ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ

ΟΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βίβλο περιγράφονται πολλά ιστορικά γεγονότα, τα οποία αντιστοιχούν κατά πολύ με γεγονότα τα οποία συνέβησαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους από όταν αυτή γράφτηκε.

Τα σημαντικότερα εξ’ αυτών είναι τα εξής:

Στον δε πρώτο γνωστό πόλεμο της Βίβλου, οι βασιλιάδες των Σοδόμων και των Γομόρρων, αφού συνέπτυξαν συμμαχία με τους βασιλείς της Βέλα, της Αδάμα και των Σεβωίμ (η συμμαχία των πέντε βασιλιάδων), αντιμετώπισαν σε μάχη τον συνασπισμό των βασιλιάδων της Σενάαρ, της Ελλάσαρ, της Ελάμ και των Εθνών (την συμμαχία των τεσσάρων βασιλιάδων).

Πριν την μάχη αυτή, ο ισχυρός και ικανός στα στρατιωτικά συνασπισμός των τεσσάρων βασιλιάδων, είχε αντιμετωπίσει και κερδίσει σε μάχη τους Ρεφαίτες, τους Ζουζίτες, τους Εμμαίους, τους Χορραίους, τους Αμορραίους και τους Αμαλκήτες.

Στην δε μάχη που ακολούθησε η συμμαχία των τεσσάρων βασιλιάδων συνέτριψε τον συνασπισμό των πέντε και κατέλαβε και λεηλάτησε τις πόλεις του.

Όμως κατά την επιστροφή, ο νικητήριος στρατός των τεσσάρων δέχτηκε επίθεση από τον Αβραάμ και τους δικούς του και ηττήθηκε ολοσχερώς, ενώ στην συνέχεια ο Αβραάμ απελευθέρωσε τον ανιψιό του τον Λωτ, ο οποίος είχε αιχμαλωτιστεί, καθώς και όλους τους άλλους αιχμάλωτους, ενώ επέστρεψε χωρίς κανένα αντάλλαγμα πίσω τα λάφυρα στις πόλεις από τις οποίες αυτά είχαν κλαπεί.

Στην εποχή μας, συνέβη κάτι παρόμοιο: Πολλά κράτη του συνασπισμού της Αντάντ και των Συμμάχων στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους (π.χ. Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία κ.λ.π.), ηττήθηκαν, λεηλατήθηκαν και υποδουλώθηκαν από τους ισχυρούς και ικανούς στα στρατιωτικά Γερμανούς και τους Συμμάχους τους (Κεντρικές Δυνάμεις, Άξονα) κατά την διάρκεια αυτών των πολέμων.

Όμως, πάνω στην αποκορύφωση της δύναμης των Γερμανών, αυτοί μπήκαν σε πόλεμο με άλλα ισχυρά κράτη (ΗΠΑ, Ρωσία-ΕΣΣΔ), τα οποία τους νίκησαν και τους κατέστρεψαν, ενώ σε αντίθεση με τον Αβραάμ οι ΗΠΑ-ΕΣΣΔ, απελευθέρωσαν τα υπόδουλα έθνη όχι δωρεάν, αλλά εξαναγκάζοντας τα να γίνουν στην συνέχεια υποχείρια και δορυφόροι τους στον Ψυχρό Πόλεμο. 

[Ο δε Αβραάμ νίκησε την μάχη αυτή με μία νυχτερινή αιφνιδιαστική εισβολή και κατάστρεψε όλους τους εχθρούς του, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι στρατηγοί στα μετέπειτα χρόνια μετά από τον ίδιο.

Έτσι συνέβη αντίστοιχα μετέπειτα χρόνια με μία μικρή καταδρομική ομάδα των Σπαρτιατών ενάντια στον Ξέρξη στις Θερμοπύλες, ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός με τους Καρχηδονίους του Ασδρούβα Γίσκωνα, ο Ηράκλειος με τους Πέρσες του Σαρβαράζ, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος με τους Βουλγάρους του Σαμουήλ, ο Δράκουλας με τους Τούρκους του Μωάμεθ (

Επίσης, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, στα Σόδομα και τα Γόμορρα, οι κάτοικοι τους, ήταν διεφθαρμένοι ηθικά, πλούσιοι και ιδιαίτερα φιλοπόλεμοι λαοί, οι οποίοι καταστράφηκαν από πυρ εξ Ουρανού που έστειλε ο Θεός.

Ότι ακριβώς δηλαδή συνέβη και με την Ιαπωνία στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία οι διεφθαρμένοι ηθικά, πλούσιοι και ιδιαίτερα φιλοπόλεμοι κάτοικοι της Ιαπωνίας, οι οποίοι είχαν σκοτώσει σχεδόν 30 εκατομμύρια ανθρώπους, καταστράφηκαν και σε αυτούς με πυρ εξ Ουρανού δυο πλούσιες πόλεις τους, όταν οι ατομικές βόμβες των ΗΠΑ έπεσαν στις πόλεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

[Ενώ, παρεμφερής ήταν και η μοίρα της αρχαίας Σύβαρις. Και σε αυτή την πόλη, η οποία είχε περισσότερες γιορτές και από τις μέρες του χρόνου, οι κάτοικοι της ζούσαν μια ανήθικη, τρυφηλή και διεφθαρμένη ζωή, όπως ακριβώς και οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Όταν στην Σύβαρι σημειώθηκε επανάσταση κατά των πλουσίων και την εξουσία πηρέ ο τύραννος Τέλλυς, τότε οι πλούσιοι, κατέφυγαν στην πόλη του Κρότωνα, και ζήτησαν την βοήθεια του για να επανέλθουν στην Σύβαρι.

Τότε, ο Κρότων, ο οποίος βρισκόταν υπό την πολιτική καθοδήγηση του Πυθαγόρα δέχτηκε την πρόταση των εξόριστων Συβαριτών αριστοκρατών και διοργάνωσε εκστρατεία κατά του Τέλλυ. Την δε διοίκηση του στρατού του κρότωνα την είχε ο Μίλων.

Πριν ξεκινήσει η μάχη, ο Μίλων, ο οποίος είχε μάθει ότι τα αλόγα του ιππικού των Συβαριτών, είχαν εξασκηθεί εκτός από την μάχη, να εκτελούν χορούς υπό τον ήχο μιας μουσικής, έπαιξε στην διάρκεια της μάχης αυτή, και το ιππικό των Συβαριτών άρχισε να χορεύει και διαλύθηκε, με αποτέλεσμα οι Συβαρίτες να χάσουν την μάχη αυτή.

Στην συνέχεια, ο στρατός του Κρότωνα εισέβαλε και κατέλαβε την πόλη αυτή, ενώ όταν την έκαψε, έστρεψε προς το μέρος την κοίτη ενός γειτονικού ποταμού, θάβοντας την κάτω από το νερό με τον τρόπο αυτό και αφανίζοντας την τελείως].

Επίσης, είναι γνωστό ότι ο βιβλικός κατακλυσμός επί Νώε, συνέβη εξαιτίας της μεγάλης ανηθικότητας των τότε ανθρώπων, και αυτοί πνίγηκαν και χάθηκαν μαζικά σε αυτόν, εξαιτίας των τρομερών αμαρτιών τους.

Και στις μέρες μας, συνέβη ένας παρόμοιος κατακλυσμός, το γνωστό σε όλους μας Τσουνάμι στην Ινδονησία, όπου χάθηκαν σχεδόν 200.000 άνθρωποι, στην οποία οι διεφθαρμένοι ντόπιοι κάτοικοι εκπόρνευαν τα ίδια τους τα παιδιά σε πανάθλιους ψυχοπαθείς παιδεραστές από την Δύση, οι οποίοι επισκέπτονταν την περιοχή αυτή, μόνο για τον λόγο αυτό.

Στην ιστορία του Πύργου της Βαβέλ, όλοι οι λαοί, προσπάθησαν να ενωθούν, έτσι ώστε να μην σκορπίσουν, ενώ παράλληλα προσπάθησαν αλαζονικά να φτιάξουν και έναν πύργο, ο οποίος θα έφτανε ως τον Ουρανό, αλλά στο τέλος ο Θεός επέφερε την σύγχυση των γλωσσών και αυτοί αντίθετα με ότι σχεδίαζαν, διασκορπίστηκαν τελικά σε όλη την γη.

Ότι ακριβώς δηλαδή γίνεται στις μέρες μας με την ΕΕ, η οποία προσπαθεί και αυτή να ενώσει με κακό σκοπό όλους τους λαούς της Ευρώπης, έχοντας μάλιστα κατασκευάσει στο Στρασβούργο, στην έδρα του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, έναν πύργο που μοιάζει με αυτόν της Βαβέλ, ο οποίος συμβολίζει την ένωση τους, αλλά στο τέλος το πιθανότερο είναι ότι και αυτή, όπως έγινε με την προκάτοχο της, την Βαβέλ, θα διαλυθεί στα εξ’ ων συνετέθη.

Παράλληλα, όπως είναι γνωστό, αμέσως μετά την Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, ο στρατός του Φαραώ, τους καταδίωξε. Την στιγμή του μέγιστου κινδύνου και αφανισμού, ο λαός μαζί με τον Μωυσή, έκανε δεήσεις και προσευχές στον Θεό για να τους βοηθήσει.

[Η δε Δέκατη Πληγή του Κυρίου στον Φαραώ, και κυρίως η θυσία του Αμνού κατά την διάρκεια της από τους Ισραηλίτες στην Αίγυπτο, έχει και πολλές προεικονίσεις σε σχέση με την μετέπειτα ζωή και θυσία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (https://www.youtube.com/watch?v=tcKILjOzD_M)].

Τότε συνέβη τόσο το θαύμα της διάβασης της Ερυθράς Θάλασσας, όσο και αυτό του καταποντισμού του στρατού του Φαραώ από τα ύδατα που επέστρεψαν.

Αντίστοιχα, κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Πέρσες και τους Αβάρους το 626 μ.Χ., την στιγμή που ο μέγιστος κίνδυνος, καθώς και ο αφανισμός της Πόλης φαινόταν επικείμενος, ο λαός μαζί με τον Πατριάρχη Σέργιο, έκανε δεήσεις και προσευχές στον Θεό και την Παναγιά μας για να τους βοηθήσει.

Τότε συνέβη το θαύμα μιας ξαφνικής και αναπάντεχης Τρικυμίας, η οποία βύθισε το μεγαλύτερο μέρος του εχθρικού στόλου και έσωσε την Πόλη. Προς  τιμήν δε της σωτηρίας αυτής της Πόλης από την Παναγία, δημιουργήθηκε ο πασίγνωστος σε όλους μας, Ακάθιστος Ύμνος.

Τέλος, κατά την διάρκεια των δυο Μογγολικών εισβολών στην Ιαπωνία, το 1274 και το 1281, την στιγμή που ο μέγιστος κίνδυνος, καθώς και ο αφανισμός της Ιαπωνίας φαινόταν επικείμενος, ο λαός μαζί με τους ιερείς του, έκανε δεήσεις και προσευχές στον Θεό και την Παναγιά μας για να τους βοηθήσει.

Τότε συνέβη τόσο το θαύμα ενός ξαφνικού και αναπάντεχου Κυκλώνα-Ανέμου, γνωστού στους Ιάπωνες ως «Καμικάζι», ο οποίος και βύθισε το μεγαλύτερο μέρος του εχθρικού στόλου και έσωσε την Ιαπωνία.

[Αλλά και η παλαιότερη περίπτωση της προσευχής του λαού και των βασιλιά Εζεκία του Ιούδα, για προστασία του Θεού έναντι του στρατού του Σεναρηχείμ, η οποία έσωσε την Ιερουσαλήμ θαυματουργικά, θυμίζει κατά πολύ τις αντίστοιχες προσευχές με θαυματουργικές διασώσεις, τόσο της Πόλης μέσω μιας ξαφνικής θύελλας από τους Αβαρούς και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., όσο και της Ιαπωνίας από τους Μογγόλους του Κουμπλάι Χαν μέσω του Ανέμου «Καμικάζι»]. 

Επίσης, είναι γνωστή η ιστορία των Ισραηλιτών, οι οποίοι λέγοντας ότι είναι οι εκλεκτοί του Θεού, εισέβαλαν στα εδάφη της Αγίας Γης και την κατέλαβαν, εκδιώκοντας ή εξοντώνοντας πολλούς διεφθαρμένους λαούς που κατοικούσαν σε αυτή (π.χ. τους Αμορραίους), οι οποίοι και επιδιδόταν (με βάση και τα ευρήματα της αρχαιολογίας), σε ανθρωποθυσίες (ακόμα και των ίδιων τους των παιδιών), εκτενή όργια, ακόμα και κανιβαλισμούς.

Αλλά και σε άλλες ιστορικές περιόδους ήρθαν λαοί από άλλες μακρινές περιοχές, οι οποίοι κατέλαβαν, διέλυσαν και εγκαταστάθηκαν σε παρηκμασμένα κράτη και Αυτοκρατορίες, όπως οι βάρβαροι γερμανικοί λαοί, οι οποίοι και εξαιτίας της εισβολής των Ούννων στα εδάφη τους, εισέβαλαν με την σειρά τους, κατέστρεψαν και κατέλαβαν την διεφθαρμένη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ή όπως οι Μογγόλοι, οι οποίοι τον 12

Στην ιστορία του Ιωσήφ στην Αίγυπτο, τρεις γενιές πριν τον Μωυσή, όταν αυτός έφτασε σε αυτή την ξένη γη, κατάφερε χάρις στις ικανότητες του να ανέλθει σε όλα τα αξιώματα του κράτους και να γίνει δεξί χέρι του Φαραώ, ενώ ο ίδιος έγινε πάρα πολύ πλούσιος σταδιακά.

Επίσης ο ίδιος, σε περίοδο πείνας των Αιγυπτίων, κατάφερε με αντάλλαγμα φαγητό προς αυτούς, να τους μετατρέψει σε δούλους του Φαραώ, αφού αυτοί έδιναν σε αντάλλαγμα ακόμα και τα χρήματα, τα σπίτια και τις οικογένειες τους για να πάρουν σε αντάλλαγμα φαγητό.

Η ιστορία αυτή, θυμίζει κατά πολύ την ιστορία της οικογένειας των Ρότσιλντ, η οποία ήρθε από αλλού στην Γερμανία και ξεκίνησε από πολύ χαμηλά αρχικά, αλλά κατάφερε χάρις στις ικανότητες της να ανέλθει, ακόμα σε όλα τα αξιώματα κρατών (π.χ. ο Λάιονελ Ρότσιλντ ήταν βουλευτής στην Μεγάλη Βρετανία τον 19^ο αιώνα), ενώ έγινε σταδιακά και η πλουσιότερη τραπεζική οικογένεια στον κόσμο.

Επίσης, η ίδια οικογένεια, σε περίοδο πείνας των λαών της γης, κατάφερε με αντάλλαγμα φαγητό/χρήματα προς αυτούς, να τους μετατρέψει σε οικονομικούς της δούλους, αφού αυτοί έδιναν σε αντάλλαγμα ακόμα και τα σπίτια και τις περιουσίες τους για να πάρουν σε αντάλλαγμα φαγητό/χρήματα.

Και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, οι πράξεις όλων των παραπάνω πρωταγωνιστών, προκάλεσαν το μίσος των ντόπιων κατοίκων των κρατών που τις εφάρμοσαν, με αποτέλεσμα στις μετέπειτα γενιές να ξεσπάσουν διωγμοί εναντίον των απογόνων τους, οι οποίοι συνέχισαν τις ίδιες πρακτικές.

Επιπλέον, οι Ισραηλίτες σε διάφορες ιστορικές περιόδους, επέλεγαν ηγέτες (τους Κριτές ή τους βασιλείς), οι οποίοι τους καθοδηγούσαν.

Άλλοι από αυτούς, ήταν θεοσεβείς πατριώτες και ικανοί και έφερναν στον λαό ευημερία και ειρήνη, ενώ άλλοι ήταν ασεβείς, τυραννικοί και διεφθαρμένοι και παρέσυραν με την αλαζονεία, την εξουσιομανία και την απληστία τους τον λαό τους στην διαφθορά, πείθοντας τον να απορρίψει τις ηθικές αξίες και τα έθιμα του.

Όπως και να «ασπαστεί» στην συνέχεια,  άλλες, παντελώς ξένες στον ίδιο «παραδόσεις», οι οποίες τελικά τον έφερναν σε ψυχική καταστροφή και υποδούλωση όπως και σε οικονομική, πολιτική ή ακόμα και κανονική (σωματική υποταγή) υποδούλωση σε ξένους λαούς.

[Η όποια ομοιότητα με την εποχή μας είναι τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού].

Επίσης, όπως ο Ιησούς του Ναυή, ως ένδειξη υποταγής έβαλε τους άντρες του να πατήσουν τον τράχυλο των πέντε ηττημένων ηγετών που είχε αιχμαλωτίσει πριν τους εκτελέσει, αντίστοιχα και ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος, πάτησε για τον ίδιο ακριβώς λόγο τον τράχηλο του ανηλεούς τυράννου Φωκά, πριν τον παραδώσει στον λαό για να εκτελεστεί.

[Στην δε Αρχαία Γάζα-Φιλισταία, όπως και στην Χαναάν, την Αίγυπτο, και την Βαβυλώνα, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, έκαναν έντονες χαρακιές και εντομές στα σώματα τους ως ένδειξη πένθους, όπως ακριβώς κάνουν στις μέρες μας οι σιίτες σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο, και Γάζα, ως ένδειξη πένθους για τον θάνατο των ιμάμηδων τους, Αλί και Χουσεΐν].

Στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή, αναφέρεται ότι ο Θεός έστειλε σφήκες και βοήθησε στο πέρασμα των Ισραηλιτών από τα εδάφη των Αμμορραίων, καθώς και την μετέπειτα νίκη τους επί αυτών.

Το ίδιο ακριβώς γεγονός συνέβη και στο μέτωπο της Αφρικής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όμως αυτός, έχοντας από την μια λιγότερο στρατό (όπως ακριβώς και οι Ισραηλίτες στην Βίβλο) και ξέροντας πως δεν θα μπορούσε σε ανοικτή μάχη να κερδίσει τους εχθρούς του, προετοιμάστηκε για ανταρτοπόλεμο με τον μικρο, αλλά καλά εκπαιδευμένο στρατό του.

Τελικά, οι Σύμμαχοι αποβιβάστηκαν και άρχισαν να προελαύνουν στα γερμανικά εδάφη της Αφρικής. Στην συνέχεια, κατέλαβαν ανενόχλητοι τις πόλεις που είχε εγκαταλείψει ο Φόρμπεκ και προέλασαν με μεγάλη αυτοπεποίθηση.

Όμως, όταν έφτασαν κοντά σε κάποιους βάλτους, κτύπησαν χωρίς να το ξέρουν πάνω σε σφηκοφωλιές, από τις οποίες βγήκαν σφήκες που έπεσαν πάνω τους. Τόσο πολύ τους ταλαιπώρησαν, ώστε αυτοί πέταξαν τα όπλα τους και άρχισαν να διαλύονται, ενώ τότε τους επιτέθηκε και ο πάντα άγρυπνος Φόρμπεκ και τους προκάλεσε μεγάλη ήττα.

Ο ίδιος, συνέχισε τον ανταρτοπόλεμο του σε όλη την διάρκεια του πολέμου νικηφόρα, και ήταν ο τελευταίος Γερμανός αξιωματικός που παραδόθηκε, αφού πληροφορήθηκε καθυστερημένα το τέλος του πολέμου και την ήττα της πατρίδας του της Γερμανίας σε αυτόν, τρεις μηνά μετά την λήξη του. 
[Επίσης, πολλές φορές, στον Μεσαίωνα και συγκεκριμένα στον Τριακονταετή Πόλεμο, αρκετές πόλεις της Γερμανίας σώθηκαν το 1642 με το να ρίχνουν κυψέλες με σφήκες κατά των

Αντίστοιχα και οι Αιθίοπες τα έτη 1935-1936 έριχναν κυψέλες με σφήκες έναντι των επιτιθέμενων σε αυτούς Ιταλών του Μουσολίνι]].

Στο βιβλίο των Κριτών, ο Κριτής Αβιμέλεχ, όταν πολιορκούσε μια πόλη, καθώς πλησίαζε την πύλη της για να την κάψει, μια γυναικά του έριξε μια μυλόπετρα στο κεφάλι και του σπάσε το κρανίο. Στην συνέχεια, αυτός ζήτησε από έναν άντρα του να τον σκοτώσει, για να μην πεθάνει ντροπιασμένος από μια γυναικά, με βάση τα ήθη της εποχής.

Ακριβώς ότι δηλαδή συνέβη αργότερα με τον βασιλιά Πύρρο, τον Αετό της Ηπείρου, όταν μια γυναίκα στις οδομαχίες στο Αργός, για να σώσει τον γιο της από την οργή του Πυρρού, του έριξε ένα κεραμίδι στο κεφάλι, η οποία τον άφησε παράλυτο σπάζοντας του τα νευρά κινήσεων, και στην συνέχεια, ένας μισθοφόρος του Αντίγονου Γονατά, τον αποκεφάλισε.

Στους Κριτές επίσης, αναφέρεται η ιστορία του Σαμψών, ο οποίος γεννήθηκε θαυμαστά και ήταν πάρα πολύ δυνατός. Αυτός, από μικρός έκανε πολλά κατορθώματα και άθλους, εξόντωσε με τα χεριά του ένα λιοντάρι, ενώ απελευθέρωσε και τους υπόδουλους συμπατριώτες του, όταν με ένα σαγόνι γαϊδουριού, εξόντωσε 3.000 Φιλισταίους και στην συνέχεια τους νίκησε και σε μάχη, ελευθερώνοντας οριστικά τους Ισραηλίτες από την δουλεία τους.

Στην συνέχεια, πραγματοποίησε και άλλα κατορθώματα, όμως αργότερα, έμπλεξε σε σχέση με την Δαλιδά, η οποία στάθηκε μοιραία για την ζωή του, με αποτέλεσμα αργότερα να αιχμαλωτιστεί και να πεθάνει στην αιχμαλωσία, αυτοκτονώντας και εξοντώνοντας μαζί και τους δυνάστες του και λέγοντας την γνωστή Βιβλική φράση: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Η ιστορία του Σαμψών, μοιάζει σε αρκετά σημεία με αυτή του πιο διάσημου ηρώα της Ελληνικής μυθολογίας, του Ηρακλή. Και αυτός γεννήθηκε θαυμαστά και ήταν πάρα πολύ δυνατός.

Αυτός, από μικρός έκανε πολλά κατορθώματα και άθλους, εξόντωσε με τα χεριά του ένα λιοντάρι, ενώ ελευθέρωσε και τους υπόδουλους συμπατριώτες του, τους Θηβαίους, όταν με ένα ρόπαλο, εξόντωσε τους στρατιώτες του Ορχομενού που ερχόταν να εισπράξουν τον φόρο υποτέλειας από την Θήβα.

Αμέσως μετά, τους νίκησε και σε μάχη, ελευθερώνοντας οριστικά τους Θηβαίους από την δουλεία σε αυτούς.

Στην συνέχεια, πραγματοποίησε και άλλα κατορθώματα (όπως τους γνωστούς 12 άθλους και πολλά άλλα), όμως αργότερα, έμπλεξε σε σχέση με την Δηιάνειρα, η οποία στάθηκε μοιραία για την ζωή του, με αποτέλεσμα αργότερα να πεθάνει εξαιτίας των πράξεων της και στην ουσία αυτοκτόνησε στην φωτιά, για να γλιτώσει από τους αφόρητους πόνους.

Η δε ιστορία της βίαιης εγκατάστασης και κατάκτησης της Χαναάν από τους Ισραηλίτες του Ιησού του Ναυή, θυμίζει πολύ την εξίσου βίαιη εγκατάσταση και κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Δωριείς υπό την ηγεσία των Ηρακλειδών (http://www.freepen.gr/2017/01/blog-post_553.html).

Ενώ και η μετέπειτα μιλιταριστική και θεοκρατική οργάνωση του κράτους τους (τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στην σύγχρονη εποχή), θυμίζει πολύ αυτή των Σπαρτιατών, τους οποίους οι Ιουδαίοι αποκαλούν  στα βιβλία των Μακκαβαίων συγγενική με αυτούς φυλή.

Στο βιβλίο του Σαμουήλ, αναφέρεται ότι οι δυο γιοι του Ηλεί, όπως και οι δυο γιοι του Σαμουήλ, υπηρετούσαν ως Κριτές/δικαστές σε διάφορες πόλεις, λίγο πριν την οριστική πτώση του θεσμού των Κριτών και την ανάδειξη των βασιλέων στο Ισραήλ.

Αυτό το σύστημα αυτό της διπλής εξουσίας δικαστών/Κριτών, υπήρχε και σε άλλους λαούς, όπως τους Καρχηδονίους, τους οποίους διοικούσαν δυο Σοφφέτ (που σημαίνει και αυτό Κριτές/δικαστές), τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι είχαν δυο βασιλείς, στους Ρωμαίους με τους δυο Υπάτους, ενώ στις μέρες μας συνεχίζεται με το δυαδικό σύστημα εξουσίας (π.χ. πρόεδρος/μονάρχης και πρωθυπουργός).

 Στο ίδιο βιβλίο, ύστερα από πολλές περιπέτειες, βασιλιάς του Ισραήλ, γίνεται ο Δαβίδ, ο οποίος αν και ήταν για ένα διάστημα βοσκός, στην συνέχεια, έγινε το πρωτοπαλίκαρο και γαμπρός του Σαούλ, ενώ όταν αυτός σκοτώθηκε, ανακηρύχτηκε βασιλιάς, οργάνωσε έναν επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο ενάντια στους Φιλισταίους, απελευθέρωσε και αναδιοργάνωσε την χώρα του, και στο τέλος την μετέτρεψε σε μια μεγάλη Αυτοκρατορία.

Η ίδια σχεδόν ιστορία, επαναλήφθηκε αργότερα στην Ισπανία, όπου ο βοσκός Βαριάθος, οργάνωσε έναν επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο ενάντια στους Ρωμαίους κατακτητές, ενώ απελευθέρωσε και αναδιοργάνωσε την χώρα του, μέχρι την τελική δολοφονία του από τους ντόπιους δωσίλογους πράκτορες της Ρώμης.

Εδώ, θα πρέπει να αναφερθεί, ότι τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Βαριάθος (που ήταν και οι δυο έξυπνοι και είχαν πολλές ικανότητες), αν και βοσκοί, είχαν λάβει καλή μόρφωση (ειδικά ο πρώτος), οι οποίοι φροντίζοντας τα ζώα τους, είχαν μάθει να αντιμετωπίζουν άγρια θηρία (π.χ. λιοντάρια), ενώ εχοντας γυρίσει όλη την χώρα τους και τα βουνά της, ήξεραν πιο μέρος είναι κατάλληλο για ενέδρα, κρυψώνα ή ανταρτοπόλεμο.

[Επίσης, η ιστορία του Δαβίδ, θυμίζει πολύ αυτή του Αγαθοκλή των Συρακουσών. Και αυτός, όπως ο Δαβίδ, ξεκίνησε από τα χαμηλά, οντάς αρχικά αγγειοπλάστης, μέχρις ότου κατετάγη ως μισθοφόρος στον στρατό των Συρακουσών.

Στην συνέχεια, ανήλθε στην ανώτατη ιεραρχία των αξιωμάτων των μισθοφόρων, χάρις στις ικανότητες του και το θάρρος του στις μάχες (όπως και ο Δαβίδ), ενώ στην συνέχεια κατάλαβε την εξουσία στις Συρακούσες με την βία, χρησιμοποιώντας τον στρατό του.

Αμέσως μετά, ένωσε μέσω πολέμων όλες τις Ελληνικές πόλεις της Σικελίας και ανακηρύχθηκε βασιλιάς τους, (όπως ακριβώς και ο Δαβίδ ενοποίησε μέσω πολέμων τις όλες της Ισραηλίτικες φυλές και ανακηρύχθηκε βασιλιάς τους).

Ως αποτέλεσμα των πράξεων του, ιδρύθηκε μια ισχυρή Ελληνική Αυτοκρατορία στην Σικελία, η οποία ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπη και νίκησε άλλες ισχυρές δυνάμεις, όπως π.χ. τους Καρχηδονίους (όπως ακριβώς ο Δαβίδ ίδρυσε μια ισχυρή Ισραηλιτική Αυτοκρατορία στην Παλαιστίνη, η οποία ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπη και νίκησε άλλες ισχυρές δυνάμεις, όπως π.χ. τους Φιλισταίους).

Αμέσως μετά τον θάνατο του Αγαθοκλή, και τις βίαιες διαμάχες εν μέσω των γιων του,  η εξουσία του κατέρρευσε και οι Συρακούσες έγιναν ξανά δημοκρατία (ακριβώς όπως μετά τον θάνατο του Δαβίδ, και τις βίαιες διαμάχες εν μέσω των γιων του, όταν πέθανε ο διάδοχος του, ο Σολομώντας, η εξουσία του κατέρρευσε και η Αυτοκρατορία του χωρίστηκε σε δυο κράτη)].

Επίσης ο Δαβίδ, όταν ήταν εξόριστος στον Φιλισταίο βασιλιά Σαχίς, παρίστανε μπροστά του τον τρελό, προκειμένου αυτός να μην τον σκοτώσει.

Ότι ακριβώς έπραξε δηλαδή αργότερα και ο Ιούνιος Βρούτος, ο ιδρυτής της Ρωμαϊκής δημοκρατίας, έναντι του τυραννικού βασιλιά της Ρώμης, του Ταρκυνίου του Β’ του Υπερήφανου για να μην τον σκοτώσει ή ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κλαύδιος, έναντι των προκάτοχων του στον θρόνο (Τιβέριο, Καλιγούλα), για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Επίσης, ο Σαούλ, προφήτεψε στον Δαβίδ κάποια στιγμή που δεν βρισκόταν σε κατάσταση τρέλας, ότι αυτός θα βασιλέψει μετά από αυτόν, όταν τίποτε δεν έδειχνε ότι αυτός θα γίνει βασιλιάς, αφού ο Σαούλ είχε δικό του παιδί για να τον διαδεχθεί.

Την ίδια ακριβώς φράση είπε και ο τρελός βασιλιάς της Αγγλίας, Ερρίκος ο ΣΤ’, κάποια στιγμή που δεν βρισκόταν σε κατάσταση τρέλας, στον μετέπειτα βασιλιά της χώρας αυτής, τον Ερρίκο τον Ζ’, όταν τίποτε δεν έδειχνε ότι αυτός θα γίνει βασιλιάς, αφού ο Ερρίκος είχε δικό του παιδί για να τον διαδεχθεί.

Όταν δε αργότερα οι Αμμωνίτες του βασιλιά Χανούν, ταπείνωσαν τους απεσταλμένους του Δαβίδ, ξυρίζοντας τα μισά τους γένια και σχίζοντας τα μισά τους ρούχα και τους έδιωξαν,  πιστεύοντας ότι αυτοί είναι κατάσκοποι, ο Δαβίδ βρήκε την αφορμή, τους επιτέθηκε και τους συνέτριψε, καταλαμβάνοντας τα εδάφη τους και τρέποντας τους σε φυγή.

Παρομοίως αργότερα, όταν οι άντρες του βασιλιά Μοχάμεντ Σάχ των Χωρασμίων, ταπείνωσαν τους απεσταλμένους του Τσένγκινς Χαν, ξυρίζοντας τα μισά τους γένια και σχίζοντας τα μισά τους ρούχα και τους έδιωξαν,  πιστεύοντας ότι αυτοί είναι κατάσκοποι, ο Τσένγκινς Χαν βρήκε την αφορμή, τους επιτέθηκε και τους συνέτριψε, καταλαμβάνοντας τα εδάφη τους και τρέποντας τους σε φυγή.

Όταν ο Αχιτωφέλ, ο σύμβουλος του Αβεσσαλώμ, είδε ότι αυτός δεν ακολούθησε την συμβουλή του για τον πόλεμο ενάντια στον πατέρα του, τον Δαβίδ, βλέποντας την συντριβή του, τακτοποίησε τις υποθέσεις του και αυτοκτόνησε.

Ότι ακριβώς έπραξε μετέπειτα και ο Διαίος, όταν μετρά την οριστεί ήττα του στρατού της Αχαϊκής Συμπολιτείας από την Ρώμη, διαβλέποντας την πλήρη υποδούλωση της Ελλάδας,  τακτοποίησε και αυτός τις υποθέσεις του και αυτοκτόνησε.

[Παράλληλα, όπως ο Μαρδοχαίος είδε το όραμα των δυο δράκων (Μαρδοχαίος-Αμάν), οι οποίοι συγκρούστήκαν και στο τέλος έμεινε μόνο ένας νικητής (ο Μαρδοχαίος), έτσι και ο Μέρλιν είδε το όραμα των δυο δράκων που συγκρούστηκαν (Βόρτιγκεν και Ούθερ, ο πατέρας του Αρθούρου), εκ των οποίων μόνο ένας έμεινε στο τέλος νικητής (ο Ούθερ).

Ταυτόχρονα, όπως ο Ξέρξης στράφηκε τελικά ενάντια στον πρώην έμπιστο και φίλο του Αμάν (ο οποίος ήταν στην ουσία κάτι σαν τους μετέπειτα Μεγάλους Βεζίρηδες των Χαλιφών και των Σουλτάνων), τον κρέμασε και κατάσχεσε την περιουσία του.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Αββασίδης Χαλίφης Χαρούν Αλ Ρασίντ στράφηκε ενάντια στον Μεγάλο Βεζίρη, πρώην φίλο και έμπιστο του Τζαφάρ Βαρμακίδη τον εκτέλεσε, και κατάσχεσε την περιουσία του και διέταξε κάθε μέλος του κομμένο στα δυο σώματος του να κρεμαστεί στα δυο άκρα της Βαγδάτης.

Αλλά και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούντ ο Δ’ ο λεγόμενος και Κυνηγός, διέταξε να εκτελεστεί ο Μεγάλος Βεζίρης, πρώην φίλος και έμπιστος του, Καρά Μουστάφα, όταν αυτός απείχε να καταλάβει την Βιέννη το 1683, τον κρέμασε και κατάσχεσε την περιουσία του. 

Στην ουσία, ο «Μεγάλος Βεζίρης» του Αχασβήρου, ο Αμάν, εκτελέστηκε επειδή συμμετείχε σε συνομωσίες κατά του Πέρση βασιλιά ή τις γνώριζε και δεν τις ανέφερε, όπως ακριβώς και ο Γερμανός Στρατάρχης Ρόμελ, αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει, επειδή συμμετείχε σε συνομωσίες κατά του Γερμανού δικτάτορα Χίτλερ ή τις γνώριζε και δεν τις ανέφερε.

Ο Ξέρξης υποσχέθηκε στην Εσθήρ ότι θα έδινε και το μισό του Βασίλειο σε αυτήν για να την ευχαριστήσει. Το ίδιο ακριβώς υποσχέθηκε και Ηρώδης Αντύπας μετέπειτα στην Σαλώμη, όταν αυτή τον συνάρπασε με τον χορό της για να την ευχαριστήσει].

Παράλληλα, ο αλαζόνας βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ, όταν ηττήθηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στην τελευταία μάχη του έναντι των Φιλισταίων εχθρών του, αυτοκτόνησε με ξίφος, ενώ στην συνέχεια οι εχθροί του, του έκοψαν το κεφάλι. 

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκοτώθηκε και ο εξίσου αλαζόνας Ρωμαίος στρατηγός Βάρος στην τελευταία μάχη του έναντι των Γερμανών του Αρμίνιου στον Τευτουβούργιο δρυμό.

Επίσης, ο Σαούλ προσπαθούσε να σκοτώσει τον Δαβίδ, στέλνοντας τον (ανεπιτυχώς) σε μάχες έναντι πολυάριθμων εχθρών με ελάχιστο στρατό, αλλά αυτός πάντα επιτύγχανε την νίκη. Με τον ίδιο ακριβώς ανεπιτυχή τρόπο προσπαθούσε και ο Αυτοκράτορας Γαλέριος της Τετραρχίας να σκοτώσει τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Επιπλέον, ο Σαούλ, δίωξε άγρια τον Δαβίδ, ηττήθηκε βάναυσα από τους Φιλισταίους και με τα λάθη του κατέστρεψε την χώρα του, μέχρις ότου ο Δαβίδ, ο οποίος έγινε με πολλούς αγώνες νέος βασιλιάς της, κατάφερε να την αναδιοργανώσει, να ελευθερώσει όλα τα υπόδουλα στους Φιλισταίους εδάφη της και να την επεκτείνει (http://www.crete-news.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%89%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%89%CE%BD).

Αντίστοιχα, ο τυραννικός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Φωκάς, δίωξε άγρια τον οικογένεια του Ηράκλειου, ηττήθηκε βάναυσα από τους Πέρσες και με τα λάθη του κατέστρεψε την χώρα του, μέχρις ότου ο Ηράκλειος, ο οποίος έγινε με πολλούς αγώνες νέος Αυτοκράτορας της, ως ένας «νέος Δαβίδ», κατάφερε να την αναδιοργανώσει, να ελευθερώσει όλα τα υπόδουλα στους Πέρσες του Χοσρόη (του «νέου Γολιάθ») εδάφη της και να την επεκτείνει (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/01/y.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84/).

Η δε μάχη του Ιωνάθαν του Μακκαβαίου και του στρατού του με τον Βακχίδη και το πέσιμο τους στο τέλος αυτής σε ποταμό, από τον οποίο διέφυγαν από τους Σελευκίδες, κολυμπώντας στην απέναντι όχθη πάρα το ρίξιμο πολλών βέλων εναντίον τους, θυμίζει την αντίστοιχη διαφυγή του Χωρασμίων και πρίγκιπα της Περσίας Τζελ Αλ Αντίν, ο οποίος μαζί με τον στρατό του διασώθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ύστερα από μάχη με τον Τσένγκινς Χαν.

Παράλληλα, τόσο ο Ιωνάθαν, όσο και ο Τζελ Αλ Αντίν, δολοφονήθηκαν ύπουλα από τους εχθρούς τους.

Ο Ιησούς του Ναυή, όταν εισέβαλε στην Χαναάν, κατέστρεφε συστηματικά τα ιερά Άλση των ειδωλολατρών Αμμορραίων. Το ίδιο ακριβώς έπραττε και ο Καρλομάγνος με τα ιερά Άλση των βάρβαρων ειδωλολατρών της Σαξονίας.

Η Ρίσπα, είχε στρώσει το πένθιμο φόρεμα της πάνω σε έναν βράχο και δεν άφηνε τα όρνια και τα θηρία να φανέ τα πτώματα των παιδιών της, τα οποία είχαν εξοντωθεί με εντολή του βασιλιά, μέχρις ότου τα έθαψε.

Ότι ακριβώς έπραξε και η Αντιγόνη στην Ελληνική μυθολογία, η οποία  δεν άφηνε τα όρνια και τα θηρία να φανέ το πτώμα του αδερφού της, που είχε πεθάνει στον πόλεμο και είχε παραμείνει άταφος με εντολή του βασιλιά Κρέοντα, μέχρις ότου και τον έθαψε.

Ο Ελεάζαρ, ο σωματοφύλακας του βασιλιά Δαβίδ, εξόντωσε σε μια μάχη τόσο πολλούς Φιλισταίους, ώστε το σπαθί του έσπασε, το χέρι του έπαθε κράμπα και δεν μπορούσε να το ξεκολλήσει από το σπαθί του.

Κάτι παρεμφερές συνέβη μετέπειτα με τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο, ο οποίος σε μια μάχη με τους Τούρκους, σκότωσε τόσο πολλούς, και έσπασε πέντε σπαθιά, ενώ το χέρι του έπαθε κράμπα και δεν μπορούσε να το ξεκολλήσει από το σπαθί του.

Όταν ο βασιλιάς του Ζιμβρί, ο οποίος πολιορκούνταν από τους εχθρούς του, είδε ότι αυτοί θα καταλάμβαναν την πόλη που αυτός κρυβόταν, κλείστηκε στον πύργο του ανακτόρου του, του έβαλε φωτιά και πέθανε μέσα στις φλόγες.

Στην ίδια επακριβώς πράξη αυτοκτονίας προέβη μετέπειτα και ο τυραννικός βασιλιάς των Βρετανών, ο Βόρτιγκεν, όταν ο Ούθερ, ο πατέρας του Αρθούρου εισέβαλε στην πόλη του, αλλά και ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας, ο Σαρδανάπαλος, όταν κυριεύθηκε η Νινευή.

Επίσης, όπως είναι γνωστό, ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος αρχικά ήταν αμείλικτος διώκτης των Χριστιανών, μετά το θαύμα που του συνέβη στην Δαμασκό, πίστεψε και έγινε ένθερμος Χριστιανός.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, και ο βασιλιάς Τιριδάτης της Αρμένιας,  ο οποίος αρχικά ήταν αμείλικτος διώκτης των Χριστιανών, μετά από θαύμα που του συνέβη, πίστεψε και έγινε ένθερμος Χριστιανός, γενόμενος μάλιστα ο πρώτος Χριστιανός ηγεμόνας, δέκα έτη πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο.

Οι προφήτες του Βάαλ την εποχή του προφήτη Ηλία, φώναζαν δυνατά και έκαναν χαρακιές στο σώμα τους με ξίφη, ώσπου το αίμα τους άρχιζε να ρέει.

Τα ίδια ακριβώς πράττουν στις μέρες μας και οι σιίτες στο Ιράκ και αλλού με τις τελετουργίες τους για τον θάνατο του Ιμάμη τους, του Χουσεΐν, στις οποίες φωνάζουν δυνατά και κάνουν χαρακιές στο σώμα τους με ξίφη, ώσπου το αίμα τους αρχίζει να ρέει.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Οχοζίας, γλίστρησε και έπεσε από το ανώγειο του παλατιού του και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο σώμα και έσπασε το κεφάλι του και αργότερα πέθανε.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πέθανε αργότερα και ο Σουλτάνος Σελίμ ο Β’ ο Μέθυσος, ο οποίος μεθυσμένος, γλίστρησε και έπεσε από τα σκαλιά του μπάνιου του παλατιού του και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο σώμα και έσπασε το κεφάλι του και αργότερα πέθανε.

Οι Εβραίοι εξορίστηκαν για 70 χρόνια στην Βαβυλώνα. Έτσι και η Έλληνες μετά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλοφικών, απειλήθηκαν από τον τότε Οθωμανό Σουλτάνο να εξοριστούν μαζικά ως Έθνος στην Μεσοποταμία και η Ελλάδα να αποικιστεί με άλλους Τουρκογενείς πληθυσμούς (ότι ακριβώς δηλαδή βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στην πατρίδα μας, με την βοήθεια και του «Τούρκου Σουλτάνου» Ερντογάν).

Και τότε μόνο η υπόσχεση του Πατριάρχη ότι (δήθεν) θα «συνέτιζε τους Ρωμιούς» (την επανάσταση των οποίων είχε ο ίδιος υποστηρίξει κρυφά) και η αποστολή του Αγίου Εθναποστόλου Κοσμά του Αιτωλού (ο οποίος μιλούσε συγκαλυμμένα για μια επανάσταση κατά των Τούρκων), απέτρεψε τότε το ενδεχόμενο μιας «Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας» των Ελλήνων.

Ο Σύρος στρατηγός Αζαήλ,  αφού έβρεξε τα σκεπάσματα και το μαξιλάρι του βασιλιά της Συρίας, Βεν Αδάδ σε νερό, στην συνέχεια τα άπλωσε στο πρόσωπο του και τον έπνιξε.  Όταν αυτός πέθανε, ο ίδιος ανακηρύχτηκε νέος βασιλιάς της Συρίας.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δολοφόνησε και ο Καλιγούλας τον Αυτοκράτορα Τιβέριο (κατά άλλους και με την βοήθεια του Μάκρωνα) και στην συνέχεια έγινε ο ίδιος ο επόμενος Αυτοκράτορας της Ρώμης.

Ο βασιλιάς Αμασίας, μόλις σταθεροποιήθηκε στο θρόνο του διέταξε αμέσως να εξοντωθούν όλοι  αυτοί που  είχαν σκοτώσει τον βασιλιά πατέρα του και τον ανέβασαν στον θρόνο για να τον έχουν ως μαριονέτα τους.

Στην ίδια ακριβώς πράξη προέβη ο βασιλιάς της Αγγλίας, Εδουάρδος ο Γ’, όταν ανέλαβε το θρόνο, διατάσσοντας την άμεση εκτέλεση του ανθρώπου που είχε σκοτώσει τον πατέρα του και βασιλιά της Αγγλίας (Εδουάρδου του Β’), ο οποίος είχε το όνομα Μόρτιμερ και τον ανέβασε στον θρόνο για να τον έχει ως μαριονέτα του.

Ο Αζαρίας, οποίος αν και ήταν ικανός βασιλιάς του βασιλείου του Ιούδα, παρόλα τα κατορθώματα και τις νίκες του, είχε κολλήσει  λέπρα  και ως το τέλος της ζωής του ήταν αναγκασμένος να βρίσκεται σε απομόνωση από τους υπηκόους και την οικογένεια του.

Την ίδια ακριβώς κατάληξη είχε και ο βασιλιάς του βασιλείου της Ιερουσαλήμ τον καιρό των Σταυροφοριών, ο Βαλδουίνος Δ’, ο οποίος παρά τις μεγάλες ικανότητες του  και τις νίκες του, κόλλησε και αυτός λέπρα και ήταν αναγκασμένος να βρίσκεται σε απομόνωση από τους υπηκόους και την οικογένεια του μεγάλο μέρος της ζωής του.

Όταν ο βασιλιάς της Ασσυρίας, ο Σεναρηχείμ, πολιόρκησε την  Ιερουσαλήμ, την ίδια νύκτα βγήκε προς το στρατόπεδο των Ασσυρίων, ένας Άγγελος, ο οποίος θανάτωσε με ασθένειες 185.000 στρατιώτες τους. Στην συνέχεια, ο Σεναρηχείμ αναγκάστηκε να αποχωρήσει, να λύσει την πολιορκία αυτή και να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, όπου και δολοφονήθηκε.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και μετέπειτα, όταν ο Αττίλας εισέβαλε στην Ιταλία, αλλά χάρις στον ικανό ανταρτοπόλεμο του στρατηγού Αέτιου, καθώς επίσης και από τις μεγάλες αρρώστιες που κόλλησαν οι άντρες του στις πόλεις που πολιορκούσαν, αυτοί αποδεκατίστηκαν και ο ίδιος αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκίες και την εκστρατεία του και να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του όπου κατά κάποιους δολοφονήθηκε (δηλητηριάστηκε).

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωαχίν, ο οποίος συνωμότησε εναντία στον Βαβυλώνιο Βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ τον Μέγα, συνελήφθη μαζί με τη μητέρα του, τις γυναίκες και τους αξιωματούχους του και στάλθηκε εξόριστος στην Βαβυλώνα.

Αυτή ακριβώς ήταν και η μοίρα των γυναικών, της μητέρας και των αξιωματούχων του βασιλιά Μοχάμεντ Σαχ των Χωρασμίων, ο οποίος πολέμησε με τον Τζένκινς Χαν και αναγκάστηκε να εξοριστεί και να πεθάνει φτωχός άρρωστος και μόνος σε ένα ερημικό νησί.

Την ίδια ακριβώς τύχη είχε και ο διάδοχός του Ιωαχίν στον θρόνο, ο Σέδεκίας, ο οποίος επίσης συνωμότησε ενάντια στον Ναβουχοδονόσωρ, ο οποίος τον τύφλωσε και στην συνέχεια έσφαξε στους γιους του μπροστά στα μάτια του, ενώ, έβαλε ταυτόχρονα να τον δέσουν και με αλυσίδες και να τον πάρουν αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα.

Αυτή ιστορία αυτή θυμίζει κατά πολύ την ιστορία του τελευταίου βασιλιά της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας Δαβίδ, στον οποίο ο τότε Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, έσφαξε τους γιους του και τα παιδιά του μπροστά στα μάτια του και στην συνέχεια διέταξε να τον εκτελέσουν και τον ίδιο.

Ο βασιλιάς Κύρος των Περσών απελευθέρωσε τους Εβραίους από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία και τους επέτρεψε να γυρίσουν πίσω στο  Ισραήλ και να επανιδρύσουν το κράτος τους.

Η ίδια ακριβώς ιστορία επαναλήφθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, καθώς και ο τότε δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, επέτρεψαν μέσω ψηφίσματος τους στον ΟΗΕ, στους επιζήσαντες Εβραίους να γυρίσουν πίσω στην Παλαιστίνη και να επανιδρύσουν ξανά το κράτος του Ισραήλ, ύστερα από 1.900 χρόνια.

Ο βασιλιάς Ιωράμ του Ιούδα, πέθανε από μία φρικτή ασθένεια, η οποία ήταν ανίατη, στο τέλος της οποίας ξεχύθηκαν τα εντόσθια του και ο ίδιος πέθανε με φρικτούς πόνους. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πέθανε αργότερα και ο αιρετικός Άρειος, ο ιδρυτής της αίρεσης του Αρειανισμού.

Ο βασιλιάς Μανασσής του Ισραήλ, ο οποίος ήταν πολύ αλαζόνας ηττήθηκε και συνελήφθη από τους Ασσυρίους, οι οποίοι του έδεσαν με άγκιστρα και μεγάλες αλυσίδες και τον μετέφεραν αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα.

Εκεί αυτός, μέσα στην θλίψη του, ταπεινώθηκε έναντι του Κυρίου και ζήτησε το έλεος του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή του, τον επανέφερε στην Ιερουσαλήμ και στο Βασίλειο του και τότε ο Μανασσής αναγνώρισε ότι ο Κύριος  είναι ο μοναδικός Θεός.

Η ίδια περίπου ιστορία επαναλήφθηκε αργότερα με τον Ναβαχοδονόσορα, ο οποίος ήταν εξίσου αλαζόνας και προς το τέλος της ζωής του τρελάθηκε για περίπου 7 χρόνια και ζούσε ως ένα άγριο θηρίο μέσα στους αγρούς με μακριά νύχια και μαλλιά. Όμως στο τέλος, ταπεινώθηκε και στην συνέχεια βρήκε τα λογικά του και αναγνώρισε και αυτός ότι ο Κύριος είναι ο μοναδικός Θεός.

Στις σύγχρονη εποχή και συγκεκριμένα τον 18

Σε αυτό το νησί, ο άλλοτε ισχυρός και αλαζόνας Αυτοκράτορας της Γαλλίας, ταπεινώθηκε και αυτός και αναγνώρισε στο τέλος ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός στα απομνημονεύματα του.

Στο βιβλίο της Εσθήρ, ο πονηρός Αμάν, ο πρωθυπουργός του ανηλεώς τυραννικού Πέρση βασιλιά Ξέρξη, σχεδίαζε να αφανίσει με γενοκτονία τους Εβραίους και να κρεμάσει τον εχθρό του, τον Μαρδοχαίο.  Στο τέλος όμως της ιστορίας αυτής, αυτοί που αφανίζονται είναι στην πραγματικότητα αυτοί που είχαν σχεδιάσει την γενοκτονία, ενώ ο ίδιος ο Αμάν μαζί με τους συνεργάτες του κρεμιέται αυτός τελικά στην θέση του Μαρδοχαίου.

Η ίδια περίπου ιστορία συνέβη στις μέρες μας, όταν οι Ναζί σχεδίασαν να αφανίσουν με γενοκτονία τους Εβραίους, καθώς και πολλούς άλλους λαούς της Ευρώπης, όμως στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί που ηττήθηκαν ήταν οι ίδιοι,  ενώ όπως έγινε και με την ιστορία του Μαρδοχαίου, πολλά ηγετικά τους στελέχη κρεμάστηκαν αυτά στο τέλος, έναντί των εχθρών τους, αντίθετα με ότι αυτά είχαν σχεδιάσει αρχικά.

Τον καιρό του  Αντιόχου του Δ’ του Επιφανούς, αυτός διέταξε όλα τα έθνη του Βασιλείου του να εγκαταλείψουν τα έθιμά τους και να γίνουν ένας λαός (ένας βασιλιάς, μια πιστή, ένα βασίλειο, ουσιαστικά μια προσπάθεια για βίαιη παγκοσμιοποίηση στην τότε εποχή).

Παράλληλα, υποχρέωνε τους Εβραίους να υιοθετήσουν ξενόφερτα ήθη, ενώ απαγόρευσε τις γιορτές και τις προσφορές των πιστών στους ναούς. Επέτρεψε επίσης την βεβήλωση της ιερής για αυτούς μέρας του Σαββάτου, καθώς και τις μέρες των άλλων εορτών.

Επιπλέον ο ίδιος, επέτρεψε σε πολλούς ξένους και αλλόθρησκους λαούς, αφού πρώτα καταπίεσε υπέρμετρα τους Ισραηλίτες, να επιδίδονται σε ασωτίες μέσα στην χώρα και παράλληλα θέσπισε και οργιακές ξενόφερτες γιορτές.

Την ίδια ακριβώς κατάσταση βιώνουμε σήμερα στην πατρίδα μας, όπου η παρούσα κυβέρνηση, ξενόφερτη και αυτή στην ουσία (από τους Γερμανούς), προσπαθεί να κάνει τον Ελληνικό λαό να εγκαταλείψει βίαια την πίστη και τον πατριωτισμό του, υποχρεώνοντας τον να υιοθετήσει ξενόφερτα ήθη, ενώ απαγορεύει γιορτές και προσφορές στους ναούς με τους νομούς της, ενώ βεβηλώνει και την ιερή μέρα της Κυριακής, καθώς και τις μέρες άλλων εορτών.

Επίσης, η ίδια κυβέρνηση, επέτρεψε σε πολλούς ξενόφερτους και αλλόθρησκους λαούς, αφού πρώτα καταπίεσε υπέρμετρα τους Έλληνες, να επιδίδονται σε ασωτίες μέσα στην χώρα, ενώ παράλληλα θέσπισε και πολλές ξενόφερτες οργιακές γιορτές, την στιγμή που για πολλούς η πατρίδα μας βρίσκεται στα πρόθυρα μιας εξέγερσης, «τύπου Μακκαβαίων».

Όταν ο βασιλιάς των Σελευκιδών Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, βρίσκονταν στα τελευταία του, έγραψε ένα γράμμα στους Ιουδαίους, στο οποίο ζητούσε συγχώρεση και μάλιστα τους έλεγε να προσευχηθούν για την ψυχή μου, αν και πιο πριν ο ίδιος τους καταδίωκε και ήθελε να τους αφανίσει ολοσχερώς.

Το ίδιο επακριβώς γεγονός επαναλήφθηκε στην εποχή μας προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Την περίοδο εκείνη, το τότε δεξί χέρι του Χίτλερ, ο Χάινριχ Χίμλερ, ο ηγέτης των SS και της Γκεστάπο, ήθελε να αφανίσει όλους τους Χριστιανούς και να επαναφέρει τον παγανισμό των αρχαίων Γερμανών.

Όμως αυτός, βλέποντας ότι όλα είχαν πια χαθεί οριστικά για την Γερμανία κατά το τέλος του πολέμου, έγραψε ένα γράμμα στους ελάχιστους Χριστιανούς ιερείς που είχαν παραμείνει ζωντανοί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μιας και τους υπόλοιπους τους έχει εξοντώσει.

Σε αυτό, τους ζήτησε τους να τον συγχωρήσουν και μάλιστα τους έλεγε να προσευχηθούν για την ψυχή μου, αν και πιο πριν ο ίδιος τους καταδίωκε και ήθελε να τους αφανίσει ολοσχερώς.

Επίσης τον καιρό του Αντιόχου του Επιφανούς, υπήρχαν αρχιερείς, τόσο πατριώτες όσο και προδότες. Στους πρώτους συγκαταλεγόταν ο Ονίας, ενώ στους δεύτερους οι Ιάσων και ο Μενέλαος, οι οποίοι ήταν ουσιαστικά φερέφωνα του Αντιόχου και πρόδωσαν την πίστη τους για χρήματα, δόξα και εξουσία, αφού πρώτα δολοφονήθηκε ο προκάτοχος τους.

Όπως ακριβώς δηλαδή στις μέρες μας υπήρχαν πατριώτες ιερείς, όπως ήταν ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (που κάποιοι υποστηρίζουν ότι δολοφονήθηκε), αλλά και φερέφωνα της νυν θεόμαχης εξουσίας, όπως είναι ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, οι οποίοι για χρήματα, δόξα και εξουσία προδίδουν την πίστη και τον λαό τους.

Ο Αντίοχος ο Δ’ επίσης, αφαίρεσε από τον στρατηγό του Ανδρόνικο την πορφύρα, τον καθαίρεσε και του έσκισε τα ρούχα και τον διαπόμπευσε σε όλη την πόλη, μέχρις ότου να διατάξει την εκτέλεσή του. Ακριβώς η ίδια τιμωρία, επιβαλλόταν και μετέπειτα τόσο στην Αρχαία Ελλάδα, όσο επίσης και στην Ρωμαϊκή, την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, καθώς και την μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη σε βαριά καταδικασμένους εγκληματίες ή τυράννους.

Επιπλέον, ο Αντίοχος ο Δ’, βασάνισε και σκότωσε με φρικτά βασανιστήρια τον γέροντα Ελεάζαρ, επειδή αυτός αρνήθηκε να φάει με το ζόρι απαγορευμένα για το μωσαϊκό νόμο κρέατα και να θυσιάσει στους θεούς του βασιλιά.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μαρτύρησε ύστερα από φρικτά βασανιστήρια, ο γέροντας Άγιος Χαράλαμπος στους Ρωμαϊκούς χρόνους, επειδή και αυτός αρνήθηκε να θυσιάσει στους θεούς του Αυτοκράτορα Σεβήρου.

Επίσης, όπως ακριβώς μια μάνα ενθάρρυνε τον τελευταίο γιο της, όπως και τα άλλα έξι παιδιά της ενάντια στα μαρτυρία του Αντιόχου του Επιφανούς και ύστερα μαρτύρησε και η ίδια, έτσι και στην περίπτωση των 40 μαρτύρων, μια μάνα ενθάρρυνε γιο της Μελίτωνα για τα μαρτυρία ύστερα μαρτύρησε και η ίδια.

Ο στρατιώτης του Ιούδα του Μακκαβαίου, ο Ελεάζαρ, όταν είδε σε μία μάχη έναν από τους μεγάλους ελέφαντες των Σελευκιδών, νομίζοντας λανθασμένα πως σε αυτόν επέβαινε ο βασιλιάς τους, και πως με τον θάνατο του θα έπαιρνε μεγάλη δόξα, επιτέθηκε σε αυτόν και τον σκότωσε, όμως ο ελέφαντας έπεσε στην συνέχεια πάνω του και σκότωσε και τον ίδιο.

Το ίδιο ακριβώς γεγονός συνέβη κατά τις μάχες της Ζάμας, αλλά και του Μπενεβέντο, όταν ένας Ρωμαίος εκατόνταρχος στην καθεμιά, σκότωσε για τον ίδιο ακριβώς λόγο έναν ελέφαντα, τόσο στον στρατό του Αννίβα, όσο και του Πυρρού, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα αυτός να πέσει πάνω του και να τον σκοτώσει.

Όταν ο Ιούδας ο Μακκαβαίους έμαθε ότι ο Νικάνορας προσπάθησε να τον συλλάβει με πονηριά κατά την διάρκεια μιας συνάντησης τους, διέφυγε από αυτήν γρήγορα και γλίτωσε.

Το ίδιο ακριβώς έπραξε αργότερα και ο μετέπειτα αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο ένδοξος Ηράκλειος, όταν ο Χάνος των Αβαρών προσπάθησε να τον συλλάβει με πονηριά σε μία συνάντηση τους, όμως και αυτός, ειδοποιήθηκε, διέφυγε από αυτήν γρήγορα και γλίτωσε.

Ο δε στρατός του Νικάνορα διαλύθηκε όταν ο ίδιος σκοτώθηκε σε μάχη με τον Ιούδα τον Μακκαβαίο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και το 1066 μ.Χ. στην μάχη του Χέηστινγκς,  όταν ο βασιλιάς των Σαξώνων Χάρολντ σκοτώθηκε. Τότε ο στρατός του διαλύθηκε, αμέσως μετά το θάνατό του.

Στην τελευταία μάχη του Ιούδα του Μακκαβαίου, ο ίδιος διέταξε τους στρατιώτες που είχαν παραμείνει μαζί του να μείνουν και να πολεμήσουν εναντίον των εχθρών τους.

Όταν αυτοί, του είπαν ότι δεν θα τα καταφέρουν και πως θα ήταν καλύτερο να υποχωρήσουν, αφού ότι είναι λίγοι στον αριθμό, ο ίδιος τους απάντησε  ότι μπορεί να ήταν λίγοι, όμως δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο, αφού θα ήταν καλύτερο να πεθαίνουν για χάρη του Θεού και των συμπατριωτών τους, παρά να κηλιδώσουν την φήμη τους.

Με τα ίδια ακριβώς λογία απάντησε κατά την Επανάσταση του 1821, ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος Παπαφλέσσας, όταν οι άντρες του του είπαν ότι είναι λίγοι σε αριθμό στο Μανιάκι και ότι θα ήταν καλύτερα να υποχωρήσουν παρά να μείνουν και να πολεμήσουν, γιατί δεν θα τα καταφέρουν.

Ο Καλλισθένης, μετά την ήττα του στρατού του από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, κλείστηκε με τους άντρες του σε ένα οίκημα, αλλά οι εχθροί του, του έβαλαν φωτιά και κάηκε μέσα σε αυτό.

Παρομοίως, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ουάλης, μετά την ήττα του στρατού του από τους Γότθους του Φρίντγκερν, κλείστηκε με τους άντρες του σε ένα οίκημα, αλλά οι εχθροί του, του έβαλαν φωτιά και κάηκε μέσα σε αυτό.

Όταν ο βασιλιάς Πτολεμαίος ο ΣΤ’ της Αιγύπτου νίκησε τον βασιλιά Αλέξανδρο των Σελευκιδών, ο Αλέξανδρος κατέφυγε στην Αραβία για προστασία, όμως ένας Άραβας, ο Ζαβδιήλ, του έκοψε το κεφάλι και τον σκότωσε.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το Γαινά το 400 μ. Χ. στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο οποίος όταν απέτυχε η  εξέγερση του κατέφυγε στα εδάφη των Ούννων, οι οποίοι του έκοψαν το κεφάλι και το έστειλαν στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-400-%CE%BC-%CF%87-2019-%CE%BC-%CF%87-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD/).

Όταν ο Ιωνάθαν ο Μακκαβαίος εισήλθε στην Πτολεμαΐδα, οι κάτοικοι της του έκλεισαν τις Πύλες και συνέλαβαν τον ίδιο και σκότωσαν όλους τους άντρες που είχε μαζί του.

Με τον ίδιο τρόπο, ο στρατηγός Πτολεμαίος υποδέχτηκε σε ένα μικρό οχυρό τον Σίμωνα τον Μακκαβαίο, για ένα μεγάλο συμπόσιο για διαπραγματεύσεις. Όταν όμως ο Σίμωνας και οι άντρες του μέθυσαν, ο Πτολεμαίος και οι άντρες που αυτός είχε κρύψει  εντός της αίθουσας του συμποσίου, πήραν τα όπλα και επιτέθηκαν ενάντια σε αυτόν τους άντρες του και τους σκότωσαν.

Το ίδια ακριβώς γεγονότα συνέβησαν μετέπειτα και με το λεγόμενο μαύρο δείπνο της Σκωτίας (https://www.mixanitouxronou.gr/o-matomenos-gamos-sto-game-of-thrones-itan-empneysmenos-apo-agries-sfages-sti-skotia-o-vasilias-poy-apokefalise-toys-filoxenoymenoys-kai-oi-kalesmenoi-poy-dolofonisan-ton-oikodespoti//).

Ο βασιλιάς Δημήτριος ο Β’ ο των Σελευκιδών, εκστράτευσε εναντίον των Παρθών. Όμως ηττήθηκε συντριπτικά από αυτούς και στην συνέχεια αιχμαλωτίστηκε.

Το ίδιο ακριβώς τέλος είχε και ο μετέπειτα Ρωμαίος αυτοκράτορας Βαλεριάνος, ο οποίος πολεμώντας τους Πέρσες, ηττήθηκε και συνελήφθη από αυτούς, με αποτέλεσμα ο Πέρσης βασιλιάς να τον κάνει το υποπόδιο, για να ανεβαίνει στο άλογο του μέχρι και τον θάνατό του.

Παρεμφερής ήταν και η κατάληξη του Τούρκου σουλτάνου Βαγιαζήτ, ο οποίος ηττήθηκε συντριπτικά από τον Ταμερλάνο, ο οποίος τον είχε δέσει σε ένα κλουβί, του έκοψε την μύτη και τα αυτιά, τον έκανε υποπόδιο για το άλογό του, ενώ έβαζε τις κόρες και την σύζυγό του να σερβίρουν μπροστά στα μάτια του το τραπέζι του Ταμερλάνου γυμνές για να τον εξευτελίσει, μέχρις ότου αυτός αυτοκτόνησε.

Όταν ο Ιούδας ο Μακκαβαίους, νίκησε τον Τιμόθεο, τον συνέλαβε σε ένα λάκκο που είχε κρυφτεί και τον εκτέλεσε, ενώ ο αδερφό του Τιμόθεου, σκοτώθηκε στην μάχη.  

Η ίδια σχεδόν ιστορία συνέβη στην εποχή μας στο Ιράκ το 2004, όταν οι Αμερικανοί συνέλαβαν τον πρόεδρο του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και τον εκτέλεσαν, ενώ οι ίδιοι σκότωσαν και τους δυο γιους του (Ουντάι και Χουσάι) σε μάχη.

Οι κάτοικοι της Ιόπης συνέλαβαν τον καιρό του Ιούδα του Μακκαβαίου κάποιους Εβραίους κατοίκους, τους πήγαν στα ανοιχτά και αμέσως και τους έπνιξαν όλους στην θάλασσα.

Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε αργότερα στην λίμνη των Ιωαννίνων, με την γνωστή σε όλους μας ιστορία της  κυρά Φροσύνης, καθώς και άλλων Ελληνίδων από τα Ιωάννινα.

Όταν ο Ιούδας ο Μακκαβαίος πολεμούσε με τον Γοργία, τον στρατηγό του Αντιόχου του Δ’ του Επιφανούς, ένας από τους άντρες του Βακήνορα, ο Δωσίθεος, έπιασε από τον Γοργία από την χλαμύδα και τον τράβαγε για να τον συλλάβει. Όμως τότε, ένας από τους Θράκες ιππείς του Γοργία, επιτέθηκε στον Δωσίθεο και τον σκότωσε, ενώ ο Γοργίας διέφυγε στην πόλη Μαρίσσα.

Με τον ιδιο ακριβώς τρόπο σώθηκε αργότερα και ο Αττίλας, ο οποίος διασώθηκε από στρατιώτες του όταν ετοιμαζόταν να συλληφθεί από τους Βυζαντινούς (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-400-%CE%BC-%CF%87-2019-%CE%BC-%CF%87-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD/), όπως και ο Ναπολέοντας, ο οποίος σώθηκε από την Αυτοκρατορική του φρουρά, όταν κινδύνεψε να συλληφθεί αιχμάλωτος από Ρώσους Κοζάκους κατά την υποχώρηση του από την Μόσχα.

Αργότερα, ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, ενώ διεξήγαγε έναν άγριο ανταρτοπόλεμο ενάντια στον στρατό εισβολής των Σελευκιδών, οργάνωσε ένα βράδυ μια νυκτερινή εισβολή στο στρατόπεδο του εχθρού, στο οποίο βρισκόταν ο αντίπαλος βασιλιάς, με στόχο να τον δολοφονήσει μαζί με τους αξιωματούχους του, και αφήνοντας ακέφαλο από ηγεσία τον στρατό του εχθρού του, αυτός στην συνέχεια χωρίς ηγεσία να διαλυθεί.

Στην έφοδο του αυτή, πηρέ μαζί του μόνο τους πιο γενναίους στρατιώτες του, όμως ενώ η νυκτερινή έφοδος του ήταν επιτυχής και σκότωσε χιλιάδες αντιπάλους του, λόγω του σκοταδιού έκανε λάθος στην σκηνή που έπρεπε να επιτεθεί, και βρέθηκε στην σκηνή του καλύτερου φρουρού του, τον οποίο και εξόντωσε.

Όμως, παρόλο που επέφερε πανικό, απώλειες και έβαλε φωτιά στο αντίπαλο στρατόπεδο, επειδή ξημέρωνε, για να μην αποκαλυφθεί το μικρο μέγεθος του στρατού του και περικυκλωθεί από τους εχθρούς του, οι οποίοι θα είχαν την μέρα πλήρη ορατότητα, διέφυγε με τους άντρες του λίγο πριν χαράξει.

Η ίδια ακριβώς ιστορία επαναλήφθηκε πολύ αργότερα στην Βλαχία (σημερινή Ρουμανία), όπου ο Βλαντ Τσέπες ο Γ’, ο Ανασκαλοπιστής (δηλαδή η Παλουκοτής), πιο γνωστός σε όλους μας ο Δράκουλας, διεξήγαγε έναν άγριο ανταρτοπόλεμο ενάντια στον στρατό εισβολής των Οθωμανών.

Ένα βράδυ ο Δράκουλας, οργάνωσε μια νυκτερινή εισβολή στο στρατόπεδο του εχθρού, στο οποίο βρισκόταν ο Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, με στόχο να τον δολοφονήσει μαζί με τους αξιωματούχους του, και αφήνοντας ακέφαλο από ηγεσία τον στρατό του εχθρού του, αυτός στην συνέχεια χωρίς ηγεσία να διαλυθεί.

Στην έφοδο του αυτή, πήρε μαζί του μόνο τους πιο γενναίους στρατιώτες του, όμως ενώ η νυκτερινή έφοδος του ήταν επιτυχής και σκότωσε χιλιάδες αντιπάλους του, λόγω του σκοταδιού έκανε λάθος στην σκηνή που έπρεπε να επιτεθεί, και βρέθηκε στην σκηνή του Μεγάλου Βεζίρη του, τον οποίο και εξόντωσε.

Όμως, παρόλο που επέφερε πανικό, απώλειες και έβαλε φωτιά στο αντίπαλο στρατόπεδο, επειδή ξημέρωνε, για να μην αποκαλυφθεί το μικρο μέγεθος του στρατού του και περικυκλωθεί από τους εχθρούς του, οι οποίοι θα είχαν την μέρα πλήρη ορατότητα, διέφυγε με τους άντρες του λίγο πριν χαράξει. Από τότε έμεινε η φράση: «Ο Δράκουλας φεύγει πάντα λίγο πριν ξημερώσει» (http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_29.html).

Η ίδια ιστορία, είχε επαναληφθεί και παλαιοτέρα, όταν ο Κριτής Γεδεών εισέβαλε με νυκτερινή έφοδο με μόλις 300 άντρες στο στρατόπεδο χιλιάδων Μαδανιατών και με νυκτερινή έφοδο και τους επέφερε μεγάλη ήττα.

Αλλά και στην ιστορία της πολυαγαπημένης μας πατρίδας, κατά τον ιστορικό Διόδωρο, πριν την τελευταία ημέρα μάχης στις Θερμοπύλες, ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας έστειλε μια μικρή «καταδρομική» δύναμη στρατιωτικών του, προκειμένου να εξοντώσει τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη σε μια αιφνιδιαστική νυκτερινή έφοδο.

Στόχος αυτής ήταν να δολοφονηθεί ο Ξέρξης μαζί με τους αξιωματούχους του, και αφήνοντας ακέφαλο από ηγεσία τον στρατό του εχθρού του, αυτός στην συνέχεια χωρίς ηγεσία να διαλυθεί.

Όμως ενώ η νυκτερινή έφοδος του ήταν επιτυχής και οι Σπαρτιάτες σκότωσαν πολλούς αντιπάλους τους, λόγω του σκοταδιού έκανε λάθος στην σκηνή που έπρεπε να επιτεθούν, και βρέθηκαν στην σκηνή των φρουρών του, τους οποίους και εξόντωσαν.

Όμως, παρόλο που επέφεραν πανικό, απώλειες και έβαλαν φωτιά στο αντίπαλο στρατόπεδο, επειδή ξημέρωνε, για να μην αποκαλυφθεί το μικρο μέγεθος του στρατού τους και περικυκλωθούν από τους εχθρούς τους, οι οποίοι θα είχαν την μέρα πλήρη ορατότητα, διέφυγαν λίγο πριν χαράξει.

Κάποιοι λένε ότι για τον λόγο αυτό, ο βάρβαρος Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης, ο οποίος εξόντωσε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους συνολικά, διέταξε μετά την μάχη τον αποκεφαλισμό του πτώματος του ηρωικού Λεωνίδα, εξαγριωμένος από αυτή την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του.

[Κατά μια ενδιαφέρουσα σημειολογική ομοιότητα, ο Λεωνίδας πολέμησε με αυταπάρνηση μέχρι τέλους τους χιλιάδες εισβάλοντες Πέρσες με τους γενναίους 300 Σπαρτιάτες πολεμιστές του, όπως ακριβώς και ο Κριτής Γεδεών πολέμησε και νίκησε τους χιλιάδες εισβάλοντες Μαδανιάτες με μόλις 300 άντρες.

Η δε άρνηση του Ιούδα του Μακκαβαίου να παραδοθεί στον αντίπαλο του, τον στρατηγό Βακχίδη στην τελευταία μάχη του, ο ηρωικός θάνατος του στην μάχη με τους λιγοστούς πιστούς στρατιώτες που έμειναν μαζί του, καθώς και η άλωση της Ιερουσαλήμ λίγο μετά την ήττα του, ύστερα από πολιορκία, θυμίζουν την μάχη στις Θερμοπύλες, την κατάληψη της Αθήνας από τον Ξέρξη, καθώς και την πτώση της Πόλης στους Τούρκους.

Έτσι, στην περίπτωση των Θερμοπυλών, ο γενναίος Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας, αρνήθηκε να παραδοθεί στον αντίπαλο του, τον τυραννικό Πέρση βασιλιά Ξέρξη, στην τελευταία μέρα της μάχη των Θερμοπυλών. Στο δε τέλος αυτής, ακολούθησε ο ηρωικός θάνατος του Λεωνίδα, μαζί με τους λιγοστούς πιστούς στρατιώτες που έμειναν μαζί του, ενώ λίγο μετά ακολούθησε η κατάληψη και το κάψιμο της Αθήνας από τους Πέρσες.

Αντίστοιχα και ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο ηρωικός Εθνομάρτυρας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο οποίος είχε όπως και ο Λεωνίδας κυβερνήσει αρχικά στην Λακωνία πριν στεφθεί Αυτοκράτορας, αρνήθηκε να παραδοθεί στον αντίπαλο του, τον τυραννικό Τούρκο Σουλτάνο Μωάμεθ τον Β’, κατά την τελευταία πολιορκία της Πόλης.

Στο δε τέλος αυτής, ακολούθησε ο ηρωικός θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, μαζί με τους πιστούς στρατιώτες που έμειναν μαζί του, ενώ λίγο μετρά ακολούθησε η κατάληψη και η λεηλασία, καθώς και οι σφαγές των κάτοικων της Πόλης από τους Τούρκους.

Ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, όταν εξόντωσε τον Νικάνορα, έκοψε το κεφάλι και το χέρι του και τα κάρφωσε στο φρούριο των Ιεροσολύμων. Αυτή η πράξη θυμίζει πολύ την παρόμοια συνήθεια των Οθωμανών μετέπειτα να κόβουν τα κεφαλιά των αντίπαλων ηγεμόνων που είχαν σκοτώσει και να τα κρεμάνε πάνω στα τείχη των φρουρίων του παλατιού.

Για την Ηρώδη τον Μέγα, είχε ειπωθεί η φράση για την αιματηρή άνοδο του στην εξουσία, την βίαιη διατήρηση του στον θρόνο, αλλά και τον άθλιο θάνατο του: «Μπήκε σαν αλεπού, βασίλεψε σαν τίγρης και πέθανε σαν σκυλί».

Η ίδια ακριβώς φράση ειπώθηκε και για τον πάπα της Ρώμης Βονιφάτιο τον Η’, ο οποίος αφού κατάφερε να πείσει τον προκάτοχο του στον παπικό θρόνο, τον Σελεστίνο τον Ε’ να παραιτηθεί, τον εξόντωσε, σκότωσε στην συνέχεια πολλούς, και φέρθηκε παντελώς τυραννικά.

Ο προκάτοχος του Σελεστίνος, λίγο πριν εκτελεστεί του είπε την παραπάνω φράση πολύ ελαφρά παραλλαγμένη: «Μπήκες σαν αλεπού, θα βασιλέψεις σαν λιοντάρι και θα πεθάνεις σαν σκυλί».

Και πράγματι, όταν ο πάπας αυτός, ήρθε σε σύγκρουση με τον αδίστακτο και ικανό Γάλλο βασιλιά Φίλιππο τον Δ’ τον Ωραίο (πιο γνωστό για την εξόντωση των Ναϊτών Ιπποτών), και αυτός έστειλε άντρες που συνέλαβαν με την βία τον πάπα (και στους οποίους ο πάπας είχε σκοτώσει τα αδέρφια), και τον υπέβαλαν σε τόσα βασανιστήρια, ώστε αυτός τρελάθηκε και όταν αποφυλακίστηκε πέθανε, μετά από ένα μηνά τρόμου και παράνοιας.

Έτσι, εκπληρώθηκε σχεδόν επακριβώς η ρήση του προκάτοχου του, του Σελεστίνου.

Οι τελευταίος ανίκανος βασιλιάς του Ιούδα, ο Ιωαχίν, ηττήθηκε από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα και συνελήφθη αιχμάλωτος, όπως και ο τελευταίος ανίκανος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Ωσηέ, συνελήφθη αιχμάλωτος μετά από μάχη από τους Ασσυρίους.

Λίγο αργότερα η πρωτεύουσα του βασιλείου του, η Σαμάρεια έπεσε και ο ίδιος με τον λαό του εξορίστηκαν από την περιοχή, στην οποία μετοίκησαν άλλοι λαοί ως άποικοι. Μετέπειτα, ο Ωσηέ, απελευθερώθηκε από τα δεσμά του και έτρωγε στο ίδιο τραπέζι με τον Ασσύριο βασιλιά.

Στον δε καιρό των Σταυροφοριών, ο τελευταίος ανίκανος βασιλιάς του βασιλείου της Ιερουσαλήμ, ο αλαζόνας Γκι Ντε Λουζινιάν, συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη με τον Σαλαντίν.

Οι Σταυροφόροι, τον καιρό των Σταυροφοριών, πίστευαν πως ήταν ο «Νέος Ισραηλιτικός λαός», ο οποίος όπως έγινε επί Ιησού του Ναύτη, θα έπρεπε να εξοντώσει όλους τους απίστους λαούς από την Αγιά Γη της Παλαιστίνης και να εγκαταστήσει ξανά ένα νέο καθολικό αυτή την φορά «Ισραηλιτικό βασίλειο», υπό την ηγεσία του πάπα της Ρώμης.

Λίγο αργότερα η πρωτεύουσα του βασιλείου του, η Ιερουσαλήμ έπεσε και ο ίδιος με τον λαό του εξορίστηκαν από την περιοχή, στην οποία μετοίκησαν Άραβες μουσουλμάνοι ως άποικοι. Μετέπειτα, ο Γκι, απελευθερώθηκε από τα δεσμά του και έτρωγε στο ίδιο τραπέζι με τον Σαλαντίν, πριν τελικά αυτός τον απελευθερώσει οριστικά με λύτρα.

[Μετά την τελική πολιορκία της Σαμάρειας και της Ιερουσαλήμ από τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους αντίστοιχα (όπως συνέβη αργότερα και με τους Ρωμαίους) και την κατάληψη, καταστροφή και λεηλασία αυτών, μεγάλο μέρος των βασιλικών οικείων και του λαού αυτών εξοντώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε.

Η πολιορκίες αυτές, θυμίζουν την αντίστοιχη πολιορκία της Τροίας, στην οποία επιτέθηκαν οι Αχαιοί από τα δυτικά, με στόχο την κατάληψη της.

Η δε κατοχή της θα κέρδιζε για αυτούς, πλούσια λάφυρα, καθώς και την κατοχή των Στενών του Ελλήσποντου, μαζί με τον παράλληλο έλεγχο των εμπορικών οδών και των διόδων προς την Μαύρη Θάλασσα και την Μικρά Ασία. Τελικά, η Τροία έπεσε και μεγάλο μέρος της βασιλικής οικογένειας και του λαού αυτής εξοντώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε.

Αντίστοιχα, θυμίζει και την πολιορκία της Πόλης το 1204, στην οποία επιτέθηκαν οι άπληστοι Σταυροφόροι του πάπα της Ρώμης και οι Βενετοί από τα δυτικά, με στόχο την κατάληψη της.

Η δε κατοχή της θα κέρδιζε για αυτούς, πλούσια λάφυρα, καθώς και την κατοχή των Στενών του Ελλήσποντου, μαζί με τον παράλληλο έλεγχο των εμπορικών οδών και των διόδων προς την Μαύρη Θάλασσα και την Μικρά Ασία. Τελικά, η Πόλη έπεσε στα χεριά τους και μεγάλο μέρος της Αυτοκρατορικής οικείας και του λαού αυτής εξοντώθηκε ή αιχμαλωτίστηκε].

Όταν ο Κριτής Αβιμέλεχ κατέλαβε την Συχέμ, κατέστρεψε παντελώς την πόλη αυτή, της έβαλε φωτιά και έσπειρε τα ερείπια της με αλάτι. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καρχηδόνα, κατέστρεψαν παντελώς την πόλη αυτή, της έβαλαν φωτιά και έσπειραν τα ερείπια της με αλάτι.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι εντός της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, υπάρχει επίσης η λεγόμενη χρυσή πύλη, η οποία παραμένει μόνιμα κλειστή. Από την πύλη αυτή, πέρασε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, προκειμένου να εισέλθει στην Ιερουσαλήμ λίγο πριν, το Πάθος, την Σταύρωση και την Ανάσταση Του.

Οι Εβραίοι όμως, δεν το δέχτηκαν ποτέ τον Χριστό ως τον πραγματικό Μεσσία τους,  και αναμένουν ακόμα να έρθει ο δήθεν «Μεσσίας» τους, ο  δήθεν «νέος Δαβίδ»  κατά τους ίδιους,  αλλά στην πραγματικότητα το  βδέλυγμα  της ερημώσεως (ο αντίθετος του Χριστού ο οποίος θα προσπαθήσει να αρπάξει την θέση του).

Έτσι, σύμφωνα με τους  Ισραηλινούς, όταν  αυτός έρθει, θα περάσει  από αυτήν και θα την ανοίξει  για να εισέλθει στα Ιεροσόλυμα και να στεφθεί Μεσσίας-Χριστός-προφήτης και  βασιλιάς για να καταστήσει το Ισραήλ μία παγκόσμια Αυτοκρατορία, η οποία θα  κυριαρχήσει  πάνω σε όλους τους άλλους λαούς του πλανήτη.

Αυτός ο θρύλος  και η πίστη των Ισραηλινών,  θυμίζει κατά πολύ την παράδοση  και τους θρύλους των Ελλήνων για την κλειστή πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία παραμένει κλειστή από τότε που κρεμάστηκε σε αυτήν από τους Τούρκους ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ κατά την διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης του 1821.

Σύμφωνα δε με τους θρύλους, η πύλη αυτή, η οποία παραμένει από  από τότε κλειστή, θα ανοίξει όταν εγερθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και περάσει μέσα από αυτήν,  προκειμένου να έχεις έρθει στην Κωνσταντινούπολη, για να την καταλάβει από τους Τούρκους  και να την παραδώσει ξανά στους Έλληνες, επανιδρύοντας στην συνέχεια για άλλη μία φορά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Επίσης, σύμφωνα με δεύτερο βιβλίο των Μακκαβαίων, λίγο πριν την πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους, ο προφήτης Ιερεμίας ανέβηκε στο ορός Νέβευ κορυφή Φασγά, στο σημείο όπου ο Μωυσής αντίκρισε για τελευταία φορά την Αγία Γη πριν πεθάνει και βρήκε μία σπηλιά, στην οποία έκρυψε την Κιβωτό της διαθήκης, την Σκηνή, καθώς και το θυσιαστήριο του θυμιάματος και έφραξε την είσοδο της.

Ο ίδιος αργότερα είπε, ότι το πώς ο τόπος αυτός θα παραμείνει μυστικός, έως ότου  ο Θεός λυπηθεί τον λαό του και τον συγκεντρώσει πάλι και τότε θα φανερώσει που είναι κρυμμένα όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκιδών, όσο και ο Αντίοχος ο Δ’ της Κομαγήνης  συντέλεσαν στην βίαιη κατάληψη των Ιεροσολύμων και του Ναού του Σολομώντα, προέβησαν σε σφαγές στην πόλη αυτή, ενώ στο τέλος και οι δυο ηττήθηκαν και ταπεινώθηκαν από τους πρώην συμμάχους τους, τους Ρωμαίους, οι οποίοι τους είχαν βοηθήσει να καταλάβουν την ηγεσία των βασιλείων τους.

Όμως και άλλοι στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες που κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα και βεβήλωσαν τον Ναό του Σολομώντα είχαν ιστορικά κακό τέλος (π.χ. ο Ναβαχοδονόσορας μέσω τρέλας, ο Πομπήιος ο Κράσσος, ο Ηρώδης, ο Τιβέριος, ο Καλιγούλας, ο Νέρωνας και ο Τίτος).

Η δε μεγάλη Αγία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, η Αγία Κυριακή, ρίχτηκε όπως και ο προφήτης Δανιήλ σε λάκκο με τα λιοντάρια, αλλά δεν πειράχτηκε από αυτά.

Επίσης, λέγεται ότι ο τυφώνας που διέλυσε τα πλοία των Μογγόλων στην Ιαπωνία στην διάρκεια της Μογγολικής εισβολής (πιο γνωστός σε όλους μας ως «καμικάζι»), προήλθε από τις μαζικές και κοινές προσευχές του Ιαπωνικού λαού στον Θεό για σωτήρια.

Παρόμοια με τις καταστροφές αυτές, υπήρξε και η καταστροφή του στόλου του Ξέρξη στην Χερσόνησο του Άθω (από μεγάλη θύελλα), την οποία οι Αρχαίοι Έλληνες απέδωσαν στην οργή του Ποσειδώνα έναντι του ασεβούς Ξέρξη, ο οποίος μετά από αυτό το συμβάν σε μια ένδειξη τεράστιας ύβρεως και αλαζονείας έβαλε τους δούλους του να μαστιγώσουν την θάλασσα ως τιμωρία για την ενέργεια της αυτή (!!!).

Κατά κάποιους δε η ΕΕ και οι ΗΠΑ, είναι «δίδυμα κράτη», για κάποιους τα «νέα Σόδομα και Γόμορρα» ή «νέες Βαβυλωνίες» λόγω της μεγάλης ηθικής παρακμής αυτής, των αντίθεων νόμων τους, καθώς και τους συνεχείς πολέμους αυτών κατά του Θεού και των ανθρώπων (για κάποιους έτσι χαρακτηρίζεται και η Αθήνα στις μέρες μας).

Στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ο Χριστιανισμός διώχθηκε άγρια από τους τότε Ρωμαίους Αυτοκράτορες, μα στο τέλος ο Χριστιανισμός όχι μόνο επιβίωσε, αλλά χάρις στον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τους διάδοχους του Ορθόδοξους Αυτοκράτορες, απέκτησε ελευθέρια λατρείας, ενώ έγινε ταυτόχρονα και η επίσημη θρησκεία του κράτους.

(Ακριβώς τα ίδια είχαν συμβεί επακριβώς λίγο πριν την άνοδο του Μεγάλου Κωνσταντίνου στην εξουσία και συγκεκριμένα το 305 μ.Χ. στην Αρμένια υπό την ηγεσία του τότε Μεγάλου ηγέτη της, του Τιριδάτη του Μέγα).

Αντίστοιχα, και στην Επαναστατική Γαλλία μετά το 1789, ο καθολικός «Χριστιανισμός» διώχθηκε άγρια από τους τότε επαναστάτες ηγέτες, μα στο τέλος ο Χριστιανισμός όχι μόνο επιβίωσε, αλλά χάρις στον Μεγάλο Ναπολέοντα και τους διάδοχους του, απέκτησε ελευθέρια λατρείας, ενώ έγινε ταυτόχρονα ξανά η επίσημη θρησκεία του κράτους

Ομοίως στις μέρες μας, στην πρώην ΕΣΣΔ, ο πραγματικός Χριστιανισμός (δηλαδή η Ορθοδοξία) διώχθηκε άγρια από τους τότε κομμουνιστές ηγέτες, μα στο τέλος ο Χριστιανισμός όχι μόνο επιβίωσε, αλλά χάρις στον Γκορμπατσόφ και τους διάδοχους του, απέκτησε ελευθέρια λατρείας, ενώ έγινε ταυτόχρονα ξανά η επίσημη θρησκεία του κράτους.

Οι Βυζαντινοί Έλληνες διηγούταν πολλές φορές πως έβλεπαν την Παναγία και τους Αγίους να τους βοηθούν οφθαλμοφανώς στους πολέμους (π.χ. στην Πολιορκία της Πόλης από τους Αβαρούς το 626 μ.Χ.), όπως ακριβώς παλαιοτέρα και οι Αρχαίοι Έλληνες ισχυριζόταν το ίδιο (για τον Θησέα στον Μαραθώνα και για την Αθηνά στην Σαλαμίνα).

Η Θεϊκή μετακίνηση-απομάκρυνση-απόσπαση του βασιλιά του Ιούδα Ιωσαφάτ από το πεδίο της μάχης, θυμίζει την αντίστοιχη θαυμαστή μετακίνηση του Αινεία από το πεδίο της μάχης, χάρις στην βοήθεια της Αφροδίτης στην διάρκεια του Τρωικού Πολέμου.

Η δε ξαφνική βύθιση του εκστρατευτικού στόλου του βασιλιά Ιωσαφάτ από ξαφνική θαλασσοτρικυμία, θυμίζει κατά πολύ την ξαφνική βύθιση του εκστρατευτικού στόλου του Ξέρξη από ξαφνική θαλασσοτρικυμία στον Άθω.

Η δε αποστολή περιοδεύοντων δικαστών σε όλη την χώρα από τον βασιλιά Ιωσαφάτ για να διδάξουν τους νομούς, να νουθετήσουν τους κάτοικους, να λύσουν τις διάφορες και να επιβάλουν το δίκαιο, θυμίζει κατά πολύ τον τύραννο Πεισίστρατο, ο οποίος πολύ μεταγενέστερα δημιούργησε αντίστοιχο δικαστικό περιφερόμενο σώμα στην Αθήνα για παρεμφερείς λόγους. 

Ο βασιλιάς του Ιούδα ΙΜΧΑ ηττήθηκε από τους Αιγυπτίους του Φαραώ Νεκώ και φυλακίστηκε στην Αίγυπτο όπου και πέθανε εκεί αιχμάλωτος, όπως ακριβώς ο βασιλιάς της Γαλλίας, Ιωάννης ο Β’,

Η σχεδόν πλήρης καταστροφή του στρατού του Σεναρηχείμ μπροστά στα τείχη της Ιερουσαλήμ και η άτακτη φυγή του στην πρωτεύουσα του στην Νινευή μαζί με ελάχιστους επιζώντες, όπου ο ίδιος έπεσε από την εξουσία ύστερα από δολοπλοκίες, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη πορεία του Μεγάλου Ναπολέοντα στην Μόσχα.

Και αυτός, μετά την σχεδόν πλήρη καταστροφή του στρατού του στην Ρωσία, καθώς και την άτακτη φυγή του στην πρωτεύουσα του το Παρίσι μαζί με ελάχιστους επιζώντες, έπεσε και ο ίδιος από την εξουσία ύστερα από δολοπλοκίες (το 1814).

Το τρόμαγμα των καμήλων των Μαδιανιατών από τον στρατό του Κριτή Γεδεών, θυμίζει το τρόμαγμα των αλόγων του Κροίσου από τις καμήλες του Πέρση βασιλιά Κύρου του Μέγα, όπως και το τρόμαγμα των αλόγων του στρατού των Συβαριτών από τον στρατό του Κρότωνα υπό τον Μίλωνα, με τελικό αποτέλεσμα την σύγχυση-διάλυση των ζωών αυτών και την τελική πλήρη ήττα των ιδιοκτήτων τους.

Λέγεται δε, ότι όταν ένας λαός αμαρτάνει πέρα από τα όρια, ο Θεός στέλνει από μακριά ένα ισχυρό και ανηλεές έθνος, είτε για να τον τιμωρήσει και να τον νουθετήσει να αλλάξει μυαλά και να πάψει τις αμαρτίες του, είτε και για να τον κατακτήσει εάν αυτός είναι παντελώς κακός και αμετανόητος.

Έτσι, λογού χάρη ιστορικά, οι Ισραηλίτες που ήρθαν από μακριά τιμωρήσαν τους ασεβείς Αμμοραίους, οι οποίοι έκαναν ανθρωποθυσίες ακόμα και τα παιδιά τους, μαζί με κανιβαλισμούς, συνεχούς πολέμους και βασανιστήρια και όργια.

Όταν δε με την σειρά τους οι Ισραηλίτες έπραξαν τις ίδιες αμαρτίες, ήρθαν από μακριά οι Ασσύριοι, οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι και οι Ρωμαίοι για να τους κάνουν ακριβώς ότι αυτοί έκαναν στους Αμμοραίους.

Οι δε Αιγύπτιοι έπαθαν για παρεμφερείς λόγους τα ίδια από τους Ασσύριοι και τους Πέρσες, οι Ασσύριοι από τους Βαβυλωνίους και τους Μήδους, οι Βαβυλώνιοι από τους Πέρσες, ενώ οι Ρωμαίοι από τους Γερμανούς φυλάρχους (τον Βησιγότθο Αλάριχο, τον Βάνδαλο Γενζέριχο, καθώς και τον Ερούλο Οδάκραο), όπως και τους Γαλάτες (του Βρέννου) παλαιοτέρα.

Οι δε Αρχαίοι Μεσανατολίτες (π.χ. Ουραρτού, Ασσύριοι) τιμωρήθηκαν από τους βάρβαρους Σκύθες (Μαδύης), οι οποίοι και τους νίκησαν σε πολλές μάχες και τους ανάγκασαν να δώσουν σε αυτούς ακόμα και τις κόρες των βασιλιάδων τους για συζυγούς.

[Ότι ακριβώς δηλαδή έπραξαν και βάρβαροι οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι με τους ηγέτες των κρατών που νίκησαν σε πολλές μάχες, π.χ. τους Κινέζους, τους Πέρσες, τους Άραβες, τους Βυζαντινούς, καθώς και διάφορους Βαλκανικούς λαούς].

Οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσοι και οι Ασιάτες αντίστοιχα ηττήθηκαν συνεχόμενα από τους Ούννους και τους Μογγόλους (Αττίλα, Τζένκινς Χαν και Ταμερλάνο), οι Βησιγότθοι από τους Άραβες, οι Ινδοί από τους Μογγόλους του Μπαμπούρ και τους Άραβες, ενώ οι Άραβες και ορισμένοι αμαρτωλοί λαοί των Βαλκανίων από τους Σταυροφόρους ή τους Τούρκους.

Όσο για τους Αζτέκους και τους Ίνκας, για τις δίκες τους αμαρτίες (συνεχείς ανθρωποθυσίες, φόνοι, πόλεμοι ή ακόμα και κανιβαλισμοί), ήρθαν από μακριά για την τιμωρία τους οι ανηλεείς Ισπανοί Κονκισταδόρες και τους κατέστρεψαν.

[Παρεμφερείς απεχθείς πράξεις με βάση σύγχρονα αρχαιολογικά δεδομένα, φαίνεται να έπρατταν και οι Έλληνες Μινωίτες της Κρήτης σε περιόδους πλήρους οικονομικού, κοινωνικού, και πολιτικού χάους στο νησί τους (π.χ. σε ξηρασίες ή σε άγριους εμφυλίους πολέμους), λίγο πριν τελικά αυτοί κατακτηθούν από τους επίσης Έλληνες Μυκηναίους]. 

Σε πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη (π.χ. στον Ιησού του Ναυή), όσο και στον Χριστιανισμό, υπήρξαν περιπτώσεις εμφανίσεως Αγγέλων ή θαυμαστών στην Εμφάνιση αντρών ως οπτασιών, οι οποίοι οδήγησαν τόσο τους Ισραηλίτες ή τους Χριστιανούς ηγέτες μετέπειτα, είτε στην διάσωση τους, είτε σε θαυμαστή νίκη κατά των εχθρών τους.

Ομοίως στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί Βρετανοί στρατιώτες ισχυρίστηκαν ότι ένας Άγγελος εμφανίστηκε και τους διέσωσε σε μία θανάσιμη για αυτός στιγμή από τους εχθρούς τους με θαυμαστό τρόπο (

Στην Αίγυπτο ιστορικά, εκτός από τον Ιωσήφ, «πρωθυπουργοί του Φαραώ», έγιναν και άλλοι Χαναναίοι, όπως π.χ. ο Συροχαναναίος Ισρού (ο «πρωθυπουργός του διάσημου Φαραώ Ακενατών»), και παλαιοτέρα οι Χαναναίοι Μερ-Ρα, Ντοντόν και Χουρ.

Το κομμένο κεφάλι του Εβραίου βασιλιά Σαούλ, παλουκώθηκε και τοποθετήθηκε προς παραδειγματισμό σε έναν ναό των Φιλισταίων, ως προειδοποίηση για το τι θα έκαναν σε οποίον τολμούσε να τους αντισταθεί οι Φιλισταίοι.

Το ίδιο ακριβώς υποστηρίζουν κάποιοι ιστορικοί ότι συνέβη και με το κομμένο κεφάλι του διαβόητου Βλάχου ηγέτη Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα, το οποίο τοποθετήθηκε από τους Τούρκους του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή στα τείχη της Πόλης για παραδειγματισμό (όμως άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Τούρκοι του έκοψαν μόνο το «σκαλπ», όπως ακριβώς έκαναν και οι Ινδιάνοι).

Πολλοί πόλεμοι ξεκίνησαν με αφορμή την απαγωγή ή/και τον βιασμό μίας γυναίκας, με αποτέλεσμα οι προσβεβλημένοι συμπατριώτες της να επιτεθούν και να καταστρέψουν/σκλαβώσουν την πόλη των ανήθικων απαγωγέων.

Έτσι ακριβώς συνέβη με την απαγωγή της παρθένας κόρης ενός Λευίτη και τον βιασμό της μέχρι θανάτου από τους κάτοικους της Γαβαά, πόλη την οποία κατέστρεψαν οι Ισραηλίτες για εκδίκηση στην συνέχεια, όπως επίσης και με την απαγωγή της Ωραίας Ελένης από τον Τρώα πρίγκιπα Πάρη (

Οι δε Σπαρτιάτες κατηγορούσαν τους Μεσσήνιους ότι απήγαγαν μερικές Σπαρτιάτισσες νεαρές Σπαρτιάτισσες ιέρειες του ναού της

Αντίθετα, οι Μεσσήνιοι απαντούσαν ότι όλη αυτή η ιστορία ήταν ένα ψέμα των Σπαρτιατών για να έχουν αυτοί μία ψευτοδικαιολογία για να τους επιτεθούν, να καταλάβουν την γη τους και να τους κάνουν σκλάβους (

Τόσο στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα, όπως και στην πολιορκία της ίδιας πόλης από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο, όπως και στην πολιορκία από τους Καρχηδονίους από τον Σκιπίωνα Αιμιλιανό, όπως και της Ρώμης από τον Αλάριχο, σημειωθήκαν κρούσματα κανιβαλισμού από την μεγάλη πεινά, λίγο πριν την οριστική πτώση και καταστροφή των πόλεων αυτών από τους εχθρούς τους.

[Παρεμφερή περιστατικά κανιβαλισμού συνέβησαν ακόμα και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (

Στην σύγχρονη εποχή, οι Ρώσοι υποδουλώθηκαν στους πληρωμένους από εξωτερικούς εχθρούς τους (τους Γερμανούς), ως σαν μισθοφόρους στους ανηλεείς πραξικοπηματίες μπολσεβίκους του Λένιν (

Η οποία κάποια στιγμή στο μέλλον θα προελαύσει με πολύ στρατό έναντι αυτών, όπως ακριβώς έκαναν παλαιοτέρα οι Μογγόλοι, τους οποίους οι Κινέζοι θεωρούν ότι είναι οι μονοί (δήθεν) «νόμιμοι διάδοχοι τους» (

Μετά δε τον θάνατο του Φαραώ που γνώριζε τον Δίκαιο Ιωσήφ και του ίδιου, σημειώθηκε στην Αίγυπτο μία τεράστια άνοδος της ξενοφοβίας κατά των ξένων και ιδιαίτερα των Σημιτών και των Εβραίων, έναντι των οποίων οι Αιγύπτιοι Φαραώ εφάρμοσαν μετρά σχεδόν γενοκτονίας για να τους αποδεκατίσουν (π.χ. με το ρίξιμο των μωρών των Εβραίων στον ποταμό Νείλο για να πνίγουν).

Αυτό πιθανότατα συνέβη, διότι μάλλον μετά τον θάνατο του Ιωσήφ, εισέβαλαν πιθανώς οι Σημίτες Υκσώς στην Αίγυπτο (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/#), οι οποίοι κατέλαβαν μεγάλο μέρος της και σκλάβωσαν τους ιθαγενείς Αιγυπτίους κάτοικους, και πιθανότατα προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν για την διοίκηση της Αίγυπτου ομοφύλους τους Σημίτες (π.χ. τους Εβραίους), αντί για τους ντόπιους κάτοικους της χώρας.

Οπότε, όταν οι Αιγύπτιοι κατάφεραν να εκδιώξουν και να απελευθερωθούν από τους Υκσώς, φοβούμενοι να μην ξαναπάθουν τα ίδια και μην θέλοντας να ξαναυποδουλωθούν σε Σημίτες, άρχισαν πιθανότατα να τους κατηγορούν όλους τους Σημίτες, ως εν δυνάμει συνεργάτες των Υκσώς, οι οποίοι θα ενωθούν μαζί τους αν αυτοί ξαναεισέβαλαν στην Αίγυπτο.

Πιο πριν, τόσο οι Αιγύπτιοι, όσο και οι Οθωμανοί Τούρκοι, χρησιμοποίησαν πολλές φορές τους Εβραίους και τους Έλληνες, ακόμα και σε υψηλές θέσεις της διοίκησης των κρατών τους.

Και έτσι, όπως ο Εβραίος Δίκαιος Ιωσήφ έγινε «πρωθυπουργός» του Φαραώ της Αίγυπτου, διοικώντας τόσο τους Αιγύπτιους, όσο και τους άλλους λαούς της Αιγυπτιακής Αυτοκρατορίας, έτσι και στα μετέπειτα χρονιά, και ο Έλληνας στην καταγωγή Ιμπραήμ έγινε Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Και αυτός επίσης, όπως και ο Ιωσήφ παλαιοτέρα στην Αίγυπτο, διοικούσε τόσο τους Τούρκους, όσο και τους άλλους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας].

Έτσι, για να αποτρέψουν κάτι τέτοιο, αλλά και για να τους κάνουν σκλάβους τους (ίσως και για να «εκδικηθούν» με τον τρόπο αυτό την σκλαβιά των ιδίων από τους Σημίτες Υκσώς), οι Αιγύπτιοι φέρθηκαν σκληρά και στους αθώους για τα καμώματα των Υκσώς επίσης Σημίτες στην καταγωγή Εβραίους.

Και για τον λόγο αυτό, εκτός από ότι τους υποδούλωσαν, τους καταπίεζαν και τους φέρονταν σκληρά, τους έβαζαν άγριους φόρους, τους έβαζαν να κάνουν σκληρές εργασίες, κάποιες φορές τους έπαιρναν τα παιδιά και τα μεγάλωναν ως Αιγύπτιους (π.χ. με τον Μωυσή), ενώ για να τους μειώσουν τον πληθυσμό και να τους έχουν υπό έλεγχο, έπνιγαν πολλά παιδιά των Εβραίων στον ποταμό Νείλο.

Τελικά, όμως οι Εβραίοι ελευθερώθηκαν χάρις στις μεγάλες ικανότητες του μορφωμένου Μωυσή, ενώ ο σκληρός, ύπουλος και ανηλεής Φαραώ που δεν ήθελε την ελευθερία των Εβραίων, ηττήθηκε και κάμφθηκε τελικά χάρις στις Δέκα Πληγές, όπως και στον θαυμαστό καταποντισμό του στρατού στην Ερυθρά Θάλασσα, ύστερα από το γνωστό θαύμα του Μωυσή (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7/#), μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς.

Αντίστοιχα, πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821, οι Τούρκοι, εκτός από ότι τους υποδούλωσαν, καταπίεζαν και τους φέρονταν σκληρά στους Έλληνες, τους έβαζαν παράλληλα και άγριους φόρους (π.χ. το χαράτσι και τον κεφαλικό φόρο), ενώ τους έβαζαν να κάνουν και σκληρές εργασίες.

Πολλές φορές τους έπαιρναν τα παιδιά και τα μεγάλωναν ως Τούρκους (π.χ. με τους γνωστούς σε όλους μας Γενίτσαρους), ενώ για να τους μειώσουν τον πληθυσμό και να τους έχουν υπό έλεγχο, σκότωναν πολλά παιδιά αυτών μέσω διωγμών (συνολικά 2 εκατομμύρια Νεομάρτυρες χάθηκαν από τους ανηλεείς διωγμούς των Οθωμανών Τούρκων).

Τελικά, όμως οι Έλληνες ελευθερώθηκαν, χάρις στον ηρωικό αγώνα της Εθνεγερσίας τους το 1821, στις μεγάλες διπλωματικές ικανότητες του μορφωμένου Ιωάννη Καποδίστρια, γνωστού και ως «Νέου Μωυσή» (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF/), ενώ ο σκληρός, ύπουλος και ανηλεής Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούντ ο Β, που δεν ήθελε την ελευθερία των Ελλήνων, ηττήθηκε και κάμφθηκε τελικά και οι Έλληνες απελευθερώθηκαν ύστερα από 400 έτη σκλαβιάς.

Αυτό το γεγονός συνέβη, εκτός από τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων, και χάρις στις Μεγάλες Δυνάμεις (Ρωσία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία), οι οποίες νίκησαν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο στην ναυμαχία της Ναυπάκτου και τον καταπόντισαν στον βυθό της Μεσογείου, και κυρίως χάρις στην νίκη των Ρώσων στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο των ετών 1828-1829 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_69.html).

Σε μεταγενέστερη χρονική περίοδο, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σημειώθηκε στην μία τεράστια άνοδος της ξενοφοβίας κατά των Χριστιανών (Αρμένιων, Ασσυροχαλδαίων) και ιδιαίτερα των Ελλήνων, έναντι των οποίων οι Τούρκοι Νεότουρκοι εφάρμοσαν μέτρα σχεδόν γενοκτονίας για να τους αποδεκατίσουν (π.χ. με τα γνωστά τάγματα Εργασίας των Ποντίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας).

Αυτό πιθανότατα συνέβη, τόσο επειδή οι Νεότουρκοι, ήθελαν να βρουν ένα θύμα για να το κατηγορήσουν για τα δικά τους εγκλήματα (όπως ακριβώς έκαναν αργότερα και οι Ναζί με τους Εβραίους), διότι ήθελαν να τους αρπάξουν την γη και τα πλούτη, για να «εκτουρκεύσουν» γενοκτονικά και εθνικά την Οθωμανική Αυτοκρατορία, με την μόνιμη «ευγενική υποκίνηση και ενθάρρυνση» των μόνιμων συμμάχων των Τούρκων, των Γερμανών (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_58.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF/).

Οπότε, όταν οι Έλληνες και οι Βαλκανικοί Χριστιανικοί λαοί κατάφεραν να εκδιώξουν και να απελευθερωθούν τους Τούρκους, οι Οθωμανοί φοβούμενοι να μην ξαναπάθουν τα ίδια, άρχισαν να κατηγορούν όλους τους τους Χριστιανούς του κράτους τους, ως εν δυνάμει συνεργάτες των ομοεθνών τους Βαλκανικών λαών.

Όπως επίσης και των εχθρικών προς τους ιδίους Μεγάλες Δυνάμεις (π.χ. Ρωσία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία), οι οποίοι κατ’ αυτούς θα ενωνόταν μαζί τους, αν αυτοί επιτίθονταν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Έτσι, για να «αποτρέψουν» κάτι τέτοιο, αλλά και για να τους κάνουν σκλάβους τους, οι Νεότουρκοι φέρθηκαν σκληρά-γενοκτονικά και στους αθώους για τα καμώματα των δήθεν «Χριστιανικών» Μεγάλων Δυνάμεων (π.χ. τις διομολογήσεις προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία), όλους τους Χριστιανικούς λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Παράλληλα, κάποιοι είδαν την συλλογική κατηγορία των Ναζί έναντι των Εβραίων της Γερμανίας και παγκόσμια πως αυτοί ήταν υπεύθυνοι για την ήττα των Γερμανών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την επιβολή της εξευτελιστικής Συνθήκης των Βερσαλλιών στην Γερμάνια (π.χ. επειδή κάποιοι Γερμανοί που την υπέγραψαν, π.χ. ο Ρατενάου είχε Εβραϊκή καταγωγή), καθώς και της οικονομικής καταστροφής της Γερμανίας το 1929, ως μία επανάληψη της τότε ιστορίας.

Έτσι, οι γενοκτονίες πρακτικές των Ναζί κατά των Εβραίων και η εξόντωση αυτών μέσω του Ολοκαυτώματος, μέσω του Γερμανού αυτή την φορά Φαραώ (του Χίτλερ), ο εκγερμανισμός μερικών παιδιών των Εβραίων και των άλλων λαών που σκλάβωναν, δεν κατάφεραν όπως και τότε να εξοντώσουν τους Εβραίους και τους άλλους σκλαβωμένους λαούς της Ευρώπης.

Έτσι, και στην περίπτωση αυτή, οι επιζώντες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Εβραίοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ευρώπη και να κατευθυνθούν για άλλη μία φορά στην Γη της Επαγγελίας, την Παλαιστίνη.

Και εκεί, υπό την ηγεσία ενός «Νέου Ιησού του Ναυή» (τον πρώτο Ισραηλινό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Μπεν Γκούριον), εκδίωξαν με την βία και με πολέμους (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CE%BC/) τους αλλοφύλους Άραβες (τους «Νέους Χαναναίους» κατά τους ίδιους), οι οποίοι την κατοικούσαν έως τότε (για «Νέο Μωυσή» είχαν δε τον Χερτσλ, ο οποίος ανέπτυξε ξανά το όραμα του Μωυσή για την εγκατάσταση των Εβραίων στο Ισραήλ).

Ενώ στην συνέχεια, μέσω των «Νέων Δαβίδ», του ικανού στρατηγού Μοσέ Νταγιάν και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Εσκόλ, κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και πολλά εδάφη το 1967, τα οποία ο βασιλιάς Δαβίδ είχε καταλάβει παλαιότερα.

Αντίστοιχα τον Μεσαίωνα, οι Σταυροφόροι, οι οποίοι ήρθαν από μακριά, από την Ευρώπη και κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και ίδρυσαν το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, καθώς και άλλα Σταυροφορικά κρατίδια, θεωρούσαν τους εαυτούς τους, ως τους «Νέους Ισραηλίτες», οι οποίοι ανακατέλαβαν την Ιερουσαλήμ από τους απίστους «Νέους Χαναναίους», τους Άραβες.

Για «Νέο Ιησού του Ναυή» είχαν τον Γοδεφρείδο Ντε Μπουγιόν, για «Νέο Μωυσή», τον πάπα της Ρώμης Ουρβανός, ο οποίος τους παρακίνησε να ανακαταλάβουν την Αγία Γη από τους μουσουλμάνους, και για «Νέο Δαβίδ», τον Βαλδουίνο τον Α’.

Ενώ ως «Νέους Ναβαχοδονόσορα και Τίτο», οι οποίοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και εκδίωξαν τους Εβραίους από την Παλαιστίνη (όπως έγινε και με τους ίδιους τους Σταυροφόρους τελικά από τους Άραβες), οι Σταυροφόροι είχαν τους Άραβες Σουλτάνους Σαλαντίν και Μπάιμπαρς.

Και για «Νέα βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ», οι Σταυροφόροι είχαν αντίστοιχα τόσο το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ (αλλιώς γνωστό και ως Βασίλειο της Ούτρεμερ, δηλαδή το Βασίλειο πέρα από την Θάλασσα), καθώς και τα άλλα Σταυροφορικά βασίλεια (δηλαδή την Κομητεία της Τρίπολης, το Πριγκιπάτο της Αντιοχείας, καθώς και την Κομητεία της Έδεσσας).

Αντίστοιχα, οι Μεσαιωνικοί Έλληνες (αλλιώς γνωστοί και ως Βυζαντινοί), αποτελούσαν τον «Νέο Ισραήλ», δηλαδή τον Νέο Χριστιανικό λαό του Θεού, και είχαν αντίστοιχα και αυτοί έναν «Νέο Δαβίδ» (τον Μεγάλο Κωνσταντίνο), έναν «Νέο Σολομώντα» (τον Ιουστινιανό τον Α΄ τον Μέγα), έναν «Νέο Μέγα Αλέξανδρο και Ιησού του Ναυή (δηλαδή τον ένδοξο Αυτοκράτορα Ηράκλειο), καθώς και πολλούς άλλους «Νέους βιβλικούς χαρακτήρες» (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_1.html).

Και αυτοί τελικά όμως, όπως και ο «Παλαιός Ισραήλ» υποδουλώθηκε στους Αιγυπτίους για 400 χρόνια, υποδουλώθηκαν και αυτοί στους Τούρκους για 400 χρόνια, μέχρι την ευλογημένη στιγμή της Ελευθέριας της Ελλάδας που ήρθε με τον ηρωικό αγώνα της Εθνεγερσίας το 1821.   

Τέλος, και οι Ρώσοι, υποδουλώθηκαν για 4 γενιές και αυτοί, 25 ετών αυτή την φορά (από την γενιά του 1917 έως την γενιά του 1992), στους ανηλεείς «Κόκκινους Φαραώ», δηλαδή τους κομμουνιστές, ύστερα από τις οποίες απελευθερώθηκαν.

Και στο τέλος το κράτος τους ανορθώθηκε και μεγάλωσε ξανά, χάρις σε έναν «Νέο Δαβίδ» ή «Μεγάλο Κωνσταντίνο» κατά τους ίδιους, δηλαδή του σημερινού Ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος όπως και αυτοί ίδρυσε ένα ισχυρό στρατό και βοήθησε στην ελεύθερη άνθηση και επικράτηση της Πίστης στον μόνο αληθινό Θεό (δηλαδή την Αγία Τριάδα).

[Και ίσως όπως μετά από 3 γενιές από αυτή του Ιωσήφ ελευθερώθηκαν οι Εβραίοι από τους Αιγυπτίους (τότε η γενιά ήταν 100 χρόνια), και οι Ρώσοι τρεις γενιές μετά το πραξικόπημα του «κόκκινου Φαραώ» Λένιν το 1917, έμειναν για τρεις γενιές (διάρκειας 25 ετών πια) σκλάβοι στους «κόκκινους Φαραώ» πριν ελευθερωθούν τελικά το έτος 1992, θα ελευθερωθούν και οι Ευρωπαίοι άραγε μετά από τρεις γενιές υποδούλωσης στους Αμερικάνους από τα έτη 1945-1947 (δηλαδή τα έτη 2020-2022);].

Ο δε Ηρόστρατος έκαψε τον Ναό (και την πόλη μιας και η φωτιά μετέπειτα από τον ναό, εξαπλώθηκε περαιτέρω) της Εφέσου για να μείνει στην Ιστορία, όπως ακριβώς έκανε και ο Νέρωνας με την Ρώμη.

Ο Άγιος Μάρτυρας Αντύπας μαρτύρησε μέσα σε ένα χάλκινο ταύρο, στον οποίο οι Ρωμαίοι διώκτες του έβαλαν φωτιά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο τύραννος Φάλαρις παλαιοτέρα θανάτωνε τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Στους Φιλίππους, πέρα από το ότι ο Αύγουστος και ο Αντώνιος νίκησαν τους δολοφόνους του Καίσαρα, Κάσσιο και Βρούτο, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, ίδρυσε παράλληλα εκεί την πρώτη Ευρωπαϊκή Χριστιανική Εκκλησιά.

Τόσο ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, όσο και ο Τζένκινς Χαν, από τα κράτη που καταλάμβαναν (π.χ. από την Ιερουσαλήμ οι Βαβυλώνιοι και την Περσία-Κίνα οι Μογγόλοι), πέρα από τις ανηλεείς μαζικές σφαγές που διέπρατταν σε αυτά, αρπάζαν από αυτά τους σκλάβους και τους τεχνίτες, προκειμένου με αυτούς να οικοδομήσουν τεράστια και θαυμαστά κτίριά στις πρωτεύουσες τους (την Βαβυλώνα και το Καρακόρουμ αντίστοιχα).

Τόσο ο Προφήτης Ιερεμίας, όσο και ο τότε μονάχος Γεννάδιος Σχολάριος, προέβλεψαν σωστά ότι οι πρωτεύουσες τους (Ιερουσαλήμ και Κωνσταντινούπολη) θα έπεφταν στα χεριά των εχθρών τους (Βαβυλωνίων και Τούρκων αντίστοιχα) ύστερα από πολιορκία και οι δήθεν σύμμαχοι των πατρίδων τους (οι Αιγύπτιοι και οι δυτικοί και ο πάπας της Ρώμης αντίστοιχα) δεν θα έστελναν ποτέ καμμία βοήθεια.

Οι Αζτέκοι πίστευαν ότι αν σταμάταγαν οι ανθρωποθυσίες στους «θεούς» τους, ο κόσμος θα καταστρεφόταν. Στην πραγματικότητα καταστράφηκε οριστικά (μόνο) ο κόσμος τους, όταν ήρθαν οι Ισπανοί και διέλυσαν τις Αυτοκρατορίες τους και σταμάτησαν τις ανθρωποθυσίες τους για πάντα.

Αντίστοιχα, οι αιρετικοί Ιουδαίοι του Κουμράν (οι οποίοι καθοδηγούταν από 12 ιερείς), πίστευαν ότι με τον ερχομό των Ρωμαίων θα επερχόταν άμεσα το Τέλος του Κόσμου. Στην πραγματικότητα καταστράφηκε οριστικά (μόνο) ο κόσμος τους, όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι κατέκλεβαν την Παλαιστίνη και την Ιερουσαλήμ και διέλυσαν την Αδελφότητα των αιρετικών του Κουμράν για πάντα.

Το κάψιμο (ζωντανών) των τριών Παίδων εν Καμίνω από τον Βαβυλώνιο Ναβαχοδονόσορα, συμβόλιζε για πολλούς τόσο το κάψιμο (ζωντανών) των Χριστιανών από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα, όπως και το μετέπειτα κάψιμο (ζωντανών) εκατομμύριων Χριστιανών και Εβραίων από τον Χίτλερ.

Ειδικά τα

Στην διάρκεια της ιστορίας υπήρξαν πολλές Αυτοκρατορίες Σημιτών, οι οποίες επεκτάθηκαν πάρα πολύ εδαφικά.

Έτσι, πολλοί γνωστοί Σημίτες κατακτητές και ιδρυτές Αυτοκρατοριών ήταν οι Ακκάδιοι (υπό τον Σαργών τον Μέγα κατέλαβαν την Ελάμ, την Μεσοποταμία και την Συρία), οι Υκσώς (κατέλαβαν Συρία-Παλαιστίνη-Λίβανο-Αίγυπτο), και οι Αμμοραίοι (κατέλαβαν Μεσοποταμία και υπό τον Χαμουραμπί άκμασαν-Συρία-Παλαιστίνη, ενώ ίδρυσαν και το Βασίλειο του Μάρι).

Και επίσης οι Ισραηλίτες (κατέλαβαν Συρία-Παλαιστίνη-Λίβανο-Ιορδανία-Σινά), οι Ασσύριοι (κατέλαβαν Μεσοποταμία-Συρία-Παλαιστίνη-Λίβανο-Αίγυπτο-τμήμα της Μικράς Ασίας) και τέλος οι Άραβες (κατέλαβαν Συρία-Μεσοποταμία-Παλαιστίνη-Λίβανο-μέρος της Μικράς Ασίας-Αίγυπτο-Βορειά Αφρική-Ισπανία-Περσία-μέρος της Ινδίας).  

«Ανέβηκες στον θρόνο σαν αλεπού, θα βασιλέψεις σαν λιοντάρι και θα πεθάνεις σαν σκυλί». Αυτή η φράση ειπώθηκε για τον Ηρώδη τον Μέγα, καθώς και τον παπά της Ρώμης

Στην Αρχαιότητα υπήρχαν ήδη από τον καιρό του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Α’ πολλοί Ισραηλίτες εμπόριο και τραπεζίτες (π.χ. οι Μουρασού). Κάποιοι δε από αυτούς ήταν και τοκογλύφοι, ενώ ο βασιλιάς Δαρείος κερδοσκοπούσε μαζί με αυτούς και τους Πέρσες και Φοίνικες τραπεζίτες εις βάρος του ίδιου του του λαού.

[Αντίστοιχα, αργυραμοιβοί, τραπεζίτες και αδίστακτοι τοκογλύφοι, οι οποίοι ξεγελούσαν και έκλεβαν τον κόσμο με τις απάτες τους υπήρχαν και στα χρονιά του Κυρίου στον Ναό του Σολομώντος και αυτούς εκδίωξε από εκεί με Ιερά Οργή ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τότε].

Αντίστοιχα, σε μετέπειτα ιστορικές περιόδους, υπήρξαν και πάλι πολλοί Ισραηλίτες εμπόριο και τραπεζίτες (π.χ. οι Ρότσιλντ-

(Πιθανώς δε λόγω τέτοιων γεγονότων κάποιοι ανηλεείς γενοκτονία και εγκληματικοί ηγέτες, οι οποίοι μισούσαν και ήθελαν να αφανίσουν τους Εβραίους, προσπάθησαν να τους ταυτίσουν συλλογικά στους λαούς τους ως δήθεν ληστές-άρπαγες-τοκογλύφους, με στόχο να αρπάξουν για τον εαυτό τους τις περιουσίες και την γη τους, αφού πρώτα τους αφάνιζαν, π.χ. οι Αμάν και Χίτλερ)].

Αυτό συνέβη με την Γερμανία του Μεσοπολέμου και ένεκα τούτου, πολλοί Γερμανοί ταύτισαν λανθασμένα εκατομμύρια αθώων Ισραηλιτών με τα καμώματα μιας μικρής μειοψηφίας που δεν τους εκπροσωπούσε και τους δυσφήμισε και στράφηκαν άδικα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον τους, πέρα από τα αλλά εξίσου απάνθρωπα εγκλήματα και σφαγές που έπραξαν σε βάρος των Ελλήνων, καθώς και πολλών άλλων λαών.

Ο Άγιος μάρτυρας Αντύπας μαρτύρησε καιγόμενος μέσα σε έναν χάλκινο ταύρο, με τον ίδιο τρόπο που αιώνες νωρίτερα ο τύραννος Φάλαρις θανάτωνε τους εχθρούς του.

Ο Άγιος Πολύκαρπος, αρνήθηκε σε ηλικία 95 ετών να αρνηθεί την Πίστη του στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως ακριβώς έκανε και ο ηλικιωμένος Λάζαρος επί των διωγμών του Αντίοχο του Δ’ του Επιφανούς, ενώ όταν ρίχτηκε στην φωτιά, αυτή δεν τον πείραξε, όπως συνέβη με και τους Τρεις Παίδες εν Καμίνω στην Βαβυλώνα από τον Ναβαχοδονόσορα.

Ο Ηρώδης Αντύπας, ο οποίος διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, μαστίζονταν αλύπητα από τους δριμείς ελέγχους της συνειδήσεως, ενώ είχε και συνεχώς εφιάλτες από τους οποίους καταδιωκόταν παντού σαν τον πρώτο φονιά της ιστορίας, τον Κάιν.

Η δε Σαλώμη βρήκε τραγικό τέλος, ίδιο σχεδόν με το τέλος του Προδρόμου. Της κόπηκε κι αυτής το κεφάλι. Και να πώς:

Η Σαλώμη δεν μπορούσε να ησυχάσει από τα αισθήματα ενοχής που την έπνιγαν και για το λόγο αυτό επιδόθηκε σε ταξίδια μακρινά. Μια μέρα, σε ένα από τα ταξίδια αυτά, που έκανε σε καιρό χειμώνα, ενώ περνούσε πάνω από ένα παγωμένο ποταμό, για να πάει στην αντίπερα όχθη «πεζεύουσα», ο πάγος έσπασε κάτω από τα πόδια της. 

Τότε το σώμα της βούλιαξε με ορμή προς τα κάτω στα παγωμένα νερά, σαν να άνοιξε η γη να την καταπιεί. Και στο απότομο αυτό πέσιμο, ενώ το σώμα της βυθίστηκε, το κεφάλι της κρατήθηκε από κοφτερές πλάκες του παγωμένου ποταμού. Ο πάγος σαν κοφτερό μαχαίρι έκοψε το κεφάλι της στο λαιμό!

Όλοι δηλαδή οι θεατές θυμήθηκαν τότε την κεφαλή του Ιωάννου, που είχε ζητήσει «επί πίνακι» και κατάλαβαν το γιατί πέθανε και η ίδια κατά τον τρόπο αυτό, βρίσκοντας κατά τα έργα της (

Η σύλληψη και η εκτέλεση του τελευταίου Ρώσου Τσάρου και της οικογένειας του από τον Γιουρόφσκι ύστερα από διαταγές του Λένιν, θυμίζει κατά πολύ την σύλληψη και εκτέλεση του τελευταίου Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαβίδ του Β’ του Κομνηνού ύστερα από διαταγές του Οθωμανού Σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή.

Ο διαβόητος Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, κατέλαβε με την βία και με αιματοχυσία την Ιερουσαλήμ και έσφαξε, αιχμαλώτισε και εξόρισε τους Εβραίους από αυτή.

Αντίθετα όμως με αυτόν, όταν ο Πέρσης βασιλιάς Κύρος ο Μέγας κατέλαβε αντίθετα την Βαβυλώνα αναίμακτα.

Αντίστοιχα, στον Μεσαίωνα, οι διαβόητοι Σταυροφόροι κατέλαβαν με την βία και με αιματοχυσία την Ιερουσαλήμ και έσφαξαν, αιχμαλώτισαν και εξόρισαν τους Ορθοδόξους, τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους από αυτή.

Αντίθετα όμως με αυτόν, όταν ο Άραβας (και Κουρδικής καταγωγής) Σουλτάνος Σαλαντίν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ αναίμακτα και ύστερα από συμφωνία.

Το κομμένο κεφάλι του Βαπτιστή, παραδόθηκε μέσα σε μία πιατέλα από τον Ηρώδη τον Αντύπα στην Ηρωδιάδα και την κόρη της, την διαβόητη Σαλώμη.

Αντίστοιχα πολλούς Αιώνες νωρίτερα, το κομμένο κεφάλι του Πέρση βασιλιά Κύρου του Μέγα τοποθετήθηκε μέσα σε μία πιατέλα με το αίμα των στρατιωτών του από την βασίλισσα των Μασσαγετών Τόμυρις.

Ακριβώς την ίδια τύχη είχε μετέπειτα και το κομμένο κεφάλι του Αλή Πασά, το οποίο παραδόθηκε μέσα σε μία πιατέλα γεμάτη στο αίμα του στον Οθωμανό Σουλτάνο Μαχμούντ τον Β’.

Επιπλέον, ο Μελχισεδέκ, ο βασιλιάς και Αρχιερέας της Σαλήμ (Ιερουσαλήμ), συνάντησε, προϋπάντησε και ευλόγησε τον νικητή έναντι των ηγετών της Μεσοποταμίας στην Δαν Αβραάμ και τον ευλόγησε, δεχόμενος τον ως τον Εκλεκτό του Θεού.

Αντίστοιχα, ο Αρχιερέας Ιησούς, συνάντησε, προϋπάντησε και ευλόγησε τον νικητή έναντι των ηγετών της Βαβυλώνας, τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Μέγα, και τον ευλόγησε, όταν αυτός επέστρεψε στους εξόριστους στην Βαβυλώνα Ισραηλίτες να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη, δεχόμενος τον ως τον Εκλεκτό του Θεού.

Παράλληλα, και ο Αρχιερέας Ιαδδός, συνάντησε, προϋπάντησε και ευλόγησε τον νικητή έναντι του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Γ’ στην Ισσό, τον Έλληνα βασιλιά Αλέξανδρο τον Μέγα, και τον ευλόγησε, δεχόμενος τον ως τον Εκλεκτό του Θεού.

Τέλος, και ο Επίσκοπος της Ρώμης Σιλβέστρος, συνάντησε, προϋπάντησε και ευλόγησε τον νικητή έναντι του Μαξέντιου στην Μίλβια Γέφυρα, τον Έλληνα Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, και τον ευλόγησε, δεχόμενος τον ως τον Εκλεκτό του Θεού.

Η δε Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, είναι χωρισμένη διοικητικά σύμφωνα με τον διαχωρισμό του Μωυσή στις δώδεκα φυλές (που εκπροσωπούνται τους δώδεκα Αποστόλους αντίστοιχα στον Χριστιανισμό, ενώ ο «Νέος Ισραήλ» είναι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί), τον Αρχιερέα (τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Ορθοδοξία), καθώς και στις άλλες διοικητικές υποδιαιρέσεις που αυτός θεσμοθέτησε (π.Χ., τους Πρεσβυτέρους ή τους Επισκόπους στον Χριστιανισμό) κ.α.

Το έτος 636 μ.Χ. καταλήφθηκε η Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες μουσουλμάνους, οι οποίοι κατέλαβαν το Ιερό για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους Ορός του Ναού και έχτισαν εκεί το Τέμενος του Ομάρ ενώ το έτος 1453 μ.Χ. καταλήφθηκε η ιερή πόλη της Κωνσταντινούπολης από τους μουσουλμάνους Τούρκους, οι οποίοι κατέλαβαν βίαια τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας και τον μετέτρεψαν σε τζαμί.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Α’ ο Μέγας κατέλαβε και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, κατέσφαξαν τους Εβραίους της Παλαιστίνης γενοκτονικά, και τους οδήγησαν στην εξορία στην Βαβυλώνα για 70 έτη.

Με το πέρας αυτών, οι ίδιοι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη χάρις σε ένα διάταγμα του Κύρου του Μέγα. Μερικούς αιώνες αργότερα, οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες Τίτος και Ανδριάνος, ως «Νέοι Ναβαχοδονόσορες», κατέλαβαν και κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ, κατέσφαξαν τους Εβραίους της Παλαιστίνης γενοκτονικά, και τους οδήγησαν στην εξορία σε όλο τον κόσμο για σχεδόν 1900 έτη.

Το έτος 1943, ο Χίτλερ, ως «Νέος Ναβαχοδονόσορας» και «Νέος Τίτος και Ανδριάνος»,  κατέσφαξαν τους Εβραίους της Ευρώπης γενοκτονικά, και τους οδήγησε σε εξορία από την Γερμάνια και την Ευρώπη.

Στην συνεχεια, αυτοι κατευθυνθήκαν μετά από 1900 έτη στην γη της Παλαιστίνης μετρά από 1900 έτη εξορίας, και το έτος 1948, αμέσως μετά τον Α’ Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο και την βίαιη εκδίωξη των Αράβων από την περιοχή ίδρυσαν το σύγχρονο Ισραηλινό κράτος, με την διπλωματική, πολιτική και στρατιωτική βοήθεια των «Νέων Κύρων» της εποχής, δηλαδή τον τότε Προέδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν και της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν.

Για κάποιους αναλυτές, πολλοί Αρχαίοι ναοί σε πολλά κράτη, έκρυβαν βιοχημικούς παράγοντες για προστασία ή και συμβατικά όπλα, όπως π.χ. ο Ναός του Σολομώντα, ο Παρθενώνας (βάσεις καταπελτών, ασπίδες, σπαθιά), κάποιες Βυζαντινές Εκκλησίες (Υγρό Πυρ και νάφθα), ενώ για κάποιους στην εποχή μας, ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, έκρυβε σε τζαμιά χημικά όπλα.

Επίσης, είναι γνωστό ότι στην ιστορία των Σοδόμων και των Γομόρρων, οι διεφθαρμένοι κάτοικοι αυτών προσπάθησαν να βιάσουν τους δύο απεσταλμένους Αγγέλους του Κυρίου με ανθρώπινη μορφή, οι οποίοι φιλοξενούταν από τον Λωτ, τον ανιψιό του Αβραάμ.

Όταν αυτός επικαλέστηκε τον ιερό νομό της φιλοξενίας, ο οποίος δεν επέτρεπε να βλαφτεί κάνεις που ήταν φιλοξενούμενος όντας «ιερό και απαραβίαστο» πρόσωπο, και ότι θα ήταν προτιμότερο, όσο και αν δεν το ήθελε να βλάψουν τις κόρες του, πάρα τους φιλοξενουμένους του, αυτοί προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα και να μπουν βίαια μέσα.

Τότε όμως, οι Άγγελοι τύφλωσαν τους κάτοικους της πόλης αυτής και έβγαλαν εκτός τον Λωτ και την οικογένεια του, ενώ τα αμαρτωλά Σόδομα κάηκαν με φωτιά από τον ουρανό ως τιμωρία για την απύθμενη κακιά των κατοίκων τους.

Αντίστοιχα, οι διεφθαρμένοι κάτοικοι της πόλεως της Γαβαά (Ισραηλίτες από την φυλή του Βενιαμίν) προσπάθησαν να βιάσουν έναν ξένο Λευίτη και την γυναικά του που φιλοξενούσε ένας γέροντας.

Όταν αυτός επικαλέστηκε τον ιερό νομό της φιλοξενίας, ο οποίος δεν επέτρεπε να βλαφτεί κάνεις που ήταν φιλοξενούμενος όντας «ιερό και απαραβίαστο» πρόσωπο, και ότι θα ήταν προτιμότερο, όσο και αν δεν το ήθελε τις γυναίκες του, πάρα τους φιλοξενουμένους του, αυτοί προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα και να μπουν βίαια μέσα.

Στην συνέχεια, άρπαξαν την γυναικά του Λευίτη και την βίασαν μέχρι το πρωί έως θανάτου. Τότε όμως, οι υπόλοιποι Ισραηλίτες αηδιασμένοι από την πράξη τους αυτή, επιτέθηκαν στην πόλη αυτή, εξόντωσαν τους κάτοικους της και την έκαψαν με φωτιά ως τιμωρία για την απύθμενη κακία των κατοίκων τους.

Ως γνωστόν, η Ερυθρά θάλασσα άνοιξε με θαυμαστό τρόπο από τον Προφήτη Μωυσή για να περάσουν οι Ισραηλίτες για να σωθούν, όταν καταδιωκόταν από τον στρατό του Φαραώ. 

Κατά αντίστοιχο τρόπο, ο ποταμός Ιορδάνης άνοιξε την εποχή του Ιησού του Ναυή, όταν πέρασε η Κιβωτός της Διαθήκης για να περάσει ο Ισραηλιτικό τρόπο για να καταλάβει την Αγιά Γη της Παλαιστίνης.

Οι Ισραηλίτες κατέλαβαν την πόλη της Βαιθήλ μέσω πληροφοριών από έναν κάτοικο της πόλης με αντάλλαγμα την ζωή του, όπως ακριβώς έκαναν και οι Σταυροφόροι με την κατάληψη της Αντιόχειας.

Η εξόντωση των 70 αδερφών του Αβιμελέχ από τον ίδιο, με σκοπό αυτός με την εξόντωση τους να γίνει βασιλιάς, θυμίζει τον φόνο που έκαναν ο Ινδός βασιλιάς Ασόκα ο Μέγας, ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης και ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ ο Σκληρός ενάντια στους αδερφούς τους για να αρπάξουν τον θρόνο.

Η δολοφονία του Μωαβίτη βασιλιά Ελγών από τον Ισραηλίτη Εούδ με ένα κρυμμένο σπαθί μέσω της απομόνωσης του με το πρόσχημα ότι δήθεν ήθελε να του δώσει ένα κρυφό μνήμα, θυμίζει κατά πολύ τους φόνους του Γάλλου Προέδρου Καρνό (με κρυμμένο μαχαίρι) και του Τρότσκι, με το ίδιο ακριβώς πρόσχημα. 

[Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σκότωσε και ο Ιωάβ τον Αβενήρ].

Το δε κόψιμο των μεγάλων δαχτύλων των χεριών 70 βασιλιάδων από τον βασιλιά της πόλης Βεζέκ, Άδωνι και η αντίστοιχη τιμωρία του από τους Ισραηλίτες, θυμίζει το κόψιμο των μεγάλων δαχτύλων των χεριών των αιχμάλωτων εχθρικών κωπήλατων από τους Αθηναίους και την αντίστοιχη τιμωρία των πληρωμάτων τους από τον Σπαρτιάτη Ναύαρχο Λύσανδρο.

Ο Ιαφθέ εκδιώχτηκε και εξορίστηκε από την πόλη του, την Γαλαάδ, από τους πρεσβύτερους αυτής, καθώς και τα αδέρφια του, τα οποία εποφθαλμιούσαν την ηγεσία της. Τότε ο ίδιος συγκρότησε στρατό για να την ανακαταλάβει εάν ποτέ του δίνονταν η κατάλληλη ευκαιρία.

Όμως, όταν η πόλη αυτή κινδύνεψε με κατάληψη από τους Αμμωνίτες, όλοι (τα αδέρφια του, οι πρεσβύτεροι και ο λαός) τον ανακάλεσαν πίσω για να τους σώσει και νικήσει τους εχθρούς τους, δίνοντας του όρκο ότι αν τον κάνει θα τον δεχτούν ως ηγέτη τους, κάτι που ο ίδιος πράγματι κατόρθωσε και έγινε ηγέτης της Γαλαάδ ως τον θάνατο του.

Αντίστοιχα, ο Αλέξανδρος Νιέφσκι εκδιώχτηκε και εξορίστηκε από την πόλη του, τον Νόβγκοροντ, από τους πρεσβύτερους αυτής, οι οποίοι εποφθαλμιούσαν την ηγεσία της. Τότε ο ίδιος συγκρότησε στρατό για να την ανακαταλάβει εάν ποτέ του δίνονταν η κατάλληλη ευκαιρία.

Όμως, όταν η πόλη αυτή κινδύνεψε με κατάληψη από τους Τεύτονες Ιππότες και τους Σουηδούς, όλοι (οι πρεσβύτεροι και ο λαός) τον ανακάλεσαν πίσω για να τους σώσει και νικήσει τους εχθρούς τους, δίνοντας του όρκο ότι αν τον κάνει θα τον δεχτούν ως ηγέτη τους, κάτι που ο ίδιος πράγματι κατόρθωσε και έγινε ηγέτης του Νόβγκοροντ ως τον θάνατο του.

Και όπως ο Τούθμωσις ο Γ’ της Αιγύπτου επέκτεινε με πολλές επιτυχείς εκστρατείες το κράτος του, ο γιος του, ο Αμενόφις ο Β’ αντίθετα έκανε πολύ λιγότερες και απλά σταθεροποίησε το κράτος του πατέρα του.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, ενώ ο βασιλιάς Δαβίδ επέκτεινε με πολλές επιτυχείς εκστρατείες το κράτος του, ο γιος του, ο Σολομώντας έκανε αντίθετα πολύ λιγότερες και απλά σταθεροποίησε το κράτος του πατέρα του.

Το έτος 636 μ.Χ. καταλήφθηκε η Ιερή Πόλη της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες μουσουλμάνους, οι οποίοι κατέλαβαν το Ιερό για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους Ορός του Ναού και έχτισαν εκεί το Τέμενος του Ομάρ ενώ το έτος 1453 μ.Χ. καταλήφθηκε η ιερή πόλη της Κωνσταντινούπολης από τους μουσουλμάνους Τούρκους, οι οποίοι κατέλαβαν βίαια τον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας και τον μετέτρεψαν σε τζαμί.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Α’ ο Μέγας κατέλαβε και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ, κατέσφαξαν τους Εβραίους της Παλαιστίνης γενοκτονικά, και τους οδήγησαν στην εξορία στην Βαβυλώνα για 70 έτη.

Με το πέρας αυτών, οι ίδιοι επέστρεψαν στην Παλαιστίνη χάρις σε ένα διάταγμα του Κύρου του Μέγα. Μερικούς αιώνες αργότερα, οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες Τίτος και Ανδριάνος, ως «Νέοι Ναβαχοδονόσορες», κατέλαβαν και κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ, κατέσφαξαν τους Εβραίους της Παλαιστίνης γενοκτονικά, και τους οδήγησαν στην εξορία σε όλο τον κόσμο για σχεδόν 1900 έτη.

Το έτος 1943, ο Χίτλερ, ως «Νέος Ναβαχοδονόσορας» και «Νέος Τίτος και Ανδριάνος»,  κατέσφαξαν τους Εβραίους της Ευρώπης γενοκτονικά, και τους οδήγησε σε εξορία από την Γερμάνια και την Ευρώπη.

Στην συνέχεια, αυτοί κατευθύνθηκαν μετά από 1900 έτη στην γη της Παλαιστίνης μετρά από 1900 έτη εξορίας, και το έτος 1948, αμέσως μετά τον Α’ Αραβοϊσραηλινό Πόλεμο και την βίαιη εκδίωξη των Αράβων από την περιοχή ίδρυσαν το σύγχρονο Ισραηλινό κράτος, με την διπλωματική, πολιτική και στρατιωτική βοήθεια των «Νέων Κύρων» της εποχής, δηλαδή τον τότε Προέδρο των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν και της ΕΣΣΔ Ιωσήφ Στάλιν.

Για κάποιους αναλυτές, πολλοί Αρχαίοι ναοί σε πολλά κράτη, έκρυβαν βιοχημικούς παράγοντες για προστασία ή και συμβατικά όπλα, όπως π.χ. ο Ναός του Σολομώντα, ο Παρθενώνας (βάσεις καταπελτών, ασπίδες, σπαθιά), κάποιες Βυζαντινές Εκκλησίες (Υγρό Πυρ και νάφθα), ενώ για κάποιους στην εποχή μας, ο πρώην δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν, έκρυβε σε τζαμιά χημικά όπλα.

Η σύλληψη και η εκτέλεση του τελευταίου Ρώσου Τσάρου και της οικογένειας του από τον Γιουρόφσκι ύστερα από διαταγές του Λένιν, θυμίζει κατά πολύ την σύλληψη και εκτέλεση του τελευταίου Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαβίδ του Β’ του Κομνηνού ύστερα από διαταγές του Οθωμανού Σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή.

Ο διαβόητος Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, κατέλαβε με την βία και με αιματοχυσία την Ιερουσαλήμ και έσφαξε, αιχμαλώτισε και εξόρισε τους Εβραίους από αυτή.

Αντίθετα όμως με αυτόν, όταν ο Πέρσης βασιλιάς Κύρος ο Μέγας κατέλαβε αντίθετα την Βαβυλώνα αναίμακτα.

Αντίστοιχα, στον Μεσαίωνα, οι διαβόητοι Σταυροφόροι κατέλαβαν με την βία και με αιματοχυσία την Ιερουσαλήμ και έσφαξαν, αιχμαλώτισαν και εξόρισαν τους Ορθοδόξους, τους μουσουλμάνους και τους Εβραίους από αυτή.

Αντίθετα όμως με αυτόν, όταν ο Άραβας (και Κουρδικής καταγωγής) Σουλτάνος Σαλαντίν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ αναίμακτα και ύστερα από συμφωνία.

Το κομμένο κεφάλι του Βαπτιστή, παραδόθηκε μέσα σε μία πιατέλα από τον Ηρώδη τον Αντύπα στην Ηρωδιάδα και την κόρη της, την διαβόητη Σαλώμη.

Αντίστοιχα πολλούς Αιώνες νωρίτερα, το κομμένο κεφάλι του Πέρση βασιλιά Κύρου του Μέγα τοποθετήθηκε μέσα σε μία πιατέλα με το αίμα των στρατιωτών του από την βασίλισσα των Μασσαγετών Τόμυρις.

Ακριβώς την ίδια τύχη είχε μετέπειτα και το κομμένο κεφάλι του Αλή Πασά, το οποίο παραδόθηκε μέσα σε μία πιατέλα γεμάτη στο αίμα του στον Οθωμανό Σουλτάνο Μαχμούντ τον Β’.

Με την αγκαλιά του εγγόνου της, η Ιουδαία Νωεμίν τον αναγνώρισε ως νόμιμο, όπως έκαναν και οι Ρωμαίοι (π.χ. ο Καίσαρας) για να αναγνωρίσουν τα παιδιά τους.

Η κατάληψη της πόλεως Συχέμ από τον Αβιμελέχ, η εξόντωση των κατοίκων της, το ολοκληρωτικό κάψιμο της με φωτιά, καθώς και το η σπορά αλατιού για να μην φυτρώνει τίποτε σε αυτή πια, θυμίζει την αντίστοιχη συμπεριφορά των Ρωμαίων του Σκιπίωνα του Αιμιλιανού στην Καρχηδόνα κατά το τέλος του Γ’ Καρχηδονιακού Πολέμου.

Η εξόντωση όλων των πλουσίων κατοίκων της Συχέμ (και των αδερφών του) από τον Αβιμελέχ θυμίζει κατά πολύ την εξόντωση των αριστοκρατών της Κορίνθου από τον Κύψελο, καθώς και των συγγενών του και μέχρι τότε βασιλιάδων της, των Βακχιάδων. 

Η εξόντωση σχεδόν 800 αντίπαλων στρατιωτών από τον Ισοβέθ-Βασέθ σε μία μάχη, θυμίζει την αντίστοιχη εξόντωση πολλών δεκάδων  αντίπαλων στρατιωτών από τον Νικηταρά τον Τουρκοφάγο σε μία μάχη.

Ο θάνατος του Αμνών από τον Αβεσσαλώμ με απάτη σε ενέδρα σε δείπνο, θυμίζει κατά πολύ τους θανάτους σε δείπνο που εφάρμοσαν έναντι των εχθρών τους ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, καθώς και ο Θεοδόριχος ο Μέγας έναντι του Οδάκραου στην Ιταλία.

Η δε αυτοκτονία του Σαούλ πάνω σε ξίφος μετρά την τελική οριστική ήττα του από τους Φιλισταίους, θυμίζει κατά πολύ την παρόμοια αυτοκτονία του Ρωμαίου στρατηγού Βάρρου όταν ηττήθηκε από τους Γερμανούς του Αρμίνιου στον Τευτοβούργιο Δρυμό.

Το χάσιμο από τους Ισραηλίτες της Κιβωτού της Διαθήκης και η αρπαγή της από τους Φιλισταίους μετά την ήττα των πρώτων σε μάχη, θυμίζει κατά πολύ το χάσιμο μέρος του Τιμίου Σταυρού από τους Σταυροφόρους μετά την ήττα στην μάχη του Χαττίν από τους Άραβες του Σαλαντίν.

Ο δε θαυμαστός πολλαπλασιασμός ελάχιστου ψωμιού και η διατροφή από τον ίδιο πολλών δεκάδων Προφητών από τον Προφήτη Ελισαίο, παραπέμπει στον αντίστοιχο θαυμαστό πολλαπλασιασμό ελάχιστων ψωμιών από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την διατροφή από τον ίδιο πολλών χιλιάδων ατόμων.

Ανάσταση νεκρών παιδιών χήρων πραγματοποιήθηκε από τους Προφήτες Ηλία και Ελισσαίο, ενώ ακόμα περισσότερες Αναστάσεις ατόμων πραγματοποιήθηκαν από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Ο δε θάνατος του μεθυσμένου Ηλά από τον Ζιμβρί, θυμίζει κατά πολύ τον θανάτου του μεθυσμένου Αρχία του Θηβαίου (ο οποίος και είπε την διάσημη φράση: «Εις αύριον τα σπουδαία»), από τον Πελοπίδα.

Το χτύπημα και η κοροϊδία του Γεναάτη Σεδεκία στον Προφήτη Μιχαία και ο εμπαιγμός του από αυτόν για τον αληθή λόγο που αυτός εκστόμισε, θυμίζει κατά πολύ το χτύπημα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από τον δούλο του Αρχιερέα Καϊάφα, καθώς και τον εμπαιγμό του από τους στρατιώτες του Ναού, για τους αληθείς λόγους που Αυτός εκστόμισε.

Το βύθισμα του στόλου του Ιωσαφάτ από θαλασσοταραχή θυμίζει κατά πολύ το βύθισμα του στόλου του Ξέρξη στον Άθω από θαλασσοταραχή.

Η ανθρωποθυσία των γιων του Αχάαβ στα εγκαίνια του ξαναχτισίματος της Ιεριχούς, θυμίζει κατά πολύ την ανθρωποθυσία του γιου του Μανασσή στα μετέπειτα χρονιά, όπως και της κόρης του Αριστοδήμου από τον πατέρα της.

Αντίστοιχα, η ανθρωποθυσία του γιου του Μωαβίτη βασιλιά Μέσα για να σωθεί η πόλη του, όπως και έγινε, θυμίζει επίσης την ανθρωποθυσία της κόρης του Αριστοδήμου από τον πατέρα της, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Μεσσήνης για να σωθεί η πατρίδα τους.

Η διάσπαση του κλοιού των Εδωλίων από τον βασιλιά Ιωράμ και η διαφυγή αυτού και λίγων ιππέων του στην μάχη της Δωθάν, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη διάσπαση του κλοιού των Αράβων του Σαλαντίν από τον  Ραιμόνδο τον Γ΄ της Τρίπολης και την διαφυγή αυτού και λίγων ιππέων του στην μάχη του Χαττίν.

Ο θάνατος του Αμνών από συνωμότες ύστερα από παλατιανή συνομωσία, η εξόντωση αυτών, καθώς και η μετέπειτα αποκατάσταση του νόμιμου διάδοχου του και γιου του Ιωνία στον θρόνο, θυμίζει κατά πολύ τον αντίστοιχο θανάτου του διαβόητου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Καλιγούλα.

Και αυτός εξοντώθηκε από συνωμότες ύστερα από παλατιανή συνομωσία, την εξόντωση αυτών, καθώς και η μετέπειτα αποκατάσταση του νόμιμου διάδοχου του και θείου του Κλαυδίου στον θρόνο.

Η αφιέρωση 300 ασπίδων στο δωμάτιου του Παλατιού του Σολομώντα με την ονομασία «Δάσος του Λιβανού», θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη αφιέρωση ασπίδων και όπλων από τους Αρχαίους Αθηναίους στον Παρθενώνα.

Επιπλέον, ο θρόνος του Σολομώντα, είχε μεγάλο ύψος και διακοσμούταν γύρω του από δυο χρυσά λιοντάρια σε κάθε σκαλοπάτι, όπως και ο θρόνος του σπουδαίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού είχε επίσης είχε μεγάλο ύψος και διακοσμούταν γύρω του από δυο χρυσά (και κινούμενα μηχανικώς) λιοντάρια (και πτηνά) σε κάθε σκαλοπάτι.

Ο θάνατος του Ιωάβ στον ιερό χώρο της Σκηνής του Μαρτυρίου όπου και είχε ζητήσει άσυλο ως ικέτης, θυμίζει κατά πολύ τον θάνατο των οπαδών του Κύλωνα, οι οποίοι είχαν ζητήσει άσυλο ως ικέτες στον βωμό της Πολιάδος Αθηνάς.

Ο Αδάδ ο Εδωμίτης, διασώθηκε από την σφαγή όλων των αρένων τέκνων της οικογένειας του, που πραγματοποίησε ο Ιωάβ και κατέφυγε σε μικρή ηλικία στην Αίγυπτο για να σωθεί.

Εκεί κέρδισε την συμπάθεια του Φαραώ, και αναστράφηκε μαζί με τους υπόλοιπους πρίγκιπες της Αιγύπτου (όπως και ο Προφήτης Μωυσής παλαιότερα), ο οποίος μάλιστα τον πάντρεψε με την αδερφή της γυναίκας του, ενώ αργότερα του έδωσε και εφόδια, χρήματα και στρατό για να ανακαταλάβει τον θρόνο του.

Αντίστοιχα, ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, διασώθηκε και αυτός από την σφαγή όλων των αρένων τέκνων της οικογένειας του, και κατέφυγε σε μικρή ηλικία στην Αίγυπτο για να σωθεί.

Εκεί κέρδισε την συμπάθεια του Φαραώ, και αναστράφηκε μαζί με τους υπόλοιπους πρίγκιπες της Αιγύπτου (όπως και ο Προφήτης Μωυσής παλαιότερα), ο οποίος μάλιστα τον πάντρεψε με την θετή του κόρη Αντιγόνη, ενώ αργότερα του έδωσε και εφόδια, χρήματα και στρατό για να ανακαταλάβει τον θρόνο του.

Το θαυμαστό τύλωμα των Σύρων στρατιωτών, καθώς και η μετέπειτα επαναφορά της όρασης τους από τον Προφήτη Ελισσαίο, θυμίζει κατά πολύ το αντίστοιχο θαυμαστό τύλωμα του μετέπειτα Αποστόλου Παύλου από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, καθώς και την μετέπειτα επαναφορά της όρασης του από τον Προφήτη Ανανία.

Το ξέραμα του χεριού του Ιεροβοάμ από τον Προφήτη, όπως και η μετέπειτα θεραπεία του από αυτόν, θυμίζει πολύ το αντίστοιχο ξέρασμα του χεριού του Εισαγγελέα που κατηγορούσε άδικα τον Άγιο Νεκτάριο, όπως και την μετέπειτα θεραπεία του από αυτόν.

Η σύλληψη του Μακκαβαίου Ιωανάθαν με απάτη και η εκτέλεση του με τους άντρες του από τους κάτοικους της Πτολεμαΐδας, θυμίζει κατά πολύ τα αντίστοιχα γεγονότα του λεγομένου «Μαύρου Δείπνου» στην Σκωτία.

Ο θάνατος του Πτολεμαίου του ΣΤ’ και η επανάσταση και σφαγιασμός των φρουρών του στην Συρία, θυμίζει κατά πολύ τις αντίστοιχες επαναστάσεις που συνέβησαν στην Αθήνα και αλλού αμέσως μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Το κάψιμο των απογόνων του Βαιάν στους Πύργους τους με φωτιά από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, θυμίζει κατά πολύ το κάψιμο μέσα στον Πύργο του, του Βόρτιγκερν στην Μεσαιωνική Αγγλία.

 Η δε διάρρηξη των ιματίων από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο και του Έσδρα, θυμίζει την θεατρινίστικη διάρρηξη των ιματίων του Αρχιερέα Καϊάφα ενώπιον του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Η απαγόρευση της συλλογής λάφυρων από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο εν ώρα μάχης, θυμίζει κατά πολύ τις αντίστοιχες διαταγές που έδωσαν στους άντρες τους πολλοί διάσημοι στρατηγοί εν ώρα μάχης, όπως π.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος.

Η φυλάκιση και εξόντωση του Αχίαρου από τον Αμάν, τον οποίο ο Αχίαρος είχε υιοθετήσει για να του πάρει την θέση και τα πλούτη, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη φυλάκιση και εκτέλεση του Αρμένιου Άρχοντα  Τορός, από τον μετέπειτα βασιλιά Βαλδουίνο τον Α’ της Ιερουσαλήμ, τον οποίο ο Τορός είχε υιοθετήσει, για να του πάρει την θέση και τα πλούτη. 

Το θάψιμο στα κρυφά πτωμάτων από τον Τωβίτ, των οποίων απαγορευόταν η ταφή τους από τον Ασσύριοι βασιλιά Σεναρηχείμ, θυμίζει κατά πολύ το αντίστοιχο κρυφό θάψιμο του πτώματος του Ετεοκλή από την αδερφή του, την Αντιγόνη, πάρα τις αντίθετα ρητές διαταγές του βασιλιά της Θήβας Κρέοντα.

Η δε εξόντωση του μεθυσμένου Ολοφέρνη από την Εσθίω, θυμίζει αρκετά την εξόντωση του μεθυσμένου Θηβαίου Τυράννου Αρχία. 

Η πρόταση του Ξέρξη στην Εσθίω να της δώσει το μισό του Βασίλειο, θυμίζει την αντίστοιχη πρόταση του Ηρώδη του Αντύπα στην Σαλώμη. Η μεν ζήτησε το «κεφάλι του Αμάν», η δε του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή.

Οι Εβραίοι τα είχαν πάντα καλά με τους λαούς που τους εξουσίαζαν για να επιβιώσουν, όπως π.χ. τους Πέρσες και τους Τούρκους και πολύ λιγότερο τους Έλληνες και τους Ρωμαίους.

Η θαυμαστή παράλυση του Πτολεμαίου του Δ’ του Φιλοπάτορα στον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη θαυμαστή παράλυση του Ηλιόδωρου, του αξιωματούχου των Σελευκιδών στον ίδιο ακριβώς Ναό.  

Η δε αλλαγή της σκηνής του από τον Πτολεμαίο τον Δ’ μία νύχτα, τον έσωσε από τον θάνατο από συνωμότες σε αυτή, όπως ακριβώς συνέβη και παλαιοτέρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος σώθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Οι Εφτά Πυραμίδες που έστησε μαζί με πανοπλίες ο Σιμών ο Μακκαβαίος για τον πατέρα του και τα αδέρφια του, θυμίζει το αντίστοιχο κτίσιμο Πυραμίδων με όπλα από τους Μυκηναίους, αλλά και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου.

Ο Άλκιμος διορίστηκε τύραννος και «Αρχιερέας» στα Ιεροσόλυμα από τον Σελευκίδη βασιλιά Δημήτριο τον Α’, όπως ακριβώς οι Κάσσανδρος,  Μιθριδάτης ο Μέγας, έκαναν τυράννους των Αθηνών, τους Δημήτριο Φαληρέα, Λαχάρη και Αθηνίωνα (

Ο Άγιος Μάρκος ο Αθηναίος και μετακίνησε βουνά σε Παλαιά Διαθήκη ή Ρωμαϊκούς Διωγμούς, όπως και ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Ιωακείμ (ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Πάνυ) σε λογούς Άγιου Κοσμά του Αιτωλού.

Και ο ίδιος Πατριάρχης, που δεν έπαθε τίποτα πίνοντας δηλητήριο, όταν έκανε το σημείο του Σταυρού, όπως συνέβη και με τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο όταν του έδωσαν να πιει δηλητήριο, και αυτός έκανε το Σημείο του Σταυρού. 

Σε μία Λιτανεία στην Πόλη επί Πατριάρχη Πρόκλου (του Πατριάρχη αμέσως μετά από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο), ένα παιδί αρπάχτηκε στον ουρανό (όπως ακριβώς και ένας Άγιος άνθρωπος που γνώριζε ο Απόστολος Παύλος αρπάχτηκε στον Τρίτο Ουρανό), όπου και άκουσε έναν επουράνιο ύμνο και όταν γύρισε και τον έψαλλε.  

Στην Πόλη επίσης, τον 5^ο Αιώνα μ.Χ., όταν ο κόσμος ήταν πολύ αμαρτωλός, άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό αποκαΐδια που έκαιγαν κτίρια και χωράφια (όπως στα Σόδομα και τα Γόμορρα), και μόνο η μετάνοια των κάτοικων (όπως αυτών της Νινευή) και οι προσευχές του κλήρου τις σταμάτησαν.

Και επίσης, όπως ο Προφήτης Ελισαίος καθάρισε από την λέπρα τον Νέεμαν τον Σύρο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός καθάρισε από την λέπρα πολύ περισσότερους λεπρούς.

Τόσο ο Δαβίδ στο Ισραήλ, όσο και ο Βαριάθος στην Ισπανία, ξεκίνησαν από απλοί βοσκοί αρχικά, και χάρις στις ικανότητες τους, κατάφεραν πρώτα με ανταρτοπόλεμο και μετά με την συγκρότηση τακτικού στρατού, να εκδιώξουν από τις χώρες τους ισχυρότερες δυνάμεις που  τις είχαν σκλαβώσει (Φιλισταίους, Ρωμαίους) και να τις ελευθερώσουν και στην συνέχεια μάλιστα να επεκτείνουν ακόμη περισσότερο τα σύνορα τους.

Επιπλέον, όπως είναι γνωστό, στην ιστορία του Δαβίδ, ο οποίος παρέλαβε ένα απειλούμενο από παντού βασίλειο, με πολλά εδάφη του σκλαβωμένα από πολλούς εχθρούς (π.χ. τους Φιλισταίους), και στην συνέχεια ζάχαρις στις ικανότητες του κατάφερε, όχι μόνο να το ελευθερώσει, αλλά και να το επεκτείνει περαιτέρω.

Ενώ στην συνέχεια, κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και να την κάνει πρωτεύουσα του, έχοντας μόνο μία παρασπονδία (την υπόθεση της Βηρσαβεέ, για την οποία επιπλήχτηκε από τον Προφήτη Ναμάν), θυμίζει πολύ την ιστορία του Ιωάννη του Γ’ του Βατάτζη στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία (ο οποίος ήταν εξαδάχτυλος, όπως και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αλλά και ο τέως βασιλιάς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ).

Και αυτός,  παρέλαβε ένα απειλούμενο από παντού βασίλειο, με πολλά εδάφη του σκλαβωμένα από πολλούς εχθρούς (π.χ. τους Λατίνους Σταυροφόρους), και στην συνέχεια ζάχαρις στις ικανότητες του κατάφερε, όχι μόνο να το ελευθερώσει, αλλά και να το επεκτείνει περαιτέρω.

Έστρωσε δε και το έδαφος για να ανακαταληφθεί αργότερα η «Νέα Ιερουσαλήμ» (δηλαδή η Κωνσταντινούπολη, η ένδοξη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), έχοντας μόνο μία παρασπονδία (την υπόθεση της Άννας Μαρκεσίνα, για την οποία επιπλήχτηκε από τον μοναχό Νικηφόρο Βλεμμύδη).

Για κάποιους, όπως ο Άγιος Απόστολος Πέτρος πρόδωσε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και τον αρνήθηκε τρεις φορες στην σύλληψη Του, έτσι και μετέπειτα ο πάπας της Ρώμης, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε διάδοχος του Αγίου Πέτρου, πρόδωσε τον Χριστό όχι μόνο τρεις φορες, αλλά άπειρες, και τον αρνήθηκε απόλυτα, αποδεχόμενος πλήρως τους τρεις πειρασμούς που ο Κύριος αρνήθηκε στην έρημο, όπως φαίνεται καθαρά στο διάσημο κείμενο του Ντοστογιέφσκι, «Ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής» (

Η Βυζαντινη Αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποια αδίκησε και καταδίωξε μέχρι θανάτου τον Άγιο Ιωαννη τον Χρυσόστομο πέθανε μετά από φρικτή ασθένεια, ενώ από το σώμα της έβγαιναν σκουλήκια, και είχε ακριβώς τον ίδιο ακριβώς θάνατο με τον Ηρώδη τον Μέγα, ο οποίος δολοφόνησε τα αθώα νήπια της Ιερουσαλήμ και προσπάθησε να δολοφονήσει εν τη γεννήσει του τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Αντίστοιχα ο ψευδο-Πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξάνδρειας  που καταδίωξε τον Άγιο Ιωαννη τον Χρυσόστομο αργότερα δαιμονίστηκε, όπως ακριβώς συνέβη και με τον δήμιο, ο οποίος σκότωσε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον ειρωνευόταν νεκρό.

Λίγο πριν τον θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εμφανίστηκε στον ουρανό των Ιεροσολύμων ένας λαμπρός φωτεινός Σταυρός, πύρινος σαν τον Ήλιο, ακριβώς όπως συνέβη στον Μεγάλο Κωνσταντίνο στην Μίλβια Γέφυρα το 312 μ.Χ.
Ο Ιωνάς έκανε κήρυγμα σε αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους στην Νινευή, και αποτέλεσε πρότυπο για το μετέπειτα κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων για κήρυγμα στους αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορια.
Ο ίδιος μάλιστα, όταν ήταν στην κοιλιά του κήτους, προσευχόταν και σχημάτιζε με τα χέρια του το σημείο του Σταυρού, όπως έκανε και ο Μωυσής, αποτελώντας πρότυπο για τον Σταυρό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Στο Ισραήλ, αρχικά διοικούσαν ισχυροί ηγέτες, όπως ο Μωυσής και ο Ιησούς του Ναυή, ακολούθησαν οι Κριτές (οι οποίοι άλλοτε κυβερνούσαν μονοί και άλλοτε σε δυαρχία), ενώ μετρά από αυτούς ήρθαν βασιλείς, των οποίων η κυριαρχία έληξε οριστικά με εξωτερική επέμβαση (των Βαβυλωνίων και των Ρωμαίων αντίστοιχα).
Αντίστοιχα, στις Αρχαιά Ελλάδα, Ρώμη και Καρχηδόνα, αρχικά διοικούσαν ισχυροί ηγέτες (βασιλείς ή τύραννοι π.χ. ο Αγαμέμνονας, ο Ρωμύλος, ή η Δίδω), ενώ ακολούθησε δε πολλές α[ο αυτές τις πόλεις δυαρχία εξουσιών (π.χ. οι δυο βασιλείς στην Σπαρτή, οι δύο Ύπατοι στην Ρώμη ή οι δύο Σοφφέτ στην Καρχηδόνα). 
Μετά από αυτούς ήρθαν βασιλείς (ή Αυτοκράτορες), των οποίων η κυριαρχία έληξε οριστικά με εξωτερική επέμβαση (π.χ. των Σπαρτιατών, των Ρωμαίων, ή των Ερούλων αντίστοιχα).
Επιπλέον, μέσω του ISIS έχουν εμφανιστεί χιλιάδες νέοι Νεομάρτυρες στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο θάνατος του Λεωσθένη από ένα βλήμα πέτρας, θυμίζει αυτόν του Μαρδονίου, όπως και του Κάρολου του 12

Η διαταγή για την επιστροφή της γης τους των απανταχού Σαμίων από τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως και των Μεσσηνίων από τους Πελοπίδα και Επαμεινώνδα, καθώς και των Πλαταιών, θυμίζει το αντίστοιχο διάταγμα του Κύρου του Μέγα για την επιστροφή των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ.
Ο Σαούλ, ανοικοδόμησε πάρα την απαγόρευση του Ιησού του Ναυή την Ιεριχώ, όπως ακριβώς έκανε και ο Κάσσανδρος με την Θήβα, πάρα την απαγόρευση του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Ο Γολγοθάς, ονομάστηκε και «Κρανίου Τόπος», γιατί σύμφωνα με την παράδοση αυτός ήταν ο τόπος στον οποίο θάφθηκε το κρανίο του Αδάμ και σε αυτόν τον τόπο επίσης θάφτηκε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, λίγο πριν την Σταύρωση και την Ανάσταση Του.

Εκεί δε που βρίσκεται σήμερα το μουσουλμανικό Τέμενος του Ομάρ, βρισκόταν παλαιοτέρα ο Ναός του Σολομώντα, ενώ σε αυτόν τον τόπο, έλαβε χώρα και η γνωστή σε όλους μας θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκίδων, εκτός από το ότι κυνήγαγε τους Εβραίους πριν από τον Χίτλερ με γενοκτονικές τάσεις, επίσης όπως και ο Χίτλερ, ηττήθηκε σε μία πολιορκία στην Ανατολή και υποχώρησε (ο Αντίοχος της πρωτεύουσας της Περσίδας, ο Χίτλερ στο Στάλινγκραντ).

Επιπλέον,  ο ίδιος ηττήθηκε και υποχώρησε και στην Δύση (Αίγυπτο) και υποχώρησε από εκεί, όπως και ο Χίτλερ έπραξε ακριβώς με την Γαλλία, επαναφέροντας τον στρατό του στο κυρίως κράτος του.

Το Ισραήλ, αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία του από την Μεγάλη Βρετανία, όπως και οι Ζηλωτές κατά των Ρωμαίων παλαιοτέρα, αλλά σε αντίθεση με αυτούς επιτυχώς.

Οι γονείς της Παναγιάς μας, οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα, ήταν άτεκνοι και απέκτησαν θαυματουργικά σε μεγάλη ηλικία παιδί μέσω προσευχής και νηστείας, όπως συνέβη με τους γονείς του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, τους Αγίους Ζαχαρία και Ελισάβετ, όπως και με τον Άγιο Αβραάμ και την γυναικά του, την Σάρρα. 
Παράλληλα, όπως άνθισε η ράβδος του Ααρών, με τον ίδιο τρόπο άνθισε και η ράβδος επιλογής του Δίκαιου Ιωσήφ από τους Αρχιερείς, προκειμένου να βρουν τον Αρραβωνιαστικό της Παναγιάς μας.

Στο Βασίλειο του Ιούδα, όταν οι Βαβυλώνιοι το κατέλαβαν, διασκόρπισαν τα οστά των βασιλιάδων του έξω από τους τάφους τους στην Ιερουσαλήμ, όπως έκαναν και οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι όταν κατέλαβαν την Πόλη με τα οστά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.

Τόσο στους Αρχαίους Έλληνες των Μυκηνών, στους Τρώες, στους Ισραηλίτες, στους Φιλισταίους, αλλά και στους Ιάπωνες Σαμουράι, υπήρχε το έθιμο της μονομαχίας των ικανοτέρων προμάχων του στρατού, οι οποίοι ανέφεραν την γενιά τους και τα κατορθώματα τους πριν την μάχη, ενώ στο νικητή επερχόταν μεγάλη δόξα.

Μοιρολογίστρες υπήρχαν τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και στην σύγχρονη Ελλάδα.

Τόσο ο παρανοϊκός Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρωνας, όσο και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκιδών, εξέρχονταν μεταμφιεσμένοι στις πρωτεύουσες τους τα βράδια και έδερναν ή δολοφονούσαν αθώους περαστικούς, μαζί με τους στρατιώτες τους.

Τόσο ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωαχίν, όσο και ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ’ της Γαλλίας, έκαψαν βιβλία που ήταν ενάντια σε αυτούς οι ίδιοι στην φωτιά (ο Ιωαχίν των Βαρούχ και Ιερεμία, και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’ της μαντάμ Μωντεσπάν (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/).

Η εξόντωση του Γεδαλία στο τραπέζι δείπνου με μαχαίρι, από τον Ισμαήλ του Ελισάμα, ο οποίος καταγόταν από την βασιλική οικογένεια του Ιούδα,, θυμίζει κατά πολύ το λεγόμενο «Μαύρο Δείπνο» της Σκωτίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84/).

Αντίστοιχα η αποτυχημένη απόπειρα να επανακαταβάλει με την βία και φόνους την βασίλεια του Ιούδα για την οικογένεια του Δαβίδ ο Ισμαήλ του Ελισάμα (με την βοήθεια των Αμμωνιτών), θυμίζει την αντίστοιχα αποτυχημένη απόπειρα να επανακαταβάλει με την βία και φόνους την βασίλεια της Ρώμης για την οικογένεια του ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος (με την βοήθεια των Ετρούσκων).

