Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΥΛΙΚΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΥΛΙΚΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην διάρκεια της ιστορίας, οι άνθρωποι είχαν δημιουργήσει την πίστη στην ύπαρξη διάφορων φανταστικών όντων (π.χ. λυκάνθρωποι, βαμπίρ, νεράιδες, ξωτικά, ζόμπι κ.λ.π.), τα οποία πίστευαν ακράδαντα ότι υπήρχαν, πως κυνηγούσαν και βασάνιζαν τους ανθρώπους και η μοίρα τους εξαρτιόταν πολύ από την διάθεση αυτών.

Φυσικά, πέρα από τις ιστορικές ερμηνείες που δόθηκαν πολλές φορές σε αυτά τα φαινόμενα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7, https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7/, /https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81/ https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/), έρχεται στις μέρες μας και η ιατρική επιστήμη, να ρίξει άπλετο φως στην γέννηση αυτών των θρύλων και μύθων. 

Μια πολύ γνωστή τέτοιου είδους περίπτωση, είναι καταρχάς τα βαμπίρ. Η πρώτη και πιο διάσημη εξήγηση στην περίπτωση αυτή, είναι η ιστορία του διάσημου Βλάχου πρίγκηπα Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα, καθώς και της Ελίζαμπεθ Μπάθορυ (http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2018/03/blog-post_2537.html , https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/).

Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τον Νοσφεράτου, που σημαίνει ο πανουκλιασμένος, από τους πανουκλιασμένους που ο πρίγκηπας Βλαντ Τσέπες φαίνεται να έστελνε στο στρατόπεδο του Μωάμεθ  για να ενσπείρει σε αυτό πανούκλα, κάτι που ξέκανε αυτούς τους ανθρώπους λόγω της αρρώστιας τους απεχθείς σε πολλούς και δήθεν «καταραμένους».

Όμως, με βάση την σύγχρονη ιατρική επιστήμη, πολλά πτώματα νεκρών ανθρώπων, όταν πεθαίνουν, εξαιτίας των διεργασιών που συντελούνται στο πτώμα, αλλά και λόγω της κακής υγιεινής του στάματος τους όσο ζούσαν να μεγαλώνουν και να μοιάζουν σαν δόντια λύκου.

Επίσης, το αποσυντιθέμενο αίμα, λόγω της έντονης σήψης, διαχέεται στο στομάχι και εξέρχεται από το στόμα στις περιπτώσεις αυτές, κάνοντας τον νεκρό να μοιάζει σαν μόλις να έχει πιει αίμα.

Και στην περίπτωση ειδικά λόγω της θερμοκρασίας και των συνθηκών του εδάφους, το σώμα του νεκρού δεν έχει αποσυντεθεί αλλά διατηρηθεί, πολλοί πίστευαν ότι αυτό οφειλόταν ότι ο νεκρούς ήταν στην πραγματικότητα ένα δήθεν απέθαντο βαμπίρ.

Αν δε αυτός ήταν και κακός άνθρωπος στην ζωή του, ή στην περιοχή συνέβαιναν την ίδια περίοδο πολλές φυσικές καταστροφές, σε πολλές περιπτώσεις θωρούνταν ο νεκρός ως υπεύθυνος, λόγω της «βαμπιρικής του ιδιότητας».

[Άλλωστε, είναι γνωστό, ότι τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στον Μεσαίωνα, αλλά ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, πως υπήρχε η πίστη, ότι οι πολλοί πάρα πολύ κακοί άνθρωποι μετά θάνατον δεν πέθαιναν, αλλά μεταμορφώνονταν σε αιμοδιψή βαμπίρ.

Επιπλέον, και η πρόσφατη μακάβρια επιστημονική ανακάλυψη, η οποία δείχνει ότι τα πτώματα κινούνται περισσότερο από ένα χρόνο μετά τον θάνατο, ίσως εξηγεί γιατί αν οι άνθρωποι τις παλαιότερες εποχές έβλεπαν αυτά να κινούνται νόμιζαν ότι αυτά ήταν φαντάσματα ή νεκροζωντανά βαμπίρ που «επέστρεψαν από τον τάφο» (https://www.pentapostagma.gr/2019/09/%ce%bc%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%b2%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%84%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d%ce%bd.html)].

Επίσης, άλλη μία σύγχρονη ιατρική εξήγηση του φαινομένου, είναι αυτή της αρρώστιας της πορφυρίας. 

Όσοι έχουν αυτή την αρρώστια, έχουν πολύ χλωμό και λευκό πρόσωπο, κόκκινα μάτια, χάνουν αίμα, πολλές φορές δεν μπορούν να εκτεθούν στο φως και στο σκόρδο, έχουν μακριά νύχια και δόντια, ενώ κάποιες φορές έχουν καταγραφεί φαινόμενα πνευματικών διαταραχών, όπου κάποια από τα άτομα αυτά να επιτέθηκαν σε ανθρώπους και τους δάγκωσαν στον λαιμό με τα δόντια τους για να τους πιάνουν το αίμα.

Αυτό συνέβη, τόσο λόγω του «χασίματος αίματος» από τους ίδιους λόγω της αρρώστιας τους, το οποίο προσπαθούσαν να «αναπληρώσουν» με τον τρόπο αυτό, όσο και λόγω της πίστης κάποιων από αυτούς, ότι αν έπιναν το αίμα ή έτρωγαν την καρύδια των θυμάτων τους θα «έπαιρναν την δύναμη τους ή θα γίνονταν θεοί» (όπως ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας σε κάποιες πρωτόγονες φυλές στην Αφρική). 

