ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΩΣ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 2017 ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥ 2018

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΕΚΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΩΣ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 2017 ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΔΙΕΞΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥ 2018

Γραφεί ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, μέχρι σήμερα, στα τέλη σχεδόν του Δεκεμβρίου του 2017, έχουν συμβεί σε όλη την επικράτεια της ΕΕ, σημαντικές ειδήσεις, εκλογικές αναμετρήσεις, εσωκομματικές εκλογές, πολιτικά γεγονότα ή δημοψηφίσματα, τα οποία αναμένονται να παίξουν καίριο ρόλο στην μελλοντική διαμόρφωση της ΕΕ.

Το πρώτο, είναι η επίσημη σχεδόν ίδρυση του ευρωστρατού υπό την ηγεσία της Γερμανίας (https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/11/blog-post_14.html, https://hellasforce.com/2017/11/13/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-hellasforce-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA/,http://www.triklopodia.gr/%ce%ba%ce%b1%ce%b6%ce%b1%ce%ba%ce%b7%cf%83-%ce%bd%ce%b1-%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%b9%ce%bc%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9/# http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/736237/ti-kruvei-i-kolotoumba-soults/), κάτι το οποίο αναμένεται να έχει τραγικές συνέπειες για όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ.

Στην Γερμανία αντίστοιχα αυτή, δεν σχηματίσθηκε τελικά η κυβέρνηση «Τζαμάικα», υπό την ηγεσία την Μέρκελ (http://www.cnn.gr/news/kosmos/story/106324/germania-politiki-krisi-meta-to-nayagio-tis-tzamaika?v7, http://www.triklopodia.gr/%CF%83%CE%BF%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%B5/#), και τελικά για την χώρα αυτή, ύστερα από πολλές πολιτικές αναταραχές και κρίσεις, αναμένεται να σχηματιστεί κυβέρνηση μέσα στον Ιανουάριο του 2018 (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/h_21.html, http://www.zougla.gr/kosmos/article/antistrofi-metrisi-gia-tin-angela-merkel, http://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/647321_mylos-i-politiki-zoi-tis-germanias-nees-kalpes-para-kyvernisi, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/blog-post_794.html, http://www.zougla.gr/kosmos/article/iper-neon-eklogon-tasete-i-pliopsifia-ton-germanon, http://www.zougla.gr/kosmos/article/die-zeit-to-ma8ima-tis-vaimaris, http://www.defence-point.gr/news/adiexodo-gia-ti-merkel-polli-zitoun-ekloges-tha-ine-kagkelarios, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/ft.html, http://www.efsyn.gr/arthro/i-alepoy-merkel-den-viazetai-gia-pazari).

Επίσης, στην ίδια χώρα, στο συνέδριο της «Εναλλακτικής για την Γερμανία», τις 2 Δεκέμβριου του 2017, αποφασίστηκε ότι νέοι ηγέτες-υπεύθυνοι τύπου θα είναι ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ και ο Γιέργκ Μόιτεν (σύμμαχοι του γνωστού για τις ακραίες δηλώσεις του Ολοκαύτωμα, Μπγιορν Χόκε, και καίριου ηγετικού στελέχους του AfD στην Θουριγγία).

Είχαν προηγηθεί δε νωρίτερα, η εκλογή ως προέδρου του Μόιτεν, ενώ για την δεύτερη θέση του συμπροέδρου, για την οποία υποψήφιοι ήταν ο «μετριοπαθής» Γκέοργκ Πατσντέρσκι, επικεφαλής του κόμματος στο Βερολίνο και η  εκπρόσωπος της πτέρυγας της «σκληρής δεξιάς», Ντόρις Σάιν-Βιτγκενστάιν, επικεφαλής της AfD στο κρατίδιο του Σλέσβιγκ-Χολστάιν.

[Για την υποψηφιότητα του Γκέοργκ Πατσντέρσκι, υπήρξαν εξαρχής ισχυρές εσωκομματικές αντιδράσεις μιας και, όπως λέγεται, τασσόταν (όπως παλαιότερα η Πέτρυ και τώρα η Άλις Βάιντελ, της οποίας και είχε την υποστήριξη για να εκλεγεί), περισσότερο υπέρ της «λογικής και όχι της ιδεολογίας», αλλά και επειδή επιδιώκει την διαγραφή από το AfD του ιδρυτή της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματος Μπγιορν Χόκε (http://www.zougla.gr/kosmos/article/germania-maxi-mexris-esxaton-gia-tin-proedria-tou-afd-sto-sinedrio-tou-komatos-sto-anovero).

Για τον δε Μόιτεν, ο οποίος ισχυριζόταν ότι  «προσωποποιούσε»  την κύρια «συνιστώσα όλων τα κομματικών τάσεων», οι «μετριοπαθείς» του AfD (οι υποστηρικτές δηλαδή της Βάιντελ και του Πατσντέρσκι) τον κατηγορούν, ότι για το μικροπολιτικό του συμφέρον συμμάχησε με την ακραία πτέρυγα του Μπγιορν Χόκε.

Φυσικά, θα πρέπει εδώ να αναφερθεί, ότι η μάχη στο συνέδριο του AfD στο Ανόβερο, δεν γίνεται μόνο για την «ηγεσία και την καρέκλα», αλλά και για τις σημαντικές κρατικές επιχορηγήσεις, τις οποίες θα λαμβάνει το κόμμα αυτό, μετά την  είσοδο του στην γερμανική βουλή, που ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.

