ΠΟΙΕΣ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΝΕΠΝΕΥΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

ΠΟΙΕΣ ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΕΝΕΠΝΕΥΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Θα πρέπει να αναφέρει κανείς, ότι αρκετές πραγματικές ιστορίες και λαοί, ενέπνευσαν πολλούς συγγράφεις στο γράψιμο των βιβλίων τους. Ο πιο γνωστός από αυτούς τους λαούς ήταν οι Γερμανοί. Και ένας διάσημος συγγραφέας στον οποίο έδωσαν υλικό, ήταν Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν.

Αυτός, μεγαλωμένος στην αγγλική εξοχή, είχε πολεμήσει ως στρατιώτης του αγγλικού στρατού, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου και τραυματίστηκε, ενώ είδε με τα μάτια του, τους φίλους του να πεθαίνουν. 

Πολέμησε μέχρι τέλους και γύρισε πίσω στην Αγγλία, έχοντας μετατραυματικό πολεμικό σύνδρομο. Παράλληλα, επισκεπτόταν συχνά τους τύμβους των νεκρών του πολέμου, στις γαλλικές πεδιάδες που υπήρχαν τα χαρακώματα και οι οποίοι θεωρούνταν ιεροί από τους επιζώντες βετεράνους.  Ενός πολέμου, οπού  όλοι πολεμούσαν για την παγκόσμια κυριαρχία και ισχύ.

Όταν γύρισε ο Τόλκιν στην Αγγλία,  την είδε πια αλλαγμένη, μιας και αυτή είχε πια μπει στην εποχή της βιομηχανίας και δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί στην νέα του ζωή εκεί, μετά την επιστροφή του.

Φαινόταν λοιπόν, πως ο γερμανικός μιλιταρισμός είχε πια οριστικά πεθάνει. Όμως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ. Η γερμανική απειλή αναδύθηκε για μια ακόμα φορά (άνοδος Χίτλερ στην εξουσία), ενώ πρώην σύμμαχοι της Αντάντ (Ιταλία, Ιαπωνία), την εγκατέλειψαν και συντάχτηκαν μαζί με την Γερμάνια.

Σύντομα, οι Γερμανοί ξεκίνησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και όλη σχεδόν η Ευρώπη έπεσε στα χέρια τους. Προέλασαν σχεδόν ως την Μόσχα, όπου μόνο μετά από σκληρές μάχες ηττήθηκαν και να απωθήθηκαν, ενώ στην Ανατολή και την Δύση οι Αμερικανοί έφεραν νέο στρατό για ενισχύσεις, γυρνώντας οριστικά τον πόλεμο υπερ των συμμάχων.

Οι σύμμαχοι των Γερμανών (Ιάπωνες, Ιταλοί) ηττήθηκαν επίσης, και οι ηγεσίες τους έπεσαν, ενώ στο τέλος τους ακολουθήσε στην ήττα και ο ναζισμός.

Αναδυθήκαν σύντομα νέες απειλές από την Ανατολή (ο Ψυχρός Πόλεμος με την ΕΣΣΔ), ως την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την άνοδο του τέταρτου οικονομικού ράιχ της γερμανοκρατούμενης σήμερα ΕΕ (http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%bd%ce%b1%ce%b6%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%83-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%83-%cf%84/), η οποία αναμένεται όμως, αργά ή γρηγορά, να ηττηθεί για άλλη μια φορά.

Σε πολύ συντομία αυτή είναι και η ιστορία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών. Στην εισαγωγή της ταινίας δείχνει τον πρώτο πόλεμο του δαχτυλιδιού (μια αλληγορία του Α’ Παγκοσμίου), όπου η τελευταία συμμαχία (άνθρωποι, ξωτικά) πολεμά κατά του σκοτεινού άρχοντα Σάουρον και των τερατωδών ορκ στρατιωτών του (δηλαδή του Γερμανού Κάιζερ και του βάρβαρου και αιμοχαρούς στρατού του).

Στον πόλεμο αυτό όλοι πολεμούσαν για το δαχτυλίδι, το οποίο τους τρέλανε και τους διέφθειρε όλους (δηλαδή όλοι πολεμούσαν για την παγκόσμια κυριαρχία και ισχύ).