Άλλος ένας γνωστός μύθος, είναι αυτός του λυκάνθρωπου. Πέρα από τις ιστορικές εξηγήσεις, όπως αυτή του Πέτρου Γκονζάλες (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/), ή των ερμηνειών ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για μεγαλόσωμους λύκους ή μεταμφιεσμένους απατεώνες (Serial Killers της εποχής), οι οποίοι διέπρατταν δολοφονίες φορώντας προβιές λύκων, υπάρχουν και οι σύγχρονες ιατρικές εξηγήσεις για το θέμα αυτό.

[Αλλά και ο Ναβαχοδονόσορας ο Μέγας της Βαβυλώνας λέγεται επίσης πως έπασχε από το σύνδρομο αυτό του «Λυκανθρωπισμού» στο τέλος της ζωής του, συνοδευόμενο από τρέλα, ενώ άφηνε μακριά νύχια στα χέρια και τα πόδια του, καθώς και από μεγάλες τρίχες σε κάθε μέρος του σώματος του, τρώγοντας τα χόρτα και το νερό της γης με τα χέρια του, σχεδόν γυμνός και φερόμενος ως αγριάνθρωπος.

Εδώ μπορεί επίσης να αναφερθεί, ότι μέσα δε στην φρίκη των χαρακωμάτων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κυκλοφόρησαν ιστορίες τόσο για φαντάσματα, και κυρίως για αποκρουστικά νεκροφάγα πλάσματα που ενέδρευαν μέσα στην λάσπη, στα εγκαταλειμμένα χαρακώματα και στην νεκρή ζώνη ανάμεσα στους αντίπαλους στρατούς.

Στις ιστορίες αυτές όμως ίσως υπάρχει μια δόση αλήθεια καθώς πολλοί πολίτες ή και λιποτάκτες μερικές φορές προσπαθούσαν να αρπάξουν ότι ήταν χρήσιμο από τους σκοτωμένους, ενώ υπήρξαν και περιπτώσεις που στρατιώτες που είχαν παραφρονήσει κατέφυγαν στον κανιβαλισμό (https://www.history-point.gr/a-pagkosmios-polemos-ippotes-quot-fantasmata-quot-kai-quot-stoicheiomena-quot-charakomata)].

Έτσι, είναι πολύ πιθανοί, όπως συνέβη με κάποια παιδιά που μεγάλωσαν στην ζούγκλα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/) και επηρεάστηκαν από αυτή και τα ζώα που την κατοικούσαν στην συμπεριφορά τους, κάποιοι άνθρωποι που μεγάλωσαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ή ήταν κανίβαλοι, να είχαν την ασθένεια της έντονης τριχοφυΐας, καθώς και άλλα ταυτόχρονα ψυχολογικά προβλήματα.

Και λόγω της συμπεριφοράς τους αυτής, οι ίδιοι σκότωναν με την βία άλλους ανθρώπους και οι αμαθείς άνθρωποι της εποχής, βλέποντας τους, να τους περνούσαν λόγω των πράξεων και της έντονης τριχοφυΐας αυτών για λυκανθρώπους.

Φυσικά, υπάρχει και η περίπτωση, όλοι αυτοί να ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι, που φόραγαν δέρματα λύκων, οι οποίοι όταν κατανάλωναν παραισθησιογόνα βότανα, φυτά και μανιτάρια, να νόμιζαν από τις παραισθήσεις (όπως όταν παίρνει κανείς ναρκωτικά σήμερα), ότι ήταν στην πραγματικότητα λύκοι και δρούσαν ανάλογα, όπως π.χ. έπρατταν οι διαβόητοι Μπερσέκερ των Βίκινγκ στην Σκανδιναβική Χερσόνησο στον Μεσαίωνα (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1/).

Οι Λύκοι των παραμυθιών (π.χ. της κοκκινοσκουφίτσας), θα μπορούσε επίσης να είναι, εκτός απλό διάφορα μεγαλόσωμα ζώα του είδους αυτού, και κανίβαλοι, ληστές, βιαστείς των δασών, όπως κάτι αντίστοιχο μπορεί να ήταν και το τέρας του Γκρέντελ στον Μεσαίωνα.

Τα ζόμπι, τα οποία προέρχονται από τη Αιτή, χάρις στην θρησκεία του Βουντού (όνομα είδους φιδιών, ή διάφορων πνευμάτων στην Αφρική, την οποία οι Αφρικανοί σλάβοι έφεραν στην Αιτή).

Αν και βάση με τον μύθο, τα όντα αυτά είναι νεκροζωντανά πλάσματα, τα οποία ελέγχονται από τον λεγόμενο Χαγκάν (τον ιερά της θρησκείας βουντού), τα οποία αυτός ελέγχει δήθεν απόλυτα, η αλήθεια δεν είναι ακριβώς αυτή.

Στην πραγματικότητα, διάφοροι εγκληματικοί Χαγκάν απαγάγουν ανθρώπους, οι οπαίοι εξαφανίζονται για πολύ καιρό και οι άνθρωποι τους, τους θεωρούν νεκρούς, τους χορηγούν πολλά φάρμακα, μανιτάρια, και παραισθησιογόνα, τα οποία καταστρέφουν τις εγκεφαλικές λειτουργείες αυτών.

Και για να τους αποτρελάνουν, αφού τους φτιάνουν σε κατάσταση ημιύπνωσης, τους θάβουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα σε τράφους, όπου υπό την επίδραση των παραισθησιογόνων, του φόβου, καθώς και της έλλειψης οξυγόνου, αυτοί οι άνθρωποι αποτρελαίνονται πλήρως.

Έτσι, όταν τους βγάζουν από τους τάφους, τους αναγκάζουν αδιαμαρτύρητα να εκτελούν με παραισθησιογόνα τις εντολές τους και οι άνθρωποι αυτοί μεταμορφώνονται για πάντα σε άβουλα όντα, που τους υπακούον αδιαμαρτύρητα (είναι άλλωστε γνωστό ότι όποιος στις μέρες μας έχει τέτοια συμπεριφορά του λένε οι άλλοι: «Καλά είσαι ζόμπι»;).