Και μιας και τα χρήματα αυτά είναι πάρα πολλά, όλοι οι «καλοθελητές σύνεδροι», θέλουν να «βουτήξουν το χέρι τους στο μέλι» και να «κατακρατήσουν», όσο περισσότερο μπορούν από αυτό, κερδίζοντας ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο μέρος της πίτας για τον εαυτό τους].

Στην πρώτη ψηφοφορία προηγήθηκε η Σάιν-Βιτγκενστάιν, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίσει ποσοστό άνω του 50%, ενώ στην δεύτερη κέρδισε ο Κ. Πατσντέρσκι, αλλά και πάλι χωρίς την απαραίτητη πλειοψηφία.

Και τότε, την στιγμή που τα πράγματα φαινόταν να οδηγούνται σε πήρες αδιέξοδο, σύγκρουση ή ακόμα και διάλυση του κόμματος, «μπήκε μπροστά» ο πανίσχυρος συνεπικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Αλεξάντερ Γκάουλαντ.

Ο πρώην τοπικός υφυπουργός των Χριστιανοδημοκρατών, ο οποίος δεν φαίνεται να είχε φιλοδοξίες αρχικά για την ανάληψη της αρχηγίας του κόμματος από τον ίδιο, λόγω του αδιεξόδου που επήλθε σε αυτό, άλλαξε γνώμη και δήλωσε υποψήφιος.

Στην συνέχεια και οι δύο προηγούμενοι υποψήφιοι για την θέση του δεύτερου συμπροέδρου του κόμματος, απόσυραν την διεκδίκηση της θέσης από αυτούς και στην και θέση τους, ως μοναδικός υποψήφιος, εμφανίστηκε ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ, ο οποίος και εκλέχτηκε τελικά συμπρόεδρος του AfD με ποσοστό 67,8%.

Ο Μπγιορν Χόκε, για τον οποίο γίνεται όλος αυτός ο χαμός στο AfD, είναι ιδρυτής της ακροδεξιάς πτέρυγας του κόμματος αυτού, και ελέγχει-έχει την υποστήριξη του εν τρίτου (και άνω) των συνολικών εκλεκτόρων στο κόμμα (http://www.tanea.gr/news/world/article/5493284/edeikse-ta-dontia-ths-h-akrodeksia-ths-akrodeksias/), κάτι που σημαίνει ότι για να εκλεγεί κάποιος ηγέτης του κόμματος αυτού, θα πρέπει να έχει και την σύμφωνη γνώμη της πτέρυγας αυτής (http://www.zougla.gr/kosmos/article/o-algaoulant-ekselegi-simproedros-tis-afd-me-stoxo-na-apodefx8i-i-diaspasi-tou-komatos).

Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο ο Γκάουλαντ και ο Γιέργκ Μόιτεν συμμάχησαν και στηρίζουν τον Χόκε, αλλά και ο λόγος για τον οποίο, ο Μπερντ Λούκε και η Φράουκε Πέτρυ (παλαιότερα) και ο Γκέοργκ Πατσντέρσκι (πρόσφατα), που αντιτάχτηκαν στον Χόκε και πρότειναν την διαγραφή του από το κόμμα, στο τέλος, είτε διαγράφηκαν αυτοί (οι δύο πρώτες περιπτώσεις), είτε δεν εξελέγησαν ποτέ ηγέτες του (η τρίτη περίπτωση).

Αντίθετα, ο Μπγιορν Χόκε στην προσφυγή του κατά της σύστασης εξεταστικής επιτροπής που είχε συσταθεί από το κόμμα για την απομάκρυνση του ή μη από αυτό και με την βοήθεια των ηγετών του κόμματος (και συμμάχων του), Γκάουλαντ Μόιτεν, αυτή αναμένεται να φανεί αν θα ακυρωθεί ή όχι και αν ο Χόκε τελικά επιστρέψει πανηγυρικά στο κόμμα του, έχοντας μελλοντικά ακόμα και φιλοδοξίες για ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος από τον ίδιο.

Το ίδιο χρονικό διάστημα, το αμφιλεγόμενο στέλεχος της «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (https://www.e-dromos.gr/h-germania-se-klima-notou/), ο αμφιλεγόμενος Μπγιορν Χόκε (και προστατευόμενος του ηγέτη του κόμματος Αλεξάντερ Γκαουλάντ), έχει δηλώσει πως πιστεύει ότι το κόμμα του μέσα στον Δεκέμβριο, θα αποσύρει την «δίωξη» εναντίον του με σκοπό την εκδίωξη του από αυτό  για τις «αμφιλεγόμενες δηλώσεις» του, σε σχέση με το μνημείο του αίσχους στο Βερολίνο δηλαδή το μνημείο του Ολοκαυτώματος σε αυτό (https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_0.html).

Ο ίδιος, δήλωσε επίσης, ότι θέλει να γίνει μέλος της ηγετικής ομάδας της AfD, και σε περίπτωση νέων εκλογών (τις οποίες θεωρεί ως «ευκαιρία ανόδου» του ίδιου και του κόμματος του), σκέφτεται αυτή την φορά (σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές), να βάλει υποψηφιότητα να γίνει μέλος της Μπούνεντστανγκ.

 Και αυτό, πιστεύοντας ότι οι διαμάχες των κομμάτων που συντέλεσαν στην κατάρρευση του «συνασπισμού Τζαμάικα», θα «στρέψουν» τους απηυδισμένους Γερμανούς εναντίον τους, από τις οποίες θα ωφεληθεί εκλογικά η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AD%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1/#, http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/457886/i-grmania-kai-ta-adiexoda-tis-evropis).

