ΟΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

ΟΙ Ομοιότητες της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ και ΤΗΣ Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας 

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, εάν κάνεις συγκρίνει τα κείμενα της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, θα δει ότι μεταξύ τους υπάρχουν αρκετές ομοιότητες (και φυσικά και διάφορες).

Αυτό συμβαίνει, διότι φαίνεται ότι υπήρχε αρχικά μια κοινή ιστορία, η οποία όμως στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία παραλλάχτηκε με την πάροδο του χρόνου από την αρχική και ορθή Βιβλική πηγή της και έγινε οι πολύ διάσημοι και διασκεδαστικοί Αρχαίοι Ελληνικοί μύθοι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα.

Στο άρθρο αυτό, θα αναφερθούν μερικές από τις πιο σημαντικές ομοιότητες της Βίβλου και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.

Έτσι, αρχικά στην Αγία Γραφή, όπως και στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, γίνεται λόγος για μια μάχη για την κυριαρχία στον Ουρανό και την γη, στην οποία ηττήθηκαν οι δυνάμεις του χάους και οι δυνάμεις του καλού επικράτησαν.

Στην πρώτη περίπτωση, είναι η γνωστή επανάσταση του Διάβολου (δημιούργημα του Κυρίου και αυτός, κάλος αρχικά και αρά κατά τον τρόπο αυτό και «παιδί του») και των Αγγέλων που τον ακολουθούσαν κατά του Θεού.

Με στόχο να του πάρει την θέση και τον Θρόνο-κυριαρχία σε γη και ουρανό, η οποία κατέληξε στην ήττα αυτού, και στην ρίψη του ιδίου στην γη και στην κόλαση-Τάρταρα, όπου στην Γραφή λέγεται ότι φυλακίστηκαν κάποιοι δαίμονες του.

Αντίστοιχα, στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, η μάχη αυτή θυμίζει, την μάχη του κακού Κρόνου κατά του πατέρα του, του Ουρανού (αν και αυτή η ιστορία έχει διάφορες από την Βίβλο, αφού ο Ουρανός δεν είναι ένας αιώνιος Θεός, αλλά δημιουργημένος, είναι επίσης κακός και αυτός και τελικά ηττάται από τον επίσης κακό Κρόνο για την εξουσία).

Όμως, πιο πολύ θυμίζει την νίκη του «δίκαιου» Δία (https://www.oodegr.com/neopaganismos/xioumor/diki1.htm) κατά του Κρόνου και των Τιτάνων, η οποία είχε ως τελικό αποτέλεσμα την ήττα του Κρόνου και των συμμάχων του και την ρίψη αυτών στα Τάρταρα.

Αυτό, θυμίζει κατά πολύ και την Αποκάλυψη του Ιωάννη, στην οποία ο Διάβολος ρίπτεται και φυλακίζεται στα Τάρταρα-Άβυσσο για την συμβολική περίοδο των χίλιων ετών μετά την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, πριν λυθεί για να επιτεθεί για μια τελευταία φορά στον κόσμο και την Εκκλησία στα Τέλη των Ημερών (http://alophx.blogspot.com/2019/03/blog-post_24.html). 

[Εδώ υπάρχει και άλλη μια ομοιότητα της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Στην αποκάλυψη αναφέρεται στο Τέλος των Ημερών η άνοδος δέκα ισχυρών βασιλιάδων, των δυο θηρίων της Αποκάλυψης (δηλαδή τον Αντίχριστο και τον Ψευδοπροφήτη) και της Βαβυλώνας, οι οποίοι θα είναι πολεμοχαρείς και διεφθαρμένοι και όλοι τους μέσα σε μια μέρα θα καταστραφούν από τον Κύριο μέσω ενός κατακλυσμού φωτιάς και σεισμών.

Αντίστοιχα, στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, στον μύθο της Ατλαντίδας (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9/), αυτή αναφέρεται ότι διοικείται από δέκα ζεύγη αδερφών και των απογόνων τους, με προεξάρχοντας τον Άτλαντα (όπως οι δέκα στην Αποκάλυψη διοικούνται από τον Αντίχριστο-το πρώτο θηρίο της Αποκάλυψης).

Και αυτοί με βάση τον μύθο του Πλάτωνα έγιναν κάποια στιγμή αλαζόνες και πολεμοχαρείς, επιζήτησαν με πολέμους την παγκόσμια κυριαρχία (όπως ο Αντίχριστος στην Αποκάλυψη), αλλά στο τέλος μέσα σε μια μέρα καταστράφηκαν και αυτοί από την Θεία Οργή μέσω ενός κατακλυσμού υδάτων και σεισμών (όπως θα γίνει με τον Αντίχριστο και τους υποστηρικτές του στο Τέλος των Ημερών)].

Τόσο στην Βίβλο, όσο και στην Αρχαιά Ελληνική θρησκεία, υπάρχουν αγγελιοφόροι, όπως οι Άγγελοι στην Βίβλο, π.χ. Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο αγγελιοφόρος του Θεού, ενώ στην Αρχαιά Ελληνική Θρησκεία ο Ερμής, ο αγγελιοφόρος του Δια.

Στην Βίβλο, ο πρώτος άνθρωπος-άντρας είναι ο Αδάμ, ενώ η πρώτη άνθρωπος γυναίκα είναι η Εύα. Ο μεν πρώτος πλάστηκε από την γη και το πνεύμα του Θεού, ενώ η δεύτερη από το πλευρό του Αδάμ.

Στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, ο πρώτος άνθρωπος-γυναίκα είναι η Πανδώρα, η οποία είχε πλαστεί σχεδόν τελειά και με πολλά χαρίσματα (όπως ο Αδάμ και η Εύα) και αυτή από την γη.

Στην Βίβλο, όλος ο πόνος, το κακό και οι δυστυχίες, ήρθαν όταν η Εύα ξεγελάστηκε από τον όφι-διάβολο, και έφαγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού (από περιέργεια και παρακούοντας παράλληλα τον Κύριο), πείθοντας και τον άντρα της τον Αδάμ να πράξει το ίδιο, πάρα την απαγόρευση και προειδοποίηση του Κυρίου, ο οποίος τους είχε πει ότι δεν έπρεπε ποτέ να προβούν στην πράξη αυτή για να μην πεθάνουν.

Στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, όλος ο πόνος, το κακό και οι δυστυχίες, ήρθαν όταν η Πανδώρα ξεγελάστηκε από τον Δια, και άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, πείθοντας και τον άντρα της, τον Τιτάνα Επιμηθέα να πράξει το ίδιο πάρα την απαγόρευση και προειδοποίηση του Προμηθέα, ο οποίος τους είχε πει ότι δεν έπρεπε ποτέ να προβούν στην πράξη αυτή για να μην πεθάνουν.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι ο Προμηθέας εμφανίζεται άλλοτε ως ήρωας και προστάτης του ανθρωπίνου γένους και άλλοτε σαν ένας πονηρός και συνεχής παραβάτης των θείων νομών, όπως ο Διάβολος στην Βίβλο, ή ο Λόκι στην Σκανδιναβική μυθολογία].

Επίσης, τόσο η Αγία Γραφή, όσο και η Αρχαία Ελληνική θρησκεία, μιλάνε για την ύπαρξη μεγαλοσώμων αντρών, των αποκαλουμένων γιγάντων, οι οποίοι ήταν πολεμοχαρείς αλαζόνες και ανόητοι και επαναστάτησαν-αποστάτησαν κατά της Θείας τάξεως, αλλά στο τέλος ηττήθηκαν και καταστράφηκαν και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις.

[Και όπως τα οστά του τελευταίου βασιλιά της Βασάν, του Ωγ, μέσα στον τάφο του ήταν γιγαντιαία, έτσι ακριβώς και τα οστά του ηρώα της Αθήνας Θησέα που βρήκε ο ηρωικός Αθηναίος στρατηγός και πολίτικος και γιος του ηρωικού Μιλτιάδη, ο Κίμωνας, σε τάφο στην Σκύρο, ήταν επίσης γιγαντιαία].

Επιπλέον, στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, αναφέρονται τα τέσσερα γένη (χρυσό, αργυρό, χάλκινο-ηρωικό, και σιδερένιο), ενώ στην Αγία Γραφή με το γνωστό όνειρο του Ναβαχοδονόσορα, το οποίο εξήγησε ο προφήτης Δανιήλ, για τις τέσσερις βασιλείες (χρυσή-Βαβυλώνας, αργυρή-Περσών, χάλκινη-Ελλάδας, σιδερένια-Ρώμης).

[βέβαια, υπάρχει και άλλη μια ομοιότητα της Βίβλου και της Αρχαίας Ελληνικής θρησκείας στο θέμα αυτό, αφού το αρχικό γένος-Χρυσή εποχή του Κρόνου, ταυτίζεται με τον παράδεισο (όπου οι άνθρωποι και στις δυο παραπάνω περιπτώσεις είχαν μια τέλεια και χωρίς προβλήματα), ενώ δε αργυρό είναι των ευσεβών απογόνων του από τον τρίτο γιο του, τον Ηθ., οι οποίοι λόγω της θεοσέβειας τους ονομαζόταν «Γιοι του Θεού».

Το δε τρίτο πολεμοχαρές και άπιστο χάλκινο γένος ταυτίζεται με τους αμαρτωλούς και πολεμοχαρείς και απίστους ανθρώπους επί Νώε, ενώ το τέταρτο και τελευταίο, το Σιδερένιο, είναι αυτό από το τέλος του Κατακλυσμού έως σήμερα.

Επίσης, όπως στην Αγία Γραφή μιλάει για το Τέλος των Ημερών και την καταστροφή του Κόσμου κατά την Δευτέρα Παρουσία, στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία αναφέρεται ότι ο Δίας κάποια στιγμή θα καταστρέψει και αυτό το γένος των ανθρώπων, όπως τα τρία προηγούμενα (όπως στον Δανιήλ καταστρέφονται αντίστοιχα διαδοχικά οι τέσσερις βασιλείες)].

Λόγω της αμαρτίας του Κάιν λέει η Βίβλος έγινε ο Κατακλυσμός του Νώε και λόγω αμαρτίας του Λυκάωνα ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα. Και στους δυο Κατακλυσμούς αυτούς, οι δυο πρωταγωνιστές και οι οικογένειες τους σωθήκαν αφού πρώτα ειδοποιήθηκαν (από τον Κύριο αντίστοιχα και τον Προμηθέα) και έφτιαξαν μία κιβωτό.

Και στις δυο περιπτώσεις μετά την καταστροφή του γένους των αμαρτωλών, το ανθρώπινο γένος ξαναπλήθυνε χάρις στον Νώε, την σύζυγο και τα παιδιά του στην πρώτη περίπτωση και τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα στην δεύτερη.

(Βέβαια, στον τρόπο αναπαραγωγής των ανθρώπων, η ρεαλιστική εκδοχή είναι βέβαια αυτή της Βίβλου μέσω τεκνογονίας και όχι το ρίξιμο στο έδαφος πετρών που γίνονταν άνθρωποι στην δεύτερη περίπτωση).

Παράλληλα, τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Κάτω Κόσμος-Άδης, το βασίλειο των νεκρών, αναφέρεται ως ένα θλιβερό και σκοτεινό μέρος, στο οποίο πηγαίνουν όλοι οι άνθρωποι και ζουν ως σκιές, ενώ και στις δυο περιπτώσεις αναφέρεται η απολυτή κυριαρχία θανάτου και της δυστυχίας σε αυτό (κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη και την Αρχαία Ελληνική μυθολογία).

[Βέβαια, στην Καινή Διαθήκη, αναφέρεται ότι μέσω της Ανάστασης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο Άδης άνοιξε και όλοι οι δίκαιοι, οι οποίοι ως τότε πήγαιναν στον Άδη από όλους τους λαούς, οι οποίοι πίστεψαν στο κήρυγμα του Κυρίου στον Άδη ελευθερωθήκαν από αυτόν και πήγαν μαζί του στον Παράδεισο].

Στην Αγία Γραφή, αναφέρεται η θυσία που ζητήθηκε από τον Αβραάμ να κάνει τον Ισαάκ, η οποία όμως στο τέλος αποτράπηκε από έναν Άγγελο του Θεού, όπως αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία αναφέρεται η θυσία που ζητήθηκε να γίνει η Αντιγόνη, η οποία όμως τελικά αποτράπηκε χάρις στην παρέμβαση της Άρτεμης.

Στην Βίβλο, ο Μωυσής παίρνει πάνω στο ορός Χωρήβ τους νόμους από τον ίδιο τον Θεό, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Μίνωας παίρνει τους νόμους από τον Δια πάνω στο βουνό της Ίδης.

Ο Άγιος Γεώργιος σώζει την πριγκίπισσα στους Χριστιανικούς θρύλους σκοτώνοντας τον Δράκο, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία το ίδιο κάνει και ο Περσέας με την πριγκίπισσα Ανδρομέδα σκοτώνοντας έναν δράκο (http://alophx.blogspot.com/2017/05/blog-post_15.html).

Αντίστοιχα, όπως ο Άγιος Γεώργιος πάνω στο άλογο του σκότωσε τον δράκο και έσωσε την Λίβυα πριγκίπισσα που ήταν αιχμάλωτη του, έτσι και ο Βελερεφόντης πάνω στον Πήγασο σκότωσε την Χίμαιρα.

Τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, τόσο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, όσο και ο Δίας, καταδιώκονται όσο είναι βρέφη για να εξοντωθούν (από τον Ηρώδη ο Κύριος και από τον Κρόνο ο Δίας).

Στον Χριστιανισμό παράλληλα, τις ψυχές των νεκρών τις παραλαμβάνει και τις μεταφέρει στον άλλο Κόσμο ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ενώ στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία οι Ερμής και ο Χάροντας.

Επιπλέον, ο υπεύθυνος για την είσοδο των νεκρών στον Παράδεισο ως φύλακας της Πύλης του Παράδεισου είναι στον Χριστιανισμό ο Άγιος Πέτρος, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, υπεύθυνοι για την είσοδο και κατάταξη των ψυχών στον Άδη, είναι οι Μίνωας και ο Ραδάμανθυς.

Στον Χριστιανισμό, αναφέρεται ο Άδης (Σέολ στα Εβραϊκά), ο Κάτω Κόσμος, που ήταν γνωστός και ως γη της λησμονιάς, όπου υπάρχουν ως σαν σκιές οι ψυχές των νεκρών, ο Παράδεισος όπου πηγαίνουν οι φιλοθεείς δίκαιοι και ζουν με αιωνία μακαριότητα, καθώς και η κόλαση όπου τιμωρούνται όλοι οι αμαρτωλοί.

Αντίστοιχα, στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, υπάρχει επίσης ο Άδης, ο Κάτω Κόσμος, που ήταν γνωστός και ως γη της λησμονιάς, όπου υπάρχουν ως σαν σκιές οι ψυχές των νέκρων, τα Ιλίσια Πεδία (ο Παράδεισος των Αρχαίων Ελλήνων), όπου πηγαίνουν οι φιλοθεΐες δίκαιοι και ζουν με αιωνία μακαριότητα, καθώς και τα Τάρταρα (η κόλαση των Αρχαίων Ελλήνων) όπου τιμωρούνται οι πιο μεγάλοι άδικοι και κακοί.

Ταυτόχρονα, όπως στον Χριστιανισμό υπάρχουν για κάθε πόλη, χωριό, βουνό ή περιοχή διαφορετικοί Άγιοι προστάτες, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία υπήρχαν για κάθε πόλη, χωριό, βουνό ή περιοχή διαφορετικοί ήρωες, ημίθεοι ή ελάσσονες θεοί ως προστάτες.

Και στον Χριστιανισμό, όπως και στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία υπήρχαν πολλές νηστείες και αποχές από τροφές με πένθος, με στόχο την ηθική ανάπλαση των τελούνταν αυτές, καθώς και το να συγχωρεθούν από τα λάθη τους, αλλά και για να επιτύχουν μέσω των προσευχών, των προσφορών τους και των νηστειών την Θεία βοήθεια για την επιτυχία των στόχων τους.

Στον Χριστιανισμό ανάβουμε τα κεράκια, τόσο προς τιμήν του Κυρίου, για να ζητήσουμε κάτι, καθώς και για άλλους λόγους  (https://www.pemptousia.gr/2018/10/giati-anavoume-keria-stin-ekklisia/), ενώ στην Αρχαία Ελληνική θρησκεία, άναβαν την λεγομένη «Ιερή φλόγα» προς τιμήν των «θεών».

Επίσης, υπάρχουν εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ του διάσημου Έλληνα ηρώα Ηρακλή, καθώς και του διάσημου ηρώα Σαμψών στην Βίβλο (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84/).

Ένα πονηρό πνεύμα που προσπαθεί με μανία να αρπάξει με την βία και απάτες την θεία εξουσία, τόσο στον Ουρανό, όσο και στην Γη (καθώς και την πλήρη κυριαρχία και σε αυτή), αλλά στο τέλος πάντα ηττάται, φυλακίζεται και εξοντώνεται κατά κράτος, είναι στον Χριστιανισμό ο διάβολος (με τους δαίμονες), ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ο Κρόνος (με τους Τιτάνες) και ο Τυφώνας.

[Αντίστοιχα πονηρά πνεύματα υπάρχουν και σε άλλες μυθολογίες στην Αρχαιότητα, όπως π.χ. στην Αιγυπτιακή (οι Σετ και Απώφις), στην Σουμεριακή (ο Ουλλικάμι), στην Περσική (ο Άριμαν), καθώς και στην Σκανδιναβική (ο Λόκι).

(Στην δε Ελληνική μυθολογία, ο τόσο ηρωικός, όσο και ασεβής Προμηθέας αλυσοδένεται και βασανίζεται από τον Δία στον Καύκασο και ένας Αετός τον βασανίζει μέχρι να απελευθερωθεί τελικά από τον Ηρακλή που σκοτώνει τον Αετό και τον απελευθερώνει.

Αντίστοιχα, στην Σκανδιναβική μυθολογία, ο πονηρός και ασεβής Λόκι αλυσοδένεται από τον Όντιν και βασανίζεται από ένα φίδι, μέχρι να απελευθερωθεί στο Ράγκναροκ, το Τέλος του Κόσμου κατά την μυθολογία αυτή και παράλληλα το «Λυκόφως των θεών»).

Επιπλέον, όλα αυτά τα πονηρά αυτά πνεύματα, φέρνουν το Τέλος του Κόσμου με τις πράξεις τους, όμως στο τέλος το καλό κερδίζει παντοτινά και αυτά και το κακό χάνονται για πάντα, ενώ στην ανθρωπότητα επιστρέφει ξανά στην Γη ο Παράδεισος ή η Χρυσή Εποχή, για την πτώση των οποίων, όπως και των ανθρώπων είναι αυτά υπεύθυνα.

Φυσικά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, και οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν με βάση τα τέσσερα γένη του Ησίοδου την καταστροφή για άλλη μια φορά των ανθρώπων (του «Σιδερένιου γένους», ενώ αντίστοιχη πιστή φαίνεται να υπάρχει μεταγενέστερα και στους λεγομένους Σιβυλλικούς Χρησμούς, καθώς και στην «Εσχατολογία» του Ερμή του Τρισμέγιστου).

Οι Ρωμαίοι από την πλευρά τους, πίστευαν ότι το Τέλος του Κόσμου, θα έρθει όταν υπερχειλίσει ο Δούναβης και πλημμυρήσει όλη την Γη, πνίγοντας με τον τρόπο αυτό όλους τους ανθρώπους.

Οι δε Αζτέκοι από την πλευρά τους, πίστευαν ότι το Τέλος του Κόσμου θα έρθει αν πάψουν να προσφέρουν καθημερινές ανθρωποθυσίες στους αιμοχαρείς θεούς τους. 

Εν μέρει είχαν δίκιο, αφού όταν ήρθαν οι Ισπανοί και οι ίδιοι είχαν εξοντώσει σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους, οι Αζτέκοι διαλυθήκαν από αυτούς, όπως και τα αιματοβαμμένα ιερά τους, και με τον τρόπο αυτό ήρθε όντως το τέλος, μόνο όμως του δικού τους κόσμου.

Όσο για το περίφημο «Τέλος του Κόσμου των Μάγιας», η αλήθεια είναι, ότι αυτό αναφέρεται στο κλείσιμο ενός χρονολογικού κύκλου και στην αρχή ενός νέου και όχι στο Τέλος των Ημερών.

Επιπλέον, εδώ μπορεί να ειπωθεί, ότι εκτός από τις παραπάνω θρησκείες, στο Τέλος του Κόσμου, αλλά και στον ερχομό ενός «Λυτρωτή-Μεσσία» (http://www.apologitis.com/gr/ancient/profiteies.htm, http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%87%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1), σήμερα πιστεύουν οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι, οι Βουδιστές, οι Ινδουιστές και οι Ζωροάστρες.

Έτσι, π.χ. το Τέλος του Κόσμου στον Χριστιανισμό είναι η «Ημέρα της Κρίσεως» που περιγράφεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης, στον Ιουδαϊσμό είναι το hayamim Acharit, στον ισλαμισμό «Η Τελική Ημέρα», στην μυθολογία των Αζτέκων είναι ο μύθος των πέντε ήλιων στην ινδουιστική μυθολογία είναι η ιστορία του Αβατάρ και του ανθρώπου με το άλογο, και στον Βουδισμό, ο ερχομός του δέκατου Βούδα.

Τέλος, εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι εκτός από τον Χριστιανισμό, Άγγελοι υπάρχουν και στην Εβραϊκή, την Μουσουλμανική, και την Ζωροαστρική θρησκεία].

Επίσης, στην μακραίωνα ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοση:

«Μια ομάδα ασκητών τον αριθμό επτά (κατ’ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτον προσευχήν υπέρ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδική χάρη από τον Κύριον να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων». (από το βιβλίο του Μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου: «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης»).

Η φήμη των ασκητών αυτών, μάλλον η παράδοση αυτή, διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό – και όχι μόνον, αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία.

Οι δοξασίες γύρω από τον αριθμό 7 κυριάρχησαν στους περισσότερους λαούς της αρχαιότητας. Ο αριθμός 7 θεωρείται ιερός και συμβολικός, μοιάζει να περικλείει δύναμη και μυστήριο. Μάλλον θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να συμπεριλάβει κανείς όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον αριθμό.

Για παράδειγμα, η αρχαία Ελλάδα είχε 7 σοφούς (Θαλής, Βίας, Κλεόβουλος, Περίανδρος, Πιττακός, Σόλων και Χίλων) οι ελεύθερες τέχνες εκείνα τα χρόνια ήταν 7 (γραμματική, ρητορική, διαλεκτική, αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία), όσα και τα θαύματα του αρχαίου κόσμου (Κολοσσός Ρόδου, πυραμίδα Χέοπος, Μαυσωλείο Αλικαρνασσού, Φάρος Αλεξάνδρειας, κρεμαστοί κήποι Βαβυλώνας, Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία και Ναός της Αρτέμιδας στην Έφεσο).

Ήταν 7 οι ήρωες (Ετεοκλής – Πολυφόντας – Μελάνιππος – Μεγαρέας – Ύπερος – Λασθένης – Άκτορας) που υπερασπίστηκαν τις 7 πύλες της Θήβας. Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το 7 ως μυστηριώδη αριθμό και για τις γεωμετρικές του ιδιότητες, επειδή 7 σημεία δε μπορούν να δημιουργήσουν συμμετρία σε ένα κύκλο.

Η Ρώμη χτίστηκε πάνω σε επτά λόφους, όπως και η Κωνσταντινούπολη, που είχε και επτά ονόματα (Βυζάντιο, Νέα Ρώμη, Αντωνία, Θησαυρός του Ισλάμ, Διαχωριστής του Κόσμου, Ινσταμπούλ, και Κωνσταντινούπολη.), πολιορκήθηκε από τους Μωαμεθανούς 7 φορές και αλώθηκε μετά από 7 εβδομάδες από τον έβδομο Σουλτάνο των Οσμανιδών.

Για τους Πυθαγόρειους ο αριθμός 7 είναι «αμήτωρ», αφού δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Ακόμη είναι το σύμβολο της τελειότητας, γιατί είναι άθροισμα του 3 και του 4, που εκφράζουν τα δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.

Ο αριθμός 7 έχει ξεχωριστή θέση και στην Παλαιά διαθήκη. Οι μέρες της Δημιουργίας ήταν 7, την 7η ημέρα έπλασε ο θεός τον άνθρωπο και η 7η ημέρα της Δημιουργίας είναι ημέρα ανάπαυσης και αργίας και συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα

Το Πάσχα διαρκούσε 7 ημέρες. Ο Νώε έβαλε στην κιβωτό 7 ζεύγη ζώων και πτηνών, ενώ ο Κατακλυσμός άρχισε 7 μέρες μετά την είσοδο του Νώε στην κιβωτό. Την 7η μέρα μετά τον Κατακλυσμό έστειλε ο Νώε το περιστέρι έξω και 7 ημέρες και 7 νύκτες ταξίδεψε το περιστέρι μέχρι να επιστρέψει στην Κιβωτό.

Ο Φαραώ ονειρεύτηκε 7 παχιές και 7 αδύνατες αγελάδες, καθώς και 7 καρποφόρα και 7 άκαρπα στάχια. Η λυχνία του Μωυσή ήταν επτάφωτη. Ο βασιλιάς Δαβίδ 7 φορές την ημέρα υμνούσε το Θεό και 7 πλεξίδες είχαν τα μαλλιά του Σαμψών, που του έδιναν τη δύναμή. Και ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος... (https://www.contra.gr/podosfairo/super-league-to-protathlima-tis-anastaseos.7444417.html).

Υπάρχει και παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι εφτά Ερημίτες (κατ’ άλλους δώδεκα) θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στην κορυφή του Άθωνα στο ναϋδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία.

Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) της εσχάτης γενεάς, δεν θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά των θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων (https://simeiakairwn.wordpress.com/2019/08/06/%cf%84%ce%b9-%ce%bb%ce%ad%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%cf%8c%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b5/).

Γιατί 777, τι το ιδιαίτερο έχει αυτός ο αριθμός; Ισχυρίζομαι ότι το 777 στην Βίβλο είναι ένας αριθμός που μπορεί να συνδεθεί με την κρίση. Η μόνη φορά που το 777 εμφανίζεται στην Γραφή είναι σε σχέση με τον Λάμεχ.

Και όλες οι ημέρες του Λαμέχ ήταν επτακόσια εβδομήντα επτά χρόνια- και πέθανε. Γέν. 5:31. Πέθανε σε ηλικία 777 ετών, και τότε ήρθε η πλημμύρα. Επίσης, στην Αποκάλυψη υπάρχουν 7 σφραγίδες, 7 σάλπιγγες και 7 φιάλες που κάνουν ένα 777, το οποίο και πάλι σχετίζεται με την κρίση (https://corfiatiko.blogspot.com/2023/12/blog-post_902.html).

Και η Νιόβη είχε 7 παιδιά και η Λερναία Ύδρα 7 κεφαλιά.

Το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία ήταν η εβδόμη πράξη από αλλά έξι αγάλματα.

Πάνω σε 7 στύλους λέγεται ότι κτίστηκε η γέφυρα της Βαβυλώνας.

7 οι Σοφοί στην Αρχαία Ελλάδα.

Από 70 βασιλιάδες ο Αδωνί-Βεζέκ έκοψε τις άκρες των δαχτύλων τους.

7 (για άλλους 8) ήταν τα αγάλματα στον ναό του Δία στην Ολυμπία.

7 ήταν στρατηγοί που φυλάγαν τις πύλες των πλοίων των Αχαιών.

7 γιους είχε ο Πολύωρων.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν 7 οικισμοί που ονομάζονται Νινευή (Νινευή).

7 πλέθρα πλάτος λέγεται ότι ήταν το πλάτος κάθε πυραμίδας.

70 πήχεων λέγεται ότι ήταν η βάση του Κολοσσού της Ρόδου με το επίγραμμα του Επιμενίδη.

Εφτατόμαρη ήταν η ασπίδα του Αίαντα.

7 χρόνια έμεινε στην φυλακή ο Κάστωρ ο Υλακίδης από την Κρήτη.

Μετά από 7 μέρες πέθανε  η Φοίνικας απαγωγέας του Ευμαίου.

7 ήταν τα Θαύματα του Κόσμου

Ο ΑΡΙΘΜΌΣ 7.

Στην Εκκλησία μας, ο αριθμός 7 θεολογικώς, είναι άπειρος αριθμός και συμβολίζει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Για αυτό βλέπουμε, ότι ο Θεός σε 7 ημέρες έκανε τον κόσμο.  Το 7 είναι ο αριθμός του Αγίου Πνεύματος, διότι το Άγιο Πνεύμα, αγιάζει τον κόσμο, δια του σημείου του Σταυρού. (η λέξη σταυρός έχει άθροισμα 777) .  Αντίθετα το όνομα του αντιχρίστου θα έχει άθροισμα των γραμμάτων του 666, ενώ 888 βγάζει η λέξη "Ιησούς". *_Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα Άγιον Όρος (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/12/7_15.html?m=1).

Οι δώδεκα αυτοί αόρατοι ασκητές του Άγιου Όρους, θυμίζουν κατά πολύ κατά κάποιους τους 12 θεούς του Ολύμπου, ενώ η τοποθεσία και των δυο (Άγιο Όρος και όρος Όλυμπος), βρίσκονται στην Μακεδονία.

Δώδεκα ήταν και οι Φυλές του Ισραήλ, Δώδεκα οι Γιοι του Ιακώβ, Δώδεκα οι Απόστολοι και Δώδεκα και οι Κριτές. 

Ο Αβιμελέχ κατά την παράδοση της Εκκλησίας κοιμήθηκε για 70 έτη, από την άλωση της Ιερουσαλήμ από Ναβαχοδονόσορα, μέχρι το ξύπνημα του τον καιρό της επιστροφής των Εβραίων από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, θυμίζει την κοιμήση των Επτά Παίδων.

Οι οποίοι κοιμήθηκαν επί των διωγμών του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δέκιου σε μία σπηλιά και ξύπνησαν επί του Θεοδοσίου του Β’ του Μικρού μετρά από 150 χρόνια, για να κηρύξουν την αλήθεια της Ανάστασης και κοιμηθούν οριστικά αυτή την φορά τον «Αιώνιο Ύπνο».

Ενώ και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία υπάρχουν όπως και με τους Επτά Παίδες, οντότητες φυλακισμένες μέσα σε σπηλιές ή βουνά, όπως ο Τύφων και ο Εγκέλαδος (π.χ. την Αίτνα), από τις παραδόσεις που λένε ότι αυτοί δεν φυλακίστηκαν τελικά στα Τάρταρα (https://en.wikipedia.org/wiki/King_in_the_mountain).

Επίσης, στους Χριστιανικούς Θρύλους, ο Άγιος Γεώργιος σκότωσε τον Δράκο και έσωσε μία πριγκίπισσα, όπως ακριβώς έπραξε και ο Περσέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία. 

Η εξόντωση των δρακόντων Λεβιάθαν και Ράαβ από τον Θεό στην Παλαιά Διαθήκη, θυμίζει την θανάτωση του Πυθώνα ή της Δελφύνης  από τον Απόλλωνα στους Δελφούς (https://en.wikipedia.org/wiki/Delphyne). 

[Ο δε Ιακώβ είχε πιάσει από την φτέρνα τον Ησαύ, όπως η Θέτιδα είχε πιάσει από την φτέρνα τον μικρό Αχιλλέα.

Ο Ιακώβ είχε έναν χτυπημένο μηρό, όπως ο Πέλοπας είχε έναν χτυπημένο ώμο.  

Η φιλοξενία των αγνώστων και των ξένων, θεωρούταν σημαντική, ιερή και απαραβίαστη τόσο στην Καινή, όσο και στην Παλαιά Διαθήκη (π.χ. όπως φαίνεται από την φιλοξενία των Αγγέλων από τους Αβραάμ και Λωτ), καθώς και στην Αρχαία Ελλάδα]. 

Η δε αυτοθυσία του τελευταίου και ηρωικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου για να  μην κατακτηθεί η Αθηνά από τους Δωριείς, θυμίζει την αυτοθυσία των Αγίων Ρώσων πριγκήπων  Boris και Gleb, οι οποίοι προτίμησαν να τους δολοφονήσει ο αδερφός τους, πάρα να γίνει εμφύλιος για τον θρόνο του Ρωσικού κράτους του Κιέβου.

Ο Πύραμος ερωτεύτηκε την κόρη του Ασωπού, την Θίσβη, αλλά και οι δύο πέθαναν με τραγικό τρόπο στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, όπως ακριβώς και ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα στο ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. 

[Υπάρχουν όμως και μερικές άλλες ιστορικές ομοιότητες μεταξύ της Αγίας Γραφής και της Ελληνικής ιστορίας. 

Μία από αυτές είναι οι συνέχεις επαναστάσεις των Ιουδαίων κατά των Βαβυλωνίων για να αποτινάξουν τον ζυγό τους, με την υποστήριξη και υποκίνηση και ξένων δυνάμεων (π.χ. Αιγυπτίων, Ασσυρίων), οι οποίες στην συνέχεια τους εγκατέλειπαν, είχαν ως αποτέλεσμα στο τέλος, μετά από πολλές αποτυχημένες επαναστάσεις, οι Βαβυλώνιοι υπό τον Ναβαχοδονόσορα τον Μέγα να καταστρέψουν πλήρως το Βασίλειο του Ιούδα υπό τον τελευταίο βασιλιά του, τον Σεδεκία.

Και στην θέση των κάτοικων του, έφεραν ως αποίκους ξένους πληθυσμούς από την Βαβυλώνα, μέχρις ότου οι Πέρσες υπό τον Κύρο τον Μέγα, απελευθερώσουν τους Ιουδαίους, και τους αφήσουν να γυρίσουν από την εξορία στην Ιερουσαλήμ και ύστερα από πολλούς αγώνες με τους νέους κάτοικους της, να την ανακαταλάβουν.

Το ίδιο ακριβώς γεγονός ισχυρίστηκαν πολλοί σύγχρονοι Ισραηλινοί ότι συνέβη και με την εξορία των Ιουδαίων μετά την ήττα αυτών στις επαναστάσεις ενάντια στους Ρωμαίους Αυτοκράτορες Βεσπασιανό-Τίτο και Ανδριανό, το έτος 1948, και την μεγάλη τότε Ιουδαϊκή εξορία που δημιουργήθηκε λόγω της ήττας αυτών από τους Ρωμαίους.

Τότε, οι έως τότε εξόριστοι Ιουδαίοι, με την βοήθεια των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, επέστρεψαν το Ισραήλ, και μετά από πολλές μάχες ανακατέλαβαν με βάση τους ιδίους την περιοχή, καθώς και την Ιερουσαλήμ, από τους Άραβες, οι οποίοι την κατείχαν έως τότε.

(Την περίοδο εκείνη, οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, βρισκόταν υπό την ηγεσία των Τρούμαν και Στάλιν αντίστοιχα, γνωστούς από τους Ισραηλινούς τότε ως «Νέοι Μεγάλοι Κύροι», όπως και ο Αμερικάνος Προέδρος Τραμπ στις μέρες μας, λόγω της αναγνώρισης από μέρους του όλης της Ιερουσαλήμ ως ενιαίας και μοναδικής πρωτεύουσας όλου του Ισραηλινού κράτους.

Ακριβώς την ίδια μοίρα είχε και το Βασίλειο του Ισραήλ, αφού και σε αυτό, μετά από συνέχεις επαναστάσεις των Ιουδαίων κατά των Ασσυρίων για να αποτινάξουν τον ζυγό τους, αυτές είχαν ως αποτέλεσμα στο τέλος, μετά από πολλές αποτυχημένες επαναστάσεις, οι Ασσύριοι υπό τον Σαλμανάσερ να κατέστρεψαν πλήρως το Βασίλειο του Ισραήλ υπό τον τελευταίο βασιλιά του, τον Ωσηέ.

Και στην περίπτωση αυτή,  την θέση των κάτοικων του, πήραν ως άποικοι ξένοι πληθυσμοί από την Ασσυρία, οι οποίοι έγιναν αργότερα γνωστοί ως Σαμαρείτες, όμως στην περίπτωση αυτή δεν υπήρξε ένας Κυρός ο Μέγας για να τους απελευθερώσει, οπότε οι εξόριστοι Ισραηλίτες από τους Ασσύριοι (γνωστοί και ως οι χαμένες δέκα Φυλές), δεν γυρίσαν ποτέ ξανά την πατρίδα τους).

Αντίστοιχα στα μετέπειτα χρόνια, οι συνέχεις επαναστάσεις των Ελλήνων κατά των Τούρκων για να αποτινάξουν τον ζυγό τους, με την υποστήριξη και υποκίνηση και ξένων δυνάμεων (π.χ. Γάλλων, Ισπανών, Αυστριακών, Άγγλων, Αυστριακών, Ρώσων), οι οποίες στην συνέχεια τους εγκατέλειπαν, είχαν ως σχεδόν παρεμφερές αποτέλεσμα.

Έτσι και στην περίπτωση αυτή, μετά από πολλές αποτυχημένες επαναστάσεις, και κυρίως μετρά τα Ορλωφικά, οι Τούρκοι υπό τον Σουλτάνο Μουσταφά τον Γ΄, σκέφτηκαν να καταστρέψουν πλήρως τους Έλληνες και να απαλλαγούν για πάντα από τις επαναστάσεις τους.

Και αυτό θα το επιτύγχαναν, στέλνοντας τους ως εξορία στην Μεσοποταμία, ενώ  στην θέση των Ελλήνων, ήθελαν να φέρουν ως αποίκους ξένους πληθυσμούς από το Ιράκ (δηλαδή την περιοχή της Αρχαίας Βαβυλώνας).

Τότε, το καταστρεπτικό αυτό για τον Ελληνισμό σχέδιο, αποφεύχθηκε τελικά χάρις στην έξυπνη διπλωματία και διαμεσολάβηση του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Σεραφείμ Β΄, ο οποίος έστειλε τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό ως Εθναπόστολο στους υπόδουλος Έλληνες, ο οποίος με το Ορθόδοξο και Εθνεγερτικό έργο του, τους προετοίμασε για την Ελευθερία, με φλογερό (άλλοτε φανερό και άλλοτε συγκακελλυμένο) τρόπο.

Τελικά, οι Έλληνες απελευθερωθήκαν κυρίως χάρις στους δικούς τους αγώνες κατά τον αγώνα της Εθνεγερσίας το 1821, ενώ και οι Μεγάλες δυνάμεις βοήθησαν στην ίδρυση του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, χάρις στην ναυμαχία της Ναυπάκτου, στην οποία διέλυσαν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84/#, http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_77.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF/, https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2018/05/blog-post_67.html, https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%84/).

(Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, δηλαδή τα Αρχαία Βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ, όπως και στην Ελληνική Αυτοκρατορία του Μεσαίωνα, δηλαδή την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, οι ξένες δυνάμεις που τις εξουσίαζαν, π.χ. Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι ή Τούρκοι), πολλές φορές ανεβοκατέβαζαν τους ηγέτες αυτών των κρατών στον Θρόνο).

Το δε πρώτο κράτος του Ισραήλ, ιδρύθηκε χάρις στον επιτυχή ανταρτοπόλεμο του Δαβίδ κατά των Φιλισταίων (όπως ακριβώς έκαναν και οι Κριτές πριν από τον ίδιο), μέσω του οποίου απελευθερώθηκε το Ισραήλ, και στην συνέχεια αναπτύχθηκε στην μεγάλη Αυτοκρατορία του Δαβίδ χάρις στις μεγάλες ικανότητες του ιδίου.

Αντίστοιχα, το δεύτερο κράτος του Ισραήλ, ιδρύθηκε χάρις στον επιτυχή ανταρτοπόλεμο των Μακκαβαίων κατά των Αντίοχο του Δ’ του Επιφανούς των Σελευκιδών και στην συνέχεια αναπτύχθηκε στην μεγάλη Αυτοκρατορία των Ασμοδαίων χάρις στις μεγάλες ικανότητες αυτών.

Στις μέρες μας αντίστοιχα, και συγκεκριμένα το έτος 1948,  ιδρύθηκε αντίστοιχα το τρίτο κράτος του Ισραήλ, χάρις στον επιτυχή ανταρτοπόλεμο των συγχρόνων Ισραηλινών του Ντέιβιντ Μπεν Γκούριον κατά των Αράβων και στην συνέχεια αναπτύχθηκε σε ένα ισχυρό κράτος χάρις στις μεγάλες ικανότητες του ιδίου και των διαδόχων του.

(Φυσικά, υπήρξαν και αποτυχημένοι ανταρτοπόλεμοι και εξεγέρσεις των Ιουδαίων, των οποίων η αποτυχία κατέληξε σε καταστροφή, όπως π.χ. κατά των Ρωμαίων του Βεσπασιανού, του Τίτου και του Ανδριανού, όπως και κατά των Βυζαντινών, ενάντια στους Αυτοκράτορες Ιουστινιανό τον Α’ τον Μέγα, καθώς και τον ένδοξο Αυτοκράτορα Ηράκλειο).

Κατά παρόμοιο τρόπο, δηλαδή χάρις σε έναν συνεχή και επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο ιδρύθηκε στην νεότερη ιστορική περίοδο το σύγχρονο Ελληνικό κράτος (χάρις στον επιτυχημένο ανταρτοπόλεμο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη), όπως και το σύγχρονο κράτος του Βιετνάμ, το οποίο κατάφερε να ιδρυθεί χάρις στον ικανό ανταρτοπόλεμο και την νίκη του κατά των συγχρόνων υπερδυνάμεων της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της Κίνας.

Η δε μεγαλοπρεπέστατη κατασκευή του (πρώτου) Ναού του Σολομώντα από τον ικανότατο Φοίνικα Αρχιτέκτονα Χιράμ της Τύρου στην Ιερουσαλήμ για λογαριασμό του βασιλιά του Ισραήλ Σολομώντα, θυμίζει κατά πολύ την μεγαλοπρεπέστατη κατασκευή του ναού των Δελφών από τους ικανοτάτους στις μεγαλεργολαβίες κατασκευών Αθηναίους Αλκμεωνίδες].

Επίσης, δώδεκα είναι και οι Απόστολοι στον Χριστιανισμό, καθώς και φυλές του Ισραήλ (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/blog-post_86.html), όπως και οι άθλοι του Ηρακλή στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί, ότι εκτός από τον αριθμό 12 (http://www.tomtb.com/%CE%BF-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82-12-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-12-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BB/, http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/12/12_21.html, https://el.wikipedia.org/wiki/12_(%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82)), και ο αριθμός 7 είναι ιεροί για πολλούς λαούς ήδη από την Αρχαιότητα (https://www.greekpress.gr/i%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B7-%E1%BC%95%CE%BD%CE%B1%CF%82-%E1%BC%81%CF%80%CE%BB%E1%BF%B6%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB/, https://www.diaforetiko.gr/i-mistiki-simasia-tou-arithmou-7/, https://el.wikipedia.org/wiki/7_(%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82), https://www.newsbomb.gr/bomber/prionokordela/story/684069/o-arithmos-7-giati-einai-ieros-kai-symvolikos, http://users.sch.gr//thafounar/Genika/NumberSeven/numberSeven.htm, http://www.aboutkastoria.gr/to-mistirio-tou-arithmou-epta-7-mithos-i-pragmatikotita/), αλλά και το 3 (http://ellinis.blogspot.com/2010/07/3.html, http://1epal-filiat.thesp.sch.gr/Documents/Project_A_tetramhnou_2011-2012.pdf, https://www.pronews.gr/istoria/140742_o-pythagoreios-symvolismos-ton-arithmon), το 4 (https://www.pemptousia.gr/2013/09/opsis-tou-arithmou-4/), ή το 9 (http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/12/9-7.html).

