Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗΣ ΑΡΧΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΣΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ

Η ΚΟΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΔΟΥ  ΚΑΙ ΠΤΩΣΗΣ ΑΡΧΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΥΤΑΡΧΙΚΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΣΕ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΑ ΚΡΑΤΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, υπήρξαν πολλές ιστορικά περιπτώσεις κρατών, στις οποίες κατέστη εφικτό να ανέβουν στην ηγεσία των κυβερνήσεων μουσουλμανικών κρατών, ισλαμικά κόμματα, τα οποία, μετά από ένα (βραχυχρόνιο ή και μακροχρόνιο) χρονικό διάστημα παραμονής τους σε αυτήν, εκδιώχθηκαν, είτε υστέρα από πραξικόπημα (υποστηριζόμενο μάλιστα από τον λαό), είτε με εκλογές, με ξένη παρέμβαση ή ακόμα και με εξέγερση.

Ένα γνωστό τέτοιο παράδειγμα, είναι το κράτος της Αλγερίας.

Σε αυτό, στις βουλευτικές εκλογές του 1991, το Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας νίκησε καθαρά και στους δύο γύρους αυτών, αλλά οι αρχές, φοβούμενες την εκλογή ισλαμιστικής κυβέρνησης, ακύρωσαν τις εκλογές.

Ταυτόχρονα όμως, έκριναν ότι το κόμμα του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας ήταν παράνομο, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό, την Αλγερία σε εμφύλια σύγκρουση, ανάμεσα στο ένοπλο τμήμα του κόμματος και τις εθνικές ένοπλες δυνάμεις της Αλγερίας.

Στον πόλεμο αυτό που ακολούθησε, πέθαναν πάνω από εκατό χιλιάδες άτομα, ενώ ο εμφύλιος αυτός έληξε το 1997, όταν και το Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας κήρυξε παύση του πυρός.

Στις εκλογές δε που ακολούθησαν στην χώρα, το έτος 1999, στις οποίες υπήρχαν κατηγορίες για νοθεία, νίκησε ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, ο οποίος επανεξελέγη το 2004, το 2009 και το 2014 (και παραμένει πρόεδρος μέχρι και σήμερα).

Με την εξαίρεση κάποιων διαδηλώσεων, η χώρα παρέμεινε σχεδόν ανεπηρέαστη από την Αραβική Άνοιξη, και μία εξέγερση που επιχειρήθηκε σε αυτή, καταπνίγηκε σχεδόν άμεσα από τον στρατό.

[Η οικονομία της Αλγερίας εξαρτάται κυρίως από το πετρέλαιο που αυτή παράγει, ενώ από την χώρα αυτή, περνούν και σημαντικοί πετρελαϊκοί αγωγοί].

Παρεμφερή περιστατικά, συνέβησαν και στο Πακιστάν.

Σε αυτό, όταν εκλέχτηκε πρωθυπουργός, ο ισλαμιστής (και υποστηριζόμενος από την Σαουδική Αραβία το Κατάρ), Ναουάζ Σαρίφ (που είναι και ο πιο μακροχρόνιος πρωθυπουργός της χωράς), το έτος 1990, ο στρατός της χώρας, ύστερα από τρία έτη παραμονής του στην εξουσία του Πακιστάν, τον εξανάγκασε σε άμεση παραίτηση.

Επανήλθε δε και πάλι το 1997, κερδίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία και προέβη σε δοκιμές με πυρηνικά όπλα ως ανταπάντηση στην δοκιμή ατομικών όπλων από την γειτονική Ινδία, αλλά στην συνέχεια και συγκεκριμένα το έτος 1999, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα με ηγέτη τον Περβέζ Μουσάραφ, τον ανάγκασε ξανά να παραιτηθεί.

Επέστρεψε ξανά στο Πακιστάν στα τέλη του 2007, μετά από οκτώ χρόνια αναγκαστικής εξορίας, με αφορμή την κατάρρευση της κυβέρνησης Μουσάραφ, οπότε ο Σαρίφ ανέλαβε ξανά την πρωθυπουργία.

