ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΥΦΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΥΦΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Είναι γνωστό ιστορικά, ότι ο Λένιν, ήρθε από την Ελβετία, λίγο πριν το γνωστό πραξικόπημα των Μπολσεβίκων του 1917 στην Ρωσία (μέσω της Γερμανίας, με Γερμανικό τραίνο που μίσθωσε ο Κάιζερ), γνωστό ως «Οκτωβριανή Επανάσταση», με χρήματα της Αυτοκρατορικής Γερμανίας του Κάιζερ (όπως και ο άμεσος συνεργάτης και βοηθός του Λένιν, Τρότσκι ήρθε με γερμανικά χρήματα από τις ΗΠΑ). 

Ο Λένιν, εκμεταλλεύτηκε αριστοτεχνικά την απελπισία, την τεράστια οικονομική δυσπραγία, καθώς και την αδιαφορία για τα πολικά τεκταινόμενα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ρωσικού λαού, καταφέρνοντας να «ρίξει» από την εξουσία της χώρας, την παντελώς αδύναμη και διεφθαρμένη φιλοδυτική κυβέρνηση του Κερένσκι (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/siloviki-1999.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_86.html).

Αμέσως, σύνηψε ειρήνη με τους Γερμανούς εργοδότες του, ενώ τους παραχώρησε (προδοτικά φυσικά για την χώρα του) σημαντικά εδάφη και πληθυσμούς, βγάζοντας παράλληλα και την χώρα του από τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων.

[Φυσικά ο Λένιν, δε ήταν ο μόνος ηγέτης που ήταν στην πραγματικότητα πράκτορας μιας ξένης χώρας (http://attikanea.blogspot.gr/2017/03/kai-meta.html)].

Ύστερα, προχώρησε σε εθνικοποίηση της βιομηχανίας και των εθνικών γαιών, με στόχο όπως έλεγε να τις μοιράσει στον λαό (αλλά στην πραγματικότητα στους λιγοστούς κομματικούς οπαδούς του), ενώ προχώρησε επίσης και στην εκδίωξη όλων των επιχειρήσεων Δυτικών συμφερόντων (αντίπαλων των Γερμανών εργοδοτών του) από την χώρα.

[Για περαιτέρω ομοιότητες της τότε εποχής με το σημερινή, μπορείτε να παρακολουθήσετε το ιδιαίτερα καλοξυρισμένο, και ως επί το πλείστον ιστορικά αξιόπιστο ντοκιμαντέρ του History Channel The World Wars στην απλή έκδοση του ή την ακόμα πιο ενδιαφέρουσα επεκταμένη έκδοση του (History Channel The World Wars Extended Edition)].

Έτσι, η Ρωσία εξήλθε ηττημένη από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Μόνο με την πτώση των Γερμανών, κατάφερε τελικά ο Λένιν, να αυτονομηθεί πλήρως από τους Γερμανούς εργοδότες του.

[Αποδεικνύεται δε από πρόσφατα εκδοθέντα-αποχαρακτηρισθέντα γερμανικά κρατικά έγγραφα, ότι ο Κάιζερ της Γερμανίας, είχε και άλλα φαεινά σχέδια και ιδέες, όπως τον αιφνιδιαστικό βομβαρδισμό με πλοία της Νέας Υόρκης και άλλων Αμερικάνικων πόλεων, πιστεύοντας πως οι ΗΠΑ θα παρέλυαν από το σοκ και τον τρόμο και δεν θα έμπαιναν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των Γερμανών.

Όμως, όπως έδειξαν οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου εκατό χρόνια αργότερα, αλλά και το Περλ Χάρμπορ το 1941, οι Αμερικανοί σοκαρίστηκαν μεν, αλλά στην συνέχεια μπήκαν στον πόλεμο οργισμένοι κατά των εχθρών τους.

Ακόμα και ο Χίτλερ λέγεται πως είχε σχέδια βομβαρδισμού των Αμερικανικών πόλεων με ατομικές βόμβες, αν κατάφερνε να τις κατασκευάσει πρώτος, προκειμένου οι ΗΠΑ να βγουν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο].

Μετά την εθνικοποίηση όλων των τραπεζών της Ρωσίας, οι Μπολσεβίκοι προχώρησαν στην σύναψη πολλών δάνειων από το εξωτερικό, κυρίως με την Γερμανία, προκειμένου να αποκτήσουν χρήματα, αλλά και για να κατασκευάσουν εργοστάσια πολεμικού υλικού. Φυσικά, δεν έδωσαν ούτε δεκάρα στον απλό ρωσικό λαό, ο οποίος πεινούσε, ενώ οι ίδιοι καταπίεζαν ανηλέως.