Έτσι π.χ. έχουμε στον Χριστιανισμό τους 7 Αρχάγγελους (Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ουριήλ, Ραφαήλ, Ιουγουδιήλ, Ιερεμιήλ, Σαλαθιήλ) και στην Αρχαία Ελλάδα τους 7 Σοφούς (Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σόλων ο Αθηναίος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, Κλεόβουλος ο Ρόδιος και Περίανδρος ο Κορίνθιος), 9 τα τάγματα των Αγγέλων, 9 οι Μούσες κ.λ.π.].

Από όλα τα παραπάνω, γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι γενικά υπάρχουν αρκετές και ενδιαφέρουσες ομοιότητες μεταξύ της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας (αλλά ακόμα και κοινής ιστορίας-http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/08/blog-post_70.html#more), τις οποίες εάν κάνεις παρατηρήσει, θα μπορέσει να καταλάβει περαιτέρω την κοινή πηγή αυτών.

Σύμφωνα με την Βίβλο, ο Γεδεών, είχε κάνει από μονός του τάμα στον Θεό, χωρίς να του το ζητήσει κάνεις, ότι αν κερδίσει τους Φιλισταίους και σώσει το Ισραήλ, τότε θα θυσιάσει οποίο άτομο δει πρώτο όταν γυρίσει πίσω, το οποίο έτυχε να είναι η κόρη του, και ο ίδιος προς μεγάλη λύπη του, τήρησε τον όρκο του.

Με τον ίδιο τρόπο, ο βασιλιάς της Κρήτης Ιδομενέας, όταν γύρναγε από τον Τρωικό Πόλεμο, και έπεσε σε μια επικίνδυνη θύελλα, ορκίστηκε στους θεούς, ότι αν σωθεί, τότε θα θυσιάσει όποιο άτομο δει πρώτο όταν γυρίσει πίσω, το όποιο έτυχε να είναι ο γιος του, και ο ίδιος προς μεγάλη λύπη του, τήρησε τον όρκο του.

Αντίστοιχα, υπάρχει και η ομοιότητα του Ηρακλή και του Σαμψών, όπως και της Αντιγόνης και της Ρίσπα, καθώς και άλλες ενδιαφέρουσες ομοιότητες μεταξύ της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84/).

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Αλέξανδρος επέλεξε την τοποθεσία της ιούσης της Αλεξάνδρειας διαβάζοντας ένα απόσπασμα της Ιλιάδας, ενώ ο Μέγας Κωνσταντίνος την Κωνσταντινούπολη καθοδηγούμενος από έναν Άγγελο.

Όπως είναι γνωστό, εκτός από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος σταυρώθηκε και αναστήθηκε στην ηλικία των 33 ετών, και άλλες γνωστές και διακεκριμένες ιστορικές προσωπικότητες, με προεξάρχουσα αυτή του Μεγάλου Αλέξανδρου, πέθαναν την ίδια ακριβώς ηλικία, στο αποκορύφωμα της δόξας τους (https://katohika.gr/diethni/diasimoi-anthropoi-pou-exoun-pethanei-se-ilikia-33/). 

Ο δε μεγαλόσωμος Μαμερτίνος, τον οποίο εξόντωσε ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος, θυμίζει κατά πολύ τον μεγαλόσωμο Γολιάθ, τον οποίο εξόντωσε ο ένδοξος βασιλιάς Δαβίδ.

Επιπλέον, τόσο στην Βίβλο, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, τόσο ο βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ, όσο και ο βασιλιάς της Ιθάκης Οδυσσέας, χρησιμοποίησαν τεχνικές για πνεύματα με επικοινωνία νεκρών (νεκρομαντεία), ενώ και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις αναφέρεται η ύπαρξη μάγων, μάντεων, ονειροκριτών και οιωνοσκόπων.

Είναι δε επίσης γνωστό ιστορικά, ότι όταν ένα κράτος καταστρέφεται ηθικά, πολιτικά, και οικονομικά, στην συνέχεια παρακμάζει και στρατιωτικά, με αποτέλεσμα ο στρατός του να μειώνεται δραματικά, όπως ακριβώς συνέβη στα βασίλεια του Ιούδα και του Ισραήλ επί της βασιλείας του Ιού (ο 600.000 στρατός του επί Δαβίδ έπεσε σε μόλις 10.000 άντρες).

Αντίστοιχα άσχημα ήταν τα πράγματα και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (από 200.000 επί Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου έπεσε σε μόλις 7.000 άντρες).

Όταν ο πρώτος βασιλιάς των Ισραηλιτών, ο Σαούλ έχασε την ζωή του στην τελική του μάχη με τους Φιλισταίους, οι Φιλισταίοι τον σκύλευσαν και του αφαίρεσαν την πανοπλία (όπως έκανε ο Έκτορας στον Πάτροκλο, αλλά και ο Αχιλλέας με τον Έκτορα), ενώ στην συνέχεια τον αποκεφάλισαν, ενώ το σώμα του το παλούκωσαν (όπως ακριβώς έκανε και ο ηγεμόνας της Βλαχίας, ο Δράκουλας, στους εχθρούς του).

Σύμφωνα δε με κάποιες παραδόσεις, ο Ιούδας δολοφόνησε μην γνωρίζοντας τον πατέρα του, τον Ρόβελ, όπως και ο Οιδίποδας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, τον πατέρα του τον Λάιο.

Κάλεσμα πνευμάτων νεκρών μέσω τεχνικών «νεκρομαντείας και πνευματισμού», είχαμε στην Παλαιά Διαθήκη στην περίπτωση του Σαούλ ο οποίος προσπάθησε να καλέσει το πνεύμα του Σαμουήλ, ενώ στους Πέρσες του Αισχύλου, του πνεύματος του Δαρείου από τον Ξέρξη.

Οι δε πειρασμοί του Κυρίου στην Έρημο από τον διάβολο, θυμίζουν αρκετά την δοκιμασία του Ηρακλή σε σχέση με την επιλογή μεταξύ του δρόμου της αρετής και της κακίας.

Στην Αγία Γραφή, είναι γνωστή η ιστορία του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους ο παμπόνηρος όφις-διάβολος πείθει να αναζητήσουν χωρίς υπακοή στον Πανάγαθο Θεό των Ουρανών και του Σύμπαντος την ισοθεία μόνοι τους.

Και για τον λόγο αυτό, προέβησαν την εντολή Του Θεού και έφαγαν απροετοίμαστοι τους καρπούς του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού για την απόκτηση γνώσεων, με συνέπεια να εισέλθει σε αυτούς η γνώση του κακού, ο θάνατος, η αμαρτία, και ένα σωρό άλλες συμφορές, λόγω της παρακοής τους αυτής.

Αντίστοιχα υπάρχει και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία μία παραλλαγμένη, μα παρόμοια ιστορία, στην οποία οι άνθρωποι αποκτούν την γνώση (αλλά και την φωτιά), χάρις στον στην ιστορία αυτή «καλό και φιλάνθρωπο» και παμπόνηρο Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος τα έκλεψε από τους θεούς για χάρη τους.

Στην δε περίπτωση αυτή, ο Προμηθέας αντιμάχεται τον «πάντα απολυτό κακό» αρχηγό των Θεών και του ουρανού Δία, ο οποίος δεν θέλει να αποκτήσουν καμμία γνώση οι άνθρωποι και τους αφήνει πάντοτε απροστάτευτους και τους τυραννάει.

Και όταν αυτοί αποκτούν τελικά την γνώση και την φωτιά, ο Δίας στέλνει επίτηδες στην πρώτη άνθρωπο, την Πανδώρα, ένα κουτί που περιέχει τον θάνατο και όλες τις συμφορές, ξέροντας ότι όταν το ανοίξει αυτή από την περιέργεια της, όλες αυτές θα εξαπολυθούν στους ανθρώπους.

Οι διάφορες στις δύο αυτές ιστορίες είναι ότι ο Πανάγαθος Θεός της Αγίας Γραφής έβαλε την δοκιμασία για να δει την πίστη των πρώτων ανθρώπων στον Ίδιο, ενώ θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν και αυτή την γνώση όταν θα ήταν πνευματικά έτοιμοι.

[Ο άνθρωπος εδώ μπούμε να πούμε ότι δημιουργήθηκε «λίαν καλώς» σε κατάσταση (και όχι τέλειος), οπότε οντάς στην αρχή όχι απολυτά τέλειος, αλλά καλοκάγαθος, εύκολα ξεγελιόταν (κάτι που σημαίνει ότι είχε ακόμα μία χρονική περίοδο εξέλιξης πριν μπορέσει να αποκτήσει και εμπεδώσει πλήρη γνώση για το καλό και το κακό) και δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά τις γνώσεις που θα αποκτούσε, ειδικά εάν αυτές ήταν γνώσεις για το κακό].

Και όταν οι πρώτοι άνθρωποι έγιναν μετρά το προπατορικό αμάρτημα (με την παρότρυνση του κακού και πονηρού όφι-διαβόλου), απολυτά αλαζόνες, απειθείς και κακοί, τους έδιωξε και επέτρεψε τον θάνατο και τα βάσανα σε αυτούς, προκειμένου να μην γίνει το κακό αθάνατο και από αυτά τα κακά να μαλακώσει σταδιακά η τότε σκληρή καρδιά τους.

Αντίθετα στην ιστορία του Προμηθέα, ο κακός της ιστορίας είναι ο ανώτατος θεός Δίας, ο ήρωας ο πονηρός Προμηθέας, και όλα όσα γίνονται είναι για να μην αποκτήσουν καθόλου γνώσεις οι άνθρωποι και να μένουν για πάντα αδαείς σκλάβοι των τυραννικών θεών του Ολύμπου.

[Σε αντίθεση με την ιστορία της Αγίας Γραφής που η γνώση αυτή θα δινόταν στον άνθρωπο όταν θα ήταν έτοιμος να την διαχειριστεί σωστά].

Και επίσης, στην ιστορία αυτή, σε αντίθεση με την ιστορία της Αγίας Γραφής, ο θάνατος και τα διαφορά κακά, δεν ήρθαν ως συνέπεια της παρακοής, για να μην γίνει αθάνατο το κακό και για να μαλακώσουν οι σκληρές καρδιές των ανθρώπων, αλλά από την σκληροκαρδία του κακού, σκληρού και ζηλόφθονου Δια, ο οποίος απολάμβανε να τυραννά σαδιστικά τους ανθρώπους και να τους έχει δούλους του.

Επιπλέον, υπάρχουν και άλλες ομοιότητες, όπως και διάφορες μεταξύ της Αγίας Γραφής και της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.

Έτσι, και στις δύο, αναφέρεται μία μεγάλη διαμάχη για την εξουσία.

Στην Αγία Γραφή, ο Τριαδικός και μονός Θεός, μετά το Σύμπαν δημιούργησε τους Αγγέλους, εκ των οποίων ο πρώτος και αρχικός ηγέτης τους ήταν ο Σαμαήλ, ο λεγόμενος μετέπειτα Εωσφόρος, Σατανάς και διάβολος.

Αυτός ήταν δημιούργημα του Θεού και ο αρχιστράτηγος όλων των Αγγέλων, αλλά ενώ αρχικά ήταν αγαθός και κάλος όπως όλοι οι Άγγελοι, επαναστάτησε κατά του δημιουργού Του, με την τρελή και αλαζονική σκέψη ότι θα μπορούσε να γίνει ίσος με τον Θεό και να τον ρίξει από τον Θρόνο Του και να γίνει ο ίδιος ο μονός απολυτός κυρίαρχος του Σύμπαντος Κόσμου.

Στην ανταρσία του αυτή στην αρχή φάνηκε ότι θα τα καταφέρει και αρχικά παρέσυρε την συντριπτική πλειοψηφία των Αγγέλων, όμως τότε ορθώθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο οποίος λέγοντας την γνωστή του φράση:

«Στώμεν Καλώς, Στώμεν μετά Φόβου», επανέφερε τους Αγγέλους στο Αγαθό και την πίστη στον Θεό και ακολούθησε μία σκληρή μάχη στον Ουρανό, οπού ο διάβολος ηττήθηκε και εκδιώχθηκε οριστικά από αυτόν, μαζί με το 1/3 συνολικά των Αγγέλων που τον ακολούθησε τελικά.

Στην συνέχεια, οι δαίμονες και ο αρχηγός τους εκδιώχτηκαν και φυλακίστηκαν στην Άβυσσο-Κόλαση-Τάρταρα, όπου παραμένουν δεσμευμένοι και φυλακισμένοι και θα δικαστούν κατά την Δευτέρα Παρουσία.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, εκτός από τον «θεό του ουρανού», υπάρχει και η «θεά της γης» (η οποία μάλιστα εμφανίστηκε πριν τον ουρανό στην μυθολογία αυτή), οι οποίοι ενώθηκαν και απέκτησαν παιδιά, τους λεγόμενους και Τιτάνες.

Αυτοί, εν αντιθέσει με την Αγία Γραφή, όπου οι Άγγελοι είναι δημιουργήματα του μονού αληθινού Τριαδικού Θεού και φυσικά στην Αγία Γραφή υπάρχει εξαρχής ο Θεός και καμμία θεά  της γης, η οποία στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία παίρνει πολλές από τις ιδιότητες του Τριαδικού Θεού.

Στην συνέχεια, αυτοί υπό την ηγεσία του κακού και πονηρού Κρόνου, επαναστάτησαν κατά του κακού στην περίπτωση αυτή «θεού του ουρανού» και με κόλπα και την βοήθεια της «θέας της γης», τον εκθρόνισαν (εν αντιθέσει με την Αγία Γραφή όπου η επανάσταση του κακού πονηρού διάβολου τελικά συντρίβεται).

Στην συνέχεια, έγιναν οι ίδιοι οι «νέοι θεοί του ουρανού», με ηγέτη τους τον κακό Κρόνο για ένα διάστημα (όπως και για ένα μικρό χρονικό διάστημα ο διάβολος κατάφερε να παρασύρει στην Αγία Γραφή το μεγαλύτερο μέρος Αγγέλων με το μέρος του) και έκαναν τις ίδιες και χειρότερες κακίες με αυτόν.

Και αυτοί όπως ο «θεός του ουρανού», καταπίεσαν τα παιδιά τους, τους λεγόμενους Ολύμπιους, τα οποία τελικά υπό την ηγεσία του Δία επαναστάτησαν εναντίον τους και με την βοήθεια της «θέας της γης» και στην περίπτωση αυτή, καθώς και με κόλπα να εκθρονίσουν τον Κρόνο και τους Τιτάνες και να τους πάρουν την θέση, με τον Δία να γίνεται ο νέος αρχηγός του ουρανού και να κρατά την εξουσία για τον εαυτό του.

[Φυσικά και στην περίπτωση αυτή και εν αντιθέσει με την Αγία Γραφή, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού σε αυτή ο διάβολος, ο οποίος κυριαρχεί για ένα μικρό διάστημα στην πλειοψηφία των Αγγέλων, τελικά συντρίβεται από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Ο οποίος κα φέρνει μία πύρινη ρομφαία (όπως ο Δίας κραδαίνει τον κεραυνό), ο οποίος όμως παραμένει πιστός στον μόνο αληθινό Θεό και δεν σφετερίζεται την εξουσία για τον εαυτό του, ούτε είναι φυσικά παιδί του πονηρού, όπως ο Δίας του Κρόνου, αλλά συνδημιούργημα του.

Και άλλη μία διαφορά είναι ότι ο μονός αληθινός Τριαδικός Θεός και οι Άγγελοι είναι μόνιμα αγαθοί, ενώ οι δαίμονες κακοί, ενώ όλοι σχεδόν οι «θεοί» της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας (ουρανός, γη, Τιτάνες, Ολύμπιοι), είναι ως επί το πλείστον απολυτά κακοί και ελάχιστες φορές καλοί].

Στην συνέχεια, όπως αναφέρεται και στην Αγία Γραφή, οι ηττημένοι Τιτάνες, όπως και οι δαίμονες, μαζί με τους αρχηγούς τους (Κρόνο και διάβολο) ρίχτηκαν αλυσοδεμένοι στα Τάρταρα-Άβυσσο-Κόλαση, ο διάβολος κυρίως μετά την Σταύρωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Επίσης, στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία υπάρχουν δύο ακόμη μάχες των «θεών» της για την εξουσία.

Στην μία από αυτές, ο «νέος θεός του ουρανού», ο Δίας, αντιμετωπίζει τον πολύ κακό Τυφώνα, ο οποίος του επιτίθεται με την βοήθεια και πάλι της γης, και ενώ αρχικά ο Τυφώνας επικρατεί για ένα χρονικό διάστημα, στο τέλος ηττάται μετά από μία σκληρή μάχη από τον Δία και ρίχνεται στα Τάρταρα για τιμωρία μαζί με τους Τιτάνες και τον Κρόνο και κατά άλλους θάβεται κάτω από το Ηφαίστειο της Αίτνας.

[Και αυτή η ιστορία θυμίζει την αρχική βραχύχρονη επικράτηση του διαβόλου στην πλειοψηφία των Αγγέλων και στην συνέχεια την τελική του ήττα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και την ρίψη του στην Κόλαση-Άβυσσο-Τάρταρα].

Τέλος, η τελική σημαντική αμφισβήτηση του νέου «θεού του ουρανού» Δία, προέρχεται από την σύζυγο του την Ήρα, τον αδερφό του τον Ποσειδώνα, καθώς και τον γιο του, τον Απόλλωνα, οι οποίοι τον συλλαμβάνουν όταν κοιμάται (αντίθετα ο μονός αληθινός Τριαδικός Θεός στην Αγία Γραφή ως αληθινός Θεός δεν κοιμάται ποτέ).

Στην συνέχεια, τον αλυσοδένουν και τσακώνονται για την εξουσία, αλλά ο Δίας με την βοήθεια των Εκατόγχειρων, τους οποίους παλαιότερα ο ίδιος είχε ελευθερώσει από τον Άδη και τα Τάρταρα, ελευθερώνεται και συλλαμβάνει τους συνωμότες, και τους τιμωρεί, την μεν Ήρα αλυσοδένοντας την στον ουρανό, ενώ κάνει για ένα διάστημα τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα δούλους του βασιλιά της Τροίας για τιμωρία και εξιλέωση.

[Και αυτή η ιστορία θυμίζει αντίστοιχα, θυμίζει την αρχική βραχύχρονη επικράτηση του διαβόλου στην πλειοψηφία των Αγγέλων και στην συνέχεια την τελική του ήττα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και την ρίψη του στην Κόλαση-Άβυσσο-Τάρταρα, με την διαφορά όμως, ότι για τους μόνιμα αμετανόητους δαίμονες δεν υπάρχει ούτε εξιλέωση ούτε ξανά απελευθέρωση τους σε αντίθεση με τους «θεούς» της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας].

Οι δε εναπομένοντες Γίγαντες από τον Κατακλυσμό του Νώε και την Γιγαντομαχία που αναφέρθηκαν παραπάνω, εξοντώνονται τελικά μεταγενέστερα και στα δύο κείμενα από ήρωες, όπως π.χ. ο Ηρακλής, ο Ιησούς του Ναυή και ο Δαβίδ.

Τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία υπάρχει ένας ψυχοπομπός που παίρνει τις ψυχές των ανθρώπων, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και οι Ερμής και Χάροντας αντίστοιχα.

Τόσο στην Αγία Γραφή, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία-ιστορία, οι Ισραηλίτες, όπως και οι Δωριείς-Σπαρτιάτες, καταλαμβάνουν και δύο αυτοί λαοί μέσω των οπλών και πολέμου, οι μεν την Χαναάν και οι δε την Πελοπόννησο, ως εκδιωχθέντες και δίκαιοι κληρονόμοι της, νέο στα βιβλία των Μακκαβαίων αναφέρεται σε επιστολές αυτών προς τους Σπαρτιάτες ότι έχουν κοινή καταγωγή και φυλετική συγγένεια, μιας και προέρχονται και οι δύο από τον Αβραάμ.

Ο δε Ρωμύλος, όπως και ο Κάιν, ήταν και οι δύο αδελφοκτόνοι, ενώ και οι δύο ίδρυσαν από μία πόλη (την Ρώμη και την Ενώχ αντίστοιχα), ενώ στην συνέχεια έζησαν με βάση τους διάφορους ιστορικούς (π.χ. Πλούταρχος, Ιώσηπος) λεηλατώντας γειτονικούς οικισμούς.

Το Ουράνιο Μάννα, ονομάζεται μεταφορικά στους Ψαλμούς και ως «Ψωμί των Αγγέλων», ενώ οι για τους δώδεκα «θεούς του Ολύμπου», η τροφή τους ήταν το νέκταρ και η αμβροσία.

Ο βασιλιάς του Ισραήλ Αχάαβ μεταμφιέστηκε στην τελική του μάχη πριν σκοτωθεί, όπως και ο Πάτροκλος σκοτώθηκε μεταμφιεσμένος στον Αχιλλέα στην τελευταία του μάχη. 

Τα επτά κεφαλιά του Δράκοντα στην Αποκάλυψη (δηλαδή του διαβόλου), όπως και του πρώτου θηρίου, του αντίχριστου, είναι όσα σχεδόν και τα κεφαλιά της Ύδρας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Και όπως από αυτά τα κεφαλιά της Ύδρας, υπάρχει ένα αθάνατο (το μεσαίο), έτσι και τα επτά κεφαλιά του πρώτου θηρίου της Αποκάλυψης (τα οποία είναι στην πραγματικότητα φθαρτά και θνητά γήινα βασίλεια και επτά λόφοι), καθοδηγούνται και αυτά από τον αθάνατο (όντως πνεύμα) επτακέφαλο δράκο, ο οποίος και παρακινεί το πρώτο θηρίο παρακινεί κατά του Χριστού και της Εκκλησίας.

Η Κάθοδος του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού για να σώσει τους ανθρώπους από την εξουσία του, παραλληλίστηκε με την κάθοδο του Ορφέα στον Άδη για να σώσει από τα νυχιά του την αγαπημένη του Ευρυδίκη.

Το δε κοίμισα μέσω παπαρούνας του δράκοντα από τον Ηρακλή, ταυτίστηκε με το «κοίμισα» του δράκου-διάβολου από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος δεν κατάλαβε Ποιον Σταύρωνε και όταν εκτέλεσε το έργο του αυτό, συντρίφτηκε παντελώς από την Ανάσταση του Κυρίου.

Και όπως ο Οδυσσέας απέφυγε να ακούσει το μαγευτικό τραγούδι των σειρήνων που οδηγούσε στον θάνατο, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, απέφυγε τους τρεις πειρασμούς του διάβολου στην έρημο.

Αντίστοιχα, όπως ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, μεταμορφώθηκε σε παιδί και τον πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι ο Άγιος Χριστόφορος, έτσι και η «θεά» Αθηνά μεταμορφώθηκε σε γριά και την πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι ο Ιάσωνας.

Τέλος, όπως ο Προμηθέας του Αισχύλου φυλακίστηκε από τον Δία στον Καύκασο ή στον Άδη για άλλους και ένας αετός, γιος της τερατώδους Εχίδνας του έτρωγε κάθε μέρα το συκώτι, επειδή προσπάθησε με κακό τρόπο να αποκτήσει ισοθεία, έτσι και οι προπάτορες μας Αδάμ και Εύα, ήταν  φυλακισμένοι στον Άδη, εξαιτίας του φιδιού-διάβολου, ο οποίος τους ξεγέλασε και τους οδήγησε να διαπράξουν το προπατορικό αμάρτημα και επειδή προσπάθησαν με κακό τρόπο να αποκτήσουν ισοθεία.

Και όπως ο Προμηθέας τελικά απελευθερώθηκε από τον φυλακή του, από τον γιο της παρθένου Ιούς (τον Έπαφο), η οποία θα τον γεννούσε χωρίς σεξουαλική επαφή, και ο οποίος θα έρχονταν από την Ανατολή και θα έπαιρνε την θέση του, έτσι και οι προπάτορες Ημών, τελικά απελευθερώθηκαν από τον φυλακή του Άδη, από τον γιο της Αειπάρθενου Παναγιάς μας (τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό), η οποία θα τον γεννούσε χωρίς σεξουαλική επαφή, και ο οποίος θα έρχονταν από την Ανατολή και θα έπαιρνε την θέση τους.

Και είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι 13 γενιές μετά τον Ηρακλή για τις οποίες αναφέρει ο Προμηθέας ότι θα έρθει ο Σωτήρας του, ταυτίζεται για πολλούς με την περίοδο του ερχομού του ερχομού του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην γη (https://www.impantokratoros.gr/neopaganismos_filosofoi.el.aspx).

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός απεικονίζονταν σαν τον Ορφέα με άρπα, ο οποίος με την λύρα και την μουσική του εξημέρωνε τους ανθρώπους, όπως ακριβώς και ο Κύριος εξημέρωνε τους ανθρώπους με την διδασκαλία και τον Βίο Του, ενώ και οι δύο κατέβηκαν στον Άδη για να σώσουν το πλάσμα που αγαπούσαν, ο Κύριος τους προπάτορες Αδάμ και Εύα και όλοι τους νεκρούς ανθρώπους που πήγαν στον Άδη από τότε, ενώ ο Ορφέας την γυναικά του, την Ευρυδίκη.

Και όπως η Κίρκη μεταμόρφωνε τους άντρες του Οδυσσέα σε χοίρους, έτσι και ο διάβολος μες της αμαρτίας, μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ανήθικους «χοίρους». 

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δεν γίνονταν πιστευτός από τους συμπατριώτες του, όπως ακριβώς και οι Προφήτες στην διάρκεια της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και μετέπειτα, όπως ακριβώς και η Κασσάνδρα δεν γίνονταν πιστευτή από τους συμπατριώτες τους, επειδή δεν προέβλεπαν ευχάριστα και αισιόδοξα πράγματα.

Επί βασιλείας Ιωράμ στο Βασίλειο του Ιούδα, έγινε κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Αιθίοπες και τους Άραβες, οι οποίοι εξόντωσαν όλους τους γιους του βασιλιά, εκτός ενός, του Οχοζία, όπως ακριβώς και στην Τροία επί βασιλείας του Λαομέδοντας, έγινε κατάληψη της πόλης αυτής από τον Ηρακλή και τους Έλληνες, οι οποίοι εξόντωσαν όλους τους γιους του βασιλιά, εκτός ενός, του Πρίαμου, στην πρώτη άλωση της Τροίας από τους Έλληνες.

Τρεις γενιές μετά την γενιά που εκδιώχθηκε από την Πελοπόννησο επέστρεψαν σε αυτή με τα όπλα οι εξόριστοι από τους Πελοπίδες Ηρακλείδες, όπως και τρεις γενιές μετά την γενιά του Δίκαιου Ιωσήφ και την εγκατάσταση τους στην Αίγυπτο, επέστρεψαν στην Χαναάν (στην οποία κατοικούσαν από τον καιρό του Δίκαιου Αβραάμ) με τα όπλα οι Ισραηλίτες.

Τόσο ο Προφήτης, Άγιος και Βιβλικός βασιλιάς Δαβίδ, όσο και ο Ηρακλής ήταν και οι δύο βοσκοί πριν γίνουν βασιλιάδες (ο πρώτος του Ισραήλ και ο δεύτερος της Θήβας), και οι δύο είχαν διδαχθεί από μικρή ηλικία πάλη, κυνήγι, μουσική και γραφή.

Παράλληλα και οι δύο από μικρή ηλικία εξόντωναν αγρία θηρία, ενώ και οι δύο απελευθέρωσαν την πατρίδα τους μετά από ηρωικούς αγώνες και κατορθώματα από ξένη κατοχή (ο Δαβίδ των Φιλισταίων και ο Ηρακλής από τον Ορχομενό).

Στην πολιορκία της Πόλης από τους Αβαροσλάβους και τους Πέρσες το 626 μ.Χ., οι κάτοικοι της είδαν την Παναγιά μας να τους βοηθάν οφθαλμοφανώς και να τους εμψυχώνει, όπως ακριβώς συνέβη και στον πόλεμο του 1940 ενάντια στους Ιταλούς.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα, κάποιοι Αθηναίοι ισχυρίστηκαν ότι είδαν τον Θησέα να τους εμψυχώνει, όπως και κατά την ναυμαχία της Σαλαμίνας κάποιοι Έλληνες ναύτες ισχυρίστηκαν ότι είδαν την (δήθεν) «θεά» Αθηνά να τους εμψυχώνει.

Επί Προφήτη Ησαΐα και επί της βασιλείας του Σεδεκία στον Ιούδα, ο ήλιος γύρισε θαυματουργικά πίσω από τον Κύριο, για παράταση της ζωής του βασιλιά, όπως επί Ατρέα και Θυέστη, ο ήλιος ξημέρωσε από την Δύση αντί για την Ανατολή στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, για να πάρει ο νόμιμος κάτοχος του θρόνου Ατρέας πίσω τον θρόνο του.

Ο δαίμονας Ασμοδαίος, εμπόδιζε την Άννα να παντρευτεί σκοτώνοντας τους εφτά άντρες της στον ύπνο τους (όπως ακριβώς και ο λάμιες τα παιδιά στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία), μέχρι που ο Τωβίας και το Αρχάγγελος Ραφαήλ την λύτρωσαν, νικώντας και φυλακίζοντας τον δαίμονα αυτό στην κατώι Αίγυπτο, όπως ακριβώς και ο Αχελώος εμπόδιζε την Δηιάνειρα να παντρευτεί στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, μέχρι που τον νίκησε ο Ηρακλής.

Με τον θάνατο του βασιλιά του Ισραήλ Σαούλ, οι Φιλισταίοι του πήραν την πανοπλία του, όπως ακριβώς έκανε και ο Έκτορας με τον Πάτροκλο, καθώς και ο Αχιλλέας με τον Έκτορα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Ο Νώε καταράστηκε τον Χαναάν, λόγω της ασέβειας του γιου του Χαμ, να γίνει αυτός και οι απόγονοι του δούλοι των απογόνων του Ιάφεθ και του Χαμ, κάτι που έγινε όντως στην διάρκεια της ιστορίας.

Αντίστοιχα και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Οιδίποδας καταράστηκε τους γιους του που τον έδιωξαν να αλληλοεξοντωθούν και να μην χαρούν την εξουσία και τα αγαθά τους, επειδή δεν του στάθηκαν στην δυστυχία του, ενώ υπάρχει στην Ελληνική μυθολογία και η κατάρα του Θυέστη στον αδερφό του Ατρέα και τους απογόνους να αλληλοεξοντωθούν επειδή αυτός του σκότωσε τον γιο του.

Βουνό του Θεού στο οποίο κατοικεί ο Θεός στην Βίβλο ονομάζονται το Όρος Σινά, καθώς και το Όρος Σιών, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία το Όρος του Ολύμπου, στο οποίο κατοικούν οι 12 (δήθεν) «θεοί του Ολύμπου».

Τα Αγγελικά Σεραφείμ έχουν σφιγγόμορφη εμφάνιση με φτερά, όπως ακριβώς η Σφίγγα της Θήβας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, αλλά και της Αρχαίας Αιγύπτου.

Ένας γέρων ναυτικός έδωσε ύστερα από όραμα στην Αγιά Ειρήνη Χρυσοβαλάντου τρία μήλα για να γευτεί τα «φρούτα του Παραδείσου» (και άλλα τρία για τον Οικουμενικό Πατριάρχη) και αυτή το εξέλαβε ως κλήση από τον Θεό αντί για πιθανή μέλλουσα σύζυγος του τότε Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαήλ του Γ’ να γίνει μοναχή, κάτι που έκανε εγκαταλείποντας το εγχείρημα αυτό με χαρά και περνώντας το μοναχικό σχήμα από «Θείο Έρωτα» προς τον Χριστό.

Αντίστοιχα, ένα χρυσό μήλο έδωσε ο Πάρης στην Αφροδίτη επιλέγοντας την για την πιο όμορφη «θεά» του Ολύμπου και αυτή για να τον ανταμείψει έκανε να τον ερωτευτεί η πιο όμορφη γυναίκα της εποχής, η Ωραία Ελένη, η οποία για τον λόγο αυτό εγκατέλειψε τον σύζυγο της, τον Μενέλαο, τον βασιλιά της Σπάρτης και ακολούθησε τον  Τρώα πρίγκηπα Πάρη στην Τροία (αρπάζοντας μαζί και τους θησαυρούς του Μενέλαου από το παλάτι του Σπαρτιάτη βασιλιά).

Όπως ο Πολυνείκης στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία έμεινε άταφος μετά τον θάνατο του έξω από την Θήβα ύστερα από απόφαση του βασιλιά της Κρέοντα, έτσι και στην Αγία Γραφή και συγκεκριμένα στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Ευαγγελιστή και Θεολόγου, οι Άγιοι Προφήτες Ενώχ και Ηλία λίγο πριν το Τέλος του Κόσμου θα μείνουν άταφοι μετά την θανάτωση τους ύστερα από απόφαση από τον τότε παγκόσμιο βασιλιά αντίχριστο.

Ένα βαρέλι «δίχως πάτο», το οποίο παρήγαγε χωρίς σταματημό λαδί δημιούργησε θαυματουργικά έφτιαξε ο Προφήτης Ηλίας στην χήρα της Σαρέπτα της Σιδώνας που τον φιλοξενούσε, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελίκη μυθολογία, το Πιθάρι των Δαναΐδων μετά τον θάνατο τους στον Άδη οπού βρίσκονταν ως τιμωρία δεν είχε ούτε και αυτό πάτο. 

Στο Αρχαίο Ισραήλ, όταν κάποιος ήθελε να μάθει το μέλλον του και το Θέλημα του Θεού πήγαινε στον Βλέποντα ή αλλιώς Προφήτη, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελλάδα όταν κάποιος ήθελε να μάθει το μέλλον του και το Θέλημα του (δήθεν) «θεού» Απόλλωνα πήγαινε στην μάντισσα Πυθία.

Οι Βενιαμίτες, επειδή δεν είχαν αρκετές γυναίκες για τους άντρες των πόλεων τους, όταν οι κόρες των κάτοικων της Συχέμ βγήκαν για μία γιορτή τους από την πόλη τους, τις άρπαξαν και τις πήραν με την ισχύ τους για γυναίκες τους.

Και όταν οι πατεράδες των παρθένων της Συχέμ, όταν διαμαρτυρήθηκαν βίαια σε αυτούς, αυτοί κατάφεραν να συμφιλιωθούν μαζί τους, και να μην προκληθεί τελικά αναμεταξύ τους πόλεμος εξαιτίας των απαγωγών αυτών.

Αντίστοιχα, οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, και συγκεκριμένα οι πρώτοι κάτοικοι-άποικοι της Ρώμης υπό την ηγεσία του Ρωμύλου,  επειδή δεν είχαν αρκετές γυναίκες για τους άντρες της πόλης τους, όταν οι κόρες των Σαβίνων βγήκαν για μία γιορτή τους από την πόλη τους, τις άρπαξαν και τις πήραν με την ισχύ τους για γυναίκες τους.

Και όταν οι πατεράδες των παρθένων Σαβίνων, όταν διαμαρτυρήθηκαν βίαια σε αυτούς, αυτοί κατάφεραν να συμφιλιωθούν μαζί τους, και να μην προκληθεί τελικά αναμεταξύ τους πόλεμος εξαιτίας των απαγωγών αυτών.

Στα νιάτα του, ο Δαβίδ σκότωσε ένα λιοντάρι με τα χέρια του, όπως ακριβώς και ο Ηρακλής στον Κιθαιρώνα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ, ο Σαούλ προσέφερε, όπως μετέπειτα και ο γιος του ο Ιωανάθαν, την πανοπλία, την περικεφαλαία, τα όπλα, καθώς και τον μανδύα, τον θώρακα και την ζώνη τους στον Δαβίδ για να αντιμετωπίσει τους Φιλισταίους εχθρούς τους, όπως ακριβώς έπραξε και ο Αχιλλέας με τον Πάτροκλο στην Τροία.

Αντίστοιχα, ο Δαβίδ και ο Ιωανάθαν ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι και είχαν επισφραγίσει την συμφωνία τους με όρκο, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία είχαν κάνει ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος.

Ο Δαβίδ όταν έπαιζε την άρπα του ηρεμούσε τον Σαούλ, όπως ακριβώς και ο Ορφέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ηρεμούσε τα ζώα και τους ανθρώπους όταν έπαιζε την άρπα του.

Στην Παλαιά Διαθήκη, η ασεβής κατοχή της Κιβωτού της Διαθήκης από τους Φιλισταίους, είχε σαν συνέπεια να πέσει ως τιμωρία σε αυτούς επιδημία, υστέρα από προσευχή του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ στον Θεό, μέχρις ότου αυτοί υποτάχθηκαν στο θέλημα του Θεού και επέστρεψαν την Κιβωτό στους Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, η ασεβής αρπαγή της κόρης του ιερέα Χρύση από τον Έλληνα βασιλιά Αγαμέμνονα, είχε σαν συνέπεια να πέσει ως τιμωρία σε αυτόν και τον στρατό του επιδημία, ύστερα από προσευχή του Χρύση στον Απόλλωνα, μέχρις ότου αυτός υποτάχθηκε στο θέλημα του Θεού και επέστρεψαν στον Χρύση την κόρη του.

Επίσης, στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, η ασεβής συζυγική ένωση του Οιδίποδα με την μητέρα του (με την μη γνώση των ιδίων), η γέννηση από αυτούς παιδιών (εν την μη γνώση των ιδίων), όπως και ο φόνος του πατέρα του Λάιου (με την γνώση του ιδίου), είχε σαν συνέπεια να πέσει ως τιμωρία στην Θήβα επιδημία, μέχρις ότου ανακαλυφθεί ο ένοχος του φόνου του Λάιου.

Παράλληλα, υπάρχει και για τον προδότη Ιούδα παράδοση ακριβώς σαν τον Οιδίποδα, ότι καμία αυτός δολοφόνησε τον πατέρα του Ρόβελ (εν την μη γνώσει του), είχε και αυτός εγκαταλειφθεί κατά την γέννηση του από τους γονείς του (όπως ο Οιδίποδας από τον πατέρα του), πως και αυτός προέβη σε ασεβής συζυγική ένωση με την μητέρα του (με την μη γνώση των ιδίων), με αποτέλεσμα την γέννηση από αυτούς παιδιών (εν την μη γνώση των ιδίων-(http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/04/blog-post_59.html).

Ένα άγαλμα έβαλε η σύζυγος του Δαβίδ Μιχάλ στο κρεβάτι του για να ξεγελάσει τους διώκτες του, όπως και η Ρέα στην Αρχαιά Ελληνική μυθολογία έβαλε μία πετρά στην θέση του μωρού της, του Δια στην κούνια του για να ξεγελάσει τον Κρόνο ότι ήταν τάχα αυτό.   

Ο Σιμών ο Μακκαβαίος δολοφονήθηκε προδοτικά με παγίδα σε μία δήθεν γιορτή συμφιλίωσης που είχε ετοιμάσει προς τιμήν του ο Πτολεμαίος, ο γιος του Αβούβου προς τιμήν του, όταν αυτός είχε μεθύσει.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, και ο Αγαμέμνονας δολοφονήθηκε προδοτικά με παγίδα σε μία δήθεν γιορτή συμφιλίωσης που είχε ετοιμάσει προς τιμήν του ο Αίγισθος, ο γιος του Θυέστη, όταν και αυτός είχε μεθύσει.

Ο Προφήτης Ηλίας όταν λέγεται ότι σώθηκε από τρικυμία ανέβηκε στον Κάρμηλο με το κουπί που του είχε απομείνει από το πλοίο που βρίσκονταν, όπως και ο Οδυσσέας όταν και αυτός ναυάγησε. 

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός δικάστηκε σε μία απόλυτα άδικη και παράνομη ψευτο-δίκη από τους εχθρούς του και από προκατειλημμένους (δήθεν) δικαστές, στην οποία είχε ήδη προαποφαιστεί ως ετυμηγορία η καταδίκη Του σε θάνατο (http://alophx.blogspot.com/2018/04/blog-post.html).

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, στην Ιλιάδα, περιγράφονται με απαράμιλλο τρόπο οι περίφημες δίκες του ευγενούς ήρωα Παλαμήδη, κατασκεύασμα του πανούργου και πολυμήχανου Οδυσσέα, με σκοπό την εκδίκηση.

Μετά τους Ομηρικούς χρόνους ακολουθούν κι άλλες δίκες είτε «καθοδηγούμενες» είτε με χαλκευμένα κατηγορητήρια. Η περιφημότερη αυτών είναι του Σωκράτη. Ο Σωκράτης σύρθηκε σε δίκη, το 399 π.Χ., για ασέβεια και διαφθορά των νεανικών ηθών.

Γεγονότα που πυροδότησαν το αρνητικό κλίμα εναντίον του Σωκράτη ήταν η αμφιλεγόμενη φήμη του, οι περίφημες διαλογικές τεχνικές του και τα φιλοσοφικά του ερωτήματα σχετικά με τους θεούς. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο, αρνήθηκε την απόδραση που του πρότειναν οι μαθητές του, και υπέμεινε στωικά την ποινή της πόσης του κώνειου.

Ο Ιαφθέ ξεκινώντας για την εναντίον των Αμμωνιτών μάχη, ορκίσθηκε στον Κύριο να θυσιάσει σε περίπτωση νίκης του τον πρώτο που θα τον υποδεχόταν στην επιστροφή του. Έτσι όταν επέστρεφε νικητής έσπευσε η μικρή του θυγατέρα να τον προϋπαντήσει κρατώντας κύμβαλο.

Πολλοί νομίζουν ότι θυσίασε την θυγατέρα του. Άλλοι όμως εξετάζοντας με προσοχή το Εβραϊκό κείμενο φτάνουν στο αντίθετο συμπέρασμα, ότι η θυγατέρα δεν θυσιάστηκε, αλλά αφιερώθηκε στον Κύριο και δεν γνώρισε άντρα στην ζωή της.

Αντίστοιχα και ο Αγαμέμνονας ξεκινώντας για την εναντίον των Τρώων εκστρατεία, αναγκάστηκε να ορκίσθηκε στην (δήθεν) «θεά Άρτεμη» στον Κύριο να θυσιάσει την κόρη του την Ιφιγένεια για να σαλπάρει ο στόλος.

