΑ έφυγαν από την Μέση Ανατολή.

Και όλα αυτά και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, δηλαδή την Γερμανία και Σαουδική Αραβία, ώστε αυτά τα δύο κράτη να ελέγχουν τους εχθρούς των ΗΠΑ σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή και να μπορέσουν οι ΗΠΑ να αποδεσμεύσουν στρατεύματα από τις περιοχές αυτές.

Έχοντας όμως καταφέρει να εγκλωβίσουν και ανασχέσουν ή νικήσουν πρώτα την Ρωσία και το Ιράν αντίστοιχα στα μέτωπα αυτά, έτσι ώστε να μπορέσουν να μεταφέρουν Αμερικανικό στρατό στην Νοτιοανατολική Ασία στο τέλος και να περικυκλώσουν και να περικυκλώσουν/εγκλωβίσουν/ανάσσουν/νικήσουν στο τέλος στην περιοχή αυτή τον πιο επικίνδυνο ανερχόμενο αντίπαλο τους, την Κίνα).

Ακριβώς δηλαδή η ίδια πολιτική που ακολουθήσαν οι ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο επιτυχώς τότε, χάρις στην πολύ έξυπνη τότε ιδέα του ικανού διπλωμάτη Τζον Κέναν. Με την διαφορά όμως ότι τώρα η ανθρωπότητα δεν ζει στον Ψυχρό Πόλεμο και όλες οι πλευρές (νικήτριες και ηττημένες) πήραν τα μαθήματα τους από τότε και δεν είναι τόσο σιγουρά ότι θα επαναλάβουν τα ίδια με τον Ψυχρό Πόλεμο λάθη και πολιτικές.

[Αλλά και η Αθηνά υποστήριξε με χρήμα και στρατό την Κέρκυρα κατά της Μητρόπολης της της Κορίνθου στην Αρχαιότητα κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, με αποτέλεσμα αυτή να την κηρύξει τον πόλεμο μαζί με την Σπάρτη, όπως στις μέρες μας η Δύση υποστηρίζει την Ουκρανία, ενάντια στην Ομόδοξη και ομοεθνή της Ρωσία, την κόρη της Ουκρανίας, κάτι που μπορεί στο τέλος να οδηγήσει ακόμα και σε πόλεμο της Ρωσίας κατά της Δύσης, πολύ πιθανόν μαζί με την Κίνα.

Οι ΗΠΑ φιλοδοξούν με την τακτική τους αυτή να κάνουν την Ουκρανία για την Ρωσία ένα νέο μακρόχρονο «πολεμικό βαλτό» που θα μετατραπεί σε ένα νέο «Βιετνάμ» και «Αφγανιστάν» για την Ρωσία και θα την κάνει στο τέλος να ηττηθεί και να καταρρεύσει μαζί με το πολιτικό καθεστώς του Ευρασιανισμός του Πούτιν, όπως λίγο μετά την ήττα της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν κατέρρευσε και το κομμουνιστικό καθεστώς στην χώρα αυτή.

Αλλά μπορεί τα πράγματα να μην έρθουν τα πράγματα τόσο καλά για τους Αμερικάνους και τους Δυτικούς συμμάχους τους και αντί για ήττα των Ρώσων, να υπάρξει όπως τα έτη 1.919-1.922 μ.Χ. μία τελική εκδίωξη των Δυτικών από την Ουκρανία και όπως και τότε μία νίκη της Ρωσίας και προσάρτηση εκ νέου της Ουκρανίας στην Ρωσία μαζί με την Λευκορωσία και άλλες πρώην Σοβιετικές χώρες όπως τότε (π.χ. της Μολδαβίας, της Αρμένιας, της Γεωργίας, του Αζερμπαϊτζάν κ.λ.π.).

{Πόλεμος μεταξύ της τότε ανεξάρτητης, δυτικόφιλης και αντιρωσικής Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν-Τουρκίας (http://alophx.blogspot.com/2020/10/2020-1940-1973.html) έγινε το ετος 1.920 μ.Χ. μεταξύ των τριών αυτών κρατών. Τότε οι Τούρκοι του Κεμάλ Αττατούρκ, συμμάχου των Σοβιετικών των Λένιν/Στάλιν (ως επίτροπου εθνοτήτων της ΕΣΣΔ) επιτέθηκαν μαζί με τους Αζέρους στους Αρμένιους, τους νίκησαν και τους ανάγκασαν να τους παραδώσουν μεγάλο μέρος της ιστορικής Αρμενίας (π.χ. τις περιοχές του Καρς και του Αραράτ).

Το Αζερμπαϊτζάν κρατούσε φιλοσοβιετική στάση και για τον λόγο αυτό ενισχύθηκε από την ΕΣΣΔ με όπλα και χρήματα και το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου αυτού ήταν η Αρμενία να αναγκαστεί  ηττημένη να υποταχτεί στην ΕΣΣΔ και να ενσωματωθεί στην ΕΣΣΔ, όπως και το Αζερμπαϊτζάν.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, είχαμε τον Αζεροαρμενικό πόλεμο του 2020 μ.Χ., της τότε «ανεξάρτητης», δυτικόφιλης και αντιρωσικής Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν-Τουρκίας. Τότε οι Τούρκοι του Ταγίπ Ερντογάν, συμμάχου των Ρώσων του Πούτιν επιτέθηκαν μαζί με τους Αζέρους στους Αρμένιους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τους νίκησαν και τους ανάγκασαν να τους παραδώσουν μεγάλο μέρος της ιστορικά Αρμένικης αυτής περιοχής.

Το Αζερμπαϊτζάν κρατούσε φιλορωσική στάση και για τον λόγο αυτό ενισχύθηκε από την Ρωσία με την μη ανάμειξη της στον συγκεκριμένο πόλεμο και το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου αυτού ήταν η Αρμενία να αναγκαστεί  ηττημένη να υποταχτεί ξανά στην Ρωσία.

Το δε «βέτο» που έβαλλε πρόσφατα στην ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας ο Ερντογάν το 2022 μ.Χ. εξόργισε τους Αμερικανούς, όπως και το βέτο του Καραμανλή για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ το 2008 μ.Χ.  Η κίνηση αυτή του Καραμανλή είχε ως συνέπεια την πολιτική του πτώση, το ίδιο άραγε θα συμβεί και με τον Ερντογάν;}.

[Πρέπει να ειπωθεί ότι το πρόβλημα της ενσωμάτωσής της Κριμαίας στην Ουκρανία που μέχρι τότε ανήκε στην Ρωσική «δημοκρατία» της ΕΣΣΔ, έγινε από τον Χρουστώφ, ο οποιος είχε μητέρα ουκρανικής καταγωγής, ενώ όταν ο ίδιος έγινε κυβερνήτης της ΕΣΣΔ, προώθησε πολλούς Ουκρανούς στα ανωτέρα αξιώματα (όπως π.χ. τον Μπρεζνιέφ που μετέπειτα τον έριξε από την εξουσία).

Η δε ενσωμάτωση της Κριμαίας στην Ουκρανία τότε δεν υπογράφτηκε από τον ηγέτη της ΕΣΣΔ όπως θα ήταν το νόμιμο, άλλα από έναν στρατηγό του, κάτι που την έκανε και από τότε μη νομιμά βάσει του Συντάγματος της ΕΣΣΔ πολιτική ενέργεια.

Εκτός αυτών, ο Χρουστώφ φαίνεται ότι πιθανώς να έκρυβε μέσα του έναν «ιδιότυπο ουκρανικό εθνικισμό», αφού απομάκρυνε πολλούς Ρώσους, Ρωσικής καταγωγής ή Ρωσόφωνους από τα πολιτειακά και στρατιωτικά αξιώματα της Ουκρανίας και έβαλε στην θέση τους Ουκρανούς.

Οι οποίοι ήταν είτε δικοί του άνθρωποι, είτε πολιτικοί κρατούμενοι που απελευθέρωσε, ακόμα και εθνικιστές (οι οποίοι έφτασαν σε ποσοστό επί του συνόλου στην διοίκηση στο 75%), δημιουργώντας πολλά από τα προβλήματα με τον τρόπο αυτό που οδήγησαν τόσο στην ανεξαρτησία της Ουκρανίας από την ΕΣΣΔ/Ρωσία, όσο και στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ.].

Εδώ βέβαια μπορεί να επισημανθεί ότι η οικονομία δεν σταματάει τους πολέμους, ούτε παίζει πάντα τον σημαντικότερο ρολό σε αυτούς. Έτσι, αν και τα έτη 1.900-.1914 μ.Χ. το Γαλλογερμανικό εμπόριο αυξήθηκε στο 137%, το Ρωσογερμανικό στο 121% και το Βρετανογερμανικό στο 200%, αυτό δεν εμπόδισε τα κράτη αυτά παρά την μεταξύ τους μεγάλη οικονομική αλληλεξάρτηση να πολεμήσουν μεταξύ τους κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο δε ηττοπαθής, εθνοπροδότης και υποταγμένος στους Γερμανούς Μακρόν, όπως ήταν και ο Νταλαντιέ και ο δωσίλογος Πετταίν κατά τον Μεσοπόλεμο και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προτείνει τώρα βολικά για τους Γερμανούς την κατάργηση του βέτο στην ΕΕ (κάτι που ήδη 13 κράτη της, ακόμα και σύμμαχοι των Γερμανών αντιδρούν έντονα) και την λήψη αποφάσεων από το 60% των κρατών μελών και του πληθυσμού της ΕΕ.

Κάτι που φυσικά συμφέρει πρωτα τα Μεγάλη κράτη της ΕΕ και ιδίως την Γερμανία (της οποίας η Γαλλία στην περίπτωση αυτή όπως και σε πολλές άλλες παριστάνει τον «λαγό») που θα μπορεί έτσι με την πληθυσμιακή υπέροχη της και μαζί με τα συμμαχικά της κράτη να επιβάλει αντιδημοκρατικά και δήθεν «νομιμοφανώς» την πολιτική της σε όλα τα κράτη της ΕΕ χωρίς κανένα εμπόδιο πια.

Και δήθεν για «να χρυσώσει το χάπι», ο Μακρόν προτείνει για άλλη μία φορά την εξίσου άθλια ιδέα της δημιουργία μιας ΕΕ πολλών ταχυτήτων, οπού μία ένωση εννιά με δέκα κρατών θα μπορεί να επιτύχει μία ενισχυμένη συνεργασία και ένωση (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_2.html), ενώ οι άλλες θα μπορούν να παραμείνουν πίσω αν θέλουν (κάτι που πιθανόν θα είναι και ένας «προθάλαμος» διάλυσης της ΕΕ, είτε πλήρως, είτε έτσι όπως την ξέρουμε τουλάχιστον σήμερα).  

Ως δυνάμεις αντίστασης στην χώρα αυτή που θέλουν να γίνουν «Νέοι Ντε Γκολ» είναι για την ώρα η Λεπέν και ο Ζεμούρ.

Στην Αυστρία ο απόλυτα υποταγμένος και ουσιαστικά διορισμένος από την Γερμανία αυταρχικός καγκελάριος Νεχάμερ (πρώην στρατιωτικός ο ίδιος), θυμίζει τον Άρτουρ Ζέιβς Ίνβκαρτ, τον απόλυτα υποταγμένο και διορισμένο από την Γερμανία αυταρχικό καγκελάριο της Αυστρίας στον Μεσοπόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_76.htmlhttp://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_44.html).

Και οι δύο αυτοί «ηγέτες» ανέβηκαν στην εξουσία μετά από την απομάκρυνση των μη φιλικών στην Γερμανία και τις πολίτικες της προκάτοχων τους (Ντόλφους, Σούσνικ, Κουρτς) από την Γερμανία του Χίτλερ στην μία περίπτωση και της Μέρκελ στην άλλη.

Ως δυνάμεις αντίστασης στην χώρα αυτή είναι για την ώρα τα κόμματα FPO και NEOS.

Στην Ισπανία ο Αμπασκάλ, ο ηγέτης του εθνικιστικού κόμματος VOX θέλει να συμμαχήσει με το δεξιό Λαϊκό κόμμα και να εξουσιάσει την χώρα και να γίνει ένας νέος Φράνκο, όπως θέλει και το κόμμα Chega στην Πορτογαλία, των οπαδών του Σαλαζάρ, του και αυτό να συμμαχήσει με το δεξιό Σοσιαλιστικό κόμμα και να εξουσιάσει την χώρα.

Στην Ιταλία, ο Ματέο Σαλβίνι μαζί με τον Μπερλουσκόνι και τα Αδέλφια της Ιταλίας φιλοδοξεί να γίνει ένας νέος Μουσολίνι και να εξουσιάσει την Ιταλία (http://alophx.blogspot.com/2016/09/v-behaviorurldefaultvmlo_68.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/1921-2018.html), ενώ και στην ίδια την Γερμανία, η AfD (Εναλλακτική για την Γερμανία), υπό τον Μπγιερν Χέκε (με την γνωστή προσωπολατρία του στην Ανατολική Γερμανία), ο οποίος λέγεται ότι φιλοδοξεί να εκλεγεί τελικά (μονός ή συν) ηγέτης στις εσωκομματικές εκλογές του Ιουνίου στο κόμμα αυτό, προσπαθεί να αναδειχτεί σε ένα νέο NPD (το οποίο είχε την γνωστή προσωπολατρία του Χίτλερ).

[Πριν το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου προηγήθηκε η επίθεση των Ιταλών σε Λιβύη και Δωδεκάνησα και πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η επίθεση των Ιταλών σε Αιθιοπία και Αλβανία.

Το μαλακό υπογάστριο των Ιταλών ήταν οι αποικίες τους στην Αφρική στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτές χτυπήσαν οι σύμμαχοι πριν προελάσουν στην κυρίως Ιταλία, όπως και το μαλακό υπογάστριο των Τούρκων ήταν οι αποικίες τους στην Αραβία της Μέσης Ανατολής στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτές χτυπήσαν οι σύμμαχοι πριν προελάσουν στην κυρίως Τουρκία].

Στον στόχο του αυτό θα μπορούσε μακροπρόθεσμα παρά τα μέχρι τώρα αντίθετα λεγόμενα του και ο Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος αν είχε την εύκαιρα να γίνει καγκελάριος με την AfD, θα μπορούσε να συμμαχήσει εκλογικά μαζί του (όπως πήγε να γίνει στην Θουριγγία με τους Χριστιανοδημοκράτες και τους φιλελευθέρους με την AfD του Χέκε και δεν προχώρησε τότε λόγω αντιδράσεων από τα άλλα πολίτικα κόμματα της Γερμανίας).

Όμως μιας και οι οπαδοί του AfD είναι πρόθυμοι σε μία συνεργασία με τον Μερτς αν χρειαστεί, αφού πιστεύουν ότι είναι πιο κοντά στις πολιτικές τους απόψεις, αυτός είναι πιθανόν αν χρειαστεί να δεχτεί μία τέτοια πολιτικά συμμαχία, με τον τρόπο αυτό να νομιμοποιήσει την AfD και τον Χέκε και να γίνει μακροπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα ένας «νέος Χούκενμπεργκ» για την AfD (https://alophx.blogspot.com/2018/12/afd.html, https://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B1-%CF%83/#, http://alophx.blogspot.com/2017/10/blog-post_0.html).

[Μία εκ νέου άνοδος του νεοναζισμού στην Γερμανία, μπορεί να γίνει όπως και κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου μετά μία νέα παγκόσμια οικονομική καταστροφή στον κόσμο (δηλαδή ένα νέο οικονομικό κραχ), την ΕΕ και την Γερμανία, όπως το παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1.929 μ.Χ.

Σε συνδυασμό με μία μεγάλη κοινωνική, πολιτική και λαθρομεταναστευτική/προσφυγική κρίση, τόσο λόγω των πολέμων σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία, αλλά και λόγω των ελλείψεων τροφίμων λόγω του Ρωσοουκρανικού πολέμου, οι οποίες θα προκαλέσουν παγκόσμια, αλλά κυρίως στην Αφρική λιμό και νέο κύμα μετανάστευσης που θα οδηγήσει σε 20 εκατομμύρια Αφρικανούς μετανάστες να προσπαθήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη. 

Κάτι που αν συμβεί θα προκαλέσει μια ραγδαία εκλογική και δημοσκοπική άνοδο στην εξουσια αντιευρωπαϊκών, αντιισλαμικών, εθνικιστικών και αντιμεταναστευτικών κομμάτων στην Ευρώπη και στην Γερμανία (όπως έγινε και κατά τον Μεσοπόλεμο)-(http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/new-deal.html), κάτι που θα μπορούσε να συμβάλει στην άνοδο της AfD στην εξουσία της χώρας αυτής.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι με επικεφαλής τον Χέκε, η AfD θα μετεξελιχθεί σε ένα δεύτερο NPD (δηλαδή ένα νέο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, που είναι το νεοναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, το διάδοχο κόμμα του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος/NSPD του Χίτλερ). Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην AfD υπάρχουν αρκετά πολιτικά στελέχη του που πρότερα ανήκαν στο NPD.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι οι Γερμανοί εκτός από τον χρυσό των Ευρωπαϊκών λαών κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής της Ευρώπης την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html), έκλεψαν ακόμη περισσότερα χρήματα από τους Ευρωπαϊκούς λαούς μέσω της βίαιης και αυταρχικής επιβολής σε αυτούς των παντελών αντεθνικών, παράνομων και αντισυνταγματικών οικονομικών μνημονίων μέσω της ΕΕ και της ΕΚΤ που οι ίδιοι ελέγχουν απόλυτα σε κάθε τομέα τους.

Κατά τον Μεσοπόλεμο και πριν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, την συμμαχία του με τον Μουσολίνι και την δημιουργία του Άξονα, η μεγαλύτερη (και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου επί Ψυχρού Πολέμου) απειλή για την Δύση θεωρούνταν η κομμουνιστική Ρωσία των «διδαγμάτων του Μαρξ» (ΕΣΣΔ) υπό τους Λένιν και Στάλιν.

Αντίστοιχα στις μέρες μας μετά την δημιουργία του «άξονα» Ρωσίας και Κίνας και με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., η μεγαλύτερη  απειλή θεωρείται (πρώτη φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) η Ευρασιατική Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html, http://alophx.blogspot.com/2020/09/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_66.html) των «διδαγμάτων του Ντούγκιν» (Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα/ΕΟΚ) υπό τον Πούτιν.

Είναι σηαντικό να αναφερθεί ότι σε ένα ενδεχόμενο νέο παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1.929 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/new-deal.html), η Δύση θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε αυτό κάτι που θα οδηγήσει σε βίαιες και μη πολίτικες μεταβολές στις χώρες που την αποτελούν.

Όμως οικονομικές και νομίσματα (π.χ. το ρούβλι και το γούνα) που δεν θα συνδέονται με τα νομίσματα (δολάριο και ευρώ) και την οικονομία της Δύσης θα αντέξουν και δεν θα επηρεαστούν πολύ οικονομικά (π.χ. ), όπως κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, η οικονομία της ΕΣΣΔ του Στάλιν δεν επηρεάστηκε ιδιαίτερα από το κραχ του 1.929 μ.Χ., αφού δεν ήταν οικονομικά συνδεδεμένη με την Δύση, αλλά «απόβλητη» από αυτή και «οικονομικός παρίας».

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στις μέρες μας η Ρωσία του Πούτιν λόγω των μέτρων (κυρώσεων) που πηρέ η Δύση εναντίον της, αλλά και τα οικονομικά μέτρα που πηρέ η ίδια κατά της Δύσης και την νομισματική και οικονομική αποσύνδεση στην οποία προχωρά από την Δύση, σε περίπτωση νέου παγκόσμίου οικονομικού κραχ δεν θα επηρεαστεί πολύ.

Ο Ευρασιανισμός  δημιουργήθηκε το έτος 1920 μ.Χ.  στις πόλεις του Βερολίνου, της Πράγας και του Παρισιού από εξόριστους Ρώσους από το κομμουνιστικό καθεστώς του Λένιν που είχε καταλάβει  πραξικοπηματικά την εξουσια στην Ρωσία.

Αυτοί οι άνθρωποι στην ουσία αντικατέστησαν την θεωρία του Πανσλαβισμού, δηλαδή την ένωση όλων των Σλάβων υπό την εξουσία της Ρωσίας, με την ένωση της Ευρώπης με την Ασία και πάλι υπό την εξουσία της Ρωσίας και θεωρούνται οι πρώτοι πνευματικοί πρόγονοι του διάσημου Ρώσου καθηγητή και φιλόσοφου  Αλέξανδρου Ντούγκιν.

Αλλά και οι κομμουνιστές στην Σοβιετική Ένωση  χρησιμοποίησαν τον Πανσλαβισμό, όπως ακριβώς και οι Τσάροι πριν από αυτούς, με την μόνη διαφορά ότι αντικατέστησαν την Ορθοδοξία και την ένωση των Σλάβων με την Ρωσία με την κομμουνιστική ιδεολογία και την διεθνιστική Ένωση όλων των δήθεν κομμουνιστικών λαών σε όλη την γη.

Πολύ κοντά στην ιδεολογία των  πρώτων Ευρασιανιστών  βρίσκονταν και η αδερφοί Στράσερ  δημοκρατία Βαϊμάρης στην Γερμανία  και πρότειναν την ένωση της Ρωσίας (τότε ΕΣΣΔ) με την Γερμανία, την πλήρη συμμαχία τους, να μην γίνει ποτέ πόλεμος μεταξύ τους, να γίνει κυνήγι των πλούσιων και τους μεγαλοαστών, όπως επίσης και να διώξουν και να παύσουν οι Ναζί όλους τους διωγμούς άλλων εθνικοτήτων, λόγου χάρη των Εβραίων.

Ο δε Πούτιν στις ημέρες μας στην Ρωσία, όπως έκανε και ο Βλαδίμηρος ο Μέγας τον Μεσαίωνα έχει συνάψει συμμαχία με ένα ισχυρό Βασίλειο του Νότου (ο πρώτος με την Κίνα και ο δεύτερος με το Βυζάντιο), ενώ έχουν αναμεταξύ τους φθόνο, για να αντιμετωπίσει την απειλή της Δύσης, ενώ και οι δύο κατάλαβαν ο μεν πρώτος την Κριμαία και ο δεύτερος στην Χερσώνα.

Για κάποιους αναλυτές ο Πούτιν είναι ο Νίκων, ο Νικόλαος ο Α’ και ο Μέγας Πέτρος μαζί.

Η δε σύγκρουση μιας ηγεμονικής δύναμης, όπως είναι στις μέρες μας η αναδυόμενη Κίνα με τις ΗΠΑ, θυμίζει σε πολλούς την σύγκρουση της ηγεμονικής δύναμης της Σπάρτης με την αναδυόμενη Αθήνα κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου.

Ως ελευθερωτές υποδέχτηκαν οι γηγενείς πληθυσμοί της Καρχηδόνας και της Ιταλίας τα στρατεύματα του Βελισάριου και του Ορθοδόξου Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ιουστινιανού όταν ανακτούσαν τις περιοχές αυτές από τους βάρβαρους Γερμανικούς κατακτητές τους Βάνδαλους και Γότθους.

Το ίδιο  έκαναν και οι γηγενείς πληθυσμοί της Νοτιάς και Κεντρικής Ισπανίας όταν τα απελευθέρωναν τα Ισπανικά στρατεύματα του Γκονζάλο Ντε Κόρντομπα και των καθολικών βασιλέων Φερδινάνδου και Ισαβέλλας.

Ακριβώς τα ίδια συμβαίνουν και στην εποχή μας και οι Ρωσικοί και οι Ρωσόφωνοι πληθυσμοί στην Νότια και Ανατολική και Κεντρική Ουκρανία που απελευθερώνονται και ανακτώνται από τις Ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις].

Τέλος, στην Μεγάλη Βρετανία, ο πρώην δημοσιογράφος πρωθυπουργός της Μπόρις Τζόνσον λέγεται ότι με το BREXIT προσπαθεί να κρατήσει την χώρα μακριά από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη μέχρι αυτή να πέσει τελικά, όπως έκανε και ο πρώην δημοσιογράφος Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που  προσπάθησε να κρατήσει την χώρα μακριά από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη μέχρι αυτή να πέσει τελικά.

[Με την αποχώρηση δε της Μεγάλης Βρετανίας, η ΕΕ  της Γερμανίας θα χάσει πολλά οικονομικά κονδύλια για την ΕΕ, γεωπολιτική ισχύ και την τεράστια αγορά της Μεγάλης Βρετανίας, εδάφη για πιθανές στρατιωτικές βάσεις (αλλά και μία χώρα «άντλησης» στρατιωτών για τον ευρωστρατό που ετοιμάζει μελλοντικά η Γερμανία υπό τον έλεγχο της) και τα πυρηνικά όπλα των Βρετανών,  ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο θα γίνει και ένα «παράδειγμα» προς μίμηση έτσι ώστε στο μέλλον και άλλα κράτη να αποχωρήσουν από την ΕΕ].  

Τέλος όσον αφορά την Ρωσία, αυτή προσπαθεί υπό τον Πούτιν όπως και ο Λένιν και ο Στάλιν κατά τον Μεσοπόλεμο να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη της στο εγγύς εξωτερικό, είτε με πόλεμο, είτε βοηθώντας συμμαχία σε αυτή κράτη (π.χ. Λευκορωσία, Καζακστάν) στην απόκρουση (των δυτικών «εισβολών») των δήθεν «χρωματιστών επαναστάσεων».

Αλλά και πραξικοπημάτων και εξεγέρσεων οργανωμένων από την Δύση, όπως έκανε αυτή και κατά τον Μεσοπόλεμο, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τον Ψυχρό Πόλεμο στην Λευκορωσία, την Ουκρανία, την Αρμενία, την Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν και αλλού (http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/heartland.html).

Φαίνεται δε ότι ο Πούτιν και οι Σιλοβίκι σύμμαχοι και Ευρασιανιστές σύμμαχοι του, πρώην και νυν (π.χ. ο Αλεξάντερ Ντούγκιν και ο Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ) θέλουν να δημιουργήσουν την Μεγάλη Ρωσία για άλλη μία φορά μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.

Οι δε ιερείς της «εκκλησίας του σατανά» στις ΗΠΑ έλαβαν πρόσφατα το μέρος της Ουκρανίας στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ., κάτι που έκανε τον Ντούγκιν και άλλους Ρώσους διανοουμένους να δηλώσουν πως η Ρωσία βρίσκεται σε ιερό πόλεμο με την διαβολική Δύση και τις ΗΠΑ.

Η ίδια η Ευρώπη στις μέρες μας, όπως κατά τον Μεσοπόλεμο και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κυριαρχούνταν στο μεγαλύτερο μέρος της από φασιστικές/ναζιστικές (και μία κομμουνιστική) πολιτικοοικονομικοκοινωνικοστρατιωτικές δικτατορίες, αρχικά όλες σχεδόν σύμμαχες της Γερμανίας.

Αντίστοιχα στις μέρες μας η Ευρώπη κυριαρχείται για άλλη μία φορά από πολιτικοοικονομικοκοινωνικουγειονομικές δικτατορίες (μέσω των μνημονίων), αρχικά όλες σχεδόν σύμμαχες της Γερμανίας.

Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι τόσο ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζον Πιουριφόι στον Ψυχρό Πόλεμο, όσο και ο Τζέφρεϊ Πάιατ στις μέρες μας εφάρμοσαν μία ιδιαίτερα παρεμβατική πολιτική στην Ελλάδα για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ εις βάρος των Ελληνικών].

Ουσιαστικά και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, αυτό έγινε για να γίνουν επίσης οι δύο αυτές χώρες τοποτηρητές των ΗΠΑ σε ΕΕ και Μέση Ανατολή αντίστοιχα. Όμως μεγάλο μέρος του οπλισμού των Ευρωπαίων «διοχετεύεται» τώρα στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο οπλισμός των κρατών μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και με τον τρόπο αυτό να «απογυμνώνεται» η ίδια τους η άμυνα.

Παράλληλα, σε μία τέτοια περίπτωση, σε περίπτωση οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της ΕΕ, μπορούν ευκολά όπως έγινε στον Μεσοπόλεμο να ανέλθουν ξανά αντιευρωπαϊκά, ακροδεξιά, εθνικιστικά, πατριωτικά και αντιισλαμικά κόμματα στην ηγεσία των κρατών της.

Και υπάρχουν πολλά τέτοια κόμματα, τα οποία είναι είτε φιλικά προς την Ρωσία και τον Ευρασιανισμό του Ντούγκιν, αλλά και την Νέα Δεξιά και του Στηβ Μπανόν, π.χ. η Λέγκα, η Εναλλακτική για την Γερμανία, το VOX, το FPO, το κόμμα της Λεπέν, ή φιλικά προς τις ΗΠΑ, π.χ. τα Αδέλφια της Ιταλίας ή ο Δεξιός Τομέας}.

Από την σύγκρουση της Ρωσίας με την Δύση στην Ουκρανία, επωφελείται η Κίνα, η οποία στηρίζει όσο χρειάζεται την Ρωσία, έτσι ώστε αυτή και η Δύση να αλληλοεξοντωθούν μεταξύ τους και να αποδυναμωθούν, με συνέπεια στο τέλος αυτή να αναδειχτεί η μονή νέα παγκόσμιά Υπερδύναμη και μονοκρατορία στον κόσμο.

{Δεν θα είναι δε η πρώτη φορά που η Κίνα εφάρμοζε μία τέτοια κρατική πολιτική. Είναι γνωστό αλώστε, ότι τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στον Μεσαίωνα η Κίνα χρησιμοποιούσε τους κατά την ίδια «βάρβαρους λαούς» και κράτη που ήταν επικινδυνά ή εχθρικά για την ίδια και τα έστρεφε το ένα εναντίον του αλλού δίνοντας τους χρήματα, όπλα και με την διπλωματία της.

Την ίδια ακριβώς τακτική χρησιμοποιούσε στην Αρχαιότητα η Ρώμη και τον Μεσαίωνα η Ρωμανία, ενώ και κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου η Περσία ενίσχυσε οικονομικά τόσο την Αθηνά, όσο και την Σπάρτη (βοηθώντας την να αποκτήσει στόλο), προκειμένου να παραταθεί ο πόλεμος και να αποδυναμωθούν στρατιωτικά και οι δύο αυτές ισχυρές Ελληνικές πόλεις.

Κατά παρεμφερή λοιπόν με την ιστορία της τρόπο, η Κίνα στις μέρες μας ενισχύει από την μία οικονομικά και πολεμικά την Ρωσία (με αντάλλαγμα την εξαγορά της Ρωσίας από την Κίνα), ενώ ελέγχει χρέος αξίας δύο τρις στις ΗΠΑ (το οποίο την κατάλληλη στιγμή θα αποσύρει η Κίνα για να αποδυναμώσει και να χρεοκοπήσει τις ΗΠΑ) και αφήνει αυτές τις δύο αντίπαλες δυνάμεις να αποδυναμωθούν στρατιωτικά και οικονομικά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα αυτές να πέσουν από παγκόσμιες δυνάμεις και την θέση τους να πάρει η Κίνα}.

Αν δεν συμβεί ένας Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος στις μέρες μας (ένοπλος, όχι οικονομικός όπως είναι τώρα, ούτε δια αντιπροσώπων ή πυρηνικός), αρχικά οι Ρώσοι μπορεί να νικήσουν όπως έκαναν οι Γερμανοί στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και οι Σοβιετικοί μετά την αντεπίθεση τους ενάντια στους Γερμανούς, όταν αυτοί κατέλαβαν πολλά Ευρωπαϊκά εδάφη και εκδίωξαν τους Γερμανούς.

[Η δε ΕΣΣΔ του Στάλιν υπέστη αρχικά κάποιες ήττες και έχασε κάποια εδάφη στην Ουκρανία από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ και του συμμαχικού πανευρωπαϊκού στρατού του από ευρωπαίους που ειχαν καταταγεί δήθεν ως «εθελοντές» στην μεραρχία «Καρλομάγνος» και τα SS (αλλά και την Γαλάζια Λεγεώνα του «ουδέτερου» Φράνκο), αλλά και του Άξονα και του Χαλύβδινου Συμφώνου Γερμανίας και Ιταλίας.

Και τότε όλοι οι εχθροί του Στάλιν υποστήριζαν ότι θα κατάρρεε με πάταγο αυτός και το καθεστώς του και η Ρωσία θα διαλύονταν σε πολλά ανεξάρτητα κράτη (κάτι που έλεγαν για την ΕΣΣΔ με το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και τον Ρωσικό εμφύλιο που το ακολούθησε-http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/1919-2014.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_53.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html, http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post.html).

Όμως αντίθετα στο τέλος η ΕΣΣΔ κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις της και με την ενίσχυση των Συμμάχων (ΗΠΑ, Βρετανών) οικονομικά και σε όπλα απέκρουσε τους Γερμανούς και εκδίωξε τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους από όλα τα εδάφη που ειχαν καταλάβει, καταστρέφοντας τον στρατό των εισβολέων ολοκληρωτικά και φτάνοντας μάλιστα ως την αντίπαλη πρωτεύουσα και καταλαμβάνοντας το Βερολίνο και την μισή (την Ανατολική) Γερμανία.

 Αντίστοιχα στις μέρες μας η Ρωσία του Πούτιν υπέστη εισβολή στα Ουκρανικά εδάφη που προέλαυνε και ως τότε νικούσε και είχε καταστρέψει σχεδόν πλήρως του νεοναζιστές του Κίεβου και τον ουκρανικό στρατό δεκάδων χιλιάδων δήθεν «εθελοντών» πρώην (τάχα) Νατοϊκών στρατιωτών και αξιωματικών.

 Οι οποίοι παραιτηθήκαν όπως υποστήριξαν για να πάνε να πολεμήσουν ως «εθελοντές» (εικονικές παραιτήσεις για να μην φανεί ότι εμπλέκεται απευθείας το ΝΑΤΟ για να πολεμούν αυτοί τους Ρώσους και να χειρίζονται τα Νατοϊκά συστήματα) και ακροδεξιών «εθελοντών» από την ΕΕ.

Και τώρα, όπως με την εισβολή των Γερμανών του Γ’ Ράιχ στην Ρωσία το 1.941 μ.Χ. όλοι οι εχθροί του Πούτιν (ΝΑΤΟ, Γερμανική ΕΕ/Δ’ Ράιχ και ΗΠΑ) υποστηρίζουν ότι θα καταρρεύσει με πάταγο αυτός και το καθεστώς του και η Ρωσία θα διαλυθεί σε πολλά ανεξάρτητα κράτη.

Όμως αντίθετα στο τέλος το πιθανότερο που μπορει να συμβεί είναι η Ρωσία αν κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της και με την ενίσχυση των συμμάχων της (Ρωσία, Ινδία) οικονομικά και σε όπλα να απέκρουσε και να εκδιώξει τους Νατοϊκούς από όλα τα εδάφη που ειχαν καταλάβει, καταστρέφοντας τον στρατό των εισβολέων ολοκληρωτικά και φτάνοντας μάλιστα ίσως ξανά ως την αντίπαλη πρωτεύουσα (του Δ’ Ράιχ) και καταλαμβάνοντας το Βερολίνο και ξανά την μισή (την Ανατολική) Γερμανία σαν το 1.945 μ.Χ.].

Αλλά και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η υπερεπέκταση αποδυνάμωσε και τις δύο παραπάνω Αυτοκρατορίες, με συνέπεια, τους μεν Γερμανούς να τους νικήσει ο διμέτωπος πόλεμος (από ΗΠΑ και ΕΣΣΔ), ενώ στην δεύτερη αυτό συνέβη με την περικύκλωση της ΕΣΣΔ από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της σε Ευρώπη (ΝΑΤΟ) και την Ασία (Τουρκία/ΣΕΑΤΟ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα) και τον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό πόλεμο της Δύσης εναντίον της (http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_8.html).

Στην πλήρη περικύκλωση της ΕΣΣΔ, βοήθησε και η σύγκρουση της χώρας αυτής με την Κίνα, με συνέπεια η τελευταία να συμμαχήσει, ενώ αρχικά ήταν σύμμαχος της ΕΣΣΔ του Στάλιν, με τις ΗΠΑ του Νίξον (http://alophx.blogspot.com/2017/02/blog-post_12.html). Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η Κίνα αν δεν χρειάζεται πια την Ρωσία να την εγκαταλείψει (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html).

{Ότι συνέβη περίπου στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπού παρόλο που η Γερμανία, η Ιταλία και η Ιαπωνία, όταν οι χώρες αυτές, αν και σύμμαχες μεταξύ τους, δεν βοήθησαν οι μεν πρώτες την δεύτερη στον πόλεμο της στην Ασία, όπως και η Ιαπωνία δεν επιτέθηκε στην ΕΣΣΔ, όταν η Γερμανία εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση.

Οι δε ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία απέφυγαν τις καταστροφές από τους πολέμους που έλαβαν χώρα στην Ευρώπη (και σε άλλες Ηπείρους),  αλλά και στους Παγκοσμίους Πολέμους, λόγω του ότι βρίσκονταν ως «σαν νήσος» η πρώτη και σαν κανονικό νησί η δεύτερη μακριά από την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Την 1^η Μαρτίου ο Ελληνικός του 1.919 μ.Χ. προκεχωρημένος λόχος έλαβε τελεσίγραφο του Ρώσου Αταμάνου Γρηγόριεφ διοικητή μεραρχίας Μπολσεβίκων που βρισκόταν στην Νιβγιαρόσκα, να καταθέσει τα όπλα και να αναχωρήσει από την περιοχή μέχρι την επομένη στις 17.00 ώρα, καταλήγοντας ότι «δεν εγνώριζε να υπάρχει διαφορά τις, οιασδήποτε φύσεως μεταξύ Ελλάδος και Ρωσίας».

Η άμεση όπως απάντηση που δόθηκε ήταν: «Είναι ανάξιον των απογόνων του Λεωνίδου να εγκαταλείπωσι τας εαυτών θέσεις». H συνέχεια είναι γνωστή και οι Έλληνες στρατιώτες για άλλη μία φορά έπραξαν το καθήκον τους ως απόγονοι του Λεωνίδα}.

Στην Ελλάδα, το έτος 1.920 μ.Χ. αν και με το μέρος των νικητών η Ελλάδα ήταν καθημαγμένη από τους πολλούς πολέμους (Βαλκανικούς, Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο) και την μεγάλη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση του Εθνικού Διχασμού.

Νωρίτερα η Ελλάδα μαζί με άλλες χώρες της Αντάντ και τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία είχε στείλει στρατό ενάντια στην ΕΣΣΔ στην Ουκρανία και σε άλλες περιοχές της Ρωσίας, ο οποίος όμως ηττήθηκε και αποχώρησε από την ΕΣΣΔ.

Τότε η ΕΣΣΔ εξοργισμένη με την στάση της Ελλάδας συμμάχησε με την Τουρκία του γενοκτόνου σφαγέα Κεμάλ Αττατούρκ και την ενίσχυσε (όπως έκαναν και οι χώρες της Αντάντ και οι ΗΠΑ) ενάντια στην Ελλάδα βοηθώντας στην Μικρασιατική Καταστροφή.

Στις δε εκλογές που έγιναν το 1.920 μ.Χ. από τον ικανό Έλληνα από την Κρήτη Βενιζέλο αυτός ηττήθηκε από τους εξίσου με τον ίδιο λαϊκιστές αντιπάλους του (την ενωμένη αντιπολίτευση, έναν συνασπισμό κομμάτων), των οποίων τα λάθη μαζί με τα δικά του οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή.

Στις μέρες μας, το έτος 2022 μ.Χ. η Ελλάδα είναι καθημαγμένη από τις πολλές κρίσεις (μνημόνια, κορωνοιός) και την μεγάλη πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση που ακολούθησε στην Ελλάδα από τα μνημόνια και τα Δεκεμβριανά.

Νωρίτερα η Ελλάδα μαζί με άλλες χώρες της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ είχε στείλει στρατό ενάντια στην Ρωσία στην Ουκρανία, ο οποίος όμως έχει αρχίζει να ηττάται είναι πολύ πιθανόν ότι θα αποχωρήσει τελικά από την Ουκρανία.

Την ίδια περίοδο η Ρωσία είναι εξοργισμένη με την στάση της Ελλάδας εναντίον της (τόσο στην Ουκρανία, όσο και σε αλλά μέτωπα) και έχει συμμαχήσει με την Τουρκία του ισλαμιστή σφαγέα Ταγίπ Ερντογάν και την ενισχύει (όπως κάνουν και οι χώρες του ΝΑΤΟ,  Γερμανική ΕΕ και οι ΗΠΑ) ενάντια στην Ελλάδα.

Στις ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές που μπορεί να γίνουν μέσα στο έτος 2022 μ.Χ. από τον ανίκανο «Έλληνα» (πιο πολύ Γερμανό στην πραγματικότητα) από την Κρήτη Κυριακό Μητσοτάκη αυτός πιθανότατα θα ηττηθεί από τους εξίσου με τον ίδιο λαϊκιστές αντιπάλους του (σε συνασπισμό μεταξύ τους ή και μαζί με την ΝΔ σε κυβέρνηση συνασπισμού, εθνικής σωτήριας ή οικουμενική), των οποίων τα λάθη μαζί με τα δικά του μπορεί να οδήγησαν σε μία νέα «Μικρασιατική Καταστροφή» (π.χ. στο Αιγαίο και την Κύπρο).

Αν τα πράγματα εξελιχθούν τελικά έτσι κατά την διάρκεια της ιστορίας θα έχουμε για άλλη μία φορά εκ νέου στην ουσία την επανάληψη των τότε ιστορικών γεγονότων. Θα είναι άραγε αυτή η εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων στην πατρίδα μας και τον κόσμο; Θα έχουμε άραγε εκ νέου την επάνοδο του εθνικισμού στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο όπως λίγο πριν λίγο πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πόλεμου;

Δεν είναι καθόλου απίθανο, οπότε ας ελπίσουμε μονάχα, όλα να πάνε καλά για την αγαπημένη μας πατρίδα και να ληφθούν από όλους τους αρμοδίους παράγοντες τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να αποφευχθούν δυσάρεστες καταστάσεις για την χώρα μας, και αυτή να καταφέρει να περάσει «αβρόχοις πόσοι», μέσα από τα κύματα των δυσκολιών σε μια ένδοξη εποχή, ευημερίας και ευτυχίας.

 

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις του Ματέο Σαλβίνι, αρχηγού του κόμματος της εθνικιστικής Λέγκας στην Ιταλία, αν δαπανηθούν 80 δισεκατομμύρια ευρώ για όπλα στην Ευρώπη, θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί ειρήνη.

Κάτι που θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν τελειώσει σύντομα, οι χρόνιες ελλείψεις τροφίμων να προκαλέσουν κύμα μετανάστευσης που θα οδηγήσει σε 20 εκατομμύρια Αφρικανούς μετανάστες να προσπαθήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη  (https://www.triklopodia.gr/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%ce%bf%ce%ba-salvini-%ce%ad%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bb%ce%b9%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b8%ce%b1-%ce%bf%ce%b4/).

Εννοείται βέβαια, ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα υπάρξει μεγάλη λαθρομεταναστευτική/προσφυγική οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση στην ΕΕ  (http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_93.html, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/new-deal.html), ραγδαία εκλογική άνοδος και ανάληψη εξουσίας από αντιευρωπαϊκά, αντιισλαμικά, εθνικιστικά και αντιμεταναστευτικά πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη, όπως έγινε και κατά τον Μεσοπόλεμο (πάντα σε συνδυασμό με μία παγκόσμια οικονομική κρίση) και στο τέλος θα υπάρξει πιθανότατα μία πλήρης καταστροφή της ΕΕ στα εξ΄ ων συνετέθη.

 

Προ των πυλών 1 εκατομμύριο μετανάστες από την Αίγυπτο λόγο της επισιτιστικής κρίσης! Εφιαλτικό το σενάριο για την Ελλάδα και την ΕΕ λόγω της επικείμενης διακοπής της τροφοδοσίας των χωρών της Μέσης Ανατολής από τα σιτηρά της Ρωσίας και της Ουκρανίας – Για κόλαση μιλά κορυφαίος αξιωματούχος του ΟΗΕ (https://www.newsbreak.gr/media/333951/pro-ton-pylon-1-ekatommyrio-metanastes-apo-tin-aigypto-logo-tis-episitistikis-krisis/).

Ο Πούτιν δήλωσε: Η οικονομική τραγωδία που θα βιώσουν οι άνθρωποι στην ΕΕ θα οδηγήσει σε πολιτική ριζοσπαστικοποίηση που θα έχει ως αποτέλεσμα το τέλος των Ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_371.html).

 

Ασφυξία στην ΕΕ- Οι ΗΠΑ διακόπτουν κατά 74% την ροή φυσικού αερίου LNG προς ΕΕ λόγω της καταστροφής στο Freeport!...το ίδιο κάνει η Ρωσία για Γερμανία 60% και για την Γαλλία. Τι άραγε ακολουθεί; ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ -Οι ρωσικές περικοπές αναγκάζουν την Ευρώπη να χρησιμοποιήσει φυσικό αέριο που αποθήκευε για τον χειμώνα μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2022/06/74-lng-freeport.html).

 

Ανεβαίνει κατακόρυφα η ένταση ανάμεσα στην Ρωσία και την παπική Πολωνολιθουανική κοινοπολιτεία. Οι Λιθουανοί στραγγαλίζουν το Καλλίνιγκραντ και απαγορεύουν σε πάνω από το 50% των εμπορευμάτων να κατευθυνθούν προς τον ρωσικό θύλακα σιδηροδρομικώς. Η Μόσχα σύντομα ίσως χρειαστεί να λύσει την πολιορκία απελευθερώνοντας την διάβαση του Suwalki (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_477.html).

Οι ωμότητες στην Ουκρανία, έχουν ξεπεράσει πλέον κάθε προηγούμενο. Οι δαιμονισμένοι Δυτικοί, βλέποντας πως ο Πούτιν προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει τους πληθυσμούς αλώβητους από τη βροχή των βομβαρδισμών, εφοδιάζουν τους νεοναζί με νέο, πιο εξελιγμένο οπλισμό ο οποίος αντί να κατευθύνεται προς τους Ρωσικούς θύλακες, κατευθύνεται σε εγκαταστάσεις όπως το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζνιε με σκοπό την πρόκληση πυρηνικής έκρηξης και τον θάνατο χιλιάδων συμπατριωτών τους, για να κατηγορήσουν έπειτα τους Ρώσους για αυτό. Η απόλυτη κτηνωδία…

Από την άλλη πλευρά, βλέπει κανείς τον πανικό, ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του υπεραιωνόβιου διπλωματικού εκπροσώπου (πλέον) των Διεθνιστών της παρέας του Σβάμπ, τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ, να κρούει, όχι απλά το καμπανάκι του κινδύνου, αλλά σχεδόν την καμπάνα μεγέθους αυτής της Νότρ Ντάμμ προς τους άμυαλους και παράφρονες της άρρωστης αυτής παρέας.

To φερέφωνο των Καμπαλιστών, η Wall Street Journal σε προχτεσινό της άρθρο που το υπογράφει η Laura Secor – μία από τις πιο δυνατές πένες της εφημερίδας – φιλοξενεί άλλη μια νέα συνέντευξη του …απέθαντου Χένρυ, ο οποίος, εξ αφορμής του νέου του βιβλίου, μας δηλώνει ορθά-κοφτά πως…ανησυχεί σφόδρα για την δημιουργηθείσα “Ανισορροπία” (“Disequilibrium” στην γλώσσα της διπλωματίας), η οποία έχει προέλθει μέσα από τις φρικιαστικά ανισόρροπες πολιτικές των πολιτικών -“υπαλλήλων” του ιεαρατείου του Π.Ο.Φ. που διευθύνει ο …αρχιερέας Κλάους Σβάμπ και που επέφεραν αυτό το εφιαλτικό σκηνικό που βιώνει η ανθρωπότητα σήμερα.

Για πρώτη φορά στην Ιστορία των Νεωτέρων Χρόνων της Ανθρωπότητας, ο Κίσσινγκερ συμπεριφέρεται ως… “πανικοβλημένος ανθρωπάκος”. Μιλάει για…τραγικά λάθη που έγιναν με τη Ρωσία και την Κίνα και που η Δύση δεν σεβάστηκε όσο έπρεπε και τις δύο υπερδυνάμεις, με αποτέλεσμα να απειλείται η ανθρωπότητα με πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν τον έχω ξαναδεί να μιλά έτσι. Πάντοτε, οι συνεντεύξεις που έδινε είχαν τον τόνο της σιγουριάς, της πεποίθησης πως…όλα θα πάνε όπως έχουν σχεδιαστεί, είτε από τον ίδιο, είτε από το…ιερατείο της “Σκιώδους Κυβέρνησης” των ΗΠΑ και του Κόσμου.

Αυτή την φορά όμως όχι. Ο Κίσσινγκερ φαίνεται – και είναι κατά τη γνώμη μου – σε κατάσταση πανικού. Και το κακό γι αυτόν και τους συνεργάτες του, είναι ότι ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ. Και το…κάκιστο της υπόθεσης; Ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν τον ακούει! Ούτε καν το πνευματικό του παιδί, ο Κλάους Σβάμπ, ο οποίος συμπεριφέρεται σαν να…μην τρέχει τίποτε και ότι η Μεγάλη Επανεκκίνηση…προχωρεί και τίποτε δε τη σταματά!

Ο Κίσσινγκερ, υπήρξε ο “οργανωτής” και ο “διεκπεραιωτής” των σχεδίων της καμπαλιστικής εβραϊκής Παγκόσμιας Συνομωσίας, γνωστής ως “Νέα Τάξη Πραγμάτων” (“Nuovo Ordus Seclorum” στη λατινική γλώσσα) και που αυτή άρχισε να ξεδιπλώνεται μετά και τη λήξη του Β’ ΠΠ, όπου οι ΗΠΑ έλαβαν το σκήπτρο της κοσμοκρατορίας από τους Αγγλοσάξωνες της Μεγάλης Βρετανίας.

Ο ίδιος ο Κίσσινγκερ στρατολόγησε τον Κλάους Σβάμπ, (πιθανό) μέλος της καμπαλιστικής σέχτας των Κασιδικών ή Χασιδικών Ραββίνων, έχοντας επενδύσει τόσο στις ικανότητες του, όσο και στην πίστη του ότι…όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να σχεδιαστούν με την παραμικρή λεπτομέρεια.

Ο ίδιος προώθησε διπλωματικά και πολιτικά το Π.Ο.Φ. ως ένα δυνατό thing tank club και ο ίδιος επίσης, φρόντισε για την χρηματοδότηση των διαφόρων προγραμμάτων του, όπως το πρόγραμμα “Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες”.

Και επειδή βλέπει το…όνειρό του όχι μόνο να κινδυνεύει από τις ενέργειες μιας θλιβερής κάστας από αυθεντικούς ΗΛΙΘΙΟΥΣ που συγκέντρωσε ο Σβάμπ, αλλά ακόμη χειρότερα, να φτάσουν τα πράγματα σε σημείο τέτοιο, όπου ο πλανήτης δεν θα είναι κατοικήσιμος τουλάχιστον για τα επόμενα…20.000 χρόνια, άρχισε να χτυπά τις καμπάνες!

Και μέσα από αυτή την συνέντευξη, προσπαθεί να αφυπνίσει τους …στόκους του Σβάμπ, αλλά δεν βλέπω να γίνεται …κατανοητός από κανέναν. Όλα τα τσιράκια του “αρχιερέα”, κλεισμένα ερμητικά στον …δικό τους κόσμο, νομίζουν ότι…προχωράνε προς την νίκη (!) με το να τροφοδοτούν με όπλα μαζικής καταστροφής τους ετοιμοθάνατους Ουκρανούς. Η αυθεντική ΠΑΡΑΝΟΙΑ σε όλο της το μεγαλείο!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα…ξεφτέρια των “Δημοκρατικών” διεθνιστών γύρω από τον Λευκό Οίκο, μπροστά στο μίσος τους για τον Πούτιν που τους γκρεμίζει τα σχέδια, δεν σταματούν πουθενά!

Πρίν από λίγο διάβασα μια είδηση σε κάποιο ενημερωτικό σάιτ πως μια ομάδα “πολιτικών” των “Δημοκρατικών”, σκοπεύει να φέρει νομοσχέδιο το οποίο θα χαρακτηρίζει την Ρωσία κράτος που υποστηρίζει την …τρομοκρατία!

Μ’ άλλα λόγια, ότι η …Ρωσία, είναι κράτος-τρομοκράτης! Και μάλιστα, δύο από αυτούς τους “γερουσιαστές”, φέρονται να έχουν επισκεφτεί τον προηγούμενο μήνα το Κίεβο, για να συζητήσουν το νομοσχέδιο με τον …Ζελένσκι!

Φυσικά, το πήρε χαμπάρι η Ρωσία και μέσω του Αντρέι Νταρτσίγεφ, τον επικεφαλής του τμήματος για τη Βόρεια Αμερική στο ρωσικό ΥΠΕΞ, τόνισε πως “εάν η Αμερικανική Γερουσία προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων να συμπεριληφθεί η Ρωσία σε αυτή την μαύρη λίστα, αυτό θα σημάνει ότι η Ουάσιγκτον θα έχει ξεπεράσει το σημείο από όπου δεν υπάρχει επιστροφή”.

Το πράγμα δε σταματάει εδώ. Είχαμε και την…πρώτη εξέλιξη επί του θέματος αυτού. Την Πέμπτη που μας πέρασε, το κοινοβούλιο της …Λετονίας (!) χαρακτήρισε την Ρωσία “κράτος που υποστηρίζει την τρομοκρατία εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία” και …κάλεσε τους συμμάχους της Βαλτικής στην Δύση να …επιβάλουν ακόμη ευρύτερες κυρώσεις στην Μόσχα!

Ποιοι; Το “μυγόχεσμα” που ακούει στο όνομα Λετονία! Που δεν το έχουν σε τίποτε οι Ρώσοι να το κάνουν κυριολεκτικά μια χαψιά και να το…καταπιούν, όπως και έκαναν κατά την διάρκεια του Β’ ΠΠ μαζί με τις…άλλες δύο “κυρίες’ της Βαλτικής, την Εσθονία και την Λιθουανία! Οι άνθρωποι έχουν κυριολεκτικά ΞΕΦΥΓΕΙ εντελώς!

Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται, οι παρανοϊκοί του ΠΟΦ σχεδιάζουν τον αφανισμό μας, η κυβέρνηση – τσίρκο του Λευκού Οίκου ετοιμάζεται να νομοθετήσει κατά της Ρωσίας, χαρακτηρίζοντας την “Κράτος-τρομοκράτη”, οι Βαλτικές χώρες ήδη της έχουν σηκώσει κεφάλι υιοθετώντας αυτόν τον χαρακτηρισμό, η Κίνα κάνει ασκήσεις εισβολής στον αέρα και στη θάλασσα της Ταιβάν, οι Εβραίοι ετοιμάζονται να χτυπήσουν το Ιράν και οι Τούρκοι…εμάς. Ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος μαζί με την πείνα, την επισιτιστική κρίση και την ενεργειακή κρίση είναι έτοιμος να εξαπλωθεί παντού (https://kanenazori.com/2022/08/15/otan-h-panagia-foresei-pali-ta-galonia/)!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Οι εθνικομπολσεβικές ιδέες που προέκυψαν κατά την διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου , όπως αυτές του καθηγητή Νικολάι Ουστριάλοφ , ο οποίος κατέληξε να πιστεύει ότι ο μπολσεβικισμός θα μπορούσε να τροποποιηθεί για να εξυπηρετήσει εθνικιστικούς σκοπούς.

Οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy, οι οποίοι στην συνέχεια θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικομπολσεβίκους, δανείστηκαν τον όρο από τον Ernst Niekisch, ο οποίος ήταν Γερμανός πολιτικός που αρχικά συνδέθηκε με την αριστερή πολιτική και αργότερα με την εθνικομπολσεβίκικη ιδεολογία.

Σημαντικοί ιστορικοί υποστηρικτές του εθνικομπολσεβικισμού στην Γερμανία ήταν οι Ernst Niekisch (1889–1967 μ.Χ.), Heinrich Laufenberg (1872–1932 μ.Χ.) και Karl Otto Paetel (1906–1975 μ.Χ.). Στην Ρωσία, ο Nikolay Ustryalov (1890–1937 μ.Χ.) και οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy , χρησιμοποίησαν τον όρο.

