ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΡΩΣΟΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥΣ
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Όπως είναι γνωστό ο
Αμερικάνικος εμφύλιος ξεκίνησε αναμεσά στον Αμερικανικό Βορρά και τον Νότο, με
τον μεν πρώτο να είναι υπό την διοίκηση του Αμερικανού Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν
και ο δεύτερος υπό την διοίκηση του Προέδρου των Νότιων Πολιτείων Τζέφερσον
Ντέιβις.
Ο λόγος για τον οποίο οι
ΗΠΑ τότε διασπάστηκαν σε δύο κράτη ηταν οι μεγάλες πολιτικές, οικονομικές,
κοινωνικές και πολιτικές διάφορες μεταξύ των δύο αυτών κρατών/ενώσεων, αλλά η
αφορμή με την οποία αυτές βγήκαν στην επιφάνεια ηταν το ζήτημα της δουλείας.
Η δουλεία υπήρχε σε
εκτεταμένο βαθμό στον Αμερικανικό Νότο, αφού οι δούλοι χρησιμοποιούνταν από
τους γαιοκτήμονες της περιοχής για να κάνουν τις δουλείες τους στα κτήματα, ενώ
στον Βορρά υπήρχαν οι εξαθλιωμένοι εργάτες, λευκοί και μαύροι.
Η ύπαρξη των σκλάβων στον
Νότο, ο οποίος παρέμενε πεισματικά αγροτικός και δεν ευνοούσε την βιομηχανία
και την ανάπτυξη του τραπεζικού τομέα και την πώληση γης στις μεγάλες
επιχειρήσεις του Αμερικανικού Βορρά, απέτρεπε τα σχέδια των Βορείων
επιχειρηματιών για επέκταση των επιχειρήσεων και των αγορών των Βορείων στον
Νότο και την αγορά της γης του, οπότε αυτό το εμπόδιο έπρεπε να εξαλειφθεί.
Η αντιδημοφιλής Προεδρία
του Μπούκαραν, του οποίου η αδύναμη Προεδρία έκανε τις διάφορες μεταξύ του
Νότου και του Βορρά να ενταθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό, οδήγησε την χώρα αυτή σε
μεγάλη διαίρεση, η οποία εντάθηκε με την εκλογή του Αβραάμ Λίνκολν ως διάδοχου
του Μπούκαραν (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_72.html,
https://alophx.blogspot.com/2021/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html).
Με την εκλογή αυτή, ο
Νότος των ΗΠΑ ανακήρυξε άμεσα την ανεξαρτησία του και εξέλεξε ως Προέδρο της
λεγομένης Συνομοσπονδίας των Νότιων τον Τζέφερσον Ντέιβις, έχοντας την
υποστήριξη των Αγγλογάλλων, οι οποίοι πολεμούσαν τον Λίνκολν και ήθελαν να
αποδυναμώσουν τις ΗΠΑ, χωρίζοντας σε δύο κράτη.
Σύντομα ξέσπασε ένας άγριος
εμφύλιος μεταξύ του Αμερικανικού Βορρά και του Νότου (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_72.html,
https://alophx.blogspot.com/2021/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html),
ο οποίος κατέληξε σε μία τετράχρονη αντιπαράθεση μεταξύ της Ένωσης των Βορείων
και της Συνομοσπονδίας των Νότιων.
Οι Αγγλογάλλοι, πέρα από
την διπλωματική υποστήριξη που έδιναν στους Νοτίους, ετοιμάζονταν αν οι Νότιοι
κατάφερναν να επιτύχουν μία μεγάλη στρατιωτική νίκη κατά των Βορείων, όχι μόνο
να αναγνωρίσουν διπλωματικά τους Νοτίους και να τους στέλνουν κρυφά όπλα όπως
έκαναν μέχρι τότε, αλλά και να στείλουν στρατό και στόλο για να τους συνδράμουν
κατά των Βορείων.
Αυτό όμως τελικά
αποφεύχθηκε όχι μόνο γιατί οι Νότιοι δεν κατάφεραν τελικά να επιτύχουν την
μεγάλη στρατιωτική νίκη που περίμεναν οι Αγγλογάλλοι, αλλά και γιατί οι Ρώσοι
υπό τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Β΄ (απελευθερωτής των σκλάβων και αυτός σαν τον
Λίνκολν) έστειλαν στόλο στις ΗΠΑ (και για να εκδικηθούν τους Αγγλογάλλους για
την ήττα τους στον Κριμαϊκό Πόλεμο-https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html).
Και στην συνέχεια οι
Ρώσοι απείλησαν τους Αγγλογάλλους ότι αν έστελναν πλοία και στόλο στον Νότο των
ΗΠΑ, θα συμμαχούσαν με τον Λίνκολν και θα τους πολεμούσαν και οι Αγγλογάλλοι
αναγκάστηκαν με την απειλή αυτή να υποχωρήσουν και να μην στείλουν στρατό και
στόλο όπως απειλούσαν ως τότε.
{Όπως ακριβώς παλαιοτέρα,
οι Γάλλοι, μετά την ήττα τους στον Επταετή Πόλεμο από τους Βρετανούς έστειλαν
τον στόλο τους στον Πόλεμο της Αμερικάνικης Επανάστασης και νίκησαν τους
Βρετανούς στην κρίσιμη ναυμαχία του Τζέσαπικ και κατανίκησαν τον Βρετανικό
στόλο και στην συνέχεια ο Γαλλικός στόλος μαζί με το Γαλλικό εκστρατευτικό σώμα
υπό τον Λαφαγιέτ νίκησε με τον Ουάσιγκτον τους Βρετανούς στην πολιορκία
του Γιόρκνταουν, εξασφαλίζοντας με τον
τρόπο αυτό την Αμερικανική ανεξαρτησία}.