Τα φαντάσματα δεν είναι πράα εικόνες αντανάκλασης διάφορων φόβων των πρωτόγονων ανθρώπων στο σκοτάδι, όταν έβλεπαν έντονα φώτα, άκουγαν περίεργους ήχους από ακραία καιρικά φαινόμενα (π.χ. βροντές, κεραυνούς), ουρλιαχτά ζώων, και έπλαθαν στο μυαλό τους μέσα στο σκοτάδι φανταστικές μορφές πλασμάτων από τον φόβο για την νύχτα, το άγνωστο, καθώς και λόγω δεισιδαιμονίας.

Για κάποιους, τα φαντάσματα δεν είναι παρά οι έντονες και συνεχείς τύψεις, π.χ. κάποιου δολοφόνου που σκότωσε κάποιον και βλέπει συνεχώς μπροστά του το πρόσωπο του νεκρού θύματος.

Ή αλλιώς απατεώνες, οι οποίοι για κάποιο λόγο (π.χ. ενός φόνου, ή για να κρύψουν π.χ. μια περιοχή με χρυσό), όπως γίνονταν στην Άγρια Δύση παλαιότερα, μεταμφιέζονταν με σεντόνια, παριστάνοντας τα φαντάσματα και αποτρέποντας με τον τρόπο αυτό τους περίεργους να πλησιάσουν την περιοχή. 

 Οι Σάτυροι ή οι Σιληνοί, ήταν πιθανώς βοσκοί, οι οποίοι στην Αρχαία περίοδο, φορώντας δέρματα τράγων, προέβαιναν σε οργιαστικές κτηνοβατικές συμπεριφορές με πρόβατα, κατσίκες ή και χήνες, στην διάρκεια οργιαστικών τελετών.

Αυτοί οι «βουκολικοί μαχητές» κατά βάση, σε οσίους τους έβλεπαν, έμοιαζαν με ανθρωπόμορφα και τραγόμορφα τέρατα ταυτόχρονα, τόσο λόγω των πράξεων τους, όσο και της απαίσιας εμφάνισης τους.

Όσο για τους κερασφόρους ανθρώπους, αυτοί μπορούν να εξηγηθούν από τις μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες που αλλάζουν τον ρου της ιστορίας (http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post_25.html) και ίσως εν μέρει εξηγούν και τα κρέατα ατόμων σαν τους Σιληνούς, τους Σάτυρους και τον Πανά.

Οι μάγισσες μάλλον ήταν, όταν δεν ήταν επικίνδυνες φαρμακεύτρες, όπως έγινε π.χ. με τον βασιλιά Λουδοβίκο τον 14^ο στην Γαλλία (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%89%CF%83-%CF%80%CE%B7%CE%B3%CE%B7-%CE%B5%CE%BC/#), τον λεγόμενο και «βασιλιά Ήλιο», πιθανώς άτομα με έντονες ψυχολογικές διαταραχές και επιληψία, ή εχθροί κάποιων, οι οποίοι για να τα ξεφορτωθούν για πάντα, τα κατέδιδαν ως δήθεν μάγισσες ή μάγους στην διαβόητη Ιερέα Εξέταση του πάπα της Ρώμης.

Αντίστοιχα, και πολλά άτομα, τα οποία στην Αρχαιότητα, όπως οι Μαινάδες, θεωρούνταν ότι όταν βρίσκονταν σε έντονη έκσταση (ή είχαν επιληψία και βρίσκονταν υπό την επήρεια παραισθησιογόνων), και έτρωγαν ζωντανά ακόμα και ζώα ή και ανθρώπους, «κατηλημένα από θεούς» δήθεν, όταν δεν ήταν άτομα με δαιμονισμό, ήταν σίγουρα άτομα με έντονα ψυχολογικά προβλήματα, στρες, επιληψίες, υπό την επήρεια ναρκωτικών, ή και κατάθλιψη. 

[Ομοίως λέγεται ότι και οι Πυθίες στους Δελφούς έβλεπαν δήθεν «οράματα», μα στην πραγματικότητα παραισθήσεις, από τα αέρια που έβγαιναν στο μέρος όπου αυτές τάχα «προφήτευαν»].

Οι Αρχαίοι γίγαντες ήταν για κάποιους, είτε μεγαλόσωμοι αιμοχαρείς πολεμιστές, ή διάφοροι μεγαλόσωμοι κανίβαλοι. 

Η δεύτερη περίπτωση, μπορεί να συνέβαινε εξαιτίας διάφορων λόγων:

Έτσι, η πιο πιθανή αιτία για την εξέλιξη τους αυτή, ήταν είτε η ασθένεια του γιγαντισμού, είτε της ακρομεγαλίας νόσου.

Μέσω αυτών των ασθενειών, μπορεί κανείς να έχει ως και τέσσερις φορές μεγαλύτερο ύψος από το κανονικό. Είναι δε γνωστά αρκετά τέτοια παραδείγματα, π.χ. σε Ουκρανία (όπου άνθρωποι είχαν ύψος 2,55 μέτρα), Κίνα (ο διάσημος μπασκετμπολίστας Μπάο Τσισχούν έχει ύψος 2, 55 μέτρα), Γερμανία (ο Μπερνάρντ Γκίγλι είχε ύψος 2, 49 μέτρα) ή στις ΗΠΑ (όπου ο Ρόμπερτ Wadlow είχε ύψος 2, 44 μέτρα).

Αν δε στα άτομα αυτά, μαζί με τις αρρώστιες αυτές, έχει αναπτυχθεί και ένα καλοήθες χρωμόφοβο αδένωμα, το οποίο κάνει τον ασθενή να μοιάζει με Κύκλωπα, εξαιτίας της επέκτασης προς τα εμπρός, του θυμοειδούς του κρανίου, το οποίο διαπερνά το ριζόνιο, και προβάλει το μέσο του μετώπου του ασθενούς.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να δημιουργείται ένα στρογγυλό μόρφωμα μπροστά στο πρόσωπο, το οποίο μοιάζει με μάτι και το οποίο μπορεί να οδηγήσει σταδιακά σε ολική τύφλωση ή ακόμα και στον θάνατο (Χρήστος Οικονομόπουλος).