Σημαντικοί σύγχρονοι υποστηρικτές του κινήματος περιλαμβάνουν τον Aleksandr Dugin και τον Eduard Limonov, οι οποίοι ηγήθηκαν του μη εγγεγραμμένου και απαγορευμένου Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος (NBP) στην Ρωσική Ομοσπονδία.

Ο εθνικομπολσεβικισμός ως όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει ένα ρεύμα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) και στην συνέχεια στο Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Γερμανίας (KAPD) που ήθελε να συμμαχήσει το εξεγερμένο κομμουνιστικό κίνημα με αντιφρονούντες εθνικιστικές ομάδες του γερμανικού στρατού που απέρριψε την Συνθήκη των Βερσαλλιών.

Επικεφαλής τους ήταν οι Heinrich Laufenberg και Fritz Wolffheim και είχαν έδρα το Αμβούργο. Η αποπομπή τους από το KAPD ήταν ένας από τους όρους που ο Karl Radek εξήγησε ότι ήταν απαραίτητος εάν το KAPD επρόκειτο να καλωσοριστεί στο Τρίτο Συνέδριο της Τρίτης Διεθνούς.

Ωστόσο, η απαίτηση να αποχωρήσουν από το ΚΑΠΔ μάλλον θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Ο Ράντεκ είχε απορρίψει το ζευγάρι ως εθνικομπολσεβίκους, η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση του όρου σε γερμανικό πλαίσιο.

Ο Ράντεκ στην συνέχεια φλέρταρε ορισμένους από τους ριζοσπάστες εθνικιστές που είχε γνωρίσει στην φυλακή για να ενωθεί με τους μπολσεβίκους στο όνομα του εθνικομπολσεβικισμού. Είδε σε μια αναβίωση του εθνικομπολσεβικισμού έναν τρόπο για να «άρει την καπιταλιστική απομόνωση» της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο εθνικομπολσεβικισμός ήταν ένα από τα πρώτα μη ναζιστικά φασιστικά κινήματα στην Γερμανία. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1920 μ.Χ., αρκετοί Γερμανοί διανοούμενοι ξεκίνησαν έναν διάλογο που δημιούργησε μια σύνθεση μεταξύ του ριζοσπαστικού εθνικισμού (συνήθως αναφέρεται στον πρωσιανισμό) και του μπολσεβικισμού όπως υπήρχε στην Σοβιετική Ένωση. Το κύριο πρόσωπο σε αυτό ήταν ο Ernst Niekisch του Παλαιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας , ο οποίος επιμελήθηκε το περιοδικό Widerstand.

Μια εθνικομπολσεβίκικη τάση υπήρχε επίσης με το Γερμανικό Κίνημα Νεολαίας, με επικεφαλής τον Καρλ Ότο Πάτελ. Ο Paetel ήταν υποστηρικτής του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος (NSDAP), αλλά απογοητεύτηκε μαζί τους καθώς δεν ένιωθε ότι ήταν πραγματικά αφοσιωμένοι στην επαναστατική δραστηριότητα ή στην σοσιαλιστική οικονομία.

Το κίνημά του που δημιουργήθηκε το 1930 μ.Χ., η Ομάδα των Σοσιαλεπαναστατών Εθνικιστών, προσπάθησε να χαράξει έναν τρίτο δρόμο μεταξύ του NSDAP και του KPD, δίνοντας έμφαση τόσο στον εθνικισμό όσο και στην σοσιαλιστική οικονομία. Ήταν ιδιαίτερα ενεργός σε μια εν πολλοίς ανεπιτυχής προσπάθεια να κερδίσει ένα τμήμα της Χιτλερικής Νεολαίας για τον σκοπό του.

Αν και μέλη του NSDAP υπό τον Αδόλφο Χίτλερ δεν συμμετείχαν στο Εθνομπολσεβίκικο σχέδιο του Niekisch και συνήθως παρουσίαζαν τον μπολσεβικισμό με αποκλειστικά αρνητικούς όρους ως Εβραϊκή συνωμοσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1930 μ.Χ. υπήρχε μια παράλληλη τάση στο NSDAP που υποστήριζε παρόμοιες απόψεις.

Αυτό αντιπροσωπεύτηκε από τους αδερφούς Στράσερ. Μια ομάδα με επικεφαλής τον Hermann Ehrhardt, τον Otto Strasser και τον Walther Stennes αποσχίστηκε το 1930 μ.Χ. για να ιδρύσει την Combat League των Επαναστατών Εθνικοσοσιαλιστών, κοινώς γνωστή ως Μαύρο Μέτωπο.

[Το όνομα Strasserism άρχισε να εφαρμόζεται στην μορφή του ναζισμού που σχετίζεται με τους αδελφούς Strasser. Αν και είχαν εμπλακεί στη δημιουργία του Εθνικοσοσιαλιστικού Προγράμματος του 1920 μ.Χ., και οι δύο άνδρες κάλεσαν το κόμμα να δεσμευτεί να «σπάσει τα δεσμά του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου».

Αυτή η αντίθεση σε αυτό που οι Ναζί ονόμασαν Finanzkapitalismus (χρηματοοικονομικός καπιταλισμός) και raffendes Kapital (που μεταφράζεται σε "καπιταλισμός που εκτρέφει χρήματα" και υπονοείται ότι σημαίνει " εβραϊκός καπιταλισμός "), το οποίο αντιπαραβάλλουν με τον παραγωγισμό ή αυτό που ονομάστηκε " παραγωγικός καπιταλισμός», μοιράστηκε ο Αδόλφος Χίτλερ, ο οποίος το δανείστηκε από τον Γκότφριντ Φέντερ.

Αυτή η λαϊκιστική μορφή οικονομικού αντισημιτισμού υποστηρίχθηκε από τον Otto Strasser στο Nationalsozialistische Briefe , που δημοσιεύθηκε το 1925 μ.Χ., το οποίο συζητούσε τις έννοιες της ταξικής σύγκρουσης, της αναδιανομής του πλούτου και μιας πιθανής συμμαχίας με την Σοβιετική Ένωση.

Το 1930 μ.Χ, που ακολούθησε το Ministrysessel oder Revolution (Κάθισμα του Υπουργικού Συμβουλίου ή Επανάσταση) επιτέθηκε στην προδοσία του Χίτλερ της σοσιαλιστικής πτυχής του ναζισμού καθώς και επέκρινε την έννοια του Führerprinzip.

Ενώ ο Γκρέγκορ Στράσερ απηχούσε πολλές από τις εκκλήσεις του αδελφού του, η επιρροή του στην ιδεολογία ήταν μικρότερη, λόγω της παραμονής του στο Ναζιστικό Κόμμα περισσότερο και του πρόωρου θανάτου του.

Εν τω μεταξύ, ο Otto Strasser συνέχισε να επεκτείνει το επιχείρημά του, ζητώντας την διάλυση μεγάλων κτημάτων και την ανάπτυξη κάτι παρόμοιου με έναν συντεχνιακό σοσιαλισμό και την σχετική ίδρυση ενός συνεταιριστικού επιμελητηρίου του Ράιχ για να αναλάβει ηγετικό ρόλο στον οικονομικό σχεδιασμό.  

Ο στρασερισμός έγινε ένα σκέλος του ναζισμού που κρατούσε τα προηγούμενα ναζιστικά ιδεώδη όπως ο αντισημιτισμός και ο παλιγγενετικός υπερεθνικισμός, αλλά προσθέτοντας μια ισχυρή κριτική στον καπιταλισμό σε οικονομικούς αντισημιτικούς λόγους και το πλαισίωσε στο αίτημα για μια πιο εργατική προσέγγιση στα οικονομικά.

Ωστόσο, αμφισβητείται αν ο Στρασερισμός ήταν μια ξεχωριστή μορφή ναζισμού. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ian Kershaw, «οι ηγέτες της SA [που περιλάμβανε τον Gregor Strasser] δεν είχαν άλλο όραμα για το μέλλον της Γερμανίας ή άλλη πολιτική να προτείνουν».

Οι Στρασερίτες υποστήριζαν την ριζοσπαστικοποίηση του ναζιστικού καθεστώτος και την ανατροπή του οι γερμανικές ελίτ , αποκαλώντας την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία μισή επανάσταση που έπρεπε να ολοκληρωθεί.

Κατά τη δεκαετία του 1970 μ.Χ., οι ιδέες του Στρασερισμού άρχισαν να αναφέρονται περισσότερο στις ευρωπαϊκές ακροδεξιές ομάδες καθώς νεότερα μέλη χωρίς δεσμούς με τον Χίτλερ και μια ισχυρότερη αίσθηση οικονομικού αντισημιτισμού εμφανίστηκε στο προσκήνιο.

Η Στρασεριτική σκέψη στη Γερμανία άρχισε να εμφανίζεται ως τάση στο Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD) στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μ.Χ.. Αυτοί οι Στρασερίτες έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξασφάλιση της απομάκρυνσης του Adolf von Thadden από την ηγεσία και μετά την αποχώρησή του το κόμμα έγινε ισχυρότερο στην καταδίκη του Χίτλερ για την απομάκρυνσή του από τον σοσιαλισμό προκειμένου να φλερτάρει τους ηγέτες των επιχειρήσεων και του στρατού.

Αν και αρχικά υιοθετήθηκε από το NPD, ο Στρασερισμός σύντομα συνδέθηκε με πιο περιφερειακές εξτρεμιστικές φιγούρες, κυρίως με τον Michael Kühnen , ο οποίος δημοσίευσε το 1982 μ.Χ. ένα φυλλάδιο Αντίο στον Χίτλερ, το οποίο περιλάμβανε μια ισχυρή υποστήριξη της ιδέας. Το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κίνημα της Γερμανίας/Εργατικό Κόμμα, ένα μικρό εξτρεμιστικό κίνημα που τέθηκε εκτός νόμου το 1982 μ.Χ., υιοθέτησε την πολιτική.

Το διάδοχό του κίνημα, το Εθνικιστικό Μέτωπο, έκανε το ίδιο, με το πρόγραμμα δέκα σημείων του που καλούσε σε μια «αντι-υλιστική πολιτισμική επανάσταση» και μια «αντικαπιταλιστική κοινωνική επανάσταση» για να υπογραμμίσει την υποστήριξή του στην ιδέα. Το Ελεύθερο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα κινήθηκε επίσης προς αυτές τις ιδέες υπό την ηγεσία του Friedhelm Busse στα τέλη της δεκαετίας του 1980 μ.Χ.

Η σημαία του κινήματος Strasserite Black Front και το σύμβολό του ένα σταυρωμένο σφυρί και ένα σπαθί έχει χρησιμοποιηθεί από Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους νεοναζί στο εξωτερικό ως υποκατάστατο της πιο διαβόητης ναζιστικής σημαίας που απαγορεύεται σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία].

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύθηκε το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ, το οποίο συνδύαζε την νεοναζιστική ιδεολογία με μια εξωτερική πολιτική που επικρίνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και υποστήριζε την Σοβιετική Ένωση, η οποία χρηματοδότησε το κόμμα.  

Καθώς ο Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος διαρκούσε, αρκετοί επιφανείς Λευκοί μεταπήδησαν στην πλευρά των μπολσεβίκων επειδή την έβλεπαν ως τη μόνη ελπίδα για την αποκατάσταση του μεγαλείου στην Ρωσία.

Μεταξύ αυτών ήταν ο καθηγητής Νικολάι Ουστριάλοφ, αρχικά αντικομμουνιστής, ο οποίος πίστευε ότι ο μπολσεβικισμός μπορούσε να τροποποιηθεί για να εξυπηρετήσει εθνικιστικούς σκοπούς. Οι οπαδοί του, οι Smenovekhovtsy (που ονομάστηκαν από μια σειρά άρθρων που δημοσίευσε το 1921 μ.Χ.) Smena vekh, άρχισαν να θεωρούν τους εαυτούς τους εθνικομπολσεβίκους, δανειζόμενοι τον όρο από τον Niekisch.

Παρόμοιες ιδέες εξέφρασαν το κίνημα των Εβραζιτσί και συγγραφείς όπως ο DS Mirsky και ο φιλομοναρχικός Μλαντορόσι. Η ιδέα του Ιωσήφ Στάλιν για το σοσιαλισμό σε μια χώρα ερμηνεύτηκε ως νίκη από τους εθνικομπολσεβίκους.

Ο Βλαντιμίρ Λένιν, ο οποίος δεν χρησιμοποίησε τον όρο Εθνομπολσεβικισμός, προσδιόρισε τους Σμενόβεχοφτσι ως μια τάση του παλιού Συνταγματικού Δημοκρατικού Κόμματος που έβλεπε τον ρωσικό κομμουνισμό ως απλώς μια εξέλιξη στην διαδικασία της ρωσικής εξύψωσης. Πρόσθεσε επίσης ότι ήταν ταξικός εχθρός και προειδοποίησε να μην πιστεύουν οι κομμουνιστές ότι είναι σύμμαχοι τους.

Ο Ustryalov και άλλοι συμπαθείς στην υπόθεση του Smenovekhovtsy, όπως ο Aleksey Nikolayevich Tolstoy και ο Ilya Ehrenburg, κατάφεραν τελικά να επιστρέψουν στην Σοβιετική Ένωση και μετά από τη συνεκτίμηση πτυχών του εθνικισμού από τον Στάλιν και τον ιδεολόγο του Αντρέι Ζντάνοφ απολάμβαναν μέλος της πνευματικής ελίτ. με τον χαρακτηρισμό μη κομματικοί μπολσεβίκοι.

Ομοίως, η Εθνική Μπολσεβίκικη σχολή ιστοριογραφίας του BD Grekov, συχνός στόχος υπό τον Λένιν, αναγνωρίστηκε επίσημα και μάλιστα προωθήθηκε επί Στάλιν, αν και αποδέχτηκε τις κύριες αρχές του σταλινισμού.

Έχει υποστηριχθεί ότι ο εθνικομπολσεβικισμός ήταν η κύρια ώθηση για την αναβίωση του εθνικισμού ως επίσημο μέρος της κρατικής ιδεολογίας στην δεκαετία του 1930 μ.Χ. Αν και πολλοί από τους αρχικούς υποστηρικτές του εθνικομπολσεβικισμού, όπως ο Ustryalov και τα μέλη του Smenovekhovtsy καταπιέστηκαν και εκτελέστηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης για «αντισοβιετική κινητοποίηση», κατασκοπεία και άλλες αντεπαναστατικές δραστηριότητες.

Ο όρος Εθνομπολσεβικισμός έχει μερικές φορές εφαρμοστεί στον Aleksandr Solzhenitsyn και τον αντικομμουνισμό του. Ωστόσο, ο Geoffrey Hosking υποστηρίζει στην Ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης ότι ο Σολζενίτσιν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικομπολσεβίκος, καθώς ήταν απόλυτα αντισταλινικός και επιθυμούσε μια αναβίωση του ρωσικού πολιτισμού που θα έβλεπε μεγαλύτερο ρόλο για την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία . αποχώρηση της Ρωσίας από τον ρόλο της στο εξωτερικό και κατάσταση διεθνούς απομονωτισμού.

Ο Σολζενίτσιν και οι οπαδοί του, γνωστοί ως vozrozhdentsy(αναβιωτές), διέφεραν από τους εθνικομπολσεβίκους, οι οποίοι δεν ήταν θρησκευόμενοι (αν και όχι εντελώς εχθρικοί προς την θρησκεία) και που ένιωθαν ότι η ανάμειξη στο εξωτερικό ήταν σημαντική για το κύρος και την δύναμη της Ρωσίας.

Υπήρχε ανοιχτή εχθρότητα μεταξύ του Σολζενίτσιν και του Έντουαρντ Λιμόνοφ , του επικεφαλής του μη εγγεγραμμένου Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος της Ρωσίας. Ο Σολζενίτσιν είχε περιγράψει τον Λιμόνοφ ως «ένα μικρό έντομο που γράφει πορνογραφία» και ο Λιμόνοφ περιέγραψε τον Σολζενίτσιν ως προδότη της πατρίδας του που συνέβαλε στην πτώση της Σοβιετικής Ένωσης.

Στο The Oak and the Calf, ο Σολζενίτσιν επιτέθηκε ανοιχτά στις αντιλήψεις ότι οι Ρώσοι ήταν «οι ευγενέστεροι στον κόσμο» και ότι «ο τσαρισμός και ο μπολσεβικισμός [...] [ήταν] εξίσου άψογοι», ορίζοντας αυτό ως τον πυρήνα του εθνικομπολσεβικισμού. στην οποία ήταν αντίθετος.

Το σημερινό Εθνικό Μπολσεβίκικο Κόμμα (NBP) ιδρύθηκε το 1992 μ.Χ. ως Εθνικό Μπολσεβίκικο Μέτωπο, μια συνένωση έξι δευτερευουσών ομάδων. Το κόμμα ήταν πάντα υπό την ηγεσία του Eduard Limonov.

Ο Λιμόνοφ και ο Ντούγκιν προσπάθησαν να ενώσουν ακροαριστερούς και ακροδεξιούς ριζοσπάστες στην ίδια πλατφόρμα. Με τον Ντούγκιν να βλέπει τους εθνικο-μπολσεβίκους ως σημείο μεταξύ κομμουνιστών και φασιστών και αναγκασμένος να δράσει στις περιφέρειες κάθε ομάδας.

Οι πρώιμες πολιτικές και ενέργειες της ομάδας δείχνουν κάποια ευθυγράμμιση και συμπάθεια με ριζοσπαστικές εθνικιστικές ομάδες, αν και εξακολουθούν να τηρούν τις αρχές μιας μορφής μαρξισμού που ο Ντούγκιν όρισε ως «Μαρξ μείον Φόιερμπαχ, δηλαδή μείον τον εξελικτικό και μερικές φορές εμφανιζόμενο αδρανειακό ανθρωπισμό.", αλλά μια διάσπαση συνέβη την δεκαετία του 2000 μ.Χ. που το άλλαξε σε ένα βαθμό.

Αυτό οδήγησε το κόμμα να μετακινηθεί πιο αριστερά στο πολιτικό φάσμα της Ρωσίας και οδήγησε τα μέλη του κόμματος να καταγγέλλουν τον Ντούγκιν, ο οποίος ανέπτυξε στην συνέχεια στενούς δεσμούς με το Κρεμλίνο και υπηρέτησε ως σύμβουλος του ανώτερου Ρώσου αξιωματούχου Σεργκέι Ναρίσκιν.

Αρχικά επικριτικός για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Λιμόνοφ στην αρχή φιλελευθεροποίησε κάπως το NBP και ένωσε τις δυνάμεις του με αριστερές και φιλελεύθερες ομάδες στο Ενιαίο Πολιτικό Μέτωπο του Γκάρι Κασπάροφ για να πολεμήσει τον Πούτιν.  Ωστόσο, αργότερα εξέφρασε πιο υποστηρικτικές απόψεις για τον Πούτιν μετά τις φιλορωσικές αναταραχές του 2014 μ.Χ. στην Ουκρανία .

Το NBP έγινε εξέχον μέλος του συνασπισμού κομμάτων της αντιπολίτευσης «Η Άλλη Ρωσία». Τα ρωσικά δικαστήρια απαγόρευσαν την οργάνωση και δεν εγγράφηκε ποτέ επίσημα ως πολιτικό κόμμα. Το 2010 μ.Χ., ο ηγέτης του Έντουαρντ Λιμόνοφ ίδρυσε ένα νέο πολιτικό κόμμα, με την επωνυμία «Η Άλλη Ρωσία».

Το κόμμα αυτό αναδιοργανώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 μ.Χ. και άλλαξε το όνομα του κόμματος σε "Η Άλλη Ρωσία του EV Limonov", για να τιμήσει τον αποθανόντα ιδρυτή τους, ο οποίος είχε πεθάνει την ίδια χρονιά.

[Το έτος 2014 μ.Χ το κόμμα «Η Άλλη Ρωσία» ήταν τρίτο στην Ρωσία στις δημοσκοπήσεις.

Το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα απαγορεύτηκε στην Ρωσία αλλά ξαναδημιουργήθηκε με άλλο ονομα το «Η Άλλη Ρωσία» και έλαβε μέρος σε συνασπισμούς με αλλά κόμματα, όπως συνέβη και για ένα χρονικό διάστημα με το Ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ μετά το πραξικόπημα της Μπυραρίας, το οποίο  απαγορεύτηκε στην Ρωσία αλλά ξαναδημιουργήθηκε με άλλο ονομα (Γερμανικό Κόμμα» (Deutsche Partei, DP)) και έλαβε μέρος σε συνασπισμούς με αλλά κόμματα, πριν αρθεί η απαγόρευση και αποκτήσει ξανά το αρχικό του ονομα].

Το Κόμμα Ευρασίας είναι ένα ρωσικό πολιτικό κόμμα. Καταχωρήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στις 21 Ιουνίου 2002 μ.Χ., περίπου ένα χρόνο μετά την ίδρυση του πανρωσικού κινήματος της Ευρασίας από τον Aleksandr Dugin.

Συχνά θεωρείται ως μια μορφή εθνικομπολσεβικισμού, μια από τις βασικές ιδέες που στηρίζουν τις ευρασιατικές θεωρίες είναι ότι η Μόσχα, το Βερολίνο και το Παρίσι αποτελούν έναν φυσικό γεωπολιτικό άξονα επειδή μια γραμμή ή άξονας από τη Μόσχα στο Βερολίνο θα περάσει από την περιοχή του Παρισιού εάν επεκταθεί.

Ο Ντούγκιν και το κόμμα προβλέπουν μια Αιώνια παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ ξηράς και θάλασσας, μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Πιστεύει: «Καταρχήν, η Ευρασία και ο χώρος μας, η καρδιά (Ρωσία), παραμένουν ο χώρος θεμελίωσης μιας νέας αντι - αστικής , αντιαμερικανικής επανάστασης».

Σύμφωνα με το βιβλίο του Dugin The Basics of Geopolitics (1997 μ.Χ.): «Η νέα ευρασιατική αυτοκρατορία θα οικοδομηθεί με βάση την θεμελιώδη αρχή του κοινού εχθρού: Την απόρριψη του ατλαντισμού, τον στρατηγικό έλεγχο των ΗΠΑ και την άρνηση να επιτρέψουμε στις φιλελεύθερες αξίες να μας κυριαρχήσουν. Αυτή η κοινή πολιτισμική ώθηση θα είναι η βάση μιας πολιτικής και στρατηγικής ένωσης».

Το κόμμα έχει θεωρηθεί νεοφασιστικό από τους κριτικούς, μια ετικέτα που αρνείται ο Ντούγκιν.  Το Κόμμα Ευρασίας ιδρύθηκε από τον Ντούγκιν λίγο πριν από την επίσκεψη του Τζορτζ Μπους στη Ρωσία στα τέλη Μαΐου 2002 μ.Χ.  

Το κόμμα ελπίζει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στις προσπάθειες επίλυσης του τσετσενικού προβλήματος, με στόχο να διαμορφώσει την βάση για την ονειρεύονται μια ρωσική στρατηγική συμμαχία με Ευρωπαϊκά και κράτη της Μέσης Ανατολής, κυρίως με το Ιράν.

[Ο ευρασιανισμός (ρωσικά: евразийство, γεβραζίιστβο) είναι πολιτικό κίνημα στην Ρωσία (ενώ παλαιότερα σε αυτό πίστευαν κυρίως Ρώσοι μετανάστες - μέλη του φιλομοναρχικού κινήματος) που πιστεύει ότι ο Ρωσικός πολιτισμός δεν ανήκει στην Ευρωπαϊκή ή Ασιατική κατηγορία αλλά στην γεωπολιτική έννοια της Ευρασίας.

Αναπτύχθηκε στην δεκαετία του 1920 μ.Χ., ενώ το κίνημα του ευρασιανισμού υποστήριζε την Μπολσεβικική Επανάσταση αλλά αντιτιθόταν στην εφαρμογή του κομμουνισμού, θεωρώντας την Σοβιετική Ένωση ως βήμα στην διαδρομή για την δημιουργία μιας νέας εθνικής ταυτότητας που θα αντανακλά τον μοναδικό χαρακτήρα της γεωπολιτικής θέσης της Ρωσίας.

Το κίνημα είδε μια μικρή αναβίωση μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης τον Δεκέμβριο του 1991 μ.Χ. Μια παρόμοια έννοια είναι αυτή του Τουρανισμού στους τουρκικούς λαούς. Ο Ευρασιανισμός είναι ένα πολιτικό κίνημα που έχει τις ρίζες του στην ρωσική κοινότητα μεταναστών στη δεκαετία του 1920 μ.Χ.

Το κίνημα υποστήριξε ότι ο ρωσικός πολιτισμός δεν ανήκει στην κατηγορία του «Ευρωπαϊκού» (κάπως δανειζόμενος από τις σλαβόφιλες ιδέες του Κονσταντίν Λεοντίεφ) και ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων ήταν μια απαραίτητη αντίδραση στον ταχύ εκσυγχρονισμό της Ρωσικής κοινωνίας.

Οι ευρασιανιστές πίστευαν ότι το σοβιετικό καθεστώς ήταν ικανό να εξελιχθεί σε μια νέα εθνική, μη Ευρωπαϊκή Ορθόδοξη Χριστιανική κυβέρνηση, αποβάλλοντας την αρχική μάσκα του προλεταριακού διεθνισμού και του μαχητικού αθεϊσμού(στο οποίο οι Ευρασιανιστές ήταν σθεναρά αντίθετοι).

Μερικοί από τους Ευρασιανιστές επέκριναν τις αντιμπολσεβίκικες δραστηριότητες οργανώσεων όπως οι ROVS, πιστεύοντας ότι οι ενέργειες της μεταναστευτικής κοινότητας θα εστιάζονταν καλύτερα στην προετοιμασία αυτής της ελπιδοφόρου διαδικασίας εξέλιξης.

Με την σειρά τους, οι αντίπαλοί τους μεταξύ των μεταναστών υποστήριξαν ότι οι Ευρασιανιστές ζητούσαν συμβιβασμό με το Σοβιετικό καθεστώς, ακόμη και την υποστήριξη του, ενώ δικαιολογούσαν τις αδίστακτες πολιτικές του (όπως η δίωξη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) ως απλά «μεταβατικά προβλήματα» που ήταν αναπόφευκτα αποτελέσματα της επαναστατικής διαδικασίας.

Οι βασικοί ηγέτες των Ευρασιανιστών ήταν ο πρίγκιπας Νικολάι Τρουμπέτσκι, ο Πιότρ Σαβίτσκι, ο Πιότρ Σουβτσίνσκι, ο Ντ.Σ. Μίρσκι, ο Κονσταντίν Τσκεΐτζε, ο Πιότρ Αράποφ και ο Σεργκέι Έφρον. Ο φιλόσοφος Georges Florovsky ήταν αρχικά υποστηρικτής, αλλά αποχώρησε από την οργάνωση ισχυριζόμενος ότι "εγείρει τα σωστά ερωτήματα", αλλά "θέτει τις λάθος απαντήσεις".

Ο Νικολάι Μπερντιάεφέγραψε ότι μπορεί να επηρέασε την αποδοχή της Επανάστασης από τους Ευρασιανιστές ως γεγονός, αλλά σημείωσε ότι ορισμένες βασικές ευρασιατικές αρχές ήταν εντελώς ξένες και εχθρικές απέναντί ​​του: Δεν αγαπούσαν την ελευθερία όπως εκείνος, ήταν κρατιστές, ήταν εχθρικός προς τον δυτικό πολιτισμό κατά κάποιο τρόπο δεν ήταν ο Μπερντιάεφ, και αποδέχονταν την Ορθοδοξία με επιπόλαιο τρόπο.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 μ.Χ., οι Ευρασιανιστές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, τους αριστερούς Ευρασιανιστές, που γίνονταν όλο και πιο φιλοσοβιετιστές και τους κλασικούς δεξιούς Ευρασιανιστές, που παρέμειναν σθεναρά αντικομμουνιστές και αντισοβιετιστές.  Αρκετές οργανώσεις παρόμοιες σε πνεύμα με τους Ευρασιανιστές ξεπήδησαν στην κοινότητα των μεταναστών περίπου την ίδια εποχή, όπως ο φιλομοναρχικός Μλαντορόσι και ο Σμενοβεκόβτσι .

Πολλά μέλη των Ευρασιανιστών επηρεάστηκαν από την Σοβιετική προκλητική επιχείρηση TREST , η οποία είχε οργανώσει μια ψεύτικη συνάντηση Ευρασιανιστών στη Ρωσία, στην οποία συμμετείχε ο ευρασιανός ηγέτης P.N. Savitsky το 1926 μ.Χ. (μια παλαιότερη σειρά ταξιδιών είχε επίσης πραγματοποιηθεί δύο χρόνια νωρίτερα από την Eurasianist μέλος P. Arapov).

Η αποκάλυψη του TREST ως Σοβιετικής πρόκλησης προκάλεσε σοβαρό ηθικό πλήγμα στους Ευρασιανιστές και απαξίωσε την δημόσια εικόνα τους. Μέχρι το 1929 μ.Χ., οι Ευρασιανιστές είχαν σταματήσει να εκδίδουν το περιοδικό τους και είχαν ξεθωριάσει γρήγορα από την Ρωσική κοινότητα μεταναστών.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 μ.Χ., εκπρόσωποι του Ευρασιατικού κινήματος που είχαν εγκατασταθεί στην Σοβιετική Ένωση καταστάλθηκαν κατά την διάρκεια των σταλινικών εκκαθαρίσεωνκαι οι μετανάστες Ευρασιανιστές είχαν διασκορπιστεί ως επί το πλείστον σε όλη την Ευρώπη. Μέχρι το 1938 μ.Χ., κάθε οργανωμένο Ευρασιατικό κίνημα είχε πάψει να υφίσταται.

Οι πρώτοι υποστηρικτές του Ευρασιανισμού στην Δύση υποστήριξαν ότι ο έλεγχος της Ευρασιατικής καρδιάς ήταν το κλειδί για την γεωπολιτική κυριαρχία. Επηρέασε τον Oswald Spengler , και στην άκρα δεξιά, τον Αμερικανό λευκό εθνικιστή και νεοναζί Francis Parker Yockey, τον Βέλγο συνεργάτη των Ναζί Jean-François Thiriart και τους Γερμανούς Εθνομπολσεβίκους του Μεσοπολέμου.

Η πολιτική-πολιτισμική έννοια που υποστηρίζουν ορισμένοι στην Ρωσία μερικές φορές ονομάζεται «Μεγάλη Ρωσία» και περιγράφεται ως πολιτική φιλοδοξία των παν-ρώσων εθνικιστών και αλυτρωτιστών να ανακαταλάβουν ορισμένα ή όλα τα εδάφη των άλλων δημοκρατιών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και έδαφος της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας για να μην αναφέρουμε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν και να τα συγχωνεύσουμε σε ένα ενιαίο ρωσικό κράτος.

Ο Αλεξάντερ Ρούτσκοι, αντιπρόεδρος της Ρωσίας από το 1991 μ.Χ. έως το 1993 μ.Χ., υποστήριξε αλυτρωτικούς ισχυρισμούς στον Νάρβα, στην Εσθονία, την Κριμαία, την Ουκρανία και το Ust-Kamenogorsk στο Καζακστάν, μεταξύ άλλων εδαφών.

Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας το 2008 μ.Χ., ο Aleksandr Dugin επισκέφτηκε την Νότια Οσετία και προέβλεψε: «Τα στρατεύματά μας θα καταλάβουν τη γεωργιανή πρωτεύουσα Τιφλίδα, ολόκληρη την χώρα και ίσως ακόμη και την Ουκρανία και την χερσόνησο της Κριμαίας, που είναι ιστορικά μέρος της Ρωσίας, ούτως ή άλλως. ."

Ο πρώην Πρόεδρος της Νότιας Οσετίας Eduard Kokoity είναι Ευρασιανός και υποστηρίζει ότι η Νότια Οσετία δεν εγκατέλειψε ποτέ την Ρωσική Αυτοκρατορία και θα έπρεπε να είναι μέρος της σύγχρονης Ρωσίας.

Ο Ντούγκιν ήταν λόγω του ότι μεγάλωσε στην ΕΣΣΔ άθεος και πριν γίνει Ορθόδοξος σε μεγάλη ηλικία στα νιάτα του εντάχθηκε στην «ομάδα Yuzhinsky», μιας ομάδας αντιφρονούντων που ασχολήθηκε με τον σατανισμό και άλλες μορφές αποκρυφισμού. Στην ομάδα, ήταν γνωστός για τον εναγκαλισμό του με τον ναζισμό, τον οποίο αποδίδει σε μια εξέγερση ενάντια στην Σοβιετική ανατροφή του, σε αντίθεση με την όποια γνήσια συμπάθεια του για τον Χίτλερ.

Ο Ντούγκιν βαφτίστηκε σε ηλικία έξι ετών στην Ρωσική Ορθόδοξη εκκλησία του Μιτσουρίνσκ από την προγιαγιά του Έλενα Μιχαήλοβνα Καργκάλτσεβα. Από το 1999 μ.Χ., αγκάλιασε επίσημα ένα παρακλάδι των Παλαιών Πιστών , ένα ρωσικό θρησκευτικό κίνημα που απέρριψε τις μεταρρυθμίσεις 1652 μ.Χ.-1666 μ.Χ. της επίσημης Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η Ευρασιατική φιλοσοφία του Ντούγκιν έχει απήχηση από στον Νεοπαγανισμό, καθώς επίσης έχει επιρροές από ερμητικές, γνωστικές και ανατολικές παραδόσεις. Καλεί να βασιστούμε στην «Ανατολική θεολογία και τα μυστικιστικά ρεύματα» για την ανάπτυξη της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας.

Η προσκόλληση του Dugin στους Παλαιούς Πιστούς του επιτρέπει να σταθεί ανάμεσα στον παγανισμό και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό χωρίς να υιοθετήσει επίσημα κανένα από τα δύο. Η επιλογή του δεν είναι παράδοξη, αφού, σύμφωνα με τον ίδιο η Ρωσική Ορθοδοξία και ειδικά οι Παλαιοί Πιστοί έχουν διατηρήσει έναν εσωτερικό και μυητικό χαρακτήρα που χάθηκε εντελώς στον δυτικό χριστιανισμό.

Ως εκ τούτου, η Ρωσική Ορθόδοξη παράδοση μπορεί να συγχωνευθεί με τον νεοπαγανισμό και μπορεί να φιλοξενήσει «την εθνικιστική δύναμη του νεοπαγανισμού, που τον αγκυροβολεί στο ρωσικό έδαφος και τον χωρίζει από τις άλλες δύο χριστιανικές ομολογίες».

Ο Ντούγκιν στο περιοδικό του με τίτλο Elementy, υποστήριξε την ίδρυση μιας «Ευρωσοβιετικής Αυτοκρατορίας που θα εκτεινόταν από το Δουβλίνο μέχρι το Βλαδιβοστόκ και θα έπρεπε επίσης να επεκταθεί στον Νότο. αφού η Ρωσία απαιτεί λιμάνι στον Ινδικό Ωκεανό ."  Δοξάζοντας σταθερά τόσο την Τσαρική όσο και την Σταλινική Ρωσία, έδειξε επίσης τον θαυμασμό του για τον Julius Evola.

Ο Ντούγκιν αποδοκιμάζει τον φιλελευθερισμό και την Δύση, ιδιαίτερα την ηγεμονία των ΗΠΑ. Ισχυρίζεται: «Είμαστε στο πλευρό του Στάλιν και της Σοβιετικής Ένωσης ». Περιγράφει τον εαυτό του ως συντηρητικό: «Εμείς, οι συντηρητικοί, θέλουμε ένα ισχυρό, σταθερό κράτος, θέλουμε τάξη και υγιή οικογένεια, θετικές αξίες, την ενίσχυση της σημασίας της θρησκείας και της Εκκλησίας στην κοινωνία».

Και προσθέτει: "Θέλουμε πατριωτικό ραδιόφωνο, τηλεόραση, πατριωτικούς ειδικούς, πατριωτικά σωματεία. Θέλουμε ΜΜΕ που εκφράζουν εθνικά συμφέροντα". Σύμφωνα με την πολιτική επιστήμονα Marlène Laruelle , η σκέψη του Dugin, θα μπορούσε να περιγράφει ως μια σειρά από ομόκεντρους κύκλους, με ακροδεξιές ιδεολογίες που στηρίζονται σε διαφορετικές πολιτικές και φιλοσοφικές παραδόσεις (Εσωτερικός Ναζισμός, Παραδοσιοκρατία, Γερμανική Συντηρητική Επανάσταση και η Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά).

Ο Ντούγκιν προσαρμόζει την σκέψη του Μάρτιν Χάιντεγκερ) και την μετατρέπει σε μια γεωφιλοσοφική έννοια. Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, οι δυνάμεις του φιλελεύθερου και καπιταλιστικού δυτικού πολιτισμού αντιπροσωπεύουν αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν ὕβρις (ύβρις), «την ουσιαστική μορφή του τιτανισμού» (η αντιιδανική μορφή), που αντιτίθεται στον Παράδεισο («η ιδανική μορφή— από άποψη χώρου, χρόνου, ύπαρξης»).

Με άλλα λόγια, η Δύση θα συνόψιζε «την εξέγερση της Γης εναντίον του Ουρανού». Σε αυτό που αποκαλεί «ατομοποιητικό» οικουμενισμό της Δύσης, ο Ντούγκιν αντιπαραθέτει μια αποφατική οικουμενικότητα, που εκφράζεται στην πολιτική ιδέα της «Αυτοκρατορίας». Οι αξίες της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ατομικισμού θεωρούνται από αυτόν ότι δεν είναι οικουμενικές αλλά μοναδικά δυτικές.

Το 2019 μ.Χ., ο Ντούγκιν συμμετείχε σε μια συζήτηση με τον Γάλλο διανοούμενο Bernard-Henri Lévy σχετικά με αυτό που έχει ονομαστεί «η κρίση του καπιταλισμού» και η εξέγερση των εθνικιστικών λαϊκισμών.

Ο Ντούγκιν έχει υποστηρίξει τις φασιστικές απόψεις, και έχει θεωρητικοποιήσει την ίδρυση μιας «Ευρω-ασιατικής αυτοκρατορίας» ικανής να πολεμήσει τον δυτικό κόσμο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Από αυτή την άποψη, ήταν ο οργανωτής και ο πρώτος ηγέτης του υπερεθνικιστικού Εθνικού Μπολσεβίκικου Κόμματος από το 1993 μ.Χ. έως το 1998 μ.Χ. (μαζί με τον Eduard Limonov ) και, στην συνέχεια, του Εθνικού Μπολσεβίκικου Μετώπου και της Ευρασίας Κόμμα, το οποίο στην συνέχεια έγινε μη κυβερνητικός σύλλογος.

Η Ευρασιτιακή ιδεολογία του Ντούγκιν λοιπόν στοχεύει στην ενοποίηση όλων των ρωσόφωνων λαών σε μια ενιαία χώρα μέσω της αναγκαστικής εδαφικής διάλυσης των πρώην δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., το έργο του Ντούγκιν στο Εθνικό Μπολσεβίκικο Μέτωπο περιλάμβανε έρευνα για τις ρίζες των εθνικών κινημάτων και τις δραστηριότητες υποστήριξης εσωτερικών ομάδων στο πρώτο μισό του 20^ου Αιώνα.

Συνεργαζόμενος με τον Christian Bouchet, ένα τότε μέλος του γαλλικού Ordo Templi Orientis και βασιζόμενος στις εθνικοφασιστικές και μεταναστευτικές ομάδες συμφερόντων στην Ασία και την Ευρώπη, συμβάλλουν στο να φέρουν την διεθνή πολιτική πιο κοντά στην Ευρασιατική της Ρωσίας. γεωπολιτική έννοια.

Ο Ντούγκιν πέρασε δύο χρόνια μελετώντας τις γεωπολιτικές, σημειωτικές και εσωτερικές θεωρίες του αμφιλεγόμενου Γερμανού μελετητή Herman Wirth (1885 μ.Χ.–1981 μ.Χ.), ενός από τους ιδρυτές του γερμανικού Ahnenerbe. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το βιβλίο Υπερβόρεια Θεωρία (1993 μ.Χ.), στο οποίο ο Ντούγκιν υποστήριξε σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του Wirth ως πιθανό θεμέλιο για τον Ευρασιανισμό του.

Σύμφωνα με τον Μολδαβό ανθρωπολόγο Leonid Mosionjnik Wirth, οι απροκάλυπτα άγριες ιδέες του ταίριαξαν τέλεια στο ιδεολογικό κενό μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, του φιλελευθερισμού και της δημοκρατίας.

Ο Ντούγκιν προώθησε επίσης τον θρύλο ότι ο Wirth είχε γράψει ένα σημαντικό βιβλίο για την ιστορία του Εβραϊκού λαού και της Παλαιάς Διαθήκης, το λεγόμενο Palestinabuch , το οποίο θα μπορούσε να είχε αλλάξει τον κόσμο αν δεν είχε κλαπεί.

Οι ιδέες του Ντούγκιν, ιδιαίτερα εκείνες για «μια τουρκο - σλαβική συμμαχία στην Ευρασιατική σφαίρα» έχουν αρχίσει να τραβούν την προσοχή ορισμένων εθνικιστικών κύκλων στην Τουρκία, κυρίως μεταξύ των υποτιθέμενων μελών του δικτύου Ergenekon, το οποίο αποτελεί αντικείμενο δίκης (με την κατηγορία της συνωμοσίας).  Ο Ντούγκιν υποστηρίζει επίσης μια Ρωσοαραβική συμμαχία.

Κατ' αρχήν, η Ευρασία και ο χώρος μας, η καρδιά της Ρωσίας, παραμένουν η περιοχή θεμελίωσης μιας νέας αντιαστικής, αντιαμερικανικής επανάστασης  ... Η νέα ευρασιατική Αυτοκρατορία θα οικοδομηθεί στη θεμελιώδη αρχή του κοινού εχθρού:

Την απόρριψη του ατλαντισμού, τον στρατηγικό έλεγχο των ΗΠΑ και την άρνηση να επιτρέψουμε στις φιλελεύθερες αξίες να μας κυριαρχήσουν. Αυτή η κοινή πολιτισμική παρόρμηση θα αποτελέσει την βάση μιας πολιτικής και στρατηγικής ένωσης.

Η αναγεννημένη Ρωσία, σύμφωνα με την ιδέα του Ντούγκιν, λέγεται από τον Τσαρλς Κλόβερ των Financial Times ότι είναι μια ελαφρώς ανανεωμένη εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης με απόηχο του Δεκαεννέα Ογδόντα Τέσσερα του Τζορτζ Όργουελ , όπου η Ευρασία ήταν ένα από τα τρία σούπερ κράτη σε μέγεθος Ηπείρου. συμπεριλαμβανομένης της Αστασίας και της Ωκεανίας ως τις άλλες δύο και συμμετείχε σε ατελείωτο πόλεμο μεταξύ τους.

Στην σφαίρα του Ευρασιατικού δημόσιου λόγου, η ολοκληρωτική κομμουνιστική πολιτική που αναπτύσσεται σε πάνω από τρεις δεκαετίες έργων από διάφορες διεθνείς ομάδες που αποτελούν μέρος του κινήματος, είναι «μια εκδοχή επανένταξης του μετασοβιετικού χώρου σε μια «Ευρασιατική» σφαίρα. επιρροής για την Ρωσία».

Το Κρεμλίνο κάλεσε τον Ντούγκιν να μιλήσει στο Αντιπορτοκαλί συλλαλητήριο του στην Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2012 μ.Χ. Εκεί, ο Ντούγκιν απευθύνθηκε σε δεκάδες χιλιάδες με αυτό το μήνυμα: «Αγαπητέ Ρωσικέ λαέ! Η παγκόσμια Αμερικανική Αυτοκρατορία προσπαθεί να ενώσει όλες τις χώρες του κόσμου υπό τον έλεγχό της. Επεμβαίνουν όπου θέλουν, μη ζητώντας την άδεια κανενός. Μπαίνουν μέσα από την πέμπτη φάλαγγα, η οποία πιστεύουν ότι θα τους επιτρέψει να κατακτήσουν τους φυσικούς πόρους και να κυριαρχήσουν σε χώρες, ανθρώπους και Ηπείρους.

Έχουν εισβάλει στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη. Η Συρία και το Ιράν βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Στόχος τους όμως είναι η Ρωσία. Είμαστε το τελευταίο εμπόδιο στο δρόμο τους για την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας Αυτοκρατορίας του κακού.

Οι πράκτορές τους στην πλατεία Μπολότναγια και εντός της κυβέρνησης κάνουν τα πάντα για να αποδυναμώσουν την Ρωσία και να τους επιτρέψουν να μας θέσουν υπό πλήρη εξωτερικό έλεγχο. Για να αντισταθούμε σε αυτή την σοβαρότερη απειλή, πρέπει να είμαστε ενωμένοι και κινητοποιημένοι! Πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε Ρώσοι!

Ότι για χιλιάδες χρόνια προστατεύαμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας. Έχουμε χύσει θάλασσες αίματος, δικές μας και άλλων ανθρώπων, για να κάνουμε την Ρωσία μεγάλη. Και η Ρωσία θα είναι υπέροχη! Διαφορετικά δεν θα υπάρχει καθόλου. Η Ρωσία είναι τα πάντα! Όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα».

Ο Νεοευρασιατισμός, είναι η σύγχρονη ιδεολογία του Ευρασιανισμού που ενσωματώθηκε εν μέρει σε ένα νέο κίνημα νεοευρασιανισμού μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 μ.Χ. Θεωρεί ότι η Ρωσία είναι πολιτιστικά πιο κοντά στην Ασία παρά στην Δυτική Ευρώπη.

Αυτή η ιδεολογία επηρεάστηκε από τον πολιτικό θεωρητικό Aleksandr Dugin για να δημοσιεύσει το 1997 μ.Χ. ένα magnum opus με το όνομα Foundations of Geopolitics. Αργότερα ίδρυσε το Κόμμα Ευρασίας στην Ρωσική πολιτική σκηνή.

Ο πολιτικός επιστήμονας Anton Shekhovtsov ορίζει την εκδοχή του Νεοευρασιανισμού του Dugin ως «μια μορφή φασιστικής ιδεολογίας που επικεντρώνεται στην ιδέα της επανάστασης στην Ρωσική κοινωνία και της οικοδόμησης μιας ολοκληρωτικής, κυριαρχούμενης από την Ρωσία Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας που θα αμφισβητούσε και τελικά θα νικούσε τον αιώνιο αντίπαλο της που αντιπροσωπεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και οι ατλαντικοί σύμμαχοί τους, φέρνοντας έτσι μια νέα «χρυσή εποχή» του παγκόσμιου πολιτικού και πολιτιστικού ανελευθερισμού».

Αυτή η ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τον πόλεμο του Κρεμλίνου στην Ουκρανία.  Ιδεολογικά, η ομιλία του Προέδρου του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ τον Μάρτιο του 1994 μ.Χ. στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας έγινε το σημείο εκκίνησης για την πρακτική εφαρμογή του Ευρασιανισμού.

Πρότεινε ένα πρότυπο ολοκλήρωσης που ήταν θεμελιωδώς νέο εκείνη την εποχή: Να προχωρήσουμε προς μια Ευρασιατική Ένωση βασισμένη στην οικονομική ολοκλήρωση και την κοινή άμυνα.  Αυτό το όραμα υλοποιήθηκε αργότερα στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση και στον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας.

Ο Ευρασιανισμός στην ανάγνωση του Ναζαρμπάγιεφ θεωρείται ως ένα σύστημα εξωτερικής πολιτικής, οικονομικών ιδεών και προτεραιοτήτων (σε αντίθεση με μια φιλοσοφία). Αυτός ο τύπος είναι ο Ευρασιανισμός είναι αναμφίβολα ανοιχτός στον έξω κόσμο.

Η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2015 μ.Χ., αποτελούμενη από την Αρμενία, την Λευκορωσία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, την Ρωσία και μέλη παρατηρητές την Μολδαβία, το Ουζμπεκιστάν και την Κούβα, όλα (εκτός από την Κούβα) προηγούμενα μέλη της Σοβιετικής Ένωσης. Μέλη περιλαμβάνουν κράτη τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Ασία. η ένωση προωθεί την πολιτική και οικονομική συνεργασία μεταξύ των μελών.

Ο Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας είναι μια διακυβερνητική στρατιωτική συμμαχία που υπογράφηκε στις 15 Μαΐου 1992 μ.Χ. Το 1992 μ.Χ., έξι μετασοβιετικά κράτη που ανήκουν στην Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών —Ρωσία, Αρμενία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν και Ουζμπεκιστάν — υπέγραψαν την Συλλογική Συνθήκη Ασφαλείας (αναφέρεται επίσης ως «Σύμφωνο της Τασκένδης» ή «Συνθήκη της Τασκένδης»).

Τρία άλλα μετασοβιετικά κράτη— Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία και Γεωργία—υπογράφηκε τον επόμενο χρόνο και η συνθήκη τέθηκε σε ισχύ το 1994 μ.Χ. Πέντε χρόνια αργότερα, έξι από τους εννέα -όλοι εκτός από το Αζερμπαϊτζάν, την Γεωργία και το Ουζμπεκιστάν- συμφώνησαν να ανανεώσουν την συνθήκη για πέντε ακόμη χρόνια.

Το 2002 μ.Χ. οι έξι αυτοί συμφώνησαν να δημιουργήσουν το Ο Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας ως στρατιωτική συμμαχία. Το Ουζμπεκιστάν επανεντάχθηκε στον CSTO το 2006 μ.Χ. αλλά αποχώρησε το 2012 μ.Χ.

Στην λογοτεχνία  σε μελλοντικό χρόνο που απεικονίζεται στο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ Δεκαεννέα Ογδόντα Τέσσερα, η Σοβιετική Ένωση έχει μεταλλαχθεί σε Ευρασία, ένα από τα τρία υπερκράτη που κυριαρχούν στον κόσμο, ενώ ομοίως, η ιστορία του Robert Heinlein «Η λύση δεν είναι ικανοποιητική» απεικονίζει ένα μέλλον στο οποίο η Σοβιετική Ένωση θα μεταμορφωνόταν σε «Ευρασιατική Ένωση».

{Ο Ντούγκιν υποστηρίζει στην ουσία τον τραντισιοναλισμό, τον εθνικομπολσεβικισμό/ευρασιανισμό (για την Ευρασία μίλησαν και ο Σεργκέι Γκλαζίεφ, αλλά και ο Λεβ Γκουμπίλεβ) (με σημαντικό εκπρόσωπο τον Ερνστ Νιέκιτς και τον Ισραηλινό Γιάκομπ Μπρόμπεργκ), τον εθνικισμό, τον φασισμό, τον κομμουνισμό, την Νέα Δεξιά (με σημαντικούς εκπροσώπους της τον Άρμιν Γκέλερ) και την Συντηρητική Επανάσταση.

[Ο Γιαν Σαμαρίν πρέσβευε την ιδέα του επαναστατικού συντηρητισμού, ενώ για τον Ντούγκιν την ίδια ιδεολογία υποστήριζαν ο Ντοστογιέφσκι, ο Konstantin Leontiev, ο Danipershki και πολλοί άλλοι Ρώσοι συγγράφεις.

Ο δε Άρμιν Γκέλερ υποστήριζε ότι στον Μεσοπόλεμο υπήρχε και μία «καλή ακροδεξιά» στην Γερμανία εκτός από τους Ναζί. Για τον ίδιο το Α΄ Ράιχ ήταν καθολικό, το Β΄ Ράιχ προτεσταντικό, επομένως το Γ΄ Ράιχ θα έπρεπε να είναι Ορθόδοξο.

Αλλά ακόμα και ο ακροδεξιός Ζαν Τριέρ εν μέρει συμφωνεί με τις ιδέες του ευρωκομουνισμού και του Ντούγκιν. Ο ίδιος ήταν υπέρμαχος της ευρωσοβιετικής συμμαχίας της Ευρώπης και της Μόσχας κατά των ΗΠΑ. Σημαντικό μέρος που γίνονταν οι διαλέξεις των ατόμων αυτώ, ήταν ένα κλαμπ συζητήσεων στην Ρωσία του Πούτιν είναι και το λεγόμενο Serafim Club].

Για τον Ντούγκιν μέλη της τελευταίας ήταν ο Μουσολίνι, η Φάλαγγα στην Ισπανια, η Σιδηρά Φρουρά στην Ρουμανία, ο Χόρτυ στην Ουγγαρία, το σιωνιστικό Ισραήλ (που είναι κατά τον Ντούγκιν ένα αρχέτυπο εθνοφυλετικό κράτος) ή το ισλαμικό Ιράν του Χομεϊνί.

[Για τον Ντούγκιν ο Γερμανικός ναζισμός και ο Εβραϊκός μεσσιανισμός/σιωνισμός είναι και οι δύο εθνικιστικές εσχατολογίες. Κάποιοι δε Τούρκοι υποστηρίζουν ότι οι Ρώσοι αποτελούν την συνέχεια και την ανανέωση της «αποστολής του Τζένκινς Χαν» (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_31.html, http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_970.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html,  http://alophx.blogspot.com/2018/04/19.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7/, http://iakovosal.blogspot.com/2019/05/vs_15.html, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html)].

Ο Τραντισιοναλισμός/Παραδοσιοκρατία είναι μία θεωρεία που ίδρυσε αρχικά ο Ρενέ Γκενόν και στην συνέχεια ανέπτυξε περαιτέρω ο Τζούλιους Έβολα, σύμφωνα με την οποία οι λαοί θα πρέπει να μένουν πιστοί στις εθνικές και θρησκευτικές τους αξίες και πεποιθήσεις, μακριά από την εκκοσμίκευση και την επιστροφή στην χρυσή εποχή των εθνών και των θρησκειών.

Το περίεργο είναι ότι αν και οι Ντούγκιν είναι κατά των μασόνων, της Καμπαλά, των σατανιστών και των Ρότσιλντ, από την άλλη υποστηρίζει μία ιδέα του Τραντισιοναλισμού που λέει ότι όλες οι θρησκείες έχουν μία κοινή ριζά και αξίες και ήταν παλιά ενωμένες και πρέπει να ενωθούν πάλι, όπως υποστηρίζουν οι τέκτονες/μασόνοι και οι σούφι.

Επιπλέον ο Ντούγκιν εκθειάζει πολύ τον Ρωσογερμανό Βαρόνο Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_31.html, http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_970.html, http://alophx.blogspot.com/2018/05/blog-post_21.html,  http://alophx.blogspot.com/2018/04/19.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7/, http://iakovosal.blogspot.com/2019/05/vs_15.html, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/e.html), ο οποίος πίστευε ότι ήταν η «μετενσάρκωση» του Τζένκινς Χαν και θα ολοκλήρωνε το έργο του για την ενοποιηση της Ευρασίας και την ολοκλήρωση του Ευρασιατικού πεπρωμένου.

Ο Ντούγκιν υποστηρίζει παράλληλα και την ιδεολογία της Νέας Δεξιάς και τους ιδεολόγους, όπως τον Ρουμάνο Γιαν Παρουβέλσκο, ο οποιος υποστήριζε ότι όπως στην Δύση μαίνεται ένας κρυφός υπόγειος πόλεμος αναμεσά σε μυστικά τάγματα των Ατλαντιστών (αμερικανόφιλων) και των Ευρασιανιστών.

Κατά τον ίδιο, ακόμα και μέσα στην ΕΣΣΔ υπήρχαν τέτοιες φατρίες, με την «Ευρασιανικό» να αποτελείται από τους Λένιν και Στάλιν (σε συμμαχία με τον Μάο), την KBG και την GRU (ενάντια στην Δύση σε συμμαχία με την Ασία και μία ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ Ευρώπη) και από την άλλη τους «Ατλαντιστές» (υπέρ της συνεργασίας με ΗΠΑ και Δύση), ενώ αντίστοιχες φατρίες υπήρχαν και στην Ναζιστική Γερμανία (με τους Ερνστ Ρεμ, Χαουσχόφερ, Χάιντεγκερ και τους αδερφούς Γκρέγκορ και Όττο Στράσερ να είναι οι «ευρασιανιστές»).

[Ο δε Χάιντεγκερ υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ αποτελούν την εσχάτη έκφραση του δυτικού πολιτισμού, όμως η Ρωσία θα είναι η «Νέα Αυγή» που θα ανατείλει όταν θα δύσουν οι ΗΠΑ και ο δυτικός πολιτισμός ολοκληρωτικά.

Επιπλέον, ο Ντούγκιν υποστηρίζει ότι η κεντρικότητα και η Ηπειρωτικότητα της Ρωσίας στις μέρες μας θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχα κεντρικότητα και η Ηπειρωτικότητα της Γερμανίας κατά τον Μεσοπόλεμο].