Πολλοί νομίζουν ότι ο Αγαμέμνονας θυσίασε τελικά την θυγατέρα του. Άλλοι όμως εξετάζοντας άλλες παραλλαγές του μύθου-ιστορίας αυτής φτάνουν στο αντίθετο συμπέρασμα, ότι η  δεν θυσιάστηκε, αλλά αφιερώθηκε στην Άρτεμη ως ιέρεια στην Ταυρίδα (και μετά στις Μυκήνες και στα Μέγαρα) και δεν γνώρισε άντρα στην ζωή της.

Ο Ισαάκ, σώθηκε την τελευταία στιγμή από το να θυσιαστεί από τον πατέρα του τον Αβραάμ με την εμφάνιση ενός Αγγέλου και θυσιάστηκε στην θέση του ένα κριάρι που εμφανίστηκε τότε παγιδευμένο στα  βάτα.

Αντίστοιχα  και η Ιφιγένεια στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία σώθηκε και δεν θυσιάστηκε από τον πατέρα της Αγαμέμνονα την τελευταία στιγμή από παρέμβαση της δήθεν «θέας Αρτέμης» και ένα ελάφι που εμφανίστηκε στον βωμό θυσιάστηκε τελικά στην θέση της.

Ο Άγιος Βασίλειος ο Νέος, μετά από μακροχρόνια ταλαιπωρία, ρίχτηκε στην θάλασσα, αλλά δύο δελφίνια τον πήραν θαυμαστά και τον μετέφεραν στην ξηρά (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/08/xviii_19.html).

Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Αρίωνας που ήταν ποιητής και μουσικός, είχε πλουτίσει στην Ιταλία και στη Σικελία και γύριζε στον Τάραντα μ’ ένα Κορινθιακό πλοίο. Οι ναύτες, όμως, θέλησαν να αρπάξουν τα πλούτη του και ήταν έτοιμοι να τον σκοτώσουν. Τότε εκείνος τους ξέφυγε και για να γλιτώσει, πήδηξε στην θάλασσα.

Για καλή του τύχη βρέθηκε εκεί ένα δελφίνι. Ανέβηκε, λοιπόν στην ράχη του κι εκείνο το κουβάλησε και τον έβγαλε στην ξηρά στον Ταίναρο. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο, τα παλιά χρόνια βρισκόταν εκεί, στον Ταίναρο, το αφιέρωμά του για την σωτηρία του.

Η δεύτερη σύζυγος του Θησέα, η Φαίδρα, η οποία και ήταν κόρη του Μίνωα, όταν ο πρωτότοκος γιος του Θησέα από άλλη γυναίκα (την Ιππόλυτη), ο Ιππόλυτος, απέρριψε μετά βδελυγμίας τις ανήθικες προτάσεις της για μοιχεία, η ίδια, τόσο από οργή, όσο και γιατί ήθελε να πάρουν τον θρόνο της Αθήνας τα δικά της παιδιά, κατηγόρησε ψευδώς στον πατέρα του τον παντελώς αθώο Ιππόλυτο για δήθεν απόπειρα βιασμού και τον οδήγησε τελικά στον θάνατο.

Αντίστοιχα, η δεύτερη σύζυγος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η Φαύστα, η οποία και ήταν κόρη του Μαξιμιανού, όταν ο πρωτότοκος γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου από άλλη γυναικά (την Μινερβίνα), ο Κρίσπος, απέρριψε μετά βδελυγμίας τις ανήθικες προτάσεις της για μοιχεία, η ίδια, τόσο από οργή, όσο και γιατί ήθελε να πάρουν τον θρόνο της Πόλης τα δικά της παιδιά, κατηγόρησε ψευδώς στον πατέρα του τον παντελώς αθώο Κρίσπο για δήθεν απόπειρα βιασμού και τον οδήγησε τελικά στον θάνατο.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Πάρης ήταν και οι δύο παράλληλα και βοσκοί πριν γίνουν μονάρχες και πρίγκιπες στα κράτη τους αντίστοιχα.

Τόσο ο Δαβίδ, όσο και ο Ορφέας έπαιζαν και οι δύο άρπα όντας (και) μουσικοί.

Ο Αβεσσαλώμ όταν έχασε στην Χεβρώνα την μάχη ενάντια στον Δαβίδ τον πατέρα του, το έσκασε πάνω σε ένα μουλάρι, ενώ και για τον Τυφώνα λέγεται στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία λέγεται ότι όταν έχασε στην Συρία την μάχη ενάντια στον Δια τον, το έσκασε πάνω σε ένα μουλάρι.

Ο Σαούλ διατάχτηκε από τον Προφήτη Σαμουήλ να ακολουθήσει έναν άνδρα που οδηγούσε τρεις κατσίκες, έναν που είχε τρία καρβέλια, έναν που είχε ένα  ασκί κρασί, και τέλος μία ομάδα Προφητών, πριν γίνει βασιλιάς του Ισραήλ.

Αντίστοιχα, και οι Δωριείς που ήθελαν να καταλάβουν την Πελοπόννησο, ότι για να πετύχουν τον στόχο τους αυτό θα έπρεπε να ακολουθήσουν τον «τρίματο», ο οποίος θα τους έδειχνε τον δρόμο, ο οποίος ήταν ο  Όξυλος με το  μονόφθαλμο μουλάρι του.

{Αλλά και ο μάντης Βαλαάμ πήγαινε από την μία περιοχή στην άλλη πάνω σε ένα μουλάρι}.

Ο Όξυλος κατέλαβε την Ήλιδα με την βοήθεια των Δωριέων, όπου μετοίκησε Αιτωλούς, διατήρησε τις τοπικές λατρείες της περιοχής, διοίκησε με σύνεση και στόλισε την πόλη με ωραία έργα.

Επίσης και ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε όλη την Περσική Αυτοκρατορία με την βοήθεια του στρατού του, διατήρησε τις τοπικές λατρείες της περιοχής, διοίκησε με σύνεση και στόλισε την πόλη με ωραία έργα.

Αντίστοιχα και ο βασιλιάς Δαβίδ κατέλαβε την Ιερουσαλήμ με την βοήθεια του στρατού του, διατήρησε τα τοπικά κτίρια, διοίκησε την πόλη αυτή με σύνεση και στόλισε την πόλη αυτή με ωραία έργα.

Όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χρίστος ανέστησε πολλούς νεκρούς και ίασε ετοιμοθάνατους και αρρώστους ενώ με την ένδοξη Ανάσταση Του νίκησε οριστικά τον ίδιο τον θάνατο όταν κατέβηκε στον Άδη, έτσι και ο Ηρακλής νίκησε προσωρινά τον θάνατο όταν νίκησε τον Χάρο και τον Άδη όταν αυτός πήρε την ψυχή της Άλκηστης, κατεβαίνοντας και αυτός στον Άδη.

Ο Κάιν ως γνωστόν δολοφόνησε τον αδερφό του τον Άβελ και ο Θεός τον καταράστηκε να είναι για πάντα περιπλανώμενος σε όλη την γη και να τρέμει ασταμάτητα μέχρι το τέλος της ζωής του και αυτός κατέφυγε εξόριστος στην γη της Νωδ.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Ατρέας και ο αδερφός του ο Θυέστης δολοφόνησαν τον αδερφό τους Χρύσιππο και ο πατέρας τους ο Πέλοπας τους καταράστηκε με συμφορές και αυτοί αναγκάστηκαν να εξοριστούν για ένα χρονικό διάστημα μέχρι τον θάνατο του πατέρα τους από τις Μυκήνες.

Με ένα άγαλμα ξεγέλασε η Μιχάλ, η γυναικά του Δαβίδ τους υποψήφιους δολοφόνους του που πήγαν να τον δολοφονήσουν στο κρεβάτι του πως αυτός ήταν τάχα εκεί, όπως ο Δίας ξεγέλασε την Ήρα με ένα ξύλινο άγαλμα πως τάχα θα παντρεύονταν μία νύμφη από την Εύβοια.

[Εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι όπως και ο Ισαάκ εξαπάτησε τον πατέρα του βάζοντας δέρμα τράγου για να μοιάζει με τον αδερφό του Ησαύ για να πάρει την ευλογία του, έτσι και η Μιχάλ έβαλε μαλλί τράγου στο άγαλμα που έβαλε στο κρεβάτι της για να ξεγελάσει τους διώκτες του άντρα της Δαβίδ].

Στην Εκκλησία μας, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με θεϊκή ψυχή (εμφυσημένη από τον Ίδιο εντός του ανθρώπου) και χοϊκό-γήινο σώμα προερχόμενο από την γη και το οποίο μετά το προπατορικό αμάρτημα μάχεται από τα πάθη της σάρκας, και για τον λόγο αυτό έκαναν νηστείες και καθαρμούς για να ενεργοποιηθεί εντός του το θεϊκό στοιχείο. 

Αντίστοιχα, οι Ορφικοί στην Αρχαία Ελλάδα έλεγαν ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με θεϊκή ψυχή (από την καρδιά του Διονύσου Αγέρα) και χοϊκό-γήινο σώμα προερχόμενο από την σταχτή των Τιτάνων το οποίο εκπροσωπεί τα πάθη της σάρκας, και για τον λόγο αυτό έκαναν νηστείες και καθαρμούς για να ενεργοποιήσουν εντός τους το θεϊκό στοιχείο. 

Ο Ερεχθέας θυσίασε υστέρα από χρησμό την κόρη του για να σώσει την Αθήνα από τους Θράκες, όπως και ο Ιαφθέ θυσίασε την κόρη υστέρα από έναν αχρείαστο όρκο που έδωσε μονός του για να νικήσει τους εχθρούς του Ισραήλ, τους Αμμωνίτες.

Τόσο ο θάνατος του Ναβουθαί στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και ο θάνατος του Παλαμήδη στην Ιλιάδα, προήρθαν από τις δολοπλοκίες της Ιεζάβελ και του Οδυσσέα.

Ο φόνος του Άβελ από τον αδερφό του τον Κάιν και η εξορία του δεύτερου μετά από την κατάρα του Θεού, θυμιζει τον φόνο του Φώκου από τα αδέρφια του Πηλέα και τον Τελαμώνα και η εξορία αυτών με κατάρα του πατέρα τους.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε θαυματουργικά, όπως και ο Διόνυσος στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Ο Ισμαήλ ο δευτερότοκος γιος του Αβραάμ από την Αγάρ, απομακρύνθηκε όταν μεγάλωνε ο πρωτότοκος γιος του Αβραάμ από την Σάρα Ισαάκ, και λόγω της μεγάλης περηφάνειας της μάνας του.

Ο Μήδος, ο δευτερότοκος γιος του Αιγέα από την Μήδεια, απομακρύνθηκε όταν επέστρεψε ο πρωτότοκος γιος του Αιγέα από την Αίθρα Θησέας, και λόγω των δολοπλοκιών και της κακίας της μάνας του.

Όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα λόγω της ασέβειας τους καταστράφηκαν από τον Θεό, έτσι και ο Σαλμονέλας και η πόλη του Σαλμώνη, αλλά και ο  Λυκάωνα και η πόλη του Λυκασόρα, αφανίστηκαν από τον Δία λόγω της ασέβειας τους.

Ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την αθανασία τους και τον Παράδεισο όταν έφαγαν τον απαγορευμένο από τον Θεό καρπό που ο Κύριος τους είχε πει να μην φανέ, όπως ακριβώς και οι κόρες του Κέκροπα τρελάθηκαν ως τιμωρία για την ασέβεια τους όταν άνοιξαν ένα κουτί το οποίο τους είχε δώσει πριν φύλαξη η Αθήνα και τους είχε παραγγείλει να μην το ανοίξουν.

Όπως στην Παλαιά Διαθήκη ο Ησαύ προτιμούσε το κυνήγι και τα όπλα, αντί να κάθεται στο σπίτι όπως ο αδερφός του ο Ιακώβ, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ο Ζήθος προτιμούσε το κυνήγι και τα όπλα, αντί να κάθεται στο σπίτι και να ασχολείται με την μουσική όπως ο αδερφός του ο Αμφίωνας.

Και όπως στην Παλαιά Διαθήκη οι άνθρωποι όταν έγιναν πολλοί εκδιώχτηκαν με την σύγχυση των γλωσσών από την Βαβέλ του Νέμρωδ σε όλη την γη, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία οι άνθρωποι όταν έγιναν πολλοί εκδιώχτηκαν σε όλη την γη από το Αργός του Φορωνέα και αλλάξαν τις γλώσσες τους. 

Τόσο ο Κρέοντας, όσο και Ισραηλίτες ήθελαν από φόβο να παραδώσουν τον Ηρακλή και τον Σαμψών στον Εργίνο και τους Φιλισταίους επειδή αυτοί διέλυσαν τον στρατό που είχαν στείλει στην Θήβα και το Ισραήλ, όμως ο Ηρακλής και ο Σαμψών ξεσήκωσαν τον λαό και κατάφεραν να εκδιώξουν τον Εργίνο και τους Φιλισταίους από τα κράτη τους.

Τόσο ο Μωυσής, όσο και ο Μίνωας πήραν τους νομούς τους σε πέτρινες πλάκες από τον πραγματικό Τριαδικό Θεό και τον δήθεν «θεό» Δια, πάνω σε βουνά (στο Σινά και σε μία σπηλιά στο Ορός της Ίδης αντίστοιχα), ενώ μετέπειτα ο νομός τους μεταφέρονταν στον λαό, από αξιωματούχους του βασιλιά του Ιούδα Ιωσαφάτ στην πρώτη περίπτωση και τον Τάλω στην δεύτερη τρεις φορές τον χρόνο.

Ο Προφήτης Ηλίας αρπάχτηκε στον Ουρανό από τον Θεό, όπως και ο Λύδιος βασιλιάς Κροίσος λέγεται πως μεταφέρθηκε από τον Απόλλωνα ο οποίος τον άρπαξε όταν έσβησε η πυρά του θανάτου του και μεταφέρθηκε στην χώρα των Υπερβόρειων.

Ο Τάφος της Πανάγιας μας βρέθηκε κενός μετά την Κοίμηση της μέσω της Μετάστασης του Πανάγιου Σώματος της (όπως και του Ιωάννη του Ευαγγελιστή και Θεολόγου), όπως και ο τάφος της Αλκμήνης, της οποίας το σώμα λέγεται ότι μεταφέρθηκε από τον Ερμή στην Γη των Μακάρων στα Ηλύσια Πεδία. 

Τόσο το μουλάρι του μάντη Βαλαάμ στην Παλαιά Διαθήκη, όσο και ο γάιδαρος του Πρίαμου είχαν για ένα χρονικό διάστημα ανθρώπινη λαλιά. 

Χάλκινες πύλες λέγεται ότι είχε ο Σέολ, ο Άδης στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και τα Τάρταρα του Άδη στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Όπως ο Θεός κατέστρεψε τα ασεβή Σόδομα και έσωσε μόνο τον ευσεβή Λωτ και την οικογένεια του από αυτά, έτσι και ο Δίας κατέστρεψε την πόλη Κέα και τους ασεβείς Τελχίνες του βασιλιά Δημώναξ, εκτός από την ευσεβή Δεξιθέα. 

Τόσο ο Αχιλλέας, όσο και Τάλος, αλλά και ο Γολιάθ, είχαν όλοι τους ένα κοινό αδύνατο και ακάλυπτο σημείο (την φτέρνα και το μέτωπο αντίστοιχα), το οποίο σημάδεψαν και τους εξόντωσαν οι αντίπαλοι τους στην μάχη (ο τοξότης Πάρης, οι Αργοναύτες ή ο σφενδονίτης Δαβίδ).

Ο Σιμών ο μάγος προσπάθησε με την χρήση δαιμόνων να ανέλθει με ασέβεια στον Ουρανό ως δήθεν «θεός» και έπεσε και τραυματίστηκε υστέρα από προσευχή του Αποστόλου Πέτρου, όπως ακριβώς και ο Βελερεφόντης στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, προσπάθησε με ασέβεια να ανέλθει με τον Πήγασο στον Όλυμπο ως δήθεν «θεός» και έπεσε και τραυματίστηκε ύστερα από επέμβαση του Δια. 

Τόσο η Ιερουσαλήμ, όσο και η Τροία κτίστηκαν, καταστράφηκαν, και ανακατασκευάστηκαν δεκαπέντε φορές έκαστως.

«Καλύτερα να είσαι ένα σκυλί πάνω στην γη, πάρα να είσαι ένα λιοντάρι στον Άδη» λέγει ο Εκκλησιαστής, ενώ ο Αχιλλέας λέει στην Οδύσσεια: «Μακάρι να ήμουν δούλος σε ένα αγρότη στην γη παρά βασιλιάς των πολεμιστών στον Άδη».

Και όπως η Θεία Κοινωνία και Αντίδωρο  δίνουν Αιώνια Ζωή, Θεοποιούν και κάνουν Αθάνατο οποίον τις γευτεί, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία το Νέκταρ και Αμβροσία παρείχαν Αθανασία και «θεοποιούσαν» όσους τα γεύονταν. 

Τόσο ο αντίχριστος, όπως και ο ψευδοπροφήτης κατά το Τέλος του Κόσμου και πριν την Δευτερά Παρουσία του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, αυτοί όπως και οι ασεβείς βασιλείς Κρέοντα, Σαλμονέα και Λυκάωνα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία θα φθάσουν στην «Ύβρη», δηλαδή στην αλαζονεία και να περάσουν αν και άνθρωποι τα όρια και να αυθαδιάζουν ενάντια στον Θεό, «αυτοθεοποιόντας» ασεβώς τους εαυτούς τους, παραβιάζοντας τόσο τους ανθρώπινους, όσο και τους Θεϊκούς Νόμους.

Εξαιτίας αυτής τους της στάσης, όπως και στην περίπτωση των παραπάνω ασεβών βασιλέων της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, η Θεία Δικαιοσύνη θα τους οδηγήσει στην «Άτην», δηλαδή στην θόλωση του νου, έτσι ώστε να πράξουν ακόμη χειροτέρα και η στάση τους αυτή να επιφέρει εις βάρος του την «Νέμεση», δηλαδή την Θεϊκή τιμωρία και θα τους οδηγήσει τελικά στην «Τίσιν», δηλαδή την ολική τελική τους καταστροφή. 

Οι δε μονομαχίες των Ελλήνων με τους Τρώες στον Τρωικό Πόλεμο, όπως και αυτές των αρχηγών των αντίπαλων στρατών στον Πόλεμο των Επτά επί της Θήβας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, θυμίζουν κατά πολύ τις αντίστοιχες ηρωικές Βιβλικές μονομαχίες, π.χ. του Δαβίδ και του Γολιάθ.

Οι Εβραίοι Μακκαβαίοι τόνισαν σε επιστολή τους στους Σπαρτιάτες για συμμαχία ότι είχαν κοινή καταγωγή με αυτους, πιθανόν λόγω του ότι ο Αβραάμ κατάγονταν από την Ουρ των Χαλδαϊκών, ενώ σύμφωνα με τους Ελληνικούς μύθους, η Βαβυλώνα κτίστηκε από τον Βήλο, ένας από τους δίδυμους γιους που η Νύμφη Λιβύη (η κόρη του Έπαφου, του γιου του Δία και της Αργίτισσας Ιούς) απέκτησε από τον Ποσειδώνα· ο άλλος ήταν ο Αφήνω.

Ενώ ο Αγήνορας πήγε στην Συρία, ο Βήλος έμεινε στην Αίγυπτο, όπου έγινε βασιλιάς και παντρεύτηκε την Αγχινόη (ή Αγχιρρόη), κόρη του θεού Νείλου. Απέκτησε δύο δίδυμους γιους, τον Αίγυπτο και τον Δαναό.

Σε αυτούς προσθέτουν μερικές φορές τον Κηφέα και τον Φινέα. Από τον Βήλο κατάγονται οι μεγάλοι ήρωες της Αρχαίας Ελλάδας, Περσέας και Ηρακλής, ενώ από τον Αγήνορα ο Μίνωας και ο θεός Διόνυσος.

Ο Βήλος, θεωρείται επίσης ιδρυτής και βασιλιάς της Βαβυλώνας των Χαλδαίων, όπως και ότι εποίκησε όλη την Μεσοποταμία με κατοίκους από την Αίγυπτο, και αφού ο Αβραάμ ήταν Χαλδαίος στην καταγωγή και αρά απόγονος και αυτός του Βήλου, είχε αυτός και οι απόγονοι του οι Εβραίοι, όπως και οι επίσης απόγονοι του Βήλου Περσέας και Ηρακλής κοινή καταγωγή με τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι ως γνωστόν κατάγονταν από τον Ηρακλή.

Τόσο ο Προφήτης Δανιήλ στην Παλαιά Διαθήκη, όσο και η Μήδεια στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, σκότωσαν και οι δύο φίδια με την χρήση φαγητού.΄

Όπως είναι γνωστό, ο φιλοξενούμενος από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Μενέλαο πρίγκιπας της Τροίας Πάρης, άρπαξε από αυτόν την σύζυγο του την Ωραία Ελένη και τους θησαυρούς του παλατιού του, και η αρπαγή αυτή αποτέλεσε μεγάλη προσβολή για όλους τους Έλληνες, με συνέπεια αυτοί να εκστρατεύσουν ενάντια στην Τροία, να την πολιορκήσουν, να την καταλάβουν μετά από πολλές μάχες και να την καταστρέψουν ολοσχερώς.

Αντίστοιχα και στο Αρχαίο Ισραήλ, οι κάτοικοι της Γαβαά, απήγαγαν και βίασαν μέχρι θανάτου την παλλακίδα ενός φιλοξενουμένου από αυτούς Λευίτη, και η πράξη τους αυτή αποτέλεσε μεγάλη προσβολή για όλες τις υπόλοιπες Ισραηλιτικές φυλές, με συνέπεια αυτοί να εκστρατεύσουν ενάντια στην Γαβαά, να την πολιορκήσουν, να την καταλάβουν μετά από πολλές μάχες και να την καταστρέψουν ολοσχερώς.

Ο Άναξ/βασιλιάς των Αρχαίων Μυκηναίων, ίσως σχετίζεται με τον Ανάκ και τους Ανακίτες της Παλαιάς Διαθήκης και τα ονόματα αυτών να σημαίνουν «ισχυροί βασιλείς» ή «γιγάντιοι (δηλαδή με πολλές ικανότητες στην μάχη, μυϊκή δύναμη και ισχυρό οπλισμό)» πολεμιστές. 

Για κάποιους ερευνητές το όνομα του Δαν, σχετίζεται αυτό με του Δαναού.

Οι Τρωγλοδύτες, αναφέρονται ως λαός και πολεμιστές τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία. 

Όταν ο Θησέας βασίλευσε στην Αθήνα τις 12 πόλεις σε αυτήν συνένωσε, όπως ακριβώς 12 ήταν και πόλεις της Τυρρηνίας (Διόδωρος 1, 113), αλλά και 12 οι φυλές του Αρχαίου Ισραήλ. 

Παγκόσμιος Κατακλυσμός ως συμβάν (και με Κιβωτό), τον αναφέρουν οι Εβραίοι, οι Έλληνες, οι Σκανδιναβοί (Νορβηγοί, Φιλανδοί, Σουηδοί), οι Σουμέριοι, οι Ακκάδιοι οι Βαβυλώνιοι, οι Ασσύριοι, οι Κροάτες, οι Αζτέκοι, οι Ίνκας, οι Μάγιας, οι Ινδιάνοι (Ινδιάνοι Αρουγάκ Βενεζουέλας, Ινδιάνοι της Οκλαχόμα, Ινδιάνοι Ματάκο του Γκράν Τσάκο της Αργεντινής, Ινδιάνοι Μαντάν, Ινδιάνοι Τσερόκι), οι Ινδοί, οι Πέρσες, ή οι Αιγύπτιοι.

Και επίσης και άλλα κράτη, όπως η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλανδή, η Ταιβάν, η Λαπωνία, η Ιαπωνία, η Ιρλανδία, η Ουαλία, η Ισλανδία, η Γκανά, η Ισλανδία, η Πολυνησία-Μελανησία-Μικρονησία (νήσοι Σαμόα, Ταϊτή), η Ωκεάνια (οι ιθαγενείς Αμπορίτζιναλ της Αυστραλίας), η Βιρμανία, Βιετνάμ, κ.λ.π.

Ο Θεάνθρωπος και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατέβηκε με την Σταύρωση Του στον Άδη και βγήκε ξανά Αναστημένος και Ζωντανός από αυτόν, συνομιλώντας με τους νεκρούς και κηρύσσοντας και σε αυτους το μήνυμα της Ανάστασης (όπως και ο Ιωάννης ο Προδρόμος πριν από Αυτόν).

Και τότε ελευθέρωσε τον Αδάμ, την Εύα, τον Άβελ, τον Σηθ, όλους τους Προπάτορες της ανθρωπότητας, τους Δίκαιους, τους Προφήτες και όσους από τους νεκρούς πίστεψαν το μήνυμα του, βγάζοντας τους από αυτόν ζωντανούς και πηγαίνοντας τους στον Παράδεισο, ενώ νίκησε, αιχμαλώτισε και έδεσε τον διάβολο, όπως επίσης και τον ίδιο τον Άδη και τον θάνατο.

Πιο πριν ο Κύριος είχε νικήσει επίσης τον θάνατο και άλλες φορές, όπως όταν ανέστησε τον γιο της χήρας, την κόρη του Ιάρειου, καθώς φυσικά και τον γνωστό σε όλους μας φιλο Του, τον τετραήμερο Λάζαρο από την Βηθανία, ενώ μετά την Ανάσταση ανέβηκε στους Ουρανούς, όντας Θεάνθρωπος με την ένδοξη Ανάσταση Του.   

Ο Ηρακλής, κατέβηκε στον Άδη ζωντανός και βγήκε ξανά ζωντανός από αυτόν (όπως και ο Ορφέας), συνομιλώντας με τους νεκρούς, ελευθερώνατε τον Θησέα και βγάζοντας από αυτόν ζωντανό τον Κέρβερο που νίκησε, αλλά ακόμα και τον ίδιο τον Άδη-Πλούτωνα κατά κάποιους μύθους.

[Αλλά και ο Οδυσσέας αντίστοιχα κατέβηκε στον Άδη στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ήταν και αυτός ξυλουργός και αυτός είχε ένα δείπνο στο παλάτι της Κίρκης πριν κατεβεί στον Άδη, ενώ μετά από αυτό, όταν οι σύντροφοι του κοιμόνταν, ο Οδυσσέας αγωνιούσε ξαγρυπνώντας ξέροντας τους κινδύνους που τους ανέμεναν, ξέροντας ότι θα αντιμετωπίσει τον ίδιο τον Άδη και τον θάνατο στο Βασίλειο του.

Αντίστοιχα και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, κατέβηκε στον Άδη, ήταν και Αυτός ξυλουργός και αυτός είχε ένα Μυστικό Δείπνο στην Ιερουσαλήμ πριν κατεβεί στον Άδη, ενώ μετά από αυτό, όταν οι σύντροφοι και Απόστολοι Του κοιμόνταν, ο Κύριος αγωνιούσε ξαγρυπνώντας ξέροντας τους κινδύνους που τους ανέμεναν, ξέροντας ότι θα αντιμετωπίσει τον ίδιο τον Άδη και τον θάνατο στο Βασίλειο του.

Και ο Δίας κατέβηκε στα Τάρταρα και ελευθέρωσε τους Εκατόγχειρες].

Πιο πριν είχε ελευθερώσει την Άλκηστη από τον θάνατο νικώντας τον ίδιο τον Χάρο, ενώ στο τέλος των άθλων και της ζωής του, ο ίδιος ο Ηρακλής έγινε αθάνατος και «θεός» και ανέβηκε στον Όλυμπο. 

Όπως στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο δράκος αυτής έχει επτά κεφάλια, είναι αθάνατος και κάνει κακό στους ανθρώπους, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία η Λερναία Ύδρα έχει επτά (ή κατά άλλους εννιά κεφάλια) εκ των οποίων το μεσαίο είναι αθάνατο, ενώ κάνει και αυτή κακό στους ανθρώπους. 

Και όπως ένας εκλεκτός γιος (ο Θεάνθρωπος και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός) κρύφτηκε και έφυγε από μακριά από την Παλαιστίνη για να σωθεί από τον Ηρώδη, ο οποίος σκότωσε τα νήπια της Βηθλεέμ, έτσι ώστε να μεγαλώσει και να ολοκληρώσει την Αποστολή Του (το ίδιο σχεδόν γεγονός συνέβη επακριβώς νωρίτερα και με τον Προφήτη Μωυσή στην Αίγυπτο).

Αντίστοιχα και ο Δίας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, αν και εκλεκτός γιος και αυτός έφυγε μακριά από τον Όλυμπο για να ξεφύγει από τον Κρόνο τον πατέρα του, ο οποίος καταβρόχθιζε τα ίδια του τα παιδιά, έτσι ώστε να μεγαλώσει και να ολοκληρώσει το πεπρωμένο του.

Όπως υπάρχει ένα φίδι (ο διάβολος) και ένα δέντρο με έναν απαγορευμένο καρπό στην Βίβλο με τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο στον κήπο της Εδέμ, έτσι υπάρχει και ένας κήπος με τα χρυσά μήλα των εσπερίδων, απαγορευμένα για τους ξένους και έναν φίδι (ο δράκος Λάδωνας) στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία στον Άθλο του Ηρακλή με τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων.

Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, ο Τριαδικός Θεός, νίκησε και φυλάκισε στα Τάρταρα του Άδη (στην κόλαση δηλαδή) τους δαίμονες και τον αρχηγό τους τον διάβολο (όπου τους φυλάνε οι Άγγελοι), εξόντωσε τους γίγαντες και όλους τους ανθρώπους προ το Νώε λόγω των αμαρτιών και της κάκιας των ανθρώπων επέφερε τον Κατακλυσμό του Νώε. 

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Δίας νίκησε και φυλάκισε στα Τάρταρα τους Τιτάνες, τον Κρόνο και τον Τυφώνα (όπου τους φυλάνε οι Εκατογχειρας), εξόντωσε τους γίγαντες, ενώ παράλληλα, λόγω του κανιβαλισμού (του Λυκάωνα και του Τάνταλου) και της κάκιας των ανθρώπων επέφερε τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. 

Και όπως ο Τριαδικός Θεός αντιμετώπισε επιτυχώς την αποτυχημένη εξέγερση του διάβολου, ο οποίος ήθελε να τον εκθρονίσει και τον φυλάκισε, έτσι και ο Δίας αντιμετώπισε επιτυχώς την αποτυχημένη εξέγερση της Ήρας, του Ποσειδώνα και του Απόλλωνα, οι οποίοι ήθελαν να τον εκθρονίσουν και τους φυλάκισε.

Στην Βίβλο, ισχυροί ήρωες εξόντωσαν γίγαντες, όπως ο Ιησούς του Ναυή, ο Χάλεβ, ο Δαβίδ, ο Αβεσάι, ή ο Βεναίας.

Οι δε γίγαντες που εξοντώθηκαν ήταν πολλοί, όπως οι δύο Γολιάθ από την Γαθ, ο Ωγ, ο Ραφά, ο Ισβί Βενώβ, ο Σεσάι, ο Αχιμάν, ο Ταλμάι, ο γιγαντιαίος Αιγύπτιος επί Δαβίδ, αλλά και ο Άρβα και ο Ανάκ πριν από αυτούς (αυτοί μάλλον από τον Κατακλυσμό). 

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, πολλοί Έλληνες ήρωες, όπως ο Ηρακλής, εξόντωσαν γίγαντες, όπως π.χ. τον Αλκυονέα, τον Λέοντα, τον Πορφυρίωνα, τον Ανταίο, τον Γυρηόνη, τον Θούριο, τον Κακό, ενώ άλλοι γίγαντες, όπως π.χ. ο Τάλως εξοντώθηκε από τους Αργοναύτες (χάλκινος μηχανικός Γίγαντας), ο Άτλας από τον Περσέα, και ο Πολύφημος (Γίγαντας/Κύκλωπας) από τον Οδυσσέα. 

Ο Νώε ίδρυσε την αμπελουργία στην Βίβλο και ο Διόνυσος στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Δύο ζεύγη δίδυμων παλεύουν για τα πρωτεία από την κοιλιά της μάνας τους και μετέπειτα, τόσο στην Βίβλο (Ησαύ και Ιακώβ), όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία (Ακρίσιος και Προίτος).

Οι γιγάντιοι ηγεμόνες της Ανακτορίας θυμίζουν τους Άνακιμ στην Βίβλο, ενώ ο Έφρων ίσως ταυτίζεται με τον Φορωνέα (και ίσως ήταν μέλη των Λαών της Θάλασσας που ήρθαν στην Ελλάδα μετά την ήττα τους από τους Αιγυπτίους).

Στα ορφικά αποσπάσματα, στα τέσσερα έτη των τεσσάρων εποχών, τα τέσσερα ζώα που τα αντιπροσωπεύαν μπορούσαν να είναι ταύρος, φίδι, κριάρι και λιοντάρι, ενώ στο όραμα του Προφήτη Ιεζεκιήλ, τα τέσσερα ζώα που υπηρετούν τον Θεό είναι Ταύρος, Λιοντάρι, Αετός και Σεραφείμ.

Για κάποιους οι Γαργαρηνοί ή Γαργαρείς, ταυτίζονται με τον λαό του Γωγ στην Βίβλο.

Τόσο ο Ηρακλής στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, όσο και ο Προφήτης Ιωνάς στην Βίβλο, βρέθηκαν στην κοιλιά του κήτους (ο πρώτος στην Τροία, ο δεύτερος στην θάλασσα γύρω από την Ιόππη), και τελικά βγήκαν και οι δύο, ο πρώτος όταν το σκότωσε (ότι συνέβη με τον Ηρακλή και το κήτος της Τροίας, λέγεται ότι συνέβη επακριβώς και με τον δράκο της Κολχίδας από τον Ιάσονας) και ο δεύτερος όταν αυτό τον ξέρασε μετά από τρεις ημέρες.   

Όπως στο Τέλος του Κόσμου, ο αντίχριστος δεν θα αφήσει να ταφούν τα πτώματα των δύο Μαρτύρων και Προφητών του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα, παραβιάζοντας τον Θείο Νόμο, έτσι και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ο Κρέοντας δεν άφησε να ταφεί το πτώμα του Πολυνείκη, παραβιάζοντας τους θείους νομούς στην Θήβα.

Το Κράτος και η Βία κάρφωσε πάνω στον βράχο στον Καύκασο τον Προμηθέα, όπως ακριβώς και τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό Τον κάρφωσε πάνω στον Σταυρό αντίστοιχα το κράτος και η βία των εχθρικών για τον ίδιο Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και Γραμματέων, δια του Ρωμαίου κυβερνήτη της Ιουδαίας Πιλάτου, καθώς και της προδοσίας του Ιούδα.

Όταν βασίλευε ο Νίσος στα Μέγαρα, η πόλη αντιμετώπισε την εισβολή του βασιλιά Μίνωα, ο οποίος εκστρατεύοντας κατά της Αθήνας, θέλησε να καταλάβει και τα Μέγαρα. Ο Νίσος πολέμησε γενναία, όμως έχασε την μάχη και την ζωή του όταν η κόρη του Σκύλλα, έχοντας ερωτευθεί το Μίνωα, του έκοψε στον ύπνο τα κόκκινα μαλλιά του, που του έδιναν δύναμη.

Αντίστοιχα και στην Παλαιά Διαθήκη οι Φιλισταίοι νίκησαν, συνέλαβαν, τύφλωσαν και φυλάκισαν τον γνωστό Βιβλικό ηρώα Σαμψών, όταν η Δαλιδά του έκοψε στον ύπνο το τα μακριά μαλλιά που του έδιναν την υπερφυσική του δύναμη.

Όπως είναι γνωστό, ο ασεβής, ανόσιος και αλαζόνας αντίχριστος στο Τέλος του Κόσμου, όντας ηγέτης των δέκα κεράτων-βασιλιάδων, θα δεχτεί επίθεση από τους αντιπάλους του στα εδάφη του και θα συγκρουστεί άγρια με αυτούς στην περιοχή του Αρμαγεδδώνα, όπου και θα γνωρίσει μία απολυτή και αιφνιδιαστική «Κατακλυσμιαία Καταστροφή» με τον Ερχομό του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού κατά την Ένδοξη Δευτέρα Αυτού Παρουσία.

Ομοίως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία κατά τον Πλάτωνα, οι δέκα ασεβείς, ανόσιοι και αλαζόνες βασιλείς της Ατλαντίδας του Άτλαντα, μετά την απόκρουση τους από Ελλάδα, Ευρώπη και Αφρική δέχτηκαν επίθεση στα εδάφη της Ατλαντίδας από τους Έλληνες, υπό την διοίκηση των Αθηναίων (οι οποίοι ηγούνταν εκτός όλων των Ελλήνων και όλων πρώην υπόδουλων λαών στους Άτλαντες), όπου και οι δύο αντίπαλοι στρατοί χάθηκαν αιφνιδιαστικά από έναν κατακλυσμό που έφερε ο Ποσειδώνας (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%84%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9/). 

Και όπως Δώδεκα θεωρούνται ότι είναι οι θαυμαστοί κρυμμένοι Άγιοι Γέροντες και Αόρατοι Ασκητές του Αγίου Όρους (https://www.athensmagazine.gr/article/retromania/424595-poioi-einai-oi-aoratoi-askhtes-toy-agioy-oroys, https://www.athensmagazine.gr/article/retromania/470039-ki-omws-oi-aoratoi-askhtes-toy-agioy-oroys-yparxoyn), έτσι δώδεκα ήταν και οι δήθεν «θεοί του Ολύμπου» στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Δώδεκα ήταν και οι Άγιοι Νεομάρτυρες στην Κρήτη.

Ο Γεδεών ύστερα από εντολή του Θεού θυσίασε πάνω σε βωμό σε αυτόν τον καλύτερο του ταύρο, όπως και ο Μίνωας, υστέρα από εντολή του «θεού» Ποσειδώνα, θυσίασε πάνω σε βωμό σε αυτόν έναν από τους καλυτέρους του ταύρους.

Ο Αβραάμ με την προσευχή του απάλλαξε τις γυναίκες του Αβιμελέχ, βασιλιά των Γερράρων από την ατεκνία, όπως και η Πρόκρις απάλλαξε με τα βότανα της απάλλαξε στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα από την ατεκνία. 

Ο Ρωμύλος δολοφόνησε τον αδερφό του τον Ρέμο, όπως ο Βιβλικός Κάιν τον αδερφό του τον Άβελ. 

Με την κατάληψη της Λουζ (μετέπειτα Βαιθήλ), οι Ισραηλίτες άφησαν να φύγει με την οικογένεια του από αυτή ένας κάτοικος της, επειδή τους βοήθησε και αυτός πήγε στην γη των Χετταίων και έφτιαξε μία πόλη με το ίδιο ακριβώς όνομα (Λουζ).

Αντίστοιχα, με την κατάληψη της Τροίας (αλλιώς Ιλίου) στην Μικρά Ασία (η οποία ήταν άλλοτε σύμμαχος και άλλοτε υποτελής των Χετταίων), οι Έλληνες άφησαν να φύγει με την οικογένεια του από αυτή ο Αινείας για την ευσέβεια του και αυτός πήγε στην γη των Ιταλών και έφτιαξε μία πόλη με το όνομα Άλμπα Λόνγκα, την προγονική πόλη της Ρώμης (ή κατ’ άλλους την ίδια την Ρώμη αντί για τον  Ρωμύλο).

Τόσο η Βίβλος, όσο και η Αρχαία Ελληνική μυθολογία θεωρούσαν πολύ ευσεβείς τους Αιθίοπες, παρόλο που αυτοί πολέμησαν με τους Εβραίους στο Ισραήλ και με τους Έλληνες στην Τροία.

Τόσο ο Προφήτης Μωυσής, όσο και ο Περσέας είχαν παντρευτεί και οι δύο γυναίκες από την Αιθιοπία. 

Η Λύσιπη, η Φυσιονάσα και η Φινόη, όπως και ο Γεζί και η Μαριάμ, η σύζυγος του Ααρών, για την ασέβεια τους απέκτησαν για λίγο ή μόνιμο διάστημα με λέπρα ως τιμωρία.

Τόσο ο Ιακώβ και ο Ησαύ, όπως και ο Προίτος και ο Ακρίσιος πάλευαν μέσα στην κοιλιά της μάνας τους.

Δώδεκα άντρες του Ιωάβ και Δώδεκα του Αβενήρ συγκρούστηκαν με μονομαχία μεταξύ τους για νίκη στην δεξαμενή της Γαβαών και σκοτώθηκαν όλοι, ενώ στην μάχη των δύο στρατών που ακολούθησε νίκησε ο στρατός του Ιωάβ.

Αντίστοιχα και εννέα άντρες του Διομήδη με εννέα αντιπάλους αποφασίστηκε ποιος θα πάρει την νίκη σε μία μάχη στην Τροία.

Η σύζυγος του Πετεφρή ζήτησε από τον ηθικότατο Ιωσήφ τον Δίκαιο που ήταν όμορφος στην όψη να πλαγιάσει μαζί του, αυτός αρνήθηκε επίμονα και μετά βδελυγμίας, και τότε αυτή τον συκοφάντησε στον άντρα της και αυτός τον έβαλε άδικα στην φυλακή.

Αντίστοιχα η σύζυγος του Προίτου, η Αντεία, ζήτησε από τον Βελλεροφόντη που ήταν όμορφος στην όψη να πλαγιάσει μαζί του, αυτός αρνήθηκε επίμονα και μετά βδελυγμίας, και τότε αυτή τον συκοφάντησε στον άντρα της και αυτός προσπάθησε άδικα να τον σκοτώσει στέλνοντας τον σε έναν σύμμαχο του βασιλιά.

Και όπως ο Κάιν για την αδελφοκτονία και την ασέβεια του, τιμωρήθηκε με το ίδιος να είναι φυγάς και περιπλανώμενος σε όλη την ζωή του, όπως και ο Βελλεροφόντης για την ασέβεια του.

Λέγεται ότι ο Πανόπτης Άργος είχε μάτια μπροστά και πίσω, όπως ακριβώς και τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ.

Οι Ιναχίδες υπό τους Ίναχο, Φορωνέα, Άπι και Πελασγό νίκησαν και εκδίωξαν από την Σικυώνα και την Πελοπόννησο τους Τελχίνες και τους Κουρήτες και αποίκισαν τα εδάφη τους, όπως και οι Ισραηλίτες νίκησαν και εκδίωξαν από την Χαναάν τους Αμμοραίους και αποίκισαν τα εδάφη τους. 

Τόσο τονΑμφίαρο, όσο και τους Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ τους κατάπιε η γη.

Με πρόσχημα του γάμου των γιων του Αιγύπτου με τις κόρες του, τις Δαναΐδες, ο Δαναός εξόντωσε τους περισσότερους από αυτούς την νύκτα του γάμου (παγίδα) αυτών με τις κόρες του στο Άργος, όπως και με πρόσχημα την συμφιλίωση του με τον Σίμωνα Μακκαβαίο, ο Πτολεμαίος Αβουβού, παρέσυρε σε δείπνο (παγίδα) τον Σίμωνα με τους γιους του στο φρούριο Δωρ και τους εκτέλεσε προδοτικά.