Η συμμαχία και υποτέλεια των Ισραηλιτών σε Ασσύριους και Αιγυπτίους ταυτόχρονα, προκειμένου να στρέψουν την μία δύναμη κατά της άλλης, θυμίζει την αντίστοιχη συμμαχία και υποτέλεια των Βυζαντινών σε Δυτικούς και Τούρκους ταυτόχρονα, προκειμένου να στρέψουν την μία δύναμη κατά της άλλης.

Η θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ προεικονίζει την μετέπειτα θυσία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Και όπως τα υπολείμματα των ζώων που θυσιαζόταν στα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντα, προκειμένου να εξιλεωθούν οι αμαρτίες του Ισραηλιτικού λαού, και καιγόταν μετέπειτα εκτός της πόλεως της Ιερουσαλήμ, με αντίστοιχο τρόπο σταυρώθηκε/θυσιάστηκε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εκτός της πόλεως της Ιερουσαλήμ, προκειμένου να εξιλεωθούν οι αμαρτίες του «Νέου Ισραηλιτικού λαού», δηλαδή των Χριστιανών.

Ο Άγιος Γρηγόριος στην Αρμενία έμεινε δεκαπέντε χρόνια σε λάκκο, σαν τον Δανιήλ. Ο δε βασιλιάς της χώρας αυτής, ο Τιριδάτης Μέγας τρελάθηκε για ένα διάστημα σαν τον Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα, ενώ έτρωγε σάρκες του (όπως και οι Σατράπες του), ενώ η τρελά του σταμάτησε όταν ελευθέρωσε τον Άγιο και βαφτίστηκε Χριστιανός.

Στην Κίνα στις μέρες μας, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Λεωνίδα Αποσκίτη (Η Κίνα, το νέο Βυζάντιο;), οι Χριστιανοί στην Κίνα αυξάνονται με ρυθμό 6,5% ετησίως, και αυτή την στιγμή αριθμούν εκατό εκατομμύρια στην Κίνα, κυρίως προτεστάντες και οι καθολικοί.

Αν συνηχήσει αυτή η αύξηση με τον ίδιο ρυθμό, το 2030, η Κίνα θα έχει σχεδόν 250 εκατομμύρια Χριστιανούς και θα είναι το κράτος με τον μεγαλύτερο Χριστιανικό πληθυσμό σε όλο τον κόσμο.

Η δε πρώτη σύγχρονη Χριστιανική κοινότητα στην Κίνα, ήταν αυτή των Ορθοδόξων το 1685. Από τότε, οι Χριστιανοί έχουν δεχτεί πολλούς διωγμούς (από την Αυτοκράτειρα Τσε Χι, τους Μπόξερ και τους κομμουνιστές διάδοχους του «κόκκινου Αυτοκράτορα» Μάο και φυσικά και τον ίδιο), όπως ακριβώς και οι Χριστιανοί των πρώτων Αιώνων από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους, οι οποίοι είχαν αντίστοιχη προσωπολατρία του Αυτοκράτορα με αυτή των κομμουνιστών.

Παράλληλα, στην Κίνα οι Χριστιανοί είχαν μία μικρή μόνο ανοχή από αιρετικούς-ειδωλολάτρες-συγκρητιστές λάτρεις ταυτόχρονα, κυρίως των Τάιπινγκ του Χονγκ Ξι Χουάν (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-isis-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84/, https://www.hereticalideas.gr/2019/06/eksegersi-ton-taiping.html), όπως και οι Χριστιανοί στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορια από τους συγκρητιστές ειδωλολάτρες Αυτοκράτορες, Φίλιππο τον Άραβα και Αλέξανδρο Σεβήρο (https://en.wikipedia.org/wiki/Severus_Alexander#Death).

Λέγεται δε ότι αν οι ηγέτες της σύγχρονης Κίνας (ως «νέοι Μεγάλοι Κωνσταντίνοι»), διαπιστώσουν ότι ο Χριστιανισμός θα είναι μακροπρόθεσμα το μέλλον της Κίνας, ή και για προσωπικούς λογούς όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος (χάρις στο γνωστό θαύμα της θέασης του Χριστιανικού Σταυρού στον Ουρανό από τον ίδιο και τον στρατό του), τότε ίσως όπως και αυτός να προσπαθήσουν να επεκτείνουν ευκολότερα την επιρροή και επικράτηση αυτού.

Προσαρμόζοντας για τον λόγο αυτό, τόσο την ιδεολογία τους, όσο και τις διοικητικές αρχές της Χριστιανής Εκκλησίας, όσο τον δυνατόν περισσότερο στην πραγματικότητα της σύγχρονης Κίνας.

Και επιλέγοντας για τον λόγο αυτό, ένα Χριστιανικό δόγμα, το οποίο να σέβεται την κυριαρχία του κράτους και είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον πολιτισμό της Κίνας, χωρίς ξένες επιρροές (π.χ. οι καθολικοί είναι υπόλογοι στον πάπα της Ρώμης, ή οι προτεστάντες σε ΗΠΑ-Δυτική Ευρώπη), το οποίο στις μέρες μας είναι καθαρά μόνο η Ορθοδοξία μας.

Το δε σκοτάδι που έπεσε στην ενάτη πληγή του Μωυσή στην Αίγυπτο, θυμίζει κατά πολύ το σκοτάδι που εμφανίστηκε στην Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο δε Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε στα Ιεροσόλυμα από όσους τους έριχναν πριν βάια, όπως αντίστοιχα και πολλοί Έλληνες ηγέτες «σταυρώθηκαν» πολλές φορές στην ιστορία της πατρίδας μας από μέρος του Ελληνικού λαού, τον οποίο οι ίδιοι πιο πριν είχαν σώσει (π.χ. ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης ο Δίκαιος, Κίμων, ο Καποδίστριας κ.λ.π.).

Τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη, οι αφιερωμένοι στον Κύριο έκοβαν τα μαλλιά τους (Ναζηραίοι και μοναχοί αντίστοιχα), ενώ και στις δύο παραπάνω εποχές, γίνονταν χρήση με Άγιο Λαδί των Πιστών.

Στην διάρκεια της ιστορίας, οι εξόριστοι στην Βαβυλώνα Ιουδαίοι, όπως και μετέπειτα στον κόσμο κατά την διάρκεια της εξορίας τους μετά από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, κρεμούσαν στα διαφορά μουσικά όργανα τους σε δέντρα (π.χ. σε Ιτιές), όπως έκαναν (και κάνουν ακόμα) ιστορικά και άλλοι περιπλανώμενοι λαοί, όπως π.χ. οι Τσιγγάνοι.

Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης, όπως και ο Προφήτης Μωυσής, με την χρήση ενός ραβδιού που ακούμπησε σε έναν βράχο, ύστερα από υπόδειξη της Παναγιάς μας, έκανε να αναβλύσει θαυματουργικά από αυτόν νερό.

Τόσο ο Προφήτης Ηλίας, ο Δίκαιος Ενώχ, αλλά και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, «αρπάχθηκαν ως εις ουρανών» (ο δε Απόστολος Παύλος «αρπάχτηκε» για ένα χρονικό διάστημα ως τον Τρίτο Ουρανό).

Τόσο η Παναγιά μας, όσο και ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, μετέστησαν μετά θάνατον στους Ουρανούς.

Στα Φάρασα, ο Άγιος Αρσένιος, ο οποίος και προσείδε την Μικρασιατική Καταστροφή, ετέθη επικεφαλής των κάτοικων της περιοχής, και ως «Νέος Μωυσής» τους οδήγησε εν μέσω μιας θάλασσας Τούρκων υπό τον Κεμάλ (τους νέους Αιγυπτίους και Φαραώ αντίστοιχα), από την κυρίως πατρίδας τους, στην εξορία.

Και τελικά, αυτοί έφτασαν τελικά στην νέα πατρίδα τους, δηλαδή την κυρίως Ελλάδα, αντί της Ελληνικής Μικράς Ασίας που κατοικούσαν αρχικά, με αρχή του ταξιδιού τους το λιμάνι της Μυρσίνας.  

Επίσης, σε μία μόνη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έκανε να επαναληφθεί σχεδόν αυτοτελώς η ιστορία του Καλού Σαμαρείτη (

Κάψιμο μαγικών βιβλίων συνέβη τόσο από τους πιστούς της Εφέσου παρουσία του Αποστόλου Παύλου, όσο και μετέπειτα από τον Άγιο Κυπριανό, ο οποίος ως γνωστόν πριν γίνει Άγιος ήταν και ο ίδιος μάγος.

Οι μάγοι στην Αρχαιότητα στην Περσία ονομαζόταν οι σοφοί, οι αστρονόμοι και γενικότερα όσοι είχαν γνώσεις για την φύση, όπως ακριβώς είναι σήμερα οι επιστήμονες στα διάφορα κράτη του κόσμου.

Κάλεσμα πνευμάτων νεκρών μέσω τεχνικών «νεκρομαντείας και πνευματισμού», είχαμε στην Παλαιά Διαθήκη στην περίπτωση του Σαούλ ο οποίος προσπάθησε να καλέσει το πνεύμα του Σαμουήλ, ενώ στους Πέρσες του Αισχύλου, του πνεύματος του Δαρείου από τον Ξέρξη.

Δύο άτομα είχαν το όνομα Ιωάννης ο Ελεήμων στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ο ένδοξος και ικανότατος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης, καθώς και ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, ο οποίος είχε το ίδιο όνομα, καθώς και τον τίτλο του Ελεήμονος.

Το θαύμα του Αγίου Μηνά στην Κωνσταντινούπολη,  όπου ο Άγιος ανέστησε έναν ξένο και θεοφοβούμενο Χριστιανό, τον οποίο σκότωσε και έκοψε σε κομμάτια, κρύβοντας τον σε ένα σακί ένας ξενοδόχος για να του πάρει τα χρήματα και αποκάλυψε ταυτόχρονα τον ένοχο (https://ellasnafs.blogspot.com/2018/11/blog-post_31.html), θυμίζει το αντίστοιχο θαύμα στις μέρες μας στην Σεϊντανάγια της Συρίας.

Και σε αυτό, η Παναγιά μας ανέστησε έναν θεοφοβούμενο πρώην μουσουλμάνο (και νυν Χριστιανό) από το Μπαχρέιν, τον οποίο σκότωσε και έκοψε σε κομμάτια, κρύβοντας τον στο πορτ. παγάκι του αμαξιού του ένας ταξιτζής για να του πάρει τα χρήματα και αποκάλυψε ταυτόχρονα τον ένοχο (https://www.vimaorthodoxias.gr/diethni-2/sygklonistiko-i-igoumeni-tis-monis-sentnagia-tis-syrias-gia-tin-panagia-pou-anestise-mousoulmano-vinteo/).

Το προσωνύμιο «Σφυρά», το είχε ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, ο Αττίλας, αλλά και ο Κάρολος Μαρτέλος.

Ο Άγιος Βαρλαάμ επί Διοκλητιανού, πέθανε κρατώντας ένα κάρβουνο στα χέρια του κατά την διάρκεια του μαρτυρίου του, όπως συνέβη αντίστοιχα και με τον Άγιο Προκόπιο.

Ο Άγιος Λυκαρίων βγήκε ζωντανός από ένα καμίνι φωτιάς μετά από τρεις μέρες μαρτυρίων, όπως ακριβώς και οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω επί Ναβαχοδονόσορα.

Από την Καινή Διαθήκη γνωρίζουμε ότι ή Μαρία ή Μαγδαληνή είχε επτά κορυφαία δαιμόνια, από τα όποια την απήλλαξε ό Κύριος.

Επίσης γνωρίζετε για τον δαιμονισμένο των Γαδαρηνών, στον όποιο είχε εισέλθει μία λεγεώνα δαιμονίων, δηλαδή 6000 κακά πνεύ­ματα.

Ο διάσημος Ισπανός εθνικός ήρωας Ελ Σιντ, πολέμησε εκτός από τον εαυτό του και την Ισπανία και για τους Άραβες για ένα χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Δαβίδ πολέμησε εκτός από τον εαυτό του και το Ισραήλ και για τους Φιλισταίους για ένα χρονικό διάστημα.

Το έτος 1453 έπεσε η Πόλη στους Τούρκους και πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για να σωθούν στην Δύση. Αντίστοιχα το έτος 1492 έπεσε η Γρανάδα στους Ισπανούς και πολλοί Εβραίοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για να σωθούν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η δε φράση των Εβραίων που σταύρωσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, δηλαδή : «Το αίμα Του πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας (δηλαδή τους απογόνους μας)», πραγματοποιήθηκε στο πρώτο μέρος του από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και της γενιάς που σταύρωσε τον Κύριο το 70 μ.Χ., ενώ στο δεύτερο από τον Χίτλερ με το Ολοκαύτωμα το 1943 μ.Χ.

Η απειλή της τιμωρίας μίας αμαρτωλής πόλης της Παλαιστίνης με καταστροφή από χαλάζι κατά έναν Προφήτη του Θεού και η μη τιμωρία της την επόμενη μέρα λόγω της μετάνοιας της, θυμίζει την αντίστοιχη απειλή στην Νινευή μετά από ένα χρονικό διάστημα από τον Προφήτη του Θεού Ιωνά και την μη καταστροφής της πόλης αυτής λόγω της μετάνοιας των κατοίκων της (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/11/blog-post_940.html).

Ο Βαγόας, όπως και άλλοι ηγέτες ξένων κρατών που επέβαλαν φόρους στον Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και εισήλθαν χωρίς άδεια σε αυτόν (π.χ. ο Ηλιόδωρος, ο Αντίοχος Δ’ ο Επιφανής ή ο Πομπήιος), είχε και αυτός όπως και εκείνοι κακό τέλος.

Έχουμε πολλά παραδείγματα Αγίων, όπως ὁ Μέγας Αντώνιος ,ο Μέγας Βασίλειος, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Γρηγόριος Παλαμάς καεί πολλοί άλλοι, οι οποίοι πούλησαν όλη την περιουσία τους καεί την μοίρασαν στους φτωχούς.

Το ίδιο ακριβώς έκαναν και πολλοί εθνικοί μας ευεργέτες, οι οποίοι έδωσαν όλη τους την περιουσία στο Ελληνικό κράτος, όπως π.χ. ο Γεώργιος Αβέρωφ, ο Ιωάννης Δόμπολης, ο Απόστολος Αρσάκης, ο Ευάγγελος Ζάππας, ο Ιωάννης Πάγκας, ο Γιώργος Σίνας, ο Ζώης Καπλάνης, ο Σωτήριος Ανάργυρος, η Έλενα Σκυλίτση Στεφάνοβικ – Βενιζέλου, ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο Σταύρος Σ. Νιάρχος (https://www.pronews.gr/istoria/794561_poioi-ethnikoi-eyergetes-harisan-tis-perioysies-toys-stin-ellada).

Στην περιοχή της ερήμου της Αιγύπτου με το όνομα «Θηβαΐς κατά την ρωμαϊκή εποχή, άκμασε ο Βυζαντινός Ορθόδοξος Χριστιανικός ασκητισμός, όπως και στην, την πόλη Άρχανγκελσκ, την λεγόμενη και «Θηβαΐδα του Βορρά», άκμασε ο Ρωσικός Ορθόδοξος Χριστιανικός ασκητισμός.

Οι προσπάθειες των μπολσεβίκων του Λενίν να καταστρέψουν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και τα μοναστήρια, προκάλεσε μαζικές εξεγέρσεις εναντίον τους σε όλα τα μέρη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όπως ακριβώς και οι προσπάθειες των Γάλλων Επαναστατών ηγετών (Δαντών, Μάρα, Ροβεσπιέρου), να καταστρέψουν τις καθολικές Εκκλησίες και τα μοναστήρια, προκάλεσε μαζικές εξεγέρσεις εναντίον τους σε όλα τα μέρη της Γαλλίας.

Τα πιο ψηλά αγάλματα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, βρίσκονται στο Βλαδιβοστόκ (το πιο ψηλό), καθως και στο Ρίο Ντε Τζανέιρο (το δεύτερο πιο υψηλό).

Σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, πολλά τάχα «μέντιουμ», «οραματιστές», «μυστικιστές» και «πνευματιστές», εισέπνεαν παραισθησιογόνες ουσίες, προκειμένου να βλέπουν τάχα «θεϊκά οράματα» (φανταστικά στην πραγματικότητα), όπως π.χ. η Πυθία στην Αρχαιότητα ή οι ιερείς του ξενόφερτων ειδωλολατρικών ψευτοθεών στο Αρχαίο Ισραήλ.

Ο Πούτιν στις μέρες μας σε πολλούς θυμιζει τον Μεγάλο Κωνσταντίνο (https://www.iellada.gr/thriskeia/i-profiteia-gia-ton-vlantimir-poytin-i-shesi-me-ton-mega-konstantino-kai-i-elpida). Ο ίδιος βαφτίστηκε κρυφά από την μητέρα του Μαρία Ιβάνοβα Πουτίνα (κρυφά από τον άθεο πατερά του), ενώ ο ίδιος επηρεάστηκε και είχε πολύ αγάπη στην μητέρα του, όπως ακριβώς ο Μεγάλος Κωνσταντίνος επηρεάστηκε και είχε πολύ αγάπη στην μητέρα του, την Ελληνίδα Αγία Ελένη.

Όταν ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία της διαλυμένης στην ουσία (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά) από την πτώση της ΕΣΣΔ Ρωσίας, και κέρδισε πολλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, ενισχύοντάς την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, η οποία ειχε αναγεννηθεί τότε στην Ρωσία, μέσω των διαταγμάτων του Γκορμπατσόφ για ελευθέρια της Πίστης.

Και παράλληλα ανόρθωσε οικονομικά το κράτος του, την τεχνολογία και τον στρατό της χωράς, ενώ με τις στρατιωτικές και διπλωματικές νίκες του, την μετέτρεψε σε μία πραγματική υπερδύναμη της εποχής μας.

Αντίστοιχα, όταν ο Μεγάλος Κωνσταντίνος ανέλαβε την εξουσία της διαλυμένης στην ουσία (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά) Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και κέρδισε πολλλους εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, ενισχύοντάς την Ορθόδοξη Χριστιανική Πιστή, η οποία ειχε αναγεννηθεί σε αυτή, μέσω και του διατάγματος των Μεδιολάνων για ελευθέρια της Πίστης.

Ο δε θεωρούμενος ως τάχα «πολιτικός πατέρας» και προκάτοχος του Πούτιν στην ηγεσία της Ρωσίας, ο Γιέλτσιν, ανέχτηκε αρχικά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πιστή, ενώ αργότερα υπέγραψε ένα διάταγμα, μέσω του οπίου απαγόρευσε τον βίαιο προσηλυτισμό των καθολικών και των προτεσταντών στην Ρωσία, προστατεύοντας την Ορθοδοξία, κάτι που προκάλεσε την βίαιη αντίδραση αυτών.

Αντίστοιχα και ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, ανέχτηκε αρχικά την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, ενώ όταν οι Συναυτοκράτορες του έσφαζαν τους Χριστιανούς, αυτός μόνο για «το τυπικό» έκαιγε κάποιους Ναούς και βιβλία, χωρίς όμως να φυλακίσει, βασανίσει ή να σκοτώσει κανένα, προστατεύοντας τους στην ουσία με τον τρόπο αυτό.

Και παράλληλα ανόρθωσε οικονομικά το κράτος του, την τεχνολογία και τον στρατό της χωράς, ενώ με τις στρατιωτικές και διπλωματικές νίκες του, την μετέτρεψε σε μία πραγματική υπερδύναμη της εποχής μας.

Ο δε φυσικός πατέρας του Πούτιν, ο Βλάντιμιρ Πούτιν Σπυντίροβιτς, ήταν αξιωματικός του στρατού της ΕΣΣΔ του άθεου Στάλιν, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Κωνστάντιος ο Χλωρός, ήταν στρατηγός του ειδωλολάτρη Ρωμαίου Αυτοκράτορα Διοκλητιανού.

Για κάποιους, ο  Ρασπούτιν ήταν το σύμβολο της διαφθοράς, αυτός που καταρράκωσε το γόητρο της χριστιανικής τσαρικής Ρωσίας λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση και συντέλεσε αποφασιστικά στην επιτυχία της.

Και για τους ίδιους αναλυτές. αντίθετα με αυτόν, ο (ομόηχος στο όνομα με τον Ρασπούτιν) Πούτιν είναι το σύμβολο της αναγέννησης, αυτός ο οποίος ανόρθωσε το πληγωμένο ρωσικό γόητρο και έβαλε τις βάσεις για μία νέα, χριστιανική Ρωσία.

Τόσο στην διάρκεια της Γαλλικής, όσο και της Ρωσικής Επανάστασης, οι ηγέτες αυτών προσπάθησαν να καταστρέψουν εκτός από τις Εκκλησίες, τις Άγιες Εικόνες, καθώς και τα Ιερά Λείψανα, ενώ παράλληλα οι πρώτοι προσπάθησαν να αφανίσουν τον Χριστιανισμό και να επιβάλλουν την ψευδο-«θεά της λογικής» ως νέα θρησκεία, ενώ οι δεύτεροι την αθεΐα.

Αντίστοιχα και οι Ναζί, σκόπευαν αν νικούσαν στον πόλεμο να αντικαταστήσουν τον Χριστιανισμό, αφού πρώτα τον δίωκαν ανηλέως με την Αρχαιά Γερμανική Ειδωλολατρική θρησκεία του Θωρ, του Όντιν και των Βαλκυρίων.

Οι Άγιοι πρίγκηπες Μπόρις και Γκλεμπ στην Ρωσία, προτίμησαν να θανατωθούν αν και νόμιμοι διάδοχοι του Θρόνου του Κίεβου από τον μεγαλύτερο κακό ετεροθαλή τους αδερφό Σβιάτοπολκ, από το να προκαλέσουν έναν εμφύλιο πόλεμο και θανάτους.

Επίσης, ο εκούσιος τρόπος θανάτου τους, θυμιζει κατά πολύ την δολοφονία του αθώου Άβελ από τον ομοιώματος μεγαλύτερο και κακό αδελφό του Κάιν, αλλά και την δολοφονία του παντελώς αθώου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από τους κακούς αδελφούς του Ιουδαίους.

Ο Δαβίδ στο Ισραήλ, όπως και ο Αγαθοκλής στις Συρακούσες, είχαν αρχικά ταπεινά επαγγέλματα (βοσκός και αγγειοπλάστης αντίστοιχα), πριν γίνουν μισθοφόροι στον στρατό των κρατών τους, ανέλθουν χάρις στις ικανότητες και το θάρρος τους ραγδαία στην ιεραρχία του και αργότερα γίνουν ηγέτες των κρατών αυτών.

Στην διάρκεια της Αρχαιότητας, τόσο το Ισραήλ, όσο και η Αίγυπτος, όπως επίσης και η Κίνα και η Ρώμη, πολλές φορες χωρίστηκαν σε δύο κράτη για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετέπειτα επανενώθηκαν με πολέμους.

Ένας Άγγελος Κυρίου απελευθέρωσε τους Αποστόλους όταν αυτοί φυλακίστηκαν στα Ιεροσόλυμα από το Σαχεντρίν αμέσως μετρά την Ανάληψη του Κυρίου στο πρώτο τους Κήρυγμα και ένας Άγγελος Κυρίου απελευθέρωσε τον Απόστολο Παύλο όταν αυτός φυλακίστηκε από τον Ηρώδη τον Αγρίππα στα Ιεροσόλυμα.

Ο δε Ρωμύλος, όπως και ο Κάιν, ήταν και οι δύο αδελφοκτόνοι, ενώ και οι δύο ίδρυσαν από μία πόλη (την Ρώμη και την Ενώχ αντίστοιχα), ενώ στην συνέχεια έζησαν με βάση τους διάφορους ιστορικούς (π.χ. Πλούταρχος, Ιώσηπος) λεηλατώντας γειτονικούς οικισμούς.

Το Άρνιο που εμφανίστηκε στην θυσία του Αβραάμ, το οποίο και θυσιάστηκε στην θέση του, συμβόλιζε την Σταύρωση και θυσία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος θυσιάστηκε υπάκουα σαν αρνί από τους σταυρωτές Του.

Οι Σύροι υποχωρούντες στρατιώτες του Αζαήλ, όταν προσπάθησαν να εισέλθουν στην πόλη Αφέκ, δεν πρόλαβαν να σωθούν από τους εχθρούς τους που τους κυνηγούσαν, επειδή το τείχος αυτής έπεσε πάνω τους, όπως συνέβη και στην Άλωση της Πόλης το 1453, όταν με την εισβολή Τούρκων στρατιωτών μέσα σε αυτή, από τις βολές των τουρκικών κανονιών έπεφταν τα τείχη πάνω σε πολλούς από αυτούς.

Ο Ρεζών συγκέντρωσε γύρω του μία συμμορία και έγινε αρχηγός της, ενώ στην συνέχεια κατέφυγε στην Δαμασκό, όπου κατάφερε να γίνει ηγέτης της πόλης αυτής, όπως και αργότερα και ο Αλή Πάσας, συγκέντρωσε γύρω του μία συμμορία και έγινε αρχηγός της, ενώ στην συνέχεια κατέφυγε στο Δέλβινο, όπου κατάφερε να γίνει ηγέτης της πόλης αυτής.

Ο Ρεζών ήταν πρώην δούλος, ο οποίος συγκέντρωσε γύρω του πολλούς άντρες και άλλους πρώην δούλους και σύστησε στρατό, μέσω του οποίου κατέλαβε πόλεις, όπως και ο Σπάρτακος μετέπειτα, ο οποίος ήταν και αυτός πρώην δούλος και μονομάχος, ο οποίος συγκέντρωσε γύρω του πολλούς άντρες και άλλους πρώην δούλους και σύστησε στρατό, μέσω του οποίου κατέλαβε πόλεις.

Ένα τυχαίο βέλος σκότωσε κατά λάθος τον σκληρό βασιλιά του Ισραήλ Αχάαβ, όπως και τον σκληρό βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο.

Τόσο ο Προφήτης Ηλίας, όσο και ο Προφήτης Ελισαίος, έχρισαν βασιλιάδες στο Ισραήλ και την Συρία, ενώ επέλεξαν και οι δύο τον διάδοχο τους.

Όταν ακούμπησαν έναν νεκρό διπλά στα οστά του Προφήτη Ελισαίου, αυτός αναστήθηκε, όπως και όταν ακούμπησε μετέπειτα η Αγία Ελένη έναν νεκρό στον Πανάγιο Τίμιο Σταυρό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Τόσο η Ιεζάβελ, όσο και ο Νέρωνας και η Μαρία Αντουανέττα, πριν τον επικείμενο θάνατο τους, καλλωπίστηκαν εκτενώς και φόρεσαν εντυπωσιακά νέα φορέματα.

Η Γοθολία εξόντωσε όλη σχεδόν την οικογένεια του Δαβίδ και προσπάθησε ανεπιτυχώς να φονεύσει και τον τελευταίο νόμιμο διάδοχο του Θρόνου, τον Ιωάς, ο οποίος κρυβόταν μέσα στον Ναό των Ιεροσολύμων.

Αντίστοιχα και επαναστάτες, εξόντωσαν όλη σχεδόν την οικογένεια του ένδοξου βασιλιά Πύρρου της Ηπείρου και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να φονεύσουν και τον τελευταίο νόμιμο διάδοχο του Θρόνου, τον ίδιο τον Πυρρό ο οποίος αρχικά κρυβόταν και ύστερα τους διέφυγε.

Ο Προφήτης ο οποίος μίλησε στον βασιλιά του Ισραήλ Ιεροβοάμ στην Βαιθήλ, διατάχτηκε να γυρίσει πίσω από άλλο δρόμο από αυτόν που ήρθε, ύστερα από Θεία Αποκάλυψη Αγγέλου του Θεού, όπως και οι τρεις μάγοι, οι οποίοι μίλησαν στον βασιλιά του Ισραήλ Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ, διατάχτηκαν να γυρίσουν πίσω από άλλο δρόμο από αυτόν που ήρθαν, ύστερα από Θεία Αποκάλυψη Αγγέλου του Θεού.

Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, κατηγορήθηκε από ψευδομάρτυρες όπως και ο Κύριος, οι οποίοι κατηγόρησαν και αυτόν ότι είπε ότι θα καταστραφεί ο Ναός των Ιεροσολύμων.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ μεταμφιέστηκε στην τελική του μάχη πριν σκοτωθεί, όπως και ο Πάτροκλος σκοτώθηκε μεταμφιεσμένος στον Αχιλλέα στην τελευταία του μάχη.

Τόσο ο βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ, όσο και ο βασιλιάς του Ιούδα Αχάζ, προσέφεραν τους πρωτότοκους τους ως ανθρωποθυσία σε ξένους ψεύτικους ειδωλολατρικούς «θεούς».

Τόσο η εξέγερση του Ισραήλ, η οποία οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση του από το βασίλειο του Ιούδα του βασιλιά Ροβοάμ, του γιου του Σολομώντα, οφειλόταν στην βαριά φορολογία και την καταπίεση, όπως ακριβώς και η εξέγερση των Αμερικάνων αποίκων το 1776, η οποία οδήγησε στην ανεξαρτητοποίηση τους από την Μεγάλη Βρετανία του βασιλιά Γεωργίου του Γ’, οφειλόταν επίσης στην βαριά φορολογία και την καταπίεση.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ασά, καθαίρεσε την φίλαρχη βασιλομήτορα μητέρα του και ανέλαβε ο ίδιος την εξουσία του κράτους, όπως ακριβώς έπραξαν και ο Τσιν Χουάνγκ Τι, ο πρώτος Αυτοκράτορας της Κίνας και Εδουάρδος ο Γ’ της Αγγλίας με τις δίκες τους μητέρες, οι οποίες σχεδίαζαν μάλιστα και τον θάνατο τους σε συνεργασία με τους εραστές τους, από τους οποίους μάλιστα είχαν μείνει έγκυες.

Η εξόντωση του μεθύστακα βασιλιά του Ισραήλ Ηλά του Ιούδα από τον Ζιμβρί και η προσπάθεια αυτού να σφετεριστεί τον Θρόνο για λογαριασμό του, οδήγησε στην εξέγερση του στρατού, ο οποίος υπό την ηγεσία του Αμβρί κατέλαβε την πρωτεύουσα, εξόντωσε τον Ζιμβρί και έστεψε τον Αμβρί νέο βασιλιά της χώρας.

Αντίστοιχα στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η εξόντωση-μυστηριώδης θάνατος του μεθύστακα Αυτοκράτορα Ρωμανού του Γ’, μάλλον από τον ευνούχο Βρίγγα και την Θεοφανώ και η προσπάθεια του πρώτου να σφετεριστεί τον Θρόνο για λογαριασμό του αδερφού του, οδήγησε στην εξέγερση του στρατού, ο οποίος υπό την ηγεσία του Νικηφόρου του Β’ του Φωκά κατέλαβε την πρωτεύουσα, εξόντωσε τον Βρίγγα και έστεψε τον Νικηφόρο νέο Αυτοκράτορα της χώρας.

Το θρόισμα των πουλιών πανικοβάλαν τους Τάιρα στην Ιαπωνία κάνοντας τους να νομίζουν ότι τους έγινε νυκτερινή επίθεση από τους Μιναμότο, όπως συνέβη και στην Βίβλο με τους Σύρους του Αζαήλ, όταν πολιορκούσαν την Σαμάρεια του βασιλιά του Ισραήλ Ιωράμ.

Στον προδότη βοσκό που κατέδωσε τον ηρωικό Αυστριακό πατριώτη Αντρέα Χόφερ, τον Φραντς Ραφλ, λέγεται ότι  τον βρήκαν κρεμασμένο από μια συκιά, λίγες ημέρες μετά την σύλληψη του Χόφερ, όπως και ο προδότης Ιούδας, ο οποίος και αυτός αυτοκτόνησε κρεμώντας τον εαυτό του από μία συκιά, αμέσως μετά την προδοσία από μέρους του του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Νικόλας λέγεται ότι έσωσε έναν ναυτικό που πνίγονταν όταν αυτός προσευχήθηκε στον ίδιο για να τον βοηθήσει να σωθεί και Άγιος τον έπιασε από το χέρι και τον έσωσε, όπως ακριβώς έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με τον μαθητή του, τον Άγιο Απόστολο Πέτρο, όταν αυτός ενώ περπάταγε θαυμαστά πάνω στα κύματα εν μέσω θύελλας, άρχισε να βυθίζεται σε αυτά, όταν άρχισε να χάνει την πίστη του.

Σύμφωνα με κάποιους ερμηνευτές της Αγίας Γραφής, το Άστρο της Βηθλεέμ, το οποίο οδήγησε τους τρεις μάγους στον νεογέννητο Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στην Βηθλεέμ, ήταν είτε κομήτης, είτε Νόβα, είτε Σύνοδος Πλανητών, είτε Άγγελος, είτε ήταν κάτι παρεμφερές με τον «Στυλό Πυρός» που οδηγούσε τους Ισραηλίτες μετά την έξοδο από την Αίγυπτο.

Η άθεη και χριστομάχα Σοβιετική διήρκησε Ένωση 75 έτη (αρχής γενομένης από το 1917, αν ληφθεί ως έτος έναρξης το 1922 τότε μιλάμε για 70 χρόνια) και δίωξε τους Χριστιανούς, στέλνοντας τους εξορία στα Γκουλάγκ όλα αυτό το διάστημα και εξοντώνοντας τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Βαβυλώνιοι του Ναβαχοδονόσορα, όταν μετέφεραν για 70 έτη τους Ιουδαίους αιχμάλωτους στην Βαβυλώνα.

Ο Άγιος Παίσιος δούλεψε για ένα διάστημα σαν ξυλουργός, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Στο Νεφθάρ, οι Εβραίοι ιερείς, κράτησαν κρυφά διατηρημένη την ιερή φλόγα μετρά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού του Σολομώντα από Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα, μέχρις ότου ήρθε ο Νεμέας, ο οποίος φρόντισε για το κτίσιμο του δευτέρου Ναού και την αποκατάσταση και επαναφορά της ιερής φλόγας στον ναό αυτό.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ισχυρίστηκαν και οι Ζωροάστρες ιερείς, ότι διαφύλαξαν κρυφή την ιερή φλόγα της θρησκείας τους κατά τις καταστροφές που αυτή υπέστη από τους πολέμους (που η ίδια ως επί το πλείστον ξεκίνησε) κατά των Αρχαίων Ελλήνων επί Μεγάλου Αλέξανδρου, των Μεσαιωνικών Ελλήνων επί του του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηρακλείου, καθώς και των Αράβων επί Χαλίφη Ομάρ.

Όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να επιτεθούν στα Επτάνησα, οι κάτοικοι της περιοχής προσευχήθηκαν στον Άγιο Σπυρίδωνα να τους βοηθήσει, και λίγο μετρά ξέσπασε θαλασσοταραχή που βύθισε τον Τουρκικό στόλο, όπως ακριβώς συνέβη και με την πολιορκία της Πόλης από τους Αβαρούς και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., όταν οι προσευχές των κάτοικων στην Παναγιά μας να τους βοηθήσει, λίγο μετρά ξέσπασε θαλασσοταραχή που βύθισε τον Αβαροπερσικό στόλο.

Στην Αίγυπτο, τα Επτά χρόνια των Παχιών Αγελάδων (δηλαδή οικονομικής ευημερίας) επί Δίκαιου Ιωσήφ, ακολούθησαν Επτά χρόνια των Ισχνών Αγελάδων (δηλαδή φτώχειας), ενώ οι κάτοικοι της χώρας αναγκάστηκαν να υποδουλωθούν και να δώσουν όλη την περιουσία τους στον Φαραώ για να σωθούν από την πείνα.

Αντίστοιχα στην πατρίδα μας στις μέρες μας, τα Επτά χρόνια των Παχιών Αγελάδων της «ισχυρής Ελλάδας» του Σημίτη ως το 2010 (δηλαδή οικονομικής ευημερίας, μέσω όμως δάνειων και πλάστης ευημερίας), ακολούθησαν Επτά χρόνια των Ισχνών Αγελάδων (δηλαδή φτώχειας).

Ενώ και στην περίπτωση αυτή, οι κάτοικοι της χώρας μας υποδουλώθηκαν στους Γερμανούς και τους δανειστές και έδωσαν όλη την περιουσία μέσω των παράνομων μνημονίων σε αυτούς για να σωθούν οικονομικά και από την πείνα, αλλά και για να τους δώσουν νέα επαχθή δάνεια.

Ο Προφήτης Αμώς προφήτεψε ότι σε πολλούς κάτοικους του Ισραήλ που έφτιαχναν νέα όμορφα σπίτια δεν θα προλάβαιναν να εγκατασταθούν σε αυτά και θα χανόταν πριν αυτό συμβεί, ενώ μόνο ένας στους δέκα κάτοικους τους θα επιζούσε, κάτι που όντως συνέβη λόγω της εισβολής και κατάκτησης του κράτους τους από τους Ασσύριους.

Αντίστοιχα, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε ότι οι κάτοικοι οι οποίοι είχαν φτιάξει ένα νέο όμορφο σπίτι στον Άσσο της Κεφαλονιάς δεν θα προλάβαιναν να εγκατασταθούν σε αυτό και θα χανόταν πριν αυτό συμβεί (http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/patrokosmas/profhteiai.htm), ενώ μόνο ένας στους δέκα κάτοικους τους θα επιζούσε, κάτι που όντως συνέβη λόγω των πολλών ταυτοχρόνων θανατικών που εκδηλώθηκαν σε αυτούς.

Σε πολλά αντιχριστιανικά κράτη (π.χ. την ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την Οθωμανική ή την Σοβιετική Αυτοκρατορία), πολλοί Χριστιανοί (π.χ. ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος), υπηρετούσαν ως αξιωματικοί ή στρατηγοί σε αυτά πιστά τους ηγέτες τους, όμως όταν τέθηκε το θέμα να αρνηθούν την Χριστιανική τους Πίστη, τότε αρνήθηκαν κατηγορηματικά να υπακούσουν τους «Καίσαρες» των κρατών αυτών, γενόμενοι παλαιοί ή νέοι μάρτυρες, όπως ακριβώς έκαναν παράλληλα και εκατομμύρια Χριστιανοί πολίτες των κρατών αυτών.

Πολλοί Βιβλικοί χαρακτήρες στην ζωή τους απέτυχαν οικτρά, γιατί επέτρεψαν στον εαυτό τους να οδηγηθεί στον συμβιβασμό, όπως π.χ. ο Ησαύ,  ο Ιούδας, ο Ηρώδης ή οι Γαδαρηνοί (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2019/12/blog-post_948.html).

Έτσι, ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκια του δηλαδή τα δικαιώματα που είχε οικογενειακά, κληρονομικά και θρησκευτικά ως πρωτότοκος γιός του Ισαάκ, για ένα πιάτο φακή (Γενέσεως κε΄ 34).

Ο Ιούδας πούλησε τον Κύριό του για τριάντα αργύρια (Ματθαίου κστ΄ 15). Τόση υπολογιζόταν η αξία ενός δούλου από τους Ιουδαίους.

Ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, αν και τον εκτιμούσε και τον σεβόταν, για το πάθος της θηλυμανίας του (Ματθαίου ιδ΄ 8).

Οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Χριστό από την περιοχή τους, επειδή έχασαν τα γουρούνια τους και ζημιώθηκαν οικονομικά (Μάρκου ε΄ 17).

Ιδού τα αποτελέσματα μερικών συμβιβασμών με την αμαρτία:

1. Όταν ο Αβραάμ επρόκειτο να χωρισθεί από τον Λωτ του πρότεινε να διαλέξει σε ποιο τόπο θα εγκατασταθεί με την οικογένειά του, τους δούλους του και τα κοπάδια των ζώων του. Ο Λωτ διάλεξε την κοιλάδα των Σοδόμων και Γομόρων που ήταν εύφορη, νικημένος από την απληστία και την τρυφηλή ζωή των κατοίκων της (Γενέσεως ιγ΄ 12-13).

Αυτή όμως η περιοχή καταστράφηκε, μαζί και η περιουσία του Λωτ. Ο Λωτ για να σωθεί κατέφυγε στην ορεινή Σηγώρ (Γενέσεως ιθ΄ 17-22).

2. Ο Σαμψών ενώ ήταν Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στον Θεό και δεν έπινε κρασί, δεν έκοβε τα μαλλιά της κεφαλής του και εγκρατευόταν. Κυριεύθηκε όμως από τον δαίμονα της πορνείας, κοιμήθηκε με την Δαλιδά και της εκμυστηρεύτηκε τα μυστικά του. Αυτή τον πρόδωσε στους εχθρούς του που τον συνέλαβαν, τον τύφλωσαν και τον φυλάκισαν (Κριταί ιγ΄ 1-5 και ιστ΄ 17-21).

3. Ο Σολομών επειδή συνήψε μεικτούς γάμους, που απαγορευόταν για τους Ισραηλίτες από τον Νόμο του Θεού, το ενιαίο βασίλειό του διαιρέθηκε μετά την βασιλεία του στο Βόρειο βασίλειο του Ισραήλ που κατοικούσαν όσοι ανήκαν στις 10 φυλές και στο Νότιο βασίλειο του Ιούδα που κατοικούσαν οι δύο φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν (Γ΄ Βασιλειών ια΄).

4. Ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ιωσαφάτ αποδοκιμάσθηκε από τον Θεό επειδή δεν εμπιστευόταν τον Θεό για την διακυβέρνηση του Κράτους του και συνεταιρίσθηκε με τους απίστους.

5. Ο απόστολος Πέτρος που το βράδυ της δίκης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού καθόταν με την συντροφιά των εχθρών του Κυρίου, παρασύρθηκε, ντράπηκε όταν τον αναγνώρισαν και αρνήθηκε τον Διδάσκαλο του (Ματθαίου κστ΄ 69-75).

Ο Δίκαιος Αβραάμ συμβολίζει τον Θεό Πατέρα, ο Ισαάκ και η θυσία του, τον Υιό και Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την θυσία-Σταύρωση Του, οι Πατριάρχες την Εκκλησία, τα 12 παιδιά του Πατριάρχη Ιακώβ, τους 12 Αποστόλους.

Ο Πατριάρχης Αβραάμ, θεωρούταν ως ένας προ Χριστού Χριστιανός, αφού σε αντίθεση με τους αλλήλους στην Μεσοποταμία, κοιτούσε προς τον Ουρανό και τον ενδιέφερε το Πνεύμα, ενώ οι άλλοι κάτοικοι της αρχικής του πατρίδας, ήταν και ειδωλολάτρες και τους ενδιέφεραν μόνο οι σαρκικές απολαύσεις.

Επίσης, ο Πατριάρχης Αβραάμ και η Σάρρα ήταν άτεκνοι και μόνο σε πολύ μεγάλη ηλικία και ύστερα από πολλή προσευχή απέκτησαν παιδί, όπως ακριβώς συνέβη και με τους γονείς της Πανάγιας μας, τον Ιωακείμ και την Άννα, ενώ το ίδιο συνέβη και στους γονείς του Προφήτη Σαμουήλ.

Τόσο η γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από την Παναγιά μας, όσο και η γέννηση του Ιωαννη του Βαπτιστή αναγγέλθηκαν από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, όπως ακριβώς και η γέννηση του Σαμίων είχε προαναγγελθεί από Άγγελο παλαιότερα.

Ο Προφήτης Σαμουήλ όταν μεγάλωσε, υπηρέτησε τον Κύριο και έγινε μέγας προφήτης και κριτής του λαού δικαιότατος. Αυτός έχρισε βασιλείς, τον Σαούλ και τον Δαβίδ, προφήτευσε 40 χρόνια, έκανε θαύματα και πέθανε σε βαθιά γεράματα.

Την ίδια ακριβώς πορεία όταν μεγάλωσαν είχαν και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος, αφού και αυτοί έγιναν μέγιστοι Προφήτες και δικαιότατοι, ενώ και αυτοί έχρισαν βασιλείς, έκαναν θαύματα και προφήτευσαν για δεκαετίες.

Οι κόρες του Λωτ, από τις οποίες προήλθαν οι Μωαβίτες και οι Αμμωνίτες ήταν σεξουαλικά ανήθικες και λάγνες και παρέσυραν αφού μέθυσαν τον πατέρα τους για να μείνουν έγκυες, όπως εξίσου λάγνες ήταν και οι Μωαβίτισες όταν οι Ισραηλίτες κατέφθασαν στην Γη της επαγγελίας, και παρέσυραν πολλούς από αυτούς μέσω του σεξ στην ειδωλολατρία.

Όπως ο Ιησούς του Ναυή έφερε τους Εβραίους στην Γη της Επαγγελίας και κέρδισε τους εχθρούς τους, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έφερε τους Χριστιανούς στην Νέα Γη της Επαγγελίας, τον Παράδεισο μέσω της ένδοξης Ανάστασης Του, και κέρδισε τους εχθρούς τους, τους δαίμονες και τον αρχηγό τους, τον διάβολο.

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Κύριος κάλεσε τα αδέρφια Μωυσή και Ααρών για να σώσει τον Παλαιό Ισραήλ από την δουλεία, ενώ στην Καινή, κάλεσε επίσης αδέρφια για να σώσει τον Νέο Ισραήλ (τους Χριστιανούς), και συγκεκριμένα, τους Απόστολο Πέτρο και Ανδρέα, όπως και τους Αποστόλους Ιωάννη και Ιάκωβο.

Οι Ιουδαίοι νίκησαν με την βοηθά του Κυρίου τους Αιγύπτιους και τον Φαραώ, ενώ οι Χριστιανοί τους Ρωμαίους και τους Αυτοκράτορες αυτών.

Ο άρτος και ο οίνος που έφερε ο Μελχισεδέκ στον Αβραάμ, συμβολίζει και προεικονίζει την Θεία Κοινωνία και το Αντίδωρο αντίστοιχα.

Ο Θεός ξεχώρισε από τα άλλα έθνη τους Εβραίους για να τους κάνει ιερατικό έθνος, όπως ακριβώς και από το Ισραήλ ξεχώρισε την φυλή των Λευιτών για να τους κάνει ιερείς.

Ο Αβραάμ, τόσο στον Φαραώ της Αιγύπτου, όσο και στον βασιλιά των Γεραρών Αβιμελέχ, από φόβο είπε και τους δύο πως η σύζυγος του, η Σάρρα, ήταν αδερφή του, για να μην τον σκοτώσουν, άλλα ο Θεός τον γλίτωσε με θαυμαστό τρόπο και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις.

Η δε αρχικά άτεκνη Σάρρα, είπε στον Αβραάμ να κάνει παιδί με την δούλη της, την Άγαρ, όπως και η αρχικά άτεκνη Λεία είπε στον Ιακώβ, να κάνει παιδί με την δούλη του, την Ζελβάν.

Για τους 7.000 δίκαιους  την εποχή του Προφήτη Ηλία στο Ισραήλ, ο Θεός δεν κατέστρεψε την χώρα αυτή και έσωσε αυτούς, όπως ακριβώς και στα Σόδομα, ο Θεός έσωσε τον Δίκαιο Λωτ και την οικογένεια του για την Δικαιοσύνη του, καθώς και για χάρη του Δίκαιου Αβραάμ.

Ο Ανανίας και η Σαπφείρα εξοντώθηκαν άμεσα από τον Κύριο για τα αμαρτήματα της απληστίας, της κλοπής, της επιορκίας και της βλασφημίας, όπως ακριβώς και ο Άχαφ εξοντώθηκε άμεσα από τον Ιησού του Ναυή για τα αμαρτήματα της απληστίας, της κλοπής, της επιορκίας και της βλασφημίας.

Τόσο η αλλόφυλη Ράαβ, όσο και οι αλλόφυλοι Αιγύπτιοι προσήλυτοι επί Μωυσή έγιναν μέλη του Ισραηλιτικού λαού, όπως ακριβώς και οι αλλόφυλοι προσήλυτοι Χριστιανοί έγιναν με την βάπτιση τους μέλη του Νέου λαού του Ισραήλ, δηλαδή των Χριστιανών.

Οι Ισραηλίτες και οι Αμαλητικίτες, οι οποίοι καταγόταν από τον Ιακώβ και τον Ησαύ αντίστοιχα, αλληλομισούταν μεταξύ τους και πολέμησαν για εκατοντάδες χρόνια, όπως ακριβώς και ο οι Ισραηλίτες και οι Εδωμίτης, οι οποίοι καταγόταν από τον Ιακώβ και τον Ησαύ αντίστοιχα, αλληλομισούταν μεταξύ τους και πολέμησαν για εκατοντάδες χρόνια.

Ο Μωυσής με το σημείο του Σταυρού, άνοιξε στα δύο την Ερυθρά Θάλασσα.

Το δε Τσεκούρι που έριξε ο Ελισαίος στην Θάλασσα, συμβολίζει τον Σταυρό.

Οι μονάρχες, θεωρούταν εκλεκτοί των «θεών» ή «θεοί» στην Αρχαία Αίγυπτο, στην Αρχαία Βαβυλώνα, στην Ασσυρία, στην Περσία, στην Κίνα, την Ιαπωνία, σε κράτη της Αρχαίας Ελλάδας και στην Ρώμη, ενώ στον Μεσαίωνα, οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου και των βασιλείων της Δυτικής Ευρώπης, θεωρούταν ως εκλεκτοί του Κυρίου.

Στην δε Ρωμανία, ο Αυτοκρατορίας χριζόταν με Άγιο λάδι και μύρο από τον Πατριάρχη, όπως στο Αρχαίο Ισραήλ ο βασιλιάς από τον Αρχιερέα και τους Προφήτες.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια, προτιμούσε να μιλά με αθώα παιδιά και ήταν αισιόδοξος, ενώ ο Βούδας, ο οποίος μεγάλωσε μέσα στην χλιδή, προτιμούσε να μιλά με γέρους και ήταν απαισιόδοξος.

Οι Ρώσοι, πίστευαν (και πιστεύουν ακόμα) ότι με την βάφτιση τους στην Χριστιανική Πιστή ήταν ο νέος Εκλεκτός λαός του Θεού, του οποίου ο στόχος είναι να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην Σωτήρια, ενώ η Μόσχα ήταν κατά τους ιδίους μεταγενέστερα η Τρίτη και τελική Ρώμη, με την οριστική πτώση και καταστροφή της οποίας θα επέλθει και το Τέλος του Κόσμου.

Την ίδια ακριβώς πεποίθηση, ότι δηλαδή με την οριστική πτώση και καταστροφή της Πρώτης Ρώμης, θα επέλθει και το Τέλος του Κόσμου, την έχουν και πολλοί καθολικοί σήμερα.

Ο Κύριος αναπαύτηκε στην Παλαιά Διαθήκη στον Αβραάμ και τον Δαβίδ περισσότερο από άλλους, γιατί αυτοί τον αγαπούσαν, τον εμπιστεύονταν και τον υπάκουγαν απόλυτα.

Όσο η Ραχήλ ήταν άτεκνη, είπε αυτή στον Ιακώβ να κάνει παιδιά με την δούλη της, την Βάλα, όπως έκανε και η Σάρρα όσο ήταν άτεκνη με τον Αβραάμ.  

Η πάλη Ιακώβ με τον Θεό, προεικονίζει την μετέπειτα ιστορική πάλη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού με απογόνους του Ιακώβ, τους Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν γενικά απειθείς σε Αυτόν και τον πολέμησαν διαχρονικά.

Ο Απόστολος Πέτρος, του οποίου διάδοχος καυχιέται ότι είναι ο Πάπας, τρεις φορές αρνήθηκε τον Κύριο, και τον έλεγξε δυο φορές ο Απόστολος Παύλος για λάθη που έκανε.

Επίσης ο Πάπας Λιβέριος τον Δ’ αιώνα υπέγραψε Αρειανή ομολογία, ο Ζώσιμος τον 5https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%83-%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%83-%cf%84%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5/).

Την «βεντέτα» της Σάρας για την κληρονομιά του Αβραάμ (ποιος γιος δηλαδή θα ήταν νόμιμος, ο Ισαάκ ή ο Ισμαήλ), συνεχίστηκε μέσω των γιων τους (Ισαάκ και Ισμαήλ) και μετέπειτα ιστορικά, αφού οι απόγονοι της Σάρας (οι Ισραηλίτες) και της Αγάρ-Αγαρηνοί-Ισμαηλίτες (οι Άραβες), ακόμα και στις μέρες μας πολεμούν βίαια, τόσο για το ποιος είναι ο νόμιμος φυσικός και πνευματικός απόγονος της κληρονομιάς του Αβραάμ, όσο και για την κατοχή των Αγίων Τόπων στην Παλαιστίνη.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεωρούταν στην εποχή του ως δήθεν «Σαλός», αφού φέρθηκε τελείως αντισυμβατικά με τα δεδομένα της τότε εποχής και έκανε «παρέα» με αμαρτωλούς και πόρνες για τους φέρει στην μετάνοια.

Μιμούμενοι τον Κύριο στους μετέπειτα Αιώνες φέρθηκαν τελείως αντισυμβατικά με τα τότε δεδομένα της εποχής για να φέρουν τους άλλους σε μετάνοια, και πολλοί Άγιοι, που ονομάστηκαν και αυτοί «Σαλοί», με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον Άγιο Ανδρέα τον Διά Χριστόν Σαλό, την Αγιά Ματρώνα, την Ταρσώ την Διά Χριστόν Σαλή ή τον Σεραφείμ Δημόπουλο.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης, ήταν πρώτος ο οποίος πριν τέσσερις Αιώνες έφτιαχνε καλύβες στο Άγιο Όρος, έμενε σε αυτές για λίγο διάστημα και στην συνέχεια τις έκαιγε, όπως έκαναν στον 20^ο Αιώνα, ο Αγιορείτης Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης και η Ταρσώ η Διά Χριστόν Σαλή.

Όταν οι Εβραίοι επιτέθηκαν στην έρημο κατά του Μωυσή και τον Ααρών για να τους σκοτώσουν,  φοβερή φωτιά, ανεξήγητη, ξέσπασε στο στρατόπεδο των Ιουδαίων και έτρεχε με ορμή και φοβερή βοή, καίγοντας όσους είχαν εξεγερθεί (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/12/Thimiama.html), όπως ακριβώς συνέβη και με τους εκατόνταρχους επί Προφήτη Ηλία, οι οποίοι πήγαιναν να τον συλλάβουν.

Όπως ο πονηρός ζήλεψε τους ανθρώπους που πήραν την θέση του μετά την αποστασία του και τους πολέμησε, έτσι και πολλοί ζηλόφθονες (ομοεθνείς-ομόθρησκους τους και μη) πολέμησαν τους Αποστόλους από ζήλια, ενώ και σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, πολλοί ζηλόφθονες εχθροί του Χριστιανισμού, τον πολέμησαν άγρια.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοι ήταν το πρώτο «Μοναστήρι» (αφού είχαν ακτημοσύνη, συνεχή προσευχή και δουλειά) και οι μετέπειτα Χριστιανοί και κυρίως οι μοναχοί απλά συνέχισαν την ζωή και το έργο αυτών.

Ο Θεός έβγαλε τους Εβραίους από την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα στην Αρχαιότητα μετά από 400 και 70 έτη σκλαβιάς αντίστοιχα, ενώ στα νεότερα χρόνια από την Ναζιστική Ευρώπη και τους έφερε ξανά στην Παλαιστίνη.

Την παγκοσμιοποίηση επιδίωξαν, όσοι θεώρησαν εαυτούς φορείς μεγάλων ιδεών. Ο Μωάμεθ (και οι επίγονοι) με το Ισλάμ, ο Ναπολέων με την δημοκρατία, ο Μαρξ και ο Λένιν με τον κομμουνισμό, ο Χίτλερ με την φυλετική καθαρότητα και μεταπολεμικά οι ΗΠΑ (και συνοδοιπόροι) με την «δημοκρατία των αγορών».

Επίσης πολλοί την επιδίωξαν χωρίς διεθνιστικό προσωπείο, αλλά ως απροσχημάτιστη ηγεμονία επί των άλλων λαών, όπως η Αγγλία.

Στην διάρκεια της ιστορίας, πολλοί πολιτισμοί διέπρατταν ανθρωποθυσίες, τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στην σύγχρονη εποχή, όπως π.χ. οι Χαναναίοι, οι Καρχηδόνιοι, οι Ινδοί πιστοί της Κάλι, οι Αζτέκοι, οι Κελτικές και Γερμανικές φυλές της βορείου Ευρώπης, ενώ και η μοναρχική Γαλλία τον 17http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/ektrwseis/athwot1.htm#_Toc121330262), ενώ και οι γενοκτονίες των εθνικών και κοινωνικών εχθρών, όπως και των ανάπηρων από τυραννικά καθεστώτα, όπως π.χ. του Χίτλερ και του Στάλιν, θα μπορούσαν να θεωρηθούν σύγχρονες ανθρωποθυσίες.

Για πολλούς Χριστιανούς, οι εκτρώσεις αποτελούν ένα αντίστοιχο παράδειγμα συγχρόνων ανθρωποθυσιών.

Όπως η βρώση του καρπού του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού, οδήγησε τους ανθρώπους στον θάνατο, έτσι και η βρώση της Αγίας Κοινωνίας και του Αντίδωρου, οδηγεί τους ανθρώπους στην Θέωση και την ζωή.

Και όπως η Νεφέλη οδήγησε τους Ισραηλίτες από την καταδίωξη του Φαραώ από την Ερυθρά Θάλασσα για να τον πάει στην Γη της Επαγγελίας, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, οδήγησε τους «Νέους Ισραηλίτες», τους Χριστιανούς από την καταδίωξη του διαβόλου, την αμαρτία και τον θάνατο, από τον θάνατο και την αμαρτία για να τον πάει στην «Νέα Γη της Επαγγελίας», τον Παράδεισο.

Και όπως η βρώση των καρπών του δέντρου της ζωής, έδιναν την αθανασία, έτσι και η βρώση των καρπών, του «Νέου Δέντρου της ζωής», δηλαδή του σώματος και του αίματος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, διάμεσου της της Θείας Κοινωνίας και του Αντίδωρου, δίνει επίσης την Αθανασία.

Η προσπάθεια εξόντωσης του Δαβίδ από τον γίγαντα Ισβί-Βενώβ σε μάχη με τους Φιλισταίους, και το σώσιμο αυτού από την έγκαιρη παρέμβαση του γενναίου συμπολεμιστή του Αβισάι, θυμίζει την αντίστοιχη προσπάθεια εξόντωσης του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον Σατράπη Σπιθριδάτη στην μάχη του Γρανικού, και το σώσιμο αυτού από την έγκαιρη παρέμβαση του γενναίου συμπολεμιστή του Κλείτου.

Οι Εδωμίτες, εξόντωσαν την γιγαντόσωμη φυλή των Χορραίων και εγκαταστάθηκαν στην γη τους.

Αντίστοιχα και οι Αμμωνίτες εξόντωσαν την γιγαντόσωμη φυλή των Εμμαίων και εγκαταστάθηκαν στην γη τους.

Και οι Φιλισταίοι-Καφθωρίμ παράλληλα εξόντωσαν την γιγαντόσωμη φυλή των Αυίμ και εγκαταστάθηκαν στην γη τους.

Τέλος και οι Ισραηλίτες εξόντωσαν τις γιγαντόσωμες φυλές των Άνακιμ και των Ρεφαιτών εγκαταστάθηκαν στην γη τους.

Μέσω μίας γυναίκας, της Εύας, ο διάβολος κατάφερε να θανατώσει τον άνθρωπο και να φέρει την αμαρτία και την φθορά, όπως και μέσω μίας γυναίκας, της Παναγιάς μας, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ανέστησε τον άνθρωπο και νίκησε τον διάβολο, την αμαρτία και την φθορά.

Όπως ο αιφνίδιος θάνατος του Τίβνι, απέτρεψε τον εμφύλιο στο Βασίλειο του Ισραήλ και επέτρεψε στον άλλο διεκδικητή του Θρόνου, τον Αμρί να καταλάβει την εξουσία, έτσι και ο αιφνίδιος θάνατος του Καρλομάνου, απέτρεψε τον εμφύλιο στο Βασίλειο των Φράγκων και επέτρεψε στον άλλο διεκδικητή του Θρόνου, τον Καρλομάγνο να καταλάβει την εξουσία.

Οι Ισραηλίτες, δύο φορες έφταιξαν χρυσά μοσχάρια ως είδωλα και τα προσκυνήσαν ως δήθεν «θεούς», επηρεασμένοι προφανώς από τον ταυρόμορφο «θεό» Άπι, τον οποίο γνωρίσαν στην Αίγυπτο από τους ντόπιους, την μία από τον Ααρών κοντά στο Ορός Σινά και την άλλη από τον πρώτο βασιλιά του ανεξάρτητου από την δυναστεία του Δαβίδ Βασίλειου του Ισραήλ Ιεροβοάμ.  

Μετά την αμαρτία του Αδάμ (το γνωστό σε όλους μας προπατορικό αμάρτημα), η οικογένεια του χωρίστηκε στα δύο, όταν ο γιος του ο Κάιν αμάρτησε και αυτός δολοφονώντας τον αθώο αδερφό του τον Άβελ από φθόνο, και συνέπεια αυτού πήγε να ζήσει αλλού και ίδρυσε την δική του ξεχωριστή οικογένεια, αποστατώντας παράλληλα από τον Κύριο.

Αντίστοιχα και με την αμαρτία της αποστασίας του Σολομώντα από τον Κύριο, το Βασίλειο του χωρίστηκε στα δύο τον καιρό της βασιλείας του γιου του Ροβοάμ (στο Βασίλειο του Ιούδα και του Ισραήλ αντίστοιχα), όταν ο Ιεροβοάμ ανακηρύχτηκε βασιλιάς του ανεξάρτητου Βασίλειο του Ισραήλ και αμάρτησε και ίδρυσε την δική του ξεχωριστή βασιλεία, αποστατώντας παράλληλα από τον Κύριο.

Η κρυφή χρήση με έλαιο του Ιού ως νέου βασιλιά του Ισραήλ από τον Προφητη Ελισαίο, παρότι ήδη κυβερνούσε σε αυτό ήδη ο αντίθεος βασιλιάς Ιωράμ, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη πρότερη χρήση με έλαιο του Δαβίδ ως νέου βασιλιά του Ισραήλ από τον Προφητη Σαμουήλ, παρότι ήδη κυβερνούσε σε αυτό ήδη ο αντίθεος βασιλιάς Σαούλ.

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Σαμάρειας από τον Βεν Αδάδ, οι κάτοικοι της έτρωγαν από την πείνα ακόμα και κεφαλιά αλόγων, καθως και ότι άλλο έβρισκαν, όπως και κατά την πολιορκία του Παρισιού το 1871 από τους Πρώσους, οι κάτοικοι του έτρωγαν από την πείνα ακόμα και κεφαλιά σκυλιών, καθως και ότι άλλο έβρισκαν.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Οχοζίας πέθανε άτεκνος και τον διαδέχθηκε στον θρόνο ο αδερφός του, ο Ιωράμ, όπως ακριβώς και τον άτεκνο Τσάρο Αλέξανδρο τον Α’ της Ρωσίας, τον διαδέχτηκε ο αδερφός του, ο μετέπειτα Τσάρος Νικόλαος ο Α’.

Ευνούχοι υπήρχαν σε πολλά κράτη διαχρονικά, όπως π.χ στο Αρχαίο Ισραήλ, στην Αρχαία Περσία, την Αρχαία Ρώμη, στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία, στην Κίνα, στους Άραβες και τους Τούρκους.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιού, διοργάνωσε μία γιορτή στον ναό του Βάαλ στην Σαμάρεια, έτσι ώστε έχοντας αυτή ως πρόσχημα, να συγκεντρώσει σε αυτόν όλους τους ιερείς και τους πιστούς του Βάαλ και να τους παγιδεύσει εκεί και να τους εξοντώσει, όπως και έγινε, ενώ μετά τον θάνατο τους, πέταξε τα πτώματα τους έξω από τον ναό. 

Με αντίστοιχο τρόπο και το στήσιμο παγίδας σκοτώθηκαν από τους εχθρούς τους, οι αντιπάλοι τους που οι ίδιοι είχαν προσκαλέσει αυτοί στο λεγόμενο «Μαύρο Δείπνο της Σκωτίας» (https://www.mixanitouxronou.gr/o-matomenos-gamos-sto-game-of-thrones-itan-empneysmenos-apo-agries-sfages-sti-skotia-o-vasilias-poy-apokefalise-toys-filoxenoymenoys-kai-oi-kalesmenoi-poy-dolofonisan-ton-oikodespoti/), ενώ το πέταμα μετά από παγίδα και εξόντωση πτωμάτων έξω από ναό, θυμίζει την θανάτωση του Αντιόχου του Γ’ και το πέταμα του έξω από το ναό της Ναναίας που αυτός ειχε πάει να λεηλατήσει από τους ιερείς της.

Πολλοί ναοί των Χριστιανών κατά την διάρκεια των διωγμών τους από την ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και κυρίως οι ιεροί Ναοί της Ανάστασης και της Γεννήσεως, είχαν μετατραπεί από τους Ρωμαίους σε ναούς της Αφροδίτης και του Δία αντίστοιχα (όπως και ο Αντίοχος ο Επιφανής και ο Τίτος εκαναν τον τόπο του Ναού του Σολομώντα, ναό του Δία παλαιοτέρα).

Αντίθετα, με την επικράτηση του Χριστιανισμού στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι πρώην ειδωλολάτρες Ρωμαίοι πολίτες, με την ίδια μάλιστα την θέληση τους, μετέτρεψαν πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς σε Χριστιανικούς, όπως π.χ. τον Ναό του Παρθενώνα της «θέας» Αθήνας σε Ναό της Παναγίας μας, σεβόμενοι όμως τον χώρο και χωρίς να τον καταστρέψουν, όπως εκαναν π.χ. οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι με τους Χριστιανικούς Ναούς.

Ο νόμιμος βασιλιάς του Ιούδα Ιωάς, ο οποίος ειχε χάσει την εξουσία από πραξικόπημα της Γοθολία, αναγκάστηκε να την ανακαταλάβει μετά από χρόνια μετά από μία βίαιη εξέγερση του στρατού εναντίον της, υπό την ηγεσία του.

Αντίστοιχα, ο Τσάρος της Ρωσίας Πέτρος ο Α΄ ο Μέγας, ο οποίος ειχε χάσει την εξουσία από πραξικόπημα της αδερφής του, της Σοφίας, αναγκάστηκε να την ανακαταλάβει μετά από χρόνια μετά από μία βίαιη εξέγερση του στρατού εναντίον της, υπό την ηγεσία του.

Ο Σαλλόμ δολοφόνησε τον βασιλιά του Ισραήλ Ζαχαρία, και βασίλεψε για λίγο στην θέση του ως σφετεριστής, μέχρις ότου ήρθε ο Μεναχέμ, ο οποίος με το πρόσχημα της τιμωρίας του δολοφόνου του κανονικού βασιλιά, εξόντωσε τον σφετεριστή και έγινε ο νέος βασιλιάς του Ισραήλ.

Αντίστοιχα ο μάγος Γαμβατάς, δολοφόνησε τον βασιλιά της Περσίας Σμέρδη, και βασίλεψε για λίγο στην θέση του ως σφετεριστής, μέχρις ότου ήρθε ο Δαρείος ο Α’, ο μετέπειτα Μέγας, ο οποίος με το πρόσχημα της τιμωρίας του δολοφόνου του κανονικού βασιλιά, εξόντωσε τον σφετεριστή και έγινε ο νέος βασιλιάς της Περσίας.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Μεναχέμ πλήρωσε με πολλά χρήματα, προερχόμενα από τους αριστοκράτες τον βασιλιά της Ασσυρίας Φουλ-Τιγράθ Πελέσερ, προκειμένου αυτός να φύγει από την Σαμάρεια, όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι πλήρωσαν πολλά χρήματα, προερχόμενα από τους αριστοκράτες τον βασιλιά των Γαλατών Βρέννο, προκειμένου αυτός να φύγει από την Ρώμη.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Αχάζ, κάλεσε τον βασιλιά της Ασσυρίας Φουλ-Τιγράθ Πελέσερ να τους σώσει από τους Σύρους του Ρεζίν, και όντως αυτός τους επιτέθηκε και κατάλαβε τελικά την Δαμασκό, όπως ακριβώς και οι Κοζάκοι κάλεσαν τους Ρώσους τους σώσουν από τους Πολωνούς, και όντως αυτοί τους επιτέθηκαν και κατάλαβαν τελικά την Βαρσοβία.

Οι Σαμαρείτες επαναστάτησαν βίαια κατά του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Α’ του Μέγα, αλλά στο τέλος συντρίφτηκαν, όπως και ο Ιουδαίοι που επαναστάτησαν ενάντια στην Ρώμη, συντρίφτηκαν τελικά από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο.

Οι Ζωροάστρες Πέρσες στρατιώτες του βασιλιά Χοσρόη του Β’, κατάφεραν με την βοήθεια των μη Ορθοδόξων ντόπιων συνεργατών τους στην Παλαιστίνη και να την καταλάβουν, καθώς και να προκαλέσουν πριν φτάσουν εκεί μία εξέγερση τους εναντίον των Βυζαντινών, χρηματοδοτώντας τους αδρά και υποσχόμενοι ότι θα τους δώσουν δικό τους ανεξάρτητο από τους Βυζαντινούς κράτος.

Με την επικράτηση δε του κινήματος τους, οι συνεργάτες των Περσών προέβησαν σε εκτενείς σφαγές των Χριστιανών και δεκάδες χιλιάδες εξάντων πέθαναν εξαιτίας των γενοκτονικών πολιτικών, καθώς και του θρησκευτικού φανατισμού τους, οι οποίες σταμάτησαν μόνο μετά από πολλά χρόνια, χάρις στην επιστροφή των Ανατολικών Ρωμαίων-Βυζαντινών στην περιοχή υπό τον ένδοξο βασιλιά Ηράκλειο.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, καθώς και οι ισλαμιστές  στρατιώτες του Ερντογάν, κατάφεραν με την βοήθεια των ισλαμιστών συνεργατών τους στην Συρία και το Ιράκ (του ISIS), να καταλάβουν πολλά εδάφη των κρατών αυτών, καθώς και να προκαλέσουν πριν φτάσουν εκεί μία εξέγερση τους εναντίον των ηγετών των κρατών αυτών, χρηματοδοτώντας τους αδρά και υποσχόμενοι ότι θα τους δώσουν δικό τους ανεξάρτητο και διοικούμενο από τους ιδίους ισλαμικό κράτος.

Με την επικράτηση δε του κινήματος τους στα εδάφη αυτά, οι συνεργάτες των Καταριανών, των Σαουδαράβων και των Τούρκων (ο ISIS), προέβησαν σε εκτενείς σφαγές των Χριστιανών και δεκάδες χιλιάδες εξάντων πέθαναν εξαιτίας των γενοκτονικών πολιτικών, καθώς και του θρησκευτικού φανατισμού τους, οι οποίες σταμάτησαν μόνο μετά από πολλά χρόνια, χάρις στην ερχομό στα εδάφη αυτά των Ρώσων και των ΗΠΑ, οι οποίες και έδιωξαν τον ISIS από τις περιοχές αυτές (http://alophx.blogspot.com/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Ο 15

Στον τελευταίο βασιλιά του Ισραήλ, τον Σεδεκία, οι Βαβυλώνιοι σκότωσαν τα παιδιά του, ενώ ο ίδιος πέθανε στην φυλακή, όπως ακριβώς συνέβη και με τον τελευταίο βασιλιά του Βασίλειου της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας Περσέα.

Επισης, ο Σεδεκίας, ο τελευταίος βασιλιάς του Ιούδα, προσπάθησε να το σκάσει από τους Βαβυλωνίους του Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα ενώ έπεφτε η πρωτεύουσα του, η Ιερουσαλήμ, μαζί με τα παιδιά του, αλλά οι Βαβυλώνιοι μετά από καταδίωξη τον προλάβαν, τον συνέλαβαν και εκτέλεσαν τα παιδιά του.

Αντίστοιχα, και ο Καισαρίωνας, ο τελευταίος Πτολεμαίος Έλληνας βασιλιάς-Φαραώ της Αιγύπτου, προσπάθησε να το σκάσει από τους Ρωμαίους του Αυγούστου ενώ έπεφτε η πρωτεύουσα, η Αλεξάνδρεια, με την βοήθεια του δάσκαλου και της μητέρας του, της Κλεοπάτρας, αλλά οι Ρωμαίοι μετά από καταδίωξη τον προλάβαν, τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν.

Ο Φαραώ της Αιγύπτου Χόφρα πέθανε από εσωτερικό πραξικόπημα, ενώ ο στρατός του ειχε ηττηθεί και πολιορκούνταν η πρωτεύουσα του οι Θήβες από τον διεκδικητή του Θρόνου Άμασι τον Β’, ο οποίος την κατέλαβε και την λεηλάτησε.

Αντίστοιχα, ο βασιλιάς της Περσίας Χοσρόης ο Β’ πέθανε από εσωτερικό πραξικόπημα, ενώ ο στρατός του ειχε ηττηθεί και πολιορκούνταν η πρωτεύουσα του η Κτησιφώντα από τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο, ο οποίος την κατέλαβε και την λεηλάτησε. 

Τόσο τα Σόδομα, όσο και η Σύβαρις ζούσαν σε περιττές πολυτέλειες, ήταν και οι δύο ιδιαίτερα πλούσιες από το εμπόριο, διεφθαρμένες, ανήθικες και φιλοπόλεμες πόλεις, στις οποίες καταπιεζόταν ιδιαίτερα οι φτωχοί από τους πλούσιους, ενώ και οι δύο καταστράφηκαν στο τέλος για τις αμαρτίες και τις κακίες τους.

Τον καιρό της ολοκλήρωσης της κατασκευής του Ναού του Σολομώντα, ο βασιλιάς Σολομώντας προσευχήθηκε στον Θεό και τότε φωτιά έπεσε από τον ουρανό και έκαψε τα ολοκαυτώματα της θυσίας των εγκαινίων του Ναού, όπως ακριβώς έπεσε παλαιοτέρα φωτιά από τον ουρανό όταν προσευχήθηκε ο Προφήτης Μωυσής και έκαψε τα ολοκαυτώματα της θυσίας του και όπως ακριβώς έγινε αργότερα και με τον Προφήτη Ηλία.

Ο σφετεριστής του Θρόνου του Ιούδα Ισμαήλ, ο οποίος υποστηριζόταν από τον βασιλιά των Αμμωνιτών Βααλείς (ο οποίος τελικά ηττήθηκε από τους Βαβυλωνίους και αυτός), εξόντωσε τον διοικητή της Ιουδαίας Γεδαλία, τον οποίο είχαν ορίσει οι Βαβυλώνιοι, όπως και άλλους που είχαν έρθει να τον επισκεφτούν στην Ιερουσαλήμ, ενώ στην συνέχεια έριξε τα πτώματα τους σε ένα πηγάδι, με αποτέλεσμα στο τέλος οι επιζώντες Ιουδαίοι να καταφύγουν εξόριστοι στην Αίγυπτο για να σωθούν από την οργή των Βαβυλωνίων.

Αντίστοιχα, ο σφετεριστής της εξουσίας της Ρωσίας, ο μπολσεβίκος Λένιν, ο οποίος υποστηριζόταν από τον Κάιζερ Γουλιέλμο τον Β’ της Γερμανίας (ο οποίος ηττήθηκε τελικά από την Αντάντ-http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), εξόντωσε τον Τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο τον Β’, όπως και άλλα μέλη της οικογενείας του, και άλλους που είχαν έρθει να τον επισκεφτούν, ενώ στην συνέχεια διέταξε να ρίξουν τα πτώματα τους σε ένα πηγάδι, με αποτέλεσμα στο τέλος πολλοί επιζώντες Ρώσοι να καταφύγουν εξόριστοι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για να σωθούν από την οργή των μπολσεβίκων.

[Ο δε λάκκος που ο Ισμαήλ έριξε το πτώμα του Γεδαλία και των άλλων θυμάτων του, ήταν ο λάκκος που ειχε φτιάξει ο βασιλιάς του Ιούδα Ασά, ο οποίος φοβόταν τον βασιλιά του Ισραήλ Βασά].

Οι Βαβυλώνιοι του διαβόητου βασιλιά Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα, όταν κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ από τον Σεδεκία, σκόρπισαν τα κόκκαλα των βασιλιάδων από τους τάφους της, όπως ακριβώς εκαναν και οι Σταυροφόροι όταν κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη το 1204, όπως και οι Τούρκοι το 1453 με τα οστά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων.

Επιπλέον οι δειλοί και προδότες μονάρχες και τον κρατών αυτών (ο Σεδεκίας και ο Αλέξιος ο Ε’ ο Μουρτζουφλός), συνελήφθησαν τελικά από τους εχθρούς τους και πέθαναν στην φυλακή.

Τον προδότη Αρχιερέα Μενέλαο του Ισραήλ, ο οποίος καταπίεσε άγρια το έθνος του και το έσκασε όταν ηττήθηκαν οι υποστηρικτές του, τον συνέλαβε ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος ο Ε’ ο Ευπάτωρας (του οποίου ο στρατός αρχικά νίκησε τους Μακκαβαίους, άλλα στο τέλος ηττήθηκε και οι Ιουδαίοι ανεξαρτητοποιήθηκαν και απελευθέρωσαν την Ιερουσαλήμ) και τον εκτέλεσε ρίχνοντας τον από την κορυφή του Πύργου της Βέροιας, ο οποίος ειχε ύψος πενήντα πήχεις.

Ο τελευταίος Φαραώ της Αιγύπτου πριν την κατάκτηση της χώρας αυτής από τον Πέρση βασιλιά Καμβύση, συνελήφθη από τους Πέρσες και ο Καμβύσης εκτέλεσε όλους τους γιους του.

Το ίδιο ακριβώς τέλος είχαν και τα παιδιά του τετάνου βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία, όπως και τα παιδιά του τελευταίου βασιλιά της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, Δαβίδ του Β’ του ΜεγαλοΚομνηνός, όταν καταλήφθηκαν οι πρωτεύουσες τους και οι ίδιοι συνελήφθησαν μαζί με τις οικογένειες τους.

Αντίστοιχα, τον προδότη Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αλέξιος Ε΄ τον Δούκα Μούρτζουφλο, ο οποίος καταπίεσε άγρια το έθνος του και το έσκασε όταν ηττήθηκαν οι υποστηρικτές του, τον συνέλαβε ο Λατίνος βασιλιάς της Κωνσταντινούπολης Βαλδουίνος ο Α’ (του οποίου ο στρατός αρχικά νίκησε τους Βυζαντινούς της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, άλλα στο τέλος ηττήθηκε και οι Βυζαντινοί απελευθέρωσαν τελικά την Πόλη) και τον εκτέλεσε ρίχνοντας τον από την κορυφή του Φόρου του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α’ του Μέγα.

Η κατάρρευση της γέφυρας της Αλικαρνασσού από τους υποχωρούντες αντίπαλους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία και τους καταπλάκωσε, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη κατάρρευση της Μίλβιας γέφυρας από τους υποχωρούντες αντίπαλους του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία και τους καταπλάκωσε.

Με τον θάνατο του αντίθεου βασιλιά του Ιούδα Ιωράμ ξεχύθηκαν τα εντόσθια από τα σπλάχνα του, όπως ακριβώς συνέβη και με τον αιρετικό Αέριο και τον Ιούδα.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Αμασίας δολοφονήθηκε μέσω μίας συνομωσίας από τους αυλικούς του στην πρωτεύουσα του την Λαχίς και μετά τον θάνατο του το σώμα του μεταφέρθηκε και τάφηκε με βασιλικές τιμές στην πρωτεύουσα της χώρας του, τα Ιεροσόλυμα. Η ίδια μεταφορά συνέβη και με τον βασιλιά του Ιούδα Ιωνία μετά τον θάνατο του στην μάχη της Μεγιδδώ.

Αντίστοιχα, ο βασιλιάς της Περσίας Δαρείος ο Γ’ δολοφονήθηκε μέσω μίας συνομωσίας από τους αυλικούς του και μετά τον θάνατο του το σώμα του μεταφέρθηκε και τάφηκε με βασιλικές τιμές στην πρωτεύουσα της χώρας του την Περσέπολη.

Ο Ιωάς δολοφονήθηκε από συνωμότες στο κρεβάτι από συνωμότες, όπως ακριβές και ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς.

Με την νίκη του Αμασίας κατά των Εδωλίων αυτός έριξε τους αιχμάλωτους του στον γκρεμό, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, έριξε τους ιερόσυλους και αιχμάλωτους Φώκιες του Μονομάχου στο γκρεμό.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας της Βαβυλώνας άρπαξε και βεβήλωσε τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα, όπως ακριβώς και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, άρπαξε και βεβήλωσε τα ιερά σκευή του ιερού Ναού Αγίας του Θεού Σοφίας.

Ο φόρος της Δέκατης, εφαρμοζόταν τόσο στον Αρχαίο Ισραήλ, όσο και στην Βυζαντινη Αυτοκρατορία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετέπειτα.

Η ταπείνωση του Μανασσή στην αιχμαλωσία και η παραδοχή του ο μόνο ένας είναι ο αληθινός Θεός, θυμίζει πολύ την αντίστοιχη ταπείνωση του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα κατά την διάρκεια της τρέλας του και την παραδοχή του ο μόνο ένας είναι ο αληθινός Θεός.

Ο θάνατος του βασιλιά του Ιούδα Ιωσία στην Μεγιδδώ με το χτύπημα ενός βέλους και η συνακόλουθη διάλυση του στρατού του, θυμίζει αντίστοιχα τον θάνατο του βασιλιά της Αγγλίας Χάρολντ στο Χέηστινγκς με το χτύπημα ενός βέλους και η συνακόλουθη διάλυση του στρατού του.

Η μητέρα του Ιαβή τον γέννησε με πολλούς πόνους, όπως ακριβώς συνέβη και με την γέννηση του Ιουλίου Καίσαρα.

Ο Αζέ και ο Ελιάδ εξοντώθηκαν όταν προσπάθησαν να αρπάξουν τα αγαθά και τα πρόβατα των γειτονικών σε αυτούς κάτοικων, όπως ακριβώς και ο Ρωμύλος προσπάθησε να αρπάξει τα αγαθά και τις κόρες των Σαβίνων και των Λατίνων γειτόνων του.

Η άρνηση του Δαβίδ να πιει το νερό που είχαν βρει για αυτόν μετά από σκάψιμο στην Βηθλεέμ για να μοιραστεί την τύχη των στρατιωτών του, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος μετέπειτα στην έρημο της Γεδρωσίας αρνήθηκε να πιει το νερό που είχαν βρει για αυτόν μετά από σκάψιμο στην Βηθλεέμ για να μοιραστεί την τύχη των στρατιωτών του.

Ο Αβισάι, ο επίλεκτος του βασιλιά Δαβίδ, σκότωσε σε μία μάχη 300 αντιπάλους του, όπως ακριβώς και  ο Νικητηράς στην Ελληνική Επανάσταση σκότωσε σε μία μάχη πολλές δεκάδες αντιπάλων του.

Μόνο οι ιερείς του Ισραήλ είχαν στην διάρκεια του Αρχαίου Ισραηλιτικού Βασιλείου την άδεια να κουβαλούν την Κιβωτό της Διαθήκης, όπως στις μέρες μας τα ξι φίδια των αξιωματικών επιτρέπεται να τα κουβαλούν μόνο ελάχιστα άτομα.

Η βασίλισσα του Ιούδα Γοθολία έσκισε τα ρούχα της από απόγνωση, όπως και υποκριτικά ο Κιάφας στην παράνομη δήθεν δική του Χριστού, όπως και ο Ιακώβ, ο πατέρας του Δίκαιου Ιωσήφ όταν έμαθε τον υποτιθέμενο θάνατο του γιου του, καθως και ο βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τον Ασσύριο βασιλιά Σεναρηχείμ.

Τόσο ο βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας, όσο και ο Βλαντ Γ’ ο Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας κατά την διάρκεια των εισβολών των Σεναρηχείμ και Μωάμεθ Β’ του Πορθητή στις χώρες τους έφραξαν τα πηγάδια αυτών για να μην μπορεί να εφοδιαστεί από αυτά ο εχθρικός στρατός.

Ο Δίκαιος Ιωσήφ εξήγησε τα όνειρα του Φαραώ και των αυλικών του, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Δανιήλ εξήγησε τα όνειρα του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα και του Βαλτάσαρ.

Ο στρατός του Μανασσή διαλύθηκε κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ και κατά την υποχώρηση του από την αυτή, όπως ακριβώς συνέβη και με τον στρατό του Μέγα Ναπολέοντα κατά την υποχώρηση του από την Μόσχα, ενώ και οι δύο όταν επέστρεψαν στις πρωτεύουσες τους αντιμετώπισαν συνομωσίες ενάντια στον θρόνο τους.

Τόσο ο βασιλιάς του Ιούδα Μανασσής, όπως και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος, καθως και ο βασιλιάς των Συρακουσών Ιερώνυμος ανέλαβαν από μικρή ηλικία την εξουσία, και στην συνέχεια επέδειξαν όλοι τους βίαιο, τυραννικό και διεφθαρμένο βίο.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Δαβίδ υπερηφανεύτηκε ότι ποτέ δεν θα πάθει τίποτε και τιμωρήθηκε με την αποστασία του γιου του Αβεσσαλώμ, ενώ ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, όταν υπερηφανεύτηκε ότι αυτός μονός του με την δύναμη του έφτιαξε μεγάλη και ισχυρή την Βαβυλώνα τιμωρήθηκε εφτά χρονιά τρέλας.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατά την Σταύρωση συγχωρέσε τους Σταυρωτές Του, όπως ακριβώς και ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας συγχωρέσε και αυτός τους φονείς του λίγο πριν ξεψυχήσει.

Και όπως ο Αδάμ και η Εύα είχαν έναν χώρο ως πατρίδα, τον Παράδεισο της Εδέμ, έτσι και όλα τα σύγχρονα κράτη έχουν έναν χώρο ως πατρίδα, το κράτος τους. 

Τόσο οι Αρχαίοι Ισραηλίτες, όσο και Βυζαντινοί μετέπειτα, κάλεσαν ανεπιτυχώς τους Αιγυπτίους και τους Σταυροφόρους-δυτικούς μαζί τον παπά της Ρώμης αντίστοιχα, για να τους σώσουν από τους Βαβυλωνίους και τους Οθωμανούς Τούρκους αντίστοιχα, όμως οι σύμμαχοι τους δεν τους βοήθησαν, ούτε και τους έστειλαν ενισχύσεις και τελικά καταλήφθηκαν οι πρωτεύουσες των κρατών τους (Ιερουσαλήμ και Πόλη αντίστοιχα) από τους εχθρούς τους.

Ο Απόστολος Φίλιππος που βάφτισε έναν Αιθίοπα αξιωματούχο μεταφέρθηκε από έναν Άγγελο στην Άζωτο, όπως και ο Προφήτης Αβακούμ, ο οποίος μετέφερε φαγητό στον φυλακισμένο στον λάκκο των Λέοντων Προφήτη Δανιήλ έφτασε σε αυτόν από την Βαβυλώνα από έναν Άγγελο και ξαναγύρισε χάρις σε αυτόν πίσω σε αυτή την πόλη.

Πολλοί αλλοεθνείς και Ρωμαίοι στρατιώτες ή αξιωματούχοι, όπως οι εκατόνταρχοι Κορνήλιος και ο Ιούστος, έγιναν αρχικά προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό και μετέπειτα βαφτίστηκαν Χριστιανοί.

Κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Αφέκ, οι ηττημένοι από τους Ιουδαίους Σύριοι, όταν αυτοί προσπάθησαν να μπουν μέσα στην πόλη αυτή, καταπλακώθηκαν από τείχη που κατέρρευσαν πάνω τους.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Αλικαρνασσού, οι ηττημένοι από τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου φρουροί και μισθοφόροι της, όταν αυτοί προσπάθησαν να μπουν μέσα στην πόλη αυτή, καταπλακώθηκαν από τείχη που κατέρρευσαν πάνω τους.

Ο μάγος Βαριησούς-Ελυμάς στην Πάφο τιμωρήθηκε με προσωρινή τύφλωση από τον Θεό για την αντίθεη δράση του, όπως και ο Σαύλος, ο μετέπειτα Απόστολος Παύλος, πριν την μεταστροφή του από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό για τους διωγμούς των Χριστιανών που επιτέλεσε.

Ο Προφήτης Αβαγός, δεμένος με την ζώνη του, προανήγγειλλε στον Απόστολο Παύλο την επικείμενη αιχμαλωσία του, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Ιερεμίας, δεμένος με σκοινί και ξύλινα δεσμά, προανήγγειλλε στον βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία την επικείμενη αιχμαλωσία του.

Μετά τον θανάτου του Δαβίδ, αλλά και λίγο πριν από αυτόν, οι γιοι του πολέμησαν βίαια μεταξύ τους για την διαδοχή στην εξουσία.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τους γιους του Μεγάλου Κωνσταντίνου μετά τον θάνατο του μεγάλου αυτού Αυτοκράτορα, όπως και λίγο πριν και μετά τον θάνατο του Οθωμανού Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή με τους δικούς του γιους.

Η απελευθέρωση του αιχμάλωτου βασιλιά του Ιούδα Ιωαχίν από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ελ-Μεδωράχ και το γεγονός του ότι του επιτράπηκε να τρώει στο ίδιο τραπέζι με τον ίδιο, ο οποίος και ανέλαβε τα έξοδα σίτισης του, θυμίζει κατά πολύ την αντίστοιχη απελευθέρωση του αιχμάλωτου βασιλιά της Λυδίας Κροίσο από τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Μέγα και το γεγονός του ότι του επιτράπηκε να τρώει στο ίδιο τραπέζι με τον ίδιο, ο οποίος και ανέλαβε τα έξοδα σίτισης του.

Η ραγδαία άνοδος του Δαβίδ στον θρόνο του Ισραήλ και η φιλία του με τον Ιωανάθαν, όπως και η έχθρα του με τον Σαούλ, οι οποίοι εξοντώθηκαν ύστερα από μάχη ενάντια στους Φιλισταίους, θυμίζει την μετέπειτα ραγδαία άνοδο του Βασίλειου του Α’ στον Βυζαντινό Θρόνο και η φιλιά του με τον Μιχαήλ τον Γ’, όπως και η έχθρα του με τον θείου του Μιχαήλ, τον Βάρδα, οι οποίοι εξοντώθηκαν ύστερα από συνωμοσίες.

Ο Αρχιερέας Ιεωιαδάς, φρόντισε για την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του μικρού γιου του βασιλιά του Ιούδα Οχοζία, όπως ακριβώς και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φώτιος ο Α’ ο Μέγας, φρόντισε για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασιλείου του Α’.

Κατά την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, για ένα χρονικό διάστημα όλος ο Κόσμος ακινητοποιήθηκε, όπως ακριβώς και κατά την βάφτιση του Κυρίου στον Ιορδάνη, τα νερά σταμάτησαν για ένα χρονικό διάστημα.

Οι τελευταίοι βασιλείς του Βασιλείου του Ιούδα (του οίκου του Δαβίδ), όπως και οι τελευταίοι βασιλείς του Βασιλείου του Ισραήλ, καθώς και οι τελευταίοι Αυτοκράτορες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Παλαιολόγοι, εξαιτίας της αποστασίας τους από την Πίστη στον Έναν και μόνο αληθινό Θεό (στον Βάαλ οι πρώτοι, στον παπισμό οι δεύτεροι), μαζί με την αποστασία των λαών τους, τιμωρήθηκαν με την οριστική πτώση των βασιλείων τους και την κατάκτηση αυτών από ξένες δυνάμεις (τους Ασσύριους, τους Βαβυλώνιους και τους Τούρκους αντίστοιχα).

Τόσο ο Άγιος Συμεών, όσο και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ξεχώρισαν το Ποιος ήταν ο αναμενόμενος προφητευμένος Μεσσίας και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ανάμεσα σε χιλιάδες άτομα.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες όταν τα νεογέννητα βρέφη γινόταν 40 ημερών τα πήγαιναν στον Ναό του Σολομώντα για να τα σαραντίσουν και για να αγιάσουν, όπως έκανε και η Παναγιά μας με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και όπως κάνουν και όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στις μέρες μας.

Ο Άγιος Νικόλας, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, πολλαπλασίασε θαυματουργικά πολλά ψωμιά, ενώ όπως και η Παναγιά μας ανέστησε πρόσφατα έναν Σαουδάραβα, του οποίου το πτώμα είχε τεμαχιστεί και είχε κρυφτεί σε ένα ταξί (https://poimin.gr/mega-thavma-tis-panagias-mas-sti-siria-anestise-katakreourgimeno-saoudarava/), ο Άγιος Νικόλας ανέστησε τρία παιδιά, τα οποία είχαν δολοφονηθεί και τα πτώματα τους είχαν τεμαχιστεί και κρυφτεί σε άλμη. 

Ο Άγιος Νικηφόρος και ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης είχαν θεαθεί και οι δύο να αιωρούνται στον αέρα.

Ο Χίτλερ υποστήριζε, ότι και ο ίδιος, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, εκδίωξε τους Εβραίους εμπόρους και τοκογλύφους, ενώ στην συνέχεια δικάστηκε και ο ίδιος όπως ο Χρίστος από τις διεφθαρμένες πολιτικές αρχές της εποχής Του πριν 2.000 χρόνια που λάτρευαν αντί τον Θεό το χρήμα, αποκαλώντας και τον ίδιο όπως τον Χριστό τότε ως δήθεν «ταραχοποιό».   

Στην Ρώμη επίσης το 1527, ένας αυτοαποκαλούμενος «προφήτης», ο Βαρθολομαίος Καρόζι, προειδοποιούσε τον παπά Κλήμη τον Η’, ότι εξαιτίας των αμαρτιών του ιδίου, του λαού και των ισχυρών και της μη τήρησης του όρκου του στον Αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε’ Κουίντο και υποταγή σε αυτόν, η Ρώμη θα καταλαμβανόταν και θα λεηλατούνταν από τους Γερμανούς.

Όπως ακριβώς και ο Προφήτης Ιερεμίας προειδοποιούσε τον τελευταίο βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία, ότι εξαιτίας των αμαρτιών του ιδίου, του λαού και των ισχυρών και της μη τήρησης του όρκου του στον Ναβαχοδονόσορα και υποταγή σε αυτόν, η Ιερουσαλήμ θα καταλαμβανόταν και θα λεηλατούνταν από τους Βαβυλωνίους.

Φυσικά, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, ούτε οι σύμμαχοι του παπά Κλήμη του Η’, ούτε και αυτοί του Σεδεκία (οι Γάλλοι και οι Αιγύπτιοι αντίστοιχα) έστειλαν στρατιωτικές ενισχύσεις σε αυτούς, όπως τους είχαν υποσχεθεί, με συνέπεια, τόσο η Ρώμη, όσο και η Ιερουσαλήμ να πέσουν στα χέρια των εχθρών τους (Γερμανών και Βαβυλωνίων αντίστοιχα).

Στην άλωση της Ρώμης το 1527, κυκλοφόρησε ο φήμη ότι οι κρατούμενοι έθαβαν σε περιττώματα διαμάντια και χρυσό, και οι κατακτητές έβαλαν τους να τα ξεθάψουν, με συνέπεια από την κακή υγιεινή να εκδηλωθεί πανούκλα.

Αντίστοιχα στην πτώση της Ιερουσαλήμ στον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο το 70 μ.Χ., κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι κρατούμενοι έθαβαν σε περιττώματα νομίσματα και χρυσό ή τα κατάπιναν, και οι άπληστοι κατακτητές έβαλαν τους να τα ξεθάψουν ή τους άνοιγαν τις κοιλίες για να βρουν τα κέρματα που αυτοί είχαν δήθεν καταπιεί.

Όταν το έμαθε αυτό ο Τίτος, διέταξε εξοργισμένος να συλληφθούν όλοι ανεξαιρέτως οι άπληστοι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι που είχαν προβεί στις φρικαλεότητες αυτές, και να εκτελεστούν παραδειγματικά μπροστά του με τον χειρότερο τρόπο.

Τόσο η Βηρσαβεέ με τον Δαβίδ, όσο και η Φαύστα με τον Μέγα Κωνσταντίνο, καθώς και η Ρωξάνη με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, προώθησαν με την γοητεία τους, αλλά και με συνωμοσίες, τους δικούς τους γιους (Στόμωνα, Κωνστάντιο-Κωνστά τον Α’-Κωνσταντίνο τον Β’, Σελίμ τον Β’), εις βάρος των πρωτοτόκων γιων των αντρών τους (Αβεσσαλώμ, Κρίσπο και Βαγιαζήτ), οι οποίοι είχαν όλοι κακό τέλος εξαιτίας των μηχανογραφιών των μητριών τους.

Ο Παπα-Φώτης μεταφερόταν όπου ήθελε με θαυμαστό τρόπο και ίπτατο, όπως και ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης (https://www.pentapostagma.gr/2020/01/%ce%bc%ce%ac%ce%be%ce%b9%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%85%cf%83%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%85%ce%b2%ce%af%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b7.html). 

Ο Προφήτης Ηλίας, μαζί με τον Ελισαίο, όταν πέρασε τον Ιορδάνη, όταν τον ακούμπησε αυτός άνοιξε στα δύο, όπως συνέβη με το πέρασμα του Ιησού του Ναυή από τον ποταμό αυτό, αλλά και με το πέρασμα των Ισραηλιτών και του Μωυσή στην Ερυθρά Θάλασσα.

Όταν γεννήθηκε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όλος ο κόσμος και οι άνθρωποι σταμάτησαν να κινούνται για ένα χρονικό διάστημα και έμειναν ακίνητοι, όπως συνέβη και με την βάφτιση του Κύριου Ημών Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη, οπότε ο ποταμός για την χρονική διάρκεια της βάφτισης Του σταμάτησε την κίνηση του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, πριν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό κήρυξε τον ερχομό του Κυρίου και στον Άδη, προετοιμάζοντας τον ερχομό Του και εκεί, και γενόμενος με τον τρόπο αυτό και εκεί Πρόδρομος Του.

Αντίστοιχα, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αναμένεται μετά την Δευτέρα Παρουσία αναμένεται να λάβει την θέση του πονηρού ως Αρχάγγελος (την οποία ο διάβολος έχασε με την αποστασία του), όπως ακριβώς και όλοι οι σε σωσμένοι Χριστιανοί και μοναχοί αναμένεται να λάβουν τις θέσεις των εκ πεσόντων Αγγέλων του δέκατου τάγματος (την οποία ο διάβολος έχασε με την αποστασία τους).

Ο Προφήτης Ηλίας, αν και υπήρχαν πολλές χήρες στο Ισραήλ, στάλθηκε μόνο στην χήρα της Σόρεπτας της Σιδωνίας, αν και αυτή δεν ήταν Ισραηλίτισσα.

Αντίστοιχα, και ο Προφήτης Ελισσαίος, αν και υπήρχαν πολλοί λεπροί στο Ισραήλ, στάλθηκε μόνο στον Νέεμαν τον Σύρο, ο οποίος δεν ήταν Ισραηλίτης.

Ομοίως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, δεν έγινε δεκτός στην πατρίδα του, την Γαλιλαία, και τελικά ούτε και από τους Ιουδαίους ως σύνολο, και για τον λόγο αυτό, ο Χριστιανισμός κηρύχθηκε στην συνέχεια στον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τον Νέο Λαό του Θεού, ο οποίος αποτελούταν από άτομα τα οποία ανεξαρτήτως εθνικότητας, αποδέχθηκαν την Πίστη στον Χριστιανισμό.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουράτ ο Α’ δολοφονήθηκε με μαχαίρι από τον Σέρβο ευγενή Miloš Obilić, ο οποίος με το πρόσχημα ότι ήθελε να προσχωρήσει στον στρατό του, όταν κατάφερε να μείνει μονός μαζί του και να το πλησιάσει, όπως ακριβώς και ο Ιουδαίος Κριτής Εούδ δολοφόνησε με σπαθί τον Μωαβίτη βασιλιά Ελγών, όταν κατάφερε να μείνει μονός μαζί του και να το πλησιάσει, με το πρόσχημα ότι ήθελε να του αποκαλύψει μυστικά για την άμυνα των Εβραίων.

Οι δε Μεροβιγγείοι βασιλείς υποστήριζαν ότι η δύναμη τους βρισκόταν στα μαλλιά τους, όπως γίνονταν και με τον Κριτή του Ισραήλ Σαμψών. 

Ο Θεός, δύο φορές υποσχέθηκε με όρκο στον μελλοντικό Ισραήλ διάμεσου διάφορων αντιπροσώπων Του, ότι θα του παραδώσει την Χαναάν (την Γη της Επαγγελίας) αν έφευγε από τον τόπο που αυτά διέμειναν (την Μεσοποταμία και την Αίγυπτο αντίστοιχα).

Και φυσικά ακολουθούσαν τις εντολές Του (αν όχι η Διαθήκη-συμφωνία θα έπαυε και οι Ιουδαίοι θα έπρεπε να υποστούν τις συνέπειες των παραβάσεων τους και επιπλέον οι ίδιοι θα έπαυαν να είναι οι εκλεκτοί του, κάτι που οριστικοποιήθηκε με την Σταύρωση από αυτούς Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού), την πρώτη φορά διά του Αβραάμ και την δεύτερη διά του Μωυσή, υπόσχεση που επανεπικυρώθηκε μέσω της σύναψης της Παλαιάς Διαθήκης μεταξύ του Θεού και των Εβραίων.

Όπως οι Άγγελοι αφαίρεσαν αυτοβούλως το θέλημα τους για να κάνουν μόνο το Θέλημα το Θεού, έτσι και οι μοναχοί, οι οποίοι αναμένεται στην Δευτέρα Παρουσία να αντικαταστήσουν το εκπέσων Δέκατο Τάγμα των Αγγέλων, αφαίρεσαν αυτοβούλως το θέλημα τους για να κάνουν μόνο το Θέλημα το Θεού.

Η παράδοση για τους λεγάμενους «Γυμνούς Ασκητές», υπάρχει τόσο στον Άθωνα στο Άγιο Όρος, όσο επίσης και στην μοναστηριακή παράδοση του Σινά.

Ο Άγιος Δανιήλ ο Στυλίτης συμβούλευε ακόμα και Αυτοκράτορες με την σοφία του, όπως π.χ. τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέοντα τον Α’, όπως ακριβώς και ο μονάχος Άβελ συμβούλευε ακόμα και Αυτοκράτορες με την σοφία του, όπως π.χ. τον Ρώσο Τσάρο Παύλο τον Α’.

Ο Άγιος Συμεών εκ Εδέσσης, επέβαλε θαυματουργικά σε έναν έμπορο Ισραηλιτικής καταγωγής που δεν άκουσε την συμβουλή του μην να κάνει κάτι κακό αλαλιά μέχρι να βαφτιστεί, όπως ακριβώς και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επέβαλε θαυματουργικά στον πατέρα του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή αλαλιά μέχρι ο γιος του να γεννηθεί, επειδή δεν επίστεψε τα λογία του και ζήτησε σημάδι για να τα πιστέψει.

Οι γονείς του Άγιου Ευθυμίου του Μέγα, ήταν για πολλά χρόνια άτεκνοι και απέκτησαν τελικά τον γιο τους μετά από πολλά έτη νηστείας και προσευχών, όπως ακριβώς έκαναν και οι γονείς του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή, οι Άγιοι Ζαχαρίας και Ελισάβετ, όπως και οι γονείς της Παναγιάς μας, οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα.

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης όταν ο Αυτοκράτορας παντρεύτηκε την ξαδέλφη του Αγίου Θεοδώρου χωρίζοντας την σύζυγό του, έκοψε το μνημόσυνο και τού Αυτοκράτορα και τού Πατριάρχη πού τούς πάντρεψε!!!

Κατά παρόμοιο τρόπο δε ο τίμιος Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος είπε « ουκ εξ εστί» στον Ηρώδη τον Αντύπα, ο οποίος συζούσε με παράνομα με βάση τον Ιουδαϊκό Νομό, με την Ηρωδιάδα, η οποία είχε χωρίσει με τον σύζυγο της (και αδερφό του Ηρώδη του Αντύπα), αν και αυτός ακόμα ζούσε.

Ο Βίος του Αγίου Ιωσαφάτ μοιάζει με τον Βίο του Βούδα, μιας και οι δύο ήταν ειδωλολάτρες πρίγκιπες, τους οποίους οι πατέρες τους τους είχαν κρύψει από τον κόσμο για να μην βλέπουν πάρα χαρά, αγάπη και ποτέ θάνατο ή δυστυχίες.

Όμως κάποια στιγμή βγήκαν οι πρίγκιπες από τα μέρη αυτά, είδαν θάνατο, γήρας, αρρώστιες, δυστυχίες, και αργότερα από αυτά που είδαν αποφάσισαν να ανακαλύψουν σκοπό ζωής και απαλλαγής από τις δυστυχίες και έγιναν και οι δύο ασκητές, ο πρώτος Ορθόδοξος Χριστιανός, ενώ ο δεύτερος ίδρυσε τον βουδισμό.

Ο Νικάνωρ όταν ηττήθηκε από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, διέφυγε βγάζοντας τα ρούχα του και μεταμφιεσμένος σε δούλο, όπως εκαναν σε μεταγενέστερα χρονιά ο Κόλα Ντε Ριέντζο και ο Μέτερνιχ για να διαφύγουν από τους εχθρούς τους.

Ο δε ανταρτοπόλεμος του Ιούδα του Μακκαβαίου έναντι των εχθρών του, με μικρές νίκες έναντι αντίπαλων στρατευμάτων αρχικά και μετά ολοένα και πιο μεγάλες, και καταστροφή των χωρίων και των πόλεων αυτών και μετά διαφυγή, θυμίζει αρκετά τον αντίστοιχο ανταρτοπόλεμο των Ουίλιαμ Ουάλας και Ρόμπερτ Μπρους στην Σκωτία έναντι των Άγγλων.

Και οι δύο αυτοί Σκωτσέζοι ήρωες βγήκαν στον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας τους από τις Αγγλικές θηριωδίες (όπως εκαναν και οι Μακκαβαίοι με τις θηριωδίες του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς), των Άγγλων βασιλιάδων Εδουάρδου του Α’ και Β’.

Εκ των οποίων ο πρώτος πέθανε κατά την διάρκεια εκστρατείας από οδυνηρή αρρώστια (όπως ο Αντίοχος ο Δ’), ενώ ο δεύτερος και γιος του πρώτου, δολοφονήθηκε από ανακτορική συνωμοσία (όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Ε’ ο γιος του Αντίοχου του Δ’).

Τα δε βασανιστήρια του Αντίοχου του Δ’ (κόψιμο δέρματος κεφαλιού και ψήσιμο σε πυρακτωμένες επιφάνειες των εχθρών του ζωντανών) έναντι των Ιουδαίων, είναι επακριβώς όμοια με τα βασανιστήρια των Τούρκων έναντι των υπόδουλων σε αυτούς Ελλήνων πριν το 1821, ενώ τα μαζικά αντίποινα του ίδιου βασιλιά για παραδειγματισμό, θυμίζουν τα αντίστοιχα του Χίτλερ μετέπειτα.

Στην Ρωσία το 1921 μ.Χ. από την πολύ πείνα και απελπισία οι μητέρες έτρωγαν τα ίδια τους τα παιδιά, όπως ακριβώς συνέβη και το 70 μ.Χ. στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο

Όπως στον Παράδεισο της Εδέμ των Πρωτόπλαστων χάθηκε συνολικά το ένα τέταρτο αυτής της γης, όταν ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ, τον έναν από τα τέσσερα άτομα που τότε την κατοικούσαν (τα άλλα ήταν οι γονείς του Αδάμ και Εύα), έτσι και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη στην τέταρτη σφραγίδα χάνεται συνολικά το ένα τέταρτο της γης με πόλεμο, αρρώστιες και θηρία.

Ιστορικά λέγεται ότι αυτή η πληγή πραγματοποιήθηκε τον 14

Παράλληλα, εδώ μπορεί επίσης να τονιστεί ότι έχουν βρεθεί μέσω πολλών συνεχών ανασκαφών στην Μεσοποταμία πάρα πολλά Αρχαιολογικά ντοκουμέντα από τον Κατακλυσμό τού Νώε (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/02/blog-post_79.html).

Μετά τον θάνατο του Δίκαιου Ιωσήφ αυξήθηκαν αριθμητικά υπέρμετρα πολλοί οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο μέσω των πολλών γεννήσεων που έκαναν, όπως ακριβώς και μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο «Νέος Ισραήλ», οι Χριστιανοί αυξήθηκαν αριθμητικά υπέρμετρα μέσω των πολλών βαπτίσεων (https://www.youtube.com/watch?v=36wmyl8LsNA).

Για την στάση του 404 μ.Χ., ως αφορμή της αναφέρεται ένα αργυρό άγαλμα που έστησε η Ευδοξία, σύζυγος του Αυτοκράτορα Αρκαδίου και μητέρας του Θεοδοσίου Β΄ στον Αυγουστεώνα, που συνοδευόταν από τελετές, όπως ακριβώς συνέβη με το στήσιμο του αγάλματος του Καλιγούλα στο Ναό του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ το 40 μ.Χ.

Ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξορίστηκε τότε, όταν οι εχθροί του, μοναχοί, κληρικοί και λαϊκοί, συμβουλεύσαν την Ευδοξία λ.χ. ότι όταν ο Πατριάρχης μιλούσε για την Ιεζάβελ, την ειδωλολάτρισσα βασίλισσα του Ισραήλ, σύζυγο του Αχαάβ, εννοούσε την ίδια την Αυτοκράτειρα.

Είμαστε μέλη του σώματος του Χριστού, δηλαδή της σάρκας και των οστών Του, όπως ακριβώς και η Εύα ήταν μέλος του σώματος, δηλαδή της σάρκας και των οστών του Αδάμ.

Η δε ενός συζύγου με την σύζυγο του μέσω γάμου, είναι σαν την Ένωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας, ενώ το αντρόγυνο έχει ως έναν από τους σκοπούς του την αύξηση των παιδιών μέσω της τεκνογονίας, ενώ η Εκκλησία την αύξηση των Πιστών παιδιών της μέσω του Μυστηρίου του Βαπτίσματος.

Η δολοφονία του εμίρη Ζαχέρ από τον Αλ Ντεζιλί και η παράδοση του κεφαλιού του στον Χασάν Πασά, αντί να τον χαροποιήσει όπως πίστευε ο δολοφόνος του τον εξόργισε, όπως και ο θάνατος του Σαούλ, του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ αντί να τον χαροποιήσει όπως πίστευε ο δολοφόνος του τον Δαβίδ, τον εξόργισε, όταν ο αυτός του του έφερε τα νέα του θανάτου του Σαούλ και το στέμμα του.

Στην συνέχεια ο Χασάν Πάσας, ο οποίος κοίταζε με σεβασμό το κεφάλι του Ζαχέρ, διέταξε την δολοφονία του δολοφόνου του, όπως και ο Δαβίδ όταν ο Αμαλκίτης αγγελιοφόρος του είπε ότι αυτός τάχα ειχε σκοτώσει τον Σαούλ με διαταγή του ιδίου του Σαούλ, διέταξε την δολοφονία του αγγελιοφόρου.

Η καταστροφή του Ιερού των Εβραίων στην Σιλώ απο τους Φιλισταίους έγινε εξαιτίας των αμαρτιών τους, όπως συνέβη και με τον Ναό του Σολομώντα επί Ναβαχονόσορα και Τίτου.

Η δε αρπαγή της Κιβωτού της Διαθήκης μετά την ήττα των Εβραίων απο τους Φιλισταίους στην Σιλώ, θυμιζει κατά πολύ την αρπαγή μέρους του Τιμίου Σταυρού μετά την ήττα των Σταυροφόρων απο τους Αιγυπτίους στο Χαττίν.

Η εικόνα της Πανάγιας του Καζάν έκανε τον γύρο της Μόσχας με μεγάλη ευλάβεια το 1812 και 1941 κατά την διάρκεια των εισβολών του Ναπολέοντα και του Χίτλερ στην Ρωσία.

Ο Όσιος Δαβίδ ο Θηβαίος έμενε σε μία σπηλιά τον καιρό των διωγμών του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δέκιου και τρέφονταν από έναν κόρακα, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Ηλίας έμενε σε μία σπηλιά τον καιρό των διωγμών του βασιλιά του Ισραήλ Αχάαβ και της Ιεζάβελ και τρέφονταν από έναν κόρακα (τόσο ο Δεκτός, όσο και ο Αχάαβ σκοτωθήκαν σε μάχη).

Όπως στην Θεανθρώπινη φύση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ενωθήκαν αρμονικά η Θεία και η ανθρώπινη φύση, έτσι και στην Εκκλησία η Κεφαλή (ο Χριστός) ενώνεται αρμονικά με το υπόλοιπο σώμα (τους Πιστούς).

Και όπως ο άντρας ενώνεται με την σύζυγο του στον γάμο, έτσι ενώνεται και ο Χριστός με την Εκκλησία.

Ο διάσημος Βιβλικός βασιλιάς του Ισραήλ Δαβίδ τρέκλιζε, όπως και ο Ρωμαίους Αυτοκράτορας Κλαύδιος.

Τόσο ο Άγιος Διονύσιος ο Διατράς, όσο και ρήτορας Δημοσθένης έβαζαν βότσαλα στα στοματά τους.

Η καταδίκη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού άδικα από τους συμπατριώτες του, αν και Αυτός ήταν ευεργέτης τους και απολυτά δίκαιος, θυμίζει την καταδίκη του Αριστείδη του Δίκαιου από τους συμπολίτες του, αν και αυτός ήταν ευεργέτης τους και απολυτά δίκαιος.

Τόσο ο Μέγας Βασίλειος, όσο και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, έλεγαν ότι σαν επίσκοποι ήταν απολυτά ταπεινοί, ήσυχοι και πράοι, αλλά όταν προσέβαλαν και δίωκαν άλλοι την πιστή τους γινόνταν αυτοί και οι Χριστιανοί ατρόμητοι και λιοντάρια.

Ο Ιουλιανός, για τους διωγμούς που έκανε εναντίον των Χριστιανών, ονομάστηκε μετά Χριστόν Ναβαχοδονόσορας, Ιεροβοάμ, Αχάαβ και Φαραώ.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος υποχρεώθηκε από τον Διοκλητιανό να χωρίσει την πρώτη σύζυγο του Μινερβίνα, όπως και ο πατέρας του Κωνστάντιος υποχρεώθηκε από τον Διοκλητιανό να χωρίσει την πρώτη σύζυγο, την Αγία Ελένη.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες βαρέθηκαν το μάννα στην έρημο, καθώς και την δικαιοσύνη του απολυτά Δίκαιου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, και για αυτό τον λόγο στράφηκαν εναντίον του και τον σταύρωσαν, γιατί ο Άγιος βίος Του, τους σκανδάλιζε, όπως ακριβώς και οι Αρχαίοι Αθηναίοι,  βαρέθηκαν την δικαιοσύνη του Δίκαιου Αριστείδη και για αυτό τον λόγο στράφηκαν εναντίον του και τον εξόρισαν, γιατί ο δίκαιος βίος του, τους σκανδάλιζε.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εξόρισε τον Αδάμ και την Εύα από τον Παράδεισο για να τους εγείρει σε μετάνοια, όπως συνέβη και με τον διάβολο, αλλά και τον Κάιν από την Εδέμ. Και ναι μεν οι δύο πρώτοι Προπάτορες μετάνιωσαν τελικά, δεν συνέβη το ίδιο και με τους άλλους δύο, οι οποίοι επέμειναν στην αμαρτία τους και έμειναν αμετανόητοι.

Τόσο ο διάβολος, όσο και ο Κάιν ονομάζονται και οι δύο φονείς, φθονεροί, ζηλόφθονες και ανθρωποκτόνοι, γιατί και οι δύο λόγω αυτών των συναισθημάτων τους δολοφονήσαν πρώτοι αυτοί επέφεραν τον θάνατο στους ανθρώπους (ο διάβολος στους προπάτορές και ο Κάιν στον αδερφό του τον Άβελ).

Και όπως ο διάβολος εξορίστηκε στην γη και τιμωρήθηκε διωκόμενος από τον πνευματικό χορό και χαρά του Παράδεισου, έτσι και ο ίδιος με δόλο κατάφερε να εξορίσει και τους πρωτοπλάστους στην γη, για να τιμωρηθούν και αυτοί διωκόμενος από τον πνευματικό χορό και χαρά του Παράδεισου, όπως ο ίδιος, χάνοντας όπως και αυτός την σύνδεση του με τα Θεία-Πνευματικά-Επουράνια αγαθά και ερχόμενοι σε σύνδεση και επαφή μόνο με τα αισθητά-γήινα.

Το δε όνομα του αντίχριστου, αποκαλύφθηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, καθώς και στον Γέρων Γαβριήλ της Γεωργίας τον δια Χριστόν Σαλό.

Ο Δανός βασιλιάς Κνούτος ο Μέγας, ονομάζονταν από κάποιους «Τρελός βασιλιάς», επειδή πιστεύω ότι μπορούσε να μιλάει και να κάνει τα κύματα να τον υπακούν, ενώ για να φέρει την τάξη στην χωρά του, ο ίδιος ήταν πολύ αιμοχαρής και εξόντωσε πολλούς αντιπάλους του, όπως ακριβώς εκαναν και ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης, ο Άραβας εμίρης Ομάρ Άκτα και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής.

Στην Βαιθήλ, γινόνταν από τους αποστάτες Ισραηλίτες η λατρεία ενός ταυρόμορφου «θεού» (πιθανώς εμπνευσμένου από τον Άπι της Αρχαίας Αιγύπτου, από όπου εξήλθαν χάρις στον Προφήτη Μωυσή οι Ισραηλίτες), ενώ ο βωμός του είχε σχήμα κέρατων, όπως ακριβώς και οι βωμοί των Αρχαίων Μινωιτών στην Κρήτη, οι οποίοι λάτρευαν επίσης ταυρόμορφους «θεούς».  

Στον Ένατο Ουρανό αρπάχτηκε ο Γέρων Γαβριήλ της Γεωργίας ο δια Χριστόν Σαλός, ο Απόστολος Παύλος έως τον Τρίτο, όπως και ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός, ενώ ο Άγιος Βαρσανούφιος ο Μέγας αρπάχτηκε ως τον Έβδομο.

Μετά την μάχη στην Αφέκ και την ήττα και τον θανάτου του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ Σαούλ στην μάχη, ένας Αμαλικίτης πήρε το στέμμα του και το μετέφερε στον Δαβίδ, ο οποίος το φόρεσε και ανακηρύχτηκε διάδοχος του αποθανόντος εχθρού του.

Αντίστοιχα, στην τελευταία μάχη του Πολέμου των Ροδών, την μάχη του Μπόσγουορθ  και την ήττα και τον θανάτου του τελευταίου βασιλιά των Λάνκαστερ της Αγγλίας στην μάχη αυτή, του Ριχάρδου του Γ’, ο σερ Ουίλιαμ Στάνλεϊ πήρε το στέμμα του και το μετέφερε στον Ερρίκο Ζ’ Τυδόρ, ο οποίος το φόρεσε στο πεδίο της μάχης και ανακηρύχτηκε διάδοχος του αποθανόντος εχθρού του.

Επίσης, ο Δαβίδ εξόντωσε τον Αμαλικίτη που του έφερε την είδηση του θανάτου του Σαούλ και του είπε ότι δήθεν αυτός τον είχε σκοτώσει, όπως ακριβές και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Όθωνας εκτέλεσε όσους ψευδώς ήρθαν μπροστά του και του ζήτησαν αμοιβή επειδή δήθεν είχαν σκοτώσει τον προκάτοχο τους Γάλβα.

Ο Παλαιός Εκλεκτός και περιούσιος λαός, ο Παλαιός Ισραήλ καταδιώκονταν έφορου ζωής από τους εχθρούς του (π.χ. Φιλισταίους, Βαβυλώνιους, Ρωμαίους κ.λ.π.), όπως και Νέος Περιούσιος και Εκλεκτός λαός, ο Ελληνικός Ορθόδοξος λαός (όσο και όλοι οι Ορθόδοξοι λαοί γενικότερα), επονομαζόμενος  Νέα Ιερουσαλήμ πού φθονείται άπω τούς εχθρούς του αντίστοιχα (π.χ. Φράγκους, Τούρκους, Αλβανούς κ.λ.π.).

Το πέρασμα του Ευφράτη που έγινε από τον Άβραμ, για να απομακρυνθεί από τις κακοδοξίες των συμπατριωτών του, του έδωσε το τιμητικό αυτό όνομα Αβραάμ που σημαίνει περάτης, ίδιο με αυτό που έλαβαν και έκτοτε αποκαλούνται Εβραίοι (περάτες), οι οποίοι πέρασαν επίσης την Ερυθρά Θάλασσα υπό την διοίκηση του Προφήτη Μωυσή.

Ο Προφήτης και Βασιλέας Δαβίδ, ο οποίος παραβίασε δύο εντολές  του Δεκάλογου, το «Ου μοιχεύσεις και ου φονεύσεις», διαπράττοντας τα δύο αυτά θανάσιμα αμαρτήματα, την μοιχεία και το φόνο, για τον ένα χρόνο που έμεινε αμετανόητος του ήρθε ασθένεια και στο κρεββάτι του πόνου μετανόησε.

Αντίθετα, ο Φαραώ της Αιγύπτου, ο οποίος κρατούσε αιχμάλωτους τους Ισμαηλίτες και δεν μετανόησε, είχε ως αποτέλεσμα η Αίγυπτος να περάσει από 10 πληγές και σε αντίθεση με τον Δαβίδ που συναισθάνθηκε την αμαρτωλό ήτα και μετανόησε, ο Φαραώ σκλήρυνε όλο και περισσότερο την καρδιά του και απομάκρυνε την ευεργεσία του Θεού.

Και ήδη από την Αραβική Κατάκτηση της Αιγύπτου υπήρχαν πολλοί Κρυπτοχριστιανοί, όπως και τον καιρό της Τουρκικής Κατάκτησης.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες, όσο ζούσαν επί Δίκαιου Ιωσήφ στην Αίγυπτο, λόγω καλοπέρασης είχαν αρχίσει να ξεχνούν τον αληθινό Θεό (επηρεασμένοι και από την Αιγυπτιακή θρησκεία) και για τον λόγο αυτό, για να μην χάσουν την Πίστη τους, ο Κύριος τους άφησε να υποδουλωθούν στους Αιγυπτίους.

Για τον ίδιο λόγο, οι Μεσαιωνικοί Έλληνες της Ρωμανίας, όπως και οι σύγχρονοι, λόγω καλοπέρασης είχαν αρχίσει να ξεχνούν τον αληθινό Θεό (επηρεασμένοι και από διάφορες αιρέσεις) και για τον λόγο αυτό, για να μην χάσουν την Πίστη τους, ο Κύριος τους άφησε να υποδουλωθούν στους διάφορους εχθρούς τους (π.χ. Σταυροφόρους, Τούρκους, Γερμανούς).

Στο Βιβλίο των Αριθμών της Παλαιάς Διαθήκης, οι Ισραηλίτες περιπλανώνται για 40 χρόνια στην έρημο, με καθοδηγητή τον Εβραίο Προφήτη Μωυσή, ο οποίος από πρώην «Αιγύπτιος» πρίγκηπας, προτίμησε να συμπαρασταθεί στον κανονικό λαό του, τον Παλαιό Ισραήλ, ενώ ο ίδιος έγινε ηγέτης του λαού αυτού μετά το θαύμα με την Καιόμενη Βάτο στο Όρος Χωρήβ.

Κατά την διάρκεια της πορείας αυτής, προκειμένου να φτάσουν οι Εκλεκτοί στην Γη της Επαγγελίας, ο Προφήτης Μωυσής και άλλοι Πιστοί (π.χ. ο Προφήτης Ααρών), αντιμετώπισαν πολλές διώξεις και πολέμους από αλλά έθνη, αλλά ακόμα και τους συμπατριώτες τους, όπως δυσκολίες, ακόμα και αμφισβητήσεις και κατατρεγμούς, ενώ τους αντιμετώπισαν κάνοντας θαύματα με την βοήθεια του Κυρίου μέχρι να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους αυτό.

Αντίστοιχα, στο Βιβλίο των Πράξεων της Καινής Διαθήκης, οι Νέοι Ισραηλίτες, οι Χριστιανοί περιπλανώνται στην κοσμική έρημο, με καθοδηγητές τους Εβραίους στην καταγωγή Δώδεκα Αποστόλους, αλλά επίσης και τον Εβραίο Προφήτη Παύλο, ο οποίος από πρώην φανατικός ζηλωτής Ισραηλίτης διώκτης των Χριστιανών, χάρις στο θαύμα στον δρόμο προς την Δαμασκό, μετάνιωσε και αποφάσισε να συμπαρασταθεί με τον κανονικό Λαό του του Θεού, τον Νέο Ισραήλ, τους Χριστιανούς.

Κατά την διάρκεια της πορείας αυτής, προκειμένου να φτάσουν οι Εκλεκτοί στην Γη της Επαγγελίας, τον Παράδεισο ο Απόστολος Παύλος, οι Απόστολοι και άλλοι Πιστοί, αντιμετώπισαν πολλές διώξεις και πολέμους από αλλά έθνη (π.χ. την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ινδούς και Πάρθους ηγεμόνες κ.λ.π.), αλλά ακόμα και τους συμπατριώτες τους, όπως και δυσκολίες, ακόμα και αμφισβητήσεις και κατατρεγμούς, ενώ τους αντιμετώπισαν κάνοντας θαύματα με την βοήθεια του Κυρίου μέχρι να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους αυτό.

Η Πρώτη Διαθήκη-Συνθήκη που σύναψε ο Θεός στο Όρος Σινά με Μεσίτη τον Προφήτη Μωυσή με τον Παλαιό Ισραήλ ήταν προσωρινή και προ τύπωση της τελικής και Αιώνιας Διαθήκης, η οποία Συνθήκη με Μεσίτη τον Θεάνθρωπο και μόνο Κύριο Ημών Ιησού Χριστό με τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωσαφάτ έστελνε στις πόλεις του Βασίλειου του πολλούς αξιωματούχους, δικαστές και ιερείς για να διδάξουν τον λαό, όπως ακριβώς έκανε μετέπειτα και ο τύραννος της Αθήνας Πεισίστρατος στα χώρα της Αττικής.

Ό Ασά, ο βασιλιάς του Ιούδα θάφτηκε σε ένα φέρετρο γεμάτο με αρώματα και φυτά, όπως ακριβώς μετέπειτα και ο Μέγας Αλέξανδρος θάφτηκε σε ένα φέρετρο γεμάτο με αρώματα και φυτά, ενώ παράλληλα προς τιμήν του Ασά έγινε μία μεγάλη επικήδεια φωτιά, όπως ακριβώς έγινε και στην κηδεία του βασιλιά της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας Φίλλιπου του Β’, καθως και του Καίσαρα στην Ρώμη.

Οι βασιλιάδες του Ιούδα Ιωράμ, Ιωάς και Ουζζίας δεν θάφτηκαν στους βασιλικούς τάφους, επειδή ήταν αντιπαθείς στους πάντες, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Φαραώ Τουταγχαμών στην Αίγυπτο.

Επί βασιλείας Ιωράμ στο Βασίλειο του Ιούδα, έγινε κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Αιθίοπες και τους Άραβες, οι οποίοι εξόντωσαν όλους τους γιους του βασιλιά, εκτός ενός, του Οχοζία, όπως ακριβώς και στην Τροία επί βασιλείας του Λαομέδοντα, έγινε κατάληψη της πόλης αυτής από τον Ηρακλή και τους Έλληνες, οι οποίοι εξόντωσαν όλους τους γιους του βασιλιά, εκτός ενός, του Πρίαμου, στην πρώτη άλωση της Τροίας από τους Έλληνες.

Στο Βασίλειο του Ιούδα υπήρχε ο τίτλος «γιος του βασιλιά», όπως ακριβώς και στα βασίλεια των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων, των Ατταλίδων και στην Αυτοκρατορία της Αρχαίας Ρώμης υπήρχε ο τίτλος «φίλος του βασιλιά».

Τόσο ο Ισμαήλ, όσο και ο Ησαύ-Εδώμ, αν και ήταν οι πρωτότοκοι γιοι του Αβραάμ και του Ισαάκ, δεν κληρονομήσαν αυτοί την περιουσία και δεν πήραν την ευλογιά των πατέρων τους, αν και ήταν οι πρωτότοκοι, αλλά τα μικρότερα αδέρφια τους, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, οι οποίοι είχαν την Ευλογία του Θεού.

Τόσο ο Άγιος Χριστόφορος, όσο και ο Άγιος Βάρβαρος στο Ξηρόμερο, ήταν και οι δύο βίαιο, σκληροί και δολοφόνοι ανθρώπων, αλλά όταν είδαν τον ίδιο τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό σε όραμα, πίστεψαν και οι δύο και μετανόησαν, αλλάξαν ζωή και έγιναν και οι δύο μεγάλοι ερημίτες και ασκητές.

Η σύζυγος του Προφητη Ωσηέ τον εγκατέλειψε αρχικά και αργότερα μετανιώσει και επέστρεψε σε αυτόν και στην συνέχεια αυτός την δέχτηκε πίσω και την συγχωρέσε.

Αντίστοιχα και ο Κύριος εγκαταλείφθηκε από τους Ισραηλίτες πολλάκις, όμως όταν αυτοί στην αργότερα μετάνιωναν και επέστρεφαν σε Αυτόν και στην συνέχεια, Αυτός τους δέχονταν πίσω και τους συγχωρούσε.

Με τον ίδιο τρόπο στις μέρες μας, ο Κύριος όταν εγκαταλείπεται από τον Νέο Ισραήλ, τους Χριστιανούς πολλάκις, όμως όταν αυτοί στην αργότερα μετανιώνουν και επιστρέφουν σε Αυτόν και στην συνέχεια, Αυτός τους δέχεται πίσω και τους συγχωράει με το Μέγα Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.

Οι Ιουδαίοι επαναστάτησαν εναντίον των Ρωμαίων επί Τίτου και Ανδριανού κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ οι ηγέτες τους πίστευαν ότι εκπλήρωναν τις προφητείες, όμως στο τέλος η Ρώμη τους συνέτριψε και οι ίδιοι και ο λαός τους εξοντώθηκαν.

Αντίστοιχα επί της βασιλείας του ενδόξου Αυτοκράτορα Ηράκλειου στην Ρωμανία, οι επαναστάτησαν εναντίον των Βυζαντινών και συνεργάστηκαν αρχικά με τους Πέρσες, ενώ οι ηγέτες τους πίστευαν ότι εκπλήρωναν τις προφητείες, όμως στο τέλος η Ανατολική Ρωμαϊκή (αλλιώς Βυζαντινή) Αυτοκρατορία τους συνέτριψε και οι ηγέτες τους, είτε εξοντώθηκαν ή το έσκασαν.

Η Αρχαία Βαβυλώνα (η οποία καταπίεζε και δίωκε τον Παλαιό Ισραήλ) καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τους βάρβαρους Πέρσες του Κύρου του Μέγα, όπως και η Αρχαία Ρώμη (γνωστή και ως η «Νέα Βαβυλώνα», η οποία καταπίεζε και δίωκε τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Χριστιανούς) καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε από τους βάρβαρους Γότθους του Αλάριχου.

Ο Ιησούς του Ναυή πριν διαβεί τον Ιορδανή και αρχίσει την κατάκτηση της Χαναάν, έστησε Δώδεκα Πέτρες στα Γαργαλά, τα οποία συμβόλιζαν τις Δώδεκα Φυλές του Ισραήλ.

Αντίστοιχα, ο Μέγας Αλέξανδρος όταν έφτασε στο απώτατο όριο των κατακτήσεων του στον ποταμό Φάση στην Ινδία, έστησε δώδεκα βωμούς, οι οποίοι συμβόλιζαν τους δώδεκα «θεούς» του Ολύμπου.

Οι Σαμαρείτες, λόγω της συνεχούς ενδογαμίας και των αιμομιξιών που έκαναν και κάνουν συνεχώς μεταξύ τους για να διατηρήσουν το αίμα και η πιστή τους, απέκτησαν πολλά προβλήματα υγείας, όπως ακριβώς έκαναν οι Αιγύπτιοι Φαραώ και οι Πτολεμαίου στην Αίγυπτο, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αψβούργοι στην Αυστρία.

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Αλέξιος Μουρτζουφλός γκρεμίστηκε από τους Σταυροφόρους από έναν κίονα, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Αρχιερέα Μενέλαο από τον Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο τον Ε’.

Ο Φιλισταίος Γολιάθ, ο Γερμανός Λάιος, όπως και ο Φράγκος πολεμιστής Κοράδος, οι οποίοι ηττήθηκαν από τον Δαβίδ, τον Άγιο Νέστωρα και τον Ιωάννη Βατατζη αντίστοιχα σε μονομαχία, ήταν όλοι ιδιαίτερα μεγαλόσωμοι, ικανοί και άγριοι πολεμιστές.

Επί Πατριαρχίας Κυρίλλου Ιεροσολύμων το 346 μ.Χ., εμφανίστηκε στον ουρανό των Ιερόσυλων ολόλαμπρος ο Τίμιος Σταυρός, όπως ακριβώς συνέβη στην Μίλβια Γέφυρα το 312 μ.Χ. στον Μέγα Κωνσταντίνο, όπως ακριβώς συνέβη και λίγο πριν την άλωση της Τριπολιτσάς στην πόλη αυτή.

Η Βυζαντινή Αυτοκράτειρα Ευδοξία, προσπάθησε να αρπάξει το κτήμα της φτωχής Καλλιτρόπης, όπως η Ιεζάβελ άρπαξε το κτήμα του Ναβουθαί, και όπως επίσης η Ιεζάβελ εισήγαγε την ειδωλολατρία στο Ισραήλ, η Ευδοξία προσπάθησε να αποδώσει λατρευτικές-ειδωλολατρικές τιμές στο άγαλμα που έφτιαξε για τον εαυτό της, και τέλος όπως η Ηρωδιάδα δίωξε τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή, έτσι και η Ευδοξία δίωξε τον Άγιο Πατριάρχη Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Τόσο ο Σοφός Σειράχ από το Ισραήλ, όσο και ο Σοφός Σόλων από την Αθήνα, έλεγαν και οι δύο ότι κανείς δεν πρέπει να μακαρίζει κάποιον, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται αυτός, πριν δει πιο θα είναι το τέλος του.

Ο Προφήτης Ιερεμίας προόρισε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα λόγω των αμαρτιών των κατοίκων της, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, προόρισε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους του Τίτου λόγω των αμαρτιών των κατοίκων της.

Επί Αρχαίου Ισραήλ, η Ιερουσαλήμ και ο Ναός του Σολομώντα καταλήφθηκε και καταστράφηκε δύο φορές, την πρώτη από τους τους Βαβυλώνιους του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα και την δεύτερη από τους Ρωμαίους του Τίτου.

Αντίστοιχα, τον καιρό της Ρωμανίας (αλλιώς Ανατολικής Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), η Πόλη και ο Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας, καταλήφθηκε και λεηλατήθηκε δύο φορές, την πρώτη από τους τους Σταυροφόρους των Βαλδουίνου-Δόγη Δάνδολου, καθώς και του παπά της Ρώμης Ιννοκέντιου του Γ’ και την δεύτερη από τους Τούρκους του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή.

[Επίσης και η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από τον Κεμάλ Αττατούρκ ήταν και αυτή μία μεγάλη βεβήλωση του Ναού αυτού και ο ίδιος ο Ατατούρκ ήταν και αυτός με τον τρόπο του ένας καταστροφέας της].

Οι Εβραίοι πέρασαν την Πανούκλα στην Αίγυπτο μένοντας στα σπίτια τους ύστερα από την εντολή του Προφήτη Μωυσή (μετά από τις οδηγίες που τους έδωσε ο ίδιος ο Θεός), όπως έγινε και με τον κορωνοϊού το έτος 2020 από τα κράτη για τους πολίτες τους, προκειμένου να τους σώσουν από την πανδημία αυτή.

Οι Εβραίοι, αν και Σημιτικής καταγωγής οι ίδιοι, αναγκάστηκαν να πολεμήσουν στην Αρχαία εποχή άλλους λαούς Σημιτικής καταγωγής, όπως π.χ. τους Μωαβίτες, τους Αμμωνίτες, τους Ιδουμαίους, τους Ισμαηλίτες, τους Ασσύριους, τους Βαβυλώνιους, καθώς και τους Φοίνικες.

Αντίστοιχα και στην σύγχρονη εποχή, οι Ισραηλινοί αν και Σημιτικής καταγωγής οι ίδιοι, αναγκάστηκαν να πολεμήσουν άλλους λαούς Σημιτικής καταγωγής, και συγκεκριμένα τα Αραβικά κράτη της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Προσωρινή ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο έγινε επί Πτολεμαίου του ΣΤ’ και Αλέξανδρου Επιφανή των Σελευκιδών το 145 π.Χ., αλλά λίγο αργότερα με τον θάνατο αυτών, οι Σύροι πολίτες εξεγέρθηκαν και εκδίωξαν τις Αιγυπτιακές στρατιές βίαια από την Συρία υπό την ηγεσία του Σελευκίδη Δημήτριου του Β’.

Αντίστοιχα, στην νεότερη εποχή, έγινε άλλη μία προσωρινή ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο έγινε επί Νάσερ και Αλ Κουβατλί στην Συρία το 1958 π.Χ., αλλά λίγο αργότερα, το έτος 1961, οι Σύροι στρατιωτικοί και πολίτες εξεγέρθηκαν και εκδίωξαν τις Αιγυπτιακές στρατιές βίαια από την Συρία υπό την ηγεσία του Σύρου ηγέτη Χάφεζ Αλ Άσαντ.

Τα ιερατικά καθήκοντα στον Ναό του Σολομώντα τον καιρό του Αυγούστου νοιάζονταν με κλήρο, όπως ακριβώς και πολλά πολιτικά αξιώματα στην Αρχαία δημοκρατική Αθήνα, μοιράζονταν επίσης με κλήρο.

Ο Ιβάν ο Γ’ ο Μέγας της Ρωσίας, όταν αντιμετώπισε τους Τατάρους στην μάχη του ποταμού Ούγκα, για την απελευθέρωση της Ρωσίας από αυτούς, αυτοί διαλύθηκαν με την επίθεση των Ρώσων και έτρεχαν να κρυφτούν παντού πανικόβλητοι.

Αντίστοιχα, επί των Κριτών Δεββώρας και Βαράκ στο Όρος Θαβώρ στην μάχη του Κεδές, όταν αυτοί αντιμετώπισαν τους Χαναναίους του Σισερά, για την απελευθέρωση του Ισραήλ από αυτούς, αυτοί διαλύθηκαν με την επίθεση των Ισραηλιτών και έτρεχαν να κρυφτούν παντού πανικόβλητοι.

Ο δολοφονία του Μωαβίτη βασιλιά Ελγών με κρυφή συνάντηση του από τον Εούδ με σπαθί, δήθεν για να του δώσει αυτός ένα κρυφό μήνυμα, θυμίζει την αντίστοιχη εξόντωση του Ολοφέρνη από την Ιουδίθ, η οποία είχε έρθει επίσης στο στρατόπεδο του για να του παραδώσει ένα κρυφό μήνυμα.

Επιπλέον, για πολλούς, η εξόντωση του Ολοφέρνη στην σκηνή του στον ύπνο του από την Ιουδίθ και ο αποκεφαλισμός αυτού, θυμίζει σε πολλούς τον θάνατο του Σισερά από την Ιαήλ στον ύπνο του στην σκηνή του και τον αποκεφαλισμό του.

Για πολλούς,  η απαγόρευση της εισροής των πιστών στις Εκκλησίες λόγω κορωνοϊού, επί ποινή τιμωρίας, θυμίζει σε πολλούς την αντίστοιχη απαγόρευση επί Προφήτη Δανιήλ την εποχή του Δαρείου να προσεύχονται επί τριάντα μέρες στον Κύριο.

Τόσο ο Βιβλικός βασιλιάς και Άγιος Δαβίδ, όσο και ο ηρωικός Έλληνας Γεώργιος Γρίβας Διγενής, αναγκάστηκαν πολλές φορές να κρυφτούν σε σπηλιές και σπίτια για να ξεφύγουν από τους εχθρούς τους (Φιλισταίους, Σαούλ, Βρετανούς), ενώ καταδόθηκαν στους εχθρούς τους πολλές φορές και από έμπιστους τους (π.χ. ο Δαβίδ από τον Δωέγ τον Εδωμίτη).

Επίσης, μία φορά ο Δαβίδ συνελήφθη από τους Φιλισταίους αλλά κατάφερε στην συνέχεια να απελευθερωθεί από αυτούς, όπως ακριβώς συνέβη με τον Καίσαρα από στρατιώτες του Ρωμαίου δικτάτορα Σύλλα, ή τον Ντε Γκολ από τους Γερμανούς.

Το Πνεύμα του Κυρίου άρπαξε και μετέφερε τον Απόστολο Φίλιππο σε άλλη περιοχή όταν αυτός βάφτισε τον Αιθίοπα αξιωματούχο, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Προφήτη Αβακούμ κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του Προφήτη Δανιήλ στον λάκκο των Λεόντων, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Προφήτες Ενώχ και Ηλία

Τον μετέπειτα Προφήτη Μωυσή αν και παιδί Εβραίων, τον υιοθέτησε η κόρη του Φαραώ των Αιγυπτίων, οι οποίοι τους δίωκαν, όπως και στην διάρκεια του Μεσοπολέμου και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί Γερμανοί υιοθέτησαν παιδιά Εβραίων, τους οποίους η τότε Γερμανική κυβέρνηση τους δίωκε.

Όταν ο μετέπειτα Απόστολος Πέτρος  έκοψε το αυτί του δούλου του Αρχιερέα κατά την σύλληψη του Κυρίου, ο Κύριος γιάτρεψε τον δούλο αυτόν και το επανάφερε στην αρχική του θέση.

Αντίστοιχα κατά την κοίμηση της Κυρίας Ημών και Δεσποίνης Θεοτόκου, της Παναγιάς μας, όταν το πάναγνο σώμα της μεταφερόταν για ταφή, ένας Άγγελος έκοψε τα χέρια ενός φανατικού Εβραίου που πήγε να το καταστρέψει, τα οποία επανήλθαν στην θέση τους ύστερα από τις προσευχές των Αποστόλων και όταν αυτός μετάνιωσε για την αποτρόπαια αυτή πράξη που πήγε να κάνει, ενώ στην συνέχεια μάλιστα ο ίδιος βαφτίστηκε Χριστιανός.

Στην Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, για ένα χρονικό διάστημα, τον καιρό των πέντε «δίκαιων Αυτοκρατόρων» (Νέρβα, Τραϊανού, Ανδριανού, Αντωνίνου Πίου, Μάρκου Αυρήλιου), η διαδοχή στην ηγεσία γίνονταν όχι εξ, αίματος, αλλά εξ’ ικανοτήτων.

Αντίστοιχα, στην Παλαιά Διαθήκη, από τον καιρό του Μωυσή, του Ιησού του Ναυή και των Κριτών μέχρι και την στέψη των πρώτων μοναρχών, η διαδοχή στην ηγεσία γίνονταν όχι εξ, αίματος, αλλά εξ’ Πίστεως και ικανοτήτων.

Ο Άγιος και Δίκαιος Αβραάμ, κατέφυγε από την Χαναάν στην Αίγυπτο για ένα χρονικό διάστημα λόγω λιμού και έπειτα επανήλθε στην Παλαιστίνη.

Αντίστοιχα, και ο Άγιος και Δίκαιος Ιακώβ κατέφυγε με την οικογένεια του από την Χαναάν στην Αίγυπτο για ένα χρονικό διάστημα λόγω λιμού, ενώ αργότερα οι απόγονοι του υπό την ηγεσία του Μωυσή και του Ιησού του Ναυή επανήλθαν στην Παλαιστίνη.

Τέλος και ο Πανάγιος και Πανδίκαιος Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατέφυγε και Αυτός με την Αγία Οικογένεια (την Παναγιά μας και τον Ιωσήφ τον Μνήστωρ) από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο για ένα χρονικό διάστημα λόγω του διωγμού του Ηρώδη, ενώ αργότερα, με τον θάνατο του Ηρώδη, επανήλθε στην Παλαιστίνη.

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ίδιος ο Στάλιν μιμήθηκε τους Βυζαντινούς του ηρωικού Πατριάρχη Σέργιου που μετέφεραν την Εικόνα του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ πάνω στα τείχη κατά την πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους.

Έτσι, ο ίδιος μετέφερε με αεροπλάνο την εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν, επάνω από τη Μόσχα κατά την διάρκεια της πολιορκίας της από τα ναζιστικά στρατεύματα, τα οποία δεν κατάφεραν ποτέ να καταλάβουν την ρωσική πρωτεύουσα, όπως ακριβώς και οι Αβάροι την Πόλη παλαιοτέρα.

Επί Αρχιεροσύνης του Ονία στα Ιεροσόλυμα, με τις προσευχές του ίδιου και του λαού, ο Κύριος εμπόδισε θαυματουργικά τον Ηλιόδωρο να βεβηλώσει τον Ναό του Σολομώντα, όπως ακριβώς και επί Αρχιεροσύνης του Ελεάζαρου, με τις προσευχές του ίδιου και του λαού, ο Κύριος εμπόδισε θαυματουργικά τον Πτολεμαίο τον Δ’ τον Φιλοπάτορα να εξοντώσει τους Ιουδαίους της Αιγύπτου και της Αλεξάνδρειας.

Πολλές φορές στην διάρκεια της ιστορίας, όταν ένα έθνος παράκμαζε, γινόνταν κακό, διεφθαρμένο και ανήθικο, ή έκανε ανθρωποθυσίες, όργια και γενοκτονίες, τότε ο Πνευματικός Νομός και η Θεία Δικαιοσύνη του Κυρίου επέτρεπε να έρθει κάποιο άλλο έθνος από κάποια μακρινή ή από την άκρη της γης και να καταλάβει το πρώτο με μεγάλη βία ως ανταπόδοση για τα εγκλήματα του.

Έτσι οι Αμμοραίοι καταλήφθηκαν από τους Ισραηλίτες, οι Ισραηλίτες από τους Βαβυλωνίους και τους Ρωμαίους, οι Καρχηδόνιοι και οι Αρχαίοι Έλληνες από τους Ρωμαίους, οι Αρχαίοι Πέρσες από τους Έλληνες, οι Ρωμαίοι από τις γερμανικές φυλές, οι Μεσανατολίτες και οι Βορειοαφρικανοί, οι Βησιγότθοι και οι Μεσαιωνικοί Πέρσες από τους Άραβες, οι Μεσαιωνικοί Άραβες της Ισπανίας από τους γηγενείς Ισπανούς, οι Μεσαιωνικοί Ρώσοι από τους Τατάρους, ενώ οι Άραβες και οι Βυζαντινοί και οι Βαλκάνιοι από τους Τούρκους.

Αντίστοιχα, οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Άραβες οι Ασιάτες και οι Πέρσες καταλήφθηκαν από τους Ούννους, τους Μογγόλους και τους Σκύθες, οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι από τους Υξώς, οι Ασσύριοι από τους Μήδους και τους Σκύθες, οι Ζουλού από τους Βρετανούς, οι Ινδοί, οι Ιάπωνες, οι Ασιάτες και οι Κινέζοι από τους Ευρωπαίους (π.χ. Βρετανούς, Γάλλους, Γερμανούς, Ολλανδούς κ.λ.π.), οι Αζτέκοι και οι Ίνκας από τους Ισπανούς, ενώ στην πατρίδα μας, οι Έλληνες Μινωίτες καταλήφθηκαν από τους επίσης Έλληνες Μυκηναίους και αυτή με την σειρά τους από τους Έλληνες Δωριείς.

Ο Τουκιπτικίλλα πούλησε αν και πρωτότοκος τα πρωτοτόκια (δηλαδή τα δικαιώματα του πρωτότοκου) στον μικρότερο αδερφό του Κουρπαζάχ για τρία βόδια, όπως ακριβώς και ο Ησαύ πούλησε αν και πρωτότοκος τα πρωτοτόκια στον μικρότερο αδερφό του Ιακώβ για ένα πιάτο φακή στην Παλαιά Διαθήκη.

Τόσο ο ηρωικός ελευθερωτής και Κριτής του Ισραήλ από τους Μαδανιάτες, ο Γεδεών, ο οποίος και κατάγονταν από την φυλή του Μανασσή ήταν ο μικρότερος σε ηλικία γιος του πατέρα του, όπως και ακριβώς και ο ηρωικός ελευθερωτής και βασιλιάς του Ισραήλ από τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ, ο οποίος και κατάγονταν από την φυλή του Ιούδα ήταν ο μικρότερος σε ηλικία γιος του πατέρα του.

Τόσο ο στρατός των στρατηγών του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς επί Ιούδα Μακκαβαίου, δηλαδή του Τιμόθεου και του Λυσία, διαλύθηκε από μονός του και αλληλοκαταστράφηκε όταν είδε οράματα Αγγέλων να έρχονται εναντίον του, όπως ακριβώς και ο στρατός των Μωαβιτών και Αμμωνιτών επί Ιωσαφάτ, διαλύθηκε από μονός του και αλληλοκαταστράφηκε όταν είδε οράματα Αγγέλων να έρχονται εναντίον του.

Όπως ακριβώς ο Προφήτης Μωυσής μαζί με τον αδερφό του, τον Ααρών, οδήγησε τους Ισραηλίτες μέσα από το Πάσχα με την βοήθεια του Κυρίου από την δουλεία της Αιγύπτου στην Γη της Επαγγελίας και την ελευθέρια, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, μαζί με τον Προφήτη Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή, απόγονο του Ααρών, μέσα από το Πάσχα, οδήγησε μέσω της Ανάστασης τους Νέους Ισραηλίτες, δηλαδή τους Χριστιανούς, από την δουλεία του θανάτου και της αμαρτίας στην ζωή, στην μετάνοια, και την Βασιλεία του Θεού.

Κατά την διάρκεια της παραμονής ως επιστάτη του Ιωσήφ του Δίκαιου στο σπίτι του Πετέρφη, ο ίδιος για να ξεφύγει από την γυναικά του Πετέρφη, η οποία ήθελε με το ζόρι να κάνει τον Ιωσήφ να κοιμηθεί μαζί της, πάρα την θέληση του, για να της ξεφύγει μία φορά, αναγκάστηκε να τρέξει για να της ξεφύγει και να αφήσει τα ρούχα του στα χέρια της.  

Ομοίως, κατά την σύλληψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από τους στρατιωτικές των αρχιερέων, ένας νέος, πιθανός ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος, τον ακολούθησε φέροντας πάνω του ένα σεντόνι, όμως στην διάρκεια της διαδρομής του επιτέθηκαν άλλοι νέοι, μέλη των φρουρών του ναού και αυτός για να τους ξεφύγει αναγκάστηκε να τρέξει και να αφήσει το σεντόνι τους στα χέρια τους.

[Ο δε γυμνός νέος που παραλίγο να πιαστεί κατά την σύλληψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ήταν σύμφωνα με μελετητές είτε ο Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής, είτε ο Ευαγγελιστής Μάρκος].

Τόσο ο Άγιος και Δίκαιος Αβραάμ, όσο και ο Άγιος και Δίκαιος Προφήτης Μωυσής είχαν και οι δύο στην Παλαιά Διαθήκη τον Θεό ως σημαία τους και μάχονταν πάντα υπέρ της δικαιοσύνης, των αδυνάτων, των δίκαιων, των αδύνατων, καθώς και των ευσεβών, πολεμώντας και νικώντας με ειδωλολατρικούς λαούς με σημαίες και λάβαρα ζωών ή ειδωλολατρικών δήθεν «θεών».

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στις μετέπειτα εποχές, ο Άγιος Μεγάλος Κωνσταντίνος και ο Μέγας Θεοδόσιος πολέμησαν και νίκησαν για την δικαιοσύνη και την Πίστη, με λάβαρο τους τον Σταυρό και το Χριστόγραμμα, ειδωλολάτρες Αυτοκράτορες, οι οποίοι πολέμησαν και δίωξαν τον Χριστιανισμό, και οι οποίοι είχαν σημαίες και λάβαρα ζωών ή ειδωλολατρικών δήθεν «θεών».

Ψευδοπροφήτες παρουσιάστηκαν πόλο αναμεσά στους Ισραηλίτες, όπως και αργότερα αναμεσά στον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Χριστιανούς.

Ο Άγιος Απόστολος Πέτρος, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, θεράπευσε έναν παράλυτο, τον Αινέα, ενώ ανέστησε και μία νεκρή, την Ταβιθά, όπως ακριβώς και ο Κύριος ανέστησε τον γιο της χήρας, την κόρη του Αρχιερέα Ιάρειου και τον Λάζαρο.

Το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε σε όσους βρίσκονταν στο σπίτι του ευσεβούς Ρωμαίου εκατόνταρχου Κορνήλιου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ήλθε στους Αποστόλους την μέρα της Πεντηκοστής, ενώ όσοι το έλαβαν τότε, όπως ακριβώς και οι Απόστολοι την μέρα της Πεντηκοστής, άρχισαν να μιλούν σε πολλές γλώσσες και να δοξολογούν τον Θεό.

Τόσο οι Ασσύριοι, όσο και οι Βουλγάροι, όπως και οι Τούρκοι, όταν έσφαζαν και κατέστρεφαν πόλεις, εκτός από τις λεηλασίες και τις εκτελέσεις αιχμάλωτων, πολλές φορές άνοιγαν ακόμα και τις κοιλίες των εγκύων.

Η λεγομένη «ιερά πορνεία σε ιερά», υπήρχε τόσο στο Αρχαίο ειδωλολατρικό Ισραήλ, στην Σαμάρεια, με την λατρεία της Αστάρτης, όσο και στην Αρχαία Ελλάδα, στην Κόρινθο, με την λατρεία της Αφροδίτης.  

Πολλοί βασιλιάδες κατά την διάρκεια του Βασίλειου του Ισραήλ, εξοντώνονταν από συνωμότες σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, οι οποίοι και έπαιρναν την θέση τους, κάτι που διήρκησε μέχρι και το τέλος του Βασίλειου αυτού.

Αντίστοιχα στην περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά τον Κόμοδο, πολλοί Αυτοκράτορες εξοντώνονταν από συνωμότες σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, οι οποίοι και έπαιρναν την θέση τους, κάτι που διήρκησε μέχρι και το τέλος της Αυτοκρατορίας αυτής.

Ο Βαρούχ έγραψε καθ’ υπαγόρευση του Προφήτη Ιερεμία ένα προφητικό βιβλίο, σύμφωνα με τα οράματα που ο Ιερεμίας είδε, όπως ακριβώς και ο Προ χορός έγραψε καθ’ υπαγόρευση του Ιωαννη του Ευαγγελιστή και Θεολόγου την Αποκάλυψη του Ιωαννη, σύμφωνα με το όραμα που ο Ιωάννης είδε.

Το βιβλίο αυτό του Προφήτη Ιερεμία του έκαψε ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιωακείμ επειδή δεν του άρεσε το περιεχόμενο του, όπως ακριβώς και ο γερμανικής καταγωγής ηγέτης του Ρωμαϊκού κράτους Στηλίχων έκαψε τα βιβλία με τους χρησμούς των Σιβύλλων, επειδή δεν του άρεσε το περιεχόμενο τους.

 Τον καιρό του Προφητη Ιερεμία, οι επιζώντες στην Ιουδαία Ισραηλίτες από την κατάληψη της χωράς από τον Ναβαχοδονόσορα κατέφυγαν στην Αίγυπτο, από φόβο για αντίποινα από τους Βαβυλωνίους για την δολοφονία του Γεδαλία από τον Ισμαήλ, όπως ακριβώς εκαναν παλαιοτέρα και οι Πατριάρχες Αβραάμ και Ιακώβ λόγω λιμού.

Τόσο ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, όσο και ο Ούννος βασιλιάς Αττίλας, λόγω των θηριωδιών και των αιμοχαρών κατακτήσεων τους, ονομάστηκαν και οι δύο «Μάστιγα του Θεού», και «Σφύρα του Σύμπαντος και της γης».

Ο αιχμάλωτος βασιλιάς του Ιούδα Ιωαχίν, τελικά απελευθερώθηκε και έτρωγε στο ίδιο τραπέζι ως φίλος του με τιμές από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ευλ-Μερωδάχ, όπως ακριβώς και ο αιχμάλωτος Λύδιος βασιλιάς Κροίσος, τελικά απελευθερώθηκε μετέπειτα και έτρωγε στο ίδιο τραπέζι ως φίλος του με τιμές από τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Β’ τον Μέγα.

Κατά τον 3

Αντίστοιχα, το 1054 μ.Χ.,  συνέβη το λεγόμενο και «Σχίσμα των Εκκλησιών» μεταξύ των Ορθοδόξων και των παπικών, λόγω των πολλών Θεολογικών, εθνικών, πολιτικών και άλλων διάφορων μεταξύ τους, με συνέπεια οι παπικοί να θεωρηθούν αιρετικοί από τους πραγματικούς Χριστιανούς, τους Ορθοδόξους (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_1.html).

Το Πάσχα του 2020, όπως ακριβώς και στο Πάσχα του 33 μ.Χ., οι Πιστοί και οι Απόστολοι, λόγω των δύσκολων και πιεστικών τότε καταστάσεων, των απειλών και του φόβου που επικρατούσε, γιόρτασαν το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού εντός των σπιτιών τους.

Οι Αρχαίοι, όπως και οι σύγχρονοι Ισραηλίτες, βοηθούσαν οικονομικά στις μέρες τα μέλη τους, όπως κάνει και η αίρεση των Ισμαηλιτών του ισλάμ, βοηθά οικονομικά στις μέρες τα μέλη της.

Οι Σικάριοι Ζηλωτές, γνωστοί και ως Σηθιανοί, εξόντωναν κατόπιν διαταγών των αρχηγών τους με μαχαίρι τους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έκαναν μετέπειτα και οι Ασσασινοί, αλλά και πολλά μέλη μαφιών στις μέρες μας (π.χ. της Κολομβίας), κατόπιν παραγγελίας ή διαταγών των αρχηγών τους και αυτοί, αλλά αυτή την φορά με σφαίρες.  

Όπως οι επικλήσεις των ειδωλολατρών ιερέων του Βάαλ στον ψευτοθεού τους απέτυχαν να φέρουν φωτιά από τον ουρανό, κάτι που πέτυχε μόνο ο υπηρέτης του μονού αληθινού Θεού, ο Προφήτης Ηλίας, έτσι ακριβώς και κατά το δεύτερο έτος μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ, όταν οι αιρετικοί παπικοί σταυροφόροι και οι ιερείς τους έκαναν προσευχή να εμφανιστεί σε αυτούς το Άγιο Φως, αυτό δεν συνέβη, κάτι που πέτυχαν μόνο οι αληθινοί Πιστοί Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι, όταν ο Ορθόδοξος Πατριάρχης και ο Πιστός λαός μαζί του προσευχήθηκε.

Μετά το κρέμασμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού από τους άντρες του Τουρκαλβανού Κουρτ Πάσα, αυτοί πέταξαν το πτώμα του στον Άψο ποταμό. Όμως η σορός του τελικά βρέθηκε από έναν ευλαβή ιερέα, ονόματι Μάρκο, οι οποίος την μετέφερε  στο Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου, στην Εκκλησία των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου και εταφή.

Παρομοίως, μετά το κρέμασμα του Αγίου Πατριάρχη στην διάρκεια της Επανάστασης της Εθνεγερσίας του 1821, του Γρηγόριου του Ε’, από τους Τούρκους, αυτοί πέταξαν την σορό του στον Κεράτιο Κόλπο. Όμως η σορός του τελικά βρέθηκε από έναν Κεφαλλονίτης πλοίαρχο, ονόματι Νικόλαο Σκλάβο, ο οποίος το βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου και ετάφη.

Στις 12 Ιουλίου του 400 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html), οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί, λαός και στρατιώτες, που έσωσαν την Κωνσταντινούπολη από τους Γότθους και με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή την άνοδο μιας Γερμανικής δυναστείας στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας.

Αντίστοιχα, την εποχή της εποχή της πολιορκίας της Πόλης από τους Αβαροσλάβους και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., οι Ήρωες Έλληνες αξιωματικοί, λαός και στρατιώτες, που έσωσαν την Κωνσταντινούπολη από τους λαούς αυτούς με την βοήθεια της Πανάγιας μας και με τον τρόπο αυτό ματαίωσαν την τελευταία στιγμή κατάληψη του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως από τους Αβάρους και τους Πέρσες, μετά την μεγάλη νίκη, οι Έλληνες Χριστιανοί, τέλεσαν μεγαλειώδη Θεία λειτουργία στην Αγία Σοφία, για να ευχαριστήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο που βοήθησε για πολλοστή φορά το έθνος μας.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος τόσο πολύ αγαπούσε αν βρεθεί κοντά στων Χριστό, ώστε έγραφε ότι για τον ίδιο ζωή είναι ὁ Χριστός, και ὁ θάνατος είναι κέρδος και εκπληρώθηκε ἡ επιθυμία του αυτή με των μαρτυρικό θάνατο πού επέστη στην Ρώμη κατά των διωγμό τού Νέρωνας το 67 μ.Χ.

Με τον ίδιο ακριβώς  τρόπο, ο Άγιος Ιγνάτιος όταν συνελλήφθη στην Αντιόχεια, από τους διώκτες Ρωμαίους και οδηγήθηκε ωδικός με την συνοδεία Ρωμαίων στρατιωτών στην Ρώμη,  καθοδόν πληροφορήθηκε ότι οι ντόπιοι Χριστιανοί έκαναν προσπάθειες να αθωωθεί και να μην οδηγηθεί στα μαρτύριο, τούς έστειλε την γνωστή επιστολή Προς Ρωμαίους του Απόστολου Παύλου, ένα κλασσικό κείμενο για τον έρωτα πράος τον Χριστό καεί την αφοβία μπροστά στον θάνατο, στο οποίο τούς παρακαλεί να μην τον εμποδίσουν να πεθάνει για τον Χριστό (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/04/blog-post_66.html).

Ο ένδοξος και ηρωικός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος νίκησε σε μονομαχία έναν μεγαλόσωμο Πέρση πολεμιστή, όπως ο ηρωικός βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ τον Γολιάθ, πήρε την θέση ενός τυράννου, του Φωκά, όπως ακριβώς ο Δαβίδ του Σαούλ, ενώ ελευθέρωσε με τον στρατό τους υπόδουλους στους Πέρσες υπάκουους του, τον Νέο Ισραήλ, όπως ακριβώς και ο Δαβίδ τον Παλαιό Ισραήλ από τους Φιλισταίους.

Ο δαίμονας Ασμοδαίος, «λύθηκε και φυλακίστηκε» από τον Αρχάγγελο Ραφαήλ στην Κάτω Αίγυπτο, όπως ακριβώς Άγγελος λύνει στην Αποκάλυψη τον διάβολο μετά την Ανάσταση του Χριστού στην Άβυσσο του Άδη.

Ο Τωβίτ, αιχμαλωτίστηκε και εξορίστηκε στην Νινευή από τον Ασσύριο βασιλιά Σαλμανάσερ τον Ε’, στον οποίο έγινε τελικά προμηθευτής, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Δανιήλ, αιχμαλωτίστηκε και εξορίστηκε στην Βαβυλώνα από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα, στον οποίο έγινε τελικά σύμβουλος.

Τόσο ο Προφήτης Σαμουήλ, όσο και ο Προφήτης Ηλίας, όπως και ο Προφήτης Ελισαίος, πολεμήσαν, προειδοποίησαν και έστεψαν ηγεμόνες και βασιλείς στα Βασίλεια του Αρχαίου Ισραήλ, καθώς και του Βασίλειου του Ιούδα.

Ο ήλιος στάθηκε ακίνητος για πολύ περισσότερη ώρα από το κανονικά θαυματουργικός την εποχή του Ιησού του Ναυή, όπως ακριβώς και επί Προφήτη Ησαΐα και επί της βασιλείας του Σεδεκία στον Ιούδα, ο ήλιος γύρισε θαυματουργικά πίσω από τον Κύριο, για παράταση της ζωής του βασιλιά.

Τόσο στον Προφήτη Σαμουήλ, όσο και στον Ιησού του Ναυή, όταν αυτοί περικυκλώθηκαν από τους εχθρούς τους σε μάχες, έριξε ενάντια στους εχθρούς τους, στον μεν πρώτο αστραπές, ενώ στον δεύτερο χαλάζι και τους τους διέλυσε.

Λιτανείες γίνονταν τόσο στον Αρχαίο Ισραήλ για να εξευμενίσουν τον Θεό όταν έρχονταν στην χώρα τους συμφορές και κακά, όπως ακριβώς γίνεται στις μέρες μας από τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Ορθοδόξους για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες, πολέμησαν και νίκησαν πολλές φορές τους Αγαρηνούς-Άραβες, όπως ακριβώς και οι σύγχρονοι Ισραηλίτες, πολέμησαν και νίκησαν πολλές φορές τους συγχρόνους Αγαρηνούς-Άραβες.

Ο Άλκιμος έγινε Αρχιερέας του Ισραήλ με την βοήθεια του Σελευκίδη βασιλιά Δημήτριου του Α’ και αφού πρώτα κατάφερε να γίνει ευνοούμενος του και τον «λαδώσει», όπως ακριβώς έκαναν και ο Ιάσονας και ο Μενέλαος με τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή πριν από αυτόν.

Το Μάννα εξ, ουρανού που δόθηκε θαυματουργικά στους Αρχαίους Ισραηλίτες στην Παλαιά Διαθήκη, αποτελούσε προτύπωση της Θείας Ευχαριστίας για τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Χριστιανούς της Καινής Διαθήκης.  

Στην γιορτή της Πεντηκοστής στο Αρχαίο Ισραήλ τιμώνταν η φανέρωση του Θεού στον Προφήτη Μωυσή στο Όρος Σινά, καθώς και η παράδοση του Νόμου στον ίδιο, ενώ στον Νέο Ισραήλ, δηλαδή την Χριστιανική Εκκλησία, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος την μέρα της ίδιας γιορτής, καθώς και η επιφοίτηση από Αυτό των Δώδεκα Αποστόλων.

33 χρόνια έζησε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην γη, 33 ώρες παρέμεινε παράλληλα και ο Ίδιος στον Άδη και στον Πανάγιο Τάφο Του, πριν την ένδοξη Ανάσταση Του.

Κατά την ένδοξη ηρωική Βασιλεία Δαβίδ, λίγο πριν το ξεκίνημα του κτισίματος του μετέπειτα Ναού του Σολομώντα, ξέσπασε στο Ισραήλ μία επιδημία, η οποία κράτησε τρεις μέρες και εξόντωσε σχεδόν εβδομήντα χιλιάδες Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός παρέμεινε τρεις μέρες (όσο ακριβώς μέρες κράτησε και η επιδημία αυτή) στον Άδη, μετά την Σταύρωση, και τον θάνατο Του, πριν Αναστηθεί και επιστρέψει ξανά στην ζωή ένδοξα.

Την ίδια χρονική περίοδο, ο Κύριος έστειλε για ένα τριήμερο Εξολοθρευτή Άγγελο στο Ισραήλ, όπως είχε παλαιοτέρα στείλει εξολοθρευτή Άγγελο και στην Αίγυπτο κατά την Δέκατη Πληγή του Φαραώ για μία ημέρα.

Επίσης, το ίδιο χρονικό διάστημα, η Σκηνή του Μαρτυρίου, καθώς και το Θυσιαστήριο των Ολοκαυτωμάτων βρίσκονταν στον Ιερό Τόπο της Γαβαών, και είχε μεταφερθεί εκεί μετά την καταστροφή της Σιλώ, ενώ αργότερα μεταφέρθηκαν στην Ιερουσαλήμ, στον πρώτο Ναό του Σολομώντα.

Η Κιβωτός της Διαθήκης, βρίσκονταν αρχικά στην Σιλώ, ενώ μετά την καταστροφή της Ιερής αυτής πόλης μεταφέρθηκε στην Ιερή πόλη της Καριάθ-Ιαρίμ, πριν τελικά μεταφερθεί στην Ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ, στον πρώτο Ναό του Σολομώντα.

Ο δε πρώτος Ναός του Σολομώντα κτίστηκε πάνω στο σημείο όπου στέκονταν το Αλώνι του Ορνά του Ιεβαισαίου, στο Όρος Μόρια, στον λόφο της Σιών, δίπλα από τον οποίο βρίσκεται ο «Κρανίου Τόπος» (δηλαδή ο τόπος όπου θάφτηκε το κρανίου του Προπάτορα του Ανθρωπίνου γένους Αδάμ), αλλά και το σημείο όπου έλαβε χώρα η διάσημη θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ.

Ευνούχοι ως πολιτικοί αξιωματούχοι, υπήρχαν τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και στο Νέο Ισραήλ, δηλαδή την Χριστιανική Ορθόδοξη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (αλλιώς γνωστή και ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή Ρωμανία).

Κατά την διάρκεια της εκστρατείας των Εδωμιτών, των Αμμωνιτών και των Μωαβιτών ενάντια στο Βασίλειο του Ιούδα υπό την διοίκηση του Ιωσαφάτ, αυτοί έπεσαν θαυματουργικώς στην έρημο της Τόκα σε σύγχυση μεταξύ τους και αλληλοεξοντώθηκαν, ενώ όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στο εχθρικό στρατόπεδο, αντίκρυσαν μόνο καταστροφή και πτώματα.

Αντίστοιχα, κατά την εκστρατεία των Αυστριακών κατά των Οθωμανών Τούρκων το 1788 μ.Χ., οι Αυστριακοί κατά την διάρκεια μιας νύχτας, έπεσαν σε σύγχυση μεταξύ τους και αλληλοεξοντώθηκαν, ενώ όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο εχθρικό στρατόπεδο, αντίκρυσαν μόνο καταστροφή και πτώματα.

Φωτιά εξ’ Ουρανού έπεσε θαυματουργικός στο Θυσιαστήριο που έκτισε ο ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ στο Αλώνι του Ορνά, ως Σημείο επιδοκιμασίας από τον Θεό, όπως ακριβώς φωτιά εξ’ Ουρανού έπεσε θαυματουργικός στο Θυσιαστήριο που έκτισε ο ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Σολομών στην διάρκεια των εγκαινίων του πρώτου Ναού του Σολομώντα, ως Σημείο επιδοκιμασίας από τον Θεό.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ και η σύζυγος του η Ιεζάβελ δίωξαν άγρια τον Προφήτη Ηλία που τους έλεγξε για την τυραννία τους και την αντίθεση τους στο Θείο Θέλημα, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Ηρώδης Αντύπας και η Ηρωδιάδα δίωξαν άγρια τον Προφήτη Ιωάννη τον Βαπτιστή και Πρόδρομο που τους έλεγξε για την τυραννία τους και την αντίθεση τους στο Θείο Θέλημα.