[Ο «μυστικοσύμβουλος του Πούτιν» Αλεξάντερ Ντούγκιν συμπλέει με τον Αμερικανό «μυστικοσύμβουλο του Τραμπ» Στηβ Μπανόν, αφού και οι δύο είναι τραντισιοναλιστές και υπέρ του Ιουδαιοχριστιανικού πολιτισμού.

Όμως ο Μπανόν πρεσβεύει την συμμαχία των Χριστιανών της Δύσης και της Ρωσίας κατά του ισλάμ μαζί με το Ισραήλ σε μία «σταυροφορία» κατά του ισλάμ το οποίο έχει ξεκινήσει ιερό πόλεμο/τζιχάντ κατά του Χριστιανισμού (σε συμμαχία ακόμα και με την Ινδία και την Κίνα για τον σκοπό αυτό), ενώ ο Ντούγκιν είναι υπέρ της συμμαχίας με το ισλάμ.

Ο Μπανόν υποστηρίζει κυρίως τα κινήματα της Νέας Δεξιάς, όπως και ο Ντούγκιν, ενώ κάποια από αυτά υποστηρίζουν την ίδρυση όλων των κρατών της Δύσης που θα έχουν εθνικιστικά χαρακτηριστικά σε μία ενιαία Αυτοκρατορία της Δύσης, το λεγόμενο «Western Imperium».

Ακόμα για την πολιτικοοικονομική ένωση της Ευρώπης ήταν υπέρ τα Waffen SS, μέσω και της παλιάς θεωρίας της Μεσευρώπης].

Η Τέταρτη θεωρεία του Ντούγκιν είναι ο Ευρασιανισμός/Εθνικομπολσεβικισμός με την πρώτη να είναι ο φιλελευθερισμός, η δεύτερη ο κομμουνισμός και η τρίτη φασισμός, ενώ η δεύτερη, η τρίτη και η τέταρτη μισούν και πολεμούν την πρώτη, αλλά παράλληλα έχουν συμμαχήσει με αυτή για να αντιμετωπίσουν κάποια από τις άλλες.

Στην Ρωσία έχει κυβερνήσει όπως έχει πει ο Ντούγκιν ο κομμουνισμός, ο φιλελευθερισμός και μένει τώρα να κυβερνήσει ο φασισμός. Επίσης, ο Ντούγκιν πιστεύει την θεωρεία πως υπάρχει η Τρίτη Διεθνής, το Τρίτο Ράιχ και η Τρίτη Ρώμη.

Ο Ντούγκιν υποστηρίζει παράλληλα και την θεωρεία του Άρμιν Γκέλερ, οποίος  υποστήριζε ότι το αφού το Α΄ Ράιχ ήταν καθολικό, το Β΄ Ράιχ ήταν προτεσταντικό, επομένως το ερχόμενο Γ΄ Ράιχ θα έπρεπε είναι Ορθόδοξο.

Για τον Ντούγκιν, την Ρωσία μετά την πτώση της ΕΣΣΔ κυβέρνησε ο φιλελευθερισμός υπό τον Γιέλτσιν, ο φιλελευθερισμός και ο εθνικισμός υπό τον Πούτιν και θα ακολουθήσει στην συνέχεια ο Ευρασιανισμός.

Το ευρασιανικό κίνημα της νεολαίας του Ντούγκιν (Ευρασιατική Ένωση Νέων-ESM) έχει παραρτήματα του και στρατόπεδα εκπαίδευσης σε Ουκρανία, Μολδαβία, Γεωργία, Καζακστάν και Κιργιστάν και θέλουν να δημιουργήσουν εκ νέου και αναβιώσουν μία νέα πολυεθνική Ρωσική Αυτοκρατορία και θα προβεί σε μία μεγάλη εκκαθάριση των εχθρών του.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ότι οι Ευρασιανιστές, όπως και οι φασίστες και οι Ναζί ειχαν και παγανιστικές ιδέες στην ιδεολογία τους, ενώ ειχαν και παράλληλα και την προσωπολατρία, την πίστη στην επιστροφή στην «χρυσή εποχή» και τον επί γης μεσσιανισμό, όπως και ο κομμουνισμός (το «Χιλιετές Ράιχ» ή την εγκαθίδρυση της «αταξικής κοινωνίας» επί γης).

[Στην Θουλή και στο Θιβέτ πίστευαν οι Ναζί ότι βρίσκονταν οι απαρχές των Ναζί, οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν απόγονοι των Υπερβορείων και των Ατλάντων, ενώ οι ευρασιανιστές πιστεύουν ότι κατάγονται από την Αρκτική, την Σιβηρία και τους Άτλαντες.

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις πίστευαν οι δημιουργοί τους ότι κατάγονταν από τα «Άρυα Έθνη», τα Τευτονικά και Γερμανικά οι Ναζί, ενώ οι Ευρασιανιστές πιστεύουν ότι έχουν Νορδική καταγωγή από τους Σκανδιναβούς Ρως και ότι οι Ευρασία είναι στην ουσία μία ένωση λευκών και κίτρινων λαών, Σλάβων και Φινοτουρκικών].

Ο Ντούγκιν έχει δηλώσει ότι μετά την Ουκρανία η Ρωσία η επανάσταση θα πρέπει να προχωρήσει και προς όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι υπέρ της δημιουργίας μίας Ευρώπης των Εθνών από την Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ, όπως και ο ευρωκομουνισμός παλαιοτέρα, ενάντια στις ΗΠΑ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html, http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_65.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html).

Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθεί μία Ευρώπη απελευθερωμένη από την επιρροή των ΗΠΑ και των Αλατιστών και η οποία θα είναι μία Ευρώπη των Εθνών, τραντισιοναλιστική, παραδοσιακρατική, συντηρητική, αντιφιλελεύθερη.

Εννοείται ότι οι ηγέτες των κρατών (Χίτλερ, Μουσολίνι, Πούτιν, Τραμπ) κράτησαν μόνο τα ρεαλιστικά και χρήσιμα για αυτούς στοιχεία των ιδεολογιών αυτών και των ιδρυτών/πολιτικών φιλοσόφων (Έκχαρτ, Έβολα, Ντούγκιν, Μπανόν, Χαουσχόφερ, Ντανούντσιο) τους (π.χ. την συμμαχία της Δύσης κατά του ισλάμ ο Τραμπ, της ένωσης/συμμαχίας ευρασιατικών και μη εθνών ο Πούτιν, την γεωπολιτική θεωρεία του Χαουσχόφερ και συμμαχία με την Ρωσία κ.λ.π.), ενώ απέρριψαν τα ιδεολογικά τους.

[Ο Χαουσχόφερ ήταν υπέρ του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ και της συμμαχίας της Γερμανίας με την Ρωσία, ενώ και οι «αριστεροί Ναζί» Ερνστ Ρεμ, Χαουσχόφερ, Χάιντεγκερ και οι αδερφοί Γκρέγκορ και Όττο Στράσερ ήταν και αυτοί υπέρ της συμμαχίας με την Ρωσία, όπως και ο Μολότοφ ως ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ ήταν υπέρ της συμμαχίας με την Γερμανία]}].

Το Εθνικομπολσεβικικό κόμμα, το Ευρασιανικό κόμμα, αλλά και το νέο κομμουνιστικό κόμμα της Ρωσίας, προήλθαν από  το Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας (της Ρωσίας), το οποίο ήταν ένας ευρύς συνασπισμός κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και δεξιών εθνικιστικών κινημάτων ενάντια στην κυβέρνηση του Προέδρου Μπόρις Γιέλτσιν στην Ρωσία.

Το κίνημα αυτό ιδρύθηκε στις 24 Οκτωβρίου 1992 μ.Χ. και στο οποίο συνήφθη μια συμμαχία μεταξύ περίπου 3.000 κομμουνιστών και εθνικιστών ακτιβιστών ενωμένοι από την αντίθεσή τους στην Προεδρία του Μπόρις Γιέλτσιν και ήταν η πρώτη ομάδα που απαγορεύτηκε στην μετασοβιετική Ρωσία πριν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ρωσική συνταγματική κρίση του 1993 μ.Χ.

Στην ουσία η ένωση αυτή κομμουνιστών και εθνικιστών στην Ρωσία κατά του Γιέλτσιν ήταν μία πραγμάτωση του Εθνικομπολσεβικισμού (Εθνικισμός και μπολσεβικισμός/κομμουνισμός).

(Και όπως οι Ναζί και οι κομμουνιστές συνεργάστηκαν κοινοβουλευτικά με «άτυπες» συμμαχίες ενάντια στους σοσιαλιστές και τους δεξιούς κατά την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, όπως έκαναν και οι κομμουνιστές, οι εθνικιστές και οι εθνικομπολσεβίκοι κατά την διάρκεια της λεγομένης «κρίσης του κοινοβουλίου» στην μεταψυχροπολεμική Ρωσία ενάντια στον «δημοκράτη» Γιέλτσιν).

Κατά την διάρκεια της εξέγερσης των Σπαρτακιστών και του πραξικοπήματος της Μπυραρίας, οι εξαερωμένοι διορίσαν προσωρινή κυβέρνηση και προσπάθησαν εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης και εθνικής ταπείνωσης να καταλάβουν βίαια την Βουλή σε Βερολίνο και Μοναχό αντιστοιχα.

Ο Γερμανικός στρατός σκέφτονταν για ένα χρονικό διάστημα αν θα ακολουθήσει την νόμιμη κυβέρνηση, αλλά τελικά στράφηκε εναντίον των στασιαστών και τους νίκησε, όμως στο τέλος ο αρχηγός της Γερμανικής κυβέρνησης Έμπερτ, ο οποιος κατέστρεψε πλήρως την χώρα του, μισήθηκε πλήρως από τους συμπατριώτες του.

Αντίστοιχα κατά την διάρκεια της εξέγερσης του 1.993 μ.Χ. εναντία στο κοινοβούλιο στην Μόσχα, οι εξεγερμένοι διορίσαν προσωρινή κυβέρνηση προσπάθησαν εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης και εθνικής ταπείνωσης να καταλάβουν βίαια την Βουλή στην Μόσχα.

Ο Ρωσικός στρατός σκέφτονταν για ένα χρονικό διάστημα αν θα ακολουθήσει την νόμιμη κυβέρνηση, αλλά τελικά στράφηκε εναντίον των στασιαστών και τους νίκησε, όμως στο τέλος ο αρχηγός της Ρωσικής κυβέρνησης Γιέλτσιν, ο οποιος κατέστρεψε πλήρως την χώρα του, μισήθηκε πλήρως από τους συμπατριώτες του].

Ένα από τα βασικά μέλη του, ο Shafarevich υποστήριξε ότι οι αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην Ρωσία θύμιζαν την διευθέτηση που επιβλήθηκε στην Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ένα άλλο μέλος. ο Konstantinov, ο οποίος προήδρευσε της οργανωτικής επιτροπής της ομάδας, δήλωσε ότι οι στόχοι της ομάδας ήταν να εκδιώξει τον Yeltsin από τον Πρόεδρο, να δημιουργήσει έναν νέο συνασπισμό κυβέρνηση που θα έπαιρνε τον έλεγχο των τιμών, θα τερμάτιζε την εξάρθρωση της βιομηχανίας εξοπλισμών και θα σταματούσε την απομάκρυνση των στρατευμάτων από τα κράτη του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.  

Το Dyen, ένα δεξιό εθνικιστικό περιοδικό που εκδόθηκε από αρκετούς εθνικιστές διανοούμενους, συμπεριλαμβανομένου του Aleksandr Dugin (κατηγορούμενος από τον Yeltsin ότι είναι αντισημίτης), έριξε το βάρος του πίσω από το FNS και λειτούργησε ως το αποτελεσματικό φερέφωνο του κόμματος.

Ο σύμμαχος του Ντούγκιν, Έντουαρντ Λιμόνοφ, έκανε επίσης το Εθνικό Μπολσεβίκικο Μέτωπό του συστατικό μέρος του FNS. Ως αποτέλεσμα της εμπλοκής του Ντούγκιν και του Λιμόνοφ, το FNS κέρδισε την υποστήριξη του Βέλγου Τρίτου Θεσιολόγου Jean-François Thiriart, ο οποίος ίδρυσε το Ευρωπαϊκό Μέτωπο Απελευθέρωσης ως ένα δίκτυο ομάδων υποστήριξης σε όλη την Δυτική Ευρώπη.

Ωστόσο, ο συνδυασμός της ομάδας του σοβιετικού κομμουνισμού και του μαχητικού ρωσικού εθνικισμού δεν ήταν πάντα ένας άνετος γάμος. Μεταξύ των ιδρυτών ήταν ο Νικολάι Λυσένκο και το Εθνικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Ρωσίας, μια σκληροπυρηνική εθνικιστική ομάδα που ισχυρίστηκε ότι εμπνεύστηκε από τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν.

Ωστόσο, ένα φυλλάδιο που παρήγαγε ο Lysenko που περιείχε έντονα αντικαυκάσια συναισθήματα επικρίθηκε από έναν κομμουνιστή ηγέτη του FNS, με αποτέλεσμα το κόμμα του Lysenko να αποχωρήσει από το Μέτωπο τον Ιούλιο του 1993 μ.Χ., με τον Lysenko να απορρίπτει το κίνημα ως υπερβολικά κομμουνιστικό και διεθνιστικό.

Στις 28 Οκτωβρίου 1992 μ.Χ. ο Γιέλτσιν κήρυξε το FNS ως αντισυνταγματικό, καθιστώντας ουσιαστικά την ομάδα την πρώτη που τέθηκε εκτός νόμου μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ρωσία.

Ωστόσο, ο Konstantinov υποστήριξε ότι ο Yeltsin είχε υπερβεί την εξουσία του κάνοντας κάτι τέτοιο και δήλωσε ότι μόνο ένα δικαστήριο θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια δήλωση. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο , το οποίο ανέτρεψε την απαγόρευση στις 12 Φεβρουαρίου 1993 μ.Χ.  

Το FNS ήταν μια από τις κορυφαίες ομάδες που ενεπλάκησαν στην ρωσική συνταγματική κρίση του 1993 μ.Χ. Η ομάδα ανακοίνωσε ακόμη και κατά την διάρκεια της κρίσης ότι είχαν δημιουργήσει μια σκιώδη κυβέρνηση και ετοιμάζονταν να πάρουν τον έλεγχο από τον Γιέλτσιν.

Πολλά ηγετικά μέλη της ομάδας συνελήφθησαν και κρατήθηκαν στην φυλακή Lefortovo αμέσως μετά τις αναταραχές, ενώ το Μέτωπο, μαζί με το Ρωσικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα και το Κόμμα Ελεύθερης Ρωσίας του Alexander Rutskoy, απαγορεύτηκε να συμμετάσχει στις εκλογές για την Δούμα του 1993 μ.Χ.  

Ως αποτέλεσμα της μη συμμετοχής τους, η εθνικιστική ψήφος κυριαρχήθηκε από το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι, ο οποίος δεν είχε λάβει μέρος στο FNS.  Η ομάδα άρχισε να καταρρέει στα μέσα του 1994 μ.Χ. ως απάντηση στις εθνοτικές αναταραχές στον Βόρειο Καύκασο.

Η ηγεσία του FNS επιτέθηκε στον Γιέλτσιν για αυτό που θεωρούσαν ως σκληρή απάντησή του στον εθνοτικό αποσχισμό, αλλά οι υπερεθνικιστές ηγέτες Limonov και Alexander Barkashov, ο ηγέτης της ακροδεξιάς Ρωσικής Εθνικής Ενότητας και μια αναδυόμενη πολιτική δύναμη εκείνη την εποχή, επαίνεσαν.

Αυτό που έβλεπαν ως αποφασιστικότητα του Γιέλτσιν, με τον Μπαρκασόφ να προσφέρει ακόμη και στον Γιέλτσιν την χρήση του στρατού του δρόμου για χρήση στην Τσετσενία. Το 1994 μ.Χ., ορισμένα πρώην μέλη του μετώπου δημιούργησαν δύο μικρές εθνικιστικές οργανώσεις: μία υπό την ηγεσία του Valeri Smirnov και μία υπό την ηγεσία του Ilya Konstantinov.

Για κάποιους η στρατιωτική εξέγερση εθνικιστών και κομμουνιστών κατά του Γιέλτσιν το 1.993 μ.Χ. στην Ρωσία, εν μέσω οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού χάους και εθνικής ταπείνωσης που έληξε με την παρέμβαση του στρατού, θυμίζει τα αντίστοιχα πραξικοπήματα των Γερμανών κομμουνιστών και εθνικιστών κατά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης στην Γερμανία.

Και αυτά έγιναν εν μέσω οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού χάους και εθνικής ταπείνωσης που έληξε με την παρέμβαση του στρατού (π.χ. το πραξικόπημα των Λίμπκχεντ, Λούξενμπουργκ, το πραξικόπημα Λίτβιτς-Καπ ή το πραξικόπημα της Μπυραρίας).

[Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με την υποστήριξη του στρατού εθνικιστές πολιτικοί (οι Πρώσοι αριστόκράτες και οι σιλοβίκι) ανέλαβαν την εξουσία, αναδιοργάνωσαν την οικονομία και τον στρατό των κρατών τους και στην συνέχεια προσπάθησαν να ενώσουν τους πληθυσμούς τους που βρίσκονταν εκτός συνόρων των κρατών τους με την «μητέρα-πατρίδα», με διπλωματία ή ακόμα και με πόλεμο.

Οι μπολσεβίκοι περίμεναν μετά την νίκη τους στην Ρωσία, την Μολδαβία, την Ουκρανία, και την Λευκορωσία, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία και την προέλαση τους στην Πολωνία με στόχο την Δυτική Ευρώπη ότι οι λαοί της Ευρώπης θα επαναστατούσαν κατά των κυβερνήσεων τους και θα ενώνονταν μαζί τους (όπως πίστευαν και οι ηγέτες των επαναστατών στην Γαλλική Επανάσταση) εν μέσω μάλιστα μίας μεγάλης Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και υγειονομικής, κάτι που πιστεύουν ότι θα γίνει και μέσω της Ρωσικής νίκης στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο του 2022 μ.Χ.

Οι Ρώσοι αναμένονται να σαρώσουν την Ουκρανία και όλες τις πρώην χώρες της ΕΣΣΔ που είναι σύμμαχοι των Γερμανών, όπως ακριβώς έκαναν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, αλλά και όπως ακριβώς έκαναν και οι ίδιοι οι Γερμανοί με την Πολωνία και ην Δυτική Ευρώπη στον ίδιο ακριβώς πόλεμο.

Και όπως η ΕΣΣΔ του Βλαδίμηρου Λένιν κατέστειλε τις υποκινούμενες από τον πρώην ηγέτη των Τούρκων και Νεότουρκου εθνικιστή Έβρεν Πασά στις τουρκόφωνες Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, έτσι στις μέρες μας η Ρωσία του Βλαδίμηρου Πούτιν κατέστειλε τις υποκινούμενες από την Δύση (αλλά και την Τουρκία του ισλαμιστή Ερντογάν) εξεγέρσεις στο Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν (και παλαιότερα και στο Κιργιστάν και το Τατζικιστάν)].

Ο δε εθνικιστής Ζιρινόφσκι αν και είχε Εβραϊκή καταγωγή από τον πατέρα του και Ρωσική από την μητέρα του μισούσε το Ισραήλ και τους Εβραίους και δήλωνε αντισιωνιστής και ότι ο ίδιος ήταν Ορθόδοξος Χριστιανός.

Ρώτησε κάποτε ρητορικά: «Γιατί να απορρίψω το ρωσικό αίμα, την ρωσική κουλτούρα, την ρωσική γη και να ερωτευτώ τον Εβραϊκό λαό μόνο εξαιτίας αυτής της σταγόνας αίματος που άφησε ο πατέρας μου στο σώμα της μητέρας μου»;.

Οι πολιτικές θέσεις του Ζιρινόφσκι είναι ποικίλες.  Κατά την διάρκεια των Προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ το 1996 μ.Χ. εξέφρασε τον θαυμασμό του για τον υποψήφιο Πατ Μπιούκαναν σχετικά με το σχόλιο του τελευταίου σχετικά με το Αμερικάνικο κογκρέσο, το οποίο είχε χαρακτήρισε ως "επικράτεια κατεχόμενη από το Ισραήλ".

Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι και η Ρωσία και οι ΗΠΑ ήταν "υπό κατοχή" και ότι "για να επιβιώσουμε, θα έπρεπε να δημιουργήσουμε ειδικές περιοχές και στις δύο χώρες προκειμένου να απελάσουμε αυτή την μικρή αλλά ενοχλητική φυλή"."

Ο Μπιούκαναν αρνήθηκε με σφοδρότητα την υποστήριξη δηλώνοντας ότι θα προσέφερε ασφαλές καταφύγιο στις μειονότητες σε περίπτωση που ο Ζιρινόφσκι εκλεγόταν Ρώσος Πρόεδρος, προκαλώντας την αντίδραση του Ζιρινόφσκι, ο οποίος δήλωσε: "Έβρεξες τα παντελόνια σου μόλις έλαβες τα συγχαρητήρια μου. Ποιον φοβάσαι; τον Σιωνισμό;"

Πέρα από τις δημόσια διατυπωμένες ανησυχίες του για τον κίνδυνο οι Τούρκοι και οι Καυκάσιοι να εκτοπίσουν τον ρωσικό πληθυσμό από τις περιοχές που κατοικούν, o Ζιρινόφσκι είχε υποστηρίξει ότι όλοι οι Κινέζοι και Ιάπωνες έπρεπε να απελαθούν από την Ρωσία.

Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στις ΗΠΑ το 1992 μ.Χ., είχε απευθύνει δημόσια στην τηλεόραση έκκληση για την "προστασία της λευκής φυλής" και είχε προειδοποιήσει ότι οι λευκοί Αμερικάνοι βρίσκονταν ενώπιον του κινδύνου η χώρα τους θα γεμίσει με Αφροαμερικάνους και Λατίνους.

To 2016 μ.Χ. διατύπωσε απειλές κατά του πρώην Προέδρου της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο οποίος είχε διοριστεί κυβερνήτης της Οδησσού, λέγοντας το εξής: "Θα πυροβολήσουμε όλους τους κυβερνήτες, ξεκινώντας από τον Σαακασβίλι...".

Ο Βλαντίμιρ Ζιρινόφσκι είχε προτείνει να εφαρμοστεί η πολυγαμία στην Ρωσία, αφού είδε ότι ο Ραμζάν Καντίροφ υποστήριξε την ιδέα αυτή στην Δημοκρατία της Τσετσενίας. Ζήτησε περιορισμένη πώληση πολεμικών όπλων στο Ιράν και να μην δοθούν τα Νησιά Κύριλλος στην Ιαπωνία και να ριχτούν τα πυρηνικά απόβλητα της Ρωσίας και πυρηνικά όπλα στην χώρα αυτή.

Στο βιβλίο που έγραψε ο Ζιρινόφσκι με τίτλο «The Last Break Southward (1995 μ.Χ.)», ο Ζιρινόφσκι περιέγραψε την κοσμοθεωρία του. «Από την δεκαετία του 1980 μ.Χ., έχω επεξεργαστεί μια γεωπολιτική αντίληψη - την τελευταία εισβολή προς τα Νότια, έτσι ώστε η εμβέλεια της Ρωσίας στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού και της Μεσογείου».

Αυτή είναι "πραγματικά η λύση για τη σωτηρία του ρωσικού έθνους... Λύνει όλα τα προβλήματα και κερδίζουμε ηρεμία". Η Ρωσία θα κυβερνήσει τον χώρο «από την Καμπούλ στην Κωνσταντινούπολη». Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ένιωθαν πιο ασφαλείς με τη ρωσική κυριαρχία στην περιοχή, αφού οι πόλεμοι εκεί θα σταματούσαν υπό την Ρωσική κυριαρχία.

Ίσως, μερικοί άνθρωποι στην Καμπούλ, την Τεχεράνη ή την Άγκυρα να μην το ήθελαν, αλλά πολλοί άνθρωποι θα ένιωθαν καλύτερα. «Οι Πέρσες και οι Τούρκοι θα υπέφεραν λίγο, αλλά όλοι οι υπόλοιποι θα κέρδιζαν».

Οι «καμπάνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας πρέπει να χτυπούν από την Μεσόγειο ως τον Ινδικό Ωκεανό». Και η Ιερουσαλήμ πλησιάζει. Είναι απαραίτητο «ο Χριστιανικός κόσμος να επανενωθεί στην Ιερουσαλήμ».

Το Παλαιστινιακό πρόβλημα μπορεί να λυθεί με μερική μεταφορά του Παλαιστινιακού πληθυσμού σε εδάφη της Τουρκίας και του Ιράν. Η μεγάλη ρωσική γλώσσα και το ρωσικό ρούβλι θα χρησιμοποιούσαν τους λαούς της Εγγύς Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας με ρωσική υπηκοότητα.

Κατά μήκος της Νότιας σφαίρας της Ρωσίας από την Ινδία έως τον Βόσπορο, άλλες σφαίρες επιρροής θα εκτείνονται από τον Βορρά προς τον Νότο στην επικείμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, η Λατινική Αμερική θα είναι στην Αμερικανική σφαίρα, η Αφρική στην Ευρωπαϊκή σφαίρα.

Η Ιαπωνία και η Κίνα θα κυβερνήσουν την Νοτιοανατολική Ασία, την Ινδονησία και την Αυστραλία. Παντού «η κατεύθυνση είναι ίδια — Βορράς-Νότος». Γεωπολιτικά, είδε την θέση του λογική: «Επομένως, η κατανομή κατά μήκος μιας τέτοιας γεωπολιτικής φόρμουλας θα ήταν πολύ ευεργετική για ολόκληρη την ανθρωπότητα και σε όλο τον πλανήτη θα δημιουργηθεί ζεστό και ξεκάθαρο πολιτικό κλίμα».

"Σε αυτήν την περίπτωση, χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο με τουλάχιστον πλανητική σκέψη", που θα συνειδητοποιούσε "τη γεωπολιτική φόρμουλα, που εγγυάται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας στον πλανήτη…

Αυτή είναι η μοίρα της Ρωσίας. Είναι προορισμός, μοίρα... Πρέπει να κάνουμε γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή… Αυτό είναι γεωπολιτική». Θα το κάναμε, διαβεβαίωσε ο Ζιρινόφσκι αναφερόμενος στον εαυτό του, με τις προσπάθειες ενός «έντιμου, επίμονου, πατριωτικά εμπνευσμένου Προέδρου».

Ο Ζιρινόφσκι υποστήριζε την μεγάλη επέκταση του εδάφους της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της Αλάσκας και της Φινλανδίας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., ένα συχνό σκηνικό που χρησιμοποιούσε για ομιλίες και εκδηλώσεις τύπου ήταν ένας χάρτης της Ρωσίας που επεκτεινόταν ανατολικά μέσω της Αλάσκας και δυτικά μέσω της Φινλανδίας.

Ο Ζιρινόφσκι είχε μια τάση για γεωπολιτική κυριαρχία. Πίστευε ότι ήταν το πεπρωμένο της Ρωσίας να κυριαρχήσει στα κυρίως μουσουλμανικά εδάφη μεταξύ των πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών και του Ινδικού Ωκεανού. Ο Ζιρνόφσκι δήλωσε έντονη επιθυμία να αφαιρέσει την μουσουλμανική επιρροή στον κόσμο.

Το 1994 μ.Χ., ενώ εξέφρασε την επιθυμία του η Ρωσία να κατακτήσει ισλαμικά έθνη όπως το Ιράν, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία για τις προμήθειες πετρελαίου τους, ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι «όλος ο κόσμος πρέπει να σκεφτεί ότι αν η Ρωσία το χρειάζεται, είναι για το καλύτερο».

Ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι «η πλειονότητα της ανθρωπότητας ενδιαφέρεται να διαλύσει τον μουσουλμανικό κόσμο. Ο μουσουλμανικός κίνδυνος πρέπει να εξαλειφθεί». Δήλωσε ότι πίστευε ότι η «τελευταία πορεία του ρωσικού στρατού προς τα Νότια θα τον οδηγούσε στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού και στην Μεσόγειο και θα σήμαινε απελευθέρωση για 20 εκατομμύρια Κούρδους, εκατοντάδες χιλιάδες Μπαλούτσι (και) Πουστούν».

Δήλωσε επίσης ότι «το χτύπημα των ρωσικών Ορθοδόξων καμπάνων στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού και της Μεσογείου θα ήταν ο ήχος της ειρήνης για τους ανθρώπους της περιοχής». Το 1994 μ.Χ., ο Ζιρνόφσκι έγραψε ότι «το να φτάσει η Ρωσία στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού και της Μεσογείου είναι ένα έργο που θα είναι η σωτηρία του Ρωσικού έθνους».

Ο Ζιρινόφσκι πιστεύει ότι η κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ρωσία (και η απειλή χρήσης τους) θα εμπόδιζε άλλα έθνη να σταματήσουν τις επεκτατικές κινήσεις από την πλευρά τους. Τον Μάρτιο του 2000 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε την σημασία της δημιουργίας ενός στρατιωτικού μπλοκ από την Ρωσία για την αντιμετώπιση του ΝΑΤΟ.

Δήλωσε ότι ένα τέτοιο μπλοκ θα "αποτελείται από τις στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και της Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας . Όλοι οι Ορθόδοξοι θα πρέπει να ενωθούν, αφού ο δυτικός πολιτισμός έχει ενωθεί εναντίον τους" όπως και "οι μουσουλμάνοι από την Ανατολή και Νότια».

Πρόσθεσε επίσης και την Ουκρανία και την Βουλγαρία ως έθνη που πίστευε ότι θα ήταν μέρος ενός τέτοιου μπλοκ. Ο Ζιρινόφσκι εξέφρασε την έντονη επιθυμία για επανένωση της Ρωσίας με πρώην Σοβιετικά κράτη στην Βαλτική.

Τον Οκτώβριο του 1991 μ.Χ., ο Zhirinivsky εξέφρασε την προθυμία του να λάβει πολύ πιο ακραία μέτρα, απειλώντας να θάψει πυρηνικά απόβλητα κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας με την Βαλτική και να εκτοξεύσει την ακτινοβολία τους στην Βαλτική χρησιμοποιώντας ανεμιστήρες. Ο Ζιρινόφσκι δήλωσε:

«Η Βαλτική είναι ρωσική γη. Θα σε καταστρέψω. Θα αρχίσω να θάβω πυρηνικά απόβλητα στην συνοριακή ζώνη της περιφέρειας Σμολένσκ. Το Semipalatinsk [χώρος πυρηνικών δοκιμών] θα μεταφερθεί στην περιοχή σας.

Εσείς οι Λιθουανοί θα πεθάνετε από ασθένειες και ακτινοβολία. Θα αφαιρέσω τους Ρώσους και τους Πολωνούς. Είμαι θεός. Είμαι τύραννος. Δεν θα υπάρχουν Λιθουανοί, Λετονοί ή Εσθονοί στην Βαλτική. Θα ενεργήσω όπως ο Χίτλερ το 1932 μ.Χ.

Τον Δεκέμβριο του 1993 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι πίστευε ότι η Εσθονία θα αναγκαζόταν ξανά σε ένωση με την Ρωσία με «οικονομικά μέσα». Αναλυτικά: «Αν δεν συμπεριφέρονται σωστά, θα τους σβήσουμε τα φώτα». Παράλληλα, ο Ζιρινόφσκι εξέφρασε την προθυμία του η χώρα αυτή να επιτρέψει ως ένα ανεξάρτητο κράτος της Βαλτικής, αλλά που «το μέγεθος του να μειώνεται στο μέγεθος του Λιχτενστάιν».

Τον Ιανουάριο του 1994 μ.Χ., η Le Monde δημοσίευσε έναν αυτόματο χάρτη του Ζιρινόφσκι που έδειχνε την πρωτεύουσα της Εσθονίας, το Ταλίν, και την πρώην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Κάουνας, ως ελεύθερες πόλεις-κράτη, με την υπόλοιπη Βαλτική ως μέρος της Ρωσίας.

Περίπου την περίοδο της εκστρατείας του το 2008 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι ενθάρρυνε τους Ρώσους που ζούσαν στην Βαλτική να επιδιώξουν αυτονομιστικά κινήματα. Τον Αύγουστο του 2014, ο Ζιρινόφσκι απείλησε να βομβαρδίσει με βόμβες διασποράς την Βαλτική.

Τον Ιανουάριο του 1994, ο Ζιρινόφσκι δήλωσε την επιμονή του ότι η Θράκη και του ιστορικό (δήθεν) «μακεδονικό έδαφος» να επιστραφεί από την Ελλάδα στον έλεγχο της Βουλγαρίας, όπως και η Ρουμανικό Βόρειο τμήμα της Dobruja.

Ο Ζιρινόφσκι εξέφρασε την υποστήριξη του για την θέση του ΚΚΚ (κομμουνιστικού κόμματος Κίνας) για το Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ, καθώς και για τον σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά σε μια συνέντευξη στην Κεντρική Τηλεόραση της Κίνας τον Δεκέμβριο του 2017 μ.Χ.

Το 1994 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι έγραψε, "Η Γεωργία είναι ένα εμπόδιο για εμάς. Πρέπει να αλλάξουμε τα σύνορα μας με το κράτος αυτό".

Ο Ζιρινόφσκι πρότεινε η Ρωσία να επεκτείνει την επικράτειά της προσαρτώντας την Φινλανδία. Ιδιαίτερα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., πρότεινε συχνά ότι η Φινλανδία (η οποία ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας πριν από το 1917 μ.Χ.) έπρεπε να επιστρέψει στην Ρωσική κυριαρχία.

Σε μια ομιλία του τον Φεβρουάριο του 2015 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε την καύση του Παρισιού καθώς και των πόλεων άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Στην προεκλογική του εκστρατεία το 1991 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι υποσχέθηκε ότι θα ταΐζε όλη την Ρωσία εντός 72 ωρών από την ανάληψη των καθηκόντων του, χρησιμοποιώντας στρατιωτική βία για να εξαναγκάσει την Γερμανία να τους προμηθεύσει τρόφιμα, λέγοντας: «Θα φέρω στρατεύματα στην πρώην Ανατολική Γερμανία —ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι, θα χτυπήσουν τα όπλα τους, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών, και όλα θα εμφανιστούν».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι εξέπεμψε απειλές για πυρηνική επίθεση στην Γερμανία. Στα τέλη του 1993 μ.Χ., δήλωσε ότι θα εκτόξευε με πυρηνικά την Γερμανία εάν παρέμβαινε ποτέ στις ρωσικές υποθέσεις.

Ο Ζιρινόφσκι έκανε σχόλια δηλώνοντας ότι προτιμούσε να δει μια Γερμανία που ήταν «τόσο μικρή όσο η Αυστρία». Αυτά τα σχόλια πιστεύεται ότι προκάλεσαν τη διάλυση μιας πίστης που υπήρχε κάποτε μεταξύ του LDPR και της ακροδεξιάς της Γερμανίας. Τον Φεβρουάριο του 2015, ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε την καταστροφή της Γερμανίας.

Τον Ιανουάριο του 1994, ο Ζιρινόφσκι επέμεινε ότι η Θράκη και το (δήθεν) «ιστορικό μακεδονικό» έδαφος έπρεπε να επιστραφούν από την Ελλάδα στον έλεγχο της Βουλγαρίας. Ο Ζιρινόφσκι ανέφερε κάποτε ότι «Οι Τούρκοι θα τρώνε κεμπάπ στην Άγκυρα και θα δημιουργήσουμε μια Μεγάλη Ελλάδα» και επίσης ότι η Κωνσταντινούπολη σύντομα θα γινόταν ξανά Κωνσταντινούπολη.

Ο Ζιρινόφσκι πρότεινε κάποτε την άρση των περιορισμών στις πωλήσεις όπλων στο Ιράν. Ο Ζιρινόφσκι επίσης, προηγουμένως, έδειξε την επιθυμία της Ρωσίας να καταλάβει το Ιρανικό έδαφος. Το 2019 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι κάλεσε την Ρωσία και το Ιράν να δημιουργήσουν μια κοινή στρατιωτική βάση.

Το 1995, ο Ζιρινόφσκι καταδίκασε την διχοτόμηση της Ινδίας κατά την διάρκεια μιας επίσκεψής του στην χώρα και κάλεσε την Ινδία να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Κάλεσε επίσης για δωρεά ρωσικών όπλων στην Ινδία, μεγαλύτερες εισαγωγές «υψηλής ποιότητας Ινδικών τροφίμων και καταναλωτικών αγαθών» αντί για «αγαθά τρίτης κατηγορίας από μουσουλμανικές χώρες» και εξέφρασε την υποστήριξη για την θέση της Ινδίας για την σύγκρουση της με το Πακιστάν στο Κασμίρ.

Ο Ζιρινόφσκι και το LDPR ήταν αρχικά αντισιωνιστές και συχνά υποστήριζαν αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τις «σιωνιστικές συνωμοσίες» Το LDPR έχει φλερτάρει ενεργά τους αντισημιτικούς ψηφοφόρους. Αρνήθηκε τους ισχυρισμούς ότι ήταν μέλος του Shalom, ενός κλάδου της Αντισιωνιστικής Επιτροπής του Σοβιετικού κοινού.

Ο Ζιρινόφσκι επισκέφθηκε το Ισραήλ για πρώτη φορά το 2003 μ.Χ. Ένα θυγατρικό κόμμα του LDPR ιδρύθηκε επίσης εκείνη την χρονιά στο Ισραήλ για να εκπροσωπήσει Ισραηλινούς ρωσικής καταγωγής. Το 2004 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι ζήτησε ένα «κοινό μέτωπο» μεταξύ Ρωσίας και Ισραήλ ενάντια στον ισλαμικό εξτρεμισμό.

Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Ισραήλ το 2006 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε την υποστήριξή του για στενότερους δεσμούς με το Ισραήλ και δήλωσε ότι «η Ρωσία δεν θα επιτρέψει ποτέ κανένα είδος βίας κατά του Ισραήλ».

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι εξέπεμψε απειλές για πυρηνική επίθεση στην Ιαπωνία. Αναφέρθηκε ότι είχε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., παρατήρησε, "Θα βομβάρδιζα τους Ιάπωνες. Θα έπλευα με το μεγάλο ναυτικό μας γύρω από το μικρό νησί τους, και αν έφτιαχναν τόσο πολύ κοντά σε εμάς, θα τους πυροβολούσα."

Στα τέλη του 1993 μ.Χ., δήλωσε ότι θα εκτόξευε πυρηνικά την Ιαπωνία εάν ποτέ παρέμβει στις ρωσικές υποθέσεις.  Ο Ζιρινόφσκι πρότεινε κάποτε την πώληση της διεκδίκησης της Ρωσίας στις αμφισβητούμενες Κουρίλες Νήσους στην Ιαπωνία για 50 δισεκατομμύρια δολάρια.

Τον Αύγουστο του 2014, ο Ζιρινόφσκι απείλησε να βομβαρδίσει την Πολωνία με βόμβες διασποράς.

Ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και τους συμμάχους της κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας. Τον Ιανουάριο του 1994 μ.Χ, ο Ζιρινόφσκι δήλωσε: "Υποστηρίζουμε τους Σέρβους και η άποψη μας είναι ότι τα Σερβικά εδάφη--η Σερβική Δημοκρατία και η Δημοκρατία της Σερβικής Κράινα θα πρέπει να βρίσκονται εντός της Δημοκρατίας της Σερβίας ." [10] Δήλωσε επίσης ότι θα ήταν «ευτυχισμένος αν η Ρωσία και η Σερβία είχαν κοινά σύνορα».

Το 2000 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι υποστήριζε μια στρατιωτική συμμαχία μεταξύ της Ρωσίας , της Λευκορωσίας και της Γιουγκοσλαβίας , ως αντίθεση στο ΝΑΤΟ.

Ο Ζιρινόφσκι έγραψε κάποτε ότι η Ρωσία πρέπει να προσαρτήσει όλες τις τουρκικές χώρες γιατί ο Ρώσος στρατιώτης «πρέπει να καθαρίσει τις μπότες του στον Ινδικό Ωκεανό».

Μέχρι το 2008 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι υποστήριζε τις προσπάθειες της Ρωσίας να παρασύρει την Τουρκία μακριά από την δυτική συμμαχία. Ο Ζιρινόφσκι συμβούλεψε τον Τούρκο: «Μάθε Ρωσικά, μην κοιτάς προς την Δύση, κοίτα Βόρεια. Δεν σε θέλει η ΕΕ , αλλά εμείς σε θέλουμε. Θα σου δώσουμε αέριο, εσύ δώσε μας καρύδια»!

 Χλευάζοντας το ΝΑΤΟ (του οποίου είναι μέλος η Τουρκία) ως «ιμπεριαλιστική λέσχη», ο Ζιρινβόσκι προέτρεψε την Τουρκία να ξεχάσει την Ευρώπη και να δημιουργήσει μια συμμαχία με την Ρωσία.

Τον Νοέμβριο του 2015, μετά από ένα περιστατικό στο οποίο ένα ρωσικό βομβαρδιστικό καταρρίφθηκε από μαχητικό αεροσκάφος F-16 της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας μετά από παραβίαση του εναέριου χώρου, δήλωσε σε μια ομιλία του στην Δούμα ότι η Ρωσία πρέπει να πυροδοτήσει μια πυρηνική βόμβα στον Βόσπορο. να δημιουργήσει ένα κύμα τσουνάμι ύψους 10 μέτρων που θα εξαφάνιζε τουλάχιστον 9 εκατομμύρια κατοίκους της Κωνσταντινούπολης. 

Το 2018 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι παρευρέθηκε στην τελετή ορκωμοσίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και επαίνεσε τους βελτιωμένους δεσμούς μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Ο Ζιρινόφσκι στην συνέχεια ισχυρίστηκε ότι ο Ερντογάν είχε εκφράσει ενδιαφέρον για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.

Στη δεκαετία του 1990 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι απέρριψε την ουκρανική ανεξαρτησία, πιστεύοντας ότι η Ουκρανία ήταν μέρος του ρωσικού κράτους.

Τον Μάιο του 2015 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι ο πρώην Πρόεδρος της Γεωργίας (και τότε κυβερνήτης της Οδησσού της Ουκρανίας) Μιχαήλ Σαακασβίλι, θα έπρεπε να σκοτωθεί: «Θα πυροβολήσουμε όλους τους κυβερνήτες σας, ξεκινώντας από τον Σαακασβίλι, και μετά θα φοβηθούν. Θα είναι μια διαφορετική κατάσταση στην Ευρώπη και την Ουκρανία... Ας στοχεύσουμε στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον»..

Τον Ιούλιο του 2017, ο Ζιρινόφσκι παρατήρησε ότι «το τελικό αποτέλεσμα» της αναταραχής στην Ουκρανία θα ήταν ότι η χώρα θα διχαστεί μετά από πολλούς γύρους διαπραγματεύσεων. Παρατήρησε ότι «η Νοτιοανατολική Ουκρανία και ο Ρωσικός πληθυσμός θα έπρεπε να ενωθούν στην Ρωσία, αλλά η Βορειοδυτική θα γίνει ένα εθνικιστικό κράτος επτά έως οκτώ εκατομμυρίων ανθρώπων… θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Τον Φεβρουάριο του 2018 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι πρότεινε την χρήση πυρηνικής βόμβας στην Ουκρανία για να σκοτώσει τον Πέτρο Ποροσένκο , σημειώνοντας ότι η Ρωσία πρέπει να ρίξει "μια μικροσκοπική βόμβα. Όχι μια μεγάλη Χιροσίμα, αλλά μια μικρή. Ακριβώς εκεί που είναι η κατοικία του Ουκρανού προέδρου Ποροσένκο".

Ο Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ο «χειρότερος εχθρός της Ρωσίας των τελευταίων Αιώνων».

Κατά την διάρκεια της εκστρατείας του το 2008 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι πρότεινε την ρίψη πυρηνικών όπλων στον Ατλαντικό προκειμένου να προκληθεί τσουνάμι να πλημμυρίσει την Μεγάλη Βρετανία. Περίπου την ίδια εποχή, ο Ζιρινόφσκι οργάνωσε μια αντιβρετανική συγκέντρωση έξω από την πρεσβεία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Μόσχα.

Κατά τη διάρκεια των γενικών εκλογών του Ηνωμένου Βασιλείου το 2019 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι και το LDPR υποστήριξαν τον ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος Μπόρις Τζόνσον προκειμένου να «βγάλουν γρήγορα την Βρετανία από την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ο Ζιρινόφσκι κράτησε μια πολύ εχθρική στάση απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατηγορώντας τις για όλους τους πολέμους και τις ασθένειες του κόσμου, ιδιαίτερα για το AIDS.

Το 1991 μ.Χ., απείλησε ότι, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σταματούσαν να υποστηρίζουν τα αυτονομιστικά κινήματα στην Σοβιετική Ένωση, θα ιδρύσει ένα ανεξάρτητο κράτος στην επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών που κατοικείται αποκλειστικά από Αφροαμερικανούς.

Στην εκστρατεία του το 1996 μ.Χ., οι ευρύτεροι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής του Ζιρινόφσκι θα απαιτούσαν την υπονόμευση της θέσης των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο προκειμένου να αναδιαρθρωθεί η υπάρχουσα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Ο Ζιρινόφσκι και το κόμμα του αντιτάχθηκαν στην συνθήκη START II , ​​υποστηρίζοντας ότι έκανε την Ρωσία δευτερεύον κράτος. Σύμφωνα με τον Ζιρινόφσκι, το κόμμα του υποστήριξε μόνο συμφωνίες «που δεν εξευτελίζουν, προσβάλλουν ή περιορίζουν τη Ρωσία ως μεγάλο έθνος».

Ο Ζιρινόφσκι πίστευε ότι υπήρχε πάρα πολλή Αμερικανική κουλτούρα στην Ρωσική τηλεόραση, ιδιαίτερα βίαια προγράμματα και διαφημίσεις. Στην δεκαετία του 1990 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι σκόπευε να διαπραγματευτεί μια συμφωνία για την επιστροφή της Αλάσκας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνέχισε να ενθαρρύνει την Ρωσία να πάρει πίσω την Αλάσκα.

Ο Ζιρινόφσκι ήταν επίσης φίλος με τον πρώην ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν , Ντέιβιντ Ντιουκ , τον οποίο κάποτε αποκαλούσε τον «αγαπημένο του Αμερικανό πολιτικό».

Κατά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε ενεργά τον Ντόναλντ Τραμπ ως υποψήφιο. Ο Τραμπ ήταν υποψήφιος και τελικά νίκησε την Χίλαρι Κλίντον, σύζυγο του πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον. Ο Ζιρινόφσκι είχε εκφράσει την προσωπική του περιφρόνηση και για τους δύο Κλίντον από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μ.Χ.

Η υποστήριξη του Τραμπ από τον Ζιρινόφσκι οφειλόταν στο γεγονός ότι, στην Ρωσία, ο Τραμπ συχνά συγκρίθηκε με τον Ζιρινόφσκι, κυρίως λόγω της ομοιότητας του στυλ απόδοσής τους. Ο Ζιρινόφσκι είπε ότι ελπίζει να βελτιώσει τις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας εάν ο Τραμπ γινόταν Πρόεδρος.

Ο Ζιρινόφσκι υποσχέθηκε ότι, σε περίπτωση νίκης του Τραμπ, θα του έπινε σαμπάνια. Μετά την νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές, το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα διοργάνωσε ένα εορταστικό συμπόσιο για 100 χιλιάδες ρούβλια (1,5 χιλιάδες δολάρια ΗΠΑ).

Ωστόσο, μετά την πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ στην Συρία τον Απρίλιο του 2017 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι είπε ότι η εξωτερική πολιτική του Τραμπ δεν ταιριάζει με αυτή που υποστήριξαν οι ψηφοφόροι του και δήλωσε ότι θα έπινε σαμπάνια για να γιορτάσει την παραπομπή του Τραμπ. Μέχρι το τέλος της Προεδρίας του Τραμπ, ο Ζιρινόφσκι τον είχε πικραθεί μαζί του.

Ο Ζιρινόφσκι ήταν γνωστός για τα σχόλια του σχετικά με άλλες χώρες, έχοντας εκφράσει την επιθυμία να επανενώσει χώρες του πρώην Σοβιετικού «κοντινού εξωτερικού » με την Ρωσία εντός των συνόρων της Ρωσίας του 1900 μ.Χ. (συμπεριλαμβανομένης της Φινλανδίας και της Πολωνίας).

Υποστήριξε την βίαιη ανάκτηση της Αλάσκας από τις Ηνωμένες Πολιτείες (που θα γινόταν στην συνέχεια «ένα εξαιρετικό μέρος για να βάλουν τους Ουκρανούς »), την μετατροπή του Καζακστάν σε «πίσω αυλή της Ρωσίας» και την πρόκληση πολέμων μεταξύ των φυλών και των εθνών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και την κατοχή σε ότι μείνει όταν τελειώσουν οι πόλεμοι αυτοί από την Ρωσία.

Ο Ζιρινόφσκι, ο οποίος ενθάρρυνε τον αυτονομισμό εντός της ρωσικής μειονότητας στις χώρες της Βαλτικής, ενέκρινε την βίαιη εκ νέου κατοχή αυτών των χωρών και είπε ότι τα πυρηνικά απόβλητα της Ρωσίας θα πρέπει να απορρίπτονται εκεί.

Ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε τις σχέσεις Ισραήλ-Ρωσίας, αλλά είπε ότι το Ισραήλ έπρεπε να κάνει την Ρωσική επίσημη γλώσσα του. Πίστευε επίσης ότι το Ισραήλ πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πίστευε ότι οι Ρώσοι κινδυνεύουν στο Ισραήλ και θα έπρεπε να τεθούν υπό την προστασία της Ρωσικής αστυνομίας. Ο Ζιρινόφσκι ηγήθηκε πολλών επίσημων ρωσικών αντιπροσωπειών στο Ισραήλ, για λογαριασμό της ρωσικής κυβέρνησης. Επισκεπτόμενος το Ισραήλ, είπε ότι ανησυχεί κυρίως για την οικονομική κατάσταση για περισσότερους από ένα εκατομμύριο Ρώσους που ζουν στο Ισραήλ.

Για να εξαλειφθεί η γρίπη των πτηνών, πρότεινε να εξοπλιστεί όλος ο πληθυσμός της Ρωσίας και να διατάξει αυτούς και τα στρατεύματα να καταρρίψουν τα μεταναστευτικά πουλιά που επέστρεφαν στην Ρωσία τον χειμώνα .

Το 1999 μ.Χ., κατά την έναρξη του Δεύτερου Πολέμου της Τσετσενίας, ο Ζιρινόφσκι, ένθερμος υποστηρικτής του πρώτου πολέμου στην Τσετσενία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μ.Χ., υποστήριξε το χτύπημα ορισμένων Τσετσενικών χωριών με τακτικά πυρηνικά όπλα. Υποστήριξε επίσης την χρήση πυρηνικών όπλων και τον ναυτικό αποκλεισμό που θα επιβληθεί από την πείνα σε περίπτωση ρωσικού πολέμου εναντίον της Ιαπωνίας.

Ο Ζιρινόφσκι χαιρέτισε αυτό που περιέγραψε ως "δημοκρατική διαδικασία" στο Ιράκ υπό τον Σαντάμ Χουσεΐν , τον οποίο υποστήριξε σθεναρά. Η φιλία χρονολογήθηκε τουλάχιστον από τον πόλεμο του Περσικού Κόλπου το 1991 μ.Χ., κατά την διάρκεια της οποίας ο Ζιρινόφσκι έστειλε αρκετούς ένοπλους εθελοντές από την ομάδα "Γεράκια του Ζιρινόφσκι" για να υποστηρίξουν τον Ιρακινό Πρόεδρο. Ήταν επίσης κοντά στον Σέρβο εθνικιστή ηγέτη Vojislav Šešelj.

Ο Ζιρινόφσκι είπε ότι ονειρευόταν την ημέρα «που οι Ρώσοι στρατιώτες θα μπορούν να πλύνουν τις μπότες τους στα ζεστά νερά του Ινδικού Ωκεανού και να μεταβούν σε καλοκαιρινές στολές όλο τον χρόνο» μετά την κατάκτηση του Αφγανιστάν, του Ιράν και της Τουρκίας από την Ρωσία και την κατοχή του Περσικού Κόλπου και της Μεσογείου.

Δήλωσε ότι η Ρουμανία είναι ένα τεχνητό κράτος που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε από Ιταλούς Τσιγγάνους που κατέλαβαν εδάφη από την Ρωσία, την Βουλγαρία και την Ουγγαρία.

Το 2005 μ.Χ., το Καζακστάν κήρυξε τον Ζιρινόφσκι persona non grata στο έδαφος της ιστορικής του πατρίδας, λόγω της αμφιλεγόμενης ομιλίας του σχετικά με την αλλαγή των συνόρων Ρωσίας-Καζακστάν, στην οποία αμφισβήτησε την θέση των Καζάκων στην ιστορία.

Ο Ζιρινόφσκι κατηγόρησε την Μεγάλη Βρετανία (σύμφωνα με αυτόν, «την πιο βάρβαρη χώρα στον πλανήτη») ότι υποδαύλισε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, την Οκτωβριανή Επανάσταση, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας το 2008 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε την ρωσικής αναγνώρισης της ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας. «Θα έπρεπε να είχαμε βάλει υπό έλεγχο ολόκληρη την επικράτεια της Γεωργίας», δήλωσε. 

Στην πρεμιέρα της ταινίας Taras Bulba το 2009 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι δήλωσε: «Όλοι όσοι δουν την ταινία θα καταλάβουν ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ένας λαός – και ότι ο εχθρός είναι από την Δύση».

Γράφοντας για την Μαρίν Λεπέν , η Ζιρινόφσκι το 2011 μ.Χ. είπε ότι θα μπορούσε να κάνει ότι και ο πατέρας της: «Αντί να λέει ότι το Ισλάμ είναι τρομοκρατία, απλώς επιμένει ότι η Γαλλία είναι ένα κοσμικό έθνος που δεν θα αντέξει εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους να ασκούν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις.

Με αυτό το επιχείρημα, ο Μαρίν υπερασπίστηκε έξυπνα το δικαίωμα του γαλλικού λαού σε ένα κοσμικό έθνος». Σε αυτό το πνεύμα, η Ζιρινόφσκι είπε ότι η Λεπέν έχει την «ευκαιρία να εκπροσωπήσει την Γαλλική πλειοψηφία».

Στον απόηχο της πτώσης του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ τον Φεβρουάριο του 2013 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι αναφέρθηκε από το Ρωσικό Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων να ισχυρίζεται ότι «Δεν είναι μετεωρίτες που πέφτουν, είναι η δοκιμή ενός νέου όπλου από τους Αμερικανούς».

Τον Αύγουστο του 2014 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι απείλησε την Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής με βομβαρδισμούς με βόμβες διασποράς, καταδικάζοντάς τες όλες να εξαφανιστούν. Έτσι δήλωσε:

«Τι θα μείνει από την Βαλτική; Δεν θα μείνει τίποτα από αυτά. Εκεί σταθμεύουν αεροπλάνα του ΝΑΤΟ. Υπάρχει ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας. Στην Πολωνία – την Βαλτική – είναι συνολικά καταδικασμένοι. Θα εξαφανιστούν. Δεν θα μείνει τίποτα. Ας το ξανασκεφτούν αυτό, αυτοί οι ηγέτες αυτών των μικρών νάνων κρατών. Πώς αφήνουν τον εαυτό τους ευάλωτο».

Τίποτα δεν απειλεί την Αμερική, είναι πολύ μακριά. Αλλά οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα τεθούν υπό την απειλή του ολοκληρωτικού αφανισμού. Μόνο οι ίδιοι θα φταίνε. Γιατί δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να στοχεύουν πυραύλους και αεροπλάνα κατά της Ρωσίας από τα εδάφη τους.

Πρέπει να τα καταστρέψουμε μισή ώρα πριν εκτοξευθούν. Και μετά πρέπει να κάνουμε βομβαρδισμό με βόμβες διασποράς για να μην μείνει ούτε μια εξέδρα εκτόξευσης ή έστω ένα αεροπλάνο. Άρα – όχι Βαλτική, ούτε Πολωνία. Ας ζητήσει αμέσως το ΝΑΤΟ διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο Εξωτερικών μας. Τότε θα σταματήσουμε. Διαφορετικά, πρέπει να τους διδάξουμε τα μαθήματα του Μάη του 1945 μ.Χ.