Όμως, οι πρόωρες εκλογές στην Γερμανία, θα βοηθήσουν και τον ίδιο και τους υποστηρικτές του στην Θουριγγία, αφού σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η πρώην ηγέτης του AfD (και εσωκομματική αντίπαλος του Χόκε), η Φράουκε Πέτρυ, με το νέο «Μπλε κόμμα» το οποίο ίδρυσε, δεν θα προλάβει να το οργανώσει αποτελεσματικά, ενώ αυτό θα έχει (χωρίς την στήριξη της AfD), την τύχη του κόμματος του πρώην ηγέτη της AfD, του Μπερντ Λούκε σε ενδεχόμενες νέες εκλογές (δηλαδή θα πάει άπατο στις δημοσκοπήσεις).

Και σε μια τέτοια περίπτωση, η Πέτρυ, μπορεί να χάσει και την θέση της ως βουλευτής της Μπούντενσταγκ (αφού δεν θα έχει πια την στήριξη της «Εναλλακτικής») και να την καταλάβει ένα άλλο «ενδιαφερόμενο για αυτή, μέλος» της AfD, π.χ. ο παραπάνω «υποφαινόμενος-ενδιαφερόμενος, Μπγιορν Χόκε.

Τον ίδιο όμως μήνα, και συγκεκριμένα τις 21 Δεκέμβριου, πραγματοποιήθηκαν και οι πρόωρες εκλογές στην επαρχία της Καταλονίας στην Ισπανία (http://www.zougla.gr/kosmos/article/ksekinise-i-proeklogiki-periodos-stin-taragmeni-katalonia, http://www.zougla.gr/kosmos/article/katalonia-ei8rafsti-pliopsifia-gia-ta-komata-pou-tasonte-iper-tis-aneksartisias). Σε αυτές, πλειοψήφησαν ξανά τα κόμματα που υποστήριζαν την ανεξαρτησία, κερδίζοντας 70 έδρες από τις συνολικά 135 της τοπικής Βουλής.

Το αποτέλεσμα αυτό, πολλοί πιστεύουν πως  είναι μεγάλο πλήγμα για την κυβέρνηση μειοψηφίας του Μαριάνο Ραχόι (αφού σε αυτές δεν πλειοψήφησαν τα κόμματα υπέρ της ενότητας με την Ισπανία, ενώ το ίδιο το λαϊκό κόμμα έχασε και οκτώ έδρες από τις έντεκα έδρες του στην περιοχή), και ίσως μεσομακροπρόθεσμα να οδηγήσει την Ισπανία σε σημαντικές πολιτικές εξελίξεις (π.χ. πρόωρες εκλογές).

 Συνολικά, στις εκλογές αυτές (στις οποίες κατερρίφθη  κάθε ιστορικό ρεκόρ συμμετοχής, η οποία έφτασε στο 82% του συνολικού πληθυσμού), τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας έλαβαν 70 έδρες από τις 135 έδρες της τοπικής βουλής.

Συγκεκριμένα, το κόμμα Ciudadanos (που είναι και ένας εκ των κύριων νικητών των εκλογών αυτών), το οποίο τάσσεται κατά της ανεξαρτησίας της Καταλονίας βγήκε πρώτο με 36 έδρες, το κόμμα του Πούτζντεμον, το  Junts per Catalunya ( Μαζί για την Καταλονία), το οποίο είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής απέσπασε 34 συνολικά έδρες.

Από τα δε άλλα κόμματα των αυτονομιστών, η ERC (Ρεπουμπλικανική Αριστερά) και η CUP, κέρδισαν 32 και 4 έδρες αντίστοιχα, ενώ από αυτά των «ενωτικών κομμάτων», το PSC (Σοσιαλιστικό Κόμμα), οι Catalunya en Comú (Podemos) και το PP (Λαϊκό Κόμμα), κέρδισαν  17, 8 και  4 έδρες αντίστοιχα.

Ταυτόχρονα όμως με τις εκλογές που διεξήχθησαν στην Καταλονία, είναι γεγονός πως και οι ίδιοι οι Ισπανοί, ζητούν αντίστοιχα και πρόωρες βουλευτικές εκλογές πανεθνικά στην Ισπανία, όπως έδειξε πρόσφατη δημοσκόπηση στην χώρα αυτή, καθώς εξασθενεί η υποστήριξη προς την κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι.

Το 55% δε των ερωτηθέντων στην δημοσκόπηση αυτή, δήλωσαν πως θέλουν εκλογές πριν από το πέρας της θητείας της τωρινής Ισπανικής κυβέρνησης μειοψηφίας, η κανονικά λήγει το έτος 2020.

Με βάση τα τωρινά δεδομένα, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών στην Ισπανία, το δεξιό λαϊκό κόμμα του Ραχόι (PP), θα κέρδιζε και πάλι την πρώτη θέση σε αυτές, εξασφαλίζοντας το 26,1% των συνολικών ψήφων.

Το κόμμα των Ciudadanos, υπό την ηγεσία του (Καταλανού) Αλμπέρτο Ριβέρα, ο οποίος και υποστηρίζει την ενότητα της Ισπανίας, θα εκτοξευόταν στο 22,7% (από 18,5% πριν) στην δεύτερη θέση, την οποία θα μοιράζονταν, μαζί με τους ισοψηφούντες με αυτό, Σοσιαλιστές.

Τέλος, τα ποσοστά των «αριστερών» Podemos, η οποίοι υποστήριξαν (και υποστηρίζουν ακόμα) την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την Καταλανική ανεξαρτησία έπειτα από διαπραγμάτευση, μειώνονται στο 14,7% (από 18,7% πριν)-(http://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/645961_el-pais-oi-ispanoi-theloyn-proores-ekloges-logo-katalonias).