Στους ασεβείς Φιλισταίους, οι οποίοι τον καιρό του Προφήτη Σαμουήλ άρπαξαν την Ιερή Κιβωτό της Διαθήκης έπεσαν πάνω τους άρρωστες και λιμός, όπως ακριβώς συνέβη και στους ιερόσυλους Καρχηδονίους που σύλησαν τον ναό της Περσεφόνης στις Συρακούσες το 396 π.Χ., καθώς και στους ιερόσυλους Γαλάτες που θέλησαν να συλήσουν τον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς.

Σε πολλούς πολέμους έπεσαν άστρα από τον ουρανό, όπως στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 66 μ.Χ. από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο (το οποίο είχε μορφή ξίφους σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο), καθώς και κατά την μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων το 451 μ.Χ., στην οποία ο βάρβαρος Ούννος βασιλιάς Αττίλας, ηττήθηκε από τον ηρωικό Ρωμαίο στρατηγό Αέτιο.

Με την εμφάνιση στον Ουρανό του Θαματουργού Άστρου των Χριστουγέννων προαναγγέλθηκε στον Κόσμο και στους τρεις μάγους η γέννηση του Σωτήρα όλων, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως με την πτώση κομήτη αναγγέλθηκε η γέννηση του Ναπολέοντα το 1769 μ.Χ., όπως και του Μωάμεθ το 570 μ.Χ.

Το 1461 μ.Χ., χίλια σχεδόν χρόνια μετά το όραμα του Χριστογράμματος (το γνωστό σε όλους μας ΧΡ) από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο λίγο πριν την νικηφόρα για τον ίδιο μάχη στην Μίλβια Γέφυρα το  312 μ.Χ., ο Εδουάρδος της Υόρκης στην Αγγλία, ισχυρίστηκε ότι είδε ένα σημείο στον ουρανό που έδειχνε την Αγία Τριάδα, λίγο πριν την νικηφόρα για τον ίδιο μάχη στο Mortimer’s Cross.

Ο Άγιος Πατριάρχης Παίσιος ο Β΄ τι έκανε; Πήγαινε στο Σουλτάνο για τα αιτήματα του με ένα σχοινί δεμένο στην μέση, αποφασισμένος δηλαδή να τον κρεμάσουν οι Τούρκοι. Σαν να έλεγε στον Σουλτάνο: «Μην ψάχνεις σχοινί και χασομεράς· άμα θέλεις να με κρεμάσεις, έτοιμο το έχω το σχοινί» (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/05/blog-post_79.html).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Προφήτης Ιερεμίας πήγε στον βασιλιά του Ιούδα Σεδεκία με έναν ζυγό δεμένο στον τράχηλο του, προκειμένου να του δείξει πια θα ήταν η μοίρα του ίδιου και του Ισραηλιτικού λαού εάν αντιστέκονταν στους Βαβυλωνίους, όπως και έγινε τελικά.

Ομοίως και ο Οθωμανός Μεγάλος Βεζίρης Καρά Μουσταφά είχε δέσει ως υπενθύμιση ένα σχοινί στον λαιμό του, όταν ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούντ ο Δ’ του είπε την φράση «Κατέλαβε την Βιέννη ή κρεμάσου» για να θυμάται την απειλή του Σουλτάνου, το οποίο και χρησιμοποίησε μετά την αποτυχία του στην Β’ Πολιορκία της Βιέννης.

Μετά τον ερχομό των Ρωμαίων του Τίτου στην Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ, οι Χριστιανοί Ιουδαίοι ακούγοντας τους λόγους του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και της υπόλοιπης χώρας όταν αυτή περικυκλωθεί από ξένα στρατεύματα, έφυγαν πριν αυτή ολοκληρωθεί από την πρώτευσα, τις άλλες πόλεις και τα χωριά της περιοχής και κατέφυγαν στα γύρω βουνά όπου και σώθηκαν.

Ομοίως σε πολλές επιθέσεις έναντι Ελληνικών χωρίων και πόλεων από τους Τούρκους στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας, της Οθωμανικής κατάκτησης της Ελλάδας ή αποτυχημένων εξεγέρσεων των Ελλήνων έναντι των Τούρκων, πολλά γυναικόπαιδα από πόλεις και χωριά και κατέφυγαν στα γύρω βουνά όπου και σώθηκαν.

Στην Παλαιά Διαθήκη, υπήρξε αλλαγή του ονόματος του Αβράμ σε Αβραάμ από τον Θεό, του Σίμωνα και του Σαούλ (ο οποίος δίωκε αρχικά πριν γίνει Απόστολος την Εκκλησία και τον Χριστό όπως άλλοτε ο βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ δίωκε τον προγονό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τον Δαβίδ), σε Πέτρο και Παύλο από τον Κύριο.

Αντίστοιχα, στην νεότερη εποχή, πολλοί που επισκέπτονταν τους Αγίους Τόπους άλλαζαν το επίθετο τους και έκαναν νέο με πρώτο συνθετικό την λέξη Χατζή και δεύτερο το κανονικό βαφτιστικό όνομα τους.

Οι Αρχιερείς του Αρχαίου Ισραήλ, όπως και οι Άρχοντες της Αρχαίας Αθήνας, όταν εκλέγονταν, ασκούσαν αρχικά ισόβια το αξίωμα τους, υστέρα αυτό έγινε δεκαετές και τέλος έφτασε να είναι πολλές φορές ακόμα και ετήσιο.

Σε πολλές θυσίες στο Αρχαίο Ισραήλ, καίγονταν τα εντόσθια των ζωών ως προσφορά στον Θεό, ενώ το κρέας της θυσίας καταναλωνόταν σε κοινά δείπνα από όσους προσέφεραν την θυσία, όπως ακριβώς γίνονταν και στην Αρχαία Ελλάδα, όπου καίγονταν τα εντόσθια των ζωών ως προσφορά στους «θεούς» (ενώ η κνίσα, δηλαδή η μυρωδιά των καιγόμενων σφαγίων ήταν η «τροφή των θεών»), ενώ το κρέας της θυσίας καταναλωνόταν σε κοινά δείπνα από όσους προσέφεραν την θυσία.

Ιστορικά, υπήρξε αιχμαλωσία της Ιερής Κιβωτού της Διαθήκης από τους αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους Φιλισταίους, όπως ακριβώς και του Τιμίου Σταυρού από τους αλλοεθνείς και αλλοθρήσκους Πέρσες, αλλά και τους Άραβες λίγο πριν την Γ’ Σταυροφορία.

Νηστείες γινόνταν τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ, στην Αρχαία Ελλάδα, από πολλούς λαούς στην Αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα, όσο φυσικά και από τον Νέο Ισραήλ στις μέρες μας, δηλαδή τους Ορθοδόξους Χριστιανούς (όπως και από τους αιρετικούς δήθεν «χριστιανούς» της Δύσης, καθολικούς και προτεστάντες).

Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή στους Δώδεκα Αποστόλους με την μορφή Πύρινων Γλωσσών, θυμίζει κατά πολύ την εμφανιστή του Θεού στον Μωυσή στο Όρος Χωρήβ με την Θαυμαστή εμφάνιση μιας Καιόμενης Βατού.

Στο Αρχαίο Ισραήλ υπήρχαν εκστατικοί Προφήτες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τον χορό και την μουσική για να προφητεύουν, όπως και στην νεότερη εποχή υπήρξαν πολλά τάγματα αιρετικών μουσουλμάνων Σούφι, των οποίων τα μέλη χρησιμοποιούσαν τον χορό και την μουσική για να εκστασιάζονται και να προφητεύουν.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες όταν επισκέπτονταν μη Ιουδαϊκά εδάφη όταν επέστρεφαν στα σύνορα τους, τίναζαν την σκόνη από τα σανδάλια και τον μανδύα τους για να μην πάρουν τίποτε ακάθαρτο μαζί τους από τις περιοχές αυτές.

Αντίστοιχα, οι Απόστολοι, σε όσες πόλεις δεν άκουγαν το κήρυγμα τους και τους απέρριπταν, τίναζαν την σκόνη από τα σανδάλια και τον μανδύα τους, όπως ακριβώς έκανε μετέπειτα ο Άγιος Ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός με όσες πόλεις δεν άκουγαν το κήρυγμα του και τον απέρριπταν.

Οι γειτονικοί λαοί του Αρχαίου Ισραήλ πίστευαν ότι οι δήθεν «θεοί» τους κατοικούσαν σε ένα βουνό κάπου στον Βορρά, ενώ στο Ισραήλ πίστευαν ότι ο Θεός κατοικεί στο Όρος Σιών ή Μόρια.

Ο τάφος του Δίκαιου Ιωσήφ στην Αίγυπτο είναι κενός, όπως κενός βρέθηκε και ο τάφος του Ρώσου Τσάρου Αλέξανδρου του Α’ όταν ανοίχτηκε.

Ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’, ο λεγόμενος και βασιλιάς «Ήλιος» της Γαλλίας, ανοικοδομούσε τις Βερσαλλίες για 54 χρόνια, όπως ακριβώς και η δυναστεία του Ηρώδη ανοικοδομούσε τον δεύτερο Ναό του Σολομώντος για 84 χρόνια.

Ο ιερέας Ματταθίας Μακκαβαίος, όταν είδε τις ασέβειες στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία, έσκισε από αγανάκτηση τα ιμάτια του μαζί με τους γιους του, όπως ακριβώς συνέβη και με την Ρουβήν, όταν δεν βρήκε στο πηγάδι τον μικρό αδερφό του, τον Δίκαιο Ιωσήφ, στο οποίο τον είχαν ρίξει οι υπόλοιποι αδερφοί του χωρίς την θέληση του Ρουβήν, ο οποίος και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον ελευθερώσει.

Ο ιερέας Ματταθίας Μακκαβαίος, όταν είδε έναν ασεβή Ιουδαίο να προσπαθεί να θυσιάσει αντίθετα με τους Ιουδαϊκούς νομούς στο ιερό της Ναμάν, γεμάτος ιερά οργή, τον σκότωσε μαζί με τον απεσταλμένο του Σελευκίδη βασιλιά Αντίοχου του Δ’ του Επιφανή, και γκρέμισε το ειδωλολατρικό θυσιαστήριο.

Αντίστοιχα και ο Φινέες, όταν είδε έναν ασεβή Ιουδαίο, τον Ζιμβρί, να προσπαθεί να πλαγιάσει με την κόρη ενός Μωαβίτη άρχοντα, την Καζμί αντίθετα με τους Ιουδαϊκούς νομούς, γεμάτος ιερά οργή, τους σκότωσε μαζί.

Στην Κίνα, λέγεται ότι ο κορωνοϊός προήλθε από το φάγωμα νυχτερίδων, ένα ζώο ακάθαρτο στην Παλαιά Διαθήκη και το οποίο δεν επιτρέπεται να τρώει κάνεις με βάση τον Μωσαϊκό Νομό στην Παλαιά Διαθήκη.

Εκτός από τα τέσσερα Ιερά Ευαγγέλια, οι Πράξεις των Αποστολών ονομάζονται και ως «Το Ευαγγέλιο του Αγίου Πνεύματος», σε αντιδιαστολή ως προς τα τέσσερα «Ευαγγέλια του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού», καθώς και την Παλαιά Διαθήκη, η οποία ονομάζεται και ως το «Ευαγγέλιο του Πατρός».

Ο οινοχόος παρουσίασε τον Ιωσήφ τον Δίκαιο στον Αιγύπτιο Φαραώ ως επεξηγητή ονείρων, όπως και η μητέρα του Βαβυλώνιου συμβασιλέα Βαλτάσαρ παρουσίασε τον Προφήτη Δανιήλ ως επεξηγητή ονείρων.

Οκτώ πύλες είχε η Αρχαία Ιερουσαλήμ και εφτά πύλες και η Αρχαία Θήβα.

Κατά μήκος του χερσαίου τείχους της Πόλης υπήρχαν 10 πύλες, εναλλάξ μια πολιτική και μια στρατιωτική, ενώ υπήρχε και μια επίσημη για την είσοδο του Αυτοκράτορα. Αυτή η πύλη ήταν η λεγόμενη Χρυσή Πύλη, η πιο περίλαμπρη από όλες.

Αντίστοιχα, στην Αρχαία Ιερουσαλήμ κατά μήκος του χερσαίου τείχους της υπήρχαν 7 πύλες, ενώ υπήρχε και μια επίσημη για την είσοδο του βασιλιά. Αυτή η πύλη ήταν η λεγόμενη Χρυσή Πύλη, η πιο περίλαμπρη από όλες.

Τόσο ο Δίκαιος ο Ιώβ, όσο και ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός υπέφεραν και οι δύο για ένα μεγάλο διάστημα της ζωής τους από λέπρα, ενώ και οι δύο υπέφεραν από έντονες κρίσεις κνισμού.

Σε σχέση με τα προνομία του πάντα Ελληνικότατου Αγίου Όρους, όταν προέκυπτε κάποιο ζήτημα, η Ιερά αυτή Μοναστική Κοινότητα-Πολιτεία, το έλυνε αρχικά πάντα σε συνεννόηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Και στην συνέχεια με τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα τον καιρό της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, τον Σουλτάνο τον καιρό της Οθωμανικής κατοχής της πατρίδας μας, για ένα διάστημα εξ’ ανάγκης από τους Γερμανούς τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ στις μέρες μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ελληνική Πολιτεία.

Ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής του Αγίου Όρους, έβγαλε θαυματουργικά νερό από έναν βράχο, όπως και ο Προφήτης Μωυσής, ενώ όταν γεννήθηκε, πριν ακόμη σαραντίσει, ένας Άγγελος φανέρωσε στην μητέρα του ότι ο Άγιος ήταν ήδη από τότε εγγεγραμμένος στο Τάγμα των Επίγειων Αγγέλων, δηλαδή τους Μοναχούς.

Αντίστοιχα και στον γνωστό σε όλους μας χειροδύναμο Βιβλικό ήρωα Σαμψών, πριν γεννηθεί ένας Άγγελος Κυρίου είχε φανερώσει στην μητέρα του, ότι ο Σαμψών θα ήταν ήδη από την γέννησή του Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στον Κύριο.

Όπως ο άνθρωπος ως ζωντανός οργανισμός συνεχώς κινείται και δεν μπορεί να μείνει συνεχώς ακίνητος, έτσι και άνθρωπος ως πνευματικός οργανισμός συνεχώς κινείται προς τον Θεό και δεν μπορεί να μείνει συνεχώς ακίνητος, και να μην ενωθεί μαζί Tου.

Εβδομήντα χρόνια έμειναν οι Εβραίοι αιχμάλωτοι από τους Βαβυλωνίους για τιμωρία των αμαρτιών τους, και αλλά εβδομήντα οι Ρώσοι από τους κομμουνιστές για τιμωρία και αυτοί των δικών τους αμαρτιών.

Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο, ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν ήταν στην Πέλλα, είδε τον Θεό με στολή που είχε ο Ιουδαίος Αρχιερέας, ενώ όταν τον συνάντησε (τον Αρχιερέα Ιαδδό στα Ιεροσόλυμα) μετέπειτα, τον προσκύνησε

Και όταν οι στρατηγοί του τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό, τους είπε, αφού τους διηγήθηκε πρώτα το όνειρο που είχε δει, ότι δεν προσκύνησε τον Αρχιερέα, αλλά τον Θεό, τον οποίο αναγνώρισε από την στολή του.

Αντίστοιχα και ο Μεγάλος Κωνσταντίνος μετέπειτα, το βραδύ όταν κοιμόνταν, αφού πιο πριν είχε δει με όλο τον στρατό του το όραμα του Τιμίου Σταυρού και του Χριστογράμματος στον Ουρανό, είδε στον ύπνο του τον Χριστό, ο οποίος και τον προέτρεψε να φτιάξει ένα λάβαρο με το Χριστόγραμμα, το οποίο και να χρησιμοποιεί στις μάχες για να νικά τους εχθρούς του.

Τέλος, τόσο στο όνειρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όσο και του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Θεός ενθάρρυνε και τους δύο αυτούς μέγιστους ηγέτες των Ελλήνων, να συνεχίσουν τις πολεμικές εκστρατείες που είχαν σχεδιάσει, βεβαιώνοντας και τους δύο, ότι θα τους βοηθήσει να νικήσουν ολοκληρωτικά τους αντιπάλους τους.

Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ο οποίος πριν ονομαστεί Παύλος ονομάζονταν αρχικά Σαούλ, όπως και ο βιβλικός βασιλιάς Σαούλ, πριν δει το όραμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στον δρόμο προς την Δαμασκό και μεταστραφεί στον Χριστιανισμό, δίωκε τους Χριστιανούς, όπως ακριβώς και ο συνονόματος του βιβλικός βασιλιάς Σαούλ δίωκε τον διάσημο πρόγονο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τον γνωστό σε όλους μας ένδοξο βασιλιά Δαβίδ.

Σαράντα μέρες κατασκοπεύσαν οι Εβραίοι την Γη της Χαναάν όταν έφτασαν στην Γη της Επαγγελίας υπό την καθοδήγηση του Μωυσή, και σαράντα χρόνια περιπλανιόνταν ως τιμωρία στην έρημο όταν αυτοί αποστάτησαν από τον Θεό (όπως και τέσσερις αιώνες βρίσκονταν λόγω των αμαρτιών τους υπό την κυριαρχία των Αιγυπτίων).

Τόσο ο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ Σολομώντας, όσο και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ανδριάνος, είχαν και οι δύο κυρίως μία ειρηνική βασίλεια, με ελάχιστες πολεμικές συρράξεις (με τους Φιλισταίους ο πρώτος και τους Ιουδαίους ο δεύτερος), ενώ και οι δύο διατηρούσαν έναν ισχυρό, αξιόμαχο, καλογυμνασμένο, καλοεξοπλισμένο και καλοοργανωμένο στρατό.

Επιπλέον, τόσο ο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ Σολομώντας, όσο και ο μεγάλος Αθηναίος πολιτικός Περικλής, κατασκεύασαν και οι δύο ένδοξα μνημεία επί της ηγεμονίας τους, όπως π.χ. τον Ναό του Σολομώντα ο πρώτος και τον Παρθενώνα ο δεύτερος, ενώ και οι δύο συγκρότησαν ισχυρό εμπορικό και πολεμικό στόλο, με τον οποίο αύξησαν τα πλούτη και την δύναμη των κρατών τους.

Τόσο οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, όπως και στην συνέχεια ο πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ (συνυπεύθυνος για την αποτρόπαιη Δ’ Σταυροφορία κατά του Βυζαντίου), όσο και οι Οθωμανοί Σουλτάνοι, οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, σεβάστηκαν όλοι τους την αυτονομία του Αγίου Όρους. 

Τόσο ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος, όσο και ο ικανός πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, πήραν και οι δύο μέσω νομών σειρά σημαντικών νομών υπέρ της ενίσχυσης του γάμου και των οικογενειών.

Τον ίδιο μανδύα που έριξε ο Προφήτης Ηλίας στον Ελισαίο για να τον ακολουθήσει, τον ίδιο ακριβώς του έριξε και όταν αναλήφθηκε στον ουρανό ως ένα σημείο ότι ήταν  αντάξιος διάδοχος του.

Και παράλληλα, λίγο πριν την ανάληψη του στον ουρανό, ο Προφήτης Ηλίας δίπλωσε τον μανδύα του, και χτύπησε τα νερά του Ιορδανή, με αποτέλεσμα αυτά να χρωστούν στα δύο, και να περάσει από το άνοιγμα τους μαζί με τον Ελισαίο.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Προφήτης Μωυσής, χτύπησε με το ραβδί του την Ερυθρά Θάλασσα και αυτή άνοιξε στα δύο και πέρασε μέσα από αυτή ο ίδιος, ο αδερφός του ο Ααρών, καθως και όλος ο ισραηλιτικός λαός.

Ο Προφήτης Ελισαίος, είπε σε μία πλούσια και άτεκνη γυναικά, με ηλικιωμένο σύζυγο, ότι του χρόνου που θα την επισκέπτονταν, αυτή θα αποκτούσε γιο, αλλά αυτή δεν πίστεψε τον λόγο του.

Έτσι ακριβώς έπραξε και η ηλικιωμένη και άτεκνη Σάρρα, η σύζυγος του επίσης ηλικιωμένου Προπάτορα και Δίκαιου Αβραάμ, όταν ο Κύριος της είπε ότι του χρόνου που θα την επισκέπτονταν, αυτή θα αποκτούσε γιο, αλλά αυτή δεν πίστεψε τον λόγο Του.

Οι φίλοι του βασιλιά του Ισραήλ Ιού, όταν αυτός χρίστηκε μυστικά βασιλιάς, έστρωσαν τα ρούχα τους πάνω στα σκαλιά του σπιτιού του για να περάσει πάνω από αυτά σε μία συμβολική κίνηση δόξας σε αυτόν.

Αντίστοιχα, οι μαθητές του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και ο λαός της Ιερουσαλήμ, όταν Αυτός εισήλθε πάνω σε πουλάρι στα Ιεροσόλυμα, έστρωσαν τα ρούχα τους πάνω στην μέση του πουλαριού και στον δρόμο για να περάσει πάνω από αυτά σε μία συμβολική κίνηση δόξας σε Αυτόν.

Όταν ο Προφήτης Ηλίας αναλήφθηκε στον ουρανό, ο Ελισαίος τον αποκάλεσε πατέρα του, καθώς και το άρμα και τον αρματηλάτη του Ισραήλ. Με την ίδια ακριβώς φράση αποκάλεσε και ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιωάς και τον ίδιο τον Ελισαίο, λίγο πριν τον θάνατο του.

Τόσο ο Ιεροβοάμ ο Α’, όσο και ο Ιεροβοάμ ο Β΄, παρέσυραν και οι δύο τον λαό του Ισραήλ σε αποστασία από τον Θεό, ενώ παράλληλα ο συνονόματος του Ιεροβοάμ ο Α΄, ο Ιεροβοάμ ο Β’, επανέλαβε επακριβώς όλες τις αμαρτίες του Ιεροβοάμ του Α’.

Ο Ασσύριος βασιλιάς Σαλμανάσερ κατέλαβε και ισοπέδωσε την Σαμάρεια και κατέλυσε το Βασίλειο του Ισραήλ, όπως ακριβώς και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας Σαλμανάσερ κατέλαβε και ισοπέδωσε την Ιερουσαλήμ και κατέλυσε το Βασίλειο του Ιούδα.

Η Βασιλική Φρουρά των βασιλέων του Ιούδα, οι Άκριτες ήταν αλλοεθνείς από τους Ιουδαίους και κατάγονταν από την Μικρά Ασία. Ομοίως, μέρος της Πραιτοριανής Φρουράς των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, αποτελούνταν από τους αλλοεθνείς Γερμανούς.

Παράλληλα και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η Αυτοκρατορική Φρουρά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, οι Βαράγγοι, ήταν και αυτοί αλλοεθνείς (Βίκινγκ, Σουηδοί, Δανοί, Νορβηγοί, Αγγλοσάξονες, Ρώσοι κ.λ.π.).

Επί της Βασιλεία του Ιωχάζ στον Ισραήλ, όταν ο λαός καταπιέζονταν από την τυραννία των Σύρων του Αζαήλ, προσευχήθηκε με θέρμη στον Κύριο και Αυτός τους έστειλε έναν σωτήρα που τους ελευθέρωσε και απάλλαξε από την τυραννία των Σύρων.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν ο λαός της Αιγύπτου καταπιέζονταν από την τυραννία των Περσών από την εποχή του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη του Γ’, προσευχήθηκε με θέρμη στον Κύριο και Αυτός τους έστειλε έναν σωτήρα, τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος τους ελευθέρωσε και τους απάλλαξε από την τυραννία των Περσών.

Ομοίως, όταν οι Χριστιανοί, όταν οι Χριστιανοί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας καταπιέζονταν από την τυραννία των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων (π.χ. του Διοκλητιανού, του Γαλέριου, του Μαξιμιανού, του Μαξέντιου, του Μαξιμιανού Διαία, του Λικινίου κ.λ.π.), προσευχήθηκαν με θέρμη στον Κύριο και Αυτός τους έστειλε έναν σωτήρα, τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο οποίος τους ελευθέρωσε και τους απάλλαξε από την τυραννία των Περσών.

Κατά την λύση της πολιορκίας της Σαμάρειας από τους Σύρους, όταν οι Ισραηλίτες πήγαν να λεηλατήσουν το εγκαταλειμμένο εχθρικό στρατόπεδο, ο υπασπιστής του Ισραηλίτη βασιλιά Ιωράμ ποδοπατήθηκε από τον κόσμο που συνωστίστηκε στο τείχος, όπως ακριβώς και κατά την ταφή του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί, τριάντα άνθρωποι ποδοποπατήθηκαν από τον συνωστισμό σε αυτόν.

Και όπως ο Σεναρηχείμ καυχήθηκε ενάντια στον Θεό ότι ούτε Αυτός δεν μπορούσε να σταματήσει τον στρατό του και ως συνέπεια της αλαζονείας του αυτής, ο στρατός του αφανίστηκε από Άγγελο Κυρίου μέσα σε μία νύκτα, έτσι και οι ιδιοκτήτες του Τιτανικού καυχήθηκαν αλαζονικά ότι ούτε ο Θεός δεν θα μπορούσε να βυθίσει το πλοίο τους και αυτό βυθίστηκε στο πρώτο του ταξίδι ύστερα από σύγκρουση του με ένα παγόβουνο.

Όταν ο βασιλιάς του τότε ενωμένου Βασίλειου Ισραήλ Ροβοάμ έστειλε τον επόπτη των καταναγκαστικών του έργων του, τον Αδωράμ, για να επιβάλει καταναγκαστικά έργα στις δέκα φυλές του Ισραήλ, τότε αυτοί τον σκότωσαν.

Και στην συνέχεια, οι ίδιοι διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από το Βασίλειο του Δαβίδ, ενώ ανακήρυξαν παράλληλα τον Ιεροβοάμ τον Α΄ ως νέο βασιλιά του κράτους τους, με συνέπεια τα δύο αυτά κράτη να ετοιμαστούν για εμφύλιο πόλεμο (ο οποίος όμως τελικά απετράπη).

Αντίστοιχα, όταν ο φανατικός καθολικός Αυτοκράτορας των Αψβούργων Φερδινάνδος ο Β’ έστειλε τους πρέσβεις του στην Πάργα, προκειμένου οι Τσέχοι να τον δεχτούν ως βασιλιά τους και για προετοιμάσουν το έδαφος για την βίαιη επιβολή του καθολικισμού στην περιοχή, τότε οι Τσέχοι τους πέταξαν βίαια έξω από τα παράθυρα του παλατιού της πόλης.

Και στην συνέχεια, οι ίδιοι διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από την Αυτοκρατορία των Αψβούργων, ενώ ανακήρυξαν παράλληλα τον Φρειδερίκο τον Ε΄ ως νέο βασιλιά του κράτους τους, με συνέπεια τα δύο αυτά κράτη να ετοιμαστούν για εμφύλιο πόλεμο (ο οποίος τελικά μετατράπηκε στον γνωστό σε όλους μας Τριακονταετή Πόλεμο-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html).

Με έναρξη Τριακονταετούς Πολέμου, για ένα διάστημα οι Βοημοί απέκτησαν ανεξάρτητο κράτος από αυτό των Αψβούργων του Φερδινάνδου του Β’ υπό τον εκλέκτορα του Παλατινάτου Φρειδερίκο, το οποίο για να καταφέρει να υποτάξει ξανά η νόμιμη μοναρχία των Αψβούργων του πήρε κάποιο χρονικό διάστημα, όπως ακριβώς συνέβη και με το Βασίλειο του Ισραήλ που ανεξαρτητοποιήθηκε και αυτό από την η νόμιμη μοναρχία του Δαβίδ, ενώ πήρε κάποιο χρονικό διάστημα στους μονάρχες του για να καταφέρουν.

Αλλά και νωρίτερα, με τους λεγόμενους χουσικούς πολέμους στην Βοημία υπό την ηγεσία του Ζίζκα, οι Βοημοί, οι οποίοι πίστευαν ότι είναι ο «Νέος Ισραήλ» και η πρωτεύουσα τους η «Νέα Ιερουσαλήμ» (και ακολούθησαν την αίρεση του Χους), είχαν δείξει τάσεις απειθαρχίας στους Αμψβούργους, τους οποίος νίκησαν πολλές φορές και τους ανάγκασαν να δεχτούν ένα ειδικό καθεστώς για αυτούς.

Αντίστοιχα νωρίτερα και στο ενωμένο Βασίλειο του Ισραήλ υπό τους Δαβίδ και Σολομώντα, οι Δέκα φυλές του Βόρειου Ισραήλ, οι οποίες πίστευαν και αυτές ότι ήταν οι «εκλεκτές του Θεού» (και ακολούθησαν την ειδωλολατρία του Ιεροβοάμ του Α’) είχαν δείξει και αυτές τάσεις απειθαρχίας υπό την ηγεσία του Σεβά, ενώ νίκησαν πολλές φορές τον στρατό του ενωμένου Βασιλείου, το οποίο και ανάγκασαν να δεχτεί ένα ειδικό καθεστώς για αυτές.

Ο διάσημος βιβλικός βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σολομώντας είχε εφτακόσιες συζυγούς και τριακόσιες παλλακίδες συνολικά, όπως ακριβώς και ο τυραννικός Σουλτάνος του Μαρόκου, Μουλάι Ισμαήλ, είχε και αυτός εκατοντάδες συζυγούς και παλλακίδες.

Η αιφνιδιαστική επίθεση του βασιλιά του Ισραήλ Αχάαβ από την πολιορκημένοι Σαμάρεια,  στο στρατόπεδο των Σύρων του Βεν Αδάδ, οι οποίοι μεθούσαν εκείνη την στιγμή, είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση του, όπως ακριβώς και η αιφνιδιαστική επίθεση του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου υπό τον Βοών από την πολιορκημένη Πόλη, στο στρατόπεδο των Αβαρών του Χαγάνου ενάντια στην κύρια πολιορκητική δύναμη τους, είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη διάλυση της.

Μετά και την νέα ήττα των Σύρων του Βεν Αδάδ από τον Αχάαβ, αυτός φόρεσε σκοινί γύρω από τον λαιμό του, παρουσιάστηκε ταπεινωμένος μπροστά του και ο Αχάαβ τον δέχτηκε πρόθυμα, τον αποκατέστησε στον θρόνο του, και σύναψε μαζί του συνθήκη φιλίας και συμμαχίας.

Αντίστοιχα, μετά την ήττα των Σέρβων του Στέφανου Νεμάνια από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Μανουήλ τον Α΄ τον Κομνηνό, αυτός φόρεσε σκοινί γύρω από τον λαιμό του, παρουσιάστηκε ταπεινωμένος μπροστά του και ο Μανουήλ τον δέχτηκε πρόθυμα, τον αποκατέστησε στον θρόνο του, και σύναψε μαζί του συνθήκη φιλίας και συμμαχίας.

Ο Προφήτης που δεν άκουσε τον λόγο του Κυρίου να χτυπήσει έναν άλλο Προφήτη, σκοτώθηκε από λιοντάρι, όπως ακριβώς και ο Προφήτης που δεν άκουσε τον λόγο του Κυρίου να μην φάει και πιει τίποτε πριν γύρισε στο Βασίλειο του Ιούδα από το Βασίλειο του Ισραήλ του Ιεροβοάμ του Α’ σκοτώθηκε και αυτός από λιοντάρι.

Η φτωχή χήρα στην Σαρέπτα της Σιδώνας φιλοξενούσε στο σπίτι της τον Προφήτη Ηλία, όπως ακριβώς και η πλούσια γυναικά από την Σουνήμ φιλοξενούσε στο σπίτι της τον διάδοχο του Προφητη Ηλία και επίσης Προφήτη Ελισαίο.

Κατά του Ναβουθαί, με εντολή του βασιλιά του Ισραήλ Αχάαβ, κατέθεσαν εναντίον του δύο ψευδομάρτυρες προκειμένου αυτός να καταδικαστεί άδικα και να μπορέσει ο Αχάαβ να αρπάξει τα χωράφια του.

Αντίστοιχα, κατά Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, με εντολή των Αρχιερέων του Ναού, των γραμματέων, των φαρισαίων, καθώς και των κυρίων Αρχιερέων Άννα και του Καϊάφα, κατέθεσαν εναντίον Του πολλοί επίσης ψευδομάρτυρες προκειμένου Αυτός να καταδικαστεί άδικα σε θάνατο.

Οι μικτοί γάμοι τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ μεταξύ Ισραηλιτών και αλλοφύλων, όπως και μεταξύ των Ορθοδόξων και των αλλοθρήσκων σήμερα, δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση έγκυροι.

Στο Αρχαίο Ισραήλ, όταν κάποιος ήθελε να μάθει το μέλλον του και το Θέλημα του Θεού πήγαινε στον Βλέποντα ή αλλιώς Προφήτη, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελλάδα όταν κάποιος ήθελε να μάθει το μέλλον του και το Θέλημα του (δήθεν) «θεού» Απόλλωνα πήγαινε στην μάντισσα Πυθία.

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ, ο οποίος ήταν ψηλός, όμορφος και γενναίος, όταν ανακηρύχτηκε βασιλιάς, ξεκίνησε την αντίσταση στους βίαιους Φιλισταίους που είχαν σκλαβώσει και καταπίεζαν άγρια τους Ισραηλίτες, με την κατάληψη και σφαγή της φρουράς τους στην Γεβεά.

Στην συνέχεια, ο Σαούλ πολέμησε και νίκησε πολλές φορές τους Φιλισταίους με ανταρτοπόλεμο, αλλά στο τέλος, ο ίδιος νικήθηκε σε μάχη από αυτούς, και το πτώμα του αποκεφαλίστηκε και ανασκολοπίστηκε και τοποθετήθηκε σε ναό των Φιλισταίων σε κοινή θέα ως «φόβητρο παραδειγματισμού» στους Ισραηλίτες για το τι μοίρα τους περιμένει εάν τολμήσουν αυτοί να αντισταθούν στους Φιλισταίους.

Παρόλα αυτά και ενώ όλα φαίνονταν πως είχαν χαθεί, εμφανίστηκε ο πρώην αξιωματικός και συνεργάτης του Σαούλ, ο μετέπειτα ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος  ήταν αναγκασμένος να ακολουθεί για ένα διάστημα τους εχθρούς του Ισραήλ (Φιλισταίους) σε μάχες.

Όμως αμέσως μετά, με τον ανταρτοπόλεμο που αυτός ξεκίνησε κατά των Φιλισταίων, κατάφερε να επιτύχει πλήρη νίκη εναντίον τους, απελευθέρωσε το κράτος του και του μεγάλωσε τόσο πολύ τα σύνορα του, τα οποία έφτασαν την περίοδο αυτή μέχρι και τον Ευφράτη ποταμό.

Ο πατριώτης ηγέτης της Σκωτίας Ουίλιαμ Ουάλας, ο οποίος ήταν ψηλός, όμορφος και γενναίος, όταν ανακηρύχτηκε αντιβασιλιάς και Προστάτης της Σκωτίας, ξεκίνησε την αντίσταση στους βίαιους Άγγλους που είχαν σκλαβώσει και καταπίεζαν άγρια τους Σκωτσέζους, με την κατάληψη και σφαγή της φρουράς τους στην Ντάντι.

Στην συνέχεια, ο Ουάλας πολέμησε και νίκησε πολλές φορές τους Άγγλους με ανταρτοπόλεμο, αλλά στο τέλος, ο ίδιος νικήθηκε σε μάχη από αυτούς, και το πτώμα του αποκεφαλίστηκε, ανασκολοπίστηκε και τοποθετήθηκε σε διάφορες τοποθεσίες στην Αγγλία σε κοινή θέα ως «φόβητρο παραδειγματισμού» στους Σκοτσέζους για το τι μοίρα τους περιμένει εάν τολμήσουν αυτοί να αντισταθούν στους Άγγλους.

Παρόλα αυτά και ενώ όλα φαίνονταν πως είχαν χαθεί, εμφανίστηκε ο πρώην συνεργάτης του Ουάλας, ο μετέπειτα ένδοξος βασιλιάς της Σκωτίας Ρόμπερτ Μπρους, ο οποίος  ήταν αναγκασμένος να ακολουθεί για ένα διάστημα τους εχθρούς της Σκωτίας (Άγγλους) σε μάχες.

Όμως αμέσως μετά, με τον ανταρτοπόλεμο που αυτός ξεκίνησε κατά των Άγγλων, κατάφερε να επιτύχει πλήρη νίκη εναντίον τους, απελευθέρωσε το κράτος του και του μεγάλωσε τόσο πολύ τα σύνορα του, τα οποία έφτασαν την περίοδο αυτή μέχρι και την Ιρλανδία.

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σαούλ, αν και νίκησε πολλούς αντιπάλους του (π.χ. τους Μωαβίτες και τους Φιλισταίους), τελικά σκοτώθηκε σε μάχη από ένα «αδέσποτο βέλος» στην Ραμώθ.

Συνέπεια του γεγονότος αυτού ήταν να σπάσει το ηθικό του στρατού του και αυτός να υποχωρήσει, ενώ το Ισραήλ στην συνέχεια κατακτήθηκε και σκλαβώθηκε βίαια από τους Φιλισταίους, το δε πτώμα του Σαούλ γυμνώθηκε και αποκεφαλίστηκε και δεν επετράπη η ταφή του.

Αντίστοιχα, ο τελευταίος Σάξονας βασιλιάς της Αγγλίας, ο Χάρολντ, αν και νίκησε πολλούς αντιπάλους του (π.χ. τους Νορβηγούς Βίκινγκ του Χάραλντ Χαντράσα), τελικά σκοτώθηκε σε μάχη από ένα «αδέσποτο βέλος» με τους Νορμανδούς του Γουλιέλμου του Κατακτητή στο Χέηστινγκς.

Συνέπεια του γεγονότος αυτού ήταν να σπάσει το ηθικό του στρατού του και αυτός να υποχωρήσει, ενώ η Αγγλία στην συνέχεια κατακτήθηκε και σκλαβώθηκε βίαια από τους Νορμανδούς, το δε πτώμα του Χάρολντ γυμνώθηκε και αποκεφαλίστηκε και δεν επετράπη η ταφή του.

Οι Βενιαμίτες, επειδή δεν είχαν αρκετές γυναίκες για τους άντρες των πόλεων τους, όταν οι κόρες των κάτοικων της Συχέμ βγήκαν για μία γιορτή τους από την πόλη τους, τις άρπαξαν και τις πήραν με την ισχύ τους για γυναίκες τους.

Και όταν οι πατεράδες των παρθένων της Συχέμ, όταν διαμαρτυρήθηκαν βίαια σε αυτούς, αυτοί κατάφεραν να συμφιλιωθούν μαζί τους, και να μην προκληθεί τελικά αναμεταξύ τους πόλεμος εξαιτίας των απαγωγών αυτών.

Αντίστοιχα, οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, και συγκεκριμένα οι πρώτοι κάτοικοι-άποικοι της Ρώμης υπό την ηγεσία του Ρωμύλου,  επειδή δεν είχαν αρκετές γυναίκες για τους άντρες της πόλης τους, όταν οι κόρες των Σαβίνων βγήκαν για μία γιορτή τους από την πόλη τους, τις άρπαξαν και τις πήραν με την ισχύ τους για γυναίκες τους.

Και όταν οι πατεράδες των παρθένων Σαβίνων, όταν διαμαρτυρήθηκαν βίαια σε αυτούς, αυτοί κατάφεραν να συμφιλιωθούν μαζί τους, και να μην προκληθεί τελικά αναμεταξύ τους πόλεμος εξαιτίας των απαγωγών αυτών.

Οι Ισραηλίτες όταν νίκησαν και συνέλαβαν τους ηγέτες των Μαδιανιατών Ζεέβ και Ωρήβ, τους έκοψαν τα κεφαλιά και τα έφεραν πέρα από τον Ιορδανή, όπως ακριβώς έκαναν και οι Οθωμανοί Τούρκοι όταν συνέλαβαν τον βασιλιά των Σέρβων Λάζαρο τον αποκεφάλισαν και μετά την μάχη του Κοσυφοπεδίου το 1389 μ.Χ. και το έφεραν στην Κωνσταντινούπολη (αλλά και με τα κεφαλιά των ηρωικών Βαλκάνιων ηγετών Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα μετέπειτα).

Ο Λευίτης, του οποίου την παλλακίδα βίασαν μέχρι θανάτου οι κατάσκιο της Γαβαά, έκοψε το πτώμα της σε δώδεκα κομμάτια και τα έστειλε στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, με συνέπεια, κάτι που έγινε αφορμή για να κηρύξουν οι Ισραηλιτικές φυλές πόλεμο στην σκληρή και ανήθικη αυτή πόλη.

Αντίστοιχα, όταν ο Βρετανός έμπορος Τζένκινς έστειλε στην Βρετανική κυβέρνηση το αυτί που του είχαν κόψει οι Ισπανοί, αυτό εξόργισε τον Βρετανικό λαό και έδωσε την αφορμή στην Βρετανική κυβέρνηση για να κηρύξει πόλεμο στους (εξίσου με τους Βρετανούς) σκληρούς και ανήθικους Ισπανούς.

Άγγελος Κυρίου ακούμπησε με το ραβδί του την θυσία των άζυμων άρτων του Γεδεών πάνω στα βράχια και αυτή πήραν θαυματουργικά φωτιά, όπως ακριβώς και όταν ο Ααρών, ο αδερφός του Προφήτη Μωυσή προσέφερε με τους γιους του την πρώτη θυσία καθιέρωσης τους, ο Κύριος απέστειλε φωτιά πάνω στα ολοκαυτώματα στο Θυσιαστήριο και τα κατέκαψε.

Ο σκληρός στον χαρακτήρα Κριτής και «βασιλιάς του Ισραήλ» (όχι με έγκυρο τρόπο) Αβιμελέχ, όταν τραυματίστηκε θανάσιμα, διέταξε έναν νεαρό οπλοφόρο του να τον σκοτώσει, τόσο για να μην πέσει στα χεριά των εχθρών του, όσο και για να μην πούνε ότι σκοτώθηκε από μία γυναίκα.

Όπως  ακριβώς, και ο Κάσσιος και ο Βρούτος, οι δολοφόνοι του Καίσαρα, όταν ηττήθηκαν στους Φίλιππους, διέταξαν αυτούς που ήταν μαζί τους (τον δούλο του τον Πίνδαρο ο Κάσσιος, ενώ ο Βρούτος κάποιον άγνωστο οπλοφόρο του) ενώ στις μέρες μας, πολλοί σκληροί στον χαρακτήρα ισλαμιστές μαχητές του ISIS θεωρούν ντροπή να σκοτωθούν από γυναίκες (π.χ. τις Κούρδισες μαχήτριες του Ιράκ).

Επί της βασιλείας του Ιωχάζ στο Ισραήλ στην Σαμάρεια, όταν ο ισραηλιτικός λαός καταπιέζονταν από τους Σύρους του Αζαήλ που είχε καταλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος του κράτους τους, αυτοί προσευχήθηκαν θερμά προς τον Θεό και αυτός τους έστειλε έναν σωτήρα, ο οποίος τους απελευθέρωσε από την σκλαβιά στους Σύρους.

Αντίστοιχα, όταν κατά την δεύτερη φάση του Εκατονταετούς Πολέμου (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B1-%CE%BA/), επί  της βασιλείας του Κάρολου του Ζ’ στην Γαλλία στο Παρίσι, όταν ο Γαλλικός λαός καταπιέζονταν από τους Άγγλους που είχε καταλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος του κράτους τους, αυτοί προσευχήθηκαν θερμά προς τον Θεό και αυτός τους έστειλε έναν σωτήρα, την Ιωάννα της Λοραίνης, η οποια τους απελευθέρωσε από την σκλαβιά στους Σύρους.

Όταν ο Θεός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Ορός Χωρήβ στον Προφήτη Μωυσή, ζήτησε από αυτόν να βγάλει τα σανδάλια του όσο πατούσε στον τόπο αυτό, γιατί αυτός ήταν ένας Άγιος Τόπος, κάτι που ο Μωυσής όντως έπραξε.

Αντίστοιχα, όταν Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε κρατώντας ένα ξίφος στον Ιησού του Ναυή κοντά στην Ιεριχώ, ζήτησε από αυτόν, βγάλει τα σανδάλια του όσο πατούσε στον τόπο αυτό, γιατί αυτός ήταν ένας Άγιος Τόπος, κάτι που ο Ιησούς του Ναυή όντως έπραξε.

Στην πόλη της Ιεριχούς, μετά την καταστροφή της έμεινε ζωντανή μόνο η πόρνη Ράαβ και η οικογένεια της ύστερα από διαταγή του Ιησού του Ναυή, όπως και μετά την καταστροφή της Θήβας, στην πόλη της Θήβας, μετά την καταστροφή της έμεινε ζωντανή μόνο η Τιμόκλεια και η οικογένεια της, όπως και το σπίτι του Πίνδαρου ύστερα από διαταγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στην Γάι, οι Ισραηλίτες υπό τον Ιησού του Ναυή, προσποιήθηκαν προσποιητή υποχώρηση για να κάνουν τους κάτοικους της να βγουν από αυτή, και όταν αυτοί βγήκαν, ένα ενεδρεύων τμήμα τους την κατέλαβε και αμέσως μετά, επιτέθηκε ενάντια στον στρατό της Γάι, ενώ το δήθεν υποχωρών τμήμα τους ανέστρεψε πορεία, επιτέθηκε στον στρατό της Γάι και αυτό, με συνέπεια αυτός να περικυκλωθεί και να διαλυθεί.

Αντίστοιχα, στην Γαβαά, οι Ισραηλίτες προσποιήθηκαν προσποιητή υποχώρηση για να κάνουν τους Βενιαμίτες κάτοικους της να βγουν από αυτή, και όταν αυτοί βγήκαν, ένα ενεδρεέων τμήμα τους την κατέλαβε και αμέσως μετά, επιτέθηκε ενάντια στον στρατό της Γαβαά, ενώ το δήθεν υποχωρών τμήμα τους ανέστρεψε πορεία, επιτέθηκε στον στρατό της Γαβαά και αυτό, με συνέπεια αυτός να περικυκλωθεί και να διαλυθεί.

Κατά την ήττα και την υποχώρηση των πέντε Αμορραίων βασιλιάδων από τον Ιησού του Ναυή, έπεσε πάνω στον υποχωρούντα στρατό τους πολύ βαρύ χαλάζι και τον κατέστρεψε εντελώς, όπως ακριβώς και κατά την υποχώρηση του στόλου των Αράβων από την δεύτερη πολιορκία της Πόλης, αυτός έπεσε πάνω σε μία βίαιη ανεμοθύελλα, που τον κατέστρεψε εντελώς.

Τον οικουμενικό χαρακτήρα του γεννηθέντος Μεσσία υπογραμμίζει στο κατά Ματθαίον και η προσκύνηση των τριών Μάγων στον Κύριο. Οι μάγοι ήταν μέλη ιερατικής κάστας, αστρονόμοι και αστρολόγοι με μεγάλη επιρροή στα πολιτικά πράγματα στη Μηδία και την Περσία (Ζωροαστρισμός)-(Αρχ. 10, 195. 216) και κλίση στο να ερμηνεύουν όνειρα (Ηρόδ. 1, 120).

Χαρακτηριστικά παράλληλη προς την αφήγηση της προσκύνησης των Μάγων είναι η προσκύνηση του Νέρωνα από τον βασιλέα της Αρμενίας Τιριδάντη τριάντα τρία χρόνια μετά την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο μάγος Τιριδάντης έφθασε από την Ανατολή στη Ρώμη με την πομπώδη συνοδεία άλλων «μάγων», προσκύνησε και προσφώνησε τον αυτοκράτορα ως «θεό του, Μίθρα», πρόσφερε σε αυτόν τιμές και κατόπιν επέστρεψε από άλλο δρόμο στην πατρίδα του (Δίων Κάσσιος 63, 1-7· Σουητ. Νέρων). Μαζί με την προσκύνηση, η οποία στο Ματθαίο αποτελεί θεϊκό προνόμιο, στο τυπικό της συνάντησης με τον αυτοκράτορα αρμόζει και η προσφορά πολυτίμων δώρων.

Ολόκληρη δε η αφήγηση της γέννησης του Ιησού στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιον είναι παράλληλη αυτής του μεγάλου ελευθερωτή και ηγέτη των Ιουδαίων Μωυσή. Στον Ιώσηπο (Αρχ. 2, 210-6) ο ευσεβής και ευγενής πατέρας του Μωυσή Αμράμ βλέπει σε όραμα το Θεό, ο οποίος εκδιώκει τον φόβο, που είχε προκαλέσει η διαταγή τού Φαραώ να θανατωθούν όλα τα πρωτότοκα.

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, αυτή η διαταγή οφειλόταν στο ότι ο Φαραώ μετά από ένα όραμα πληροφορήθηκε από τους μάγους Ιαννή και Ιαμβρή και τους υπολοίπους ιερογραμματείς ότι επίκειται η γέννηση του λυτρωτή των Εβραίων.

Όπως ο Ιησούς ξενιτεύτηκε στην Αίγυπτο, έτσι και ο Μωυσής προκειμένου να αποφύγει την οργή του Φαραώ κατέφυγε στην γη Μαδιάμ (Εξ. 2, 15. Μτ. 2, 13-14). Και οι δύο επέστρεψαν στη πατρίδα τους, μόλις πέθανε ο διώκτης τους. Ο θάνατος, μάλιστα, του τυράννου περιγράφεται με την ίδια ακριβώς ορολογία (Εξ. 4, 16· Μτ. 2, 19-20).

Ως δε γίγαντες στην Αγία Γραφή, οι οποίοι τιτλοφορούντο ως δήθεν «υιοί του θεού», πρέπει να θεωρηθούν όλοι εκείνοι οι Αυτοκράτορες, οι οποίοι ακολουθώντας το πρότυπο του θεμελιωτή της Ασσυριακής και Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας Νέμρωδ, οικοδομούσαν τον πολιτικό τους απολυταρχισμό και επεκτατισμό στον μύθο ότι είναι υιοί Θεού, όπως ακριβώς εκαναν αργότερα και άλλοι ηγέτες Αρχαίων ισχυρών Αυτοκρατοριών, όπως π.χ. οι Πτολεμαίοι, οι Σελευκίδες ή οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, όπως και ο Προφήτης Ηλίας, διώχτηκε από τον Ηρώδη τον Αντύπα και την Ηρωδιάδα, όπως ακριβώς πριν από αυτόν ο Προφήτης Ηλίας διώχτηκε από τον Αχάαβ και την Ιεζάβελ, ενώ όπως ο Προφήτης Ηλίας έχρισε βασιλείς, έτσι και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος διακήρυξε την έλευση του Ισχυρού Βασιλέα της Γης, του Κυρίου Ημών και Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και τον «έχρισε» μέσω της Βάπτισης Του.

Ο Ιωάννης, επίσης, όπως αποδεικνύεται από την αφήγηση της γέννησής του αλλά και από την βιοτή του, παρουσίαζε κάποιες αντιστοιχίες και με τον Προφήτη Σαμουήλ, που έχρισε τους πρώτους βασιλείς του Ισραήλ. Αυτός είναι ο μοναδικός προφήτης της Π.Δ. για τον οποίο (όπως και για τον Πρόδρομο) παραδίδεται η γενέθλια ιστορία του (Α΄ Βασ. 1).

Ο Ιησούς προσέρχεται να βαπτιστεί ὡσεὶ ἐτῶν τριάκοντα (Λκ. 3, 23), δηλαδή σε ηλικία τριάντα ετών, στην ίδια ηλικία που ήταν ο Ιωσήφ και ο Δαβίδ όταν ανέλαβαν την πολιτική εξουσία (Γεν. 41, 46. Β΄ Βασ. 5, 3-4).

Ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού μετά την Έξοδό του από τον Ιορδάνη οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα στην έρημο, όπου, δοκιμάζεται και πειράζεται από την πείνα και το διάβολο, όπως ο πρώτος κατά χάριν υιός του Θεού Αδάμ, ο οποίος ευρισκόταν, όμως, στην Εδέμ και ο επίσης «πρωτότοκος υιός» Του Ισραηλιτικός λαός στην έρημο Σινά. Νηστεύει Σαράντα ημέρες ακριβώς όπως και οι κορυφαίες μορφές του Ισραήλ, ο Μωυσής (Εξ. 24, 18. 34, 28. Δτ. 9, 9) και ο Ηλίας (Γ΄ Βασ. 19, 8).

Ο αριθμός σαράντα συμβολίζει στην Α.Γ. τηn δοκιμασία και την τιμωρία, και κυρίως οι Σαράντα μέρες νηστείας του Κυρίου στην Έρημο, καθώς με αυτόν σχετίζεται ο κατακλυσμός (Γεν. 7, 4), η συμβολική ενέργεια του Ιεζεκιήλ που προαναγγέλλει την πολιορκία της Ιερουσαλήμ (4, 6) και η προθεσμία που έδωσε ο Ιωνάς για μετάνοια στην Νινευή (3, 4).

Τα δε τριακόσια δηνάρια που δόθηκαν για να γίνει η χρίση με μύρο του Κυρίου και «βασιλέως των Ιουδαίων», βρίσκονται σε αντιθετικό παραλληλισμό προς τα τριάντα αργύρια που χρησιμοποιούνται κατά την προδοσία.

Η χρίση αντιστοιχεί στον ασπασμό του Ιούδα, ενώ το αιώνιο μνημόσυνο της γυναίκας στο τραγικό τέλος του μοναδικού Ιουδαίου μαθητή που περιγράφει ο Ματθαίος και ο Λουκάς (27, 3-10. Πρ. 1, 16-18), του Ιούδα με κρέμασμα-αυτοκτονία και παραπέμπει στο τέλος του προδότη του ‘χριστού’ Δαυίδ, του Αχιτόφελ και αυτού με κρέμασμα-αυτοκτονία.

Το γεγονός του φιλιού του προδότη Ιούδα στον Κύριο, παραπέμπει στον ασπασμό του αρχιστράτηγου του Δαβίδ, Ιωάβ, ο οποίος με τον τρόπο αυτό σκότωσε τον ανταγωνιστή του Αμάσσα (Β’ Βασ. 20, 9), όπως παραπέμπει επίσης και στον ασπασμό που έδωσε ο Ησαύ στον Ιακώβ (Γεν. 33, 4), ο οποίος αποτέλεσε επίσης κατεξοχήν παράδειγμα υποκρισίας.

Πάρα την αντίθεση του Νόμου του Μωυσή για απογραφές, έγιναν κάποιες στο Ισραήλ, η μία υπο τον ένδοξο βασιλιά Δαβίδ, ο οποίος όμως μετάνιωσε για αυτή, από τον Πτολεμαίο τον Δ’ τον Φιλιπάτωρα, αλλά και η απογραφή του Οκταβιανού Αυγούστου στην ίδια χώρα την χρονιά της γέννησης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.  

Για κάποιους, ο εμπαιγμός των στρατιωτών προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό δεν ήταν τυχαίος, αλλά συνδυάστηκε με τον εορτασμό εκ μέρους τους των Σατουρναλίων, τα οποία, αν και εορτάζονταν με επισημότητα την ημέρα της χειμερινής ισημερίας, ίσως επαναλαμβάνονταν και κατά την εαρινή. Ένας άνδρας επιλεγόταν για να «ενσαρκώσει» τον Κρόνο και για μερικές ώρες ή μέρες έχαιρε όλων των βασιλικών προνομίων της τιτάνιας θεότητας.

Έφερε στέφανο και Αυτοκρατορικό μανδύα και είχε την δυνατότητα να ενεργεί κατά βούλησιν. Στο τέλος περιφερόταν στους δρόμους της Ρώμης, χτυπιόταν με βέργες, εμπαιζόταν και θυσιαζόταν ως θεός ή βασιλιάς με τον πιο βίαιο τρόπο (διά πυρός, μαχαίρας ή αγχόνης).

Αυτή η θανάτωση του θεού λειτουργούσε ως φάρμακο που απέτρεπε την προσβολή της ίδιας της θεότητας και εμμέσως των λατρευτών της από την φθορά, την αρρώστια και τον θάνατο. Η θεότητα αυτή έτσι σήκωνε ως αποδοπομπιαίος τράγος το βάρος των πόνων και ενοχών των λατρευτών της.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες φαίνεται ότι στο πρόσωπο του Ιουδαίου Μεσσία Ιησού βρήκαν τον καλύτερο τρόπο να επαναλάβουν τα δικά τους Σατουρνάλια. Ο Ιησούς με τον τρόπο αυτό γίνεται εξιλαστήριο θύμα - ‘Πάσχα΄ όχι μόνο για τους Ιουδαίους αλλά και για τους Ρωμαίους (ΣΩΤΗΡΙΟΣ Σ. ΔΕΣΠΟΤΗΣ, Ο ΙΗΣΟΥΣ ΩΣ ‘ΧΡΙΣΤΟΣ’ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΥΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΕΣ).

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σαούλ, προσέφερε χωρίς άδεια από τον Προφήτη Σαμουήλ ολοκαύτωμα θυσίας, χωρίς αυτό να επιτρέπεται από το Μωσαϊκό Νομό, με συνέπεια να χάσει τόσο την Βασίλεια του Ισραήλ, όσο και την ζωή του σε μάχη με τους Φιλισταίους.

Αντίστοιχα, ο βασιλιάς του Ιούδα Ουζζίας προσέφερε στον Ναό του Σολομώντα θυμίαμα χωρίς την  χωρίς άδεια από τον Αρχιερέα Αζαρία, χωρίς αυτό να επιτρέπεται από το Μωσαϊκό Νομό, με συνέπεια να τιμωρηθεί με λέπρα για όλη την υπόλοιπη Βασίλεια του.

Όταν ο Σαούλ έσκισε τον χιτώνα του Προφήτη Σαμουήλ, αυτός του ανήγγειλε ότι με τον τρόπο αυτό αφαιρέθηκε και σείστηκε για πάντα η Βασίλεια του Ισραήλ από τον ίδιο και την οικογένεια του.

Αντίστοιχα και ο Προφήτης Αχιά έσκισε σε δώδεκα κομμάτια τον χιτώνα του και τον έδωσε στον Ιεροβοάμ, προφητεύοντας του ότι με τον θάνατο του Σολομώντα η Βασίλεια στο Ισραήλ θα χωριστεί στα δύο με δέκα φυλές του Ισραήλ να ακολουθούν ως βασιλιά τον Ιεροβοάμ και δύο μόνο τον γιο του Σολομώντα, τον Ροβοάμ.

Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση και ο Νέμρωδ προσπάθησε να σφάξει τα βρέφη της Ουρ, όπως ακριβώς και ο Φαραώ τα βρέφη των Εβραίων και ο Ηρώδης τα βρέφη της Βηθλεέμ, γιατί άκουσε όπως και αυτοί από τους μάντεις του ότι ένα από αυτά (ο μετέπειτα Δίκαιος Αβραάμ) θα κατάλυε την ειδωλολατρία, την τυραννία, καθώς και την τυραννία, που πρώτος κατά τον Ιουδαίοι ιστορικό Ιώσηπο ο Νέμρωδ επέβαλε στην γη.

Και αργότερα, όταν ο Αβραάμ μεγάλωσε, ο τυραννικός Νέμρωδ, ο υπεύθυνος και για την κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ κατά τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο προσπάθησε να κάψει τον Αβραάμ ανεπιτυχώς ζωντανό σε μία κάμινο, όπως ακριβώς ανεπιτυχώς μετέπειτα προσπάθησε και ο τυραννικός Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, προσπάθησε και αυτός ανεπιτυχώς να καψει ζωντανούς τους τρεις Παίδες στην κάμινο.

Ο γιος του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ, ο γενναίος Ιωανάθαν, είχε έναν οπλοφόρο, όπως και ο βιβλικός γίγαντας Γολιάθ, οι οποίοι σκότωναν όσους χτύπαγαν με τα όπλα τους οι αφέντες τους, όπως ακριβώς μετέπειτα είχαν και οι Σπαρτιάτες Είλωτες και Νεοδαμώδεις που εκαναν ακριβώς την ίδια δουλειά.

Ο τυραννικός Σαούλ κατασκεύασε στην Κάρμηλο ένα μνημείο για τις νίκες του έναντι των Αμαληκιτών, όπως ακριβώς εκαναν μετέπειτα και άλλοι τύραννοι της ιστορίας για τις νίκες τους, όπως οι Χίτλερ, Στάλιν, Μουσολίνι, Μάο ή ο Σαντάμ Χουσεΐν.

Οι Ισραηλίτες του Ιησού του Ναυή, έλεγαν ότι ως εκλεκτοί του Θεού τιμωρούσαν τους αμαρτωλούς λαούς της Χαναάν με την πλήρη εξολόθρευση των πόλεων, των βασιλέων, των κατοίκων και των ζώων τους.

Αντίστοιχα οι Μογγόλοι των Τζένκινς Χαν και Ταμερλάνου, όπως και οι Ούννοι του Αττίλα, έλεγαν και αυτοί (αυτοί σε μορφή προπαγάνδας), ότι ήταν η τιμωρία του Θεού στους κάτοικους της γης για τις αμαρτίες τους και για τον λόγο αυτόν, προέβαιναν και αυτοί στην πλήρη εξολόθρευση των πόλεων, των βασιλέων, των κατοίκων και των ζώων τους.

Ο Φιλισταίος γίγαντας και πολεμιστής Γολιάθ, προκαλούσε σε μονομαχία οποίον Ισραηλίτη ήθελε να τον αντιμετωπίσει, και μέσω της τακτικής αυτής να νικήσει ο στρατός του νικητή, αντί να πολεμήσουν και οι δύο στρατοί, κάτι που έκαναν και οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Αρχαίοι Τρώες, αλλά και οι Ιάπωνες Σαμουράι.

Ο Δαβίδ και ο Ιωανάθαν ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι και είχαν επισφραγίσει την συμφωνία τους με όρκο, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελλάδα είχαν κάνει ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Ηφαιστίωνας.

Ο Σαούλ προσπάθησε ανεπιτυχώς να σκοτώσει με ακόντιο, τόσο τον Δαβίδ, όσο και τον ίδιο του τον γιο, τον Ιωανάθαν.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, όταν ήταν και οι δύο εξόριστοι και καταδιωκόμενοι, συγκέντρωσαν γύρω τους καταπιεσμένους, δυσαρεστημένους και ανθρώπους με χρέη, έγιναν αρχηγοί τους και κατάφεραν στην συνέχεια με αυτούς και οι δύο να δημιουργήσουν στρατό, να απελευθερώσουν την χώρα τους και να αυξήσουν κατά πολύ τα σύνορα της.

Την δολοπλόκα μητέρα των τυράννων Νικοκράτη και Λάανδρου της Κυρήνης, την Κάλβια, όταν έπεσαν από την εξουσία οι γιοι της, χάρις στην νύφη της, της Αρεταφίλας, την έκαψαν ζωντανή.

Αντίστοιχα στο Αρχαίο Ισραήλ, την δολοπλόκα Ιεζάβελ, όταν έπεσαν από την εξουσία ο σύζυγος και ο γιος της (ο Αχάαβ και ο Ιωράμ αντίστοιχα), την πέταξαν από το ψηλότερο σημείο του παλατιού δύο ευνούχοι, ενώ ο νέος βασιλιάς Ιού, ποδοπάτησε στην συνέχεια το πτώμα της με το άρμα του.

Κατά την μάχη που έδωσαν οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ενάντια στους εχθρούς της Ρώμης, εμφανίστηκε ένας Άγγελος Κυρίου, ο οποίος τρομοκράτησε τους βάρβαρους αντιπάλους τους, οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή.

Αντίστοιχα, σε μάχες που έδωσαν οι Ισραηλίτες ενάντια σε πολλούς εχθρούς τους, εμφανίστηκαν Άγγελοι Κυρίου, ο οποίοι τρομοκράτησαν τους αντιπάλους τους, οι οποίοι τράπηκαν σε φυγή (π.χ. επί Προφήτη Μωυσή ή επί Ιησού του Ναυή).

Η πρώτη εμφάνιση του Αρχάγγελου Γαβριήλ στην Καινή Διαθήκη, γίνεται ενώπιον του Ιερέως Ζαχαρία, πληροφορώντας τον για την έλευση του Μεσσία, αλλά και το ότι θα φέρουν στον κόσμο με την σύζυγό του Ελισάβετ, τον Μέγα τον προφητών, Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. (Λουκ.1, 13-14).

Παρουσία επίσης του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, έχουμε σύμφωνα με την διήγηση του Ευαγγελιστού Λουκά, στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όταν αυτός εμφανίζεται ενώπιον της Παρθένου Μαρίας, λέγοντάς Της, "Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξίν."

Ο Άγιος Αυγουστίνος έμαθε μόλις σε ηλικία δεκαπέντε των γράμματα, όπως έμαθε αργότερα σε μεγάλη ηλικία γράμματα και ο μετέπειτα δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν.

Ο Όσιος Ονούφριος, ζούσε ημίγυμνος μονός μέσα στην φύση και την Χάρη του Θεού, όπως ακριβώς και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, αλλά και ο Άγιος Μελχισεδέκ (ο οποίος συνάντησε τον Δίκαιο Προπάτορα Αβραάμ) πριν από αυτούς.

Μετά την κατάληψη του Βόρειου Βασιλείου του Ισραήλ (αλλιώς Εφραίμ) από τους Ασσύριους, εγκαταστάθηκαν σε αυτό πολλοί αλλοεθνείς πληθυσμοί από αυτούς, μαζί με όσους από τους κάτοικους του είχαν επιβιώσει και είχαν παραμείνει στην περιοχή αυτή.

Αντίστοιχα, μετά την κατάληψη του Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τους Γερμανούς βάρβαρους, αυτοί εγκαταστάθηκαν σε αυτή, μαζί με όσους από τους κάτοικους του είχαν επιβιώσει και είχαν παραμείνει στις περιοχές της Αυτοκρατορίας αυτής.

Τον καιρό του τελευταίο βασιλιά του Ιούδα, του Εζεκία, τόσο ο ίδιος, όσο και οι ευγενείς, αλλά και ο υπόλοιπος Ιουδαϊκός λαός, είχαν αποστατήσει όλοι από την Πίστη στον Αληθινό Θεό και είχαν ασπαστεί την ειδωλολατρία ως επί το πλείστον, διαπράττοντας συνεχώς αμαρτίες, παρόλο που ο Δίκαιος Προφήτης Ιερεμίας εις μάτην τους προειδοποιούσε για τις συνέπειες των πράξεων τους αυτών και την οριστική καταστροφή που θα τους φέρουν αυτές.

Όλα αυτά είχαν τελικά ως αποτέλεσμα να εισβάλουν τελικά οι Βαβυλώνιοι υπό τον Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα στο Ιουδαϊκό Βασίλειο, να μπουν στην Ιερουσαλήμ από μία ανοικτή πύλη, να καταλάβουν την πόλη, να την λεηλατήσουν, να αιχμαλωτίσουν τους κάτοικους της, να καταστρέψουν τον Ναό του Σολομώντα και να στείλουν τους Ιουδαίους για εβδομήντα χρονιά σε εξορία στην Βαβυλώνα, πριν απελευθερωθούν τελικά μετά το χρονικό αυτό διάστημα.

Αντίστοιχα, τον  καιρό του τελευταίο Βυζαντινού Αυτοκράτορα, του Κωσταντίνου Παλαιολόγου, τόσο ο ίδιος, όσο και οι ευγενείς, αλλά μεγάλο μέρος του λαού, είχαν αποστατήσει όλοι από την Πίστη στον Αληθινό Θεό και είχαν προσκυνήσει τον αιρετικό πάπα της Ρώμης, διαπράττοντάς συνεχώς αμαρτίες, παρόλο που ο Δίκαιος Γεννάδιος Σχολάριος εις μάτην τους προειδοποιούσε για τις συνέπειες των πράξεων τους αυτών και την οριστική καταστροφή που θα τους φέρουν αυτές.

Όλα αυτά είχαν τελικά ως αποτέλεσμα να εισβάλουν τελικά οι Τούρκοι υπό τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή στην Ρωμανία, να μπουν στην Νέα Ιερουσαλήμ-Κωνσταντινούπολη από μία ανοικτή πύλη (την Κερκόπορτα), να καταλάβουν την Πόλη, να την λεηλατήσουν, να αιχμαλωτίσουν τους κάτοικους της, να βεβηλώσουν τον Ναό της Αγίας Σοφίας και να σκλαβώσουν τους Ρωμιούς για τετρακόσια χρονιά, πριν απελευθερωθούν τελικά μετά το διάστημα αυτό, με τον ένδοξο Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1821.

Ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής βεβήλωσε τον Ναό του Θεού, δηλαδή τον Ναό του Σολομώντα, καταλαμβάνοντας την Ιερουσαλήμ και μετατρέποντας τον σε ναό του Δια (και ο ίδιος είχε κακό τέλος).

Αντίστοιχα στις μέρες μας ο  ισλαμιστής Τούρκος Προέδρος Ταγίπ Ερντογάν, θέλει όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής (ο οποίος λέγεται ότι δηλητηριάστηκε από τον γιο του),  θέλει να βεβηλώσει την Αγιά Σοφιά, μετατρέποντας την σε τζαμί, παρόλο που ο Κεμάλ Αττατούρκ την είχε μετατρέψει σε μουσείο, και πάρα τις διαμαρτυρίες τόσο στην Τουρκία, όσο στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια. Θα έχει άραγε και αυτός κακό τέλος;

Όπως ο Σοφός βασιλιάς του Ισραήλ Σολομώντας και ο Σειράχ είπαν σοφές φράσεις στην εποχή τους, οι οποίες καταγράφηκαν αργότερα σε βιβλία, έτσι και οι Επτά Σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας, είπαν και αυτοί σοφές φράσεις στην εποχή τους, οι οποίες καταγράφηκαν αργότερα σε βιβλία.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Αχάζ, αποστάτησε από την Πίστη στον μόνο αληθινό Θεό, σφράγισε τον Ναό του Σολομώντα και κατέστρεψε τα σκευή του, δίωξε πιστούς και ιερείς, λάτρεψε τους ξένους ειδωλολατρικούς «θεούς» της Εδώμ που είχε νικήσει (όπως και της Συρίας), κατασκεύασε ειδωλολατρικούς ναούς και θυσιαστήρια, και προσέφερε σε αυτούς ανθρωποθυσία τον γιο του και στο τέλος, ο ίδιος ηττήθηκε από τους Ασσύριους,

Αντίστοιχα, ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, αποστάτησε από την Πιστή στον μόνο αληθινό Θεό, σφράγισε Χριστιανικούς Ναούς, κατέστρεψε τα σκευή τους, δίωξε πιστούς και ιερείς, λάτρεψε τους ξένους ειδωλολατρικούς «θεούς» (όπως π.χ. τον Μίθρα εκτός από τον Δία), κατασκεύασε ειδωλολατρικούς ναούς και θυσιαστήρια, λέγεται ότι προσέφερε σε αυτούς και ανθρωποθυσία και στο τέλος, ο ίδιος ηττήθηκε από τους Πέρσες,

Ο δε ιερέας Ουρίας, ο κύριος σύμβουλος του βασιλιά του Ιούδα Αχάζ για την εισαγωγή της ειδωλολατρίας στο Βασίλειο, όπως ακριβώς και ο μάντης «φιλόσοφος» Μάξιμος ήταν ο κύριος σύμβουλος του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη, για την για την εισαγωγή της ειδωλολατρίας στην Αυτοκρατορία.

Ο ευσεβής βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας, μετά τον θάνατο του ειδωλολάτρη προκατόχου του Αχάζ (ο οποίος δίωξε την αληθινή Πίστη στον Θεό) επανάφερε την αληθινή Πίστη (κάτι που έκανε και ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωάς μετά τον θάνατο του ειδωλολάτρη του ειδωλολάτρη προκατόχου του Μανασσή, ο οποίος επίσης μετέπειτα δίωξε την αληθινή Πίστη στον Θεό).

Αντίστοιχα και οι ευσεβείς Βυζαντινοί Αυτοκράτορες Ιοβιανός και Βαλεντινιανός ο Α΄, μετά τον θάνατο του ειδωλολάτρη προκατόχου τους Ιουλιανού του Παραβάτη (ο οποίος δίωξε την αληθινή Πίστη στον Θεό) επανέφεραν και αυτοί την αληθινή Χριστιανική Πίστη.

Μετά τις διώξεις των πιστών και τις καταστροφές των ναών του αληθινού Θεού στο Βασιλείου του Ιούδα από τους ειδωλολάτρες βασιλείς του Αχάζ και Μανασσή, όταν οι ευσεβείς Αμασίας και Ιωσία κατέστρεψαν και αυτοί τους ειδωλολατρικούς ναούς.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μετά τις διώξεις των πιστών και τις καταστροφές των ναών του αληθινού Θεού στην Ρωμανία από τον ειδωλολάτρες Ιουλιανό τον Παραβάτη, ο Μέγας Θεοδόσιος κατέστρεψε και αυτός κάποιους παράνομους ειδωλολατρικούς ναούς μαγείας και μαντείας.

Τόσο ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ, όσο και ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β’, προσέβαλαν και οι δύο με γράμματα τους τον αληθινό Θεό, ζητώντας από τους Ισραηλίτες και τους Βυζαντινούς αντίστοιχα να τον εγκαταλείψουν και να υποταχτούν πλήρως στους ιδίους και τους «θεούς» τους.

Τότε, όμως ο ηγέτες τους, ο Εζεκίας και ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ηράκλειος αντίστοιχα, αφού διάβασαν το γράμμα στον λαό και τους ευγενείς τους, να προσευχηθούν όλοι ένθερμα μαζί.

Τελικά, κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, ο στρατός των Ασσυρίων και των συμμάχων τους διαλύθηκε θαυματουργικά από Άγγελο Κυρίου, ο δε στόλος των Περσών και των συμμάχων τους διαλυθεί και αυτός θαυματουργικά κατά την πολιορκία της Πόλης το 626 μ.Χ. από ξαφνική ανεμοθύελλα, η οποία προήλθε μετά από έντονη προσευχή όλου του λαού και του κλήρου, ενώ τελικά και περσικός στρατός ηττήθηκε από τον ένδοξο Αυτοκράτορα Ηράκλειο.

Αυτές οι στρατιωτικές αποτυχίες των Ασσυρίων και των Περσών, είχαν τελικά ως αποτέλεσμα ο στρατός τους να υποχωρήσει στις πρωτεύουσες τους (την Νινευή και την Κτησιφώντα αντίστοιχα), και σε αυτές, οι ασεβείς Σεναρηχείμ και Χοσρόης Β’ να δολοφονηθούν υστέρα από συνομωσία των ίδιων των γιων τους.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Αμασίας, ο οποίος είχε νικήσει σε μάχη τους Εδωμίτες, σε μάχη που δόθηκε στην πόλη του Βασιλείου του, την Βαιθ Σεμές ηττήθηκε από τον βασιλιά του Ισραήλ Ιωάς, ο οποίος τον συνέλαβε ζωντανό, πήρε από αυτόν λάφυρα και αιχμαλώτους και τον άφησε αργότερα ελεύθερο, ενώ ο ίδιος ο Αμασίας συνελήφθη και θανατώθηκε από συνωμότες μέσα στο Βασίλειο του αργότερα.

Αντίστοιχα, ο ικανός Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ’ ο Διογένης, ο οποίος είχε νικήσει σε μάχες τους Τούρκους, σε μάχη που δόθηκε στην πόλη του κράτους του, το Μάντζικερτ ηττήθηκε από τον Σελτζούκο Σουλτάνο Αρλ Παρσλάν, ο οποίος τον συνέλαβε ζωντανό, πήρε από αυτόν λάφυρα και αιχμαλώτους και τον άφησε αργότερα ελεύθερο, ενώ ο ίδιος ο Ρωμανός συνελήφθη και θανατώθηκε από συνωμότες μέσα στην χώρα του αργότερα.

Ο βασιλιάδες του Ιούδα Ουζζίας και ο Ιωθάμ κατασκεύασαν πολλά φρούρια και κάστρα για να προστατεύσουν το κράτος τους από επιδρομείς, όπως ακριβώς και οι πρώτοι βασιλιάδες του λατινικού Βασιλείου της Ούτρεμερ στην Ιερουσαλήμ, κατασκεύασαν και αυτοί πολλά φρούρια και κάστρα για να προστατεύσουν το κράτος τους από επιδρομείς.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ουζζίας κατασκεύασαν με την βοήθεια ειδικών πολλές πολεμικές πολιορκητικές μηχανές, όπως και πύργους και γωνιές που έριχναν βέλη και πέτρες σε πολιορκητές.

Αντίστοιχα και ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Α’, κατασκεύασε με την βοήθεια ειδικών πολλές πολεμικές πολιορκητικές μηχανές, όπως και πύργους και γωνιές που έριχναν βέλη και πέτρες σε πολιορκητές, ενώ αργότερα οι Συρακούσιοι υπό τον μεγαλοφυή Αρχιμήδη, κατασκεύασαν και αυτοί με την βοήθεια του, πολλές θαυμαστές πολεμικές μηχανές (όπως π.χ. μεγάλες τανάλιες αρπάγης και ηλιακά κάτοπτρα), οι οποίες κατέστρεφαν τις πολιορκητικές μηχανές των Ρωμαίων.

Ο βασιλιάδες του Ιούδα Αμασίας, προσέλαβε 100.000 γενναίους μαχητές από το Βασίλειο του Ισραήλ, για να πολεμήσει τους Εδωμίτες, όμως υστέρα από συμβουλές που δέχτηκε τους έστειλε πίσω στο Βασίλειο του.

Αυτοί τότε γυρίσαν πίσω στην χώρα τους οργισμένοι, και αργότερα για να εκδικηθούν τον Αμασίας επιτέθηκαν στις πόλεις του Βασιλείου του, με συνέπεια τελικά να κηρυχθεί πολέμους μεταξύ των δύο πρώην συμμαχικών αυτών αρχικά Βασιλείων.

Αντίστοιχα, όταν οι Σπαρτιάτες το 462 π.Χ., η Σπάρτη υπό τον βασιλιά Πλείσταρχο, ζήτησαν την βοήθεια των Αθηναίων, στην εξέγερση των Ειλώτων στον Γ’ Μεσσηνιακό Πόλεμο, οι οποίοι είχαν οχυρωθεί στην Ἰθώμη, οι Αθηναίοι υπό τον Κίμωνα αποφάσισαν να στείλουν στρατό να τους βοηθήσουν, όντας ακόμα τυπικά σύμμαχοι τους.

Όμως, η είδηση της άφιξης 4.000 Αθηναίων οπλιτών με επικεφαλής τον Κίμωνα ανησύχησε τόσο πολύ τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι με το πρόσχημα ότι δεν τους χρειάζονταν πια, τους έδιωξαν.

Τελικό αποτέλεσμα της πράξης τους αυτής των Σπαρτιατών, ήταν αυτή η προσβολή να καταλογιστεί στον Κίμωνα, ο οποίος τον επόμενο χρόνο εξοστρακίστηκε, ύστερα από πρόταση του δημοκρατικού πολιτικού αντίπαλου του Εφιάλτη.

Αμέσως μετά λύθηκε και η Ελληνική Συμμαχία του 481 π.Χ., η οποία είχε συναφθεί μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, ενώ λίγο αργότερα ξέσπασε και ο Α΄ Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ Σπάρτης και Αθήνας.

Κατά την Βασιλεία του ασεβούς Ιωράμ στον Ιούδα, εισέβαλαν στην Ιερουσαλήμ οι Φιλισταίοι και οι Άραβες, κυρίεψαν μεγάλο μέρος της χώρας και του αφαίρεσαν τις γυναίκες και τα παιδιά του, και δεν του έμεινε κανένας γιος, εκτός από τον Οχοζία, ενώ ο ίδιος ο Ιωράμ πέθανε τελικά από μία θανατηφόρα και βασανιστική ασθένεια μέσα σε αφόρητους πόνους.

Αντίστοιχα, κατά την Βασιλεία του ασεβούς Ιωάννη του Ακτήμονα στην Αγγλία, εισέβαλαν σε αυτή και το Λονδίνο οι Γάλλοι του βασιλιά Φιλίππου του Β’ και του γιου του, του μετέπειτα Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου Ζ’, κυρίεψαν μεγάλο μέρος της χώρας, και του έμεινε μονάχα ο πρωτότοκος γιος του, ο μετέπειτα βασιλιάς Ερρίκος ο Γ’, ενώ ο ίδιος ο Ιωάννης ο Ακτήμονας πέθανε τελικά εξόριστος από μία θανατηφόρα και βασανιστική ασθένεια μέσα σε αφόρητους πόνους.

Με τον ίδιο ακριβέ τρόπο, και ο Σάχης των Χορασμίων Μοχάμεντ Σαχ, μετά την εισβολή των Μογγόλων του Τζένκινς Χαν, αυτοί κατέλαβαν την πρωτεύουσα του, κυρίεψαν μεγάλο μέρος της χώρας και του αφαίρεσαν τις γυναίκες και τα παιδιά του, και δεν του έμεινε κανένας γιος, εκτός από τον ηρωικό Τζελ Αλ Αντίν, ενώ ο ίδιος ο Μοχάμεντ Σαχ πέθανε τελικά εξόριστος από μία θανατηφόρα και βασανιστική ασθένεια μέσα σε αφόρητους πόνους.

Ο Βενάιας, ένας από τους πιο επίλεκτους πολεμιστές του διάσημου Βιβλικού βασιλιά Δαβίδ, είχε νικήσει μονός του σε μάχη δύο πολύ δυνατούς Μωαβίτες, οι οποίοι ονομάζονταν «λιοντάρια της Μωάβ», ενώ είχε σκοτώσει και ένα παγιδευμένο σε ένα λάκκο λιοντάρι, πέφτοντας μέσα στην τρύπα αυτή.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο πολυδύναμος Πολυδάμας, είχε νικήσει ύστερα από πρόσκληση σε μονομαχία δύο πολύ δυνατούς Αθάνατους του Πέρση βασιλιά, ενώ παράλληλα ο ίδιος, όπως και ο εξίσου χειροδύναμος Μίλων, είχαν σκοτώσει στα νιάτα τους και αυτοί λιοντάρια (http://alophx.blogspot.com/2019/11/2.html).

Ο Τόχου, ο βασιλέας της Χαμάθ της Συρίας, όταν έμαθε ότι ο μεγαλύτερος βασιλιάς του Ισραήλ ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ νίκησε τον μεγαλύτερο αντίπαλο του στην Συρία, τον βασιλιά Αδαδέζερ της Σωβά, του έστειλε με τον γιο του δώρα, ζητώντας και επιτυγχάνοντας μαζί του συνθήκη φιλίας και συμμαχίας.

Αντίστοιχα, ο Ινδός βασιλιάς Ταξίλης, όταν έμαθε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε πολλούς Ινδούς εχθρικούς σε αυτόν μονάρχες και παράλληλα ετοιμάζονταν να πολεμήσει τον μεγαλύτερο εχθρό του, τον γενναίο Ινδό βασιλιά Πώρο, του έστειλε δώρα, ζητώντας και επιτυγχάνοντας μαζί του συνθήκη φιλίας και συμμαχίας.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Χαγάνου Τιετζήλ των Χαζάρων, όταν έμαθε ότι ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος νικούσε τους Πέρσες εχθρούς του, του έστειλε με τον γιο του δώρα, ζητώντας και επιτυγχάνοντας μαζί του συνθήκη φιλίας και συμμαχίας.

Μία μικρή δύναμη Σύρων κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα της χώρας, όπως και μεγάλο μέρος της χώρας επί της Βασιλείας του Ροβοάμ του Α΄ στον Ιούδα, όπως ακριβώς συνέβη και επί της Βασιλείας του Ιωάς στον Ιούδα από τον Αιγύπτιο βασιλιά Σωσένκ (αλλιώς Σισάκ).

Παρομοίως, με μικρή στρατιωτική δύναμη και αιφνιδιαστικά κατέλαβαν την πρωτεύουσα του Μοχάμεντ Σαχ του Β’, την Ταυρίδα, οι Μογγόλοι του Τζένκινς Χαν και στην συνέχεια την λεηλάτησαν και την κατέστρεψαν ολοσχερώς.

Αντίστοιχα, και κατά τον Β’ Αγγλοαμερικανικό Πόλεμο του 1812, μία μικρή δύναμη Βρετανών κατέλαβε και έκαψε την Ουάσιγκτον, την πρωτεύουσα των ΗΠΑ, όπως και μεγάλο μέρος της χώρας.

Οι βασιλιάδες της Αίγυπτου Σωσένκ (αλλιώς Σισάκ) και της Βαβυλώνας Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας αφαίρεσαν τα αφιερώματα όπως π.χ. τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα, όπως ακριβώς έγινε στην Πόλη το 1204 και το 1453 μ.Χ. αντίστοιχα, όταν οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι την κατέλαβαν έκαστως και την λεηλάτησαν, αφαιρώντας της τα  ιερά σκευή του Ναού της Αγίας Σοφίας.

Οι δύο ψευδοπροφήτες Αχάβ και Σεδεκίας έλεγαν ψέματα και έδιναν ψεύτικες προφητείες στον λαό του Ιούδα επί της Βασιλείας του Σεδεκία, ενώ μοίχευαν παράνομα με τις γυναίκες του Ιουδαϊκού λαού, αλλά στο τέλος συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν και οι δύο από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα.

Αντίστοιχα μετέπειτα, κατά την διάρκεια της Βαβυλωνίας αιχμαλωσίας, οι δύο διεφθαρμένοι πρεσβύτεροι-δικαστές που είχαν εκλεγεί όταν ο Δανιήλ ο Προφήτης ήταν νέος, έβγαζαν και αυτοί άδικες αποφασίσεις, ενώ μοίχευαν με εκβιασμούς με τις γυναίκες του Ιουδαϊκού λαού, αλλά στο τέλος αποκαλύφθηκαν από τον Προφήτη Δανιήλ και εκτελέστηκαν και οι δύο από τους αιχμάλωτους Ιουδαίους στην Βαβυλώνα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που έλεγαν ψεύτικες προφητείες οι Αχάβ και Σεδεκίας επί της Βασιλείας του Σεδεκία στον Ιούδα ενάντια στον Προφήτη Ιερεμία, έλεγε και ο ψευδοπροφήτης Ανανίας ενάντια στον Προφήτη Ιερεμία και αυτός επί της Βασιλείας του Σεδεκία στον Ιούδα.

Οι Οθωμανοί προσπάθησαν χωρίς επιτυχία να κάψουν το λείψανο του Αγίου Αμβρόσιου, αλλά δεν τα κατάφεραν λόγω της Θείας Χάρης, όπως ακριβώς και οι Τρεις Παίδες στην Βαβυλώνα, αν και βρίσκονταν μέσα σε καμίνι δεν κάηκαν και αυτοί  λόγω της Θείας Χάρης.

Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Ασά, ο βασιλιάς των Αιθιόπων Ζαρέ εισέβαλε στο Βασίλειο του Ιούδα με ένα εκατομμύριο στρατό και τελικά στην Σεφαθά, κοντά στην πεδιάδα Μαρέσα, ο στρατός του βασιλιά Ασά νίκησε ολοσχερώς τους Αιθίοπες και αφάνισε τον στρατό τους.

Αντίστοιχα, και ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ εισέβαλε στην Ελλάδα με ένα εκατομμύριο στρατό και τελικά στις Πλαταιές, ο στρατός των Ελλήνων υπό την ηγεσία του Σπαρτιάτη βασιλιά Παυσανία νίκησε ολοσχερώς τους Πέρσες υπό την ηγεσία του Μαρδόνιου και αφάνισε τον στρατό τους.

Ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, σφετερίστηκε τον θρόνο από τον προκάτοχο του και νόμιμο βασιλιά Αντίοχο τον Ε’, ο οποίος είχε εκδιωχτεί από την χώρα χάρις και στους Ρωμαίους, ενώ χρησιμοποίησε και το αποστατών ψευδοιερατείο του ψευδο-Αρχιερέα Μενελάου, τον οποίο διόρισε ο ίδιος.

Και αυτό, προκειμένου να αρπάξει για λογαριασμό του όλα τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα, τον οποίο ερήμωσε και βεβήλωσε, ενώ παράλληλα δίωκε και όλους τους πιστούς στον μόνο αληθινό Ιουδαίους.

Στο τέλος όμως, είχε κακό τέλος ο ίδιος και αναγκάστηκε να ομολογήσει μέσα από την φρικτή ασθένεια που τον είχε χτυπήσει πριν πεθάνει, ότι αδίκως δίωξε τους Ιουδαίους, ενώ έχυσε άδικα πολύ αίμα αθώων και αναγνώρισε τον μόνο αληθινό Θεό ως πραγματικό.

Ομοίως και ο κομμουνιστής δικτάτορας της Ρωσίας Λένιν, σφετερίστηκε με πραξικόπημα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) την ηγεσία της Ρωσίας από τον προκάτοχο του και νόμιμο ηγέτη της Κερένσκι, τον οποίο εκδίωξε από την χώρα με την βοήθεια των Γερμανών, ενώ χρησιμοποίησε και την αιρετική δήθεν «Ζωντανή Εκκλησία», την οποία δημιούργησε ο ίδιος.

Και αυτό, προκειμένου να αρπάξει για λογαριασμό του όλα τα ιερά σκευή των Χριστιανικών Ναών της Ρωσίας, τις οποίες ερήμωσε και βεβήλωσε, ενώ παράλληλα δίωκε και όλους τους Χριστιανούς πιστούς.

Στο τέλος όμως, είχε κακό τέλος ο ίδιος και αναγκάστηκε να ομολογήσει μέσα από φρικτούς πόνους πριν πεθάνει, ότι αδίκως δίωξε τους Χριστιανούς και έχυσε ποταμιά αίματος, ενώ είπε πως η Ρωσία για να σωθεί χρειάζονταν όχι αίμα αλλά δέκα άντρες σαν τον Άγιο Φραγκικό της Ασίζης.

Ομοίως έπραξε και ο Τούρκος δικτάτορας Κεμάλ Αττατούρκ με τον λεγόμενο «παπα-Ευθύμ» του παντελώς αιρετικού δήθεν «Τουρκικού Πατριαρχείου», τον οποίο ο Κεμάλ βοήθησε να φτιάξει μία «ψευτο-Εκκλησία» το 1923, προκειμένου με αυτή να απομακρύνει τους Πιστούς από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο δίωκε μαζί με όλους τους Χριστιανούς του κράτους, και να το εκδιώξει από την χώρα, αρπάζοντας όλη τους την περιουσία.

Από την Ανατολική Πύλη (λεγομένη και Χρυσή Πύλη) από την οποία εισήλθε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στα Ιεροσόλυμα στην πρώτη Παρουσία του στην γη, από την ίδια ακριβώς λέγεται ότι θα εισέλθει ξανά και κατά την ένδοξη Δευτέρα Αυτού Παρουσία.

Εμφάνιση του Κυρίου προσωπικά σε ανθρώπους για να τους καλέσει να έρθουν κοντά και να τον υπηρετήσουν, έγινε στους Δίκαιους Μελχισεδέκ και Αβραάμ, στον Προφήτη Μωυσή, στους Κριτές, σε μονάρχες στο Ισραήλ στην Αρχαιότητα και στην Ρωμανία τον Μεσαίωνα, στους Προφήτες της Παλαιάς της Καινής Διαθήκης, καθώς και στους Αποστόλους (π.χ. τον Απόστολο Παύλο) και σε πολλούς διάδοχους τους.

Όπως ο Ισαάκ κουβάλησε το ξύλο της θυσίας του, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κουβάλησε και Αυτός τον Τίμιο Ξύλο της Θυσίας Του, δηλαδή τον Σταυρό Του, με τον οποίο και Σταυρώθηκε.

Όπως στον Αβραάμ και την Σάρρα, οι οποίοι ήταν υπέργηροι και άτεκνοι, ο Θεός προανήγγειλε ο Ίδιος και μέσω των Αγγέλων τους ότι θα αποκτήσουν σε μεγάλη ηλικία παιδί (τον Ισαάκ), όπως και έγινε, έτσι και στο επίσης ηλικιωμένο ζευγάρι του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ο Θεός προανήγγειλε μέσω του Αρχάγγελου Γαβριήλ τους ότι θα αποκτήσουν σε μεγάλη ηλικία παιδί (τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή), όπως και έγινε.

Ο ικανός Κριτής του Ισραήλ Ιαφθέ ήταν γιος του Γαλαάδ και μιας εταίρας.

Αντίστοιχα, και ο στρατηγός Περικλής ο Νεότερος στην Αρχαία Αθήνα, ήταν γιος του γνωστού σε όλους μας Αθηναίου πολιτικού Περικλή και της πρώην εταίρας Ασπασίας.

Τέλος και την περίοδο της Ρωμανίας, ο Ιωάννης ήταν γιος της Αυτοκράτειρας και πρώην εταίρας Θεοδώρας, της μετέπειτα συζύγου του Ιουστινιανού του Μέγα, και ενός άγνωστου άντρα.

Όπως στην Αρχαία Σαμάρεια, την πρωτεύουσα του Βασιλείου του Ισραήλ διεξάγονταν εκτενώς εμπορείο και ιερά πορνεία, έτσι και στην Αρχαία Κόρινθο, διεξάγονταν εκτενώς εμπορείο και ιερά πορνεία.

Οι Μωαβίτες έκαψαν τα οστά του βασιλιά της Εδώμ, όπως και οι Οθωμανοί Τούρκοι λέγεται ότι κατέστρεψαν τα οστά των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων όταν κατέλαβαν την Πόλη το 1453.

Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Ιωράμ στο Ισραήλ, όταν οι Σύροι προσπάθησαν να εισβάλουν στην χώρα, αυτοί τυφλώθηκαν με αορασία από τον Προφήτη Ελισαίο, αιχμαλωτίστηκαν από τους Ισραηλίτες και δεν απέκτησαν ξανά την όραση τους μέχρις ότου έφυγαν από το Βασιλείου του Ισραήλ.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής της πατρίδας μας, πέντε Έλληνες αντιστασιακοί κρύφτηκαν πίσω από την εικόνα της Παναγίας της Διασώζουσας και οι Γερμανοί που μπήκαν στην Εκκλησιά για να τους σκοτώσουν τιμωρήθηκαν όσο ήταν εκεί μέσα με κορασιά από την Παναγιά μας και με τον τρόπο αυτό οι πέντε Έλληνες σώθηκαν.

Όταν ο Προφήτης Μωυσής και ο Ισραηλιτικός λαός προσευχήθηκαν θερμά στον Θεό όταν πέρασαν θαυματουργικά την Ερυθρά Θάλασσα, ο στρατός του Αιγύπτιου Φαραώ που τους κυνηγούσε καταποντίστηκε από τα νερά που θαυματουργικά επέστρεψαν και έπνιξαν όλο τον στρατό των Αιγυπτίων.

Αντίστοιχα, όταν ο Πατριάρχης Σέργιος με τον Μάγιστρο Βώνο και τον λαό της Πόλης προσευχήθηκαν θερμά στον Θεό και στην Παναγιά μας, όταν ο στόλος των Αβαροσλάβων του Χαγάνου και του Πέρση βασιλιά Χοσρόη του Β’ πολιορκούσε το 626 π.Χ. την Πόλη, που τους κυνηγούσε καταποντίστηκε από ανεμοθύελλα που θαυματουργικά προκλήθηκε ξαφνικά και βούλιαξε πλήρως όλο τον στόλο των Αβαροσλάβων και των Περσών.

Η πόρνη Ράαβ σώθηκε πάρα τις αμαρτίες που είχε από τον Θεό ο Οποίος την επισκέφτηκε και στον Οποίο η ίδια πίστεψε, όπως ακριβώς συνέβη και με την πρώην πόρνη και μετέπειτα Οσία, την Αγία Μαρία η Αιγυπτία.

Η δε πορεία προς την Δαμασκό του Παύλου είναι ανάλογη της πορείας του Αβραάμ. Εάν ο Αβραάμ δεν είχε αποδεχθεί το απίθανο, δεν θα προχωρούσε προς ένα τόπο για τον οποίο δεν γνώριζε τίποτε. «Και είπεν κύριος τω Αβραάμ Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκου του πατρός σου εις γην ην αν σοι δείξω» (Γεν. 12, 1).

(Και είπε ο Κύριος στον Αβραάμ∙ «Φύγε από την πατρίδα σου και από τους συγγενείς σου και από το πατρικό σου σπίτι, και πήγαινε στη γη που εγώ θα σου δείξω»). Έτσι και ο Παύλος ανοίγεται στο άγνωστο μετά την συνάντησή του με τον Ιησού.

Ο Παύλος πίστεψε στο λόγο του Θεού και τον εμπιστεύτηκε. Πίστεψε στο «αδύνατον», σ’ εκείνο που βρίσκεται πέραν πάσης γνώσεως, και το εμπιστεύτηκε. Αυτό τον κατέστησε κήρυκα του λόγου του Χριστού και απόστολο.

Ο Παύλος αφέθηκε με πλήρη εμπιστοσύνη στο άγνωστο, κι έτσι έπαψε να είναι Σαύλος… Η πίστη είναι το τόλμημα ενός άλματος στο άγνωστο (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/06/blog-post_683.html).

Ἀναφέρεται σὲ ἕνα βιβλίο τοῦ ὁσίου Νήφωνος τὸ ἑξῆς: Ο  Χριστός είπε στον Όσιο Νήφωνα: «Δεν χάθηκε ὁ Σολομών, ὅπως πολλοι νομίζουν. Παρασύρθηκε μὲν ἀπὸ τὶς παλλακίδες κι ἵδρυσε εἰδωλεῖα κι ἔκανε ἱερεῖς τῶν εἰδώλων ἀλλὰ ρητὰ δὲν μὲ ἀρνήθηκε. Κι ἐγὼ σὰν Θεὸς ποὺ εἶμαι καὶ σώζω ὅσους θέλω, πῆρα ὑπόψιν μου πὼς τόσα χρόνια βασανίστηκε καὶ στὸν Ἅδη καὶ τὸν ἔσωσα».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει σὲ μία ἐπιστολή του (Ἑβρ. 11, 32-33)· «ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν».

Επίσης και ο Σαμψὼν, εἶχε πέσει σὲ σαρκικὴ ἁμαρτία μὲ τὴν Δαλιδά, μία εἰδωλολάτρισσα. Καὶ ὅμως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὸν κατατάσσει μεταξὺ τῶν σεσωσμένων, γιατὶ δὲν ἀρνήθηκε τὴν πίστη του.
Ο Σεναρηχείμ γύρισε πίσω στην πρωτεύουσα του την Νινευή όταν υποχώρησε από την Ιερουσαλήμ από τον ίδιο ακριβώς δρόμο από τον οποίο ήρθε, όπως ακριβώς και ο Μέγας Ναπολέοντας γύρισε πίσω στην πρωτεύουσα του το Παρίσι όταν υποχώρησε από την Μόσχα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο από τον οποίο ήρθε.
Επί του Προφήτη Δανιήλ οι ιερείς της Βαβυλώνας καταβρόχθιζαν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους με την χρήση κρυφών καταπακτών και απατών τα τρόφιμα που δίνονταν για προσφορές και θυσίες των «θεών» μέσω κρυφών περασμάτων μέσω κρυφών καταπακτών και έλεγαν ότι τάχα τα έτρωγε ο δήθεν «θεός» Βηλ, για να καλοπερνούν οι ίδιοι.
Αντίστοιχα, στην Αρχαία Ελλάδα, πολλοί ιερείς ναών μέσω απατών κορόιδευαν τον κόσμο και καταχερίζονταν τα χρήματα ή τα τρόφιμα που δίνονταν για προσφορές και θυσίες των «θεών», οι ίδιοι και οι οικογένειες τους.
Έτσι, το μεν Νεκρομαντείο του Αχέροντα χρησιμοποιούσε κρυφά μηχανήματα και ανεβοκατέβαζε σε υπογείους σκοτεινούς χώρους τα αγάλματα των δήθεν «θεών» στους ημιναρκωμένους και ζαλισμένους από τους ίδιους πιστούς, και τους έκανε να πιστεύουν ότι τα λογία που τους έλεγαν οι ιερείς από κρυφές σχισμές στους τείχους ήταν δήθεν των «θεών».
Αντίστοιχα, στο μαντείο των Δελφών, οι ιερείς «μετέφραζαν» τους άναρθρους χρησμούς της Πυθίας πάντα με διφορούμενο τρόπο για να μπορούν να τους εξηγούν όπως αυτοί θέλουν και να μένουν με τον τρόπο αυτό πάντα δήθεν «αλάθητοι».
Παράλληλα, τις πληροφορίες που έπαιρναν άτομα τους από συζήτηση με τους πιστούς (ή τους εμπόρους), τις έλεγαν στους πιστούς που έμπαιναν στο ιερό, κάνοντας τους να πιστεύουν όχι ότι αυτά τα έμαθαν μέσω συζήτησης, αλλά τάχα πως τους τα είχε αποκαλύψει ο δήθεν «θεός Απόλλωνας».
Στο Αρχαίο Ισραήλ, όταν ο Σεναρηχείμ έστειλε γράμμα στον βασιλιά του Ιούδα Εζεκία και στον λαό να αλλάξει την πίστη του και να του παραδώσει την Ιερουσαλήμ, αυτοί του απάντησαν αρνητικά, λέγοντας ότι με την βοήθεια του Θεού θα τον νικήσουν. 
Αντίστοιχα, όταν ο Άραβας ενοποιητής Μωάμεθ έστειλε γράμμα στον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο ότι αν αυτός και όλος ο λαός της Ρωμανίας δεν γινόνταν μουσουλμάνοι θα τους έβρισκαν συμφορές, αυτός μαζί με όλο τον λαό του απάντησε ότι μόνο η πίστη του Χριστού των Ευαγγελίων είναι η μονή αληθινή.
Και πως κάνεις δεν θέλει να γίνει μουσουλμάνος και ότι είναι όλοι έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουν για την πίστη τους, όπως ακριβώς και ο ένδοξος βασιλιάς της Σπάρτης είχε απαντήσει στον Ξέρξη το «Μόλων Λαβέ».
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχε απαντήσει πιο πριν ο Ηράκλειος και όλος ο λαός της Ρωμανίας και στον Πέρση βασιλιά Χοσρόη τον Β’, όταν και αυτός τους ζήτησε να απαρνηθούν την Ορθοδοξία και να γίνουν Ζωροάστρες, παραδίδοντας σε αυτόν την Πόλη.
Αντίστοιχα, και ο ηρωικός Αθανάσιος Διάκος, όταν οι Τούρκοι τον πίεσαν να γίνει μουσουλμάνος τους απάντησε: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω».

Το 975 π.Χ. χωρίστηκε οριστικά η Αρχαία Ισραηλιτική Αυτοκρατορία του Δαβίδ και του Σολομώντα στα δύο, στο Βασίλειο του Ιούδα στον Νότο (αποτελούμενο συνολικά από τις δύο από τις δώδεκα Ισραηλιτικές φυλές, με ηγεμονεύουσα την φυλή του Δαβίδ), καθώς και στο Βασίλειο του Ισραήλ στον Βορρά (αποτελούμενο συνολικά από τις δέκα από τις δώδεκα Ισραηλιτικές φυλές).

Αντίστοιχα, το 395 μ.Χ., χωρίστηκε οριστικά η Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Οκταβιανού Αυγούστου στα δύο, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (αλλιώς Ρωμανία ή «Βυζαντινή Αυτοκρατορία») στην Ανατολή, καθώς και στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Δύση.

Όταν η Όσια και Αγία Μαρία η Αιγυπτία προσπάθησε να εισέλθει στον Πανάγιο Τάφο, ενώ εισερχόταν στο Ναό για να προσκυνήσει το Ξύλο του Τιμίου Σταυρού, κάποια δύναμη την εμπόδισε να προχωρήσει.

Στην συνέχεια στάθηκε μπροστά σε μία εικόνα της Παναγίας, έδειξε μεγάλη μετάνοια και ζήτησε την καθοδήγηση και βοήθεια της Παναγίας. Με την βοήθεια της Θεοτόκου εισήλθε ανεμπόδιστα αυτή την φορά στον ιερό ναό και προσκύνησε τον Τίμιο Σταυρό. Στην συνέχεια, αφού ευχαρίστησε την Παναγία, άκουσε φωνή που την προέτρεπε να πορευθεί στην έρημο, πέραν του Ιορδάνου.

Αμέσως ζήτησε την συνδρομή και την προστασία της Θεοτόκου και ήρε τον δρόμο της προς την έρημο, αφού προηγουμένως πέρασε από την ιερά μονή του Βαπτιστού στον Ιορδάνη ποταμό και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων. Στην έρημο έζησε σαράντα επτά χρόνια, χωρίς ποτέ να συναντήσει άνθρωπο (http://www.saint.gr/156/saint.aspx).

Αντίστοιχα, μέσα στο έτος 2005 ένα απόγευμα επισκέφθηκαν τηn Μονή Κουδουμά μιά κοπέλα με τον πατέρα της από τη Λάρισα, ζητώντας να προσκυνήσουν τον Ναό της Παναγίας.

Εισερχόμενη στον Ναό η κοπέλα δεν μπορούσε να προσκυνήσει, διότι κάτι την εμπόδιζε. Ο πατέρας εξήγησε στον Ηγούμενο ότι η κόρη του έπασχε από δαιμονική επήρεια και της ενεφανίσθη προ καιρού ο Μακαριστός Γέροντας Ευμένιος από το χωριό της Κρήτης Εθιά (δεν είχαν ακούσει ποτέ γι’ αυτόν) και την προέτρεψε επίμονα να έρθει στον τάφο του και εκείνος θα την θεραπεύσει, κάτι που έγινε τελικά.

“Να πας εις την Μονή του Κουδουμά να ζητήσεις από τον Ηγούμενο να σε σταυρώσει και θα γίνεις καλά” της είπε ο Άγιος.

Μετά από τα λόγια του πονεμένου πατέρα, της διάβασαν τις καθορισμένες από την Εκκλησία ευχές για τις περιπτώσεις αυτές, μετά πολλών δυσκολιών που προκλήθηκαν από την πάσχουσα κατά την ώρα της ανάγνωσής τους, και μετά το τέλος των ευχών η κοπέλα στράφηκε στον Ηγούμενο λέγοντάς του:

«Ο Γέροντας Ευμένιος που μ’ έστειλε εδώ μου είπε να σου πω ότι, μετά που θα με σταυρώσεις, να βγάλεις από το Ιερό Βήμα την θαυματουργό εικόνα του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου να την προσκυνήσω» (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/07/blog-post_63.html).

Τόσο ο διάσημος και πολυδύναμος Βιβλικός Κριτής Σαμψών, όσο και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Βαλεριάνας, αλλά και ο Οθωμανός Σουλτάνος Βαγιαζήτ ο Α’, αιχμαλωτίστηκαν όλοι τους από αντίπαλους τους μονάρχες (τον βασιλιά των Φιλισταίων, τον Πέρση βασιλικά Σαπώρ τον Α’ τον Μέγα, καθώς και τον Μογγόλο Χάνο Ταμερλάνο αντίστοιχα).

Οι οποίοι στην συνέχεια τους έδεσαν με αλυσίδες, τους βασάνισαν (στον Σαμψών του έβγαλαν τα ματιά, ενώ στον Βαγιαζήτ την μύτη και τα χείλη), ενώ παράλληλα οι εχθροί τους, τους ταπείνωναν συνεχώς για να διασκεδάζουν.

Επίσης, και ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος μετά την μάχη του Κοσυφοπεδίου λέγεται πως εκτελέστηκε από το χέρι του ίδιου του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Α’ (ή το έκαναν άλλοι με διαταγή του), όπως έκανε και ο Ιησούς του Ναυή με πολλλους από τους εχθρικούς στον ίδιο μονάρχες που ο ίδιος συνέλαβε όταν τους νίκησε σε μάχη.

Πολλοί μονάρχες αιχμαλωτίστηκαν από αντίπαλους τους βασιλιάδες στην μάχη, αλλά παρόλα αυτά οι εχθροί τους τους φέρθηκαν ιπποτικά και μετέπειτα σε πολλές περιπτώσεις τους ελευθέρωσαν.

Αυτό λόγου χάρη έκανε ο βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ με τον Σύρο βασιλιά Βεν Αδάδ, ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Ινδό βασιλιά Πώρο, ο Αιγύπτιος (Κουρδικής καταγωγής) Σουλτάνος Σαλαντίν με τον τελευταίο βασιλιά του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ Γκυ Ντε Λουζινιάν, ή ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Ε’ με τον Γάλλο βασιλιά Ιωάννη τον Β’.

Με την κατασκευή φρουρίων ο Νομπουνάγκα ανακατέλαβε τα φρούρια του Odaka και Nawari από τους Matsudaira, όπως ακριβώς και ο Ρωμαίος στρατηγός και μετέπειτα Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος με αναχώματα και περιτειχίσματα ανακατάλαβε την επαναστατημένη Ιερουσαλήμ.

Ο Πτολεμαίος, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και πολλοί άλλοι μεγάλοι ηγέτες στην ιστορία (π.χ. Μέγας Κωνσταντίνος και Ηράκλειος ή ο Ιησούς του Ναυή), πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, εμπνέοντας με το παράδειγμα του τους άνδρες του.

Ο Πτολεμαίος ο Α’, εισήγαγε την λατρεία του ταυρόμορφου δήθεν «θεού» Σέραπι στην Αίγυπτο, επηρεασμένος τόσο από την παράδοση της χώρας αυτής, όσο και από τον Αιγύπτιο ιερέα Μανέθωνα, καθώς και τον Έλληνα ιερέα Τιμόθεο που του το πρότειναν, όπως ακριβώς και Ιεροβοάμ ο Α’ στο Αρχαίο Ισραήλ επηρεασμένος από την Αίγυπτο εισήγαγε την λατρεία ταυρόμορφων δήθεν «θεών» στο κράτος του.

Τόσο ο αρχομανής δήθεν «επαναστάτης» Αρχιερέας Ιάσων στο Αρχαίο Ισραήλ κατά τον καιρό των Μακκαβαίων, όσο και ο   αρχομανής δήθεν «επαναστάτης» και Εβραϊκής καταγωγής Τρότσκι στην Τσαρική Ρωσία, όταν απέτυχαν να καταλάβουν με την βία την εξουσία στα κράτη τους, εκδιώχθηκαν από αυτά.

Με συνέπεια λόγω καταδίωξης και από φόβο για την ζωή τους, να αλλάζουν συνεχώς τόπο διαμονής-κατοικία και χώρα, μέχρι και τον θάνατο τους, καταλήγοντας μελάτα από πολλές περιπλανήσεις σε αλλά κράτη οπού και πέθαναν τελικά (ο πρώτος στην Σπαρτή και ο άλλος στο Μεξικό δολοφονημένος).

Λόγω της μεταφοράς Αιγύπτιων αιχμάλωτων που είχαν επιδημία από τους Χετταίους του Σουπιλιάμα του Α’ στον στρατό και την πρωτεύουσα τους, νόσησε και ο στρατός αυτών και είχε πολλά θύματα, όπως ακριβώς και λόγω  μεταφοράς Αιγύπτιων αιχμάλωτων που είχαν επιδημία από τους Ασσύριους στον στρατό του Σεναρηχείμ και την πρωτεύουσα τους, νόσησε και ο στρατός αυτών και είχε πολλά θύματα.

Για την ανοσία δολοφονία των οπαδών του Κύλωνα στον ναό οπού είχαν καταφύγει ως ικέτες από τους ασεβείς διώκτες τους, λέγεται πως είχε σαν συνέπεια την πρόκληση λοιμού στην Αθήνα μέχρι να τιμωρηθούν οι ένοχοι Αλκμεωνίδες, όπως ακριβώς και για την ασεβή σφαγή των Γαβαωνιτών από τον Σαούλ στο Αρχαίο Ισραήλ, μέχρι να τιμωρηθεί η ένοχη οικογένεια του.

Κατά την Βαβυλωνία αιχμαλωσία, οι Εβραίοι έμειναν για εβδομήντα χρονιά στην πόλη αυτή, στην οποία μεταφέρθηκαν με την βία από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα την εποχή του βασιλιά Σεδεκία, όπως ακριβώς και κατά την λεγομένη «Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία» των παπών της Ρώμης στην Αβινιόν, αυτοί μεταφέρθηκαν εκεί από τον Γαλλο βασιλιά Φίλλιπο τον Δ’ τον Ωραίο επί του παπά Κλήμη του Ε’.

Κατά την πολιορκία της Πύδνας από τον Κάσσανδρο, εμφανίστηκαν περιστατικά κανιβαλισμού, όπως ακριβώς και κατά την πολιορκία των Ιεροσολύμων από τον Τίτο.

Στον ρήτορα Υπερείδη του έκοψαν πριν τον εκτελέσουν την γλώσσα, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Άγιο Γεώργιο Μπόγκιτς στην ενορία Νάσιτσε το 1941.

Στην Μασάντα αυτοκτονήσαν όσοι επιζώντες έμειναν σε αυτή για να μην πέσουν στα χέρια των Ρωμαίων, όπως ακριβώς και οι Σουλιώτες για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων, αλλά και οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρίφ κάποια στιγμή όταν προσεύχονταν έγινε τόσο φωτεινός και λευκός από το Άγιο Φως, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατά το θαύμα της Μεταμόρφωσης Του στο Όρος του Θαβώρ.

Τον Άγιο Αστίο, Επίσκοπο Δυρραχίου τον άλειψαν μέλι στον ήλιο και τον σκότωσαν οι μέλισσες, όπως ακριβώς έκαναν μετέπειτα και πολλές Ινδιάνικες φυλές στην Αμερική με εχθρικούς αιχμάλωτους που συλλάμβαναν (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/07/blog-post_94.html#more).

Ένας άντρας έφιππος με πανοπλία και χρυσό σπαθί εμφανίστηκε στον Ιούδα τον Μακκαβαίο, όπως ακριβώς και ένας άντρας με σπαθί είχε εμφανιστεί παλαιοτέρα και στον Ιησού του Ναυή.

Ο Ιούδας ο Μακκαβαίος στην μάχη είχε το σύνθημα «Η νίκη θα είναι του Θεού», όπως ακριβώς και ο Δίκαιος Άγιος Αβραάμ στην μάχη με τον Χοδολλογομόρ, αλλά και ο Προφήτης Μωυσής.

Στην Βαισθούρα, ο Ιούδας ο Μακκαβαίος κατάφερε να σπάσει τον αποκλεισμό της και να εισάγει σε αυτή τρόφιμα, με συνέπεια να αρθεί η πολιορκία της, όπως ακριβώς έκανε και ο Μιαούλης στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου.

Επίσης, στην πόλη της Βαισθούρας ένας Ιουδαίος στρατιώτης έδινε προδοτικά μυστικά στους εχθρούς και στον αρχηγό τους τον Αντίοχο τον Ε’ τον Ευπάτωρα, όπως ακριβώς έκανε και ο προδότης Πήλιος Γούσης κατά την Β’ Πολιορκία του Μεσολογγίου από τον γιο του Αλή Πασά, τον Μουχτάρ.

Ο Κεδνεβαίος σκότωνε αδιάκριτα γυναικόπαιδα και στρατιώτες στις πόλεις που καταλάμβανε στην Ιουδαία, όπως ακριβώς έκαναν μετέπειτα οι Μογγόλοι του Τζένκινς Χαν στις κατακτήσεις τους, αλλά και οι Τούρκοι, τόσο στις κατακτήσεις τους, αλλά και στην Ελλάδα το 1821.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Σέλευκος ο Α’, αλλά και ο Πτολεμαίος ο Α΄ είχαν πολύ καλές σχέσεις με τα ιερατεία των Δελφών, της Αιγύπτου, της Περσίας, αλλά και της Ιουδαίας.

Ο Ιωάννης ο Μακκαβαίος με το προσωπικό του παράδειγμα παρότρυνε τον στρατό του να τον ακολουθήσει περνώντας πρώτος τον ποταμό στην μάχη του Μωδέιν, όπως ακριβώς έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος σε όλες τις μάχες με τους στρατιώτες του.

Ο Σιμών Μακκαβαίος ενίσχυσε την χώρα του με οχυρώματα για να την προστατεύσει από τους εχθρούς του, όπως ακριβώς έκανε και ο αδελφός του Ιωανάθαν Μακκαβαίος, αλλά και πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνος ο Α’.

Επίσης όταν σε μία μάχη ο στρατός του Ιωανάθαν του Μακκαβαίου υποχωρούσε, ο ίδιος συνέχισε την μάχη και βλέποντας το αυτό ο υποχωρών έως τότε εχθρός του γύρισε με το παράδειγμα του και αντεπιτέθηκε και νίκησε τους εχθρούς του, όπως ακριβώς έγινε και με τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή κατά την μάχη του Χέηστινγκς το 1066 μ.Χ.

Ο Σιμών ο Μακκαβαίος κατασκεύασε εφτά μικρές πυραμίδες ως μνημείο για τους δικούς του, όπως και ο Φαραώ Χέοπας κατασκεύασε και αυτός τεράστιες πυραμίδες για τον ίδιο και την οικογένεια του.

Με το κλείσιμο των πυλών της Γάζας και την αντίσταση τους πριν προλάβει ο Ιωανάθαν Μακκαβαίος να την καταλάβει, οι κάτοικοι τους την έσωσαν, όπως ακριβώς και οι Σπαρτιάτες με τον ίδιο τρόπο έσωσαν την πόλη τους πριν προλάβει ο Επαμεινώνδας να την καταλάβει.    

Με αιφνιδιαστική επίθεση νίκησε ο Σέλευκος ο Α΄ τον στρατό του Νικάνορα, όπως και με αιφνιδιαστική επίθεση διέλυσε και ο Ιούδας ο Μακκαβαίος τον στρατό του Αντίοχου του Ε’ του Ευπάτωρα στο Μωδέιν.

Επίσης και η νίκη του μικρου στρατού του Ιούδα του Μακκαβαίου επί του μεγαλύτερου του Σήρωνα στην Βαιθωρών επιτευχθεί και αυτή με αιφνιδιαστική επίθεση.

Τόσο ο Πτολεμαίος ο Δ’ ο Φιλοπάτορας, όσο και ο Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, αν και αρχικά καταδίωξαν τους Ιουδαίους, στην συνέχεια τους ελευθέρωσαν και τους εκαναν μάλιστα ακόμα και συμβούλους τους και τους έδωσαν μεγάλες διοικητικές θέσεις, ενώ ο Φιλοπάτορα μετέφερε πολλούς απο αυτους με την βία στην Αλεξάνδρεια, όπως ακριβώς και ο Ναβαχοδονόσορας στην Βαβυλώνα.

Έτσι ο μεν πρώτος προσπάθησε να τους ποδοπατήσει με Ελέφαντες, ενώ ο δεύτερος να καψει κάποιους από αυτους σε καμίνι, αλλά η εμφάνιση Αγγέλων τους έσωσε (όπως και τον Ιούδα τον Μακκαβαίο σε μάχη κατά του Τιμοθέου), ενώ ο Φιλοπάτορας απελευθέρωσε και τους αιχμάλωτους Εβραίους της Ιουδαίας αφήνοντας τους να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα, όπως και ο Κυρός ο Μέγας, δίνοντας τους μάλιστα και προνομία αυτοδιοίκησης.

Ο Ιωανάθαν και ο Μέγας Αλέξανδρος συνέλαβαν και οι δύο και εκτέλεσαν πολλούς πρωταίτιους στάσεων εναντίον τους.

Ο Γοργίας μετά απο ήττα του σε μάχη με τον Ιούδα τον Μακκαβαίο, συνελήφθη προσωρινά από αυτόν αλλά στο τέλος δραπέτευσε, όπως ακριβώς και ο Λυσίμαχος από τους Γέτες.

Με κατάληψη εξ’ εφόδου κατέλαβαν οι Ιουδαίοι την Κασπίν επί Μακκαβαίων και την κατέστρεψαν, όπως ακριβώς και οι Σταυροφόροι την Πόλη το 1204.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Ιούδας ο Μακκαβαίος άφηναν όσους άντρες τους ήταν φρεσκοπαντρεμένοι ή αρραβωνιασμένοι να γυρίσουν για ένα χρονικό διάστημα στις συζυγούς τους με αδεείς που τους χορηγούσαν.

Επίσης ο Ιούδας ο Μακκαβαίος άφηνε όσους φοβόνταν να γυρίσουν στα σπίτια τους, όπως ακριβώς και ο Ευμενής, ο αρχιγραμματέας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και ο ηγεμόνας της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας.

Με έξοδο από την πόλη Βαιθβασί ο Σιμών Μακκαβαίος έκαψε τις πολιορκητικές μηχανές του Βακχίδη και τον έκανε να αποχωρήσει με τον στρατό του από την χώρα, όπως ακριβώς έκαναν και οι στρατιώτες της Πόλης στην πολιορκία του 626 μ.Χ. από τους Αβάρους του Χαγάνου με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, απέρριψε την πρόταση του μετέπειτα Αποστόλου Πέτρου κατά την διάρκεια της σύλληψης Του στην Γεσθημανή στα Ιεροσόλυμα, όπως και ο Άγιος Ανδρέας των μαθητών του στην Πάτρα, οι οποίοι είχαν κάνει σχέδιο για να ξεφύγει, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο Σωκράτης με τους μαθητές του παλαιοτέρα στην Αθήνα.

Ο Πρωτόκλητος Άγιος Απόστολος Ανδρέας έκανε Ιεραποστολή κυρίως στην Ελλάδα, όπως ακριβώς μετέπειτα και ο ΄Άγιος Απόστολος των Εθνών Παύλος.

Το σκήνωμα του Άγιου Ανδρέα στην Πάτρα θάφτηκε στον τάφο της Μαξιμίλας, όπως ακριβώς και ο το σώμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού θάφτηκε στον τάφο του Ιωσήφ της Αριμαθίας μετά την Σταύρωση Του.

Αντίστοιχα, η Μαξιμίλα άλειψε με μύρο το σώμα του Άγιου Ανδρέα στην Πάτρα μετά τον θάνατο του, όπως ακριβώς και ο Ιωσήφ της Αριμαθίας, άλειψε με μύρο το σώμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού  μετά την Σταύρωση Του.

Ο Αιγεάτης, ο οποίος θανάτωσε τον Άγιο Ανδρέα, αυτοκτόνησε στο τέλος στην Πάτρα, όπως και ο προδότης Ιούδας στα Ιεροσύλημα, πέφτοντας από ψηλά με το άλογο του στο βραχώδες έδαφος των ψηλών αλωνιών, όπως ακριβώς έκανε μετέπειτα και ο Λέοντας Σγουρός από το φρούριο της Ακροκορίνθου. 

Οι Πέρσες κατέλαβαν την Αμίδα μέσω ενός υδραγωγείου, ενώ και ο Αιτωλός Δωρίμαχος την πόλη της Αγείρας στον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο, όπως ακριβώς παλαιοτέρα και ο ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ την Ιερουσαλήμ.

Για την ομορφιά της, η Γεννησαρέτ ονομάστηκε και η «Γενεύη της Παλαιστίνης».

Όσοι «Σταυροφόροι» και μη ηγέτες βεβήλωσαν την Αγία Σοφία (Βαλδουίνος ο Α’, Βονιφάτιος Μομφερατικού, Δόγης Ερρίκος Δάνδολος, Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής) είχαν όλοι τους κακό τέλος μετά από λίγο. Το ίδιο θα έχει άραγε και ο Ερντογάν στις μέρες μας;

Στον λόφο Μόρια που έγινε η θυσία του Ισαάκ από τον Αβραάμ, έγινε και η Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Φαραώ έβγαλε το δαχτυλίδι και την αλυσίδα του, τα σύμβολα εξουσίας του και τα παρέδωσε στον Ιωσήφ τον Δίκαιο τον οποίο και διόρισε κυβερνήτη της Αιγύπτου, όπως ακριβώς και ο Βαλτάσαρ έβγαλε το δαχτυλίδι και την αλυσίδα, τα σύμβολα εξουσίας του και τα παρέδωσε στον Προφήτη Δανιήλ τον οποίο και διόρισε τρίτο κυβερνήτη της Βαβυλώνας.

Τόσο ο Ααρών, όσο και ο Ιεροβοάμ ο Α΄ στο Ισραήλ, κατασκεύασαν και οι δύο χρυσά μοσχάρια (πιθανότατα και οι δύο επηρεασμένοι από τον ταυρόμορφο «θεό» Άπι της Αιγύπτου όταν διέμεναν σε αυτή), τα οποία παρουσίασαν στους Ισραηλίτες ως δήθεν «θεούς».

Μόνο η Ράαβ και η οικογενεια της επέζησε από την Ιεριχώ υστέρα από διαταγή του Ιησού του Ναυή γιατί βοήθησε τους Ισραηλίτες κατάσκοπους, όπως και ο κάτοικος της Βαιθήλ που έδειξε στους Ισραηλίτες για να την καταλάβουν αλλά και η Τιμόκλεια στην Θήβα ύστερα από διαταγή του Μεγάλου Αλέξανδρου για το θάρρος της, ο οποίος και την ελευθέρωσε μαζί με την οικογενεια της.

Ο Κριτής Γεδεών γκρέμισε ένα άγαλμα και βωμό του Βάαλ και οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ελευθέρια έναντι των Μανιατών, όπως ακριβώς και ο Ματταθίας Μακκαβαίος γκρέμισε ένα άγαλμα και βωμό του Δία και οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ελευθέρια έναντι των Σελευκιδών.

Ο πολυδύναμος Βιβλικός Κριτής Σαμψών, ξεγελάστηκε τόσο από την πρώτη του σύζυγο, όσο και την Δαλιδά, προκειμένου να τους αποκαλύψει τα μυστικά του.

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ πραγματοποίησε αντικανονικά θυσία χωρίς τον Προφήτη Σαμουήλ όπως έπρεπε κανονικά, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Ουζζίας-Αζαρίας του Ιούδα, χωρίς τους ιερείς όπως έπρεπε κανονικά, με συνέπεια ο μεν πρώτος να χάσει τελικά την ζωή και τον θρόνο του, ενώ ο δεύτερος να κολλήσει σαν τον Γιεζί λέπρα.

Τόσο ο θάνατος του Αβεσσαλώμ, όσο και του Φατιμίδη Σουλτάνου Αλ Χακίμ προήλθε όταν και οι δύο έφευγαν πάνω σε μουλάρια.

Μέσα από παράθυρο με σκοινί φυγαδευτήκαν οι κατάσκοποι του Ιησού του Ναυή στην Ιεριχώ, ο Εούδ από το παλάτι του Ελγών, ο Δαβίδ από την γυναικά του Μαχάλ (η οποία έβαλε ένα άγαλμα στην θέση του στο κρεβάτι του), ο Απόστολος Παύλος από την Δαμασκό, ενώ με την χρήση σκοινιών και σκαρφαλώματος κατέλαβαν οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου την Άορνο Πέτρα.

Τόσο ο Σαούλ, όπως και ο Γεδεών και ο Ιερεμίας αντίστοιχα, επιλέχτηκαν όλοι τους σε νεαρή ηλικία για βασιλιάς, Κριτής και Προφήτης του Ισραήλ, ενώ όλοι τους είχαν δηλώσει ότι ήταν ανάξιοι για την τιμή αυτή και δεν την άξιζαν.

Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος έβγαλε διαταγή στον Δανιήλ (τόσο στους Ιουδαίους. αλλά και σε άλλους) να μην προσευχηθεί στον Θεό Του για ένα χρονικό διάστημα, αλλά αυτός την παράκουσε, όπως ακριβώς στις μέρες μας λόγω κορωνοϊού πολλές κυβερνήσεις παγκόσμια διέταξαν τους λαούς τους να μην λαβαίνουν για ένα χρονικό διάστημα μέρος στις λειτουργίες, όμως πολλοί Πιστοί τις παράκουσαν.

Οι μονάρχες της Περσίας και της Αιγύπτου διάλεξαν για τις θέσεις των κυβερνητών των κρατών τους, τους αλλόφυλους προς αυτους Αμμάν-Μαρδοχαίο, καθως και τον Δίκαιο Ιωσήφ αντίστοιχα.

Ο Αχασβήρου είπε στην Εσθήρ, όπως και ο Ηρώδης ο Αντύπας στην Σαλώμη: «Ζήτα μου ότι θέλεις και θα σου το δώσω».

Η Σάρρα και ο Ζαχαρίας ήταν και οι δύο δύσπιστοι για την απόκτηση παιδιών σε μεγάλη ηλικία, αλλά τελικά η πρώτη απέκτησε τον Ισαάκ και ο δεύτερος τον Άγιο Ιωαννη τον Προδρόμο και Βαπτιστή σε μεγάλη ηλικία με την βοήθεια του Θεού.

Τόσο η Σκηνή του Μαρτυρίου, όσο και ο Ναός του Σολομώντα, είχαν και οι δύο Άγια των Αγίων, την Κιβωτό της Διαθήκης, Θυσιαστήρια θυμιάματος και Ολοκαυτωμάτων, Αυλή, καθώς και Χάλκινη Θάλασσα.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προανήγγειλε τόσο την γέννηση του Ιωαννη του Βαπτιστή στον Ζαχαρία, όσο και του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Παναγιά μας.

Τοσο ο βιβλικός Κριτής Σαμψών, όσο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ήταν και οι δύο Ναζηραίοι.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατέφυγε στην Αίγυπτο από την Παλαιστίνη με τον διωγμό του Ηρώδη για να διασωθεί, όπως και η οικογενεια του Δίκαιου Ιωσήφ για να σωθεί από την πεινά στην Χαναάν, ενώ και ο Προφήτης Μύωσης κατάφευγε από την Αίγυπτο στην γη της Μαδιάμ για να σωθεί από την οργή του Φαραώ.

Ψευδομάρτυρες κατέθεσαν κατά την δική του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στο Συνέδριο για δήθεν βλασφημία, όμως Αυτός συγχωρέσε τους εχθρούς Του κατά την Σταύρωση, όπως ακριβώς και ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος συγχωρέσε τους εχθρούς του κατά τον λιθοβολισμό του, ενώ και στην δική του δίκη ψευδομάρτυρες κατέθεσαν στο Συνέδριο για δήθεν βλασφημία του.

Στα Λίστρα ο κόσμος προσπάθησε να ανακηρύξει τον Απόστολο Παύλο και τον Βαρνάβα ως τους δήθεν «θεούς» Ερμή και Δία αντίστοιχα και να κάνει προς τιμήν τους θυσίες, όπως ακριβώς ανακήρυξαν παλαιοτέρα ως δήθεν «θεούς» οι Αθηναίοι τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο και τον γιο του τον Δημήτριο τον Πολιορκητή στην Αθήνα και εκαναν προς τιμήν τους θυσίες.

Η πρώτη εξέγερση-Ιντιφάντα των Παλαιστίνιων σχεδόν άοπλων και με σφεντόνες ενάντια στους πάνοπλους Ισραηλινούς το 1987, θύμισε σε πολλούς σε «αντιστροφή έκδοση» τον αγώνα του αόπλου Δαβίδ με σφεντονά με τον πάνοπλο γίγαντα Γολιάθ.

Στην Μελίτη-Μάλτα δάγκωσε τον Απόστολο Παύλο φίδι αλλά αυτός δεν έπαθε τίποτε χάρις στην πιστή του, όπως ακριβώς παλαιότερα και όσοι πιστοί Ισραηλίτες κοίταζαν το χάλκινο φίδι του Μωυσή δεν πάθαιναν τίποτε από τα δαγκώματα φιδιών χάρις στην πιστή τους.

Η σύγχρονη σύγκρουση των Ισραηλινών και των Αράβων στο Σινά (το 1956, το 1967 και το 1973), θυμίζει σε κάποιους την σύγκρουση των Εβραίων επί Προφήτου Μωυσή με τους Άραβες Αμαληκίτες στην ίδια ακριβώς περιοχή.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όσο και ο Τζένκινς Χαν σκοτωθήκαν υστέρα από πτώση από το άλογο και αρρώστιες και οι δύο.

Με απειλές ξένων αποχώρησε ο Μοχάμεντ Αλί της Αιγύπτου από Συρία, Μικρά Ασία και Αραβία (από Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία), όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής των Σελευκιδών από Αίγυπτο και Κύπρο (από τους Ρωμαίους).

Δύο φορες κτίστηκε η Αγία Σοφία στην Πόλη, η μία από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ανοικοδομήθηκε από τον Μέγα Θεοδόσιο, και ξανακτίστηκε τελικά από τον Ιουστινιανό τον Μέγα.

Αντίστοιχα και ο Ναός του Σολομώντα κτίστηκε την μία από τον Σολομώντα, ξανακτίστηκε από τον Ζοροβάβελ, και ανοικοδομήθηκε τελικά από τον Ηρώδη.

Η Κριτής Δεββώρα ήταν αρχηγός των Ισραηλιτών στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως και η Βούδικα στην Αρχαία Βρετανία, πολλές γυναίκες στην Γαλατία αλλά και η Ιωάννα της Λοραίνης στην Μεσαιωνική Γαλλία.

Ο Εούδ μπόρεσε να πλησιάσει και να δολοφονήσει με ξίφος τον Ελγών, τον βασιλιά της Μωάβ, δήθεν για να του δώσει ένα απόρρητο μήνυμα, όπως ακριβώς και ο δολοφόνος καθολικός μονάχος Ζακ Κλεμάν του βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκου του Γ’, τον οποίο μπόρεσε να πλησιάσει και να δολοφονήσει με στιλέτο, δήθεν για να του δώσει ένα απόρρητο μήνυμα για την καθολική Λίγκα.

Με την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, οι Εβραίοι έχασαν τα «πρωτοτόκια» τους έναντι του Θεού, όπως ακριβώς και ο Ησαύ έχασε τα πρωτοτόκια από τον αδερφό του τον Ιακώβ για ένα πιάτο φακή.

Ο Ιώβ έχασε τα πάντα, όμως στο τέλος τα ξανακέρδισε, όπως ακριβώς και η Ελλάδα σήμερα έχει χάσει τα πάντα, αλλά αν αλλάξει πορεία, μπορεί και αυτή να ξανακερδίσει όσα έχει χάσει μέχρι τώρα.

Ο Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος της Γαλλίας, σκοτώθηκε από ποδοπάτημα από αλόγα, όπως ακριβώς και υπασπιστής του Ιωράμ στο Αρχαίο Ισραήλ, σκοτώθηκε και αυτός απο ποδοπάτημα από τους κάτοικους των Ιεροσολύμων.

Ο Βεσπασιανός και ο Τίτος έχτισαν πάνω στο παλάτι του Νέρωνα (το οποίο αυτός έκτισε μετά την πυρκαγιά που έβαλε ο ίδιος στην Ρώμη το 64 μ.Χ.), το Κολοσσιαίο στην Ρώμη, για να ξεχαστούν οι μέρες αυτού.

Αντίστοιχα, ο Ανδριάνος για παρεμφερή λόγω στην Ιερουσαλήμ και την Βηθλεέμ, έχτισε πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και τον Ναό της Γεννήσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ναό της Αφροδίτης και του Δία αντίστοιχα για να τους προσβάλει.

Το παλάτι του Διοκλητιανού στην Νικομήδεια λέγεται ότι κάηκε την πρώτη φορά από κεραυνό, αλλά ο Γαλέριος και του Διοκλητιανός κατηγόρησαν τους Χριστιανούς και τους δίωξαν.

Αντίστοιχα και επί Ιουλιανού του Παραβάτη, ο ναός του Απόλλωνα στην Αντιόχεια λέγεται ότι κάηκε από κεραυνό, αλλά ο Ιουλιανός κατηγόρησε τους Χριστιανούς, έκλεισε τους ναούς τους στην πόλη αυτή και τους δίωξε.

Το παλάτι του Διοκλητιανού στην Νικομήδεια λέγεται ότι κάηκε την δεύτερη φορά με προβοκάτσια του Γαλέριου και του Διοκλητιανού για να κατηγορήσει τους Χριστιανούς και να τους διώξει, όπως ακριβώς έκανε και ο Νέρωνας με την Ρώμη που έκαψε ο ίδιος με τους Χριστιανούς ως τάχα ενόχους, αλλά και ο Χίτλερ με τους αντιπάλους του μετά το κάψιμο του Ράιχσταιγκ από τον ίδιο.

28 Οκτωβρίου του 306 μ.Χ. έγινε η άνοδος του τυράννου Μαξέντιου στην Ρώμη, ενώ και η άνοδος του δικτάτορα Μουσολίνι έγινε στην Ρώμη και πάλι την 28 Οκτωβρίου του  1922 μ.Χ.

28 Οκτωβρίου του 312 μ.Χ. επήλθε η ήττα του τυράννου Μαξέντιου στην Ρώμη από τον ένδοξο Έλληνα Αυτοκράτορα Μεγάλο Κωνσταντίνο, όπως και στις 28 Οκτωβρίου του 1940 μ.Χ., επήλθε και η ήττα του δικτάτορα Μουσολίνι έγινε από τους Έλληνες το 1940.

Επί του Βαλυριανοί, οι μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία θάφτηκαν ζωντανοί στην Ρώμη, όπως ακριβώς και η διαβόητη Ελίζαμπεθ Μπάθορυ στον Μεσαίωνα στην Ουγγαρία.

Η προσευχή των Χριστιανών της 12ης  Ρωμαϊκής Λεγεώνας εναντίον των Μαρκομάνων και των Κουαδών επέφερε εναντίον τους βροχή και θύελλα και αυτοί ηττήθηκαν, όπως ακριβώς έγινε και με τους Ρωμαίους από τους Γερμανούς στον Τευτοβούργιο Δρυμό.

Τόσο ο Νέρωνας, όσο και ο Μαξιμιανός ο Θραξ, συλήσαν και οι δύο και ειδωλολατρικούς ναούς, εκτός από τους Χριστιανικούς.

Οι Χριστιανοί κατηγορήθηκαν από τον Μάρκο Αυρήλιο ότι τάχα αυτοί ήταν υπεύθυνοι για την πανούκλα που ήρθε από την Αιθιοπία και διώχτηκαν, όπως ακριβώς και οι Εβραίοι κατηγορήθηκαν στον Μεσαίωνα για την διάδοση της Πανούκλας από την Γιάφα της Κριμαίας και διώχτηκαν.

Κατά παράδοξο τρόπο, πολλές μοναρχικές δυναστείες κρατών που δίωξαν τους Εβραίους στα κράτη τους, είχαν βίαιο τέλος (με εσωτερική επανάσταση ή εξωτερική κατάκτηση), τόσο στην Αρχαιότητα (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Πέρσες), όσο και στην σύγχρονη εποχή (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html).

Ο τελευταίος Πέρσης βασιλιάς της δυναστείας των Ζαίντ Λοτφ Αλί Χαν συνελήφθη από τον αιμοσταγή ιδρυτή της δυναστείας των Χαζάρων Μοχάμεντ Αγά Χαν, μεταφέρθηκε από αυτόν αιχμάλωτος στην πρωτεύουσα του Κτησιφώντα, όπου βασανίστηκε και αργότερα εκτελέστηκε.

Αντίστοιχα, και ο τελευταίος βασιλιάς του Ιούδα Εζεκίας συνελήφθη από τον αιμοσταγή Βαβυλώνιο ηγέτη Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα, τυφλώθηκε με διαταγή του, μεταφέρθηκε από αυτόν αιχμάλωτος στην πρωτεύουσα του Βαβυλώνα, όπου βασανίστηκε και αργότερα πέθανε εκεί.

Πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να γίνει δεκτός ως Θεός ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο, αλλά και τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αλέξανδρο Σέβηρο.

Ο ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ ξεκίνησε τις προεργασίες για την κατασκευή του μετέπειτα Ναού, γνωστού ως Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ τον οποίο ολοκλήρωσε ο διάδοχος του, ο σοφός βασιλιάς Σολομώντας, όπως και Ομειάδης Χαλίφης ξεκίνησε την κατασκευή του λεγόμενου λευκού τεμένους στην Ράμλα, το οποίο και ολοκλήρωσε ο διάδοχος του Ομάρ ο Β’.

Κατά την διάρκεια της Εικονομαχίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81/), ο Λέων ο Γ’ ο τυραννικός αιρετικός και εικονομάχος Αυτοκράτορας Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος έχοντας λάβει την λαϊκή αίγλη, και ενθαρρυμένος από την νίκη του επί των Αράβων του Χαλίφη Σουλεϊμάν Ιμπν Αμπντ Αλ Μαλίκ (ο οποίος και πίστευε ότι ήταν ο «μαχντί» του ισλάμ) στην Β’ Πολιορκία της Πόλης από αυτους, αποφάσισε να επιβάλει με την βία στην Ρωμανία την αιρετική εικονομαχική πολιτική του.

Για τον λόγο αυτό, ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος όπως και οι διάδοχοι του πολέμησαν με λυσσά και βία την Ορθοδοξία, απαγορεύοντας την προσκύνηση των Άγιων Εικόνων, καθώς και των ιερών λείψανων των Αγίων μας, χαρακτηρίζοντας τα δήθεν «επικίνδυνα για την πιστή», ενώ έκλεισαν πολλούς ναούς και μοναστήρια που αρνήθηκαν να υπακούσουν τις εντολές τους.

Εν συνέχεια, ο  Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος και οι διάδοχοι του δίωξαν, φυλάκισαν, βασάνισαν, εξόρισαν, άρπαξαν τις περιουσίες των εχθρών τους ή εκτέλεσαν χιλιάδες αντιπάλους τους (η δε πλειοψηφία του λαού ήταν ενάντια στην εικονομαχία), ο δε πιο άγριος διώκτης των Εικονοκλαστών ήταν ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων.

Οι δε αιρετικοί μητροπολίτες που προσπάθησαν να «δικαιολογήσουν ιδεολογικά» τον Λέων τον Γ΄ τον Ίσαυρο στην Εικονομαχία και στην καταστροφή των Άγιων Εικόνων ήταν οι Κωνσταντίνος Νακωλείας και ο μητροπολίτης Κλαυδιουπόλεως Θωμάς (http://aegeanhawk.blogspot.com/2014/07/blog-post_283.html, http://aegeanhawk.blogspot.com/2018/05/843.html).

Αντίστοιχα στις μέρες μας υποστηρίζεται από αναλυτές ότι ο νυν Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχοντας λάβει την λαϊκή αίγλη, και ενθαρρυμένος από την «νίκη του» επί των Τούρκων του «Σουλτάνου» Ερντογάν (ο οποίος φέρεται να πιστεύει και αυτός ότι είναι ο «μαχντί» του ισλάμ) στον Έβρο, αποφάσισε και αυτός όπως και ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος στην Ρωμανία παλαιότερα να επιβάλει την δική του εικονομαχική πολιτική ένεκα κορωνοϊού.

Για τον λόγο αυτό, ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του πολέμησαν με βία την προσκύνηση των Εικόνων των Αγίων (σε μία «νέα εικονομαχία» ή και «κορωνομαχία» στην εποχή μας), απαγορεύοντας την προσκύνηση τους, καθώς και των ιερών λείψανων των Αγίων μας, χαρακτηρίζοντας τα δήθεν «επικίνδυνα για την υγειά», ενώ έκλεισαν όλους τους ναούς και μοναστήρια της Ελλάδας στην διάρκεια του lockdown του 2020 μ.Χ., είτε αυτά αρνήθηκαν να υπακούσουν τις εντολές τους, είτε όχι.

Εν συνέχεια, ο  Μητσοτάκης και οι κυβέρνηση του δίωξαν, φυλάκισαν, ή επέβαλαν πρόστιμο σε όσους αντιστάθηκαν στα υγειονομικά μέτρα που επέβαλαν, ο δε πιο άγριος διώκτης των εχθρών των μέτρων θεωρήθηκε ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκος Χαρδαλιάς (σαν άλλος στρατηγός Λαχανοδράκων).

Οι δε ιεράρχες που προσπάθησαν να «δικαιολογήσουν ιδεολογικά» τον Μητσοτάκη και το επιτελείο του στα μέτρα που έλαβε για τον κορονοϊό ήταν αρκετοί (π.χ. ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος στις ΗΠΑ), αλλά και «θρησκευόμενοι» λαϊκοί (π.χ. ο ψάλτης Τσιόρδας).

Και όπως ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έκλεισε και ερήμωσε με την πολιτική του τον Ναό του Σολομώντα και τους άλλους Ιερούς Τόπους των Ιουδαίων και δίωξε με τους συνεργάτες του όποιον συνέχιζε να τηρεί την Πίστη του, έτσι και στις μέρες μας ο Μητσοτάκης έκλεισε με πρόσχημα τον κορωνοιό τις Εκκλησίες και δίωξε άγρια με τους συνεργάτες του όποιον συνέχιζε να πηγαίνει σε αυτές για να Εκκλησιαστεί και να τηρεί την Πίστη του.

Στον Μάξιμο τον Ομολογητή και σε δύο μαθητές, ο τυραννικός Βυζαντινός και αιρετικός μονοθελητής Αυτοκράτορας Κώνστας ο Β’, διέταξε να τους κόψουν το χέρι (όπως ακριβώς είχε παλαιοτέρα διατάξει ο Άραβας Ομειάδης Χαλίφης Ουαλίντ ο Α’ να κόψουν το χέρι του Αγίου Ιωαννη του Δαμασκηνού), ενώ παράλληλα διέταξε να του κόψουν και την γλώσσα, όπως ακριβώς είχε συμβεί παλαιοτέρα και στην αυταρχική Βυζαντινη Αυτοκράτειρα Μαρτίνα.

Ο αξιωματούχος που έστειλε ο τυραννικός αιρετικός μονοθελητής Βυζαντινος Αυτοκράτορας Κώνστας ο Β’ για να συλλάβει τον παπά Μαρτίνο τον Α’, λέγεται ότι τυφλώθηκε για τιμωρία προσωρινά, όπως και ο μάγος Ελυμάς, ο οποίος εμπόδιζε τον Ρωμαίο ανθύπατο Κύπρου Σέργιο Παύλο να πιστέψει παλαιοτέρα στον Χριστιανισμό που δίδασκε ο  Άγιος Ισαπόστολος και Απόστολος των Εθνών Παύλος.

Στην πολιορκία της Τύρου από τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως και στην πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο, οι πολιορκούμενοι κατάφεραν πολλές φορές να κάνουν επιτυχείς εξόδους και να καταστρέψουν αρκετές φορές τις πολιορκητικές μηχανές των αντιπάλων τους.

Όμως η εκτέλεση και το κρέμασμα στα τείχη πολλών Ελλήνων αιχμάλωτων στην πρώτη περίπτωση και η προσβολή των αετών των λεγεώνων στην δεύτερη, εξόργισαν τους πολιορκητές, οι οποίοι όταν κατέλαβαν αυτές τις περιοχές τις άλωσαν και τις κατέστρεψαν πλήρως.

Ο ευσεβής και ένδοξος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ χόρεψε μπροστά σε όλους τους υπηκόους του για την δόξα του Θεού ημίγυμνος, ενώ οι παρανοϊκοί και διαβόητοι Αυτοκράτορες της Ρώμης Καλιγούλας και Νέρωνας χόρευαν ημίγυμνοι ενώπιον του Ρωμαϊκού λαού πιστεύοντας βλάσφημα ότι οι ίδιοι ήταν τάχα «θεοί».

Οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ ήταν οι Προφήτες μεταξύ των οποίων και ο Μωυσής, οι οποίοι δόθηκαν σαν σύμβουλοι στο λαό. Διότι είναι του βασιλέως ιδιαίτερο γνώρισμα το να διατάσσει αυτούς που εξουσιάζει, ενώ του συμβούλου να πείθει.

Τέτοιος λοιπόν σύμβουλος είναι ο απόστολος Παύλος, ο διάκονος της Καινής Διαθήκης, όπως και όλοι οι Απόστολοι στην Καινή διαθήκη, αλλά και οι διάδοχοι τους σήμερα, δηλαδή οι Επίσκοποι.

Ο Αμάν σκέφτηκε να αφανίσει με διωγμό τον Μαρδοχαίο και τους συμπατριώτες του Ιουδαίους γιατί δεν τον προσκύνησε, όπως ακριβώς και οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι Αυτοκράτορες σκέφτηκαν να αφανίσουν με διωγμό τους Χριστιανούς γιατί δεν τους προσκύναγαν ως δήθεν «θεούς».

Ο Σαμψών και ο Δαβίδ αντιμετώπισαν λιοντάρια στις ερημίες, ενώ οι Χριστιανοί στο Κολοσσιαίο.

Η πτώση του Αμάν ήρθε χάρις στην παρέμβαση και τις ενέργειες της βασίλισσας Εσθήρ, της συζύγου του διαβόητου Πέρση βασιλιά Ξέρξη του Α’, ενώ την θέση του την πήρε ο θείος της ο Μαρδοχαίος.

Αντίστοιχα, η πτώση του Ελληνικής καταγωγής Μεγάλου Βεζίρη Ιμπραήμ ήρθε χάρις στην παρέμβαση και τις ενέργειες της βασίλισσας Ρωξάνης, της συζύγου του Οθωμανού Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Α΄ του Μεγαλοπρεπούς, ενώ την θέση του την πήρε ο ευνοούμενος της Ρωξάνης Güzelce Kasım Πασάς.

Η Νωεμίν γύρισε στην πατρίδα της την Βηθλεέμ από την Μωάβ με την νύφη της, την Ρουθ, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός γύρισε από την Αίγυπτο στην Ναζαρέτ μαζί με την Πανάγια μητέρα Αυτού, την Παναγιά μας.

Στην Βηθλεέμ, γεννήθηκε τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Μύρο προσέφεραν οι τρεις Μάγοι στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό λίγο κατά την γέννηση Του, ως σβόλο για την μετέπειτα ταφή Του, όπως ακριβώς και η Μαρία, η αδερφή του Λάζαρου, προσέφερε και αυτή Μύρο στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό λίγο πριν την Σταύρωση, την Ταφή, καθώς και την ένδοξη Ανάσταση Του.

71 ήταν τα μέλη του Ιουδαϊκού Σαχεντρίν, και 72 ήταν συνολικά οι Ιουδαίοι μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης στα Ελληνικά στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων, οι γνωστοί σε όλους μεταφραστές από την μετάφραση των εβδομήκοντα (στην πραγματικότητα βέβαια όπως προ ειπώθηκε οι μεταφραστές αυτοί ήταν 72 και όχι 70 συνολικά).

 Μεγάλες Αποστολικές περιοδείες και ταξίδια πραγματοποίησε σε πολλά Έθνη, τόσο ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, όπως και οι άλλοι δώδεκα απόστολοι, όπως ακριβώς μεγάλα ταξίδια και περιπλανήσεις εκαναν και οι Πατριάρχες (Αβραάμ, Ιακώβ) στην Παλαιά Διαθήκη.

Τόσο τον Ιωσήφ τον Δίκαιο, όσο και τον Προφητη Ιερεμία, τα αδέρφια του στην πρώτη περίπτωση και ο βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας στην δεύτερη, τους έριξαν σε σκοτεινούς λάκκους χωρίς τροφή και νερό, προκειμένου αυτοί να πεθάνουν στην συνέχεια από την πεινά.

Οικονομικά συμφέροντα και συντεχνίες δίωξαν και παρακίνησαν σε διωγμούς κατά των Χριστιανών επί Αποστόλου Παύλου (π.χ. σιδεράδες και αγαλματοποιοί στην Έφεσο), όπως ακριβώς γίνεται στις μέρες μας σήμερα έναντι του Χριστιανισμού από πολλούς τραπεζίτες.

Ο Απόστολος Παύλος ανέστησε τον Ευτυχή, όπως πριν από αυτόν ο Προφήτης Ηλίας τον γιο της χήρας στην Σαρέπτα της Σιδώνας, αλλά και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και Αυτός τον γιο μιας χήρας, την κόρη του Ιάρειου, αλλά και τον φιλο Του, τον Λάζαρο.

Ο Δαβίδ χόρεψε έναν χορό χαράς για ευχαριστία στον Θεό στα Ιεροσόλυμα μπροστά στην σύζυγο του Μαχάλ, όπως ακριβώς και οι Ινδιάνοι χορεύαν χορούς χαράς στην Αμερική ή και τους λεγομένους χορούς της βροχής.

Ο Ησαύ πάνω στον θυμό του σκέφτηκε να δολοφονήσει τον αδερφό του, τον Ιακώβ, όπως ακριβώς μετέπειτα οι αδερφοί του Δίκαιου Ιωσήφ  πάνω στον θυμό τους σκέφτηκαν και αυτοί να δολοφονήσουν τον αδερφό τους.

Από την Αίγυπτο ήρθε ο Ισραήλ υπό την διοίκηση του Μωυσή και του Ιησού του Ναυή στην Χαναάν, από την Αίγυπτο επέστρεψε επίσης και ο Πατριάρχης Μωυσής, αλλά και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Χαναάν.

Ο Λάμεχ από την γενιά του Κάιν σκότωσε έναν νέο γιατί τον κτύπησε, όπως και ο Μωυσής μετέπειτα σκότωσε έναν Αιγύπτιο γιατί κτυπούσε έναν υπόδουλο Εβραίο.

Στην ηλικία των είκοσι ετών ο Ρήγας Βελεστινλής σκότωσε στο Βελεστίνο έναν Τούρκο πρόκριτο, επειδή του είχε συμπεριφερθεί δεσποτικά και διέφυγε στην συνέχεια από την πόλη του το Βελεστίνο, όπως ακριβώς και ο Μωυσής παλαιοτέρα σκότωσε έναν Αιγύπτιο γιατί κτυπούσε έναν υπόδουλο Εβραίο και φερνόταν δεσποτικά στους Εβραίους.

Τόσο ο Κάιν, όσο και ο Αβεσσαλώμ σκότωσαν και οι δύο έναν από τους αδερφούς τους.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, όσο και φιλόσοφος Πλάτων πωλήθηκαν και οι δύο ως δούλοι από δόλο από τους εχθρούς τους (τα αδέλφια του ο Ιωσήφ και τον τύραννο και μαθητή του Διονύσιο τον Β΄ των Συρακουσών ο Πλάτων), αλλά και οι δύο απελευθερώθηκαν και αποκαστάθηκαν στην συνέχεια χάρις στις ικανότητες τους.

Ο Φαραώ και ο Ηρώδης έσφαξαν τα πρωτότοκα των Εβραίων ο πρώτος και τα νήπια της Βηθλεέμ ο δεύτερος, και από αυτά διασωθήκαν μόνο ο Μωυσής στην πρώτη περίπτωση και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην δεύτερη.

Τα πρωτότοκα των Εβραίων έσφαξαν οι Αιγύπτιοι κατά την γέννηση του Μωυσή, τα πρωτότοκα τους έχασαν και οι ίδιοι στην Δέκατη Πληγή του Φαραώ (όπως και ο ίδιος ο Φαραώ) και πάλι επί Προφήτου Μωυσή.

Τόσο ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Λέων Στ’, όσο και ο ηγεμόνας του Κίεβου Γιαροσλάβ απέκτησαν και οι δύο το προσωνύμιο «Σοφός», όπως και ο Σωκράτης στην Αρχαιότητα στην Αθηνά ή ο Σολομώντας στην Ιερουσαλήμ.

Τόσο ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ, όσο και ο Δαρείος ο Μήδιος, ανακήρυξαν τον Προφήτη Δανιήλ, τρίτο και δεύτερο άρχοντα στο Βασίλειο τους αντίστοιχα και οι δύο, μετά από τους ιδίους.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος και ο Βαρνάβας, τίναξαν την σκόνη από τα πόδια τους στην Αντιόχεια της Πισιδίας γιατί οι κάτοικοι της πόλης αυτής δεν δέχτηκαν το Αποστολικό τους κήρυγμα, όπως ακριβώς τους είχε πει ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός για όσες πόλεις δεν δεχτούν το κήρυγμα τους.

Αντίστοιχα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, τίναξε την σκόνη από τα πόδια του σε όσες δεν δέχτηκαν το Αποστολικό του κήρυγμα, όπως ακριβώς τους είχε πει ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός για όσες πόλεις δεν δεχτούν το κήρυγμα τους.

O αιρετικός αρειανός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ουάλης έκλεισε όλες τις Εκκλησίες των Ορθοδόξων επειδή μισούσε τους Ορθοδόξους, όπως ακριβώς στις μέρες μας η κυβέρνηση του Μητσοτάκη έκλεισε τις Εκκλησίες των Ορθοδόξων λόγω του κορωνοϊού.

Επίσης, ο αιρετικός αρειανός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ουάλης, ο οποίος έκλεισε όλες τις Εκκλησίες των Ορθοδόξων επειδή μισούσε τους Ορθοδόξους, απειλούσε ότι μόλις γυρίσει ἀπὸ τον πόλεμο ποὺ πήγαινε κατά των Γότθων, θα τιμωρήσει τον Άγιο Ἰσαάκιο και όλους τους Ορθοδόξους παραδειγματικά, κάτι που τελικά δεν συνέβη λόγω του θανάτου του στον πόλεμο αυτό (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/08/blog-post_63.html).

Κατά αντίστοιχο τρόπο, και ο ειδωλολάτρης Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος έκλεισε πολλές Εκκλησίες των Ορθοδόξων στην Αντιόχεια και αλλού επειδή μισούσε τους Ορθοδόξους, τους απειλούσε παράλληλα ότι μόλις γυρίσει ἀπὸ τον πόλεμο ποὺ πήγαινε κατά των Περσών, θα τιμωρήσει όλους τους Ορθοδόξους παραδειγματικά, κάτι που τελικά δεν συνέβη λόγω του θανάτου του στον πόλεμο αυτό.

Ο Πτολεμαίος, ο γιος του Αβούβου, μετά την εκτέλεση του Σίμωνα Μακκαβαίου (και δύο εκ των τριών γιων του) έστειλε ανθρώπους του να δολοφονήσουν και τον τρίτο, τον Ιωάννη, όμως ένας από αυτους ομολόγησε τα πάντα στον Ιωάννη και αυτός συνέλαβε τους υποψήφιους δολοφόνους του και τους εκτέλεσε.

Αντίστοιχα, όταν ο Γκάι Φοκς, ενθαρρυμένος από την Ισπανία και τον παπά της Ρώμης σχεδίασε την δολοφονία του βασιλιά Ιάκωβου του Α’ των Στιούαρτ με την παράλληλη ανατίναξη του Βρετανικού κοινοβουλίου, ένας από τους συνωμότες αυτους ομολόγησε τα πάντα στον Ιάκωβο και αυτός συνέλαβε τους υποψήφιους δολοφόνους του και τους εκτέλεσε.

Τόσο στον Ιωάννη Μακκαβαίο, όσο και στον Αμπντ Ραχμάν τον Α’ των Ομμεϋαδών, οι εχθροί τους (ο Πτολεμαίος, ο γιος του Αβούβου και οι Αββασίδες αντίστοιχα), σκότωσαν όλα τα αδέρφια τους, καθώς και τον πατέρα τους.

Ο Προφήτης Ιερεμίας, ο οποίος περιέγραψε με ιδιαίτερα παραστατικά ιστορικό τρόπο τα δεινά του ιδίου και του λαού την εποχή του από τους Βαβυλωνίους (τα οποία έζησε και ο ίδιος, οντάς αντιπαθής στους συμπατριώτες του για τις Προφητείες του, αλλά και για τον έλεγχο σε φτωχούς, μονάρχες και πλουσίους για την αποστασία τους από τον Θείο Νόμο), συγκρίνεται με τον διάσημο Έλληνα ιστορικό Ξενοφώντα.

Και ο Ξενοφώντας περιέγραψε με ιδιαίτερα παραστατικά ιστορικό τρόπο τα δεινά του ιδίου και του λαού (των Αθηναίων) την εποχή του, όπως και την κάθοδο των Μυρίων στην Μεσόγειο όταν ήταν αρχηγός τους, όντας και αυτός αντιπαθής στους συμπατριώτες του για τις πολιτικές του απόψεις (αφου ο Ξενοφών ήταν ολιγαρχικός και φιλο-Σπαρτιάτης).

Ο Ερρίκος Σλήμαν, έχοντας ως οδηγό του την Ιλιάδας απέδειξε τις αλήθειες αυτής, ανακαλύπτοντας με ανασκαφές την Τροία και τις Μυκήνες, όπως ακριβώς και οι Βιβλικοί Αρχαιολόγοι, έχοντας ως οδηγό του την Βίβλο, απέδειξαν τις αλήθειες αυτής, ανακαλύπτοντας με ανασκαφές την Ιεριχώ, την Σιλώ, την Βαβυλώνα, την Νινευή κ.λ.π.

Ο πατέρας του Προφήτη Ηλία ήταν ιεράς από το ιερατικό γένος Λευί από τον πατέρα κατάγονταν από την φυλή Λευί, όπως ακριβώς και ο πατέρας της Παναγιά μας  ήταν ιεράς από το ιερατικό γένος Λευί.

Για τον Προφητη Ηλία λέγεται σύμφωνα με παραδόσεις ότι όπως και ο Ιωνάς προσπάθησε να φύγει και αυτός αρχικά με πλοίο, αλλά και αυτός όπως και ο Ιωνάς πήγαινε στις Θρασείς με πλοίο, έγινε θαλασσοταραχή και σώθηκε μόνο ο Ηλίας από αυτήν και γύρισε πίσω στην Παλαιστίνη.

Ο Προφήτης Ηλίας λέγεται πως ήταν ο πρώτος παρθένος Προφήτης στην Παλαιά Διαθήκη, όπως ακριβώς και η Παναγιά μας ήταν και είναι η μονή Αειπάρθενος τόσο σε όλη την Καινή  Διαθήκη, όπως και στους Αιώνες των Αιώνων.

Ο Προφήτης Ηλίας ζήτησε από την χήρα στα Σαπφείρα της Σιδώνας να του φέρει νερό, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός από την Σαμαρείτιδα, την γνωστή σε όλους μας Αγία Φωτεινή.

Λόγω πείνας, ο Προφήτης Ηλίας κατέφυγε για ένα διάστημα στον Λίβανο για να σωθεί από την πεινά πριν γυρίσει στην Χαναάν, όπως ακριβώς και η Νωεμίν,  Ηλίας κατέφυγε για ένα διάστημα στον Λίβανο για να σωθεί από την πείνα πριν γυρίσει στην Χαναάν.

Όπως η Αβιγαία είπε στον Δαβίδ «Ιδού η δούλη σου θα γίνει όπως θέλεις», όπως ακριβώς και η Παναγιά μας είπε και αυτή στον Αρχάγγελο Γαβριήλ «Ιδού η δούλη του Κυρίου θα γίνει όπως το θέλεις».

Ο Άγιος Πολύκαρπος λίγο πριν μαρτυρήσει με αποκεφαλισμό ρίχτηκε στην φωτιά αλλά προστατεύτηκε από αυτή με Άγγελο όπως και οι τρεις Παίδες εν Καμίνω στην Αρχαία Βαβυλώνα.

Οι αιρετικοί νικολαίτες χρησιμοποιούσαν κάθε αμαρτία μέχρι αηδίας για να καταστρέψουν την σάρκα την οποία θεωρούσαν κάκη, κατά το «δόγμα» και ρητό των ιησουιτών που έλεγαν: «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Ο Άγιος Αντύπας μαρτύρησε μέσα σε ένα καιόμενο χάλκινο βόδι, όπως ακριβώς και τα θύματα του τυράννου Φάλαρι στην Αρχαιότητα, αλλά και ο ίδιος ο τύραννος στο τέλος.

Η Ιεζάβελ παρέσυρε τους Ισραηλίτες στην αποστασία, τα όργια και την ειδωλολατρία του Βάαλ, όπως και οι Μωαβίτισες παλαιότερα παρέσυραν και αυτές τους Ισραηλίτες στην αποστασία, τα όργια και την ειδωλολατρία του Χεμώς.

Ο Λωτ αν και έμενε μέσα στα αμαρτωλά Σόδομα, δεν αμάρτησε και δεν έγινε ειδωλολάτρης, όπως και οι 7.000 κρυφοί πιστοί στον Θεό Ισραηλίτες επί Αχάαβ, δεν αμάρτησαν και δεν έγιναν ούτε αυτοί ειδωλολάτρες.

Ο πρώτος αιρετικός «εισηγητής του χιλιασμού» ήταν ο Κήρανθος στην Αρχαιότητα, ενώ στην νεότερη ιστορική περίοδο ο Κάρολος Ροσέλ με την αίρεση των «ιεχωβάδων» που ο ίδιος ίδρυσε.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος κήρυξε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όταν βρίσκονταν στον Άδη και όσοι πίστεψαν σε αυτόν σώθηκαν, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όταν και Αυτός κατέβηκε στον Άδη με τον θάνατο και λίγο πριν την ένδοξη Ανάσταση Του.

Οι Σαμαρείτες υποτάχτηκαν στους Ισραηλίτες με την βοήθεια του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Α’ (ενώ ως γνωστόν οι Ισραηλίτες επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και επανίδρυσαν το κράτος υπό τον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Μέγα).

Έτσι για κάποιους και οι Άραβες στις μέρες μας θα νικηθούν από τους Ισραηλίτες με την βοήθεια των ΗΠΑ (ενώ και στην σύγχρονη εποχή οι Ισραηλίτες επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ και επανίδρυσαν το κράτος υπό τον Αμερικανό Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν).

Τόσο ο μουσουλμανισμός, όσο και ο ιουδαϊσμός (ο πρόγονος της μόνης αληθινής Πίστης, του Ορθοδόξου Χριστιανισμού), γεννήθηκαν σε κοινωνίες χωρίς γραπτή νομοθεσία και κράτος, όπου κάθε φυλή είχε τα δικά της ήθη, νόμους και έθιμα.

Έτσι, οι ιδρυτές αυτών (π.χ. ο Μωυσής και ο Δαβίδ χάριτι Θεού στο Αρχαίο Ισραήλ ή ο Μωάμεθ μονός του στην Αραβία), για να φτιάξουν κράτος, επικαλέστηκαν και χρησιμοποίησαν μία ευρύτερη θρησκευτική ταυτότητα για να ενώσουν όλες αυτές τις φυλές.

Για τον λόγο αυτό, θεσμοθετήθηκαν νόμοι, οι οποίοι θα ξεπερνούσαν την φυλετική ταυτότητα και διάφορες, ενώ εισήγαγαν κανονισμούς για την κοινωνική λειτουργία του κράτους, οι οποίοι περιείχαν τα πάντα, τόσο για το θεσμικό δίκαιο, όσο και την κοινωνική και πολιτική διοργάνωση ή ακόμα και την διεξαγωγή πολέμων.

Ο Ιαφθέ ξεκινώντας για την εναντίον των Αμμωνιτών μάχη, ορκίσθηκε στον Κύριο να θυσιάσει σε περίπτωση νίκης του τον πρώτο που θα τον υποδεχόταν στην επιστροφή του. Έτσι όταν επέστρεφε νικητής έσπευσε η μικρή του θυγατέρα να τον προϋπαντήσει κρατώντας κύμβαλο.

Πολλοί νομίζουν ότι θυσίασε την θυγατέρα του. Άλλοι όμως εξετάζοντας με προσοχή το Εβραϊκό κείμενο φτάνουν στο αντίθετο συμπέρασμα, ότι η θυγατέρα δεν θυσιάστηκε, αλλά αφιερώθηκε στον Κύριο και δεν γνώρισε άντρα στην ζωή της.

Αντίστοιχα και ο Αγαμέμνονας ξεκινώντας για την εναντίον των Τρώων εκστρατεία, αναγκάστηκε να ορκίσθηκε στην (δήθεν) «θεά Άρτεμη» στον Κύριο να θυσιάσει την κόρη του την Ιφιγένεια για να σαλπάρει ο στόλος.

Πολλοί νομίζουν ότι ο Αγαμέμνονας θυσίασε τελικά την θυγατέρα του. Άλλοι όμως εξετάζοντας άλλες παραλλαγές του μύθου-ιστορίας αυτής φτάνουν στο αντίθετο συμπέρασμα, ότι η  δεν θυσιάστηκε, αλλά αφιερώθηκε στην Άρτεμη ως ιέρεια στην Ταυρίδα (και μετά στις Μυκήνες και στα Μέγαρα) και δεν γνώρισε άντρα στην ζωή της.

Τις 12η Αυγούστου του 1480 στο Οτράντο της Ιταλίας, έγινε η σφαγή των μαρτύρων της πόλης αυτής από τα στρατεύματα της πόλης που την κατέλαβαν,  του Οτράντο από τον στρατό του Οθωμανού Σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή.

ην επομένη της καταλήψεως της Πόλεως από τούς Τούρκους, 813 αιχμάλωτοι στρατιώτες οδηγήθηκαν στον Λόφο της Μινέρβας, όπου ο Γκάντι Αχμέτ Πασάς του έθεσε προ του διλήμματος: «Ασπάζεστε το Ισλάμ και τον Μωάμεθ, ή θανατώνεστε  όλοι  επί τόπου»!

Οι γενναίοι χριστιανοί με τον αρχηγό τους τον Αντόνιο Πριμάλντο απάντησαν ότι «προτιμούσαν να πεθάνουν και χίλιες φορές, παρά να αρνηθούν τον Ιησού, τον Υιό του Θεού»!

Μετά αυτήν την απερίφραστη άρνηση προδοσίας της Αγίας Πίστεως τους ο Γκεντίκ Αχμέτ Πασάς διέταξε να αποκεφαλίστηκαν όλοι επί τόπου.

Τα σώματα των ανδρών αυτών έμειναν άταφα (!) στο σημείο της θανατώσεως τους για περίπου ένα χρόνο!

Δεδομένου , ότι το 1480 υπήρχε σημαντική Ελληνική Κοινότητα στο Οτράντο αρκετοί από αυτούς τους 813 μάρτυρες, ήσαν Έλληνες (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/08/540.html#more).

Αντίστοιχα και μετά την εκτέλεση του Τζαφάρ Βαρμακίδη υστέρα από διαταγή του πρώην φίλου Χαρούν Αλ Ρασίντ έμεινε άταφο για ένα έτος μετά την εκτέλεση του.

Η Ασσυρία, αρχικά τιμώρησε τον παλαιό Ισραήλ, όταν όμως αλαζονεύτηκε ο βασιλιάς της (π.χ. ο Σεναρηχείμ), μετά την έσβησε ο Θεός από την ιστορία της ανθρωπότητας .

Αντίστοιχα στις μέρες μας η Τουρκία φαίνεται να τιμωρεί την Ελλάδα, ο δε νυν κυβερνήτης της, ο Ερντογάν έχει αλαζονευτεί υπέρμετρα και είναι πιθανόν και αυτός (ιδιαίτερα μετά την βεβήλωση της Αγίας Σοφίας στην Πόλη) να έχει παρεμφερές με τον Σεναρηχείμ τέλος.

Ο Κριτής Ιαφθέ έκανε από μονός του ένα ανόσιο και ανόητο τάμα στον Θεό για τον βοηθήσει να νικήσει τους εχθρούς του, ότι οποίο ζωντανό πλάσμα θα έβρισκε στην επιστροφή του θα τον θυσίαζε και βρέθηκε αυτό να είναι η κόρη του.

Και ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σαούλ έκανε από μονός του ένα ανόσιο και ανόητο τάμα στον Θεό ο Σαούλ για τον βοηθήσει να νικήσει τους Φιλισταίους να πολεμήσουν Ισραηλίτες εχθρούς τους Φιλισταίους  νηστικοί χωρίς να φανέ τίποτε, αν κάποιος παρέκβαινε τάμα του να ματώνονταν, και βρέθηκε αυτός που το παρέβηκε να είναι ο γιος του ο Ιωανάθαν.