Τον Αύγουστο του 2016 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι Εξέφρασε επίσης την επιθυμία του να δοκιμάσει το DNA του για να διαπιστωθεί αν αυτός και ο Τραμπ είχαν σχέση. Τον Σεπτέμβριο του 2016 μ.Χ., εμπνευσμένος από την πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ για το τείχος στα σύνορα, ο Ζιρινόφσκι πρότεινε την κατασκευή ενός τείχους στα σύνορα και την απαγόρευση εισόδου μουσουλμάνων στην Ρωσία.

Τον Οκτώβριο, ο Ζιρινόφσκι σε μια συνέντευξη είπε ότι μια ψήφος υπέρ της Χίλαρι Κλίντον στις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ ήταν ψήφος για έναν τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδηγεί στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι παντού. Αντίθετα, δήλωσε, ο Τραμπ δεν θα νοιαζόταν για την Συρία, την Λιβύη, το Ιράκ και την Ουκρανία, και έτσι αντιπροσώπευε μια πιο ειρηνική εναλλακτική.

Μετά την επίθεση στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών το 2021 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι επαίνεσε τον Τραμπ και έγραψε στο Twitter : "Να είσαι γενναίος Ντόναλντ. Είμαστε μαζί σου, θα λάβεις βοήθεια από το εξωτερικό." Ο Ζιρινόφσκι έλαβε το παράσημο του Αλεξάντερ Νιέφσκι από τον Βλαντιμίρ Πούτιν το 2015 μ.Χ.

Σε μια ομιλία του στις 27 Δεκεμβρίου 2021 μ.Χ., ο Ζιρινόφσκι φάνηκε να προβλέπει σχεδόν την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 μ.Χ., δηλώνοντας: «Στις 4 το πρωί της 22ας Φεβρουαρίου, θα νιώσετε [τη νέα μας πολιτική]. Θα ήθελα το 2022 μ.Χ. να είναι μια ειρηνική χρονιά. Αλλά αγαπώ την αλήθεια, εδώ και 70 χρόνια λέω την αλήθεια. Δεν θα είναι ειρηνική. Θα είναι μια χρονιά που η Ρωσία θα γίνει ξανά μεγάλη».

Τέλος και ο ηρωικός Ρώσος στρατιωτικός που πολέμησε ηρωικά σε πολλά μέτωπα (Βοσνία, Α’ και Β’ Πόλεμο της Τσετσενίας, στον πόλεμο της Υπερδνειστερίας, στον πόλεμο της Κριμαίας και του Ντονμπάς) Ιγκορν Γκιρκίν Στρεκλόφ και ανακυρήχθηκε ήρωας από τους Ρώσους για την συμμετοχή του σε αυτά, ίδρυσε τον Μάιο του 2016 μ.Χ., ανακοίνωσε τη δημιουργία του Ρωσικού Εθνικού Κινήματος, ενός νεοϊμπεριαλιστικού πολιτικού κόμματος.

Το κόμμα είναι υπέρ της «ένωσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και άλλων Ρωσικών εδαφών σε ένα ενιαίο πανρωσικό κράτος και της μετατροπής ολόκληρης της επικράτειας της πρώην ΕΣΣΔ σε μια άνευ όρων ζώνη ρωσικής επιρροής».

Ο Γκίρκιν είπε «το Ρωσικό Εθνικό Κίνημα απορρίπτει πλήρως το καθεστώς του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και ζητά να τερματιστεί το σημερινό κλίμα φόβου και εκφοβισμού των πολιτών της Ρωσίας». Το κόμμα ζήτησε «αυστηρό σύστημα ποσοστώσεων για τους μετανάστες εργάτες από τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο» και την ακύρωση των νόμων για τον έλεγχο του Διαδικτύου.

Κατά την διάρκεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία το 2022 μ.Χ., ο Γκίρκιν κάλεσε στις 29 Μαρτίου σε γενική κινητοποίηση. Στις 21 Απριλίου ο Γκίρκιν εξέφρασε τη γνώμη ότι «χωρίς τουλάχιστον μερική κινητοποίηση στην Ρωσική Ομοσπονδία, θα είναι αδύνατο και εξαιρετικά επικίνδυνο να ξεκινήσει μια βαθιά στρατηγική επίθεση κατά της λεγόμενης «Ουκρανίας».

Στις 13 Μαΐου ο Γκίρκιν επέκρινε σκληρά τον Ρώσο Υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου , κατηγορώντας τον για «εγκληματική αμέλεια» κατά τη διεξαγωγή της εισβολής. Το ψευδώνυμό του "Strelkov" ("Strelok") μπορεί να μεταφραστεί χονδρικά ως "Τυφεκιστής" ή "Σκοπευτής". Έχει επίσης ομνομαστεί Igor Groznyy ("Igor the Terrible").

 

Ντούγκιν: "Εμείς (η Ρωσία) είμαστε οι κληρονόμοι του Βυζαντίου, σαν κράτος και σαν Αυτοκρατορία, από την πτώση της Κωνσταντινούπολης"!

Η σχέση Μουσολίνι-Τζαμποτίνσκυ Οι κρυμμένες ρίζες του φασιστικού παρελθόντος του Ισραήλ

Άρθρο των Ράμζυ Μπαρούντ και Ρομάνα Ρουμπέο για τις ρίζες και τις σχέσεις Ιταλικού Φασισμού και Σιωνισμού, και τον τρόπο που αναγεννώνται χάρη στον Σαλβίνι. Δεν προκαλεί καμμία εντύπωση το γεγονός ότι ο ηγέτης της Ιταλικής Αντιπολίτευσης, Ματτέο Σαλβίνι, ορκίστηκε πως, όταν γίνει πρωθυπουργός της Ιταλίας, θα αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

Ο Σαλβίνι ηγείται του κόμματος της Λέγκας, γνωστότερου παλαιότερα ως Λέγκα του Βορρά, κόμμα που εξ αρχής χαρακτηρίζεται ως η σύγχρονη έκδοση της επί μακρόν αποκοιμισμένης φασιστικής ιδεολογίας της Ιταλίας.

Οι φιλοϊσραηλινές τοποθετήσεις του Σαλβίνι και η τυφλή του υποταγή στο Τελ Αβίβ είναι τόσο παλιές όσο κι η πολιτική του καριέρα. Ακόμη και το γεγονός ότι ο Σαλβίνι ξεκίνησε το πολιτικό του ντεμπούτο σε εθνικό επίπεδο με μια ανακοίνωση που δεν έγινε από την Ρώμη αλλά από το Τελ Αβίβ, αρκεί για να καταδείξει τον κεντρικό ρόλο του Ισραήλ στην πολιτική του διαδρομή.

Και, εκτός αυτού, ο Σαλβίνι είναι το αγαπημένο παιδί όλης της Ιταλικής ακροδεξιάς. Αν αναλογιστούμε πως τα πήγε η Λέγκα στις Ευρωεκλογές του Μαϊου 2019 μ.Χ., μπορούμε να πούμε ότι ο Σαλβίνι είναι αυτή την στιγμή είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ακροδεξιούς ηγέτες σε όλη την Ευρώπη.

Δεν αποτελεί μυστικό ότι το Ισραήλ συντάσσεται ανοικτά πολιτικά με τα ανερχόμενα ακροδεξιά κινήματα παντού, και ειδικά στην Δύση. Αυτό είναι εμφανές και στην συμμαχία Ισραήλ- Ινδίας, και στις ενοχλητικές σχέσεις με την κυβέρνηση Τραμπ, και με την Προεδρία Μπολσονάρου στην Βραζιλία και με την κυβέρνηση των Συντηρητικών στην Βρετανία.

Oι σχέσεις του Ισραήλ με την Ιταλία, ωστόσο, αξίζουν περισσότερης διερεύνησης, και δεν πρέπει να θεωρούνται ταυτόσημες με την σύγχρονη αυξανόμενη άνεση του Τελ Αβίβ με την διεθνή ακροδεξιά. Κι ο λόγος είναι πως, η Ιταλία υπήρξε η μητέρα των σύγχρονων φασιστικών ιδεολογιών, οι οποίες συνδέονται απευθείας με την Σιωνιστική ιδεολογία του Ισραήλ.

Στην εποχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), η Ιταλία κατόρθωσε επιτυχώς να καταστείλει εσωτερικά τον φασιστικό πολιτικό κλάδο, ξεκινώντας αό τα δύο τελευταία χρόνια του πολέμου, όταν η Ρώμη ενίσχυσε την παγκόσμια πίεση κατά της ναζιστικής-φασιστικής συμμαχίας. Το μεταπολεμικό Σύνταγμα της Ιταλίας προσπάθησε με κάθε τρόπο να αντιμετωπίσει κάθε είδοε φασισμού που υποκρύπτονταν στην Ιταλική κοινωνία.

Ήταν λοιπόν, φυσικό, ακολούθως, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, οι επαναστατικές δυνάμεις που είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην διαμόρφωση του Ιταλικού πολιτικού διαλόγου μετά τον πόλεμο, να βρουν κοινό έδαφος με την Παλαιστινιακή αναζήτηση Ελευθερίας και τον συνεχιζόμενο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού κατά του Σιωνισμού και των αντιδραστικών του συμμάχων όπου γης.

Δυστυχώς, αυτό δε συμβαίνει πια. Ενώ η αληθινά ριζοσπστική αριστερά της Ιταλίας επιμένει να βρίσκεται σε χειμερία νάρκη – διαδικασία που ξεκίνησε μετά την πτώση της ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 – οι ακροδεξιές δυνάμεις έκαναν τεράστια βήματα, επιτρέποντας, τα τελευταία χρόνια, στον Σαλβίνι και άλλα άλλα ακροδεξιά κόμματα, να επιστρέψουν στην πολιτική αρένα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η άνοδος του Σαλβίνι άρχισε να στρώνει το δρόμο για την αποκατάσταση της από παλιά κοιμισμένης συμμαχίας (νεο-)Σιωνιστο-φασιστών.

Ταυτόχρονα, η άνοδος των ακροδεξιών δυνάμεων στην Ιταλία (και των Αδελφών της Ιταλίας της Μελόνι) υποχρεώνει όλα τα πολιτικά, κοινοβουλευτικά κόμματα της χώρας να ξαναδούν τις πολιτικές τους ατζέντες, φέρνοντάς τες προς τα δεξιά, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ελκύσουν τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους που ξεθάρρεψαν για τα καλά. Σιωνιστικές ομάδες που στηρίζουν το Ισραήλ, τόσο στην Ιταλία όσο και αλλού, τώρα εκμεταλλεύονται την διασπασμένη πολιτική σκηνή της χώρας, για να προωθήσουν τη διεθνή ατζέντα του Τελ Αβίβ.

Στις 17 Ιανουαρίου η Ιταλική κυβέρνηση υιοθέτησε ομόφωνα τον λανθασμένο και αυτο-εξυπηρετικό (selfserving) ορισμό του αντισημιτισμού, όπως τον θέλει η φιλοϊσραηλινή Διεθνής Συμμαχία Μνήμης του Ολοκαυτώματος (International Holocaust Remembrance Alliance), η οποία εξισώνει τον αντισημιτισμό με τον αντισιωνισμό .

Η προβληματική αυτή «ερμηνεία εργασίας» δεν έχει σε τίποτε να κάνει με το ρατσισμό, κι έχει σε πολλά να κάνει με την πολιτική, καθώς ο Σιωνισμός είναι μια σύγχρονη πολιτική ιδεολογία, και δεν είναι ούτε φυλή ούτε θρησκεία.

Το αντίστοιχο παράδοξο στα της Ιταλίας θα ήταν να εξισωθεί ο αντιφασισμός με τα αντι-Ιταλικά ή αντι-Καθολικά αισθήματα. Αν αυτό μοιάζει παράξενο στο ιταλικό πλαίσιο, θα πρέπει να μοιάζει ομοίως παράξενο και στο Σιωνιστικό- Ισραηλινό πλαίσιο.

Όμως, αυτό το προφανές παράδοξο γίνεται απολύτως κατανοητό όταν αναλυθεί μέσα στα ιστοριογραφικά συμφραζόμενα. Όσοι κρίνουν αρνητικά τον σιωνισμό συχνά περιγράφουν το σιωνιστικό κίνημα ως φασιστικό. Αυτή η φαινομενικά άστοχη αναλογία είναι πλήρως δικαιολογημένη ιστορικά.

Διότι όντως, αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι, κατά τη διάρκεια του χρόνου σχηματισμού τους, τόσο η σιωνιστική όσο και η φασιστική ιδεολογία, είχαν αντίστοιχες πνευματικές ρίζες και πολλές επικαλύψεις όσον αφορά στις φιλοσοφικές και πολιτικές τους δομές.

Μερικοί από τους ιδρυτές του Σιωνισμού, ειδικά οι αναθεωρητές Σιωνιστές, αυτοχαρακτηρίζονταν φασίστες ως προς την ιδεολογία, και ήταν λογική η πορεία τους από το φασισμό προς τον σιωνισμό, υπαγορευμένη από πολιτικές σκοπιμότητες.

Πριν από την οπορτουνιστική συμμαχία μεταξύ του ηγέτη της Ναζιστικής Γερμανίας,  Αδόλφου Χίτλερ, και του δικτάτορα της Φασιστικής Ιταλίας, Μπενίτο Μουσολίνι, το 1936 μ.Χ., που οδήγησε στους διαβόητους ρατσιστικούς νόμους της Ιταλίας, υπήρχε στην Ρώμη βαθμός συγγένειας μεταξύ Σιωνιστών και Φασιστών.

Ο Βλαντιμίρ Τζαμποτίνσκυ, ιδρυτής του Αναθεωρητικού Σιωνισμού, τέκνα του οποίου, στο Ισραήλ, είναι το σημερινό κόμμα Λικούντ και άλλες δεξιές και ακροδεξιές ομάδες, έβλεπε την Ιταλία ως την «πνευματική πατρίδα» του.

«Όλες μου οι απόψεις για τον εθνικισμό, το κράτος και την κοινωνία αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια των χρόνων που βρισκόμουν υπό την ιταλική επιρροή», γράφει στην αυτοβιογραφία του, αναφερόμενος στα χρόνια της ιδεολογικής του διαμόρφωσης στην Ιταλία.

Αντιστοίχως, ο Μουσολίνι είχε εκφράσει ρητά τη στήριξη του στο σιωνισμό γενικά και στον Τζαμποτίνσκυ ειδικά: «Για να επιτύχει ο Σιωνισμός, πρέπει να αποκτήσετε ένα Εβραϊκό κράτος με Εβραϊκή σημαία και Εβραϊκή γλώσσα.

Το πρόσωπο που τα καταλαβαίνει όλα αυτά είναι ο φασίστας σας, ο Τζαμποτίνσκυ» είχε πει ο Μουσολίνι το Νοέμβριο του 1934 μ.Χ., σε ιδιωτική συνομιλία του με τον Ναούμ Γκολντμαν, ιδρυτή του Παγκόσμιου Εβραϊκού Κογκρέσου, το Νοέμβριο του 1934 μ.Χ. (όπως καταγράφεται από το Λένι Μπρένερ στο βιβλίο του «Ο Σιωνισμός στην Εποχή των Δικτατόρων».). Ο Ντούτσε είχε ήδη συμμαχήσει με το κίνημα νεολαίας που είχε ιδρύσει ο Τζαμποτίνσκυ,  το Μπετάρ, το οποίο στηρίχθηκε και διαμορφώθηκε από φασιστικές ιδέες και σύμβολα.

«Ως το 1934 μ.Χ., ο Τζαμποτίνσκυ και το νεανικό κίνημα του, Μπετάρ, είχαν συμμαχήσει με τον Ντούτσε, και το Μπετάρ απόκτησε ναυτική βάση εκπαίδευσης Βόρεια της Ρώμης», αναφέρει ο Στήβεν Μέγιερ,  στο άρθρο του «Θα επιβιώσει πέραν των φασιστών του το Ισραήλ;» [Will Israel outlive its fascists?, δημοσιεύθηκε στο Executive Intelligence Review του 2002 μ.Χ.].

Ο Μέγιερ εξηγεί: «Το Ιταλόφωνο περιοδικό της Μπετάρ, το L’Idea Sionistica, περιέγραφε τις εναρκτήριες τελετές της ακαδημίας: «Η διαταγή -‘Προσοχή!’, το σύνθημα που διέταξε ο διοικητής της ομάδας -«Viva l’Italia, Viva Il Re! Viva Il Duce!» [Ζήτω η Ιταλία, Ζήτω ο Βασιληάς, Ζήτω ο Ντούτσε], να ακούγεται ξανά και ξανά, και μετά να ακολουθεί ευχή από το ραββίνο Άλντο Λάττες, στα Ιταλικά και τα Εβραϊκά, προς τον Θεό, για τον βασιλιά και το Ντούτσε […] και ο ύμνος του φασιστικού κόμματος, η Τζιοβινέζα, τραγουδήθηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τη νεολαία της Μπετάρ».

Η διήγηση αυτή επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές, μεταξύ των οποίων και από τον Ιταλό ιστορικό Φούριο Μπιαγκίνι, στο βιβλίο του «Ο Μουσολίνι και ο Σιωνισμός». Ο Μπιαγκίνι θεωρεί ότι «κατ’ αρχήν, ο Μουσολίνι δεν ήταν αντίθετος στην επιθυμία των Εβραίων να δημιουργήσουν εβραϊκή πατρίδα στην Παλαιστίνη». Επίσης, ο Μπιαγκίνι εξηγεί ότι η τότε ανθούσα φασιστική-σιωνιστική συμμαχία στηριζόταν σε γεωστρατηγική αναγκαιότητα.

«Τα επεκτατικά σχέδια της Φασιστικής Ιταλίας, σε όλη τη Μεσόγειο, έρχονταν σε άμεση σύγκρουση με τη Βρετανική παρουσία. Ο Βρετανικός στόλος κυριαρχούσε στην περιοχή της Μεσογείου, από το Γιβραλτάρ ως την Κύπρο και την Παλαιστίνη.

Προσφέροντας στήριξη στο σιωνιστικό κίνημα εναντίον της Βρετανίας, η Ιταλία ήθελε να αποδυναμώσει την Βρετανική αυτοκρατορία στην Ανατολική Μεσόγειο, αυξάνοντας παράλληλα το ιταλικό κύρος σε διεθνές επίπεδο».

Ο Τζαμποτίνσκυ δεν ήταν ο μοναδικός σύνδεσμος του Μουσολίνι με τον σιωνισμό, αλλά ήταν ένας από μια σειρά πολλών συμμαχιών, που είχαν συνέπειες σε βάθος χρόνου. Ο Γκόλντμαν έγραψε στην αυτοβιογραφία του [Η αυτοβιογραφία του Ναούμ Γκόλντμαν: Εξήντα χρόνια Εβραϊκής ζωής] ότι ο Μουσολίνι ήταν μέγας θαυμαστής του Σιωνισμού.

«Πρέπει να δημιουργήσετε ένα Εβραϊκό κράτος. Είμαι σιωνιστής, όπως είπα και στο Δόκτορα Βάισμαν. Πρέπει να αποκτήσετε αληθινό κράτος, όχι αυτό το γελοίο Εθνικό Σπίτι που σας προσέφεραν οι Βρετανοί. Θα σας βοηθήσω να δημιουργήσετε Εβραϊκό κράτος», μεταφέρει το μήνυμα του Μουσολίνι στην σιωνιστική ηγεσία της εποχής ο Γκόλντμαν.

Ο ενθουσιασμός του Μουσολίνι να δημιουργήσει ένα «Εβραϊκό κράτος» έβρισκε αντίστοιχο στην Βρετανική συνομωσία, ώστε να αλλοιωθεί η Διακήρυξη του Μπαλφούρ του 1917 μ.Χ., η οποία δέσμευε το Βρετανικό στέμμα στην δημιουργία Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Τον Οκτώβριο του 1933 μ.Χ., ο επικεφαλής της Εβραϊκής Υπηρεσίας στην Γενεύη, Βίκτωρ Γιάκομπσον, έγραψε στον Βάισμαν, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Οργανισμού και αργότερα υπηρέτησε ως πρώτος Πρόεδρος του Ισραήλ, ότι «ο Μουσολίνι είναι πρόθυμος να ανοίξει ακόμη πιο διάπλατα τις πόρτες της Παλαιστίνης στην Εβραϊκή μετανάστευση, ιδιαίτερα δε σε όσους πρόσφυγες έρχονται από την Γερμανία».

Στο επιμύθιο του βιβλίο του Κράτος και Ελευθερία (Stato e Libertà)- ο Ιταλός διπλωμάτης Σέρτζιο Μινέρμπι γράφει: «Ο Μουσολίνι πίστευε ότι ήταν αδύνατο να συμφιλιωθούν Εβραίοι και Άραβες και ότι έπρεπε να είναι πολιτικά χωρισμένοι, έτσι  έριξε και την ιδέα για πλήρη διαχωρισμό της Παλαιστίνης».

Όλα αυτά άλλαξαν το 1936 μ.Χ. όταν ο γαμπρός του Μουσολίνι, ο Τσιάνο, τοποθετήθηκε ως υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας. Τότε «η Ιταλία του Μουσολίνι συνέπλευσε πλήρως κι άνευ ενστάσεων με τον Χίτλερ», όπως έγραψε η Σούζαν Ζουκόττι στο βιβλίο της «Οι Ιταλοί και το Ολοκαύτωμα».

Τότε ήταν που το φασιστικό κόμμα της Ιταλίας αναγκάστηκε να πάρει άλλο δρόμο από την ηγεσία των Σιωνιστών, κάνοντας το Μουσολίνι να αρνηθεί, από κει και πέρα, οποιαδήποτε συνάντηση με το Ζαμποτίνσκυ.

Μετά τον θρίαμβο του σιωνιστικού κινήματος, που ολοκληρώθηκε με την ίδρυση του Ισραήλ πάνω στα ερείπια της ιστορικής Παλαιστίνης τον Μάη του 1948 μ.Χ., και πάλι οι σιωνιστές κατόρθωσαν να ανανήψουν, παρουσιαζόμενοι ως προοδευτική δύναμη, αν και ποτέ δεν εγκατέλειψαν πραγματικά την φασιστική ιδεολογία.

Ο νόμος Έθνους-Κράτους του Ιουλίου 2018 μ.Χ., ο οποίος ορίζει το Ισραήλ ως εθνο-φυλετικό κράτος, είναι μία μόνο, από σωρεία αποδείξεων, πως το Ισραήλ παραμένει, μέχρι σήμερα, πλήρως αφοσιωμένο στον Φασισμό.

Όταν υποστηρίζουμε ότι ο Σιωνισμός είναι μια μορφή Φασισμού, ούτε υπερβάλλουμε ούτε λέμε κάτι άσχετο.  Πράγματι, οι κοινές ρίζες των δύο ιδεολογιών οφείλουν να είναι προφανείς σε κάθε προσεκτικό αναγνώστη της ιστορίας.

Το γεγονός ότι τόσο ο Σαλβίνι όσο και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Βενιαμίν Νετανιάχου, ξαναζωντανεύουν, ή, κατ’ ελάχιστον, αποδέχονται με ανοικτές αγκάλες, τους ιστορικούς δεσμούς μεταξύ αυτών των δύο καταστροφικών ιδεολογιών, αντικατοπτρίζει δύο ανησυχητικές πραγματικότητες – αφενός, καταδεικνύει την αποτυχία της Ιταλίας να ξεριζώσει τον φασισμό ως πολιτικό μοντέλο μετά τον Β΄ ΠΠ και, αφετέρου, αποκαλύπτει την αληθινή ιδεολογική βάση του Σιωνισμού, ως αυτό καθ’ αυτό το Κράτος του Ισραήλ (https://thepressproject.gr/i-schesi-mousolini-tzabotinski-i-krymmenes-rizes-tou-fasistikou-parelthontos-tou-israil/).

 

Πολλοί ακροδεξιοί ρεβιζιονιστές Σιωνιστές αντάρτες των οργανώσεων Ιργκούν, Χαγκάνα Β’ και Στερν (π.χ. οι Αχιμέιρ, Μπένγκιν), σχεδίασαν να συναντήσουν και να συνεργαστούν με τους Ιταλούς Φασίστες και τους Γερμανούς Ναζί κατά των Βρετανών εν μέσω Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πάρα το γεγονός ότι αυτοί έσφαζαν συμπατριώτες τους.

(Ο δε Αχιμέιρ ειδικά κατά τον Σουηδό δημοσιογράφο Μπιορν Κουμ, θαύμαζε τον φασισμό και ήθελε πολύ την εμφάνιση στο Ισραήλ ενός «Εβραίου Μουσολίνι», ο οποίος θα δημιουργούσε το λεγόμενο «Μεγάλο Ισραήλ»).

Αυτό (δηλαδή την συμμαχία με τους Ναζί), το έπραξαν διότι οι Τσάμπερλεϊν και Τσόρτσιλ είχαν αποκηρύξει το σχέδιο Μπαλφούρ για την δημιουργία ενός Ισραηλινού κράτους στην Παλαιστίνη και τον διαμοιρασμό της, και για τον λόγο αυτό άρχισαν ανταρτοπόλεμο και τρομοκρατικές ενέργειες κατά της Βρετανίας.

Πριν δε την δολοφονία του πρέσβη του ΟΗΕ Μπέρναντοτ (ο οποίος υποστήριζε την απόδοση στο Ισραήλ «μόλις» του 20% της Παλαιστίνης και οι Εβραίοι εθνικιστές τον κατηγορούσαν ως άδικο και συνεργάτη των Ναζί στο παρελθόν), ο Μπεν Γκούριον σκόπευε να εκδιώξει όλους τους Παλαιστίνιους από την Παλαιστίνη, αλλά αυτό το γεγονός ανέτρεψε τα σχέδια του κατά τον Σουηδό δημοσιογράφο Μπιορν Κουμ.

Φυσικά, εννοείται ότι και πολλοί Άραβες ηγέτες συνεργάστηκαν με τους Ναζί και τον φασισμό (όπως λογού χάρη ο διαβόητος Χουσεΐνι, ο Μουφτής της Ιερουσαλήμ), άλλοι έδωσαν καταφύγιο σε πολλούς Ναζί (π.χ. Νάσερ, Άσαντ, Σαντάμ), ενώ ακόμα και ο Γιάσερ Αραφάτ, του οποίου ο Χουσεΐνι ήταν θείος, εξέφρασε θαυμασμό για τις πράξεις του στους Δύο Παγκόσμιους Πολέμους (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1/).

 

Για άνοδο του φασισμού στο Ισραήλ προειδοποιούσε ο Αϊνστάιν 60 χρόνια πριν. Υπό το πρίσμα της σημερινής επίσκεψης του ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν, δημοσιεύουμε μία επιστολή που εστάλη το 1948 μ.Χ. στους New York Times υπογεγραμμένη από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, την Χάνα Άρεντ κ.ά., με την οποία προειδοποιούσαν και διαμαρτύρονταν για την άνοδο του φασισμού στο Ισραήλ. Η επιστολή είχε ως αφορμή την επίσκεψη του Menachem Begin στις ΗΠΑ.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή: 2 Δεκεμβρίου, 1948 μ.Χ. Προς τους εκδότες των New York Times: Μεταξύ των πιο ανησυχητικών πολιτικών φαινομένων της εποχής μας βρίσκεται η εμφάνιση του «Κόμματος της Ελευθερίας» (Tnuat Haherut) στο νέο κράτος του Ισραήλ.

Ένα κόμμα με στενή συγγένεια στην οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική απήχηση με τα Ναζιστικά και Φασιστικά κόμματα. Σχηματίστηκε από μέλη και οπαδούς της πρώην Irgun Zvai Leumi, μιας τρομοκρατικής, ακροδεξιάς, σοβινιστικής οργάνωσης στην Παλαιστίνη.

Η τωρινή επίσκεψη του Menachem Begin, αρχηγού αυτού του κόμματος, στις ΗΠΑ προφανώς γίνεται ώστε να δώσει την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν το κόμμα του στις επερχόμενες Ισραηλινές εκλογές και να ενδυναμώσει τους πολιτικούς δεσμούς με τα συντηρητικά Σιωνιστικά στοιχεία στις ΗΠΑ.

Διάφοροι Αμερικανοί εθνικού κύρους υποστήριξαν την επίσκεψη του. Είναι αδιανόητο ότι αυτοί, που αντιτίθενται στο φασισμό σε όλο τον κόσμο -εάν είναι σωστά πληροφορημένοι για την πολιτική πρακτική και προοπτική του κ. Begin- προσυπογράφουν και υποστηρίζουν την κίνηση που εκπροσωπεί.

Πριν συμβεί ανεπανόρθωτη ζημιά, μέσω οικονομικής στήριξης στον Begin, μεσω δημόσιων εκδηλώσεων υπέρ του και μέσω της δημιουργίας εντύπωσης στην Παλαιστίνη ότι μεγάλο μέρος των ΗΠΑ υποστηρίζει φασιστικά στοιχεία στο Ισραήλ, το αμερικανικό κοινό πρέπει να ενημερωθεί για το ιστορικό και τους στόχους του κ. Begin και του κινήματός του.

Οι δημόσιοι ισχυρισμοί του κόμματος του Begin δεν αποκαλύπτουν τον πραγματικό του χαρακτήρα. Σήμερα μιλούν για ελευθερία, δημοκρατία και αντι-ιμπεριαλισμό, ενώ μέχρι προσφάτως κήρυτταν ανοιχτά τα δόγματα του φασιστικού κράτους. Από τις πράξεις του, το τρομοκρατικό του κόμμα δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Από την προηγούμενη δράση του, μπορούμε να κρίνουμε τι αναμένεται να κάνει στο μέλλον.

Ένα σοκαριστικό παράδειγμα ήταν η συμπεριφορά τους στο αραβικό χωριό του Deir Yassin. Αυτό το χωριό, απομονωμένο από κεντρικούς δρόμους και περικυκλωμένο από Εβραϊκά εδάφη, δεν είχε συμμετάσχει στον πόλεμο, είχε μάλιστα αποκρούσει Αραβικές συμμορίες που ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν ως βάση.

Στις 9 Απριλίου (New York Times) τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν στο ειρηνικό χωριό το οποίο δεν αποτελούσε στρατιωτικό στόχο στη διαμάχη, σκότωσαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του (240 άνδρες, γυναίκες και παιδιά) και κράτησαν μερικούς από αυτούς ζωντανούς για να παρελάσουν ως αιχμάλωτοι στους δρόμους της Ιερουσαλήμ.  Το μεγαλύτερο μέρος της εβραϊκής κοινότητας έφριξε από αυτήν την πράξη και το Εβραϊκό Πρακτορείο έστειλε απολογητικό τηλεγράφημα στον Βασιλιά Abdullah της Ιορδανίας.

Όμως οι τρομοκράτες, χωρίς να ντραπούν για την πράξη τους, ήταν περήφανοι για την σφαγή, την δημοσιοποίησαν ευρέως και κάλεσαν όλους τους ξένους ανταποκριτές που ήταν παρόντες στη χώρα να δουν τα συσσωρευμένα πτώματα και το γενικό χάος στο Deir Yassin. Το περιστατικό του Deir Yassin αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του ύφους και των πράξεων του Κόμματος Ελευθερίας.

Μέσα στην εβραϊκή κοινότητα έχουν κηρύξει μία μίξη υπερεθνικισμού, θρησκευτικού μυστικισμού και φυλετικής ανωτερότητας. Όπως και άλλα φασιστικά κόμματα, συνηθίζουν να σπάνε απεργίες και έχουν οι ίδιοι πιέσει για τη διάλυση των συνδικάτων ελεύθερου εμπορίου. Στην θέση τους πρότειναν κορπορατίστικους συνεταιρισμούς όπως στο ιταλικό φασιστικό μοντέλο.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων σποραδικής αντιβρετανικής βίας, οι ομάδες IZL και Stern εγκαινίασαν την κυριαρχία του τρόμου στην Παλαιστινιακή Εβραϊκή κοινότητα. Δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν επειδή μίλησαν εναντίον τους, ενήλικες πυροβολήθηκαν επειδή δεν άφηναν τα παιδιά τους να προσχωρήσουν σε αυτούς. Με γκανγκστερικές μεθόδους, ξυλοδαρμούς, σπάσιμο παραθύρων και συχνές ληστείες, οι τρομοκράτες εκφόβιζαν τον πληθυσμό και επέβαλαν βαρύ φόρο.

Οι άνθρωποι του Κόμματος της Ελευθερίας δεν έπαιξαν ρόλο στα εποικοδομητικά επιτεύγματα στην Παλαιστίνη. Δεν διεκδίκησαν κανένα έδαφος, δεν πέτυχαν κανένα συμβιβασμό και μονάχα απομακρύνθηκαν από την Εβραϊκή άμυνα. Τα πολυδιαφημισμένα μεταναστευτικά τους εγχειρήματα ήταν ασήμαντα και αφιερωμένα κυρίως στην εισαγωγή φασιστών συμπατριωτών τους.

Οι αντιφάσεις μεταξύ των προκλητικών ισχυρισμών που γίνονται τώρα από τον Begin και το κόμμα του, και του ιστορικού της προηγούμενης δράσης του στην Παλαιστίνη αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για συνηθισμένο πολιτικό κόμμα.

Aποτελούν καταφανή σφραγίδα ενός φασιστικού κόμματος για το οποίο η τρομοκρατία (εναντίον Εβραίων, Αράβων και Βρετανών ανεξαιρέτως) και η διαστρέβλωση είναι τα μέσα, και το «Ηγετικό Κράτος» είναι ο στόχος.

Υπό το πρίσμα των παραπάνω εκτιμήσεων, είναι απαραίτητο η αλήθεια για τον κ. Begin και το κίνημά του να γίνουν γνωστά σε αυτήν την χώρα. Είναι ακόμα πιο τραγικό το γεγονός ότι η ανώτατη ηγεσία του αμερικανικού σιωνισμού αρνήθηκε να καταγγείλει τις προσπάθειες του Begin ή έστω να προβάλλει με δικά του στοιχεία τους κινδύνους για το Ισραήλ από την υποστήριξη στον Begin.

Οι υπογράφοντες, επομένως, χρησιμοποιούν αυτά τα μέσα δημοσιότητας για την παρουσίαση μερικών από τα πιο προφανή στοιχεία σχετικά με το Begin και το κόμμα του, και ενθαρρύνουν όλους όσοι ενδιαφέρονται να μην υποστηρίξουν την τελευταία αυτή εκδήλωση φασισμού.

Οι υπογράφοντες: Isidore Abramowitz, Hannah Arendt, Abraham Brick, Rabbi Jessurun Cardozo, Albert Einstein, Herman Eisen, M.D., Hayim Fineman, M. Gallen, M.D., H.H. Harris, Zelig S. Harris, Sidney Hook, Fred Karush, Bruria Kaufman, Irma L. Lindheim, Nachman Maisel, Symour Melman, Myer D. Mendelson, M.D., Harry M. Orlinsky, Samuel Pitlick, Fritz Rohrlich, Louis P. Rocker, Ruth Sager, Itzhak Sankowsky, I.J. Schoenberg, Samuel Shuman, M. Znger, Irma Wolpe, Stefan Wolpe (https://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%B1%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD-60-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD).

 

Στις αρχές Ιανουαρίου του 1941 μ.Χ., μια μικρή αλλά σημαντική Σιωνιστική οργάνωση υπέβαλε επίσημη πρόταση στους Ιταλούς και Γερμανούς διπλωμάτες στην Βηρυτό (φασίστες και Ναζί αντίστοιχα) για μια στρατιωτική-πολιτική συμμαχία με την Γερμανία.

Η προσφορά έγινε από το ριζοσπαστική μυστική οργάνωση «Αγωνιστές για την ελευθερία του Ισραήλ», γνωστότερη ως «Lehi» ή «Stern Gang». Ο ηγέτης της, Αβραάμ Στερν, είχε αποσπαστεί πρόσφατα από τον ριζοσπαστικό εθνικιστικό «Εθνικό Στρατιωτικό Οργανισμό» (Irgun Zvai Leumi) εξαιτίας της στάσης της ομάδας απέναντι στην Βρετανία, η οποία είχε απαγορεύσει αποτελεσματικά τον περαιτέρω Εβραϊκό οικισμό της Παλαιστίνης. Η Στερν θεωρούσε την Βρετανία ως τον κύριο εχθρό του Σιωνισμού.

Η Λεχί ήταν ένας παραστρατιωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε από τον Αβραάμ Στέρν. Ο Στέρν ήταν μέλος της ανώτερης διοίκησης της Ιργκούν ("Εθνική Στρατιωτική Οργάνωση"). Επιδιωκόμενος στόχος τους ήταν να εκδιώξουν τις βρετανικές αρχές από την Παλαιστίνη με την βία, βοηθώντας έτσι την μαζική μετανάστευση και εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη με σκοπό την δημιουργία ενός νεοσύστατου Εβραϊκού Κράτους, μιας «νέας ολοκληρωτικής Εβραϊκής Δημοκρατίας». Αρχικά ονομαζόταν Εθνικός Στρατιωτικός Οργανισμός στο Ισραήλ όταν ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1940 μ.Χ., αλλά μετονομάστηκε σε Λεχί ένα μήνα αργότερα.

Η Λεχί χωρίστηκε από την Σιωνιστική τρομοκρατική ομάδα του Ιργκούν το 1940 μ.Χ., για να συνεχίσει να πολεμάει τους Βρετανούς κατά την διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ζέεβ Γιαμποτίνσκυ, τότε ανώτερος διοικητής της Ιργκούν, είχε αποφασίσει ότι η διπλωματία και η συνεργασία με την Βρετανία θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τον Σιωνιστικό σκοπό. Ο Στερν υποστήριξε ότι ο χρόνος για την σιωνιστική διπλωματία είχε τελειώσει και ότι είχε έρθει η ώρα για ένοπλο αγώνα ενάντια στους Βρετανούς.

Όπως και άλλοι Σιωνιστές, αντιτάχθηκε στη Λευκή Βίβλο του 1939 μ.Χ., η οποία περιόριζε τόσο την εβραϊκή μετανάστευση όσο και την Εβραϊκή αγορά γης στην Παλαιστίνη. Για τον Στερν, «δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του Χίτλερ και του Τσάμπερλειν».

Ο Στερν και οι οπαδοί του, έβλεπαν τους Βρετανούς σαν εχθρούς τους, οι οποίοι παρεμπόδιζαν την δημιουργία της γης του Ισραήλ και τους Ναζί σαν τους εχθρούς των εχθρών τους. Ο Στερν ήθελε να ανοίξει την Παλαιστίνη σε όλους τους Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη και το θεωρούσε ως το πιο σημαντικό ζήτημα για την δημιουργία του Ισραήλ.

Ήξερε όμως πως η Βρετανία δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Ως εκ τούτου, κατέληξε πως οι Γισούβ (οι Εβραίοι που ζούσαν στην Παλαιστίνη) έπρεπε να πολεμήσουν τους Βρετανούς αντί να τους υποστηρίξουν στον πόλεμο.

Τον Δεκέμβριο του 1940 μ.Χ., η Λεχί ήλθε σε επαφή με την Ναζιστική Γερμανία με πρόταση να βοηθηθεί η Γερμανική κατάκτηση στην Μέση Ανατολή με αντάλλαγμα την αναγνώριση ενός Εβραϊκού κράτους, ανοικτού σε απεριόριστη μετανάστευση προς αυτό.

Η Λεχί επιδίωκε αρχικά μια συμμαχία με την φασιστική Ιταλία και την Ναζιστική Γερμανία, προσφέροντας να πολεμήσει μαζί τους εναντίον των Βρετανών, σε αντάλλαγμα για την μεταφορά όλων των Εβραίων από την κατεχόμενη από τους ναζιστές Ευρώπη, στην Παλαιστίνη. Το 1940 μ.Χ., η ιδέα της «Τελικής Λύσης» ήταν ακόμα "αδιανόητη" και ο Στέρν πίστευε ότι ο Χίτλερ ήθελε να κάνει την Γερμανία «judenrein» (καθαρή από Εβραίους) μέσω της μετανάστευσης.

Θεωρώντας ότι η Ναζιστική Γερμανία ήταν μικρότερος εχθρός για τους Εβραίους από ότι η Βρετανία, η Λεχί προσπάθησε δύο φορές να σχηματίσει συμμαχία με τους Ναζί.  Κατά την διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, δήλωσε ότι θα καθιερώσει ένα Εβραϊκό κράτος βασισμένο σε "εθνικιστικές και ολοκληρωτικές αρχές"

Η τρομοκρατική δράση της Λεχί ήταν πολύ μεγάλη. Μαζί με την Ιργκούν, ήταν από κοινού υπεύθυνοι για τη σφαγή στο Ντέιρ Γιασσίν και τη φονική επίθεση εναντίον Παλαιστινίων πολιτών στην πλατεία της αγοράς της Χάιφα.

Δολοφόνησε τον Λόρδο Μοινέ, Βρετανό Υπουργό που κατοικούσε στη Μέση Ανατολή και έκανε πολλές άλλες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών στην Παλαιστίνη. Στις 29 Μαΐου 1948 μ.Χ., η κυβέρνηση του Ισραήλ, αφού εγκατέστησε τα ακτιβιστικά μέλη της οργάνωσης στις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ, διέλυσε επισήμως την Λεχί, αν και ορισμένα μέλη της διεξήγαγαν μια ακόμη τρομοκρατική πράξη, την δολοφονία του Φολκ Μπερναντότε μερικούς μήνες αργότερα, μια πράξη καταδίκης της αντικατάστασης του Μπερναντότε ως μεσολαβητή στην θέση του Ράλφ Μπαντς.

Μετά την δολοφονία, η νέα Ισραηλινή κυβέρνηση κήρυξε την Λεχί τρομοκρατική οργάνωση, συλλαμβάνοντας και καταδικάζοντας περίπου 200 μέλη. Λίγο πριν όμως από τις πρώτες Ισραηλινές εκλογές, η κυβέρνηση έδωσε γενική αμνηστία στα μέλη της Λεχί, στις 14 Φεβρουαρίου 1949 μ.Χ.

[«Το 1980, το Ισραήλ προς τιμή της Λεχί, καθιέρωσε σαν στρατιωτικό παράσημο, το "Βραβείο για δράση στον αγώνα για την ίδρυση του Ισραήλ ", ενώ ο πρώην ηγέτης της Λεχί, Γιτζάκ Σαμίρ, έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ το 1983 μ.Χ.»].

Σε αντίθεση με την Χαγκάνα και την Ιργκούν, τα μέλη της Λεχί δεν ήταν μια ομοιογενής συλλογική ομάδα με μια ενιαία πολιτική, θρησκευτική ή οικονομική ιδεολογία. Ήταν ένας συνδυασμός μαχητών ενωμένων από τον στόχο της απελευθέρωσης της γης του Ισραήλ από την Βρετανική κυριαρχία.

Οι περισσότεροι ηγέτες της Λεχί καθόρισαν την οργάνωσή τους ως αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και δήλωσαν ότι η αντίθεσή τους στην Βρετανική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη δεν βασιζόταν σε μια συγκεκριμένη πολιτική αλλά στην παρουσία μιας ξένης εξουσίας στην πατρίδα του Εβραϊκού λαού.

Ο Αβραάμ Στερν όρισε την Βρετανική εντολή ως «ξένη κυριαρχία» ανεξάρτητα από τις βρετανικές πολιτικές και πήρε μια ριζοσπαστική θέση εναντίον αυτού του ιμπεριαλισμού, έστω και αν ήταν καλοπροαίρετος.

Κάποιοι συγγραφείς δήλωσαν ότι οι πραγματικοί στόχοι της Λεχί ήταν η δημιουργία ενός ολοκληρωτικού κράτους.  Ο Πέρλινγερ και ο Βάιμπεργκ γράφουν ότι η ιδεολογία του οργανισμού έθεσε "την παγκόσμια άποψή του στην φασιστική ριζοσπαστική Δεξιά, η οποία χαρακτηρίζεται από ξενοφοβία, έναν εθνικό εγωισμό που εξαρτάται απόλυτα από το άτομο στις ανάγκες του έθνους, τον αντι-φιλελευθερισμό, την άρνηση της δημοκρατίας και την εξαιρετικά κεντρική κυβέρνηση». Ο Πέρλινγερ και ο Βάιμπεργκ δηλώνουν ότι τα περισσότερα μέλη της Λεχί ήταν θαυμαστές του Ιταλικού φασιστικού κινήματος.

Πολλοί μαχητές της Λεχί έλαβαν επαγγελματική κατάρτιση. Ορισμένοι παρακολούθησαν την κρατική στρατιωτική ακαδημία στο Civitavecchia, στην φασιστική Ιταλία. Άλλοι έλαβαν στρατιωτική εκπαίδευση από εκπαιδευτές των Πολωνικών Ένοπλων Δυνάμεων το 1938-1939 μ.Χ.

Διδάσκονταν πώς να χρησιμοποιούν εκρηκτικά. Ένας από αυτούς δήλωσε αργότερα: "Οι Πολωνοί αντιμετώπισαν την τρομοκρατία ως επιστήμη. Έχουμε κατακτήσει τις μαθηματικές αρχές της κατεδάφισης κατασκευών από σκυρόδεμα, σίδερο, ξύλο, τούβλα και βρωμιά".

Η ομάδα Στερν θεωρήθηκε ως τρομοκρατική οργάνωση από τις βρετανικές αρχές, οι οποίες έδωσαν εντολή στην Υπηρεσία Άμυνας Ασφαλείας (το αποικιακό υποκατάστημα του MI5) να εντοπίσει τους ηγέτες της.

Το 1942 μ.Χ., ο Στερν, αφού συνελήφθη, πυροβολήθηκε υπό αμφισβητούμενες συνθήκες από τον επιθεωρητή Τζόφρευ Μόρτον του CID. Η σύλληψη αρκετών άλλων μελών οδήγησε στιγμιαία στην έκλειψη της ομάδας, μέχρι να αναβιώσει μετά την φυγή του Σεπτεμβρίου του 1942 μ.Χ. από δύο ηγέτες του, τον Γιτζάκ Σαμίρ και τον Ελιάχου Τζιλαντι, βοηθούμενο από δύο άλλους δραπέτες

Η Λέχι υιοθέτησε μια μη σοσιαλιστική πλατφόρμα αντι- ιμπεριαλιστικής ιδεολογίας. Θεώρησε τη συνεχιζόμενη βρετανική κυριαρχία της Παλαιστίνης ως παραβίαση της διάταξης της εντολής γενικά και οι περιορισμοί της στην Εβραϊκή μετανάστευση αποτελούν απαράδεκτη παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Ωστόσο, στόχευαν επίσης τους Εβραίους, τους οποίους θεωρούσαν προδότες, και κατά τη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1948 μ.Χ. εντάχθηκαν σε επιχειρήσεις με τις Χαγκάνα και Ιργκούν εναντίον Αραβικών στόχων, για παράδειγμα στο Ντειρ Γιασσίν.

Σύμφωνα με μια συλλογή από τον Νάχμαν Μπεν-Γιεχούντα, η Λεχί ήταν υπεύθυνη  για 42 δολοφονίες, περισσότερες από τις Ιργκούν και Χαγκάνα, που είχαν συνδυαστεί κατά την ίδια περίοδο. Από τις δολοφονίες της Λεχί, τα μισά θύματα φέρεται να ήταν Εβραίοι.

Γερμανική συνοδευτική επιστολή από τις 11 Ιανουαρίου 1941 μ.Χ. που επισυνάπτεται στην περιγραφή μιας προσφοράς για συμμαχία με την ναζιστική Γερμανία, αποδόθηκε στην Λεχί.

Στα μέσα του 1940 μ.Χ., ο Στερν ήταν πεπεισμένος ότι οι Ιταλοί ενδιαφέρονται για την εγκαθίδρυση ενός φασιστικού Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Διεξήγαγε διαπραγματεύσεις με τους Ιταλούς μέσω του διαμεσολαβητή Μωυσή Ροτστάιν και συνέταξε ένα έγγραφο που έγινε γνωστό ως η «Συμφωνία της Ιερουσαλήμ».

Αντί για την αναγνώριση και την ενίσχυση της Ιταλικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη, ο Στερν υποσχέθηκε ότι ο Σιωνισμός θα έμενε υπό την αιγίδα του ιταλικού φασισμού, με την βάση της Χάιφα και την Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ κάτω από τον έλεγχο του Βατικανού, εκτός από την Εβραϊκή συνοικία. Σύμφωνα με τα λόγια του Χέλλερ, η πρόταση του Στερν ήθελε να μετατρέψει το « Βασίλειο του Ισραήλ» σε δορυφόρο «των δυνάμεων του Άξονα».

Αργά το 1940 μ.Χ., η Λεχί έχοντας εντοπίσει ένα κοινό ενδιαφέρον μεταξύ των προθέσεων της νέας Γερμανικής τάξης και των Εβραϊκών εθνικών φιλοδοξιών, πρότεινε να σχηματιστεί μια συμμαχία στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο με την ναζιστική Γερμανία.

Προσφέρθηκε βοήθεια για τη μεταφορά των Εβραίων της Ευρώπης στην Παλαιστίνη, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια της Γερμανίας στην απομάκρυνση της Βρετανίας από την Υποχρεωτική Παλαιστίνη. Αργότερα το 1940 μ.Χ., ο εκπρόσωπος της Λεχί, Ναφταλί Λούμπεντσικ πήγε στην Βηρυτό για να συναντήσει τον Γερμανό αξιωματούχο Βέρνερ Όττο Βον Χέντινγκ,

(Ο οποίος επίσης συμμετείχε στην συμφωνία Χάαβαρα, η συμφωνία από την οποία είχε μεταφέρει τους Γερμανούς Εβραίους και τα χρήματά τους στην Παλαιστίνη από το 1933 μ.Χ.).  Ο Λούμπεντσικ αποκάλυψε στον Βον Χέντινγκ ότι η Λεχί δεν είχε αποκαλύψει ακόμη την πλήρη δύναμη της και ότι ήταν σε θέση να οργανώσει μια ολόκληρη σειρά αντι-βρετανικών επιχειρήσεων.

 

Η οργάνωση προσέφερε συνεργασία με τους ακόλουθους όρους. Η Λεχί θα υποστήριζε επιχειρήσεις δολιοφθοράς και κατασκοπείας στην Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Ευρώπη, οπουδήποτε είχαν κύτταρα. Η Γερμανία θα αναγνώριζε ένα ανεξάρτητο Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη και όλοι οι Εβραίοι που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους στην Ευρώπη, με δική τους βούληση ή λόγω κυβερνητικών διαταγών, θα μπορούσαν να εισέλθουν στην Παλαιστίνη χωρίς κανέναν περιορισμό.

Ο Στερν πρότεινε επίσης την πρόσληψη περίπου 40.000 Εβραίων από την κατεχόμενη Ευρώπη για να εισβάλει στην Παλαιστίνη με γερμανική υποστήριξη για να εξαφανίσει τους Βρετανούς. Στις 11 Ιανουαρίου 1941 μ.Χ., ο αντιναύαρχος Ραλφ Βον Ντερ Μάργουιτζ, ο Γερμανός ναυτικός επιστάτης στην Τουρκία , κατέθεσε μια έκθεση (το έγγραφο της Άγκυρας), με την οποία έστειλε την προσφορά της Λεχί που ζητούσε να "συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας" με αντάλλαγμα τη γερμανική υποστήριξη για "την εγκαθίδρυση του ιστορικού Εβραϊκού κράτους σε εθνική και ολοκληρωτική βάση, δεσμευμένη από μια συνθήκη με το γερμανικό Ράιχ".

Σύμφωνα με τον Γιόζεφ Χέλλερ, "Το μνημόνιο που προκύπτει από τη συνομιλία τους είναι ένα απολύτως αυθεντικό έγγραφο, στο οποίο η σφραγίδα του" IZL στο Ισραήλ "είναι σαφώς ανάγλυφη". Ο Βον Ντε Μαργουιτζ παρέδωσε την προσφορά, χαρακτηρισμένη ως απόρρητη, στον Γερμανό πρέσβη στην Τουρκία και στις 21 Ιανουαρίου 1941 μ.Χ. στάλθηκε στο Βερολίνο.

Δεν υπήρξε ποτέ επίσημη απάντηση. Μια δεύτερη προσπάθεια επικοινωνίας με τους Ναζί έγινε στα τέλη του 1941 μ.Χ., αλλά ήταν ακόμη λιγότερο επιτυχημένη. Ο απεσταλμένος Γιέλλιν-Μορ συνελήφθη στη Συρία προτού να μπορέσει να εκτελέσει την αποστολή του.

Η δράση της Λεχί έχει χαρακτηριστεί από πολλούς και σωστά ως τρομοκρατική. Αυτός ο χαρακτηρισμός όμως οδήγησε στην οργισμένη αντίδραση του πρωθυπουργού Μπένζαμιν Νεντανιάχου, ο οποίος υπεραμύνθηκε της δράσης της Λεχί αλλά και της Ιργκούν.

Η ιστορική αλήθεια για την Λεχί μας δείχνει πως η αλήθεια είναι πολλές φορές διαφορετική από αυτή που πιστεύουμε. Επίσης ο ρόλος της, που ήταν σε αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις του Άξονα και πάντα στις υπηρεσίες του, μας δείχνει την σκληρή αλήθεια πως μεγάλο μέρος του Σιωνιστικού Κινήματος την ώρα που εξοντώνονταν χιλιάδες Εβραίοι στην Ευρώπη, προχωρούσε σε στρατηγικές συνεργασίες με τους Ναζί, με σκοπό την δημιουργία του Σιωνιστικού Κράτους (http://tillthehalt.blogspot.com/2017/12/blog-post.html).

 

Οι επίγονοι του Τζαμποτίνσκυ

Το 1939 μ.Χ., ο Αβραάμ Στερν εγκαταλείπει τη μάχιμη οργάνωση των Εβραίων της Παλαιστίνης, Ιργκούν, για να ιδρύσει την ακροδεξιά τρομοκρατική οργάνωση «Λοχαμέι Χερούτ Γισραέλ» (Μαχητές για την Ελευθερία του Ισραήλ), υπεύθυνη το 1946 μ.Χ. για την βομβιστική επίθεση κατά του ξενοδοχείου Κινγκ Ντέιβιντ της Ιερουσαλήμ, αρχηγείου των Βρετανικών δυνάμεων κατοχής, με 91 νεκρούς.

Ο χαρισματικός Στερν, ηγετική φυσιογνωμία της «Εβραϊκής Εξέγερσης 1945 μ.Χ.-46 μ.Χ.» που προηγήθηκε του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, προσελκύει στην «Συμμορία» του απογοητευμένους νέους, συνήθως πρόσφυγες από την Ευρώπη, που επέζησαν του Ολοκαυτώματος.

Μεταξύ τους, ο Μενάχεμ Μπέγκιν, που ιδρύει το 1949  μ.Χ. το κόμμα «Χερούτ», αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό στην κατά αυτόν προδοτική διαλλακτικότητα του πρώτου πρωθυπουργού του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν Γκουριόν. Βασικό σύνθημα του Χερούτ -που πολλά χρόνια αργότερα θα μετονομασθεί σε Λικούντ- είναι το «ιστορικό δικαίωμα του Ισραήλ σε ολόκληρη την Βιβλική γη της Ερέτς Γισραέλ».

Η «πολιτική εξορία» της Ισραηλινής Δεξιάς διαρκεί πολλές δεκαετίες, κυρίως χάρη στην πυγμή που επιδεικνύει η ηγεσία του κυρίαρχου Εργατικού Κόμματος στις σχέσεις της με τους Αραβες, με τον Νταβίντ Μπεν Γκουριόν και τους πολιτικούς του διαδόχους, την Γκόλντα Μέιρ και τον πολυνίκη στρατηγό Μόσε Νταγιάν.

Η ώρα του Λικούντ ήλθε στις εκλογές του 1977 μ.Χ., όταν το κόμμα αναδεικνύεται πρώτο και ο Μπέγκιν ορκίζεται πρωθυπουργός του Ισραήλ. Κεντρικό σύνθημα του νέου πρωθυπουργού γίνεται το «σλεμούτ χαμολεντέτ» (ακεραιότητα της πατρίδας), που μεταφράζεται σε τολμηρές και αμφιλεγόμενες επιχειρήσεις εκτός Ισραήλ, όπως το βομβαρδισμό του Ιρακινού αντιδραστήρα στο Οσιράκ τον Ιούλιο του 1981 μ.Χ., την παράνομη ενσωμάτωση των Υψωμάτων του Γκολάν το ίδιο έτος και την εισβολή στον Λίβανο το 1982 μ.Χ..