Με την παρέμβαση τους
αυτή οι Ρώσοι έσωσαν στην ουσία τις ΗΠΑ από την πλήρη διαίρεση, διάσπαση και
ανυποληψία και την εκδίκηση των Βρετανών για την Αμερικανική Επανάσταση, κάτι
που όμως οι Αμερικανοί δεν ξεπλήρωσαν ποτέ στους Ρώσους.
Ο Αμερικάνικος Εμφύλιος
συνεχίστηκε με τους Βορείους του Λίνκολν που υποστήριζαν την δημοκρατία, την
απελευθέρωση των μαύρων σκλάβων του Νότου και την παύση του ρατσισμού, οι
οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις όντως είχαν υποστεί τεράστια καταπίεση, βία και
κακομεταχείριση από Νότιους γαιοκτήμονες.
Στο τέλος, χάρις στην
υποστήριξη των Ρώσων και την εναλλαγή πολλών στρατηγών από τον Λίνκολν, μέχρι
να βρει ο κατάλληλος για να νικήσει τους Νότιους, ο Λίνκολν τους βρήκε στο
πρόσωπο των Οδυσσέα Γκραντ και Σέρμαν, οι οποίοι με τις στρατιωτικές τους
ικανότητες, την ανωτερότητα της στρατιωτικής βιομηχανίας των Βορείων, αλλά και
την πλήρη καταστροφή των υποδομών των Νότιων, κατάφεραν στο τέλος να τους
νικήσουν ολοκληρωτικά και μετά την ήττα των Νότιων, οι ΗΠΑ επανενώθηκαν σε ένα
κράτος ξανά (https://alophx.blogspot.com/2024/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/01/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_72.html,
https://alophx.blogspot.com/2021/02/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html).
Αντίστοιχα στην εποχή
μας, όπως είναι γνωστό ο Ρωσοουκρανικός πόλεμος (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html),
ένας εμφύλιος στην ουσία μεταξύ Ρωσικών λαών (https://alophx.blogspot.com/2022/02/blog-post.html),
ξεκίνησε ανάμεσα στην Μεγαλορωσία/Ρωσία/Λευκορωσία στον Ρωσικό Βορρά και την
Ουκρανία/Μικρορωσία/Νοβορώσια στον Ρωσικό Νότο, με τον μεν πρώτο να είναι υπό
την διοίκηση του Ρώσου Προέδρου Βλάντιμιρ Πούτιν και ο δεύτερος υπό την
διοίκηση του Προέδρου των Νότιων Ρώσων/Ουκρανών Βλάντιμιρ Ζελένσκι.
Ο λόγος για τον οποίο οι
Ρώσοι τότε διασπάστηκαν σε δύο κράτη ηταν οι μεγάλες πολιτικές, οικονομικές,
κοινωνικές και γεωπολιτικές διάφορες μεταξύ των δύο αυτών κρατών/ενώσεων, οι
οποίες προέκυψαν μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ και την δημιουργία τριών ανεξαρτήτων
Ρωσικών κρατών (Ρωσίας/Μεγαλορωσίας, Λευκορωσίας,
Μικρορωσίας/Νοβορώσιας/Ουκρανίας).
Αλλά η αφορμή με την
οποία αυτές βγήκαν στην επιφάνεια ηταν τόσο το πραξικόπημα των νεοναζί στο
Μαιντάν το 2014 μ.Χ., αλλά κυρίως η εισβολή των Ουκρανών στο Ντονμπάς και η
προσπάθεια γενοκτονίας των Ορθόδοξων Ρώσων στην Ουκρανία, που είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού, όπως και η
προσπάθεια απόκτησης πυρηνικών από την Ουκρανία και εισδοχής της στο ΝΑΤΟ, κάτι
που θα έφερνε τις Νατοϊκές βάσεις και πυρηνικά σε απόσταση λίγων λεπτών από τα
Ρωσικά σύνορα (https://alophx.blogspot.com/2023/03/blog-post.html).
Με την σκλαβιά, εκδίωξη,
ή γενοκτονία των Ρώσων της Ουκρανίας, οι δυτικές ελίτ (https://alophx.blogspot.com/2023/11/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2019/11/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_1.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_53.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_82.html,
https://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_92.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html)
θα κατάφερναν όχι μόνο να αρπάξουν την γη τους (με τους απέραντους
σιτοβολώνες), τις σπάνιες γαίες και να ελέγξουν τους αγωγούς, αλλά παράλληλα να
αρπάξουν και τις βιομηχανίες της χωράς αυτής, να αποκτήσουν τον έλεγχο της
Μαύρης Θάλασσάς, να επιτύχουν τον αποκλεισμό των Ρώσων σε αυτή και την
απαγόρευση καθόδου τους στο Αιγαίο και την Μεσόγειο (και την πρόσβαση τους στην
Συρία και στο Ιράν και στους υπολοίπους συμμάχους τους στην περιοχή).
Ενώ με Νατοϊκές
στρατιωτικές βάσεις και πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία, οι δυτικοί ήθελαν να
βάλουν μέσω ΝΑΤΟ στην Ουκρανία θα απειλούσαν την ύπαρξη της Ρωσίας με την ρίψη
τους ή στρατιωτική εισβολή, αλλά και με την χρηματοδότηση δήθεν «χρωματιστών
επαναστάσεων»/πραξικοπημάτων από τις ΜΚΟ της Δύσης και του Σόρος, με στόχο να
επιβάλουν ξεπουλημένους ηγέτες στην ηγεσία της Ρωσίας και της Λευκορωσίας που
θα ξεπουλούσαν τον πλούτο των λαών τους στην Δύση (όπως επί Γιέλτσιν στην
Ρωσία) και θα διέλυαν τα κράτη τους σε πολλά μικρότερα (https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_24.html).
