Κυριακή 24 Μαρτίου 2019

ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ


ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΠΡΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια της ιστορίας, υπήρξαν πολλές και καταπληκτικές ομοιότητες μεταξύ διάφορων πολιτικών καταστάσεων και ιστοριών κρατών, οι οποίες είχαν παρόμοια εξέλιξη και αποτελέσματα, τόσο για τους λαούς των κρατών αυτών, ενώ είχαν σημαντικό αντίκτυπο και σε παγκόσμια κλίμακα.

Συγκεκριμένα, στις μέρες μας υπάρχει μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή ομοιότητα μεταξύ της ιστορίας της συνεχώς αναπτυσσόμενης μιλιταριστικής Γερμανίας προ του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την σημερινή ανερχομένη Κίνα, η οποία αναπτύσσεται γοργά στις μέρες μας σε μια υπερδύναμη.
Έτσι, η Γερμανία πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια ανερχομένη πολιτικοστρατιωτική και οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης, η οποία είχε ενοποιηθεί ύστερα από πολλούς βίαιους πολέμους, τους οποίους διεύθυνε ο τότε Γερμανός Καγκελάριος Μπίσμαρκ, ο οποίος υπήρξε και ο ιδρυτής του Β’ Γερμανικού Ράιχ (Αυτοκρατορίας).
Αντίστοιχα, η Κίνα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μια ανερχομένη πολιτικοστρατιωτική και οικονομική υπερδύναμη στην Ασία, η οποία ενοποιήθηκε ύστερα από βίαιου πολλούς πολέμους, τους οποίους διεύθυνε τότε ο Κινέζος κομμουνιστής ηγέτης Μάο, ο οποίος υπήρξε και ο ιδρυτής της σημερινής κομμουνιστικής Κίνας.
Για να επιτευχθεί η ηγεμονία της Γερμανίας στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα και η ενοποίηση της, η Γερμανία πολέμησε με την (τότε Αυτοκρατορική και μετέπειτα δημοκρατική) Γαλλία, την οποία και νίκησε στον Γαλλογερμανικό πόλεμο των ετών 1870-1871.
Συνέπεια της ήττας της Γαλλίας, ήταν, εκτός της ενοποίησης της Γερμανίας και της ανάδειξης της στην πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, η πτώση της πολιτικοστρατιωτική ισχύος των Γάλλων, οι οποίοι έχασαν προς όφελος των Γερμανών και τα μέχρι τότε γαλλικά εδάφη της Αλσατίας και της Λωραίνης.
Από τότε ξεκίνησε μια ιστορική πικρία και τάση ρεβανσισμού των Γάλλων έναντι των Γερμανών (παρά τις όποιες προσωρινές συνεργασίες των Γάλλων με τους Γερμανούς) και οι ίδιοι άρχισαν να εξοπλίζονται και να προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμαχίες, έτσι ώστε, όταν ερχόταν η κατάλληλη στιγμή, να νικήσουν τους Γερμανούς και να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη τους.

Αντίστοιχα, για να επιτευχθεί η ηγεμονία της Κίνας στην Ασία, η Κίνα πολέμησε με την δημοκρατική Ινδία, την οποία και νίκησε στον Ινδοκινεζικό πόλεμο του 1962.

Συνέπεια της ήττας της Ινδίας, ήταν, εκτός της ανάδειξης της Κίνας στην πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη της Ασίας, η πτώση της πολιτικοστρατιωτικής ισχύς των Ινδών, οι οποίοι έχασαν προς όφελος των Κινέζων ινδικά εδάφη στα Ιμαλάια, στο Σάγκσαμ και Ακσάι Τσιν.
Από τότε ξεκίνησε μια ιστορική πικρία και τάση ρεβανσισμού των Ινδών έναντι των Κινέζων (πράα τις οποίες προσωρινές συνεργασίες των Ινδών με τους Κινέζους) και οι ίδιοι άρχισαν να εξοπλίζονται και να προσπαθούν να δημιουργήσουν συμμαχίες, έτσι ώστε, όταν ερχόταν η κατάλληλη στιγμή, να νικήσουν τους Κινέζους και να ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη τους.
Οι Γερμανοί υπό τον Μπίσμαρκ, για να αποφύγουν τον ρεβανσισμό των Γάλλων, από την μία ανέπτυξαν μια πολιτική συμμαχίας (οικονομικής, ενεργειακής ή και πολιτικοστρατιωτικής) με άλλες Μεγάλες δυνάμεις (π.χ. την Ρωσία) και περικύκλωσης-απομόνωσης των εχθρών τους των Γάλλων (συμμαχώντας με την Ιταλία και τις Κάτω Χώρες και εξασφαλίζοντας την ουδετερότητα της Μεγάλης Βρετανίας και της Ισπανίας), οι οποίοι θα έμεναν με τον τρόπο αυτό χωρίς συμμάχους.
Παράλληλα, προσπαθούσαν να τους «κατευνάσουν» και να «υποτάξουν» και οικονομικά τους Γάλλους, προωθώντας με αυτούς διάφορες οικονομικές συμφωνίες, προσπάθειες οι οποίες δεν είχαν τελικά κανένα πρακτικό μακροχρόνιο αποτέλεσμα, αφού οι Γάλλοι δεν ξεχνούσαν την ήττα και την αρπαγή εδαφών τους από αυτούς.
Επιπλέον, οι Γερμανοί, προκειμένου να μην συγκρούονται με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη, τις ενθάρρυναν να επεκταθούν προς άλλες Ηπείρους (π.χ. την Ρωσία προς την Κεντρική Ασία, την Μαντζουρία, ακόμα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία), ενώ οι ίδιοι παρίσταναν ότι κρατούσαν «αυστηρή ουδετερότητα» και δήθεν «αμερόληπτη στάση» σε κάθε διεθνή σύγκρουση.
Ουσιαστικά, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η Γερμανία προώθησε την αυστηρή ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Ευρώπης, σε συνεργασία με την άλλη μεγάλη ναυτική δύναμη της περιοχής, την Μεγάλη Βρετανία, ενώ και οι δύο αυτές χώρες συνόρευαν με ένα χωρισμένο κράτος (Βόρεια και Νότια Ιρλανδία).
Αντίστοιχα οι Κινέζοι επί του Μάο και των διάδοχων του, για να αποφύγουν τον ρεβανσισμό των Ινδών, από την μια ανέπτυξαν μια πολιτική συμμαχίας (οικονομικής, ενεργειακής ή και πολιτικοστρατιωτικής) με άλλες Μεγάλες δυνάμεις (π.χ. την ΕΣΣΔ) και περικύκλωσης-απομόνωσης των εχθρών τους των Ινδών (συμμαχώντας με την Μυανμάρ, το Πακιστάν, το Μπουτάν και το Νεπάλ και εξασφαλίζοντας την ουδετερότητα των ΗΠΑ), οι οποίοι θα έμεναν με τον τρόπο αυτό χωρίς συμμάχους.
Παράλληλα, προσπαθούσαν να τους «κατευνάσουν» και να «υποτάξουν» και οικονομικά τους Ινδούς, προωθώντας με αυτούς διάφορες οικονομικές συμφωνίες (π.χ. τους BRICS), προσπάθειες που δεν φαίνεται να έχουν τελικά κανένα πρακτικό μακροχρόνιο αποτέλεσμα, αφού οι Ινδοί δεν ξεχνούν την ήττα και την αρπαγή εδαφών τους από αυτούς.

Επιπλέον, οι Κινέζοι, προκειμένου να μην συγκρούονται με άλλες δυνάμεις στην Ασία, τις ενθαρρύνουν να επεκταθούν προς άλλες Ηπείρους (π.χ. την Ρωσία προς την Μέση Ανατολή), ενώ οι ίδιοι παριστάνουν ότι κρατούν «αυστηρή ουδετερότητα» και δήθεν «αμερόληπτη στάση» σε κάθε διεθνή σύγκρουση.
[Φυσικά, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι η Ρωσία παίζει καμιά φορά για την Κίνα και τον ρολό που είχε η Αυστροουγγαρία για την Γερμανία, δηλαδή αυτόν ενός «λυκοφιλικού» συμμάχου από ανάγκη και συμφέρον, λιγότερο ή περισσότερο μόνιμου].
Ουσιαστικά, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η Κίνα προώθησε την αυστηρή ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ασίας, σε συνεργασία με την άλλη μεγάλη ναυτική δύναμη της περιοχής, την Ιαπωνία, ενώ και οι δυο αυτές χώρες συνορεύον με ένα χωρισμένο κράτος (Βόρεια και Νότια Κορέα).
Λόγω όμως μετέπειτα αντιπαλοτήτων που προέκυψαν, οι Ρώσοι άρχισαν να απομακρύνονται από τους Γερμανούς σταδιακά και άρχισαν να συνάπτουν συμφωνίες (οικονομικές και ενεργειακές) με τους Γάλλους, οι οποίοι παράλληλα προσέγγισαν και σύναψαν οικονομικές συμμαχίες και με άλλα δυτικά κράτη έναντι των Γερμανών (π.χ. τις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία).
Παράλληλα, οι Γερμανοί άρχισαν, αν και κάπως καθυστερημένα, να μπαίνουν και αυτοί στην μάχη της αποικιοκρατίας στην Αφρική και να αποκτούν με την βία ή με εξαγορές αποικίες στην Αφρική (π.χ. το Τόγκο και το Μπενίν).
Παράλληλα όμως, οι Γερμανοί εποφθαλμιούσαν και εδάφη των πρώην συμμάχων τους στην Ευρώπη, όπως τους πλούσιους σιτοβολώνες της Ουκρανίας, καθώς και τις Βαλτικές Χώρες, οι οποίες ανήκαν τότε στους Ρώσους.
Φυσικά, οι Γερμανοί διεκδικούσαν και εδάφη άλλων χωρών της Ευρώπης, στις οποίες υπήρχαν γερμανικές μειονότητες, όπως λογού χάριν στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Ελβετία και το Λουξεμβούργο.
Αντίστοιχα οι Ρώσοι, λόγω μετέπειτα αντιπαλοτήτων που προέκυψαν με τους Κινέζους, αυτοί ίσως αρχίσουν να απομακρύνονται από τους Κινέζους σταδιακά και να συνάπτουν συμφωνίες (οικονομικές και ενεργειακές) με τους Ινδούς, οι οποίοι ίσως παράλληλα προσεγγίσουν και συνάψουν οικονομικές συμμαχίες και με άλλα δυτικά κράτη έναντι της Κίνας (π.χ. τις ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία).
Παράλληλα, οι Κινέζοι έχουν αρχίσει, αν και κάπως καθυστερημένα, να μπαίνουν και αυτοί στην μάχη της νεοαποικιοκρατίας στην Αφρική και να αποκτούν με την με εξαγορές στρατιωτικές βάσεις στην Αφρική (π.χ. σε Ερυθραία και Τζιμπουτί).
Παράλληλα όμως, οι Κινέζοι εποφθαλμιούν και εδάφη των πρώην συμμάχων τους στην Ασία, όπως τους περιοχές της Σιβηρίας (αλλά και της Κεντρικής Ασίας), οι οποίες ανήκουν εδαφικά ή γεωπολιτικά στους Ρώσους.