 Ο Μωαβίτης βασιλιάς Μεσά θυσίασε τον γιο του και έλυσε την πολιορκία από τον τρόμο που προκάλεσε στους εχθρούς του Ισραηλίτες, Ιουδαίους και Εδωμίτες όταν αυτοί πολιορκούσαν την πρωτεύουσα του Κιρ-(Χ)αρεσέθ.

Αντίστοιχα και ο Μεσσήνιους βασιλιάς Αριστόδημος θυσίασε την κόρη του για να σώσει την πρωτεύουσα του από τους Σπαρτιάτες που πολιορκούσαν την πρωτεύουσα του την Ἰθώμη κατά την διάρκεια του Πρώτου Μεσσηνιακού Πολέμου, κάτι που προκάλεσε τρόμο σε αυτους έμειναν για αρκετά χρόνια μακριά από την Ιθώμη.

Ο Αριστόδημος έγινε νέος βασιλιάς της Μεσσηνίας και οδήγησε τελικά τον στρατό του σε μια επίθεση ενάντια στους Σπαρτιάτες, κάνοντάς τους να υποχωρήσουν πίσω στην Λακωνία κρατώντας την Μεσσηνία ελεύθερη από την Σπαρτή έως και τον θάνατο του.

Οι Εβραίοι επί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δίωκαν τους Χριστιανούς για να γίνουν αρεστοί στους Ρωμαίους, προσεταιρίζομενοι με τον τρόπο αυτό την διοικούσα αρχή της Ρώμης για να της γίνουν αρεστοί, μέχρις ότου επαναστάτησαν εναντίον της για να δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος και μοναρχία υπό έναν απόγονο του Δαβίδ και κατασταλήκαν από αυτήν ανηλέως (τα έτη 66-70 και 132 μ.Χ.).

Αντίστοιχα, οι Εβραίοι επί της Περσικής (Σασσανιδικής), Αραβικής (Αββασίδες, Φατιμίδες) και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δίωκαν τους Χριστιανούς για να γίνουν αρεστοί στους Άραβες και τους Τούρκους, προσεταιρίζομενοι με τον τρόπο αυτό την διοικούσα αρχή των τότε μουσουλμανικών χαλιφάτων για να της γίνουν αρεστοί.

Όλα αυτά συνέβησαν μέχρις ότου αυτοί επαναστάτησαν εναντίον τους για να δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος και μοναρχία υπό έναν απόγονο του Δαβίδ και κατασταλήκαν από τους Σασσανίδες και τους Τούρκους ανηλέως (τα έτη 615 και 1666 μ.Χ. αντίστοιχα, το ίδιος έτος που ξέσπασε και η μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου).

Το Εβραϊκό Συνέδριο (το Σαχεντρίν), δίωκε τους πρώτους Χριστιανούς, όπως μετέπειτα η Ιερά Εξέταση του παπά της Ρώμης τους μονούς αληθινούς Χριστιανούς (δηλαδή τους Ορθοδόξους), όπως και τους αιρετικούς.

Η σύλληψη, η «δίκη», οι εμπαιγμοί, τα βασανιστήρια και η φυλάκιση των Αποστολών Πέτρου και Ιωαννη από το Σαχεντρίν επί ηγεμονίας του Φήστου, όπως και ο αποκεφαλισμός του Αποστόλου Ιάκωβου, θυμίζουν τον αντίστοιχο διωγμό, φυλάκιση ψευτο-δίκη, τους εμπαιγμούς, τα βασανιστήρια, καθώς και την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από το Σαχεντρίν επί ηγεμονίας του Πόντιου Πιλάτου.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κλαύδιος αναγνώρισε πρώτος τα δικαιώματα και τα προνομία όλων των Εβραίων σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως ακριβώς και ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος αναγνώρισε πρώτος τα δικαιώματα και τα προνομία όλων των Χριστιανών σε όλη την Ρωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Δομιτιανός και ο Τραϊανός επέβαλαν διωγμούς και φυλακίσεις στους παντελώς αθώους Χριστιανούς τάχα για παραβίαση του Νομού του 99 π.Χ. σε σχέση με την ίδρυση και συγκρότηση συνωμοτικών εταιρειών, κατηγορώντας τους ως τάχα «συνωμοτική εταιρεία» και ξεχνώντας ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι εταιρεία, αλλά η Μονή Εξ΄ Αποκαλύψεως Θρησκεία.

Αντίστοιχα, πολλές κυβερνήσεις στην νεότερη ιστορική περίοδο, επέβαλαν με νόμους ποινές και φυλακίσεις  (π.χ. ο πρώτος και ικανότατος Κυβερνήτης της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας) στους μασόνους, σε σχέση με την ίδρυση και συγκρότηση συνωμοτικών εταιρειών, κατηγορώντας τους ορθώς ως μία συνωμοτική και αντεθνική εταιρεία, αλλά παράλληλα και ως μία μυστικιστική θρησκεία (http://alophx.blogspot.com/2020/08/blog-post_10.html).

Ο Ρωμαίος Συγκλητικός Acilius Galbro καταδικάστηκε την περίοδο της ηγεμονίας του Δομιτιανού για εισαγωγή νέων ηθών στην Ρώμη (δηλαδή τον Χριστιανισμό), όπως και ο Σωκράτης παλαιοτέρα στην Αρχαία Αθηνά για την εισαγωγή «καινών δαιμονίων».

Ο Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυς δεν δέχτηκε παρά τις προκλήσεις και τους διωγμούς να αρνηθεί την Πίστη του και να παραβεί τον Χριστιανικό Νομό και να κοιμηθεί με τις χανούμισες ενός Τούρκου από την Θεσσαλονίκη, παραμένοντας αγνός, όταν είχε αιχμαλωτιστεί και πωληθεί ως σκλάβος από Τούρκους πειρατές από το χωριό του Γκούβες Μονεμβασιάς.

Αντίστοιχα και ο Δίκαιος Πάγκαλος Ιωσήφ  αρνήθηκε παρά τις προκλήσεις και τους διωγμούς να αρνηθεί την Πίστη του και να  κοιμηθεί με την γυναικά του Πετέρφη, όταν είχε πωληθεί ως δούλος από τα αδέρφια του από την Χαναάν στην Αίγυπτο, παραμένοντας αγνός.

Οι Χριστιανοί της Παλαιστίνης, οι οποίοι δεν ακολουθήσαν τους Εβραίους ψευδο-«μεσσίες» Σιμών Μπαρ Γκιορά, Ιωάννη της Γισκάλας και Σιμών Μπαρ Κοχμπά στις επαναστάσεις αυτών κατά της Ρώμης διωχθήκαν άγρια από αυτους.

Η αιφνιδιαστική εισβολή του ηρωικού Μάρκου Μπότσαρη στο Καρπενήσι με μόλις 300 άντρες κατά του Μουστάκη Πασά της Σκόρδας με 5.000 άντρες, στην οποία διέλυσε τους Τούρκους, θυμίζει την αιφνιδιαστική εισβολή του Κριτή Γεδεών με μόλις 300 άντρες κατά των πολλών χιλιάδων Μαδιανιατών, στην οποία και τους διέλυσε.

Τόσο ο Ιωσήφ στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και Αριστείδης στην Αρχαία Ελλάδα, ονομάστηκαν και οι δύο Δίκαιοι.

Ο Ανθύπατος Ασίας Σειρήνιος Γρατιανός, όπως και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ζητούσαν από τους Ρωμαίους Αυτοκράτορες Ανδριανό και Τραϊανό αντίστοιχα οδηγίες για το πως να αντιμετωπίσουν τους Χριστιανούς των περιοχών που διοικούσαν.

Όπως ο διάβολος μπήκε μέσα στο φίδι και ξεγέλασε τον Αδάμ οδηγώντας τον στην παρακοή και την πτώση, έτσι και ο Νέος Αδάμ, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, πήρε σάρκα και ενσαρκώθηκε από την Παναγιά μας εκ Πνεύματος Αγίου.

Η Παναγιά μας μνηστεύτηκε τυπικά τον Ιωσήφ, και με τον τρόπο αυτό ο Θεός ξεγέλασε με τον τρόπο αυτό τον διάβολο αυτήν την φορά (όπως είχε κάνει και αυτός στον Παράδεισο στον Αδάμ), ο οποίος περίμενε την εκπλήρωση της Προφητείας της Γέννησης του Αναμενομένου Μεσσία από μία Παρθένο για να την εμποδίσει.

Όμως όταν η Παναγιά μας αρραβωνιάστηκε τον Ιωσήφ και έμεινε ξαφνικά έγκυος από το Άγιο Πνεύμα, ο διάβολος ξεγελάστηκε πιστεύοντας ότι αυτή έμεινε δήθεν έγκυος από τον Ιωσήφ, και έτσι δεν ήταν πια Παρθένος, άρα πίστεψε ότι δεν ήταν αυτή η Αναμενόμενη από την Προφητεία Παρθένος και έπαψε να ασχολείται πια μαζί της.    

Όπως ο Απόστολος Θωμάς έλειπε από την πρώτη εμφανιστή του Αναστημένου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στους Αποστόλους, όπως και από την Κοίμηση και Μετάσταση της Κυρίας Ημών Δεσποίνης Θεοτόκου, δηλαδή της Παναγιάς μας.

Πάνω σε ένα σύννεφο μεταφέρθηκε ο Απόστολος Θωμάς στην Ιερουσαλήμ και είδε την άνοδο του σώματος της Παναγιάς μας στους Ουρανούς, όπως και ο Απόστολος Φίλιππος μετά την βάπτιση του ευνούχου αξιωματούχου της βασίλισσας Κανδάκης, μεταφέρθηκε στην Άζωτο.

Στην κομουνιστική Ρωσία οι βέβηλοι άθεοι κομμουνιστές έπιναν κρασί με τα ούρα σκευή, όπως έκανε και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ επί Προφήτου Δανιήλ.

Την ίδια περίοδο, στο Αστραχάν τον Αρχιεπίσκοπο Μητροφάνη και τον Επίσκοπο Λεόντιο τους έθαψαν ζωντανούς, όπως και τον Άγιο Κάστουλο επί Διοκλητιανού.

Στο Βέλγκραντκουρσκ τον σκότωσαν με σιδερόβεργες και μετά πέταξαν το πτώμα του σε σκουπιδόλακκο (όπως έκαναν και οι άθεοι Γάλλοι επαναστάτες με το πτώμα του Βολτέρου), όπως και το 1325 μ.Χ. στην Μυτιλήνη πειρατές σκότωσαν την Ολυμπία με σιδερόβεργες.

Και στην συνέχεια κάρφωσαν το νεκρό σώμα της με καρφιά σε μία σανίδα (όπως έκανε και ο Βλάχος ηγεμόνας Βλαντ Τσέπες Γ΄ Δράκουλα, ο οποίος κάρφωνε σε παλούκια και σανίδες τους εχθρούς του).

Οι ίδιοι πειρατές, την Ευφροσύνη, αφού την κρέμασαν σε δένδρο, την έκαψαν, όπως οι μπολσεβίκοι έκαψαν το πτώμα του Ρασπούτιν.

Στην Περμ έβγαλαν τα μάτια και έκοψαν μάγουλο του Επισκόπου Ανδρονίκου πριν τον διαπομπεύσουν στους δρόμους και τον θάψουν ζωντανό, όπως διαπόμπευσαν και τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α’ τον Κομνηνό.

Στο Βιάκνσκι τον Επίσκοπο Αμβρόσιο τον έδεσαν στην ουρά ενός αφηνιασμένου αλόγου, όπως και τον Άγιο Μαλαχία που ήταν γιος Ιερέα από την Ρόδο, στα Ιεροσόλυμα στις 29 Σεπτεμβρίου 1500 μ.Χ., τον έδεσαν πίσω από ένα άγριο άλογο και στην συνέχεια τον σούβλισαν ζωντανό σαν τον Αθανάσιο Διάκο.

Οι Έλληνες στρατιώτες, έβλεπαν ολοκάθαρα την Παναγιά μας να τους εμψυχώνει, τόσο κατά την Πολιορκία της Πόλης από τους Αβαροσλάβους και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., όπως και στον πόλεμο εναντίον των Ιταλών το 1940.

Ο μάρτυρας Γόρδιος επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Λικινίου στάθηκε στο μέσο ενός σταδίου ενός αγώνα αρματοδρομιών και μαρτύρησε με την ζωή του για αυτό, όπως ακριβώς και ο μάρτυρας Τηλέμαχος επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Ονωρίου στάθηκε στο μέσο του Κολοσσιαίου σε έναν αγώνα μονομάχων και μαρτύρησε με την ζωή του για αυτό με τελικό αποτέλεσμα από τότε να πάψουν οι μονομαχίες στην Ρώμη οριστικά.

Ο Άγιος Παίσιος ήταν ξυλουργός για ένα διάστημα όταν ήταν μονάχος,  όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Το πρόσωπο του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου στο Σαχεντρίν έλαμπε σαν Αγγέλου, όπως και του Προφήτη Μωυσή όταν έδινε τον Νόμο στους Ιουδαίους.

Όπως ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ και την Εύα που είναι αν και ήδη γνώριζε ότι αυτοί είχαν διαπράξει το προπατορικό αμάρτημα, έτσι ώστε αυτοί να καταλάβουν το λάθος τους και να μετανοήσουν (κάτι το οποίο δεν συνέβη τελικά), έτσι ξανά ο Θεός ρώτησε τον Κάιν που είναι ο Άβελ, αν  και ήδη γνώριζε ότι ο Κάιν τον είχε φονεύσει, έτσι ώστε αυτός να καταλάβει το λάθος τους και να μετανοήσει (κάτι το οποίο δεν συνέβη τελικά).

Ποιμήν προβάτων ήταν ο Άβελ, Ποιμήν λογικών προβάτων και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Ο Θεός κατέβηκε στην μορφή της Αγίας Τριάδας για να δει τι αμαρτίες έκαναν οι άνθρωποι στην Βαβέλ, όπως και στα Σόδομα, για να δει τις αμαρτίες και των εκεί κατοίκων και πάλι στην μορφή της Αγίας Τριάδας.

Ο Άγιος Μεγαλομάρτης Ανδρέας ο Στρατηλάτης και οι συν αυτώ 2593 Μάρτυρες Στρατιώτες, μετά από προσευχή στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, πήραν τεραστία δύναμη και επιτέθηκαν ενάντια στους εχθρούς τους, τους Πέρσες και τους διέλυσαν (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6958512_agios-megalomartis-andreas-o-stratilatis-kai-oi-syn-ayto-2593).

Το ίδιο ακριβώς έκαναν πολλές φορές παλαιότερα την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης και οι Μακκαβαίοι πριν αυτοί επιτεθούν και νικήσουν τους Σελευκίδες (π.χ. υπό τον Ιούδα τον Μακκαβαίο).

Ο Πύργος της Βαβέλ κατασκευάστηκε αρχικά από τον Νέμρωδ, ενώ ανακατασκευάστηκε αργότερα από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα.

Ο Ροστόστεφ στην ΕΣΣΔ είπε αν και αρχικά άθεος κατά την διάρκεια των διωγμών των Λένιν κατά των Χριστιανών, ομολόγησε πάνω στο βήμα του θεάτρου που αρχικά ο ίδιος ενέπαιζε τον Χριστό και τον Χριστιανισμό μετανιωμένος όπως και ο μετανοημένος ληστής εκ δεξιών του Κυρίου πάνω στο Σταυρό: «Μνήσθητι μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία σου».

Η Ρουθ μάζευε τα στάχια στο χωράφι του Βοόζ για να μπορεί να τραφεί αυτή και η πεθερά της η Νωεμίν όταν πεινούσαν, όπως και οι Δώδεκα Απόστολοι για να μπορούν να τραφούν όταν πεινούσαν.

Ο αρχιερέας Άννας, ο οποίος ανέκρινε τον Χριστό, υπέστη έναν τρομερό θάνατο. Ο Καίσαρας Τιβέριος διέταξε να ραφθεί σε αγελάδα και να κρεμαστεί στον ήλιο. Και όλα τα εσωτερικά του βγήκαν από αυτόν, και έτσι πέθανε (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/08/blog-post_900.html), όπως βγήκαν και τα έντερα του Ιούδα, του Ηρώδη, καθώς και του Αρείου, όταν πέθαναν.

Ειδωλολάτρες έριξαν τρεις πλούσιους εμπόρους στην θάλασσα, δύο φίλοι διέφυγαν σε ένα μεγάλο βράχο, και ο τρίτος, επειδή δεν μπορούσε να κολυμπήσει, πήγε κάτω από το νερό.

Οι έμποροι δεν ήλπιζαν πλέον να δουν τον φίλο τους ζωντανό, όταν ξαφνικά μια τεράστια φάλαινα κολύμπησε μέχρι την πέτρα, άνοιξε το στόμα της, από την οποία εμφανίστηκε ένας αβλαβής έμπορος, παίρνοντας μια σακούλα χρυσού από το στομάχι της φάλαινα (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/08/1560-1570.html), όπως είχε συμβεί και με τον Προφήτη Ιωνά.

Εικόνες του Παντοκράτορα Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού περιφέρονταν σε όλες τις πολιορκίες της Πόλης τον καιρό της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας για την εμψύχωση και ενίσχυση του ηθικού του λαού και του στρατού.

Ο Άγιος Οσγουΐνος βασίλεψε με επιτυχία για περίπου εννέα χρόνια μέχρι που ο βασιλιάς Oswy του κήρυξε τον πόλεμο.

Ο Άγιος Οσγουΐνος αντί να προκαλέσει μια αιματηρή μάχη αμφιβόλου κατάληξης, αφού ο στρατός του ήταν πολύ μικρότερος, αποφάσισε να διαφύγει και κρύφτηκε στην οικία του καλύτερου του φίλου, κόμη Hunwald στο Gilling. Ο κόμης Hunwald όμως τον πρόδωσε και έτσι ο Άγιος Οσγουΐνος δολοφονήθηκε (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/08/oswin.html).

Αντίστοιχα και στην Παλαιά Διαθήκη και ο βίαιος Χαναναίος βασιλιάς Σισερά προδόθηκε από την Ιαήλ, στην σκηνή της οποίας προσπάθησε να κρυφτεί και δολοφονήθηκε από αυτήν πάνω στο κρεβάτι που είχε ξαπλώσει.

Η βασίλισσα του Σαβά, η οποία εξουσίαζε την Υεμένη και την Αιθιοπία, επισκέφτηκε με ευλάβεια θαυμασμό την Ιερουσαλήμ, τον Ναό του Σολομώντα και τον ίδιο τον Σολομώντα, τον βασιλιά του Ισραήλ, από την Σοφία του οποίου κατενθουσιάστηκε.

Αντίστοιχα και ο ευνούχος και διαχειριστής των οικονομικών της βασίλισσας της Αιθιοπίας Κανδάκης επισκέφτηκε και αυτός με ευλάβεια θαυμασμό την Ιερουσαλήμ και τον Ναό του Σολομώντα και συνάντησε τον Απόστολο Φίλιππο, ο οποίος τον ενθουσίασε και τον βάπτισε θαυματουργικά.

Στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ένας Γερμανός στρατιώτης πήγε να ανατινάξει μία Εκκλησία του Προφήτη Ηλία του κόπηκε ξαφνικά θαυματουργικά το χέρι, όπως και του Εβραίου που πήγε να καταστρέψει το σώμα της Παναγιάς μας μετά την Κοίμηση της (και το οποίο του ξανακολλήθηκε θαυματουργικά όταν μετάνιωσε).

Ο Αρχιερέας Ιαδδός ήταν για τον Μέγα Αλέξανδρο σύμβουλος, όπως ήταν ο Δανιήλ για τον Κυρό τον Μέγα ή ο Άγιος Κορδούης για τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Ο βασιλιάς Αχασβήρος και ο Αμάν στους Πέρσες, προσπάθησαν με γενοκτονία να αφανίσουν τους Εβραίους της Αυτοκρατορίας τους, αλλά δεν προλάβαν γιατί αφανίστηκαν τελικά, όπως ακριβώς συνέβη και με τον βασιλιά Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή των Σελευκιδών.

Για να πληρώσει τα υπέρογκα λύτρα σε χρυσό και σε ασημί στον Σεναρηχείμ για ειρήνη ο Εζεκίας ξήλωσε τον χρυσό και το ασημί ακόμα και από τις στέγες και τις πόρτες του Ναού του Σολομώντα, όμως ο Σεναρηχείμ δεν κράτησε τελικά τον λόγο του, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στην Ιερουσαλήμ, αλλά τελικά αποκρούστηκε, ηττήθηκε με θαυμαστό τρόπο και υποχώρησε.

Αντίστοιχα για να πληρώσει τα υπέρογκα λύτρα σε χρυσό στον χάνο των Αβάρων για ειρήνη ο Ηράκλειος έλιωσε τον χρυσό ακόμα και από τις Εκκλησίες (με την άδεια του Πατριάρχη Στέργιου), όμως ο χάνος δεν κράτησε τελικά τον λόγο του, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στην Πόλη, αλλά τελικά αποκρούστηκε, ηττήθηκε με θαυμαστό τρόπο και υποχώρησε.

Η νεαρή βασίλισσα του Σαβά (στην σημερινή Υεμένη, Αιθιοπία και ίσως και Αίγυπτο) επισκέφτηκε με θαυμαστή πομπή την Ιερουσαλήμ και τον σοφό βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος την υποδέχτηκε με τιμές, την φιλοξένησε στο παλάτι του, ενώ λέγεται (σύμφωνα με την Αιθιοπική παράδοση) πως ο Σολομών γοητεύτηκε από την ομορφιά της και απέκτησε γιο μαζί της.

Αντίστοιχα και η Κλεοπάτρα, η νεαρή Ελληνίδα βασίλισσά του Αίγυπτου επισκέφτηκε με θαυμαστή πομπή την Ρώμη και τον ισχυρό Ρωμαίο δικτάτορα Καίσαρα, ο οποίος την υποδέχτηκε με τιμές, την φιλοξένησε στο παλάτι του, ενώ νωρίτερα ο Καίσαρας γοητευμένος από την ομορφιά απέκτησε γιο μαζί της, τον Καισαρίωνα.

Τόσο η Εσθήρ, όσο και η Κλεοπάτρα χρησιμοποιούσαν αιθέρια ελαία στα μπάνια της, κρέμες, καθώς και διάφορες βαφές για το πρόσωπο.

Έντονος συγκρητισμός υπήρχε τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ (με χαναανίτικες «θεότητες»), όσο και στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (με γερμανικές και μη «θεότητες»).

Πληρωμένοι ψευδομάρτυρες για να καταδικαστεί σε θάνατο εμφανίστηκαν τόσο στην δική του αθώου Ναβουθαί, όσο και στην δική του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Αυτοί που συνωμότησαν να ρίξουν τον Προφήτη Δανιήλ στον λάκκο των λέοντων, ρίχτηκαν τελικά αυτοί σε αυτόν με τις γυναίκες τους για ψευδορκία, όπως και οι ιερείς του Βηλ με τις γυναίκες και τα παιδιά τους (αλλά και οι ιερείς του Βάαλ επί Προφήτου Ηλία).

Τόσο ο Προφήτης Δανιήλ, όσο και ο Μαρδοχαίος, οι οποίοι προέρχονταν και οι δύο από τους αιχμάλωτους Εβραίους της Βαβυλώνας ανήλθαν στην εξουσία χάρις στην Θεία Βοήθεια και στις ικανότητες, υπηρέτησαν τα βασιλικά ανάκτορα (των Βαβυλωνίων η/και των Περσών), ενώ και οι δύο έβλεπαν Θεϊκά προφητικά όνειρα.

Η φωτιά των τριών Παίδων εν Καμίνω ήταν ύστερα από διαταγή του Βαβυλωνίου βασιλιά Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα εφτά φορές περισσότερο από την κανονική, όπως και η τιμωρία του τελευταίου από τους εφτά αδερφούς που μαρτυρήσαν επί Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς ήταν υστέρα από διαταγή αυτού του βασιλιά εφτά φορές περισσότερο από των άλλων αδερφών του.

Τόσο για το χρυσό άγαλμα του μοσχαριού του Ιεροβοάμ του Α’, όπως για το χρυσό άγαλμα του Βαβυλωνίου βασιλιά Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα (ως δήθεν «θεούς»), αλλά και για τον Αμάν στους Πέρσες υπήρχε βασιλική διαταγή για την προσκύνηση τους.

Ανακαίνιση του Ναού του Σολομώντα έγινε επί του Ιωσία και του Ηρώδη του Μέγα, όπως και ανακαίνιση της Αγιάς Σοφιάς έγινε από τον Θεοδόσιο τον Μέγα, αλλά και τον Μιχαήλ τον Β’ τον Παλαιολόγο.

Τόσο ο Δαβίδ, όπως και ο γιος του ο Σολομώντας υπήρξαν ψαλμωδοί, υμνογράφοι και ποιητές, ενώ ο πρώτος έγραψε πολλούς Ψαλμούς και ο δεύτερος την Σοφιά του Σολομώντα και τις Παροιμίες.

Ο Αβεσσαλώμ είχε μακριά μαλλιά σαν τον Σαμψών, ενώ φόνευσε έναν από τους αδερφούς του σαν τον Κάιν.

Το πτώμα του Αβεσσαλώμ το έθαψαν κάτω από έναν σορό με πολλές πέτρες στην Χεβρών, όπως και του αρχιερέα Ανά που σταύρωσε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό τον έθαψαν κάτω από έναν σορό πέτρες στην Κρήτη.

 Ο γενναίος Ουρίας προωθήθηκε επίτηδες στην πρώτη γραμμή για να σκοτωθεί ύστερα από διαταγή του βασιλιά Δαβίδ (επιτυχώς), όπως ακριβώς και ο Μέγας Κωνσταντίνος προωθήθηκε επίτηδες στην πρώτη γραμμή για να σκοτωθεί ύστερα από διαταγή του Αυτοκράτορα Γαλέριου (ανεπιτυχώς).

Η φιλιά του Δαβίδ με τον Ιωανάθαν ήταν σαν την φιλιά του Αχιλλέα με τον Πάτροκλο ή του Μεγάλου Αλέξανδρου με τον Ηφαιστίωνα.

Η αιφνιδιαστική εισβολή του Γεδεών στο στρατόπεδο των Μαδιανιατών με φωτιές, ήταν σαν την αιφνιδιαστική νυκτερινή εισβολή του Βλαντ Τσέπες του Γ’ Δράκουλα στο στρατόπεδο των Οθωμανών του Μωάμεθ του Β΄ του Πορθητή.

Οι άνθρωποι επί Νώε δεν πίστευαν στα λόγια του για τον Κατακλυσμό όταν τον ρωτούσαν γιατί κατασκευάζει την Κιβωτό, ενώ ούτε και οι γαμπροί του Λωτ πίστεψαν τα λόγια του για την επικείμενη καταστροφή των Σοδόμων, με συνέπεια όλοι τους να καταστραφούν.

«Οπού πας θα σε ακολουθήσω» είπε ο Ελισαίος στον Προφήτη Ηλία, όπως και η Ρουθ στην Νωεμίν.

Οι Αμμωνίτες είπαν στους Ιουδαίους της Ιαβίς ότι θα δέχονταν την παράδοση τους αν τους έβγαζαν το ένα μάτι, και οι ίδιοι δέχθηκαν αν δεν έρχονταν βοήθεια, η οποία ήρθε τελικά από τον Σαούλ.

Αντίστοιχα και οι Σκωτσέζοι είπαν στους Άγγλους της πόλης Μπάνοκμπερν να παραδοθούν και οι Άγγλοι δέχθηκαν αν δεν έρχονταν βοήθεια, η οποία ήρθε τελικά από τον Εδουάρδο τον Β’.

Τόσο ο Αβραάμ, όσο και ο Λωτ φιλοξένησαν Αγγέλους του Θεού (ο πρώτος και τον ίδιο τον Θεό).

Ο Ελισαίος θεράπευσε τον λεπρό Συρο στρατηγό Νέεμαν, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έναν λεπρό στην Καπερναούμ.

Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη μιλούσε πολλές φορές απευθείας με πολλούς Δίκαιους και Προφήτες, όπως π.χ. τον Νώε, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιερεμία, τον Δανιήλ κ.λ.π.

Πολλοί Δίκαιοι στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη έβλεπαν Θεϊκά όνειρα, όπως π.χ. ο Ιακώβ, ο Δανιήλ, ο Μνήστωρ Ιωσήφ, οι τρεις μάγοι κ.λ.π.

Ο Σαούλ και ο υπασπιστής του αυτοκτόνησαν για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών τους, όπως ακριβώς και ο Βρούτος και ο Κάσσιος, ενώ τα πτώματα του Σαούλ και του Βρούτου λέγεται ότι αποκεφαλίστηκαν από τους εχθρούς τους.

Η νεκρομάντισα του Σαούλ έδινε ψεύτικους χρησμούς, όπως και το νεκρομαντείο του Αχέροντα.

Τον Σαμουήλ, τον οποίο η μητέρα του Άννα (και ο πατέρας του Ελκάνα) απέκτησαν ύστερα από προσευχή και τάμα να τον αφιερώσει στον Θεό τον έδωσε από μικρή ηλικία στον Αρχιερέα Ηλεί να τον εκπαιδεύσει και να τον προσέχει.

Αντίστοιχα και την Παναγιά μας, την οποία οι γονείς της Ιωακείμ και Ανά απέκτησαν ύστερα από προσευχή και τάμα στον Θεό να την αφιερώσουν σε αυτόν, την έδωσαν στον θείο της και ιερέα Ζαχαρία από μικρή ηλικία να την εκπαιδεύσει, να την προσέχει, αλλά και για να μεγαλώσει μαζί με άλλες παρθένες στον γυναικωνίτη του Ναού του Σολομώντα.

Οι δήμιοι του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, είχαν και οι ίδιοι κακό και άσχημο τέλος, αφού ο ένας δε μάλιστα εξ΄ αυτών πού πήρε το κουκούλι τού Αγίου δαιμονίσθηκε, και γύριζε με μεγάλες φωνές μέσα στις λαϊκές αγορές τής Αλβανίας  όπου και τον σκότωσαν.

Αντίστοιχα και οι Τούρκοι κομάντος στα Ίμια που έριξαν το ελικόπτερο με τους Έλληνες είχαν όλοι τους και αυτοί όλοι τους κακό τέλος, αφού πέθαναν τελικά όλοι τους είτε από βίαια ατυχήματα ή περίεργους και μυστηριώδεις θανάτους.

Ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός τάιζε ανθρώπους σε σκυλιά, όπως έγινε με τον Καϊάφα από τους Ρωμαίους. 

Επίσης, ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός σύνθετε και ο ίδιος ύμνους, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ.

Όταν ο Προφήτης Δανιήλ συνάντησε Άγγελο έχασε για λίγο την λαλιά του, όπως και ο ιερέας Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή έχασε για λίγο την λαλιά του όταν τον συνάντησε και δεν πίστεψε τον χαρμόσυνο λόγο (είδηση) που αυτός του έφερνε. 

Ο Ιωάννης ο Υρκανός άνοιξε τον τάφο του βασιλιά Δαβίδ, αφαίρεσε τρεις χιλιάδες τάλαντα και τα έδωσε στον Αντίοχο Ζ΄ τον Σιδήτη προκειμένου να γλιτώσει την Ιερουσαλήμ, όπως και οι Γαλάτες του ένδοξου βασιλιά της Ηπείρου Πύρρου σύλησαν τους τάφους των Μακεδόνων βασιλέων στην Πέλλα για να πληρωθούν από τους θησαυρούς εντός αυτών.

Κάποτε ο πρώην Άγγελος, ο διάβολος ξεγέλασε την Παρθένα Εύα, έτσι και ο Άγγελος και Αρχάγγελος Γαβριήλ έστειλε το αληθές μνήμα της Ενανθρώπισης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Αειπάρθενο Παναγιά μας.  

Κάποτε η Εύα και ο Αδάμ ξεστόμισαν λόγο που έφερε θάνατο στο ανθρώπινο γένος, ενώ η Παναγιά μας δέχτηκε τον λόγο του Αγγέλου για την γέννηση, ενώ γέννησε και τον ίδιο τον Λόγο, δηλαδή τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Ο λόγος της Εύας έδειξε το δέντρο που έβγαλε τον άνθρωπο από τον Παράδεισο, ενώ η Παναγιά μας έδειξε τον Σταυρό που έβαλε ξανά τον άνθρωπο στον Παράδεισο.  

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός που πλάστηκε από παρθένα γη, γεννήθηκε από Παρθένο, δηλαδή την Παναγιά μας.

Ο Αδάμ χωρίς να έχει γυναίκα, γυναίκα απέκτησε (την Εύα, η οποία «βλάστησε από την πλευρά του άνδρα» χωρίς μεσολάβηση άλλης γυναίκας), όπως και η Παναγιά μας χωρίς να έχει άνδρα, άνδρα απέκτησε (ως γιο τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό από το Άγιο Πνεύμα, χωρίς την μεσολάβηση ενός άνδρα συζύγου).

Σώος έμεινε ο Αδάμ μετά την αφαίρεση της πλευράς του, όπως αδιάφθορη και Παρθένος έμεινε η Παναγιά μας από την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Ιησούς του Ναυή, ο ηγέτης των Ισραηλιτών κατάλαβε την Χαναάν ύστερα από προφητεία και υπόσχεση του Θεού, όπως ακριβώς και οι ηγέτες  των Δωριέων Κρεσφόντης και Αριστόμαχος κατάλαβαν την Πελοπόννησο ύστερα από χρησμό της Πυθίας του δήθεν «θεού» Απόλλωνα.

Ο Δαβίδ, ως πρωταθλητής του Ισραηλίτη βασιλιά Σαούλ νίκησε τον πάνοπλο και ικανό στα όπλα γίγαντα Γολιάθ, πρωταθλητή του Φιλισταίοι βασιλιά μόνο με μία σφεντόνα χτυπώντας τον με μία πετρά στο μέτωπο.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο πρωταθλητής Όξυλου Πυραιχής νίκησε τον πάνοπλο και ικανό στο τόξο Δεγμενό, πρωταθλητή του βασιλιά της Ηλείας Δίου μόνο με μία σφεντόνα χτυπώντας τον με μία πέτρα στο μέτωπο.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωσίας πέταξε έξω από τους τάφους τους και έκαψε τα κοκάλα των ιερόσυλων ειδωλολατρών βασιλιάδων πριν από αυτόν.

Με τον ίδιο τρόπο και ο Κλεομένης ο Α΄ της Σπάρτης και μέρος των Αθηναίων ξέθαψαν και πέταξαν έξω τα κοκάλα των ιερόσυλων Αλκμεωνίδων από την Αθήνα και τους τάφους τους.

Αντίστοιχα και οι Σταυροφόροι πέταξαν έξω τα κοκάλα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων από τους τάφους τους όταν κατέλαβαν την Πόλη το 1204, όπως και οι Τούρκοι το 1453.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωάς θάφτηκε στην πόλη Δαβίδ και όχι στους βασιλικούς τάφους, όπως και ο Τουταγχαμών θάφτηκε Κοιλάδα των Βασιλέων (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CF%89%CE%BD) και όχι σε πυραμίδα όπως άλλοι Φαραώ της Αιγύπτου.

Τόσο ο Ξέρξης ο Α΄, όσο και Μωάμεθ ο Β’ οι οποίοι εκτέλεσαν τους αλλόφυλους προς αυτούς και φίλους τους αρχικά «Μεγάλους Βεζίρηδες» Αμάν και Χαλίλ Πασά αντίστοιχα, λέγεται ότι δολοφονήθηκαν από τους ιδίους τους τους γιους, από τον γιο του Αρταξέρξη τον Α’ ο πρώτος, ενώ δεύτερος από τον γιο του τον Βαγιαζήτ τον Β’ μέσω υπερβολικού δηλητήριου για την ποδάγρα.

Οι «Μεγάλοι Βεζίρηδες» Αμάν, Τζαφάρ, Ιμπραήμ, Καρά Μουστάφα του Πέρση βασιλιά Ξέρξη του Α’, του Αββασίδη Χαλίφη Χαρούν Ελ Ρασίντ, καθώς και των Οθωμανών Σουλτάνων Σουλεϊμάν του Α’ του Μεγαλοπρεπή και του Μωάμεθ του Δ’ ήταν όλοι αλλόφυλοι από αυτούς και εκτελέστηκαν τελικά ύστερα από διαταγή των ίδιων.

Ο Ευριπίδης λέγεται ότι σκοτώθηκε φαγωμένος από σκυλιά, ενώ με τον ίδιο τρόπο ο Νέρωνας εκτελούσε πολλούς Χριστιανούς.

Τόσο ο Άγιος Μωυσής Αιθίοπας, όσο και Άγιος βάρβαρος έγιναν και οι δύο από ληστές, πειρατές και δολοφόνοι που ήταν αρχικά και οι δύο Άγιοι ύστερα από ένα θαύμα που έζησαν (όπως και ο ληστής εκ δεξιών του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού πάνω στον Σταυρό).

Σεισμός συνέβη και πολλές προφητείες διακινούνταν έντονα, τόσο λίγο πριν την έναρξη τόσο του Πελοποννησιακού Πολέμου το 431 π.Χ., αλλά και την έναρξη της Πολιορκίας της Πόλης το 1453 μ.Χ.

Ο Μελχισεδέκ ο ιερέας του Υψίστου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού έκανε θυσία και έδωσε άρτο και οίνο στον Αβραάμ όταν νίκησε τους εχθρούς του, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ο ένας και μόνιμος Αρχιερέας του Υψίστου πριν την δική του Θυσία με την Σταύρωση έδωσε τον Άγιο Άρτο και Οίνο (δηλαδή την Θεία Κοινωνία και το Αντίδωρο) στους Πιστούς Χριστιανούς όταν αυτοί νικούν τους εχθρούς τους (δηλαδή τον διάβολο και τα πάθη τους).

Οι ιερείς των Αρχαίων Δελφών έδιναν συχνά ψεύτικους και χαλκευμένους χρησμούς, ενώ δάνειζαν με επαχθείς όρους πόλεις, κράτη, βασιλείς, αφού οι Δελφοί λειτουργούσαν κάτι σαν το σημερινό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ τα ιδιά ακριβώς με ψεύτικες «προφητείες» και δανεισμό άλλων κρατών εκαναν και οι πάπες της Ρώμης στον Μεσαίωνα (π.χ. μέσω των Ναϊτών Ιπποτών).

Στο Αρχαίο Ισραήλ, λίγο πριν αναχωρήσουν τα αδέρφια του Ιωσήφ από την Αίγυπτο (τα οποία παλαιοτέρα τον είχαν πουλήσει άσπλαχνα ως σκλάβο σε νομάδες), αυτός έβαλε κρυφά στις αποσκευές του Βενιαμίν μαζί με τα χρήματα να βάλει και το ποτήρι του το ασημένιο. Ο κλέφτης των πράγματων του συμβούλου του Φαραώ (που ήταν ο Ιωσήφ) τιμωρούνταν είτε με σκλαβιά, είτε με θάνατο.

Όταν τα αδέρφια του Ιωσήφ αναχώρησαν ανυποψίαστα, και απομακρύνθηκαν με αίσθημα ανακούφισης, άνθρωποι του Ιωσήφ τους σταμάτησαν για έλεγχο, όπου φυσικά βρήκαν το «κλοπιμαίο» στις αποσκευές του Βενιαμίν και τους συνέλαβαν, αλλά τελικά μετέπειτα ο Ιωσήφ αποκαλύφθηκε στους αδερφούς του και τους ελευθέρωσε και τους έφερε με τιμές και πλούτη στην Αίγυπτο.

Αντίστοιχα και στην Αρχαία Ελλάδα λίγο πριν αναχωρήσει ο Αίσωπος από το μαντείο των Δελφών, λοιπόν, έβαλαν κρυφά οι ιερείς του, με τρόπο δόλιο, στις αποσκευές του το χρυσό κύπελλο του «θεού», προκειμένου να τον κατηγορήσουν ως ιερόσυλο! Η ιεροσυλία τιμωρούνταν με θάνατο.

Όταν ο Αίσωπος αναχώρησε ανυποψίαστος για την δόλια πλεκτάνη, και απομακρύνθηκε με αίσθημα ανακούφισης από εκείνο το άντρο της ντροπής, άνθρωποι των ιερέων τον σταμάτησαν για έλεγχο, όπου φυσικά βρήκαν το «κλοπιμαίο»!

Του απαγγέλθηκε επίσημα η κατηγορία της ιεροσυλίας και αποφασίσθηκε η θανάτωσή του, δια της κατακρημνίσεως από τους υπερκείμενους του «ιερού» κρημνούς, τις λεγόμενες «Φαιδριάδες Πέτρες» και ο άτυχος μυθοποιός γκρεμίστηκε από τους ψηλούς βράχους Υάμπεια και Ναυπλία.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Κυρίου νήστεψαν και ήταν στην έρημο για ένα χρονικό διάστημα πριν αρχίσουν να κηρύττουν το Μήνυμα για την Βασίλεια του Θεού και την Μετάνοια στον κόσμο, έτσι και ο Απόστολος Παύλος για ένα χρονικό διάστημα ήταν στην έρημο της Αραβίας και νήστευε πριν αρχίσει και αυτός το κήρυγμα του στον κόσμο.

Η Όσια Μαρία η Αιγυπτία περπάταγε θαυματουργικά πάνω στον Ιορδάνη και αιωρούνταν επίσης θαυματουργικά στον αέρα όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πάνω στην λίμνη Γεννησαρέτ ή στην Θαυμαστή Του Ανάληψη.

Ο Άγιος Ανδρέας ήταν ο πρώτος άντρας μαθητής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως και η Αγιά Μαρία η Μαγδαληνή ήταν η πρώτη γυναίκα μαθήτρια του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Τόσο ο Κρέοντας, όσο και Ισραηλίτες ήθελαν από φόβο να παραδώσουν τον Ηρακλή και τον Σαμψών στον Εργίνο και τους Φιλισταίους επειδή αυτοί διέλυσαν τον στρατό που είχαν στείλει στην Θήβα και το Ισραήλ, όμως ο Ηρακλής και ο Σαμψών ξεσήκωσαν τον λαό και κατάφεραν να εκδιώξουν τον Εργίνο και τους Φιλισταίους από τα κράτη τους.

Τόσο ο Μωυσής, όσο και ο Μίνωας πήραν τους νομούς τους σε πέτρινες πλάκες από τον πραγματικό Τριαδικό Θεό και τον δήθεν «θεό» Δια, πάνω σε βουνά (στο Σινά και σε μία σπηλιά στο Ορός της Ίδης αντίστοιχα), ενώ μετέπειτα ο νομός τους μεταφέρονταν στον λαό, από αξιωματούχους του βασιλιά του Ιούδα Ιωσαφάτ στην πρώτη περίπτωση και τον Τάλω στην δεύτερη τρεις φόρες τον χρόνο.

Ο Κάιν, ο οποίος εκτός από πρώτος φονιάς και αδελφοκτόνος, υπήρξε σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο και ο πρώτος βάρβαρος εισβάλλοντας στις οικίες άλλων και σκοτώνοντας του και κλέβοντας τα υπάρχοντα τους, ενώ τα μέλη της γενιάς του υπήρξαν όπως ο Τούβλα Κάιν και ικανοί σιδηρουργοί.

Αντίστοιχα και πολλοί αλεηλάτητες και σφαγιαστές βάρβαροι λαοί στην ιστορία υπήρξαν και αυτοί εκτός από αρπάγες και δολοφόνοι και ικανότατοι σιδηρουργοί, όπως π.χ. οι Σκύθες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι ή οι Τούρκοι.

Στην Αρχαιότητα, υπήρχε η τάση για την μίμηση της συμπεριφοράς και των πράξεων του Μεγάλου Αλέξανδρου από πολλούς ηγέτες, η λεγομένη «Αλέξανδρου μίμησης», όπως και στο τέλος της Αρχαιότητας, τον Μεσαίωνα, αλλά και την νεότερη ιστορία ως την εποχή μας, υπάρχει μια τάση για την μίμηση της συμπεριφοράς και των πράξεων των Αγίων από πολλούς ανθρώπους, η λεγομένη «Αγίων μίμησης».

Τόσο ο Αβραάμ, όσο και ο Ιώβ ήταν και οι δύο πλούσιοι και θεοσεβείς, οι οποίοι δοκιμάστηκαν σκληρά και βγήκαν τελικά νικητές από τις δοκιμασίες τους.

Τόσο ο Ιώβ, όσο και φτωχός Λάζαρος, δεν βλαστήμησαν τον Θεό στην φτώχεια και στις δοκιμασίες τους, αλλά έμειναν ευσεβείς μέχρι τέλους και οι δύο.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και οι Απόστολοι οδοιπορούσαν συνεχώς (στις πόλεις του Ισραήλ ο Πρώτος και στις διάφορες πόλεις των λαών της Μεσογείου οι δεύτεροι), αντιμετωπίζοντας συνεχείς διωγμούς, ταλαιπωρίες, αλλά και διώξεις για την διάδοση του Ευαγγελίου, τόσο από τις πολιτικές και θρησκευτικές αρχές αυτών, όσο και τα διαφορά οικονομικά συμφέροντα των περιοχών αυτών.

Ο Ιουλιανός έκλεισε για ένα διάστημα πολλές Εκκλησίες, ο οποίες άνοιξαν μόνο με τον θάνατο του, όπως ακριβώς έκανε και στις μέρες μας το 2020 και ο Μητσοτάκης λόγω του κορωνοϊού.

Ο Ηρόδοτος υποστήριξε ότι ιερείς της Αιγύπτου του έδειξαν γραπτά μνημεία όπου ανέγραφαν για επιμήκυνση μιας ολόκληρης ημέρας από τα φυσικά της όρια (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/09/blog-post_62.html).

* Τα αρχαία Κινεζικά συγγράμματα λένε ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα στην εποχή της βασιλείας τού Αυτοκράτορα Γεώ. Από τους γενεαλογικούς πίνακες των Κινέζων προκύπτει ότι ο Αυτοκράτορας Γεώ βασίλευσε στην Κίνα την ίδια εποχή με τον Ιησού του Ναυή.

* Ο Λόρδος Kingsborough, σε ειδικές μελέτες για την ιστορία των αρχαίων Ερυθρόδερμων (Ινδιάνων) της Αμερικής, αναφέρει ότι στα χρονικά των Μεξικανών πού έφτασαν σε υψηλά επίπεδα πολιτισμού πριν την ανακάλυψη της Αμερικής, αναγράφεται ότι ο ήλιος εστάθη “επί μίαν ολόκληρον ημέραν κατά το έτος των 7 λαγωών”, το οποίον έτος συμπίπτει με την εποχή της κατάκτησης της Παλαιστίνης από τους Ισραηλίτες. (Η ημέρα δηλαδή του Ιησού του Ναυή).

Ένας ασκητής, ο Άγιος Αναστάσιος ο Κύπριος ο Σιναίτης, λέγεται πως είδε δε σε ένα όραμα τον Αρχαίο Φιλόσοφο Πλάτωνα, ο οποίος και παρουσιάστηκε σε αυτόν και του είπε να μην τον θεωρεί τον μεγαλύτερο πατέρα αιρετικών για τις διδασκαλίες του, αφού αυτές έγιναν πολύ πριν τον Χριστό, όπως και στον Απόστολο Παύλο εμφανίστηκε όπως λέγεται ο Μέγας Αλέξανδρος σε όραμα, ο οποίος και τον παρότρυνε να περάσει στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, καθώς και στην υπόλοιπη Ελλάδα και να διδάξει και εκεί το Ευαγγέλιο.

Τον τάφο του Μεγάλου Αλέξανδρου τον είδαν ο Πτολεμαίος ο Α’ της Αιγύπτου, η Κλεοπάτρα, ο Αντώνιος, ο Αύγουστος, ο Καλιγούλας, ο Ανδριάνος, ο Καρακάλας, καθώς και ο Άγιος Σισώης.

Ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας άρπαξε τα σκευή του Ναού του Σολομώντα από την Ιερουσαλήμ την οποία και έκαψε, όπως και οι Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα που λεηλάτησαν τον Ναό του Αγίου Βασιλείου στην Μόσχα και άρπαξαν τον χρυσό Σταυρό του λίγο πριν το κάψιμο της Μόσχας.

Στην πολιορκία του Ακράγαντα από τους Καρχηδονίους αυτοί βεβήλωσαν τον ναό της Περσεφόνης, όπως και άλλους ναούς στα περίχωρα των Συρακουσών, με αποτέλεσμα να έρθει αρρώστια σε αυτούς, όπως έπαθαν και οι Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα που λεηλάτησαν τον Ναό του Αγίου Βασιλείου στην Μόσχα και άρπαξαν τον χρυσό Σταυρό του.

Ο Δαβίδ και ο Αγαθοκλής ήταν και οι δύο δυναμικές προσωπικότητες με μεγάλες ικανότητες, οι οποίοι έγιναν χάρις σε αυτές μέλη του στρατού του Σαούλ και των Συρακουσών αντίστοιχα, και στην συνέχεια ανήλθαν στην ιεραρχία αυτών χάρις στις νίκες τους σε μάχες.

Τόσο Τάραντα, όσο και η Σύβαρις ζούσαν τρυφηλή ζωή και ήταν φιλοπόλεμοι και τελικά καταστράφηκαν από την Ρώμη και τον Κροτώνα αντίστοιχα, ενώ και οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρων ζούσαν τρυφηλή ζωή και ήταν φιλοπόλεμοι και τελικά καταστράφηκαν από την οργή του Ίδιου Του Θεού.

Το φως της Γέννησης φάνηκε παράλληλα, εκτός από την Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και στην πτώση της Πόλης το 1453 μ.Χ.

Οι Βυζαντινοί, με μία καταδρομική επιχείρηση κατέστρεψαν τις πολιορκητικές μηχανές των Οθωμανών το 1453, αν και η Πόλη τελικά έπεσε στα χεριά των Οθωμανών, όπως ακριβώς και ο Εβραίοι, με μία καταδρομική επιχείρηση κατέστρεψαν τις πολιορκητικές μηχανές των Ρωμαίων το 68 μ.Χ., αν και η Ιερουσαλήμ τελικά έπεσε στα χεριά των Ρωμαίων.

Και ο μεγαλόσωμος Οθωμανός Γενίτσαρος Χασάν, ο οποίος ανέβασε την τουρκική σημαία στα τείχη της Πόλης το 1453 μ.Χ., εξοντώθηκε και αυτός από τους ηρωικούς Έλληνες, μαζί με όλη την ομάδα του. 

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και Χούγκο Γκλας σκότωσαν και οι δύο αρκούδες.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Ιωάννης ο Γ’ Βατάτζης, κατάφεραν χάρις στις μεγάλες προσωπικές ικανότητες τους, το θάρρος τους και τις νίκες τους σε μάχες, να ανέλθουν στην εξουσία και να παντρευτούν τις κόρες των βασιλέων Σαούλ και Θεοδώρου Α’ του Λάσκαρη αντίστοιχα.

Και οι δύο νίκησαν σε μάχη τους μεγάλους σε ύψος και χειροδύναμους πολεμιστές Γολιάθ και Κοραδίνο αντίστοιχα, ενώ ως βασιλείς αφού απελευθέρωσαν τις χώρες τους και πολλά υπόδουλα εδάφη τους από τους Φιλισταίους και τους Σταυροφόρους, ενώ επέκτειναν ακόμα περισσότερο τα εδάφη τους, νικώντας τους Αραμαίους και τους Τούρκους αντίστοιχα.

Και τους δύο διαδέχθηκαν στον θρόνο οι μορφωμένοι γιοι τους Σολομώντας και Θεόδωρος Β’ Λάσκαρης αντίστοιχα, ενώ και οι δύο είχαν μία σχέση μοιχείας για την οποία και μετάνιωσαν (την Βηρσαβεέ και την Μαρκεσίνα αντίστοιχα), και ελέγχθηκαν για αυτό από τον Νάθαν και τον Νικηφόρο Βλεμμύδη αντίστοιχα. 

Και όπως ο Σολομώντας, ο διάδοχος του Δαβίδ έκτισε στην Ιερουσαλήμ την οποία κατέλαβε ο Δαβίδ τον Ναό του Σολομώντα για τον Θεό, έτσι και ο διάδοχος των Λασκαρίδων στον Θρόνο της Ρωμανίας Μιχαήλ ο Η΄ ο Παλαιολόγος, ο οποίος ανακατέλαβε την Πόλη, ανοικοδόμησε τον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Πόλη.

Στην Πόλη ο ηρωικός μεγαλόσωμος Έλληνας Ραγκάβης θα σκοτώσει κόβοντας στα δύο τον επίσης μεγαλόσωμο Εμίρ Μπέη, όπως και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ σκότωσε τον Φιλισταίο πολεμιστή Γολιάθ  παλαιοτέρα.

Τόσο ο ένδοξος βασιλιάς της Ηπείρου, ο Πύρρος ο Α’ ο Μέγας, όσο και ο βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ (αλλά και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στην Πόλη το 1453), αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις υπέρλαμπρες και εντυπωσιακές  βασιλικές πανοπλίες τους για να μην γίνονται εύκολος στόχος των αντιπάλων τους.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και ο ιστορικός Πλούταρχος είχαν και οι δύο την Ρωμαϊκή υπηκοότητα.

Η αποστασία των Λίβυων ιππέων μισθοφόρων από τον Αγαθοκλή και η καταφυγή εν μέσω της νύκτας στο Καρχηδονιακό στρατόπεδο, έκανε τους Καρχηδονίους να νομίζουν ότι δέχονται νυκτερινή αιφνιδιαστική επίθεση των Ελληνων, τους έπιασε πανικός, και οι ίδιοι αρχίσαν να χτυπιούνται μεταξύ τους νομίζοντας ότι πολεμούν τους Έλληνες.

Αντίστοιχα, όταν οι Λίβυοι μισθοφόροι αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Ελληνικό στρατόπεδο, η «επαναφορά» τους προκάλεσε και στους Έλληνες ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, καθώς και την άτακτη υποχώρηση τους.

Αντίστοιχα, η αιφνιδιαστική νυκτερινή εισβολή του Γεδεών στο στρατόπεδο των Μαδιανιατών και των Αμαληκιτών με τους 300 άντρες του,  έκανε τους εχθρούς του να νομίζουν ότι δέχονται νυκτερινή αιφνιδιαστική επίθεση των Ισραηλιτών, τους έπιασε πανικός, και οι ίδιοι άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ τους νομίζοντας ότι πολεμούν τους Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα, όταν οι Εδωμίτες, οι Μωαβίτες και οι Αμμωνίτες αποφάσισαν να επιτεθούν στο στρατόπεδο του βασιλιά του Ιούδα Ιωσαφάτ, η αιφνιδιαστική επίθεση των Ιουδαίων τους προκάλεσε και σε αυτούς ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα με την επίθεση του Γεδεών στους Μαδανιάτες και τους συμμάχους τους, καθώς και την άτακτη υποχώρηση τους.

«Για τον Θεό και τον Γεδεών» φώναζαν οι στρατιώτες του Γεδεών στις μάχες, ενώ «Για τον Θεό» φώναζαν στις μάχες και ο Αβραάμ, ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, ο Μωυσής και οι στρατοί τους.

Όπως ο ηρωικός Γεωργάκης Ολύμπιος στην Μονή Σέκου, έτσι και ο ηρωικός καλόγερος Σαμουήλ στην Μονή Κούγκι του Σουλίου,  αλλά και ο ηρωικός Ηγούμενος Γαβριήλ στην Μονή Αρκαδίου, τις ανατίναξαν με αυτοθυσία για μην πέσουν όσοι αμύνονταν σε αυτές (και τους εαυτούς τους μαζί) στα χεριά των Τούρκων με την σύμφωνη γνώμμη τους, εξοντώνοντας μαζί τους και τους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έκανε πριν πεθάνει και ο Σαμψών με τους Φιλισταίους, σκοτώνοντας τους μαζί με τον ίδιο του τον εαυτό.

Πολλά κεφαλοχώρια είχε υπό την ηγεσία του ο Ιαίρ και οι γιου του, όπως και πολλά κεφαλοχώρια στο Σούλι είχαν υπό την ηγεσία τους οι Σουλιώτικες οικογένειες των Μποτσαραίων και των Τζαβελαίων, αλλά και όλο το Σούλι.

Ο Θεός εμφανίζονταν στον Μωυσή, στον Ααρών και στον Σαμουήλ εν μέσω μίας Νεφέλης.

Τόσο η Ιερουσαλήμ, όσο και η Τροία κτίστηκαν, καταστράφηκαν, και ανακατασκευάστηκαν δεκαπέντε φορές έκαστως. 

Ο Αλέξιος Ε’ Μούρτζουφλος (όπως και ο Αλέξιος ο Γ’ Άγγελος πριν από αυτόν) που είχε φοβηθεί την οργή του Βονιφάτιο και επειδή πίστευε ότι θα τον ανέτρεπαν και θα τον εκτελούσαν, την κοπάνισε από την μικρή Βόρεια πύλη μυστικά από την Πόλη το 1204, αλλά τελικά ο Αλέξιος Μούρτζουφλος τυφλώθηκε και εκτελέστηκε από τους Φράγκους.

Και πήρε μαζί του όσο χρυσό μπορούσε, αφήνοντας την εντελώς αφύλακτη, και οι Σταυροφόροι διέλυσαν τα πάντα, λεηλατώντας και αρπάζοντας ό,τι μπορούσε να αρπαχτεί, ενώ βεβήλωσαν και την Αγιά Σοφιά, όπως ακριβώς συνέβη και με την Ιερουσαλήμ και τον Ναό του Σολομώντα, όταν διέφυγε ο τελευταίος βασιλιάς της Σεδεκίας, ο οποίος και συνελήφθη και τυφλώθηκε από τους Βαβυλωνίους.

Οι κανονικοί εξ’ αίματος αδερφοί του Δίκαιου Ιωσήφ και του Δαβίδ, δυσπιστούσαν και ένιωθαν εν μέρει ζήλια έναντι των μικρότερων αδερφών τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι θετοί αίματος αδερφοί του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (του Νέου «Δίκαιου Ιωσήφ και Δαβίδ»), δυσπιστούσαν και ένιωθαν εν μέρει ζήλια έναντι Του μικρότερου «αδερφού» τους.

Τρία χρόνια κήρυξε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην γη στους ζωντανούς και τρεις μέρες στους  νεκρούς στον Άδη.

Αρχικά οι Χριστιανικοί Επίσκοποι εκλέγονταν από τον λαό, όπως και οι ποντίφικες στην Ρώμη.

Οι Ρωμαίοι το 186 π.Χ. με νόμους για τον έλεγχο των λατρειών στην Ρώμη, εκδίωξαν ποινικά Ρωμαίους πολίτες που είχαν γίνει μέλη της λατρείας του Βάκχου, το 213 π.Χ. απαγόρευσαν τις θυσίες σε ξενόφερτους «θεούς» και κατάσχεση βιβλίων, ενώ το 181 π.Χ. προχώρησαν και σε καύση τους, όπως ακριβώς έκαναν αργότερα ενάντια στους Χριστιανούς.

Ο γενιά του Κάιν λέγεται από κάποιους (χωρίς βέβαια να σημαίνει ότι είναι και αλήθεια), ότι έμαθε τις επιστήμες και τον πολιτισμό από τον διάβολο, όπως λένε και οι ίδιοι οι μασόνοι για τους εαυτούς τους.

Όπως ο Προφήτης Ιερεμίας είδε σε όραμα τις ιεροσυλίες και τις αμαρτίες των Ισραηλιτών πριν την πτώση της Ιερουσαλήμ στον Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα και του προαναγγέλθηκε η οριστική πτώση της όπως και έγινε, έτσι και τον Ιανουάριο τοῦ 614 μ.Χ.

Τότε, κάποιος Ασκητής ευλαβέστατος, πού εἶχε και δώδεκα υποτακτικούς είδε ένα όραμα στο οποίο μέσα σε έναν «ακάθαρτο» από τις αμαρτίες των Χριστιανών Ναό, ενώ δύο Άγγελοι του αποκάλυψαν ότι αύτη ἡ ακαθαρσία, πού καταβρώμισε τον Ιερό Ναό, το Άγιο Βήμα, τούς κληρικούς, μοναχούς και Χριστιανούς, όλη αύτη ἡ βρωμιά θα καθαρισθεί αμέσως, αλλά διά πυρός και σιδήρου και του προαναγγέλθηκε η οριστική πτώση της όπως και έγινε.

Και όντως την επομένη άρχισε πόλεμος μεγάλος με τούς Πέρσες, οι οποίοι κατέλαβαν την Ἱερουσαλὴμ στις 22 Ιανουαρίου με τούς Αγίους Τόπους. Κατέσφαξαν χιλιάδες χριστιανούς, μεταξύ αυτών και ὁ ευλογημένος αυτός Αββάς, πού είδε το φοβερόν αυτό όραμα και πού το διέδωσαν ορισμένοι ἀπὸ τούς υποτακτικούς του, πού κατάφεραν να σωθούν ἀπὸ την τρομερή εκείνη σφαγή.

Χιλιάδες τα πτώματα στους δρόμους και το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι. Χιλιάδες και οἱ αιχμάλωτοι. Τότε ήτο, πού πήραν οἱ Πέρσες σαν λάφυρο και τον Τίμιο Σταυρό (22 Ιανουαρίου τοῦ 614). Δύο-τρεις μέρες πριν, είδε το φοβερό όραμα ὁ Άγιος κείνος Ασκητής.

Ύστερα ἀπὸ 14 χρόνια ὁ Αυτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ηράκλειος νίκησε σέ εκστρατεία (το 628 μ.Χ.) τούς Πέρσες και επανέφερε θριαμβευτικά τον Τίμιο Σταυρό και πάλι στα Ιεροσόλυμα, όπου τον ύψωσε στις 14 Σεπτεμβρίου, γεγονός πού γιορτάζουμε πανηγυρικά έως την παγκόσμιο ήμερα Υψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυρού (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/blog-post_66.html).

Κατά το 1660 (περίοδος της Τουρκοκρατίας) Επίσκοπος της Οφιούντας του Πόντου ήταν ο Αλέξανδρος Ποτουράς «ὅστις μένεα πνέων κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Τραπεζοῦντος, πρὸς ἐκδίκησιν, συνέστησε καὶ έξώθησε τοὺς παρευρεθέντας νὰ ἀλλαξοπιστήσουν, δώσας πρῶτος τὸ παράδειγμα… Μετὰ τὴν ἐξόμωσίν του ὠνομάσθη Ἰσκεντέρ Πασᾶς…

Οὗτος γενόμενος μουφτῆς (ἱεροδικαστὴς) τῶν Τούρκων ἐν Τραπεζοῦντι, μετά τινα ἔτη μεταμεληθεὶς συνεπείᾳ τοῦ κάτωθι γεγονότος, ἐπανῆλθεν εἰς τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν.

Ἤτοι, ἐπειδὴ ἐκ τῶν ἀπομεινάντων ἐν τῇ χριστιανικῇ θρησκείᾳ συγγενῶν του, εὑρέθη ἄλυτον τὸ σῶμα ἑνὸς πρὸ πολλοῦ θανόντος, τοῦτο οἱ συγγενεῖς του τοποθετήσαντες καλῶς ἐντὸς θήκης (κάσας) μετεκόμισαν κρυφίως νύκτα τινα εἰς Τραπεζοῦντα εἰς τὴν οἰκίαν του καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν ἵνα δεηθῇ καὶ διαβάσῃ κατὰ τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν καὶ οὕτω εὑρεθῇ τρόπος διαλύσεως τοῦ ἀφωρισμένου ἀλύτου σώματος.

Οὗτος ἂν καὶ μουφτῆς, ἀφοῦ ἐξεδύθη τὰ ἰσλαμικὰ καὶ ἐνεδύθη τὰ ἐπισκοπικὰ ἄμφιά του καὶ γονυκλινὴς ἀναγινώσκων ἐδέετο ἐπικαλούμενος τὴν θείαν ἄφεσιν ἐπὶ τοῦ σώματος τοῦ νεκροῦ παρουσίᾳ τῶν προσενεγκόντων τοῦτο συγγενῶν, λέγεται καὶ τὸ τονίζει ἡ παράδοσις μετὰ πεποιθήσεως, ὅτι θείᾳ ἀντιλήψει ἐγένετο τὸ θαῦμα ὥστε νὰ λυώσῃ παραχρῆμα τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ καὶ νὰ μείνουν μόνον τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ.

Τότε ὁ Ἀλέξανδρος μετανοήσας διὰ τὴν ἀλλαξοπιστίαν του εἶπε: «Θρησκεία εἶναι αὐτὴ καὶ μόνη, ἡ τοῦ Χριστοῦ.Ἐνομίσαμεν χρυσόν, ἐκεῖνο ποὺ εἶναι χαλκός».

Καὶ οὕτω ὅταν μετέβη εἰς τὸ τζαμὶ ὡς συνήθως νὰ κάμῃ τὴν προσευχήν του, ὡμολόγησεν ἀπὸ τοῦ ἀμβωνος τὴν ἐπιστροφήν του εἰς τὸν Χριστόν, ὁπότε συνέλαβον τοῦτον οἱ Τοῦρκοι καὶ ἀφοῦ τὸν ἐβασάνισαν ποικιλοτρόπως, τελευταίως τὸν ἐσκότωσαν τὸ δὲ σῶμα του ἄφησαν ἄταφον.

Τὸ περισυνέλεξαν δὲ οἱ χριστιανοὶ καὶ ἐνεταφίασαν τοῦτο εἴς τινα ἐκκλησίαν ἐν Τραπεζοῦντι» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/1660.html).

Αντιστοιχα, οί απεσταλμένοι τού Αυτοκράτορα και του Πατριάρχου Βέκκου, κατά τήν επίσκεψή τους στό Άγιο Όρος μέ σκοπό νά εντάξουν τίς Ιερές Μονές στό σχέδιό τους καί νά συλειτουργήσουν μέ τούς Παπικούς, προσπάθησαν μέ διπλωματία νά τούς φέρουν σε συλλείτουργο. Συνάντησαν όμως σθεναρά αντίσταση από τά περισσότερα Μοναστήρια μέ αποτέλεσμα νά προχωρήσουν σε εγκληματικές ενέργειες πού ούτε οί βάρβαροι αχρίστιανοι πειρατές δέν είχαν κάνει...

Καί αφού έκαψαν τούς ανθενωτικούς μοναχούς στόν Πύργο τής Μονής Ζωγράφου προχώρησαν καί  στην Μονή  τού Βατοπαιδίου, και επειδή εκεί τους έλεγξαν ως Αιρετικούς, διά τούτο τον μέν Ηγούμενον αφού τον έδεσαν με αλυσίδες τον κατεπόντισαν εις την θάλασσα, τους δε άλλους δώδεκα Μοναχούς, τους απηγχόνησαν είς τόπον λεγόμενον σήμερα Φουρκόβουνον.

Τα ίδια περίπου συνέβησαν και είς την Ιεράν Μονήν τών Ιβήρων, όπου άλλους με καταπόντισαν βυθίζοντας το πλοίο μεταφοράς τους ανοικτά τού Ιβηρητικού πελάγους, άλλους δε, τους πήραν μαζί τους αιχμάλωτους…

Είς την Μεγίστη Λαύρα όμως, όπου τους υποδέχθηκαν επισήμως και μάλιστα με κωδωνοκρουσίες, επακολούθησε η οργή του Θεού…

Κι΄ έτσι, ο μέν Ιεροδιάκονος Λαυριώτης πού συλλειτούργησε έλιωσε όπως τό κερί  στην φωτιά από σύντομη αρώστια και πέθανε, οί δε άλλοι επτά συλλειτουργήσαντες Ιερομόναχοι ( και κατ΄ άλλους 11 ), βρέθηκαν μετά θάνατον άλιωτοι, τυμπανισμένοι, και αφωρισμένοι, καί των οποίων τά κατάμαυρα λείψανα μέχρι το τέλος του 19^ου Αιώνος υπήρχαν στον Νάρθηκα του Κοιμητηρίου των Αγίων Αποστόλων σε κοινή θέα προς διδασκαλία και σωφρονισμό εκ των γεγονότων, αλλά και προς παρότρυνση για προσευχές των ανθρώπων πού τους έβλεπαν, ώστε να τους συγχωρήσει και να τους ελεήσει ο Πανάγαθος Θεός διαλύοντας τά σώματά τους (http://www.kivotoshelp.gr/index.php/aireseis-menu/188-oi-aforismenoi-alyotoi-monaxoi-toy-agiou-orous).

Ο τσομπάνης Τζένκινς Χαν ένωσε τους Μογγόλους και επέκτεινε με νικηφόρους πολέμους τα σύνορα του κράτους του, όπως ακριβώς και ο επίσης τσοπάνης Δαβίδ  ένωσε τους Εβραίους και επέκτεινε με νικηφόρους πολέμους τα σύνορα του κράτους του.

Κατά τον εξελληνισμένο Αιγύπτιο ιερέα Μανέθωνα, που έγραψε έργο με τίτλο Αιγυπτιακά, η ονομασία Υκσώς προήλθε από δυο λέξεις της αρχαίας ιερής γλώσσας της Αιγύπτου, τις λέξεις υκ (= βασιλιάς) και σως (= ποιμένας).

Μερικοί μελετητές πιστεύουν ότι οι Υκσώς ήταν λαοί εκδιωγμένοι από τους Χιττίτες γύρω στα 1700 π.Χ., που απλώθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου. Ήταν, δηλαδή, ένας συρφετός πολλών πολεμικών ομάδων από διάφορες φυλές και διάφορες περιοχές, που είχαν υποχωρήσει μπροστά στην δύναμη των Χιττιτών κι είχαν απλωθεί σε άλλες περιοχές, μέχρι την Αίγυπτο.

Η εκδίωξη τους από την Αίγυπτο έγινε ύστερα από σκληρούς αγώνες, γύρω στα 1400-1300 π.Χ.  Όσοι διέφυγαν από την Αίγυπτο είχαν στην συνέχεια άλλες πολεμικές περιπέτειες σε άλλα μέρη. Πολλοί όμως αιχμαλωτίστηκαν και παρέμειναν στην Αίγυπτο ως δούλοι, ταυτίζονται δε από κάποιους μελετητές με τις 12 φυλές του Ισραήλ που αργότερα διέφυγαν με αρχηγό τον Μωυσή.

Οι Υκσώς που διέφυγαν από την Αίγυπτο έδρασαν επίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, πιθανότατα και στην Κύπρο, στο Αιγαίο, στη Λιβύη, απωθήθηκαν από την Παλαιστίνη κι έφθασαν μέχρι τον ποταμό Ευφράτη όπου διαλύθηκαν και προσχώρησαν σε άλλες πολεμικές ομάδες (http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=10603&-V=limmata).

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Ευστάθιος έζησε στα χρόνια του Τραϊανού (98-117) και του Αδριανού (117-138). Ήταν στρατιωτικός και υπηρετούσε ως ανώτερος αξιωματικός στον ρωμαϊκό στρατό. Το όνομά του ήταν Πλακίδας και ήταν ειδωλολάτρης.

Παρόλα αυτά όμως ήταν δίκαιος άνθρωπος και εγκρατής στις επιθυμίες του. Είχε ευγενική ψυχή και έδειχνε συμπόνια προς τους αναξιοπαθούντες. Η σύζυγός του ονομαζόταν Τατιανή και είχαν αποκτήσει δύο γιούς. Έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως στο στράτευμα και την κοινωνία.

Ένα ανεξήγητο θαύμα στάθηκε αφορμή να μεταστραφεί στο χριστιανισμό και να αφήσει για πάντα την δεισιδαίμονα ειδωλολατρία. Είχε πάει για κυνήγι στο δάσος με την συνοδεία στρατιωτών του. Του άρεσε να κυνηγά ελάφια. Ξαφνικά είδε ένα υπερμεγέθη ελάφι, το οποίο άρχισε να το κυνηγά για να το σκοτώσει.

Όμως είδε με έκπληξη πως ανάμεσα στα μεγάλα κέρατά του έφερε έναν λαμπερό σταυρό, με την μορφή εσταυρωμένου άνδρα. Ταυτόχρονα άκουσε μια παράξενη φωνή από το μέρος του ελαφιού, η οποία του έλεγε:

«Πλακίδα γιατί με διώκεις; Εγώ είμαι ο Χριστός, τον Οποίο τιμάς με τις αρετές σου, αλλά δε με γνωρίζεις!». Ήταν η φωνή του Κυρίου Ιησού Χριστού, η ίδια η οποία είχε μεταστρέψει, με ίδια λόγια, τον απόστολο των Εθνών Παύλο στην αληθινή πίστη.

Ο στρατηγός Πλακίδας σάστισε και έπεσε από το άλογό του. Όταν συνήρθε ρώτησε τον αόρατο συνομιλητή του: «Ποιος είσαι; Φανερώσου για να σε γνωρίσω». Η φωνή ξανακούστηκε: «Εγώ είμαι ο αληθινός Θεός, ο ποιητής του ουρανού και της γης. Ο Υιός του Θεού που έγινα άνθρωπος για την σωτηρία του κόσμου».

Στρατηγός συνταράχτηκε από το παράδοξο συμβάν. Η αγαθή ψυχή του δέχτηκε την σωτήρια αποκάλυψη και ομολόγησε: «Ναι Κύριε σε πιστεύω, δείξε μου τι να κάνω». «Να πας στον επίσκοπο να ζητήσεις να βαπτιστείς Χριστιανός εσύ και η οικογένειά σου»!

Γεμάτος συγκίνηση και άφατη χαρά ο Πλακίδας επέστρεψε αμέσως στο σπίτι του, όπου διηγήθηκε το σωτήριο όραμά του στους οικείους του και τους ανακοίνωσε την απόφασή του να ασπασθεί την νέα πίστη, η οποία διώκονταν με μανία από το ρωμαϊκό κράτος και τα σκοταδιστικά ειδωλολατρικά ιερατεία.

Κατόπιν έτρεξαν όλοι μαζί στον επίσκοπο της πόλεως και ζήτησαν να βαπτιστούν. Εκείνος, αφού τους κατήχησε, τους έδωσε το Άγιο Βάπτισμα. Ο Πλακίδας μετονομάστηκε σε Ευστάθιος, η σύζυγός του σε Θεοπίστη και τα παιδιά του Αγάπιος και Θεόπιστος. Άλλαξαν τα ονόματά τους διότι ήθελαν να αφήσουν για πάντα στη λήθη το ειδωλολατρικό τους παρελθόν.

Μετά το βάπτισμά του ο Ευστάθιος έσπευσε στο σημείο του θαύματος. Έπεσε μπρούμυτα στην γη για να ευχαριστήσει το Χριστό για τη μεγάλη δωρεά της σωτηρίας του και της οικογένειάς του (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6964492_o-agios-megalomartys-eystathios).   

Αντίστοιχα με εξίσου θαυμαστό τρόπο και με ανθρώπινη φωνή μέσω ενός Αγγέλλου, μίλησε και το μουλάρι του μάντη Βαλαάμ από την πόλη Φαθουρά (Πεθόρ), μια πόλη κοντά στον ποταμό Ευφράτη, στον αφέντη του.

Ο ικανότατος βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, όπως και ο Δίκαιος Ιώβ έχασε σε κάποια φάση της ζωής του (όταν ήταν βασιλιάς) όλη του την περιουσία και τα αγαθά του από τον  ίδιο του τον γιο τον Αβεσσαλώμ (όπως και ο Ιώβ από τον διάβολο), αλλά και αυτός αργότερα με Θεία Βοήθεια τα ξαναπήρε πίσω (όπως και ο Δίκαιος Ιώβ).

Όπως είναι γνωστό, ο φιλοξενούμενος από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Μενέλαο πρίγκιπας της Τροίας Πάρης, άρπαξε από αυτόν την σύζυγο του την Ωραία Ελένη και τους θησαυρούς του παλατιού του, και η αρπαγή αυτή αποτέλεσε μεγάλη προσβολή για όλους τους Έλληνες, με συνέπεια αυτοί να εκστρατεύσουν ενάντια στην Τροία, να την πολιορκήσουν, να την καταλάβουν μετά από πολλές μάχες και να την καταστρέψουν ολοσχερώς.

Αντίστοιχα και στο Αρχαίο Ισραήλ, οι κάτοικοι της Γαβαά, απήγαγαν και βίασαν μέχρι θανάτου την παλλακίδα ενός φιλοξενουμένου από αυτους Λευίτη, και η πράξη τους αυτή αποτέλεσε μεγάλη προσβολή για όλες τις υπόλοιπες Ισραηλιτικές φυλές, με συνέπεια αυτοί να εκστρατεύσουν ενάντια στην Γαβαά, να την πολιορκήσουν, να την καταλάβουν μετά από πολλές μάχες και να την καταστρέψουν ολοσχερώς.

Όπως οι Ίωνες άποικοι όταν έχτισαν τις πόλεις τους στην Μικρά Ασία άρπαξαν τις κόρες των Κάρων για να βρουν συζύγους, έτσι και οι επιζώντες Βενιαμίτες άρπαξαν τις κόρες των κάτοικων της Σιλώ για να βρουν συζύγους για την πόλη τους Γαβαά που ήθελαν να ξανακτίσουν.

Σύμφωνα με τους ερευνητές Σπυρίδωνα Μαρινάτο και Ζακ Υβ Κουστώ, η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας οπού αποσυρθήκαν τα νερά από αυτή, πέρασαν οι Ισραηλίτες και στην συνέχεια αυτά επέστρεψαν και έπνιξαν τον στρατό του Φαραώ, οφείλονταν σε παλιρροιακό κύμα από τσουνάμι σαν αυτό που έγινε στην Ινδονήσια το 2004, ακριβώς με τα ιδιά αποτελέσματα, αφού και σε αυτή την περίπτωση τα νερά παρασυρθήκαν εντός του Ωκεανού και ξαναγυρίσαν με μεγάλη δύναμη και χτυπήσαν την ξηρά.

Και για τις Δέκα πληγές του Φαραώ, π.χ. το σκοτείνιασμα του ουρανού, τις διάφορες ασθενείς, τις καταστροφές των ποταμών, των καλλιεργειών και των ζώων, οι ίδιοι ερευνητές υποστήριζαν ότι αυτές ήταν αποτέλεσμα της βίαιης έκρηξης και της στάχτης που επέφερε το Ηφαίστειο της Θήρας, αν και για πολλούς άλλους μελετητές, η έκρηξη του Ηφαίστειο της Θήρας και τα γεγονότα της Βίβλου, έχουν πάνω από 100-200 έτη χρονολογική απόσταση μεταξύ τους.   

«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός.

Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3).

«Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με τον Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν Ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και των Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και την Σεμέλη (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29).

Τόσο η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Ολυμπιάδα, όσο και η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου η Αγία Ελένη, ήταν και οι δύο ιδιαίτερα θρήσκες και ευσεβείς, όπως ακριβώς και οι γιοι τους.

Υπήρξαν πολλοί ηγέτες, οι οποίοι όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ικανότατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, ενοποίησαν τα κράτη τους και προωθήσαν σε αυτά τον Χριστιανισμό (και έγιναν φύσκα και οι ίδιοι Χριστιανοί μέσω του Αγίου Βαπτίσματος), και τον πολιτισμό, φτάνοντας σε μεγάλα επίπεδα ακμής.

Κάποιοι από αυτούς ήταν ο Αρμένιος Τιριδάτης ο Γ’ ο Μέγας της Αρμένιας (λίγο πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο), ο Αζάνα του Ακσούμ/Αιθιοπίας, ο Μίριαν ο Γ’ της Ιβηρίας, ο Κλόβις των Φράγκων, ο Rechiar των Σουηβών, ο Óengus mac Nad Froích του Munster, ο Κωνσταντίνος της Dumnonia, ο Rædwald της Ανατολικής Αγγλίας, ο Reccared ο Α΄ των Βησιγότθων, αλλά και ο Hermenegild της Βαλτικής.

Και επίσης, ο Æthelberht του Kent, ο Cenwalh του Wessex, ο Cynegils του Wessex, ο Sigeberht της Ανατολικής Αγγλίας, ο Riderch I του Alt Clut, ο Peada της Mercia, ο Edwin της Northumbria, ο Boris I της Βουλγαρίας, ο Guthrum, ο Borivoj I Δούκας της Βοημίας, αλλά και ο Rorik του Dorestad.

Επιπλέον, «Νέος Μέγας Κωνσταντίνος» ονομάστηκε ο ικανότατος Βλαδίμηρος ο Α’ ο Μέγας της Ρωσίας (ενώ η γιαγιά του η Αγία Άννα της Ρωσίας «Νέα Αγία Ελένη»), ο Mieszko I της Πολωνίας, ο Géza, ο μέγας πρίγκιπας της Ουγγαρίας, ο Harald Bluetooth της Δανίας και της Νορβηγίας, ο Olof Skötkonung της Σουηδίας, ή ο Jogaila της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας.

Στα νεότερα χρόνια, τον ίδιο τίτλο πήραν ο Nzinga του Ndongo και της Matamba, ο Afonso I του Κονγκό, ο Humabon του Cebu, ο Bunao Lakan Dula του Tondo, ο Rajah Matanda της Μανίλα, ο Hone Heke, ο Keopuolani, ο Ka'ahumanu, ο Kamehameha III, ο Tāmati Wāka Nene, ο Ranavalona II της Μαδαγασκάρης, καθώς και ο Pomare II.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ριμ Σιν το 1750 π.Χ., διέταξε να τριφθούν σε καμίνι τέσσερις άντρες που είχαν κάψει ζωντανό έναν άλλο, όπως ακριβώς μετέπειτα και ο επίσης Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, διέταξε να τριφθούν στο καμίνι και οι Τρεις Παίδες.

Οι Τρωγλοδύτες, αναφέρονται ως λαός και πολεμιστές τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, όσο και στην ιστορία του Ηροδότου και πιθανόν αυτοί ήταν οι επίλεκτοι Λίβυοι πολεμιστές των Αιγυπτίων με το όνομα Τζιουκτού/Τζιουκτέν. 

Οι Φοίνικες ήταν ενδιάμεσοι έμποροι των Ισραηλιτών στην Μεσόγειο, όπως ακριβώς και οι Βενετοί στους βασιλείς της Δυτικής Μεσαιωνικής Ευρώπης, ήταν ενδιάμεσοι έμποροι τους για την Μαύρη Θάλασσα.

Οι Υκσώς ήταν όπως και έμποροι Σημιτικής καταγωγής και ποιμένες όπως και Εβραίοι και ήρθαν όπως και αυτοί στην Αίγυπτο, αλλά σε αντίθεση με τους Εβραίους που ήρθαν ειρηνικά και με πρόσκληση των Αιγυπτίων, οι Υκσώς ήρθαν ως κατακτητές και με την βία.

Η Ερυθρά Θάλασσα, λόγω της ανόδου στην επιφάνεια της κόκκινων φυκιών, παίρνει από αυτά κόκκινο χρώμα από το οποίο παίρνει και το όνομα της. Επίσης, η θάλασσα αυτή ονομάζεται και «Θάλασσα των καλαμιών» από τα πολλά έλη που έχει, και ίσως ένα από αυτά τα έλη στο Βόρειο τμήμα της, διάβηκαν αυτή οι Ισραηλίτες, ενώ στα βάθη της έχει βρεθεί και Αρχαίος Αιγυπτιακός οπλισμός.

Το Μάννα επί Μωυσή που έλαβαν με θαυμαστό τρόπο οι Εβραίοι για κάποιους επιστήμονες ίσως προέρχεται από τον θάμνο Χαμάντα στο Νότιο Σινά, στον οποίο τα έντομα που παρασιτούν πάνω του προκαλούν έκκριση ενός άσπρου γλυκού υγρού.

Στην έρημο επίσης του Σινά, δύο φορές τον χρόνο, πετούν χαμηλά ορτύκια και είναι πολύ εύκολο να πιαστούν, όπως τα ορτύκια που πιάστηκαν με θαυμαστό τρόπο επί Μωυσή στην ίδια ακριβώς έρημο.

Το αρνί, το οποίο βρήκε ο Αβραάμ μπλεγμένο σε ένα θάμνο και το θυσίασε στην θέση του γιου του, του Ισαάκ, ίσως μπλέχτηκε σε αυτόν τον θάμνο στην προσπάθεια να φάει τα κλαράκια του.

Η πόλη Νίμρουντ στο Νότιο Ιράκ λέγεται ότι πήρε το όνομα της από τον διαβόητο Βιβλικό βασιλιά, κυνηγό και πολεμιστή Νέμρωδ.

Γενεά του Πυρός, ονομάζονταν ένα μέρος στο Ισραήλ, στο οποίο υπήρχαν ειδωλολατρικά ιερά, τα οποία κατέστρεψαν οι Ισραηλίτες, και στα οποία γίνονταν ανθρωποθυσίες παιδιών στην φωτιά, ενώ στην συνέχεια, ο χώρος αυτός χρησιμοποιήθηκε ως τόπος ταφής ξένων, καψίματος σκουπιδιών και τελικά ο απαίσιος αυτός τόπος έγινε μία «προτύποση» της «εικόνας» της κόλασης.

Οι Σημίτες και οι Αραμαίοι, ήρθαν στην Ουρ, αλλά και στην υπόλοιπη Μεσοποταμία κοντά στο 2.500 και στο 2.000 π.Χ. αντίστοιχα περίπου, και εμμέναν γύρω ή μέσα στις πόλεις της περιοχής. Ο πατέρας του Αβραάμ, ο Θάρρα, ίσως ήταν ένας από αυτούς.

Εν συνέχεια, ο Θάρρα, μαζί με τον γιο του τον Αβραάμ, αλλά και την υπόλοιπη οικογένεια του, κατευθυνθήκαν στην Χαρράν, η οποία είχε πολύ στενές εμπορικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με την Ουρ.

Μερικοί δε Αραμαίοι, πήγαν και εγκαταστάθηκαν στην Συρία (όπου και ίδρυσαν το Βασίλειο της Αράμ), και άλλοι όπως ο επίσης Σημίτης και περιπλανώμενος Σκηνίτης Αραμαίος Αβραάμ στην περιοχή Παλαιστίνης και της Ιορδανίας.

Στα Αιγυπτιακά και Βαβυλωνιακά κείμενα από τον 20^ο ως τον 17^ο π.Χ. Αιώνα υπάρχουν κείμενα των οποίων τα ονόματα θυμίζουν τον Αβραάμ, π.χ. το Αβραμράκα στο Ντιλμπούτ ή του Αμπουραχάνα.

Και άλλα ονόματα την ίδια χρονική περίοδο από τις ίδιες πηγές, θυμίζουν κατά πολύ τα Βιβλικά, όπως π.χ. το Γιακούμπ-Ιλ του Ιακώβ, το Άσρα του Ασήρ, το Ζαβιλανού του Ζαβουλών, του Γιαμίν(α) του Βενιαμίν, ενώ παράλληλα για κάποιους ερευνητές το όνομα του Δαν, σχετίζεται με αυτο του Δαναού.

Στον πρώτο πόλεμο της Αγίας Γραφής, οι τέσσερις βασιλείς, οι οποίοι κατέλαβαν τα Σόδομα και Γόμορρα, στα οποία διέμενε ο Λωτ, ο ανιψιός του Αβραάμ, ταυτίζονται με βασιλείς διάφορων κρατών της εποχής εκείνης.

Έτσι, π.χ. το όνομα του Αριώχ θυμιζει το όνομα Αριγιούκ/Αριγούκ/Αριούκι, Βαβυλωνίων ηγετών των Αιώνων 20^ο έως 18^ο π.Χ., ενώ το όνομα του Θοργάλ με το όνομα Τοαντκαχάλια/Ταντγκλάμ πέντε Χετταίων βασιλέων από τον 18^ο ως τον 13^ο π.Χ. Αιώνα.

Το δε όνομα Χοδολλογομόρ είναι σύνηθες όνομα Ελαμιτών ηγετών των 20^ου-17^ου π.Χ. Αιώνων, ενώ για κάποιους ο  βασιλιάς Αμαρφάλ ταυτίζεται με τον διάσημο Βαβυλώνιο βασιλιά Χαμουραμπί.

Επίσης, σύμφωνα με κείμενα του Μάρι του 18^ου π.Χ. Αιώνα, εκείνη την εποχή διεξάγονταν μακρινές εκστρατείες από τις περιοχές των παραπάνω κρατών ως και την Μεσοποταμία, ενώ την ίδια περίοδο, γινόνταν και πολλοί συνασπισμοί Βασιλείων ή πόλεων-κρατών αποτελούμενες από τέσσερα, δέκα δεκαπέντε, είκοσι ή και περισσότερα κράτη. 

Πολλοί Χαναναίοι ή Σημίτες έλαβαν υψηλά αξιώματα στην Αρχαία Αίγυπτο, όπως ο Χαναναίος Ντουντού, ο επίσης Χαναναίος Μέρι-Ρα, ο οποίος έγινε τελικά υπασπιστής του Φαραώ.

Επίσης ο Χαναναίος Γιανκχαμού,  ο οποίος  έγινε κυβερνήτης σε σιτοβολώνα επαρχία της Αιγύπτου, ή ο Σημίτης Hur (Ουρ), ο οποίος έγινε όπως και Σύρος Ισρού του Ακενατών, άλλα και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος στην Παλαιά Διαθήκη πρωθυπουργος του Φαραώ.

[Υπήρξε δε και Χαναναίος πρωθυπουργος του Υξώς Φαραώ της Αιγύπτου με το όνομα Ιακώβ-Ουρ]. 

Επίσης, στον Ιωσήφ τον Δίκαιο ο Φαραώ έδωσε ένα νέο Αιγυπτιακό όνομα, το «Ψονθομφανήχ» (δηλαδή «Σωτήρας της Αιγύπτου»), ενώ άλλοι υψηλόβαθμοι Χαναναίοι αξιωματούχοι των Αιγυπτίων έλαβαν το Αιγυπτιακό όνομα «Ραμσής στον ναό του Ρε». 

Γερμανοί στρατιώτες στους Πύργους έσφαξαν δίδυμα όταν τα γέννησε η μητέρα τους ως άλλοι «νέοι Ηρώδηδες».

Ο Άγιος Καλλίστρατος μαρτύρησε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.). Καταγόταν από την Καρχηδόνα και οι γονείς του, καθώς και οι πρόγονοί του, ήταν ευσεβέστατοι χριστιανοί.

Όταν μεγάλωσε ο Καλλίστρατος, κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό σαν νεοσύλλεκτος αλλά δεν εγκατέλειψε τις ευσεβείς συνήθειες του. Μια από αυτές ήταν η βραδινή προσευχή. Κάποιοι ειδωλολάτρες στρατιώτες κατήγγειλαν το γεγονός στον ειδωλολάτρη στρατηγό Περσεντίνο.

Εκείνος, αφού διέταξε πρώτα τον βασανισμό του, ακολούθως διέταξε να τον τοποθετήσουν μέσα σε ένα δεμένο σάκο και να τον ρίξουν στη θάλασσα. Με θαυματουργό τρόπο ο σάκος σκίστηκε και δύο δελφίνια έσωσαν τον Καλλίστρατο. Σαράντα εννέα στρατιώτες που είδαν το θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Ο Περσεντίνος τότε εξοργισθείς διέταξε τον αποκεφαλισμό όλων (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/blog-post_673.html#more).

{Και οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες πέθαναν επίσης για την πιστή τους με εξίσου μαρτυρικό τρόπο, ενώ από δελφίνι σώθηκε και ο Αρίων(ας) ήταν λυρικός ποιητής από την Μήθυμνα (Μόλυβο) της Λέσβου}.

Ο Προφήτης Ηλίας έστησε δώδεκα πέτρες στο Κάρμηλο Ορός που συμβόλιζαν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, όπως ακριβώς έκανε και ο Ιησούς του Ναυή, ο οποίος Ηλίας έστησε και αυτός δώδεκα πέτρες που συμβόλιζαν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ όταν πέρασε επικεφαλής αυτών τον Ιορδανή ποταμό και εισήλθε στην Γη της Επαγγελίας.

Ο Άγιος Βάτσλαβ διαπεράστηκε με δόρατα μερικές φορές με τα δόρατα και τα ξίφη των βοηθών του Μπόλεσλαβ, που ήσαν μέχρι τότε κρυμμένοι όταν αυτός δοκίμασε να εισέλθει στην Εκκλησία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/blog-post_119.html#more), όπως ακριβώς συνέβη και τον Λέων τον Ε’ τον Αρμένιο στην Ρωμανία, ο οποίος δολοφονήθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Ο Προφήτης Μωυσής διέφυγε λαθραία στην Χαναάν, όπως ένας άλλος παλαιότερος Αιγύπτιος πρίγκιπας, ο Σινουέ.

Αυτός στην διάρκεια μιας εκστρατείας στην Λιβύη επί Αμενμεχάτ Ι (π. 1965 π.Χ.), άθελα του έμαθε για μια συνωμοσία κατά του βασιλιά και έτσι για να σωθεί αναγκάσθηκε να καταφύγει στην Χαναάν. Η ιστορία του Σινούε ήταν ευρέως γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο. Και ο Προφήτης Μωυσής, έφυγε από την Αίγυπτο, ακολουθώντας τον ίδιο με τον Σινουέ δρόμο.

Ο Σινουέ, αφηγείται από το κείμενο που συντάχθηκε λίγο αργότερα, την εποχή του Σέσωστρη Ι (π. 1945 π.Χ.) τα εξής: «Όταν ξεκίνησα για το βορρά (Χαναάν), ήρθα στο ‘τείχος του πρίγκιπα, που κατασκευάσθηκε (σ.σ. περί το 2600 π.Χ.) για να κρατά μακριά τους Βεδουίνους και να τσακίζει τους ‘κατοίκους της άμμου’ (δηλ. φυλές που δεν είχαν μόνιμη εγκατάσταση στην Χαναάν).

Κρύφθηκα πίσω από κάτι θάμνους φοβούμενος να μη με δει η φρουρά του τείχους, που εκείνη την ώρα ακριβώς έκανε περιπολία. Μόλις νύχτωσε ξανάρχισα την πορεία μου. Όταν ξημέρωσε ... είχα φθάσει στην Πικρή Λίμνη (σ.σ. ακόμη έτσι λέγεται σήμερα και είναι στην άκρη του Σουέζ) κι έπεσα χάμω ... Η δίψα με είχε αποκάμει και το λαρύγγι μου έκαιγε. Τότε είπα: Αυτή είναι η γεύση του θανάτου:

Όταν όμως συγκέντρωσα το θάρρος μου και σήκωσα τα μέλη μου, άκουσα μουγκανητά κοπαδιών και τότε αναγνώρισα τους Βεδουίνους. Ο αρχηγός τους πού ήταν Αιγύπτιος με αναγνώρισε. Μου έδωσε νερό, μου έβρασε γάλα και με πήρε μαζί του στη φυλή του. Φάνηκαν πολύ φιλόφρονες μαζί μου».

Η Βιβλική αφήγηση για την φυγή του Μωυσή:

«… Και όταν ο Φαραώ άκουσε το πράγμα αυτό, ζητούσε να θανατώσει τον Μωυσή• αλλ’ ο Μωυσής έφυγε από μπροστά από τον Φαραώ, και κατοίκησε στην γη Μαδιάμ• και κάθισε κοντά στο πηγάδι.

Και ο ιερέας τής Μαδιάμ είχε επτά θυγατέρες• που, όταν ήρθαν, άντλησαν νερό, και γέμισαν τις ποτίστρες για να ποτίσουν τα πρόβατα του πατέρα τους. Και όταν ήρθαν οι βοσκοί τις έδιωξαν• και αφού ο Μωυσής σηκώθηκε τις βοήθησε, και πότισε τα πρόβατά τους. Και όταν ήρθαν στον Ραγουήλ τον πατέρα τους, είπε σε αυτές:

Γιατί ήρθατε σήμερα τόσο γρήγορα; Κι εκείνες είπαν: Ένας άνθρωπος Αιγύπτιος μας λύτρωσε από τα χέρια των βοσκών, κι ακόμα, άντλησε για μας νερό, και πότισε τα πρόβατα. Κι εκείνος είπε στις θυγατέρες του: Και πού είναι;

Γιατί αφήσατε τον άνθρωπο; Καλέστε τον για να φάει ψωμί. Και ευχαριστήθηκε ο Μωυσής να κατοικεί μαζί με τον άνθρωπο• ο οποίος έδωσε στον Μωυσή για γυναίκα την Σεπφώρα, την θυγατέρα του. Και γέννησε γιο• και αποκάλεσε το όνομά του Γηρσώμ, λέγοντας: Πάροικος είμαι σε ξένη γη … » (ΕΞ. 2[Β]:15-22-ΒΜΒ).

Παγκόσμιος Κατακλυσμός ως συμβάν, τον αναφέρουν οι Εβραίοι, οι Έλληνες, οι Σκανδιναβοί (Νορβηγοί, Φιλανδοί, Σουηδοί), οι Σουμέριοι, οι Ακκάδιοι οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Κροάτες, οι Αζτέκοι, οι Ίνκας, οι Μάγιας, οι Ινδιάνοι (Ινδιάνοι Αρουγάκ Βενεζουέλας, Ινδιάνοι της Οκλαχόμα, Ινδιάνοι Ματάκο του Γκράν Τσάκο της Αργεντινής, Ινδιάνοι Μαντάν, Ινδιάνοι Τσερόκι), οι Ινδοί, οι Πέρσες, ή οι Αιγύπτιοι.

Και επίσης και άλλα κράτη, όπως η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλανδή, η Ταιβάν, η Λαπωνία, η Ιαπωνία, η Ιρλανδία, η Ουαλία, η Ισλανδία, η Γκανά, η Ισλανδία, η Πολυνησία-Μελανησία-Μικρονησία (νήσοι Σαμόα, Ταϊτή), η Ωκεάνια (οι ιθαγενείς Αμπορίτζιναλ της Αυστραλίας), η Βιρμανία, Βιετνάμ, κ.λ.π.

Τον βασιλιά Σαργών, ιδρυτή της Σημιτικής δυναστείας της Ακκάδ γύρω στα 2.300 π.Χ., η μητέρα του τον έβαλε επίσης σ’ ένα καλαμένιο καλάθι και τον έριξε στο ποταμό (όπως και τον Προφήτη Μωυσή), όπου τον διέσωσε ένας ποτιστής κήπων.

Στην Ινδίες την ίδια τύχη είχε και ο πρίγκιπας Κούντι ή Πρίθα, σύμφωνα με τις αφηγήσεις της Μαχαβχαράτα. Οι δε ιδρυτές της Ρώμης, Ρέμος και Ρωμύλος όταν ήταν μωρά δόθηκε διαταγή να εξοντωθούν αλλά ο υπηρέτης Φαιστύλος, «έβαλε τα νεογέννητα σε μια σκάφη –και- κατέβηκε προς το ποτάμι για να τα ρίξει μέσα.

Το ποτάμι πλημμύρισε και η πλημμύρα παρέσυρε τη σκάφη και μαλακά τη μετέφερε σε ένα μέρος πολύ ομαλό, που τώρα το oνομάζουν Κερμαλό…» (ενθέμενος ούν εις σκάφην τα βρέφη, κατέβη … επί τον ποταμόν ως ρίψων … του δε ποταμού κατακλύζοντος η πλημμύρα την σκάφην υπολαβούσα και μετεωρίσασα πράως κατήνεγκεν εις χωρίον επιεικώς μαλθακόν, ό νυν Κερμαλόν καλούσι.) Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Ρωμύλος.

Δεν φαίνεται πιθανό, χωρίς βέβαια να αποκλείεται εντελώς, ότι οι Σόλυμοι της Μικράς Ασίας, έχουν σχέση τους υποθετικούς Σόλυμους της Παλαιστίνης που ίδρυσαν την ομόρριζη πόλη της Παλαιστίνης η οποία ιδρύθηκε έχουσα κέντρο το ιερό των Σολύμων, ονομάσθηκε "Σόλυμα" και αργότερα Ιεροσόλυμα (Ιερό-Σόλυμα).

Επίσης ο Ευσέβιος αναφέρει (Προπαρασκευή, 9, 9)ότι υπήρχαν και Σόλυμα όρη στην Παλαιστίνη.

"Και τα Ιεροσόλυμα εν τοις παρ' Ελλησι Σολύμοις ονομαζομένοις όρεσι κείσθαι."

Ωστόσο εντυπωσιακές είναι οι μαρτυρίες για την Παλαιστινιακή πόλη Σαλήμ ή Συχέμ. Το αρχικό όνομα της πόλεως ήταν Σίκιμα, εν συνεχεία έλαβε την ονομασία Σαλήμ, ενώ όταν κατακτήθηκε από τους Εβραίους του Αβραάμ που εγκαταστάθηκαν στη γη της Χαναάν, η πόλη έλαβε την ονομασία Συχέμ από τον ομώνυμο εγγονό του Ιακώβ.

"Συχέμ ή και Σίκιμα ή και Σαλήμ, πόλις Ιακώβ νύν έρημος." Ευσέβιος (Ονομαστικόν σ.150)

Τα Σίκιμα, αποτελούσαν προάστειο της Νεαπόλεως και όπως αναφέρει ο Μιλήσιος περιηγητής Αλέξανδρος Πολυίστωρ (Αποσπάσματα 9), ήταν πανάρχαια ελληνική πόλη που ιδρύθηκε από τον Σικίμιον, τον υιό του Ερμού.

"Τα δε Σίκιμα φησι Θεόδοτος εν τω Περί Ιουδαίων από Σικιμίου του Ερμού λαβείν την ονομασίαν. Τούτον γαρ και κτείσαι την πόλιν...Υστερον δε φησιν αυτήν υπό Εβραίων κατασχεθήναι, δυναστεύοντος Εμμώρ υιόν γεννήσαι Συχέμ".

Στην κορυφή του υψηλότερου λόφου της πόλεως των αρχαίων Σικίμων, υπήρχε ιερό του Υψίστου Διός. Ο Εβραίος ερευνητής Mt. Gerizin κατάφερε να ανακαλύψει το ιερό του Διός, ύστερα από μελέτη των αρχαίων νομισμάτων της πόλης, τα οποία χρησιμοποίησε ως χάρτες αφού αυτά είχαν επάνω τους αναπαραστάσεις των πόλεων τους.

Μεταξύ των αρχαίων Ελληνικών νομισμάτων που εκτίθενται στο Εβραϊκό Μουσείο των Ιεροσολύμων, συγκαταλέγονται και νομίσματα στα οποία εικονίζεται το σύμβολο του ιερού των Σολύμων και αναγράφονται οι λέξεις "ΙΕΡΟ - ΣΟΛΥΜΩΝ" στην ελληνική γλώσσα φυσικά.

Ο Αλεξανδρινός φιλόσοφος Φίλων αναφέρει ως χαρακτηριστικό της πόλης Συχέμ "την δρύν την υψηλήν", το δέντρο σύμβολο του Διός που χαρακτήριζε και το πανάρχαιο μαντείο του στη Δωδώνη.

"Εξελθών ουν εκ των κατά την Χαρράν τόπων ο νους λέγεται διοδεύσαι την γην έως του τόπου Συχέμ επί την δρύν την υψηλήν". Φίλων De migratione Abrahami 216

Εκτός από τα αρχαία Σίκιμα και τα Ιεροσόλυμα, ιερό τους Διός υπήρχε και στο όρος Κάρμηλος, το ιερό όρος τους Διός δυτικά της Γαλιλαίας, στο οποίο περιηγήθηκε ο μεγάλος γεωγράφος Σκύλαξ ο Κυρανδεύς τον 5ο π.Χ αιώνα. "Κάρμηλος όρος ιερόν Διός". (Σκύλαξ, Περίπλους 104, 22)-(https://science.fandom.com/el/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%B9).

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Γρηγόριος, επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας, ο Φωτιστής, έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.). Ήταν Πάρθος κατά την εθνικότητα, γιός του Ανάκ (το ίδιο δηλαδή ακριβώς όνομα με το όνομα του Βιβλικού γίγαντα Ανάκ που αναφέρεται στον Ιησού του Ναυή) και συγγενής του βασιλιά της Αρμενίας Κουσαρώ.

Συλληφθείς ο Άγιος, ως χριστιανός, από το βασιλιά Τιριδάτη, υπέστη πολλές τιμωρίες και βασανιστήρια. Αργότερα δε ο Τιριδάτης έμαθε ότι ο Γρηγόριος ήταν και γιός του Ανάκ του Πάρθου, που είχε δολοφονήσει τον πατέρα του, το βασιλιά Κουσαρώ.

Μετά από την πληροφορία αυτή, ο Τιριδάτης έδεσε χειροπόδαρα τον Άγιο και τον έριξε σε έναν βαθύ λάκκο, στην πόλη Αρταξά. Ο λάκκος δε εκείνος ήταν γεμάτος άγρια θηρία και δηλητηριώδη ερπετά.

Εκεί λοιπόν, στον λάκκο εκείνο, ο άγιος Γρηγόριος πέρασε δεκαπέντε ολόκληρα έτη, τρεφόμενος με λίγο ψωμί, που του πήγαινε κρυφά μια ευσεβής χήρα γυναίκα.

Συνέβη δε τότε ο βασιλιάς Τιριδάτης να παραφρονήσει· και μάλιστα τόσο πολύ, που κατέτρωγε τις σάρκες του κι έβοσκε (!) στα όρη μαζί με τους χοίρους. Τότε λοιπόν η αδελφή του Τιριδάτη, η Κουσαροδούκτα, είδε ένα όνειρο και άκουσε μια φωνή, που της είπε το έξης: «Όσον καιρό βρίσκεται μέσα στο λάκκο ο Γρηγόριος και δεν τον βγάζε­τε από εκεί, ο Τιριδάτης δεν πρόκειται να γίνει καλά».

Οι άρχοντες έβγαλαν τον άγιο Γρηγόριο από το λάκ­κο — σημειωτέον ότι ο Άγιος δεν είχε πάθει ούτε την παραμικρή βλάβη, όντας επί δεκαπέντε έτη ανάμεσα στα σαρκοβόρα θηρία και στα δηλητηριώδη ερπετά— και τον προσκύνησαν. Ο δε άγιος θεράπευσε τον Τιριδάτη (ο οποίος και έγινε ο πρώτος βασιλιάς που βαπτίστηκε Χριστιανός, ακριβώς πριν από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο) και ακολούθως εβάπτισε και αυτόν και τους άρχοντες και πλήθος λαού.

Ο άγιος Γρηγόριος, διακρινόμενος για τις αρετές του και τη θερμουργό πίστη του στο Χριστό, χειροτονήθηκε επίσκοπος της Μεγάλης Αρμενίας και, αφού διέδωσε το φως της διδασκαλίας του Χριστού στους Αρμενίους και ίδρυσε την Εκκλησία της χώρας εκείνης, καθώς επίσης και άλλων χωρών, εξεδήμησε εν ειρήνη προς Κύριον στις 30 Σεπτεμβρίου του έτους 325 μ.Χ. (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/blog-post_579.html#more).

Η ιστορία αυτή του Αγίου Γρηγορίου της Αρμενίας, ο οποίος ρίχτηκε στον λάκκο, θυμίζει κατά πολύ την ρίψη των Ιερεμία και Δανιήλ σε λάκκους αντίστοιχα, και διασώθηκε από το φαγητό που του πήγαινε κρυφά μια χήρα, όπως το ψωμί που έδωσε θαυμαστά ο Προφήτης Αβακούμ στον Προφήτη Δανιήλ στον λάκκο.

Συνέβη δε τότε ο βασιλιάς Τιριδάτης,  οποίος να παραφρονήσει· και μάλιστα τόσο πολύ, που κατέτρωγε τις σάρκες του κι έβοσκε (!) στα όρη μαζί με τους χοίρους, θυμίζει τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα, ο οποίος και αυτός παραφρόνησε για ένα διάστημα και έβοσκε και αυτός μαζί με τα ζώα στους αγρούς.

Το πιο δημοκρατικό και ελεύθερο πολίτευμα των ευσεβών Κριτών στο Αρχαίο Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη, με τους ηρωικούς αγώνες απελευθέρωσης τους κατά των ξένων κατακτητών, δημιούργησε ένα κράτος θηριώδες, φόβητρο για τους γείτονες αλλά έναν “Δαβίδ” να τα καταφέρνει ανάμεσα σε πολλούς Γολιάθ, τον Ισραήλ (=δυνατός).

Αντίστοιχα, το πιο δημοκρατικό και ελεύθερο πολίτευμα των ευσεβών Κλεφταρματολών στην νεότερη Ελλάδα, με τους ηρωικούς αγώνες απελευθέρωσης τους κατά των Τούρκων κατακτητών, δημιουργώντας ένα κράτος θηριώδες, φόβητρο για τους γείτονες αλλά έναν “Δαβίδ” να τα καταφέρνει ανάμεσα σε πολλούς Γολιάθ, τον Ισραήλ (=δυνατός). (https://www.triklopodia.gr/bas_4-%ce%ba%ce%bb%ce%b5%cf%86%cf%84%ce%b5%cf%83-%cf%84%cf%83%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b5%cf%83-%ce%bf%cf%80%cf%89%cf%83-%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf%83/).

Και τα δύο αυτά κράτη, μετά από μία λαμπρή και δίκαιη διακυβέρνηση ικανών ηγετών (π.χ. τον Σαμουήλ, αλλά και την Ελληνική Γερουσία για σύσταση Συντάγματος και κυρίως τον ικανότατο Έλληνα Κυβερνήτη Καποδίστρια), ζήτησαν θέλοντας να αντιγράψουν τα ξένα γειτονικά πλούσια και ισχυρά κράτη, βασιλιάδες (τους ασεβείς Σαούλ και Όθωνα αντίστοιχα).

Οι οποίοι και στα δύο στο τέλος ηττήθηκαν σε πολέμους (π.χ. με τους Φιλισταίους ή τον Κριμαϊκό) και εκδιωχθήκαν από την εξουσία και τον θρόνο, μαζί με την δυναστεία του, πριν ικανότεροι από αυτους αναλάβουν την Βασίλεια (Δαβίδ, Γεώργιος ο Α’).

Επί της ηγεσίας αυτών (Δαβίδ, Γεωργίου Α’), τα Βασίλεια της Ελλάδας και του Ισραήλ έφτασαν στην μέγιστη εδαφική τους εξάπλωση (Μεγάλο Ισραήλ και Μεγάλη Ελλάδα αντίστοιχα), όμως επί των διάδοχων τους (των Σολομώντα, Ροβοάμ και Κωνσταντίνου του Α’), τα μεγάλα σφάλματα και ο αυταρχισμός αυτών και οι εμφύλιοι που προκάλεσαν αυτοί και οι αντιπάλοι τους (ο Άδερ του Ιδουμαίος, ο Ραζών, ο Ιεροβοαμ, καθώς και ο Βενιζέλος), οδήγησε λίγο πριν τον θάνατο αυτών στην απώλεια πολλών εδαφών.

(π.χ. των εδαφών του Βόρειου Ισραήλ, το οποίο έγινε αρχικά ανεξάρτητο και μετά το κατέλαβαν οι Ασσύριοι, όπως και της Μικράς Ασίας, Πόντου, Ανατολικής Θράκης, των νησιών Ίμβρου και Τένεδου από τους Τούρκους, καθώς και της Βόρειου Ηπείρου από τους Αλβανούς με την βοήθεια και των Γερμανοιιταλών, των Αυστριακών και των Τούρκων αντίστοιχα).

Όπως και την προσωρινή κατάκτηση και λεηλασία των Βασιλείων αυτών από αλλά κράτη για τις μεγάλες αμαρτίες και την ασέβεια των ηγετών και μεγάλου μέρους του λαού των Βασιλείων αυτών (π.χ. Φιλισταίους, Ασσυρίους, Βαβυλωνίους, Πέρσες, Γερμανούς, Βουλγάρους, Ιταλούς κ.λ.π.), μέχρι να διορθωθούν όλοι τους και να μετανοήσουν και να αποκηρύξουν όλοι τους τις αμαρτίες τους και τότε να τους λυτρώσει.

{Έτσι, το Ενωμένο Βασίλειο του Ισραήλ χωρίστηκε στο Βασίλειο του Ισραήλ στον Βορρά και το Βασίλειο του Ιούδα στον Νότο υπό την διοίκηση του Ροβοάμ, ύστερα από την ανταρσία του Βασίλειου του Ισραήλ υπό την ηγεσία του Ιεροβοαμ, ο οποίος είχε την υποστήριξη της Αίγυπτου, ενώ το Βασίλειο του Ιούδα κυρίως της Ασσυρίας.

Αυτά τα δύο Βασίλεια ήταν σε μόνιμη πολεμική αντιπαράθεση όσο ζούσαν οι δύο τους ηγέτες τους, ενώ στην διάρκεια της Βασιλείας του Ροβοάμ η Αίγυπτος υπό την ηγεσία του Σισάκ εισέβαλε, κατέλαβε και λεηλάτησε την πρωτεύουσα του Ιούδα την Ιερουσαλήμ, κάνοντας τον Ροβοάμ να την εγκαταλείψει προσωρινά, όπως και τον θρόνο του.

Στο Βασίλειο δε του Ισραήλ, ο Ιεροβοαμ πιστεύοντας ότι έτσι θα διασώζονταν πολιτικά και θρησκευτικά, εισήγαγε αντικανονικά και ασεβώς την λατρεία των «χρυσών μοσχαριών» στο Ισραήλ, κυνηγώντας όσους αντιστέκονταν και καθαίροντας τους νόμιμους ευσεβείς ιερείς και αντικαθιστώντας τους με «δικούς του».

Σαν αποτέλεσμα της ασεβής αυτής πράξης του, «αφορίστηκε» από έναν Προφήτη από το Βασίλειο του Ιούδα, με συνέπεια το χέρι του να «ξεραθεί» για ένα χρονικό διάστημα για την ασέβεια του αυτή.

Αντίστοιχα στην νεότερη Ελλάδα, το Ενωμένο Ελληνικό Βασίλειο χωρίστηκε στο «κράτος του Βορρά» (που περιλάμβανε την Βόρεια Ελλάδα ή Νέα Ελλάδα) και το «κράτος του Νότου» (που περιλάμβανε την Νότια Ελλάδα ή Παλαιά Ελλάδα) στον Νότο, υπό την διοίκηση του βασιλιά Κωνσταντίνου του Α’, ύστερα από την ανταρσία του Βόρειο κράτους υπό την ηγεσία του Βενιζέλου (με το κίνημα της Εθνικής Άμυνας), ο οποίος είχε την υποστήριξη των Αγγλογάλλων, ενώ το Βόρειο κράτος κυρίως των Ρωσογερμανών.

Αυτά τα δύο κράτη ήταν σε μόνιμη πολεμική αντιπαράθεση όσο ζούσαν οι δύο τους ηγέτες τους, ενώ στην διάρκεια της Βασιλείας του Κωνσταντίνου οι Αγγλογάλλοι υπό την ηγεσία των Κλεμανσό και Λόιντ Τζορτζ εισέβαλαν, κατέλαβαν και λεηλατήσαν την πρωτεύουσα της Νοτιάς Ελλάδας, την Αθηνά, κάνοντας τον Κωνσταντίνο να την εγκαταλείψει προσωρινά, όπως και τον θρόνο του.

Στο κράτος δε της Βορείας Ελλάδας (αλλά και σε όλη την Ελλάδα από το 1917 και μετά), ο Βενιζέλος πιστεύοντας ότι έτσι θα διασώζονταν πολιτικά και θρησκευτικά, εισήγαγε αντικανονικά και ασεβώς το «Νέο ημερολόγιο» (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post_2.html), κυνηγώντας όσους αντιστέκονταν και καθαίροντας τους νόμιμους ευσεβείς ιερείς, αντικαθιστώντας τους με «δικούς του».

Σαν αποτέλεσμα της ασεβής αυτής πράξης του, «αφορίστηκε» από έναν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Θεόκλητο  από το κράτος της Νοτιάς Ελλάδας, συνέπεια για ένα χρονικό διάστημα για την ασέβεια του αυτή, μέχρι την άρση του αφορισμού του το 1917, όταν εξορίστηκε ο Κωνσταντίνος και ίδιος ανέλαβε την εξουσία και οδήγησε την Ελλάδα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ (http://alophx.blogspot.com/2017/01/1914-1917.html).

Τελικά, όλα τα παραπάνω Βασίλεια και κράτη ενωθήκαν ξανά (με τους Μακκαβαίους το πρωτο, και με την είσοδο της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ το δεύτερο), ενώ μετέπειτα αυτά υποδουλώθηκαν στους Βαβυλωνίους και τους Γερμανούς αντίστοιχα.

Και απελευθερωθήκαν τελικά και τα δύο αυτά κράτη και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις από τους Πέρσες (υπό την ηγεσία του Κυρού του Μέγα) και τους Αγγλομαερικάνους, τόσο για πολιτικούς, όσο και για οικονομικούς, αλλά και ιδεολογικούς λόγους.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι όπως ο Ροβοάμ προώθησε για διάδοχο τον γιο του Αβία, κάνοντας να τον αγαπούν όλοι του οι γιοι, μοιράζοντας τους ως διοικητές σε περιοχές του Βασίλειου του (στις περιοχές Βενιαμίν και Ιούδα), δίνοντας τους απολαβές και γυναίκες.

Ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’. δηλαδή να τον αγαπούν όλοι του οι γιοι και προώθησε ως διάδοχο του τον Γεώργιο τον Β’ (όπως έκανε με τους γιους του και ο Αυτοκράτορας Μανουήλ ο Β’ ο Παλαιολόγος στην Ρωμανία, αλλά και οι Άγγλοι βασιλιάδες Εδουάρδος ο Γ΄ και Ερρίκος ο Ε’)}.

Όταν δε οι Έλληνες απελευθέρωσαν τους Ιουδαίους από τους Πέρσες και οι Μεγάλες Δυνάμεις την Ελλάδα από τους Τούρκους, εμφανίστηκαν αργότερα εναντίον τους οι ασεβείς Αντίοχος Δ’ ο Επιφανής των Σελευκιδών στους πρώτους και ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν στους δευτέρους.

Ο δε αλαζόνας και ασεβής Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο εξίσου αλαζόνας Ερντογάν, ήταν αρχικά και οι δύο αιχμάλωτοι (ο πρώτος στην Ρώμη και ο δεύτερος στις φυλακές της Πόλης από τους πολιτικούς αντιπάλους του).

Τελικά, με την βοήθεια ξένων κρατών (των Ρωμαίων, των Ποντίων και του κράτους της Περγάμου) απελευθερώθηκε ο πρώτος, όπως και ο δεύτερος (των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ), ενώ σε κάποια από αυτά, οι ίδιοι αντί να τα «ευχαριστήσουν», στράφηκαν εναντίον τους (π.χ. Ρώμη, Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ).

Και οι δύο ανέλαβαν ξαφνικά την εξουσία των κρατών τους, εξοντώνοντας τους πολιτικούς αντιπάλους, με την στήριξη κρατών, με τα οποία στην συνέχεια απέκτησαν και λυκοφιλία με κάποια κράτη (π.χ. Παρθία, Ρωσία, Ρώμη, ΗΠΑ).

{Και οι δύο αυτοί ηγέτες, οι οποίοι παρίσταναν τους δήθεν «δημοκράτες» αρχικά, παριστάνοντας ο πρώτος ότι τάχα «υπάκουε» τις Εκκλησίες του Δήμου των πόλεων που διοικούσε (τις οποίες όμως ο ίδιος είχε ιδρύσει και κατεύθυνε υπογείως τι να λένε), όπως και του τουρκικού κοινοβουλίου ο δεύτερος (το οποίο ο ίδιος όμως έλεγχε πλήρως), ενώ και οι δύο είχαν ερωμένες (π.χ. ο Αντίοχος την Αντιοχίδα, ενώ ο Ερντογάν την Ντεφνέ Σαμιελί-https://www.newsbeast.gr/world/arthro/6652639/i-kalloni-kryfi-eromeni-toy-erntogan).

Τόσο το κράτος του Αντιόχου του Δ’, όσο και του Ερντογάν ήταν πολυεθνικά και τα δύο, και συγκρατούνταν ενωμένα μέσω της χρήσης βίας, ενώ και τα δύο δίωκαν με αγρίους διωγμούς και σφαγές όλες τις αντίπαλες στα ίδια θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες, ακόμα και με γενοκτονίες (Έλληνες, Αρμένιους, Ασσυροχαλδαίους, Κούρδους, Αλεβίτες, Εβραίους)}.

Στην συνέχεια, και οι δύο φουσκωμένοι από εγωισμό βεβήλωσαν τον Ναό του Θεού (τον Ναό του Σολομώντα ο πρώτος και τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας ο δεύτερος), μετατρέποντας τους ασεβώς σε ναό του Δια τον πρωτο (με την βοήθεια του αποστάτη Ιουδαίου αρχιερέα Μενέλαου) ο Αντίοχος και σε τζαμί την Αγία Σοφιά ο δεύτερος (με την βοήθεια ενός ασεβούς μουεζίνη Οσμάν Ασλάν ο δεύτερος που έψαλε μέσα στην Αγιά Σοφία ισλαμικούς ύμνους και πέθανε λίγο αργότερα μέσα σε αυτή-https://www.protothema.gr/world/article/1032641/pethane-apo-anakopi-kardias-mesa-stin-agia-sofia-o-mouezinis-osman-aslan/).

Παράλληλα, τόσο ο Αντίοχος ο Δ’, όσο και ο Ερντογάν, επιτέθηκαν σε άλλα κράτη (π.χ. στο Ιράκ, την Συρία και την Λιβύη ο δεύτερος, στην Παρθία ο δεύτερος, ενώ και οι δύο στην Αρμένια, την Κύπρο και την Αίγυπτο-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_20.html, http://alophx.blogspot.com/2020/07/blog-post.html, http://alophx.blogspot.com/2020/06/blog-post.html).

Προκαλώντας με τις πράξεις τους αυτές την άμεση αντίδραση κρατών που είχαν συμφέροντα σε αυτά (π.χ. τις ΗΠΑ και την Ρώμη στην Αίγυπτο, την Ρώμη και την Γαλλία στην Κύπρο, που έστειλαν και οι δύο τελεσίγραφα και πλοία στο νησί για να εκδιώξουν τους στόλους αυτών των δύο ηγετών από αυτά ή στην Αρμένια των Παρθών, των Ρώσων και των Ιρανών).

Επιπλέον και οι δύο αυτοί «Ανατολίτες ηγέτες» (δηλαδή ηγέτες Ανατολικών κρατών), επιτέθηκαν και έκαναν εισβολές στο Αρχαίο Ισραήλ και την Ελλάδα, κυρίως με στρατό ο πρώτος, ενώ με ισλαμιστές λαθρομετανάστες και πρόσφυγες (για την ώρα) ο δεύτερος, κάνοντας τα δύο αυτά κράτη σχεδόν υποτελή σε αυτους.

{Επίσης, τόσο ο Αντίοχος ο Δ’, οσο και ο Ερντογάν πίστευαν ότι ήταν «εκλεκτοί», ο μεν πρώτος νομίζοντας ότι είναι δήθεν «θεός», ο οποίος μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα και να διατάζει ακόμα την θάλασσα (σαν τον Ξέρξη), ενώ ο δεύτερος νομίζοντας ότι είναι δήθεν ο εκλεκτός «μεσσίας» του ισλάμ, ο «μαχντί», ο οποίος δήθεν θα ενώσει όλο το ισλάμ και θα το κάνει να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/odessa_43.html)}.

Τελικά, ο Αντίοχος ο Δ΄, ηττήθηκε τόσο στην εισβολή του στην Παρθία, την Αρμενία και στην Αίγυπτο και αποχώρησε από αυτές, όπως και στο Ισραήλ από τους Μακκαβαίους και πέθανε λίγο μετά από μία βίαιη πτώση από το άρμα του, με συνέπεια λίγο μετά τον θάνατο του να γίνει πραξικόπημα και εμφύλιος στην χωρά του από τον Δημήτριο τον Α΄,  ο οποίος έριξε τον γιο του του Αντιόχου του Δ’, τον Αντίοχο τον Ε’ τον Ευπάτωρα από την εξουσία με την βοήθεια της Ρώμης, οντάς στην ουσία όπως και ο Αντίοχος ο Δ’ αρχικά πράκτορας της.

{Θα γίνει άραγε το ίδιο και με τον Ερντογάν; Δηλαδή και αυτός άραγε θα ηττηθεί τόσο στις εισβολές του σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αρμενία και θα αποχωρήσει από αυτές, όπως και στην Ελλάδα από «Νέους Μακκαβαίους», δηλαδή από ευσεβείς Χριστιανούς Ορθοδόξους ηγέτες, οι οποίοι θα καταλάβουν κάποια στιγμή την εξουσία στην πατρίδα μας;

Και θα πεθάνει άραγε και ο Ερντογάν λίγο μετά από μία βίαιη πτώση από «το άρμα του της εξουσίας του» (με δολοφονία ή και πραξικόπημα), με συνέπεια λίγο μετά τον θάνατο του να εμφύλιος στην χωρά του από τους κεμαλικούς και Γκιουλενιστές αντιπάλους του,  οι οποίοι θα ρίξουν το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν από την εξουσία, με την βοήθεια της Δύσης (ΗΠΑ. ΕΕ), οντάς στην ουσία και αυτοί όπως και ο Ερντογάν αρχικά πράκτορες της;}.

Ο Λωτ κρίθηκε άξιος να τον επισκεφτούν οι άγγελοι του Θεού και να τον ελευθερώσουν από αυτή την διεφθαρμένη πόλη, όπως και τον Αβραάμ μαζί με τον Θεό πριν από αυτόν λίγο νωρίτερα.

Όπως ο στρατιώτης Frederick Peil σώθηκε από τον θάνατο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν μία σφαίρα καρφώθηκε στην Βίβλο του (https://www.mylearning.org/stories/ww1-soldier-frederick-peil-saved-by-his-bible/682?), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σώθηκε και o Leonard Knight στον Δεύτερο (https://www.dailymail.co.uk/news/article-4124620/Pocket-Bible-saved-life-WWI-soldier-German-bullet-embedded-just-50-pages-going-way-killing-him.html), αλλά και ένας Αρμένιος στρατιώτης στον πόλεμο Αρμένιας-Αζερμπαϊτζάν το 2020 (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/10/blog-post_23.html#more).

Επίσης, και ο Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης, ενώ οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα, κατάφερε να επιζήσει ως εκ θαύματος γιατί οι πρώτες σφαίρες στάθηκαν στό εγκόλπιο με την εικόνα της Παναγίας που φορούσε στο στήθος του, ενώ οι επόμενες, καθώς είχε πέσει κάτω, τον βρήκαν στα πόδια (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/10/blog-post_477.html).

Λέγεται ότι ένας από τους λογούς που ο διάβολος πλανά τους ανθρώπους, είναι γιατί σκεπτόμενος πονηρά πιστεύει ότι αν αποκτήσει περισσοτέρους οπαδούς στην ανθρωπότητα, τότε κατά τον ίδιο ο Θεός θα αναγκαστεί από το μέγα πλήθος αυτών, θα λυπηθεί τα πλάσματα Του και θα τα σώσει χωρίς μετάνοια και άρα ούτε ο ίδιος ο διάβολος θα χρειαστεί να μετανοήσει.

Αντίστοιχα και ο Ιούδας, επειδή λέγεται ότι γνώριζε από τους λόγους του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού επί 3,5 χρονιά, ότι Αυτός θα κατεβεί στον Άδη, θα κηρύξει στους νεκρούς που δεν μετανοήσαν και αμέσως μετά θα Αναστηθεί, για τον λόγο αυτό, και ο Ιούδας σκεπτόμενος πονηρά αποφάσισε να αυτοκτονήσει πριν την Σταύρωση.

Έτσι ώστε, όταν ο Χριστός κατέβη στον Άδη και κηρύξει στους νεκρούς να μετανοήσει τότε και να σωθεί μαζί με τους υπόλοιπους νεκρούς του Άδη και να πάει μαζί τους στον Παράδεισο.

Όμως επειδή το σκοινί που κρεμάστηκε δεν ήταν από ότι φαίνεται γερό, έσπασε τελικά, και αυτός έπεσε με φορά στο έδαφος πριν πεθάνει και τραυματίστηκε βαριά και ψυχορραγούσε για ώρες, με συνέπεια, να καταλήξει αμετανόητος, μετά τον Κύριο στην Σταύρωση και αντί για τον Παράδεισο να βρεθεί στην Κόλαση μετά την Κάθοδο του Κυρίου στον Άδη.  

Η παντελώς εχθρική προς τον Χριστιανισμό Ραναβαλόνα με την βοήθεια ιερών και εθνικιστών που ήταν πολέμιοι του Χριστιανισμού, διέδωσε παντού ότι ο «θεός της είπε να γίνει βασίλισσα» και δίωξε άγρια τον Χριστιανισμό (όπως ακριβώς έλεγαν και ο Νέρωνας και ο Καλιγούλας ότι ήταν δήθεν «θεοί», ενώ ο δεύτερος τους δίωξε όπως η Ραναβαλόνα άγρια, ο δε πρώτος δεν πρόλαβε επειδή δολοφονήθηκε).

[Ο αποθανών σύζυγος της, επέτρεπε την είσοδο ξένων και κυρίως Άγγλων στο νησί, βοηθούσαν χριστιανούς ιεραπόστολους να κηρύττουν ελεύθερα την Χριστιανοσύνη και έχτιζαν σχολεία. Η πριγκίπισσα βλέποντας το χριστιανικό ρεύμα να μεγαλώνει γινόταν ολοένα και πιο εχθρική απέναντι στον σύζυγό της.

Αντίστοιχα, υπήρξαν και κάποιοι Ρωμαίοι Αυτοκράτορές, οι οποίοι ήταν ανεκτικοί στον Χριστιανισμό και τον άφησαν ελεύθερο και χωρίς διώξεις, όπως ο Νέρβας, ο Φίλιππος ο Άραβας, ή ο Αλέξανδρος Σέβηρος].

Στο σχέδιο βοήθησε καθοριστικά και ένας νεαρός ικανός αξιωματικός με τον οποίο λέγεται ότι, απέκτησε παιδί μόλις 11 μήνες αφότου πέθανε ο άντρας της, Ραντάμα. Τον όρισε μάλιστα και πρωθυπουργό της.

Η πρώτη κίνηση που έκανε ήταν να εκτελέσει όλους τους πιθανούς διαδόχους που είχαν βασιλικό αίμα. Η δεύτερη ήταν να εκτελέσει τον εραστή της, που την είχε κάνει μάνα και την είχε βοηθήσει να πάρει το θρόνο

Αντίστοιχα και ο Καλιγούλας εκτέλεσε τον αρχηγό των Πραιτοριανών Μάκρωνα, ο οποίος τον είχε βοηθήσει να ανεβεί στον θρόνο, όπως και όλους τους τους πιθανούς διαδόχους που είχαν βασιλικό αίμα.

Για να αποτρέψει η Ραναβαλόνα κάθε νέα ελπίδα επίθεσης, έκοψε τα κεφάλια των νεκρών Ευρωπαίων στρατιωτών και τα κάρφωσε παλούκια. Όποιος προσέγγιζε την παραλία αντίκριζε αμέτρητα κομμένα κεφάλια (όπως έκαναν και οι Τούρκοι στους υπόδουλους σε αυτούς λαούς όταν επαναστατούσαν).

Στο τέλος όμως, ο ίδιος ο γιος της, ο Ραντάμα ο Β’ εν αγνοία της βασίλισσας, ασπάστηκε την Χριστιανισμό και βαπτίστηκε, καθώς είχε μεγαλώσει υπό την επιρροή Γάλλων πολιτών στο Ανταναναρίβο και όταν αυτή πέθανε, βοήθησε ως άλλος «Μέγας Κωνσταντίνος» για κάποιους, βοήθησε στην διάδοση του Χριστιανισμού στην χώρα αυτή (https://www.haniotika-nea.gr/o-thilikos-kaligoulas-tis-madagaskaris-pou-skotose-miso-plithismo-tis-choras-epidi-itan-christiani/).

Οι διεφθαρμένοι και ακόλαστοι Ρασπούτιν (στους νεότερους χρόνους) και Νικόλαος ο διάκονος (στην Αρχαιότητα), όπως και οι οπαδοί τους (π.χ. οι νικολαίτες, οι οπαδοί του Νικόλαου του διακόνου, οι οποίοι πίστευαν επιπλέον και ότι η λατρεία των ειδώλων βοηθούσε σε αυτό τον σκοπό), πίστευαν όπως και οι αιρετικοί χλίστι στην Ρωσία (των οποίων πιθανότατα μέλος ήταν ο Ρασπούτιν), ότι μέσω της σεξουαλικής ακολασίας, κατέστρεφαν δήθεν το σώμα, το οποίο κατά τους ίδιους ήταν η πηγή-κέντρο της αμαρτίας.

Οι οπαδοί του Νικολάου, στην ουσία πίστευαν και έκαναν πράξη την συμβουλή του Βαλαάμ στον Βάλακ, να παρασύρει μέσω σεξουαλικών ακολασιών και της ειδωλολατρίας τους Ισραηλίτες μακριά από την λατρεία του αληθινού Θεού, όπως ακριβώς έκανε μετέπειτα και στο Βασίλειου του Ισραήλ και η Ιεζάβελ με τους ίδιους ακριβώς τρόπους.

Όσοι Πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπήκαν σε Ναό στην Μόσχα 1917 για προστασία σφαγιάστηκαν από τους Μπολσεβίκους, όπως και τα έτη 1204 και 1453 στην Πόλη όσοι κατέφυγαν στις Εκκλησίες της και την Αγιά Σοφιά σφαγιάστηκαν από τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους αντίστοιχα.

Όταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατέφυγε στην Αίγυπτο μαζί με την Παναγιά μας και τον Ιωσήφ για να σωθεί από τον διωγμό του Ηρώδη, όπως και όταν οι τρεις μάγοι επέστρεψαν στις πατρίδες τους, όλα τα είδωλα αυτών κατέρρευσαν και έπεσαν θαυμαστά (όπως και το είδωλο του Βάαλ των Φιλισταίων όταν αυτοί αρπάξαν την Κιβωτό της Διαθήκης από τους Εβραίους όταν τους νίκησαν στην Σιλώ).

Και παράλληλα, όπως ο Κυρίος διώχθηκε από τους ομοεθνείς του για την Αγιά Διδασκαλία Του, έτσι και οι τρεις μάγοι στις πατρίδες τους, μαρτύρησαν  από τους ομοεθνείς τους για την Πιστή τους στον Χριστό (όπως και οι 12 Απόστολοι και οι όλοι οι Χριστιανοί Μάρτυρες μετά από αυτούς μαρτύρησαν από τους ομοεθνείς τους).

Όπως ο Φαραώ τον καιρό του Προφήτη Μωϋση έβαζε τους Εβραίους να κάνουν πολλές δουλείες για να ξεχνούν τον Θεό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο (από την πολλή δουλειά), ξεχνούν και στις μέρες μας οι άνθρωποι τον Θεό.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε ότι και ο ουρανός να πέσει στην γη και η γη καταστραφεί, να μην προδώσουν οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι την Πίστη τους στον Χριστό, έτσι ακριβώς παλαιότερα έλεγαν και οι ιερείς στους όρκους τους ότι θα τους κρατούσαν ακόμα και εάν πέσει ο ουρανός πάνω τους ή ανοίξει η γη και τους καταπιεί.

Ψωμί και κρασί έδωσε ο Μελχισεδέκ για προσφορά στον Θεό, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έδωσε το Πανάγιο Σώμα και Αίμα Του ως για προσφορά στον Θεό, με το εξαγιασμένο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και της Μεταλήψεως με κρασί και ψωμί αντίστοιχα.

Η πρώτη εμφάνιση της Βασιλείας-τυραννίας έγινε στην Βόρεια Μεσοποταμία από τον Αλουλίμ στην Αγία Γραφή στην Βαβέλ από τον Νέμρωδ, ενώ στην Νότια Μεσοποταμία στην Εριντού.

Πύργοι της Βαβέλ, δηλαδή Ζιγκουράτ, υπήρχαν στην Βαβυλώνα, την Ουρούκ, την Ουρ, όπως και στην Εριντού.

Σύμφωνα με την Αρχαιολόγο Γκρέτα Χαρτ, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, χρησιμοποίησε ταυτόχρονα και θαυμαστά συνηθισμένα φυσικά φαινόμενα στην Αρχαία Αίγυπτο για να πείσει τον Φαραώ να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες με τις λεγόμενες «Δέκα Πληγές του Φαραώ».

Έτσι, κατά την ίδια Αρχαιολόγο, μία μεγάλη πλημμύρα στον Νείλο έφερε τους μικροοργανισμούς Flaggelates, οι οποίοι μετέτρεψαν μέσω των διεργασιών τους τα νερά του Νείλου σε κόκκινα (φυσικό φαινόμενο, προερχόμενο από τα έντομα αυτά), με συνέπεια να ψοφήσουν και να εξοντωθούν πολλά ψαριά του (Α ‘ Πληγή).

Στην συνέχεια, τα ψόφια ψαριά απέπλευσαν στην παράλια, διώχνοντας τα βατράχια αυτής στην ξηρά λόγω της μόλυνσης αυτών με τον μικροοργανισμό Bacillus Avatricasis (Β’ Πληγή), ενώ λόγω αυτής της κατάστασης, εμφανίστηκαν στην περιοχή νύμφες Stromoxys Calcitrans και σκηνόμυγες, εύκολα πολλαπλασιασμένων μέσω ωοθηκών (Δ’-Ε Πληγές).

Αμέσως μετά, από τα νεκρά βατράχια και ψαριά προκλήθηκαν έλκη στους ανθρώπους (ΣΤ’ Πληγή), ενώ το χαλάζι, οι αστραπές και οι κεραυνοί που έπεσαν κατά τον Φλεβάρη, κατέστρεψαν το κριθάρι, αλλά όχι το σιτάρι και το ασπροσίταρο (Ζ’ Πληγή).

Αυτό καταστράφηκε από μία επιδρομή ενός σμήνους ακρίδων, «βοηθουμένων» να έρθουν στην περιοχή από τις Αβυσσηνιακές βροχές, οι οποίες προκάλεσαν την δημιουργία πλημμύρων και μεγάλων ποσοτήτων λάσπης στον Νείλο (Η’ Πληγή). 

(Στα μετέπειτα ο Dr. James Jauncey είδε με τα μάτια του μία επιδρομή ακρίδων να «γονατίζει» μία πόλη 350.000 κατοίκων).

Αυτή η λάσπη όταν στέγνωσε, σε συνδυασμό με την άμμο της ερήμου, σηκώθηκε στον αέρα από ισχυρούς ανέμους και έκρυψε το ήλιο, δημιουργώντας σκοτάδι στην Αίγυπτο (Θ’ Πληγή), ενώ ο ερχομός πανούκλας, αποτελείωσε την θέληση και το πείσμα των Αιγυπτίων και του Φαραώ (Ι’ Πληγή).

Ο «δάσκαλος κυρ-Γεράσιμος», δηλαδή ο Άγιος Γεράσιμος Κεφαλλονιάς, παρόλο που ήταν πράος και σεμνός, με φρόνημα ειρηνικό, ασκητικός στην ζωή του, συνέπασχε με τους ορθοδόξους που υπέφεραν και γι αυτό ενίσχυε το φρόνημα των αγωνιζομένων υπέρ της Ορθοδοξίας που αντιμετώπιζαν την επιθετική προσηλυτιστική προπαγάνδα των Λατίνων και ταυτόχρονα δέχονταν, πέρα από τον εξισλαμισμό και συνεχή και αιμοσταγή πλήγματα από τους Οθωμανούς..

Κατά το έτος 1571 ο Άγιος έζησε τα γεγονότα επιδρομής του υπό οθωμανική μοίρα στόλου εναντίον της Κεφαλλονιάς στις αρχές του Ιουλίου. Η βίαιη αυτή πολεμική πράξη ήταν πρόδρομος της ναυμαχίας των Εχινάδων-Κουρτζουλάρων της γνωστής με το όνομα «ναυμαχία της Ναυπάκτου» που έγινε στις 7 Οκτωβρίου την ίδια χρονιά.

Κατ’ εκείνα τα χρόνια η Κεφαλλονιά βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ενετών οι οποίοι μαχόταν την Ορθόδοξη Εκκλησία και προκαλούσαν στον λαό διχασμό…

Ο δε Σουλτάνος Σελίμ Β΄, υιός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, είχε επιβάλλει την παρουσία του στην Μεσόγειο καταλαμβάνοντας την Κύπρο, αιματοκυλώντας τα χριστιανικά κράτη και αναστατώνοντας την Δύση.

Ο χριστιανικός στόλος – υπό την γενική διοίκηση του Δον Ιωάννη του Αυστριακού (Δον Ζουάν d’Austria)- κατέφθασε στην Νάπολη στις 14 Αυγούστου του 1571 και στην συνέχεια στην Κεφαλονιά.

Ακολούθως, ο ενωμένος στόλος κατευθύνθηκε προς τον Πατραϊκό Κόλπο, όπου και συναντήθηκε με τον μέχρι τότε αήττητο οθωμανικό στόλο υπό τον πανίσχυρο Καπουδάν-πασά (=ναύαρχος) Αλή Ζαζέ μουεζινζιντέ (=γιός του Μουεζίνη) τον οποίο συνέδραμε ο Αιγυπτιακός και ο Αλγερινός στόλος.

Στις 7 Οκτωβρίου 1571, ο στόλος της Lega Santa (Ιερά Ένωση/ Συνασπισμός- Ισπανία, Βενετία, Γένουα, Ιωαννίτες Ιππότες της Μάλτας, δουκάτο της Σαβοΐας, δουκάτο του Ουρμπίνο, δουκάτο της Τοσκάνης και οι δυνάμεις του πάπα) αντιμετώπισε τον οθωμανικό στόλο στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου -κοντά στις νήσους Εχινάδες παρά το Ακρωτήριο Σκρόφα όπου έμελλε να υποστεί πανωλεθρία.

Σώθηκαν 35 από τα 280 πλοία τους, σκοτώθηκαν οι 30 από τις 47 χιλιάδες άνδρες τους και αιχμαλωτίσθηκαν 15.000! Ο χριστιανικός στόλος είχε 8 χιλιάδες νεκρούς και απώλεσαν μόνο 15 γαλέρες.

Την καταστροφή του τουρκικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα με μεγάλη τρικυμία στην θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά, εκ των οποίων σώθηκε μόνο η Αλγερινή ναυαρχίδα. Η ναυμαχία αυτή ήταν το τέλος των επιδιώξεων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για μιαν έξοδο στον Ατλαντικό.

[Όπως ακριβώς μετά την καταστροφή του Αραβικού στόλου στην Β’ Αραβική πολιορκία της Πόλης τα έτη 717-718 μ.Χ., τα υπολείμματα του στόλου τους έπεσαν ύστερα από την παλλαϊκή προσευχή του κλήρου και του λαού της Πόλης σε καταιγίδα και βυθίστηκαν και μόνο πέντε από αυτά έφτασαν στα Αραβικά εδάφη για να αναγγείλουν την μεγάλη καταστροφή στον Άραβα Χαλίφη].

Ο μαθητής του Αγίου, Ιωάννης Τσιμάρας έλαβε μέρος ως κυβερνήτης πλοίου στην Ναυμαχία και φεύγοντας για να πολεμήσει ζήτησε την ευλογία του Αγίου. Τότε ο Άγιος το εκλεκτό αυτό σκεύος του Παρακλήτου, απομακρύνθηκε από την Μονή και ανέβηκε στο βουνό όπου γονάτισε με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό προσευχόμενος εκτενώς να απαλλάξει τα Χριστιανικά πλήθη από την λαίλαπα του Ισλάμ, και για την αίσια έκβαση της ναυμαχίας.

[Όπως ακριβώς δηλαδή ο Προφήτης Μωυσής προσεύχονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στον Θεό για την νίκη των Ισραηλιτών υπό την διοίκηση του Ιησού του Ναυή ενάντια στους Αμαληκίτες].

Γνώριζε ότι αν χανόταν η μάχη αυτή και νικούσε η οθωμανική αλαζονεία, όλη η Ευρώπη θα έπεφτε στα χέρια τους, αλλάζοντας την ροή της ιστορίας.. Έτσι, η νίκη των Χριστιανών, είχε υψίστη ιστορική σημασία για τους λαούς της Ευρώπης.

Από την εκστατική αυτή προσευχή κατέβασε τα χέρια του μόνο όταν επέστρεψε το πρώτο πολεμικό πλοίο αναγγέλοντας την νίκη του ενωμένου Χριστιανικού στόλου…

Την θαυματουργή αυτή δύναμη της προσευχής του Αγίου πιστοποιούν τέσσερις από τις διασωζόμενες ιστορικές εικόνες του.. Σε αυτή του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Φαρακλάτων που βρίσκεται κάτω από την ξυλόγλυπτη κορνίζα της ουρανίας ο Άγιος ιστορείται γονατιστός και προσευχόμενος με χέρια ημιανυψωμένα.

Διαβάζουμε σχετικά στο εν λόγω λεύκωμα: «Η απεικόνιση αυτή σχετίζεται σύμφωνα με την παράδοση με την δέηση που έκαμε ο Άγιος κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Λέγεται ότι κατέβασε τα χέρια του μόνον όταν γύρισε το πρώτο πολεμικό πλοίο και ανάγγειλε τη νίκη των Ενωμένων Χριστιανικών δυνάμεων». Έτσι ο Άγιος Γεράσιμος με την προσευχή του βοήθησε στην νίκη.

Σχετικά με το θαύμα αυτό διαβάζουμε στην αίτηση αγιοκατατάξεως του Αγίου Γερασίμου το 1620: «Πιστεύεται βεβαίως παρά πάσι τοις ενταύθα Χριστιανοίς διαφυλαχθήναι την νήσον ταύτην αναιχμαλώτιστον εν τω καιρώ της των Αγαρηνών μάχης, διά προσευχής του αυτού πατρός».

Ανάμεσα στους υπογράφοντες ήταν και ο μαθητής του Αγίου Ιωάννης Τσιμάρας, όπως προαναφέραμε, μαζί με τον πατέρα του Μάρκο-Αντώνιο οι οποίοι ήταν κυβερνήτες πλοίου κατά την ναυμαχία.

Η Ναυμαχία των Εχινάδων Νήσων (αναφερόμενη ως ναυμαχία της Ναυπάκτου (Λέπαντο)) είναι μια από τις σημαντικότερες ναυμαχίες στην παγκόσμια ιστορία και η αμέσως μετά της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας ιστορικότερη ναυμαχία.

Το 1943 ξέσπασε στην Κεφαλονιά Ιταλογερμανικός πόλεμος. Τα γερμανικά αεροπλάνα, βομβάρδιζαν ιταλικούς στόχους. Στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου κοντά, οι Ιταλοί είχαν τις αποθήκες τροφίμων και πολεμοφοδίων. Έτσι τα γερμανικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το Μοναστήρι για να καταστρέψουν τις αποθήκες και το Μοναστήρι μαζί.

Όλες οι Μοναχές και οι πιστοί γονάτισαν μπροστά στον Άγιο και παρακαλούσαν να τους βοηθήσει. Στιγμή με στιγμή περίμεναν τον θάνατο. Αλλά ενώ τα αεροπλάνα πετούσαν πολύ ώρα πάνω από το Μοναστήρι, βομβαρδισμός δεν έγινε έως ότου έφυγαν.

Ύστερα από μερικές μέρες αφού νικήθηκαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί πήραν την Κεφαλονιά, ήρθε στο Μοναστήρι ένας αξιωματικός αεροπόρος Γερμανός και περιεργαζόταν την Μονή. Πήγε στο Ηγουμενείο μαζί με διερμηνέα και είπε:

«Είχα εντολή να βομβαρδίσω τις αποθήκες των Ιταλών και την Μονή, μέσα στην οποία ίσως κρύβονταν Ιταλοί. Αλλά όταν έφτασα στην Μονή δεν μπορούσα να επισημάνω τον στόχο γιατί ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο σκέπαζε την περιοχή και ένας Καλόγηρος μας έδιωχνε. Αυτό έγινε πολλές φορές ώσπου γυρίσαμε άπρακτοι στην βάση μας».

Ο Γερμανός ήρθε στο Ναό, είδε το Άγιο Σκήνωμα και αναγνώρισε τον Καλόγηρο. Όσο καιρό έμεινε στην Κεφαλονιά πήγαινε συνεχώς και προσευχόταν στην Αγία Λάρνακα. Ο Άγιος έσωσε το Μοναστήρι του από βέβαιο αφανισμό (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/10/blog-post_932.html).

Όπως ο Ασκητής Αμμώνιος Παρόντης έκοψε τα αυτί του γιατί δεν ήθελε να γίνει με το ζόρι Επίσκοπος και προέβη στην πράξη αυτή γιατί δεν επιτρέπονταν να γίνει Επίσκοπος κάποιος που δεν ήταν αρτιμελής, έτσι και η μοναχή Ιωάννα στην Αλεξάνδρεια, έβγαλε μονή της τα μάτια της (τα οποία αποκαστάθηκαν μετέπειτα θαυματουργικά σαν το κομμένο χέρι από  τους Άραβες του Αγίου Ιωαννη του Δαμασκηνού), για να σταματήσει να την ενοχλεί ένας νεαρός, που βλέποντας την πράξη της αυτή, συγκλονισμένος έγινε και αυτός μονάχος (https://www.elromio.gr/ta-matia-tis-monachis-prot-georgioy-dormparaki/).

Όπως ο Ισραήλ, υπό την διοίκηση του Ιησού του Ναυή και με τα χέρια του Προφήτη Μωϋση νίκησε τους εχθρούς του, τους Αμαληκίτες, έτσι και ο Νέος Ισραήλ, δηλαδή οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με αρχηγό μας τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και με τον Τίμιο Σταυρό, νικούν τους εχθρούς τους, τους δαίμονες.

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Δαβίδ, αλλά και ο Προφήτης Ηλίας όταν καταδιωχθήκαν από τον Φαραώ, Σαούλ και Αχαάβ-Ιεζάβελ, κατέφυγαν όλοι τους στην έρημο, αλλά σύντομα επέστρεψαν θριαμβευτικά και κήρυξαν όλοι τους την Πίστη τους στον Τριαδικό Θεό.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, με τους πύρινους θεολογικούς λογούς, μετέτρεψε τον πληθυσμό της Πόλης που κόντευε να γίνει εντελώς αρειανικός και πάλι σε Ορθόδοξο, όπως ακριβώς και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, με τους με τους πύρινους θεολογικούς λογούς, μετέτρεψε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου που κόντευε να γίνει εντελώς μουσουλμανικός και πάλι σε Ορθόδοξο.

Ο ιερομόναχος Ευσέβιος Ματθόπουλος με τις ιεραποστολικές περιοδείες του σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας, αναθέρμανε την Ορθόδοξη Πιστή του Ελληνικού λαού, όπως ακριβώς και ο Άγιος Κοσμάς πριν από αυτόν διενέργησε στην Ελλάδα.

Όταν οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης, αλλά και αργότερα ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν να δικαστούν μπροστά στο Μεγάλο Συνέδριο, τους πλημμύρησε η Θεία Χάρις του Αγίου Πνεύματος, η οποία και τους έδωσε σοφία με την οποία αποστομώσαν τους αντιπάλους τους.

Όταν ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος και Φίλιππος γνώρισαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, από την μεγάλη τους ικανοποίηση και χαρά, έτρεξαν να το αναγγείλουν, ο πρώτος στον αδερφό του, τον Σίμωνα (Πέτρο) και ο δεύτερος στον φίλο του, τον Ναθαναήλ.

Ο Απόστολος Παύλος, όπως και οι αδερφοί Κύριλλος και Μεθόδιος μετά από αυτόν, με τις ιεραποστολικές τους περιοδείες, έγιναν ο μεν πρώτος ο Απόστολος των Εθνών, ενώ οι δεύτεροι οι Απόστολοι των Σλάβων.

 Ο Απόστολος Παύλος, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μετά από αυτόν, με τις ιεραποστολικές τους περιοδείες, από τις οποίες ο μεν πρώτος έγινε ο Απόστολος των Εθνών, ο οποίος ευαγγέλισε τα Έθνη, ενώ ο δεύτερος επανευαγγέλισε την Ελλάδα.

Οι μεγαλύτεροι αδερφοί του Ιωσήφ του Δίκαιου στράφηκαν εναντίον του αν και ήταν αθώος, όπως ακριβώς έκανε και ο Κάιν με τον αθώο μικρότερο αδερφό του Άβελ, αλλά και ο Ησαύ με τον μικρότερο αδερφό του Ιακώβ.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, όσο και ο Προφήτης Ιερεμίας, ρίχτηκαν και οι δύο άδικα στον λάκκο επειδή έλεγαν την αλήθεια που δεν ήταν αρεστή στα αδέρφια του πρώτου και στον βασιλιά Σεδεκία και στην αυλή του για τον δεύτερο, αλλά στο τέλος και οι δύο απελευθερώθηκαν από αυτό και δικαιώθηκαν για όσα είχαν προαναγγείλει.

Ο Ιησούς του Ναυή, εκτέλεσε τους πέντε αιχμάλωτους από τον ίδιο Αμμοραίους βασιλιάδες και πέταξε τα πτώματα τους σε ένα σπήλαιο, όπως ακριβώς και το 2019, ο δολοφόνος της 60χρονης Αμερικανίδας βιολόγου, Σούζαν Ίτον, την σκότωσε και πέταξε το πτώμα της σε μία σπηλιά.

 Τόσο ο Αυνάν στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και ο Πεισίστρατος στην Αρχαία Αθηνά, εκσπερμάτωναν και οι δύο επίτηδες πρόωρα για να μην αφήσουν γυναίκες που δεν αγαπούσαν και δεν ήθελαν και οι δύο έγκυες (την Θάμαρ ο πρώτος και την κόρη του Μεγακλή ο δεύτερος).

Οι Γαβαωνίτες, αποτελούσαν για τους Ισραηλίτες κάτι μεταξύ των Μέτοικων και των Ειλώτων στην Αρχαία Σπαρτή.

12 ήταν οι φυλές του Ισραήλ, 12 του Ισμαήλ και 11 του Εδώμ.

Ο Ιησούς του Ναυή έκοψε τους τένοντες των ποδιών των αλόγων των εχθρών τους, όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέπειτα για να γλυτώσει από την καταδίωξη αυτών και αυτοί να μην μπορούν οι διώκτες του να τον καταδιώξουν με αυτά.

Ο Ιακώβ συγκρατούσε στην μνήμη και την καρδιά του τα όνειρα που του διηγούνταν ο γιος του, ο Δίκαιος Ιωσήφ, όπως ακριβώς και η Παναγιά μας, συγκρατούσε στην μνήμη και την καρδιά της τα λογία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, καθώς και όσα γεγονότα είχαν σχέση με Αυτόν (π.χ. την Προσκύνηση των Μάγων ή τα λογία του Άγιου Συμεών του Θεοδόχου).

Με αιφνιδιαστική επίθεση νίκησε και κατέστρεψε ο Αβραάμ τους Μεσοποτάμιας στην Δαν, όπως ακριβώς και με αιφνιδιαστική επίθεση νίκησε και κατέστρεψε και ο Ιησούς του Ναυή τους Αμμοραίους βασιλιάδες στην Γαβαών.

Όπως ο Ιακώβ ξεγελάστηκε από τον πεθερό του, τον Λαβάν και την μέρα του γάμου του παντρεύτηκε την κόρη του Ραχήλ αντί την Λεία όπως είχαν αυτοί συμφωνήσει, έτσι και ο ίδιος ο Ιακώβ ξεγελάστηκε από τα φορέματα και το πέπλο της νύφης του, της Ταμάρ και πλάγιασε μαζί της.

Η Ταμάρ, γέννησε δίδυμα, τον Φάρες και τον Ζαράχ με σκίσιμο της κοιλίας της από την μαμή, όπως ακριβώς και ο Καίσαρας γεννήθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο οποίος και ονομάστηκε «Καισαρική τομή».

Κάνεις από τους σοφούς και τους μάγους του Αιγύπτιου Φαραώ επί Ιωσήφ και των Βαβυλώνιων βασιλιάδων Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα και Βαλτάσαρ δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τα όνειρα τους, ενώ αυτά εξηγήθηκαν από τον Δίκαιο Ιωσήφ και τον Προφήτη Δανιήλ αντίστοιχα, τους οποίους κάλεσαν ο Φαραώ και ο Βαλτάσαρ, ύστερα από συμβουλές του οινοχόου και της μητέρας του αντίστοιχα.

Ο Αβραάμ έβαλε τον δούλο του να βάλει το χέρι του κάτω από τον μηρό του, όπως και ο Ισαάκ τον Ιακώβ όταν τους έβαλαν να ορκιστούν για να κρατήσουν αυτοί τον λόγο τους.

Το πτώμα του βασιλιά της Γάι κρεμάστηκε σε ένα δέντρο από τον Ιησού του Ναυή, όπως ακριβώς και το πτώμα του Όλιβερ Κρόμβελ, κρεμάστηκε από ένα δέντρο από τον Άγγλο βασιλιά Κάρολο τον Β’ των Στιούαρτ.

Ο Ιακώβ πήρε τους δύο γιους του Ιωσήφ του Δίκαιου από τα γόνατα του πατέρα τους σε ένδειξη υιοθεσίας, όπως ακριβώς και η Νωεμίν τον γιο της Ρουθ στα χεριά της για τον ίδιο ακριβώς λόγο, σε ένδειξη δηλαδή υιοθεσίας του από μέρους της.

Τόσο ο Συμεών, όπως και ο Λευί δολοφονήσαν ανθρώπους πάνω στον θυμό τους, όπως ακριβώς έκανε και ο απόγονος του Κάιν Λάμεχ πριν από αυτός, αλλά και ο ίδιος ο Κάιν με τον μικρότερο καλοκάγαθο και αθώο αδερφό του, τον Άβελ.

Τόσο ο Μωυσής, όπως και ο Δαβίδ, αυτοί οι δύο σπουδαίοι ηγέτες των Ισραηλιτών, διέπραξαν και οι δύο από έναν φόνο (ενός Αιγυπτίου ο πρώτος και του Ουρία του Χετταίου ο δεύτερος), ενώ και οι δυο τους τραύλιζαν.

Ο Ιησούς του Ναυή και οι εννιά φυλές έχτισαν ένα θυσιαστήριο για τον Θεό στην Σιλώ, ενώ για ένα μικρό χρονικό διάστημα προσπάθησαν οι φυλές Μανασσή, Γαδ και Ρουβήν προσπάθησαν να κατασκευάσουν ένα ανταγωνιστικό θυσιαστήριο στην αναμεσά στην Γαλαάδ και την Χαναάν.

Αντίστοιχα μετέπειτα, οι Σαμαρείτες δημιουργήσαν ανταγωνιστικό Ναό στον Ναό της Ιερουσαλήμ στο Όρος Μόρια, στο Όρος της Σαμάρειας, το Συχάρ.

Υπάρχουν πολλές επτάλοφες πόλεις στην γη, όπως π.χ. είναι η Ρώμη, η Πόλη, η Μόσχα, η Μέκκα, η Αθήνα, αλλά και η Ιερουσαλήμ.

Μέσω 2 Αγγέλων ειδοποιήθηκε ο Λωτ και η οικογένεια του για να βγουν από τα Σόδομα για να σωθούν από την καταστροφή της, όπως και μέσω των Προφητικών Λόγων των Προφητών Ιερεμία, Ησαΐα και Ιωνά βγήκαν οι Ισραηλίτες από την Βαβυλώνα και την Νινευή πριν την καταστροφή τους, αλλά και οι Χριστιανοί από την Ιερουσαλήμ από την πόλη αυτή πριν την καταστροφή της από τον Τίτο από τους Προφητικούς Λόγους του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Κατά την διάρκεια της Βαβυλωνίας αιχμαλωσίας, η οποία κράτησε για Εβδομήντα χρόνια, ρίχτηκαν οι Τρεις Εβραίοι Παίδες στην Κάμινο από τον διαβόητο Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα.

Τελικά όμως, επετράπη σε αυτούς μετά την πτώση της Βαβυλώνας στον Πέρση βασιλιά Κύρο τον Β’ τον Μέγα, να επιστρέψουν με διάταγμα στην Παλαιστίνη, όπου συγκρούστηκαν με τους μετά από την εξορία τους με τους εγκατεστημένους σε αυτή πληθυσμούς, δηλαδή τους Σαμαρείτες, τους οποίους τελικά νίκησαν και κατέλαβαν τα εδάφη τους μετά από πολλούς πολέμους.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Εβραίοι έμειναν στις Ευρωπαϊκές χώρες για Αιώνες εξόριστοι από την Παλαιστίνη, ενώ κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Εβραίοι, όπως και άλλες μειονότητες (π.χ. Έλληνες, Σλάβοι, κ.λ.π.) ρίχτηκαν στην Κάμινο των αποτεφρωτηρίων των στρατοπέδων Συγκέντρωσης από τον διαβόητο Γερμανό δικτάτορα Αδόλφο Χίτλερ.

Τελικά όμως, επετράπη σε αυτούς μετά την πτώση της Γερμανίας στους Συμμάχους, από τον Αμερικανό Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν και τον Σοβιετικό δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν, να επιστρέψουν με διάταγμα που ψήφισαν αυτοί στον ΟΗΕ στην Παλαιστίνη, όπου συγκρούστηκαν με τους μετά από την εξορία τους εγκατεστημένους σε αυτή Αραβικούς πληθυσμούς, δηλαδή τους Παλαιστίνιους, τους οποίους τελικά νίκησαν (μαζί με αλλά Αραβικά κράτη) και κατέλαβαν τα εδάφη τους μετά από πολλούς πολέμους.

Παλαιοτέρα, δηλαδή μετά την Έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, μετά από τέσσερις Αιώνες καταπίεσης, αλλά και την γενοκτονία αυτών από τον Αιγύπτιο Φαραώ, αυτοί επέστρεψαν στην Γη της Επαγγελίας υπό την ηγεσία του Προφήτη Μωϋση και τον Ιησού του Ναυή, στην οποία συγκρούστηκαν με τους εγκατεστημένους σε αυτή πληθυσμούς, δηλαδή τους Αμμοραίους, τους οποίους τελικά νίκησαν και κατέλαβαν τα εδάφη τους μετά από πολλούς πολέμους.

Αντίστοιχα, στον 20^ο Αιώνα, μετά την έξοδο των Εβραίων από την Ευρώπη, μετά από Αιώνες καταπίεσης, αλλά και την γενοκτονία αυτών από τον από τον Γερμανό δικτάτορα Αδόλφο Χίτλερ, αυτοί επέστρεψαν στην Γη της Επαγγελίας υπό την ηγεσία Ντέηβιντ Μπεν Γκούριον, στην οποία συγκρούστηκαν με τους εγκατεστημένους σε αυτή πληθυσμούς, δηλαδή τους Παλαιστίνιους, τους οποίους τελικά νίκησαν (μαζί με αλλά Αραβικά κράτη) και κατέλαβαν τα εδάφη τους μετά από πολλούς πολέμους.

Ο Θεός μονομάχησε τόσο με τον Ιακώβ, όσο και με τον Προφήτη Μωϋση σε μορφή ανθρώπου. 

Ο Προφήτης Μωυσής πέθανε στο Όρος Ναβαύ και ο αδερφός του ο Ααρών στο Όρος Ωρ, χωρίς να δουν την Γη της Επαγγελίας και οι δύο, λόγω της απιστίας που έδειξαν και οι δύο κάποια στιγμή έναντι του Θεού.

Όταν ανέβηκε ο Προφήτης Μωυσής στο Όρος Σινά, μαζί με τον αδερφό του Ααρών, τον Ναδάβ, τον Αβιού και εβδομήντα πρεσβύτερους, το πρόσωπο του έλαμπε τόσο που τύφλωνε τους Ισραηλίτες, όπως ακριβώς και όταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ανέβηκε και μεταμορφώθηκε στο Όρος Θαβώρ μαζί με τους Αποστόλους Πέτρο, Ιωαννη τον Θεολόγο και Ιάκωβο, ο Ίδιος έλαμψε τόσο πολύ όσο και ο ήλιος, κάτι που τύφλωνε τους τρεις Αποστόλους.

Ο Μωυσής έστειλε 12 κατάσκοπους για να κατασκοπεύσουν την Χαναάν στην κοιλάδα Εσκόλ, όπως ακριβώς και ο Ιησούς του Ναυή έστειλε δύο κατάσκοπους για να κατασκοπεύσουν την Ιεριχώ.

Ο Ιησούς του Ναυή, όπως και ο Αγαμέμνονας, οι οποίοι εισέβαλαν στα εδάφη της Τροίας και της Χαναάν με πολύ στρατό, κατέλαβαν τελικά την Ιεριχώ και την Τροία αντίστοιχα (αλλά και πολλών πόλεων γύρω από αυτές αντίστοιχα), ενώ κατέστρεψαν εκ θεμέλιων τις δύο αυτές πόλεις, τις έκαψαν, εξόντωσαν τον πληθυσμό τους, όπως και των Βασιλικών δυναστειών τους.

Στην Ιεριχώ, οι Ισραηλίτες του Ιησού του Ναυή έσφαξαν ακόμα και τα ζώα της πόλης αυτής, όπως και σε άλλες πόλεις που κατέλαβαν και κατέστρεψαν, όπως ακριβώς έκαναν και οι Μογγόλοι του Τζένκινς Χαν στις πόλεις που καταλάμβαναν.

Μετά την καταστροφή της Ιεριχούς, ρίχτηκαν κατάρες για να μην ξαναχτιστεί ποτέ, όπως και για την Καρχηδόνα μετά την καταστροφή της, αλλά και οι δύο αυτές πόλεις ανοικοδομήθηκαν από τον βασιλιά του Ισραήλ Αχάαβ (και καταστράφηκε οριστικά κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο το 70 μ.Χ. εξαιτίας της απιστίας των κατοίκων της) και τον Ρωμαίο δικτάτορα Καίσαρα αντίστοιχα (και καταστράφηκε οριστικά από τους Άραβες και τους Σταυροφόρους κατά/και μετά την Η΄ Σταυροφορία). 

Τον Αχάν, οι Ισραηλίτες τον έθαψαν κάτω από ένα σωρό πέτρες, όπως ακριβώς και τον Αρχιερέα Άννα στην Κρήτη οι Ρωμαίοι.

~ Ἕνα συγκινητικὸ θαῦμα συνέβη στὶς ἡμέρες τῆς γερμανικῆς κατοχῆς, τὸν Ἰούνιο τοῦ 1944. Τὸ γερμανικὸ ἀπόσπασμα, ποὺ κατέστρεψε τὸ Δίστομο (10 Ἰουνίου 1944) κι ἔσφαξε μέσα σὲ δυὸ ἡμέρες πάνω ἀπὸ ἑξακόσιους κατοίκους, περνᾶ τώρα ἀπέναντι στὴν Εὔβοια. Σκοπός του ἡ ὁλοσχερὴς καταστροφὴ τῆς Λίμνης.

Ἡ φάλαγγα ἔφθασε στὴν εἴσοδο τῆς πόλεως. Τότε ἀκριβῶς βλέπει ὁ Γερμανὸς διοικητὴς στὴν μέση του δρόμου ἕνα χέρι νὰ ἐμποδίζει τὴ διάβαση τῶν στρατιωτῶν, κι ἀκούει μία φωνὴ νὰ τοῦ λέει:

– Αὐτὸς ὁ τόπος εἶναι δικός μου. Δὲν θὰ τὸν πειράξετε!

Ὁ διοικητὴς φοβισμένος κατεβαίνει στὴν Λίμνη καὶ συναντᾶ τὶς ἀρχές. Ζητᾶ γεμάτος ἀγωνία νὰ μάθει ποιὰ εἶναι ἡ Προστάτιδα τῆς πόλεως.

– Ἡ Παναγία ἡ Λιμνιά, ἀποκρίνονται οἱ προύχοντες. Ἔχουμε ἐδῶ τὴν θαυματουργή της εἰκόνα, ἡ ὁποία βρέθηκε μέσα στὴν θάλασσα.

– Μόνο Θεϊκὴ δύναμη θὰ μποροῦσε να ἀνατρέψει τὰ σχέδιά μου, ὁμολόγησε ὁ διοικητής, και ἔφυγε ἀπὸ τὴ Λίμνη ἄπρακτος (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/10/blog-post_246.html).

Ομοίως και ο Άγιος Γεράσιμος στην Κεφαλονιά, έσωσε την Μονή του από βομβαρδισμό κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με μαρτυρίες Γερμανών πιλότων, εμφανιζόμενος μέσα σε σύννεφο και εκδιώκοντας τα γερμανικά αεροπλάνα από αυτή.

"Αυτό που συνέβη με τον Ρωσικό λαό - εννοώ τα γεγονότα του 1917 - συνέβη από την Θεία Πρόνοια. Επειδή δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι που είχαν πάει κόντρα στο Θείο αλλά και ιερείς που χτυπήθηκαν από αυτή τη σοβαρή αρρώστια". Έτσι ο Κύριος έφερε ένα τόσο μεγάλο πειρασμό.

Και μετά την επανάσταση στην Ρωσία βασίλεψε το κομμουνιστικό σύστημα, το οποίο συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Σήμερα βλέπω μια άνευ προηγουμένου άνθηση της Ορθοδοξίας στη Ρωσία. Στην δεκαετία του '60, του '70, του '80 ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι η πτώση του κομμουνισμού θα συμβεί χωρίς αιματοχυσία.

Αλλά, παρ 'όλα αυτά, έχει συμβεί και αυτό είναι σίγουρα ένα μεγάλο θαύμα. Και το πιο ευχάριστο είναι που μπορεί να δει κανείς σήμερα ότι ο Ρωσικός λαός έχει επικεφαλής ενάν ηγέτη ο οποίος είναι ένας αληθινός Χριστιανός που πιστεύει και πρεσβεύει τον αληθινό ζωντανό Θεό (ή π.χ. τον θεοσεβή Δαβίδ στο Ισραήλ).

Όλοι οι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την παραβολή της Παλαιάς Διαθήκης του Μωυσή, που έφυγε από την Αίγυπτο για να απελευθερώσει τους Ισραηλίτες. Σύμφωνα με την ιστορία, οι Εβραίοι ήταν περίπου ένα εκατομμύριο -. 600 χιλιάδες στρατιώτες και περίπου 300 χιλιάδες γυναίκες και παιδιά.. Και τότε πέρασε στην έρημο 40 χρόνια, στη διάρκεια των οποίων πολλοί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στην έρημο.

Αλλά ο Κύριος δεν έδωσε τη δυνατότητα να φτάσουν αμέσως, για παράδειγμα, στην Ιερουσαλήμ, επειδή οι άνθρωποι γκρίνιαζαν Και όταν η δεύτερη γενιά έφτασε στην γη της Επαγγελίας, οι άνθρωποι χόρευαν από χαρά, αλλά και μεταξύ τους δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία και επήλθε διάσπαση.

Έκαναν την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα τους. Δέκα φυλές πήγαν στην Σαμάρεια, και δύο φυλές αριστερά της Ιερουσαλήμ. Μεταξύ αυτών ήταν και 22 εκπρόσωποι της βασιλικής δυναστείας, που ήταν πάντα σε πόλεμο μεταξύ τους.

Το λέω αυτό, για να γίνει κατανοητό ότι όταν οι άνθρωποι μάχονται μεταξύ τους, σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, δεν μπορούν να βρουν την ειρήνη, την αρμονία. Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση ειρήνης, ο Κύριος τους στέλνει ισχυρούς ηγέτες, αρχηγούς, και ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα η ίδια στον κόσμο, μέχρι σήμερα (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/10/blog-post_710.html)".

