ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 3

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ 3

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Έτσι, ο διαβόητος βασιλιάς των Ούννων Αττίλας απέμεινε ο μονός και αδιαφιλονίκητος ηγέτης των Ούννων μετά τον μυστηριώδη θάνατο του αδελφού του και συμβασιλέα Βλέντα σε κυνήγι από «ατύχημα» (μάλλον από δολοφονία από τον ίδιο), με τον οποίο και είχε κακές σχέσεις.

Αντίστοιχα ο Καρλομάγνος απέμεινε ο μονός και αδιαφιλονίκητος ηγέτης των Φράγκων μετά τον μυστηριώδη θάνατο του αδελφού του Καρλομάνου από «αρρώστια» (μάλλον από δηλητηρίαση από τον ίδιο), με τον οποίο και είχε κακές σχέσεις.

Επιπλέον, τόσο ο Αττίλας, όσο και ο Καρλομάγνος, οι οποίοι απέκτησαν και οι δύο πολλές συζύγους και δεκάδες ερωμένες, έγιναν και οι δύο στην συνέχεια δύο βίαιοι και αιμοχαρείς κατακτητές, με πολλές σφαγές και γενοκτονίες στο ενεργητικό τους (π.χ. των Γότθων, των Σαξόνων κ.λ.π.), ενώ και οι δύο υπήρξαν ιδρυτές Αυτοκρατοριών.

Η ριψοκίνδυνη διάσχιση των Άλπεων από τον Καρλομάγνο στον Μεσαίωνα μέσα στον χειμώνα μέσα από επικίνδυνα φαράγγια και χαράδρες, ήταν το ίδιο ριψοκίνδυνη με αυτή του διάσημου Καρχηδόνιου στρατηλάτη Αννίβα στην Αρχαιότητα, μέσα στον χειμώνα μέσα από επικίνδυνα φαράγγια και χαράδρες.

Η μητέρα του βασιλιά των Φράγκων Καρλομάγνου η Βετράδη, όπως και η μητέρα του Άγγλου βασιλιά Ριχάρδου του Α’ του Λεοντόκαρδου Ελεονόρα της Ακουιτανίας τον προτιμούσε για βασιλιά από τον άλλο γιο της, τον Καρλομάνου (όπως και η μητέρα του Ριχάρδου τον προτιμούσε από τα άλλα παιδιά της για την βασίλεια), και έκανε τα πάντα και κατάφερε τελικά να τον φέρει στην εξουσία. 

Όμως η Βετράδη με τον γιο της τον Καρλομάγνο, όπως και η Αγριππίνα την Νεότερη με τον γιο της, τον διαβόητο Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα πιο πριν από αυτή, αν και συγκυβέρνησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μαζί του, και παρόλο που χάρις σε αυτή ανέβηκε στην εξουσία, γρήγορα ήρθε σε σύγκρουση μαζί του και ο ίδιος την έδιωξε από την συγκυβέρνηση που είχαν και ανέλαβε απόλυτα μονός του την εξουσία.

Ο Καρλομάγνος, προκειμένου να διασφαλίσει την εξουσία του πιθανότατα φυλάκισε και εκτέλεσε τους δύο γιους του αδερφού του και συμβασιλέα των Φράγκων Καρλομάνου, όπως ακριβώς έκανε και ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ με τα δύο ανιψιά του, τους δύο γιους του Άγγλου βασιλιά Εδουάρδου του Δ’, οι οποίοι έμειναν γνωστοί στην ιστορία της Αγγλίας ως «Οι δύο πρίγκιπες στον Πύργο».

Ο Καρλομάγνος κατά την οπισθοχώρηση του από την Ισπανία επιτέθηκε στην Χριστιανική Παμπλόνα, αν και ο ίδιος ήταν δήθεν «ο υπερασπιστής της Χριστιανοσύνης», κάτι που έπραξαν αιώνες αργότερα και οι «Σταυροφόροι Φράγκοι απόγονοι του» και του πάπα της Ρώμης με την πόλη της Ζάρας στην Δαλματία και την Πόλη, αν και ήταν και αυτοί υποτίθεται  δήθεν «οι υπερασπιστές της Χριστιανοσύνης».

Ο Καρλομάγνος διάταξε να εξοντώσουν τεσσεράμισι χιλιάδες Σάξωνες και διέταξε να πετάξουν στην συνέχεια τα αποκεφαλισμένα πτώματα των αρχηγών τους στον ποταμό Βερντέν, όπως και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος διέταξε να εξοντώσουν τριάμισι χιλιάδες Άραβες στην Άκρα και διέταξε να πετάξουν στην συνέχεια τα αποκεφαλισμένα πτώματα των αρχηγών τους στην θάλασσα.

Ο ικανός ανταρτοπόλεμος του Σάξονα ηγέτη Βίτουκιντ κατά του σφαγέα Καρλομάγνου στην Σαξονία, ήταν παρόμοιος με τον εξίσου ικανός με τον ανταρτοπόλεμο του Γαλάτη ηγέτη Βερκικεντορίξ κατά του σφαγέα Ρωμαίου στρατηγού και μετέπειτα δικτάτορα Ιουλίου Καίσαρα στην Γαλατία, όμως στο τέλος και οι δύο (τόσο ο Βίτουκιντ, όσο και ο Βερκικεντορίξ), πάρα τις ικανότητες τους, αναγκάστηκαν να παραδοθούν στους αντιπάλους τους.

Ο Βίτουκιντ βαπτίστηκε τελικά Χριστιανός από τον ίδιο τον Καρλομάγνο που τον νίκησε. Όπως ακριβώς και ο Βίκινγκ βασιλιάς Γκούθρουμ από τον Σάξονα βασιλιά Αλφρέδο τον Μέγα της Αγγλίας που τον νίκησε.

Ο Καρλομάγνος βρίσκονταν συχνά σε επαφή με την βασίλισσα και τρίτη σύζυγο του Βαστράντα μέσω του Βασιλικού του Ταχυδρομείου, ενώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επικοινωνούσε και Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέοντας ο Α’ ο Μέγας με την σύζυγο του και Αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα.

Ο Καρλομάγνος, όπως και ο πρώτος Αυτοκράτορας και ενοποιητής της Κίνας Τσιν Χουάνγκ Τι φοβόνταν τον θάνατο και νοιάζονταν και αυτός για την μετά θάνατον ζωή και την υστεροφημία του.

Τόσο ο Καρλομάγνος, όσο και ο Σαντάμ Χουσεΐν έμαθαν και οι δύο ανάγνωση και γραφή σε πιο μεγάλη ηλικία από την κανονική για τον σκοπό αυτό.

Για την πολιορκία της Τύρου, ο Μέγας Αλέξανδρος έφτιαξε ένα μεγάλο ανάχωμα γεμάτο με πολιορκητικές μηχανές για να την αποκλείσει από τις ενισχύσεις από την θάλασσα και να την καταλάβει, κάτι που έγινε τελικά.

Αντίστοιχα, στην πολιορκία της Λα Ροσέλ, ο τότε Γάλλος «πρωθυπουργός», ο διαβόητος καρδινάλιος Ρισελιέ, έφτιαξε ένα μεγάλο φράγμα γεμάτο με κανόνια για να την αποκλείσει από τις ενισχύσεις από την θάλασσα και να την καταλάβει, κάτι που έγινε τελικά.

Ο καθολικός κατά τα άλλα καρδινάλιος και ηγέτης της Γαλλίας Ρισελιέ χρηματοδότησε όλους τους προτεστάντες αντίπαλους των καθολικών Αψβούργων ηγετών της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας για νικηθούν τελικά οι Αψβούργοι.

Τα ίδια ακριβώς έπραξαν και οι δήθεν «χριστιανοί» αντίπαλοι των Ρώσων (π.χ. Γερμανοί, Βρετανοί), οι οποίοι χρηματοδότησαν τους Ιάπωνες αντίπαλους των Ρώσων στον Ρωσοιαπωνικού πολέμου του 1905, έτσι ώστε οι Ρώσοι να νικηθούν από τους Γιαπωνέζους.

Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και οι ΗΠΑ στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, στους οποίους υποστήριξαν τους συμμάχους εναντίον των Γερμανών, πριν εισέλθουν και οι ίδιες στο πλευρό τους στον πόλεμο, όπως ακριβώς έκαναν οι Γάλλοι υπό τον Ρισελιέ τελικά εναντίον των Αψβούργων στον Τριακονταετή Πόλεμο. 

Ο Τσέχος αρχιστράτηγος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Βαλενστάιν, προσπάθησε να επιτύχει ειρήνη με τους εχθρούς της Αυτοκρατορίας χωρίς να ενημερώσει τον Αυτοκράτορα του, τον Φερδινάνδο τον Β’ των Αψβούργων, όπως και ο αρχηγός της Γκεστάπο και των SS Χάινριχ Χίμλερ, προσπάθησε να κάνει ειρήνη με τους εχθρούς της Ναζιστικής Γερμανίας χωρίς να ενημερώσει τον αρχηγό, και δικτάτορα της Γερμανίας Αδόλφο Χίτλερ.

Αυτές οι πράξεις του Βαλενστάιν και του Χίμλερ ενθάρρυναν τους πολυάριθμους εχθρούς τους εντός των κρατών τους να πείσουν τους ηγέτες τους ότι αυτοί ήταν προδότες με συνέπεια αυτοί να τους αποκηρύξουν και να διατάξουν τον θάνατο τους.

Τόσο επί της βασιλείας του Τσιν Χουάνγκ Τι στην Κίνα, όσο και επί του Λουδοβίκου του ΙΓ’ στην Γαλλία, την μάχη για την ιδεολογική και πολιτική επιρροή στον βασιλιά μεταξύ των βασιλομήτωρων και των πρωθυπουργών τους (του Λι Σι και του καρδινάλιου Ρισελιέ αντίστοιχα), την κέρδισαν τελικά οι πρωθυπουργοί, ενώ μετέπειτα οι βασιλομήτορες εξορίστηκαν ύστερα από σύγκρουση με τους βασιλείς γιους τους.

Πολλές φορές στην ιστορία, οι Έλληνες επαναστάτησαν ανεπιτυχώς ενάντια σε άλλους βάρβαρους λαούς που τους είχαν κατακτήσει με βία και σφαγές όταν οι ίδιοι είχαν πέσει σε πολιτική, κοινωνική και στρατιωτική παρακμή, όπως οι Ρωμαίοι από την Δύση και οι Οθωμανοί Τούρκοι από την Ανατολή.

Λέγεται πως οι δολοφονίες σημαντικών ηγετών της ιστορίας (όπως π.χ. του Καίσαρα στην Αρχαία Ρώμη ή των Αμερικάνων Προέδρων Λίνκολν και του Κένεντι στις ΗΠΑ), προήλθε και εξαιτίας του  γεγονότος, ότι αυτοί προσπάθησαν σε μία φιλολαϊκή πολιτική, να πάρουν οι ίδιοι και το κράτος τον έλεγχο της παραγωγής και διακίνησης του νομισμάτων και του χρήματος από τους αργυραμοιβούς-τοκογλύφους-τραπεζίτες.

Και ως συνέπεια του γεγονότος αυτού, οι εχθροί τους, προκειμένου να πάρουν τον έλεγχο του χρήματος πάλι πίσω στα χέρια τους, παρακίνησαν τους εχθρούς τους να τους εξοντώσουν, στόχος που τελικά επετεύχθη.

Πολλοί μονάρχες στην διάρκεια της ιστορίας, όπως π.χ. ο Βασιλάκος με την Ζηνοβία, ο Ιουστινιανός με την Λουπικίνα, ο Ηράκλειος με την Μαρτίνα, ο Λέων ο Σοφός με την Μαρία, ο Πέτρος ο Μέγας με την Αικατερίνη, ή ο Μέγας Ναπολέοντας με την Ιωσηφίνα, έστεψαν οι ίδιοι τις συζυγούς τους ως βασίλισσες των κρατών τους.

Όπως οι Γάλλοι επί ηγεσίας του Ρισελιέ έδωσαν χρήματα στους Γερμανούς ηγεμόνες, τους Δανούς και τους Σουηδούς του Γουσταύου Αδόλφου για να πολεμήσουν τους Αψβούργους στον Τριακονταετή Πόλεμο (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_64.html), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και οι Άγγλοι επί πρωθυπουργίας Ουίλιαμ Πιτ πλήρωναν τους Πρώσους του Φρειδερίκου του Μέγα για να πολεμούν τους Γάλλους εχθρούς τους στην Ευρώπη.

Με την γέννηση του γιου του Μεγάλου Αλέξανδρου το έτος 356 π.Χ., ο ικανότατος βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Φίλιππος ο Β’ έλαβε την μέρα που κατέλαβε την Ποτίδαια παράλληλα και την είδηση της νίκης του αλόγου του στους Ολυμπιακούς αγώνες, όπως και την νίκη του στρατηγού του Παρμένων κατά των Ιλλυριών.

(Παράλληλα την ίδια μέρα ο Ηρόστρατος, ως άλλος Νέρωνας έκαψε τον ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο, ενός εκ των Επτά Θαυμάτων της Αρχαιότητας, για να μείνει στην ιστορία).

Αντίστοιχα, το έτος 1759 μ.Χ., το έτος γέννησης του Ουίλιαμ Πιτ του Νεότερου, ο πατέρας του, ο Ουίλιαμ Πιτ ο Πρεσβύτερος έμαθε την νίκη του στρατού κατά των Γάλλων στο Κεμπέκ, στο Μίντεν στην Γερμανία, στην Γουδελούπη, στο Δελχί και την Κινσυόρα στην Ινδία, την νίκη του στόλου του στην ναυμαχία του Κίμπερον στην Βρετάνη, καθώς και την νίκη του στόλου του στην ναυμαχία του Λάγος στην Πορτογαλία.

Τόσο ο Πολωνός ηγέτης Θαδδαίος Κοσιούσκο, όσο και ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β΄ σκοτώθηκαν και οι δύο ύστερα από ατύχημα μέσω πτώσεως από το άλογο τους.

Τόσο ο Μεξικάνος ηγέτης Μπενίτο Χουάρες, όσο και ο Κινέζος Μάο, αλλά και ο Ιρακινός Σαντάμ Χουσεΐν, έμαθαν γράμματα σε μεγάλη ηλικία.

Παράλληλα, ο Ιταλός ηγέτης Καμίλο Καβούρ, όπως και ο Γάλλος Κρεμνάσω, ο Ιταλός Μουσολίνι, αλλά και ο Βρετανός Τσόρτσιλ, ήταν όλοι τους δημοσιογράφοι πριν γίνουν πρωθυπουργοί ή πρόεδροι των κρατών τους.

Τόσο ο Γάλλος πρωθυπουργος Κρεμνάσω, όσο και ο νυν Προέδρος της ΑΕΚ, έφεραν και οι δύο το προσωνύμιο «Ο Τίγρης».

Οι πατεράδες των δικτατορών Μουσολίνι και Τίτο, ήταν και οι δύο σιδεράδες.

Τόσο ο Χο Τσι Μινχ, όσο και ο Μάο, πριν γίνουν και οι δύο τους ηγέτες των κομμουνιστικών κομμάτων του Βιετνάμ και της Κίνας αντίστοιχα, ήταν και οι δύο τους δάσκαλοι (όπως και ο Μουσολίνι πριν γίνει και αυτός δικτάτορας της Ιταλίας), ενώ πολέμησαν μαζί και οι δύο στην Κίνα το έτος 1938.

Τόσο ο Αμερικάνος Προέδρος Τζον Κένεντι, όσο και Ρωμαίος ηγέτης Ιούλιος Καίσαρας, αν και έπασχαν και οι δύο από προβλήματα υγείας, πολέμησαν και οι δύο γενναιά ως αξιωματικοί στους στρατούς των χωρών τους και κέρδισαν παράσημα και επαίνους για την γενναιότητα τους.

Τόσο ο Ιωάννης Καποδίστριας, όσο και ο Αλιέντε, σπούδασαν και οι δύο Ιατρική πριν γίνουν ηγέτες της Ελλάδας και της Χιλής αντίστοιχα.

Παράλληλα, τόσο ο Αλιέντε στην Χιλή, όπως και ο Μπενίτο Χουάρες στο Μεξικό, προέβησαν και οι δύο στην διακοπή της πληρωμής του εξωτερικού χρέους των κρατών τους προς τους δανειστές τους (ΗΠΑ-ΔΝΤ και Αγγλία, Γαλλία και Ισπανία αντίστοιχα), με συνέπεια να προκαλέσουν την άμεση «βίαιη» αντίδραση αυτών με διαφορά «αντίποινα» (π.χ. οικονομικά, πολιτικά ή ακόμα και στρατιωτικά).

Τόσο ο Ιωάννης Καποδίστριας, όσο και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ήταν και οι δύο ηγέτες των Ιονίων Νήσων και της Κρήτης αντίστοιχα, πριν γίνουν τελικά και οι δύο ηγέτες της Ελλάδας, ενώ και οι δύο αναδείχθηκαν μέσω των ικανοτήτων τους, αλλά και λόγω πολεμικών συγκρούσεων στην εξουσία από τα μέρη αυτά.

Ο μετέπειτα Γερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, όταν ήταν δήμαρχος της Δρέσδης, καθαιρέθηκε από την θέση αυτή δύο φορές, την μία από τους Ναζί το 1932, και την άλλη από τους Βρετανούς το 1945, οι οποίοι και ανέλαβαν την εξουσία της πόλης αυτής.

Οι μητέρες των τυράννων Κόλα Ντε Ριέντζο στην Ιταλια (http://alophx.blogspot.com/2017/09/cola-di-rienzo.html), όπως και του Στάλιν στην Ρωσία, ήταν και οι δύο πλύστρες.

Τόσο ο Χιλιανός Προέδρος Αλιέντε, όσο και ο Γερμανός καγκελάριος Μπρύνιγκ, μέσω της κακής οικονομικής πολιτικής τους, αλλά και των εκτάκτων διαταγμάτων που κυβερνούσαν, επέφεραν την φτώχεια στους λαούς τους, με συνέπεια να συμβάλλουν με τις πράξεις τους αυτές στην άνοδο του δικτάτορα Πινοσέτ στην πρώτη περίπτωση, καθώς και του Χίτλερ στην δεύτερη.

Ο θάνατος του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς στην Ουγγαρία κατά την διάρκεια της πολιορκία του φρουρίου Σίγκετνβορτ έμεινε για τρεις μέρες κρυφός από στον στρατό του, μέχρι αυτός να το αλώσει και να μην χάσει το θάρρος του.

Αντίστοιχα και ο θάνατος ικανοτάτου Αθηναίου στρατηγού Κίμωνα στην Κύπρο, κατά την διάρκεια της πολιορκία του Κιτίου έμεινε για τρεις μέρες κρυφός από στον στρατό του, μέχρι αυτός να το αλώσει, να νικήσει τους Πέρσες σε ναυμαχία και να μην χάσει το θάρρος του.

Τόσο ο Περικλής, όσο και ο Καίσαρας, αν και οι δύο κατάγονταν από ισχυρές αριστοκρατικές οικογένειες, έγιναν και οι δυο μέλη του λαϊκού δημοκρατικού κόμματος και στράφηκαν ενάντια στην κοινωνική τάξη τους, τόσο για πολίτικούς, όσο και επίσης και για ιδεολογικούς λογούς.

Τόσο οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, όπως και στην συνέχεια ο πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ (συνυπεύθυνος για την αποτρόπαιη Δ’ Σταυροφορία κατά του Βυζαντίου), όσο και οι Οθωμανοί Σουλτάνοι, οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, σεβάστηκαν όλοι τους την αυτονομία του Αγίου Όρους. 

Τόσο ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος, όσο και ο ικανός πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, πήραν και οι δύο μέσω νομών σειρά σημαντικών νομών υπέρ της ενίσχυσης του γάμου και των οικογενειών. 

Τα εκτεταμένα επεισόδια και έξω από τον Λευκό Οίκο, με αποτέλεσμα η Αστυνομία να κάνει χρήση δακρυγόνων, ενώ υπό τον φόβο του χειρότερου σεναρίου ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να μεταφέρθηκε σε καταφύγιο (https://www.ethnos.gr/kosmos/108374_kryftike-se-katafygio-o-tramp-epeisodia-exo-apo-ton-leyko-oiko), όπως περίπου συνέβη και με τον Προέδρο της Γαλλίας Κάρολο Ντε Γκολ κατά την διάρκεια των «εξεγέρσεων» του «Μάη του 1968» (http://alophx.blogspot.com/2018/11/1968-2018.html).

Όσον αφορά την βαρύτητα, ωστόσο, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα γεγονότα της Μινεάπολης είναι πιο εντυπωσιακά, για παράδειγμα, από την εξέγερση της πόλης Liberty στο Μαϊάμι, όπου το 1980 μια ταραχή μαύρων είχε ως αποτέλεσμα 18 θανάτους και εκατοντάδες τραυματίες μετά την αθώωση των λευκών αστυνομικών που κατηγορούντο ότι σκότωσαν έναν νεαρό μαύρο (http://redskywarning.blogspot.com/2020/06/blog-post_3.html).

Αντίστοιχα, το έτος 1992, επί Προεδρίας του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου, ξέσπασαν βίαιες εξεγέρσεις στο Λος Άντζελες, μετά την αθώωση τεσσάρων αστυνομικών κατηγορούμενων για τον βίαιο ξυλοδαρμό του Αφροαμερικανού Ρόντνεϊ Κινγκ.

Επί έξι ημέρες ολόκληρη η πόλη βρίσκεται παραδομένη στις φλόγες και τις λεηλασίες, με τις δυνάμεις ασφαλείας να εμφανίζονται ανίσχυρες να επιβάλουν την τάξη. Ο απολογισμός, 53 νεκροί και ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε μια πόλη - μωσαϊκό εθνοτήτων, η οποία ωστόσο μαστίζεται από την φτώχεια και την εξαθλίωση (https://www.liberal.gr/world/mnimes-1968-kai-1992-stis-ipa-me-mia-krisimi-diafora/305351).

Η δε «εξέγερση» αυτή της μαύρης (κυρίως) μειονότητας των ΗΠΑ τον Μάιο του 2020 επί Προεδρίας του Ρεπουμπλικάνου Τραμπ, ως αποτέλεσμα της βίαια δολοφονίας του «εγχρώμου» Φλόιντ, θυμίζει κατά πολύ την «εξέγερση» της (κυρίως) μαύρης μειονότητας των ΗΠΑ το 1968 επί Προεδρίας του Ρεπουμπλικάνου Νίξον, ως αποτέλεσμα της βίαια δολοφονίας του «εγχρώμων» τότε για παρεμφερείς λογούς (φυλετικό ρατσισμό, αλλά και λόγω της συμμέτοχης των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ την περίοδο αυτή).

Τόσο ο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ Σολομώντας, όσο και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ανδριάνος, είχαν και οι δύο κυρίως μία ειρηνική βασίλεια, με ελάχιστες πολεμικές συρράξεις (με τους Φιλισταίους ο πρώτος και τους Ιουδαίους ο δεύτερος), ενώ και οι δύο διατηρούσαν έναν ισχυρό, αξιόμαχο, καλογυμνασμένο, καλοεξοπλισμένο και καλοοργανωμένο στρατό.

Επιπλέον, τόσο ο ένδοξος βασιλιάς του Ισραήλ Σολομώντας, όσο και ο μεγάλος Αθηναίος πολιτικός Περικλής, κατασκεύασαν και οι δύο ενδοξά μνημεία επί της ηγεμονίας τους, όπως π.χ. τον Ναό του Σολομώντα ο πρώτος και τον Παρθενώνα ο δεύτερος, ενώ και οι δύο συγκροτήσαν ισχυρό εμπορικό και πολεμικό στόλο, με τον οποίο αυξήσαν τα πλούτη και την δύναμη των κρατών τους.

Ο ικανός Βυζαντινος Αυτοκράτοράς Μανουήλ ο Α’ ο Κομνηνός, όταν ο νικημένος από τον ίδιο Σέρβος ηγέτης Στέφανος Νεμάνια παρουσιάστηκε μπροστά του γυμνός, με ένα σκοινί δεμένο γύρω από τον λαιμό του και έπεσε στα ποδιά του, τον συγχώρησε και τον αποκατέστησε στην ηγεμονική του θέση ως υποτελή του.

Αντίστοιχα και ο Ινδός (Μογγολικής καταγωγής) ηγέτης της Ινδίας Άκμπαρ ο Μέγας, όταν ο  όταν ο νικημένος από τον ίδιο Μπαιράμ Χαν  παρουσιάστηκε μπροστά του με το τουρμπάνι του δεμένο γύρω από τον λαιμό του και έπεσε στα ποδιά του, τον συγχώρησε και τον αποκατέστησε στην ηγεμονική του θέση ως υποτελή του.

Τόσο ο ηγέτης της Γαλλίας καρδινάλιος Ρισελιέ (όπως και ο διάδοχος του, ο καρδινάλιος Μαζαρίνος), όσο και της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ήταν και οι δύο ικανότατοι ηγέτες των κρατών τους, παρόλο που και οι δύο διατηρούσαν ταυτόχρονα και την Εκκλησιαστική τους ιδιότητα.

Όταν οι Σταυροφόροι αντίκρυσαν τον πλούτο και το μεγαλείο, καθώς και το τεράστιο μέγεθος της Πόλης για πρώτη φορά, θαμπώθηκαν τόσο πολύ από τον πλούτο της, ώστε αποφάσισαν να την κατακτήσουν.

Κάτι που κατάφεραν τελικά με την άλωση της Πόλης το 1204 μ.Χ., μέσω βαρβαροτήτων και σφαγών, υπό την ηγεσία του Δόγη Δάνδολου, του παπά της Ρώμης Ιννοκέντιου του Γ’, του Βαλδουίνου της Φλάνδρας, καθώς και του τραπεζίτη Μάρκου Σανούδου.

Αντίστοιχα, όταν οι Ισπανοί Κονκισταδόρες του Ερνάν Κόρτες αντίκρυσαν τον πλούτο και το μεγαλείο, καθώς και το τεράστιο μέγεθος της πόλης της Τενοτστιτλάν, των Αζτέκων για πρώτη φορά, θαμπώθηκαν τόσο πολύ από τον πλούτο της, ώστε αποφάσισαν να την κατακτήσουν.

Κάτι που κατάφεραν τελικά με την άλωση της πόλης αυτής το 1521 μ.Χ., μέσω βαρβαροτήτων και σφαγών, υπό την ηγεσία του Κόρτες, ενώ την ίδια ακριβώς μοίρα είχε και η πόλη του Κούσκο των Ίνκας το 1532 μ.Χ. από τον επίσης Κονκισταδόρα και ξάδερφο του Κόρτες Φραγκίσκο Πιζάρο.

Ο πάπας της Ρώμης Σέργιος ο Δ’, προκάλεσε τεχνητό λοιμό στην Ρώμη για να κερδοσκοπεί στην μαύρη αγορά με τις τιμές του σιταριού, όπως ακριβώς έκαναν και ο Κλέαρχος και ο Διονύσιος Παπυρικός στην Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επί Κόμοδου.

Επιπλέον, ο πάπας της Ρώμης Σέργιος ο Δ’, διοργάνωνε αιματηρές μονομαχίες μονομάχων μπροστά στην αυλή του Βατικανού, κάτι που έκαναν και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες έκαναν στο Κολοσσιαίο, όπως π.χ. οι Βεσπασιανός, Τίτος, Δομιτιανός κ.λ.π.

Τόσο ο  Σιμών Μπαρ Κοχμπά, όσο και ο Σαμπατάι Σεβί, αλλά και ο Μέγας Ναπολέων, κάλεσαν τους Ισραηλίτες, όπως και ο Χερτσλ και οι άλλοι Σιωνιστές μετέπειτα να τους ακολουθήσουν στην Παλαιστίνη και να επανιδρύσουν το κράτους τους, κάτι που τελικά επιτεύχθηκε επί πρωθυπουργίας του επίσης Σιωνιστή Δαβίδ Μπεν Γκούριον το 1948.

Μετά την ήττα τους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί, επειδή δεν επιτρέπονταν να έχουν στρατό και αμυντική βιομηχανία στην χωρά τους, μετέφεραν τις αμυντικές βιομηχανίες τους σε άλλα κράτη (π.χ. στην ΕΣΣΔ), και όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες τις επανέφεραν στην Γερμανία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/freikorps.html).

Αντίστοιχα, μετά την ήττα τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί, μετέφεραν τις κλεμμένα και λεηλατημένα πλούτη που είχαν συσσωρεύσει από τους κατεχόμενους από τους ίδιους ευρωπαϊκούς λαούς σε άλλα (δήθεν «ουδέτερα») κράτη (π.χ. στην Ελβετία ή την Ισπανία), και όταν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες τις επανέφεραν στην Γερμανία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/h-odessa.html).

Και έτσι δημιούργησαν το δήθεν «Γερμανικό οικονομικά θαύμα», τάχα από την «εργατικότητα» των Γερμανών, αλλά στην πραγματικότητα από τον μόχθο και τα λάφυρα των λεηλατημένων από τους ίδιους λαούς της Ευρώπης.

Τόσο ο αρχηγός των Πραιτοριανών Μάκρωνας επί της ηγεμονίας του Καλιγούλα στην Ρώμη, όσο και ο Διονύσιος Παπίριος επί Κόμοδου, αν και ορίστηκαν από τους Αυτοκράτορες τους ως έπαρχοι της Αιγύπτου (δήθεν ως αμοιβή για τις υπηρεσίες τους), δολοφονήθηκαν και οι δύο υστέρα από διαταγή των ηγετών τους, πριν ακόμα φτάσουν σε αυτή.

Ο θάνατος του τυράννου της Παμφυλίας Αρδιαίου επήλθε με λιντσάρισμα, ύστερα από το σύρσιμο του πάνω σε κοφτερούς ασπάλαθους, όπως ακριβώς το 2011 ο θάνατος του δικτάτορα της Λιβύης Καντάφι, επήλθε επίσης από λιντσάρισμα.

Στην Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ιουλία Μασαία και η Μαμαία αντίστοιχα, ανεβοκατέβαζαν Αυτοκράτορες, όπως τους εγγονούς και ανιψιούς τους, Αλέξανδρο Σεβήρο, αλλά και τον Ηλιογάβαλο.

Αντίστοιχα, στην Μεσαιωνική Ρώμη, επί της περιόδου της «πορνοκρατίας», οι ερωμένες πολλών παπών της Ρώμης, Μαροζία και Θεοδώρα, ανεβοκατέβαζαν πάπες στην Ρώμη, ακόμα και γιους ή εγγονός τους, όπως π.χ. του πάπα της Ρώμης Ιωάννη ΙΓ’, του λεγομένου και «καθολικού Καλιγούλα».  

Το έτος 1904 μ.Χ., οι δεινοί σκοπευτές Παύλος Μελάς (ο ηρωικός Μακεδονομάχος και Εθνομάρτυρας) και Σπύρος Στάης, προκλήθηκαν από τους αντιπάλους τους (τον Γεώργιο Κολοκοτρώνη και τον Κωνσταντίνο Χατζηπέτρου αντίστοιχα) σε μονομαχία.

Αυτές οι μονομαχίες πράγματι έγιναν, με αποτέλεσμα στην μεν πρώτη περίπτωση (του Παύλου Μελά) να νικήσει ο ηρωικός Μακεδονομάχος και να τραυματίσει (επίτηδες μόνο) ελαφρά τον αντίπαλο του, ενώ στην δεύτερη ο Στάης να σκοτώσει τον δικό του αντίπαλο.

Στις 17 Μάιου του 1987, κατά την διάρκεια του πολέμου Ιράκ-Ιράν, η  Αμερικανική φρεγάτα USS Stark δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση από Ιρακινό αεροσκάφος «κατά λάθος», με συνέπεια να σκοτωθούν τριάντα οκτώ Αμερικανοί ναύτες, με συνέπεια την οργή των ΗΠΑ κατά του «συμμαχικού σε αυτή» Ιράκ, καθώς και την δημοσιά απολογία και συγνώμη του Ιράκ στις ΗΠΑ.

Αντίστοιχα, στις 8 Ιουνίου 1967, κατά την διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, το Αμερικάνικο πολεμικό-κατασκοπευτικό πλοίο USS Liberty δέχτηκε αιφνιδιαστική επίθεση από Ισραηλινό αεροσκάφος «κατά λάθος», με συνέπεια να σκοτωθούν τριάντα τέσσερις Αμερικανοί ναύτες, με συνέπεια την οργή των ΗΠΑ κατά του «συμμαχικού σε αυτή» Ισραήλ, καθώς και την δημοσιά απολογία και συγνώμη του Ισραήλ στις ΗΠΑ.

Το 1984, το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν χρησιμοποίησε δηλητηριώδη αέρια ενάντια στο Ιράν, όπως ακριβώς είχαν χρησιμοποιήσει και το έτος 1932 η Μεγάλη Βρετανία του Τσόρτσιλ χρησιμοποίησε δηλητηριώδη αέρια κατά του Ιράκ, αλλά και η Ιταλία του Μουσολίνι το 1936 κατά της Αιθιοπίας.

Το Ιράν, χρησιμοποίησε παιδιά ως «μάρτυρες αυτοκτονίας» ενάντια στο Ιράκ, στον μεταξύ τους πόλεμο τα έτη 1980-1988, όπως ακριβώς έπραξε και ο ISIS ενάντια στους εχθρούς τους από το έτος 2014 και μετά.

Κατά την διάρκεια της μάχης στο χωριό Nosnce τις 4 Δεκεμβρίου του 1879 οι Τουρκαλβανοί μετέφεραν ως τρόπαια τα κεφάλια των εχθρών τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, αλλά και οι Μογγόλοι των Τζένκινς Χαν και Ταμερλάνου μετέπειτα ιστορικά.

Στην διάρκεια της μάχη της Glakova τις 3 Σεπτεμβρίου του έτους 1878, στην οποία πολέμησαν οι Τούρκοι κατά των Αλβανών της Prizren league, οι Αλβανοί μισθοφόροι των Οθωμανικών στρατευμάτων, εγκατέλειψαν τον στρατό των Τούρκων και ενώθηκαν με τους ομοεθνείς τους, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό σημαντικά στην ήττα των Τούρκων.  

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια των μαχών του Γιαρμούκ και του Μάντζικερτ (τα έτη 636 και 1071 αντίστοιχα), στην οποία πολέμησαν οι Βυζαντινοί κατά των Αράβων και των Σελτζούκων Τούρκων αντίστοιχα, οι Άραβες και οι Τούρκοι στην κάθε περίπτωση, οι οποίοι υπηρετούσαν στα Βυζαντινά στρατεύματα ως μισθοφόροι, εγκατέλειψαν τον στρατό των Βυζαντινών και ενώθηκαν με τους ομοεθνείς τους, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό σημαντικά στην ήττα των Βυζαντινών.  

Πολλοί ηγεμόνες στην ιστορία, όπως ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, θεωρούνταν πως είχαν το βασιλικό άγγιγμα το οποίο θεράπευε τους ανθρώπους του λαού από αρρώστιες, ενώ το ίδιο ισχυρίζονταν μετέπειτα και αρκετοί βασιλείς της Γαλλίας, όπως π.χ. ο Λουδοβίκος ο Ζ’ ο λεγόμενος και «Άγιος».

Και οι δύο σύζυγοι του γνωστού Έλληνα επιχειρηματία, του Σταύρου Νιάρχου (και πρώην φίλου και αργότερα μεγαλύτερου και σφοδρότερου ανταγωνιστή του, του διάσημου σε όλους μας Έλληνα επιχειρηματία Αριστοτέλη Ωνάση), η Ευγενία, καθώς και η μικρότερη αδερφή της, η Τίνα, από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών, τα έτη 1970 και 1974 αντίστοιχα.

Πολλοί μεγάλοι στρατηλάτες της ιστορίας, όπως ο μεγάλος βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Φίλιππος ο Β’ ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο διάσημος Καρχηδόνιος στρατηγός Αννίβας, πολλοί αρχηγοί-«καπετάνιοι» πειρατικών πλοίων, όπως και ο διαβόητος Ισραηλινός στρατηγός Μοσέ Νταγιάν φόραγαν κάλυπτρα στο ένα μάτι τους, επειδή είχαν χάσει όλοι τους από ένα μάτι ο καθένας τους σε μάχες. 

Πολλές Λιβυκές φυλές στην Αρχαιότητα, κυρίως στην επαρχία της Κυρήνης, όπως και οι φυλές των Ζουλού στην νεότερη ιστορία, δέχθηκαν αρχικά και από συμφέρον (για συμμαχία ενάντια σε εχθρικές για τις ίδιες φυλές), ως αποίκους τους Έλληνες και τους Ολλανδούς Μπόερς αντίστοιχα (υπό την ηγεσία του Βάττου του Α΄ και του Πρετόριους αντίστοιχα), παραχωρώντας τους μάλιστα και γη για να εγκατασταθούν.

Όμως στην συνέχεια, όταν αρχίσαν να εισρέουν ακόμα περισσότεροι άποικοι στις περιοχές αυτές, οι Λίβυοι και οι Ζουλού κήρυξαν τον πόλεμο στους Έλληνες και τους Μπόερς, ανεπιτυχώς τελικά για τους ίδιους, σε συμμαχία κιόλας με άλλες ξένες δυνάμεις (τους Πτολεμαίους και τους Βρετανούς).

Οι οποίες, εκμεταλλευόμενοι την αποδυνάμωση των συμμάχων τους (Λίβυοι, Ζουλού) και των εχθρών τους (Έλληνες και Μπόερς) από τις μεταξύ τους διαμάχες, κατέκτησαν αργότερα τις περιοχές τους.

Ο βασιλιάς Αρκεσίλαος ο Δ’ της Κυρήνης το 462 π.Χ. έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και κέρδισε στο αγώνισμα της Αρματοδρομίας, όπως ακριβώς και ο ικανότατος βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Αλέξανδρος ο Α, έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 504 π.Χ. και κέρδισε στο αγώνισμα του δρόμου.

Ολυμπιονίκης το έτος 344 π.Χ. στις αρματοδρομίες, ήταν και ο Αρύββας, ο βασιλιάς των Μολοσσών, ο οποίος ήταν ο ίδιος παππούς και θείος πιο γνωστών από αυτόν βασιλικών φυσιογνωμιών, όπως π.χ. του Πύρρου, τον πλέον διάσημου βασιλιά της Ηπείρου ή του Μεγάλού Αλεξάνδρου.

Ο τύραννος Νικοκράτης της Κυρήνης, δολοφονήθηκε από τον αδερφό του, τον Λάανδρο, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία από τον ίδιο, όπως ακριβώς και ο τύραννος των Φέρων Ιάσονας, δολοφονήθηκε από τον αδερφό του, τον Πολύδωρο, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία από τον ίδιο.

Επιπλέον, ο τύραννος Νικοκράτης της Κυρήνης όπως και ο αδελφός του ο Λάανδρος, δολοφονήθηκαν και οι δύο από τις δολοπλοκίες της συζύγου του Νικοκράτη, της Αρεταφίλας, σε συνεργασία και με τον Λίβυο ηγέτη Άναβο, όπως ακριβώς και ο  τύραννος Αλέξανδρος ο Α’ των Φέρων, δολοφονήθηκε και αυτός από τις δολοπλοκίες της συζύγου του, της Θήβης, σε συνεργασία όπως λέγεται και με τον Θηβαίο ηγέτη Επαμεινώνδα.

Και άλλες σύζυγοι Αυτοκράτορων, όπως π.χ. η Μαρκία του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κόμοδου, ή η Λιβία, η σύζυγος του πρώτου Ρωμαίου Αυτοκράτορα Οκταβιανού Αύγουστου συνέργησαν και αυτές στην δολοφονία των συζυγών τους.

Η ιστορία των ομίλων κόμικς DC και MARVEL, είναι σχεδόν παρόμοια στην εξέλιξη τους, ενώ και οι δύο εξαγοράστηκαν το ίδιο έτος (το 2009), από τους ομίλους Time Warner και Disney αντίστοιχα.

Τόσο στην παραίτηση του τελευταίου Τσάρου της Ρωσίας, του Νικολάου του Β’, όσο και του τελευταίου Γερμανού μονάρχη Κάιζερ του Β’ του Γουλιέλμου των Χοεντσόλερν, οι αρχιστράτηγοι τους (Νικολάι Ρούσκι και Πάουλ Φον Χίντεμπουργκ), όσο και οι σημαντικότεροι στρατηγοί τους (οι Αλεξέγιεφ και Λούντεντορφ αντίστοιχα), τους πίεσαν και έπεισαν τελικά μαζί με το υπόλοιπο γενικό επιτελείο των κρατών τους να παραιτηθούν.

Και όλα αυτά, αν και οι ίδιοι οι μονάρχες τους αρχικά ήθελαν να γυρίσουν στην πρωτεύουσα και να διατηρήσουν τον θρόνο τους, ενώ στην συνέχεια την ηγεσία του κράτους ανέλαβαν οι φιλελεύθεροι πρίγκιπες, ο Ρώσος Λβοφ, όπως και ο Γερμανός Μαξ της Βάδης αντίστοιχα.

Τον τύραννο της Κυρήνης Λέανδρο, ο οποίος τους παραδόθηκε πίσω στον λαό της Κυρήνης από τους Αφρικανούς Λίβυους που τον είχαν συλλάβει, τον έραψαν μέσα σε ένα σάκο και τον πέταξαν στην θάλασσα, όπως ακριβώς και ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ ο Α’ όταν έγινε Σουλτάνος, έραψε μέσα σε σάκους και πέταξε στην θάλασσα τα αδέρφια, τα ανίψια, καθώς και τις συζύγους με τα παιδιά τους.

Το δε βανδαλιστικό σπάσιμο ιστορικών αγαλμάτων στις ΗΠΑ από αντιπάλους του Τραμπ, το οποίο παρατηρείται στις μέρες μας στις ΗΠΑ, λόγω της δολοφονίας του Φλόιντ, θυμίζει τις αντίστοιχες βανδαλιστικές καταστροφές αγαλμάτων κατά την προσπάθεια πτώσης από την εξουσία (επιτυχημένη ή μη) αγαλμάτων διάφορων ηγετών.

Όπως λογού χάρη δικτατόρων, όπως του Χίτλερ, του Στάλιν ή του Σαντάμ Χουσεΐν στον Εικοστό Αιώνα, Ραμιών Αυτοκρατόρων στην Αρχαιότητα (π.χ. Νέρωνα, Δομιτιανού, Καλιγούλα, Κόμοδου, Ηλιογάβαλου κ.λ.π.), ή ακόμα και παπών της Ρώμης, όπως π.χ. του πάπα Πιο Θ’ μετά την δολοφονία του πρωθυπουργού του Πελεγκρίνο κατά την εξέγερση του 1848 στην Ρώμη.

Αλλά παράλληλα, η κατάσταση αυτή των βανδαλισμών, θυμίζει κατά πολύ και την καταστροφή αγαλμάτων στην Ρώμη, όταν βάρβαροι Γερμανικοί λαοί εισέβαλαν στην πόλη αυτή, όπως π.χ. οι Βάνδαλοι και οι Βησιγότθοι κατά τα έτη 455 και 409 μ.Χ. αντίστοιχα (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/376-480-1914-2017.html).  

Οι ισλαμιστές δικτάτορες του Σουδάν Ομάρ Μπασίρ και Χασάν Αλ Τουραμπί, οι οποίοι έριξαν με πραξικόπημα τον Μάχντι από την πρωθυπουργία του Σουδάν το 1989, έπεσαν και οι ίδιοι με πραξικόπημα από την εξουσία του Σουδάν τα έτη 2019 και 1995 αντίστοιχα.  

Οι πολύ διάσημοι σκηνοθέτες ταινιών Αλφρεντ Χίτσκοκ και Κουεντίν Ταραντίνο, όπως και ο εξίσου γνωστός κωδικογράφος Σταν Λη, έκαναν όλοι τους cameo στις ταινίες με τους ήρωες τους.

H Καραμανία στην Μικρά Ασία σημαίνει «μαύρα βουνά», από τα βουνά που έχει, τα οποία έχουν χρώμα μαύρο, ενώ για τον ίδιο λόγο έχει πάρει το όνομα του και το σύγχρονο κράτος του Μαυροβουνίου στα Βαλκάνια στις μέρες μας.

Η αποτυχημένη προσπάθεια δολοφονίας του Πέρση βασιλιά Ξέρξη του Α’ από επίλεκτη ομάδα Σπαρτιατών που έστειλε ο ένδοξος Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας κατά την τελευταία μάχη των Θερμοπυλών εναντίον του, θυμίζει την αντίστοιχη αποτυχημένη προσπάθεια δολοφονίας του ικανού Γερμανού Στρατάρχη Ρόμελ από επίλεκτη ομάδα της SAS που έστειλε ο ικανός Βρετανός πρωθυπουργός Τσόρτσιλ εναντίον του κατά την διάρκεια της εκστρατείας των Γερμανών στην Αφρική.

Οι μανές των μετέπειτα πιο διαβόητων δικτατόρων της ιστορίας, του Χίτλερ και του Στάλιν (η Κλάρα Χίτλερ και η Αικατερίνη Γκελάντζε αντίστοιχα), είχαν και οι δύο τεράστια αγάπη προς του μονούς γιους τους που τους είχαν επιζήσει (όπως και οι γιοι τους προς αυτές), ενώ ήταν και οι δύο ευσεβείς και ήσυχες γυναίκες με δύο πολύ βίαιους και μέθυσους συζυγούς (τον Αλόις Χίτλερ και τον Βησσαρίων Ντουγκασβίλι αντίστοιχα).

Ο ένδοξος Βυζαντινός στρατηγός Βελισάριος, όπως και οι δύο ένδοξοι Ρώσοι Στρατάρχες Σουβόροφ και Ζουκόφ, αλλά και ο ηρωικός Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ μετέπειτα στην Νοβορώσια, ανακλήθηκαν αν και ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένοι στρατιωτικά διοικητές από τα μέτωπα που νικούσαν.

Και αυτό γιατί η μεγάλη δημοφιλία τους στον λαό έκανε τους ηγέτες τους να φοβηθούν για την θέση τους (τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Α΄ τον Μέγα, τον Ρώσο Τσάρο Παύλο τον Α’, τον Σοβιετικό δικτάτορα Στάλιν, καθώς και τον νυν Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν αντίστοιχα).

Τόσο ο Αλβανός στην καταγωγή Ενβέρ Χότζα, όσο και ο Κινέζος στην καταγωγή Μάο Τε Τσουνγκ, ήταν και οι δύο πριν γίνουν κομμουνιστές δικτάτορες των κρατών τους και οι δύο δάσκαλοι στο επάγγελμα, όπως ακριβώς και ο Βιετναμέζος μετέπειτα κομμουνιστής δικτάτορας του Βόρειου Βιετνάμ Χο Τσι Μινχ.

Ο ένδοξος βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος, ο σημαντικότερος του Οίκου των Αιακιδών της Ηπείρου, είχε σημαίαν, όπου απεικονίζετο χείρ κρατούσα τέσσαρας όφεις. Την αυτήν σημαίαν εβάσταζον και όλοι όσοι ήσαν εκ της ρίζης αυτού.

Η οικογενεια των Ελληνων πατριωτων των Μπούα (ή Μπουαίων), σύμβολο του Οίκου της Μπουαίων υπήρξε η σημαία των τεσσάρων όφεων με την κρατούσα αυτους χείρα, ήτοι την ίδια σημαία με τον Πύρρον, στον οποίον οι Μπουαίοι ανήγαγον την καταγωγήν των.

Η αυτή παράστασις εξεικονίζετο και επί του οικοσήμου των. Οι Μπουαίοι είχαν και μία άλλη σημαία, με οριζόντιες λωρίδες μπλέ και λευκές, οι οποίες παρίστανον τα κύματα της Μπουγιάνας. 

Αποτελεί γεγονός αξιοπαρατήρητο και αντικείμενο ιστορικού επιστημονικού σχολιασμού, ότι μετά πάροδον εξακοσίων περίπου ετών από του θανάτου του ως άνω Βασιλέως Πύρρου του Α΄ (272 π.Χ.),  ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Μέγας, μεταβαίνων το έτος 330 προς Βυζάντιον διά την ίδρυσιν και καθιέρωσιν εκεί της Νέας Ρώμης, της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης ως Βασιλίδος των Πόλεων, της Κωνταντινουπόλεως δηλονότι, ως πρωτευούσης του Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, διήλθε εκ Δυρραχίου της Ηπείρου.

Εκεί ήλθε εις επαφήν με τους γηγενείς Αρβανίτες Έλληνες και ανεγνώρισε την εξουσίαν των Μπουαίων επί των περιοχών των, εξετίμησε την αξίαν και την αρχοντιά των και τους παρέδωσε, ως δείγμα της προς αυτούς αυτοκρατορικής ευνοίας, ερυθρόν λάβαρον μετά κιτρίνου σταυρού κατά το μέσον, ως και μετά δύο λευκών αστέρων.

Οι Μπουαίοι, έχοντες πάντα ικανούς πολεμάρχους ως ηγέτας, διεδραμάτισαν καθ’ όλους τους αιώνας σημαντικόν ρόλον εις τα πολεμικά πράγματα του Ελλαδικού χώρου, μέχρι και της ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, εκχύσαντες κατά χιλιάδες το ακραιφνώς Ελληνικόν αίμα των κατά τας εκστρατείας των κατά των Οθωμανών  Τούρκων και υπέρ της Ελληνίδος γής, τιμήσαντες τα μάλλα την παναρχαίαν Ελληνικήν άμα δε και ηρωϊκήν καταγωγήν των.

Σήμερον, μέλη του ευγενούς Ελληνικού Αρβανιτικού αυτού Οίκου των Μπουαίων ευρίσκονται διεσπαρμένα σχεδόν καθ’ όλην την ελληνικήν επικράτειαν, αλλού πολλοί ολίγοι, αλλού δε περισσότεροι, ωστόσο μεταξύ των ολίγοι είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν κατά το μάλλον και ήττον επίγνωσιν της ενδόξου ιστορίας του Οίκου των πατέρων των, του Οίκου των Μπούα (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/06/blog-post_415.html).

Οι Βορειοηπειρώτες Έλληνες από την πόλη Άρβανον στην Βόρεια Ήπειρο, οι γνωστοί σε όλους μας Αρβανίτες, κατέβηκαν-μετανάστευσαν από την πόλη τους, στην Νότια Ελλάδα στην Πελοπόννησο, και εκεί εμπλέχτηκαν στις πολεμικές διαμάχες του Δεσποτάτου της Ηπείρου και της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας με τους εχθρούς τους.

Αντίστοιχα στην Αρχαιότητα, οι Έλληνες Δωριείς κατέβηκαν-μετανάστευσαν από την περιοχή που κατοικούσαν στην Βόρεια Ελλάδα προς την Νότια Ελλάδα, στην Πελοπόννησο, και εκεί εμπλέχτηκαν στις πολεμικές διαμάχες των Ηρακλειδών ως σύμμαχοι τους ενάντια στους εχθρούς τους, τους Ατρείδες για τον θρόνο των Μυκηνών.

Ο Εμμανουήλ Παππάς, ο οποίος ήταν πάμπλουτος έδωσε τα πάντα για την μεγάλη του οικογένεια, την Ελλάδα (όπως ακριβώς εκαναν και πολλοί άλλοι αγωνιστές στον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1821, π.χ. η Μπουμπουλίνα, ο Σέκερης κ.λ.π.).

Τον είδαν να πεθαίνει όχι πάνω στην μάχη αλλά από την απογοήτευση του για την αποτυχία της επανάστασης. 3 παιδιά του θυσίασαν τη ζωή τους στον αγώνα (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/3.html), όπως ακριβώς συνέβη και με τα παιδιά πολλών άλλων αγωνιστών.

Αντίστοιχα, ο πατέρας στρατηγός Κωνσταντίνος Καλλάρης έδωσε στην Πατρίδα και τους 2 γιους του, τον Σπύρο που έπεσε στον πρώτο Βαλκανικό το 1912 και τον Άγγελο που έπεσε στην Μικρά Ασία το 1922 (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/2-1912-1922.html), όπως ακριβώς συνέβη και με τα παιδιά πολλών άλλων αγωνιστών!

Στην μάχη του Λαχανά το 1913, ο 12χρονος Γεράσιμος Ραυτόπουλος καταφέρνει με έναν περιπετειώδη τρόπο να βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Κάποια στιγμή αιχμαλωτίστηκε από Βούλγαρους. Όταν όμως οι Βούλγαροι προσπαθούν να βρουν σχοινί να τον δέσουν, αυτός αρπάζει ένα όπλο κ σκοτώνει 3, ενώ οι 2 άλλοι το έβαλαν στα πόδια.

Όπως όμως επέστρεφε στο στρατόπεδο των Ελλήνων άκουσε κραυγές μέσα σε ένα όρυγμα ενός τραυματία Έλληνα. Έκπληκτοι οι στρατιώτες είδαν τον Ραυτόπουλο να γυρνάει με τον τραυματία στην πλάτη. Ο διοικητής του τον προήγαγε σε δεκανέα (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/1913-12-3.html).

Κατά τον ίδιο τρόπο, στην Αρχαιότητα έσωσαν την ζωή των τραυματισμένων συμπατριωτών τους στην μάχη, ο Σωκράτης για τον Αλκιβιάδη στην Αθήνα και ο Επαμεινώνδας για τον Πελοπίδα στην Θήβα.

Ο ηρωικός ναυτικός του 1821 Μιαούλης, σε σύντομο χρονικό διάστημα αφάνισε τους πειρατές του Αιγαίου ύστερα από διαταγή του πρώτου Κυβερνήτη της απελευθερωμένης Ελλάδας, όπως ακριβώς και ο Πομπήιος ο Μέγας, σε σύντομο χρονικό διάστημα αφάνισε τους πειρατές του Αιγαίου ύστερα από διαταγή της Ρωμαϊκής Συγκλήτου.

Η ταπετσαρία του Μπάγιερ, η οποία απεικονίζει σε εβδομήντα μέτρα μήκος και πενήντα εκατοστά πλάτος την κατάκτηση της Αγγλίας από τους Νορμανδούς του Γουλιέλμου του Κατακτητή, όπως ακριβώς και το λάβαρο των Χαλιών των Οθωμανών, ήταν και αυτό πολλά μέτρα σε μήκος και είχε πάνω του γραμμένου δέκα χιλιάδες φορές το όνομα του Αλλάχ.

Τόσο ο ηρωικός Στρατάρχης Σουβόροφ, όσο και «μαθητής» του Κουτούζοφ, εκτός από τις μεγάλες στρατιωτικές ικανότητες τους και την αντιπάθεια που είχαν για αυτους αρκετοί ηγέτες της Ρωσίας, είχαν χάσει και οι δύο σε μάχη το μάτι τους.

Τόσο ο Άγγλος βασιλιάς Ερρίκος ο Η’, όπως και κόρη του, η Μαρία η Α’ η αιματοβαμμένη, είχαν και οι δύο μουσικό ταλέντο, όπως ακριβώς και ο Πρώσος βασιλιάς Φρειδερίκος ο Μέγας.

Ο αγώνας των Τεξανών για ανεξαρτησία από το Μεξικό το 1835, έγινε κατά πολύ λόγω του ότι το κράτος του Μεξικού, ήθελε να απαγορεύσει την δουλεία στο «πλούσιο σε δούλους» Τέξας, όπως ακριβώς και η απόσχιση των Νοτίων στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο το 1861 (και του Τέξας για άλλη μία φορά), έγινε κατά πολύ λόγω του ότι οι ΗΠΑ υπό τον Λίνκολν, ήθελαν να απαγορεύσει την δουλεία στον «πλούσιο σε δούλους» Νότο.

Ο Ιωάννης Καλβίνος, όπως στην περίοδο των ΗΠΑ στην ποτοαπαγόρευση είχε προβεί στο καντόνι που κυβερνούσε στην Ελβετία στην βίαιη κατάργηση της πορνείας, του τζόγου και του αλκοόλ.

Στην Αυστραλία, οι νομοί κατά του αλκοόλ και των παμπ την δεκαετία του 30, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία σκληρών συμμοριών στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας, το «Σικάγο του Νότου», όπως αυτό ονομάζονταν τότε, λόγω των ομοιοτήτων στον τομέα αυτό της πόλης αυτής με το Σικάγο του Αλ Καπόνε την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο.

Οι συμμορίες αυτές (της Κειτ Λι, της Τίλι Ντιβαίν, του Νόρμαν Μπραν, καθώς και του Φιλ Τζεφς), επιδίδονταν στον τζόγο, στην πορνεία, στην εμπορεία ναρκωτικών, στην προστασία, καθώς και στους εκβιασμούς, μάχονταν μεταξύ τους αγρία για την κυριαρχία στην πόλη (όπως ακριβώς έκανε και  ο Καπόνε με τους εχθρούς του).

Όμως στο τέλος αυτές διαλύθηκαν τελικά από την επέμβαση του κράτους, τους άγριους νομούς που επέβαλε αυτό εναντίον τους, όπως και από τις άγριες διώξεις της αστυνομίας και των εισαγγελέων (όπως ακριβώς έγινε και με τον Καπόνε στις ΗΠΑ).

Ο Σάντα Άννα του Μεξικού, έχασε σε μάχη το ένα του πόδι, όπως ακριβώς και ο ηρωικός Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον έχασε σε ναυμαχία το ένα του χέρι.

Ο Σάντα Άννα στην μάχη του Ταμπίκο του Μεξικού απέκρουσε μία προσπάθεια των Ισπανών να ανακαταλάβουν το Μεξικό, όπως ακριβώς και ο Μάνερχαιμ με το Σοβιετικοφιλαδικό Πόλεμο του 1919, απέκρουσε μία προσπάθεια των Σοβιετικών να ανακαταλάβουν την Φιλανδία.

Ο Σάντα Άννα ονομάζονταν και «Ναπολέων του Μεξικού», όπως ακριβώς και ο Μακ Μίλαν «Ναπολέων των ΗΠΑ».

Αντίστοιχα, ο Σάντα Άννα ονομάζονταν και «Αττίλας του Μεξικού», όπως ακριβώς και ο Κάιζερ ο Β’ ο Γουλιέλμος της Γερμανίας, ονομάζονταν «Αττίλας της Γερμανίας».

Ο Ιβάν ο ΣΤ’ της Ρωσίας, λόγω του εγκλεισμού του στο Φρούριο Σλίσελμποργκ, όπως και της κακομεταχείρισης που υπέστη από την κόρη του Μεγάλου Πέτρου, την Τσαρίνα Ελισάβετ, η οποία με πραξικόπημα του πήρε τον θρόνο, έχασε τα λογικά του, πάρα την προσπάθεια της μητέρας του να τον κρατήσει στην εξουσία και στο τέλος εκτελέστηκε από την Μεγάλη Αικατερίνη επειδή συνιστούσε απειλή για τον θρόνο και την εξουσία της.

Αντίστοιχα, ο Φίλιππος Αρριδαίος, λόγω της κακομεταχείρισης και των δηλητηριάσεων που υπέστη από την κόρη την Ολυμπιάδα, έχασε τα λογικά του, πάρα την προσπάθεια της συζύγου του να τον κρατήσει στην εξουσία, στο τέλος εκτελέστηκε από την Ολυμπιάδα επειδή συνιστούσε απειλή για τον θρόνο του εγγονού της Αλέξανδρου του Δ’.

Τόσο ο Ιούλιος Καίσαρας στην Αρχαία Ρώμη, όσο και ο Μωάμεθ στην Μεσαιωνική Αραβία, έπασχαν και οι δύο από επιληψία.

Πολλά διάσημα άτομα στην ιστορία, έμειναν γνωστά όχι με το πρωταρχικό τους όνομα, αλλά με αυτό που έλαβαν αργότερα, όπως η Ολυμπιάδα (αρχικά Μυρτάλη), ο Νέρωνας (αρχικά Λεύκιος Δομίτιος Αηνοβάρβος), η Μεγάλη Αικατερίνη (αρχικά Σοφία Φρειδερίκη Αυγούστα), ακόμα και ο Ηρακλής στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία (αρχικά Αλκαίος).

Ο ηρωικός Έλληνας Μακεδονομάχος και μέγας πατριώτης Παύλος Μελάς ονομάστηκε Παύλος, προς τιμήν του αδελφού του παππού του, Παύλου, ο οποίος και υπηρετούσε σε τάγμα των Σουλιωτών υπό τον Μάρκο Μπότσαρη και έπεσε ηρωικά κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/06/blog-post_103.html).

Με το ίδιο ηρωικό όνομα από τον αδελφό του παππού του είχε έναν αντίστοιχο ηρωικό και λεβέντικο θάνατο ο αετός της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Παύλος Μελάς, ο πρώτος ηρωικός Μακεδονομάχος που έπεσε πολεμώντας για την ελευθέρια της Ελληνικής Μακεδονίας και ενέπνευσε και πολλούς Έλληνες πατριώτες και αξιωματικούς να λάβουν μέρος στον ηρωικό Μακεδονικό Αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. 
 Ο Αθηναίος στρατηγός Περικλής ο Νεότερος στην Αρχαία Αθήνα, ήταν γιος του γνωστού σε όλους μας Αθηναίου πολιτικού Περικλή και της πρώην εταίρας Ασπασίας.

Τέλος και την περίοδο της Ρωμανίας, ο Ιωάννης ήταν γιος της Αυτοκράτειρας και πρώην εταίρας Θεοδώρας, της μετέπειτα συζύγου του Ιουστινιανού του Μέγα, και ενός άγνωστου άντρα.

Ο νόθος γιος της διαβόητης πρώην εταίρας και μετέπειτα Αυτοκράτειρας της Ρωμανίας Θεοδώρας εξαφανίστηκε ύστερα από διαταγή της και δεν ξανακούστηκε τίποτε για αυτόν, όπως ακριβώς έγινε και με τα ανίψια του Καρλομάγνου και του Ριχάρδου του Γ’ της Αγγλίας, ύστερα από διαταγή των θείων τους, οι οποίοι και σφετερίστηκαν τα στέμματα τους.

Τόσο ο πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος, όσο και ο ικανότατος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας, αν και οι δεν ήταν στρατιωτικοί, είχαν την ικανότητα να επιλέγουν πάντα ικανούς συνεργάτες, τόσο από τον στρατό, όσο και άλλων ειδικοτήτων.

Οι γιοι των διάσημων πολιτικών της Αρχαίας Αθήνας, του Περικλή και του Αλκιβιάδη (οι οποίοι ήταν θείος και ανιψιός αντίστοιχα), είχαν τα ίδια ονόματα με τους γονείς τους (Περικλής και Αλκιβιάδης αντίστοιχα), ενώ και στην Αρχαία Ρώμη, γνωστοί ηγέτες της (ο Πομπήιος ο Μέγας και ο Σκιπίων ο Αφρικανός αντίστοιχα), είχαν τα ίδια ονόματα με τους γονείς τους (Γναίος Πομπήιος και Πόπλιος Σκιπίων αντίστοιχα).

Και όπως όταν ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ ζητούσε από τον ηρωικό βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα να του παραδώσει τα όπλα του, αυτός του απάντησε αρνούμενος λέγοντας ηρωικά την φράση «Μόλων λαβέ».

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο απάντησαν και οι ηρωικοί Βυζαντινοί Μαρκιανός, Ηράκλειος και Κωνσταντίνος Παλαιολόγο, όταν  βάρβαροι εισβολείς (ο Ούννος βασιλιάς Αττίλας, ο Χάγανος των Αβάρων με τον Πέρση βασιλιά Χοσρόη τον Β’ και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής), τους ζήτησαν να τους παραδώσουν την Πόλη και τον λαό της στα χέρια τους.

Σύμφωνα με νέες έρευνες βρέθηκαν βάσιμες ενδείξεις για την προέλευση μιας έως τώρα ανεξήγητης ακραίας κρύας περιόδου στην Αρχαία Ρώμη και τις γειτονικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Η αιτία θεωρείται πως ήταν η τεράστια έκρηξη του ηφαιστείου Οκμόκ στις Αλεούτιες Νήσους της Αλάσκα στην άλλη άκρη της Γης, η οποία είχε ως συνέπεια να σκοτεινιάσει, λόγω τέφρας, ο ουρανός του πλανήτη και να πέσει απότομα η θερμοκρασία (https://www.history-point.gr/ena-ifaisteio-stin-alaska-quot-gonatise-quot-ti-romi-kai-toys-ptolemaioys).

Κατά αντίστοιχο τρόπο, λέγεται πως η μεταφορά μίας έκρηξης ηφαιστείου στην Νοτιανατολική Ασία λέγεται προς την Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί ηγεμονίας του Ιουστινιανού του Α’ του Μέγα, προκάλεσε επίσης πτώση θερμοκρασίας, σιτοδείες αλλά και πανούκλα στην Ρωμανία.

Μερικοί σοφοί πιστεύουν, ότι το όνομα του Όντιν το βρήκαν σε έναν γιο του βασιλιά της Περσίας, ο οποίος με την πίεση του Μιθριδάτη και της Ρώμης, μετακινήθηκε με τους Άσες (τους Ασιάτες) στα Βόρεια της Ευρώπης.

Και από αυτόν, κατάγονται σύμφωνα με τους ιδίους οι μύθοι του Όντιν (https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1/) στην Σκανδιναβία μετέπειτα, όπως και μεγάλες ομοιότητες αναμεσά στις περσικές και τις σκανδιναβικές παραδόσεις και σύμφωνα με την θεωρεία αυτή, η θρησκεία του Όντιν στην Αρχαιά Σκανδιναβία προήλθε από τον Καύκασο.

Υπήρξαν δε πολλές κοινωνίας στην Αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, αλλά και την σύγχρονη εποχή, στις οποίες οι κάστες-κοινωνικές τάξεις, καθιερωνόταν και μέσω της θρησκείας, ενώ αυτές δεν επιτρέπονταν να αναμιχθούν μεταξύ τους, και έπρεπε παράλληλα οι κατώτερες από αυτές να υπακούν απολυτά και να είναι σκλάβοι των ανώτερων.

Μία από αυτές ήταν οι Αρχαίοι Μυκηναίοι, των οποίων η κοινωνία διακρινόταν στους αριστοκράτες (ο μεγαλύτερος των οποίων ήταν ο βασιλιάς), τους ιερείς και τον λαό (https://www.triklopodia.gr/%CE%A3%CE%97%CE%9C%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9D%CE%97-%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%9A%CE%99%CE%91-%CE%9A%CE%91%CE%99-%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%99%CE%91-%CE%A4%CE%9F%CE%A5-%CE%9F%CE%9C%CE%97%CE%A1%CE%9F%CE%A5/#, https://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%80%CE%B7%CE%BE-%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BB%CE%B1%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%83/https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%B7/, #).

Στον Μεσαίωνα αντίστοιχη ήταν η υποδιαίρεση των Φράγκων, στους οποίους η ανώτερη τάξη ήταν και εδώ οι ευγενείς (με αρχηγό τους τον βασιλιά ή τον Αυτοκράτορα), οι ιερείς και ο φτωχός λαός (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Στην δε Ινδία σε όλες τις εποχές (Αρχαιότητα, Μεσαίωνα και σύγχρονη εποχή), μέχρι και τις μέρες μας, υπήρχαν οι κάστες των ιερέων, των πολεμιστών, των τεχνιτών-εμπόρων, των καλλιεργητών γης, όπως και η πέμπτη κάστα των παριών.

Επίσης και η Κίνα έως την σύγχρονη εποχή χωρίζονταν φεουδαρχικά σε κοινωνικές τάξεις, τους ευγενείς υπό τον βασιλιά, τους εμπόρους και τους γεωργούς.

Η Ιαπωνία σχεδόν ως τις μέρες ήταν και αυτή χωρισμένη σε ένα φεουδαρχικό σύστημα με βάση τις κοινωνικές τάξεις, οι οποίες στην χώρα αυτή ήταν οι ευγενείς-Σαμουράι, με ηγέτη τους τον Αυτοκράτορα, τους εμπόρους, καθώς και στον αγροτικό κυρίως λαό. 

Ο διαβόητος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κόμοδος θυσίασε άνθρωπο στον Μίθρα, όπως ακριβώς και ο διαβόητος Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ στον Αχούρα Μάντζα.

Στην Μεσαιωνική Σκανδιναβία, όπως ακριβώς και στην Αρχαία Ελλάδα, απαγγέλλονταν σε στρατόπεδα, πόλεις και παλάτια αριστοκρατών, βασιλιάδων από ποιητές-βάρδους (σαν τον Όμηρο στην Αρχαία Ελλάδα), οι Σάγκας, δηλαδή ιστορίες γενναίων πολεμιστών και αριστοκρατών που πολέμησαν (όπως π.χ. η Ιλιάδας στην Αρχαία Ελλάδα).

Σε όσους βασιλιάδες της Αιγύπτου, αλλά και σε Αυτοκράτορες της Ρώμης είχε γίνει δημοσιά επιτίμηση ή επίπληξη από τους ιερείς και τους Συγκλητικούς αντίστοιχα επειδή οι ίδιοι είχαν διαπράξει ανοσία έργα, διαγράφονταν η μνήμη τους για πάντα, και στερούνταν την αθανασία τους μετά θάνατον.

Το κυρός των Γαλατών δρυϊδών ήταν τόσο μεγάλο, ώστε καμμία συνεδρίαση των αρχηγών και των φυλών της Γαλατίας δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την παρουσία, ούτε και να ληφθούν σημαντικές αποφασίσεις για σημαντικά ζητήματα, όπως την ειρήνη ή τον πόλεμο, ενώ αυτοί προέδρευαν σε αυτές, όπως ακριβώς γίνονταν και με την Σύγκλητο στην Αρχαία Ρώμη.

Σε έκτακτες δε περιστάσεις, οι δρυΐδες είχαν την δυνατότητα να διορίσουν έναν γενικό διοικητή με απολυτές εξουσίες σε όλη την Γαλατία, τον Vergobet (έναν στην ουσία δικτάτορα-μονάρχη), ο οποίος όμως βρίσκονταν πάντα κάτω από την επιτήρηση των ιδίων, όπως ακριβώς γίνονταν με τους δικτάτορες στην Αρχαία Ρώμη, οι οποίοι ήταν υπόλογοι στην Σύγκλητο.

Οι Αρχαίοι Γαλάτες, όπως και οι ιππότες του Μεσαίωνα μετέπειτα, είχαν αβρούς τρόπους προς τις γυναίκες, τις οποίες προσπαθούσαν να ελκύσουν μέσω ευγενικών τροπών, κάλων τροπών, ποιημάτων, θάρρος, φιλοφρονήσεις και ποιημάτων, ενώ οι γυναίκες τους, όπως και πολλές γυναίκες ευγενών στον Μεσαίωνα, είχαν και γνώσεις ιατρικής. 

Παράλληλα, στην Αρχαία Γαλατία, οι δρυΐδισες της χωράς ήταν διάσημες σε όλων τον Αρχαίο κόσμο για τις μαντείες τους και πολλοί βασιλιάδες από πολλά κράτη ζητούσαν τους χρησμούς τους, όπως ακριβώς συνέβαινε με την Πυθία στην Αρχαία Ελλάδα, ή τις Εστιάδες Παρθένες στην Αρχαία Ρώμη.

Στην Αρχαία Γαλατία και Βρετανία, όπως και στην Μεσαιωνική Σαξονία, οι κάτοικοι των κρατών αυτών λάτρευαν δέντρα τα οποία θεωρούσαν ιερά, γύρω από τα οποία έχτιζαν ναούς και πολλά εκ των οποίων διέταξαν να καταστραφούν οι Ρωμαίοι ηγέτες Καίσαρας και Κλαύδιος σε Γαλατία και Βρετανία, όπως επίσης και ο Καρλομάγνος στην Σαξονία.

Οι Αρχαίοι Γαλάτες πίστευαν όπως και οι Αρχαίοι Έλληνες ότι σε όσους νεκρούς δεν γίνονταν νεκρικές τελετές από τους ιερείς ή τους δρυΐδες, αυτοί δεν πήγαιναν στον κάτω κόσμο, ενώ τα πνεύματα τους περιπλανιόνταν βασανιζόμενα στην γη.

Επίσης οι Αρχαίοι Γαλάτες πίστευαν, όπως και ο Βίκινγκς μετέπειτα, πως μόνο όσοι Γαλάτες πολεμιστές είχαν έναν ηρωικό θάνατο θα απολάμβαναν την μετά θάνατον ζωή.

Οι Αρχαίοι Γαλάτες, όπως και οι Ινδοί, αλλά και οι Αζτέκοι διεξήγαγαν ανθρωποθυσίες.

Οι Αρχαίοι Γαλάτες, είχαν ένα «κονκλάβιο» δρυϊδών, στους οποίους προέδρευε ένας δρυΐδης, όπως ακριβώς και οι καθολικοί καρδινάλιοι έχουν ένα «κονκλάβιο» καρδινάλιων, στους οποίους προεδρεύει ο εκάστοτε πάπας της Ρώμης. 

Οι σημερινοί Ινδοί, όπως και οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι, λάτρευαν πολλά ζώα, όπως π.χ. τα φίδια ή τις γάτες, επειδή μετά από τις πλημμύρες των ποταμών τους (Γάγγη, Νείλου, Ινδού), αυτά έτρωγαν τα επικίνδυνα για τους ίδιους βλαβερά ζώα και έντομα, «σώζοντας» τους με τον τρόπο αυτό. 

Ο βουδισμός στην Αρχαία Ινδία, θεωρούνταν μία αίρεση του Ινδουισμού, μέσω της οποίας, αποκλείονταν από αυτή  οι θρησκευτικοί καθαρμοί, οι ανθρωποθυσίες και ο αυταρχισμός, ενώ προσπαθούσαν να φέρουν την Ινδουιστική θρησκεία στην αρχική της απλότητα, όπως ακριβώς συνέβη και με τον προτεσταντισμό στον Χριστιανισμό.

Οι Αρχαίοι Ινδουιστές Βραχμάνοι στην Ινδία, εξοργίστηκαν με τους βουδιστές, τους οποίους θεωρούσαν άθεους και τους καταδίωξαν, με τελικό αποτέλεσμα αυτοί να εξαφανιστούν ολοκληρωτικά από την Ινδία, αλλά στο τέλος εξαπλώθηκαν λόγω των διώξεων αυτών σε όλη την Κίνα και την Νοτιανατολική Ασία.

Αντίστοιχα, με τις διώξεις των προτεσταντών σε Γαλλία και Γερμανία από τους καθολικούς ηγεμόνες και τον παπά της Ρώμης, πολλοί από αυτούς μετανάστευσαν στην Βόρεια Ευρώπη και την Αμερική και διέδωσαν με τον ζήλο τους, αλλά και την βία και εκεί τον προτεσταντισμό.

Ο Σιβαϊσμός, μία αίρεση του Ινδουισμού, λέγεται πως επιβλήθηκε στην Ινδική Ύπο-ήπειρο, εν μέσω εμφυλίων και πολέμων, οι οποίοι προήλθαν πιθανότατα από έναν ξένο λαό (ίσως και ντόπιο), ο οποίος εισέβαλε στην Ινδία και την κατέλαβε με την βία.

Όπως ακριβώς συνέβη και με την θρησκεία του ισλάμ από τον Άραβα έμπορο και ηγέτη Μωάμεθ και τους διάδοχους του εκτός Αραβίας, ενώ και το ισλάμ θεωρούνταν αρχικά μία αίρεση του Χριστιανισμού.  

Ο Μέγας Αλέξανδρος έλεγε αν μία μέρα δεν είχε ευεργετήσει κανέναν φίλο του «Σήμερα δεν βασίλευσα», ενώ και ο Οκταβιανός Αύγουστος έλεγε για τον ίδιο ακριβώς λόγο «Σήμερα έχασα την μέρα μου».

Πολλοί βασιλιάδες σκοτώθηκαν σε μονομαχία με άλλους βασιλείς, όπως ο τελευταίος Πάρθος βασιλιάς Αρτάβανος ο Ε’ από τον Αρντάσιρ, ο Σελτζούκος Σουλτάνος Καϊχοσχρόης από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Θεόδωρο Α’ τον Λάσκαρη, αλλά και ο Σελτζούκος Σουλτάνος Αζατίνης από τον ικανότατο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιωάννη Γ’ τον Βατάτζη.
Επίσης, και ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος μετά την μάχη του Κοσυφοπεδίου λέγεται πως εκτελέστηκε από το χέρι του ίδιου του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Α’ (ή το έκαναν άλλοι με διαταγή του). 

Τόσο ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος, όσο και ο τελευταίος και γενναίος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, πολλές φορές όταν μιλούσαν στον στρατό και τον λαό, τους απευθύνονταν με δάκρυα στα μάτια και στεναγμούς.

Για πολλούς, το κήρυγμα και τα γραπτά του διάσημου Έλληνα μυθιστοριοματογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμαντή, προσομοιάζουν πολύ με αυτά, του εξίσου διάσημου Ρώσου  μυθιστοριοματογράφου Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.

Το παπικό κράτος καταλύθηκε σχεδόν πλήρως τρεις φορές από ισχυρές «χριστιανικές δυνάμεις» της Δύσης στην σύγχρονη εποχή, το 1527 από τον Κάρολο τον Ε’ τον Κουίντο, τα έτη 1798 και 1814 από τον Μεγάλο Ναπολέοντα και το 1870 από το σύγχρονο Ιταλικό κράτος, ενώ αναβίωσε τα έτη 1528, 1799 και 1815 όπως ήταν πριν, ενώ το 1929 ως κράτος του Βατικανού.

Το 1204 ο πράκτορας των ξένων Αλέξιος Κομνηνός, μετέπειτα γνωστός ως ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Δ’, ο οποίος γύρισε από την εξορία που βρίσκονταν στο εξωτερικό στην Ρωμανία με την βοήθεια των Βένετων, των Σταυροφόρων, αλλά και του πάπα της Ρώμης, κατέλαβε με την βοήθεια τους την Πόλη (γνωστή και ως Δεύτερη Ρώμη και κατατυράννησε τον λαό της.

Αντίστοιχα, το έτος 1917, ο πράκτορας των ξένων και μετέπειτα δικτάτορας της Ρωσίας Βλαδίμηρος Λένιν, ο οποίος γύρισε από την εξορία που βρίσκονταν στην Ελβετία στην Ρωσία με την βοήθεια των Γερμανών, κατέλαβε με την βοήθεια τους την Αγία Πετρούπολη, καθώς και την Μόσχα (γνωστή και ως Τρίτη Ρώμη) και κατατυράννησε τον λαό της (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Το 975 π.Χ. χωρίστηκε οριστικά η Αρχαία Ισραηλιτική Αυτοκρατορία του Δαβίδ και του Σολομώντα στα δύο, στο Βασίλειο του Ιούδα στον Νότο (αποτελούμενο συνολικά από τις δύο από τις δώδεκα Ισραηλιτικές φυλές, με ηγεμονεύουσα την φυλή του Δαβίδ), καθώς και στο Βασίλειο του Ισραήλ στον Βορρά (αποτελούμενο συνολικά από τις δέκα από τις δώδεκα Ισραηλιτικές φυλές).