Αν δε ο ασθενής πάσχει και από τις ασθένειες της Κυκλώπειας ή του Τριοφθάλμιου, μπορεί να μοιάζει όχι μόνο σαν Κύκλωπας, αλλά επίσης σαν ένα «τέρας» με τρία μάτια.

[Από την ίδια ασθένεια, δηλαδή αυτή του γιγαντισμού ίσως έπασχαν και οι θρυλικοί, επίσης γιγάντιοι στο ύψος Λαιστρυγόνες].

Αν δε γεννηθεί με πολλά χέρια, πόδια ή κεφάλια μπορεί να θεωρηθεί ένα «τέρας» σαν τον Γηρυόνη ή την Κάλι, ενώ αν είναι ζώο, π.χ. σκύλος ή φίδι με τον Κέρβερο ή και την Λερναία Ύδρα λόγω γενετικών στην πραγματικότητα ανωμαλιών. 

 [Για κάποιους η ακρομεγαλία και ο γιγαντισμός οφείλονται στην μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ και στην υπατίτηδα, καθώς και στην κατανάλωση ναρκωτικών από τους γονείς των ατόμων που πάσχουν από την ασθένεια αυτή].

Συμπτώματα δε αυτής της ασθένειας, είναι η διανοητική σύγχυση, κάποιες φορές οι συχνοί βιασμοί και απαγωγές παιδιών για παιδοφιλία, αιμορραγία, συχνές πνευματικές διαταραχές, συμπτώματα κανιβαλισμού, πόσης αίματος ή και φαγώματος της καρδιάς θυμάτων (σαν Αφρική), ανία, ή σταδιακή ολική τύφλωση.

Και επίσης, τα άτομα αυτά αποκτούν μεγάλους γνάθους και σώμα, τεράστια σαγόνια, χέρια και πόδια (λόγω της τεράστιας έκκρισης μίας ορμόνης που αναπτύσσει υπέρμετρα τα οστά, ανθρώπινο βάρος, καθώς και μέγεθος του σώματος), μεγάλα χείλη σαν των νέγρων, τεράστια πάχωση του δέρματος, μεταβολισμός αυξημένος κατά 50%, όπως κι βίαιη συμπεριφορά.

Επιπλέον, τα άτομα αυτά τους ταλαιπωρεί η πολυφαγία, δευτεροειδής διαβήτης, έχουν μία άγρια όψη λόγω παραμόρφωσης του προσώπου τους, έντονη πολυδιψία, μυϊκή ατονία, ακραίες νευρικές κρίσεις, συχνότητα κατάθλιψης αυξημένη κατά 50%, αντικοινωνική συμπεριφορά, η υπνηλία, αρχικά μεγάλη γενετήσια ορμή και μετέπειτα υπογεννητισμό ή ανικανότητα, όπως και παιδοφιλία ή κανιβαλισμό κ.λ.π.

Επίσης, ένα ακόμα σύμπτωμα του γιγαντισμού και της ακρομεγαλίας, είναι ο υπογοναδισμός.

Ίσως ακόμα και ο γνωστός γίγαντας Γολιάθ, τον οποίο νίκησε σε μάχη ο διάσημος βιβλικός ήρωας Δαβίδ, να ήταν επίσης ένα άτομο, το οποίο μπορεί να έπασχε από έντονο γιγαντισμό και ακρομεγαλία].

Επίσης, αυτή η αρρώστια έδωσε αφορμή και στην δημιουργία και άλλων μύθων εκτός των Γιγάντων, όπως π.χ. των Δράκων, των Στρίγγλων, των Αράπηδων, των Γιελούδων, των Λάμιων, αφού στα άτομα αυτά, λόγω των ιατρικών προβλημάτων τους, η φωνή τους είναι πολύ βαθιά και βραχνή, ενώ το δέρμα τους παχαίνει  υπέρμετρα και αποκτά χονδροειδείς πτυχώσεις που μοιάζουν με τις φολίδες των Δράκων. 

Ο δε Πολύφημος, αν είχε αυτά τα συμπτώματα, επειδή κατοικούσε κατά τον μύθο στην Αρχαία Σικελία, όπου στην Αρχαιότητα υπήρχαν κανίβαλοι, ίσως ήταν αν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα και αυτός ένας πελώριος κανίβαλος με γιγάντωση ή ακρομεγαλία.

Κάποια δε από τα άτομα αυτά, ζούσαν σε σπηλιές, επειδή κάποια εξ΄αυτών είχαν και συμπτώματα πορφυρίας και δεν μπορούσαν να βρίσκονται στο φως και λόγω αυτής της αίτιας πλάστηκε ο μύθος ότι τέτοια άτομα-«τέρατα» ζουν σε σκοτεινά τρομακτικά σπήλαια. 

Επίσης, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι πολλές φορές, τόσο στην Αρχαιότητα, αλλά ακόμα και στην σύγχρονη εποχή (π.χ. στην Αφρική ή στην Ινδία), πολλά καημένα παιδάκια που γεννούνται με πολλά χέρια ή πόδια λόγω γενετικών ανωμαλιών, πολλοί αμαθείς και δεισιδαίμονες ντόπιοι τα θεωρούν και τα μεταχειρίζονται είτε ως δήθεν «θεούς» ή «τέρατα».