Αντίστοιχα και η Ρωσία μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και την απόκτηση της ανεξαρτησίας/ελευθέριας της ως κράτος, δεν κατάφερε το 1991 να έρθει σε συμφωνία και να σχηματίσει ένα κοινό κράτος με τους ομοεθνείς και ομοθρήσκους της από την Λευκορωσία και την Ουκρανία.

Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιησού του Ναυή στην Ιεριχώ, στον Γεδεών στην Όφρα, στην Σωρέα στον Μανωάχ και στους Ισραηλίτες στα Γάλγαλα.

Ο Γεδεών και ο Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα της Βλαχίας, όταν έφυγαν για τους πολέμους και τις αιφνιδιαστικές εισβολές στα στρατόπεδα των Μαδιανιατών και των Τούρκων αντίστοιχα, είπαν και οι δύο σε όσους φοβούνταν να μην τους ακολουθήσουν.

Στον βασιλιά Άδωνι Βεζέκ, οι Ισραηλίτες του έκοψαν τα δάχτυλα των ποδιών, όπως ακριβώς είχε κάνει ο ίδιος σε άλλους ηττημένους από τον ίδιο βασιλιάδες, όπως ακριβώς και ο Ταμερλάνος έκοψε τα αυτιά και την μύτη του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Α΄, όπως ακριβώς είχε κάνει ο ίδιος με τον στρατό του σε πολλούς, ενώ και οι δύο αυτοί βασιλιάδες πέθαναν αιχμάλωτοι από τους εχθρούς τους.

Υπήρχε Πεντάπολη (δηλαδή συνομοσπονδία πέντε πόλεων), τόσο στην περιοχή των Σοδόμων και των Γομόρων, όσο και στην Φιλισταία.

Το πολίτευμα των Κριτών ως σύστημα διακυβέρνησης, όπως και η πρώτη Ρωσική μοναρχία του Κίεβου, ήταν πιο δημοκρατική από την μοναρχία που εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ και την Ρωσία (με πρωτεύουσες την Μόσχα και το Κίεβο) μετά από εισβολές και κατοχές αυτών από ξένους λαούς σε αυτές (των Φιλισταίων και των Μογγόλων αντίστοιχα).

Η πρώτη εισβολή τόσο των Ισραηλιτών, όσο και των Ηρακλειδών-Δωριέων στην Χαναάν και την Πελοπόννησο αντίστοιχα ήταν αποτυχημένες, ενώ η κατάληψη των περιοχών αυτών επετεύχθη από την επόμενη γενιά υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή και του Κρεσφόντη αντίστοιχα.

Ο Θεός, δημιούργησε τον Κόσμο, τον Παλαιό Ισραήλ, καθώς και τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά τόσο ο Αδάμ, οι απόγονοι του, όσο και ο Παλαιός Ισραήλ αποστάτησαν τελικά από τον Θεό.

Οι πολεμοχαρείς Γίγαντες καταγόμενοι από την γενιά των Αδάμ-Σηθ και του Κάιν, στην προ Κατακλυσμού εποχή, στηριζόμενοι στην στρατιωτική τους δύναμη, και όντας αλαζόνες, ειδωλολάτρες και ανήθικοι, αποστάτησαν από τον Θεό, όπως έκαναν στην συνέχεια πολλές φορές οι Ισραηλίτες, καταγόμενοι και αυτοί από τον Αδάμ.

Τόσο το πτώμα του Αχάν, όσο και του Ρασπούτιν (τον οποίο σκότωσε ο Ρώσος αριστοκράτης Φέλιξ Γιουζούπωφ), οι Ισραηλίτες και οι Ρώσοι μπολσεβίκοι υπό την διοίκηση του Ιησού του Ναυή και του Λένιν τα έκαψαν, λόγω της μεγάλης αμαρτίας του πρώτου και της μεγάλης ανηθικότητας του δευτέρου.

«Είμαι η τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες σας» έλεγαν ο Ιησούς του Ναυή, ο Αττίλας και ο Τζένκινς Χαν στους λαούς που κατακτούσαν.

«Ο Κύριος είναι μαζί σου» είπε ο Άγγελος στον Γεδεών στην Όφρα, όπως και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγιά μας στην Ναζαρέτ.

Ο Κριτής Εούδ το έσκασε από το παράθυρο για να ξεφύγει από τους φρουρούς του Εγλών, όπως ακριβώς και ο Δαβίδ το έσκασε από το παράθυρο για να ξεφύγει από τους φρουρούς του Σαούλ.

Δώδεκα ήταν οι Κριτές του Ισραήλ, όπως Δώδεκα ήταν και οι Απόστολοι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

«Κύριε μου μην θυμώσεις αν σε ρωτήσω ακόμα κάτι» είπε ο Αβραάμ αρκετές φορές στον θεό όταν μιλούσαν για την τύχη των Σοδόμων, όπως ακριβώς και ο Κριτής Γεδεών είπε δύο φορές στον Θεό «Κύριε μου μην θυμώσεις αν σου ζητήσω ακόμα κάτι, όταν του ζητούσε σημάδι για να νικήσει τους Μαδανιάτες.

Ο Κριτής Χάλεβ υποσχέθηκε την κόρη του για γυναίκα για οποίον καταλάμβανε την πόλη Κριάθ Σεφέρ, όπως και ο Σαούλ σε οποίον σκότωνε τον Γολιάθ.

Στα Γάλγαλα, η πεδιάδα που έκλαψαν οι Ισραηλίτες ονομάστηκε από αυτους κοιλάδα Βοχίμ, δηλαδή κοιλάδα «Κλαυθμού», όπως και η πλατεία της Αθήνας στην οποία έκλαιγαν οι Αθηναίοι δημόσιοι υπάλληλοι όταν το αντίπαλο στους ίδιους πολιτικό κόμμα καταλάμβανε την εξουσία, απέλυε αυτους και έβαζε δικούς της οπαδούς στις θέσεις τους, ονομάστηκε πλατεία «Κλαυθμώνος».

Οι κάτοικοι των πόλεων Σουκώθ και Φανουήλ, οι οποίες αρνήθηκαν να δώσουν εφόδια, ψωμί και νερό στους εξαντλημένους στρατιώτες του Γεδεών όταν αυτοί καταδίωκαν τον στρατό των Μαδιανιατών, καταστράφηκαν από τον ίδιο στην συνέχεια για εκδίκηση.

(Και οι Αλβανοί της πάντα Ελληνικής Βορείου Ηπείρου αρνήθηκαν να δώσουν εφόδια, ψωμί και νερό στους εξαντλημένους Έλληνες στρατιώτες, όταν αυτοί καταδίωκαν τον στρατό των Ιταλών).

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι κάτοικοι της πόλεως Μησάβα, οι Ιαμβρίτες, αρνήθηκαν και οι αυτοί να εφοδιάσουν τους Μακκαβαίους, αλλά και να αποθηκεύσουν πολεμοφόδια αυτών, ενώ παράλληλα δολοφόνησαν και τον αδερφό του Ιωανάθαν Μακκαβαίου που πήγε ως πρέσβης σε αυτους, με συνέπεια αργότερα για εκδίκηση τα αδέρφια του και οι απόγονοι τους να επιτεθούν και να καταλάβουν την πόλη αυτή.  

Ακριβώς τα ίδια έπαθε για εκδίκηση και η πόλη της Μεναχέμ Τίρσα από τον Ισραηλιτικό στρατό όταν αρνήθηκε να υποταχτεί σε αυτόν.

Ο Δαβίδ θανάτωσε με οργή τον Αμαλικίτη που του ανήγγειλε τον θάνατο του Σαούλ, του έφερε το στέμμα του και ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος τον σκότωσε για να λάβει ανταμοιβή, όπως έκανε και με τους δολοφόνους του Ισβοσέθ, Ρηχάβ και Βαινά, οι οποίοι τον σκότωσαν και του έφεραν το κεφάλι του για αμοιβή.

Ο Κριτής Αβιμελέχ ήταν γιος μιας παλλακίδας-πόρνης, όπως και ο Δαν, ο Ισμαήλ ήταν γιος δούλης, ενώ και ο Ιαφθέ ήταν και αυτός γιος μιας πόρνης. 

77 ήταν οι άρχοντες της Σουκώθ, όπως και 70 ήταν οι γιοι του Γεδεών και άρχοντες της Συχέμ.

Ο Κριτές Ιαίρ και Ηβσού είχαν 30 γιους, ενώ ο Κριτής Αβδών είχε 40 γιους.

Οι Εφραιμίτες παραπονέθηκαν απειλητικά και οργισμένοι στους Κριτές Γεδεών και Ιαφθέ γιατί δεν τους πήραν μαζί τους στους πολέμους τους.

Οι Κριτές Αβιμελέχ και Ιαφθέ μάζεψαν γύρω τους και οι δύο τυχάρπαστους και τυχοδιώκτες για να συγκροτήσουν τον στρατό τους.

Οι Άγγελοι που εμφανίστηκαν στον Μανωάχ και τον Ζαχαρία, ανακοίνωσαν σε αυτους ότι δεν θα έπρεπε η γυναίκα του πρώτου στην διάρκεια της εγκυμοσύνης της στον Σαμψών και ο γιος του δευτέρου όταν γεννιόνται, δηλαδή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και Προδρόμος να πιούν κρασί και άλλα δυνατά ποτά.

Τόσο η γυναίκα του Μανωάχ, όσο και η Ραχήλ, αν και ήταν αρχικά στείρες, θεραπευτήκαν από τον Θεό και γέννησε η πρώτη τον Σαμψών και η δεύτερη τον Ιωσήφ τον Δίκαιο και τον Βενιαμίν.

Η Ραχήλ πέθανε κατά την διάρκεια της γέννας της στον Βενιαμίν, όπως και η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, μικρότερη αδερφή του Έλληνα Βασιλιά Κωνσταντίνου Α,  στην γέννα του Ντμίτρι Πάβλοβιτς Ρωμανόφ, ενός από τους κύριους εμπλεκόμενους στη δολοφονία του Γκριγκόρι Ρασπούτιν το 1916.

Ο Ζεβούλ φώναζε στον Γαάλ για τις μεγαλοστομίες του, γιατί αυτός έλεγε ποιος είναι ο Αβιμελέχ και ότι ο ίδιος θα τον νικήσει, όταν εμφανίστηκε ο Αβιμελέχ, όπως ακριβώς και στον Πομπήιο φώναζε ο Φαώνιος να χτυπήσει το πόδι του στο έδαφος, γιατί αυτός κόμπαζε ότι με ένα χτύπημα του ποδιού του ότι θα γεμίσει η Ιταλία στρατό για να πολεμήσει τον Καίσαρα αν αυτός τολμήσει να εισβάλει στην Ιταλία.

Και στις δύο περιπτώσεις και ο Αβιμελέχ και ο Καίσαρας, εισέβαλαν στην Συχέμ και την Ιταλία ξαφνικά και νίκησαν τον στρατό των εχθρών τους, τους οποίους εκδίωξαν μαζί με τις οικογένειες τους από τις περιοχές αυτές.

Ο Κριτής Σαμψών μεγάλωσε σε στρατόπεδο, όπως και ο Καλιγούλας.

Ο Σαμψών, όταν τον κυνηγούσαν οι Φιλισταίοι κρύφτηκε στην σπηλιά της Εζάμ, όπως και ο Δαβίδ στην σπηλιά της Ασαλάμ όταν τον κυνηγούσε ο Σαούλ.

Ο Θεός μέσω του Προφήτη Μωϋση άνοιξε θαυμαστά τον βράχο στην έρημο και ήπιαν από αυτόν νερό οι διψασμένοι Ισραηλίτες, όπως ακριβώς έγινε και στον διψασμένο Σαμψών σε βράχο της Αεχίν.

Ο Σαμψών φόρτωσε στους ώμους του τα θυρόφυλλα, τους παραστάτες και την αμάρα των πυλών της Γάζας και τα μετέφερε πάνω στην πλάτη του στο βουνό που βρίσκεται απέναντι από το βουνό της Χεβρών.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελλάδα, ο Μίλων μετέφερε πάνω στους ώμους του τον ανδριάντα του στην Ολυμπία σίγουρος για την νίκη του σε αυτή (όπως και έγινε), ενώ ο Θεαγένης μετέφερε από την αγορά της Θάσο ένα άγαλμα ενός «θεού» που του άρεσε πάνω στην πλάτη του στο σπίτι του.

Τόσο ο Σαμουήλ, όσο και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος, έχρισαν όλοι τους βασιλείς.

Τόσο ο Εγλών, όσο και οι Αβενήρ και Αμασά πέθαναν με ένα σπαθί καρφωμένο στην κοιλιά τους.

Το Ισραήλ, αποστάτησε από το Βασίλειο του Δαβίδ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπό την ηγεσία του Σεβά και για Αιώνες από το Βασίλειο του Ροβοάμ υπό την ηγεσία του Ιεροβοαμ του Α’ και των διαδόχων του.

Οι σύντροφοι του επαναστάτη Σεβά, σκότωσαν τον ίδιο και παρέδωσαν το κεφάλι του στον Δαβίδ με αντάλλαγμα την ατιμωρησία των ιδίων, όπως ακριβώς και οι σύντροφοι του επαναστάτη Σπιτωμένη, σκότωσαν τον ίδιο και παρέδωσαν το κεφάλι του στον Μέγα Αλέξανδρο με αντάλλαγμα την ατιμωρησία των ιδίων.

Τους Αιθίοπες που εισέβαλαν επί  Βασιλείας Αδά στον Ιούδα τους χτύπησε ο Θεός και τους διέλυσε στην συνέχεια ο στρατός των Ισραηλιτών, όπως και τους Χαναναίους του Σισερά που εισέβαλαν επί Κριτών Δεββώρας και Βαράκ στο Ισραήλ, τους χτύπησε ο Θεός και τους διέλυσε στην συνέχεια ο στρατός των Ισραηλιτών.

Επί  Βασιλείας Ιωσαφάτ στον Ιούδα, τους Μωαβίτες, τους Αμμωνίτες και τους Εδωμίτες που εισβάλαν στα εδάφη του, τους χτύπησε ο Θεός με σύγχυση και αυτοί στράφηκαν ο ένας ενάντια στον άλλον και αλληλοσκοτωθήκαν και τους διέλυσε στην συνέχεια ο στρατός των Ισραηλιτών, όπως και τους Φιλισταίους στην Μίχμα επί Βασιλείας του Σαούλ.

Με κλήρο μεταξύ των φυλών, των οικογενειών και των μελών αυτών, βρέθηκε ο ένοχος Αχάν από τον Ιησού του Ναυή, όπως ακριβώς και με κλήρο με μεταξύ των φυλών, των οικογενειών και των μελών αυτών, επιλέχθηκε από τον Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ σαν βασιλιάς του Ισραήλ ο Σαούλ.

Με κλήρο μεταξύ των φυλών, των οικογενειών και των μελών αυτών, βρέθηκε ο ένοχος Αχάν από τον Ιησού του Ναυή, ο οποίος του ζήτησε να αποκαλύψει την αμαρτία, και αυτός όντως ομολόγησε και θανατώθηκε ως τιμωρία.

Με τον ίδιο τρόπο, με κλήρο μεταξύ των φυλών, των οικογενειών και των μελών αυτών, βρέθηκε ο ένοχος Ιωανάθαν από τον πατέρα του Σαούλ, ο οποίος του ζήτησε να αποκαλύψει την αμαρτία, και αυτός όντως ομολόγησε, αλλά δεν θανατώθηκε ως τιμωρία όπως είχε ειπωθεί για οποίον έσπαγε τον όρκο νηστείας του Σαούλ λόγω της μεγάλης αντίδρασης του Ισραηλιτικού στρατού.

Αντίστοιχα, και τους Αμαληκίτες, τους Μαδανιάτες και τους νομάδες που εισέβαλαν επί Κριτή Γεδεών στο Ισραήλ,  τους χτύπησε ο Θεός με σύγχυση και αυτοί στράφηκαν ο ένας ενάντια στον άλλον και αλληλοσκοτωθήκαν διέλυσε στην συνέχεια ο στρατός των Ισραηλιτών και τους διέλυσε στην συνέχεια ο στρατός των Ισραηλιτών.

Ο Θεόδωρος Χερτσλ, ως άλλος «Μωυσής» προανήγγειλε και αυτός την επιστροφή των Εβραίων για μία ακόμα φορά στην Ιερή γη των Αγίων Τόπων.

Οι Βενιαμίτες για να βρουν γυναίκες επιτέθηκαν και κατέστρεψαν τις πόλεις Γαλαάδ και Ιαβίς, προκειμένου να βρουν γυναίκες, όπως έκαναν και οι Έλληνες άποικοι στην Μικρά Ασία εισβάλλοντας στα εδάφη και τις πόλεις των Κάρων για να βρουν γυναίκες.

Οι απεσταλμένοι του Σαούλ άρχισαν να προφητεύουν όταν συνάντησαν την Προφητική ομάδα του Σαμουήλ στην Ράμα μαζί τους, όπως ακριβώς και ο ίδιος παλαιοτέρα μαζί με τον δούλο του, όταν συνάντησαν μία ομάδα Προφητών στην Γιβέα, άρχισε και αυτός να προφητεύει μαζί τους.

Στα σώματα των Σαούλ και των γιων τους, όταν τα πήραν στην κατοχή τους οι Ισραηλίτες, τα έκαψαν και τα έβαλαν σε τύμβο, όπως ακριβώς έγινε και με τα νεκρά σώματα του Φίλιππου του Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, αλλά και του Καίσαρα.

Ο Δαβίδ, έταξε στον πρωτο που θα σκότωνε Ιουβεσαίο στην Ιεβούς την αρχιστρατηγία, την οποία κέρδισε ο Ιωάβ, όπως ακριβώς και ο Ομέρ Βρυώνης, έταξε μεγάλη αμοιβή σε όποιους έμπαιναν πρώτοι στο χάνι της Γραβιάς.

Ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Ισοκράτης, έδωσαν και ενέπνευσαν με το όραμα τους, τους Ισραηλίτες και τους Έλληνες αντίστοιχα να ενωθούν και να καταλάβουν την Χαναάν και την Περσία αντίστοιχα σαν ένα Θεϊκό Θέλημα.

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, αφού απελευθέρωσαν τους υπόδουλους λαούς τους (από τον Φαραώ και τους Ιλλυριούς/Παίονες αντίστοιχα), αντιμετώπισαν στην συνέχεια και νίκησαν σφετεριστές (τους Δωθάν/Αβιρώμ/Κορέ και τον Αργαίος τον Β΄ της Μακεδονίας αντίστοιχα).

Στην συνέχεια, τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Φίλιππος ο Β’, οργάνωσαν την διοίκηση των λαών τους, όπως και την στρατιωτική τους οργάνωση, εμπνευσμένοι από την Αίγυπτο που ήταν πρίγκιπας ο πρώτος και το στρατιωτικό σύστημα της Θήβας, όπου ήταν όμηρος ο δεύτερος.

Έτσι και οι δύο αυτοί ηγέτες, οργάνωσαν τον στρατό τους πολύ καλά τακτικά, εισήγαγε ο πρώτος ένα δόρυ ενός μέτρου για να σταματά τους αντίπαλους στρατούς και άρματα, ενώ ο δεύτερος για τον ίδιο ακριβώς λόγο ένα δόρυ έξι μέτρων, την Σάρισα, ενώ στην συνέχεια και οι δύο εκπαίδευσαν τον στρατό τους και νίκησαν πολλούς αντίπαλους σε αυτούς βασιλιάδες.

Τέλος, τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Φίλιππος ο Β’, εκπαίδευσαν στην τέχνη της διοίκησης και του πολέμου τους διάδοχους τους, δηλαδή τον Ιησού του Ναυή και τον Μέγα Αλέξανδρο αντίστοιχα, οι οποίοι συνέχισαν επάξια το έργο των προκάτοχων τους, κατακτώντας την Χαναάν ο πρώτος και την Περσία ο δεύτερος.

Αντίστοιχα και ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως άλλος Μωυσής, βοήθησε στην απελευθέρωση τους υπόδουλου Ελληνικού λαού από τους Τούρκους και πολέμησε σφετεριστές (π.χ. τους Μαυρομιχαλαίους).

Παράλληλα, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως άλλος Μωυσής, οργάνωσε την διοίκηση των Ελλήνων τους, την τακτική στρατιωτική τους οργάνωση, με σύγχρονα όπλα, χάρις στην οποία νίκησαν πολλές φορές οι Έλληνες τους Τούρκους υπό την διοίκηση του Δημήτριου Υψηλάντη και απελευθέρωσε την Ελλάδα με την μάχη της Πέτρας το 1829.

Υπήρχε στην Βόρεια Χαναάν η λεγομένη Δεκάπολη (συνομοσπονδία δέκα πόλεων) από εθνικές πόλεις, όπως και στην Μικρά Ασία υπήρχε η Δεκάπολη (συνομοσπονδία-αμφικτιονία δώδεκα πόλεων) από Ελληνικές πόλεις, γνωστή και ως το «Κοινό των Ιώνων» ή «Πανιωνιο».

Η Σκηνή της Διαθήκης φυλάσσονταν αρχικά στην Σιλώ μέχρις ότου αυτή καταστράφηκε από τους Φιλισταίους, μετά στην Γαβαών και τέλος στην Ιερουσαλήμ, στον Ναό του Σολομώντα, μέχρις ότου αυτός καταστράφηκε από τους Βαβυλωνίους.

Τόσο ο Αβραάμ, όσο και ο Ιακώβ απέκτησαν και οι δύο τις περιουσίες τους στην Χαρράν και μετά κατευθύνθηκαν στην Χαναάν.

Όπως η Σάρρα, η οποία έλεγε ότι την έκανε περιγελώ ο Θεός στα γεράματα της όταν έμεινε έγκυος και με τον τρόπο αυτο την απάλλαξε από την θλίψη της ατεκνίας. έτσι και η Ραχήλ, αλλά και η Άννα, έλεγαν ότι μέσω της ικανότητας που έδωσε και σε αυτές να μείνουν έγκυες παρά την αρχική στειρότητα τους και με τον τρόπο αυτό τις απάλλαξε από την ντροπή και την θλίψη της ατεκνίας.

Τόσο ο  Σημιτικής καταγωγής Ισραηλίτης Δαβίδ, όπως και ο εξίσου  Σημιτικής καταγωγής Ακκάδιος Σαργών ο Μέγας, και οι δύο ξεκίνησαν την υπηρεσία τους στους βασιλιάδες τους ταπεινά (ως μουσικός ο πρώτος και ως οινοχόος ο δεύτερος), απέφυγαν δολοφονίες από αυτους όταν αυτοί προσπάθησαν να τους δολοφονήσουν και όταν αυτοί χάθηκαν, ανέλαβαν την θέση τους και με τις ικανότητες τους ιδρύσαν και οι δύο Αυτοκρατορίες και δυναστείες.

Συμφορές έπεσαν στον Φαραώ της Αίγυπτου και τους αυλικούς του, όταν αυτός με το που έφτασε στην Αίγυπτο λόγω πείνας, του άρπαξε την γυναίκα του την Σάρρα μέχρι να την επιστρέψει στον άντρα της για να επιστρέψει μαζί του στην Χαναάν.

Αντίστοιχα οι Δέκα Πληγές του Φαραώ έπεσαν στον Φαραώ της Εξόδου και τους αυλικούς του, όταν αυτός δεν άφησε τους Ισραηλίτες απογόνους του Ιακώβ, που είχαν έλθει στην Αίγυπτο λόγω πείνας να φύγουν για την Χαναάν, αλλά και λόγω της υποδούλωσης αυτών, καθώς και της σφαγής των πρωτοτόκων των Εβραίων από τους Αιγυπτίους.

Τόσο ο Φαραώ, όσο και ο βασιλιάς των Γερράρων Αβιμελέχ πήραν  για τον εαυτό τους την όμορφη γυναίκα του την Σάρρα, όταν αυτός από φόβο ότι θα τον σκοτώσουν τους είπε πως είναι αδερφή του και του έδωσαν σαν δώρα αρκετά ζώα και αγαθά.

Όμως ο Θεός, ο οποίος δεν ήθελε να γίνει μοιχεία από αγνοία, τους ειδοποίησε με συμφορές ή όνειρα να μην πλαγιάσουν με την Σάρρα, ότι ήταν γυναίκα αλλού και να την επιστρέψουν σε αυτόν, ενώ όταν αυτοί το έμαθαν είπαν στον Αβραάμ «Τι μας έκανες»;, και υστέρα αυτός έφυγε με την γυναίκα του για την Χαναάν.

Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι τόσο οι Βυζαντινοί, όσο και οι Ρώσοι, αλλά και οι Αμερικανοί μετά από αυτους, πίστευαν πως είναι ο Νέος Περιούσιος Λάος, ο Νέος Ισραήλ, οι πρωτεύουσες τους ή μεγάλες πόλεις αυτών (π.χ. Πόλη, Μόσχα, Γιούτα) οι «Νέες Ιερουσαλήμ», ενώ σαν Θεϊκή Αποστολή είχαν όλοι τους να διαδώσουν τον Χριστιανισμό παγκόσμια και να προστατεύουν τους Χριστιανούς.

Ο Νικάνορας στην Ιουδαία, όπως και οι Ναζί στην Ελλάδα τον καιρό της Κατοχής, απειλούσαν και εφάρμοζαν το δόγμα των μαζικών αντίποινων, απειλώντας ότι αν δεν τους παραδίνονταν ο Ιούδας ο Μακκαβαίος στην πρώτη περίπτωση και τους Έλληνες αντάρτες στην δεύτερη θα έσφαζαν πολλαπλάσιους αμάχους για εκδίκηση.

Στην Βερέα της Ιδουμαίας μερικοί από τους Ιδουμαίους που πολιορκούνταν από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο κατάφεραν να ξεφύγουν με επιτυχή έξοδο, όπως κατάφεραν να ξεφύγουν και αρκετοί Μεσολογγίτες με την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου.

Ο Βακχίδης πήρε ως ομήρους γιους αρχόντων και τους φυλάκισε στο φρούριο της Ιερουσαλήμ, όπως ακριβώς και ο Φαραώ Τούθμωσις ο Γ’ ο Μέγας πήρε μετά την νίκη του στην μάχη της Μεγιδδούς ως ομήρους γιους των αρχόντων της Συρίας που νίκησε.

Πολλοί άρχοντες άνοιξαν από φόβο τις πύλες τους και παρέδωσαν τις πόλεις τους στον Ιωανάθαν Μακκαβαίο, ο οποίος και κατέστρεψε τις πόλεις τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι άρχοντες της Ερέτριας παραδίδοντας την πόλη τους στους Δάτη και Αρταφέρνη, οι οποίοι και την κατέστρεψαν.

Ένας αυλικός του πατέρα του Ιβάν του Δ΄ του Τρομερού ξάπλωσε ασεβώς στο κρεβάτι αυτού, αλλά και του Ιβάν για να ξεκουραστεί, όπως ακριβώς έκανε και ο γιος του Ιακώβ, ο Ρουβήν, ο οποίος ξάπλωσε και έκανε ασεβώς σεξ στο κρεβάτι του πατέρα του για να χαλαρώσει. 

Ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός στην Μόσχα, όταν ήταν 15 χρονών, μαζί με νεαρούς ταραχοποιούς πάνω σε άλογο επιτίθονταν και ξυλοκοπούσαν, μαχαίρωναν και λήστευαν πολίτες, όπως ακριβώς έκαναν πριν από αυτόν ο Νέρωνας στην Ρώμη και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής στην Αντιόχεια.

Ο Γάιος Μούκιος Σκεβόλα, ο οποίος προσπάθησε να δολοφονήσει τον Ετρούσκο βασιλιά Λάρο Πορσήνα, έβαλε το χέρι του στην φωτιά για να αποδείξει το θάρρος του όταν αιχμαλωτίστηκε, όπως έκαναν και ο Άγιος Βαρλαάμ επί Διοκλητιανού, πέθανε κρατώντας ένα κάρβουνο στα χέρια του κατά την διάρκεια του μαρτυρίου του, όπως συνέβη αντίστοιχα και με τον Άγιο Προκόπιο..

Ο ηρωικός Ράζις έπεσε πάνω από ένα οίκημα για να μην πέσει στα χεριά των ανδρών του Βακχίδη (και κράτησε τα έντερα του στα χέρια του λίγο πριν ξεψυχήσει), όπως και ο ηρωικός Κωνσταντίνος Κουκίδης, ο οποίος ήταν Φρουρός της Ακρόπολης όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα, για να μην συλληφθεί από αυτούς και πέσει στα χέρια τους η Ελληνική σημαία, την τύλιξε γύρω του και έπεσε μαζί της από την Ακρόπολη.

Στην Γαβαών, όταν επιτέθηκαν οι Ισραηλίτες του Ιησού του Ναυή στους πέντε Αμμοραίους βασιλείς για την κατάκτηση της Χαναάν, αυτοί τρομοκρατήθηκαν στην επίθεση του και ο στρατός τους διαλύθηκε εν συνέχεια από τους Ισραηλίτες, όπως ακριβώς και οι άντρες του Ιβάν του Γ’ του Μέγα, όταν επιτέθηκαν στον ποταμό Ugra στους Μογγόλους για να απελευθερωθούν από αυτούς, αυτοί τρομοκρατήθηκαν στην επίθεση του και ο στρατός τους διαλύθηκε εν συνέχεια από τους Ρώσους.

Τόσο ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος σε μία πολύ πολιτική κίνηση, προσεταιρίστηκαν και οι δύο το Αιγυπτιακό ιερατείο και δεν στράφηκαν εναντίον του, δείχνοντας του σεβασμό και σεβόμενοι την επιρροή και τα προνομία του και με τον τρόπο αυτό, έχοντας πια την υποστήριξη των Αιγυπτίων ιερέων, εδραίωσαν την πολιτική τους επιρροή στην Αίγυπτο και προωθήσαν τα πολιτικά σχέδια τους για αυτή.

Οι Ισραηλίτες επί Ιησού του Ναυή και οι Ηρακλειδείς επί Κρεσφόντη, επανήλθαν στην Χαναάν και στην Πελοπόννησο αντίστοιχα, περιοχές από τις οποίες, οι μεν πρώτοι  την είχαν εγκαταλείψει λόγω σιτοδείας για να πάνε στην Αίγυπτο, ενώ οι δεύτεροι εκδιώχθηκαν από τους Ατρείδες και κατέληξαν τελικά μετά από αρκετές περιπλανήσεις στην Φθία.

Οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ και πρώτοι Άρχοντες στην Αρχαία Αθήνα, είχαν ισόβια θητεία ως ηγέτες, ενώ μετά τους Κριτές στο Ισραήλ και πριν τους Άρχοντες στην Αρχαία Αθήνα, υπήρξε ως πολίτευμα η απόλυτη μοναρχία.

Το 1970 μ.Χ. στην κηδεία του Νάσερ πάνω στον πανικό που έγινε σε αυτή ποδοπατήθηκαν τότε πολλοί άνθρωποι, όπως ακριβώς και πάνω στον πανικό και τον ενθουσιασμό από την λύση της πολιορκίας της Σαμάρειας, ο υπασπιστής του Ισραηλίτη βασιλιά Ιωράμ ποδοπατήθηκε και αυτός από το ενθουσιώδες πλήθος του λαού.

Το 449 π.Χ., οι Πέρσες άντεξαν την πολιορκία του Κιτίου από τους Αθηναίους χάρις και στον εφοδιασμό τους με πόσιμο νερό από τα υδραγωγεία της πόλης που είχαν ανοίξει στην πόλη αυτή, όπως ακριβώς και οι ο Σεδεκίας άντεξε την πολιορκία από τους Ασσυρίους του Σεναρηχείμ στην Ιερουσαλήμ, χάρις και στον εφοδιασμό της με πόσιμο νερό από τα υδραγωγεία της πόλης που είχε ο ίδιος ανοίξει στην πόλη αυτή.

Τους ίδιους τρεις μαθητές πήρε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και στην Μεταμόρφωση και στην Γεσθημανή, δηλαδή τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον αδερφό του τον Ιάκωβο.

Άγγελος παρουσιάστηκε στον Αβραάμ, κατά την θυσία του Ισαάκ, στον Λωτ, σώζοντας αυτόν και την οικογένειά του κατά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρων. Αυτός προπορεύονταν κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και αργότερα παρουσιάστηκε στον Ιησού του Ναυή, καθώς και στον εθνικό μάντη Βαλαάμ.

Αλλά και στην ιστορία της Εκκλησίας μας παρουσιάστηκε πολλές φορές ποιώντας εξαίσια θαύματα. Το πιο γνωστό απ’ όλα είναι το εν Χώναις θαύμα, στις Κολοσσές της Φρυγίας προστάτεψε τους Χριστιανούς από την εκτροπή ορμητικού ποταμού, που έστρεψαν οι ειδωλολάτρες κατά της πόλεως. Ο Μέγας Αρχάγγελος άνοιξε τεράστιο χάσμα στην γη, το οποίο κατάπιε τον φονικό ποταμό!

Ο έτερος Μέγας Αρχάγγελος είναι ο Ταξιάρχης Γαβριήλ. Το όνομά του σημαίνει «άνθρωπος Θεού». Αναφέρεται και αυτός πάμπολλες φορές στην Αγία Γραφή ως διαμηνυτής του θελήματος του Θεού στους ανθρώπους.

Στην Παλαιά Διαθήκη αυτός παρουσιάστηκε ως εξηγητής του ονείρου του Δανιήλ (Δαν.8,16). Αυτός φανέρωσε στον ίδιο προφήτη ότι μετά από τετρακόσια ενενήντα επτά χρόνια θα έρθει ο Μεσσίας (Δαν.9,21-25). Αλλά κυρίως ο Γαβριήλ έδρασε στην Καινή Διαθήκη. Αυτός πληροφόρησε τον Ζαχαρία για την γέννηση του Ιωάννου Προδρόμου.

Αυτός έφερε την χαρμόσυνη είδηση στην Παρθένο Μαρία για την ενανθρώπηση του Σωτήρα του κόσμου. Αυτός απότρεψε τον Ιωσήφ να μην παρατήσει την Θεοτόκο, όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος. Αυτός προειδοποίησε την Αγία Οικογένεια να φύγει στην Αίγυπτο.

Αυτός κύλισε το λίθο του μνήματος και έφερε το μήνυμα της Αναστάσεως στις Μυροφόρες. Ο τρίτος Αρχάγγελος ο Ραφαήλ αναφέρεται μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, ως βοηθός και συνοδός του δίκαιου Τωβία (Τωβίτ 12,15) και το όνομά του σημαίνει: «Ο Θεός θεραπεύει» (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6972936_o-aggelikos-pneymatikos-kosmos-toy-theoy).

Άγγελος μετέφερε πιάνοντας από τον μαλλιά του τον Προφήτη Ιεζεκιήλ από την Βαβυλώνα στην Ιερουσαλήμ, καθώς και τον Προφήτη Αβακούμ από την Ιουδαία στην Βαβυλώνα στον Προφήτη Δανιήλ. 

Ευλογίες και επαγγελίες για μελλοντικά γεγονότα έδωσαν τόσο ο Ιακώβ, όσο και ο Προφήτης Μωυσής λίγο πριν πεθάνουν, ο πρώτος στους 12 γιους του και ο δεύτερος στις 12 φυλές του Ισραήλ αντίστοιχα

Ο Αβραάμ πέθανε σε ηλικία ετών, ο Ιωσήφ ο Δίκαιος σε ηλικία 110 ετών, ο Προφήτης Μωυσής σε ηλικία 120 ετών και ο Ιησούς του Ναυή σε ηλικία 110 ετών.

Ο Άγιος Δημητριανός, Επίσκοπος Χύτρων (Κυθρέας) στην πάντα Ελληνική Κύπρο, ακολουθήσε τον λαό του που αιχμαλωτίστηκε από τους Άραβες στην εξορία και την αιχμαλωσία στην Βαγδάτη, κοντά στην Βαβυλώνα μέχρι που αυτοί απελευθερώθηκαν τρία έτη αργότερα, επέστρεψαν στην Κύπρο και ανοικοδόμησαν την Κυθρέα.

Αντίστοιχα και οι Προφήτες Ιερεμίας και Δανιήλ, ακολουθήσαν τον λαό του Ισραήλ που αιχμαλωτίστηκε από τους Βαβυλωνίους στην εξορία και την αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα μέχρι που αυτοί απελευθερωθήκαν 70 έτη αργότερα από τον Πέρση βασιλιά Κυρό τον Μέγα, και επέστρεψαν στην Ιουδαία και ανοικοδόμησαν την Ιερουσαλήμ.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έσωσε ένα 5χρονο παιδάκι όταν έπεσε στην θάλασσα από ένα καράβι που βρίσκονταν με τους γονείς του, όπως ακριβώς έκανε και ο Άγιος Μηνάς με έναν δούλο που έπεσε στην θάλασσα από το καράβι στο οποίο βρίσκονταν με τον κύριο του.

Μεγάλο θαύμα του Αγίου έγινε κατά τις δύσκολες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου (1939-1945). Μετά την κατάκτησή της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονος λίγος Ελληνικός στρατός πέρασε στην Αίγυπτο, πατρίδα του Αγίου, και από εκεί συνέχισε να μάχεται για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης Ελλάδος.

Σπουδαία ήταν η μάχη του Ελ Αλαμέιν (1942), όταν οι συμμαχικές δυνάμεις ανέκοψαν την πορεία του Ρόμμελ. Το όνομα του Ελ Αλαμέιν είναι Αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά, πήρε δε αυτό το όνομα διότι εκεί βρίσκεται Ναός του Αγίου Μηνά και υπάρχει και η παράδοση ότι εκεί ήταν και ο τάφος του Αγίου.

Όταν, λοιπόν, οι στρατιές του Ρόμμελ εβάδιζαν κατά της Αλεξανδρείας, έφθασαν στο Ελ Αλαμέιν και εστρατοπέδευσαν εκείνη την νύχτα για να επιτεθούν το πρωί. Αυτή την νύχτα είδαν μερικοί ευσεβείς να βγαίνει από τα ερείπια του ναού αυτού ο Άγιος και να οδηγεί ένα καραβάνι με καμήλες, όπως ακριβώς εικονίζεται σε μια τοιχογραφία του Ναού του, όταν έσωσε κάποιο καραβάνι, να προχωρεί και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των Γερμανών.

Τους εχθρούς τους κατέλαβε πανικός και η έκτασις της καταστροφής ήταν μεγάλη. Εγκατέλειψαν ο,τιδήποτε είχαν, σκηνές, ζώα, πολεμοφόδια και τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

Αυτό το θαύμα εκτιμώντας οι αλλόδοξοι σύμμαχοι πρόσφεραν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον τόπο εκείνο για να ξανακτισθή ο Ναός του Αγίου και να ιδρυθεί και Μοναστήρι. Ο Ναός και το μοναστήρι ξαναχτίστηκαν, ανεγέρθηκε μάλιστα και αναμνηστική πλάκα επάνω στην οποία γράφτηκαν τα ονόματα των πεσόντων στο Ελ Αλαμέιν (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/11/blog-post_88.html#more).

Το 1826 μ.Χ., οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους.

Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.

Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.

Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του.

Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι μουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/11/blog-post_79.html).

Τις 27-09-1925 μ.Χ. έγινε Εμφάνιση του Τιμίου Σταύρου στον Ουρανό στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη στον Ιμμητό κατά την διάρκεια Αγρυπνίας ενώπιον 2000 ανθρώπων, όπως έγινε και επί Μεγάλου Κωνσταντίνου στον ίδιο και στον στρατό του στην Μίλβια Γέφυρα το 312 μ.Χ.

Οι Εβραίοι εξορίστηκαν δύο φορές στην Βαβυλώνα, την μία από τους Βαβυλώνιους μετά την πρώτη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα από τον Ναβαχοδονόσορα το 587 π.Χ. και την δεύτερη  μετά την δεύτερη καταστροφή του Ναού του Σολομώντα από τους Ρωμαίους του Τίτο το 70 μ.Χ. και από εκεί πολλοί από αυτούς κατέφυγαν ως διασπορά σε πολλές χώρες.

Τόσο οι Ρωμαίοι, όπως και οι Τούρκοι, δίωκαν και σταύρωναν τους Χριστιανούς "υπηκόους" τους (π.χ τους Έλληνες και τους Αρμένιους). 

Οι Ισραηλίτες έμειναν για 400 έτη στην Αίγυπτο, και καταπιέστηκαν από δύο Φαραώ, από τους οποίους ο πρώτος τους έκανε Ολοκαύτωμα εξοντώνοντας τα πρωτότοκατα τους και ο δεύτερος που συνέχισε την πολιτική του πρώτου, τιμωρήθηκε ο ίδιος και ο λαός του με τις Δέκα Πληγές του Φαραώ και οι Εβραίοι υπό τον Προφήτη Μωυσή εξήλθαν της Αιγύπτου και έφυγαν για την Παλαιστίνη/Χαναάν, την Γη της Επαγγελίας.

Εκεί έφτασαν μετά από 40 χρόνια και τον θάνατο του Προφήτη Μωυσή, και με αρχηγό τον Ιησού του Ναυή, νίκησαν τους Αγοραίους και τους άλλους λαούς που την κατοικούσαν και κατέλαβαν με την βία το μεγαλύτερο μέρος αυτής.

Στην συνέχεια, οι Εβραίοι επέλεγαν Κριτές, οι οποίοι τους καθοδηγούσαν στους πολέμους με τους εχθρούς τους, όπως π.χ. την Προφήτισσα Δεββώρα και τον Βαράκ, οι οποίοι τους οδήγησαν σε νίκες, ενώ αργότερα, μέσω των πολέμων των Βασιλέων, επέκτειναν ακόμα περισσότερο τα σύνορα τους.

Αντίστοιχα, μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του 2^ου Ναού του Σολομώντα από τους Ρωμαίους του Τίτο, οι Ισραηλίτες διασκορπίστηκαν για 1900 έτη σε διαφορά έθνη στην γη, τα οποία τους καταπίεσαν, ενώ τελικά, ο «Φαραώ της Γερμανίας» Αδόλφος Χίτλερ  έκανε Ολοκαύτωμα.

Συνέπεια της πολιτικής του αυτής, ήταν ο ίδιος να εξοντωθεί (αυτοκτόνησε) και ο λαός του (όπως και μεγάλο μέρος του κόσμου) με τις «νέες Δέκα Πληγές του Φαραώ» κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι Εβραίοι υπό τον Δαβίδ Μπεν Γουριών Προφήτη Μωυσή εξήλθαν της Γερμανίας και άλλων εθνών της Δύσης και έφυγαν για την Παλαιστίνη/Χαναάν, την Γη της Επαγγελίας.

Εκεί έφτασαν μετά από σχεδόν 40 χρόνια από τον θάνατο του νέου (κατ’ αυτούς) «Προφήτη Μωυσή», τον Θεόδωρο Χερτσλ, ο οποίος όπως και ο Βιβλικός Προφήτης Μωυσής είχε οραματιστεί και αυτός με τον Σιωνισμό που ίδρυσε την επιστροφή των Εβραίων στην Χαναάν και με αρχηγό τον Δαβίδ Μπεν Γκούριον, νίκησαν τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους που την κατοικούσαν και κατέλαβαν με την βία το μεγαλύτερο μέρος αυτής.

Στην συνέχεια, οι Εβραίοι επέλεγαν πρωθυπουργούς, οι οποίοι τους καθοδηγούσαν στους πολέμους με τους εχθρούς τους, όπως π.χ. την Γκόλντα Μείρ, τον Σέκο ή τον στρατηγό Μοσέ Νταγιάν, οι οποίοι τους οδήγησαν σε νίκες, ενώ αργότερα, μέσω των νικών τους στους Αραβοϊσραηλινούς πολέμους (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CE%BC/), επέκτειναν ακόμα περισσότερο τα σύνορα τους.

Κάποιοι δε πολύ σκληροί, αλλά ικανοί στα στρατιωτικά θέματα Ισραηλινοί πρωθυπουργοί, όπως π.χ. ο Αριέλ Σαρόν ή ο Βενιαμίν Νετανιάχου, ονομάστηκαν ακόμα από τους οπαδούς τους και «πρίγκηπες» ή «βασιλείς» του Ισραήλ.

Ο Άγιος Νεκτάριος της Αίγινας, επέπληξε έναν ανωγιάτη του που χτύπαγε το μουλάρι του, όπως και ο Άγγελος τον μάντη Βαλαάμ που έκανε το ίδιο με το δικό του μουλάρι.

Ο Άγιος Νεκτάριος της Αίγινας, ευλογώντας έναν απελπισμένο ψαρά (και τα δίχτυα του) που για έναν μήνα δεν είχε καταφέρει να ψαρέψει κανένα ψάρι και η οικογένεια του σχεδόν λιμοκτονούσε, τον έκανε να πιάνει άπειρα ψάρια, όπως έγινε και με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όταν αυτός ευλόγησε τα δίχτυα του Απόστολου Πέτρου.

Οι μαθητές της Εκκλησιαστικής Ριζάρειου Σχολής υπό την ηγεσία τότε του Άγιου Νεκτάριου της Αίγινας, έκαναν τα μαθήματα και την μελέτη τους πολλές φορές στον κήπο της Σχολής, στην Κρήνη του Αγίου, όπως και οι μαθητές του Αριστοτέλη (π.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος), έκαναν συχνά τα μαθήματα και την μελέτη τους πολλές φορές στον κήπο της Βασιλικής Ακαδημίας.  

Τους Χριστιανούς τους έδιναν να τους φάνε ζωντανούς τα σκυλιά κατά την διάρκεια των διωγμών τους από την Ρώμη ή στην Οθωμανική κατοχή, ή όπως  O Κιμ Γιονγκ Ουν στην Βόρεια Κορέα έδωσε το θείο του στα σκυλιά να τον φάνε ζωντανό (https://www.iefimerida.gr/news/137367/%CF%86%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%B7-o-%CE%BA%CE%B9%CE%BC-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%B3%CE%BA-%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%AD%CE%B4%CF%89%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B5-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B7).

Μόνο ο Δίας είναι βασιλιάς Ρωμαίων διακήρυξε ο Καίσαρας και μόνο ο Θεός των Ισραηλιτών ο Προφήτης Σαμουήλ.

Από μάρμαρα της Πάρου έγινε η κατασκευή τόσο του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού", όσο και του «Ναού του Δία» στην Ολυμπία, καθώς και του πρώτου Ναού του Σολομώντα.

Τόσο ο Προφήτης Νεεμίας, όσο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έλεγαν και οι δύο ότι οι πιστοί δεν πρέπει να ορκίζονται ποτέ.

Για κάποιους Αγιορείτες Μοναχούς, η τυραννική Βαυαροκρατία της Ελλάδας μετά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821, ήταν στην ουσία μία νέα Βαβυλωνία αιχμαλωσία για την Ελλάδα.

Η κυριαρχία του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανή και οι  διωγμοί του στο Ισραήλ μετά την βεβήλωση του Ναού του Σολομώντα και την τοποθέτηση του αγάλματος του Δια σε αυτό ως τον θάνατο του κράτησε συνολικά 3,5 χρόνια.

Επίσης, η κυριαρχία του Καλιγούλα ως Αυτοκράτορα της Ρώμης και οι  διωγμοί του στο Ισραήλ ως τον θάνατο του (ο δε Καλιγούλας βεβήλωσε τον Ναό του Σολομώντα και τοποθέτησε το άγαλμα του σε αυτό), κράτησε συνολικά 3,5 χρόνια.

Επιπλέον και η κυριαρχία του Νέρωνα ως Αυτοκράτορα της Ρώμης και οι  διωγμοί του κατά του Νέου Ισραήλ, μετά το κάψιμο της Ρώμης, ως τον θάνατο του  κράτησε και αυτή συνολικά 3,5 χρόνια.

Αλλά και η κυριαρχία του Χίτλερ από την στιγμή που ξεκίνησε το 1941 τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την είσοδο των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ στον πόλεμο αυτό, διήρκησε και αυτή συνολικά 3,5 χρόνια ως τον θάνατο του (όσο δηλαδή και η κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς), στα οποία διώξε άγρια τον Νέο Ισραήλ, δηλαδή τους Χριστιανούς, αλλά και τον Παλαιό Ισραήλ.

Ο Βιβλικός βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας, όπως και ο Ρώσος Τσάρος Αλέξανδρος ο Α’, αντιμετώπισαν την εισβολή του ανήλεων Σεναρηχείμ και του Μέγα Ναπολέοντα που λεηλάτησαν τις χώρες τους, ενώ και οι δύο προειδοποιήθηκαν για την καταστροφή και την πτώση των εισβολέων από τους Προφήτες Ησαΐα και τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ αντίστοιχα.

Ο Σεναρηχείμ και ο Μέγας Ναπολέων πάρα τις αρχικά επιτυχείς εισβολές τους στα Βασίλεια του Ιούδα και της Ρωσίας αντίστοιχα, σύντομα όμως και οι δύο αυτοί εισβολείς αντιμετώπισαν μεγάλες καταστροφές στον στρατό τους.

(Την καταστροφή και αποδεκατισμό του στρατού του ο Σεναρηχείμ κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από Άγγελο Κυρίου και το κάψιμο της Μόσχας λίγο μετά την πολιορκία και κατάληψη της ο Ναπολέοντας από τον Πρόσοψίν και τον άγριο ανταρτοπόλεμο των Ρώσων).

Εξαιτίας των γεγονότων, και αφού πρώτα διέταξαν υποχώρηση, τόσο ο Σεναρηχείμ, όσο και ο Ναπολέων διέταξαν υποχώρηση, εγκαταλείποντας και οι δύο στην συνέχεια τον στρατό τους, και επέστρεψαν και οι δύο στις πρωτεύουσες τους, την Νινευή και το Παρίσι αντίστοιχα (στο οποίο επιχειρήθηκε αποτυχημένο πραξικόπημα από τον Γάλλο στρατηγό Ντε Μολέ).

Τελικά, ο Σεναρηχείμ έπεσε και δολοφονήθηκε με συνωμοσία από τους δύο γιους του Αδραμελάχ και Σαρασέρ και στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του Εσαχαρδών, ενώ οι δυο συνωμότες γιοι του έσκασαν στο εξωτερικό.

Ο Μέγας Ναπολέοντας, έπεσε και αυτός και «δολοφονήθηκε πολιτικά» από τους δύο Υπουργούς του Ταυλερανδό και Φουσέ με συνομωσία (ενώ στην συνέχεια και οι δυο τους το έσκασαν στο εξωτερικό), δύο μάλιστα φορές (τα έτη 1814 και 1815 αντίστοιχα μετά τις ήττες του σε Λειψία και Βατερλό αντίστοιχα και την πολιορκία του Παρισιού από τους συμμάχους), ενώ στην πρώτη τον διαδέχτηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα ο γιος του ο Ναπολέων ο Β’.

Ο Βιβλικός Προφήτης Μωυσής, όπως και ο Λυκούργος στην Σπαρτή, ήταν δύο πολύ σημαντικοί νομοθέτες που έδωσαν και οι δύο σοφούς νομούς στους σκληροτράχηλους λαούς των Σπαρτιατών και των Ισραηλιτών.

Λέγεται ότι και ο Άγιος Πορφύριος, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και Θεολόγος είδε και αυτός σε όραμα που του έστειλε ο Θεός την Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Ο Ηρώδης ο Α’ Μέγας προσπάθησε να σκοτώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό σαν μωρό (αλλά και τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο), επειδή φοβόνταν ότι Αυτός ήταν απειλή για την εξουσία του, όπως και 33 χρόνια μετά ο γιος του ο Ηρώδης ο Αντύπας συνήργησε με τους Αρχιερείς, τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους στην Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (όπως αποκεφάλισε και τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή).

Τόσο ο Ζαχαρίας στο Ισραήλ, όσο και Αριστείδης στην Αθήνα πήραν και οι δύο το προσωνύμιο «Ο Δίκαιος».

Ο θάνατος του Δίκαιου Ζαχαρία έγινε κοντά στον Ναό του Σολομώντα, όπως και του πατέρα του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή και Προδρόμου, του επίσης Άγιου Ζαχαρία.

Πόλη Άρβηλα υπήρχε τόσο  στην Αρχαία Παλαιστίνη, όσο και στην Αρχαία Μεσοποταμία.

Με την κατάληψη της Λουζ (μετέπειτα Βαιθήλ), οι Ισραηλίτες άφησαν να φύγει με την οικογένεια του από αυτή ένας κάτοικος της, επειδή τους βοήθησε και αυτός πήγε στην γη των Χετταίων και έφτιαξε μία πόλη με το ίδιο ακριβώς όνομα (Λουζ).

Αντίστοιχα, με την κατάληψη της Τροίας (αλλιώς Ιλίου) στην Μικρά Ασία (η οποία ήταν άλλοτε σύμμαχος και άλλοτε υποτελής των Χετταίων), οι Έλληνες άφησαν να φύγει με την οικογένεια του από αυτή ο Αινείας για την ευσέβεια του και αυτός πήγε στην γη των Ιταλών και έφτιαξε μία πόλη με το όνομα Άλμπα Λόνγκα, την προγονική πόλη της Ρώμης (ή κατ’ άλλους την ίδια την Ρώμη αντί για τον  Ρωμύλο).

Ο Προφήτης που δεν άκουσε την εντολή να μην φάει τίποτε στο Βασίλειο του Ισραήλ του Ιεροβοάμ του Α’ πριν γυρίσει στην χώρα του φαγώθηκε από ένα λιοντάρι, όπως ακριβώς και ένας Προφήτης που αρνήθηκε να χτυπήσει έναν άλλο Προφήτη που του το ζήτησε επί Βασιλείας Αχάαβ στο Ισραήλ.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος είπε στους κατοίκους της Εφρών: «Αφήστε μας να περάσουμε από τα εδάφη σας και δεν θα σας πειράξουμε», αυτοί αρνήθηκαν και του επιτέθηκαν και αυτός τους νίκησε ολοκληρωτικά.

Αντίστοιχα παλαιότερα και ο Προφήτης Μωυσής, είπε στους Αμορραίους και τον βασιλιά τους Σιχόν: «Αφήστε μας να περάσουμε από τα εδάφη σας και δεν θα σας πειράξουμε», αυτοί αρνήθηκαν και του επιτέθηκαν και αυτός τους νίκησε ολοκληρωτικά.

Ο Βακχίδης εκτέλεσε Ιουδαίους και πέταξε τα πτώματα τους σε ένα πηγάδι, όπως έκαναν και οι μπολσεβίκοι του Λένιν με την Ρωσική βασιλική οικογένεια των Ρωμανόφ, π.χ. τον Νικόλαο τον Β’ ή τον αδερφό του Μιχαήλ τον Β’ τα έτη 1917 και 1918 αντίστοιχα.

Οι Ιουδαίοι εξόντωσαν τους κατοίκους στα Γάλαρα επειδή αυτοί βλασφημούσαν τον Θεό και τα ιερά τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ρωμαίο του Τίτου με τους Ιουδαίους των Ιεροσολύμων επειδή προσέβαλαν με ακαθαρσίες τους ιερούς για τους λεγεωνάριους αετούς των λεγεώνων τους.

Στην Τίρσα ο Μέναχεμ εξόντωσε όλους τους κατοίκους της επειδή αυτοί δεν ήθελαν να παραδοθούν, όπως ακριβώς έκαναν παλαιότερα και οι Ιουδαίοι με τους ασεβείς και αδίστακτους Βενιαμίτες της πόλης της Γαβαών για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στον στρατό του Γοργία αφού πρώτα τους αποπροσανατόλισε ψέλνοντας ύμνους και τους νίκησε, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος στην Ιλλυρία και ο Επαμεινώνδας στην Μαντίνεια αποπροσανατόλισαν τάχατες με στρατιωτικές ασκήσεις και γεύμα αντίστοιχα τους εχθρούς τους, τους επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά και τους νίκησαν.

Τόσο ο Ναβαχοδονόσαρας ο Β’ ο Μέγας, ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, ο Μέγας Ναπολέοντας, αλλά και ο Χίμλερ, οι οποίοι δίωξαν άγρια τους Ιουδαίους και τους Χριστιανούς και πολέμησαν όλοι τους τον μόνο αληθινό Τριαδικό Θεό, ταπεινώθηκαν όλοι τους στο Τέλος και αναγνώρισαν όλοι τους την ύπαρξη και την παντοδυναμία Του και πως κανείς θνητός δεν πρέπει να τα βάζει μαζί Του ή να πιστεύει πως είναι όμοιος με Αυτόν.

Ο Δαβίδ διέταξε την θανάτωση του Αμαληκίτη αγγελιοφόρου που του έφερε τα νέα της θανάτωσης του Σαούλ και ισχυρίστηκε ότι τον είχε σκοτώσει ο ίδιος για αμοιβή (κάτι που δεν ήταν αλήθεια).

Αντίστοιχα ο Δαβίδ διέταξε και την θανάτωση των Ρηχάβ και Βαναά που του έφεραν τα νέα της θανάτωσης του Ισβοσέθ και ισχυρίστηκαν ότι τον είχαν σκοτώσει οι ίδιοι για αμοιβή (κάτι που ήταν όντως αλήθεια).

Ο σκισμένος από τον Σαούλ μανδύας του Προφήτη Σαμουήλ σήμαινε το «σκίσιμο της Βασιλείας του Σαούλ» και την παράδοση της σε έναν άλλο, τον Δαβίδ, τον οποίο ο Σαούλ όταν το έμαθε καταδίωξε άγρια με αποτέλεσμα αυτός να καταφύγει στην Φιλισταία μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του Σαούλ.

 Αντίστοιχα και ο σκισμένος από τον Προφήτη Αχιά μανδύας του σε δέκα και δύο κομμάτια αντίστοιχα, σήμαινε το «σκίσιμο της Βασιλείας του Σολομώντα» και την παράδοση των δέκα φυλών της σε έναν άλλο, τον Ιεροβοάμ τον Α’, τον οποίο ο Σολομών όταν το έμαθε καταδίωξε άγρια με αποτέλεσμα αυτός να καταφύγει στην Αίγυπτο μέχρι τον θάνατο του Σολομώντα.

Το λεγόμενο και «Σαμαρείτικο Σχίσμα»τον 3^ο π.Χ. Αιώνα μεταξύ των Ιουδαίων και των Σαμαρειτών, θυμίζει πολύ το λεγόμενο Σχίσμα των Εκκλησιών μεταξύ Ορθοδόξων και καθολικών τον 11^ο μ.Χ. Αιώνα (το 1054 μ.Χ.).

Ο Εούδ εξόντωσε αιφνιδιαστικά τον Εγλών, παραπλανώντας τον πως ήθελε να του μεταφέρει ένα μήνυμα για να τον απομονώσει και όταν τα κατάφερε του έμπηξε αιφνιδιαστικά ένα σπαθί στο στομάχι.

Με παρόμοιο τρόπο, και ο Ιωάβ εξόντωσε αιφνιδιαστικά τον Αμασά, παραπλανώντας τον πως ήθελε να του μιλήσει για να τον απομονώσει και όταν τα κατάφερε του έμπηξε αιφνιδιαστικά ένα σπαθί στο στομάχι.

Με τον θάνατο του, τα σπλάχνα του Αμασά ξεχύθηκαν από το στομάχι του στο έδαφος, όπως και του Ιούδα.

Ο Σύλλας, όπως και ο Σαούλ, κυνήγησαν άγρια τον Καίσαρα και τον Δαβίδ αντίστοιχα, οι άνθρωποι τους κόντεψαν πολλές φορές να τους συλλάβουν και να τους σκοτώσουν, ενώ για να γλιτώσουν τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Καίσαρας αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο εξωτερικό (ο Δαβίδ στον βασιλιά των Φιλισταίων, και ο Καίσαρας στον βασιλιά της Βιθυνίας Νικομήδη).

Από εκεί επέστρεψαν μετά με τον θάνατο των διωκτών τους, όταν οι πολιτικοί τους διάδοχοι και τα τυραννικά συστήματα που αυτοί εγκαθίδρυσαν τελικά κατέρρευσαν και οι πολιτικοί και φυσικοί τους επίγονοι έπεσαν από την εξουσία.

Νωρίτερα, τόσο ο Σαούλ, όσο και ο Σύλλας, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάνουν τον Καίσαρα και τον Δαβίδ να χωρίσουν τις συζύγους τους Κορνηλία (την κόρη του Κίννα) και Μιχάλ αντίστοιχα.

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Δαβίδ αναδείχτηκαν όταν κατετάγησαν στον στρατό, όπου με το θάρρος τους, τις ανδραγαθίες τις μαχητικές ικανότητες τους και το στρατιωτικό τους ταλέντο, σύντομα αναδείχτηκαν και έγιναν σταδιακά οι αρχηγοί του στρατού τους.

Συνάμα, τόσο ο Δαβίδ όσο και ο Καίσαρας, που ήταν και οι δύο λαοφιλείς έκαναν γάμους με πολλές γυναίκες για πολιτικές σκοπιμότητες, έτσι ώστε να κτίσουν πολιτικές συμμαχίες (ή συμμαχίες με άλλα κράτη), για να ανέλθουν στην εξουσία.

Και οι δυο τους είχαν έντονα πάθη και ήταν διάσημοι γυναικάδες και λάτρεις του «Ωραίου φύλου», με πιο διάσημο έρωτας να είναι έκαστως για τον καθένα, για τον μεν Δαβίδ η Βηρσαβεέ (για την οποία ο Δαβίδ διέπραξε μοιχεία), ενώ για τον Καίσαρα (ο οποίος μοίχευε συχνά με τις γυναίκες άλλων Συγκλητικών) η Κλεοπάτρα, από τις οποίες απέκτησε ο πρώτος τον Σολομώντα και ο δεύτερος τον Καισαρίωνα.

 Οι πολλές πολιτικές και στρατιωτικές επιτυχίες, όπως και η αγάπη που είχε ο στρατός και λαός για τον Δαβίδ και τον Καίσαρα, προκάλεσαν τον φθόνο πολλών, αρχικά του Σαούλ και του γιου του Ισβοσέθ για τον Δαβίδ, αλλά του Σύλλα και του «πολιτικού του γιου», του Πομπήιου για τον Καίσαρα (και μαζί με αυτόν και της Συγκλήτου).

Αυτό είχε τελικά ως συνέπεια να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Δαβίδ και Ισβοσέθ και Καίσαρα και Πομπηίου για την εξουσία, στο τέλος του οποίου ο Ισβοσέθ και ο Πομπηίος ηττήθηκαν και εξοντώθηκαν και οι δύο προδοτικά από πολιτικούς τους συμμάχους, τον Ποθείνο και τον Πτολεμαίο τον ΙΓ’ ο Πομπήιος και τους Ρηχάβ και Βαναά ο Ισβοσέθ.

Οι δολοφόνοι τους, έκοψαν τα κεφάλια αυτών όταν τους σκότωσαν και τα μετέφεραν στον Δαβίδ και τον Καίσαρα αντίστοιχα, αλλά αυτοί βλέποντας το άθλιο τέλος των εκ γάμου συγγενών αηδίασαν και μετέπειτα διέταξαν την εκτέλεση των δολοφόνων τους.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι ο Δαβίδ είχε παντρευτεί την αδερφή του Ισβοσέθ Μιχάλ, ενώ ο Πομπήιος την κόρη του Καίσαρα Ιουλία, οι οποίες αγαπούσαν και οι  δύο ιδιαίτερα τους συζύγους τους, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να τους χαρίσουν παιδιά/γιους για διαδόχους].

Όταν τελικά ανέλαβαν την εξουσία στα κράτη τους, οι λαοφιλείς και μορφωμένοι Καίσαρας και Δαβίδ, οι οποίοι συνέγραψαν ο μεν πρώτος την ιστορία των Γαλατικών πολέμων και ο δεύτερος τους Ψαλμούς, ενώ με νικηφόρες εκστρατείες επέκτειναν και οι δύο κατά πολύ τα σύνορα των κρατών τους (ο δε Καίσαρας κατέλαβε αιφνιδιαστικά και με στρατό την Ρώμη, ενώ ο Δαβίδ την Ιεβούς/Ιερουσαλήμ).

Τόσο ο Καίσαρας, όσο και ο Δαβίδ έδειχναν πολλές φορές μεγαλοψυχία στους ηττημένους εχθρούς τους, ενώ και οι δύο κατάγονταν από φημισμένες γενιές στον λαό τους (ο Δαβίδ από τον Αβραάμ και ο Καίσαρας από τον Αινεία και τον Ρωμύλο).

Ο δε κύριος αρχηγός του στρατού του Δαβίδ ήταν ο Ιωάβ, ενώ του Καίσαρα ο Αντώνιος, ενώ στην συνέχεια όταν πέθαναν ο Καίσαρας και ο Δαβίδ, ηττήθηκαν από τους νόμιμους διαδόχους αυτών, τον Αύγουστο και τον Σολομώντα και βρήκαν και οι δυο τους τον θάνατο από τους εχθρούς τους.

Στην συνέχεια, τόσο ο Αύγουστος, όσο και ο Σολομώντας,  εξόντωσαν τους συγγενείς και αδερφούς τους (ετεροθαλείς ή από υιοθεσία) Καισαρίωνα και Αδωνία αντίστοιχα για να μην έχουν ανταγωνιστές για τον θρόνο.

Τόσο ο λαοφιλής Αύγουστος, όσο και ο λαοφιλής Σολομώντας, δεν έκαναν πολλές εκστρατείες όσο κυβερνούσαν τους λαούς τους, προώθησαν κυρίως την ειρήνη και την εμπορική ανάπτυξη (ο δε Αύγουστος πλούτισε και από τους θησαυρούς της Αιγύπτου που κατέλαβε), ενώ οι ίδιοι λάμπρυναν τις πρωτεύουσες τους (ο μεν Αύγουστος επανέκτισε με πέτρα και μάρμαρο την Ρώμη, ενώ ο Σολομώντας έκτισε τον ομώνυμο του Ναό).

Μετά τον θάνατο των ικανών Αύγουστου και Σολομώντα, τους διαδέχτηκαν λιγότερο ικανοί ή ακόμα και διεφθαρμένοι διάδοχοι, τα κράτη τους σταδιακά χωρίστηκαν στα δύο, με το μεν Δυτικό Ρωμαϊκό κράτος να πέφτει στα χέρια των Ερούλων το 476 μ.Χ., το Ανατολικό (η Ρωμανία) στα χέρια των Τούρκων το 1.453 μ.Χ., το Βασίλειο του Ισραήλ στα χέρια των Ασσυρίων το 722 π.Χ., ενώ το Βασίλειο του Ιούδα στους Βαβυλώνιους το 587 π.Χ.

Ο Δίκαιος Αβραάμ, όπως και ο Δίκαιος Ιώβ φημίζονταν και οι δύο για την ευσέβεια, τον πλούτο και την σοφία τους.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, αναγκάστηκαν και οι δύο λόγω του ότι ο Σαούλ και ο Ηρώδης τους κυνηγούσαν για να τους σκοτώσουν επειδή φοβόνταν ότι θα τους πάρουν τον θρόνο, να καταφύγουν στο εξωτερικό (στην Φιλισταία και την Αίγυπτο αντίστοιχα), από όπου μετά επέστρεψαν με τον θάνατο των διωκτών τους.

Ο Ροβοάμ άκουγε περισσότερο τις συμβουλές των φίλων του που μεγάλωσε μαζί τους, παρά των πρεσβύτερων και των διοικητών του πατέρα του, όπως έκανε και ο Μέγας Αλέξανδρος (π.χ. με τον φίλο του τον Ηφαιστίωνα, ενώ δεν άκουγε και πολύ τον στρατηγό του πατέρα του τον Παρμενίωνα).

Επίσης, ο όχι ιδιαίτερα ικανός Ροβοάμ, επί την ηγεσία του οποίου από το Βασίλειο του αποσπάστηκε το Ισραήλ από το Βασίλειο του, άκουγε τις καταστροφικές συμβουλές φίλων και ευνοούμενων του, αντί για τις πρεσβύτερων και των διοικητών του πατέρα του, του ικανού και σοφού Σολομώντα.

Αντίστοιχα, ο ανίκανος Εδουάρδος ο Β’ της Αγγλίας, επί την ηγεσία του οποίου από το Βασίλειο της Σκωτίας αποσπάστηκε η Σκωτία από το Βασίλειο του, άκουγε και αυτός τις καταστροφικές συμβουλές φίλων και ευνοούμενων του, αντί για τις πρεσβύτερων και των διοικητών του πατέρα του, του ικανού και αδίστακτου Εδουάρδου του Α’.

Ο Σαούλ κυνήγησε τον Δαβίδ όταν έμαθε ότι αυτός θα γίνονταν βασιλιάς (το είχε πει ο Προφήτης Σαμουήλ) και αυτός κατέφυγε στην Φιλισταία, μέχρι λίγο πριν τον θάνατο του Σαούλ, όπως και ο Σολομών κυνήγησε τον Ιεροβοάμ τον Α’ όταν έμαθε ότι αυτός θα γίνονταν βασιλιάς (το είχε πει ο Προφήτης Αχιά) και αυτός κατέφυγε στην Αίγυπτο ως τον θάνατο του Σολομώντα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και ο Σολομώντας ήταν ευσεβείς και οι δύο και έκαναν πολύ συχνά θυσίες.

Το Βασίλειο του Σολομώντα χωρίστηκε μετά τον θάνατο του για ένα χρονικό διάστημα σε δύο κράτη, το Βασίλειο του Ιούδα στον Νότο (υπό τον Ροβοάμ) και το Βασίλειο του Ισραήλ στον Βορρά (υπό τον Ιεροβοάμ τον Α’), τα οποία πολέμησαν για αιώνες μεταξύ τους μέχρι να επανενωθούν υπό την ηγεσία του Ιούδα.

Αντίστοιχα και οι ΗΠΑ, στην διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, χωρίστηκαν για ένα χρονικό διάστημα σε δύο κράτη, την Συνομοσπονδία στο Νότο (υπό τον Τζέφερσον Ντέηβις) και την Ομοσπονδία στον Βορρά (υπό τον Αβραάμ Λίνκολν), τα οποία πολέμησαν τέσσερα έτη μεταξύ τους μέχρι να επανενωθούν υπό την ηγεσία του Λίνκολν.

Ο θάνατος του Ιωσία σε μάχη, θυμίζει τον θάνατο Ρωμαίων ή Βυζαντινών Αυτοκρατόρων σε μαχή π.χ. του Δέκιου ή του Νικηφόρου του Α’.

Όταν η βασίλισα του Σαβά και η Κλεοπάτρα πρωτοσυνάντησαν τον Σολομώντα και τον Καίσαρα αντίστοιχα, ήταν και οι δύο νεαρές, όμορφες και παρθένες.

Μετά τον θάνατο του Σολομώντα, όπως και μετά τον θάνατο του Θεοδόσιου του Α’ του Μέγα, τα κράτη τους χωρίστηκαν οριστικά στα δύο, υπό την ηγεσία των Αρκάδιου (Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία) και Ονώριου στην δεύτερη περίπτωση και των Ροβοάμ (Βασίλειο του Ιούδα) και Ιεροβοάμ (Βασίλειο του Ισραήλ) στην πρώτη περίπτωση.

Παράλληλα, τόσο ο Θεοδόσιος ο Μέγας, όσο και ο Σολομώντας, αντιμετώπισαν και νίκησαν σφετεριστές του θρόνου τους και των εδαφών τους στην διάρκεια της ηγεμονίας τους (τους Αδωνία, Ιωάβ, Αδάδ και Ρεζών ο Σολομών και τους Μάξιμο, Φρίντιγκερν, Αβοργάστη και Ευγένιο ο Μέγας Θεοδόσιος).

Ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας, όπως και ο Σολομώντας, έφτιαξαν και οι δύο περικαλείς Ναούς αφιερωμένους στον Θεό (τον Ναό της Του Θεού Σοφίας ο πρώτος και τον Ναό του Σολομώντα ο δεύτερος).

Παράλληλα, και οι δύο αγαπούσαν πολύ τις γυναίκες τους (την Θεοδώρα ο Ιουστινιανός και την κόρη του Φαραώ και άλλες γυναίκες ο Σολομώντας ), οι οποίες και επηρέασαν σημαντικά τις αποφάσεις αυτών, τόσο σε πολιτικά, όσο και θρησκευτικά ζητήματα (σε σχέση με τους μονοφυσίτες η Θεοδώρα και σε σχέση με την ειδωλολατρία οι γυναίκες του Σολομώντα).

Στην συνέχεια, τόσο ο Ιουστινιανός όσο και ο Σολομών αντιμετώπισαν και νίκησαν σε κάποιο στάδιο της ηγεμονίας τους σφετεριστές του θρόνου τους (τον Υπάτιο ο πρώτος στην «Στάση του Νίκα» και τους Αδωνία, Ιωάβ και Αβιάθαρ ο δεύτερος).

Αρχιστράτηγος του Ιουστινιανού ήταν ο Βελισάριος, του Σολομώντα ο Βεναίας, δεύτεροι σε αξία στρατηγοί τους οι Ναρσής και Αζαρίας αντίστοιχα, ενώ οι Ιωάννης ο Καπαδόκκης και οι Ιωσαφάτ ήταν υπεύθυνοι για τα οικονομικά.

Παράλληλα, είχαν για συμβούλους και γραμματείς τους Τριβωνιανό και τους Αχία και Ελιχόρερ αντίστοιχα, και για ιερείς ο μεν Σολομώντας τους Ζαβούδ και Αχισάρ, ενώ ο Ιουστινιανός τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Επιφάνιο, Άνθιμο τον Α’, Μηνά και Ευτύχιο τον Α’ αντίστοιχα.

Τέλος, πρέπει να αναφερθεί, ότι όπως οι Ανθέμιος και Ισίδωρος σχεδίασαν και κατασκεύασαν τον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Πόλη, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι Αδωνιράμ και Χιράμ σχεδίασαν και κατασκεύασαν τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.

ΟΤΑΝ οι  Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στην Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη, τότε ο Αυτοκράτορας Ουάλης που ήταν φανατικός υποστηρικτής του Αρειανισμού  αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους.

Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στην Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: Πρόσταξον να ανοιχθούν αι Eκκλησίαι των Χριστιανών (είχε δε κλείσει τους Ορθόδοξους Ναούς ο Ουάλης, όπως και οι Αυτοκράτορες Κωνστάντιος και Ιουλιανός πριν από αυτόν).

Εάν γαρ τούτο ποιήσης, ήξευρε, ότι δεν θέλεις γυρίσεις νικητής από τους εχθρούς, διότι όταν ο πόλεμος συγκροτηθή με τους βαρβάρους, εσύ θέλεις φύγης με ένα άνθρωπον, και μέλλεις να κρυφθής μέσα εις ένα αχυρώνα, και εκεί θέλεις καής από τους εχθρούς.

Ο Ουάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. Ο Ισαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα ενώ ο Ουάλης έπαθε αυτά που προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος.

Στις 9 Αυγούστου του 378 μ.Χ., διεξήχθη γύρω από την Αδριανούπολη σφοδρή μάχη, κατά την οποία ο αυτοκρατορικός στρατός κατατροπώθηκε, αφού φονεύθηκαν πολλοί από τους άριστους στρατηγούς του. Ο Ουάλης, καταφεύγοντας εντός αχυρώνος, για να σωθεί, κάηκε ζωντανός, μαζί με τον αρχιστράτηγό του.

Στην εποχή μας, οι κυβερνήσεις των κρατών της γης κλείνουν και αυτές τις Εκκλησίες με δικαιολογία τον κορωνοιό και απαγορεύουν όπως τότε στους Χριστιανούς Ορθόδοξους (αλλά και σε άλλες ομολογίες και θρησκείες) να εκκλησιάζονται, αλλά ακόμα και να κοινωνούν (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/11/blog-post_533.html).

Τα ξημερώματα στις 15 Ιουλίου, πριν από την έναρξη της μάχης, η φρουρά είδε στο ποτάμι ένα καράβι με στρατιώτες των περασμένων αιώνων με επικεφαλείς τους Αγίους Μπόρις και Γκλέμπ, οι οποίοι κατέφθαναν για να βοηθήσουν τον Αλέξανδρο Νιέφσκι.

Οι Σουηδοί δεν πρόλαβαν καλά-καλά να βγουν από τα πλοία τους (ο Νέβας είναι πλωτός ποταμός) συνετρίβησαν, έπαθαν καταστροφή ακόμη και από την άλλη μεριά του ποταμού, όπου δεν βρισκόταν ούτε ένας Ρώσος στρατιώτης.

Αυτήν ήταν η μάχη του ποταμού Νέβα που έγινε στις 15 Ιουλίου 1240 μ. Χ. Από την ημέρα εκείνη ο Αλέξανδρος πήρε το προσωνύμιο Νιέφσκι που σημαίνει «από τον Νέβα». Οι σουηδικές επεκτατικές βλέψεις σταμάτησαν για πολλά χρόνια, μέχρι την εποχή του Μεγάλου Πέτρου (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/11/blog-post_491.html).

Οι αιρετικοί νικολαίτες στην Ρωμαική Αυτοκρατορία, όπως και οι  αιρετικοί χλιστί στην Ρωσία πίστευαν ότι με την σωματική ακολασία καταστρέφονταν το σώμα που ήταν για αυτούς το «κεντρο της αμαρτίας».  

Αντίστοιχες Θείες Οπτασίες πολεμιστών είδαν και ο Ιούδας Μακαβαίος και ο Ιησούς του Ναυή στην Παλαιά Διαθήκη πριν πολεμήσουν τους Σελευκίδες σε πολλές μάχες ο πρώτος και πριν επιτεθεί στην Ιεριχώ ο δεύτερος.

Ο Αδάμ παρέβησε την εντολή της νηστείας στον Παράδεισο με το Προπατορικό αμάρτημα παρακούοντας το Θέλημα του Θεού, ενώ ο Δεύτερος Αδάμ, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός νήστεψε για Σαράντα μέρες υπακούοντας πλήρως το θέλημα του Θεού.  

Οι Άγιοι Στρατιώτες του Χριστού έχουν στις τάξεις τους δύο γυναίκες (όπως η Μουλάν στην Αρχαία Κίνα)! Πως είναι δυνατόν να έγινε κάτι τέτοιο; Και όμως.

Η πρώτη Αγία που υπήρξε στρατιωτικός ήταν η Θεοδώρα η οποία καταγόταν από φτωχή οικογένεια στην περιοχής της Αρκαδίας – Μεσσηνίας.

Τότε ήταν καθεστώς ένα αγόρι από κάθε οικογένεια να υπηρετεί για ένα διάστημα στον στρατό της τοπικής μονής. Αν κάποια οικογένεια δεν είχε αγόρι, θα έπρεπε να πληρώσει φόρο στην μονή τόσα χρήματα, όσα η πληρωμή ενός μισθοφόρου.

Η οικογένεια της Αγίας όμως ήταν φτωχή, για αυτό και η Θεοδώρα σκέφθηκε να ντυθεί αγόρι και να πάει να υπηρετήσει την θητεία γλιτώνοντας τον φόρο. Έτσι και έγινε! Έγινε μάλιστα και αξιωματικός. Μόνο που αργότερα κατηγορήθηκε αδίκως ότι αποπλάνησε κάποια κοπέλα (όπως έγινε και με την Μουλάν στην Αρχαία Κίνα).

Δικάστηκε και καταδικάστηκε χωρίς να μαρτυρήσει το φύλο της, φώναζε όμως διαρκώς ότι άδικα κατηγορείται. Εκτελέσθηκε, αλλά όταν έγδυσαν το πτώμα, έκπληκτοι οι άνδρες του αποσπάσματος είδαν ότι ήταν γυναίκα, άρα δεν θα μπορούσε να έχει διαπράξει το αδίκημα για το οποίο καταδικάσθηκε.

Σήμερα στην Βάστα της Μεγαλόπολης βρίσκεται ναός αφιερωμένος στην Αγία. Μάλιστα, αποτελεί θαυμαστό αξιοθέατο, γιατί 17 δένδρα φυτρώνουν μέσα από τους τοίχους και την σκεπή του ναού (εορτάζει 11 Σεπτεμβρίου).

Η Οσία Ξένη έζησε στην Αγία Πετρούπολη και ήταν σύζυγος της Αυλής του συνταγματάρχη Ανδρέα Θεοδώροβιτς Πετρώφ, ο οποίος απεβίωσε ξαφνικά κατά την διάρκεια συμποσίου. Η Ξένη ήταν τότε 26 ετών.

Σε ένδειξη αγάπης προς το σύζυγό της, χωρίς παιδιά και για να πάρει πάνω της όλες του τις αμαρτίες, μιας κι αυτός δεν είχε προλάβει να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων, φόρεσε την στολή του και υποκρίθηκε την Σαλή για 45 περίπου χρόνια. Ισχυριζόταν ότι ο άνδρας της δεν πέθανε, αλλά ζει και είναι αυτή η ίδια.

Ποτέ δεν απαντούσε σε κανένα όταν την φώναζαν με το όνομά της Ξένη Γρηγορίεβνα, αλλά αντιθέτως ανταποκρινόταν σε όποιον την καλούσε με το όνομα του συζύγου της Ανδρεά Θεοδώροβιτς (https://www.dogma.gr/diafora/i-istoria-ton-gynaikon-pou-ypiretisan-kai-strato-kai-christo/113181/).

Η Ιεζάβελ πατήθηκε και θανατώθηκε από ένα άρμα αλόγων μετά την πτώση της από το μπαλκόνι που κάθονταν, όπως και ο Ρωμαίος στρατηγός Ρήγουλος θανατώθηκε από πάτημα ελεφάντων και θανατώθηκε.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Αχάαβ, προέβησαν στον φόνο του Ουρία και του Ναβουθαί αντίστοιχα, ο πρώτος για να πάρει την όμορφη γυναίκα του Ουρία Βηρσαβεέ και ο δεύτερος για να αρπάξει τα εύφορα κτήματα του Ναβουθαί, αλλά στην συνέχεια ελέγχθησαν και οι δύο άγρια από τους Προφήτες Νάθαν και Ηλία αντίστοιχα, οι οποίοι προφήτευσαν συμφορές στις δυναστείες τους και μετανόησαν και οι δύο.   

Ο Χαμ, ήταν ο μοναδικός γιος του Νώε που συνευρέθηκε με την σύζυγο του κατά την διάρκεια του Κατακλυσμού και λύπησε τον πατέρα του, όπως και ο Ρουβήν συνευρέθηκε με την σύζυγο του στο κρεβάτι του (ακόμα ζωντανού) πατέρα Ισαάκ λυπώντας τον και αυτός.

Η Παναγιά μας όταν μεγάλωνε στον Ναό του Σολομώντα την έτρεφαν με μάννα οι Άγγελοι (κυρίως ο Αρχάγγελος Γαβριήλ που ήταν και ο Αρχάγγελος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου), όπως λέγεται ότι γίνεται και με τους Δώδεκα Αοράτους Ασκητές στον Άθωνα του Αγίου Όρους.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όσο και οι Αβραάμ και Ισαάκ πριν από αυτόν κατέφυγαν όλοι από την Παλαιστίνη στην Αίγυπτο (ο Κύριος λόγω του διωγμού του Ηρώδη και οι άλλοι δύο Προπάτορες λόγω λιμού).

Αργότερα ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο Αβραάμ και οι απόγονοι του Ισαάκ με την ηγεσία του Προφήτη Μωυσή και του Ιησού του Ναυή (που είχε το ίδιο όνομα με τον Κύριο και ήρθε και αυτός από την Αίγυπτο στην Χαναάν), επανήλθαν στην Γη της Επαγγελίας, ο Πρώτος Επικεφαλής του Νέου Ισραήλ, δηλαδή των Χριστιανών και οι δεύτεροι του Παλαιού, ερχόμενοι όλοι από την Αίγυπτο.

Τα τυραννικά καθεστώτα Αρχαίας Ελλάδας (αλλά και στο Αρχαίο Ισραήλ), προωθούσαν τις οργιαστικές λατρείες (π.χ. την διονυσιακή λατρεία ή του Βαάλ), έτσι ώστε οι άνθρωποι κανονιάς όργια για να μην ασχολούνται με προβλήματα τους και την πολιτική, όπως ακριβώς κάνουν στις μέρες μας και πολλά νεοαταξικά τυραννικά και μη καθεστώτα σήμερα, παρωθώντας την πορνεία, τα όργια και τα ναρκωτικά.

Ο πατέρας του Προφήτη Ηλία είδε σε οπτασία πριν την γέννηση του δύο λευκοφορεμένους Άγγελους να τον σπαργανώνουν με φωτιά και τον ονόμαζαν Ηλία, ενώ του έδιναν για φαγητό φλόγα, όπως ακριβώς και ο πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου και Βαπτιστή, ο Άγιος Ιωακείμ, είδε σε όραμα μέσα στον Ναό που τελούσε τα ιερατικά του καθήκοντα τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος του είπε ότι θα αποκτήσει γιο, τον Ιωάννη, ο οποίος θα αποτελέσει τον Πρόδρομο του Μεσσία και Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Ιωακείμ έμεινε και νήστεψε για σαράντα μέρες (όπως και ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην έρημο) στο σπήλαιο του Προφήτη Ηλία (και η γυναίκα του, η Αγία Άννα, στο απέναντι σπήλαιο έκανε επίσης νηστεία για σαράντα μέρες), χάρις την οποία απέκτησαν την Παναγιά μας.

Ο θαυματουργός Άγιος της Ηπείρου, ο Επίσκοπος Αργυροκάστρου Σοφιανός που χαρακτηρίζεται ως Τουρκοφάγος (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/11/blog-post_944.html), όπως και Νικηταράς που ονομάζονταν και αυτός Τουρκοφάγος!

Όπως η σύζυγος του Δαβίδ, η Μιχάλ έβαλε ένα άγαλμα του για να ξεγελάσει τους διώκτες του ενώ αυτός δραπέτευε από το παράθυρο, έτσι και ο Τζειμς Ελ Ρέι σε μία από τις πολλές απόπειρες δραπέτευσης του από την φυλακή και συγκεκριμένα αυτή του 1.871 μ.Χ., έβαλε ένα ανδρείκελο στο κρεβάτι του για να ξεγελάσει τους φρουρούς και προσπάθησε να το σκάσει από τον αεραγωγό.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος, όπως και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, πριν αρχίσουν και οι δύο το κήρυγμα τους για το Ευαγγέλιο κατέφυγαν και νήστεψαν για ένα χρονικό διάστημα, σαράντα μέρες ο Κύριος στην έρημο του Σαραντάριου Όρους κοντά στην Ιεριχώ και τρία χρόνια ο Απόστολος Παύλος έρημο της Αραβίας.

Όπως ο Έλληνας κατά τους Αγίους Πατέρες Μελχισεδέκ υποδέχτηκε τον νικητή προπάτορα των Εβραίων Αβραάμ και τον ευλόγησε, έτσι και ο Εβραίος Αρχιερέας Ιαδδός υποδέχτηκε τον νικητή Έλληνα βασιλιά Μέγα Αλέξανδρο και τον ευλόγησε.

Ο εγκληματικός πατέρας της Αγίας Βαρβάρας, όπως και ένας βίαιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας (ο Κάρος) σκοτώθηκαν και οι δύο από κεραυνό.  

Ο Άγιος Πορφύριος ίπτατο πάνω από το έδαφος σύμφωνα με μαρτυρίες ευσεβών ανθρώπων, όπως και ο Γεροντας Ανθιμος.

Στην θυσία του Άβελ, όπως και στην θυσία του Προφήτη Ηλία έπεσε φωτιά από τον ουρανό και την κατέκαψε ως σημάδι εύνοιας του.

Ο Θεός κάλεσε και τον Αδάμ και τον Κάιν για να μετανοήσουν για τις αμαρτίες που διέπραξαν (το προπατορικό αμάρτημα και τον φόνο του Άβελ αντίστοιχα), αλλά αυτοί απάντησαν και οι δύο με αυθάδεια αμετανόητοι (ο πρώτος για λίγο και ο άλλος αμετανόητα).

Στην μάχη του Hemmingstedt η θρυλική παρθένα του Telse κουνώντας το έμβλημα της προστάτης της πόλης, της Αγίας Μαρίας της Ναζαρέτ, ενθάρρυνε τον στρατό της να νικήσει τους εχθρούς της, όπως ακριβώς έκανε και η Ζαν Νταρκ με τους Γάλλους καθοδηγώντας τους με το λάβαρο του Γαλλικού στρατού στα χέρια της, αλλά και όπως έκαναν οι στρατιώτες του Μεγάλου Κωνσταντίνου όταν έβλεπαν το Ιερό Λάβαρο με το Χριστόγραμμα στις μάχες κατά των αντιπάλων τους.

Κάποτε ο Άγιος Νικόλαος αναχώρησε με ένα Αιγυπτιακό καράβι να πάει στα Ιεροσόλυμα, να δει τους Αγίους Τόπους εκεί που μαρτύρησε ο Θεάνθρωπος. Ήθελε να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου.

Το βράδυ, είδε στον ύπνο του, ότι είχε πιάσει μεγάλη τρικυμία και ο σατανάς έκοψε τα σχοινιά από το καράβι κι έσπασε το τιμόνι. Το πρωί, λέει στον καπετάνιο ότι αν πιάσει τρικυμία να μη φοβηθεί, γιατί θα είναι έργο του σατανά, κι ο Θεός θα τους βοηθήσει.

Στο καράβι ήταν πολλοί χριστιανοί που πήγαιναν και αυτοί για να προσκυνήσουν. Στη μέση του ταξιδιού τους, ξέσπασε πολύ μεγάλη φουρτούνα και περίμεναν όλοι τους να βουλιάξουν από στιγμή σε στιγμή. Αμέσως όλοι πήγαν κοντά στον Άγιο και από το βέβαιο πνιγμό. Πράγματι ο Άγιος γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο παρακαλώντας τον να καταπαύσει η μεγάλη θαλασσοταραχή και ο πολύ δυνατός άνεμος. Πράγματι ο άνεμος σταμάτησε και η θάλασσα γαλήνεψε.

Όμως κάποιος ναύτης την ώρα της φουρτούνας ανέβηκε στο κατάρτι για να φτιάξει το πανί γλίστρησε κι έπεσε στο κατάστρωμα και σκοτώθηκε. Τότε ο Άγιος Νικόλαος πήγε κοντά του, παρακάλεσε το Θεό να τον αναστήσει και το θαύμα έγινε. Ο ναύτης αναστήθηκε, σηκώθηκε σαν να ξύπνησε από τον ύπνο. Μετά από αυτό το γεγονός, πολλοί έτρεξαν κοντά στον Άγιο και βρήκαν τη θεραπεία τους (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/12/blog-post_90.html).

Ομοίως και ο Απόστολος Παύλος ανέστηκε έναν νέο που έπεσε από μία οροφή με την προσευχή του με το όνομα Εύτυχο στην Τρωάδα.

Στην Ρωσία οι κομμουνιστές έδιναν στους Χριστιανούς και τους πολιτικούς τους αντιπάλους ψυχοφάρμακα για να αλλάξουν μέσω αυτών πολιτικές πεποιθήσεις, δεν έπιαναν καθόλου αυτά στους Χριστιανούς θαυματουργικά όταν έψαλλαν την Ευχή του Χριστού, όπως έγινε και με τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο όταν τον ανάγκασε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός να πιει τρία διαφορετικά δηλητήρια.

Μία αμαρτία έκαναν ο Αδάμ και η Εύα και έχασαν τον Παράδεισο και μία φορά αμφισβήτησε ο Θεός την Πίστη του στην Πρόνοια του Θεού ο Προφήτης Μωυσής και δεν εισήλθε για τον λόγο αυτό στην Γη της Επαγγελίας.  

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δύο φορές τον προκάλεσαν ο διάβολος και οι αρχιερείς για να αποδείξει την Μεσσιανική Του Ταυτότητα με ένα Θαύμα, και συνάμα μέσω αυτού να αποδείξει ότι ήταν ο Υιός του Θεού και Θεάνθρωπος.

Ο λεγόμενος τάφος του Ιωσήφ στην Αίγυπτο βρέθηκε χωρίς σώμα μέσα του όταν ανοίχτηκε, όπως και ο τάφος  του Ρώσου Τσάρου Αλέξανδρου του Α’ στην Ρωσία.

Οι Ασσύριοι, οι Σταυροφόροι, οι Τούρκοι, οι Γάλλοι επαναστάτες και οι μπολσεβίκοι, κατέστρεψαν και πέταξαν έξω από τους τάφους τους τα οστά των Ισραηλιτών, των Βυζαντινών, των Γάλλων και των Ρώσων μοναρχών τα έτη 722 π.Χ., 1204 μ.Χ., 1.453 μ.Χ. και το 1917 μ.Χ. αντίστοιχα.

Σημαντικοί σεισμοί καταγράφηκαν στην κοιλάδα του Ιορδάνη τα έτη 31 π.Χ., 363 μ.Χ., 749 μ.Χ. και 1033 μ.Χ.

Ο Ησαύ ήρθε σε σύγκρουση με τον αδερφό  του Ιακώβ και προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον σκοτώσει, όπως και απόγονος του Αμάν ο προσπάθησε να εξοντώσει τους Εβραίους, τους απογόνους του Ιακώβ ανεπιτυχώς σε όλη την Περσική Αυτοκρατορία.

Επίσης, ένας άλλος απόγονος του Ησαύ, ο Ηρώδης ο Α’, εξουσίασε, καταπίεσε και εξόντωσε πολλούς Εβραίους, απογόνους του Ιακώβ και στην συνέχεια αναμεσά στους απογόνους τους, τους Εβραίους και τους Άραβες (που ένα μικρό μέρος τους είναι σήμερα απόγονοι του Ησαύ), τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ (κυρίως επί των Κριτών), όσο και στις μέρες μας.

Η ιδιά διαμάχη (διαμάχη για την πατρική κληρονομιά, όπως μεταξύ του Ησαύ και του Ιακώβ) υπήρχε νωρίτερα και στους αδερφούς Ισμαήλ και Ισαάκ, αλλά και στην συνέχεια αναμεσά στους απογόνους τους, τους Εβραίους και τους Άραβες που το μεγαλύτερο μέρος τους είναι σήμερα απόγονοι του Ισμαήλ, τόσο στο Αρχαίο Ισραήλ (κυρίως επί των Κριτών), όσο και στις μέρες μας.

Η Αρχαία Βαβυλώνα, όπως και η Ρώμη, αλλά και οι ΗΠΑ στις μέρες μας, είχαν ως κατοίκους τους λαούς από πολλά και διαφορετικά έθνη μεταξύ τους, τα οποία ήρθαν σε αυτές είτε με την θέληση των ιδίων, είτε από απελπισία, είτε ακόμα και διά της βίας για να κατοικήσουν σε αυτές.

Ο Γίγαντας Γολιάθ από την Γαθ, ο οποίος σκοτώθηκε από τον πολεμιστή του Δαβίδ Ελχανάν, είχε ένα κοντάρι τόσο μεγάλο και χοντρό, όσο ένα αντί από έναν αργαλειό, ενώ και ο γιγαντόσωμος Αιγύπτιος που σκότωσε ο επίλεκτος Φρουρός του Δαβίδ Βεναίας, είχε και αυτός ένα κοντάρι τόσο μεγάλο και χοντρό, όσο ένα αντί από έναν αργαλειό.

Ο Γίγαντας Ισβί Βενώθ προσπάθησε να νικήσει τους Ισραηλίτες σε μία ορμητική έφοδο προσπαθώντας να δολοφονήσει τον αρχηγό τους, τον Δαβίδ, αλλά σκοτώθηκε από τους Φρουρούς του Δαβίδ στην προσπάθεια αυτή και ο στρατός των Φιλισταίων διαλύθηκε.

Αντίστοιχα, ο Σπάρτακος προσπάθησε να νικήσει τους Ρωμαίους σε μία ορμητική έφοδο προσπαθώντας να δολοφονήσει τον αρχηγό τους, τον Κράσσο, αλλά σκοτώθηκε από τους φρουρούς του Κράσσου στην προσπάθεια αυτή και ο στρατός του διαλύθηκε.

Κάποτε πήγε στον Άγιο μία γυναίκα που είχε ένα παιδάκι και της πέθανε, και τον παρακαλούσε με δάκρυα πολλά να το αναστήσει, τόσο συνηθισμένοι ήτανε οι άνθρωποι, που τον γνωρίζανε, στα θαύματα που έκανε ο Άγιος.

Και εκείνος το ανάστησε με την προσευχή του (όπως έκαναν και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος με τα νεκρά παιδιά των γυναικών που τους φιλοξενούσαν). Μα η μητέρα του σαν το είδε ζωντανό, από την πολλή χαρά της πέθανε η ίδια. Κι᾿ ο άγιος Σπυρίδωνας ανέστησε και την γυναίκα (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/12/blog-post_12.html).

Η σημερινή εικόνα των αστυνόμων σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (π.χ. στην Κέρκυρα), έτσι ώστε να μην εισέλθουν σε αυτές Πιστοί με «αφορμή» τον κορωνοιό, θυμίζει τους Ρωμαίους στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο του Χριστού ώστε να μην γίνει η Ανάσταση.

Δύο Δίκαιοι Ιωσήφ υπάρχουν στην Αγία Γραφή που διέμειναν, ερχόμενοι από την Αγία Γη, στην Αίγυπτο (ο πρώτος πλήρως και ο δεύτερος για τέσσερα χρόνια), ο πρώτος γιος του Ιακώβ που έγινε και Μέγας Βεζίρης (πρωθυπουργός) του Φαραώ και ο δεύτερος ο Μνήστωρ Ιωσήφ ο οποίος προστάτευσε την Παναγιά μας και τον νεογέννητο Κύριο Ημών Ιησού Χριστό από τον Ηρώδη.

Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, όπως και ο Μητσοτάκης στις μέρες μας (με πρόσχημα τον κορωνοιό) έκλεινε με βίαια διατάγματα τους Ορθόδοξους Χριστιανικούς Ναούς και δεν άφηναν τους Πιστούς να εισέλθουν σε αυτούς για να Εκκλησιαστούν και να Κοινωνήσουν.

Η Πρώτη Εκκλησία θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν αυτή στον Παράδεισο, δηλαδή των Αγγέλων και των Πρωτόπλαστων. Όμως τελικά από τους μεν Αγγέλους το 1/3 ξέπεσε με αρχηγό τον διάβολο και έγιναν μόνιμα δαίμονες, ενώ οι Πρωτόπλαστοι έπεσαν με το Προπατορικό αμάρτημα.

Η Δεύτερη Εκκλησία ήταν στην Παλαιά Διαθήκη οι Εβραίοι, ο Παλαιός Ισραήλ, ο οποίος ξέπεσε και αυτός τελικά και προέβησαν σε Θεοκτονία Σταυρώνοντας τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Η Τρίτη Εκκλησία είναι ο Νέος Ισραήλ, δηλαδή η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Τέλος σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο κατά το Τέλος του Κόσμου η Τελική Εκκλησία θα είναι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μαζί με όσους Εβραίους που θα γίνουν λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία Χριστιανοί. 

Ο Δαυϊδ που υπέπεσε στο αμάρτημα του φόνου και της μοιχείας (έβαλε τον στρατηγό του Ουρία στην πρώτη γραμμή του πολέμου, να σκοτωθεί για να πάρει την γυναίκα του Βηρσαβεέ η οποία γέννησε τον Σολομώντα).

Ο Δαυϊδ συγχωρέθηκε από τον Θεό αλλά παιδευόταν εφόρου ζωής. Ο τριτότοκος γιος του Αβεσ(σ)αλώμ επαναστάτησε εναντίον του και ενώ ο Δαυϊδ διέταξε, εάν τον πιάσουν ζωντανό να μη τον σκοτώσουν, ο στρατηγός του Ιωνάθαν τον σκότωσε αφού πρώτα οι στρατιώτες έπιασαν ζωντανό τον Αβεσαλώμ που κρεμάσθηκε από τα μαλλιά του σε ένα δένδρο. Μιλάμε για πνευματικούς νόμους.

ο Δαυίδ παίρνει πληροφορία από τον Θεό στα γεράματα ότι ο Ιωνάθαν σκότωσε τον γιο του παρά την αντίθετη διαταγή του.Παρακαλεί τον γιο του Σολομώντα πριν φύγει από την ζωή να εκτελέσει τον Ιωνάθαν.

Πράγματι ο Ιωνάθαν που είχε πράκτορες σε όλη το παλάτι έμαθε τη παράκληση του Βασιλέως Δαυϊδ και κρύφτηκε μέσα στο Ναό που απαγορεύονταν να χυθεί αίμα μέσα σε αυτόν. Ο Σολομών όμως εισήλθε στον Ναό και τον εκτέλεσε.

{Μέσα στον Ναό σκοτώθηκε και από τους άνδρες του Ηρώδη και ο Άγιος Ιωακείμ, ο πατέρας του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή και  Προδρόμου}.

Στην Επανάσταση του 1821. Χωρίς δίκη ο Οδυσσέας Ανδρούτσος χτίζει ζωντανό ένα προδότη (όπως και οι Σπαρτιάτες τον βασιλιά τους, τον Παυσανία, τόν έχτισαν ζωντανό στό ιερό του ναού πού κατέφυγε για άσυλο).

Ο Γκούρας σκοτώνει τον Οδυσσέα στην Ακρόπολη για να πάρει την αρχιστρατηγία. Αμέσως μετά από λίγες μέρες, γράφει ο στρατηγός Μακρυγιάννης, του έρχεται ένα βόλι στο μέτωπο και τον άφησε άπνουν (τον Γκούρα)-(http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/12/blog-post_985.html).

Με τους πύρινους λόγους του, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μετέστρεψε πολλούς Ορθοδόξους στην Πόλη που είχαν παρασυρθεί από την αίρεση του αρειανισμού, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, μετέστρεψε στην Βόρεια Ήπειρο πολλούς Έλληνες που είχαν ασπαστεί το ισλάμ.

Ο Σπαθάριος Σέργιος, ο πατέρας του ικανότατου Πατριάρχη Φώτιου του Μέγα, επί του αιρετικού εικονομάχου Αυτοκράτορα Θεόφιλου περιφέρθηκε με ένα σκοινί στον λαιμό (όπως και ο Στέφανος Νεμάνια επί του Αυτοκράτορα Μανουήλ του Α’ του Κομνηνού), ενώ πέθανε στην συνέχεια εξόριστος, όπως ακριβώς ο Άγιος Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος από τον Αυτοκράτορα Αρκάδιο και την σύζυγο του Ευδοξία.

Τόσο ο Ντου Νούβας στην Υεμένη, όσο και ο Λικίνιος στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι οποίοι δίωκαν τους Χριστιανούς με αφάνταστη βιαιότητα και οι δύο, ήρθαν σε πολεμική σύγκρουση με τον Αιθίοπα Αυτοκράτορα Kaleb και τον Άγιο Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Μέγα Κωνσταντίνο, με τελικό αποτέλεσμα να ηττηθούν από αυτούς, να χάσουν τον θρόνο τους και με τον τρόπο αυτό να πάψουν οριστικά οι διωγμοί κατά των Χριστιανών στα κράτη αυτών.

Το βράδυ της 14ης Δεκεμβρίου του 577, ένας τρομερός σεισμός έπληξε την Κωνσταντινούπολη και τις γύρω περιοχές. Ήταν μεγέθους 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και έντασης 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι, σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες. Ο ποιητής και ιστορικός Αγαθίας ο Σχολαστικός (530 - 582) αναφέρει ότι του σεισμού αυτού προηγήθηκαν δύο μεγάλοι σεισμοί, ο ένας τον Απρίλιο και ο άλλος τον Οκτώβριο.

Κατά το σεισμό του Οκτωβρίου παρατηρήθηκε θαλάσσιο σεισμικό κύμα (τσουνάμι) στηn Θράκη, που εισχώρησε στην ξηρά και προκάλεσε πολλά θύματα και μεγάλες καταστροφές. Οι σεισμοί που ακολούθησαν δεν ήταν τόσο ισχυροί, αλλά αποτελείωσαν την καταστροφή.

{Ακριβώς ότι δηλαδή συνέβη και με τον σεισμό και το τσουνάμι στην Φουκοσίμα το 2011}.

Ο ιστορικός Θεοφάνης ο Βυζάντιος (6ος αιώνας) αναφέρει ότι έγινε πολύ φοβερός σεισμός κι έπεσαν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης που είχαν χτίσει ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο Μέγας Θεοδόσιος. Δεν έμεινε περιοχή που να μην πάθει βλάβη, ενώ μεγάλες ήταν οι καταστροφές στις Εκκλησίες της Πόλης. Πολλοί σκοτώθηκαν κάτω από τα ερείπια και για τρεις μέρες έμειναν άταφοι. Στον ουρανό φάνηκε λάμψη σαν λόγχη από Βορρά προς Δύση.

{Όπως ακριβώς με παρεμφερή Θαυμαστό τρόπο φάνηκε το αστέρι της Βηθλεέμ στον Ουρανό, καθώς και ο Τίμιος Σταυρός στον Άγιο Κωνσταντίνο πριν την μάχη της Μίλβιας Γέφυρας το 312 μ.Χ.}.

Ο Ιουστινιανός, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου εκείνη την περίοδο, δεν φόρεσε το στέμμα του για ένα μήνα σε ένδειξη πένθους, ενώ οι διασωθέντες πραγματοποίησαν λιτανείες στις Εκκλησίες. Η Εκκλησία θυμάται το γεγονός αυτό κάθε χρόνο και το έχει εντάξει στο εορτολόγιο της 14ης Δεκεμβρίου (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/08/blog-post_25.html).

Οι Μακκαβαίοι επαναστάτησαν το 168 π.Χ. κατά του τυραννικού Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, ο οποίος διώξε άγρια την Πίστη τους και εκθρόνισε και εξόντωσε τον Δίκαιο Αρχιερέα τους Ονία, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό την επανάσταση του Ιερέα Ματαθία Μακκαβαίου, του γιου του Ιούδα και των υπόλοιπων αδερφών του.

{Τον Ονία τον διαδέχτηκαν οι «διορισμένοι» από τον Αντίοχο ειδωλολάτρες Αρχιερείς Ιάσωνας και Μενέλαος, οι οποίοι έκαναν ότι αυτός τους ζητούσε αδιαμαρτύρητα, επικροτούσαν τους διωγμούς του κατά των Εβραίων και της Πίστης τους, και είχαν και οι δυο τους κακό τέλος}.

Αυτή κατάφερε τελικά μετά από πολυετή αγώνα να επιτύχει αρχικά την απελευθέρωση πολλών υπόδουλων εδαφών του Ισραήλ στους Σελευκίδες, ενώ απελευθέρωσε στην συνέχεια με νέους αγώνες και τα υπόλοιπα εδάφη τους, ενώ κύριο λόγο σε αυτόν τον αγώνα έπαιξαν οι Ασιδαίοι, οι οποίοι ήταν Εβραίοι Ζηλωτές.

Στην ελευθέρια των Ισραηλιτών εκτός από τους αγώνες των ιδίων συνέλαβαν εν μέρει και οι Ρωμαίοι, οι οποίοι και πίεσαν διπλωματικά τους Σελευκίδες για να δεχτούν την ανεξαρτησία των Ισραηλιτών από το κράτος τους.

Αντίστοιχα οι Έλληνες επαναστάτησαν το 1.821 μ.Χ. κατά του τυραννικού Οθωμανού Σουλτάνου Μαχμούντ του Β’, ο οποίος διώξε άγρια την Πιστή τους και εκθρόνισε και εξόντωσε τον Εθνάρχη τους Γρηγόριο τον Ε’ και τον προκάτοχο του Κύριλλο τον ΣΤ΄, αφού πρώτα τους εκθρόνισε, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό την μεγάλη αντίδραση όλων των Ελλήνων (λαϊκών και κληρικών).

{Παράλληλα, οι Τούρκοι εκτέλεσαν οι Τούρκοι πολλούς Έλληνες Φαναριώτες και Επισκόπους, ενώ παράλληλα προέβησαν και σε σφαγές των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, την Πόλη και στα νησιά του Αιγαίου.

Ο Ευγένιος Β΄ ήταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο οποίος διαδέχτηκε τον καθαιρεθέντα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, λίγο πριν τον απαγχονισμό του. Κατά τον Εμμανουήλ Γεδεών ήταν Βούλγαρος στην εθνότητα..

Ο καθ. Σταματόπουλος, δεχόμενος την Βουλγαρική καταγωγή του Ευγενίου, θεωρεί ότι η κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης έκανε την Οθωμανική κυβέρνηση να επανεξετάσει το παλαιό μοντέλο διακυβέρνησης και να εισάγει βουλγαρόφωνους κληρικούς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο καθώς και λαϊκούς με βουλγαρική προέλευση, "εθνοποιώντας" τη διακυβέρνηση της.

Την 10 Απριλίου 1821, αφού ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ συνελήφθη και καθαιρέθηκε, ο Σουλτάνος ζήτησε επιτακτικά την άμεση εκλογή διαδόχου του, προκειμένου ο καθαιρεθείς να εκτελεστεί ως απλός κληρικός, και όχι ως Πατριάρχης, πράγμα που θα είχε διπλωματικές παρενέργειες.

Κανένας όμως από τους τότε Μητροπολίτες της Συνόδου δεν τόλμησε να δεχθεί να θέσει υποψηφιότητα υπ' αυτές τις συνθήκες, εκτός από έναν, τον Ευγένιο.

Η σουλτανική διαταγή εκλογής νέου πατριάρχη όριζε ότι αυτός έπρεπε "όχι μόνο να μην επιτελέσει αλλά ούτε και να επιχειρήσει πράξεις και τολμήματα με τις οποίες θα απέβαλε την πίστη του [προς το κράτος] και θα εκδιωκόταν από την Πατριαρχεία", και επέβαλε στην Σύνοδο να εκλέξει πατριάρχη "ικανόν προς περίθαλψιν του βασιλικού ραγιά, συνετόν δε και άξιον υπουργήσαι τα αρέσκοντα τη υψηλή βουλή".

Λόγω του τρόπου με τον οποίον εκλέχθηκε πατριάρχης ο Ευγένιος, αν και ήταν έμπιστος του καθαιρεθέντος Γρηγορίου, παρεξηγήθηκε από πολλούς και η εκλογή του έγινε δεκτή με δέος. Τον Αύγουστο του 1821 έστειλε επιστολές σε αρχιερείς, με τις οποίες τους γνωστοποιούσε ότι η Υψηλή Πύλη αμνήστευε όσους μετανιώσουν και αποκηρύξουν την Επανάσταση.

Εν μέσω αυτών των συνθηκών, ο Πατριάρχης Ευγένιος Β΄ πέθανε στην Κωνσταντινούπολη από δυσεντερία την 27 Ιουλίου 1822. Μετά το θάνατό του, εκδόθηκε από τον σουλτάνο "ορισμός" (διαταγή) με ημερομηνία 27 Ιουλίου 1822, για την εκλογή νέου Πατριάρχου (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%84).

Το 1827, όταν οπλαρχηγοί της Στερεάς Ελλάδας ζήτησαν τη μεσολάβησή του στο Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄, ώστε να τους χορηγηθεί αμνηστία, ο νέος «διορισμένος» από τους Τούρκους Οικουμενικός Π-Πατριάρχης Αγαθάγγελος (μετρά την καθαίρεση των δυο πατριωτών προκατόχων του Άνθιμου του Γ΄ και Χρύσανθου από τους Τούρκους), κατόπιν εντολής του Σουλτάνου, έστειλε αντιπροσωπεία στον Καποδίστρια, ζητώντας του την υποταγή των επαναστατημένων Ελλήνων.

Η απάντηση ήταν αρνητική, αλλά η ενέργεια αυτή του Πατριάρχη θεωρήθηκε αντεθνική. Σε αυτήν ήρθε να προστεθεί η ανάμειξή του στην εκλογή Πατριάρχη Ιεροσολύμων, η οποία αποδόθηκε σε χρηματισμό και οδήγησε, μαζί με οικονομικές και διοικητικές ατασθαλίες, στην καθαίρεσή του, στις 5 Ιουλίου 1830 (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82)}.

Η δε Ελληνική Επανάσταση κατάφερε τελικά μετά από πολυετή αγώνα να επιτύχει αρχικά την απελευθέρωση αρκετών υπόδουλων εδαφών της Ελλάδας από τους Οθωμανούς, ενώ απελευθέρωσε στην συνέχεια με νέους αγώνες και τα υπόλοιπα εδάφη τους (π.χ. με τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο), ενώ κύριο λόγο σε αυτόν τον αγώνα έπαιξαν οι Ορθόδοξοι Μοναχοί, ιερείς και Ζηλωτές.

{Συνολικά πολέμησαν και χάθηκαν 6.000 ενοποιοί Έλληνες Ιερείς και Μοναχοί κατά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821, ενώ από τους 200 Έλληνες Αρχιερείς, οι 81 ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας, 73 από αυτούς έλαβαν ενεργό μέρος στην Ελληνική Επανάσταση, 42 υπέστησαν άγριες διώξεις, βασανισμούς και φυλακίσεις και 45 θανατώθηκαν είτε από τους Τούρκους είτε στις μάχες.

Τέτοιοι ήταν π.χ. ο Αθανάσιος Διάκος, ο Σάλωνων Ησαΐας, ο Ρωγών Ιωσήφ, ο Ελούς Άνθιμος, ο Καλόγερος Σαμουήλ στο Κούγκι, όπως επίσης και οι εβδομήντα ένοπλοι Μοναχοί του Μεγάλου Σπήλαιου μαζί με τον Ηγούμενο τους.

Ο δε ηρωικός Επίσκοπος Αρδαμαρών Ιγνάτιος διοίκησε ακόμα και ένοπλο τμήμα που χρηματοδότησε με δικά του έξοδα, ενώ έκαψε ακόμα και το Επισκοπείο της Μητροπολίτης του, έτσι ώστε να δείξει ότι δεν το χρειάζονταν κατά την διάρκεια της Επανάστασης και αν η Ελλάδα ελευθερώνονταν θα έφτιαχναν καινούργιο.

Κατά αντίστοιχο τρόπο και ο ηρωικός Σπάρτακος πριν την τελευταία του μάχη με τον Ρωμαίο πολιτικό και στρατιωτικό Κράσσο, σκότωσε το άλογο του λέγοντας και αυτός ότι αν νίκαγαν και ελευθερώνονταν θα έβρισκε άλλο, ενώ αν σκοτώνονταν δεν θα του χρειάζονταν πια.   

Κάποιοι δε από τους Επισκόπους ήταν και μέλη ή ακόμα και Προέδροι των Εθνοσυνελεύσεων και της Πελοποννησιακής Γερουσίας, π.χ. ο Βρεθένης Θεοδώρητος}.

Στην ελευθέρια των Ελλήνων εκτός από τους αγώνες των ιδίων συνέλαβαν εν μέρει και οι Μεγάλες Δυνάμεις (Ρωσία-«Τρίτη Ρώμη» αυτοαποκαλούμενη, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία), οι οποίοι και πίεσαν διπλωματικά και στρατιωτικά τους Οθωμανούς για να δεχτούν την ανεξαρτησία των Ελλήνων από το κράτος τους.

Ο ηρωικός Παπά Δημήτρης Κλώνος λιντσαρίστηκε από τους (δήθεν) «ανεξίθρησκους» Τούρκους γιατί αυτός άναψε τα καντήλια της Εκκλησίας του και έψελνε τροπάρια, ενώ αυτοί το απαγορεύαν και έσφαζαν, βασάνιζαν και λήστευαν τότε καθημερινά υπό τον πασά της Αθήνας Χασεμή Έλληνες της πόλης αυτής καθημερινά.

Με τον ίδιο τρόπο είχε γίνει και απαγόρευση λατρείας του Θεού επί Προφήτου Δανιήλ στην Βαβυλώνα επί ηγεμονίας του Κύρου του Μέγα και αυτός συνελήφθη επειδή συνέχισε τις προσευχές του στον Θεό, ρίχτηκε στον λάκκο των Λέοντων και σώθηκε θαυματουργικά, ενώ στις μέρες μας συλλαμβάνονται όσοι πηγαίνουν στην Εκκλησιά με ή χωρίς μάσκα με αφορμή τον κορωνοιό.

Ο Προφήτης Ηλίας ξαναέκτισε το θυσιαστήριο του Ιακώβ που είχε γκρεμιστεί με δώδεκα πέτρες που συμβόλιζαν τις Φυλές του Ισραήλ σαν τον Ιακώβ και τον Ιησού του Ναυή πριν από αυτόν.

Ο Άγιος Πορφύριος σε έναν ψαρά στην Κυλλήνη Ηλείας να ρίξει τις πετονιές τους και τα δίχτυα του σε ένα σημείο για να πιάσει πολλά  και μεγάλα ψάρια, όπως και έγινε, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είχε πει στους μετέπειτα Απόστολους Πέτρο και Ιωάννη και έγινε.

Επίσης ο Άγιος Πορφύριος ρώτησε έναν άνθρωπο που του ζήτησε να τον θεραπεύσει από έναν όγκο στο πόδι τρεις φορές αν πίστευε ότι μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο (όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον Απόστολο Πέτρο αν τον αγαπά) και μετά τον θεράπευσε.

Ακριβώς δηλαδή όπως έκανε και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος και ρώταγε τους ασθενείς που Του ζητούσαν να τους κάνει καλά αν πίστευαν ότι μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο πριν τους θεραπεύσει.

Τέλος, ο Άγιος Πορφύριος η τελευταία λέξη που είπε στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό πριν πεθάνει ήταν το «Έλα», που είναι και μία από τις τελευταίες λέξεις της Αποκάλυψης του Ιωάννη.  

Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ μεταφέρθηκε θαυματουργικά από την Βαβυλώνα στο Τελ Αβίβ, όπως και ο Προφήτης Αβακούμ από την Ιουδαία στην Βαβυλώνα (και ύστερα γύρισε πίσω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο) από έναν Άγγελο Κυρίου.

Η γλώσσα του Προφήτη Ιεζεκιήλ δέθηκε από τον Θεό μέχρι να πέσει η Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους, όπως ακριβώς και η γλώσσα του Άγιου Ζαχαρία, του πατέρα του Άγιου Ιωάννη του Βαπτιστή και Προδρόμου δέθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ μέχρι να γεννηθεί ο γιος του ο Ιωάννης.

Ο Θεός έβαλε ένα σημάδι με τους Αγγέλους του για να προστατεύσει τους Εβραίους από την Δέκατη Πληγή του Φαραώ στην Αίγυπτο, όπως και στα Ιεροσόλυμα για να υπερασπίσει τους Πιστούς Εβραίους πριν η πόλη αυτή πέσει στα χέρια των Βαβυλωνίων από την σφαγή.

Ο Προφήτης Μωυσής ζήτησε από το Φαραώ να αφήσει ελευθέρους τους αιχμάλωτους στην Αίγυπτο Εβραίους για να επιστρεψουν αυτοί στην Παλαιστίνη για να ιδρύσουν εκεί κράτος (κάτι που αυτός αρνήθηκε απόλυτα), όπως και ο Χερτσλ, ο λεγόμενος και «προφήτης του Σιωνισμού» ζήτησε αντίστοιχα την απελευθέρωση των Εβραίων και την παραχώρηση σε αυτούς της Παλαιστίνης για την ίδρυση κράτους (κάτι που αυτοί αρνήθηκαν απόλυτα).

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όσο και ο Χερτσλ ήθελαν να συγκεντρώσουν τους Εβραίους από την Αίγυπτο ο πρώτος και από όλες τις χώρες του κόσμου ο δεύτερος και να ιδρύσουν εκεί κράτος για να είναι ασφαλείς, επειδή στα αλλά κράτη που διέμεναν διώκονταν πάντα.

Αντίστοιχα και οι εξόριστοι Ηρακλείδες ήθελαν να γυρίσουν για παρεμφερείς λογούς από την εξορία και να επανιδρύσουν το κράτος τους στην Πελοπόννησο, εκδιώκοντας από εκεί τους Ατρείδες, οι οποίοι τους είχαν εκδιώξει από εκεί.

Ο Ηρώδης ο Μέγας, ο Οδάκραος, ο Πεδινός ο βραχύς, και ο Ιού, οι οποίοι ήταν σημαντικοί πολιτικοστρατιωτικοί αξιωματικοί (στρατηγοί, Μαγιορδόμοι) στους Ασμοδαίους, τον Ρωμύλο Αυγουστύλο, στους Μεροβίγγειους και στον Ιωράμ αντίστοιχα (στο Αρχαίο Ισραήλ, την Ρώμη και την Φραγκιά αντίστοιχα), εκθρόνισαν με την βία τους προκάτοχους τους και τις δυναστείες τους και εγκαθίδρυσαν τις δίκες τους στην θέση αυτών.

Η Σπαρτή και οι Εβραίοι ήταν αρχικά χωρισμένοι σε κώμες οι πρώτοι και σε φυλές οι δεύτεροι, οι οποίες ενωθήκαν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους, άλλες με ειρηνικά μέσα και άλλες με πόλεμο, προκειμένου και να αντιμετωπίσουν εξωτερικές εισβολές και να επιβιώσουν (π.χ. επί Κριτών με τους Αβραμιαίους/Φιλισταίους ή κατά των Περσών, οπού οι αντίπαλες πόλεις-κράτη των χωρών αυτών ενώνονταν προσωρινά για να αποκρούσουν ).

Στην συνέχεια, στα κράτη αυτά σημειωθήκαν σφοδρές εμφύλιες πολεμικές συγκρούσεις για να ενοποιηθούν οι φυλές ή οι πόλεις-κράτη αυτών σε ένα ενιαίο κράτος (π.χ. επί του Δαβίδ και του Σαούλ ή στον Πελοποννησιακό Πόλεμο).

Τελικά στον πόλεμο αυτόν, νίκησαν η Σπαρτή και η φυλή του Ιούδα υπό τον Δαβίδ και ένωσαν η πρώτη τις Ελληνικές πόλεις και οι δεύτεροι τις υπόλοιπες έντεκα Ισραηλίτικες φυλές σε ένα κράτος, το οποίο έμεινε ενιαίο όσο ήταν ζωντανοί κυρίως οι ικανότεροι ηγέτες αυτών που νίκησαν τους εχθρούς τους (π.χ. Δαβίδ, Σολομώντας και Άγης Β’), ενώ μετά τον θάνατο αυτών, τα κράτη τους χωρίστηκαν ξανά (σε Βασίλειου του Ιούδα και Βασίλειο του Ισραήλ και στις Ελληνικές πόλεις-κράτη).

Στην συνέχεια συνεχίστηκαν σε αυτά οι εμφύλιες συγκρούσεις, ενώ παράλληλα τα κράτη αυτά δέχτηκαν και άλλες εισβολές από ομοφύλους τους ή από αλλά κράτη (π.χ. Θηβαίους, Μακεδόνες, Ηπειρώτες και τους αλλοφύλους Γαλάτες οι Έλληνες ή Αιγυπτίους, Ασσύριους, Βαβυλώνιους, Πέρσες οι Εβραίοι) και κατάφεραν να τους αποκρούσουν τελικά με πολλές μάχες, αγώνες, δυσκολίες και αίμα.

Στο τέλος όμως τόσο η Αρχαία Σπαρτή, όσο και το Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ υποτάχτηκαν και τα δύο αποδυναμωμένα από τις εξωτερικές επιθέσεις και τους εσωτερικούς εμφυλίους με την βία στην στρατιωτική βία της Ρώμης.

Ο τυραννικός Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο εξίσου τυραννικός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιουλιανός ο Παραβάτης και οι δύο δήθεν λάτρεις του Αρχαίου δωδεκάθεου, μα στην πραγματικότητα των Ασιατικών λατρειών, πριν καταλάβουν την Πόλη και την Αντιόχεια αντίστοιχα και ανακηρυχτούν παράνομα, αντικανονικά και πραξικοπηματικά και οι δύο μονάρχες των κρατών αυτών, όντας αρχικά και οι δύο εγκατεστημένοι στην Αθήνα, την οποία δήλωναν ότι την θαύμαζαν και οι δύο.

Και οι δύο τυράννησαν και διώξανε ο δε Αντίοχος τους μεν Εβραίους με αποτέλεσμα τον ξεσηκωμό των Μακκαβαίων, και ο Ιουλιανός τους Χριστιανούς της Ρωμανίας, αλλά τελικά οι διωγμοί τους απέτυχαν τελικά.

Και οι δύο είχαν σχέση με τον Ναό του Σολομώντα, τον οποίο ο μεν πρώτος προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον αρπάξει οριστικά από τους Εβραίους και να τον μετατρέψει σε ναό του Δία, ενώ ο δεύτερος να τον ξανακτίσει και να τον παραδώσει ξανά στους Εβραίους, αλλά στο τέλος και οι δύο ηττήθηκαν σε πόλεμο στο εξωτερικό (στην Πάρθια και στην Περσία αντίστοιχα), ενώ στα εδάφη αυτά και οι δύο βρήκαν βίαιο και άδοξο θάνατο.

Επίσης, οι αλαζόνες Αντίοχος ο Δ’ και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ήταν και οι δύο όμηροι ως μικροί, στην Ρώμη ο πρώτος και από τον Κωνστάντιο ο δεύτερος, οι γονείς και τα αδέρφια αυτών είχαν βίαιο θάνατο.

Και οι δύο είχαν αρχικά πολλές στρατιωτικές επιτυχίες κατά αδύναμων και μη εξωτερικών εχθρών, και οι δύο προδώσαν την θρησκεία των προγονών τους για ξένες «θεότητες» (το «δωδεκάθεο» ο Αντίοχος και τον Χριστιανισμό ο Ιουλιανός), παρόλο που και οι δύο δήλωναν πιστοί του Αρχαίου Ελληνικού δωδεκάθεου, στην πραγματικότητα λάτρευαν συγκριτιστικές λατρείες με άλλες Ανατολίτικες «θεότητες».

Παράλληλα και οι δύο αυτοί ηγέτες προσπάθησαν να επιβάλλουν με την βία με τους πιστούς ιερείς τους (τον «αρχιερέα» Μενέλαο και τον μάντη/αστρολόγο Μάξιμο τον δήθεν «θεουργό» αντίστοιχα) και διωγμούς την θρησκεία τους στους Εβραίους και τους Χριστιανούς, ενώ στο  τέλος αυτοί αρχίσαν να αντιστέκονται επιτυχώς.

Για τον λόγο αυτό ο Αντίοχος και ο Ιουλιανός σχεδίαζαν μετά την επιστροφή τους από τις εκστρατείες τους στην Ανατολή (σε Παρθία και Περσία αντίστοιχα), να αφανίσουν οριστικά με γενοκτονία όλους τους Εβραίους και τους Χριστιανούς στα κράτη τους, κάτι που δεν συνέβη ποτέ διότι και οι δύο βρήκαν βίαιο θάνατο κατά την διάρκεια αυτών.

Οι Ζηλωτές στην Ιουδαία, οι οποίοι μισούσαν φανατικά τους Ρωμαίους και ήθελαν να τους διώξουν από την Ιουδαία και την Ιερουσαλήμ, ξεσηκωθήκαν τελικά το 66 μ.Χ. κατά των Ρωμαίων και είχαν στην κατοχή τους ως το 70 μ.Χ. την Ιερουσαλήμ, οπότε αυτή κατελήφθη από τον Τίτο και καταστράφηκε ολοσχερώς και αυτή και οι Ζηλωτές μαζί.

Αντίστοιχα, οι Ζηλωτές στην Ρωμανία, οι οποίοι μισούσαν φανατικά τους αριστοκράτες και ήθελαν να τους διώξουν από την Ρωμανία, ξεσηκωθήκαν τελικά το 1.341 μ.Χ. κατά των Ρωμαίων και είχαν στην κατοχή τους ως το 1.349 μ.Χ. την Ιερουσαλήμ, οπότε αυτή κατελήφθη από τον Ιωάννη τον Κατακουζηνό και καταστράφηκαν οριστικά και ολοσχερώς οι Ζηλωτές σε αυτή.

Ο Ζηνόδοτος έφτιαξε ένα τεράστιο άγαλμα 33 μέτρων του Νέρωνα μπροστά στον Χρυσό Οίκο του, όπως και για τον Ναβαχοδονόσορα φτιάχτηκε ένα τεράστιο άγαλμα 46 μέτρων.

Ευνοούμενος του Πέρση βασιλιά Αχασβήρου ήταν ο Αμάν και των Ιάκωβου του Α΄ και Κάρολου του Α΄ της Αγγλίας ο Δούκας του Μπάνγκιχαμ.

Το 1.600 μ.Χ. ο όμορφος νεαρός Ορθόδοξος Χριστιανός ράφτης Δούκας αρνήθηκε τις ανήθικες προτάσεις μιας πλούσιας Τουρκάλας που της άρεσε και για τον λόγο αυτό τον συκοφάντησε και τον έκλεισε στην φυλακή (όπου και βασανίστηκε και μαρτύρησε), όπως ακριβώς συνέβη και με τον Δίκαιο Ιωσήφ στην Αίγυπτο και την γυναικά του επιστάτη στον οποίο δούλευε.  

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΩΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΩΝ :

1) Το βάπτισμα του Μωϋσέως. Πέρασε την Ερυθρά θάλασσα, που ήταν τύπος ύδατος και το Άγιον Πνεύμα ήταν η νεφέλη που σκέπαζε του Ισραηλίτες και δεν εκαίοντο την ημέρα από τον ήλιο στην πορεία για την γη Χαναάν επί σαράντα χρόνια.

2) Το βάπτισμα του Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, που ήταν μόνο προς μετάνοια χωρίς να επενεργεί το Άγιον Πνεύμα.

3) Το βάπτισμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού με ύδωρ και Άγιον Πνεύμα, που χωρίς αυτό Χριστιανός δεν γίνεσαι

4) Το βάπτισμα του Μαρτυρίου το καλύτερο και το τιμιότερο από όλα τα βαπτίσματα γιατί χύνεις το αίμα σου για τον Τριαδικο Θεό και

5) Το βάπτισμα των δακρύων όταν ενθυμηθείς τις αμαρτίες σου, κλάψεις και θρηνήσεις και με τα δάκρυα σου καθαρίζεις την μόλυνση που προκάλεσες με τις αμαρτίες σου στο πρώτο βάπτισμα. Αυτό το βάπτισμα είναι το κοπιαστικώτερον από όλα. Το μαρτύριο έχει κόπο και πόνο αλλά για μία ώρα μία ημέρα. η μία εβδομάδα. Τά δάκρυα θα τα έχεις μία ζωή (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/01/blog-post_84.html).

Ο Κάσσιος Σκευάς, όντας χτυπημένος στο μάτι, ώμο και μέση από κοντάρια και βέλη στο Δυράχιο, κατάφερε να παραστήσει ότι τάχα παραδίδεται στους εχθρούς του, και όταν αυτοί τον πλησίασαν τους επιτέθηκε αιφνιδιαστικά και τους νίκησε και ξέφυγε με την βοήθεια των συμπολεμιστών του.

Αντίστοιχα και ο Νίκανδρος ο Αρκάδας στην παγίδα που έστησε ο Τισσαφέρνης στα Κούναξα και εξόντωσε τους Έλληνες αρχηγούς (σαν το Μαύρο Δείπνο στην Σκωτία), κατάφερε με παρεμφερή τρόπο να ξεφύγει και να ενημερώσει τους υπόλοιπους Έλληνες για τα γεγονότα αυτά.

Ο δε ηρωικός Νίκανδρος, ήρθε στους υπόλοιπους Έλληνες (τους Μύριους) κρατώντας στα χέρια του τα έντερα του, όπως και στο Αρχαίο Ισραήλ ο ηρωικός Ραζίς, κράτησε στο χέρι του τα έντερα του, στην Ιερουσαλήμ όταν προσπάθησε να αυτοκτονήσει ανεπιτυχώς (όπως και ο τύραννος Μάμερκος στις Συρακούσες).

Την παραμονή της μάχης στα Φάρσαλα, ο Καίσαρας είδε με τον στρατό του ένα ουράνιο φως πάνω από το στρατόπεδο στον ουρανό σαν λαμπάδα, το οποίο έπεσε στο αντίπαλο στρατόπεδο και του προκάλεσε πανικό, όπως και ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε την παραμονή της μάχης στην Μίλβια Γέφυρα με τον στρατό του τον Σταυρό  στον Ουρανό με κάτω από αυτόν το Χριστόγραμμα και γραμμένη κάτω του την φράση: «Εν Τούτω Νίκα».

{Ο πανικός στο αντίπαλο στρατόπεδο από ένα φαινόμενο που είδαν δύο αντίπαλοι στρατοί, συνέβη με την έκλειψη στα Γαυγάμηλα (που προκάλεσε ενθουσιασμό στους Έλληνες ως μία επερχόμενη έκλειψη των Περσών και πανικό στους Πέρσες), ή στην Πόλη λίγο πριν την Άλωση (που προκάλεσε ενθουσιασμό στους Τούρκους ως μία επερχόμενη έκλειψη των Περσών και πανικό στους Έλληνες)}.

Στον Αυτοκράτορα Μανουήλ τον Α΄ τον Κομνηνό ζήτησε ο πάπας της Ρώμης να τον προσκυνήσει ως ανώτατο πολιτικοθρηκσκευτικό ηγέτη για να του δώσει κάθε βοήθεια και δύναμη και αυτός αρνήθηκε, όπως ακριβώς και ο διάβολος υποσχέθηκε στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όλα τα Βασίλεια της γης αν τον προσκυνήσει και Αυτός αρνήθηκε.  

Ο Αυτοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου όταν περπάταγε στους δρόμους, οι άνθρωποι κρύβονταν και κλειδώνονταν στα σπίτια τους, γιατί αυτός τους κτύπαγε, βίαζε τις γυναίκες ή και σκότωνε, όπως ακριβώς έκαναν και ο Νέρωνας και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής πριν από αυτόν.

6 χρονιά έκανε να κατασκευαστεί ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Πόλη, όπως και 7 ο Ναός του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ.

Η μεν Αγία Σοφία άρχισε να κτίζεται από τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο, ολοκληρώθηκε από τον Κωνστάντιο τον Β’ και στην συνέχεια ανακατασκευάστηκε όταν κάηκε από τον Θεοδόσιο τον Β’, ενώ στην σύγχρονη της μορφή ανακατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό τον Α΄ τον Μέγα.

Αντίστοιχα και ο Ναός του Σολομώντα άρχισε να κατασκευάζεται από τον βασιλιά Δαβίδ, ολοκληρώθηκε από τον γιο του Σολομώντα, ανακατασκευάστηκε όταν κάηκε από τους Βαβυλωνίους από τον Ζοροβάβελ και αργότερα από τον Ηρώδη τον Μέγα και κάηκε τελικά από τους Ρωμαίους.

 Ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε τους Ναούς της Αγίας Σοφίας και της Αγίας Ειρήνης στην Πόλη, όπως και τους Ναούς του Αγίου Ιωάννη του Λατεράνου και του Αγίου Πέτρου στην Ρώμη στην πρωταρχική τους μορφή.

Όταν η Ιερή Σύνοδος [Α’ Οικουμενική Σύνοδος 325] διαλύθηκε κι ο καθένας έφτασε στην ιδιαίτερή του πατρίδα, γύρισε κι ο Ιάκωβος [όσιος Ιάκωβος επίσκοπος Νισίβεως] νικητής και τροπαιούχος, γεμάτος ευφροσύνη για τα τρόπαια της αληθινής πίστεως.

Με το πέρασμα των χρόνων ο μεγάλος εκείνος και θαυμάσιος βασιλιάς, ο Μέγας Κωνσταντίνος, πέθανε, στεφανωμένος με τα στεφάνια της ευσέβειας και τα παιδιά του κληρονόμησαν την ηγεμονία της αυτοκρατορίας.

Τότε, ο Σαπώρης, ο βασιλιάς των Περσών, επειδή περιφρόνησε τους διαδόχους του Κωνσταντίνου λέγοντας πως δεν ήσαν τάχα ικανοί να κάνουν όσα ο πατέρας τους, κήρυξε τον πόλεμο κατά της Νισιβέως και εξεστράτευσε εναντίον της με μεγάλη δύναμι ιππικού, πεζικού και πολλούς ελέφαντες.

Αφού τακτοποίησε το στρατό του για την πολιορκία και περικύκλωσε την πόλι, έστησε πολιορκητικές μηχανές κι έχτισε προμαχώνες, έμπηξε πασσάλους μέσα στην γη και περίφραξε με κλαδιά σταυρωτά τα μεταξύ των πασσάλων κενά. Έπειτα διέταξε τους στρατιώτες να μαζέψουν χώματα και να ορθώσουν πύργους αντίκρυ στους άλλους πύργους.

Αφού ανέβασε σ’ αυτούς τους πύργους τους τοξότες και διέταξε να ρίχνουν τα βέλη εναντίον εκείνων που ήσαν πάνω στα τείχη, παράγγειλε σ’ άλλους να σκάβουν τα τείχη από κάτω, επειδή όμως τα πάντα αποτύχαιναν και αφανίζονταν με την προσευχή του θεόσταλτου ανθρώπου, ο Σαπώρης τελικά έφραξε με την εργασία των χεριών πολλών ανθρώπων το ρεύμα του ποταμού που έτρεχε κει κοντά και συγκέντρωσε πάρα πολύ ισχυρή δύναμι με τα συμπιεσμένα από τα απέναντι αναχώματα νερά, που τ’ άφησε να ξεσπάσουν με ορμή καταπάνω στο τείχος, σαν ένα είδος πολύ ισχυρής μηχανής.

Το τείχος, βέβαια, δεν άντεξε στο ξέσπασμα του νερού και με την ορμή του κατασείστηκε και γκρεμίστηκε σ’ εκείνη τη μεριά ολοκληρωτικά. Οι Πέρσες τότε αλάλαζαν νομίζοντας πως η πόλις εύκολα θα έπεφτε – γιατί αγνοούσαν την μεγάλη δύναμι που στήριζε τους κατοίκους της πόλεως – ανέβαλαν όμως την έφοδο, βλέποντας πως δεν μπορούσαν να μπουν στην πόλι, γιατί ήταν πλημμυρισμένη με νερά.

Τραβήχτηκαν λοιπόν λίγο μακρύτερα και για ν’ αλαφρώσουν από τους κόπους τους, ξεκουράζονταν κι αυτοί λίγο, περιποιόντουσαν και τα άλογα. Οι κάτοικοι εξ άλλου της πόλεως δυνάμωναν τις προσευχές τους, έχοντας μεσολαβητή τον Άγιο Ιάκωβο. Όλοι οι ενήλικοι άρχισαν να χτίζουν βιαστικά χωρίς να φροντίζουν ούτε για ομορφιά, ούτε για αρμονία, αλλά βάζοντας όλα όπως τύχαινε και πέτρες και πλίθρες κι ό,τι κι αν τους έφερναν.

Μέσα σε μία νύχτα προχώρησε τόσο το έργο και τόσο υψώθηκε το τείχος όσο φτάνει για να μην μπορούν να περάσουν τα άλογα και να ανέβουν οι άνδρες πάνω σ’ αυτό χωρίς σκάλες. Ακριβώς τότε όλοι θερμοπαρακαλούν τον άνθρωπο του Θεού ν’ ανέβη πάνω στο τείχος και να χτυπήσει τους εχθρούς με όπλο τις προσευχές του.

Ο Άγιος, σαν πείστηκε, ανέβηκε στο τείχος και βλέποντας τις μυριάδες των εχθρών παρακάλεσε το Θεό να στήλη πάνω τους σύννεφο από σκνίπες και κουνούπια. Ο Άγιος παρακαλούσε κι ο Θεός έστελνε ακούγοντάς τον, όπως άκουσε και το Μωυσή και έστειλε σφήκες κατά των δύο Αμορραίων βασιλιάδων.

Οι άνδρες πληγώνονταν από τα θεϊκά βέλη και τα άλογα κι οι ελέφαντες έσπαγαν τα δεσμά και διασκορπίζονταν δώθε κείθε μη μπορώντας να υποφέρουν εκείνα τα τσιμπήματα. Ο ασεβής βασιλιάς, λοιπόν, βλέπει πως οι μηχανές δεν είχαν ωφελήσει καθόλου, όπως και το ορμητικό ξέσπασμα του νερού του ποταμού, γιατί είχε ξαναχτιστή το πεσμένο τείχος.

Έβλεπε ακόμη και πως όλος ο στρατός ταλαιπωριόταν με τους κόπους, κακοπαθούσε στο ύπαιθρο κι υπέφερε από τη θεόσταλτη πληγή. Έβλεπε και τον άνθρωπο του Θεού να περπατά πάνω στο τείχος και τον πήρε για βασιλιά που εποπτεύει το έργο, γιατί φαινόταν σαν να φορά βασιλική πορφύρα και στέμμα, αγανακτούσε λοιπόν εναντίον όσων τον εξαπάτησαν και τον έπεισαν να εκστρατεύση, λέγοντάς του πως δεν ήταν εκεί ο βασιλιάς.

Αποφάσισε τότε, εκείνους να θανατώση κι αυτός έλυσε την πολιορκία και γύρισε όσο γινόταν γρηγορότερα στο βασίλειό του (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/01/blog-post_42.html), όπως έκανε και ο Σεναρηχείμ όταν πολιορκούσε την Ιερουσαλήμ μετά την Θαυμαστή καταστροφή του στρατού του.

Η Παναγιά μας έδωσε Θαυμαστά τροφή στον Άγιο Παίσιο και αυτός άντεξε σαράντα μέρες χωρίς τροφή νηστεία, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Προφήτη Ηλία που του έδωσε Θαυμαστά τροφή ένας Άγγελος.

Η Σάρα, η Λεία και η Ραχήλ έδωσαν όταν αυτές αρχικά δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά με τους συζυγούς τους (Αβραάμ και Ιακώβ) τις δούλες τους (Άγαρ, Βάλλα και Ζελφά) και αυτές γέννησαν παιδιά (τον Ισμαήλ, τον Δαν, τον Νεφθαλείμ, τον Γαδ, τον Ασήρ), πριν οι ίδιες γεννήσουν τελικά από μόνες τους παιδιά (τον Ισαάκ, τον Ιωσήφ τον Δίκαιο, τον Βενιαμίν, τον Ρουβήν, τον Συμεών, τον Λευί, τον Ιούδα, τον Ισαχάρ, τον Ζαβουλών και την Δείνα).

Ο Αθανάσιος Διάκος, ο Πάκνανος ο Γραικός, Οσιομάρτυρας Δαμιανός ο Μεγαλομάρτυς, ο Νεομάρτυρας Πολύδωρος ο Κύπριος, ο Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας του Ναυπλίου, η Αγία Αργυρή, ο Άγιος Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, ο Ευγένιος Ραντόνοφ αρνήθηκαν να γίνουν με το ζόρι μουσουλμάνοι όταν τους το ζήτησαν, λέγοντας όλοι τους:

«Αρνούμαι την πίστη σας, Εγώ Γραικός (Ορθόδοξος Έλληνας) γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω» και μετά πέθαναν όλοι τους μαρτυρικά.

Οι Τούρκοι (όπως και ο ISIS που οι ίδιοι στηρίζουν στις μέρες μας στους Χριστιανούς της Συρίας και του Ιράκ), όρμησαν όλοι με μανία και μίσος με ξυλά και μαχαίρια στον Άγιο Αναστάσιο τον Νεομάρτυρα του Ναυπλίου και τον κατακρεούργησαν, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ιουδαίοι με πέτρες στον Πρωτομάρτυρα Άγιο Στέφανο.

Ο Νεομάρτυρας Αγγελής του Άργους αντιμετώπισε με όπλο μόνο ένα απλό ξύλο έναν άθεο πάνοπλο Γάλλο που πρόσβαλε τον Τριαδικό Θεό και την Ορθόδοξη Πίστη του και τον νίκησε, όπως ακριβώς και ο Άγιος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ αντιμετώπισε με όπλο μόνο μία απλή σφεντόνα τον ειδωλολάτρη Φιλισταίοι και πάνοπλο Γίγαντα Γολιάθ που πρόσβαλε τον Θεό και την Πίστη του και τον νίκησε.

Το δε Άγιο Σώμα του συγκεκριμένου Αγίου το έριξαν επίτηδες οι Τούρκοι σε βαθιά νερά στην θάλασσα για να μην το βρουν και το συλλέξουν οι Χριστιανοί ως Άγιο Λείψανο, όπως ακριβώς προσπάθησαν να κάνουν οι Τούρκοι με τα Άγια Σώματα και λείψανα του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και του Άγιου Οικουμενικού  Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε’.

Επίσης, ο Νεομάρτυρας Αγγελής του Άργους, δέθηκε όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με τομπρούκι την νύκτα πριν εκτελεστεί.

Ο ηλικίας μόλις 11 χρονών Άγιος Ιωάννης ο Σταματελός, γνωστός και ως Τουρκολέκας (από το χωριό Τουρκόλεκα της Μεγαλουπόλεως), ο αδερφός του ηρωικού Νικηταρά του Τουρκοφάγου (Νικητά Σταματελού κανονικά), μαρτύρησε στην ηλικία αυτή μαζί με τον πατέρα του Σταματελό Σταματελόπουλο και τον Αναγνώστη Ζαχαριά, γιο του αγωνιστή Πάρνωνα Ζαχαριά.

Και αυτός το έπραξε ο Άγιος, έχοντας και ο ίδιος παρά την μικρή ηλικία του μεγάλη Πίστη στον Τριαδικό Θεό, ακούγοντας την παλαιά συμβουλή της μητέρας του ότι πάντα θα πρέπει να είναι έτοιμος να θυσιαστεί για την Πίστη και την πατρίδα του, αλλά και βλέποντας την ηρωική στάση του πατέρα του και του Αναγνώστη Ζαχαρία, οι οποίοι αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν παρά τις απειλές και τις υποσχέσεις και μαρτυρήσαν για την Πίστη τους πριν από αυτόν.

Έτσι, ο Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας, όταν οι Τούρκοι και ο ηγέτες τους στην Μονεμβασιά (του Αγά της Νεάπολης της Λακωνίας Χουσεΐν, του  του Τούρκου αρχηγού της Μονεμβασιάς και του Βοεβόδα του Μυστρά), οπού είχε συλληφθεί και βρίσκονταν αιχμάλωτος μαζί με τον πατέρα του και τον Ζαχαρία, προσπάθησαν να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει με απειλές ή οι υποσχέσεις σημαντικών αξιωμάτων, και λέγοντας του να λυπηθεί τα νιάτα του, αυτός αρνήθηκε και τότε αυτοί σκότωσαν και αυτόν μαρτυρικά.

Αντίστοιχα παλαιοτέρα και ο μικρότερος γιος της Αγίας Σολομωνής, μαρτύρησε σε μικρή ηλικία τον καιρό των Μακκαβαίων, μαζί με τα επτά αδέρφια και την μητέρα του.

Και αυτός το έπραξε, έχοντας και ο ίδιος παρά την μικρή ηλικία του μεγάλη Πίστη στον Θεό, ακούγοντας την συμβουλή της μητέρας του ότι πάντα θα πρέπει να είναι έτοιμος να θυσιαστεί για την Πίστη και την πατρίδα του, αλλά και βλέποντας την ηρωική στάση των άλλων έξι αδερφών του, οι οποίοι αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν παρά τις απειλές και τις υποσχέσεις και μαρτυρήσαν για την Πίστη τους πριν από αυτόν.

Έτσι, ο Άγιος αυτός, όταν οι Σελευκίδες και ο ηγέτης τους Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής στην Ιερουσαλήμ (οπού είχε συλληφθεί και βρίσκονταν αιχμάλωτος ο Άγιος μαζί με την μητέρα του και τα έξι αδέρφια του), προσπάθησαν να τον κάνει να αλλαξοπιστήσει με απειλές ή οι υποσχέσεις σημαντικών αξιωμάτων, και λέγοντας του να λυπηθεί τα νιάτα του, αυτός αρνήθηκε και τότε αυτοί σκότωσαν και αυτόν μαρτυρικά.

«Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην πόλη της Σπάρτης, υπήρχε ένας Γερμανός στρατιώτης, γνωστός στην τοπική κοινωνία για το δύστροπο και κακό χαρακτήρα του.

Μια μέρα καθώς περνούσε από το ναό της Αγίας Βαρβάρας, πυροβόλησε κατ’ επανάληψη την Εικόνα της Αγίας που βρισκόταν στο εικονοστάσι της διασταύρωσης προς την Καλογωνιά, απέναντι από τον Ναό. Μια από τις σφαίρες, πέτυχε την μορφή της Αγίας στο ύψος του λαιμού. Το γεγονός όπως ήταν φυσικό θορύβησε και στεναχώρησε τους Σπαρτιάτες.

 Λίγες μέρες αργότερα, ο ίδιος Γερμανός μεθοκοπούσε σε ένα υπόγειο καπηλειό της πόλης, στην συμβολή των οδών Γκορτσολόγου και Κλεομβρότου, όπου μέχρι σήμερα διασώζεται το κτήριο.

Κάποια στιγμή, πιθανώς μετά από λεκτική διένεξη, άρχισε να πυροβολεί μέσα στο μαγαζί. Μια από τις σφαίρες εξοστρακίστηκε στον πέτρινο τοίχο και επιστρέφοντας τον πέτυχε στο λαιμό, ακριβώς στο ίδιο σημείο που είχε χτυπήσει ο ασεβής την Εικόνα της Αγίας Βαρβάρας.

Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Ποτέ οι Γερμανοί δεν αναζήτησαν ευθύνες από τους Έλληνες αφού υπήρχαν και αρκετοί ακόμα Γερμανοί που είδαν τι ακριβώς συνέβη. Κάποιοι μάλιστα αναφέρουν ότι τις επόμενες ημέρες εθεάθησαν αρκετοί Γερμανοί στρατιώτες να προσκυνούν την πυροβολημένη Εικόνα.

Το νέο διαδόθηκε γρήγορα στην πόλη και ενδυνάμωσε την πίστη του Σπαρτιατικού λαού, που από τότε σέβεται και τιμά την Αγία ακόμα περισσότερο» (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/01/blog-post_873.html#more).

Ο βασιλιάς Ερρίκος ο Δ’ της Σουηδίας τρελάθηκε για ένα διάστημα και για κάποιες μέρες πήγε σε ένα δάσος και ζούσε εκεί σαν ζώο, όπως ακριβώς έκανε και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας για εφτά χρόνια όταν τρελάθηκε και αυτός.

«Ποιος θα μου φέρει νερό από το (κατεχόμενο από τους Φιλισταίους) πηγάδι της Βηθλεέμ»;, είπε ο Δαβίδ και τρεις επίλεκτοι του πήγαν και του έφεραν και «Ποιος θα με απαλλάξει από τον ενοχλητικό αυτό Επίσκοπο»;, είπε ο Ερρίκος ο Β’ της Αγγλίας για τον Τόμας Μπέκετ και τρεις ιππότες του πήγαν και τον σκότωσαν μέσα στο ιερό.

Στις 23 Μαΐου 1480 ο τουρκικός στόλος φάνηκε έξω από το λιμάνι της Ρόδου. Επικεφαλής της εκστρατείας ήταν ο εξισλαμισμένος “Έλληνας” μεγάλος βεζίρης Μεζίχ Παλαιολόγος. Ο μεγάλος μάγιστρος  του Τάγματος Πιέρ ντ’ Ομπουσόν μπορούσε να παρατάξει περί τους 7.000 άνδρες, εκ των οποίων οι 5.000 ήταν Έλληνες. Οι πηγές δεν συμφωνούν για την ισχύ της τουρκικής στρατιάς και αναφέρουν ότι αριθμούσε 70 -100.000 άνδρες.

Ύστερα από άγριες συγκρούσεις, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν την μεγαλήτερη τους επίθεση κατά της Ρόδου στις 27 Ιουλίου, ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονος, μετά από σφοδρό βομβαρδισμό των τειχών  και αφού είχαν προετοιμάσει 8.000 παλούκια για να παλουκώσουν τους αμυνόμενους που θα αιχμαλώτιζαν μετά την νίκη τους!

Ο Μεζίχ είχε υποσχεθεί στις ορδές του ότι θα μπορούσαν να λεηλατήσουν την πόλη. Με την κραυγή “Αλλάχ” οι Τούρκοι εξόρμησαν. Οι Τούρκοι επιτέθηκαν στο ρήγμα που είχε δημιουργηθεί στο τείχος ύστερα από τις προηγούμενες επιθέσεις και τους βομβαρδισμούς.

Ο Μεζίχ έριξε ως εμρπσθοφυλακή στην μάχη τους άτακτους βασιβουζούκους του, τον πολυάριθμο όχλο του στρατού του που πολεμούσε με στόχο τα λάφυρα. Πίσω από τους πολεμιστές οι αξιωματικοί περίμεναν με τα σπαθιά, έτοιμοι να “κόψουν” όποιον βασιβουζούκο δείλιαζε και επιχειρούσε να υποχωρήσει.

Σε δεύτερο κλιμάκιο τάχθηκαν οι επίλεκτοι γενίτσαροι. Με τρομακτικές ιαχές οι Τούρκοι ρίχτηκαν στην επίθεση μόλις το πυροβολικό τους σταμάτησε την τελική προπαρασκευή. Ενώπιον της τρομακτικής αυτής ανθρώπινης μάζας οι αμυνόμενοι έχασαν έδαφος, οι Τούρκοι εισχώρησαν από το ρήγμα και η σημαία του “προφήτη” υψώθηκε στα τείχη.

Ο μεγάλος μάγιστρος ντ’ Ομπουσόν συναισθάνθηκε την κρισιμότητα της στιγμής. Αν και πληγωμένος από βέλος στο πόδι, ο έμπειρος πολεμιστής κατάλαβε ότι είχε έρθει η στιγμή που όλα θα κερδίζονταν ή θα χάνονταν, η στιγμή της μοίρας.

Αμέσως λοιπόν εξόρμησε επικεφαλής 12 ιπποτών και τριών σημαιοφόρων κατά του μιαρού τουρκικού όχλου. Οι σημαιοφόροι κρατούσαν, ο ένας ένα λάβαρο με την εικόνα της Παναγίας, ο δεύτερος λάβαρο με την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και ο τρίτος την σημαία του Τάγματος με τον οκτάκτινο Σταυρό του Αγ. Ιωάννη.

Οι 16 αυτοί άνδρες στάθηκαν μόνοι, αρχικά, απέναντι στις μάζες και άρχισαν να κατακόβουν τους εχθρούς. Οι Τούρκοι όμως ήταν πολλοί. Ο ντ’ Ομπουσόν έλαβε τέσσερα νέα τραύματα στην φάση αυτή.

Ένας δε θεόρατος γενίτσαρος κατάφερε να τον πλήξει τόσο ισχυρά με το δόρυ του που τρύπησε τον θώρακά του και έφτασε ως τον πνεύμονα. Οι άνδρες του τον τράβηξαν πίσω βαριά πληγωμένο. Φαινόταν πως είχε έρθει η ώρα η Ρόδος να τουρκέψει.

Ξαφνικά εκεί που όλα φαίνονταν χαμένα για τους Χριστιανούς οι Τούρκοι σταμάτησαν! Πανικός επικράτησε στις τάξεις. Οι Τούρκοι φώναζαν πως η Παναγία, ο Αγ. Ιωάννης, που εικονίζονταν στα λάβαρα και οι άγγελοι των Χριστιανών, τους πολεμούν!

Πανικόβλητοι οι Τούρκοι άρχισαν να υποχωρούν! Αλλά και οι αμυνόμενοι υποστήριξαν ότι είδαν τον Τίμιο Σταυρό, με την Παναγία και τον Αγ. Ιωάννη, εκατέρωθεν, να λάμπει στον ουρανό και πίσω τους Άγιοι και Άγγελοι (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/01/blog-post_205.html)!

Ότι ακριβώς συνέβη δηλαδή και στην Πολιορκία της Πόλης από τους Αβαροσλάβους το 626 μ.Χ. και την τότε Θαυμαστή απόκρουση αυτών με την εμφάνιση της Παναγιάς μας.

Τόσο ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, όσο και ο Προφήτης Μωυσής τραύλιζαν.

Ο Προφήτης Μωυσής πάλεψε με Άγγελο του Θεού στον δρόμο για την Αίγυπτο και ο Ιακώβ στον χείμαρρο Ιοβάκ.

Ο Φαραώ της Αιγύπτου και ο τελευταίος Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ όταν είδαν κάποια ανεξήγητα όνειρα, όταν ρωτήσαν όλους τους σοφούς και τους μάγους τους και δεν μπορούσαν να τους τα εξηγήσουν, στράφηκαν ύστερα από συμβουλή του οινοχόου και της μητέρας του αντίστοιχα στην εξήγηση τους προς τον Ιωσήφ τον Δίκαιο και τον Προφήτη Δανιήλ.

Και όταν αυτοί τους έδωσαν Θαυμαστή εξήγηση των ονείρων τους, αυτοί τους έδωσαν το δαχτυλίδι, την αλυσίδα και τον σφραγιδόλιθο τους και τους ανακήρυξαν ανώτατους άρχοντες μετά από τους ίδιους στα Βασίλεια τους.

Ο Όσιος Θεοδόσιος του Άργους, όπως και ο Άγιος Παίσιος, αποφάσισαν να παραμείνουν μοναχοί και οι δύο και να μην γίνουν ιερείς, όταν είδαν σε όραμα την μεγάλη θυσία που γίνονταν από τον Χριστό κατά την διάρκεια της Θείας Κοινωνίας.

Σε μία μάχη του Ιησού του Ναυή  έπεσε πάνω στους ειδωλολάτρες εχθρούς του χαλαζόπτωση και τους διέλυσε,  όπως ακριβώς έπεσε καταιγίδα και στον Φρίγιδο  Ποταμό πάνω στους ειδωλολάτρες εχθρούς του Μεγάλου Θεοδοσίου και τους διέλυσε.

Ο Θεός εμφανίστηκε μέσα σε μορφή Νεφέλης στον Προφήτη Μωυσή στο όρος Σινά, όπως ακριβώς και στους τρεις Αποστόλους Ιωάννη, Ιάκωβο και Πέτρο κατά την Μεταμόρφωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στο Όρος Θαβώρ.

Τόσο ο Γεζί, ο υπηρέτης του Προφήτη Ελισαίου, ο οποίος  που έκλεψε χρήματα από το Νεεμάν τον Σύρο μέσω ψέματων, διαπράττοντας τις αμαρτίες της απληστίας και της ψευτιάς, όσο και η Μαριάμ, η σύζυγος του Ααρών στράφηκε εναντίον του Προφήτη Μωυσή και διέπραξε τις αμαρτίες της απιστίας και της ανυποταξίας,  έγιναν και οι δύο λεπροί ως τιμωρία.

Τόσο οι Τρεις Μάγοι όπως και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ είδαν όλοι τους Θεϊκά Όνειρα, σταλμένα από το Θεό, που τους τα εξηγούσαν Άγγελοι.

Ο Προφήτης Ελισαίος θεράπευσε τον Νεεμάν τον Σύρο από την λεπρά, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έναν λεπρό όταν κατέβαινε από το Όρος των Ελαιών.

Ο Μαμάι Χαν έλεγε με έπαρση και αλαζονεία ότι θα μπει στην Ρωσία, θα αφανίσει τους Ρώσους και τον Χριστιανισμό στην Ρωσία, αλλά τελικά απέτυχε και ηττήθηκε ολοκληρωτικά στο Κουλίκοβο, όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έλεγε με έπαρση και αλαζονεία ότι θα μπει στην Ιουδαία, θα αφανίσει τους Εβραίους και την Πιστή τους, αλλά τελικά απέτυχε και ο στρατός που έστειλε στην Ιουδαία ηττήθηκε ολοκληρωτικά.

Ο γιγαντόσωμος Μογγόλος Τελεμπέι στο Κουλίκοβο φώναζε τους Ρώσους να μονομαχήσουν μαζί του, και ο μονός που τον αντιμετώπισε ήταν ο Πάτερ Αλέξανδρος Ερεσβέντι που τον νίκησε, ενώ στην συνέχεια στην μάχη αυτή νίκησαν οι Ρώσοι τους Μογγόλους.

Όπως ακριβώς συνέβη και με τον Δαβίδ και τον γιγαντόσωμο Γολιάθ παλαιότερα, όταν ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ που προκαλούσε τους Ιουδαίους να μονομαχήσουν μαζί του, ενώ μετά τον θάνατο του ηττήθηκαν στην μάχη που ακολουθήσε οι Φιλισταίοι από τους Εβραίους.

Ο Ιησούς του Ναυή και οι  Ισραηλίτες, ακολουθώντας την Θεϊκή Εντολή, αλλά και το όραμα του Προφήτη Μωυσή, ήρθαν από τα εδάφη Ανατολικά του Ιορδανή, τα οποία είχαν καταλάβει με την Μωυσή στην Χαναάν, την Γη της Επαγγελίας στην Δύση και την κατέλαβαν, αφού πρώτα είτε κατέλαβαν, είτε υπέταξαν, είτε συμμάχησαν με ντόπιους λαούς.

Παράλληλα, κατέστρεψαν κάποιες πόλεις και βασιλιάδες της περιοχής, ενώ αργότερα αναμείχθηκαν με μέρος των πληθυσμών της Χαναάν, αντέγραψαν τα έθιμα τους και οδηγήθηκαν σε αποστασία πολλές φορές από τον Θεό.

Αντίστοιχα και οι Έλληνες υπό τον Μέγα Αλέξανδρο, ακολουθώντας την Θεϊκή Εντολή (σύμφωνα με το όνειρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου που αναφέρει ο Ιώσηπος στο Δίον), αλλά και το όραμα του Ισοκράτη και του Φιλίππου, ήρθαν από τα εδάφη την Ελλάδα στην Δύση, η οποία ενοποιήθηκε από τον Φίλιππο και κατέλαβαν την Περσία, αφού πρώτα, είτε υπέταξαν, είτε συμμάχησαν με ντόπιους λαούς.

Παράλληλα, κατέστρεψαν κάποιες πόλεις και βασιλιάδες της περιοχής, ενώ αργότερα αναμείχθηκαν με μέρος των πληθυσμών της Ασίας, αντέγραψαν τα έθιμα τους και οδηγήθηκαν σε αποστασία από τον Ελληνικό πολιτισμό.

Ο βασιλιάς της Γάι, όπως και οι πέντε Αμμοραίοι βασιλείς που επιτέθηκαν στην Γαβαών νικήθηκαν από τον Ιησού του Ναυή και τα πτώματα τους κρεμάστηκαν ως την Δύση του ηλίου σε δένδρα.

Στον Αχάν, τον Άννα και τον βασιλιά της Γάι, οι τάφοι τους δημιουργήθηκαν με ράψιμο πάνω τους πολλών σορών από πέτρες.

Η εύρεση του ενόχου Αχάν από τον Ιησού του Ναυή, όπως και του ενόχου Ιωανάθαν από τον Σαούλ έγινε και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις με κλήρο.

Στο Όρος Χωρήβ με την Καιόμενη Βάτο ο Θεός είπε στον Προφήτη Μωυσή να βγάλει τα σανδάλια του γιατί ο τόπος αυτός είναι Άγιος, όπως ακριβώς και ο άντρας με το ξίφος στον Ιησού του Ναυή κοντά στην Ιεριχώ.

Λίγο πριν πεθάνουν σε ηλικία πάνω από εκατό ετών, τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όσο και ο Ιησούς του Ναυή, έδωσαν επαγγελίες, ευχές, ευλογίες, αποχαιρετισμούς και συμβουλές στους Ισραηλίτες και τους συμβουλέψαν και οι δύο να είναι πάντα πιστοί στον Θεό.

Θυσιαστήρια των Ισραηλιτών πριν το κτίσιμο του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ υπήρχαν στο Όρος Χωρήβ, στην Σιλώ και στην Γαλαάδ. 

Τόσο ο Εζεκίας στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Βυζαντινοί είχαν όλοι τους ηλιακά ρολόγια.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Ιούδας ο Μακάβριος στο Αρχαίο Ισραήλ, αλλά και ο Γκεσλέν στην Γαλλία απελευθέρωσαν με έξυπνο ανταρτοπόλεμο και μάχες τα κράτη τους από τους κατακτητές τους.

Στον Εζεκία, με θαυμαστό τρόπο ο Προφήτης Ησαΐας μετακίνησε την σκιά δέκα βήματα πίσω ως σημάδι ότι θα γίνει καλά και στον Γεδεών σημείο της νίκης του επί των Μαδανιατών από τον Θεό ήταν να δροσίσει στην σκηνή του μόνο το έδαφος αυτής.

Την νύκτα κατέστρεψε ο Γεδεών το θυσιαστήριο του Βάαλ και επαινέθηκε για αυτό από τους συμπατριώτες του την επόμενη μέρα, όπως και την νύκτα ο Καίσαρας έβαλε στην πλατεία της Ρώμης τις προτομές με τα κατορθώματα του θείου του του Μάριου και επαινέθηκε για αυτό από τους συμπατριώτες του την επόμενη μέρα.

Τόσο ο Γεδεών, όσο και οι γονείς του Σαμψών (ο Μανωάχ και η σύζυγος του), δεν κατάλαβαν ότι μιλούσαν με Άγγελο παρά μόνο όταν αυτός έφυγε με θαυμαστό τρόπο από μπροστά τους όταν αυτοί προσέφεραν θυσία στον Θεό. 

Τόσο στην περίπτωση της Γάι, όσο και της Γαβαά, οι Ισραηλίτες όταν νικήθηκαν τα αρχικά αποσπάσματα που έστειλαν εναντίον αυτών, στην συνέχεια έστειλαν ένα τμήμα να επιτεθεί στις πόλεις αυτές, ο στρατός τους τα κυνήγησε όταν αυτά προσποιήθηκαν ότι υποχωρούν, οι πόλεις τους έμειναν αφύλακτες, κρυφά τμήματα των Ισραηλιτών τους επιτέθηκαν, τις κατέλαβαν και τις κατέστρεψαν.

 Τότε, τα αρχικά επιτιθέμενα τμήματα των Ισραηλιτών ανέστρεψαν τότε πορεία, επιτέθηκαν κατά των εχθρικών στρατών, οι οποίοι κτυπήθηκαν τότε αιφνιδιαστικά και από τα Ισραηλινά στρατεύματα που κατέλαβαν την Για και την Γαβαλά, περικυκλώθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς. 

Ο Εούδ έχοντας κρυμμένο ένα ξίφος κάτω από τα ρούχα του, στον δεξί του μηρό, με πρόσχημα ότι θέλει να δώσει ένα επείγον μνήμα στον βασιλιά της Μωάβ Εγλών (που καταπίεζε τους Ισραηλίτες), τον χτύπησε όταν ήταν μονοί τους αιφνιδιαστικά με αυτό στην κοιλιά και τον σκότωσε.

Αντίστοιχα και  ο υπηρέτης του τυραννικού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομιτιανού Στέφανος, με παρακίνηση και της Συγκλήτου, είχε βάλει έναν ψεύτικο επίδεσμο στο κεφάλι του, κάτω από τον οποίο είχε κρυμμένο ένα στιλέτο, και όταν έδωσε ο ίδιος στον Αυτοκράτορα ένα χαρτί με δήθεν συνομωσία εναντίον του, όταν αυτός έσκυψε να το δει αυτός τον μαχαίρωσε στην βουβωνική χώρα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή δίνοντας του κάτι να διαβάσουν και μετά δολοφονία με αιχμηρό αντικείμενο (μαχαίρι, κόφτης), έγινε και στις δολοφονίες των Γάλλων βασιλιάδων Ερρίκου Δ’ και Γ’ (από καθολικούς μονάχους), του Γάλλου Προέδρου Καρνό (από τον αναρχικό  Sante Geronimo Caserio) και του Τρότσκι από τον Ραμόν Μερκάντερ ύστερα από διαταγή του Στάλιν. 

Τόσο ο Αχάν, όσο και η Ολυμπιάδα σκοτώθηκαν με λιθοβολισμό.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και οι Τρεις Ιεράρχες έκτισαν όλοι τους σχολεία.

Τα πλοία του Ιωσαφάτ για τις Θαρσείς, όπως και του Τημενού για την Πελοπόννησο καταστράφηκαν από ακραία καιρικά φαινόμενα.

Ο Τήμενος, όπως και ο Σεναρηχείμ δολοφονήθηκαν και οι δύο από τους γιους τους.

Δώδεκα άντρες του Ιωάβ και Δώδεκα του Αβενήρ συγκρούστηκαν με μονομαχία μεταξύ τους για νίκη στην δεξαμενή της Γαβαών και σκοτώθηκαν όλοι, ενώ στην μάχη των δύο στρατών που ακολούθησε νίκησε ο στρατός του Ιωάβ.

Αντίστοιχα και 300 λαγάδες από το Άργος και 300 από την Σπάρτη συγκρούστηκαν με μονομαχία για την κατοχή της Θυρέας, και επέζησαν δύο από το Άργος, ο Αγκήνωρ και ο Χάδρος και από την Σπάρτη ο Οθρύδης.

Οι δύο πρώτοι γυρίσαν στον στρατό τους για να ανακοινώσουν την νίκη τους, ενώ ο δεύτερος παρέμεινε στο πεδίο της μάχης, σκύλευσή τα πτώματα και έστησε τρόπαιο, λέγοντας που αφού αυτός παρέμεινε στο πεδίο της μάχης η νίκη ανήκε στους Σπαρτιάτες.

Στην μάχη των δύο στρατών που ακολουθήσε νίκησαν τελικά οι Σπαρτιάτες.

Η ψευδής φήμη του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς στην Ελλάδα και την Ιουδαία προκάλεσαν εξεγέρσεις τις οποίες αυτοί κατέπνιξαν όταν επέστρεψαν από τις εκστρατείες που διεξήγαγαν.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης, ανέλαβαν την εξουσία στην Συρία και την Ελλάδα αντίστοιχα, έχοντας την υποστήριξη ξένων δυνάμεων (Ρώμης, Περγάμου, ΗΠΑ, Γερμανίας) και έχοντας μορφωθεί σε σχολές εξωτερικού (στην Ρώμη και τα Αμερικανικά κολέγια αντίστοιχα).

Όλοι τους είχαν δε να αποπληρώσουν και τα τεράστια χρέη των προκατόχων τους (Συνθήκη της Απάμειας, μνημόνια αντίστοιχα) σε Ρώμη και ΗΠΑ/Γερμανία/ΔΝΤ αντίστοιχα (που τους έκανε ακόμη πιο υποτελείς σε αυτούς), κάτι που τους έκανε να επιβάλουν περαιτέρω φόρους στους λαούς τους, τόσο για να καλοπερνούν οι ίδιοι με τον δημόσιο κορβανά, όσο και για να αποπληρώσουν χρέη όχι των λαών τους, αλλά δικά τους και των προκατόχων τους στην εξουσία.

Αρχικά  όλοι τους προσπάθησαν να επιδείξουν δήθεν «δημοκρατικότητα» και τάχα «φιλολαϊκά» αισθήματα, σύντομα όμως όλοι τους πέταξαν την μάσκα και έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο και το μανιώδες μίσος τους για τους λαούς που κυβερνούσαν (οι οποίοι τους ονόμασαν «Επιμανή» και μανιακούς αντίστοιχα).