Φυσικά, οι Κινέζοι διεκδικούν και εδάφη άλλων χωρών της Ασίας, στις οποίες υπάρχουν Κινέζικες μειονότητες, όπως λογού χάριν στο Βιετνάμ και το Νεπάλ, ενώ θέλουν να καταλάβουν και να προσαρτήσουν την Ταιβάν, την Μογγολία, καθώς και τις νήσους Σπράιτλι, τις οποίες διεκδικούν παράλληλα το Βιετνάμ και οι Φιλιππίνες.
Μετά την απομάκρυνση του Μπίσμαρκ από την εξουσία, οι Γερμανοί άρχισαν μια μεγάλη αύξηση του στρατιωτικού τους προϋπολογισμού, τόσο στις δυνάμεις ξηράς, όσο και στις ναυτικές δυνάμεις.
Η αύξηση της ναυτικής ισχύος των Γερμανών, ανησύχησε την μέχρι τότε υπερδύναμη των Θαλασσών, την Μεγάλη Βρετανία, η οποία φοβούμενη μήπως χάσει την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες, ξεκίνησε έναν πρωτοφανή εξοπλιστικό ανταγωνισμό στον τομέα αυτό με τους Γερμανούς.
Την ίδια στιγμή, η πιο εύφλεκτη περιοχή για τους Γερμανούς ήταν τα Βαλκάνια. Σε αυτή την σημαντικά γεωπολιτική περιοχή, στην οποία ήθελαν να κυριαρχήσουν απόλυτα οι Γερμανοί, το πιο επικίνδυνο κράτος για αυτούς, το οποίο δημιουργούσε στους σχεδιασμούς τους πολλά προβλήματα, ήταν η ανερχόμενη δύναμη της Σερβίας.
Αυτό το κράτος, το οποίο είχε συνάψει συμμαχίες με άλλα Βαλκανικά Κράτη (Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία), ήταν παράλληλα σύμμαχος της Ρωσίας, ενώ είχε ταυτόχρονα και την υποστήριξη των δυτικών εχθρών της Γερμανίας (Γαλλίας, Μεγάλης Βρετανίας), κάτι που καθιστούσε δύσκολη την καταστροφή του με πόλεμο, χωρίς την ανάμειξη των κρατών αυτών κατά των Γερμανών.
Επίσης, τα Βαλκάνια, είχαν και μια ακόμα σημαντική σημασία για τους Γερμανούς. Από αυτά πέρναγε (με αρχικούς σταθμούς το Βερολίνο και την Βιέννη), ο σιδηρόδρομος Βερολίνου-Βαγδάτης, ο οποίος διάμεσου Κωνσταντινούπολης και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έφτανε στο Ιράκ.
Από την περιοχή αυτή, μέσω του σιδηροδρόμου αυτού, θα ενώνονταν εδαφικά οι συμμαχικές τότε χώρες της Γερμανίας, της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ταυτόχρονα μέσω αυτού, θα μεταφερόταν και το πετρέλαιο της ενεργειακά πλούσιας περιοχής της Μεσοποτάμιας (Ιράκ) στην Γερμανία.
Αντίστοιχα, μετά τον θάνατο του Μάο, οι νέοι Κινέζοι ηγέτες άρχισαν μια μεγάλη αύξηση του στρατιωτικού τους προϋπολογισμού, τόσο στις δυνάμεις ξηράς, όσο και στις ναυτικές δυνάμεις.
Η αύξηση της ναυτικής ισχύος των Κινέζων, ανησύχησε την μέχρι σήμερα υπερδύναμη των Θαλασσών, τις ΗΠΑ, η οποία φοβούμενη μήπως χάσει την πρωτοκαθεδρία στις θάλασσες, ξεκίνησε έναν πρωτοφανή εξοπλιστικό ανταγωνισμό στον τομέα αυτό με τους Κινέζους.

Την ίδια στιγμή, η πιο εύφλεκτη περιοχή για τους Κινέζους είναι η Νοτιοανατολική Ασία. Σε αυτή την σημαντικά γεωπολιτική περιοχή, στην οποία θέλουν να κυριαρχήσουν απόλυτα οι Κινέζοι, το πιο επικίνδυνο κράτος για αυτούς, το οποίο δημιουργούσε στους σχεδιασμούς τους πολλά προβλήματα (αλλά και μια στρατιωτική ήττα το 1979), είναι η ανερχόμενη δύναμη του Βιετνάμ.
Αυτό το κράτος, το οποίο έχει συνάψει συμμαχίες με άλλα κράτη της περιοχής (Λάος, Καμπότζη), είναι παράλληλα σύμμαχος της Ρωσίας, ενώ έχει παράλληλα και την υποστήριξη των δυτικών εχθρών της Κίνας (ΗΠΑ), κάτι που καθιστά δύσκολη την καταστροφή του με πόλεμο, χωρίς την ανάμειξη των κρατών αυτών κατά των Κινέζων.
Επίσης, για τους Κινέζους, σημαντική είναι και η περιοχή της Νότιας και Κεντρικής Ασίας, από την οποία περνάει ο λεγόμενος «νέος δρόμος του Μεταξιού» (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2019/03/blog-post.html), ο οποίος διάμεσου Πακιστάν, Ιράν και Κεντρικής Ασίας, θα φτάνει στην Βαγδάτη, το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία.
Από αυτές τις πρώην επαρχίες της Οθωνικής Αυτοκρατορίας (με την απόγονο της οποίας, την Τουρκία, έχει στις μέρες μας η Κίνα μια λυκοφιλία), εξαρτάται σήμερα κατά πολύ ενεργειακά η Κίνα, εκτός από την Ρωσία και το Ιράν.
Μέσω δε του σχεδιαζόμενου αυτού σιδηροδρόμου, θα ενωθούν εδαφικά οι συμμαχίες χώρες της Κίνας, του Ιράν, και της Τουρκίας, ενώ ταυτόχρονα μέσω αυτού, θα μεταφέρεται και το πετρέλαιο της ενεργειακά πλούσιας περιοχής της Μέσης Ανατολής (Ιράν, Ιράκ, Σαουδική Αραβία, Κατάρ) στην Κίνα.
Λίγο δε πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην περιοχή της Ασίας, είχε συμβεί μια μεγάλη στρατιωτική και γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ των Ρώσων και των Γιαπωνέζων το 1905 για τις περιοχές της Μαντζουρίας και της Κορέας.
[Επίσης, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι όπως το 1905, πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο απρόβλεπτος εθνικιστής Θεόδωρος Ρούζβελτ, έτσι και στις μέρες μας, πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο εξίσου απρόβλεπτος εθνικιστής Ντόναλντ Τραμπ].
Στον πόλεμο αυτό, βγήκαν νικητές οι Γιαπωνέζοι με την έμμεση οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική βοήθεια των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Επίσης, στον πόλεμο αυτό, οι Γερμανοί δήλωσαν ουδέτεροι, δυσαρεστώντας όλες τις πλευρές.
Κατά παράδοξο τρόπο, όλες οι χώρες που ήρθαν αντιμέτωπες στον Ρωσοιαπωνικό Πόλεμο του 1905, συμμάχησαν όλες ενάντια στην Γερμανία στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν διαπίστωσαν ότι η συνεχώς αυξανομένη ισχύς και επιθετικότητα της χώρας αυτής, απειλούσε τα ζωτικά συμφέροντα αυτών, ακόμα και αυτή την ύπαρξη των ίδιων τους των χωρών.

Ο δε Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, προκλήθηκε τελικά από μια ασήμαντη αφορμή (την δολοφονία του διάδοχου του Αυστροουγγρικού θρόνου Φραγκίσκου-Φερδινάνδου από τον Σέρβο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ), και στο πιο κρίσιμο στάδιο αυτού, εμπλέχτηκαν και οι ΗΠΑ έναντι της Γερμανίας, γέρνοντας την ισορροπία δυνάμεων ενάντια στους Γερμανούς και προκαλώντας την τελική ήττα αυτών.
[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι λίγα χρονιά πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στον κόσμο είχε ενσκήψει η παγκόσμια οικονομική κρίση, αυτή των ετών 1873-1896, η οποία σε αντίθεση με αλλήλους λαούς ήταν μια ευκαιρία για τους Γερμανούς, αφού αποδυνάμωσε τους εχθρούς τους και τους έκανε ακόμα πιο ισχυρούς οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά].
Αντίστοιχα στις μέρες μας, υπάρχει μια μεγάλη γεωπολιτική σύγκρουση μεταξύ των Ρώσων και των Γιαπωνέζων για την κατοχή των περιοχών της Σαχαλίνης και των Κουρίλλων νήσων, ενώ οι Ρώσοι συγκρούονται γεωπολιτικά και με τις δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία) και σε άλλα μέτωπα (π.χ. Ουκρανία, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή).
Αν ο γεωπολιτικός για την ώρα αυτός πόλεμος, καταστεί στο τέλος θερμός, μπορεί να επέλθει μια μεγάλη πολεμική σύγκρουση, από την οποία μπορεί να βγουν τελικά νικητές οι Γιαπωνέζοι με την άμεση οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική βοήθεια των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας της Γερμανίας και του ΝΑΤΟ.
Αν δε στον πόλεμο αυτό, οι Κινέζοι δηλώσουν ουδέτεροι, ή ακόμα χειρότερα αλλάζουν συνεχώς συμμαχίες, προδίδοντας τόσο τους Ρώσους (http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_970.html, https://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html), όσο και τους δυτικούς, θα δυσαρεστήσουν όλες τις πλευρές και θα καθιστούν για όλους παντελώς αναξιόπιστοι.