Παράλληλα στην ταινία (όπως και στα βιβλία), αναφέρονται οι σκοτεινές πεδιάδες όπου έλαβαν μέρος σκληρές μάχες και έβγαιναν καπνοί (που συμβολίζουν τους τύμβους των νεκρών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου). 

Στην συνέχεια της ταινίας φαίνεται πως η απειλή του Σάουρον και των ορκ, έχει πια οριστικά πεθάνει. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Η ειρήνη δεν κρατά πολύ. Η απειλή του μαύρου άρχοντα αναδύεται για μια ακόμα φορά, ενώ ένας πρώην σύμμαχος της «τελευταίας συμμαχίας», την εγκαταλείπει (ο μάγος Σάρουμαν), και συντάσσεται μαζί του.

Σύντομα, ο Σάουρον αρχίζει να σαρώνει τα πάντα και όλη σχεδόν η Μέση Γη πέφτει στα χέρια του. Προέλασε σχεδόν ως το βασίλειο των νάνων, όπου μόνο μετά από σκληρές μάχες να ηττήθηκε και να απωθήθηκε.

(Η αντίσταση των νάνων ήταν ιδιαίτερα σημαντική, επειδή δεν επέτρεψε την υπερφαλάγγιση των ανθρώπων στην μάχη της Γκόρντορ, αν επιτυγχάνονταν, όπως ακριβώς η αντίσταση της ΕΣΣΔ δεν επέτρεψε την υπερφαλάγγιση των συμμάχων στην Μέση Ανατολή-Μέση Γη, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου).

Ταυτόχρονα, στην Ανατολή και την Δύση οι Αετοί υπό τον Γκάνταλφ,  ως νέος στρατός ενισχύσεων, γύρισε οριστικά τον πόλεμο υπερ των συμμάχων.

Οι σύμμαχοι του Σάουρον (π.χ. ο Σάρουμαν) ηττήθηκαν, και οι ηγεσίες τους έπεσαν, ενώ στο τέλος τους ακολουθήσε στην ήττα και ο μαύρος άρχοντας.

Αναδυθήκαν σύντομα νέες απειλές από την Ανατολή με βάση το βιβλίο (ο Ψυχρός Πόλεμος με την ΕΣΣΔ στην πραγματικότητα), ενώ στο μέλλον αναμένεται η επανεμφάνιση του Σάουρον και του αρχηγού του Μόργκοθ (http://tolkiengateway.net/wiki/Dagor_Dagorath), για μια τελευταία μάχη κατά των λαών της Μέσης Γης (κάτι σαν την επάνοδο σήμερα του τέταρτου οικονομικού ράιχ της γερμανοκρατούμενης σήμερα ΕΕ, πριν αυτό να ηττηθεί οριστικά πια αυτή την φορά).

Ακόμα θα πρέπει να αναφερθεί πως και ο πρωταγωνιστής του έργου, ο Φρόντο, που είχε μεγαλώσει στην εξοχή του Σάιρ (όπως είχε μεγαλώσει και ο Τόλκιν στην αντίστοιχη αγγλική), πολέμησε στον δεύτερο πόλεμο του δαχτυλιδιού, όπου και τραυματίστηκε, ενώ είδε φίλους του να πεθαίνουν. 

Γύρισε πίσω στο Σάιρ, έχοντας μετατραυματικό πολεμικό σύνδρομο, το είδε πια αλλαγμένο, μιας και αυτό είχε πια μπει στην εποχή της βιομηχανίας και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στην νέα του ζωή εκεί, μετά την επιστροφή του.

Βλέπουμε πως σε αυτή την περίπτωση η πραγματικότητα ξεπέρασε την φαντασία. Αλλά δεν ήταν αυτή η μόνη ταινία που ενέπνευσαν οι Γερμανοί.

Και η γνωστή κινηματογραφική ταινία Star Wars, η οποία έκανε ντεμπούτο το 1977, εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου και του πολεμικού προγράμματος των ΗΠΑ, με το όνομα «Πόλεμος των Άστρων», λέγεται πως είναι μια αλληγορία του Ψυχρού Πολέμου και του Β’ Παγκοσμίου.

Σε μια διαγαλαξιακή δημοκρατία, αναδύεται μέσα από πολέμους, απάτες και συνομωσίες, μια τυραννική φιγούρα, η οποία επιβάλει ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, στο οποίο υπάρχει η προσωπολατρία προς το πρόσωπο του, καθώς και η δίωξη όποιου θεωρεί εχθρό, αλλά και ολκών των υπαρχόντων θρησκειών.