Παράλληλα, με διάφορα ψευτο-προσχήματα (π.χ. δήθεν «ενότητα της χώρας, ισότητα, πολυπολιτισμό, δημοκρατία, κορωνοιός»), προέβησαν στην απαγόρευση με νόμους και την βία της Θρησκευτικής Πίστης, των ηθών, των εθίμων, των παραδόσεων των Εβραίων και των Ελλήνων.

Επίσης, προσπάθησαν να αλλάξουν μέσω ενός βίαιου συγκρητισμού τα Θρησκευτικά Πιστεύω των δύο αυτών λαών, να αλλάξουν την Εθνική Ιστορία, Παιδεία και τα Θρησκευτικά Βιβλία, επέβαλαν πολιτικούς, εργασιακούς, κοινωνικούς, χρηματικούς ή και θανατηφόρους (στην περίπτωση του Αντίοχου) διωγμούς των Πιστών, αλλά και να φέρουν πολλούς ξένους σαν εποίκους στην χώρα.

Εκτός αυτών, απαγόρευσαν όλοι τους την τέλεση της Θείας Λατρείας (με το κλείσιμο του Ναού του Σολομώντα και των Εκκλησιών με πρόσχημα τον κορωνοιό, καθώς της απαγόρευσης και των Εθνικών Επετείων και των Παρελάσεων).

Επιπλέον, με πρόσχημα την ενότητα του κράτους και τον κορωνοιό, προσπάθησαν αντίστοιχα να επιβάλουν καταναγκαστική θυσία στα ειδωλόθυτα και εμβολιασμό με ηλεκτρονική κάρτα εμβολιασμού αντίστοιχα, ενώ παράλληλα κυνήγησαν με βία και πρόστιμα τους Πιστούς και θέλησαν να «φακελώσουν» όσους αρνήθηκαν τον εμβολιασμό.

Εκτός αυτών ο μεν Αντίοχος απαγόρευσε την τέλεση θρησκευτικών γάμων, της περιτομής και της αργίας του Σαββάτου στους Εβραίους, ενώ οι Τσίπρας και Μητσοτάκης των θρησκευτικών γάμων, των βαφτίσεων και της Κυριακής στους Ορθόδοξους Έλληνες.

Στο «έργο τους αυτό», βοήθησε ότι με το που χάθηκαν Φιλόθεοι και πατριωτικοί Ιεράρχες στα κράτη αυτά (π.χ. Αρχιερέας Ονίας, Αρχιεπίσκοποι Σεραφείμ και Χριστόδουλος), ανέλαβαν άλλοι (Ιάσων, Μενέλαος, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β’), πλήρως αδύναμοι, υποχωρητικοί και παντελώς συνεργάσιμοι σε κάθε εντολή της πολιτικής εξουσίας, ακόμη και σε αυτές που ήταν απόλυτα αντίθετες με τον νόμο του Θεού.

Εκτός από τις πράξεις τους αυτές, ο Αντίοχος, ο Τσίπρας και Μητσοτάκης υπέστησαν ήττες στην εξωτερική πολιτική τους, ακολουθώντας τις εντολές/απειλές των ξένων (π.χ. Αίγυπτο, Περσία, Κύπρο, Πρέσπες, Αιγαίο από Ρώμη και ΗΠΑ/Γερμανία αντίστοιχα), ενώ με την ανηλεή καταπίεση στους λαούς τους, προκάλεσαν στην μία περίπτωση την εξέγερση των Μακκαβαίων και στην άλλη την αντίδραση του Ελληνικού λαού αντίστοιχα.

Ο Σελευκίδης Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, κατασκεύασε πόλεις και ναούς για αλλοθρήσκους στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία και με την υποστήριξη των Αρχιερέων Ιάσωνα, Μενέλαου και Άλκιμου, όπως και οι Τσίπρας και Μητσοτάκης κατασκεύασαν «πόλεις» και ναούς για αλλόθρησκους στην Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι Εβραίοι, ήταν μέλη της πολυεθνικής καταπιεστικής Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών που είχε εγκαταλείψει τον Ελληνισμό και είχε υιοθετήσει Ασιατικά έθιμα και μία συγκριτιστική θρησκεία (όχι πια καθαρά Ελληνική, αλλά κυρίως Ασιατική), όπως και οι Έλληνες είναι μέλη της καταπιεστικής ΕΕ (του Δ’ Ράιχ της Γερμανίας), η οποία έχει εγκαταλείψει τα έθιμα και την Χριστιανική της Πίστη για τον συγκριτιστική και αλλότριο οικουμενισμό.

Επίσης, οι Εβραίοι, στην Αυτοκρατορία των Σελευκιδών, όπως και τα αλλά έθνη της υποχρεούνταν με διατάγματα, νόμους και βία των ηγετών της, να αλλάξουν με την βία και χωρίς την θέληση τους, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και την Πίστη τους.

Αντίστοιχα και οι Έλληνες σήμερα στην ΕΕ, όπως και όπως και τα αλλά έθνη της υποχρεούνται με διατάγματα, νόμους και βία των ηγετών της, να αλλάξουν με την βία και χωρίς την θέληση τους, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και την Πιστή τους.

Οι Εβραίοι, υποχρεώνονταν καταναγκαστικά και χωρίς την θέληση του να λαβαίνουν μέρος στην γιορτή του Διονύσου επί Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, όπως και οι Έλληνες επί Τσίπρα και Μητσοτάκη στον οικουμενισμό με την λεγομένη «συνοδό του κολυμπαρίου» (με οργανωτή την CIA).

Οι Σελευκίδες ανεβοκατέβαζαν για να κερδίσουν οι ίδιοι χρήματα Αρχιερείς στην Ιερουσαλήμ, όπως και οι Τούρκοι Πατριάρχες στην Πόλη.

Τόσο το αίμα του Δίκαιου Άβελ, των θυμάτων του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, κραύγαζε στον Θεό για Δικαίωση του.

Ο Ηλιόδωρος όταν θεραπεύτηκε θαυματουργικά από την προσευχή του Αρχιερέα Ονία του Γ’, διακήρυξε σε όλους τι έκανε ο Θεός για αυτόν, όπως ακριβώς και ο δαιμονισμένος των Γαδαρηνών όταν τον θεράπευσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Ο Αρχιερέας Ονίας ο Γ’ παρόλο που είχε καταφύγει στον ιερό τόπο της Δάφνης ως άσυλο και παρά τον όρκο που του δόθηκε ότι θα έφευγε από εκεί ασφαλής, συνελήφθη άμεσα και φυλακίστηκε και εκτελέστηκε, όπως ακριβώς έγινε και με τον Υπερείδη, τον οποίο με παρεμφερή τρόπο ξεγέλασε ο Αντίπατρος να φύγει από τον ναό του Ποσειδώνα που είχε καταφύγει ως άσυλο και τον εκτέλεσε.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος στα Όρη και την έρημο όπου είχε αρχικά καταφύγει τρέφονταν με χόρτα, όπως ακριβώς και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος, διέφυγε από την Ιερουσαλήμ όταν καταστρέφονταν και κατέφυγε στα βουνά όπου και ξεκίνησε τον αγώνα κατά των Σελευκιδών με τους στρατιώτες του στρατού να αυξάνονταν διαρκώς, προερχόμενοι κυρίως από υπόδουλους Εβραίους.

Αντίστοιχα, ο Σπάρτακος διέφυγε από την αρένα των μονομάχων και κατέφυγε στα βουνά όπου και ξεκίνησε τον αγώνα κατά Ρωμαίων με τους στρατιώτες του στρατού να αυξάνονται διαρκώς, προερχόμενοι κυρίως από δούλους.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος, όπως και Δίκαιος Αβραάμ και ο Προφήτης Μωυσής πριν από αυτόν, είχε ως σύνθημα του το: «Ο Θεός βοήθεια μου».

7.000 ήταν οι Πιστοί επί Προφήτου Ηλία στο Βασίλειο του Ισραήλ και 6.000 επί Ιούδα του Μακκαβαίου στην Ιουδαία.

Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, όρισε ως αντιβασιλεία του γιου του τον φίλο του τον Φίλιππο, κάτι που δεν δέχτηκε ο κύριος σύμβουλος του βασιλιά Λυσίας και ξέσπασε εμφύλιος, όπως ακριβώς έγινε και στην Ρωμανία, όταν ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος ο Γ΄ όρισε ως αντιβασιλεία τον φίλο του τον Ιωάννη Κατακουζηνό, δεν το δέχτηκε ο κύριος σύμβουλος του βασιλιά Αλέξιος Απόκαυκος  και η μάνα του νέου Αυτοκράτορα, την Άννα της Σαβοΐας, και ξέσπασε εμφύλιος.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έκαιγε ζωντανούς σε σπηλιές Εβραίους πατριώτες στην Ιουδαία, όπως και οι Βρετανοί Έλληνες πατριώτες του ΕΟΚΑ στην πάντα Ελληνική Κύπρο μας (π.χ. του ηρωικού Γρηγόριου Αυξεντίου).    

Κατά την εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο, ο ποταμός Ερασίνος λέγεται ότι στέρεψε και ξηράθηκε Θαυμαστά από Θαύμα της Παναγιάς μας (της Ερασίνου Κεφαλαριώτισας), κάτι που δεν επέτρεψε να χρησιμοποιηθούν αυτά ως πόσιμα από τον Δράμαλη και τον στρατό του, όπως και στην Πληγή του Νείλου στην Αίγυπτο κατά του Φαραώ, αυτός έγινε μη πόσιμος για τον ίδιο και τον λαό του.

Οι Άργειοι όταν έχασαν την Θυρέα από την Σπάρτη έκοψαν από την θλίψη τα μαλλιά τους, όπως έκαναν και οι Εβραίοι όταν πάθαιναν συμφορές.

Ο στρατηγός Ευρυβάτης προκαλούσε τους Αθηναίους να μονομαχήσουν μαζί του και αυτός σκότωσε τρεις πριν σκοτωθεί από τον Συφανό, όπως και ο Γολιάθ προκαλούσε τους Ισραηλίτες να μονομαχήσουν μαζί του και τελικά σκοτώθηκε από τον Δαβίδ. 

Οι γιοι του Κριτή Ηλεί, όπως και του ψευδοπροφήτη Αμασία (αλλά και του Σαντάμ Χουσεΐν), πέθαναν όλοι τους σε πόλεμο.

Η προτύπωση της Ανάληψης του Προφήτη Ηλία, προεικόνιζε την Ανάληψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όπως ακριβώς και η διπλή μεταφορά του Προφητικού Πνεύματος του Προφήτη Ηλία στον διάδοχο του Προφήτη Ελισαίο, συμβόλιζε την Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στους Δώδεκα Αποστόλους, ως «διαδόχους» του Κυρίου.

Η σύζυγος του Αυτοκράτορα Ιουστίνου, η Ευφημία, δεν ήθελε αν και η ίδια είχε ταπεινή καταγωγή, να μην συναναστρέφεται με τις κατώτερες τάξεις από τις οποίες κατάγονταν και η ίδια, όπως ακριβώς έκανε και η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα με τον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Μέγα, αλλά και η Μιχάλ με τον σύζυγο της, τον ένδοξο Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ.  

Την πρώτη μέρα του πολέμου το 1941, ο Μακαριότατος Σέργιος του Στραγορντίτσιου, ο μετέπειτα Πατριάρχης, είπε στον Ρωσικό λαό: «Ρωσία, σήκω, υπεράσπισε την Πίστη και τις παραδόσεις σου», μία φράση που είχε πει και ένας θανάσιμα τραυματισμένος Ρώσος στρατιώτης βάζοντας όλες τους τις δυνάμεις για να σηκωθεί λίγο πριν ξεψυχήσει κατά την εισβολή του Ναπολέοντα στην Ρωσία έναν Αιώνα νωρίτερα.

Ο Μέγας Αθανάσιος στην Ρωμανία κρύφτηκε σε πηγάδι για να μην εκτελεστεί από τους διώκτες του, όπως έγινε και με τον Προφήτη Ιερεμία παλαιοτέρα στο Αρχαίο Βασίλειο του Ιούδα.

Ο διάβολος πείραξε τόσο τον Δίκαιο Ιώβ, όσο και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. 

Ο Προφήτης Ηλίας έκανε εφτά θαύματα και ο Προφήτης Ελισαίος δεκατέσσερα θαύματα.

Οι λεπροί στο Αρχαίο Ισραήλ απομονώνονταν από τον υπόλοιπο πληθυσμό, όπως και στην Δυτική Ευρώπη στα λεπροκομεία, όπου όμως είχαν την δυνατότητα επικοινωνίας με τους συγγενείς τους και άλλους ανθρώπους. 

Στο Αρχαίο Ισραήλ υπήρχαν ιερές πόλεις καταφυγής των φονιάδων μέχρι την δίκη τους, όπως ακριβώς ήταν και οι Εκκλησίες στην Μεσαιωνική Αγγλία.

Κατά την πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλώνιους του Ναβαχοδονόσορα του Β’ του Μέγα το 587 π.Χ., αυτός προσπάθησε να φυγαδεύσει τα παιδιά του τα οποία συνελήφθησαν από τους εχθρούς του, όμως αυτά τελικά συνελήφθησαν εκτελέστηκαν.

Αντίστοιχα και κατά την πτώση της Αλεξάνδρειας το 30 π.Χ. στους Ρωμαίους του Αύγουστου, η βασίλισσα Κλεοπάτρα προσπάθησε να φυγαδεύσει τον γιο της Καισαρίωνα από τους εχθρούς της, όμως αυτός τελικά συνελήφθηκε και εκτελέστηκε.

Με την πτώση της Σαμάρειας και του Βασιλείου του Ισραήλ  στους Ασσύριους το 722 π.Χ., οι ηγέτες του Ισραήλ κρύφτηκαν στην σπηλιά του Αδδουλάμ, όπως ακριβώς έκαναν και οι πέντε Αμμοραίοι ηγέτες, οι οποίοι ηττήθηκαν από τον Ιησού του Ναυή στην Γαβαών και κρυφτήκαν στο σπήλαιο της Μακκηδά.

Στην πόλη της Βαιθ-Αρδέλ ο Μωαβίτης βασιλιάς Σουλμάν έσφαξε τις γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους, όπως ακριβώς έκαναν σε πολλές πόλεις που καταλάμβαναν οι Μογγόλοι Τζένκινς Χαν και Ταμερλάνος, καθώς και ο Ούννος Αττίλας.

Ο Ναβάβ και ο Αβιού προσέφεραν ανιερώς θυμίαμα και ολοκαύτωμα στον Θεό και ως τιμωρία έγιναν οι ίδιοι ολοκαύτωμα του πυρός, ο Σαούλ που έκανε το ίδιο στο τέλος αυτοκτόνησε, ενώ και ο Αχάζ που έπραξε το ίδιο γέμισε με λέπρα.

Οι Ισραηλίτες υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή όταν κατέλαβαν την Χαναάν, την μοίρασαν με κλήρο στις 12 φυλές του Ισραήλ, όπως ακριβώς έκαναν στην Πελοπόννησο και οι Δωριείς και οι Ηρακλειδείς υπό την ηγεσία του Τήμενου (που πήρε το Άργος), του Κρεσφόντη (που πήρε την Μεσσηνία) και τους γιους του Αριστόδημου, τον Πρόκλη και τον Ευρυσθέα (που πήραν την Σπάρτη).

Τις περιοχές αυτές τις κατέλαβαν από τους ανήθικους και φιλοπόλεμους Ατρείδες και Αμμοραίους που τις κατείχαν πριν από αυτούς, ενώ όσους λαούς και πληθυσμούς των περιοχών αυτών δεν εξόντωσαν τους έκαναν Είλωτες, δούλους ή εργάτες (π.χ. τους Γαβαωνίτες, τους Αμμοραίους, τους Χαναναίους, τους Μυκηναιους κ.λ.π.).

Τέλος, τόσο οι Ισραηλίτες, όσο και οι Δωριείς και οι Ηρακλειδείς, περιέγραφαν τους κατοίκους των περιοχών που κατέλαβαν ως γιγαντιαίου αναστήματος (π.χ. οι Ανακίτες στην Χεβρών ή τα γιγάντια οστά του βασιλιά Ορέστη στις Μυκήνες, του γιου του Αγαμέμνονα) και πολύ οχυρωμένες, ενώ για να εισβάλουν σε αυτές πέρασαν από ποτάμια (τον Ιορδάνη) και την θάλασσα (από τον Ισθμό με σχεδίες).  

Ο Κριτής Αβιμέλεχ εξόντωσε όλα τα αδέρφια του εκτός από τον Ιωθάμ που διασώθηκε, όπως ακριβώς και η Γοθολία στο Βασίλειο του Ιούδα εξόντωσε όλα τα μέλη της Βασιλικής οικογένειας εκτός από τον διάδοχο Ιωάς που διασώθηκε.

Τόσο ο Προφήτης Ααρών, όσο και ο Κριτής Γεδεών ζήτησαν και έλαβαν από τους Ισραηλίτες τα χρυσά σκουλαρίκια τους και έφτιαξαν με αυτά χρυσά είδωλα ψεύτικων (δήθεν) «θεών».

Τόσο ο Δίκαιος Αβραάμ, όσο και ο Κριτής Γεδεών, όταν απευθύνονταν στον Θεό και συνομιλούσαν μαζί του για να τον ρωτήσουν κάτι ή για να ζητήσουν ένα θαυμαστό σημείο για να αποδειχθεί η κλήση και η αποστολή τους τους έλεγαν «Μην θυμώσεις Κύριε Μου αν ρωτήσω/ζητήσω κάτι ακόμα».

Του προδότη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού Ιούδα έσπασαν τα σπλάχνα του και πέθανε με άσχημο και βασανιστικό τρόπο, όπως ακριβώς έγινε και με τον προδότη της Ορθόδοξης Πίστεως και αιρετικό Άρειο.

*Άγιος .Παΐσιος :« Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούμε να κάνουμε θαύματα, γιατί ο Κύριος ακούει τις αθώες τους προσευχές».

 *Σύγχρονος Γέροντας :“Βάλτε τα παιδιά να προσευχηθούν, για τις δυσκολίες που περνά η πατρίδα μας”.

 *Στη Νινευΐ, ο Θεός άκουσε το κλάμα των μωρών, που τα είχαν αφήσει νηστικά (όπως όλοι οι άλλοι Νινευΐτες και τα ζώα τους, ούτε στα μωρά που θήλαζαν δεν έδιναν τροφή!-νήστευαν ως ένδειξη μετάνοιας) και τους σπλαγχνίστηκε- δεν κατέστρεψε την πόλη τους (από το λόγο εις τον Προφήτη Ιωνά και για την μετάνοια των Νινευιτών, του Όσιου Εφραίμ του Σύρου, εκδ. Ενωμένης Ρωμιοσύνης).

 *Για χάρη των μωρών και των μικρών παιδιών έσωσε τους Εβραίους που είχαν κλειστεί από τον βασιλιά Πτολεμαίο Φιλοπάτορα σε ένα στάδιο στην Αλεξάνδρεια και είχαν καταδικαστεί να καταπατηθούν από μεθυσμένους ελέφαντες (Παλαιά Διαθήκη, Μακκαβαίων Γ, κεφ.ε-στ).

*Αγία Σοφία Κλεισούρας:“Mε είπε η Παναγία, θα ρίξω βραστή βροχή, αλλά λυπάμαι τα μικρά που θηλάζουν” (από το βιβλίο Σοφία, η ασκήτισσα της Παναγίας, εκδ. Ι.Μ.Γεν .Θεοτόκου Κλεισούρας,σ.212)-(http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/02/blog-post_269.html).

Μετά την απογραφή των Ισραηλιτών από τον Δαβίδ Άγγελος Κυρίου βγήκε και θανάτωσε 70.000 Ισραηλίτες με ασθένεια, όπως και κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τον Σεναρηχείμ επί της Βασιλείας του Σεδεκία Άγγελος Κυρίου βγήκε και θανάτωσε 185.000 Ασσύριους με ασθένεια.

Ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων προδοτικά και με δόλο συνέλαβε τον προσκεκλημένο του Γάλλο στρατηγό Poze στους Φιλιάτες, όπως ακριβώς έκανε και ο Τρύφωνας με τον Ιωανάθαν Μακκαβαίο στην Πτολεμαίδα. 

Ο διάβολος έπεσε από την υπερηφάνεια του από την ουράνια δόξα του και τον Παράδεισο στην κόλαση, όπως ακριβώς και πάπας της Ρώμης έπεσε από την υπερηφάνεια του από την υψηλή πνευματική του θέση και ιεραρχία στην αίρεση.

Όπως κάποτε ο διάβολος με τον διάλογο που ξεκίνησε με την Εύα, με τα ψέματα, την υποκρισία, τα μεγάλα λόγια και τις απάτες του την παρέσυρε μαζί με τον Αδάμ στην παρακοή, το προπατορικό αμάρτημα και την πτώση, έτσι και ο πάπας της Ρώμης, με τον (δήθεν) «διάλογο» που ξεκίνησε με την Εύα, με τα ψέματα, την υποκρισία, τα μεγάλα λόγια και τις απάτες του (π.χ. την ουννία), προσπαθεί να την παρασύρει στην παρακοή και την αίρεση του οικουμενισμού.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος στην μάχη με τον Γοργία, καθώς και ο Μιλτιάδης στην μάχη με τους Δάτη και Αρταφέρνη στον Μαραθώνα διέταξαν και οι δύο τον στρατό τους να μην πάρει λάφυρα πριν το τέλος των μαχών αυτών. 

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στον στρατό του Γοργία όσο αυτός ήταν διασκορπισμένος στα βουνά και πριν συγκεντρωθεί και τον νίκησε, όπως ακριβώς και ο Λύσανδρος επιτέθηκε αιφνιδιαστικά στον στόλο των Αθηναίων όσο οι ναύτες αυτού ήταν διασκορπισμένοι στις γύρω πόλεις για εύρεση τροφίμων και πριν συγκεντρωθούν και τους νίκησε.

Την ενάτη του μήνα Χαξέλευ μολύνθηκε το θυσιαστήριο του Ναού του Σολομώντα από τα ειδωλολατρικά έθνη του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς, ενώ τον ίδιο μήνα εξαγιάστηκε από τον Ιούδα τον Μακκαβαίο.

Ο Σιμών Μακαβαίος έφερε από την Γαλιλαία με τον στρατό του τους διωκομένους από τα έθνη της περιοχής συμπατριώτες του στην Ιουδαία, όπως και το κράτος του Ισραήλ έφερε μετά την ίδρυση του με στρατιωτικές αποστολές τους διωκομένους από τα Αραβικά έθνη και την Αιθιοπία συμπατριώτες του στο Ισραηλιτικό κράτος.

Άρρωστοι μέχρι θανάτου, συγχυσμένοι και στενοχωρημένοι ήταν ο Λυσίας και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής στο άκουσμα της ήττας του στρατού τους από τους Εβραίους του Ιούδα του Μακκαβαίου και επειδή τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα είχαν σχεδιάσει.

Ο Αντίοχος ο Δ΄, ο διώκτης των Εβραίων, όπως και Στάλιν ο διώκτης των Χριστιανών κυρίως (και των Εβραίων λίγο πριν πεθάνει), πέθαναν και οι δύο από αρρώστιες.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος κατέστρεψε και πυρπόλησε την Έφρων, όπως ο Ιησούς του Ναυή την Ιεριχώ, ενώ στην ιδιά πόλη ο Ιούδας ο Μακαβαίος περπάτησε πάνω στα πτώματα των εχθρών του, όπως ακριβώς και ο Μωάμεθ ο Β΄ ο Πορθητής το 1.453 μ.Χ. στην Αγία Σοφία στην Πόλη.

Οι Αζαρίας και Ιωσήφ ηττήθηκαν όταν επιτέθηκαν στα γύρω έθνη για την επίτευξη νικών, παρόλο που ο Ιούδας ο Μακαβαίος τους είχε διατάξει να μην κάνουν κάτι τέτοιο, όπως ακριβώς και ο υποδιοικητής του στόλου του Αλκιβιάδη, ο Αντίοχος, επιτέθηκε στους εχθρούς του για να τους νικήσει στην Κύζικο και ηττήθηκε παρόλο που ο Αλκιβιάδης τον είχε διατάξει να μην τους επιτεθεί.  

Τόσο ο πτώμα του Ιουδαίου βασιλιά Ασά, όσο και του Ταμερλάνου τοποθετήθηκαν σε φέρετρα γεμάτα με αρώματα και ροδόνερο.

Τόσο ο Προφήτης Ιερεμίας, όσο και ο Δίκαιος Ιώβ αναθεμάτισαν την μέρα που γεννήθηκαν και οι δύο.

Τόσο ο Προφήτης Ιερεμίας, όσο και ο Προφήτης Μιχαίας, φυλακίστηκαν για ένα διάστημα από τους βασιλείς Αχαάβ και Σεδεκία (κατά την εκστρατεία του πρώτου στην Ραμάθ και κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους αντίστοιχα), επειδή προφήτευσαν την ήττα των βασιλιάδων αυτών (απελευθερώθηκαν και οι δύο με την επαλήθευση των Προφητειών τους), ενώ παράλληλα είχαν να αντιμετωπίσουν και ψευδοπροφήτες (τους Πασχούρ, Ανανία και Σεμαία ο πρώτος και τον Σεδεκία ο δεύτερος).

Οι Εβραίοι στους διωγμούς του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς κατέφευγαν για προστασία στις σπηλιές και τις ερημιές, όπως ακριβώς έκαναν και οι Χριστιανοί κατά τους διωγμούς των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων.

Τόσο ο Πτολεμαίος ο Δ’ ο Φιλοπάτωρ, όσο και ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής προσπάθησαν να επιβάλουν με το ζόρι στους Εβραίους να φανέ απαγορευμένα φαγητά, αλλά και να τους προσφέρουν και θυσίες ως δήθεν «θεούς», ενώ και οι δύο σχεδίαζαν παράλληλα να αφανίσουν τους Εβραίους από την Παλαιστίνη και να μεταφέρουν εκεί άλλους πληθυσμούς (ακριβώς σαν τον Αμάν ή τον Χίτλερ).

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουσταφά ο Γ’ μετά τα Ορφικά σχεδίαζε να μεταφέρει όλους τους Έλληνες στην Βαβυλώνα και να τους αντικαταστήσει με πληθυσμούς από την περιοχή αυτή, ενώ και ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β΄ μετά από αυτόν σχεδίαζε μαζί με τον Ιμπραήμ και τον Μοχάμεντ Αλί την μεταφορά των Ελλήνων της Πελοποννήσου και της Κρήτης στην Μεσοποτάμια και την αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού με Αιγυπτίους.

Ο ιερέας Ματαθίας ο Μακαβαίος ξεκίνησε την Επανάσταση των Μακκαβαίων σκοτώνοντας έναν αξιωματούχο του βασιλιά, όπως ακριβώς και ο ιερέας Παπαφλέσσας ξεκίνησε στην Πελοπόννησο την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1821 σκοτώνοντας Τούρκους στρατιώτες και αξιωματούχους.

Ο Ματαθίας ο Μακαβαίος πριν πεθάνει ευλόγησε τα παιδιά του, όπως ακριβώς και ο Προφήτης Μωυσής και ο Ιησούς του Ναυή τους Ισραηλίτες πριν από αυτόν.

Ο Δαβίδ μετά τον θάνατο του Γολιάθ πηρέ το ξίφος του και το χρησιμοποιούσε πάντα, όπως ακριβώς και ο Ιούδας ο Μακαβαίος μετά τον θάνατο του Απολλώνιου πηρέ το ξίφος του και το χρησιμοποιούσε πάντα.

Ο Ηλιόδωρος, όπως και ο Πτολεμαίος ο Δ΄ ο Φιλοπάτωρ προσπάθησαν και οι δύο να εισέλθουν στα άδυτα του Ναού του Σολομώντα ανιερώς κάτι που είχε ως αποτέλεσμα μετά την προσευχή του λαού και των Αρχιερέων Ονία του Γ΄ και Σίμωνα να χτυπηθούν θαυματουργικά από τον Θεό και οι δύο και μόνο με τις προσευχές των Αρχιερέων να σωθεί η ζωή τους.

Τα χρηματοφυλάκια του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς ήταν άδεια λόγω των πολλών πολεμικών αποζημιώσεων που έπρεπε να πληρώνει ετησίως το κράτος του στους Ρωμαίους, τις σπάταλες του ίδιου, αλλά και τις κλοπές και την διαφθορά προηγουμένων αξιωματούχων, όπως ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα στις μέρες μας λόγω των πληρωμών των μνημονίων ετησίως, καθώς και τις σπάταλες, αλλά και τις κλοπές και την διαφθορά των νυν και των προηγουμένων αξιωματούχων του.

Στο Αρχαίο Ισραήλ, οι οφειλέτες χρεών γίνονταν για εφτά χρόνια δούλοι και μετά απελευθερώνονταν με βάση τον Μωσαϊκό Νόμο, όπως και στην Αρχαία Αθήνα οι οφειλέτες χρεών γίνονταν δούλοι και απελευθερώθηκαν με την Σεισάχθεια του Σόλωνα.

Οι Αρχαίοι Ισραηλίτες οφειλέτες χρεών έγιναν όχι μόνο για εφτά χρόνια δούλοι, αλλά πολύ περισσότερο από τον βασιλιά Σεδεκία, όπως ακριβώς γίνεται λόγω χρεών στην Ελλάδα και τις χώρες της Ευρώπης από το 2011 λόγω των μνημονίων και τοκογλυφικών χρεών.

Το σώμα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη πετάχτηκε έξω από την πόλη του Ναυπλίου, όπως ακριβώς και το σώμα του βασιλιά Ιωακείμ πετάχτηκε έξω από την Ιερουσαλήμ.

«Σησάχ» ήταν το «κωδικό όνομα» του Προφήτη Ιερεμία για την Βαβυλώνα και «Βαβυλώνα η Μεγάλη» το κωδικό όνομα του Προφήτη και Ευαγγελιστή Ιωάννη για την Ρώμη.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός όταν ήταν σαράντα ημερών πήγε στον Ναό του Σολομώντα για την Υπαπαντή, όπως και τα Χριστιανόπουλα πηγαίνουν στις Εκκλησίες όταν γίνονται σαράντα ημερών για να συναντούν τον Θεό.

«Κατά τό έτος 1910 νόσος επάρατος καί πάλιν εμάστιζε τήν Κωνσταντινούπολιν καί τά περίχωρα, η χολέρα.

Κατά εκατοντάδες καθ εκάστην απέθνησκον, εις τρόπον ώστε νά μή καθίστανται δυνατή η ταφή τών πολυαρίθμων νεκρών, αδιακρίτως φυλής καί θρησκεύματος, Χριστιανών, Αρμενίων, Μουσουλμάνων καί Εβραίων. Ο πληθυσμός, ιδίως τής Κωνσταντινουπόλεως, περιδεής καί περίφοβος εζήτει τήν σωτηρίαν αυτού. Οι ναοί τών Ορθοδόξων καί Αρμενίων, τά Τεμένη καί αι Συναγωγαί καθ εκάστην ήσαν πλήρεις, τού πλήθους μετά δακρύων καί απογνώσεως επικαλουμένου τήν θείαν επέμβασιν πρός κατάπαυσιν τού κακού. Παρά ταύτα όμως η επάρατος νόσος εξηκολούθει τό καταστρεπτικόν έργον αυτής.

Η Κωνσταντινούπολις παρουσίαζεν απαίσιον θέαμα, ενεκρώθη δέ πάσα κίνησις καί ζωή εν αυτή. Εξαίφνης ο χριστιανικός πληθυσμός εν τή απελπισία του, ανεμνήσθη τό προηγούμενον τού 1871 επί Πατριάρχου Ανθίμου τού ΣΤ΄ τού Κουταλιανού καί εν φωνή εζήτει τήν μετάκλησιν τής Τιμίας Ζώνης εξ Αγίου Όρους. Εκτάκτως συγκαλείται η Ιερά Σύνοδος καί τή προτάσει τού αοιδίμου Πατριάρχου Ιωακείμ τού Γ΄ αποφασίζεται όπως αποσταλή επιτροπή εις Άγιον Όρος καί μεταφέρει εις τήν νεκρωθείσαν εκ τού θανάτου καί τού φόβου Κωνσταντινούπολιν τό τίμιον τής ευσεβείας ημών θησαύρισμα.

Η Ιερά Σύναξις τού Αγίου Όρους λαβούσα τά σχετικά Πατριαρχικά Γράμματα, αμέσως διατάσσει δύο εκ τών επιφανών Πατέρων, ίνα συνοδεύσωσι τήν Τιμίαν Ζώνην εις τήν δοκιμαζομένην Πόλιν τού Κωνσταντίνου.

Ανακούφισις καί αλλαλαγμός ηκούσθη όταν εγνώσθη η είδησις εκ τού Πατριαρχείου ότι εντός ολίγου καταφθάνει η σωτηρία τού δοκιμαζομένου πλήθους.

Τήν ημέραν τής αφίξεως τής Πατριαρχικής αντιπροσωπείας μετά τών Αγιορειτών Πατέρων συνοδευόντων τήν Τιμίαν Ζώνην από όρθρου βαθέως πλήθος αδιακρίτως φυλής καί θρησκεύματος. Ορθόδοξοι, Αρμένιοι, Μουσουλμάνοι καί Ιουδαίου κατέκλυσαν τήν πλατείαν τού σταθμού Σερκιτζή. Κατά τήν ταχθείσαν ώραν καταφθάνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄, περιστοιχιζόμενος υπό Αρχιερέων τής Πατριαρχικής Αυλής καί πλήθος κληρικών, ίνα υποδεχθή τήν Τιμίαν Ζώνην τής Θεοτόκου, παρά τής οποίας ανέμενεν ο λαός τήν απαλλαγήν τής πόλεως από τής απαισίας νόσου.

Η σημασία τήν οποίαν απέδωκεν τόσον ο Σουλτάνος Χαμίτ, όσον καί η Τουρκική Κυβέρνησις εις τήν μεταφοράν τής Τιμίας Ζώνης κατεδείχθη καί εκ τής υποδοχής, ήν έκαμεν η Τουρκική Κυβέρνησις κατ εντολήν τού Σουλτάνου. Λόχος στρατού έχων επί κεφαλής αξιωματικούς εις διπλούς στίχους παρετάχθη πρό τού σταθμού τού Σερκιτζή, ίνα αποδώση τάς νενομισμένας τιμάς εις τό τίμιον κειμήλιον τής Ορθοδοξίας, τήν δύναμιν τής οποίας εκ πείρας εγνώρισαν οι λαοί τής Κωνσταντινουπόλεως κατά τό έτος 1871.

Ο γηραιός Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ ένδακρυς πρώτος προχωρεί καί ασπάζεται τήν Τιμίαν Ζώνην καί παραλαβών αυτήν εκ τών χειρών τών Αγιορειτών Πατέρων, πεζή προπορευόμενος τών Αρχιερέων, Κληρικών, Ιεροψαλτών, εν μέσω διπλού στίχου στρατιωτών καί άκολουθούντων Χριστιανών, Αρμενίων, Μουσουλμάνων καί Ιουδαίων, διανύει τόν μακρόν δρόμον από Σερκιτζή μέχρι Φαναρίου, όπου καί εν τώ Πατριαρχικώ ναώ εναποθέτει εις κοινήν προσκύνησιν τό ιερόν θησαύρισμα. Αγρυπνίαι καί Λειτουργίαι συνεχώς επακολουθούν, πλήθος άπειρον κατακλύζει καθ εκάστην τόν Πατριαρχικόν ναόν μετά δακρύων εξαιτουμένον τήν σωτηρίαν του.

Η επάρατος ασθένεια ήρχισε νά υποχωρεί, τά θύματα αυτής κατά πολύ εμειώθησαν, μέχρις ότου εντός ολιγίστων ημερών απηλλάγη η πόλις τού Κωνσταντίνου τής επαράτου νόσου.

Τήν Τιμίαν Ζώνην εκ Κωνσταντινουπόλεως μετεκάλεσαν καί αι δοκιμαζόμεναι επαρχίαι, ως η τής Προύσσης καί άλλαι, εκ τής χολέρας, ήτις νόσος άμα τή παρουσία τής Τιμίας Ζώνης εξέλειπε, τών λαών αδιακρίτου φυλής καί θρησκεύματος, ανακουφισθέντων εκ τής καθ εκάστην απειλής τού θανάτου».

Είδατε πώς αντιμετώπισαν οι Οθωμανοί την πανδημία το 1910 και συγκρίνετε με το πώς την αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση σήμερα, με κλειστές Εκκλησίες και αστυνόμους έξω από αυτούς. Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΣΚΡΙΠ της 1-9-1929 (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/02/1910.html).

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή μέσω της τέλεσης λιτανείας, έπαυσε Θαυμαστά και η χολέρα στην Αθήνα το 1.850 μ.Χ.

Συνέβη τὸ 1850 στὴν Ἀθήνα.

Ὁ Αγιασμὸς ἔδιωξε τὴν πανδημία.

Γράφει ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Ἐκείνη τὴν χρονιὰ ἀπειλήθηκε ἡ ζωὴ χιλιάδων ἀνθρώπων ἀπὸ χολέρα. Κάθε ἡμέρα ἔφευγαν ἀπὸ τὴν ζωὴ ἑκατοντάδες. Φόβος καὶ τρόμος κατέλαβε τοὺς πάντες. Ὁ τότε Γενικὸς ἀρχίατρος τοῦ κράτους ἀδύναμος καὶ ἀνήμπορος νὰ προσφέρει βοήθεια, κρύφθηκε ἀπὸ φόβο. Δὲν τὸν εὕρισκαν πουθενά. Μοναδικὴ ἐλπίδα γιὰ τὸ λαό, ὅπως πάντοτε, ἦταν ἡ περιφρονημένη καὶ διωκόμενη ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ πραγματικὴ πνευματικὴ μάνα καὶ ἀνοιχτὴ ἀγκαλιὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἔτσι, ἐνῶ στὶς δυσκολίες οἱ πολιτικοὶ ταγοὶ στρίβουν, κρύβονται, φυγομαχοῦν ἢ κριτικάρουν καὶ δίδουν ὁδηγίες ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, οἱ Εκκλησιαστικοὶ  ποιμένες βρίσκονται στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ ἀγώνα γιὰ στήριξη, ἐνίσχυση καὶ παροχὴ βοηθείας τοῦ εὐκολόπιστου καὶ πάντα προδομένου λαοῦ.

Στὴν κρίσιμη ἐκείνη ὥρα, ὅπου ὁ λαὸς ἀγωνιοῦσε καὶ οἱ ὑπεύθυνοι μουδιασμένοι ἀποσύρθηκαν ἀπὸ τὸ προσκήνιο, ὄρθωσε τὸ ἀνάστημα του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ κάλεσε τοὺς  φοβισμένους κατοίκους τῆς πόλεως στὸν Μητροπολιτικὸ Ναό.

Μέσα σὲ κλίμα συγκινήσεως καὶ ἀγωνίας στήριξε τὸν λαό, ἐνέπνευσε  πίστη καὶ καλλιέργησε ἐλπίδα τελώντας τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ. Οἱ ψυχὲς ἀναθάρρησαν καὶ χιλιάδες λαοῦ, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς Ἱερεῖς λιτάνευαν τὶς ἱερὲς εἰκόνες.

Ἀτέλειωτες σειρὲς εὐσεβῶν Χριστιανῶν διέσχιζαν τοὺς κεντρικοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας. Στὶς πλατεῖες Συντάγματος καὶ Ὁμονοίας γονατιστοὶ χιλιάδες λαοῦ, μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα στὰ μάτια, κραύγαζαν τὸ «Κύριε ελέησον..»

Οἱ ξένοι, κυρίως Προτεστάντες, ποὺ διαφέντευαν τὸν τόπο, ἔλεγαν ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι τρελάθηκαν μαζικὰ καὶ ὁδηγοῦνταν στὴν αὐτοκαταστροφή. Γιατὶ ἀντὶ νὰ ἀπομονωθοῦν, γιὰ νὰ προστατευθοῦν, συνωστίζονταν στὸν Ναὸ καὶ στὴν λιτανεία μὲ ἄμεσο κίνδυνο ἡ ἐπιδημία νὰ φουντώσει καὶ νὰ λάβει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις. Ὅμως, οἱ φόβοι τους, καθαρὰ ἀνθρώπινοι, διαψεύσθηκαν.

Ἡ ἐπιδημία σταμάτησε ἀμέσως. Κανένα νέο κρούσμα καὶ κανένα νέο θύμα δὲν παρουσιάσθηκε  τὶς ἑπόμενες ἡμέρες. Ὁ Ἁγιασμὸς στὰ χέρια τῶν πιστῶν ὑπῆρξε τὸ δραστικότερο φάρμακο, τὸ ἰσχυρότερο ἀντιβιοτικό.

Στὴν δύναμη τοῦ Αγιασμοῦ κανένα μικρόβιο δὲν ἀντιστέκεται. Αὐτὸς μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἐσταυρωμένου ποὺ κρύβεται μέσα του εἶναι τὸ δυνατότερο φάρμακο, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐμβόλιο ποὺ προληπτικὰ μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ. Ὁ Ἁγιασμὸς συνιστᾶται νὰ τὸν πίνουμε, νὰ τὸν ραντίζουμε, νὰ τὸν ἔχουμε πρὸς «πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον» (https://www.triklopodia.gr/%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%bd%cf%8d%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%e1%bf%86%cf%82-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b5-%cf%84%cf%8e%cf%81%ce%b1-%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%b5%e1%bf%96%ce%b5/).

Η ακόλαστη Αφροδισία με τις κόρες της προσπάθησαν ανεπιτυχώς να παρασύρουν ως άλλες Αιγύπτιες σύζυγοι Φαραώ με κολακείες, τις ακόλαστες και ανήθικες προτάσεις και συμπεριφορές της την Αγία Αγαθή.

Όπως ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, έπεσε με φόρα από το άρμα του και έσπασε τα οστά του και πέθανε, όπως και ο πρίγκιπας Αλέξανδρος της Σκωτίας έπεσε με φόρα από το άλογο του στον γκρεμό και σκοτώθηκε, όπως και ο έπαρχος Κουιντινιανός, ο εκτελεστής της Αγίας Αγαθής, έπεσε με φόρα λόγω των αφηνιασμένων αλόγων του με την άμαξα του στον ποταμό της Κατάνης και πνίγηκε.

Οι Ασσύριοι πέταξαν έξω από τους τάφους τους τα οστά των βασιλέων του Ισραήλ, οι Σταυροφόροι και οι Τούρκοι των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και οι μπολσεβίκοι των Ρώσων Αυτοκρατόρων/Τσάρων (και οι Σοβιετικοί, αφού έβγαλαν τα οστά του από τον τάφο του, τα έκαψαν και πέταξαν τα υπολείμματα των οστών του Χίτλερ και πέταξαν τα περισσότερα από  αυτά στον ποταμό Biederitz).

Οι πύλες των φυλακών, στις οποίες ήταν φυλακισμένοι, έπεσαν με την Προσευχή του Άγιου Απόστολου των Εθνών Παύλου, αλλά και της Αγίας Αγαθής.  

Ο Άγιος Λέων γεννήθηκε στην Ραβέννα της Ιταλίας από γονείς ευλαβείς και ευγενείς . Αφού εσπούδασε, εχειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Ραβέννα και αργότερα εξελέγη για την καθαρότητα και πνευματικότητα του βίου αυτού Επίσκοπος Κατάνης της Σικελίας.

Έγινε προστάτης των ορφανών και των χηρών, εδίδασκε και ενουθετούσε το ποίμνιό του και έκτισε το ναό της Αγίας Μάρτυρος Λουκίας. Ο Άγιος διακρίθηκε, επίσης, για τους αγώνες του κατά των αιρετικών, τους οποίους ενίκησε και εντρόπιασε όχι μόνο με λόγια αλλά και με κείμενα.

Ο Άγιος Θεός τον επροίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Και τον μάγο Ηλιόδωρο που είχε πλανέψει πολλούς με μαγείες, μετά από προσευχή τον κατέκαψε με φωτιά, επειδή εκαυχόταν ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα και ότι δεν εφοβόταν την φωτιά.

{Μάγους σαν τον Σίμωνα και τον Βαριήσους/Ελυμά αντιμετώπισαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος κατά τις Ιεραποστολικές Περιοδείες τους}.

Βλέποντας οι πιστοί το θαύμα αυτό κατεπλάγησαν. Αμέσως το περιστατικό αυτό διαδόθηκε στη Βασιλεύουσα. Για το λόγο αυτό ο Άγιος προσκλήθηκε από τους βασιλείς Λέοντα Δ΄ (775 – 780 μ.Χ.) και Κωνσταντίνο ΣΤ΄ (780 – 798 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη, όπου αξιώθηκε πολλών τιμών.

Ο Άγιος Λέων εκοιμήθηκε με ειρήνη το 785 μ.Χ. και το σεπτό λείψανό του ενταφιάσθηκε στο ναό της Αγίας Λουκίας (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/02/20.html).

Με ανάλογο τρόπο και ο Προφήτης Ηλίας στο Αρχαίο Ισραήλ έκαψε τους δύο πρώτους εκατόνταρχους με τους στρατιώτες του που πήγαν να τον συλλάβουν.

Ο βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ της Περσίας, ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής των Σελευκιδών και ο Νέρωνας των Ιουλιακλαυδιανών, δεν ακολούθησαν την συνετή πολιτική των προκατόχων τους Κύρου του Β’ του Μεγάλου, του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Αντίοχου του Γ’ του Μέγα και του Αυγούστου, με βάση την οποία οι ίδιοι σέβονταν τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και την Πιστή των λαών που κυβερνούσαν και τους φέρονταν με δικαιοσύνη και μετριοπάθεια.

Αντίθετα, ο Ξέρξης, ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Νέρωνας στράφηκαν ενάντια στους Έλληνες, τους Ιουδαίους, και τους Χριστιανούς αντίστοιχα, τους επιτέθηκαν και τους πολέμησαν άγρια, προσπάθησαν να τους καταστρέψουν τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και την Πιστή τους, τους δίωξαν με μανία και σε απόλυτα γενοκτονικά βαθμό, αλλά στο τέλος και οι τρεις ηττήθηκαν και απέτυχαν και είχαν όλοι τους οικτρό τέλος.  

Οι Τρεις Ποιμένες κατά την Γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, οι Τρεις Μάγοι, οι Τρεις ετεροθαλείς αδερφοί του Κυρίου και οι Τρεις Παίδες Εν Καμίνω αποτελούν όλοι τους προτυπώσεις της Αγίας Τριάδας.

Οι 318 υπηρέτες του Δίκαιου Αβραάμ που πολέμησαν και νίκησαν μαζί του τον ειδωλολάτρη βασιλιά Χολοδογόμορ, προ τυπώνουν τους 318 Πατέρες που στην Α’ Οικουμενική Συνοδό πολέμησαν και νίκησαν τον αιρετικό Άρειο.

Με βελανίδια και δροσιά έμεινε έρημο και ζούσε σαν ερημίτης ο Δίκαιος Μελχισεδέκ πριν συναντήσει τον Δίκαιο Αβραάμ, όπως με ακρίδες και μελί έζησε στην έρημο και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος και ζούσε σαν ερημίτης πριν αρχίσει το κήρυγμα του για τον ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Δίκαιος Μελχισεδέκ ήταν αγαπημένος του Θεού, όπως και ο Προφήτης Ενώχ. 

Ο Μοναχός Άβελ της Ρωσίας, όπως και ο Προφήτης Ηλίας στο Αρχαίο Ισραήλ έζεψε και αυτός ένα ουράνιο άρμα.

Ο Προφήτης Μωυσής άνοιξε στα δύο την Ερυθρά Θάλασσα με θαυμαστό τρόπο και όταν εισήλθαν οι Αιγύπτιοι μέσα την έκλεισε και τους έπνιξε, όπως ακριβώς αργότερα και πάλι ο Προφήτης Μωυσής άνοιξε με θαυμαστό και πάλι τρόπο την γη στα δύο και αυτή κατάπιε τους στασιαστές Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ και  ξαναέκλεισε.

Πολλές (δήθεν) «Χριστιανικές Εκκλησίες» στις μέρες μας έχουν υποταχτεί με αφορμή τον κορωνοιό τόσο πολύ στις πολίτικες κυβερνήσεις που θυμίζουν την υποταγή που έκανε η (ψευδής και δήθεν) σχισματική «Ζώσα Εκκλησία» στην άθεη ΕΣΣΔ ή σχισματική ψευδο-Εκκλησία του «παπά-Ευθύμ» στην Τουρκία.

Ο Άγιος Ιωάννης Βαπτιστής και Πρόδρομος ενώ ασκήτευε στην έρημο, όταν έλαβε εντολή από τον Θεό την εγκατέλειψε για να προετοιμάσει τους Ισραηλίτες για τον ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και δέχθηκε διώξεις και μαρτύρια.

Αντίστοιχα, πολλοί Άγιοι Μοναχοί, Ασκητές και Στυλίτες, όταν έλαβαν εντολή από τον Θεό να υπερασπίσουν την Ορθοδοξία, κατέβηκαν από  τα μοναστήρια, τους στύλους και τις σπηλιές τους και δέχθηκαν διώξεις (π.χ. ο Άγιος Νικόλαος ή ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). 

Ο Προφήτης Αβαγός προφήτεψε πείνα στην οικουμένη επί Αυτοκρατορίας Κλαυδίου ως Ρωμαίου Αυτοκράτορα, όπως ακριβώς έκανε πριν από αυτόν και ο Προφήτης Ηλίας, προφητεύοντας πείνα στο Βασίλειου του Ισραήλ υπό την ηγεσία του Αχαάβ, όπως και έγινε.

Με τον ίδιο τρόπο προφητεύτηκε πείνα στην Χαναάν επί της εποχής του Αβραάμ, όπως και έγινε, όπως ακριβώς προφητέυτηκε και πείνα στην Αίγυπτο, την Χαναάν και τον κόσμο επί Ιωσήφ του Δίκαιου, όπως και έγινε.

Οι κάτοικοι της Τύρου και της Σιδώνας πήραν με το μέρος τους τον φίλο του βασιλιά Ηρώδη του Α’ Αγρίππα για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους, όπως ακριβώς και ο Αρχιερέας του Ισραήλ Μενέλαος πήρε με το μέρος του τον φίλο του βασιλιά Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς και στρατηγό Πτολεμαίο για να αθωωθεί ο ίδιος.

Ο Βαριησούς/Ελυμάς, ο Απόστολος Παύλος (Σαύλος τότε) και οι κάτοικοι των Σοδόμων τυφλώθηκαν προσωρινά από τον Απόστολο Παύλο, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και τους δύο Αγγέλους για τις αμαρτίες τους (ο πρώτος γιατί εμπόδιζε τον εκατόνταρχο Κορνήλιο να πιστέψει, ο δεύτερος επειδή δίωκε τους Χριστιανούς και οι τρίτοι γιατί πήγαν να κακοποίησουν τον Λωτ και την οικογένεια του).

Ο Απόστολος Παύλος και Σίλας φυλακίστηκαν με ξυλοπέδη, δεσμά και αλυσίδες όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.  

Ο Απόστολος Παύλος και ο Απολλώς ήταν και οι δύο πολύ ικανοί ρήτορες.

Στην Αντιόχεια της Πισιδίας και στην Κόρινθο ο Απόστολος Παύλος τίναξε συμβολικά την σκόνη από τα υποδήματα του.

Οι τέσσερις ανύπαντρες και παρθένες κόρες του Απόστολου Παύλου είχαν Προφητικές ικανότητες, όπως και οι παρθένες Εστιάδες Παρθένες λέγεται πως είχαν και αυτές (δήθεν) «προφητικές»/μαντικές ικανότητες.

Στην πρώτη απελευθέρωση του Απόστολου Πέτρου μετά την φυλάκιση από την τέλεση του πρώτου του θαύματος που θεράπευσε έναν παράλυτο, μετά από κοινή προσευχή των Χριστιανών, κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα εμφανώς σε όλους όπως ακριβώς έγινε την Πεντηκοστή και αυτοί άρχισαν να προφητεύουν.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Ανάσταση της κόρης του Ιάρειου, όπως και στην περίπτωση της Ανάστασης της Ταβιθά από τον Απόστολο Πέτρο, και οι δύο είπαν σε αυτές πριν τις Αναστήσουν λέγοντας τους: «Σήκω».

Ο Απόστολος Πέτρος απελευθερώθηκε δύο φορές από την φυλακή μέσω της παρέμβασης Αγγέλου, όταν αυτός φυλακίστηκε από τον Αρχιερέα και τον Ηρώδη τον Α’ τον Αγρίππα στα Ιεροσόλυμα.

Οι Αρχιερείς φοβόνταν τον λαό που έτρεφε εκτίμηση για τον Απόστολο Πέτρο και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή, ενώ και για τους ίδιους λόγους ο Ηρώδης ο Αντύπας  φοβόνταν τον λαό που έτρεφε εκτίμηση για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή.

Τόσο κατά την μετάβαση του Απόστολου Παύλου στην Ρώμη, όσο και του Προφήτη Ιωνά στις Θαρσείς ξέσπασε θαλασσοταραχή στην θάλασσα, η οποία κόντεψε να βουλιάξει τα πλοία που τους μετέφεραν.

Ένα Ουράνιο Φως τύλιξε τον Απόστολο Παύλο (τότε Σαύλο) και τους συντρόφους του στον δρόμο τους για την Δαμασκό, όπως και τους Αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη κατά την Μεταμορφωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Το αρχικό όνομα του Απόστολου Πέτρου ήταν το Σιμών, ενώ του Απόστολου Παύλου το Σαύλος.

Στο σπίτι του έπαρχου Κορνήλιου το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε σαν την Πεντηκοστή σε όσους παραβρίσκονταν εκεί όταν τους βάπτισε ο Απόστολος Πέτρος, όπως και σε δώδεκα μαθητές του Ιωάννη του Πρόδρομου και Βαπτιστή όταν τους βάπτισε ο Απόστολος Παύλος.

Δύο φορές επιχειρήθηκε απόπειρα δολοφονίας του Απόστολου Παύλου με πρόσχημα την μεταφορά του για περαιτέρω ανάκριση από τους εχθρούς του, την μία από τον Ιουδαίο διοικητή στα Ιεροσόλυμα και η άλλη από τον έπαρχο της Καισάρειας Φήστο.

Τόσο ο Πέτρος στα Ιεροσόλυμα, όσο και ο Παύλος στα Λύστρα θεράπευσαν χωλούς από την αρρώστια τους.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και τέσσερις άντρες στα Ιεροσόλυμα έκαναν τάξιμο να ξυρίσουν τα μαλλιά τους όπως και έγινε.

Ο Απόστολος Παύλος παραλίγο να μαστιγωθεί και να εμπαιχτεί από τον διοικητή της Ιερουσαλήμ, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός από τον Ρωμαίο Έπαρχο Πιλάτο.

Ο Απόστολος που θα έπαιρνε την θέση του Ιούδα ήταν ο Ματθίας που επιλέχθηκε με κλήρο, όπως και ο ένοχος ανάμεσα στον Σαούλ και τον γιο του Ιωανάθαν επιλέχθηκε και αυτός με κλήρο.

Κατά την ανάκριση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού από τον Αρχιερέα Καϊάφα, όπως και κατά την ανάκριση του Απόστολου Παύλου από  τον Αρχιερέα Ανανία, οι υπηρέτες των Αρχιερέων τους κτύπησαν παράνομα και όταν αυτοί δικαίως διαμαρτυρήθηκαν τους απάντησαν λέγοντας και στους δύο: «Έτσι μιλάς στον Αρχιερέα»;

Όταν οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος θεράπευσαν έναν παράλυτο θαυματουργικά στην Αντιόχεια της Πισιδίας, τα πλήθη τους πέρασαν για τους δήθεν «θεούς» Δία τον πρώτο και Ερμή τον δεύτερο, όπως πέρασαν και οι ιθαγενείς της νήσου Μελίτης τον Απόστολο Παύλο για δήθεν «θεό» όταν δεν έπαθε τίποτε θαυματουργικά μετά από το δάγκωμα μίας οχιάς.

Τόσο ο Άγιος Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, ο Όσιος Αβράμιος, ο Άγιος Σεραπίων, ο Άγιος Βιτάλιος, αλλά ο Άγιος Πορφύριος έσωσαν πολλές κοπέλες από την πορνεία.

Οι Άγιοι Απόστολοι και ο Άγιος Πορφύριος με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, μπορούσαν να συνομιλούν και να συνεννοούνται πολλές γλώσσες με τους άλλους, ενώ δεν οι ίδιοι δεν τις γνώριζαν.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε έναν παράλυτο, έτσι και ο Άγιος Πορφύριος θεράπευσε μία παράλυτη.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έτσι και ο Άγιος Πορφύριος πριν θεραπεύσει κάποιον, τον ρωτούσε πρώτα αν πίστευε ότι μπορούσε να το κάνει αυτό για να δείξει το άτομο αυτό την Πίστη του.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε τους δέκα λεπρούς λέγοντας τους να πάνε να τους ελέγξουν οι ιερείς, όπως και ο Προφήτης Ελισαίος την λέπρα του Νεεμάν του Σύρου, λέγοντας του να νιφτεί εφτά φορές στον Ιορδάνη Ποταμό.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον τυφλό στην Ιεριχώ και στον Σαμαρείτη των δέκα λεπρών όταν τους θεράπευσε τους είπε: «Πήγαινε στο καλό, η Πίστη σου σε έσωσε».

Οι Αρχιερείς φοβόνταν να συλλάβουν εμφανώς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό γιατί φοβόνταν τον λαό που τον θαύμαζε, όπως ακριβώς έκαναν και με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και Πρόδρομο.

Όσοι ακουμπούσαν τα ρούχα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού γιατρεύονταν, όπως ακριβώς γίνονταν και με τους Αποστόλους, στους οποίους ακόμα και σε όποιον έπεφτε πάνω η σκιά τους γιατρεύονταν.

Οι Απόστολοι Πέτρος και Ανδρέας, όπως και οι Ιωάννης και Ιάκωβος ήταν όλοι τους ψαράδες στο επάγγελμα.

Οι Άγιοι Λουκάς της Κριμαίας, Λουκάς ο Ευαγγελιστής και οι Άγιοι Ανάργυροι ήταν όλοι τους ψαράδες στο επάγγελμα.

Ένας Άγγελος ενίσχυε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στο Όρος των Ελαιών, όπως και την Τωβία ο Αρχάγγελος Ραφαήλ.

«Πήγαινε κόρη μου, η Πίστη σου σε έσωσε» είπε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην αμαρτωλή γυναίκα που τον άλειψε μύρο, όπως και την αιμορραγούσα γυναίκα που τον άγγιξε και θεραπεύτηκε.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προανήγγειλε τόσο στην Παναγιά μας, όσο και στον ιερέα Ζαχαρία, την σύλληψη και γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και του Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή, όπως και ποια ονόματα θα τους δοθούν αφού αυτοί γεννηθούν.

Τρεις Άγγελοι εμφανίστηκαν σε έναν ηγούμενο για να συναντήσουν όλους τους Ασκητές Μοναχούς του και κυρίως έναν διά Χριστόν Σαλό Μοναχό, ο οποίος έβαζε πέτρες σε δύο σακιά δεξιά (για τις καλές πράξεις) αριστερά (για τις κακές πράξεις) και όταν τους έδειξε όλους εκτός αυτών, αυτοί του το αποκάλυψαν θαυμαστά.

Αντίστοιχα και ο Δίκαιος Πατριάρχης Αβραάμ φιλοξένησε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και τρεις Αγγέλους.

Πανηγυρικούς λόγους και εγκώμια έλεγαν στις γιορτές των Αγίων και Μαρτύρων σε πανηγύρια οι κάτοικοι της Ρωμανίας και σε επικήδειους οι Αρχαίοι Έλληνες.  

Ο Άγιος Γεράσιμος Ιορδανίτης είχε ως κατοικίδιο ένα άγριο λιοντάρι, όπως και ο Άγιος Παίσιος άγρια φίδια.

Όταν πέθανε ο Άγιος Γεράσιμος Ιορδανίτης, το λιοντάρι του έμεινε χωρίς τροφή και νερό, πάνω στον τάφο του αγίου, όπου πέθανε ύστερα από μερικές μέρες, όπως και ο σκύλος του οπλίτη Εύπολη στην Αρχαία Αθήνα λίγες μέρες μετά τον θάνατο του!

Όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έτσι και ο Άγιος Πορφύριος όταν έκαναν ένα θαύμα ζητούσαν από τους ευεργετηθέντες να μην το πουν πουθενά, αλλά αυτοί αντίθετα έβγαιναν έξω και το διαλαλούσαν παντού από ευγνωμοσύνη.

Ο Άγιος Προφύριος, όπως και ο Γέροντας Ευθύμιος από το κελί της Αναστάσεως στην Καψάλα του Αγίου Όρους είχαν την ικανότητα να γνωρίζουν τα ονόματα και τον βίο ατόμων που συναντούσαν για πρώτη φορά πριν μιλήσουν μαζί τους, όπως και τα προβλήματα τους και να δίνουν λύση σε αυτά.

Όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε στους γιους του Ζεβεδαίου, τους Αποστόλους Ιωάννη και Ιάκωβο ότι δεν ξέρουν τι ζητάνε όταν του ζήτησαν να τους βάλει δεξιά και αριστερά όταν έρθει στην Βασιλεία του, έτσι και ο Άγιος Πορφύριος είπε σε ένα άτομο που του ζήτησε να αποκαλύψει κάτι στην σύζυγο του για να πιστέψει ότι δεν ξέρει τι ζητά.

Ο Άγιος Παίσιος, ο Άγιος Πορφύριος και ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης είχαν την ικανότητα να καταλαβαίνουν τις γλώσσες των ζώων, να συνομιλούν μαζί τους τα ζώα να τους ακούν, και να τους κάνουν υπακοή αν τους ζητούσαν κάτι.

Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός απομονώνονταν συχνά σε ερημικά μέρη και προσεύχονταν με τις ώρες.

-Στον Χριστιανό ο Θεός δίνει ένα φύλακα Άγγελο για βοηθό...

-Στον προχωρημένο πνευματικά δίνει και δεύτερο...

-Στους πνευματικούς πατέρες...Γεροντάδες σε διακονία...δίνει ένα στράτευμα ολόκληρο...

-Στον Άγιο Αντώνιο κατεξαίρεσιν είχε δώσει ένα Σεραφείμ...

Ο Άγιος Αντώνιος με την Μαρία την Αιγυπτία παρίστανται στον θρόνο Του...

Στο θρόνο... Είναι η Παναγιά , ο Τίμιος Πρόδρομος, οι Δώδεκα Απόστολοι, ο Μέγας Αντώνιος και η Μαρία η Αιγυπτία (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/05/blog-post_646.html).

Οι Άγιοι Τεσεράκοντα Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Σεβάστεια της Μικράς Ασίας επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Λικινίου όταν αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, όπως και οι Άγιοι μεγάλοι 42 Μάρτυρες εν Αμορίω μαρτύρησαν στην πόλη αυτή της Μικράς Ασίας όταν αρνήθηκαν να γίνουν με την βία και χωρίς την θέληση τους μουσουλμάνοι.

Ο Άγιος Σισώης ο Μέγας είχε έναν Μοναχό ο οποίος του θύμιζε καθημερινά την φράση: «Ραββί φάγε» επειδή ξεχνούσε να τρώει από την πολύ Προσευχή του, όπως και ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Α’ ο Μέγας είχε έναν δούλο να του θυμίζει καθημερινά την φράση: «Δέσποτα μην ξεχνάς τους Αθηναίους» για να θυμάται καθημερινά να τους εκδικηθεί για τον ρόλο τους στην Ιωνική Επανάσταση, καθώς και για την ήττα των Περσών στον Μαραθώνα.

Ο Όσιος Οικουμενικός Πατριάρχης Παρθένιος ο Γ’ συκοφαντήθηκε από τους Ιησουίτες στους Τούρκους και εκτελέστηκε στην αγχόνη την 1η Απριλίου του 1657 μ.Χ. (ανήμερα του Σαββάτου του Λαζάρου) όπως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης, αλλά και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ μαρτύρησε με αγχόνη κατά την λειτουργία του Πάσχα τις 10 Απριλίου 1821 μ.Χ.

Το δε σώμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Παρθενίου του Γ’ παρέμεινε τρεις μέρες στην Καγκελωτή Πύλη και μετά από τρεις μέρες ρίχτηκε στην θάλασσα όπου βρέθηκε από Πιστούς και θάφτηκε στην Ιερά Μονή της Παναγιάς της Καμαριώτισσας στην Χάλκη.

Αντίστοιχα και ο σώμα του Άγιου Εθνομάρτυρα Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγόριου του Ε’ παρέμεινε τρεις μέρες στην Χρυσή Πύλη (που από τότε παραμένει κλειστή) και μετά από τρεις μέρες ρίχτηκε στην θάλασσα όπου βρέθηκε από Πιστούς και θάφτηκε στην Ιερά Μονή της Παναγιάς της Καμαριώτισσας στην Χάλκη.

Επίσης λόγω των συκοφαντιών των Ιησουιτών εκτελέστηκαν και οι Οικουμενικοί Πατριάρχες Κύριλλος Κατσαρής και Παρθένιος ο Β’, ενώ στην αγχόνη μαρτύρησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ΣΤ’ το 1.821 μ.Χ. και το πτώμα του τρίφθηκε στην θάλασσα.

Το δε λείψανο του Άγιου Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ βρέθηκε από τον ναυτικό Μαρίνο Σκλάβο, όπως και το Άγιο Σώμα του Αγίου Εθναπόστολου και Εθνομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού μετά τον θάνατο του τρίφθηκε στην θάλασσα και βρέθηκε θαυματουργικά.

Με την εμφανιστή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Όσιου Παπουλάκου, εχθροί γίνονταν φίλοι, οι κλέφτες επέστρεφαν τα κλοπιμαία, οι πλούσιοι έδιναν τα κοσμήματα τους και χρήματα σε φιλανθρωπίες και γίνονταν και πολλά θαύματα.

Ο Νεοχορίου Σεραφείμ που επαναστάτησε μαζί με τον Διονύσιο τον Φιλόσοφο σουβλίστηκε, όπως και ο Αθανάσιος Διάκος μετέπειτα.

Ο Σάλωνων Ησαΐας όπως και οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες μοίρασαν όλη την περιουσία τους στους φτωχούς.

Ο ιερομόναχος Καλλίνικος που πολεμούσε ονομάστηκε Φλεσάκος, δηλαδή μικρός Παπαφλέσσας, όπως και ο Βαρνάβας ο Νέος ονομάστηκε μικρός «παλουκωτής» σαν τον «μεγάλο παλουκωτή» Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα της Βλαχίας.

Το σώμα του Νεομάρτυρα Μητροπολίτη Μολέων Ιωάννη ρίχθηκε σε βόθρο από τους Τούρκους, όπως και της Έστερ Σκοτ.

Τους εξισλαμισμούς στην Ήπειρο (Βόρεια και Νότια), όπως και στην Μακεδονία τους σταμάτησε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως και ο Δαμασκηνός ο Στουδίτης ο Επίσκοπος Λιτής και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ιωσήφ Δαλιβέρης.

Ο παπα-Σάββας Παπαδόπουλος ονομάστηκε Παπαφλέσσας του Πόντου.

Ο Δεσπότης Σάμου Κύριλλος πολεμούσε με σπαθί στις μάχες και με φουστανελά σαν τον Παπαφλέσσα, ενώ ευλόγησε την σημαία των επαναστατών, όπως και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στην Πάτρα.

Με απατή προσκάλεσε ο Κιουτσούκ Μεχμέτ στην Κύπρο το 1.821 μ.Χ. για δήθεν συνάντηση τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό μαζί με άλλους ιερείς και τον εκτέλεσε, όπως και ο  Καϊμακάμης της Τριπολιτσάς, Μεχμέτ Σαλίχ πολλούς πρόκριτους και Αρχιερείς στην Τρίπολη ή οι Πέρσες υπό τον Τισσαφέρνη τους αρχηγούς των Μυρίων σε μία δήθεν συνάντηση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός αρνήθηκε να φύγει ενώ μπορούσε και προτίμησε να μείνει και να μαρτυρήσει με το ποίμνιο του, όπως και ο Άγιος Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ στην Πόλη κατά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ.

Μετά την υποδούλωση τους στους Βαβυλωνίους και τους Ρωμαίους οι Εβραίοι μετέτρεψαν τις προφητείες για τον Πάσχων Μεσσία σε εθνικοαπελευθερωτή ηγέτη, όπως και οι Έλληνες μετά την υποδούλωση τους στους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (αλλά και πριν την περίοδο αυτή) είχαν προφητείες για τον Πεννή βασιλιά Ιωάννη, ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τους κατακτητές τους και θα αποκαθιστούσε την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.

Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς είχε ατελή ομιλία σαν τον βραδύγλωσσο Προφήτη Μωυσή (αλλά και τον ένδοξο Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ), αλλά όπως ο Προφήτης Μωυσής είχε σαν βοηθό του στην ομιλία τον Ααρών, έτσι και ο Άγιος Νικόλαος Πλανάς είχε ως βοηθό στην ομιλία το ίδιο το Άγιο Πνεύμα.

Και οι δύο αυτοί Άγιοι της Ορθοδοξίας μας ήταν και οι δύο διορατικοί, προορατικοί και Μεγάλοι Προφήτες και Θαυματουργοί.

Υπάρχουν Άγιες Κάρες στην Ορθοδοξία μας όπως αυτή του Ιωάννη του Βαπτιστή και Προδρόμου, του Άγιου Νικόλαου εκ Μετσόβου που βρίσκεται στην Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων ή του Αποστόλου Θωμά που βρίσκεται στην Μονή Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο και όσες φορές γίνονταν με αυτές λιτανείες οι θεομηνίες που βασάνιζαν τον κόσμο εξαφανίζονταν.

Ο Αλή Πάσας χρησιμοποίησε επίσης την Κάρα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για να σωθεί όταν τον πολιορκούσε ο Χουρσίτ Πάσας στα Γιάννενα, όμως ο Άγιος τον είχε παλαιοτέρα προειδοποιήσει ότι θα πήγαινε στην Πόλη με κόκκινα γενιά (δηλαδή αποκεφαλισμένος όπως και έγινε).

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και ο Δίκαιος Ιώβ παρόλες τις οδύνες και τα βάσανα που υπέστησαν και οι δύο άδικα δεν γόγγυζαν για αυτά.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Μέγας Κωνσταντίνος, είχαν πιο στενές σχέσεις με τις Θεοσεβείς μητέρες τους και μεγάλωσαν μέχρι μία ηλικία με αυτές, ενώ είχαν παρόλα αυτά καλές σχέσεις και με τους μονάρχες γονείς τους.

Και οι δύο σε κάποια φάση όταν ήταν νέοι αναγκάστηκαν να εξοριστούν για ένα χρονικό διάστημα, αλλά σύντομα επανήλθαν και ενώθηκαν με τους πατέρες τους, τους βοήθησαν και συνδιοίκησαν μαζί τους και μετά τον θάνατο αυτών νίκησαν με μάχες τους εχθρούς τους (από το εξωτερικό και το εσωτερικό), ένωσαν τα κράτη τους και δημιούργησαν Αυτοκρατορίες.

Τόσο ο Δίκαιος Άβελ, όπως και ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ πριν γίνει βασιλιάς ήταν ποιμένες, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, ο Απόγονος του ένδοξου Βιβλικού βασιλιά Δαβίδ, ήταν Ποιμένας Ψυχών. 

Όπως επί Προφήτου Ζαχαρία καθαιρέθηκαν τρεις κακοί Αρχιερείς σε ένα μήνα, έτσι και στην Αργεντινή το 2.001 μ.Χ. δε δύο μήνες καθαιρέθηκαν τρεις Προέδροι ως τον Ντε Λα Ρούα. 

Ο Τωβιτ διώχθηκε από τον Σεναρηχείμ και επέστρεψε στην Νινευί μετά τον θάνατο του, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός διώχθηκε από τον Ηρώδη και επέστρεψε στην Ιουδαία μετά τον θάνατο του.

Οι γυναίκες του Ιώβ και του Τωβίτ τους έλεγξαν άδικα για την Πίστη τους στον Θεό.

Ένα μεγάλο ψάρι προσπάθησε να φάει τον Τωβία μέσα από μία λίμνη σαν το Κήτος τον Προφήτη Ιωνά.

Ο Αρχάγγελος Ραφαήλ εξαφανίστηκε μόλις εμφανίστηκε με την αληθινή μορφή του στους Τωβίτ και Τωβία, αλλά και στους γονείς του Σαμψών και τον Γεδεών.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωασάφ ο Β΄ ο Μεγαλοπρεπής, ο οποίος είχε το ίδιο προσωνύμιο με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή ήταν Πατριάρχης στα χρόνια της ηγεμονίας του Σουλτάνου αυτού.

Τόσο ο Σελίμ ο Α΄ ο Σκληρός, όσο και ο γιος του Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής ήθελαν να μετατρέψουν τις Εκκλησίες της Πόλης σε τζαμιά, αποφάσεις που απέτρεψαν με κατάλληλες ενέργειες οι άξιοι Οικουμενικοί Πατριάρχες Θεόληπτος Α’ και Ιερεμίας Α’.

Όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Συμεών ο Νέος Στηλίτης έλεγαν σε σεισμούς να μην πέσουν τα σπίτια από σεισμό λέγοντας: «Χριστός μεθ’ Ημών Στήτω», σε όσους τους πίστευαν τα σπίτια δεν έπεφταν, ενώ σε όσους δεν τους πίστευαν έπεφταν.

Ο Ιωάννης ο Καλυβίτης και ο Άγιος Πορφύριος έφυγαν από τους γονείς τους χωρίς να τους ειδοποιήσουν και έγιναν και οι δύο Μοναχοί, ενώ αποκαλυφθήκαν και τους επισκέφτηκαν και τους αποκαλυφθήκαν μετά από πολλά χρόνια.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Προδρόμος και Βαπτιστής έζησε και ασκήτεψε στην έρημο, αλλά όταν του το ζήτησε ο Θεός έφυγε από αυτή και άρχισε να κηρύττει στον κόσμο, ενώ βάπτισε και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στον Ιορδάνη Ποταμό.

Αντίστοιχα και ο Άγιος Μελχισεδέκ έζησε και ασκήτεψε στην έρημο, αλλά όταν του το ζήτησε ο Θεός έφυγε από αυτή και συνάντησε τον Δίκαιο Αβραάμ, τον οποίο και ευλόγησε κοντά στην Σαλήμ.

Ο ηρωικός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιωάννης Βατάτζης και ο Δεσπότης της Ηπείρου Μιχαήλ ο Β’ απομάκρυναν από τους ίδιους τις νόμιμες συζυγούς τους Κωνστάνς και Αγία Θεοδώρα της Άρτας εξαιτίας της Μαρκεσίνης και μίας μάγισσας αντίστοιχα, όμως ο Μονάχος Νικηφόρος Βλεμμύδης στον πρώτο και οι Ιερείς και οι Μοναχοί του δευτέρου τους έφεραν σε μετάνοια και επέστρεψαν σε αυτές. 

Ο Γερό–Θεοφύλακτος Νανόπουλος από το Ιβηρίτικο Κελί του Αγίου Νικολάου (το λεγόμενο το «Κελλί των Τυπογράφων»), διηγήθηκε κάποτε με δάκρυα τα εξής:

«Κατά τα χρόνια της Γερμανικής κατοχής μάς συνέλαβαν οι Γερμανοί με τον κατά σάρκα αδελφό μου, τον παπα–Παντελεήμονα, και μας πήγαν στό (τρομερό στρατόπεδο αιχμαλώτων) Νταχάου.

Μια νύχτα, μας έβγαλαν έξω για να μας εκτελέσουν.

Ήταν χειμώνας και μας ξέντυσαν.

Περιμέναμε την σειρά μας.

Ελπίδα σωτηρίας, δεν είχαμε.

Τότε θυμήθηκα τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες και του λέω:

 “Μωρέ, Παντελεήμων!

Ποιο είναι το απολυτίκιο των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων;

Το ξέρεις;”.

Ο π. Παντελεήμων, άρχισε τότε να ψέλνει:

“Τας αλγηδόνας των αγίων,

ας υπέρ Σου έπαθον,

δυσωπήθητι, Κύριε·

και πάσας ημών τας οδύνας

ίασαι, φιλάνθρωπε, δεόμεθα”.

Αμέσως τότε, μια ζέστη απλώθηκε γύρω από ’μας τους δύο και δεν καταλαβαίναμε το κρύο.

Ήταν η παρουσία των Αγίων, που και αυτοί υπέφεραν από το ψύχος.

Η νύχτα πέρασε έτσι και, το πρωί, ενώ περιμέναμε τον θάνατο, ήρθε διαταγή εμάς τους δύο καλόγηρους να μη μας εκτελέσουν.

Κανείς δεν γλύτωσε από όσους πήγαν εκεί, παρά μόνο εμείς.

Γι’ αυτό έγραψαν και τα ονόματά μας σε μια πινακίδα και την τοποθέτησαν εκεί στο Στρατόπεδο εκτελέσεως» (https://odysseiatv.blogspot.com/2021/03/blog-post_88.html).

Τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα είχε στο κρύο και την ζέστη οι Προσευχές των Τριών Παίδων εν Καμίνω ή οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες.

Τόσο ο Σαούλ, όσο και ο Αβεσαλώμ ήταν και οι δύο πολύ όμορφοι, ενώ ο Αβεσαλώμ, όπως και ο Κριτής Σαμψών είχαν και οι δύο πολύ μακριά μαλλιά.

Ο Φίλιππος Β’ και Μέγας Αλέξανδρος της πάντα Ελληνικής Μακεδόνας μας, μετά από μία μεταξύ τους διαμάχη, συμφιλιωθήκαν με κοινούς φίλους, όπως και ο Αβεσαλώμ και ο Δαβίδ.

Ξυπόλητος βγήκε Δαβίδ από την Ιερουσαλήμ όταν την κατέλαβε ο Αβεσαλώμ, όπως και ξυπόλητος μπήκε σε αυτή ο Ηράκλειος στην πόλη αυτή μετά το πέρας των Βυζαντινοπερσικών Πολέμων.

Με βέλη σκοτώθηκε ο Ιωάβ με διαταγή του Αβεσαλώμ, με βέλη σκοτώθηκε και ο ίδιος με διαταγή του Σολομώντα.

Άλλαξε την στολή του για να μην γίνεται στόχος κατά την διάρκεια της μάχης ο Πύρρος και ο Αχαάβ, ενώ και οι δύο σκοτωθήκαν πολεμώντας σαν τον Σαούλ σε μάχες.

Ο Σαούλ ύστερα από διόραση του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ ακολουθήσε τρεις άντρες που ο Σαμουήλ του είπε ότι θα βρει στο δρόμο και να τους ακολουθήσει και να πάει μαζί τους στην πόλη της Γιβέα.

Αντίστοιχα και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε στους μαθητές του Πέτρο και Ιωάννη να ακολουθήσουν έναν άντρα που θα κουβαλά μία σταμνά και στο μέρος που θα πήγαινε να πει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού ότι ο Κύριος θέλει να κάνει σε αυτό το τελευταίο επίγειο Δείπνο Του, το γνωστό σε όλους μας Μυστικό Δείπνο.

Ανθρωποθυσίες γίνονταν στο Αρχαίο Ισραήλ επί ειδωλολατρίας, αλλά και στις πάντα Ελληνικές Μυκηναϊκή και Μινωική Κρήτη.

Ο Μέγας Αθανάσιος κήρυξε παντού την Ορθοδοξία κατά της αίρεσης του αρειανισμού και διώχθηκε από τους αιρετικούς αρειανούς Αυτοκράτορες (τον Κωνστάντιο) και πέθανε στην εξορία, όπως ακριβώς έγινε και με τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή από τον μονοθελητή Αυτοκράτορα Κώνστα.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήλεγξε την Αυτοκράτειρα Ευδοξία και εξορίστηκε και πέθανε από τα βάσανα, τις ελλείψεις και τις ταλαιπωρίες στην εξορία από αυτή και τον Αυτοκράτορα Αρκάδιο, όπως ακριβώς έγινε και με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο από την Ηρωδιάδα και τον Ηρώδη τον Αντύπα όταν τους ήλεγξε.

Ο στρατηγός Λούκιος και ο Σέπτιμο Σεβήρος προσπάθησαν ανεπιτυχώς να πείσουν τον 113χρονο Άγιο Χαράλαμπο να αρνηθεί την Πίστη του, όπως και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής τον 90χρονο Ελεάζαρο, αλλά και οι δύο απάντησαν στους τυράννους: «Τόσα χρονιά υπηρετώ τον Θεό και ποτέ δεν με αδίκησε. Δεν θα τον προδώσω» και είχαν και οι δύο μαρτυρικό θάνατο.

Οι κόρες του Νέρωνα (η Δομνίνα), του Σέπτιμο Σεβήρου (η Γαλήνη) και του Διοκλητιανού, η Βαλέρια (και η σύζυγος αυτού Αλεξάνδρα), ομολογήσαν δημοσιά ότι είναι Χριστιανές με τα μαρτυρία του Αγίου Χαράλαμπου, της Αγίας Ευφημίας, της Αγίας Φωτεινής και του Αγίου Γεωργίου και μαρτύρησαν μαζί με αυτούς. 

Η Αγιά Φωτεινή κατάφερε με την Πίστη και την Προσευχή της να νικήσει τον μάγο Λαμπάδιο του Αυτοκράτορα Νέρωνα (σαν τους μάγους του Φαραώ Ιωάννη και Ιαμβρή) και να τον μεταστρέψει στον Χριστιανισμό (όπως και η Αγία Ιουστίνη τον Άγιο και αρχικά μάγο Κυπριανό), όταν δεν έπαθε τίποτε όταν ήπιε τα δηλητήρια του, όπως και ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας τα δηλητήρια που του έδωσε ο Μεγάλος Βεζίρης του μουσουλμάνου Σουλτάνου της Αιγύπτου.

Οι Άγιοι Δαρεία και Χρύσανθος θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους σαν τα θύματα του Στάλιν στο Καττύν.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Προδρόμος και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, έγιναν και οι δυο Άγιοι με αυστηρή νηστεία και άσκηση στην έρημο, όπως και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία (στην ίδια έρημο με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή), έχοντας μόνο ως τροφή τους τα χόρτα της ερήμου.

Ο Άγιος Υπάτιος και ο Άγιος Γεώργιος νίκησαν και οι δύο τεράστιους δράκοντες (φίδια), τα οποία ακινητοποίησαν και οι δυο με την Προσευχή τους, τα έφεραν στις πλατείες των πόλεων που αυτά δυνάστευαν και τα αφάνισαν εκεί μπροστά σε όλους προς Δόξα του Θεού.

Η γυναικά που σκότωσε τον Άγιο Υπάτιος, αλλά και ο δήμιος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού δαιμονίστηκαν και οι δύο, φωνάζαν παντού ότι ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο αυτών και είχαν και οι δύο κακό τέλος.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, όπως και η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα είχαν και οι δύο ανήθικη ζωή που ξεκίνησαν στην Αλεξάνδρεια, την οποία σταμάτησαν δια πάντως όταν η μία έζησε το Θαύμα στον Ναό της Ανάστασης στα Ιεροσόλυμα και έγινε τελικά Αγία, ενώ η δεύτερη όταν γνώρισε και παντρεύτηκε τον μετέπειτα Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ιουστινιανό τον Α΄ τον Μέγα.

Με τον ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο έπεσαν τα είδωλα της, όπως και με τις προσευχές των Αγίων Γεωργίου και Προκοπίου σε ειδωλολατρικούς ναούς.

Ο Άγιος Γεώργιος ανέστησε νεκρό από τον τάφο του, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χρίστος τον φίλο  Του, τον Άγιο Λάζαρο.

Τόσο η Αγία Βαρβάρα, όπως και η Αγία Ειρήνη, που ήταν από  τους πατεράδες τους κλεισμένες σε πύργους για απομόνωση, έγιναν και οι δυο τελικά Χριστιανές, οι πατεράδες τους προσπάθησαν να τις σκοτώσουν (και οι δύο όμως διασωθήκαν θαυματουργικά, η πρώτη με κεραυνό), ενώ και οι δυο κήρυξαν στην συνέχεια τον Χριστιανισμό και είχαν μαρτυρικό τέλος.

Ο Άγιος Θαλέλαιος και ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας ήταν και οι δύο γιατροί που γιάτρευαν δωρεάν τους ασθενείς τους όχι μόνο με την επιστήμη τους, αλλά ακόμα και με την Προσευχή τους και τους μίλαγαν για τον Χριστό σαν τους Αγίους Αναργύρους.

Οι στρατιώτες που πήγαν να εκτελέσουν τον Άγιο Θαλέλαιο έχασαν θαυμαστά το φως τους για ένα διάστημα και δεν μπορούσαν να τον βρουν, όπως και οι κάτοικοι των Σοδόμων από τους δύο Αγγέλους όταν πήγαν να βλάψουν τον Δίκαιο Λωτ.

Η Αγία Θεοδοσία της Τυρού ρίχτηκε στην θάλασσα σαν τον Άγιο Ανδριανό ή την Κυρά Φροσύνη στα Γιάννενα.

Ο Άγιος Βαρνάβας, όπως και οι Άγιοι Ανάργυροι, αλλά και ο Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας μαρτυρήσαν όλοι τους με λιθοβολισμό.

Αγαπημένα αδέρφια και Άγιοι ήταν οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, όπως και οι Απόστολοι Ιωάννης και Ιάκωβος ή Πέτρος και Ανδρέας.

Ο Ρωμαίος στρατιωτικός Νεανίας και η συνοδεία του στον δρόμο για την Αντιόχεια για την εξόντωση των Χριστιανών της πόλης αυτής άκουσε μία φωνή από τον Ουρανό που του έλεγε «Γιατί με διώκεις»; «Ποιος είσαι Κύριε»;, ρώτησε ο Νεανίας.

«Ο Χρίστος που εσύ διώκεις» του απάντησε η φωνή, και τότε ο Νεανίας, έχοντας υποστεί την ίδια εμπειρία με τον Απόστολο Παύλο στον δρόμο αυτού για την Δαμασκό έγινε Χριστιανός και πήρε το όνομα Προκόπιος που έγινε Άγιος, όπως και ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ονομάστηκε από Σαυλό σε Παύλο όταν έγινε Χριστιανός και είχαν και οι δύο μαρτυρικό τέλος.

Τόσο ο Άγιος Προκόπιος, όσο και ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, με λιγότερο στρατό και με προσευχή στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, νίκησαν πολυπληθείς αντίπαλους τους, όπως και ο Κολοβής των Φράγκων.

Όπως η Παναγιά μας για να σώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό σαν βρέφος από τον διωγμό του Ηρώδη κατέφυγε στην Αίγυπτο, έτσι και η Αγία Ιουλίτα, για να σώσει το βρέφος της, τον Άγιο Κύρηκο από τον διωγμό του Διοκλητιανού κατέφυγε σε άλλη περιοχή.

Ο Διοκλητιανού σκότωσε τον Άγιο Κυρίκο που ήταν βρέφος ρίχνοντας τον με το κεφάλι του στον τοίχο, όπως έκαναν και οι Πραιτοριανοί με την κόρη του Καλιγούλα, την Δρουσίλα.

Ο Άγιος Παντελεήμωνας και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν και οι δυο θαυματουργοί και μεγάλοι ρήτορες και υπερασπιστές της Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Παντελεήμονας θεράπευσε σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό έναν παράλυτο και έναν τυφλό, ενώ όπως και ο Προφήτης Δανιήλ και η Αγία Θέκλα όταν ρίχτηκαν στα θηρία δεν έπαθαν μέσω Προσευχής τίποτε θαυματουργικά γιατί αυτά δεν τους πείραξαν.

Ο Άγιος Παντελεήμονας και οι Άγιοι Ανάργυροι φθονήθηκαν για τις επιτυχίες και τις  θεραπείες τους από συνάδελφους τους γιατρούς που τους φθόνησαν.

Ο Άγιος Παντελεήμονας οι πληγές του ξυστήκαν με σιδερένια μύχια, με τον τρόπο που πολλοί Τούρκοι σκότωναν μαρτυρικά τους Χριστιανούς. 

7 ήταν οι Άγιοι Μακκαβαίοι, τα παιδιά της Αγίας Σολομωνής, όπως και εφτά ήταν οι Επτά Παίδες εν Εφέσω.

23 νέοι Χριστιανοί κρύφτηκαν σε μία σπηλιά (όπως και οι Επτά Παίδες εν Εφέσω), οι οποίοι συνελήφθησαν και μαρτυρήσαν από τους Ρωμαίους διώκτες τους, μαζί με τον Άγιο Ανδριανό.

Η σύζυγος του Αγίου Ανδριανού, η Αγία Ναταλία, μετρά τον μαρτυρικό θανάτου του συζύγου της έζησε θεάρεστη ζωή και δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ μέχρι τον θάνατο της, όπως και η Ναταλία Δραγούμη μετά από τον θάνατο του ηρωικού συζύγου της, του Εθνομάρτυρα Παύλου Μελά.

Ο Άγιος Μαμάς, όπως και ο Δίκαιος Αβραάμ, ο Άγιος Ιακώβ, ο Προφήτης Μωυσής, Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός της Κύπρου και ο Δαβίδ ήταν όλοι τους αρχικά βοσκοί και πάλευαν με θηρία για να προστατεύσουν τα κοπάδια τους.

Ο Άγιος Μάμμας λίγο πριν πεθάνει από τα μαρτυρία έτρεξε ο ίδιος κρατώντας τα σπλάχνα του στα χέρια του, όπως έκανε και στα Ιεροσόλυμα και ο Ράζις τον καιρό των Μακκαβαίων.

Επίσης, ο Άγιος Μάμμας μέσω της Προσευχής δεν έπαθε τίποτε όταν τον έριξαν στην φωτιά σαν τους Τρεις Παίδες εν Καμίνω, ούτε και όταν τον έριξαν στην θάλασσα για να τον πνίξουν σαν τον Άγιο Νιζαραίο ή τον Ιώσηπο.

Μετά το Προπατορικό αμάρτημα, ο Αδάμ και η Εύα ένιωσαν φόβο, όπως και ο Κάιν μετά τον φόνο του αδερφού του ένιωσε φόβο, τρέμουλο και τύψεις.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής της Αρμένιας, ρωτήθηκε από τους ειδωλολάτρες διώκτες του, όπως και οι Εβραίοι ρωτήσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό όταν Τον Σταύρωναν: «Που είναι τώρα ο Θεός σου»;

Ο ίδιος Άγιος ρίχτηκε σε έναν λάκκο με φίδια, όπως και ο Προφήτης Δανιήλ στον λάκκο των λέοντων και οι δύο δεν έπαθαν τίποτα θαυματουργικά, ενώ οι διώκτες τους Τιριδάτης ο Μέγας και Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας τρελάθηκαν και δαιμονίστηκαν μέχρι να μετανοήσουν.

Με γυναίκεια φορέματα έντυσε για να τους ταπεινώσει τους στρατιωτικούς Αγίους Σέργιο και Βάκχο ο Μαξιμιλιανός, όπως και ο Πέρσης βασιλιάς Ορμίσδας ο Δ΄ τον στρατηγό του Μπαχράμ Ο ΣΤ’ Τσουμπίν.

Οι εχθροί του ευνούχισαν τον Άγιο Γερμανό, όπως και τον Πέρση βασιλιά Ορμίσδα τον Δ’.

Ο Άγιος Αντώνιος και ο Άγιος Ιλαρίων πάλεψαν και οι δυο πολύ άγρια με τους δαίμονες.

Η Παναγιά μας με την εμφάνιση της με την Αγία της Σκέπη στην Πόλη στον Άγιο Ανδρέα τον διά τον Χριστόν Σαλό, λέγοντας ότι θα προστατεύει τους Χριστιανούς από εχθρικές εισβολές, όπως έγινε όταν εμφανίστηκε στην πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους το 626 μ.Χ. και την έσωσε θαυμαστά ή το 1.940 μ.Χ. στον Ελληνοιταλικό πόλεμο.

{Στην δε πολιορκία της Πόλης από τους Αβάρους το 626 μ.Χ., οι κάτοικοι προσεύχονταν στον Ναό της Αγίας Σκέπης οπού εμφανίστηκε η Παναγιά μας στον Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν Σαλό, και τότε μία θαυμαστή κακοκαιρία από το πουθενά ξέσπασε και αφάνισε τον στόλο των πολιορκητών}.

Ο Άγιος Ιωαννίκιος, όπως και ο Άγιος Πορφύριος είχαν και οι δύο το χάρισμα της Προφητείας από τον Θεό, όπως και ο Άγιος Παίσιος.

Ο Άγιος ο Θεόδωρος Στουδίτης, ως άλλος Ιωάννης ο Προδρόμος ήλεγξε τον παράνομο γάμο του γιου της Αυτοκράτειρας Ειρήνης και εξορίστηκε για αυτό (όπως φυλακίστηκε και εκτελέστηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Προδρόμος όταν ήλεγξε τον Ηρώδη τον Αντύπα για τον παράνομο γάμο του με την Ηρωδιάδα).

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, έφυγαν και οι δύο από το Άγιο Όρος για να καταπολεμήσουν τον κίνδυνο του εξισλαμισμού και του βαρλααμισμού αντίστοιχα.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο Άγιος Πατρίκιος ήταν και οι δυο αιχμάλωτοι από πειρατές για ένα διάστημα αλλά μετά απελευθερώθηκαν.

Με την λιτανεία και τις Προσευχές του Αγίου Σπυρίδωνα του Θαυματουργού της Κύπρου έβρεξε στο νησί και σταμάτησε η ανομβρία και η ξηρασία, όπως ακριβώς έγινε στο Αρχαίο Ισραήλ με τον Προφήτη Ηλία.

70 έτη έζησαν ο Προφήτης Δανιήλ, αλλά και Άγιος Ιλαρίων συνολικά.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ, οι Τούρκοι και οι Σοβιετικοί που έκαναν κρασοπότηρα τα σκευή του Ναού του Σολομώντα και των Χριστιανικών Εκκλησιών είχαν όλοι τους κακό τέλος.

Κακό τέλος είχαν και όσοι μπήκαν παράνομα και ασέλγησαν στον Ναό του Σολομώντα και την Αγία Σοφία της Πόλης (π.χ. ο Ηλιόδωρος, ο Πτολεμαίος ο Δ΄, ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, ο Πομπήιος ο Μέγας, ο Κράσσος, ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας, ή ο Βονιφάτιος ο Μομεφερατικός).

Το ίδιο συνέβη και με τους Τούρκους που πήγαν να καταστρέψουν τις τοιχογραφίες του Τρούλου της Αγίας Σοφίας στην Πόλη, αλλά και του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Βόρεια Ήπειρο στους κουμουνιστές που πήγαν να καταστρέψουν την Εκκλησιά και τον τάφο του.

Αλλά σεισμοί, φωτιές και καταστροφές σταμάτησαν θαυματουργικά και τους εργάτες που πήγαν να ανακατασκευάσουν με εντολή του Ιουλιανού του Παραβάτη τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα με αποτέλεσμα αυτός τελικά να μην ανακατασκευαστεί.

Ο Κλόβις, ο Τιριδάτης ο Μέγας και ο Βλαδίμηρος ο Μέγας πριν γίνουν Χριστιανοί ήταν όλοι τους βάρβαροι και άγριοι ηγεμόνες, αλλά μόλις βαφτιστήκαν άλλαξαν τελείως και έγιναν άλλοι άνθρωποι, φιλάνθρωποι και φωτισμένοι ηγεμόνες που έκαναν και αγαθοεργίες και ιεραποστολές.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος όταν βαφτίστηκε Χριστιανός σταμάτησε τους πολέμους και έζησε την υπόλοιπη ζωή του  με νηστεία, αγαθοεργίες και Προσευχή και ειρήνη, όπως έκανε και ο Ασόκα στην Ινδία όταν ασπάστηκε τον βουδισμό.

Η καρδιά του Αγίου Ιγνάτιου του Θεοφόρου όταν ανοίχτηκε έγραφε πάνω της το όνομα «Ιησούς Χριστός», όπως και άλλων Αγίων.

Υπήρχε δε και μία περίπτωση ενός ανθρώπου που έλεγαν ότι μισούσε τον Χριστό (ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) και έλεγε ότι ήθελε να τον σκοτώσει, όμως κάποια στιγμή προσευχήθηκε σε αυτόν, άλλαξε ζωή και λέγεται πως όταν μετά από πολύ καιρό πέθανε η καρδιά του έγραφε πάνω της: «Σε αγαπώ Ιησού Χριστέ». 

Στην Νικομήδεια 20.000 Χριστιανοί κάηκαν ως Μάρτυρες μέσα σε έναν Ναό προσευχόμενοι την μέρα των Χριστουγέννων από τον Μαξιμιλιανό, όπως έγινε με πολλούς Χριστιανούς Μάρτυρες στην ΕΣΣΔ το 1.917 μ.Χ. από  τους μπολσεβίκους του Λένιν. 

Αόρατοι Ασκητές υπάρχουν στο Άγιο Όρος (από εφτά έως δώδεκα στον αριθμό), αλλά και στην Κρήτη είκοσι στον αριθμό (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/04/blog-post_430.html). 

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος έδωσε εντολή για το κάψιμο μαγικών βιβλίων και έδιωξε από την Ρώμη τους αστρολόγους και τους μάγους, όπως οι Αυτοκράτορες Βεσπασιανός και Δομιτιανού μετέπειτα, καθώς και οι πάπες της Ρώμης στον Μεσαίωνα με την Ιερά Εξέταση.

Επίσης των καιρό των Αποστόλων πολλοί πρώην ειδωλολάτρες και μάγοι έκαιγαν από μόνοι τους τα μαγικά βιβλία που κατείχαν νωρίτερα.  

Ο διάβολος από φθόνο προς τους ανθρώπους τους οδήγησε στο Προπατορικό αμάρτημα, όπως και ο Κάιν από φθόνο προς τον αδερφό του τον Άβελ τον σκότωσε.

Ο Άγιος Σαβίνος, όπως και ο Άγιος Πάππας, και οι δύο, όπως και όλοι οι μάρτυρες πριν μαρτυρήσουν έλεγαν: «Χριστιανός Ειμί», ενώ στον Άγιο Σαβίνο του έκαψαν τα χέρια και το σώμα με λαμπάδες, όπως έκαναν οι Γερμανοί στους Έλληνες αιχμάλωτους τους με τιάρα ως βασανιστήρια τον καιρό της Γερμανικής Κατοχής, ενώ τελικά τον έπνιξαν στην θάλασσα σαν τον Άγιο Ευτύχιο.

Ο Άγιος Ρωμανός, όπως και οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες εν Φοινίκη μαρτυρήσαν με ξίφος, ενώ τελικά ο ίδιος Άγιος μαρτύρησε με χτυπήματα από σιδερένιες βέργες, βασανιστήριο που έκαναν οι Τούρκοι στους Έλληνες αιχμάλωτους τους κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας.

Ο Μοναχός Ισαάκιος Διονυσάτης τηλεμεταφέρθηκε Θαυμαστά από το ένα μέρος σε ένα άλλο, σαν τον Προφήτη Αβακούμ.

Ένα παιδί αναστήθηκε Θαυμαστά από τον Θεό και φανέρωσε τον φονιά του (έναν μοιχό σύζυγο που μεγάλωνε το παιδί ενός πλουσίου, ο οποίος φόνευσε το παιδί για να απαλλαγεί από  την γυναικά του και να ζήσει με την ερωμένη του), όπως έγινε και με έναν Σαουδάραβα που τον σκότωσε ένας ταξιτζής για να τον ληστέψει και τον Ανέστησε η Παναγία.

Η παραπάνω γυναικά επικαλέστηκε τον Θεό για να την βοηθήσει και εμφανίστηκε η Παναγιά η οποία μαζί με το Βρέφος της (τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό) γιατί κρίνεται κάποιον χωρίς αποδείξεις και την αθώωσε Θαυμαστά, όπως ακριβώς έγινε και με την ενάρετη Σωσσάνα από τον Προφήτη Δανιήλ.  

Ο δε μοιχός φονιάς του Μωρού συνελήφθη και δέθηκε σε ουρά αλόγου και αυτό τον έσερνε ως τον θάνατο του, όπως συνέβη και με τον Βάτι όπως λένε οι Ρωμαίοι, τον κυβερνήτη της Γάζας από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ο Πάτερ Στέφανος Αναγνωστόπουλος είχε δηλώσει: Ο Γέροντας Εφραίμ γινόταν αόρατος! Πετούσε! Την ίδια στιγμή ήταν στην Ελλάδα, ήταν και στην Αμερική! Ότι ακριβώς έκανε και ο Απόστολος Φίλιππος με τον Αιθίοπα αξιωματούχο και ευνούχο.

Οι Ιουδαίοι και ο Ωριγένης ερμηνεύοντας υπερβολικά κυριολεκτικά και λάθος οι πρώτοι την φράση του Προφήτη Μωυσή: «Να έχετε τον Νόμο προμετωπίδα στο κεφάλι σας» και ο δεύτερος την φράση: «Κάποιοι ευνουχίστηκαν μόνοι τους για την Βασιλεία των Ουρανών», οι μεν πρώτοι έβαλαν μία μικρογραφία του Μωσαϊκού Νόμου στο μέτωπο τους και ο δεύτερος αυτοενουχίστηκε.

Ο Αρχιερέας Σιμών που πρόδωσε και έσφαξε τον λαό του, ενώ ανέβηκε στην εξουσία με την βοήθεια των ξένων (Σελευκιδών), δεν βρήκε πουθενά τόπο καταφυγής και πέθανε τελικά στο εξωτερικό, όπως ακριβώς έγινε και με τον Σάχη του Ιράν (που ανέβηκε στην εξουσία με την βοήθεια των Αγγλοαμερικάνων).

Να θυμηθούμε τώρα την πόλη Νινευή, αν έχετε διαβάσει στην Παλαιά Διαθήκη. Εκεί έγινε ακριβώς το ίδιο, που γίνεται τώρα στον κόσμο: Αυξήθηκε η κακία των ανθρώπων. Και είδε ο Θεός που δεν σταματούσαν οι πολίτες να την αυξάνουν και έστειλε τον προφήτη Ιωνά:

– Να πας και να τους πεις: Έχουν 40 μέρες και μετά η πόλη Νινευή θα καταστραφεί.

Με τον ίδιο τρόπο που καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Το ίδιο τους έλεγε.

Στην αρχή ο προφήτης Ιωνάς δεν ήθελε να πάει. Γιατί; Γιατί ήξερε ότι ο Θεός είναι ελεήμων. Ο προφήτης θα έλεγε ότι θα καταστραφεί η πόλη σε 40 μέρες και θα μετάνιωναν, θα στρέφονταν προς τον Θεό, θα ντρέπονταν και θα ζητούσαν συγγνώμη. Και ο Θεός θα τους συγχωρούσε και τότε η προφητεία του θ’ αποδεικνυόταν ψεύτικη. Αλλά, τελικά, υπάκουσε στον Θεό, πήγε στους Νινευίτες και τους είπε:

– Σε 40 μέρες η πόλη Νινευή θα καταστραφεί.

Και όταν έφτασε αυτή η φήμη στ’ αυτιά του βασιλιά τους, εκείνος ανακοίνωσε:

– Τέρμα. Από αυτήν την ημέρα θ’ αποστραφούμε των αμαρτιών.

Και έβγαλε αμέσως το μανδύα του, απεκδύθηκε της βασιλικής ενδυμασίας του και φόρεσε ράκη, πασπάλισε το κεφάλι του με στάχτη και σηκώθηκε για προσευχή και μετάνοια. Και είπε τότε:

– Να μετανοήσουν όλοι οι πολίτες, να κατευθύνουν τις ζωές τους στον ορθό δρόμο, να επιδοθούν σε νηστεία και προσευχή. Και όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και τα ζώα πρέπει να νηστέψουν. Επειδή εμείς οι άνθρωποι στενοχωρήσαμε τον Θεό, ενώ τα ζώα είναι αθώα. Μπορεί να Τον συγκινήσουν οι κραυγές τους και τα ουρλιαχτά τους και δεν θα επιβάλει αυτήν την τιμωρία σ’ εμάς.

Και όταν είδε ο Θεός τις προσπάθειές τους και πως μετάνιωσαν όλοι, από τον βασιλιά μέχρι τον τελευταίο φτωχό και όλοι προσεύχονται, κλαίνε και Του ζητάνε συγγνώμη, τότε ευσπλαχνίστηκε ο Θεός και απομάκρυνε την τιμωρία από την πόλη (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/03/blog-post_234.html).

Τόσο ο Άγιος Πορφύριος, όσο και ο Γέρων Ιουστίνος από το Φρέαρ, πέθαναν κάποια στιγμή και γύρισαν πίσω στην ζωή με την βοήθεια της Παναγιάς μας.

Ο Άγιος Πορφύριος, όπως και ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας σε κάποιο στάδιο της ζωής τους τυφλώθηκαν ολικά και οι δύο.

Όπως ο Απόστολος Παύλος έπασχε από μία ανίατη ασθένεια, αλλά παρόλα αυτά κατάφερέ να κάνει θαύματα και να υπηρετήσει τον Θεό, όπως και ο Άγιος Πορφύριος, ο οποίος έπασχε από πλευρίτιδα και πολλές άλλες ασθένειες, αλλά και Άγιος Παίσιος, καθώς και πολλοί άλλοι Άγιοι.

Τι είδους σημάδι θα το σημείο του Υιού του Ανθρώπου, που κάποτε φάνηκε μόνο για λίγο; Είναι ο Σταυρός, πιο λαμπερός και από τον ήλιο, που εμφανίστηκε πάνω από την Ιερουσαλήμ, πριν από την έλευση στον αυτοκρατορικό θρόνο μιας πρώιμης προσωποποίησης του αντίχριστου του Ιουλιανού του Παραβάτη.

Σταυρός_ Holy-Cross_Крест Господня_S48287 (1)Αντί για οποιαδήποτε άλλη ομιλία σχετικά με το θαυμαστό αυτό σημείο, αξίζει να αναφέρω εδώ την επιστολή του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων απευθυνόμενη προς τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο, γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και προκατόχου του Ιουλιανού του Παραβάτη.

Σ’ ένα σημείο της επιστολής του λέει: «Διότι αυτές τις ημέρες της αγίας εορτής της Πεντηκοστής, στις 7 του Μαΐου, περίπου την τρίτη ώρα, εμφανίστηκε στον ουρανό πάνω από τον ιερό Γολγοθά ένας γιγάντιος φωτεινός σταυρός, που απλώνονταν πέρα μέχρι το ιερό Όρος των Ελαιών. Δεν εθεάθη μόνο από έναν ή δύο ανθρώπους, αλλά απ’ όλους, όλοι τον είδαν ολοκάθαρα, όλος ο πληθυσμός της αγίας Πόλης.

 Ούτε, όπως θα περίμενε κανείς, να εμφανιστεί γρήγορα και αμέσως να χαθεί σαν μια αντανάκλαση, αλλά μεσουρανούσε και ήταν ορατός πάνω από τη γη για αρκετές ώρες, λάμποντας με ένα φως λαμπρότερο από τις ακτίνες του ηλίου. Θα μπορούσε να είχε επισκιαστεί απ’ αυτές, αν δεν είχε αυτή την λαμπρότητα που ήταν πολύ ισχυρότερη από τον ήλιο, έτσι ώστε όλος ο πληθυσμός της πόλης να σπεύδει ξαφνικά στο Μαρτύριο [την εκκλησία], διακατεχόμενος από ανάμεικτα αισθήματα δέους και χαράς, στην ουράνια αυτή όραση.

Συνέρρεαν όλοι, νέοι και γέροι, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, όχι μόνο χριστιανοί αλλά και ειδωλολάτρες από άλλες χώρες.

Όλοι αυτοί ομοθυμαδόν,με ένα στόμα και σαν μια ψυχή ανέπεμπαν ύμνο δοξολογίας προς τον Ποιητή των θαυμάτων, Ιησού Χριστό τον Κύριό μας, τον Μονογενή Υιό του Θεού και βεβαιώνονται από αυτή την εμπειρία, ότι η ευλαβής Χριστιανική διδασκαλία βρίσκεται «οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως,» (Προς Κορινθίους Α 2: 4), και δεν κηρύττεται απλώς από ανθρώπους, αλλά συμμαρτυρείται από τον Θεό Ουρανόθεν.

« πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι.(Εβραίους 2: 3-4). « Ανακοινώθηκε αρχικά μέσω του Κυρίου, επιβεβαιώθηκε σε μας από εκείνους που το άκουσαν κι ο Θεός πρόσθεσε τη μαρτυρία Του με σημεία, τέρατα, και διάφορες δυνάμεις κατά την θέληση του» (Εβραίους 2: 3-4).

Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να μην παραμείνουμε σιωπηλοί σχετικά με αυτό το Ουράνιο όραμα, αλλά μέσω αυτής της επιστολής, σπεύδουμε να ενημερώσουμε εσάς τον δοξασμένο από τον Θεό και την ευσέβειά σας» (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/03/blog-post_913.html).

Με τον ίδιο τρόπο εμφανίστηκε και ο Τίμιος Σταυρός και στον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο κατά τις παραμονές της Μάχης της Μίλβιας Γέφυρας.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων παραχώρησε γη στους Παλαιστίνιους που εκδιωχθήκαν από τα σπίτια τους στους Αραβοϊσραηλινούς Πολέμους των ετών 1.948 και 1.967 μ.Χ., όπως ακριβώς είχε κάνει νωρίτερα και η Ελλαδική Εκκλησία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή με τους Έλληνες πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα από Μικρά Ασία, Πόντο και Ανατολική Θράκη.

Ο Άγιος Παίσιος και ο Γέρων Ιουστίνος από το Φρέαρ του Ιακώβ έφτιαξαν και οι δύο πριν πεθάνουν τον τάφο τους.

Ο Άγιος Παίσιος και Μοναχοί Ιωάννης και Ξενοφώντας έφυγαν κρυφά από τους γονείς τους και έγιναν Μοναχοί και αυτοί τους νόμιζαν νεκρούς, μέχρις ότου μετά από πολλά έτη τους συνάντησαν.

Στο σπήλαιο του Προφήτη Ηλία, όπου αυτός νήστευε και τρέφονταν από τους κόρακες, νήστεψε και ο Άγιος Ιωακείμ για την απόκτηση παιδιού, της Παναγιάς μας.

Άγγελος εμφανίστηκε τόσο στον Άγιο Συμεών τον Θεόδοχο, όσο και στον Άγιο Ζαχαρία, τον πατέρα του Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή.

Τα ονόματα των βοσκών της Βηθλεέμ διαβάζονται το ίδιο είτε διαβαστούν από το τέλος, είτε από την αρχή, όπως και η φράση στην Πόλη: «Νίψον ανομήματα μη μόναν Όψιν».

Στο χωριό του Αγίου Σάββα στην Βηθλεέμ, όπως και στους Γκρεκάνους στην Σικελία και τον Νότια Ιταλία, οι κάτοικοι τους, παρά τις συνέχεις επιμειξίες, κατακτήσεις και σφαγές, διατήρησαν την συνείδηση της Ελληνικής καταγωγής τους μέχρι σήμερα.

Οι Γέροντες Φιλούμενος και Ιουστίνος από το Φρέαρ του Ιακώβ συντέλεσαν και οι δύο παρά τα πολλά εμπόδια στην οικοδόμηση της Εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής στην Συχέμ (Νάμπλους), ήταν και οι δύο φύλακες του, ενώ δέχτηκαν από τους ίδιους δράστες πολλές απόπειρες δολοφονίας με χειροβομβίδες, ριπές οπλών και τσεκούρια.

Ο Σαούλ έγινε βασιλιάς του Ισραήλ με θαυμαστό τρόπο, αλλά στην συνεχεία ενώ αρχικά ήταν πιστός στον Θεό στράφηκε εναντίον του και αποστάτησε και είχε κακό τέλος.

Αντίθετα ο Απόστολος Παύλος που αρχικά λέγονταν Σαούλ, ενώ ξεκίνησε ως διώκτης των Χριστιανών, στην συνέχεια με το Θαύμα στον Δρόμο για την Δαμασκό έγινε Πιστός και ευαρέστησε τον Θεό και είχε μαρτυρικό τέλος.

40 έτη περιπλανήθηκε ο Ισραήλ, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός νήστεψε 40 μέρες, όπως ακριβώς κάνουν και οι Χριστιανοί την περίοδο της Σαρακοστής.

Ο Αβραάμ πήγε από την Χαναάν στην Αίγυπτο πρόσφυγας και επέστρεψε από αυτή μετά από Θαυμαστό όνειρο του Θεού στον Φαραώ (σαν αυτά που είδε αργότερα ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας), όπως έγινε και τους Εβραίους επί του Ιωσήφ του Δίκαιου, οι οποίοι ήρθαν από την Χαναάν ως πρόσφυγες στην Αίγυπτο, αλλά γύρισαν πίσω στην Χαναάν κατά την Έξοδο με ηγέτη τον Προφήτη Μωυσή.

Με τον ίδιο τρόπο οι Εβραίοι εξορίστηκαν από την Χαναάν μετά την κατάκτησης της περιοχής από τους Βαβυλωνίους και τους Ρωμαίους και την καταστροφή την Ιερουσαλήμ, με αποτέλεσμα την πρώτη φορά να εξοριστούν στην Βαβυλώνα και την δεύτερη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και σε όλο τον κόσμο, αλλά στο τέλος επέστρεψαν εκ νέου και ανοικοδομήσαν την Ιερουσαλήμ και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις.

Τα ορτύκια και το μανά στα 40 έτη της περιπλάνησης των Εβραίων στην έρημο του Σινά συμβολίζουν στην Εκκλησία τις Ακολουθίες και την Θεία Κοινωνία, ενώ ο Μωυσής ο ηγέτης και καθοδηγητής των Εβραίων που τους διαπέρασε μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα με θαύμα τους Εκκλησιαστικούς ηγέτες και τους Εξομολόγους που με τις θαυμαστές Προσευχές τους, σώζουν τους Πιστούς από την τρικυμιά της ζωής και των παθών.

Οι εχθροί Αμαληκίτες που επιτέθηκαν στους Ισραηλίτες για να τους καταστρέψουν, είναι για τους Χριστιανούς οι δαίμονες που τους επιτίθονται για να τους καταστρέψουν, το δε ύψωμα του χάλκινου Φιδιού που έσωσε τους Πιστούς Ισραηλίτες, συμβολίζει την Σταύρωση του Κυρίου που έσωσε τους Πιστούς.

Τέλος, το Όρος Σινά την Μεγάλη Εβδομάδα, η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας και η εισδοχή των Ισραηλιτών στην Γη της Επαγγελίας με την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Οι Ισραηλίτες προσκυνήσαν τον χρυσό μόσχο στο Σινά, όπως και Φαρισαίοι απόγονοι τους των εμπόρων και των τραπεζιτών, οι οποίοι θησαύριζαν κάνοντας αγοροπωλησίες και χρηματικές απάτες και τοκογλυφία μέσα στον Ναό του Σολομώντα, αλλά και πολλοί πάπες της Ρώμης στον Μεσαίωνα.

 Οι όμορφες Ισραηλίτισσες Εσθήρ και Ιουδίθ με το θάρρος τους έσωσαν την χώρα τους από την γενοκτονία και τις σίγαγες φέρνοντας ο καθένας με τον τρόπο του το τέλος των εχθρών τους, Αμάν και Ολοφέρνη.

Οι Ξηρομερίτες, εξόντωσαν απεσταλμένους του Σουλτάνου και τους Τούρκους στρατιώτες που ήρθαν μετά από αυτούς και έτσι ποτέ δεν επιβλήθηκε ποτέ παιδομάζωμα στις περιοχές αυτές (όπως παλαιοτέρα οι Αιτωλοακαρνάνες τους βάρβαρους Γαλάτες στην Αρχαιότητα), ενώ με τον ίδιο τρόπο εξοντώθηκε και η συμμορία πειρατών, εκτός από έναν, που έγινε στην συνέχεια ο Άγιος Βάρβαρος.

Ο Άγιος Βάρβαρος, έτρωγε χόρτα σαν τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ζούσε σε σπηλιά σαν τον Προφήτη Ηλία και με την άγρια φύση σαν τον Μελχισεδέκ, τον πολέμησαν οι δαίμονες σαν τον Άγιοι Αντώνιο, ενώ ζώνονταν με αλυσίδες (σαν τον Άγιο Νικήτα των Οσιομάρτυρα τον Στυλίτη).

Ο ίδιος ο Άγιος Βάρβαρος πέθανε κατά λάθος από κυνηγούς που τον πέρασαν για ζώο, όπως και ο Γουλιέλμος ο Β’ της Αγγλίας και έγινε Μυροβλύτης σαν τον Άγιο Δημήτριο και τον Όσιο Νείλο, το δε λείψανο του αρπάχτηκε από τους Βενετούς, όπως έκαναν οι Βενετοί και με το σκήνωμα του Αγίου Μάρκου στην Αλεξάνδρεια.

Οι στρατοί του Ασσύριοι βασιλιά Τιγλάθ Πελέσερ του Γ’ και του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα στην Παλαιά Διαθήκη σαν δράκοντες/φίδια, όπως και η στρατιά του Δράμαλη περιγραφικέ σαν ένα μεγάλο μαύρο έρπων φίδι.

Ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας, λόγω της μεγάλης επιστημονικής και ιατρικής του γνώσης και της αγάπης του για τους φτωχούς και τους πάσχοντες, ονομάστηκε: «Ο Ρώσος Σβάιτσερ».

Το Μοναστήρι Ουσπένσκι στην Συμφερούπολη της Κριμαίας ονομάστηκε «Τα Ρωσικά Μετέωρα».

Ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας, όπως και ο Ιερομάρτυρας Βαλεντίν Ινεραμνάς, είχαν και οι δύο τα χαρίσματα της θεραπείας και της Ιεροσύνης, ενώ όπως ο Μάρτυρας Βαλεντίν Δαρολόσκι. Επίσης, ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας, ήταν Στρατιώτης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και ομολογούσε παντού δημόσια και με παρρησία την Πίστη του.

Κατακόμβες υπήρχαν στην Αρχαία Ρώμη λόγω των διωγμών των ειδωλολατρών Αυτοκράτορων στους Χριστιανούς, όπως και  στην ΕΣΣΔ σε πολλά μέρη (π.χ. στο Κίεβο) λόγω των διωγμών των άθεων μπολσεβίκων στους Χριστιανούς.

Ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας ήθελε όπως οι ναροτνικοί και ο Τολστόι να υπηρετεί τον λαό και πολλές φορές πήγε να ζήσει σαν χωρικός την ζωή των φτωχών αγροτών μεταξύ τους, αν και οι ίδιοι είχαν ευγενική καταγωγή, όπως έκανε και ο Θεόδωρος Ρούζβελτ στις ΗΠΑ ζώντας την ζωή του καουμπόι αν και κατάγονταν από πλούσια οικογένεια.

Το Μετόχι Πεστερκόγια Λαύρας ιδρύθηκε από Μονάχους που ήθελαν να μιμηθούν την Αγία Λαύρα στην Ελλάδα.

Η Εκκλησιά της Αγίας Σοφίας του Κίεβου εμπνεύστηκε από την Αγία Σοφία της Πόλης.

Τα σπήλαια του Καταέβο θεωρούνται «Ο Ρωσικός Άθως ή το Ρωσικό Άγιο Όρος».

Ο Τολστόι σαν τον προτεστάντη Λούθηρο εξηγούσε την Αγία Γραφή όπως ήθελε ο ίδιος, σαν το παπα της Ρώμης αντιχριστιανικά και αυθαίρετα άλλαζε όσα ήθελε σε ένα διορθωμένο ψευδό-«ευαγγέλιο» που έφτιαξε ο ίδιος και απέρριπτε την Θεανθρώπινη Φύση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού (σαν τον Θεόφιλο Καΐρη), αποδεικνυόμενος πλήρως αιρετικός.

Ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας σχεδιάζει και Ναούς ο ίδιος, όπως έκανε ο Γέρων Ιουστίνος με την Εκκλησιά της Αγίας Φωτεινής στο Φρέαρ του Ιακώβ.

Η αιρετική και λεγομένη δήθεν «ζωντανή Εκκλησία» στην ΕΣΣΔ ήταν υποταγμένη στους μπολσεβίκους από τον αποστάτη από την κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία Βεντέσκι, όπως ακριβώς και ψεύτικη Αρχιεροσύνη του Ιάσωνα, του Μενέλαου και του Αλκίμου στο Αρχαίο Ισραήλ που ήταν υποταγμένη στους Σελευκίδες, ενώ και οι δύο προδώσαν την Πίστη και τον λαό τους και απορρίφθηκαν από αυτόν και λίγο μετά οι ψευδοθρησκείες τους διαλύθηκαν.

{Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διαλύθηκε και η αιρετική ψευδο-εκκλησία και το ιερατείο του δήθεν «παπα-Ευθύμ» στην Πόλη, η οποία δημιουργήθηκε από τον Κεμάλ για να εκδιώξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και η λεγομένη «Εθνική Γερμανική Εκκλησία» του Χίμλερ χωρίς «Εβραϊκά στοιχεία» μετά την πτώση του «προστάτη» της.

Το ίδιο τέλος είχε και η ειδωλολατρική ψευδο-εκκλησία του Ιουλιανού του Παραβάτη μετά τον θάνατο του, όπως και η ειδωλολατρική ψευδο-θρησκεία του Ροβεσπιέρου της «λογικής» μετά τον θάνατο του ιδίου που ήταν και αρχιερέας της.

Πριν από αυτές, έτσι κατέληξαν και οι Ψευδο-εκκλησίες και το ιερατείο των Εικονομάχων και των φιλενωτικών των Λέοντα Γ’ Ισχυρού και Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου στην Ρωμανία.

Ακόμα παλαιοτέρα, με τον ίδιο τρόπο κατέρρευσε η ειδωλολατρία, το ιερατείο της και οι ψευδοπροφήτες στο Αρχαίο Βασίλειο του Ιούδα επί των Βασιλείων Ιωσία και Εζεκία, αλλά και στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ επί Προφητών Ηλία και Ελισαίου, αλλά και επί της Βασιλείας του Ιού}.

Όπως ο Ιάσωνας έριξε τον νόμιμο Αρχιερέα Ονία τον Γ΄ από τον θρόνο του με ψέματα, κολακείες και χρηματισμό στους Σελευκίδες (και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έπεσε και ο ίδιος από τον Μενέλαο στην συνέχεια), τα ιδιά μέσα χρησιμοποίησε και ο ιδρυτής της «ζώσας Εκκλησίας» Βεντέσκι για να του δώσουν τον θρόνο του νόμιμου μητροπολίτη της Πετρούπολης Βενιαμίν οι μπολσεβίκοι.

Και ο Ιάσωνας, και ο Μενέλαος και ο Βεντέσκι καλούσαν τους πολιτικούς συμμάχους τους για να τους επιβάλουν με την βία στον «θρόνο» και να εξοντώσουν τους πολίτικους και θρησκευτικούς τους αντιπάλους, ενώ όλοι αυτοί νόθευσαν την Πίστη των πατέρων τους με την εισαγωγή ειδωλολατρικών, αιρετικών και παντελώς άθεων απόψεων}.

Και όπως ο Ιούδας, που αρχικά ήταν μαθητής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού πρόδωσε τον Κύριο οδηγώντας τους στρατιώτες των Αρχιερέων και τους τον κατέδειξε με το φιλί της προδοσίας, έτσι και ο Βεντέσκι, πρώην μαθητής του Μητροπολίτη Πετρούπολης Βενιαμίν, οδήγησε τους μπολσεβίκους στον ίδιο και τους τον κατέδειξε δήθεν ζητώντας από αυτόν να του δώσει ευλογία.

Καταστροφή Μοναστηριών και διώξεις Μονάχων και δήμευση της γης αυτών προς χάριν των κυβερνώντων και όχι του λαού, είχαμε κατά την διάρκεια της Εικονομαχίας και της Βαυαροκρατίας στην Ελλάδα και επί κομμουνισμού στην Ρωσία.

Ολόκληρος πλούτος Μοναστηριών (που χώραγε σε ένα τραίνο) φυγαδεύτηκε για τον ίδιο (και όχι για τον Ρωσικό λαό) από τον Τρότσκι στο εξωτερικό, όπως και Γκαίρινγκ άρπαζε πλούτο και έργα τέχνης από τις χώρες που κατακτούσαν οι Γερμανοί και τα έστελνε στην Γερμάνια ή σε Ελβετικές τράπεζες.

Ο καγκεμπίτες Πέτερς και Λάσιτις, αλλά και αρχηγός της NKVD Γιακόντα που δίωξαν τον Άγιο Λουκά Κριμαίας είχαν κακό τέλος από τον αφέντη τους τον Στάλιν, όπως και ο στρατηγός Ανδρόνικος που εκτέλεσε τον Αρχιερέα Ονία τον Γ΄ από τον αφέντη του Αντίοχο τον Δ’.

Μετά τις ήττες και τον θάνατο στο εξωτερικό του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς και του Ιουλιανού του Παραβάτη κατέρρευσαν τα σχέδια τους για γενοκτονία των Ισραηλιτών και των Χριστιανών αντίστοιχα.

Ο Κυρός ο Μέγας επανίδρυσε την Εθναρχικά στο Ισραήλ για τα συμφέροντα του Βασίλειου του, ενώ ο Μέγας Αλέξανδρος την διατήρησε για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Αντίστοιχα ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής επανίδρυσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Πόλη για παρεμφερείς λόγους, όπως και ο Στάλιν το Πατριαρχείο Μόσχας.

Και ο Καρλομάγνου και οι Φράγκοι προκάτοχοι και διάδοχοι του ίδρυσαν την αίρεση του παπισμού ως κρατική και αρχικά ελεγχόμενη από τους ιδίους εξουσία για παρεμφερείς λόγους, ενώ αυτή είναι η μονή από τις αιρετικές ψευδο-εκκλησίες που επιβιώνει μέχρι σήμερα για την ώρα (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html)

Ο Αρχιεπίσκοπος Τσέρνικοφ Βασίλειος σταυρώθηκε σαν τον Απόστολο Πέτρο από τους μπολσεβίκους, ο Βικάριος του Νόβγκοροντ Ισίδωρος ανασκολοπίστηκε σαν τον Αθανάσιο Διάκο, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Περλ Ανδρόνικος θάφτηκε ζωντανός σαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία.

Τον Επίσκοπο Τομπόλσκ Ερμογένη οι μπολσεβίκοι τον έπνιξαν σε ποτάμι με μία πετρά στον λαιμό σαν την Αγία Χάρτινη, ενώ τον Επίσκοπο Σαραντόλσκ Αμβρόσιο τον έδεσαν σε ουρά αλόγου και τον έσυραν ως τον θάνατο του σαν τον Άγιο Μαλαχία που ήταν γιος Ιερέα από την Ρόδο, στα Ιεροσόλυμα στις 29 Σεπτεμβρίου 1500 μ.Χ.

Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, που διώξε την Πίστη των Ισραηλιτών και τους ίδιους, λίγο πριν πεθάνει έγραψε ένα γράμμα που ζητούσε από τους Ιουδαίους να προσευχηθούν για την ψυχή του.

Ο Ιουλιανός, μέγας διώκτης των Χριστιανών, είπε λίγο πριν πεθάνει παραδεδομένος την ήττα του: «Νενικηκάς με Ναζωραίε».

Ο Λένιν που διώξε άγρια την Ορθοδοξία έγραψε λίγο πριν τον θάνατο του: «Είμαι υπεύθυνος για χύσιμο ποταμών αίματος και έφερα την Ρωσία στην καταστροφή. Η Ρωσία για να αναγεννηθεί χρειάζεται 10 Αγίους Φραγκίσκους της Ασίζης».

Ο Γιακόντα που διώξε τον Χριστιανισμό στα τελευταία του λόγια είπε σύμφωνα με έναν τσεκίστα: «Πιστεύω ότι υπάρχει Θεός και παρέβην 10.000 φορές τις εντολές Του και για τον λόγο αυτό τιμωρούμαι τώρα».

Αντίστοιχα και ο προσωπικός γιατρός του Χίμλερ είπε ότι ο ίδιος του δήλωσε όταν η πτώση των Ναζί ήταν κοντά, αφού πρώτα απελευθέρωσε τους Χριστιανούς ιερείς που ήθελε να εκτελέσει ο ίδιος και να αντικαταστήσει τον Χριστιανισμό με την Αρχαία Γερμανική Ειδωλολατρία των Βαλκυρίων, να ζητήσει από αυτούς να: «Προσευχηθούν για την ψυχή του».

Μετά τους διωγμούς των Ρωμαίων ειδωλολατρών Αυτοκράτορων, ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος Χλωρός (όπως και οι Αυτοκράτορες Φίλιππος ο Άραβας, Αλέξανδρος Σεβήρος και ο Γαλλιηνός πριν από αυτόν) έδειξε ανοχή στον Χριστιανισμό, ενώ ο γιος του, ο Κωνσταντίνος ο Μέγας ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, σταμάτησε τις διώξεις εναντίον του και στην εποχή του ο Χριστιανισμός άνθησε και υπήρξε κλίμα συλλαλίας κράτους και Εκκλησίας.

Αντίστοιχα στην Ρωσία, λίγο πριν και μετά την πτώση της  ΕΣΣΔ, οι Προέδροι του κράτους αυτού Γκορμπατσώφ και Γιέλτσιν, μετά τους διωγμούς των μπολσεβίκων, έδειξαν ανοχή στον Χριστιανισμό, ενώ ο Πούτιν μετά από αυτούς ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και στην εποχή του ο Χριστιανισμός άνθησε και υπήρξε κλίμα συλλαλίας κράτους και Εκκλησίας.

Αξιομνημόνευτες είναι και δύο διηγήσεις γιά τούς οσίους Παύλο τόν Υποτακτικό καί Ευφρόσυνο τόν Μάγειρο, τίς οποίες διέσωσε ή εκκλησιαστική παράδοση. Τόν όσιο Παύλο τόν είδαν στον παράδεισο οι πιο ευλαβείς αδελφοί της μονής του, την ώρα τού ύπνου τους, καί τόν όσιο Ευφρόσυνο τόν είδε, επίσης, στον παράδεισο ό ηγούμενός του Βλάσιος, πέφτοντας σε έκσταση -κατάσταση στήν οποία βρίσκονται συνήθως όσοι βλέπουν οράματα, όπως γίνεται φανερό καί από τίς Πράξεις τών Αποστόλων.

Καί στις δύο περιπτώσεις ό παράδεισος περιγράφεται ώς μεγάλος κήπος μέ ανέκφραστη ωραιότητα καί υπέροχη ευωδία Ό όσιος Παύλος μοίρασε στούς πατέρες λουλούδια, κλαδιά, φύλλα, βότανα, ότι ήθελε ό καθένας από τόν θεϊκό κήπο. Κι εκείνοι, μόλις ξύπνησαν, βρήκαν στα χέρια τους αυτά πού είχαν πάρει από την παραδείσια βλάστηση.

Ό όσιος Ευφρόσυνος, πάλι, έδωσε στον ηγούμενο Βλάσιο τρία μυρωδάτα μήλα. Ό ηγούμενος, όταν συνήλθε, βρήκε τά μήλα στα χέρια του. Τά έκοψε καί τά μοίρασε στούς αδελφούς, πού, όταν τά γεύθηκαν, ένιωσαν μιαν ανέκφραστη πνευματική ευφροσύνη όσοι, μάλιστα, ήταν άρρωστοι, θεραπεύθηκαν. Στις παραπάνω δύο περιπτώσεις ή λεπτή ύλη τού παραδείσου, με παραχώρηση τού Θεού, συμπυκνώθηκε, γιά να γίνει αισθητή στους ανθρώπους (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/11/blog-post_935.html).

Τον Άγιο Νεομάρτυς Μιχαήλ ο Αρτοπώλης από το χωριό Γρανίτσα της Ευρυτανίας τον οδήγησαν κοντά στην πυρά (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/6997549_agios-neomartys-mihail-o-artopolis), όπως ακριβώς έκανε και ο πάπας της Ρώμης με την Ιερά Εξέταση με όσους θεωρούσε εχθρούς του και αιρετικούς τον Μεσαίωνα.

Η Ρωμανία στις ιεραποστολές σέβονταν τα ήθη και τα έθιμα των λαών, ενώ τους έφτιαχνε ακόμα και γλώσσες (π.χ. με τους Έλληνες Ιεραποστόλους Κύριλλο και Μεθόδιο από την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας στους Σλάβους για τους οποίους δημιουργήσαν το λεγόμενο Κυριλλικό αλφάβητο), ενώ οι παπικοί κακουργούσαν τα ήθη και τα έθιμα των λαών και τους επέβαλαν την λατινική γλώσσα.

Οι λεγόμενοι και «Παλαιοί Πιστοί» στην ΕΣΣΔ, όπως και κάποιοι Χριστιανοί των καιρό των διωγμών των Ρωμαίων ειδωλολατρών Αυτοκράτορων, εμμέναν και ζούσαν σε πρωτόγονες συνθήκες στα δάση.

Ο ηρωικός Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, όπως και ο Άγιος Λουκάς της Κριμαίας στην ΕΣΣΔ, άνοιγαν τους Ναούς που είχαν κλείσει οι Βουλγάροι και οι μπολσεβίκοι και τους λειτουργούσαν, παρά τις διώξεις και την βία των κομιτατζήδων και της Τσέκα αντίστοιχα. 

Στο Γενισέι, το Πλαχίνιο, την Χαμά εξορίστηκαν οι Άγιος Λουκάς Κριμαίας και ο Στάλιν.

Έρχου και Είδε απάντησε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στους μετέπειτα Αποστόλους Ιάκωβο και Ιωάννη όταν αυτοί τον ρωτήσαν που μένει (και οι δύο πρώην μαθητές του Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστή), όπως και ο μετέπειτα Απόστολος Φίλιππος στον επίσης μετέπειτα Απόστολο Ναθαναήλ όταν αυτός τον ρώτησε αν μπορεί να βγει κάτι καλό από την Ναζαρέτ.

«Ας γίνει το Θέλημα Του Κυρίου» απάντησε η Παναγιά μας στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον Πατέρα Θεό στην Προσευχή Του στον κήπο της Γεσθημανής, ενώ η Παναγιάς μας είπε στους υπηρέτες στον γάμο της Καννά να κάνουν ότι τους πει ο Κύριος.

Οι αιρετικοί, όπως οι αποστάτες άγγελοι, επαναστάτησαν και αποστάτησαν από φιλαρχία και αλαζονεία από αυτή, προσπαθώντας να παρασύρουν τους Πιστούς μακριά της με τις αιρέσεις τους, αλλά στο τέλος, όπως οι αποστάτες άγγελοι ηττήθηκαν και εξορίστηκαν από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που είπε: «Στώμεν Καλώς» με τον ίδιο τρόπο και οι Άγιοι Πατέρες νίκησαν και εκδίωξαν τους αιρετικούς.    

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, ο Άγιος Σέργιος Φιλομονώφ και ο Παβλόφ ήταν εμπνευσμένοι Πιστοί Χριστιανοί που πρώτα προσεύχονταν και μετά χειρουργούσαν (όπως και  ο Αυξέντιος Καλάγγος στην Ελλάδα στις μέρες μας).

Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος Αμπασίτζε τελικά τυφλώθηκε σχεδόν πλήρως σαν τον Άγιο Λουκά της Κριμαίας.

Ο Ναβαχοδονόσορας μέσω τρέλας μαλάκωσε η αλαζονεία και οι σκληρότητα του, όπως και το μίσος του Ναπολέοντα του Μέγα για τον Χριστιανισμό μέσω της εξορίας του στο νησί της Αγίας Ελένης, ενώ του Στάλιν εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Προφήτης Ιερεμίας, όπως και ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας υπέστησαν και οι δύο συνέχεις φυλακίσεις με ψευδείς κατηγορίες, εξορίες, μαρτύρια και κάψιμο των έργων τους από τις ηγεσίες των κρατών τους. 

Άγιοι γιατροί και Ανάργυροι, εκτός των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού του Αγίου Λουκά της Κριμαίας, ήταν και οι Γκρεκόφ και Μπορζεόφσκι στην Ρωσία.

Ο Άγιος Αλέξιος του Σβιρ είδε την Αγία Τριάδα σαν τον Δίκαιο Πατριάρχη Αβραάμ.

Κάλυμμα στο πρόσωπο του είχε ο Προφήτης Μωυσής όταν συνομιλούσε με τον Θεό, όπως και ο Προφήτης Ηλίας ηλωτή.

Η κόρη του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραϊανού Δροσίδα, όπως και η σύζυγος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Διοκλητιανού Αλεξάνδρα έγιναν Χριστιανές και οι δύο και διωχθήκαν από τους οικείους τους.

Ο Ευθύμιος ο Οσιομάρτυρας από την Δημήτρη έγινε σε κάποια στιγμή μουσουλμάνος, αλλά μετά μετάνιωσε, ομολόγησε την Ορθόδοξη Πίστη του και μαρτύρησε άγρια από τους Τούρκους, όπως και ο Νεομάρτυρας Αθανάσιος Ρεπανιδιώτης. 

Ο Άγιος Πορφύριος, όπως και ο Ιωάννης Καποδίστριας έπαιζαν και οι δύο πιάνο.

Τον Ιωάννη Καποδίστρια, οι ιστορικοί της εποχής τον αποκάλεσαν “Μεσσία” γιατί ήταν δώρο Θεού στους Έλληνες που τον αποκαλούσαν Μπαρμπαγιάννη (σαν τον Μακρυγιάννη), ένεκα της μεγάλης οικειότητας που ένιωθαν για τον Κυβερνήτη που φρόντιζε τους πάντες.

Ο Κυβερνήτης χρησιμοποιεί πάντα αποσπάσματα από τις Γραφές στις επιστολές του. Γνώριζε ότι η πορεία του Χριστιανού είναι Σταυρική για αυτό και ο ίδιος σήκωσε ηθελημένα το σταυρό του μαρτυρίου, πηγαίνοντας ως πρόβατον επί σφαγήν στην θυσία του και πάνω στο αίμα του να θεμελιωθεί η Ελλάδα. Ο Κυβερνήτης έτρεφε μεγάλη αγάπη προς τον Απόστολο Παύλο.

Μάλιστα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου απευθύνεται στους Έλληνες στην πρώτη του επιστολή,  με τον τίτλο “Ει ο Θεός μεθ’ ημών, τις καθ’ ημών” εμπνευσμένος από την επιστολή Προς Ρωμαίους και το Ευαγγελικό “εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;” (Ρωμ. 8,31)_(http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/03/n-t.html).    

Παρά την προσωρινή υποχώρηση των αντρών του Ιούδα του Μακκαβαίου, όταν αυτός τους παρότρυνε να τον ακολουθήσουν, αυτοί τον υπάκουσαν, αντεπιτέθηκαν και νίκησαν την μάχη, όπως ακριβώς έγινε και σε μάχες του Πύρρου, του Γουλιέλμου του Κατακτητή, καθώς και της Μπουμπουλίνας.

Το κεφάλι του Ολοφέρνη τοποθετήθηκε στα τείχη της πόλης Βαιτυλούα, όπως και στης Πόλης πολλών εχθρικών ηγεμόνων του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή, όπως π.χ. του βασιλιά Λάζαρου Χρεμπάνοβιτς της Σερβίας.

Λέγεται ότι ο Βούλγαρος Τσάρος Ιωαννίτζης σκοτώθηκε πολεμώντας και προσπαθώντας να καταλάβει ανεπιτυχώς την Θεσσαλονίκη από τον Άγιο Δημήτριο και ο Ιουλιανός από τον Άγιο Μερκούριο.

Σε λάκκο ρίχθηκε ο Προφήτης Ιερεμίας από τους διώκτες του και ανεγέρθη από αυτόν, όπως και στον Τάφο ρίχθηκε από τους εχθρούς Του ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και Ανεγέρθη και Αναστήθηκε την Τρίτη Ημέρα από τον Τάφο.

Τα έργα Προφήτης Ιερεμία κάηκαν ύστερα από τις διαταγές των βασιλιάδων του Ιούδα Ιωαχίν και Σεδεκία, όπως και τα έργα των εχθρών και των φιλοσόφων της Κίνας κάηκαν ύστερα από διαταγές του πρώτου Αυτοκράτορα αυτής Τσιν Χουάνγκ Τι.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας ως γιατρός προσέφερε υπηρεσίες στην πατρίδα του στον Ρωσοιαπωνικό πόλεμο των ετών 1.904-1.0905 μ.Χ., καθώς και στους Α’ και Β’ Παγκόσμιους Πολέμους των ετών 1.914-1918 και 1.939-1.945 μ.Χ.

Ο Στάλιν λέγεται ότι συναντήθηκε μυστικά τόσο με τον τυφλό Άγιο Λουκά της Κριμαίας, αλλά και την τυφλή Αγία Ματρώνα.

Ο Στάλιν προστάτεψε τον αγαπημένο του Δάσκαλο στην Εκκλησιαστική Σχολή, τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο/Αντώνιο Αμπασίτζε από την εκτέλεση όταν είδε το όνομα του στις λίστες (εξορίζοντας τον για δύο χρονιά χωρίς πιέσεις), όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος προστάτεψε τον αγαπημένο του Δάσκαλο του τον Αριστοτέλη από κατηγορίες και προτάσεις για θάνατο.  

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, ο ηρωικός Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’, όπως και ο Άγιος Ιεράρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος φρόντισαν όλοι τους για την εκπαίδευση του Κλήρου και την επιμελή μόρφωση του.

Ο Μητροπολίτης Σέργιος το 1.941 μ.Χ., έβγαλε διάγγελμα στον Ρωσικό λαό ενάντια στην επίθεση των Γερμανών, μέρες πριν βγάλει το αντίστοιχο δικό του ο Στάλιν, ο οποίος σε αυτό προσφώνησε τους Ρώσους, όχι σαν συντρόφισσές και συντρόφους, αλλά με το Χριστιανικό Χαρακτηρισμό: «Αδελφοί και Αδελφές».

Τόσο οι Οθωμανοί Τούρκοι, όσο και οι Σοβιετικοί όταν κατέλαβαν την Ρωμανία οι πρώτοι και την ΕΣΣΔ οι δεύτεροι μετέτρεψαν πολλές Εκκλησίες σε αποθήκες ή τις κατέστρεψαν.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, όπως και ο Γούντι και οι δύο συνελήφθησαν με την ψευδή κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν, ενώ και οι δύο ήταν Θερμοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και φίλοι και λαμπροί ιατροί, χειρουργοί και επιστήμονες.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, όπως και ο Πιγκόροφ και οι δύο συνελήφθησαν με την ψευδή κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν, ενώ και οι δύο ήταν Θερμοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και φίλοι και λαμπροί ιατροί, χειρουργοί και επιστήμονες.

Το δε λείψανο του Πιγκόροφ όταν έγινε η εκταφή του βρέθηκε άφθαρτο σαν του Άγιου Γεράσιμου της Κεφαλλονιάς, ενώ στον τάφο του γίνονταν θαύματα, όπως και στον τάφο του Άγιου Λουκά της Κριμαίας.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, όπως και ο Φιλότοφ και οι δύο συνελήφθησαν με την ψευδή κατηγορία της κατασκοπείας, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν, ενώ και οι δύο ήταν Θερμοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Ομολογητές και φίλοι και λαμπροί Ιερείς, ιατροί, χειρουργοί και επιστήμονες.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, όπως και ο Απόστολος Παύλος υπέστησαν και οι δύο πολλές εξορίες, συλλήψεις, μαρτυρία και διώξεις από την ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την ΕΣΣΔ αντίστοιχα.

Στην κηδεία του Φιλότοφ παραβρέθηκε πλήθος κόσμου, όπως και στου Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου, αν και τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ και της Χούντας το είχαν απαγορεύσει.

«Ποίμανε τα Πρόβατα μου, βοσκέ τα Αρνιά μου» είπε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον Απόστολο Πέτρο, αλλά και Θαυμαστά σε όραμα στον Άγιο Λουκά Κριμαίας.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας πριν γίνει Αρχιεπίσκοπος έκανε οικογένεια και παιδιά, όπως και ο Πατριάρχης Μόσχας Φιλάρετος, πριν γίνει Πατριάρχης Μόσχας.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωράμ με νυχτερινή έφοδο ξέφυγε από την περικύκλωση των Τούρκων και διέφυγε με τον στρατό του από τους Εδωμίτες, όπως και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στο Χάνι της Γραβιάς.

Ο Ολοφέρνης και ο Βεν Αδάδ έπιναν πάρα πολύ κρασί στις σκηνές τους.

Υπήρχε Πιστοποιητικό Αγίας Κοινωνίας στην Τσαρική Ρωσία και πιστοποιητικό πολίτικων φρονήματων στην ΕΣΣΔ.

Κάποιοι λένε (χωρίς βέβαια να είναι καθόλου σίγουρο) ότι ο Στάλιν μετά από την επίσκεψη του στην διορατική Αγία Ματρώνα που του αποκάλυψε την εξέλιξη του πολέμου, την επιστολή του Αγίου Ηλία Μητροπολίτη Λιβάνου,  άλλαξε στάση και επαναπροσέγγισή την Ορθοδοξία.

Ο δε Μητροπολίτης Λιβάνου Ηλίας ο οποίος πρότεινε στον Στάλιν την λιτανεία των Εικόνων της Παναγιάς μας (του Σβιρ και του Τιχβλίν)  με αεροπλάνο πάνω από την πολιορκούμενη Μόσχα, καθώς και τις λιτανείες στις πολιορκούμενες πόλεις της Αγίας Πετρούπολης και του Στάλινγκραντ.

Η δε θαυμαστή και  σε πολλές περιπτώσεις ανεξήγητη υποχώρηση των Γερμανών μετά τα γεγονότα αυτά λένε ότι άλλαξε την διάθεση του Στάλιν για την Ορθοδοξία (όπως και οι προσωπικές για κάποιους τύψεις του Στάλιν πρώην μαθητή της Ιερατικής Σχολής της Γεωργίας).

Και για τον λόγο αυτό, ο Στάλιν άνοιξε τις Εκκλησίες κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και επαναστάτησε το Πατριαρχείο Μόσχας υπό την Πατριάρχη Σέργιο και υποστήριξε την ανοικοδόμηση Μοναστηριών και Εκκλησιών, την ίδρυση Εκκλησιαστικών και Θεολογικών Σχολών.

Σιγουρά, μεγάλο ρολό έπαιξε στις αποφάσεις αυτές και του Στάλιν και η πίεση από την εισβολή των Γερμανών στην Ρωσία, και ο ίδιος βλέποντας ότι η κομμουνιστική ιδεολογία δεν κινητοποιούσε τον κόσμο, στράφηκε προς την Ορθοδοξία, τον πατριωτισμό και την Ρωσική ιστορία για σύμβολα κινητοποίησης των Ρώσων.

Με την περιφορά της Εικόνας της Παναγιάς μας και την λιτανεία και τις προσευχές του Ρωσικού Κλήρου σε πολλές περιπτώσεις οι Γερμανοί πέταγαν πανικόβλητοι τα όπλα τους και έτρεχαν να σωθούν, όπως και οι Αιθίοπες του Ζάρε όταν επιτέθηκαν στους Ισραηλίτες στην Μαρεσά ύστερα από τις Προσευχές των Ιερέων.   

Ο Μητροπολίτης Μόσχας κατά την διάρκεια του 1.943, κατά την μέρα της κρίσιμης μάχης του Στάλινγκραντ, κρατιόνταν από έναν βοηθό του για να προσεύχεται υπέρ του Ρωσικού στρατού μέχρι την τελική νίκη αυτού κατά των Γερμανών, όπως έκανε και ο Προφήτης Μωυσής στην μάχη ενάντια στους Αμαληκίτες, όταν αυτός προσεύχονταν και οι δυο βοηθοί του, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χουρ του κράταγαν τα χέρια μέχρι την τελική νίκη.  

Οι ιερείς ευλογήσαν τα Ρωσικά όπλα τόσο στον Α’, όσο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην μάχη του Κένινγκομπεργκ οι αιχμάλωτοι Γερμανοί είπαν στους Ρώσους ότι είδαν στον ουρανό την Παναγιά μας και τότε σταμάτησαν να λειτουργούν τα όπλα τους, όπως και οι Αβάροι (αλλά και οι κάτοικοι και οι υπερασπιστές της Πόλης) είπαν πως είδαν την Παναγιά μας να φέρνει πανικό και να καταστρέφει τον Βαυαρικό στόλο κατά την διάρκεια της Αβαρικής πολιορκίας της Πόλης το 626 μ.Χ.

Αντίστοιχα η Εικόνα της Παναγιάς μας χρησιμοποιήθηκε από τον πρίγκιπα Ντονστόι στην μάχη του Κουλίκοβο ενάντια στους πολυπληθέστερους Μογγολοτατάρους που νίκησε, όπως και σε μάχη πάλι με τους ίδιους εισβολείς το 1.541 μ.Χ., αλλά και στην εισβολή των Γερμανών έναντι της ΕΣΣΔ το 1.941 μ.Χ.

«Ο Θεός μαζί μας» έλεγε ο Ζουκόφ όταν πήγαινε για μάχες στον στρατό του, όπως και ο Κουτούζοφ πριν από αυτόν, αλλά και ο Δίκαιος Αβραάμ.

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, αλλά και ο Μητροπολίτης Λιβάνου Ηλίας κέρδισαν και οι δυο το βραβείο Στάλιν και έδωσαν τα χρήματα του βραβείου αυτού και οι δύο σε φτωχούς και ορφανά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα σχέδια του Στάλιν να χτίσει πάνω από τα ερείπια του ανατιναγμένου Ναού του Σωτήρα ένα κτίριο με ένα τεράστιο άγαλμα του Λένιν πάνω του (σαν το άγαλμα που έστησε ο Αντίοχος ο Δ΄ Επιφανής στον Ναό του Σολομώντα επί Μακκαβαίων), απέτυχαν τελικά από τις συνέχεις πλημύρες νερού πάνω στα ερείπια του, όπως και τα σχέδια του Ιουλιανού του Παραβάτη να ξανακτίσει τον Ναό του Σολομώντα, τα οποία απετράπησαν από σεισμούς και φωτιές.  

Ο Άγιος Λουκάς Κριμαίας, όπως και Στράτες Αλέξιος της Ζωσιμά της Όπτινα ήταν και οι δύο σχεδόν τυφλοί.

Ο Χρουστώφ, στην εξορία του (ως άλλος Ναβαχοδονόσορας), αν και είχε καταστρέψει 10.000 Χριστιανικούς Ναούς και είχε διώξει άγρια τους Χριστιανούς στην ΕΣΣΔ, κατά την σύζυγο του Πετρόβα πέθανε με την εικόνα της Παναγιάς μας στα χέρια του, ενώ ζήτησε να ταφεί σε έναν ταπεινό τάφο στο Χριστιανικό νεκροταφείο Νοβοντέβιτσι, στο οποίο θάφτηκε και η σύζυγος του Γκορμπατσόφ Ράισα.

{Η δε πτώση του Χρουστώφ με καθαίρεση έγινε το 1.964 μ.Χ., με την αιτιολογία της αυταρχικότητας και της ανικανότητας, ενώ ο θάνατος του επήλθε το 1.971 μ.Χ. Ακριβώς δηλαδή εφτά χρονιά χρειάστηκαν για να μαλακώσει η καρδιά του και να ομολογήσει ο ίδιος ότι ο Χριστός είναι Θεός, παρόλο που είχε ο ίδιος προσπαθήσει να αφανίσει τον Χριστιανισμό και τον Κλήρο.

Τόσα χρονιά πηρέ και στον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα για να αφήσει την αλαζονεία μετά από την τρελά που πέρασε σε αυτά και να ομολογήσει ότι μόνο ο Θεός είναι Παντοδύναμος, αλλά και στον Ναπολέοντα τον Μέγα στην εξορία του στο νησί της Αγίας Ελένης (εφτά έτη και αυτός 1.815-1.821 μ.Χ.), αν και ο ίδιος ήθελε να αφανίσει τον Χριστιανισμό και τον διώξε και στο τέλος ομολόγησε και αυτός ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος.

Τόσο ο Χρουστώφ, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας, ξεκίνησαν από τα χαμηλά, ήταν αρχικά Χριστιανοί και οι δύο και έγιναν στην συνέχεια άθεοι επαναστάτες, και οι δύο υπηρέτησαν τα άθεα επαναστατικά καθεστώτα της χωράς τους, και πήραν την εξουσία με πραξικόπημα (κατά του Μπέρια και του Μπαρλάς αντίστοιχα) και την έχασαν επίσης με πραξικόπημα και στο τέλος ξανάγιναν Χριστιανοί.

Ο δε Χρουστώφ ήταν αρχικά χοιροβοσκός, ο οποίος όμως έγινε κακός ηγέτης στην συνέχεια, ενώ ο Δαβίδ και ο Βαριάθος ήταν βοσκοί προβάτων που έγιναν και οι δύο πολύ ικανοί ηγέτες στην συνέχεια }.

Ο Φίλιππος ο Β΄ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας και ο Προφήτης Μωυσής και οι δύο μεγάλωσαν σε αλλοφύλους (ο πρώτος ως όμηρος στην Θήβα και ο δεύτερος ο υιοθετημένος πρίγκηπας στην Αίγυπτο), οπού έμαθαν την πολιτική και στρατιωτική τέχνη από αυτούς και στην συνέχεια οι ίδιοι κατέστρεψαν ο πρώτος με πόλεμο και ο δεύτερος με τις Δέκα Πληγές και το Θαύμα της Ερυθράς Θάλασσας την Αίγυπτο.

Τόσο ο Φίλιππος ο Β’, όσο και ο Προφήτης Μωυσής διεξήγαγαν στρατιωτικές εκστρατείες, ο πρώτος έναντι των Βαλκανικών λαών και των Περσών, ενώ ο δεύτερος έναντι των Αιθιόπων, των Αμαληκιτών, των Αμμοραίων, ενώ και ο δύο ένωσαν τους Έλληνες και τους Ισραηλίτες αντίστοιχα.  

Τα σχέδια των Στάλιν και Χρουστώφ για την πλήρη καταστροφή της Θρησκείας και της Πίστης στην ΕΣΣΔ σε πέντε έτη, απέτυχε, του μεν πρώτου λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του δεύτερου από την καθαίρεση του.΄

Ο Μέγας Ναπολέοντας και ο Χρουστώφ που προσπάθησαν να εξαλείψουν με την βία τον Χριστιανισμό και οι δύο στην Γαλλία και την ΕΣΣΔ αντίστοιχα και τον δίωξαν άγρια, στο τέλος της ζωής τους μετανόησαν και οι δύο και ο μεν πρώτος πέθανε με τον Σταυρό της μητέρας του στο χέρι και παραδεχόμενος ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είναι πραγματικός Θεάνθρωπος, όπως και ο Χρουστώφ που πέθανε με την Εικόνα της Παναγιάς μας στα χέρια του.  

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, όσο και ο Λένιν δεν ήταν νόμιμοι ηγέτες, αλλά και οι δύο πήραν την εξουσία με πραξικόπημα με την βοήθεια των Ρωμαίων/[Πόντου και των Γερμανών αντίστοιχα, ρίχνοντας του πριν από αυτούς ηγέτες (τον πρίγκιπα Αντίοχο και τον Κερένσκι), οι οποίοι είχαν αναδειχτεί στην εξουσία μετά από ήττα των Σελευκιδών και των Ρώσων σε πολέμους (τον πόλεμο Ρωμαίων και Σελευκιδών και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα).

Ο Σεναρηχείμ επιτέθηκε και πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ, αποκρούστηκε θαυμαστά και ο στρατός του υποχώρησε από τον ίδιο δρόμο που είχε έρθει και στην επιστροφή του στην Νινευή ο Σεναρηχείμ εξοντώθηκε με πραξικόπημα από τους γιους του.

Αντίστοιχα και ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Ρωσία και πολιόρκησε την Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη και το Στάλινγκραντ και αποκρούστηκε, ο δε στρατός του υποχώρησε από τον ίδιο δρόμο που είχε έρθει και στην επιστροφή του στην «Φωλιά του Λύκου» ο Χίτλερ παραλίγο να εξοντωθεί με πραξικόπημα κατά την λεγομένη επιχείρηση «Βαλκυρία».

Όπως και πολλοί Άγιοι, ο Φιλότοφ υπηρετούσε και βοηθούσε τους λεπρούς.

Οι Άγιοι Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός και Αβράμιος έσωσαν ο μεν την πόρνη Τάισα και ο δεύτερος την ανιψιά του Μαρία από την πορνεία.

25 Μαρτίου, απελευθέρωση των Χριστιανών και όλων των ανθρώπων από την δουλειά του διάβολου με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Παναγιάς μας, όπως και την ίδια ημερομηνία άρχισε και η απελευθέρωση των Ελλήνων από την σκλαβιά από τους Τούρκους.

Η ιστορία αυτή θυμίζει κατά πολύ την ιστορία των «Τριών Παίδων Εν Καμίνω» στην Βαβυλώνα που με την Προσευχή τους και τους ύμνους τους στον Θεό δεν κάηκαν και βγήκαν ζωντανοί από το καμίνι της φωτιάς στο οποίο τους είχε πετάξει ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας.

Ο ψευδο-Πατριάρχης Σέργιος στην Ρωσία το 1.920 μ.Χ., ήταν κατά τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Τύχωνα εξαιτίας της προδοσίας της Πίστης και της συνεργασίας του με το Σοβιετικό καθεστώς (για εξουσία, δόξα και χρήματα) που δίωκε την Εκκλησιά, όντας πράκτορας του Λένιν, όπως ο Ιούδας που για τριάκοντα αργύρια πρόδωσε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όντας πράκτορας και κατάσκοπος παράλληλα των Αρχιερέων και του Μεγάλου Ιουδαϊκού Συνέδριου.

Επίσης, ο Πατριάρχης Τύχωνας έγραψε στο Ποίμνιο του το 1.920 μ.Χ. μία τελευταία επιστολή όπως δήλωσε ο ίδιος και είχε δίκιο γιατί λίγο αργότερα πέθανε, όπως και ο Απόστολος Παύλος λίγο πριν τον μαρτύριο του από τον Ρωμαίο ειδωλολάτρη Αυτοκράτορα Νέρωνα, έγραψε στο Ποίμνιο του μία τελευταία επιστολή όπως δήλωσε ο ίδιος και είχε δίκιο γιατί λίγο αργότερα μαρτύρησε το 64 μ.Χ.

Με την επιστολή αυτή του Πατριάρχη Τύχωνα, αλλά ήδη και από το 1.917 μ.Χ., ξεκίνησε η «Εκκλησία των Κατακομβών» στην Ρωσία, όπως με τους διωγμούς των Χριστιανών στην Αρχαία Ρώμη ξεκίνησε και τότε η έναρξη της Εκκλησίας των Κατακομβών.

Αυτό το περιστατικό συνέβη κατά την διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Η γιαγιά η δικιά  μου το είπε αυτό.

Ήταν  το 1942 . Η οικογένεια της γιαγιάς μου - προπάππους, μητέρα, πατέρας, αδέλφια και αδελφές με τα παιδιά τους - ζούσαν σε ένα μικρό χωριό της Ουκρανίας. Οι Γερμανοί μπήκαν εκεί  μια χειμερινή παγωμένη μέρα.

Έβαλαν φωτιά στο σπίτι, και οι κάτοικοι που εκδιώχθηκαν στο δρόμο σκοτώθηκαν αμέσως. Μόλις ξεκίνησε αυτός ο εφιάλτης στο χωριό, ο προπάππους μου πήρε έναν ξύλινο σταυρό από τον τοίχο, κρύφτηκε πίσω από μια πόρτα και πήγε όλη την οικογένεια στην αποθήκη στην αυλή. Έβαλε το σταυρό στον τοίχο γονάτισε και είπε σε όλους να κάνουν το ίδιο. Ο παππούς άρχισε να διαβάζει τον Ψαλμό 90 Όλοι το έκαναν.

Αυτόματα κραυγές και βογγητά των ετοιμοθάνατων ακούστηκαν από τον δρόμο. Η αποθήκη έχει ήδη πάρει φωτιά έξω. Όλο το χωριό έγινε σαν μια μεγάλη πυρκαγιά. Σταδιακά, όλα έπεφταν έξω. Ο προπάππους και η οικογένειά του συνέχισαν να διαβάζουν τον ψαλμό παρά τον ασφυκτικό καπνό μέσα. Σταδιακά, τα τείχη της αποθήκης μετατράπηκαν σε κάρβουνα και κατέρριψαν.  Αλλά όλη η οικογένεια επέζησε. Οι Γερμανοί έφυγαν από το χωριό σύντομα, σίγουροι ότι δεν έμεινε κανείς ζωντανός.

Ο προπάππους έσπασε  τα κάρβουνα, έβγαλε τον  σταυρό και τον έκρυψε ξανά πίσω από την πόρτα. Οι διασωθέντες έδωσαν στον Θεό δοξολογία. Τότε η οικογένεια έφυγε από το καμένο χωριό, όπου ήταν αδύνατον να βρεθεί ακόμη και φτυάρια για να θάψει τα λείψανα των εκτελεσμένων. Από τότε, η γιαγιά κουβαλά  πάντα τον 90 ο Ψαλμό στο λαιμό της γραμμένο . Είναι θαμμένη μαζί του (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/03/h_27.html).

Οι δεσμοφύλακες Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τον έβριζαν, τον έδερναν, τον βασάνιζαν και τον βλασφημούσαν, ενώ παράλληλα Του είχαν φορέσει ένα κάλυμμά στο κεφάλι, όπως έκαναν με τις μαύρες κουκούλες, τα βασανιστήρια, τα χτυπήματα και τις βλασφημίες οι Αμερικανοί στους κρατουμένους στο Γκουαντάναμο.

Με παραβολές μιλούσε για την ασφάλεια του λαού, των μαθητών Του, των Αποστόλων και των Πιστών, για τους εχθρικούς για τον ίδιο, τους Πιστούς και τον Εβραϊκό λαό Αρχιερείς, όπως με παραβολές μιλούσε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την ασφάλεια του λαού, των μαθητών του και των Πιστών, για τους εχθρικούς για τον ίδιο, τους Πιστούς και τον Ελληνικό λαό Τούρκους κατακτητές.

Οι επαναστάτες ηγέτες που δίκασαν και δίωξαν άδικα τον Πατριάρχη Μόσχας Τύχωνα, αλλά και τον Τσάρο Νικόλαο τον Β’ (όπως και οι επαναστάτες ηγέτες που δίωξαν τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον ΙΣΤ’ επίσης), αλληλοεξοντωθήκαν και είχαν κακό τέλος, όπως και  όσοι δίωξαν άδικα τον Αρχιερέα Ονία τον Γ’.

Με οδηγό τον Μενέλαο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, ο οποίος φυλάκισε και βασάνισε τον Αρχιερέα Ονία τον Γ’, μπήκε με θράσος στον Ναό του Σολομώντα και άρπαξε τα Ιερά του σκευή, αλλά και οι δύο αυτοί ασεβείς είχαν κακό τέλος, όπως και με οδηγό τον ψευδο-«Πατριάρχη» Σέργιο ο Λένιν, ο οποίος φυλάκισε και βασάνισε τον Πατριάρχη Τύχωνα, άρπαξε τα ιερά σκευή των Εκκλησιών της Ρωσίας, αλλά τελικά και οι δύο αυτοί ασεβείς είχαν κακό τέλος.

Ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής διόρισε ψευδο-Αρχιερείς (π.χ. τον Ιάσωνα και τον Μενέλαο) ή έδιωξε τον νόμιμο (π.χ. τον Ονία τον Γ΄), όπως επίσης και ο Αντίοχος ο Ε’ (τον Άλκιμο), αλλά και ο Λένιν στην Ρωσία έδιωξε τον νόμιμο Πατριάρχη (τον Τύχωνα) και διόρισε ψευδο-«Πατριάρχες» (τον Σέργιο), όπως έκανε και η KGB με άλλους ψευδείς «Πατριάρχες» στην συνέχεια.

Μετά την ήττα του βλάσφημου Σεναρηχείμ στην Ιερουσαλήμ, που ήθελε να αφανίσει τους Εβραίους, ο ίδιος υποχώρησε άτακτα και λίγο μετά επήλθε ο θάνατος του όταν γύρισε στην πρωτεύουσα του, όπως και λίγο μετά την ήττα του βλάσφημου Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς, που ήθελε να αφανίσει τους Εβραίους,  στην Περσέπολη κατά την επιστροφή του επήλθε το τέλος του.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Μέγας Ναπολέοντας, πήραν και οι δύο την εξουσία με πραξικόπημα από τον πρίγκιπα Αντίοχο και τον Μπαρλάς αντίστοιχα, ήταν και οι δύο τρομερά υπερήφανοι, δίωξαν άγρια και οι δύο τους Πιστούς και πολέμησαν τον Θεό, ενώ έκαναν με πολύ βίαιο τρόπο κατακτήσεις.

Και οι δύο στην συνέχεια (που εκπαιδεύτηκαν στην Γαλλία και την Ρώμη αντίστοιχα στα στρατιωτικά), όταν εδραίωσαν την εξουσία τους, ανέβασαν και έριξαν αρχιερείς, όπως και πάπες της Ρώμης (τους Αρχιερείς Ονία τον Γ’, τον Ιάσωνα και τον Μενέλαο, αλλά και τους πάπες Πιο ΣΤ’ και Πιο Ζ’).

Και οι δύο επιτέθηκαν στο εξωτερικό (Ρωσία, Βέλγιο, Παρθία) ηττήθηκαν (σε Μόσχα, Λειψία, Βατερλό, Περσέπολη), υποχωρήσαν άτακτα, στις χώρες τους ξέσπασε  βίαιος εμφύλιος λίγο πριν και μετά την πτώση των.

Τελικό και οι δύο έχασαν λίγο καιρό μετά την εξουσία τους, αρρώστησαν και πέθαναν εν μέρει από αρρώστια σε ξένα μέρη (στην Παρθία και τον νησί της Αγίας Ελένης αντίστοιχα), και ομολόγησαν στο τέλος την παντοδυναμία του Θεού τον οποίο πολέμησαν (ο ένας με γράμμα και ο άλλος με τα απομνημονεύματα του αντίστοιχα).   

Οι πραξικοπηματίες Λένιν και Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής εξόντωσαν τους νόμιμους διάδοχους του θρόνου των Τσάρων και των Σελευκιδών Νικολάου του Β’, Αλέξιου και πρίγκιπα Αντίοχου, ενώ επέβαλαν με βίαιους και καταναγκαστικούς νόμους με το ζόρι στα έθνη των Αυτοκρατοριών τους να εγκαταλείψουν την Πιστή και τα έθιμα τους, δίωξαν τον Παλαιό και Νέο Ισραήλ αντίστοιχα.

Παράλληλα επιτέθηκαν και οι δύο σε ξένα κράτη για κατακτήσεις και λάφυρα (Παρθία και Πολωνία), ηττήθηκαν και υποχωρήσαν άτακτα στην Περσέπολη και στην Βαρσοβία αντίστοιχα, ενώ και οι δύο είχαν κακό τέλος που προήλθε εν μέρει από αρρώστια.

Επίσης, ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής αν και παντρεμένος με την Λαοδίκη την Δ΄ της Συρίας, είχε μία παλλακίδα την Αντιόχεια, όπως και ο Λένιν αν και παντρεμένος με την Nadezhda Krupskaya, συζούσε με την Apollinariya Yakubova, ως άλλος Ηρώδης Αντύπας με την Ηρωδιάδα.

Μετά τον θάνατο του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανούς και του Αντίοχου του Ε’ του Ευπάτωρα (με συνομωσία του δευτέρου), επήλθε επί των διαδόχων τους η πτώση του Βασιλείου των Σελευκιδών με τους ηγέτες να είναι χειρότεροι ο ένας από τον άλλον μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του, όπως ακριβώς έγινε και στην ΕΣΣΔ μετά τον θάνατο των Λένιν και Στάλιν.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Λένιν ήταν και οι δύο εξόριστοι από τα κράτη τους για πολιτικούς λόγους στην Ρώμη και την Ελβετία αντίστοιχα, ενώ ήταν αρχικά πράκτορες των Ρωμαίων και των Γερμανών αντίστοιχα και στην συνέχεια στράφηκαν εναντίον τους και επιτέθηκαν σε εδάφη που κατείχαν αυτοί ή ήταν συμμαχικά τους (π.χ. Αίγυπτο, Κύπρο, Αρμένια, Πολωνία, Φιλανδία, Βαλτικές Χώρες).

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ΄, όσο και οι Λένιν και Στάλιν (αλλά και ο Χίτλερ) προέβησαν τις συνθήκες αφοπλισμού που είχαν όλοι τους υπογράψει, ενώ όλοι τους έκαναν ψευδοδημοκρατικές συνελεύσεις (οι δεύτεροι με τα Σοβιέτ), ενώ τις αποφάσεις τους τις είχαν πάρει ήδη οι ίδιοι.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Ε’, όσο  και ο Ηρώδης ο Α’ ο Αγρίππας, αλλά και ο Γαλέριος πέθαναν από αρρώστια με την οποία σκουλήκια έβγαιναν από το σώμα τους.

Η  φτωχή χήρα που έριξε δύο λεπτά στο θησαυροφυλάκιο του Ναού του Σολομώντα, όπως είπε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έριξε από το υστέρημα της όλη της την περιουσία για τους φτωχούς, όπως και η φτωχή χήρα και ζητιάνα Πανωραία Χατζηκώστα, η λεγομένη και «Ψωροκώσταινα» έριξε για τον έρανο υπέρ της πατρίδας για τον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ. το μόνο πολύτιμο πράγμα που είχε, το δαχτυλίδι του γάμου της, όλη της δηλαδή την περιουσία.

Οι βοσκοί της Καρύταινας που ήξεραν τις περιοχές τους, ήταν πολύ επιτυχείς στον ανταρτοπόλεμο κατά των Τούρκων, όπως και οι επίσης βοσκοί Δαβίδ και Βαριάθος στον ανταρτοπόλεμο κατά των Φιλισταίων και των Ρωμαίων.

Οι τελευταίοι ηγέτες και Αρχιερείς του Βασίλειου του Ιούδα και του Λατινικού Βασίλειου της Ιερουσαλήμ στον Μεσαίωνα ήταν κακοί (π.χ. Σεδεκίας, Γκι Ντε Λουμίνια), με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή των Βασιλείων τους και την αιχμαλωσία των ιδίων από τον Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα και τον Σαλαδίνο αντίστοιχα, καθώς και την κατάληψη της Ιερουσαλήμ.

Στην Νάουσα 600 Εβραίοι ακολούθησαν με χρήματα στην εκστρατεία τους Τούρκους για να έχουν δικαιώματα στους σκλάβους το 1.822 μ.Χ., όπως και κατά την Μακαβαική Επανάσταση εμπόριο από την Αμμαούς ακολούθησαν την εκστρατεία των Γοργία, Νικάνορα και Πτολεμαίου με αλυσίδες και χρήματα για να έχουν δικαιώματα στους Εβραίους σκλάβους που θα έπιαναν.