[Στην διάσπαση της ΕΣΣΔ
σε πολλά κράτη οδήγησε η αντιδημοφιλής Προεδρία του Γκορμπατσόφ, του οποίου η
αδύναμη Προεδρία έκανε τις διάφορες μεταξύ των κρατών της ΕΣΣΔ να ενταθούν σε
πολύ μεγάλο βαθμό, οδήγησε την χώρα αυτή σε μεγάλη διαίρεση, η οποία εντάθηκε
με την εκλογή του Μπόρις Γιέλτσιν ως διάδοχου του Γκορμπατσόφ (https://alophx.blogspot.com/2020/12/blog-post_14.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_63.html)].
Σύντομα στον αγροί
εμφύλιο πόλεμο μεταξύ του Ρωσικού Βορρά (Ρωσία/Μεγαλορωσία, Λευκορωσία) και του
Ρωσικού Νότου (Μικρορωσία/Νοβορώσια/Ουκρανία), ο οποίος κατέληξε σε μία
τρίχρονη αντιπαράθεση μεταξύ τους.
Οι δυτικοί, πέρα από την
διπλωματική υποστήριξη που έδιναν στους Ουκρανούς, ετοιμάζονταν αν οι Ουκρανοί
κατάφερναν να επιτύχουν μία μεγάλη στρατιωτική νίκη κατά των Ρώσων με την
λεγομένη αντεπίθεση τους (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html, https://alophx.blogspot.com/2024/07/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_15.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_9.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_60.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_89.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_62.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_71.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_14.html),
όχι μόνο να στηρίζουν διπλωματικά τους Ουκρανούς και να τους στέλνουν κρυφά
όπλα, χρήμα και εθελοντές, όπως έκαναν μέχρι τότε, αλλά και να στείλουν στρατό
και στόλο για να τους συνδράμουν κατά των Ρώσων.
Αυτό όμως τελικά
αποφεύχθηκε όχι μόνο γιατί οι Ουκρανοί δεν κατάφεραν τελικά να επιτύχουν την
μεγάλη στρατιωτική νίκη που περίμεναν οι δυτικοί, αλλά και γιατί οι Κινέζοι, οι
Ιρανοί, οι Κορεάτες, οι Κουβανέζοι και άλλοι σύμμαχοι των Ρώσων έστειλαν και
αυτοί ενίσχυση σε χρήμα, όπλα και εθελοντές υπέρ των Ρώσων (και για να
ξεπληρώσουν τους Ρώσους για παλαιές βοήθειας τους, για να μην έρθει μετά η δική
τους σειρά αν νικήσουν οι δυτικοί, αλλά και για να εκδικηθούν τους δυτικούς για
τις παλαιές εισβολές στα κράτη τους).
Και στην συνέχεια οι
Ρώσοι απείλησαν τους δυτικούς ότι αν έστελναν στρατό στην Ουκρανία, οι Ρώσοι θα
συμμαχούσαν με χώρες της Λατινικής Αμερική και θα έστελνα πυρηνικά υποβρύχια
και πύραυλος στην Κουβά και αλλού με τους συμμάχους τους κατά των ΗΠΑ (https://warnews247.gr/diethnh/rwsia/poutin-sto-sunedrio-tou-sco-yparktos-o-kindunos-epanalhpshs-ths-krishs-twn-puraulwn-ths-koubas/,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_47.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_70.html).
[Αυτό μπορεί να αναγκάσει
τους δυτικούς που πολεμούν τους Ρώσους να αναγκαστούν με την απειλή αυτή να
υποχωρήσουν και να μην στείλουν στρατό και στόλο όπως απειλούσαν ως τώρα ή αν
οι Ουκρανοί συντρίβουν να στείλουν τις 700.000 στρατιώτες που έχουν ετοιμάζει
στα σύνορα με την Ουκρανία κατά των Ρώσων στην χώρα αυτή.
Αν δε εκλεγεί ξανά
Προέδρος στις ΗΠΑ πιθανότατα ο Τραμπ (https://alophx.blogspot.com/2021/01/1961-2020.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/01/blog-post_7.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post.html),
ο οποίος έχει διαμηνύσει ότι θα πάψει την χρηματοδότηση και τον οπλισμό των
Ουκρανών και θα φέρει το τέλος του πολέμου αυτού με συνομιλίες με τους Ρώσους,
αναμένεται η πλήρη νίκη των Ρώσων του Πούτιν, σε συμμαχία ξανά με τους
Αμερικάνους του Τραμπ αυτή τη φορά, ενώ είναι γνωστό ότι ο Πούτιν και ο Τραμπ
είχαν πολύ καλή σχέση, συνεργασία και θαυμασμό σαν τον Λίνκολν και τον Ρωσο
Τσάρο Αλέξανδρο τον Β΄ παλαιοτέρα (https://www.smithsonianmag.com/history/before-lincoln-issued-the-emancipation-proclamation-this-russian-czar-freed-20-million-serfs-180980652/)].
Ο Ρωσοουκρανικός Πόλεμος
θα συνεχιστεί με τους Ρώσους του Πούτιν που υποστήριζαν την δημοκρατία στην
νεοναζιστική Ουκρανία, την απελευθέρωση των Ρώσων της χωράς αυτής και την παύση
του ρατσισμού και της γενοκτονίας εις βάρος τους, οι οποίοι για δέκα ολόκληρα
χρόνια όντως είχαν υποστεί τεράστια καταπίεση, βία και κακομεταχείριση από τους
Ουκρανούς νεοναζί.