Στις γενικές εκλογές του 2013, ο Μουσουλμανικός Σύνδεσμος του Σαρίφ (με την ευγενική πάντα υποστήριξη και χορηγία της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ), αναδείχθηκε και πάλι νικητής και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού.

Η οικογένεια δε του Σαρίφ, ενεπλάκη σε οικονομικό σκάνδαλο, μετά την αποκάλυψη των Panama Papers και παραπέμφθηκε σε δίκη, ενώ ο Σαρίφ απομακρύνθηκε από την πρωθυπουργία και στις 28 Ιουλίου 2017 απαγορεύτηκε στον Σαρίφ να κατέχει οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα επί 10 έτη, με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Πακιστάν.

[Όπως αντίστοιχα, στον επίσης ισλαμιστή Ερντογάν, μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, είχε απαγορευτεί να γίνει πρωθυπουργός στην Τουρκία, από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας αυτής, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ ο ίδιος ήταν ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος].

Φυσικά όμως, στο Πακιστάν, και σε αντίθεση π.χ. με την Αλγερία, την Σομαλία ή την Λιβύη, δεν ακολούθησε την πτώση των ισλαμιστών (με βίαιο ή ειρηνικό τρόπο) ένας βίαιος εμφύλιος στην χώρα αυτή.

Παρεμφερής ήταν και η κατάσταση στην Τυνησία.

Εκεί, μετά την εξέγερση στην χώρα τον Δεκέμβριο του 2010 και στις αρχές του 2011, και την απομάκρυνση του δικτάτορα Μπεν Άλι από την χώρα και την εξουσία, διεξήχθησαν εκλογές στην χώρα αυτή, στις οποίες, το ισλαμικό κόμμα Ενχάντα-παράρτημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (με τις χορηγίες των Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας), βγήκε πρώτο, κερδίζοντας το 37% των συνολικών ψήφων, σχηματίζοντας μάλιστα κυβέρνηση.

Όμως, η αγριότητα της διακυβέρνησης του, η βίαιη προσπάθεια εξισλαμισμού της χώρας, όπως και η δολοφονία πολιτικών του αντιπάλων, οδήγησε την Τυνησία σε μεγάλη πολιτική κρίση τα έτη 2013-2014, και στις εκλογές του ίδιου έτους (2014), το κόμμα αυτό (Ενχάντα), έχασε την πρώτη θέση, ερχόμενο δεύτερο με 27.79%, αναγκαζόμενο να γίνει ο μικρότερος εταίρος του νικητήριου στις εκλογές κοσμικού κόμματος.

Παρεμφερή γεγονότα, συνέβησαν και στην Αίγυπτο, μετά την εξέγερση στην χώρα αυτή το 2011, εναντίον του δικτάτορα Μουμπάρακ.

Και σε αυτή, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές, στις οποίες, το ισλαμικό κόμμα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (με τις χορηγίες των Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας), βγήκε πρώτο, σχηματίζοντας μάλιστα κυβέρνηση, με πρόεδρο της χώρας, τον Μωχάμεντ Μόρσι.

Όμως στην συνέχεια, η αγριότητα της διακυβέρνησης του, η βίαιη προσπάθεια εξισλαμισμού της χώρας, όπως και η δολοφονία πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και γενοκτονίας των μη ισλαμικών και Αραβικών μειονοτήτων, οδήγησε τον λαό της Αιγύπτου σε τόση απόγνωση, που όταν ο στρατηγός Σίσι, πραγματοποίησε (πετυχημένο) πραξικόπημα εναντίον του, ο λαός τον είδε σαν σωτήρα και τον ακολούθησε πλειοψηφικά εναντίον των ισλαμιστών.

Η τελευταία χώρα, στην οποία πραγματοποιήθηκαν πραξικοπήματα ή προσπάθειες πραξικοπημάτων εναντίον των ισλαμιστών, ήταν η Τουρκιά.

Το πρώτο συνέβη το έτος 1997, με το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» εναντίον του Ερμπακάν.