Αντίστοιχα, το 395 μ.Χ., χωρίστηκε οριστικά η Αρχαία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Οκταβιανού Αυγούστου στα δύο, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (αλλιώς Ρωμανία ή «Βυζαντινή Αυτοκρατορία») στην Ανατολή, καθώς και στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Δύση.

Όταν ο Άραβας ενοποιητής Μωάμεθ έστειλε γράμμα στον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο ότι αν αυτός και όλος ο λαός της Ρωμανίας δεν γίνονταν μουσουλμάνοι θα τους έβρισκαν συμφορές, αυτός μαζί με όλο τον λαό του απάντησε ότι μόνο η πίστη του Χριστού των Ευαγγελίων είναι η μονή αληθινή.

Και πως κάνεις δεν θέλει να γίνει μουσουλμάνος και ότι είναι όλοι έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουν για την πίστη τους, όπως ακριβώς και ο ένδοξος βασιλιάς της Σπάρτης είχε απαντήσει στον Ξέρξη το «Μόλων Λαβέ».

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο είχε απαντήσει πιο πριν ο Ηράκλειος και όλος ο λαός της Ρωμανίας και στον Πέρση βασιλιά Χοσρόη τον Β’, όταν και αυτός τους ζήτησε να απαρνηθούν την Ορθοδοξία και να γίνουν Ζωροάστρες, παραδίδοντας σε αυτόν την Πόλη.

Αντίστοιχα, και ο ηρωικός Αθανάσιος Διάκος, όταν οι Τούρκοι τον πίεσαν να γίνει μουσουλμάνος τους απάντησε: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός και θα πεθάνω».

Πολλοί μονάρχες αιχμαλωτίστηκαν από αντίπαλους τους βασιλιάδες στην μάχη, αλλά παρόλα αυτά οι εχθροί τους τους φέρθηκαν ιπποτικά και μετέπειτα σε πολλές περιπτώσεις τους ελευθέρωσαν.

Αυτό λόγου χάρη έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος με τον Ινδό βασιλιά Πώρο, ο Αιγύπτιος (Κουρδικής καταγωγής) Σουλτάνος Σαλαντίν με τον τελευταίο βασιλιά του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ Γκυ Ντε Λουζινιάν, ή ο Άγγλος βασιλιάς Εδουάρδος ο Ε’ με τον Γάλλο βασιλιά Ιωάννη τον Β’.  
 Τα έτη 1958-61, 1972-73, όπως και τα έτη 1975-76, στους λεγόμενους και Τρεις Πολέμους του Μπακαλιάρου μεταξύ Ισλανδίας και Μεγάλης Βρετανίας, στους οποίους σκοτώθηκαν και άνθρωποι, οι δύο αυτές χώρες ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους.

Αυτό συνέβη λόγω της έντονης αμφισβήτησης από την Μεγάλη Βρετανία, του ντόμινου δικαιώματος της Ισλανδίας να επεκτείνει τα χωρικά αλιευτικά της ύδατα, την Αιγιαλίτιδα ζώνη, καθως και την Υφαλοκρηπίδα της στα 12 ναυτικά μίλια, σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο.

Αντίστοιχα, από την δεκαετία του 1980 έως τις μέρες μας, υπήρξαν έντονα ναυτικά πολεμικά επεισόδια μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στο Αιγαίο (http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_21.html), στους οποίους σκοτώθηκαν και άνθρωποι, οι δύο αυτές χώρες ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους.

Αυτό συνέβη λόγω της έντονης αμφισβήτησης από την Τουρκία, του ντόμινου δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, την Αιγιαλίτιδα ζώνη, καθως και την Υφαλοκρηπίδα της στα 12 ναυτικά μίλια, σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο.

Κατά τον λεγόμενο και Τρίτο Πόλεμο του Μπακαλιάρου, τα πολεμικά πλοία της Μεγάλης Βρετανίας, τα οποία παρενοχλούσαν τα Ισλανδικά, έφεραν την πειρατική σημαία Jolly Roger, όπως ακριβώς εκαναν και τα Βρετανικά πλοία επί της Βασιλείας της Ελισάβετ της Α’, όταν κουρσεύαν τα Ισπανικά πλοία του Φίλιππου του Β’.

Το 1551, ο εμφύλιος πόλεμος στην Ιαπωνία, ο Νομπουνάγκα Όντα επικράτησε του αδελφού του Nabuyuki, ο οποίος προσπάθησε να του αρπάξει τον θρόνο, όπως ακριβώς και κατά τον εμφύλιο πόλεμο των Μογγόλων κατακτητών στην Κίνα, ο Κουμπλάι Χαν νίκησε τον αδερφό του, ο οποίος προσπάθησε να του αρπάξει επίσης τον θρόνο.

Ο Νομπουνάγκα, εκδίωξε τον εισβάλλοντα στα εδάφη του στρατό των Matsudaira, εφαρμόζοντας επακριβώς τις τακτικές ανταρτοπόλεμου τις οποίες είχε διδάξει πριν χρονιά ο ικανότατος Κινέζος στρατηγός Σουν Τσου.

Ο Όντα Ναμπουσίντε, ο πατέρας του Νομπουνάγκα, ήταν γνωστός και ως το «Τίγρης του Omari», όπως ακριβώς και ο Κλεμανσό ήταν γνωστός και ως ο «Τίγρης της Γαλλίας».

Μετά τον θάνατο του Όντα Ναμπουσίντε, του πατερά του Νομπουνάγκα, οι Matsudaira εισέβαλαν και κατέλαβαν εδάφη του Νομπουνάγκα, ο οποίος βρίσκονταν τότε σε εμφύλια διαμάχη με τον αδερφό του, όπως ακριβώς και ο Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β’ μετά τον θανάτου του ικανού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μαυρίκιου,  εισέβαλε και κατέλαβε εδάφη τους, ο οποίοι βρίσκονταν τότε σε εμφύλια διαμάχη.

Ο Νομπουνάγκα, πριν το ξεκίνημα των πολέμων του εισήλθε και προσευχήθηκε στον ναό Ατσαγιαν, όπως ακριβώς έκανε ο ένδοξος Βυζαντινος Αυτοκράτορας Ηράκλειος στην Αγία Σοφία πριν ξεκινήσει τον πόλεμο του κατά των Περσών, αλλά και ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής πριν εισβάλει στην Αγγλία.

Η έλλειψή μέτρων φρούρησης από τον στρατού του τελευταίο Damiyo των Matsudaira, του Yoshimito, είχε ως αποτέλεσμα να του επιτεθεί αιφνιδιαστικά στο Narumi με νυκτερινή επίθεση και να διαλύσει τον στρατό του.

Ακριβώς το ίδιο έγινε και με τον στρατό του Βουλγάρου Τσάρου Σαμουήλ από τον στρατό του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β’ του Βουλγαροκτόνου στις μάχες του Σπερχειού και του Κλειδιού, αλλά και στον στρατού του Πέρση στρατηγού Σαρβαράζ από τον στρατό του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου.

Ο Νομπουνάγκα διέταξε τον στρατό του να χρησιμοποιήσει πολλές πανοπλίες για να δείχνει ότι έχει μεγαλύτερη αριθμητική υπεροχή από κανονικά, όπως ακριβώς εκαναν και οι Σέρβοι ηγέτες Καραγεώργης και Μίλος έναντι των Οθωμανών, στήνοντας ψεύτικα ομοιώματα με ρούχα, κουρέλια και ακόντια στους λεγόμενους «πολέμους των χωρικών».

Με την κατασκευή φρουρίων ο Νομπουνάγκα ανακατέλαβε τα φρούρια του Odaka και Nawari από τους Matsudaira, όπως ακριβώς και ο Ρωμαίος στρατηγός και μετέπειτα Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος με αναχώματα και περιτειχίσματα ανακατάλαβε την επαναστατημένη Ιερουσαλήμ.

Ο Νομπουνάγκα ήταν προσιτός προς τον λαό και του άρεσε να μιλάει με αυτόν, όπως ακριβώς και ικανότατος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας.

Ο Νομπουνάγκα είχε αρχικά τον τίτλο του δήθεν «ανόητου», όπως ακριβώς και ο Ιούνιος Βρούτος, ο ιδρυτής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κλαύδιος ο Α’ στην Αρχαία Ρώμη.

Ο Νομπουνάγκα, όπως και ο γιος του Στάλιν, ο Βασίλι, ήρθαν και οι δύο καθυστερημένα στην κηδεία των πατεράδων τους, ενώ τις προσέβαλαν με τις πράξεις τους, με αποτέλεσμα να καθαιρεθούν και οι δύο από τις θέσεις τους (ο πρώτος προσωρινά, ενώ ο δεύτερος μόνιμα).

Ο Νομπουνάγκα, προήγαγε στον στρατό του τους αξιωματικούς του από την αξία και όχι την τάξη τους, όπως ακριβώς εκαναν και οι Γάλλοι κατά την Γαλλική Επανασύσταση μετέπειτα.

Οι Ιάπωνες ευγενείς επί Νομπουνάγκα, θεωρούσαν την χρήση του αρκεβουζίου ως «δείλια», αλλά μετά τις ήττες τους από τον στρατό του Νομπουνάγκα ο οποίος και υιοθέτησε πρώτος, το ενέταξαν και αυτοί τελικά στους στρατούς τους.

Αντίστοιχα, κατά την διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, οι Γάλλοι ευγενείς (όπως και οι  Μυκηναίοι στην Αρχαιότητα), θεωρούσαν την χρήση τόξου από τους Άγγλους (όπως και από τους Τρώες στην περίπτωση των Μυκηναίων), ως «δείλια», αλλά μετά τις ήττες τους από τον στρατό των Άγγλων, το ενέταξαν και αυτοί τελικά στους στρατούς τους (όπως εκαναν και οι Μυκηναίοι).

Ο Νομπουνάγκα, σαν τον Αττίλα εξόντωσε τον αδερφό του, ενώ όπως ο Σακά Ζουλού, αλλά και ο Αττίλας, επέβαλε βίαιες και ανηλεείς τιμωρίες, όπως και γενοκτονίες, όχι μόνο στους εξωτερικούς, αλλά και στους εσωτερικούς εχθρούς του.

Ο τελευταίος Damiyo των Matsudaira, ο Yoshimito, κανονικά ήταν να γίνει βουδιστής μονάχος, όμως ο θάνατος του αδερφού του τον έκανε τελικά ηγέτη της φατρίας του, όπως ακριβώς και ο Δον Χουάν ο Αυστριακός ήταν να γίνει καθολικός μονάχος, όμως τελικά έγινε ένδοξος ευγενής και πολεμιστής.

Επίσης, ο τελευταίος Damiyo των Matsudaira, ο Yoshimito, πέθανε πολεμώντας στην μάχη, όπως ακριβώς και ο βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ της Αγγλίας στην τελευταία μάχη του «Πολέμου των Ρόδων», όταν και στους δύο ευγενείς από τους οποίους περίμεναν ενισχύσεις, δεν τους ενίσχυσαν επίτηδες σε συνεργασία με τους εχθρούς τους (τον Νομπουνάγκα και τον Ερρίκο τον Ζ’ αντίστοιχα).

Ο Ταλέντα Σένγκεν έριξε με πραξικόπημα τον πατέρα του στην Ιαπωνία το 1550, όπως ακριβώς και ο Λι Σι Μην στην Αρχαία Κίνα έριξε τον πατέρα του με πραξικόπημα και του πήρε τον θρόνο.

Στον σφετεριστή του Περσικού θρόνου Βήσσο, ο αδερφός του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Γ’, τον οποίο ο Βήσσος είχε δολοφονήσει του έκοψε την μύτη και αυτιά, όπως ακριβώς έκανε και ο Μογγόλος Χάνος Ταμερλάνος στον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζήτ τον Α’.

Τόσο ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Γ’, όσο και Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β’, δολοφονήθηκαν και οι δύο από εξέγερση ευγενών και συγγενών τους (τον ξάδερφο του Δαρείου Βήσσο, καθώς και τον γιο του Σιρόη αντίστοιχα), όταν αυτοί έχασαν τον πόλεμο ενάντια τόσο στους Αρχαίους, όσο και στους Μεσαιωνικούς Έλληνες (υπό την διοίκηση των ενδόξων στρατηλατών Μεγάλου Αλέξανδρου και Ηράκλειου αντίστοιχα), οι οποίοι και τους σφετερίστηκαν τον θρόνο.

Ο στρατηγός Χριστόδουλος Τσιγκαντές, λόγω του τραυματισμού του στην Μικρασιατική Καταστροφή, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από αυτή, όπως και ο Χίτλερ από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν τυφλώθηκε προσωρινά από χημικά αέρια, αλλά και ο Ρόμελ όταν τραυματίστηκε το 1944 στην Νορμανδία.

Ο Πτολεμαίος ο Α’, εκτός από σπουδαίος πολίτικος και στρατιωτικός, ήταν επίσης και ικανότατος συγγραφέας των πολεμικών κατορθωτών του εαυτού του, του Μεγάλου Αλέξανδρου, καθώς και πολλών άλλων έργων, όπως ακριβώς και ο Ιούλιος Καίσαρας στην Αρχαία Ρώμη.

Τόσο ο Πτολεμαίος ο Α’, όσο και ο Ευμενής πρότειναν και οι δύο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλέξανδρου, να διοικείται η Αυτοκρατορία του από ένα συμβούλιο αξιωματικών, με την αρχή της πλειοψηφίας, δίπλα από τον κενό θρόνο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Πτολεμαίος ο Α’, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, όπως και πολλοί άλλοι μεγάλοι ηγέτες στην ιστορία (π.χ. Μέγας Κωνσταντίνος και Ηράκλειος), πολεμούσε στην πρώτη γραμμή, εμπνέοντας με το παράδειγμα του τους άνδρες του.

Ο Πέρδικας δολοφονήθηκε από αξιωματικούς του που εισέβαλαν ξαφνικά στην σκηνή του, όπως ακριβώς και ο διαβόητος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καλιγούλας δολοφονήθηκε και αυτός από αιφνιδιαστική ενέδρα των Πραιτοριανών του.

Ο Πτολεμαίος ο Α’, εισήγαγε την λατρεία του ταυρόμορφου δήθεν «θεού» Σέραπι στην Αίγυπτο, όπως και την λατρεία του ίδιου ως δήθεν «θεού», ως έναν τρόπο θρησκευτικής ενοποίησης του κράτους του, το οποίο αποτελούνταν από πολλούς διαφορετικούς λαούς, όπως ακριβώς έκαναν με την δήθεν θεοποίηση τους οι Σελευκίδες ηγέτες, αλλά και με την Αυτοκρατορική λατρεία οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες στην Αρχαία Ρώμη. 

Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος, εξόντωσε τον Σατράπη της Περσικός Πευκεστά, χάρις στην προδοσία του οποίου προς τον Ευμενή κατάφερε τελικά να τον εξοντώσει, όπως ακριβώς και οι Σπαρτιάτες και οι Πέρσες εξόντωσαν τελικά τον Αλκιβιάδη, πάρα την μεγάλη βοήθεια που τους είχε δώσει προδοτικά ο ίδιος για την ήττα της πατρίδας τους της Αθήνας.

Ο Αλκιβιάδης στην Αρχαία Αθηνά, όπως και Μπένεντικτ Άρλοντ στην Αμερικανική Επανάσταση, πρόδωσαν και οι δύο τις πατρίδες τους, τόσο από φιλαρχία, όσο και από υπερηφάνεια και οργή γιατί νόμιζαν και οι δύο ότι αν και προσέφεραν οι ίδιοι τόσα σε αυτές για την δόξα τους, αυτές τους πρόδωσαν τελικά και τους φέρθηκαν με αχαριστία.

Τόσο ο Επίσκοπος της Αθήνας Μιχαήλ Χωνιάτης, όσο και της Κυρήνης Συνέσιος, διαμαρτυρήθηκαν και οι δύο στην κεντρική Βυζαντινή εξουσία για την βαριά φορολογία τους στο ποίμνιο τους.   

Το 1790, όχλοι λεηλάτησαν την πολύτιμη Παναγία των Παρισίων. Για τους επαναστάτες, ο καθεδρικός ναός συμβόλιζε ότι ήταν λάθος με την ιστορία και την κοινωνία της Γαλλίας - μια ιστορία βασιλιάδων, παράδοσης και θρησκείας, και μια κοινωνία που περιβάλλεται από βασιλική αδικία και συστημική ανισότητα.

Κατά τα επόμενα τρία χρόνια, τα πλούτη και τα αντικείμενα της Εκκλησίας του 12ου αιώνα αφαιρέθηκαν, κλέφτηκαν και καταστράφηκαν, τα απομεινάρια τους κρύφτηκαν από τους πιστούς και πουλήθηκαν από τους άπιστους. Τα αγάλματα της Παναγίας αφαιρέθηκαν και αγάλματα στη "Θεά της Ελευθερίας" πήραν τη θέση τους σε βεβηλωμένους βωμούς.

Στο κοντινό Sainte-Chapelle, τα αγάλματα των 12 αποστόλων βανδαλίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν και θάφτηκαν - τα μισά τόσο άσχημα που εξακολουθούν να υφίστανται προσπάθειες αποκατάστασης. Ενώ η καταστροφή της θρησκευτικής τέχνης εξελισσόταν, οι ιερείς που δεν ορκίζονταν πίστη στη νέα τάξη και εκείνοι που τους βοηθούσαν καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Πίσω στον καθεδρικό ναό, η επαναστατική κυβέρνηση μπέρδεψε τα 28 αγάλματα των βασιλιάδων του αρχαίου Ιούδα για Γάλλους βασιλιάδες (πλούσιοι γέροι και όλα αυτά), σύροντάς τους στη δημόσια πλατεία για αποκεφαλισμό. Τα θαμμένα κεφάλια τους δεν ανακαλύφθηκαν ξανά για σχεδόν 200 χρόνια.

Στην πλατεία Place de Louis XV, το μεγάλο άγαλμα γκρεμίστηκε και η πλατεία μετονομάστηκε σε Place de la Revolution. Υψώθηκε μια γκιλοτίνα, και ο «απελευθερωμένος» χώρος θα έβλεπε την εκτέλεση περισσότερων από 1.200 κρατουμένων, από τον βασιλιά Λουδοβίκιο XVI και τη σύζυγό του μέχρι τον ίδιο τον αρχηγό των εκτελέσεων, τον Ροβεσπιέρο.

1700 χρόνια πριν, ο Πλίνιος ο Νεότερος περιέγραψε πως τα χρυσά αγάλματα του Αυτοκράτορα Δομιτιανού «με βία ρίχτηκαν κάτω και έγιναν θυσία για τη χαρά του κοινού» εν μέσω της ανατροπής και της δολοφονίας του.

Στις  μέρες μας, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο βανδαλισμός από τους όχλους ξεκίνησε ήδη το 2017 με ένα άγαλμα ενός ανώνυμου στρατιώτη της Συνομοσπονδίας που κλιμακώθηκε σε Συνομοσπονδιακούς αξιωματικούς και τον Στρατηγό Ρόμπερτ Ε. Λι, ο οποίος πέθανε ως μια εθνικά αναγνωρισμένη μορφή ειρηνικής συμφιλίωσης των Αμερικάνων (ενώ ξανάρχισε το 2020).

Όταν οι επικριτές, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ανησυχούσαν ότι η εικονοκλασία θα συνεχιστεί στον Τόμας Τζέφερσον και τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, χλευάστηκαν από αριστερούς δημοσιογράφους, αρθρογράφους και παρουσιαστές, από τους κάποτε σεβαστούς New York Times μέχρι τον υπερεκτιμημένο κωμικό John Oliver , που κορόιδευε, αλλά σε λιγότερο από τρία χρόνια αγάλματα του Ουάσιγκτον και του Τζέφερσον βανδαλίστηκαν και ρίχθηκαν από τα βάθρα τους.

Το μνημείο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για τους πραγματικούς αντιφασιστές της Αμερικής γέμισε με σπρέι, μαζί με το μνημείο του Λίνκολν. Ένας βόρειος υπερασπιστής της κατάργησης της δουλείας που τον μποϊκόταραν στο Νότο βάφτηκε με κόκκινο χρώμα αίματος και του έβαλαν μια θηλιά στο λαιμό του.

Ένα μνημείο για τους ηρωικούς μαύρους στρατιώτες της Ένωσης βανδαλίστηκε, ο ήρωας του στρατού της Ένωσης ξεθεμελιώθηκε και ένα μνημείο για τρία μαύρα θύματα φυλετικής βίας βανδαλίστηκε. Ένα άγαλμα του καθολικού αγίου Junípero Serra καταρρίφθηκε λίγες μέρες αργότερα, με έναν υποστηρικτή να ζητά να σκάψουν και να αφαιρεθούν τα οστά του (https://redskywarning.blogspot.com/2020/07/blog-post.html).

Τόσο ο Μπενίτο  Χουάρες στο Μεξικό, όσο και ο Στάλιν στην Ρωσία, παρόλο που ήταν να γίνουν και οι δύο ιερείς τελικά, στο τέλος έγιναν και οι δύο ηγέτες των κρατών τους και δίωξαν και οι δύο αγρία την Εκκλησία.

Ο Μπενίτο Χουάρες στο Μεξικό, και ο Βενιζέλος στην Ελλάδα, κατάφεραν να σπουδάσουν και οι δύο νομική, ο πρώτος χάρις στον Βικέντιο Γκουερέρο, ενώ ο δεύτερος χάρις στον Ζυγομύλα.

Ο βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος ο Α΄, ήρθε σε σύγκρουση τόσο με τον Τρικούπη, όσο και με τον Βενιζέλο μετέπειτα.

Οι Γαριβαλδινοί εκτός από την Ιταλία, πολέμησαν και στο εξωτερικό, όπως π.χ. σε Βραζιλία, Περού και Ελλάδα.

Επίσης πολλοί Φιλέλληνες πολέμησαν εκτός από τον Αγώνα της Εθνεγερσίας του 1821 και στο Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.

Οι Ιρλανδικής καταγωγής Βρετανοί Στρατάρχες Ουέλινγκτον και Μοντγκόμερι αντίστοιχα, πολέμησαν και οι δύο τους εχθρούς των κρατών τους (τους Γάλλους του Ναπολέοντα και τους Γερμανούς του Χίτλερ αντίστοιχα), ενώ μετά το τέλος των πολέμων πήραν και οι δύο τον τίτλο του Δούκα και ήταν και οι δύο υπεύθυνοι του στρατού κατοχής των χωρών των ηττημένων εχθρών τους.

Ο Γερμανός Στρατάρχης Ρόμελ έπεισε με το θάρρος και το θράσος του πολλαπλάσιους από τον στρατό του Ιταλούς να παραδοθούν σε αυτόν στον Πιάδες κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως ακριβώς έκανε και ο Ιάπωνας στρατηγός Γιαμασίτσα με τους Βρετανούς στην Σιγκαπούρη κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.  

Το ίδιο ακριβώς έπραξε και ο ηρωικός Συνταγματάρχης Βελισάριος στο Μπιζάνι των Ιωάννινων με τους Τούρκους κατά την διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.

Τόσο στο Ελ Αλαμέιν, όσο και στο Στάλινγκραντ κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ διάταξε τους στρατάρχες του Ρόμελ και Πάουλους να πολεμήσουν με τον στρατό τους μέχρι θανάτου, να μην υποχωρήσουν και να μην παραδοθούν.

Πολλοί μετέπειτα μεγάλοι ηγέτες και αντιπάλοι γεννήθηκαν την ίδια χρονιά, όπως π.χ. ο Βενιζέλος και ο Κωνσταντίνος (το 1860), οι οποίοι πέθαναν και οι δύο σε εξορία μετά από πραξικόπημα που τους εκδίωξε, όπως και ο Μέγας Ναπολέων και ο Ουέλινγκτον (το 1769), ενώ επίσης, και οι μετέπειτα μεγάλοι αντιπάλοι Στάλιν και Τρότσκι γεννήθηκαν και οι δύο το έτος 1879.

Επίσης και οι μετέπειτα μεγάλοι αντιπάλοι, ο ηρωικός Γεώργιος Καραϊσκάκης και ο Κιουταχής γεννήθηκαν και οι δύο το έτος 1870, ενώ και οι δύο σκοτωθήκαν από σφαίρα στην διάρκεια μαχών, ο πρώτος στο Ανάλατο το 1827, ενώ ο δεύτερος στην Σεβάστεια της Μικράς Ασίας, κατά την διάρκεια της καταστολής μιας Κουρδικής εξέγερσης.

Ο Γώγος Μπακόλας, κατόρθωσε με ενέδρα να σώσει στα στενά των βουνών από τα Θεοδώριανα να εξοντώσει τον στρατό 6.000 Τούρκων που κατέβαιναν για να καταπνίξουν την Επανάσταση του 1821 σώζοντας την με τον τρόπο αυτό, όπως ακριβώς έκανε έξι μήνες μετά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και ο Κοτρώνης με τον Δράμαλη στα Δερβενάκια.

Πολλοί ήταν οι Έλληνες οπλαρχηγοί οι οποίοι κατηγορήθηκαν ή συκοφαντήθηκαν ως υπεύθυνοι για στρατιωτικές αποτυχίες (του Κωλέττη και Μαυροκορδάτου στην πραγματικότητα) ψευδώς ως δήθεν προδότες από τους δολοπλόκους Κωλέττη και Μαυροκορδάτο, όπως π.χ. ο Γώγος Μπακόλας, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, η Μαντώ Μαυρογένους κ.λ.π.

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης της Εθνεγερσίας του 1821, πολλοί Τούρκοι στρατηγοί συγκρούονταν μεταξύ τους για την δόξα και την εξουσία, υπομονεύοντας ο ένας τον άλλο, όπως ακριβώς και οι στρατηγοί των Συμμάχων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τόσο στην Πολιορκία της Αθήνας από τον μετέπειτα Μεγάλο Βεζίρη Κιουταχή, όσο και στην Β’ Πολιορκία της Βιέννης από τον Μεγάλο Βεζίρη Καρά Μουστάφα, όπως και στην πολιορκία της Πόλης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Β’, ανοίχθηκαν πολλές υπόγειες στοές για την κατάληψη αυτών.

Τόσο ο αρχομανής δήθεν «επαναστάτης» Αρχιερέας Ιάσων στο Αρχαίο Ισραήλ κατά τον καιρό των Μακκαβαίων, όσο και ο   αρχομανής δήθεν «επαναστάτης» και Εβραϊκής καταγωγής Τρότσκι στην Τσαρική Ρωσία, όταν απέτυχαν να καταλάβουν με την βία την εξουσία στα κράτη τους, εκδιώχθηκαν από αυτά.

Με συνέπια λόγω καταδίωξης και από φόβο για την ζωή τους, να αλλάζουν συνεχώς τόπο διαμονής-κατοικία και χώρα, μέχρι και τον θάνατο τους, καταλήγοντας μελάτα από πολλές περιπλανήσεις σε αλλά κράτη οπού και πέθαναν τελικά (ο πρώτος στην Σπαρτή και ο άλλος στο Μεξικό δολοφονημένος).

Ο Χίτλερ δολοφόνησε την ανιψιά του Γκέλι με πιστόλι και μετέπειτα παρίστανε τον τάχα συντετριμμένο, όπως ακριβώς και ο Στάλιν δολοφόνησε την δεύτερη γυναικά του Ναντέζντα Αλλουσάβα με πιστόλι και μετέπειτα παρίστανε τον τάχα συντετριμμένο.

Στην ένδοξη Ρωμανία, όταν επιχειρήθηκε επίθεση των επαναστατών κατά της Πόλης κατά την διάρκεια της «Στάσης του Νικά», ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Α΄ ο Μέγας, σκέφτονταν να εγκαταλείψει την πόλη αυτή και να αμυνθεί με τον στρατό του σε πιο «αμυντικά σημεία.

Και όταν οι συνθήκες θα ήταν κατάλληλες να ανακαταλάβει την Πόλη από τους επαναστάτες, όμως τελικά ο Βελισάριος, η Θεοδώρα και ο Ναρσής τον έπεισαν να μην το κάνει και ο Λενίν παρέμεινε στην Πόλη, οπού ο στρατός του συνέτριψε τελικά πλήρως τους εχθρούς του.

Αντίστοιχα, όταν επιχειρήθηκε επίθεση των Λευκών κατά της Αγίας Πετρούπολης, ο Λένιν σκέφτονταν να εγκαταλείψει την πόλη αυτή και να αμυνθεί με τον στρατό του σε πιο «αμυντικά σημεία» και όταν οι συνθήκες θα ήταν κατάλληλες να ανακαταλάβει την πόλη αυτή, όμως τελικά ο Στάλιν και ο Τρότσκι τον έπεισαν να μην το κάνει και ο Λένιν παρέμεινε στην Αγία Πετρούπολη, οπού ο στρατός τους απέκρουσε τελικά τους εχθρούς του.

Τόσο ο Λένιν, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος δεν φρόντισαν με την διαθήκη τους να ορίσουν κάποιον διάδοχο για τις Αυτοκρατορίες τους, ενώ και οι δύο προέβλεψαν λίγο πριν τον θάνατο τους την αγρία σύγκρουση που θα ακολουθούσε από τους διαδόχους-επιγόνους τους για την κατάκτηση της εξουσίας.

Τόσο ο Στάλιν, όσο και ο Χίτλερ, σχημάτισαν προσωπικούς στρατούς και παραστρατιωτικές οργανώσεις, με τις οποίες διέλυαν με την βία, ξυλοδαρμούς, εκφοβισμούς και διαφωνίες τις πολίτικες συγκεντρώσεις των πολιτικών τους αντίπαλων.

Ο Καίσαρας έβγαλε έναν πολύ συγκινητικό επικήδειο λόγο για την θεία και την μητέρα του, ο οποίος του προσέδωσε πολιτικο κυρός, όπως ακριβώς και Χαρίλαος Τρικούπης έβγαλε έναν πολύ συγκινητικό επικήδειο λόγο για τον θείο, ο οποίος του προσέδωσε πολιτικο κυρός.

Η Σοφιά Τρικούπη, όταν την εγκατέλειψε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έβαλε μαύρα μέχρι το τέλος της ζωής της και θρήνησε, ενώ δεν έκανε ποτέ σχέση με άλλον άντρα.

Αντίστοιχα και με την δολοφονία των Δραγούμη, αλλά και του Καποδίστρια, η Πηνελόπη Δέλτα και η Μαρίκα Κοτοπούλη στην πρώτη περίπτωση και η Ρωξάνα Στούρτζα στην δεύτερη, οι οποίες ήταν ερωτευμένες με αυτους και διατηρούσαν μαζί τους αλληλογραφία, τους πένθησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Το 1918, οι Γερμανοί ηττήθηκαν από τον Πεταίν στις Αρδένες κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ το 1944 οι Γερμανοί ηττήθηκαν από τον Αμερικανο στρατηγό Πάττον κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τόσο ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκολ, όσο και ο Γερμανός Γκουντέριαν έγραψαν και οι δύο στην διάρκεια του Μεσοπολέμου βιβλία στα οποία υποστήριζαν την εκτενή χρήση αρμάτων από τους στρατούς των κρατών τους πάρα τις αντιρρήσεις των ανωτέρων τους.

Στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γάλλοι δημιουργήσαν την αμυντική γραμμή Μαζινό την οποία διέσπασαν οι Γερμανοί, ενώ οι Γερμανοί την αμυντική γραμμή Ζίγκφριντ, την οποία διέσπασαν οι Αμερικανοί.

Τόσο ο Γάλλος στρατηγός Πεταίν, όσο και ο Γερμανός Χίντεμπουργκ ετοιμάζονταν το 1914 και οι δύο για αποστράτευση, αλλά η έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, άλλαξε τα σχεδια αυτά και τους «εκτόξευσε» στρατιωτικά και πολιτικά.

Παράλληλα, τόσο ο Γάλλος στρατηγός Πεταίν, όσο και Γερμανός Μπλύχερ ήταν και οι δύο μεγάλοι γυναικάδες, ακόμα και εν μέσω πολέμων (του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο πρώτος και της μάχης του Βατερλό ο δεύτερος).

Με την δολοφονία του Νταρλάν κατά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ντε Γκολ παρέμενε ο μοναδικός ηγέτης των Γάλλων αντιστασιακών, όπως και με τον θάνατο σε αεροπορικό δυστύχημα του στρατηγού Σανχούρχο, ο Φράνκο παρέμεινε ο μοναδικός ηγέτης των Ισπανών πραξικοπηματιών.

Ο Γάλλος στρατηγός Ντε Γκολ έφερε ως σύμβολο του ίδιου τον Σταυρό της Λοραίνης, και ως ένα σύμβολο για την απελευθέρωση της Γαλλίας από τους Γερμανούς, όπως ακριβώς και στον Μεσαίωνα, η Ζαν Νταρκ, η Ιωάννα της Λοραίνης, με σήμα της τον Σταυρό, απελευθέρωσε την Γαλλία από τους Άγγλους.

Τόσο ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όσο και ο Χαρίλαος Τρικούπης κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας τους, πολλές φορές ανέλαβαν παράλληλα και το Υπουργοί Εξωτερικών.

Επίσης και ο Καποδίστριας όταν ήταν κυβερνήτης της Ελλάδας, αλλά και ο Κουρτ Άσνερ στο Μόναχο κατά την διάρκεια της «πρωθυπουργίας» του στο γερμανικό αυτό κρατίδιο κρατούσε επίσης παράλληλα τον τίτλο του πρωθυπουργού και του Υπουργού Εξωτερικών.

Με αποστασία βουλευτών από το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη το 1885 έπεσε ο ίδιος από την εξουσία και την θέση του την πήρε ο Δηλιγιάννης στον οποίο προσχωρήσαν οι αποστατούντες βουλευτές.

Αντίστοιχα, το έτος 1886 με αποστασία βουλευτών από το κόμμα του Δηλιγιάννη το 1885 έπεσε ο ίδιος από την εξουσία και την θέση του την πήρε ο Τρικούπης στον οποίο προσχωρήσαν οι αποστατούντες βουλευτές.

Τέλος, το έτος 1965, με αποστασία βουλευτών από το κόμμα του Γεώργιου Παπανδρέου του πρεσβυτέρου έπεσε ο ίδιος από την εξουσία και την θέση του την πήραν οι Νόβας και ο Τσιριμώκος στους οποίους προσχωρήσαν οι αποστατούντες βουλευτές.

Τόσο ο Χαρίλαος Τρικούπης, όσο και ο Δημοσθένης, απέκτησαν και οι δύο την ικανότητα της ρητορείας μετά από πολύ εξάσκηση, μαζί με την ορθοφωνία και την ευχέρεια λογού.

Τόσο ο ναζιστής δικτάτορας Χίτλερ, όσο και ο κομμουνιστής δικτάτορας Μάο, είχαν και οι δύο τους πολύ καταπιεστικούς πατεράδες.

Τόσο ο Σου Γιατ Σεν στην Κίνα, όσο και ο Χομεϊνί στο Ιράν, μετά την επιτυχία των επαναστάσεων τους στα κράτη τους, γυρίσαν και οι δύο από το εξωτερικό οπού ήταν εξόριστοι και είχαν παράλληλα και οι δύο στήσει τα αρχηγεία των οργανώσεων τους σε αυτά, ο πρώτος από το Τόκιο και ο δεύτερος από το Παρίσι.

Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής συνέλαβε με δόλο τον Χάρολντ και τον ανάγκασε αφού τον φυλάκισε να του υποσχεθεί με την βία ότι θα τον αναγνωρίσει ως τον επόμενο βασιλιά της Αγγλίας, όπως ακριβώς και οι Μάο και Τσανγκ Νινγκ συνέλαβαν με δόλο τον Τσαν Γκάι Σεκ και τον ανάγκασαν αφού τον φυλάκισαν να τους υποσχεθεί με την βία ότι θα σταματήσει τον εμφύλιο και θα συμπύξει κοινό μέτωπο με τους κομμουνιστές κατά των Ιαπώνων.

Ο Τσόρτσιλ μετά την ήττα του στην Καλλίπολη σκέφτονταν ακόμα και την αυτοκτονία, όπως και ο Φρειδερίκος ο Μέγας όταν οι Ρώσοι κατέλαβαν το Βερολίνο.

Ο Τσόρτσιλ έχασε ένα παιδί του από αρρώστια, όπως και οι μετέπειτα Βρετανοί πρωθυπουργοί Ντέιβιντ Κάμερον και Γκόρντον Μπράουν.

Τόσο ο Τσόρτσιλ, όσο και ο Χίτλερ ήταν και οι δυο τους μανιώδεις ζωγράφοι.

Τα πουκαμισά των φαιοχιτώνων του Χίτλερ είχαν αγοραστεί από στολές που προορίζονταν αρχικά για τον γερμανικό στρατό της Αφρικής, όπως ακριβώς και τα πουκαμισά των ερυθροχιτώνων του Γαριβάλδη είχαν αγοραστεί από στολές που προορίζονταν αρχικά για τους χασάπηδες της Βραζιλίας.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και η Ελισάβετ η Α’ της Αγγλίας δήλωναν ότι δεν παντρεύονταν γιατί είχαν παντρευτεί τον λαό τους, ο πρώτος για να κερδίζει γυναικείες ψήφους, ενώ η δεύτερη για να μπορεί να διαπραγματεύεται «συμμαχίες γάμων».

Τόσο ο Τσόρτσιλ, όσο και η Θάτσερ έστειλαν με την βία στρατό κατά των ανθρακωρύχων, και να διαλύσουν με την βία τις απεργίες τους.

Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας ήταν γνωστός και ως ο «Τίγρης της Δημοκρατίας», όπως ακριβώς και ο Κλεμανσό ως ο «Τίγρης της Γαλλίας».

Ο βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος ο Α΄, όπως και οι γιοι του και επίσης βασιλείς της Ελλάδας, Παύλος ο Α’, καθώς και ο Γεώργιος ο Β’ ήταν σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής τους εξόριστοι από την Ελλάδα.

Το έτος 1951, ο στρατηγός Παπάγος ίδρυσε το κόμμα του «Ελληνικού Συναγερμού», εμπνευσμένος από το «συνονόματο» του κόμμα του «Συναγερμού» του Ντε Γκολ της Γαλλίας.

Κατά τον Μεσοπόλεμο, ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Φράνκο ήταν φανατικοί αντικαπνιστές, ενώ οι αντίπαλοι τους Τσόρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν ήταν αντίθετα φανατικοί καπνιστές.

Με την Συνθήκη των Βερσαλλιών η Γερμανία μείωσε τον στρατό της στους 100.000 στρατιώτες, όπως και η Γαλλία όταν συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς το 1940.

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι «Αμερικανοί εθελοντές Ιπτάμενοι Τίγρεις» στην Κίνα, αμείβονταν για κάθε κατάρριψη Ιαπωνικών αεροσκαφών που πετύχαιναν, όπως ακριβώς και όσοι Σέρβοι, Ιρακινοί και Αφγανοί σκότωναν Αμερικάνους στρατιώτες που είχαν εισβάλει στις χώρες τους.

Τα τελευταία τους έτη, τόσο ο Λένιν, όσο και ο Μάο λόγω των αρρωστιών τους δεν μπορούσαν στην ουσία να κυβερνήσουν καθόλου τα κράτη τους, ενώ την εξουσία την είχαν αναλάβει διάφοροι «υπασπιστές» και κοντινοί τους. 

Τόσο ο ένδοξος Πολωνός βασιλιάς Ιωάννης Σομπιέσκι, όσο και ο ικανός Πολωνός Στρατάρχης Πλιδούσκι, με τις νίκες τους στην Β’ Πολιορκία της Βιέννης το 1683 και στην Πολιορκία της Βαρσοβίας το 1920, έσωσαν την Ευρώπη από τα σχέδια κατάκτησης της από τους βάρβαρους εισβολείς Οθωμανούς Τούρκους και Σοβιετικούς αντίστοιχα.

 Τόσο ο βάρβαρος Γερμανός ηγέτης Καρλομάγνος, όσο επίσης και ο βάρβαρος Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, όταν κατέλαβαν ο πρώτος την Ρώμη και ο δεύτερος την Νέα-Δεύτερη Ρώμη, την Πόλη αντίστοιχα, σφετερίστηκαν και οι δύο την διαδοχή της Δυτικής και Ανατολικής Αυτοκρατορίας που κατέλαβαν, από τους νόμιμους διαδόχους τους (Ιταλούς και Έλληνες αντίστοιχα).

Στρατόπεδα Συγκέντρωσης σχηματίστηκαν χίλια χρόνια πριν από αυτά των Βρετανών για τους Μπόερς στην Νότια Αφρική, των Γερμανών για τους Αφρικανούς Χερέρο ή τα Γκουλάγκ για τους εχθρούς των μπολσεβίκων από τους βάρβαρους Γερμανικής καταγωγής Φράγκους στα εδάφη της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που κατέλαβαν οι ίδιοι με την βία.

Εκεί, συγκέντρωναν και περιόριζαν τους υπόδουλους στους ιδίους λαούς, τους οποίους είχαν ως σκλάβους και τους κακομεταχειρίζονταν, ενώ ονόμασαν τους άμοιρους αυτούς ανθρώπους ως δήθεν «βιλανούς» (δηλαδή τάχατες «κακούς», λέξη από την οποία βγαίνει η σύγχρονη αγγλικά λέξη Villain, δηλαδή κακός).

Πολλοί μεγάλοι Έλληνες διαχρονικά είχαν Ελληνίδα μητέρα και μη  Έλληνα πατέρα, όπως ο Μιθριδάτης ο ΣΤ’ ο Ευπάτωρ και Μέγας του Πόντου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, αλλά και ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Ο δολοφόνος του αγαπητού στον Ελληνικό λαό πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, λιντσαρίστηκε από τον λαό, όπως ακριβώς έγινε και με τον τυραννικό Αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α’ τον Κομνηνό στην Ρωμανία, αλλά και με τον Καντάφι το 2011 στην Λιβύη.

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και οι Βρετανοί είχαν στήσει Στρατόπεδα Συγκέντρωσης για τους αιχμάλωτους από τους ίδιους Ναζί στα οποία πέθαναν πολλοί από τις αθλείς συνθήκες διαβίωσης και τα βασανιστήρια στο νησί του Αλντέρυ.

Η Κίνα, ήρθε σε ρήξη με την ΕΣΣΔ το 1960, οπότε και απομακρυνθήκαν οι 3.000 Σοβιετικοί σύμβουλοι από την χωρά αυτή, όπως ακριβώς και η Αίγυπτος ήρθε σε ρήξη με την ΕΣΣΔ το 1970, οπότε απομακρυνθήκαν από το κράτος αυτό 20.000 Σοβιετικοί σύμβουλοι.

Η Κίνα ανέπτυξε το πυρηνικό της οπλοστάσιο από την υλικοτεχνική και επιστημονική βοήθεια που της έδωσε αρχικά η ΕΣΣΔ και το Ισραήλ από την Γαλλία.

«Φλεγομένους διάβολους» καλούσαν οι Τούρκοι τους ηρωικούς Έλληνες πυρπολητές και τα πυρπολικά τους, όπως ακριβώς και «Σεϊτάν Ασκέρ» αποκαλούσαν οι Τούρκοι τον ηρωικό Ελληνικό στρατό κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιάτικης Εκστρατείας.

Τόσο ο κομμουνιστής Ασκέρ, όσο και ο επίσης κομμουνιστής Λένιν, όταν διεξήγαγαν ελεύθερες εκλογές, συνετρίβησαν εκλογικά από τους λαούς τους, λαμβάνοντας ο πρώτος μόλις το 2,5% των ψήφων, ο δεύτερος το 25%, ενώ όλοι οι αντίπαλοι τους έλαβαν αθροιστικά πάνω από 70%.  

Ο Ιωάννης Καποδίστριας κατά την διάρκεια της μετάβασης του στην Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, στην οποία πήγαινε χωρίς να λάβει μέτρα προστασίας, δολοφονήθηκε με πιστόλι στην είσοδο της από τους Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη.

Από αυτους ο πρώτος λιντσαρίστηκε από τον λαό και την φρουρά του Καποδίστρια (τους Κοζώνη και τον Φυτομάρα, οι οποίοι και τον πυροβολήσαν), ενώ ο δεύτερος συνελήφθη στην Γαλλική πρεσβεία και φυλακίστηκε για να δικαστεί.

Αντίστοιχα στο Μόναχο, ο Κουρτ Άσνερ κατά την διάρκεια της μετάβασης του στην τοπική Βουλή, στην οποία πήγαινε χωρίς να λάβει μέτρα προστασίας, δολοφονήθηκε με πιστόλι στην είσοδο της από τον Άντον Άρκον Βάλλυ. Στην συνέχεια αυτός, συνελήφθη από τον φρουρό του Άσνερ και φυλακίστηκε για να δικαστεί.

Κατά την διάρκεια των Ορλωφικών, οι Ρώσοι κατέλαβαν την Βηρυτό, ενώ έστειλαν στόλο στην Μεσόγειο, τα Δαρδανέλια και την Αίγυπτο, όπως ακριβώς και στις μέρες μας οι Ρώσοι έστειλαν από το 2011 στρατό, στόλο και αεροπλάνα και ανακατέλαβαν πολλές πόλεις της Συρίας από τους ισλαμιστές, ενώ παράλληλα έστειλαν στόλο στην Μεσόγειο και την Αίγυπτο.

Η Κύπρος κατά την διάρκεια των Ορλωφικών ήταν μία «ενδιάμεση κοινή βάση» και για τους Ρώσους και για τους Τούρκους, όπως ακριβώς ήταν και για τους Βυζαντινούς και τους Άραβες κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα.

Το 1821, οι Τούρκοι φυλάκισαν πολλλους Δημογέροντες και Προκρίτους τους οποίους είχαν ως ομήρους για να αποτρέψουν (ανεπιτυχώς τελικά) στην επανάσταση στο νησί, όπως ακριβώς το ίδιο έτος, οι Τούρκοι φυλάκισαν πολλλους Δημογέροντες και Προκρίτους της Πελοποννήσου τους οποίους είχαν ως ομήρους για να αποτρέψουν (ανεπιτυχώς τελικά) στην επανάσταση στην περιοχή αυτή.

Τα Αγγλικά πυρπολικά και πλοία του Ντρέηκ με μία αιφνιδιαστική επίθεση στην «Αήττητη Ισπανική Αρμάδα», τα ανάγκασε να εγκαταλείψουν το ασφαλές λιμάνι τους, να κόψουν τις αλυσίδες και τις άγκυρες τους, με συνέπεια να πέσουν το ένα πάνω στο άλλο.

Αντίστοιχα, στην Χίο το 1822, τα Ελληνικά πυρπολικά και πλοία του Μιαούλη με μία αιφνιδιαστική επίθεση στον τουρκικό στόλο, τα ανάγκασε να εγκαταλείψουν το ασφαλές λιμάνι τους, να κόψουν τις αλυσίδες και τις άγκυρες τους, με συνέπεια να πέσουν το ένα πάνω στο άλλο.

Πριν την πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας το 1822 στην Χίο από τον ηρωικό Κανάρη, το προηγούμενο έτος, το 1821, ο Παπανικολής είχε πυρπολήσει μία τουρκική κορβέτα στην Ερεσό.

Στην ναυαρχίδα του Καρά Αλή, βρίσκονταν κρεμασμένα αποσυντιθέμενα πτώματα των σφαγμένων Ελληνων της Χίου, όπως και του Φιλέλληνα Κορσικανού Βαλτσέτ, όπως ακριβώς και γύρω από τον πύργο του Βλάχου ηγέτη Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα, βρίσκονταν κρεμασμένα αποσυντιθέμενα πτώματα των σφαγμένων εχθρών του.

Ο Καρά Αλή σκοτώθηκε κατά την ανατίναξη της ναυαρχίδας του από Ελληνικό πυρπολικό στην οποία και βρίσκονταν το 1822, όπως ακριβώς και πολλοί αξιωματικοί των Ναζί το 1944, σκοτωθήκαν κατά την ανατίναξη του αρχηγείου του Χίτλερ από βομβά το 1944 κατά την διάρκεια της συνομωσίας της «Βαλκυρία» εναντίον του.

Πολλές επιδημίες ξεκίνησαν από την Κίνα και στην συνέχεια «μετακινήθηκαν» στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, όπως ο «Μαύρος Θάνατος» στον Μεσαίωνα, η Ισπανική Γρίπη στον 20^ο Αιώνα, καθώς και ο COVID στην εποχή μας.

Παράλληλα, πολλές επιδημίες ιστορικά μεταδοθήκαν από τα ζώα στους ανθρώπους, όπως π.χ. το AIDS από τον πίθηκο, η γρίπη των πτηνών από τα πουλιά, η γρίπη των χοίρων από τα γουρούνια, η Ισπανική Γρίπη από τα πτηνά και αυτός και ο COVID από τις νυχτερίδες στις μέρες μας.

Κατά την διάρκεια της Ισπανικής Γρίπης, οι κυβερνήσεις για να μην πανικοβάλουν τον κόσμο, δεν πήραν μέτρα για να μην πανικοβάλουν τον κόσμο, ενώ υπήρξαν και πολλά fake news.

Επιπλέον, υπήρξαν τότε και διαμαρτυρίες για τις κυβερνήσεις που έλαβαν αυστηρά μέτρα πως ήθελαν να περιορίσουν τις ατομικές ελευθέριες, ενώ υπήρξε τέλος μεγάλη υγειονομική και οικονομική καταστροφή εξαιτίας του, όπως ακριβώς στις μέρες μας με τον COVID.

Πολλοί ηγέτες κρατών και διάσημοι νόσησαν κατά την διάρκεια της Ισπανικής Γρίπης, όπως π.χ. ο Λόιντ Τζορτζ στην Μεγάλη Βρετάνια, ο Φραγκικός Ρούζβελτ στις ΗΠΑ, ο βασιλιάς Αλφόνσο ο ΙΓ’ στην Ισπανία, ο στρατηγός Ζοφρ στην Γαλλία, ο βασιλιάς Χαιλέ Σελασιέ στην Αιθιοπία, αλλά και ο Ντίσνεϊ στις ΗΠΑ και παράλληλα ο Κάφκα στην Γαλλία.

Από την νόσο αυτή πέθαναν ο Πρόεδρος Ροντρίγκες Άλβες στην Βραζιλία, αλλά και ο πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής Λουίς Μπότα.

Στην εποχή μας, νόσησαν επίσης από τον κορονοϊό πολλοί ηγέτες κρατών και διάσημοι, όπως π.χ. ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον στην Μεγάλη Βρετανία, ο Βραζιλιάνος Πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρο, ενώ από αυτόν πέθανε και ο πρώην Πρόεδρος της Κένυας Ντάνιελ Αράπ Μόι.

Λόγω της μεταφοράς Αιγυπτίων αιχμάλωτων που είχαν επιδημία από τους Χετταίους του Σουπιλιάμα του Α’ στον στρατό και την πρωτεύουσα τους, νόσησε και ο στρατός αυτών και είχε πολλά θύματα.

Όπως ακριβώς και λόγω  μεταφοράς Αιγυπτίων αιχμάλωτων που είχαν επιδημία από τους Ασσύριους στον στρατό του Σεναρηχείμ και την πρωτεύουσα τους, νόσησε και ο στρατός αυτών και είχε πολλά θύματα.

Αντίστοιχα, από την αρρώστια αυτή, νόσησε και πέθανε και ο ίδιος ο Σουπιλιάμα και πρωτότοκος διάδοχος του, όπως ακριβώς και στον λοιμό των Αθηνών νόσησε και πέθανε και ο Αθηναίος ηγέτης Περικλής, καθώς και ο πρωτότοκος γιος του.

Επί της ηγεμονίας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εξεδόθη λοιμός ο οποίος από την Γερμανία εξαπλώθηκε στην Ρώμη, στην Γαλατία και την Αθήνα.

Αντίστοιχα, και κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, επί της ηγεμονίας του Περικλή στην Αθήνα, εξεδόθη λοιμός ο οποίος από την Αιθιοπία εξαπλώθηκε στην Περσία, στην Μικρά Ασία και την Αθήνα.

Τόσο κατά την Αγγλογαλλική κατοχή του Πειραιά και της Αθήνας το 1854, όπως και την αντίστοιχη κατοχή της Αθήνας από τις ίδιες δυνάμεις το 1917 (από τις δύο αυτές χώρες που δήθεν «απελευθέρωσαν» το 1827 την Ελλάδα με την ναυμαχία του Ναβαρίνου), διέπραξαν απερίγραπτες βαρβαρότητες και έφεραν στην πόλη αυτή επιδημίες με τον μολυσμένο στρατό τους.

Δύο πάπες με τον όνομα Πίος (ο ΣΤ’  και ο Ζ’) βασίλεψαν επί Μεγάλου Ναπολέοντα, όπως και δύο συνονόματοι τους (ο ΙΑ’ και ο ΙΒ’) επί Χίτλερ.

Τόσο ο μεγάλος Έλληνας βασιλιάς Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής μας Μακεδονίας, όσο και ο στρατηγός του ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος έχασαν και οι δύο το ένα τους μάτι κατά την διάρκεια μαχών.

Επίσης, ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος κακοποίησε το σώμα του νεκρού Αλκέτα όταν τον νίκησε σε μάχη και δεν το άφησε να ταφεί, όπως ακριβώς έκανε και ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Α’ με το πτώμα του ηρωικού Σπαρτιάτη βασιλιά Λεωνίδα του Α’ μετά την μάχη των Θερμοπυλών.

 Η νίκη του Αντίγονος του Μονόφθαλμου επί του Ευμενή επιτεύχθηκε με προδοσία του στρατηγού του Απολλωνίδη την κατάλληλη στιγμή, όπως ακριβώς και η νίκη του Αγρίππα και του Οκταβιανού Αυγούστου στο Άκτιο επιτεύχθηκε και αυτή εν μέρει χάρις και σε προδοσίες στρατηγών του Αντωνίου την κατάλληλη στιγμή.

Ο Ευμενής είπε ότι οποίος στρατιώτης φοβόνταν να πολεμήσει τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο μπορούσε να αποχωρήσει χωρίς συνέπειες, όπως ακριβώς είπε και ο Βλάχος ηγέτης Βλαντ Γ΄ Τσέπες Δράκουλα σε όσους από τους στρατιώτες του δεν ήθελαν να τον ακολουθήσουν στον πόλεμο ενάντια στον Οθωμανό Σουλτάνο Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή.

Η αποτυχία των εισβολών των Περδίκα και Αντίγονου του Μονόφθαλμου στην Αίγυπτο οφείλονταν σε πολλές αίτιες, όπως π.χ. τον ποταμό Νείλο, την έρημο, τις ισχυρές οχυρώσεις της περιοχής και την αντίσταση των ντόπιων, τους ιδίους δηλαδή λόγους για τους οποίους απέτυχαν και πολλές εισβολές Σταυροφόρων στην Αίγυπτο.

Ο Σατράπης της Βαβυλώνας Άρχων ο οποίος βοήθησε στην απαγωγή της σορού του Μεγάλου Αλέξανδρου από τον Περδίκα σκοτώθηκε από τα τραύματα του σε μάχη με τον Περδίκα έξω από την πόλη αυτή, όπως ακριβώς από τα τραύματα του από την μάχη πέθανε και ο Ιουστινιανός στην Χίο λίγες μέρες μετά την Άλωση της Πόλης το 1453.

Η σιτοδεία του 324 π.Χ. στην Ελλάδα συντέλεσε στην εξέγερση και τον Λαμιακό Πόλεμο το 323 π.Χ., όπως ακριβώς και η σιτοδεία του 1788, συντέλεσε και αυτή στην Επανάσταση του 1789 στην Γαλλία.

Με προδοσία συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν οι αρχηγοί των περεταίρω το 323 π.Χ. στην Βαβυλώνα κατά την διάρκεια τελετών συμφιλίωσης και εξαγνισμού, όπως ακριβώς συνέβη και με ηγέτες της Σκωτίας κατά την διάρκεια του λεγομένου «Black Dinner».

Στην εξέγερση των περεταίρω στην Βαβυλώνα, οι αξιωματικοί Μελέαγρος και Ατταλός, οι οποίοι στάλθηκαν να ηρεμήσουν τους εξεγερμένους αντίθετα συνενωθήκαν με τους επαναστάτες, όπως και ο Υπάτιος ο οποίος στάλθηκε στους εξεγερμένους στην «Στάση του Νίκα» για να τους ηρεμήσουν.  

Τόσο οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, όσο και οι Αρχαίοι Έλληνες πολίτες και ευγενείς προτιμούσαν ηγέτες που να είναι πλήρως Έλληνες και Ρωμαίοι και από τους δύο γονείς, και για τον λόγο αυτό, πολλοί από αυτούς κοιτούσαν με αντιπάθεια «μικτούς» Έλληνες και Ρωμαίους, οι οποίοι δεν είχαν Ελληνίδα ή Ρωμαία μητέρα αντίστοιχα, όπως π.χ. τον Καισαρίωνα ή τους γιους του Μεγάλου Αλέξανδρου, Αλέξανδρου του Δ΄ και Ηρακλή.  

Οι πολίτες των Ισχυρών προτίμησαν να καούν μαζί με την πόλη τους αντί να παραδοθούν στον Περδίκα, όπως ακριβώς έκανε ο δούκας Margiris με το κάστρο του Pilenai στην σημερινή Λιθουανία, όπως έκαναν και οι πολίτες της Numantia στην Ισπανία, ή οι κάτοικοι της Ντεμίν το 1945 (https://www.newsbeast.gr/world/arthro/578517/istorikes-mazikes-autoktonies).

Ο Υπερείδης και ο Δημοσθένης και οπαδοί του Κύλωνα αποσπάστηκαν με ιεροσυλία με την βία από τους ναούς που είχαν καταφύγει και εκτελέστηκαν, όπως ακριβώς έγινε και με τον Μελέαγρο, ο οποίος είχε παροτρύνει σε εξέγερση τους πεζεταίρους στην Βαβυλώνα εναντίον των Επίγονων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με αιφνιδιασμό των πληρωμάτων όταν αυτά είχαν διασκορπιστεί διαλύθηκε οριστικά ο Αθηναϊκός στόλος από τον Λύσανδρο στους Αιγός Ποταμούς το 404 π.Χ., όπως ακριβώς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διαλύθηκε οριστικά και ο στόλος του Κλείτου από τον Νικάνορα το 317 π.Χ.

Ο δε Αντίγονος εκτέλεσε τον Νικάνορα αν και αυτός τον είχε βοηθήσει πολλές φορές, ενώ για τον ίδιο λόγο ο  Αντίγονος ο Μονόφθαλμος, εξόντωσε και τον Σατράπη της Περσικός Πευκεστά, επειδή δηλαδή φοβόνταν την δύναμη τους.

Κατά την πορεία του Αντίγονου του Μονόφθαλμου από την Βαβυλώνα στα Σούσα πέθαναν πολλοί στρατιώτες του από την διψά και τον καυτερό ήλιο, όπως ακριβώς είχε συμβεί πιο πριν με τους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου όταν διέσχιζαν την έρημο της Γεδρωσίας.

Η Ολυμπιάδα κατέστρεψε τον τάφο του Ιόλα, του αδερφού του Κάσσανδρου με την κατηγορία ότι αυτός δηλητηρίασε τον γιο της, τον Μέγα Αλέξανδρο, όπως ακριβώς και οι Ιουδαίοι και Κινέζοι επαναστάτες μετέπειτα κατέστρεψαν τους τάφους του Ηρώδη του Α’ και της Τσε Χι επειδή καταπίεσαν άγρια και κατέστρεψαν τους λαούς της.

Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος με τον θάνατο του Ευμενή έστειλε μετά την πυρά τα οστά του στην οικογένεια του, όπως ακριβώς και ο Αντώνιος με τον θάνατο του Βρούτου στους Φίλιππους, έστειλε μετά την πυρά τα οστά του στην μητέρα του.

Όταν ηττήθηκαν και πριν συλληφθούν από τους εχθρούς τους, τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και ο Δημήτριος ο Πολιορκητής προσπάθησαν ανεπιτυχώς και οι δύο να αυτοκτoνήσουν.

Τόσο ο χειροδύναμος Λυσίμαχος, όσο και επίσης χειροδύναμος Αντίγονος ο Μονόφθαλμος σκοτωθήκαν και οι δύο στην μάχη από ακόντιο στην ίδια ηλικία (των ογδόντα περίπου ετών και οι δύο).

Ο Λυσίμαχος αιχμαλωτίστηκε από τους Γέτες μετά την ήττα του από αυτους, όπως και ο Δημήτριος ο Β’ των Σελευκίδων έπαθε ακριβώς το ίδιο από τους Πάρθους.

Όταν οι Λυσίμαχος, Σέλευκος, Πτολεμαίος και Κάσσανδρος έστειλαν τελεσίγραφο στον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο για να τους παραδώσει εδάφη του, αυτός τους είπε να ετοιμάζονται για πόλεμο, όπως ακριβώς είπε και ο Μεταξάς στους Ιταλούς το 1940 μετά το τελεσίγραφο αυτών την 28^η Οκτωβρίου του ίδιου έτους.

Τόσο ο Μέγας Αλέξανδρος, όσο και ο Σέλευκος ο Α’, αλλά και ο Πτολεμαίος ο Α΄ είχαν πολύ καλές σχέσεις με τα ιερατεία των Δελφών, της Αιγύπτου, της Περσίας, αλλά και της Ιουδαίας.

Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος, όπως και ο Ιουστινιανός ο Α΄ ο Μέγας ήξεραν και οι δύο να επιλέγουν με επιτυχία ικανοτάτους συνεργάτες, στρατηγούς και υφιστάμενους.

Τόσο ο Κάσσανδρος, όσο και ο Καίσαρας ανοικοδομήσαν ο πρώτος την Θήβα και ο δεύτερος την Καρχηδόνα, πάρα την απαγόρευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πρώτη περίπτωση και της Συγκλήτου στην δεύτερη.

Η Ολυμπιάδα λεηλατήθηκε από τον ανιψιό του Αντίγονου του Μονόφθαλμου το 312 π.Χ. για να πληρώσει με τους θησαυρούς της τον μισθοφορικό στρατό του, όπως ακριβώς το 356 π.Χ. οι Φώκιες υπό τους Ονόμαρχο και Φιλόμηλο λεηλάτησαν τους Δελφούς για τον ίδιο ακριβώς λόγο κατά την διάρκεια του λεγομένου Γ’ Ιερού Πολέμου.

Οι συνασπισμοί και πόλεμοι των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Αυτοκρατορία του ήταν συνολικά έξι, όπως ακριβώς και οι πόλεμοι και οι Ευρωπαϊκοί συνασπισμοί κατά του Ναπολέοντα για την κυριαρχία στην Ευρώπη ήταν επίσης έξι, ενώ σε αυτούς άλλαζαν πολύ συχνά οι συμμαχίες μεταξύ των αντιπάλων, των συνόρων, αλλά και των ηγετών τους.

Με κώνειο πέθαναν τόσο ο Σωκράτης, αλλά επίσης και ο Θηραμένης, ο Φωκίων και Πολεμαίος, ο ανιψιός του Αντίγονου του Μονόφθαλμου.

«Το Καστελόριζο είναι μακριά από την Ρόδο» είπε προδοτικά το 2020 ο Ροζάκης, όπως και το 1974  ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Πρεσβύτερος το είχε πει επίσης πει προδοτικά ότι «Η Κύπρος κείται μακράν από την Ελλάδα».

Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αντίπατρος ζήτησε βοήθεια για την διασφάλιση της εξουσίας του από τον ένδοξο βασιλιά της Ηπείρου, τον Πυρρό, καθώς και τον Δημήτριο τον Πολιορκητή ταυτόχρονα, όπως ακριβώς και οι Μαμερτίνοι στην Μεσσήνη της Σικελίας, ζήτησαν βοήθεια για την διασφάλιση της εξουσίας τους από τους Ρωμαίους, καθώς και τους Καρχηδονίους ταυτόχρονα.

Η μάχη της Ιψού το 301 π.Χ. ήταν παρόμοια και είχε παρεμφερή αποτελέσματα για τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο και τον γιο του τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, με τα αποτελέσματα των μαχών της Λειψίας και του Βατερλό για τον Μέγα Ναπολέοντα τα έτη 1813 και 1815 μ.Χ. αντίστοιχα.

Και αυτό για το σε όλες αυτές τις μάχες καταστράφηκαν πλήρως οι μέχρι τότε πανίσχυρες οικουμενικές Αυτοκρατορίες του Αντίγονου και του Ναπολέοντα, μαζί με τα σχέδια τους για πλήρη κυριαρχία σε Ευρώπη και Ασία.

Στην συνέχεια, το έργο του Αντίγονου και του Ναπολέοντα, προσπάθησαν να συνεχίσουν ανεπιτυχώς οι λιγότερο χαρισματικοί διάδοχοι και συγγενείς τους, αφού στο τέλος ηττήθηκαν και αυτοί, ο γιος του πρώτου Δημήτριος ο Πολιορκητής στην πρώτη περίπτωση, αλλά και ο ανιψιός του δευτέρου Ναπολέων ο Γ’ στην δεύτερη. 

Και όπως ο Δημήτριος ο Πολιορκητής συνελήφθη τελικά από τους εχθρούς του, εξορίστηκε και πέθανε αιχμάλωτος, έτσι και ο Μέγας Ναπολέοντας συνελήφθη τελικά από τους εχθρούς του, εξορίστηκε και πέθανε αιχμάλωτος.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος, αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρούνταν οι μικρότεροι πολιτικοί κρατούμενοι στην σύγχρονη Ελλάδα, όντας μόλις μερικών ετών, όταν συνελήφθησαν με τους γονείς τους από την χούντα.

Η εκτέλεση του ενοχλητικού πολιτικού αντιπάλου του πρίγκηπα Μοχάμεντ Σαλμάν και δημοσιογράφου Αντνάν Κασόγκι με εντολή Σαουδάραβα πρίγκηπα και διάδοχου Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, θυμίζει την αντίστοιχη πολιτική δολοφονία του του ενοχλητικού πολιτικού αντιπάλου του Σοβιετικού δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν και δημοσιογράφου Λέοντος Τρότσκι με εντολή του ίδιου του Σοβιετικού δικτάτορα Στάλιν.

Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, στην πατρίδα μας, οι αποκαλύψεις για το υπαρκτό μεν, αλλά κατευθυνόμενο σκάνδαλο της Novartis από την κυβέρνηση του Τσίπρα (που κάποιοι το αποκαλούν και «Ελληνικό Γουότεργκειτ»), θυμίζουν σε πολλούς το αντίστοιχο Αμερικανικό σκάνδαλο Γουότεργκειτ στις ΗΠΑ τα έτη 1972-1974.

Σε αυτό, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν φρόντισε για την απονομή δικαιοσύνης ή αποζημιώσεις, αλλά προσπάθησε για να κερδίσει «πολίτικους πόντους δημοσκοπικά» και για να χάσουν αντίστοιχα οι αντιπάλοι της, να ενοχοποιήσει πολιτικούς της εχθρούς της, είτε αυτοί ήταν ένοχοι, είτε όχι.

Έτσι και στις δύο αυτές περιπτώσεις, στήθηκε από την ανώτατη ηγεσία των κρατών αυτών (Νίξον, Τσίπρας), ένας μηχανισμός, με τον οποίο προσπάθησαν να χειραγωγήσουν εξελίξεις και την δικαιοσύνη, εμπλέκοντας και συκοφαντώντας πολιτικούς τους αντιπάλους, για κατασκοπία των εχθρών του Νίξον ο πρώτος και για την δυσφήμηση των εχθρών του Τσίπρα ο δεύτερος.

Τελικά όμως αποκαλύφθηκε ο ρόλος των πραγματικών ενορχηστρωτών των καταστάσεων αυτών, ενώ και στις δύο περιπτώσεις βρέθηκαν στοιχεία για τα σκάνδαλα από εφημερίδες (π.χ. από την «Ουάσιγκτον Ποστ» στις ΗΠΑ), ενώ και στις δύο υπήρξε βαθύ λαρύγγι (ο Μάικλ Φελτ στις ΗΠΑ και ο επιχειρηματίας Σάμπυ Μιώνης στην δεύτερη).

Τέλος και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, οπού τα στοιχεία πάρθηκαν με όχι παντελώς νομικά ορθό τρόπο (με μαγνητοταινίες και στις δύο περιπτώσεις), τα στοιχεία μεταφέρθηκαν στο Ανώτατο Αμερικανικό Δικαστήριο και στην Ελληνική Βουλή αντίστοιχα, ενώ και στις δύο δημιουργήθηκαν εξεταστικές επιτροπές για την εξέταση των υποθέσεων αυτών και την τιμωρία των προσώπων που εμπλέχτηκαν σε αυτές.

«Νενικήκαμεν» είπε ο Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος της Κύπρου Μακάριος το 1959 μ.Χ. με τις συμφωνίες της Ζυρίχης, όπως και ο μαραθωνοδρόμος Φειδιππίδης μετά την νίκη στον Μαραθώνα το 490 π.Χ.

Το 1951 ο Μακάριος και  ο Γρίβας συναντήθηκαν και έδωσαν όρκο να πολεμήσουν μέχρι την ελευθέρια της Κύπρου και την ένωση με την Ελλάδα, δημιουργώντας την πατριωτική Ελληνική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ΕΟΚΑ, όπως έκαναν και οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας (Σκουφάς, Ξάνθος, Τσακάλωφ) κατά την ίδρυση της.

Όπως ο Γρίβας στην Κύπρο με τους Βρετανούς, έτσι και ο Γκιαπ στο Βιετνάμ με τους Γάλλους κατάφεραν να εκδιώξουν με επιτυχή ανταρτοπόλεμο από τα κράτη τους, οι οποίοι έφυγαν από αυτά αφήνοντας τα επίτηδες τεχνητά διαχωρισμένα (σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, όπως και Βόρειους και Νότιους Βιετναμέζους), εφαρμόζοντας εντέχνως την τακτική του «Διαίρει και Βασίλευε».

Έναντί του Μακάριου στην Κύπρο έγιναν δύο απόπειρες δολοφονίας τα έτη 1970 και 1973, όπως ακριβώς και έναντι του Ουέλινγκτον όταν αυτός ήταν κατοχικός διοικητής της Γαλλίας από το 1815 και μετά, ενώ και έναντι του βίαιου κατοχικού διοικητή Χάρντινγκ στην Κύπρο έγινε απόπειρα δολοφονίας από τον ηρωικό ΕΟΚΑ.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ξέφυγε από το πραξικόπημα και την δολοφονία που σχεδιάζονταν από τους εχθρούς του εναντίον του, με το διάγγελμα του το 1974, ενημέρωσε τον λαό της Κύπρου ότι ήταν ζωντανός και κάλεσε τον λαό σε αντίσταση κατά των πραξικοπηματιών, όπως ακριβώς έκανε και ο Τσάβες στην Βενεζουέλα το 2002.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Βελουχιώτης ήταν και οι δύο για ένα διάστημα μπογιατζήδες.

Ο μεγάλοι στρατιωτικοί εθνικιστές αντίπαλοι Γκιαπ και Σαλάν εκτιμούσαν ο ένας τον άλλο, είχαν συνομιλήσει μαζί, ενώ ο Γκιαπ τίμησε τον Σαλάν όταν πέθανε, όπως ακριβώς είχαν κάνει και ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός με τον Αννίβα.

Τόσο οι Γάλλοι στρατηγοί Σαλάν και Ντε Λατρ, όπως και ο Αμερικάνος στρατηγός Γουέμστορλαντ στο Βιετνάμ, αν και κέρδισαν σε όλες τις μάχες τους Βιετμίνχ έχασαν τελικά τον πόλεμο.

 Ο Γκιαπ χαρακτηρίζονταν και ως ο «Μέγας Ναπολέοντας» της Ασίας γιατί θαύμαζε τον Ναπολέοντα και την στρατηγική του.

Οι τελευταίοι Αυτοκράτορες του Βιετνάμ και της Κίνας, Μπάο Ντάι και Που Γι, συνεργάστηκαν και οι δύο με τους Ιάπωνες κατακτητές των χωρών τους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πολλές χώρες κατάφεραν να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τον καιρό της πτώσης της αποικιοκρατίας, επειδή σε πολλές ιμπεριαλιστικές Αυτοκρατορίες (π.χ. Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ισπανία, Ολλανδία, Πορτογαλία, κ.λ.π.) ξέσπασαν ταυτόχρονα σε πολλές υπόδουλες σε αυτές χώρες πολλές εξεγέρσεις, τις οποίες δεν μπορούσαν να κερδίσουν όλες μαζί.

Το 1984 οι παλαιοί στρατιωτικοί αντίπαλοι Βαφειάδης και Τσακαλώτος συναντήθηκαν στην Αθήνα και συνάψαν χειραψία, όπως ακριβώς εκαναν οι Μάο και Νίξον το 1972 στο Πεκίνο, αλλά και ο Αραφάτ με τον Ράμπιν το 1994. 

Τόσο ο Βαφειάδης, όσο και ο Τσακαλώτος, γεννήθηκαν και οι δυο σε υπόδουλα τότε Ελληνικά εδάφη από τους Οθωμανούς (στην Θεοδοσία της Μικράς Ασίας ο πρώτος και στην Πρέβεζα ο δεύτερος), ενώ και στους δύο ο αλυτρωτισμός είχε ως συνέπεια ο μεν πρώτος να ενταχθεί στο εργατικό κίνημα, ο δεύτερος στο όραμα της «Μεγάλης Ιδέας».

Παράλληλα, και οι δύο έγιναν βασικά και ικανά στελέχη, του ΚΚΕ ο πρώτος και της Ανώτατης Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων ο δεύτερος, ενώ και οι δύο πολέμησαν στην διάρκεια της Κατοχής κατά των Γερμανών πριν πολεμήσουν τελικά ο ένας τον άλλο στον Ελληνικό εμφύλιο των ετών 1946-1949. 

Τόσο ο Ζέρβας, όσο και ο Βελουχιώτης κυνηγήθηκαν και κατηγορήθηκαν και οι δύο από τους δικούς τους, ο πρώτος από το πολιτικο σύστημα που στήριξε και ο δεύτερος από το ΚΚΕ αλλά και οι δύο «αποκαταστάθηκαν» μετέπειτα.

Ο Ιάπωνας Ναύαρχος Γιαμαμότο έχασε στην ναυμαχία της Τουσίμα δύο δάχτυλα από το αριστερό του χέρι, όπως ακριβώς και ο Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον έχασε και αυτός στην ναυμαχία της Σάντα Κρουπ ντε Τενερίφε το δεξί του χέρι.

Οι μεγάλοι αντίπαλοι Ζέρβας και Βελουχιώτης είχαν και οι δύο καταγωγή από την πατριωτική από το 1821 οικογενεια Ζερβά και επομένως ήταν συγγενείς μεταξύ τους.

Ο δικτάτορας Πάγκαλος έχασε την μάχη με τον Κονδύλη, χάρις στην προδοσία του Ζερβά και του «δημοκρατικών ταγμάτων» του την κατάλληλη στιγμή, όπως ακριβώς και ο Nawab Siraj Ud-Daulah έχασε την μάχη με τον Κλάιβ, χάρις στην προδοσία του Mir Jafar Ali Khan την κατάλληλη στιγμή.

Από τους δύο μεγάλους Αμερικάνους στρατηγούς του Ειρηνικού, Μακ Άρθουρ και Νίμιτς, μόνο ο πρώτος είχε πολιτικές φιλοδοξίες, όπως ακριβώς και από τους δύο μεγάλους Νοτιαμερικανούς στρατηγούς Μπολιβάρ και Σαν Μαρτίν μόνο ο πρώτος είχε πολιτικές φιλοδοξίες.

  Ο Νίμιτς ήρθε και έφυγε από το Περλ Χάρμπορ με υποβρύχιο, ενώ όταν ήρθε ύψωσε ο ίδιος την Αμερικανική σημαία με τα τέσσερα αστέρια και όταν έφυγε κατέβασε ο ίδιος την Αμερικανική σημαία με τα πέντε αστέρια.

Τόσο ο Ζαχαριάδης, όσο και ο Τίτο γεννήθηκαν σε λυτρωτικές περιοχές (ο πρώτος σε Ελληνικά εδάφη υπό την κατοχή των Οθωμανών, ενώ ο δεύτερος σε Κροατικά υπο την κατοχή των Αυστριακών), και οι δύο έγιναν με υπόδειξη της Μόσχας ηγέτες των κομμουνιστικών κομμάτων των κρατών τους Μέτα τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν σε αυτά, ενώ και οι δύο αν και αρχικά υπάκουοι στον Στάλιν Μέτα ήρθαν σε ρήξη μαζί του.

Πολλές φορές δραπέτευσε από την φυλακή ο Στάλιν όπως και ο Ζαχαριάδης.

Τόσο ο Ουέλινγκτον, όσο και ο Μέγας Ναπολέοντας αν και οι δύο φαίνονταν να είναι υπέρ των Ελληνων, γρήγορα αλλάξαν καιροσκοπικά γνώμμη και έγιναν οι φανατικότεροι υποστηρικτές της διατήρησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και φανατικοί τουρκόφιλοι και οι δύο.

Τόσο ο Χέμινγουεϊ, όσο και ο Φόκνερ δεν έγιναν το 1917 δεκτοί ως αξιωματικοί στον Αμερικανο στρατό, ο πρώτος λόγω όρασης (όπως είχε γίνει και με τον Χίμλερ στην Γερμάνια), ενώ ο δεύτερος λόγω ύψους. 

Τόσο ο ίδιος ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, όπως και ο πατέρας του, αλλά και η κόρη του Μάρκο αυτοκτονήσαν όλοι τους.

Η δολοφονία του Λαμπράκη το 1963 έφερε πολλές ταραχές στην Ελλάδα, όπως ακριβώς και του Γρηγορόπουλου το 2008.

Τόσο ο Ναπολέων ο Μέγας, όσο και ο Ουέλινγκτον, οι οποίοι γεννήθηκαν και οι δύο το 1769, έχασαν σε μικρή ηλικία τους πατεράδες τους, ενώ ο Ναπολέοντας, όπως και ο Καίσαρας παλαιοτέρα έγιναν και οι δύο προστάτες της οικογένειας τους, ενώ είχαν και οι δύο πολύ στενή σχέση με την μητέρα τους, την γνώμμη των οποίων άκουγαν όταν ήθελαν να πάρουν αποφάσεις για πολιτικά και οικογενειακά θέματα.

Ο Μέγας Ναπολέοντας έγινε με ψηφοφορία μέλος της πολιτοφυλακής ανεξαρτησίας της Κορσικής, αλλά όταν είδε ότι δεν θα υλοποιούσε σε αυτή τις πολιτικές και προσωπικές φιλοδοξίες του, την εγκατέλειψε και έγινε μέλος των Γάλλων Ιακωβίνων.

Αντίστοιχα και ο Χίτλερ έγινε με ψηφοφορία μέλος της πολιτοφυλακής των κομμουνιστών της Βαυαρίας, αλλά όταν είδε ότι δεν θα υλοποιούσε σε αυτή τις πολιτικές και προσωπικές φιλοδοξίες του, την εγκατέλειψε και έγινε μέλος του κόμματος των μετέπειτα Ναζί.