Στο τέλος αναμένεται,
χάρις στην υποστήριξη των Ρώσων και την εναλλαγή πολλών στρατηγών από τον
Πούτιν (όπως έκανε και στον Β΄ΠΠ ο Στάλιν), μέχρι να βρει ο κατάλληλος για να
νικήσει ολοκληρωτικά τους Ουκρανούς, ο Πούτιν τον βρήκε στο πρόσωπο του
Σουροβίκιν, ενός νέου Ζουκόφ (https://alophx.blogspot.com/2023/06/blog-post_13.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/wef.html, https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_26.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/07/blog-post.html,
https://alophx.blogspot.com/2023/08/blog-post_15.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_9.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_60.html, https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_89.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_62.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/05/blog-post_71.html,
https://alophx.blogspot.com/2024/06/blog-post_14.html).
Ο Σουροβίκιν, γνωστός ως
ο «Στρατηγός Αρμαγεδδών», με τις μεγάλες στρατιωτικές του ικανότητες, την
ανωτερότητα της στρατιωτικής βιομηχανίας των Ρώσων, αλλά και την πλήρη
καταστροφή των υποδομών των Ουκρανών, αναμένεται να καταφέρει στο τέλος με την
μεγάλη Ρωσική αντεπίθεση που ετοιμάζεται να νικήσει ολοκληρωτικά και μετά την
ήττα των Ουκρανών, όλοι οι Ρώσοι (Μεγαλορωσία/Ρώσοι, Λευκορώσοι, Μικρορώσοι.
Νοβορώσοι/Ουκρανοί) να επανενωθούν ξανά σε ένα ενιαία και μεγάλο Ρωσικό κράτος
ξανά (https://www.bankingnews.gr/diethni/articles/747066/medvedev-o-vladimir-putin-einai-o-neos-abraham-lincoln-geia-sas-amerikanoi-kante-ti-rosia-megali-ksana).
Θα είναι άραγε αυτή η
εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά,
άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες
κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία
κατάσταση ακμής και ευημερίας.
ΕΞΤΡΑ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
Οι
παραλληλισμοί μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ και του Αλεξάνδρου Β', οι οποίοι και
οι δύο πολέμησαν για τον τερματισμό της υποτέλειας στα έθνη τους, είναι
εντυπωσιακοί. Πριν ο Λίνκολν εκδώσει την Διακήρυξη της Χειραφέτησης, αυτός ο
Ρώσος Τσάρος απελευθέρωσε 20 εκατομμύρια δουλοπάροικους.
Οι σχέσεις μεταξύ των
Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας δεν ήταν πάντα τόσο παγερές . Πριν από
ενάμιση Αιώνα, στην δεκαετία του 1.860 μ.Χ., οι ηγέτες των χωρών—ο Πρόεδρος
Αβραάμ Λίνκολν και ο Τσάρος Αλέξανδρος Β' απολάμβαναν μια θερμή σχέση και έναν
κοινό σκοπό: τον τερματισμό της δουλείας στα αντίστοιχα έθνη τους.
Μέχρι τον Αμερικανικό
Εμφύλιο Πόλεμο, οι δύο χώρες βρίσκονταν σε παρόμοια μονοπάτια, με την ορμή για
τον τερματισμό της δουλοπαροικίας αυξανόταν στην Ρωσία καθώς οι υποστηρικτές
της κατάργησης πολέμησαν για να τερματίσουν την δουλεία στις ΗΠΑ Οι
υποστηρικτές και των δύο κινημάτων επεσήμαναν το παράδειγμα Ευρωπαϊκών δυνάμεων
όπως η Γαλλία, η Βρετανία και την Δανία , που όλες είχαν καταργήσει την δουλεία
μέχρι το 1.848 μ.Χ.
«Τόσο ο Πρόεδρος Λίνκολν
όσο και ο Τσάρος Αλέξανδρος Β' γνώριζαν ότι οι χώρες τους είχαν γίνει ακραίες
όσον αφορά τη δουλεία και τη δουλοπαροικία », λέει η Carolyn Harris, συγγραφέας
και ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. «Ήξεραν και οι δύο ότι η αλλαγή
ήταν στον ορίζοντα και σκέφτονταν πώς να διαχειριστούν αυτήν την αλλαγή».
Ο Αλέξανδρος ανέλαβε
πρώτος δράση, απελευθερώνοντας περίπου 20 εκατομμύρια δουλοπάροικους μέσω του
Μανιφέστου της Χειραφέτησης στις 3 Μαρτίου 1.861 μ.Χ. Σε μία από τις πολλές
εντυπωσιακές ιστορικές σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών, που συνέβη την ημέρα πριν
από την πρώτη ορκωμοσία του Λίνκολν .
Αλλά ο νέος Αμερικανός
πρόεδρος -ο οποίος έτρεξε σε μια πλατφόρμα εκστρατείας για να σταματήσει την
επέκταση της δουλείας σε νέα εδάφη και κράτη, όχι να την καταργήσει- δεν ήταν
ακόμα στο ίδιο σημείο με τον Ρώσο ομόλογό του. «Δεν έχω κανένα σκοπό, άμεσα ή
έμμεσα, να παρέμβω στον θεσμό της δουλείας στις πολιτείες όπου υπάρχει», δήλωσε
στην εναρκτήρια ομιλία του . «Πιστεύω ότι δεν έχω κανένα νόμιμο δικαίωμα να το
κάνω και δεν έχω καμία διάθεση να το κάνω».