Τόσο ο Άγιος Πορφύριος, όσο και ο Ιωάννης Καποδίστριας είχαν αναφέρει, ο πρώτος σαν τελευταία του λογία και ο δεύτερος σε πολλές περιπτώσεις μιλώντας για τον Ελληνικό λαό την Βιβλική φράση: «Ίνα Ώσι Εν».

Ο απαγχονισθείς Άγιος και Εθνομάρτυρας Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ θα παρέμενε βοσκός στη Δημητσάνα, αν θείος του δεν τον καλούσε στη Σμύρνη για να μορφωθεί, όπως και  ίσως και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ αν δεν τον καλούσε να τον υπηρετήσει ο βασιλιάς Σαούλ.  

Ο Δράμαλης μετά την ήττα του στην μάχη στα Δερβενάκια το έσκασε πάνω σε ένα γαϊδούρι, όπως και ο Αβεσαλώμ μετά την ήττα του πάνω σε ένα μουλάρι.

Τις 21 Μάρτιου του 1821 μ.Χ., ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στην Πάτρα, στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κατασκεύασε ξύλινο Σταυρό και ευλόγησε τους Έλληνες πατριώτες, όπως έκανε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σε όσες περιοχές έκανε κηρύγματα.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος σκύλευσή τα πτώματα των στρατιωτών του Απολλώνιου όταν τον νίκησε, όπως έκαναν και οι Έλληνες Μυκηναίοι στους πολέμους μεταξύ τους και με άλλους λαούς.

Την εποχή μάλιστα αυτή ένας μεγάλος δράκοντας είχε εισέλθει μέσα στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο και κανείς δεν τολμούσε να πλησιάσει, διότι στην περίπτωση που κάποιος τολμηρός και θαρραλέος επιχειρούσε να εισέλθει, έβρισκε φρικτό και ακαριαίο θάνατο από τον δράκοντα.

Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει τρόμο και έκπληξη στον λαό, ενώ ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος δεν ήξερε τί να κάνει για να αντιμετωπίσει τον φοβερό δράκοντα που σκορπούσε τον πανικό και τον θάνατο. Όταν όμως πληροφορήθηκε για τον θεόληπτο και πάνσοφο επίσκοπο των Γαγγρών Υπάτιο και τη φήμη που είχε αποκτήσει στο να θαυματουργεί, έστειλε ανθρώπους να τον παρακαλέσουν να έρθει στον Αυτοκράτορα.

Ο Άγιος Υπάτιος επισκέφθηκε τον Κωνστάντιο, ο οποίος τον υποδέχθηκε με ιδιαίτερο σεβασμό και τιμή και μάλιστα έπεσε ευλαβικά στα πόδια του ζητώντας τη βοήθειά του. Τότε ο ιεράρχης του Χριστού του είπε να έχει θάρρος και να μην στεναχωριέται, διότι τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά και πραγματοποιήσιμα για τον Θεό.

Ο Αυτοκράτορας έδειξε τότε στον άγιο από μακριά τον δράκοντα και τον προειδοποίησε να μην κάνει το λάθος και τον πλησιάσει, διότι θα θανατωθεί από αυτόν. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα είχε την ίδια φρικτή τύχη, όπως είχαν και άλλοι, ενώ τόνισε ότι όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας των δικών μας αμαρτιών.

Τότε ο ευκλεής και θεόληπτος ιεράρχης Υπάτιος του απάντησε ότι η προσευχή του επισκόπου δεν έχει καμία δύναμη στο να επιτελεί θαύματα, αλλά η πίστη του αυτοκράτορα στον ένα και αληθινό Θεό και η αήττητος δύναμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μπορεί να κατορθώσει τα πάντα.

Στην συνέχεια ο άγιος έπεσε κάτω στο έδαφος και αφού προσευχήθηκε για αρκετή ώρα, σηκώθηκε και απευθυνόμενος στον Αυτοκράτορα, του παρήγγειλε να ανάψει μεγάλη φωτιά στο μέσο της αγοράς, αυτοί δε που θα ανάψουν την φωτιά, να περιμένουν εκεί μέχρι να πάει και εκείνος.

Τότε ο πάνσοφος ιεράρχης του Χριστού πλησίασε μόνος του το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και αφού άνοιξε την πόρτα, χτύπησε με το ραβδί του, το οποίο είχε στην άκρη του το σημείο του Τιμίου Σταυρού, τον τρομερό και επικίνδυνο δράκοντα.

Αλλά το χτύπημα με το ραβδί δεν έφερε απολύτως κανένα αποτέλεσμα και κάποιοι που παρακολουθούσαν από μακριά έντρομοι το θέαμα, πίστεψαν ότι ο άγιος είχε θανατωθεί από τον δράκοντα. Όμως ο θεοφόρος επίσκοπος των Γαγγρών ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό και επικαλούμενος το πάντιμο όνομα του Θεού, έβαλε το ραβδί στο στόμα του δράκοντα και απευθυνόμενος στο θηρίο, είπε να τον ακολουθήσει στο όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Τότε ο δράκοντας δάγκωσε το ραβδί του αγίου και τον ακολούθησε σαν να τον εξεδίωκε κάποιος.

Μόλις ο άγιος Υπάτιος βγήκε από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο με το ραβδί του, πάνω στο οποίο ήταν κολλημένος ο τρομερός δράκοντας που το μέγεθός του έφτανε τις εξήντα πήχεις, όλοι έμειναν έκπληκτοι και άναυδοι στο φοβερό και αποτρόπαιο αυτό θέαμα. Αφού ο άγιος πέρασε μέσα από την αγορά σέρνοντας τον επικίνδυνο δράκοντα ενώπιον πλήθους λαού, έφτασε στο μέσο αυτής, όπου είχε ανάψει η μεγάλη φωτιά.

Τότε επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πρόσταξε τον δράκοντα να εισέλθει στο μέσο της φωτιάς. Και τότε όλοι είδαν το ανατριχιαστικό θέαμα να ρίχνεται ο φοβερός και επικίνδυνος αυτός δράκοντας στη φωτιά και να αποτεφρώνεται.

Αμέσως όλοι οι παρόντες έμειναν άναυδοι από το παράδοξο και υπερφυές αυτό γεγονός και δόξασαν τον Πανάγαθο και Παντοδύναμο Θεό, ο Οποίος ανέδειξε έναν τέτοιο θεοφόρο και θαυματουργό ιεράρχη, όπως ήταν ο άγιος Υπάτιος.

Μάλιστα ο Αυτοκράτορας Κωνστάντιος ευχαρίστησε τον Άγιο, προσφέροντάς του πολύτιμα δώρα. Ενδεικτικό είναι μάλιστα το γεγονός ότι έδωσε την εντολή να ιστορηθεί η εικόνα του σε σανίδα και να τοποθετηθεί στην πόρτα του βασιλικού θησαυροφυλακίου για να προστατεύει τον χώρο από κάθε κίνδυνο και απειλή, παράλληλα δε απάλλαξε την Γάγγρα από τον ετήσιο φόρο, ο οποίος ήταν πολύ βαρύς για τους φτωχούς (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/03/blog-post_152.html).

Η ιστορία αυτή του Αγίου Υπάτιου θυμίζει κατά πολύ τον φόνο του Δράκοντα από τον Άγιο Γεώργιο.

Στην Δίκη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, οι ψευδομάρτυρες εναντίον Του δεν βρέθηκαν σωστοί σε καμία από τις κατηγορίες που προσπαθούσαν να Του καταλογίσουν, όπως ακριβώς έγινε και κατά την δική του Κολοκοτρώνη.

Ο Δίκαιος Ιωσήφ έφερε στην Αίγυπτο τον πατέρα του Ιακώβ και τα αδέρφια του για να τους προστατεύσει από την πείνα, όπως και ο Μνήστωρ Ιωσήφ έφερε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την Παναγιά μας στην Αίγυπτο για να τους προστατεύσει από τον διωγμό των Νηπίων του Ηρώδη. 

Στὴν πόλη τῆς Βηρυτοῦ ζοῦσε κάποτε ἕνας Χριστιανὸς σ᾿ ἔνα σπίτι τὸ ὁποῖο νοίκιαζε… Ὅταν ἔφυγε ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ σπίτι ὁριστικά, ξέχασε ἐκεῖ μία εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος. Ὕστερα μετακόμισε στὸ ἴδιο σπίτι ἕνας Ἑβραῖος. Στὴ Βηρυτὸ ὑπῆρχαν πολλοὶ Ἐβραίοι ποὺ ἔτρεφαν ἰδιαίτερα πικρὰ αἰσθήματα γιὰ τὴν Χριστιανικὴ Πίστη..

Ἔτσι, λοιπόν, ὄταν βρέθηκε ἡ εἰκόνα στὸ σπίτι, οἱ Ἑβραίοι τὴ μετέφεραν ἐκεῖ ὄπου συνάζονταν καὶ ἄρχισαν νὰ τὴ χλευάζουν ὅπως καὶ οἱ πρόγονοί τους εἶχαν ἄλλοτε χλευάσει τὸν ἴδιο τὸν ζωντανὸ Σωτῆρα..

Ἐπίσης ἔκαναν στὴν εἰκόνα ὅ,τι καὶ οἱ πρόγονοί τους εἶχαν κάνει στὸν Σωτῆρα: τρύπησαν τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια μὲ καρφιά, ἄλειψαν μὲ ξίδι τὰ χείλη τῆς εἰκόνας· μυκτήρισαν μὲ κάθε δυνατὸ τρόπο τὴν εἰκόνα τοῦ Σωτῆρα..

Τέλος, _*κάποιος ἀπ᾿ αὐτοὺς πῆρε μία λόγχη καὶ κτύπησε τὴν ἁγία εἰκόνα κάτω ἀπ᾿ τὸ πλευρό.. Τότε – ὦ τοῦ θαύματος !*_

– _*αἷμα καὶ νερὸ ἀνέβλυσαν ἀπὸ τὴν πληγὴ τῆς εἰκόνας, ἀκριβῶς ὅπως καὶ ἀπ᾿ τὸ ζωντανὸ σῶμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου.*_

Δὲν περιγράφεται ὁ τρόμος ποὺ προκλήθηκε στοὺς Ἑβραίους !

Ὡστόσο ἔφεραν γρήγορα ἕνα δοχεῖο καὶ μάζεψαν ἐκεῖ μέσα τὸ αἷμα καὶ ὕστερα _*ἔφεραν πολλοὺς ἀρρώστους, τυφλούς, κωφούς, χωλοὺς καὶ δαιμονισμένους γιὰ νὰ θεραπευθοῦν*_ ἀπ᾿ τὴν εἰκόνα. Μόλις οἱ Ἑβραίοι ἔχριαν μὲ τὸ αἷμα τοὺς ἀρρώστους αὐτοὶ θεραπεύονταν..

Ὅλη ἡ πόλη συγκεντρώθηκε ἐκεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὸ θαῦμα καὶ ὅλοι δόξαζαν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἀληθινὸ Θεό· ὅλοι οἱ Ἑβραίοι σ᾿ ἐκείνη τὴν πόλη μεταστράφηκαν καὶ πίστεψαν στὸν ζωντανὸ καὶ ζωοδότη Κύριο Ἰησοῦ Χριστό (https://romioitispolis.gr/%cf%83%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b7-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%ce%b2%ce%b7%cf%81%cf%85%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%ce%b6%ce%bf%e1%bf%a6%cf%83%ce%b5-%ce%ba%ce%ac%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5/).

Η ιστορία της Εσθήρ με τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη, την Όστιν, τον «Μεγάλο Βεζίρη» του Αμάν και τον Μαρδοχαίο που πήρε την θέση του, θυμίζει την ιστορία της Ρωξάνης τον Οθωμανό Σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, την Μαχιντεβάν, τον «Μεγάλο Βεζίρη» του Ιμπραήμ και τον Ayas Mehmed Pasha που πήρε την θέση του.

Όπως το Βασίλειο του Ισραήλ εξεγέρθηκε (λόγω πολιτικής καταπίεσης και βαριάς φορολογίας σαν την Αμερικανή Επανάσταση κατά των Βρετανών το 1.776 μ.Χ. για τους ίδιους ακριβώς λογούς), υπό τον Ιεροβοάμ και ανεξαρτητοποιήθηκε από το Βασίλειο του Ιούδα υπό τον Ροβοάμ.

Με την υιοθέτηση μίας νέας ειδωλολατρικής ψευδοθρησκείας από το πρώτο (αυτής των δύο χρυσών μόσχων σαν την ειδωλολατρία των Ισραηλιτών στο Σινά όταν βγήκαν από την Αίγυπτο, ίσως επηρεασμένοι από την Αιγυπτιακή ειδωλολατρική «θεότητα» Άπι), ενώ ακολούθησαν πολλοί βίαιοι πόλεμοι μεταξύ αυτών των δύο Βασιλείων.

Αντίστοιχα, το Βασίλειο της Βοημίας εξεγέρθηκε (λόγω πολιτικής καταπίεσης και της εκτέλεσης του Χους), υπό τον Ζίζκα και ανεξαρτητοποιήθηκε από το Βασίλειο των Αψβούργων, με την υιοθέτηση μίας αίρεσης (του χουσισμού) από το πρώτο, ενώ ακολούθησαν πολλοί βίαιοι πόλεμοι μεταξύ αυτών των δύο Βασιλείων.

Το «Άσμα Ασμάτων» θυμίζει μία μίξη του «Αγαπητικού της Βοσκοπούλας» και τον «Ερωτόκριτο», αν και είναι πολύ παλαιότερο και από τα δύο αυτά έργα.

Ο Μανώλης Γλέζος επέλεξε να ταφεί με Ορθόδοξο τυπικό (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/04/blog-post_497.html), όπως και ο Χαρίλαος Φλωράκης πριν από αυτόν αν και κομμουνιστές ή αριστερών πεποιθήσεων και οι ίδιοι.

Ο Άγιος Πορφύριος μικρός δούλευε λόγω φτώχειας σε ένα ανθρακωρυχείο και τις γαλαρίες του, όπως και πολλά φτωχά παιδιά στην Μεγάλη Βρετανία τον 19^ο Αιώνα μ.Χ., ενώ αλλά από αυτά δούλευαν και στα εργοστάσια και τις καμινάδες αυτών.  

Στην Αγία Άννα, την μητέρα της Παναγιάς μας έγινε Αναγγελία για την γέννηση της Δεσποίνης Ημών Θεοτόκου από έναν Άγγελο και αυτή έτρεξε να ειδοποιήσει τον σύζυγο της, τον Άγιο Ιωακείμ, όπως ακριβώς έγινε και στην μητέρα του Σαμψών για την γέννηση του και αυτή έτρεξε να το αναγγείλει στον σύζυγο της Μανωάχ.

Ουσιαστικά προαναγγελία από Άγγελο  έγινε τόσο για την γέννηση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, της Παναγιάς μας, αλλά και του Ιωάννη του Πρόδρομου και Βαπτιστή.

Πονηρός Άγγελος εμφανίστηκε και πλάνεψε την Εύα και μέσω της αμαρτίας αυτή γέννησε ως πρωτότοκο τον κακό Κάιν, ενώ αντίθετα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίστηκε και ανήγγειλε το Χαρμόσυνο μνήμα του Ευαγγελισμού στην Παναγιά μας και αυτή στην συνέχεια γέννησε μένοντας πάντα Αειπάρθενος τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όσο και η Παναγιά μας ήταν από παιδιά ήδη και οι δύο αφιερωμένα στον Θεό.

Για τρεις μέρες έχασε η Παναγιά μας τον δωδεκαετή Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στα Ιεροσόλυμα και ένιωσε μεγάλη οδύνη, για τρεις όταν αυτός ήταν τριανταριών χρόνων, το χρονικό διάστημα από την Σταύρωση ως την Ανάσταση Του, νιώθοντας και στο χρονικό αυτό διάστημα μεγάλη οδύνη.

Μετάσταση στον Ουρανό έγινε στο σώμα της Αναστημένης Παναγιάς μας, του Ιωάννη του Θεολόγου και Ευαγγελιστή, αλλά και για τους Προφήτες Ηλία και Ενώχ.

Η Παναγιάς μας, πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατο της μέσω ενός Αγγέλου, όπως και ο Οσιομάρτυρας Νικόλαος ὁ Νέος εν Βουνένοις.

Και τον Άγιο Σεραφείμ της Βίριτσα λίγο πριν το θάνατό του τον επισκέφθηκε η Παναγιά μας (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/04/blog-post_43.html).

Ο Σταυρός/Λάβαρο του Αγίου Κωνσταντίνου στις μάχες, ο οποίος περιείχε τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού, Λείψανα Αγίων και μέρος της Αγίας Ζώνης της Παναγιάς μας, τον είχαν αρχικά Βυζαντινοί, τον έχασαν όταν ηττήθηκαν σε μάχη από τον Βούλγαρο βασιλιά Ασάν και αυτός στην συνέχεια τον έχασε όταν ηττήθηκε από τον Σέρβο βασιλιά Λάζαρο.

Ο Μονάχος Νείλος της Μονής Δοχειαρείου το 1.664 μ.Χ., τυφλώθηκε προσωρινά λόγω ασέβειας στην Παναγιά μας, όπως και ο μάγος Βαριησούς/Ελυμάς στην Κύπρο λόγω ασέβειας προς τον Θεό.

Η Παναγιάς μας έσωσε Θαυματουργικά την Πόλη σε πολιορκίες επί Αυτοκράτορων Ηρακλείου, Κωνσταντίνου Πωγωνάτου, Λέοντα του Γ’ του Ισαύρου και Μιχαήλ του Γ’.

Πολλοί Εβραίοι υπηρέτησαν σε διοικητικές θέσεις τους Αχαιμενίδες Πέρσες βασιλείς (π.χ. ο Μαρδοχαίος), όπως και πολλοί Έλληνες (π.χ. οι Φαναριώτες) τους Τούρκους Σουλτάνους, εξυπηρετώντας πολλές φορές και οι δύο τα συμφέροντα των λαών τους.

Στην Διασπορά τους οι Εβραίοι έχτιζαν Συναγωγές και όλοι τους επικεντρώνονταν σε αυτές και την Πιστή, τις παραδόσεις, την γλώσσα, την ιστορία και τα έθιμα τους, όπως ακριβώς και οι Έλληνες στην Διασπορά έχτιζαν Εκκλησίες και όλοι τους επικεντρώνονταν σε αυτές και την Πιστή, τις παραδόσεις, την γλώσσα, την ιστορία και τα έθιμα τους.

Η θανάτωση του Αρχιερέα Ονία του Γ’ και η θυσία του από τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή ενέτεινε περαιτέρω την Μακαβαική Εξέγερση και τελικά οδήγησε στην απελευθέρωση του Ιουδαϊκού κράτους από τους Σελευκίδες.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και ο Μαρτυρικός θάνατος του ηρωικού Εθνομάρτυρα Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ από τον Μαχμούτ τον Β’ ενέτεινε περαιτέρω την Ελληνική Εξέγερση της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ. και τελικά οδήγησε στην απελευθέρωση μέρους του Ελληνικού κράτους.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δύο Επιφανής, όσο και ο Μαχμούτ ο Β’, οι οποίοι δεν ήταν οι νόμιμοι διάδοχοι του θρόνου, ανέβηκαν σε αυτόν υστέρα από πραξικόπημα και την εξόντωση των προκάτοχων τους,

Ο αδελφός του Σουλτάνου Μαχμούτ του Β’, ο Σουλτάνος Μουσταφά Δ' (1807-1808), εκθρονίστηκε από τους Γενιτσάρους, όπως και ο αδερφός του Αντίοχου του Δ΄ του Επιφανή, ο Σέλευκος Δ΄ Φιλοπάτωρ, δολοφονήθηκε από τον Ηλιόδωρο.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής έπεσε από το άρμα του, τραυματίστηκε και πέθανε από το τραύμα του αυτό, αλλά και από αρρώστια (σαν τον Τζένκινς Χαν που έπεσε από το άλογο του, τραυματίστηκε και πέθανε από το τραύμα του αυτό, αλλά και από αρρώστια).

Κατά τον Τουρκοαιγυπτιακό πόλεμο του 1839, στις 24 Ιουνίου οι τουρκικές δυνάμεις ηττήθηκαν κατά κράτος και ο Μαχμούτ Β', που είχε προσβληθεί από φυματίωση, πέθανε λίγες μέρες αργότερα, την 1η Ιουλίου, προτού πληροφορηθεί την καταστροφή τού στρατού του (https://www.sansimera.gr/biographies/2372).

Ήταν και οι δύο αυτοί ηγέτες βίαιοι, λάγνοι, ύπουλοι, συνωμοτικοί και αλαζονικοί σαν άτομα, και οι δύο εξόντωσαν τους εσωτερικούς αμφισβητίες (π.χ. Πασβάνογλου, Αλή Πασά, Ηλιόδωρο, της πόλεις της Αντιοχείας), ενώ και οι δύο εκστράτευσαν κατά της Αίγυπτου στο εξωτερικό, ο μεν Αντίοχος επιτυχώς, ενώ ο Μαχμούτ ανεπιτυχώς.

Και οι δύο πολέμησαν ανεπιτυχώς κατά ισχυρών εξωτερικών εχθρών (π.χ. Παρθών, Ρωμαίων, Ρώσων, Γάλλων, Βρετανών) και αναγκάστηκαν από τους Ρωμαίους ο Αντίοχος και τις τρεις Προστάτιδες Δυνάμεις (Ρωσία, Μεγάλη Βρετάνια, Γαλλία) ο δεύτερος να εγκαταλείψουν τα εδάφη (προσωρινά σε Μεσοποτάμια, Αραβία, Παλαιστίνη, Μικρά Ασία) που είχαν καταλάβει (στην Αίγυπτο, Αρμένια και Κύπρο ο πρώτος και την Ελλάδα, Καύκασο, Δούναβη ο δεύτερος).

Παράλληλα, εξαιτίας της βιαιότητας του Αντίοχου και του Μαχμούτ, επαναστάτησαν αντίστοιχα οι Εβραίοι και οι Έλληνες, οι οποίοι ενέτειναν τον αγώνα τους μετά την εκτέλεση του Αρχιερέα Ονία του Γ’ και την βεβήλωση του Ναού του Σολομώντα και του Εθνομάρτυρα και Άγιου Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ (αλλά και του Κύριλλου του ΣΤ΄) και τον βέβηλο απαγχονισμό του στην Πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου κοντά στην Αγία Σοφία.

Στην συνέχεια διόρισαν στην θέση του Ονία ο πρώτος τους Ιάσωνα και Μενέλαο, ενώ στην θέση του Γρηγορίου του Ε’ τον Ευγένιο τον Βάια τον Άνθιμος τον Γ΄ αντίστοιχα, ενώ ο πρώτος κατέβαλε πολεμικές αποζημιώσεις από τους προγόνους του στην Ρώμη και ο δεύτερος τις διομολογήσεις στους δυτικούς.

Και οι δύο αυτοί ηγέτες είχαν σχέδια για τον πλήρη αφανισμό από την Ιουδαία των Εβραίων ο Αντίοχος (με την γενοκτονία αυτών και την μεταφορά αλλοεθνών ειδωλολατρικών εθνών στα εδάφη τους) και των Ελλήνων από την Ελλάδα ο Μαχμούτ (με την γενοκτονία αυτών και την μεταφορά μουσουλμανικών εποίκων στα εδάφη τους).

Στο τέλος, τόσο ο Αντίοχος, όσο και ο Μαχμούτ ηττήθηκαν και σημαντικό μέρος της Ιουδαίας και της Ελλάδας απελευθερώθηκε από αυτούς, ενώ τα υπόλοιπα με επιτυχείς και μη απελευθερωτικούς πολέμους που ακολουθήσαν στα χρόνια των διαδόχων τους.

Μετά την απελευθέρωση της Ιουδαίας πήραν την βασιλική εξουσία αυτής οι φιλορωμαίοι Ασμοναίοι και στην συνέχεια οι αλλοεθνείς και επίσης φιλορωμαίοι Εδωμίτες της δυναστείας του Ηρώδη του Μέγα, ενώ στην Ελλάδα οι αλλοεθνείς φιλοδυτικοί βασιλιάδες των Βίτελσμπαχ και των Γλύξμπουργκ και στις μέρες μας κυριαρχεί στην πατρίδα μας ψευδο- (δήθεν) «Ελληνική κυβέρνηση», το λεγόμενο «ψευτο-Ρωμέικο». 

Η Σύνοδος της Φερράρας ανεκηρύχθη την 9η Απριλίου 1438. Ποια όμως ημέρα ήταν αυτή; "Συμπωματικά" Μεγάλη Τετάρτη. Μεγάλη Τετάρτη πραγματοποιήθηκε και η προδοσία του Ιούδα. Προϋπήρξαν τα Φλωριά της προδοσίας, ιδού τώρα και η Ουράνια επιβεβαίωση. Και όμως συνεχίζουν να διακρίνουν το πρόσωπο του ουρανού.

Έν τω μεταξύ ξεσπά στη Φερράρα λοιμώδης νόσος. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά (όπως ήρθε και ο κορωνοιός μετά την ψευδο-«σύνοδο» του 2.016 μ.Χ. στο Κολυμπάρι). Στις 19 Οκτωβρίου η αποστολή των Ελλήνων αναχώρησε από την Ιταλία και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη την 1η Φεβρουαρίου 1440.

Η επιστροφή τους όμως δεν βρήκε αυτούς χωρίς σημεία των καιρών. Η σύζυγος του Αυτοκράτορος ήδη νεκρή. Η σύζυγος του αδελφού του, Δημητρίου Παλαιολόγου και αυτή νεκρή. Στην Κωνσταντινούπολη αναζητείται Πατριάρχης ενωτικός. Το σκάφος της Εκκλησίας κλυδωνίζεται... Η άλωση δεν θα αργήσει ως Υπέρτατο Σημείο (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/01/blog-post_819.html).

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Ομολογητής προέβλεψαν και οι δύο τις άγριες πολεμικές συγκρούσεις που θα ακολουθούσαν για τον θρόνο τους μετά τον θάνατο τους για την κατάληψη του από τους επικείμενους διαδόχους τους.

Όπως με το λεγόμενο Δυτικό Σχίσμα η παπική (δήθεν) «Εκκλησία» χωρίστηκε στα δύο για τα έτη 1.378 έως το 1417 μ.Χ., έτσι και πιο πριν με το σχίσμα του 1.054 μ.Χ. από την Ορθόδοξη Εκκλησία ο παπισμός χωρίστηκε από την Μόνη Αληθινή Εκκλησία (μέχρι και σήμερα), ενώ το ίδιο έκανε το 1.517 και με τους αιρετικούς προτεστάντες (μέχρι και σήμερα).

Ο Κύρος ο Μέγας δήλωνε ότι ήταν ο «Εκλεκτός ελευθερωτής του Θεού», ενώ ο Αττίλας, ο Τζένκινς Χαν και ο Ταμερλάνος ότι ήταν: «Η μάστιγα του Θεού».

Ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος, έπαυσε και τρεις πάπες της Ρώμης που δεν τον άκουγαν (τους Βονιφάτιο τον Η’, Πάπας Βενέδικτος ΙΑ΄) και τους αντικατέστησε με άλλους (τον Κλήμη τον Ε’) για να αρπάξει τον πλούτο των Ναϊτών, όπως ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής (τους Αρχιερείς Ονία τον Γ’ και Ιάσωνα), με άλλον (τον Μενέλαο), προκειμένου να αρπάξει τον πλούτο και τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα.

Τόσο ο Φίλιππος, όπως και ο Αντίοχος, αλλά και ο Μενέλαος και ο Κλήμης ο Ε’ είχαν όλοι τους κακό τέλος τελικά, ενώ επιπλέον ο Φίλιππος μετέφερε τον παπισμό από την Ρώμη στην Αβινιόν για σχεδόν εβδομήντα χρόνια (1309-1377μ.Χ.) και μετά επέστρεψε πίσω, όπως ακριβώς και οι Ισραηλίτες για εβδομήντα χρόνια εξορίστηκαν από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα στην Βαβυλώνα και μετά επέστρεψαν πίσω.

Οι πάπες της Ρώμης νόμιμοι Αρχιεπίσκοποι Ρώμης και αντιπάπες Αβινιόν παράνομοι που έβαλαν οι Γάλλοι βασιλείς (και είχαν υπό τον απολυτό έλεγχο τους) μετά το λεγόμενο Δυτικό Σχίσμα, όπως ακριβώς οι Αρχιερείς του Ναού του Σολομώντα ήταν οι νόμιμοι Θρησκευτικοί ηγέτες του Ισραήλ, ενώ οι ιερείς του Βασίλειου του Ισραήλ στην Δαν ήταν παράνομοι που εγκατέστησαν οι βασιλείς του κράτους αυτού (και τους είχαν υπό τον απόλυτο έλεγχο τους).

Η Αρχαία Ρώμη όταν πολιορκήθηκε από τον Αττίλα από τον Επίσκοπο της, τον Άγιο Απόστολο Πέτρο, τον Απόστολο Παύλο και η Θεσσαλονίκη από τον Άγιο της, τον Άγιο Δημήτριο από τους Βουλγάρους.

Η βασίλισσα της Λατινικού Βασίλειου Ιερουσαλήμ Μελισάνθη έπεσε από τον θρόνο της με εξέγερση του γιου του Βαλδουίνου του Γ’, όπως και η Γοθολία στο Αρχαίο Βασίλειο του Ιούδα από τον εγγόνο της Ιωάς.

Οι αιρετικοί Θαβωρίτες ξέθαψαν τα κόκαλα ενός βασιλιά που είχε πεθάνει πρόσφατα και έντυσαν το κρανίο του κοροϊδευτικά με άχυρο σαν στέμμα, όπως έκαναν και οι Ασσύριοι βασιλιάδες με τα κοκάλα πολλών βασιλέων του Ισραήλ που ξέθαψαν και πέταξαν (όπως και οι μπολσεβίκοι και οι Ιακωβίνοι σε Ρωσία και Γαλλία μετέπειτα).

Ερχόντανε άγρια ελάφια σε βουνά από μόνα τους από τον Θεό σε κρυμμένους σε βουνά Χριστιανούς επί Μαξιμίνου, όπως ακριβώς ο Θεός έστειλε στους Ισραηλίτες στην έρημο το Μάννα και τα ορτύκια ή όπως οι κόρακες έφερναν από τον Θεό ψωμί τον Προφήτη Ηλία.

Τον ΙΖ’ Αιώνα μ.Χ. μία ομάδα Αλγερινών επιτέθηκε σε ένα Μοναστήρι και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος εμφανίστηκε και έσωσε τους ανυποψίαστους Μοναχούς εκδιώκοντας τους πειρατές.

Τις 11 Αυγούστου του 1.776 μ.Χ., έγινε εμφάνιση του Άγιου Διονυσίου Εν Ολύμπω στην Κέρκυρα, οποίος εκδίωξε τους Αγαρηνούς από το νησί που αυτοί πολιορκούσαν κατατρομοκρατώντας τους, ενώ ο ίδιος Άγιος ανατίναξε και τον Πιζάνη και την φρουρά του στο ίδιο νησί, όταν αυτοί προσπάθησαν να εκκαθολικίσουν με την βία όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του νησιού.

Τις 15 Δεκέμβριου του 1.821 μ.Χ., ο Μεχμέτ Εμίν Λαμπούντ Πασάς άνοιξε τον τάφο του Κωνστάντιου Μητροπολίτη Μαρινέλλας στο Άγιο Όρος για να βεβαιωθεί ότι είναι νεκρός (επίσης πολλοί δεν πίστευαν τον θάνατο του Καλιγούλα και του Βίλχελμ Στίμπερ πριν δουν τα πτώματα τους), όπως έγινε και με τον τάφο του Τσάρου Αλέξανδρου του Α’ από τους μπολσεβίκους το 1.917 μ.Χ.

Ο Μητροπολίτης Αγχίαλου Ευγένιος, ο Εφέσου Διονύσιος, ο Νικομήδειας Αθανάσιος, ο Επίσκοπος Κισάμου Ευτύχιος, ο Δεσπότης Δερκών Γρηγόριος και ο Ανδριανουπόλεως και Τυρνάβου Δωρόθεος, συνελήφθησαν όλοι το 1.821 μ.Χ., απαγχονίστηκαν όλοι τους από τους Τούρκους (σαν τον Εθνομάρτυρα Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’).

Τα δε πτώματα αυτών έμειναν κρεμασμένα για τρεις μέρες (σαν του Οικουμενικού Πατριάρχη Κύριλλου του ΣΤ’), ενώ στα στήθη τους οι Τούρκοι κρέμασαν (όπως και οι Γερμανοί έκαναν στην κατεχομένη από αυτούς Ελλάδα Έλληνες πατριώτες) πινακίδες που έγραφαν πάνω τους την λέξη «προδότης».

Και όπως το πτώμα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ ρίχτηκε από τους Τούρκους στην Θάλασσα του Μαρμαρά, ανασύρθηκε από τον Κεφαλλονίτη Ναύαρχο Νικόλαο Σκλάβο και μεταφέρθηκε στην Οδησσό, έτσι και τα πτώματα των παραπάνω Εθνομαρτύρων Ιεραρχών ρίχτηκαν από τους Τούρκους στην θάλασσα του Μαρμαρά, ενώ στην συνέχεια συλλέχθηκαν από ευσεβείς Χριστιανούς, και θάφτηκαν στο Επταπύργιο και σε ένα κοντινό νησί του.

Ο αρχηγός ΓΕΝ Αλέξανδρος Σακελλαρίου έσωσε τον Ελληνικό στόλο με την φυγάδευση του στην Μέση Ανατολή για να συνεχίσει εκεί τον αγώνα του, όπως έκανε και με το Θωρηκτό Αβέρωφ από τον Αρχιμανδρίτη Διονύσιο Παπανικολόπουλο.

Ο ηρωικός Αρχιμανδρίτης έπεισε το πλήρωμα του πλοίου να «στασιάσει» και την Μεγάλη Πέμπτη να διαφύγει στην Μέση Ανατολή για να συνεχίσει τον αγώνα του κατά των Γερμανών, παρά τον κίνδυνο να βυθιστεί από τους Γερμανούς.

Ο ίδιος ο σεβάσμιος Ιεράρχης είδε σε όραμα τον Άγιο Νικόλαο να τον προτρέπει να ξεκινήσουν το ταξίδι και ότι ο ίδιος θα τους βοηθήσει να μην κινδυνεύσει στο ταξίδι γιατί ο Θεός θα είναι μαζί τους.

Ακριβώς όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε το Όραμα του Σταυρού στην Μίλβια Γέφυρα και το βραδύ της ιδίας μέρας σε όνειρο τον ίδιο τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό να τον προτρέπει να κατασκευάσει το Λάβαρο με το ΧΡΙΣΤΟΓΡΑΜΜΑ και ότι ο Ίδιος θα τον προστατεύει κατά των εχθρών του (σαν τα Θεϊκά όνειρα που είδε και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ). 

Η Πυθία είπε σε δύο ειδωλολάτρες Αυτοκράτορες, τον Αύγουστο και τον Ιουλιανό, δύο (δήθεν) χρησμούς για την πτώση της ειδωλολατρίας και την τελική επικράτηση του Χριστιανισμού, στον πρώτο τον:

«Ένα Εβραιόπουλο (παῖς Ἑβραίων) μὲ διατάζει (κέλλεταί μοι) νὰ ἐγκαταλείψω τὸν ναὸ καὶ νὰ ξανακατέβω στὸν Ἅδη.

Φύγε λοιπὸν σιωπώντας ἀπὸ τοὺς βωμούς μου». Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἀπάντησης ὁ Ὀκταβιανὸς ἔκτισε στὸ Καπιτώλιο τὸν μεγαλύτερο βωμὸ καὶ τὸν ἀφιέρωσε στὸν «Θεὸ ποὺ γεννήθηκε πρῶτος».

Και στον δεύτερο τον ««Πείτε στον βασιλιά, πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλών νερό στέρεψε».

Μια από τις αιτίες εξάπλωσης του Ισλάμ θεωρείται η πανώλη, εξαιτίας της μείωσης του πληθυσμού που προκάλεσε τόσο στην Περσία όσο και στο Βυζάντιο και ενός διάχυτου Αποκαλυπτισμού σύμφωνα με τον οποίο το τέλος του κόσμου ήταν προ των θυρών τον μακρινό 7ο Αιώνα μ.Χ. Οι ίδιες περίπου αιτίες όμως ήταν αυτές που προκάλεσαν την εξάπλωση του Χριστιανισμού στις Βρετανικές νήσους.

Τον Ιανουάριο του 516 μ.Χ. ο μυθικός βασιλιάς Αρθούρος νίκησε τον Σαξονικό στρατό στο Όρος Μπάντον δημιουργώντας μια καινούργια περίοδο ειρήνης και σταθερότητας μεταξύ των Κελτών. Ωστόσο οι επιδημίες των ετών 664 και 682 μ.Χ. μείωσαν τον πληθυσμό των Κελτών και των Ιρλανδών σε ποσοστό έως και 50%. Έτσι οι Αγγλοσάξονες κυριάρχησαν στο νησί μετά από αυτή την περίοδο.

Η πανδημία μεταφέρθηκε στην Ουαλία και την Ιρλανδία, αλλά όχι στην Σκωτία εξαιτίας της χαμηλής θερμοκρασίας σε εκείνη την περιοχή. Η ασθένεια όμως είχε δημιουργήσει ένα εσχατολογικό κλίμα σε Ουαλούς και Ιρλανδούς και έναν θρησκευτικό ζήλο που μετασχηματίστηκε σε ιεραποστολικό και τελικά στον εκχριστιανισμό των Σκοτσέζων.

Οι ιεραπόστολοι όπως ο Άγιος Κολούμπα απ'όπου περνούσαν έστησαν κι ένα πέτρινο Σταυρό, που αντικατέστησε τα αρχαία πέτρινα ξόανα των Πικτών. Ο κύκλος γύρω από τον Σταυρό αντικατέστησε την λατρεία του ήλιου και συμβόλιζε τον εσχατολογικό Χριστό-Ήλιο της δικαιοσύνης. Τέτοιους υπερυψωμένους Σταυρούς συναντάμε στα κοιμητήρια και οι αναπαραστάσεις τους (ψυχοπομποί Άγγελοι) τον 8ο Αιώνα μ.Χ. τους συνδέουν με την πανώλη (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/04/blog-post_288.html).

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όσο και ο Χίτλερ (και οι δύο ήταν ύπουλοι, συνωμότες, αλαζόνες και αδίστακτοι ηγέτες), δεν ήταν κάνεις από τους δυο τους ο νόμιμος διάδοχος των κρατών τους (στο μεν πρώτο ήταν ο πρίγκιπας Αντίοχος και στο δεύτερο ο γιος του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’ των Χοεντσόλερν).

Πριν από αυτούς, στα κράτη τους πλήρωναν πολεμικές αποζημιώσεις (υπό την ηγεσία του Σέλευκου του Δ’ και των Έμπερτ, Χίντεμπουργκ) και παράλληλα δεν επιτρέπονταν να έχουν εξοπλισμούς λόγω ήττας αυτών σε πολέμους (στον λεγόμενο «Συριακό Πόλεμο» του Αντίοχου του Δ’ του Μέγα με την Ρώμη στην πρώτη περίπτωση και των Γερμανών με την Αντάντ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η δεύτερη).

Όμως όταν ανέλαβαν την εξουσία ο Αντίοχος και ο Χίτλερ, οι ίδιοι παραβίασαν τις «ρήτρες αυτές» (αν και στην αρχή και οι δύο παρίσταναν τους «φιλολαϊκούς», «φιλειρηνικούς» και παράλληλα «φιλορωμαίοι» και «φιλοδυτικούς» αντίστοιχα) και επανεξόπλισαν τα κράτη τους (με στρατό και επαναναυπήγηση στόλου ενώ απαγορεύονταν), ενώ σταμάτησαν και την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων στους νικητές τους.

Όταν οι ίδιοι ανέλαβαν την εξουσία με δολοπλοκίες εξόντωσαν βίαια όσους προσπάθησαν να τους την αρπάξουν για λογαριασμό τους (τον πρίγκιπα Αντίοχο, τον Ηλιόδωρο, τον Ρεμ και τον Σλάιχερ), ξεκίνησαν βίαιους πολέμους και οι δύο, εξόντωσαν πολλές δεκάδες χιλιάδες εχθρούς τους, καταλαμβάνοντας πολλά εδάφη (στην Ασία και την Αφρική ο πρώτος, και σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία ο δεύτερος).

Όμως τελικά, όταν εισέβαλαν σε αλλά ισχυρά κράτη και  πολιορκήσαν τις πρωτεύουσες τους (στην ΕΣΣΔ και την Παρθία αντίστοιχα) για να αρπάξουν λάφυρα για την κλονισμένη οικονομία τους (πετρέλαιο/ «Μαύρο χρυσό» και χρυσαφί αντίστοιχα), ηττήθηκαν και οι δύο, έχασαν μεγάλο μέρος του στρατού τους και αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν ηττημένοι από αυτά.

Παράλληλα ο μεν πρώτος προσπάθησε να εξοντώσει τον Αρχαίο Ισραήλ και την Πίστη στον Έναν και Μόνο Αληθινό Θεό και στην δεύτερη, τον Νέο Ισραήλ, τους Ορθοδόξους (π.χ. σε Ελλάδα, Σερβία, Ρωσία) με εκατομμύρια νεκρούς, όπως και τους Εβραίους όπως ο Αντίοχος πριν από αυτόν.

Η συνολική κυριαρχία του διωγμού αυτού των δύο αυτών κράτησε συνολικά 3,5 έτη (από την εξέγερση των Μακκαβαίων στην πρώτη περίπτωση και από την επίσημη εξέλιξη του πολέμου σε Παγκόσμιο στην δεύτερη (τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), όταν λίγο μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα το 1.941 μ.Χ., εισήλθαν σε αυτόν και η ΕΣΣΔ και οι ΗΠΑ, τα έτη δηλαδή τέλη 1941-αρχες 1945 μ.Χ.).

Το τέλος δε και των δύο αυτών ηγετών ήταν άθλιο, ενώ τα σχέδια τους για την καταστροφή του Παλαιού και Νέου Ισραήλ απέτυχαν ολοσχερώς, ενώ σύντομα οι διάδοχοι τους (Αντίοχου του Ε’ και Καρλ Ντένις) έχασαν την εξουσία από την Ρώμη και τους Συμμάχους, που ανέδειξαν δικούς τους «φιλορωμαίοι» και «φιλοδυτικούς» στην εξουσία (Δημήτριο τον Δ’ και Αντενάουερ).

Η μεγαλύτερη Έδρα της Εβραϊκής διασποράς στην Αρχαιότητα υπήρχε στην Αρχαία Βαβυλώνα, τον Μεσαίωνα στην Χαζαρία και στην εποχή μας στις ΗΠΑ.

Στην πρώτη περιοχή διαμορφώθηκε μέσω της επίδρασης του Ιουδαϊσμού με την ειδωλολατρία οι αιρετικές σκέτες των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων, στην δεύτερη επεκτάθηκε ακόμα περισσότερο ο Φαρισαϊσμός, ενώ στην τρίτη με την μίξη του Ιουδαϊσμού, του αιρετικού προτεσταντισμού, της νέο-ειδωλολατρίας και του αποκρυφισμού το κίνημα της λεμονής (δήθεν) «Νέας Εποχής».

Ο Άγιος Αντίπας μαρτύρησε με φρικτό τρόπο: Τον τοποθέτησαν και τον έκαψαν ζωντανό μέσα σε πυρακτωμένο ορειχάλκινο ομοίωμα βοδιού, το οποίο είχε χαρίσει ο βασιλιάς της Περγάμου Άτταλος ο Ά , στην ακρόπολη της πόλης ως τρόπαιο της νίκης του κατά των Αιγυπτιακό ιερό του Σέραπη (το οποίο βρίσκεται δίπλα στο Ναό του Αγίου Αντίπα), όπου το τιμούσαν σαν ιερό βόδι.

Η σωρός του Αγίου τάφηκε έξω από το Σεράπιο σε ένα χώρο όπου αργότερα διαμορφώθηκε σε “Μαρτύριο”, δηλαδή μικρό ναό προς τιμήν του.

Το χάλκινο βόδι μεταφέρθηκε από τον Θεοδόσιο τον Μέγα στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε στην έκτοτε αποκαλούμενη πλατεία του βοός. Μέσα σε αυτό το χάλκινο βόδι το 610 μ.Χ. οι Βυζαντινοί έκαψαν τον τύραννο Αυτοκράτορα Φωκά Α΄ (https://romioitispolis.gr/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%bd/).

Σε χάλκινο βόδι πρώτος ο τύραννος Φάλαρις εξόντωνε στην Αρχαιότητα τους εχθρούς του (όπως έκανε στην συνέχεια και στον εφευρέτη αυτού του βοδιού), αλλά στο τέλος όταν ο τύραννος αυτός έπεσε οι πολίτες τον εξόντωσαν μέσα στο χρυσό βόδι σαν τα  θύματα του. 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας στην Κέρκυρα το 1.941 μ.Χ. εμπόδισε τα γερμανικά αεροπλάνα να χτυπήσουν την Μονή του σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων των Γερμανών πιλότων, όπως στον Ορχομενό η Παναγιά μας εμπόδισε το 1.943 μ.Χ. τα τανκς του Γερμανού διοικητή Χόφμαν να καταστρέψουν την περιοχή σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου Γερμανού διοικητή.

Ο Άγιος Εθνομάρτυρας Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, όπως και ο Δαβίδ πριν γίνει ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης και ο δεύτερος βασιλιάς, ήταν και οι δύο βοσκοί.

Η θεοσοφία, οι διάφορές σέχτες, οι αιρέσεις, ο ραελιανισμός, η ουφολόγια, η σαιεντολογία, ο αποκρυφισμός και η (δήθεν) «Νέα Εποχή», υπόσχονται στον άνθρωπο ψευδώς ότι με τις «τεχνικές» τους μπορεί να γίνει «θεός» χωρίς τον (Ένα και Μόνο Αληθινό) Θεό, όπως ακριβώς έκανε και ο Όφις στον Παράδεισο με τους Πρωτόπλαστους.

Ο θεοσοφιστής ψευδο-μεσσίας Κρισναμούρτι επέλεξε 12 (δήθεν) «Αποστόλους» όταν αυτοανακηρύχθηκε τάχα «μεσσίας», όσους είχε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και 12 «εκλεκτά» μέλη των SS επέλεξε ο Χίμλερ για το κάστρο Wewelsburg σαν τους Νέους «12 Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης» (που ήταν συνολικά όσοι και οι Απόστολοι του Κυρίου).

Ο Εβραϊκής Μωυσής αν και μεγάλωσε στην Αιγυπτιακή βασιλική οικογένεια έμεινε πιστός στον Εβραϊκό λαό, όπως ακριβώς και στις μέρες μας (αλλά και κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αρχαιότητας), πολλοί Εβραίοι αν και μεγαλώνουν σε άλλα έθνη μένουν πιστοί στον Ιουδαϊσμό και το Ισραήλ. 

Οι ιδιοκτήτες του Τιτανικού τον έλεγαν αλαζονικά αβύθιστο, αλλά αυτός βούλιαξε χτυπώντας σε παγόβουνο στο πρώτο του ταξίδι, ενώ στο «Προκαλών» διαστημόπλοιο Challenger που έλεγαν οι κατασκευαστές του ότι δεν καταστρέφεται με τίποτα, αυτό αναταράχτηκε στο πρώτο του ταξίδι. 

Αντίστοιχα και οι κάτοικοι της Βαβέλ αλαζονικά έλεγαν ότι θα είναι για πάντα ενωμένοι, δεν θα διασκορπιστούν στην γη και θα φτιάξουν έναν Πύργο ως τον Ουρανό, αλλά τελικά ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες τους, αυτοί χωρίστηκαν, διασκορπίστηκαν στην γη και η κατασκευή του Πύργου της Βαβέλ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Τις 7 Δεκέμβριου του 1.988 μ.Χ., ο Γκορμπατσώφ μίλησε στον ΟΗΕ καλώντας για μία «Νέα Παγκόσμια Τάξη», όπως και ο Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος τις 11 Σεπτέμβριου του 1.991 μ.Χ. στο Αμερικανικό Κογκρέσο.

Ένας παραλυτικός θεραπεύτηκε ύστερα από υπόδειξη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Κολυμβήθρα Βηθεσδά τῆς Ιερουσαλήμ, ενώ κατά την Αρχαιά Ελληνική Μυθολογία ὁ Ασκληπιός τῆς Κῶ θεράπευσε και αυτός έναν παραλυτικό.

Μια αγαπημένη ιστορία που την αναφέρουν διάφοροι Ρωμαίοι συγγραφείς έχει να κάνει με το σκλάβο Ανδροκλή…και ένα ασυνήθιστα μεγάλο και δυνατό λιοντάρι.

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο συγγραφέα, Γέλλιο, ο Ανδροκλής είχε ξεφύγει από το διοικητή της επαρχίας της Αφρικής και είχε κρυφτεί μέσα σε μια σπηλιά στην άγρια φύση όταν ξαφνικά μπήκε στην κρυψώνα του ένα λιοντάρι. Το μεγαλοπρεπές ζώο ήταν τραυματισμένο. Είχε μπει ένα αγκάθι στο πόδι του και το έδειξε στον σκλάβο.

Ο Ανδροκλής έβγαλε το αγκάθι και έδεσε το τραύμα. Το ζώο συνδέθηκε μαζί του. Το λιοντάρι έφερνε τα θηράματά του στη σπηλιά και μοίραζαν στη μέση το κρέας. Έζησαν έτσι μαζί στην σπηλιά για τρία χρόνια μέχρι που ο Ανδροκλής κουράστηκε με αυτή την ζωή και έφυγε.

Δυστυχώς όμως γρήγορα τον έπιασαν και τον έστειλαν στην Ρώμη, στους αγώνες των μονομάχων. Περίπου την ίδια εποχή ένας κυνηγός είχε πιάσει το λιοντάρι, που το έστειλαν και αυτό στην Ρώμη.

Ήρθε η μέρα που ο Ανδροκλής βγήκε στην αρένα. Στεκόταν εκεί τρέμοντας και περίμενε το φρικτό του τέλος. Όταν όμως άφησαν ελεύθερο στην αρένα το λιοντάρι συνέβη κάτι αναπάντεχο. Κουνώντας χαρούμενα την ουρά του το ζώο πλησίασε τον Ανδροκλή και άρχισε να γλείφει τα χέρια και τα πόδια του που είχαν σχεδόν παραλύσει από τον τρόμο. Εκείνος αναγνώρισε το λιοντάρι και άρχισαν να χαιρετιούνται σαν παλιοί φίλοι.

Το κοινό είχε μείνει άναυδο. Ο αυτοκράτορας Καλιγούλας φώναξε τον Ανδροκλή και του ζήτησε εξηγήσεις. Όταν άκουσε την ιστορία έδωσε αμνηστία και στο λιοντάρι και στον σκλάβο.

Από εκείνη την ημέρα και μετά έβλεπαν συχνά στους δρόμους της Ρώμης τον Ανδροκλή να πηγαίνει βόλτα το λιοντάρι του, κρατώντας το από ένα λεπτό λουρί. Οι άνθρωποι χάριζαν σε εκείνον χρήματα και στο λιοντάρι λουλούδια.

Και ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, μια μέρα, που περπατούσε στην ακροπο­ταμιά του άγιου Ιορδάνου, τον συνάντησε κάποιο λιον­τάρι που πονούσε το πόδι του και βογγούσε· είχε πατή­σει ένα καλάμι, που είχε μπει άσχημα μέσα στο πόδι του, το οποίο κακοφόρμισε, και πρήστηκε από το πολύ πύον.

Βλέποντας το λιοντάρι τον Άγιο Γέροντα, τον πλη­σίασε και του έδειχνε το πρησμένο πόδι του με το μπη­γμένο καλάμι, και με τα βογγητά και τους κλαυθμηρισμούς τον παρακαλούσε να το γιατρέψει. Μόλις είδε ο Γέροντας το πρησμένο πόδι του λιονταριού που τόσο πονούσε, γονάτισε, κ’ έκανε το γιατρό:

Έπιασε το κονεμένο πόδι, άνοιξε το απόστημα προσεχτικά, κ’ έβγαλε την σκίζα απ’ το μπηγμένο καλάμι. Ύστερα καθάρισε καλά όλη την πληγή, και άφησε το λιοντάρι να φύγει. Όμως, το λιοντάρι, θεραπευμένο τώρα, δεν ήθελε ν’ απομακρυν­θεί από τον γέροντα: Όπου και να πήγαινε, τον ακολουθούσε πιστά, σαν τον πιο γνήσιο μαθητή του· τόσο πολύ, που ο Γέροντας θαύμαζε πραγματικά την ευγνωμοσύ­νη του θηρίου. Έτσι, μια που δεν έφευγε από κοντά του, ανέλαβε ο Γέροντας να το τρέφει όσο μπορούσε, δίνοντάς του ψωμί και βρασμένα όσπρια.

***

Η Λαύρα είχε κ’ ένα γαϊδουράκι, για τις ανάγκες των μοναχών, καθώς χρειαζόταν να κουβαλάνε το νερό από τον Άγιον Ιορδάνη, απ’ οπού έπιναν. Το ποτάμι απέχει από την Λαύρα ένα μίλι. Συνήθιζαν, λοιπόν, οι πατέ­ρες της Λαύρας να δίνουν το γαϊδουράκι στο λιοντάρι, για να το βόσκει στην ακροποταμιά.

Μια μέρα, που το γαϊδουράκι έβοσκε με τη συντροφιά του λιονταριού, έτυχε ν’ απομακρυνθεί βόσκοντας σε αρκετήν απόσταση. Εκείνη την ώρα περνούσαν κάποιοι καμηλιέρηδες από την Αραβία, βρήκαν το γαϊδουράκι μοναχό και το πήραν μαζί τους.

Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέφουν από την βοσκή, το λιοντάρι δεν έβρισκε πουθενά το γαϊδουράκι· θλιμμένο που έχασε το γαϊδουράκι, γύρισε καταστενοχω­ρημένο στη Λαύρα και στάθηκε με κατεβασμένο το κε­φάλι μπρος στον Άββα Γεράσιμο. Βλέποντάς το έτσι, ο Γέ­ροντας νόμιζε ότι είχε φάει το γαϊδουράκι, οπότε του λέει:

 —Πού είναι ό γάιδαρος;

Το λιοντάρι άκουγε, και, σαν να ήταν άνθρωπος, στε­κόταν σιωπηλά και είχε από ντροπή κατεβασμένο το κεφάλι. Τότε του λέει ο Γέροντας:

—Ώστε τον έφαγες εσύ τον γάϊδαρο, ε; Ας είναι ευ­λογημένο το όνομα του Κυρίου. Όμως, από τώρα και πέρα, το έργο που έκαμνε ο γάϊδαρος θα το κάνεις εσύ.

Και από τότε, κατά την εντολή του Γέροντα, το λιον­τάρι κουβαλούσε στο σαμάρι τις τέσσερις στάμνες και μετέφερε απ’ το ποτάμι το νερό στη Λαύρα.

***

Μια μέρα ήρθε στη Λαύρα ένας στρατιωτικός να προσ­ευχηθεί και να ιδεί και τον άγιο Γέροντα· και βλέποντας το λιοντάρι να κουβαλάει το νερό, ρώτησε κ’ έμαθε τα διατρέξαντα, και θέλησε να βοηθήσει. Έβγαλε κ’ έδωκε στους μοναχούς τρία νομίσματα για ν’ αγοράσουν έναν άλλο γάϊδαρο να κουβαλάνε το νερό, κ’ έτσι να λευτερώ­σουν το λιοντάρι από αυτή την εργασία. Έτσι κ’ έγινε.

Εν τω μεταξύ, λίγον καιρό μετά την απελευθέρωση του λιονταριού, ο καμηλιέρης εκείνος που είχε κλέψει το γάϊδαρο, περνούσε από κείνα τα μέρη για να πάει στα Ιεροσόλυμα να πουλήσει πάλι το στάρι του, κ’ είχε μαζί του και τον κλεμμένο γάϊδαρο.

 Περνώντας, λοιπόν, από τον Άγιον Ιορδάνη ο καμηλιέρης έτυχε να συναντήσει το λιοντάρι· και βλέποντάς το, φοβήθηκε, άφησε τις καμήλες φορτωμένες κ’ έφυγε! Το λιοντάρι, που γνώρισε το γάϊδαρο, τον καλό του σύντροφο άλλοτε, πήγε κοντά, και, κατά την παλιά του συνήθεια, δαγκώνοντας το κα­πίστρι με το στόμα του, τον οδήγησε, μαζί με τις τρεις καμήλες, στην Λαύρα.

Με χαρούμενα ξεφωνητά και κραυγές, μια που βρήκε τον γάϊδαρο που είχε χάσει, πή­γε κατευθείαν στον άγιο Γέροντα, ο οποίος νόμιζε πως τον γάιδαρο τον είχε φάει το λιοντάρι. Τότε κατάλαβε ο Γέροντας, ότι άδικα είχε συκοφαντηθεί το λιοντάρι, πως τάχα είχε φάει τον γάϊδαρο. Χάϊδεψε το λιοντάρι και του έδωκε το όνομα Ιορδάνης. Κι’ έμεινε, αχώριστος κοντά στον άγιο Γέροντα, εκεί στην Λαύρα το λιοντάρι Ιορδά­νης, άλλα πέντε χρόνια.

***

Όταν ο άγιος γέροντας, ο Αββάς Γεράσιμος, ανα­παύτηκε εν Κυρίω κι’ ενταφιάστηκε από τους πατέρες της Λαύρας, το λιοντάρι κατά θεία οικονομία δεν βρι­σκόταν στο μοναστήρι. Ύστερα από λίγο καιρό γύρισε το λιοντάρι και αναζητούσε τον Άγιο Γέροντα. Ο υποτακτικός του Γέροντα και ο Αββάς Σαββάτιος, βλέποντάς το να τον αναζητεί, του λένε:

—Ιορδάνη, ο Γέροντας μας αναπαύτηκε εν Κυρίω και μας άφησεν ορφανούς· έλα, όμως, να φας εσύ, όπως πρώτα.

Ωστόσο, το λιοντάρι δεν ήθελε να φάει, και ολοένα γύριζε τα μάτια του πότε από δω και πότε από κει, ζη­τώντας να δει τον Γέροντα, βογγώντας μεγαλόφωνα και μην υποφέροντας την απουσία του Αββά Γερασίμου. Τότε ο Αββάς Σαββάτιος και οι άλλοι πατέρες, χαϊδεύοντας την πλάτη του λιονταριού, του έλεγαν:

—Ιορδάνη, ο Γέροντάς μας έφυγε και πήγε στους κόλπους του Κυρίου, αφήνοντάς μας όλους ορφανούς…

Όμως, παρ’ όλ’ αυτά που του έλεγαν, για να τον παρηγορήσουν, δεν μπορούσαν να σταματήσουν τα βογγητά και τους κλαυθμηρισμούς του· και όσο αυτοί με τα λόγια ενόμιζαν πως θα γιατρέψουν την πληγή του και θα μεταβάλουν την διάθεσή του, τόσο το λιοντάρι μούγ­κριζε πιο δυνατά και έβαζε πιο ισχυρά βογγητά, δείχνον­τας με τα βογγητά, με το πρόσωπο και με τα μάτια, την λύπη που τον συγκλόνιζε καθώς δεν έβλεπε τον Γέρον­τα. Τότε του λέγει ο Αββάς Σαββάτιος:

—Ιορδάνη, μια και δεν μας πιστεύεις, έλα μαζί μου για να σου δείξω πού βρίσκεται ο Γέροντάς μας.

Και παίρνοντας το λιοντάρι, το πήγε στο μνήμα όπου είχαν θάψει τον Αββά Γεράσιμο.

Η απόσταση από την Εκκλησία θα ήταν γύρω στο μισό μίλι. Όταν έφτασαν, ο Αββάς Σαββάτιος στάθηκε πάνω απ’ τον τάφο του Αββά Γερασίμου, και λέει στο λιοντάρι:

—Να, εδώ βρίσκεται ο Γέροντας μας, Ιορδάνη, και γονάτισε μπρός τον τάφο ευλαβικά ο Αββάς Σαββάτιος.

Και μόλις είδε το λιοντάρι τον Αββά Σαββάτιο να βά­ζει μετάνοια, άρχισε να χτυπά το κεφάλι του στο χώμα, μουγκρίζοντας, κι αμέσως έμεινε άφωνο και νεκρό, επά­νω στον τάφο του Γέροντα.

Κι αυτό, βέβαια, έγινε, όχι γιατί το λιοντάρι αυτό είχε λογική ψυχή, μα για να μας φανερώσει, πως ο Θεός αντιδοξάζει και αμείβει όσους τον δοξάζουν με το βίο τους· και, ακόμη, να μας δείξει πόσην υποταγή κι υπακοή είχαν τ’ άγρια θηρία στον Αδάμ πριν εκείνος παρα­κούσει την εντολή του Θεού και χάσει την τρυφή και την απόλαυση του Παραδείσου (https://www.pemptousia.gr/2014/03/o-os-gerasimos-iordanitis-to-pligomen/).

Ο Άγιος Ανδρέας ο Δια Χριστόν Σαλός, μίλησε στα έξι χρόνια του χάρις στο Αντίδωρο και στην Θεία Κοινωνία (το αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού), ενώ αρχικά δεν μπορούσε, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε πολλά παιδιά και ενήλικες που ήταν από γεννήσεως άλαλοι.

Ο Άγιος Ανδρέας ο Δια Χριστόν Σάλος έσωσε με την Προσευχή του την Κρήτη από ξηρασία σαν τον Προφήτη Ηλία, ενώ και πάλι με την Προσευχή του έκανε τους Άραβες που του επιτέθηκαν να επιτίθονται ο ένας εναντίον του αλλού, όπως όπως ακριβώς και ο στρατός των Μωαβιτών και Αμμωνιτών επί Ιωσαφάτ, διαλύθηκε από μονός του και αλληλοκαταστράφηκε όταν είδε οράματα Αγγέλων να έρχονται εναντίον του.

Τόσο ο Καρά Αλή, όσο και ο Ολοφέρνης διασκέδαζαν και οι δύο με σκλάβες και κρασί σε συμπόσια και δεν ασχολούνταν τόσο με μάχες, αλλά στο τέλος είχαν και οι δύο έναν αιφνίδιο και ντροπιαστικό θάνατο από τον Κανάρη και την Ιουδίθ.

Και ο μεν Κανάρης είχε πρώτα νηστέψει και προσευχηθεί πολύ, ενώ έλαβε και την Θεία Κοινωνία πριν την επιτυχή πραγματοποίηση της επιχείρησης, ενώ η Ιουδίθ και αυτή προσευχήθηκε και νήστεψε πολύ πριν αναλάβει την δική της επιχείρηση.

Ο Φώτος Τζαβέλας   έδειξε το κεφάλι του Μουσταφά Ταγάρι το 1809  στους εχθρούς του και αυτοί υποχώρησαν, όπως ακριβώς συνέβη όταν ο Δαβίδ έδωσε έδειξε το κεφάλι του Γολιάθ στους Φιλισταίους,  και η Ιουδίθ του Ολοφέρνη στους Ασσύριους.

Τον Μάρτιο του 2.007 μ.Χ., ο Γκόρντον Μπράουν στον ΟΗΕ μίλησε για μία «Νέα Παγκόσμια Τάξη», η Κάθριν Άστον στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας τις 8  Ιουλίου του 2.010 μ.Χ., τις 3 Ιουνίου του 2.008 μ.Χ. ο Γκορμπατσόφ σε άρθρο του, ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Νεότερος σε ομιλία του τις 19 Δεκεμβρίου του 2.009 μ.Χ., αλλά και ο Αχμαντινεζάντ σε ομιλία του στον ΟΗΕ τόσο τις 23 Σεπτεμβρίου του 2.010 μ.Χ., όσο και το 2.012 μ.Χ.

Και επίσης ο Μπαν Κι Μουν τις 23 Σεπτεμβρίου του 2.008 μ.Χ., ο Σόρος στο Μπρέντον Γουτς τις 8-11 Απριλίου του 2.012 μ.Χ., ο Καναδός πρωθυπουργός Ράαβ Μάρτιν τις 10 Φεβρουαρίου του 2.009 μ.Χ., ο Κίσινγκερ τις 27 Νοεμβρίου του 2.011 μ.Χ., ο Αλ Γκορ τις 15 Οκτωβρίου του 2.011 μ.Χ., όπως και ο πάπας της Ρώμης Βενέδικτος τις 7 Ιουλίου του 2.009 μ.Χ., καθώς και το Βατικανό τις 24 Οκτωβρίου του 2.011 μ.Χ.

Και επιπλέον ο Λόρδος Christopher Menckton τις 14 Οκτωβρίου του 2.009 μ.Χ., ο Σιμών Πέρες τις 6 Αυγούστου του 2.012 μ.Χ., ο πρώτος Προέδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρόμπα τις 19 Νοεμβρίου του 2.010 μ.Χ. (μιλώντας για την ίδρυση της G20 το ίδιο έτος ως το «πρώτο έτος της παγκόσμιας διακυβέρνησης»), τις 27 Νοεμβρίου του 2.009 μ.Χ. ο Μισέλ Μπαρνιε, ο Μπομπ Τσάπμαν τις 9 Απριλίου του 2.010 μ.Χ., όπως και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ τις 27 Απριλίου του 2.010 μ.Χ.  

Μία Γαλλίδα πόρνη χόρεψε στην Αγία Σοφία το 1.204 μ.Χ. και οι Σταυροφόροι ήπιαν κρασί με τα ιερά σκευή (αλλά όλοι οι αρχηγοί τους είχαν κακό τέλος, π.χ. οι Βαλδουίνος ο Α’ και ο Ερρίκος της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης, ενώ και ο Δόγης Δάνδολος πέθανε λίγο αργότερα μέσα στην Αγία Σοφία), όπως και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ όταν χρησιμοποίησε για πιοτό όλα τα ιερά σκευή του Ναού του Σολομώντα.

Ξυπόλητος και γυμνός αναγκάστηκε να φύγει ο Πατριάρχης από την Πόλη κατά την διάρκεια της λεηλασίας της το 1.204 μ.Χ. της Δ’ Σταυροφορίας, όπως και ο Πέρσης στρατηγός Σαρβάραζ μετά από αιφνιδιαστική νυχτερινή επιχείρηση εναντίον του από τον ένδοξο Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ηράκλειο.

Επίσης κατά την πτώση της Πόλης το 1.204 μ.Χ. οι Σταυροφόροι πέταξαν έξω από τους τάφους τους τα οστά των Αυτοκράτορων της Ρωμανίας, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ασσύριοι με τα κόκαλα των βασιλέων του Ισραήλ, οι Γάλλοι επαναστάτες με τα οστά των Γάλλων βασιλιάδων το 1.789 μ.Χ., αλλά και οι μπολσεβίκοι με τα κόκαλα των Ρώσων Αυτοκράτορων το 1.917 μ.Χ.

Όταν οι Πέρσες έστειλαν κάποιους κατασκόπους των να δουν τι κάνουν οι 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, γύρισαν και είπαν ότι «χτενίζονται, χορεύουν και ασκούνται!». Δηλαδή μία χαρούμενη αντιμετώπισής, μία χαρούμενη αγωνιστικότης. Έτσι ήταν, αγαπητοί μου, και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας· χαρούμενοι. Δεν κλαίγαν όταν πήγαιναν στο μαρτύριο. Είχαν χαρά (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/04/blog-post_720.html).

Ο Άγιος Μέγας Βασίλειος 11 επιστήμες γνώριζε και ο Αριστοτέλης 7.

Γέροντας Θαδδαίος Βιτόβνιτσας: Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό Της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.

Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει και έρχονται δύσκολες μέρες για τους Χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό.

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι η γη προσέφερε το σπήλαιο για την γέννηση του Σωτήρα, και η ανθρωπότητα προσέφερε την Υπεραγία Θεοτόκο. Και αυτό έγινε προκειμένου ο Κύριος να κατέλθει ανάμεσα μας και να γίνει άνθρωπος για να μας σώσει.

Πήρε πάνω του τη φύση μας για να μπορέσει να την μεταμορφώσει και να την ανανεώσει. Και όλοι όσοι είναι εν Χριστώ Ιησού είναι Καινή Κτίση, νέοι άνθρωποι.

Η ζωή στη γη είναι πολύ μικρή, αφάνταστα μικρή. Αλλά μας έχουν δοθεί πολλά σε αυτή τη μικρή χρονική περίοδο της ζωής μας. Μας έχουν δοθεί προκειμένου να μπορέσουμε να στραφούμε προς τον Θεό εκ βάθους καρδίας.

Εκείνος είναι ο Ένας που μπορεί να μεταμορφώσει και να αναστήσει τις ψυχές μας. Οι Χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του Θρόνου του Θεού (https://www.elromio.gr/oi-symvoyles-poy-edose-panagia/).

Οι γιος του Αλή, Βελής εξοντώθηκε μαζί με τα παιδιά τους ύστερα από διαταγή του Οθωμανού Σουλτάνου Μαχμούτ του Β΄, βλέποντας πρώτα τα παιδιά του να εκτελούνται μπροστά του, όπως και ο τελευταίος βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας.

Στο Σπήλαιο της Μιλατού, οι Τούρκοι έκοψαν τα δάχτυλα των ιερέων με τα οποία ευλογούσαν, όπως έκανε και ο τρελός πάπας της Ρώμης Στέφανος ο ΣΤ’ με τα δάχτυλα του νεκρού προκάτοχου του παπα Φορμόζου.

Ο ηρωικός Μάρκος Μπότσαρης σκοτώθηκε πολεμώντας γενναία έναντι περισσότερων εχθρών, όπως και ο Ιούδας ο Μακαβαίος στο Αρχαίο Ισραήλ.

Στο Σπήλαιο της Μιλατού, οι Τούρκοι πέρασαν πάνω από  τα σώματα των Ελλήνων με άλογα και τους ποδοπάτησαν, όπως έκανε ο Ιού με την Ιεζάβελ στο Αρχαίο Ισραήλ.

Ο Δαβίδ και ο Κατσαντώνης (μαζί με τον Καραϊσκάκη), νίκησαν τους γιγαντόσωμους Γολιάθ και Βέλη Γκέκα που τους προκάλεσαν σε μονομαχία ύστερα από διαταγή του Φιλισταίου βασιλιά και του Αλή Πασά αντίστοιχα.

Η αλλαγή σκηνής από τον Εβραϊκής καταγωγής αρνησίθρησκο στρατηγό των Πτολεμαίων Δοσίθεο (όπως ακριβώς της ίδιας καταγωγή ήταν και ο αρνησίθρησκος Ρωμαίος Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος ήταν υπό τις διαταγές της Ρώμης του Βεσπασιανού), έσωσε στην Μάχη της Ραφίας τον Πτολεμαίο τον Δ’ από την νυχτερινή επιδρομή του Σελευκίδη στρατηγού Θεόδοτου.

Με παρεμφερή τρόπο και η αλλαγή σκηνής του Μεγάλου Αλεξάνδρου για ποτό έσωσε και τον ίδιο από δολοφονική συνομωσία εναντίον του, γνωστή και ως «Η συνομωσία των Παίδων».

Ο διάβολος έβαλε λογία στην Εύα, αλλά και στην γυναικά του Ιώβ για να παραπλανήσουν τους άντρες τους και να τους κάνουν να αρνηθούν τον Θεό.

Ο Πατριάρχης Αβραάμ και ο Δίκαιος Ιώβ, και οι δύο φρόντιζαν τους φτωχούς, ενώ φιλοξενούσαν και πολλούς περαστικούς διαβάτες.

Ο Άγιος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όπως και ο πάπας Γρηγόριος ο Α’, και οι δυο έδιωξαν όλους τους ανάξιους και διεφθαρμένους κληρικούς από τις έδρες τους και τους αντικατέστησαν με άξιους.

Ο Ιεροβοάμ στο Αρχαίο Ισραήλ υιοθέτησε την ειδωλολατρία και παρέσυρε τις Δέκα Φυλές του Ισραήλ σε ανεξαρτησία, με αποτέλεσμα το Βασίλειο του Σολομώντα να χωριστεί στο Βασίλειο του Ισραήλ στον Βορρά και του Ιούδα στον Νότο, τα οποία πολεμούσαν επί πολύ καιρό μεταξύ τους και ενοποιήθηκαν τελικά από τους Μακκαβαίους.

Αντίστοιχα, και η Γερμανική Αυτοκρατορία των Αψβούργων, με την διδασκαλία του αιρετικού Λούθηρου, του ιδρυτή της αίρεσης του προτεσταντισμού, χωρίστηκε σε Βόρεια Γερμανία (προτεσταντική) και Νότια Γερμανία (καθολική),  οι οποίες πολεμούσαν επί πολύ καιρό μεταξύ τους και ενοποιήθηκαν τελικά από τον Μπίσμαρκ.

{Την ίδια περίοδο, η ενωμένη Αμψβουργική Αυτοκρατορία του Κάρολου του Ε’ Κουίντου, χωρίστηκε στα δύο και αυτή, την Αυτοκρατορία των Αψβούργων της Αυστρίας και της Ισπανίας αντίστοιχα, οι οποίες συγκρουστήκαν σε πολλούς πολέμους μεταξύ τους όταν στην Ισπανία έπεσε η δυναστεία των Αψβούργων και την διαδέχτηκε η Γαλλική δυναστεία των Βουρβόνων}.

Ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β΄ ο Μέγας, κατέλαβε δύο φορές την Ιερουσαλήμ επειδή οι βασιλείς της (Ιωαχίν και Σεδεκίας), συνωμοτούσαν εναντίον του με τους εχθρούς του και τους μετέφερε και τους δύο αιχμάλωτους στην Βαβυλώνα.

Αντίστοιχα και ο Μέγας Ναπολέοντας κατέλαβε δύο φορές φορές την Ρώμη επειδή οι ηγέτες της (οι πάπες Πίος Ζ’ και Πίος ΣΤ’ αντίστοιχα), συνωμοτούσαν εναντίον του με τους εχθρούς του και τους μετέφερε και τους δύο αιχμάλωτους στην Γαλλία.

Τόσο ο Ναβαχοδονόσορας, όσο και ο Ναπολέοντας, εγκατέλειψαν και οι δύο τις εκστρατείες τους στην Ιουδαία και την Αίγυπτο αντίστοιχα και γυρίσαν στις πατρίδες τους για να καταλάβουν τον θρόνο, ο μεν πρώτος όταν έμαθε τον θάνατο του πατερά του, ενώ ο δεύτερος όταν έμαθε για τον πολιτικό «θάνατο» του Διευθυντηρίου του Μπαρλάς μετά τις πολλές στρατιωτικές ήττες αυτού και την καταπίεση του στον Γαλλικό λαό.

Ο Ιβάν ο Γ’ ο Μέγας της Ρωσίας, όπως και ο Δαβίδ, παντρευτήκαν ο πρώτος την κόρη του βασιλιά Σαούλ Μιχάλ και ο δεύτερος την ανιψιά του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου Ζωή/Σοφία και ελευθέρωσαν τα κράτη τους από τον ζυγό των Φιλισταίων και των Τατάρων αντίστοιχα, τα ενοποίησαν (τις Δώδεκα Φυλές και τις Ρωσικές πόλεις-κράτη) και τα μετέτρεψαν σε Αυτοκρατορίες.

Η ραδιενεργή ενέργεια έφτασε στο Τσερνόμπιλ ως την Εκκλησία του Προφήτη Ηλία σε ένα Σταυροειδές δέντρο και μετά γύρισε πίσω, όπως και οι Ιταλοί το 1.940 μ.Χ. έφτασαν μέχρι την περιοχή Σταυρός στην Ήπειρο και μετά ηττήθηκαν και «γύρισαν» πίσω.

Διανύουμε την εποχή της Ευλογημένης Πασχαλιάς. Είναι δένδρα εντυπωσιακά και ήδη διακρίνουμε στα μπαλκόνια και στους κήπους να έχουν ανθίσει και να προσφέρουν ένα υπέροχο θέαμα. Σύμφωνα με την Παράδοση οι Πασχαλιές θεωρούνται δένδρα ευλογημένα από την Παναγία για δύο βασικούς λόγους.

Όταν γεννήθηκε ο Χριστός στην φάτνη της Βηθλεέμ, ο Ηρώδης, ο βασιλιάς της Ιουδαίας με τη σκληρή καρδιά, έδωσε διαταγή να σκοτώσουν όλα τα αγοράκια, όσα είχαν ηλικία από μιας ημέρας έως δύο χρονών. Ο Θεός όμως ειδοποίησε την νύχτα μ’ έναν άγγελο τον Ιωσήφ να φύγουν αμέσως για την Αίγυπτο για να σωθεί ο Χριστός.

Ανέβηκε σ’ ένα γαϊδουράκι η Μαρία, κρατώντας το Θείο Βρέφος στην αγκαλιά της και ξεκίνησαν μέσα στη νύχτα για την Αίγυπτο. Ξημέρωσε η άλλη μέρα και βρέθηκαν να προχωρούν σε μια μεγάλη έρημο. Κι όταν ο ήλιος ανέβηκε ψηλά στον ουρανό, άρχισε να κάνει φοβερή ζέστη.

-Τι κρίμα! είπε σε μια στιγμή αναστενάζοντας η Μαρία. Δεν υπάρχει ούτε ένα δεντράκι σε αυτή την έρημο για να σταθούμε και να δροσιστούμε λιγάκι στον ίσκιο του!

Ξαφνικά, φύτρωσε μπροστά τους ένα δεντράκι με πολλά και πυκνά φύλλα, ήταν μία πασχαλιά. Η Άγια Οικογένεια σταμάτησε την πορεία της και για αρκετές ώρες ξεκουράστηκε στο δροσερό του ίσκιο.

Ο λαός λέει, επίσης, ότι όταν σταύρωσαν το Χριστό, η Παναγία ήταν πολύ στεναχωρημένη, ταλαιπωρημένη και τσακισμένη από τον πόνο και το κλάμα. Περπάτησε λίγο και κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο που ήταν γεμάτο φύλλα αλλά όχι άνθη. Ήταν μία Πασχαλιά, το ίδιο ακριβώς δένδρο που είχε φυτρώσει στην έρημο, το οποίο, όμως, δεν άνθιζε ποτέ. Κουρασμένη καθώς ήταν, αποκοιμήθηκε.

Το δέντρο τότε, άρχισε σιγά-σιγά να ρίχνει όλα του τα φύλλα και να σκεπάζει απαλά την Παναγία για να τη ζεστάνει. Όταν η Παναγία ξύπνησε, πρόσεξε τα γυμνά κλαδιά του δέντρου και προς στιγμήν απόρησε. Μα σαν είδε όλα εκείνα τα φύλλα που τη σκέπαζαν και την ζέσταναν, ευλόγησε το δέντρο λέγοντας : «Να είσαι πάντα ευλογημένο και μοσχοβολημένο» (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/5261775_anthisan-oi-pashalies-giati-theoroyntai-eylogimenes-apo-tin-panagia).

Με τον ίδιο ακριβώς θαυμαστό τρόπο, φύτρωσε τάχιστα και μία συκιά στον Προφήτη Ιωνά και του έκανε σκιά. 

Η πρώτη Ορθόδοξη Χριστιανή βασίλισσα της Ρωσίας ονομάζονταν Όλγα, ενώ και πρώτη βασίλισσα της Ελλάδας με το όνομα Όλγα ήταν Ορθόδοξη Χριστιανή Ρωσικής καταγωγής.

Ο Μαστρο-Θανάσης από το Μέτσοβο, φίλος του Αθανάσιου Τσεκούρα, πιστεύοντας την Προφητεία του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, η οποία έλεγε ότι το «Ποιούμενο» (δηλαδή η Ελευθερία των υπόδουλων εδαφών σε Μακεδονία και Ήπειρο από τους Τούρκους) θα έρθει όταν έρθουν δύο Πασχαλιές μαζί, έλεγε ότι αυτή θα γίνει το 1.912 μ.Χ.

Και αυτό το ερμήνευε τονίζοντας ότι το έτος αυτό θα έρχονταν η Ελευθερία, γιατί το έτος αυτό η Γιορτή του Ευαγγελισμού και του Πάσχα συνέπιπταν, ενώ όταν οι αντίδικοι του είπαν όταν έφτασε το έτος 1.912 μ.Χ., ότι το έτος έφτασε που έλεγες, που είναι η ελευθερία που έλεγες, αυτός απαντούσε ότι δεν πέρασε ακόμα και όντως αυτό το έτος εκπληρώθηκε η Προφητεία αυτή του Αγίου Κοσμά.

Αντίστοιχα και ο Καίσαρας όταν συνάντησε οιωνοσκόπο Σπουρίννα που του είχε πει να προσέχει τις Αιδούς Μαρτίου και του είπε κατά την διάρκεια της μέρας αυτής ότι έφτασαν η ημερομηνία αυτή και δεν συνέβη ακόμα τίποτε, αυτός του απάντησε ότι όντως η ημερομηνία αυτή έφτασε αλλά δεν πέρασε ακόμα και όντως την μέρα αυτή δολοφονήθηκε ο Καίσαρας στην Σύγκλητο (http://www.mixanitouxronou.gr/i-idi-tou-martiou-o-ionos-pou-agnoise-o-gaios-ioulios-kesaras-ke-dolofonithike-me-27-macheries-apo-tous-sigklitikous-ke-omos-ton-ichan-proidopiisi/).   

Ο Σουλιώτικης καταγωγής Δημήτριος Τσεκούρας, όπως και ο Πατριάρχης Αβραάμ, προσπαθούσε κάθε μέρα να κάνει μία καλή πράξη και στενοχωριόνταν αν δεν τα κατάφερνε, ενώ παράλληλα φρόντιζε να προσέχει, να βοηθά και να παντρεύει φτωχές κοπέλες σαν τον Άγιο Νικόλαο που έσωσε τρεις αδελφές από την πορνεία που σκόπευε λόγω φτώχειας να τις ρίξει ο πατέρας τους και τις πάντρεψε (https://www.sostis.gr/blog/item/1222-o-agios-nikolaos-swzei-treis-adelfes). 

Τόσο ο Ρουβήν, όσο και ο Αβεσαλώμ, και οι δύο πλάγιασαν ανήθικα και παράνομα με τις παλλακίδες των πατέρων τους και έχασαν για τον λόγο αυτό και οι δύο τα δικαιώματα διαδοχής των πατέρων τους.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός Ανέστη Τριήμερος και ο Δίκαιος Λάζαρος Τετραήμερος. 

Όπως ο Ιωσήφ ο Δίκαιος/Πάγκαλος πωλήθηκε από τα αδέρφια του στους Αιγυπτίους για 30 αργύρια, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός προδόθηκε και πωλήθηκε έναντι 30 αργυρίων από τον Ιούδα στους Αρχιερείς, ενώ όπως ο Φίλιππος ο Δ’ ο Ωραίος της Γαλλίας ήταν και ο Ιωσήφ πολύ όμορφος στην εμφάνιση. 

H Χρυσή Πύλη,  είναι η πιο Αρχαία Πύλη της Ιερουσαλήμ.  Από αυτή πέρασε ο Χριστός πάνω στο γαϊδουράκι κατά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, όπως και ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος μεταφέροντας τον Τίμιο Σταυρό το 629 μ.Χ., από τους Πέρσες.

Η Πόρτα αυτή κλείστηκε από τους μουσουλμάνους, και είναι κλειστή μέχρι σήμερα και η παράδοση λέει, ότι και πάλι θα ανοίξει η πύλη, όταν θα ξανάρθει ο Κύριος κατά την Δευτέρα Παρουσία.

Για αυτό λένε πως οι Εβραίοι της περιοχής, χτίζουν τα κοιμητήριά τους «κοιτάζοντας» προς αυτή την πλευρά, έτσι ώστε την ώρα της Κρίσεως να είναι οι πρώτοι που θα Αναστηθούν (https://odysseiatv.blogspot.com/2021/04/h_01278846496.html)!

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η Πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην οποία κρεμάστηκε ο Άγιος Οικουμενικός Πατριάρχης και Εθνομάρτυρας Γρηγόριος ο Ε’, δηλαδή η Κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, παραμένει από τότε κλειστή και λέγεται ότι θα ανοίξει ξανά όταν η Πόλη θα απελευθερωθεί και γίνει ξανά Ελληνική. 

Άπλωσε η Έυα τα χέρια της στον απαγορευμένο καρπό, άπλωσε και ο Χριστός τα χέρια Του πάνω στον Σταυρό.

Παρέβει την εντολή ο Αδάμ και παρήκουσε, έγινε ο Χριστός υπήκουος μέχρι θανάτου, για να θεραπεύσει την αμαρτία. Ήταν το δέντρο (ξύλο), από όπου ο καρπός της παρακοής, επί του ξύλου κρεμάστηκε ο Χριστός!

Κήπος και παράδεισος ήταν εκεί που έπεσε ο Αδάμ και από όπου εξορίστηκε, κήπος ήταν και στην Γεσθημανή, όπου ο Χριστός προδόθηκε.

Ισοθεϊα και δόξα φαντάστηκε ο Αδάμ, ατιμία και φτυσίματα δέχθηκε ο Κύριος! Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Χριστός υπέστη ακριβώς τις αντίστροφες ενέργειες, που έκαναν οι Πρωτόπλαστοι στην πτώση τους, προκειμένου να θεραπεύσει την παρακοή και τα αποτελέσματα που επέφερε αυτή (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/04/blog-post_392.html).

Σε Έξι Μέρες δημιούργησε ο Θεός τον Κόσμο, την Έκτη Ώρα δημιούργησε τον άνθρωπο, ενώ και έξι ώρες έμεινε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός σύμφωνα με κάποιους Θεόπνευστους Πατέρες στον Σταυρό.  

Όπως ο Δαβίδ που είχε λαϊκή καταγωγή έπαιζε την λύρα, έτσι και πολλοί λαϊκοί τραγουδιστές στην Ελλάδα έπαιζαν το μπουζούκι. 

Σε λάκκο με φίδια ρίχτηκε ο Βίκινγκ Ragnar Lodbrok, όπως και ο Εθναπόστολος της Αρμενίας Άγιος Γρηγόριος από τον Τιριδάτη τον Μέγα.

Η κακή θυσία με ότι πιο κακό είχε που έκανε ο Κάιν δεν έγινε δεκτή από τον Θεό σε αντίθεση με αυτή του ευσεβούς και επιμελούς Άβελ, όπως ακριβώς σαν τον Κάιν θυσίες έκαναν και οι ειδωλολάτρες κάτοικοι του Βασίλειου του Ισραήλ, σε αντίθεση με τους ευσεβείς στο αδελφό του Βασίλειο του Ιούδα.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όπως και ο Ελιακίμ, ο γιος του Χελκία κατείχαν τα κλειδιά του Δαβίδ, και οπότε άνοιγαν κάνεις δεν μπορούσε να κλείσει, και όταν άνοιγαν κάνεις δεν μπορούσε να κλείσει. Αντίστοιχα και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος έλαβε από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό τα κλειδιά των Ουρανών και του Παράδεισου και μπορούσε να τον ανοίξει και να τον κλείσει οπότε ήθελε ο ίδιος. 

Η Αγία Μητέρα Μαρία των Παρισινών δημιούργησε ένα τεράστιο κέντημα με θέμα την αποβίβαση των Συμμαχικών στρατευμάτων στην Νορμανδία της Γαλλίας το 1.944 μ.Χ., όπως και η βασίλισσα της Αγγλίας Μαλτίδη δημιούργησε ένα τεράστιο κέντημα με θέμα την μάχη του Χέηστινγκς στην Αγγλία το 1.066 μ.Χ., το οποίο εκτίθεται στο Bayex.

Ο Μιχαήλ Κλοπ, ο Διά Χριστόν Σαλός της Ρωσίας, σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό πολλαπλασίασε τα αποθέματα τροφίμων της Μονής του, όπως και ο Κύριος τους άρτους και τους ιχθείς ή ο Προφήτης Ηλίας το λάδι της χήρας (αλλά και ο Άγιος Νικόλαος σε αρκετές γυναίκες κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής).

Επίσης,  ο Μιχαήλ Κλοπ, ο Διά Χριστόν Σαλός της Ρωσίας, εξάλειψε θαυματουργικά την ξηρασία στην περιοχή, σαν τον Προφήτη Ηλία στο Ισραήλ, γράφοντας στο χώμα (σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και ζητώντας την βοήθεια Του).

Ο Δαβίδ πολέμησε και νίκησε τους Αμαληκίτες, οι οποίοι είχαν επιτεθεί στην πόλη Σικλάγ και είχαν αιχμαλωτίσει τις 2 γυναίκες του, τους γιους, τους δούλους, τα υπάρχοντα και τα ζώα του, και όταν τους νίκησε, απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους και πήρε αυτούς και όλα τα λάφυρα πίσω.

Στην επιστροφή, αντάμειψε με μέρος των λαφύρων τους συμμάχους του και τους στρατιώτες του, ενώ έστειλε και ένα μέρος τους στους πρεσβυτέρους του Ιούδα, οι οποίοι και τον ευλογήσαν για την νίκη του αυτή.

Αντίστοιχα παλαιοτέρα και ο Πατριάρχης Αβραάμ, νίκησε τους τέσσερις Αμμοραίους βασιλείς, οι είχαν επιτεθεί στην πόλη των Σοδόμων και είχαν αιχμαλωτίσει τον ανιψιό του Λωτ, την γυναίκα του, τους 2 κόρες του, τους δούλους, τα υπάρχοντα και τα ζώα του, και όταν τους νίκησε, απελευθέρωσε τους αιχμαλώτους και πήρε αυτούς και όλα τα λάφυρα πίσω.

Στην επιστροφή, αντάμειψε με μέρος των λαφύρων τους συμμάχους του και τους στρατιώτες τους, ενώ έδωσε και ένα μέρος τους στον Μελχισεδέκ (συνολικά το ένα δέκατο αυτών), οι οποίος και τον ευλόγησε για την νίκη του αυτή. 

Επί Προφήτη Μωυσή, οι Ισραηλίτες με παρότρυνση του εξέλεξαν 12 δικαστές/Κριτές για κάθε φυλή για να μπορεί ο ίδιος να ασχολείται με τον Θεϊκό Νόμο, όπως ακριβώς και επί των Δώδεκα Αποστόλων οι Χριστιανοί, ο Νέος Ισραήλ, εξέλεξε τους Εφτά Διακόνους για να φροντίζουν τις χήρες και τα ορφανά, για να μπορούν οι ίδιοι να ασχοληθούν με την διάδοση του Θείου Λόγου. 

Εμφανίστηκε ο Θεός με φωνή σε όνειρο στον Προφήτη Σαμουήλ και στον Σολομώντα.

Οι Αρχιερείς έριξαν με βία τον Ιωσήφ της Αριμαθίας σε ένα πηγάδι (όπως ακριβώς έκαναν παλαιότερα και με τον Προφήτη Ιερεμία), αλλά ο Θεός τον μετέφερε θαυμαστά από εκεί στην Αριμαθία στο χωρίο του, όπως έκανε και με τον Προφήτη Αβακούμ που τον μετέφερε θαυμαστά από την Ιουδαία στην Βαβυλώνα και μετά και πάλι πίσω στην Ιουδαία. 

Τόσο ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ, ο Ούννος βασιλιάς Αττίλας, αλλά και οι Μογγόλοι Χάνοι Τζένκινς Χαν και Ταμερλάνος διαλαλούσαν όλοι (σε μορφή προπαγάνδας και ψυχολογικής πίεσης/τρόμου έναντι των λαών που επιτίθονταν) πως οι ίδιοι ήταν η τιμωρία που έστειλε ο Θεός στην γη για να τους τιμωρήσει για τις αμαρτίες τους.

Ο μικροκαμωμένος, αδύναμος και σχεδόν άοπλος Δαβίδ, με την Πίστη του στον Θεό, πολέμησε και νίκησε τον χειροδύναμο, μεγαλόσωμο και πάνοπλο Γίγαντα Γολιάθ, όπως και ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος, παρόλο που είχε μόλις το ένα τέταρτο του στρατού του Μαξέντιου (25.000 έναντι 100.000), με Πίστη στον Θεό μετά το Όραμα της Μίλβιας Γέφυρας με το Χριστόγραμμα και το Λάβαρο του που κατασκεύασε, νίκησε τον πάνοπλο, πολυπληθή στρατό του αντιπάλου του.  

Όπως οι Αρχαίοι και ασκητικοί Σπαρτιάτες, έτσι και οι σημερινοί Ασκητικοί Αγιορείτες Μοναχοί είναι και αυτοί λιγομίλητοι.

Και οι δύο Μεγάλοι ηγέτες της Ελλάδας (Μέγας Κωνσταντίνος και Μέγας Αλέξανδρος), τόσο λόγω της Πίστης τους, αλλά και λόγω πολιτικής, φρόντισαν να έχουν καλές σχέσεις με τους ιερείς κάθε Πίστης για να είναι όλοι οι λαοί που κυβερνούσαν ευχαριστημένοι και πιστοί σε αυτούς (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5/, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post_25.html ).

Με τον ίδιο ακριβώς σοφό τρόπο φέρθηκε πριν από αυτούς για τους ίδιους λόγους και ο Δίκαιος Ιωσήφ με το ειδωλολατρικό Αιγυπτιακό ιερατείο στην Αρχαία Αίγυπτο (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_8.html).

Ο Πάτερ Γεώργιος Σκρέκας, σταυρώθηκε το 1.947 μ.Χ. από τους κομμουνιστές κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ενώ όπως και ο ηρωικός Εθνομάρτυρας Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ το 1.821 μ.Χ., αρνήθηκε αν και μπορούσε να εγκαταλείψει το ποίμνιο του και μαρτύρησε όπως και ο Πατριάρχης μαζί με αυτό.

Με πηλό έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο στον Κήπο της Εδέμ, με πηλό ανέπλασε τα μάτια του τυφλού και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ.  

12 έτη κράτησε η ενωμένη Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, 12 και η ενωμένη Αυτοκρατορία του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Στην Αρχαιότητα, οι Κριτές στο Αρχαίο Ισραήλ εκλέγονταν ως ισόβιοι κυβερνήτες ήταν οι Κριτές, στην Αρχαία Αθήνα οι Άρχοντες, όπως και στο Αραβικό Χαλιφάτο αρχικά οι Χαλίφες. 

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ο Σωκράτης αν και μπορούσαν να δραπετεύσουν προτίμησαν και οι δύο να μαρτυρήσουν για την Πίστη και την Διδασκαλία τους.

Ο Χριστιανισμός και ο βουδισμός και οι δύο χρησιμοποιήθηκαν για την ενοποίηση Αυτοκρατοριών, ενώ και οι δύο προωθήσαν την αγαμία, τον μοναχισμό και την κοινοκτημοσύνη.

Όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε το όραμα του Τιμίου Σταυρού και το όνειρο με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στην Μίλβια Γέφυρα το 312 μ.Χ. και έγινε Χριστιανός, έτσι και Κινέζος Αυτοκράτορας Μινγκ των Χαν είδε σε όνειρο του το 65 μ.Χ. τον Βούδα και έγινε βουδιστής.

Ο Χριστιανισμός και ο βουδισμός δεν έγιναν δεκτοί στον τόπο καταγωγής και τους συμπατριώτες τους (τους Ιουδαίους και τους Ινδούς αντίστοιχα), αλλά από άλλους (π.χ. τους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Κινέζους αντίστοιχα).

Ο πρώτος Αυτοκράτορας που επισημά αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της Ρωμανίας ήταν ο Θεοδόσιος ο Α΄ ο Μέγας, όπως και στην Κίνα αντίστοιχα, ο  πρώτος Αυτοκράτορας που επισημά αναγνώρισε τον βουδισμό ως επίσημη θρησκεία ήταν ο Huan των Χαν το 165 μ.Χ.

400 έτη έκανε ο Χριστιανισμός για να επικρατήσει και να γίνει η επίσημη θρησκεία της Ρωμανίας, όπως και 600 έτη έκανε ο βουδισμός για να επικρατήσει και να γίνει η επίσημη θρησκεία της Αρχαίας Κίνας.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε πολλούς Συγκλητικούς και αριστοκράτες στην Νέα Ρώμη, την Πόλη, που έκτισε ως νέα πρωτεύουσα του κράτους του, όπως και ο Τσιν Χουάνγκ Τι μετέφερε πολλούς αριστοκράτες (20.000 οικογένειες) στην Σιανγκίνγκ, που έκτισε ως νέα πρωτεύουσα του κράτους του για να τους ελέγχει (όπως ακριβώς έκανε και ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ’ με πολλούς αριστοκράτες, τους οποίους μετέφερε στο παλάτι των Βερσαλλιών).

Ο Σάκκα Ζουλού, διέταξε την σφαγή των εγκύων του Βασίλειου του σαν τον Ηρώδη που διέταξε την σφαγή των μωρόν της Βηθλεέμ και των μητέρων τους.

Ο Καρακάλας σκότωσε τον αδερφό του Γέτα, ο Αττίλας τον αδερφό του Μπλέντα, ο Τζένκινς Χαν τον αδερφό του Μπεχτέρ και ο Σανδρόκοτος τα αδέρφια του, όλοι για τον θρόνο., όπως και ο Κάιν τον αδερφό του τον Δίκαιο Άβελ.

Ο διεφθαρμένος βασιλιάς του Τσι διέφθειρε τον Δούκα του Λου με γυναίκες, όπως ακριβώς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διέφθειραν και οι Μωαβίτες τους Ισραηλίτες. 

Ο Μιτσουχίντε σκότωσε με προδοσία τον Όντα Ναμπουνάγκα στην Ιαπωνία, και βασίλευσε για μόνο 13 μέρες, και εξοντώθηκε από τον Τογιοτόμι στην συνέχεια, όπως στο Αρχαίο Ισραήλ ο Σαλλούμ εξόντωσε τον Ζαχαρία και βασίλευσε για τριάντα μέρες (όπως και ο «Ετησίας» Αντίπατρος στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας) και εξοντώθηκε με την σειρά του από τον Μεναχέμ.

Τόσο η μητέρα Τερέζα, όσο και η Ορθόδοξη Μοναχή Νεκταρία Παραδείση φρόντισαν και περιέλθαψαν πολλά ορφανά στην Ινδία και έκαναν πολλές φιλανθρωπικές δράσεις (https://www.newsbreak.gr/kosmos/214646/ellinida-mitera-tereza-india-adelfi-nektaria-paradeisi/).

Τόσο η Γερόντισσα Γαλακτεία, όσο και η Όσια Μαρία η Αιγυπτία, αλλά και ο Όσιος Βασίλειος ο Καυσοκαλυβίτης, εθεάθησαν πολλές φορές κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ή της Προσευχής τους να ίπταντο Θαυμαστά πάνω από το έδαφος.

Οι Άγιοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, ο Άγιος Μηνάς και ο Άγιος Νικήτας ήταν όλοι τους πολύ ψηλοί και μεγαλόσωμοι.

Ο Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε, όπως και το πνευματικοπαίδι του, ο Άγιος Λουκάς, Επίσκοπος Κριμαίας, και οι δύο υπηρέτησαν στις ίδιες ακριβώς Μητροπόλεις διαδοχικά ως Ποιμένες.

Ο Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε προσέφερε όλες τις οικονομίες του για να κτιστεί γυναίκειο Μοναστήρι στο Βορνάμ, όπως και ο Άγιος Πορφύριος, προσέφερε όλες τις οικονομίες του για να κτιστεί γυναίκειο Μοναστήρι στο Μηλέσι Μαλακάσας, ενώ και οι δύο αυτοί Άγιοι τυφλώθηκαν στο τέλος της ζωής τους.

Δύο φορές σώθηκε από τον μαθητή του τον Στάλιν ο Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε από την εκτέλεση, το 1.923 και το 1.934 μ.Χ.

Ο Γεωργιανός Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε προσέφερε όλη του την ζωή για να σωθεί ο λαός του, ενώ ο Γεωργιανός Στάλιν θυσίασε για τον εαυτό του τον λαό του, ο πρώτος πίστευε στην επίτευξη της Δικαιοσύνης στην Μελλοντική Βασιλεία του Θεού, ενώ ο δεύτερος πίστευε ότι θα φέρει τον Παράδεισο της Νέας Ιερουσαλήμ στην γη.

Επίσης ο Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε προσπάθησε να την επιτύχει με αγάπη, καλοσύνη και ελευθέρια, ενώ ο Στάλιν με την βία, το μίσος, την απολυτή ανελευθερία και καταπίεση, ο μεν πρώτος ήταν πλούσιος που έγινε φτωχός, ενώ ο δεύτερος φτωχός που έγινε πλούσιος.

Οι κομμουνιστές δικτάτορες (π.χ. Λένιν, Στάλιν, Μάο), προσπάθησαν να κάνουν τον κομμουνισμό μία αποτυχημένη αίρεση και γήινο/κοσμικό υποκατάστατο του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας μας.

 Έτσι, αυτοί προσπάθησαν να αντικαταστήσουν τα Χριστούγεννα, έβαλαν ως δήθεν «θεϊκή τριάδα» τους ίδιους (Μαρξ/Λένιν/Στάλιν), στην θέση της Αγίας Τριάδας (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα), στην θέση των Χριστουγέννων «τα «Λενινούγεννα» ή τα «Σταλινούγεννα», στην θέση των λείψανων των Αγίων, αυτά των κομμουνιστών ηγετών (Λένιν/Στάλιν/Μάο/Χο Τσι Μινχ), ενώ στην θέση των Άγιων Εικόνων τα πορτρέτα των γενικών γραμματέων των κομμουνιστικών κομμάτων.

Στην δε θέση των Προφητών έβαλαν τους Μαρξ και Ένγκελς, του Ευαγγελίου το «κεφάλαιο» του Μαρξ, στην θέση της Βάπτισης την καθιέρωση στο κόμμα, στην θέση του χρίσματος την καθομολόγηση, στην θέση της Εξομολόγησης την δημοσιά αυτοκριτική, στην θέση του Εκκλησιαστικού γάμου, τον κομματικό, ενώ στην θέση της Χριστιανικής τελετής της κηδείας, την κομματική.

Λίγο πριν την εκτέλεση και τον θάνατο του Ροβεσπιέρου οι Γάλλοι έλεγαν στην πλατεία εκτέλεσης του όταν τον έβλεπαν: «Να ο Σατανάς», ενώ όταν έμαθαν οι Ρώσοι τον θάνατο του Στάλιν τον θάνατο του, έλεγαν: «Ο διάβολος πηρέ την ψυχή του» ή «Ο άνθρωπος με τα μουστάκια πήγε στην κόλαση».

Μετά τον θάνατο του Νέρωνα και του Στάλιν, των δύο αυτών βίαιων ανήλεων τυράννων που σκότωσαν αμέτρητους ανθρώπους και δίωξαν τους Χριστιανούς, οι λαοί της χώρας, των Αυτοκρατοριών τους, αλλά και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι που τους διαδέχτηκαν κατέστρεψαν ή γκρέμισαν όλα τα αγάλματα τους.  

Το βραβείο «Στάλιν», δόθηκε σε Ορθοδόξους Επισκόπους μόνο στον Άγιο Λουκά Κριμαίας, όπως και στον Μητροπολίτη Λιβάνου Ηλία.

Με συνεχή τριήμερη Προσευχή και Νηστεία του Μητροπολίτη Λιβάνου Ηλία το 1.94 μ.Χ., η Παναγιά μας του εμφανίστηκε και του αποκάλυψε τι πρέπει να κάνει για να σωθεί η Ρωσία από την Γερμανική εισβολή, όπως και μετά από τριήμερη Προσευχή και Νηστεία του Προφήτη Δανιήλ, ο Θεός του αποκάλυψε το μυστικό των Εβδομήκοντα Εβδομάδων.

Στην Ρωσία, κατά την διάρκεια των εισβολών του Ναπολέοντα και του Χίτλερ, ο Ρωσικός λαός προσεύχονταν ολόψυχα και όλος μαζί στην Παναγιά μας, η οποία πολλές φορές εμφανίστηκε και κατέστρεψε τα στρατεύματα των Γάλλων και των Γερμανών.

Αντίστοιχα και το 626 μ.Χ., κατά την διάρκεια της εισβολής των Αβαροσλάβων του Αβάρου Χάγανου, ο λαός της Πόλης προσεύχονταν ολόψυχα και όλος μαζί στην Παναγιά μας, η οποία πολλές φορές εμφανίστηκε και κατέστρεψε τα στρατεύματα των Αβαροσλάβων.

Η καρδιά του Στάλιν μαλάκωσε έναντι του Χριστού λόγω της εισβολής των Γερμανών στην ΕΣΣΔ, όπως και του Ναβαχοδονόσορα έναντι του Θεού από την τρέλα που του προκλήθηκε ως τιμωρία για την αλαζονεία και την ασέβεια του.

Ο Μέγας Πέτρος, κατήργησε το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Μόσχας, και ίδρυσε στην θέση του μία ελεγχόμενη από τον ίδιο Ιερά Συνοδό, ελεγχόμενη από τον ίδιο, με ηγέτη τον κοσμικό Πομπεντονότσεφ, ενώ διώξε τους αντιφρονούντες κληρικούς, τακτική που ακολούθησε στην συνέχεια και η Μεγάλη Αικατερίνη.

Αντίστοιχα και στην Ορθόδοξη Ελλάδα, ο Όθωνας (υπό τον Μάουρερ), πραξικοπηματικά ανακήρυξε το Αυτοκέφαλά της Εκκλησίας Ελλάδας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντικανονικά, υπό την ηγεσία του Θεόκλητου Φαρμακίδη, ελεγχόμενη από τον ίδιο, ενώ διώξε τους αντιφρονούντες κληρικούς.

Τέλος και στην ΕΣΣΔ, ο Στάλιν, ο οποίος επέτρεψε την συνέχεια μετά την επανίδρυση του Ορθόδοξου Πατριαρχείου Μόσχας, και ίδρυσε στην θέση του εάν ελεγχόμενο από τον ίδιο Ιερά Συμβούλιο Εκκλησιαστικών υποθέσεων υπό τον κοσμικό Συνταγματάρχη Καρπόφ.

Σαν τον Πύργο της Βαβέλ, το συνεδριακό κέντρο που ήθελε να κατασκευάσει ο Στάλιν στην θέση του Ναού του Σωτήριος στην Μόσχα, δεν κατασκευάστηκε ποτέ, αφού κάθε φορά που αυτό συνέβαινε ο τόπος πλημύριζε από νερό (όπως και ο Ναός του Σολομώντα, τον οποίο προσπάθησε αποτυχημένα να ανοικοδομήσει ο Ιουλιανός, καταστρέφονταν συνεχώς από σεισμούς και ξαφνικές φωτιές από  το πουθενά), ακριβώς όπως στην Βαβέλ ο Πύργος καταστράφηκε από την σύγχυση των γλωσσών.

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στην Ρωμανία, όπως και ο Άγιος Επίσκοπος Αλέξανδρος/Δημήτριος Αμπασίτζε στην Γεωργία, έπεισαν να μετακινηθούν τα παζάρια από την Ιερή Μέρα της Ορθοδοξίας και Αργία, την Κυριακή, σε άλλη μέρα.

6.000 κληρικοί σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ. στην Ελλάδα, όπως και 8.100 μόνο το έτος 1.922 μ.Χ. από τους κομμουνιστές στην ΕΣΣΔ.  

Τον 4^ο Αιώνα μ.Χ., στην Πόλη οι κάτοικοι υπό τον Άγιο Πατριάρχη Ιωάννη τον Χρυσόστομο υστέρα από έναν μεγάλο σεισμό έκαναν μία μεγάλη Λιτανεία, όπως ακριβώς έκαναν και το 1.910 μ.Χ. στην Γεωργία οι κάτοικοι υπό τον Άγιο Επίσκοπο Αλέξανδρο/Δημήτριο Αμπασίτζε.

Η Κέκε Τζελάνε, η μητέρα του Στάλιν, είχε υποσχεθεί στον Θεό, ότι αν της έδινε ένα παιδί που δεν θα πέθαινε θα το αφιέρωνε στον Θεό και θα το έκανε ιερέα (κάτι που δεν συνέβη τελικά), όπως έκανε και η Ανά με τον μετέπειτα Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ (κάτι που όντως συνέβη).

Τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Χίμλερ, σχεδίαζαν και οι δύο τον ολικό αφανισμό του Χριστιανισμού, αλλά απέτυχαν πλήρως και οι δύο τελικά.

Ο Στάλιν και ο Χίτλερ ήταν και οι δύο αρχικά Πιστοί Χριστιανοί και καλοί μαθητές στην τάξη τους (και τα μονά επιζώντα αρσενικά παιδιά της οικογένειας και ως εκ τούτου οι μητέρες τους τα αγαπούσαν πάρα πολύ), αλλά μετέπειτα έπαψαν να πιστεύουν και έγιναν και οι δύο πολύ κακοί μαθητές και εκδιωχθήκαν από τα σχολεία τους.

Οι πρώτες Χριστιανικές Κοινότητες, όπως και όλες οι Μοναστικές Κοινότητες της Ορθοδοξίας στον Μεσαίωνα και την σύγχρονη εποχή, εφάρμοσαν την Κοινοκτημοσύνη με ελεύθερη βούληση και αγάπη επιτυχημένα, την οποία προσπάθησαν να αντιγράψουν αποτυχημένα οι κομμουνιστές με την βία και την αγρία επιβολή και καταπίεση.

300 ηρωικοί Σπαρτιάτες αντιμετώπισαν τον εισβολέα Ξέρξη στις Θερμοπύλες για να σώσουν την Ελλάδα, όπως και 300 Άγιοι Επίσκοποι αντιμετώπισαν με Αγιοσύνη την αίρεση του «εισβάλοντος» Αρείου και έσωσαν την Ορθοδοξία στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο.

Πίσω από έναν ηρώα λέγεται πως βρίσκεται μία ηρωίδα μάνα, όπως και πίσω από έναν Άγιο λέγεται πως βρίσκεται μία Αγία μάνα.

Το σύστημα διπλής διακυβέρνησης στην πρωθυπουργία (δύο έτη ο ένας και δύο ο άλλος) που εφαρμόζεται αυτή την στιγμή στο Ισραήλ, θυμίζει για κάποιους την διπλή συγκυβέρνηση των Υπάτων στην Αρχαία Ρώμη, των δύο Σοφφέτ στην Αρχαία Καρχηδόνα, την διπλή Βασιλεία στην Αρχαία Σπάρτη ή το σύστημα των Κριτών στο Αρχαίο Ισραήλ, οι οποίοι κάποιες φορές συγκυβερνούσαν δύο μαζί.  

Ο Κούλης, σαν ένας «αντί-Μέγας Κωνσταντίνος» θέλει να καταργήσει την αργία της Κυριακής, την οποία θέσπισε ο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος (https://vasilinos.wordpress.com/2021/06/16/oyk-e%ce%be%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9-%cf%83%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b1%cf%81/).

Ο Προφήτης Δανιήλ στην Βαβυλώνα, σκότωσε τον όφι-δράκο, σαν τον Άγιο Γεώργιο και όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εξόντωσε τον όφι-δράκο-διάβολο με την ένδοξη Ανάσταση Του.

Το 1.833 μ.Χ. στην Κύπρο, τον καλόγερο Ιωαννίκο τον πέταξαν οι Τούρκοι σε γκρεμό τρεις φορές, επειδή αυτός πάντα επιζούσε από τις ρίψεις αυτές, όπως και παρά την ρίψη του σε γκρεμό από τους Σπαρτιάτες επέζησε και ο Μεσσήνιος ήρωας Αριστομένης. 

Ιεράρχες που έδωσαν όλη τους την περιουσία για την επιτυχία Εθνικών Σκοπών (π.χ. τον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ., ή τον Μακεδονικό Αγώνα), όπως π.χ. ο Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Επίσκοπος Γόρτυνας Ιγνάτιος, ή ο Αιτωλοακαρνανίας Δωσίθεος ο Β’.

Πολλοί Αγωνιστές σαν τον Ανδρούτσο το 1.821 μ.Χ., πίστευαν ότι με την χρήση των Ιερών Λειψάνων των Αγίων, θα ήταν άτρωτοι από σφαίρες στην διάρκεια της μάχης, όπως και οι Ρώσοι ιερείς στις μάχες όταν προσεύχονταν κατά την διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων.

Οι ιερείς του Βηλ, με καταπακτή έκαναν το άγαλμα του Βηλ να φαίνεται ψευδώς ότι τρώει τρόφιμα για να τα καρπώνονται οι ίδιοι, όπως και στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα οι ιερείς του ψευδώς και με μηχανήματα έκαναν να φαίνονται ότι κινούνται και ήταν ζωντανά τα αγάλματα των «θεών» που χρησιμοποιούσαν για να εξαπατούν τους προσκυνητές και να τους αποσπούν χρήματα.

Εφτά έτη κράτησε η τρελά του Ναβαχοδονόσορα που έδειξε πλήρη θεομαχία και έφερε ολοκαύτωμα στο Ισραήλ, όπως και εφτά έτη κράτησε και η κυριαρχία του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος επίσης έδειξε πλήρη θεομαχία και έφερε ολοκαύτωμα στο Ισραήλ.

Οι Δέκα Πληγές που στάλθηκαν στον Φαραώ από τον Θεό, τον έκαναν να μεταμεληθεί προσωρινά για την θεομαχία και την ασέβεια του, όπως και τους διωγμούς του έναντι του Ισραήλ, όπως και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, έκανε τον Στάλιν να μεταμεληθεί προσωρινά για την θεομαχία και την ασέβεια του, όπως και τους διωγμούς του έναντι του Νέου Ισραήλ, δηλαδή των ευσεβών Ορθόδοξων Χριστιανών.

Ένα ολόκληρο ηφαίστειο, το Νιραγκόνγκο στην Goma της Αφρικής, έκανε «πίσω», από τις προσευχές μιας Ορθόδοξης Ενορίας (http://www.kivotoshelp.gr/index.php/eidhseis/2479-ena-olokliro-ifaisteio-to-niragkongko-stin-goma-tis-afrikis-ekane-piso-apo-tis-prosefxes-mias-orthodoksis-enorias), όπως ακριβώς και ο Ιορδάνης γύρισε πίσω όταν βαφτίστηκε σε αυτόν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Ο Κούλης πήρε 31 δις ευρώ από την ΕΕ για να καταργήσει την αργία της Κυριακής (https://vasilinos.wordpress.com/2021/06/17/kai-ta-31-%ce%b4%ce%b9%cf%83-%ce%b1%cf%81%ce%b3%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%af%ce%b1%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%82/, https://vasilinos.wordpress.com/2021/06/16/oyk-e%ce%be%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9-%cf%83%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bd-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%ce%b1%cf%81/), εναντιώμενος με τον τρόπο αυτό στον Θεό που ευλόγησε την Κυριακή, η οποία ορίστηκε Αργία από τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο, όπως ακριβώς και ο Ιούδας τριάντα για να προδώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Οι λαμπρότεροι εορτασμοί του Πάσχα στο Αρχαίο Ισραήλ έγιναν επί του Κριτού και Προφήτη Σαμουήλ και επί βασιλέως Ιωσία.

Οι Νινευίτες επί Προφήτη Ιωνά, όπως και οι Ισραηλίτες επί Έσδρα (μόλις δηλαδή γύρισαν από την Βαβυλώνια Αιχμαλωσία), για να τονίσουν την μετάνοια τους έναντι του Θεού για τις αμαρτίες τους, έκαναν νηστεία, έριξαν στάχτη και χώμα στα κεφάλια τους.

Μοιρολόγια για τους πεσμένους σε μάχη ήρωες γίνονταν στους Αρχαίους Μυκηναίους, αλλά και στο Αρχαίο Ισραήλ (π.χ. με τον θάνατο του βασιλέως Ιωσία).

Ο βασιλιάς Ιωακείμ στο Αρχαίο Ισραήλ, φυλάκισε τους άρχοντες της χωράς όπως και τον αδερφό του, όπως κάποιοι υποστήριζαν ότι έκανε και ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΔ’ μετέπειτα.

Κατά την επιστροφή των Εβραίων από την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα στην Παλαιστίνη, όλοι οι Αιγύπτιοι και Βαβυλώνιοι γείτονες τους, τους βοήθησαν με την προσφορά χρημάτων και ζώων για τον σκοπό αυτό.

Όποιος σωματοφύλακας θα έλεγε στον Πέρση βασιλιά Δαρείο τον Α’ θα γίνονταν ο δεύτερος μετά από αυτόν στην ιεραρχία στο Βασίλειο, ενώ θα του φορούσαν βασιλική αλυσίδα, και θα περιφέρονταν με το πολεμικό του άρμα (όπως έκανε ο Πέρσης βασιλιάς Αχασβήρος με τον Μαρδοχαίο για να τον τιμήσει), κάτι που έγινε τελικά στον Ζοροβάβελ.

Αντίστοιχα, οποίος θα έλυνε την γραφή που έγραψε το χέρι που εμφανίστηκε ξαφνικά, ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ θα γίνονταν ο τρίτος μετά από αυτόν στην ιεραρχία στο Βασίλειο, ενώ θα του φορούσαν βασιλική αλυσίδα, κάτι που έγινε τελικά με τον Προφήτη Δανιήλ.

«Ο άντρας εγκαταλείπει τους γονείς του για την γυναίκα του» είπε ο Θεός στον Αδάμ στον Παράδεισο, αλλά και ο Ζοροβάβελ στον Πέρση βασιλιά Δαρείο τον Α’.

Ο Έσδρας έσκισε τα ιερατικά του άμφια από αγανάκτηση για τους μικτούς γάμους των Ισραηλιτών, όπως έσκισε τα Αρχιερατικά του άμφια από δήθεν «αγανάκτηση» ο Καϊάφας, όταν ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός παραδέχτηκε σε αυτόν υστέρα από παρότρυνση του ότι όντως αυτός είναι ο Υιός του Θεού.

Οι Ισραηλίτες με τους μικτούς γάμους έδιωξαν τις γυναίκες τα παιδιά που απέκτησαν με αυτές για να μην παραβούν την Θεϊκή Θέληση και Νόμο, όπως ακριβώς έκανε και ο Δίκαιος Αβραάμ με την Άγαρ και τον γιο που απέκτησε με αυτή, τον Ισμαήλ.

Θα έχαναν όλοι οι Ισραηλίτες τα πολιτικά τους δικαιώματα και την περιουσία τους αν δεν εμφανίζονταν στην συνέλευση που τους κάλεσε ο Έσδρας μετά από τρεις μέρες για την υπόθεση των μικτών γάμων, όπως ακριβώς και όσοι Αρχαίοι Αθηναίοι δεν ασχολούταν με τα κοινά έχαναν την περιουσία και τα πολιτικά δικαιώματα τους.

Η Ιουδίθ και η Εσθήρ έσωσαν τον λαό τους από την καταστροφή και την σφαγή, έναντι των εχθρών τους, εξοντώνοντας τους τελικά με τις ενέργειες τους και οι δύο (τον Ολοφέρνη και τον Αμάν αντίστοιχα).

Δημόσιο κρέμασμα έγινε στα πτώματα του Αμάν και των γιων του από τον Αχασβήρο, όπως και των Αμμοραίων βασιλέων από τον Ιησού του Ναυή, αλλά και των ευνούχων του Αχασβηρου Βιγθάν και Θέρες.

Βασιλικό δάσος, είχαν οι Αρχαίοι Πέρσες βασιλείς (π.χ. Δαρείος ο Α’ ο Μέγας και Ξέρξης ο Α’), όπως και οι Άγγλοι βασιλείς στον Μεσαίωνα (π.χ. ο Ιωάννης ο Ακτήμονας).

Ο Αμάν προσπάθησε να εξοντώσει τον Μαρδοχαίο γιατί αρνήθηκε να προσκυνήσει αυτόν (λόγω της ευσέβειας του στον Θεό) και τελικά απέτυχε παταγωδώς, όπως ακριβώς και ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας προσπάθησε να εξοντώσει τους Τρεις Παίδες γιατί αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το άγαλμα του (λόγω της ευσέβειας τους στον Θεό) και τελικά απέτυχε παταγωδώς.

Η εξόντωση του Αμάν και της οικογένειας του με την δήμευση της περιουσίας του, και την παράλληλο αφανισμό της πολιτικής του δύναμης από τον πρώην φίλο του και βασιλιά (τον Αχασβήρο), ήταν παρόμοια με την εξόντωση του Τζαφάρ και της οικογένειας του (των Βαρμακίδων) με την δήμευση της περιουσίας του, και την παράλληλο αφανισμό της πολιτικής του δύναμης από τον πρώην φίλο του και βασιλιά (τον Χαρούν Ελ Ρασίντ) μετέπειτα.

Οινοχόος του βασιλιά Αρταξέρξη του Α’ ήταν ο Νεεμίας, όπως και του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Πτολεμαιος του Λαγού.

Ο Νεεμίας απαγόρευσε τα παζάρια το Σάββατο γιατί βεβήλωναν αυτήν την ιερή για τους Ιουδαίους ημέρα, όπως ακριβώς και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μετέπειτα απαγόρευσε τα παζάρια την Κυριακή γιατί βεβήλωναν αυτή την Ιερή για τους Χριστιανούς ημέρα. 

Στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως και στην Αρχαία Αθήνα και Σπάρτη, τα παιδιά των πολιτών αυτών με αλλόφυλες, είχαν λίγα ή ακόμα και καθόλου πολιτικά δικαιώματα.

Ένοπλοι προστάτευσαν οι Ισραηλίτες την κατασκευή του τείχους του επί Νεεμίας λόγω του κίνδυνου επίθεσης σε αυτούς από αλλοφύλους, όπως ακριβώς και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, επιώ Κοινωνά  προστάτευσαν την κατασκευή των Μακρών Τειχών και του τείχους του Πειραιά λόγω του κίνδυνου επίθεσης σε αυτούς από τους ολιγαρχικούς και τους Σπαρτιάτες.

Με τους νομούς του Νεεμία, απελευθερωθήκαν οι Ισραηλίτες και οι οικογένειες τους που είχαν πουληθεί για τα χρέη τους από συμπατριώτες τους, δίνοντας μάλιστα ο ίδιος το παράδειγμα, χαρίζοντας τα χρέη που του χρωστάγαν συμπατριώτες του και επιστρέφοντας τους τις περιουσίες τους.

Αντίστοιχα, με τους νομούς του Σόλωνα απελευθερωθήκαν οι Αθηναίοι και οι οικογένειες τους που είχαν πουληθεί για τα χρέη τους από συμπατριώτες τους (μέσα της «Σεισάχθειας»), δίνοντας μάλιστα ο ίδιος το παράδειγμα, χαρίζοντας τα χρέη που του χρωστάγαν συμπατριώτες του και επιστρέφοντας τους τις περιουσίες τους (όπως ακριβώς έκανε και ο Λυκούργος στην Σπαρτή, αλλά και οι Σπαρτιάτες βασιλείς Αγίας ο Δ’ και Κλεομένης  ο Γ’ αντίστοιχα).

Ο Σόλωνας είχε κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό ισχυρών βασιλιάδων (π.χ. του Κροίσου και του Κυρού του Α΄ του Μέγα), όπως και ο Νεεμίας του Αρταξέρξη του Α’.

Πολλοί Ιουδαίο σταδιοδρόμησαν στην Βασλική Αυλή των Βαβυλωνίων και των Περσών (π.χ. ο Νεεμίας, ο Μαρδοχαίος, ο Προφήτης Δανιήλ και οι Τρεις Παίδες), όπως και πολλοί Έλληνες Φαναριώτες σταδιοδρόμησαν στην Βασιλική Αυλή των Ρωμαίων (π.χ. ο Πλούταρχος) και των Οθωμανών (π.χ. οι Μάνοι, οι Γκικαίοι, οι Υψηλάντηδες κ.λ.π.)λ είτε σαν Μεγάλοι Δραγουμάνοι ή ακόμα και σαν Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας.

{Αντίστοιχα κάποιοι Ιουδαίοι υπηρέτησαν και τους Ρωμαίους, σαν στρατηγοί (π.χ. ο Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος) ή σαν γραμματείς (π.χ. ο Ιώσηπος)}.

Πολλοί Ιουδαίοι αλλάξαν το όνομα τους (χωρίς την θέληση τους) υπηρετώντας ξένους βασιλείς (π.χ. ο Προφήτης Δανιήλ σε Βαλτάσαρ, οι Τρεις Παίδες Ανανίας, Μισαήλ και Αζαρίας σε Σεδράχ, Μισάχ και Αβέδ-Νεγώ αντίστοιχα), όπως ακριβώς έκαναν (με την θέληση τους) και όσοι υπηρέτησαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό (π.χ. ο Σιμών σε Πέτρος, ο Σαύλος σε Παύλος).

Οι Ασμοναίοι υπό τον Αντίγονο Ματαθία, κάλεσαν τους Πάρθους υπό τον διάδοχο του θρόνου Πάκορο για να καταλάβουν την Παλαιστίνη και να τους ελευθερώσουν από τους Ρωμαίους του Μάρκου Αντωνίου και τον Ηρώδη τον Α΄ τον Μεγα, κάτι που έγινε προσωρινά, αλλά σύντομα αυτοί αντεπιτέθηκαν, εκδίωξαν τους Πάρθιους και εξόντωσαν τον Αντίγονο Ματαθία και τους συνεργούς του.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι Ιουδαίο μετέπειτα υπό τον Βενιαμίν της Τιβεριάδας, κάλεσαν τους Σασσανίδες Πέρσες του βασιλιά Χοσρόη του Β’ για να καταλάβουν την Παλαιστίνη και να τους ελευθερώσουν από τους Βυζαντινούς του ενδόξου Αυτοκράτορα Ηράκλειου, κάτι που έγινε προσωρινά, αλλά σύντομα αυτοί αντεπιτέθηκαν, εκδίωξαν τους Πάρθιους και εξόντωσαν τους συνεργούς του Βενιαμίν.

«Γη και Ύδωρ» έδωσαν οι Αθηναίοι επί του Κλεισθένη στον Πέρση βασιλιά Δαρείο τον Α’, αλλά μετά αρνήθηκαν τον όρκο τους αυτό, με συνέπεια αυτός να τους επιτεθεί για τον λόγο αυτό, για να κάψει, να λεηλατήσει και να καταστρέψει την Αθήνα, κάτι που δεν πέτυχε αυτός, αλλά ο γιος του, ο Ξέρξης ο Α’.

Αντίστοιχα ««Γη και Ύδωρ» έδωσε και ο Σεδεκίας στον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μεγα, αλλά μετά αρνήθηκαν τον όρκο τους αυτό, με συνέπεια αυτός να τους επιτεθεί για τον λόγο αυτό και να κάψει, να λεηλατήσει και να καταστρέψει την Ιερουσαλήμ.  

Ο Άγιος Παίσιος, όπως και ο Άγιος Θεοδόσιος του Άργους αρνήθηκαν να γίνουν Ιερείς και προτίμησαν να μείνουν Μοναχοί, επειδή όταν παρακολούθησαν κάποια στιγμή την Ιερά Θεία Λειτουργία είδαν με τα μάτια τους όλα τα Συνταρακτικά γεγονότα που λάμβαναν μέρος κατά την διάρκεια των Παθών και της Σταύρωσης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστό. 

Ό Άγιος Καισάριος. Ό αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Άγιος Καισάριος (369 μ.Χ.), ήταν επιστήμων και συγγραφέας θεολογικών κειμένων. Ανάμεσα στα άλλα ερωτήματα πού προσπάθησε να απαντήσει ήταν και το έξης: Πόσο καιρό παρέμειναν στον Παράδεισο ό Άδάμ και ή Εύα, προτού να εξοριστούν από εκεί;

Ορισμένοι συγγραφείς προσδιόρισαν τον χρόνο αυτό σε έξι ώρες, άλλοι είπαν εικοσιτέσσερις και άλλοι τρεις ημέρες (όσες δηλαδή και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στον Άδη πριν την Ανάσταση Του).

Ό Άγιος Καισάριος είχε την γνώμη, ότι αυτό το χρονικό διάστημα ήταν σαράντα ήμερες. «Διότι», όπως εξηγούσε, «ό Κύριός μας νήστεψε Σαράντα ήμερες στην έρημο και στο διάστημα αυτό υπέστη τούς πειρασμούς του διαβόλου.

Επειδή ό παλαιός Άδάμ δεν μπόρεσε ν' αντισταθεί στον πειρασμό του διαβόλου, εν μέσω της αφθονίας αγαθών του Παραδείσου, ό νέος Άδάμ του αντιστάθηκε γενναία εν μέσω της πεινώσας και διψώσας ερήμου!» (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/06/blog-post_170.html).

Ο δύτης αστακών που έγινε γνωστός ως σύγχρονος Ιωνάς, καθώς όπως υποστηρίζει διέφυγε από το στόμα μιας φάλαινας.

«Ήμουν σχεδόν στο κάτω μέρος και ξαφνικά ένιωσα... σαν να με χτυπάει φορτηγό και όλα σκοτείνιασαν», δήλωσε ο Πάκαρντ σε συνέντευξή του στο NBC10 Boston μετά την επιστροφή του από το νοσοκομείο. «Είπα, “Θεέ μου, είμαι στο στόμα μιας φάλαινας”».

Αρχικά, είπε ότι πίστευε ότι τους είχε επιτεθεί ένας καρχαρίας, αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ένιωσε αιχμηρά δόντια και δεν πονούσε, άρχισε να καταλαβαίνει τι είχε συμβεί. Εγκλωβίστηκε στο στόμα της φάλαινας για σχεδόν ένα λεπτό, προτού το πλάσμα συνειδητοποιήσει τι προσπαθούσε να φάει και τον απομακρύνει, όπως ισχυρίζεται ο Πάκαρντ.

Τελικά διασώθηκε από τον συνεργάτη του Τζοσάια Μάγιο, ο οποίος βρισκόταν στο πλοίο τους «The J n' J». Ο Μάγιο παρακολουθούσε σε κατάσταση σοκ καθώς πετάχτηκε το νερό δίπλα στο σκάφος, καθώς εμφανίστηκε η φάλαινα και ο Πάκαρντ πετάχτηκε από το στόμα του θηλαστικού.

Έβγαλε τον φίλο του από το νερό, σύμφωνα με το Cape Cod Times, και χρησιμοποίησε τον ασύρματό του για να καλέσει τις αρχές στην ακτή. Το Πυροσβεστικό Τμήμα του Provincetown επιβεβαίωσε αργότερα ότι έγινε κλήση για έναν δύτη που είχε υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς στα πόδια του «μετά από αλληλεπίδραση με μια φάλαινα».

Η φάλαινα μάλλον πιθανότατα ήλπιζε ότι θα έτρωγε τα ψάρια που ζουν στα νερά του Cape Cod, και κατά λάθος «τσίμπησε» τον Πάκαρντ. Αρχικά νόμιζε ότι είχε σπάσει τα πόδια του, αλλά ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ο Πάκαρντ και η σύζυγός του Μπίμπι έχουν δύο γιους, 12 και 15 ετών. Ήταν το μόνο που σκεφτόταν όταν τον κατάπιε η φάλαινα, είπε στους Cape Cod Times.

«Είδα φως, και άρχισε να κουνάει το κεφάλι της και το επόμενο πράγμα που κατάλαβα, είναι ότι βρισκόμουν έξω [στο νερό]», είπε. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι βγήκα από αυτήν την κατάσταση. Η δεύτερη σκέψη μου ήταν για το πόσο είχα τραυματιστεί», πρόσθεσε.

Κάποιοι δυσκολεύονται να πιστέψουν τι συνέβη, ενώ άλλοι δέχονται την μαρτυρία του, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο είναι σπάνιο, αλλά μπορεί να συμβεί (https://www.pronews.gr/kosmos/995992_o-andras-poy-ypostirizei-oti-ton-katapie-falaina-ehei-sothei-apo-aeroporiko-dystyhima?fbclid=IwAR1YdZdrXUvu_H61COHQiTQW1ab69yu-ie1mPq8VpsFOUjnHABtNqg2wM8w).

Και όπως η οικογένεια του Ηρώδη του Αντύπα είχε για πολύ καιρό στην κατοχή της το κεφάλι του Άγιου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή, έτσι και ο Χένρι Λαβ στο Μεξικό, είχε υπό την κατοχή του το κεφάλι του Μουριέττα.

Μυροβλύτες Άγιοι ήταν π.χ. ο Άγιος Νείλος και ο Άγιος Βάρβαρος.

Ὅσες φορές οἱ ἐχθροί τοῦ Ἔθνους μας σχεδίαζαν καί «ἐμελέτησαν κακά» γιά μᾶς, προηγουμένως παρασκεύαζαν τήν διαίρεση τοῦ λαοῦ.

Πρίν τήν Ἅλωση τόν εἶχαν διαιρέσει μέ ψευδοενώσεις σέ ἑνωτικούς καί σέ ἀνθενωτικούς· πρίν τήν Μικρασιαστική καταστροφή σέ Βασιλικούς καί σέ Βενιζελικούς· πρίν τόν ἐμφύλιο πόλεμο διακρίνονταν σέ κομμουνιστές καί σέ Ἐθνικόφρονες καί πρίν τήν εἰσβολή τῶν Τούρκων στήν Κύπρο, ὁ λαός εἶχε χωρισθῆ σέ Μακαριακούς καί Ἀντιμακαριακούς (http://www.kivotoshelp.gr/index.php/orthodoxo-bhma/2487-o-agioreitis-askitis-patir-efthymios-tis-kapsalas-gia-mia-akomi-fora-enimeronei-kai-proeidopoiei).

{Επίσης, και στην Αρχαιότητα, οι Έλληνες χωρίστηκαν σε μηδίσαντες και μη και ένα μέρος αυτών υποδουλώθηκε για ένα μεγάλο διάστημα στους Πέρσες, αργότερα σε φιλορωμαίους και μη, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να υποδουλωθεί στην Ρώμη, ενώ κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1.821 μ.Χ., σε Οπλαρχηγούς και Πρόκριτους, με αποτέλεσμα την ανεμπόδιστη εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο}.

Στην δε εποχή μας, ζούμε με τα μνημόνια στην πατρίδα μας, μία νέα «Βαυαροκρατία» και Γερμανική Κατοχή, από την οποία και θα πρέπει να απαλλαγούμε και να απελευθερωθούμε.

Ο διάβολος με μορφή φιδιού έπεισε τους πρωτόπλαστους να φάνε τον απαγορευμένο καρπό με το σκεπτικό ότι αυτό θα τους κάνει καλό και δήθεν «θεούς», αλλά αντίθετα αυτό τους έκανε μόνο κακό, φέρνοντας μόνο το κακό, τον θάνατο και ασθένειες στους ίδιους.

Αντίστοιχα στις μέρες μας πολλές κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και φαρμακευτικές εταιρείες, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι κάνοντας το ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο και μάλλον ιδιαίτερα επικίνδυνο για την ζωή και την υγεία των ανθρώπων εμβόλιο για τον κορονωιό, θα θεραπευτούν δήθεν πλήρως από αυτόν, ακόμα και ότι θα γίνουν τάχα «μετάνθρωποι».

Μπορεί να λέμε φταίνε για όλα οι παγοσμιοποιητές, ο Γκέιτς, ο Κίσινγκερ, ο Ροκφέλερ, ο Σορρος, η Ευρώπη .. Αυτοί είναι τα όργανα (https://romioitispolis.gr/%cf%8c%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b8%ce%b1-%ce%b4%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%87%ce%b5%ce%b4%cf%8c%ce%bd/).

Πως ήθελε να συνετίσει τους Εβραίους στην Παλαιά Διαθήκη, χρησιμοποιώντας τους Φαραώ της Αιγύπτου και τους Ασσύριους βασιλείς η από την Περσία η τον Ναβουχοδονόσωρ ..Και έκανε την Ιερουσαλήμ αλώνι καταστρέφοντας τον Ναό του Σολομώντα. Πως χρησιμοποίησε τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1453 μ.Χ.

Όπως ο Νέρωνας με αφορμή το κάψιμο της Ρώμης που έκαψε ο ίδιος, κατηγόρησε άδικα τους Χριστιανούς και κήρυξε διωγμό εναντίον τους, όπως και στις μέρες μας ο Κούλης με αφορμή τον κορονωιό κήρυξε διωγμό στους Ανεμβολίαστους (Χριστιανούς και μη).

Τόσο ο Άγιος Επίσκοπος Κυπριανός, όσο και ο μικρός Γιωργάκης από το Θιβέτ, ήταν αρχικά μάγοι πριν γίνει ο πρώτος Άγιος και Μάρτυρας του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και ο δεύτερος Ορθόδοξος Χριστιανός ιερέας στις ΗΠΑ.  

Προς το τέλος της ζωής του με έναν φρικτό θάνατο που έβγαιναν από το σώμα του σκουλήκια, έβγαινε από τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή, μία απαίσια μυρωδιά, όπως ακριβώς έγινε και με τον βασιλιά Ηρώδη τον Α’ τον Μεγα στην Ιουδαία.

Νεκροταφεία για τους ξένους είχε το Αρχαίο Ισραήλ στην Αρχαιότητα, αλλά και η Ρωμανία τον Μεσαίωνα.

Τόσο το νεκρό σώμα/μούμια του λεγόμενου και αγάλματος του Δίκαιου Ιωσήφ στην Αίγυπτο, όσο και το νεκρό σώμα του Τσάρου Αλέξανδρου του Α’, όταν άνοιξαν οι τάφοι τους, αυτά δεν βρέθηκαν μέσα σε αυτούς και ως εκ τούτου, αυτοί ήταν τελείως άδειοι.

(Στην πρώτη περίπτωση, πιθανότατα εξαιτίας ότι αυτό μεταφέρθηκε και θάφτηκε κοντά στο Φρεάρ του Ιακώβ μετά από παραγγελία του ιδίου στους απογόνους του, τους Εβραίους, όταν αυτοί εξήλθαν 400 χρόνια αργότερα υπό την ηγεσία του Προφήτη Μωυσή από την Αίγυπτο, και εισήλθαν στην Γη της Επαγγελίας 40 χρόνια αργότερα υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή).

Επί Μεγάλου Κωνσταντίνου στην Ρωμανία, προαιρετικά και  χωρίς πίεση γίνονταν κανείς Χριστιανός, όπως ακριβώς και στο Βασίλειο του Κεντ της Αγγλίας επί Έθελμπερτ, ενώ οι πρώτοι που έγιναν Χριστιανοί στα κράτη αυτά, ήταν οι δύο παραπάνω ηγεμόνες.

Προφήτισσα ήταν η Άννα, η αδερφή του Προφήτη Μωυσή, καθώς και του Αρχιερέα Ααρών, όπως και η χήρα επίσης με το όνομα Άννα, η κόρη του Φανουήλ, η οποία συνάντησε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στην Υπαπαντή Του.

Κατά την Βάπτιση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, εμφανίστηκε η Αγία Τριάδα στο Σύνολο της, ο Πατήρ, ο Υιός το Άγιο Πνεύμα και ο Πατήρ είπε για τον Κύριο: «Αυτός είναι ο Υιός Μου», όπως και κατά την Μεταμόρφωση του Κυρίου, ο Πατήρ είπε στους τρεις Αποστόλους που ήταν μαζί με τον Κύριο: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, Αυτόν να ακούτε».

Οι Πρεσβύτεροι που είπαν ψέματα για την Σουσάνα, όταν ανακαλύφθηκε η απάτη τους θανατώθηκαν με λιθοβολισμό, όπως ακριβώς και ο Ανανίας και η Σαπφείρα που είπαν ψέματα στο Άγιο Πνεύμα και στους Αποστόλους για την πώληση ενός χωραφιού, θανατώθηκαν θαυμαστά.

Ο Προφήτης Ηλίας, όπως και ο Ιωάννης Χρυσόστομος, αν και ήταν σχεδόν μόνοι και με ελάχιστους άλλους Πιστούς στο Βόρειο Ισραήλ και την Ρωμανία, κατάφεραν με τα Θαύματα του ο πρώτος και τον Θαυμαστό λόγο του ο δεύτερος, να αντιστρέψουν την κατάσταση και να επαναφέρουν τον λαό τους στην Ορθή Πίστη στον Θεό (αν και αυτοί είχαν γίνει ειδωλολάτρες και αιρετικοί), παρόλο που τους κυνήγαγαν βασιλείς και βασίλισσες (ο Αχαάβ και η Ιεζάβελ και ο Αρκάδιος και η Ευδοξία αντίστοιχα).

Τόσο ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όσο και ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, αν και τα περισσότερα μέλη του Κλήρου είχαν γίνει αιρετικά στην εποχή τους (αρειανιστές και ενωτικοί λατινόφρονες αντίστοιχα), κατάφεραν αν και μόνοι τους, χάρις στην Αγιότητα και τον Θαυμαστό λόγο τους, να αντιστρέψουν την κατάσταση και να επιφέρουν τον Θρίαμβο και την Επικράτηση της Ορθοδοξίας σε όλη την Ρωμανία.

Το ημερολόγιο δείχνει Τρίτη και 13 και πολλοί αμέσως σκέφτονται πως η ημέρα θα είναι γρουσούζικη, ωστόσο λίγοι από αυτούς γνωρίζουν πως προέκυψε και η συγκεκριμένη ημερομηνία φοβίζει κόσμο.

Μια από τις πιο γνωστές αιτίες γιατί η Τρίτη και 13 θεωρείται γρουσούζικη είναι η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Ήταν Τρίτη 29 Μαΐου 1.453 μ.Χ. όταν έπεσε η Πόλη, αλλά το άθροισμα της ημερομηνίας της Άλωσης (1+4+5+3=13) βγαίνει 13. Άλλη μία εκδοχή είναι πως Τρίτη και 13 του έτους 1.204 μ.Χ. οι Σταυροφόροι κατέκτησαν την πρωτεύουσα του Μεσαιωνικού πολιτισμού.

Ποιοι είναι οι υπόλοιποι μύθοι για την Τρίτη και 13.

Το 13 «κατηγορείται» γιατί... χαλάει την τελειότητα του 12.

12 οι μήνες.

12 οι ώρες της μέρας και της νύχτας.

12 τα ζώδια.

Ακόμα λέγεται ότι ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Φίλιππος ο Β' πέθανε λίγο αφού τοποθέτησε ένα άγαλμα του δίπλα σε αυτά των θεών του Ολύμπου.

Το 13^ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης μιλά για τον αντίχριστο και το θηρίο, τα δημιουργήματα του Διαβόλου (https://www.iefimerida.gr/news/118167/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B7-%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-13-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7).

Το σκουφάκι του Άγιου Θεοδόσιου του Νέου, το οποίο είχε πάνω του κάρβουνο και φωτιά δεν καίγονταν παρόλα αυτά θαυμαστά, όπως ακριβώς και η Καιόμενη Βάτος με τον Προφήτη Μωυσή.

Οι Άγιοι Παίσιος, Απόστολος Παύλος, Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης  και Συμεών ο Νέος Θεολόγος, είχαν όλοι  τους από νεαρή ηλικία (από 14 ετών οι περισσότεροι) Εμπειρίες Θεϊκής Χάριτος.

Η Αγία Παρασκευή, όπως και οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος ελευθερωθήκαν από τις φυλακές που κρατούνταν Θαυματουργικά με την βοήθεια Αγγέλων. 

Όπως ο Αδάμ και η Εύα εξορίστηκαν από τον Παράδεισο στην γη, λαχταρούσαν την πρώτη πατρίδα τους, έτσι και οι Εβραίοι όταν εξορίστηκαν στην Βαβυλώνα, λαχταρούσαν την πρώτη πατρίδα τους, την Παλαιστίνη.

Κρανίου Τόπος ονομάστηκε ο Γολγοθάς από το Κρανίο/Κάρα του Αδάμ που θάφτηκε εκεί, όπως και λόγω των πολλών αποκεφαλισμένων κρανίων που ήταν διασκορπισμένων μετέπειτα στην περιοχή αυτή.

Τόσο ο Άγιος Λογγίνος, όσο και ο Άγιος Απόστολος των Εθνών Παύλος, αν και ο πρώτος σταύρωσε Τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και ο δεύτερος δίωξε τους Χριστιανούς, στην συνέχεια έγιναν και οι δύο Μάρτυρες του Χριστού και μαρτυρήσαν για Αυτόν από τους Ρωμαίους.

Τον Δεκάλογο είχαν ως Νομό οι Ισραηλίτες, και την Δωδεκάδελτο οι Ρωμαίοι.

Ο νομός του Φαραώ για την θανάτωση των νηπίων των Ισραηλιτών, όπως και του Ηρώδη για την σφαγή των βρεφών της Βηθλεέμ, θυμίζει τις σφαγές των νηπίων στις μέρες μας από τις εκτρώσεις.

Ο Φαραώ και οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι διέταξαν την εκτέλεση με πνίξιμο των βρεφών των Ισραηλιτών στον Νείλο, έχασαν και αυτοί τα πρωτοτόκια τους από την Δέκατη Πληγή του Φαραώ, ενώ και ο στρατός τους που καταδίωκε τους Ισραηλίτες πνίγηκε όπως τα βρέφη των Εβραίων από Θαύμα στην Ερυθρά Θάλασσα.

Η Εκκλησία επί του ενδόξου Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Ηράκλειου έδωσε ενέχυρο την περιουσία της στο κράτος για την αναδιοργάνωση του και του στρατού για τον πόλεμο για την επανάκτηση του Τιμίου Σταυρού και την απελευθέρωση της Ρωμανίας, ενώ και κατά την διάρκεια της Κατοχής έκανε το ίδιο για να ταΐσει τα μικρά Ελληνόπουλα.

Αναγραφή του θρησκεύματος σε έγγραφα υπήρχε για τα μιλιές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ και στην απελευθερωμένη Ελλάδα μετά τον Αγώνα Εθνεγερσίας του 1.821 μ.Χ., αλλά και το έτος 1.945 μ.Χ., επί αντιβασιλεία και Αρχιεπίσκοπου Δαμασκηνού, το θρήσκευμα αναγράφηκε στις ταυτότητες.   

Ο Αρχιεπίσκοποι της Ελλάδας Στυλιανός και Χριστόδουλος, όπως και της Κύπρου Μακάριος, μίλησαν με σφοδρότητα κατά των Αμερικάνων και των Βρετανών αντίστοιχα.

Όταν χρειάζονταν, πολλοί Άγιοι της Εκκλησίας μας, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, αλλά και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, μίλησαν ενάντια στην πολιτική και θρησκευτική εξουσία της εποχής τους, ασκώντας εν μέρει και πολιτικό λόγο.

Τέτοιοι Άγιοι ήταν λογού χάρη ο Άγιος Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας, ο Άγιος Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Όπως οι Έλληνες κατασκεύασαν στην Αρχαιότητα και στον Μεσαίωνα, τους δύο περικαλλείς Ναούς, τον Παρθενώνα στην Αθήνα και την Αγία Σοφία στην Πόλη, έτσι και οι Αρχαίοι Ισραηλίτες κατασκεύασαν τον Ναό του Σολομώντα στα Ιεροσόλυμα.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κατάφεραν να επαναφέρουν με τα πύρινα κηρύγματα τους ξανά στην Ορθοδοξία πολλούς Έλληνες που είχαν γίνει αιρετικοί αρειανοί στην Πόλη ο πρώτος και πολλούς Βορειοηπειρώτες ο δεύτερος. 

Εκκλησία των Κατακομβών υπήρξε κατά την διάρκεια των διωγμών των Χριστιανών στην ειδωλολατρική Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία, καθώς και στην ΕΣΣΔ και όλα τα άθεα κομμουνιστικά δικτατορικά κράτη του Ανατολικού μπλοκ.  

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β΄ κρύφτηκε σε ένα δωμάτιο του παλατιού από την μητέρα του και γλίτωσε την σφαγή του από τους Γενίτσαρους και όταν μεγάλωσε τους εξόντωσε.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη παλαιοτέρα και επί Βασιλέως Ιωσία στον Ιούδα,  ο οποίος κρύφτηκε από την θεία του σε ένα δωμάτιο του Ναού του Σολομώντα και γλίτωσε την σφαγή του από την Γοθολία και όταν μεγάλωσε την εξόντωσε και πηρέ πίσω τον θρόνο του.

Οι πραγματικοί Χριστιανοί όταν πολιορκήσαν οι Ρωμαίοι του Τίτο την Ιερουσαλήμ και οι Βησιγότθοι του Αλάριχου την Ρώμη, πριν αρχίσουν οι πολιορκίες αυτοί διαβάζοντας την Αγία Γραφή εξήλθαν έγκαιρα από τις πόλεις αυτές και σώθηκαν.

Τόσο ο Μωάμεθ, όσο και ο Κεμάλ, έτρεμαν τις συζύγους τους.

Ο Αβραάμ, ο Ματθαίος, ο Λουκάς, ο Ζακχαίος, ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ Αριμαθείας, αν και ήταν όλοι πλούσιοι, κατάφεραν χάρις στην Πίστη τους στον Θεό, αν και ήταν πλούσιοι, να γίνουν όλοι τους Άγιοι και Απόστολοι του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, απαρνούμενοι τα πλούτη τους.

Η Αγία Πελαγία και η Όσια Μαρία η Αιγυπτία, ήταν και οι δύο πόρνες πριν γίνουν Αγίες.

Όπως ο Άγιος Διονύσιος συγχώρεσε και φυγάδευσε τον φονιά του αδερφού του, έτσι και μία φτωχή γυναίκα στην Μπολόνια της Ιταλίας, στον δρόμο με την ονομασία «Οδός της Αγάπης», συγχώρεσε και φυγάδευσε τον φονιά του μοναχογιού της.

Την πόλη Τουστάρ, όπως και την Ραούσα οι Άραβες την κατέλαβαν όταν τους οδήγησε μέσα από έναν υδραγωγό ένας Εβραίος, όπως ακριβώς δηλαδή κατέλαβε την Ιερουσαλήμ ο Δαβίδ.

Ο ηγεμόνας της Έδεσσας Αγκμπάρ λέγεται ότι ήταν π πρώτος ηγέτης κράτους που έγινε Χριστιανός τον 1^ο Αιώνα μ.Χ., πριν τους Τιριδάτη τον Μεγα και Μεγα Κωνσταντίνο τον 4^ο μ.Χ. Αιώνα. 

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έτσι και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός νήστεψε πριν ξεκινήσει και αυτός τις Ιεραποστολικές περιοδείες του, και αυτός έκανε θαύματα (π.χ. θεραπείες χωλών, κουλών, αόμματων, κουτσών κ.λ.π.), και οι δύο στηλίτευσαν το κατεστημένο της εποχής τους (πολιτική και θρησκευτική ηγεσία) και τους πλούσιους, ενώ και στους δύο η πατρίδα τους ήταν υπό κατοχή (της Ρώμης και των Οθωμανών αντίστοιχα).

Και οι δύο ερέθισαν με την στάση τους την αναίτια οργή και το μίσος των Εβραίων που τους κατήγγειλαν στις κατοχικές αρχές και πέτυχαν την αδικεί θανάτωση τους χωρίς δική, ενώ τέλος ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Βαπτιστής και Πρόδρομος έλεγε σε όσους έχουν περισσευούμενα αγαθά να δίνουν σε όσους δεν έχουν.

Σαράντα μέρες νήστεψε ο Προφήτης Μωυσής στο Βουνό, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην έρημο.

Όπως η Εύα πλάστηκε από το πλευρό του Αδάμ χωρίς ανθρώπινο πατέρα, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Παναγιά μας χωρίς φυσικό ανθρώπινο πατέρα, αλλά Θαυμαστά εκ Πνεύματος Αγίου.

Όπως επί Προφήτη Μωυσή ο πολέμιος του Θεού Φαραώ έπαθε ως τιμωρία τις Δέκα Πληγές, έτσι και στις μέρες μας επί του αντίθεου Έλληνα πρωθυπουργού Μητσοτάκη στην πατρίδα μας έχουν επιπέσει πολλές συμφορές (π.χ. έντονα καιρικά και μη φαινόμενα όπως φωτιές, χαλάζι, σεισμοί, βροχές, ο κορωνοιός, αλλά και εισβολές αλλοφύλων λαθρομεταναστών και προσφύγων). 

Ο ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου και η επέτειος των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως καθοδηγούν τη σκέψη μου την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Και τις αφιερώνω στην Παναγία, την Υπέρμαχο Στρατηγό μας, και στην πίστη των αγωνιστών του 1821 μ.Χ.

Μπορεί κάποιοι από αυτούς να είχαν διαβάσει και να είχαν επηρεαστεί από ορισμένα κείμενα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιστών και των πρωτεργατών της Ελληνικής Επαναστάσεως είχε ως κίνητρο και ως ελπίδα την Ορθοδοξία, την πίστη ότι η Παναγία θα βοηθήσει.

Από το Οκτώβριο του 1820 μ.Χ. η Φιλική Εταιρεία είχε ορίσει ότι η εξέγερση στην Πελοπόννησο, στη Ρούμελη και σε άλλα μέρη του Ελληνισμού θα αρχίσει την ημέρα του Ευαγγελισμού για να συνδεθεί η Παναγία με την Ελευθερία. Μας το λέει και ο Θ. Κολοκοτρωνης: Από το 1820 μ.Χ. γνώριζαν ότι στις 25 του Μάρτη θα γίνει ο ξεσηκωμός.

Τον Απρίλιο του 1821 μ.Χ. η Ιερά Μονή της Παναγίας Δαμάστας έδωσε υποστήριξη στον Αθανάσιο Διάκο και στον Πανουργιά. Ο Ηγούμενος Νεόφυτος εφονεύθη στην μάχη της Αλαμάνας. Ο Οπλαρχηγός Δυοβουνώτης έδειξε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων δίνοντας χρήματα για την αγιογράφηση του Ναού της Μονής.

Στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., στο τρίτο έτος της Επαναστάσεως, βρέθηκε στην Τήνο η εικόνα του Ευαγγελισμού, η πολύ γνωστή μας Παναγία της Τήνου. Το γεγονός συγκίνησε τους αγωνιστές και θεωρήθηκε ως ένα καλό μήνυμα για την έκβαση της Επαναστάσεως.

Στην Παναγία στο Χρυσοβίτσι κάθεται γονατιστός ο Γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, και την παρακαλεί να του δώσει βοήθεια, στρατιώτες και νίκες Η προσευχή του εισακούσθηκε.

Στην Παναγία του Προυσού, στην Ευρυτανία ξεκουραζόταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, όταν τον ταλαιπωρούσε η ασθένεια και ο πυρετός. Και της χάρισε σχεδόν όλα τα χρήματά του για να ανακαινισθεί το μοναστήρι και για να κατασκευασθεί η μεταλλική επένδυση της εικόνας της Παναγίας, το «πουκάμισο» όπως λέγεται.

Στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά, κοντά στη Βέροια, έκαναν το 1822 μ.Χ. τις συσκέψεις τους οι αρχηγοί των Ελλήνων Μακεδόνων. Ο Καρατάσος, ο Γάτσος, ο Ζαφειράκης και άλλοι. Εκεί έδωσαν τις πρώτες μάχες, γι’ αυτό οι Τούρκοι κατέστρεψαν το μοναστήρι και κρέμασαν στην πλατεία της Βέροιας τον Ηγούμενο Γεράσιμο.

Κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου ο ναύαρχος Σαχτούρης έδινε εντολή στα πληρώματα να υψώσουν την σημαία και να ρίξουν εορταστικές κανονιές για να τιμήσουν την Παναγία Υπέρμαχο Στρατηγό. Στην Παναγία προσευχόταν ο Ψαριανός πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης πριν και μετά από τα μεγάλα θαλασσινά κατορθώματά του.

Την εικόνα της Παναγίας είχε πάντα δίπλα του ο Ιωάννης Καποδίστριας και στη Ρωσία και στη Γενεύη και στην Ελλάδα, όταν ήλθε το 1828 μ.Χ. ως πρώτος Κυβερνήτης. Ο ίδιος ζήτησε να ταφεί στον εσωτερικό περίβολο της Ι. Μονής την Παναγίας Πλατυτέρας στην Κέρκυρα. Και στη Μεγαλόνησο Κρήτη η σφραγίδα των Κρητικών επαναστατών του 1821 μ.Χ. έφερε ως σύμβολο την εικόνα της Παναγίας.

Άλλωστε επί 4 αιώνες η Μεγάλη Ιδέα που έτρεφε τους υπόδουλους είχε την αναφορά της στην Παναγία: «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά Σου θά’ ναι» (https://www.defence-point.gr/news/i-idiaiteri-schesi-tis-panagias-me-tin-apeleytherosi-tis-elladas-to-1821)!

Όταν ο δικός μας επιφανής π. Ιουστίνος μετέφρασε τους Βίους Αγίων, είχε μεταφράσει κι ένα απόσπασμα από το βιβλίο Ερωταποκρίσεις του Αγίου Βαρσανουφίου κι έτσι βρήκα ότι στην Κόρινθο ήταν ο όσιος Ηλίας, στην Ρώμη ο όσιος Ιωάννης και στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων ο Άγιος Βαρσανούφιος.

Έτσι, με τις παρακλήσεις της Μητέρας Παναγίας και τις προσευχές αυτών των τριών, ο Κύριος παρέτεινε τον χρόνο του κόσμου. Αλλά δεν μείναμε ατιμώρητοι, επειδή οι Χριστιανοί ήμασταν περισσότερο διαλυμένοι στις συμπεριφορές μας και στην ζωή μας από ότι οι ίδιοι οι ασεβείς.

Για αυτό ο Κύριος επέτρεψε ο άνομος γιος να κυνηγά τον νόμιμο γιο. Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε ο Νέος Ισραήλ, τα νόμιμα τέκνα. Οι Άραβες έχουν Ισραηλιτική καταγωγή, είναι παιδιά της Άγαρ, του γιου της Ισμαήλ.

Ο Κύριος επέτρεψε να εμφανισθεί ο Μωάμεθ, για να μαστιγώσει τους Χριστιανούς. Ο Κύριος δεν θέλει να αποσύρει το μαστίγιο μέχρι σήμερα, επειδή δεν είμαστε όπως θα έπρεπε να είμαστε (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/08/6_15.html).

Όπως στην Αρχαία Θήρα και την Κρήτη καταστράφηκαν από την εκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης και το τσουνάμι που ακολούθησε, τόσο τα δύο αυτά νησιά, όσο και πολλά άλλα νησιά του Αγαίου Πελάγους, το ίδιο συνέβη και στα Αρχαία Σόδομα με φωτιά και στους ανθρώπους προ του Κατακλυσμού του Νώε για την ακολοασία τους.

Παρεμφερείς καταστροφές ακόλαστων πόλεων και νησιών με φωτιά είχαμε και μετέπειτα (π.χ. η Πομπηία ή ξανά η Θήρα τον Μεσαίωνα), αλλά και με νερό (π.χ. η Νέα Ορλεάνη με τα Βουντού επί Τυφώνα Κατρίνα ή η Ινδονησία το 2.004 μ.Χ. με το Τσουνάμι σε μέρη όπου γίνονταν με «τουρισμό» βιασμοί μικρών παιδιών).

Υπάρχουν δε και σήμερα πόλεις τόσο στον κόσμο, όσο και στην πατρίδα μας, οι οποίες λέγεται ότι μπορούν λόγω της ακολασίας τους, να καταστραφούν και αυτά με σεισμό (π.χ. η Αθήνα), πόλεμο (όπως η Αρχαία Σύβαρις), έκρηξη Ηφαιστείου (π.χ. το Γέλοουστοουν στις ΗΠΑ, ή ο Βεζούβιος και η Αίτνα στην Ιταλία και την Σικελία-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/08/blog-post_471.html) ή Τσουνάμι, λόγου χάρη η Μύκονος (π.χ. από έκρηξη και Τσουνάμι που θα ακολουθήσει από την έκρηξη είτε πάλι του Ηφαιστείου της Θήρας ή της Νίσυρου). 

Για κάποιους, η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου των Βλαχερνών θεωρείτο από πολλούς ως η Αγία Λαύρα της Ηπείρου.

Ο Άγιος Γεώργιος εμφανίστηκε στην μάχη του Σταυρού των Θεοδοριάνων και εκδίωκε τους εχθρούς των Ελλήνων, όπως έγινε και με την εμφάνιση του Αγίου Δημήτριου κατά την πολιορκία της Θεσσαλονίκης από τον «Σκύλο-Γιάννη» Βούλγαρο Τσάρο Ασάν με τον Άγιο Δημήτριο ή η Παναγιά μας κατά την Πολιορκία της Πόλης από τους Αβαροσλάβους.

Στην περιοχή Σταυρός στα Θεοδώριανα της Άρτας (η οποία και πήρε το όνομα της από τον Σταυρό που έστησε στην περιοχή σε κήρυγμα του ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) νίκησε ο ηρωικός Αγωνιστής της Εθνεγερσίας Γώγος Μπακόλας τους αλλόφυλους και αλλόπιστους ισλαμιστές Τούρκους.

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και στην περιοχή Σταυρός του Πολυνέριου Γρεβενών (η οποία και πήρε το όνομα της από τον Σταυρό που έστησε στην περιοχή σε κήρυγμα του ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός),  νίκησε ο ηρωικός στρατηγός Κατσιμήτρος τους αιρετικούς και αλλόφυλους Ιταλούς φασίστες. 

Ο Θεός έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο, τους Φιλισταίους από την Κρήτη και τους Αραμαίους από την Κηρ.

Οι Συναγωγές των Ιουδαίων από την Παλαιά Διαθήκη είναι σαν τις Εκκλησίες των Χριστιανών στην Καινή Διαθήκη.

 Στην Παλαιά Διαθήκη αργία ήταν το Σάββατο και στην Καινή Διαθήκη η Κυριακή.

Γάμος στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται η σχέση του Θεού με το Ισραήλ και στην Καινή Διαθήκη η σχέση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού με την Εκκλησία.

Παρομοίωση σαν δέντρο που έχει πολλούς καρπούς και στα κλωνάρια του υπάρχουν φυτά και πολλά είδη πουλιών αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη το Ισραήλ, ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, καθώς και ο Φαραώ Χωφρά.

Προσφορά θυσιών στον Θεό έκαναν οι Μυκηναίοι και οι Σπαρτιάτες βασιλείς (π.χ. ο Αγησίλαος ο Β’), ενώ στο Αρχαίο Ισραήλ οι Προπάτορες, οι Κριτές, οι βασιλείς και οι Προφήτες πριν την οριστική καθιέρωση του ιερατείου του Ααρών επί βασιλέως Ιωσία.

Κύπρος εκτός Κρήτης, Καισάρεια και Φιλαδέλφεια εκτός Μικράς Ασίας, Δίον και Πέλλα στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, Νεάπολη και Νικόπολη στην Ήπειρο υπάρχουν ως πόλεις με τα ‘ίδια ακριβώς ονόματα και στην Ιουδαία.

Οι Φιλισταίοι ήταν μία συνομοσπονδία πέντε πόλεων (Γάζα, Γαθ, Άζωτος, Ασκαλών, Εκρών), όπως και Πεντάπολη στην Νεκρά Θάλασσα (Σόδομα, Γόμμορα, Αδαμά, Σεβουίμ και Βελά/Σηγώρ).

Με ανάθεμα καταστράφηκε η Ιεριχώ στο Αρχαίο Ισραήλ και η Κρίσσα στον Α΄ Ιερο Πόλεμο στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι Ισραηλίτες ακούγοντας την φωνή του Προφήτη Ιερεμία βγήκαν από την Βαβυλώνα πριν την καταλάβουν οι Πέρσες του Κύρου του Μέγα, όπως και οι Χριστιανοί πριν καταλάβουν την Ιερουσαλήμ οι Ρωμαίοι του Τίτου.

Η Τύρος πολιορκήθηκε και καταστράφηκε τόσο από τον Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα, όσο και τον Μέγα Αλέξανδρο.

Πολλοί εγκληματίες λιθοβολούνταν τόσο στην Αρχαία Ελλάδα, όσο και στο Αρχαίο Ισραήλ.

Στους θρήνους και τα μοιρολόγια στο Αρχαίο Ισραήλ και την νεότερη Ελλάδα, οι άνθρωποι φορούν σκούρα ρούχα σε ένδειξη πένθους.

Ο Θεός έδωσε όνομα στον άνθρωπο, δείχνοντας του με τον τρόπο αυτόν και την εξουσία που είχε πάνω σε αυτόν, όπως ακριβώς το ίδιο κάνουν δίνοντας ονόματα οι άνθρωποι στα παιδιά τους, στα φυτά, τα δέντρα και τα ζώα (δηλαδή στην φύση).

Οι Ρηχαβίτες ήταν σκηνίτες και νομάδες, οι οποίες έμεναν σε σκηνές σαν τους βεδουίνους και δεν είχαν μόνιμα σπίτια, όπως ακριβώς έκανε και ο Πατριάρχης Αβραάμ πριν από αυτούς.

Οι Προφήτες και οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης στην Καινή λεγόνταν και Δίκαιοι.

Υπήρξαν τρεις εξορίες και αιχμαλωσίες των Εβραίων, δύο στην Παλαιά Διαθήκη από τους Ασσυρίους και τους Βαβυλωνίους και μία στην Καινή Διαθήκη από τους Ρωμαίους.

Η Κιβωτός της Διαθήκης μεταφερόνταν στις μάχες για να κερδίσουν οι Ισραηλίτες την Θεία Εύνοια και βοήθεια κατά των εχθρών τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αυτοκράτορες στην Ρωμανία (αλλά και οι Σταυροφόροι μετέπειτα) με τον Τίμιο Σταυρό, τα Λείψανα και τις Θαυματουργές Εικόνες των Αγίων.

Η Κιβωτός της Διαθήκης αιχμαλωτίστηκε από τους Φιλισταίους, αλλά επέστρεψε τελικά στο Ισραήλ χάρις στην εκστρατεία του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ, όπως ακριβώς και ο Τίμιος Σταυρός αρπάχθηκε από τους Πέρσες, αλλά επέστρεψε στην Ρωμανία χάρις στις εκστρατείες του ένδοξου Αυτοκράτορα Ηράκλειου, τις οποίες χρηματοδότησε η Εκκλησία υπό τον ικανότατο Πατριάρχη Σέργιο.

Η δε Κιβωτός της Διαθήκης χάθηκε επί των εισβολών των Βαβυλωνίων στο Αρχαίο Ισραήλ, ενώ μεγάλο μερός του Τιμίου Σταυρού από τις εισβολές των Σταυροφόρων, των Αγιουβίδων και των Τούρκων.

Τον Τίτλο Κύριος είχε ο Θεός στο Αρχαίο Ισραήλ (Γιαχβέ η Αδωνάι), όπως και οι αυτοθεποιημένοι Αυτοκράτορες στην Ρώμη.

Τόσο το Μάννα στο Αρχαίο Ισραήλ, όσο και η Θεία Ευχαριστία στην Καινή Διαθήκη είναι Θείες Τροφές που προέρχονται από τον Ουρανό.

12 μήνες είχε τόσο το Αρχαίο Ελληνικό, όσο και το Αρχαίο Ισραηλίτικο ημερολόγιο.

Τόσο στον Κατακλυσμό του Νώε, τα Σόδομα και τα Γόμμορα, το Αρχαίο Ισραήλ, όσο και στην Εκκλησία, πάντα έμενε ένα ευσεβές υπόλοιπο που μέσα από καταστροφές συνέχιζε την γενιά των ευσεβών (π.χ. ο Νώε και οι γιοι του, ο Λωτ, οι επίζήσαντες Ισραηλίτες από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία και οι ευσεβείς Χριστιανοί από διωγμούς, αιρέσεις και τους εξισλαμισμούς).

Ο όρος Έλληνες στην Παλαιά, την Καινή Διαθήκη και την Ρωμανία σήμαινε τους ειδωλολάτρες (ακόμα και αν αυτοί δεν είχαν καν Ελληνική καταγωγή), ενώ Νέοι Ισραηλίτες μετά την Παλαιά ονομάζονταν όλοι οι Χριστιανοί ακόμα και αν δεν είχαν καν Ισραηλίτικη καταγωγή.

Αντίστοιχα με τον όρο Έλληνες στην Αρχαιότητα υποδηλώνονταν εκτός των ίδιων των Ελλήνων και οι πολιτισμένοι λαοί που είχαν Ελληνική Παιδεία και είχαν ενστερνιστεί τον Ελληνικό πολιτισμό (π.χ. οι Ρωμαίοι), ενώ αντίστοιχα βάρβαροι όλοι η μη Ελληνικοί απολίτιστοι λαοί.

Όπως οι Σελευκίδες έφυγαν με ανταρτοπόλεμο από την Ιουδαία από τους Ζηλωτές Μακκαβαίους, έτσι έφυγαν και οι Σοβιετικοί και οι Αμερικάνοι από τους Ζηλωτές Μουτζαχεντίν και Ταλιμπάν.

Το όνομα Τούρκοι σήμαινε σκλάβοι και των Εβραίων οι ξένοι που ήρθαν πέρα από την Χαναάν πριν αυτά γίνουν ονόματα λαών.

Ο Ιακώβ στα Γεράρα των Φιλισταίων και του βασιλιά τους Αβιμελέχ, όπως και ο Αβραάμ στην Αίγυπτο και τον Φαραώ, είπαν ότι οι όμορφες γυναίκες τους ήταν αδερφές τους, για να μην τους σκοτώσουν και τους τις πάρουν οι ηγέτες των Βασιλείων αυτών, αλλά τελικά η αλήθεια αποκαλύφθηκε και με την βοήθεια του Θεού δεν τους συνέβη κανένα κακό τελικά.   

Τόσο ο Ισμαήλ, όσο και ο Ησαύ ήταν και οι δύο κυνηγοί.

Άγγελοι Κυρίου εμφανίστηκαν στα όνειρα του Ιακώβ και του Ιωσήφ του Μνήστορα.

Τόσο ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής, όσο και ο Τσένκινς Χαν έπεσαν και έσπασαν τα κόκαλα και οι δύο από ένα άρμα και ένα άλογο αντίστοιχα και στην συνέχεια πέθαναν από αρρώστιες, ενώ και οι δύο ήταν αιμοχαρείς πρίγκιπες, οι οποίοι έκαναν κατακτήσεις και σκότωσαν μυριάδες άντρες και γυναικόπαιδα, αν και στα νιάτα τους ήταν για ένα χρονικό διάστημα όμηροι των Ρωμαίων και Ταταρικών φυλών αντίστοιχα.

Όπως οι υπόλοιποι Ισραηλίτες πολέμησαν τους Βενιαμίτες για την παλλακίδα του Λευίτη που σκότωσαν αυτοί, έτσι και οι Βρετανοί πολέμησαν τους Ισπανούς για το αυτί του Βρετανού εμπόρου που έκοψαν αυτοί.  

Για να μην βρει τα εδώλια που είχε κλέψει η Ραχήλ ο πατέρας της, αυτή που τα είχε κρύψει κάτω από ένα σαμάρι καθόνταν πάνω του, όπως ακριβώς έκανε και ένας Άγιος με έναν αμαρτωλό αδερφό, ο οποίος είχε κρύψει παράνομα και ασεβώς μία αμαρτωλή γυναίκα με την οποία μοίχευε σε ένα πιθάρι από τους διώκτες του. 

Όπως η Ραχήλ έκλεψε τα εδώλια του πατέρα της του Νάθαν, έτσι και ο Λευίτης του Μιχαία έκλεψε τα εδώλια του κυρίου του.