Τόσο ο Ωνάσης, όσο και ο Νιάρχος, οι μεγάλοι αυτοί αντίπαλοι παντρευτήκαν τις κόρες του Λιβανού (την Τίνα και Ευγενία αντίστοιχα), και οι δύο κατάγονταν από εμπορικές οικογένειες, ενώ και οι δύο έφτιαξαν φιλανθρωπικά ιδρύματα με υποτροφίες (τα «Ωνάσης» και «Νιάρχος» αντίστοιχα, όπως έκανε και ο Λάτρης).

Επίσης, τόσο ο Νιάρχος, όσο και ο Ωνάσης παντρευτήκαν και οι δύο την Τίνα Λιβάνου, ενώ ο Ωνάσης και ο Νιάρχος χαρακτηρίστηκαν και οι δύο από τους αντιπάλους τους ως «δεινόσαυροι».

Ο Ωνάσης, διέλυσε τον γάμο του με την Τίνα Λιβάνου για την Κάλας, την οποία εγκατέλειψε για την Τζάκι Κένεντι, κατά το προτύπου του διαβόητου Άγγλου βασιλιά Ερρίκου του Η’ με τις έξι συζυγούς του.

Ο Ωνάσης διορίστηκε πρόξενος της Ελλάδας στο Μπουένος Άιρες, όπως και ο Ιών Δραγούμης στο Μοναστήρι.  

Τέλος τα φαλαινοθηρικά του Ωνάση βομβαρδίστηκαν από τον πολεμικό στόλο του Περού, όπως και της πλοία αλιείας της  Ισλανδίας από τους Βρετανούς κατά την διάρκεια των Τριών Πολέμων της «Σαρδέλας».

Τα περισσότερα δε μέλη της οικογένειας Ωνάση είχαν Αρχαιοελληνικά ονόματα.

Ο ηρωικός θάνατος του Τυπού, του τελευταίου ηγέτη της Μοσούρης σε μάχη, θυμίζει τον αντίστοιχο τέλος του ηρωικού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην Πόλη.

Με την τοποθέτηση του Ιερωνύμου Βοναπάρτη στον θρόνο της Ισπανίας από τον Γαλλο Αυτοκράτορα Ναπολέοντα τον Α’ τον Μέγα ξέσπασε μέσος εξέγερση ανεξαρτησίας των γηγενών εναντίον του, όπως ακριβώς έγινε και στο Μεξικό με τοποθέτηση του Μαξιμιλιανού από τον Γαλλο Αυτοκράτορα Ναπολέοντα τον Γ’ τον, οπότε ξέσπασε μέσος εξέγερση ανεξαρτησίας των γηγενών εναντίον του, ενώ και στις δύο περιπτώσεις οι κατακτητές εκδιωχθήκαν από τα κράτη αυτά.

Τόσο ο Λουκιανός Βοναπάρτης, όσο και Μυρά, υπεράσπισαν τα συμφέροντα των βασιλείων τους (Ολλανδίας και Νάπολης) έναντι του Μεγάλου Ναπολέοντα αν και αυτός τους είχε τοποθετήσει στους θρόνους αυτών.

Τόσο ο Νεχρού, όσο και ο Τσόρτσιλ (αλλά και ο Πάλμερστον) φοίτησαν στο Χάροου και οι δύο όπου έπρεπε να ετοιμάζουν το μπάνιο μαθητών μεγαλύτερων ετών, όπως και να τους γυαλίζουν τα παπούτσια (παρεμφερή πράγματα έκανε και ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όταν φοιτούσε σε στρατιωτική σχολή).

Τόσο ο Βρετανός αντιβασιλιάς της Ινδίας Λουίς Μαουντμπάντεν, όπως και Βρετανός Ναύαρχος Νέλσον, έλαβαν και οι δύο μέρος σε πολλές ναυμαχίες σε πολέμους, όπου και κέρδισαν και οι δύο με την αξία τους τα αξιώματα τους, ενώ και οι δύο είχαν βίαιο τέλος.

Ο Σέντρα Πατέλ ειχε την φήμη του «Μπίσμαρκ των Ινδιών», λόγω της διπλωματίας, της σκληρότητας και της αποφασιστικότητας που είχε όπως και ο «πρώτος» Μπίσμαρκ της Πρωσίας.

«Αμερικανοί Καίσαρες», ονομάστηκαν τόσο ο Αμερικάνος στρατηγός Μακ Άρθουρ, όσο και ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_54.html).

Ο Αννίβας, όπως και ο Μέγας Ναπολέοντας μετέπειτα εισέβαλαν και οι δύο στην Ιταλια μέσω των Άλπεων.

Με σπάσιμο φραγμάτων νερού στον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο η Σπαρτή υπό τον βασιλιά Λυκούργου σταμάτησε την προέλαση του Φίλιππου του Ε’, όπως ακριβώς και στην Μεσαιωνικά Κίνα, πολλοί στρατηγοί σταμάτησαν την προέλαση των εχθρών τους με το σπάσιμο φραγμάτων νερού και το πλημμύρισμα της πόλης που φύλαγαν.

Με δωροδοκία ένα τάλαντο σε κάθε Έφορο εκλέχτηκε βασιλιάς ο πολύ πλούσιος Λυκούργος κατά τον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο στον θρόνο της Σπαρτής, όπως ακριβώς με παρεμφερή τρόπο εκλέχτηκε Αυτοκράτορας ο πολύ πλούσιος Δίδος Ιουλιανός στον θρόνο της Ρώμης εξαγοράζοντας τους πραιτοριανούς.

Με τα οικονομικά μετρά που έλαβαν ο Μέγας Ναπολέοντας και ο Χίτλερ σχεδόν εκμηδένισαν την ανεργία στα κράτη τους και οι δύο.

Ο Στρατάρχης Μισέλ Νέι αποχώρησε τελευταίος από το έδαφος της Ρωσίας μετά την ήττα των Γάλλων στην Μόσχα το 1812, όπως και ο στρατηγός Μπόρις Γκρομώφ αποχώρησε τελευταίος από τα Αφγανικά σύνορα μετά την ήττα των Ρώσων στο Αφγανιστάν το 1989.

Διάσημες γραμμές οχυρωμάτων που κατασκευάστηκαν για την απόκρουση εχθρικών στρατών στην σύγχρονη εποχή ήταν η γραμμή Χίντεμπουργκ, η γραμμή Ζίγκφριντ, η γραμμή Μαζινό, η γραμμή Μεταξά, όπως και η γραμμή Μακαναμάρα.

Η παντελώς νόμιμη επέκταση των χωρικών υδάτων της πατρίδας μας από έξι σε δώδεκα θεωρείται Casus Beli για πόλεμο έναντι της χώρας μας από την Τουρκία, όπως ακριβώς και η ανεξαρτησία της Ταιβάν από την Κίνα.

Στην λεγομένη «πολιτιστική επανάσταση» στην Κίνα, γινόνταν λεηλασίες περιουσίων και καταστροφές πολιτιστικών μνημείων και αγαλμάτων, όπως ακριβώς εκαναν οι Ταλιμπάν με τα αγάλματα του Βούδα, ή στις μέρες το 2020 κάνουν διάφοροι ταραχοποιοί στις ΗΠΑ με αφορμή την δολοφονία του Φλόιντ.

 Η Κίνα είναι χωρισμένη σε δύο αντίπαλα κράτη (την εθνικιστική Κίνα-Ταιβάν και την κομμουνιστική Κίνα), όπως ακριβώς είναι και η Κορέα (σε Βόρεια και Νότια), ή το Βιετνάμ παλαιοτέρα (σε Νότιο και Βόρειο).

Οι Αιτωλοί έσφαξαν τους προδότες που τους άνοιξαν τις πύλες της Κύναιθας στον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο, όπως και ο Τζένκινς Χαν εκτελούσε τους προδότες που του παρέδιδαν τις πόλεις τους.

Οι Πέρσες κατέλαβαν την Αμίδα μέσω ενός υδραγωγείου, όπως ακριβώς και ο Αιτωλός Δωρίμαχος την πόλη της Αγείρας στον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο.

Στην πόλη της Αγείρας στον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο, ο στρατός των Αιτωλών στριμώχτηκε στις πύλες της ηττήθηκε, όπως ακριβώς και ο στρατός του ενδόξου Ηπειρώτη βασιλιά Πυρρού στο Άργος παλαιοτέρα.

Στον Β΄ Συμμαχικό Πόλεμο, οι Αιτωλοί λεηλάτησαν  και συλήσαν τα ιερά στο Δίον και την Δωδώνη, όπως ακριβώς και οι Φώκιες παλαιοτέρα κατά τον Γ’ Ιερό Πόλεμο το ιερό των Δελφών.

Ο Μεγαλέας αυτοκτόνησε κατά την διάρκεια του Β’ Συμμαχικού Πολέμου για να μην παραδοθεί αιχμάλωτος στον βασιλιά Φίλλιπο τον Ε’, όπως ακριβώς και Δημοσθένης παλαιοτέρα για να μην παραδοθεί στον Αντίπατρο, αλλά και Κάτων ο νεότερος μετέπειτα για να μην παραδοθεί στον Καίσαρα.

Ο Απελλής διέκοψε την τροφοδοσία του στρατού του βασιλιά Φίλλιπου του Ε΄ κατά τον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό ανεπιτυχώς να πλήξει την δημοφιλία του και να σφετεριστεί τον θρόνο του, όπως ακριβώς και ο απελεύθερος Κλέανδρος με την τροφοδοσία της Ρώμης, για να αρπάξει τον θρόνο από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κόμοδο.

Ο δε Απελλής εκτελέστηκε μαζί με τον γιο του όταν ο Φίλιππος ο Ε΄ βρήκε επιστολές εναντίον του στις οποίες τον καθύβριζε, όπως ακριβώς και ο Δημάδης μαζί με τον γιο του από τον Αντίπατρο για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

 Όπως η Τροία καταλήφθηκε μέσω του Δουρείου Ίππου από τους Έλληνες που ήταν κρυμμένοι μέσα του και βγήκαν την νύκτα και έσφαξαν τους φρουρούς των πυλών και τις άνοιξαν στους Έλληνες, έτσι και ο Αλάριχος κατέλαβε την Ρώμη μέσω της χρήσης ψεύτικων σκλάβων που απέστειλε, οι οποίοι εάν βραδύ και έσφαξαν τους φρουρούς των πυλών και τις άνοιξαν στους Γότθους.

Ο Χάραλντ Χαντράσα ως Βαράγγους κατέλαβε ένα φρούριο όντας ο ίδιος κρυμμένος σε ένα φέρετρο, ενώ οι άντρες του έπεισαν τους υπερασπιστές του φρουρίου να ανοίξουν τις πύλες γιατί τάχα ο Χαντράσα ήθελε να ταφεί στο φρούριο αυτό.

Όταν όμως οι φρουροί άνοιξαν τις πύλες και μπήκαν μέσα οι στρατιώτες του Χαντράσα με το φέρετρο, τότε ο Χαντράσα τινάχτηκε έξω από αυτό και με τον στρατό του κατέλαβε το φρούριο, κατά το παράδειγμα του Δουρείου Ίππου, στον οποίο ήταν κρυμμένοι οι Έλληνες και βγήκαν κρυφά μέσα στη  νύκτα, εξόντωσαν τους φρουρούς των πυλών, και άνοιξαν τις πύλες της Τροίας στον Ελληνικό στρατό.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρωνας ντρόπιασε τόσο πολύ τον ένδοξο στρατηγό και νικητή των Παρθών Κούρβουλων που τον ώθησε στην αυτοκτονία, όπως ακριβώς και Μογγόλος Ταμερλάνος τον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζήτ τον Α’.

Για την ομορφιά της, η Γεννησαρέτ ονομάστηκε και η «Γενεύη της Παλαιστίνης».

Τόσο ο Αμερικάνος στρατηγός Πάττον, όσο και ο Λόρενς της Αραβίας σκοτωθήκαν και οι δύο σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.

Τόσο οι Αρμένιοι, όσο και οι Ισραηλινοί επιζώντες του Ολοκαυτώματος, κυνήγησαν εξόντωσαν πολλούς θύτες μετά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντίστοιχα (π.χ. τον Ταλαάτ Πασά, τον Τζεμάλ Πασά, τον Άιχμαν κ.λ.π.).

Ο Βρετανός Χένρι Μόργκαν ήταν διαβόητος πειρατής της θάλασσας, ενώ ο απόγονος του, ο Τζειμς Μόργκαν ήταν «τραπεζίτης πειρατής-ληστής».

Οι Ιουδαίοι ψευδομεσσίες Σαμπατάι Σεβί και Γιάκομπ Φρανκ, έγιναν αντίστοιχα ο ένας μουσουλμάνος και ο άλλος καθολικός όταν κινδύνευσε η ζωή τους, προδίδοντας τους οπαδούς τους.

Τόσο ο Πλήθων, όσο και ο Βολτέρος, αλλά υποστήριζαν και αλλά έπρατταν, ο πρώτος υπέρ τάχα της ελευθέριας, αλλά παράλληλα στηρίζοντας και εγκωμιάζοντας τυραννικούς μονάρχες για το χρήμα και ο δεύτερος υπέρ τάχα της αναδιανομής γης στους φτωχούς, αλλά αρπάζοντας τα κτήματα τους.

Τοσο ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, όσο και ο βασιλιάς Κάρολος ο ΙΣΤ’ της Σουηδίας, σκοτωθήκαν και οι δύο σε ξένες χώρες που είχαν εισβάλει (στην Περσία και την Νορβηγία αντίστοιχα) από κοντάρι και σφαίρα αντίστοιχα.

Τόσο για τον θάνατο του πρίγκηπα διάδοχου της Αυστρίας Ροδόλφου, όσο και για τον θάνατο του Ρόμελ ειπωθήκαν ψέματα για τον πραγματικό λόγο θανάτου και των δύο για να μην εκτεθούν οι ηγεσίες των χωρών αυτών και ξεσπάσει σκάνδαλο.

Τόσο ο Λι Σι Μιν στην Κίνα, όσο και ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος στην Αγγλία έριξαν τους πατεράδες τους και οι δύο με στρατό και τους αρπάξαν τον θρόνο.

Ο Φοίνικας ήταν το σύμβολο των «κυβερνήσεων του βουνού» του ΔΣΕ, όπως και της Χούντας μετέπειτα.

Ο Μωάμεθ ο Β΄ λιποθύμησε από τα τραύματα προσωρινά κατά την διάρκεια της πολιορκίας του Βελιγραδιού και μεταφέρθηκε από τους φρουρούς του στην σκηνή του για να επουλώσει τις πληγές του.

Αντίστοιχα και ο ένδοξος Ηπειρώτης βασιλιάς Πυρρός λιποθύμησε από τα τραύματα προσωρινά σε μία σύγκρουση με τους Μαμερτίνους, μεταφέρθηκε από τους φρουρούς του προσωρινά στην σκηνή του, αλλά μετά από λίγο γύρισε ξανά με πολεμική μανία στην μάχη νικώντας όλους τους εχθρούς του.

Υπήρξαν λαίμαργοι μονάρχες για σοκολάτα, όπως η Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας, η Ευγενία της Γαλλίας, η Μαρία Άννα Ντε Νεμπούρ, ο Λεοπόλδος ο Β΄ του Βελγίου, ο Αλφόνσος ο ΙΒ’ της Ισπανίας, ή η βασίλισσα Ναταλία της Σερβίας.

Οι αποικιοκράτες χρησιμοποίησαν στην Αφρική Ινδούς και Έλληνες για εργατικό δυναμικό και μεσάζοντες γιατί δεν εμπιστεύονταν τους ντόπιους Αφρικανούς ιθαγενείς για τέτοιες δουλείες.

Τα μέλη των Τούρκων κομάντος στα Ίμια, όπως και τα μέλη των κομάντος που σκότωσαν τον Μπιν Λάντεν στις ΗΠΑ, πέθαναν σχεδόν όλα τους μυστηριωδώς, είτε σε μάχες, είτε σε ατυχήματα.

Τόσο η άλωση της Βαστίλης με την εξέγερση του λαού το 1789, όσο και η δήθεν «εξέγερση» κατά του φιλορώσοι Γιανουκόβιτς στο Κίεβο το 2014, προήλθαν από «αδέσποτες σφαίρες» που έπεσαν πάνω σε διαδηλωτές, αστυνομικούς και στρατιώτες.

Ο Βαλδουίνος ο Α’ ονομάζονταν ο πρώτος Σταυροφόρος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, όπως και της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης μετά την Α΄ και Δ’ Σταυροφορία αντίστοιχα.

Τόσο ο Πυθέας όπως και Νέαρχος, αλλά και ο Μαγγελάνος και ο Κολόμβος ήταν όλοι τους σπουδαίο θαλάσσιοι εξερευνητές, οι οποίοι εξερευνήσαν και χαρτογράφησαν ανεξερεύνητες έως τότε περιοχές.

Τόσο η Σαουδική Αραβία, όπως και παλαιοτέρα η Ροδεσία πήραν και οι δύο το όνομα των κατακτητών τους (του Σαούντ και ο Ρόουντς αντίστοιχα).

Γυναίκες πολεμίστριες υπήρχαν στους Σκύθες, σε Αφρικάνικες φυλές, στο Σούλι, αλλά και στους Κούρδους στις μέρες μας.

Τόσο ο Μεγάλος Δούκας Νοταράς στην Πόλη, όσο και ο τελευταίος μονάρχης της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας Δαβίδ Β’ ΜεγαλοΚομνηνός παρακολούθησαν και οι δύο την εκτέλεση των παιδιών τους πριν από τους ίδιους.

Τόσο η Βόρεια Κορέα, όσο και η Νότια στην διάρκεια του μεταξύ τους πολέμου δίωξαν η μία προσφυγές στην άλλη, όπως ακριβώς εκαναν η Ινδία και το Πακιστάν στον μεταξύ τους πόλεμο το 1947.

Υπάρχει στις μέρες η αίρεση του λεγομένου δήθεν «Ελληνικού Χριστιανισμού» από νεοειδωλολατρικούς κύκλους, όπως ήταν και η αίρεση του λεγομένου δήθεν «Γερμανικού Χριστιανισμού» από νεοειδωλολατρικούς κύκλους στην Γερμανία του Χίτλερ.

Στον πόλεμο της Κορέας του 1950 δεν υπογράφτηκε ποτέ επίσημη συνθήκη ειρήνης, όπως και στον πόλεμο Ελλάδας-Αλβανίας το 1940.

Τόσο το 1945, αλλά και το 1961, το Βερολίνο χωρίζονταν σε Ανατολικό και Δυτικο μέσα από συρματοπλέγματα και τείχος.

Αποκλεισμός του Βερολίνο έγινε τόσο επί του Στάλιν, όσο και επί του Χρουστώφ.

«Ετησίας» (δηλαδή κυβέρνησε για σχεδόν 40-45 μέρες) ήταν ο πάπας της Ρώμης Ιωάννης Παύλος ο Α’, ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης ο Β’, όπως και βασιλιάς της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο Αντίπατρος ο «Ετησίας».

Ο θάνατος έξι Παλαιστινίων λίγο πριν την πρώτη Ιντιφάντα στην Παλαιστίνη προκάλεσε την εξέγερση αυτή, όπως και ο θάνατος ενός μικροπωλητή στην Τυνήσια την λεγομένη «Αραβική Άνοιξη».

Επιθέσεις αυτοκτονίας Ιρανών έναντι Ιρακινών έγιναν στον πόλεμο Ιράκ-Ιράν το 1980, στον πόλεμο του Ιράκ κατά των ΗΠΑ το 2003, όπως επίσης και από τους Ιάπωνες κατά των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εξέγερση των ισλαμιστών στο Χαλέπι καταπνίγηκε το 2016 από τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, με τον ίδιο τρόπο που και Χάφεζ Αλ Άσαντ κατέπνιξε την εξέγερση των ισλαμιστών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Χαμά το 1982.

Το Μπούνκερ του Χίτλερ στο Βερολίνο θάφτηκε για να μην γίνει τόπος προσκυνήματος των οπαδών του, ενώ για τον ίδιο λόγο θάφτηκαν σε άγνωστη τοποθεσία τα οστά του Καντάφι και ρίχτηκαν οι σοροί των Μπιν Λάντεν και Μπαγκάντι στην θάλασσα.

Διεθνείς Ταξιαρχίες «δημοκρατών» πολέμησαν τόσο στον Ισπανικό Εμφύλιο, όσο και σε Συρία και Ιράκ διεθνείς Ταξιαρχίες «ισλαμιστών».

Τόσο ο Κεμάλ Αττατούρκ, όσο και ο Βασίλι Στάλιν πέθαναν και οι δύο από κύρωση του ήπατος από το αλκοόλ.

Ο Χομεϊνί ξεπλήρωσε το χρέος του Σάχη (57 δις) στο ΔΝΤ, όπως και ο Πούτιν της ΕΣΣΔ στο ΔΝΤ (100 δις).

Οι ΗΠΑ έχουν για δορυφορικό σύστημα το GPS η Ρωσία το GLONASS η ΕΕ το GALILEO και η Κίνα το  BEIDU.

Τόσο ο Μέγας Κωνσταντίνος, όσο και ο Βυζαντινος Αυτοκράτορας Μανουήλ ο Β’ ο Παλαιολόγος, διέφυγαν από τις αυλές του Γαλέριου και του Βαγιαζήτ του Α’ που ήταν αιχμάλωτοι και ήθελαν να τους θανατώσουν, καταφεύγοντας ο μεν πρώτος στο Γιορκ και ο δεύτερος στην Πόλη.

Ο Κερένσκι το έσκασε από την Αγία Πετρούπολη μεταμφιεσμένος σε γυναικά το 1917, όπως και πολλοί ισλαμιστές από Ράκκα τα έτη 2017 και 2018.

Καταστροφή των Σιβυλλικών χρησμών στην Ρώμη έγινε το 83 π.Χ. από τον Σύλλα, όπως και το 405 μ.Χ. από τον Στηλίχωνα.

Αλεξάνδρεια υπήρχε τόσο στην Αίγυπτο, όσο και Βαβυλώνα στην Μεσοποταμία, καθώς και κοντά στην Τροία (η λεγομένη και Τρωική).

Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ρωσία πιστεύουν ότι είναι «μεσσιανικά έθνη» και έχουν ως Θεία Αποστολή την διάδοση των αξίων τους στον κόσμο.

Νήσος Ικαρία υπάρχει εκτός από το Αιγαίο και στον Περσικό Κόλπο, το λεγόμενο νησί Φάλαικα του Κουβέιτ, το οποίο ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος ονόμασε έτσι.

Με έκλειψη ηλίου έγινε η πτώση της Περσικής Αυτοκρατορίας στην μάχη των Γαυγαμήλων το 331 π.Χ., όπως και της πόλης το 1453 μ.Χ.

Η αποστασία του στρατού του Αστυάγη από οδήγησε στην ήττα του απο τον στρατό του Κύρου του Μεγάλου, όπως και η αποστασία των Αράβων και Τούρκων μισθοφόρων του Βυζαντίου στο Γιαρμούκ και στο Μάντζικερτ οδήγησαν στην ήττα των Βυζαντινών από τους Άραβες και Τούρκους αντίστοιχα.

Ο βασιλιάς Αμύντας της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας πάντρεψε την κόρη του με Πέρση αξιωματούχο για να επιτύχει την εύνοια του Πέρση βασιλιά, όπως ακριβώς και ο Ιωάννης ο Κατακουζηνός πάντρεψε την κόρη του με τον Τουρκο εμίρη του Αϊδινίου για να επιτύχει την εύνοια του.

Διώξεις και εξορίες έναντι του Κλεισθένη και των οπαδών του έγιναν τόσο το 546, όσο και το 507 π.Χ.

Ο «Σοφός» Βίας προτείνει μετά την καταστολή της Ιωνικής Επανάστασης να εγκαταλείψουν όλοι οι Έλληνες την Μικρά Ασία και να μετοικήσουν Σαρδηνία, όπως ακριβώς και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή (όπως και πριν από αυτή) κάποιοι δήθεν «Έλληνες» πρότειναν  να εγκαταλείψουν όλοι οι Έλληνες την Μικρά Ασία και να μετοικήσουν στην κυρίως Ελλάδα.

Η νίκη των Αράβων επί των Βυζαντινών στο Γιαρμούκ το 636 μ.Χ. έγινε μέσω αμμοθύελλας, όπως και η νίκη των Αράβων επί των Περσών στην Κατσίκια το 637 μ.Χ..

Ο νυν Πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο αν και προτεστάντης διοικεί μία κατά βάση καθολική χώρα, όπως και επίσης και ο νυν προτεστάντης πρωθυπουργος της κοπτικής Αιθιοπίας Άχμεντ Abiy.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Βαγιαζήτ ο Α’, ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Βαλεριάνας, αλλά και ο Γάλλος βασιλιάς Ιωάννης ο Γενναίος ηττήθηκαν σε μάχη, συνελήφθησαν και πέθαναν στην αιχμαλωσία.

Στα λεγόμενα «Ευαγγελικά» στην Ελλάδα υπήρξαν νεκροί για την μετάφραση της Αγιάς Γραφής στην δημοτική, όπως και για την μετάφραση στα γερμανικά στην Αγία Γραφή από τον Λούθηρο.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουστάφα ο Τρελός έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του φυλακισμένος σε κλουβί από τον αδερφό του Άχμεντ, όπως και ο Οθωμανός Σουλτάνος Βαγιαζήτ ο Α’ παλαιοτέρα από τον Ταμερλάνο.

Στο λεγόμενο Σουλτανάτο των Γυναικών επί της Κιοσέ αυτή ανεβοκατέβαζε τους γιους και τους εγγονούς της στον θρόνο, όπως και κατά την περίοδο της πορνοκρατίας στην Ρώμη η Μαροζία και η κόρη της η Θεοδώρα ανεβοκατέβαζαν τους γιους και τους εγγονούς της στον παπικό θρόνο.

Ο Οθωμανός Σουλτάνος Μουστάφα ο Τρελός στην τελετή αφής του ξίφους του Οσμάν ήταν μεθυσμένος όπως και ο Βασίλι Στάλιν την μέρα της κηδείας του πατέρα του.

Στην μάχη του Μουζιταρ ο στρατός του Βαλδουίνου του Δ΄ διέλυσε τον στρατό του Σαλαντίν που είχε διασκορπιστεί για εύρεση εφοδίων και λεηλασίες, όπως ακριβώς και ο Λύσανδρος τον Αθηναϊκό στόλο κατά την ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς που τα ναυτικά πληρώματα του είχαν επίσης διασκορπιστεί για εύρεση εφοδίων.

Η μετακίνηση Αμερικάνων πιονέρων στην Άγρια Δύση τους έφερε σύγκρουση με τους Ινδιάνους, όπως και των Μπόερς στην Νότια Αφρική με τους Ζουλού, αλλά και των Κοζάκων στην Σιβηρία με τους ντόπιους, για την γη και τον χρυσό αυτών, εποικισμό, εμπόριο και για διαμάντια.

 Οι περίοικοι κατά την εποχή της Αρχαίας Σπάρτης ήταν κάτι μεταξύ δουλοπάροικων της φεουδαρχίας και σκλάβων, ενώ μπορούσαν να αποκτήσουν να παντρευτούν και αν αποκτήσουν οικογενεια, είχαν δικαιώματα γης, εκαναν αγροτικές εργασίες, να έχουν την δική τους γη, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις μπορούσαν να κερδίσουν και την ελευθερία τους.

 Στην Γερμανία είχαμε αποναζιστοποίηση, ενώ στην Ρωσία αποσταλινοποίηση.

Ο Θεμιστοκλής ζήλευε την δόξα του Μιλτιάδη, όπως και στις μέρες μας ο Ερντογάν ζηλεύει την δόξα του Κεμάλ.

Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος, όπως και Μανουήλ ο Β’ ο Παλαιολόγος ονομάστηκαν και οι δύο «εστεμμένοι φιλόσοφοι».

Οι Σταυροφόροι εκαναν ολοκληρωτική σφαγή των μουσουλμάνων και των Ορθοδόξων στην Α’ και Δ’ Σταυροφορία στα Ιεροσόλυμα και την Πόλη αντίστοιχα (1099 και 1204 μ.Χ.).

Το 632 μ.Χ. ο στρατός που έστειλε ο Μωάμεθ ηττήθηκε από τον στρατό του ένδοξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηρακλείου, όπως και 732 μ.Χ., οι Άραβες του Αμπντ Ραχμάν ηττήθηκαν από τον στρατό του Κάρολου Μαρτέλου.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την Πόλη στο κατεστραμμένο από τον Σέπτιμο Σέβηρο Βυζάντιο, όπως και ο Αλ Μανσούρ ίδρυσε την Βαγδάτη στην κατεστραμμένη από τους Άραβες Κτησιφώντα.

Και οι δύο αυτές πόλεις χτίστηκαν σε στρατηγικά σημεία, η μεν πόλη στην σύζευξη της Μαύρης Θάλασσας, του Βοσπόρου και του Αιγαίου, ενώ η Βαγδάτη στην σύζευξη των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.

Ο Αλ Μανσούρ εξόντωσε τον στρατηγό Αμπού Μουσλίμ ο οποίος ο βοήθησε τον προκάτοχο του, τον πρώτο Αββασίδη Χαλίφη Αμπούλ Αμπάς να πάρει τον θρόνο του επειδή τον φοβήθηκε για την εξουσία του, όπως ακριβώς και ο Στάλιν εξόντωσε τον Τρότσκι ο οποίος ο βοήθησε τον προκάτοχο του, τον Λένιν να πάρει τον θρόνο του επειδή τον φοβήθηκε για την εξουσία του.

Χαλκουργός ήταν ο ιδρυτής της περσικής δυναστείας των Σαφαριδών, όπως και κεραμέας ο Αγαθοκλής, ο τύραννος των Συρακουσών.

Οι Μπουγίδες και οι Σελτζούκοι κατέλαβαν και οι δύο την Βαγδάτη περιορίζοντας τους Αββασίδες Χαλίφηδες μόνο στα παλάτια και σε αυστηρά θρησκευτικά καθήκοντα, όπως ακριβώς φέρθηκαν και οι Καρολίδες στους προκάτοχους τους Μεροβίγγειους.

Όταν ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ ο Α΄ κατέλαβε την Ταυρίδα την κατέστρεψε, όπως και ο Σέπτιμος Σέβηρος την Κτησιφώντα παλαιότερα.

Οι Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα έκαψαν το Πανεπιστήμιο του Αλ Αζχάρ, όπως και οι στρατιώτες του Καίσαρα την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και ο Ουέλινγκτον, αλλά και ο Μοχάμεντ Αλί της Αιγύπτου γεννήθηκαν το ίδιο έτος, το 1769.

Τόσο ο Μοχάμεντ Αλί της Αιγύπτου, όσο και οι Πτολεμαίοι πριν από αυτόν χρησιμοποίησαν τους γηγενείς της Αιγύπτου στον στρατό τους.

Με απειλές ξένων αποχώρησε ο Μοχάμεντ Αλί της Αιγύπτου από Συρία, Μικρά Ασία και Αραβία (από Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Ρωσία), όπως ακριβώς και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής των Σελευκίδων από Αίγυπτο και Κύπρο (από τους Ρωμαίους).

Οι Γενίτσαροι έσφαξαν όλα τα άρρενα μέλη της Οθωμανικής δυναστείας εκτός από τον μετέπειτα Σουλτάνο Μαχμούντ τον Β’, όπως και οι Αββασίδες όλα τα άρρενα μέλη των Ομμευάδων εκτός από τον Αμπντ Ραχμάν τον Α’, αλλά και ο Κάσσιος Χαιρέας και ο Καλιγούλας όλα τα άρρενα μέλη των Ιουλιοκλαυδιανών εκτός από τον μετέπειτα Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κλαύδιο.

Ο Χεβίδης της Αιγύπτου Ισμαήλ πήρε πολλά δάνεια για να αναπτύξει την Αίγυπτο, αλλά τελικά την οδήγησε στην χρεωκοπία, όπως ακριβώς και ο Τρικούπης την Ελλάδα την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο.

Δύο φορες κτίστηκε η Αγία Σοφία στην Πόλη, η μία από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, ανοικοδομήθηκε από τον Μέγα Θεοδόσιο, και ξανακτίστηκε τελικά από τον Ιουστινιανό τον Μέγα.

Μετά το Ολοκαύτωμα των Αρμένιων από τους Τούρκους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί ιδρύσαν κράτος το 1989 και πολέμησαν και απελευθέρωσαν εδάφη τους σε πόλεμο με τους Αζέρους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Αντίστοιχα και οι Εβραίοι μετά το Ολοκαύτωμα αυτών από τους Γερμανούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί ιδρύσαν κράτος το 1948 και πολέμησαν και κατέλαβαν εδάφη τους σε πόλεμο με τους Άραβες στην Παλαιστίνη και αλλού.

Οι Νορμανδοί κατέλαβαν και ενοποίησαν την Αγγλία από την Νορμανδία ιδρύοντας σε αυτή μία δυναστεία που διαρκεί μέχρι σήμερα, όπως ακριβώς εκαναν και οι Γιαμμάτο στην Ιαπωνία, ερχόμενοι σε αυτήν πιθανότατα από την Κίνα.

Η απόφαση των Τούρκων το 1912 να εποικήσουν την Ικαρία με Λάζους και Τούρκους αποίκους, επιτάχυνε την εξέγερση των κάτοικων του νησιού εναντίον τους, και για την ανεξαρτησία και ένωση με την Ελλάδα.

{Μάλιστα αυτή η εξέγερση και η απελευθέρωση έλαβε χώρα έξι μήνες πριν τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, με τελικό αποτέλεσμα να ιδρυθεί η ανεξάρτητη πολιτεία της Ικαρίας, όπως ακριβώς και η ανεξάρτητη Κρητική Πολιτεία πριν από αυτή, οι οποίες ενωθήκαν και οι δύο με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους}.

Ο Οθωμανός διοικητής της Ικαρίας ξεγελάστηκε από πυροβολισμούς τους οποίους πέρασε για κανονιά και παρέδωσε το νησί στους ηρωικούς Έλληνες εξεγερμένους, ενώ αρχικά ήθελε να αντισταθεί μέχρις Εσχάτων, όπως ακριβώς και ο Εσάτ Πάσας στα Ιωάννινα, ο οποίος ήθελε αρχικά να αντισταθεί μέχρις Εσχάτων, αλλά ξεγελάστηκε από τον ηρωικό Βελισάριο πως τάχα τον είχε περικυκλώσει  με υπέρτερο στρατό και του παρέδωσε την πόλη.

Εξέγερση του εθνικιστή Ουραμπί έλαβε χώρα κατά το 1882 εναντίον των Βρετανών στην Αίγυπτο ανεπιτυχώς στο Κάιρο, όπως και το 1941 από τον εθνικιστή Ρασίντ Γκλεμπ στο Ιράκ το 1941 στην Βαγδάτη εναντίον των Βρετανών.

Ο Τούρκος στρατηγός Ισμέτ Κεμάλ παρίστανε τον τρελό κατά την διάρκεια της Σύσκεψης για την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης, όπως και ο μετέπειτα Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κλαύδιος στην Αρχαία Ρώμη.

Το «Μαύρο Σάββατο» του 1953 κάηκε το μεγαλύτερο μέρος του Καΐρου επί Φαρούκ του Β’, όπως ακριβώς και το 64 μ.Χ. κάηκε από τον Νέρωνα το μεγαλύτερο μέρος της Ρώμης.

Τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι ακολουθήσαν τις κηδείες του Νάσερ και του Χομεϊνί.

 Ο Γιασέρ Αραφάτ θήτευσε για ένα διάστημα στον Οθωμανικό στρατό, όπως και ο θείος του, ο διαβόητος Χουσεΐνι στον Οθωμανικό στρατό.

Το 1924 καταργήθηκε το Χαλιφάτο, ενώ «επανιδρύθηκε» το 2014 από τον Μπαγκάντι του ISIS.

Ο Μοσάντεκ παραβρίσκονταν με κρεβάτι στην Ιρανική Βουλή, όπως και ο Βαλδουίνος ο Δ΄ της Ούτρεμερ στις μάχες.

Ο Ράιζα Σαχ του Ιράν, όπως και ο Σου Γιατ Σεν στην Κίνα, εκδίωξαν ξενόφερτες δυναστείες κατακτητών από τα κράτη τους με τις εξεγέρσεις τους (τους Χαζάρους και τους Μάντσου αντίστοιχα), όπως και εν μέρει οι Γάλλοι (Γαλάτες) τους Φράγκους κατακτητές τους με την Γαλλική Επανάσταση (Ιωάννης Ρωμανίδης, Ρωμανία-Ρωμιοσύνη-Ρούμελη).

Τόσο ο Μανουήλ ο Β’ ο Παλαιολόγος, όσο και ο Μιχαήλ ο Η’ ο Παλαιολόγος χρησιμοποίησαν (και κάλεσαν) τους Μογγόλους ως συμμάχους κατά των Τούρκων.

Το θωρηκτό Ποτέμκιν το 1905 αποστάτησε από την Τσαρική Ρωσία, όπως και η φρεγάτα Storozhevoy το 1975 από την ΕΣΣΔ.

Ο βασιλιάς Κλεομένης ο Γ’ της Σπάρτης για να επιβάλει τις πολιτικές του έσφαξε τους αντιδραστικούς εναντίον του Εφόρους, όπως και οι οπαδοί του κατά τον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο το 219 π.Χ. την χρονιά του θανάτου του εξόριστου Κλεομένη του Γ’ έσφαξαν ξανά τους αντιδραστικούς Εφόρους και ανέβασαν στον θρόνο τον Λυκούργο και τον Αγησίπολι τον Γ’.

Τόσο ο Τζένκινς Χαν, όπως και ο Αττίλας, αλλά και ο Χάραλντ Χαντράσα, κατέλαβαν πόλεις με την αποστολή σε αυτές περιστεριών με φωτιές στα ποδιά, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει από αυτά φωτιά σε αυτές και οι πόλεις αυτές να καούν. 

Ο Μάγκνους ο Κάλος συγκυβέρνησε με τον θείο του Χαντράσα, όταν αυτός τον έπεισε με την βία και στρατό προς αυτόν το σκοπό, όπως έγινε και στην περίπτωση του Πύρρου της Ηπείρου και του Νεοπτολέμου του Β’, αλλά και του Οδάκραου και του Θεοδόριχου του Μέγα.

Τόσο ο Ανδρόνικος ο Δ’ στην Ρωμανία, όσο και ο Σαουτζί στους Οθωμανούς, επαναστάτησαν και οι δύο κατά των πατεράδων τους (Ιωαννη Ε’ και Μουράτ του Α’), αλλά στο τέλος ηττήθηκαν και οι δύο τυφλώθηκαν από αυτους.

Τόσο ο Αμύντας ο Α΄ στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, όπως και ο Νιέφσκι στην Ρωσία, με την βοήθεια των Περσών και των Μογγόλων, κατάφεραν να νικήσουν τους γειτονικούς σε αυτους εχθρούς τους, να προσαρτήσουν τα εδάφη τους και να ενώσουν τα κράτη τους.

Ο Ερρίκος του Γκυζ ο ιδρυτής της καθολικής Λίγκας, όπως και ο Σκορτσένι, ο Αλ Καπόνε και Λάκι Λουτσιάνο είχαν ένα σημάδι από συγκρούσεις στο πρόσωπο τους.

Ο Ερρίκος του Γκυζ ο ιδρυτής της καθολικής Λίγκας, όπως και οι Σκύθες ηγέτες στην Αρχαία Αίγυπτο, σφάχτηκαν προδοτικά προσκεκλημένοι δήθεν σε δείπνο συμφιλίωσης, αλλά στην πραγματικότητα παγίδα για να τους σφάξουν.

Στον Ερρίκος του Γκυζ τον ιδρυτή της καθολικής Λίγκας, το πτώμα του τεμαχίστηκε και κάηκε (σαν τα πτώματα των Ρωμανόφ στην Ρωσία) για να μην γίνει τόπος προσκυνήματος των οπαδών του, όπως ακριβώς έγινε και με τα οστά του Χίτλερ από την ΕΣΣΔ.

Ο Εδουάρδος ο Α’ της Αγγλίας ονομάζονταν «Σφυρί των Σκώτων», όπως και ο Φερδινάνδος ο Β’ της Αυστρίας ονομάζονταν «Σφυρί των αιρετικών».

Ο Σέλευκος ο Α’ εκδιώχτηκε από τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο από την έδρα διοίκησης του την Βαβυλώνα, αλλά σύντομα επέστρεψε με ένα μικρό στρατό και την ανακατάλαβε χάρις και στην συμπάθεια προς αυτόν των κάτοικων της.

Αντίστοιχα και ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος, ο Δούκας του Μπράουνσβαιγκ, εκδιώχτηκε από τον Μέγα Ναπολέοντα από την έδρα διοίκησης του, αλλά σύντομα επέστρεψε με ένα μικρό στρατό και την ανακατάλαβε χάρις και στην συμπάθεια προς αυτόν των κάτοικων της.

Ο ηρωικός Αμερικάνος στρατιώτης Άλβιν Γιορκ, συνέλαβε μονός του 132 στρατιώτες, με την αποφασιστικότητα και το θάρρος του, πείθοντας του πως είχε περισσότερο στρατό, όπως ακριβώς έκανε νωρίτερα ο ηρωικός Ταγματάρχης Βελισάριος με τους Τούρκους στα Ιωάννινα, κατά την διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου.

Οι Ναΐτες στον Μεσαίωνα, είχαν θέσει υπο τον έλεγχο τους πολλά κράτη της Δυτικής Ευρώπης με τοκογλυφικά δάνεια, όπως ακριβώς και οι Φούγκερ ή η Goldman Sachs στις μέρες μας.

 Τρεις φορές έσβησε η βασιλική δυναστεία στην Γαλλία με τρία αδέρφια, όπως στους Καπετίδες με τον Λουδοβίκο τον Γ’, τον Φίλιππο τον Ε’ και τον Κάρολο τον Δ’, στους Βαλουά με τους Φραγκίσκο τον Β’, τον Κάρολο τον Θ’ και τον Ερρίκο τον Γ’, και στους Βουρβόνους με τους Λουδοβίκο ΙΣΤ’, Λουδοβίκο ΙΗ’ και Κάρολο Η’.

Ο Αχαιμενής των Περσών το 700 π.Χ. κατέλαβε την Ανσάν με τον στρατό του και αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς της και υποτελής των Μήδων, αλλά αργότερα αυτός και οι διάδοχοι του στράφηκαν εναντίον τους.

Αντίστοιχα, και ο Οδάκραος το 476 π.Χ. κατέλαβε την Ρώμη με τον στρατό του και αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς της και υποτελής των Βυζαντινών, αλλά αργότερα ο ίδιος στράφηκε εναντίον τους.

Ο Μήδος βασιλιάς Αστυάγης σκότωσε τον γιο του στρατηγού Αρπάγου και τον έβαλε να τον φάει σε δείπνο, όπως ακριβώς και Ατρέας σκότωσε τον γιο του Θυέστη και τον έβαλε να τον φάει σε δείπνο.

Και στις δύο περιπτώσεις, το τελικό αποτέλεσμα ήταν να στραφούν ο Άρπαγος και ο Θυέστης ενάντια στον Αστυάγη και τον Ατρέα και να τους ρίξουν απο τον θρόνο βοηθώντας άλλους να πάρουν τον θρόνο τους (τον Κύρο τον Μέγα και τον Αίγισθο αντίστοιχα).

Τόσο ο Κεμάλ της Τουρκίας, όσο και Ελισσάβετ η Α’ της Αγγλίας, δήλωναν και οι δύο ότι ήταν παντρεμένοι με τα κράτη τους.

Τόσο ο Κεμάλ στην Τουρκία, όσο και ο Κόμοδος στην Ρώμη, κατηγορήθηκαν ότι εκτός από μοιχοί, είχαν σχέσεις με την βία ακόμα και με μικρά παιδιά κάθε φύλου (από την πρώτη συζύγου Λατίφ Χανίμ και τον Βρετανό Πρέσβη στην Άγκυρα Πορσέ Λορέν ο Κεμάλ και από πολλούς Ρωμαίους ιστορικούς ο Κόμοδος).

Τόσο ο Κεμάλ, όσο και ο Βασίλι Στάλιν επειδή ήταν έντονα αλκοολικοί πέθαναν και οι δύο από κίρρωση ύπατος από το πολύ αλκοόλ.

Υπήρξαν ιστορικά πολλοί ηγέτες που αφέθηκαν από τους παππούδες τους να πεθάνουν στην φύση από την πεινά, όμως όταν μεγάλωσαν τους έριξαν με την βία από τον θρόνο τους, όπως ο Ρωμύλος και ο Ρέμος στην Άλμπα Λόνγκα και ο Κύρος ο Μέγας στην Περσία.

Ο Κύρος ο Μέγας, θαύμασε Αιγυπτίους στρατιώτες του Αστυάγη και τους πρότεινε να γίνουν μέλη του στρατού του όπως και έγινε τελικά, όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής θαύμασε την γενναιότητα των Κρητών τοξοτών στην Πόλη το 1453 και τους άφησε να φύγουν ανενόχλητοι από την Πόλη, όπως και να γυρίσουν σώοι στο νησί τους με τα όπλα τους.

Με 108.000 στρατιώτες εκστράτευσαν οι Έλληνες στην Τροία, με 110.800 στρατιώτες πολέμησαν στις Πλαταιές, όπως και σχεδόν 120.000 στρατιώτες είχαν συνολικά σε στρατό οι Έλληνες κατά την διάρκεια της Μικρασιάτικης Εκστρατείας.

Οι Αλμοραβίδες έριξαν την πρότερη από αυτους δυναστεία κατηγορώντας την ως αιρετική, όπως ακριβώς και οι ίδιοι έπεσαν στην συνέχεια από τους Αλμοχάδες με την ίδια ακριβώς κατηγορία.

Σπάρτακος ήταν το όνομα του Βάισχαουπτ στην Βαυαρία, όπως αντίστοιχα και το κόμμα του Καρλ Λίμπκχνετ και της Ρόζα Λούξενμπουργκ στην Γερμανία.

Οι Γερμανοί ξεσηκωθήκαν το 1806 κατά των Γάλλων του Μεγάλου Ναπολέοντα, συγκροτώντας ομάδες Freikorps, όπως ακριβώς εκαναν οι Γερμανοί κατά των Συμμάχων και μετά το 1918.

Οι τελευταίοι Τεύτονες ιππότες (όπως ο Μόλτκε ο νεότερος) αφανίστηκαν από τον Χίτλερ μετά την αποτυχημένη συμμετοχή τους στο σχέδιο «Βαλκυρία» κατά του Χίτλερ το 1944, ενώ το ίδιο έτος χάθηκε και ο τελευταίος των Βογομίλων Πέτερ Ντενόδ.

Τόσο ο Ντήτριχ Έκχαρτ (όπως και ο Χίμλερ), αλλά και ο Νίτσε θωρήθηκαν πρόδρομοι και εμπνευστές του Χίτλερ, υποστηρίζοντας και οι δύο την πτώση της Δημοκρατίας στην Βαϊμάρη, την επικράτηση των δυνατών και τον αφανισμό των αδυνάμων, ήταν υπέρ της ανόδου ενός σκληρού αυταρχικού ηγέτη στην Γερμανία, ευφυή και ξανθού, ο οποίος θα αναζητά θηράματα.

Στο κάστρο Βέλεσμπουργκ ο Χίμλερ είχε στήσει 13 θρόνους γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι (συμβολίζοντας τα 12 τα ζώδια και ο Χίμλερ κατά μία ερμηνεία, μία βλάσφημη αναπαράσταση των 12 Αποστολών και του Χριστού κατα άλλη ή του Αρθούρου και των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης η τρίτη).

Τόσο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β΄ της Γερμανίας, όσο και ο Χίτλερ ήταν και οι δύο μεγάλοι αποκρυφιστές και αντισημίτες.

Ο Βρετανός Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν αναγνώρισε ως δήθεν «μεσσία» τόσο τον Κάιζερ Γουλιέλμος τον Β΄ της Γερμανίας, όσο και τον Χίτλερ στην συνέχεια, ενώ και αυτός όπως και ο Έκχαρτ ήταν κατά της δημοκρατίας και είχε τόση επιρροή λέγεται στον Κάιζερ, όση και ο Ρασπούτιν στην Τσαρίνα Αλεξάνδρα στην Ρωσία.

Τόσο η Πυθία, όσο και ο Νοστράδαμος έδιναν συνεχώς διφορούμενους και αινιγματικούς χρησμούς πάνω σε τρίποδες.

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Στάλιν, προσπάθησαν να επιβάλλουν τα Χιτλερούγεννα και τα Σταλινούγεννα στις χώρες τους.

Το όνειρο ενός φίλου του Αυγούστου, στο οποίο τον είδε νεκρό σε μάχη τον έκανε να μην λάβει μέρος σε μία από τις μάχες στους Φίλιππους και να επιζήσει αν και  ο στρατός του ηττήθηκε από του Βρούτου, ο οποίος κατέλαβε την σκηνή του, αλλά δεν βρήκε εκεί τον Αύγουστο για να τον σκοτώσει.

Αντίστοιχα και ο Χίτλερ είδε το 1916 τον εαυτό νεκρό σε όνειρο μέσα σε όρυγμα και χαράκωμα στο οποίο βρίσκονταν, με αποτέλεσμα να φύγει από αυτό όταν ξύπνησε, και λίγο μετά αυτό να βομβαρδιστεί και να σκοτωθούν όλοι σε αυτό.

28 Οκτωβρίου του 306 μ.Χ. έγινε η άνοδος του τυράννου Μαξέντιου στην Ρώμη, ενώ και η άνοδος του δικτάτορα Μουσολίνι έγινε στην Ρώμη και πάλι την 28 Οκτωβρίου του  1922 μ.Χ.

28 Οκτωβρίου του 312 μ.Χ. επήλθε η ήττα του τυράννου Μαξέντιου στην Ρώμη από τον ένδοξο Έλληνα Αυτοκράτορα Μεγάλο Κωνσταντίνο, όπως και στις 28 Οκτωβρίου του 1940 μ.Χ., επήλθε και η ήττα του δικτάτορα Μουσολίνι έγινε από τους Έλληνες το 1940.

Με τον θάνατο του Φρειδερίκου του Β’ του Χοενστάουφεν επήλθε μία άγρια περίοδο μεσοβασιλείας (1250-1275 μ.Χ.), κατά την οποία ακολουθήσε εμφύλιος, διάλυση του κράτους, δημιουργία ενόπλων ομάδων από Γιούνκερ (μεγαλογαιοκτήμονες) της χώρας, μέχρι σε αυτή να επικρατήσει ξανά Αυτοκρατορικό καθεστως.

Αντίστοιχα, μετά την υπογραφή της Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1918 και την πτώση της μοναρχίας, στην Γερμανία επήλθε μία άγρια περίοδο «μεσοβασιλείας» (1918-1933 μ.Χ.), κατά την οποία ακολουθήσε εμφύλιος, διάλυση του κράτους, δημιουργία ενόπλων ομάδων από Γιούνκερ (μεγαλογαιοκτήμονες) και τους ναζιστές της, μέχρι σε αυτή να επικρατήσει το τυραννικό δικτατορικό καθεστως του «νέου μονάρχη» Χίτλερ. 

Ο Χίτλερ κατά την διάρκεια της «Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών», κατηγόρησε τον Ρεμ ότι προετοίμαζε πραξικόπημα στην Γερμανία, τον εξόντωσε και επέβαλε δικτατορία στην Γερμανία, εξοντώνοντας όλους τους αντιπάλους του, αν και είχε εκλεγεί δημοκρατικά καγκελάριος.

Αντίστοιχα και ο Ερντογάν στην Τουρκία, αν και έχει εκλεγεί δημοκρατικά πρωθυπουργος και Πρόεδρος στο κράτος αυτό, κατά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, κατηγόρησε τους εχθρούς του (κεμαλιστές και Γκιουλεν) ότι προετοίμαζαν πραξικόπημα στην Τουρκία, τους εξόντωσε και επέβαλε δικτατορία στην Τουρκία, εξοντώνοντας όλους τους αντιπάλους του.

Οι Κινέζοι συγκρουστήκαν με τους Σοβιετικούς με νεκρούς το 1961 με την ΕΣΣΔ στον ποταμό Αμούρ για διαφιλονικούμενα εδάφη, όπως ακριβώς εκαναν και το 2020 με την Ινδία στο Ακτσάι Τσιν.

Η καταστροφή των μαγαζιών και το κάψιμο τους στις ΗΠΑ από δήθεν «αγανακτισμένους διαδηλωτές» (μάλλον πλιατσικολόγους στην περίπτωση αυτή), θυμίζει πολύ την Νύχτα των Κρυστάλλων στην Γερμανία, την καταστροφή των αγαλμάτων του Βούδα από τους Ταλιμπάν, ή την καταστροφή των αγαλμάτων και των μνημείων της Ρώμης από τους Βανδάλους.

Η Γραμμική Α΄ χρησιμοποιήθηκε το 2.500 μ.Χ., ενώ η Γραμμική Β’ το 1.500 μ.Χ.

Στους Βορειοηπειρώτες και στους Γαλάτες το να πεθάνει κάνεις ειρηνικά στο κρεβάτι του ήταν μεγάλη προσβολή.

Η Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου με τους συνέχεις αγώνες της για ελευθερία από τους Τουρκαλβανού (όπως και το Σούλι), ονοματίστηκε και «Σούλι της Βορείου Ηπείρου».

Ο Σπύρος Μήλιος (Σπυρομήλιος) κατέβηκε από την Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου στην κυρίως Ελλάδα το 1821 για την ελευθερία της, όπως ακριβώς και ο εγγονός του, και πάλι Σπύρος Μήλιος (Σπυρομήλιος) ανέβηκε από την κυρίως Ελλάδα στην Βόρεια Ήπειρο στην Χιμάρα ξανά για την ελευθερία της.

Ιερός Λόχος δημιουργήθηκε τόσο από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία το 1821, όπως και από τους Βορειοηπειρώτες το 1912.

Ο Αντίοχος ο Γ’, αλλά και ο Αντίοχος ο Δ΄ ο Επιφανής των Σελευκίδων χώρισαν το κρατώ τους στα δύο με οροί τον Ευφράτη, όπως και Μέγας Θεοδόσιος την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα δύο.

Ο Σασσανίδες Πέρσης βασιλιάς Ισδιγέρδης ο Α’ παντρεύτηκε την Ιουδαία προσήλυτη Εσθήρ, όπως και ο Νέρωνας την αντίστοιχα Ιουδαία προσήλυτη Ποπαία.

Η ήττα του Ισδιγέρδης του Γ’, του τελευταίου βασιλιά των Σασσανιδών, επήλθε από τους Άραβες και αυτός αργότερα δολοφονήθηκε, όπως ακριβώς και η ήττα του Τζελ Αλ Αντίν,  του τελευταίου βασιλιά των Χορασμίων, επήλθε από τους Μογγόλους και αυτός αργότερα δολοφονήθηκε.

Τόσο στον Ισπανικό Εμφύλιο το 1936, όσο και στην Συριακό το 2016 έγιναν δοκιμές νέων οπλών από την Γερμανία και την Ρωσία.

Μετά τον θάνατο του Μάνη στην Περσία το σώμα του γδάρθηκε ζωντανό και γεμίστηκε με άχυρα, όπως ακριβώς έγινε και μετά τον θάνατο του Διονυσίου του Φιλοσόφου στα Ιωάννινα.

Μετά την νίκη του ένδοξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου επί του Χοσρόη του Β’ στην Ταυρίδα, αυτός το έβαλε στα ποδιά, όπως ακριβώς και με τις νίκες του Μεγάλου Αλέξανδρου επί του Δαρείου του Γ΄ στην Ισσό και στα Γαυγάμηλα.

Αντίστοιχα τόσο ο Ηράκλειος, όσο και ο Μέγας Αλέξανδρος, είχαν και οι δύο διάσημα αλόγα (τον Βουκέφαλα και τον Δόρκωνα αντίστοιχα), νίκησαν τους αντιπάλους του (Χοσρόη τον Β’ και Δαρείο τον Γ’) σε γειτονικές περιοχές (Γαυγάμηλα και Νινευή αντίστοιχα).

Η εξέγερση του 1907 κατά του Σάχη της Περσίας Μεντζαφάρ Αντίν, έκανε τον Σάχη να παραχωρήσει σύνταγμα, όπως και η εξέγερση των Νεότουρκων κατά του Οθωμανού Σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ του Β’ τον ανάγκασε να επαναφέρει το σύνταγμα.

Ο Καρλομάγνος συμμάχησε με τον Χαρούν Ελ Ρασίντ κατά της Ρωμανίας, ο Φραγκίσκος ο Α΄ της  Γαλλίας με τον Σουλεϊμάν τον Α΄ τον Μεγαλοπρεπή κατά του Κάρολου Ε’ Κουίντου, και ο Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β΄ των Χοεντσόλερν με τους Νεότουρκους κατά της Αντάντ.

Ο Μέγας Αλέξανδρος έκοψε την μύτη και τα αυτιά του Βάσσου, όπως και ο Ταμερλάνος του Βαγιαζήτ του Α’.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και Σάχης της Περσίας Μοχάμεντ Ρεζά Σαχ Παχλαβί χώρισαν και οι δύο τις πρώτες συζυγούς τους γιατί δεν μπορούσαν να τους χαρίσουν παιδιά-διάδοχους αν και τις αγαπούσαν.

Για κάποιους η Κάθοδος των Μυρίων με μάχες θυμίζει σε κάποιους την «Μεγάλη Πορεία» του Μάο με μάχες.

Με την παρέμβαση των Γαλλοβρετανών και των Ρώσων, σώθηκαν οι Τούρκοι από την διάλυση και την καταστροφή, τόσο στον Τουρκοαιγυπτιακό πόλεμο με τον Μοχάμεντ Αλί, όσο και στην Μικρασιατική Καταστροφή.

Πόλη Πέλλα, εκτός από την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, υπήρχε και στο Αρχαίο Ισραήλ.

Για κάποιους αναλυτές, η Νέα Υόρκη και οι ΗΠΑ είναι (δήθεν) η «Τέταρτη Ρώμη» (https://corfiatiko.blogspot.com/2020/07/blog-post_204.html?m=1&fbclid=IwAR2x3qnpU_CChmUkU-0UFFQwzRLIg2NbkJqgYRlg3RrekvOM8zN6ZBs9LdI), μετά την πρώτη και πρεσβύτερη Ρώμη, την Δεύτερη-Νέα Ρώμη (δηλαδή την Κωνσταντινούπολη), καθώς και την Τρίτη Ρώμη (δηλαδή την Μόσχα). 

Οι δε Βρετανοί και οι ΗΠΑ μετά από αυτούς, υποστηρίζουν την «δήθεν νόμιμη Ρωμαϊκή διαδοχή» από τους ίδιους, με τις δύο εξής «θεωρίες»:

Σύμφωνα με την πρώτη, λόγω του ότι οι Ρωμαίοι έκτισαν το Λονδίνο (αρχικά Λοντίνιουμ) το 66 μ.Χ. ως μία καινούργια πόλη που ιδρύθηκε από Ρωμαίους αποκλειστικά κάτοικους, ως μία (κατ’ αυτούς) «Νέα Ρώμη».

Από αυτήν την δήθεν «Νέα Ρώμη» ή «Τέταρτη Ρώμη», δηλαδή την Μεγάλη Βρετανία, η οποία είχε τόσο ως Αυτοκρατορία, όσο και ως κράτος σήμερα πρωτεύουσα το Λονδίνο, ιδρύθηκαν στην συνέχεια οι ΗΠΑ.

Η πρωτεύουσα των οποίων (η Ουάσιγκτον), είναι ένεκα τούτου, (αφού οι ΗΠΑ «κληρονόμησαν» την Βρετανική Αυτοκρατορία) η «Νέα Ρώμη», τέταρτη μετά την πρεσβύτερη ειδωλολατρική Ρώμη, την Χριστιανική Ρώμη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, καθώς και το Λονδίνο, την δήθεν «Τρίτη Ρώμη» στην συνέχεια.

Η δεύτερη θεωρεία λέει ότι αφού ο Μέγας Κωνσταντίνος έκανε όταν ήταν Αυτοκράτορας στην Μεγάλη Βρετανία την Υόρκη (Γιορκ) πρωτεύουσα του, αυτή ήταν δήθεν διάδοχος της πρεσβύτερης Ρώμης ως πρωτεύουσα (και της Χριστιανικής Ρώμης του Μεγάλου Κωνσταντίνου), η «Νέα Ρώμη» και «Τέταρτη Ρώμη», δηλαδή αυτή που διαδέχτηκε την Μεγάλη Βρετανία ως Αυτοκρατορία, είναι η σημερινή Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.

Η οποία ως γνωστόν αποτελεί την απολυτή οικονομική πρωτεύουσα (και κατά κάποιον τρόπο συμπρωτεύουσα) των ΗΠΑ, η σημερινή Νέα Υόρκη, η οποία μάλιστα ιδρύθηκε από αποίκους της Υόρκης της Αγγλίας και πήρε μάλιστα και το όνομα της προς τιμήν της.

Όμως καμμία από αυτές τις δύο θεωρίες δεν έχει πραγματική βάση σε σχέση με την Ρωμαϊκή διαδοχή, αφού όπως όλοι ξέρουμε ιστορικά ο Μεγάλος Κωνσταντίνος επέλεξε ως μόνιμη πρωτεύουσα του, αλλά και μόνιμη Νέα-Δεύτερη Ρώμη την Πόλη (δηλαδή την Κωνσταντινούπολη) και όχι φυσικά το Λονδίνο ή την Υόρκη. 

Επίσης, τόσο οι Σελτζούκοι Τούρκοι, όσο και Ομειάδες ήταν σφετεριστές της Ρωμαϊκής διάδοχης από τους νόμιμους διάδοχους της, δηλαδή τους ηγέτες και πολίτες της Ρωμανίας, εκτός των Βενετών, των Ιταλών του Μουσολίνι, των Φράγκων του Καρλομάγνου (Α’ Ράιχ), του δεύτερου Ράιχ του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’, όπως και του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ.

Και επίσης της Αυτοκρατορίας του Κάρολου Κουίντου του Ε’ των παπών της Ρώμης, του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή, του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, των Ελβετών, των Γάλλων, των Ισπανών, των Σταυροφόρων της Δ’ Σταυροφορίας, των Αυστριακών, του Κόλα Ντε Ριέντζο, τους Σέρβους του Νεμάνια τους Βουλγάρους του Συμεών, τους Ρουμάνους, καθώς και την ΕΕ των Σόιμπλε-Μέρκελ στις μέρες μας. 

Τόσο ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α’ που εκθρονίστηκε στην Ελλάδα οριστικά το 1923, όσο και ο Σάχης Ρεζά Σαχ Παχλαβί που εκθρονίστηκε στο Ιράν οριστικά το 1979, πέθαναν και οι δύο στην συνέχεια εξόριστοι στο εξωτερικό από καρκίνο, ο οποίος τους βασάνιζε για χρόνια.

Τόσο ο Ροβεσπιέρος, όσο και ο Στάλιν που είχαν δηλώσει ότι άλλοι διοικούν στην πραγματικότητα τα πράγματα στα κράτη τους (Γαλλία, Ρωσία) και αλλού, χάθηκαν και οι δύο λίγο μόλις καιρό μετά τις δηλώσεις τους αυτές.

Όσοι Μογγόλοι αντιτάχτηκαν στον Τζένκινς Χαν, Γερμανοί στον Χίτλερ, Ρώσοι στον Στάλιν ή Κινέζοι στον Μάο, θανατώθηκαν άγρια από αυτούς.

Τόσο ο αδίστακτος τραπεζίτης και γενάρχης των Ρότσιλντ Άμσελ Μάγιερ Ρότσιλντ, όσο και ο αδίστακτος μετέπειτα δικτάτορας του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν ήταν και οι δύο αγράμματοι ως δεκατρία και έντεκα έτη τους αντίστοιχα.

Επίσης, τόσο ο ανήλεης του γενάρχης των Ρότσιλντ Άμσελ Μάγιερ Ρότσιλντ, όσο και ο εξίσου ανήλεης Ρώσος Τσάρος Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός, είχαν χάσει και οι δύο τους γονείς τους σε μικρή ηλικία από αρρώστιες, ενώ είχαν και οι δύο μία πολύ δύσκολη παιδική ηλικία.

Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας της Ρώμης Βιτέλιος κατάφερε να κερδίσει την φιλία του Καλιγούλα χάρις στην ικανότητα του στις αρματοδρομίες, ενώ το πάθος του για τα ζαριά του έφερε και την φιλία του Κλαύδιου.

Κατά αντίστοιχο τρόπο, το πάθος και οι ικανότητες του γενάρχη των Ρότσιλντ Άμσελ Μάγιερ Ρότσιλντ, του επέφεραν την φιλία του πρίγκιπα-διαδόχου και μετέπειτα βασιλιά της Έσσης Γουλιέλμου.

Ο διαβόητος Ρασπούτιν, αναδείχτηκε παντελώς αντικανονικά σε μοναχό, ενώ ήταν ήδη παντρεμένος, ενώ παράλληλα ο ίδιος ήταν αναμεμιγμένος και σε πολλά (σεξουαλικά ή οικονομικά) σκάνδαλα.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, ο διαβόητος ψευδο-«Πατριάρχης» Ουκρανίας Φιλάρετος και αυτός παντελώς αντικανονικά σε ιερέα και μοναχό, ενώ ήταν ήδη παντρεμένος, ενώ παράλληλα και αυτός φέρεται να είναι αναμεμιγμένος και σε πολλά (σεξουαλικά ή οικονομικά) σκάνδαλα (https://dimpenews.com/2018/10/24/a%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%BF-%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-o-%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CF%84/).

Μέσω των φρυκτωριών, οι Αρχαίοι Μυκηναίοι λάμβαναν μηνύματα από την μία άκρη των συνόρων στην άλλη, σε μόλις λίγες ώρες, αντί τις πολλές μέρες που θα χρειάζονταν κανονικά χάρις στην τότε τεχνολογία της εποχής.

Με παρεμφερή τρόπο, χάρις στο Ωρονόμιον (ένα μηχανικό οπτικό σύστημα τηλέγραφου το οποίο είχε κατασκευάσει ο Λέων ο Μαθηματικός και Φιλόσοφος) και οι Βυζαντινοί στον Μεσαίωνα, οι οποίοι χρησιμοποίησαν και αυτοί φρυκτωρίες λάμβαναν μηνύματα από την μία άκρη των συνόρων στην άλλη, σε μόλις λίγες ώρες, αντί τις πολλές μέρες που θα χρειάζονταν κανονικά χάρις στην τότε τεχνολογία της εποχής.

Τέλος στην νεότερη ιστορική περίοδο, και ο Νάθαν Ρότσιλντ χάρις στο μεγάλο κατασκοπικό δίκτυο πρακτόρων που είχε δημιουργήσει στην Ευρώπη, λάμβανε μηνύματα από αυτή στο Λονδίνο όπου και διέμενε, σε μόλις λίγες ώρες, αντί τις πολλές μέρες που θα χρειάζονταν κανονικά χάρις στην τότε τεχνολογία της εποχής (π.χ. την ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα στο Βατερλό).

Στους Ρότσιλντ, ως εκάστοτε πατριάρχης της τραπεζικής αυτής δυναστείας, θεωρείται πάντα ο μεγαλύτερος γιος του μεγαλύτερου γιου στην οικογένεια αυτή, ενώ την διοίκηση της οικογένειας και των επιχειρήσεων τις έχουν αποκλειστικά και πατριαρχικά μόνο τα άρρενα μέλη της οικογένειας.

Αντίστοιχα και στην Σαουδική Αραβία μέχρι πρόσφατα, ως εκάστοτε μονάρχης της βασιλικής αυτής δυναστείας, θεωρείται πάντα ο μεγαλύτερος γιος του μεγαλύτερου γιου στην οικογένεια αυτή (ενώ όλα τα αδέρφια του εκάστοτε πατέρα θα έπρεπε να βασιλεύσουν ή να πεθάνουν πρώτα πριν πάρουν την εξουσία οι γιοι τους και να συνεχιστεί η διαδοχή από την επόμενη γενιά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο).

Την δε ανώτατη διοίκηση όλης της βασιλικής οικογένειας στην Σαουδική Αραβία, καθώς και την νόμιμη διαδοχή στον θρόνο της χώρας αυτής, την έχουν αποκλειστικά και μόνο τα πατριαρχικά μόνο τα άρρενα μέλη της οικογένειας.

(Όλα αυτά ίσχυαν για την διαδοχή στον θρόνο της Σαουδικής Αραβίας ως την άνοδο στον θρόνο του Σαλμάν και του γιου του Μοχάμεντ Σαλμάν Σαουντ οπότε και θεσμοθετήθηκε ουσιαστικά κανονική διαδοχή του εκάστοτε μονάρχη από τον μεγαλύτερο γιο του).

Αλλά και ο εμφύλιος στην Μόσχα τον καιρό της ηγεμονίας του Βασίλειου του Β’ του Τυφλού ήταν αποτέλεσμα μιας ειδικής περίπτωσης της αρχής της διαδοχής από τον αδελφό πρώτα (agnatic seniority ή collateral succession), που καθιέρωσε ο Γιαροσλάβ Α΄ ο σοφός.

Αυτός, χώρισε την χώρα σε πριγκιπάτα και έδωσε το πιο σημαντικό στον πιο μεγάλο γιο, κοκ με την σειρά, έτσι όταν αποβίωνε κάποιος, όλοι μετακινούνταν ένα σκαλί πιο επάνω σαν σε κλίμακα (ρωσικά: road).

Όπως ακριβώς δηλαδή ισχύει μέχρι σήμερα στους Ρότσιλντ, αλλά και μέχρι την άνοδο του Σαλμάν Σαουντ στην εξουσία της Σαουδικής Αραβίας. Μετά από τον εμφύλιο όμως, η αρχή αυτή αντικαταστάθηκε από τη διαδοχή από τον γιο πρώτα (primogeniture).

Κάτι που συνέβη και στην Σαουδική Αραβία την εποχή μας, με την άνοδο του Σαλμάν Σαουντ στην εξουσία της Σαουδικής Αραβίας, και τον ορισμό του γιου του Μοχάμεντ ως διάδοχου (αντί για τον μικρότερο αδερφό του όπως θα έπρεπε κανονικά), με την σύλληψη και αρπαγή μέρους της περιουσίας των αντίπαλων πριγκίπων στον θρόνο στην περίπτωση αυτή, αντί για εκτενή εμφύλιο πόλεμο όπως στην Μόσχα του Βασίλειου του Β’.

Όταν ο Ολούγκ Χαν του Καζάν πολιόρκησε την Μόσχα το 1439 και ο Βασίλειος Β΄ αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει, όπως ακριβώς και όταν ο Οθωμανός Μεγάλος Βεζίρης Καρά Μουστάφα πολιόρκησε την Βιέννη, ο Αυτοκράτορας της Λεοπόλδος ο Α΄ των Αψβούργων, ο λεγόμενος και (δήθεν) «Τουρκοφάγος», αναγκάστηκε και αυτός να την εγκαταλείψει.

«Τουρκοφάγος» ονομάστηκε στον αγώνα της εθνεγερσίας του 1821 ο Νικητηράς, ο ηρωικός ανιψιός του Κολοκοτρώνη, λόγω της γενναιότητας του έναντι των Τούρκων, όπως ακριβώς και «Τουρκοφάγος» ονομάστηκε ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας Λεοπόλδος ο Α’ ΄ των Αψβούργων, αυτός όμως ειρωνικά λόγω της δειλίας και της φυγής μπροστά στους Τούρκους του Οθωμανού Μεγάλου Βεζίρη Καρά Μουστάφα.

Νέο και Πρότυπο στρατό για την αντιμετώπιση των αντίπαλων τους, με παράλληλες ατέλειωτες σφαγές και διώξεις εναντίον τους, δημιούργησαν ο Κρόμβελ στην Αγγλία, ο Δαντών στην Γαλλία, καθώς και ο Τρότσκι στην Ρωσία.  

Στην πάντα Ελληνική Κύπρο στάλθηκε ύστερα από αίτηση των Ελλήνων κατοίκων του νησιού στρατός για να το προστατεύσει το 784 μ.Χ. επί ηγεμονίας Κωνσταντίνου του ΣΤ’ στην Ρωμανία, όπως ακριβώς επί Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου στάλθηκε ύστερα από αίτηση των Ελλήνων κατοίκων του νησιού μία μεραρχία για να το προστατεύσει το έτος 1964 μ.Χ.

Τόσο ο Γιεζίντ ο A’ στους Ομειάδες, όσο και ο Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος την ίδια εποχή, ήταν και οι  δύο τους άγριοι εικονομάχοι και διώκτες των Ορθοδόξων Χριστιανών στα κράτη τους.

Ολύμπιος συνωμότησε κατά των βάρβαρων που σκόπευαν να καταλάβουν την Ρώμη το 406 μ.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html, http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html), όπως και ο Έξαρχος και πάλι με το όνομα Ολύμπιος συνωμότησε (ανεπιτυχώς) κατά της Βυζαντινών στην Ρώμη, προσπαθώντας να έρθει σε συνεννόηση με τους Άραβες για κοινή επίθεση κατά των εδαφών της Ρωμανίας στην Ιταλία και την Ρώμη.

Τόσο ο Δαρείος ο Γ’ στην Περσία (ο τελευταίος Αχαιμενίδες βασιλιάς), όσο και ο Λυκούργος στην Σπαρτή (βασιλιάς κατά τον Β’ Συμμαχικό Πόλεμο), κατάγονταν και οι δύο από πλάγιους κλάδους των Αχαιμενιδών και των Ευρυποντίδων αντίστοιχα.

Ο πάπας Μαρτίνος ο Α΄ στην Ρώμη, δεν μπορούσε από αρρώστια να καθίσει όρθιος στο άδικο δικαστήριο που τον δίκαζε και υποβαστάζονταν από δύο Βυζαντινούς αξιωματούχους, όπως ακριβώς παλαιοτέρα και ο Φωκίων στην δική του στην Αθήνα, δεν μπορούσε και αυτός από αρρώστια να καθίσει όρθιος στο άδικο δικαστήριο που τον δίκαζε.

Τόσο ο συνετός Φωκίων, όσο και ο σοφός Σωκράτης πριν από αυτόν δικάστηκαν από αδίκους δικαστές και καταδικάστηκαν και οι δύο να πιούν κώνειο κατηγορούμενοι για φιλοολιγαρχικές τάσεις ή την εισαγωγή στην πόλη «καινών δαιμονίων».

Το Πανδιδακτήριον ιδρύθηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β’, κλείστηκε από τον τυραννικό Αυτοκράτορα Φωκά, το άνοιξε εκ νέου ο ένδοξος Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ηράκλειος, το έκαψε ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος στην συνέχεια και τελικά το ανακατασκεύασε εκ νέου ο Καίσαρ Βάρδας Φωκάς, ο θείος του Αυτοκράτορα Μιχαήλ του Γ’.

Τόσο ο τυραννικός Βυζαντινος Αυτοκράτορας Φωκάς, όσο και ο εξίσου τυραννικός Αυτοκράτορας Ισαάκιος ο Δ’ ο Άγγελος καταπίεσαν και οι δύο άγρια τον λαό της Ρωμανίας, ενώ και οι δύο αναγνωρίσαν χωρίς την θέληση της Εκκλησίας και του λαού το δήθεν «πρωτείο του παπά της Ρώμης», όπως εκαναν αργότερα και πολλοί τυραννικοί Αυτοκράτορες της δυναστείας των Παλαιολόγων στην Ρωμανία (π.χ. ο Μιχαήλ ο Β’, ή ο Ιωάννης ο ΣΤ’;).

Στην περίοδο της Μέσης Βυζαντινής περιόδου, οι κάτοικοι της Ρωμανίας χωρίζονταν σε Δυνατούς (αριστοκράτες-γαιοκτήμονες), την μέση τάξη (έμποροι), τους περίοικους, καθώς και τους ακτήμονες.

Οι δε περίοικοι χωρίζονταν με την σειρά τους σε ζευγαράτους, μονοζυγάτους, βοιδάτους, καθώς και σε ακτήμονες.

Αντίστοιχα στην Αρχαία Αθήνα επί Σόλωνα, οι κάτοικοι-πολίτες χωρίζονταν στις τάξεις των ζευγιτών, των ιππέων, των θητών και των ακτημόνων (ενώ παράλληλα υπήρχαν και μέτοικοι στην Αθήνα), ενώ στην Σπαρτή, οι τάξεις χωρίζονταν σε Ομοίους, τους περίοικους και τους Είλωτες.

Πολλά λαϊκά κινήματα ακτημόνων (δηλαδή των φτωχών) εκδηλώθηκαν στην Ρωμανία κατά των πλούσιων γαιοκτημόνων με επικεφαλής του λαού Ιεράρχες εξαιτίας της βαριάς φορολογίας, όπως του επισκόπου Ναυπάκτου επί ηγεμονίας του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Η’ και στην Αντιόχεια κατά του τοπικού Δούκα που είχε διορίσει ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Ζ’, υπό τον Πατριάρχη Αιμίλιο.

Επίσης και κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας εκδηλώθηκαν αντίστοιχα κινήματα με επικεφαλής του λαού Ιεράρχες εξαιτίας της βαριάς φορολογίας κατά των πλούσιων πασάδων, όπως ήταν π.χ. και το κίνημα του Διονυσίου του Φιλοσόφου στα Ιωάννινα κατά των Τούρκων (το οποίο εκτός από ότι ήταν κατά βάση εθνικοαπελευθερωτικό, στρέφονταν και κατά του χαρατσιού και της βαριάς φορολογίας).

Τέλος και στην Τσαρική Ρωσία, εκδηλώθηκαν αντίστοιχα κινήματα με επικεφαλής του λαού Ιεράρχες εξαιτίας της βαριάς φορολογίας, όπως π.χ. του ιερέα Γκαμπόν το 1905 μ.Χ. στην Αγία Πετρούπολη.

Όλα δε αυτά τα κινήματα καταπνίγηκαν στο αίμα από την κεντρική εξουσία και τους πλούσιους που την συνέδραμαν μην θέλοντας να αλλάξει το κοινωνικό, οικονομικό και γαιοκτησία καθεστώς της εποχής.  

Oι δέκα διάσημοι οι οποίοι «έφυγαν» από τη ζωή μην έχοντας ενεργή σεξουαλική ζωή ήταν οι εξής:

Παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος με την Εύα Μπράουν, πολλοί άνθρωποι υποπτεύονται ότι ο Αδόλφος Χίτλερ πέθανε παρθένος. Φημολογείται ότι ποτέ δεν έχει κοιμηθεί με την γυναίκα του. Πέθανε στα 56 του χρόνια.