Ωστόσο, οι Αμερικανοί
σημείωσαν τη διακήρυξη του τσάρου, που έβαλε τέλος σε μια αιωνόβια πρακτική που
έδενε τους αγρότες στη γη στην οποία ζούσαν και, κατ' επέκταση, τους ιδιοκτήτες
τους . Το μανιφέστο «επιτάχυνε απόλυτα την κατάρρευση της δουλείας» στις
Ηνωμένες Πολιτείες, λέει ο Ted Widmer , ιστορικός στο Πανεπιστήμιο City της
Νέας Υόρκης και συγγραφέας του βιβλίου Lincoln on the Verge: Thirteen Days to
Washington . «Έλαβε ευνοϊκή κάλυψη από τον Τύπο στο Βορρά. Θεωρήθηκε θρίαμβος
της φωτισμένης ηγεσίας».
Η απόφαση του Αλεξάνδρου
να απελευθερώσει τους δουλοπάροικους έκανε τις ΗΠΑ ακόμα πιο ξένο μεταξύ των
δυτικών εθνών. Μέχρι τότε, ήταν ένα από τα λίγα που εξακολουθούσαν να
επιτρέπουν τη δουλεία, μαζί με την Ολλανδία και πολλά άλλα εξέχοντα καταφύγια.
(Την εποχή του Μανιφέστου
της Χειραφέτησης της Ρωσίας, οι περισσότερες χώρες που προηγουμένως ασκούσαν
δουλοπαροικία το είχαν ήδη καταργήσει, μεταξύ αυτών η Ουγγαρία, η Δανία και η
Κροατία).
«Είναι ντροπιαστικό αν θεωρείς ότι το έθνος
σου είναι σύγχρονο και ηθικό», λέει ο Widmer. «Τόσο μεγάλο μέρος της ιστορίας
μας βασίστηκε στην ιδέα ότι δίναμε πολλή ελευθερία στον λαό μας – είναι ακριβώς
εκεί στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, την οποία ο Λίνκολν ανέφερε συνεχώς . Η
σκλαβιά ήταν μια τόσο κραυγαλέα αντίφαση που ανάγκασε πολλή αυτο-στοχασμό. Ο
Λίνκολν ήταν φανταστικός όταν επεσήμανε αυτές τις ασυνέπειες».
Ο Horace Greeley ,
συντάκτης της New-York Tribune και ένας από τους κορυφαίους υποστηρικτές της
κατάργησης της απόφασης στην Αμερική, έσπευσε να αντιπαραβάλει την αποφασιστική
χειραφέτηση του τσάρου με την αδράνεια των ΗΠΑ.
«Όλος ο κόσμος και όλες
οι επόμενες εποχές θα χειροκροτήσουν τον αυτοκράτορα Αλέξανδρο για την
κατάργηση της δουλείας στην Ρωσία», έγραψε τον Απρίλιο του 1.861 μ.Χ., λίγες
μέρες πριν από την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου. «Αλλά τι πιστεύει ο κόσμος, τι
θα σκεφτούν οι μελλοντικές γενιές, για την προσπάθεια να γίνει διαρκής η
Σκλαβιά στην Αμερική;»
Στην Ρωσία, η μάχη για την
δουλοπαροικία ήταν μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης μεταξύ δύο αντίθετων
πνευματικών κινημάτων: των δυτικοποιών και των σλαβόφιλων . Όπως εξηγεί ο
Χάρις, οι ομάδες αμφισβήτησαν εάν η Ρωσία θα έπρεπε «να κοιτάζει προς τα έξω
προς την Δύση και να συγκρίνεται με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Ή μήπως θα έπρεπε η Ρωσία
να κοιτάξει τη δική της ιστορία, … να δει τον εαυτό της περισσότερο ως ασιατική
δύναμη και να κοιτάξει προς την Ανατολή και να επικεντρωθεί στις δικές της
παραδόσεις, αντί να συγκρίνει με την Δύση;
Οι δυτικοποιητές υπέρ του
εκσυγχρονισμού αντιτάχθηκαν στη δουλοπαροικία, θεωρώντας την ως ένδειξη ότι η
Ρωσία είναι ένα καθυστερημένο έθνος. Για αυτούς, «η ιδέα της δουλοπαροικίας και
της δέσμευσης της αγροτιάς με τη γη φαινόταν ιδιαίτερα παρωχημένη.
Η δουλοπαροικία συνδέθηκε
με τον Μεσαίωνα», λέει ο Χάρις. Δεν υπερασπίστηκαν όλοι οι σλαβόφιλοι τον
θεσμό, προσθέτει, αλλά υποστήριξαν ότι όποια απόφαση έλαβε η Ρωσία πρέπει να
προέρχεται από την δική της ιστορία και πολιτισμό.
Η Ρωσική δουλοπαροικία
χρονολογείται από έναν νομικό κώδικα του 1.649 μ.Χ. που έδινε στους
γαιοκτήμονες απόλυτη εξουσία επί των αγροτών δουλοπάροικων που ζούσαν στην γη
τους. Αυτός ο έλεγχος περιλάμβανε εξουσία για την ελευθερία των δουλοπάροικων
να μετακινούνται σε άλλα μέρη.
Στις ΗΠΑ, οι υπερασπιστές
της δουλείας βασίστηκαν σε αβάσιμους ισχυρισμούς για φυσικές διαφορές μεταξύ
των φυλών για να δικαιολογήσουν την δουλεία. στην Ρωσία, οι υποστηρικτές της
δουλοπαροικίας ανέφεραν ταξικές διαφορές. Μια βασική διάκριση μεταξύ των δύο
πρακτικών ήταν ότι οι Ρώσοι δουλοπάροικοι είχαν την ίδια φυλή και εθνική
καταγωγή με τους γαιοκτήμονές τους. Θεωρούνταν επίσης ως μέλη της κοινωνίας ,
όσο ταπεινοί κι αν ήταν.