Ο Παλαιός Ισραήλ παιδεύονταν παλαιοτέρα από τις εισβολές ξένων λαών και από την οικονομική και πολιτική κατοχή από άλλα έθνη (π.χ. Φιλισταίων, Βαβυλωνίων, Ασσυρίων) και ο Νέος Ισραήλ, δηλαδή η Ορθόδοξη Ελλάδα τόσο από τις εισβολές ξένων λαών (π.χ. Αράβων, Σταυροφόρων, Τούρκων, Βουλγάρων, ισλαμιστών λαθρομεταναστών) αλλά και από την οικονομική και πολιτική κατοχή από άλλα έθνη (π.χ. Γερμανών και τραπεζιτών, π.χ. του ΔΝΤ/Τρόικας). 

Ο διάβολος στους πρωτόπλαστους, αλλά στους ανθρώπους πριν (τους λεγόμενους «Γιους του Θεού-Γιγαντες-http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_8.html, ) και μετά τον Κατακλυσμό (σε μονάρχες και πολίτες στην Αρχαιότητα και με αιρέσεις στην σύγχρονη εποχή ή με την χρήση ηλεκτρονικών τσιπ και φαρμάκων) τους υποσχέθηκε ότι θα τους κάνει δήθεν «θεούς» χωρίς τον Θεό και τους νόμους του.

Η εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμήρου (Vladimir), μέχρι το μέσον του 5^ου Αιώνα η εικόνα παρέμεινε στην Ιερουσαλήμ. Από το Θεοδόσιο τον Μικρό μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από όπου, γύρω στο 1131 μ.Χ., η εικόνα, που θρυλείται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, μεταφέρθηκε στο Κίεβο, ως γαμήλιο δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωάννη Θ’ του Ιερομνήμονος προς τον μεγάλο πρίγκιπα του Κιέβου, Γιούρι Βλαντιμίροβιτς.

Το 1155 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην πόλη Βλαδίμηρο (Vladimir) και απ’ εκεί το 1395 μ.Χ. στην Μόσχα. Τοποθετήθηκε στο Κρεμλίνο και μπροστά της ανακηρύσσονταν οι πατριάρχες και στέφονταν οι Τσάροι.

Τον 15^ο Αιώνα, οι κάτοικοι του Βλαδιμήρου απαίτησαν την επιστροφή της εικόνας της Θεοτόκου στην πόλη τους. Αντί του πρωτοτύπου, τους δόθηκε ένα αντίγραφο της εικόνας, το οποίο φιλοτέχνησε ο σπουδαίος Ρώσος αγιογράφος Αντρέι Ρουμπλιόφ.

Το έτος 1395 μ.Χ. ο Μογγόλος πολέμαρχος Ταμερλάνος, αφού είχε κατακτήσει και καταστρέψει πολλές χώρες, είχε εισβάλει και στην Ρωσία και κατευθύνονταν στην Μόσχα. Τότε ο Μεγάλος Ηγεμόνας Βασίλειος Δημήτριεβιτς και ο Μητροπολίτης Κυπριανός Τσαμπλάκ μετέφεραν την εικόνα με μεγάλη λιτανεία για να σώσουν την πόλη.

Η λιτανεία κράτησε δέκα ημέρες, καθ’ οδόν από όπου περνούσε και στις δύο πλευρές του δρόμου, αμέτρητοι άνθρωποι προσεύχονταν γονατισμένοι με δάκρυα και ικέτευαν: “Μητέρα του Θεού, σώσε την γη της Ρωσίας”!

Η εικόνα έφθασε στην Μόσχα την 26η Αυγούστου 1395 μ.Χ., όπου την υποδέχθηκαν χιλιάδες λαού και την κατέθεσαν στον Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Κρεμλίνου. Την ίδια ημέρα που οι πιστοί της Μόσχας συναντούσαν την εικόνα του Βλαντιμίρ στην τοποθεσία Kuchkov, ο Ταμερλάνος που κοιμόταν στην σκηνή του είδε ένα τρομερό όνειρο.

Κατέβαιναν από ένα βουνό πολλοί Αρχιερείς με χρυσές ράβδους και πάνω τους στέκονταν μία γυναίκα λουσμένη στο φως, περιτριγυρισμένη από Αγγέλους με πύρινα σπαθιά, όπου του έδινε εντολή να εγκαταλείψει την Ρωσία!

Όταν ξύπνησε τρομαγμένος και ρώτησε τους συμβούλους του σχετικά, εκείνοι του είπαν πως ήταν η προστάτρια των Ρώσων, η Παναγία των Χριστιανών και Μητέρα του Χριστού. Έτσι ο φοβερός Ταμερλάνος έλυσε την πολιορκία.

Αυτό το όνειρο είναι καταγεγραμμένο όχι μόνο στα παλαιά Ρωσικά χρονικά αλλά και στα ταταρικά χρονικά. Το Χρονικό που αναφέρει το γεγονός κλείνει λέγοντας: «Και έφυγε ο Ταμερλάνος διώχνοντάς τον η δύναμη της Παναγίας».

Σε ανάμνηση του γεγονότος, στο σημείο που ο λαός της Μόσχας υποδέχθηκε την εικόνα, κτίσθηκε η Μονή Σρετένσκι (Προϋπάντηση). Επίσης, σ’ αυτήν την εικόνα αποδίδονται οι νίκες των Ρώσων κατά των Τατάρων το 1408, 1451 και 1459 μ.Χ. Διάσημη είναι και η μάχη στον ποταμό Ούγκρα, όταν στις 23 Ιουνίου 1480 μ.Χ. ο Αχμέτ Χαν υποχώρησε μπροστά στον κνέζη Ιωάννη τον Γ’, χωρίς μάχη. Όλος ο στρατός του κατελήφθη από έναν ανεξήγητο φόβο.

Μετά την Επανάσταση του 1917 μ.Χ., οι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστήρι το 1925 μ.Χ. Κατέστρεψαν τους ναούς του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, το καμπαναριό και το ηγουμενείο και εγκατέστησαν εκεί μία από τις πιο σημαντικές έδρες της Μυστικής Αστυνομίας.

Λέγεται ότι ακόμα κι αυτός ο Στάλιν πάνω στην απόγνωση του επικαλέστηκε την θαυματουργική χάρη της εικόνας της Παναγίας του Βλαδιμήρ και την «λιτάνευσε» με ένα στρατιωτικό αεροπλάνο πάνω από την πολιορκημένη από τους Γερμανούς Μόσχα τον Δεκέμβριο του 1941 μ.Χ. Μετά από λίγο οι Γερμανοί άρχισαν να υποχωρούν!

Σήμερα, η «Θεοτόκος του Βλαδιμήρου» αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα της περίφημης πινακοθήκης «Τρετιακόφ» της Μόσχας (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/08/blog-post_553.html).

Η εικόνα της Θεοτόκου του Βλαδιμήρου τιμάται κάθε χρόνο στην Ρωσία στις 3 Ιουνίου . Επίσης, στις 23 Ιουνίου, για την απελευθέρωση της Μόσχας από την επιδρομή του χάνου Ακμάτ (1480 μ.Χ.) και στις 26 Αυγούστου, για την σωτηρία του Ρωσικού λαού από την εισβολή του Ταμερλάνου (1395 μ.Χ.).

Στην Ρόδο έφτασαν κάποια περίοδο αλυσοδεμένοι τέσσερις ιερείς από την Κρήτη, οι οποίοι δια τον φόβο των Βενετών κατακτητών της μεγαλονήσου και την δίωξη της Ορθοδοξίας, είχαν πάει να χειροτονηθούν στα Κύθηρα. Τους έπιασαν όμως Αγαρηνοί και τους πούλησαν σκλάβους στους Τούρκους της Ρόδου.

Εκεί, οι τέσσερις νέοι ιερείς, ακούγοντας πρώτη φορά για τον Άγιο Φανούριο, με την πρώτη ευκαιρία, σε μια στιγμή που τους είχαν στείλει για διάφορες δουλειές οι Τούρκοι δυνάστες τους, πήγαν και δεήθηκαν με δάκρυα μπροστά στην εικόνα του Αγίου για να τους ελευθερώσει.

Πράγματι ο Άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυς, έσπευσε αμέσως στον ύπνο των τριών Τούρκων που τους είχαν στη δούλεψή τους και τους ζήτησε να τους αφήσουν ελεύθερους. Οι Τούρκοι όμως τους πέρασαν αλυσίδες και τους φερόταν πολύ χειρότερα, νομίζοντας πως εκείνος ο Στρατιωτικός που είδαν ήταν απλά ένα όνειρο…

Ο Άγιος όμως ξαναπήγε στον ύπνο τους και τους απείλησε με δεινά, εάν δεν τον άκουγαν. Οι Τούρκοι συνέχισαν τα δικά τους και τότε τυφλώθηκαν και άρχισαν να έχουν φοβερούς πόνους στο σώμα τους και οι ίδιοι και άλλα μέλη των οικογενειών τους. Τότε θυμήθηκαν τι είχε συμβεί και ζήτησαν συγχώρεση από τους σκλάβους ιερείς, παρακαλώντας τους να τους σώσουν και να τους θεραπεύσουν.

Όντως οι ιερείς προσευχήθηκαν και έτσι φανερώθηκε για μια ακόμη φορά ο Άγιος Φανούριος στον ύπνο των Τούρκων και τους είπε πως για να τους θεραπεύσει, πρέπει να στείλουν ο καθένας από ένα γράμμα ελευθέρωσης των ιερέων μπροστά στην εικόνα του, εκεί στην Ρόδο, όπως και έγινε…

Οι ιερείς συγκλονισμένοι από το μεγάλο θαύμα, έφτιαξαν ένα αντίγραφο της ευρεθείσας εικόνα του Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου και το πήραν στην Κρήτη, διαδίδοντας το όνομα και την εν Χριστώ θαυματουργή Χάρη του Αγίου (https://romioitispolis.gr/%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%8c-%ce%b8%ce%b1%cf%8d%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%af%ce%bf%cf%85/).

Με τύφλωση τιμωρήθηκαν και οι Σοδομίτες, με πόνους στο σώμα ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Ηρώδης ο Μέγας, ενώ προειδοποιητικά όνειρα για να μην κάνουν κακό και αμαρτίες είδαν και ο Φαραώ επί Αβραάμ και ο Αβιμέλεχ επί Ιακώβ. 

Ο βασιλιάς Ηρώδης ο Αντύπας δίκασε τόσο τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή, όπως και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Οι Άγιοι Παίσιος και Πορφύριος, παρακάλεσαν να πάρουν τον καρκίνο άλλων ανθρώπων οι ίδιοι για να τους σώσουν, όπως και έγινε πραγματικά τελικά.

Στους Άγιους Τόπους ακόμα και σήμερα στέκονται τέσσερις γνωστοί βράχοι, στέκουν έτσι όπως στεκόντουσαν και στην εποχή του ερχομού του Χριστού στον κόσμο.

Ο ένας είναι η πέτρινη σπηλιά στην Βηθλεέμ, όπου Αυτός γεννήθηκε, ο δεύτερος είναι ο βράχος στο Όρος των Πειρασμών, όπου Αυτός πειραζόταν από τον Σατανά, ο τρίτος βράχος είναι του Γολγοθά, στον οποίο σταυρώθηκε, κάτω από τον οποίο κηδεύτηκε, και όπου αναστήθηκε και ο τέταρτος είναι ο βράχος στο Όρος των Ελαιών, από τον οποίο ανελήφθη στους ουρανούς.

Δηλαδή τέσσερα σημαντικότατα γεγονότα από την ζωή του Σωτήρα είναι δεμένα με τους τέσσερις ακίνητους βράχους.

Δεν υπάρχει εκείνο το σπίτι στην Ναζαρέτ, όπου Αυτός ζούσε, ούτε εκείνο στην Καπερναούμ όπου είχε κατοικήσει. Δεν υπάρχει ούτε ένα κτίσμα στο οποίο Αυτός παρέμεινε, ούτε το παλάτι του Ηρώδη, ούτε εκείνο όπου ο Πιλάτος κοιμόταν, ακόμα ούτε ο ναός του Σολομώντα.

Ότι χτίστηκε με το ανθρώπινο χέρι όλα τα έφθειρε ο χρόνος. Αλλά εκείνοι οι τέσσερις βράχοι, δημιουργημένοι από τον Θεό, στέκουν και σήμερα το ίδιο όπως και κάποτε.

Ώστε να μην μπορέσει κανείς να αμφιβάλει, ότι Αυτός όντως γεννήθηκε, ότι πειραζόταν σαν άνθρωπος, ότι σταυρώθηκε για τις ανθρώπινες αμαρτίες αλλά και αναστήθηκε, και ότι με δόξα ανελήφθη στους ουρανούς στην αιώνια πατρίδα Του, όπου περιμένει τους δικαίους Του.

Ήξερε ο Παντογνώστης την πέτρινη ανθρώπινη καρδιά και το ανθρώπινο λογικό που όλο αμφιβάλλει, γι’ αυτό σοφά έδεσε εκείνα τα τέσσερα μεγάλα γεγονότα με τους τέσσερις ακίνητους βράχους. Ενώ εάν ο Χριστός είχε γεννηθεί σε κάποιο σπίτι στην πόλη ή στο χωριό, άραγε θα υπήρχε ακόμα αυτό το σπίτι και θα μαρτυρούσε;

Δεν υπάρχει όχι μόνο το σπίτι αλλά ούτε η πόλη όπου γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεν είναι γνωστή όχι μόνο η πόλη αλλά ούτε το κράτος, όπου γεννήθηκε ο μεγάλος Όμηρος. Ενώ η αγία Σπηλιά του Χριστού στην Βηθλεέμ στέκει και μαρτυρεί. Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται (https://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/08/blog-post_518.html).

Τόσο ο Άγιος Πορφύριος, όσο και ο ένδοξος Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ πριν γίνουν Άγιος και βασιλιάς αντίστοιχα ήταν και οι δύο βοσκοί.

Με το θαύμα που έγινε στην Μελίτη στον Απόστολο Παύλο, ο οποίος δεν έπαθε Θαυμαστά τίποτα από το δάγκωμα φιδιού, οι γηγενείς κάτοικοι του νησιού τον πέρασαν για δήθεν «θεό», όπως και τον Απόστολο Παύλο και τον Βαρνάβα στα Λύστρα τους πέρασαν για τον Ερμή (λόγω της ευφράδεια του τον πρώτο) και τον Δία τον δεύτερο, όταν Θαυμαστά θεράπευσαν έναν κουτσό.

Από τον Προφήτη Μωυσή και τον αδερφό του τον Ααρών, πιο πολύ μιλούσε ο δεύτερος που είχε ευφράδεια, όπως και ο Απόστολος Παύλος αντίστοιχα, όταν βρισκόταν μαζί με τον Βαρνάβα.

Η Κιεβινή Ρωσία ήταν μία συνομοσπονδία δώδεκα πριγκιπάτων υπό την ηγεσία του Κιέβου, όπως ακριβώς και το Αρχαίο Ισραήλ ήταν μία ομοσπονδία Δώδεκα Φυλών υπό την ηγεσία του Ιούδα.

Ο Πνευματικός του ηγεμόνα του Ιβάν του Γ’ του Τρομερού, ο Επίσκοπος Ροστόβ Βασσιανός, τον προέτρεψε να φανεί αντάξιος του προπάππου του Ντονστόι, ο οποίος νίκησε τους Τατάρους και να συντρίψει τον άθεο βασιλιά των Αγαρηνών, τον Αχμέντ Χαν Μπιν Κουτούκ, ο οποίος δεν ήταν κανονικός βασιλιάς, αλλά άθεος και  ληστής και να αποτινάξει τον Μογγολικό ζυγό από το Βασίλειο του.

Το ίδιο τον προέτρεπε και η σύζυγος του Σοφία Παλαιολογίνα, η οποία του έλεγε: «Ως πότε θα είμαι δούλη του Χάνου των Τατάρων»;, όπως και ο Κλήρος και ο λαός της Ρωσίας.

Αντίστοιχα και κατά την εκστρατεία του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού κατά του Χανάτου του Καζάν, ο Κλήρος και  ο λαός τον παρότρυναν να αναλάβει την εκστρατεία αυτή του Σταυρού κατά του ισλάμ και να απαλλάξει την Ρωσία από τις επιδρομές τους. 

Παράλληλα και κατά την απελευθέρωση της Καλαμάτας κατά την Επανάσταση της Εθνεγερσίας το 1.821 μ.Χ., οι Ιερείς και οι Μοναχοί ευλογησαν τις σημαίες και τα λάβαρα των εξεγερμένων και τους προέτρεψαν να απελευθερώσουν την Ελλάδα.

Κατά το κάψιμο της Μόσχας από τους Μογγολους του Ντεβλέτ Γκιράι της Κριμαίας το 1.571 μ.Χ., πολλοί Πιστοί που κατέφυγαν στις Εκκλησίες, είτε κάηκαν σε αυτές, είτε αυτές κατέρρευσαν και τους καταπλάκωσαν, όπως έγινε και με την καταστροφή Εκκλησιών στην Ρωσία από τους μπολσεβίκους του Λένιν το 1.917 μ.Χ.

Οι κοσμικές πηγές ή, δηλαδή, οι επιστήμονες, ειδικοί και γενικότερα οι ορθολογιστικές πηγές μιλάνε για το θέμα των γεωφυσικών φαινόμενων, έχοντας πάντα ως κυρίαρχο θέμα ή ζήτημα τους σεισμούς. Με άλλα λόγια, θα καταθέσω παρακάτω τις επιστημονικές O θέσεις, τις γεωλογικές έρευνες και προσεγγίσεις, τις μελλοντικές προβλέψεις και προβολές των ειδικών για το σύνθετο θέμα των γεωφυσικών φαινομένων και κυρίως των σεισμών.

Κατ΄ αρχήν, ας δούμε τους μεγαλύτερους σεισμούς στον κόσμο από τις αρχές του 20ού Αιώνα σύμφωνα με το National Geographic: Χιλή, 1.960 μ.Χ., 9,5 Ρίχτερ. Αλάσκα, 1.964 μ.Χ., 9,2 Ρίχτερ. Ινδονησία, 2004 μ.Χ., 9,1 Ρίχτερ. Ιαπωνία, 2011 μ.Χ., 9 Ρίχτερ. Ρωσία, 1.952 μ.Χ., 9 Ρίχτερ. Κολομβία, 1.906 μ.Χ., 8,8 Ρίχτερ. Χιλή, 2010 μ.Χ., 8,8 Ρίχτερ. Κίνα, 2008 μ.Χ., 8 Ρίχτερ. Περού, 2007 μ.Χ., 7,7 Ρίχτερ. Πακιστάν, 2005 μ.Χ., 7,6 Ρίχτερ. Ινδονησία, 2009 μ.Χ., 7,6  Ρίχτερ. Τουρκία, 2011 μ.Χ., 7,2 Ρίχτερ. Και, Αϊτή, 2021 μ.Χ., 7,2 Ρίχτερ.

Στη συνέχεια καταγράφονται οι μεγαλύτεροι σεισμοί στην Ελλάδα: Ο ισχυρότερος σεισμός που έχει σημειωθεί ποτέ στην Ελλάδα ήταν το 1.856 μ.Χ. στην Ρόδο, μεγέθους 8,2 Ρίχτερ, ενώ ο φονικότερος ήταν το 1.881 μ.Χ. στην Χίο, μεγέθους 7,3 Ρίχτερ, με πάνω από 4.000 νεκρούς.

Πέραν αυτών των 2 γίγα-σεισμών, δείτε επίσης και: 1.810 μ.Χ. Κρήτη 7,8. 1.926 μ.Χ. Ρόδος 8,0. 1.886 μ.Χ. Φιλιατρά 7,5. 1.956 μ.Χ. Αμοργός 7,5. 1.867 μ.Χ. Κεφαλονιά 7,2. 1.903 μ.Χ.  Κύθηρα 7,2. 1.953 μ.Χ. Αργοστόλι 7,2. 1.957 μ.Χ. Ρόδος 7,2. 1.968 μ.Χ. Άγιος Ευστράτιος 7,1. 1.894 μ.Χ. Αταλάντη 7,0. 1.932 μ.Χ. Ιερισσός 7,0. 1.935 μ.Χ. Κρήτη 7,0. 1.947 μ.Χ. Μεσσηνία 7,0. 1.954 μ.Χ. Σοφάδες 7,0 Ρίχτερ.

Λόγω του ότι η περιοχή της Αττικής έχει περίπου τον μισό πληθυσμό της χώρας, σας καταθέτω τις επιστημονικές απόψεις που αφορούν τις τέσσερεις μεγαλύτερες σεισμικές απειλές για το Λεκανοπέδιο.

Πρώτη απειλή, μας λένε οι ειδικοί, είναι ο «Ανατολικός Κορινθιακός έως τον Νότιο Ευβοϊκό»: Στα «ΝΕΑ» ο σεισμολόγος Γερ. Παπαδόπουλος είχε δηλώσει: «Είναι μια μεγάλη ζώνη σαν δαχτυλίδι μήκους 60 χλμ. που περικυκλώνει την Αττική και συνιστά μόνιμη εστία κινδύνου».

Δεύτερη απειλή είναι τα «Ρήγματα Πεντέλης, Ραφήνας, Σπάτων». Τρίτη απειλή αποτελεί ο «Σαρωνικός». Και, τέλος, μια ακόμη τέταρτη απειλή για την Αθήνα προέρχεται από το «ρήγμα της Αταλάντης».

Την έντονη σεισμική δραστηριότητα στον Κορινθιακό Κόλπο κατά τους τελευταίους μήνες αποτύπωσε ο σεισμολόγος κ. Γερ. Χουλιάρας (Facebook), ο οποίος κάνει λόγο «για χιλιάδες μικρο-σεισμούς στην περιοχή από την αρχή της χρονιάς». Εισέτι, ο καθηγητής κ. Άκης Τσελέντης τονίζει (zougla.gr):

«Από τον Φεβρουάριο έως τώρα έχουμε καταγράψει πάνω από 1.800 μικροσεισμούς στο Κορινθιακό Κόλπο.. Σίγουρα κάποια στιγμή το θηρίο των Αλκυονίδων θα ξαναουρλιάξει, αυτά που λένε σε 400 χρόνια είναι αστεία».

Ακόμη, ο καθηγητής Κ. Μακρόπουλος έχει αναφέρει: «Θα υπάρξει μεγαλύτερος σεισμός στην Αθήνα μέχρι το 2021 μ.Χ...πλησιάζει η περίοδος ενεργοποίησης του ρήγματος των Αλκυονίδων που προκάλεσε τον σεισμό του 1981 μ.Χ..» (υπενθύμιση: 24 Φεβρουαρίου 1981 μ.Χ.: 6,7 Ρίχτερ).

Ειδική περίπτωση αποτελεί ο φονικός σεισμός των 7,5 ρίχτερ της 9ης Ιουλίου 1.956 μ.Χ., που έπληξε κυρίως την Σαντορίνη και προκάλεσε τσουνάμι μέχρι την Κάλυμνο. Χαρακτηριστικά ήταν και τα δημοσιεύματα της εποχής, καθώς ανέφεραν ότι η σεισμική δόνηση ισοδυναμούσε με έκρηξη 10,000 ατομικών βομβών.

Τότε έχασαν τη ζωή τους 53 άνθρωποι και το 35% των σπιτιών είχαν καταρρεύσει. Τον μεγάλο σεισμό ακολούθησε τσουνάμι που ξεπέρασε τα 15 μέτρα σε ύψος και είχε ως αποτέλεσμα μία γυναίκα να χάσει τη ζωή της στην Κάλυμνο.

Πάμε τώρα στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί περιμένουν τα χειρότερα ή όπως λένε πολλοί ειδικοί: «Έρχεται σεισμός-μαμούθ». Λόγου χάρη, ο Πρύτανης Νεοτεκτονικής και Σεισμών, καθ. Δρ. Haluk Selim του Πανεπιστημίου Gelisim αναφέρει:

«Το ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας επηρέασε την περιοχή με δύο σεισμούς που συνέβησαν το 1.999 μ.Χ.. που, από το 1.939 μ.Χ., σε αυτή την γεωγραφική  περιοχή, έχει δώσει περίπου 11 σεισμούς μεγαλύτερους από 7 ρίχτερ σε 60 χρόνια..  Έχουν περάσει 22 χρόνια και ακόμη δεν έχει σημειωθεί σεισμός στο ρήγμα της Βόρειας Ανατολίας».

Ο Τούρκος γεωλόγος Νάτσι Γκρούρ έγραψε έτι στο Twitter: «Αναφέρω ότι ο αναμενόμενος σεισμός θα πραγματοποιηθεί σε αυτήν την ενότητα και θα έχει μέγεθος τουλάχιστον 7,2 ρίχτερ». Επίσης, ο Οργανισμός Σχεδιασμού της Κωνσταντινούπολης (IPA), εκτιμά ότι τουλάχιστον 48.000 κτίρια θα υποστούν σοβαρές ζημιές σε σεισμό 7,5 μεγέθους, ενώ άλλα 194.000 θα καταγράψουν τουλάχιστον ζημίες μεσαίας σοβαρότητας.

Προσέτι, ο καθηγητής Σουκρού Έρσοϊ του Πολυτεχνείου Γιλντίζ τόνισε: «Αναμένουμε σεισμούς μεγαλύτερους από 7 στην περιοχή του Μαρμαρά. 28 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στην περιοχή του Μαρμαρά. Υπάρχουν περίπου 6.000.000 σπίτια».

Από την Τουρκία ας πάμε να δούμε, εν συντομία επίσης, την Αμερική και το διάσημο Ρήγμα του Αγίου Ανδρέα στην Καλιφόρνια, μήκους  περίπου 1.200 χιλ.,  που και αυτό βρυχάται εδώ και λίγα χρόνια τώρα. Ιστορικά, το εν λόγω ρήγμα έχει προκαλέσει πολύ δυνατούς σεισμούς:

1.857 μ.Χ., Φορτ Τρέχον, 7,9 Ρίχτερ. 1.906 μ.Χ., Σαν Φρανσίσκο, 7.8 Ρίχτερ. 1.957 μ.Χ., Σαν Φρανσίσκο, 5,7 Ρίχτερ. 1.989 μ.Χ., Λόμα Πριέτα, 6,9 Ρίχτερ. 2004 μ.Χ., Πάρκφιλντ, 6,0 Ρίχτερ. 2017 μ.Χ., Σίρς Βάλλευ, 7,1 Ρίχτερ.

Ο καθηγητής και επικεφαλής του Σεισμολογικού Κέντρου της Ν. Καλιφόρνια Τόμας Τζόρνταν ανέφερε (2016 μ.Χ.): «Το ρήγμα του Άγιου Ανδρέα είναι κλειδωμένο, γεμάτο και έτοιμο να σπάσει. Οι τεκτονικές πλάκες στο σημείο κινούνται περίπου πέντε εκατοστά κάθε χρόνο, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε μεγάλους σεισμούς στην Καλιφόρνια».

Έτι, το 2008 μ.Χ., η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ είχε προειδοποιήσει ότι και ένας ακόμη σεισμός των 7,8 Ρίχτερ στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα μπορεί να προκαλέσει περισσότερους από 1.800 θανάτους, 50.000 τραυματισμούς, ζημιές και καταστροφές υποδομών ύψους 200 δισ. δολαρίων».

Η Καλιφόρνια «κουνιέται» συνεχώς και κάτοικοί της χάνουν τον ύπνο τους φοβούμενοι το «μπαμ» στο ρήγμα του Αγίου Ανδρέα. Προκειμένου να κατανοήσουμε το πόση καταστροφή θα έφερνε ένας σεισμός που θα έπληττε το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, θα σας καταγράψω αυτό που επεσήμανε ο Δρ. Lucy Jones, επιστημονικός σύμβουλος για τη μείωση των κινδύνων στην Αμερικανική Γεωλογική Έρευνα, το 2013 μ.Χ.: «Φανταστείτε την Αμερική χωρίς το Λος Άντζελες!».

Ας δούμε, τέλος και εν συντομία, και το διασημότερο υπερηφαίστειο στον κόσμο: το Γέλοουστοουν των ΗΠΑ. Το Γέλοουστοουν βρίσκεται κυρίως στην πολιτεία του Ουαϊόμινγκ, αν και επεκτείνεται και στην Μοντάνα και στο Άϊνταχο. Έχει έκταση 8.980 τετρ. χιλ. (κάντε εδώ αντιπαραβολή με την Κρήτη:

8.303 τετρ. χιλ.). Το «υπερηφαίστειο» του Γέλοουστοουν έχει εκραγεί μόλις τρεις φορές. Η πρώτη έγινε πριν από 2,1 εκατομμύρια χρόνια, η δεύτερη πριν από 1,3 εκατομμύρια χρόνια και η τελευταία πριν από 664 χιλιάδες χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια το Γέλοουστοουν βράζει κυριολεκτικά και απειλεί να θάψει την Βόρειο Αμερική κάτω από τέφρα και να προκαλέσει ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το 2014 μ.Χ. ομάδα ειδικών επιστημόνων δημοσίευσε μια μελέτη στο περιοδικό «Geochemistry, Geophysics, Geosystems», η οποία έρευνα «χαρτογράφησε» το πως θα έμοιαζε μια τυχόν έκρηξη του Γέλοουστοουν.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μία τέτοια έκρηξη θα μπορούσε να θάψει τις πολιτείες Γουαϊόμινγκ, Μοντάνα, Αϊνταχο και του Κολοράντο κάτω από ένα μέτρο ηφαιστειακής στάχτης ή ένα μείγμα πέτρας και γυαλιού.

Το στρώμα στάχτης θα οδηγούσε σε θάνατο χιλιάδων φυτών και ζώων, φθορές κτιρίων και βραχυκυκλώματα ηλεκτρικών συσκευών. Με μια μόνον φράση: «Η Αμερική θα γινόταν Μερική!» (https://www.google.com/imgres?imgurl=https%3A%2F%2Fwww.tanea.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2016%2F11%2F27121764_%25CE%25A7%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A31.jpg&imgrefurl=https%3A%2F%2Fwww.tanea.gr%2F2016%2F11%2F04%2Fworld%2Fo-megalos-xartis-twn-eklogwn%2F&tbnid=am31Vh3C8zZwzM&vet=12ahUKEwjMzoi-1-LyAhVKh_0HHTgDD0UQMygDegQIARAY..i&docid=x0VQbBh4b_fhpM&w=640&h=376&q=%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%8A%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%2C%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1%2C%20%CE%91%CF%8A%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%BF%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82&hl=el&ved=2ahUKEwjMzoi-1-LyAhVKh_0HHTgDD0UQMygDegQIARAY).

Ότι δηλαδή έπαθαν ιστορικά (με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και καταστροφές) η Πομπηία, τα Σόδομα και τα Γόμορα, η Σαντορίνη (αλλιώς Θήρα)  από εκρήξεις ή φονικοί σεισμοί σαν αυτόν στην επαρχία Shaanxi της Κίνας το 1.556 μ.Χ., το 1755 μ.Χ., στην Λισαβόνα της Πορτογαλίας, το 1960 μ.Χ. κοντά στο λιμάνι Agadir στο Μαρόκο, ή το 1970 μ.Χ. κοντά στην πόλη Chimbote του Περού (https://www.penna.gr/top-10/7565-oi-pio-fonikoi-seismoi-stin-istoria-tis-anthropotitas).

Και επίσης στην Μεσίνα της Ιταλίας το 1908 μ.Χ., στο Κάντο της Ιαπωνίας το 1923 μ.Χ., στην Ασγκαμπάτ του Τουρκμενιστάν το 1948 μ.Χ., στο Ανκάς του Περού το 1970 μ.Χ., στο Τανγκσάν της Κίνας το 1976 μ.Χ., στο Κασμίρ του Πακιστάν 2005 μ.Χ., στο Σιτσουάν της Κίνας το 2008 μ.Χ., στην Αϊτή το 2010 μ.Χ. και στον Ινδικό Ωκεανό (https://www.sansimera.gr/listes/14), το 2004 μ.Χ.

Και στην Αρχαιότητα συνέβησαν επίσης ισχυροί σεισμοί (με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και καταστροφές, π.χ. στην Ιεριχώ της Παλαιστίνης, ο γνωστός είναι ο μεγάλος σεισμός της Σπάρτης το θέρος του 464 π.Χ., αλλά και ο σεισμός του 426 π.Χ., όταν οι οι Πελοποννήσιοι είχαν προχωρήσει ως τον Ισθμό για να εισβάλουν στην Αττική, ισχυροί σεισμοί τούς ανάγκασαν να γυρίσουν πίσω.

Τότε οι Οροβιές, στο ΒΔ άκρο της Εύβοιας, κατά την εξιστόρηση του Θουκυδίδη, κατακλύσθηκαν από τεράστιο κύμα και όσοι δεν πρόφθασαν να καταφύγουν στα υψώματα σκοτώθηκαν, ενώ τμήμα της ξηράς καταποντίστηκε.

Το κύμα παρέσυρε και τμήμα του Αθηναϊκού τείχους στο νησάκι Αταλάντη της Λοκρίδος, όπου κομμάτιασε μία από τις δύο Αθηναϊκές τριήρεις που ήταν τραβηγμένες στην ξηρά. Στην αντικρινή Πεπάρηθο (Σκόπελο) εγένετο κύματος επαναχώρησις και καταστράφηκε τμήμα του τείχους, το πρυτανείο και οικίες.

Ο Στράβων περιγράφει τις συνέπειες ενός φοβερού σεισμού στην περιοχή Εύβοιας και Λοκρίδος. Οι θερμές πηγές της Αιδηψού και των Θερμοπυλών στέρεψαν για τρεις μέρες. Στους Ωρεούς (Βόρεια Εύβοια) κατέρρευσαν επτακόσιες οικίες και το παραθαλάσσιο τείχος.

Η Σκάρφεια καταστράφηκε εκ θεμελίων, χίλιοι επτακόσιοι άνθρωποι σκοτώθηκαν, ενώ στο Θρόνιον περίπου εννιακόσιοι. Καταστροφές έγιναν στον Εχίνο, στα Φάλαρα, στην Ηράκλεια, στην Λαμία και στην Λάρισα. Το τείχος της Ελάτειας ράγισε και στην Αταλάντη δημιουργήθηκε ρήγμα. Μια τριήρης τινάχτηκε από τα νεώρια και έπεσε πέρα από το τείχος.

Τον χειμώνα του 373 π.Χ. έγινε στον Κορινθιακό ο καταστρεπτικότερος ίσως σεισμός της Ελληνικής ιστορίας, ενώ στην Αθήνα ήταν άρχων ο Αστείος. Χάθηκαν δύο σπουδαίες πόλεις: Η Ελίκη (περί τα 7 χιλιόμετρα ΝΑ του Αιγίου) και η Βούρα. Τότε καταστράφηκε και ο ναός του Απόλλωνος στους Δελφούς.

Ο τρομερός σεισμός έγινε ξαφνικά και νύχτα, και ταυτόχρονα η ξηρά κατακλύστηκε από τη θάλασσα και η Ελίκη ­ που απείχε 12 στάδια, δηλαδή 2,16 χιλιόμετρα από την θάλασσα ­ παρασύρθηκε αύτανδρη. Από το άλσος του Ποσειδώνος φαίνονταν μόνο οι κορφές των δέντρων. Κατά τον Ερατοσθένη, το χάλκινο άγαλμα του Ποσειδώνος, που κρατούσε ιππόκαμπο, βρισκόταν όρθιο στον βυθό ενάμιση αιώνα αργότερα και έσκιζε τα δίχτυα των ψαράδων.

Δέκα λακωνικά πλοία αγκυροβολημένα εκεί βυθίστηκαν. Οι δύο χιλιάδες άνδρες που έστειλαν οι Αχαιοί για βοήθεια δεν κατόρθωσαν ούτε να περισυλλέξουν τους νεκρούς. Από την Βούρα, που απείχε 40 στάδια (7,2 χιλιόμετρα) από τη θάλασσα, σώθηκαν μόνον όσοι έλειπαν από την πόλη. Ο σεισμός που κατέστρεψε την Ρόδο περί το 226 π.Χ. μεταξύ των άλλων καταστροφών τσάκισε στα γόνατα και τον περίφημο Κολοσσό ύψους 32 μ. και τον ξάπλωσε στο έδαφος.

Σημαντική βοήθεια ήρθε τότε στη Ρόδο από διάφορα σημεία: ο Ιέρων των Συρακουσών έστειλε έξι τάλαντα αργύρου (περίπου 155 κιλά) και αργυρούς λέβητες για την ανοικοδόμηση του τείχους, παρείχε δε ατέλεια στα πλοία της Ρόδου. Οι παρόμοιες καταστροφές δεν αντιμετωπίζονταν πάντα με πνεύμα αλληλεγγύης.

Περί το 411 π.Χ., που η Κως είχε γκρεμιστεί συθέμελα από ισχυρό σεισμό, το μεγαλύτερο απ’ όσους θυμόμαστε ­ όπως γράφει ο Θουκυδίδης ­ και οι κάτοικοί της είχαν καταφύγει στα βουνά, ο Λακεδαιμόνιος Αστύοχος που περνούσε από εκεί με μερικά πλοία λεηλάτησε πλήρως το νησί, αφήνοντας πίσω μόνο τους ελεύθερους πολίτες που δεν εξανδραπόδισε (https://www.seismoi.gr/istorikoiseismoi.htm).

Σύμφωνα με την παράδοση, ένα λιοντάρι δέχθηκε τον Άγιο Μάμα στην ράχη του και τον μετέφερε μακράν των άλλων θηρίων, εξ ου και η θεματογραφία της αγιογράφησής του. Τελικά, τον εκτέλεσαν με τρίαινα, η οποία διαπέρασε τα σπλάγχνα του Αγίου, παραδίδοντας έτσι το πνεύμα του στο δικαιοκρίτη Θεό (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/09/02.html#more), όπως και τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορανίτη τον μετέφεραν στην ράχη τους λιοντάρια.

Ο Άγιος Μάμας κράτησε τα έντερα του πριν πεθάνει, όπως και ο Ραζίς στα Ιεροσόλυμα τον καιρό των Μακκαβαίων.

Τον Άγιο Μάμα τον υπεράσπισε το λιοντάρι του από τους διώκτες του, όπως και ένας σκύλος ενός Έλληνα οπλίτη στον Μαραθώνα από τους Πέρσες (Κλαύδιος Αιλιανός, Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος VII, 38, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B1#cite_note-80).

Ο Ξέρξης με ένα «θεϊκό (δήθεν) όνειρο» αποφάσισε να συνεχίσει την εκστρατεία κατά της Ελλάδας, την οποία είχε αναβάλει, όπως και ο Φαραώ της Αιγύπτου, και ο Αβιμέλεχ της Φιλισταίας εμποδίστηκαν με πραγματικά Θεϊκά Όνειρα να μοιχεύσουν με τις συζύγους των Πατριαρχών Αβραάμ και Ιακώβ αντίστοιχα, ενώ και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος, ο Μαρδοχαίος, ο Προφήτης Δανιήλ και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ είδαν επίσης Θεϊκά Όνειρα και Οράματα.

Ο Δούκας Νοταράς ζήτησε από τον Μωάμεθ τον Β’ (όπως και η Αγία Σολμωνή, η μητέρα επτά γιων για αυτούς από τον Αντίοχο τον Δ’ τον Επιφανή) και ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος Χρεμπάνοβιτς από τον Βαγιαζήτ τον Α΄, να εκτελεστούν και οι δύο τελευταίοι για να δουν ότι οι γιοι του πρώτου και οι αξιωματικοί του δεύτερου δεν έγιναν εξωμότες και προδότες της Πίστης και της πατρίδας τους, όπως και έγινε.

Οι Κρήτες έδιναν για τα δημόσια συσσίτιά σε ένα κοινό ταμείο, την εταιρεία, το ένα δέκατο των εσόδων τους, όπως και οι Ισραηλίτες έδιναν το ένα δέκατο των εσόδων τους στον Ναό για τις ανάγκες στήριξης των φτωχών.  

Ο Σεναρηχείμ, ο οποίος κατέστρεψε τον Ναό του Εσαγκίλα/Πύργο της  Βαβέλ είχε οικτρό τέλος και δολοφονήθηκε από τους δύο από τους τρεις γιους του, όπως και ο Αρταξέρξης ο Γ’ που δολοφονήθηκε από τον Βαγώα και είχε καταστρέψει τους ναούς της Αιγύπτου, αλλά και ο Ξέρξης ο Α΄ που κατέστρεψε τους ναούς της Βαβυλώνας και της Αιγύπτου εξοντώθηκε από τον Αρτάβανο (με την υποστήριξη μάλιστα του ίδιου του του γιου Αρταξέρξη του Α’ όπως λένε κάποιοι). 

Μετά τον θάνατο του Κωνστάντιου (361 μ.Χ.) και την αναρρίχηση στον αυτοκρατορικό θρόνο του Ιουλιανού (361-363 μ.Χ.), ο παρανοϊκός αυτοκράτορας θέλησε να επαναφέρει την ειδωλολατρική παγανιστική θρησκεία και άρχισε άγριους διωγμούς κατά των Χριστιανών και της Εκκλησίας. Το Μάρτιο του 363 μ.Χ. βρέθηκε στην Αντιόχεια, λίγο πριν εκστρατεύσει κατά των Περσών.

Ζήτησε να μεταβεί στο «ιερό» του Δαφναίου Απόλλωνα, να θυσιάσει στον δήθεν «θεό» και να ζητήσει χρησμό, για την έκβαση της εκστρατείας. Διέταξε δε να οργανωθούν λαμπρές εκδηλώσεις και να παραβρεθεί ο λαός της Αντιόχειας στην τελετή.

Όμως με έκπληξη και απογοήτευση, όταν πήγε στο μαντείο, είδε την εγκατάλειψη του «ιερού» και την απουσία των Αντιοχέων. Συνάντησε έναν άθλιο γέρο ειδωλολάτρη ιερέα, με μια χήνα παραμάσχαλα για την θυσία.

Μάλιστα ο σκοταδιστής ιερέας και μάντης διαμήνυσε στον θρησκομανή αυτοκράτορα ότι ο «θεός» έπαψε να χρησμοδοτεί, διότι εμποδίζεται από την παρουσία του «μιάσματος», εννοώντας τα λείψανα του Χριστιανού Μάρτυρα Βαβύλα.

Τότε εκείνος έγινε έξαλλος από το θυμό του και έδωσε εντολή να βεβηλωθεί το ιερό λείψανο, να απομακρυνθεί από το χώρο και να κατεδαφιστεί ο ναός του. Αλλά αμέσως έπεσε φωτιά από τον ουρανό, η οποία κατέστρεψε ολοσχερώς το σκοταδιστικό «ιερό». Ο Ιουλιανός εκστράτευσε κατά των Περσών, όπου βρήκε τραγικό θάνατο, ο οποίος ματαίωσε τα δαιμονικά του σχέδια (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/7033903_agios-ieromartys-babylas-kai-oi-syn-ayto-paidomartyres).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έπεσε φωτιά από τον ουρανό και κατέστρεψε τα αμαρτωλά Σόδομα και Γόμορα ή στους εκατόνταρχους που πήγαν να συλλάβουν τον Προφήτη Ηλία.

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος, όπως και ο Καποδίστριας και οι δύο σπούδασαν ιατρική στην Ιταλία πριν γυρίσουν στην Ελλάδα και ήταν και οι  δύο πιστοί Ορθόδοξοι.

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος, λόγω της ρητορικής του δεινότητας ονομάστηκε «Ο Αριστοτέλης των Αγράφων».

Ο Άγιος Ευγένιος ο Αιτωλός, ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος, όπως και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, φρόντισαν πρώτοι για την δημιουργία σχολείων στην τότε τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, ο πρώτος στην Αιτωλία, ο δεύτερος στην Θεσσαλία και ο τρίτος σε όλη την Ελλάδα.

Τον Άγιο Αναστάσιο τον Γόρδιο, λόγω της μόρφωσης του τον ζήτησε ως δάσκαλο και να έρθει σε αυτόν ο Νικόλαος Βόδας,  αλλά αυτός αρνήθηκε, όπως ακριβώς έγινε και με τον Άγιο Μέγα Αντώνιο με τον Μέγα Κωνσταντίνο, αλλά και τον Διογένη με τον Μέγα Αλέξανδρο.

Επίσης και ο  Λέων ο Φιλόσοφος, ο οποίος ήταν πολύ μορφωμένος αρνήθηκε να γίνει δάσκαλος στην αυλή του χαλίφη Μαμούν όταν αυτός τον κάλεσε σε αυτή, με αντάλλαγμα μεγάλες χρηματικές απολαβές. 

Η ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν για τους Έλληνες κατά την σκοτεινή περίοδο της τουρκοκρατίας ότι ο Γολιάθ για τον Δαβίδ, αλλά στο τέλος όπως έγινε με τον Γολιάθ ηττήθηκε και αυτή από τους Έλληνες.

Τα Άγραφα λόγω της διάδοσης της γνώσης και σοφίας από αυτά κατά την τουρκοκρατία ονομάστηκαν Δελφοί της τουρκοκρατίας, ενώ σε αυτά δίδαξαν μεγάλοι διδάσκαλοι σαν τους Άγιο Ευγένιο τον Αιτωλό, τον Άγιο Αναστάσιο τον Γόρδιο, τον Άγιο Σεραφείμ Επίσκοπο Φαναρίου, αλλά και τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.

Η Αγία Σολομωνή και η Αγία Σοφία αν και είχαν εφτά και τρία παιδιά αντίστοιχα, προτίμησαν να θυσιαστούν και αυτές και τα παιδιά τους για την Πίστη τους στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Το χέρι του Άγιου Δαμασκηνού που έκοψαν οι Άραβες επανακολλήθηκε Θαυμαστά από τον Θεό, όπως και το χέρι του Εβραίου που προσπάθησε να καταστρέψει το σώμα της Παναγιάς μας κατά την κηδεία της όταν αυτός μετάνιωσε.

Όταν υπήρχαν επιδρομές ακρίδων στα χωριά, οι κάτοικοι τους έκαναν λιτανείες και προσευχές, οι οποίες τις εξόντωναν, όπως έγινε μετά την Προσευχή του Μωυσή με τις ακρίδες στην Όγδοη Πληγή του Φαραώ.

Στην Αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούνταν ως αποδιοπομπαίος τράγος ο Χίμαρος, ο οποίος έπαιρνε πάνω στο κεφάλι του τις ανομίες του λαού και εξορίζονταν στην έρημο, ενώ στο Αρχαίο Ισραήλ την ίδια δουλειά επιτελούσε ο Αζαζήλ.

Όπως όποιος άγγιζε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό θεραπευόνταν (π.χ. η αιμοραγούσα), έτσι γίνονταν και σε όποιον άγγιζε τα Αγιασμένα μαντήλια ή τα ρούχα που φορούσαν Άγιοι, π.χ. ο Απόστολος Παύλος ή Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Οι αποστάτες από τον αληθινό Θεό Σαούλ και Αχάαβ στο Αρχαίο Ισραήλ σκοτώθηκαν και οι δύο σε μάχες.

Η Ιεζάβελ σκότωσε όλους τους Προφήτες του Θεού στο Αρχαίο Ισραήλ εκτός του Προφήτη Ηλία, όπως και η Γοθολία σκότωσε όλους τους άρρενες απογόνους της δυναστείας του Δαβίδ εκτός από τον Ιωάς.

Ο Προφήτης Ιωνάς ξάπλωσε κάτω από ένα φυτό που φύτρωσε και μεγάλωσε τάχιστα Θαυμαστά (μάλλον τον Ρύτανο) θέλοντας να πεθάνει, όπως και ο Προφήτης Ηλίας ξάπλωσε κάτω από ένα Σπαρτόδεντρο θέλοντας να πεθάνει.

«Σε είδα σαν Άγγελο Κυρίου» είπε η Εσθήρ στον σύζυγο της Αχασβήρο, όπως και ο Ιακώβ στον αδερφό του Ησαύ/Εδώμ.

Ως αιχμάλωτοι στην Βαβυλώνα που έγιναν μετέπειτα αξιωματούχοι των Βαβυλωνίων και των Περσών, ήταν ο Προφήτης Δανιήλ, οι Τρεις Παίδες και ο Μαρδοχαίος.

Ο Προφήτης Μωυσής έκρυψε το πρόσωπο του από τον Θεό στο Όρος Θαβώρ και  ο Προφήτης Ηλίας στο Όρος Χωρήβ.

Ο Προφήτης Ηλίας έτρεξε πριν από την άμαξα του Αχάαβ με Θεϊκή Δύναμη στην πόλη του Ιζρεέλ, όπως και ο Νικηταράς (από μικρός) πεζός και αυτός πριν από τους έφιππους Τούρκους στις πόλεις του Άργους και της Τριπολιτσάς μετά τις μάχες των Δερβενακίων και των Δολιανών, ενώ και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος μπροστά στον Αλή Πασά, όταν έβαλαν ένα στοίχημα έτρεξε γρηγορότερα από το πιο γρήγορο άλογο του. 

Τον ίδιο μανδύα που έριξε ο Προφήτης Ηλίας στον μετέπειτα Προφήτη Ελισαίο για να τον ακολουθήσει ως υπηρέτης του, τον ίδιο του έριξε και όταν αναλήφθηκε «ως εις Ουρανόν», αναγνωρίζοντας τον με τον τρόπο αυτό ως διάδοχο του.

Τον σφραγιδόλιθο του έδωσε ο Μέγας Αλέξανδρος στον Περδίκκα για την διοίκηση του κράτους και δεξί του χέρι, δεύτερο στην ιεραρχία μετά τον βασιλιά, ο Φαραώ στον Δίκαιο Ιωσήφ, αλλά και ο Αχασβήρος στον Αμάν και αργότερα στον Μαρδοχαίο.

Όπως ο Ισραηλίτης βασιλιάς Σαούλ από την φυλή του Βενιαμίν πολέμησε και νίκησε τον Αμαληκίτη βασιλιά Αγάγ, έτσι και Ισραηλίτης Μαρδοχαίος από την φυλή του Βενιαμίν (απογόνου του Κις, που ήταν το όνομα του πατέρα του Σαούλ και επομένως ίσως ο Μαρδοχαίος ήταν μακρινός απόγονος του Σαούλ) πολέμησε και νίκησε τον Αμαληκίτη απόγονο του Αγάγ Αμάν.

Οι αγγελιοφόροι του Ναβαχοδονόσορα του Μέγα που δεν έγιναν δεκτοί και ταπεινώθηκαν από τα Βασίλεια του Ελάμ, των Μηδών, του Ιούδα, του Ισραήλ, της Συρίας, της Αιγύπτου και της Συρίας, ήταν η αφορμή για να κυρήξουν οι Βαβυλώνιοι πόλεμο σε όλους αυτούς τους λαούς.

Ομοίως οι αγγελιοφόροι των Αράβων διαδόχων χαλιφών του Μωάμεθ που δεν έγιναν δεκτοί και ταπεινώθηκαν από το Βασίλειο των Σασσανιδών Περσών,  ήταν η αφορμή για να κυρήξουν οι Άραβες πόλεμο στον λαό αυτό.

Οι άνθρωποι κορόιδευαν τον Νώε όταν τους έλεγε ότι θα γίνει Κατακλυσμός μέχρις ότου αυτός συνέβη και αυτοί πνίγηκαν, όπως και στο Βασίλειο του Ιούδα οι κάτοικοι του κορόιδευαν τους Προφήτες (π.χ. τον Προφήτη Ιερεμία) που πρόλεγαν την άλωση και καταστροφή του Βασιλείου για τις αμαρτίες του μέχρις ότου ήρθαν οι Βαβυλώνιοι, κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον Ναό, έσφαξαν πολλούς και έστειλαν άλλους στην εξορία στην Βαβυλώνια Αιχμαλωσία.

Και στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ, οι κάτοικοι του κορόιδευαν τους Προφήτες που πρόλεγαν την άλωση και καταστροφή του Βασιλείου για τις αμαρτίες του μέχρις ότου ήρθαν οι Ασσύριοι, έσφαξαν πολλούς και έστειλαν τις Δέκα Φυλές στην εξορία.

Αντίστοιχα και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος χλευάζονταν από τους Ισραηλίτες που τους του κορόιδευαν τους Προφήτες που πρόλεγαν την άλωση και καταστροφή του Βασιλείου για τις αμαρτίες τους μέχρις ότου ήρθαν οι Ρωμαίοι, κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και τον Ναό, έσφαξαν πολλούς και έστειλαν την πλειοψηφία των κατοίκων του στην εξορία.

Δεκατρείς ήταν οι αρχικές Πολιτείες των ΗΠΑ ενωμένες αρχικά σε συνομοσπονδία, όπως Δώδεκα ήταν και οι  φυλές του Ισραήλ ενωμένες αρχικά σε συνομοσπονδία.

Οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες και οι Ιουδαίο έκοβαν τα μαλλιά του κεφαλιού τους σε ένδειξη μεγάλου πένθους.

Μέσα σε ένα στόμα ψαριού βρέθηκε το δαχτυλίδι που είχε πετάξει ο Πολυκράτης στην θάλασσα, όπως και μέσα σε ένα στόμα ψαριού βρέθηκαν μετά από Θαυμαστή Αποκάλυψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού δύο δηνάρια, με τα οποία πλήρωσε τον φόρο του Ναού του Σολομώντα ο ίδιος, καθώς και ο Άγιος Απόστολος Πέτρος.

Στην Καλαβρία τον 10 Αιώνα μ.Χ., λόγω επιδρομής Αράβων υπήρξε πεινά στην περιοχή, στην οποία οι γονείς έτρωγαν σαν κανίβαλοι τα νεκρά παιδιά τους και το αντίστροφο, όπως συνέβη και κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (66-70 μ.Χ.), αλλά και κατά την διάρκεια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1.917 μ.Χ. από τους μπολσεβίκους λόγω του εμφυλίου και της πείνας.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε σε όνειρο τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και η Αγία Αικατερίνη και πολλοί άλλοι Άγιοι. Επίσης, η Αγία Αικατερίνη είδε σε όνειρο την Παναγιά μας, όπως και η Μοναχή Πελαγία.

Αρχικά οι Επίσκοποι εκλέγονταν από τον λαό (την Εκκλησία του Πιστού λαού), όπως και οι Άρχοντες στην Αρχαία Αθήνα (από την Εκκλησία του Δήμου).

Το έτος 525 μ.Χ., ο συναλλασσόμενος με τους Βυζαντινούς έμπορος Σώπατρος από την Άδουλη της Αιθιοπίας αποβιβάστηκε στην νήσο Ζαπροβάνη (σημερινή Σρι Λάνκα), μαζί με Πέρσες εμπόρους και τον πρέσβη αυτών.

Όλοι μαζί παρουσιάστηκαν στον βασιλιά του νησιού, ο οποίος ζήτησε να του δείξουν τα νομίσματα που χρησιμοποιούσαν, με τον Σώπατρο να δείχνει το χρυσό νόμισμα της Ρωμανίας που χρησιμοποιούσε, ενώ οι Πέρσες το δικό τους ασημένιο.

Τότε ο βασιλιάς είπε πως σοφοί ήταν οι Βυζαντινοί και ο ηγεμόνας τους και το δικό τους νόμισμα το καλύτερο και έδωσε εντολή να τιμήσουν τον Σώπατρο, τον οποίο περιφέραν στην πόλη πάνω στην ράχη ενός Ελέφαντα, υπό τους ήχους τυμπάνων και ζητωκραυγές του λαού, ενώ ο Πέρσης πρέσβης καταντροπιάστηκε, περιμένοντας να τιμηθεί ο ίδιος.

Με αντίστοιχο τρόπο ο Πέρσης βασιλιάς Αχασβήρος περίφερε πάνω σε ένα άλογο για να τιμήσει τον Μαρδοχαίο, υπό τους ήχους τυμπάνων και ζητωκραυγές του λαού, ενώ ο εχθρός του Μαρδοχαίου, ο Αμάν, καταντροπιάστηκε, περιμένοντας να τιμηθεί ο ίδιος.

Οι Ιουδαίοι του εξωτερικού καθιέρωσαν την γιορτή των Πουρίμ στην Περσία και μία αντίστοιχη στην Αίγυπτο ως ανάμνηση της Θαυμαστής διάσωσης τους από τους εχθρούς τους Αμάν και Πτολεμαίο Δ’ τον Φιλοπάτωρα αντίστοιχα, όπως και για την νίκη τους έναντι των ειδωλολατρών ομοεθνών και μην αντιπάλων τους.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωάς, όπως και η Παναγιά μας μεγάλωσαν και οι δύο μέσα στον Ναό του Σολομώντα.

Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να σκοτώσουν τον βασιλιά Αλέξανδρο τον Ε’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, με τον οποίο ήταν μαζί στην σκηνή, όπως και ο Ιωάς τους ειδωλολάτρες ιερείς με τους οποίους ήταν μαζί στον ναό του δήθεν «θεού» Βάαλ.

Η άντρες της προσωπικής φρουράς των βασιλέων του Ισραήλ ήταν αλλοεθνείς Καρίτες (από την Καρία), όπως και των Ρωμαίων Αυτοκράτορων ήταν Γερμανοί και των Βυζαντινών Βαραγγοί (δηλαδή Ρώσοι ή Σαξονες).

Με τον θάνατο του Μόρτιμερ, που σκότωσε τον πατερά του, ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Γ’ της Αγγλίας δεν σκότωσε τα παιδιά του, ενώ τίμησε μάλιστα τον εγγόνο του, όπως και με τον θάνατο των δύο Ιωζαβάδ που σκότωσαν τον πατερά του, ο βασιλιάς του Ιούδα Αμασίας δεν σκότωσε τα παιδιά του.

Ο Φαραω Σισάκ της Αιγύπτου, όπως και ο βασιλιάς του Ισραήλ Ιωάς κατέλαβαν και λεηλάτησαν και οι δύο την Ιερουσαλήμ, αρπάξαν τον χρυσό της και παράλληλα και τα σκευή του Ναού του Σολομώντα και οι δύο.

Με την ήττα του στην Βαιθ-Σεμές του Αμασία, όπως και του Ρωμανού του Δ’ του Διογένη στο Μάντζικερτ από τον Σελτζούκοι Σουλτάνο Αρλ Παρσλάν και τον βασιλιά του Ισραήλ Ιωάς αντίστοιχα, οι δύο αυτοί ηγέτες αιχμαλωτίστηκαν από τους εχθρούς τους, απελευθερωθήκαν, γυρίσαν στα κράτη τους, αντιμετώπισαν εμφυλίους και συνομωσίες και τελικά και οι δύο εξοντωθήκαν από τους εχθρούς τους.

Στο Αρχαίο Βασίλειο του Ισραήλ, όπως και στην ειδωλολατρική Αυτοκρατορική Ρώμη υπήρχαν πολύ συχνές εναλλαγές στην εξουσία μοναρχών και δυναστειών λόγω συνομωσιών, στρατιωτικών στάσεων και δολοφονιών.

Οι βασιλείς Ιού και Ιωχάζ του Ισραήλ, όπως και ο βασιλιάς Ιωθάμ του Ιούδα, αν και έπραξαν όλοι τους το σωστό έναντι του Κυρίου, δεν κατήργησαν παρόλα αυτά τους «ιερούς» ειδωλολατρικούς τόπους.

Ο Αχάζ, όπως και ο Μανασσής στο Βασίλειο του Ιούδα, αποστάτησαν και οι δύο από την Πίστη στον αληθινό Θεό, έγιναν ειδωλολάτρες και εκτίσαν ειδωλολατρικούς ναούς, ενώ ασκούσαν όπως και ο Αμμοραίοι πριν από αυτούς την μαντεία, την μαγεία και ανθρωποθυσίες.

Τόσο ο Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, εξόντωσαν και οι δύο όταν κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ και την Πόλη αντίστοιχα, το μεγαλύτερο μέρος των αρσενικών μελών της Αυτοκρατορικής οικογένειάς, τις περισσότερες αριστοκρατικές οικογένειες, όπως και πολλούς συμβούλους των μοναρχών για αποφυγή επαναστάσεων των γηγενών υπό την ηγεσία τους.

Ο Πέρσης μονάρχης Κυρός ο Μέγας απελευθέρωσε τον αιχμάλωτο των Περσών και τελευταίο βασιλιά των Λυδών Κροίσο και τον έκανε σύμβουλο του, επιτρέποντας του μάλιστα να συντρώγει ισοβίως μαζί του, όπως και ο Βαβυλώνιος μονάρχης Ευίλ Μερωδάχ απελευθέρωσε τον αιχμάλωτο των Βαβυλωνίων και προτελευταίο βασιλιά του Ιούδα Ιωαχίν και τον έκανε σύμβουλο του, επιτρέποντας του μάλιστα να συντρώγει ισοβίως μαζί του. 

Τόσο ο Αχαάβ, όσο και ο Μανασσής έκαναν ανθρωποθυσία με τα παιδιά τους.

Ο Κούλης και η σύζυγος του Μάρεβα, η οποία τον καθοδηγεί στις πολιτικές του επιλογές (όπως π.χ. για τα εμβόλια για τον κορωνοιό) και διώκει την Ορθοδοξία, θυμίζει ότι έκανε ο Αχαάβ με την Ιεζάβελ, που και αυτή καθοδηγούσε τον σύζυγο της και δίωκε την αληθινή Πίστη στον Θεό (ότι περίπου συμβαίνει στην Γαλλία αντίστοιχα με τον Μακρόν και την σύζυγο του Μπριτζίτ).

Αντίστοιχα ο Μητσοτάκης μέσω της προσπάθειας του να εμβολιάσει ακόμα και τα νήπια με το ζόρι και την δίωξη της Ορθοδοξίας στην πατρίδα μας, θυμίζει σε πολλούς τον Ηρώδη και την δίωξη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστό και των νήπιων της Βηθλεέμ από τον ίδιο.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο Μητσοτάκης στις μέρες μας γέμισαν την πατρίδα μας με ξένους, προσπάθησαν να αλλάξουν τα έθιμα του λαού, να επιβάλει ο ένας με το ζόρι την θυσία στα είδωλα και ο άλλος τα εμβόλια ως σημάδι υποταγής στην εξουσία τους, αλλά και να εξοντώσουν τους Εβραίους και τους Έλληνες αντίστοιχα.

Παράλληλα και δύο έκαναν και οι δύο με απειλές και υποσχέσεις και κυρίως με την βία μέρους του λαού (των Εβραίων και των Ελλήνων) να απαρνηθούν την Πιστή, την πατρίδα και τα έθιμα τους, ήταν και οι δύο γόνοι «σημαντικών δυναστειών», «πράκτορες» (και σπούδασαν επί) της Ρώμης και των ΗΠΑ/Γερμανίας αντίστοιχα.

Επίσης ο πρώτος (ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής) προσπάθησε να κλείσει και να αλλάξει την χρήση του Ναού του Σολομώντα και ο δεύτερος (ο Μητσοτάκης) τις Χριστιανικές Εκκλησίες και Μοναστήρια, και οι δύο εξόντωσαν γυναίκες, παιδιά και βρέφη, έγιναν ιδιαίτερα μισητοί από τους Εβραίους και τους Έλληνες αντίστοιχα, ενώ τέλος και οι δύο κατέλαβαν ως σφετεριστές για πολλούς την εξουσία.

Και όπως επί Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς εμφανίστηκε ο ιερέας Ματαθίας Μακαβαίος και ο γιος του ο Ιούδας ο Μακαβαίος ως πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης και ελευθέρωσε την πατρίδα του από την τυραννία των Σελευκιδών, έτσι και επί Μητσοτάκη στις μέρες μας αν βρεθούν νέοι «Μακκαβαίοι» (Μακρυγιάννηδες, Καραϊσκάκηδες, Κολοκοτρώνηδες) θα διώξουν την τυραννία και την υγειονομική σκλαβιά και δικτατορία αυτού και θα ελευθερώσουν την Ελλάδα μας.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής και ο Μανασσής στο Τέλος μετά τα παθήματα τους ταπεινώθηκαν και οι δύο και αναγνωρίσαν ότι ο Κύριος είναι ο μονός αληθινός Θεός.

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής, όπως και ο Μητσοτάκης στις μέρες μας γέμισαν την πατρίδα μας με ξένους, προσπάθησαν να αλλάξουν τα έθιμα του λαού, να επιβάλει ο ένας με το ζόρι την θυσία στα είδωλα και ο άλλος τα εμβόλια ως σημάδι υποταγής στην εξουσία τους, αλλά και να εξοντώσουν τους Εβραίους και τους Έλληνες αντίστοιχα.

Παράλληλα και δύο έκαναν και οι δύο με απειλές και υποσχέσεις και κυρίως με την βία μέρους του λαού (των Εβραίων και των Ελλήνων) να απαρνηθούν την Πιστή, την πατρίδα και τα έθιμα τους, ήταν και οι δύο γόνοι «σημαντικών δυναστειών», «πράκτορες» (και σπούδασαν επί) της Ρώμης και των ΗΠΑ/Γερμανίας αντίστοιχα.

Επίσης ο πρώτος (ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής) προσπάθησε να κλείσει και να αλλάξει την χρήση του Ναού του Σολομώντα και ο δεύτερος (ο Μητσοτάκης) τις Χριστιανικές Εκκλησίες και Μοναστήρια, και οι δύο εξόντωσαν γυναίκες, παιδιά και βρέφη, έγιναν ιδιαίτερα μισητοί από τους Εβραίους και τους Έλληνες αντίστοιχα, ενώ τέλος και οι δύο κατέλαβαν ως σφετεριστές για πολλούς την εξουσία.

Και όπως επί Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς εμφανίστηκε ο ιερέας Ματαθίας Μακαβαίος και ο γιος του ο Ιούδας ο Μακαβαίος ως πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης και ελευθέρωσε την πατρίδα του από την τυραννία των Σελευκιδών, έτσι και επί Μητσοτάκη στις μέρες μας αν βρεθούν νέοι «Μακκαβαίοι» (Μακρυγιάννηδες, Καραϊσκάκηδες, Κολοκοτρώνηδες) θα διώξουν την τυραννία και την υγειονομική σκλαβιά και δικτατορία αυτού και θα ελευθερώσουν την Ελλάδα μας.

Ο Μεμφιβοσθέ έτρωγε ισόβια στο ίδιο τραπέζι με τον Δαβίδ, όπως και ο Ιωαχίν από το τραπέζι του Ευίλ Μερωδάχ.

Ο Ιωάβ και ο αδερφός του Αβισάι συμφώνησαν να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο αν κινδύνευε στην μάχη ενάντια στους Σύριους και τους Αμμωνίτες, όπως και ο Βρούτος και ο Κάσσιος στην μάχη των Φιλίππων ενάντια στους Καισαρικούς.

Όταν οι αξιωματούχοι του Δαβίδ μιλούσαν ψιθυριστά μπροστά του κατάλαβε ότι ο γιος του είχε πεθάνει και τους είπε: “Πέθανε το παιδί μου”;, όπως και όταν ο Δημήτριος Υψηλάντης ανέφερε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη πως ήταν τιμή για τους Αρχαίους Σπαρτιάτες να χάνουν τα παιδιά τους στην μάχη, αυτός κατάλαβε πως σκοτώθηκε ο γιος του Ηλίας και είπε: «Πέθανε το παιδί μου, κάνοντας το καθήκον του, να μην λυπάστε για μένα, είμαι περήφανος για τον γιο μου».

Όπως ο Ιτάι στον Δαβίδ, έτσι και ο Ελισαίος στον Προφήτη Ηλία αρνήθηκαν να μην τους ακολουθήσουν όταν τους το ζήτησαν και είπαν και οι δύο ότι θα τους ακολουθήσουν οπού και αν πάνε.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Δαβίδ είπαν και οι δύο τους στρατιώτες τους αδέρφια τους σε λογούς τους, οι οποίοι μετανιωμένοι που τους εγκατέλειψαν τους έφεραν στο στρατόπεδο από την σκηνή του τον πρώτο και την Πύλη της Ιερουσαλήμ στον δεύτερο.

Ο Μεμφιβοσθέ είπε στον Δαβίδ και ο Ιακώβ στον Ησαύ: “Είσαι σαν Άγγελος Θεού”.

Οι παλλακίδες του Δαβίδ που συνωμότησαν με τον γιο του Αβεσαλώμ εναντίον του έμειναν φυλασσόμενες και ζωντοχήρες μακριά του σε εάν παλάτι, όπως έκανε και ο Εδουάρδος ο Γ’ της Αγγλίας με την μητέρα του Ισαβέλλα που είχε σχέσεις με τον Μόρτιμερ, αλλά και ο Τσιν Χουάνγκ Τι με την μητέρα του που συνωμότησε εναντίον του με τον  Lao Ai.

Ο Σαούλ (μετέπειτα Απόστολος Παύλος) τυφλώθηκε Θαυμαστά προσωρινά από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και ο μάγος Βαριησούς από τον Απόστολο Παύλο.

Ο Απόστολος Παύλος μεταφέρθηκε από μαθητές του από τα τείχη της Δαμασκού μέσα σε εάν καλάθι και σώθηκε, ο Δαβίδ σώθηκε όταν η σύζυγος του Μιχάλ του έφτιαξε εάν σκοινί και γλίτωσε από τους διώκτες του και ένας στρατηγός κατά το κομμουνιστικό πραξικόπημα του 1.965 μ.Χ. στην Ινδονησία όταν πήδησε πάνω από τον μαντρότοιχο του σπιτιού του.

Ο Κριτής Σομγόρ σκότωσε 300 Φιλισταίους σε μια μάχη, όπως και ο Αβισάι 300 εχθρούς του.

Ο Αδωνίας και ο Αβεσαλώμ επαναστάτησαν και οι δύο κατά του πατέρα τους Δαβίδ, αλλά στο τέλος απέτυχαν και είχαν και οι δύο βίαιο θάνατο.

Ο αξιωματούχος Σεδεκίας χτύπησε τον Προφήτη Μιχαία στο σαγόνι, όπως και ο υπηρέτης του Αρχιερέα Καϊάφα τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό στο σαγόνι.

Ο Προφήτης Ελισαίος με την βοήθεια του Θεού πολλαπλασίασε Θαυμαστά και έφτασαν αν και λίγα για 100 Προφήτες, όπως ακριβώς έκανε και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πολλαπλασίασε Θαυμαστά λίγα ψαριά και ψωμιά και με αυτά χορτάσαν Θαυμαστά 4.000 και 7.000 άνθρωποι αντίστοιχα.

Ο Ιωάβ και ο Αδωνίας από φόβο τους προς τον Σολομώντα κρύφτηκαν και οι δύο πάνω στα κέρατα του θυσιαστηρίου.

O Σαούλ όπως και ο Μανασσής χρησιμοποιούσαν και οι δύο νεκρομάντεις.

Οι προφήτες Νάθαν και Μιχαίας προφήτεψαν ο πρώτος στον Δαβίδ και την Βηρσαβεέ και ο δεύτερος στον Ιεροβοάμ τον Β’ και την σύζυγο του τον επικείμενο θάνατο των παιδιών τους.

Η Σαμάρεια πηρέ το όνομα της από τον Σεμέρ, η Ρώμη από  τον Ρωμύλο και η Κωνσταντινούπολη από τον Μεγα Κωνσταντίνο.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, που ήταν τύπος του Χριστού, παρουσιάστηκε ενώπιον του γορδίου δεσμού, είπε:

- Όσα δεν λύονται, κόπτονται.

Και έβγαλε την σπάθα του και τον έκοψε τον γόρδιο δεσμό. Αυτός είναι ο Χριστός! Όσα δεν λύονται από τους ανθρώπους, κόπτονται από τον Θεό και απελευθερώνεται ο άνθρωπος.

Έθεσαν ένα πειραχτικό – πονηρό ερώτημα στο Χριστό μας το οποίο ήταν το εξής:

- Διδάσκαλε είναι επιτετραμμένο να δώσουμε φόρο στον Καίσαρα (γιατί ήταν Ρωμαϊκή κατοχή τότε στο Ισραήλ) ή όχι;

Πονηρό ήτο ερώτημα, διότι θα μας πει «ναι» ή «όχι». Αν μας πει «ναι», τέτοιος είναι και αυτός, Ρωμαίος, με αυτούς πάει και θα κινούσαν την οργή του πλήθους εναντίον Του. Αν μας πει «όχι», είναι εναντίον του Καίσαρος, θα Τον καταγγείλουμε και θα Τον πιάσουμε ως επαναστάτη.

Και γνωρίζοντας ο Χριστός την πονηρία τους, τους λέει:

- Υποκριτές, γιατί με πειράζετε; Δώστε Μου ένα νόμισμα.

Και Του δίνουν ένα δηνάριο και τους λέει:

- Τίνος είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;

Επάνω είχε την εικόνα του Καίσαρος. Κατοχή ήτανε. Λένε αυτοί:

- Του Καίσαρος...

- Δώστε λοιπόν πίσω στον Καίσαρα, εκείνα που ανήκουν στον Καίσαρα (Απόδοτε ουν τα Καίσαρος, Καίσαρι). Αλλά γυρίστε και από την άλλη το νόμισμα (και είχε από εκεί το ναό του Σολομώντος). Και στον Θεό δώστε εκείνα που ανήκουν στον Θεό (και τα του Θεού τω Θεώ).

Κόκκαλο! Δεν το περίμεναν αυτό. Αυτοί έλεγαν: θα μας πει «ναι» ή «όχι». Και ο Χριστός τους λέει: Και στον Καίσαρα θα δώσετε και στον Θεό θα δώσετε...

Αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα και μέχρι συντελείας των Αιώνων. Μη πείτε, ότι δεν γίνεται τίποτα. Ας σας λένε οι δικηγόροι, ας σας λένε οι συμβολαιογράφοι, ας σας λένε οι επιστήμονες, ας σας λένε οι ιατροί, ας σας λέει η λογική σας...

Ο Χριστός μας δεν κλείνετε μέσα σε όρια (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_186.html).

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι φιλοξενώντας ξένους μπορεί να φιλοξενούσαν τους (δήθεν) «θεούς» τους, όπως και οι Χριστιανοί μετέπειτα Αγγέλους.

Ευνούχο με το όνομα Βαγώα, είχε ο Ολοφέρνης, όπως και ο Δαρείος ο Γ’ ο Κοδομανός, ενώ και οι δύο αυτοί ηγέτες είχαν κακό τέλος.

Ο Αμάν εξόντωσε τον Αχίαρο που τον υιοθέτησε και πήρε την θέση του, όπως και ο Βαλδουίνος της Βουλώνης τον Αρμένιο ηγέτη της Έδεσσας Θεόδωρο Χετάμη που τον υιοθέτησε και πήρε την θέση του.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος πήρε το ξίφος του Απολλώνιου και πολεμούσε με αυτό σε όλη του την ζωή,  όπως και Δαβίδ του Γολιάθ.

Οι Ισραηλίτες είχαν φιλική υποδοχή από τους κατοίκους του Μαδιάμ επί Μωυσή, αλλά και από τους Ναβαταίους επί Ιούδα του Μακκαβαίου.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος έκαψε όσους είχαν καταφύγει στον ναού του Κάναν, όπως και οι μπολσεβίκοι το 1.917 μ.Χ., έκαψαν πολλούς Χριστιανούς μέσα σε Εκκλησίες.

Ο Ιούδας ο Μακαβαίος ζήτησε ελεύθερη διέλευση από τους κατοίκους της Έφρων, αλλά αυτοί αρνήθηκαν, του επιτέθηκαν και τους νίκησε, όπως έγινε επί Μωυσή με τους Αμμοραίους του Ωγ της Βασάν, αλλά και Σιχών της Εσεβών (αλλά και ο βασιλιάς της Εδώμ τους απαγόρευσε την είσοδο χωρίς όμως να τους επιτεθεί ή να γίνει πόλεμος των δύο λαών).

Ο Ιωσήφ του Ζαχαρία, πάρα τις αντίθετες διαταγές του Ιούδα του Μακκαβαίου να μην επιτεθεί στους γύρω λαούς όσο αυτός θα έλειπε, αυτός επιτέθηκε στους γειτονικούς λαούς και ηττήθηκε, όπως και ο υποναύαρχος του Αλκιβιάδη Αντίοχος παρά τις διαταγές του αρχηγού του όσο αυτός θα έλειπε να μην επιτεθεί στους Σπαρτιάτες, αυτός τους επιτέθηκε και ηττήθηκε.

Ο Θεός έκανε άκαμπτη την διάθεση του Φαραω έναντι του Φαραω, του Σιχών και του Ωγ έναντι των Ισραηλιτών, όμως στο τέλος όλοι αυτοί οι ηγέτες ηττήθηκαν από τον Θεό.

Απογραφή έκανε ο Προφήτης Μωυσής στους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά, όπως και ο Δαβίδ στο Βασίλειο του μετέπειτα.

Οι εβδομήντα πρεσβύτεροι στους οποίους κατέβηκε το Πνεύμα του Θεού επί Προφήτη Μωυσή άρχισαν να προφητεύουν, όπως και οι Δώδεκα Απόστολοι και όλοι οι Χριστιανοί που ήταν μαζί τους κατά την Πεντηκοστή με την Κάθοδο του Αγίου Πνεύματος.

Οι γιοι του Ιακώβ εξόντωσαν τον Συχέμ που είχε ατιμάσει την αδερφή τους Δείνα, όπως και ο Αβεσαλώμ τον Αμνών που ατίμασε την αδερφή του Ταμάρ.

Μετά την εξόντωση ενός Αιγύπτιο από την Προφήτη Μωυσή, αυτός κατέφυγε στην γη της Μαδιάμ, όπως και με την εξόντωση των ιερέων της αισχύνης του Βάαλ από τον Προφήτη Ηλία, αυτός κατέφυγε στο Όρος Χωρήβ.

Ο Όσιος Νικήτας, όπως και η Αγία Μαρίνα έδειραν και οι δύο δαίμονες.

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, έτσι και Άγιος Παίσιος που πρότεινε σε έναν πλούσιο να δώσει τα πλούτη τους στους φτωχούς, αλλά εισέπραξε όπως και ο Κύριος άρνηση (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/pneymatika-ofelima/7036654_agios-paisios-xereis-giati-ginontai-oi-polemoi-gia-hrima).

Το 370 μ.Χ. λόγω των κλιματικών αλλαγών και των λιμών οι Ούννοι κατέβηκαν σύμφωνα με τις ρωμαϊκές πηγές στην περιοχή της Παννονίας. Οι Γότθοι ήταν υποτελείς των Ούννων. Εκχριστιανισμένοι Αρειανοί, εντάχθηκαν σαν μισθοφόροι στον στρατό των Ρωμαίων και μετέδωσαν σε αυτούς διάφορες συνήθειες τους, όπως την ένδυση με δέρματα.

Από τους Ούννους οι Γότθοι πήραν το έθιμο να δένουν με υφάσματα τα κεφάλια των μωρών έτσι ώστε ως στρατιώτες να έχουν μια φοβερή και απεχθή όψη, όπως φαίνεται και στο κρανίο που βρέθηκε στην Παννονία και βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Βουδαπέστης. Έτσι εξηγείται και η όψη και το χτένισμα του Γότθου Οδάκραου και του Θεοδώριχου.

Τον 5^ο Αιώνα μ.Χ. που συμβαίνουν οι μεγάλες μεταναστεύσεις αυτών των λαών στην Ρωμαϊκή επικράτεια δημιουργήθηκαν αποκαλυπτικά κείμενα, όπως η Σίβυλλα του Θεοδοσίου.

Εκεί αναφέρεται ότι το τέλος του κόσμου θα έρθει από τα μυσαρά έθνη Γωγ και Μαγώγ. Η δυσπλασία στο κεφάλι έδινε την εντύπωση στους Ρωμαίους, ότι οι Γότθοι και οι Ούννοι είναι δαίμονες. Κατά την στάση του Γαϊνά ο Χρυσόστομος θα βγάλει μια ομιλία μπροστά στους Γότθους, όπου μιλάει για τις αρετές τους και κυρίως τον εξαγιασμό τους μέσω του εκχριστιανισμού τους (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/370.html)...

Όπως οι τρεις μάγοι δεν γυρίσαν στον Ηρώδη παρόλο που ο ίδιος τους το είχε ζητήσει αφού επισκέφτηκαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και οι τρεις στρατιώτες που εκτέλεσαν τον Άγιο Παντελεήμονα και έγιναν με Θαύμα του Χριστιανοί δεν γυρίσαν στον Μαξιμιανό.

Το λείψανο του Αγίου Παντελεήμονα κάηκε από τον Μαξιμιανό, όπως και του Αγίου Βαβύλα από τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Ο Άγιος Παντελεήμονας μετέστρεψε τον πατέρα του στον Χριστιανισμό, όπως και ο Άγιος Γεώργιος.

Ένα παιδί που δαγκώθηκε από φίδι αναστήθηκε με την Προσευχή του Αγίου Παντελεήμονα, όπως και με την Προσευχή ανέστησε και ο Προφήτης Ηλίας τον γιο της χήρας.

Και όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός θεράπευσε Θαυματουργικά την αιμορραγούσα γυναικά που ξόδεψε όλη την περιουσία της σε γιατρούς, έτσι και ο Άγιος Παντελεήμονας θεράπευσε με την Προσευχή του Θαυματουργικά έναν τυφλό που είχε ξοδέψει όλη του την περιουσία σε γιατρούς.

Αυτός ο τυφλός που θεράπευσε ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ομολόγησε την Θαυμαστή Θεραπεία του από τον Κύριο με θάρρος μπροστά στους Αρχιερείς, έτσι και Άγιος Παντελεήμονας ομολόγησε την Θαυμαστή Θεραπεία του μπροστά στον Μαξιμιανό.

Οι ιερείς του Μαξιμιανού δεν κατάφεραν να θεραπεύσουν πάρα τις πολλές προσευχές τους στους (δήθεν) «θεούς» τους ένα χωλό, υπό την χλεύη του Αγίου Παντελεήμονα που τον θεράπευσε Θαυματουργικά, όπως και οι ιερείς του Βάαλ δεν κατάφεραν να φέρουν φωτιά από τον ουρανό πάρα τις πολλές προσευχές τους στους (δήθεν) «θεούς» τους, υπό την χλεύη του Προφήτη Ηλία που έφερε φωτιά από τον ουρανό Θαυματουργικά.

Επίσης, όπως ο Τρεις Παίδες δεν κάηκαν στο καμίνι, έτσι και ο Άγιος Παντελεήμονας δεν κάηκε μέσα σε καμίνι με καιόμενο μολυβί.

Επίσης, ο Άγιος Παντελεήμονας, όπως και ο Προφήτης Δανιήλ, αν και τους έριξαν και τους δύο στα λιοντάρια, αυτά δεν τους πείραξαν, παρόλο που είχαν να τραφούν για μέρες, ενώ αν και τον πέταξαν με μία πετρά στο λαιμό, αυτός δεν πνίγηκε Θαυματουργικά, όπως και τον Επίσκοπο Τομπόλσκ Ερμογένη οι μπολσεβίκοι τον έπνιξαν σε ποτάμι με μία πετρά στον λαιμό, ενώ περπάτησε Θαυματουργικά πάνω στην θάλασσα σαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και τον Άγιο Απόστολο Πέτρο.

Ο Άγιος Ερμόλαος, όπως και η Παναγιά μας προείδαν και οι δύο την μέρα και την ώρα του θανάτου τους.

Όπως Βασιλικός βγήκε στο μέρος που θάφτηκε ο Τίμιος Σταυρός Θαυμαστά, έτσι και στον τάφο του Αγίου Παντελεήμονα Θαυμαστά βγήκε μία Ελιά.

Με την Προσευχή του Αγίου Ερμόλαου επί Μαξιμιανού, όπως και με τον ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο ως βρέφος, έπεσαν τα αγάλματα των ειδώλων και όπως με την γέννηση του Μεγάλου Αλέξανδρου κάηκε ο Ναός της Αρτέμιδας στην Έφεσο.

Για την αμαρτία που έκαναν τα αδέρφια του Ιωσήφ του Δίκαιου τιμωρήθηκαν οι Εβραίοι απόγονοι τους για 400 χρόνια, όπως και την αμαρτία του Αδάμ και της Εύας την τιμωρήθηκαν οι απόγονοι του (δηλαδή όλο το ανθρώπινο γένος) για 5.508 χρόνια μέχρι την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Η Ολυμπιάδα ήταν μία αδίστακτη ιέρεια και μάγισσα, ανήλεης και θρησκευτικά φανατική, που σκότωσε πολλούς αθώους, παιδιά και εχθρούς τους, η οποία στην συνέχεια έγινε βασίλισσα, όπως έκανε η Ιεζάβελ στο Βασίλειο του Αρχαίου Ισραήλ.

Ο Άγιος Ευστάθιος υπέστη τα ίδια μαρτύρια με τον Δίκαιο Ιώβ, χάνοντας και αυτός την οικογένεια του (προσωρινά όμως αυτός) και την περιουσία τους, ενώ όπως ο Ιώβ, έτσι και ο Άγιος Ευστάθιος νίκησε και αυτός στο τέλος τον Σατανά και τις παγίδες του (https://www.ekklisiaonline.gr/nea/agios-efstathios-o-vios-tou-megalomartyra-efstathiou/).

Νέος Ιώβ ονομάστηκε λόγω των πολλών παθημάτων και τις πολλές αρρώστιες του και ο Ὅσιος Πατέρας Τιμόθεος Τζαννής (https://www.pemptousia.gr/2019/12/osios-gerontas-timotheos-tzannis-30-12-1991/, https://enromiosini.gr/omilies/%CF%80-%CE%B5%E1%BD%90%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%8C-%CE%B2%CE%AF%CF%89%CE%BC%CE%AC-%CE%BC%CE%BF/ ).

Όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στην Ανάσταση της κόρης του Ιαείρου έβγαλε τους πάντες έξω από το δωμάτιο της πριν επιτελέσει το Θαύμα αυτό, το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Απόστολος Πέτρος κατά την Ανάσταση της Ταβιθά.

Προφήτες από την κοιλιά της μάνας τους ονομάστηκαν οι Προφήτες Ιερεμίας, καθώς και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής.

Με την Προσευχή του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ έπεσε λοιμός και αρρώστια που αποδεκάτισε τους Φιλισταίους, όπως και με την Προσευχή του Προφήτη Σεδεκία έπεσε λοιμός και αρρώστια και αποδεκάτισε τους Ασσύριους του Σεναρηχείμ και του στρατηγού του Ραψάκη.

Επί Ιησού του Ναυή στάθηκε ο Ήλιος Θαυμαστά, όπως και επί Ιωσία ο Ήλιος γύρισε πίσω.

Στην επισκευή των τειχών της Ιερουσαλήμ προέβησαν ο Νεεμίας και ο Αρχιερέας Σιμών.

Ο Κριτής και Προφήτης Σαμουήλ, όπως και οι Προφήτες Ηλίας και Ελισαίος όλοι τους έχρισαν και καθαίρεσαν βασιλείς στο Ισραήλ.

Προφήτες μετά θάνατον ήταν ο Προφήτης και Κριτής Σαμουήλ, καθώς και ο Προφήτης Ελισαίος.

Λαμπρές στολές είχαν ως Αρχιερείς ο Ααρών και ο Αρχιερέας Σιμών.

Οι εχθροί του Προφήτη Ηλία και του Αρχιερέα Ααρών κάηκαν Θαυμαστά από την φωτιά που έφερε ο Θεός (τους δύο εκατόνταρχους και τον στρατό τους στην πρώτη περίπτωση και τους οπαδούς του Κορέ, του Δαθάν και του Αβιρώμ στην δεύτερη περίπτωση).  

Με ειδική συνθήκη με τον Δαβίδ ο Θεός του υποσχέθηκε ότι πάντα ένας απόγονος του θα κυριαρχεί στον Θρόνο του Ισραήλ, με ειδική συνθήκη υποσχέθηκε ο Θεός στον Ααρών και τον Χάλεβ από τους απόγονους τους να προέρχονται οι Αρχιερείς και οι Ιερείς του Ισραήλ.

Παράλληλα και με τους Ρηχαβίτες ο Θεός λόγω της ευσέβειας τους έδωσε την εξής υπόσχεση ανταμοιβής: «Δεν θα λείψει από τον Ιωναδάβ, το γιο του Ρηχάβ, άνθρωπος ο οποίος να στέκεται ενώπιον μου πάντοτε».

Η Αγία Σοφία στην Πόλη (αλλιώς Νέα Ιερουσαλήμ ή Νέα Ρώμη) είναι ακόμα και σήμερα λόγω της ασέβειας των ηγετών της Ρωμανίας και την στροφή τους στην αίρεση του παπισμού υπό την κατοχή των μουσουλμάνων, όπως και ο χώρος του Ναού του Σολομώντα είναι και αυτός υπό την κατοχή των μουσουλμάνων λόγω της ασέβειας των Ισραηλιτών ηγεμόνων και την στροφή τους προς την ειδωλολατρία.

Ο Τωβίτ, όπως και ο Ιώβ, οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν από ασθένειες, ζητούσαν κάποια στιγμή της ζωής τους και οι δύο να πεθάνουν, ενώ και τους δύο οι γυναίκες τους τους ειρωνεύονταν για την Θεοσεβή συμπεριφορά τους, αδίκως όπως φάνηκε στην συνέχεια.

Ο πεθερός του Τωβία Ραγουήλ, δεν τον άφηνε να φύγει με την γυναίκα του και κόρη του Ραγουήλ Σάρρα και να επιστρέψει στους γονείς του και μόνο μετά από πίεση τον άφησε ο πεθερός του με κοινή συμφωνία να φύγει.

Αντίστοιχα και ο πεθερός του Ιακώβ Λαβάν, δεν τον άφηνε να φύγει με τις γυναίκες του και κόρες του Λαβάν Ραχήλ και Λεία και να επιστρέψει στην μητέρα και τον αδερφό του και μόνο μετά από πίεση τον άφησε ο πεθερός του με κοινή συμφωνία να φύγει.

Λέπια έπεσαν από τα μάτια του Αποστόλου Παύλου και αυτός ξαναείδε Θαυμαστά όταν ήταν για ένα χρονικό διάστημα τυφλός, όπως και στίγματα έπεσαν από τα μάτια του Τωβίτ και αυτός ξαναείδε Θαυμαστά όταν ήταν για ένα χρονικό διάστημα τυφλός.

Όταν εμφανίστηκε ο ξένος με την μορφή του Αρχαγγέλου Ραφαήλ στους Τωβίτ και Τωβία και με την μορφή Αγγέλου στην μητέρα και τον πατέρα του Σαμψών Μανωάχ, αυτοί έπεσαν στο έδαφος από τον φόβο τους, αλλά αυτοί τους είπαν να μην φοβούνται και στην συνέχεια εξαφανίστηκαν.

Τόσο ο Μανασσής, όσο και ο Τωβίτ λέγεται ότι σώθηκαν από τις γενναιοδωρίες και τις ελεημοσύνες τους.

Ο Τωβίτ στάλθηκε στην εξορία από τον Ασσύριο βασιλιά Σαλμανασέρ τον Ε’ στην Νινευή και ο Μαροδοχαίος από τον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Β’ τον Μέγα στην Βαβυλώνα, ενώ ο πρώτος κατάφερε να κερδίσει την εύνοια του βασιλιά Σαλμανάσερ και ο δεύτερος του Αχασβήρου.

Οι ευνούχοι του Αχασβήρου Βιχθάμ και Θέρες, όπως και ο Αμάν κρεμάστηκαν ύστερα από διαταγή του ιδίου σε δέντρα, όπως και οι πέντε Αμμοραίοι βασιλείς Αδωνισιδέκ, Κουφία, Δεβείρ, Ωάμ και Πιράμ ύστερα από διαταγή του Ιησού του Ναυή.

Όπως ο Εβραϊκής καταγωγής Νεεμίας ήταν οινοχόος του Αρταξέρξη, έτσι ήταν και ο Εβραϊκής καταγωγής Αχιαχάρος του Σεναρηχείμ.

Ο Μαρδοχαίος και ο Αχιαχάρος ήταν και οι δύο υπεύθυνοι για την διοίκηση των Βασιλείων της Βαβυλώνας και της Ασσυρίας αντίστοιχα.

Η Σουσάνα και η Βηρσαβεέ έκαναν και οι δύο λόγω ζέστης το μπάνιο τους στον κήπο στην Βαβυλώνα και την Ιερουσαλήμ αντίστοιχα και τις πρόσεξαν δύο διεφθαρμένοι πρεσβύτεροι του Ισραήλ οι πρώτοι και ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ την δεύτερη.

Ο Προφήτης Δανιήλ και ο Τωβίτ δεν έτρωγαν ποτέ φαγητά απαγορευμένα από τον Μωσαϊκό Νόμο.

Ο Τωβίτ έθαβε κρυφά τους νεκρούς Ιουδαίους των πτώματα των οποίων πετάγονταν από τα τείχη της  με κίνδυνο της ζωής του, ενώ αντίστοιχα πολλοί συγγενείς ατόμων στην Ρώμη που είχαν καταδικαστεί με σταυρικό θάνατο με κίνδυνο της ζωής τους αγανακτούσαν και έκλεβαν τα κρεμασμένα πτώματα για να τα θάψουν.

Ο Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας τον 4ο αι., στο έργο του  Εκκλησιαστική Ιστορία, έχει πληθώρα παραδειγμάτων χριστιανών μαρτύρων, που, μετά το μαρτύριό τους ρίχτηκαν στο νερό, όπως των μαρτύρων της Νικομήδειας, κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, στην Παλαιστίνη, την Τύρο κ.τ.λ.

Μάλιστα οι ομόθρησκοι τους καμιά φορά έκλεβαν τα πτώματα για να τους προσφέρουν μια αξιοπρεπή ταφή, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τους μάρτυρες Κάρπο και Αγαθονίκη που μαρτύρησαν όταν Αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος (249-251 μ.Χ.), σκληρότατος διώκτης των Χριστιανών (https://www.academia.edu/42402657/%CE%A4%CE%9F_%CE%95%CE%93%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%9C%CE%91_%CE%A4%CE%97%CE%A3_%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%A5%CE%92%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%97%CE%A3_%CE%A4%CE%A9%CE%9D_%CE%9D%CE%95%CE%9A%CE%A1%CE%A9%CE%9D).

Οι Ρωμαίοι Εκατόνταρχοι Λογγίνος επί Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Κορνήλιος επί Απόστολου Πέτρου έκαναν και οι δύο πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες σε Ρωμαίος και Εβραίους και στο τέλος και οι δύο δέχτηκαν την Μόνη Αληθινή Πίστη και έγιναν και οι δύο Χριστιανοί.

Ο Αχασβήρος έβαλε το στέμμα στο κεφάλι της Εσθήρ και την ανακήρυξε βασίλισσα, όπως και ο Μέγας Ναπολέοντας έβαλε το στέμμα στο κεφάλι της Ιωσηφίνας και την ανακήρυξε Αυτοκράτειρα.

Ο Αχάζ έδωσε χρυσό και χρήματα στον Ασσύριο βασιλιά Τιγλάθ Πελέσερ τον Γ’ και αυτός επιτέθηκε στον βασιλιά της Δαμασκού Ρεσίν που είχε επιτεθεί στο Βασίλειου του Ιούδα, τον νίκησε, τον συνέλαβε, κατέλαβε την Βαγδάτη και τον εκτέλεσε.

Αντίστοιχα το Κουβέιτ έδωσε χρυσό (κανονικό και τον μαύρο/πετρέλαιο) και χρήματα στις ΗΠΑ των Προέδρων Μπους (του Πρεσβύτερου και  του Νεότερου) και αυτοί επιτέθηκαν στον Ιρακινό δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν της Βαγδάτης που είχε επιτεθεί στο Βασίλειου του Κουβέιτ, τον νίκησαν, τον συνέλαβαν, κατέλαβαν την Βαγδάτη και τον εκτέλεσαν.

Όπως την περίοδο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού οι Φαρισαίοι ερμήνευαν αλλιώς την Παλαιά Διαθήκη από τους Σαδουκκαίους, έτσι και στις μέρες μας οι Ορθόδοξοι/Παραδοσιακοί Εβραίοι ερμηνεύουν αλλιώς την Παλαιά Διαθήκη από άλλες ομάδες, π.χ. τους χασιδικούς.   

Οι πάπες της Ρώμης δίωξαν μέσω της Ιεράς Εξέτασης τους Εβραίους τον Μεσαίωνα, όπως και μέσω των Ιησουιτών τους υπόδολους Έλληνες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέσω των Ιησουιτών. 

Καταιγίδα κατέστρεψε τον στόλο του Αλάριχου και του Βάλλια με προορισμό την Καρχηδόνα, όπως και του Ιωσαφάτ με τον στόλο του με προορισμό τις Θαρσείς.

Μετάσταση στον Ουρανό συνέβη στην Παναγιά μας και στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο και Ευαγγελιστή, ενώ αναλήφθηκαν ως εις Ουρανόν οι Προφήτες Ηλίας και Ενώχ.

Στα 50 Gigabytes ( γίγα-μπαϊτ ) τιμολογεί ο πρωθυπουργός την αξία της Ελληνικής νεολαίας, ( όπως καί στα 30κοντα αργύρια επί εποχής Ιούδα Ισκαριώτη !)-(http://www.kivotoshelp.gr/index.php/orthodoxo-bhma/2542-sta-50-gigabytes-giga-bait-timologei-o-prothypourgos-tin-aksia-tis-ellinikis-neolaias-opos-kai-sta-30konta-argyria-epi-epoxis-ioyda-iskarioti).

Σάλος έχει ξεσπάσει με το νέο νομοσχέδιο φίμωσης του Τύπου που προωθεί η κυβέρνηση με δικαιολογία τα διαβόητα "Fake news".

Τα σχόλια των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι βαριά για την κυβέρνηση τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Τ. Θεοδωρικάκο που θα έχει υπό την επίβλεψη του το έργο της παρακολούθησης ιστοσελίδων αλλά και ατομικών λογαριασμών πολιτών στα κοινωνικά δίκτυα.

Το κομμουνιστικής εμπνεύσεως νομοσχέδιο θυμίζει εποχές ανατολικού μπλοκ καθώς πάγιο χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι η προσπάθεια για έλεγχο της ροής της πληροφορίας. Και το συγκεκριμένο άρθρο έτσι όπως το προωθεί η κυβέρνηση είναι σκόπιμα ασαφές.

Το ποια είδηση θα χαρακτηριστεί Fake επαφίεται στις αρχές και φυσικά στην Ελληνική Δικαιοσύνη.  Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρακτικά Fake μπορεί να χαρακτηριστεί οποιαδήποτε είδηση δεν είναι σύμφωνη με το κυρίαρχο κυβερνητικό αφήγημα.

Διαφωνείς με το υποχρεωτικό εμβολιασμό εμπίπτεις στις διατάξεις του νέου άρθρου. Πας φυλακή και τρως τα πρόστιμα βροχή με την κατηγορία ότι διασπείρεις ψευδές ειδήσεις και προκαλείς πανικό στους πολίτες.  Έτσι θα λειτουργήσει  ο νόμος.

Εκτός όμως από τους πολίτες αντιδράσεις υπάρχουν και από τα κόμματα ακόμα και από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Να δούμε τι θα συμβεί κατά την συζήτηση του στην Βουλή. Αν περάσει όμως θα ζήσουμε έναν πολύ ενδιαφέροντα χειμώνα.

Τριάντα χρόνια μετά το 1991 μ.Χ. και  τον τυποκτόνο νόμο της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον οποίο επτά εκδότες οδηγήθηκαν στην φυλακή, ένας άλλος Μητσοτάκης, οδηγεί και πάλι τον τύπο στον δήμιο.

Αναμένουμε ωστόσο ακόμα απάντηση από την  ΕΣΗΕΑ και τον δικηγορικό κόσμο αφού ο συγκεκριμένος νόμος  αναιρεί ουσιαστικά το άρθρο 14 του Συντάγματος περί της ελευθερίας του Τύπου (https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/1021624_i-kyvernisi-fimonei-ton-typo-kai-ta-koinonika-diktya).

O Όσιος Παύλος  της Ομπνόρας (1317-1429 μ.Χ.), διψώντας ακατάπαυστα  για την ασκητική ζωή, κατέφυγε σε μία εντελώς απρόσιτη περιοχή των απέραντων ρωσικών δασών. Εκεί διάλεξε για κατοικία του την κουφάλα μιας γέρικης φλαμουριάς και πέρασε τρία χρόνια δοξολογώντας τον Θεό μαζί με τ' αγριοπούλια!

Την ίδια εποχή, πέντε χιλιόμετρα μακρύτερα του, ασκήτευε ο Όσιος Σέργιος του Νούρμα. Ακούγοντας για τούς πνευματικούς αγώνες του Οσίου Παύλου, ξεκίνησε να τον συναντήσει. Όταν τον βρήκε, αντίκρισε ένα Θέαμα θαυμαστό: "Ένα πλήθος από πουλιά περικύκλωνε τον  Όσιο.

Τα μικρότερα μάλιστα ανέβαιναν στους ώμους και το κεφάλι του και αυτός τα έτρεφε με τα χέρια. Κοντά του μία αρκούδα περίμενε κι αυτή την τροφή της. Αλεπούδες, κουνέλια και άλλα ζώα περιφέρονταν χωρίς έχθρα και ανταγωνισμούς μεταξύ τους και χωρίς να φοβούνται την αρκούδα. Ήταν μία θαυμαστή εικόνα, που θύμιζε τον πρωτόπλαστο αθώο Αδάμ στον Παράδεισο. Μία εξαίσια φανέρωση της κυριαρχίας τού ανθρώπου πάνω στην δημιουργία (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/09/blog-post_420.html).

Όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προείπε στον Αλή Πασά το μέλλον του και την απόκτηση εξουσίας από αυτόν, το ίδιο είπε και ο Άγιος Σεβερίνος στον Οδάκραο, καθώς και ένας Άγιος Μοναχός στον Βασίλειο τον Α’ τον Μακεδόνα στην Ρωμανία. 

Ο ασεβής άθεος Κουλής όπως και ο ασεβής αιρετικός Ουάλης έκλεισε τις Ορθόδοξες Χριστιανικές Εκκλησίες στην Ρωμανία και κυνήγησε τους Πιστούς (Κληρικούς και λαϊκούς, εμβολιασμένους και μη) από αυτές και μεν πρώτος έβαλε τους βάρβαρους στην Ρωμανία, ενώ ο δεύτερος ισλαμιστές λαθρομετανάστες πάρα την θέληση του λαού και οι δύο. 

Όπως οι λιβελιφόροι είχαν τον καιρό διωγμών των Χριστιανών επιώ Ρώμης πλαστά πιστοποιητικά ότι τάχα είχαν θυσιάσει στα είδωλα, έτσι και στις μέρες μας επιώ κορωνοιοδικτατορίας πολλοί έχουν ψευδή πιστοποιητικά ότι τάχα έκαναν εμβόλια για τον κορωνοιό.

Οι Ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος ήταν Απόστολοι των Σλάβων, μετέφρασαν με βάση το Ελληνικό αλφάβητο και Σλαβικά σχήματα το Ευαγγέλιο στα Σλαβικά, στο Σλαβικό Αλφάβητο που οι ίδιοι δημιουργήσαν για τον λαό αυτό.

Αντίστοιχα και ο αιρετικός Ουλφίλας ο δήθεν «Απόστολος των Γότθων» μετέφρασε με βάση το Ελληνικό αλφάβητο και Γοτθικά σχήματα το Ευαγγέλιο στα Γοτθικά, στο Γοτθικό Αλφάβητο που οι ίδιος δημιούργησε για τον λαό αυτό.

Τόσο οι Ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος, όπως και ο Ουλφίλας εκδιωχτήκαν οι μεν πρώτοι από το Βασίλειο της Μοραβίας με βία και διωγμούς, ενώ ο δεύτερος από το Βασίλειο των Γότθων για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Το καταπέτασμα του Ναού του Σολομώντα σκίστηκε με την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ενώ και επί Χριστιανικής Ρωμανίας καταργήθηκαν τα παραπετάσματα των σχολών των γραμματικών.

Θεόσταλτες καταστροφές και ασθένειες έπεσαν στον Ούννο βασιλιά Αττίλα όταν αυτός εισέβαλε στην Ρώμη επί Αέτιου και Μαρκιανού και αυτός αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του, όπως ακριβώς και όταν ο Ασσύριος βασιλιάς Σεναρηχείμ εισέβαλε στην Ιερουσαλήμ επί Σεδεκία καταστροφές και ασθένειες έπεσαν στον στρατό του και αυτός αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του.

Οι προσφυγές από την Σκαραβαντιά έφεραν μαζί τους τα λείψανα του Αγίου Κυρίνου στην Ρώμη, όπως και οι προσφυγές από την Φάρασα της Μικράς Ασίας, μαζί με τους γονείς του Αγίου Παίσιου έφεραν μαζί τους τα λείψανα του Αγίου Αρσένιου.  

Ο Σταυρός που σταυρώθηκε ο Χριστός Προέρχονταν από τρία δένδρα Κέδρο, Πεύκο και Κυπαρίσσι. Δι΄ευχών (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/blog-post_70.html).

Κλαίτε για την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Αλλά το μυαλό δεν δουλεύει. Διότι, έμμεσα έτσι ισχυρίζεστε πως κοτζάμ Ρώμη και μετέπειτα κοτζάμ Κωνσταντινούπολη δεν είχαν βιβλιοθήκες με αντίγραφα όλων των βιβλίων της Επικράτειας αλλά και εκτός αυτής.

Επικαλούμαι τις μαρτυρίες του Σύγγελου που αναφέρεται σε ...μεσοποταμιακές πηγές, αλλά και του Ψελλού, πού αργότερα λέει πως διάβασε έργα Αρχαίων συγγραφέων. (που δεν υπάρχουν σήμερα) Παραλείπω τον κατάλογο βιβλίων του Φώτιου, την "Μυριόβιβλο" αλλά και τις μη αναφερόμενες αλλά εμφανείς άγνωστες σε μας πηγές του Ευστάθιου Θεσσαλονίκης για τα Ομηρικά Έπη.

Ποιος λοιπόν κατάστρεψε την βιβλιοθήκη των βιβλιοθηκών της Κωνσταντινούπολης; Έλα τώρα, οι Υπερασπιστές του Δυτικού Πολιτισμού κατά της ...Ισλαμικής ...βαρβαρότητας, οι Σταυροφόροι (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/blog-post_28.html)...

-Γέροντα, λένε μερικοί για την Παλαιά Διαθήκη: «Δεν πρέπει να μελετούμε την ιστορία των Εβραίων».

-Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι ή προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ό Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας.

Αυτό το λέγει ο Απόστολος Παύλος (Γαλ. γ' 7-9). και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε, ότι με το να λέτε, Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ, έχει κάποια αξία, αφού εσείς δεν πολιτεύεσθε, όπως ο Αβραάμ.

Ό Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος χριστιανός μιμείται την Πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι όποιοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίον ο Αβραάμ πίστευσε και τον προσδοκούσε.

Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης τον Μεσσία προσδοκούσαν και ο Ιακώβ και οι άλλοι Πατριάρχες. και ο θεόπτης Μωυσής, ο όποιος είπε: «Προφήτην εκ των αδελφών σον... αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σοι;»(Δευτερ. ιη' 15).

Είναι, λοιπόν, κατά πνεύμα, δικοί μας πρόγονοι οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Ή αντίληψη, ότι ή Παλαιά Διαθήκη είναι ή ιστορία του Εβραϊκού λαού, είναι στρεβλή, Ή αλήθεια είναι, ότι πρόκειται για την προϊστορία του Χριστιανισμού. Είναι ή προϊστορία του ίδιου του Κυρίου μας.

Οι Ιουδαίοι τώρα είναι πλέον αντίχριστοι. Δεν είναι περιούσιος λαός. Εξέπεσαν. Δεν το ψάλλουμε την Πεντηκοστή; «Ιουδαίοι... απιστία νοσήσαντες θεϊκής εξέπεσον χάριτος» (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/10/blog-post_70.html).

Σύμφωνα με Βυζαντινά χρονικά, ο Γελίμερος σαν τον Σολομώντα φώναξε τον στίχο του Εκκλησιαστή "Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης" κατά τον θρίαμβο του Ιουστινιανού στην Κωνσταντινούπολη.

Όταν οι Αρχαίοι Εβραίοι υποδουλώνονταν σε άλλους λαούς στέναζαν στον Θεό για βοήθεια και αυτός έστελνε τους Κριτές, που οι περισσότεροι ήταν απλοί άνθρωποι του λαού που τους ελευθέρωναν.

Αντίστοιχα και στην Μεσαιωνική Γαλλία, οι Γάλλοι που είχαν υποδουλωθεί στους Άγγλους στέναζαν στον Θεό για βοήθεια και αυτός τους έστειλε τον Γκεσλέν και την Ιωάννα της Λοραίνης, που ήταν απλοί άνθρωποι του λαού που τους ελευθέρωναν.

Ο ασεβής Σαούλ ήταν πολύ ψηλός σαν τους Τσάρους Μέγα Πέτρο και Αλέξανδρο τον Γ’ της Ρωσίας, ενώ όπως ο Μέγας Πέτρος και ο Αχάαβ δίωξε την αληθινή Πίστη στον Θεό και τους Πιστούς προσπαθώντας να την αλλάξει με την βία.

Όπως ο Προφήτης Ηλίας και οι ειδωλολάτρες ιερείς του Βάαλ προσεύχονταν να πέσει φωτιά από τον ουρανό και ο Θεός δικαίωσε τον πρώτο και τιμώρησε τους δεύτερους, έτσι και Προφήτης Μωυσής και ο Ααρών αναμετρήθηκαν με τους αποστάτες λευτίτες Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ για το ποιος έχει δικαίωμα να ρίχνει στο θυμιατήρι λιβάνι και φωτιά και ο Θεός δικαίωσε τους πρώτου; και τιμώρησε τους δεύτερους.

Στον διάδοχο του Ααρών Ελεάζαρ δόθηκε από αυτόν η Αρχιερατική του στολή στο Όρος Ωρ, όπως και στον διάδοχο του Προφήτη Ηλία τον Ελισαίο δόθηκε από αυτόν ο μανδύας του στον ποταμό Ιορδάνη.

Πέντε βασιλιάδες των Μαδανιατών νίκησε και εξόντωσε ο Προφήτης Μωυσής και πέντε Αμμοραίους βασιλείς ο Ιησούς του Ναυή.

Ο Νικολός Σγουρομάλλης είδε τον θάνατο των γιων του από τους Τούρκους και τρελάθηκε, όπως και ο βασιλιάς του Ιούδα Σεδεκίας είδε τον θάνατο των γιων του από τους Βαβυλωνίους και μετά τυφλώθηκε.

Οι διεφθαρμένοι γιοι του Ηλεί, όπως και οι δύο διεφθαρμένοι πρεσβύτεροι του Ισραήλ στην Βαβυλώνα επί Προφήτη Δανιήλ, πλάγιαζαν ασεβώς, με απειλές και παράνομα με γυναίκες, ενώ ήταν διεφθαρμένοι και αχρείοι όπως και οι γιοι του Σαμουήλ χρηματίζονταν και έβγαζαν παράνομες αποφάσεις, όπως και οι δύο διεφθαρμένοι πρεσβύτεροι του Ισραήλ στην Βαβυλώνα επί Προφήτη Δανιήλ.

Σε διαμοιρασμό της εξουσίας προχώρησε ο Προφήτης Μωυσής δίνοντας μέρος της εξουσίας του στον Ιησού του Ναυή και στους Πρεσβύτερους των Δώδεκα Φυλών, όπως ακριβώς έκανε και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Διοκλητιανός μοιράζοντας την εξουσία της Αυτοκρατορίας στα τέσσερα μεταξύ δύο Αυτοκρατόρων/Αυγούστων και δύο Καισάρων.

Όταν βασανιζονταν από ασθενεια και λιγο πριν τον εποικειμενο θανατο τους βαφτιστηκαν Χριστιανοι ο Μεγας Κωνσταντινος και ο Μεγας Θεοδοσιος.

Απειλουσαν ότι θα κανουν τους Χριστιανικους Ναους σταβλους ο Φουλβιος στην Ρωμη και ο Ιουλιανος και ο Σελιμ ο Α΄ στην Πολη.

Ο Αταούλφος δολοφονήθηκε από τον Σεγέριχο και έγινε βασιλιάς για εφτά μέρες, μέχρι να τον εξοντώσει και να πάρει την θέση του ο Βάλλια, όπως και στο Αρχαίο Ισραήλ ο Ζαμβρί εξόντωσε τον βασιλιά Ηλέα και πήρε την θέση του για λίγες μέρες μέχρι να τον εξοντώσει και να πάρει την θέση του ο Αμρί.

Οι Εδωμίτες έδιωξαν τους Χοραίους και κατέλαβαν τα εδάφη τους, όπως και οι Φιλισταίοι τους Αυίμ, οι Μωαβίτες τους Εμμαίους, οι Αμμωνίτες τους Ρεφαίτες και οι Ισραηλίτες τους Ανακίτες.

Ο Andrei Viktorovich Zavrazhnov (4 Μαρτίου 1958 μ.Χ.-9 Ιουλίου, 2021 μ.Χ. ήταν ένας ′′ νέος Ρώσος ", εκατομμυριούχος της Μόσχας που σχεδόν σε μία στιγμή μοίρασε ολόκληρη την περιουσία του για χάρη των αγαπημένων του προσώπων (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/andrei-viktorovich-zavrazhnov-4-1958-9.html), όπως ακριβώς έκαναν και πολλοί Άγιοι (http://www.oodegr.com/oode/synaxaristis/agioi_filanthrwpias_1.htm), π.χ. ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας.

Η Εκκλησία λοιπόν ως προς την εξουσία, συνολικά τηρεί κατά βάθος την ίδια ακριβώς στάση που είχε επί αιώνες. Είναι εκείνη η ίδια που δεν είχε λυγίσει στους υποχρεωτικούς Ρωμαϊκούς Διωγμούς! Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στις υποχρεωτικές Αιρέσεις και Πλάνες Βασιλέων! Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στην υποχρεωτική κατάργηση των ιερών Εικόνων! Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στην υποχρεωτική "Ένωση των Εκκλησιών"!

Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στην υποχρεωτική τουρκική - ισλαμική δουλεία! Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στον υποχρεωτικό διωγμό της Αντιβασιλείας του Όθωνα! Εκείνη η ίδια που δεν λύγισε στην υποχρεωτική διαγραφή του Χ.Ο. από τις Ταυτότητες (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/10/70-90.html)…

Πριν πεθάνουν ο Ουάσιγκτον και η Ιουδίθ απελευθέρωσαν τους σκλάβους τους και οι δύο.

Επήλθε θάνατος των Ελλήνων στην Γεδρωσία υπό τον Μεγα Αλέξανδρο, όπως και των Ισραηλιτών υπό τον Προφήτη Μωυσή στην έρημο Φαράν και της Ερυθράς Θάλασσας.

Ο Αβισάι έσωσε στην μάχη τον Δαβίδ από τον γίγαντα Ισβί Βενώθ και ο Κλείτος τον Μεγα Αλέξανδρο από τον Σπιθριδάτη στην μάχη του Γρανικού.

Τρία έτη διήρκησε ο λοιμός στο Ισραήλ επί Δαβίδ λόγω των αμαρτιών του Σαούλ και την εξόντωση των Γαβαωνιτών από αυτόν, όπως και τρία έτη κράτησε η ξηρασία στο Ισραήλ επιώ Προφήτη Ηλία λόγω των αμαρτιών του Αχαάβ και της Ιεζάβελ.

Με τον θάνατο των στρατηγών-μοναρχών Δαβίδ, Τιβέριου και Βασίλειου του Β’ του Βουλγαροκτόνου τα ταμεία των κρατών τους ήταν γεμάτα.

Ο Δαβίδ και ο Ιωσήφ ο Δίκαιος έφεραν για την Θεία Χάρη τους την ζήλια των αδερφών τους αλλά και οι δύο έγιναν ηγέτες κρατών, ο πρώτος στο Ισραήλ και ο δεύτερος στην Αίγυπτο.

Η προσβολή του Θεού από τους Γολιάθ, Ολοφέρνη και Σεναρηχείμ προκάλεσε την ήττα και τον θάνατο τους.

Με ποια φράση ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του πνοή; Είναι όντως αυτό που αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Μου αναπτέρωσες πολύ το κουράγιο και μ’ έκανες να σκιρτώ από χαρά γιατί, αφού μου ανήγγειλες τα δυσάρεστα, πρόσθεσες τη φράση, που πρέπει να λέμε σε όλα όσα συμβαίνουν:

«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» (δηλ. Δόξα στον Θεό για όλα). Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο! Είναι πολύ μεγάλη γι’ αυτόν που την λέει σε κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ασφάλειας κι ευχαρίστησης.

Γιατί μόλις την απαγγείλει κανείς, αμέσως διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης. Μην παύσεις να την λες και να ασκείς και τους άλλους σ’ αυτό. Έτσι και η φουρτούνα που μας βρήκε, κι αν ακόμη γίνει μεγαλύτερη, θα μεταβληθεί σε γαλήνη.

Έτσι κι όσοι δοκιμάζονται θα πάρουν μεγαλύτερη αμοιβή παράλληλα προς την απαλλαγή τους απ’ τα δεινά. Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή, αυτή η φράση έτρεψε σε φυγή τον διάβολο, κι αφού τον γέμισε από ντροπή τον έκανε να αναχωρήσει, αυτή είναι εξάλειψη κάθε ταραχής …».

[Απ’ την 193 Επιστολή του]. Σημειώνεται ότι με την φράση αυτή ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος άφησε την τελευταία του αναπνοή (https://romioitispolis.gr/%ce%bc%ce%b5-%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%cf%86%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b7-%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c%cf%83%cf%84/)!

Όπως η Πόλη θεωρούνταν Νέα Ιερουσαλήμ στην Ρωμανία, το ίδιο πιστεύονταν και για την Μόσχα στην Ρωσία.

Ο Δωσίθεος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων ίδρυσε τυπογραφείο στο Ιάσιο για να πολεμήσει την προπαγάνδα των Ιησουιτών, όπως ακριβώς έκανε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην Πόλη για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Παράλληλα ο Δωσίθεος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων μετέφρασε το Ευαγγέλιο στα Ρουμανικά, όπως και οι Έλληνες Ιεραπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος στα Σλαβικά.

Επιπλέον ο Δωσίθεος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων κατάφερε σε συνοδό την καταδίκη του αιρετικού Καρυοφύλλη, όπως ακριβώς και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γεννάδιος του ειδωλολάτρη Πλήθωνα, αλλά και ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς παλαιοτέρα τον αιρετικό Βαρλαάμ.

Με εκβιασμό ότι δεν θα τους παρέχουν φαγητό και με περιοριστικά μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας και διώξεις προσπάθησε ο πάπας της Ρώμης να εκβιάσει τους Ορθοδόξους στην ψευτο-«σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας» να υποκύψει στην αίρεση του και να υποταγούν στην εξουσία του αποδεχόμενοι το ψευτο-«πρωτείο» του.

Αντίστοιχα στις μέρες μας ο Μητσοτάκης προσπάθησε και αυτός να εκβιάσει τους Έλληνες ότι θα χάσουν την δουλειά τους και δεν θα έχουν να φανέ εάν δεν κάνουν εμβόλιο για τον κορωνοιό ακόμα και αν δεν θέλουν, για να υποκύψουν στην εξουσία και την θέληση του.

Όπως ο Ιουλιανός δίωξε τους Χριστιανούς υπάλληλους του κράτους του, έτσι στις μέρες μας και ο Κούλης δίωξε τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς και άνδρες της ΕΜΑΚ, ενώ ο πρώτος έπεσε ύστερα από τον παντελώς αποτυχημένο πόλεμο του με τους Πέρσες (θα γίνει άραγε το ίδιο για τον Κούλη σε πιθανή σύγκρουση με τους Τούρκους;).

Υπήρξε η Έξοδος των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο και των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο.

Ο Θεός έδωσε εντολή στα παιδιά του Αδάμ και του Νώε να εξαπλωθούν στην γη.

Ο Πύργος της Βαβέλ έμοιαζε με τα Ζιγκουράτ, τις Πυραμίδες, αλλά και τις τους Ουρανοξύστες στις μέρες μας που λέγεται ότι «ξύνουν τον ουρανό».

Ενώ ο Αδάμ και ο Νώε ήταν φιλόθεοι δεν ίσχυε το ίδιο και για τους ασεβείς γιους τους Κάιν και Χαμ.

Ο Ναράμ Σιν ήταν ο πρώτος βασιλιάς που ανακηρύχτηκε (ψευδο) «θεός» στην Σουμερία, όπως ακριβώς και ο Βιβλικός βασιλιάς Νέμρωδ.

Επίσης, ίσως η μετακίνηση του Θάρα (πατέρα του Προπάτορα Πατριάρχη Αβραάμ) στην Χαρράν πέρα από το εμπόριο να οφείλεται και στην εισβολή των Ελαμιτών στην περιοχή της Μεσοποταμίας λίγο πριν την καταστροφή της πόλης αυτής το 2004 π.Χ., από την οποία ποτέ δεν ξανακατοικήθηκε.

Για κάποιους οι Κιττείμ της Παλαιάς Διαθήκης είναι είτε το Κίτιο της πάντα Ελληνικής Κύπρου ή το Κίτιο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας (άλλωστε και στην Παλαιά Διαθήκη λέγεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήρθε από την χώρα των Κιττείμ).

Οι δε Δωδανίμ που λέγονται αλλιώς και Ρωδανίμ (το Ρ πολλές φορές ισούται, ακούγεται και γράφεται και με το Δ στα Εβραϊκά), είναι για κάποιους η Αρχαία Ρόδος ή ακόμα και οι Δωριείς.

Οι Θαρσείς για κάποιους αντιστοιχούν με την Ταρσό της Κιλικίας ή την Ταρτησό της Ισπανίας ή τους Τιτάνες.

Οι Ελισά σημαίνει για κάποιους τον Ιλισό ποταμό στην Αττική και τους κάτοικους γύρω από αυτόν, ή  τον ποταμό Ιλισών/Ελισά στην Αμαλιάδα Ηλείας ή τον Ελευσίνο.

Ο Ιωνάς είχε τέσσερις γιους, όπως και ο Ιάναν, οι οποίοι αντιστοιχούν για κάποιους με τις τέσσερις Ελληνικές διαλέκτους και φυλά (Ίωνες, Δωριείς, Αιολείς και Βορειοδυτικοί Έλληνες).

Το 2.375 π.Χ. έγινε πιθανώς η σύγχυση των γλωσσών στην Βαβέλ, ενώ το 3.266 π.Χ. ο Κατακλυσμός του Νώε.

Ο Άγιος Παίσιος έλεγε ότι μετά τον φόνο του Άβελ ο Κάιν κατέφυγε στα βουνά, πιθανώς στα Όρη Ζάκρος στο σημερινό Ιράν.

Η δε Εριντού έλεγαν οι κάτοικοι της Αρχαίας Μεσοποταμίας ήταν η παλαιότερη πόλη της και είχε διπλά της έναν ιερό κήπο με ένα ιερό δέντρο, όπως ακριβώς ήταν τα δέντρα της γνώσης του καλού και του κακού και της ζωής στον Κήπο της Εδέμ.

Ο Κάιν και ο Ιούδας αν και οι δύο γνώριζαν τον αληθινό Θεό τον προδώσαν και οι δύο και αποστάτησαν από αυτόν και έγιναν κυριολεκτικά και μεταφορικά αδελφοκτόνοι.

Ο Θεός ακόμα και από το στόμα ζωών (π.χ. τον όνο του Βαλαάμ) και ασεβών (π.χ. τον Καϊάφα ή τον Βαλαάμ) μπορούσε να κάνει Προφητείες.

Η Γερόντισσά Γαλακτία, ο Άγιος Παίσιος, ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, αλλά και ο Μέγας Αντώνιος όλοι τους πάλεψαν με δαίμονες.

Ο Μανασσής αποστάτησε από τον αληθινό Θεό και εστραφή στην ειδωλολατρία, παρέσυρε τον Ισραηλιτικό λαό στην αμαρτία, ενώ παράλληλα έφτιαξε και ένα ξόανο της Ασέρα που περίφερε στην χώρα.

Αντίστοιχα στις μέρες μας ο Μητσοτάκης αποστάτησε από τον αληθινό Θεό και ευτραφή στην αθεΐα, παρέσυρε τον Ελληνικό λαό στην αμαρτία, ενώ παράλληλα έφτιαξε και ένα ξόανο της ισλαμικής Αμάλ που περιέφερε στην χώρα.

Τόσο ο Μανασσής, όσο και ο Αχάζ έφτιαξαν ειδωλολατρικά θυσιαστήρια στα παλάτια τους και οι δύο.

Επιπλέον, ο Μανασσής και ο Σεδεκίας πιάστηκαν και οι δύο στο τέλος αιχμάλωτοι, τους έμπηξαν άγκιστρα και αλυσίδες και φυλακίστηκαν και οι δύο στην Βαβυλώνα.

Τόσο ο Μανασσής, όσο και Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας, αλλά και ο Μέγας Ναπολέων, στο τέλος αναγνώρισαν όλοι τους τον μόνο αληθινό Θεό.

Όπως με μόνο 318 υπηρέτες νίκησε ο Δίκαιος Αβραάμ τον Χοδολογόμερ και τους συμμάχους του, έτσι νίκησε με μόνο 300 άντρες και ο Γεδεών τους Μαδανιάτες.

Στις θυσίες του Αβραάμ και του Προφήτη Ηλία στον Θεό σαν σημασία ευνοίας έπεσε φωτιά με θαυμαστό τρόπο και στις δύο.

Ο Θεός είπε στον Προφήτη Μωυσή να επιστρέψει στην Αίγυπτο από την Μαδιάμ όταν πέθανε ο Φαραω που ήθελε να τον σκοτώσει, όπως και στον Ιωσήφ τον Μνηστήρα να επιστρέψει στην Παλαιστίνη από την Αίγυπτο όταν πέθανε ο βασιλιάς Ηρώδης ο Μέγας που ήθελε να σκοτώσει τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό ως βρέφος. 

Θεολόγοι ονομάστηκαν οι Άγιοι Ιωάννης, ο Γρηγόριος και Συμεών.

«Όπως η νυκτερινή προσευχή των Αποστόλων Παύλου και Σίλα άνοιξε τις θύρες της φυλακής, έτσι και η νυκτερινή προσευχή των Χριστιανών ανοίγει τις θύρες του Ουρανού» (https://elromio.gr/agios-porfyrios-tha-vreis-megali/).

Χρυσές αγελάδες λάτρευαν οι αποστατημένοι Ισραηλίτες στην Έρημο, όπως κάνουν οι αδίστακτοι «χρυσοί» τραπεζίτες (Golden Boys) με τις τράπεζες και τον χρυσό τους (το χρήμα) στις μέρες μας.

Για τριάντα αργύρια πρόδωσε ο Ιούδας τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, για 3.000 γρόσια πρόδωσε ο Πήλιος Γούσης το Σούλι. (αλλά και ο Εφιάλτης τους Έλληνες στους Πέρσες για πολύ χρυσό).

Ο Νώε πριν από τον Κατακλυσμό κήρυττε στους ανθρώπους για τον Θεό, προσπαθούσε να τους αποτρέψει από τις αμαρτίες, τους φοβέριζε με τον Κατακλυσμό, με την καταστροφή και την ΦΟΒΕΡΗ ΟΡΓΗ του Θεού, αλλά αυτοί δεν έδωσαν σημασία στο κήρυγμα του, συνέχισαν όπως και πριν να επιδίδονται στις συνηθισμένες άνομες πράξεις τους και χλεύαζαν τον Νώε.

Έτσι ήταν και στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Στα Σόδομα ζούσε ο Δίκαιος Λωτ, ο ανιψιός του Αβραάμ. Και τυραννιόταν η ψυχή του Δικαίου, βλέποντας τις φοβερές ανομίες που συνέβαιναν εκεί. Προσπαθούσε να τους στρέψει στην οδό της αληθείας, να σταματήσει τα ανοσιουργήματα τους, τους κήρυττε, αλλά αυτοί συνέχιζαν τις κακές πράξεις τους ζούσαν όπως και πριν, κάνοντας τα ίδια φοβερά κακουργήματα. Και να, που αντήχησε βροντή και ήρθε η ΗΜΕΡΑ της ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ και έκαψε ο Κύριος την πόλη των Σοδόμων και των Γομόρρων με βροχή από φωτιά και θειάφι (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/blog-post_578.html)!

Με το αίμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού πάνω στον Σταυρό θεραπεύτηκε ο μετέπειτα Άγιο Εκατόνταρχο Λογγίνο από την μερική τύφλωση που αυτός είχε, ενώ μία χήρα από την Καππαδοκία που βρήκε με Θαυμαστή Αποκάλυψη την αποκομένη κεφαλή του Αγίου Λογγίνου μόλις την ακούμπησε βρήκε και αυτή ξανά το φως της ενώ αρχικά ήταν τυφλή.   

Από την ένωση των απογόνων του Σηθ και του Κάιν (Γιοι του Θεού με κόρες των ανθρώπων) οι κοινοί τους απόγονοι με το όνομα Γίγαντες ήταν ικανοί και διάσημοι/ονομαστοί πολεμιστές έχοντας πάρει πολλές από τις ικανότητες των προγόνων τους και από τις δύο πλευρές.

Αντίστοιχα και στην Ρωμανία μετά την Δ’ Σταυροφορία από την ένωση των απογόνων των Ελλήνων κάτοικων της Ρωμανίας και του των Σταυροφόρων κατακτητών οι κοινοί τους απόγονοι με το όνομα Γασμούλοι ήταν ικανοί και διάσημοι/ονομαστοί πολεμιστές έχοντας πάρει πολλές από τις ικανότητες των προγόνων τους και από τις δύο πλευρές.

Σησάχ ήταν το ψευδώνυμο/κωδικό όνομα της Βαβυλώνας από τους Ισραηλίτες και Νέα Βαβυλώνα της Ρώμης από την Ιερουσαλήμ.

Η μετάνοια του βασιλιά της Νινευή και του βασιλιά της Ιερουσαλήμ Εζεκία αλλάξαν την γνώμη του Θεού και Αυτός δεν κατέστρεψε τις πόλεις και τους κατοίκους της όπως είχε προαναγγείλει με τους Προφήτες του (π.χ. τον Προφήτη Ιωνά), αλλά τους έδωσε περαιτέρω χρόνο μετάνοιας πολλές δεκαετίες πριν πραγματοποιήσει τελικά τις Προφητείες Του.

Ο βασιλιάς του Ιούδα Ιωακείμ έστειλε άντρες του να απαγάγουν τον δίκαιο Προφήτη Ουρία από την Αίγυπτο οπού αυτός είχε καταφύγει και αυτοί τον έφεραν στην Ιερουσαλήμ οπού και εκτελεστηκε, όπως και οι Ισραηλινοί στην σύγχρονη ιστορία, έστειλαν πράκτορες του να απαγάγουν τον άδικο Ναζί εγκληματία Άντολφ Άιχμαν από την Αργετινή οπού αυτός είχε καταφύγει και αυτοί τον έφεραν στο Ισραήλ όπου δικάστηκε και εκτελεστηκε.

Όσοι Ισραηλίτες πήγαν στην Έρημο με τον Προφήτη Μωυσή, αλλά και με τον Προφήτη Ιερεμία, δεν ξανάδαν ποτέ πάλι την Ιερουσαλήμ και την Γη της Επαγγελίας, γιατί αρνήθηκαν την εντολή του Θεού να γυρίσουν στην Χαναάν.

Αντ’ αυτού βαρυγγωμούσαν και προτιμούσαν να γυρίσουν στην Αίγυπτο όπου ισχυρίζονταν ότι θα έχουν φαΐ και ειρήνη, όμως χάθηκαν από την πεινά και τον πόλεμο τελικά και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις και μόνο ελάχιστοι από αυτούς επέστρεψαν τελικά στην Ιουδαία (π.χ. ο Ιησούς του Ναυή ή ο Χάλεβ).

Όπως ο Ιωσήφ Βρυέννιος προέλεγε την ηθική κατάπτωση της Πόλης και των κατοίκων της πριν την κατάληψη της από τους Τούρκους και προέλεγε την καταστροφή της, το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι Προφήτες (π.χ. Ησαΐας, Ιερεμίας και Ιεζεκιήλ) με την Ιερουσαλήμ πριν την καταστροφή της από τους Βαβυλωνίους, όμως κάνεις τους και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις δεν γίνονταν τότε πιστευτός.

Με την κατάληψη δε της Ιερουσαλήμ και της Πόλης από τους Βαβυλωνίους και τους Τούρκους αντίστοιχα, οι ηγέτες των κατακτητών Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας και Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής ελευθέρωσαν από την αιχμαλωσία τον Προφήτη Ιερεμία και τον Μοναχό τότε και μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο και τους έδωσαν κάποια προνομία και εξουσία.

Τόσο ο Προφήτης Ιερεμίας, όσο και ο Γεννάδιος Σχολάριος  προφήτευαν την πτώση των πόλεων τους στους εχθρούς τους λόγω της αμαρτίας και της ηθικής κατάπτωσης των λαών τους (αλλά και του συγκρητισμού και της ειδωλολατρίας στο Βασίλειο του Ιούδα, αλλά και την αίρεση και τον ουνιτικό συγκρητισμό στην Ρωμανία) και υπέφεραν και οι ίδιοι στις πολιορκίες της Ιερουσαλήμ και της Πόλης πριν την πτώση τους.

Πριν δε την πτώση της Ιερουσαλήμ στον Βαβυλώνιο βασιλιά Ναβαχοδονόσορα τον Μεγα και της Πόλης στον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή, αυτές είχαν αλωθεί, κατακτηθεί και λεηλατηθεί παλαιοτέρα για ένα χρονικό διάστημα από τους Αιγυπτίους στην πρώτη περίπτωση και τους Βένετους και τους Σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας στην δεύτερη.

Ο δε ηρωικός τελευταίος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος σκοτώθηκε πολεμώντας στην μάχη τους Τούρκους, όπως έκανε ακριβώς παλαιότερα και ο ηρωικός βασιλιάς Λεωνίδας στις Θερμοπύλες πολεμώντας τους Πέρσες, αλλά και ο ηρωικός βασιλιάς του Ιούδα πολεμώντας τους Αιγυπτίους στην Μεγιδδώ. 

Με την πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλωνίους και της Πόλης στους Τούρκους, πολλοί κάτοικοι των πόλεων αυτών, ιερείς και ευγενείς κατέφυγαν στο εξωτερικό για να σωθούν (π.χ. στην Αίγυπτο ή στους Αμμωνίτες οι πρώτοι ή στην Δύση, π.χ. στην Ιταλία οι δεύτεροι), όμως ακόμα και σε κάποια από τα μέρη αυτά επιτέθηκαν οι εχθροί τους και τους κατέστρεψαν (π.χ. σε Αίγυπτο και Νότια Ιταλία).

Παράλληλα όμως με την πτώση της Πόλης και της Ιερουσαλήμ υπήρξαν άμεσα και στις δύο περιπτώσεις εξεγέρσεις από γηγενείς ηγέτες κατά των κατακτητών, όπως π.χ. του Ισμαήλ κατά των Βαβυλωνίων και των Ισραηλιτών που συνεργάζονταν μαζί τους στην μία περίπτωση και στην άλλη άλλων ηγετών κατά των Τούρκων, π.χ. του ηρωικού Κροκοδείλου Κλάδα και των Βυζαντινών που συνεργάζονταν μαζί τους.

Τέλος μετά την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους και της Πόλης από τους Τούρκους, οι μονάρχες αυτών Βαλτάσαρ και Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής αντίστοιχα είδαν και οι δύο οράματα με ένα χέρι, τα οποία κάνεις από τους σοφούς τους δεν μπορούσε να τους εξηγήσει εκτός από τον Προφήτη Δανιήλ και τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο μετά από πολλή νηστεία και Προσευχή.

Και όπως στο όραμα του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή η ανοικτή παλάμη και χέρι με τεντωμένα τα πέντε δάχτυλα σήμαινε ότι αν υπήρχαν πέντε σωστοί Χριστιανοί στην Πόλη κάνεις δεν θα την καταλάμβανε, όπως και στην Ιερουσαλήμ κάνεις κάτοικος της λίγο πριν την πτώση της δεν ήταν αληθινά Πιστός, ενώ και στα Σόδομα και Γόμορρα λίγο πριν την καταστροφή τους, αν υπήρχαν δέκα Δίκαιοι δεν θα καταστρέφονταν (υπήρχαν μόνο τέσσερις, ο Λωτ, η σύζυγος και οι δύο κόρες τους).

Ο Βαβυλώνιος και ασεβής βασιλιάς Βαλτάσαρ χρησιμοποιούσε με βλάσφημο τρόπο τα ιερά σκεύη του Ναού του Σολομώντα για να διασκεδάζει με τους δικούς του και έπεσε ξαφνικά από εισβολή των Περσών.

Αντίστοιχα στις μέρες μας ο Κούλης διασκεδάζει σαδιστικά με την βλάσφημη πολιτική του με τον κορωνοιο, τις γιορτές με τους φίλους του (ενώ στους άλλους Έλληνες απαγορέυει κάθε γορτή) και την απαγόρευση τέλεσης Χριστιανικών εορτών (και Εθνικών εορτών επίσης) και λιτανειών.

Ο ίδιος ο Κούλης με τους υφιστάμενους του κοροιδεύουν τους Ορθόδοξους Χριστιάνους (π.χ. η Παγώνη πρόσφατα), αλλά μπορεί και αυτός να πέσει με ένα πόλεμο όπως ο Βαλτάσαρ, π.χ. με τους Τούρκους (όπως ακριβώς συνέβη και με την χούντα με την τουρκική εισβολη στην Κύπρο παλαιότερα).

"Ο Λάζαρος ήταν ένα παιδί ορφανό και από την Βηθανία πήγαινε  να εργαστεί στο ξυλουργείο του Μνήστορα Ιωσήφ στην Ναζαρέτ , προκειμένου να ζήσει την χήρα μητέρα του και τις αδελφές του, Μάρθα και Μαρία.

Αλλά και ο Ιησούς, ως  νέος, βοηθούσε τον Ιωσήφ στο ξυλουργείο. Επομένως, οι δύο νέοι συνδέθηκαν με στενή και αγνή φιλία, την οποία διατήρησαν και αφού ο ΚΥΡΙΟΣ μας άρχισε την δημόσια δράση ΤΟΥ. Για αυτό και όταν βρισκόταν με τους Μαθητές του στην Ιερουσαλήμ, πήγαινε και φιλοξενούνταν από τον ΑΓΙΟ ΛΑΖΑΡΟ και τις αδελφές του (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/10/17.html)".

Αντίστοιχα στενή φιλία από μικρά παιδιά έχοντας μεγαλώσει μαζί είχαν και ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Ηφαιστίωνα.

Όταν καταλήφθηκε η πόλη Μαρεσά στο Αρχαίο Ισραήλ από τους Ασσυρίους, οι ηγέτες του Ισραήλ κατέφυγαν στην σπηλιά της Αδουλλά, όπως και όταν ο Ιησούς του Ναυή νίκησε τους πέντε Αμμοραίους βασιλείς στην Γαβαών, αυτοί κατέφυγαν για να σωθούν στην σπηλιά της Μακκηδά. 

"Το ΝΑΤΟ είναι ο κύριος διοργανωτής της σφαγής στην Σερβία, όπως τώρα εφαρμόζεται στην Ουκρανία. Είναι ένας διεθνής οργανισμός, διάδοχος του Ναζισμού". Αυτό δήλωσε ο Σέρβος Μητροπολίτης Αμφιλόχιος κατά την διάρκεια θρησκευτικής τελετής  στο χωριό Μιλοσέβιτσι στο Μαυροβούνιο, αφιερωμένης στον Άγιο Προκόπιο.

Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι Επίσκοπος Αμφιλόχιος θα είναι ο επικεφαλής της ομάδας της Σερβικής εκκλησίας για συνομιλίες με την σχισματική εκκλησία των Σκοπίων, δεν παρέλειψε να κατηγορήσει την Βορειοατλαντική Συμμαχία για αδελφοκτόνους πολέμους που ωθεί στον κόσμο.

«Θυμηθείτε το 1943 μ.Χ. όταν ήταν η Γερμανική κατοχή. Βία και σφαγές. Με τον ίδιο τρόπο που ενεργούσε ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, ενήργησε και το ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο, δήλωσε ο Επίσκοπος Αμφιλόχιος (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/11/blog-post_690.html).

Οι Τούρκοι έβαλαν το κεφάλι του Αλή Πασά σε μία πιατέλα με αίμα, όπως ακριβώς έκαναν και η Σαλώμη με το κεφάλι του Αγίου Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη.

Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, σε ηλικία 15 χρονών είδε τον Χριστό ο οποίος του μίλησε (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2021/10/15.html), όπως και ο Άγιος Παίσιος είδε σαν παιδί τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος του μίλησε.

Όπως ο Δαβίδ όταν νίκησε τον Γολιάθ έφερε το κεφάλι του ηττημένου εχθρού του στο στρατόπεδο του, το ίδιο έκαναν με τα κεφάλι του Σπιταμένη ο Μέγας Αλέξανδρος και του Μαξεντίου ο Μέγας Κωνσταντίνος.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ο Ιπποκράτης ρωτουύσαν τους ασθενείς τους αν ήθελαν και είχαν την άδεια να τους θεραπεύσουν από τους ίδιους (ο μεν Πρώτος Θαυματουργικά και ο δεύτερος με την φυσική ιατρική).

Για τον φόνο από Λογγαβάρδο ενός Αγίου μοναχού άδικα στην Ιταλία στην Αγκόνα, επήλθε δαιμονισμός και βίαιος θάνατος στην συνέχεια του δολοφόνου, όπως ακριβώς έγινε με τον δήμιο που σκότωσε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με εντολή του Κουρτ Πασά όταν αυτός κορόιδεψε το Άγιο Λείψανο του Αγίου.

Καταστροφή Παναγίου Τάφου συνέβη από τους πυρολάτρες Πέρσες, τον φανατικό μουσουλμάνο φατιμίδη Χαλίφη Αλ Χακίμ και βεβήλωση του από τους αιρετικούς παπικούς Σταυροφόρους. 

Όταν οι  Εβραίοι σταύρωναν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό έχασαν το προνόμιο να είναι αυτοί πια ο εκλεκτός Λαός του Θεού και την θέση τους πήραν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με προεξάρχοντες τους Έλληνες, γνωστοί αλλιώς και ως Ρωμιοί (ιδίως μετά τον Μέγα Κωνσταντίνο, την ίδρυση της Πόλης και την πτώση της Ρώμης στους Γερμανούς βαρβάρους και του πάπα της Ρώμης στην αίρεση).

Όταν δε οι ηγέτες αυτών (των Ρωμιών) έπεσαν στην αίρεση του παπισμού ο Θεός ήγειρε τους Σλάβους και κυρίως τους Ρώσους, ενώ όταν και αυτοί έπεσαν στην σκλαβιά και τυραννία του αντίχριστου και άθεου κομμουνισμού, τότε ο Κύριος ήγειρε όλα τα Ορθόδοξα Έθνη μαζί.

Οι Βαβυλώνιοι, όπως και οι Σταυροφόροι, όταν κατέλαβαν οι  πρώτοι την Ιερουσαλήμ και οι δέυτεροι την Πόλη και βεβήλωσαν τον Ναό της Αγίας Σοφίας ή κατέστρεψαν τον Ναό του Σολομώντα, δίωξαν άγρια την Πίστη των Εβραίων και των Ελλήνων, ενώ εφάρμοσαν εναντίον τους και γενοκτονικές μεθόδους για να τους κάνουν να αρνηθούν τον αληθινό Θεό, αλλά ακόμα και υποσχέσεις.

Στην συνέχεια τους διαδέχθηκαν ως τύραννοι και κατακτητές των Ελλήνων και των Εβραίων οι Πέρσες και οι Βαβυλώνιοι αντίστοιχα, οι οποίοι αν και αυτοί τυράννισαν και δίωξαν Εβραίους και Έλληνες (ιδίως τους δεύτερους με γενοκτονικό τρόπο), αλλά πολλές φορές τους έδωσαν κάποια προνόμια για πολιτικούς λόγους.

Έτσι για να μην στραφούν αυτοί προς τους πρώην κατακτητές τους (Βαβυλώνιους, Σταυροφόρους) ενάντια στους Πέρσες και τους Τούρκους, τους έδωσαν κάποιες φορές (δήθεν) «θρησκευτική ελευθερία», αλλά και τους χρησιμοποίησαν στην διοίκηση του κράτους σε διάφορες θέσεις (π.χ. τους Έλληνες ως ηγέτες της Βλαχίας και Μεγάλους Δραγουμάνους), ενώ έδωσαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη και στον Εβραίο Αρχιερέα τον τίτλο του Εθνάρχη και εξουσία πάνω στα έθνη τους.

Υπάρχει μία μεγάλη Πύλη η οποία είναι κλεισμένη και πιστεύεται ότι εκεί θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και ο υπάρχον ποταμός θα γίνει πυρ. Το πυρ είναι της κολάσεως για τους Ορθοδόξους και της αυτόματης καθάρσεως μετά τον θάνατο για τους αιρετικούς. Εκεί στην πύλη, αν και άπιστοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι και αιρετικοί έχουν μνήματα, νεκροταφεία δικά τους, για να αναστηθούν πρώτοι, με τον Αναστημένο Χριστό, που δεν πιστεύουν (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/10/blog-post_625.html)…

Ο Εκλεκτός Τόπος του Θεού ήταν αρχικά η Μεσοποταμία (με το όνομα Εδέμ), μέχρις ότου η ένθεη γενιά του Σηθ (οι οποίοι για την Πίστη τους στον Θεό ονομάζονταν Γιοι του Θεού) αποστάτησε και αναμίχθηκε με την αμαρτωλή γενιά του Κάιν και υιοθέτησε τα αμαρτωλά ήθη, έθιμα και την Πίστη της και μέσω της ένωσης αυτής γεννήθηκαν οι ανόητοι, βλάσφημοι και φιλοπόλεμοι Γίγνατες.

Μετά όμως τον Κατακλυσμό που κατέστρεψε την διεστραμένη εκείνη γενιά, από τους λίγους ευσεβείς της Γενιάς του Σηθ, από την οποία θα προέρχονταν ο Μεσσίας και η Λύτρωση των ανθρώπων από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, το ευσεβές μέλος της Αβραάμ μετακινήθηκε τελικά στην Χαναάν, ο οποίος έγινε με τον τρόπο αυτό ο νέος Εκλεκτός Τόπος του Θεού, ενώ στην Μεσοποταμία επικράτησαν από τότε η ειδωλαλτρεία, οι αλλόφυλοι και η αμαρτία.

Αντίστοιχα, όταν οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, η Παλαιστίνη έπαψε να είναι ή μόνη αποκλειστική Ιερή Γη (Εκλεκτός Τόπος, με εξαίρεση βέβαια τα Ορθόδοξα προσκυνήματα, με πιο σημαντικό από όλα αυτά σε παγκόσμια κλίμακα τον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ), αφού σε αυτή προστέθηκαν και πολλά Ορθόδοξα μέρη στην Ρωμανία (κυρίως στην Ελλάδα, π.χ. το Άγιο Όρος, αλλά και σε άλλα Ορθόδοξα κράτη).

Οι Εβραίοι έπαψαν να είναι ο Εκλεκτός Λαός του Θεού μετά την Σταύρωση και αντικαταστάθηκαν στον ρόλο αυτό από τους Ορθόδοξους Ρωμιούς (κυρίως τους Έλληνες, αλλά και όλους τους άλλους Ορθοδόξους). 

Και όπως η  ότου η ένθεη γενιά του Σηθ (οι οποίοι για την Πίστη τους στον Θεό ονομάζονταν Γιοι του Θεού) αποστάτησε και αναμίχθηκε με την αμαρτωλή γενιά του Κάιν και υιοθέτησε τα αμαρτωλά ήθη, έθιμα και την Πίστη της, το ίδιο ακριβώς συνέβη από τον βασιλιά Σολομώντα, ο οποίος προς το τέλος της ζωής του λόγω των πολλών αλλόφυλων ειδωλολάτρισων γυναικών που είχε παντρευτεί, αποστάτησε από την Πίστη στον αληθινό Θεό και επέβαλε ειδωλολατρεία στο Ισραήλ.

Το ίδιο ακριβώς έκαναν και πολλοί διάδοχοι του βασιλείς στα Βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ, ενώ το ίδιο ακριβώς είχαν πράξει παλαιότερα οι Ισραηλίτες όταν παντρεύτηκαν και σύναψαν σχέσεις με ειδωλολάτρισες Μωαβίτισες.

Όταν ο Χοδολλογομόρ και οι σύμμαχοί του, πήγαιναν για να πολεμήσουν με το στρατό των Σοδόμων και των Γομόρρων, στο πέρασμά τους κατέκοψαν τους Γίγαντες των πόλεων Ασταρώθ και Καρναΐν, στη Βασάν, ενώ αργότερα ο Ιησούς του Ναυή και ο Δαβίδ αφάνισαν τους τελευταίους στην περιοχή της Παλαιστίνης.

Ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας έμεινε στην ιστορία για τους θρυλικούς Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας, αλλά και πλήθος ναών σε όλη την επικράτειά του. Ο βασιλιάς, που αυτοαποκαλούνταν «μέγας αναστηλωτής και κτίτορας ιερών τόπων», είχε δώσει εντολή να επισκευαστεί και να αποκατασταθεί ο ναός Ετεμενάνκι, ένα επταώροφο κτίριο ύψους περίπου 300 ποδιών, επίσης γνωστός ως ζιγκουράτ, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στο θεό Μαρντούκ.

Το ίδιο έπραξε πριν από αυτόν πρώτος ο Νέμρωδ στην Βαβέλ με τον γνωστό Πύργο της Βαβέλ που αποφάσισε ο ίδιος να κτίσει αποτυχημένα, ενώ η προσπάθεια κατασκευής του προκάλεσε την σύγχηση των Γλωσσών από τον Θεό.

Με σιμωνία (με χρηματισμό δηλαδή) προσπάθησε να πάρει ο Σίμωνας ο μάγος την ικανότητα να πάρει την ικανότητα να μεταδίδει το Άγιο Πνεύμα και εκδιώχθηκε από αυτούς, όπως και λίγο πριν την πτώση της Πόλης και στην αιρετική παπική Δύση επί Φράγκων και λίγο πριν την προτεσταντική (δήθεν) «μεταρύθμιση» του Λούθηρου (αίρεση στην πραγματικότητα), πολλά εκκλησιαστικά αξιώματα, όπως και η Θεία Κοινωνία σε κάποιες περιπτώσεις πωλούνταν με σιμωνία.

Πριν τον θάνατο τους συναντήθηκαν οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, αλλά και οι Άγιοι Δημήτριος και Άγιος Γεώργιος.

Ο Άγιος Δίκαιος Προπάτορας Αβραάμ, όπως και ο ένδοξος Αυτοκράτορας Ηράκλειος επιτέθηκαν και οι δύο στους αλαζόνες και βίαιους κατακτητές Χολοδογόμερ και Σαρβαράζ και στους στρατούς τους και τους νίκησαν κατά κράτος διέλυσαν πλήρως τον στρατό τους. 

Ο Μέγας Αθανάσιος επί τριάμιση χρόνια κρύβονταν σε ένα πηγάδι, όπως και ο Προφήτης Ιερεμίας για να κρυφτούν από τους μονάρχες του Ισραήλ και της Ρωμανίας (αλλά και το ειδωλολατρικό και αιρετικό ιερατείο) που τους δίωκαν.

Ο Μέγας Αθανάσιος επί τριάμιση χρόνια κρύβονταν σε ένα πηγάδι, για να κρυφτεί από τους μονάρχες της Ρωμανίας, αλλά και το αιρετικό ιερατείο που τους δίωκαν, όπως και για τριάμιση έτη διώκονταν ο Προφήτης Ηλίας από τον ειδωλολάτρη βασιλιά Αχάαβ και την σύζυγο του την Ιεαζάβελ.

Οι Ισραηλίτες των δέκα Βόρειων φυλών του Ισραήλ επαναστάτησαν ενάντια στην εξουσία του Ροβοάμ και αποσχίστηκαν από το κράτος του λόγω της υψηλής φορολογίας και της καταπίεσης, αλλά και στην συνέχεια από την άρνηση του Ροβοάμ να μειώσει τους φόρους και την καταπίεση, ενώ στην συνέχεια προχώρησαν στην εγκαθίδρυση της λατρείας των χρυσών μόσχων και πλούτισαν από το εμπόριο.

Στην συνέχεια οι Ισραηλίτες πολέμησαν με το Βασίλειο του Ιούδα αρκετές φορές, το οποίο προσπάθησε πολλές φορές να τους υποτάξει, όμως στην συνέχεια συμφιλιώθηκαν με αυτό και μάλιστα έγιναν αρκετές φορές στενοί σύμμαχοι και φίλοι.

Αντίστοιχα και οι δεκατρείς Βρετανικές αποικίες στις ΗΠΑ επαναστάτησαν ενάντια στην εξουσία του Γεώργιου του Γ’ και αποσχίστηκαν από το κράτος του λόγω της υψηλής φορολογίας και της καταπίεσης, αλλά και στην συνέχεια από την άρνηση του Γεώργιου του Γ’ να μειώσει τους φόρους και την καταπίεση, ενώ στην συνέχεια προχώρησαν στην εγκαθίδρυση της λατρείας των χρυσών μόσχων (τον άκρατο καπιταλισμό και το χρηματιστήριο) και πλούτισαν από το εμπόριο.

Στην συνέχεια οι ΗΠΑ πολέμησαν με το Βασίλειο της Αγγλίας, το οποίο προσπάθησε πολλές φορές να τους υποτάξει, όμως στην συνέχεια συμφιλιώθηκαν με αυτό και μάλιστα έγιναν αρκετές φορές στενοί σύμμαχοι και φίλοι.

Ο Ιεροβοάμ ο Α’ εκμεταλλεύτηκε την διαμάχη των δέκα Βόρειων φυλών του Ισραήλ επαναστάτησαν ενάντια στην εξουσία του Ροβοάμ για την υψηλή φορολογία και την καταπίεση και κατάφερε να ενώσει τους Ισραηλίτες υπό την εξουσία του.

Και αυτό το πέτυχε μέσω της δημιουργίας και της εγκαθίδρυσης της λατρείας των χρυσών μόσχων με αρχιερείς που διόριζε ο ίδιος, ως ένα μέσο πολιτικοθρησκευτικού ελέγχου των Ισραηλιτών υπό την εξουσία του και την ιδεολογικοθρησκευτική διαφοροποίηση τους από το Βασίλειο του Ιούδα.

Αντίστοιχα και ο Καρλομάγνος, ο ιδρυτής της Φραγκιάς στην Δύση (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html), εκμεταλλεύτηκε την διαμάχη των Ρωμιών της Δύσης και του πάπα της Ρώμης λόγω της Εικονομαχίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81/), οι επαναστάτησαν ενάντια στην εξουσία των αιρετικών εικονομάχων Αυτοκρατόρων της Ρωμανίας  Ροβοάμ και για την καταπίεση και κατάφερε να ενώσει τους Ρωμιούς της Δύσης υπό την φραγκική εξουσία του.

Και αυτό το πέτυχε μέσω της δημιουργίας και της εγκαθίδρυσης της αίρεσεων του fiique και του παπισμού (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html), όπως και λατρείας των χρυσών μόσχων (της λατρείας του χρυσού και της απληστίας και της σιμωνίας από τους πάπες) με πάπες που διόριζε ο ίδιος, ως ένα μέσο πολιτικοθρησκευτικού ελέγχου των Ισραηλιτών υπό την εξουσία του και την ιδεολογικοθρησκευτική διαφοροποίηση τους από το Βασίλειο του Ιούδα.

Το στασίδι που έσερνε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις περιοδείες του έλεγε πως ήταν ο τάφος του, όπως και το στασίδι που έσερνε ο Άγιος Παίσιος στο Σινά. 

Ο δε πάπας της Ρώμης, εκβίασε τους Έλληνες αντιπροσώπους στην Φερράρα-Φλωρεντία να υποταχτούν στην εξουσία του, με την απειλή (που εφαρμόστηκε) της μη παράδοσης τροφίμων και της πείνας σε αυτούς, όπως και τον αποκλεισμό τους και για δήθεν βοήθεια κατά των Τούρκων (που δεν συνέβη φυσικά ποτέ, ούτε και δεν θα γίνονταν ποτέ, αμέσως μετά την άρνηση της δήλωσης υποταγής του Άγιου Μάρκου του Ευγενικού).

Αντίστοιχα και κατά την διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, οι τότε πάπες της Ρώμης μέσω των αντιπροσώπων τους πρότειναν εκβιαστικά στους Έλληνες, στους οποίους υπήρχε αποκλεισμός στο λιμάνι του Πειραιά από τους Συμμάχους κατά των Γερμανών (και των Ιταλών στον Β’ ΠΠ), με αποτέλεσμα να πεθάνουν πολλοί Έλληνες, να υποταχτούν στην εξουσία του, για να σπάσει ο αποκλεισμός τροφίμων (που φυσικά δεν έγινε όταν οι Έλληνες και ο τότε  Αρχιεπίσκοπος τους αρνήθηκαν).

Ο Άγιος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ιωάννης Βατάτζης νίκησε τον Λατίνο αλαζόνα και μεγαλόσωμο  πολεμιστή Κόραδο που καυχιόταν για την δύναμη του, λέγοντας “Κύριε Ιησού Χριστέ, βοήθει μοι”, σαν δεύτερος Άγιος Νέστορας, ο οποίος λέγοντας την φράση: «Θεέ του Δημητρίου βοήθει μοι» νίκησε τον αλαζόνα και μεγαλόσωμο πολεμιστή Λιαίο που καυχιόταν για την δύναμη του (http://oimos-athina.blogspot.com/2021/11/4-noemb-mnhmh.html)!

Άγιοι εμαρτύρησαν κατά τους χρόνους Ιουλιανού του παραβάτου εν έτει τξα’ [361 μ.Χ.], εις την πόλιν Άγκυραν. Ήτον δε Χριστιανοί από τους προγόνους των. Και ο μεν Αντώνιος εβάλθη εις την φυλακήν, ο δε Μελάσιππος και η Κασίνα, κρεμασθέντες, κατεξεσχίσθησαν και με το πυρ κατεφλέχθησαν.

Έπειτα του μεν Αγίου Μελασίππου, έκοψαν τους πόδας από τα γόνατα, της δε Αγίας Κασίνης, έκοψαν τα βυζία (όπως ακριβώς έγινε και με την Αγία Μαρκέλλα παλαιότερα). Τον δε Αντώνιον κρεμάσαντες, κατεξέσχισαν, επειδή αυτός έπτυσε μεν εις το πρόσωπον του Ιουλιανού, εμακάρισε δε τους εδικούς του γονείς, τον Άγιον λέγω Μελάσιππον, και την Αγίαν Κασίναν, οίτινες κρεμάμενοι επάνω εις το βασανιστήριον ξύλον, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού.

Έπειτα ετρύπησαν με περόνην τους αστραγάλους του αυτού Αντωνίου, και εκρέμασαν από τους πόδας του πέτρας βαρείας. Ύστερον καθίζουσιν αυτόν επάνω εις θρόνον σιδηρούν και πεπυρωμένον (όπως και τον Άγιο Χαράλαμπο παλαιότερα οι Ρωμαίοι). Ξυρίζουσι την κεφαλήν του και κρεμώσιν από τον λαιμόν του μίαν πέτραν και έτζι περιτριγυρίζουσιν αυτόν εις την πόλιν δια όνειδος και εντροπήν.

Είτα πάλιν κρεμώσιν αυτόν και καταξεσχίζουσι. Μετά ταύτα στέλλουσι τον Άγιον εις τον δούκα Αγριππίνον, ο οποίος έβαλεν αυτόν μέσα εις φούρνον αναμμένον και ύστερα τον έρριψεν εις τα θηρία δια να τον φάγουν.

Επειδή δε από όλα αυτά εφυλάχθη ο Άγιος αβλαβής δια της θείας χάριτος, δια τούτο ετράβιξεν εις την πίστιν του Χριστού τεσσαράκοντα παιδία, τα οποία ευθύς απεκεφάλισαν οι υπηρέται του βασιλέως. Μετά ταύτα άπλωσαν τον Άγιον επάνω εις κρεββάτι πυρωμένον και τον έδειραν με ραβδία.

Είτα κόψαντες τας χείρας του, τον έβαλον εις την κάμινον. Αβλαβής δε φυλαχθείς (όπως ακριβώς και οι Τρεις Παίδες εν Καμίνω), εκ του θαύματος τούτου πολλούς ετράβιξεν εις την πίστιν του Χριστού. Και τελευταίον απετμήθη την κεφαλήν, και έλαβεν ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/11/blog-post_7.html).

Ο Δαβίδ και ο Ούθερ Πέτραγκον διέπραξαν και οι δύο (αν και ικανοί βασιλείς) μοιχεία και γέννησαν τους διάδοχους τους Σολομώντα και Αρθούρο αντίστοιχα, ενώ όπως και ο Δαβίδ πολέμησε και νίκησε τον γιο του Αβεσαλώμ που επαναστάτησε εναντίον του για να του πάρει με την βία και παράνομα τον θρόνο, όπως ακριβώς έκανε και ο Αρθούρος με τον γιο του Μόρντρεντ.

Οι Μακκαβαίοι πολέμησαν και επαναστάτησαν ενάντια στον ξενόφερτο κατακτητή και μεγαλωμένο στην Ρώμη (την Δύση της εποχής) Αντίοχο τον Δ΄ τον Επιφανή, ενώ αν και οι ίδιοι ήταν στην αρχή λίγοι κατάφεραν στο τέλος να γίνουν πολλοί, να εκδιώξουν τους κατακτητές που ήθελαν να επιβάλλουν με το ζόρι την ειδωλολατρία στο Ισραήλ και να σώσουν την χώρα τους, απελευθερώνοντας την Ιερουσαλήμ από αυτούς.

Αντίστοιχα επί της Ρωμανίας οι Λασκάριζες επαναστάτησαν ενάντια στον ξενόφερτο κατακτητή (τους μεγαλωμένους στην Δύση Σταυροφόρους, ενώ αν και οι ίδιοι ήταν στην αρχή λίγοι κατάφεραν στο τέλος να γένουν πολλοί, να εκδιώξουν τους κατακτητές που ήθελαν να επιβάλλουν με το ζόρι τον καθολικισμό στον Νέο Ισραήλ/Ρωμανία και να σώσουν την χώρα τους, απελευθερώνοντας την Νέα Ιερουσαλήμ/Πόλη από αυτούς.

Θα γίνει άραγε το ίδιο και στις μέρες μας και ο λαός θα επαναστατήσει ενάντια στους ξενόφερτους ηγέτες (π.χ. τον γερμανοτραφή Μητσοτάκη ή τον επίσης γερμανόδουλο Τσίπρα) ως νέοι Μακκαβαίοι και Λασκάριζες και θα τους διώξει, απελευθερώνοντας την χώρα και επαναφέροντας την ελευθέρια και την δημοκρατία σε αυτή;

Ο Αντίοχος ο Δ’ ο Επιφανής ήταν όπως και οι Σταυροφόροι στην Δ’ Σταυροφόροι στην Πόλη το 1.204 μ.Χ. αλλά και ο Κουλής στις μέρες μας γόνοι αριστοκρατικών ή βασιλικών οικογενειών (από την Ρώμη εκπαιδευόμενος ο πρώτος, από την Δύση οι δεύτεροι και από την Γερμάνια/Δύση ο τρίτος με Γερμανίδα νταντά και μαθαίνοντας πρώτα τα γερμανικά αντί τα Ελληνικά.

Όλοι τους προσπάθησαν να επιβάλουν με την βία την πίστη τους, την ειδωλολατρία στους Ισραηλίτες ο Αντίοχος, τον καθολικισμό και τον παπισμό στους Έλληνες (τον Νέο Ισραήλ) οι Σταυροφόροι και πάλι τον παπισμό και τον οικουμενισμό και την υγειονομική κορωνο-δικτατορία του στους Έλληνες ο Κούλης.

Ο Ιωάννης Βατάτζης, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και οι δύο έλεγαν στους ανθρώπους να μην ξοδεύουν τον χρόνο τους στα περιττά και να μαζεύουν ότι περισσεύει, ενώ και οι δύο ήταν επιπλέον ταπεινοί και πράοι.

Μπαρμπά Γιάννη έλεγαν τον Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς και τον Ιωάννη Ρωμανίδη.

Ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και οι δύο ήταν απόλυτα Πιστοί στον Θεό, ήταν Ζηλωτές, δίδαξαν τους συμπατριώτες τους και οι δύο την Αληθινή Πίστη στον Θεό, ή έδωσαν στήριξη και παρηγοριά στον λαό.

Επίσης έκαναν Θαύματα και έλεγχο στις ηγεσίες της εποχής τους (την ειδωλολατρική του Αχάαβ ο πρώτος και στους ισλαμιστές Τούρκους και τον πάπα της Ρώμης ο δεύτερος), αποτρέποντας την γενίκευση και επικράτηση της ειδωλολατρίας ο πρώτος και του ισλαμισμού ο δεύτερος.  

Σε δοκιμασία Θείας Δύναμης προέβησαν οι Προφήτες Ηλίας και Δανιήλ με τους ιερείς του Βάαλ του Αχάαβ και τους ιερείς του Βηλ Κύρου του Α’ του Μέγα, στην οποία νίκησαν οι Προφήτες του Θεού και οι αντίπαλοι τους ηττήθηκαν συντριπτικά και αφανίστηκαν.

Ο όνος του Βαλαάμ, όπως και ενός Άγιου Μοναχού και οι δύο ακινητοποιήθηκαν και δεν κουνιούνταν από την Θεία Δύναμη και δεν κινούνταν όσο και αν προσπαθούσαν με το καλό ή το κακό οι ιδιοκτήτες τους πριν τους δοθεί άδεια από τον Θεό.

Ήταν εξόριστοι και περιπλανώμενοι για αρκετές γενιές (τρεις και τέσσερις αντίστοιχα) οι Εβραίοι και οι Δωριείς πριν επιστρέψουν στην Ιερή Γη της Επαγγελίας της Χαναάν οι πρώτοι και στην Πελοπόννησο οι δεύτεροι.

Πριν όμως την επιτυχημένη τελική εισβολή τους υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή και του  Τήμενου, προηγήθηκαν οι αποτυχημένες εισβολές στις περιοχές αυτές των αντρών του Προφήτη Μωυσή και του Ύλλου αντίστοιχα (οι οποίοι θεωρούνταν ως ηγέτες και αρχηγοί των λαών τους).

Αυτοί, δεν έλαβαν την Θεία Έγκριση και βοήθεια για την συμπεριφορά τους και ηττήθηκαν από τους αντιπάλους τους, τόσο στρατιωτικά, ενώ μεγάλο μέρος της πρώτης γενιάς τους χάθηκε από θανατηφόρες ασθένειες, με αποτέλεσμα να φύγουν από τις πόλεις που κατέλαβαν εκεί τότε.

Ο Ύλλος των Ηρακλειδών επιτέθηκε στον Ισθμό της Κορίνθου, όπου  συνάντησε παρατεταγμένο τον στρατό του Εχέμου, του βασιλιά της Τεγέας. Αντί για μάχη, προτιμήθηκε από τις δύο πλευρές μία μονομαχία ανάμεσα στους αρχηγούς τους, στην οποία σκοτώθηκε ο Ύλλος, σαν την μονομαχία του Δαβίδ και του Γολιάθ.

Υπάρχει στην Ορθόδοξη Εκκλησία ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, όπως και ο Άγιος Ιωάννης Βατάτζης ο Ελεήμων.

Όπως οι κάτοικοι και οι ηγέτες των Γαδαρηνών ζήτησαν παρά τις Ευεργεσίες και τα Θαύματα Του από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό να φύγει από την περιοχή τους όπως και έγινε τελικά, το ίδιο συνέβη με τον Απόστολο Παύλο και τον βοηθό του Σίλα από τους ηγέτες των Φιλίππων.

Ιεραπόστολος των Ιουδαίων ονομάστηκε ο Άγιος Απόστολος Πέτρος, των Εθνών ο Άγιος Απόστολος Παύλος, των Σλάβων οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος και των Ελλήνων ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ενώ τόσο οι Δώδεκα Απόστολοι, όσο και ο Απόστολος Παύλος, οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, αλλά και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έκαναν όλοι τους ιεραποστολικές περιοδείες.

Οι άνθρωποι που βασάνισαν τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όσοι τον λοιδώρησαν, όσοι τον χλεύασαν και τον ύβρισαν είχαν όλοι τους πολύ άσχημο τέλος. Έτσι ο Πρόκλος, ο στρατιώτης που Τον χτύπησε όταν είχε ριχτεί στο μπουντρούμι με διαταγή του Πιλάτου, το χέρι του αργότερα έπαθε νευρική ατονία και…κρεμόταν, δηλαδή προσβλήθηκε άμεσα από σκλήρυνση κατά πλάκας σε βαρύτατη μορφή!

Ο δε Λιτάντιος που Τον μαστίγωσε, λίγες μέρες μετά το μαστίγωμα, τρελάθηκε επειδή δεν μπορούσε να κοιμηθεί και έμπηξε το σπαθί του στη κοιλιά του κι αυτοκτόνησε (https://kanenazori.com/2021/11/08/poios_asxoleitai_mazi_sou/), όπως ακριβώς τρελάθηκε, δαιμονίστηκε και είχε κακό τέλος και ο δήμιος του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού!

Τόσο στην Πόλη, όσο και στο Σούλι και το Αρκάδι πριν την οριστική πτώση των πόλεων αυτών στους Τούρκους την νύκτα των παραμονών αυτής, οι κάτοικοι της και η ηγεσία αυτών έκαναν μία τελευταία Θεία Λειτουργία, όπου όλοι συγχώρεσαν τους άλλους και μετέβαλαν των Αγίων Αχράντων Μυστηρίων.

Μετά την κατάληψη και λεηλασία της Ρώμης από τους Βανδάλους ανέλαβε ως ηγέτης και Εθνάρχης ο πάπας της Ρώμης Λέων ο Α΄ ο Μέγας, όπως και μετά την κατάληψη και λεηλασία της Πόλης από τους Τούρκους ανέλαβε ως ηγέτης και Εθνάρχης ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος.

Η Ελένη, η σύζυγος του τελευταίου Αυτοκράτορα της  Δαβίδ του Β’ του Μεγαλοκομνηνού, έθαψε (σαν άλλη Αντιγόνη) τα πτώματα των συζύγων και των γιων της που έμειναν άταφα (με διαταγή) και πέθανε λίγες μέρες αργότερα από την θλίψη της, όπως ακριβώς έγινε και στην Βίβλο με την Ρίσπα και τα εκτελεσμένα παιδιά της. 

Συμπερασματικά, θα μπορούσε να πει κάνεις, ότι το ιερό βιβλίο της Αγίας Γραφής, εξετάζοντας πολλά από τα περιστατικά του, περιέχει πολλά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας, τα οποία είναι πάντα ιδιαίτερα διδακτικά για όλους τους αναγνώστες του.

ΕΞΤΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

1.https://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post_1.html

2.https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84/

3.https://alophx.blogspot.com/2018/02/blog-post_16.html

4.https://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_8.html

5.https://alophx.blogspot.com/2017/05/o.html

6.https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF/http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_77.html