Και αυτό, λόγω της αντεθνικής τους στάσης, σε σχέση με την ενότητα της Ισπανίας, αφού είναι πρόθυμοι ακόμα και να την διαλύσουν, προκειμένου να κερδίσουν ψήφους για την εξουσία, κάτι που όταν επιχειρήθηκε παλαιότερα από την «αριστερή» κυβέρνηση Αθάνια, το 1936, οδήγησε τελικά στον Ισπανικό εμφύλιο και τον Φράνκο (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_47.html).

Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα, στο σήμερα (όπως και τότε), ένας «νέος μικρός Φράνκο», ο Ραχόι, να «καταπνίξει» ξανά (ή τουλάχιστον προσωρινά) την ανταρσία, ενώ την ίδια στιγμή, η υποστήριξη του λαού, προς τις διασπαστικές «αριστερές πολιτικές κινήσεις» (PODEMOS, αλλά και σοσιαλιστές) να φθίνει (όπως τον καιρό του Ισπανικού εμφυλίου), ενώ να αυξάνεται και πάλι (όπως συνέβη και στο παρελθόν), η υποστήριξη προς ένα Ριβέρα.

Στην Αυστρία, σχηματίστηκε τελικά, η συγκυβέρνηση της σκληρής δεξιάς του Κουρτς και των ακροδεξιών του Στράσε (http://www.zougla.gr/kosmos/article/aistria-orkistike-i-nea-kivernisi-me-ti-simetoxi-tis-akrodeksias), η οποία έχει θεωρητικά ως πρόγραμμα (για την ώρα τουλάχιστον) να παραμείνει η χώρα αυτή, δεσμευμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να εφαρμόσει δημοσιονομική πειθαρχία και να περικόψει τα επιδόματα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τρεις πολιτικές τις οποίες χαρακτήρισαν βασικές (http://www.enikonomia.gr/international/170929,simaia-kai-tis-neas-kyvernisis-stin-afstria-i-dimosionomiki-peith.html).

Μάλιστα, ο Στράσε, ζητάει και την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ (http://www.tanea.gr/news/world/article/5495947/anagnwrish-ths-ieroysalhm-zhta-h-aystriakh-akrodeksia/), παρά τις παλαιές «αντισημιτικές κορώνες» του και νυν αντιισλαμικές.

Και εκτός αυτών, με το καλημέρα, από την στιγμή που ανέλαβε την  εξουσία στην Αυστρία από κοινού με τον Κουρτς, για να πάει καλά η μέρα, το ακροδεξιό κόμμα του Στράσε, επέλεξε να συγκρουστεί κατά μέτωπο, με την Ιταλία, σε σχέση με την Αυστριακή (αλλά και Γερμανική) μειονότητα στο Νότιο Τιρόλο (http://news.in.gr/world/article/?aid=1500183840, http://www.dw.com/el/%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-no-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%85%CF%80%CE%B7%CE%BA%CE%BF%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82/a-41843826).

Στην Τσεχία, ορκίστηκε ως πρωθυπουργός της χώρας ο Μπάμπις (http://www.kathimerini.gr/935280/article/epikairothta/kosmos/fovero-didymo-a-la-tramp-sthn-tsexia, https://www.newsbeast.gr/world/arthro/3022272/o-bampis-orkizete-prothipourgos-tis-tsechias-stis-6-dekemvriou), ύστερα από σκληρό πολιτικό πόλεμο εναντίον του (http://www.zougla.gr/kosmos/article/tsexia-i-astinomia-zita-arsi-asilias-tou-entolodoxou-pro8ipourgou-antrei-mpampis).

Η δε διαδικασία για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση μειοψηφίας που επιθυμεί να δημιουργήσει στην χώρα, αναμένεται να γίνει στα μέσα Ιανουαρίου με αβέβαιο αποτέλεσμα για τον μεγιστάνα (https://www.tribune.gr/world/news/article/416431/megistanas-babis-analamvani-episimos-to-timoni-tis-tsechias.html), παρά την υποστήριξη στην πρόθεση του αυτή, από τον πρόεδρο της χώρας, Μίλος Ζεμάν.   

Στην ίδια χώρα φαίνεται ότι μάλλον θα επανεκλεγεί πρόεδρος στις προεδρικές εκλογές του 2018 (12 Ιανουαρίου του 2018 ο πρώτος γύρος και 26 Ιανουαρίου του 2018 ο δεύτερος γύρος), ο εξίσου ευρωσκεπτικιστής και αντιισλαμιστής τωρινός πρόεδρος της χώρας αυτής (και συνάμα σύμμαχος του Μπάμπις), ο Μίλος Ζέμαν, έστω και με δυσκολία (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=921041), ο οποίος και αναμένεται (από κοινού με τον Μπάμπις), να κάνει την ζωή των (γερμανόδουλων) ηγετών της ΕΕ κόλαση.

Στην Ιταλία, σημειώθηκε νίκη για την Δεξιά, στις εκλογές της Σικελίας (για πολλούς δείκτης τάσεων για τις προσέχεις βουλευτικές εκλογές στην χώρα αυτή) με 40%, με πρώτο τον δεξιό υποψήφιο, δεύτερο τον υποψήφιο των πέντε αστέρων (36%)-(http://www.zougla.gr/kosmos/article/8a-kivernisoume-me-opion-simfonisi-diloni-o-ipopsifios-pro8ipourgos-ton-pente-asteron) και τρίτο και «καταϊδρωμένο» αυτόν της Αριστερά (http://www.efsyn.gr/arthro/epistrofi-sto-parelthon-1), η οποία πήρε μόλις το 18% των συνολικών ψήφων.