Ο Αλέξανδρος ήταν δυτικός
και έχασε λίγο χρόνο αποκαλύπτοντας τα σχέδιά του να απελευθερώσει τους
δουλοπάροικους όταν έγινε τσάρος το 1.855 μ.Χ. «Αποφάσισα να το κάνω, κύριοι»,
είπε σε μια συνέλευση ευγενών το 1.856 μ.Χ. «Αν δεν δώσουμε στους αγρότες την
ελευθερία από πάνω, θα την πάρουν από κάτω».
Ο τσάρος είχε περιοδεύσει
στην Ευρώπη ως νεαρός άνδρας και γνώρισε τη βασίλισσα Βικτώρια, η οποία ανέβηκε
στον βρετανικό θρόνο το 1.837 μ.Χ., τέσσερα χρόνια αφότου η Βρετανία κατάργησε
την δουλεία.
«Ο Αλέξανδρος Β' είχε μια
πολύ ξεκάθαρη ιδέα για το τι συνέβαινε αλλού στην Ευρώπη», λέει ο Χάρις, «και
ήθελε να φέρει τη Ρωσία ως Ευρωπαϊκή δύναμη, σε αντίθεση με μια ανατολική
δύναμη. Σημειώνει ότι η Ρωσία ήταν προηγουμένως δυτική δύναμη, κυρίως κατά την
διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων στις αρχές του 19ου Αιώνα μ.Χ.
Πριν από τον Εμφύλιο
Πόλεμο, οι συζητήσεις που στροβιλίζονταν γύρω από την Αμερικανική σκλαβιά και
την Ρωσική δουλοπαροικία επηρέασαν η μία την άλλη πέρα από τον Ατλαντικό. Το
Uncle Tom's Cabin, ένα μυθιστόρημα κατά της δουλείας της Harriet Beecher Stowe,
είχε σημαντικό αντίκτυπο στην Ρωσία, χτυπώντας μια οικεία χορδή με τους Ρώσους
αντιπάλους της δουλοπαροικίας.
«Πολλές από τις σκηνές
που περιγράφονται στο βιβλίο φαίνονται σαν μια ακριβής απεικόνιση εξίσου
τρομακτικών σκηνών στην Ρωσία», έγραψε ο Ρώσος μυθιστοριογράφος Ιβάν
Τουργκένιεφ στην Αμερικανίδα υπέρμαχος της κατάργησης της ανθρωπότητας Maria
Weston Chapman αφού έλαβε ένα αντίγραφο του βιβλίου από αυτήν.
«Η καμπίνα του θείου Τομ
κυκλοφόρησε ευρέως μετά την δημοσίευσή της το 1.852 μ.Χ.», λέει η Amanda
Bellows , ιστορικός στο New School και συγγραφέας του βιβλίου American Slavery
and Russian Serfdom in the Post-Emancipation Imagination . «Προκάλεσε μεγάλη
συζήτηση παγκοσμίως για τα θέματα της δουλείας και της ελευθερίας».
Και προσθέτει,
«Μορφωμένοι Ρώσοι διάβασαν και συζήτησαν το βιβλίο στα τέλη της δεκαετίας του
1850. Ήταν μια εποχή που αξιωματούχοι της Ρωσικής κυβέρνησης, πολλοί από τους
οποίους ήταν μέλη των ευγενών που είχαν δουλοπάροικους, επεξεργάζονταν τους
όρους του Μανιφέστου της Χειραφέτησης της Ρωσίας».
Οι υποστηρικτές της
δουλείας, εν τω μεταξύ, βρήκαν κοινό σκοπό με τους υπερασπιστές της
δουλοπαροικίας. Ο George Fitzhugh, ένας δικηγόρος και συγγραφέας υπέρ της
δουλείας της Βιρτζίνια, έγραψε σε ένα δοκίμιο του 1.857 μ.Χ. ότι «εξαιρουμένης
της Ρωσίας, ο Νότος είναι το μόνο συντηρητικό τμήμα του πολιτισμένου
Χριστιανικού κόσμου». Ανησύχησε ότι στον Βορρά, «ο μαύρος Ρεπουμπλικανισμός
βρίσκεται σε ανοδική πορεία, και αυτό είναι ριζοσπαστικό και επαναστατικό στο
άκρο».
Έναν αιώνα πριν από το
Red Scare του γερουσιαστή Τζόζεφ ΜακΚάρθι , ο Fitzhugh διακήρυξε ότι «όλοι οι
οπαδοί της κατάργησης είναι σοσιαλιστές, που προτείνουν να καταστραφούν όλοι οι
θεσμοί της κοινωνίας». Λίγο μετά την έναρξη του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου
τον Απρίλιο του 1861, η Ρωσία κατέστησε σαφές στις ΗΠΑ πού βρισκόταν η πίστη
της.
«Σε κάθε περίπτωση, η
Αμερικανική Ένωση μπορεί να βασιστεί στην πιο ειλικρινή συμπάθεια από την
πλευρά του [τσάρου] κατά τη διάρκεια της σοβαρής κρίσης που διέρχεται αυτή την
στιγμή η Ένωση», έγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας σε μια ανακοίνωση του
Ιουλίου 1.861 μ.Χ. στον Ρώσο απεσταλμένο στην Ουάσιγκτον. Ο Αλέξανδρος πρόσθεσε
μάλιστα μια χειρόγραφη σημειογραφία: «Έτσι ας είναι».