Βέβαια, κάποιοι υποστηρίζουν, ότι η εμφάνιση τέτοιων, ανυπάρκτων στην πραγματικότητα όντων (π.χ. ξωτικών, νεράιδων, Δράκων κ.λ.π.), οφείλονταν παλαιότερα σε οφθαλμαπάτες δαιμόνων που ξεγέλαγαν και κατάστρεφαν τους ανθρώπους (https://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible-angels-aliens+tec.pdf), ενώ το ίδιο υποστηρίζουν κάποιοι και για τα ούφο σήμερα, πέρα από τις λογικαφανείς ερμηνείες και εξηγήσεις (π.χ. ότι αυτά είναι μυστικά στρατιωτικά αεροσκάφη στην πραγματικότητα-https://www.pentapostagma.gr/2019/07/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-area-51-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC.html) των φαινομένων αυτών (https://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible-angels-aliens.pdf).

[Οι Δράκοι θα μπορούσαν επίσης να είναι εμπνευσμένοι από μεγάλες σαύρες, όπως οι διάσημοι πλέον Δράκοι του Κομόντο.

Η Λερναία Ύδρα, θα μπορούσε να είναι εμπνευσμένη από μεγάλα φίδια που ζούσαν σε επικίνδυνους βάλτους που «ρούφαγαν» τους ανθρώπους που εισερχόταν σε αυτούς, όπως οι δίνες στην έρημο.

Ο Μινώταυρος θα μπορούσε επίσης να είναι ένας κανίβαλος αγριάνθρωπος, δολοφόνος ή ένας ιερέας, τελεστής ανθρωποθυσιών με κράνος ταύρου, όπως συνηθίζονταν εκτενώς στην Μινωική Κρήτη (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7/)].

Ο θρύλος του Ιπτάμενου Ολλανδού, είναι γνωστός από τα τέλη του 18ου Αιώνα, όταν οι ναυτικοί θεωρούσαν πως όταν έβλεπαν το πλοίο-φάντασμα η καταστροφή ήταν κοντά. Οι αναφορές για το πλοίο που στοίχειωνε τους ναυτικούς συνέχισαν για τα επόμενα 250 χρόνια, παρόλο που δεν υπήρχε απόδειξη ότι υπάρχει το πλοίο-φάντασμα.

Οι πρώτες γραπτές αναφορές για τον Ολλανδό χρονολογούνται στα τέλη του 1700, με τις ιστορίες να ακούγονται εντονότερα κοντά στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Τα πλοία χρησιμοποιούσαν τότε αυτήν την διαδρομή για να μεταβούν από την Ευρώπη στην Ασία και ένα συγκεκριμένο πλοίο είχε τόσο καλό ταξίδι.

Ο καπετάνιος Hendrick van der Decken, γνωστός και ως «Ο Ολλανδός», αναχώρησε από το Άμστερνταμ για την Ινδία για να φορτώσει το πλοίο του με μπαχαρικά, μετάξι και βαφές για να πουλήσει πίσω στην Ολλανδία. Μετά από κάποιες επισκευές στο σκάφος του, ο van der Decken ξεκίνησε το ταξίδι επιστροφής στο Άμστερνταμ το 1641.

Όταν το πλοίο του κατευθυνόταν προς το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, μια καταιγίδα ξαφνικά χτύπησε το  πλοίο και όταν το πλήρωμα ζήτησε από τον κυβερνήτη τους να αλλάξουν την πορεία τους, εκείνος τους διέταξε να συνεχίσουν. Ορισμένοι πίστεψαν ότι ο van der Decken ήταν τρελός, ενώ άλλοι είπαν ότι ήταν μεθυσμένος.

Καθώς λοιπόν αρνήθηκε να γυρίσει το πλοίο του, εκείνο βυθίστηκε στα ανταριασμένα νερά, δίνοντας ζωή στον  Ιπτάμενο Ολλανδό και την κατάρα του. Γραπτά που σώζονται από το 1790 και το 1795 κάνουν λόγο για ένα πλοίο-φάντασμα που εμφανιζόταν σε άσχημες καιρικές συνθήκες. Ωστόσο, μέχρι το 1843 ο Ολλανδός ήταν πραγματικά μύθος.

Το κείμενο του Richard Wagner αναφέρει ότι ο καταραμένος Ολλανδός είναι καταδικασμένο να πετάει μέσα από την καταιγίδα σε όλη την αιωνιότητα. Έτσι, το πλοίο και το πλήρωμα του van der Decken περιπλανιούνται ακόμα και τώρα στις θάλασσες ως ένα πλοίο-φάντασμα με ένα πλήρωμα γεμάτο φαντάσματα κι έναν τρελό καπετάνιο.

Η πιο ενδιαφέρουσα ωστόσο, γραπτή αναφορά για τον Ολλανδό, προέρχεται από τον Πρίγκιπα Γεώργιο, στις 11 Ιουλίου 1881. Αυτός και ο μεγαλύτερος αδελφός του, Πρίγκιπας Άλμπερτ έπλεαν κοντά στην Αυστραλία στο πλαίσιο τριετούς ταξιδιού.

Το πλήρωμα ανέφερε ο Ολλανδός εμφανίστηκε λουσμένος σε ένα λαμπερό κόκκινο φως στις 4 το πρωί. Όταν το πλοίο πλησίασε το σημείο όπου πρωτοεμφανίστηκε ο Ολλανδός, δεν υπήρχε ίχνος του παρόλο που η νύχτα ήταν καθαρή. Ο πρώτος άνθρωπος που είδε τον Ολλανδό εκείνο το βράδυ, σκοτώθηκε πέφτοντας από το ψηλότερο κατάρτι.

Όλες αυτές οι θεάσεις ανά τα χρόνια, ενδέχεται να έχουν πιθανή επιστημονική εξήγηση που ονομάζεται fata morgana. Πρόκειται ουσιαστικά για το φαινόμενο που συμβαίνει όταν το φως διαθλάται σε διαφορετικές θερμοκρασίες αέρα.