Από ότι φαίνεται, αυτές οι εκλογές θα αποτελέσουν «οδοδείκτη» για τις εθνικές εκλογές στην Ιταλία, αφού σε πρόσφατη δημοσκόπηση, φαίνεται πως και όταν πραγματοποιηθούν βουλευτικές εκλογές στην χώρα αυτή, τα ποσοστά του «αριστερού» κόμματος του Ρέντσι, θα είναι πιθανότατα παρόμοια (http://www.athensvoice.gr/politics/404222_i-eyropaiki-oikonomia-ehei-aytonomithei-apo-tin-politiki).

Συγκεκριμένα, πρώτος στις δημοσκοπήσεις, είναι ο συνασπισμός των Μπερλουσκόνι (Φόρτσα Ιτάλια)-Σαλβίνι (Λέγκα του Βορρά)-Αδέλφια της Ιταλίας (http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/stiriksi-apo-ti-legka-toy-borra-se-fasistes-poy-eisebalan-se-organosi-poy-boitha-pro), είναι πρώτος με ποσοστό της τάξης του 34%, ακολουθεί ο Γκρίλο με 27% (http://www.drachmoula.com/2017/11/t_17.html), ενώ το κόμμα του Ρέντσι, βρίσκεται περίπου στο 26% (http://www.efsyn.gr/arthro/o-rentsi-apeileitai-me-exafanisi).

Όμως ταυτόχρονα, ένα μεγάλο μέρος της αριστερής πτέρυγας του κόμματος (με επικεφαλής τους Μάσιμο ντ’ Αλέμα και Πιερλουίτζι Μπερσάνι), προτίμησε να φύγει και να δημιουργήσει ένα νέο κίνημα, το «Άρθρο 1 - Προοδευτικοί και Δημοκράτες».

Παράλληλα, άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, όπως η Sinistra Italiana (Ιταλική Αριστερά) του Νικόλα Φρατοϊάνι, έχουν σχεδόν διακόψει τις επαφές τους με το Δημοκρατικό Κόμμα.

Όλοι αυτοί, δήλωσαν ότι θα πάψουν να στηρίζουν στις ψηφοφορίες το κόμμα του Ρέντσι, ενώ σκέφτονται ταυτόχρονα, να συνάψουν μεταξύ τους και εκλογική συμμαχία (Προοδευτικοί και Δημοκράτες- Sinistra Italiana), υπό την ηγεσία του Πιέτρο Γκράσο, προέδρου της ιταλικής Γερουσίας (που αποχώρησε και αυτός από το κόμμα του Ρέντσι-https://www.efsyn.gr/arthro/h-rizospastiki-aristera-gyrizei-tin-plati-ston-rentsi).

[Ο Πιέτρο Γκράσο, όντως εξελέγη τελικά ηγέτης ης νέας αριστερής συμμαχίας στην Ιταλία (http://www.efsyn.gr/arthro/enomeni-i-italiki-aristera-stis-ekloges, http://www.zougla.gr/kosmos/article/o-pietro-graso-epikefalis-tis-italikis-aristeras-stin-gerousias, http://www.efsyn.gr/arthro/neo-xekinima-gia-tin-aristera)].

[Ο Μπερλουσκόνι και ο Σαλβίνι (http://www.efsyn.gr/arthro/oi-nazi-fasistes-vgikan-pagania, http://www.efsyn.gr/arthro/o-silvio-thelei-prothypoyrgo-karampiniero), έχουν συμφωνήσει, πως όποιο κόμμα της συμμαχίας τους, πάρει τις περισσότερες ψήφους, θα διαλέξει τον επόμενο πρωθυπουργό.

Αυτό σημαίνει, πως αν βγει πρώτη η Λέγκα του Βορρά, ο Σαλβίνι πιθανότατα θα διαλέξει ως πρωθυπουργό τον εαυτό του, όπως ο ίδιος λέει συνεχώς (αφού έχει ταυτόχρονα και την υποστήριξη των περισσότερων δεξιών ψηφοφόρων για αυτό).

Αντίθετα,  ο Μπερλουσκόνι, τον εαυτό του (αν καταφέρει να γίνει δεκτή η προσφυγή του στα ευρωπαϊκά δικαστήρια κατά της απαγόρευσης που το έχει επιβληθεί να κατέχει πολιτικά αξιώματα ως το 2019-http://www.zougla.gr/kosmos/article/italia-sinedriazi-to-edad-gia-tin-prosfigi-mperlouskoni-sto-dikeoma-tou-ekleges8e, http://www.iefimerida.gr/news/377911/o-agerastos-silvio-mperloyskoni-81-eton-epiheirei-mia-akomi-epistrofi), ενώ σε αντίθετη περίπτωση, πιθανώς θα επιλέξει ένα υποχείριο, το οποίο θα ελέγχει ο ίδιος πλήρως και θα εξαρτάται απόλυτα από αυτόν, προκειμένου να μην συμβεί ξανά, μία νέα ανταρσία «τύπου Αλφάνο» (http://www.kathimerini.gr/936593/article/epikairothta/kosmos/o-mperloyskoni-proteinei-strathgo-gia-thn-prw8ypoyrgia).

Στην περίπτωση αυτή, οι Ιταλοί θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στον «ανερχόμενο ακροδεξιό αστέρα» Ματεό Σαλβίνι-https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_50.html ή στο ριμέικ της ταινίας «η επιστροφή της μούμιας (ή του βρικολακα)», υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι-http://www.naftemporiki.gr/story/1295931/italia-dimoskopiki-ptosi-gia-tin-kentroaristera-meta-tin-itta-sti-sikelia].