Σε απάντηση, ο Λίνκολν
είπε στον πρεσβευτή της Ρωσίας στις ΗΠΑ «παρακαλώ ενημερώστε τον Αυτοκράτορα
για την ευγνωμοσύνη μας και διαβεβαιώστε την Αυτού Μεγαλειότητα ότι ολόκληρο το
έθνος εκτιμά αυτή την νέα εκδήλωση φιλίας». Οι δύο ηγέτες θα συνέχιζαν να
αλληλογραφούν κατά την διάρκεια του πολέμου, υπογράφοντας επιστολές ο ένας στον
άλλο « Ο καλός σου φίλος ».
«Φαίνεται ότι προσέγγιζαν
μια γνήσια φιλικότητα στις επιστολές τους», λέει ο Widmer, σημειώνοντας ότι ο
χαιρετισμός κλεισίματος είναι πιο θερμός από ό,τι απαιτεί το διπλωματικό
πρωτόκολλο. «Υπάρχει αυτή η πολύ
ουσιαστική πρώιμη έκφραση υποστήριξης για τον σκοπό της ένωσης από την Ρωσία, η
οποία προκαλεί έκπληξη επειδή η Ρωσία είναι τόσο μακριά», προσθέτει ο Widmer.
«Η Ρωσία στέλνει ένα γνήσιο και εγκάρδιο μήνυμα υποδοχής υποστήριξης για την
υπόθεση της Ένωσης. Έδωσε στον Λίνκολν κάποια ενθάρρυνση από ένα πολύ
απροσδόκητο τρίμηνο».
Τον Ιανουάριο του 1.863 μ.Χ.-δύο
χρόνια αφότου ο Αλέξανδρος απελευθέρωσε τους δουλοπάροικους- ο Λίνκολν εξέδωσε
την Διακήρυξη της Χειραφέτησης, απελευθερώνοντας τους σκλάβους σε επαναστατικές
πολιτείες .
Το διάταγμα ήταν
περιορισμένο στην εμβέλεια του, διατηρώντας τη δουλεία στα συνοριακά κράτη που
είχαν παραμείνει πιστά στην Ένωση. Η δουλεία δεν καταργήθηκε επίσημα στις ΗΠΑ
μέχρι την επικύρωση της 13ης Τροποποίησης τον Δεκέμβριο του 1.865
μ.Χ.
Ο Bellows σημειώνει ότι
οι δύο ηγέτες είχαν παρόμοια προσωνύμια: τον Τσάρο-Απελευθέρωση και τον Μεγάλο
Απελευθερωτή. Αλλά οι νότιοι επικριτές του Λίνκολν επικαλέστηκαν τη σύγκριση με
αρνητικό πρίσμα, αποκαλώντας τη Διακήρυξη της Χειραφέτησης ένα υβριστικό
διάταγμα με τον τρόπο του διατάγματος του τσάρου και επιτέθηκαν στον πρόεδρο ως
«Αμερικανό τσάρο».
Αργότερα το 1.863 μ.Χ., η
Ρωσία ξεπέρασε τις ενθαρρυντικές επιστολές, στέλνοντας πλοία του Πολεμικού
Ναυτικού στα λιμάνια της Νέας Υόρκης και του Σαν Φρανσίσκο σε ένδειξη
υποστήριξης για την υπόθεση της Ένωσης σε μια εποχή που οι ΗΠΑ ανησυχούσαν ότι
η Γαλλία και η Βρετανία θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τη Συνομοσπονδία . Στην
Νέα Υόρκη, οι Ρώσοι ναύτες έγιναν δεκτοί σε μια πλούσια χοροεσπερίδα που
περιείχε διακοσμήσεις με σημαίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας.
«Η παρουσία στα νερά μας
μιας μοίρας που ανήκει στο Ναυτικό της Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητας δεν μπορεί
παρά να είναι πηγή ευχαρίστησης και ευτυχίας για τους συμπατριώτες μας», έγραψε
ο υπουργός Ναυτικού των ΗΠΑ Γκίντεον Γουέλς σε επιστολή του προς τον Ρώσο
πρεσβευτή, προσθέτοντας στο ημερολόγιό του, «Θεέ ευλογείτε τους Ρώσους».
Την ίδια περίπου περίοδο,
ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας προειδοποίησε έναν Αμερικανό διπλωμάτη στην
Αγία Πετρούπολη ότι η Ένωση είχε «λίγους φίλους μεταξύ των δυνάμεων. Η Αγγλία
χαίρεται για αυτό που σου συμβαίνει» και η Γαλλία «δεν είναι φίλη σου. … Δεν
μπορώ να σας εκφράσω πόσο βαθύ άγχος νιώθουμε – πόσο σοβαροί είναι οι φόβοι
μας».
«Αυτή ήταν μια χρονική περίοδος που οι σχέσεις
μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας ήταν αρκετά ισχυρές, επειδή και οι
δύο ανησυχούσαν για την Βρετανία», λέει ο Χάρις. «Είδαν ότι είχαν κάποια κοινά
ενδιαφέροντα». (Λίγα χρόνια νωρίτερα, η Ρωσία είχε χάσει τον Κριμαϊκό πόλεμο
από μια συμμαχία της Βρετανίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και
της Σαρδηνίας-Πιεμόντε.)
Στην Ευρώπη, ορισμένοι
παρατηρητές παρατήρησαν αυτή την περίεργη δυναμική. Μια γελοιογραφία του
Οκτωβρίου 1.863 μ.Χ. σε ένα περιοδικό του Λονδίνου , για παράδειγμα, έδειξε τον
Αλέξανδρο και τον Λίνκολν να δίνουν τα χέρια πέρα από το χάσμα καθώς
εκτυλίσσονταν θανατηφόρες μάχες πίσω τους, πάνω από μια λεζάντα που έγραφε
«Extremes Meet».