Οι Ισραηλίτες υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή όταν κατέλαβαν την Χαναάν, την μοίρασαν με κλήρο στις 12 φυλές του Ισραήλ, όπως ακριβώς έκαναν στην Πελοπόννησο και οι Δωριείς και οι Ηρακλειδείς υπό την ηγεσία του Τήμενου (που πήρε το Άργος), του Κρεσφόντη (που πήρε την Μεσσηνία) και τους γιους του Αριστόδημου, τον Πρόκλη και τον Ευρυσθέα (που πήραν την Σπάρτη).

Τις περιοχές αυτές τις κατέλαβαν από τους ανήθικους και φιλοπόλεμους Ατρείδες και Αμμοραίους που τις κατείχαν πριν από αυτούς, ενώ όσους λαούς και πληθυσμούς των περιοχών αυτών δεν εξόντωσαν τους έκαναν Είλωτες, δούλους ή εργάτες (π.χ. τους Γαβαωνίτες, τους Αμμοραίους, τους Χαναναίους, τους Μυκηναίους κ.λ.π.).

Τέλος, τόσο οι Ισραηλίτες, όσο και οι Δωριείς και οι Ηρακλειδείς, περιέγραφαν τους κατοίκους των περιοχών που κατέλαβαν ως γιγαντιαίου αναστήματος (π.χ. οι Ανακίτες στην Χεβρών ή τα γιγάντια οστά του βασιλιά Ορέστη στις Μυκήνες, του γιου του Αγαμέμνονα) και πολύ οχυρωμένες, ενώ για να εισβάλουν σε αυτές πέρασαν από ποτάμια (τον Ιορδάνη) και την θάλασσα (από τον Ισθμό με σχεδίες).  

Ο Κριτής του Ισραήλ Ισβάν είχε τριάντα κόρες τις οποίες πάντρεψε με μέλη των άλλων Ισραηλιτικών φυλών, όπως ακριβώς και ο Δαναός είχε πενήντα κόρες, τις οποίες πάντρεψε αρχικά με τους γιους του Αιγύπτου και μετά με Αργείους. 

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μέσω της Θείας Κοινωνίας και του Αντιδώρου, του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, θεοποιούνται και γίνονται κατά Χάριν Θεοί, όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, η πόση της τροφής των (δήθεν) «θεών», του Νέκταρ και της αμβροσίας έκανε αθάνατους τους θνητούς που την γεύονταν.

Τον 16^ο Αιώνα μ.Χ. ένα παράξενο πλάσμα/δράκος ζούσε στο δάσος του Αγίου Νικολάου στο Ανεμοδούρι Κεφαλλονιάς, κοντά στο σπήλαιο της Δρογγάρης. Διέσπειρε τον τρόμο στην περιοχή και σε όλο το νησί, ενώ σκότωνε ζώα και ανθρώπους.

Οπότε, ο Βενετός Προβλεπτής (Αρμοστής) του νησιού Φαντίνος Μαλιπιέρης διακήρυξε ότι όποιος σκότωνε το τέρας θα του έδινε αμοιβή το δάσος στο οποίο αυτό ζούσε και τελικά οι αδερφοί Ιάκωβος και Βερνάρδος Μπεσιάνι με τα όπλα και τα εργαλεία που πήραν, εντόπισαν το τέρας και το σκότωσαν μετά από άγρια μάχη τις 10 Μάιου του 1.509 μ.Χ.

Με το άκουσμα της είδησης, ο λαός ξέσπασε σε πανηγυρισμούς, στις Εκκλησίες ψάλθηκαν δοξολογίες, ενώ τα τέρας με βάση την εγγραφή αναφορά του Προβλεπτή στην Βενετία είχε μήκος μεγαλύτερο από δύο μεγάλα βόδια μαζί και δύο φτερά.

Αντίστοιχα και στην Γαλλία, υπήρχε ένα τεράστιο κτήνος στην Ζεβοντάν» ή «Θηρίο της Ζεβοντάν», το οποίο το περιέγραψαν ως ένα λυκόμορφο πλάσμα σε μέγεθος αγελάδας τα έτη 1.764-1.767 μ.Χ., στην επαρχία Λοζέρ, το οποίο σκότωσε ο Ζαν Σαστέλ στο πέρασμα Sogne d’ Aubert.

Η ιστορία αυτή θυμίζει την ιστορία του Κήτους/τέρατος/δράκου της Τροίας που την κατέστρεφε και ο βασιλιάς της Λαμεδέοντας, ο όποιος ήθελε να σώσει το κράτος του και την κόρη του Ησιόνη από την θυσία που είχε οριστεί να γίνει η ίδια, έταξε αμοιβή όποιον σκότωνε το τέρας και ήρθε ο Ηρακλής που πέτυχε να σκοτώσει το τέρας.

Αντίστοιχα, και στον θρύλο του Αγίου Γεωργίου και αυτός ήρθε και σκότωσε τον δράκο που έτρωγε τους ανθρώπους και τα ζώα της Λιβύης και έσωσε την πριγκίπισσά και κόρη του βασιλιά της περιοχής από την θυσία την οποία είχε οριστεί να γίνει η ίδια.  

Όπως ο Απόστολος Παύλος ναυάγησε τρεις φορές στα ταξίδια του και μία φορά πάλεψε μένοντας ναυαγός στο πέλαγος με τα κύματα, έτσι και ο Οδυσσέας ναυάγησε πολλές φορές στα ταξίδια του και πάλεψε μένοντας ναυαγός στο πέλαγος με τα κύματα.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με τα λόγια, την διδασκαλία και τα έργα Του ημέρωνε και εκπολίτιζε τους ανθρώπους, όπως ακριβώς έκανε στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία και ο Ορφέας με την μουσική του.

Όπως οι Αρχαίοι Μινωίτες κάθε χρόνο θυσίαζαν κάθε χρόνο ως ανθρωποθυσία εφτά νέους Αθηναίους και εφτά νέες Αθηναίες στον ανθρωπόμορφο/ταυρόμορφο Μινώταυρο, έτσι και οι κάτοικοι της Αρχαίας Χαναάν θυσίαζαν κάθε χρόνο παιδιά (ακόμα και τα δικά τους χωρίς διακρίσεις) στον ανθρωπόμορφο/ταυρόμορφο δήθεν «θεό» Μολώχ.

Μεταμφιεσμένος ως ζητιάνος εμφανίστηκε ο Οδυσσέας στο παλάτι του, όπως και ένας Προφήτης στον Σαούλ.

Ο Σαούλ υστέρα από διόραση του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ ακολουθήσε τρεις άντρες που ο Σαμουήλ του είπε ότι θα βρει στο δρόμο και να τους ακολουθήσει και να πάει μαζί τους στην πόλη της Γιβέα.

Αντίστοιχα και ο Κάδμος ύστερα από «μαντεία» της Πυθίας ακολουθήσε μία αγελάδα και στο μέρος οπού έφτασε ίδρυσε εκεί την Θήβα.

Ο Σαούλ με μία νεκρομαντεία επικοινώνησε με το δήθεν «πνεύμα του Σαούλ», όπως και ο Οδυσσέας με το «πνεύμα» του μάντη.

Ο Άγιος και Προφήτης Πορφύριος τυφλώθηκε κάποια περίοδο της ζωής του όπως και οι μάντεις Τειρεσίας και Κάλχας.

Ο Πάτροκλος μεταμφιέστηκε στην μάχη σε Αχιλλέα, όπως και ο Αχαάβ σε απλό στρατιώτη.

Ο Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός της Κύπρου με προσευχή του έκανε χρυσό ένα φίδι και το έδωσε σε έναν φτωχό για ελεημοσύνη λέγοντας του να το επιστρέψει όταν δεν θα χρειάζονταν πια χρήματα (και όταν αυτό έγινε το έκανε πάλι κανονικό), όπως και ο Μίδας για ένα διάστημα έκανε χρυσό ότι ακουμπούσε και μετά έχασε ύστερα από παράκληση του το χάρισμα αυτό και όσα αντικείμενα είχε κάνει χρυσά έγιναν πάλι κανονικά. 

Όπως στην Αγία Γραφή η θυσία του Ισαάκ εμποδίστηκε από τον Θεό την τελευταία στιγμή, όπως και η θυσία της Ιφιγένειας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία από την Αρτέμη.

Η Αρχαία Αθήνα όταν πολιορκήθηκε από τους Γότθους λέγεται ότι σώθηκε από αυτούς από τον ήρωα της Θησέα (ή με δωροδοκία) και η Ρώμη από τον Αττίλα από τον Επίσκοπο της, τον Άγιο Απόστολο Πέτρο, τον Απόστολο Παύλο και η Θεσσαλονίκη από τον Άγιο της, τον Άγιο Δημήτριο από τους Βουλγάρους. 

«Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη» έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες, «Από τον Ανά στον Καϊάφα» έλεγαν οι Έλληνες τον Μεσαίωνα και «Από το κακό στο χειρότερο» οι σύγχρονοι Έλληνες.

«Προσευχή και πέτρες» έλεγε ο Κολοκοτρώνης για την ελευθέρια της Ελλάδας, «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» οι Αρχαίοι Έλληνες, «Αι Γιώργη βοήθα με», «Βαλέ και εσύ το χέρι σου» οι Μεσαιωνικοί Έλληνες στην Ρωμανία.

Ο Δαβίδ κράτησε το κεφάλι του Γολιάθ, όπως και ο Περσέας της Μέδουσας. 

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός διώχθηκε ως βρέφος από τον Ηρώδη, όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία και ο Δίας από τον Κρόνο.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός νίκησε τον επτακέφαλο δράκο-όφι Λεβιάθαν, όπως και ο Δίας τον Τυφώνα που είχε πολλά κεφαλιά φιδιών.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός πειράστηκε ανεπιτυχώς από τον διάβολο με τους τρεις πειρασμούς του για να μην ακολουθήσει τον δρόμο του Θείου Νόμου και της Αρετής, όπως και ο Ηρακλής βρέθηκε και αυτός να επιλέξει μεταξύ του μονοπατιού της Αρετής και της κακίας.

Τόσο στην περίπτωση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, όσο και στου Ηρακλή, ο δρόμος της Αρετής αν και δύσκολος οδήγησε στην Δόξα και την Δικαίωση, ενώ ο δρόμος του πλούτου της κακίας οδήγησε αν και φαίνονταν εύκολος όσους τον επέλεξαν στην καταστροφή και στα Τάρταρα.

Ο Προφήτης Δανιήλ στην Βαβυλώνα, σκότωσε τον όφι-δράκο, σαν τον Άγιο Γεώργιο και όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εξόντωσε τον όφι-δράκο-διάβολο με την ένδοξη Ανάσταση Του, ενώ και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, δράκους ή δρα όμορφα τέρατα σαν όφεις, εξόντωσαν ο Δίας, ο Απόλλωνας, ο Ηρακλής, ο Ιάσωνας, ο Περσέας  και ο Κάδμος.

Ψευδείς δήθεν «υιοί θεών» (π.χ. Περσέας) και «παρθένες θέες» (π.χ. Αθήνα) υπήρχαν στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, εν αντιθέσει με τον Μόνο Πραγματικό Γιο του Θεού, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και την Αειπάρθενο Παναγιά μας. 

Το δαχτυλίδι που έφερε ο Θησέας στον Μίνωα από την θάλασσα, θυμίζει τον Άγιο Σταυρό που φέρνουν από την Θάλασσα οι κολυμβητές στα Αγία Θεοφάνια, αλλά και το «δαχτυλίδι των αρραβώνων» του Δόγη της Βενετίας, το οποίο ρίχνονταν στην θάλασσα της Αδριατικής.

Τόσο ο Ναβουθαί στην Παλαιά Διαθήκη, όπως και ο Παλαμήδης στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία λιθοβολήθηκαν και οι δύο αν και ήταν αθώοι από τις πλεκτάνες των δολερών αντιπάλων τους (Ιεζάβελ και Οδυσσέα αντίστοιχα).

Οι κόρες του Κέκροπα, παρά την προειδοποίηση της Αθήνας να μην ανοίξουν το κουτί που περιείχε τον Εριχθόνιο, την παράκουσαν, με τελική συνέπεια αυτές να τρελαθούν και να αυτοκτονήσουν.

Αντίστοιχα και οι Πρωτόπλαστοι παρά την προειδοποίηση να μην γευτούν τον καρπό του Δέντρου της Γνώσεως του Καλού και του Κακού, Τον παράκουσαν, με συνέπεια οι ίδιοι να χάσουν την Θεία Χάρη, να γίνουν θνητοί και ο θάνατος, η αμαρτία και το κακό να εισέλθουν σε όλο το ανθρώπινο γένος.

Ο Νύσος, ηττήθηκε από τον Μίνωα, όταν η κόρη του η Σκύλλα, του ξερίζωσε την πορφυρή τρίχα που του έδινε δύναμη, όπως και ο Σαμψών όταν η Δαλιδά του κούρεψε τα μαλλιά που του έδιναν δύναμη και έτσι τον συνέλαβαν οι Φιλισταίοι.

Ο Ηρακλής σκότωσε την Λερναία Ύδρα, ο Απόλλωνας τον Πύθωνα, ο Περσέας τον θαλάσσιο Δράκο, ενώ και ο Άγιος Γεώργιος, όπως και ο Διγενής Ακρίτας και αυτοί εξόντωσαν Δράκους (σαν τον ιδρυτή των Σασσανιδών Αρντασίρ).

Οι πολεμοχαρείς και ασεβείς Φλεγύες εξοντωθήκαν από τον Απόλλωνα με κεραυνούς και ελάχιστοι από αυτούς διασωθήκαν, όπως ακριβώς και οι πολεμοχαρείς και ασεβείς Γίγαντες εξοντωθήκαν από τον Θεό με τον Κατακλυσμό του Νώε και ελάχιστοι από αυτούς διασώθηκαν.

Οι φυλές της Γης συγκεντρωθήκαν στην Βαβέλ και έγιναν πολυάριθμες, αλλά λόγω της ασέβειας τους συνέβη σε αυτές η σύγχυση των γλωσσών και τελικά όλες αυτές διασκορπίστηκαν σε όλη την γη, με συνέπεια κάθε λαός να έχει την δική του γλώσσα .

Αντίστοιχα και οι φυλές που συγκεντρωθήκαν στο Άργος, έγιναν πολυάριθμες, αλλά λόγω της ασέβειας τους συνέβη σε αυτές η σύγχυση των γλωσσών και τελικά όλες αυτές διασκορπίστηκαν σε όλη την γη, με συνέπεια κάθε πόλη και κράτος να έχει την δική του γλώσσα.  

Τόσο στην Βίβλο, όσο και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία (στον Όμηρο), οι Φοίνικες ονομάζονταν «Σιδώνιοι».

Κόψιμο των μαλλιών τους έκαναν στο Αρχαίο Ισραήλ οι Ναζηραίοι σαν δείγμα αφιέρωσης στον Θεό όταν ενηλικιώνονταν (π.χ. ο Σαμψών), όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία οι νέοι όταν ενηλικιώνονταν (π.χ. ο Θησέας).  

Κατάρες που είχαν διάρκεια στην Βίβλο ήταν αυτή έναντι του Κάιν, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία αυτές των Ατρειδών και του οίκου του Λάιου.

Αντίστοιχα όμως υπήρχαν και ευλογίες (π.χ. του Βαλαάμ στους Ισραηλίτες ή του Ιακώβ στα παιδιά τους και του Νάθαν στα παιδιά και τα εγγόνια του), όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία (π.χ. του Ποσειδώνα στους δέκα γιους του στην Ατλαντίδα ή του Δία στον γιο του τον Ηρακλή). '

Δύο είναι οι δρόμοι της ζωής κατά τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο Στενός (η Στενή και τεθλιμμένη οδός) που οδηγεί στον Παράδεισο και ο φαρδύς που οδηγεί στην Κόλαση, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία οι δρόμοι που είχε να επιλέξει ο Ηρακλής ήταν ο δύσκολος δρόμος της Αρετής και ο εύκολος δρόμος της κακίας.   

Πολλοί Μοναχοί στις μέρες μας, όσο και ο Τήλεφος στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία έδιναν όρκο σιωπής.

Η Μήδεια ήταν μία αδίστακτη ιέρεια και μάγισσα, ανήλεης και θρησκευτικά φανατική, που σκότωσε πολλούς αθώους, παιδιά και εχθρούς τους, η οποία στην συνέχεια έγινε βασίλισσα, όπως έκανε η Ιεζάβελ στο Βασίλειο του Αρχαίου Ισραήλ.

Ο Δίας έστειλε όνειρο στον Αγαμέμνονα, ενώ και ο Αχιλλέας είδε «θεϊκό όνειρο», όπως ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ στην Καινή Διαθήκη.

Στην Παλαιά Διαθήκη, όταν οι Φιλισταίοι που είχαν αρνηθεί να επιστρεψουν στους Εβραίους την Κιβωτό της Διαθήκης που είχαν αρπάξει από αυτούς, ο Κριτής και Προφήτης Σαμουήλ προσευχήθηκε στον Θεό και Αυτός έστειλε αρρώστια που αποδεκάτισε τους Φιλισταίους και τα ζώα τους μέχρις ότου αυτοί επέστρεψαν την Κιβωτό στους Ισραηλίτες.

Αντίστοιχα, με την άρνηση του Αγαμέμνονα και των Αχαιών να επιστρέψει την κόρη του στον ιερέα του Απόλλωνα Χρύση, αυτός προσευχήθηκε στον Απόλλωνα και αυτός έστειλε αρρώστια που αποδεκάτισε τους Αχαιούς και τα ζώα τους μέχρις ότου αυτοί επέστρεψαν στον Χρύση την κόρη του Χρυσηίδα.

Ο Τωβίτ έθαβε κρυφά τους νεκρούς Ιουδαίους των πτώματα των οποίων πετάγονταν από τα τείχη της  με κίνδυνο της ζωής του, όπως και η Αντιγόνη στην Θήβα το πτώμα του νεκρού αδερφού της Ετεοκλή.

Η ευχάριστη οσμή του καμένου λίπους των θυσιασθέντων ζώων πήγαινε ως ευχάριστη οσμή προς το Αρχαίο Ισραήλ, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελλάδα με την οσμή των θυσιασθέντων ζώων, την λεγόμενη κνίσσα.

Ο Κριτής Ηλεί στο Αρχαίο Ισραήλ ήταν τυφλός σαν τους μάντεις Κάλχα και Τειρεσία στην Αρχαία Ελλάδα. 

Ο Πελασγός λέγεται ότι ήταν ο γενάρχης των ανθρώπων και αυτός που τους έφτιαξε καλύβες και δέρματα ζωών για να φορούν σαν ρούχα, σαν τον Προπάτορα Αδάμ.

Ο δε Τούβαλ Κάιν ήταν ο πρώτος σιδεράς και επεξεργαστής μετάλλων σαν τον Ήφαιστο.

Οι Γίγαντες ήταν ισχυροί στην δύναμη των χεριών, όπως ακριβώς και οι Κύκλωπες/Γίγαντες που λέγεται ότι έφτιαξαν τα Κυκλώπεια Τείχη.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός υπέφερε για χάρη των ανθρώπων σαν τον Προμηθέα.

Τόσο ο Ηρακλής, όπως και ο Θησέας, αλλά και ο Ιησούς του Ναυή και ο Δαβίδ σκότωσαν Γίγαντες όλοι τους.

Ο Προφήτης Ιερεμίας στο Ισραήλ που προφήτευε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν γίνονταν πιστευτός από τους συμπατριώτες τους, όπως ακριβώς και η Κασσάνδρα που προμήνυε την καταστροφή της Τροίας.

Ο Πάτροκλος φόρεσε την πανοπλία και τα όπλα του Αχιλλέα, όπως και ο Δαβίδ του Σαούλ.

 "Ο Λάζαρος ήταν ένα παιδί ορφανό και από την Βηθανία πήγαινε  να εργαστεί στο ξυλουργείο του Μνήστορα Ιωσήφ στην Ναζαρέτ , προκειμένου να ζήσει την χήρα μητέρα του και τις αδελφές του , Μάρθα και Μαρία.

Αλλά και ο Ιησούς, ως  νέος, βοηθούσε τον Ιωσήφ στο ξυλουργείο. Επομένως, οι δύο νέοι συνδέθηκαν με στενή και αγνή φιλία, την οποία διατήρησαν και αφού ο ΚΥΡΙΟΣ μας άρχισε την δημόσια δράση ΤΟΥ. Για αυτό και όταν βρισκόταν με τους Μαθητές του στην Ιερουσαλήμ, πήγαινε και φιλοξενούνταν από τον ΑΓΙΟ ΛΑΖΑΡΟ και τις αδελφές του (https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2021/10/17.html)".

Αντίστοιχα στενή φιλία από μικρά παιδιά έχοντας μεγαλώσει μαζί είχαν και ο Αχχιλέας με τον Πάτροκλο. 

Εν αρχή (δηλαδή πριν την δημιουργία του κόσμου από τον Θεό) ην (υπήρχε δηλαδή) το Χάος λέγει η Αγία Γραφή, αλλά και ο Ησίοδος στην «θεογονεία» του.

Όπως όταν υπάρχουν δυσκολίες και αυτές περάσουν πολλοί ρωτάνε στον Θεό που ήταν και αυτός απαντά ότι ήταν μαζί του όλο το διάστημα της δοκιμασίας και δεν τον άφησε ποτέ, ενώ το ίδιο ακριβώς είπε και η «θεά» Αθηνά στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία στον Οδυσσέα που ήταν αυτή όταν τον χρειάζονταν, όταν κατάφερε ο ίδιος στο τέλος να φτάσει στην Ιθάκη. 

Όπως ξαφνικά και αιφνιδιαστικά ο Θεός κατέστρεψε τους ανήθικους κατοίκους της Εποχής του Νώε και τους ανήθικους Σοδομίτες, έτσι κατέστρεψε αιφνιδιαστικά και ο Οδυσσέας στην Ιθάκη τους ανήθικους μνηστήρες.

Ο μεγάλος τραγικός ποιητής Αισχύλος ήταν μυημένος στα Ελευσίνια Μυστήρια. Μάλιστα κατηγορήθηκε ότι μέσα από τα έργα του αποκάλυπτε άρρητα μυστικά που δεν έπρεπε να κοινοποιούνται στους αδαείς.

Στο έργο του Αγαμέμνων και μάλιστα στους στίχους 30-32, αναφέρεται στο 666, δια στόματος του φύλακος της φρυκτωρίας, ο οποίος είχε ως έργο την παρακολούθηση σήματος, που θα έστελναν από το Ίλιον, όταν η Τροία καταλαμβάνονταν από τους Έλληνες.

Όταν ήρθε το χαρμόσυνο νέο με τα σημάδια της φρυκτωρίας στο Άργος, ό φύλακας της φρυκτωρίας είπε: «Ως ο φρυκτός αγγέλων πρέπει. Αυτός τ΄ έγωγε φροίμιον χορεύσομαι. Τα δεσποτών γαρ ευ πεσόντα θήσομαι τρις εξ βαλούσης τησδέ μοι φρυκτωρίας»

Μετάφραση: «Όπως το σήμα αυτό το φωτεινό μας δίνει μήνυμα. Κι ο ίδιος πρώτος θα κάνω του χορού την αρχή. Διότι θα κάνω δική μου την καλή τύχη που έχουν οι αφέντες μου, αφού το σήμα αυτό το φωτεινό μου έφερε τρία εξάρια». Παρατηρούμε ότι το 666 είναι ευοίωνο μήνυμα για τους τότε ειδωλολάτρες Έλληνες, εν αντιθέσει με το δυσοίωνο και απευκταίο της Αποκαλύψεως (αριθμός θηρίου).

Τόσο οι Αρχαίοι Εβραίοι, όσο και οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν και οι δύο ότι ο Άδης και τα Τάρταρα βρίσκονταν στα κατωτέρα μέρη της γης.

Στο Αραράτ προσάραξε η Κιβωτός του Νώε και στον Παρνασσό του Δευκαλίωνα, ενώ όταν υποχώρησαν τα νερά και βγήκαν από την Κιβωτό, ο Νώε προσέφερε θυσία στον Θεό και ο Δευκαλίωνας στον Δία.

Σαν παιδί τους, αν και στην πραγματικότητα το ειχαν βρει εγκαταλειμμένο, μεγάλωσε η κορη του Φαραώ τον Μωυσή και τον Οιδίποδα ο Πόλυβος.

Κατέστρεψε τα πλοία του Ιωσαφάτ ο Θεός λόγω των σχέσεων του με τον ασεβή Οχοζία και των Δωριέων και των Ηρακλειδών ο Απόλλωνας επειδή ο δισέγγονος του Ηρακλή, ο Ιππότης, σκότωσε άδικα τον μάντη Κάρνο.

Διά κλήρου χώρισαν την Πελοπόννησο οι Ηρακλειδείς και οι Δωριείς και την Χαναάν ο Ιησούς του Ναυή στις Δώδεκα φυλές του Ισραήλ.

Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ με τον νικητή της μονομαχίας τους θα καθόριζαν τον νικητή του στρατού τους, όπως και ο Ύλλος με τον Έχεμο, ενώ από την μονομαχία αυτή νικητές βγήκαν ο Δαβίδ και ο Έχεμος και ο στρατός των εισβολέων ηττήθηκε.

Ο Κέκροπας, όπως και ο Προφήτης Μωυσής πραγματοποίησαν και οι δύο απογραφές στον λαό τους. Ο πρώτος χώρισε την Αττική σε δώδεκα πόλεις, ενώ το Αρχαίο Ισραήλ ήταν χωρισμένο αντίστοιχα σε 12 φυλές.

Οι δώδεκα πόλεις της Αττικής ήταν οι Κεκροπία, η Τετράπολις, η Επακρία, η Δεκέλεια, η Ελευσίνα, η Αφίδια, η Θορικός, η Κύθηρος, η Σφηττός, η Κηφισιά και η Φάληρος.

Οι Δώδεκα φυλές του Ισραήλ ήταν του Ιούδα, του Ιωσήφ, του Βενιαμίν, του Νεφθαλείμ, του Ρουβήν, του Γαδ, του Ασήρ, του Ισαχάρ, του Ζαβουλών, του Συμεών, του Ρουβήν και του Δαν (η οποία στην συνέχεια αντικαταστάθηκε από την φυλή Λευί).

Ευχαριστήθηκε από την θυσία του Νώε και την οσμή της ο Θεός, όπως και οι Αρχαίοι Ολύμπιοι «θεοί» ευχαριστούνταν στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία με την κνίσα (την οσμή) των θυσιών που γίνονταν προς τιμήν τους.

Οι Ισραηλίτες επί Γεδεών κατέφευγαν σε καταφύγια και κρυσφηγειωτά στις σπηλιές των βουνών για να γλιτώσουν από τους εχθρούς τους, όπως και επί Ιούδα του Μακκαβαίου κατέφυγαν στην έρημο και σε σπηλιές, ενώ και  ο λαός των Τρωγλοδυτών έκανε για τον ίδιο ακριβώς λόγο τα ίδια.

Λέγεται ότι τόσο για τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, όσο και για τον Οιδίποδα, είχε προφητευθεί (από όνειρο στην μητέρα του στον πρώτο και από χρησμό της Πυθίας στον πατερά του δευτέρου) ότι θα φέρουν δεινά στην οικογένεια και τον λαό τους.

Για τον λόγο αυτό η μητέρα του Ιούδα τον άφησέ σε ένα καλάθι μόνο του να πεθάνει και τον Οιδίποδα ο πατέρας του μόνο στα βουνά για τον ίδιο λόγο, όμως τον πρώτο τον μάζεψαν ψαράδες και τον δεύτερο ένας βοσκός και έτσι και οι δύο σώθηκαν.

Όταν μεγάλωσαν σκότωσαν και οι δύο χωρίς να το ξέρουν τους πατεράδες τους (Ρόβελ και Οιδίποδα αντίστοιχα), ενώ παντρεύτηκα ν  χωρίς να το ξέρουν και τις μητέρες τους (με τις οποίες έκαναν και παιδιά μαζί τους) και στο τέλος ειχαν κακό τέλος, με τον μεν Ιούδα να αυτοκτονεί με απαγχονισμό και τον Οιδίποδα να βγάζει τα ίδια του τα μάτια (η μητέρα του να αυτοκτονεί) και στην συνέχεια να εξορίζεται από τα ίδια του τα παιδιά. (https://www.athensmagazine.gr/article/social/retromania/399434-xeirografo-ths-monhs-ibhrwn-agioy-oroys-apokalyptei-thn-istoria-toy-ioyda-toy-iskariwth, https://www.absolutviajes.com/el/grecia/la-tragica-historia-de-edipo/).

Δράκοντες αντιμετώπισαν οι Άγιοι Μύρωνας και ο Άγιος Γεώργιος. Οι κατ’ εξοχήν δρακοντοκτόνοι άγιοι στην Ανατολική Εκκλησία ήταν οι δυο Θεόδωροι, ο Τήρων και ο Στρατηλάτης, ο Άγιος Δονάτος που σκότωσε το δράκο της σπηλιάς του ποταμού Αχέροντα, στο Γλυκή της Παραμυθιάς, ενώ και ο Διγενής Ακρίτας λέγεται ότι σκότωσε Δράκο.

Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία Δράκοντες σκότωσαν ο Άτλαντας, ο Απόλλωνας, ο Ηρακλής, ο Περσέας, ο Ιάσωνας και ο Κάδμος.

[Το καλοκαίρι του 1976 μ.Χ. σε επιτόπια λαογραφική έρευνα στην Λακωνία στο χωριό Βελανίδια, ο λαογράφος Ελευθέριος Αλεξάκης άκουσε μια περίεργη ιστορία: «Κάποτε στο ρέμα του Μουρτέα μέσα στο χωριό έβγαινε ένα μεγάλο φίδι και όποιον κέντριζε τον ελέκτριζε. Ένας Δράκος από την οικογένεια των Δράκων το πυροβόλησε αλλά αμέσως στραβώθηκε κι έπεσε και σκοτώθηκε ενώ το φίδι δεν ματαφάνηκε».

Σύμφωνα με την παράδοση, το χωριό ιδρύθηκε από δύο πειρατές, τον Δράκο και τον Γλαντζή, και σήμερα μία συνοικία του ονομάζεται «Δρακιάνικα» πολύ κοντά σε μια περιοχή που ονομάζεται «Αρβανία», αλλά οι κάτοικοι -αναφέρει ο E. Αλεξάκης- δεν μπορούν να δώσουν για το τελευταίο κάποια εξήγηση.

Την δίνει ο E. Αλεξάκης αναφέροντας για το όνομα «Δράκος» ότι είναι πολύ κοινό στον βαλκανικό χώρο και προέρχεται από την Ήπειρο και την Αλβανία (ένας Δράκος ήταν γενάρχης της οικογένειας των Σούτσων και ένας Δράκος από τις Σπέτσες ήταν γνωστός αγωνιστής του 1821 μ.Χ., ενώ και στην Αρχαία Αθήνα υπήρχε και ο σκληρός νομοθέτης με το όνομα Δράκων). O ίδιος ερευνητής θα αναφέρει πως η λατρεία του Αγίου Γεωργίου ως δρακοντοκτόνου θα εξαπλωθεί στον Ελλαδικό χώρο τον 14^ο Αιώνα με την κάθοδο Ηπειρωτών.

«Άλλο δράκος και άλλο δράκοντας» λέει ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης (καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών): «O δράκος στην παράδοση, όχι σπάνια, ήταν ανθρωπόμορφος». Και όχι πάντα κακός ή απειλητικός. Αλλά ο δράκοντας ήταν πάντα φιδόμορφος].

«Μην φάτε από τους καρπούς του δέντρου αυτού γιατί θα πεθάνετε» είπε ο Θεός στους Πρωτοπλάστους και αυτοί δεν Τον άκουσαν και έφαγαν και έγιναν θνητοί και η αμαρτία εισήλθε σε αυτούς, όπως και ο Αίολος είπε στον Οδυσσέα να μην φανέ τα ιερά βόδια του Ήλιου, αλλά οι σύντροφοι του Οδυσσέα δεν τον άκουσαν και τα έφαγαν και χάθηκαν.

υπάρχουν κοινές ρίζεςκαι σε πολλές περιπτώσεις ταυτότητα ονομάτων (Προ)Ελλήνων/Ιώνων και Εβραίων/Ιουδαίων/Ισραηλιτών του παλαιού λαού Ισραήλ. Μερικά παραδείγματα:

·  Σαλμών/εύς: Υιός του Αιόλου, βασιλεύς των Θεσσαλών εγκατασταθείς στην Ήλιδα. Σαλομών : Το παλαιότερο όνομα του Σολομώντος. Σαλμών : Υιός του Ναασών και πατήρ του Βοόζ.

·  Αγκαίος : Βασιλεύς των Πελέγων εκ Κεφαλληνίας. Κατά την Ελληνική μυθολογία μετέσχε της Αργοναυτικής εκστρατείας – βασιλεύς της Αρκαδίας και κυβερνήτης της Αργούς. Αγγαίος : Ο 10^ος κατά σειρά προφήτης της Π.Δ.

·  Άδωνις : Υιός του Θύαντος και της Σμύρνας τον οποίο αγάπησε η Αφροδίτη. Αδωνίας : Ο 4^ος υιός Δαυίδ.

·  Εύα: Αρχαία πολίχνη της Κυνουρίας-Αρχαίο όνομα όρους στην

Μεσσηνία (σημ. Άγ. Βασίλειος) - Κραυγή             επικλήσεως   στα                                                                                   Βακχικά όργια. Εύα : Η σύζυγος του Αδάμ.

·   Αδάμ-ας: Αθηναίος γλύπτης του 2^ου π.Χ. αι. - Υιός του Ασίου εκ Τροίας. Αδάμ : ο πρωτόπλαστος.

· Καϊν-εύς:              Λαπίθης,      υιός      του      Ελάτου      και της

Ιππίας. Κάϊν: Πρωτότοκος υιός Αδάμ και Εύας, αδελφός του Άβελ.

·  Δαφίδ-ας: Γραμματικός, συνέγραψε περί Ομήρου.

Δαφίτ-ας : Eκ Τελμισσού Καρίας. Δαβίδ: Προφητάναξ του Ισραήλ.

·  Θήρας ο (Ι)Αφθε-σίωνος : (γένος Κάδμου). Θηρεύς : Υιός του Οινέως. Θήρις : Υιός Αριστέου, Κρής. Θίρας ή Θείρας : Υιός του Ιάφεθ.

·  Χείλων (Σοφός Λακεδαιμόνιος). Χελαιών : Ο μικρότερος από

τους δύο υιούς του Ελιμέλεχ και της Νωεμίν.

·  Φειδί-ας : Περίφημος γλύπτης. Φεθ(δ)έϊα : Λευίτης5.

·  Σούνι-ον : Δήμος Αττικής. Σουνί : Γενάρχης ομωνύμου δήμου στη φυλή Γάδ (ΑΡΙΘΜΟΙ :26/24).

· Σαπφώ : Αρχαία ποιήτρια από την Λέσβο. Σαπφώ-ρα : Θυγατέρα του Ιοθώρ και σύζυγος του Μωϋσέως.

·  Χαρμί-δης :    Υιός    του     Γλαύκωνος     και     θείος     του

Πλάτωνος. Χαρμί : Πατήρ του Άχαρ από την φυλή του Ιούδα6.

·  Άγις : Όνομα βασιλέων της Σπάρτης. Αγγίς: Δευτερότοκος υιός του Γάδ, υιού του Ιακώβ7.

·  Βάθυλος : Υποκορ. του Βαθουκλής (Ίων καλλιτέχνης από την

Μαγνησίαν παρά τον ποτ. Μαίανδρον). Βαθουήλ: Υιός του Ναχώρ αδελφού του Αβραάμ.

Ο Δίκαιος Αβραάμ είχε γιο τον Ισαάκ και αυτός τον Ιακώβ, ο οποιος παντρεύτηκε πολλές γυναίκες και έκανε πολλά παιδιά.

Ομοίως ο Ουρανός είχε γιο τον Κρόνο και αυτός τον Δια, ο οποιος παντρεύτηκε πολλές γυναίκες και έκανε πολλά παιδιά.

Για τον ιστορικό Ζώτο Βασίλειο Μολοσσό ο Ουρανός (ο οποιος ήρθε στην Ευρώπη από την Ασία διαπνέοντας τον Βόσπορο με μονόξυλα) και οι απόγονοι του Κρόνος, Δίας κ.λ.π. κατάγονταν όλοι  από τον Ιάφεθ (τον Ιαπετό σύμφωνα με μελετητές στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία).

Ο ίδιος συγγραφέας υποστηρίζει ότι ο Κατακλυσμός συνέβη το ετος 2.348 π.Χ. και ο Πύργος της Βαβέλ το ετος 2.337 π.Χ.

Το έτος 2.188 π.Χ. χωρίστηκαν οι απόγονοι του Νώε (Ιάφεθ, Σημ, Χαμ) και εξαπλώθηκαν σε όλη την γη και το ίδιο έτος έφτασαν οι απόγονοι του Ιάφεθ κατά τον συγγραφέα στην Ελλάδα. Το δε έτος 2089 π.Χ. χωρίστηκαν και οι γιοι του Σημ και ο Νέμρωδ έκτισε την Νινευή.

Όπως ο Ιαφθάε στο Αρχαίο Ισραήλ, έτσι και ο Ιδομενέας στην Αρχαιά Ελληνική μυθολογία έκαναν τάμα ότι θα θυσιάσουν οποίον βρουν μπροστά τους στην επιστροφή τους και ο μεν πρώτος συνάντησε την κόρη του και ο δεύτερος τον γιο του. 

Το Μικρό Βλαχόπουλο πολέμησε τους Άραβες και πήρε πίσω από αυτούς του Κωσταντίνου του μικρού τα παιδιά και του Αλέξης του ανδρειωμένου την γυναίκα, όπως και την αρραβωνιαστικιά του, όπως έκανε και ο επίσης κάποτε βοσκός Δαβίδ πολεμώντας με τους άντρες τους τους Αμαληκίτες πήρε πίσω τις συζυγούς τους Αχιτονάμ και Αβιγαία, αλλά και τα παιδιά και τις συζυγούς των στρατιωτών του.

Ακολουθούσαν μετά από συμβουλές των μάντεων τους οι Φιλισταίοι τις αγελάδες που έσερναν τα χρυσά αφιερώματα για να δουν από ποιον δρόμο θα πάνε για να ξέρουν τι να κάνουν, όπως και ο Κάδμος μετά από συμβουλή της Πυθίας ακολουθήσε μία αγελάδα για να κτίσει μία πόλη.

Ο Ρωμύλος ήταν πολεμικός βασιλιάς όπως και ο διάδοχος του Νουμάς ειρηνικός, όπως ακριβώς ήταν ο Δαβίδ και ο διάδοχος του Σολομώντας. 

Πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη Άγγελοι πήραν μορφή ανθρώπων και «φιλοξενήθηκαν» ή «έλαβαν βοήθεια» από αυτούς, όπως π.χ. οι Τρεις Άγγελοι επί του Δίκαιου Προπάτορα Αβραάμ, ενώ και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία συνέβη το ίδιο με κάποιους από τους δώδεκα «θεούς» του Ολύμπου (π.χ. με τον Δία και τον Λυκάονα, την Αθηνά και τον Ιάσωνα ή τον Τηλέμαχο).

Η μυθολογία των Αζτέκων ανέφερε τέσσερις προγενέστερες εποχές, στην πρώτη από τις οποίες οι κάτοικοι της γης ήταν γίγαντες. Αυτό μας θυμίζει και πάλι τους Γίγαντες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή αλλά και τους γίγαντες Πελασγούς με τα Κυκλώπεια τείχη (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/07/blog-post_391.html).

Με την καταστροφή της πόλης Λουζ άφησαν οι Ισραηλίτες έναν κάτοικο της που τους βοήθησε να φύγει μαζί με την οικογένεια του και αυτός πήγε στην χώρα των Χετταίων και έκτισε μία πόλη με το ίδιο ακριβώς ονομα, όπως και με την άλωση της Τροίας οι Έλληνες άφησαν τον Αινεία μαζί με τον πατέρα του Αγχίση και τον γιο του να φύγουν και αυτός πήγε στην Ιταλία, οπού και έκτισε την Άλμπα Λόνγκα, την προδρομική πόλη της Ρώμης. 

Γοργοπόδαροι στην μάχη ήταν ο Αντίλοχος και ο Ασαήλ.

Συγκρίσεις Αγιογραφικών αφηγήσεων και Μύθων.

Προλογικά. Η Χριστιανική υπόθεση δεν αρχίζει από τότε που ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, δηλαδή την Χριστιανική εποχή, αλλά αρχίζει από την Προχριστιανική. Οι διάφορες κοσμοθεωρίες επιχειρούν να ερμηνεύσουν την δημιουργία του κόσμου η κάθε μια με τον δικό της τρόπο.

Για τα δικά μας δεδομένα έχουμε δύο κοσμοθεωρίες, την Ελληνική και την Χριστιανική. Πηγές αυτών των κοσμοθεωριών για μεν τους Αρχαίους Έλληνες είναι η μυθολογία, για δε τους Χριστιανούς είναι η Βίβλος και οι πατέρες της εκκλησίας. Το ερώτημα είναι αν αυτές οι δύο κοσμοθεωρίες συμπίπτουν, αν έχουν κοινά σημεία ή αν η μία αντιγράφει την άλλη. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και απαιτεί μεγάλη διερεύνηση. Εμείς θα αρκεστούμε σε μια ενδεικτική παρουσίαση αυτού του θέματος.

Εισαγωγικά. Πρώτα-πρώτα πρέπει να διευκρινίσουμε τι είναι παραμύθι, τι είναι μύθος και μυθολογία και ποια η σχέση τους με το γεγονότα. Το παραμύθι αναφέρεται σε γεγονότα, σε περιστατικά της ζωής και σε ιστορίες αλλά:

1^ον δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα άτομα αλλά σε άτομα με την κοινωνική τους θέση ή την επαγγελματική τους ιδιότητα π.χ. βασιλιάς, βασιλοπούλα, άρχοντας, πριγκιποπούλα, ράφτης, ξυλουργός, γεωργός, βοσκός κλπ.

2ον έχει το στοιχείο της υπερβολής. Αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα της καθημερινής ζωής αλλά πάντα με υπερβολικό τρόπο. Αυτό το στοιχείο είναι γοητευτικό για τους ανθρώπους και ιδιαίτερα στα παιδιά. Παραδεχόμαστε ότι αυτά που λέγει το παραμύθι είναι υπερβολικά, αλλά τα δεχόμαστε με κατανόηση μέσα στα πλαίσια μιας φανταστικής δημιουργίας. Επομένως το παραμύθι αναφέρεται σε γεγονότα, μόνο που αυτά τα παρουσιάζει με φαντασία και υπερβολή.