Ο Ερμπακάν, ο πρώτος ισλαμιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας και πολιτικός μέντορας του τωρινού Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατάφερε στις εκλογές του 1995, με το Κόμμα της Ευημερίας στο οποίο ήταν ιδρυτής και ηγέτης, να έλθει πρώτος με ποσοστό 21,7%, εκλέγοντας μάλιστα 158 βουλευτές.

Στις 28 Ιουνίου 1996, ο Ερμπακάν ανέλαβε πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού του Κόμματος Ευημερίας και του Κόμματος Ορθού Δρόμου της Τανσού Τσιλέρ. Η κυβέρνηση αυτή άντεξε ένα χρόνο (http://www.defence-point.gr/news/stratiotiki-exethrepsan-to-islam-stin-tourkia-ke-tora-plironoun).

Έπειτα από μία διαδικασία φθοράς, κατά την οποία παραιτήθηκαν από το κόμμα τους πολλοί βουλευτές του Κόμματος του Ορθού Δρόμου, με αποτέλεσμα να χάσει την πλειοψηφία η κυβέρνηση στην Βουλή, ο Ερμπακάν παραιτήθηκε στις 18 Ιουνίου 1997.

Στον Ερμπακάν, ο οποίος έχει έκτοτε αποβιώσει, είχε απαγορευθεί η περαιτέρω συμμετοχή σε οποιαδήποτε πολιτική δραστηριότητα και το κόμμα του είχε διαλυθεί.

[Πριν δε τα γεγονότα αυτά, είχε προηγηθεί μια «προειδοποιητική παρέλαση» αρμάτων μάχης στους δρόμους της Άγκυρας, η οποία και διατήρησε την πίεσή της μέχρι και την διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού, τον Ιούνιο].

Πιο πρόσφατα, και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2016, οργανώθηκε το «στημένο» για πολλούς (ακόμα και από τον ίδιο) πραξικόπημα των στρατιωτικών κατά του Ερντογάν στην Τουρκιά (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_32.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_0.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_17.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/04/16-2017.html), το οποίο απέτυχε παταγωδώς.

Με αφορμή δε το πραξικόπημα αυτό, ο Ερντογάν περιβλήθηκε με σχεδόν δικτατορικές εξουσίες, ενώ μετρά από μερικές προσπάθειες να κάνει τον «έξυπνο» στους Ρώσους, τελικά άρχισε να απομακρύνεται (για την ώρα τουλάχιστον από την Δύση) και να τους προσεγγίζει, υπό τον φόβο και των Κούρδων (https://alophx.blogspot.gr/2017/07/blog-post_66.html).

Οι πράξεις του αυτές, έχουν προκαλέσει την οργή των δυτικών, οι οποίοι υπό τον Τραμπ, προσπαθούν να ιδρύσουν εάν μεγάλο Κουρδιστάν (τόσο για τα συμφέροντα τους, όσο και για να τον εκδικηθούν (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_8.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/1952-2011.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/07/blog-post_69.html), ενώ ακούγονται σκέψεις, ακόμα και για έξοδο της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ.

Παράλληλα, η οικονομία της Τουρκίας είναι σε ελεύθερη πτώση, ενώ και τα εκλογικά ποσοστά του Ερντογάν, έχουν αρχίσει να πέφτουν τόσο λόγω της κακής κατάστασης της οικονομίας, όσο και λόγω της τυραννικής διακυβέρνησης του (http://news.in.gr/world/article/?aid=1500165854).

Οπότε, έχουν αρχίσει να διαμορφώνονται και εδώ (όπως είχε συμβεί σε Αίγυπτο, Τυνησία και Πακιστάν), οι «απαραίτητες συνθήκες» για την ανατροπή ενός «βίαιου ισλαμιστή δικτάτορα», οι οποίες είναι πιθανόν, εάν αυτή  την φορά εμπλεχτούν ενεργά οι ΗΠΑ, να επιτύχουν.

