ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, αρχικά στην Αρχαία Ρώμη, επικρατούσε το μοναρχικό πολίτευμα και η πόλη αυτή διοικούταν από βασιλείς.

Σύντομα όμως, η βασίλεια έπεσε και αντικαταστάθηκε από ένα ολιγαρχικό πολίτευμα, υπό την ηγεσία της Συγκλήτου. Με την αλλαγή του πολιτεύματος, η Ρώμη άρχισε την ταχεία ανάπτυξη μιας επεκτατικής πολιτικής στην ίδια την Ιταλική Χερσόνησο, η οποία σύντομα ενοποιήθηκε υπό την ηγεσία των Ρωμαίων.

Στην συνέχεια, οι Ρωμαίοι επιτέθηκαν στους εχθρούς στην Μεσόγειο (π.χ. τους Καρχηδόνιους-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_73.html), με στόχο να κατακτήσουν τις χώρες τους, για να εξαλείψουν τον εμπορικό ανταγωνισμό, να κτίσουν αποικίες, αλλά και να οικειοποιηθούν τους ορυκτούς πόρους, τα εδάφη, τους ανθρώπινους πληθυσμούς, αλλά και την γεωπολιτική θέση αυτών.

Σύντομα, οι Ρωμαίοι δημιούργησαν μια Αυτοκρατορία στην Μεσόγειο, και άρχισαν να επεκτείνονται προς την Ανατολή, καταλαμβάνοντας την Ιλλυρία (σημερινή Αλβανία) και την Κέρκυρα και ως εκ τούτου, να έρθουν σύντομα σε σύγκρουση με την Ελλάδα, στην οποία κυριαρχούσε το βασίλειο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας, με την χρήση της ακαταμάχητης Μακεδονικής Φάλαγγας (https://slpress.gr/istorimata/oi-quot-apogonoi-quot-tis-makedonikis-falaggas-se-vyzantio-dysi/).

Τελικά, οι Ρωμαίοι, ύστερα από μια σειρά πολέμων (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/11/blog-post_825.html), κατάφεραν να καταλάβουν την Ελλάδα, ενώ η Ρωμαιοκρατία κράτησε αιώνες σε αυτή, και στο τέλος, η Ελληνική Ανατολική ανεξαρτητοποιήθηκε ειρηνικά (αρχικά το 330 και οριστικά το 395 μ.Χ.), και μεταβλήθηκε στην πανίσχυρη και ένδοξη υπερχιλιετή Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Στην συνέχεια, ακολούθησαν εμφύλιοι πόλεμοι στην Ρώμη, οι οποίοι οδήγησαν στην ανάδειξη (μέσω πραξικοπημάτων) ως δικτατόρων, τόσο του Ιουλίου Καίσαρα (https://www.triklopodia.gr/%CE%91%CE%9B%CE%A9%CE%A0%CE%97%CE%9E-%CE%9F%CE%99-%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%99%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3-%CE%91%CE%9D/), καθώς και του Οκταβιανού Αυγούστου (τα έτη 48 π.Χ. και 30 π.Χ. αντίστοιχα), οι οποίοι υπήρξαν και οι ουσιαστικοί ιδρυτές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η δε μεγάλη υπερεπέκταση οδήγησε τελικά σε κρίση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τόσο οικονομική, όσο και πολιτική, ενώ ακολούθησαν οι εισβολές των βάρβαρων γερμανικών φυλών σε αυτή και τελικά οριστική πτώση του Δυτικού τμήματος αυτής το έτος 476 μ.Χ. και του Ανατολικού (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) το 1453 μ.Χ.

Αντίστοιχα, στον Μεσαίωνα, η Βενετία (πόλη που δημιουργήθηκε από Ρωμαίους προσφυγές που έφυγαν να ξεφύγουν από τον Αττίλα), αρχικά διοικούταν από Βυζαντινούς αξιωματούχους.