Ο μύθος έχει πιο στενή σχέση με τα γεγονότα, διότι πίσω από τα μυθικά γεγονότα κρύβονται πραγματικά γεγονότα, που με τον καιρό αλλοιώθηκαν, μεταμορφώθηκαν και μεγαλοποιήθηκαν. Γι’ αυτό ο μύθος αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα, σε συγκεκριμένα πρόσωπα και σε συγκεκριμένα ονόματα. Επομένως ο μύθος απηχεί γεγονότα του παρελθόντος, τα οποία έχουν κι αυτά πάρει υπερβολικές διαστάσεις. Έχουμε δηλαδή κι εδώ το στοιχείο της υπερβολής.

Άλλο κοινό στοιχείο του μύθου με το παραμύθι εκτός της υπερβολής είναι η διδαχή. Διδακτικοί είναι και οι μύθοι και τα παραμύθια. Γι’ αυτό και δεν είναι παράδοξο το ότι τα διηγούμαστε στα παιδιά. Οι μύθοι του Αισώπου είναι διδακτικοί.

Ο Αίσωπος αναφέρεται σε συγκεκριμένα γεγονότα και ανθρώπινες συμπεριφορές μόνο που τις αποδίδει στα ζώα. Η πονηριά για παράδειγμα αποδίδεται στην αλεπού, η βραδύτητα στη χελώνα. Το ίδιο και στα παραμύθια. Έχουμε την κακιά Μάγισσα, τον κακό Λύκο, τον πανέξυπνο Ράπτη, την αθώα Κοκκινοσκουφίτσα, την νοικοκυρά Χιονάτη κλπ.

Οι Ελληνικοί μύθοι, που διδάσκουν την εξυπνάδα συνδυασμένη με την γενναιότητα και την ανδραγαθία, είναι και αυτοί διδακτικοί, γεμάτοι από ανδραγαθήματα, όπως του Ηρακλή και του Θησέα, και παράλληλα απηχούν μια πραγματικότητα απόμακρη, βυθισμένη στο βάθος του χρόνου.

Οι λειτουργίες των Μύθων. Μια πρωταρχική λειτουργία της αφήγησης των μύθων ήταν να διασώσει για τους μεταγενέστερους τα σπουδαία γεγονότα του παρελθόντος. Μια δεύτερη λειτουργία είναι η διδακτική και η παραδειγματική λειτουργία, με κοινή διαπίστωση μεταξύ των συγγραφέων ότι το παρελθόν θεωρείται παρακαταθήκη παραδειγμάτων. Μια τρίτη αφορά την τέρψη που προσφέρουν, παρά την διαμάχη μεταξύ των συγγραφέων για το αν ήταν αυτός ο αρχικός σκοπός ή μόνο η διδαχή.

Η τέταρτη λειτουργία των μύθων είναι η έκφραση της αλήθειας με αλληγορικό τρόπο: «Η πραγματική αξία ενός μύθου έγκειται στην αλήθεια που εκφράζει και όχι στην εικόνα με την οποία εκφράζεται». Η πέμπτη λειτουργία αφορά το ρόλο των μύθων στην εξήγηση του παρόντος βάσει του παρελθόντος. Το παρελθόν εξηγεί το παρόν, αφού με την βοήθεια της φαντασίας μοιάζει να το έχει δημιουργήσει.

Τέλος μια έκτη λειτουργία είναι ότι μέσω της μυθολογίας τα νεαρά άτομα ενστερνίζονται την αρετή και μαθαίνουν να πράττουν το ορθό, προκειμένου να μην δέχονται τις αρνητικές συνέπειες των ενεργειών των ανθρώπων.

Κύριο θέμα. Πίσω από το παραμύθι πρέπει να διακρίνουμε μορφές κοινωνικής ζωής και πίσω από το μύθο πραγματικά γεγονότα, τα οποία με την πάροδο του χρόνου φαίνονται εξωπραγματικά. Θα αναφερθούμε σε μυθικές διηγήσεις που απηχούν ιστορικά γεγονότα, όπως η διήγηση για τους Κύκλωπες και για τους Πελασγούς, αλλά και ιστορικές διηγήσεις με μυθικά στοιχεία, όπως για τον Διγενή Ακρίτα και για τον κλέφτη Κατσαντώνη.

Ξέρουμε ότι οι Κύκλωπες με την περιγραφή του Ομήρου στην Οδύσσεια μας φαίνονται υπερφυσικά όντα και μάλιστα με ένα μάτι, όπως του Πολύφημου, που το τύφλωσε ο Οδυσσέας. Κι όμως οι αρχαιολόγοι στη Δυτική Μακεδονία βρήκαν στις ανασκαφές τους ανθρώπινο κεφάλι με μία κόγχη στη μέση, που σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν ένα μάτι, όπως οι Κύκλωπες.

Οι Πελασγοί που είναι Πρωτοέλληνες πιστεύεται ότι είχαν τεράστια σωματική δύναμη, με την οποία έκτισαν τείχη με τεράστιες πέτρες, όπως στις Μυκήνες, και τα τείχη αυτά ονομάστηκαν Πελασγικά ή Κυκλώπεια.

Τον Διγενή Ακρίτα, που είναι κάποιο υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, τα ακριτικά δημοτικά τραγούδια τον παρουσιάζουν σαν έναν υπεράνθρωπο, που έχει τεράστιες δυνάμεις, αφού στον θάνατό του «αστράφτει ο ουρανός, σειέται ο πάνω κόσμος, δεν υπήρχε σπηλιά να τον χωρέσει, δρασκελούσε τα όρη και πηδούσε τις κορυφές των βουνών».

Το μυθικό στοιχείο υπάρχει όχι μόνο στα ακριτικά δημοτικά τραγούδια αλλά και στα ιστορικά. Τον Κίτσο, όταν τον πιάσανε, τον πήγαιναν χίλιοι μπροστά και δυο χιλιάδες πίσω, ενώ μετά την μάχη που έκανε ο Μπουκουβάλας με τους Μουσουχουσαίους, μετρήθηκαν τρεις φορές οι Τούρκοι και τους έλειπαν πεντακόσιοι και τα κλεφτόπουλα τους έλειπαν μόνο τρεις (Από τις Εκλογές του Ν. Πολίτη, υπάριθμ 50.

Η Χριστιανική σκοπιά. Η σκοπιά από την οποία γίνεται η διερεύνηση στην παρούσα μελέτη είναι η Αγία Γραφή στις δύο εκδοχές της την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Επειδή όμως το θέμα είναι τεράστιο θα αρκεστούμε σε μερικές περιπτώσεις με πολύ χαρακτηριστικές ομοιότητες. Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά κάποιες από αυτές τις «ομοιότητες»:

Μια σύντομη ανασκόπηση μερικών μυθολογιών, που υπάρχουν στον κόσμο, καταδεικνύει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, πολλά από τα οποία μπορούν να αναχθούν στην Βαβυλώνα της Μεσοποταμίας, το λίκνο των περισσότερων θρησκειών.

Υπάρχουν κοινά στοιχεία, είτε στα γεγονότα που αφορούν την δημιουργία είτε στις αφηγήσεις για μια περίοδο κατά την οποία ημίθεοι και γίγαντες κατοικούσαν στη γη και ένας κατακλυσμός κατέστρεψε τους ασεβείς είτε στις βασικές θρησκευτικές αντιλήψεις όσον αφορά την λατρεία του ήλιου και την αθανασία της ψυχής. Το ότι πίσω από τους μύθους για τους κατακλυσμούς υπάρχουν μεγάλα γεωλογικά φαινόμενα έρχονται να το επιβεβαιώσουν οι γεωλόγοι με τις διάφορες μελέτες τους.

Μυθολογία και Γεωλογία. Ο καθηγητής κ. Η. Μαριολάκος υποστηρίζει ότι οι μύθοι γεννιόντουσαν ως «εξηγήσεις» γεωλογικών φαινομένων και γενικότερα ότι η Μυθολογία συνδέεται στενά με ιστορικά, κοσμικά και γεωλογικά γεγονότα.

Η εποχή που οι θεοί «θύμωναν», γίνονταν σεισμοί και κατακλυσμοί, και δημιουργούνταν νέες στεριές, νησιά άλλα αναδύονταν από την θάλασσα και άλλα καταποντίζονταν, χαρακτηρίζεται συχνά απλώς μυθική, άρα στη σφαίρα της φαντασίας.

Στην πραγματικότητα όμως αυτοί οι μύθοι αντανακλούσαν μεγάλα φυσικογεωλογικά γεγονότα, που διασώθηκαν έτσι στο πέρασμα χιλιετιών. Ο κ. Μαριολάκος θεωρεί ότι η βάση της Ελληνικής μυθολογίας χρονολογικά πρέπει να φτάνει ως το 16.000 πριν από σήμερα.

Ο περιγραφόμενος από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη κατακλυσμός του Δαρδάνου στην Σαμοθράκη, που έγινε πριν από 14.000 έως 12.500 χρόνια προέκυψε από την είσοδο της Μαύρης θάλασσας στο Αιγαίο έτσι, που η περιοχή του Βοσπόρου (πόρος βοός) από κοιλάδα που ήταν, να αποκτήσει ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα. Αλλά και τα πολλά επίθετα του Ποσειδώνα «Ίσθμιος», «Γεωσείστης», «Σεισίχθων» κ.ά. φανερώνουν μεγάλες γεωλογικές μεταβολές, όπως και οι μύθοι που σχετίζονται με τους Τιτάνες.

Οι ρίζες λοιπόν του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού κατά τα τελευταία 18.000 χρόνια κυρίως πιστεύει ο κ. Μαριολάκος ότι συνδέονται με αυτές τις φυσικογεωλογικές μεταβολές και με το γεωδυναμικό καθεστώς που επικρατούσε στην περιοχή. Η Ελληνική μυθολογία δεν είναι μόνον αποκύημα της φαντασίας των ευφάνταστων Ελλήνων αλλά υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα σε πολλούς μύθους και σε φυσικογεωλογικές διεργασίες (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/07/blog-post_391.html).

Νώε και Δευκαλίων. Ο κατακλυσμός του Νώε. Είναι γνωστή η ιστορία με τον Νώε και την κιβωτό του. Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι ορισμένοι γιοι του Θεού επαναστάτησαν κατά του Θεού, πήραν ανθρώπινη μορφή και «έλαβον εις εαυτούς γυναίκας»*.

Όταν ο Θεός είδε ότι περίσσευσε η ανομία αποφάσισε να καταστρέψει τους ανθρώπους και να περισώσει μόνο τα μέλη της οικογένειάς του, την γυναίκα του, τους γιους του, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ και τις θυγατέρες του, καθώς και όλα τα ζώα, πτηνά και ερπετά από ένα ζευγάρι το καθένα. (Γένεσις κεφ. 6,7, 8). Από τα παιδιά και τις θυγατέρες του Νώε γεννήθηκαν νέοι άνθρωποι, που ξαπλώθηκαν σε όλη τη γη.

Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα. Ο Δίας, λέγεται, αποφάσισε να καταστρέψει με κατακλυσμό τη γενιά των ανθρώπων, γιατί ήταν διεφθαρμένη. Ο Προμηθέας ενημερώνει τον γιο του, Δευκαλίωνα, βασιλιά της Φθίας για τις βουλές του Δία και τον προτρέπει να φτιάξει μια κιβωτό, να την γεμίσει με ζώα και εφόδια και να μείνει μέσα μαζί με την γυναίκα του την Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα. Πράγματι, έγινε ο Κατακλυσμός και μετά από εννέα μέρες το πλοίο προσάραξε στην κορυφή του Παρνασσού κι έτσι σώθηκε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα.

Αυτοί δημιούργησαν το Γένος των Ηρώων (Τέταρτο Γένος) και την ανθρωπότητα, καθώς ο Δευκαλίων πετούσε πέτρες πίσω του και γίνονταν άντρες, και αντίστοιχα η Πύρρα πετούσε και αυτή πέτρες και γίνονταν γυναίκες. Είναι προφανής η ομοιότητα των δύο διηγήσεων. Όμως παρόμοιες ιστορίες έχουμε και στις μυθολογίες άλλων λαών.

Ο κατακλυσμός σε άλλους λαούς. Παραλλαγή της ίδιας ιστορίας συναντάται και στο Βαβυλωνιακό Έπος του Γκιλγαμές. Πρόκειται για την εξιστόρηση των άθλων του Γιλγαμές, ο οποίος περιγράφεται ως δύο τρίτα θεός και ένα τρίτο άνθρωπος, δηλαδή ως ημίθεος.

Όμως ο Γιλγαμές δεν ήταν και τόσο ευχάριστο άτομο. Οι κάτοικοι της Ουρούκ παραπονέθηκαν στους θεούς ότι κάνει ασελγείς πράξεις και κινδυνεύουν οι θυγατέρες τους. Η θεά Αρούρου δημιούργησε τον Ενκίντου με σκοπό να είναι ο άνθρωπος που θα αντιμετώπιζε τον Γιλγαμές, αργότερα όμως ο Ενκίντου πέθανε χωρίς να τον αντιμετωπίσει.

Τελικά ο Γιλγαμές βρίσκει τον Ουτναπιστίμ, ο οποίος του λέει την γνωστή ιστορία του κατακλυσμού. Ακόμα πιο παλιός είναι ο σουμεριακός μύθος που μιλάει για τον «Ζιουσούδρα», ο οποίος αντιστοιχεί με τον Νώε της Αγίας Γραφής.

Η μυθολογία των Αζτέκων ανέφερε τέσσερις προγενέστερες εποχές, στην πρώτη από τις οποίες οι κάτοικοι της γης ήταν γίγαντες. Αυτό μας θυμίζει και πάλι τους Γίγαντες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή αλλά και τους γίγαντες Πελασγούς με τα Κυκλώπεια τείχη. (Γένεσις 6,4.).

Αυτή η μυθολογία περιλάμβανε έναν πρωτόγονο μύθο για τον κατακλυσμό, σύμφωνα με τον οποίο «τα πάνω νερά συγχωνεύτηκαν με τα κάτω νερά, εξαφανίζοντας τους ορίζοντες και μετατρέποντας τα πάντα σ’ έναν ατέρμονο παγκόσμιο ωκεανό».

Ένας άλλος μύθος λέει ότι στην τέταρτη εποχή κυβερνούσε η Τσαλτσιγουιτλίκουε, η θεά του νερού, της οποίας ο κόσμος εξολοθρεύτηκε από έναν κατακλυσμό. Οι άνθρωποι διασώθηκαν με το να γίνουν ψάρια! Και οι Ίνκα είχαν παρόμοιους μύθους περί Κατακλυσμού. Και οι Μάγια, στο Μεξικό και στην Κεντρική Αμερική, είχαν κι αυτοί τους μύθους τους που περιλάμβαναν έναν παγκόσμιο κατακλυσμό.

Οι κατακλυσμοί αυτοί συνδέονται συνήθως με τη δημιουργία των ανθρώπων και με κάποια φανέρωση του θεού δημιουργού. Συνήθως θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα της θεϊκής τιμωρίας, που αφανίζει την υπάρχουσα ανθρωπότητα, προκειμένου να εμφανιστεί ένα καινούριο γένος.

Κοινά Στοιχεία στις διάφορες Μυθολογίες. Μια σύντομη ανασκόπηση μερικών μυθολογιών, που υπάρχουν στον κόσμο, καταδεικνύει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, πολλά από τα οποία μπορούν να αναχθούν στη Βαβυλώνα της Μεσοποταμίας, το λίκνο των περισσότερων θρησκειών.

Υπάρχουν κοινά στοιχεία, είτε στα γεγονότα που αφορούν την δημιουργία είτε στις αφηγήσεις για μια περίοδο κατά την οποία ημίθεοι και γίγαντες κατοικούσαν στη γη και ένας κατακλυσμός κατέστρεψε τους ασεβείς είτε στις βασικές θρησκευτικές αντιλήψεις όσον αφορά την λατρεία του ήλιου και την αθανασία της ψυχής.  Το ότι πίσω από τους μύθους για τους κατακλυσμούς υπάρχουν μεγάλα γεωλογικά φαινόμενα έρχονται να το επιβεβαιώσουν οι γεωλόγοι με τις διάφορες μελέτες τους.

Ας δούμε όμως και άλλες περιπτώσεις ομοιότητας. Προμηθέας και Χριστός. Κατά την διάρκεια της Τιτανομαχίας ο Τιτάνας Προμηθέας τάχθηκε υπέρ του Δία και γι’ αυτό δεν τιμωρήθηκε, όπως οι άλλοι Τιτάνες. Η συμβολή του στην ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους ήταν πολύ σημαντική. Κατά τον Λουκιανό, ο Προμηθέας, με την αρωγή της θεάς Αθηνάς, δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο (Χρυσό Γένος) από πηλό και φωτιά και με μορφή όμοια με αυτή των θεών.

Τα ζώα δημιουργήθηκαν μέσα στην Γη την ίδια περίοδο (μετά την Τιτανομαχία), αλλά από μίξη υλικών της Γης και της φωτιάς. Όταν κλήθηκαν όλα τα όντα της Γης να βγουν στο φως, ανατέθηκε στον Προμηθέα και στον Επιμηθέα να δώσουν στο κάθε ον τις ικανότητες που έπρεπε να έχουν.

Ο Επιμηθέας έδωσε όλες τις ικανότητες στα ζώα και στον άνθρωπο δεν είχε να του δώσει παρά λίγες τρίχες και νύχια ευπαθή και ανίσχυρα, γι' αυτό και ο Προμηθέας ανέλαβε την προστασία του Ανθρώπου με την παροχή του μυαλού.

Αυτή είναι μια άλλη μυθολογική περιγραφή για την δημιουργία του ανθρώπου. Υπόψη ότι στην Αρχαία Ελληνική Μυθολογία υπήρχαν πολλές μυθολογικές διηγήσεις για το ίδιο θέμα, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη είναι μόνο μία, αυτή που περιγράφεται στην Γένεση. Αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει, διότι η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων ήταν πολυθεϊστική.

Σε όλες όμως τις εκδοχές της Ελληνικής Μυθολογίας υπάρχουν προφανείς ομοιότητες με την περιγραφή της Αγίας γραφής. Άλλη διήγηση της Ελληνικής Μυθολογίας σχετική με αντίστοιχη της Αγίας Γραφής είναι ο μύθος της Πανδώρας.

Πανδώρα και Εύα. Οργισμένος ο Δίας ζητά από τον Ήφαιστο να του φτιάξει μια Γυναίκα. Έτσι δημιουργείται η Πανδώρα από ξηρά και θάλασσα. Ονομάστηκε έτσι, επειδή έλαβε πολλά χαρίσματα και δώρα από τους θεούς.

Μαζί με αυτά παρέλαβε και ένα κουτί. Ο Ερμής οδήγησε την Πανδώρα στον Επιμηθέα και εκείνος, παρά την συμβουλή του αδελφού του να μην δεχτεί δώρο από τον Δία, την έκανε γυναίκα του. Από το κουτί της Πανδώρας ξεχύθηκαν τα δεινά των ανθρώπων, ο θάνατος και η ελπίδα. Και πάλι ο Προμηθέας βοηθάει τους ανθρώπους και τους μαθαίνει την Ιατρική και τα βότανα.

Την Πανδώρα θα την παρομοιάζαμε με την Εύα και όπως εκείνη από περιέργεια άνοιξε το κουτί, που της έδωσε ο Δίας για να την τιμωρήσει, έτσι και η Εύα από περιέργεια ήθελε να δει αν η εντολή που πήρε από τον Θεό να τρώει από όλα τα αγαθά του Παραδείσου εκτός από ένα, ήταν αληθινή. Από το κουτί της Πανδώρας ξεχύθηκαν όλα τα κακά του κόσμου στον άνθρωπο, από την παρακοή της Εύας και πάλι ξεχύθηκαν όλα τα κακά στον κόσμο.

Είναι τυχαίες άραγε αυτές οι ομοιότητες; Ας δούμε ακόμη μία. Ο Προμηθέας στον Καύκασο ο Χριστός στον Σταυρό.Η βοήθεια του Προμηθέα στους ανθρώπους με το να τους δώσει την φωτιά και να δημιουργήσουν πολιτισμό εξόργισε τον Δία, ο οποίος έδεσε τον Προμηθέα σε βράχια, στο όρος Καύκασο, και έβαλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι κάθε πρωί.

Επειδή ο Προμηθέας ήταν αθάνατος, κάθε βράδυ τα σπλάχνα του γιατρεύονταν. Στον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου, μαθαίνουμε ότι ο Προμηθέας αποκαλύπτει το μυστικό που αφορούσε την Θέτιδα.

Και εδώ οι ομοιότητες είναι καταπληκτικές. Ο Προμηθέας, όπως ο Χριστός, τιμωρείται για τα καλά που έκανε στους ανθρώπους. Ο μύθος του σπηλαίου. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα προσέγγισης της Ελληνικής σκέψης και συγκεκριμένα της Πλατωνικής σκέψης είναι και ο μύθος του σπηλαίου (Πλατ. Πολ 514a–521b).

Υπόψη ότι ο Πλάτων για πράγματα πολύ σημαντικά, τα οποία όμως δεν μπορούσε να εξηγήσει με τον ορθό λόγο, κατέφευγε σε μύθους, προκειμένου οι μαθητές του να σχηματίσουν κάποια ιδέα γι’ αυτά. Ο μύθος έχει ως εξής συνοπτικά.

Στην παλιά εποχή οι άνθρωποι ζούσαν σε ένα σπήλαιο, ήταν δεμένοι και είχαν τα νώτα τους προς την στοά του σπηλαίου από όπου έμπαινε λίγο φως καθώς και οι σκιές των όντων που βρίσκονταν εκτός σπηλαίου.

Σκοπός των δεσμωτών ήταν να αποτινάξουν τα δεσμά και να βγουν έξω στο φως, για να βλέπουν τα όντα, όπως είναι, και όχι τα είδωλα των όντων. Όταν λοιπόν βγήκαν από το σπήλαιο χάρη στο φως του ήλιου, μπόρεσαν να δουν τα πράγματα όπως είναι.

Η αλληγορική σημασία του μύθου κατά τον Πλάτωνα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα σε σκοτεινό σπήλαιο, δέσμιοι των παθών τους. Σκοπός των δεσμωτών είναι να νικήσουν τα πάθη τους, να ελευθερωθούν, για να δουν την αλήθεια των πραγμάτων και όχι την εικονική πραγματικότητα. Η απαλλαγή από τα πάθη θα τους φέρει κοντά στην αλήθεια, γιατί ο νοητός ήλιος, «η Πρώτη Ιδέα, το Ύψιστον Αγαθόν» θα φωτίζει την διάνοιά τους και θα βλέπουν καθαρά τα πράγματα.

Η χριστιανική ανάγνωση του μύθου. Κοιτάξτε τώρα πόσο κοντά είναι οι δυο κοσμοθεωρίες. Όντως ο άνθρωπος είναι δεσμώτης, δηλαδή δούλος των παθών του. Η απαλλαγή από τα πάθη θα δώσει την δυνατότητα στον άνθρωπο να βλέπει τα πράγματα όπως είναι.

Αυτό όμως χωρίς τον Νοητό Ήλιο, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Χριστό δεν μπορεί να γίνει. Η φώτιση του Χριστού λαμπικάρει το μυαλό του ανθρώπου και τον κάνει να βλέπει καθαρά την οδό της Αλήθειας, δηλαδή τον Χριστό, που είναι η πηγή κάθε αλήθειας.

Άλλο ένα παράδειγμα από το χώρο της εικονογραφίας. Η Γέννηση ενός Θεού στην Ελληνική μυθολογία και στην Βίβλο. Η Ρέα, η γυναίκα του Κρόνου, για να γλιτώσει το τελευταίο της παιδί από τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του, τύλιξε μια πέτρα και την έδωσε να την καταπιεί ο Κρόνος αντί του μικρού Δία. Εδώ εντοπίζονται ορισμένα γεγονότα παράλληλα με τη Γέννηση του Χριστού, ιδίως ως προς τον Ηρώδη: ο Κρόνος βασιλιάς τρώει τα παιδιά του, γιατί γνωρίζει από χρησμό πως ένας υιός θα του πάρει το θρόνο.

Ο Ηρώδης πέρα από τη βρεφοκτονία υπήρξε και δολοφόνος τέκνων. Ο Δίας στον μύθο χαρακτηρίζεται «τέλειος» και στη συνέχεια ελευθερώνει τις θεότητες από την κοιλιά του Κρόνου. Ο Χριστός από την άλλη, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, έσωσε τους δικαίους από την κοιλιά του Άδη.

Στην περίπτωση του Διονύσου ο Ερμής οδηγεί τον μικρό Διόνυσο σε άντρο και τον παραδίδει στις Νύμφες, που ετοιμάζουν το λουτρό του. Η σκηνή του λουτρού παραπέμπει σε απεικονίσεις του λουτρού στην εικόνα της Γέννησης του Χριστού.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε διάφορες απεικονίσεις με την γέννηση του Αχιλλέα, τον γόνο του Πηλέα με την Θέτιδα, και τον Ηρακλή, τον γόνο του Δία και της Αλκμήνης. Και οι δύο έχουν θεϊκές ιδιότητες, αφού έχουν θεϊκή καταγωγή.

Η γενεαλογία του Ηρακλή εμπεριέχει έναν νομιζόμενο θνητό πατέρα, τον Αμφιτρίωνα, και έναν όντως πατέρα θεό, τον Δία. Και στο ευαγγέλιο στην Γέννηση του Χριστού υπάρχει ως νομιζόμενος πατέρας ο Ιωσήφ και ο όντως πατέρας του, Ο Θεός Πατήρ. Και στις δύο περιπτώσεις η γενεαλογία δεν είναι απόλυτα θεϊκή, διότι υπάρχει και το ανθρώπινο στοιχείο

Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί μύθοι σχετικά με τον κατακλυσμό σ’ όλο τον κόσμο, αλλά οι λίγοι που παρατέθηκαν εδώ αρκούν για να επιβεβαιώσουν τον πυρήνα των μύθων, το ιστορικό γεγονός που αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης.

Οι σύγχρονοι κριτικοί έχουν χαρακτηρίσει μύθο την αφήγηση της Γένεσης της Αγίας Γραφής σχετικά με τα προκατακλυσμιαία γεγονότα. Βλέπουμε όμως ότι το γεγονός αυτό αντανακλάται σε πάρα πολλές μυθολογικές αφηγήσεις σ’ όλο τον κόσμο.

Διαβάζοντας αυτά τα πράγματα διερωτάται κανείς αν αυτές οι ομοιότητες είναι τυχαίες ή έχουν σχέση μεταξύ τους και ποια σχέση. Πριν όμως απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα καλόν είναι να δούμε την γενικότερη σχέση του Ελληνικού πολιτισμού και της Χριστιανικής κοσμοθεωρίας (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/07/blog-post_391.html).

Ο Ραψωδός Όμηρος ήταν τυφλός, όπως και ο Κριτής Ηλεί.

«Να φοβάσαι αυτούς που έρχονται με πολλά δώρα στα χεριά τους» λέει η Αγία Γραφή και «Φόβου τους Δαναούς και δώρα φέροντες» ο Όμηρος (μέσω του μάντη Λαοκόωντα) στην Ιλιάδα.

Αποκαλυπτικός ο Θουκυδίδης απαριθμεί τις θεομηνίες που έπληξαν Ελλαδικό χώρο λόγω ανίερου Πελοποννησιακού πολέμου και επαληθεύθηκαν οι προρρήσεις που τις είχαν για δεισιδαιμονίες: Sεισμοί, επιδημίες, λιμοί… Το σύγχρονο παράλληλο…

Ο Θουκυδίδης κάνοντας απολογισμό των καταστροφών της περιόδου του Πελοποννησιακού πολέμου θυμίζει σύγχρονο συνωμοσιολόγο θυμίζει Αποκάλυψη… Θα έλεγε κανείς ότι λόγου του ανίερου πολέμου μια σειρά από θεομηνίες πλήττουν τον τότε Eλλαδικό χώρο.

Πολιτείες καταστράφηκαν από τον πόλεμο ρεκόρ νεκρών επαληθεύθηκαν προρρήσεις που τις είχαν για προλήψεις και δεισιδαιμονίες για ανενεργές προφητείες όπως σεισμοί ,διαδοχικές εκλείψεις ηλίου, ξηρασίες λιμοί κι επιδημίες...

Αν και ορθολογιστής ο Θουκυδίδης επειδή είναι τίμιος ερευνητής και καταγράφει τα γεγονότα ως έχουν χωρίς τις αντίστοιχες ιδεοληψίες της εποχής εξού και τόσο αξιόπιστος διασώζει πίσω από τα γεγονότα μια θεία παρέμβαση κάτι σαν Νέμεση. Στην ύβρη του πολυαίμακτου διαρκή εμφυλίου βλέπει μια θεοδικία ως απάντηση…

Ως κι αυτός μένει εκστατικός μπροστά στην επαλήθευση προρρήσεων που θεωρούνται προκαταλήψεις και θρησκοληψίες. Μια αντίστοιχη περίοδο βιώνουμε σήμερα με έναν μεγάλο πόλεμο Δύσης κι Ανατολής που άρχισε από το Ντονμπάς ως εμφύλιος το 2014 μ.Χ. όπου ενδιάμεσα πρωτοφανείς πολύνεκροι σεισμοί σημειώνονται, ξηρασία λόγω κλιματικής αλλαγής επεκτείνεται, επιδημίες όπως αυτή του covid19 ως παγκόσμια μάστιγα σημειώνεται, λιμός που πλήττει ως και τον τέταρτο κόσμο της αναπτυγμένης Δύσης.

Δεν είναι 1 χρόνος μετά, είναι 9 χρόνια μετά από την απαρχή του νυν Πελοποννησιακού πολέμου όπου κονταροχτυπιούνται οι 2 υπερδυνάμεις της εποχής. ”Ποτέ άλλοτε δεν κυριεύτηκαν και δεν καταστράφηκαν τόσες πολιτείες είτε από βαρβάρους είτε από Έλληνες που πολεμούσαν μεταξύ τους. …Ποτέ άλλοτε δεν έγιναν τόσες εξορίες και δεν σκοτώθηκαν τόσοι άνθρωποι….

Εκτός απ’ αυτό πολλά από τα όσα αναφέρονται σε παλιές διηγήσεις, τα οποία όμως σπάνια επαληθεύονταν, έγιναν πιστευτά. Γιατί έγιναν πολλοί και καταστρεπτικοί σεισμοί και εκλείψεις ηλίου πολύ συχνότερες από όσες μπορούσαν να μνημονευτούν για τις παλιές εποχές. Μεγάλες ξηρασίες σημειώθηκαν σε πολλά μέρη και προκάλεσαν λιμούς και τέλος η φοβερή επιδημία, που προξένησε μεγάλες βλάβες και καταστροφή. Όλα αυτά έγιναν κατά την διάρκεια του πολέμου. Τον άρχισαν οι Αθηναίοι….(Θουκυδίδης, Α, 23 μετ. Αγγ. Βλάχου.)

Αν λοιπόν ένας ιστορικός του 5^ου π.Χ Αι. της κλάσης του Θουκυδίδη γίνεται Αποκαλυπτικός κι απαριθμεί τις θεομηνίες που έπληξαν τον πρώιμο Ελλαδικό χώρο λόγω του ανίερου Πελοποννησιακού πολέμου και παραδέχεται πως επαληθεύθηκαν οι προρρήσεις που τις είχαν για δεισιδαιμονίες όπως σεισμοί, επιδημίες, λιμοί...οι Χριστιανοί του 21^ου Αι. μ.Χ δεν νομιμοποιούνται πολύ περισσότερο να ανησυχούν μήπως επαληθευθεί η πανσπερμία δυσοίωνων ή και ευοίωνων προφητειών-προρρήσεων για σεισμούς, λιμούς κλπ ; Που βρίσκεται η αντινομία (https://dimpenews.com/2023/02/24/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%80%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%bf%cf%85%ce%ba%cf%85%ce%b4%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%ce%b5/);

Ο Οιδίποδας, όπως και ο Ιούδας σκότωσε εν αγνοία τον πατέρα του (ο πρώτος τον Λάιο και ο δεύτερος τον Ρόβελ και τον αδερφό του), ενώ όταν γεννήθηκαν λόγω ενός οράματος στον δεύτερο και ενός χρησμού στον πρώτο ένας εκ των γονέων τους (ο πατέρας του Οιδίποδα και η μάνα του Ιούδα) προσπάθησαν να τους σκοτώσουν.

Όμως ο μεν πρώτος διασώθηκε από ένα βοσκό που τον υιοθέτησε και ο δεύτερος από ψαράδες που τον εδωσαν εν αγώια του στους κανονικούς του γονείς που τον υιοθέτησαν. Στην συνέχεια εν αγνοία παντρεύτηκε την μάνα του και έκανε παιδιά μαζί της και αργότερα όταν μίλησαν ανακάλυψαν ποιοι ήταν πραγματικά και στο τέλος είχαν και οι δύο κακό τέλος.

Όπως ο Θεός θα καταστρέψει στο τέλος την τέταρτη σιδερένια Αυτοκρατορία, έτσι και ο Δίας θα καταστρέψει το σιδερένιο γένος.

Στον Άδη/Σεόλ/κόλαση βρίσκονται οι αμαρτωλοί που τιμώρησε ο Θεός και ο Δίας και στα Τάρταρα οι δαίμονες και οι Τιτάνες, ο Τυφώνας και οι εχθροί του Δία. Οι Δίκαιοι βρίσκονται στον Παράδεισο και τα Ηλύσια Πεδία.

Οι Γίγαντες ήταν χειροδύναμοι, ψηλοί, πολεμοχαρείς, ανόητοι, αποστάτες προς τον Θεό και τον Δια και ασεβείς και καταστράφηκαν όταν εξεγέρθηκαν εναντίον τους, ενώ παράλληλα έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έκαναν και ανθρωποθυσίες πριν τον Κατακλυσμό ή στην ορφική παραλλαγή έκαναν αυτοί και οι Τιτάνες στον Διόνυσο.

Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία υπήρχαν τα τέσσερα γένη (χρυσό, αργυρό, χάλκινο και σιδερένιο) και το ηρωικό γένος των δήθεν «γιων των θεών», ενώ στην Βίβλο υπάρχουν τα τέσσερα θηρία/Αυτοκρατορίες και η Εκκλησία/Άγιοι, που είναι «Παιδιά του Θεού» κατά χάριν.

Το φίδι της Εδέμ/Λεβιάθαν/Δράκων/Διάβολος/Σατανάς επαναστάτησε ενάντια στον Θεό και πατάχθηκε άμεσα από Αυτόν, όπως και ο φιδόμορφος Τυφώνας επαναστάτησε ενάντια στον Δια και μετά από μία αρχική νίκη του πατάχθηκε από τον Δία και ρίχτηκε όπως και ο Διάβολος στα Τάρταρα.   

Ο δράκος από την Τσέρνικα Μία φοβερή Προφητεία.

 - Πάτερ Ιλαρίωνα, είναι αλήθεια ότι εδώ, στην Μονή Τσέρνικα, υπάρχει ένας δράκος που μένει ακίνητος και βγαίνει κατά καιρούς;  Τον έχεις δει  Αυτό είναι αλήθεια?

 -  Ναι είναι αλήθεια.  Τον είδα.  Εκείνος υπάρχει.  Έχει την φωλιά του κάτω από το νερό στην όχθη της λίμνης από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ακριβώς κάτω από τον Βωμό.  Πολλές φορές όταν υπηρετούσα στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ένας περίεργος θόρυβος έβγαινε από κάτω από το πάτωμα, ο θόρυβος είναι σαν ένα άροτρο που τραβιέται σε ξηρό και πετρώδες έδαφος, ένα βουητό, κάτι που ξύνει το έδαφος, κάτι τεράστιο που ενώ κινείται, έχοντας λέπια να διασχίζουν το έδαφος. 

Όλοι οι ιερείς και οι μοναχοί εδώ γνωρίζουν την ύπαρξή του, αλλά δεν φοβούνται.  Δεν φοβούνται γιατί τον ξέρουν αθόρυβα.  Οι μοναχοί από την εποχή του Αγίου Καλίνικου το γνωρίζουν.  Δεν βγήκε ποτέ στην επιφάνεια για να κάνει κακό. 

Τρέφεται με ψάρια από την λίμνη Cernica, βατράχους και άλλα πλάσματα.  Από καιρό σε καιρό πηγαίνει για κυνήγι το βράδυ.  Τον είδα να κοιτάζει από εδώ στο κελί από το παράθυρο, να επιπλέει στη γυαλάδα του νερού. 

Είναι ένας μονόκεφαλος δράκος, μακρύς σαν φίδι.  Είναι μεγάλο.  Είναι τεράστιο.  Αρκετές φορές διέσχισε τον δρόμο από την πύλη και άλλους δρόμους από το Μοναστήρι μέχρι το νεκροταφείο.  Ο δρόμος όπως τον βλέπεις όταν περνάει από την μια πλευρά στην άλλη, όλοι οι θάμνοι έχουν τσακιστεί, το ατσάλινο στηθαίο στην άκρη του δρόμου έχει κοπεί στα δύο και η άσφαλτος έχει οργωθεί σαν από αλέτρι, από το βάρος και τη ζυγαριά του.

Να ξέρετε ότι δράκοι υπάρχουν σε πολλές λίμνες, ειδικά στις παλιές.  Δράκοι υπάρχουν σε θάλασσες και ωκεανούς.  Δεν είναι απλώς μια ιστορία ή παραμύθια με δράκους, είναι πραγματικότητα.

Η Αγία Γραφή αναφέρει στην Αποκάλυψη ότι στο τέλος του κόσμου θηρία και ζώα θα βγουν από τα βάθη της γης, τα οποία θα είναι τόσο άγρια που ο κόσμος θα τρομοκρατηθεί από αυτά.  Τους επιτρέπεται να βγαίνουν έξω και να βλάπτουν τον κόσμο μόνο όταν τους το λένε.  Μέχρι τότε τους έχει τεθεί όριο και περιμένουν τον χρόνο τους.

Π. ILARION ARGATU. Είσαι μεγάλος, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου, και δεν αρκούν λόγια για να υμνήσουν τα θαύματα Σου! Δόξα σοι, ο Θεός, το φως και η χαρά μας, δόξα Σοι!  Αμήν! Είθε το όνομα του Θεού να είναι ευλογημένο από εδώ και στο εξής και για πάντα!  Αμήν!

Κύριε Θεέ, ο Θεός μας, η Πηγή της ζωής και της αθανασίας, ο Πλάστης όλων των πλασμάτων ορατών και αόρατων, που έβαλε τους χρόνους και τα χρόνια υπό τον έλεγχό σου και κατευθύνεις τα πάντα με την ουράνια οικονομία σου, σε ευχαριστούμε για τα υπέροχα ελέη που έχουν κάνει πάνω μας σε όλο τον προηγούμενο χρόνο της ζωής μας και Σε παρακαλούμε:

Ευλόγησε, Κύριε, την ζωή μας και λύτρωσε μας σε όλα τα χρόνια της ζωής μας από προβλήματα, ασθένειες, κινδύνους, πολέμους και κάθε κακό και αδικία, χαρίζοντας σε όλους μας καλές και μακριές μέρες, υγεία, με καλή ανάπτυξη και ωφέλεια στην δουλειά μας, ευτυχία και ειρήνη.

Και πάντα Σε ευχαριστούμε για όλα και Σου υψώνουμε δόξα, μαζί με τον Πατέρα Σου, τον χωρίς αρχή και το Πανάγιο και Καλό και ζωογόνο Πνεύμα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των Αιώνων. Αμήν! Ο Θεός και η Μητέρα του Θεού να σας ευλογούν όλους με υγεία, ευτυχία και σωτηρία!  Κύριε δείξε έλεος!  Αμήν και Αλληλούγια (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post_996.html, http://apantaortodoxias.blogspot.com/2023/02/blog-post_996.html)! 

Παρότι η πρώτη αναφορά περί της ύπαρξης της Νέσι πάει εξαιρετικά πίσω στον χρόνο, με τον Ιρλανδό ιεραπόστολο Άγιο Πατρίκιο να αναφέρει ότι είδε ένα θαλάσσιο θηρίο στον ποταμό Νες το 5.65 μ.Χ., ο μύθος του τέρατος του Λοχ Νες αποτελεί σύγχρονη υπόθεση (https://www.kathimerini.gr/world/1039200/eylogi-mia-apo-tis-theories-gia-tin-yparxi-toy-teratos-toy-loch-nes/).

Οι Νόμοι του Προφήτη Μωυσή δόθηκαν από τον Θεό σε Πέτρινες Πλάκες, όπως ακριβώς και οι νόμοι της Ατλαντίδας λέγεται πως ήταν γραμμένες πάνω σε εμφανείς σε όλους ορειχάλκινες πλάκες.

Άνοιξε  η γη και κατάπιε τους στασιαστές Δαθάν, Αβιρώμ και Κορέ κατά του Προφήτη Μωυσή και τους κατέβασε ζωντανούς στον Άδη, όπως άνοιξε η γη και βγήκε ο Άδης/Πλούτωνας και απήγαγε την Περσεφόνη και την πήγε στο Βασίλειο του, τον Άδη.

Σύμφωνα με τους αιρετικούς παπικούς, υπάρχει τάχατες ένα μέρος στο οποί όσες ψυχές δεν προλάβαν να μετανοήσουν κολάζονται και μετά πάνε στον Παράδεισο, το Καθαρτήριο, ενώ και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, όσες ψυχές δεν μετανοήσαν, μέχρις του να εξαγνιστούν οι «θεοί» από τις θυσίες των συγγενών και των απογόνων τους πηγαίνουν προσωρινά σε ένα μέρος με το όνομα Ασφοδέλων. 

Ο συνοικισμός των δώδεκα δήμων της Αττικής έγινε από τον Θησέα, ο οποίος όρισε ως κέντρο της την Αθήνα, όπως ακριβώς και η ένωση των Δώδεκα φυλών του Ισραήλ έγινε από τον Δαβίδ, ο οποίος όρισε ως κέντρο/πρωτεύουσα της την Ιερουσαλήμ.

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ανάργυροι δολοφονήθηκαν από τον δάσκαλο τους επειδή τον ξεπέρασαν στην ιατρική, όπως και ο Τάλος από τον εφευρέτη θείο του Δαίδαλο για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Το Δικταίο Άντρο, είναι το μαγικό σπήλαιο που σύμφωνα με την παράδοση αποκοιμήθηκε ο σοφός της αρχαιότητας Επιμενίδης για 57 χρόνια. Αφού ξύπνησε, είχε την ίδια ηλικία αλλά είχε αποκτήσει θεϊκή σοφία και γνώση (https://www.pentapostagma.gr/politismos/7178812_kriti-diktaion-antron-mythologiko-spilaio-gennisis-toy-dia), ενώ για εβδομήντα χρόνια κοιμήθηκε ο Αβιμέλεχ στην Αγία Γραφή και πάνω από 150 έτη οι Εφτά Παίδες εν Εφέσω, ενώ όλοι τους αμέσως μετά το πέρας των ετών αυτών ξύπνησαν.

Κουτσός ήταν ο Ιακώβ και ο Ήφαιστος.