Και αφού μια πιθανή ανατροπή του Ερντογάν στην Τουρκιά, φαίνεται μάλλον απίθανη με εκλογές, εάν αυτός δεν «αλλάξει μυαλά» και επιστρέψει ξανά γεωπολιτικά στην Δύση, τότε ο μονός τρόπος απομάκρυνσης του, είναι είτε με δολοφονία, είτε με πραξικόπημα (με πιθανότερο το δεύτερο)-(η επιλογή «Νοριέγκα» ή παραίτησης, είναι τα λιγότερο πιθανά σενάρια-http://www.triklopodia.gr/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%AC%CE%BD-%CE%B8%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84/#, https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CE%B4%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF.html, https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CF%89%CF%81%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%B4%CE%AD%CE%BD-%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CF%80%CF%84%CF%8E%CF%83%CE%B7-%CF%80.html, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/blog-post_569.html).

Κάτι που αν συμβεί, και οι στρατηγοί αναλάβουν ξανά την εξουσία στην χωρά αυτή (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/blog-post_813.html), διώκοντας και από εδώ τους ισλαμιστές, μπορεί να οδηγήσει, είτε σε εμφύλιο (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_0.html http://www.defence-point.gr/news/otan-ta-noumera-dichnoun-tin-tourkia-chora-montelo-gia-emfylio), είτε στην επίθεση κατά της χωράς μας (http://www.spaei.gr/2017/11/erdogan-athina-dhkc.html), σε μια προσπάθεια να «εξωτερικευθούν τα εσωτερικά προβλήματα της χωράς αυτής».

Και για να συσπειρωθεί παράλληλα ο λαός (που θα αντιτίθεται σε μια τέτοια περίπτωση πλειοψηφικά στους πραξικοπηματίες) της, έναντι του κοινού «εξωτερικού και παραδοσιακού εχθρού», της Ελλάδας (http://www.drachmoula.com/2017/11/blog-post_77.html, https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%83%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%81-%CF%84-%CE%B5%CF%81.html, http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/blog-post_334.html#more).

Με ταυτόχρονη φυσικά προοπτική, να αρπάξουν οι πραξικοπηματίες τον ενεργειακό πλούτο του Αιγαίου (https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b5.html,http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/11/500.html,http://katohika.gr/ellada/xartis-1990-apokaliptei-ti-nea-europi-vretania-ellada-einai-ektos/2/,http://www.drachmoula.com/2017/05/1990.html, http://www.defence-point.gr/news/i-ellada-gyro-sto-2030-tha-archisi-na-evimeri-o-east-med-kyrii-den-arki), τόσο για τους ιδίους, όσο και για να τον μοιραστούν με τους υποστηρικτές τους και μέρος του λαού (για να αποκτήσουν λαϊκό είρισμα), αλλά φυσικά και με τους ξένους «σπόνσορες» τους (π.χ. Γερμάνια, ΗΠΑ).

Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει σαν χωρά να μας είμαστε πολλοί προσεκτικοί, γιατί εάν δεν λάβουμε τα καταλληλά μετρά για να αποτραπεί μια τέτοια κατάσταση, είναι πολύ πιθανό στο τέλος να το πληρώσουμε πάρα πολύ ακριβά.

[Ακόμα και το πρόσφατο πραξικόπημα κατά του 93χρονου δικτάτορα, Ρόμπερτ Μουγκάμπε (έτη διακυβέρνησης 1980-2017) στην Ζιμπάμπουε (http://www.efsyn.gr/arthro/paihnidia-exoysias-sti-zimpampoye, http://www.naftemporiki.gr/story/1295123/zimpampoue-stratiotes-anaptuxthikan-stous-dromous-tis-proteuousas-ekrikseis-kai-pura, http://www.naftemporiki.gr/story/1295269/zimpampoue-ypo-kat-oikon-periorismo-alla-soos-kai-ablabis-o-mougkampe, http://www.efsyn.gr/arthro/politiki-krisi-sti-zimpampoye-stratos-stoys-dromoys, http://www.efsyn.gr/arthro/o-stratos-pairnei-ton-elegho-tis-zimpampoye, http://www.zougla.gr/kosmos/article/stin-kopsi-tou-ksirafiou-i-zimpampoue), μπορεί να αποτελέσει ένα μάθημα για τον Ερντογάν.