O Ισαάκ Νεύτων δεν παντρεύτηκε ποτέ στην ζωή του. Ήταν ένα μοναχικό άτομο, και πολλοί ιστορικοί της εποχής πιστεύουν ότι πέθανε παρθένος. Πέθανε στα 84 του.

Η Μητέρα Τερέζα αφιέρωσε όλη της την ζωή στο να είναι μια καθολική καλόγρια. Ένας αφοσιωμένος οπαδός του καθολικισμού, όπως την αποκαλούσαν. Η Μητέρα Τερέζα ήταν γνωστό ότι πέθανε παρθένα. Πέθανε σε ηλικία 87 ετών.

Σε μια συνέντευξή του το 1980, ο Andy Warhol ισχυρίστηκε ότι ήταν ακόμα παρθένος. Ο Warhol πέθανε επτά χρόνια αργότερα, αλλά η σεξουαλική κατάσταση του παρέμεινε ένα ερωτηματικό. Πολλοί πιστεύουν πως ο ισχυρισμός του ήταν αληθινός και κράτησε μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στο 59 του.

Από τους μεγαλύτερους επιστήμονες και εφευρέτες, Νίκολα Τέσλα, απείχε από το σεξ για όλη του την ζωή. Πίστευε ότι το σεξ θα του αποσπάσει την προσοχή από την εργασία του. Πέθανε στα 87 του.

Η Βασίλισσα Ελισάβετ, η Α' ήταν γνωστή ως η «Παναγία Βασίλισσα» Ήταν η τελευταία ηγέτης από την κληρονομιά Tudor και πέθανε και αυτή παρθένα. Πέθανε σε ηλικία 70 ετών.

Ο Hans Christian Andersen, συγγραφέας της Μικρής Γοργόνας, φημολογείται ότι πέθανε παρθένος. Ποτέ δεν παντρεύτηκε και πέθανε στα 70 του (https://www.pronews.gr/pronews-tv/kosmos/902307_vinteo-oi-91-diasimoi-poy-pethanan-horis-na-ehoyn-kanei-pote-toys-sex).

Το 1928, οι τιμές των τροφίμων στην παγκόσμια αγορά άρχισαν να υποχωρούν και οι Γερμανοί αγρότες υπέφεραν, κάτι που συνέβαλε σημαντικά μαζί με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 στην πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία της Γερμανίας.

Αντίστοιχα, το 2011 οι τιμές των τροφίμων στην παγκόσμια αγορά άρχισαν να υποχωρούν και οι Άραβες αγρότες υπέφεραν, κάτι που συνέβαλε σημαντικά σε συνδυασμό με μία έντονη ξηρασία την περίοδο αυτή, όπως και με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 στην πτώση πολλών κοσμικών αυταρχικών Αραβικών καθεστώτων στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή και στην άνοδο ισλαμιστών στην εξουσία των κρατών αυτών.

Ο Λυκόφρων, ο τύραννος των Φερών στην Αρχαιότητα, όπως και ο ικανός Αυτοκράτορας Ρωμανός Λεκαπηνός στην Ρωμανία τον Μεσαίωνα προσπάθησαν να πάρουν μέτρα υπέρ των αγροτών, όμως μία έντονη ξηρασία κατέστρεψε τις προσπάθειες τους και χρεωκόπησε πολλούς αγρότες.

Αντίστοιχα, μία παγκόσμια ξηρασία την περίοδο 2009-2011, οδήγησε σε μεγάλη πτώση της αγροτικής παραγωγής στον Αραβικό κόσμο, με τελικό αποτέλεσμα, οι τιμές των τροφίμων στην παγκόσμια αγορά άρχισαν να υποχωρούν και οι Άραβες αγρότες να υποφέρουν και να πτωχεύουν, κάτι που είχε ως τελική συνέπεια την εκδήλωση το 2011 της λεγομένης «Αραβικής Άνοιξης» (ή πιο σωστά του λεγομένου «ισλαμικού Χειμώνα»).

Οι ΗΠΑ επί Ρούζβελτ στο σνομπ του «New Deal», έθαβαν πολλά τρόφιμα και αγροτικά προϊόντα που περίσσευαν για να διατηρήσουν σταθερές τιμές τους, αφήνοντας με τον τρόπο αυτό πολλούς φτωχούς, όπως ακριβώς πράττει στις μέρες μας η ΕΕ στα κράτη της στο όνομα του φιλελευθερισμού και της δήθεν «ελεύθερης οικονομίας της αγοράς».

Στην αρχή, στις νεοφώτιστες Ορθόδοξες Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Ρωσίας διοριζόταν ως μητροπολίτες Έλληνες, ενώ όταν οι ντόπιοι κατανοήσαν βαθειά την Ορθοδοξία τις θέσεις αυτές κατέλαβαν γηγενείς.

Κατά αντίστοιχο τρόπο κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια πολλές φορές στην θέση των Μεγάλων Δραγουμάνων, αλλά και των μητροπολιτών ή ιερέων άλλων Βαλκανικών λαών  διοριζόταν Έλληνες, ενώ όταν οι ντόπιοι κατανοήσαν βαθειά την Ορθοδοξία και απέκτησαν έντονες διοικητικές ικανότητες, τις θέσεις αυτές κατέλαβαν γηγενείς.

Ο Τσάρος Βασίλειος ο Β’ τυφλώθηκε από έναν αντίπαλο του, τον Βασίλι τον αλλήθωρο (όπως ακριβώς και ο ίδιος ο Θεόδωρος τύφλωσε τον εναντίον του συνωμότη βογιάρο Ιβάν Βζεβόλζσκι, αλλά και τον  ανιψιό του Βασίλι τον αλλήθωρο αργότερα).

Όμως μετέπειτα ανακατέλαβε τον θρόνο του, όπως ακριβώς και ο Θεόδωρος ο Α΄ του Δεσποτάτου της Ηπείρου τυφλώθηκε από τον Βούλγαρο αντίπαλο του Ιβάν Ασέν τον Β’, αλλά αργότερα ανακατέλαβε τον θρόνο του.

Οι Αθηναίοι αντιπρόσωποι υπό τον Κλεισθένη δέχτηκαν να δώσουν «γη και ύδωρ» ως υποτέλεια στον Πέρση βασιλιά Δαρείο τον Α’ τον Μέγα, αλλά όταν γυρίσαν στην Αθήνα, ο λαός δεν δέχτηκε την συμφωνία αυτή, θανάτωσε τους προδότες απεσταλμένους και την κήρυξε άκυρη προκαλώντας με τον τρόπο αυτό την οργή του Πέρση μονάρχη.

Μετέπειτα, όλοι σχεδόν οι Βυζαντινοί και Ρώσοι Εκκλησιαστικοί και πολιτικοί αντιπρόσωποι δέχτηκαν να παραδώσουν την Ορθοδοξία στον πάπα της Ρώμης Ευγένιο τον Δ’ στην δήθεν «Σύνοδο» Φεράρας-Φλωρεντίας.

Όμως όταν γυρίσαν στην Πόλη και στην Μόσχα αντίστοιχα, ο λαός δεν δέχτηκε την συμφωνία αυτή, εκδίωξε τους προδότες απεσταλμένους και την κήρυξε άκυρη προκαλώντας με τον τρόπο αυτό την οργή του πάπα της Ρώμης.

Στο Νόβγκοροντ δημιουργήθηκε μια περίεργη Ρωσική παραλλαγή της Δωρεάς του Κωνσταντίνου, ο θρύλος του λευκού επικαλύμμαυκου.

(Με βάση λοιπόν τον μύθο της Δωρεάς του Κωνσταντίνου ο Μέγας Κωνσταντίνος τάχα όταν έφυγε για να κτίσει την Πόλη στην Ανατολή, παρέδωσε όλη την πολιτική και κοσμική εξουσία της Ρώμης, της Ιταλίας και όλης της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον πάπα της Ρώμης Σιλβέστρος και όλους τους διάδοχους του, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό είναι δήθεν ο «διάδοχοι του στην Δύση» ).

Σύμφωνα με αυτόν το θρύλο του Νόβγκοροντ, ένα λευκό επικαλύμμαυκο (ρωσ. κλομπούκ ) είχε δωρισθεί από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο στον πάπα Σιλβέστρο, ύστερα από το βάπτισμα του.

Ο τελευταίος ορθόδοξος πάπας της Ρώμης, προβλέποντας την πτώση της Ρώμης στην αίρεση, έστειλε το επικαλύμμαυκο για ασφαλή φύλαξη στον πατριάρχη Φιλόθεο Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος τελικά (προβλέποντας με την σειρά του την προδοσία της Φλωρεντίας) έστειλε το πολύτιμο κειμήλιο στον Αρχιεπίσκοπο του Νόβγκοροντ (file:///C:/Users/User/Desktop/ARXEIA/Meyendorff-3rd_Rome.pdf).

Έτσι, όχι μόνο η Μόσχα, αλλά και το Τβερ και το Νόβγκοροντ διεκδικούσαν σε έναν βαθμό το δικαίωμα να είναι κληρονόμοι της «Ρώμης» και κέντρα της αληθινής Χριστιανικής πίστης.

Μετά την προσάρτηση του Νόβγκοροντ από την Μοσχοβία, το λευκό επικαλύμμαυκο αποτέλεσε διακριτικό των μητροπολιτών (αργότερα των πατριαρχών) της Μόσχας. Ο Μέγας Πέτρος, μετά την κατάργηση του Πατριαρχείου, εκχώρησε το δικαίωμα να φέρουν λευκό επικαλύμμαυκο όλοι οι μητροπολίτες της Ρωσικής Εκκλησίας- κάτι περίπου υποτιμητικό μιας αρχικά παπικής «διάκρισης».

Εκτός από την Μόσχα, μετά την πτώση της Πόλης στους Τούρκους το 1453 μ.Χ., τον τίτλο της Τρίτης Ρώμης τον διεκδίκησαν και άλλες πόλεις της Ρωσίας, όπως το Κίεβο, το Τβερ ή το Νόβγκοροντ, όμως στο τέλος τον τίτλο αυτόν τον έλαβε η Μόσχα, η οποία υπέταξε όλες τις παραπάνω ρωσικές πόλεις (αλλά και όλες τις υπόλοιπες), ενοποιώντας όλη την Ρωσία υπό τον έλεγχο της.

Πολλοί Ρώσοι Τσάροι, οι οποίοι ενοποίησαν την Ρωσία, παντρεύτηκαν Βυζαντινές πριγκίπισσες, όπως π.χ. ο Βλαδίμηρος ο Μέγας την αδερφή του ενδόξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Βασίλειου του Β’ του Βουλγαροκτόνου, ή ο Ιβάν ο Γ΄ ο Μέγας την ανιψιά του τελευταίου ηρωικού Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου Σοφία.

Η Άννα, η σύζυγος του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου και Αυτοκράτορα των Ρωμαίων ήταν πριγκίπισσα Ρωσικής καταγωγής, όπως ακριβώς και η Όλγα η σύζυγος του Έλληνα βασιλιά Γεωργίου του Α’ ήταν και αυτή πριγκίπισσα Ρωσικής καταγωγής.

Στον 21^ο Αιώνα, προσπάθησαν να αναστήσουν το ισλαμικό Χαλιφάτο και να οικειοποιηθούν τον τίτλο του «Χαλίφη» τόσο ο τέως ηγέτης της Αλ Κάιντα Μπιν Λάντεν, όσο και ο τέως ηγέτης του ISIS Μπαγκάντι, αλλά και ο νυν Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.

Το 2020 ο τέως βασιλιάς Χουάν Κάρλος, που αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ισπανία, έξι χρόνια μετά την παραίτησή του από τον θρόνο εν μέσω μιας σειράς σκανδάλων, ήταν ένας δημοφιλής μονάρχης κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του, ο οποίος διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο για την μετάβαση της χώρας στην δημοκρατία (https://www.zougla.gr/kosmos/article/xouan-karlos-apo-dimofilis-monarxis-aftoeksoristos-amavromenos-apo-skandala).

Αντίστοιχα και ο Μπετίνο Κράξι, ο οποίος διατέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας μεταξύ 1983 και 1987, στις αρχές της δεκαετίας του 90 κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε σε παράνομη χρηματοδότηση κομμάτων, καθώς και σε μια σειρά άλλων οικονομικών σκανδάλων και τα ιταλικά δικαστήρια τον καταδίκασαν ερήμην σε φυλάκιση 5,5 ετών.

Ο άλλοτε ισχυρός άνδρας της Ιταλίας επέλεξε να καταφύγει στο Χάμαμετ Τυνησία, παρά να αντιμετωπίσει την Ιταλική Δικαιοσύνη, όπου κι έζησε αυτοεξόριστος στην χώρα αυτή μέχρι και τον θάνατό του (https://flix.gr/news/gianni-amelio-bettino-craxi-hammamet.html).

Εν έτει 1938 ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς, προσέφυγε στην ΚΤΕ αρνήθηκε να συνεχίσει την πληρωμή τοκογλυφικού δανείου που είχαν συνάψει παλαιότερες Ελληνικές κυβερνήσεις, με την Βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Αμέσως, η Βελγική κυβέρνησις προσέφυγε εις το Διεθνές Δικαστήριο της Κ.Τ.Ε. (Κοινωνίας των Εθνών), κατηγορώντας την Εθνική κυβέρνηση της Ελλάδος, για αθέτηση των διεθνών συμβάσεων. Τότε, η κυβέρνησις του Ι. Μεταξά, απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τοιαύτας υποχρεώσεις που εδημιούργησαν άλλοι, διότι θα καταστραφεί ο τόπος και ο λαός.

Ο δε Νομικός εκπρόσωπος της εθνικής κυβερνήσεως της Ελλάδας από την πλευρά του, απέστειλε το κάτωθι υπόμνημα προς το Διεθνές Δικαστήριο:

«Ενίοτε, ημπορεί να υπάρξει μια έκτακτος κατάστασις, η οποία καθιστά αδύνατον δια τας κυβερνήσεις την εκπλήρωσιν των υποχρεώσεών των, προς τους δανειστάς και προς τον Λαόν των.

Οι πόροι της Χώρας, είναι ανεπαρκείς δια να εκπληρώσουν και τας δύο υποχρεώσεις ταυτοχρόνως.

Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνησις το χρέος και την ίδιαν στιγμήν να παρασχεθεί εις τον λαόν η κατάλληλος διοίκησις και αι εγγυημέναι συνθήκαι δια την ηθικήν, κοινωνικήν και οικονομικήν ανάπτυξιν.

Πρέπει να επιλέξει μεταξύ των δύο.

Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμον λειτουργίαν των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της.

Στην περίπτωσιν που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνον την οικονομικήν ζωήν και την διοίκησιν, η Κυβέρνησις είναι υποχρεωμένη να μειώσει, ή και να διακόψει ακόμα την εξυπηρέτησιν του χρέους».

Εν τέλει, δι’ αυτού του «ΟΧΙ», ο Ι. Μεταξάς γλίτωσε την Ελλάδα και τον Λαό από τα νύχια των διεθνών τοκογλύφων (αφου το Δικαστήριο της ΚΤΕ την δικαίωσε τελικά), και άσκησε κοινωνική πολιτική πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της εποχής.

{Και σε συνδυασμό με την εξασφάλιση της εκμεταλλεύσεως του εθνικού μας πλούτου (πετρέλαιο στην περιοχή του Κατακόλου Ηλείας), μέσα σε λίγα χρόνια θα έκανε την Ελλάδα μας οικονομικώς αυτάρκη και ευημερούσα, έτοιμη πλέον να εκπληρώσει τους προαιωνίους εθνικούς της πόθους}.

Βασιζόμενος και επικαλούμενος στο δεδικασμένο της Ελλάδος (1938) του Ι. Μεταξά, το 2003, ο τότε πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίχνερ, διέγραψε και αυτός μονομερώς το δημόσιο χρέος της χώρας του (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/08/blog-post_7.html).

Κούκλες του σεξ χρησιμοποίησαν τόσο οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και πολλοί Ιάπωνες στις μέρες μας.

Τόσο ο Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Λέων Στ’, όσο και ο ηγεμόνας του Κίεβου Γιαροσλάβ απέκτησαν και οι δύο το προσωνύμιο «Σοφός», όπως και ο Σωκράτης στην Αρχαιότητα στην Αθηνά.

Το 146 π.Χ. έπεσε η Αρχαία Ελλάδα (και καταστράφηκε η Κόρινθος), όπως και η Καρχηδόνα (και καταστράφηκε και αυτή), ενώ το 476 μ.Χ. έπεσε (και καταστράφηκε) και η Ρώμη στους βάρβαρους Γερμανούς. 

Πολλοί δικτάτορες στην ιστορία υποστήριξαν ποδοσφαιρικές ομάδες για να αποκτήσουν οι ίδιοι αίγλη, αλλά και για να παραπλανήσουν τους λαούς τους από τα οικονομικά προβλήματα και την τυραννία τους, όπως ο Ερντογάν την Μπακσά Σαχίρ, ο Μουσολίνι την Λάτσιο, ο Χίτλερ την Σάλκε, ο Φράνκο την Ρεάλ Μαδρίτης και  η Απριλιανή χούντα τον Παναθηναϊκό. 

Επί Φίλιππου του Ε’ στην Αρχαία Ελλάδα, πολλοί Έλληνες διάφορων Ελληνικών κρατών (π.χ. των Αιτωλών, της Μακεδονίας, της Αθήνας κ.λ.π.) γίνονταν έμμισθοι πειρατές και λεηλατούσαν τα Ελληνικά νησιά στήνοντας βωμούς στην ασέβεια και την παρανομία.

Αντίστοιχα στις μέρες μας, πολλοί Έλληνες έχουν γίνει αναρχικοί και στήνουν με τις καταστροφικές, αντεθνικές και αντι-Ορθόδοξες πράξεις τους νέους «βωμούς στην ασέβεια και την παρανομία», ενώ πολλοί πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα στηριχθούν ανοιχτά την αθεΐα (ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π.).

Στην Ρωμανία, επί της διακυβέρνησης τόσο της Αυτοκράτειρας Θεοφάνους, όσο και επί της Αυτοκράτειρας Ζωής, της Μακεδονικής δυναστείας, το παλάτι τους είχε γεμίσει με φίλτρα και μαντζούνια τα οποία θα τις κρατούσαν νέες και όμορφες (όπως πίστευε μετέπειτα στην Ουγγαρία η διαβόητη κόμισα Ελίζαμπεθ Μπάθορυ για το αίμα των θυμάτων της), στα οποία ξοδεύονταν αναίτια τεράστια ποσά από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ὁ αιρετικός αρειανός Αυτοκράτορας της Ρωμανίας Ουάλης κάηκε στὴν πυρά από τους εχθρούς του (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/08/blog-post_63.html), όπως και ο τελευταίος βασιλιάς της Ασσυρίας Σαρδανάπαλος. 

Πόλη με το όνομα Νικόπολη υπήρχε στην Αρχαιότητα, τόσο στην Ήπειρο, στην Παλαιστίνη, όπως και στον Δούναβη τον Μεσαίωνα.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέοντας, όσο και ο Στάλιν, οι οποίοι δεν ήταν και οι δύο καθαρόαιμοι ηγέτες των κρατών τους (ο μεν πρώτος ήταν Κορσικανός, ο δε δεύτερος Γεωργιανός), όταν ήταν στην εξουσία (αλλά και πριν) σέβονταν και οι δύο τις μητέρες τους και άκουγαν συχνά τις συμβουλές τους.

Με τον πόλεμο της Κορέας τα έτη 1950-1953, οι Ιάπωνες ζήτησαν στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στο έδαφος τους για προστασία από την κομμουνιστική απειλή με την θέληση τους, όπως ακριβώς και οι Γερμανοί με τον αποκλεισμό του Βερολίνου από την ΕΣΣΔ το 1948, ζήτησαν και αυτοί στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στο έδαφος τους για προστασία από την κομμουνιστική απειλή με την θέληση τους.

Ο Μανασέ Ισραήλ έδωσε χρήματα στον Κρόμβελ στην Αγγλία για να αγοράσει όπλα για τον Αγγλικό Εμφύλιο και να οργανώσει τον στρατό του, με αντάλλαγμα την επιστροφή των εξόριστων από το Αγγλικό Στέμμα Ισραηλιτών στην Αγγλία, καθώς και την επιστροφή των περιουσιών τους, όπως και της παραχώρησης πολιτικών δικαιωμάτων σε αυτούς.

Αντίστοιχα η Βρετανική κυβέρνηση το 1917 και εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξέδωσε την διακήρυξη Μπαλφούρ για να πείσει το ισχυρό Ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη (Ρότσιλντ, Ροκφέλερ), να πιέσει για την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο αυτό υπέρ της Αντάντ.

Όπως και ως αντάλλαγμα για την εφεύρεσή του Ισραηλίτικης καταγωγής Χάιζ Βάισμαν στην Αντάντ, για την παράγωγη Ακετόνης, απαραίτητης για την δημιουργία του μίγματος cordite για ισχυρότερες σφαίρες, την οποία προσέφερε δωρεάν στον Βρετανικό στρατό με αντάλλαγμα την Διακήρυξη Μπαλφούρ (https://davidson.weizmann.ac.il/en/online/sciencehistory/scientific-context-balfour-declaration). 

Ο Αλφρεντ Νόμπελ ο οποίος ήταν επιχειρηματίας παρήγαγε το εκρηκτικό ΤΝΤ το οποίο χρησιμοποιήθηκε εκτενώς σε πολέμους και μάχες (π.χ. την μάχη του Σολφερίνο), όπως και ο Χάιζ Βάισμαν ήταν και αυτός οποίος ήταν επιχειρηματίας παρήγαγε Ακετόνη, απαραίτητη για την δημιουργία του μίγματος cordite για ισχυρότερες σφαίρες, η οποία χρησιμοποιήθηκε εκτενώς σε πολέμους (π.χ. τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο).

Ο Ισραηλίτικης καταγωγής Βενιαμίν Ντρισραέλι έγινε πρωθυπουργος της Μεγάλης Βρετανίας, όπως και ο Ελληνικής καταγωγής Ιμπραήμ ο Παργαλής έγινε Μεγάλος Βεζίρης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Φιλώτας αν και μεγάλωσαν μαζί και ήταν καλοί φίλοι και συνεργάτες αρχικά, σύντομα η σχέση τους χάλασε όταν ο Φιλώτας κατηγορήθηκε από εχθρούς του στον Μέγα Αλέξανδρο ως συνωμότης ενάντια στον θρόνο του, και ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε τελικά την σύλληψη και εκτέλεση του.

Αντίστοιχα, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής και Ιμπραήμ Παργαλής αν και μεγάλωσαν μαζί και ήταν καλοί φίλοι και συνεργάτες αρχικά, σύντομα η σχέση τους χάλασε όταν ο Ιμπραήμ κατηγορήθηκε από την εχθρού του την Ρωξάνη στον Σουλεϊμάν ως συνωμότης ενάντια στον θρόνο του, και ο Σουλεϊμάν διέταξε τελικά την σύλληψη και εκτέλεση του.

Η λεγομένη Ελληνική Λεγεώνα πολέμησε στο πλευρό των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, όπως και η Εβραϊκή Λεγεώνα πολέμησε στο πλευρό των Συμμάχων στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους.

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, κάηκε δύο φορες, μία από τον στρατό του Καίσαρα, τον κατακτητή της Αίγυπτου και μία από τον Άραβα Χαλίφη Ομάρ, το κατακτητή της Ιερουσαλήμ.

Οι Αρχαίοι Βρετανοί έπαιζαν ποδόσφαιρο με ανθρωπινά κεφαλιά, όπως και οι στρατιωτικοί οι οποίοι έριξαν την μοναρχία στο Ιράκ με κεφαλιά της βασιλικής οικογένειας, του πρωθυπουργού της και των υποστηρικτών της.

Στον Μεσοπόλεμο δεν επιτρέπονταν στις ΗΠΑ η είσοδος Ιαπώνων (λόγω της αντιπαλότητας της κυβέρνησης αυτών και των ΗΠΑ), όπως και στις μέρες μας (το 2020), δεν επιτρέπεται στις ΗΠΑ η είσοδος Ιαπώνων (λόγω της αντιπαλότητας των κυβερνήσεων αυτών και των ΗΠΑ).

Πολλοί γονείς διάσημων και διαβόητων πολιτικών προσωπικοτήτων βαπτίστηκαν οι ίδιοι και βάπτισαν τα παιδιά τους «χριστιανούς» (στην ουσία αιρετικούς προτεστάντες), προκειμένου να μπορέσουν οι ίδιοι με αυτά να ενσωματωθούν στις κοινωνίες των χωρών τους (π.χ. ο πατέρας του Βενιαμίν Ντρισραέλι στην Μεγάλη Βρετανία ή ο πατέρας του Κάρολου Μαρξ στην Γερμανία).

Όπως ο Βολτέρος πηγαίνοντας στο εξωτερικό έγινε άθεος και πράκτορας των Άγγλων και όταν γύρισε στην Γαλλία πολέμησε τον Χριστιανισμό, έτσι και ο Κοραής πηγαίνοντας στο εξωτερικό έγινε σχεδόν άθεος και πράκτορας των Γάλλων και όταν γύρισε στην Ελλάδα πολέμησε τον Χριστιανισμό.

Επίσης, όπως ο Βολτέρος πηγαίνοντας στο εξωτερικό έγινε άθεος και πράκτορας των Άγγλων και όταν γύρισε στην Γαλλία πολέμησε την μοναρχία και τους αριστοκράτες στην πατρίδα του (προς όφελος των Άγγλων και με την χρηματοδότηση τους, αφού οι Βρετανοί ήταν θανάσιμοι εχθροί του Γάλλου βασιλιά και των Γάλλων ευγενών).

Αντίστοιχα και ο Σιμών Μπολιβάρ, πηγαίνοντας στο εξωτερικό έγινε πράκτορας των Άγγλων και όταν γύρισε στην πατρίδα του, πολέμησε την μοναρχία και τους Ισπανούς αριστοκράτες στην πατρίδα του (προς όφελος των Άγγλων και με την χρηματοδότηση τους, όπως και την παροχή συμβουλών και μισθοφόρων από αυτούς, αφού οι Βρετανοί ήταν θανάσιμοι εχθροί του Γάλλου βασιλιά και των Γάλλων ευγενών).

Και όπως οι Γάλλοι έστειλαν στρατό και μισθοφόρους στους επαναστάτες των ΗΠΑ υπό τον Ουάσιγκτον κατά των Βρετανών το 1779, βοηθώντας τους να κερδίσουν τελικά την ανεξαρτησία τους από την Μεγάλη Βρετανία, έτσι και οι Βρετανοί  έστειλαν στρατό και μισθοφόρους στους επαναστάτες της Λατινικής Αμερικής υπό τους Μπολιβάρ και Σαν Μαρτίν κατά των Ισπανών , βοηθώντας τους να κερδίσουν τελικά την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία.

Το 1936 ξέσπασε η λεγόμενη «Αραβική Εξέγερση», που στρεφόταν τόσο εναντίον των Βρετανών όσο και των Εβραίων κατοίκων της Παλαιστίνης.

Αντίστοιχα το 2011 η λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», που στρεφόταν εναντίον των διεφθαρμένων Αράβων ηγετών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Ο Αυρηλιανός έσφαξε όλους τους σκύλους στην πόλη Τάνυα από την οργή του, όπως και ο Τζένκινς Χαν στην πόλη που σκοτώθηκε ο εγγονός, ο γιος του Τζόσι.

Ο μεγαλύτερος γιος του Τζένκινς Χαν ο Τζόσι κατηγορούνταν ότι δεν ήταν του Τζένκινς Χαν αλλά του φυλάρχου που είχε συλλάβει αιχμάλωτη την γυναικά του, η οποία ήταν ήδη έγκυος όταν απελευθερώθηκε όπως και ο Πτολεμαίος ο Α’ υποστήριζε ότι κανονικά ο ίδιος δεν ήταν γιος του Λαγού, αλλά του Φίλιππου του Β’, ενώ όταν ο πατέρας του παντρεύτηκε την μητέρα του, αυτή ήταν ήδη έγκυος από τον Φίλιππο.

Η Κλεοπάτρα προσπάθησε ανεπιτυχώς να βοηθήσει τον γιο της Καισαρίωνα με μεταμφίεση σε έμπορο να ξεφύγει από τον στρατό του Οκταβιανού ο οποίος τελικά τον συνέλαβε και τον εκτέλεσε, όπως και η Ζηνοβία προσπάθησε ανεπιτυχώς να περάσει μέσα από τις ρωμαϊκές στρατιές του Αυρηλιανού πάνω σε μία καμήλα μεταμφιεσμένη αλλά αυτός την συνέλαβε τελικά και την αιχμαλώτισε.

Ο νόθος γιος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τελευταίος της δυναστείας των Τημενίδων προδόθηκε και παραδόθηκε από τον προστάτη του Πολυπέρχωντα τελικά στον Κάσσανδρο και εκτελέστηκε, όπως και ο Καισαρίωνας προδόθηκε παραδόθηκε και αυτός τελικά από τον προστάτη του και παιδαγωγό του τον Θεόδωρο τον Ρόδιο στον Οκταβιανό και εκτελέστηκε.

Η Ζηνοβία διαπομπεύτηκε στις πόλεις της Συρίας πάνω σε μία καμήλα, όπως και ο Ανδρόνικος ο Κομνηνός πάνω σε ένα γαϊδούρι.

Όταν ο απελεύθερος γραμματέας του Αυρηλιανού Έρως ο οποίος διέπραξε μία μεγάλη παρανομία, φοβούμενος ότι θα την ανακαλύψει ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός και θα τον εκτελέσει, έφτιαξε ψεύτικα έγγραφα για δήθεν επικείμενες εκτελέσεις Ρωμαίων αξιωματούχων από τον ίδιο, με συνέπεια αυτοί από φόβο να στραφούν ενάντια στον Αυρηλιανό και να τον δολοφονήσουν.

Αντίστοιχα και στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κόμοδο πιο πριν, ο οικονόμος του ο Εκλεκτός, φοβούμενος ότι ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Κόμοδος είχε διατάξει την εκτέλεση του, λέγεται πως έφτιαξε ψεύτικα έγγραφα για δήθεν επικείμενες εκτελέσεις Ρωμαίων αξιωματούχων από τον ίδιο, με συνέπεια αυτοί από φόβο να στραφούν ενάντια στον Κόμοδο και να τον δολοφονήσουν.

Το πτώμα του Έρωτα, του γραμματέα του Αυρηλιανού αφέθηκε να φαγωθεί από τα άγρια θηρία ως εκδίκηση από τους δολοφόνους του (οι ίδιοι που δολοφονήσαν και τον Αυρηλιανό), όπως ακριβώς και οι Ζωροάστρες στην Αρχαία Περσία άφηναν τα πτώματα όσων πέθαναν να φαγωθούν από άγρια θηρία.

Η τρομερή έκρηξη στην Βηρυτό τον Αύγουστο του 2020 παρουσιάζει ορισμένες μεγάλες ομοιότητες με την έκρηξη, το 2011, στο Μαρί της Κύπρου. Θυμίζουμε ότι το 2009 ένα "πλοίο από την Περσία", όπως λέει και το τραγούδι, που μετέφερε επικίνδυνα πυρομαχικά για τη Συρία, ελέγχθηκε από το αμερικανικό ναυτικό στην Ερυθρά Θάλασσα, βρέθηκαν τα πυρομαχικά και επεβλήθησαν μάλιστα κυρώσεις στο Ιράν. Το πλοίο συνέχισε, όμως, την πορεία του και πέρασε ανενόχλητο την διώρυγα του Σουέζ.

Μόνο όταν έφτασε στα ανοιχτά της Κύπρου, οι Αμερικανοί γνωστοποίησαν στην Λευκωσία ότι πρέπει να το συλλάβει επί τη βάσει διαφόρων συμφωνιών που έχει υπογράψει η Κύπρος. Οι κυπριακές αρχές κατέσχεσαν το φορτίο και το αποθήκευσαν στη ναυτική βάση του Μαρί. Δύο χρόνια αργότερα τα πυρομαχικά εξερράγησαν, καταστρέφοντας τις εγκαταστάσεις, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους και προκαλώντας μεγάλη οικονομική ζημιά στο νησί.

Η έκρηξη είχε και τεράστιες πολιτικές συνέπειες για την Κύπρο. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας μετατράπηκε σε "πολιτικό πτώμα". Ολοκλήρωσε μεν τη θητεία του (χωρίς να βάλει υποψηφιότητα επανεκλογής), όμως ο ίδιος και η κυβέρνησή του ήταν στο στόχαστρο των επικρίσεων μέχρι το τέλος ως υπεύθυνοι για την έκρηξη, λόγω πλημμελούς φύλαξης των πυρομαχικών.

Η έρευνα των κυπριακών αρχών απέδωσε την έκρηξη σε ατύχημα λόγω πλημμελούς φύλαξης των εκρηκτικών. Απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο δολιοφθοράς. Το ίδιο και τα κυπριακά ΜΜΕ.

Ιδιαίτερα προεβλήθη τότε ως απόδειξη του συμπεράσματος αυτού το ότι ξένες αντιπροσωπείες επισκέφθηκαν τον τόπο αποθήκευσης των πυρομαχικών και διεπίστωσαν προβλήματα στη φύλαξή τους. Τέτοια προβλήματα σημαίνουν ότι το ατύχημα είναι πιθανότερο, αλλά σημαίνουν όμως και ότι μία δολιοφθορά θα ήταν ευκολότερη.

Αντίθετη ήταν η άποψη ενός Έλληνα αξιωματικού, ειδικού στα εκρηκτικά, που εστάλη να βοηθήσει από την Ελλάδα. Αυτός είχε υποστηρίξει την εκδοχή ότι επρόκειτο για σαμποτάζ. Αναπάντητο παρέμεινε, επίσης, το ερώτημα γιατί η υπερθέρμανση των πυρομαχικών οδήγησε σε έκρηξη όχι ντάλα μεσημέρι, όπως κανείς θα περίμενε φυσιολογικά, αλλά ξημερώματα σχεδόν, την ψυχρότερη στιγμή του 24ώρου δηλαδή. Πολύ αργότερα και μετά την αποχώρησή του ο Δημήτρης Χριστόφιας θα έθετε με ερωτηματικό το ενδεχόμενο η έκρηξη να οφειλόταν σε σαμποτάζ.

Ας σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Αούν δήλωσε ότι η έρευνα για την έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού εξετάζει και το σενάριο της δολιοφθοράς. «Η αιτία δεν έχει ακόμη διακριβωθεί. Υπάρχει η πιθανότητα εξωτερικής ανάμειξης μέσω μιας ρουκέτας, μιας βόμβας ή άλλης ενέργειας», δήλωσε ο πρόεδρος, προσθέτοντας:

«Ζήτησα από το Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να μας δώσει τις αεροφωτογραφίες για να διαπιστώσουμε αν υπήρξε αεροσκάφος ή πύραυλοι», διευκρινίζοντας ότι αν το Παρίσι δεν ανταποκριθεί, τότε ο Λίβανος θα ζητήσει από άλλες χώρες να το πράξουν (https://slpress.gr/diethni/apo-to-mari-sti-viryto-didymes-istories-to-idio-erotimatiko/).

Στην Μεσαιωνική Ιταλία, πριν από αιώνες, η βουβωνική πανώλη, αλλιώς γνωστή ως ο Μαύρος Θάνατος, πέρασε από την Ευρώπη, σκοτώνοντας το ένα τρίτο του πληθυσμού της ηπείρου εκείνη την εποχή. Προερχόμενη από την Ασία, η ασθένεια έφτασε στην Ιταλία κατά τα τέλη του Μεσαίωνα και εξαπλώθηκε από εκεί στον βορρά.

Σήμερα γνωρίζουμε, όπως γνώριζαν και οι Ιταλοί τον Μεσαίωνα, ότι ένα ποτό μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην ανακούφιση των προβλημάτων κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας.

Tα «παράθυρα κρασιού», ή το buchette del vino της Τοσκάνης είναι ακριβώς αυτό: μικρά ανοίγματα στους τοίχους των οινοποιείων και των καταστημάτων μέσα από τα οποία οι έμποροι εξυπηρετούσαν τους πελάτες τους κρατώντας την απαιτούμενη κοινωνική απόσταση ασφαλείας. Τα παράθυρα του κρασιού «εγκαινιάστηκαν» για πρώτη φορά γύρω στο 1600 αλλά έμειναν αναξιοποίητα για αιώνες μετά το πέρας της πανώλης, μέχρι την εποχή του κορωνοϊού.

«Ο καθένας περιορίζεται στο σπίτι του για δύο μήνες και μέχρι τη στιγμή που η κυβέρνηση θα επιτρέψει ένα σταδιακό άνοιγμα», αναφέρει η ιστοσελίδα του Wine Window Association. «Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, ορισμένοι επιχειρηματίες έχουν γυρίσει πίσω το ρολόι και χρησιμοποιούν τα "παράθυρα" για να διανέμουν ποτήρια κρασί, φλιτζάνια καφέ, ποτά, σάντουιτς και παγωτά - όλα χωρίς μικρόβια, χωρίς επαφή!»

Σύμφωνα με τον Matteo Faglia, πρόεδρο του Wine Window Association, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να χτυπήσουν τα μικρά ξύλινα παντζούρια και μετά από λίγο να τους παραδοθούν μπουκάλια με τα καλύτερα κρασιά της Ιταλίας. Όπως αναφέρει τα «παράθυρα κρασιού» σταδιακά καταργήθηκαν και ορισμένα «χάθηκαν για πάντα» στις πλημμύρες του 1966 (https://www.ethnos.gr/kosmos/118932_parathyra-toy-krasioy-mia-skoteini-paradosi-anabionei-stin-italia-ta-hronia-toy).

Τόσο ο Τότο Ρίινα, το αφεντικό της μαφίας στην Σικελία και στην Ιταλία την δεκαετία του 1990, όσο και Πάμπλο Εσκομπάρ στην Κολομβία την δεκαετία του 1990 κήρυξαν και οι δύο πόλεμο στις κυβερνήσεις των κρατών τους εξαπολύοντας εναντίον τους ακόμα και βομβιστικές επιθέσεις, αλλά στο τέλος ηττήθηκαν και η δράση τους καταστάληκε με τον ίδιο βίαιο τρόπο που οι μαφιόζοι αυτοί χρησιμοποίησαν έναντι του κράτους.

Δύο μεγάλες βιβλιοθήκες υπήρξαν στην Αρχαιότητα, αυτή της Αλεξάνδρειας και αυτή της Περγάμου.

Στον Μεσαίωνα, οι ιππότες προκαλούσαν σε μονομαχία με το πέταγμα των γαντιών από την πανοπλία τους (όπως γινόνταν και με κανονικά γάντια στην νεότερη ιστορική περίοδο), ενώ αυτοί ήταν ευγενείς με τις γυναίκες, είχαν δικό τους κωδικό ηθικής, εκαναν συχνά επίδειξη θάρρους, και είχαν τάση για περιπέτειες και απόκτηση νέων εδαφών.

Αντίστοιχα και στην νεότερη ιστορική περίοδο οι καουμπόηδες και αυτοί σε μονομαχία, ενώ αυτοί ήταν ευγενείς με τις γυναίκες, είχαν δικό τους κωδικό ηθικής, εκαναν συχνά επίδειξη θάρρους, και είχαν τάση για περιπέτειες και απόκτηση νέων εδαφών.

Τόσο ο τύραννος Φάλαρις, όσο και εφευρέτης Γκιλοντίν σκοτώθηκαν και οι δύο από τις ίδιες τις εφευρέσεις τους (τον φλεγόμενο χάλκινο ταύρο του ο πρώτος και την γκιλοτίνα ο δεύτερος).

Τόσο οι Σάρδεις, όσο και η Φιλαδέλφεια καταστράφηκαν και οι δύο από σεισμό την περίοδο της ηγεμονίας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου και ανοικοδομήθηκαν και οι δύο από αυτόν.

Στον 21^ο Αιώνα υπάρχουν ακόμα γυναίκες πολεμίστριες, όπως οι Τσετσένες ελεύθερες σκοπεύτριες, αλλά και οι Κούρδισες αντάρτισσες.

Οι ηρωικοί Μακεδονομάχοι Παύλος Μέκκας, Κόττας και Νάτσης, με τους ηρωικούς θανάτους τους (τα έτη 1904, 1905 και 1904 αντίστοιχα), ενέπνευσαν πολλούς Έλληνες πατριώτες να εισέλθουν στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας για να την ελευθερώσουν τόσο από τους Τούρκους, όσο και Βουλγάρους τυράννους της.

Οι σύντροφοι του ηρωικού Παύλου Μελά, έκοψαν το κεφάλι του όταν αυτός σκοτώθηκε από τουρκική περίπολο, ώστε από την μία να μην αναγνωριστεί ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού, αλλά και για να μην μαγαριστεί (παλουκωθεί το κεφάλι του από τους Τούρκους), ενώ κάποιοι υποστηρίζουν ότι για τον ίδιο λόγο βρέθηκε ακέφαλο το σώμα του ηρωικού τελευταίου Αυτοκράτορα της Ρωμανίας Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Πολλοί τύραννοι στην Αρχαία Ελλάδα (π.χ. ο Πεισίστρατος), όπως και μονάρχες της Ελληνιστικής περιόδου είχαν προσωπική φρουρά, όπως και ο πρώτος βασιλιάς της Ρώμης Ρωμύλος (300 εφίππους Celeres), αλλά και ο πρώτος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αύγουστος (τόσο τους Πραιτοριανούς, όσο και την έφιππη γερμανική φρουρά του, τους Corporis Custodes).

Τόσο κατά την Συνομωσία του Κατιλίνα, όσο και κατά την Συνομωσία του Πείσωνα, ο Κάτων και ο Νέρωνας αντίστοιχα απέκλεισαν την Ρώμη με στρατό για ανακρίσεις και την εύρεση υπόπτων με ανακρίσεις, εν είδει «στρατιωτικού νόμου», έτσι ώστε να μην ξεφύγει κάνεις ύποπτος.

Ο Spiculus, ο Ρωμαϊκής καταγωγής της γερμανικής φρουράς του Νέρωνα, σκοτώθηκε από τον ανδριάντα του Νέρωνα που έριξε ο Ρωμαϊκός λαός πάνω του, όπως ακριβώς και πολλοί σκοτώθηκαν κατά την πυρκαγιά του Λονδίνου του 1666, όταν ένα άγαλμα της Θεοτόκου έπεσε πάνω τους.

Επίσης και το άγαλμα του Θεαγένη έπεσε πάνω σε έναν εχθρό του που το έβριζε, όπως έπεσε και το άγαλμα της Πανάγιας μας πάνω σε πολλούς Λονδρέζους στην μεγάλη πυρκαγιά του 1.666 μ.Χ. στο Λονδίνο.

Οι ηρωικές Σουλιώτισσες έπεσαν το 1803 στον γκρεμό του Ζάλογγου με τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χεριά των Τούρκων, όπως ακριβώς και οι ηρωικές γυναίκες της Νάουσας έπεσαν το 1822 στον ποταμό της Αράπιτσας με τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων.

Ο Πυθέας πραγματοποίησε ταξίδια στην Βρετανία και την Ισλανδία, όπως και Εύδαμος πραγματοποίησε δύο ταξίδια στις Ινδίες και στον Ατλαντικό κοντά στο Μαρόκο, πολλούς αιώνες πριν τις Πορτογαλικές εξερευνήσεις.

Στην ναυμαχία του Diu, οι Πορτογάλοι με μηχανήματα αρπάγων ακινητοποιήσαν τα πλοία του Οθωμανο-Αιγυπτιακού στόλου νικώντας τον, όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι με την χρήση του κόρακα, ακινητοποιήσαν τα πλοία του Καρχηδονιακού στόλου στην ναυμαχία στις Αιγάδες Νήσους νικώντας τον.

Η απαγωγή της Ωραίας Ελένης (https://www.mixanitouxronou.gr/i-kafti-zoi-tis-oreas-elenis-tou-menelaou-12-chronon-tin-eklepse-o-xadeflos-tis-ke-stin-tria-ekane-pente-pedia/) από τον διεφθαρμένο και ακόλαστο Τρώα πρίγκιπα Πάρη προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο ύστερα από έκκληση του συζύγου της Μενέλαου, με τελικό αποτέλεσμα την κατάληψη της πόλης από τον στρατό των Ελληνων μετά από 10 χρόνια πολιορκίας από τον δόλο του Οδυσσέα (δηλαδή το σχέδιο του Δούρειου Ίππου), την απελευθέρωση της Ελένης, καθώς και τον θάνατο του δειλού Πάρη με βέλος.

Αντίστοιχα και η απαγωγή της πανέμορφης ανιψιάς του Επισκόπου Σεραφείμ της Λάρισας από έναν διεφθαρμένο και ακόλαστο καθολικό Φραγκο ιερέα (που διοικούσε την πόλη στο όνομα της χήρας του Luis Fadricue, Ελένης Κατακουζηνού), προκάλεσε ύστερα από έκκληση του Επισκόπου κοινή εκστρατεία των Ελληνων της περιοχής και του Οθωμανού Σουλτάνου Βαγιαζήτ του Α’ στα Σάλωνα και την κατάληψη της, μετά από 12 χρόνια πολιορκίας, από δόλο.

Ο δε διεφθαρμένος ιερέας σκοτώθηκε από έναν κάτοικο της πόλης ενώ προσπαθούσε να το σκάσει (όπως λέγεται ότι πέθανε ο Αθηναίος στρατηγός Κλέων στην μάχη της Αμφίπολης, σύμφωνα πάντα με τον Θουκυδίδη), ενώ η ατυχή κοπέλα είχε σκοτωθεί από τον διεφθαρμένο ιερά πιο πριν ο οποίος την πέταξε στον γκρεμό από την κορυφή του κάστρου (γνωστό στις μέρες μας ως το κάστρο της «Ωριάς»-https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A9%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82).

Με επέκταση του κράτους του Μεγάλου Αλεξάνδρου ιδρύθηκε ο πρώτος δρόμος του Μεταξιού που επεκτάθηκε στην συνέχεια από τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς.

Το 39 μ.Χ., ο Καλιγούλας θέλοντας να ξεπεράσει τον Ξέρξη που κάποτε γεφύρωσε με πλοία στη σειρά το στενό του Ελλησπόντου, έκανε το ίδιο γεφυρώνοντας την απόσταση ανάμεσα στις Βαΐες και τον μόλο των Ποτιόλων, (κόλπος της Νάπολης) συγκεντρώνοντας 4.000 πλοία και δένοντας τα σε διπλή σειρά. Ύστερα στολίστηκε, ανέβηκε σε ένα άλογο και πηγαινοερχόταν επί δυο μέρες πέρα δόθε, με τον κόσμο να τον χειροκροτάει.

Η απόλυτη προσβολή του Καλιγούλα όμως προς την αριστοκρατία και τους θεσμούς της Ρώμης ήταν η απόφαση του να εγκαταλείψει την πόλη και να μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου που την συγκεκριμένη εποχή ήταν μια από τις πολιτισμικές μητροπόλεις του αρχαίου κόσμου.

Με αυτό τον τρόπο μηδένιζε και εξόντωνε πολιτικά την Σύγκλητο που για αιώνες εξουσίαζε την Ρώμη ενώ πολιτική επιρροή έχαναν και άλλοι θεσμοί όπως η Πραιτοριανή φρουρά. Οι προκλήσεις είχαν πλέον ξεπεράσει κάθε όριο. Η συνωμοσία και η εξόντωση του Καλιγούλα ήταν θέμα χρόνου.

Με τον ίδιο τρόπο δολοφονικέ και ο εξίσου τυραννικός Βυζαντινος Αυτοκράτορας Κώνστας Β’, ο οποίος ήθελε να μεταφέρει την πρωτεύουσα του από την Πόλη στην Ρώμη ή στις Συρακούσες στην Σικελία (ενώ και ο Αντώνιος που ήθελε να μεταφέρει την Ρωμαϊκή πρωτεύουσα στην Αλεξάνδρεια είχε εξίσου κακό τέλος).

Ο Francis Almeida μετά την ναυμαχία του Diu, εκτέλεσε τους περισσοτέρους αιχμάλωτους του εξαιτίας του θανάτου του γιου του σε αυτή, καίγοντας τους ζωντανούς (σαν την Ζαν Νταρκ παλαιοτέρα), κρεμώντας τους (όπως έκανε και ο Καλιγούλας με τον έναν άνθρωπο του λαού, ο οποίος είχε πει ότι θα έδινε ακόμα και την ζωή του για να γίνει καλά από την αρρώστια του) ή ανατινάζοντας τους βάζοντας του μπροστά σε κανονιά που εκπυρσοκροτούσαν, όπως έκαναν και πολλοί άλλοι στρατηγοί στην διάρκεια της ιστορίας.

Έτσι λόγου χάριν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός πολλούς εχθρούς του τους ανατίναζε με κανόνια ή πάνω σε βαρέλια πυρίτιδα ζωντανούς.

Τα πιο διάσημα άλογα της ιστορίας ήταν ο Βουκεφάλας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Δόρκωνας (Γαζέλα) του ένδοξου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ηράκλειου, το άλογο που ο Ιούλιος Καίσαρας ίππευε στις εκστρατείες του, ο Ινκιτάτους του Καλιγούλα, ο Βόλουκρις του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Βέρου, όπως και η Γιάτα, το άλογο του Αδόλφου Θιέρσου (https://www.newsit.gr/mia-stagona-istoria/diasima-aloga-tis-istorias/2780741/).

Ο φίλος του Αυτοκράτορα Τιβέριου Marcus Cocceius Nerva αυτοκτόνησε σε μία ένδειξη διαμαρτυρίας για τις πολιτικές και την τυραννία του Αυτοκράτορα αυτού (https://en.wikipedia.org/wiki/Marcus_Cocceius_Nerva_(jurist)), όπως και η Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε με δηλητήριο, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την Γερμανική Κατοχή.   

Η μη επιστράτευση των κάτοικων της Πόλης και της Μικράς Ασίας, όπως και η υπερβολική αυτοπεποίθηση για την νίκη έναντι των αντίπαλων (Σταυροφόρων και Τούρκων αντίστοιχα), επέφερε τελικά την ήττα και την υποχώρηση των Ελλήνων από την Πόλη το 1204 και την Μικρά Ασία το 1922.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η απολυτή καταστροφή, σφαγή των κάτοικων και λεηλασία της Πόλης από τις ορδές των Σταυροφόρων το 1204, όπως και της Σμύρνης το 1922, ενώ μεγάλο μέρος της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ελίτ κατέφυγε στην Νίκαια και την κυρίως Ελλάδα αντίστοιχα μετά την ήττα αυτή.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, η πολιτική ηγεσία (που ήταν και στις δύο περιπτώσεις δυτικόφιλη), η οποία καταπίεζε τους Έλληνες ήταν υπεύθυνη για την μη οργάνωση της άμυνας της περιοχής, ενώ μόλις είδε τους εχθρούς να έρχονται το έσκασε με δείλια αφήνοντας τους Έλληνες των περιοχών αυτών εύκολη λεία στα χέρια των εχθρών τους (Αλέξιος Γ’ και Ε’ στην Πόλη, Στεργιάδης σε Σμύρνη και Μικρά Ασία).

Τέλος, τόσο στην Πόλη το 1204, όσο και στην Μεγάλη Ελλάδα το 1922, είχαν ληφθεί χρήματα μέσω ληστρικών δάνειων από διεθνείς τοκογλύφους και τραπεζίτες χωρίς την σύμφωνη γνώμμη του Ελληνικού λαού, τα οποία αυτοί περίμεναν να πάρουν πίσω με όλους τους τόκους τους (από τον Ιταλό Μάρκο Σανούδο το 1204, από Βρετανούς τραπεζίτες το 1920).

Στην περίπτωση δε που αποικιακές κατακτητικές εταιρείες ιδιωτών χρεοκοπούσαν, τότε τις εξαγόραζε το Βρετανικό κράτος μαζί με τα εδάφη, τις αποικίες και τον στρατό τους, όπως ακριβώς έκανε τελικά και στην Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, όπως ακριβώς στις μέρες μας εξαγόρασαν όλες τις φαλιρισμένες από την οικονομική κρίση του 2008 τράπεζες και τις μετοχές τους από ιδιώτες.

Μερικοί από τους 11 μεγαλύτερους κρυμμένους θησαυροί στην Ελλάδα που ακόμη αναζητούνται θεωρούνται ο θησαυρός του Αλή Πασά, Η γουρούνα με τα εφτά χρυσά γουρουνάκια, ο θησαυρός του πλουσιότερου Τούρκου του Μοριά, τα κλοπιμαία του λήσταρχου Παπακυριτσόπουλου, ο θησαυρός του Πύρρου στην Ήπειρο, ο θησαυρός του Λύκου στην Πελοπόννησο, λίρες των Βρετανών στην Ήπειρο (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6957238_oi-11-megalyteroi-krymmenoi-thisayroi-stin-ellada-poy-akomi-anazitoyntai).

Στην Φθιώτιδα έχουν την δική τους ιστορία για έναν λήσταρχο, τον Παπακυριτσόπουλο, ο οποίος όχι μόνο κατάφερε και έκλεψε πολλά πανάκριβα λάφυρα, αλλά μάλιστα τα έθαψε κάπου στο βουνό Οίτη.

Στην Ροδόπη, οι κατοικοι της γνωρίζουν όχι μία, αλλά τρεις ιστορίες για κρυμμένους θησαυρούς.

Οι θησαυροί σχετίζονται με τον Καρά Αλή, τον Πέτκόφ και τον Βαλσάμ Βοεβόδα.

Αναφορικά με τον πρώτο, υπάρχει ο μύθος πως ο Καρά Αλή κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας συγκέντρωσε χρυσαφικά, λίρες και ασημικά από ληστείες  τα φόρτωσε σε εφτά καμήλες και τα έβαλε μέσα σε μία σπηλιά κάπου στην Ροδόπη. Ο θρύλος λέει πως ο Καρά Αλή έφραξε την είσοδο με έναν τεράστιο βράχο, με αποτέλεσμα όσοι βλέπουν σήμερα σπηλιά με βράχο στην Ροδόπη να τους μπαίνουν ιδέες.

Όσον αφορά τον Πέτκοφ, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που αναζητούν τα ξυλοκιβώτια γεμάτα κοσμήματα και λίρες του κομιτατζή.

Σχετικά με τον κλέφτη Βαλσάμ Βοεβόδα, αυτός έζησε και ενέργησε στην Κομοτηνή, με αποτέλεσμα πολλοί ντόπιοι να πιστεύουν πως κάπου έχει κρύψει την αμύθητη περιουσία του που έχει βγάλει από τις ληστείες. Και κάπως έτσι ξεχύνονται στα βουνά.

Στην Πελοπόννησο ο πιο φημισμένος θησαυρός σχετίζεται με τον λήσταρχο Λύκου ή Λύγγου, από την εποχή της Τουρκοκρατίας.

Σύμφωνα με παλιό δημοσίευμα του arkadia press  ο λήσταρχος Λύγγος τον 19ο αιώνα έκρυβε ανεκτίμητα χρηματικά ποσά (σε χρυσό) σε υπόγειες στοές του Μαίναλου, κι από την άλλη ο καπετάν Πέρδικας (του ΕΛΑΣ-Ελληνικού Απελευθερωτικού Στρατού- από τα κατοχικά στρατεύματα) έκρυψε εκεί χρυσές λίρες.

Το καλοκαίρι του 2000, δύο Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες με καταγωγή από Αρκαδία και Λακωνία αντίστοιχα είχαν φέρει ένα ειδικό και πανάκριβο ηλεκτρομαγνητικό μηχάνημα από τις ΗΠΑ με υπερσύγχρονο Scanner. Έψαξαν στο Μαίναλο, αλλά δεν βρήκαν απολύτως τίποτα.

Πολλοί πιστεύουν πως ο θησαυρός του Κιαμίλ-μπέη, ο οποίος ήταν ο πασάς της Κορίνθου και ο πλουσιότερος Τούρκος του Μοριά, οποίος έμεινε στα αζήτητα, όταν κατά την επανάσταση συνελήφθη και φυλακίστηκε.

Η αξίας της περιουσίας του σύμφωνα με οθωμανικά έγγραφα από το 1800 υπολογίζεται στα 500 εκατομμύρια, ενώ κάτοικοι του Κιάτου θεωρούν πως η περιοχή τους είναι και η επικρατέστερη για την εύρεση αυτού του θησαυρού. Φυσικά και δεν έχουν βρει απολύτως τίποτα.

Στην ίδια περιοχή, οι επίδοξοι Ιντιάνα Τζόουνς του σήμερα, αναζητούν πέρα από τον θησαυρό του Κιαμίλ Μπέη και το αυτοκρατορικό ξίφος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, πάνω στο οποίο υπάρχουν μεγάλες πολύτιμες πέτρες.

Εξίσου σπουδαίος θεωρείται και ο θησαυρός του Αλή Πασά.

Λέγεται πως μετά τους πολέμους του βασιλιά στην Ιταλία, ο Πύρρος κατάλαβε πως η ώρα που θα χάσει την ζωή του σε κάποια μάχη δεν αργεί και έτσι διέταξε να θαφτούν όλα του τα πλούτη σε κάποιο βουνό κοντά στην Πρέβεζα, όπως εκαναν και ο Αττίλας και ο Τζένκινς Χαν μετέπειτα όταν κατάλαβαν και αυτοί ότι πλησιάζει και το δικό τους τέλος.

Ο Αββασίδης Χαλίφης Χαρούν Αλ Ρασίντ, είχε λέγεται και σεξουαλικές σχέσεις με τον Μεγάλο Βεζίρη και φίλο του Τζαφάρ Βαρμακίδη, όπως και ο Οθωμανός Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής με τον δικό του φίλο και Μεγάλο Βεζίρη, Ιμπραήμ Παργαλή.

Επίσης, λέγεται ότι ο Χαρούν Ελ Ρασίντ εμφανίζονταν πολλές φορές δημοσιά μεθυσμένος, όπως και ο τύραννος Φλάβιος Φωκάς στην Ρωμανία, ενώ ο Χαρούν Ελ Ρασίντ διέταξε την εκτέλεση του φίλου του Τζαφάρ Βαρμακίδη μεθυσμένος, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος σκότωσε τον φιλο του τον Κλείτο μεθυσμένος. 

Τόσο ο Τούρκος Πάσας Άχμεντ Τσεβνέτ τον 19^ο Αιώνα, όσο και οι Τούρκοι πολιτικοί και ιδεολόγοι Άχμεντ Νταβούτογλου και Φετουλάχ Γκιουλεν στις μέρες μας, πιστεύουν ότι όλες η μη τουρκικές μουσουλμανικές εθνότητες της Τουρκίας μπορούν να ενωθούν σε ένα ενιαίο κράτος υπό το ισλάμ και έναν κοινό χαλίφη.

Τόσο οι φανατικοί ειδωλολάτρες Ρωμαίοι Αυτοκράτορες, όπως και οι Οθωμανοί Σουλτάνοι (όπως και οι Νεότουρκοι), αλλά και ο ISIS στις μέρες μας σταύρωναν τους Χριστιανούς με τεράστιο μίσος.

Οι σιίτες δέχονται ως μονούς νόμιμους ηγέτες και αλάθητους τους αρένες ιμάμηδες απογόνους του Αλί, του πρώτου ξαδερφού του Μωάμεθ (συγκεντρώνοντας όλη την πολιτική και πνευματική εξουσία της γης στα χέρια του), όπως ακριβώς οι καθολικοί πιστεύουν για τον παπά της Ρώμης και τους διαδόχους τους.

Τόσο ο Ζαρκάουι, όσο και ο Μπαγκάντι του ISIS είχαν ως πρότυπο τους τον αδίστακτο Νουρεντίν Ζένγκι, ο οποίος ξεκίνησε την ίδρυση του κράτους του με την κατάληψη της Μουσούλης (την πρώτη πόλη που κατέλαβε ο ISIS το 2014, λόγο πριν ανακηρύξει το «χαλιφάτο» του), το οποίο έφτανε από εκεί ως και το Αλέπο της Συρίας, όπως ακριβώς και ο ISIS στην μέγιστη ακμή του.

Οι σφαγές που διέπραξαν η ισλαμική GIA στην Αλγερία, της Σαχάμπ στην Σομαλία, της AQAB στην Υεμένη, όπως και του ISIS σε Συρία και Ιράκ, όπως και η βίαια επιβολή του ισλαμικού νομού στους πολίτες των περιοχών αυτών, έστρεψαν τους πολίτες αυτους εναντίον τους, κάτι που συνέβαλε σημαντικά στην τελική ήττα τους.

Η AQAB στην Υεμένη εκτέλεσε γυναίκες ως δήθεν «μάγισσες», όπως ακριβώς έκανε και η Ιερά Εξέταση στην Δυτική Ευρώπη στον Μεσαίωνα.

Ο Μπαγκάντι στην διάρκεια της φυλάκισης του το 2004 στην Μπούκα, θεωρούνταν από τους συγκρατουμένους του ως απόμακρος, λόγω του φανατισμού και της μυστικοπάθειας του, όπως ακριβώς και Χίτλερ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θεωρούνταν απόμακρος από τους συμπολεμιστές του λόγω του ακραίου εθνικισμού του.

Ο Χατζί Μπακρ θεωρείται για τον Μπαγκάντι όπως ο Χίμλερ για τον Χίτλερ, γιατί και αυτός ήταν «Υπουργός» του Μπαγκάντι, αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του, αλλά και εκτελεστής ολων των εχθρών του, όπως και η Γκεστάπο του Χίτλερ.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είχε συγγράψει το λεγόμενο «Σχέδιο» (http://alophx.blogspot.com/2020/06/al-tawqa.html) για να περιγράψει την στρατηγική της για την κατάκτηση του κόσμου, όπως ακριβώς και ο ISIS συνέγραψε το «Στρατηγικό Σχέδιο» για την κατάκτηση της Συρίας και του Ιράκ.

Τον τάφο του Ομειάδης χαλίφη Σουλεϊμάν, ο οποίος πολιόρκησε ανεπιτυχώς την Πόλη στην Α’ Αραβική πολιορκία της, συλήθηκε τόσο από τους Αββασίδες αντιπάλους του, όσο και από τον ISIS στις μέρες μας.

Τόσο οι Μογγόλοι (του Τζένκινς Χαν, των διαδόχων του και ο Ταμερλάνος π.χ. στην Βαγδάτη), όπως και Σαούντ στην Κερμπάλα (http://alophx.blogspot.com/2020/02/isis_12.html), οι Ταλιμπάν σε πόλεις του Αφγανιστάν, αλλά και ο ISIS στις μέρες μας σε πολλές πόλεις του Ιράκ και της Συρίας, κατέστρεψαν ολοσχερώς ολόκληρες πόλεις και χωριά σφάζοντας όλους τους κάτοικους τους, όπως ακριβώς έκαναν και οι Γάλλοι ηγέτες το 1789, ο Χίτλερ, ο Λένιν, ο Στάλιν ή ο Μάο.

Τόσο ο μουσουλμανισμός, όσο και ο ιουδαϊσμός (ο πρόγονος της μόνης αληθινής Πίστης, του Ορθοδόξου Χριστιανισμού), γεννήθηκαν σε κοινωνίες χωρίς γραπτή νομοθεσία και κράτος, όπου κάθε φυλή είχε τα δικά της ήθη, νόμους και έθιμα.

Έτσι, οι ιδρυτές αυτών (π.χ. ο Μωυσής και ο Δαβίδ χάριτι Θεού στο Αρχαίο Ισραήλ ή ο Μωάμεθ μονός του στην Αραβία), για να φτιάξουν κράτος, επικαλέστηκαν και χρησιμοποίησαν μία ευρύτερη θρησκευτική ταυτότητα για να ενώσουν όλες αυτές τις φυλές.

Για τον λόγο αυτό, θεσμοθετήθηκαν νόμοι, οι οποίοι θα ξεπερνούσαν την φυλετική ταυτότητα και διάφορες, ενώ εισήγαγαν κανονισμούς για την κοινωνική λειτουργία του κράτους, οι οποίοι περιείχαν τα πάντα, τόσο για το θεσμικό δίκαιο, όσο και την κοινωνική και πολιτική διοργάνωση ή ακόμα και την διεξαγωγή πολέμων.

Το Χοραζάν, όπως και η Ιαπωνία ονομάστηκαν και οι δύο ως χώρες του «Ανατέλλοντος Ηλίου».

Ο Αμπού Καλίντ, ο εχθρός του ISIS, εξοντώθηκε από έκρηξη βόμβας από αυτόν το 2014, όπως ακριβώς και ο εχθρός των Ταλιμπάν, ο πολέμαρχος Μασούντ, εξοντώθηκε από αυτούς με έκρηξη βόμβας το 2001.

Ο Λένιν όταν κατέλαβε την εξουσία απέκτησε ξοδεύοντας χρήματα του Ρωσικού λαού στην απόκτηση και συλλογή Ρολς Ρόις (είχε συνολικά 30), όπως και πολλοί άλλοι κομμουνιστές δικτάτορες μετά από αυτόν, ξόδεψαν πολλά χρήματα των λαών τους για τις συλλογές τους (π.χ. ο Κάστρο στην Κούβα για ακριβά ρολόγια και πούρα).  

Η πόλη της Βηρυτού στην οποία συνέβη μεγάλη έκρηξη στο λιμάνι της τον Αύγουστο του 2020, βρίσκεται στον 33ο παράλληλο κύκλο της Γης, στον ίδιο παράλληλο όπου βρίσκονται Ιαπωνικές πόλεις της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, όπου το 1945  συνέβησαν εκρήξεις πυρηνικών βομβών από ρίψεις ατομικών όπλων από τις ΗΠΑ σε αυτές.

Το 66 μ.Χ. ιδρύθηκε από τους Ρωμαίους το Λονδίνο, ενώ το 1.666 μ.Χ. κάηκε ολοσχερώς με την μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου, όπως ακριβώς και η Ρώμη κάηκε ολοσχερώς από την πυρκαγιά που έβαλε σε αυτή ο διαβόητος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρωνας το 64 μ.Χ.

Οι ιερείς της Αρχαίας Βαβυλώνας στην Μεσοποταμία, πίστευαν ότι απλοί άνθρωποι κατάγονταν από τα ζώα-κτήνη (και όχι φυσικά οι ίδιοι, οι μονάρχες, οι ευγενείς της χώρας αυτής ή οι δήθεν «θεοί» τους, οι οποίοι είχαν φυσικά δήθεν «θεϊκή καταγωγή»), όπως και ο Δαρβίνος μετέπειτα.

Υπήρχε μυστικοί συνωμοτική οργάνωση με την ονομασία «Μαύρη Χείρα» (Black Hans) στην Σερβία, όπως και μία μυστικοί συνωμοτική οργανώσιμε την ονομασία «Λευκή Χείρα» (White Hans)) στην ίδια χώρα,   όπως υπήρχε και μία μυστικοί συνωμοτική οργάνωση με το όνομα «Τάγμα της Ιεράς Χειρός» στις ΗΠΑ.

Τόσο ο Κυπριακής ήρωας Τάσος Ισαάκ, μαζί με τον Κύπριο Σολωμό Σολωμού, δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους και οι δύο για τις  διαμαρτυρίες τους για την παράνομη τουρκική κατοχή του Βόρειου μέρους του πάντα Ελληνικού αυτού νησιού.

Αντίστοιχα και ο Βορειοηπειρώτης ήρωας Αριστοτέλης Γκούμας, μαζί με τον επίσης Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνο Κατσιφό, δολοφονήθηκαν από τους Αλβανούς και οι δύο για τις  διαμαρτυρίες τους για την παράνομη Αλβανική κατοχή της πάντα Ελληνικής περιοχής της Βορείου Ηπείρου.

Ο  πρώην Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Γιασάρ Γιακίς προχώρησε σε δηλώσεις οι οποίες θα προκαλέσουν την οργή του καθεστώτος της Άγκυρας καθώς όπως αναφέρει στην Ahval, πως η τρέχουσα κατάσταση της Τουρκίας στην κρίση της Ανατολικής Μεσογείου μοιάζει με την κατάσταση που αντιμετώπισε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο του 1912.

Ο πρώην ΥΠΕΞ με τον γλαφυρό αυτό τρόπο θέλει να υπενθυμίσει ότι ο πόλεμος τελείωσε με καταστροφή για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία έχασε πάνω από το 80% των ευρωπαϊκών εδαφών της και το 70% του ευρωπαϊκού πληθυσμού της και θεωρεί πως η Τουρκία βρίσκεται σε παρόμοια μειονεκτική θέση.

Και στις μέρες μας, οι Τούρκοι με τον Ερντογάν είναι εναντίον ολων Ελληνων, Κυπρίων, Βουλγάρων, Αρμένιων, Λιβυκών, Αιγυπτίων, Σύρων, Ιρακινών, όπως και με τους Νεότουρκους λίγο πριν τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, ήταν εναντίον ολων, π.χ. των Ελληνων, των Βουλγάρων, των Σέρβων, ή των Μαυροβουνίων.

Η Ολυμπιακή εκεχειρία παραβιάστηκε στην Αρχαιότητα δύο φορές.

Αρχικά από τους Σπαρτιάτες, το  421 π.Χ., όταν οι Σπαρτιάτες κατέλαβαν το Λέπρεο, στα σύνορα μεταξύ των σφαιρών επιρροής Ηλείας και Σπάρτης. Για τους Ηλείους η κίνηση συνιστούσε εισβολή, ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι Σπαρτιάτες εγκατέστησαν μόνιμη φρουρά στον οικισμό.

Την επόμενη χρονιά, η ολυμπιακή εκεχειρία κηρύχθηκε κανονικά πριν τους αγώνες και οι Ηλείοι θεώρησαν πως η μη αποχώρηση των Σπαρτιατών από το Λέπρεο συνιστούσε παραβίασή της.

Αυτό σήμαινε πως η Σπάρτη θα έπρεπε να πληρώσει βαρύ πρόστιμο στο ιερό, πράγμα που οι Σπαρτιάτες αρνήθηκαν, λέγοντας πως η φρουρά είχε εγκατασταθεί πριν την κήρυξη της εκεχειρίας.

Η άρνηση τους όμως, επέφερε μια ακόμη βαρύτερη τιμωρία: όλοι οι Σπαρτιάτες πολίτες αποκλείστηκαν από συμμετοχή στους αγώνες και τις θρησκευτικές τελετές στο ιερό. Εντελώς τυχαία, εκείνη τη χρονιά, η Ήλιδα είχε συνάψει συμμαχία με τους παραδοσιακούς εχθρούς των Σπαρτιατών, Αθήνα και Άργος.

Παρά την εκεχειρία, οι Ηλείοι έπαιρναν σοβαρά το ενδεχόμενο μιας πιθανής Σπαρτιατικής εισβολής και εκείνη τη χρονιά το ιερό φρουρούνταν από στρατιωτικά σώματα των Ηλείων και των συμμάχων τους, Αργείων, Μαντινέων και Αθηναίων. Τελικά οι Σπαρτιάτες δεν επιτέθηκαν και οι αγώνες διεξήχθησαν ομαλά, με εξαίρεση ένα επεισόδιο:

Ένας επιφανής Σπαρτιάτης, ο Λείχας, αποφάσισε να συμμετάσχει, στο αγώνισμα της αρματοδρομίας ως Θηβαίος. Όταν όμως το άρμα του νίκησε, και φάνηκε πως ήταν αυτός ο ιδιοκτήτης, θεωρήθηκε παραβίαση των κανόνων. Έτσι, μολονότι ηλικιωμένος, υπέστη σωματική ποινή και εκδιώχθηκε από το ιερό. Η νίκη ενεγράφη στην πόλη της Θήβας.

Επίσης, το 364 π.Χ., οι Αρκάδες συμμάχησαν με το Άργος και τη Μεσσήνη. Οι τρεις σύμμαχοι κατέλαβαν το ιερό και διοργάνωσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες της χρονιάς με τους Πισσάτες.

Κατά την διάρκεια των αγώνων, οι Ηλείοι επιτέθηκαν. Ακολούθησε μάχη μέσα στο ιερό, ακόμη και μέσα στην ίδια την άλτη. Οι υπερασπιστές του ιερού αναγκάστηκαν να οχυρώσουν την άλτη χρησιμοποιώντας πασσάλους από τις σκηνές των θεατών.

Αντίστοιχα το 390 π.χ., οι Αργείοι κατέλαβαν την Κόρινθο πριν την διεξαγωγή των Ισθμίων. Οι κατακτητές ανέλαβαν την διοργάνωση των αγώνων όταν, κατά την διάρκεια της εναρκτήριας θυσίας, ακούστηκε ότι πλησίαζε ο Αγησίλαος.

Οι Αργείοι παράτησαν την θυσία και αποχώρησαν. Ο Αγησίλαος ολοκλήρωσε την θυσία και βοήθησε τους εξόριστους Κορίνθιους να τελέσουν τους αγώνες. Μόλις όμως αποχώρησε, οι Αργείοι ανακατέλαβαν το ιερό και διοργάνωσαν ξανά τους αγώνες (https://aristotelisguidegr.wordpress.com/2016/08/22/%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84/).

Κατά αντίστοιχο τρόπο, όταν ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Αγησίλαος προσέφερε θυσία στην Αυλίδα για την εκστρατεία του στην Μικρά Ασία εναντίον των Περσών, οι Θηβαίοι όταν αυτός έφυγε, οι ίδιοι κατέλαβαν το ιερό και πέταξαν τα σφαγεία της θυσίας.  

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ξενοφών στα Ελληνικά του «εκείνη την χρονιά υπήρξαν αθλητές που νίκησαν δύο φορές στα Ίσθμια και άλλοι που νικήθηκαν δύο φορές».

Επίσης και τα έτη 558 έως το 542 π.Χ. όταν πολεμούσε η Πίσσα με την Ηλεία για την κατοχή της Ολυμπίας δεν ίσχυσε η Ολυμπιακή εκεχειρία.

Οι μονές γυναίκες που παρακολουθήσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαιότητα αν και αυτό απαγορεύονταν επί ποινή θανάτου ήταν η Καλλιπάτειρα μεταμφιεσμένη και η σύζυγος του Ηρώδη του Αττικού η οποία «ανακηρύχθηκε» ιέρεια της Ήρας μόνο για τον λόγο αυτό.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες λέγεται ότι ιδρύθηκαν από τους Ηρακλή, Όξυλο ή Πέλοπα, διεξάγονταν για ένα διάστημα και ύστερα σταμάτησαν, ενώ τους αναδιοργάνωσε εκ νέου ο βασιλιάς Ίφιτος το 776 π.Χ.

Αμέσως μετά τον Ίφιτο οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνέχισαν να διεξάγονται, σταμάτησαν από τον Μέγα Θεοδόσιο το 393 μ.Χ., ενώ τους αναδιοργάνωσαν εκ νέου στην σύγχρονη εποχή ο Δημήτρης Βικέλας, ο Πιερ Ντε Κουμπερτέν, καθώς και ο Γεώργιος Αβέρωφ και ο πρίγκηπας Γεώργιος το 1896, στους οποίους τον Μαραθώνιο κέρδισε ο «Νέος Φειδιππίδης» Σπύρος Λούης.

Τα έτη 1916, 1940 και 1944 δεν πραγματοποιήθηκαν Ολυμπιακοί Αγανές λόγω του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο ένδοξος Ηπειρώτης βασιλιάς Πυρρός, εισέβαλε στο Άργος το 272 π.Χ. Στην σκληρή μάχη που ακολούθησε, οι Άργειες αμύνθηκαν με κάθε τρόπο, ακόμη και από τις στέγες.

Οι  Σπαρτιάτες εισέβαλαν στην Ολυμπία ιερό το 399 π.Χ.. Στην σκληρή μάχη που ακολούθησε, οι Ηλείοι αμύνθηκαν με κάθε τρόπο, ακόμη και από τις στέγες.

Και οι Θηβαίοι εισέβαλαν υπό τον Επαμεινώνδα στην Θήβα το 362 π.Χ. Στην σκληρή μάχη που ακολούθησε, οι Σπαρτιάτισσες αμύνθηκαν με κάθε τρόπο, ακόμη και από τις στέγες.

Οι  Σπαρτιάτες εισέβαλαν στην Ολυμπία ιερό το 399 π.Χ.. Στην σκληρή μάχη που ακολούθησε, οι Ηλείοι αμύνθηκαν με κάθε τρόπο, ακόμη και από τις στέγες.

Ο Παυσανίας αναφέρει πως μερικούς αιώνες  αργότερα, όταν έγιναν εργασίες επισκευής του ναού της Ήρας, οι εργάτες ανακάλυψαν έναν σκελετό  στην στέγη του ναού και υπέθεσαν πως θα ήταν κάποιος από τους υπερασπιστές της πόλης, ο οποίος τραυματίστηκε και πέθανε εκεί (https://aristotelisguidegr.wordpress.com/2016/08/22/%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82-%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84/).

Αντίστοιχα, τα λειψά των λεγομένων αιχμάλωτων «πριγκίπων στον Πύργο» στην Μεσαιωνική Αγγλία το 1674 κρυμμένα στις στέγες ή μέσα σε τούβλα του Πύργου, λέγεται ότι ανακαλύφτηκαν αιώνες μετά τον θάνατο τους (το 1483), είτε στον Πύργο του Λονδίνου, είτε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου το 1789 (https://en.wikipedia.org/wiki/Princes_in_the_Tower#Tower_of_London).

Ο Δομιτιανός και ο Τραϊανός επέβαλαν διωγμούς και φυλακίσεις στους παντελώς αθώους Χριστιανούς τάχα για παραβίαση του Νόμου του 99 π.Χ. σε σχέση με την ίδρυση και συγκρότηση συνωμοτικών εταιρειών, κατηγορώντας τους ως τάχα «συνωμοτική εταιρεία» και ξεχνώντας ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι εταιρεία, αλλά η Μονή Εξ΄ Αποκαλύψεως Θρησκεία.

Αντίστοιχα, πολλές κυβερνήσεις στην νεότερη ιστορική περίοδο στην Ευρώπη, επέβαλαν με νόμους ποινές και φυλακίσεις  (π.χ. ο πρώτος και ικανότατος Κυβερνήτης της ελεύθερης Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας) στους μασόνους, σε σχέση με την ίδρυση και συγκρότηση συνωμοτικών εταιρειών, κατηγορώντας τους ορθώς ως μία συνωμοτική και αντεθνική εταιρεία, αλλά παράλληλα και ως μία μυστικιστική θρησκεία (http://alophx.blogspot.com/2020/08/blog-post_10.html).

Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος επέβαλε με νομό την πλήρη απαγόρευση των πολιτικών συγκεντρώσεων στις περιοχές στις οποίες ήταν διοικητής, όπως ακριβώς στις μέρες μας λόγω κορωνοϊού με νόμους έχει επιβληθεί επίσης απαγόρευση των πολιτικών συγκεντρώσεων.

Τόσο ο Νέρωνας, όσο και ο Κόμοδος, ήθελαν όταν εξουσίαζαν την Ρώμη να δώσουν σε αυτή το όνομα τους (πόλη του Νέρωνα και πόλη του Κόμοδου αντίστοιχα), κάτι το οποίο και έπραξαν.