[Αλώστε, ένας από τους λόγους της εισβολής των δυτικών (Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, Αμερικάνων, αλλά και των Ιαπώνων) στην Σοβιετική Ένωση το 1919 (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/1919-2014.html), έγινε προκειμένου να την αναγκάσουν να αποπληρώσει τα δάνεια, τα οποία είχαν πάρει παλαιότερα οι Τσάροι, και οι κομμουνιστές δεν ήθελαν να πληρώσουν.

Όμως, όταν τελικά, μετά από την «πίεση» των δυτικών, το αποδέχτηκαν, λίγο μετά, ως «δια μαγείας», όλοι οι δυτικοί στρατοί, αποχώρησαν από την χώρα.

Δεν θα πρέπει να μας κάνουν εντύπωση, οι περίεργες αυτές οικονομικές δοσοληψίες των κομμουνιστών, αλλά και στην απόκτηση χρήματων, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν το κίνημα τους.

Πριν την χρηματοδότηση του Λένιν από τους Γερμανούς, οι Μπολσεβίκοι, αποκτούσαν χρηματοδότηση στην Ρωσία, ληστεύοντας τράπεζες ή πολίτες, όπως και τρένα μεταφοράς χρυσού, ονομάζοντας τις παράνομες αυτές πράξεις τους ως «κοινωνική απαλλοτρίωση».

Επίσης, μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, παντρευόταν επίτηδες (πάντα κατ΄ εντολήν του) πλούσιες γεροντοκόρες, προκειμένου να «οικειοποιηθούν» τις περιουσίες τους και να τις «παραχωρήσουν» στο κόμμα, διενεργούσαν λαθρεμπόριο στην Μαύρη Αγορά, ενώ τέλος, άλλοι δουλεύαν ακόμα και ως προαγωγοί, προκειμένου να αποκτήσουν χρήματα για το κόμμα τους.

Έτσι, δεν ξενίζει που όταν όλες αυτές οι εγκληματικές φυσιογνωμίες κατέλαβαν την εξουσία της Ρωσίας, κυριολεκτικά της «άλλαξαν τα φώτα»].

Εκτός αυτών των «κατορθωμάτων» τους, οι Μπολσεβίκοι υπό τον Λένιν, όταν κατέλαβαν την εξουσία στην Ρωσία, προχώρησαν στην λαθραία εξαγωγή πετρελαίου από την (πλήρως απομονωμένη) Ρωσία, όπως και πολλών Αρχαιολογικών θησαυρών της, αλλά επίσης και Εκκλησιαστικών κειμήλιων της, τα οποία πωλούσαν μέσω της Μαύρης Αγοράς στο εξωτερικό, προκειμένου να αποκτήσουν χρήματα.

[Όπως ακριβώς πράττει το ISIS στο Ιράκ και την Συρία στις μέρες μας].

Το ίδιο έπραξαν και με τις ράβδους του ρωσικού κρατικού χρυσού, καθώς και με πολλά πολύτιμα ορυκτά των ορυχείων της χώρας αυτής (π.χ. διαμάντια, πετράδια κ.λ.π.).

[Επίσης μέσω του οικονομικού και πετρελαϊκού εμπάργκο στην ΕΣΣΔ το 1919, οι σύμμαχοι της Αντάντ (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία), αλλά κυρίως οι πετρελαϊκές εταιρίες που αυτοί εκπροσωπούσαν, δεν θα είχαν να ανταγωνιστούν διεθνώς το ρωσικό πετρέλαιο στις αγορές, ενώ η τιμή πώλησης του θα παρέμενε υψηλή (λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, αλλά συνάμα και λόγω έλλειψης, λόγω της απώλειας της ρωσικής πετρελαϊκής παραγωγής στην διεθνή αγορά πετρελαίου).

Φυσικά, σε περίπτωση που οι σύμμαχοι της Αντάντ (και κυρίως οι πετρελαϊκές εταιρείες που τους υποστήριζαν οικονομικά), κατάφερναν να «κάνουν οικονομικά υποτελείς τους», τις για μικρό χρονικό διάστημα απελευθερωμένες από τους Ρώσους, «πετρελαϊκές δημοκρατίες» του Καυκάσου (Αζερμπαϊτζάν, Γεωργίας και Αρμενίας-http://www.triklopodia.gr/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%be%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf/), θα μπορούσαν άνετα οι ίδιοι να «οικειοποιηθούν» προς λογαριασμό τους και το πετρέλαιο τους.