Η οξεία οικονομική κρίση που πλήττει το Ισραήλ το 1984 μ.Χ. και εξαπολύει τον πληθωρισμό στο 400% και οδηγεί στην πτώση της κυβέρνησης Λικούντ και στην ανάδειξη κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Η Ισραηλινή Δεξιά πραγματοποιεί, όμως, δυναμική επανεμφάνιση τον Μάιο του 1996 μ.Χ., με την εκλογή του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην πρωθυπουργία. Ο πρωθυπουργός σε επίσκεψή του στο Αουσβιτς δηλώνει: «Η Εβραϊκή εθνική κυριαρχία και η Εβραϊκή ισχύς είναι ο μόνος ανασχετικός παράγοντας και η μόνη εγγύηση κατά της ολοσχερούς σφαγής των Εβραίων».

Ιδιαίτερο πολιτικό και ιδεολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι θέσεις των ακραίων θρησκευτικών κομμάτων στην πολιτική σκηνή του Ισραήλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό των «Χαρεντίμ», των υπερ-ορθόδοξων Εβραίων, που αν και αντιτάχθηκαν στον Σιωνισμό από την πρώτη κιόλας στιγμή, έχουν φθάσει σήμερα να στηρίζουν στην Ισραηλινή εθνοσυνέλευση (Κνεσέτ) τις δεξιές κυβερνήσεις συνασπισμού.

Οι Χαρεντίμ απαρνούνται τον Σιωνισμό, τον οποίο θεωρούν υλιστικό και βλάσφημο. Ο Χερτσλ ζήτησε άλλωστε την ίδρυση κράτους του Ισραήλ, χωρίς να έχει επιστρέψει ο «μεσσίας» στην Γη. Για τους Χαρεντίμ, η επάνοδος του Εβραίου «μεσσία» αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ.

Η αντιπαλότητα των Χαρεντίμ με το Ισραηλινό κράτος τους έχει φέρει πολλές φορές αντιμέτωπους με τη δικαιοσύνη, ενώ η κοινότητα σε μια προσπάθεια να μετριάσει την δημόσια κατακραυγή εναντίον της, συμφώνησε το 2006 μ.Χ. στηβ στράτευση των ανδρών της σε ειδική μονάδα υπερ-ορθόδοξων Εβραίων.

Μέχρι τότε, οι Χαρεντίμ είχαν αποφασίσει να μην στρατεύονται, θεωρώντας ότι η στράτευση σε ψευδεπίγραφο «Ισραηλινό» στρατό αποτελούσε θανάσιμο αμάρτημα. Οι αγωνιώδεις προσπάθειες όλων των κομμάτων στο Ισραήλ να προσεταιρισθούν τους μονίμως διαμαρτυρόμενους Χαρεντίμ, αποδεικνύουν την πολιτική ισχύ που διαθέτουν (https://www.kathimerini.gr/world/349509/oi-epigonoi-toy-giampotinski/).

[Ο δε πατέρας του «Μπίμπι» Νετανιάχου διετέλεσε και γραμματέας του Ζαμποτίνσκι και ακολούθησε τον Abba Ahimeir όταν αυτός διαφώνησε με τον Ζαμποτίνσκι που απέρριψε την πρόταση του να γίνει κάτι σαν… Εβραίος Μουσολίνι επικεφαλής ενός καθαρά φασιστικού σιωνιστικού κόμματος

Στενός συνεργάτης αυτού του φασίστα ιδεολόγου και θεωρητικού, ο πατέρας του «Μπίμπι» διηύθυνε τα έντυπα της φασιστικής οργάνωσης του Ahimeir, ο οποίος ανάπτυξε αρκετά στενές σχέσεις με την φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι αλλά δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το ίδιο με ναζιστική Γερμανία, παρόλο που δεν δίστασε να πλέξει το εγκώμιο του Χίτλερ το 1933 μ.Χ.

Αν και δεν απέκτησε ποτέ σημαντικό λαϊκό έρεισμα, ο Ahimeir επηρέασε άμεσα ή έμμεσα εκείνους που διαμόρφωσαν το σημερινό Ισραήλ. Δεν ήταν μόνο ότι η λατρεία του της πιο ωμής βίας, ο μεγαλοϊδεατισμός του και οι ρατσιστικές του θεωρίες διαπότισαν οργανώσεις σαν την Ιργκούν του Μεναχέμ Μπέγκιν. Είναι και ότι ο ιδρυτής της Στερν ήταν δικό του «πνευματικό τέκνο», όπως ήταν εξάλλου και ο κύριος στρατιωτικός της αρχηγός, ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Ιτσχάκ Σαμίρ.

Ήταν ότι «μαθητής» και στενός συνεργάτης του διετέλεσε ο… Benzion Netanyahu, που επηρέασε πολιτικά και διαμόρφωσε όσο κανένας άλλος τον πρωθυπουργό γιο του Βενιαμίν Νετανιάχου. Και ίσως όχι μόνο τον γιο του αλλά και τον γιο του γιου του, τον διαβόητο εγγονό του Γιαΐρ που διακρίνεται για τα σκάνδαλα, τα αντισημιτικά σκίτσα που δημοσιεύει και τις νεοφασιστικές συμπάθειες τις οποίες του ανταποδίδουν οι Γερμανοί και Αμερικανοί νεοφασίστες, προβάλλοντάς τον ως… «αδελφό και ίνδαλμά» τους!

Ο διάδοχος του Μπέγκιν στην πρωθυπουργία του Ισραήλ και στην ηγεσία του Λικούντ Ιτσχάκ Σαμίρ διετέλεσε αρχηγός της ακόμα πιο ακροδεξιάς τρομοκρατικής διάσπασης της Ιργκούν, της οργάνωσης Στερν, που, σύμφωνα με την ανοικτή επιστολή των Αϊνστάιν και Άρεντ, από κοινού με την Ιργκούν «με γκανγκστερικές μεθόδους (…) εγκαινίασαν ένα βασίλειο τρόμου μέσα στην Παλαιστινιακή Εβραϊκή κοινότητα»! Ένα «βασίλειο τρόμου» που κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες Παλαιστίνιους Άραβες αλλά και Εβραίους…

Και ο μακροβιότερος στην πρωθυπουργία του Ισραήλ ηγέτης του Λικούντ, ο Βενιαμίν «Μπίμπι» Νετανιάχου; Είναι κι αυτός γνήσιο τέκνο της ίδιας «φασιστικής» μήτρας που εξέθρεψε τον Μπέγκιν, τον Σαμίρ και τους άλλους ακροδεξιούς ηγέτες του Ισραήλ;

Αν και πολύ νεότερος, ο Νετανιάχου έχει να επιδείξει μια άμεση, και μάλιστα οικογενειακή σχέση με τις πιο ακραίες και καθαρόαιμα φασιστικές πτέρυγες – και αργότερα, διασπάσεις – του ακροδεξιού «Αναθεωρητικού» σιωνισμού, που ενέπνευσε, ίδρυσε και διηύθυνε ο Ζέεφ Ζαμποτίνσκι πριν από ένα Αιώνα (https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/).

Ζέεφ Ζαμποτίνσκυ που, ορμώμενος από το παθολογικό μίσος του για την Ρώσικη Επανάσταση, έφτασε το 1922 μ.Χ. να συνάψει συμμαχία με τον Ουκρανό αντικομμουνιστή εθνικιστή πολέμαρχο Πετλιούρα, ο στρατός του οποίου είχε διαπράξει στην περίοδο 1917 μ.Χ.-1922 μ.Χ… 897 αντιεβραϊκα πογκρόμ στα οποία είχαν σφαγιαστεί τουλάχιστον 30.000 Εβραίοι της Ουκρανίας!

Εξάλλου, ο ίδιος παθολογικός αντικομμουνισμός έσπρωξε μαθητές και διαδόχους του Ζαμποτίνσκυ να φλερτάρουν, αν όχι να συμμαχούν κατά καιρούς, με τον Μουσολίνι ή ακόμα και με τον Χίτλερ, με ένα σκεπτικό που επικαιροποιεί σήμερα ο περιβόητος πρωθυπουργικός γιος Γιαΐρ Νετανιάχου, όταν δηλώνει «προτιμώ χίλιες φορές του νεοναζί από τους αριστερούς Antifa και τους Black Lives Matter».

Οι τρομοκρατικές και φασίζουσες Μπετάρ, Ιργκούν και Στερν. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα: Τότε, οι Ζαμποτίνσκι, Αχιμέιρ, Μπέγκιν και Σαμίρ δεν ήταν διόλου «παρουσιάσιμοι» και το διεθνές πολιτικό κατεστημένο απέφευγε την παρέα τους όταν βέβαια δεν τους αποδοκίμαζε ανοιχτά. Με άλλα λόγια, ήταν κακόφημοι…

Σήμερα, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Οι κακόφημοι «φασίστες» και «τρομοκράτες» του 1948 μ.Χ. έχουν μεταβληθεί όχι απλώς σε εντελώς παρουσιάσιμους «φίλους» και συμμάχους αλλά – όλο και πιο πολύ – σε προνομιακούς στρατηγικούς εταίρους αυτών που κυβερνούν αυτό το κόσμο, σε πυλώνες των αυτοκρατοριών τους!

Και το χειρότερο είναι ότι οι χτεσινοί «φασίστες» και «τρομοκράτες» φτάνουν τώρα να επιβάλλουν τις κάθε λογής ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές επιλογές τους στις περισσότερες κυβερνήσεις και χώρες της Δύσης (https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/)].

 

Η Εβραία ερωμένη του Μουσολίνι που του δίδαξε τι θα πει εθνικισμός. H «μητέρα του φασισμού», Μαργκερίτα Σαρφάτι, που προίκισε τον Ντούτσε με το απαραίτητο ιδεολογικό υπόβαθρο του υπερπατριωτισμού.

Όλοι στην Ιταλία θέλουν να ξεχάσουν την «άλλη» γυναίκα του Μουσολίνι: οι φασίστες γιατί ήταν εβραία και οι δημοκράτες γιατί ήταν φασίστρια. Η Σαρφάτι ήταν όμως πολλά παραπάνω από άλλη μια εξωσυζυγική σχέση του Ντούτσε:

Ήταν ο ιδεολογικός του δάσκαλος, ο άνθρωπος που έγραφε τους λόγους του και εκείνος που έφτιαξε το προφίλ του μεγάλου ηγέτη. Και πάλι όμως ήταν ακόμα περισσότερα, μιας και η ίδια οργάνωσε την διαβόητη φασιστική «Πορεία στην Ρώμη», αλλά και συνέταξε το καταστατικό του Φασιστικού Κόμματος της Ιταλίας!

Ιστορικό βάρος σήμερα για πολλούς και διάφορους, η Σαρφάτι ξεγλίστρησε έτσι από τις χαραμάδες της Ιστορίας, μιας και είναι καλύτερο να μην θυμούνται οι Ιταλοί τον κεντρικό της ρόλο στον εγχώριο φασισμό αλλά και την ίδια τη ζωή του Μπενίτο Μουσολίνι.

Κι έτσι παρά τις δυο δεκάδες βιβλία της αλλά και τα χιλιάδες άρθρα στις εφημερίδες, η Σαρφάτι περιορίζεται σήμερα στον ρόλο της ερωμένης του Ντούτσε, παρά το γεγονός ότι στα χρόνια της ήταν αναμφίβολα η πιο ισχυρή γυναίκεια μορφή της Ιταλικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής!

Χρησιμοποιώντας τον προνομιακό χώρο που της εξασφάλιζε η ερωτική της σχέση με τον Ντούτσε, όχι μόνο διαδραμάτισε επισήμως κεφαλαιώδη ρόλο στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του φασιστικού καθεστώτος, αλλά και υπογείως εκπαίδευε τον Μουσολίνι στις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού δίνοντάς του τα ιδεολογικά όπλα για να παλέψει τους εχθρούς του.  Ο μύθος του πανίσχυρου ηγέτη με τους μαυροφορεμένους πιστούς φέρει την υπογραφή της Σαρφάτι από άκρη σε άκρη, γι’ αυτό και παραμένει μαύρο πρόβατο μιας κοινωνίας που θέλει να ξεχάσει.

Σήμερα, περισσότερα από 70 χρόνια μετά την εκτέλεση του Ιταλού δικτάτορα, όλοι προτιμούν να την βλέπουν ως μια φιλότεχνη δημοσιογράφο και κοσμική που δούλεψε για να απομακρύνει τον ιταλικό φασισμό από τη ναζιστική λαίλαπα και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αργεντινή όταν ο καλός της εγκαινίασε τους ρατσιστικούς του νόμους.

Και αυτό γιατί δεν θέλουν να αποδεχτούν την αλήθεια για τη γυναίκα που μοιράστηκε την ιδεολογία αλλά και το κρεβάτι του Μουσολίνι για δύο σχεδόν δεκαετίες ή τα 1.272 γράμματα που της έγραψε ο Ντούτσε (τα οποία έχουν μαγικά εξαφανιστεί).

Κανείς εξάλλου από τους συγγενείς της δεν ρώτησε τη 81χρονη γιαγιά (έφυγε από τον κόσμο το 1961 μ.Χ.) για το ύποπτο παρελθόν και την ολόψυχη εμπλοκή της στο φασιστικό κίνημα. Αλλά και η ίδια μιλούσε μόνο για την τέχνη παραθέτοντας αποφθέγματα του Δάντη, του Σαίξπηρ και του Έντγκαρ Άλαν Πόε, περνώντας τα στερνά της μέσα στα σταυρόλεξα των εφημερίδων.

Η ερωτική σχέση των δύο συντρόφων καλύπτει πια τα πάντα και η αλήθεια σήμερα δεν λέγεται στην ολότητα της. Για πολλούς, ας πούμε, είναι πολύ βολικό που ήταν εβραία, παρά το γεγονός ότι η ίδια ήταν άθεη από την εφηβεία της και από το 1928 μ.Χ. είχε εξάλλου μεταστραφεί στον καθολικισμό.

 Κατά δεύτερο, το γεγονός ότι ήταν πάμπλουτη (η οικογένεια της ήταν μια από τις πλουσιότερες της Βενετίας) και δεν είχε ποτέ ανάγκη από λεφτά σφράγισε την κριτική εναντίον της, παρά το γεγονός ότι είχε στενούς δεσμούς με το εργατικό κίνημα και ήταν κοινωνικά προοδευτικότατη. Και βέβαια ήταν οπαδός του διεθνισμού, αρνούμενη να αποδεχτεί σύνορα και έθνη στην προσπάθειά της να φτιαχτεί ένα δικαιότερο σοσιαλιστικό σύστημα για όλους.

Όλα άλλαξαν εκεί στον Α’ Παγκόσμιο, όταν πολλά σοσιαλιστικά μορφώματα μεταμορφώθηκαν σε εθνικοσοσιαλιστικά, κοιτώντας πια στο εσωτερικό των κρατών και εντός των συνόρων. Τώρα η Σαρφάτι ήταν τρία πρόσωπα: η χαροκαμένη μάνα (έχασε το ένα από τα τρία της παιδιά στον Μεγάλο Πόλεμο) που μετατράπηκε σε μαχητική δημοσιογράφο του φασισμού και του πατριωτισμού, γράφοντας για λογαριασμό του Ντούτσε όλους τους πολεμικούς του λόγους.

Η παθιασμένη ερωμένη, που τον ακολούθησε πιστά στο κρεβάτι παρά τις αναρίθμητες εφήμερες σχέσεις του Ντούτσε. Και η μεγάλη θαυμάστρια της τέχνης φυσικά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, που προώθησε την αγάπη για τις καλές τέχνες με τρόπο που σήμερα θα τη χαρακτηρίζαμε μαικήνα της τέχνης και προστάτιδα των καλλιτεχνών…

Η Μαργκερίτα Γκρασίνι γεννιέται στις 8 Απριλίου 1880 μ.Χ. ως το τέταρτο παιδί μιας πάμπλουτης και κοινωνικά προβεβλημένης Βενετσιάνικης οικογένειας. Ο ένας της παππούς ήταν ο πρώτος εβραίος δήμαρχος της πόλης και ο άλλος ο γνωστότερος επιχειρηματίας της πόλης, αυτός που μετέτρεψε το Λίντο σε δημοφιλή ευρωπαϊκό τουριστικό προορισμό!

Η μικρή μεγάλωσε σε ένα σπίτι που μαζευόταν η πνευματική και οικονομική ελίτ της πόλης. Οικογενειακός φίλος ήταν εξάλλου ακόμα και ο πάπας Πίος Ι’! Παρά την Εβραϊκή της καταγωγή, η έφηβη Μαργκερίτα μεταστράφηκε στον αθεϊσμό ήδη από την εφηβεία της, όταν ήρθε σε επαφή με τα μαρξιστικά γραπτά και παθιάστηκε με την κοινωνική αλλαγή που ευαγγελίζονταν οι σοσιαλιστές.

Στα 18 της την πάντρεψαν άρον-άρον με έναν γνωστό δικηγόρο της πόλης, τον Τσέσαρε Σαρφάτι, με τον οποίο έκανε σύντομα τρία παιδιά. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο το 1898 μ.Χ. και η Μαργκερίτα ανέλαβε αμέσως δράση: προσχωρεί στο φεμινιστικό κίνημα, κηρύσσει τα σοσιαλιστικά ιδεώδη και γράφει παθιασμένα κείμενα για την τέχνη…

Η Σαρφάτι κρατούσε μια καλλιτεχνική στήλη στην κομματική εφημερίδα «Avanti!» («Εμπρός!»), όπου θα τοποθετηθεί διευθυντής το 1912 μ.Χ. από τους ιθύνοντες του σοσιαλιστικού κόμματος ένας παθιασμένος αριστερός ονόματι Μπενίτο Μουσολίνι.

Οι δυο τους γνωρίζονται, ερωτεύονται και η ίδια ακολουθεί πια πιστά την μετατροπή του κατοπινού ηγέτη (και τρία χρόνια μικρότερο της) από σοσιαλιστή σε υπέρμαχο του εθνικισμού. Παρά το γεγονός ότι ο Ντούτσε ως συνεπής σοσιαλιστής, φιλειρηνιστής, πολέμιος του επεκτατισμού και υποστηρικτής της αρχής της ουδετερότητας, καταδίκασε την κάθοδο της Ιταλίας στα αιματοβαμμένα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου, σύντομα οι απόψεις του θα μεταστραφούν, θεωρώντας πια τον πόλεμο ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να μετατραπεί η Ιταλία σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη.

Η δραστική αυτή αλλαγή πλεύσης θα τον έφερνε όπως ήταν φυσικό εκτός σοσιαλιστικού συνασπισμού, με τον ίδιο να απορρίπτει πια τις αριστερές ιδέες που τόσο είχε παλέψει για να δει πράξη.

Η Σαρφάτι ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι στο πλευρό του και οι ιστορικοί συζητούν ακόμα ποιος επηρέασε ποιον, μιας και η παθιασμένη δημοσιογράφος περνά το κατώφλι του εθνικισμού την ίδια ακριβώς εποχή.

Την ώρα που στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου κρατά επισήμως τον ρόλο του καλλιτεχνικού συντάκτη της αντιδραστικής εφημερίδας του εραστή της «Il Popolo d’Italia», στην πραγματικότητα εκπαιδεύει τον τραχύ Μουσολίνι στην «πατριωτική» διανόηση, γράφοντας παράλληλα τις ομιλίες του. Κάνει όμως και κάτι ακόμα: Του παρέχει την συναισθηματική και κυρίως την οικονομική στήριξη στην προσπάθειά του να βρει την θέση του στην Ιταλική πολιτική ζωή.

Όλος ο Ιταλικός φουτουρισμός, το καλλιτεχνικό κίνημα που αποθέωνε την φασιστική αισθητική, είχε τόσο την υπογραφή όσο και την απαραίτητη οικονομική της υποστήριξη. Όταν ο Ντούτσε ιδρύει τον Μάρτιο του 1919 μ.Χ. το Φασιστικό Κόμμα της Ιταλίας, με πρόταγμα την άρση των διακρίσεων της κοινωνικής τάξης και την προώθηση των υπερπατριωτικών αισθημάτων, η Σαρφάτι γράφει τις ομιλίες του και συντάσσει τον καταστατικό χάρτη του κόμματος.

Επισήμως εξάλλου είναι ο τομεάρχης πολιτισμού του κόμματος, ανεπίσημα βέβαια είναι ένα από τα μεγάλα κεφάλια του Ιταλικού φασισμού. Το 1921 μ.Χ., για παράδειγμα, γίνεται διευθύντρια της νέας μουσολινικής εφημερίδας «Gerarchia», του βασικού οργάνου του Partito Nazionale Fascista (Εθνικό Φασιστικό Κόμμα), το οποίο όταν εκλέγεται στην Βουλή το 1921 μ.Χ., εκμεταλλευόμενο το πολιτικό και κοινωνικό χάος που το ίδιο είχε δημιουργήσει, η Μαργκερίτα είναι και πάλι εκεί για να συντάξει τους κοινοβουλευτικούς λόγους του Ντούτσε (και παράλληλα τον χρηματοδοτεί και οικονομικά).

Η μεγαλύτερη της επίδραση θα έρθει ωστόσο στην δεκαετία που θα ακολουθήσει τον σφετερισμό της εξουσίας από κείνη την μαύρη μέρα (31 Οκτωβρίου 1922 μ.Χ.) όπου περισσότεροι από 100.000 φασίστες και Μελανοχίτωνες παρελαύνουν τελετουργικά στην Ρώμη, σε αυτό που θα μείνει στην Ιστορία ως «Πορεία προς την Ρώμη». Μια ιδέα που ήταν εξάλλου δική της!

Το πραξικόπημα αναγκάζει όπως ξέρουμε τον βασιλιά της Ιταλίας, Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ’, να του παραδώσει την εξουσία για να αποφύγει τα χειρότερα. Ο Μουσολίνι ορκίζεται με συνοπτικές διαδικασίες πρωθυπουργός, αν και σύντομα θα κουτσουρέψει δραστικά τους δημοκρατικούς θεσμούς: μέχρι το 1925 μ.Χ. ήταν ήδη δικτάτορας, αναγκάζοντας άπαντες να τον προσφωνούν «Il Duce» («Ο Ηγέτης»).

Με τον εραστή της στην απόλυτη εξουσία, η Σαρφάτι μετατρέπεται σε μαικήνα του μοντερνισμού και προωθεί ολόψυχα την καλλιτεχνική πρωτοπορία, κάτι που κανείς δεν της αρνήθηκε ποτέ. Αν και η δράση της δεν εξαντλήθηκε στην τέχνη, τη μεγάλη της αγάπη. Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1924 μ.Χ., η 44χρονη Μαργκερίτα μετακομίζει στην Ρώμη και η έπαυλη της γίνεται πόλος έλξης της οικονομικής, πνευματικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής.

Την ίδια χρονιά συντάσσει τη βιογραφία του Μουσολίνι που γίνεται πανευρωπαϊκή επιτυχία. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε 18 γλώσσες, γνώρισε αναρίθμητες εκδόσεις και ήταν αυτό που έχτισε παγκοσμίως τον μύθο του φασίστα ηγέτη ως σωτήρα του λαού του. Η ερωμένη του τον παρουσιάζει ούτε λίγο ούτε πολύ ως διάδοχο των Αυτοκρατόρων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας!

Το 1929 μ.Χ. εκδίδει το μόνο μυθιστόρημά της («Il Palazzone»), που δεν είναι παρά ύμνος στα φασιστικά ιδεώδη και την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες της πατρίδας και της οικογένειας. Στον καθολικισμό μεταστράφηκε την προηγούμενη χρονιά (1928 μ.Χ.), αν και ποτέ δεν ήταν θρησκευόμενη, ούτε ως Εβραία ούτε ως Χριστιανή.

Είπε πως περίμενε να πεθάνει ο Εβραίος σύζυγός της για να το κάνει. Μέσα σε όλα αυτά, ο παντρεμένος Μουσολίνι διατηρεί μακροχρόνιο και θυελλώδη δεσμό με την Σαρφάτι, η οποία είναι σύμβουλος του, λογογράφος αλλά και ιδεολογικός δάσκαλος. Ακόμα και ως διπλωμάτης λειτουργεί για λογαριασμό του Ντούτσε, μιας και φαίνεται να τα πηγαίνει καλά με όλους…

Παρά την παντοδυναμία και τα προνόμια που απολάμβανε στο φασιστικό καθεστώς, όλα έμελλε να αλλάξουν για την ίδια εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1930 μ.Χ. Από το 1933 μ.Χ. εξάλλου ο Μουσολίνι δεν μοιραζόταν πια το κρεβάτι του μαζί της, εγκαταλείποντάς τη για χάρη μιας πολύ μικρότερης (σταθερής) ερωμένης.

Ήταν όμως και η Εβραϊκή καταγωγή της που ήταν πια αγκάθι για τον φασισμό. Παρά το γεγονός ότι καθ’ όλη τη μέχρι τώρα πορεία του ο Ιταλικός φασισμός δεν είχε αντισημιτικά αισθήματα και μάλιστα κόμπαζε για την μη διάκριση των πολιτών με βάση τα θρησκευτικά τους πιστεύω (ο Μουσολίνι είχε εξάλλου εχθρικά αισθήματα προς τον Χίτλερ), οι πολιτικές ακροβασίες έφερναν ολοένα και πιο κοντά Ντούτσε και Φύρερ.

Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1930 μ.Χ. οι απιστίες του Μουσολίνι με την Εβραία ερωμένη του δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον, αν και το πράγμα θα άλλαζε ριζικά. Ο Ντούτσε υποστηρίζει στρατιωτικά τους φασίστες του Φράνκο στον Ισπανικό εμφύλιο και βρίσκεται μαγικά σύμμαχος με την Γερμανία, όταν και αρχίζει να εκδηλώνεται ο αντισημιτισμός του Μουσολίνι.

Πλέον διακρίνει τους εβραίους πολίτες και προβαίνει σε μειωτικούς χαρακτηρισμούς. Στις 14 Ιουλίου 1938 μ.Χ. εκδίδει τις πρώτες περιοριστικές διατάξεις του για την Εβραϊκή κοινότητα της Ιταλίας με το ρατσιστικό του μανιφέστο και όλοι στρέφονται κατά της Σαρφάτι.

Και παρά το γεγονός ότι δεν έφτιαξε ποτέ στρατόπεδα συγκέντρωσης ή συμμετείχε στην «Τελική Λύση» του Χίτλερ, η κατάσταση άλλαξε δραστικά για τους Εβραίους της Ιταλίας, πόσο μάλλον του κόμματος. Και το γεγονός ότι η (άθεη) Σαρφάτι είχε μεταστραφεί στον καθολικισμό δεν θα την έσωζε. Τόσο προβεβλημένο στέλεχος του φασισμού να είναι Εβραία είναι τώρα ανήκουστο!

Οι δυο τους δεν έχουν πια ερωτικές σχέσεις, κάτι που έβλαψε και την προσωπική τους επικοινωνία. Η ίδια δεν μπορούσε καν να τον συναντήσει και έβλεπε όλες της τις δράσεις στο φασιστικό κόμμα να κόβονται.

Κανένα κονδύλι δεν μπορούσε να αποσπάσει, ούτε καν για «ακίνδυνες» δράσεις που αφορούσαν στην προώθηση των καλών τεχνών. Ο Ντούτσε είχε βρει άλλον λογογράφο και ξέχασε μαγικά τα χιλιάδες κυριολεκτικά άρθρα που του είχε γράψει η Σαρφάτι με το όνομα του, τόσο στον Ιταλικό όσο και τον ξένο Τύπο.

Και η ίδια είχε όμως αντιρρήσεις για τον δρόμο που είχε πάρει ο εραστής της πολιτικά, κατακεραυνώνοντάς τον για την υποστήριξη στον Φράνκο, την εισβολή στην Αιθιοπία και την συμμαχία του φυσικά με το ναζιστικό καθεστώς.

Ταυτοχρόνως, είδε τους συνεργάτες και όλο τον κυβερνητικό της κύκλο να της γυρνούν την πλάτη, ακόμα και οι καλλιτέχνες που τόσο αθρόα είχε χρηματοδοτήσει όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα ανησυχούσε εξάλλου για την ασφάλειά της αλλά και της οικογένειάς της, καθώς είχε δύο πια παιδιά εν ζωή.

Και έτσι οργώνει τις ΗΠΑ και εγκαταλείπει τελικά την Ιταλία τον Δεκέμβριο του 1938 μ.Χ. με τον έναν της γιο και την οικογένειά του (η κόρη της παρέμεινε στην Ιταλία κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου). Σε μια άγνωστη ιστορία της ζωής της, όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος και η ίδια διέφυγε από την Ιταλία στην Πορτογαλία, το πλαστό της διαβατήριο της το προμήθευσε ο ίδιος ο Ντούτσε!

Αφού πέρασε και από το Παρίσι, μοίραζε πια τον χρόνο της μεταξύ παιδιών και εγγονιών στο Μοντεβιδέο αλλά και την μεγάλη Ιταλική κοινότητα του Μπουένος Άιρες. Οι καλλιτεχνικοί κύκλοι την ήξεραν εξάλλου ως μαικήνα της τέχνης αλλά και σημαντική κριτικό και θεωρητικό της τέχνης και όλοι εκτιμούσαν την παρουσία της.

Η Σαρφάτι επέστρεψε μεταπολεμικά στην Ιταλία, το 1947 μ.Χ., ζώντας πια σε καθεστώς απομόνωσης. Συνέχισε πάντως να γράφει για την τέχνη και τα νέα αισθητικά κινήματα που ξεπηδούσαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο. Πέθανε μακριά από την δημόσια σφαίρα στη βίλα της στην Λίμνη Κόμο στις 30 Οκτωβρίου 1961 μ.Χ. (https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/2438739/i-evrea-eromeni-tou-mousolini-pou-tou-didaxe-ti-tha-pi-ethnikismos).

 

Ο Μουσολίνι λέγεται ότι ανελαβε την διεύθυνση της εφημερίδας Avanti όταν ήταν μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος όπως λέγεται και χάρις στην επιρροή της Αγγέλικα Μπαλαμπάνοβα (το 1917 μ.Χ. όταν ο Λένιν την έστειλε σε προπαγανδιστική αποστολή στην Σουηδία), με την οποία απέκτησε στενές σχάσεις όταν ήταν στην Ελβετία (αλλά και με τους Καρλ Λίμπκνεχτ και την Ρόζα Λούξεμπουργκ) και ήταν και οι δύο στην συντακτική επιτροπή του «Avanti» και στο Προεδρείο του ΙΣΚ.

Μάλιστα ακόμα και σαν σοσιαλιστής ο Μουσολίνι βοήθησε το 1914 μ.Χ. στο ξέσπασμα μαζικών απεργιών και εξεγέρσεων (πριν ακόμα την «Πορεία προς την Ρώμη»). Η γενική απεργία που ακολουθήσε μετατράπηκε σε ένοπλη εξέγερση εργατών στην Αγκόνα, στην Φλωρεντία και στην Νάπολη. Στην Ρώμη μεγάλη διαδήλωση κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα. Στην Αγκόνα Εκκλησίες καίγονταν και κόκκινες σημαίες ανέμιζαν στα δημόσια κτίρια. Ο Μουσολίνι θεωρούσε την «επανάσταση του Ιούνη» προσωπικό έργο του.

Θεωρείτο από πολλούς ότι ο Μουσολίνι ήταν ο ισχυρότερος σοσιαλιστής ηγέτης που γνώρισε ποτέ η Ιταλία Δεν είναι τυχαίο ότι με την φυγή του Μουσολίνι από το σοσιαλιστικό κόμμα και την ίδρυση του φασιστικού ο Λένιν σχολίασε για τους Ιταλούς σοσιαλιστές:

«Άφησαν να φύγει από τα χέρια τους ο μονός άνθρωπος που θα μπορούσε να ξεσηκώσει την Ιταλία», υποδηλώνοντας όχι μόνο την πίστη του Λένιν στις ικανότητες του Μουσολίνι, αλλά και τις ανομολόγητες υπόγειες σχέσεις αυτών μέσω της πράκτορας του Λένιν στην Ευρώπη Αγγέλικα Μπαλαμπάνοβα.

Το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Ιταλία χρεοκοπημένη, με χιλιάδες νεκρούς και περίπου ένα εκατομμύριο τραυματίες. Δύο χρόνια μετά η χώρα συγκλονίζεται από επαναστατικές ταραχές.

Οι συγκεντρώσεις των αντιπάλων σοσιαλιστών διαλύονται από τους υπερπατριώτες με φοβερή βία. Ο Ντ’ Ανούτσιο, επικεφαλής ομάδας αξιωματικών και φαντάρων, πραγματοποιεί επίθεση στο Φιούμε και καταλαμβάνει την πόλη. Η νόμιμη (κεντροαριστερή) κυβέρνηση δεν αντιδρά. Ο μηχανισμός είναι διαλυμένος.

Ο Μουσολίνι στηρίζει την προσπάθεια του Ντ’ Ανούτσιο και οι φασιστικές τρομοκρατικές συμμορίες δρουν πλέον ανενόχλητες. Η Ιταλία βυθίζεται στο χάος. Οι κοινωνικές δομές αποσυντίθενται και καταρρέουν. Οι φασίστες κατεβαίνουν το ίδιο έτος για πρώτη φορά στις εκλογές.

Η εικόνα της παράλυσης ενισχύεται από την οικονομική κρίση. Ο Μουσολίνι θεωρεί ότι η Ιταλία χρειάζεται τώρα έναν ισχυρό ηγέτη. Βαφτίζεται Ντούτσε (Duce=Δούκας=Δόγης=αρχηγός). Οι φασίστες του κακοποιούν, δολοφονούν, καίνε γραφεία, συνεταιρισμούς και εργατικά κέντρα.

Ιδρύονται 834 φασιστικές ενώσεις (fasci) του νέου κόμματος πλέον (Fasci Di Combattimento) που αριθμούν περίπου 300.000 οργανωμένα μέλη σε όλη την Ιταλία. Το 1921 μ.Χ. ο Μουσολίνι δεν κρύβει τις προθέσεις του για κατάληψη της εξουσίας και δηλώνει ότι ξεκινά την πορεία προς την Ρώμη. Στις εκλογές της ίδιας χρονιάς έρχεται δεύτερο κόμμα και μπαίνει στην Βουλή.

Στις 3 και 4 Αυγούστου του 1922 μ.Χ. οι Μελανοχίτωνες εισβάλλουν σε Αγκόνα, Γένοβα και Λιβόρνο και εγκαθιδρύουν «τοπικές» φασιστικές δικτατορίες. Οι φασίστες αποκτούν ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό. Οι αντιδράσεις μέσα στον στρατό δεν είναι σθεναρές. Στις 28 Οκτωβρίου οι Φασιστικές Φάλαγγες ξεκινούν την «Πορεία προς την Ρώμη».

Οι καταλήψεις εργοστασίων και οι γενικές απεργίες του ίδιου έτους από κομμουνιστές και ακραίους σοσιαλιστές σε μία προσπάθεια κομμουνιστικού πραξικοπήματος σαν την Ρωσία απέτυχαν και στο τέλος ο ιδρυτής του φασισμού Μουσολίνι με αφορμή αυτές ξεκίνησε την «Πορεία προς την Ρώμη» παίρνει τελικά την εξουσία της χώρας αυτής (https://www.tovima.gr/2008/11/24/archive/i-italia-toy-syntrofoy-fasista/).

Με κυνικό τρόπο ο Ρώσος ΥΠΕΞ απάντησε στον Αμερικανό ομόλογο του, ότι στόχος της Ρωσίας είναι η αποσταθεροποίηση της ΕΕ. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν τηλεφώνησε τις προηγούμενες ημέρες στον Ρώσο ομόλογο του Σεργκέι Λαβρόφ, αναφέρουν απολύτως έγκυρες και ακριβείς διπλωματικές πηγές.

Ο λόγος της τηλεφωνικής επικοινωνίας ήταν η βολιδοσκόπηση της Μόσχας -για λογαριασμό του Ουκρανού Προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι– για το αν θα μπορούσαν να επαναληφθούν οι συνομιλίες Μόσχας – Κιέβου για εδαφικές «διευθετήσεις» και λήξη του πολέμου. Η αντίδραση του Ρώσου ΥΠΕΞ Λαβρόφ στην βολιδοσκόπηση Μπλίνκεν είναι κάτι παραπάνω από απρόσμενη: Ο Σ. Λαβρόφ, επιμένουν οι ίδιες έγκυρες και ακριβείς διπλωματικές πηγές, απάντησε:

Η Ρωσία είναι έτοιμη να σταματήσει την σύγκρουση, όταν η βενζίνη στην Ευρώπη φτάσει τα 3,5 ευρώ και πέσουν όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η απάντηση αυτή αποκαλύπτει τον κυνισμό της Μόσχας, αλλά και τη βεβαιότητά της ότι η Ευρώπη θα λυγίσει κάτω από το βάρος των δικών της κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία.

Ύστερα από 100 και πλέον ημέρες πολέμου, η Μόσχα εξακολουθεί να καταλαμβάνει ουκρανικά εδάφη χωρίς να την εμποδίζει ο πακτωλός οπλικών συστημάτων που φτάνουν στην Πολωνία, αλλά ουδείς ξέρει πόσα, πώς και πότε περνούν στο ουκρανικό έδαφος, ενώ έχει ενεργοποιήσει δύο πολιτικά και οικονομικά υπερόπλα που διαθέτει. Το κλείσιμο, αργά και βασανιστικά, της στρόφιγγας του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και τα αδιάθετα σιτηρά στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ εξαπλώνεται η επισιτιστική κρίση.

Οι 27 της Ε.Ε. βλέπουν μπροστά τους τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, με την Γερμανία να δηλώνει πλέον ευθέως ανοιχτά και επισήμως την «δύσκολη κατάσταση» στον ενεργειακό τομέα και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την επιδεινούμενη κατάσταση.

Οι Ευρωπαίοι λειτουργούν και κινούνται ως υπνωτισμένοι στην κρίση της Ουκρανίας. Υπερτερούν των ΗΠΑ σε βαριές πολιτικές φρασεολογίες απέναντι στην Ρωσία και τον Πούτιν, συμφωνούν και εφαρμόζουν πληθώρα τιμωρητικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αλλά οι μόνοι που πληρώνουν «χοντρά το μάρμαρο» είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, που κατά τα άλλα… τιμωρούν τον Πούτιν.

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να φέρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Οι Ευρωπαίοι όμως μπορούν με τυμπανοκρουσίες να καταστήσουν την Ουκρανία «μακράς διάρκειας» υποψήφια προς ένταξη χώρα. Δηλαδή, να χορηγούν πακτωλό χρημάτων από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, συρρικνώνοντας άλλα κοινοτικά Ταμεία, επί ζημία κυρίως του Νότου, σε μια πολύπαθη χώρα, την Ουκρανία, το χαρακτηριστικό της οποίας και εκτός πολέμου είναι το ασταθές πολίτευμα και η μεγάλη διαφθορά.

Με δυο λόγια, οι Ευρωπαίοι κάνουν ότι μπορούν να συντηρήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, επί ζημία τους, εξυπηρετώντας στην πράξη τα αντιτιθέμενα σχέδια της Ουάσινγκτον και της Μόσχας σε βάρος της Ευρώπης (https://www.newsbreak.gr/politiki/346063/tha-stamatisoyme-otan-i-venzini-ftasei-ta-3-5-eyro/).

Με κυνικό τρόπο ο Ρώσος ΥΠΕΞ απάντησε στον Αμερικανό ομόλογό του, ότι στόχος της Ρωσίας είναι η αποσταθεροποίηση της ΕΕ. Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν τηλεφώνησε τις προηγούμενες ημέρες στον Ρώσο ομόλογο του Σεργκέι Λαβρόφ, αναφέρουν απολύτως έγκυρες και ακριβείς διπλωματικές πηγές.

Ο λόγος της τηλεφωνικής επικοινωνίας ήταν η βολιδοσκόπηση της Μόσχας -για λογαριασμό του Ουκρανού Προέδρου Βολοντιμίρ Ζελένσκι– για το αν θα μπορούσαν να επαναληφθούν οι συνομιλίες Μόσχας – Κιέβου για εδαφικές «διευθετήσεις» και λήξη του πολέμου. Η αντίδραση του Ρώσου ΥΠΕΞ Λαβρόφ στην βολιδοσκόπηση Μπλίνκεν είναι κάτι παραπάνω από απρόσμενη: Ο Σ. Λαβρόφ, επιμένουν οι ίδιες έγκυρες και ακριβείς διπλωματικές πηγές, απάντησε:

Η Ρωσία είναι έτοιμη να σταματήσει την σύγκρουση, όταν η βενζίνη στην Ευρώπη φτάσει τα 3,5 ευρώ και πέσουν όλες οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η απάντηση αυτή αποκαλύπτει τον κυνισμό της Μόσχας, αλλά και τη βεβαιότητά της ότι η Ευρώπη θα λυγίσει κάτω από το βάρος των δικών της κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία.

Ύστερα από 100 και πλέον ημέρες πολέμου, η Μόσχα εξακολουθεί να καταλαμβάνει ουκρανικά εδάφη χωρίς να την εμποδίζει ο πακτωλός οπλικών συστημάτων που φτάνουν στην Πολωνία, αλλά ουδείς ξέρει πόσα, πώς και πότε περνούν στο ουκρανικό έδαφος, ενώ έχει ενεργοποιήσει δύο πολιτικά και οικονομικά υπερόπλα που διαθέτει. Το κλείσιμο, αργά και βασανιστικά, της στρόφιγγας του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και τα αδιάθετα σιτηρά στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ εξαπλώνεται η επισιτιστική κρίση.

Οι 27 της Ε.Ε. βλέπουν μπροστά τους τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, με την Γερμανία να δηλώνει πλέον ευθέως ανοιχτά και επισήμως την «δύσκολη κατάσταση» στον ενεργειακό τομέα και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την επιδεινούμενη κατάσταση.

Οι Ευρωπαίοι λειτουργούν και κινούνται ως υπνωτισμένοι στην κρίση της Ουκρανίας. Υπερτερούν των ΗΠΑ σε βαριές πολιτικές φρασεολογίες απέναντι στην Ρωσία και τον Πούτιν, συμφωνούν και εφαρμόζουν πληθώρα τιμωρητικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αλλά οι μόνοι που πληρώνουν «χοντρά το μάρμαρο» είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, που κατά τα άλλα… τιμωρούν τον Πούτιν.

Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να φέρουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Οι Ευρωπαίοι όμως μπορούν με τυμπανοκρουσίες να καταστήσουν την Ουκρανία «μακράς διάρκειας» υποψήφια προς ένταξη χώρα. Δηλαδή, να χορηγούν πακτωλό χρημάτων από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, συρρικνώνοντας άλλα κοινοτικά Ταμεία, επί ζημία κυρίως του Νότου, σε μια πολύπαθη χώρα, την Ουκρανία, το χαρακτηριστικό της οποίας και εκτός πολέμου είναι το ασταθές πολίτευμα και η μεγάλη διαφθορά.

Με δυο λόγια, οι Ευρωπαίοι κάνουν ό,τι μπορούν να συντηρήσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, επί ζημία τους, εξυπηρετώντας στην πράξη τα αντιτιθέμενα σχέδια της Ουάσινγκτον και της Μόσχας σε βάρος της Ευρώπης (https://www.newsbreak.gr/politiki/346063/tha-stamatisoyme-otan-i-venzini-ftasei-ta-3-5-eyro/).

 

Αποχώρησαν από την Διάσκεψη δεξιοί φιλελεύθεροι πολιτικοί!!!

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί σε μια διάσκεψη που διοργανώθηκε για την αναμόρφωση της ΕΕ υπέγραψαν το Σάββατο ένα σχέδιο για βαθύτερη ολοκλήρωση, ωθώντας μια ομάδα δεξιών ευρωβουλευτών να αποσυρθούν από το σχέδιο, καθώς πλέον η Ευρώπη μετατρέπεται σε Σοβιετική Ένωση δημιουργώντας ένα σύγχρονο σιδηρούν παραπέτασμα!

Όπως αναφέρει, το politico, σε μια σύνοδο στο Στρασβούργο το Σάββατο, η ολομέλεια της διάσκεψης — αποτελούμενη από εκπροσώπους των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, εθνικών κοινοβουλίων και επιτροπών πολιτών — ενέκρινε περισσότερες από 300 προτάσεις.

Περιλαμβάνουν την κατάργηση των εθνικών βέτο, την παραχώρηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του δικαιώματος να προτείνει νομοθεσία, περισσότερες επενδύσεις για τον μετριασμό της δήθεν κλιματικής αλλαγής, την δρομολόγηση «κοινών ενόπλων δυνάμεων» (ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ) και διακρατικών καταλόγων ψηφοφορίας.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΒΕΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΔΙΩΚΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (ΗΠΑ, ΚΑΝΑΔΑΣ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΤΛ.)!

Το κείμενο σημειώνει ότι υπήρχε «διαφορά απόψεων» ως προς το εάν η ένταξη νέων χωρών της ΕΕ θα πρέπει να απαιτεί ακόμη την ομόφωνη συμφωνία των σημερινών μελών και «μια σειρά απόψεων» σχετικά με το «μέρος στον οποίο θα πρέπει να υπάρχουν κοινές ένοπλες δυνάμεις».

«Είμαι πραγματικά πολύ συγκινημένη σήμερα γιατί αυτή είναι μια ιστορική στιγμή για την ευρωπαϊκή μας δημοκρατία», είπε στους δημοσιογράφους η Ντουμπράβκα Σούιτσα, η Ευρωπαία Επίτροπος για την Δημοκρατία και την Δημογραφία.

Οι προτάσεις πηγαίνουν τώρα στο εκτελεστικό συμβούλιο της διάσκεψης , το οποίο αναμένεται να παρουσιάσει την τελική έκθεση στους προέδρους των θεσμικών οργάνων της ΕΕ στις 9 Μαΐου. Το πόσο από τα σχέδια θα γίνουν πραγματικότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις κυβερνήσεις των μελών της ΕΕ! Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΓΝΩΣΤΗ!!!

«Υπήρχε πολύς σκεπτικισμός στην αρχή όλης αυτής της διαδικασίας», δήλωσε ο ευρωβουλευτής Γκι Φερχόφσταντ της ομάδας Renew Europe, συμπρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου μαζί με τον Šuica. Αλλά τώρα, υποστήριξε, «όλοι είδαν ότι ήταν ένα πολύ σοβαρό εγχείρημα και… ένας πολλά υποσχόμενος δρόμος προς τα εμπρός για την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ένα ευρύ φάσμα Ευρωπαίων νομοθετών — από το διεθνιστικό αριστερόστροφο κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έως την ομάδα της παραδοσιακής Αριστεράς — υποστήριξαν τις προτάσεις.

«Το ομοσπονδιακό κράτος της #Ευρώπης θα γίνει πραγματικότητα!» έγραψε στο Twitter ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων , Niklas Nienaß .«Αυτό θα διαμορφώσει τον κόσμο για πάντα!»

Οι ευρωβουλευτές από τις δεξιές ομάδες Identity and Democracy (ID) και Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τις προτάσεις, με το επιχείρημα ότι δεν αντικατοπτρίζουν την κοινή γνώμη στην ΕΕ, καθώς οδηγούν προφανώς σε σοβιετισμό.

«Η επιλογή των πολιτών που συμμετείχαν στην Διάσκεψη ήταν από μόνη της πολύ εσφαλμένη», ανέφερε η ομάδα ECR σε μια δήλωση . «Η έρευνα δείχνει ότι οι πολίτες που τάσσονται υπέρ μιας πιο συγκεντρωτικής Ένωσης ήταν πολύ πιο πιθανό να αποδεχτούν μια πρόσκληση να συμμετάσχουν στα πάνελ πολιτών της Διάσκεψης παρά όσοι ήταν πιο σκεπτικιστές».

Η ομάδα είπε ότι απορρίπτει «τα συμπεράσματα που δεν αντιπροσωπεύουν έκφραση της βούλησης των Ευρωπαίων και … [αποσύρεται] από την Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης.“

«Η έξοδος από αυτή την φάρσα ήταν η μόνη σωστή κίνηση», είπε ο Σουηδός ευρωβουλευτής του ECR Charlie Weimers στο Twitter. ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΛΟΥΝ ΔΗΘΕΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ! ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ;;;

 

Οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες ετοιμάζονται στην Ευρώπη με το πρόσχημα μεγαλύτερης «αποτελεσματικότητας» και περισσότερης «δημοκρατίας», προετοιμάζουν το επίσημο τέλος της κυριαρχίας των κρατών, και συνεπώς των ίδιων των κρατών, και την απόκτηση πλήρους ελέγχου της εκλογικής διαδικασίας, η οποία έχει καταστεί υπερβολικά επικίνδυνη σε μια περίοδο βαθιάς πολιτικής κρίσης και ολοκληρωτικής ρήξης μεταξύ των εθνικών ελίτ και των πληθυσμών. Αυτό ονομάζεται πραξικόπημα, απόπειρα οριστικής κατάληψης της εξουσίας. Οι Eυρωπαϊκές χώρες βρίσκονται σε ένα σημείο καμπής.

Η διάσκεψη, που ξεκίνησε ο Μακρόν, για το μέλλον της Ευρώπης, με την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προετοιμάζει μόνο ένα ευρωπαϊκό πραξικόπημα. Τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν ήδη πολύ μικρή δύναμη, αλλά η αλληλουχία της κρίσης του covid και της Ουκρανίας έχει δείξει ότι αυτός ο στενός κορσές εξακολουθεί να είναι υπερβολικά άνετος. Υπάρχουν διαφωνίες, η αντινομία είναι τεταμένη, ο μύθος της ευρωπαϊκής ενότητας καταρρέει, η τάση είναι πάρα πολύ επικίνδυνη.                                                                                                                        

Τα εθνικά συμφέροντα έχουν αποδειχθεί ανταγωνιστικά για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, τα οποία υπερασπίζονται οι οργανισμοί της ΕΕ, οι οποίοι είναι αποκλειστικά ατλαντικοί. Η μάσκα έχει πέσει με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι όλο και πιο επιθετικές δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών, ο αντιρωσικός εξτρεμισμός, ενάντια στο συμφέρον της σταθερότητας στην ήπειρό μας, ενάντια σε κάθε λογική ήταν η αποκάλυψη μιας πολύ παλιάς πραγματικότητας.

Η ΕΕ δεν έχει επιλογή, παίζει τη σάρκα της. Πρέπει να μονοπωλήσει το πεδίο της λήψης πολιτικών αποφάσεων, χωρίς να αφήνει τη δυνατότητα στα κράτη που είναι απρόθυμα να μπορούν να ασκούν βέτο, σε ζητήματα τόσο σημαντικά ιδεολογικά όσο η απαγόρευση του ρωσικού φυσικού αερίου, η πληρωμή ρωσικού φυσικού αερίου στην Ρωσία. Διότι η καθυστέρηση της εφαρμογής αυτών των ζητημάτων καθυστερεί την κατάρρευση του ευρωπαϊκού κοινωνικοοικονομικού συστήματος και αυτό, προφανώς, δεν μπορεί να περιμένει.

Η ιδεολογική διάσταση αυτής της επιθυμίας για βαθιά μεταρρύθμιση των Ιδρυτικών Ευρωπαϊκών Συνθηκών, που υποστηρίζεται από τον Ιταλό πρωθυπουργό, δεν κρύβεται καν: Η ομοφωνία πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση προκειμένου να μπορέσει να αναπτύξει μια κοινή εξωτερική πολιτική για την ΕΕ και να μην παρεμποδιστεί από την έγκριση κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Επειδή, προφανώς, αυτό είναι λίγο πολύ αυτό στο οποίο καταλήγει η εξωτερική πολιτική της ΕΕ.

Ως εκ τούτου, έχουν υποβληθεί διάφορες προτάσεις, ακόμη και αν έχουν υποστηριχθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως η πρόταση αναθεώρησης της αρχής της ομοφωνίας. Είναι ακριβώς αυτή η αρχή που εγγυάται την κυριαρχία των κρατών σε αυτό το σύστημα της ΕΕ, δεδομένου ότι θα εγκριθούν μόνο οι αποφάσεις για τις οποίες το κράτος δίνει τη συγκατάθεσή του.

Για να στερηθεί κάθε κράτος το δικαίωμα βέτο του είναι να το υποβάλει στη βούληση της πλειοψηφίας, είναι να αποσύρει την κυριαρχία του. Ωστόσο, ένα κράτος που δεν είναι κυρίαρχο δεν είναι κράτος, είναι έδαφος, με πληθυσμό, αλλά για το οποίο οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται σε επίπεδο εθνικών αρχών.

Στην ίδια λογική αμφισβήτησης των πολιτικών διαδικασιών, προτείνεται η ανάπτυξη της ψηφοφορίας, εξ αποστάσεως της οποίας η έλλειψη ασφάλειας αποτελεί σαφώς πλεονέκτημα, και η μείωση της ηλικίας ψήφου στα 16 έτη, η οποία παρέχει μια πολιτικά ανώριμη εκλογική μάζα, που δεν αντιμετωπίζει την πραγματικότητα της ζωής και είναι εντελώς επανδρωμένη, αφού τροφοδοτήθηκαν με την βία τα συνθήματα του παγκόσμιου κόσμου.

Σε θεσμικό επίπεδο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά να αυξηθούν οι εξουσίες του με δικαίωμα νομοθετικής πρωτοβουλίας (που αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και επιθυμεί να αποκτήσει κάποια νομιμότητα, ιδίως με την καταγραφή διακρατικών καταλόγων, οι οποίοι χωρίζουν τις ευρωπαϊκές εκλογές από την εθνική διάσταση.

Εάν τα ευρωπαϊκά κράτη ξεκινήσουν μια τόσο βαθιά μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, αυτοκτονούν και παραδίδουν την Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε μια ατλαντική οργάνωση, έναν περιφερειακό κλάδο των παγκόσμιων μηχανισμών διακυβέρνησης.

Αυτή η πολύ φιλόδοξη μεταρρύθμιση θέλει να χρησιμοποιήσει τις δύο διαδοχικές κρίσεις, που έχουν ως μέσο δυσφήμησης των εθνικών εξουσιών, προκειμένου να κάνει έναν απογοητευμένο πληθυσμό να αποδεχθεί ένα μέτρο που δεν θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες.

Σημ. Μετφρ: Για την εξήγηση του αινίγματος αυτής της έκδηλα αντιδημοκρατικής και εθνομηδενιστικής κλίσης του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, μοναδικής υποτίθεται έπαλξης της Δημοκρατίας του εκτροχιασμένου θεσμού της ΕΕ, χρήσιμη είναι η υπόμνηση του δημόσιου κομπασμού της πλουτοφόρου οργάνωσης του Τζωρτζ Σόρος ότι «ελέγχει» την πλειοψηφία των μελών του Σώματος.                                                                                                            

Συμπληρωματικά έχει αναφερθεί από έγκριτες πηγές ότι για τον επηρεασμό των επιλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου  απασχολούνται στις Βρυξέλλες δεκάδες χιλιάδες «λομπίστες» (αφειδώς αμειβόμενοι προπαγανδιστές επιχειρηματικών και άλλων συμφερόντων)-(https://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b1/).

 

Μακάβρια πρόβλεψη Β. Βολοντίν: Η ΕΕ καταρρέει! Τέλος στα εκλογικά σας δικαιώματα- Αποχωρήστε για να σωθείτε

''Ποιος θα είναι υπεύθυνος απέναντι στους πολίτες μιας συγκεκριμένης χώρας σε περίπτωση ανόδου των τιμών, ανεργίας, προβλημάτων στην οικονομία ως αποτέλεσμα αποφάσεων που λαμβάνονται χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις τους'';

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε μια βαθιά μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεταξύ των εγκεκριμένων αποφάσεων είναι και η κατάργηση της αρχής της αλληλέγγυας λήψης των σημαντικότερων αποφάσεων.

Ο Πρόεδρος της Κρατικής Δούμας Βιάτσεσλαβ Βολόντιν γράφει στο κανάλι του στο Telegram: Με άλλα λόγια, προτείνεται η εγκατάλειψη του δικαιώματος αρνησικυρίας των μελών της Ε.Ε. Η γνώμη των επιμέρους κρατών, άρα και των πολιτών τους, δεν θα λαμβάνεται πλέον υπόψη.