Τότε μπορεί, κατά έναν παράδοξο τρόπο, όλες οι χώρες που θα έχουν έρθει πιο πριν αντιμέτωπες στον πόλεμο αυτό, να συμμαχήσουν όλες ενάντια στην Κίνα σε έναν νέο πόλεμο, εάν διαπιστώσουν ότι η συνεχώς αυξανομένη ισχύς και επιθετικότητα της χώρας αυτής, απειλεί τα ζωτικά συμφέροντα αυτών, ακόμα και αυτή την ύπαρξη των ίδιων τους των χωρών.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση που η Κίνα τους επιτεθεί, εκμεταλλευόμενη την προσωρινή αποδυνάμωση αυτών λόγω της πρότερης μεταξύ τους πολεμικής σύγκρουσης, η οποία μπορεί να προκληθεί τελικά από μια ασήμαντη αφορμή, όπως ήταν η δολοφονία του διάδοχου του Αυστροουγγρικού θρόνου Φραγκίσκου-Φερδινάνδου από τον Σέρβο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι στις μέρες μας, στον κόσμο έχει ενσκήψει η παγκόσμια οικονομική κρίση, αυτή των ετών 2008-2019 (για την ώρα, γιατί σύντομα μπορεί να ξεκινήσει μία καινούργια-http://oimos-athina.blogspot.com/2019/03/blog-post_72.html), η οποία σε αντίθεση με αλλήλους λαούς ήταν μια ευκαιρία για τους Κινέζους, αφού αποδυνάμωσε τους εχθρούς τους και τους έκανε ακόμα πιο ισχυρούς οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά].

Θα έχει άραγε και στις μέρες μας η ιστορία την ίδια εξέλιξη με τότε; Άγνωστο, αλλά μόνο η διαρκής επαγρύπνηση από μέρους μας θα αποτρέψει στο μέλλον την επανάληψη εξίσου παρόμοια δυσάρεστων καταστάσεων στον κόσμο.


















ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2019


ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2019
Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ
Ως γνωστόν, τον Μαρτίου του 2019, συνέβησαν κάποια πολύ σημαντικά πολιτικά γεγονότα, τόσο στον κόσμο, όσο στην Ευρώπη και στην πατρίδα μας.

Έτσι στην Γερμανία, αμέσως μετά την δικαστική νίκη της AfD έναντι της Υπηρεσίας Πληροφοριών της χώρας για συκοφαντική δυσφήμηση (https://www.dw.com/en/afd-wins-case-against-spy-agency/a-47695697, https://www.dw.com/en/german-spy-agency-accepts-afd-examination-case-verdict/a-47824774), μια δημοσκόπηση έδειξε, ότι το 51% των Γερμανών θεωρεί ακατάλληλη για το αξίωμα της Καγκελαρίου την νέα αρχηγό της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, μετά τις πρώτες 100 ημέρες της στην ηγεσία του κόμματος.

[Με την ανακοίνωση της απόφασης αυτής, ο διαβόητος ηγέτης της AfD στην Θουριγγία Björn Höcke, κάλεσε τον επικεφαλής των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών να παραιτηθεί, υποστηρίζοντας ότι με τις πράξεις του κατέστρεψε την καλή φήμη όλης της Υπηρεσίας Προστασίας του Γερμανικού Συντάγματος.
Την ίδια περίοδο, η ακροδεξιά AfD, αποφάσισε να συστήσει μια ομάδα υποστήριξης της από τους μετανάστες, όπως είχε κάνει παλαιοτέρα και με άτομα Εβραϊκής καταγωγής (https://www.dw.com/en/the-new-germans-far-right-afd-forms-immigrant-supporters-group/a-47966799), προκειμένου να προσελκύσει και να προσελκύσει νέους ψηφοφόρους στο κόμμα.
Έτσι, μία ομάδα μελών του ακροδεξιού κινήματος AfD, ανακοίνωσε την δημιουργία του συλλόγου «Νέοι Γερμανοί», ο οποίος οποίο προορίζεται να στηρίξει τους κατοίκους με μη γερμανικές ρίζες. Η εμφάνιση των δύο πρωτοβουλιών-"Εβραίοι στην AfD" και "Νέοι Γερμανοί"- τις ενώνει ένα παρόμοιο κίνητρο, δηλαδή να ξεφορτωθεί το κόμμα αυτό, το στίγμα των αντισημιτικού και ξενοφοβικού κόμματος].
Μόνο το 34% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η διάδοχος της Αγγέλα Μέρκελ στο κόμμα είναι κατάλληλη για να την διαδεχθεί και στην Καγκελαρία, ενώ το 41% εκτιμά ότι μπορεί να ηγηθεί του CDU με επιτυχία, με το 44% να εκφράζει επιφυλάξεις.
Για την νυν Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ, σε μια άλλη δημοσκόπηση, το 67% των Γερμανών πολιτών δηλώνουν ότι θέλουν να παραμείνει η Άγκελα Μέρκελ στην καγκελαρία μέχρι το τέλος της θητείας της το 2021, ενώ μόλις το 29% τάσσεται υπέρ της πρόωρης αποχώρησης της. Πάντως για την περίπτωση που αποσυρθεί πρόωρα η Μέρκελ, οι περισσότεροι Γερμανοί, και συγκεκριμένα το 56%, ζητούν την διενέργεια πρόωρων εκλογών.
Η δε προγραμματισμένη απαγόρευση εισόδου πετρελαιοκίνητων οχημάτων παλιάς γενιάς σε πολλές γερμανικές πόλεις (το λεγόμενο και σκάνδαλο Dieselgate), ενισχύουν την οργή χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων κατά «της πολιτικής ελίτ» και των αποφάσεων της.

 Οι δε ακροδεξιοί του AfD προσπαθούν  να εισχωρήσουν στις σχετικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με στόχο να πλήξουν εκλογικά τους Πράσινους, οι οποίοι εδώ και μήνες έχουν γίνει μια δεξαμενή διοχέτευσης ψήφων από απογοητευμένους Γερμανούς ψηφοφόρους, κάτι που είναι αντίθετο (και ανταγωνιστικό) με τα σχέδια της «Εναλλακτικής για την Γερμανία»  για την εκτόξευση των δικών της εκλογικών ποσοστών.
Παρόλα αυτά, η AfD, έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να καθορίσει την πολιτική ατζέντα ενόψει των ευρωεκλογών, αφού η απειλή της λαθρομετανάστευσης από την μία, καθώς και η απειλή να μετατραπεί η Γερμανία σε πληρωτή των χρεωμένων μέσα στην ΕΕ από την άλλη,  συνεχίζουν να τροφοδοτούν την εκλογική άνοδο του κόμματος αυτού.