Όμως, λόγω της καταπίεσης και της αυταρχικής εικονομαχικής πολιτικής του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Λέοντα του Γ’ του Ισχυρού, οι Βενετοί εξεγέρθηκαν το 728 μ.Χ. και εκδίωξαν τους Βυζαντινούς αξιωματούχους (με την παρακίνηση και του πάπα της Ρώμης), κηρύσσοντας ανεξαρτησία από το Βυζάντιο.

Ως αρχηγό τους, επέλεξαν έναν στρατιωτικός διοικητής με τον τίτλο του Δούκα, τον Ούρσους, στον οποίο έδωσαν απόλυτη εξουσία, ο οποίος υπήρξε και ο πρώτος Δόγης της Βενετίας (Δόγης άλλωστε είναι παραφθορά της λέξεως Δούκας).

Σύντομα όμως, η απόλυτη εξουσία του Δόγη περιορίστηκε και την Βενετία, διοικούσε στην ουσία ένα ολιγαρχικό πολίτευμα, η «Αρχή των Δέκα». Με την αλλαγή του πολιτεύματος, η Βενετία άρχισε την ταχεία ανάπτυξη μιας επεκτατικής πολιτικής στην ίδια την Ιταλική Χερσόνησο και κατέλαβε μεγάλο μέρος της Βόρειας Ιταλίας.

Στην συνέχεια, οι Βενετοί επιτέθηκαν στους εχθρούς στην Μεσόγειο, με στόχο να κατακτήσουν τις χώρες τους, για να εξαλείψουν τον εμπορικό ανταγωνισμό, να κτίσουν αποικίες, αλλά και να οικειοποιηθούν τους ορυκτούς πόρους, τα εδάφη, τους ανθρώπινους πληθυσμούς, αλλά και την γεωπολιτική θέση αυτών.

Σύντομα, οι Βενετοί δημιούργησαν μια Αυτοκρατορία στην Μεσόγειο, και άρχισαν να επεκτείνονται προς την Ανατολή, καταλαμβάνοντας την Ιλλυρία (σημερινή Αλβανία) και την Κέρκυρα και ως εκ τούτου, να έρθουν σύντομα σε σύγκρουση με την Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Τελικά, οι Βενετοί, κατάφεραν, παρακινώντας την τέταρτη Σταυροφορία, να καταλάβουν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την Κωνσταντινούπολη (την Πόλη), ενώ η λατινοκρατία στον Ελλαδικό χώρο και την Πόλη, κράτησε αιώνες (η δε Πόλη απελευθερώθηκε το 1261) και επιτεύχθηκε μόνο χάρις σε σκληρούς απελευθερωτικούς πολέμους από τους Βυζαντινούς Έλληνες.

Στην συνέχεια, ακολούθησαν πόλεμοι με την Αγιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον πάπα, την Ισπανία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, οι οποίοι οδήγησαν σε υπερεπέκταση και κρίση της Αυτοκρατορίας της Βενετίας, οικονομική κρίση, ήττες και τελικά οριστική πτώση της Βενετίας το 1797 μ.Χ. στα χεριά του Γάλλου (Φράγκου) Ναπολέοντα.

Παρεμφερή πορεία ακολούθησε στην Ρώμη τον Μεσαίωνα και ο Κόλα ντι Ριέντζο, ο οποίος πήρε την εξουσία με εξέγερση και ανακηρύχθηκε Τριβούνος (χιλίαρχος) και πρώτος Ύπατος του Ρωμαϊκού λαού (http://alophx.blogspot.com/2017/09/cola-di-rienzo.html).

Στα νεότερα χρόνια, είχαμε για άλλη μια επανάληψη της παραπάνω ιστορίας.

Έτσι, στην νεότερη Ιταλία, πριν την ενοποίηση της, στις πόλεις αυτής, επικρατούσε το μοναρχικό πολίτευμα και η πόλη αυτή διοικούταν από βασιλείς. Οι δε βασιλείς του Πεδεμόντιου, κατάφεραν, χάρις και στις κακότητες του πανέξυπνου πρωθυπουργού τους, να ενοποιήσουν τελικά την χώρα αυτή το 1871 μ.Χ.