Για τους ιδίους ακριβώς λόγους (για τον πετρελαϊκό τους πλούτο δηλαδή), επιτέθηκαν σε αυτές οι Σοβιετικοί και τις επαναπροσάρτησαν με την βία (όπως έκαναν και στην Ουκρανία, την Λευκορωσία, αλλά και σε άλλες περιοχές της πρώην Τσαρικής Αυτοκρατορίας), ενώ στην αρχή, είχαν αναγνωρίσει την αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία των δημοκρατιών αυτών]. 

Στην συνέχεια, ο Λένιν και οι κομμουνιστές της ΕΣΣΔ, προσπάθησαν να ενισχύσουν (και να χρηματοδοτήσουν) ιδιαίτερα βίαια αιματηρά μειοψηφικά κομμουνιστικά κινήματα στο εξωτερικό (του Κουρτ Άσνερ αρχικά και των Ευγένιου Λεβίν και Μαξ Λέβινε στην συνέχεια στο Μόναχο, των Καρλ Λίμπκχεντ και Ρόζας Λούξενμπουργκ στο Βερολίνο ή του Μπέλα Κουν στην Ουγγαρία), χωρίς καμμιά απολύτως λαϊκή στήριξη και νομιμοποίηση, τα οποία στο τέλος απέτυχαν παταγωδώς.

[Αυτό επετεύχθη μέσω των παραστρατιωτικών Freikorps στην Γερμανία (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/freikorps.html).

Επειδή στην χώρα αυτή, μετά την ήττα της στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν επιτρεπόταν να έχει σχεδόν καθόλου στρατό, η τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση του Έμπερτ, χρηματοδότησε την δημιουργία κρυφών σωμάτων στρατού στην χώρα, προκειμένου να την υπερασπίσουν από εξωτερικούς εθνικούς ή εσωτερικούς πολίτικους ιδεολογικούς εχθρούς της.

Τα Freikorps, ήταν συνήθως πατριωτικής, δεξιάς ή ακροδεξιάς ιδεολογίας και δημιουργήθηκαν υστέρα από την έγκριση της ιδέας του Γερμανού στρατηγού, Χανς φον Στέεκτ. Από τα μέλη τους, προήλθαν αργότερα τα SA, τα SS, ενώ στην συνέχεια η πλειοψηφία αυτών, έγιναν μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ.

Επίσης, ο «σοφός» αυτός Γερμανός, στρατηγός, πρότεινε και άλλες εξίσου «ενδιαφέρουσες» ιδέες, στην τότε πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, η οποία και τις δέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό.

Συγκεκριμένα, ξέροντας ότι η χώρα του δεν μπορούσε να διατηρήσει στρατό και εργοστάσια πολεμικής βιομηχανίας (οπλών, πλοίων, αρμάτων, αεροπορίας), πρότεινε αυτά να τα μεταφερθούν σε άλλη χώρα, εκτός της Γερμανίας, μέχρις ότου οι συνθήκες καταστούν ιδανικές για την επιστροφή τους στην Γερμανία.

Αυτή ήταν κυρίως, η επίσης απομονωμένη και μισούμενη όπως και η Γερμανία, Σοβιετική Ένωση (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_5.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_83.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/kai.html) και λιγότερο η Σουηδία.

Έτσι, υπογράφηκε το 1922, μεταξύ των δυο αυτών χωρών, η Συνθήκη του Ραπάλο (που υπογράφηκε από τους υπουργούς των δυο αυτών κρατών, Ροντενάου και Τσσιτσέριν), μέσω τα οποίας, προβλεπόταν τα εξής:

Η από κοινού παραίτηση και από τις δυο χώρες των πολεμικών επανορθώσεων για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και η οποία διεκδίκηση από πλευράς Γερμανών για τυχόν εθνικοποιημένες περιουσίες τους στην Ρωσία.

Σε περίπτωση επίθεσης μιας τρίτης δύναμης κατά μιας εκ των δυο χωρών, η άλλη δεν θα την ενίσχυε, αλλά θα παρέμεινε ευμενώς ουδέτερη υπέρ του συμμάχου της.

Η μεταφορά των περισσοτέρων βιομηχανιών παραγωγής πολεμικού υλικού της «Δημοκρατικής» Γερμανίας της Βαϊμάρης (οι υπόλοιπες μεταφέρθηκαν στην «ουδέτερη» Σουηδία) στην ΕΣΣΔ, και συγκεκριμένα στο Καζάν, στο οποίο υπήρχαν και ειδικοί χώροι κοινής εκπαίδευσης αξιωματικών (Γερμανών ή Σοβιετικών), κυρίως για τα άρματα μάχης.