[Ο δε νυν ηγέτης της AfD, Αλεξάντερ Γκάουλαντ,  σε πρόσφατες δηλώσεις του ανέφερε: «Όποιος παίζει με την ιδέα ενός Dexit πρέπει επίσης να αναρωτηθεί εάν αυτό δεν είναι ουτοπία και πρέπει να είμαστε πιο ρεαλιστές», αλλάζοντας για άλλη μια φορά την θέση του, βλέποντας προς τα πού πάει τελικά το «ρεύμα της κοινής γνώμης» στην Γερμανία.
Στην AfD υπάρχουν τρία ρεύματα που έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα. Αυτά είναι:  Πρώτον, οι νεοφιλελεύθεροι του Jörg Meuthen και της Alice Weidel, το Χριστιανικό φονταμενταλιστικό ρεύμα, το οποίο δεν συμμετέχει στην φραξιονιστική διαμάχη, και τέλος, η δεξιά εθνικιστική πτέρυγα, γύρω από τους Björn Hocke και Kalbitz.
Μέχρι στιγμής, η δεξιά πτέρυγα έχει επικρατήσει πάντα σε όλες τις εσωκομματικές διαμάχες, όπως π.χ. εναντίον των Hans-Olaf Henkel και Bernd Lucke το 2015 ή το 2017 κατά της Frauke Petry. Ο Meuthen έχει τοποθετηθεί πάντα στην πλευρά του Höcke.
Ο ίδιος ο Meuthen έχει συμμετάσχει πάντα στις παραδοσιακές συγκεντρώσεις της εθνικιστικής πτέρυγας στο Kyffhäusertreffen, το οποίο, σύμφωνα με τις δικές του δηλώσεις, εκτιμούσε λόγω της ομοιογενούς διάθεσης των συμμετεχόντων.
Μέχρι στιγμής πάντοτε οι αντίπαλοι του Höcke έχουν εγκαταλείψει το κόμμα και αυτό δεν έχει αποδυναμώσει πραγματικά την AfD. Αυτό πιθανότατα δεν θα αλλάξει.
Έτσι, επειδή ο Höcke κέρδισε πάντα τους αγώνες εξουσίας, υπάρχει ο κίνδυνος το κόμμα να καταρρεύσει εάν ο Höcke φύγει. Το νεοφιλελεύθερο ρεύμα στην AfD θα ήταν πολύ αδύναμο για να ξεπεράσει το φράγμα τoyπέντε τοις εκατό.
Χωρίς τον Höcke, οι ψηφοφόροι της AfD, θα επιλέξουν ξανά το FDP. Το μόνο που έχει αυτή η ομάδα είναι τα χρήματα και οι επαφές με τους χρηματοδότες. Ο Höcke έχει τα συναισθήματα. Και οι δύο μαζί καθιστούν το AfD ισχυρό.
Όσον αφορά τους Xριστιανούς φονταμενταλιστές, πολλοί από αυτούς έχουν αναχωρήσει με την αποχώρηση της Frauke Petry. Αρκετά μέλη του ευαγγελικού τμήματος του κόμματος έφυγαν μαζί της. Κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη ιδρύσει το λεγόμενο μπλε κόμμα, πριν από τις επόμενες γενικές εκλογές.
Οι φονταμενταλιστές Xριστιανοί στην AfD, χωρίζονται σε δύο τμήματα, ένα προτεσταντικό και ένα καθολικό. Το πώς αυτά θα συμπεριφερθούν στην συνέχεια, δεν είναι εντελώς σαφές. Παραδείγματος χάριν, η Beatrix von Storch, τείνει μάλλον περισσότερο προς τον Meuthen.
Όσον αφορά την δεξιά πτέρυγα, αυτή δείχνει ότι είναι ένα από τα ισχυρότερα μέρη του κόμματος και είναι μια μεγάλη, ισχυρή μειονότητα σε αυτό. Σύμφωνα δε με τον πρόεδρο του κόμματος, Αλέξανδρο Γκάουλαντ, αυτό το μπλοκ αντιστοιχεί στην πραγματικότητα στο 40% του κόμματος. Είναι αρκετά απασχολημένοι με το να οικοδομούν πολλές δικές τους δομές, με τους δικούς τους ιστότοπους, και δική τους συγκέντρωση κεφαλαίων.
Το δε δεξιό, λαϊκό, εξτρεμιστικό ρεύμα της AfD,  κυριαρχεί πλήρως στην Ανατολική Γερμανία (στην Θουριγγία, στο Βρανδεμβούργο και την Σαξονία).
Ο ίδιος ο Höcke σε πρόσφατη συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Götz Kubitschek, είπε ότι:  «Δεν πρέπει να παίζουμε το παιχνίδι της δημοκρατίας των άλλων». Αυτό σημαίνει για κάποιους ότι η δημοκρατία δεν πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη για τον ιδιο. Άλλωστε, ο Höcke μιλάει πάντοτε για την εκφυλισμένη δημοκρατία και τις ψευδοελίτ.
Μια ιδέα για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν οι αντίπαλοι έχει δοθεί μέσω ομιλιών του Höcke, ο οποιος έγραψε σε μέλη της πτέρυγας για έναν επικείμενο εμφύλιο πόλεμο και επανάσταση.
Πολλοί αλώστε υποστηρίζουν ότι ο Höcke έγραψε τα κείμενα αυτά ήδη από για το 2011 και το 2012 για το περιοδικό Volk, το οποίο έκδιδε ο ακροδεξιός Thosten Heise, (ηγετική φυσιογνωμία του NPD), υπό το ψευδώνυμο Landolf Ladig, στα οποία και προβλέπει μια επανάσταση στην Γερμανία.
Ως εκ τούτου, το κίνημα της δεξιάς πρέπει να προετοιμαστεί για να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην επανάσταση αυτή, προκειμένου να επανεισαχθεί η ναζιστική οικονομική πολιτική σε φυλετική-βιολογική βάση. Όμως ο Höcke, ως ένας κορυφαίος πολιτικός της AfD, δεν μπορεί να πει κάτι τέτοιο ευθέως.
Αλλά όταν διαβάσει κάνεις τις δηλώσεις του, ακούει τον ίδιο ακριβώς τόνο ομιλίας και επιχειρημάτων. Ο ίδιος δηλώνει ότι η AfD είναι η τελευταία εξελικτική ευκαιρία, προκειμένου να αποτραπεί ο εμφύλιος πόλεμος στην χώρα.
Επίσης,, ο Höcke λέει συχνά δημοσία: «Διανύουμε μια βαθιά, σκοτεινή  κοιλάδα». Συγκεκριμένα, σε βιβλίο του, ο ίδιος υποστήριξε, ότι είτε θα υπάρξει μια ειρηνική ανατροπή όλων των αντίπαλων μερών ή θα υπάρξει ένας εμφύλιος πόλεμος στην Γερμανία.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά, η Γερμανική Βουλή ψήφισε να λαμβάνουν μισθολογικές αυξήσεις της τάξεως του 3,09% από τον Απρίλιο του 2019, κυβερνητικά στελέχη και των βουλευτές (https://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-afksisi-stous-mis8ous-ton-kivernitikon-stelexon-ke-ton-voulefton), προκειμένου να ανταμείβονται για την τάχα «σκληρή δουλειά τους», όπως ακριβώς είχαν αποφασίσει πριν από αυτούς, οι όμοιοι με αυτούς Έλληνες συνάδελφοι τους].
Επίσης, στην Γερμανία, οπού η ανεργία φτάνει στην πραγματικότητα στο 20%, και το τραπεζικό της σύστημα της καταρρέει (https://www.capital.gr/bloomberg-view/3349656/i-germania-exei-problima-me-tis-trapezes-kai-to-epideinonei), η κυβέρνηση της χώρας αυτής, αμέσως μετρά την δικαστική δίωξη της συμπροέδρου της AfD, Άλις Βάιντελ, για υποτιθέμενη παράνομη χρηματοδότηση από την Ελβετία, τώρα αυτή στοχοποιεί και τον έτερο συμπρόεδρο του κόμματος αυτού, τον Γκέοργκ Μέυθεν, καθώς και τον συνυποψήφιο του στις ευρωεκλογές για παρόμοιο σκάνδαλο (https://www.efsyn.gr/kosmos/eyropi/186829_ereyna-gia-paranomi-hrimatodotisi-pros-akrodexio-afd).
Η δίωξη αυτή, είναι εμφανέστατα πολιτικά υποκινούμενη και στόχο έχει να πλήξει την εκλογική άνοδο της AfD ενόψει την ευρωεκλογών, στοχοποιώντας τους ηγέτες της σε αυτές, με στόχο να «διοχετευθούν εκλογικά» τυχόν δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της AfD (της οποίας τους τελευταίους μήνες, το εκλογικό ποσοστό έχει «σκαρφαλώσει» στο 15% στις δημοσκοπήσεις για τις επόμενες γερμανικές βουλευτικές εκλογές), προς το CDU.

Επίσης, μέσα στο 2019, αναμένονται να διεξαχθούν σημαντικές εκλογές στα ανατολικά γερμανικά κρατίδια του Βρανδεμβούργου, της Σαξονίας, και της Θουριγγίας.
Καθώς οι εκλογές στα κρατίδια αυτά, έχουν παραδοσιακά εκλογική επίδραση και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, θα είναι σημαντικά τεστ για τα ποσοστά που θα λάβει η AfD και στις εθνικές εκλογές στην Γερμανία. Το δε κόμμα της  AfD, έχει την μεγαλύτερη βάση δυνητικής υποστήριξης του στην Ανατολική Γερμανία. Ουσιαστικά, το 2019, αναμένεται να είναι για την AfD ένα «Super Election Year».
Συγκεκριμένα, στις εκλογές της 1ης Σεπτεμβρίου του 2019 στην Σαξονία, όπως και στις εκλογές του Βρανδεμβούργου και της Θουριγγίας που ακολουθούν στις 27 Οκτωβρίου, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, βρέθηκαν τα εξής αποτελέσματα:

Στο Βρανδεμβούργο, η AfD βρίσκεται στην τρίτη θέση με 19%, λίγο πίσω από το SPD και το CDU (21% έκαστως), αλλά μπροστά από το αριστερό κόμμα (17%). Στην Σαξονία, η AfD βρίσκεται με 25% στην δεύτερη θέση, πίσω από το CDU (29%) και πιο πάνω από το αριστερό κόμμα (18%). Στην Θουριγγία, η AfD βρίσκεται στην δεύτερη θέση με 22%, ενώ το CDU βρίσκεται στο 23%.
Στο Βρανδεμβούργο, υποστηρίζεται ότι θα ήταν εφικτή η δημιουργία ενός μεγάλου τρίμερους συνασπισμού μεταξύ SPD, CDU και Πράσινων για την διακυβέρνηση του κρατιδίου αυτού. 

Στην Σαξονία και την Θουριγγία, θα πρέπει, εάν μείνει εκτός κυβερνητικών συνασπισμών η AfD και η αριστερά, να σχηματιστούν συμμαχίες μεταξύ του CDU, του SPD, των Πράσινων και του FDP, προκειμένου να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στα εθνικά κοινοβούλια, κάτι που για πολλούς πολιτικούς αναλυτές θεωρείται απίθανο.

Στις εκλογές αυτές επίσης, η AfD προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η κύρια εκπρόσωπος των συμφερόντων των κάτοικων της Ανατολικής Γερμανίας.
Συγκεκριμένα, η AfD θέλει να αξιοποιήσει την αρνητική οικονομική εμπειρία των Ανατολικογερμανών εργαζομένων και την μειονεκτική τους θέση στην αγορά εργασίας της Γερμανίας, την στιγμή που το εισοδηματικό χάσμα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας εξακολουθεί να υφίσταται.

«Η Ανατολή ανεβαίνει»! ήταν το σύνθημα της AFD στην γιορτή της «Kyffhäuser» αυτό το έτος, την οποία γιορτάζει ετήσια η δεξιά πτέρυγα του κόμματος αυτού, υπό την ηγεσία του Björn Hocke. Με αυτή την γιορτή, ανανεώνεται κατά τον ίδιο και ο «αλληλοβοηθητικός πατριωτισμός», μέσω του οποίου  επιθυμεί η AfD να ανέλθει ως κόμμα στην συνείδηση των Ανατολικογερμανών εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, όμως, η AfD εμφανίζεται επίσης ως ο επιτηρητής ενός δήθεν τέλειου Ανατολικογερμανικού κόσμου - σε αντίθεση με την «παρακμιακή» Δυτική Γερμανία με τους αλλοδαπούς ισλαμιστές λαθρομετανάστες και τους μιναρέδες.

«Το Κόμμα του Σπιτιού» αποκαλείται στην Θουριγγία η AfD. Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό η Ανατολή γίνεται για την AfD το καταφύγιο της Ανατολικογερμανικής ταυτότητας, η οποία αντιπαραβάλλεται με αυτή της Δυτικής Γερμανίας και της πολυπολιτισμικής της διαφθοράς.
Εδώ, μπορεί να ειπωθεί ότι και οι τρεις περιφερειακοί σύλλογοι της AfD ανήκουν στην δεξιά πτέρυγα του κόμματος αυτού, όμως παράλληλα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν όμως και διαφορές μεταξύ αυτών.
Έτσι, στο Βρανδεμβούργο η AfD αποφάσισε να αναρτήσει μια λίστα επιλογής, η οποία στις δύο πρώτες της θέσεις έχει άτομα τα οποία υποστηρίζουν την συμμαχία ανάμεσα στο κόμμα και στους ακροδεξιούς ακτιβιστές του δρόμου (PEGIDA).
Ο κορυφαίος υποψήφιος της AfD στο κρατίδιο αυτό είναι ο Andrea Kalbitz, ενώ με λίγες μόνο ψήφους διαφορά ακολουθεί ο Christoph Berndt. Οι δε επικεφαλής της Ένωσης Cottbus («μελλοντικό σπίτι»), που οργάνωσαν τακτικά εκδηλώσεις με ανθρώπους όπως ο Jürgen Elsässer και Götz Kubitschek, με ακροατήριο νεοναζί, βρίσκονται σήμερα στον δεύτερο κατάλογο του κόμματος.
Η  AfD στην Σαξονία από την άλλη πλευρά, προσπαθεί τουλάχιστον «για τα μάτια» να κρατήσει μια απόσταση από την PEGIDA, σε αντίθεση με ότι κάνει το κόμμα αυτό στην Θουριγγία και στο Βρανδεμβούργο.