Ο Σαούλ και η Ιεζάβελ δολοφόνησαν τον Ναβουθαί για να του αρπάξουν το κτήμα, όπως έκανε και ο Νικομήδης στην Σκύρο με τον Θησέα για το κτήμα του.

Ο σύζυγος του Πετεφρή κατηγόρησε άδικα τον Ιωσήφ τον Δίκαιο γιατί δεν δέχτηκε τις ανήθικες προτάσεις της για δήθεν απόπειρα βιασμού, όπως έκανε για τον ίδιο ακριβώς λόγο και η γυναίκα του Προίτου Αντεία με τον Βελλεροφόντη.

Ο Βελλεροφόντης για την ασέβεια του τιμωρήθηκε από τον Δία να περιπλανιέται για πάντα στην γη μέχρι τον θάνατο του, όπως ακριβώς και ο Κάιν από τον Θεό για τον φόνο του αδερφού του, του Δίκαιου Άβελ.

Ο Άγιος Βάρβαρος σώθηκε κρυμμένος σε ένα αμπέλι για να σωθεί από τους Ακαρνάνες όταν ήταν μέλος πειρατικής συμμορίας, όπως και η κόρη του Σίνη Περιγούνη σε έναν θάμνο για να σωθεί από τον Θησέα. 

Άνοιξε η γη και κατάπιε τους στασιαστές Δαθάν, Κορέ και Αβιρώμ και ύστερα έκλεισε, ενώ και το χάσμα/βάραθρο που απειλούσε στις Κελαίνες της Φρυγίας έκλεισε όταν ο γιος του Μίδα Άγχουρος έπεσε οικειοθελώς μέσα σε αυτό.

Όπως φαίνεται και από τον «κατάλογο» των απογόνων του Ηρακλή άφηνε παιδιά στο πέρασμά του! Κι ένα από τα μέρη που πέρασε ήταν η Αίγυπτος – εκεί (σύμφωνα με τους μύθους των Ιουδαίων της Αιγύπτου) συνάντησε κάποιον εγγονό του Αβραάμ (από την Χεττούρα με την οποία έκανε ο Αβραάμ παιδιά μετά το θάνατο της Σάρρας) και ο οποίος τον ακολούθησε στις περιπλανήσεις του - και με μια κόρη του οποίου είχε ένα γιο, τον Διόδωρο και εκείνος είχε γιο τον Σόφωνα απόγονοι των οποίων επέστρεψαν με τους Ηρακλείδες στην Ελλάδα και κατοίκησαν στην Λακεδαιμονία (Ιώσηπος).

Με τα ονόματα αυτά που ίσως κατέγραφε το ντοκουμέντο της Σπάρτης θεμελιώνονταν «συγγένεια» μέσω του Αβραάμ (αλλά όχι μέσω της Σάρρας, του Ιωσήφ και του Ιακώβ). Αυτές ήταν οι ιστορίες που κυκλοφορούσαν τότε.

Ανατρέχοντας στο Πάριο χρονικό και στους αρχαίους συγγραφείς: Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιο 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29,  Μ, Απόσπασμα 3), Πλάτων (Μενέξενος, 245c-d) κ.α., βλέπουμε να αναφέρουν ότι πολύ πριν από τα Τρωικά και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους.

Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων  οι  μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Από αυτούς οι Εβραίοι με αρχηγό τον Μωυσή πάνε δια ξηράς στην Ιουδαία. Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό ( απ΄ όπου και Δαναοί)  μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου.

Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή από τη μια ο βασιλιάς των Αργείων, που ονομάζονταν Γελάνωρ, δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν επέδειχνε στρατιωτικές ικανότητες για νίκη των Αργείων,  οι Αργείοι στο τέλος κάλεσαν το Δαναό αφενός για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει  κοινός βασιλιάς (Κρασσανάκης).

Ο Αριστέας λέγεται ότι μετά θάνατον πήγε στην Σκυθία, έγραψε τα Αριμάσπεια Έπη, ενώ μετά εξαφανίστηκε για 240 έτη και εμφανίστηκε στο Μεταπόντιο, όπως και ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής μεταστάθηκε μετά θάνατον και όπως και πολλοί άλλοι Άγιοι εμφανίστηκε μετά θάνατον σε πολλούς.

Τόσο ο Ασαήλ, όσο και ο Αντίλοχος ήταν και οι δύο γοργοπόδαροι. 

Την Λαοδίκη στην Τροία άνοιξε η γη και την κατάπιε μετά από προσευχή της, όπως ακριβώς και τους Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ στην Βίβλο μετά από προσευχή του Προφήτη Μωυσή.

Πολλοί Αρχαίοι Έλληνες πρώην ειδωλολάτρες όταν βαφτίστηκαν Χριστιανοί συνδύασαν την Αειπάρθενο Παναγιά μας με την παρθένο Αθηνά, τον Άγιο Προστάτη των Ναυτικών Άγιο Νικόλα με τον Ποσειδώνα κ.λ.π.

Ο Άδης, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, όσο και στην Αρχαιά Ελληνική μυθολογία χαρακτηρίζεται και ως η «Γη της Λησμονιάς».

Ο Απόλλωνας σκότωσε τους δράκους Απόλλωνα και Δελφίνη στους Δελφούς, όπως ακριβώς και ο Άγιος Γεώργιος τον Δράκο.

Σύμφωνα με το μύθο της Πανδώρας αυτή Όταν Άνοιξε το κουτί που της δόθηκε ήρθαν πάρα πολλά κακά στην γη  στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, ενώ το ίδιο συνέβαινε και σε όποιον δεν ήταν ιερέας και ανήκε η άγγιζε την Κιβωτό της Διαθήκης.

Δράκο σκότωσαν οι Άγιοι Θεόδωροι και ο Ηρακλής. 

Ο Άγιος Νικόλαος είναι προστάτης των ναυτικών, όπως και ο Ποσειδώνας στην Αρχαιότητα και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.  

Η δήθεν «θεότητα» των Ρώσων Μώκος ταυτίστηκε με την Αγία Παρασκευή και ο δήθεν «θεός» Απόλλωνας με τον Προφήτη Ηλία.

Ο Μελικέρτης ήταν προστάτης των ναυτικών στην Αρχαιότητα, όπως και ο Άγιος Νικόλαος στις μέρες μας.

Λέγεται ότι η Σίβυλλα της Κύμης όταν συνάντησε τον Αινεία ήταν 700 ετών και πέθανε 300 έτη αργότερα, έζησε δηλαδή τόσα χρόνιά όσο και οι άνθρωποι πριν από την εποχή του Κατακλυσμού του Νώε.

Όταν ο Σαμψών παραδόθηκε στους Φιλισταίους και αυτοί τον πήγαιναν για εκτέλεση αυτός έσπασε τα δεσμά και τις αλυσίδες του και τους νίκησε όλους με την μεγάλη του δύναμη, όπως και ο Ηρακλής όταν παραδόθηκε στους Αιγύπτιους του Βούσιρι και αυτοί τον πήγαιναν για ανθρωποθυσία  αυτός έσπασε τα δεσμά και τις αλυσίδες του και τους νίκησε όλους μαζί με τον Βούσιρι. 

Ο Μάριος ο Ρωμαίος θυσίασε την κόρη του, όπως και ο Αριστόδημος ο Μεσσήνιος, όπως και ο Ιαφθάε στο Αρχαίο Ισραήλ και ο Αγαμέμνονας στον Τρωικό Πόλεμο.

Ο Κρόνος σκότωσε τον αδερφό του Άτλαντα, όπως και ο Κάιν τον αδερφό του τον Άβελ, ενώ και οι δύο δημιούργησαν πόλεις και τις περιτείχισαν, ο μεν πρώτος την Βύβλο και ο δεύτερος αντίστοιχα την πόλη Ενώχ. 

Ο Άγιος Πατρίκιος συνελήφθη από πειρατές και απελευθερώθηκε όπως και ο δήθεν «θεός» Διόνυσος στην Αρχαιά Ελληνική μυθολογία.

 Ο ήρωας Εύθυμος λέγεται ότι έσωσε μία πανέμορφη παρθένα της Τεμεσάλου που είχε επιλέγει για θυσία από τον δαίμονα, όπως ακριβώς και ο Άγιος Γεώργιος έσωσε την πριγκίπισσα από τον Δράκοντα στον οποίο την ειχαν βάλει να θυσιαστεί.

Εννέα έτη υπήρχε αφορία στην Αίγυπτο επί Βούσιρι και επί του Φαραω επί Ιωσήφ Δίκαιου Επτά και στην μεν πρώτη περίπτωση ο ξένος Φινέας ή Θράσιος πρότεινε την κακή λύση (δηλαδή να θυσιάζουν ξένους στους «θεούς» και πρώτος θυσιάστηκε αυτός ως ξένος), ενώ στην δεύτερη περίπτωση ο ξένος Δίκαιος Ιωσήφ πρότεινε καλή λύση (να φτιάξουν δηλαδή αποθέματα σιταριού).

Ο Τυφώνας όταν ηττήθηκε από τον Ώρο/Απόλλωνα στην κωμόπολη Ανταίο έφυγε με μουλάρι και έπεσε στην λίμνη Σερβωνίτιδα και πνίγηκε, όπως και ο Αβεσαλώμ όταν ηττήθηκε από τον Δαβίδ και τον Ιωάβ έφυγε πάνω σε μουλάρι αλλά αιχμαλωτίστηκε από τον Ιωάβ και εκτελεστηκε από αυτόν.

Ο Πρωτέας λέγεται ότι έγινε δήθεν «θεός της θάλασσας» κάνοντας εννιά φορές καθαρμό, ενώ και ο Νεεμάν ο Σύρος ξεπλύθηκε εφτά φορές στον Ιορδάνη Ποταμό σύμφωνα με τις οδηγίες του Προφήτη Ελισαίου και με τον τρόπο αυτό γιατρεύτηκε από την λέπρα.

Άνακτες ονομάζονταν οι Διόσκουροι, οι Κάβειροι και οι Κουρήτες, όπως και οι μονάρχες των Μυκηναίων, ενώ κάποιοι λένε ότι το ονομα Άναξ προέρχεται από την Εβραϊκή λέξη Άνακ που σημαίνει αλυσίδα, γιατί αλυσίδες φόραγαν οι Αρχαίοι βασιλιάδες.

Αλλά και όταν οι ιερείς ψεύδονταν στους Σκύθες με ψεύτικο όρκο ή οι κατήγοροι τους αν αυτοί αποδεικνύονταν ότι έλεγαν ψέματα, εκτελούνταν, όπως και οι ασεβείς ιερείς του Βηλ επί Προφήτη Δανιήλ επί Κύρου του Μέγα.

Για ασέβεια και σύληση του ναού του Γιεχάζ Αφροδίτης οι συλητές εναρείς Σκύθες λέγεται ότι τιμωρήθηκαν με την θήλεια νόσο, όπως και για 7 μήνες όταν έμεινε στην περιοχή των Φιλισταίων η Κιβωτός της Διαθήκης και έφερε συμφορές.

Σε μία νήσο της Γερμανίας αφήναν μία αμαξά του «θεού» τους οι ιερείς να πάει όπου αυτή θέλει, όπως ακριβώς και όταν η Κιβωτός της Διαθήκης ήταν για 7 μήνες στους Φιλισταίους και αυτοί άφησαν ελεύθερη των Κιβωτό της Διαθήκης να πάει όπου θέλει στα Ιουδαϊκά εδάφη και αυτή έφτασε στο Εβέν Εζέρ του Ισραήλ.

Οποιος δεν άκουγε τους Δρυΐδες τον καταριόνταν, όπως και οποίον δεν ακολουθούσε τον Μωσαϊκό Νομό στο Αρχαίο Ισραήλ, όπως και αφορίζονταν οποιος περνούσε την περιοχή Τέρκιο στην Ρώμη.

Έλεγαν ότι οι άνθρωποι είχαν έναν Μάνητα για φύλακα, όπως είναι οι Φυλακές Άγγελοι στην Αγία Γραφή.

Ο Τιβέριος στην Ρώμη εξόντωσε τους ιερείς της αισχύνης που έκαναν ανθρωποθυσίες στην Καρχηδόνα (όπως έκανε και ο Κλαύδιος με τους Δρυΐδες στην Γαλατία και την Βρετανία που έκαναν ανθρωποθυσίες), όπως έκανε και ο Προφήτης Ηλίας με τους ιερείς της αισχύνης του Βάαλ και της Αστάρτης.

Ο ιερέας του Κανώβου λέγεται ότι νίκησε με την χρήση νερού τους Χαλδαίους ιερείς που ήθελαν να επιβάλουν την λατρεία του πυρός στην Αίγυπτο, όπως και ο Προφήτης Ηλίας νίκησε με το θαύμα της φωτιάς από τον ουρανό τους ιερείς της αισχύνης του Βάαλ και της Αστάρτης.

Για κάποιους ο Βαβυλώνιος Βήλος λέγονταν και Άρης και Νέμρωδ, ενώ ο Αιγυπτιακός Βήλος ονομάζονταν Ζευς.

Την Παναγιά μας, η οποία είχε ανώδυνη γεννά την κυνήγησε ο διάβολος μέσω του Ηρώδη μαζί με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, όπως και η Λητώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, την οποία λέγεται ότι κυνήγησε ένας Δράκος σταλμένος από την Ήρα.

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη την Γυναίκα (η οποία συμβολίζει τόσο την Παναγιά μας όσο και την Εκκλησία) την οποία φέρει τον ήλιο και δώδεκα αστέρια και πατά στην σελήνη την κυνηγά ένας επτακέφαλο Δράκος για να την εξοντώσει μαζί με το παιδί της αφού αυτή είναι ετοιμόγεννη και σώζεται χάρις στην επέμβαση του Θεού.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία την Λητώ την κυνήγησε ένας Δράκος σταλμένος από την Ήρα για να τις εξοντώσει μαζί με τα ετοιμόγεννα παιδιά της, ενώ στο τέλος αυτή σώζεται χάρις στην επέμβαση του Δια και του Ποσειδώνα.

Αγία Κοινωνία και Μεταλαβιά τρώνε και είναι Σώμα και Αίμα του Χριστού οι Χριστιανοί, οι Αρχαίοι Εβραίοι έτρωγαν το Μάννα, ενώ στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία οι δήθεν «θεοί του Ολύμπου» έτρωγαν νέκταρ και Αμβροσία.

Απάτωρ λέγεται ότι ήταν ο Μελχισεδέκ και ο Ήφαιστος (και ο Άρης σύμφωνα με κάποιες εκδοχές) και αμήτωρ η Αθηνά στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Το ένα δέκατο από τα λάφυρα έδωσε ο Πατριάρχης Αβραάμ στον Μελχισεδέκ και ο Άρης στον Πριανό.

Οι Γίγαντες λέγεται ότι γεννήθηκαν από το αίμα του Ουρανού και την γη και τους εξόντωσε με Κατακλυσμό ο Δίας, όπως ακριβώς και οι Γίγαντες στην Αγία Γραφή καταστράφηκαν με Κατακλυσμό από τον Θεό.

Οι γιος του Ήλιου, ο Τεναγής δολοφονήθηκε από ζήλια από τους αδερφούς του που κατέφυγαν ο μεν Άκτις στην Αίγυπτο όπου δίδαξε την αστρονομία, ο Κάνδαλος στην Κω και ο Μάκαρ στην Λέσβο, όπως ακριβώς και ο Κάιν όταν δολοφόνησε τον αδερφό του τον Άβελ και αυτός από ζήλια κατεφυγε στην γη της Νωδ.

Ο Κύριος έφερε πανικό στους Φιλισταίους επί του Προφήτη Σαμουήλ, όπως και ο Παν έφερνε πανικό στους εχθρούς του, π.χ. τους Γαλάτες του Βρέννου.

Στο Τέλος του Κόσμου θα ανασυσταθεί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από δέκα Βασιλεία/βασιλείς/κέρατα, τα οποία θα ενώσει ως αρχηγό τους ο #Χ, θα είναι ένα ισχυρό και πλούσιο κράτος, όμως σύντομα θα γίνει απολυτά ασεβές και φιλοπόλεμο με ηγέτη του τον #Χ, καθ θα μπει σε πόλεμο και κατακτήσεις κατά των λαών της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και των Βασιλείων του Νότου, του Απώτατου Βορρά και της Ανατολής και στο τέλος λόγω της ασεβείας του θα το κατέστρεψε με φωτιά ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός κατά την Β΄ Αυτού Παρουσία.

Η Ατλαντίδα χωρίζονταν σε δέκα Βασιλεία, με τον Άτλαντα να είναι βασιλιάς του μεγαλύτερου και οι εννιά αδερφοί του των άλλων εννέα, ήταν ισχυρό και πλούσιο κράτος, όμως σύντομα έγινε ασεβές και φιλοπόλεμο, μπήκε σε πόλεμο και κατακτήσεις κατά των λαών της Μεσογείου και στο τέλος λόγω της ασεβείας της με Κατακλυσμό και εκρήξεις Ηφαίστειων ο Δίας και ο Ποσειδώνας την κατέστρεψαν (https://alophx.blogspot.com/2019/03/blog-post_24.html, https://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_2.html).

Η Νύφθυ όμως έκανε έναν νόθο γιο με τον Όσιρι χωρίς αυτός να το καταλάβει, τον Ανούβη, όπως ακριβώς συνέβη και με τον Ιούδα και την νύφη του την Ταμάρ.

Αντίστοιχα ξεγέλασαν τον πατέρα τους και έκαναν παιδιά μαζί του, η Σμύρνη για 12 νύχτες με τον Θεία και η Βαλέρια με τον Βαλέριο, όπως ακριβώς έκαναν και οι κόρες του Λωτ για 2 νύχτες και γέννησαν μαζί τους τον Μωάβ και τον Αμμών.

Ο Μίνωας λέγεται ότι είχε έναν γραμματικό με το όνομα Μάρνα που τον βοηθούσε στην συγγραφή των νόμων, όπως και ο Προφήτης Ιερεμίας τον Βαρούχ για τις Προφητείες του και ο Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής τον Πρόχορο στην Αποκάλυψη του Ιωάννη.

Στον ναό του Σαράπι στο Κανεάρπο της Αλεξάνδρειας λέγεται ότι γινόταν με την χρήση μηχανήματων «ψευτοθαύματα», όπως ακριβώς και στο νεκρομαντείο του Αχέροντα, όπως ακριβώς έκαναν και οι ιερείς του Βηλ επί Προφήτη Δανιήλ. 

Λέγεται ότι μετά τον θάνατο του βασιλιά πατέρα τους Ουρανού, οι τρεις γιοι του ήταν οι Κρόνος, Τιτάν και Ιαπετός (για κάποιους οι Χαμ, Σηθ και Ιαπετός/Ιάφεθ, οι τρεις γνωστοί γιοι του Νώε).

Γίγας στην Ασία σημαίνει τον άθεο, τον απότακτο και απειθή, στα Εβραϊκά σημαίνει τον ισχυρό δυνάστη και τον ορμητικό, ενώ στα Ελληνικά σημαίνει αντίστοιχα τον γηγενή, ενώ για τους Φοίνικες οι Γίγαντες ήταν οι  ασεβείς άνθρωποι. 

Ο Τυφώνας είναι για κάποιους ο βασιλιάς Ωγ της Παλαιάς Διαθήκης).

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι Αρπυίες ήταν ακρίδες που έπεσαν στην χώρα του Φινέα, μαζί με πείνα και ξηρασία και τότε φύσηξε Βόρειος Άνεμος από τον Κόλπο της Ιωνίας και αυτές πνίγηκαν στην θάλασσα, όπως ακριβώς και στην πληγή των Ακίδων του Φαραώ ο Θεός έφερε αντίθετο άνεμο και αυτές πνίγηκαν όταν τέλειωσε η πληγή αυτή στην Ερυθρά Θάλασσα.

Ο Οδυσσέας κάλεσε από τον Άδη με τελετουργίες από τις οδηγίες της Κίρκης το «πνεύμα του Τειρεσία» για να του «μαντέψει» το μέλλον του, όπως ακριβώς και ο Σαούλ κάλεσε από τον Άδη με τελετουργίες της νεκρομάντισα το «πνεύμα του Προφήτη Σαούλ» για να του προφητεύσει το μέλλον του.

Με πέτρα σκότωσε ο Δαβίδ τον Γολιάθ και ο Αχιλλέας τον Κύκνο, ενώ και ο Διομήδης τραυμάτισε τον Έκτορα με πέτρα.

Τόσο ο Οδυσσέας, όσο και ο Προφήτης Ηλίας ήταν και οι δύο ναυτικοί, οι οποίοι έζησαν μία πολύ επικίνδυνη ζωή στην θάλασσα και στην συνέχεια πήραν ένα κουπί και έφτασαν και οι δύο σε ένα σημείο που οι άνθρωποι δεν ήξεραν την θάλασσα και το τοποθέτησαν στο σημείο αυτό.

Η Ιώ ζούσε άσωτη ζωή σαν ζώο και πήγαινε από τόπο σε τόπο, μέχρι που έφτασε στην Αίγυπτο και άλλαξε τρόπο ζωής και έγινε ξανά από άνθρωπος ζώο, όπως και ο Ναβαχοδονόσορας ο Α΄ ο Μέγας έζησε μία ζωή εφτά ετών με μυαλό ζώου μέχρι να επανέλθει ξανά στην ανθρώπινη μορφή και νοημοσύνη ξανά.

Νάνος περιπλανώμενος ονομάστηκε ο Οδυσσέας στην δεύτερη φορά που ήρθε στην Ιταλία, όπως περιπλανώμενος ονομάστηκε και ο Κάιν.

Κάποιοι λένε ότι υπήρχε ένας γιος του Περσέας με το ονομα Ερυθρός (Κοκκίνος), όπως ακριβώς και ο Ησαυ/Εδώμ στην Βίβλο (που σημαίνει επίσης Ερυθρός/Κόκκινος).

Έκοψαν τα άκρα των Δάχτυλων της Αναφαίρετης οι γονείς της όταν αυτή προσπάθησε να βοηθήσει χωρίς την θέληση της στην διαφθορά της, όπως έκαναν και οι Ισραηλίτες με τον βασιλιά Αδωνί-Βεζέκ κόβοντας τις άκρες των δαχτύλων του, όπως είχε κάνει και αυτός σε άλλους 70 βασιλιάδες.

Αλλά και ο Μενέλαος έκοψε τα αυτιά, τα ματιά και τα χεριά του Δηίφοβου, όπως και οι Τρώες του Σίμωνα, εξάδελφου του Οδυσσέα και ο Ιησούς του Ναυή τα μεγάλα δάχτυλα του Αδωνί-Βεζέκ που είχε κάνει το ίδιο σε άλλους 70 βασιλιάδες.

Η Αναξάρετη λέγεται ότι την πέτρωσε η Αφροδίτη, όπως και ο Ερμής τον Βάτι, όπως και την γυναικά του Λωτ ο Θεός.

Ο Κάστωρ ο Υλακίδης από την Κρήτη είχε πολλά αδέρφια, αλλά αυτός ήταν νόθος και μεγάλος πολεμιστής (και ναύαρχος), όπως και ο Κριτής Ιαφθάε στο Αρχαίο Ισραήλ.

Ο Ζευς λέγεται ότι μεταμφιεσμένος σε άνθρωπο δοκίμαζε τους Φρύγες, όπως και ο Θεός έκανε με τους Σοδομίτες.

Ο Κηφέας ήταν βασιλιάς της Ιόπης ή της Αιθιοπίας.

Οι ασεβείς της Φρυγίας αφανίστηκαν με Κατακλυσμό από τον Δία και σωθήκαν μόνο οι ευσεβείς Φιλήμων και η σύζυγος του Φρύγα που τον φιλοξένησαν, όπως ακριβώς έγινε με τον Λωτ και την οικογένεια του όταν φιλοξένησαν τους δύο Αγγέλους στα ασεβή και αμαρτωλά Σόδομα.

Δεν πείραξαν το σπίτι του Αντήνωρ και του Αινεία οι Αχαιοί και μάλιστα έστειλαν στρατό για να προσέχει τις κατοικίες τους όταν έπεσε η Τροία και μάλιστα επειδή ο Ανηφόρας φιλοξένησε τους πρέσβεις των Αχαιών και τους φυγάδευσε και μάλιστα έβαλαν στο σπίτι του Αντήνωρ στην θύρα δέρμα λεοπάρδαλης οι Αχαιοί για να το αναγνωρίζουν οι Αχαιοί στρατιώτες και να μην το πειράξουν.

Αντίστοιχα και οι Ισραηλίτες δεν πείραξαν το σπίτι της Ράαβ οι και μάλιστα έστειλαν στρατό για να προσέχει τις κατοικίες τους όταν έπεσε η Ιεριχώ και μάλιστα επειδή η Ράαβ φιλοξένησε τους κατασκοπους των Αχαιών και τους φυγάδευσε και μάλιστα έβαλαν στο σπίτι της κόκκινο σκοινί οι κατάσκοποι για να το αναγνωρίζουν οι Ισραηλίτες στρατιώτες και να μην το πειράξουν.

Η Ροδόπης λέγεται ότι ήταν πόρνη σαν την Ράαβ, όπως και η κορη του Φαραω Χέοπα.

Ο Αχιλλέας έλεγε ότι δεν θα φάω και δεν πιώ μέχρι να σκοτώσω τον Αχιλλέα, όπως και ο Δαβίδ όταν πέθανε ο γιος του ενός είδους πένθους και νηστείας.

Έπλεναν και έλουζαν τους ξένους στο παλάτι του Οδυσσέα, ο οποίος δέχτηκε μόνο ένα ποδόλουτρο, όπως και ο Αβραάμ και ο Λωτ τα ποδιά των ξένων και τους φιλοξενούσαν όλοι τους.

Μία δούλα έριξε κατάρα στους μνηστήρες που έπιασε και τελικά είχαν όλοι τους ένα βίαιο τέλος, όπως και ο Ιωθάμ έριξε κατάρα στον Αβιμέλεχ και στους κάτοικους της Συχέμ και είχαν και όλοι τους ένα πολύ κακό τέλος και στις δύο περιπτώσεις για τις αδικίες, την ασέβεια, την κακία και την αρπαγή με την βία ξένων αγαθών και εξουσίας.

Οι ολύμπιοι δήθεν «θεοί» έπαιρναν μορφές θνητών για να επισκεφτούν και να δοκιμάσουν τους θνητούς, όπως συνέβη με τον Κύριο στα Σόδομα και τα Γόμορρα, βοηθούσαν με την μορφή αυτή τους ανθρώπους σαν τους Αγγέλους ή τους τιμωρούν σαν τους δαίμονες.

Οι απόγονοι των Τιτάνων ήταν ασεβείς όπως αυτοί και τους κατέστρεψε με Κατακλυσμό ο Δίας, όπως ακριβώς και ο Θεός τους Γίγαντες, απογόνους των γιων του Σηθ και των κορών του Κάιν στην Παλαιά Διαθήκη.

Ο Νηλέας και ο Πελίας μεγάλωσαν από την μανά τους Τηρώ στην ερημιά, όπως και ο Ισμαήλ της Άγαρ, ενώ ο Πάλιας εξόντωσε τους Αιολίδες και σώθηκε μόνο ο Ιάσωνας, όπως ακριβώς και ο Αβιμέλεχ τους αδερφούς του και σώθηκε μόνο ο Ιωθάμ και όπως έκανε η Γοθολία και σώθηκε μόνο ο Ιωάς.

Μετά το τέλος του Κατακλυσμού ο Δευκαλίων έκτισε 12 βωμούς στον Παρνασσό στους Δελφούς, όπως και ο Ιησούς του Ναυή Δώδεκα λίθους ως βωμούς στον Θεό στο στρατόπεδο τους όταν πέρασαν τον Ιορδάνη προς την Ιεριχώ.

Μεταμφίεσαν σαν νεκρό τον Ιάσωνα για να τον κρύψουν και να τον φυγαδεύσουν οι γονείς του από την σφαγή των Αιολικών από τον Πελίας, όπως και η θεία του Ιωάς Ιωσαβεέ (ή Ιωσεβά), η οποία ήταν παντρεμένη με τον αρχιερέα Ιωδαέ τον έσωσε από την σφαγή των απογόνων του Δαβίδ από την Γοθολία.

Οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Εβραίοι έλεγαν ότι οι ψυχές όσων θάβονται εκτός της πατρίδας τους δεν βρίσκουν ανάπαυση.

Διαμέλισε σε πολλά κομμάτια την τυραννική γυναικά του Ακαύστου που επηρέαζε αρνητικά τον συζυγο της ο Πυλαίας και δεν βρέθηκε τίποτε από το σώμα της, όπως ακριβώς έγινε με την τυραννική Ιεζάβελ Ακαύστου που επηρέαζε αρνητικά τον συζυγο της Αχαάβ ο Ιού.

Ο Νηλέας είχε δώδεκα γιους σαν τον Ιακώβ, ενώ 12 ήταν και οι Ιωνικές πόλεις στην Μικρά Ασία.

Ο Μελανός επί Θυμοίτη μονομάχησε με τον Ξανθό ως πρωταθλητές του στρατού ο καθένας για να οριστεί ο νικητής μέσω της μάχης αυτής, όπως ακριβώς και ο Δαβίδ επί Σαούλ με τον Γολιάθ.

Ο Νέστωρ έζησε σχεδόν 300 έτη, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι πριν τον Κατακλυσμό του Νώε.

Έστειλε στο νυφικό κρεβάτι του Αδμήτου η Ατρεμή δράκοντες και αυτοί εκδιώχθηκαν με τις συμβουλές του Απόλλωνα, όπως και στο νυφικό κρεβάτι της Σάρας, ο Ασμοδαίος σκότωσε εφτά άντρες της και αυτός εκδιώχτηκε χάρις στις οδηγίες του Αρχάγγελου Ραφαήλ.

Απετράπη η θυσία της Ιφιγένειας από την Αρτέμη, του Φρίξου και της Έλλης από την Νεφέλη και του Ισαάκ από τον Θεό.

Οι απόγονοι του Κυττάρου λέγεται ότι τιμωρήθηκαν από τον Απόλλωνα με το να έχουν οι άλλοι μόνιμοι οργή μεταξύ τους, όπως και οι απόγονοι του Γεχαζί με λέπρα.

Ο Σαλμονέλας λέγεται ότι ήταν ασεβής και έφτιαξε χάλκινοί αδριάντα και χάλκινη γέφυρα και χάλκινους λέβητες στο άρμα του και έκαναν αυτοί θόρυβο σαν κεραυνών, ενώ έριχνε δαυλούς στον ουρανού που έπεφταν και σκότωναν περαστικούς και άλλους τους σκότωναν οι στρατιώτες του και έλεγαν ότι τους σκότωσε ο ίδιος με κεραυνούς και ο Δίας οργίστηκε και τον κατακεραύνωσε μαζί με την πόλη του για την ασέβεια του, όπως έκανε ο Θεός με τα Σόδομα και τα Γόμορρα για την ασέβεια τους και τα έκαψε με φωτιά από τον ουρανό.

Ο Λυκάων λέγεται ότι πρώτος θυσίασε βρέφος στον Δία και ο Δίας κατέβηκε σαν ξένος να δει αν ίσχυαν όσα έκανε και στην οργή του κατέκαψε τον Λυκάονα, τους γιους του και την πόλη του, όπως και η Αγία Τριάδα κατέβηκε με μορφή τριών ξένων και Αγγέλων να δει αν ισχύουν τα όσα αμαρτωλά έκαναν οι Σοδομίτες και οι Γομορίτες και τους έκαψε με φωτιά που έριξε από τον ουρανό.

Οι μνηστήρες αρπάζαν το βίος του Οδυσσέα και βιοπραγούσαν κάτι που προκάλεσε την μνηστηροφονία από τον ίδιο και εμφύλιο πόλεμο, όπως έγινε και με τον βιασμό και βιοπραγία της παλλακίδας του Λευίτη από τους Βενιαμίτες που προκάλεσε πόλεμο όλων των άλλων Ισραηλίτικων φυλών εναντίον τους. 

Ο Ξάνθος λέγεται ότι έκλεψε τα χρήματα του πατέρα του, όπως και ο Μιχαίας της μητέρας του και ο πρώτος τον έδιωξε και η δεύτερη τον καταράστηκε.

Ο Αυνάν και ο Πεισίστρατος, επειδή δεν ήθελαν κάνουν παιδιά με τις συζυγούς τους εκσπερμάτωναν και δεν τις αφήναν επίτηδες έγκυες.

Λέγεται ότι ο βιασμός της Κασσάνδρας από τον Αίαντα ήταν η αίτια που καταστράφηκε ο στόλος των Ελλήνων στην Τροία, όπως και ο φόνος του Κάιν ο λόγος που έγινε ο Κατακλυσμός του Νώε.

Όταν οι Ίωνες κατέλαβαν την Μίλητο έσφαξαν τους αρένες και εδωσαν τις γυναίκες στους άντρες ως συζυγούς τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ισραηλίτες με την πόλη Ιαβίς της Γαλαάδ και εδωσαν στους Βενιαμίτες τις παρθένες της ως συζυγούς τους.

Λέγεται ότι ο Ενδιμίων έπεσε από τον Δία σε αιώνιο ύπνο, όπως και ο Αβιμέλεχ στην Παλαιά Διαθήκη και οι Εφτά Παίδες εν Εφέσω.

Λιθοβολήσαν οι άντρες του Αγαμέμνονα και του Οδυσσέα τον Παλαμήδη ως προδότη, όπως και οι άντρες του Ιησού του Ναυή τον Αχάρ του Ζαμβρί.

Η κορη του Πτερέλαου Καμαθώ έκοψε την χρυσή τρίχα που του έδινε αθανασία και αυτός πέθανε, όπως και η Δαλιδά έκοψε τα μαλλιά του Σαμψών και αυτός έχασε την δύναμη του και συνελήφθη και τυφλώθηκε από τους Φιλισταίους.

Εκτέλεσε τους δολοφόνους του Άπι Τελχίνα και Θεξίνοο ο γιος του Άργος ο Πανόπτης, όπως και ο Αμασίας τους δολοφόνους του πατέρα του Ιωάς.

Η Ατάλαντη ήταν Γοργοπόδαρη, όπως και ο Ασαήλ στο Αρχαίο Ισραήλ.

Απόγονος των Σπάρτων λέγεται ότι ήταν ο Πύθων την εποχή του Πλουτάρχου και αυτός έφερε όπως αυτοί σημάδι στο δέρμα τους, όπως και οι απόγονοι του Ιακώβ στον γοφό.

Στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία οι ήρωες καθαρίζονταν από τους φόνους τους με καθαρμούς, ενώ στον Χριστιανισμό με μετάνοια, εξομολόγηση και κανόνες.

Τον Αμφιάραο λέγεται ότι ο Δίας ότι τον έριξε μέσα στην γη, η  οποία με κεραυνό άνοιξε και τον κατάπιε, όπως ακριβώς συνέβη και με τον βασιλιά Ερεχθέα από τον Ποσειδώνα όταν αυτός χτύπησε με την τρίαινα του το έδαφος, ενώ το ίδιο έπαθε και ο Τροφώνιος στην Λιβαδειά, όπως ακριβώς στην Παλαιά Διαθήκη οι αντάρτες κατά του Προφήτη Μωυσή και Ααρών Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ άνοιξε η γη και τους κατάπιε.

Για κάποιους ο Αμφίαραος έπεσε σε ένα χάσμα και το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ καθώς υποχωρούσε, όπως ακριβώς έγινε και με τους βασιλείς των Σοδόμων και των Γομόρρων όταν ηττήθηκαν από τον Χολοδογόμερ και κατά την υποχώρηση τους έπεσαν σε λάκκους πίσσας.

Οι κατάσκοποι των Ηρακλειδών ήρθαν στην κορη του Κριού και πήραν πληροφορίες για την Σπαρτή και φυγαδευτήκαν από αυτή και σαν ανταμοιβή την έσωσαν αυτή και όλη την οικογένεια της όταν κατέλαβαν την πόλη αυτή.

Αντίστοιχα και οι κατάσκοποι των Ισραηλιτών ήρθαν στην Ράαβ και πήραν πληροφορίες για την Ιεριχώ και φυγαδευτήκαν από αυτή και σαν ανταμοιβή την έσωσαν αυτή και όλη την οικογένεια της όταν κατέλαβαν την πόλη αυτή.

Ο Τροφώνιος και ο Αγαμήδης έκλεβαν από το θησαυροφυλάκιο του βασιλιά της Ήλιδας Αυγεία χρήματα από μία κρύπτη και κρυφή μηχανική θύρα που είχαν κατασκευάσει και τελικά τιμωρήθηκαν από τον βασιλιά όταν τους ανακάλυψε.

Αντίστοιχα, οι ιερείς του Βηλ στην Βαβυλώνα, οι οποίοι έκλεβαν τις προσφορές του Πέρση βασιλιά Κυρού του Μεγα, από μία κρύπτη και κρυφή μηχανική θύρα που είχαν κατασκευάσει και τελικά τιμωρήθηκαν από τον βασιλιά όταν τους ανακάλυψε χάρις στον Προφήτη Δανιήλ. 

Τον Αριών τον πέταξαν στην θάλασσα οι Κορίνθιοι ναύτες, αλλά τον έσωσαν δελφίνια, όπως και τον Προφήτη Ιωνά που έμεινε τρεις μέρες στην κοιλιά του κήτους (όπως ο Ηρακλής στο κήτος της Ησιόνη, αλλά και ο Ιάσωνας στον Δράκο από το Χρυσόμαλλο Δέρας).

Ο Επιμενίδης λέγεται ότι κοιμήθηκε πολλές δεκαετίες και ξύπνησε όταν αυτές τέλειωσαν όπως ακριβώς και ο Αβιμέλεχ στην Παλαιά Διαθήκη ή οι Εφτά Παίδες εν Εφέσω, ενώ όλοι αυτοί όταν ξυπνήσαν δεν γνώριζαν πια κανένα, ενώ ο Επιμενίδης έζησε πάνω από 110 έτη σαν τον Συμεών τον Θεόδοχο.

Ο μη νόμιμος γιος του Αβραάμ έφυγε με την μανά του την Άγαρ όταν ήρθε ο νόμιμος Ισαάκ, όπως και ο μη νόμιμος γιος του Αιγέα Μήδος/Πολυξένης έφυγε με την μανά του Μήδεια όταν ήρθε ο νόμιμος Θησέας.

Ο Απόλλωνας λέγεται ότι παντρεύτηκε την Βαβυλωνία και γέννησε τον Άραβο, γιατρό που έφερε στην Αραβία σε αυτόν και από αυτόν πήρε το ονομα του, ενώ άλλοι λένε ότι η Αραβία πήρε το ονομα της από την Αραβική λέξη Εβέρ που σημαίνει σκότος. 

Οι άνθρωποι πριν τους Κατακλυσμούς του Νώε και του Δευκαλίωνα ζούσαν εκατονταετίες και μετά δεκαετίες, ενώ από τους Κατακλυσμούς αυτούς αφανίστηκαν οι Γίγαντες και το Χάλκινο γένος αντίστοιχα που ήταν ασεβείς και απόλυτα αμαρτωλοί.

Ο Ιαπετός ως ο προγενήτορας της ανθρωπότητας, ταυτίστηκε αργότερα με τον Ιάφεθ (יֶפֶת), τον γιό του Νώε, με βάση την ομοιότητα των ονομάτων τους και την παράδοση που αναφέρει ο Ιώσηπος στην Αρχαιολογία των Ιουδαίων, η οποία τοποθετεί τον Ιάφεθ σαν τον πρόγονο των "Ιαφεθιτών", δηλαδή τους Ινδοευρωπαίους.

Ο Πύραμος βρήκε την καλύπτρα της Θίσβης ξεσκισμένο από λιοντάρι και πίστεψε ότι την έφαγε λιοντάρι και απελπίστηκε και καταθλίβηκε, όπως ακριβώς και ο Ιακώβ, ο πατέρας του Δίκαιου Ιωσήφ όταν αυτοί του παρουσίασαν τον χιτώνα του με αίμα ζώου, αυτός πίστεψε ότι πέθανε και τον έφαγε ένα θηρίο και απελπίστηκε και καταθλίβηκε.

Ο Κουρήτες και ο Θησέας όπως και ο Σαμψών αφιέρωσαν την κόμη τους στον Θεό.

Ο Τάρταρος λέγεται ότι ήταν βάρβαρος τύραννος της Μελίτης της Θεσσαλίας που βίαζε παρθένες  αφού πρωτα της απήγαγε, σαν τον γιο του Σαντάμ Χουσεΐν Ουντάι και κάποια στιγμή προσπάθησε να απαγάγει και να βιάσει την πανέμορφη παρθένα Ασπαλίδα και όταν έμαθε αυτή τι ήθελε να κάνει αυτοκτόνησε, όπως και η γυναίκα του Κολλατίνου Λουκρητία όταν την βίασε ο γιος του τυράννου Ταρκυνίου του Β΄ του Υπερήφανου Σίξτος.

Τότε, ο αδερφός της Ασπαλίδας Εγιστεύς, γιος του Αργαίου μπήκε μεταμφιεσμένο σε αυτή στα διαμερίσματα του τυράννου και τον σκότωσε με ένα κρυμμένο στα ρούχα του σπαθί, όπως ακριβώς σκότωσε και ο Κριτής Εούδ τον Μωαβίτη βασιλιά Εγλών.

Ο Ηρακλής λέγεται ότι πολεμώντας την Λερναία Ύδρα πληγώθηκε και απέκτησε μία πληγή αγιάτρευτη και πήγε στην Παλαιστίνη και εκεί βρήκε ένα βότανο που γιάτρεψε την ανίατη πληγή του και έκτισε εκεί μία πόλη, την Άκη.

Όμως μόνο η νόμιμη κόρη του Λάιου, η Σφίγγα ήξερε το αίνιγμα από τον πατέρα της και ρώταγε τους νόθους για αυτό και όσους δεν τον ήξεραν τους σκότωνε στον αγώνα για εξουσία και τον θρόνο, όπως και οι Ισραηλίτες σκότωναν σε μάχη όσους Εφραιμίτες δεν ήξεραν να προφέρουν σωστά την λέξη Σχιββώλεθ (την οποία αυτή πρόφεραν ως Σιββώλεθ).

Ο Ευρύμαχος κορόιδευε τον Θησέα για φαλακρά και τιμωρήθηκε για αυτό, όπως και τα παιδιά που για τον ίδιο ακριβώς λόγο κορόιδευαν τον Προφήτη Ελισαίο. 

Οι Διόσκουροι αρπάξαν τα βόδια του Αφαρέα και τα εδωσαν ως γαμήλιο δώρο, όπως και ο Σαμψών τα υπάρχοντα τριάντα αντρών από την Ασκαλώνα και τα έδωσε ως βραβείο στους Φιλισταίους.

Θαύμασαν οι δημογέροντες την ομορφιά της Ελένης όταν αυτή βγήκε να παρακολουθήσει την μονομαχία του Μενέλαου με τον Πάρη, όπως και οι δύο δικαστές και οι συγγενείς και λαός της Σουζάνας στην δική της.