Η ίδρυση ενός μεγάλου εργοστασίου παραγωγής πολεμικών αεροσκαφών, της οποίας η λειτουργία συνεχίστηκε ως και το 1939 και την υπογραφή του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, αν και Ναζιστική Γερμανία και η ΕΣΣΔ, θεωρούνταν τάχα ως «θανάσιμοι ιδεολογικοί εχθροί» (από το πετρέλαιο δε της συμφωνίας αυτής, μπόρεσε ο Χίτλερ, να καταλάβει όλη σχεδόν την Δυτική Ευρώπη-http://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%84%cf%89%cf%86-%cf%81%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/).

Για τον λόγο αυτό, μπορούσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σοβιετικοί και οι Γερμανοί να χρησιμοποιούσαν άνετα οι μεν τα καταληφθέντα όπλα των δε, αφού είχαν όλα αυτά κοινή ουσιαστικά προέλευση.

Η συνθήκη αυτή (του Ραπάλο), ουσιαστικά αποτέλεσε πρόδρομο του του Συμφώνου Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, από την τότε δημοκρατική μάλιστα και όχι την Ναζιστική Γερμανία, δεκαεφτά μάλιστα χρόνια νωρίτερα από αυτή, ενώ ακόμα και ο τότε σοσιαλιστής ηγέτης της Γερμανίας, ο Στρέζεμαν, πρότεινε την από κοινού επίθεση και διαμοιρασμό της Πολωνίας από τις δυο αυτές χώρες, κάτι που έπραξαν όντως αργότερα ο Χίτλερ και ο Στάλιν.

Μεγάλο μέρος από τα δε πολεμικά όπλα της Γερμανίας, είχαν αναπτυχθεί στην ΕΣΣΔ, όπως και γενικότερα η πολεμική τεχνολογία της, και ως μέρος της συμφωνίας με τους Σοβιετικούς, οι Γερμανοί, τους παρέδωσαν μέρος των σχεδίων αυτών, και για τον λόγο αυτό, πολλά από αυτά, είχαν σε αρκετές περιπτώσεις, τον ίδιο επακριβώς σχεδιασμό.

Το μόνο που έκανε ο Χίτλερ, όταν ανέλαβε την εξουσία της Γερμανίας, ήταν να ξαναφέρει τα εργοστάσια από την ΕΣΣΔ πίσω στην Γερμανία, να κατασκευάσει πολλά όπλα, πλοία, άρματα και αεροπλάνα, ενώ και οι αξιωματικοί του ήταν έτοιμοι για πόλεμο, μιας και είχαν ήδη εκπαιδευθεί στις νέες τεχνικές πολέμου, στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Καζάν, πριν ακόμη αυτός καταλάβει την εξουσία, από τους υποτιθέμενους προκατόχους τους, «φιλειρηνιστές» σοσιαλιστές και δεξιούς πολιτικούς της Γερμανίας].

Τέλος, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι γενικά, ο κομμουνισμός, θυμίζει κατά πολύ θρησκευτική αίρεση, η οποία έχει αντιγράψει τα θρησκευτικά δόγματα, την λειτουργία και προσωπικότητες της πραγματικά ορθής θρησκευτικής πίστης. 

Έτσι, έχει σαν «κύριο προφήτη» τον Μαρξ και τον Ένγκελς, ως «Ευαγγέλιο» το κεφάλαιο που αυτός έγραψε, ως «κήρυκες» τους μετέπειτα θεωρητικούς του κομμουνισμού, ως «Αγίους» ή «Μεσσίες» τον (ταριχευμένο) Λένιν, τον Στάλιν και τον Μάο, ως «εκλεκτό λαό» τους προλετάριους και τέλος ως «παράδεισο της Δευτέρας Παρουσίας», την τάχα μελλοντική πλήρη επικράτηση του κομμουνισμού επί της γης.

[Το ίδιο θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο ναζισμός-φασισμός. Αυτός, έχει σαν «κύριο προφήτη» τον Ντίτριχ Εκαρτ και τον Νίτσε, ως «Ευαγγέλιο» τον «Αγών» του Χίτλερ, ως «κήρυκες» τους μετέπειτα θεωρητικούς του ναζισμού, ως «Αγίους» ή «Μεσσίες» τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, ως «εκλεκτό λαό» τους «Άριους Γερμανούς» και τέλος ως «παράδεισο της Δευτέρας Παρουσίας», την τάχα μελλοντική πλήρη επικράτηση του Τρίτου Ράιχ επί της γης].