(Είναι σαν να περιγράφει την άνοδο των Στάλιν-Χίτλερ, που αναδύθηκαν στην εξουσία, μέσα από δυστυχίες, συνομωσίες, βία και πολέμους, το ολοκληρωτικό καθεστώς προσωπολατρίας που επέβαλαν, την δίωξη των θρησκειών στην ΕΣΣΔ, αλλά και τα αντίστοιχα σχέδια που είχε ο Χίτλερ, αν κέρδιζε τον πόλεμο.

Επίσης ο Τζορτζ Λούκας, ο σκηνοθέτης των ταινιών αυτών, στηρίχτηκε στην προσωπικότητα του Καίσαρα για τον δημιουργία του αυτοκράτορα, αλλά επίσης και στον Ναπολέοντα, που πήρε την εξουσία στην Γαλλία, μετά το πέρας των αιματηρών επαναστατικών πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης.

Επίσης, χρησιμοποίησε και την πολιτική φιγούρα του Ρίτσαρντ Νίξον για τον σκοπό αυτό, ενώ για τον άρχοντα Νταρθ Βέηντερ και την αυτοκρατορική φρουρά, εμπνεύστηκε από τους Ρωμαίους πραιτοριανούς, τα SS, την KGB, αλλά και την CIA).

Και στο τέλος, όλοι οι δημοκρατικοί λαοί επαναστατούν και στρέφονται ενάντια στο αυταρχικό αυτοκρατορικό καθεστώς, το οποίο στο τέλος, ηττήθηκε και κατέρρευσε, ενώ είχαν προηγηθεί και εσωτερικές μάχες σε αυτό (όπως στον Β’ Παγκόσμιο η «επιχείρηση Βαλκυρία» κατά του Χίτλερ ή το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1991, για την επάνοδο του κομμουνισμού στην ΕΣΣΔ).

Και όταν όλα φαινόνταν καλά, και η δημοκρατία είχε πια αποκατασταθεί παντού στον γαλαξία, τότε παλαιοί νοσταλγοί της αυτοκρατορίας (π.χ. στο σήμερα το «αναστημένο» γερμανικό ράιχ της ΕΕ ή η επανακάμπτουσα Ρωσία), που είχαν διαφύγει και ανασυνταχτεί στην εξορία,  επανεμφανίστηκαν σε πολλά μέρη του γαλαξία (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/01/blog-post_61.html) με μεγάλη στρατιωτική δύναμη, θέλοντας να πάρουν την ρεβάνς και να τον καταλάβουν πλήρως αυτή την φορά.

Και εδώ υπάρχει και πάλι έμπνευση από την πραγματικότητα.

Τέλος, οι Γερμανοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο και στην έμπνευση της σειράς Dune του Φρανκ Χέρμπερτ.

Σε αυτήν, σε μία διαπλανητική αυτοκρατορία, στην οποία βασιλεύει ο αυτοκράτορας Σαντάμ, ο σημαντικότερος πλανήτης είναι ο Αράκις (ο οποίος έχει πολλές ερήμους), στον οποίο βρίσκεται το πολυτιμότερο υλικό και καύσιμο του σύμπαντος, το καρύκευμα (spice).

Για την διαχείριση και τον έλεγχο του, μάχονται τρεις φατρίες ευνοουμένων του αυτοκράτορα: οι ευγενείς και πιο φιλολαϊκοί Ατρείδες, οι μοχθηροί βίαιοι, συνωμότες και μιλιταριστές Χαρκόνεν και οι ύπουλοι Όρντος.

Όμως στον πλανήτη κατοικεί και μια ακόμα φυλή, οι Φρέμεν, οι οποίοι προσπαθούν να ανακτήσουν την ελευθερία τους από τον δεσποτικό αυτοκράτορα, όσο και τον έλεγχο του σπουδαίου αυτού καυσίμου.

Αυτοί πιστεύουν στον ερχομό του Μαχντί, ένα είδος Μεσσία της πίστης τους, και είναι έτοιμοι να κηρύξουν ακόμα και τζιχάντ για την επικράτηση του.