Όπως έδειξε η κατάσταση με την επιβολή αντιρωσικών κυρώσεων, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν ενότητα σε αυτό το θέμα. Επομένως, πρέπει να αναζητήσει κανείς άλλες μορφές λήψης αποφάσεων, εγκαταλείποντας την αρχή που υπήρχε εδώ και χρόνια. Εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη θα στερηθούν τα εκλογικά τους δικαιώματα. Τα κράτη τους θα χάσουν επιτέλους την κυριαρχία τους.

Τίθεται το εξής ερώτημα: Ποιος θα είναι υπεύθυνος απέναντι στους πολίτες μιας συγκεκριμένης χώρας σε περίπτωση ανόδου των τιμών, ανεργίας, προβλημάτων στην οικονομία ως αποτέλεσμα αποφάσεων που λαμβάνονται χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις τους;

Εάν τα κράτη που αποτελούν σήμερα μέρος της ΕΕ θέλουν να διατηρήσουν την κυριαρχία τους και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των πολιτών τους, έχουν μόνο έναν δρόμο - την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7087627_makabria-problepsi-b-bolontin-i-ee-katarreei-telos-sta-eklogika-sas-dikaiomata).

 

Μεντβέντεφ: Η Πολωνία οφείλει να επιστρέψει τα εδάφη της Δυτικής Ουκρανίας

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα «ξόρκια» του Ντούντα είναι απλώς ένα κάλυμμα για την ουσιαστική προσάρτηση του εδάφους της Δυτικής Ουκρανίας. Η Πολωνία έχει πάψει να κρύβει την επιθυμία της να προσαρτήσει μέρος του εδάφους της Ουκρανίας, δήλωσε στις 6 Μαΐου ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αναπληρωτής επικεφαλής του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, όπως αναφέρει το Βαλκανικό Περισκόπιο.

Σχολίασε τις δηλώσεις του Πολωνού Προέδρου Αντρέι Ντούντα ότι δεν θα υπάρχουν κρατικά σύνορα με την Ουκρανία τις επόμενες δεκαετίες.  Σύμφωνα με τον Μεντβέντεφ, αυτά τα λόγια μπορούν να θεωρηθούν ως επίσημη αναγνώριση των εδαφικών διεκδικήσεων κατά της Ουκρανίας – «οι μάσκες έχουν πέσει», είπε χαρακτηριστικά.

«Η Δυτική Ουκρανία θα είναι ένα ευπρόσδεκτο απόκτημα για την Πολωνία, η οποία διψάει για την επιστροφή των εδαφών της. Φυσικά, κάτω από το πέπλο όμορφων λέξεων για την Aιώνια αδελφοσύνη. Αλλά τι θα κάνει ο παραιτηθείς Ουκρανός γείτονας για χάρη ενός απατηλού ονείου για μια ευτυχισμένη ζωή κάτω από την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης», έγραψε ο Μεντβέντεφ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα «ξόρκια» του Ντούντα είναι απλώς ένα κάλυμμα για την ουσιαστική προσάρτηση του εδάφους της Δυτικής Ουκρανίας, στην οποία οδηγούν οι φανταστικοί πόνοι του πρώην μεγαλείου των Πολωνών.

«Το έργο είναι απλό - να ανακτήσουμε τα πολυπόθητα ιστορικά εδάφη, κρυμμένα πίσω από την επιθετική αντιρωσική ρητορική και τα ψεύτικα λόγια για την κοινή ευτυχία με την «χωρίς σύνορα» Ουκρανία.

Για να εκδικηθούμε τις πολυάριθμες διαμελίσεις της Πολωνίας», δήλωσε ο αναπληρωτής επικεφαλής του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι σίγουρος ότι η φανταστική αδελφότητα δεν θα φέρει τίποτα στο Κίεβο παρά μόνο την απώλεια του κράτους (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7087785_mentbentef-i-polonia-ofeilei-na-epistrepsei-ta-edafi-tis-dytikis-oykranias).

 

Στην Πολωνία, το κύριο θέμα συζήτησης παραμένει ο πόλεμος στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της δήλωσης του διευθυντή της Υπηρεσίας Εξωτερικών Πληροφοριών της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Σεργκέι Ναρίσκιν, σχετικά με ένα «μυστικό σχέδιο» σύμφωνα με το οποίο η Βαρσοβία φέρεται να σχεδιάζει να στείλει στρατεύματα στην έδαφος της Γαλικίας με την επακόλουθη προσάρτηση των δυτικών περιοχών.

Ο Ναρίσκιν είπε ότι η Πολωνία φέρεται να συζητά με την αμερικανική κυβέρνηση την επικείμενη δράση για «επανένωση» με τη Δυτική Ουκρανία. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, η δράση της Πολωνίας στη Γαλικία, σύμφωνα με τις προκαταρκτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, θα πραγματοποιηθεί χωρίς εντολή του ΝΑΤΟ, αλλά με τη συμμετοχή «προθυμοποιημένων χωρών».

Ως αποτέλεσμα, η Πολωνία, λένε, θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει τις μακροχρόνιες φιλοδοξίες της και να επανεκκινήσει το έργο Rzeczpospolita 2.0. Επίσημα στην Πολωνία, αυτό έχει ήδη απορριφθεί.

Εν τω μεταξύ, τα πολωνικά μέσα ενημέρωσης ζυγίζουν τις πιθανότητες μιας επιτυχημένης ειρηνευτικής αποστολής του ΝΑΤΟ και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «οι συμβατικές δυνάμεις της Ρωσίας στην Ευρώπη... είναι μόνο τρεις φορές το μέγεθος του πολωνικού στρατού».

Στην Πολωνία, η δήλωση του Ναρίσκιν για την επιθυμία να «προσαρτήσει την Γαλικία» ονομάζεται ψευδής και προτείνεται η προέλευσή της να αναζητηθεί στον χάρτη της «διαίρεσης της Ουκρανίας» που προβλήθηκε πριν από αρκετά χρόνια στην πολωνική κρατική τηλεόραση.

Σύμφωνα με τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Πολωνίας Ράντοσλαβ Σικόρσκι, ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρουσίασε μια τέτοια πρόταση για διαίρεση της Ουκρανίας στον τότε πρωθυπουργό Ντόναλντ Τουσκ το 2008 μ.Χ.

«Ήταν μια ιστορία ότι το Κρεμλίνο πρόσφερε στην Βαρσοβία τη διαίρεση του εδάφους της Ουκρανίας. Η Πολωνία έπρεπε να προσαρτήσει το Δυτικό τμήμα της Ουκρανίας, η Ρωσική Ομοσπονδία το Ανατολικό.

Η Πολωνία αρνήθηκε μια τέτοια προσφορά. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε στη Ρωσία ως απόδειξη των προθέσεων της Πολωνίας να χωρίσει την Ουκρανία με τη Ρωσία «Στον χάρτη, η Ουκρανία χωρίζεται σε πολλά μεγάλα τμήματα μεταξύ Πολωνίας, Ουγγαρίας, Ρουμανίας και Ρωσίας.

Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η Βορειοατλαντική Συμμαχία και η Πολωνία ειδικότερα σκοπεύουν να παραβιάσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και να τη χωρίσουν σε μέρη. Αυτό είναι ψεύτικο», είπε ο Πολωνός δημοσιογράφος Μαρσίν Κοβάλτσικ. Όπως είπε ο ευρωβουλευτής Πάτρικ Γιάκι σε συνέντευξή του στο wPolityce, οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία έφεραν για άλλη μια φορά πιο κοντά τη Βαρσοβία και το Κίεβο.

«Στο εγγύς μέλλον και οι δύο χώρες ενδέχεται να σχηματίσουν μια νέα ένωση», είπε. «Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι η θέση της Πολωνίας ήταν πάντα το πρόβλημά της. Για αιώνες, οι Πολωνοί δέχονταν Αυτοκρατορικές πιέσεις τόσο από την Γερμανία όσο και από τη Ρωσία. Ωστόσο, η Πολωνία έχει και τα πλεονεκτήματα της θέσης της. Σήμερα αυτό φαίνεται καλύτερα», είπε ο Γιάκι στο wPolyce.pl.

Ως προς αυτό, ο πολιτικός αναφέρθηκε σε ένα ιστορικό παράδειγμα. Η ένωση της Πολωνίας και της Ουκρανίας θα μπορούσε να έχει πολλά κοινά με την εποχή της Πρώτης Πολωνικής Δημοκρατίας. Σήμερα, σε μια σύγκρουση με το «αυτοκίνητο της Μόσχας», αυτό το μοντέλο μπορεί να είναι πολύ ελκυστικό, είπε.

Ο πολιτικός πιστεύει ότι η συμμαχία μεταξύ Βαρσοβίας και Κιέβου πρέπει να βασίζεται στις αρχές της εταιρικής σχέσης και των δομών ευρωπαϊκής συνεργασίας. Κατά την γνώμη του, η Πολωνία θα πρέπει να επιδιώξει ενεργά την ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να χτίσουμε ξανά κάτι μεγάλο στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αρκετά ισχυρό ώστε η Γερμανία ή η Ρωσία να μην σκεφτούν σύντομα να προσπαθήσουν να καταστρέψουν την Πολωνία και την Ουκρανία και να υποτάξουν το έδαφος της Πρώτης Πολωνικής Δημοκρατίας», είπε.

Επίσης στην Πολωνία, υπάρχει η άποψη ότι οι Πολωνοί είναι αυτοί που θα βοηθήσουν στη διάσωση της οικονομίας της Ουκρανίας.

Ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας στον τομέα των εξαγωγών και εισαγωγών ουκρανικών προϊόντων με τον πρωθυπουργό της Ουκρανίας Ντενίς Σμιχάλ. Σύμφωνα με την συμφωνία, ο αριθμός των σιδηροδρομικών μεταφορών προϊόντων από την Ουκρανία προς την ΕΕ και τις παγκόσμιες αγορές θα πρέπει να αυξηθεί.

Για το Κίεβο, αυτή είναι μια πολύ σημαντική βοήθεια, επειδή οι Ρώσοι απέκλεισαν τα ουκρανικά λιμάνια, από τα οποία προέρχονταν οι περισσότερες ουκρανικές εξαγωγές πριν από τον πόλεμο.

«Η Ουκρανία είναι ένας από τους κύριους εξαγωγείς σιτηρών. Για την εξαγωγή αυτού του σιτηρού χρειάζονται οχήματα. Ακριβώς για να μπορούν να εξαχθούν σιτηρά σε όλο τον κόσμο, στην Μέση Ανατολή, σήμερα υπογράψαμε ένα μνημόνιο συνεργασίας. Εισαγωγές, εξαγωγές ουκρανικών προϊόντων σε όλες τις άλλες χώρες», είπε ο Μοραβιέτσκι.

Επίσης, ως μέρος της στρατιωτικής βοήθειας, η Πολωνία μετέφερε στην Ουκρανία 200 άρματα μάχης T-72 και αρκετές δεκάδες οχήματα μάχης πεζικού BMP-1 και το συνολικό ποσό της πολωνικής στρατιωτικής βοήθειας ξεπέρασε τα επτά δισεκατομμύρια ζλότι (1,5 δισεκατομμύρια δολάρια), αναφέρει το Polskoye Radio. Η αποστολή των τανκς επιβεβαιώθηκε στην Βαρσοβία και επίσημα.

«Δεν θα σας δώσω συγκεκριμένα στοιχεία, αλλά μπορώ να επιβεβαιώσω τα λόγια του πρωθυπουργού ότι η Πολωνία προμήθευσε, προμηθεύει και θα συνεχίσει να παρέχει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια, ιδιαίτερα άρματα μάχης T-72. Δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά αυτή, φυσικά, είναι σημαντική βοήθεια», δήλωσε στο Polsat News ο Παβέλ Σολόχ, επικεφαλής του Γραφείου Εθνικής Ασφάλειας της Πολωνίας.

Πολωνικά ΜΜΕ γράφουν επίσης ότι μεταξύ των όπλων που παρέδωσε η Βαρσοβία στο Κίεβο είναι αυτοκινούμενα οβιδοβόλα 2S1 Gvozdika και συστήματα πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης Grad, καθώς και πύραυλοι αέρος-αέρος για αεροσκάφη MiG-29 και Su-27.

Το Πολωνικό Ραδιόφωνο προσθέτει ότι η Ουκρανία θα λάβει επίσης αναγνωριστικά drones από την WB Electronics, φορητά συστήματα αεράμυνας Piorun και μεγάλη ποσότητα πυρομαχικών. Ειδικοί του ομίλου Oryx, ο οποίος αναλύει δεδομένα για όπλα από ανοιχτές πηγές, ανέφεραν επίσης για την προμήθεια εξοπλισμού στην Ουκρανία από την Πολωνία.

Την ίδια στιγμή, ο σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του προέδρου της Πολωνίας, Τζακούμπ Κουμότς, δήλωσε σε συνέντευξή του στο Gazeta.pl ότι η Πολωνία θέλει την πλήρη ήττα της Ρωσίας, γιατί «ένα διαφορετικό αποτέλεσμα θα οδηγήσει μόνο σε έναν ακόμη πόλεμο».

«Οι Ρώσοι θα σημειώσουν τους εαυτούς τους στους χάρτες: 2014 μ.Χ. - Κριμαία και μέρος των περιοχών Ντόνιετσκ και Λουγκάνσκ, 2022 μ.Χ. - νέα επιτεύγματα. Και ο Πούτιν θα αφήσει πίσω του μια διαθήκη με την παράφραση του Σουβόροφ:

"Γόνοι μου, παρακαλώ ακολουθήστε το παράδειγμά μου. "Ρεκονκίστα, η λεγόμενη συλλογή των "ρωσικών εδαφών" θα συνεχιστεί. Αυτή η διαδικασία δεν θα είναι απαραίτητα επιτυχής, αλλά θα είμαστε καταδικασμένοι σε αιώνιο πόλεμο», είπε ο Κουμότς.

«Η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί. Η Ρωσική Ομοσπονδία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού απέτυχε. Πρέπει να εγκαταλείψει το όραμα της κατάκτησης. Πρέπει να εξαγνιστεί. Όπως η Γερμανία», είπε ο σύμβουλος του Ντούντα. Εν τω μεταξύ, υπάρχει η άποψη στην Πολωνία ότι είναι αδύνατο να επιβληθούν κυρώσεις κατά του ρωσικού αερίου.

«Θεωρητικά, η Πολωνία είναι αρκετά καλά προετοιμασμένη να λειτουργήσει χωρίς ρωσικό αέριο όσον αφορά τις υποδομές. Όμως ο θριαμβευτισμός της κυβέρνησής μας δεν έχει βάση. Ειδικά αν αποδειχθεί ότι η Γερμανία θα αποκοπεί από το ρωσικό αέριο.

Άλλωστε, αυτό θα σημαίνει ότι δεν θα μπορούμε να εισάγουμε αέριο - ουσιαστικά ρωσικό - από την Γερμανία. Παραδόξως, είναι αλήθεια ότι προς το συμφέρον των Πολωνών πολιτών, η κυβέρνηση του PiS θα πρέπει προς το παρόν -τουλάχιστον μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση- να σταματήσει να πιέζει για ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά του ρωσικού φυσικού αερίου, γιατί στην επόμενη περίοδο θέρμανσης αυτές οι κυρώσεις θα μπορούσαν να αντιστραφούν σε εμάς, προκαλώντας αν όχι καταστροφή, τότε τουλάχιστον πολλά προβλήματα», γράφει η Onet.

Την ίδια στιγμή, οι πολιτικές διαφορές και η κριτική του κυβερνώντος πολωνικού δεξιού κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη από φιλελεύθερους κύκλους δεν έχουν εξαφανιστεί στην Πολωνία, καθώς βλέπουν την απειλή της «πουτινοποίησης της χώρας».

«Ο Μοραβιέτσκι και ο Ντούντα γνώριζαν στα τέλη του φθινοπώρου ότι η Ρωσία ήταν πιθανό να εισβάλει στην Ουκρανία, αλλά παρόλα αυτά υποδέχτηκαν τη Μαρίν Λε Πεν στην Βαρσοβία με κάθε τιμή.

Ενίσχυσαν τους δεσμούς με τον Όρμπαν και εξακολουθούν να μην απομακρύνονται από αυτόν, αν και σήμερα τάσσεται ανοιχτά στο πλευρό του Πούτιν. Αυτοί οι άνθρωποι συνεχίζουν να "πουτινοποιούν" την Πολωνία και η ρητορική τους έχει αλλάξει λίγο μόνο υπό την επίδραση του πολέμου», γράφει η Gazeta Wyborcza (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7087240_geopolitikos-anabrasmos-barso-bia-me-diairesi-tis-oykranias-kai).

 

Το τέλος της Ουκρανίας προβλέπουν τα ρωσικά ΜΜΕ, τα οποία υποστηρίζουν ότι τα εδάφη που ήδη κατέλαβε ο ρωσικός Στρατός (και μερικά ακόμη) θα ενταχθούν στην Ρωσία, ενώ τα υπόλοιπα τα διεκδικούν Πολωνία, Ουγγαρία και Ρουμανία.

Ο γερουσιαστής Σεργκέι Τσέκοφ, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων του Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας είπε ότι τμήματα της Ουκρανίας θα ήθελαν να επανενωθούν με την Ουγγαρία και τη Ρουμανία, ενώ μίλησε για προσπάθεια της Πολωνίας να ανακτήσει εδάφη που θεωρούσε δικά της.

Η Ουκρανία άρχισε να καταρρέει ως αποτέλεσμα της κατάφωρης αχαριστίας απέναντι στην Ρωσία, η οποία στην πραγματικότητα δημιούργησε αυτό το κράτος, ανέφερε ο Σεργκέι Τσέκοφ, μιλώντας στην ρωσική ιστοσελίδα Lenta.ru.

«Καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μας, γιατί οι άνθρωποι που ζουν στο έδαφος της Ουκρανίας είναι διαφορετικοί. Στην ανατολή σκέφτονται ένα πράγμα, στη δύση άλλο, στο κέντρο ένα τρίτο, στο νότο ένα τέταρτο. Και αντί να καταλάβουν ότι η Ουκρανία είναι ποικιλόμορφη, πολυεθνική, εισήγαγαν μια αντιρωσική πολιτική, με αποτέλεσμα την κατάρρευσή της», σημείωσε.

Σύμφωνα με τον Τσέκοφ, ένα δυσμενές μέλλον περιμένει την Ουκρανία καθώς η ούτε η Κριμαία ούτε το Ντονμπάς θα επιστρέψουν στη χώρα. Επιπλέον, τα εδάφη που ελέγχονται επί του παρόντος από τον ρωσικό στρατό ενδέχεται και αυτά να μην επιστρέψουν.

Άλλες χώρες διεκδικούν επίσης τα εδάφη της Ουκρανίας. Η Πολωνία στους χάρτες της σχεδιάζει την πόλη Λβιβ ως πολωνική, και η Βολινία επίσης θεωρείται πολωνική επικράτεια. (Η Βολινία είναι ιστορική περιοχή στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, μεταξύ της νοτιοανατολικής Πολωνίας, της Νοτιοδυτικής Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας).

Σίγουρα, αν παρουσιαστεί η ευκαιρία, η Πολωνία θα προσπαθήσει να ανακτήσει τα εδάφη που αρχικά θεωρούσε δικά της και η Ουγγαρία δεν θα πάρει την Υπερκαρπαθία, η ίδια η Υπερκαρπαθία θα θέλει να επανενωθεί με την Ουγγαρία, όπως η Μπουκοβίνα με την Ρουμανία.

Ο πρώην βουλευτής του Βερχόβνα Ράντα (κοινοβουλίου) της Ουκρανίας, Ιλία Κίβα, από το κόμμα της Αντιπολίτευσης «Για Ζωή» (OPPL), προέβλεψε επίσης ότι τμήμα της χώρας με πρωτεύουσα το Λβιβ θα προσχωρήσει στην Πολωνία ως αποτέλεσμα δημοψηφίσματος. Ο Κίβα είπε ότι ο σχηματισμός της δυτικής γραμμής άμυνας της Ουκρανίας έχει τώρα ξεκινήσει καθώς όπλα και πυρομαχικά που προωθούνται από την Ευρώπη θα παραμείνουν στο Δυτικό τμήμα της χώρας.

Και πρόσθεσε ότι αυτό είναι το πρώτο στάδιο πριν την απόσχιση και την δημιουργία μιας «φιλοδυτικής Ουκρανίας» που θα έχει πρωτεύουσα το Λβιβ, με επακόλουθη ένταξη, μέσω δημοψηφίσματος, στην Πολωνία.

Τον Φεβρουάριο, ο Κίβα είχε δηλώσει ότι τρεις χώρες θα μπορούσαν να διεκδικήσουν ορισμένα από τα εδάφη που είχαν ενσωματωθεί στην Ουκρανία κατά την Σοβιετική εποχή. «Περιμένουμε από την Ουγγαρία, την Πολωνία και την Ρουμανία να διεκδικήσουν το έδαφος που έλαβε η Ουκρανία κατά την διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος» ανέφερε ο ίδιος.

Και σημείωσε ότι οι κάτοικοι της περιοχής λαμβάνουν δεύτερη υπηκοότητα, επομένως το σενάριο «προσάρτησης» είναι πολύ πιθανό. Στις 4 Μαΐου, ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Αμυνας (NSDC) Ολέξιι Ντανίλοφ κατηγόρησε την Ουγγαρία ότι σχεδίαζε να καταλάβει μέρος της επικράτειας της Ουκρανίας.

Η Βουδαπέστη, μετά τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία, «για κάποιο λόγο πίστευε ότι μπορούσε να καταλάβει μέρος της επικράτειάς της», είπε. Ο Ντανίλοφ τόνισε ότι μετά τη διευθέτηση της ουκρανικής κρίσης, η Ουγγαρία θα μπορούσε να αναμένει οφέλη. Ο πρώην βουλευτής του Βερχόβνα Ράντα Ολέξιι Ζουράβκο δήλωσε ότι οι Νότιες πόλεις της Ουκρανίας δεν έχουν θέση στην χώρα, καθώς, κατά τη γνώμη του, πάντα έλκονταν προς την Ρωσία.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το μέλλον των νότιων περιοχών βρίσκεται στην οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση με την Ρωσία και το καθεστώς του Κιέβου δεν θα είναι πλέον σε θέση να επαναφέρει την περιοχή της Χερσώνας υπό τον έλεγχό του.

Η Μικολάιβ και η Οδησσός θα ακολουθήσουν τον δρόμο τους, είπε ο Ζουράβκο. Όπως αναφέρεται, στην περιοχή της Χερσώνας ξεκίνησε την 1^η Μαΐου η αλλαγή του νομίσματος σε ρούβλια. Οι κάτοικοι έλαβαν ήδη συντάξεις σε ρούβλια.

Επιπλέον, ο Ολέξιι Γκοντσαρένκο, βουλευτής από το ουκρανικό κόμμα της «Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης», υποστήριξε ότι το Κουμπάν πρέπει να ανήκει στην Ουκρανία. Εκφράζει την αγανάκτησή του επειδή στη Ρωσία το Χάρκοβο και η Οδησσός χαρακτηρίζονται ρωσικές πόλεις.

Μάλιστα, υπενθύμισε ότι «πριν εκατό χρόνια» στο Κουμπάν (νότια Ρωσία) μιλούσαν ουκρανικά. Σύμφωνα με τον πολιτικό, πρόκειται για «εθνικά ουκρανικά εδάφη» αποκομμένα από τη χώρα «από τη θέληση της μοίρας».

«Σήμερα, πολλοί άνθρωποι εκεί έχουν ξεχάσει ότι ήταν κομμάτι των Ουκρανών. Αλλά παρόλα αυτά, νομίζω ότι αυτές οι ρίζες – τόσο από τα επώνυμα των κατοίκων, όσο και από τραγούδια και από τον πολιτισμό – φαίνονται διαφορετικές », είπε ο Γκοραντσένκο, αναφερόμενος σε εδαφικές διεκδικήσεις. Είναι σίγουρος ότι η ρωσική περιοχή με τις κωμοπόλεις και τα χωριά της «μοιάζει περισσότερο με την Ουκρανία» (https://www.pronews.gr/kosmos/rosika-mme-i-oukrania-tha-dialythei-ektos-apo-emas-edafi-tha-paroun-polonia-ouggaria-kai-roumania/).

 

Ένα άκρως επικίνδυνο σενάριο περιέγραψε ο γνωστός κινηματογραφιστής Όλιβερ Στόουν. Το σενάριο σύμφωνα με τον Στόουν περιλαμβάνει μια Αμερικανική πρόκληση με πυρηνικά όπλα στο Ντονμπάς προκειμένου να κατηγορηθεί η Ρωσία.

«Αναρωτιέμαι αν οι ΗΠΑ προετοιμάζουν το έδαφος για μια πυρηνική επίθεση χαμηλής απόδοσης άγνωστης προέλευσης κάπου στο Ντονμπάς, η οποία θα σκοτώσει χιλιάδες Ουκρανούς; Φυσικά, αν συνέβαινε αυτό, Θεός φυλάξοι, όλος ο κόσμος, εκπαιδευμένος σαν το σκυλί του Παβλόφ, θα κατηγορούσε τη Ρωσία. Αυτή η ενοχή (σ.σ. της Ρωσίας) έχει ήδη καθοριστεί εκ των προτέρων, ανεξάρτητα από το ποιος πάτησε το κουμπί», έγραψε ο Στόουν στον λογαριασμό του στο Twitter.

«Η Ρωσία έτσι θα μετατρεπόταν σε Σατανά, σε Βελζεβούλ. Λάβετε υπόψιν σας ότι είναι δύσκολο να γνωρίζουμε από πού προήλθε μια πυρηνική έκρηξη, ειδικά σε καταστάσεις τόσο γρήγορες και αιφνιδιαστικές, όπως αυτός ο πόλεμος», σημείωσε ο Στόουν. «Θα χρειαστούν πιθανώς μερικές μέρες για να μάθουμε την αλήθεια, αλλά η αλήθεια δεν είναι σημαντική αυτή την στιγμή για τις ΗΠΑ, θα κατηγορηθεί αμέσως η Ρωσία», υποστηρίζει.

Κατά την γνώμη του, «μία τέτοια είδους ενέργεια είναι απαραίτητη για την Ουάσιγκτον προκειμένου να επηρεάσει το υπόλοιπο 50% της παγκόσμιας κοινής γνώμης, που δεν ανήκει στο δυτικό στρατόπεδο», καθώς και «να απομονώσει την Κίνα από την Ρωσία». Ο Όλιβερ Στόουν δηλώνει σίγουρος ότι σε περίπτωση «πτώσης» της Μόσχας, το Πεκίνο θα είναι ο «επόμενος στόχος» (https://www.triklopodia.gr/%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7/, https://attikanea.info/%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7/).

 

– ΕΝΑ ΠΙΘΑΝΟ ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ

(ΑΡΧΕΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 μ.Χ.) Η Ουκρανία προετοιμάζει μια μαζική στρατιωτική επίθεση κατά της περιοχής του Ντονμπάς για να καταστρέψει την εξέγερση της αυτοδιοίκησης των φιλορωσικών περιοχών της νοτιοανατολικής Ουκρανίας.

(22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 μ.Χ.) Η Ρωσία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία αυτών των αποσχισμένων κρατών και προετοιμάζεται να εισβάλει στην Ουκρανία για να υπερασπιστεί αυτές τις περιοχές από την ουκρανική επιθετικότητα.

(ΜΑΡΤΙΟΣ 2022 μ.Χ.) Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ αρχίζουν να εκπαιδεύουν το ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό για να χειριστεί το υλικό του ΝΑΤΟ όπως τα μαχητικά αεροσκάφη F-16. Εξαπολύθηκαν σοβαρά οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής εναντίον της Ρωσίας.

(ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2022 μ.Χ.) Η Ρωσία συνειδητοποιεί ότι πρέπει να ρισκάρει και αρχίζει να πιέζει για την κατάκτηση εδάφους στη νότια Ουκρανία, πιέζοντας προς την Οδησσό ενώ απομακρύνει το εναπομείναν προσωπικό του ουκρανικού στρατού.

(ΜΑΪΟΣ 2022 μ.Χ.) Τεράστια στρατιωτική συσσώρευση στρατευμάτων, αρμάτων μάχης, πυροβολικού και υλικοτεχνικής υποστήριξης επιταχύνεται στην ανατολική Πολωνία, μια περιοχή σταδίου για την επερχόμενη αντεπίθεση.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ, ΠΟΥ ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ ΣΕ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ …

(ΙΟΥΝΙΟΣ 2022 μ.Χ.) Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ εξαπολύουν επιχείρηση ψευδούς σημαίας με την χημικών όπλων στην Ουκρανία για να κατηγορήσουν την Ρωσία και να δικαιολογήσουν την κλιμάκωση προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

(ΙΟΥΛΙΟΣ ή ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2022 μ.Χ.) Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ξεκινούν μια αντεπίθεση κατά των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία, αλλά εξαπολύουν επίσης βόμβες και πυραυλικές επιθέσεις εναντίον στόχων υποδομής στη Ρωσία (όπως διυλιστήρια πετρελαίου).

(ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ή ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2022 μ.Χ.) Η Ρωσία ανταποδίδει τα πλήγματα του ΝΑΤΟ εκτοξεύοντας όπλα EMP εναντίον των ΗΠΑ και των χωρών του ΝΑΤΟ, ΣΤΟΧΕΥΟΝΤΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ.

(ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ / ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2022 μ.Χ.) ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ οι ΗΠΑ και η ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΒΥΘΙΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ. ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ. ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ. ΑΚΥΡΩΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ.

Οι ΗΠΑ απαντούν απειλώντας με πυρηνικά πλήγματα κατά της Ρωσίας. Η Ρωσία απειλεί με την σειρά της με υποβρύχια πυρηνικά drones που θα μπορούσαν να εξαπολύσουν ένα πυρηνικό παλιρροϊκό κύμα.

(ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ / ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2022 μ.Χ.) Ο καθένας μπορεί να μαντέψει πλέον τί πρόκειται να συμβεί εδώ… αν δεν επικρατήσουν οι πιο ψύχραιμες φωνές, θα μπορούσαμε να βρεθούμε σε μια παγκόσμια θερμοπυρηνική ανταλλαγή με την Ρωσία πριν από το τέλος του 2022 μ.Χ.

ΟΛΟΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΧΑΜΕΝΟΙ. Κι αυτό, επειδή οι ΗΠΑ και τα έθνη του ΝΑΤΟ διοικούνται από ανίκανους ηλίθιους που φαίνεται να είναι μέρος μιας παγκόσμιας λατρείας του θανάτου που επιθυμεί πραγματικά έναν πυρηνικό πόλεμο (https://attikanea.info/%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B8/).

 

Γιώργος Φίλης 5/5 : Εάν μπει Νατοϊκό υλικό βαρέος τύπου (εννοεί άρματα και τεθωρακισμένα) και δεν μπορέσουν να το σταματήσουν οι Ρώσοι όλο αυτό προς τα Δυτικά θα υπάρξει πρόβλημα!

Τότε εκεί παίζει το σενάριο ενός όπλου μαζικής καταστροφής (Πυρηνικό όπλο) όπου θα ουδετεροποιήσει μια μεγάλη περιοχή στην Δυτική Ουκρανία κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, θα τρομοκρατήσει τους Ευρωπαίους και επίσης θα τρομοκρατήσεις όλες εκείνες τις κυβερνήσεις οι οποίες κάνουν το κοκόρι αυτή την στιγμή στους Ρώσους ενώ κάνουν τις κότες κάπου αλλού (Ελλάδα- Τουρκία)-(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_435.html).

 

Πληθαίνουν οι φωνές Ρώσων απόστρατων κ αμυντικών αναλυτών οι οποίοι ζητούν άμεσα την επιστράτευση 800.000 Ρώσων στρατιωτών ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατιωτικής επιχείρησης. Δεν μπορείς με 170 χιλιάδες στρατό να ελέγξεις αποτελεσματικά περιοχή ίση με 4 Κριμαΐες. Ειδικά όταν πολεμάς όχι μόνο με την Ουκρανία αλλά με το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_974.html).

"Η Ουκρανία θα χτυπήσει την γέφυρα της Κριμαίας στις 9 Μαΐου" δήλωσε ο εκπρόσωπος  του Λετονικού ΥΠΑΜ Janis Slaydynysh. Λετονία γερμανοναζιστικό κρατίδιο από τα "καλύτερα παιδιά" του Χίτλερ τον Β'ΠΠ (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_966.html).

 

Λουκασένκο: Η Λευκορωσία θα ενταχθεί στον πόλεμο αν εισβάλουν οι Πολωνοί στη Δυτική Ουκρανία (http://corfiatiko.blogspot.com/2022/05/blog-post_862.html).

 

Πήγαν για… ανατροπή του Putin αλλά η Ρωσία αλλάζει δραματικά το πολιτικό χάρτη στην Ευρώπη με όπλο την ενέργεια

Η υπέρβαση της ενεργειακής κρίσης θα κοστίσει γύρω στα 3 τρισ ευρώ στην Ευρώπη γι’ αυτό αυτές οι χώρες μαζί με την Ιταλία ζητούν ευρωπαϊκή παρέμβαση, αλλιώς θα πρέπει να πειράξουν τους προϋπολογισμούς και να αυξήσουν τα ελλείματα-χρέη τους…αλλιώς, ύφεση. Η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία και η σκληρή αντιρωσική πολιτική των κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι, τελικά, δύο έννοιες που δεν μπορούν να συμβαδίσουν.

Χώρες κομπάρσοι των ΗΠΑ που κερδίζει από πετρέλαιο-αέριο

Οι ευρωπαϊκές χώρες, με επίκεντρο τις Βρυξέλλες, ακολούθησαν μία πολιτική «κομπάρσου» ή «ουράς» των ΗΠΑ σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και έθεσαν εν αμφιβόλω της αναπτυξιακή πορεία της Ε.Ε η οποία μαστίζεται από πρωτοφανή πληθωρισμό.

Από πληθωρισμό μαστίζεται βέβαια και η Αμερική – για άλλους λόγους- αλλά θα πρέπει να τεθεί υπόψιν ότι οι ΗΠΑ είναι παραγωγός χώρα πετρελαίου αλλά και φυσικού αερίου και μάλιστα πρωταθλήτρια, οπότε δεν την πιάνει η ενεργειακή κρίση.

Ποια ανατροπή Putin; – Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πέφτουν μία προς μία. Την ίδια ώρα, οι περισσότερες χώρες ουσιαστικά «μπήκαν» στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Παράλληλα, όμως υιοθέτησαν και κυρώσεις χρηματοπιστωτικές που νόμιζαν ότι θα κάμψουν την Ρωσία ή που ήλπιζαν θα αποδυναμώσουν τον Putin ή ακόμα χειρότερα θα συμβάλουν στην ανατροπή του…

Δεν είναι άτοπο να πούμε ότι αυτή τη στιγμή ο Putin είναι ο ισχυρός της υπόθεσης, αφού με το χαρτί της ενέργειας «κρατάει» στο χέρι του, όχι μόνο την ενεργειακή ασφάλεια των χωρών, όχι μόνο την αναπτυξιακή τους πορεία αλλά και την ίδια την πολιτική επιβίωση των κυβερνήσεων των χωρών. Επίσης, δεν είναι ψέμα ότι αυτή τη στιγμή «περνάει το δικό του» με τον εξαναγκασμό των ευρωπαϊκών εταιριών ενέργειας να πληρώσουν με ρούβλια τα συμβόλαιά τους. Πάμε, όμως, να δούμε όλες τις χώρες:

ΓΑΛΛΙΑ – Διασπασμένη η Γαλλία, αντιδημοφιλής ο Macron, έρχεται ήττα στις βουλευτικές

Είναι εμφανής σε όλες τις χώρες της Ευρώπης η δυσαρέσκεια των ευρωπαίων πολιτών για την ενεργειακή ακρίβεια. Το είδαμε στην Γαλλία όπου η δυσαρέσκεια για τις επιλογές Μacron μεταφράστηκε σε μαζική απόρριψη της υποψηφιότητάς του και στην στήριξη της LePen με ποσοστό 42%.

O Μacron μπορεί να κέρδισε στην κάλπη τελευταία στιγμή, ουσιαστικά όμως καταψηφίστηκε. Δεν διαθέτει καμία δημοφιλία, λίγες μέρες μετά την εκλογή οι κάτοικοι τον πήραν με τις τομάτες. Άλλωστε, το πολιτικό σύστημα διχάστηκε με τις επιλογές του και την προσκόλλησή του στις ΗΠΑ.

Ο Melancon του είπε να μείνει ουδέτερος, να μην ακολουθήσει την πολεμική ρητορική Των ΗΠΑ και να αποδοκιμάσει και τις δύο δυνάμεις (ΗΠΑ,Ρωσία). Η Marie Le Pen και ο Eric Zemmour του επισήμαναν ότι αν θέλει ειρήνη θα πρέπει να πείσει την Ουκρανία να δηλώσει ότι δεν θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Δεν άκουσε, δίχασε, δημιούργησε μεγάλη δυσαρέσκεια και επειδή η ενεργειακή κρίση και ο πληθωρισμός θα συνεχιστούν η πτώση του θα είναι δραματική μέχρι τις βουλευτικές εκλογές…

ΕΛΛΑΔΑ – H ενεργειακή κρίση έπληξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η χώρα μας η οποία κλονίζεται από ένα εκρηκτικό μείγμα χρέους, πληθωρισμού, ενεργειακής ακρίβειας και εξάρτησης αλλά και αναιμικής ανάπτυξης.

Η Ελλάδα, ενώ διατηρούσε διαχρονική σχέση με την Ρωσία και σύμφωνα με δημοσκοπήσεις έχει τους περισσότερους ένθερμους φίλους του Putin από όλη την άλλη Ευρώπη, αποφάσισε να συνταχθεί με την Ουκρανία. Και μάλιστα, στέλνοντας όπλα.

Όμως, αυτό ήταν μία απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και αυτό δεν άρεσε σε πολύ κόσμο μεταξύ αυτών και σε μεγάλο ποσοστό φίλων και ψηφοφόρων της ΝΔ. Υπόψιν, η Νέα Δημοκρατία είναι αδελφοποιημένο κόμμα με την «Ενωμένη Ρωσία», το κόμμα του Putin. Η αύξηση της τιμής της ενέργειας, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου δημιούργησαν μία πρωτοφανή ενεργειακή κρίση η οποία αγγίζει το πορτοφόλι του πολίτη.

Κατά την διακυβέρνηση Μητσοτάκη, πολλές κρίσεις πέρασαν αλλά καμία δεν δημιούργησε τόση δυσαρέσκεια όσο αυτή. Κάτι που αποτυπώνεται στα ποσοστά της κυβέρνησης. Το νέο πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα θα έχει κυβέρνηση συνεργασίας, οπότε με την κρίση αυτή «τελειώνει» η δεύτερη θητεία Μητσοτάκη. Ουσιαστικά γίνεται παρελθόν το πολιτικό κεφάλαιο Μητσοτάκης.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Φιλορώσοι οι Βούλγαροι αποδοκιμάζουν τον Petkov

Ο νεοεκλεγέντας Πρωθυπουργός Κiril Petkov, έχει αποφασίσει να κινηθεί στο άρμα των ΗΠΑ και να καταδικάσει την Ρωσία. Απέπεμψε στα τέλη του Φεβρουαρίου, τον γνωστό για τις φιλορωσικές του θέσεις, Υπουργό Αμυνας, Stefan Yanev που έκανε λόγο για «επιχείρηση» των Ρώσων και όχι για «πόλεμο». Απέλασε ρώσους διπλωμάτες.

Στη δε ψηφοφορία για την καταδίκη της εισβολής στη Βουλή, το κόμμα των Σοσιαλιστών και το φιλορωσικό ακροδεξιό «Αναγέννηση» αρνήθηκαν να καταδικάσουν τους Ρώσους. Ο δε Borisov, πρώην πρόεδρος ήταν πολύ κοντά στο Κρεμλίνο.

Μέσα σε όλα αυτά, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι υπάρχει μεγάλη συμπάθεια στον Putin και ότι τον πόλεμο τον ξεκίνησαν ουσιαστικά οι ΗΠΑ. Ενδεικτικά της διχασμένης πολιτικής κατάστασης είναι δύο στοιχεία:

Προ ημερών σε δημόσια ομιλία ο Petkov αποδοκιμάστηκε από πλήθος που κρατούσε ρωσικές σημαίες. Επίσης, ο Πρόεδρος της χώρας Rumen Radev είναι φιλορώσος αλλά μετριοπαθής και παρακολουθεί τις εξελίξεις. Η χώρα θα έχει μεγαλύτερους πολιτικούς και κοινωνικούς κλυδωνισμούς μετά το «κόψιμο» του ρωσικού αερίου.

ΙΤΑΛΙΑ – Σε αποδρομή ο Draghi, πολιτικό χάος στην Ιταλία

O Mario Draghi είναι ένας πρωθυπουργός σε αποδρομή και αν δεν ήταν η κατάσταση τόσο έκτακτης ανάγκης στην Ιταλία, ο κυβερνητικός συνασπισμός θα είχε διαλυθεί και ο ίδιος θα είχε πάει σπίτι του. Ο μόνος που στηρίζει τον Draghi είναι ο Πρόεδρος της χώρας Μatarela.

Είναι πολλές οι διαφωνίες στο πολυσυλεκτικό κυβερνητικό συνασπισμό, ουσιαστικά όλα τα κόμματα ετοιμάζονται για τις εκλογές την άνοιξης του 2023 μ.Χ. Ο Salvini αντέδρασε στην απέλασε 30 ρώσων διπλωματών.

Ο Berluskoni στην επερχόμενη αύξηση φόρων στην ακινητη περιουσία. Ο Conte δηλώνει αντίθετος στην δέσμευση Draghi για αύξηση των αμυντικών δαπανών 13 δις. Οι περισσότεροι από τα κόμματα του συνασπισμού διαφωνούν με άμεση διακοπή φυσικού αερίου από Ρωσία που υποστηρίζει ο Draghi.

Στο μεταξύ η Ιταλία έχει από τις πιο ακριβές κιλοβατώρες, μετά την Γερμανία έχει τη μεγαλύτερη εξάρτηση σε ρωσικό αέριο και συν αυτώ έχει να διαχειριστεί ένα τεράστιο χρέος. Και στο πολιτικό ορίζοντα κανένα κόμμα δεν φαίνεται να έχει δυναμική. Δηλαδή χάος…

ΓΕΡΜΑΝΙΑ – Ελεύθερη πτώση στην δημοτικότητα του καγκελάριου Scholz

Στην Γερμανία, χώρα οδηγό για τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη και τη Κομισιόν, ο κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλιστών, Φιλελεύθερων, Πράσινων είναιι διχασμένος στα όρια της πολιτικής κρίσης.

Οι κυβερνητικοί συνέταιροι του Scholz κατηγορούν τον καγκελάριο για έλλειμα ηγεσίας και για παράτολμες ενέργειες στην πρόθεσή του να εξοπλίσει τους Ουκρανούς με τανκς. Μεγάλος πονοκέφαλος και ότι ο Πρόεδρος της χώρας Steinmayer είναι μετριοπαθής και διατηρεί δεσμούς με την ρωσική διπλωματία. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ζelenskyi τον θεωρεί ανεπιθύμητο πρόσωπο.

Σειρά δημοσκοπήσεων Deutschlandtrend στο δίκτυο ΑRD δείχνουν ότι ο Scholz δεν διαθέτει την ηγετική ικανότητα να οδηγήσει τη χώρα. Σε 5 μήνες έχει χάσει 19 μονάδες και μόλις το 39% δηλώνει ικανοποίηση. Υπάρχει κοινωνική δυσαρέσκεια από τις αυξήσεις στην ενέργεια, υπάρχει και προβληματισμός από τον επιχειρηματικό κόσμο μην κοπεί το ρωσικό αέριο στο οποίο η Γερμανία είναι απολύτως εξαρτημένο.

Η λεγόμενη κραταιά γερμανική βιομηχανία είναι σε κρίση. Γι’ αυτό άλλωστε και οι «κωλοτούμπες» της ενεργειακής εταιρείας Uniper σχετικά με τις πληρωμές με ρούβλια. Όπως άλλωστε και της Πολωνίας, που ζητούσε απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο, η Gazprom διέκοψε την ροή και η Πολωνία τώρα αγοράζει ρωσικό αέριο από την Γερμανία…

ΙΣΠΑΝΙΑ-ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ : Υπερχρεωμένες περιμένουν μάταια Ευρωπαϊκή λύση

Τέλος, Ισπανία – Πορτογαλία δύο υπερχρεωμένες χώρες προσδοκούν μαζί με την Ελλάδα, Ευρωπαϊκή λύση και κυρίως αυτό που ακούγεται καιρό στους κύκλους της Commission για παράταση της ρήτρας διαφυγής. Είναι ενδεικτικό ότι έθεσαν μεγάλο ζήτημα να μπορέσουν να επιβάλουν πλαφόν στις χονδρικές τιμές αερίου και ενέργειας.

Πολιτικό Συμπέρασμα:

Η υπέρβαση της ενεργειακής κρίσης θα κοστίσει γύρω στα 3 τρισ ευρώ στην Ευρώπη γι’ αυτό αυτές οι χώρες μαζί με την Ιταλία ζητούν ευρωπαϊκή παρέμβαση, αλλιώς θα πρέπει να πειράξουν τους προϋπολογισμούς και να αυξήσουν τα ελλείματα-χρέη τους…αλλιώς, ύφεση.

Η αντι-ρωσική τακτική, λοιπόν, κοστίζει όχι μόνο 3 τρις. Και φυσικά, η κοινωνική δυσαρέσκεια θα φέρει αλλαγές σε όλο τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Μήπως τελικά ο Putin είναι ο «έξυπνος» της υπόθεσης (https://www.triklopodia.gr/%cf%80%ce%ae%ce%b3%ce%b1%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-putin-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac-%ce%b7-%cf%81%cf%89%cf%83%ce%af%ce%b1/?fbclid=IwAR0HdRsAunyojogcNpToWmer17-ewY0A1Zgs4E9-zMxDqOCN5VE3RdYMhbg);

 

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν έστειλε το δικό του μήνυμα για την Ημέρα Νίκης η οποία είναι αύριο, 9 Μαΐου.  Ο Β.Πούτιν είπε ότι «όπως το 1945 μ.Χ., η νίκη θα είναι δική μας», κάνοντας σειρά συγκρίσεων μεταξύ του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την σύρραξη στην Ουκρανία, στις ευχές του για την 8^η Μαΐου, μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Σήμερα, οι στρατιωτικοί μας, όπως οι πρόγονοι τους, μάχονται στήθος με στήθος για την απελευθέρωση των πάτριων εδαφών τους από την ναζιστική βρωμιά, με την πεποίθηση πως, όπως το 1945 μ.Χ., η νίκη θα είναι δική μας», είπε ο Πούτιν στις ευχές που απηύθυνε σήμερα στις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ, όπως και στις αυτονομιστικές περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας.

«Σήμερα, το κοινό καθήκον είναι να εμποδίσουμε την αναγέννηση του ναζισμού, ο οποίος προκάλεσε τόσα δεινά στους λαούς διαφορετικών χωρών», συμπλήρωσε, εκφράζοντας την ελπίδα ότι «οι νέες γενιές θα είναι αντάξιες της μνήμης των πατέρων και των παππούδων τους». Στις ευχές του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έκανε αναφορά όχι μονάχα στους στρατιώτες, αλλά επίσης στους πολίτες «του εσωτερικού μετώπου», που «συνέτριψαν τον ναζισμό με αντίτιμο αναρίθμητες θυσίες».

«Δυστυχώς, σήμερα, ο ναζισμός σήκωσε ξανά κεφάλι», σημείωσε ο Ρώσος πρόεδρος, μιλώντας προς τους Ουκρανούς. «Ιερό καθήκον μας είναι να εμποδίσουμε τους ιδεολογικούς κληρονόμους εκείνων που έχουν ηττηθεί», σε αυτό που η Μόσχα ονομάζει «τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο», να «πάρουν την εκδίκησή τους». Ο επικεφαλής του ρωσικού κράτους ευχήθηκε «σε όλους τους κατοίκους της Ουκρανίας ένα ειρηνικό και δίκαιο μέλλον» (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/v-poutin-simera-o-nazismos-sikose-ksana-kefali-i-niki-tha-einai-diki-mas/).

 

Πληθαίνουν οι φωνές Ρώσων απόστρατων και αμυντικών αναλυτών οι οποίοι ζητούν άμεσα την επιστράτευση 800.000 Ρώσων στρατιωτών ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της στρατιωτικής επιχείρησης. Δεν μπορείς με 170 χιλιάδες στρατό να ελέγξεις αποτελεσματικά περιοχή ίση με 4 Κριμαΐες. Ειδικά όταν πολεμάς όχι μόνο με την Ουκρανία αλλά με το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_974.html).

"Η Ουκρανία θα χτυπήσει την γέφυρα της Κριμαίας στις 9 Μαΐου" δήλωσε ο εκπρόσωπος  του Λετονικού ΥΠΑΜ Janis Slaydynysh. Λετονία γερμανοναζιστικό κρατίδιο από τα "καλύτερα παιδιά" του Χίτλερ τον Β'ΠΠ (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_966.html).

 

Λουκασένκο: Η Λευκορωσία θα ενταχθεί στον πόλεμο αν εισβάλουν οι Πολωνοί στην Δυτική Ουκρανία (http://corfiatiko.blogspot.com/2022/05/blog-post_862.html).

 

Γιώργος Φίλης 5/5 : Εάν μπει Νατοϊκό υλικό βαρέος τύπου (εννοεί άρματα και τεθωρακισμένα) και δεν μπορέσουν να το σταματήσουν οι Ρώσοι όλο αυτό προς τα Δυτικά θα υπάρξει πρόβλημα!

Τότε εκεί παίζει το σενάριο ενός όπλου μαζικής καταστροφής (Πυρηνικό όπλο) όπου θα ουδετεροποιήσει μια μεγάλη περιοχή στην Δυτική Ουκρανία κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, θα τρομοκρατήσει τους Ευρωπαίους και επίσης θα τρομοκρατήσεις όλες εκείνες τις κυβερνήσεις οι οποίες κάνουν το κοκόρι αυτή την στιγμή στους Ρώσους ενώ κάνουν τις κότες κάπου αλλού (Ελλάδα- Τουρκία)-(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_435.html).

 

Με κάθε τρόπο προσπαθούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα, σ΄ έναν τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο. Οι τρομακτικές πιέσεις, που… ασκούνται σε ανεξάρτητα κράτη, για την ένταξή τους, σε ΝΑΤΟ, ή ΕΕ προκαλούν αντιδράσεις στους ίδιους τους πολίτες αυτών των κρατών. Για αυτό και απουσιάζει κάθε ιδέα δημοψηφίσματος, από την σκέψη των ηγετών αυτών των κρατών.

Η Δημοκρατία έχει καταργηθεί παντού, στον Δυτικό κόσμο. Οι αποφάσεις παίρνονται, άνωθεν και η αντιπολίτευση έχει φιμωθεί, προφανώς με κάποια ανταλλάγματα, άγνωστα προς το παρόν, στους πολίτες. Δεν υπάρχουν ηγέτες, που θα οργανώσουν και θα κινητοποιήσουν την αντίσταση των λαών, στον επερχόμενο ναζισμό. Το ίδιο συμβαίνει και στην Φινλανδία και στην Σουηδία. Κανείς δεν ρωτάται, εντελώς “δημοκρατικά”!

Η ουδετερότητα της Φινλανδίας είναι ένα απομεινάρι της παγκόσμιας τάξης μετά τη Γιάλτα. Αυτό είναι! Στην πραγματικότητα, αυτή η ουδετερότητα ήταν το αποτέλεσμα της ήττας της Φινλανδίας ως συμμάχου του Χίτλερ. Το 1947 μ.Χ., η Φινλανδία υπέγραψε τη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού με τις χώρες του Συνασπισμού κατά του Χίτλερ.

Μεταξύ άλλων, η συνθήκη μείωνε τις ένοπλες δυνάμεις της Φινλανδίας. Το Ελσίνκι απαγορευόταν να έχει πυρηνικά όπλα και κάποιους άλλους τύπους όπλων, ο αριθμός των ενόπλων δυνάμεων ήταν περιορισμένος. Το 1948 μ.Χ. υπογράφηκε η Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Φινλανδίας, σύμφωνα με την οποία η Φινλανδία διακήρυξε μια πολιτική ουδετερότητας. Επιπλέον, η συνθήκη απαιτούσε από την Φινλανδία να αναγνωρίσει τα ειδικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ.

Το 1992 μ.Χ., αντικαταστάθηκε από συμφωνία μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Φινλανδίας, όπου η ρήτρα ουδετερότητας εξαφανίστηκε, ελέω Γκορμπατσώφ. Ταυτόχρονα, το Ελσίνκι εγκατέλειψε μονομερώς τους στρατιωτικούς περιορισμούς του 1947 μ.Χ. Τώρα, με πρόσχημα την Ουκρανία, ζητεί την ένταξη της στο ΝΑΤΟ, που εκβιάζει για νέο αίμα, στους κόλπους του, σαν πραγματικό βαμπίρ με ασταμάτητη πείνα (https://www.triklopodia.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%80%ce%b1%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bd%ce%b1-%ce%bf%ce%b4%ce%b7%ce%b3%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%cf%8c%cf%84/).

 

Ρωσία: Η Πολωνία είναι ο επόμενος στόχος για «αποναζιστικοποίηση», απειλεί Ρώσος βουλευτής.  Ρώσος βουλευτής προειδοποίησε ότι τα πρόσφατα σχόλια των ηγετών της Πολωνίας ενθαρρύνουν την Μόσχα «να την βάλει στην πρώτη θέση στην ουρά για αποναζιστικοποίηση μετά την Ουκρανία». Ο βουλευτής της Ρωσικής Κρατικής Δούμας Όλεγκ Μορόζοφ, έκανε την παρατήρηση στη σελίδα του στο Telegram, σύμφωνα με τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης.

«Με τις δηλώσεις της για την Ρωσία ως «καρκινικό όγκο» και για την «αποζημίωση» που πρέπει να πληρώσουμε στην Ουκρανία, η Πολωνία μας ενθαρρύνει να την βάλουμε στην πρώτη θέση στην ουρά για αποναζιστικοποίηση μετά την Ουκρανία», φέρεται να έγραψε ο Μορόζοφ.

Την Τρίτη, ο Πολωνός πρωθυπουργός Ματέους Μοραβιέτσκι έγραψε μια στήλη για την βρετανική Telegraph επικρίνοντας τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και την προπαγάνδα που διαδίδει για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

«Η ιδεολογία «Russkiy Mir» του Πούτιν είναι το αντίστοιχο του κομμουνισμού και του ναζισμού του 20ου αιώνα. Είναι μια ιδεολογία μέσω της οποίας η Ρωσία δικαιολογεί τα επινοημένα δικαιώματα και τα προνόμια για τη χώρα της», είπε ο Μοραβιέτσκι.

«Στο όνομα αυτής της ιδεολογίας η Μαριούπολη και δεκάδες ουκρανικές πόλεις ισοπεδώθηκαν καθώς έστειλε Ρώσους στρατιώτες στον πόλεμο, τους έπεισε για την ανωτερότητά τους και τους ενθάρρυνε να διαπράξουν απάνθρωπα εγκλήματα πολέμου – δολοφονίες, βιασμούς και βασανιστήρια αθώων πολιτών» (https://www.onalert.gr/kosmos/rosia-i-polonia-einai-o-epomenos-stochos-gia-aponazistikopoiisi-apeilei-rosos-voyleytis/463076/).

 

Προοίμια πολέμου; Ρώσος βουλευτής: Επόμενος ”στόχος” η Πολωνία!

Ο Πούτιν έχει πει εδώ και καιρό ότι το ΝΑΤΟ προσπαθεί να επεκτείνει τα σύνορα του για να πιέσει στρατιωτικά τη Ρωσία, ισχυρισμούς που η αμυντική συμμαχία έχει απορρίψει ως αβάσιμους.

Ένας Ρώσος βουλευτής εξέδωσε μια περίεργη προειδοποίηση ότι, η Βαρσοβία είναι η επόμενη στην σειρά για «αποναζισμό», αφού  ο πρωθυπουργός της  Πολωνίας έγραψε ένα άρθρο που αποκαλούσε την ιμπεριαλιστική ιδεολογία της Ρωσίας «Russkiy Mir» ως «καρκίνο» που κατατρώει την ρωσική κοινωνία και «Φονική απειλή» για άλλες χώρες.