Το 1976 είχαμε με τους Τούρκους επεισόδια με το Χώρα, τον 1987 με το Σίσμικ, ενώ το 2020 με το Ουρούκ Ρέις. 

Ο Ερντογάν βεβήλωσε την Αγία Σοφία τον Ιούλιο του 2020 για να δώσει στον Ισλαμοφασιστική όχλο του (κατ’ ακρίβεια «πολιτοφυλακή») την ικανοποίηση που γυρεύει, ακριβώς όπως ο Μωάμεθ ο πορθητής ικανοποίησε τις βάρβαρες ορδές του σαν μπήκαν στην Κωνσταντινούπολη και την λεηλατούσαν για τρεις μέρες, αμέσως μετά την Άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐου του 1453.

Oι βίοι Ερντογάν και του Αρχιεπίσκοπου Μακαρίου είναι εν μέρει βίοι παράλληλοι, αφού και οι δύο άνδρες επέστησαν πραξικόπημα στις 15/7 (του 1974 και 2016 αντίστοιχα), και οι δύο επέζησα από αυτά, ενώ και οι δύο απέρριψαν σχέδια των ΗΠΑ σε σχέση με τα κράτη τους, το Σχέδιο Ἄτσεσον ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και το σχέδιο Κρανς Μοντανά ο Ερντογάν, ενώ τέλος και οι δύο στράφηκαν κατά της Δύσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ) και προσέγγισαν την Ρωσία.

Όταν κάποτε οι Σουλιώτες φοβήθηκαν σε μία σύγκρουση με τους άντρες του Αλή Πασά, τότε η Μόσχω Μπότσαρη ξεσήκωσε τις γυναίκες των Σουλιωτών και επιτέθηκε επικεφαλής αυτών ενάντια στους Τούρκους και τους νίκησε.

Το ίδιο ακριβώς εκαναν και οι γυναίκες του Άργους ενάντια στους Σπαρτιάτες του Κλεομένη του Α΄ υπό την Τελέσιλλα.

Την σκηνή αυτή την είδε με τα ιδιά του μάτια ο Αλή Πάσας που έμεινε έκπληκτος, όπως και ο Ξέρξης όταν είδε την Αρτεμισία να βυθίζει ένα περσικό πλοίο για να σωθεί (το οποίο ο Ξέρξης πέρασε για Ελληνικό).

Η κόρη και η σύζυγος του Νότη Μπότσαρη, του αδερφού του Κίτσου, για να μην πέσουν στα χεριά των Τουρκαλβανών ρίχτηκαν στον Αχελώο, όπως και η κόρη του ηρωικού Δοξαπατρή, η όμορφη Μαρία από το κάστρο του Αράκλοβου Σκόρτων (αλλά και ο Λέων Σγουρός από την Ακροκόρινθο) για να μην πέσουν στα χεριά των Σταυροφόρων.

Αντίστοιχα και η σύζυγος του Καρχηδόνια στρατηγού Ασδρούβα με τα παιδιά της για να μην πέσουν στα χεριά των Ρωμαίων του στρατηγού Σκιπίωνα του Αιμιλιανού όταν έπεσε η Καρχηδόνα.

Τόσο οι χειροδύναμοι Μίλων και ο Πολυδάμας στην Αρχαιότητα, όπως και ο χειροδύναμος Βουτσαράς Δοξαπατρής στον Μεσαίωνα, χρησιμοποιούσαν το ρόπαλο για να νικούν πολλούς αντίπαλους, μαζί με την τεράστια δύναμη τους.

Με την αιφνιδιαστική εισβολή του Επαμεινώνδα κατά των εχθρών του στην μάχη της Μαντινείας το 362 π.Χ., αυτός αρχικά νικούσε, μέχρις ότου ο ίδιος σκοτώθηκε, όπως ακριβώς και με την αιφνιδιαστική εισβολή του Μάρκου Μπότσαρη στο Καρπενήσι το 1823 κατά των Τούρκων αυτός νικούσε μέχρις ότου αυτός σκοτώθηκε.

Η αιφνιδιαστική εισβολή του ηρωικού Μάρκου Μπότσαρη στο Καρπενήσι με μόλις 300 άντρες κατά του Μουστάη Πασά της Σκόρδας με 5.000 άντρες, στην οποία διέλυσε τους Τούρκους και έφτασε μέχρι και την σκηνή του Πασά, θυμίζει την αποστολή αντρών από τον Λεωνίδα στην τρίτη μέρα της μάχης των Θερμοπυλών, οι οποίοι εισχωρήσαν στο Περσικό στρατόπεδο, διέλυσαν τις Περσικές φρουρές και έφτασαν και αυτοί ως και την σκηνή του Ξέρξη.  

Η Αυτοκράτειρα της Κίνας Τσε Χι εγκατέλειψε το παλάτι της στο Πεκίνο όταν οι δυτικές δυνάμεις το κατέλαβαν στην διάρκεια της καταστολής της εξέγερσης των Μποξέρ, όπως και ο Δαρείος ο Γ’ όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την Περσέπολη.

Ο θάνατος του Καραϊσκάκη, όπως και του Σουηδού βασιλιά Κάρολου του ΙΣΤ’ προήλθε από σφαίρα, η οποία δεν είναι σίγουρο αν ήρθε από τις εχθρικές ή τις φίλιες γραμμές.

Ο νεότερος Μάρκος Μπότσαρης, ο γιος του Κίτσου, αδερφού του ηρώα του 1821 Μάρκου Μπότσαρη έκανε δύο φορές τον γύρο του κόσμου δουλεύοντας στον Αγγλικό στόλο, όπως και ο Μαγγελάνος παλαιότερα.

Ο τελευταίος στρατηγός της ελεύθερης Κρήτης, πριν την υποδούλωση της στην Ρώμη, ο Αριστίων, πνίγηκε από μονός του στην θάλασσα για να μην πέσει στα χεριά των Ρωμαίων αιχμάλωτος.

Αντίστοιχα και ο Κάτων ο Νεότερος αυτοκτόνησε στην Καρχηδόνα για να μην πέσει στα χεριά του Καίσαρα, ενώ και ο Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Αντόκου αυτοκτόνησε μετά την ήττα του στην ναυμαχία Ντον Ντο Ουρί, για να μην πέσει στα χεριά του Μιναμότο.

Μετά τον θάνατο του Αριστείδη του Δίκαιου, η Αθηναϊκή πολιτεία προικοδότησε τα παιδιά του, όπως έγινε και μετά τον θάνατο του Μακρυγιάννη και του Νικητηρά από το απελευθερωμένο Ελληνικό κράτος.

Ο τύραννος του Άργους Αριστόμαχος ρίχτηκε από τους συμπολίτες του στην θάλασσα ως ποινή θανάτου, ενώ με τον ίδιο τρόπο σκότωσε και ο Αλή Πάσας την Κυρά Φροσύνη και άλλες Ελληνίδες των Ιωαννίνων.

Ο Μιναμότο πέθανε από πτώση από άλογο, όπως και ο Τζένκινς Χαν.

Ο Γάλλος ηγέτης Μιραμπό στα νιάτα του λόγω της έκλυτης και άστατης ζωής του φυλακίστηκε από τον πατέρα  του σε διάφορα φρούρια, όπως και ο Μέγας Φρειδερίκος από τον δικό του πατέρα όταν προσπάθησε να το σκάσει κρυφά από την Πρωσία, αλλά και λόγω της άστατης και έκλυτης ζωής του.

Η συμφωνία ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων τον Αύγουστο του 2020, θυμίζει τις αντίστοιχες ειρηνευτικές συμφωνίες του Ισραήλ με την Αίγυπτο το 1979, καθώς και την Ιορδανία το 1994.

«Το 1979 ο (Μεναχέμ) Μπέγκιν υπέγραψε ειρήνη με την Αίγυπτο και το 1994 ο (Γιτζάκ) Ράμπιν με την Ιορδανία και το 2020 Μπέντζαμιν Νετανιάχου με τα ΗΑΕ, η οποία και αποτελεί την τρίτη ειρηνευτική συμφωνία του Ισραήλ με μία Αραβική χώρα. 

Ο καθηγητής Σεργκέι Καραγκάνοφ –που είναι ανεπίσημα γνωστός στους κύριους κύκλους Εξωτερικής πολιτικής ως «Ρώσος Κίσινγκερ», γιατί έκανε για την Ρωσία παρεμφερείς στρατηγικές θεωρίες για την realpolitik όπως και ο Χένρι Κίσινγκερ για τις ΗΠΑ (https://www.zougla.gr/kosmos/article/rosiki-poria-gia-tin-evrasia), ενώ θεωρεί τον Kissinger και τον Brzezinski «λαμπρούς στρατηγούς.

"ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΛΗΜΝΟΣ" είναι το όνομα της Φρεγάτας που κατατρύπησε τα ύφαλα της Kamel Reis" του Ερντογάν τον Αύγουστο του 2020, όπως ακριβώς και οι Αρχαίες Ελληνικές τριήρεις διεμβόλιζαν τα πλοία του Ξέρξη στην Σαλαμίνα το 479 π.Χ.

Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 1940 τορπιλίζεται το καταδρομικό «Έλλη» από Ιταλικό υποβρύχιο, ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 2020 κατατρύπησε τα ύφαλα της Kemal Reis" από το "ΘΩΡΗΚΤΟΝ ΛΗΜΝΟΣ". 

Και όπως ο Μεναχέμ Μπέγκιν είχε εγκαταλείψει το Σινά το 1979, για να υπογραφεί η ειρηνευτική συμφωνία με την Αίγυπτο, έτσι και ο Νετανιάχου το 2020 υποχρεώθηκε να αναστείλει την προσάρτηση των εποικισμών στην Δυτική Όχθη, για να εξασφαλίσει την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τα Εμιράτα (και δευτερευόντως με την Ιορδανία).

Ο Λουκασένκο έχει το προσωνύμιο από τους δυτικούς «Ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», όπως και ο τέως δικτάτορας της Αιγύπτου Μουμπάρακ είχε το προσωνύμιο από τους δυτικούς «Ο τελευταίος Φαραώ».

Το 1993 ο Λουκασένκο εξελέγη στο τιμόνι της επιτροπής του Κοινοβουλίου της χώρας του για την πάταξη της διαφθοράς. Την ίδια χρονιά ο Λουκασένκο κατηγόρησε 70 κρατικούς αξιωματούχους για διασπάθιση δημοσίων πόρων για ίδιον όφελος. Ανάμεσα σε αυτούς που είχε κατηγορήσει ήταν ο πρόεδρος της Βουλής. Στανισλάβ Σούσκεβιτς, ο οποίος παραιτήθηκε έπειτα από πρόταση μομφής.

Αντίστοιχα και ο Διονύσιος Πρεσβύτερος στις Συρακούσες, απέκτησε την απόλυτη εξουσία στο κράτος αυτό, κατηγορώντας τους συστράτηγούς του για προδοσία και διαφθορά, αναλαμβάνοντας απόλυτη εξουσία πρώτα ως «στρατηγός Αυτοκράτορας» και μετά ως απολυτός τύραννος των Συρακουσών.

Και όπως ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος των Συρακουσών αντιμετώπισε μία έξωθεν οργανωμένη εισβολή στην πρωτεύουσα του από τους Καρχηδόνιους (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_94.html), όπως ακριβώς στις μέρες μας, και ο Λουκασένκο αντιμετωπίζει μία οργανωμένη δυτική εισβολή-εξέγερση-πραξικόπημα στην πρωτεύουσα του το Μινσκ οργανωμένη από την Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία).

Αντίστοιχα ο Λουκασένκο, μεγάλωσε και αυτός σε μία φτωχή οικογένεια χωρίς πατέρα κατά τα παιδικά του χρόνια, όπως ακριβώς και ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ. 

Επίσης, η ιστορία του μύστακα Λουκασένκο θυμίζει και λίγο αυτή του επίσης μύστακα Ερντογάν.

Εκτός του ότι και οι δύο προέρχονταν από φτωχές οικογένειες, και οι δύο ανήλθαν στην εξουσία σε μία περίοδο οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ταραχής στα κράτη τους, ανόρθωσαν την οικονομία, ενώ στήριξαν ο πρώτος την Ορθοδοξία και ο δεύτερος το ισλάμ, στα οποία και πίστευαν, όπως και τον πατριωτισμό.

Επίσης και οι δύο απέκτησαν ευρεία δημοφιλία στους λαούς τους, αναδιοργάνωσαν τον στρατό τους, συμμάχησαν και οι δύο με την Ρωσία του Πούτιν με την οποία έκλεισαν πολλές ενεργειακές, οικονομικές και στρατιωτικές, συμφωνίες.

Τέλος και οι δύο κατέπνιξαν εξεγέρσεις από την Δύση που είχαν ως στόχο να τους ρίξουν από την εξουσία (π.χ. την εξέγερση στο πάρκο Γκεζί το 2013 ο Ερντογάν ή το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 ή τις υποκινούμενες δήθεν «εξεγέρσεις» στην Λευκορωσία τον Αύγουστο του 2020 ο Λουκασένκο). 

Οι δε σημερινοί ηγέτες της Ινδίας (Μόντι) και της Τουρκίας (Ερντογάν) θέλουν να ξαναστήσουν τα έθνη τους, ως κράτη με βάση την θρησκεία. Αυτό το έδειξαν στην περίπτωση της Αγιάς Σοφιάς ο Ερντογάν και του Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια ο Μόντι.

«Η αναμονή αιώνων τελείωσε», ήταν τα λόγια του Ναρέντρα Μόντι, καθώς ο πρωθυπουργός της Ινδίας τοποθετούσε τον θεμέλιο λίθο ενός νέου Ινδουιστικού ναού στην Αγιόντια στις 12 Αυγούστου του 2020.

«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο των νιάτων μας, και τώρα υλοποιήθηκε», ήταν ο τρόπος με τον οποίον το έθεσε ο Ρετζέπ Ερντογάν, λίγο προτού ο Τούρκος πρόεδρος ηγηθεί της προσευχής στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουλίου του 2020, μετά την μετατροπή της σε τζαμί.

Ο κ. Μόντι είναι ένας Ινδουιστής εθνικιστής. Ο κ. Ερντογάν είναι Ισλαμιστής. Οι ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας μοιάζουν με δυνητικοί αντίπαλοι σε μια σύγκρουση πολιτισμών. Όμως επιδιώκουν πολιτικά εγχειρήματα που είναι πανομοιότυπα.

Και οι δυο είναι υπέρμαχοι ενός είδους πολιτικής που επιδιώκει να συγχωνεύσει την θρησκεία, το έθνος και τον ηγέτη. Και οι δυο ηγούνται χωρών με κοσμικά συντάγματα όμως θέλουν θα επαναφέρουν την θρησκεία στην καρδιά του έθνους και του κράτους.

Ο κ. Μόντι ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία την δεκαετία του 1990, με μια καμπάνια υπέρ της καταστροφής ενός τεμένους στην Αγιόντια και την αντικατάστασή του με ένα Ινδουιστικό ναό –μια φιλοδοξία που επιτέλους υλοποίησε τον Αύγουστο του 2020.

Ο κ. Ερντογάν από καιρό απαιτούσε η Αγία Σοφία –που εγκαινιάστηκε ως βασιλική το 537, μετατράπηκε σε τζαμί από το 1453 και στην συνέχεια σε μουσείο από το 1935- να γίνει για μια ακόμα φορά Μουσουλμανικός τόπος λατρείας. Μετά από 17 χρόνια στην εξουσία, ο Τούρκος ηγέτης πέτυχε την φιλοδοξία του αυτή.

Και οι δυο ηγέτες έχουν μεγαλεπήβολες απόψεις για τον εαυτόν τους ως επανιδρυτές των εθνών τους. Ο κ. Μόντι αυτοαποκαλείται υπέρμαχος μιας «νέας Ινδίας». Ο κ. Ερντογάν μιλάει για μια «νέα Τουρκία». Αυτή η κοινή γλώσσα αντανακλά περισσότερα από μια αδυναμία στο ίδιο είδος «μάρκετινγκ».

Απορρίπτοντας τον κοσμικισμό, οι ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας έχουν θέσει εαυτόν σιωπηρά σε σύγκρουση με τους ιδρυτές των σύγχρονων κρατών τους. Ο Κεμάλ Αττατούρκ, ο δημιουργός της Τουρκικής δημοκρατίας, ήταν ένας κοσμικός που έπινε αλκοόλ.

Ο Μοχάντας Γκάντι, που ηγήθηκε της εκστρατείας για την Ινδική ανεξαρτησία, ήταν υπέρμαχος του θρησκευτικού πλουραλισμού και δολοφονήθηκε από έναν Ινδουιστή εθνικιστή.

Απορρίπτοντας τον κοσμικισμό, οι εθνικιστές Ισλαμιστές που υποστηρίζουν τον Ερντογάν και οι εθνικιστές Ινδουιστές που υποστηρίζουν τον Μόντι, διατείνονται πως οι επιλεγμένοι ηγέτες τους επιστρέφουν την Τουρκία και την Ινδία στις αυθεντικές θρησκευτικές και πολιτισμικές τους ρίζες –και τις απομακρύνουν από τις ξένες παραδόσεις της Δύσης, υπέρμαχοι των οποίων ήταν οι κοσμικές αστικές ελίτ.

Οι πιο ένθερμοι οπαδοί των κ. Μόντι και Ερντογάν υποστηρίζουν πως, συν τω χρόνω, οι νυν ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας θα θεωρηθούν μεγαλύτερες και σπουδαιότερες προσωπικότητες από τον Γκάντι ή τον Αττατούρκ.

Τόσο ο κ. Μόντι όσο και ο κ. Ερντογάν φιλοδοξούν επίσης να είναι ηγέτες μιας παγκόσμιας θρησκευτικής κοινότητας. Ψηφιακές απεικονίσεις του νέου ναού της Αγιόντια  προβλήθηκαν πάνω σε μια τεράστια διαφημιστική πινακίδα στην Times Square στην Νέα Υόρκη, υποθέτουμε για να εμπνεύσει τους Ινδούς του εξωτερικού. Ο κ. Ερντογάν ισχυρίζεται πως η «ανάσταση της Αγίας Σοφίας» αντιπροσωπεύει την «βούληση των Μουσουλμάνων σε όλον τον κόσμο».

Η τρέχουσα οικονομική ύφεση λόγω του κορωνοϊού, ενισχύει τον πειρασμό για αυταρχικούς ηγέτες να παίξουν το «χαρτί» της ταυτότητας. Στις πρώτες τους θητείες, ο κ. Μόντι και ο κ. Ερντογάν τόνιζαν τα διαπιστευτήριά τους ως οικονομικοί μεταρρυθμιστές. Όμως καθώς οι οικονομίες της Τουρκίας και της Ινδίας αντιμετωπίζουν βαθύτατα προβλήματα, και οι δυο ηγέτες χρειάζονται άλλα μέσα για να εξασφαλίσουν στήριξη.

Οι τελετές στην Αγιόντια και στην Αγία Σοφία ήταν τέλειοι τρόποι για να κινηθούν τα συναισθήματα στον πυρήνα των υποστηρικτών τους. Οι κοσμικοί φιλελεύθεροι στην Ινδία και στην Τουρκία ήταν κυρίως απρόθυμοι να εκφράσουν ανοικτά την αντίθεσή τους σε αυτά τα μέτρα ικανοποίησης του κοινού.

Και στις δυο χώρες, οι φιλελεύθεροι είναι ήδη άναυδοι με αυτά που θεωρούν ως επίθεση σε θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως η ελευθερία του Τύπου και η ανεξαρτησία των δικαστηρίων. Η διαδικασία είναι σημαντικά πιο προχωρημένη στην Τουρκία, όμως ο κ. Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία μια δεκαετία περισσότερο από ότι ο κ. Μόντι.

Η πολιτική των ταυτοτήτων «ανθεί» με τον διχασμό και τη διαφοροποίηση μεταξύ φίλων και εχθρών. Συχνά η προσοχή είναι στον «εσωτερικό εχθρό», όπως οι θρησκευτικές ή εθνοτικές μειονότητες ή οι φιλελεύθερες ελίτ.

Όμως οι αυταρχικοί ηγέτες πρέπει επίσης να φανούν σκληροί και με τους εχθρούς του έθνους στο εξωτερικό. Ο κ. Ερντογάν έχει στείλει Τούρκους στρατιώτες σε πολέμους στην Λιβύη και στην Συρία. Ο κ. Μόντι εξουσιοδότησε μια αεροπορική επιδρομή κατά στρατοπέδων ενόπλων στο Πακιστάν, ενόψει των εκλογών του 2019 (https://www.anixneuseis.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8A%CE%B4%CE%B5%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%B3/?fbclid=IwAR0UqHCmHlc8mpFB4zMxGs80MwxgaBD2_L0fY-gismuYdRsVRAOyXE3W2_c).

Στην Ιαπωνική ομάδας 731 στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνέβησαν από τους Ιάπωνες οι ίδιες φρικώδεις στους αιχμάλωτους της που έκαναν και Γερμανοί στο Αουσβιτς, ενώ έγιναν και στις δύο φρικτά και παράνομα ιατρικά πειράματα στους αιχμάλωτους (στους Ιάπωνες από τον Σίρο Ίσι και στους Γερμανούς από τον Μένγκελε).

Στην ουσία, όσοι αιχμάλωτοι συσσωρεύονταν στα δύο αυτά στρατόπεδα, προερχόμενοι είτε από μάχες, είτε από απαγωγές, χρησιμοποιούνταν σε φρικτά ιατρικά πειράματα, όπως ακριβώς και με απαγωγές και φόνους στην Μεγάλη Βρετανία γίνονταν παράνομες έρευνες και ιατρικά πειράματα από γιατρούς στην ανατομία τον 19^ο Αιώνα.   

Τόσο ο πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Ναζιστικής Γερμανίας Γκαλάντ (και ιδρυτής της BND μεταπολεμικά), όσο και ο αρχηγός της διαβόητης ομάδας 731 Σίρο Ίσι, στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, προκειμένου να σωθούν και να πάρουν αμνηστία, έδωσαν στις ΗΠΑ όλες τις πληροφορίες που είχαν συλλέξει (ο πρώτος από κατασκοπία και ο δεύτερος από τα πειράματα του), ενώ παράλληλα έγιναν και οι δυο πράκτορες των ΗΠΑ μεταπολεμικά. 

Ικανό μηχανικό πολιορκιών είχε ο Μέγας Αλέξανδρος, οι Ρωμαίοι ηγεμόνες (π.χ. ο Καίσαρας) ή οι Οθωμανοί Σουλτάνοι (π.χ. ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής).

Τόσο στην πολιορκία της Πόλης από τους Τούρκους το 1453, όσο και στις δύο πολιορκίες της Βιέννης το 1527 και το 1683, οι Τούρκοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς με την χρήση υπογείων τούνελ να καταλάβουν τις δύο αυτές πόλεις.

Εικόνες του Παντοκράτορα Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού περιφέρονταν σε όλες τις πολιορκίες της Πόλης τον καιρό της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας για την εμψύχωση και ενίσχυση του ηθικού του λαού και του στρατού.

Το Υγρό Πυρ, έκαιγε οποίον έπεφτε πάνω του απολύτως, όπως κάνουν στις μέρες μας οι Ναπάλμ.

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ ‘Παλαιολόγος, όπως και άλλοι Αυτοκράτορες της Ρωμανία; (Ηράκλειος, Αλέξιος Α’ Κομνηνός), για να βρουν χρήματα για τους πολέμους ενάντια σε εχθρούς που απειλούσαν να καταλάβουν την Πόλη (Πέρσες, Νορμανδοί, Οθωμανοί) και να διαλύσουν την Αυτοκρατορία, χρησιμοποίησαν τα σκευή της Εκκλησίας (τα οποία έκαναν χρήματα) για να μπορέσουν να συγκροτήσουν και να πληρώσουν τον στρατό τους.

Ενθαρρυντικές ομιλίες στον στρατό τους πριν την μάχη έβγαζαν πολύ μεγάλοι ηγέτες διαχρονικά, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Καίσαρας, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο Ηράκλειος, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και άλλοι.

Ο Φραντζής είπε στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να προσπαθήσει να διαφύγει όταν έπεφτε η Πόλη αλλά αυτός αρνήθηκε (όπως και ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες όταν του πρότειναν να διαφύγει) και αντ’ αυτού διέταξε τον Φραντζή να φύγει και να πει πόσο γενναία πολέμησαν και έπεσαν όλοι για την Πίστη, την ελευθέρια την Ρωμανία και την Πόλη.

Όπως ακριβώς αντίστοιχα είπε και ο Λεωνίδας στον Αριστόδημο, τον οποίο και διέταξε να πάει στην Σπαρτή, και να πει πόσο γενναία πολέμησαν και έπεσαν όλοι για την Πίστη, την ελευθέρια την Ελλάδα και την Σπαρτή. 

Τόσο ο Σέρβος βασιλιάς Λάζαρος στο Κοσσυφοπέδιο μπροστά στον Οθωμανό Σουλτάνο Βαγιαζήτ τον Α’ τον Κεραυνό, όσο και τελευταίος βασιλιάς του Πόντου Δαβίδ ο Β’ ο ΜεγαλοΚομνηνός στην Τραπεζούντα, αλλά και Δούκας Νοταράς μπροστά στον Οθωμανό Σουλτάνο Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή στην Πόλη, ζήτησαν να εκτελεστούν οι ίδιοι τελευταίοι, έτσι ώστε να βεβαιωθούν ότι όλα τα μέλη της οικογένειας τους και οι αξιωματικοί τους θα πεθάνουν πριν από αυτούς γενναία.

Ο ηρωικός θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην Πόλη το 1453 μ.Χ., ένωσε όλη την καθολική Δυτική «χριστιανική» Ευρώπη ενάντια στον Ασιάτη τύραννο Μωάμεθ τον Β’, με τελικό αποτέλεσμα στο τέλος ο ίδιος να νικηθεί στο Οτράντο από τους Ιταλούς ηγέτες, στο Βελιγράδι από τον Ονυάδη, αλλά και στην Ρόδο από τους Ιωαννίτες.

Και επίσης και στην Βλαχία από τον ηγέτη αυτής Βλαντ Τσέπες Γ’ τον Δράκουλα, από τον οποίο όταν ηττήθηκε, άφησε πίσω τον μοχθηρό αδερφό του Δράκουλα Ράντου και τους στρατηγούς του με στρατό για να ανακαταλάβει την πρωτεύουσα του το Τιργκοβίστε για δεύτερη φορά, μέχρις ότου ο Δράκουλας τους έδιωξε μετέπειτα ξανά από εκεί.

Αντίστοιχα και ο  θάνατος του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., ένωσε όλη την Ελλάδα ενάντια στον Ασιάτη τύραννο Ξέρξη τον Α’, με τελικό αποτέλεσμα στο τέλος ο ίδιος να νικηθεί στην Σαλαμίνα Οτράντο από τους Έλληνες ηγέτες.

Και επίσης και στις Πλαταιές από τον Έλληνα βασιλιά Παυσανία, ενώ όταν οι Πέρσες ηττήθηκαν στην Σαλαμίνα, ο Ξέρξης άφησε πίσω τον γαμπρό του Μαρδόνιο και τους Έλληνες συμμάχους του (τους Θηβαίους) του με στρατό για να ανακαταλάβει την Αθήνα για δεύτερη φορά, μέχρις ότου οι Έλληνες τους εκδιώξουν μετέπειτα ξανά από εκεί, ύστερα από την μάχη των Πλαταιών.

Το δε πτώμα τόσο του Λεωνίδα, όσο και του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου λέγεται ότι αποκεφαλίστηκε ύστερα από διαταγή του Ξέρξη και του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή αντίστοιχα, ενώ και οι δύο είχαν δώσει αρνητική απάντηση στην «απαίτηση» των δύο αυτών Ασιατών τυράννων για παράδοση (του στρατού τους ή της Πόλης), λέγοντας τους όχι.

(Ο δε πρώτος είπε στον Ξέρξη το διάσημο «Μόλων Λαβέ», ο δε δεύτερος στον Μωάμεθ τον Β΄ τον Πορθητή το διάσημο «Τὸ δὲν τὴν πόλιν σοι δούναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Επίσης και άλλες φορές στην ιστορία τους οι Έλληνες είπαν όχι σε ξένους ηγέτες που τους ζήτησαν να παραδίδουν και να υποδουλωθούν σε αυτούς,  όπως στους Ιταλούς του Μουσολίνι το 1940 ή ο Ηράκλειος στον Χοσρόη τον Β’ το 622 μ.Χ. και τον Μωάμεθ το 629 μ.Χ., αλλά και ο Μαρκιανός στον Αττίλα το 451 μ.Χ.).

Και οι δύο (Λεωνίδας και Κωνσταντίνος Παλαιολόγος) πέθαναν ηρωικά πολεμώντας για την πατρίδα τους, και οι δύο ήταν έντονα θρησκευόμενοι, ένωσαν με πολέμους την Πελοπόννησο, έφτιαξαν συμμαχίες (ο πρώτος με τους Έλληνες, ο δεύτερος με Έλληνες και Λατίνους) κατά των Ασιατών (Περσών και Τούρκων).

Τέλος λέγεται ότι τόσο ο Λεωνίδας, όπως και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, προδόθηκαν και έτσι ηττήθηκαν και οι δύο, ο μεν πρώτος από τον Εφιάλτη, ο δε δεύτερος από τους Γενοβέζους της Πόλης, οι οποίοι εν μέσω της Πολιορκίας της Πόλης το 1453 μ.Χ., πουλούσαν προϊόντα στους Τούρκους, έδιναν πληροφορίες για τα σχέδια επίθεσης των Βυζαντινών και ήταν υπεύθυνοι και για την φύλαξη της Κερκόπορτα.

[Η δε Κερκόπορτα, η οποία ήταν μία από τις πολλές μικρές πύλες που υπήρχαν διπλα από τις μεγάλες στην Πόλη και χρησίμευαν όταν οι Τούρκοι επιτίθονταν σε ένα σημείο, οι Βυζαντινοί επιτίθονταν αιφνιδιαστικά από αυτές τις πύλες στα εχθρικά τμήματα περικυκλώνοντας τους από τρία σημεία (από μπροστά, αριστερά και δεξιά στα πλαγιά) απωθώντας τους με τον τρόπο αυτό.

Οπότε υπάρχει και η πιθανότητα σε μία από τις πολλές επιθέσεις και επειδή έπρεπε λόγω λειψανδρίας ο μικρός αριθμητικά στρατός των Βυζαντινών να μετακινείται συνεχώς από το ένα σημείο στο άλλο, κάποια στιγμή μέσα στην ένταση της μάχης και στην  βιασύνη τους να πολεμήσουν σε άλλο σημείο των τειχών, αυτοί να ξέχασαν να κλείσουν την πύλη αυτή και έτσι να βρήκαν οι Τούρκοι την ευκαιρία να εισέλθουν και να αλώσουν την Πόλη το 1453 μ.Χ.]. 

Ο Φιλώτας και ο Παρμενίωνας εκτελέστηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο με την κατηγορία της δήθεν προδοσίας και συνωμοσίας εναντίον του, όπως ακριβώς και ο Μέγας Βεζίρης Χαλίλ Πάσας εκτελέστηκε από τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή με την κατηγορία της δήθεν προδοσίας και συνωμοσίας εναντίον του.

Τόσο ο Πρώσος στρατηγός Μπλύχερ, όσο και Άραβας στρατηγός Ουαλίντ, αν και ήταν και οι δύο ικανοί στρατιωτικοί, είχαν πέσει στην δυσμένεια των ηγετών τους (του Πρώσου βασιλιά Φρειδερίκου Γουλιέλμου του Γ΄’ ο πρώτος και του Μωάμεθ ο δεύτερος), λόγω της έντονα τρυφηλής ζωής, καθώς και της μεγάλης αλαζονείας τους.

Ο Θουκυδίδης λέγεται ότι δεν ήταν αντικειμενικός με τον Κλέωνα στην ιστορία που συνέγραψε για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την πτώση της Αθήνας στην Σπάρτη, τόσο επειδή είχε εξοριστεί από αυτόν, όσο και επειδή ήταν και εσωκομματικοί αντίπαλοι στο δημοκρατικό κόμμα (ο μεν Κλέων ήθελε ο ίδιος να γίνει ηγέτης του, ο δε Θουκυδίδης υποστήριζε τον χρηματοδότη του τον Περικλή, τότε ηγέτη του δημοκρατικού κόμματος).

Αντίστοιχα και ο Φραντζής λέγεται ότι δεν ήταν αντικειμενικός με τον Μεγάλο Δούκα Νοταρά στην ιστορία που συνέγραψε για τον Πτώση της Πόλης, τόσο επειδή ήταν και εσωκομματικοί αντίπαλοι (ο μεν Φραντζής ήταν υπέρ της υποταγής στον παπά της Ρώμης και ο Φραντζής όχι), όσο και επειδή οι δυο τους συναγωνίζονταν για την απόκτηση των σημαντικότερων αξιωμάτων και επιρροής στην Πόλη.

Τέλος, και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, όταν ο Θουκυδίδης και ο Φραντζής έγραψαν τις ιστορίες τους, και οι δύο αντίπαλοι τους (Κλέων και Νοταράς αντίστοιχα) ήταν πια νεκροί και δεν μπορούσαν να αντικρούσουν ότι αυτοί έγραψαν για αυτούς.   

Η Ναυμαχία στην Πόλη το 1453 με τέσσερις Γαλέρες ενάντια σε όλο τον τουρκικό στόλο, στην οποία νίκησαν οι Έλληνες υπό τον Φλαντανελά, χάρις στις ικανότητες τους και τον ευνοϊκό άνεμο και τις αλλαγές του, θυμίζει την Ναυμαχία στο Αρτεμίσιο του Ελληνικού ενάντια στον περσικό στόλο,  στην οποία νίκησαν οι Έλληνες υπό τους Ευρυβιάδη και Θεμιστοκλή χάρις στις ικανότητες τους και τον ευνοϊκό άνεμο και τις αλλαγές του.

Οι Βυζαντινοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς το 1453 (χάρις στην προδοσία των Γενουατών) να κάψουν αιφνιδιαστικά τον Οθωμανικό στόλο όταν αυτός ναυλόχησε απέναντι από τον Κεράτιο Κόλπο, όπως ακριβώς και ο Κανάρης το 1825 προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάψει τον Αιγυπτιακό στόλο στην Αλεξάνδρεια, όταν από ξαφνική αλλαγή ανέμου τα πυρπολικά των Ελλήνων έγιναν αντιληπτά από τον Αιγυπτιακό στόλο. 

Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις στρατιωτικών ηγετών, των οποίων ο θάνατος κλόνισε τον στρατό τους, τον έκανε να αποθαρρυνθεί, να υποχωρήσει ή ακόμα και να ηττηθεί και να καταστραφεί τελείως, όπως π.χ. του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, του Χάρολντ και του Χάραλντ Χαντράσα στην Αγγλία, ή του Ιουστινιανή στην Πόλη.

Αντίστοιχα πολλοί ηγέτες σκοτώθηκαν ενώ νικούσαν, όπως π.χ. ο Βρασίδας στην Αμφίπολη, ο Επαμεινώνδας στην Μαντίνεια, ο Γουλφ στο Κεμπέκ του Καναδά ή ο Νέλσον στο Τραφάλγκαρ.

Όπως ο Λεωνίδας αν και μπορούσε, αρνήθηκε να αποχωρήσει με τους 300 στρατιώτες του από τις Θερμοπύλες όταν του το πρότειναν κάποιοι συμμάχοι του και έπεσε πολεμώντας ηρωικά ενάντια τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη τον Α’ και τον στρατό του, ο οποίος και διέταξε τον αποκεφαλισμό του πτώματος του και την τοποθέτηση του σε ένα παλούκι ως μία ένδειξη βαρβαρότητας και οργής, έτσι ακριβώς έγινε και με τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι στην νεότερη εποχή.

Έτσι και στην μάχη αυτή, ο Παπαφλέσσας αρνήθηκε να αποχωρήσει με τους 500 στρατιώτες του από τις Θερμοπύλες όταν του το πρότειναν κάποιοι άντρες του και έπεσε πολεμώντας ηρωικά ενάντια τον Αιγύπτιο ηγέτη Ιμπραήμ και τον στρατό του, ο οποίος και διέταξε τον βρουν το αποκεφαλισμένο πτώμα του και να του το φέρουν μαζί με το κεφάλι του, να τα στερεώσουν όλα μαζί σε ένα δέντρο για να τα φιλήσει ως ένδειξη τιμής για το θάρρος του.

Γνωστοί με το προσωνύμιο «Ο Αντεροβγάλτης» ήταν ο «Τζακ» στην Μεγάλη Βρετανία και ο Βασέ στην Γαλλία.

Οι κάποτε ηρωικοί στρατιωτικοί Δημήτρης Καλλέργης και Τσολάκογλου στην Ελλάδα, αμαύρωσαν το όνομα τους όταν έγιναν κατοχικοί διοικητές στην Ελλάδα των Αγγλογάλλων και των Γερμανών αντίστοιχα, όπως ακριβώς και ο Πεταίν στην Γαλλία όταν έγινε κατοχικός διοικητής των Γερμανών στην Γαλλία τους οποίους παλαιοτέρα είχε ο ίδιος νικήσει.

Τόσο ο Λιτιβσένκο, όσο και ο Ναβάλνι δηλητηριάστηκαν στο εξωτερικό (όπως και ο Γιούσενκο εντός της Ουκρανίας), οντάς και οι δύο εχθροί του Κρεμλίνου, χωρίς να είναι απολυτά σίγουρο εάν οι Ρωσικές αρχές διέταξαν την εξόντωση τους ή οι δυτικοί για να κατηγορήσουν την Ρωσία.

Ο Πτολεμαίος ο Η’ ο Φύσκων κομμάτιασε τον γιο που είχε αποκτήσει με την αδερφή του Κλεοπάτρα την Β’ και της έστειλε το κεφάλι με τα υπόλοιπα κομμάτια του για να την τρομοκρατήσει, όπως ακριβώς και ο Φάβιος Μάξιμος έστειλε στον Αννίβα το κεφάλι του αδερφού του Ασδρούβα για να τον τρομοκρατήσει.

Η δε συνεχής μετακίνηση των στρατιωτών από ένα σημείο του τείχους στο άλλο για να αποκρούσουν τους εχθρούς τους στην Πόλη το 1453, επειδή ήταν λίγοι και εχθροί τους στα τείχη πολλοί και χτύπαγαν σε πολλά σημεία και οι υπερασπιστές της έπρεπε να μετακινούνται συνεχώς για να πολεμούν σε κάθε σημείο, θυμίζει ότι έγινε με τον στρατό του Καίσαρα στην Αλεσία όταν αυτός είχε περικυκλωθεί σε αυτή από τους Γαλάτες το 52 π.Χ.

Ο διαβόητος Στεργιάδης, ο αρμοστής της Μικράς Ασίας από τον Βενιζέλο, ο οποίος λέγεται πως ήταν πατριός της μητέρας (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/08/blog-post_796.html) του Δημήτρη Κιτσίκη, φέρθηκε τόσο σκληρά στους Έλληνες Ορθοδόξους της περιοχής, όσο και οι γενίτσαροι ή εξωμότες πρώην Έλληνες έναντι των πρώην συμπατριωτών τους.

Ο ίδιος δε ο Δημήτρης Κιτσίκης λέγεται ότι προσπαθεί μέσω της οργάνωσης «Πανέλληνες του Μυστρά» να αναβιώσει την μυστικιστική οργάνωση του ειδωλολάτρη Πλήθωνα, τον οποίο και θαυμάζει.

Ο φανατικός Ζωροάστρης Πέρσης βασιλιάς Χοσρόης ο Β’ κατέστρεψε από τον φανατισμό την Ιερουσαλήμ και έσφαξε σχεδόν όλον τον πληθυσμό της, ενώ αργότερα ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος κατάστρεψε την ιερό ναό των Ζωροαστρών στην Γάζα  (την σημερινή Ταυρίδα) και την Θηβορμαΐδα (την σημερινή Ουρμίαν, την γενέτειρα του Ζωροάστρη) του Καυκάσου, απελευθερώνοντας όλους τους αιχμάλωτους και τους κατοίκους της.

Η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών ήταν χωρισμένη σε δύο κράτη, ένα Δυτικό με πρωτεύουσα την Αντιόχεια και ένα Ανατολικό με πρωτεύουσα την Σελεύκεια, όπως ακριβώς και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν χωρισμένη σε δύο κράτη, ένα Δυτικό με πρωτεύουσα την Ρώμη και ένα Ανατολικό με πρωτεύουσα του την Νέα-Δεύτερη Ρώμη, δηλαδή την Πόλη.

Τελικά το Ανατολικό κράτος των Σελευκιδών έπεσε τελικά στα χέρια των βάρβαρων Παρθών, όπως και Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στα χέρια των βάρβαρων Γερμανών (ενώ και στις δύο αυτές Αυτοκρατορίες μαίνονταν συνεχώς δολοπλοκίες, εμφύλιοι και πραξικοπήματα), ενώ το Δυτικό κράτος των Σελευκιδών (στο οποίο μαίνονταν επίσης συνεχώς δολοπλοκίες, εμφύλιοι και πραξικοπήματα) έπεσε τελικά στα χέρια των Ρωμαίων, ενώ η Ρωμανία στα χέρια των Τούρκων. 

Πολλά αδέλφια Αμερικανών Προέδρων τους ντρόπιασαν εν ενέργεια και μη σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Έτσι ο αδελφός του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, Μπίλι, είχε λάβει 250.000 δολάρια από τον ορκισμένο εχθρό της Αμερικής, την Λιβύη, για να ουρήσει σε διάδρομο αεροδρομίου και σε πλήρη θέα του Τύπου και των αξιωματούχων.

Επιπλέον, υπήρχε και ο αδερφός του Μπιλ Κλίντον, ο Ρότζερ, ο οποίος είχε περάσει τα σίδερα της φυλακής για κατοχή κοκαΐνης, διακίνηση ναρκωτικών, καθώς και οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ.

Τόσο ο Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας, όπως και ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός από μικροί βασάνιζαν ζωάκια, ο ένας σουβλίζοντας τα, ο άλλος πετώντας από ψηλά.

Ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός πέταξε στην λίμνη 500 ζητιάνους, όπως και ο Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας παλούκωσε όλους τους ζητιάνους της χώρας του, ενώ και οι δύο παλούκωναν και έβλεπαν με ευχαρίστηση τα παλουκώματα.

Ο Ιβάν Δ’ ο Τρομερός τάιζε ανθρώπους με σκυλιά, όπως έγινε με τον Καϊάφα από τους Ρωμαίους.  

Πολλούς δε εχθρούς του ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός τους ανατίναζε με κανόνια ή πάνω σε βαρέλια πυρίτιδα ζωντανούς.

Η πρώτη σύζυγος του Ιβάν του Δ’ του Τρομερού Αναστασία Ρομάνοβνα ήταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε και μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του όσο ζούσε, αλλά ο θάνατος της τον έκανε να χάσει κάθε αίσθημα συμπόνιας για τους ανθρώπους.

Αντίστοιχα και ο η πρώτη σύζυγος του Στάλιν Αικατερίνη ήταν η μόνη γυναίκα που αγάπησε και μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του όσο ζούσε, αλλά ο θάνατος της τον έκανε να χάσει κάθε αίσθημα συμπόνιας για τους ανθρώπους.

Τόσο ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός, όπως και ο Στάλιν, εκτός του ότι κατέσχεσαν και οι δύο μεγάλο μέρος της Εκκλησιαστικής περιουσίας, εξόντωσαν και οι δύο τα αρχικά μέλη και ηγέτες των μυστικών τους υπηρεσιών, τόσο για να ρίξουν σε αυτους την ευθύνη για όλα τα δεινά που οι ίδιοι έφεραν στο κράτος, όσο και επειδή φοβόνταν την ισχύ τους και να μην τυχόν αυτοί τους ανατρέψουν από την εξουσία.

Ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός διέπραξε παράνομα τέταρτο γάμο όπως ακριβώς και ο Λέων ο ΣΤ’ ο Σοφός, ενώ παντρεύτηκε έξι συνολικά γυναίκες, όπως ακριβώς έκανε και ο Ερρίκος ο Η’ της Αγγλίας για την απόκτηση διαδόχου.

Η δεύτερη γυναικά του Ιβάν του Δ’ Μαρία Τερμιούνκοβνα λέγεται ότι την σκότωσε ο ίδιος, όπως ακριβώς και την δεύτερη γυναικά του Στάλιν Nadezhda Alliluyeva λέγεται ότι την σκότωσε ο ίδιος.

Ο Ιβάν έστειλε 500 ευγενείς του σε εξορία με τα πόδια στην Σιβηρία όπου πέθαναν στην διαδρομή από τις κακουχίες, όπως ακριβώς έκαναν και οι Νεότουρκοι με τα τάγματα θανάτου σε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας (κυρίως πολίτες και γυναικόπαιδα) και του Πόντου εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Δημήτριος ο Β’ των Σελευκίδων ηττήθηκε από τους Πάρθους και αιχμαλωτίστηκε από αυτους όταν επιτέθηκε εναντίον τους για να τους εκδικηθεί για τις επιθέσεις στο κράτος του, αλλά αργότερα αυτοί τον απελευθέρωσαν, και αυτός επέστρεψε στην Συρία, και στον εμφύλιο που ακολουθήσε ηττήθηκε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τον Αλέξανδρο Β' Ζάβωνα, ύστερα από συνομωσία της συζύγου του Κλεοπάτρα Β’ την «θεά».

Εν συνέχεια, ο Αντίοχος Ζ΄ Σιδήτης επιτέθηκε με πολύ στρατό τους Πάρθους, και για λίγο ανέκτησε την Μεσοποταμία, την Βαβυλωνία και την Μηδία, αποκαθιστώντας τα παλαιά σύνορα του κράτους των Σελευκιδών στο Ιράν, πριν του στήσει ενέδρα και τον σκοτώσει ο βασιλιάς των Παρθών.

Αντίστοιχα και ο Ρωμανός ο Δ’ ο Διογένης ηττήθηκε από τους Τούρκους και αιχμαλωτίστηκε από αυτους στο Μάντζικερτ όταν επιτέθηκε εναντίον τους για να τους εκδικηθεί για τις επιθέσεις στο κράτος του, αλλά αργότερα αυτοί τον απελευθέρωσαν, και αυτός επέστρεψε στην Ρωμανία, και στον εμφύλιο που ακολουθήσε ηττήθηκε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τον Μιχαήλ Ζ’ Δούκα, ύστερα από συνομωσία του δολοπλόκου Μιχαήλ Ψελλού.

Αργότερα, ο Μανουήλ ο Α’ Κομνηνός επιτέθηκε με πολύ στρατό τους Τούρκους, και για λίγο ανέκτησε την Μικρά Ασία, αποκαθιστώντας τα παλαιά σύνορα του κράτους των Βυζαντινών, πριν του στήσει ενέδρα και τον νικήσει ο Τούρκος Σουλτάνος Κιλίτζ Αρσλάν ο B΄ στο Μυριοκέφαλο.

Επίσης, ο Δημήτριος ο Β’ των Σελευκίδων προσπάθησε δύο φορές ανεπιτυχώς να δραπετεύσει από το μέρος που βρισκόταν στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, όπως ακριβώς και ο Ντε Γκολ αντίστοιχα προσπάθησε πολλές φορές να δραπετεύσει ανεπιτυχώς από τις γερμανικές φυλακές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν αιχμαλωτίστηκε από αυτους.

Όσοι ανησυχούν ότι μπορεί η φυσική απόσταση που επιβάλλεται λόγω των υγειονομικών συνθηκών να στερήσει από τους ανθρώπους την συνήθεια της χειραψίας μελλοντικά, θα πρέπει να ησυχάσουν αφού έχει αποδείξει προ πολλού την αντοχή της. Πρόκειται για ένα άγγιγμα των χεριών που έρχεται από τα βάθη των αιώνων κι έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα.

Για αιώνες, η χειραψία ήταν μια κίνηση που υποδήλωνε έναν χαιρετισμό μεταξύ δύο προσώπων. Ή και μια δεσμευτική σωματική επαφή για την επίτευξη μιας συμφωνίας. Στην εποχή του κορωνοϊού, ωστόσο, έφτασε να θεωρείται μια απαγορευμένη χειρονομία αφού μπορεί να συμβάλει στη μετάδοση της ασθένειας.

Η χειραψία υπάρχει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κάποιοι πιστεύουν ότι ξεκίνησε ως ένας τρόπος για να δηλώσουν τις ειρηνικές τους προθέσεις οι άνθρωποι. Προτείνοντας το άδειο τους δεξί χέρι, οι άγνωστοι έδειχναν εμπράκτως ότι δεν μεταφέρουν κάποιο όπλο κι επομένως δεν αποτελούσαν κίνδυνο για όποιον είχαν απέναντί τους.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ελαφρά κίνηση προς τα πάνω και προς τα κάτω αποσκοπούσε στην εξακρίβωση αν υπάρχουν κάποια κρυμμένα μαχαίρια ή στιλέτα στο μανίκι του άλλου. Η πιο δημοφιλής θεωρία για την προέλευσή της, ωστόσο, είναι πως αποτελεί ένα σύμβολο καλής πίστης και κατά κάποιο τρόπο μια υπόσχεση. Όταν δύο πρόσωπα έσφιγγαν τα χέρια, τότε αυτομάτως ο λόγος τους μεταμορφωνόταν σε ισχυρό δεσμό.

Μία από τις πρώτες απεικονίσεις χειραψίας έρχεται από τον 9ο αιώνα π.Χ., όπου ο βασιλιάς της Ασσυρίας Σαλμανασέρ Γ’ έδινε τα χέρια μ’ έναν Βαβυλώνιο ηγέτη για να σφραγίσει μια συμμαχία. Ο Όμηρος αναφέρθηκε πολλές φορές σε χειραψίες στην «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», σχετίζοντάς τες με ικεσίες κι απόδειξη εμπιστοσύνης.

Βέβαια, η κίνηση αυτή είναι αγαπημένο μοτίβο στους αρχαίους μας αμφορείς και στα διάφορα δοχεία που σώζονται στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους. Στις επιτύμβιες στήλες συχνά υπήρχε εικόνα του νεκρού που έσφιγγε τα χέρια με κάποιο μέλος της οικογένειάς του, είτε ως ένας τελευταίος χαιρετισμός στο αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε είτε ως ένα σύμβολο του αιώνιου δεσμού που υπάρχει μεταξύ ζώντων και νεκρών.

Στην αρχαία Ρώμη, η χειραψία γινόταν για να δείξει εμπιστοσύνη αλλά και φιλία. Τα χέρια που ενώνονταν για έναν κοινό σκοπό έφτασαν να κοσμούν μέχρι και τα νομίσματα της αυτοκρατορίας.

Η χρήση βέβαια της χειραψίας ως καθημερινού χαιρετισμού είναι πιο πρόσφατο φαινόμενο. Μερικοί ιστορικοί θεωρούν ότι την καθιέρωσαν τον 17^ο αιώνα οι Κουακέροι, δηλαδή τα μέλη της εκκλησίας του περιπλανώμενου ιεροκήρυκα Τζορτζ Φοξ που αντιμετώπιζαν την κίνηση αυτή πιο σωστό χαιρετισμό από το να κάνουν υπόκλιση ή να βγάζουν το καπέλο τους.

Η συνήθεια αυτή καθιερώθηκε τον 18ο αιώνα, με εγχειρίδια να κυκλοφορούν για τις σωστές τεχνικές χειραψίας. Μάλιστα τότε άρχισαν να ξεχωρίζουν και συγκεκριμένα είδη χειραψίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η βικτωριανή χειραψία που ήταν στιβαρή αλλά όχι τόσο δυνατή.

Όπως αναφέρει κι ένα φυλλάδιο του 1877, «ένας κύριος που αγενώς πιέζει το χέρι που του προσφέρεται για χαιρετισμό ή υπερβολικά το κουνάει, δεν θα έχει ποτέ την ευκαιρία να επαναλάβει αυτήν την προσβολή».

Μέσα στην πορεία του χρόνου, οι επικοινωνιολόγοι έφτασαν να αναλύουν όλες τις λεπτομέρειες της κάθε χειραψίας, καταλήγοντας σ’ ένα προφίλ όσων δίνουν τα χέρια αλλά και της ίδιας της κίνησης.

Έτσι, μπορεί κάποιος να διαβάσει για χειραψία – γάντι, που συνηθίζουν να κάνουν οι πολιτικοί όταν πιάνουν με τα δύο τους χέρια την παλάμη του άλλου, προσπαθώντας να δείξουν ότι του έχουν εμπιστοσύνη ή ότι είναι ειλικρινής.

Ή για χειραψία του ψόφιου ψαριού, όπου και οι δύο άνθρωποι που χαιρετιούνται προτείνουν το χέρι τους τόσο χαλαρά που δείχνουν ότι είναι αδύναμοι χαρακτήρες. Η πιο σωστή χειραψία θεωρείται όταν ο άνθρωπος απλώνει το χέρι του σε θέση παράλληλη με το έδαφος, σκύβοντας ελαφρώς το κορμί μπροστά, και μόλις πιάσει την παλάμη του άλλου την ανεβοκατεβάζουν δύο με τρεις φορές.

Στην Ιστορία έχει μείνει η τριπλή χειραψία μεταξύ των Χάρι Τρούμαν, Ουίνστον Τσόρτσιλ και Γιόσεφ Στάλιν στις 25 Ιουλίου 1945. Λίγες εβδομάδες μετά τη συνθηκολόγηση των Ναζί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σύμμαχοι συγκεντρώθηκαν στο Πότσνταμ της Γερμανίας για να σχηματίσουν τη μεταπολεμική Ευρώπη αλλά και να στείλουν μήνυμα στην Ιαπωνία για παράδοση.

Ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο σοβιετικός ηγέτης Γιόσεφ Στάλιν πόζαραν μπροστά στον φακό χαμογελαστοί δίνοντας τα χέρια, η κίνηση αυτή ήταν στην πραγματικότητα άνευ ουσίας γιατί οι εντάσεις καλά κρατούσαν στο παρασκήνιο.

Μία ακόμα χαρακτηριστική χειραψία ήταν αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου με τον τούρκο πρωθυπουργό Τουργκούτ Οζάλ στο περιθώριο του Φόρουμ Ευρωπαϊκού Μάνατζμεντ στις 2 Φεβρουαρίου 1986. Την περίοδο πριν από την συνάντηση των δύο ισχυρών ανδρών Ελλάδας και Τουρκίας, οι σχέσεις με τη γείτονα είχαν φτάσει στα άκρα.

Ωστόσο, η διοργάνωση στο Νταβός έδωσε την ευκαιρία στους δύο πολιτικούς να αναπτύξουν έναν διάλογο, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να επιβλέπουν, καταλήγοντας σε απόφαση για «μη πόλεμο». Η ειρηνική διάθεση επισφραγίστηκε με τη χειραψία μπροστά στους δημοσιογράφους, αν και, όπως φάνηκε στην πορεία των χρόνων, η κίνηση αυτή έμεινε μόνο στις φωτογραφίες (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6959919_poia-einai-i-istoria-tis-heirapsias-apo-symbolo-symfonias-kathimerinos).

Τόσο ο Τζον Κένεντι, όπως και ο Μπιλ Κλίντον λέγεται ότι είχαν και οι δύο ως Πρόεδροι των ΗΠΑ αλλά και πριν σχέσεις με την μαφία.

Τόσο τα κόκκινα γιλέκα στην Γερμανία, όσο και τα πορτοκαλί γιλέκα στην Ιταλία (εμπνευσμένα και τα δύο από τα κίτρινα γιλέκα της Γαλλίας), ιδρύθηκαν από πρώην στρατιωτικούς και ακροδεξιούς, και έχουν ως σκοπό να ρίξουν τις κυβερνήσεις τους, να βγάλουν τις χώρες τους από την ΕΕ και το ευρώ με δημοψήφισμα, εν μέσω μίας τεράστιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και στρατιωτικής κρίσης.

Αντίστοιχα, και οι φαιοχιτώνες στην Γερμανία και οι μελανοχίτωνες στην Ιταλία ιδρύθηκαν από πρώην στρατιωτικούς και ακροδεξιούς, και είχαν και αυτά ως σκοπό να ρίξουν τις κυβερνήσεις τους και να επιβάλλουν εθνικιστικά καθεστώτα, εν μέσω μίας τεράστιας παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και στρατιωτικής κρίσης. 

Ο Μέγας Αλέξανδρος έριξε ένα άγαλμα του τυραννικού βασιλιά Ξέρξη του Α’ από την Περσέπολη, όπως τα Αμερικανικά στρατεύματα το άγαλμα του δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν στην Βαγδάτη.

Ο Όξυλος συνοίκισε την Ηλεία, όπως ακριβώς και ο Θησέας την Αθήνα.

Οι Δωριείς υπό τον Αριστόμαχο και Κρεσφόντη πέρασαν με αυτοσχέδιες βάρκες στην Πελοπόννησο αιφνιδιάζοντας τον Τισαμενό και νικώντας τον, όπως ακριβώς και ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε με τον ίδιο τρόπο με τους Έλληνες τον Υδασπή, αιφνιδίασε τον Πώρο και τον νίκησε. 

Και οι Ασιάτες που πέρασαν μέσω του Βερίγγειου Πορθμού από την Ασία στην Αμερική και την αποικήσαν και αυτοί πέρασαν στην Ήπειρο αυτή μέσω της χρήσης βαρκών, όπως και οι Δωριείς στην Πελοπόννησο.

Οι πρώτοι κάτοικοι της Ρώμης για να βρουν γυναίκες άρπαξαν υπό την αρχηγεία του Ρωμύλου τις κόρες των Σαβίνων, όπως ακριβώς και οι πρώτοι κάτοικοι της Καρχηδόνας υπό την Διδώ άρπαξαν για τον λόγο αυτό Ελληνίδες από την Κύπρο.

Ο Σοφιστικός «Διαφωτισμός» πραγματοποιήθηκε τον 5^ο π.Χ. Αιώνα, ο Ευρωπαϊκός τον 17^ο και τον 18^ο, ενώ ο Νεοελληνικός τον 18^ο.

Οι Σκοτεινοί Αιώνες στην Αρχαιά Ελλάδα κράτησαν από τον 11^ο ως τον 8^ο π.Χ. Αιώνα, ενώ του Μεσαίωνα από τον 13^ο ως τον 14^ο Αιώνα μ.Χ.

Ο Όξυλος σκότωσε με δίσκο κατάλαλος τον αδερφό του όταν ο δίσκος που έριξε πήρε λάθος φορά από τον άνεμο, όπως ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σκότωσε ο Περσέας καταλάθως τον παππού τον Ακρίσιο.

Οι Ελλανοδίκες ήταν οι διαιτητές της Αρχαίας Ελλάδας, επιβλέποντας την ορθή εφαρμογή των κανόνων από τους αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι ίδιοι αποφάσιζαν αμετάκλητα τον νικητή, είχαν βοηθούς (σαν τους βοηθούς διαιτητών σήμερα), αλλά και ραβδούχους (σαν τους αστυνόμους στα γήπεδα σήμερα).

Πρώτος Ανασκαφέας και συλλέκτης Αρχαιοτήτων στην Αρχαιότητα ήταν ο Ναβονίδης, ενώ ακολουθήσαν στα νεότερα χρονιά ο Κόζιμο ο Α’ των Μέδικων στον Μεσαίωνα, αλλά και οι βασιλείς της Νάπολης το 1748 μ.Χ.

Ο Σλήμαν μετέφερε παράνομα τον θησαυρό της Τροίας στην Γερμανία, όπως ακριβώς και ο Ελγών τα μαρμαρά του Παρθενώνα στην Μεγάλη Βρετανία παλαιοτέρα.

Οι πρώην φίλοι και μετέπειτα «αιώνιοι αντιπάλοι και ανταγωνιστές» στον λεγόμενο «πόλεμο των οστών» για την εύρεση των περισσοτέρων αριθμητικά και σε είδος οστών δεινοσαύρων, Εντουάρντ Ντρίγκερ Κόουπ και Όθνιελ Τσαρλς Μαρς εκαναν και οι δύο από ένα λάθος στην συναρμολόγηση σκελετών δεινοσαύρων.

Έτσι ο μεν πρώτος έβαλε το κρανίο ενός  πλησιόσαυρου στην ουρά αντί για τον λαιμό του, και ο δεύτερος έβαλε λάθος κεφάλι δεινοσαύρου στον σκελετό ενός Τρικεράτοπα, ενώ αν και ο δεύτερος ανακάλυψε αριθμητικά περισσοτέρους θησαυρούς, ο πρώτος ανακάλυψε πολύ περισσότερα νέα είδη δεινοσαύρων.

Οι Αλκμεωνίδες έβγαλαν με δόλο τους ικέτες οπαδούς του Κύλωνα από τους βωμούς της Αθήνας που είχαν καταφύγει και τους εκτέλεσαν παραβαίνοντας τους όρκους για την ασφάλεια που έδωσαν δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το λεγόμενο «Κυλώνειον άγος».

Αντίστοιχα και Σπαρτιάτες έβγαλαν με δόλο τους ικέτες ευάλωτους από τους βωμούς του ιερού του Ταινάρου που είχαν καταφύγει και τους εκτέλεσαν παραβαίνοντας τους όρκους για την ασφάλεια που έδωσαν δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το λεγόμενο «άγος του Ταινάρου».

Η δολοφονία του βασιλιά των Ηδωνών Πιττακού κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου από την γυναικά του Βραυρώ για την εξουσία θυμιζει κατά πολύ την δολοφονία του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά από την γυναικά του Θεοφανώ για την εξουσία.

Τόσο ο Πεισίστρατος, όσο και ο ιστορικός Θουκυδίδης είχαν και οι δύο μεγάλα συμφέροντα στα χρυσορυχεία της Χαλκιδικής και της Αμφίπολης.

Οι Σπαρτιάτες έπαθαν στην Σφακτηρία από τους Αθηναίους την ίδια ακριβώς περικύκλωση από κρυφό πέρασμα και αποδεκατισμό που έπαθαν οι ίδιοι παλαιοτέρα και στις Θερμοπύλες από τους Πέρσες.

Τόσο ο πρωθυπουργος Νετανιάχου με το παράνομο πλοίο ισλαμιστών «Νάβις Μαρμαρά» που είχε μισθώσει ο ισλαμιστής Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν για να σπάσει με ισλαμιστές τον αποκλεισμό της Γάζας, όσο και ο Υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Σαλβίνι με το «Sea Watch» το οποίο είχε μισθωθεί από τον Σόρος για να φέρει σαν δουλέμπορος λαθρομετανάστες στην Ιταλία αντιμετώπισαν την απειλή αυτή με πυγμή, συλλαμβάνοντας τα πλοία αυτά και όλα τα μέλη (και μη) των πληρωμάτων τους.

Ο θάνατος του Βρασίδα και του αντίπαλου του Κλέωνα συνέβη την ίδια ακριβώς ημέρα στην μάχη της Αμφίπολης, όπως ακριβώς και του Γουλφ και του αντίπαλου του Montcalm στην μάχη του Κεμπέκ.

Κατά την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπως και στην μάχη του Γραικού αλλά και κατά την πτώση της Πόλης το 1453 υπήρξαν πολλές εκλείψεις ηλίου.

Τόσο ο Κλέων όσο και ο Ιουλιανός ο Παραβάτης κέρδισαν την μάχη της Πύλου και της Γαλατίας με την βοήθεια του Δημοσθένη και των στρατηγών του αντίστοιχα, όταν μονοί τους εκστράτευσαν στην Αμφίπολη και την Περσία αντίστοιχα, μετά από μερικές μικροεπιτυχίες τους στην αρχή, ηττήθηκαν στην συνέχεια πλήρως και οι δύο από τους εχθρούς τους και σκοτωθήκαν στην μάχη.

Η εκτενής πειρατεία και οι συνέχεις εισβολές εχθρών στην Αρχαιότητα έκαναν τους Αιτωλούς να οπλοφορούν μόνιμα, όπως και οι εισβολές των Αράβων και των Τούρκων τους Κρητικούς στην Μεσαιωνική και Νεότερη ιστορική περίοδο.

Η μυστηριώδης και αινιγματική πόλη Αρχάμπολη στην Εύβοια, χάθηκε λόγω τσουνάμι που προκλήθηκε από το ηφαίστειο της Σαντορίνης μέχρι το ότι χάθηκε από σεισμό και παλιρροιακό κύμα που δημιουργήθηκε μετά, όπως και πολλές πόλεις της Κρήτης λόγω της ίδιας εκρήξεως (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6960113_arhampoli-i-exafanismeni-poli-toy-kabo-ntoro-poy-erimothike-mystiriodos).

Η αιφνιδιαστική νυχτερινή επίθεση του Δημοσθένη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο στους Αμπρακιώτες και η νίκη τους επί αυτών, θυμίζει την αντίστοιχη αιφνιδιαστική νυχτερινή επίθεση του Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα στον στους Οθωμανούς του Σουλτάνου Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή και η νίκη τους επί αυτών.

Οι Σπαρτιάτες εξαφάνισαν την αφιερωματική στήλη του βασιλιά τους Παυσανία από τους Δελφούς για την νίκη τους κατά των Περσών, όπως ακριβώς και οι Αθηναίοι την αφιερωματική στήλη του Πεισίστρατου του Νεότερου (του εγγονού του τυράννου Πεισίστρατου του Πρεσβυτέρου) από την Αθήνα.

Ο «τυραννοκτόνος» Αρμόδιος σκοτώθηκε επιτόπου, ενώ ο Αριστογείτων συνελήφθη και εκτελέστηκε αργότερα για τον φόνο του λαοφιλούς Ιππάρχου για προσωπικά και όχι πολιτικά αίτια, όπως και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης σκοτώθηκε επιτόπου, ενώ ο Μιχάλης Μαυρομιχάλης συνελήφθη και εκτελέστηκε αργότερα για τον φόνο του λαοφιλούς Καποδίστρια για προσωπικά και όχι πολιτικά αίτια.

Όπως οι Αθηναίοι κατασκεύασαν αγάλματα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα στην Αθήνα ως «ελευθερωτών» τους, έτσι ακριβώς και οι ίδιοι κατασκεύασαν αγάλματα του Αντίγονου του Μονόφθαλμου και του γιου του Δημήτριου του Πολιορκητή στην Αθήνα ως «ελευθερωτών» τους. 

Στην περίπτωση της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας του Ιππία, ο Αρμόδιος εκτελέστηκε άμεσα από τους σωματοφυλακές του Ιππία, ενώ στην περίπτωση της επιτυχημένης απόπειρας δολοφονίας του Καποδίστρια, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης εκτελέστηκε άμεσα από τους σωματοφυλακές του Καποδίστρια, όπως και τον μονόχειρα Κοζώνη και τον στρατηγό Φωτομάρα.

Τόσο στην δολοφονία του Καποδίστρια από τους Μαυρομιχαλαίους, όσο και στην απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου από τον Παναγούλη, λέγεται ότι υπήρξε παρακίνηση από αλλά κράτη (από τους Αγγλογάλλους στην πρώτη περίπτωση και από τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη από την πάντα Ελληνική Κύπρο μας στην δεύτερη).

Η αποτυχία του Αριστογείτονα να δολοφονήσει τον τύραννο Ιππία είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη και εκτέλεση του μετά από βασανιστήρια, όπως ακριβώς και η αποτυχία του Παναγούλη να δολοφονήσει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο είχε ως αποτέλεσμα την σύλληψη και βασανισμό και τον θάνατο του μετέπειτα εξαιτίας αυτών, ενώ και πολλοί συνεργοί του Παναγούλη εκτελέστηκαν μετέπειτα από την χούντα, όπως π.χ. ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B9%CF%89%CF%81%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82).

Τελικά ο Ιππίας και η τυραννία του έπεσαν στην Αθήνα μετά την επέμβαση των Σπαρτιατών, ενώ η ο Παπαδόπουλος έπεσε μετά από το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και η χούντα μετά από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την κατάληψη του του Βόρειου τμήματος του νησιού.

Αντίστοιχα, όπως έγινε πολιτειακή μεταβολή στην Αθήνα το 411 π.Χ. από δημοκρατικό πολίτευμα σε ολιγαρχικό λόγω της καταστροφικής ήττας των Αθηναίων στην Σικελία, έτσι και το 1974 μ.Χ. έγινε πολιτειακή μεταβολή στην Ελλάδα το 411 από δικτατορικό πολίτευμα σε δημοκρατικό λόγω της καταστροφικής ήττας των Ελλήνων στην Κύπρο.

Ο Παναγούλης επιχείρησε να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς από τις φυλακές του Παπαδόπουλου, όπως και ο Ντε Γκολ παλαιότερα από τις φυλακές των Γερμανών στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Τόσο τα κίνητρα της δολοφονίας του Ιππάρχου από τον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα, όσο και στην δολοφονία του Φίλιππου του Β΄ από τον Παυσανία ήταν κυρίως προσωπικού περιεχομένου και όχι πολιτικά. 

Πολλοί λαοί αρχικά, τόσο λόγω υπερπληθυσμού, περιέργειας, φτώχειας, τάσης για απόκτηση χρυσού, σκλάβων, περιπέτειας, ανακάλυψης και ελέγχου νέων εμπορικών οδών για δόξα (που υμνήθηκε με έπη), λόγω εξορίας και για απόκτησης χρημάτων για επιστροφή και συγκρότηση στρατού για την διεκδίκηση του θρόνου, στράφηκαν προς την πειρατεία.

Τέτοιοι ήταν π.χ. οι Αρχαίοι Έλληνες και Φοίνικες στην Αρχαιότητα, οι Βίκινγκς στον Μεσαίωνα, ή οι Άγγλοι, οι Ολλανδοί, οι Ιάπωνες και οι Ινδονήσιοι (στην Μαλάγα) ή Σομαλοί στην σύγχρονη ιστορική περίοδο.

Όμως, πολλοί από αυτούς τους λαούς, όταν στην συνέχεια απέκτησαν ενοποιημένα και ισχυρά-πολιτισμένα κράτη, πολέμησαν με μανία την πειρατεία που αυτοί κάποτε εφάρμοζαν και τώρα εμπόδιζαν το εμπόριο, καθώς και την είσπραξη φορών από νησιά και την ίδρυση αποικιών, όπως π.χ. οι Κρήτες του Μίνωα, οι Κορίνθιοι, οι Ρωμαίοι, οι Άγγλοι, οι ΗΠΑ (τα κράτη της Μπαρμπαριάς) κ.λ.π.

Η Μελανία Τραμπ αποκαλείται από κάποιους επικριτές της στις ΗΠΑ ως «Νέα Μαρία Αντουανέττα» για τον επανασχεδιασμό από μέρους της του Κήπου των Ρόδων στον Λευκό Οίκο, ώστε να είναι, ως επί το πλείστον, ένας συνδυασμός πράσινων θάμνων και λευκών και παστέλ λουλουδιών. Αφαιρέθηκαν οι κερασιές και οι πολύχρωμες τουλίπες από τον κήπο, ο οποίος είχε δημιουργηθεί το 1962 από την Τζάκι Κένεντι.

Ο αρθρογράφος στους Τάιμς της Ν. Υόρκης Τσαρλς Μ. Μπλόου συνέκρινε την Μελάνια με την βασίλισσα της Γαλλίας του 18^ου Αιώνα Μαρία Αντουανέττα, της οποίας τα υπερβολικά έξοδα συνέβαλαν στην οικονομική κρίση που οδήγησε στην Γαλλική Επανάσταση.

«Αν αυτό δεν είναι μια κίνηση Μαρίας Αντουανέττας, εν μέσω πανδημίας, με 175.000 και περισσότερους νεκρούς και εκατομμύρια ανέργους, τότε δεν ξέρω τι είναι» τουίταρε (https://www.zougla.gr/kosmos/article/giati-stis-ipa-apokaloun-tin-malania-maria-antouaneta).

Τόσο ο Ξέρξης ο Α΄, όσο και Μωάμεθ ο Β’ οι οποίοι εκτέλεσαν τους αλλόφυλους προς αυτούς και φίλους τους αρχικά «Μεγάλους Βεζίρηδες» Αμάν και Χαλίλ Πασά αντίστοιχα, λέγεται ότι δολοφονήθηκαν από τους ιδίους τους τους γιους, από τον γιο του Αρταξέρξη τον Α’ ο πρώτος με την βοήθεια του αρχηγού των Αθανάτων Αρτάβανου, ενώ δεύτερος από τον γιο του τον Βαγιαζήτ τον Β’ μέσω υπερβολικού δηλητηρίου για την ποδάγρα.

Και υστέρα ο Αρταξέρξης λέγεται ότι κατηγόρησε μόνο τον Αρτάβανο για τον φόνο αυτό και τον εκτέλεσε, όπως έκανε και ο Καλιγούλας με τον Μαρκίωνα (τον αρχηγό των Πραιτοριανών) που τον βοήθησε να εκτελέσει τον Τιβέριο και να του πάρει τον θρόνο, αλλά και ο Κλαύδιος με τον Κάσσιο Χαιρέα (τον αρχηγό των Πραιτοριανών), ο οποίος τον βοήθησε να εκτελέσει τον Καλιγούλα και να του πάρει τον θρόνο.  

Οι «Μεγάλοι Βεζίρηδες» Αμάν, Τζαφάρ, Ιμπραήμ, Καρά Μουστάφα του Πέρση βασιλιά Ξέρξη του Α’, του Αββασίδη Χαλίφη Χαρούν Ελ Ρασίντ, καθώς και των Οθωμανών Σουλτάνων Σουλεϊμάν του Α’ του Μεγαλοπρεπή και του Μωάμεθ του Δ’ ήταν όλοι αλλόφυλοι προς αυτούς και εκτελέστηκαν τελικά ύστερα από διαταγή των ίδιων.

Τόσο ο Σαντάμ Χουσεΐν εμφανίζονταν με όπλο στην Βαγδάτη, όπως και ο Λουκασένκο στο Μινσκ το 2020.

Τόσο ο Τσιν Χουάνγκ Τι της Κίνας, όσο και ο Σανδρόκοτος στην Ινδία δολοφόνησαν και οι δύο τα αδέρφια τους που ήταν απειλή για τον θρόνο τους.

Ο Ευριπίδης λέγεται ότι σκοτώθηκε φαγωμένος από σκυλιά, ενώ με τον ίδιο τρόπο ο Νέρωνας εκτελούσε πολλούς Χριστιανούς.

Η Άμηστρις, η σύζυγος του Πέρση βασιλιά Ξέρξη του Α’, όταν αντιλήφθηκε για την εξωσυζυγική σχέση του άνδρα της με την Αρταΰντη, για να τον εκδικηθεί βασάνισε την Αρταΰντη με την βοήθεια σωματοφυλάκων του Ξέρξη. Έκοψαν τη μύτη, τα χείλη, τα αυτιά, τη γλώσσα και τους μαστούς της Αρταΰντης, και έπειτα την έστειλαν σπίτι κατακρεουργημένη.

Τα ίδια ακριβώς έπαθε και ο σφετεριστής Βήσσος από τον αδερφό του Πέρση βασιλιά Δαρείου του Γ’, τον οποίο και δολοφόνησε.

Επίσης, η Άμηστρις έκανε και ανθρωποθυσίες, όπως έκανε και ο σύζυγος της Ξέρξης ο Α’ όταν πέρασε τον Ελλήσποντο σύμφωνα με τον ιστορικό Ηρόδοτο.

Ο ιστορικός Θουκυδίδης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξόριστος μακριά από την Αθήνα (κυρίως στην Θράκη) και λέγεται ότι επέστρεψε στην Αθήνα στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου οπού και δολοφονήθηκε σχεδόν άμεσα, όπως ακριβώς και ο ιστορικός Φραντζής μετά την Άλωση έζησε εξόριστος στην Κέρκυρα μέχρι το τέλος της ζωής του.   

Επίσης ο ιστορικός Θουκυδίδης είχε χρυσορυχεία και στην Θράκη (όπως και ο Πεισίστρατος επίσης) απέναντι από την Θάσο, και είχε πατέρα μη Αθηναίο (τον Όλορο από την Θράκη), όπως και ο Θεμιστοκλής είχε μάνα μη Αθηναία (κατά μία εκδοχή ήταν θρακικής καταγωγής και λεγόταν Αβρότονον και κατά άλλη εκδοχή λεγόταν Ευτέρπη και ήταν Καρικής καταγωγής και συγκεκριμένα από την Αλικαρνασσό).  

Τόσο ο Μίνωας, όσο και ο Πομπήιος διέλυσαν τους πειρατές της Μεσογείου με τον στόλο τους.

Τόσο ο Μίνωας, ο Αγαμέμνονας, όσο και ο Πολυκράτης κατέλαβαν τις Κυκλάδες με τον στόλο τους και έδιωξαν τους πειρατές.

Πολλές πόλεις της Αρχαίας Ελλάδας στην στεριά και στα νησιά χτίστηκαν μακριά από τις παράλιες και την θάλασσα λόγω των εισβολών πειρατών (Κάρων ή Φοινίκων), όπως ακριβώς και πολλές πόλεις της Ρωμανίας στην στεριά και στα νησιά χτίστηκαν μακριά από τις παράλιες και την θάλασσα λόγω των εισβολών πειρατών (Αράβων ή Τούρκων).

Οι Έλληνες μετά από δέκα χρονιά κατέκτησαν την Τροία και την γύρω από αυτήν συμμαχικές της πόλεις αφού πρώτα νίκησαν στην απόβαση της παράλιας της Τροίας τους Τρώες και τον στρατό τους.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και οι Σύμμαχοι το 1944 κατέκτησαν την Γαλλία, το Παρίσι και την γύρω από αυτήν συμμαχικές της πόλεις και μετά από ένα χρόνο την Γερμανία και το Βερολίνο αφού πρώτα νίκησαν στην απόβαση της παράλιας της Νορμανδίας τους Γερμανούς και τον στρατό τους.

Πριν τα Τρωικά, πολλοί πλούσιοι που εκδιώκονταν από εξεγέρσεις, εμφυλίους ή επαναστάσεις από τις πόλεις τους και ζητούσαν άσυλο στην Αθήνα, στην οποία και γινόταν πολίτες της.

Αντίστοιχα και μετά την Γαλλική (http://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html) και Οκτωβριανή Επανάσταση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) πολλοί πλούσιοι που εκδιώκονταν από εξεγέρσεις, εμφυλίους ή επαναστάσεις από τις χώρες τους και ζητούσαν άσυλο στην Ελβετία, στην οποία και γινόταν πολίτες της.

Λόγω των πειρατικών εισβολών πολλοί κάτοικοι της Αρχαίας Ελλάδας δέχτηκαν να μπουν υπό την προστασία και τα τείχη ισχυρών αριστοκρατών και βασιλέων, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το φεουδαρχικό σύστημα των Μυκηνών.