Αυτό όμως τους καθιστά πιο ευάλωτους στον ανταγωνισμό από άλλα ακροδεξιά κόμματα, όπως αυτό της «Αυγής Γερμανών πατριωτών της Κεντρικής Γερμανίας» (ADPM) του André Pogge, οι οποίοι  έχουν προοπτικές να επιτύχουν ένα αξιόλογο αποτέλεσμα στις εκλογές αυτές.



Έχει δε υπάρξει διάσπαση της AfD με το κίνημα της PEGIDA στην περιοχή αυτή, ιδιαίτερα αφότου ο ηγέτης της, ο Lutz Bachmann και ηγετική ομάδα του είναι εξοργισμένοι με την AfD και για τον λόγο αυτό, οι ίδιοι στρέφονται προς το νεοπαγές ακροδεξιό κόμμα του Poggenburg, ο οποίος αποχώρησε πρόσφατα από την  AfD.
Αλλά παρόλα αυτά, ο Bachmann  φαίνεται να είναι χαλαρός, αφού μάλλον πιστεύει ότι οποιος ήταν χθες φίλος μπορεί να είναι εχθρός αύριο και αντίστροφα.
Στην Θουριγγία, στις δημοσκοπήσεις, η AfD βρίσκεται στην ίδια σχεδόν θέση με το νυν κυβερνών κόμμα του κρατιδίου αυτού, στο 22%.  Ο ηγέτης της AfD στην Θουριγγία, ο Björn Höcke, στο βιβλίο του «Ποτέ το νερό δεν περνά δύο φορές από τον ίδιο ποταμό», δεν κάνει μυστικό το γεγονός ότι δεν πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα, στον διαχωρισμό των εξουσιών και στον κοινοβουλευτισμό.
Η δε AfD της Θουριγγίας επανασχεδιάστηκε πλήρως από τον Björn Höcke. Όλοι όσοι διαφωνούν μαζί του έχουν εξαφανιστεί από το κόμμα αυτό (ακριβώς την ίδια τακτική είχε ακολουθήσει και ο Χίτλερ με το ναζιστικό κόμμα στην Βαυαρία και αλλού).
Ο ηγέτης του CDU της Θουριγγίας, Μάικ Μορίνγκ, αρνείται για την ώρα έναν συνασπισμό με την AfD. Όμως ο Σαξόφωνος συνάδελφός του, Christian Hartmann, όπως και ο συνάδελφος του στο Βρανδεμβούργο, Ingo Senftleben, δεν μπορούν πλέον να αποφανθούν εάν θα συμπράξουν με την AfD για την δημιουργία τοπικής κυβέρνησης ή όχι.
Αυτό είναι κάτι που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι η Γερμανία θα έχει τον πρώτο πρωθυπουργό κρατιδίου προερχόμενο από την AfD το φθινόπωρο του 2019, ιδιαίτερα εάν η AfD πρωτεύσει στις εκλογές στα κρατίδια αυτά.
Εάν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, θα καταστήσει ως μια «πολιτική φυσιολογικότητα» την συνεργασία μεταξύ της AfD και της CDU, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα την «ενθάρρυνση» και σε δεξιούς πολιτικούς άλλων κρατιδίων να συνάψουν παρεμφερείς συμμαχίες με την AfD.
Ενώ παράλληλα μια τέτοια εξέλιξη, μπορεί μελλοντικά να δώσει «ώθηση» και για μια μελλοντική και πανεθνική συγκυβέρνηση της AfD και του CDU στην Γερμανία, ύστερα από μία μελλοντική διεξαγωγή πιθανών βουλευτικών εκλογών στην χώρα αυτή, στις οποίες η AfD θα διογκωθεί υπέρμετρα εκλογικά (π.χ. φτάνοντας στην δεύτερη ή και πρώτη θέση).
Παράλληλα, ο ηγέτης της AfD στην Θουριγγία, ο διαβόητος Björn Höcke, εναντίον του οποίου είχε ασκηθεί δικαστική δίωξη, με την κατηγορία ότι ανάρτησε στο Facebook μια φωτογραφία μιας δολοφονημένης κοπέλας χωρίς την έγκριση των γονιών της, απαλλάχθηκε τελικά από τις κατηγορίες αυτές.

Η δε γερμανική εισαγγελία, σταμάτησε την έρευνά του εναντίον του Höcke,  ανακοινώνοντας ότι ο Hocke δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος για φωτογραφίες που χρησιμοποίησαν οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου στο Κέμνιτς.

Οι δε γονείς της δολοφονημένης Σοφίας είχαν κατηγορήσει τον Björn Höcke, ότι  χρησιμοποίησε σκόπιμα την φωτογραφία της κόρης τους,  για να υποδείξει  τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες της Γερμανίας ως υπευθύνους για τον φόνο αυτό.
Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας, η εισαγγελία του Chemnitz καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει ποινική ευθύνη. Τα έγγραφα του Chemnitzer Ordnungsamt αποδεικνύουν ότι ο Höcke δεν ήταν ούτε πρόεδρος, ούτε από τους διοργανωτές της διαδήλωσης. Ακόμη και μετά την προβολή των αρκετών ωρών βίντεο αυτής, δεν βρέθηκαν ενδείξεις για την συμμετοχή του για τυχόν παραγωγή και χρήση των εικόνων του θύματος.
Ο Höcke, ο οποίος έχει δηλώσει δημοσιά ότι: «Το Ισλάμ ανήκει στην Τουρκία και δεν έχει θέση στην Γερμανία», υποστήριξε πρόσφατα ότι αυτός και το κόμμα του θα κάνουν τα πάντα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα υπάρξει κανένας Μουσουλμάνος Καγκελάριος στην Γερμανία.
Στην συνέχεια, ο ίδιος εξαπέλυσε επιθέσεις εναντίον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της «ολικής αποτυχίας» τους, καθώς και κατά του Ουγγροεβραίου τοκογλύφου George Soros, όπως και κατά της «μονόπλευρης αρνητικής διαχείρισης της ιστορίας έναντι των Γερμανών».
Ο Höcke, μίλησε παράλληλα στην κοινοβουλευτική ομάδα της AfD στο Schleswig-Holstein, τονίζοντας ότι επιτυχία του δεξιού δανέζικου λαϊκού κόμματος αποτελεί παράδειγμα για το κόμμα τους, συμπληρώνοντας ότι η AfD πρέπει να οικοδομήσει μια «γέφυρα» με την μεσαία τάξη της κοινωνίας, ενώ θα πρέπει βοηθήσει στην εύρεση δουλείας στους ανέργους της χώρας.
[Εδώ φαίνεται ότι έχει διενεργηθεί μεγάλη αλλαγή με το παρελθόν, όταν ο ιδρυτής και πρώην ηγέτης της AfD, Bernd Lucke (πρώην μέλος των Χριστιανοδημοκρατών), είχε χαρακτηρίσει το 2015 τους ανέργους που παίρνουν προνοιακό επίδομα «κοινωνικά κατακάθια»].

Επίσης, πρόσφατη έρευνα, μεταξύ του Κέντρου Ερευνών PEW στην Ουάσιγκτον και του γερμανικού Ιδρύματος Korber, καταδεικνύει, ότι παρά τις οποίες διαφορές, οι Γερμανοί και  οι Αμερικανοί πολίτες συμφωνούν σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ειδικά σε ότι αφορά τους κινδύνους και τις απειλές για την ασφάλεια.
Έτσι, η κοινή έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι των δύο χωρών θεωρούν τις κυβερνοεπιθέσεις, το Ισλαμικό Κράτος και την κλιματική αλλαγή τρεις μεγάλους κινδύνους, οι οποίοι προβληματίζουν πολύ τους κατοίκους των δύο αυτών χωρών.
Ένα άλλο θέμα που προκαλεί εξίσου έντονη ανησυχία σε Γερμανούς και Αμερικανούς είναι η οικονομική τους κατάσταση, αφού το 46% των Γερμανών και το 45% των Αμερικανών θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια η οικονομική κατάσταση του μέσου πολίτη έχει επιδεινωθεί. Το δε 52% των Γερμανών, καθώς και το 57% των Αμερικανών εκτιμούν ότι οι επόμενες γενιές θα βρεθούν σε ακόμη δυσχερέστερη οικονομική θέση μελλοντικά.
Αντίθετα, στο θέμα της μετανάστευσης, οι Γερμανοί και Αμερικανοί δεν φαίνεται να έχουν συγκλίνουσες απόψεις. Το 58% των Γερμανών ερωτηθέντων θεωρεί ότι η Γερμανία θα έπρεπε να έχει λιγότερους ή καθόλου μετανάστες, ενώ στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει στο 29%.
Επίσης, σύμφωνα με την έρευνα αυτή, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται ιδιαίτερα δημοφιλής στους υποστηρικτές της AfD, αφού το 43% των ψηφοφόρων της δείχνουν να εμπιστεύονται τον Τραμπ, αντίθετα οι υποστηρικτές άλλων γερμανικών κομμάτων, οι οποίοι βλέπουν με συμπάθεια τον Τραμπ σε ποσοστά μεταξύ του 6% και 8%.
Παράλληλα, σύμφωνα με την έρευνα αυτή, μόλις το 24% των Γερμανών θεωρεί ότι οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι πλέον αγαστές, την στιγμή που το 2017 το ίδιο ποσοστό ανερχόταν στο 42%.
Το ιδιο χρονικό διάστημα, στην Γερμανία συμπληρώνεται ένας χρόνος από την δημιουργία του μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλοδημοκρατών στην Γερμανία. Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι Σοσιαλδημοκράτες και Συντηρητικοί, είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους σε πολλά ζητήματα.
Το χάσμα μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Χριστιανοδημοκρατών δείχνει να βαθαίνει, μιας και το SPD προσπαθεί να διασφαλίσει την εύνοια των ψηφοφόρων δίνοντας πλέον μεγαλύτερο βάρος στην κοινωνική πολιτική.
Έτσι, κάποιοι υποστηρίζουν, ότι εάν οι Σοσιαλοδημοκράτες «πατώσουν» στις ευρωεκλογές του 2019, θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση (αφού εν τω μεταξύ έχουν υιοθετήσει «αριστερές φιλολαϊκές πολιτικές»), με αποτέλεσμα η Μέρκελ να παραιτηθεί και η Γερμανία να οδηγηθεί είτε σε πρόωρες εκλογές, είτε σε κυβέρνηση μειοψηφίας με άλλο καγκελάριο. 

Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Γερμανία, το CDU προηγείται με 29,5%, οι Πράσινοι βρίσκονται στο 17,5%, οι Σοσιαλδημοκράτες στο 16%, η ακροδεξιά της AfD στο 15%, η αριστερά στο 9%, ενώ οι φιλελεύθεροι του FDP κινούνται και αυτοί στο 9%.
Στην Ιταλία, η κυβέρνηση Κόντε (η οποία υποστηρίζεται από την Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, αλλα και τα Πέντε Αστέρια του Μπέπε Γκρίλο), με μια δυναμική απόφαση της, αποφάσισε να βάλει φρένο στην κατασκευή τού αγωγού φυσικού αερίου East Med, ο οποιος σχεδιάζεται να περάσει και από την Ιταλία (https://www.triklopodia.gr/%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CF%8C-east-med-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%86%CE%BB%CE%B5/#).
[Και σε αντίθεση με την άρνηση της Ιταλίας να δεχθεί την κατασκευή του αγωγού East Med, οι ηγέτες της χώρας αυτής, αποφάσισαν την υπογραφή του οικονομικού μνημονίου μεταξύ Πεκινουά – Ρώμης, καθώς και την παραχώρηση στην Κίνα τεσσάρων Ιταλικών λιμανιών (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B7.html), κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα δυτικά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα (δηλαδή των ΗΠΑ και της ΕΕ της Γερμανίας)].

Επίσης, στην Ιταλία, το 40% των Ιταλών πολιτών, εμφανίζεται να έχει θετική άποψη για τον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, το μεγαλύτερο ποσοστό που συναντά κανείς σε ευρωπαϊκή χώρα.

[Εδώ πρέπει να αναφερθεί, ότι ταυτόχρονα με την Ιταλική άρνηση, η κυβέρνηση του Λιβάνου, προειδοποιεί το Ισραήλ ότι δεν θα δεχθεί παραβίαση των δικαιωμάτων και της κυριαρχίας του στην περιοχή, αφού από την κατασκευή του αγωγού East Med, ενώ παράλληλα η ίδια υποστηρίζει ότι αυτός θα περνά παράνομα από τα λιβανέζικα χωρικά ύδατα.
Η δε σύγκρουση της Βηρυτού με το Ισραήλ, βρίσκεται σε μια θαλάσσια περιοχή περίπου 860 τετραγωνικών χιλιομέτρων (330 τετραγωνικά μίλια) που εκτείνεται κατά μήκος ενεργειακών μπλοκ είναι αμφισβητούμενη μεταξύ των δύο κρατών, η οποία περιέχει πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα και την οποία διεκδικούν και τα δυο αυτά κράτη (https://www.triklopodia.gr/%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CF%8C-east-med-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%86%CE%BB%CE%B5/#).
Και όπως είναι ευρύτερα γνωστό, η κυβέρνηση του Λιβάνου ελέγχεται από την Χεσμπολάχ, η οποία με την σειρά της ελέγχεται από το Ιράν και την Συρία. Και η Χεσμπολάχ, επιτίθεται συχνά με ρουκέτες και πυραύλους στις θαλάσσιες εγκαταστάσεις εξόρυξης φυσικού αερίου του Ισραήλ, με στόχο να τις καταστρέψει, παρεμποδίζοντας για μεγάλο διάστημα την λειτουργία τους μέχρι αυτές να επιδιορθωθούν.
Ή ακόμα για να τις βγάλει οριστικά εκτός λειτουργίας, μειώνοντας με τον τρόπο αυτό τα οικονομικά έσοδα του Ισραήλ και σαμποτάροντας πλήρως τα ενεργειακά του σχέδια του κράτους αυτού στην Μεσόγειο].
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πρώτη την Λέγκα του Σαλβίνι  με 34%, δεύτερο το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο με 23%, τρίτο το Δημοκρατικό Κόμμα με 21%, τέταρτο το κόμμα του Μπερλουσκόνι με 10% και πέμπτο το κόμμα της ακροδεξιάς Μελόνι με 5%.  Σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό κλίμα στην Ιταλία, σοβαρή θεωρείται για πολλούς και η πιθανότητα διεξαγωγής εθνικών κοινοβουλευτικών εκλογών στην χώρα αυτή, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Στην Μεγάλη Βρετανία, μετά την καταψήφιση του σχεδίου της Μέι για το ΒΡΕΧΙΤ (https://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/757797_ektakto-katapsifistike-kai-v-shedio-exodoy-tis-vretanias-apo-tin-ee) και τις υστερικές αντιδράσεις των κατοίκων της χώρας αυτής (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%BE%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B5%CE%B4%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD.html), η ΕΕ φοβάται ότι θα συμβεί ένα άτακτο BREXIT, όπως και μετά την ψήφιση του Βρετανικού κοινοβουλίου νομοσχεδίου με συντριπτική πλειοψηφία ενάντια στην διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος για το θέμα αυτό (https://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%B5-%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/).
[Την ίδια στιγμή, στην Γερμανία,  Γερμανοί πολιτικοί δηλώνουν ότι η Γερμανία οδεύει προς το απόλυτο χάος σε περίπτωση άτακτου Brexit (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/03/brexit_30.html)].
Η δε κυβέρνηση και η αντιπολίτευση της Μεγάλης Βρετανίας, υποστηρίζεται από κάποιους ότι θα ζητήσει εκ νέου παράταση από την ΕΕ για την έξοδο του κράτους αυτού από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ταυτόχρονα κυκλοφορούν πολλά σενάρια για το τι τελικά θα συμβεί στην συνέχεια (https://www.zougla.gr/kosmos/article/brexit-tesera-senaria-dekapente-meres).

Τελικά, η ηγεσία της ΕΕ, αποφάσισε να δώσει παράταση στο BREXIT μέχρι και τις 22 Μαΐου 2019, σύμφωνα με τα συμπεράσματα που υιοθετήθηκαν στην Σύνοδο Κορυφής του Μαρτίου, με την προϋπόθεση ότι η Συμφωνία Αποχώρησης θα εγκριθεί από την Βουλή των Κοινοτήτων στην επόμενη ψηφοφορία της για το θέμα αυτό.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα δοθεί παράταση μέχρι τις 12 Απριλίου, αναμένοντας το Ηνωμένο Βασίλειο να καθορίσει τα επόμενα βήματα (https://www.zougla.gr/kosmos/article/paratasi-mexri-tis-22-maiou-gia-to-brexit).
Τέλος, στην Μεγάλη Βρετανία, ο κύριος πολιτικός (και πρώην ηγέτης του ευρωσκεπτικιστικό κόμματος UKIP), χάρις στον οποίο ο Βρετανικός λαός ψήφισε μαζικά υπέρ του ναι στο BREXIT το 2016, ο Nigel Farage, ανακοίνωσε ότι θα τεθεί επικεφαλής νέου κόμματος  υπέρ του Brexit στις ευρωπαϊκές εκλογές, εάν οι Βρετανοί βουλευτές αποφασίσουν να καθυστερήσουν την έξοδο από την ΕΕ πέραν από τις 22 Μαΐου.
Ο Farage, σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης,: «Θα αναλάβω την ηγεσία του Κόμματος Brexit και θα το  οδηγήσω στις Ευρωπαϊκές Εκλογές». Όταν ρωτήθηκε ποιος υποστηρίζει οικονομικά το κόμμα, απαντά «μην ανησυχείτε, είναι όλοι εγγεγραμμένοι στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Η δήλωση Φάρατζ έρχεται μετά από την απόφαση της ηγέτιδας του κόμματος Brexit, Catherine Blaiklock, να παραιτηθεί λόγω σειράς φερόμενων ως ισλαμοφοβικών δηλώσεων και επαναλήψεων ακροδεξιών συνθημάτων στα κοινωνικά Μέσα ενημέρωσης. Δεν έχει ακόμη αναγνωρισθεί ότι ο Farage έχει εκλεγεί επισήμως ως ηγέτης, καθώς το κόμμα δεν έχει μέχρι στιγμής επίσημη υποδομή για να διεξαγάγει παρόμοια ψηφοφορία (https://www.zougla.gr/kosmos/article/nigel-farage-8a-analavo-epikefalis-tou-komatos-brexit-an-simetasxi-to-iv-stis-evroekloges).
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι Εργατικοί του Κόρμπιν κινούνται στο 34%, ενώ οι Συντηρητικοί στο 38%. Οι φιλελεύθεροι βρίσκονται στο 8%, το UKIP στο 7%, το SNP της Σκωτσέζας Νικολα Στέρτζον στο 5%, ενώ οι Πράσινοι κινούνται στο 4%.