Ο έλεγχος του καρυκεύματος, αρχικά παραχωρείται από τον Σαντάμ στους Ατρείδες, αλλά αργότερα, αυτός αλλάζει γνώμμη και συνωμοτεί μαζί με τους Χαρκόνεν (κυρίως) και (λιγότερο) τους Όρντος, προκειμένου να εκδιώξει από τον πλανήτη τους Ατρείδες, και να αναθέσει σε αυτούς την διαχείριση του σπουδαίου αυτού υλικού. Και αυτοί όντως, αναλαμβάνουν την εξόρυξή του, καταπιέζοντας βάναυσα τον ντόπιο πληθυσμό.

Και ενώ το σχέδιο αυτό, αρχικά πιάνει, στην συνέχεια, ο εξόριστος ηγέτης των Ατρειδών, ο Πωλ, μαζί με την αδερφή του Αλία, επιστρέφει, έχοντας συμμαχήσει με τους Φρέμεν, εξοντώνοντας τους αντιπάλους του (Χαρκόνεν, Όρντος) και εκδιώκοντας τον Σαντάμ από την εξουσία, καταλαμβάνοντας πλήρως τον έλεγχο της περιοχής και του καρυκεύματος.

Στην συνέχεια και μετά από μια μακρά βασιλεία του Πωλ, ως νέου αυτοκράτορα του πλανητικού συστήματος, αυτός αποχωρεί από την εξουσία και την θέση του, αναλαμβάνει προσωρινά η αδερφή του, ως αντιβασίλισσα, μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών του.

Όμως αυτή, θέλοντας να γίνει μοναδική βασίλισσα, προσπαθεί να τα σκοτώσει, ενώ παράλληλα βρίσκεται υπό την «πνευματική επιρροή» του παππού της, του νεκρού από χρόνια λόρδου, Βλάντιμιρ Χαρκόνεν.

Τα παιδιά του βασιλιά πηγαίνουν στην εξορία, η βασίλισσα κυβερνά τυραννικά, υπό τις συμβουλές του φαντάσματος του Χαρκόνεν, και η ιστορία επαναλαμβάνεται, όταν στο τέλος, οι νόμιμοι διάδοχοι επιστρέφουν και υστέρα από μια μάχη με την βασίλισσα, αυτή αυτοκτονεί.

Όλα αυτά είναι μια αλληγορία για την Μέση Ανατολή και πιο συγκεκριμένα το Ιράκ (το οποίο έχει και αυτό πολλές ερήμους).  Σε αυτό, «βασιλεύει» ο τυραννικός δικτάτορας Σαντάμ, ο οποίος ελέγχει το πολυτιμότερο υλικό και καύσιμο της χώρας αυτής, το πετρέλαιο (oil).

Για την διαχείριση και τον έλεγχο του, μάχονται τρεις μεγάλες δυνάμεις: οι «δημοκράτες» Αμερικάνοι (που στα βιβλία απεικονίζονται ως οι Ατρείδες), οι «μοχθηροί βίαιοι, συνωμότες και μιλιταριστές» Γερμανο-Ρώσοι (με την μορφή των Χαρκόνεν στην σειρά) και οι ύπουλοι Κινέζοι (εμφανιζόμενοι ως οι Όρντος στο σύμπαν του Dune).

Όμως στην χωρά αυτή (αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής) κατοικούν και άλλες φυλές, όπως οι Ισραηλινοί, αλλά κυρίως οι Κούρδοι, οι οποίοι προσπαθούν να ανακτήσουν την ελευθερία τους από τον δεσποτικό δικτάτορα Σαντάμ, όσο και τον έλεγχο του σπουδαίου αυτού καυσίμου. Παράλληλα, υπάρχουν στην περιοχή σουνίτες ισλαμιστές και σιίτες, που προσπαθούν να επιτύχουν ακριβώς τα ίδια.

Όλοι αυτοί πιστεύουν στον ερχομό του Μαχντί, ένα είδος Μεσσία της πίστης τους, και είναι έτοιμοι να κηρύξουν ακόμα και τζιχάντ για την επικράτηση του (π.χ. η ISIS- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/11/isis.html).