Πάρα πολύ όμορφη λέγονταν ότι ήταν η Ελένη στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, όπως και η Σουζάνα, η Εσθήρ και η Ιουδίθ στην Παλαιά Διαθήκη, με την Ελένη και την Εσθήρ να παντρεύονται βασιλιάδες.

Οι Διόσκουροι θεωρούνταν προστάτες των ναυτικών, όπως και ο Αχιλλέας και ο Άγιος Νικόλαος.

Ο Πέλοπας έλεγε ότι θα δώσει το μισό του Βασίλειο στον Μυτίλο, όπως έλεγε και ο Αχασβήρος στην Εσθήρ.

Ο Ζευς κατακεραύνωσε το σπίτι του Μυτίλου, όπως ο Θεός έκαψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Ο Τάνταλος ήταν βασιλιάς της Φρυγίας το 3.913 π.Χ.

Θυσίαζε ανθρώπους και φονεύσαν τον Τάνταλο ρίχνοντας τον από την κορυφή ενός ναού και για αυτό έλεγαν ότι τάχα έπεσε από τον ουρανό, ενώ δεν σκότωσε τον Δία, αλλά του έκοψε όταν τραυματίστηκε το κατεστραμμένο κομμάτι του δέρματος του και το νέο δέρμα που του βγήκε ήταν τόσο λευκό που είπαν τάχα ότι ήταν ελαφαντοστεινό και οι απόγονοι του το είχαν σαν σήμα στα λάβαρα και τις σημαίες τους για να θυμούνται το γεγονός και τον Πέλοπα και τον Τάνταλο λέγεται ότι τον άρπαξε κάποιος πειρατής και για αυτό λέγεται ότι τον άρπαξε τάχα ο Ποσειδώνας και ένας εχθρός του έπλασε τον μύθο ότι τάχα κατακρεουργήθηκε.

Ο Πέλοπας κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Απίας και της έδωσε το ονομα του (Πελοπόννησος), όπως και μέσω επιγαμιών των γιων του με τις κόρες των Βασιλείων της.

Ο Πέλοπας σκότωσε με δόλο τον Στύμφαλου και διασκόρπισε τα κομμάτια του, όπως έκανε και η Μήδεια όπως λέγεται με τον Άψυρτο, αλλά και ο Λευίτης την παλλακίδα που του σκότωσαν οι Βενιαμίτες της Γαβαών.

Το ξίφος του Πέλοπα βρίσκονταν αφιερωμένο στην Ολυμπία, του Ωρίωνα το είχαν ο Αχιλλέας και ο Διομήδης, του Μέμνωνα αφιερώθηκε στον ναό του Ασκληπιού, όπως και ο Δαβίδ είχε αφιερώσει το ξίφος του Γολιάθ στον ναό της Νωβ.

Όταν ο Ατρέας έδειξε στον Θυέστη τους νεκρούς γιους του ο Ηλιός λέγεται ότι γύρισε πίσω (ή όταν πήρε από αυτόν την εξουσία), όπως και ο Ηλιός στάθηκε επί Ιησού του Ναυή και η σκιά γύρισε πίσω επί της Βασιλείας του Ιούδα Εζεκία.

Ο Θυέστης κοιμήθηκε χωρίς να το καταλάβει με την κορη του Πελοπίδα και γέννησε τον Αίγισθο, αλλά και η Τιμ άνδρα με τον γιο της Αιγύπτιο, όπως και ο Λωτ με τις δύο κόρες του και γέννησε τους Μωάβ και Αμμών, αλλά και ο Ιούδας με την νύφη του Ταμάρ.

Η Ηλέκτρα δεν ολοκλήρωσε τον γάμο με τον πρώτο άντρα της, όπως και η Σάρρα γυναικά του Τωβία από τους πρώτους εφτά άντρες της.

Μετά τον φόνο της μάνας του Κλυταιμνήστρας ο Ορέστης έτρεχε από τόπο σε τόπο, όπως και ο Βελλεροφόντης όταν έπεσε από τον Πήγασο, αλλά και ο Κάιν μετά τον φόνο του αδερφού του Άβελ.

Λέγεται ότι οι Ορέστες, φυλή των Μολοσσών κατάγονταν από τον Ορέστη, όπως και οι Ισραηλίτες από τον Ισραήλ/Ιακώβ.

Ο Αχιλλέας και ο Πάτροκλος, όπως και ο Ορέστης και ο Πυλαδής ήταν κολλητοί, όπως ο Ηφαιστίων και ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Δαβίδ και ο Ιωανάθαν.

Το ένα δέκατο των λαφύρων έδωσε στους Δελφούς ο Νεοκλής, η Ροδόπη, οι Επίγονοι των Επτά επί της Θήβας, όπως και ο Αβραάμ στον Μελχισεδέκ, ενώ και ο Τωβίτ έδινε το ένα δέκατο των εισοδημάτων του στον Θεό.

Λέγεται ότι βρέθηκαν τα οστά του Πάλλα επί Ερρίκου του Γ’ τον 13^ο Αιώνα μ.Χ. και αυτά ήταν τεράστια σαν του Θησέα και του Ορέστη και σαν των Ανθάκι στην Παλαιά Διαθήκη.

Τόσο ο Σάρων στην Τροιζήνα, ο Ωρίων, όσο και ο Νέμρωδ λέγεται ότι ήταν και οι δύο έμπειροι κυνηγοί.

Τόσο ο Αιακός, ο Αριστίων, όσο και ο Προφήτης Σαμουήλ με την Ευσεβία και τις προσευχές τους σταμάταγαν αρρώστιες.

Έμπειρος τέκτονας ήταν ο Έπειος που έκτισε τον Δούρειο Ίππο, όπως και ο Χιράμ που έκτισε τον Ναό του Σολομώντα.

Ο Άλικος φιλοξενούσε ξένους, όπως ακριβώς ο Αβραάμ και ο Λωτ.

Κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λόκρος από τον Ηρακλή, όπως και Αχαάβ στην μάχη από τους Φιλισταίους.

Την συζυγο του Ωρίων την έριξε λέγεται η Ήρα στον Άδη, όπως και ο Δίας τον Σίσυφο, η Ημίθεα εξαφανίστηκε με τον θάνατο του αδερφού της Τένη από τον Αχιλλέα σε μάχη και είπαν ότι την κατάπιε η γη, όπως ακριβώς ο Θεός έριξε στον Άδη τους αντάρτες κατά του Προφήτη Μωυσή Κορέ, Δαθάν και Αβιρώμ.

Εξόντωσε τους Τρώες μονάρχες και κατέστρεψε την Τροία ο Αγαμέμνονας και ο Μενέλαος, όπως και ο Ιησούς του Ναυή την Ιεριχώ.

Ο Πολύδωρος ήταν γοργοπόδαρος σαν τον Ασαήλ.

Τόσο ο Ηρακλής, όσο και ο Δαβίδ και ο Αινείας και ο Πάρης ήταν και βοσκοί.

Ο Αινείας πήγε στον Άδη για να επικοινωνήσει με το πνεύμα του πάτερα του με τις οδηγίες της μάγισσας Κίρκης, όπως και ο Σαούλ κάλεσε το πνεύμα του Προφήτη Σαμουήλ με την βοήθεια μίας νεκρομάντισα.

Ο Αινείας κάλεσε τον Τόρνο σε μονομαχία, όπως και ο Γολιάθ τους Ισραηλίτες και τον Δαβίδ.

Η παλλακίδα του πάτερα του Φοίνικα και γιος του Ιακώβ Ιωσήφ ο Δίκαιος επέστρεψαν και οι δύο από αιχμαλωσία.

12 βωμούς έστησαν οι Αργοναύτες όταν έφτασαν στην Ασία στην περιοχή του Βυζάντιου, όπως και ο Ιησούς του Ναυή όταν πέρασαν οι Ισραηλίτες τον Ιορδανή ποταμό στον δρόμο για την Ιεριχώ έστησε δώδεκα μεγάλες πέτρες.

Οι μνηστήρες φέρονταν με κακιά και ασέβεια και βία στους φιλοξενούμενους στο παλάτι του Οδυσσέα, ενώ ανάγκαζαν και τις δούλες του Οδυσσέα με την βία να πλαγιάζουν μαζί τους, όπως ακριβώς και οι δύο γιοι του Κριτή Ηλεί, Χοφνί και Φινεές ανάγκαζαν και αυτοί τις προσκυνήτριες και τις γυναίκες του ναού στην Σιλώ να πλαγιάζουν μαζί τους, ενώ ήταν ασεβείς και βίαιοι με τους προσκυνητές και είχαν όπως και οι  μνηστήρες ένα πολύ βίαιο και αιματηρό τέλος σε μάχη.

Ο Εύφημος λέγεται ότι ήταν γιος του Ποσειδώνα και περιδιάβαινε την θάλασσα γιατί ήταν πολύ έμπειρος ναυτικός, ενώ έλεγαν ότι τάχατες με την βοήθεια του Ποσειδώνα περπάταγε τάχατες πάνω σε αυτή, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Στον Ηριδανό Ποταμό τρόμαξε η Ήρα με αστραπές τους Κολεούς, όπως και ο Θεός επί Προφήτη Σαμουήλ τους Εβραίους στα Γάλγαλα.

Οι Αργοναύτες στην επιστροφή τους γύρισαν από την Κρόνιο Θάλασσά, αλλά και την Νεκρά Θάλασσα, δηλαδή τον Παγωμένο Ωκεανό για τους Αρχαίους Έλληνες, όπως ονομάζονταν Νεκρά Θάλασσα στο Ισραήλ οπού βυθίστηκαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα και δεν έχει ζωή λόγω της υψηλής ποσότητας άλατος που περιέχει.

Ο Τωβίτ έθαβε τα πτώματα των συμπατριωτών του παρά την απαγόρευση που είχε επιβάλει ο τυραννικός και ασεβής βασιλιάς Εμμενάσαρου με κίνδυνο της ζωής του της λόγω ευσέβειας του στον Θεό, όπως ακριβώς και η Αντιγόνη έθαψε το πτώμα του αδερφού της Πολυνείκη παρά την απαγόρευση που είχε επιβάλει ο τυραννικός και ασεβής βασιλιάς Κρέοντα με κίνδυνο της ζωής της λόγω της ευσέβειας της.

Ο Ασκληπιός λέγεται ότι γεννήθηκε με καισαρική τομή από τον Απόλλωνα, ενώ και στο Αρχαίο Ισραήλ έκαναν καισαρική οι Εβραίοι σε δίδυμα για να διαχωρίσουν τα πρωτοτόκια.

Έγινε Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο υπό την ηγεσία του Προφήτη Μωυσή, όπως και των Δαναΐδων υπό την ηγεσία του Δαναό και των λαών τους, δύο αλλοφύλων πριγκίπων της Αιγύπτου, οι οποίοι καταπιέζονταν από έναν τύραννο Αιγύπτιο Φαραω και στην συνέχεια αυτοί τους καταδίωξαν και ο στρατός τους καταστράφηκε, ενώ έχασαν και τους γιους τους. 

Για άλλους βασίλεψε αρχικά ο Αίγυπτος στην Αίγυπτο και στην συνέχεια τον έδιωξε ο Δαναός, αλλά όταν οι γιοι του Αίγυπτου μεγάλωσαν ο Αίγυπτος επέστρεψε και έδιωξε τον Δαναό από την εξουσία της Αιγύπτου μετά από μία μεγάλη μάχη στις όχθες του Νείλου και τότε ο Δαναός έφυγε για την Ελλάδα.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είπε στους Άγιους Αποστόλους για την Ιεραποστολή: «Σας στέλνω σαν σε πρόβατα αναμεσά σε λύκους», όπως και ο Θήρας είπε στον γιο του Οιόλυκο ότι αν έμενε στην Σπαρτή θα ήταν σαν πρόβατο εν μέσω λύκων.

Ο Φείδωνας με την προσευχή του έφερε κεραυνό, όπως και ο Προφήτης Σαμουήλ προσευχόμενος στον Θεό. 

Μετά την δολοφονία του Κήτους που πήγε να σκοτώσει την Ανδρομέδα, ο Περσέας έπλυνε τα χέρια του στην Παλαιστίνη.

 Όπως ο Σαμψών βρήκε και μετέφερες μελί από μέλισσές που έφτιαξαν μελίσσι μέσα σε ένα κόκαλο λιονταριού που είχε σκοτώσει, όπως ακριβώς και μέσα σε κοκάλα από ένα αηδόνι, ένα λιοντάρι, ένα γουρούνι και ενός γάιδαρου μετέφερες ο Διόνυσος ένα κλήμα αμπέλι στην Ελλάδα.

Τον κάτοικο της Λουδ που τους βοήθησε να καταλάβουν την πόλη Λουδ οι Εβραίοι τον άφησαν να φύγει με την οικογένεια του και αυτός πήγε στην χώρα των Χετταίων και έκτισε εκεί μία άλλη πόλη με το ίδιο ονομα.

Αντίστοιχα και τον Αινεία της Τροίας που κουβαλούσε εν μέσω άλωσης της πόλης τον πατέρα του στους ωμούς του και κράταγε με το χέρι του τον γιο του, οι Έλληνες τον άφησαν να φύγει με την οικογένεια του και αυτός πήγε στην Ιταλία και έκτισε εκεί μία άλλη πόλη Άλμπα Λόνγκα (ή για άλλους την πρόδρομο πόλη της Ρώμης εκεί που κτίστηκε μετέπειτα αυτή).

Ο Προφήτης Ιερεμίας έλεγε ότι η Αίγυπτος είναι μία αγελάδα τσιμπημένη από μύγα (δηλαδή τους Βαβυλώνιους), όπως έγινε και με την μεταμορφωμένη από τον Δία Ιώ με την μύγα που έστειλε εναντίον της η Ήρα.

Έκανε νηστεία μέχρι να εκδικηθεί τον θάνατο του Πάτροκλου ο Αχιλλέας μην τρώγοντας και μην πίνοντας τίποτε, όπως και ο Δαβίδ για τον θάνατο του Ιωανάθαν και του Σαούλ, αλλά και του Αβενήρ. 

Έμειναν αχώριστοι στην ζωή και στον θάνατο και πέθαναν μαζί ο Σαούλ και ο Ιωανάθαν και οι Διόσκουροι.

Ο Ρωμαίος (Βυζαντινός) Αυτοκράτορας (Κωνσταντίνος ο Ε’ και Ηράκλειος) που σκότωσε έναν δράκο (τον «Περσικό Δράκο ο Ηράκλειος») που φύλαγε ένα υδραγωγείο. Η αποκατάσταση του 8^ου Αιώνα μ.Χ. του υδραγωγείου του Ουάλεντος, που κατέστρεψαν οι Άβαροι το 626 μ.Χ., ήταν «αρκετά εντυπωσιακή για να ξεχυθεί σε άλλες αρένες, δημιουργώντας τον μύθο του Κωνσταντίνου Ε΄ ως δρακοκτόνου σαν τον Άγιο Γεώργιο, σύμφωνα με τον οποίο ο Βασιλιάς έδιωξε έναν δράκο που έφραζε ένα υδραγωγείο του οποίου η φρικτή μυρωδιά σκότωσε πολλούς» (https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2023/11/blog-post_34.html?m=1&fbclid=IwAR12Iip2_owmpEHIT_WOdZ4sn7allPGL8QkYs3b1E_cJmBDW-nG9H_WN8_Q).

Και όπως ο Θεός, η Αγία Τριάδα πήρε την μορφή Αγγέλων για να κατοπτεύσει τα Σόδομα, έτσι και ο Οδυσσέας μεταμφιέστηκε σε ζητιάνο για να κατασκοπεύσει την κατάσταση στο παλάτι του στην Ιθάκη.  

Όπως δεν έγινε τελικά θυσία τους από τον Αβραάμ όταν ο Θεός με Άγγελο τον απέτρεψε  και έβαλε στη θέση του  για θυσία ένα κριάρι,  έτσι και στην περίπτωση της Ιφιγένειας  η θυσία δεν έγινε  όταν η θεά Άρτεμη πήρε την Ιφιγένεια και έβαλε στην θέση της για θυσία ένα Ελάφι. 

Τρεις Λέοντες σκότωσε ο Ηρακλής, της Νεμέας, του Κιθαιρώνα και της Λέσβου.

3 ήταν οι Χάριτες και 3 οι Ώρες. 

Ο Αββάς Ισχυρίωνας να χώριζε την πορεία την ιστορική του Χριστιανισμού σε τρεις περιόδους:

* Σ’ εκείνη την οποία ζούσε τότε, 4ος – 5ος Αιών κάπου εκεί.

* Κατόπιν σε μια άλλη εποχή που βρίσκεται ανάμεσα στην δική του εποχή και εις την εποχή που θα χαρακτηρίζει τα έσχατα, έσχατα θα πει τελευταία, τα έσχατα της ιστορίας.

* Και τέλος η τρίτη εποχή που είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα έσχατα, δηλαδή η τελευταία εποχή πριν έρθει ο Χριστός για δεύτερη φορά.

Αυτή βέβαια η διαίρεσις δεν αναφέρεται αποκλειστικά στους διωγμούς του Χριστιανισμού, αλλά αναφέρεται εις το ήθος και εις την πίστη των Χριστιανών. Πως δηλαδή, ποια θα είναι η ποιότητα των Χριστιανών. Και βάζει αυτές τις τρεις περιόδους.

Στην πρώτη περίοδο βάζει ότι οι Χριστιανοί θα έχουν έργον. Δηλαδή τι είναι το έργον, να εξηγήσω. Είναι η αγάπη. Όταν λέμε αγάπη ίσον έργον. Αγάπη ίσον πράξις. Αγάπη ίσον άσκησις. Προσέξτε αυτό το σημείο: άσκησις. Πράγματι μελετούμε τους Πατέρες της ερήμου, το Γεροντικό επί παραδείγματι, και όταν δούμε το τι άσκηση έκαναν, ειλικρινά αγαπητοί μου ιλιγγιούμε.

Στη δεύτερη περίοδο, βρίσκομε να λέγει ο Αββάς Ισχυρίων ‘το μισό έργον’. Αυτά λέει που κάνουμε εμείς, ύστερα από εμάς θα έρθουνε κάποιες γενεές που θα κάνουν το μισό έργο από εκείνο που κάνουμε εμείς.

Και στην τρίτη περίοδο, που βλέπομε ότι τότε οι Χριστιανοί δεν θα έχουν καθόλου έργον παρά μόνον πίστη. Όχι όλοι, μερικοί, και αυτοί οι μερικοί που θα έχουν πίστη δεν θα έχουν άσκηση, αυτοί λέγει ο Αββάς Ισχυρίων, θα είναι ανώτεροι από όλους τους Πατέρες και τους Αγίους και τους πιστούς των προγενεστέρων εποχών.

Είναι περίεργο αυτό, είναι δεακριβώς αντίθετη πορεία από εκείνη την οποία πιστεύουν πολλοί, ότι οδηγούμεθα σε μια μακαριστή εποχή. Δεν οδηγούμεθα, σας το είπα. Να δούμε όμως πως ακριβώς τα πράγματα έχουν. Τι ακριβώς ο Κύριος μας μίλησε γι’ αυτήν την κατάπτωση του έργου, δηλαδή της αγάπης, δηλαδή του ήθους, διότι η αγάπη καθορίζει και το ήθος. Τι μας είπε; Είναι στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον:

Καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. … καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος. Όταν, λέγει, θα έχει πληθύνει η ανομία, η αμαρτία, τότε η αγάπη των πολλών θα έχει ψυγεί, θα έχει γίνει ψυγείο, θα έχει κρυώσει, θα έχει παγώσει.

Αλλά μας ομιλεί ο Κύριος και δια την κατάπτωση της Πίστεως, και μας λέγει: Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;

Όταν, λέει, θα έλθει ο Υιός του ανθρώπου -κάτι λέει πιο πάνω γι’ αυτό βάζει το πλην (αλλά)- εάν έλθει ο Υιός του ανθρώπου θα βρει την πίστη επάνω στην γη; Δηλαδή, όταν θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία θα υπάρχουν πιστοί; Αυτό φανερώνει ότι τα πράγματα είναι πολύ άσχημα (https://romioitispolis.gr/sta-eschata-oi-christianoi-den-tha-echoyn-katholoy-ergo-para-monon-pisti-kai-aytoi-tha-einai-anoteroi-apo-oloys-toys-pateres-kai-toys-agioys-kai-toys-pistoys-ton-progenesteron-epochon/).

Κατά αντίστοιχο τρόποι τέσσερις είναι και οι μεγάλες (και διαδοχικές) Αυτοκρατορίες που θα εμφανιστούν πριν φτάσει το Τέλος του Κόσμου, η Χρυσή (λιοντάρι) των Βαβυλωνίων, ακολούθησε η αργυρή (αρκούδα) των Περσών, αμέσως μετά η χάλκινη (λεοπάρδαλη) των Ελλήνων και τέλος η σιδερένια (το άγριο δεκακέρατο θηρίο που αντιπροσώπευε τις σιδερένιες λεγεώνες της Ρώμης ή τα σημερινά «σιδερένια τανκς» της ΕΕ) Ρωμαϊκή που την τελευταία της δεκαμελή ενσάρκωση υπό την αντίθεη ηγεσία του αντίχριστου και του ψευδοπροφήτη θα διαλύσει ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.   

Αντίστοιχα οι Αρχαίοι Έλληνες χώριζαν την ιστορία του ανθρώπινου γένους και των ανθρώπων σε τέσσερα γένη (και εποχές), το αρχικό ακμάζων χρυσό του Κρόνου, ακολουθούσε το λιγότερο ικανό αργυρό που κατέστρεψε ο Δίας, αμέσως μετά το χάλκινο (και το ηρωικό) που καταστράφηκε με πολέμους και τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, και τέλος το σιδερένιο που θα είναι το πιο σκληρό και ασεβές και θα καταστρέψει στο τέλος ο Δίας.

Στον Ναό του Σολομώντα στο Αρχαίο Ισραήλ έμπαινε μόνο ο Αρχιερέας μία φορά τον χρόνο, ενώ στους Χριστιανικούς Ορθόδοξους Ναούς στις μέρες μας μπαίνει ο εκάστοτε ιερέας, ο οποίος όμως βγάζει από τα Άγια των Αγίων τα Θεία Μυστήρια τα οποία προφέρει σε κάθε Θεία λειτουργεία στους Πιστούς που κοινωνούν.

Οι Εβραίοι στην Έρημο υπό τον Προφήτη Μωυσή έτρωγαν μάννα με Θαύμα από τον ουρανό, όπως και ο Προφήτης Ηλίας από τους κόρακες, ή ο Προφήτης Δανιήλ έτρωγε από τον ουρανό από Άγγελο και τον Προφήτη Αββακούμ Θαυμαστά, αλλά και η Παναγιά μας τρέφονταν Θαυμαστά από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντα.

Αντίστοιχα και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ο βασιλιάς της Φρυγίας (για άλλους της Λυδίας) Τάνταλος έτρωγε αμβροσία και νέκταρ, την τροφή των «θεών» που του δίνονταν από αυτούς, μόνος του ή πολλές φορές και μαζί τους λόγω της ευσέβειας που είχε προς αυτούς (για όσο φυσικά κράτησε αυτή).    

Η κόρη του Ιαφθέ που έγινε θυσία για την νίκη του επί των Αμμωνιτών, θεωρήθηκε από κάποιους ως Βιβλική Ιφιγένεια, αφού και η Ιφιγένεια οδηγήθηκε σε θυσία από τον πατέρα της τον Αγαμέμνονα, για να μπορέσει να μεταφερθεί ο Ελληνικός στόλος στην Τροία και να την καταλάβει.  

Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μύθους για να διδάξουν διάφορα σοφά πράγματα, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός έλεγε παραβολές και αλληγορίες για να διδάξει τους Πιστούς. 

Δούλος έγινε ο Ιακώβ για εφτά έτη στην Μεσοποταμία στον Λάβαν για δύο γυναίκες (την Λεία και την Ραχήλ), όπως και ο Ηρακλής έγινε σκλάβος σε μία γυναίκα, την βασίλισσα της Λυδίας Ομφάλη για τρία χρόνια, για να εξιλεωθεί για το πάθος του για μία γυναίκα, την Ιόλη και να την κατακτήσει.

Υπήρχε διαφορά στην συγγραφή των Επών της Ιλιάδας και της Οδύσσειας από τον Όμηρο, αφού το ένα το έγραψε σε μικρή ηλικία και όντας άπειρος, ενώ το άλλο σε μεγάλη ηλικία και όντας έμπειρος, όπως ακριβώς και ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος έγραψε τις Επιστολές σε νεαρή ηλικία, ενώ την Αποκάλυψη σε μεγάλη ηλικία καθ’ υπαγόρευση και με την βοήθεια του Αγίου Πρόχορου. 

Το Όρος Σιών είναι το ιερότερο του Κυρίου και αυτό στο οποίο ο Ίδιος κατοικεί, όπως ακριβώς ήταν ο Όλυμπος για τους 12 «θεούς» των Αρχαίων Ελλήνων.

Όπως η Κίρκη μεταμόρφωσε με τα ξόρκια της τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια, έτσι κάνει και ο διάβολος τους ανθρώπους με τις ανηθικότητες και τις αμαρτίες που ο ίδιος με ύπουλο τρόπο τους οδηγεί. 

Άνοιξε και έκλεισε ο βράχος από τον οποίο πέρασε η μανά του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή και μετά έκλεισε ξανά όταν πέρασε για να προστατεύσει αυτόν από τον διωγμού του Ηρώδη του Μέγα, όπως γίνονταν με τις Συμπληγάδες Πέτρες στην Αργοναυτική Εκστρατεία.

Η Προφήτισσα Δεβόρα κάθονταν και προφήτευε κάτω από μία Φοινικιά μεταξύ των πόλεων Ραμά και Βαιθήλ, όπως και η Πυθία μάντευε στους Δελφούς στην Κασταλία με δάφνες.   

Σε χοίρους μεταμόρφωσε η Κίρκη τους συντρόφους του Οδυσσέα μέχρι αυτός να τους θεραπεύσει, όπως και οι άνθρωποι μεταμορφώνονται μέσω της αμαρτίας και της ακολασίας σε χοίρους και μόνο ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός μπορεί μέσω της εξομολόγησης και της μετάνοιας να τους κάνει ξανά πραγματικούς ανθρώπους.

Ο Οδυσσέας γλίτωσε από τις Σειρήνες επειδή ήταν δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του, όπως και γλιτώνουν από την αμαρτία όσοι είναι δεμένοι πάνω στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.  

Η Ιώ μεταμορφώθηκε σε αγελάδα από τον Δία και η Ήρα της έστειλε μία μύγα που την τσίμπησε και την έκανε να φύγει μακριά, ενώ με τον ίδιο τρόπο ο Προφήτης Ιερεμίας περιγράφει τον στρατό και τον Φαραώ της Αιγύπτου, ο οποίος θα φύγει με τον ίδιο τρόπο όταν τους επιτεθεί και τους νικήσει ο Βαβυλώνιος βασιλιάς Ναβαχοδονόσορας ο Β’ ο Μέγας.

Όταν ο Αδάμ και η Εύα είδαν ότι ήταν γυμνοί έραψαν χιτώνες από φυτά για να κρύψουν την γύμνια τους στην Εδέμ και για να κρύβουν από τον Θεό, όπως ακριβώς έκανε και ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων για να κρύβει από την Ναυσικά.

Με την μορφή του Αζαρία εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Ραφαήλ στον Τωβία, όπως και Αθηνά με την μορφή του Μέντη στον Τηλέμαχο.

Τόσο ο Πάρης στην Τροία, όπως και ο Δαβίδ στο Αρχαίο Ισραήλ ήταν και οι δύο τους βοσκοί εκτός από πρίγκιπες μετέπειτα.

Μέσα σε ένα καλάθι έβαλαν τον Μωυσή, όπως και τον Περσέα για να χαθούν, όμως στο τέλος σώθηκαν και οι δύο με Θαυμαστό τρόπο.

Ο Θεός έκανε στήλη την γυναίκα του Λωτ στα Σόδομα, όπως και οι Αρχαίοι δήθεν «δώδεκα θεοί» την πριγκίπισσα Φλανδρώ πέτρα, όπως έγινε όπως λέγεται και ο μάγος που τυραννούσε τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και Θεολόγο στην Κύπρο.

Σκέψεις ἁπλές, καθαρές, καθημερινές. «Μελετώντας τίς Αρχαῖες τραγωδίες παρατηροῦμε ὅτι ὅλες μά ὅλες ἀποτελοῦνται ἀπό τέσσερα διακριτά μέρη-ἑνότητες πού ὅμως κατά κάποιο τρόπο ἀλληλοκαλύπτονται.

Τό πρῶτο μέρος εἶναι ἡ Ἄτη, ἡ τύφλωση τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου πού ὁδηγεῖ σέ μοιραῖα λάθη. Στήν Αρχαία τραγωδία τήν πνευματική τύφλωση προκαλοῦν οἱ Θεοί στόν ἥρωα τοῦ ἔπους ὥστε νά ὁδηγηθεῖ μόνος του στήν καταστροφή.

Τό δεύτερο μέρος εἶναι ἡ Ὕβρις, ἡ ἀλαζονική καί ἀσεβής συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στούς Θεούς, στό ξεπέρασμα τοῦ ἀνθρώπινου μέτρου πού ἀναπόφευκτα ὁδηγεῖ στήν ἀναμέτρηση μέ τό Θεῖο, στήν ἀσέβεια καί στήν ἀνυπακοή πρός τίς ἐντολές τῶν Θεῶν, δηλαδή ὑπέρβαση τοῦ ἠθικοῦ καί θεϊκοῦ νόμου.

Τό τρίτο μέρος εἶναι ἡ Νέμεσις πού εἶναι ἡ ὀργή τοῦ θείου. Ἦταν ἡ θεότητα –μαζί μέ τήν Θέμιδα, τήν Εἱμαρμένη– ἡ προσωποποίηση τῆς ἄνωθεν δικαιοσύνης, τῆς τιμωρίας πού ἀποκαθιστοῦσε τήν τάξη –τῆς φύσης, τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας, τοῦ κόσμου ὅλου– ὅταν αὐτή διασαλευόταν· τιμωρώντας τήν ὑπεροψία καί τήν ἀλαζονεία τῶν ἀνθρώπων.

Καί τό τέταρτο καί τελευταῖο μέρος ἡ Τίσις, πού εἶναι ἡ ἐκδίκηση τοῦ θείου μέ τή συμφορά πού στέλνει στόν ἄνθρωπο ὡς τιμωρία γιά τήν ὑβριστική συμπεριφορά του. Τό ἀξιοπερίεργο ὅτι στήν λογοτεχνία ὅλα μά ὅλα τά μυθιστορήματα γράφονται καί θά συνεχίσουν νά γράφονται σύμφωνα μέ τήν παραπάνω δομή (https://romioitispolis.gr/ti-vris-nemesis-tisis-dia-panta-storia/)!

Αντίστοιχα και στον Χριστιανισμό οι υπερήφανοι ταπεινώνονται από τον Θεό, ενώ οι αμαρτωλοί και οι ασεβείς τιμωρούνται. 

Τα Σόδομα και τα Γόμορρα πρώτα κάηκαν και καταστράφηκαν από φωτιά από τον ουρανό, ενώ αμέσως μετά ακολούθησε σεισμός και η περιοχή αυτή βυθίστηκε και σκεπάστηκε από νερό, όπως έγινε με την Ατλαντίδα στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Η Ανδρομάχη είπε στον Έκτορα ότι αυτός ήταν για εκείνη και φίλος και αδερφός και γιος και πατέρας, όπως ήταν και είναι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός για όλους ανθρώπους για τους οποίους ο Ίδιος Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για να τους σώσει από τον θάνατο.

Τόσο ο Απόστολος Παύλος, όσο και ο Οδυσσέας, είχαν και οι δύο τους πολλά ναυάγια και περιπέτειες στην θάλασσα.

Η Κιβωτός του Νώε μετά τον Κατακλυσμό σταμάτησε στο Όρος Αραράτ και του Δευκαλίωνα στον Παρνασσό.

Τους ασεβείς και φιλοπόλεμους Γίγαντες τους κατέστρεψε ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη και το δωδεκάθεο στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Η Γαία που αγαπούσε, προτιμούσε και ευνοούσε τον μικρότερο και πονηρότερο γιο της Κρόνο από τον Τιτάνα, όπως και η Ρεβέκκα τον μικρότερο γιο της Ιακώβ από τον γιο της Ησαύ.

Η Ρέα ζήτησε από την Γη μία πηγή νερό για να σωθεί η ίδια και ο νεογέννητος Δίας από την διψά κάτι που έγινε, όπως και η Άγαρ και ο Προφήτης Μωυσής στην έρημο από τον Θεό για να σωθούν ο γιος της Ισμαήλ και οι  Ισραηλίτες αντίστοιχα κάτι που έγινε Θαυμαστά.

Τόσο ο Οδυσσέας, όσο και ο Ηρακλής και ο Ορφέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία κατέβηκαν και γυρίσαν από τον Άδη ζωντανοί, όπως από τον Κάτω Κόσμο και Άδη κατέβηκε, Αναστήθηκε και γύρισε πίσω μετά από τρεις μέρες και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός.

Όλοι οι παραπάνω ήρωες της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας όταν βρίσκονταν στον Άδη συνομίλησαν με πολλούς γνωστούς τους που είχαν ενώ το μεταξύ πεθάνει, όπως και κατά την παραμονή Του στον Άδη κήρυξε το Ευαγγέλιο και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός (αλλά και ο Άγιος Τίμιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής πριν την Κάθοδο του Κυρίου στον Άδη).

Ο δε Ορφέας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία ηρεμούσε τους ανθρώπους και τα ζώα με την μουσική του και σκοτώθηκε από εχθρούς του που τον φθονούσαν (τις Μαινάδες), ενώ ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός με την διδασκαλία Του ημέρευε και Αυτός τους ανθρώπους και καταδικάστηκε άδικα σε θάνατο από εχθρούς Του που τον φθονούσαν (τους Αρχιερείς, τους Γραμματείς, τους Σαδδουκαίους και τους Φαρισαίους).

Ο Ηρακλής έσωσε την Άλκηστη από τον θάνατο, όπως και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός τον Άγιο Λάζαρο, την κορη του Ιαρείου και τον γιο της χήρας.

Όπως η Κίρκη μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε γουρούνια και ο Οδυσσέας τους έκανε ξανά ανθρώπους νικώντας την, έτσι και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός λύτρωσε και έκανε ξανά ανθρώπους όσους ανθρώπους ο Σατανάς είχε δαιμονίσει και τους είχε φέρει σε ζωώδη κατάσταση, αφού πρωτα νίκησε τον διάβολο.

Ο Ιωσήφ εξ’ Αριμαθείας στάθηκε μπροστά στον άδικο και ανελέητο κριτή Πόντιο Πιλάτο με θάρρος μην φοβούμενος για την ζωή του και του μίλησε όταν όλοι οι άλλοι φοβόνταν (π.χ. οι Απόστολοι), όπως και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία η Αντιγόνη στάθηκε μπροστά στον άδικο και ανελέητο Κρέοντα με θάρρος μην φοβούμενη για την ζωή της και του μίλησε (όταν όλοι οι άλλοι φοβόνταν, π.χ. η αδερφή της η Ισμήνη).

Όπως ο Άγιος Χριστόφορος σήκωσε τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και είπε ότι ένιωθε σαν να σήκωνε όλο τον κόσμο και τον ουρανό μαζί, όπως ακριβώς έκανε και ο Άτλαντας στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία.

Σε διαφορά ιερά μέρη (π.χ. την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, διάφορα Μοναστήρια και Εκκλησίες και Θαυματουργά Λείψανα Αγίων) γιατρεύονταν οι Πιστοί στο Αρχαίο Ισραήλ, άλλα και όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από την εποχή των Αποστολών ως τις μέρες μας (αλλά και μέχρι το Τέλος του Κόσμου), όπως και στα Ασκληπιέ θεραπεύονταν οι πιστοί στην Αρχαία Ελλάδα. 

Ο Ιάφεθ της Αγίας Γραφής είναι ο Ιαπετός της Ελληνικής μυθολογίας, ενώ ο Βιβλικός Ιαυάν είναι ο Ίων της Ελληνικής μυθολογίας.

Επίκληση του πνεύματος του Δαρείου έγινε στους Πέρσες του Αισχύλου με νεκρομαντεία, του Οδυσσέα για τον μάντη Κάλχα, όπως και του Ανεία για τον πατέρα του Αγχίση, ενώ στην Αγία Γραφή το πνεύμα του Προφήτη και Κριτή Σαμουήλ καλέστηκε από μία νεκρομάντισα ύστερα από διαταγή του βασιλια Σαούλ.

Σαν «Ομφαλό» είχαν οι Αρχαίοι Ισραηλίτες την Ιερουσαλήμ, οι Αρχαίοι Έλληνες τους Δελφούς, οι Περουβιανοί το Νιόβιο κ.λ.π.

Η Τριάδα αποτελείται από Τρία Πρόσωπα, τα οποία δεν είναι ούτε Τρεις Θεοί, ούτε Τρεις Εκφάνσεις του ίδιου Θεού, αλλά Τρία ενωμένα από αγάπη αδιαίρετα Πρόσωπα, που δεν συγχέονται όμως μεταξύ τους και τα οποία συνιστούν ταυτόχρονα και  την Αγία Τριάδα, καθώς και τον Ένα και Μοναδικό Θεό.

Υπήρχαν επίσης οι Τρεις Χάριτες και οι Τρεις Μοίρες, όπως και οι Τρεις Ιεράρχες και οι Τρεις Μάγοι στον Χριστιανισμό.

Τρεις επίσης ήταν οι Χάριτες στην Αρχαιότητα, τρία κεφαλιά είχε ο Κέρβερος, τρία κεφαλιά και σώματα ο Γηρυόνης, ενώ και ο μήνας αποτελείται από 30 μέρες (πολλαπλάσιο του τρία).

Τρεις και οι Σταυροί στο Τόπο Μαρτυρίου του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Δυο είναι τα ελαιόδεντρα στην Αποκάλυψη.

33 έτη έζησε στην μέχρι την ένδοξη Ανάσταση και Ανάληψη Του ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, 33 ώρες έμεινε και στον Άδη πριν την ένδοξη Ανάσταση Του.

Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο Δίκαιος Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών όταν αναστήθηκε από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και έζησε άλλα 30 χρόνια μετά την ανάστασή του (https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/ekklisia-tis-ellados/7006248_agios-kai-dikaios-lazaros-o-filos-toy-iisoy-hristoy). Άλλη παράδοση επίσης αναφέρει ότι ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του θέλοντας να αποφύγει το μίσος των αρχιερέων κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ..

Επίσης, Επτά ήταν οι πολέμαρχοι που επιτέθηκαν στην Θήβα και οι Επίγονοι τους, ενώ και η ίδια η Θήβα είχε Επτά Πύλες, Επτά οι Αρχηγέτες των Πλαταιών, Επτά τα Κοπάδια του Ηλίου, Επτά γιους και Επτά κόρες είχε η Νιόβη, Επτά μέρες έχει η Εβδομάδα, Επτά ήταν οι ισχυρότεροι Τιτάνες, ενώ Επτά ήταν τα θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, 7 ήταν και οι Σωματοφυλακές του Μεγάλου Αλέξανδρου, 7 και οι νομοφύλακες των Αθηνών.

Επτά είναι επίσης τα μυστήρια της Εκκλησίας, Επτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, Επτά οι Αρετές, Επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, Επτά οι Λυχνίες της Αποκάλυψης, Επτά τα μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας (https://www.pentapostagma.gr/2019/09/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-7-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bf%cf%81%ce%b8%cf%8c%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%b7%cf%82-%ce%b5.html), Επτά Κεφαλιά έχει ο Δράκος και το Θηρίο στην Αποκάλυψη, Επτά Αστέρια κρατά ο Κύριος στο ίδιο βιβλίο, ενώ Επτά ματιά και Επτά κέρατα έχει το Άρνιο στην Αποκάλυψη.

Παράλληλα, Επτά οι Σφραγίδες, Σάλπιγγες της Αποκάλυψης, Επτά οι Φιάλες στην Αποκάλυψη, Επτά ήταν οι πρώτοι Διάκονοι της Εκκλησίας, Επτά οι Εκκλησίες της Αποκάλυψης, Επτά τα στέμματα του Δράκοντα στην Αποκάλυψη, Επτά οι Μέγιστοι Αρχάγγελοι, Επτά μέρες και Επτά νύχτες έκανε να γύρισε πίσω το περιστέρι του Νώε μετά τον Κατακλυσμό, Επτά οι μέρες της Δημιουργίας, Επτά οι παχιές και οι λεπτές αγελάδες του ονείρου του Φαραώ, Επτά ευχές της Προσευχής του Κυρίου για τον Θεό.

Εφτά ήταν οι γιοι του Ιεσσαί, αλλά και οι σύζυγοι της Σάρρας, η οποία μετέπειτα παντρεύτηκε τον Τωβία.

Επτάφωνη λέγεται ότι ήταν και η σύριγγα του Πάνα.

Σε Εβδομήντα Εβδομάδες Ετών ήρθε ο Μεσσίας και Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός στο όραμα του Προφήτη Δανιήλ, 7 μέρες έμεινε ο Προφήτης Δανιήλ στον λάκκο των λέοντων, 70 οι Φοινικιές της Αιλίμ, 70 ήταν οι ιερείς του Βηλ.

Στον κόσμο που δημιούργησε ο Θεός, ο αριθμός 7 εμφανίζεται συνεχώς: 7 ημέρες την εβδομάδα. 7 νότες στη μουσική. 7 χρώματα του ουράνιου τόξου. Ο Θεός μέτρησε 7 χιλιάδες χρόνια για την ιστορία της ανθρωπότητας.

Στην Εκκλησία που δημιούργησε ο Χριστός, ο αριθμός 7 έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία: στην Εκκλησία υπάρχουν 7 Μυστήρια. Στο βωμό πίσω από το θρόνο υπάρχει ένα επτάκλαδο κηροπήγιο. η πίστη της Εκκλησίας επιβεβαιώθηκε από τις Ζ' Οικουμενικές Συνόδους.

Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε για επτά Εκκλησίες, επτά αστέρια στο χέρι του Χριστού, επτά λυχνάρια, επτά αγγέλους, επτά σφραγίδες στο βιβλίο, επτά σάλπιγγες, επτά μάτια, που είναι τα επτά πνεύματα του Θεού, επτά βροντές, επτά χρυσά μπολ, κλπ. Ο αριθμός των τριών προσώπων της Τριάδας – 777.

Ο δε Απόλλων (θεός του Ήλιου, του Φωτός), είχε την “Επτάχορδη Λύρα” (σαν την Επτάφωτη Λυχνία της Κιβωτού της Διαθήκης),  που συμβολίζει και τα ΕΠΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ της Ελληνικής Γλώσσας (https://www.triklopodia.gr/%ce%b9%cf%89-%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%81%cf%89%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%83-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b1%ce%b9%ce%bc%ce%bf%ce%bd%cf%89%ce%bd/).