Ο Όλεγκ Μορόζοφ, Πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας,  έγραψε σε μήνυμα στο Telegram την Παρασκευή ότι τα σχόλια του Πολωνού ηγέτη, κατέστησαν ουσιαστικά την Πολωνία στόχο!

Στις παρατηρήσεις του, ο Μορόζοφ κατέφυγε στην ρητορική του Κρεμλίνου στη στρατιωτική του επιχείρηση στην Ουκρανία για τη λεγόμενη «αποναζοποίηση», μια πρόφαση που η Μόσχα έχει χρησιμοποιήσει για να δυσφημήσει τους γεωπολιτικούς της αντιπάλους και να δικαιολογήσει τον πόλεμο.

«Με τις δηλώσεις της για την Ρωσία ως «καρκίνο» και για την «αποζημίωση» που πρέπει να πληρώσουμε στην Ουκρανία, η Πολωνία μας ενθαρρύνει να την βάλουμε στην πρώτη θέση της σειράς για τον αποναζισμό, μετά την Ουκρανία», έγραψε ο Μορόζοφ.

Οι παρατηρήσεις του Μορόζοφ, προκλήθηκαν από δηλώσεις του Πολωνού πρωθυπουργού Ματέους Μοραβιέτσκι και του Πολωνού Προέδρου Αντρέι Ντούντα, οι οποίοι έχουν ασκήσει έντονη κριτική για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο Ντούντα είπε ότι, η Ρωσία θα πρέπει να αναγκαστεί να πληρώσει αποζημίωση στην Ουκρανία για τις πολεμικές ζημιές, ενώ ο Μοραβιέτσκι είπε ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι «πιο επικίνδυνος» τόσο από τον Αδόλφο Χίτλερ όσο και από τον Ιωσήφ Στάλιν, επειδή έχει πυρηνικά όπλα και μια τεράστια μηχανή προπαγάνδας στη διάθεσή του.

Ο Morawiecki,  έγραψε σε στήλη  στην Βρετανική εφημερίδα The Telegraph ότι, «τα καταραμένα φαντάσματα του 20^ου Αιώνα έχουν ξανασηκωθεί πάνω από την Ουκρανία», υποστηρίζοντας ότι η εισβολή της Ρωσίας στη γείτονά της, φέρει τα χαρακτηριστικά του φασισμού, «έχει ήδη ανοίξει τις πύλες στην γενοκτονία» και οδηγείται από μια «τερατώδη νέα ιδεολογία» που ονόμασε «Russkiy Mir».

Ο Morawiecki, ισχυρίστηκε ότι στο όνομα αυτής της ιδεολογίας, ο Πούτιν και το στρατιωτικό του περιβάλλον διέταξαν τις ρωσικές δυνάμεις σε πόλεμο, «τις έπεισαν για την ανωτερότητά τους και τις ενθάρρυναν να διαπράξουν απάνθρωπα εγκλήματα πολέμου, δολοφονίες, βιασμούς και βασανιστήρια αθώων πολιτών».

«Η ιδεολογία «Russkiy Mir» του Πούτιν, είναι το ισοδύναμο του κομμουνισμού και του ναζισμού του 20^ου Αιώνα», έγραψε ο Morawiecki, αποκαλώντας τον «καρκίνο που τρώει όχι μόνο την πλειοψηφία της ρωσικής κοινωνίας, αλλά αποτελεί επίσης θανάσιμη απειλή για ολόκληρη την Ευρώπη». Δεν αρκεί να βοηθήσουμε την Ουκρανία να αποκρούσει την επίθεση της Ρωσίας, υποστήριξε ο Morawiecki, «πρέπει να ξεριζώσουμε εντελώς αυτήν την τερατώδη νέα ιδεολογία».

«Εάν δεν εμπλακούμε σε αυτό το καθήκον αμέσως, όχι μόνο θα χάσουμε την Ουκρανία, θα χάσουμε την ψυχή μας, την ελευθερία και την κυριαρχία μας» , έγραψε ο Πολωνός ηγέτης. Ο Morawiecki υποστήριξε ότι, εκτός και αν αντιταχθεί, η Ρωσία δεν θα σταματήσει στο Κίεβο αλλά θα συνεχίσει σε μια «μεγάλη πορεία προς την Δύση».

Το Κρεμλίνο έχει αρνηθεί ότι έχει προθέσεις εισβολής σε άλλες χώρες . Ο Πούτιν, ισχυρίστηκε ότι αυτό που περιγράφει ως «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, έρχεται ως απάντηση στις προσπάθειες των δυτικών δυνάμεων να δημιουργήσουν ένα προπύργιο στην Ουκρανία που απειλεί την ασφάλεια της Μόσχας.

Συγκεκριμένα, ο Πούτιν έχει πει εδώ και καιρό ότι το ΝΑΤΟ προσπαθεί να επεκτείνει τα σύνορά του για να πιέσει στρατιωτικά την Ρωσία, ισχυρισμούς που η αμυντική συμμαχία έχει απορρίψει ως αβάσιμους.

Μια άλλη από τις βασικές δικαιολογίες του Κρεμλίνου για την επιχείρησή του στην Ουκρανία, ήταν ο ισχυρισμός ότι ο ρωσόφωνος πληθυσμός στην ελεγχόμενη από τους αυτονομιστές περιοχή Ντονμπάς και Λουχάνσκ υφίστατο καταστολή και αυτό που ο Πούτιν περιέγραψε ως «γενοκτονία».

Ένας μακρύς κατάλογος μελετητών και ακαδημαϊκών,  έχει καταγγείλει τους ισχυρισμούς της Ρωσίας για γενοκτονία και «απο-ναζισμό» της Ουκρανίας ως ψευδές πρόσχημα, που σκοπό έχει να δικαιολογήσει την «απρόκλητη επιθετικότητα» εναντίον του νότιου γείτονά της (https://balsamopsyxhs.gr/2022/05/17/%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%bf%ce%af%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%81%cf%8e%cf%83%ce%bf%cf%82-%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%80%cf%8c/).

 

Υπέρ της κατάργησης του «βέτο» στον τρόπο λήψης αποφάσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης τάχθηκαν η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάϊεν και ο Εμανουέλ Μακρόν ζητώντας την σχετική τροποποίηση των συνθηκών.  Ζητούν δηλαδή την εγκατάλειψη του κανόνα της ομοφωνίας των 27 χωρών μελών σε σημαντικούς τομείς, κάτι που αν μη τι άλλο εγείρει πολλά ερωτηματικά (https://news12.gr/deite-ti-oramatizontai-gia-tin-epomen/).

Πρώτος «χτύπησε» ο πολιτικός λαγός της Ουάσινγκτον, ο σούπερ Μάριο Ντράγκι, ο οποίος πριν από μερικές μέρες μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έριξε την πολιτική βόμβα: Ανέπτυξε ένα σχέδιο μεταρρύθμισης των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, καθώς το ισχύον δεν δουλεύει, ζήτησε συμφωνία των χωρών-μελών σε κοινές πολιτικές, με πρώτη από όλες την ενέργεια, και στο τέλος μάς είπε και το μυστικό: Πρέπει να καταργηθεί η ομοφωνία, άλλως πώς το βέτο κάθε κυρίαρχης χώρας.

Ως επιβράβευση για τη θεάρεστη αυτή πράξη του, που, αν εφαρμοστεί, θα μετατρέψει την Ευρώπη μας σε μια Ένωση από περιστασιακές παρέες που θα διαπραγματεύονται όχι επί τη βάσει αρχών αλλά με την αρχή του εγγύτερου συμφέροντος, ο Ιταλός πρωθυπουργός έλαβε εσπευσμένως πρόσκληση να απευθυνθεί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Στις οποίες ήδη βρίσκεται. Πριν από τον δικό μας Κυριάκο Μητσοτάκη. Η κατάργηση του βέτο είναι η χαρά τού διαίρει και βασίλευε για την υπερδύναμη. Ευκαιρία πρώτης τάξεως για διεθνή κρατικό συνδικαλισμό.

Σε μια Ενωση όπου ακόμη και τώρα ορθώνονται αντιστάσεις στη λήψη παράλογων αποφάσεων που θα πλήξουν τις ζωές όλων μας, όπως το αίτημα για επιβολή εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο, η κατάργηση του βέτο είναι βούτυρο στο ψωμί των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ.

Και δευτερευόντως των λεγόμενων ισχυρών χωρών της Ένωσης, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία και η Ισπανία, οι οποίες πολύ θα ήθελαν να απαλλαγούν από τις αντιρρήσεις των μικρών και να κάνουν ότι θέλουν μέσα στην Ένωση.

Ευτυχώς, βεβαίως, δεν χάθηκε ακόμη η ελπίδα: Τουλάχιστον 10 χώρες της Ένωσης αντιτίθενται σε αυτήν την « ντεμέκ» μεταρρύθμιση των Συνθηκών που προωθούν οι κύριοι Ντράγκι – Μακρόν – Σολτς και εκφράζουν ήδη ανοιχτά τις αντιρρήσεις τους.

Γνωρίζουν άριστα ότι με αφορμή τις διαφωνίες που διατυπώθηκαν στο παρελθόν για το νόμισμα, το Μεταναστευτικό, την Συνθήκη Σένγκεν (η Ελβετία πραγματοποιεί δημοψήφισμα με ερώτημα την παραμονή της!), την αμυντική πολιτική, την ενέργεια, την κλιματική αλλαγή, το σύμφωνο σταθερότητας, τους κανόνες της Eurostat για τον υπολογισμό του ελλείμματος και αύριο ποιος ξέρει τι άλλο, η τυχόν κατάργηση του βέτο θα αποτελέσει την θρυαλλίδα για τη διάλυση της Ένωσης.

Την αρχή του τέλους της. Την μετατροπή της στην καλύτερη περίπτωση σε μια υπερεθνική Ένωση πολλών πολλών ταχυτήτων. Όσον καιρό η ομοφωνία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των μεγάλων ήταν μια χαρά, δεν χρειαζόταν μεταρρύθμιση.

Όσον καιρό οι Συνθήκες εξυπηρετούσαν τις Βρυξέλλες δεν χρειάζονταν μεταρρύθμιση. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, το οποίο στο αρχικό προοίμιό του αναγνώριζε την σημασία του χριστιανισμού και τη συμβολή του Ελληνικού και του Ρωμαϊκού πολιτισμού στην διαμόρφωση της ευρωπαϊκής ιδέας, πήγε « άκλαυτο» στα δημοψηφίσματα που οργάνωσαν το 2004 μ.Χ. οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί.

Η ευθύνη του Προέδρου Σιράκ για την ανετοιμότητα των Ευρωπαϊκών Συνθηκών να δώσουν ενιαίες απαντήσεις στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2010 μ.Χ. είναι τεράστια και θα του χρεωθεί από τους ιστορικούς τους μέλλοντος.

Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν. Δημιουργούνται αντισυσπειρώσεις στην εγκάρδια συνεννόηση Αμερικής και ευρω-ιερατείου Βρυξελλών – Γερμανίας – Γαλλίας – Ιταλίας για τη δήθεν μεταρρύθμιση της Ένωσης, η οποία θα έχει ως τελικό στόχο την πολιτική περιθωριοποίηση των μικρότερων σε μέγεθος χωρών.

Και αν δεν ληφθούν υπόψη οι ευαισθησίες κρατών και λαών, και αλλάξουν οι συνθήκες για να πάψει η Ε.Ε. να αγοράζει μέσα σε δήθεν «σύστημα» ελεύθερης οικονομίας, ελεύθερου ανταγωνισμού και καπιταλισμού ακριβότερα καύσιμα από την Δύση (και όχι φτηνότερα από την Ανατολή), τότε αυταπάτες ας μην υπάρχουν! Η ώρα της κρίσεως δεν θα αργήσει! Η επόμενη σύρραξη ύστερα από μία πενταετία θα είναι μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής, όχι Δύσης και Ρωσίας.

Πέραν όλης αυτής της προβληματικής, υπάρχει ακόμη ένα θέμα που τίθεται, εσωτερικό, δικό μας, οικογενειακό: Εμείς, ως Ελλάς, ως χώρα κρίσιμη για την σταθερότητα των Βαλκανίων, ως χώρα που φυλάσσει τα σύνορα του Βερολίνου, των Παρισίων, της Βιένης και του Αμστερνταμ στον Εβρο και στο Αιγαίο, τι λέμε άραγε για όλα αυτά; Τι λέμε για την κατάργηση του βέτο; Ήμασταν πρώτοι, και μπράβο μας, στη λήψη αποφάσεων με οικονομικό σκέλος, όπως η προμήθεια των εμβολίων και το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό για τον Covid.

Ήμασταν πρώτοι, και μπράβο μας, με την πρόταση για ευρωπαϊκό πλαφόν στην προμήθεια φυσικού αερίου, ασχέτως αν η πρότασή μας ατύχησε, λόγω διασταυρούμενων εθνικών συμφερόντων. Τώρα, τι θα είμαστε μετά την πρωτοβουλία των 10 χωρών;

Οι τελευταίοι; Μάλλον θα πρέπει να το «πάρουμε» αλλιώς! Με ανοιχτά τόσο ζωτικής σημασίας εθνικά θέματα στην εξωτερική μας πολιτική και άλλα τόσα ζέοντα στην εσωτερική μας πολιτική η απεμπόληση του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) χάριν άλλων υποτιθέμενων ανταλλαγμάτων θα αποτελέσει μέγιστο εθνικό λάθος. Ώρα για εγερτήριο (https://www.newsbreak.gr/apopseis/329831/emeis-ti-leme-gia-tin-katargisi-toy-veto/).

 

Έχουν αρχίσει να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα σε ότι αφορά τον στρατηγικό στόχο της Ρωσίας στην ουκρανική σύρραξη. Ο χερσαίος διάδρομος που θα ενώνει την Ηπειρωτική Ρωσία με την Κριμαία είναι γεγονός(ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ) όπως γεγονός είναι και η Αζοφική Θάλασσα πως γίνεται καθαρά ρωσική με τους πλούσιους φυσικούς της πόρους σε υδρογονάνθρακες να καταλήγουν σε ρωσικά χέρια.

Το ρούβλι ενισχύεται φτάνοντας σε πρωτοφανή επίπεδα δύναμης, τα αποθεματικά της Ρωσίας σπάνε κάθε ρεκόρ, το ευρώ καταρρέει και ο χειμώνας που θα έλθει θα αφήσει εποχή, θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ στις Βρυξέλλες.

Παθητική ρωσική άμυνα στο Χάρκοβο,το ίδιο και σε Ζαροπίγιε,Νικολάγιεφ, εκκαθαρίσεις στο Ντονμπάς και όλα αυτά με μια δύναμη που δεν ξεπερνά αυτή την στιγμή τους 100.000 άνδρες. Εδαφικά τουλάχιστον άλλες "τρεις Κριμαίες" εισέρχονται στον Ρωσικό εθνικό κορμό,με πλούσιο υπέδαφος σε ορυκτά, οι πλέον εύφορες περιοχές σε σιτάρι.

Στην Κριμαία η ρωσική κυβέρνηση ξεκίνησε να φυτεύει παντού ρύζι, αυτάρκης η Μόσχα σε όλα, με την στρατηγική συνεργασία της με χώρες της Ασίας, του Περσικού Κόλπου, της Μέσης Ανατολής να φτάνει σε ιστορικά επίπεδα.

Το αν συνεχιστούν οι εχθροπραξίες μετά το τέλος στο Ντονμπάς και μπει και η Οδησσός στο παιχνίδι θα εξαρτηθεί από την διάθεση των Ουκρανών να συνεχίσουν τον πόλεμο και των δυτικών να τον επιχορηγούν.

Δυο λόγια και για τους Σουηδούς και Φινλανδούς. Επί δεκαετίες, τουλάχιστον τις 3 τελευταίες οι δυο αυτές χώρες έχουν μετατραπεί σε νατοϊκές προκεχωρημένες βάσεις. Στην Σουηδία βρίσκεται η μεγαλύτερη βάση υποκλοπών της CIA σε ευρωπαϊκό έδαφος ενώ και οι δυο τους πρωτοστατούν στις αμερικανικές ντιμοκρατικές εξορμήσεις ανά την υφήλιο.

Έχουν σαφή αντιρωσικό προσανατολισμό ενώ ταυτόχρονα επικαλούνται το καθεστώς "ουδετερότητας" που τυπικά τις διέπει για να μην δεχθούν ρωσικά πυρηνικά στο κεφάλι τους. Αυτό το παιχνίδι με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ τελειώνει, θα αποτελούν σε περίπτωση Αμερικανορωσικής σύγκρουσης πρώτες επιλογές ρωσικών πυρηνικών τακτικών πυραύλων, όπως στρώνει κάποιος έτσι και κοιμάται (http://apantaortodoxias.blogspot.com/).

 

Οι Ευρωπαίοι αυτοκτονούν!  Δεν είναι σχήμα λόγου του Ρώσου ηγέτη Βλαντίμιρ Πούτιν. Είναι η ζοφερή πραγματικότητα που σκιαγραφείται στην πορεία των χαοτικών αποφάσεων που με μανιακό αλλά εντελώς εξωπραγματικό τρόπο, προχωρεί η αποκομμένη από την τραγική καθημερινότητα που ζουν δεκάδες εκατομμύρια ευρωπαίοι, ηγεσία της Ε.Ε.

Ο Πούτιν μίλησε ξεκάθαρα, έξω από τα δόντια και μακρυά από «φτιασιδωμένες» εκφράσεις ακόμα και του πρόσφατου παρελθόντος… Αυτό σημαίνει ότι στο Κρεμλίνο έχουν ξεκαθαρίσει ότι εκείνοι που σχεδίαζαν με τα αδελφικά χέρια των Ουκρανών και μέσα από αμιγώς συγγενή ρωσικά εδάφη να κάνουν τη γενική έφοδο στον ουρανό και να τσακίσουν την Ρωσία, δεν υπόκεινται πλέον σε κανενός είδους διάλογο.

Η επιτυχής για την Μόσχα, ολοκλήρωση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στο Ντονμπάς και ολόκληρη την Ανατολική Ουκρανία, αρχίζει να γίνεται κατανοητή, παρά τη βιομηχανία φεικ που συνεχίζεται και επιμένει στην παρουσίαση μιας εντελώς εικονικής πραγματικότητας.(Η πραγματική εικόνα όσων εξέρχονται από το ΑΖΟΦΣΤΑΛ είναι ενδεικτική…)!

Οι εμπνευστές των νέων κυρώσεων, Αγγλοσάξωνες, αδυνατώντας να βρουν τρόπο να βάλουν στο χέρι την Ρωσία, και να συνεχίσουν την μονοκρατορική τους καταλήστευση των πάντων, μπροστά στο βατερλω που αναδείχνεται μέσα από τους καπνούς της φεϊκοβιομηχανίας στην Ουκρανία, «παίζουν τα ρέστα τους» με νέες κυρώσεις που επιβάλλουν στους Ευρωπαίους να ασκήσουν κατά της Μόσχας. Γίνεται ολοφάνερο ότι στέλνουν στο… καναβάτσο το όποιο όνειρο περί ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης!

- Σήμερα βλέπουμε ότι στην βάση καθαρά πολιτικών αιτίων  και προς εξυπηρέτηση των στενών εγωιστικών συμφερόντων αλλά κυρίως κάτω από τις αφόρητες πιέσεις των Αμερικανών επικυρίαρχων, οι ευρωπαϊκές χώρες προχωρούν σε νέες και νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας στην αγορά ενεργειακών πόρων, τονίζει ο Πούτιν!

Μια τέτοια οικονομική… αυτοκτονία είναι φυσικά εσωτερική υπόθεση των ευρωπαϊκών χωρών, λέει με σαρκαστική σοβαρότητα!  Οι ανατροπές που επήλθαν στην αγορά πετρελαίου, έχουν τεκτονικό χαρακτήρα! Η Ρωσία θα πρέπει να δράσει άμεσα, να ξεμπροστιάσει και να μετατρέψει τις χαοτικές αποφάσεις της Δύσης, προς όφελος της!

Ξεκάθαρη, πλήρης και χωρίς περιστροφές προσέγγιση για το πως και με τι τρόπους θα αντιμετωπίσει τις οικονομικές απειλές η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα όχι μόνο ενεργειακών πόρων στον κόσμο αλλά και πολύτιμων, άλλων μεγάλων χημικών, οργανικών και ανόργανων στοιχείων που συνθέτουν τον πίνακα του μεγάλου Ρώσου ακαδημαϊκού, Μεντελέγεφ. Μαζί και δασών-ξυλείας… Και, βέβαια, ρωσικών σιτηρών η παραγωγή των οποίων φέτος θα ξεπεράσει τους 135 εκ. τόνους! Αυτά προς το παρόν και προς σκέψη και εξέταση των δεδομένων (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_917.html)!!!

 

Το ρούβλι ενισχύεται φτάνοντας σε πρωτοφανή επίπεδα δύναμης, τα αποθεματικά της Ρωσίας σπάνε κάθε ρεκόρ, το ευρώ καταρρέει και ο χειμώνας που θα έλθει θα αφήσει εποχή,θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ στις Βρυξέλλες.

Παθητική ρωσική άμυνα στο Χάρκοβο, το ίδιο και σε Ζαροπίγιε,Νικολάγιεφ,εκκαθαρίσεις στο Ντονμπάς και όλα αυτά με μια δύναμη που δεν ξεπερνά αυτή την στιγμή τους 100.000 άνδρες. Εδαφικά τουλάχιστον άλλες "τρεις Κριμαίες" εισέρχονται στον ρωσικό εθνικό κορμό, με πλούσιο υπέδαφος σε ορυκτά, οι πλέον εύφορες περιοχές σε σιτάρι.

Στην Κριμαία η ρωσική κυβέρνηση ξεκίνησε να φυτεύει παντού ρύζι, αυτάρκης η Μόσχα σε όλα, με την στρατηγική συνεργασία της με χώρες της Ασίας, του Περσικού Κόλπου, της Μέσης Ανατολής να φτάνει σε ιστορικά επίπεδα.

Το αν συνεχιστούν οι εχθροπραξίες μετά το τέλος στο Ντονμπάς και μπει και η Οδησσός στο παιχνίδι θα εξαρτηθεί από την διάθεση των Ουκρανών να συνεχίσουν τον πόλεμο και των δυτικών να τον επιχορηγούν.

Δυο λόγια και για τους Σουηδούς και Φινλανδούς. Επί δεκαετίες, τουλάχιστον τις 3 τελευταίες οι δυο αυτές χώρες έχουν μετατραπεί σε νατοϊκές προκεχωρημένες βάσεις. Στην Σουηδία βρίσκεται η μεγαλύτερη βάση υποκλοπών της CIA σε ευρωπαϊκό έδαφος ενώ και οι δυο τους πρωτοστατούν στις αμερικανικές ντιμοκρατικές εξορμήσεις ανά την υφήλιο.

Έχουν σαφή αντιρωσικό προσανατολισμό ενώ ταυτόχρονα επικαλούνται το καθεστώς "ουδετερότητας" που τυπικά τις διέπει για να μην δεχθούν ρωσικά πυρηνικά στο κεφάλι τους.

Αυτό το παιχνίδι με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ τελειώνει, θα αποτελούν σε περίπτωση Αμερικανορωσικής σύγκρουσης πρώτες επιλογές ρωσικών πυρηνικών τακτικών πυραύλων, όπως στρώνει κάποιος έτσι και κοιμάται (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_713.html).

 

Η οικονομία της ΕΕ θα καταρρεύσει φέτος – «Από τον Οκτώβριο, η Δύση δεν θα έχει τίποτα!"

Θα βιώσει η Ευρώπη οικονομική κατάρρευση τους επόμενους μήνες; Σύμφωνα με δημοσιογράφο στην Ουκρανία, η Ρωσία έχει ήδη αποφασίσει το τέλος της Ευρώπης. Θα σταματήσει όλες τις εξαγωγές στην Ευρώπη στα τέλη Σεπτεμβρίου, γράφει ο Thomas Oysmüller.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα αναφέρθηκα στον σκηνοθέτη και δημοσιογράφο Gonzalo Lira στο άρθρο «Η Πολωνία καταλαμβάνει το Lviv;» Ο Γκονζάλο Λίρα είναι ένας από εκείνους τους παρατηρητές που πιστεύουν ότι η Ουκρανία θα εξακολουθεί να είναι υπό κατοχή από την Δύση. Το Τέλος της δυτικής οικονομίας;

Ο Λίρα είναι Αμερικανοχιλιανός σκηνοθέτης που ζει στην Ουκρανία και ασκεί έντονη κριτική στο καθεστώς Ζελένσκι στην Ουκρανία από την αρχή του πολέμου. Πρώτα από το Κίεβο, όπου επέκρινε δριμύτα τον οπλισμό του λαού και δήλωσε ότι εγκληματικές συμμορίες είχαν καταλάβει τις νύχτες στο Κίεβο. Στη συνέχεια μετέβη στο Χάρκοβο, όπου σύμφωνα με δικές του δηλώσεις κρατείται αυτή την στιγμή.

Στα μέσα Απριλίου, η ουκρανική μυστική υπηρεσία SBU τον κράτησε για περίπου μια εβδομάδα. Έκτοτε του απαγορεύτηκε να φύγει από το Χάρκοβο και η SBU του απαγόρευσε επίσης την πρόσβαση στους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Λίρα θεωρείται πολύ καλά ενημερωμένος, δημιούργησε νέους λογαριασμούς στο YouTube και στο Twitter και τώρα έχει αρκετές δεκάδες χιλιάδες οπαδούς και εκεί.

Την «Ημέρα της Απελευθέρωσης», 9 Μαΐου, ο Λίρα ηχογράφησε ένα νέο – μικρότερο βίντεο. Το βίντεο έχει ήδη σχεδόν 50.000 προβολές. Υπάρχει λόγος για αυτό: ο Λίρα ανακοινώνει τον «οικονομικό Αρμαγεδδώνα» στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Τα χρηματοπιστωτικά συστήματα της Δύσης και η οικονομία της θα κατέρρεαν πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους. Αυτό έχει ήδη αποφασιστεί.

Η Αυστρία στην μέση. Επικαλείται πηγή που φέρεται να γνώριζε ότι η απόφαση είχε ήδη ληφθεί στο Κρεμλίνο. Διότι η Ρωσία έχει ήδη αποφασίσει να σταματήσει να προμηθεύει την Δύση με πετρέλαιο και όλες τις πρώτες ύλες, «συμπεριλαμβανομένων όλων των τροφίμων», το αργότερο μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου. Μόνο δύο δυτικές χώρες θα εξακολουθούσαν να λαμβάνουν ρωσικά εξαγωγικά αγαθά μετά το καλοκαίρι: η Ουγγαρία και η Σερβία.

Λόγω της συνταγματικής της ουδετερότητας, η Αυστρία δεν χρειάστηκε στην πραγματικότητα να υποστηρίξει το δυτικό μπλοκ στη σύγκρουση. Θα υπήρχε γεωγραφική εγγύτητα με την Ουγγαρία και τη Σερβία, που θέλουν να μείνουν μακριά από την σύγκρουση.

Η Ουγγαρία –αν και μέλος του ΝΑΤΟ– εμποδίζει τις προμήθειες όπλων στην Ουκρανία μέσω του εδάφους της. Επιπλέον, η Αυστριακή πρωτεύουσα – από το Raiffeisen μέχρι την OMV – είναι στενά συνυφασμένη με την Ρωσία.

Ωστόσο, η πολιτική ακολουθεί διαφορετικό δρόμο. Στις 8 Μαΐου, η Υπουργός Άμυνας Klaudia Tanner βρισκόταν στις ΗΠΑ. Για λογαριασμό της Αυστρίας, υπέγραψε μια «πολιτικοστρατιωτική συμμαχία» με τις ΗΠΑ, το «Πρόγραμμα Κρατικής Συνεργασίας».

Αλλά η Αυστρία έχει μια συμφωνία «Συνεργασίας για την Ειρήνη» με το ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες. Δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα από την ουδετερότητα της Αυστρίας, για το Κρεμλίνο είναι ένα «μη φιλικό κράτος».

Η Αυστρία υποστηρίζει πλήρως τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και έχει στείλει ακόμη και στρατιωτικό εξοπλισμό (κράνη) στην Ουκρανία. Προβλήματα που είναι ήδη εμφανή. Εάν η Ρωσία ξεκινήσει πραγματικά με τεράστια πακέτα κυρώσεων κατά της Δύσης, αυτό θα έχει συνέπειες και για την Αυστρία.

Λίρα: «Μπορεί να νομίζετε ότι αυτά είναι απλώς φήμες. Εντάξει. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι οικονομίες της Δύσης καταρρέουν αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει αμφιβολία», είπε: «Το βλέπεις κάθε μέρα όταν πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ, όταν πηγαίνεις στο βενζινάδικο». Μπορείτε να το καταλάβετε από τα άδεια ράφια στα καταστήματα ή από τους μήνες παράδοσης. Στην Ουγγαρία, η βενζίνη εξακολουθεί να κοστίζει 1,30 ευρώ. «Συμβαίνει τώρα», λέει ο Λίρα.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις πληροφορίες, ο Λίρα συνιστά άμεση προετοιμασία: ειδικά αυτόν τον χειμώνα, θα ζούσατε σκηνές στην Ευρώπη που νομίζατε ότι ήταν αδιανόητες. Οι άνθρωποι θα παγώνουν από το κρύο και θα λιμοκτονούν σε μεγάλους αριθμούς.

Οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν αλεύρι, το ρύζι και άλλα βασικά τρόφιμα και πρέπει επίσης να αναρωτηθούν πώς θα ζεστάνουν τα σπίτια τους τον ερχόμενο χειμώνα. Φαγητό και ζέστη, με άλλα λόγια, «Δεν θα υπάρχει αρκετό φαγητό για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ».

Γιατί η Δύση χρειάζεται την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και το Καζακστάν για να εξασφαλίσει τον εφοδιασμό τροφίμων, αλλά από τον Οκτώβριο η Δύση δεν θα λάβει τίποτα από αυτές τις χώρες. Τίποτα. Αυτή είναι μια σοβαρή προειδοποίηση από τον Λίρα.

Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη αντιμετωπίζει μια μεταναστευτική κρίση που δεν μπορεί να συγκριθεί με το 2015 μ.Χ. Η Αίγυπτος, με περισσότερους από 100 εκατομμύρια κατοίκους, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Ουκρανία.

Αυτή η εξάρτηση θα οδηγήσει επίσης σε δραματικές επισιτιστικές κρίσεις στην Αίγυπτο και τη Βόρεια Αφρική. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι εν μέρει υπεύθυνες για αυτό, γιατί κάνουν ότι μπορούν για να «παρατείνουν» τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δύσκολοι καιροί πλησιάζουν για την Δυτική Ευρώπη, αν θέλουμε να πιστέψουμε αυτά που ισχυρίζεται ο σκηνοθέτης Λίρα (http://corfiatiko.blogspot.com/2022/05/blog-post_731.html).

 

Στο κατώφλι του ΝΑΤΟ η Σουηδία – Ο έτερος «επιτήδειος ουδέτερος» του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Την Δευτέρα 16 Μαΐου 2022 μ.Χ. η πρωθυπουργός της Σουηδίας Μαγκνταλένα Άντερσον ανακοίνωσε επίσημα την απόφαση υποβολής αιτήματος για την ένταξη της χώρας της στο ΝΑΤΟ, με την σουηδή υπουργό εξωτερικών Αν Λίντε να υπογράφει την επομένη πανηγυρικά μπροστά στις κάμερες το αίτημα ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.

Πρόκειται για μια εξέλιξη η οποία μαζί με την αίτηση της  Φινλανδίας για είσοδο επίσης στο ΝΑΤΟ προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Μόσχας καθώς η αυλή του ΝΑΤΟ έρχεται όλο και πιο κοντά προς τη Ρωσία. Επιπλέον η επικείμενη ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας δημιουργεί τριγμούς και στο πλαίσιο της Συμμαχίας καθώς ο Ερντογάν διαμηνύει σε όλες τις κατευθύνσεις την έντονη αντίθεση της Άγκυρας στην εξέλιξη αυτή.

Τελικά νωρίς το πρωί της Τετάρτης 18 Μαΐου 2022 μ.Χ. οι πρέσβεις της Φινλανδίας και της  Σουηδίας κατέθεσαν και επισήμως τις σχετικές αιτήσεις ένταξης των χωρών τους στο ΝΑΤΟ. Έτσι η Στοκχόλμη φλερτάρει πλέον ανοικτά με το ΝΑΤΟ και όλα αυτά εβδομήντα επτά ολόκληρα χρόνια μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τη διάρκεια του οποίου η Σουηδία συναγωνιζόταν με την Τουρκία για το ποια χώρα θα πάρει το παράσημο του «επιτήδειου ουδέτερου».

Άλλωστε η Σουηδία ως  κατ΄ εξοχήν «επιτήδειος ουδέτερος» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου διατηρούσε στενές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με τον Χίτλερ. Ειδικότερα η Σουηδία με την περίφημη  συμφωνία Permittenttrafiken της 8ης Ιουλίου 1940 μ.Χ. έδωσε την δυνατότητα στα γερμανικά στρατεύματα να περνούν transit  από την Σουηδική επικράτεια με κατεύθυνση την Νορβηγία και την Φινλανδία.

Άμεση ήταν η αντίδραση της Αγγλικής Κυβέρνησης η οποία διαμαρτυρήθηκε στη Σουηδική Κυβέρνηση για την απόφασή της να επιτρέψει την μεταφορά Γερμανών στρατιωτών και πολεμικού υλικού μέσω του εδάφους της επισημαίνοντας μάλιστα ότι η Σουηδία είχε ήδη αρνηθεί να επιτρέψει την διέλευση συμμαχικών δυνάμεων με προορισμό τη Φινλανδία.

Ήδη τον πρώτο ενάμιση χρόνο 670.000 στρατιώτες της Βέρμαχτ πέρασαν transit από την Σουηδία, ενώ αμέσως μετά την  εισβολή του Χίτλερ στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1941 μ.Χ., η 163^η μεραρχία πεζικού της Βέρμαχτ που βρισκόταν στη Νορβηγία μεταφέρθηκε transit μέσω Σουηδίας με όλο τον βαρύ οπλισμό της φτάνοντας στην Φινλανδία για ενίσχυση του Ανατολικού Μετώπου. Ο συνολικός απολογισμός της Permittenttrafiken που ίσχυσε μέχρι 15 Αυγούστου 1943 μ.Χ. ήταν η μεταφορά με σχεδόν 100.000 βαγόνια τρένου 2.240.000 στρατιωτών της Βέρμαχτ.

Έτσι την ώρα που η ενωμένη Εθνική Αντίσταση στις 25 Νοεμβρίου 1942 μ.Χ. ανατίναζε τη γέφυρα του Γοργοποτάμου αποκόπτοντας προσωρινά την σιδηροδρομική μεταφορά Γερμανών στρατιωτών και πολεμικού υλικού,  οι στρατιές της Βέρμαχτ ταξίδευαν σιδηροδρομικά ανενόχλητες μέσω Σουηδίας.

Επιπλέον η Σουηδία  πωλούσε τόνους σιδηρομετάλλευμα στη Γερμανία που ήταν τόσο απαραίτητο για την χιτλερική πολεμική μηχανή. Ιδίως τρία ορυχεία στην περιοχή Galivare-Kiruna της Βόρειας Σουηδίας προμήθευσαν 10 εκατ. τόνους σιδηρομετάλλευμα ήτοι το 28,5% των συνολικών προμηθειών της Γερμανίας σε σιδηρομετάλλευμα μόνο το 1940 μ.Χ.

Το πιο βασικό εμπόρευμα που πωλούσε η Σουηδία στην Γερμανία ήταν τα περίφημα σουηδικά ρουλεμάν. Τα ρουλεμάν ως γνωστόν αποτελούν βασικό εξάρτημα για την λειτουργία σχεδόν όλων των μηχανημάτων αλλά και των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων.

Όμως το πρωτοποριακό διπλό ρουλεμάν αυτοευθυγράμμισης που είχε εφεύρει ο σουηδός μηχανικός Sven Gustaf Wingqvist και το οποίο κατασκεύαζε αποκλειστικά η Σουηδική εταιρία SKF ήταν περιζήτητο.

Οι Σύμμαχοι υποστήριζαν ότι αν η Σουηδία σταματούσε να πουλά στην Γερμανία σιδηρομετάλλευμα, ρουλεμάν και μηχανές κατασκευής ρουλεμάν ο πόλεμος θα είχε τελειώσει τουλάχιστον ένα χρόνο πιο πριν. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες η εξαγωγή σουηδικών ρουλεμάν στην Γερμανία αντιστοιχούσε το έτος 1938 στο 9,1% των συνολικών σουηδικών εξαγωγών ρουλεμάν.

Το ποσοστό αυτό έφτασε το 1943 μ.Χ. στο 64,9%!!!. Κάνοντας λοιπόν χοντρές μπίζνες με τους ναζί αναπτύχθηκε περαιτέρω η σουηδική βιομηχανία αλλά και οι Σουηδικές τράπεζες, ενώ η Σουηδία καθ΄ όλη την διάρκεια του πολέμου προμηθευόταν από τους ναζί φτηνό κάρβουνο που όμως προερχόταν από την Σιλεσία της κατακτημένης Πολωνίας, ενώ βέβαια οι κάτοικοι της Σουηδίας και ιδίως της Στοκχόλμης είχαν στην διάθεση τους πληθώρα αγαθών σε αντίθεση με τους κατοίκους της  Αθήνας που τους θέρισε η πείνα τον χειμώνα του 1941-1942 μ.Χ.

Η στάση της Σουηδίας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η συνεργασία της με τους ναζί πρόσφατα αποτέλεσε σημείο σύγκρουσης ανάμεσα στον πρώην πρωθυπουργό της Σουηδίας Carl Bildt  και σε κορυφαίους πολιτικούς της Νορβηγίας αλλά και τον νορβηγό ποδοσφαιριστή  Jan Aage Fjortoft που κατήγγειλαν την φιλοναζιστική στάση της Σουηδίας.

Από την άλλη βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την σουηδική αντιναζιστική αντίσταση καθώς και φωτεινές επίσημες εξαιρέσεις όπως αυτή του Σουηδού διπλωμάτη Raoul Wallenberg ο οποίος το 1944 μ. Χ. έσωσε χιλιάδες εβραίους στην Ουγγαρία.

Όμως η περίπτωση Wallenberd ήταν η εξαίρεση καθώς έγγραφα και μελέτες όπως η Έκθεση το 2006 μ.Χ. του Swedish Research Council ανέδειξαν την σχέση της Σουηδίας με τη ναζιστική Γερμανία. Μια ιστορική κηλίδα την οποία προσπαθεί να απαλείψει η σύγχρονη Σουηδία μέσα από πρόσφατες κινηματογραφικές δημιουργίες.

Τελικά όπως προκύπτει από μελέτες μετά από πιέσεις των ΗΠΑ και καθώς ο Χίτλερ είχε πλέον αρχίσει να υποχωρεί λόγω της προέλασης του κόκκινου στρατού αλλά και της απόβασης των Συμμάχων στην Νορμανδία, η  Σουηδία αποφάσισε να διακόψει εντελώς την εξαγωγή ρουλεμάν στη ναζιστική Γερμανία. Τότε το ημερολόγιο έδειχνε 12 Οκτωβρίου 1944 μ.Χ. ημέρα απελευθέρωσης της Αθήνας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής!!!

Δυο μέρες μετά στις 14 Οκτωβρίου 1944 μ.Χ. η εφημερίδα της Στοκχόλμης Svenska Dagbladet δημοσιεύοντας την είδηση της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους ναζί στη σελίδα 3 με πηχυαίους τίτλους έγραφε: «Η Ελληνική σημαία πάνω από την Αθήνα».

Από τα παραπάνω καταδεικνύεται πως και γιατί η Σουηδία αναπτύχθηκε οικονομικά στην μεταπολεμική περίοδο καθιερώνοντας μάλιστα και ένα πρωτοποριακό κοινωνικό κράτος το οποίο προσέφερε τεράστιες κοινωνικές παροχές στους Σουηδούς πολίτες. Αντίθετα η Ελλάδα λόγω της αντίστασής της στο ναζισμό και στο φασισμό υπέστη τεράστιες καταστροφές θρηνώντας εκατομμύρια θύματα (https://www.pronews.gr/opinion-makers/sto-katofli-tou-nato-i-souidia-o-eteros-epitideios-oudeteros-tou-v%ce%84-pagkosmiou-polemou/).

Αλλά απ΄ ότι φαίνεται αυτό δεν έχει και καμιά ιδιαίτερη αξία για τους φωστήρες του ΝΑΤΟ που αναμένουν να υποδεχθούν με ανοιχτές αγκάλες την Σουηδία, πλην βέβαια της Τουρκίας του άλλου δηλαδή «επιτήδειου ουδέτερου» που ήταν επίσης στενός σύμμαχος του Χίτλερ έχοντας μάλιστα συνάψει Σύμφωνο Φιλίας με την ναζιστική Γερμανία στις 18 Ιουνίου 1941 μ.Χ.

 

Σύγκρουση Χριστιανισμών – Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να καταλάβει την Ρωσία

Οι Δυτικοευρωπαίοι βλέπουν τους Ορθόδοξους και ανατολικούς Χριστιανούς ως σατράπες και ένα μάτσο λαθρέμπορους, ενώ οι Ορθόδοξοι θεωρούν τους Σταυροφόρους ως βάρβαρους σφετεριστές  λυσασμένους για την παγκόσμια κατάκτηση… Ο Χριστιανισμός, για άλλη μια φορά, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας πολιτιστικής μάχης – αυτή την φορά μεταξύ των ίδιων των Χριστιανών.

Κάτω από μια πανταχού παρούσα, τοξική ατμόσφαιρα γνωστικής δυσαρέσκειας βυθισμένης στην ρωσοφοβία, είναι απολύτως αδύνατο να έχουμε μια ουσιαστική συζήτηση για τα λεπτότερα σημεία της ρωσικής ιστορίας και πολιτισμού σε όλο το χώρο του ΝΑΤΟ – ένα φαινόμενο που βιώνω πίσω στο Παρίσι αυτή την στιγμή, φρέσκος από μια μακρά διαμονή στην Κωνσταντινούπολη.

Στην καλύτερη περίπτωση, σε μια εμφάνιση πολιτισμένου διαλόγου, η Ρωσία περιφρονείται στην αναγωγική άποψη μιας απειλητικής, παράλογης, συνεχώς διευρυνόμενης αυτοκρατορίας – μια πολύ πιο κακή εκδοχή της Αρχαίας Ρώμης, της Περσίας, της Οθωμανικής Τουρκίας ή της Μουγκάλ Ινδίας.

Η πτώση της ΕΣΣΔ πριν από λίγο περισσότερο από τρεις δεκαετίες οδήγησε την Ρωσία τρεις αιώνες πίσω – στα σύνορά της τον 17^ο Αιώνα. Η Ρωσία, ιστορικά, είχε ερμηνευθεί ως κοσμική αυτοκρατορία – τεράστια, πολλαπλή και πολυεθνική. Όλα αυτά ενημερώνονται από την ιστορία, πολύ ζωντανά ακόμα και σήμερα στο Ρωσικό συλλογικό υποσυνείδητο.

Όταν ξεκίνησε η Επιχείρηση Ζ ήμουν στην Κωνσταντινούπολη – την Δεύτερη Ρώμη. Πέρασα ένα σημαντικό χρονικό διάστημα από τις βραδινές μου βόλτες γύρω από την Αγία Σοφία αναλογιζόμενος τους ιστορικούς συσχετισμούς της Δεύτερης Ρώμης με την Τρίτη Ρώμη – η οποία τυχαίνει να είναι η Μόσχα, καθώς η ιδέα πρωτοαναφέρθηκε στις αρχές του 16^ου Αιώνα.

Αργότερα, πίσω στο Παρίσι, η εξορία σε μονόλογο φαινόταν αναπόφευκτη μέχρι που ένας ακαδημαϊκός μου υπέδειξε κάποια ουσία, αν και σε μεγάλο βαθμό διαστρεβλωμένη από την πολιτική ορθότητα, διαθέσιμη στο γαλλικό περιοδικό Historia.

Υπάρχει τουλάχιστον μια προσπάθεια να συζητήσουμε για την Τρίτη Ρώμη. Η σημασία της έννοιας ήταν αρχικά θρησκευτική πριν γίνει πολιτική – συμπυκνώνοντας την παρόρμηση της Ρωσίας να καταστεί ηγέτιδα του ορθόδοξου κόσμου απέναντι στον καθολικισμό. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και στο πλαίσιο των πανσλαβικών θεωριών που ξεφυτρώνουν κάτω από τον πρώτο Romanov και στην συνέχεια φτάνουν στο απόγειό τους τον 19^ο Αιώνα.

Ο Ευρασιανισμός – και οι διάφορες παραλλαγές του – αντιμετωπίζει την πολύπλοκη ρωσική ταυτότητα ως διπρόσωπη, μεταξύ ανατολής και δύσης. Οι δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες απλά δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτές οι ιδέες – που εμπλουτίζουν ποικίλες μορφές ρωσικού εθνικισμού – δεν συνεπάγονται εχθρότητα προς την «φωτισμένη» Ευρώπη, αλλά επιβεβαίωση της διαφοράς (θα μπορούσαν να μάθουν λίγο διαβάζοντας περισσότερο Gilles Deleuze για αυτό το θέμα). Ο Ευρασιανισμός επηρεάζει επίσης τις στενότερες σχέσεις με την Κεντρική Ασία και τις απαραίτητες συμμαχίες, σε διάφορους βαθμούς, με την Κίνα και την Τουρκία.

Μια μπερδεμένη φιλελεύθερη Δύση παραμένει όμηρος μιας δίνης ρωσικών εικόνων που δεν μπορεί να αποκωδικοποιήσει σωστά – από τον δικέφαλο αετό, που είναι το σύμβολο του ρωσικού κράτους από τον Μέγα Πέτρο, μέχρι τους καθεδρικούς ναούς του Κρεμλίνου, την ακρόπολη της Αγίας Πετρούπολης, τον Κόκκινο Στρατό που εισήλθε στο Βερολίνο το 1945 μ.Χ., τις παρελάσεις της 9^ης Μαΐου  και ιστορικές φιγούρες από τον Ιβάν τον Τρομερό μέχρι τον Πέτρο τον Μέγα. Στην καλύτερη περίπτωση – και μιλάμε για «ειδικούς» ακαδημαϊκού επιπέδου – προσδιορίζουν όλα τα παραπάνω ως «φανταχτερές και συγκεχυμένες» εικόνες.

Το Χριστιανικό/Ορθόδοξο χάσμα

Η ίδια η φαινομενικά μονολιθική φιλελεύθερη Δύση δεν μπορεί επίσης να γίνει κατανοητή εάν ξεχάσουμε πώς, ιστορικά, η Ευρώπη είναι επίσης ένα δικέφαλο θηρίο: Ένα κεφάλι μπορεί να εντοπιστεί από τον κορωνοιό μέχρι την απαίσια μηχανή ευρωκρατών των Βρυξελλών· και το άλλο προέρχεται από την Αθήνα και την Ρώμη, και μέσω Βυζαντίου/Κωνσταντινούπολης (η Δεύτερη Ρώμη) φτάνει μέχρι την Μόσχα (την Τρίτη Ρώμη).

Η Λατινική Ευρώπη, για τους Ορθοδόξους, θεωρείται υβριδικός σφετεριστής, κηρύττοντας έναν διαστρεβλωμένο Χριστιανισμό που αναφέρεται μόνο στον Άγιο Αυγουστίνο, ασκώντας παράλογες τελετές και παραμελώντας το πολύ σημαντικό Άγιο Πνεύμα. Η Ευρώπη των Χριστιανών Παπών εφηύρε αυτό που θεωρείται ιστορική Ύδρα – Βυζάντιο – όπου οι Βυζαντινοί ήταν στην πραγματικότητα Έλληνες που ζούσαν κάτω από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Οι Δυτικοευρωπαίοι από την πλευρά τους βλέπουν τους Ορθόδοξους και τους Χριστιανούς από την Ανατολή (δείτε πώς εγκαταλείφθηκαν από τη Δύση στη Συρία υπό το ISIS και την Αλ Κάιντα) ως σατράπες και ένα μάτσο λαθρέμποροι– ενώ οι Ορθόδοξοι θεωρούν τους Σταυροφόρους, τους Τευτονικούς  σταυροφόρους και τους Ιησουίτες – σωστά, πρέπει να πούμε – ως βάρβαρους σφετεριστές  επιδιδόμενους στην παγκόσμια κατάκτηση.

Στον ορθόδοξο κόσμο, ένα σημαντικό τραύμα είναι η τέταρτη Σταυροφορία το 1204 μ.Χ. που κατέστρεψε εντελώς την Κωνσταντινούπολη. Οι Φράγκοι ιππότες  έτυχε να καταστρέψουν-λεηλατήσουν την πιο εκθαμβωτική μητρόπολη του κόσμου, η οποία συγκέντρωνε τότε όλα τα πλούτη από την Ασία.

Αυτός είναι ο ορισμός της πολιτιστικής γενοκτονίας. Οι Φράγκοι έτυχε επίσης να ευθυγραμμιστούν με κάποιους διαβόητους κατά συρροή ληστο-πειρατές: τους Ενετούς. Δεν είναι περίεργο, από εκείνη την ιστορική συγκυρία και μετά, γεννήθηκε ένα σλόγκαν: «Καλύτερα το τουρμπάνι του Σουλτάνου από την τιάρα του Πάπα».

Έτσι, από τον 8^ο Αιώνα, η Καρολίνια και η Βυζαντινή Ευρώπη ήταν de facto σε πόλεμο κατά μήκος ενός Σιδηρού Παραπετάσματος από τη Βαλτική στην Μεσόγειο (συγκρίνετε το με το αναδυόμενο Νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα του Ψυχρού Πολέμου 2.0). Μετά τις βάρβαρες εισβολές, δεν μιλούσαν ούτε την ίδια γλώσσα ούτε εξασκούσαν την ίδια γραφή, τελετουργία ή θεολογία.

Αυτό το σχίσμα, σημαντικά, επίσης δίχασε την Ουκρανία . Η Δυτική ήταν καθολική – το 15% των Ουνιτών και το 3% των Λατίνων – και στο κέντρο και στα Ανατολικά, το 70% ορθόδοξοι, οι οποίοι έγιναν ηγεμονικοί τον 20^ο Αιώνα μετά την εξάλειψη των Εβραϊκών μειονοτήτων κυρίως από τους Waffen-SS της μεραρχίας  της Γαλικίας, τους προδρόμους του αζοφικού τάγματος της Ουκρανίας.

Η Κωνσταντινούπολη, ακόμη και σε παρακμή, κατάφερε να κάνει ένα εξελιγμένο γεωστρατηγικό παιχνίδι για να αποπλανήσει τους Σλάβους, στοιχηματίζοντας στο Muscovy εναντίον του καθολικού πολωνο-λιθουανικού συνδυασμού. Η πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μ.Χ. επέτρεψε στον Μόσκοβο να καταγγείλει την προδοσία εκείνων των Ελλήνων και των Βυζαντινών Αρμενίων (Ουνιτών)που συσπειρώθηκαν γύρω από τον Ρωμαίο πάπα, επειδή ήθελαν απεγνωσμένα έναν επανενωμένο Χριστιανισμό.

Στη συνέχεια, η Ρωσία καταλήγει να αποτελεί το μοναδικό Ορθόδοξο έθνος που δεν περιήλθε στην Οθωμανική κυριαρχία. Η Μόσχα θεωρεί τον εαυτό της – ως Βυζάντιο – ως μια μοναδική συμφωνία μεταξύ πνευματικών και ιστορικών δυνάμεων.

Η Τρίτη Ρώμη γίνεται μια πολιτική έννοια μόνο τον 19^ο Αιώνα – αφού ο Μέγας Πέτρος και η Αικατερίνη η Μεγάλη είχαν επεκτείνει σε μεγάλο βαθμό την Ρωσική εξουσία. Οι βασικές έννοιες της Ρωσίας, της Αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας συγχωνεύονται.

Αυτό σημαίνει πάντα ότι η Ρωσία χρειάζεται ένα «εγγύς εξωτερικό» – και αυτό έχει ομοιότητες με το όραμα του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν (το οποίο, σημαντικά, δεν είναι Αυτοκρατορικό, αλλά πολιτιστικό).

Καθώς ο απέραντος ρωσικός χώρος βρίσκεται σε συνεχή διαμόρφωση εδώ και αιώνες, αυτό συνεπάγεται επίσης τον κεντρικό ρόλο της έννοιας της περικύκλωσης. Κάθε Ρώσος γνωρίζει πολύ καλά την εδαφική ευπάθεια (θυμηθείτε, για αρχή, ο Ναπολέων και ο Χίτλερ).

Μόλις παραβιαστεί η δυτική παραμεθόρια περιοχή, είναι μια εύκολη διαδρομή μέχρι την Μόσχα. Έτσι, αυτή η πολύ ασταθής γραμμή πρέπει να προστατευθεί. Ο τρέχων συσχετισμός είναι η πραγματική απειλή της Ουκρανίας να φιλοξενήσει βάσεις του ΝΑΤΟ.

Προς Οδησσό

Με την πτώση της ΕΣΣΔ, η Ρωσία βρέθηκε σε γεωπολιτική κατάσταση που αντιμετωπίστηκε για τελευταία φορά τον 17^ο Αιώνα. Η αργή και επίπονη ανοικοδόμηση είχε ως αιχμή του δόρατος δύο μέτωπα: την KGB – αργότερα FSB – και την ορθόδοξη Εκκλησία.

Η μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ του Ορθόδοξου κλήρου και του Κρεμλίνου πραγματοποιήθηκε από τον Πατριάρχη Κύριλλο – ο οποίος αργότερα έγινε Υπουργός Θρησκευτικών Υποθέσεων του Πούτιν.

Η Ουκρανία από την πλευρά της είχε γίνει de facto προτεκτοράτο της Μόσχας το 1654 μ.Χ. σύμφωνα με την Συνθήκη του Περεγιασλάβ: πολύ περισσότερο από μια στρατηγική συμμαχία, ήταν μια φυσική συγχώνευση, σε εξέλιξη για αιώνες από δύο Ορθόδοξα Σλαβικά έθνη.

Στη συνέχεια, η Ουκρανία βρίσκεται σε ρωσική τροχιά. Η ρωσική κυριαρχία επεκτείνεται μέχρι το 1764 μ.Χ., όταν ο τελευταίος Ουκρανός hetman (αρχιστράτηγος) εκθρονίζεται επίσημα από την Αικατερίνη την Μεγάλη: Τότε είναι που η Ουκρανία γίνεται επαρχία της ρωσικής Aυτοκρατορίας.

Όπως κατέστησε σαφές ο Πούτιν αυτή την εβδομάδα: «Η Ρωσία δεν μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία αντιρωσικών εδαφών σε όλη την χώρα». Η επιχείρηση Ζ θα περιλαμβάνει αναπόφευκτα την Οδησσό, που ιδρύθηκε το 1794 μ.Χ. από την Αικατερίνη την Μεγάλη.

Οι Ρώσοι εκείνη την εποχή είχαν μόλις εκδιώξει τους Οθωμανούς από τα βορειοδυτικά της Μαύρης Θάλασσας, η οποία είχε διοικηθεί διαδοχικά από Γότθους, Μπουλγκάρ, Ούγγρους και στην συνέχεια τουρκικούς λαούς – μέχρι τους Τατάρους. Η Οδησσός στην αρχή ήταν λακωνική, είτε το πιστεύετε είτε όχι, από Ρουμάνους που ενθαρρύνθηκαν να εγκατασταθούν εκεί από τους Οθωμανούς σουλτάνους μετά τον 16^ο Αιώνα.

Η Αικατερίνη επέλεξε ένα ελληνικό όνομα για την πόλη – η οποία στην αρχή δεν ήταν καθόλου σλαβική. Και όπως και η Αγία Πετρούπολη, που ιδρύθηκε έναν αιώνα νωρίτερα από τον Μέγα Πέτρο, η Οδησσός δεν σταμάτησε ποτέ να φλερτάρει με την Δύση.