Η επιφάνεια του ωκεανού είναι το τέλειο μέσο για να συμβεί αυτό, όπως αναφέρουν ειδικοί και κατά τη διάρκεια αυτού του φαινομένου, τα σχήματα αλλάζουν από απόσταση λόγω των παιχνιδιών φωτός.

Όσον αφορά τον Ιπτάμενο Ολλανδό, πάντα με γνώμονα το φαινόμενο fata morgana, είναι πιθανό οι ναυτικοί να έβλεπαν πλοίο πέρα από τον ορίζοντα καθώς το φως «λύγιζε» γύρω από την καμπύλη της Γης με το σωστό τρόπο, δημιουργώντας εικόνες που δεν ήταν πραγματικά στο σημείο.

Τέλος, μία εξήγηση που δίνουν οι επιστήμονες για τους θανάτους των ναυτικών είναι πως οφείλονται σε τυχαία γεγονότα ή απλά ο φόβος τους έκανε να παραλογίζονται τόσο από κάτι που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν, ώστε οδηγούνταν στο θάνατο (https://www.pentapostagma.gr/politismos/6970896_iptamenos-ollandos-ploio-fantasma-kai-fainomeno-fata-morgana).

Το δε γνωστό παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας είναι εμπνευσμένο και από την ιστορία παρουσιάζει ομοιότητες με ιστορίες από την κλασική Ελλάδα και τη Ρώμη. Ο μελετητής Γκράχαμ Άντερσον συνέκρινε την ιστορία με έναν τοπικό μύθο που αφηγείται ο Παυσανίας, στον οποίο, κάθε χρόνο, μια παρθένα κοπέλα προσφερόταν σε ένα κακόβουλο πνεύμα, ντυμένο με το δέρμα ενός λύκου, που βίαζε το κορίτσι. Μετά, ένα χρόνο, ήρθε ο πυγμάχος Εύθυμος, σκότωσε το πνεύμα και παντρεύτηκε την κοπέλα που είχε προσφερθεί ως θυσία.

Υπάρχει επίσης μια σειρά από διαφορετικές ιστορίες που αφηγούνται Έλληνες συγγραφείς που αφορούν μια γυναίκα που ονομάζεται Πύρρα (κυριολεκτικά «φωτιά») και έναν άνδρα με κάποιο όνομα που σημαίνει «λύκος». Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος παραπέμπει σε μια ιστορία στην οποία ένα αρσενικό παιδί σώζεται ζωντανό από την κοιλιά της Λαμίας , μια όρεξη στην κλασική μυθολογία.

Εκτός από την απροκάλυπτη προειδοποίηση για την συζήτηση με αγνώστους, υπάρχουν πολλές ερμηνείες του κλασικού παραμυθιού, πολλές από αυτές σεξουαλικές. Έτσι ο κακός λύκος στις περιπτώσεις αυτές θα μπορούσε να είναι ένας βίαιος απαγωγέας παιδιών ή βιαστής παιδόφιλος/παιδεραστής ή ακόμα και ένας Serial Killer παιδιών.

Αλλά επίσης θα μπορούσε να είναι και ένας άγριος κανίβαλος, άτομο (ίσως και με εκτενή τριχοφυΐα σαν την ασθένεια της «λυκανθρωπίας») με ψυχικές διαταραχές ή μέσω χρήσης ναρκωτικών που πιστεύει ότι είναι λύκος και βλάπτει τους άλλους, στην Αρχαιότητα ιερέας που έκανε ανθρωποθυσίες παιδιών που φόραγε δέρμα λύκου, όπως οι σατανιστές και οι μάγοι που κάνουν και ανθρωποθυσίες παιδιών στην εποχή μας.

Επίσης, ο λύκος θα μπορούσε να είναι ληστής, ή ένας βίαιος σαδιστής, ενώ σε μία ακόμα ρεαλιστική εκδοχή του μύθου, ο λύκος θα μπορούσε να είναι πράγματι ένας μεγάλος σε μέγεθος άγριος λύκος που πείθεται σε ανυπεράσπιστα άτομα για να τα καταβροχθίσει και να εξασφαλίσει την διατροφή του.

Από όλα τα παραπάνω, φαίνεται ξεκάθαρα, ότι πολλά μυθικά και θρυλικά πλάσματα, εκτός της ιστορικής, θρησκευτικές, καθώς και μεταφυσικής ερμηνείας τους, έχουν παράλληλα και μια καθαρά ιατρική και επιστημονική εξήγηση, η οποία μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να ερμηνεύσει σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά όχι πάντα πλήρως την αιτία της δημιουργίας αυτών των θρυλικών δοξασιών.

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Τάφος με 450 βρυκόλακες ανακαλύφθηκε τυχαία στην Πολωνία. Τάφος βρυκόλακα με δρεπάνι. Αφήστε τους εκεί που είναι για καλό και για κακό γιατί το 2023 μ.Χ. είναι ήδη αρκετά ζόρικο.

Κάτι απίστευτο για τα Ελληνικά δεδομένα συνέβη στην πόλη Luzino της Πολωνίας, οι τοπικές αρχές πέρασαν νέα άσφαλτο στους δρόμους της πόλης και τα έργα που έκαναν έφεραν στο φως κάτι λιγότερο απίστευτο για εμάς που παλεύουμε με τις λακκούβες των Ελληνικών δρόμων. Σκάβοντας βρήκαν έναν ομαδικό τάφο με 450 σκελετούς, αλλά ο τρόπος με τον οποίο είχαν ταφεί δείχνει ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένα τεράστιο έγκλημα, όπως αναφέρει το ratpack.gr.

Τα κεφάλια των σκελετών δεν ήταν στους ώμους, αλλά ήταν τοποθετημένα στα πόδια τους. Σε κάποιους από τους σκελετούς υπήρχαν τούβλα και πέτρες στους καρπούς και τους αστραγάλους. Όλα αυτά είναι σημάδια σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ότι μάλλον πρόκειται για τάφο βρυκολάκων και όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά είναι μέθοδοι που πίστευαν ότι θα τους κρατήσουν μέσα στην γη και θα βγουν παγανιά σαν τον ακέφαλο καβαλάρη.