7.777 λέγεται ότι ήταν οι Αργείοι που έκαψαν οι Σπαρτιάτες στο Άλσος του Άργους. 

Συνολικά ο αριθμός Επτά χρησιμοποιείται μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, εβδομήντα φορές.

Πιο αναλυτικά, οι Αρχαίοι Έλληνες χώριζαν τους ωκεανούς του κόσμου σε 7 θάλασσες – Το Αιγαίο, την Μεσόγειο, την Αδριατική, τη Μαύρη, την Ερυθρά, την Κασπία και τον Περσικό Κόλπο.

Ο Φιλοκτήτης έπλευσε με 7 πάνοπλα καράβια στην Τροία με σκοπό να υπερασπιστεί τους Έλληνες κατά τον Τρωικό πόλεμο.

Τα μέταλλα που γνώριζαν στην Αρχαιότητα ήταν 7 – Χρυσός, χαλκός, μόλυβδος, κασσίτερος, υδράργυρος, ασήμι, σίδηρος. Σε αυτά βασίστηκε η εξέλιξη του Πολιτισμού.

Στην Αρχαία Σπάρτη η εκπαίδευση των αγοριών ξεκινούσε από την ηλικία των 7 ετών

Οι 7 πλανήτες που ήταν γνωστοί στην αρχαιότητα ήταν οι: Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ήλιος και Σελήνη.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, ο Απόλλωνας είχε 7 αγέλες βοδιών.

Η λύρα του Αρχαίου Θεού Απόλλωνα είχε 7 χορδές.

7 ήταν οἱ κύκνοι ποὺ πέταξαν 7 φορὲς γύρω ἀπὸ τὴν ἱερὴ νῆσο ὅταν γεννήθηκε ὁ θεὸς Ἀπόλλων καὶ 7 φορὲς ἐπανέλαβαν τὸ τραγούδι του, 7 είναι οι Πλειάδες, Κόρες του Άτλαντα και της Πλειώνης, που αντιστοιχούν στα 7 ορατά άστρα του αστερισμού των Πλειάδων.

7 είναι οι Χριστιανικές αρετές – ευσπλαχνία, ταπεινότητα, αγνότητα, φιλαλληλία, επιείκεια, καλοσύνη, εργατικότητα.

Ο αριθμός 7 χρησιμοποιείται 70 φορές στην Παλαιά Διαθήκη.

Κάθε φάση της Σελήνης διαρκεί 7 ημέρες.

Στην Κίνα πιστεύουν ότι η 7^η μέρα του πρώτου φεγγαριού του έτους είναι τα γενέθλια της ανθρωπότητας.

Η Κινέζικη Φιλοσοφία θεωρεί ως θεμελιώδη στοιχεία τα εξής 7 – Αέρας, νερό, μέταλλο, αιθέρας, φωτιά, ξύλο και γη.

Ο Οδυσσέας προτού επιστρέψει στην πατρίδα του στην Ιθάκη, έμεινε στο νησί της Καλυψούς 7 ολόκληρα χρόνια.

7 είναι τα νησιά του Ιονίου πελάγους – Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος, Ιθάκη, Λευκάδα, Κύθηρα και Παξοί.

7 είναι οι Βυζαντινές μουσικές νότες – ΠΑ, ΒΟΥ, ΓΑ, ΔΕ, ΚΕ, ΖΩ, ΝΗ.

7 και οι νότες του πενταγράμμου (οι ευρωπαϊκές) – ντο, ρε, μι, φα, σολ, λα, σι.

7 ονόματα έχουν δοθεί στην Κωνσταντινούπολη – Κωνσταντίνου Πόλη, Νέα Ρώμη, Αντωνία, Θησαυρός του Ισλάμ, Διαχωριστής του Κόσμου, Ιστανμπούλ και Κωνσταντινούπολη.

Το μυαλό μας μπορεί να μετρήσει στιγμιαία και με ακρίβεια μέχρι και 7 αντικείμενα ακόμη και αν τα δούμε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.

Το ουράνιο τόξο αποτελείται από τα εξής 7 διαδοχικά χρώματα: Κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, μωβ και βιολετί.

Το λευκό φως διαχωρίζεται στα 7 βασικά χρώματα του ορατού οπτικά φάσματος.

7 τα φωνήεντα.

7 τα επίπεδα της υπόγειας πόλης στο Κουσάντασι.

Σύμφωνα με την Βίβλο, ο Νώε πήρε στην Κιβωτό του 7 ζεύγη από κάθε είδος πτηνών.

7 ημέρες και 7 νύκτες ταξίδεψε το περιστέρι του Νώε μέχρι να επιστρέψει στην Κιβωτό.

7 άγγελοι με 7 σάλπιγγες με 7 φιάλες & 7 λιμοί, μετά την 6η σάλπιγγα έπεσαν 7 βροντές, και μια σπουδαία πόρνη που ιππεύει ένα επτακέφαλο κτήνος στο βιβλίο Αποκάλυψη.

7 γράμματα αποτελούν την λέξη “αριθμός”.

Ὁ ἀριθμὸς 7 εἶναι ὁ μόνος ἀριθμός, ποὺ δὲν γίνεται ἀπὸ πολλαπλάσιο ἢ τὴ διαίρεση δυὸ ἄλλων ἀριθμῶν τῆς πρώτης δεκάδας.

7 Τα σημάδια της αποκάλυψης για την Δευτέρα Παρουσία.

7 οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας που αναφέρονται για την 2παρουσία και έλαβαν τις 7 επιστολές – στην Έφεσο, στην Σμύρνη, στην Πέργαμο, στα Θυάτειρα, στις Σάρδεις, στην Φιλαδέλφεια και στην Λαοδίκεια.

Η  ιερή μενόρα των Εβραίων έχει 7 λυχνίες (Επτάφωτη λυχνία).

7 οι έσχατες πληγές και το τέλος της Βαβυλώνας.

Απο 7 λόφους περιβάλλεται ἡ Ρώμη.

Τα επτά κεφάλια ερμηνεύονται αργότερα στην ίδια την Αποκάλυψη ως επτά βουνά, όπου κάθεται η πόρνη Βαβυλώνα και τα βουνά ερμηνεύονται με τη σειρά τους ως οι “επτά βασιλείς”.

Τα δέκα κέρατα ερμηνεύονται στην ίδια την Αποκάλυψη ως “δέκα βασιλείς”, οι οποίοι σε συμφωνία μεταξύ τους παραδίδουν την δύναμή τους στο θηρίο.

Τα δε επτά βουνά της Αποκάλυψης θυμίζουν τους επτά λόφους της Ρώμης, στην οποία βρίσκεται και το Βατικανό – Το δε αυτόνομο κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε στις 7/7 του 1929.

7 χρόνια θα μένουν μέχρι το Τέλος του Κόσμου όταν έρθει-εμφανιστεί ο αντίχριστος.

7 χρόνια ειρήνης και παύση πυρός σε όλα τα κράτη υπογράφει ο Αντίχριστος κατά τον Προφήτη Δανιήλ.

7 τα επίπεδα τοῦ Πύργου τῆς Βαβὲλ.

7 σοφοί της Ἀρχαίας Ἑλλάδας (Θαλῆς ὁ Μιλήσιος, Βίας ὁ Πριηνεύς, Πιττακὸς ὁ Μυτιληναῖος, Σόλων ὁ Ἀθηναῖος, Κλεόβουλος ὁ Ρόδιος, Περίανδρος ὁ Κορίνθιος, Χίλων ὁ Λακεδαιμόνιος).

7 οἱ Ἀρχάγγελοι, 7 τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας (Θεία Εὐχαριστία, Μετάνοια, Γάμος, Εὐχέλαιο, Βάπτισμα, Χρίσμα, Ἱερωσύνη). Στὸ Εὐχέλαιο ἀνάβονται 7 κεριά, 7 φορὲς μυρώνονται, 7 Ἀπόστολοι καὶ 7 Εὐαγγέλια διαβάζονται.

7 τὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα [ὑπερηφάνεια, φιλαργυρία, πορνεία, φθόνος, γαστριμαργία, θυμός, ἀκηδία (ἀμέλεια), 7 οἱ Οὐρανοὶ, 7 οἱ λέξεις (λόγοι) ποὺ εἶπε στὸν Σταυρὸ ὁ Χριστὸς.

7φωτη λυχνία φώτιζε τὸ ἄδυτο τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντα, 7δωρος ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 70 σοφοὶ μετέφρασαν τὴν Ἁγία γραφή το 70 π.Χ.

7φωνος ἡ στοὰ στὴν Ἀρχαία Ὀλυμπία, ποὺ παρήγαγε 7πλή ἠχὼ, 7 γιοὺς καὶ 7 κορίτσια εἶχε ἡ Νιόβη, 7 ἀγόρια καὶ 7 κορίτσια ἔστελναν ἐτησίως οἱ Ἀθηναῖοι στὸ Μινώταυρο τῆς Κρήτης

7 οἱ ἰσχνὲς καὶ 7 οἱ παχιὲς ἀγελάδες τοῦ Φαραὼ, 7 τὰ ἔτη εὐφορίας τῆς Αἰγύπτου, 7 και τὰ ἔτη δυστυχίας τῆς, 7 τα στάχυα που ονειρεύτηκε.

Οι Αιγύπτιοι μέτρησαν μόνο 7 από τις διακλαδώσεις του Νείλου, 7 και οι βραχίονες των εκβολών του.

Στην Αρχαία Αίγυπτο ένα από τα πρώτα μετεωρολογικά συστήματα περιέγραφε 7 διαφορετικά κλίματα, χωρίζοντας τον κόσμο σε μετεωρολογικές ζώνες.

70 μ.Χ. καταστράφηκε ἡ Ἱερουσαλὴμ.

7 κυκλικὰ τείχη εἶχαν τὰ Ἐκβάτανα.

7 ἐπάλληλα δωμάτια εἶχε ὁ πύργος τῆς πόλεως Βορσίππα τῆς Μεσοποταμίας, ἀφιερωμένα σὲ 7 θεούς.

7 πόλεις ἀποτελοῦν τὸ Δελχί.

Σε 7 λόφους είναι κτισμένη ἡ Κωνσταντινούπολη.

7πύργιο λέγεται τo Κάστρο Θεσσαλονίκης.

Οἱ Ἀλχημιστὲς στὸν ἀριθμὸ 7 διέβλεπαν μία μυστηριώδη σχέση μεταξὺ τῶν 7 πλανητῶν καὶ τῶν 7 μετάλλων – Ὁ ἥλιος στὸ χρυσό, Ἡ Σελήνη στὸν ἄργυρο, Ὁ Ζεὺς στὸ κασσίτερο, Ἡ Ἀφροδίτη στὸ χαλκό, Ὁ Κρόνος στὸ μόλυβδο, Ὁ Ἄρης στὸ σίδηρο, Ὁ Ἑρμῆς στὸν ὑδράργυρο, 7 φορές περιελήχθη ο Οφίων γύρω από το κοσμικό αβγό.

Σε απεικονίσεις του Μίθρα εκπέμπονται 7 ακτίνες από το κεφάλι του.

7 οι Ρίσι του Ινδουισμού.

7 είναι ο αριθμός του Γιανγκ.

7 οι Χάριτες του Αγίου Πνεύματος.

7 εκπορεύσεις στην Καμπάλλα.

7 πνεύματα προ του Θρόνο.

Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είναι 77ος απόγονος στο Ευαγγέλιο του Λουκά.

Το σφαγμένο αρνί με τα 7 κέρατα και τα 7 μάτια στην Αποκάλυψη.

Οι Άγγλοι ισχυρίζονται πως για να γίνεις λόρδος απαιτούνται 7 γενεές.

7 ήταν οι σκορπιοί της Θεάς Ίσιδας,7πηχο ανδριάντα δωρίσαν στον Απόλλωνα οι Αιγύπτιοι.

Οι Χαλδαίοι, Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Ινδοί και Πέρσες μέτρησαν τους επτά πλανήτες, τα επτά άστρα της μεγάλης άρκτου και τα επτά άστρα της μικρής άρκτου.

Οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να επισκέπτονται 7 φορές την Μέκκα,  να κάνουν 7 γύρους γύρω ἀπὸ τὴν πέτρα τῆς Καάβας, νὰ θυσιάζουν 7 κριάρια, να προσεύχονται 7 φορές την ημέρα, νὰ προσκυνοῦν 7 φορὲς τοὺς τάφους τῶν συνεργατῶν τοῦ Μωάμεθ και δικαιούνται να έχουν 7 γυναίκες κατα το Κοράνι.

Για τους Εβραίους 7 μέρες κρατούσαν οι γιορτές της σκηνοπηγίας, 7 οι γιορτὲς τῶν ἀζύμων, 7 χρόνια διαρκούσε το Σαββατικό έτος και 7 τέτοια έτη αποτελούσαν το Ιωβηλαίο. 7 ιερείς με 7 σάλπιγγες γύριζαν γύρω από την Ιεριχώ για 7 μέρες και την έβδομη έκαναν 7 φορές το γύρω των τειχών της, πριν αυτά γκρεμιστούν.

7φωτη ήταν η ιερή λυχνία, την 7η μέρα από την γέννηση γινόταν η περιτομή των αγοριών, 7 φορές συγχωρούνταν τα αμαρτήματα , στο 7πλάσιο ο κλέφτης αποζημίωνε αυτόν που ζημίωνε. Το 7 ήταν το σύμβολο της αρτιότητας και της θείας ευλογίας και περιέχεται στο εθνικό τους σύμβολο.

Οι Έλληνες στα νεογέννητα έδιναν το όνομα την έβδομη μέρα. Όσο για τους Σπαρτιάτες, αυτοί θυσίαζαν κάθε έβδομη ημέρα του μήνα στον Θεό της μουσικής και του ήλιου.

Οι γάτες είναι 7ψυχες.

7 οι ηλικίες του ανθρώπου κατά τον Σαίξπηρ.

1) Ο Νήπιο.

2) Ο Κλαψιάρης μαθητής.

3)  Ο Εραστής.

4) Ο Φαντάρος.

5) Ο Δικαστής.

6) Ο Ανόητος Γέρος.

7) Το ξεκούτιασμα και η απολυτή λήθη.

7 οι ημέρες της δημιουργίας του κόσμου.

Η 7η ημέρα της Δημιουργίας είναι αυτή της ανάπαυσης, της αργίας και συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα!

7 οι Έλληνες Σοφοί της Αρχαιότητας Θαλής ο Μιλήσιος – Βίας ο Πριηνεύς – Πιττακός ο Μυτιληναίος – Σόλων ο Αθηναίος – Κλεόβουλος ο Λίνδιος – Χίλων ο Λακεδαιμόνιος – Περίανδρος ο Κορίνθιος.

7 οι παράδεισοι του Ισλάμ Ασημί – Χρυσός – Μαργαριτάρια – Πλατίνα – Ρουμπινί – Κόκκινα Πετράδια – Θεϊκό φως.

7 οι αρετές των χριστιανών Πιστή – Ελπίδα – Φιλανθρωπία – Δικαιοσύνη – Εγκράτεια – Καρτερία – Σωφροσύνη.

7 οι Ήπειροι Αφρική – Ανταρκτική – Ασία – Αυστραλία – Ευρώπη – Βορειά Αμερική – Νότια Αμερική.

7 οι αίτιες τις Ύπαρξης.

7 ενδοκρινείς αδένες.

7 είναι τα θαύματα του Χριστού κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη.

7 είναι οι θεοί της Τύχης – Μπισαμόν – Νταϊκόκου- Εμπίσου – Φουκουροκούτζου – Τζουροτζίν – Χοτέι – Μπεντέν.

7 εξεστράτευσαν κατά της Θήβας Άδραστος – Πολυνείκης – Τυδέας – Αμφίαραος – Καπανέας – Ιππομέδοντας – Παρθενοπαίος.

7 ήρωες υπερασπίστηκαν την Θήβα Ετεοκλής – Πολυφόντας – Μελάνιππος – Μεγαρέας – Ύπερος – Λασθένης – Άκτορας.

Η τραγωδία του Αισχύλου Επτά επί Θήβας εξιστορεί την εκστρατεία των 7 Ελλήνων βασιλιάδων κατά τις Θήβας, της Πόλης των 7 Πηλών.

Αλκυόνη-Μερόπη – Ηλέκτρα-Ταϋγέτη-Κελαινώ- Μαία-Αστερόπη.

7 πόλεις διεκδικούν την καταγωγή του Ομήρου Χίος – Σμύρνη – Κύμη – Κολοφώνας – Πύλος – Άργος – Αθήνα.

7 γράμματα αποτελούν την λέξη “αριθμός”.

Ὁ ἀριθμὸς 7 εἶναι ὁ μόνος ἀριθμός, ποὺ δὲν γίνεται ἀπὸ πολλαπλάσιο ἢ τὴ διαίρεση δυὸ ἄλλων ἀριθμῶν τῆς πρώτης δεκάδας (http://oimos-athina.blogspot.com/2020/07/77.html)!

Ο αριθμός επτά (7) είναι τιμημένος.

Α) Επτά χαρίσματα είναι του Παναγίου Πνεύματος α) της συνέσεως β) της γνώσεως γ) της ευσεβείας δ) της ισχύος ε) της βουλής στ) της σοφίας και ζ) του φόβου.

Β) Επτά τα τάγματα της Εκκλησίας α) Απόστολοι β) Προφήται γ) Διδάσκαλοι δ) Δυνάμεις ε) Χαρισματα ιαμάτων στ) αντιλήψεις και κυβερνήσεις και ζ) Γένη γλωσσών.

Γ) Κατά τον Προφήτη Δαυϊδ ο Θεός αινείται επτά φορές την ημέρα.

Δ) Η στείρα Αννα έτεκε επτά.

Ε) Με επτά σάλπιγγας κατέπεσαν τα τείχη στην Ιεριχώ.

ΣΤ) Η Λυχνία της Σκηνής του Μαρτυρίου είχε επτά φωτύλια.

Ζ) Ο Χριστός με πέντε άρτους και δύο ψάρια έκανε το θαύμα και χόρτασαν πέντε χιλιάδες

Η) Με επτά άρτους χόρτασαν τέσσερις χιλιάδες

Ι) Μετά τον χορτασμό συγκεντρώθηκαν επτά καλάθια περισσεύματα Μαρκ.8,20.

Κ) επτά ημέρες έχει η εβδομάδα γιατί ο Κύριος σε έξι ημέρες δημιούργησε τον ορατό κόσμο και την εβδόμη αναπαύθηκε.

Λ) Τα επτά θαύματα του κόσμου

Μ) Επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα ήτοι Η ραθυμία, η υπερηφάνεια, η γαστριμαργία, η πορνεία, η φιλαργυρία, η οργή και η κενοδοξία.

Ν) Τα αντίθετα επτά , ταπεινοφροσύνη, η ευσπλαχνία, η αγνότητα, η φιλαλληλία, η επιείκεια, η καλοσύνη και η εργατικότητα .

Ξ) Η Ρώμη κτίσθηκε επάνω σε επτά λόφους.

Ο) Επτά τα χρώματα του Ουρανίου τόξου.

Π)Τα μαλλιά του Σαμψών είχαν επτά πλεξίδες.

Ρ) Επτά τα Μυστήρια της Εκκλησίας

Σ) Επτά οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδος.

Τ) Επτά επί Θήβαις του Αισχύλου.

Υ) Ο Φαραώ ονειρεύτηκε επτά παχιές και επτά αδύνατες αγελάδες.

Φ) Ο Φαραώ ονειρεύτηκε επτά καρποφόρα και επτά άκαρπα στάχυα.

Χ) Το Πάσχα των Εβραίων διαρκούσε επτά ημέρες.

Ψ) Επτά ζεύγη ζώων και πτηνών έβαλε ο Νώε στη κιβωτό του.

Ω) Μετά από επτά μέρες μετά τον κατακλυσμό ο Νώε έστειλε το περιστέρι.

Αα) Η Κωνσταντινούπολις κτίσθηκε επάνω σε επτά λόφους και για αυτό ονομάσθηκε Επτάλοφος (http://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/12/7_12.html).

Οι δοξασίες αναφορικά με το τι σημαίνει ο αριθμός 7, κυριάρχησαν στους περισσότερους λαούς της  Αρχαιότητας και ο απόηχός τους φτάνει ως τις μέρες μας ερεθίζοντας το νου και του σημερινού ανθρώπου.

Ο αριθμός 7 θεωρείται ιερός και συμβολικός και κλείνει μέσα του μια δύναμη μυστηριακή. Δύσκολα κανείς μπορεί ν’ αναφέρει όλα τα πράγματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτό το μυστηριώδη αριθμό, καθώς θα χρειαστεί ολόκληρο βιβλίο. Ας δούμε όμως μερικές εφαρμογές του αριθμού 7:

Καταρχάς, ο αριθμός 7 έχει ξεχωριστή θέση και στην Παλαιά διαθήκη. Οι μέρες της Δημιουργίας ήταν 7, την 7η ημέρα έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο και η 7η ημέρα της Δημιουργίας είναι ημέρα ανάπαυσης και αργίας και συμβολίζει την ολοκλήρωση και την τελειότητα.

Το Πάσχα διαρκούσε 7 ημέρες. Ο Νώε έβαλε στην κιβωτό 7 ζεύγη ζώων και πτηνών, ενώ ο Κατακλυσμός άρχισε 7 μέρες μετά την είσοδο του Νώε στην κιβωτό. Την 7η μέρα μετά τον Κατακλυσμό έστειλε ο Νώε το περιστέρι έξω και 7 ημέρες και 7 νύκτες ταξίδεψε το περιστέρι μέχρι να επιστρέψει στην Κιβωτό.

Ο Φαραώ ονειρεύτηκε 7 παχιές και 7 αδύνατες αγελάδες, καθώς και 7 καρποφόρα και 7 άκαρπα στάχια. Η λυχνία του Μωυσή ήταν επτάφωτη. Ο βασιλιάς Δαβίδ 7 φορές την ημέρα υμνούσε το Θεό και 7 πλεξίδες είχαν τα μαλλιά του Σαμψών, που του έδιναν την δύναμή.

Ο αριθμός 7 χρησιμοποιείται στην Παλαιά Διαθήκη 70 φορές!

Στην Εκκλησία 7 είναι τα ιερά μυστήρια: Γάμος, Βάπτιση, Χρίσμα, Ευχέλαιο, Μετάληψη, Εξομολόγηση, Ιεροσύνη. 7 είναι τα θαύματα του Χριστού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, 7 οι κύριες αρετές (ταπεινότητα, ευσπλαχνία, αγνότητα, φιλαλληλία, επιείκεια, καλοσύνη, εργατικότητα), 7 τα θανάσιμα αμαρτήματα ((φιλαργυρία, πορνεία, γαστριμαργία, φθόνος, οργή, ακηδία).

Επίσης, 7 είναι οι ευχές που περιέχει το «Πάτερ ημών», 3 για το Θεό (αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η Βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου) και 4 για τις ανάγκες του ανθρώπου (τον άρτον ημών δος, άφες τα οφειλήματα, μη εισενέγκεις εις πειρασμόν, ρύσαι από του πονηρού).

Για τους Πυθαγόρειους ο αριθμός 7 είναι «αμήτωρ», αφού δεν είναι γινόμενο παραγόντων. Ακόμη είναι το σύμβολο της τελειότητας, γιατί είναι άθροισμα του 3 και του 4, που εκφράζουν τα δύο τέλεια γεωμετρικά σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και το τετράγωνο.

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν το 7 ως μυστηριώδη αριθμό και για τις γεωμετρικές του ιδιότητες, επειδή 7 σημεία δε μπορούν να δημιουργήσουν συμμετρία σε ένα κύκλο!

Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν ακόμα τον αριθμό 7 ως εικόνα και πρότυπο της τάξης και της αρμονίας στην φύση. Ήταν ο αριθμός που περιλάμβανε δύο φορές τον ιερό αριθμό τρία (σύμβολο της θείας τριάδας σε όλους τους λαούς, Χριστιανικούς και παγανιστικούς), στην οποία προστίθεται το ένα ή αλλιώς η Θεία μονάδα (3Χ2+1=7).

Η Αρχαία Ελλάδα είχε 7 σοφούς (Θαλής, Βίας, Κλεόβουλος, Περίανδρος, Πιττακός, Σόλων και Χίλων) και η εκπαίδευση των αγοριών στην αρχαία Σπάρτη άρχιζε στα Επτά τους χρόνια.

Οι ελεύθερες τέχνες στην Αρχαιότητα ήταν 7 (γραμματική, ρητορική, διαλεκτική, αριθμητική, γεωμετρία, μουσική, αστρονομία) και 7 τα θαύματα του αρχαίου κόσμου (Κολοσσός Ρόδου, πυραμίδα Χέοπος, Μαυσωλείο Αλικαρνασσού, Φάρος Αλεξάνδρειας, κρεμαστοί κήποι Βαβυλώνας, Άγαλμα του Δία στην Ολυμπία και Ναός της Αρτέμιδας στην Έφεσο).

7 στρατηγοί εκστρατεύσανε κατά της Θήβας στους «Επτά επί Θήβαις» του Αισχύλου (Άδραστος –Πολυνείκης – Τυδέας – Αμφίαραος – Καπανέας – Ιππομέδοντας – Παρθενοπαίος) και 7 ήρωες (Ετεοκλής – Πολυφόντας – Μελάνιππος – Μεγαρέας – Ύπερος – Λασθένης – Άκτορας) υπερασπίστηκαν τις 7 πύλες της Θήβας.

Η Ρώμη χτίστηκε πάνω σε Επτά λόφους, όπως και η Κωνσταντινούπολη, που είχε και επτά ονόματα (Βυζάντιο, Νέα Ρώμη, Αντωνία, Θησαυρός του Ισλάμ, Διαχωριστής του Κόσμου, Ινσταμπούλ, και Κωνσταντινούπολη), πολιορκήθηκε από τους Μωαμεθανούς 7 φορές και αλώθηκε μετά από 7 εβδομάδες από τον έβδομο Σουλτάνο των Οσμανιδών.

Τα χρώματα του φάσματος και του ουράνιου τόξου είναι7 (κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, βαθυγάλαζο, βιολετί). Υπάρχουν μάλιστα βάσιμες υποψίες ότι ο Νεύτων, που μίλησε πρώτη φορά για τα χρώματα, διέκρινε έξι χρώματα και πρόσθεσε το χρώμα indigo – βαθυγάλαζο, λουλακί – για να συμπληρωθεί ο «μαγικός» αριθμός Επτά.

Οι προαναφερόμενες είναι μόνο ορισμένες από τις αναφορές για τον  Ιερό αριθμό 7, ο οποίος όπως φαίνεται «σημαδεύει» την ζωή μας από την Αρχαιότητα έως σήμερα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/7016233_i-symboliki-kai-ieri-hrisi-toy-arithmoy-7-ana-toys-aiones).

7 ήταν οι βωμοί θυσιών του Μολόχ και 7 οι θύρες των μυστήριων του Μίθρα για όσους ήθελαν να μυηθούν σε αυτόν και για 7 μήνες έμεινε στην περιοχή των Φιλισταίων η Κιβωτός της Διαθήκης, ενώ 7 φορές προσκύνησε την γη ο Ισαάκ πριν συναντήσει τον αδερφό του Ησαυ.

77 φορές εκδίκηση του υιού Κάιν Λάμεχ & 77 φορές συγχώρεση που διόρθωσε Ο Χριστός έναντι του στην Καινή Διαθήκη

Ενάτη ήταν η ώρα που Σταυρώθηκε ο Κύριος, Εννέα είναι τα τάγματα των Αγγέλων, Εννέα μήνες κάνει η γυναικά για να γεννήσει, Εννέα ήταν τα κεφαλιά της Λερναίας Ύδρας.

Το Εννεάπυλο είναι η ονομασία ενός τμήματος της Μυκηναϊκής οχύρωσης της Ακρόπολης των Αθηνών. Αλλιώς ονομαζόταν Πελαργικό Τείχος.

Εννέα ήσαν οι άρχοντες των Αθηνών.

Εννέα ήσαν οι Μούσες (σ.σ.: Αρχαίες «θεότητες»).

Εννέα ήσαν οι άρχοντες του Σύμπαντος κατά τους Μάγιας (οι οποίοι και χρησιμοποιούσαν εννεαδικό αριθμητικό σύστημα) κ.λ.π..

Το εννέα συνδέεται και με τον μεταπτωτικό κύκλο των αστερισμών, ως διαιρέτης των υποδιαιρέσεών του: Οι 36 δεκανοί, τα 72 έτη που συμπληρώνεται η μετάπτωση μίας μοίρας, τα 2160 έτη που γίνεται η μετάπτωση μεταξύ αστερισμών κ.λ.π.

Ο κύκλος ως τέλειο σχήμα έχει 360 μοίρες. Αν προσθέσουμε τους αριθμούς 3+6+0 έχουμε αποτέλεσμα 9. {σ.σ.: ὁ κύκλος χρησιμοποιεῖται κατ’ ἐξοχήν στήν μαγεία (μαγικός κύκλος προστασίας) καί στήν ἀστρολογία (ζωδιακός κύκλος)}. ii 

Ορισμένοι Ιουδαίοι δίδασκαν ότι ο Θεός έχει κατέλθει 9 φορές στην Γη (στην Εδέμ, στον Πύργο της Βαβέλ, στην καταστροφή των Σοδόμων, στον Μωϋσή, στο όρος Σινά, στον Χωρήβ, στον Βαλαάμ, στον Ελισσαίο, στην σκηνή του Μαρτυρίου και στο ναό της Ιερουσαλήμ (ναό Σολομώντα).

Κλείνοντας, ἄς θυμηθοῦμε ὅτι ὁ Ἀρχάγγελος Ἑωσφόρος, ὁ Διάβολος καί οἱ πεσόντες Ἄγγελοι, τά δαιμόνια ἦταν τό 10ο Ἀγγελικό Τάγμα τό ὁποῖο ἐξέπεσε ἀπό τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁπότε παρέμειναν 9 τά Ἀγγελικά Τάγματα στά Οὐράνια, ἐνῶ τό 10ο Ἀγγελικό Τάγμα θά συμπληρωθεῖ ἀπό σωζομένους Μοναχούς μέ ἀρχηγό τόν Τίμιο Πρόδρομο (https://www.triklopodia.gr/%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%e1%bc%90%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%e1%bd%81-%e1%bc%80%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%cf%8c/).

Δώδεκα ήταν τα παιδιά του Αίολου και Δώδεκα και οι Μήνες του Χρόνου. 

12 Τρώες θυσιάστηκαν από τον Αχιλλέα.

12 μερόνυχτα εμπόδιζε η Ρέα τους Αργοναύτες με τρικυμιά να αποπλεύσουν.

12 επίσημους Τρώες σκότωσαν μαζί με τον Ρήσο ο Οδυσσέας και ο Διομήδης.

12 Τρώες σκοτωθήκαν από τους Αχαιούς όταν ο Αχιλλέας κραύγασε με τον θάνατο του Πάτροκλου.

12 μέρες ανακωχή σύναψε ο Αχιλλέας με τον Πρίαμο.

12 ήταν μαζί με τον Οδυσσέα, τον Τηλέμαχο και τον Λαέρτη οι άντρες που πολέμησαν τους γονείς των μνηστήρων.

12 ήταν οι Αρχαίοι «θεοί» στην Αρχαία Ελλάδα, όπως 12 και οι «κρυμμένοι ιμάμηδες» στο Ιράν.

Η Άλωση της Τροίας έγινε τις 12 του Θαρμηλίωνα (τέλος Μάιου).

Ο Δευκαλίων έστησε 12 βωμούς στον Παρνασσό στους Δελφούς.

Λέγεται ότι η Γέφυρα της Βαβυλώνας κτίστηκε πάνω σε λίθινους στύλους που απείχαν μεταξύ τους 12 πόδια. 

12 ήταν και οι μνηστήρες της Πηνελόπης που πολέμησαν τον Οδυσσέα και τον Τηλέμαχο, όπως και οι  άπιστες δούλες του Οδυσσέα.

12 ήταν και τα πελέκια που πέρασε το βέλος του Οδυσσέα στον διαγωνισμό που έκανε η Πηνελόπη στους μνηστήρες.

12 είναι τα ζώδια.

Το πλάτος της κάθε πλευράς των πυραμίδων προς την βάση τους ήταν 12 πόδια.

12 βασιλείς λέγεται ότι εκτίσαν τον Λαβύρινθο της Αιγύπτου.

12 λέγεται πως ήταν και τα παιδιά της Νιόβης, έξι αγόρια και έξι κορίτσια.

Σε 12 χρόνια υποστήριξη ο Χάρης ο Λίνδος στους Ρόδιους ότι θα έφτιαχνε τον Κολοσσό της Ρόδου.

Ο Νηλέας είχε δώδεκα γιους σαν τον Ιακώβ, ενώ 12 ήταν και οι Ιωνικές πόλεις στην Μικρά Ασία.

12 στάδια ήταν η απόσταση της παλαιάς με την νέα Μαντίνεια.

Δέκα οι Πληγές του Φαραώ, Δέκα τα κέρατα-βασιλείς των Θηρίων του Προφήτη Δανιήλ και της Αποκάλυψης και δέκα τα στέμματα που αυτά έφεραν, Δέκα και οι βασιλείς της Ατλαντίδας.

Δώδεκα ήταν και τα λεγόμενα Αρχοντόπουλα (αριστοκρατικές οικογένειες) της Κρήτης στον Μεσαίωνα. 

Δώδεκα ήταν και οι Κριτές και οι Μικρότεροι Προφήτες, όπως και Δώδεκα ήταν και οι Απόστολοι.

Δώδεκα ήταν τα παιδιά του Ουρανού και της γης, 12 τα παιδιά του Αίολου, 12 οι βασιλείς-σύμβουλοι του Αντίνοου, 12 οι μικροί θεοί μετά τον Όντιν, 12 οι μήνες του έτους, 12 ήταν οι νεροπηγές της Αιλίμ, 12 και οι αρτόβες Σμίγδαλι δίνονταν σαν προσφορές στο άγαλμα του Βηλ, δώδεκα είναι και οι Αόρατοι Ασκητές του Αγίου Όρους.

Τέσσερις ήταν οι Ευαγγελιστές και τα Ευαγγέλια, τέσσερις οι Άγγελοι του Ευφράτη και οι ιππείς στην Αποκάλυψη, όπως και οι Άνεμοι του Ουρανού, τα κέρατα και οι Σιδηρουργοί στον Ιεζεκιήλ, τέσσερις οι Αυτοκρατορίες του Τέλους στον Δανιήλ, τέσσερα τα Οντά μπροστά τον Θρόνο του Κυρίου, τέσσερις οι ευχές στην Προσευχή για τους ανθρώπους, ενώ τέσσερις είναι και οι εποχές του έτους.

Εικοσιτέσσερις είναι οι Πρεσβύτεροι στην Αποκάλυψη (ουσιαστικά δύο δωδεκάδες), ενώ 24 είναι και οι ώρες της ημέρας (12 την μέρα και 12 την νύκτα)]. 

Επίσης, θα κατανοήσει την ορθότητα και ιστορική εγκυρότητα της Αγίας Γραφής (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7/), ενώ στην περίπτωση της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας, αποδεικνύεται για άλλη μία φορά πλήρως το γνωστό ρητό που λέει: «Στο βάθος του μύθου, υπάρχει πάντα μία αλήθεια».

ΕΞΤΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ

Clash of the Gods Documentary

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kritiki/mythika_1.htm

https://www.oodegr.com/neopaganismos/xioumor/diki1.htm 

http://www.apologitis.com/gr/ancient/ethnismos_ioudaismos.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/profiteies.htm 

http://www.krassanakis.gr/Greek-mythology.pdf

http://www.apologitis.com/gr/arxaiatot.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/istorikotita.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/stayros.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/daimonia.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/mythoi.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/manethon.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/aig_theoi_2.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/xenoi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/aig.theoi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/eisagomenoi2.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/thisies2.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/ksenos_orfeas_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/barbariki1.htm

http://www.oodegr.com/oode/theos/theos2.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/pseftotheoi.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/filosofoi/zinwn_kitiefs_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/aggeloi1.htm 

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/anthrwpos1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/xristos_dionysos1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/dimokrat1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/antifaseis1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/anastasi3.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/xristos_oros_osiris_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/mithras_ioustinos_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/zeitgeist/zeitgeist_4.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/sykofanties/zeitgeist/zeitgeist_8.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/filosofoi/biblio_ioulianos/perieh.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pagan/pagan_genika.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaio_xali/Thisies1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/filosofoi/theoi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/mythoi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/symbola1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/symbola2.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/symbola3.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/mythoi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/livanios1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/pagan_naoi_panw_se_palaiot1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/filosofoi/doyloi1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/filosofoi1.htm

http://www.oodegr.com/oode/grafi/kritiki/my8ikistwn_epixeirhmata_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaioplhksia/4_1.htm

http://www.oodegr.com/oode/sygrafeis/plh8wn_outopia_1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/romi/pli8wn_1.htm

http://www.oodegr.com/oode/poiima/pagan1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/syxrono_xali/apol.fws1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/paralogismoi/anortholog1.htm 

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pagan/nea_epoxi.htm 

http://www.oodegr.com/neopaganismos/syxrono_xali/thouli1.htm

http://www.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/iera.exetasis1.htm

http://ww.oodegr.com/neopaganismos/diogmoi/genoktonia_ellhnwn_1.htm 

http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaio_xali/anthrwpothysies_3.htm 

http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/pseftotheoi.htm

https://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/pseftotheoi.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/profiteies.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/antioxeia.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/paganismos_simera.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/atia_ufo.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/friki.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/ieroi_polemoi.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/nazi_pagan.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/alloi_paganismos.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/polemos.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/neopaganistes_politiki.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/isiodos/theogonia.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/kelsos_tot.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/logioi.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/filosofoi-d.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/sokratis.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/profiteies.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/tyaneas.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/dion-orf.htm

http://www.apologitis.com/gr/ancient/aut_kliros_laos.htm

https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF-%CE%B5%CF%85%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7/

https://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/UFO-apologitis.pdf

https://www.imdleo.gr/diaf/2009/10/Bible-angels-aliens.pdf

https://panoszero.blogspot.com/2015/01/blog-post.html

https://panoszero.blogspot.com/2015/05/blog-post_21.html

Εντυπωσιακή ανακάλυψη στο Ισραήλ: Βρέθηκε μικροσκοπικό γλυπτό που συνδέει την Ελληνική μυθολογία με την Βίβλο! Θα μπορούσε η Λερναία Ύδρα να είναι ο Λεβιάθαν;

Μία εντυπωσιακή ανακάλυψη προέκυψε από ανασκαφές στο Ισραήλ όπου βρέθηκε ένα μικροσκοπικό γλυπτό που θεωρείται καθοριστικό για την εξήγηση ύπαρξης ενός κοινού μοτίβου που εντοπίζεται σε πολλούς Αρχαίους πολιτισμούς και σε πολλές μυθολογίες.

Από τους αρχαιολόγους θεωρείται ο συνδετικός κρίκος που συνδέει τις θρησκευτικές ιστορίες πολλών λαών. To τεχνούργημα, το οποίο ανακαλύφθηκε το 2022 μ.Χ. σε αρχαιολογικό λάκκο της πόλης Χαζόρ του Βόρειου Ισραήλ, είναι μία σφραγίδα που βυθιζόταν σε μπογιά και χρησιμοποιούνταν για την τύπωση εικόνας σε πηλό ή κερί σφραγίσματος και έχει μήκος μόλις 3.8 εκατ.

Ο Christoph Uehlinger, καθηγητής συγκριτικής θρησκειολογίας στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, θεωρεί το αρχαιολογικό εύρημα τον «κρίκο που έλειπε» για την σύνδεση ενός κοινού μοτίβου της ελληνικής μυθολογίας και της Βίβλου, σε σχετικό του άρθρο στο περιοδικό Near Eastern Archaeology .

Στο γλυπτό αναπαρίσταται ένας άνδρας με δόρυ να μάχεται με ένα ερπετό με επτά κεφάλια που στέκεται όρθιο. Πίσω από τον ήρωα, απεικονίζεται το μυθικό πλάσμα γρύπας, ένας ουραίος, αρχαίο Αιγυπτιακό σύμβολο της εξουσίας του Φαραώ σε μορφή φιδιού, και ένας σκαραβαίος.

Η παρουσία των μυθικών πλασμάτων τονίζει την υπερβατική φύση της σκηνής, σημειώνει ο Uelhinger. Επίσης, απεικονίζονται δύο καθιστές μαϊμούδες, το Αρχαίο Αιγυπτιακό σύμβολο ανκχ, και ένα ακόμη σύμβολο που δεν έχει αποκωδικοποιηθεί. Πιθανολογείται ότι το έργο δημιουργήθηκε από κάποιον Ισραηλίτη ή Φοίνικα, και χρονολογείται στην Εποχή του Σιδήρου (περ. 840-732 π.Χ.).

Το μοτίβο του ήρωα που παλεύει με ένα επτακέφαλο ερπετό χρονολογείται ακόμη πιο παλιά, στην τρίτη χιλιετία π.Χ. στην Μεσοποταμία. Γύρω στα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ., ταξίδεψε στην Βόρεια ακτή της Συρίας, και ύστερα στην Εβραϊκή Βίβλο, όπου ο Γιαχβέ πολεμά έναν Λεβιάθαν. Εμφανίζεται και στη χριστιανική Βίβλο, όπου ένα ερπετοειδές τέρας παλεύει με έναν Άγγελο στο Βιβλίο της Αποκάλυψης.

Το μοτίβο απεικονίζεται και σε ένα Ελληνικό αγγείο, χρονολογούμενο περί το 540 π.Χ., όπου ο Ηρακλής και ο Ιόλαος παλεύουν με την Λερναία Ύδρα. To ενδιαφέρον των ακαδημαϊκών προσελκύει η επανάληψη του μοτίβου σε τόσο μακρινές περιοχές και ανά τον χρόνο. Η σφραγίδα της Χαζόρ «προσφέρει χειροπιαστή την σύνδεση της Φοινίκης με το», δήλωσε ο Uehlinger στο δίκτυο McClatchy News.

«Οι Φοίνικες ακαδημαϊκοί και μελετητές, πιθανώς να διατήρησαν και να μετέδωσαν την παράδοση που κληρονόμησαν από την Αρχαία πόλη-κράτος της Συρίας Ουγκαρίτ, από την ύστερη εποχή του Χαλκού».

Ο Ουέλινγκερ χαρακτηρίζει το εύρημα «εντυπωσιακό», και εξηγεί ότι «καταλαμβάνει μία ξεχωριστή θέση στην γενικά άγνωστη ιστορία της μετάδοσης των μύθων». Επαφίεται στους μελλοντικούς ερευνητές να ανακαλύψουν πως ακριβώς η απεικόνιση ταξίδεψε προς τα δυτικά και συνδέθηκε με τον χαρακτήρα του Ηρακλή (https://www.pronews.gr/istoria/entyposiaki-anakalypsi-vrethike-mikroskopiko-glypto-pou-syndeei-tin-elliniki-mythologia-me-tin-vivlo/).