Αντίστοιχα και στον Μεσαίωνα, πολλοί κάτοικοι της Δυτικής Ευρώπης δέχτηκαν λόγω της έντονης ανασφάλειας και πειρατείας να μπουν υπό την προστασία και τα τείχη ισχυρών αριστοκρατών και βασιλέων, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το φεουδαρχικό σύστημα των Φράγκων.

Μετά τα Τρωικά, λόγω των απώλειες και της οικονομικής, κοινωνικής και στρατιωτικής καταστροφής και της φτώχειας που αυτή επέφερε αυτός ο πόλεμος στην Ελλάδα έγινε βίαια σε πολλές πόλεις πραξικοπηματική αλλαγή του πολιτεύματος τους με εξορία αριστοκρατών και βασιλέων ή ακόμα και εκτέλεση τους (πχ. του Διομήδη ή του Αγαμέμνονα).

Αντίστοιχα και στην Γαλλία λόγω των πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά και στην Ρωσία το 1917 λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου λόγω των απωλειών και της οικονομικής, κοινωνικής και στρατιωτικής καταστροφής και της φτώχειας που αυτή επέφεραν αυτοί οι πόλεμοι στις χώρες αυτές έγινε βίαια σε πολλές πόλεις πραξικοπηματική αλλαγή του πολιτεύματος τους με εξορία αριστοκρατών και βασιλέων ή ακόμα και εκτέλεση τους (πχ. του Λουδοβίκου του ΙΣΤ’ ή του Νικόλαου του Β’-http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html, http://alophx.blogspot.com/2017/09/1789-2016.html).

Στον Α΄ Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι Πέρσες δεν κατάφεραν να υποτάξουν τον Αμυρταίο που κρύφτηκε με τον ικανό στρατό του στους βάλτους της Λιβύης και της Αιγύπτου, όπως συνέβη με τον Αλφρέδο τον Μέγα και τον ικανό στρατό του από τους Βίκινγκς στους βάλτους της Αγγλίας.

Επίσης, στον Α΄ Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι Πέρσες υπό τον Μεγάβαζο κατάφεραν να υποτάξουν την Αίγυπτο, καταλαμβάνοντας την νησίδα της Πρωσοπητίδας, αποξηραίνοντας τα νερά γύρω από αυτήν με διώρυγα και παίρνοντας με τον στρατό του στο νησί, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την Τύρο επιχωματώνοντας το νησί και στέλνοντας τον στρατό και τις πολιορκητικές του μηχανές σε αυτό.

Ο Θεμιστοκλής ζήτησε άσυλο στην εστία του Άδμητου κρατώντας τον γιο του Άδμητου στα χέρια του, όπως και ο μικρός Πυρρός ζήτησε άσυλο από τον Γλαυκία κρατώντας με τα χέρια τον βωμό του σπιτιού του.

Οι Ετρούσκοι περάσαν από την Μικρά Ασία και την Τροία στην Σικελία.

Επίσης, από την Τροία φυγάδες κατέφυγαν στην Σικελία και ίδρυσαν τον Έρυκα και την Έγεστα, ενώ μετά από λίγο μέλη της πόλης τους έγιναν και κάποιοι Φωκείς όταν τέλειωσε ο Τρωικός Πόλεμος.

Στην μάχη της Τανάγρας το Θεσσαλικό ιππικό των Αθηναίων αποστάτησε στους Σπαρτιάτες, όπως ακριβώς και στην μάχη του Μάντζικερτ το τουρκικό ιππικό των Βυζαντινών αποστάτησε στους Σελτζούκους Τούρκους.

Δύο φόρες καταστράφηκαν τα ανάκτορα της Κνωσού, την μία από σεισμό και την άλλη από τσουνάμι και πόλεμο.

Καθαρμός της Δήλου έγινε τόσο κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, όσο και από τον Πεισίστρατο πριν από αυτόν.

Τόσο Πέλοπας, όσο και ο Ατρέας λέγεται ότι κατέλαβαν την εξουσία στις πόλεις της Ελλάδας που βασίλευαν (Ήλιδα και Μυκήνες) κολακεύοντας τον λαό και μοιράζοντας του μέρος του τεράστιου πλούτου τους δωροδοκώντας τον ουσιαστικά για την εκλογή τους.

Τόσο ο Νικίας, όσο και Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ, ήταν δεισιδαίμονες και οι δύο και πίστευαν σε φυλακτά, μάντεις, οιωνούς και όνειρα και κατέστρεψαν τους στρατούς τους με αυτά.

Οι Λακεδαιμόνιοι υπό τον Κλεομένη τον Α΄ εκδίωξαν πολλούς τυράννους από την Ελλάδα, όπως ακριβώς και οι Κορίνθιοι με τον Τιμολέοντα πολλούς τυράννους από την Σικελία.

Ο Έλληνας έδωσε το όνομα του πρώτα στην Φθιώτιδα και μετά σε όλη την Ελλάδα, όπως ακριβώς έκανε και ο Σαούντ στην Σαουδική Αραβία, αλλά και ο Ρόουντς στην Ροδεσία.

Οι Κάρες και Φοίνικες πειρατές κατέλαβαν τα νησιά των Κυκλάδων στην Ελλάδα, όπως και οι Βίκινγκς και οι Νορμανδοί πειρατές την Αγγλία και την Ιρλανδία.

Η ίδρυση του Κοινού των Θηβών, έγινε τόσο επί Κάδμου στην Βοιωτία, πριν την Περσική εισβολή, αλλά και στην διάρκεια τόσο του Α’ όσο και του Β΄ Πελοποννησιακού Πολέμου.

Στο τέλος του εμφυλίου στην Κέρκυρα, οι Δημοκρατικοί χώριζαν τους εχθρούς τους σε ομάδες, τους έβαζαν τους Ολιγαρχικούς να κάνουν μακριές πορείες, τους βασάνιζαν και τους εκτελούσαν με μαχαιριά, όπως ακριβώς έκαναν και οι Νεότουρκοι με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου με τα «Τάγματα θανάτου» εν μέσω Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου λόγω της ήττας των Αθηναίων στην Σικελία, καθώς και την τελική ήττα της, τις απώλειες και την οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική καταστροφή και την φτώχεια που αυτή επέφερε στην Αθήνα έγινε βίαια και πραξικοπηματική αλλαγή του πολιτεύματος αυτής από δημοκρατικό σε ολιγαρχικό (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html), όπως ακριβώς συνέβη για παρόμοιους λογούς στην Ρωσία το 1917 λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου από βασιλικό σε κομμουνιστικό με πραξικόπημα (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ο Σιτάλκης όταν εισέβαλε με τον τεράστιο στρατό των Θρακών του στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας υπό την ηγεσία του βασιλιά Περδίκα στην διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Έλληνες της περιοχής κατέφυγαν στις μεγάλες πόλεις, και με αγροί ανταρτοπόλεμο, αλλά και την τακτική της καμένης γης και της πρόκλησης πείνας τους ανάγκασαν να αποχωρίσουν από την Μακεδονία μας.

Αντίστοιχα και ο Βρέννος όταν εισέβαλε με τον τεράστιο στρατό των Γαλατών του στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας υπό την ηγεσία του στρατηγού Σωσθένη στην διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Έλληνες της περιοχής κατέφυγαν στις μεγάλες πόλεις, και με αγροί ανταρτοπόλεμο, αλλά και την τακτική της καμένης γης και της πρόκλησης πείνας τους ανάγκασαν να αποχωρίσουν από την Μακεδονία μας (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post_29.html).

Οι Σικελοί πέρασαν με σχεδίες από την Νότια Ιταλία στην Σικελία και την κατέλαβαν νικώντας τους ντόπιους Σικανούς, όπως ακριβώς και οι Δωριείς πέρασαν με σχεδίες από την στην Πελοπόννησο και την κατέλαβαν νικώντας τους ντόπιους Μυκηναίους.

Σύμφωνα με την Ινδοευρωπαϊκή Θεωρεία, οι Έλληνες κατέβηκαν από την Ουγγαρία στην Ελλάδα το 2.600 π.Χ., πιθανόν από μία εισβολή άλλου λαού σε αυτή, όπως ακριβώς και οι Δωριείς λέγεται ότι κατέβηκαν από την Βόρεια στην Νότια Ελλάδα πιθανώς από μία εισβολή Ιλλυριών στην περιοχή τους.

Κατά παρεμφερές τρόπο και οι Γότθοι έφυγαν από την περιοχή τους στην Ουκρανία και κατέβηκαν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυνηγημένοι από τους Ούννους και μέρος τους έγινε έμμισθοι άποικοι-στρατιώτες των Ρωμαίων σε κάποια εδάφη που τους παραχωρήθηκαν, αλλά στο τέλος κατέλαβαν και την ίδια την Ρώμη και εγκαταστάθηκαν στα εδάφη τους.

Αντίστοιχα και με τους Βοιωτούς, αυτοί έφυγαν από την περιοχή τους στην Θεσσαλία και κατέβηκαν στην Βοιωτία κυνηγημένοι από τους Θεσσαλούς και μέρος τους έγινε έμμισθοι άποικοι-στρατιώτες των Βοιωτών σε κάποια εδάφη που τους παραχωρήθηκαν, αλλά στο τέλος κατέλαβαν και την ίδια την Θήβα και εγκαταστάθηκαν στα εδάφη τους.

Στα Μέγαρα οι Κορίνθιοι αποκλείστηκαν από τους Αθηναίους σε ένα κτήμα με χαντάκι χωρίς διέξοδο και εξοντώθηκαν με πέτρες από αυτούς, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Φράγκους του Ροδαλού από τους Βάσκους στο Ροσανμπό.

Σεισμός συνέβη και πολλές προφητείες διακινούνταν έντονα, τόσο λίγο πριν την έναρξη τόσο του Πελοποννησιακού Πολέμου το 431 π.Χ., αλλά και την έναρξη της Πολιορκίας της Πόλης το 1453 μ.Χ.

Η χρήση των θησαυρών των ναών για τον εξοπλισμό των στρατιωτών χρησιμοποιήθηκε τόσο από την Αθήνα λίγο πριν το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, όσο και από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο λίγο πριν την πτώση της Πόλης.

Οι ιερείς των Αρχαίων Δελφών έδιναν συχνά ψεύτικους και χαλκευμένους χρησμούς, ενώ δάνειζαν με επαχθείς όρους πόλεις, κράτη, βασιλείς, αφού οι Δελφοί λειτουργούσαν κάτι σαν το σημερινό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ τα ιδιά ακριβώς με ψεύτικες «προφητείες» και δανεισμό άλλων κρατών εκαναν και οι πάπες της Ρώμης στον Μεσαίωνα (π.χ. μέσω των Ναϊτών Ιπποτών).

Η πρώτη αναφορά στην ύπαρξη των ζυμαρικών χρονολογείται γύρω στο 1.000 π.χ., στην αρχαία Ελλάδα, όπου η λέξη «λάγανον» περιέγραφε μία φαρδιά πλακωτή ζύμη από νερό και αλεύρι, την οποία έκοβαν σε λωρίδες.

Αυτή η ζύμη μεταφέρθηκε και στην Ιταλία από τους πρώτους Έλληνες έποικους στον 8ο αιώνα π.Χ. περίπου, και έλαβε το όνομα «laganum», που στα λατινικά σημαίνει λαζάνια. Στα μέσα του 15ου αιώνα βρέθηκε η πρώτη συμπληρωμένη συνταγή ζυμαρικών, και συγκεκριμένα στο βιβλίο του μάγειρα Martino da Como. Αργότερα συνταγές για ζυμαρικά συναντώνται και στα κείμενα του Bartolomeo Sacchi.

Μετά τον 15ο αιώνα τα μακαρόνια ξεκινούν να κατασκευάζονται και σε εμπορική βάση. Ωστόσο κατά τον 18ο αιώνα γνωρίζουν την μεγάλη τους άνθηση.

Η διαδικασία παραγωγής των ζυμαρικών ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνα να αυτοματοποιείται και να εξαπλώνεται τόσο σε ολόκληρη την Ιταλία, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο, κι από τότε μπορούμε να μιλάμε για την Βιομηχανία Ζυμαρικών.

Στις μέρες μας, τα ζυμαρικά αποτελούν ένα από τα βασικά διατροφικά προϊόντα πολλών λαών και σε όλο τον κόσμο, όπου άνθρωποι από διαφορετικές κουλτούρες απολαμβάνουν τις φημισμένες παραδοσιακές Ιταλικές συνταγές αλλά και χιλιάδες παραλλαγές τους, προσαρμοσμένες στις διατροφικές ιδιομορφίες και τα γούστα της κάθε χώρας (https://www.pentapostagma.gr/ygeia/diatrofi/6400755_pagkosmia-imera-zymarikon-ta-etrogan-stin-arhaia-ellada-kai-ta-elegan).

Τόσο ο Ύλος, όσο και ο Κάδμος, ιδρύσαν ο πρώτος το Ίλιον (την Τροία) και ο δεύτερος την Θήβα ακολουθώντας μία αγελάδα σύμφωνα με χρησμό της Πυθίας.

Συνοικισμός της Αθήνας έγινε τόσο από τον Κέκροπα, όσο και από τον Θησέα.

Ο Πηλέας διέταξε τον στρατό του να περάσει ανάμεσα στο διαμελισμένο πτώμα της Αστυδάμειας, όπως και ο Ξέρξης διέταξε τον στρατό του να περάσει ανάμεσα στο διαμελισμένο πτώμα ενός ανθρώπου που έκανε ανθρωποθυσία πριν περάσει τον Ελλήσποντο για την εκστρατεία του στην Ελλάδα.

Τόσο ο θάνατος του Μίνωα, όσο και του Ρωμανού του Γ΄ της Ρωμανίας έγινε σε λουτρό.

Οι Αρχαίοι Ορφικοί μισούσαν θανάσιμα τους οργιαστικούς οπαδούς του Διονύσου και τις Μαινάδες, ενώ οι μεν θεωρούσαν τους δε αίρεση, όπως ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας με τους σουνίτες και τους σιίτες στο ισλάμ.

Ο Παλαμήδης στην Τροία προέβλεψε την πτώση της Τροίας με μία έκλειψη ηλίου, όπως ακριβώς και οι σύμβουλοι του Μωάμεθ προέβλεψαν την πτώση της Πόλης το 1453 μ.Χ. μετά από μία έκλειψη σελήνης.

Τόσο ο Κόδρος των Αθηνών, όσο και ο Λεωνίδας της Σπάρτης, έδωσαν και οι δύο την ζωή τους για να σώσουν την πόλη τους ύστερα από έναν χρησμό της Πυθίας.

Ο Πηλέα πέθανε εξόριστος από την Ακρίσιο με ασθένεια και ανέχεια από την πόλη του Φθία σε ένα νησί, όπως ακριβώς έγινε και με τον Μοχάμεντ Σαχ των Χορασμίων από το Τζένκινς Χαν, ο οποίος τον έδιωξε από την πρωτεύουσα του.

Ο Άκλαθος σκότωσε τον γιο του Κάλλιππο με ένα χτύπημα ραβδιού στο κεφάλι σε μία στιγμή οργής, όπως ακριβώς και ο Ιβάν ο Δ’ ο Τρομερός σκότωσε τον γιο του Ιβάν με ένα χτύπημα σκήπτρου στο κεφάλι σε μία στιγμή οργής.

Ο Μέδων της Αθήνας ήταν κουτσός σαν τον Αγησίλαο τον Β’ της Σπάρτης.

Ο τύραννος του Αργούς Άπις, όταν πέθανε λέγεται ότι «θεοποιήθηκε» και πηρέ το όνομα «Σαράπις».

Αντίστοιχα λέγεται ότι όταν η Ιώ έγινε βασίλισσά της Αιγύπτου λατρεύτηκε με το όνομα «Ίσις».

Και όπως ο Σαλμονέλας, ο βασιλιάς της Σαλμώνης «αυτοθεοποίηθηκε» εν ζωή, έτσι και ο τύραννος Κλέαρχος της Ηράκλειας του Πόντου αυτοθεοποίηθηκε» εν ζωή. 

Στο Θιβέτ και στο Αρχαίο Ιράν άφηναν το πτώματα των νεκρών να τους τρώνε τα όρνια.

Επτά καταλήψεις της Θήβας έγιναν σύμφωνα με την μυθολογία και Αρχαίους ιστορικούς, από τους Σπαρτούς, τους Εγχελείς, τους Επίγονους, τους Πελασγούς, τους Φλεγύες και δύο φορές από τους Μινύες.

Ο Αίας με τον Αχιλλέα έπαιζαν ζαριά, όπως και ο Καίσαρας.

Κατατρόπωση στάσης ανδρών που ήθελαν να γυρίσουν στην Ελλάδα, έγινε τόσο στην Τροία κατά του Αγαμέμνονα και την οποία κατέστειλε με βία και τους λογούς του ο Αχιλλέας, αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος με τον στρατό του στην Ινδία.

Τα οστά του Ορέστη λέγεται ότι μεταφέρθηκαν μετέπειτα από την Αρκαδία στην Σπαρτή ύστερα από χρησμό, όπως ακριβώς και του Θησέα από την Σκύρο στην Αθήνα.

Η δολοφονία του Μαρά από την Σαρλότ Κορντέ ήταν η απαρχή και αφορμή της Τρομοκρατίας στην Γαλλική Επανάσταση, όπως ακριβώς και η δολοφονική επίθεση της Φάνια Καπλάν κατά του Λένιν  η απαρχή και αφορμή της Τρομοκρατίας στην Οκτωβριανή Επανάσταση (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Το 276 π.Χ. στην Λοκρίδα γεννήθηκαν πολλά παιδιά παραμορφωμένα ή πεθαμένα, όπως ακριβώς και στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μετά την ρίψη ατομικών βομβών στις πόλεις αυτές. 

Συνολικά έγιναν εφτά απόπειρες δολοφονίας του Ερντογάν, σαράντα κατά του Χίτλερ και εξακόσιες κατά του Φιντέλ Κάστρο.

Η Κόκκινη Μηλιά, σύμφωνα με τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, είναι μυθικός τόπος προς τον οποίο θα εκδιωχθούν οι Τούρκοι από την Κωνσταντινούπολη.

Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την απελευθέρωση της Βυζαντινής πρωτεύουσας, θα πρωτοστατήσει ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» που θα εγερθεί από τον ύπνο του και θα προσκυνήσει στην Αγιά Σοφιά.

Από την λαογραφική έρευνα που είχε κάνει ο Νικόλαος Πολίτης, η Κόκκινη Μηλιά αντιστοιχεί προς το Μονοδένδριο των προ της Άλωσης βυζαντινών χρησμών και προφητειών που λέγονταν κατά τις επικίνδυνες πολιορκίες που αντιμετώπιζε η Κωνσταντινούπολη.

Το πως όμως και πότε αντικαταστάθηκε το Μονοδένδριο με την Κόκκινη Μηλιά, αλλά και σε ποιους λόγους στηρίχθηκε η δεύτερη, παραμένει άγνωστο.

Πιθανώς σχετικός είναι ο τουρκικός μύθος για το Κόκκινο Μήλο (Kizil elma), που συμβολίζει τον υπέρτατο στόχο κατάκτησης.

Αρχικά χαρακτηρίστηκε Κόκκινο Μήλο η Κωνσταντινούπολη, και μετά η Ρώμη, η Βιέννη και η Μόσχα.

Ο μύθος και ο όρος χρησιμοποιούνται και στην σύγχρονη εποχή (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/08/blog-post_877.html).

Τόσο ο Χίτλερ, όσο και ο Τρότσκι μάλωναν και μισούσαν και οι δύο τους πατεράδες τους.

Ο Τουπάκ Ουμαρού, απόγονος των αρχηγών των Ίνκας οδήγησε αυτούς σε μία αποτυχημένη εξέγερση κατά των Ισπανών και εκτελέστηκε το 1571 μ.Χ., όπως και ένας άλλος Τουπάκ Ουμαρού, απόγονος των αρχηγών των Ίνκας και αυτός, οδήγησε αυτούς σε μία αποτυχημένη εξέγερση κατά των Ισπανών τα έτη 1780-1783 μ.Χ.

Μετά την μάχη του Μαραθώνα, οι Έλληνες οπλίτες του λαού, συνειδητοποίησαν την δύναμη τους και την ισχύ τους, αποκτώντας αυτοπεποίθηση και αποφάσισαν να διεκδικήσουν πολιτικά δικαιώματα, εδάφη από τους πλούσιους αριστοκράτες, όπως και μερίδιο από την πολιτική εξουσία.

Για τους ιδίους ακριβώς λογούς και οι αυτόχθονες στρατιώτες των αποικιοκρατών στους Παγκόσμιους Πολέμους και όταν γύρισαν στα κράτη τους ξεκίνησαν με την εμπειρία τους αγώνες για απεξάρτηση από τους αποικιοκράτες (π.χ. Βρετανούς, Ολλανδούς, Γάλλους, Βέλγους, Ισπανούς, Πορτογάλους κ.λ.π.).

Στην Αρχαιότητα, υπήρχε η τάση για την μίμηση της συμπεριφοράς, των έργων και των πράξεων του Μεγάλου Αλέξανδρου από πολλούς ηγέτες, η λεγομένη «Αλέξανδρου μίμησης», όπως και στο τέλος της Αρχαιότητας, τον Μεσαίωνα, αλλά και την νεότερη ιστορία ως την εποχή μας, υπάρχει μια τάση για την μίμηση της συμπεριφοράς και των πράξεων των Αγίων από πολλούς ανθρώπους, η λεγομένη «Αγίων μίμησης».

Όπως ο Τζον Κένεντι είπε τον ιστορικό λόγο του στο Βερολίνο τον Ιούνιο του 1963, έτσι και ο ανιψιός του Robert F. Kennedy, Jr είπε και αυτός λόγο στο Βερολίνο τον Αύγουστο του 2020. 

Τόσο ο Ραμσής ο Β’ ο Μέγας της Αιγύπτου, όσο και ο Ιουλιανός μετέπειτα ξεγελάστηκαν από ψευδείς κατάσκοπους (δύο από τους Χετταίους και έναν Πέρση βοσκό αντίστοιχα), τους οποίους εμπιστεύτηκαν να τους δείξουν τον δρόμο, αλλά αντίθετα αυτοί τους οδήγησαν σε λάθος εδάφη, με συνέπεια να κυκλωθεί το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους από τους εχθρούς τους και να χάσουν στην συνέχεια στις μάχες που ακολούθησαν πολλούς στρατιώτες και οι δύο. 

Τον τάφο του Μεγάλου Αλέξανδρου τον είδαν ο Πτολεμαίος ο Α’ της Αιγύπτου, η Κλεοπάτρα, ο Αντώνιος, ο Αύγουστος, ο Καλιγούλας, ο Ανδριάνος, ο Καρακάλας, καθώς και ο Άγιος Σισώης.

Οι Άραβες ηγέτες στην Ισπανία κάλεσαν τους ομοεθνείς τους και φανατικούς ισλαμιστές Αλμοραβίδες από το Μαρόκο κατά των Ισπανών, και στην συνέχεια αυτοί προσπάθησαν με την βία να τους επιβάλλουν το φανατικό ισλάμ και άρχισε εμφύλιος με αυτους, με συνέπεια οι Ισπανοί να αντεπιτεθούν και με την βοήθεια των Φράγκων να εκδιώξουν τους Άραβες από την Ισπανία με την απελευθερωτική εκστρατεία της «Ανάκτησης».

Αντίστοιχα στις μέρες μας ο «ηγέτης» της Τρίπολης, ο Σάρατζ, κάλεσε τους ομοεθνείς με αυτόν και φανατικούς ισλαμιστές Τούρκους του Ερντογάν κατά του στρατού του Χάφταρ, και στην συνέχεια αυτοί προσπάθησαν με την βία να επιβάλλουν στην Τρίπολη το φανατικό ισλάμ και άρχισε εμφύλιος με αυτους (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/enoples-syrraxeis/6961276_libyi-emfylios-metaxy-saratz-mpasagka-metafora-f-16-epidiokei-o), με συνέπεια ο Χάφταρ να αντεπιτεθεί και με την βοήθεια των Φράγκων-Γάλλων, Αιγυπτίων και Ρώσων για να εκδιώξει τους Τούρκους από την Δυτική Λιβύη και να την απελευθερώσει από την κατοχή τους.

Η δε σύζυγος του Ερντογάν, η Εμινέ ονομάζεται «Νέα Μαρία Αντουανέττα» εξαιτίας της χρυσής βρύσης των 10.000 λιρών που αυτή απέκτησε, όπως και για τις άλλες «χλιδές» της (https://www.ethnos.gr/kosmos/121549_syzygos-erntogan-salos-me-ti-hrysi-brysi-ton-10000-liron-i-alli-opsi-me-tin-emproy), όπως και ο ίδιος ο Ερντογάν  με την κατασπατάληση του τουρκικού πλούτου για την καλοπέραση του Ερντογάν, όταν ο λαός του πεινάει, κατασκευάζοντας ένα Αυτοκρατορικό παλάτι μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι.

Έτσι αυτό θα είναι 30 φορές μεγαλύτερο από το Λευκό Οίκο, 4 φορές μεγαλύτερο από το Παλάτι του Μπάκιγχαμ και 12 από το Κρεμλίνο δεν έχει άδικα την φήμη του μεγαλύτερου παλατιού που χτίστηκε στον κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6961320_leyko-sarai-i-kataspatalisi-toy-toyrkikoy-ploytoy-gia-ti-kaloperasi-toy-erntogan).

Όπως οι Γερμανοί δέχτηκαν την απώλεια της Αλσατίας και της Λοραίνης μέσω της «Συνθήκης των Βερσαλλιών» ύστερα από υπόδειξη των δυτικών προς μεγάλη οργή των Γερμανών πολιτών, έτσι και η φιλοδυτική κυβέρνηση στην Σερβία, αποδέχτηκε μέσω ενός δήθεν «έγκυρου δημοψηφίσματος» το Κόσοβο την «ανεξαρτησία» της περιοχής αυτής, προς μεγάλη οργή του Σερβικού λαού. 

Ότι δεν τα κατάφερε ο Μέγας Ναπολέοντας, δηλαδή να επιβάλει την Γαλλική ηγεμονία στην Μέση Ανατολή, δεν τα κατάφερε ο ανιψιός του πενήντα χρόνια αργότερα, δεν τα κατάφεραν όλοι οι μεταγενέστεροι ηγέτες της Γαλλίας στην δεύτερη, Τρίτη και Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία. Τελικά δεν τα πολύ-κατάφερε ούτε ο ιδρυτής της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Κάρολος Ντε Γκωλ και τώρα προσπαθεί να τα καταφέρει ο νυν Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν.

Τόσο ο Αγαθοκλής, όσο και ο Αύγουστος, παρέστησαν θεατρικά ο μεν πρώτος ότι τάχα θα αυτοκτονήσει και θα εγκαταλείψει την εξουσία του, ενώ ο δεύτερος ότι θα παραιτηθεί και θα εγκαταλείψει την εξουσία, αλλά στημένοι στρατιώτες του πρώτοι και συγκλητικοί του δευτέρου αρνήθηκαν, τους «απέτρεψαν» και τους επέστρεψαν πίσω την εξουσία τους.

Σώμα Καρχηδονίων επιτέθηκε και λεηλάτησε το αφύλακτο στρατό του Αγαθοκλή μπροστά από την Καρχηδόνα, όπως και σώμα των Περσών υπό τον Βήσσο επιτέθηκε και λεηλάτησε το αφύλακτο στρατό του Μεγάλου Αλέξανδρου στα Γαυγάμηλα.

Ο Αγαθοκλής χρησιμοποίησε «ανθρώπινες ασπίδες» στην πολιορκία της Υτικής, όπως και οι ισλαμιστές Βόσνιοι στην πολιορκία του Σεράγεβο.

Ο Τιμολέοντας έκανε ειρήνη με τους Καρχηδονίους όταν αυτοί δέχτηκαν ως σύνορο τον ποταμό Άλυκο και ο Ιουστινιανός ο Α’ ο Μέγας με τους Πέρσες όταν αυτοί δέχτηκαν ως σύνορο τον ποταμό Ευφράτη.

Η μαζική ανθρωποθυσία των Ελλήνων αιχμάλωτων από τους Καρχηδονίους στην Καρχηδόνα όταν την πολιορκούσε ο Αγαθοκλής (όπως και πολλών δικών τους, ενήλικων ή βρεφών, κάτι που έπραξαν και λίγο πριν την οριστική πτώση και καταστροφή της Καρχηδόνας στην Ρώμη το 146 π.Χ.), κατέληξε σε τραγωδία όταν η φωτιά στην οποία τους έβαλαν βγήκε εκτός ελέγχου και έκαψε και το Καρχηδονιακό στρατόπεδο με δεκάδες θύματα.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μετέπειτα και η φωτιά που έβαλε ο Σκιπίων ο Αφρικανός στο Καρχηδονιακό στρατόπεδο στην Υτική, βγήκε εκτός ελέγχου και έκαψε και το Καρχηδονιακό στρατόπεδο με δεκάδες θύματα.

Ο Τιμολέων αποσύρθηκε τα τελευταία έτη της ζωής του τιμημένος σε ένα αγρόκτημα έξω από τις Συρακούσες όπου και πέθανε, όπως ακριβώς και ο Σκιπίων ο Αφρικανός αυτοεξορίστηκε τα τελευταία έτη της ζωής του ατιμασμένος σε ένα αγρόκτημα έξω από την Ρώμη.

Το 336 π.Χ. πέθανε τόσο ο Τιμολέων, όσο και ο Φίλιππος ο Β’ της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, ο πατέρας του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Τόσο Τάραντας, όσο και η Σύβαρις ζούσαν τρυφηλή ζωή και ήταν φιλοπόλεμοι και τελικά καταστράφηκαν από την Ρώμη και τον Κροτώνα αντίστοιχα.

Ο Τάρας κάλεσε για βοήθεια ενάντια στους εχθρούς τους, τόσο τον Αρχίδαμο της Σπάρτης, όσο και τον Αλέξανδρο τον Α΄ και τον Πύρρο τον Α΄ τον Μέγα της Ηπείρου (και στην συνέχεια στράφηκαν εναντίον τους), ενώ οι δύο πρώτοι πέθαναν πολεμώντας τους εχθρούς του Τάραντα.

Τόσο ο Διόνυσος ο Α΄ των Συρακουσών, όσο και ο Αγαθοκλής είχαν υπό τον έλεγχο τους την Ελληνική Συνομοσπονδία της Νότιας Ιταλίας.

Η εκτέλεση του Οφέλλα από τον Αγαθοκλή με στημένους και κρυμμένους στρατιώτες για τον έλεγχο του στρατού του, θυμίζει αντίστοιχα την εκτέλεση του Αντίπατρου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή για τον θρόνο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας.

Ο Παπίριος απαγόρευσε με νομό την πώληση ως δουλών των Ρωμαίων για χρέη, όπως ακριβώς και ο Σόλων έκανε παλαιοτέρα με τους Αθηναίους.

Το κεφάλι του Αμίκλα στάλθηκε στον Αγαθοκλή, όπως και του Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλα στον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή.

Ο Αγαθοκλής διέφυγε κρυφά από την Καρχηδόνα εγκαταλείποντας τον στρατό του, όπως ακριβώς έκανε και Μέγας Ναπολέων με τον στρατό στην Αίγυπτο.

Οι εξόριστοι από τον Αγαθοκλή ολιγαρχικοί κατέφυγαν σε διάφορες πόλεις της Σικελίας εξαιτίας της επανάστασης του λαού εναντίον τους, και εκεί συνεργάστηκαν με τους Καρχηδονίους ενάντια στην πατρίδα τους, με συνέπεια οι Συρακούσες να κηρύξουν πόλεμο στις πόλεις που τους στήριζαν.

Αντίστοιχα, και  εξόριστοι από την Γαλλική Επανάσταση αριστοκράτες κατέφυγαν σε διάφορες χώρες της Ευρώπης εξαιτίας της επανάστασης εναντίον τους, και εκεί συνεργάστηκαν με αυτές ενάντια στην πατρίδα τους, με συνέπεια οι Γάλλοι να κηρύξουν πόλεμο στις χώρες που τους στήριζαν.

Ο Αγαθοκλής με το επιχείρημα ότι οι ολιγαρχικοί ετοίμαζαν ενέδρα για να τον δολοφονήσουν επιτέθηκε και τους έσφαξε, όπως ακριβώς και ο Πεισίστρατος της Αθήνας  με το επιχείρημα ότι οι ολιγαρχικοί έστησαν ενέδρα για να τον δολοφονήσουν, πηρέ την άδεια να συγκροτήσει σωματοφυλακή και με αυτή τους επιτέθηκε και κατέλαβε την εξουσία.

Τόσο οι Καρχηδόνιοι, όσο και οι Μινωίτες έκαναν ανθρωποθυσίες.

Ο Τιμολέων εξόντωσε τους τυράννους της Σικελίας και ο Αγαθοκλής τους ολιγαρχικούς.

Τόσο ο Αγαθοκλής, όσο και ο Σκιπίων ο Αφρικανός μετέφεραν τους πολέμους από τις πατρίδες τους στην Καρχηδόνα.

Ο Αγαθοκλής, όσο και ο Βλαντ είπαν σε όσους δεν ήθελαν να τους ακολουθήσουν στον πόλεμο, να μην έρθουν μαζί τους και όσους το έπραξαν αυτό τους εκτέλεσαν.

Για τον Τιμολέοντα και για τον Χίτλερ όταν πολλές φορές διασωθήκαν από απόπειρες δολοφονίας αναπτύχθηκε ο μύθος ότι κάνεις δεν μπορούσε να τους σκοτώσει και είχαν αυτοί «θεϊκή προστασία».

Τόσο στην Κίρρα, όσο και στην Καρχηδόνα, οι κατακτητές τους τις κατέστρεψαν τελείως και έσπειραν τα εδάφη τους σύμφωνα με χρησμούς με αλάτι, έτσι ώστε τίποτα να μην φυτρώνει στα εδάφη τους.

Τόσο ο Μέγας Ναπολέων, όσο και ο Καίσαρ, αλλά και ο Τσελίκης Χαν είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη και είχαν ως κυρίους συμβούλους τις μητέρες τους, ενώ όλοι τους έχασαν σε σχετικά μικρή ηλικία τους πατεράδες τους και έγιναν προστάτες των οικογενειών τους.

Ο Μέγας Ναπολέοντας εγκατέλειψε τον αυτονομιστικό τοπικιστικό Κορσικανικό εθνικισμό για τον Γαλλικό έτσι ώστε με την στήριξη των Γάλλων να γίνει ηγέτης όλης της  Γαλλίας, όπως ακριβώς και ο Σαλβίνι στις μέρες μας στην Ιταλία εγκατέλειψε τον αυτονομιστικό τοπικιστικό εθνικισμό της Λέγκας του Βορρά στην Παγανιάς στην Βορειά Ιταλια για τον Ιταλικό έτσι ώστε με την στήριξη των Ιταλών να γίνει ηγέτης όλης της  Ιταλίας.

Στον Βόμικλαρ οι Καρχηδόνιοι υποσχέθηκαν με όρκο ότι δεν θα τον σκοτώσουν, αλλά μόλις αυτός παραδόθηκε τον έσφαξαν, όπως ακριβώς εκαναν και οι Γάλλοι με τον ηγέτη της φρουράς της Βαστίλης Bernard-René de Launay.

Τόσο ο Μάγων του Γίσκωνα, όσο και Ιμίκλων, αλλά και ο Αννίβας Βάρκας αυτοκτονήσαν όλοι τελικά μετά την ήττα τους από τους εχθρούς τους.

Τόσο στην μάχη του Κρήμησου ποταμού, όσο και στου Τευτοβούργιου Δρυμού, βροχή έπεφτε στα ματιά των Καρχηδονίων και των Ρωμαίων αντίστοιχα και όχι στο πρόσωπο των στρατιωτών του Τιμολέοντα και του Αρμίνιου.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α΄ των Συρακουσών, όσο και ο Αγαθοκλής, αλλά και ο Στάλιν προέβησαν σε ισομοιρασμό της γης των πλουσίων σε υποστηρικτές τους.

Ο Διονύσιος ο Α΄ των Συρακουσών ήταν δραματουργός και ποιητής, όπως και ο Νέρωνας ηθοποιός και τραγουδιστής.

Ο Αννίβας του Γίσκωνα ήταν όμηρος στον Σελινούντα, όπως και ο Αττίλας στην Ρώμη, ενώ ο Αέτιος σε Ούννους και Βησιγότθους.

Στην εξέγερση κατά του τυράννου Ίππωνα στην Μεσσήνη ύστερα από πολιορκία του από τον Τιμολέοντα, αυτοί τον έριξαν και τον παρέδωσαν στον Τιμολέοντα, όπως και στην εξέγερση κατά του τυράννων ηγετών της Βαλένθια ύστερα από πολιορκία της από τον Ελ Σιντ, αυτοί τους έριξαν και τον παρέδωσαν στον Ελ Σιντ.

Λέγεται ότι ο Διονύσιος ο Α’ πέθανε ξαφνικά στην γιορτή που διοργάνωσε για την νίκη της τραγωδίας του στα Λαήνια μετά από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κρασιού, όπως ακριβώς και ο Αττίλας  πέθανε ξαφνικά στον γάμο του μετά από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κρασιού, αν και λέγεται ότι στην πραγματικότητα και οι δύο δηλητηριάστηκαν από τους εχθρούς τους.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α’, όπως και ο Στάλιν κατέλαβαν ο μεν την Νότια Ιταλία και ο δεύτερος την Νοτιανατολική και Κεντρική Ευρώπη.

Με τον θάνατο του Διονυσίου του Α΄ ο διάδοχος του, ο αδύναμος Διονύσιος ο Β’ έχασε όλη την Νότια Ιταλια από τον χαρισματικό Αρχύτα τον Ταραντίνο, όπως και μετά τον θάνατο του Στάλιν, οι αδύναμοι διάδοχοι του έχασαν τον έλεγχο όλης της Νοτιανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης από χαρισματικές προσωπικότητες σαν τον Χαβέλα ή τον Βαλέσα.

Ο Διονύσιος ο Α’ ονομάστηκε φιλοβάρβαρος και ο Αλέξανδρος ο Α΄ Φιλέλλην.

Ο Διονύσιος ο Α’ τραυματίστηκε στην πολιορκία του Ρήγιου και ο Φίλλιπος ο Β’ στην πολιορκία της Μεθώνης.

Ο Διονύσιος ο Α’ και ο Τσιν Χουάνγκ Τι μισούσαν και οι δύο τους λόγιους και τους φιλοσόφους.

Ο Διονύσιος ο Α’ είχε ως σύμβουλο τον ιστορικό Φίλιστο και ο Πύρρος τον ρήτορα, φιλόσοφο και πολιτικό Κινέα.

Το 379 π.Χ. οι Καρχηδόνιοι ξεγέλασαν τους μισθοφόρους τους και μετάφεραν σε ένα ερημονήσι οπού και αυτοί πέθαναν από την πεινά, όπως ακριβώς εκαναν και πολλοί πειρατές με θύματα τους.

Στην πολιορκία του Ακράγαντα από τους Καρχηδονίους αυτοί βεβήλωσαν τον ναό της Περσεφόνης, όπως και αλλήλους ναούς στα περίχωρα των Συρακουσών, με αποτέλεσμα να έρθει αρρώστια σε αυτους, όπως έπαθαν και οι Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα που λεηλάτησαν τον Ναό του Αγίου Βασίλειου στην Μόσχα και αρπάξαν τον χρυσό Σταυρό του.

Τόσο ο η Καρχηδόνα, όσο και η Γερμανία μετά την ήττα τους από την Ρώμη και την Καρχηδόνα, αναγκάστηκαν να αφοπλιστούν και να πληρώσουν τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις, και οι δύο αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν έναν πόλεμο αστραπή κατά των εχθρών τους.

Επίσης και οι Γερμανοί και οι Καρχηδόνιοι συμμάχησαν με άλλα κράτη (π.χ. τους Ιταλούς και τους Ιάπωνες οι Γερμανοί ή το Βασίλειο της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας ή τους Γαλάτες και τις Ιταλικές πόλεις οι δεύτεροι), τα οποία τελικά υποτάχτηκαν και αυτά από την Ρώμη και τους Συμμάχους.

Τόσο ο  Διονύσιος ο Α΄ όσο και ο Μέγας Πέτρος σκότωσαν πολλούς στασιαστές με τα ίδια τους τα χεριά.

Ο Αγαθοκλής, όπως και ο Στάλιν αφήσαν τους γιοὺς τους να σκοτωθούν από τους Καρχηδόνιους και τους Γερμανούς όταν αυτοί τους αιχμαλώτισαν.

Ο Ακράγαντα και ο Σελινούντας εκκενωθήκαν επί εισβολής του Αννίβα Γίσκωνα από τα γυναικόπαιδα από τον Διοκλή, εκτός από μία μικρή φρουρά, όπως και η Μεσσήνη από τον Διονύσιο τον Α’, όπως και η Αθηνά επί εισβολής του Ξέρξη από τον Θεμιστοκλή. 

Ο Ερμοκράτης προχώρησε σε προσωπικό πόλεμο κατά των Καρχηδόνιων του Αννίβα Γίσκωνα, όπως και ο Αννίβας Βάρκας κατά των Ρωμαίων, αλλά και ο Ουάλας κατά των Άγγλων του Εδουάρδου του Α΄ και είχαν και οι όλοι τους βίαιο τέλος.

Ο Διονύσιος ο Α΄, όπως και ο Στάλιν έδιωξαν από την ηγεσία του στρατού τους τον Διοκλή και τον Τρότσκι αντίστοιχα και αργότερα έστειλαν σε αυτους ανθρώπους τους να τους δολοφονήσουν.

Ο Ιμίκλων είχε προδότες κατάσκοπους στις Συρακούσες, οι οποίοι τον ενημέρωναν για τις κινήσεις του στόλου των Καρχηδόνιων, όπως ακριβώς και ο Μωάμεθ ο Β’ είχε προδότες κατάσκοπους στην Πόλη Συρακούσες, οι οποίοι τον ενημέρωναν για τις κινήσεις του στόλου των Βυζαντινών.

Τόσο ο Ξέρξης, όσο και ο Ιμίκλων προέβησαν σε ανθρωποθυσία εφήβων.

Τόσο ο Διοκλής δεν προέβη σε θάψιμο των νέκρων στρατιωτών του στην Ιμέρα, όπως και οι Αθηναίοι στρατηγοί μετά την ναυμαχία των Αγρυπνουσών.

Τόσο ο Διονύσιος ο Β’, όπως και ο Ναπολέων ο Γ’, αλσάκια ο Θεοδόσιος ο Β΄ ονομαστήκαν όλοι τους «Μικροί».

Ο Διονύσιος ο Α΄ προέβη στην σφαγή των Καρχηδονίων εμπόρων στην επικράτεια του όταν ξέσπασε πόλεμος με αυτους, όπως έγινε και με τον Μιθριδάτη τον ΣΤ’ τον Μέγα στην Μικρά Ασία με τους Ρωμαίους εμπόρους όταν ξέσπασε πόλεμος εναντίον τους, αλλά και με τον Ανδρόνικο τον Α΄ στην Ρωμανία με τους Βένετους εμπόρους.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α’, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος τους μισθοφόρους που έπιασαν να πολεμούν προδοτικά προς όφελος των Καρχηδονίων και των Περσών, τους πουλήσαν ως σκλάβους.

Η ήττα του Ιμίκλωνα στις Συρακούσες, όπως και των Γερμανών στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκάλεσε πολλές εξεγέρσεις στις ιδίες τις πόλεις των κρατών τους, οι οποίες κοντέψαν να ρίξουν τα πολιτεύματα αυτών και οι οποίες καταπνίγηκαν τελικά με την βία.

Η Αδρία ιδρύθηκε το 385 π.Χ. ως αποικία από τον Διονύσιο τον Α’, ενώ το 453 μ.Χ. ιδρύθηκε από φυγάδες Ρωμαίους αποίκους από τους Ούννους στο ίδιο μέρος η Βενετιά.

Τόσο ο Κόρτες, όσο και ο Αγαθοκλής έκαψαν τα πλοία του στρατού τους.

Η αδυναμία των Φοίνικων της Ισπανίας να υπερασπίσουν τα εδάφη τους, ανάγκασε την Καρχηδόνα να στείλει στρατό και να αναλάβει τις αποικίες και την διακυβέρνηση τους και να καταλάβει τις φυλές της Ισπανίας, όπως ακριβώς και η αδυναμία της Αγγλικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών να υπερασπίσει τα εδάφη της στην Ινδία, ανάγκασε την Αγγλία να στείλει στρατό και να αναλάβει τις αποικίες και την διακυβέρνηση τους και να καταλάβει τις φυλές της Ινδίας.

Οι Αθηναίοι εξόριζαν όσους πολίτες τους φοβόνταν για επιβολή τυραννίδας, ενώ οι Καρχηδόνιοι τους εκτελούσαν ή τους εξωθούσαν σε αυτοκτονία.

Οι Έλληνες της Σικελίας άποικοι ήδη από τον 7^ο π.Χ. Αιώνα, δεν έδιναν πολιτικά δικαιώματα σε νεοφερμένους Έλληνες από άλλες πόλεις, όπως έκαναν και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, αλλά και οι Έλληνες της Ελλάδας του 1833 στους Έλληνες που έρχονταν από τις τουρκοκρατούμενες περιοχές σε αυτή.

Τόσο ο  Τιμολέοντας στην Σικελία, όσο και Σαν Μαρτίν και ο Σιμών Μπολιβάρ στην Νότια Αμερική, ονομάστηκαν όλοι τους απελευθερωτές, οι οποίοι απελευθέρωσαν τους ντόπιους από τους ακατάκτητες Καρχηδονίους και Ισπανούς, όπως και τους εγχωρίους αριστοκράτες οι οποίοι τους καταπίεζαν.

Τόσο ο Συρακούσιος έμπορος οπλών Κέφαλος, όσο και ο Κωνσταντινουπολίτης Βασίλι Ζαχάροφ, ήταν φίλοι του Περικλή και του Ελευθέριου Βενιζέλου αντίστοιχα, τους πούλαγαν όπλα και εκτίσαν και οι δύο καταστήματα τους στην Αθήνα.

Ο Γέλων με τα ιδιαίτερα βίαια μέτρα που πήρε έκανε τις Συρακούσες μεγάλη εμπορική και στρατιωτική δύναμη, όπως ακριβώς και ο Στάλιν με τα ιδιαίτερα βίαια μέτρα που πήρε έκανε την Ρωσία μεγάλη βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη.

Θρασύβουλος ονομάζονταν ο τελευταίος τύραννος της δυναστείας του Γέλωνα, Θρασύβουλος και ο αυτός που αποκατέστησε την δημοκρατία στην Αθήνα.

Ο τελευταίος τύραννος της δυναστείας του Γέλωνα Θρασύβουλος έπεσε το 466 π.Χ., όπως και ο τελευταίος τύραννος της δυναστείας του Πεισίστρατου Ιππίας έπεσε το 510 π.Χ., ενώ οι δημοκρατικοί που τους διαδέχτηκαν επέδειξαν σε αντίθεση με εκείνους ακραία και ιδιαίτερα επιθετική ιμπεριαλιστική πολιτική έναντι των άλλων Ελληνικών πόλεων των περιοχών τους.

Οι επίλεκτοι ιππείς του Γέλωνα λέγεται ότι μπήκαν αιφνιδιαστικά στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων στην Ιμέρα μεταμφιεσμένοι στους συμμάχους των Καρχηδονίων στρατιώτες του Σελινούντα και τους επιτέθηκε, όπως ακριβώς και ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες της Βλαχίας μπήκε μεταμφιεσμένος σε Οθωμανικά οχυρά με τον στρατό του μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους στρατιώτες και τα κατέλαβαν.

Ο Αμύκλας, λέγεται ότι σκοτώθηκε από την αιφνιδιαστική εισβολή στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων στην Ιμέρα μεταμφιεσμένοι στους συμμάχους των Καρχηδονίων στρατιώτες του Σελινούντα οι οποίοι και επιτέθηκαν και σκότωσαν τον Αμίκλα αιφνιδιαστικά, όπως ακριβώς και ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα με αιφνιδιαστική εισβολή στο στρατόπεδο του Μωάμεθ του Β’ προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν ανεπιτυχώς.

Ο Αμίλκας σύμφωνα με άλλη παράδοση έπεσε μέσα στις φλόγες για να σωθεί όταν ο στρατός του Γέλων νίκησε τον δικό του στην Ιμέρα, όπως ακριβώς και ο Σαρδανάπαλος έπεσε για τον ίδιο λόγο στις φλόγες, όταν νικήθηκε από τον στρατό των Μηδοπερσών, των Σκυθών και των Βαβυλωνίων.

Τόσο ο Άλφρεντ Ντρέιφους, όσο και ο Βαν Φον Λούμπε κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν με χαλκευμένες κατηγορίες από τους εχθρούς τους.

Οι Γάλλοι προτεστάντες Ουγενότοι κατέφυγαν μετά την εκδίωξή τους από τον Ρισελιέ από την Γαλλία στην Αγγλία και το Βερολίνο.

Η καταστροφή των σοδειών των αγροτών της Γερμανίας, μαζί με το παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 1929, και την παράλληλα με την πολιτική διαφθορά και αυταρχισμό στην χώρα αυτή συνέβαλαν σημαντικά στην άνοδο των Ναζί στην εξουσία αυτής το 1933.

Αντίστοιχα η καταστροφή των σοδειών των αγροτών των Αραβικών κρατών το 2011, μαζί με το παγκόσμιο οικονομικό κραχ του 2008, και την παράλληλα με την πολιτική διαφθορά και αυταρχισμό στις χώρες αυτές και την «Αραβική Άνοιξη», συνέβαλαν σημαντικά στην άνοδο των ισλαμιστών στην εξουσία αυτών το 2011.

Εκατό χιλιάδες συνολικά Εβραίοι κατέφυγαν στην οικονομικά κατεστραμμένη Γερμανία τα έτη 1918-1922 λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, της «Οκτωβριανής Επανάστασης» και του επακόλουθου εμφυλίου στην Ρωσία, μαζί με πεντακόσιες χιλιάδες Ρώσους, με άμεση συνέπεια την ραγδαία άνοδο του αντισημιτισμού και του αντιισλαμισμού στην χώρα αυτή.

Αντίστοιχα τα έτη 2015-2016, πάνω από ένα εκατομμύριο ισλαμιστές λαθρομετανάστες, τρομοκράτες, εγκληματίες, αλλά και αθώοι προσφυγές, έφυγαν λόγω της γενοκτονικής δράσης του ISIS από Συρία και Ιράκ στην Γερμανία (αλλά και σε όλη την υπόλοιπη ΕΕ), ενώ η σεξουαλικής παρενόχλησης από αυτών δεκάδων Γερμανίδων το 2015, αλλά και άλλες βίαιες παράνομες πράξεις αυτών, είχε ως συνέπεια  την ραγδαία άνοδο του αντισημιτισμού και του αντιισλαμισμού στην χώρα αυτή.

Ο Χίτλερ, όπως και ο Πάπεν, όταν έφυγαν από τον στρατό ασχολήθηκαν και οι δύο με την πολιτική.

Τόσο ο Ντόλφους στην Αυστρία, όσο και ο Χίτλερ στην Γερμανία χρηματοδοτήθηκαν από τον Μουσολίνι με αντάλλαγμα πολιτική και στρατιωτική συμμαχία ο πρώτος και πολιτική και στρατιωτική συμμαχία, καθώς και παραίτηση από την επαρχία του Νοτίου Τυρόλο ο δεύτερος.

Τόσο ο Στρέζεμαν στην Γερμανία, όσο και ο Μπριάν στην Γαλλία, είχαν και οι δύο ταπεινή καταγωγή, κατάφεραν να ανελιχθούν με τις ικανότητες τους στις επιχειρήσεις και την πολιτική (όπως και ο Αλφρεντ Χούκενμπεργκ).

Επίσης, είχαν και οι δύο πολύ χιούμορ, ήταν κρυφοί εθνικιστές, ήταν και οι δύο αρχικά υπέρ των εδαφικών προσαρτήσεων, και μεταπολεμικά ήταν υπέρ της ειρήνης, της Γαλλογερμανικής συμμαχίας, αλλά και της ίδρυσης της «Ευρωπαϊκής Ενωσης», ενώ και οι δυὸ είχαν τέλος να αντιμετωπίσουν ως αντίπαλους στο εσωτερικό των χωρών τους σκληρούς εθνικιστές, τον Πουανκουαρέ και τους Χούκενμπεργκ και Χίτλερ αντίστοιχα.  

Τόσο ο Γερμανικής καταγωγής Χίντεμπουργκ, όσο και επίσης ο Γερμανικής καταγωγής Ούνγκερν Φον Στένμπεργκ έλεγαν ότι η στρατιωτική παράδοση στις οικογένειες τους ξεκινούσε από τον 14^ο Αιώνα μ.Χ. (ενώ ο Ούνγκερν δήλωνε παράλληλα ότι η οικογένεια του κατάγονταν από τον Αττίλα).

Ο Σλάιχερ είπε στον Πάπεν όταν αυτός στράφηκε εναντίον του, την φράση που είχαν πει οι καθολικοί στον Λούθηρο όταν αυτός στράφηκε ενάντια στον παπά της Ρώμης και την καθολική «εκκλησία»: «Μικρέ καλόγερε παίρνεις έναν δύσκολο δρόμο».

Πριν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Περικλής αποκαλύφτηκε ότι συμμετείχε σε σκάνδαλα διαφθοράς, όπως παρακράτηση παράνομα δημοσίου χρήματος από τον ίδιο, αλλά και ηθικές όπως και οικονομικές ατασθαλίες της ερωμένης του Ασπασίας και του φίλου του Φειδία.

Αντίστοιχα και ο Χίντεμπουργκ λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ στο αξίωμα του καγκελάριου, αποκαλύφτηκε ότι συμμετείχε σε σκάνδαλα διαφθοράς, όπως παρακράτηση παράνομα δημοσίου χρήματος, φοροδιαφυγής από τον φόρο κληρονομιάς, ενώ είχε παράλληλα διορίσει παράνομα και τον γιο του τον Όσκαρ σε δημοσιά θέση.

Ο Χίντεμπουργκ, για να μην φανεί ότι στρέφεται ενάντια στον μονάρχη του τον Γερμανού Κάιζερ Γουλιέλμο Β΄ των Χοεντσόλερν, έβαλε τον υπασπιστή του Βίλχελμ Γκρένερ να τον πείσει να παραιτηθεί για να μην γίνει εμφύλιος στην Γερμανία το 1918.

Αντίστοιχα το 1933 βολιδοσκόπησε μέσω του «υπασπιστή» του Πάπεν τον Χίτλερ με τι ορούς θα δέχονταν την Γερμανική καγκελαρία και πάλι χωρίς να φαίνεται ο ίδιος (για να διατηρήσει την υστεροφημία του) και για να μην γίνει εμφύλιος στην Γερμανία.

Οι  Γερμανοί έπρεπε κανονικά βάσει της Συνθήκης των Βερσαλλιών να πληρώνουν αποζημιώσεις στους Συμμάχους μέχρι το 1980, ενώ οι Έλληνες πρέπει κανονικά βάσει των παντελώς αντισυνταγματικών μνημονίων να πληρώνουν τα δήθεν «δίκαια δάνεια των δανειστών» ως το 2060.

Υπάρχει «Μνημείο στον Άγνωστο Στρατιώτη», όπως υπήρχε και «Βωμός στον Άγνωστο Θεό» στην Αθήνα.

Όπως ο Βερκικεντορίξ ηττήθηκε και παραδόθηκε στον Καίσαρα, έτσι και ο Ναπολέων ο Γ’ και το Ντε Γκολ ηττήθηκαν και ο πρώτος παραδόθηκε στον Κάιζερ Γουλιέλμο Α’ των Χοεντσόλερν, ενώ ο δεύτερος συνελήφθη από τον στρατό του Κάιζερ Γουλιέλμο Β’ των Χοεντσόλερν.

Ο Χίτλερ ήθελε όπως ο Αρμίνιος έδιωξε με ανταρτοπόλεμο τους Ρωμαίους από την Γερμανία να διώξει τους Συμμάχους και να καταργήσει την δουλική για τους Γερμανούς Συνθήκη των Βερσαλλιών, ενώ στην συνέχεια ήθελε όπως ο Αρμίνιος να ενώσει όλους τους Γερμανούς σε ένα κράτος γενόμενος όπως ήθελε και ο Αρμίνιος ο μόνος ηγέτης τους.

Τόσο ο Τζένκινς Χαν, όσο και ο Χίτλερ, ο Αττίλας, αλλά και ο Στάλιν, έχασαν όλοι σε μικρή ηλικία τους πατεράδες τους, εξόντωσαν με την βία όλους τους πολιτικούς τους αντιπάλους, ένωσαν τους λαούς τους με τις ικανότητες τους στην πολιτική και την ρητορεία, επιτέθηκαν και έσφαξαν Ευρωπαϊκούς λαούς και είχαν όλοι τους κακό τέλος.

Τόσο ο Ζοφρ, όσο και ο Φως, απέκρουσαν τους Γερμανούς από την Γαλλία σε κρίσιμες μάχες και αργότερα την απελευθέρωσαν με τον στρατό των Συμμάχων, όπως ακριβώς και ο Κάρολος Μαρτέλος νίκησε τον στρατό των Αράβων του Άμπν Ραχμάν στην κρίσιμη μάχη του Πουατιέ και τους συνέτριψε, ενώ στην συνέχεια απελευθέρωσε με μάχες όλη την Γαλλία, όπως και οι Ισπανοί μετέπειτα με την «Ανάκτηση» όλη την Ισπανία από την Αραβική κατοχή.

Όταν δολοφονήθηκαν ο Βαριάθος και ο Σερτώριος η Ιβηρία έπεσε στα χεριά των Ρωμαίων.

Τόσο ο Αγησίλαος ο Β’ της Σπάρτης, όσο και ο Γενζέριχος ήταν και οι δύο χωλοί στο ένα πόδι τους.

Τόσο ο Αλάριχος, όσο και Γενζέριχος κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Ρώμη το 410 και 455 μ.Χ. αντίστοιχα.

Ο Αρμίνιος και ο αδερφός του Φλάβιος στάλθηκαν από μικροί όμηροι στην Ρώμη, και ο μεν πρώτος γύρισε τελικά στην πατρίδα του και κατάφερε με ανταρτοπόλεμο να εκδιώξει τους Ρωμαίους από αυτή (αλλά και την μάχη του Τευτοβούργιου Δρυμού).

Όμως δολοφονήθηκε αργότερα από τους δικούς του, ενώ ο αδερφός του Φλάβιος έγινε φιλορωμαίος και προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει την Γερμανία στο όνομα της Ρώμης με στρατεύματα της.

Αντίστοιχα και Βλαντ Τσέπες Γ’ Δράκουλας και αδερφός του Ραντού στάλθηκαν από μικροί όμηροι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, και ο μεν πρώτος γύρισε τελικά στην πατρίδα του και κατάφερε με ανταρτοπόλεμο να εκδιώξει τους Τούρκους από αυτή.

Όμως δολοφονήθηκε αργότερα από τους δικούς του, ενώ ο αδερφός του Ραντού έγινε φιλότουρκος και προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει την Βλαχία στο όνομα των Τούρκων με στρατεύματα τους.

Ο Χίτλερ σαν τον Μέγα Φρειδερίκο πολέμησε διμέτωπο αγώνα με όλους τους εχθρούς του και προσπάθησε και αυτός να αυτοκτονήσει όπως Φρειδερίκος σκέφτονταν  ή Ναπολέων ο Μέγας προσπάθησε ανεπιτυχώς. 

Η σύζυγος και η θυγατέρα του Νοταρά Άννα αιχμαλωτίστηκαν από τους Τούρκους και συνοδεύσαν σε στυλ «θριάμβου» την αυλή του Μωάμεθ κατά την επιστροφή της στην Ανδριανούπολη (όπως και η Ζηνοβία τον Αυρηλιανό κατά την επιστροφή του στην Ρώμη), ενώ η σύζυγος του Νοταρά πέθανε στον δρόμο.

Ο Φραντζής έγινε επί δεκαοκτώ μήνες σκλάβος του αρχηγού του Βεζίρη του Σουλτάνου Μωάμεθ, ενώ ο γιος του σφάχτηκε, όπως και ο γιος του Νοταρά από τον Μωάμεθ όταν αρνήθηκε να υποκύψει στις ακόλαστες επιθυμίες του Μωάμεθ.

Τόσο ο Φραντζής, όσο και η σύζυγος και τα παιδιά του απελευθερωθήκαν όταν πλήρωσε για αυτους λύτρα η κόρη του μεγάλου του αντίπαλου και δήθεν «προδότη» Νοταρά Άννα, όπως λανθασμένα τον παρουσίασε το Netflix στην σειρά Rise of Empires: The Ottomans (σε αντίθεση με το σωστό τηλεοπτικό προφίλ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου).    

Τόσο ο Λεωνίδας, όσο και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος διέταξαν ρητά τον Αριστόδημο και τον Φραντζή να εγκαταλείψουν τις Θερμοπύλες και την Πόλη αντίστοιχα λίγο πριν σκοτωθούν οι ίδιοι σε αυτές.

Δύο γιοι του δήθεν «φιλότουρκου» Νοταρά σκοτωθήκαν πολεμώντας τους Τούρκους.

Όλοι οι εθνικοί διχασμοί που προέκυψαν στην πατρίδα μας από το 1204 μ.Χ. και μετά είχαν ως υπόβαθρο τους την συμπόρευση ή μη με την Δύση (Ανθενωτικοί-ενωτικοί, οπλαρχηγοί-κοτζαμπάσηδες, Βασιλικοί-Βενιζέλοι, Βασιλικοί-κομμουνιστές, ή και των αντι-ευρωπαϊστών- ευρωπαϊστών στις μέρες μας).

Οι δυτικοί τόσο το 1453, όσο και το 1922, υποσχέθηκαν ψευδώς βοήθεια για την απόκρουση των Τούρκων στους Έλληνες, όμως στην πραγματικότητα άφησαν τους Τούρκους τελικά χωρίς κανένα εμπόδιο να σφάξουν τους μισητούς για τους ίδιους Έλληνες ενώ αυτοί «κοιτούσαν» χωρίς να κάνουν τίποτε στην ουσία εκτός κυρίως από λόγια (οι Βενετοί και Βρετανοί αντίστοιχα).

Μετά δε την Άλωση της Πόλης και την Μικρασιατική Καταστροφή αντίστοιχα ο πάπας της Ρώμης έστειλε συγχαρητήριες επιστολές για τα «μεγάλα κατορθώματα» και τις σφαγές τους, τόσο στον Μωάμεθ τον Β’, όσο και στον Κεμάλ Αττατούρκ.

Βοήθεια δεν μπορούσε να έρθει από την Δύση το 1453, αφού οι Αγγλογάλλοι πολεμούσαν μεταξύ τους στον Εκατονταετή Πόλεμο, στην Γερμανία μαίνονταν εμφύλιος, στην Ιβηρική οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι πολεμούσαν τους Άραβες, η Ιταλία ήταν χωρισμένη σε πολλά κράτη που μάχονταν μεταξύ τους και άλλοτε πολεμούσαν και άλλοτε συμμαχούσαν με τους Οθωμανούς (π.χ. Βενετοί, Γενοβέζοι).

Όσο για τον παπισμό ο πάπας της Ρώμης αντιμάχονταν με τους καρδινάλιους για την εξουσία και είχε χάσει την ικανότητα τους στους ευρωπαϊκούς λαούς και ηγεμόνες να τους οδηγεί σε Σταυροφορίες και κάνεις δεν τον υπάκουγε πια.

Αντίστοιχα και το 1922, μετά την σφαγή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις μεγάλες κοινωνικές, οικονομικές, πολίτικες και στρατιωτικές καταστροφές που προκάλεσε αυτός, οι Ευρωπαϊκοί λαοί της Δύσης δεν ήθελαν πια από την φρίκη άλλες μάχες και πολέμους, ούτε και έξοδα για όπλα.

Και οπού η Δύση επενέβη στρατιωτικά (όπως π.χ. στον Ρωσικό εμφύλιο των ετών 1917-1922) ο λαός ανάγκασε τις κυβερνήσεις του να αποχωρήσουν από αυτόν και τους επέβαλε να δίνει όλα τα χρήματα στην ανοικοδόμηση των κρατών της Ευρώπης αντί να στηρίζει ακόμα και δίκαιες εκστρατείες (όπως π.χ. την  Μικρασιατική Εκστρατεία).

Η αδερφή του Βαλεντινιανού του Γ’ Πλακιδία κάλεσε τον Αττίλα να την «παντρευτεί» και με τον τρόπο αυτό έδωσε μία αφορμή στον Αττίλα να εισβάλει στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Στην μάχη των Εθνών, ο Αττίλας ηττήθηκε, αλλά αργότερα ξαναεισέβαλε στην Ιταλία και παρόλο που ο Αέτιος κατάφερε να τον αποκρούσει μέσω ανταρτοπολέμου, αλλά πιο πριν ο πάπας της Ρώμης Λέων ο Α’ ο Μέγας έπεισε τον Αττίλα να μην εισβάλει στην Ρώμη.

Η γυναικά του Βαλεντινιανού του Γ’ Λικινία Ευδοξία κάλεσε τον Γενζέριχο να έρθει να ελευθερώσει αυτή και την κόρη της από τον Πετρώνιος Μάξιμο,  και με τον τρόπο αυτό έδωσε μία αφορμή στον Γενζέριχο να εισβάλει στην Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ενώ ο πάπας της Ρώμης Λέων ο Α’ ο Μέγας έπεισε τον Γενζέριχο να μην σφάξει τον πληθυσμό της Ρώμης και να μην καταστρέψει τις Εκκλησίες στην Ρώμη.

Τόσο ο Νοταράς και ο Σαντάμ Χουσεϊν, έχασαν σε πόλεμο (με τους Τούρκους και τους Αμερικάνους αντίστοιχα), ενώ στην συνέχεια εκτελέστηκαν και οι δύο από τους εχθρούς τους που τους συνέλαβαν (τον Μωάμεθ τον Β’ και τον Μπους τον Νεότερο αντίστοιχα).

Ο Ηράκλειος, ήταν Φίλιππος Β’ και Μέγας Αλέξανδρος μαζί, μιας και όπως ο Φίλιππος έτσι και αυτός αναδιοργάνωσε την οικονομία και στον στρατό του κράτους του, ενώ όπως ο Μέγας Αλέξανδρος και αυτός πολέμησε τους Πέρσες κατανικώντας τους σε αποφασιστική μάχη σαν των Γαυγάμηλων (της Νινευή).

Και στην συνέχεια, κατέλαβε όπως ο Μέγας Αλέξανδρος την Περσέπολη την πρωτεύουσα τους (την Κτησιφώντα), κάτι που οδήγησε όπως στην περίπτωση του Μεγάλου Αλέξανδρου τον Δαρείο τον Γ’ στον θάνατο του Πέρση βασιλιά (του Χοσρόη του Β’).

Τόσο ο Βαριάθος, όσο και ο Αρμίνιος με μία μεγάλη μάχη έκαστως, αλλά και μέσω ανταρτοπόλεμου, εξόντωσαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες που είχαν εισβάλει στις χώρες τους και τους διοικητές τους, και στην συνέχεια ελευθέρωσαν τους λαούς τους, αλλά στο τέλος και οι δύο εξοντωθήκαν από δικούς τους.

Με τον ίδιο τρόπο (με ανταρτοπόλεμο και μία μεγάλη μάχη) εξόντωσε και ο μαχντί τους Βρετανούς στο Σουδάν, ενώ όπως ο Μαχντί αποκεφάλισε τον νεκρό Γκόρντον, έτσι και ο Αρμίνιος αποκεφάλισε τον νεκρό Βάρο.

Στην συνέχεια όμως, οι Ρωμαίοι εισέβαλαν και κατέλαβαν όλη την Ισπανία (μετά τον θάνατο του Βαριάθου) υπό τον Σκιπίωνα Αιμιλιανό επιτυχώς, υπό τον Γερμανικό στην Γερμανία με μερική μόνο επιτυχία, όπως ακριβώς έκαναν αργότερα και οι Βρετανοί υπό τον Κίτσενερ στο Σουδάν, αλλά και στο Αφγανιστάν παλαιοτέρα μετά την ήττα του Έλφιστον.

Μετά την ήττα του Βάρρου στον Τευτοβούργιο Δρυμό ελάχιστοι Ρωμαίοι επέζησαν, όπως και μετά την ήττα του Γκόρντον στο Χαρτούμ, ενώ από τον στρατό του Έλφιστον μόνο ένας γιατρός επέζησε.

Και όπως ο ηρωικός Κωνσταντίνος Παλαιολόγος χωρίς καμία βοήθεια από την Δύση, σκοτώθηκε στην Πόλη και το πτώμα του αποκεφαλίστηκε ύστερα από διαταγή του Μωάμεθ τον Β’, όπως και Γκόρντον χωρίς καμία βοήθεια από την Βρετανία, σκοτώθηκε πολεμώντας ηρωικά στο Χαρτούμ και το πτώμα του αποκεφαλίστηκε ύστερα από διαταγή του Μαχντί.

Ο τύραννος Διονύσιος ο Β΄ των Συρακουσών και ο Χρουστώφ, οι διάδοχοι του Διονυσίου του Α’ και του Στάλιν αντίστοιχα, αρχικά επέδειξαν μετριοπαθή συμπεριφορά στις πόλεις και τα κράτη που είχαν υπό την κατοχή τους, αλλά όταν αυτοί επαναστάτησαν εναντίον τους, τότε προχωρήσαν εκ νέου σε βίαια υποταγή τους με άγρια καταστολή.

Και οι δύο έπεσαν στην συνέχεια με «εσωτερικά πραξικοπήματα» (του Δίωνα και των Μπρεζνιέφ-Αντρόποφ αντίστοιχα), ενώ όπως ο Τιμολέων κατάφερε να επαναφέρει την δημοκρατία στις Συρακούσες νικώντας τον Μάμερκο και εμποδίζοντας τον να καταλάβει τις Συρακούσες, αλλά και αναγκάζοντας τον Διονύσιο τον Β’ σε οριστική παραίτηση.

Αντίστοιχα και ο Γιέλτσιν στην Ρωσία κατάφερε να  επαναφέρει την δημοκρατία στην Ρωσία νικώντας τους πραξικοπηματίες της KGB και αναγκάζοντας τον Γκορμπατσόφ σε οριστική παραίτηση το 1991, κάτι που σηματοδότησε την οριστική πτώση της προσωπικής τυραννίας του Διονυσίου στις Συρακούσες και της κομμουνιστικής στην Ρωσία.

Υπήρξαν δε στην ιστορία και κάποιοι τύραννοι ή δικτάτορες, οι οποίοι είχαν πολλές ικανότητες και κατέλαβαν με πονηριά και βία την εξουσία. Αυτοί όσο ζούσαν κυβερνούσαν αποτελεσματικά τα κράτη τους και διατηρούσαν την εξουσία, φοβούμενοι και σεβόμενοι από τους υπηκόους τους.

Όταν όμως οι γιοι τους ανέλαβαν την εξουσία, οι οποίοι ήταν κακομαθημένοι και είχαν λιγότερες ικανότητες από τους γονείς τους, φέρθηκαν τόσο καταπιεστικά και τυραννικά στον λαό, ο οποίος επαναστάτησε εναντίον τους και τελικά τους έδιωξε, εγκαθιδρύοντας ένα άλλο σύστημα εξουσίας στην θέση τους και οι ίδιοι κατάντησαν εξόριστοι.

Οι πιο γνωστοί από αυτούς ήταν ο Πεισιστρατίδης Ιππίας στην Αθήνα, ο γιος του ικανού τυράννου Πεισίστρατου, ο Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ (Baby Doc), ο γιος του δικτάτορα Φρανσουά Ντιβαλιέ (Papa Doc) στην Αϊτή, καθώς και οι Αναστάσιο και Λουί Σομόζα, και οι γιοι του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόζα στην Νικαράγουα.

Όλοι αυτοί έπεσαν εκτός από εσωτερικές εξεγέρσεις (π.χ. του Κλεισθένη, ή του Ντάνιελ Ορτέγκα, αλλά και του λαού της Αϊτής αντίστοιχα), και από εξωτερικές πιέσεις (των Σπαρτιατών, της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ αντίστοιχα).

Και όπως ο Ίππαρχος εκτελέστηκε από τους Αρμόδιο και Αριστογείτονα, έτσι και ο εξόριστος γιος του Σομόζα Αναστάσιο εκτελέστηκε από τους εχθρούς του.

Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ. o πλέιμποι δικτάτορας της Αϊτής που «κληρονόμησε» τηn χούντα από τον πατέρα του και παντρεύτηκε την μάνα του σε τελετή βουντού, όπως ακριβώς και Νέρωνας είχε σεξουαλικές σχέσεις με την μητέρα του Αγριππίνα την Νεότερη.

Τόσο οι αδερφοί Μπαρμπαρόσα ο Ορούτς και Χαιρεντίν, όσο και Γενζέριχος ιδρύσαν πειρατικά κράτη, όταν δολοφονήσαν αυτους που τους είχαν καλέσει (τον Μπέη της Τυνήσιας και από τον Έπαρχο της Ρωμαϊκής Βόρειας Αφρικής και της Καρχηδόνας Βονιφάτιο αντίστοιχα).

Ο Ορούτς Μπαρμπαρόσα έχασε το ένα του χέρι σε μια προσπάθεια να καταλάβει ένα ισπανικό οχυρό και ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πολεμώντας τους Τούρκους ως αξιωματικός στον Ρωσικό στρατό.

«Γιος του Δράκου» (Δραγάσης) ονομάζονταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, όπως και ο Βλαντ Τσέπες ο Γ΄ ο Ανασκολοπιστής ονομαζόταν και αυτός «Γιος του Δράκου» (Δράκουλας).

Όσον αφορά τον συσχετισμό του Ερντογάν με τον Σαντάμ Χουσεΐν, ο τελευταίος κατά την διάρκεια της θητείας του, ξεκίνησε δύο πολέμους. Επιτέθηκε αρχικά στο Ιράν και έπειτα στο Κουβέιτ, το 1990.

Αντίστοιχα και η Τουρκία με Πρόεδρο τον Ερντογάν, έχει εισβάλλει στην Βόρεια Συρία, στο Βόρειο Ιράκ, έχει εμπλακεί στη εμφύλια διαμάχη της Λιβύης, έχει προκαλέσει ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και έχει αρχίσει να εμπλέκεται στην διαμάχη της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν. Βάλτε κάτω τα πράγματα και μετρήστε. Αυτήν την στιγμή η Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων της Ελλάδας και της Κύπρου, έχει ανοίξει πέντε μέτωπα (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/na-giati-epese-mavro-sto-tele1-stin-tourkia.html).

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έστειλε ένα πλοίο του μεταμφιεσμένο με τουρκικές σημαίες να περάσει τις τούρκικες γραμμές (επιτυχώς), όπως και ο Δράκουλας εισήλθε επιτυχώς με τους στρατιώτες του σε Οθωμανικά οχυρά μεταμφιεσμένοι σε Τούρκους στρατιώτες.

Στην Πόλη, οι Τούρκοι του Μωάμεθ του Β’ είχαν πίσω από τις γραμμές των αντρών τους ραβδούχους και τοξότες για να τους εμποδίσουν να υποχωρήσουν, όπως ακριβώς και ο Στάλιν πολυβόλα κατά των αντρών του στο Στάλινγκραντ για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Στην Πόλη ο ηρωικός μεγαλόσωμος Έλληνας Ραγκάβης θα σκοτώσει κόβοντας στα δύο τον επίσης μεγαλόσωμο Εμίρ Μπέη (όπως και ο ηρωικός βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου παλαιοτέρα έναν μεγαλόσωμο Μαμερτίνο μισθοφόρο) και θα πεθάνει ηρωικά πολεμώντας όπως και ο μεγαλόσωμος ηρωικός Έλληνας Βουτσαράς Δοξαπατρής αντίστοιχα. 

Τόσο οι Αρχαίοι Γερμανοί, όσο και οι Αζτέκοι διέπρατταν ανθρωποθυσίες με τους αιχμάλωτους τους στους πολέμους στους δήθεν «θεούς» τους.

Τόσο ο Βλαντ Τσέπες ο Γ’ Δράκουλας, όσο και ο Χίτλερ εξόντωσαν τους ανάπηρους των κρατών τους ως δήθεν «αδυνάμους προς επιβίωση».

Τόσο ο Βάρος, όσο και ο Βρούτος, όταν ηττήθηκαν από τους εχθρούς τους, αυτοκτονήσαν πέφτοντας και οι δύο πάνω στα σπαθιά τους, ενώ στην συνέχεια τα πτώματα και των δύο αποκεφαλίστηκαν από τους νικητές τους.

Υπάρχουν στις μέρες μας ψευδοκράτη, τα οποία δημιουργήθηκαν με υποστήριξη και για τα συμφέροντα άλλων (ΗΠΑ, Τουρκία) σφετερίστηκαν τις ονομασίες κανονικών κρατών, αλλά και την ιστορία τους.

Δύο από αυτά είναι και τα δήθεν «κράτη» της «Βόρειας Κύπρου» (η κατεχομένη Κύπρος στην πραγματικότητα, η οποία έχει αναγνωριστεί μόνο από την Τουρκία), αλλά και της δήθεν «Βόρειας Μακεδονίας» (των Σκοπίων στην πραγματικότητα, τα οποία σφετερίστηκαν με την βοήθεια των ΗΠΑ το όνομα της πάντα Ελληνικής Μακεδονία μας).

Σφαγές στην Ρώμη από στρατιώτες ή πολίτες συνέβησαν μετά την ήττα και την σφαγή των Ρωμαίων στρατιωτών του Βάρρου στον Τευτοβούργιο Δρυμό από τους Γερμανούς του Αρμίνιου το 9 μ.Χ., αλλά και το 406 μ.Χ., μετά την εκτέλεση του Στηλίχωνα και την εισβολή και τις σφαγές που διέπραξαν οι Γερμανικής καταγωγής Γότθοι του Αλάριχου στην Ιταλία (https://alophx.blogspot.com/2016/09/blog-post_14.html, http://alophx.blogspot.com/2016/12/406.html).

Ο Τσακάλωφ ήταν μέλος και του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου», πριν ιδρύσει μαζί με τον Σκουφά και τον Ξανθό την «Φιλική Εταιρεία», εμπνευσμένος τόσο από την οργάνωση του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου», όσο και από τους Καρμπονάρους.

Τόσο ο ηρωικός μαχητής της ΕΟΚΑ Σάββας Κακούλης, όσο και ο εξίσου ηρωικός μαχητής της ΕΟΚΑ Γρηγόριος Αυξεντίου παρά τα φρικτά βασανιστήρια των Βρετανών δεν κατέδωσαν κανέναν από τους συναγωνιστές τους.

Το 1768 ο Φρειδερίκος ο Μέγας συνέταξε την «Στρατιωτική διαθήκη» του, ενώ το 1945 ο Χίτλερ την «Πολιτική» του.

Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο ήταν γεμάτο με Ρώσους πρίγκηπες και ευνοούμενους τους, όπως ακριβώς και το Γερμανικό.

Η δυναστεία των Αιακιδών στην Ήπειρο, εγκαθιδρύθηκε εκεί μετά από την εκδίωξη της από την Φθία λόγω εμφυλίων διαμαχών, όπως και η δυναστεία των Αργεάδων στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας μετά από την εκδίωξη για τους ιδίους ακριβώς λογούς από το Άργος.

Τόσο ο ένδοξος βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, όσο και ο Καίσαρας, αναγκάστηκαν και οι δύο λόγω θαλασσοταραχών να πέσουν από τα καραβιά τους και να κολυμπήσουν στην ξηρά, ο πρώτος στα ταξίδι του προς την Ιταλία, ενώ ο δεύτερος προς την Βρετανία.

Ο Πύρρος ήταν επίσης όμηρος στον Πτολεμαίο τον Α΄, όπως ακριβώς και ο Αέτιος στους Ούννους και τους Γότθους.

Ο Πύρρος νίκησε σε προσωπική μονομαχία τον στρατηγό Πάνταυχο, όπως και ο Μέγας Αλέξανδρος τον Σπιθριδάτη, ο Ηράκλειος τον Ραζάτη και ο Κάρολος Μαρτέλος τον Αμπντ Ραχμάν.

Όσο έλειπε ο Πύρρος από την Ήπειρο, την εξουσία στην Ήπειρο την ανέλαβε ο γιος του Πτολεμαίος ο Α΄, όπως ακριβώς και  ο Μέγας Αλέξανδρος στην πάντα Ελληνική Μακεδονία μας όταν έλειπε ο πατέρας του Φίλιππος ο Β’.

Στον Τάραντα, ο Πύρρος έκλεισε για λόγους πειθαρχίας τους χώρους ψυχαγωγίας και εκδηλώσεων σε αυτή την πόλη, όπως και ο Χομεϊνί στο Ιράν για θρησκευτικούς λόγους.

Με το χτύπημα με σπαθί του αρχηγού των Ελεφάντων στην Ηράκλεια και στην Ζάμα, οι Ρωμαίοι κατάφεραν να τους στρέψουν κατά των Ηπειρωτών και των Καρχηδονίων αντίστοιχα.

Τόσο ο Πύρρος, όσο και ο Αννίβας ήξεραν να κερδίζουν μάχες, αλλά όχι τον πόλεμο.

Το 1850 έγινε ο πρώτος ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδας από τους Βρετανούς λόγω των «Πορκερικών», το 1853 ο δεύτερος λόγω Κριμαϊκού Πολέμου και το 1916 ο τρίτος λόγω του Εθνικού Διχασμού.

«Καβαλιέρε» ονομάζονταν ο Δον Πατσίφικο στην Πορτογαλία, αλλά και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στις μέρες μας στην Ιταλία.

Το 1847 έγινε λόγω του ερχομού του Καρλ Ντε Ρότσιλντ στην Ελλάδα ολική απαγόρευση του καψίματος του Ιούδα, ενώ το 2020 ολική απαγόρευση του Εκκλησιασμού στην Ελλάδα λόγω του «ερχομού του κορωνοϊού».

Ο Πάλμερστον το 1839 έκανε ναυτικό αποκλεισμό στην Κίνα και το 1847 στην Ελλάδα.

Από το Φρούριο της Φυλής κατέλαβε ο Θρασύβουλος και την απελευθέρωσε από την τυραννία των Τριάκοντα Τυράννων το 403 π.Χ. (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_51.html), όπως ακριβώς και στις 27 Απριλίου του 1821 ο ηρωικός Μελέτης Βασιλείου επιτέθηκε στην υπόδουλη από τους Τούρκους Αθήνα από το ίδιο ακριβώς Φρούριο.  

Το Καταδρομικό «Έλλη» βομβαρδίστηκε για πρώτη φορά το 1935 από Έλληνες και δεύτερη φορά όταν και βυθίστηκε από τους Ιταλούς.

Όπως ο Ανδρέας Μιαούλης στο λιμάνι του Πόρου ανατίναξε στην διάρκεια του «εμφυλίου» πολέμου αυτού και των κοτζαμπάσηδων με τον Καποδίστρια 1831 την Φρεγάτα «Ελλάς» και την Κορβέτα «Ύδρα», έτσι και το 1935 τα βασιλικά πλοία βομβάρδισαν στην Καβαλά το Καταδρομικό «Έλλη» που είχαν καταλάβει οι Βενιζέλοι πραξικοπηματίες.

Τόσο ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όσο και η Αγκάθα Κρίστι, κάποια στιγμή μίσησαν και οι δύο τους ήρωες που είχαν δημιουργήσει, γιατί ο κόσμος τους είχε ταυτίσει μόνο με αυτούς και μυθιστορήματα τους με άλλους χαρακτήρες δεν είχαν τόση εκδοτική επιτυχία και για τον λόγο αυτό σε κάποια μυθιστορήματα τους, τους σκότωσαν.

Παράλληλα και οι δημιουργοί του διάσημου Φαντομά writers Marcel Allain και Pierre Souvestre, λόγω του ερχομού του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναγκάστηκαν και αυτοί να σκοτώσουν τον ηρώα τους, επειδή έπρεπε να συμμετάσχουν ως στρατιώτες στον πόλεμο αυτόν.

Όμως, λόγω της μεγάλης αγανάκτησης του κόσμου για τις εξελίξεις αυτές, της μεγάλης πίεσης του κοινού, αλλά και των εκδοτών, τόσο ο Ντόιλ, όσο και ο Allain, αναγκάστηκαν και οι δύο να επαναφέρουν με ενδιαφέροντες σεναριακές ανατροπές τους ήρωες τους στην ζωή και να γράψουν και αλλά μυθιστορήματα για αυτούς.

Με τον θάνατο της αδερφής του Πυρρού και συζύγου του Δημήτριου του Πολιορκητή Δηιδάμειας, όπως και μετά την ήττα του Δημήτριου στην Ιψό οι σχέσεις του με τον Πύρρο διαρράγηκαν τελείως, όπως ακριβώς και μετά τον θάνατο της κόρης του Καίσαρα και συζύγου του Πομπήιου (αλλά και τον θάνατο του Κράσσου) Ιουλίας, όπως και μετά την προσέγγιση του Πομπήιου με την Σύγκλητο οι σχέσεις του με τον Καίσαρα διαρράγηκαν τελείως.

Ο Κινέας, ήταν παιδαγωγός του γιου και διάδοχου του Πύρρου, του Πτολεμαίου του Α’, όπως ακριβώς και ο Αριστοτέλης, ήταν παιδαγωγός του γιου και διάδοχου του Φίλιππου του Β’, του Αλέξανδρου του του Γ’ του Μέγα.

Τόσο ο Αγαθοκλής των Συρακουσών, όπως και ο Κλεομένης ο Γ’ και ο Νάβις της Σπάρτης δίωξαν αγρία τους ολιγαρχικούς αριστοκράτες και μοίρασαν τα κτήματα που αυτοί είχαν αρπάξει από τον λαό της Σπάρτης πίσω σε αυτόν.

Τόσο στο Άσκλο, όσο και στα Γαυγάμηλα, οι Ρωμαίοι και οι Πέρσες αν και ηττήθηκαν από τον Πύρρο και τον Μέγα Αλέξανδρο αντίστοιχα, κατάφεραν και στις δύο αυτές περιπτώσεις να λεηλατήσουν τα στρατόπεδα των εχθρών τους.

Τόσο στον Τευτοβούργιο Δρυμό, όσο και στον Κρήμησο ποταμό, στους Ρωμαίους και τους Καρχηδονίους έπεφτε βροχή στο πρόσωπο κατά την διάρκεια της μάχης, σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους Γερμανούς και Έλληνες.

Τόσο ο Μάριος, όσο και ο Τιμολέοντας πίστευαν πολύ στους οιωνούς και τους χρησιμοποιούσαν και οι δύο για να ανεβάζουν το ηθικό των αντρών τους κατά την διάρκεια των μαχών.

Τόσο ο Τιμολέοντας, όσο και ο Ναπολέων ο Α’ ο Μέγας, κατάφεραν να διαφύγουν από τον Καρχηδονιακό και τον Βρετανικό στόλο αντίστοιχα και να αποβιβαστούν στην Σικελία και την Γαλλία αντίστοιχα, ερχόμενοι από την Κόρινθο και την Αίγυπτο αντίστοιχα.

Τόσο ο Μίνωας, όσο και ο Διονύσιος ο Α΄ των Συρακουσών, ξεκαθάρισαν την θάλασσα από τους πειρατές.

Τόσο ο Σαντάμ Χουσεϊν, όσο και ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος έχασαν όλους τους γιους τους στον πόλεμο, όπως και ο Διονύσιος ο Β’ των Συρακουσών όλες του τις κόρες και την σύζυγο του.

Ο Διονύσιος ο Α΄ των Συρακουσών έφτιαξε Νοτίως του Κροτώνα ένα τεράστιο τείχος 34 χλμ. εκτεινόμενο από το Αδριατική ως την Ιόνιο Πέλαγος για να τις θέσει υπό τον έλεγχο και την ηγεσία του, αλλά και για να ενσωματώσει όλες τις πόλεις κάτω από αυτό στο κράτος του.

Αντίστοιχα, στον καιρό του Ψυχρού Πολέμου, οι Στάλιν και Χρουστώφ δημιουργήσαν με συρματοπλέγματα το Τείχος του Βερολίνου, μήκους 45 χλμ., αλλά και οχύρωσαν με νάρκες και συρματοπλέγματα όλες τις χώρες της Κεντρικής και Νοτιανατολικής Ευρώπης που είχαν υπό την ηγεσία τους για να τις θέσουν υπό τον έλεγχο και την ηγεσία τους, αλλά και για και να τις ενσωματώσουν όλες τις χώρες πίσω από αυτά.  

39 έτη διήρκησε η τυραννία του Διονυσίου του Α’ των Συρακουσών και 29 η δικτατορία του Στάλιν.

Τόσο ο Γενζέριχος, όσο και η Ρόζα Λούξενμπουργκ, αλλά και ο γιος του Ράγκναρ Λόθμπροκ, ο Σίγκουρντ φίδι στο μάτι, είχαν το ένα πόδι τους κοντύτερο από το άλλο.

Ο Βίκινγκ Ράγκναρ Λόθμπροκ θανατώθηκε σε λάκκο με φίδια, που ήταν και ο τρόπος που πολλές φορές και οι ίδιοι οι Βίκινγκς θανάτωναν τα θύματα τους.

Η δε εκτέλεση ανθρώπων μέσα σε λάκκο με άγρια ζώα έχει καταγραφεί σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς. Οι κατάδικοι διαμελίζονταν και καταβροχθίζονταν ανάλογα με τα ζώα που χρησιμοποιούσαν οι δήμιοι.

Τίγρεις, λιοντάρια, αλιγάτορες, κροκόδειλοι, αρπακτικά όρνεα, σαρκοφάγα ψάρια και δηλητηριώδη φίδια ήταν μερικά από τα πιο συχνά ζώα που χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων (https://www.mixanitouxronou.gr/toys-erichnan-se-lakkoys-me-fidia-toys-apokefalizan-kai-toys-egdernan-zontanoys-ta-vasanistiria-ton-vikingks-kai-oi-pio-diasimoi-thryloi-toys/).

Τα εξέχοντα πρόσωπα των Βίκινγκ τοποθετούνταν σε καράβι μαζί με τα υπάρχοντά τους και τους έβαζαν φωτιά. Σύμφωνα με την παράδοση, οι δούλοι και οι γυναίκες του νεκρού ανέβαιναν στο φλεγόμενο καράβι, γιατί ήταν υποχρέωσή τους να ακολουθήσουν τον αφέντη τους στη μεταθανάτια ζωή, όπως ακριβώς και οι δούλοι των Ούννων ακολουθούσαν και αυτοί βίαια τους αφέντες τους στον τάφο.

Ο Αττίλας μεταφράζεται στα γοτθικά «πατερούλης», όπως ακριβώς ονόμαζαν τον Στάλιν στην ΕΣΣΔ.

Στην Νις το 449 π.Χ. το έδαφος ήταν γεμάτο με οστά όσων κάτοικων της έσφαξαν οι Ούννοι, όπως και η περιοχή «Κοκάλια» στην Αιτωλία παλαιοτέρα ήταν σπαρμένοι με τα οστά των βάρβαρων Γαλατών σφαγιαστών που έσφαξαν οι Αιτωλοί.

Τόσο  ο Τζένκινς Χαν, όσο και  ο Αττίλας χρησιμοποιούσαν αιχμάλωτους αρχιτέκτονες στα κράτη τους.

Οι Ρωμαίοι ενέτασσαν στον στρατό τους βάρβαρους, ενώ πολλοί βάρβαροι (π.χ. Οστρογότθοι ή Ούννοι) ενέτασσαν στο κράτος τους Ρωμαίους αξιωματούχους, όπως και οι βάρβαροι Τούρκοι πολλούς Έλληνες μετέπειτα.

Τόσο στους Ούννους, όπως και στις ΗΠΑ σήμερα, η γενική οπλοφορία για αυτοπροστασία είναι καθόλα νόμιμη.

Τόσο η Ρόζα Λούξενμπουργκ, όσο και ο Τρότσκι ήταν υπέρ της «διαρκούς επανάστασης», ενώ οι εχθροί τους Λένιν και Στάλιν όχι.

Τόσο η Ρόζα Λούξενμπουργκ, όσο και ο Μέγας Φρειδερίκος σκέφτηκαν σε μία ακραία στιγμή της ζωής τους να αυτοκτονήσουν.

Νίκη των «Λευκών» επί των «κόκκινων» επιτεύχθηκε στην Φιλανδία και στην Γερμανία το έτος 1918 με εμφύλιο, όπως και στην Ελλάδα τα έτη 1946-1949.

Τόσο ο Παναγιώτης Καρακίτσος, όσο και ο Αθανάσιος Διάκος πέθαναν με παλούκωμα από τους Τούρκους.

Τόσο ο Γιάννης Καρακίτσος, όσο και ο Μιλτιάδης αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν την εκτέλεση των πατεράδων τους από τους Τούρκους και τους Πέρσες αντίστοιχα.

Υπήρχε Γραμμή Μάνερχαιμ, όπως και Γραμμή Μεταξά, Μαζινό και Ζίγκφριντ.

Οι Βρετανοί το 1915 εκτέλεσαν τους Γερμανούς αιχμάλωτους του U-27, όπως ακριβώς εκαναν και σε αιχμάλωτους πολλών κρατών οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Φιλανδοί το 1939, αντιμετώπισαν ηρωικά με απολυτή ομοψυχία την ΕΣΣΔ του Στάλιν, υπό την ηγεσία του Ρίστο Ρίστι, όπως ακριβώς και οι Βρετανοί το 1940, αντιμετώπισαν ηρωικά με απολυτή ομοψυχία την ΕΣΣΔ του Στάλιν, υπό την ηγεσία του Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Τα έτη 1883-1885, διεξήχθη πόλεμος Κίνας-Γαλλίας, λόγω της εισβολής των Γάλλων στο Βιετνάμ, σύμμαχο της Κίνας, ενώ σε αυτόν εμπλέχτηκαν 17.000 Κινέζοι στρατιώτες μετά από διαταγή της Τσε Χι και 7.000 Κινέζοι μισθοφόροι (τα «μαύρα λάβαρα»), και τελικά ο πόλεμος αυτός είχε αμφίρροπο τέλος με εναλλαγές νικών και ηττών από κάθε πλευρά.

Αντίστοιχα, τα έτη 1950-1953, διεξήχθη πόλεμος Κίνας-ΗΠΑ, λόγω της εισβολής των Αμερικάνων στην Βόρεια Κορέα, σύμμαχο της Κίνας, που είχε εισβάλει στην Νότια Κορέα, ενώ σε αυτόν εμπλέχτηκαν 200.000 Κινέζοι στρατιώτες μετά από διαταγή του Μάο, και τελικά ο πόλεμος αυτός είχε αμφίρροπο τέλος με εναλλαγές νικών και ηττών από κάθε πλευρά.

Υπήρξε μία προσωρινή κατάληψη της Ρώμης από τον Ετρούσκο βασιλιά Πορσήνα, λόγω της διαμάχης μεταξύ των οπαδών του τυραννικού βασιλιά Ταρκυνίου του Υπερήφανου που εκδιώχτηκε από την Ρώμη και του Ρωμαϊκού λαού και της Συγκλήτου, όπως ακριβώς και επί του Γαλάτη φυλάρχου Βρέννου από τους Γαλάτες υπήρξε επίσης μία προσωρινή κατάληψη της Ρώμης.

Αντίστοιχα υπήρξε μία προσωρινή κατάληψη της Αθήνας από τον Σπαρτιάτη βασιλιά Κλεομένη του Α’, λόγω της διαμάχης μεταξύ των οπαδών του τυράννου Ιππία που εκδιώχτηκε από την Αθήνα.

Μετά τον θάνατο του Αγαθοκλή όλοι οι ανδριάντες του καταστράφηκαν, όπως ακριβώς έγινε μετά την πτώση του Τσαουτσέσκου με τους δικούς του ανδριάντες, αλλά και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ με τους ανδριάντες των Λένιν και Στάλιν.

Μετά την ήττα των Καρχηδονίων μπροστά στην Καρχηδόνα από τον Αγαθοκλή όταν αυτός εισέβαλε στην Αφρική, ο στρατηγός Βόμικλαρ έδωσε διαταγή για τακτική υποχώρηση του Καρχηδονιακού στρατού που είχε υπό την εξουσία του, όμως ο υπόλοιπος στρατός την εξέβαλε ως ολική υποχώρηση, με συνέπεια την πλήρως άτακτη υποχώρηση και καταστροφή του στρατού του.

Αντίστοιχα και στην μάχη του Μάντζικερτ, στην διάρκεια αυτής, ο ηρωικός Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ΄ έδωσε διαταγή για τακτική υποχώρηση του Βυζαντινού στρατού που είχε υπό την εξουσία του, όμως ο υπόλοιπος στρατός την εξέβαλε ως ολική υποχώρηση (ύστερα από προδοσία του Ανδρόνικου Δούκα), με συνέπεια την πλήρως άτακτη υποχώρηση και καταστροφή του στρατού του.

Και όπως το 306 π.Χ. η αποστασία των Νουμίδων μισθοφόρων του Αγαθοκλή οδήγησε εν μέρει στην ήττα του Αγαθοκλή στην μάχη αυτή, έτσι και στο Μάντζικερτ η αποστασία των Τούρκων μισθοφόρων του Ρωμανού του Δ’ του Διογένη οδήγησε εν μέρει στην ήττα του Ρωμανού στην μάχη αυτή.

Τόσο στην μάχη των Γαυγάμηλων επί Μεγάλου Αλέξανδρου, όσο και στην μάχη στην Νουμιδία επί Αγαθοκλή, οι Πέρσες και οι Καρχηδόνιοι αν και ηττήθηκαν λεηλάτησαν τα στρατόπεδα των νικητών τους.

Η αποστασία των Λίβυων ιππέων μισθοφόρων από τον Αγαθοκλή και η καταφυγή εν μέσω της νύκτας στο Καρχηδονιακό στρατόπεδο, έκανε τους Καρχηδόνιους να νομίζουν ότι δέχονται νυκτερινή αιφνιδιαστική επίθεση των Ελληνων, τους έπιασε πανικός, και οι ίδιοι αρχίσαν να χτυπιούνται μεταξύ τους νομίζοντας ότι πολεμούν τους Έλληνες.

Αντίστοιχα, όταν οι Λίβυοι μισθοφόροι αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Ελληνικό στρατόπεδο, η «επαναφορά» τους προκάλεσε και στους Έλληνες ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, καθώς και την άτακτη υποχώρηση τους.

Η μεταφορά των στρατιωτών των Καρχηδονίων από την Σικελία στην Αφρική μετέφερε την ασθένεια που αυτοί κουβαλούσαν, όπως και η μεταφορά των Γενοβέζων στρατιωτών στην Γένοβα και την Ιταλία μετέφερε στα μέρη αυτά την πανούκλα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η μεταφορά του πολέμου στην Καρχηδόνα από τον Αγαθοκλή, θυμιζει αρκετά την μεταφορά του πολέμου από τον Βρασίδα από την Σπάρτη στην Αμφίπολη.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α΄ των Συρακουσών, όσο και ο Διαίος, αλλά και ο Αγαθοκλής, όπως και ο Φάβιος Μάξιμος, απελευθέρωσαν δούλους και τους έδωσαν πολιτικά δικαιώματα για να τους στρατολογήσουν ως στρατιώτες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος αντιμετώπιζε τα εχθρικά άρματα των Περσών όπως και ο Ξενοφώντας, αφήνοντας «ανοίγματα» στις φάλαγγες του, ενώ το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Αγαθοκλής με τα άρματα των Καρχηδονίων.

Στην πολιορκία του Λιβυλαίου, ηττήθηκε τόσο ο Διονύσιος ο Α΄, όσο και Πύρρος και αποχώρησαν.

Το Ρήγιο ήταν σύμμαχος των Καρχηδονίων κατά των Συρακουσών και κάλεσαν τους Καρχηδόνιους κατά των Συρακούσιων τόσο επί Γέλωνα, όσο και επί Διονύσιου του Α’, αλλά στο τέλος ηττήθηκε και υποτάχτηκε και από τους δύο τυράννους των Συρακουσών.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α΄ έχασε την σύζυγο του από Συρακούσιους εχθρούς του που την συνέλαβαν, την βασάνισαν και την εκτέλεσαν, ενώ και ο γιος του ο Διονύσιος ο Β’ έχασε την σύζυγο και τις κόρες του με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τους πολίτες των Λόκρων.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α΄ στην Μοτύη το 397 π.Χ., όπως και ο Μωάμεθ ο Β’ στην Πόλη το 1453 μ.Χ., μετέφεραν μέσα σε μόνο μία ημέρα από πορθμούς που κατασκεύασαν οι μηχανικοί τους τα πλοία τους μέσω στεριάς χάρις μία της κατασκευής μιας διόλκου.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α’, όσο και ο Στάλιν κατασκεύασαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οχυρώσεις εναντίον των Καρχηδονίων και των Γερμανών στις Συρακούσες και την Μόσχα, ενώ κατασκεύασαν και τα πλέον σύγχρονα εργοστάσια παραγωγής οπλισμού για την αντιμετώπιση των εχθρών τους, τόσο στα βλητικά, όσο και σε όλα τα άλλα όπλα.

Τόσο ο Διονύσιος ο Α’, όσο και ο Στάλιν εξόντωσαν τους πολίτικους τους αντίπαλους τους για την εξουσία, ο πρώτος με ψηφοφορίες του λαού και ο δεύτερος με ψηφοφορίες της κεντρικής επιτροπής του κόμματος που ο ίδιος ήλεγχε απολύτως.

Πρώτα έγινε όπως είναι γνωστό η ίδρυση των Ελληνων πόλεων και αποικιών στην εύφορη και σιτοβολώνα Σικελία (προερχομένων από την κυρίως Ελλάδα) ύστερα από μάχες με τους ντόπιους, όπως ακριβώς πως με αντίστοιχο τρόπο έγινε και η ίδρυση των Σλαβικών πόλεων και αποικιών (προερχομένων από τον Βόλγα και την Σιβηρία) στην εύφορη και σιτοβολώνα Ουκρανία και ύστερα και των Βίκινγκ (προερχομένων από την Σουηδία και την Νορβηγία) μετά από μάχες με τους ντόπιους.

Στην συνέχεια, η εμφύλια διαμάχη μεταξύ των αριστοκρατών και του λαού στις Συρακούσες για την εξουσία, έκανε και τους δύο να φέρουν ως «δίκαιο επιδιαιτητή και ηγεμόνα» τον ισχυρό στρατιωτικά Γέλωνα της Γέλας, όπως ακριβώς και η εμφύλια διαμάχη μεταξύ των αριστοκρατών και του λαού στο Κίεβο και στο Νόβγκοροντ για την εξουσία, έκανε και τους δύο να φέρουν ως «δίκαιο επιδιαιτητή και ηγεμόνα» τον ισχυρό στρατιωτικά Ρούρικ της Στάραγια Λάντογκα.

Με αντίστοιχο τρόπο κάλεσαν και τον Αλέξανδρο Νιέφσκι ο κάτοικοι του Νόβγκοροντ, άλλα και οι κάτοικοι της Μεδίνας τον Μωάμεθ με αντίστοιχο τρόπο, ενώ όλοι οι παραπάνω ηγέτες κατάφεραν να ενώσουν τους λαούς τους με μάχες και διπλωματία.

Ο Γέλων και οι διάδοχοι του καταλάβαν στην συνέχεια πολλά εδάφη στην Σικελία και στην Νοτιά Ιταλια, όπως ακριβώς και ο Ρούρικ και οι διάδοχοι του κατέλαβαν πολλά εδάφη σε Ουκρανία, Λευκορωσία και Ρωσία και ενοποίησαν υπό την εξουσία τους όλες τις Ελληνικές και Σλάβικες πόλεις αντίστοιχα.

Η επιτυχής δε απόκρουση των Καρχηδονίων από τον Γέλωνα στην Ιμέρα, όσο και των Σουηδών και των Τευτόνων στον Νέβα, άλλα και στην λίμνη Πέικους, απελευθέρωσε αντίστοιχα τις Συρακούσες και το Νόβγκοροντ από τις εισβολές αυτών.    

Τόσο ο Γέλων, όσο και ο Νιέφσκι αρνήθηκαν να πολεμήσουν τους Πέρσες του Ξέρξη και τους Μογγόλους αντίστοιχα, γιατί είχαν και οι δύο να αντιμετωπίσουν άλλους ισχυρούς εχθρούς, τόσο εσωτερικούς (π.χ. την Γελά, ή το Πσκοβ), αλλά και εξωτερικούς (π.χ. Καρχηδόνιους, Σουηδούς, Τεύτονες).  

Με την πτώση της δυναστείας του Ρούρικ, αρχίσαν άγριοι εμφύλιοι μεταξύ των διάφορων διεκδικητών της εξουσίας από τις πόλεις-κράτη που προέκυψαν με αρκετά «δημοκρατική υφή», κάτι που έδωσε αφορμή στους Πολωνούς να εισβάλουν στην Μόσχα, αλλά τελικά και αυτοί ηττήθηκαν και εκδιώχθηκαν από την Ρωσία, ενώ η νέα δυναστεία των Ρωμανόφ που ανέλαβε την εξουσία στην Ρωσία ανόρθωσε το κράτος αυτό.

Αντίστοιχα, μετά την πτώση της δυναστείας του Γέλωνα, αρχίσαν άγριοι εμφύλιοι μεταξύ των διάφορων διεκδικητών της εξουσίας από τις πόλεις-κράτη που προέκυψαν με αρκετά «δημοκρατική υφή», κάτι που έδωσε αφορμή στους Αθηναίους και τους Καρχηδονίους να εισβάλουν στις Συρακούσες, αλλά τελικά και αυτοί ηττήθηκαν και εκδιώχθηκαν από την Σικελία, ενώ η νέα δυναστεία του Διονύσιου του Α’ που ανέλαβε την εξουσία στις Συρακούσες ανόρθωσε το κράτος αυτό.

Με την ήττα των Συρακούσιων στον Ακράγαντα και το χάσιμο πολλών εδαφών τους από τους Καρχηδόνιους στην Σικελία εν μέσω πολέμου με τους Καρχηδονίους (μαζί με τους προσφυγές και τις τεράστιες απώλειες), οδήγησε στην πτώση των αριστοκρατών από την εξουσία και στην άνοδο των στρατηγών της δημοκρατίας, αλλά και του Διονύσιου του Α΄ ως συστράτηγούς τους.

Όμως, στην συνέχεια, μετά από νέες ήττες, ο Διονύσιος ο Α’ κατηγόρησε τους συστράτηγούς του για προδοσία, και κατάφερε να επιτύχει την καθαίρεση τους, και να ανακηρυχτεί ο ίδιος μοναδικός απολυτός ηγέτης με τον τίτλο του «Στρατηγού Αυτοκράτορα».

Στην συνέχεια, οι Καρχηδόνιοι υπό τον Ιμίκλωνα, εκμεταλλευόμενοι τον εμφύλιο που ξέσπασε στις Συρακούσες, προέλαυσαν ως την πόλη αυτή, και ανάγκασαν τον Διονύσιο τον Α΄ να δεχτεί τους ορούς τους για ειρήνη και την απώλεια πολλών εδαφών πιεζόμενος από δύο μέτωπα, έτσι ώστε να μπορέσει να νικήσει τους εσωτερικούς του αντιπάλους.

Όταν νίκησε όμως στον εμφύλιο, ο Διονύσιος ο Α΄ άρχισε να αναδιοργανώνει τον στρατό του και να ανακαταλαμβάνει χαμένα εδάφη με πόλεμο, απειλές ή διπλωματία, ενώ όταν εισέβαλαν οι Καρχηδόνιοι υπό τον Ιμίκλων για δεύτερη φορά στις Συρακούσες έπαθαν ότι πανωλεθρία, παρά τις αρχικές νίκες τους (http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_94.html).

Αντίστοιχα, μετά από πολλές ήττες των Ρώσων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το χάσιμο πολλών εδαφών τους από τους Γερμανούς στην Ουκρανία εν μέσω πολέμου με τους Γερμανούς (μαζί με τους προσφυγές και τις τεράστιες απώλειες), οδήγησε στην πτώση του Τσάρου από την εξουσία και στην άνοδο του «δημοκρατικού» Κερένσκι, αλλά και των μπολσεβίκων ως κόμμα.

Όμως, στην συνέχεια, μετά από νέες ήττες, οι μπολσεβίκοι Α’ κατηγορήσαν τον Κερένσκι για προδοσία, και κατάφεραν να επιτυχουν με πραξικόπημα και την βοήθεια των Γερμανών την καθαίρεση του (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), και να ανακηρυχτούν ο ίδιοι μοναδικοί και απόλυτοι δικτάτορες της Ρωσίας.

Στην συνέχεια, οι Γερμανοί του Κάιζερ του Γουλιέλμου του Β’ των Χοεντσόλερν, εκμεταλλευόμενοι τον εμφύλιο που ξέσπασε στην Ρωσία, προέλαυσαν ως την πόλη της Μόσχας και ανάγκασαν τον Λένιν, τον Τρότσκι και τον Στάλιν να δεχτούν τους ορούς τους για ειρήνη και την απώλεια πολλών εδαφών πιεζόμενοι από πολλά μέτωπα, έτσι ώστε να μπορέσουν να νικήσουν τους εσωτερικούς τους αντιπάλους.

Όταν νίκησαν όμως στον εμφύλιο, ο Στάλιν, όταν ανέλαβε την εξουσία, άρχισε να αναδιοργανώνει τον στρατό του και να ανακαταλαμβάνει χαμένα εδάφη με πόλεμο, απειλές ή διπλωματία, ενώ όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί υπό τον Χίτλερ για δεύτερη φορά στην Ρωσία έπαθαν ότι πανωλεθρία (σε Μόσχα, Στάλινγκραντ και Λένινγκραντ), παρά τις αρχικές νίκες τους.

Μετά την πτώση της τυραννίας του Διονύσιου του Β’ στις Συρακούσες και την οριστική πτώση της τυραννίδας του Διονύσιου του Α΄ στην πόλη αυτή, ακολούθησε μία σύντομη περίοδος δημοκρατίας υπό τον Τιμολέοντα, και αμέσως μετά ακολούθησε μία περίοδος της ολιγαρχίας των 600 στην πόλη αυτή (όπως και των 500 ή των Τριάκοντα Τυράννων στην Αθήνα).

Όμως σύντομα, η καταπίεση και η ληστεία της γης των φτωχών από τους πλούσιους αριστοκράτες ολιγαρχικούς, αλλά και η τάση του λαού της πόλης για μία ισχυρή προσωπικότητα στην κυβέρνηση, οδήγησε στην άνοδο του Αγαθοκλή στην ηγεσία των Συρακουσών, ο οποίος στράφηκε κατά των ολιγαρχικών και στην συνέχεια και αυτοί κατέφυγαν ανεπιτυχώς σε άλλες πόλεις της Σικελίας προσπαθώντας ανεπιτυχώς με την βοήθεια τους να ανακαταλάβουν την εξουσία.

Αντίστοιχα, μετά την πτώση της κομμουνιστικής δικτατορίας επί Γκορμπατσόφ στην Ρωσία και την οριστική πτώση της μπολσεβίκικης τυραννίδας στην χώρα αυτή, ακολούθησε μία σύντομη περίοδος «δημοκρατίας» υπό τον Γιέλτσιν, και αμέσως μετά ακολούθησε μία περίοδος άλωσης της εξουσίας της Ρωσίας από τους ολογάρχες-μαφιόζους-επιχειρηματίες.

Όμως σύντομα, η καταπίεση και η ληστεία της γης των φτωχών από τους πλούσιους ολιγάρχες, αλλά και η τάση του λαού της Ρωσίας για μία ισχυρή προσωπικότητα στην κυβέρνηση, οδήγησε στην άνοδο του Πούτιν στην ηγεσία της Ρωσίας, ο οποίος στράφηκε κατά των ολιγαρχικών και στην συνέχεια και αυτοί κατέφυγαν ανεπιτυχώς σε άλλες χώρες της Ευρώπης προσπαθώντας ανεπιτυχώς με την βοήθεια τους να ανακαταλάβουν την εξουσία.

Τέλος, τόσο ο Αγαθοκλής, όσο και ο Πούτιν, στράφηκαν κατά των ολιγαρχών και οι δύο και στην συνέχεια προχώρησαν σε μερική αναδιανομή του πλούτου υπέρ του λαού, και έτσι κέρδισαν την κοινή γνώμμη των κρατών τους υπέρ των ιδίων και της εξουσίας τους.

Όπως ο ηρωικός Γεωργάκης Ολύμπιος στην Μονή Σέκου, έτσι και ο ηρωικός καλόγερος Σαμουήλ στην Μονή Κούγκι του Σουλίου,  αλλά και ο ηρωικός Ηγούμενος Γαβριήλ στην Μονή Αρκαδίου, τις ανατίναξαν με αυτοθυσία για μην πέσουν όσοι αμύνονταν σε αυτές (και τους εαυτούς τους μαζί) στα χεριά των Τούρκων με την σύμφωνη γνώμμη τους, εξοντώνοντας μαζί τους και τους εχθρούς τους.

Οι μπολσεβίκοι του Λένιν ήταν πράκτορες της Γερμανίας του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’ Χοεντσόλερν (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) και  οι Έλληνες κομμουνιστές της ΕΣΣΔ του Στάλιν.  

Ο αδερφός του Κόλα Ντε Ριέντζο, όπως και του Λένιν δολοφονήθηκε από τους ευγενείς και καθεστως του Τσάρου, όπως και η αδερφή του Πάντσο Βίλα βιάστηκε από έναν ευγενή, με συνέπεια ο Ριέντζο, ο Βίλα και Λένιν να γεμίσουν με μίσος για τους αριστοκράτες.  

Με την νίκη του Κόλα Ντε Ριέντζο, όπως και με την επικράτηση της Γαλλικής Επανάστασης οι ευγενείς των κρατών αυτών το έσκασαν στις άλλες Ιταλικές πόλεις και τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες αντίστοιχα.

Τόσο ο Νυμφίδιο, όσο και ο Κόλα Ντε Ριέντζο ισχυρίζονταν ότι ήταν νόθοι γιοι του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Καλιγούλα ο πρώτος και του Γερμανού Αυτοκράτορα Ερρίκου του Ζ’ αντίστοιχα.

Ο Βρούτος που δολοφόνησε τον Καίσαρα λέγεται ότι ήταν νόθος γιος του, ενώ και στην Γαλατία μετά τον θάνατο του Καίσαρα, πολλοί Γάλλοι ευγενείς έλεγαν ότι κατάγονταν από τον Καίσαρα, από τις γιαγιάδες τους, οι οποίες πλάγιασαν μαζί με τον Καίσαρα.

Πριν από τον θάνατο τους και την πτώση των καθεστώτων τους, ο τύραννος Αγαθοκλής, αλλά και οι δικτάτορες Σαντάμ Χουσεϊν και Μαομάρ Καντάφι φυγάδευσαν την οικογενεια (κυρίως τις γυναίκες και τις κόρες τους), αλλά και τις περιουσίες τους στο εξωτερικό.  

Οι Μικρασιάτισσες γυναίκες, μαζί με τα παιδία τους, έπεσαν θυσιαζόμενες από τους βράχους των Πετρωτών Σμύρνης στη θάλασσα, για να μην ατιμωθούν από τους Τσέτες το 1922  (ένας νέος Ζάλογγος στη Μικρά Ασία)», …γυναίκες πολλές, μια σειρά ατελείωτη από το μπουλούκι που έρχονταν από το Κορδελιό, σπρώχνοντας η μία την άλλη και σκύφτοντας, τραβούσαν κατά τους ψηλούς βράχους, εκεί στα Πετρωτά.

Ώσπου να καλοκαταλάβεις, πηδούσαν και χάνονταν μέσα στην θάλασσα. Πολλές κρατούσαν αγκαλιά και τα μωράκια τους. Πλάι τους, πάνω από τα κεφάλια τους, ήταν οι Τσέτες, έτοιμοι να τις ντροπιάσουν, και ήθελαν να γλυτώσουν από τα χέρια τους, να πέσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν στο γκρεμό, να χαθούνε. Η εικόνα αυτή ύστερα από τόσα χρόνια ούτε έσβησε, ούτε θα σβήσει από την μνήμη μου, όσο ζω» (https://apantaortodoxias.blogspot.com/2020/09/blog-post_81.html).

Τόσο ο Σπάρτακος, όσο και ο γιος του Αρμίνιου, αιχμαλωτίστηκαν και έγιναν σκλάβοι της Ρώμης σε περίοδο πολέμου, ενώ στην συνεχεία έγιναν και οι δύο αναγκαστικά από τους Ρωμαίους «ιδιοκτήτες-αφέντες» τους μονομάχοι.

Η σύζυγος του Σπάρτακου, την οποία ο ίδιος εμπιστεύονταν και συμβουλεύονταν ήταν μάντισσα, όπως και η κυριά σύμβουλος του Ρωμαίου στρατηγού Μάριου στον πόλεμο ήταν η μάντισσα Μπέρτα.

Ο Παπαφλέσσας, όπως και ο Κολοκοτρώνης, αλλά και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος φορούσαν όλοι παρόμοιες περικεφαλαίες στις μάχες.

Ο ηρωικός μάντης Εγεστίας, επέλεξε να πεθάνει μαζί με τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες πιστός στον βασιλιά του, όπως ακριβώς και ο ηρωικός παπά – Γιώργης επέλεξε να πεθάνει μαζί με τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι.

Ο Παπαφλέσσας διέταξε τον Γάλλο γραμματέα του Τισαμενό, δώρο του Γάλλου στρατηγού Ρος, από εκτίμηση τον Έλληνα οπλαρχηγό, να μεταβεί στο ασφαλές απέναντι ύψωμα, να παρακολουθεί και να καταγράψει την μάχη.

Ο νεαρός γραμματέας αρνείται, αλλά ο Παπαφλέσσας τον πείθει ότι έτσι είναι χρήσιμος για το μέλλον. Έτσι πρόλαβε, μαζί με αγωγιάτες και άλογα να διαφύγει, πριν ο κλοιός των Αιγυπτίων τους απομονώσει.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έπεισε και ο Λεωνίδας τον Αριστόδημο να φύγει από τις Θερμοπύλες και να αναφέρει τον θάνατο του Λεωνίδα και των στρατιωτών του στην μάχη των Θερμοπύλων με τους Πέρσες.

Ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας ο Ανασκολοπιστής, ανέλαβε εκ νέου την ηγεσία του κράτους του με την βοήθεια του Ματθία και πέθανε πολεμώντας τους Τούρκους, όπως ακριβώς και ο ένδοξος Πύρρος της Ηπείρου ανέλαβε εκ νέου την εξουσία με την βοήθεια των Γλαυκία και Πτολεμαίο και πέθανε πολεμώντας στο Αργός.   

Ο Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλας της Βλαχίας ο Ανασκολοπιστής, όπως και Κόλα Ντε Ριέντζο ανέλαβαν την εξουσία στα κράτη τους με την αρχική υποστήριξη του Μωάμεθ του Β’ και του πάπα της Ρώμης αντίστοιχα, όμως σύντομα στράφηκαν και οι δύο εναντίον τους (http://alophx.blogspot.com/2017/09/cola-di-rienzo.html, https://www.triklopodia.gr/%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83/, http://alophx.blogspot.com/2019/06/blog-post_25.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_29.html), ενώ αρχικά αυτοί κυβέρνησαν δίκαια τους λαούς τους, ενώ στην συνεχεία επέδειξαν μεγάλη σκληρότητα.

Αρχικά, τόσο ο Βλαντ, όσο και Ριέντζο, κυβέρνησαν δίκαια τους λαούς τους, εξαφάνισαν με σκληρά μέτρα την ληστεία από τα κράτη τους, ενώ και οι δύο κυνήγησαν και υποτάξαν τους ευγενείς, οι οποίοι είχαν σκοτώσει τον αδερφό και πατέρα του πρώτου, αλλά και τον αδερφό του δευτέρου, κάτι που τους προκάλεσε τεράστιο μίσος σε αυτούς τους δύο ηγέτες έναντι των αριστοκρατών.

Όταν ο Βλαντ και Ριέντζο έπεσαν από προδοσία και εξέγερση των ευγενών τους με την βοήθεια του Μωάμεθ του Β’ και του πάπα της Ρώμης, φυλακίστηκαν για δύο έτη από τον Ούγγρο βασιλιά Ματθία ο πρώτος, αλλά και τον πάπα και τον Γερμανό Αυτοκράτορα Κάρολο τον Δ’ αντίστοιχα.

Όμως στην συνεχεία Ματθία και ο πάπας τους άφησαν ελευθέρους και τους βοήθησαν να αναλάβουν εκ νέου την ηγεσία των κρατών τους, για να πολεμήσουν τους εχθρούς τους (τους φιλότουρκους Βλάχους ευγενείς, τους Τούρκους, αλλά και τους απείθαρχους στον πάπα Ρωμαίους ευγενείς).

Όμως, και στις δύο περιπτώσεις, λόγω της σκληρότητας τους, αλλά και την εκ νέου προδοσία των ευγενών τους, και οι δύο έχασαν την δημοφιλία τους και σύντομα σκοτώθηκαν και οι δύο σε μάχες με προδοσία από τους δικούς τους.

Ο Κόλα Ντε Ριέντζο, όπως και ο Μουσολίνι ανέβηκαν στην εξουσία με την υποστήριξη και του πάπα της Ρώμης και ο πρώτος πήρε τον τίτλο του «Τρίβουν», ενώ ο δεύτερος τον τίτλο του «Ντούτσε».

Ο Κόλα Ντε Ριέντζο, με τα οράματα του για ενοποίηση της Ιταλίας και επαναδημιουργία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενέπνευσε τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ στα οράματα τους για την ενοποίηση των δικών τους κρατών και την επαναδημιουργία των παλαιών ενδίκων Αυτοκρατοριών τους.

Τόσο ο Φον Τρίπιτς επί Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’ των Χοεντσόλερν, όσο και ο Τσεμ Γκυρκενί επί Ερντογάν (ο εμπνευστής της λεγόμενης «Γαλάζιας πατρίδας»), προσπάθησαν μέσω του δόγματος τους για αναβάθμιση-ενίσχυση του στόλου τους για  παγκόσμια ισχύ και κυριαρχία στην Μεσόγειο, αλλά και μέσω της αλλαγής συνόρων στην Ευρώπη υπέρ των κρατών τους.

Τόσο στην Αρχαία οπλιτική Φάλαγγα, όπως και στην Λεγεώνα αρχικά (μέχρι τις μεταρρυθμίσεις του Μάριου) επιτρέπονταν να είναι μέλη της αρχικά μόνο όσοι πολίτες κατείχαν ιδιωτική περιουσία.

Οι ληστές των ορέων στην Ελλάδα, εκτός από ληστείες και απαγωγές πλουσίων (π.χ. ο Νταβέλης), έκαναν και φιλανθρωπίες σε φτωχούς (είτε γιατί και οι ίδιοι ήταν φτωχοί, είτε για να έχουν οπαδούς και καταφύγια), όπως ακριβώς και αρκετοί παράνομοι ντεσμπεράντο καουμπόηδες στην Άγρια Δύση (π.χ. Μπίλι Δε Κιντ, Τζέσε Τζέημς).

Εκτός από τον Αριστείδη με το προσωνύμιο «Ο Δίκαιος», υπήρχε και ο Ασδρούβας ο «Δίκαιος», ο γαμπρός του Αμίκλα Βάρκα.

Νέα πόλη (Καρχηδόνα στα Καρχηδονιακά) ονομάστηκε η πόλη που έκτισε η Διδώ-Ελύσσα και οι Φοίνικες στους οποίους ηγούνταν στις ακτές της Τύνιδας, όπως και Νέα πόλη (Καρχηδόνα στα Καρχηδονιακά) ή αλλιώς «Νέα Καρχηδόνα» και η πόλη που έκτισαν οι Βαρκίδες και ο Ασδρούβας ο «Δίκαιος» στην Ισπανία.

Ο Αννίβας Βάρκας κατήργησε την ισοβιότητα των Σοφφέτ στην Καρχηδόνα, όπως και ο Δράκων των Αρχόντων στην Αθήνα.

Το κυνήγι του Αννίβα από τους Ρωμαίους μέχρι θανάτου θύμιζε κατά πολύ το αντίστοιχο κυνήγι μέχρι θανάτου από τις ΗΠΑ των Λάντεν και Μπαγκάντι.

Τόσο Αριστόνικος της Περγάμου, όσο και ο Βερκικεντορίξ στην Γαλατία, όταν συνελήφθησαν από τους Ρωμαίους και συρθήκαν στον θρίαμβο, μετά εκτελέστηκαν και οι δύο με στραγγαλισμό στις φυλακές.

Μετά την ήττα του Πομπήιου και του Αριστόνικου, τόσο ο Κάτων ο Νεότερος, όσο και ο Βόλσιος αυτοκτονήσαν στην Υτική και την Στρατονίκεια-«Ηλιούπολη» αντίστοιχα.

Η Αχαϊκή Συμπολιτεία (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%83-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80/), όσο και η ΕΕ, ήταν αρχικά ενώσεις «ισότιμων κρατών», με στόχο να αποτελέσουν αντίβαρο στις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (το πάντα Ελληνικό Βασίλειο της Μακεδονίας μας, την Ρώμη, την ΕΣΣΔ ή τις ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα), σε μία ενιαία κρατική οντότητα.

Αυτές, εξέλεγαν από όλους τους πολίτες των πόλεων-κρατών στην Αχαϊκή Συμπολιτεία ή Εθνών-κρατών τους στην ΕΕ, την συνέλευση και το Ευρωκοινοβούλιο αντίστοιχα, ενώ από αυτές εκλέγονταν τα ακόμα μικρότερα σώματα της Βουλής και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Αυτές οι ενώσεις είχαν αρχικά συλλογική ηγεσία, κοινούς νομούς, νόμισμα, κοινή δικαστική εξουσία-ομοσπονδιακό δικαστήριο, «ισοπολιτεία» ολων των πολιτών τους, κοινό θησαυροφυλάκιο, τήρηση αρχείων, γραφειοκρατική και γραμματειακή δομή-υποστήριξη.

Οι συνελεύσεις γινόνταν αρχικά σε διάφορες πόλεις ή χώρες, αλλά τελικά ορίστηκαν ως οριστικές πρωτεύουσες η Μεγαλόπολη και οι Βρυξέλες, ενώ την ηγεσία αυτών αναλάμβαναν κατά καιρούς διαδοχικά με την σειρά πόλεις ή κράτη που ήταν μέλη τους.

Αρχικά ηγέτες της Αχαϊκής Συμπολιτείας ήταν δύο στρατηγοί μέχρι που τελικά ορίστηκε μόνο ένας, ο δε πρώτος ενιαίος ήταν ο Μάργος από την Καρύνεια, ενώ στην ΕΕ αρχικά ηγέτες της ήταν ο Προέδρος του Ευρωκοινοβουλίου-Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της εκάστοτε Προεδρεύουσας χώρας, μέχρι που ορίστηκε ένας ενιαίος Πρόεδρος της ΕΕ, με πρώτο στο αξίωμα αυτό τον Χέρμαν Φαν Ρομπάι.

Ο στρατηγός πλαισιωνόταν από ένα συμβούλιο δέκα ανδρών, των «δημιουργών», που αντιπροσώπευαν τις δέκα αρχικές ομόσπονδες πόλεις, όπως και η σύγχρονη ΕΕ η σημαία της έχει δώδεκα αστέρια που συμβολίζουν τα δώδεκα πρώτα ιδρυτικά μέλη της ως ΕΟΚ.

Τελικά όμως, η Αχαϊκή Συμπολιτεία διαλύθηκε όταν λαϊκιστές και εθνικιστές ηγέτες ανέλαβαν την εξουσία της (π.χ. ο Κριτόλαος και ο Διαίος) και ήρθαν σε σύγκρουση με την ανηλεή Ρώμη και προσπάθησαν να αποτινάξουν την ηγεμονία της, η οποία παρακίνησε πολλά μέλη της (π.χ. την Σπαρτή) να αποσχιστούν από αυτή και τελικά την νίκησε και την διέλυσε με πόλεμο.

Αντίστοιχα και η ΕΕ, φαίνεται στις μέρες μας έτοιμη και αυτή να διαλυθεί, αφου λαϊκιστές, εθνικιστές ή οικονομικοί εθνικιστές ηγέτες ανέλαβαν την εξουσία της (π.χ. Μέρκελ, Σόιμπλε, Κουρτς) και ήρθαν σε σύγκρουση με τις ανηλεείς ΗΠΑ και Ρωσία και προσπάθησαν να αποτινάξουν την ηγεμονία τους, οι οποίες παρακίνησαν πολλά μέλη της (π.χ. την Πολωνία και τα μέλη της Βίζενγκραντ) να αποσχιστούν από αυτή.

Οι Ρωμαίοι πρέσβεις περιυβρίστηκαν για την απαίτηση τους από τους εξοργισμένους συνέδρους ότι είναι δίκαιο όχι μόνο η Σπάρτη, αλλά και η Κόρινθος, το Άργος, η Ηράκλεια προς Οίτη και ο αρκαδικός Ορχομενός να αποσπαστούν από την Αχαϊκή Συμπολιτεία.

Αντίστοιχα οι Ρωμαίοι πρέσβεις περιυβρίστηκαν για τις εξίσου παράλογες απαιτήσεις τους από τους πολίτες του Τάραντα και της Καρχηδόνας λίγο πριν την έναρξη του Β’ Καρχηδονιακού Πολέμου.

Εκτός από τον Αθηναίο τύραννο Αθηνίωνα (http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post.html), υπήρχε και Αθηνίωνας ηγέτης δουλών στον Β’ Δουλικό πόλεμο. 

Ο Ενού, ο Σύρος ιερέας της Συριακής «θεότητας» Αταγάρτιδος ήταν ο ηγέτης των δούλων στον Α’ Δουλικό πόλεμο, όπως και ο  επίσης Σύριος μάντης Σάλβιος στον Β’, ενώ και ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος ήταν και αυτός ιεράς της Συριακής «θεότητας» Ελ Γκαμπάλ.  

Εκτός από τον Αθηναίο δημαγωγό Κλέωνα, υπήρχε και Κλέωνας ηγέτης δούλων στον Α’ Δουλικό πόλεμο. 

Εκτός από τον προδότη Εφιάλτη στις Θερμοπύλες επί Λεωνίδα, υπήρχαν και δύο Αθηναίοι με το ίδιο όνομα, ο ένας πολίτικος επί Περικλή και ο δεύτερος προδότης επί Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στον Α΄ Δουλικό πόλεμο, ο Κλέων αναγνώρισε την υπεροχή και πρωτοκαθεδρία του Βλάσιου, ενώ στον Δεύτερο ο Αθηνίωνας του Σάλβιου.

Η ήττα των Λευκίου Λικίνιου Λούκουλλου και Γάιου Σερβίλιου στον Α΄ Δουλικό πόλεμο στην Σικελία, οδήγησε και τους δύο στην εξορία.

Ο Σάλβιος κάλεσε τον ύπατο Ακίλιος σε μονομαχία και έχασε και σκοτώθηκε σε αυτή, όπως ακριβώς και ο Πέρσης στρατηγός Ραζάτης τον ένδοξο Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ηράκλειο.

Στον Α΄ Δουλικό πόλεμο στην Σικελία, ο Σάλβιος εξόντωνε τους αμείλικτους με τους πρώην δούλους τους αφέντες δούλων και σκλάβωνε άλλους, όπως ακριβώς και στην Αϊτή ο Τουσαίν Ντε Λ’ Οβερτούρ εξόντωνε τους αμείλικτους με τους πρώην δούλους τους αφέντες δούλων και σκλάβωνε άλλους.

Στο τέλος του Β΄ Δουλικού πολέμου, οι δούλοι που είχαν καταφύγει σε οχυρές θέσεις σκότωσαν ο ένας τον άλλο για να μην πέσουν στα χεριά των Ρωμαίων, όπως και οι Εβραίοι στην Μασάντα, αλλά και οι συμπατριώτες του Ιώσηπου στο φρούριο Ιωτάπατα εκτός από τον ίδιο.

Οι πολίτες της Τύρου κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τον Μέγα Αλέξανδρο εκτέλεσαν Έλληνες αιχμάλωτους, κάτι που είχε ως συνέπεια οι Έλληνες όταν μπήκαν στην πόλη εξοργισμένοι με την σφαγή των συνάδελφων τους να αρχίσουν να σφάζουν Τύριους.

Αντίστοιχα και οι Καρχηδόνιοι κατά την διάρκεια της πολιορκίας της πόλης από τον Σκιπίωνα Αιμιλιανό εκτέλεσαν Ρωμαίους αιχμάλωτους, κάτι που είχε ως συνέπεια οι Ρωμαίοι όταν μπήκαν στην πόλη εξοργισμένοι με την σφαγή των συνάδελφων τους να αρχίσουν να σφάζουν Καρχηδόνιους.

Ο Αρχαίος Αθηναίος νομοθέτης Δράκων εκλεγόταν οι Αρχαίοι ότι έγραψε τους νόμους του με αίμα, ενώ και ένα κοράνι σε ένα «ειδικό μουσείο» στην Βαγδάτη επί της δικτατορίας του Σαντάμ Χουσεϊν λέγεται πως γράφτηκε με φαύλες του αίματος του ιδίου.

Τόσο ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας και συμβασιλέας του «παράφρονα» Ιουστίνου του Β’, συζύγου της Σοφιάς, όσο και ο Πέρδικας, ο συμβασιλέας του «παρανοϊκού» Φίλιππου του Γ΄ του Αριδαίου, συζύγου της Ευρυδίκης, αλλά και ο Ριχάρδος Γιορκ, ο συμβασιλέας του «παρανοϊκού» Ερρίκου του ΣΤ’, φιλοδοξούσαν στην ανάληψη του θρόνου των κρατών τους από τους ιδίους, ενώ λίγο μετά άρχισαν ένεκα αυτής της εξέλιξης άγριοι εμφύλιοι στα κράτη τους.

Ο Τιβέριος Γράκχος θεωρήθηκε ήρωας πολέμου στην Καρχηδόνα, όπου είχε σκαρφαλώσει πρώτος το εχθρικό τείχος, όπως έκανε πολύ συχνά και ο Μέγας Αλέξανδρος στις πολιορκίες πόλεων.

Ο στρατός των πρώην δούλων στον Β΄ Δουλικό πόλεμο, περικύκλωσε ένα στρατιωτικό σώμα 4.000 Ρωμαίων και συμφώνησε να τους αφήσει ελεύθερους αν τους παρέδιδαν τα όπλα τους και αποχωρούσαν από την Σικελία, όπως ακριβώς και ο στρατός των Ιβήρων περικύκλωσε ένα στρατιωτικό σώμα 4.000 Ρωμαίων του Gaius Hostilius Mancinus και Τιβέριου Γράκχου και συμφώνησε να τους αφήσει ελεύθερους αν τους παρέδιδαν τα όπλα τους και αποχωρούσαν από την Ισπανία.

Οι τρεις Δουλικοί πόλεμοι είχαν εν μέρει αρχικά επιτυχίες και από το γεγονός του ότι οι Ρωμαίοι πολεμούσαν τους Ίβηρες στην Νουμαντία της Ισπανίας, τους Τεύτονες, Σένονες και Κίμβρους, όπως και τον Σερτώριο στην Ισπανία αντίστοιχα.

Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Ρώμη, στις εκτάσεις που καταλάμβαναν στην Άγρια Δύση και την Ιταλια, δημιουργούσαν αποικίες για τον έλεγχο τους.

Η οικογενεια του Βαλέριου Κόρβου του Πόρκιου γένους, πρότεινε τρεις φορές νομό σύμφωνα με τον οποίο απαγορεύονταν η θανάτωση ενός Ρωμαίου πολίτη ή ο ραβδισμός του χωρίς δίκη του από τον λαό.

Τόσο ο Πατέρειος Παπίριος Νόμος, όσο και η Σεισάχθεια, απαγορεύαν την πώληση ανθρώπων ως δουλών για τα χρέη τους.

Οι Αρχαίοι Ρωμαίοι και Κινέζοι λάτρευαν τους προγονούς, την οικογενεια και το γένος τους με ιδιωτικές λατρείες και αγάλματα.

Τόσο ο Εφιάλτης που εισήγαγε την ριζοσπαστική δημοκρατία στην Αθήνα, όσο και Γάιος Γράκχος που έπραξε το ίδιο στην Ρώμη δολοφονήθηκαν και οι δύο από πολιτικούς τους αντιπάλους τελικά.

Μετά την ήττα του από τον Φλαμινίνο στις Κυνός Κεφαλές, ο Φίλιππος ο Ε΄ έκαψε τα διπλωματικά του αρχεία στην Λάρισα, όπως και οι Ιάπωνες πρέσβεις στις ΗΠΑ λίγο πριν την αιφνιδιαστική εισβολή των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ.

Και οι δυὸ Έλληνες ιστορικοί Πλούταρχος και Πολύβιος ήταν και οι δύο έντονα φιλορωμαίοι και φιλοσυγκλητικοί.

Τα κεφάλια τόσο του Γάιου Γράκχου, όπως και του Γάλβα καρφωθήκαν σε κοντάρια.

Το σώμα τόσο του Τιβέριου Γράκχου, όπως και του Βιτέλιου ρίχτηκαν στον Τίβερη ποταμό.

Ο Σύλλας αύξησε τους Συγκλητικούς από 300 σε 600 εισάγοντας σε αυτους πολλούς πιστούς υποστηρικτές του, όπως ακριβώς έκανε και ο Καίσαρας αυξάνοντας τα μέλη της Σύγκλητού από 600 σε 900.

Η πρώτη Ρωμαϊκή αποικία στην Καρχηδόνα δημιουργήθηκε (για λίγο) από τον Γάιο Γράκχο πριν τον Ιούλιο Καίσαρα.

Ο «κεραυνοβόλος πόλεμος» του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε Μικρά Ασία, Συρία, Φοινίκη, Παλαιστίνη και Αίγυπτο, όπως και του Αννίβα στην Ιταλία, έγινε και λόγω της έλλειψης ισχυρού στόλου από τους ίδιους και για κατάληψη αυτών των εχθρικών εδαφών πριν οι εχθροί τους (Πέρσες και Ρωμαίοι) επιτεθούν πρώτοι στα δικά τους.

Με τον Κλαύδιο Νόμο απαγορεύονταν να γίνουν εμπόριο (ιππείς) κάτοχοι τόσο του Συγκλητικού όσο και άλλων αξιωμάτων, όπως ακριβώς συνέβαινε και σε πολλά μεσαιωνικά Βασίλεια στην Δυτική Ευρώπη με τους εμπόρους.

Μάχη της Πύδνας με ήττα των Ελληνων από τους Ρωμαίους και με αποτέλεσμα την υποταγή της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας, έγινε το 167 π.Χ. επί Βασιλείας του Περσέα, αλλά και το 148 π.Χ. επί ηγεσίας του Ανδρίσκου στους Γ’ και τον Δ’ Μακεδονικό Πόλεμο αντίστοιχα.

Τόσο ο Άτταλος ο Α΄ της Περγάμου, όσο και ο Αντίοχος ο Γ΄ των Σελευκιδών εκλέχτηκαν και οι δύο αρχηγοί της Αιτωλικής Συμπολιτείας έναντι των εχθρών τους και τελικά ηττήθηκαν και οι δύο.

Τόσο ο φιλολαϊκός δήμαρχος Σουλπίκιος, όσο και ο εξίσου φιλολαϊκός Πόπλιος Κλώδιος, σύστησαν και οι δύο «συμμορίες»-μονάδες κρούσης (με την υποστήριξη και των τριών μελών της «Πρώτης Τριανδρίας») με μαζική συμμετοχή των οπαδών τους.

Αυτές είχαν πυραμοειδή μορφή και δρούσαν έναντι των συμμοριών των αντιπάλων τους των Συγκλητικών (τα έτη 88 και 58 π.Χ. αντίστοιχα), υπό την ηγεσία του Άννιου Μίλωνα, οι οποίες συγκρούονταν συνεχώς μεταξύ τους και δημιούργησαν για πολλά χρόνια κύματα βίας και χάους στην Ρώμη.

Αυτοί που πρώτοι σύστησαν τέτοιες συμμορίες ήταν οι πλούσιοι αριστοκράτες και Συγκλητικοί έναντι των Γράκχων, με την χρήση του λεγομένου «Senatus Consultum Iltimum» (του «Εσχάτου Συγκλητικού δόγματος»), δήθεν για την προστασία του Ρωμαϊκού κράτους.

[Στην πραγματικότητα όμως για να μην χάσουν την γη που είχαν αρπάξει από τον Ρωμαϊκό λαό μέσω των νόμων και όταν αυτοί δεν μπορούσαν να την αναστείλουν την αναδιανομή της κλαπείσας γης μέσω νόμων, τότε ενεργοποιούσαν το «δόγμα» αυτό και με την βία εξόντωναν τους εχθρούς τους και καταργούσαν τους νομούς που δεν εξυπηρετούσαν τα οικονομικά και κοινωνικά τους συμφέροντα έναντι του λαού].

Στην πραγματικότητα όμως μόνο για την εξόντωση των φιλολαϊκών πολιτικών τους αντιπάλων, αφου μέσω αυτού του «δόγματος», μπορούσαν να κηρύξουν μία κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και να οπλίσουν πολίτες-οπαδούς ή μισθοφόρους τους έναντι όσων θεωρούσαν «εχθρούς» τους, και να τους θανατώσουν μαζικά και ατιμώρητοι μαζί με τους όλους τους οπαδούς τους.

Το Συγκλητικό δόγμα εφαρμόστηκε κατά των Γράκχων, των Σατουρνίνου-Γλαυκία και τελευταία φορά κατά του Καίσαρα από την Σύγκλητο  (αυτή την φορά ανεπιτυχώς).

Τόσο ο Δικτάτορας στην Αρχαία Ρώμη, όσο και ο Αισυμνήτης στην Αρχαία Ελλάδα, διορίζονταν ύστερα από κοινή συμφωνία και έγκριση του λαού και των αριστοκρατών για ένα χρονικό διάστημα σε μία περίοδο έκτακτης ανάγκης, με απόλυτες εξουσίες για αποφάσεις και νομούς, ο μεν πρώτος μόνο στον στρατιωτικό τομέα, ενώ ο δεύτερος παράλληλα και στον πολιτειακό, οικονομικό και νομοθετικό τομέα.  

Πάντα οι προδοτικές Ελληνικές ηγεσίες το έσκαγαν στο εξωτερικό και στην Δύση όταν τα έβρισκαν «σκούρα» από τις πράξεις τους, τόσο λίγο πριν την πτώση της Πόλης το 1453 κυρίως οι φιλοδυτικοί-ενωτικοί, όπως και οι δωσίλογοι πολιτικοί της κατοχής λίγο πριν ή κατά το πραξικόπημα των χουντικών. 

Τόσο ο Μουσολίνι, όσο και ο Χίτλερ και ο Στάλιν δίωξαν άγρια τους μασόνους ως απειλή για την εξουσία τους.

Ο Φάβιος Μάξιμος με την απόφαση του να αντισταθεί μέχρι τέλους στον Αννίβα υπήρξε ένας Τσόρτσιλ της εποχής, ο οποίος είχε επίσης αποφασίσει να αντισταθεί μέχρι τέλους στον Χίτλερ.

Αντίστοιχα, ο  επιθετικός στρατηγός Σκιπίων ο Αφρικανός ο οποίος διδάχθηκε από την στρατηγική του κεραυνοβόλου πολέμου του Αννίβα και ήθελε να μεταφέρει τον πόλεμο στα εδάφη του εχθρού όπως και έγινε, θυμίζουν τους επιθετικούς στρατηγούς Μοντγκόμερι, Πάττον και Ζουκόφ, οι οποίοι διδάχθηκαν από την στρατηγική του κεραυνοβόλου πολέμου των Γερμανών και οι οποίοι πρότειναν επίσης να μεταφέρουν τον πόλεμο στα εδάφη του εχθρού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στους ηγέτες τους.

Η απόσπαση των εδαφών της Καρχηδόνας σε Σικελία, Σαρδηνία, Κορσική και των νήσων κοντά στην Καρχηδόνα με την λήξη του Α’ Καρχηδονιακού Πολέμου, έκανε τους Καρχηδονίους να μνησικακούν έναντι των Ρωμαίων και συνέλαβε σημαντικά στην έκρηξη του Β’ Καρχηδονιακού Πολέμου και για την ανάκτηση τους, μαζί με τις δυσβάστακτες πολεμικές αποζημιώσεις που τους είχαν επιβληθεί στον Πρώτο.

Αντίστοιχα, η απόσπαση των εδαφών της Γερμανίας σε Σάαρ, Αλσατία, Λοραίνη και Πρωσία με την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε τους Γερμανούς να μνησικακούν έναντι των Συμμάχων και συνέλαβε σημαντικά στην έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και για την ανάκτηση τους, μαζί με τις δυσβάστακτες πολεμικές αποζημιώσεις που τους είχαν επιβληθεί στον Πρώτο.

Τόσο ο Διοκλής, όσο και οι Κερένσκι-Τρότσκι υπονομεύθηκαν μετά τις στρατιωτικές ήττες που υπέστησαν οι ίδιοι από τον Διονύσιο τον Α΄ των Συρακουσών και τους μπολσεβίκους των Λένιν και Στάλιν στον αγώνα αυτών να τους αρπάξουν την εξουσία όπως και έγινε.

Με πυρωμένο σίδερο και με την βία έγραφαν οι εικονομάχοι στα μέτωπα των Εικονόφιλων πως είναι Εικονόφιλοι, όπως έκαναν και οι Αρχαίοι Ρωμαίοι στους δούλους τους. 

Ο ηρωικός Αυτοκράτορας Ηράκλειος, ο οποίος μετά την εκστρατεία που ξεκίνησε προς την Αίγυπτο με τον Νικήτα (ο οποίος την ολοκλήρωσε και έγινε κυβερνήτης της), με τον στόλο έφυγε από την Αφρική και έφτασε στην Πόλη, οπού με την δύναμη του λαού και του στρατού του έριξε τον διεφθαρμένο τύραννο Φωκά, ο οποίος είχε χάσει ένα σωρό μάχες και εδάφη, ενώ είχε τυραννήσει ύστερα από εξέγερση στην οποία πήρε την εξουσία τον λαό.

Αντίστοιχα και ο Μέγας Ναπολέοντας, μετά την εκστρατεία που ξεκίνησε προς την Αίγυπτο με τον Κλεμπέρ (ο οποίος την ολοκλήρωσε και έγινε κυβερνήτης της), με τον στόλο έφυγε από την Αφρική και έφτασε στην Γαλλία, οπού με την δύναμη του λαού και του στρατού του έριξε τον διεφθαρμένο Μπαράς, ο οποίος είχε χάσει ένα σωρό μάχες και εδάφη, ενώ είχε τυραννήσει ύστερα από την Γαλλική Επανάσταση όπου πήρε την εξουσία τον Γαλλικό λαό.

Στην συνέχεια, τόσο ο λαοφιλής Ηράκλειος, όσο και ο εξίσου λαοφιλής Ναπολέοντας αναδιοργάνωσαν τον στρατό και τα κράτη τους και ξεκίνησαν πετυχημένες στρατιωτικές εκστρατείες έναντι των εχθρών τους, ανακατέλαβαν τα χαμένα εδάφη τους, αποκατέστησε ο πρώτος τον Τίμιο Σταυρό στα Ιεροσόλυμα και ο δεύτερος τον Χριστιανισμό στα κράτη τους, μεγάλωσαν τα σύνορα των κρατών τους, αλλά στο τέλος και οι δύο υπέστησαν σημαντική ήττες (στο Γιαρμούκ και το Βατερλό αντίστοιχα) και έχασαν πολλά από τα εδάφη που ανακατέλαβαν.

Στην χώρα των Μαλών στην Ινδία, ο Μέγας Αλέξανδρος σκότωσε και αποκεφάλισε σε μονομαχία τον αντίπαλο βασιλιά, όπως και στην Μεσοποταμία και ο ένδοξος Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ηράκλειος σκότωσε και αποκεφάλισε σε μονομαχία τον Πέρση στρατηγό Ραζάτη.

Τόσο ο Τρότσκι, όσο και ο Πούτιν έκαναν και οι δύο την «ερυθρά σημαία» με το αστέρι σημαία του Ρωσικού στρατού.

Πολλοί γονείς ή παππούδες διάσημων και διαβόητων πολιτικών προσωπικοτήτων βαπτίστηκαν οι ίδιοι και βάπτισαν τα παιδιά τους «χριστιανούς» (στην ουσία αιρετικούς προτεστάντες), προκειμένου να μπορέσουν οι ίδιοι με αυτά να ενσωματωθούν στις κοινωνίες των χωρών τους (π.χ. ο πάππους του Βενιαμίν Λένιν στην Ρωσία ή ο πατέρας του Κάρολου Μαρξ στην Γερμανία).

Οι μεγάλοι κτηνοτρόφοι της Άγριας Δύσης, γνωστοί και ως «Cattle Kings» έλεγχαν τα λιβάδια ακόμα και πόλεις της περιοχής αυτής με τους ιδιωτικούς στρατούς τους και φύλακες των κοπαδιών τους, τους Cowboys, ενώ σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησαν να υποτάξουν τους αγρότες της περιοχής αυτής με την βία στην εξουσία τους σαν δουλοπάροικους και να καταλάβουν την γη τους και να την κάνουν βοσκοτόπια για τα κοπάδια τους.

Αντίστοιχα και οι Μεσαιωνικοί Φεουδάρχες στην Δυτική Ευρώπη, έλεγχαν τα λιβάδια ακόμα και πόλεις των χωρών τους με τους ιδιωτικούς στρατούς τους και φύλακες της γης τους, τους Ιππότες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησαν να υποτάξουν τους αγρότες της περιοχής αυτής με την βία στην εξουσία τους σαν δουλοπάροικους και να καταλάβουν την γη τους και να την εκμεταλλευτούν οι ίδιοι προς όφελος τους.

Όταν ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής μπήκε στην Πόλη το 1453 έλεγε ότι το αίμα των νεκρών έρεε μέχρι τα χαλινάρια των αλόγων του, όπως και ο Κολοκοτρώνης όταν μπήκε στην Τριπολιτσά.

Πρόσφατη μελέτη αποδεικνύει ότι δεν ήταν Σκανδιναβοί όλοι οι Βίκινγκ, κάποιοι ήταν μελαχρινοί από την Νότια Ευρώπη (https://www.ethnos.gr/kosmos/124248_den-itan-skandinaboi-oloi-oi-bikingk-kapoioi-itan-melahrinoi-apo-ti-notia-eyropi), ενώ οι ίδιοι αποτελούσαν ένα μείγμα λαών που ρήμαξαν με τις επιδρομές τους την Ευρώπη, όπως και οι επίσης πολυεθνικοί λαοί της Θάλασσας πριν από αυτούς την Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο.

Ο Πυρρίχιος χορός, ο πολεμικός αυτός χορός, χορεύονταν στα Παναθήναια και οι Σπαρτιάτες κατά την διάρκεια πολεμικών αναμετρήσεων.

Μάλιστα σε ένα κείμενο του Ξενοφώντα αναφέρεται μια γιορτή που διοργάνωσαν το 400 π.Χ. οι κάτοικοι της Κερασούντας, στην οποία χόρεψαν Πυρρίχιο.

Στην διάρκεια των χρόνων οι Πόντιοι συνέχισαν να χορεύουν τον έντονο πολεμικό χορό, ο οποίος θεωρείται η πιο γνήσια εκδοχή του αρχαίου Πυρρίχιου.

Οι χορευτές είναι άντρες, ντυμένοι με μαύρα ρούχα και οπλισμένοι, οι οποίοι στέκονται σε ευθεία παράταξη πιασμένοι χέρι, χέρι με το κεφάλι ψηλά.

Σταδιακά ο ρυθμός του χορού ανεβαίνει και παρά τις διαφοροποιήσεις που έχει υποστεί στο πέρασμα του χρόνου, συνεχίζει να ξεσηκώνει όσους τον παρακολουθούν (https://odysseiatv.blogspot.com/2020/09/4_20.html).

Οι Αρχαίοι Ίωνες κατά τον Ηρόδοτο έφτιαξαν αποικίες στην Καρία της Μικράς Ασίας σκοτώνοντας τους πατεράδες των ντόπιων γυναικών που πήραν αντί για Ελληνίδων, όπως ακριβώς έκαναν και πολλοί Ισπανοί στην Νότια και Κεντρική Αμερική. 

Πολλοί Μυκηναίοι (μετά τα Τρωικά) μαζί με τους Λαούς της Θάλασσας, τους Γερμανούς του Αριόβιστου, αλλά και τους Ούννους, εγκατέλειψαν για πολλές αίτιες τα εδάφη τους (π.χ. έλλειψη γης, σιτοδεία, εμφύλιοι πολεμοι, υπερπληθυσμός, τάση για απόκτηση λαφύρων, σκλάβων, γυναικών, χρυσού, ή και για τάση για περιπέτεια, ανακαλύψεις και δόξα).

[Στις Μυκηναϊκές πόλεις, η μείωση του πληθυσμού λόγω της εγκατάλειψης των κέντρων αυτών έφτασε σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και το 60 με 90 %].

Και στην συνέχεια, οι λαοί αυτοί εισέβαλαν στα εδάφη άλλων λαών (π.χ. Σαρδηνών, Λύκιων, Λούβιων, Γαλατών, Γότθων, Βανδάλων κ.λ.π.), τους οποίους εκδίωξαν από αυτά και τους «ανάγκασαν» να επιτεθούν σε Αυτοκρατορίες (π.χ. των Χετταίων, των Αμορραίων, των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων και των Βυζαντινών), προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις και μάχες.

Στην συνέχεια εισέβαλαν και οι Λαοί της Θάλασσας, οι Γερμανοί του Αριόβιστου, αλλά και οι Ούννοι του Αττίλα στις παραπάνω Αυτοκρατορίες συν γυναιξί και τέκνοις, αλλά τελικά ηττήθηκαν από αυτές (οι Λαοί της Θάλασσας από τον Ραμσή τον Γ’, οι Γερμανοί από τον Καίσαρα και οι Ούννοι από τους Αέτιο και Μαρκιανό), και στην συνέχεια οι στρατοί αυτοί και τα κράτη των εισβολέων αυτών διαλυθήκαν και πολλοί εισβολείς έγιναν τελικά μισθοφόροι των κρατών που εισέβαλαν.

Όπως οι Έλληνες και οι Κύπριοι αποτελούν τον ίδιο λαό, αλλά λόγω ιστορίας αποτελούν ξεχωριστά κράτη, το ίδιο συμβαίνει με τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς, αλλά και τους Ρώσους, τους Μικρορώσους (Ουκρανούς) και τους Λευκορώσους.

Οι Λόχοι στρατού στους Σουμέριους ονομάζονταν «Νου Μπάντα» και έφεραν ξεχωριστά λάβαρα, όπως και τα βυζαντινά «Βάνδα».

Λάος ονομάζονταν ο στρατός τόσο στους Μυκηναίους, όσο και στους Βυζαντινούς.

Δικέφαλο Αετό ως σήμα είχαν οι Έλληνες Μυκηναίοι (https://www.xorisorianews.gr/%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%BF%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BF / https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/04/3500.html), οι Έλληνες Βυζαντινοί, οι Σουμέριοι, οι Αρμένιοι, οι Κινέζοι, οι Εβραίοι, οι Παφλαγόνες, αλλά και οι Χετταίοι.

[Στην Παφλαγονία συγκεκριμένα επιβίωσε ο μύθος του Χάγκα, τεράστιου δικέφαλου αετού τιμωρού της αδικίας.

Επηρεασμένος από αυτήν την παράδοση ίσως ο Ισαάκιος Κομνηνός (1057-1059) τον υιοθέτησε ως προσωπικό του σύμβολο.

Έτσι, σύμφωνα με την πιο επικρατούσα θεωρία, ο δικέφαλος αετός υιοθετήθηκε για πρώτη φορά ως Αυτοκρατορικό έμβλημα από τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό (1057-1059), και μετέπειτα και τους Παλαιολόγους, εμπνευσμένο από τις τοπικές παραδόσεις για ένα μυθικό ον, το Haga, στην πατρίδα του, την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας.

Οι τοπικοί μύθοι διηγούνται για έναν γιγάντιο αετό με δύο κεφάλια που εύκολα σήκωνε έναν ολόκληρο ταύρο με τα νύχια του. Τον λέγανε Haga και ήταν προσωποποίηση της δύναμης, ενώ οι άνθρωποι συχνά στις προσευχές τους ζητούσαν την προστασία του].

Κι οι Σελτζούκοι ήταν αυτοί που έκαναν σημαία τους το μυθικό αυτό πουλί μετά την μάχη του Μάντζικερτ, το 1071. Ο δικέφαλος κοσμούσε την στέψη του Σελτζούκου βασιλέα στην Μουσούλη ήδη από 1058 και από εκεί έγινε έμβλημα του Σουλτανάτου της Ρωμανίας (Μικράς Ασίας).

Τον δικέφαλο, δεν άργησαν να τον κληρονομήσουν και οι Τουρκομάνοι της Ανατολίας τον 13ο αιώνα. Τέλος εμφανίζεται σε μουσουλμανικά νομίσματα του Χαλίφη Νασρεντίν (Μαχμούντ μπιν Μοχάμαντ) όπου στην άλλη πλευρά βρίσκεται το «μαγκέν νταβίντ» (ή αλλιώς το άστρο του Δαυίδ).

Επίσης, τον Δικέφαλο Αετό τον υιοθέτησαν ως σήμα η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Γερμανίας, ενώ στην συνέχεια ο δικέφαλος αετός διατηρήθηκε από την Αυστριακή Αυτοκρατορία και την Αυστροουγγαρία.