Ο τάφος του βρυκόλακα με το δρεπάνι. Η πίστη στην ύπαρξη των βαμπίρ ήταν αρκετά διαδεδομένη στην ανατολική Ευρώπη μέχρι και τον 18^ο Αιώνα και κατά καιρούς ανακαλύπτωνται τυχαία ή από την αρχαιολογική σκαπάνη τάφοι που προδίδουν ένα μάλλον μαρτυρικό θάνατο.

Αιχμηρά αντικείμενα που διαπερνούν το κρανίο και το στήθος, με τα οποία θάβονται, όπως η ανακάλυψη ενός σκελετού με ένα δρεπάνι καρφωμένο στο κεφάλι, μας δίνουν μια διαφορετική εικόνα για το τι συνέβαινε στην Ανατολική Ευρώπη πριν από 300 χρόνια (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/7174569_tafos-me-450-brykolakes-anakalyfthike-tyhaia-stin-polonia-binteo).

Το μυστήριο με τον τρομακτικό ήχο που καταγράφηκε στα βάθη της θάλασσας στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Γης – Παρά τις θεωρίες συνωμοσίας, οι επιστήμονες ανακάλυψαν την αλήθεια.

Το μυστήριο με τον τρομακτικό ήχο που καταγράφηκε στα βάθη της θάλασσας στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Γης – Παρά τις θεωρίες συνωμοσίας, οι επιστήμονες ανακάλυψαν την αλήθεια

“Στο σπίτι του στο R’lyeh, ο νεκρός Cthulhu περιμένει να ονειρευτεί”  H.P. Lovecraft, The Call of Cthulhu.. Αυτή η ζοφερή φράση είναι γνωστή σε όλους τους αναγνώστες του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Howard Phillips Lovecraft. Αναφέρεται σε μια από αυτές τις υπερκόσμιες οντότητες που περιλαμβάνει στις φανταστικές ιστορίες του. Αναφέρεται σ’ ένα αρχέγονο ον που βρίσκεται σε λήθαργο στον πυθμένα της θάλασσας, για Αιώνες, περιμένοντας τους λάτρεις του να το ξυπνήσουν.

Συγκεκριμένα βρίσκεται στην R’lyeh, μια βυθισμένη πόλη ασύλληπτης αρχιτεκτονικής την οποία ο Αμερικανός συγγραφέας τοποθετεί νότια στον Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στον αποκαλούμενο πόλο μη προσβασιμότητας (δηλαδή, το πιο μακρινό σημείο του ωκεανού από οποιαδήποτε ξηρά).

Πιθανές θέσεις του Bloop. Φυσικά, δεν υπάρχει R’lyeh. Πρόκειται για ένα φανταστικό μέρος, δημιούργημα της γόνιμης φαντασίας του Lovecraft, πριν από περίπου έναν αιώνα. Είναι η φανταστική τοποθεσία που περιγράφεται στο “Κάλεσμα του Κθούλου”, το οποίο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Strange Tales” το 1,928 μ.Χ. Για να το προσδιορίσει όμως ο Lovecraft έδωσε αρκετά ακριβείς γεωγραφικές συντεταγμένες. Ωστόσο αργότερα ελαφρώς τις αλλοίωσαν άλλοι οπαδοί του εντός του κύκλου του.

Οι συντεταγμένες είναι, γεωγραφικό μήκος  126° και 34′ (αλλά δεν διευκρινίζεται αν είναι Ανατολικό η Δυτικό) και το γεωγραφικό πλάτος  47° και 9′. Δεν διευκρινίζεται αν Βόρειο ή νότιο.  Αυτές οι συντεταγμένες τυχαίνει να συμπίπτουν αρκετά με την προέλευση μερικών περίεργων ηχητικών κυμάτων χαμηλής συχνότητας που ανιχνεύθηκαν το 1.997 μ.Χ. και δεν έχουν ταυτοποιηθεί.

Ονομάστηκαν Bloop, και έχουν συλλεγεί από σύστημα SOSUS (Sound Surveillance System), μια σειρά υδροφώνων (υποβρύχιες συσκευές που μετατρέπουν τον ήχο σε ηλεκτρισμό, όπως περίπου κάνει ένα μικρόφωνο στον αέρα) οι οποίες εκτείνονται στον Ειρηνικό Ωκεανό και είναι επιφορτισμένες με την παρακολούθηση της υποθαλάσσιας σεισμικής δραστηριότητας, του θορύβου από πάγο, του πληθυσμού και της μετανάστευσης των θαλάσσιων θηλαστικών. Το σύστημα είναι μια πολιτική επιστημονική έκδοση αυτού που χρησιμοποιούσε το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση των σοβιετικών υποβρυχίων.

Σε αυτήν την περίπτωση, λειτούργησε από το PMEL (Pacific Marine Environmental Laboratory), ένα μέρος του ΝΟΑΑ (National Oceanic and Atmospheric Administration), επιστημονικού φορέα μέσα στο Υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ αφιερωμένου στην παρακολούθηση των ωκεανών και της ατμόσφαιρας, το οποίο εκδίδει προειδοποιήσεις για επικίνδυνες καιρικές συνθήκες, παράγει ναυτικούς και ουράνιους χάρτες, παρέχει καθοδήγηση για τη χρήση και την προστασία των ωκεάνιων και παράκτιων πόρων, και διεξάγει μελέτες για τη βελτίωση της κατανόησης και διαχείρισης του περιβάλλοντος.