Σύντομα όμως, η απόλυτη δύναμη της βασίλεια έπεσε και αντικαταστάθηκε από ένα μικτό πολίτευμα, αυτό της βασιλευόμενης δημοκρατίας. Με την αλλαγή του πολιτεύματος, η Ιταλία άρχισε την ταχεία ανάπτυξη μιας επεκτατικής αποικιοκρατικής πολιτικής.

Στην συνέχεια, οι Ιταλοί επιτέθηκαν στους εχθρούς στην Μεσόγειο (αλλά και κράτη της Αφρικής, π.χ. Σομαλία-Αιθιοπία), με στόχο να κατακτήσουν τις χώρες τους, για να εξαλείψουν τον εμπορικό ανταγωνισμό, να κτίσουν αποικίες, αλλά και να οικειοποιηθούν τους ορυκτούς πόρους, τα εδάφη, τους ανθρώπινους πληθυσμούς, αλλά και την γεωπολιτική θέση αυτών.

Σύντομα, οι Ιταλοί δημιούργησαν υπό τον  Μουσολίνι μια Αυτοκρατορία στην Μεσόγειο (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81/), και άρχισαν να επεκτείνονται προς την Ανατολή, καταλαμβάνοντας την Αλβανία (παλαιά Ιλλυρία) και επιτιθέμενοι στην Κέρκυρα (1923) και ως εκ τούτου, να έρθουν σύντομα σε σύγκρουση με την Ελλάδα.

Τελικά, οι Ιταλοί, υστέρα από έναν ανεπιτυχή πόλεμο με την Ελλάδα (1940), κατάφεραν μόνο χάρις την βοήθεια των Γερμανών του «Φύρερ» (https://en.wikipedia.org/wiki/Supreme_leader) Χίτλερ, να καταλάβουν μέρη αυτής, ενώ βάρβαρη Γερμανοιταιλική (και Βουλγαρική) κατοχή στην Ελλάδα, κράτησε σχεδόν τέσσερα χρόνια και επιτεύχθηκε μόνο χάρις σε σκληρούς απελευθερωτικούς πολέμους από τους Έλληνες, αλλά και τις νίκες των Συμμάχων το 1944. 

[Πριν την εισβολή στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα το 1922 στην Ιταλία (https://www.triklopodia.gr/%CE%91%CE%9B%CE%A9%CE%A0%CE%97%CE%9E-%CE%9F%CE%99-%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%99%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3-%CE%91%CE%9D/), ανέλαβε την εξουσία μετά από εξέγερση ο Μπενίτο Μουσολίνι (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84/), ο οποίος πήρε δικτατορικά τον τίτλο του Ντούτσε (Δούκα ή Δόγη).

Στην συνέχεια, ακολούθησαν επεκτατικοί αποικιακοί πόλεμοι, οι οποίοι οδήγησαν την Ιταλία στην υπερεπέκταση και αργότερα σε οικονομική και πολιτική κρίση, εξαιτίας της συμμέτοχης της χωράς αυτής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ήττα αυτής και την κατάληψη της από το 1945 από τους  Αμερικάνους.

[Έτσι, την εξουσία στην Ιταλία την ανέλαβαν πρώτα οι εθνικιστές Καίσαρας (48 π.Χ.) και Αύγουστος (30 π.Χ.), ενώ λίγα έτη αργότερα (το 9 μ.Χ.) στην Γερμάνια ανακηρύχθηκε φύλαρχος ο Αρμένιος, ο οποίος ένωσε την Γερμανία για λίγο χρονικό διάστημα.

Αλλά και ο Ιταλός Δόγης ανέλαβε πρώτος την εξουσία στην Βενετία το 728 μ.Χ., και ύστερα ο Γαλλογερμανός Καρλομάγνος ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας το 800 μ.Χ.