Ο Τσαρος Αλέξανδρος Α’, στις αρχές του 19^ου Αιώνα, αποφασίζει να μετατρέψει την Οδησσό σε ένα μεγάλο εμπορικό λιμάνι – που αναπτύχθηκε από έναν Γάλλο, τον Δούκα του Ρισελιέ. Ήταν από το λιμάνι της Οδησσού που το ουκρανικό σιτάρι άρχισε να φτάνει στην Ευρώπη. Στα μέσα του 20^ου Aιώνα, η Οδησσός είναι πραγματικά πολυεθνική – αφού προσέλκυσε, μεταξύ άλλων, την ιδιοφυΐα του Πούσκιν.

Η Οδησσός δεν είναι Ουκρανική: Είναι αναπόσπαστο μέρος της ρωσικής ψυχής. Και σύντομα οι δοκιμασίες και οι δοκιμασίες της ιστορίας θα την κάνουν και πάλι: Ως ανεξάρτητη δημοκρατία· ως μέρος μιας συνομοσπονδίας Novorossiya· ή συνδεδεμένη με την Ρωσική Ομοσπονδία. Ο λαός της Οδησσού θα αποφασίσει (https://balsamopsyxhs.gr/2022/05/18/zero-hedge-%cf%83%cf%8d%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8e%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b7-%ce%b5%cf%85/).

 

Σε μία κίνηση που δείχνει πως η πλευρά της Ανατολής θωρακίζεται απέναντι στην Δύση, η Κίνα θέλει να επεκτείνει την ομάδα των αναδυόμενων οικονομιών που είναι γνωστή ως BRICS. Αυτό δήλωσε υψηλόβαθμος Κινέζος διπλωμάτης, όπως μεταδίδει το Reuters. Η Βραζιλία, η Ρωσία , η Ινδία και η Κίνα σχημάτισαν αρχικά το μπλοκ το 2009 μ.Χ., με την Νότια Αφρική να προσχωρεί το 2010 μ.Χ. Ο πληθυσμός τους αποτελεί το 42% του συνολικού παγκόσμιου και, όπως όλα δείχνουν, αναμένεται να αυξηθεί.

Επιπλέον, η ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας των ΒRICS έχει χαρακτηριστεί ως το «αντίπαλον δέος» τόσο της Παγκόσμιας Τράπεζα όσο και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οργανισμοί που σύμφωνα με τις χώρες των BRICS ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τους διεθνιστές των ΗΠΑ.

«Η Κίνα προτείνει να ξεκινήσει η διαδικασία επέκτασης των BRICS , να διερευνήσει τα κριτήρια και τις διαδικασίες για την επέκταση και την συναίνεση αυτής», δήλωσε ο Wang Yi, πολιτειακός σύμβουλος και υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, σε μια διαδικτυακή συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των BRICS. Τα νέα είναι όλο και πιο δυσάρεστα για την διεθνιστική Δύση, η οποία φτωχαίνει, βλέποντας την Ανατολή με Κίνα και Ρωσία να δυναμώνει και να αυξάνει την ισχύ και την επιρροή της.

 

Τα φιλορωσικά κόμματα της Μολδαβίας ετοιμάζονται για μαζικές κινητοποιήσεις."Έρχεται δύσκολο φθινόπωρο και χειμώνας και σας καλώ να ετοιμαστείτε" δήλωσε ο πρώην φιλορώσος Πρόεδρος της Μολδαβίας Dodon (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/dodon.html).

Συμφωνία μαμούθ προ των πυλών ανάμεσα σε Ρωσία και Κίνα για την αναπλήρωση των κινεζικών στρατηγικών αποθεμάτων πετρελαίου μόνο με ρωσικό πετρέλαιο (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/05/blog-post_584.html).

 

Μπορεί η Ρωσία να κατέχει το 25% της πρώην ουκρανικής επικράτειας το 2014 μ.Χ. αλλά σε αυτή την έκταση βρίσκονται σχεδόν 20 εκατ. πληθυσμού από τα 43 εκατ. πληθυσμού που αποτελούσαν πριν την έναρξη του πολέμου τον πληθυσμό της Ουκρανίας.

Ο πληθυσμός αυτός είναι ρωσόφωνος στην συντριπτική του πλειοψηφία (90%) και αναμένεται να απορροφηθούν εύκολα από την Ρωσική Ομοσπονδία. Από τις νότιες περιοχές του Χαρκόβου μέχρι τα δυτικά της Χερσώνας που έχουν περιέλθει υπό την Ρωσική κυριαρχία (ή κατά τους Ρώσους «απελευθερώθηκαν»), η πληθυσμιακή «ένεση» που γίνεται στην Ρωσία αντιστοιχεί σε δημογραφική αύξηση του πληθυσμού της κατά 13%!

Οι κάτοικοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας από 143 εκατομμύρια πλέον θα ξεπερνούν τα 160 εκατομμύρια με ότι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική και κρατική «δυναμική» της Ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα ελέγχεται το 60% των σιτοβολώνων της Ουκρανίας και το 50% του βιομηχανικού της δυναμικού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ο πυρηνικό σταθμός της Ζαπορίζια, τον οποίο θα λειτουργεί πλέον η Ρωσία αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό περί 23% (άλλες πηγές αναφέρουν 20% και άλλες 28%) της ενέργειας που χρειάζεται η Ουκρανία. Μόνο ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια με μία μικρή επέκταση των μονάδων του μπορεί να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρα τα νέα εδάφη που θα ενταχθούν στην Ρωσία.

Επίσης στη Ρωσία έχουν ενταχθεί το 80% των μεγάλων λιμένων της Μαύρης Θάλασσας από το 2014 μ.Χ., με την Οδησσό και ένα δευτερεύων λιμάνι δυτικά της Κριμαίας να είναι τα μοναδικά της Ουκρανίας που μπορούν να εξυπηρετήσουν εμπορική κίνηση. Και αυτό για πόσο; Άλλωστε η Μόσχα έχει ξεκαθαρίσει ότι μόλις τελειώσει με την επιχείρηση στο Ντονμπάς θα προχωρήσει δυτικά προς την Οδησσό.

Άρα η Ρωσική Ομοσπονδία  έχει, άμεσα σχεδόν, διπλασιάσει τα έσοδά της από τα ορυκτά καύσιμα (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άνθρακα κ.α.), έχει σχεδόν τριπλασιάσει τα έσοδα της από τα σιτηρά και μέταλλα, όπως το νικέλιο, έχει αυξήσει τον πληθυσμό της κατά 13%  και την γεωστρατηγική της θέση στην Βόρεια Μαύρη Θάλασσα σε ποσοστό επί της ακτογραμμής  80% σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2014 μ.Χ.

Βέβαια ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι η Ρωσία θα απωλέσει ένα πόλεμο που γίνεται στα σύνορά της; Εν τέλει οι μόνοι χαμένοι από αυτή την σύγκρουση είναι οι πολίτες της Δύσης. Φυσικά θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η «ελευθερία έχει κόστος και άρα πρέπει να συνεχίσουμε τον απελευθερωτικό αγώνα για λογαριασμό της Ουκρανίας».

Αν όμως το 1939 μ.Χ. σε ένα ανάλογο ερώτημα σε ότι αφορά το αν έπρεπε να αναχαιτιστεί η γερμανική πολεμική μηχανή, ήταν αυτονόητη η απάντηση, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι σήμερα βρισκόμαστε με την «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και αν στο τέλος ανακαλύψουμε πως ήμασταν με την «λάθος πλευρά της Ιστορίας», όπως συνέβη με την Ελληνική εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919 μ.Χ., τότε θα είναι «πολύ αργά για δάκρυα» (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/rosia-dimografiki-ekriksi-diplasiasmos-kerdon-apo-energeia-trofima-eksagoges-klp-kai-tora/).

Είναι απειλή; Σχέδια του Βερολίνου για την δημιουργία του “μεγαλύτερου στρατού” στην Ευρώπη

Στα τέλη Μαΐου, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς έκανε μια ηχηρή δήλωση ότι, «η Γερμανία μπορεί σύντομα να έχει τον μεγαλύτερο συμβατικό στρατό στην Ευρώπη εντός του ΝΑΤΟ». Κατά τη γνώμη του, αυτό θα ενισχύσει σημαντικά την ασφάλεια της χώρας και των συμμάχων της.

Ταυτόχρονα, λίγες μέρες αφότου η Ρωσία ξεκίνησε μια ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία, ο Σοσιαλδημοκράτης υποσχέθηκε ότι η χώρα του θα επένδυε τουλάχιστον το 2% του εθνικού ΑΕΠ ετησίως στην άμυνα και ανακοίνωσε, τη δημιουργία ειδικού ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων.

Σύμφωνα με το n.tass.ru, «Για να γίνει κατανοητό, η δαπάνη του 2% του ΑΕΠ της Γερμανίας ετησίως στην Bundeswehr (οι ένοπλες δυνάμεις της Γερμανίας) ξεπερνά τα 70 δισ. Ευρώ».

Την περασμένη Παρασκευή, η Bundestag έδωσε το πράσινο φως στη δημιουργία του ταμείου και ακόμη νωρίτερα, οι βουλευτές ενέκριναν τον στρατιωτικό προϋπολογισμό για το τρέχον έτος -ο μεγαλύτερος των τελευταίων σχεδόν 30 ετών- ύψους 50,4 δισ. ευρώ, προκειμένου, σύμφωνα με την Υπουργό Άμυνας της Γερμανίας, Κριστίν Λάμπρεχτ, να «καλύψουν τα κενά» του παρελθόντος.

Μια χώρα που κάποτε προκαλούσε απίστευτα δεινά στον πληθυσμό της ηπείρου και κατέστρεψε πολλές πόλεις ολοσχερώς, πρόκειται να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη; Τέτοιες δηλώσεις «θα πρέπει να ακουστούν από άλλα μέλη της ΕΕ και θα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρής συζήτησης», δήλωσε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σε συνέντευξη Τύπου μετά την επίσκεψή του στην Σαουδική Αραβία. Σύμφωνα με τον Ρώσο Υπουργό, τα λόγια του Σολτς μαρτυρούν την αναβίωση των «κυρίαρχων φιλοδοξιών» στην Γερμανία.

Το αν τέτοιες φιλοδοξίες θα ευχαριστήσουν τους πιο στενούς γείτονες της Γερμανίας, κυρίως τη Γαλλία με τον φιλόδοξο Εμμανουέλ Μακρόν στην εξουσία και την Πολωνία με την επιθυμία της, να αναλάβει το ρόλο κάποιου νέου κέντρου των ΗΠΑ στην Ευρώπη, είναι αμφίβολο. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι απολύτως σαφές, τι εννοούσε ο Scholz με τον όρο «μεγαλύτερος» στρατός στην Ευρώπη στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, αν φανταστούμε ότι η Bundeswehr θα γίνει η τρίτη μεγαλύτερη ένοπλη δύναμη του ΝΑΤΟ (μετά την Τουρκία ), τότε η Γερμανία θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στην Ευρώπη όχι μόνο από οικονομική άποψη, αλλά και στρατιωτικά.

Ο γερμανικός στρατός θα είναι επίσης, ο πιο σύγχρονος στην ήπειρο: σχεδιάζεται να δαπανήσει περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ από το ειδικό ταμείο, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς νέων μαχητικών Eurofighter και F-35, βαρέων μεταφορικών ελικοπτέρων Chinook CH-47F, καθώς και ως όπλα για επιθετικά drones.

Περισσότερα από 19 δισ. ευρώ θα διατεθούν για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού: τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων κορβετών και την αγορά της φρεγάτας F126, ενός νέου υποβρυχίου. Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης, αγορές των πιο προηγμένων αντιπλοϊκών πυραύλων, όπλα για υποβρύχια κ.λπ. Περίπου 20 δισ. ευρώ υποτίθεται ότι, θα δαπανηθούν μόνο για τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Bundeswehr.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε τη δήλωση της Marie-Agnes Strack-Zimmermann (Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα), επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της γερμανικής Βουλής. Ζήτησε έναν επαναπροσανατολισμό της Bundeswehr ιδεολογικά, με έμφαση στην δημιουργία εχθρού, προφανώς στο πρόσωπο της Ρωσίας.

«Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεστε μια εικόνα ενός πιθανού εχθρού, που επιδιώκει να εξαλείψει την ελευθερία και τη δημοκρατία μας. Και αυτή τη στιγμή τον βλέπουμε», υποστήριξε η Strack-Zimmerman.

Οι συζητήσεις για τη μόνιμη υποχρηματοδότηση της Bundeswehr συνεχίζονται εδώ και πολύ καιρό, και ήταν μέρος των διαπραγματεύσεων του συνασπισμού το περασμένο φθινόπωρο. Δεν είναι μυστικό ότι, η Γερμανία βασίστηκε γενικά στις Ηνωμένες Πολιτείες για την άμυνα τα τελευταία χρόνια, όπου έχει επικριθεί συνεχώς για την απροθυμία της να επενδύσει στις αμυντικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ.

Στη Γερμανία, με την ιστορία της, οι πρωτοβουλίες στη στρατιωτική σφαίρα ήταν εξαιρετικά μη δημοφιλείς, ειδικά λόγω άλλων προβλημάτων  όπως η έλλειψη και οι χαμηλοί μισθοί δασκάλων και παιδαγωγών στα νηπιαγωγεία, οι υψηλές δαπάνες για τους πρόσφυγες. Η κατάσταση στην Ουκρανία, την οποία οι γερμανικές αρχές παραλίγο να αποκαλούν «αρχή μιας νέας εποχής», έκανε ξαφνικά τους πάντες να την ξεχάσουν.

Από μόνες τους, η προμήθεια όπλων στη ζώνη οποιασδήποτε σύγκρουσης αποτελούσε μέχρι πρόσφατα ταμπού για τη γερμανική πολιτική, την οποία αποχαιρέτησε το επίσημο Βερολίνο μετά τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους.

Όμως οι γερμανικές αρχές προχώρησαν ακόμη παραπέρα. Αυτά τα σχέδια των γερμανικών αρχών, θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ασφάλεια στην Ευρώπη ή, αντίθετα, θα επιδεινώσουν την κατάσταση στην ήπειρο; Και γενικά, τι αλλάζουν στη σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία; Προφανώς τίποτα. 

Η παράδοση των πιο πρόσφατων όπλων που θα αγοράσει το Βερολίνο, όπως το F35, θα διαρκέσει χρόνια. Το νέο αερομεταφερόμενο σύστημα μάχης FCAS ως μέρος του Ευρωπαϊκού αμυντικού έργου, θα τεθεί σε λειτουργία το νωρίτερο το 2040 μ.Χ.

Ωστόσο, οι απλές δηλώσεις για πρωτοφανή συσσώρευση εξοπλισμών, και αυτό ονομάζεται πλέον στη FRG ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων, οδηγούν σε ρητορική κλιμάκωση και, εν τέλει, σε επιδείνωση της κατάστασης συνολικά.

Ωστόσο, όλοι οι πολιτικοί και οι ειδικοί που δεν θεωρούν τη συσσώρευση όπλων και την προμήθεια τους στην Ουκρανία, ως πραγματική ενέργεια αλληλεγγύης προς το Κίεβο και ζητούν εντατικοποίηση της διαδικασίας διαπραγμάτευσης και διπλωματική λύση, διατρέχουν αυτόματα τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν ως «άτομα που καταλαβαίνουν τον Πούτιν». Αυτό είναι πλέον ασυγχώρητο στη Γερμανία.

Οι ίδιοι οι Αμερικανοί, ζητούσαν από καιρό από την Γερμανία αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, την αποκαλούσαν «φρένο» για την ανάπτυξη των αμυντικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, και ως εκ τούτου τώρα, ειδικά στο πλαίσιο των γεγονότων στην Ουκρανία, είναι απίθανο να μπορούν να πουν κάτι εναντίον μια ριζική αλλαγή στην πορεία του Βερολίνου.

«Ωστόσο, η απόφαση της ΟΔΓ θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανισορροπία στην Ευρώπη, σε αντίθεση με την επιθυμία τους», αναφέρει το n.tass.ru. Πρόσφατα, το κύριο προπύργιο των Ηνωμένων Πολιτειών στην ήπειρο ήταν η Πολωνία. Είναι από την Βαρσοβία που το Βερολίνο δέχεται συχνά κριτική για πολλά θέματα, είτε πρόκειται για ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα είτε για την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία.

Ο αντιπρόεδρος της Πολωνίας, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας Jaroslaw Kaczynski, δήλωσε νωρίτερα ότι η χώρα του είναι ακόμη ανοιχτή να φιλοξενήσει Αμερικανικά πυρηνικά όπλα στο έδαφός της και ζήτησε την δημιουργία ενός νέου κέντρου διοίκησης του ΝΑΤΟ στην Πολωνία. Η Πολωνία προφανώς, παίζει στρατηγικό ρόλο για τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ένα είδος ανταγωνιστή της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Η αναποφασιστικότητα του Scholz, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος της προμήθειας όπλων στο Κίεβο, έχει μέχρι στιγμής ωφελήσει την Βαρσοβία, η οποία έχει δεχθεί τεράστιο αριθμό προσφύγων από την Ουκρανία και γενικά τοποθετείται ως χώρα, που της παρέχει την πιο ενεργή υποστήριξη.

Εάν η ΟΔΓ δημιουργήσει τον ισχυρότερο στρατό στην ήπειρο, η «λαμπρότητα» της Πολωνίας θα εξασθενίσει και η επιθυμία της να ενισχύσει τον ρόλο της στην ΕΕ θα συναντήσει, σε κάποιο βαθμό, ένα σοβαρό εμπόδιο.

Η Γαλλία, η οποία, μαζί με την Γερμανία και την Πολωνία, συμμετέχει στο λεγόμενο Τρίγωνο της Βαϊμάρης (μια τριμερής περιφερειακή ομάδα Γερμανίας, Γαλλίας και Πολωνίας), είναι επίσης απίθανο να αγνοήσει την δήλωση του καγκελαρίου για τον «μεγαλύτερο» στρατό.

Το Παρίσι, κατ' αρχήν, δεν έκρυψε τις φιλοδοξίες του για ηγεσία στην ΕΕ και ο Πρόεδρος Μακρόν ήταν πολλές φορές πιο δραστήριος από τον Γερμανό ομόλογο του, όσον αφορά την προσπάθεια επίλυσης της κρίσης στην Ουκρανία.

Αλλά οι προεδρικές εκλογές, οι αλλαγές στην κυβέρνηση και οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία  όλα αυτά, ίσως, είναι ακόμα πιο σημαντικά για τον ηγέτη της χώρας. Είναι πιθανό ότι, μετά από κάποια σταθεροποίηση της κατάστασης, ο Πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας θα συνεχίσει να δηλώνει τον ρόλο του στην Ευρώπη.

Περιέργως, στις 17 Μαρτίου, ο Μακρόν έκανε τη δήλωση ότι οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις είναι «ο μόνος πλήρης στρατός στην Ευρωπαϊκή ήπειρο». Ο αρχηγός του κράτους είπε στην συνέχεια ότι, σε περίπτωση επανεκλογής του στις Προεδρικές εκλογές (που πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2022 μ.Χ.), θα δώσει εντολή στους αρχηγούς των στρατιωτικών επιτελείων να «επανεκτιμήσουν όλες τις ανάγκες» των ενόπλων δυνάμεων, στην φως της σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Είναι η κούρσα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για την δημιουργία του πιο «πλήρως» στρατού στην Ευρώπη; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι δύσκολο να προβλέψουμε πόσο καλοπροαίρετη θα είναι η ατμόσφαιρα στο Τρίγωνο της Βαϊμάρης στα παρασκήνια τα επόμενα χρόνια, σε σχέση με τις «κυρίαρχες φιλοδοξίες» του Βερολίνου (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/7095053_einai-apeili-shedia-toy-berolinoy-gia-ti-dimioyrgia-toy).

 

Δεύτερο μέτωπο ανοίγει στον Ειρηνικό. Σηκώνεται στο θερμόμετρο στην περιοχή του Ανατολικού Ειρηνικού Ωκεανού και η Κίνα δείχνει έτοιμη να «τελειώσει» την υπόθεση με την Ταϊβάν και με οποιοδήποτε κόστος.

Η Κίνα «δεν θα διστάσει να ξεκινήσει πόλεμο εάν η Ταϊβάν κηρύξει την ανεξαρτησία της», προειδοποίησε πριν λίγο ο εκπρόσωπος του Κινεζικού υπουργείου Άμυνας μετά τη συνάντηση του Κινέζου Υπουργού με τον Αμερικανό ομόλογο του στην Σιγκαπούρη, μια συνάντηση που έγινε μέσα σε κακό κλίμα, καθώς οι Στόλοι των δύο κρατών αναμετρώνται συνέχεια, τόσο στην Νότια Κινεζική Θάλασσα, όσο και στο στενό της Ταϊβάν.

Υπενθυμίζεται ότι η Ταϊβάν θεωρεί εαυτόν ως «Κίνα» δεν έχει αναγνωρίζει ποτέ την Κινεζική κομμουνιστική κυβέρνηση του Πεκίνου. Είναι άλλωστε η περιοχή που κατέφυγαν οι εθνικιστές του Τσανγκ Καϊ Σεκ μετά την ήττα τους από τους κομμουνιστές του Μάιο Τσε Τουνγκ το 1947 μ.Χ.

Τώρα, προειδοποιεί ότι θα κηρύξει την ανεξαρτησία της, προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε νομιμοποίηση της δράσης του Πεκίνου σε βάρος του νησιωτικού κράτους. Το ζήτημα είναι ότι και το Πεκίνο θεωρεί το ίδιο: Λέει ότι η Ταϊβάν είναι κομμάτι της Κίνας, υπό την κατοχή των διασπαστικών εθνικιστών και οφείλουν «να την απελευθερώσουν».

«Αν κάποιος τολμήσει να χωρίσει την Ταϊβάν από την Κίνα, ο κινεζικός στρατός θα τον συντρίψει και δεν θα διστάσει ούτε στιγμή να ξεκινήσει πόλεμο, όποιο κι αν είναι το τίμημα», είπε ο Γου Κιάν, μεταφέροντας τις δηλώσεις του Κινέζου Υπουργού Άμυνας Ουέι Φενγκέ κατά τη συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό του Λόιντ Όστιν.

Ο Αμερικανός ΥΠΑΜ Λ.Όστιν από την άλλη, κάλεσε την Κίνα «να αποφύγει περαιτέρω αποσταθεροποιητικές ενέργειες» στο ζήτημα της Ταϊβάν, σύμφωνα με αμερικανική ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τις συνομιλίες.

Όλα αυτά, ενώ τα επεισόδια είναι διαρκή: Η Κινεζική Αεροπορία απογείωσε πάνω από 10 μαχητικά κρούσης για προσομοιώσεις πυραυλικών κτυπημάτων εναντίον της Ταιβάν σε ασκήσεις νυχτερινών επιδρομών γύρω από την Ταϊβάν και την Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας πριν μερικές ημέρες. Στην κινητοποίηση συμμετείχαν περισσότερα από 10 βομβαρδιστικά σε εξάωρη επιχείρηση ανέφεραν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.

«Η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας. Τα στρατεύματα της Διοίκησης του Ανατολικού Θεάτρου θα συνεχίσουν να ενισχύουν την εκπαίδευση για προετοιμασία μάχης, αυξάνοντας την ικανότητα τους να ολοκληρώσουν αποστολές και να αποτρέψουν αποφασιστικά οποιαδήποτε ξένη επέμβαση και συνωμοσίες για την «ανεξαρτησία της Ταϊβάν», δήλωσε ο Shi Yi, ανώτερος συνταγματάρχης του στρατού και εκπρόσωπος της Διοίκησης του Ανατολικού Θεάτρου (http://corfiatiko.blogspot.com/2022/06/blog-post_237.html).

«Οι ιππείς της Αποκάλυψης βρίσκονται ήδη στον δρόμο τους η ελπίδα μας είναι μόνο στον Παντοδύναμο Κύριο και Θεό μας» δήλωσε ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2022/06/blog-post_53.html).

 

Ο Μεντβέντεφ δήλωσε ότι το 6^ο πακέτο των κυρώσεων που αποφάσισε η ΕΕ (είδε και έπαθε είναι η αλήθεια να το αποφασίσει με τις ενστάσεις του Ορμπάν) δεν στρέφεται κατά της Ρωσίας αλλά «είναι μία φωτιά στην παγκόσμια οικονομία».

Κατά τον Μεντβέντεφ αυτή η φωτιά θα προκαλέσει τριγμούς και εξεγέρσεις «σαν μία επανάσταση». Και θα πρέπει να γνωρίζει η ΕΕ πως «οι επαναστάσεις καμιά φορά καταβροχθίζουν τα παιδιά τους» (https://slpress.gr/diethni/o-mentventef-vlepei-peina-exegerseis-stin-ee-kai-eymareia-sti-rosia/).

 

Οι Ρώσοι ανατίναξαν τα τούνελ της Ρουμανίας μέσω των οποίων θα στέλνονταν όπλα στην Ουκρανία από το ΝΑΤΟ (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/oi-rosoi-xtypisan-to-tounel-beskudy-sto-lviv-gia-na-diakopsoun-tin-metafora-dytikon-oplikon-systimaton/), όπως ακριβώς κάνουν και οι Ισραηλινοί με τα τούνελ στην Γάζα με τα οποία στέλνονται όπλα στην Χαμάς.

 

Οι Ουκρανοί Ουνίτες του Κιέβου εγκατέλειψαν την θέση τους στην ορθόδοξη  Σκήτη των Αγίων Πάντων της Λαύρας στο Σβιατογκόρσκ  όπου είχαν οχυρωθεί ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΕΒΑΛΑΝ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΑΨΑΝ!!! Την επίθεση πραγματοποίησαν Ουκρανοί στρατιώτες της 79^ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας.

Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής εκτοξεύτηκαν εμπρηστικά πυρομαχικά από πολυβόλο μεγάλου διαμετρήματος τοποθετημένο σε ουκρανικό τεθωρακισμένο αυτοκίνητο Kozak. Το ξύλινο μοναστήρι φλέγεται. Μετά το έγκλημα τους τα ναζίδια του ΝΑΤΟ βρήκαν καταφύγιο καταδιωκόμενοι από τις ρωσικές δυνάμεις στο  Sidorovo (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/06/blog-post_9.html).

{Ακριβώς σαν τον Νέρωνα που έκαψε την Ρώμη…}.

 

«Κεραυνός» Β.Πούτιν προς Βερολίνο: «Η ιστορία δείχνει τι θα συμβεί στην Γερμανία μόλις επανεξοπλιστεί»! – Καταστροφή και διαμελισμός!

Η Μόσχα προειδοποιεί την Γερμανία με ολική στρατιωτική καταστροφή και κατάληψη της, τουλάχιστον την ανατολικής πλευράς της με τον πιο επίσημο τρόπο, μετά την απόφαση του Βερολίνου όχι μόνο να επανεξοπλιστεί, αλλά και να αποκτήσει «Τις ισχυρότερες συμβατικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ».

Η εκπρόσωπος του Ρωσικού Υπουργείου Εεωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, μετέφερε το μήνυμα του Ρώσου προέδρου Β.Πούτιν, ο οποίος είχε θητεύσει πολλά χρόνια ως στέλεχος της KGB στην Ανατολική Γερμανία, τότε μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας:

Το γεγονός ότι η Γερμανία επανεξοπλίζεται θα αυξήσει τους κινδύνους για την ασφάλεια της Ρωσίας.  «Αντιλαμβανόμαστε τη δήλωση του Γερμανού καγκελαρίου Όλαφ Σολτς ως μια ακόμη επιβεβαίωση ότι το Βερολίνο έχει χαράξει μια πορεία για μια ταχεία επαναστρατιωτικοποίηση της χώρας». Και κλείνει με την προειδοποίηση: «Πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτό; Αλίμονο, αυτό είναι γνωστό από την ιστορία»!

Δηλαδή, καταστροφή όχι μόνο της γερμανικής πολεμικής μηχανής, αλλά και όλης της Γερμανίας, εκ νέου διαμελισμού της και κατοχής γερμανικών εδαφών με την προσάρτηση τους στην Ρωσία, όπως είχε συμβεί το 1945 μ.Χ. με το Καλίνινγκραντ, το οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν το γερμανικό Κένιξμπεργκ.

Βέβαια και στον Α’ΠΠ, έτσι είχε «τελειώσει» η Γερμανία, με την καταστροφή της από τις δυνάμεις της Αντάντ (Ρωσία, Γαλλία, Βρετανία κλπ.) αν και η Ρωσία άλλαξε καθεστώς το 2017 μ.Χ., έγινε Σοβιετική Ένωση και συνήψε ειρήνη με την ηττημένη Γερμανία

Θα δούμε και τρίτη καταστροφή της Γερμανίας που πλέον παύει σταδιακά να είναι και πελάτης της Ρωσίας σε ότι αφορά το φυσικό αέριο και πετρέλαιο, λιγνίτη και άρα δεν έχει κανένα λόγο να μην θέλει την καταστροφή της η Μόσχα; Πιθανό. Εδώ βέβαια, θα «μιλήσουν» τα πυρηνικά… «Πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτό; Αλίμονο, αυτό είναι γνωστό από την ιστορία», πρόσθεσε (https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/m-zaxarova-einai-gnosto-apo-tin-istoria-ti-ginetai-otan-i-germania-epanastratiotikopoieitai/).

Mε αφορμή την τωρινή ρωσική επίθεση στην Γερμανία, ρωσικές πηγές υπενθυμίζουν τί είχε πει ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Β.Πούτιν, αναφερόμενος στο ίδιο θέμα. Είχε δηλώσει: “Aς μην ξεχνάμε ποιος μπήκε στο Βερολίνο. Οι Αμερικανοί; Οι Βρετανοί ή οι Γάλλοι; Ο “Κόκκινος Στρατός”. Το ξεχάσατε (https://warnews247.gr/ektakto-rosia-i-istoria-deichnei-pos-tha-teleiosei-o-epanexoplismos-tis-germanias-v-poutin-xechasate-poios-bike-sto-verolino/);

Την απόφαση της Γερμανίας να ενισχύσει τον στρατό της επέκρινε σφοδρά η εκπρόσωπος του Ρωσικού του ΥΠΕΞ Μαρία Ζαχάροβα, εκτιμώντας ότι αυτό ισοδυναμεί με «επαναστρατιωτικοποίηση» που παραπέμπει στη ναζιστική περίοδο (1933-45 μ.Χ.). «Το θεωρούμε ως πρόσθετη επιβεβαίωση ότι το Βερολίνο πήρε τον δρόμο μιας νέας επαναστρατιωτικοποίησης. Ξέρουμε καλά πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτό», είπε η Ζαχάροβα.

Η δήλωση αυτή φαίνεται να παραπέμπει στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας από τους Ναζί κατά τη δεκαετία του 1930 μ.Χ. και τον επακόλουθο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που ξεκίνησε ο Αδόλφος Χίτλερ (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/346713_i-germania-enekrine-eksyghronismo-toy-stratoy-me-100-dis-beli-apo-zaharoba).

 

Ως καθηγητής ιστορίας, το θέμα της ναζιστικής Γερμανίας είναι πάντα ένα θέμα που προκαλεί πολλές ερωτήσεις από τους μαθητές. Πώς κατάφεραν οι Ναζί να πείσουν το κοινό να τους ψηφίσει; Πώς κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο να συμφωνήσει με την φασιστική ατζέντα και τις βάρβαρες πολιτικές τους; Πώς επιτράπηκε η πραγματοποίηση του Ολοκαυτώματος;

Παρά τη συζήτηση του ρόλου της προπαγάνδας και της λογοκρισίας, καθώς και του φόβου της εναντίωσης στο ναζιστικό καθεστώς, εξακολουθεί κανείς να βρίσκει τους μαθητές συχνά κάπως αμήχανους.

Επιπλέον, πολλοί υποστηρίζουν σταθερά ότι στις μέρες μας, λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του Διαδικτύου και άλλων μεθόδων επικοινωνίας, τα κακά του ναζισμού δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταφέρουν να ανθίσουν ξανά.

Ωστόσο, αυτό πρόκειται να αλλάξει. Αρκεί να δει κανείς τον τρόπο με τον οποίο το Τάγμα Αζόφ, μια ολοκληρωμένη ουκρανική ναζιστική πολιτοφυλακή, με σημαντική επιρροή, ξεπλύθηκε μέσα σε δέκα εβδομάδες.

Ενώ πριν από την 24η Φεβρουαρίου 2022 μ.Χ., αναγνωρίζονταν ως νεοναζιστικό τάγμα, αυτοί οι φασίστες παρουσιάζονται τώρα ως γενναίοι υπερασπιστές ενός καταπιεσμένου λαού, που πολεμούν γενναία ενάντια σε ανυπέρβλητες αντιξοότητες.

Στο παρελθόν, έχουμε γνωρίσει πολύ καλά το ρόλο που διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η μεγάλη τεχνολογία στην προπαγάνδα και την παραγωγή συναίνεσης. Είτε πρόκειται για τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης που παπαγαλίζουν τα σημεία συζήτησης του κατεστημένου, είτε για το Facebook, το Twitter και το Youtube που λογοκρίνουν τις αντίθετες απόψεις, είτε για το Paypal που αρνείται στα μέσα ενημέρωσης την πρόσβαση στους δικούς τους λογαριασμούς προφανώς λόγω των πολιτικών τους θέσεων, η κυριαρχία του πλήρους φάσματος της δυτικής παραπληροφόρησης φαίνεται να βρίσκεται στο ζενίθ της.

Ωστόσο, οι αιώνιοι δυτικοί προμηθευτές ψευδών ειδήσεων, όπως οι New York Times, το CNN και το BBC, δηλώνουν ότι είναι οι φύλακες της αλήθειας, της ακεραιότητας και της ηθικής. Και αυτό, παρά τα ψέματά τους που διευκόλυναν την σφαγή και το θάνατο πάνω από ενός εκατομμυρίου ανδρών, γυναικών και παιδιών, κατά την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ.

Αλλά ακόμα συνεχίζεται, μέχρι και σήμερα. Από το Φάντασμα του Κιέβου μέχρι το Νησί του Φιδιού, τα συλλογικά δυτικά μέσα ενημέρωσης λειτούργησαν ως στενογράφοι των δυτικών και ουκρανικών καθεστώτων.

Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά για να αναφερθούν, αλλά η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης της αεροπορικής επιδρομής σε σιδηροδρομικό σταθμό στο Κραματόρσκ αποτέλεσε ένα εντυπωσιακό παράδειγμα του απροκάλυπτου και κυνικού προπαγανδιστικού ρόλου που έπαιξαν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης.

Οι πυραυλικές επιδρομές που σκότωσαν πάνω από πενήντα ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από εκατό είχαν αρχικά ευρεία αναφορά, με εικόνες στις πρώτες σελίδες των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Ωστόσο, μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες η ιστορία είχε εξαφανιστεί και ελάχιστα αναφέρθηκε.

Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι μια Ιταλική ομάδα ειδήσεων αναγνώρισε έναν από τους πυραύλους ως τον τύπο που χρησιμοποιούσαν οι ουκρανικές δυνάμεις. Το αφήγημα ότι οι Ουκρανοί σκότωναν αμάχους προφανώς δεν ταίριαζε στην προπαγάνδα της συλλογικής Δύσης και, κατά συνέπεια, οι νεκροί και οι τραυματίες βρήκαν άμεση ασημαντότητα.

Τώρα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έχουν στρέψει την κακόβουλη μυθοπλασία τους στο ναζιστικό τάγμα Azov στην Ουκρανία. Ένας απροκάλυπτα ναζιστικός σχηματισμός, απόγονος των φασιστών Μπαντεριτών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που τώρα υπερασπίζεται σθεναρά από την Συλλογική Δύση.

Είναι ενδιαφέρον ότι προηγουμένως είχε γίνει αποδεκτό ότι οι Αζόφ ήταν μια ακροδεξιά, ναζιστική πολιτοφυλακή, και πράγματι, η παρουσία και η επιρροή τους θεωρούνταν ευρέως ως μια σκοτεινή δύναμη μέσα στην Ουκρανία.

Οι φασιστικές τελετουργίες και τα στολίδια της, η λατρεία του φασίστα Στεπάν Μπαντέρα και η προσήλωσή της στη ναζιστική ιδεολογία, δεν άφηναν σε κανέναν αμφιβολία ότι επρόκειτο για αφοσιωμένους φασίστες, και συνήθως περιγράφονταν ως νεοναζί σε πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης. Ωστόσο, από τις 24 Φεβρουαρίου υπήρξε μια εκπληκτική αλλαγή.

Τώρα, το γεγονός ότι το τάγμα Azov είναι μια ναζιστική οργάνωση αποσιωπάται. Το BBC, ένας προπαγανδιστικός βραχίονας του Βρετανικού κράτους, έβγαλε ένα εννιάλεπτο άρθρο, υποστηρίζοντας, σχεδόν παρακαλώντας, ότι οι μαχητές του Αζόφ δεν ήταν φασίστες, αλλά απλώς ένα τάγμα που ενσωματώθηκε στον ουκρανικό στρατό.

Εν τω μεταξύ, το MSNBC πήρε συνέντευξη από ναζιστές της Αζοφικής που δίδασκαν σε ηλικιωμένες γυναίκες πώς να χρησιμοποιούν τα όπλα, και οι εφημερίδες από τους Financial Times μέχρι τους New York Times παρουσιάζουν τώρα τους Αζοφικούς ως γενναίους υπερασπιστές της Ουκρανίας.

Ένας προφανής στόχος αυτής της ξεδιάντροπης επιχείρησης των μέσων ενημέρωσης είναι να απονομιμοποιήσει τους ρωσικούς ισχυρισμούς περί αποναζιστικοποίησης, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ναζισμού στην Ουκρανία.

Ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που τα ΜΜΕ αναφέρονται στην ιδεολογία των μονάδων Αζόφ, και μάλιστα στην παρουσία άλλων φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων όπως η C14, ο Δεξιός Τομέας και το Svoboda, ισχυρίζονται ότι έχουν ελάχιστη επίδραση στην πολιτική της Ουκρανίας, επισημαίνοντας τις αδύναμες εκλογικές επιδόσεις τους.

Αυτό που παραλείπουν να επισημάνουν, είναι ότι τα «κυρίαρχα» κόμματα εφαρμόζουν πολιτικές που υποστηρίζουν οι φασίστες. Επιπλέον, η άποψη ότι η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είναι μέτρο επιρροής είναι παράλογη, αν κοιτάξει κανείς την Αλ Κάιντα και το Isis.

Στην πραγματικότητα, ένας ηγέτης της φασιστικής ομάδας C14, ο Yevhen Karas, περιέγραψε το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014 μ.Χ. ως «νίκη των εθνικιστικών ιδεών». Συνέχισε υποστηρίζοντας ότι χωρίς την επιρροή των φασιστικών ομάδων, το Μαϊντάν δεν θα ήταν παρά μια «παρέλαση ομοφυλοφίλων».

Αλλά αυτό αποτελεί πλέον μια άβολη αλήθεια για τη συλλογική Δύση. Κατά συνέπεια, ο Αζόφ και οι συνοδοιπόροι τους δεν είναι πλέον ναζιστές ή φασίστες. Αντιθέτως, είναι απλώς «παρεξηγημένοι πατριώτες».

Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Όταν πρόκειται για υποκρισία, η συλλογική Δύση την έχει σε αφθονία. Είτε πρόκειται για την υποστήριξη των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν, του ISIS και της AL Nusra στην Συρία, ή των φασιστών στην Ουκρανία, η Συλλογική Δύση έχει αποδείξει ότι στερείται κάθε ηθικής όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Τώρα, όπως ακριβώς το Isis και η Al Nusra είναι «μετριοπαθείς αντάρτες», οι φασίστες του Αζόφ είναι καλοπροαίρετοι εθνικιστές πολεμιστές.

Έτσι, σύμφωνα με τις λεγόμενες φιλελεύθερες δημοκρατίες μας, παρόλο που μπορεί να υπάρχουν κακοί ναζί, υπάρχουν και καλοί φασίστες, των οποίων η προσκόλληση στον ναζισμό είναι απλώς μια ιδεολογική ιδιοτροπία. Προφανώς, αυτοί που είναι με το μέρος μας είναι οι καλοί ναζί. Και η συλλογική Δύση είναι αυτή που πάντα αποφασίζει ποιος είναι ποιος.

Αλλά ένα πράγμα είναι πλέον προφανές – ο απροκάλυπτος τρόπος με τον οποίο ο ναζισμός έχει γίνει εύπεπτος χάρη σε μια αδυσώπητη, συστηματική προπαγανδιστική εκστρατεία, θα απαντήσει στα ερωτήματα που θέτουν οι μαθητές σχετικά με το πώς οι Γερμανοί Ναζί κατάφεραν να αποκτήσουν την εξουσία το 1933 μ.Χ. και να ακολουθήσουν στην συνέχεια τις πολιτικές που ακολούθησαν.

«Ξύσε έναν φιλελεύθερο και ένας φασίστας αιμορραγεί», μου είπαν κάποτε πριν από πολλά χρόνια. Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών απέδειξαν πόσο ακριβές είναι αυτό το παλιό ρητό (https://kanenazori.com/2022/05/12/epanaprosdiorizontas_to_nazismo/).

ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ (6-6-44 μ.Χ.): Όταν η Ευρώπη έγινε προτεκτοράτο των Αμερικανών!

 [Tιμή και δόξα στους στρατιώτες όλων των εθνοτήτων που έδωσαν την ζωή τους για την ήττα του ναζισμού και ιδιαίτερα σήμερα των Αμερικανών, Αγγλων και Καναδών που έπεσαν κατά την «Απόβαση στην Νορμανδία».

Στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ευρωπαίων οι Αμερικανοί καταγράφηκαν ως ελευθερωτές. Ένας ωστόσο άνθρωπος, με πλήρη επίγνωση των πράξεων του, αρνήθηκε πεισματικά, ως Στρατηγός και ως Πρόεδρος Δημοκρατίας, να τιμήσει την «Απόβαση στη Νορμανδία»: ο Στρατηγός Ντε Γκωλ. Οι μετέπειτα εξελίξεις δικαίωσαν πλήρως τις ενστάσεις του.

Ως ελευθερωτές οι Αμερικανοί προώθησαν, στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου, τη δημιουργία της ΕΕ ως οικονομικής ένωσης χωρίς τη δυνατότητα να έχει τη δική της εξωτερική και αμυντική πολιτική, τις οποίες «κράτησαν» οι ΗΠΑ!

Οι πρόσφατες εξελίξεις, σχετικά με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Και αυτά όταν ο Στρατηγός Ντε Γκωλ ήθελε μια Ευρώπη «από τα Ουράλια ως τον Ατλαντικό»...Ε.Δ.Ν.]

Γνωρίζουμε όντως επακριβώς τους λόγους για τους οποίους ο Σαρλ ντε Γκωλ αρνήθηκε συστηματικά να τιμήσει την απόβαση στην Νορμανδία στις 6 Ιουνίου. Τους εξήγησε εκτενώς στον Alain Peyrefitte, το 1963 μ.Χ. και το 1964 μ.Χ., όταν αυτός ήταν ο υπουργός Πληροφοριών και τον έβλεπε πρόσωπο με πρόσωπο πολλές φορές την εβδομάδα. Αρκεί λοιπόν να ξαναδιαβάσουμε τα σχετικά αποσπάσματα του έργου του Peyrefitte C'tait de Gaulle [Ήταν ο ντε Γκωλ], τόμος 2, που δημοσιεύτηκε το 1997 μ.Χ.:

Διορίζοντας τον Jean Sainteny Υπουργό Βετεράνων τον Δεκέμβριο του 1962 μ.Χ., ο Στρατηγός του είχε ζητήσει να αφιερώσει την ενεργητικότητά του στο έτος 1964 μ.Χ. Προσφερόταν για την αναβίωση της μνήμης δύο ένδοξων ετών: πεντηκοστή επέτειος του 1914 μ.Χ. και εικοστή του 1944 μ.Χ.

Στο τέλος του Συμβουλίου της 30^ης Οκτωβρίου 1963 μ.Χ., αφού ο Jean Sainteny είχε αναφέρει τις τελετές που είχαν προγραμματιστεί για τον εορτασμό της απελευθέρωσης, ο Pompidou [πρωθυπουργός] με πήρε κατά μέρος:

«Προσπαθήστε να κάνετε τον Στρατηγό να επανεξετάσει την άρνησή του να πάει στις ακτές της Νορμανδίας…» Εμεινα κατάπληκτος και από την πληροφορία και από το αίτημα. «Επιτέλους, συνεχίζει ο Πομπιντού, λάβετε τα μέτρα σας… Έφαγα τα μούτρα γι’ αυτή την υπόθεση.»

Ο Sainteny στην συνέχεια με ενημερώνει ότι και ο ίδιος είχε φάει τα μούτρα του. Φυσιολογικά, θα τα φάω και εγώ. Alain Peyrefitte (με ύφος ανήξερου): «Πιστεύετε, στρατηγέ μου, ότι οι Γάλλοι θα κατανοήσουν την απουσία σας στις τελετές στην Νορμανδία;

Charles-de-Gaulle (αυστηρά): – Ο Pompidou σας ζήτησε να πιέσετε και σεις; (Ψύχραιμος εγώ). Ε, λοιπόν όχι ! Πήρα την απόφασή μου! Η Γαλλία αντιμετωπίστηκε σαν χαλάκι της πόρτας! Ο Τσόρτσιλ με κάλεσε από το Αλγέρι στο Λονδίνο, στις 4 Ιουνίου, με έβαλε να πάω σε ένα τρένο όπου είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του, όπως ένας πυργοδεσπότης που τηλεφωνούσε στον αρχιεπιστάτη του. Και μου ανακοίνωσε την απόβαση, χωρίς να έχει προγραμματιστεί καμία γαλλική μονάδα να συμμετάσχει σε αυτήν. Συγκρουστήκαμε σκληρά.

Τον επέπληξα επειδή τίθεται υπό τις εντολές του Ρούσβελτ, αντί να του επιβάλει μια Ευρωπαϊκή βούληση (υποστηρίζει).

Μου φώναξε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων του: «Ντε Γκωλ, κατάλαβέ το: όταν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σε σένα και τον Ρούσβελτ, θα προτιμώ πάντα τον Ρούσβελτ! Όταν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στους Γάλλους και τους Αμερικανούς, πάντα θα προτιμάμε τους Αμερικανούς! Όταν έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ της ηπείρου και της ανοιχτής θάλασσας, θα επιλέγουμε πάντα την ανοιχτή θάλασσα! (Αυτά ειπώθηκαν. Αυτή η ανάμνηση είναι ανεξίτηλη.)

Charles-de-Gaulle: «Η απόβαση της 6^ης Ιουνίου ήταν υπόθεση των Αγγλοσάξωνων, από την οποία αποκλείστηκε η Γαλλία. Ήταν αποφασισμένοι να εγκατασταθούν στην Γαλλία σαν σε εχθρικό έδαφος! Όπως μόλις είχαν κάνει στην Ιταλία και όπως επρόκειτο να κάνουν στην Γερμανία!

Είχαν προετοιμάσει την AMGOT τους (Συμμαχική στρατιωτική κυβέρνηση για κατεχόμενα εδάφη) που θα κυβερνούσε τη Γαλλία καθώς προχωρούσαν οι στρατοί τους. Είχαν τυπώσει τα πλαστά φράγκα που θα επέβαλαν ως νόμιμο χρήμα. Θα συμπεριφέρονταν ως κατακτημένη χώρα.

Charles-de-Gaulle: «Αυτό ακριβώς θα είχε συμβεί αν δεν είχα επιβάλει, ναι επιβάλλει, τους επιτρόπους μου της Δημοκρατίας, τους νομάρχες μου, τους έπαρχούς μου, τις επιτροπές μου απελευθέρωσης! Και θα θέλατε να τιμήσω με την παρουσία μου την απόβασή τους, όταν ήταν το προοίμιο μιας δεύτερης κατοχής της χώρας; Όχι, όχι, μη υπολογίζετε σε μένα! Θέλω τα πράγματα να γίνονται όμορφα, αλλά η θέση μου δεν είναι εκεί!

«Και μετά, [η παρουσία μου] θα συνέβαλλε στο να πιστέψουμε ότι, αν ελευθερωθήκαμε, το οφείλουμε μόνο στους Αμερικανούς. Αυτό θα ισοδυναμούσε με την ακύρωση της Αντίστασης. Η έμφυτη απραξία μας οδηγεί βεβαιότατα στην υιοθέτηση αυτών των απόψεων. Δεν πρέπει να ενδίδουμε σ’ αυτήν!

Charles-de-Gaulle: – Και θα εορτάσω την απελευθέρωση του Παρισιού, και μετά του Στρασβούργου, επειδή είναι γαλλικά κατορθώματα, αφού οι Γάλλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού ενώθηκαν, γύρω από τη σημαία τους, τους ύμνους τους, την πατρίδα τους! Αλλά να συμμετάσχω στον εορτασμό μιας ημέρας που ζητήθηκε από τους Γάλλους παραιτηθούν και να αναθέτουν τις τύχες τους σε άλλους, όχι!

«Οι Γάλλοι είναι ήδη πολύ διατεθειμένοι να πιστεύουν ότι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να αναθέτουν σε άλλους την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας τους! Δεν πρέπει να ενθαρρύνονται σε αυτή την αφελή πεποίθηση, την οποία πληρώνουν μετά με ερείπια και σφαγές! Πρέπει να ενθαρρύνονται να βασίζονται στον εαυτό τους!

Ελάτε, ελάτε, Peyrefitte! Πρέπει να έχουμε καλύτερη μνήμη! Πρέπει να τιμούμε τη Γαλλία, όχι τους Αγγλοσάξονες! Δεν βλέπω κανένα λόγο να το γιορτάζω με φανφάρες. Πείτε το στους δημοσιογράφους σας. »

Και συνεχίζει: «Όσοι έδωσαν την ζωή τους στην γη μας για την πατρίδα τους, οι Άγγλοι, οι Καναδοί, οι Αμερικανοί, οι Πολωνοί, ο Sainteny και ο Triboulet [υπουργοί] θα είναι εκεί για να τους τιμήσουν, όπως τους πρέπει.»

Ελπίζοντας ότι ο στρατηγός θα έχει ξεχάσει την αιχμηρή απάντησή του ή, εν πάση περιπτώσει, θα έχει ξεχάσει ότι σε εμένα την απηύθυνε, θέτω εκ νέου το ζήτημα επί τάπητος, δέκα μήνες και μισό αργότερα, στις 13 Μαΐου 1964 μ.Χ.

Alain Peyrefitte: «Δεν φοβάστε, αν δεν προβάλουμε κάποιες εξηγήσεις, ότι η απουσία σας στις 6 Ιουνίου στη Νορμανδία θα παρερμηνευτεί;

Charles-de-Gaulle: – Μα σας το έχω ήδη πει! Δεν υπήρξε ποτέ θέμα να πάω στη Νορμανδία! Δεν πήγα στην πέμπτη επέτειο. Ούτε στην δέκατη. Ούτε στην δέκατη πέμπτη. Γιατί θέλετε να πάω στην εικοστή; Και ζήτησα και από τον πρωθυπουργό να μην πάει επίσης. Επιπλέον, ο Άγγλος πρωθυπουργός δεν πηγαίνει. Ούτε ο Τζόνσον [Πρόεδρος των ΗΠΑ] θα πάει. Γιατί να πάμε εμείς;

(Προφανώς, ο Wilson και ο Johnson δεν θα πάνε, γιατί ο Ντε Γκωλ δεν πηγαίνει.)

Alain Peyrefitte: – Ο Αϊζενχάουερ και ο Μοντγκόμερι θα παραστούν.

Charles-de-Gaulle: – Είναι ηθοποιοί, που πληρώνονται ακριβά από την τηλεόραση». Τελικά Αϊζενχάουερ και Μοντγκόμερι παρά την ανακοίνωση ότι θα συμμετείχαν, δεν ήρθαν.

Μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου της 10^ης Ιουνίου 1964 μ.Χ., ο Στρατηγός άφησε την ενόχλησή του να εκδηλωθεί: «Αυτοί οι κύριοι του Τύπου που με κατηγορούν ότι δεν πήγα στη Νορμανδία είκοσι χρόνια αργότερα, τι έκαναν τότε;

Είχαν αγωνιστεί για να ανακτήσει η Γαλλία την ελευθερία της, συμμετείχαν στην απελευθέρωσή της; Τι έκαναν στον πόλεμο; Δεν πολέμησαν ούτε στη Νορμανδία ή οπουδήποτε αλλού. Η Απελευθέρωση έγινε χωρίς αυτούς. Απουσίαζαν». Και αυτός, έπρεπε να πολεμήσει για να μην γίνει η απόβαση χωρίς την Ελεύθερη Γαλλία... Κουνάει την καρέκλα του προς τα πίσω, στηρίζει την πλάτη του. Θέλει να μιλήσει.

Charles-de-Gaulle: «Πιστεύετε ότι οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι αποβιβάστηκαν στη Νορμανδία για χάρη μας; Αυτό που ήθελαν ήταν να κινηθούν Βόρεια κατά μήκος της θάλασσας, να καταστρέψουν τις βάσεις των V1 και V2, να καταλάβουν την Αμβέρσα και από εκεί να εισβάλουν στην Γερμανία. Το Παρίσι και η Γαλλία δεν τους ενδιέφεραν.

Η στρατηγική τους ήταν να φτάσουν στο Ρουρ, που ήταν το οπλοστάσιο, και να μην χάσουν ούτε μια μέρα στην πορεία. Ο Τσόρτσιλ είχε ζητήσει από τον Αϊζενχάουερ να προσπαθήσει να απελευθερώσει το Παρίσι για τα Χριστούγεννα. Του είχε πει: «Κανείς δεν μπορεί να σου ζητήσει περισσότερα».

Λοιπόν, ναι, ήμασταν αποφασισμένοι να ζητήσουμε περισσότερα! Ο λαός του Παρισιού ξεσηκώθηκε αυθόρμητα και πιθανότατα θα είχε συντριβεί κάτω από τα ερείπια, όπως οι κάτοικοι της Βαρσοβίας, αν δεν είχαν υποστηριχθεί.

Υπήρχαν όμως άνθρωποι που, τρία χρόνια νωρίτερα, στην Kufra [Ο στρατηγός Λεκλέρκ και οι άνδρες του στο Τσαντ], είχαν ορκιστεί να απελευθερώσουν το Παρίσι και μετά το Στρασβούργο. Είναι αυτοί που απελευθέρωσαν το Παρίσι με τον λαό του.

Charles-de-Gaulle: «Αλλά δεν είχαμε τη συμφωνία των Αμερικανών. Όταν είδα ότι η εξέγερση του Παρισιού επρόκειτο να συντριβεί από μια άθικτη γερμανική μεραρχία που έφτανε από την Boulogne-sur-Mer, διέταξα τον Leclerc να προωθηθεί. Έτσι το Παρίσι δεν είχε τη μοίρα της Βαρσοβίας. Αναγκάσαμε τους Αγγλοσάξονες να αλλάξουν στρατηγική.

Οι Αμερικανοί ενδιαφέρονταν για την απελευθέρωση της Γαλλίας τόσο όσο οι Ρώσοι για την απελευθέρωση της Πολωνίας. Αυτό που ήθελαν ήταν να τελειώνουν με τον Χίτλερ με όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα. Ήθελαν να γλιτώσουν το αίμα των μπόις, όχι το αίμα, τα βάσανα και η τιμή των Γάλλων.

«Πράγματι, αν οι Αγγλοσάξονες είχαν καταφέρει να πραγματοποιήσουν τη στρατηγική τους μέχρι τέλους, ίσως είχαν καταφέρει να χτυπήσουν την καρδιά της Γερμανίας πιο γρήγορα. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Χίτλερ θα είχε καταλήξει ηττημένος και η Γαλλία θα είχε καταλήξει απελευθερωμένη. Αλλά αν οι Γάλλοι είχαν παραμείνει παθητικοί και αν δεν είχαμε κανένα ρόλο στην ήττα του Χίτλερ, τελικά αυτός θα είχε νικήσει την Γαλλία» (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2022/06/6-6-44.html).

Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς δήλωσε ότι η Γερμανία θα έχει σύντομα «τον μεγαλύτερο συμβατικό στρατό στην Ευρώπη» μεταξύ των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας

Η Γερμανία πρέπει να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη, είπε ο Γερμανός καγκελάριος. Έχει μάλιστα δημιουργηθεί ειδικό ταμείο για την χρηματοδότηση αυτού του έργου. Τώρα η χώρα έχει μικρές �