Σε μια τέτοια περίπτωση, χάρις στην προβεβλημένη προσωπικότητα του Γκράσο, ο «συνασπισμός» αυτός των αριστερών κομμάτων, θα μπορούσε να καταφέρει να συγκεντρώσει γύρω στο 10% των ψήφων, κάτι που αν συμβεί, θα έκανε τους Δημοκρατικούς του Ρέντσι, να κυμανθούν γύρω στο 20% των ψήφων, με μεγάλες απώλειες, κατρακυλώντας στην τρίτη θέση, μία εξέλιξη που θα «αποκεφάλιζε» οριστικά τον Ρέντσι από την ηγεσία του κόμματος.

[Και όλα αυτά μάλιστα, σε μία περίοδο, όπου το ένα τέταρτο των Ιταλών, «ερωτοτροπεί ξανά» με την προοπτική της επιστροφής στην δικτατορία και τον φασισμό-http://redskywarning.blogspot.gr/2017/11/55.html.

Οι δε εκλογές στην Ιταλία, ενδέχεται να πραγματοποιηθούν τις αρχές Μαρτίου του 2018, και συγκεκριμένα στις 4 ή στις 11 Μαρτίου-http://www.tovima.gr/world/article/?aid=924698, http://www.fmvoice.gr/index.php/kosmos/diethneis-exelixeis/item/181460-oi-vrykselles-tremoun-tin-italiki-kalpi].

Στην Γαλλία, γίνονται προσπάθειες, στις εσωκομματικές εκλογές για την ηγεσία του ρεπουμπλικανικού κόμματος (10 και 17 Δεκεμβρίου 2017), να εμφανιστεί στην Δεξιά, ένας «Γάλλος Κουρτς» και «αντι-Μακρόν», με πολλές «ριζοσπαστικές δεξιές απόψεις», αλλά και «ακροδεξιά χροιά» κατά ισλάμ, ο οποίος «ακούει» στο όνομα Λοράν Βοκιέ (http://www.efsyn.gr/arthro/galliko-mpiliardo-me-polles-mpales-apolamvanei-o-makron), ο οποίος και έχει πολλές ελπίδες να πάρει το «χρίσμα» του προέδρου του κόμματος σε αυτές (στις οποίες και τελικά όντως εξελέγη, από τον πρώτο κιόλας γύρο, με ποσοστό περίπου 75%-https://www.efsyn.gr/arthro/flertarontas-me-tin-akrodexia).

Ο Λοράν Βοκιέ, ο οποίος χαρακτήρισε κάποτε τον Ντόναλντ Τραμπ ως «έμπνευση», θέλει να οδηγήσει το κόμμα προς τα δεξιά (αντιγράφοντας την ρητορική της Λεπέν, για να «προσελκύσει» υποψήφιους ψηφοφόρους της, όπως έκανε ακριβώς ο «σκληρός δεξιός» Κουρτς με τον ακροδεξιό Στράσε στην Αυστρία), με σκληρές θέσεις για την οικονομία, το Ισλάμ και τη μετανάστευση (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=918845).

[Ο ίδιος, διατείνεται πως δεν προτίθεται ποτέ να συνεργαστεί με την ακροδεξιά Λεπέν, όπως έκανε ο Κουρτς με τον ακροδεξιό Στράσε στην Αυστρία (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341520790-44341520790).

Φυσικά, αυτά τα λέει τουλάχιστον για την ώρα, και δεν αποκλείεται αν ο Λοράν Βοκιέ εκλεγεί πρόεδρος των δεξιών Ρεπουμπλικάνων τον Δεκέμβριο, στις επικείμενες εκλογές, αν τον συμφέρει εκλογικά, να «αλλάξει ξαφνικά άποψη» και να συνεργαστεί τελικά με την Λεπέν.

Άλλωστε, είναι γνωστό ότι στην πολιτική, «συχνά λέγονται πράγματα που δεν γίνονται και γίνονται χωρίς να λέγονται»].

Σε αυτή την εξέλιξη, βοηθάει σημαντικά και η ραγδαία πτώση της δημοτικότητας του Μακρόν, λόγω της αντιλαϊκής και καθαρά υπέρ των πλουσίων (http://www.dw.com/el/%CE%AD%CE%BE%CE%B9-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1/a-41362129,http://www.athensvoice.gr/world/377959_se-eleytheri-ptosi-i-dimotikotita-makron-symfona-me-dimoskopisi-toy-institoytoy-ifop) οικονομικής του πολιτικής (άλλωστε και ο ίδιος ο Μακρόν ανήκει στην ελίτ των πλουσίων), η οποία μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά την Γαλλία, ακόμα και σε επανάσταση (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-1789-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CE%B5%CE%B1-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BB/).

Μένει λοιπόν να φανεί, αν οι πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία, οδηγήσουν τελικά σε εξέγερση στην χώρα αυτή ή στην ανάδειξη ενός νέου λαϊκιστή πολιτικού στην ηγεσία της χώρας αυτής, όπως έγινε και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου στην εποχή μας (π.χ, Τραμπ σε ΗΠΑ, Μπάμπις σε Τσεχία, Κουρτς-Στράσε σε Αυστρία, Ορμπάν σε Ουγγαρία, Ντούντα σε Πολωνία, κ.λ.π.-http://www.liberal.gr/arthro/178318/think-tanks/4Libertyeu/i-anodos-tis-laikistikis-akrodexias-stin-europi.html).