Κατά την διάρκεια του
Εμφυλίου Πολέμου, ο Λίνκολν είδε πολιτικό πλεονέκτημα στην σύγκριση της
δουλοπαροικίας και της σκλαβιάς. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1.863 μ.Χ., ο
Πρόεδρος έγραψε μια επιστολή στον πρώην διπλωμάτη του στην Ρωσία, ο οποίος είχε
επιστρέψει πρόσφατα στην Ουάσιγκτον, με το εξής αίτημα: «Πιστεύω ότι μια ή δύο
καλές διαλέξεις για το «Serfs, Serfdom and Mancipation in Russia» θα ήταν και
τα δύο. ενδιαφέρον και πολύτιμο. Δεν θα μπορούσες να σηκωθείς κάτι τέτοιο;»
Υπήρχαν, βέβαια,
σημαντικές διαφορές μεταξύ δουλοπαροικίας και δουλείας και του τρόπου
κατάργησής τους. «Οι δουλοπάροικοι δεν υποδουλώθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Είχαν
ορισμένα περιορισμένα δικαιώματα», σημειώνει ο Widmer. «Οι υπερασπιστές της
δουλοπαροικίας στη Ρωσία δεν ήταν ποτέ τόσο ιδεολογικά αφοσιωμένοι όσο οι
υπερασπιστές της δουλείας στην Αμερική, και φυσικά η φυλετική πολιτική ήταν
πολύ διαφορετική».
Και ενώ η Ρωσία τερμάτισε
τη δουλοπαροικία με διάταγμα, χρειάστηκε ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος για να
τερματιστεί η σκλαβιά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, οι παραλληλισμοί είναι
αξιοσημείωτοι.
«Αυτές οι δύο εξαιρετικά
σημαντικές πράξεις χειραφέτησης έχουν λιγότερο από δύο χρόνια διαφορά, σε αυτές
τις δύο χώρες που είναι παράξενα παρόμοιες κατά κάποιο τρόπο και πολύ
διαφορετικές με άλλους τρόπους», λέει ο Widmer.
Προσθέτει ότι οι άνθρωποι
«σκέφτονταν την Αμερική και την Ρωσία στην ίδια σκέψη. Ο Alexis de Tocqueville
στο Democracy in America εικάζει για το μέλλον και πιστεύει ότι [αυτό] θα
κυριαρχείται από την Ρωσία και την Αμερική. Και είχε δίκιο από πολλές απόψεις».
Ο Λίνκολν και ο
Αλέξανδρος είχαν κάτι άλλο κοινό. Και οι δύο θα δολοφονούνταν - ο Λίνκολν από
έναν συμπαθή της Συνομοσπονδίας λίγες μέρες μετά την νίκη των ΗΠΑ στον Εμφύλιο
Πόλεμο τον Απρίλιο του 1.865 μ.Χ. και ο Αλέξανδρος το 1.881 μ.Χ., περίπου 20
χρόνια μετά το Μανιφέστο του Χειραφέτησης, από μια επαναστατική ομάδα που είχε
στόχο να ανατρέψει την Ρωσική αυτοκρατορία.
Στο όχι και τόσο μακρινό
παρελθόν, οι κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Αμερικής μίλησαν για τα κοινά
χωνευτήρια των δύο ηγετών τους στα μέσα του 19ου Αιώνα μ.Χ. ως τρόπο
βελτίωσης των διπλωματικών σχέσεων.
«Και οι δύο μάχονταν και
εισήγαγαν σεβασμό για τα ανθρώπινα όντα και σεβασμό για την ελευθερία που δεν
ήταν γνωστό ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες ούτε στη Ρωσία», δήλωσε ο τότε
πρεσβευτής της Ρωσίας στις ΗΠΑ, Σεργκέι Κίσλιακ, σε εκδήλωση για τον εορτασμό
του 2009 μ.Χ. στο Κάνσας Σίτι. Τα 200ά γενέθλια του Λίνκολν και η έκθεση « Ο
Τσάρος και ο Πρόεδρος ».
Δύο χρόνια αργότερα, το
Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η ρωσική κυβέρνηση βοήθησαν στη χρηματοδότηση μιας
παρόμοιας έκθεσης στην Μόσχα, « Ο Τσάρος & Ο Πρόεδρος, Αλέξανδρος ΙΙ &
Αβραάμ Λίνκολν: Απελευθερωτής & Απελευθερωτής», στο κτίριο των
ομοσπονδιακών αρχείων της Ρωσίας. Μπροστά από το κτίριο στεκόταν ένα νεόκτιστο,
μεγαλύτερο από την ζωή γλυπτό των δύο ηγετών να δίνουν τα χέρια. Ορισμένοι
παρευρισκόμενοι στα εγκαίνια θεώρησαν την έκθεση ως αντανάκλαση της
«επαναφοράς» του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Ένας από τους ομιλητές
ήταν ο πρώην βουλευτής των Δημοκρατικών του Μιζούρι James W. Symington,
πρόεδρος του Αμερικανο-Ρωσικού Ιδρύματος Πολιτιστικής Συνεργασίας, του οποίου ο
προπάππους, Τζον Χέι , ήταν ο προσωπικός γραμματέας και βιογράφος του Λίνκολν.
Ο Λίνκολν και ο Αλεξάντερ, είπε ο Σίμινγκτον , ήταν «δύο φίλοι που δεν
συναντήθηκαν ποτέ προσωπικά, αλλά ήταν μαζί στο πνεύμα» (https://www.smithsonianmag.com/history/before-lincoln-issued-the-emancipation-proclamation-this-russian-czar-freed-20-million-serfs-180980652/).