Και αυτός, ήταν «ήρωας της ανεξαρτησίας» τα χώρας ενάντια στο ρατσιστικό καθεστώς του Ίαν Σμιθ και όταν ανέλαβε την εξουσία της χώρας το 1980, είχε την συντριπτική υποστήριξη του λαού της (όπως και ο Ερντογάν όταν ανέλαβε την εξουσία στην χώρα του).

Όμως στην συνέχεια, μεταμορφώθηκε επακριβώς σε ότι πολεμούσε:

Επέδειξε αφάνταστη βιαιότητα, καταπίεση και αυταρχισμό προς τον ίδιο του τον λαό, άρχισε προχώρησε σε αθρόες δολοφονίες πολλών πολιτικών αντιφρονούντων, χρησιμοποίησε εκτενέστατη νοθεία σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις για να παραμείνει πρόεδρος της χώρας, ενώ επί διακυβέρνησης του, επικράτησε τεράστια διαφθορά, νεποτισμός (οικογενειοκρατία), κατακλέψιμο του κράτους (ότι κάνει ο Ερντογάν στην Τουρκία σήμερα) και οικονομική δυσπραγία στην χώρα.

Επίσης, ο Μουγκάμπε (που για αρκετούς στην Αφρική παραμένει ένας ήρωας του αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία), κατέστρεψε ολοσχερώς την αγροτική παραγωγή της χώρας αυτής, που κάποτε θεωρούταν ένας σιτοβολώνα της περιοχής, ενώ χειρίστηκε με καταστροφικό τρόπο την οικονομία της χώρας, η οποία οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή λόγω των ανηλεών προγραμμάτων λιτότητας που αυτός εφάρμοσε σε αυτή.

Τέλος, ο Μουγκάμπε, προχώρησε στην χώρα διάρρηξη σχέσεων με τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις, ενώ όταν έριξε την ρατσιστική κυβέρνηση του Ίαν Σμιθ, επανέλαβε τον ρατσισμό της, απλά έναντι των λευκών τώρα πια, αντί για τους μαύρους όπως πριν, και άρχισε συνεχείς επιθέσεις και δολοφονίες κατά λευκών μειονοτήτων της χώρας (όπως έκανε και ο Ερντογάν σε όσους πρότερα τον καταπίεζαν όταν έγινε πρωθυπουργός), και άρχισε την κλοπή περιουσιών τους (την οποία μοίραζε σε συγγενείς και οπαδούς του και όχι φυσικά στον λαό του).

[Στην καταστροφή της οικονομίας της Ζιμπάμπουε, συντέλεσε σημαντικά και η πτώση της ΕΣΣΔ, αφού όταν αυτή κατέρρευσε, έπαυσαν οι «εισροές των επιδοτήσεων» που αυτή έδινε στην χώρα αυτή (όπως η Τουρκία «επιδοτείται» σήμερα από Κατάρ και Σαουδική Αραβία), όπως και η (οικονομικά καταστροφική) εμπλοκή της Ζιμπάμπουε στον βίαιο δεύτερο εμφύλιο του Κονγκό, για τον οποίο ο Μουγκάμπε είναι συνυπεύθυνος για τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους σε αυτόν (όπως έκανε και ο Ερντογάν στην Συρία και το Ιράκ με τον ISIS, ή ακόμα και στην ΕΕ-http://www.drachmoula.com/2017/11/isis.html).

Η δε τελευταία κίνηση του Μουγκάμπε, να αποπέμψει τον αντιπρόεδρο του και να προωθήσει ως διάδοχο του την αυταρχική, μισητή και προκλητική προς τον λαό (αλλά και τον στρατό και τους πολιτικούς της χώρας) σύζυγο του, ήταν «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» και οδήγησε στο πραξικόπημα του στρατού εναντίον του και την πτώση του.

Αν ο Ερντογάν, ο οποίος «διανύει βίους παράλληλους» σε πολλά σημεία με τον Μουγκάμπε, δεν προσέξει, μπορεί στο τέλος, να έχει ακριβώς το ίδιο τέλος με αυτόν (ανατροπή, σύλληψη) ή και χειρότερο (εκτέλεση-https://alophx.blogspot.gr/2017/04/16-2017.html)].