Στην δε Μεγάλη Βρετανία, πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν, πως αν γινόταν τώρα εκλογές στην χώρα αυτή, το λαϊκίστικό πια (και δήθεν αριστερό), κόμμα των Εργατικών, υπό τον Κόρμπιν, θα έβγαινε πρώτο (http://www.defence-point.gr/news/i-eties-tis-parakmis-mias-dysis-se-ypochorisi-ke-i-spasmodikes-antidrasis).

Τέλος, στην Σλοβακία, το ακροδεξιό κόμμα «Λαϊκό κόμμα-Η Σλοβακία μας», του Μάριαν Κοτλέ μπα (του νέου «αρχιεπισκόπου Τίσο»), το οποίο κατέγραψε ποσοστό 8%, όταν εξέλεξε για πρώτη φορά βουλευτές στις τελευταίες γενικές εκλογές της χώρας αυτής, στην συνέχεια, κατάφερε να διευρύνει την εκλογική του βάση στο 10%, και κατέστη τρίτο σε δύναμη κόμμα, αρχίζοντας παράλληλα να προωθεί επιθετική εκστρατεία υπέρ ενός δημοψηφίσματος για την έξοδο της Σλοβακίας από την ΕΕ.

Στην Ελλάδα, η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα, παρά το μοίρασμα-παρωδία του «μποναμά του κοινωνικού επιδόματος» (αφού κατάκλεψε με την υπερφορολόγηση 15 δις από τον Ελληνικό λαό και του «επιστρέφει» πεντακόσια εκατομμύρια ως ψίχουλα για ψήφους- http://www.pronews.gr/elliniki-politiki/kyvernisi/646173_kyvernisi-den-ayxanei-ton-ployto-tis-horas-alla-moirazei-tin,https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%ce%b4%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%ac-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%cf%84%cf%89%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81.html, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/2019.html), δεν κατόρθωσε να βελτιώσει τα εκλογικά της ποσοστά, τα οποία είναι πολύ παρακάτω της φιλελεύθερης «δεξιάς» ΝΔ, και πέφτουν συνεχώς.

Κάτι που αν συνεχίσει, θα καταφέρει αργά ή γρήγορα (ιδίως αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «δραπετεύσει εκλογικά» μέσω πρόωρων εκλογών το ερχόμενο έτος, δηλαδή το 2018  (https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%AD%CE%BE%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%B5%CE%BA.html, http://www.drachmoula.com/2017/11/blog-post_820.html), «μεταφορτώνοντας» τα σκληρά μέτρα που αναμένονται να εφαρμοστούν στην ΝΔ (http://www.logiastarata.gr/2017/11/blog-post_657.htm), λόγω και των επερχόμενων κατασχέσεων των κόκκινων δανείων (https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%ce%be%ce%b5%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af-%ce%b1%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%84%cf%89%ce%bd-2.html), του «κόφτη» και των νέων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, να ξαναπέσει στα αρχικά του ποσοστά (του 4-5%), διαλύοντας οριστικά την «αριστερά», η οποία στην περίπτωση αυτή, θα κάνει να ξανακυβερνήσει άλλα εξήντα χρόνια.

Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι παντού στην ΕΕ τα αριστερά κόμματα καταρρέουν εκλογικά, με τα περισσότερα να πέφτουν ακόμα και στην τρίτη ή και τέταρτη θέση στις δημοσκοπήσεις, στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Αντίθετα, παντού υπάρχει άνοδος των δεξιών κομμάτων (σκληρών ή απλά συντηρητικών), των ευρωσκεπτικιστών, των λαϊκιστών, ή των ακροδεξιών κομμάτων (http://www.kathimerini.gr/931609/article/epikairothta/kosmos/to-f8inopwro-hr8e-sthn-eyrwph).

Σε αυτή την κατάσταση, «βοήθησε πανευρωπαϊκά» πολύ και ο Τσίπρας (συνάμα με τις ΗΠΑ και την Ρωσία-http://www.huffingtonpost.gr/2017/11/23/eidhseis-diethnes-politikh-atlancit-council-doureioi-ippoi-rwsias-se-ellada-italia-ispania_n_18630144.html, http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=862615), αφού με τα καμώματα του (π.χ. κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα του 2015, capital controls, υπέρτατη υποδούλωση στους ξένους, προδοτική υπογραφή δύο νέων μνημονίων για την χώρα κ.λ.π.), απαξίωσε την αριστερά σε όλη την Ευρώπη.

Αλλά και οι «αριστεροί ευρωπαίοι ηγέτες κομμάτων» στην ΕΕ, οι οποίοι έκαναν το λάθος να ταυτιστούν αρχικά μαζί του, ταυτίστηκαν αντίστοιχα στους λαούς τους με την πανάθλια πολιτικη συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα να καταποντιστούν σε κάθε σχεδόν εκλογική αναμέτρηση ή δημοψήφισμα που διεξήχθη (π.χ. σε Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία, Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κ.λ.π.).  

Γενικά, η επιτυχής μέχρι τώρα τάση ανόδου των ευρωσκεπτικιστών (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/12/blog-post_446.html), αποδεικνύει πως οι λαϊκιστές ηγέτες των δεξιών κομμάτων της ΕΕ, μπορούν να «υιοθετήσουν» επιτυχώς την θεματολογία ακροδεξιών κομμάτων, «μεταμορφώνοντας» στην πορεία τα δικά τους σε «σκληρά δεξιά» (π.χ. όπως έκανε ο Κουρτς έναντι του ακροδεξιού κόμματος της Ελευθερίας στην Αυστρία).