Στην Γαλλία, υποστηρίζεται ότι φτάνει το πολιτικό τέλος του Μακρόν, αφού η δυναμική συνέχιση των πορειών των «Κίτρινων γιλέκων», τα οποία ζητούν την παραίτηση του Μακρόν, ρίχνει την ήδη χαμηλή δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου και του κόμματος του, ενώ αντίθετα ενισχύει περαιτέρω αυτήν της ακροδεξιάς Λεπέν (https://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/758719_parisi-sfodres-sygkroyseis-leilasies-kai-prosagoges-stin-kinitopoiisi).
Ο ίδιος ο Μακρόν φοβάται, ότι εάν η Γαλλία να προσέλθει στις Ευρωεκλογές με επεισόδια, ξύλο και άγριες συγκρούσεις στους δρόμους των γαλλικών πόλεων -όπως σήμερα- θα παγιωθεί η πρωτιά της Μαρίν Λεπέν σε αυτές, κάτι που μπορεί να σημάνει την αρχή του δικού του πολιτικού τέλους.
Σενάριο που ενισχύεται περαιτέρω, τόσο με την ουσιαστική αποτυχία του λεγομένου «εθνικού διάλογου» που ξεκίνησε ο Μακρόν με τον λαό και έληξε χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, όσο και από το «άδειασμα» (ουσιαστικά πλήρη απόρριψη) που έφαγε ο Μακρόν από την νυν πρόεδρο του γερμανικού CDU, Ανεγκρέτ Κραμπ Κάρενμπαουερ, για την περαιτέρω ενοποίηση της ΕΕ (https://www.tovima.gr/2019/03/09/world/kramp-karenmpaouer-diafonei-me-to-orama-tou-makron-gia-tin-eyropi/).
[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι τα κίτρινα γιλέκα, στρέφονται ανοικτά και εναντίον της Μασονίας, της οποίας κατέστρεψαν πρόσφατα αρκετές τεκτονικές στοές (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9.html).
Για τον λόγο αυτό, τώρα ο Μακρόν προετοιμάζει την βίαια καταστολή του κινήματος αυτού (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/03/Makron-kata-kitrinvn-gilekwn.html), ακόμα και με την χρήση του Γαλλικού στρατού, αν και μία τέτοια τακτική καταστολής μπορεί τελικά να εκτοξεύσει και να «αναζωογονήσει» το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, παρά να το συντρίψει.
Όμως, δυστυχώς για τον ίδιο, ο Γαλλικός Στρατος αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του Μακρόν, δηλαδή να ανοίξει εάν χρειαστεί πυρ ενάντια τον Γαλλικό λαό και τα κίτρινα γιλέκα δηλώνοντας δια του επικεφαλής του: «Δεν θα σκοτώσουμε το λαό μας» (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC.html)].
Στις δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές προηγείται οριακά ο Μακρόν (20-25%), η Λεπέν (19-22%), τρίτοι οι Ρεπουμπλικάνοι (10-12%), οι Πράσινοι με 8-9%, o Μέλανσον σε πτώση με 7,5-8%, η άλλη ακροδεξιά (Debout la France) 6- 7%, οι σοσιαλιστές με 5-6%, η Generation S στο 3-4%, το PCF στο 2% όσο το δεξιό UDI.
Μια πολιτική κάθοδο των Κίτρινων Γιλέκων παίρνει 4-8%. Αυξημένη αναμένεται η συμμετοχή. Το όριο εισόδου είναι στο 5%. Στις ευρωεκλογές προηγείται η Λεπέν, ενώ έπεται το κόμμα του Μακρόν.
Στην ίδια την ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε έκθεση για αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, η οποία όμως δεν είναι νομικά δεσμευτική και έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα με 370 ψήφους υπέρ, 109 κατά και 143 αποχές, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να αντιδράσει πολύ έντονα (https://sputniknews.gr/kosmos/201903132578761-tourkia-ee-entaxiakes-diapragmateyseis/).

Στην Ισπανία, οι δημοσκοπήσεις για τις εθνικές βουλευτικές εκλογές του Απριλίου, φέρνουν στην πρώτη θέση το PSOE του Σάντσεθ με 26%, ακολουθεί το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP) με 21%, οι CIUDADANOS βρίσκονται στο 16%, οι PODEMOS  στο 11%, ενώ το ακροδεξιό VOX, κινείται στο 13%. Η πλειοψηφία των 171 εδρών εξασφαλίζεται για την ώρα μόνο από τα τρία κόμματα της δεξιάς (PP, CIUDADANOS, VOX).

Στην Πορτογαλία, η Σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αντόνιο Κόστα, η οποία στηρίζεται στις ψήφους του αριστερού Μπλόκου και της United Democratic Coalition (Κομμουνιστικό κόμμα και Πράσινοι), αναμένεται στις εθνικές εκλογές του Οκτώβρη του 2019 να λάβει το 35% των ψήφων. To Μπλόκο αναμένεται να λάβει το 8%, ο Συνασπισμός ΚΚΠ και Πράσινων το 7%, η κεντροδεξιά με 26%, ενώ η δεξιά το 7%.
[Υπάρχει δε την ίδια χρονική περίοδο παρατηρείται μια τεράστια εκλογική άνοδος της ακροδεξιάς σε πολλές χώρες της ΕΕ την (http://epohi.gr/sth-metavlhth-gewmetria-ths-eurwphs/)].
Στην Ευρώπη επίσης, συνεργάτες του πρώην συμβούλου του Τραμπ, Στηβ Μπανόν, αγόρασαν ένα τεράστιο μοναστήρι στην Ιταλία, στο οποίο σκοπεύουν να εκπαιδεύσουν τους «μαχητές» του για κίνημα του, το οποίο έχει ως στόχο την ένωση των Ευρωπαίων ακροδεξιών και λαϊκιστών στις ευρωεκλογές του Μάιου του 2019. Όραμά του Μπανόν, είναι να μετατρέψει τον χώρο αυτό, σε μια ακαδημία της Ακροδεξιάς.

Γάλλοι δημοσιογράφοι υποστηρίζουν, ότι η Ιταλία δεν επιλέχθηκε τυχαία, αφού μετά το Brexit, η επόμενη χώρα για αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, φαίνεται να είναι η Ιταλία. Επίσης, ο Μπανόν δραστηριοποιείται και στην Ισπανία, στηρίζοντας το ακροδεξιό κόμμα VOX, του οποίου τα εκλογικά ποσοστά έχουν εκτιναχθεί.
Στην Εσθονία, στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στην χώρα αυτή, παρόλο την νίκη της κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης, με 28,8% των ψήφων και κέρδος τις 34 από τις 101 έδρες του Εσθονικού κοινοβουλίου, υπήρξε παράλληλα και δραματική άνοδος της Ακροδεξιάς.
Έτσι, το ακροδεξιό Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα της Εσθονίας (EKRE), που συγκέντρωσε το 17,8% των ψήφων, καταλαμβάνοντας 19 έδρες, ενώ δεύτερο ήρθε το μέχρι πριν τις εκλογές κυβερνών Κόμμα του Κέντρου, το οποίο έλαβε 23% των ψήφων και θα καταλάβει 26 έδρες.
Το πρόβλημα για το κόμμα του Κέντρου, είναι πως οι δύο μικρότεροι κυβερνητικοί εταίροι του, οι συντηρητικοί του κόμματος Isamaa (12 έδρες) και οι Σοσιαλδημοκράτες (10 έδρες), έχασαν αμφότεροι έδαφος, κάτι που πρακτικά σημαίνει, ότι Εσθονική κυβέρνηση έχασε την πλειοψηφία στην εσθονική Βουλή.
Στην Ουκρανία, ο κωμικός Ζιλίνσκι προηγείται στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της 31ης Μαρτίου με 26% έναντι 17% του Ποροσένκο και 19% της Τιμοσένκο, ενώ προβλέπεται να κερδίσει και τους δυο αντίπαλους του και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών με ποσοστό πάνω από 60%.
Στο Ισραήλ, στις εθνικές βουλευτικές εκλογές του Απριλίου, το κόμμα Λικουντ του νυν Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, αναμένεται να κερδίσει σε αυτές με 30 έδρες, μην καταφέρνοντας όμως να κερδίσει την πλειοψηφία των εδρών του κοινοβουλίου και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι αντίπαλοι του, με βάση τις δημοσκοπήσεις, αναμένεται να κερδίσουν από κοινού 21 έδρες.

Στην Βραζιλία, ο ακροδεξιός πρόεδρος αυτής, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, μετά την πρόσφατη συνάντηση του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, δήλωσε ότι σκέφτεται να εντάξει την χώρα του στο ΝΑΤΟ.

 Στην Αλγερία, η πολιτική καταπίεση, η οικονομική και πολιτική συμπίεσης της Αλγερινής κοινωνίας, πυροδότησε μια δυναμική εξέγερση ενάντια στην δικτατορία που κυβερνά την χώρα, η οποία εκδηλώθηκε με αφορμή την απόφαση του νυν Αλγερινού προέδρου Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα να δηλώσει την πρόθεσή του να διεκδικήσει για πέμπτη φορά την ηγεσία της χώρας.
Οι εκδηλώσεις λαϊκής δυσαρέσκειας που ακολουθήσαν, οδήγησαν τον Μπουτεφλίκα να δηλώσει ότι δεν διεκδικήσει για άλλη μια φορά την προεδρία, την στιγμή που ο πρωθυπουργός της Αλγερίας, Αχμέντ Ουγιάχια, παραιτήθηκε, ενώ ο Μπουτεφλίκα ανακοίνωσε επίσης και την επ΄αόριστον αναβολή των προεδρικών εκλογών που θα διεξάγονταν στις 18 Απριλίου του 2019. Την πρωθυπουργία ανέλαβε υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Σε μήνυμα του προς το έθνος, ο πρόεδρος Μπουτεφλίκα διευκρίνισε ότι οι προεδρικές εκλογές θα διεξαχθούν ως συνέχεια εθνικής διάσκεψης που θα είναι επιφορτισμένη με την μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος και την κατάρτιση νέου Συντάγματος μέχρι το τέλος του 2019. Οι πολίτες θα κληθούν να εγκρίνουν τις αλλαγές με δημοψήφισμα.
Οι δηλώσεις αυτές του Αλγερινού προέδρου, προκάλεσαν την αντίδραση του κόσμου, ο οποιος δήλωσε ότι θα συνεχίσει τις κινητοποιήσεις ζητώντας την παραίτηση του Μπουτεφλίκα, την αλλαγή πολιτικού καθεστώτος και την σύντομη διενέργεια βουλευτικών και προεδρικών εκλογών στην Αλγερία.
Εάν αυτή η κατάσταση δεν προσέχετε, ίσως οδηγήσει την Αλγερία ακόμα και σε εμφύλιο, σαν αυτό που διήρκησε από το 1992 ως το 1998, μεταξύ κυβέρνησης και ισλαμιστών, ο οποιος είχε ως αποτέλεσμα 200.000 θύματα.
Ουσιαστικά, εάν στην λαϊκή εξέγερση στην Αλγερία, προστεθεί και λαϊκή εξέγερση στο Σουδάν λόγω της πολιτικής καταπίεσης, της φτώχειας και της ανόδου από την κυβέρνηση της τιμής των τροφίμων, της οποίας οι πολίτες ζητούν και αυτοί τον τερματισμό της δικτατορίας, την αλλαγή πολιτικού καθεστώτος και την σύντομη διενέργεια βουλευτικών και προεδρικών εκλογών  τότε μπορεί κάνεις να μιλήσει για μια «νέα ή δεύτερη (καθυστερημένη) Αραβική Άνοιξη».
Φαίνεται λοιπόν ότι το πρωτάθλημα της Μπουντε(φ)σλίκα τελειώνει για τα καλά στην Αλγερία (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CF%83.html).