Με τον ίδιο τρόπο, ο Ιταλός Κόλα Ντε Ριέντζο ανέλαβε την εξουσία της Ρώμης το 1347 μ.Χ., ενώ και ο Γερμανός Κάρολος ο Δ΄ ανακηρύχτηκε Αυτοκράτορας το 1347 μ.Χ.

Αντίστοιχα, ο Ιταλός Μουσολίνι ανέλαβε την εξουσία με τον τίτλο του Ντούτσε το 1922, ενώ ο Γερμανός Χίτλερ το 1933 με τον τίτλο του Φύρερ.

Κατά αντίστοιχο τρόπο πιθανότατα στην εποχή μας, ο Ιταλός Καπιτάνο (Σαλβίνι) και υπερασπιστής του Χριστιανισμού (https://www.pentapostagma.gr/2018/11/%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BB.html), θα γίνει πιθανότατα σύντομα ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας, και θα ακολουθήσει λίγο αργότερα η άνοδος ενός μέλους του AfD (π.χ. του Χόκε) στην ηγεσία της Γερμανίας.

Βέβαια, υπάρχει μια διαφορά στον φασίστα Μουσολίνι (ο οποίος αρχικά είχε πολύ στενές σχέσεις με τους Εβραίους, πριν στραφεί τελικά εναντίον τους μετά την συμμαχία τους με τον Χίτλερ-https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/2438739/i-evrea-eromeni-tou-mousolini-pou-tou-didaxe-ti-tha-pi-ethnikismos) και στον εθνικιστή Ματέο Σαλβίνι.

Ο μεν πρώτος ήθελε να επαναδημιουργήσει την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ενώ ο δεύτερος, φιλοδοξεί να διαλύσει την σημερινή ΕΕ, την οποία οι ιδρυτές της, την θεωρούσαν ως μια επανίδρυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (με την ίδρυση της ΕΟΚ και του Ευρωκοινοβουλίου, οι ίδιοι δήλωναν: «Όλοι, νιώθαμε σαν Ρωμαίοι εκείνη την μέρα»).

[Επίσης, ο πατριώτης Σαλβίνι, έχει δηλώσει δημόσια, ότι είναι έτοιμος να ρίξει την ιταλική κυβέρνηση συνεργασίας με τον Ντι Μάιο (https://www.pentapostagma.gr/2018/11/b%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B9-e%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%AF%CE%BE%CF%89.html), ως άλλος Καίσαρας ή Μουσολίνι (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_23.html), σε περίπτωση που αυτός συναινέσει να αλλάξει ο στόχος για το έλλειμμα στον προϋπολογισμό της χώρας, ενώ το κόμμα του έχει φτάσει στις δημοσκοπήσεις ως και 36,2% (https://www.pentapostagma.gr/2018/11/b%CF%8C%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B9-e%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%AD%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%AF%CE%BE%CF%89.html)].

Ουσιαστικά, από όλα τα παραπάνω, φαίνεται καθαρά ότι η ιστορία επαναλήφθηκε σχεδόν επακριβώς σε σχέση με την πατρίδα μας και την Ιταλία σε κάθε ιστορική περίοδο (Αρχαιότητα, Μεσαίωνα, σύγχρονη εποχή).

Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει οι ηγεσίες της χωράς μας, μήπως η εκ νέου ανάδυση εθνικιστικών δυνάμεων στην Ιταλία στις μέρες μας (κυρίως του Σαλβίνι, που είναι θαυμαστής του Μουσολίνι-http://kokkinignosi.blogspot.com/2016/10/blog-post_866.html), οδηγήσει εκ νέου σε επιθέσεις των Ιταλών ενάντια στην πατρίδα μας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%87%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CF%84%CE%B1/), οι οποίοι ως γνωστόν, είχαν πάντα πολύ στενές σχέσεις με την Τουρκία (http://www.sigmalive.com/simerini/politics/492373/italotourkika-ntaraveria) και ταυτόχρονα εξοπλίζει και την Αλβανία (https://www.echedoros-a.gr/2018/11/blog-post_952.html).