Ο έλεγχος του πετρελαίου, αρχικά παραχωρείται από τον Σαντάμ στους Αμερικάνους, αλλά αργότερα, αυτός αλλάζει γνώμμη και συνωμοτεί μαζί με τους Ρώσους (κυρίως αλλά και εταιρίες γερμανογαλλικών συμφερόντων) και (λιγότερο) τους Κινέζους, προκειμένου να εκδιώξει από την χώρα τους Αμερικάνους, και να αναθέσει σε αυτούς την διαχείριση του σπουδαίου αυτού υλικού. Και αυτοί όντως, αναλαμβάνουν την εξόρυξή του, ενώ ο Σαντάμ καταπιέζει βάναυσα τον ντόπιο πληθυσμό.

Και ενώ το σχέδιο αυτό, αρχικά πιάνει, στην συνέχεια, οι «εξόριστοι Αμερικάνοι», μαζί με τους συμμάχους τους στην ΕΕ, επιστρέφουν, έχοντας μαζί τους και νέους, όπως π.χ. τους Κούρδους, τους ισλαμιστές και τους σιίτες. Όλοι μαζί διώκουν τον Σαντάμ από την εξουσία, καταλαμβάνοντας πλήρως τον έλεγχο της περιοχής και του πετρελαίου της (στερώντας έτσι τον έλεγχο του από τους αντιπάλους τους).

Στην συνέχεια και μετά από την κατοχή των Αμερικάνων στην περιοχή του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής, αυτοί αποχωρούν από αυτή και την θέση τους, προσπαθεί να πάρει προσωρινά, η «αδελφή ΕΕ», υπό την ηγεμονία της Γερμανίας, ως τοποτηρητής, προκειμένου να εκμεταλλευτεί το πετρέλαιο της περιοχής (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/04/blog-post_29.html) της Μέσης Ανατολής (αλλά και του Ιράκ).

Όμως αυτή (η ΕΕ της Γερμανίας), θέλοντας να αυτονομηθεί από την επιρροή των ΗΠΑ και να γίνει ξανά υπερδύναμη στον κόσμο, προσπαθεί να επιβληθεί παντού με την βία, ενώ παράλληλα βρίσκεται υπό την «πνευματική επιρροή» ηγετών της, οι οποίοι είναι, είτε πρώην κομμουνιστές, είτε πρώην ναζιστές.

Η Γερμανία κυβερνά τυραννικά την ΕΕ και η ιστορία επαναλαμβάνεται (όπως και στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους), ενώ στο τέλος, αναμένεται η γερμανοκρατούμενη ΕΕ να καταρρεύσει, και η Γερμανία με τις πράξεις της, να «αυτοκτονήσει» άλλη μια φορά πολιτικά.

Ο ίδιος ο Φρανκ Χέρμπερτ, παραδέχτηκε ότι δημιούργησε τους Χαρκόνεν και τις φιγούρες των διεφθαρμένων ηγετών τους, έχοντας ως πρότυπα αντίστοιχους διεφθαρμένους ηγέτες των ναζί και της ΕΣΣΔ (π.χ. τον Γκαίρινγκ, τον Μπέρια ή τον Ρεμ).

Αντίστοιχα, ο Χέρμπερτ είπε ότι εμπνεύστηκε από την Μέση Ανατολή για την δημιουργία του πλανήτη Αράκις (π.χ. χρήση των όρων τζιχάντ, Μαχντί, φενταγίν, Πατισάχ). Άλλοι, υποστηρίζουν πως πηγή έμπνευσης του Dune, ήταν η ιστορία του Λώρενς της Αραβίας και ο αγώνας του κατά των Οθωμανών (Φρέμεν-Άραβες Βεδουίνοι, Ατρείδες-Αντάντ, Χαρκόνεν-Οθωμανοί, Γερμανοί-Πωλ Ατρείδης-Λώρενς της Αραβίας). 

Βλέπουμε, ότι τελικά οι Γερμανοί, προσέφεραν σε πολλές περιπτώσεις άθελα τους, το υλικό, για την έμπνευση σπουδαίων ταινιών, που φαίνεται να είναι και η μόνη θετική προσφορά τους μέχρι τώρα.

Ας ελπίσουμε σύντομα οι λαοί της ΕΕ, να αφυπνισθούν και στο τέλος, όπως γίνεται και στο φινάλε των παραπάνω ταινιών, αυτοί να ηττηθούν και η ευημερία, η δημοκρατία, η ειρήνη και η ευτυχία να επιστρέψει στις μέχρι τώρα γερμανοκρατούμενες χώρες της Ευρώπης.