Και κλέβοντας φυσικά ταυτόχρονα και ψήφους από την «δεξαμενή» των πιθανών ψηφοφόρων των κομμάτων αυτών, σε αντίθεση με τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να «υιοθετήσουν» παρόμοια ατζέντα με τα ακροαριστερά κόμματα των χωρών τους (π.χ. οι σοσιαλιστές με τους PODEMOS στην Ισπανία). 

Το δε παράδειγμα των Κουρτς-Στράσε, για συμμαχία σκληρής δεξιάς-ακροδεξιάς, μπορεί να «γίνει παράδειγμα» για αντίστοιχες συμμαχίες παρεμφερών ιδεολογικά κομμάτων σε άλλες χώρες μελλοντικά, όπως των Βοκιέζ-Λεπέν στην Γαλλία, του λαϊκού κόμματος του Ραχόι και των Ciudadanos του Αλμπέρτο Ριβέρα στην Ισπανία, των Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι-Μελονι στην Ιταλία, ακόμα και πιο μακροχρόνια, και του AfD, με τους φιλελεύθερους ή και το CDU και το CSU στην Γερμανία.

Μόνη λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αφού δεν έχει και πολλές πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές με την πολιτική που εφαρμόζει, να προσπαθήσει τουλάχιστον, ενόψει και των νέων δύσκολων οικονομικών μέτρων που έρχονται στην χώρα, θα είναι πιθανώς να προσπαθήσει να πάρει και τους αντιπάλους του μαζί του, αποκαλύπτοντας (ιδίως όταν θα έχει να ψηφίσει αντιλαϊκά νομοσχέδια),  δικά τους παλιά πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, ελπίζοντας να χάσουν μέσω αυτών οι εχθροί του την δημοσκοπική υπεροχή τους και να προβάλει το κόμμα του (δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ), ως το μικρότερο εκλογικό κακό.

Φυσικά, η τακτική αυτή, αν εφαρμοστεί τελικά, ενδέχεται να μην σώσει καθόλου τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά και το μόνο που θα επιτύχει θα είναι να συμπαρασύρει στα τάρταρα στην εκλογική συνείδηση του κόσμου και τους αντιπάλους του, απαξιώνοντας πλήρως όλο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, και κάνοντας τον κόσμο να σιχαθεί εντελώς τους πολιτικούς με πολλές πιθανές συνέπειες για την χώρα (στροφή σε ακραία κόμματα ή ακόμα και εξέγερση του λαού, ειδικά αν αυτές οι αποκαλύψεις κατά των πολιτικών, συνδυαστούν με την λήψη και εφαρμογή ακόμα πιο βάρβαρων οικονομικών μέτρων, π.χ. ολικών πλειστηριασμών λόγω κόκκινων δανείων, νέο μνημόνιο κ.λ.π.).

Δεν θα πρέπει τέλος να παραλείψουμε να αναφέρουμε, το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μέλη του και τρεις τουρκόφωνους μουσουλμάνους βουλευτές, οι οποίοι είναι απόλυτα πιστοί στον Ερντογάν. Κάποιοι λένε, ότι ο Τσίπρας φοβάται το γεγονός πως αν αντισταθεί στις απαιτήσεις του Ερντογάν, αυτός θα διατάξει τους τρεις αυτούς βουλευτές να αποσύρουν την στήριξη στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, και έτσι αυτή θα πέσει (153 βουλευτές, μείον τρεις, χάνεται η κυβερνητική πλειοψηφία και η κυβέρνηση πέφτει).

Ίσως, για τον λόγο αυτό, ο Τσίπρας υποτάχτηκε στις απαιτήσεις του Ερντογάν σε σχέση με την εκλογή του μουφτή στην Θράκη, ενώ η πρόσφατη δήλωση του Κοτζιά στην ΕΡΤ για πρόθεση της συγκυβέρνησης για επέκταση τμηματικά των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 μίλια, ίσως «κάνει» επίσης τον Ερντογάν να «βοηθήσει» στην πτώση της.

Άρα, ίσως με το ένα ή τον άλλο τρόπο, να πλησιάζουν μέσα στο 2018 εκλογές στην χώρα, και αυτός είναι πιθανώς και ο λόγος, για τον οποίο και η συγκυβέρνηση προσπαθεί να «μοιράσει κουτσουρεμένες παροχές» (π.χ. κόβοντας επιδόματα από τους πολύτεκνους και δίνοντας τα σε νέους άνεργους), με σκοπό να «δελεάσουν εκλογικά» τους ψηφοφόρους, έτσι ώστε αυτοί να τους ανταμείψουν με την ψήφο τους, για την «μεγάλη αυτή δωρεά», την οποία αυτοί στιγμιαία τους «παρέχουν».

[Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε, ότι άλλο ένα αποτέλεσμα (θετικό αυτή την φορά) της ανόδου των ευρωσκεπτικιστών, είναι και η κατακόρυφη άνοδος της χρήσης μετρητών από τους Ευρωπαίους πολίτες (http://id-ont.blogspot.gr/2017/11/blog-post_25.html), κάτι το οποίο ακυρώνει τα σκοτεινά σχέδια κάποιων σκοτεινών κύκλων για έναν οικονομικό, πολιτικό και συνάμα θρησκευτικό ολοκληρωτισμό στην Ευρώπη (αν και στο Βατικανό που προωθεί τον οικουμενισμό και τον συγκρητισμό, προετοιμάζεται για πολλούς σχίσμα-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/2018.html#more), με την χρήση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και του ψηφιακού χρήματος (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/chip-ttip.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_72.html)].