Έτσι, στις 19 Μαΐου 1.997 μ.Χ., κατά την διάρκεια μιας λειτουργίας συντήρησης των υδροφώνων, ανιχνεύτηκε ένας ισχυρός και σπάνιος ήχος, περίπου πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα από τις νότιες ακτές της Χιλής.

Οι συντεταγμένες που δείχνουν την προέλευση του “The Bloop”,  εντοπίστηκαν σε ένα απροσδιόριστο σημείο μέσα σε μια περιοχή που βρίσκεται σε 50° Νότια-100° Δυτικά, στο νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής. Ήταν ένας ήχος αρκετά έντονος ώστε οι επιστήμονες να του αποδώσουν ιδιαίτερη προσοχή, ακόμη και ένα όνομα, αλλά δεν ακούστηκε ξανά από τότε.

Στην συνέχεια, πέντε χρόνια αργότερα, ήρθε ο καιρός να επιχειρηθεί μια ταυτοποίηση, η οποία αποδείχθηκε δύσκολη, επειδή καμία από τις αρχικές υποθέσεις δεν ήταν ικανοποιητική. Τα υποβρύχια και άλλα ανθρωπογενή αντικείμενα αποκλείστηκαν από την αρχή.

Η πόλη είναι φανταστική, όμως ο ήχος Bloop είναι απόλυτα πραγματικός. Λόγω των χαρακτηριστικών της, εξετάστηκε η πιθανότητα της  ζωικής προέλευσης του ήχου, δεδομένων των διακυμάνσεων της συχνότητας. Η πρώτη υπόθεση ήταν ότι η προέλευση του ήχου ήταν από ένα γιγάντιο καλαμάρι, αν και άγνωστου είδους, αφού κανένα κεφαλόποδο δεν είναι γνωστό ότι εκπέμπει ήχους. Τελικά, αυτή η εκδοχή αποκλείστηκε λόγω απουσίας αποδεικτικών στοιχείων.

Η προσοχή στη συνέχεια στράφηκε στο τραγούδι κάποιου τύπου κητωδών όντων, μεγαλύτερων από την μπλε φάλαινα. Ωστόσο, η ύπαρξη μιας νέας φάλαινας είναι απίθανη, καθώς ως θηλαστικά, οι φάλαινες βγαίνουν περιοδικά στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει γνωστά όλα τα είδη. Έτσι, και αυτή η επιλογή απορρίφθηκε.

Ωστόσο, η λογοτεχνία και η επιστήμη είναι διαφορετικά πεδία και, πέρα από τα αστεία, το Bloop παρέμεινε ένα μυστήριο για μερικά χρόνια, μέχρι που, το 2012 μ.Χ., το Πρόγραμμα NOAA Vents διαπίστωσε ότι το φασματογράφημά του έμοιαζε εντυπωσιακά με αυτό ενός μεγάλου κρυοσεισμού. Γνωστός και ως παγοσεισμός, αφορά ένα σεισμικό γεγονός που μπορεί να προκληθεί από μια ξαφνική ρωγμή σε παγωμένο έδαφος ή κορεσμένο βράχο, είτε από νερό είτε από πάγο.

Όταν το νερό διεισδύει στο έδαφος, μπορεί τελικά να παγώσει και να διασταλεί υπό ψυχρότερες θερμοκρασίες, δημιουργώντας ένταση στο περιβάλλον του. Τόσο μεγάλη μπορεί να είναι η ένταση και η πίεση που το νερό εκρήγνυται και αρχίζουν οι δονήσεις. Μπορεί επίσης να υπάρχει ένας εναλλακτικός μηχανισμός: ξαφνικές κινήσεις των παγετώνων που προκαλούνται από ένα υποκείμενο στρώμα νερού που, λόγω της υδραυλικής πίεσης, δρα ως λιπαντικό, διευκολύνοντας την κίνηση των παγετώνων. Οι κρυοσεισμοί είναι συνήθως σύντομοι και έντονοι, ανιχνεύσιμοι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Η κίνηση των πάγων μπορεί να είναι μία εκ των πιθανών πηγών προέλευσης του Bloop. Η κίνηση των πάγων μπορεί να είναι μία εκ των πιθανών πηγών προέλευσης του Bloop (Γράφημα: The Potsdam Parallel Ice Sheet Model (PISM-PIK) – Part 1: Model description. In: The Cryosphere / Wikimedia Commons)

Τελικά από πού προέρχονται. Οι εκπομπές ήχων από την κίνηση των πάγων, όπως η ρήξη μεγάλων όγκων πάγου (παγετώνες, παγόβουνα), αφθονούν επίσης και σημειώνονται όπως και όταν ένα σπασμένο στρώμα (πάγου) γλιστρά από το κύριο σώμα και πέφτει στην στη θάλασσα, περίπου όπως μια γραμμή υπόγειου ρήγματος.  Συχνά αυτό το βλέπουμε σε τουριστικά βίντεο από τον παγετώνα Perito Moreno. Αυτές οι εκπομπές διαδίδονται ως κύματα S, γνωστά και ως κύματα διάτμησης, κοπής ή ελαστικότητας, και παράγουν ήχο παρόμοιο με τις φυσαλίδες σε ένα ρευστό.

Εν κατακλείδι, πλέον οι επιστήμονες συναινούν στην υπόθεση ότι η προέλευση του Bloop βρίσκεται στον πάγο, όχι σε άγνωστα είδη ζώων -υπόθεση που θα έδινε ικανοποίηση στους κρυπτοζωολόγους. Ούτε είναι έργο του «Μεγάλου Κθούλου», ο οποίος εξακολουθεί να κοιμάται, περιμένοντας την στιγμή που οι πιστοί του θ’ ανοίξουν το Νεκρονομικόν και θα διαβάζουν αποσπάσματα που θα τον αφυπνίσουν, ώστε να διεκδικήσει την κυριαρχία σε όλο τον κόσμο (https://corfiatiko.blogspot.com/2024/04/blog-post_490.html).