[Εδώ πρέπει επίσης να αναφερθεί, ότι ο νυν ισλαμιστής δικτάτορας του Σουδάν, Ομάρ Μπασίρ, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα το 1989 (και αυτός με την βοήθεια των Αδερφών Μουσουλμάνων, με τους οποίους μετέπειτα ήρθε σε σύγκρουση), υποστηρίζεται πια μονάχα από τον ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.
Στην Συρία την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Άσαντ απειλεί με κήρυξη πολέμου το Ισραήλ (με την κάλυψη και των Ιρανών συμμάχων της), προκειμένου να ανακαταλάβει τα κατεχόμενα από το Ισραήλ από το 1967 υψώματα του Γκολάν.
Τα οποία, εκτός της μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας που έχουν για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής, αλλά και των υδροφόρων πόρων αυτής, διαθέτουν επίσης και σημαντικά ενεργειακά αποθέματα (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%BA%CF%85%CE%BA%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1.html).
Και όλα αυτά, την δε στιγμή που όλα αυτά τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα, οι ΗΠΑ με δηλώσεις του προέδρου τους, Ντόναλντ Τραμπ, δηλώνουν ότι έχει έρθει η ώρα για την επίσημη αναγνώριση από τις ΗΠΑ της κυριαρχίας του Ισραήλ επί του κατεχόμενου Συριακού Γκολάν (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-trump-%CE%B4%CE%AE%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%AE%CF%81%CE%B8%CE%B5-%CE%B7-%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CF%8E%CF%81/#)].
Στα Βαλκάνια, συμβαίνει για πολλούς μια «Βαλκανική Άνοιξη» (https://slpress.gr/diethni/ti-paichnidi-paizetai-se-servia-mayrovoynio-kai-alvania/) ή «νέες χρωματιστές επαναστάσεις», αφού σε πολλές χώρες της περιοχής (όπως και στη υπόλοιπη ΕΕ-https://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-game-over-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83/#), όπως το Μαυροβούνιο, η Σερβία (της οποίας οι πολίτες αντιτίθενται μαζικά στην ένταξη της Σερβίας στο ΝΑΤΟ-https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%AD%CF%81%CE%B2%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%BF-64-%CF%84%CF%89%CE%BD.html), η Ρουμανία και την Αλβανία (https://www.cnn.gr/news/kosmos/story/170046/kazani-poy-vrazei-i-alvania-nea-poliorkia-toy-koinovoylioy-zitoyn-paraitisi-rama-kai-ekloges) σημειώνονται λαϊκές εξεγέρσεις κατά των διεφθαρμένων κυβερνήσεων της περιοχής, ενώ τώρα στον χορό των διαδηλώσεων μπήκε και η Βουλγαρία (http://corfiatiko.blogspot.com/2019/03/mo.html).
[Για κάποιους έπονται τα Σκοπιά, ακόμα και η Ελλάδα (https://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/752132_ntramp-vs-tsoros-me-proto-epathlo-ta-valkania-sygkroysi-se-skopia), ενώ εάν σε όλο αυτό το σκηνικό προστεθεί και η θέληση των τριών Εθνοτήτων της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης να ιδρύσουν ανεξάρτητα κράτη, η κατάσταση φαίνεται ακόμα πιο εκρηκτική].
Συγκεκριμένα, στην Αλβανία φαίνεται ότι αντί για την «Μεγάλη Αλβανία», η χώρα αυτή μπορεί να οδηγηθεί στον εμφύλιο και τον διαμελισμό (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%).
Η δε δεξιά αντιπολίτευση της χώρας αυτής, η οποία διαδηλώνει ενάντια στον νυν Αλβανό πρωθυπουργό Ράμα, υποστηρίζεται από τον πρώην Αλβανό εθνικιστή και διεφθαρμένο πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, ο οποίος είναι όπως και ο Ράμα ένας απηνής διώκτης του Ελληνισμού της Βόρειου Ηπείρου.
Αυτός, έχασε την εξουσία το έτος 2013, έπειτα από μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του, τις οποίες είχε προκαλέσει ο νυν πρωθυπουργός, Ράμα, ο οποίος υποστηρίζεται από την μαφία και την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν και προωθεί μια οικονομική ένωση με τα Σκοπιά του Ζόραν Ζάεφ (http://www.kathimerini.gr/1014409/article/epikairothta/kosmos/se-eyrwpaikh-troxia-tirana-kai-skopia).
Έτσι, με βάση τις νυν διαδηλώσεις για την παραίτησή του Ράμα, ο Μπερίσα προσπαθεί να πάρει εκδίκηση για όσα του έκανε ο Ράμα τότε, κάνοντας τον τώρα αυτός να χάσει την εξουσία και αυτός με διαδηλώσεις, ενώ το κόμμα του  Μπερίσα θα «ανακαταλάβει» την εξουσία (https://slpress.gr/diethni/to-telos-ton-egchromon-epanastaseon-kai-i-valkaniki-anoixi/).

Παράλληλα, την ίδια χρονική περίοδο, εκτός από την Βενεζουέλα, εξεγέρσεις (λαϊκές ή υποκινούμενες από ξένες δυνάμεις) έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται και στο Ιράν (https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9.html), αλλά και την Νικαράγουα (https://www.zougla.gr/kosmos/article/nikaragoua-nes-antikivernitikes-diadilosis-ksespasan-sti-managoua).

Στην πατρίδα μας, με 156 ψήφους εγκρίθηκε το άρθρο 3 για την θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους, την οποία προωθεί η νυν δωσίλογη κυβέρνηση του Τσίπρα, αν και εάν αυτή τελικά θα ολοκληρωθεί όπως σχεδιάζουν οι προδότες κυβερνώντες μας, θα φανεί από τις δυναμικές και πλειοψηφίες που θα διαμορφωθούν στην επόμενη Ελληνική Βουλή και όχι την παρούσα.
[Σε πρόσφατη δε ραδιο-διαδικτυακή εκπομπή, ο ιστορικός Κώστας Μπαρμπής παραλλήλισε την εποχή μας και την προδοτική «Συνθήκη των Πρεσπών» που παραχώρησε προδοτικά το όνομα της πάντα Ελληνική Μακεδονία μας  στους Σκοπιανούς, με αυτή του έτους 1878, τότε που η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου είχε δώσει στην Βουλγαρία την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας.
Όμως, λίγο αργότερα τα πράγματα άλλαξαν δραματικά υπέρ της πατρίδας μας, τόσο χάρις στην ισχυρή προσωπικότητα του Έλληνα βασιλέως Γεωργίου Α’, όσο και των αντιτιθέμενων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των Ευρωπαϊκών υπερδυνάμεων της εποχής.
Κυρίως όμως αυτή η τόσο αρνητική για την πατρίδα μας κατάσταση άλλαξε, χάρις στον Μακεδονικό Αγώνα, ο οποίος και ξεκίνησε από τους ηρωικούς Παύλο Μελά, τον Μητροπολίτη Γερμανό Καραβαγγέλη και τον Ίωνα Δραγούμη, και συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε από τους άλλους ηρωικούς Μακεδονομάχους (https://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1-%CE%BF-%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%83-%CE%BD%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9/).).
Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι και η τελική ήττα των Κεντρικών Αυτοκρατοριών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προήλθε καταρχάς από την ήττα τους στο Μέτωπο της Μακεδονίας μας από τον Ελληνικό και Συμμαχικό στρατό.
Έτσι, σε επιστολή της 20ης Οκτωβρίου του 1918 προς την τότε γερμανική κυβέρνηση του Κάιζερ, ο Γερμανός Στρατάρχης Πάουλ Φον Χίντεμπουργκ, ομολογεί ότι η ήττα της Γερμανίας στο Μακεδονικό Μέτωπο (την οποία ακολουθήσε και η ήττα στο δυτικό), σημαίνει την πλήρη ήττα της Γερμανίας, και καλό θα ήταν αυτή να ζητήσει ορούς τερματισμού του πολέμου.
Με παρόμοιο ίσως τρόπο, μια παρόμοια ήττα των Γερμανών στο νέο Μακεδονικό Μέτωπο (με την ανατροπή της επαίσχυντης δήθεν «Συμφωνίας των Πρεσπών»), οδηγήσει σε μια αντίστοιχη πλήρη γεωπολιτική ήττα των Γερμανών και στον γεωπολιτικό και ιστορικό αυτό πόλεμο].
Επίσης, υποστηρίζεται από κάποιους, ότι οι ΗΠΑ σκέφτονται να δώσουν στην Τουρκία (η οποία αντιμετωπίζει μεγάλη οικονομική κρίση την περίοδο αυτή-https://www.triklopodia.gr/%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%BE%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%B4%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%B3%CE%BA/#), ένα κομμάτι του Αιγαίου για να επαναφέρουν τον Ερντογάν στο δυτικό στρατόπεδο (https://www.triklopodia.gr/%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%B4%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84/#), με την βοήθεια της κυβέρνησης του πρώην καταληψία και νυν Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος λέγεται ότι  περνούσε τις τάξεις στο σχολείο, ενώ ότι την ώρα ήταν έξω δεν πάταγε το πόδι του σε αυτό (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/03/Tsipras-stournos.html).

Ουσιαστικά, από όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, φαίνεται καθαρά ότι τον μήνα αυτό συνέβησαν πολλά σημαντικά γεγονότα παγκόσμια, τα οποία αναμένεται να επηρεάσουν και τις πολίτικες εξελίξεις στην πατρίδα μας, τα οποία θα πρέπει εμείς για το εθνικό μας συμφέρον να διαχειριστούμε με ιδιαίτερη σύνεση και προσοχή.
ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
1.         https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CE%B9%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B2%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84.html
2.         https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/175765_i-latiniki-kai-i-skandinabiki-enosi
3.         https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9.html
4.         http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/03/blog-post_35.html
5.         http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/03/Byzantio.html
6.         https://odysseiatv.blogspot.com/2019/03/blog-post_118.html

7.         http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/03/byzantio-kai-slavoi.html