Άλλα κράτη που υιοθέτησαν ως σήμα τον Δικέφαλο Αετό ήταν η Σερβία, το Μαυροβούνιο, η Μεσαιωνική Βουλγαρία, η Γερμανία (ο δικέφαλος αετός είναι σύμβολο πολλών γερμανικών κρατιδίων της Βορείου Ρηνανίας, όπως αυτό της Κολονίας και της Β. Ρηνανίας), η Ρωσία, η Αλβανία, η Πολωνία, το Βασίλειο της Λομβαρδίας.

Ο Δικέφαλος Αετός είναι επίσης στρατιωτικό εθνόσημο των Σκοτσέζων και των Ουκρανών, και της Karnataka στην Ινδία, ενώ φυσικά αποτελεί και το σήμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη.

Οι πάνοπλοι αριστοκράτες Μυκηναίοι αρματιστές με την ολόσωμη πανοπλία των Δένδρων ονομάζονταν επαίτες και χρησιμοποιούνταν με τα άρματα τους ως ορμητική δύναμη κρούσης βαΐων επελάσεων έναντι του εχθρικού πεζικού, αλλά πολεμούσαν και πεζοί όταν χρειάζονταν.

Αντίστοιχα οι Μεσαιωνικοί πάνοπλοι δυτικοί αριστοκράτες ιππείς με την ολόσωμη πανοπλία τους ονομάζονταν ιππότες και χρησιμοποιούνταν με τα αλόγα τους ως ορμητική δύναμη κρούσης βαΐων επελάσεων έναντι του εχθρικού πεζικού, αλλά πολεμούσαν και πεζοί όταν χρειάζονταν.

Τόσο οι Μυρμιδόνες, οσο και οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, έριχναν πρώτα τα δόρατα τους έναντι των εχθρών τους και μετά επιτίθονταν ορμητικά έναντι των αντιπάλων τους.

Η μικτή Φάλαγγα χρησιμοποιήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους Βυζαντινούς.

Πόλεις με το όνομα Μινώα υπήρχαν σε Λακωνία, Κυνουρία, Ηλεία, ενώ υπήρχε πόλη με το όνομα Ηράκλεια Μινώα και στην Σικελία.

Οι Αρχαίοι Κρήτες είχαν όπως και οι σύγχρονοι Βρετανοί ισχυροί ναυτικό και στρατό και κατάφεραν όπως και αυτοί να δημιουργήσουν μία μεγάλη θαλασσιά αποικιακή Αυτοκρατορία, τόσο με την χρήση βίας ή τακτικών εκφοβισμού από τον στρατό και τον στόλο τους ή και μέσω διπλωματίας.

Τόσο οι Αρχαίοι Κρήτες, όπως και οι Αιγύπτιοι είχαν έναν ιερό ταύρο στην λατρεία τους.

Η Θήβα καταστράφηκε τόσο από τους Μυκηναίους (Εκστρατεία των Επτά επί της Θήβας), όσο και από τον Μέγα Αλέξανδρο, λίγο πριν αυτοί ενώσουν την Ελλάδα υπό την ηγεσία τους και εκστρατεύσουν κατά της Τροίας και της Περσίας αντίστοιχα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πάτησε πρώτος από τον στόλο του το πόδι του στην Μικρά Ασία όταν εισέβαλε σε αυτή, όπως ακριβώς και ο Δημήτριος ο Πολιορκητής πάτησε πρώτος από τον στόλο του το πόδι του στην Αθήνα όταν εισέβαλε σε αυτή.

Κατά την διάρκεια της προσπάθειας εύρεσης του στρατού του Δαρείου από τον Μέγα Αλέξανδρο και αντίστροφα, αυτοί πήραν διαφορετικούς δρόμους στην Συρία και βρέθηκαν ο ένας στην θέση του αλλού χωρίς να συναντηθούν αν και έψαχνε ο ένας τον στρατό του άλλου.

Αντίστοιχα στην Βόρεια Ελλάδα, κατά την διάρκεια της προσπάθειας εύρεσης του στρατού Δημήτριου του Πολιορκητή από τον ηρωικό βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου και αντίστροφα, αυτοί πήραν διαφορετικούς δρόμους και βρέθηκαν ο ένας στην θέση του άλλου χωρίς να συναντηθούν αν και έψαχνε ο ένας τον στρατό του άλλου.

Τόσο ο Δαρείος ο Α’ ο Μέγας, οσο και ο Ξέρξης ο Α΄ της Περσίας, μετά τις ήττες τους, από τους Σκύθες ο πρώτος και τους Έλληνες ο δεύτερος υποχωρήσαν και εγκαταστάθηκαν και οι δύο στις Σάρδεις.

Δύο φορές κάηκαν οι Δελφοί από φωτιά, πρώτη επί Αλκμεωνίδων κατά την περίοδο του Κλεισθένη και η δεύτερη επί Δημήτριου του Πολιορκητή. Στην μεν πρώτη περίπτωση την ανέγερση του ιερού την ανέλαβαν οι Αλκμεωνίδες, ενώ στην δεύτερη όλες οι Ελληνικές πόλεις.

Τόσο ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, όπως και ο Πέτρος ο Μέγας, βοηθούσαν και οι δύο με την προσωπική τους εργασία και γνώσεις στην κατασκευή των πλοίων του πολεμικού τους στόλου.

Τόσο ο ευσεβής Πεισίστρατος, οσο και ο ασεβής Λαχάρης, έγιναν και οι δύο τύραννοι της Αθήνας χάρις στην χρήση του μισθοφορικού τους στρατού, με τον οποίο νίκησαν τον Αθηναϊκό στρατό και κατέλαβαν την εξουσία στην πόλη αυτή.

Στην συνέχεια, ο γιος του πρώτου και διάδοχος του στην τυραννία, ο Ιππίας εκδιώχθηκε από την ηγεσία των Αθηνών χάρις στον Κλεομένη τον Α’, ενώ στην συνέχεια στην Αθήνα εγκαθιδρύθηκε δημοκρατικό πολίτευμα, ενώ ο δεύτερος από τον Δημήτριος τον Πολιορκητή και στην συνέχεια στην Αθήνα εγκαθιδρύθηκε ξανά το δημοκρατικό πολίτευμα

Τόσο ο Δημήτριος ο Πολιορκητής στην Μεσσήνη, οσο και ο Αντίοχος ο Γ’ ο Μέγας στις Θερμοπύλες, τραυματίστηκαν και οι δύο στο σαγόνι και στο στόμα κατα την διάρκεια της μάχης, ο πρώτος από βέλος τόξου και ο δεύτερος από πετρά κάποιου σφενδονίτη.

Συνάντηση και γιορτή πάνω σε πλοίο στην Συρία έγινε από τους Σέλευκο τον Α΄ και τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, όπως επίσης και από την Κλεοπάτρα και τον Αντώνιο.

Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής το έσκασε μεταμφιεσμένος ως ηθοποιός όταν ο στρατός του αυτομόλησε στον ηρωικό βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, όπως ακριβώς και ο Κερένσκι το έσκασε μεταμφιεσμένος σε γυναικά όταν ο στρατός της Έδρας της κυβέρνησης του στην Πετρούπολη αυτομόλησε στους μπολσεβίκους του Λενίν.   

Ο αρειανός «ιεραπόστολος» Ουλφίλας δημιούργησε το πρώτο αλφάβητο των Γότθων, όπως ακριβώς και ο Έλληνες Ορθόδοξοι Ιεραπόστολοι από την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας Κύριλλος και Μεθόδιος δημιουργήσαν το πρώτο αλφάβητο των Σλάβων, το λεγόμενο και «Κυριλλικό».  

Φιλικός πολίτικος αριστοκρατικής καταγωγής με το όνομα Σατουρνίνος υπήρξαν ένας δήμαρχος στην Αρχαία Ρώμη το 100 π.Χ., ο οποίος στρέφονταν με την πολιτική του κατά των αντιλαϊκών αριστοκρατών, όπως και το 400 μ.Χ. ο πρώην Ύπατος Σατουρνίνος, ο οποίος στρέφονταν με την πολιτική του κατά των ανθέλληνων και αντιρωμαίων Γερμανών κατακτητών Γότθων.

Υπήρξαν αρκετές μεγάλες εισβολές των Γότθων στην Ελλάδα, οι οποίες αποκρούστηκαν τελικά από Έλληνες πολιτοφύλακες, η πρώτη το έτος 267 μ.Χ. (μαζί με τους Ερούλους), οπότε αυτοί κατέλαβαν την Αθήνα, την Κόρινθο, το Άργος και την Σπάρτη, ενώ η δεύτερη τα έτη 380 μ.Χ. από τον Φρίντιγκερν και το 396 μ.Χ. από τον Αλάριχο.

Όμως όλες αυτές εισβολές των Γότθων αποκρούστηκαν τελικά στην πρώτη περίπτωση το 253 μ.Χ. στην Θεσσαλονίκη, από τον στρατηγό Μαριανό που συγκέντρωσε τον στρατό του στις Θερμοπύλες το 260 μ. Χ., και τα έτη 267 μ.Χ. από τον Δέξιππο, τον Κλεόδαμο που έφτασε με τον Ελληνικό στόλο στον Πειραιά.

Και στην δεύτερη τον Μέγα Κωνσταντίνο το 332 μ.Χ. στα Δακικά σύνορα (ο οποίος ήταν απόγονος και του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κλαυδίου του Γοτθικού από τον πατέρα του, ο οποίος νίκησε τους βάρβαρους Γότθους εισβολείς το 269 μ.Χ.),  από τον Μέγα Θεοδόσιο τα έτη 378-380 μ.Χ. στην Ελλάδα, αλλά και τον Αυρηλιανό και το Πανελλήνιο το 400 μ.Χ. στην Πόλη (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html).

Μέλη δε του Πανελληνίου του έτους 400 μ.Χ., εκτός από τον ηρωικό Ύπατο Αυρηλιανό, ήταν ο επίσης ηρωικός Ύπατος Ανθέμιος, ο ικανότατος Πατριάρχης Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο λαμπρός Επίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος, ο ποιητής Θεότιμος, ο παιδαγωγός των βασιλοπαίδων Αναστάσιος, οι φιλόσοφοι Τρωίλος και Πυλαιμένης, η Αυτοκράτειρα Ευδοξία, καθώς και ο φιλολαϊκός αριστοκράτης και πρώην Ύπατος επί Μέγα Θεοδόσιου Σατουρνίνος.

Στην Τουρκία, η Ντεφνέ Σαμιελί, πρώην Μις Τουρκία και νυν τηλεοπτική παρουσιάστρια και τραγουδίστρια, η οποία έχει θεαθεί πολλές φορές στο παρελθόν στο πλευρό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε επίσημες εμφανίσεις, έχει ειπωθεί πως είναι «κρυφή» ερωμένη του (https://www.newsit.gr/kosmos/i-kryfi-eromeni-tou-erntogan-to-roz-vinteo-pou-den-apokalyfthike-pote/3107895/, https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/toyrkia/917501_nsamieli-i-eromeni-toy-rterntogan-kai-roz-vinteo-poy-ton-ekane-exallo).

Αντίστοιχα στην Ρωσία, η πρώην γυμνάστρια, Ολυμπιονίκης, πολιτικός και τώρα μιντιάρχης Αλίνα Καμπάεβα, οποία έχει θεαθεί πολλές φορές στο παρελθόν στο πλευρό του Βλάντιμιρ Πούτιν, σε επίσημες εμφανίσεις, έχει ειπωθεί πως είναι «κρυφή» ερωμένη του (https://www.iefimerida.gr/news/170509/%CE%B7-%C2%AB%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%AC-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5, https://www.metrosport.gr/i-eromeni-tou-poutin-aftokratira-ton-rosikon-mme-9716). 

Και πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον είχε ως ερωμένη του την τότε γραμματέα του Μόνικα Λεβίνσκι, η οποία μετέπειτα άνοιξε δικό της κατάστημα στο οποίο πωλούσε ρούχα και τσάντες δίκης της κατασκευής.

Τόσο η Αιγύπτια βασίλισσα Αχχοτέπ, όπως και η Χατσεπσούτ ήταν ικανές αντιβασιλικές και οι δύο των Άμωσι και Τούθμωσι του Γ’, αναδιοργάνωσαν το κράτος τους και διεξήγαγαν επίσης επιτυχημένες πολεμικές εκστρατείες κατά των εχθρών της Αιγύπτου.

Σάιαχ Χαρ ονομάζονταν ο πρώτος κατακτητής της Κάτω Αιγύπτου και της Αβάριδος από τους Υκσώς και Νουραχί ο πρώτος κατακτητής της Κίνας και του Πεκίνου από τους Μάντσου.

Ο Φαραώ Ταά-Σεκενερέ σκοτώθηκε σε μάχη σώμα με σώμα με τον βασιλιά των Υκσώς Απώφι τον Α’, όπως και ο βασιλιάς των Μαλλών από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ο δε θάνατος του Σεκενερέ επήλθε, τόσο από σπάσιμο του σαγονιού του με χτύπημα τσεκουριού, όπως και το σπάσιμο του σαγονιού από λίθο σφεντονάς του Αντίοχου του Γ’ του Μέγα στις Θερμοπύλες, αλλά και από κτύπημα βέλους στο μάτι του, όπως ακριβώς επήλθε ο θάνατος του Άγγλου βασιλιά Χάρολντ στο Χέηστινγκς.

Όταν ο Φαραώ Άμωσις, επιτέθηκε στην Άβαρι, η οποία όπως λέγεται από Αρχαία Αιγυπτιακά κείμενα της εποχής, σκοτείνιασε, έπεφταν σε αυτή φλεγόμενα αντικείμενα από τον ουρανό, ο οποίος και σκοτείνιασε (ίσως ως αποτέλεσμα της έκρηξης του Ηφαίστειου της Θήρας), με εξαίρεση το Τσουνάμι και το παλιρροιακό κύμα.

Ο Φαραώ Άμωσις, ονομάστηκε «Απελευθερωτής της Αιγύπτου, όπως ακριβώς και ο Σιμών Μπολιβάρ «Απελευθερωτής της Λατινικής Αμερικής».

Με επιδημία πανούκλας εισήλθαν οι Υκσώς και κατέλαβαν την Κάτω Αίγυπτο και την Άβαρι και με πανούκλα εκδιωχτήκαν τελικά αυτοί από αυτές.

Ο Ρώσος ηγέτης της αίρεσης και πρώην τροχονόμος και ιδρυτής της αίρεσης της «Εκκλησίας της Τελευταίας Διαθήκης το 1991» που διατυμπάνιζε ότι είναι ο «μεσσίας» διεκδικεί επάξια τον τίτλο του σύγχρονου Ρασπούτιν το 2020.

Ο 59χρονος Σεργκέι Τόραπ, που πήρε το όνομα «Βησσαρίων» και ο οποίος, δεν θεωρούσε μόνο τον εαυτό του ως η μετενσάρκωση του Χριστού. Έριχνε στο κρεβάτι ανήλικες κοπέλες για να τις κάνει γυναίκες, επιστρατεύοντας τις ευφάνταστες ιδέες του.

Ο «Ιησούς της Σιβηρίας» έχει έξι παιδιά και, για να ενισχύσει το ποσοστό των γεννήσεων στην κοινότητά του, επέμεινε ότι οι γυναίκες πρέπει να μοιράζονται τους συζύγους τους κάνοντας τα λεγόμενα «Τρίγωνα», όπως ακριβώς έκαναν παλαιοτέρα και οι αιρετικοί μορμόνοι στις ΗΠΑ (http://corfiatiko.blogspot.com/2020/09/blog-post_240.html).  

Οι Ναζί στην διάρκεια της Κατοχής έκαναν λίπασμα τα κόκκαλα των εκτελεσθέντων από αυτούς Ελλήνων, όπως ακριβώς πριν από αυτούς οι κεμαλιστές κατά την διάρκεια της Μικρασιάτικης Καταστροφής, οι οποίοι και «ενέπνευσαν» με την πράξη τους αυτή τους Ναζί, ενώ στην ίδια ακριβώς πράξη προέβησαν και οι κομμουνιστές δικτάτορες Μάο και Πολ Ποτ με τα οστά των πολιτικών τους αντιπάλων.

Γερμανοί στρατιώτες στους Πύργους έσφαξαν δίδυμα όταν τα γέννησε η μητέρα τους ως άλλοι «νέοι Ηρώδηδες».

Οι Γερμανοί σύμμαχοι των Τούρκων, σκότωναν τους άντρες και τα παιδιά και τις βίαζαν Ελληνίδες γυναίκες και τις έκαιγαν ζωντανές μέσα σε Εκκλησίες ακόμα και πριν την Γερμανή Κατοχή στην Ελλάδα, όπως π.χ. στο χωριό της Καππαδοκίας  Γιουρούντζε τον Φεβρουάριο του 1923.

Τα ίδια ακριβώς διέπραξαν οι Γερμανοί και στην Κατοχή σε πολλά χωριά της Ελλάδας, π.χ. στο Δίστομο το 1944, όπου και εκεί οι Γερμανοί σκότωναν τους άντρες και τα παιδιά και βίαζαν Ελληνίδες γυναίκες και τις έκαιγαν ζωντανές μέσα στα σχολείο του χωριού.  

Τόσο οι Αρχαίοι Μινωίτες, όσο και οι Αρχαίοι Αζτέκοι προέβαιναν σε ανθρωποθυσίες των εχθρικών για τους ιδίους αιχμάλωτων πολέμου στους «θεούς» τους.  

Τόσο οι Ρωμαίοι, όσο και οι Άραβες, όταν κατέλαβαν εδάφη στα οποία κυριαρχούσε ο Ελληνικός πολιτισμός (την κυρίως Ελλάδα οι πρώτοι και την Συρία και την Αίγυπτο οι δεύτεροι), υιοθέτησαν τα Ελληνικά ήθη και παιδεία και από βάρβαροι, άγριοι και αγροίκοι σφαγιαστές, σταδιακά εκπολιτίστηκαν.  

Πειρατές υπήρχαν σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, κυρίως στην Μεσόγειο, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Έτσι στην Αρχαιότητα, διαβόητοι ήταν οι πειρατές από την Φοινίκη, την Φλιστιαία, την Ελλάδα (Αιτωλοί, Λόκροι, Κρήτες), οι Λαοί της Θάλασσας ή πειρατές απο την Καρία, την Κιλικία και την Λυκία.

Στον Μεσαίωνα, διαβόητο ήταν το πειρατικό και υπό Αραβική κατοχή «εμιράτο της Κρήτης», όπως και όλα τα Σελτζουκικά εμιράτα, τα οποία βρίσκονταν κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας μετά την διάλυση του ενιαίου κράτους των Σελτζούκων και φυσικά οι διαβόητοι Βίκινγκς και οι Ιάπωνες.

Στην νεότερη εποχή, εξίσου διαβόητα ήταν τα πειρατικά κράτη της Αγγλίας, της Ολλανδίας, της Μπαρμπαριάς (σε Τυνησία και Αλγερία), η Καραϊβική για τους πειρατές του Ατλαντικού (Ευρωπαίους ή Αμερικάνους), όπως και στην λεγομένη πειρατική ακτή στο Ομάν, οπού υπήρχαν πάνω από εφτά πειρατικά κράτη.

Στην εποχή μας, οι περισσότεροι πειρατές υπάρχουν κυρίως στα κράτη της Σομαλίας, και σε όσα φτωχά κράτη υπάρχουν πλησίον των Στενών της Μάλαγας, τα οποία και βρίσκονται στην Νοτιανατολική Ασία.

Το 1871 οι Γάλλοι, λόγω της πείνας από την πολιορκία των Πρώσων υπό την στρατιωτική ηγεσία των Μπίσμαρκ και Μόλτκε αναγκάστηκαν να φανέ ότι έβρισκαν μπροστά τους από ποντίκια, έως οπλές σκυλιών ή ακόμα και κεφαλιά αλόγων.

Αντίστοιχα, το 295 π.Χ. λόγω της πείνας από την πολιορκία στρατιωτών υπό την στρατιωτική ηγεσία του Δημήτριου του Πολιορκητή, οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν και αυτοί να φανέ ότι έβρισκαν μπροστά τους, ενώ οι οπαδοί του Επίκουρο και ο ίδιος έτρωγαν κουκιά.

Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, ηγέτες των Γάλλων και των Αθηναίων αντίστοιχα, ήταν οι ασεβείς Ναπολέων ο Γ’ και Λαχάρης, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των μισθοφόρων και του στρατού (συγκεκριμένα της Λεγεώνας των Ξένων ο πρώτος), και κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα και οι δύο.

Στο τέλος όμως, ηττήθηκαν και οι δύο από τους εχθρούς τους και έφυγαν στην εξορία, ενώ οι λαοί τους, αν και είχαν απαγορεύσει ακόμα με νομούς κάθε συζήτηση για παράδοση, στο τέλος λόγω των πολλών ηττών τους και κυρίως της πείνας, παρέδωσαν τελικά τις πόλεις τους στους εχθρούς τους.

Ο Πείσανδρος, ο οποίος ήταν Αθήναιος δημαγωγός καταγόμενος από τον δήμο των Αχαρνών, στάλθηκε το 412 π.Χ. από την Σάμο στην Αθηνά ως πρέσβης, με σκοπό να ζητήσει την ανάκληση του Αλκιβιάδη.

Όμως αυτός εκεί, εισηγήθηκε την αλλαγή του πολιτεύματος από δημοκρατικό σε ολιγαρχικό, κατηγορώντας την δημοκρατία για όλα τα κακά, αλλά και τις ήττες στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Πάρα τις αντιδράσεις, οι Αθηναίοι δέχτηκαν τελικά τις προτάσεις του και δημιουργήσαν το ολιγαρχικό καθεστως των τετρακοσίων, το οποίο όμως δεν κατάφερε να λύσει κανένα απολύτως πρόβλημα και έπεσε τελικά το 411 π.Χ., ενώ ο ίδιος ο Πείσανδρος εξορίστηκε στην Δεκέλεια και την Σπάρτη αργότερα, η περιουσία του δημεύτηκε, ενώ παράλληλα Αθηναίοι πολιτικοί ζητούσαν την δήμευση των περιουσίων των πλουσίων.

Αντίστοιχα, τον Φεβρουάριο του 1917 μ.Χ., ο Κερένσκι ο οποίος ήταν Ρώσος δημαγωγός, εισηγήθηκε μετά την επανάσταση του ίδιου μηνός, την αλλαγή του πολιτεύματος από μοναρχικό σε δημοκρατικό, κατηγορώντας την δημοκρατία για όλα τα κακά, αλλά και τις ήττες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πάρα τις οποίες αντιδράσεις, οι Ρώσοι δέχτηκαν τελικά τις προτάσεις του και δημιουργήσαν το δημοκρατικό καθεστως, το οποίο όμως δεν κατάφερε να λύσει κανένα απολύτως πρόβλημα και έπεσε τελικά τον Οκτώβριο του 1917 μ.Χ. από το πραξικόπημα των μπολσεβίκων του Λένιν (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ο δε Λένιν ο ζητούσε δημαγωγικά και υποκρινόμενος την δήμευση των περιουσίων των πλουσίων (την οποια τελικά άρπαξε ο ίδιος και οι σύντροφοι του και δεν δόθηκε φυσικά στον Ρωσικό λαό), ενώ ο ίδιος ο Κερένσκι εξορίστηκε στις ΗΠΑ, η περιουσία του δημεύτηκε.

Η δε Εκκλησία του Δήμου είχε εκλέξει τον Πείσανδρο μαζί με 10 άλλους πολίτες να μεταβούν στη Μικρά Ασία για να έλθουν σε συνεννόηση με τον Αλκιβιάδη και τον Τισσαφέρνη.

Αλλά ο Τισσαφέρνης προτίμησε να ακολουθήσει πολιτική φιλική προς τους Σπαρτιάτες και έθεσε στους Αθηναίους πρέσβεις όρους που δεν ήταν δυνατό να τους δεχθούν.

Τότε ο Πείσανδρος με τους άλλους πρέσβεις, με βάση τις αρχές που είχαν προτείνει οι αξιωματικοί του στόλου και στρατού που βρισκόταν στη Σάμο, αποφάσισαν την μεταβολή του πολιτεύματος στην Αθήνα, οπότε ο ίδιος με τους 5 από τους πρέσβεις επέστρεψε στην Αθήνα, ενώ οι άλλοι 5 ανέλαβαν την εισαγωγή του νέου πολιτικού συστήματος στις πόλεις της Αθηναϊκής Συμμαχίας.

Η μεταρρύθμιση αυτή πέτυχε στην Αθήνα αμέσως μετά την επιστροφή του Πεισάνδρου εκεί, τον Μάρτιο του 411 π.Χ., επειδή οι οπαδοί του είχαν στο μεταξύ προετοιμάσει τα πάντα για αυτό, αλλά και με περσική βοήθεια και χρήματα, όμως κράτησε λίγους μόνο μήνες (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δηλαδή με γερμανική βοήθεια και χρήματα, αλλά και την συνωμοτική δράση των μελών του κόμματος τους στην Ρωσία κατέλαβαν και οι μπολσεβίκοι πραξικοπηματικά την εξουσία στην Ρωσία εν μέσω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html).

Ιστορικά, υπήρχαν διαδοχικά η φυλετική αριστοκρατία, η ταξική αριστοκρατία, αλλά και αριστοκρατία του πλούτου.

Ο Κριτίας, ο οποίος εισηγήθηκε την ανάκληση του Αλκιβιάδη το 411 π.Χ., ήταν αυτός που διέταξε την εκτέλεση του το 404 π.Χ.

Τόσο ο ολιγαρχικός Κριτίας, όσο και ο εξίσου ολιγαρχικός Δημοχάρης στην Αθήνα, έκλεισαν και οι δύο τις φιλοσοφικές σχολές που ήταν υποστηρικτές της ριζοσπαστικής δημοκρατίας και παράλληλα απαγορεύσαν να διδάσκουν σε όσους απέμειναν να επιλέγουν οι ίδιοι την ύλη των μαθήματων τους.

Απώτερος στόχος του Αθηναίου Αλκιβιάδη, όπως και του επίσης Αθηναίου Δημάδη ήταν λέγεται πως ήταν να γίνουν τύραννοι των Αθηνών, με την χρήση τόσο συμμαχιών, αδίστακτων δολοπλοκιών και μηνοχαγραφιών στην πολιτική (ακόμα και με προδοσία των συμπολιτών τους ή και των πόλεων τους αν χρειαζόταν), αλλά ακόμα και ξένους ηγέτες.

Όμως στο τέλος και οι δύο απέτυχαν και τελικά δολοφονήθηκαν και οι δύο με τις διαταγές των πρώην συμμάχων τους, των Σπαρτιατών του Λυσάνδρου, των Περσών του Τισσαφέρνη και των Αθηναίων του Κριτία στην πρώτη περίπτωση, και του Αντίπατρου στην δεύτερη.

Ο Αλκιβιάδης, ήταν δημοφιλής, όμορφος, έξυπνος, μορφωμένος, με πολλά βραβεία στους Ολυμπιακούς αγώνες, με καταγωγή από ένδοξο αριστοκρατικό γένος και είχε την φιλοδοξία να γίνει τύραννος των Αθηνών, ακριβώς όπως και ο Κύλωνα.

Ο πατέρας του Τζένκινς Χαν Γιεσούγκεϊ στην Μογγολία λέγεται ότι δηλητηριάστηκε προδοτικά από τους δήθεν συμμάχους του Τατάρους (αλλά εχθρούς του στην πραγματικότητα) και δολοφονήθηκε με τον τρόπο αυτό στον γάμο του γιου του, όπως ακριβώς συνέβη και με τους ευγενείς που δολοφονήθηκαν προδοτικά στην Σκωτία στο λεγόμενο και «Μαύρο δείπνο» (https://www.mixanitouxronou.gr/tag/mayro-deipno/).

Οι Μογγόλοι του Τζένκινς Χαν αφήσαν την Κίνα των Τσιν με αντάλλαγμα πολλά λάφυρα, σκλάβους, χρυσό και το πάντρεμα του Τζένκινς Χαν με την κόρη του ίδιου του Κινέζου Αυτοκράτορα για να σταματήσουν την λεηλασία της Κίνας.

Αντίστοιχα και οι Σκύθες του Μαδύη, αφήσαν την Ασσυριακή Αυτοκρατορία με αντάλλαγμα πολλά λάφυρα, σκλάβους, χρυσό και το πάντρεμα του Μαδύη με την κόρη του ίδιου του Ασσύριοι Αυτοκράτορα για να σταματήσουν την λεηλασία της Ασσυρίας.

Τόσο ο αδίστακτος και σκληρός Τζένκινς Χαν, οσο και εξίσου αδίστακτος και σκληρός Βλαντ Γ΄ ο Δράκουλας και Ανασκολοπιστής, έχασαν και οι δύο σε μικρή ηλικία τους γονείς τους, ενώ εξορίστηκαν και οι δύο από τα κράτη τους από πολίτικους αντιπάλους των πατεράδων τους που τους αρπάξαν την εξουσία.

Και οι δύο και αναγκάστηκαν αρχικά να είναι συμμάχοι των κυριότερων εχθρών τους (τους Κερεγίδες και τους Τούρκους αντίστοιχα), αλλά κατάφεραν στην συνέχεια να ανακαταλάβουν την εξουσία στα κράτη με την βοήθεια τους, εξοντώνοντας τους εχθρούς τους, όλους τους αντιπάλους αριστοκράτες.

Στην συνέχεια, φέρθηκαν και οι δύο με δικαιοσύνη, αλλά και με σκληρότητα στους λαούς τους, πατάσσοντας ανηλέως την ληστεία, ενοποιώντας με την βία τα κράτη τους και στρεφόμενοι τελικά ενάντια στους πρώην «λυκοφιλικούς συμμάχους τους» (τους Κερεγίδες και τους Τούρκους αντίστοιχα), τους οποίους και νίκησαν σε πολλές μάχες και κατέστρεψαν τους στρατούς τους.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, με τα μεγάλα πολιτικά και στρατιωτικά κατορθώματα του, ενέπνευσε σε πολλούς πρότυπο έμπνευσης (την λεγομένη «Αλέξανδρου Μίμηση»), όπως π.χ. στους Διάδοχους και τους Επίγονους του (π.χ. τον Περδίκα, τον Πτολεμαίο τον Α’, τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, τον Σέλευκο τον Α΄, ή τον Πυρρό της Ηπείρου).

Και επίσης τον Αννίβα, τον Πομπήιο τον Μέγα, τον Μάρκο Αντώνιο, τον Καίσαρα, αλλά και τον Αύγουστο.

Το ίδιο όμως συνέβη και στον Μεσαίωνα και στην σύγχρονη εποχή, αφού ο Μέγας Αλέξανδρος αποτέλεσε πρότυπο για τον Ιουλιανό (ο οποίος απέτυχε παταγωδώς στην Περσία σε αντίθεση με τον Μέγα Αλέξανδρο), τον πάπα της Ρώμης Αλέξανδρο Ε’ Βοργία, τους Μέδικους, τους Αψβούργους, τον Μέγα Φρειδερίκο, τον Μέγα Ναπολέοντα, τον Νέλσονα, τον Ουέλινγκτον, τον Ουάσιγκτον, τον Τζον Τσόρτσιλ, τον Δούκα του Μάλμπορο, τον Ρόμπερτ Λι, τον Ρόμελ, τον Μοντγκόμερι, αλλά και τον Νόρμαν Σβάρτσκοπφ.

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήσαν πολύ υπερήφανοι για την πολεμική τους ανδρεία και τα στρατιωτικά τους κατορθώματα. Εν σχέσει προς τους αρχαίους 'Έλληνες, στους οποίους ήσαν πρόθυμοι να τους αναγνωρίσουν την πολιτιστική και πνευματική υπεροχή, εν τούτοις ο ρωμαϊκός πατριωτισμός και το εθνικό τους αίσθημα θεωρούσε ότι στον στρατιωτικό τομέα οι Ρωμαίοι ήσαν ανώτεροι των Ελλήνων, και απόδειξη αυτού αποτελούσαν οι ρωμαϊκές κατακτήσεις, η τεράστια αυτοκρατορία τους που είχε υποτάξει όλα τα Ελληνιστικά βασίλεια.

Εξαίρεση σε αυτήν την αίσθηση στρατιωτικής υπεροχής των Ρωμαίων αποτελούσε ο Μέγας Αλέξανδρος, στου οποίου την στρατιωτική ιδιοφυία και ανδρεία οι Ρωμαίοι υποκλίνονταν.

Μάλιστα, ο μέγας Μακεδών στρατηλάτης και κοσμοκράτωρ αποτελούσε για κάθε Ρωμαίο στρατιωτικό το   αξεπέραστο πρότυπο που όλοι επιθυμούσαν να μιμηθούν και ήλπιζαν να το ξεπεράσουν. Ας δούμε μερικά παραδείγματα αυτού του φαινομένου που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε imitatio Alexandri ("μίμησις Αλεξάνδρου").

Χαρακτηριστικά ο Σουητώνιος αναφέρει ότι, όταν ο Ιούλιος Καίσαρας ευρισκόμενος στα Γάδειρα της Ισπανίας (σημερινό Cadiz), είδε σε κάποιον ναό ένα άγαλμα του Αλεξάνδρου, ξέσπασε σε δάκρυα αναλογιζόμενος ότι ο ίδιος δεν είχε κατορθώσει ακόμη τίποτε σπουδαίο, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος στην ίδια ηλικία είχε κατακτήσει τον κόσμο (Suetonius, Jul. 7).

Αργότερα, ο Ιούλιος Καίσαρας και εν συνεχεία ο Οκταβιανός Αύγουστος, εισήγαγαν την λατρεία της Ειρήνης (PAX)και έστηναν βωμούς στην Θεά της Ειρήνης (Ara Pacis), προσπαθούσαν ενσυνειδήτως να μιμηθούν τον Μέγα Αλέξανδρο ως παγκόσμιο ειρηνοποιό και εισηγητή μιας παγκοσμίου αυτοκρατορικής ειρήνης, όπως ήταν η Pax Romana.

Ο Μάρκος Αντώνιος ονόμασε τον γιο που απέκτησε με την Κλεοπάτρα Αλέξανδρο Ήλιο, για να δηλώσει ότι ο γιος του θα γίνει ο κυρίαρχος της Ελληνιστικής Ανατολής και του κόσμου όλου (Πλουτάρχου, Αντώνιος 22).

Επίσης, ο Πλούταρχος γράφει ότι, όταν ο Αντώνιος κάλυψε το νεκρό σώμα του Βρούτου με τον μανδύα του, θέλησε να μιμηθεί τον Αλέξανδρο που κάλυψε από σεβασμό την σορό του Δαρείου (Πλουτάρχου, Βρούτος 53). Ο Πομπήιος εκολακεύετο να θεωρεί εαυτόν ότι

ομοίαζε στην εξωτερική εμφάνιση με τον μεγάλο στρατηλάτη- μία ομοιότητα που μόνον ο ίδιος έβλεπε και όχι οι άλλοι (Πλουτάρχου, Πομπήιος 2)- και μάλιστα φρόντιζε να χτενίζει την κόμη του όπως απεικονίζετο η κόμμωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα πορτραίτα και τις προτομές του μεγάλου Μακεδόνα.

Η μεγάλη ρωμαϊκή οικογένεια των Σκιπιώνων διέδιδε ως πατρογονική της παράδοση ότι την μητέρα του Σκιπίωνος Αφρικανού είχε επισκεφθεί λίγο πριν την γέννησή του, ένα φίδι ως θεϊκό σημάδι, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την Ολυμπιάδα, την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (το αναφέρει ο Λίβιος στην Ιστορία του 26.19.7).

Επίσης, ο Οκταβιανός Αύγουστος χρησιμοποίησε ως επίσημη σφραγίδα του μία απεικόνιση της μορφής του Αλεξάνδρου (Σουητώνιος, Βίος Αυγούστου 50). Ακόμη, ευρισκόμενος στην Αίγυπτο, προσκύνησε την σαρκοφάγο του Αλεξάνδρου, και κατέθεσε σε αυτήν χρυσό στέφανο και άνθη (Σουητώνιος, Βίος Αυγούστου 18).

 Αυτός δε ο Καλιγούλας ζήτησε να του φέρουν τον θώρακα του μεγάλου στρατηλάτου από τον τάφο του στην Αίγυπτο, για να τον φορέσει (Σουητώνιος, Βίος Καλιγούλα 52). Αλλά και οι μετέπειτα Ρωμαίοι αυτοκράτορες αρέσκοντο να τους συγκρίνουν με τον Μέγα Αλέξανδρο (βλ. Νέρων, Τραϊανός, Αντωνίνος) και εμιμούντο την ελαφρά κλίση της κεφαλής, την τόσο χαρακτηριστική στάση του στρατηλάτου, την ανεστραμμένη προς τα πίσω κόμμωση του Αλεξάνδρου, και συχνά απεικονίζοντο σε προτομές, αγάλματα και νομίσματα με χαρακτηριστικά της μορφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου (https://www.briefingnews.gr/ethnika/i-mimisi-toy-megaloy-alexandroy-apo-romaioys-aytokratores).

Αντίστοιχα και ο Καίσαρας αποτέλεσε παράδειγμα προς μιάμιση για πολλούς ηγέτες, όπως π.χ. όλους τους Ρωμαίους και Βυζαντινούς Αυτοκράτορες που τον διαδέχτηκαν (π.χ. τον Αντώνιο, τον Αύγουστο, τον Τίτο, τον Σέπτιμο Σέβηρο, τον Μέγα Κωνσταντίνο), όλους τους Γερμανούς Κάιζερ (π.χ. τον Καρλομάγνο, τους Γερμανούς Αυτοκράτορες Όθων Α’, Β’ και Γ’, τον Φρειδερίκο τον Α’ Μπαρμπαρόσα), όπως και τον Καίσαρα Βοργία.

Και επιπλέον, τον Κόλα Ντε Ριέντζο και τον πάπα της Ρώμης Ιούλιο τον Β’ στην Μεσαιωνική Ιταλία, τον Ιβάν τον Γ’ τον Μέγα της Ρωσίας, τον Τσάρο Βασίλειο ο Γ’, τον Ιβάν τον Δ’ τον Τρομερό, τον Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, τον Μέγα Ναπολέοντα, τον Ναπολέων τον Γ’, αλλά και συγχρόνων πολίτικων και δικτατορών (π.χ. των Κένεντι, Μουσολίνι, Χίτλερ, Φράνκο).

[Από τον Καισαρισμό, προήρθαν αργότερα και ο Βοναπαρτισμός, ο φασισμός, ο φασισμός και ναζισμός, με την θεωρεία αυτών για έναν ισχυρό απόλυτο χαρισματικό ηγέτη με φιλολαϊκό προφίλ, προσωπολατρία και αδιαμφησβήτητες πολίτικες και στρατιωτικές ικανότητες.

Ο ηγέτης αυτός, ο οποίος θα φέρει κοινωνική, πολιτική και οικονομική και πολιτική τάξη στο έθνος, θα έχει πάρει την εξουσία μέσω του στρατού (αν χρειαστεί) ή εκλογών και θα επιβάλει σε όλους την πολιτική του με το καλό ή και αυταρχικά, αλλά δίκαια].

Υπήρξαν όμως και πολλοί ηγέτες, οι οποίοι όπως ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ικανότατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, ενοποίησαν τα κράτη τους και προωθήσαν σε αυτά τον Χριστιανισμό (και έγιναν φύσκα και οι ίδιοι Χριστιανοί μέσω του Αγίου Βαπτίσματος), και τον πολιτισμό, φτάνοντας σε μεγάλα επίπεδα ακμής.

Κάποιοι από αυτούς ήταν ο Αρμένιος Τιριδάτης ο Γ’ ο Μέγας της Αρμένιας (λίγο πριν τον Μεγάλο Κωνσταντίνο), ο Αζάνα του Ακσούμ/Αιθιοπίας, ο Μίριαν ο Γ’ της Ιβηρίας, ο Κλόβις των Φράγκων, ο Rechiar των Σουηβών, ο Óengus mac Nad Froích του Munster, ο Κωνσταντίνος της Dumnonia, ο Rædwald της Ανατολικής Αγγλίας, ο Reccared ο Α΄ των Βησιγότθων, αλλά και ο Hermenegild της Βαλτικής.

Και επίσης, ο Æthelberht του Kent, ο Cenwalh του Wessex, ο Cynegils του Wessex, ο Sigeberht της Ανατολικής Αγγλίας, ο Riderch I του Alt Clut, ο Peada της Mercia, ο Edwin της Northumbria, ο Boris I της Βουλγαρίας, ο Guthrum, ο Borivoj I Δούκας της Βοημίας, αλλά και ο Rorik του Dorestad.

Επιπλέον, «Νέος Μέγας Κωνσταντίνος» ονομάστηκε ο ικανότατος Βλαδίμηρος ο Α’ ο Μέγας της Ρωσίας (ενώ η γιαγιά του η Αγία Άννα της Ρωσίας «Νέα Αγία Ελένη»), ο Mieszko I της Πολωνίας, ο Géza, ο μέγας πρίγκιπας της Ουγγαρίας, ο Harald Bluetooth της Δανίας και της Νορβηγίας, ο Olof Skötkonung της Σουηδίας, ή ο Jogaila της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας.

Στα νεότερα χρόνια, τον ίδιο τίτλο πήραν ο Nzinga του Ndongo και της Matamba, ο Afonso I του Κονγκό, ο Humabon του Cebu, ο Bunao Lakan Dula του Tondo, ο Rajah Matanda της Μανίλα, ο Hone Heke, ο Keopuolani, ο Ka'ahumanu, ο Kamehameha III, ο Tāmati Wāka Nene, ο Ranavalona II της Μαδαγασκάρης, καθώς και ο Pomare II.

Οι «περίεργες» συμπτώσεις γύρω από την ζωή των Αβραάμ Λίνκολν – Τζον Κένεντι:

Ο ένας είναι ίσως ο σημαντικότερος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο άλλος θα μπορούσε να γίνει αν δεν τον δολοφονούσαν. Ωστόσο και τον πρώτο τον δολοφόνησαν. Οι συμπτώσεις γύρω από την ζωή του Αβραάμ Λίνκολν και του Τζον Κένεντι δεν ξεκινούν εδώ, ούτε σταματούν εδώ.

Ας δούμε μία λίστα σχετικά με γεγονότα και πράξεις των δύο ιστορικών Προέδρων η οποία προκαλεί ερωτηματικά και εξάπτει την φαντασία των απανταχού συνομωσιολόγων.

Ο Αβραάμ Λίνκολν εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1846.

Ο Τζον Κένεντι εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1946.

Ο Λίνκολν εκλέχθηκε πρόεδρος το 1860.

Ο Κένεντι εκλέχθηκε πρόεδρος το 1960.

Τα επίθετα Λίνκολν και Κένεντι αποτελούνται από επτά γράμματα.

Και οι δύο ασχολήθηκαν με τα αστικά δικαιώματα.

Και των δύο Προέδρων οι σύζυγοι έχασαν τα παιδιά τους όσο διέμεναν στον Λευκό Οίκο.

Και τους δύο Προέδρους τους πυροβόλησαν ημέρα Παρασκευή.

Και οι δύο πυροβολήθηκαν στο κεφάλι.

Η γραμματέας του Λίνκολν ονομαζόταν Κένεντι.

Η γραμματέας του Κένεντι ονομαζόταν Λίνκολν.

Ο Άντριου Τζόνσον που διαδέχθηκε τον Λίνκολν γεννήθηκε το 1808.

Το Λίντον Τζόνσον που διαδέχθηκε τον Κένεντι γεννήθηκε το 1908.

Ο Τζον Γουίλκς Μπουθ που δολοφόνησε τον Λίνκολν γεννήθηκε το 1839.

Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ που δολοφόνησε τον Κένεντι γεννήθηκε το 1939.

Και οι δύο δολοφόνοι έμειναν γνωστοί με ολόκληρο το ονοματεπώνυμό τους.

Και τα δύο ονόματα αποτελούνται από 15 γράμματα.

Ο Μπουθ έτρεξε από ένα θέατρο και συνελήφθη σε μία αποθήκη.

Ο Όσβαλντ έτρεξε από μία αποθήκη και συνελήφθη σε ένα θέατρο.

Και οι δύο δολοφονήθηκαν πριν τις δίκες τους.

Μία εβδομάδα πριν δολοφονηθεί, ο Λίνκολν βρισκόταν στο Μονρόε του Μέριλαντ.

Μία εβδομάδα πριν ο Κένεντι δολοφονηθεί, βρισκόταν στην Μέριλιν Μονρόε (https://www.reader.gr/extras/avraam-linkoln-tzon-kenenti-oi-perierges-symptoseis-gyro-apo-tin-zoi-toys).

Τόσο ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως και του Τζένκινς Χαν, Φίλιππος ο Β’ και Γιεσούχεϊ, οι οποίοι ένωσαν τους Έλληνες και τους Μογγόλους σε ένα κράτος, δολοφονήθηκαν από τους αντιπάλους τους.

Στην συνέχεια, οι γιοι τους επανένωσίν με μάχες τα κράτη τους και ύστερα τα επέκτειναν σε ένα μεγάλο μέρος της γης με τις συνέχεις κατακτήσεις τους, με συνέπεια να ιδρύσουν Αυτοκρατορίες.

Μετά δε τον θάνατο τους, οι Αυτοκρατορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Τζένκινς Χαν, οι Αυτοκρατορίες τους διαχωρίστηκαν τελικά σε τέσσερα κράτη η καθεμιά, τα οποία αντιμάχονταν άγρια μεταξύ τους για την εξουσία και την επανένωση των Αυτοκρατοριών του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Τζένκινς Χαν υπό την εξουσία τους, υιοθετώντας παράλληλα και τον πολιτισμό των κρατών αυτών και σε κάποιες περιπτώσεις και την θρησκεία τους.   

Στην ιστορία των ΗΠΑ έχουν καταγράφει Πρόεδροι που χρειάστηκε να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο κατά την διάρκεια της θητείας τους. Ανάμεσά τους βρίσκονται ο Grover Cleveland, ο William McKinley, ο Theodore Roosevelt, ο Dwight D. Eisenhower και ο Ronald Reegan.

Grover Cleveland: Το μακρινό 1893 και ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονταν στην δίνη οικονομικής ύφεσης ο 24ος Πρόεδρος της χώρας Grover Cleveland χρειάστηκε να κάνει εγχείρηση στο στόμα και συγκεκριμένα στην αριστερή γνάθο.

Οι γιατροί πήραν ένα δείγμα όγκου χωρίς να αποκαλύψουν την ταυτότητα του και τον συμβούλεψαν να το αφαιρέσει. Ωστόσο, ορισμένοι ανησυχούσαν ότι τα νέα της χειρουργικής επέμβασης του Cleveland θα επιδείνωναν την αναταραχή της οικονομίας.

Έτσι η διαμονή του σε ένα κανονικό νοσοκομείο χωρίς να τραβήξει την προσοχή του κόσμου φάνηκε αδύνατη. Το αποτέλεσμα ήταν οι δημοσιογράφοι να μάθουν ότι ο Πρόεδρος ανάρρωνε από πονόδοντο και ένα βαρύ κρύωμα. Αυτή η εκδοχή έπεισε τον Αμερικανικό λαό και εν τέλει ο Cleveland ολοκλήρωσε την Προεδρική του θητεία.

William McKinley: Το 1901 ο 25ος Πρόεδρος των ΗΠΑ πυροβολήθηκε δύο φορές στο Μπάφαλο από τον αναρχικό Leon Czolgosz, κατά την διάρκεια της παναμερικανικής έκθεσης. Αμέσως μεταφέρθηκε στο ιατρείο της έκθεσης και λίγο αργότερα έφτασαν οι γιατροί.

Παρά το γεγονός ότι είχε δεχθεί δύο σφαίρες δεν πονούσε καθόλου. Το ιατρικό προσωπικό του χορήγησε αρχικά μορφίνη και εν συνεχεία μία ένεση. Όμως ο McKinley πέθανε οκτώ μέρες μετά και ενώ προηγουμένως είχε επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του.

Theodore Roosevelt: Πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς πολιτικούς των ΗΠΑ. Ήταν ο διάδοχος του McKinley και δέχθηκε και αυτός πυροβολισμούς όπως και ο προκάτοχός του. Συγκεκριμένα ενώ βρισκόταν στο Ουισκόνσιν του Μιλγουόκι για να συναντηθεί με υποστηρικτές του πυροβολήθηκε από έναν ιδιοκτήτη σαλούν.

Ο θύτης ήταν ο John Schrank. Ο Roosevelt σώθηκε χάρις στις σημειώσεις του και την θήκη των γυαλιών του! Μάλιστα όχι μόνο δεν εγκατέλειψε την ομιλία καθώς την εκφώνησε κανονικά, αλλά οδηγήθηκε αργότερα στο νοσοκομείο. Έζησε με μία σφαίρα στο στήθος μέχρι και το τέλος της ζωής του (όπως και ο Λένιν με τις σφαίρες που του έριξε η Καπλάν).

Dwight D. Eisenhower: Ο «θρύλος» του είναι γνωστός. Ήταν εκείνος που οργάνωσε και εκτέλεσε την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Νότια Αφρική, το 1941 και ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Αργότερα διορίσθηκε ανώτατος διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων κατά την απόβαση της Νορμανδίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου τον κέρδισε η πολιτική. Το 1955 και ενώ βρισκόταν στο Ντένβερ υπέστη καρδιακή προσβολή.

Ενώ ο Dwight D. Eisenhower είχε πόνους στο στήθος έγινε λάθος διάγνωση που κατέληγε σε πρόβλημα στο στομάχι. Όμως η κατάστασή του παρουσίασε επιδείνωση και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αυτοκίνητο των μυστικών υπηρεσιών. Παρά το γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός ο Dwight D. Eisenhower παρέμεινε για νοσηλεία περίπου επτά εβδομάδες.

Ένα χρόνο αργότερα κρίθηκε αναγκαίο να χειρουργηθεί στο κεφάλι εξαιτίας της νόσου κρόουν, ενώ το 1957 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο. Μάλιστα πολλοί θεώρησαν τότε ότι κακώς είχε διεκδικήσει εκ νέου την Προεδρία των ΗΠΑ.

Ronald Reagan: To 1981 δέχθηκε μία σφαίρα όταν ο John Hinckley άνοιξε πυρ έξω από το ξενοδοχείο Χίλτον. Μεταφέρθηκε άμεσα στο νοσοκομείο «Τζορτζ Ουάσινγκτον», όπου και υποβλήθηκε σε λεπτή χειρουργική επέμβαση. Μάλιστα σώθηκε από θαύμα καθώς η σφαίρα που είχε δεχθεί ήταν πολύ κοντά στην καρδιά του.

Τον Οκτώβριο του 2020 ο Αμερικάνος Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, εισήχθη σε στρατιωτικό νοσοκομείο στρατιωτικό νοσοκομείο Walter, λόγω της εμφάνισης στον ίδιο, την σύζυγο του και τον επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας συμπτωμάτων κορωνοϊού (https://www.pentapostagma.gr/kosmos/ipa/6966796_apo-ton-oyilson-ston-tramp-oi-amerikanoi-proedroi-poy-mpikan-nosokomeio).

Ο Αμίν αλ Χουσεΐνι, Παλαιστίνιος θρησκευτικός ηγέτης, μεγάλος μουφτής της Ιερουσαλήμ, ήταν ένας από τους κύριους ηγέτες της Παλαιστινιακής υπόθεσης όταν η χώρα ήταν υπό τη βρετανική εντολή από το 1918 έως το 1948.

Ο Αμίν αλ Χουσεΐνι συμμάχησε με τους Ναζί, θεωρώντας την Γερμανία ως εναλλακτική σύμμαχο για την υπονόμευση της Βρετανικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη.

Η παλαιστινιακή εξέγερση κατά της Βρετανικής κυριαρχίας, γνωστή ως Αραβική Επανάσταση από το 1936 έως το 1939, ήταν μια καταστροφή για τον Παλαιστινιακό λαό, αφήνοντας έναν στους δέκα άντρες εξόριστους, φυλακισμένους ή νεκρούς.

Η φιλογερμανική προσέγγιση του Αμίν αλ Χουσεΐνι κατέρρευσε με την ήττα του ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο δε ηγέτης της Οργάνωσης Απελευθέρωσης Παλαιστίνης (PLO), Γιάσερ Αραφάτ (ο οποίος και ήταν ανιψιός του Χουσεΐνι), ο οποίος συντάχθηκε με τον Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου το 1990.

Ο Αραφάτ επισκέφθηκε τον δικτάτορα Χουσεΐν το 1990 κατά την διάρκεια της βραχύβιας κατοχής του Κουβέιτ από το Ιράκ.

«Το Κουβέιτ ήταν τότε κατεχόμενο Αραβικό έθνος, και, μαζί με τα άλλα κράτη του Κόλπου, πάντα καλωσόριζε τους Παλαιστινίους με ανοιχτές αγκάλες και ήταν πατρίδα Παλαιστινίων ηγετών».

«Ωστόσο, είδαμε τον Αραφάτ στην Βαγδάτη, να αγκαλιάζεται, να γελάει και να αστειεύεται με τον Σαντάμ, να τον συγχαίρει για αυτό που είχε συμβεί (σ.σ. εισβολή στο Κουβέιτ).

«Αυτό είχε επώδυνη επίδραση σε όλους τους λαούς του Κόλπου, ειδικά στους Άραβες του Κουβέιτ, ειδικά στους Κουβεϊτιανούς που έμειναν στο Κουβέιτ και αντιστάθηκαν στην κατοχή».

Στις μέρες μας, οι Παλαιστίνιοι υπο τον Αμπάς της Φάταχ και τον Χανίγιε της Χαμάς, κάνουν ξανά λάθος επιλογή συμμάχων, συμμαχώντας με τους ισλαμιστές ηγέτες της Τουρκίας και του Ιράν Ερντογάν και Χαμενεΐ και στρεφόμενοι εκ νέου κατά των άλλων Αραβικών κρατών (https://www.tribune.gr/world/news/article/695819/prigkipas-mpantar-poioi-einai-oi-symmachoi-ton-palaistinion-tora-to-iran-kai-i-toyrkia.ht, mhttps://www.pentapostagma.gr/kosmos/mesi-anatoli/6967207_prigkipas-mpantar-iran-kai-i-toyrkia-oi-monoi-symmahoi-ton-palaistinion l).

[Οι δε επικριτές της συμφωνίας εξομάλυνσης Φατάχ και Χαμάς, η οποία υπογράφτηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 στην Κωνσταντινούπολη υποστηρίζουν ότι αυτή ουσιαστικά μετατρέπει την Παλαιστινιακή Αρχή σε "δορυφόρο" της Χαμάς και του Ερντογάν (https://slpress.gr/diethni/mochament-ntachlan-o-palaistinios-poy-echei-epikirychthei-apo-ton-erntogan/)].

Τόσο στην κατεχόμενη (αλλά πάντα Ελληνική) Κύπρο, όπως και στην Συρία και το Ιράκ, στα εδάφη που κατέλαβαν παράνομα και με στρατιωτικές εισβολές οι Τούρκοι, εκτός των γενοκτονικών σφαγών που διέπραξαν σε αυτά, όπως και την εκδίωξη των κατοίκων τους, προσπάθησαν να εποικήσουν παράνομα τις περιοχές αυτές με τουρκικούς πληθυσμούς.

Ο ηρωικός Ελληνικός στρατός κατασκεύασε ορύγματα, αντιαρματικές τάφρους και οχυρώσεις στην περιοχή της πάντα Ελληνικής Ηπείρου μας στο μέτωπο Ελαιάς-Καλαμά και με την άοκνη βοήθεια των εξίσου ηρωικών κατοίκων της περιοχής το 1939 για τον επικείμενο πόλεμο με τους Ιταλούς του Μουσολίνι, οποίοι ηττήθηκαν σε αυτά, όπως ακριβώς έκαναν και οι Ρώσοι κάτοικοι και ο στρατός στο Στάλινγκραντ ενάντια στον Γερμανικό στρατό του Αδόλφου Χίτλερ.

Ο Ξέρξης μετά την ήττα στην Σαλαμίνα, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Βαβυλώνα για να καταπνίξει νέα επανάσταση που υποκινούσαν οι ιερείς του Μαρδούκ. Ύστερα από την καταστολή της επανάστασης σκότωσε τους αυλικούς του που, όσο έλειπε, έκλεψαν το βασιλικό θησαυρό του.

Και ο Μέγας Αλέξανδρος αντίστοιχα εκδίωξε τους διεφθαρμένους αυλικούς του, όταν γύρισε από εκστρατεία Ινδιών σε Βαβυλώνα, επειδή αυτοί είχαν καταχραστεί παράνομα χρήματα από το βασιλικό θησαυροφυλάκιο, ενώ ο διεφθαρμένος θησαυροφύλακας του και πρώην φίλος του Απαλός το έσκασε στην Αθήνα.

Ο Μιλτιάδης ήταν αριστοκράτης από μία μεγάλη οικογένεια της Αθήνας, γιος του Κίμωνα του πρεσβύτερου ο οποίος μάλιστα ήταν και τρεις φορές ολυμπιονίκης στο άρμα.

Το 518 διαδέχθηκε τον αδελφό του Στησαγόρα, όταν ο τελευταίος έφυγε για την Αθήνα, στην διακυβέρνηση της Θρακικής Χερσονήσου (σήμερα Καλλίπολις) όπου ο θείος τους, ο Μιλτιάδης ο πρεσβύτερος είχε ιδρύσει ένα ημιανεξάρτητο κρατίδιο. Το 513 π.Χ ακολούθησε αναγκαστικά, τον Δαρείο Α', βασιλιά των Περσών στην εκστρατεία του στην Σκυθία.

Έτσι ακολουθούσαν αντίστοιχα και στον Μεσαίωνα πολλοί Βαλκάνιοι υποτελείς ηγεμόνες (π.χ. οι Σέρβοι, οι Βουλγάροι, οι Μαυροβουνίου, ακόμα και κάποιοι Βυζαντινοί πρίγκηπες) τους Τούρκους επικυρίαρχους τους στις εκστρατείες τους στην Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια.

Τέτοιος ήταν π.χ. ο Βλάχος Βοεβόδας Βασάραβας ο Δράκος (αλλιώς Βλαντ ο Β’), ο πατέρας του γνωστού Βλαντ Γ’ Τσέπες Δράκουλα (που σημαίνει «γιος του Δράκου») του Ανασκολοπιστεί, ο οποίος όπως και ο Μιλτιάδης, αρχικά ήταν σύμμαχος του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή και μετά στράφηκε εναντίον του και τον νίκησε όταν αυτός εισέβαλε στην Βλαχιά, όπως ο Μιλτιάδης τον στρατό του Δαρείου, όταν αυτός εισέβαλε στον Μαραθώνα.

Ως γνωστόν, οι Πέρσες του αλαζόνα Ξέρξη (ο οποίος πίστευε πως ήταν τάχα «θεός»), ζήτησαν την παράδοση των ηρωικών Ελλήνων το 480 π.Χ. στις Θερμοπύλες (όπως και πιο πριν γη και ύδωρ από τις Ελληνικές πόλεις) και αυτοί αρνήθηκαν γενναία και συσπειρώθηκαν πάρα τις μεταξύ τους διαφορές εναντίον τους.

Και τελικά παρά την αρχική προέλαση των Περσών εντός της Ελλάδας, τους νίκησαν, τους εκδίωξαν από αυτή και αντεπιτέθηκαν εναντίον τους, ελευθερώνοντας μάλιστα και υπόδουλα από τους Πέρσες εδάφη (π.χ. την Μακεδονία, την Κύπρο και την Μικρά Ασία).

Αντίστοιχα  και στις 28 Οκτωβρίου του 1940 οι Ιταλοί του αλαζόνα Μουσολίνι (ο οποίος πίστευε πως ήταν τάχα «ο εκλεκτός σωτήρας»), ζήτησαν την παράδοση των ηρωικών Ελλήνων και αυτοί αρνήθηκαν γενναία και συσπειρώθηκαν πάρα τις μεταξύ τους διαφορές εναντίον τους.

Και τελικά παρά την αρχική προέλαση των Ιταλών εντός της Ελλάδας, τους νίκησαν, τους εκδίωξαν από αυτή και αντεπιτέθηκαν εναντίον τους, ελευθερώνοντας μάλιστα και υπόδουλα από τους Πέρσες εδάφη (την Βόρεια Ήπειρο) (http://alophx.blogspot.com/2018/07/blog-post.html).

Τὸ 1947, με  τὸν ΑΝ 509/1947 τῆς 27 Δεκεμβρίου 1947, ὁ φιλελεύθερος πρωθυπουργός Θεμιστοκλής Σοφούλης έβγαλε εκτός νόμου τὸ ΚΚΕ ὡς εγκληματική οργάνωση, όπως ακριβώς έκανε και στις 7 Οκτωβρίου του 2020 και ο νεοφιλελεύθερος πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Ο Λωτ κρίθηκε άξιος να τον επισκεφτούν οι άγγελοι του Θεού και να τον ελευθερώσουν από αυτή την διεφθαρμένη πόλη, όπως και τον Αβραάμ μαζί με τον Θεό πριν από αυτόν λίγο νωρίτερα.

Όπως ο στρατιώτης Frederick Peil σώθηκε από τον θάνατο στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν μία σφαίρα καρφώθηκε στην Βίβλο του (https://www.mylearning.org/stories/ww1-soldier-frederick-peil-saved-by-his-bible/682?), με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σώθηκε και o Leonard Knight στον Δεύτερο (https://www.dailymail.co.uk/news/article-4124620/Pocket-Bible-saved-life-WWI-soldier-German-bullet-embedded-just-50-pages-going-way-killing-him.html), αλλά και ένας Αρμένιος στρατιώτης στον πόλεμο Αρμένιας-Αζερμπαϊτζάν το 2020 (http://orthodoxathemata.blogspot.com/2020/10/blog-post_23.html#more).

Στην πολιορκία της Πόλης από τους Τούρκους το 1453 μ.Χ., οι Έλληνες γυρίζαν γρήγορα εντός των τειχών και τις έκλειναν, αλλά λόγω του ότι οι Τούρκοι επιτίθονταν με τον τεράστιο στρατό τους σε πολλά σημεία, και οι λιγοστοί Βυζαντινοί έπρεπε να μετακινούνται γρηγορά από το ένα σημείο των Τειχών στο άλλο για να τους αποκρούουν.

Αντίστοιχα και στην πολιορκία της Αλεσιάς το 52 π.Χ., οι Ρωμαίοι γυρίζαν γρήγορα εντός των τειχών και τις έκλειναν, αλλά λόγω του ότι οι Γαλάτες επιτίθονταν με τον τεράστιο στρατό τους σε πολλά σημεία, και οι λιγοστοί Ρωμαίοι έπρεπε να μετακινούνται γρηγορά από το ένα σημείο των Τειχών στο άλλο για να τους αποκρούουν.

Στο αστικό τοπίο της Κωνσταντινούπολης πάντοτε ήταν κυρίαρχο το Ελληνικό στοιχείο, από τα πρώιμα ως τα ύστερα χρόνια.

Ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα έκδηλη η πολιτισμική ώσμωση στο πληθυσμιακό σύνολο των κατοίκων. Όσον αφορά δε την ύστερη περίοδο, δηλαδή από το 1261 ως το 1453, αυτό το στοιχείο είναι αρκετά έντονο αφού με την ανακατάληψη της πρωτεύουσας από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο ο πληθυσμός της διογκώθηκε αρκετά, αφού ο Αυτοκράτορας έθεσε σε προτεραιότητα τον επανοικισμό της.

Έτσι, ανακαλύπτονται κυρίως τρεις διαφορετικές "εθνοτικές" ομάδες ξένων στην ύστερη Κωνσταντινούπολη (και σε ξεχωριστές μάλιστα συνοικίες), αυτές των Εβραίων, των Λατίνων και των Μουσουλμάνων.

Η ίδια ακριβώς «πολιτισμική ώσμωση» στο πληθυσμιακό σύνολο των κατοίκων της Πόλης, συνέβη και μετά την Άλωση της Πόλης το 1453 από τον Οθωμανο Σουλτάνο Μωάμεθ τον Β’ τον Πορθητή, ο οποίος έθεσε σε προτεραιότητα τον επανοικισμό της και για τον λόγο αυτό μετοίκησε σε αυτή ομάδες  Ελλήνων, Εβραίων, των Λατίνων και των Μουσουλμάνων.

Ο Μιχαήλ Η΄ ενθάρρυνε την μετανάστευση Εβραίων στην Κωνσταντινούπολη γιατί ήθελε να δώσει νέα ώθηση στο εμπόριο και την βιοτεχνία, να αποκτήσει υποστηρικτές ανάμεσα στις εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες, ώστε να μπορεί να εξισορροπήσει την αυξανόμενη αντίδραση των Ορθόδοξων υπηκόων του ενάντια στην έντονα φιλοπαπική και Αντιορθόδοξη πολιτική του.

[Όπως ακριβώς λέγεται ότι και όλοι οι κυβερνώντας της Ελλάδας επιτρέπουν σε μουσουλμάνους λαθρομετανάστες και προσφυγές να έρθουν παράνομα στην Ελλάδα και τους δένουν επίτηδες εκλογικά δικαιώματα για να μπορούν να βρίσκουν νέους ψηφοφόρους όταν οι γηγενείς Έλληνες δεν τους ψηφίζουν για να προωθούν τα ως επί το πλείστον παντελώς αντεθνικά σχεδια τους (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html).

Το πρώτο τζαμί στην Κωνσταντινούπολη για την μουσουλμανική συνοικία, είχε χτιστεί το 718 απέναντι από το αυτοκρατορικό παλάτι (εκεί εγκαθίσταντο οι υψηλά ιστάμενοι αιχμάλωτοι), ενώ το δεύτερο τζαμί είχε χτιστεί από τον Ισαάκ Β΄ Άγγελο (1185-1195) δίπλα στην Αγία Ειρήνη στο Πέραμα (το λεγόμενο "Τζαμί στο Μητάτο", το οποίο και κάηκε από τους Σταυροφόρους).

Αντίστοιχα, κάποιοι κυβερνώντες στην Ελλάδα, θέλουν όπως τότε να κτίσουν τζαμί για τους μουσουλμάνους στον Βοτανικό στην Αθήνα (παρόλο που υπάρχουν ήδη δεκάδες τζαμιά στην Ελληνική πρωτεύουσα).

Το οποίο όμως σε αντίθεση με την Ρωμανία, δεν θα είναι ανεξάρτητο, αλλά ελεγχόμενο από τους τουρκόφιλους ιμάμηδες της ισλαμικής τρομοκρατικής οργάνωσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (http://alophx.blogspot.com/2019/05/blog-post_7.html), και θα καλεί τους μουσουλμάνους της Ελλάδας να ακολουθούν φιλοτουρκική πολιτική σε βάρος των Ελληνικών συμφερόντων, αφού αυτοί θα χρηματοδοτούνται, όπως και το κτίσιμο του τζαμιού από το Κατάρ, τον οικονομικό χορηγό δηλαδή της οργάνωσης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας].

Αλλά για και να αναζητήσει νέους οικονομικούς πόρους, και για καλωσόρισε στην πόλη Αρμενίους και Εβραίους, των οποίων την στήριξη κέρδισε μέσω της εκχώρησης θρησκευτικών και οικονομικών ελευθεριών.

Για τους ίδιους σχεδόν λόγους και ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής λέγεται ότι ενθάρρυνε την μετανάστευση Εβραίων (οι οποίοι εκδιώχθηκαν από την Ισπανία) στην Κωνσταντινούπολη, γιατί ήθελε να δώσει νέα ώθηση στο εμπόριο και την βιοτεχνία.

Αλλά για και να αναζητήσει νέους οικονομικούς πόρους, και για καλωσόρισε στην πόλη Αρμενίους και Εβραίους, των οποίων την στήριξη κέρδισε μέσω της εκχώρησης θρησκευτικών και οικονομικών ελευθεριών (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2014/09/blog-post_86.html).

Τσοπανάκος ήταν το προσωνύμιο του ποιητή Παναγιώτη Κάλλα, που διακρίθηκε με τους εμψυχωτικούς στίχους του κατά την διάρκεια των πρώτων χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης. Οι λόγιοι της εποχής του τού απέδωσαν τους χαρακτηρισμούς «Ομηρίδιον» λόγω και του μικρού του ύψους και «Τυρταίος της Επανάστασης» (https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/6073939_poios-itan-o-tsopanakos-o-nanos-poy-empsyhone-toys-agonistes-toy-1821-oi).

Ο Παναγιώτης Κάλλας γεννήθηκε το 1789 στην Δημητσάνα της Αρκαδίας και ήταν πολύ κοντός, σχεδόν νάνος και καμπούρης. «Το ανάστημά του ήτον ως δωδεκαετούς νέου, ο δε χαρακτήρ του προσώπου του παιδικός» γράφει ο βιογράφος και εκδότης των ποιημάτων του Νικόλαος Παππαδόπουλος.

Από μικρός απέκτησε την ευχέρεια στην στιχουργία, σκαρώνοντας σατιρικούς στίχους με τους οποίους ειρωνευόταν τα κακώς κείμενα της πατρίδας του. Καθόταν σε μια γωνιά της Δημητσάνας και τους απήγγειλε μεγαλοφώνως. Εξ αυτού του λόγοι, οι συμπολίτες του τού «κόλλησαν» το παρατσούκλι Τσοπανάκος, με το οποίο έγινε γνωστός.

Ο Κάλλας, παρακολούθησε μόνο για δύο χρόνια μαθήματα στο Ελληνικό Σχολείο της Δημητσάνας, λόγω προβλημάτων υγείας. Ήταν όμως φιλομαθής και όταν ένιωθε καλά, επέστρεφε στα θρανία.

Με την έκρηξη της Επανάστασης άλλαξε τις χορδές της λύρας του και αντί σατιρικών επιγραμμάτων συνέθετε θούρια που προέτρεπαν τους Έλληνες στον αγώνα υπέρ της ελευθερίας και υμνούσε τα κατορθώματα του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη του Κανάρη και των άλλων ηρώων της Επανάστασης.

Απ’ όλους τους Τουρκομάχους θαύμαζε και αγαπούσε τον Νικηταρά, και πρώτα σ’ αυτόν διάβαζε τα νέα του ποιήματά. Μια μέρα ο Νικηταράς σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του Τσοπανάκου στην Επανάσταση, τού απέστειλε ως δώρο ένα λάφυρο από την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια το καλοκαίρι του 1822. Ήταν ένα όμορφο άλογο χωρίς ουρά, που θα τού χρησίμευε για να περιέρχεται τα στρατόπεδα έφιππος και να εξάπτει με τους στίχους του το φρόνημα των μαχητών.

Ο Τσοπανάκος, που ήταν πάμπτωχος και μόλις που κατόρθωνε να θρέψει τον εαυτό του, ξαναβρήκε τον σατιρικό του οίστρο και ευχαρίστησε τον Νικηταρά με τους παρακάτω στίχους:

Το δώρο σου Νικηταρά

είν’ άλογο χωρίς ουρά

Ή μου στέλνεις και κριθάρι

ή σου στέλνω το τομάρι.

Ο Νικηταράς τού έστειλε το κριθάρι που ζητούσε και η Πελοποννησιακή Γερουσία ανέλαβε να τόν συντηρεί. Ο θάνατος του Τσοπανάκου το 1825 ήταν αρκετά πεζός. Καθ’ οδόν προς την Δημητσάνα συνάντησε μια κορομηλιά και αποφάσισε να χορτάσει την πείνα του.

Στάθηκε καβάλα στο άλογο κάτω από το δέντρο και άρχισε να καταβροχθίζει λαίμαργα τους καρπούς του. «Αφού η φύσις τον εστέρησε το σώμα, του έδωκε μεν πνεύμα πολύ, αλλά κοιλίαν μικρήν και αδύνατον και δια τούτο μη δυνάμενος να χωνεύση τα κορόμηλα απέθανεν» γράφει ο Φωτάκος στους «Βίους Πελοποννησίων Ανδρών».

Τα πατριωτικά του ποιήματα εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του το 1838 από τον Νικόλαο Παπαδόπουλο με τίτλο «Άσματα Πολεμιστήρια του υπέρ της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος Αγώνος». Τα σατιρικά του όμως επιγράμματα χάθηκαν και μόνο κάποια από αυτά διασώθηκαν από στόμα σε στόμα.

Όπως είναι γνωστός και ο καταγόμενος από την Αθήνα κουτσός ποιητής Τυρταίος, εμψύχωσε και αυτός με τα ποιήματα του τους Σπαρτιάτες και τους «όπλισε με θάρρος» στον Β’ Μεσσηνιακό πόλεμο, εμπνέοντας τους να πολεμήσουν και να θυσιαστούν για την πατρίδα τους.

Ο Τυρταίος έγραψε πολεμικά ποιήματα με στίχους που βοηθούσαν στην εξύψωση του μαχητικού πνεύματος των στρατιωτών στο πεδίο της μάχης. Με τις ελεγείες και τους παιάνες του τόνιζε την στρατιωτική τιμή και την αγάπη προς την πατρίδα, φιλοδοξώντας να στηρίξει το σπαρτιατικό στρατό κατά το Β' Μεσσηνιακό πόλεμο (περίπου 670 π.Χ.).

Σύμφωνα με μία παράδοση, ήταν Αθηναίος ή Μιλήσιος δάσκαλος ή γραμματικός, τον οποίο έστειλαν οι Αθηναίοι ως βοήθεια στους Λακεδαιμόνιους. Λέγεται ότι κατέληξε στη Σπάρτη για να εκπληρώσει κάποιο χρησμό, αναπτερώνοντας το ηθικό των Σπαρτιατών και ενισχύοντας το στρατιωτικό τους φρόνημα.

Όμως για κάποιους μελετητές, η ανάλυση των έργων του, μαρτυρεί την Σπαρτιατική καταγωγή του Τυρταίου. Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή ήταν Σπαρτιάτης στρατηγός του οποίου τα τραγούδια προορίζονταν για τους στρατιώτες του. Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης στους Δειπνοσοφιστές αναφέρει απλώς ότι υπό την στρατηγία του οι Λακεδαιμόνιοι επιβλήθηκαν των Μεσσηνίων.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Νόμοι, 629α) του αποδόθηκε η ιδιότητα του Σπαρτιάτη πολίτη, αν και ο Ηρόδοτος (Θ' 35) δεν τον αναφέρει ανάμεσα στους τιμώμενους ξένους της Σπάρτης. Στηριγμένος στην αναφορά του ίδιου του Τυρταίου για την Σπαρτιατική ιδιότητα του πολίτη (Απόσπασμα 2), ο Στράβων (Η 362) τείνει να απορρίψει την ιδέα της αθηναϊκής καταγωγής.

Ο Arthur Woollgar Verrall (Classical Review, Ιούλιος 1896, Μάιος 1897) τοποθετεί τον ποιητή στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα, ενώ ο Eduard Schwartz (Hermes, 1899, XXXIV) αμφισβητεί παντελώς την ύπαρξή του.

Σώζονται αποσπάσματα μόνο των ποιημάτων του Τυρταίου, που εξυμνούν παλιές νίκες και διαβεβαιώνουν για μελλοντικές επιτυχίες, έχοντας ως σκοπό την ανύψωση του ηθικού. Στο λεξικό Σουΐδα αναφέρεται ότι έγραψε για την Σπαρτιατική πολιτεία και τον βασιλέα Θεόπομπο ελεγείες και παιάνες.

Τα σωζόμενα αποσπάσματα είναι όλα ελεγειακά, γραμμένα στη δωρική διάλεκτο, και αναφέρονται στο σπαρτιατικό σύνταγμα και την πολεμική αρετή. Η απαγγελία της ελεγειακής ποίησης μάλλον συνοδευόταν με τον ήχο αυλού. Δώδεκα αποσπάσματα (3 ολοκληρωμένα ποιήματα) σώζονται στον Στράβωνα, τον Λυκούργο και τον Στοβαίο (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82).

Η Μαρία η Πενταγιώτισα συνελήφθη στα βουνά από την χωροφυλακή ως «ηθικός αυτουργός» για τον θανάτου του αδερφού της, όταν ήρθε η ώρα να δικαστεί, αθωώθηκε από μεροληψία των ενόρκων, όλων “θελχθέντων από την ωραιότητά της”.

Άλλος θρύλος λέει ότι την πίεση για αθώωση άσκησε ο γιος ενός εκ των ενόρκων ο οποίος ήταν εραστής της, ή ακόμα και πολλοί από τους υπόλοιπους ενόρκους, οι οποίοι ήταν επίσης εραστές της (https://www.pentapostagma.gr/politismos/6967829_maria-pentagiotissa-i-kalloni-poy-stin-podia-tis-sfazontan-palikaria).

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αθωώθηκε και στην Αρχαία Αθήνα η εταίρα Φρύνη από τους ενόρκους, ξακουστή για το φυσικό της κάλλος, όταν οργάνωσε μια θρησκευτική τελετή προς τιμήν ενός θρακικού θεού.

Τότε, η Φρύνη κατηγορήθηκε από έναν παλαιό εραστή της, τον Ευθία, ότι προσπαθούσε να εισάγει στην Αθήνα μια ξένη θεότητα και μέσω αυτής να διαφθείρει τις νεαρές Αθηναίες. Στο δικαστήριο ανέλαβε την υπεράσπισή της ο ρήτορας Υπερείδης, ο οποίος επίσης διατηρούσε σχέσεις μαζί της.

Σύμφωνα με την αφήγηση του Αθήναιου, όταν πια η υπόθεση φαινόταν αμφίβολη για την Φρύνη, ο Υπερείδης τράβηξε με ορμή τα ενδύματά της, αποκαλύπτοντας το γυμνό της σώμα στους δικαστές.

Τα μέλη του δικαστηρίου εντυπωσιάστηκαν τόσο – σύμφωνα με μια εκδοχή η φυσική ομορφιά θεωρούταν σημείο της εύνοιας των θεών την εποχή εκείνη – που την αθώωσαν πανηγυρικά. Ωστόσο ο ρήτορας εκδιώχτηκε από τον Άρειο Πάγο (http://ermionh.blogspot.com/2018/02/blog-post_15.html).

Τόσο ο Ιουστινιανής, όσο και ο Ρεινάλδος Σαντιγιόν, αλλά και οι Ιωαννίτες Ιππότες στην Ρόδο και στην Μάλτα, ασκούσαν κουρσάρικες επιδρομές ενάντια σε πολεμικά και εμπορικά σκάφη των μουσουλμάνων ως απάντηση στις αντίστοιχες πειρατικές επιθέσεις αυτών.

Πολλοί δε μεγάλοι τυραννικοί ηγέτες της ιστορίας, όπως ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής, ο Σοβιετικός δικτάτορας Ιωσήφ Στάλιν, ο Γερμανός δικτάτορας Αδόλφος Χίτλερ, αλλά και ο Κινέζος δικτάτορας Μάο, έτρωγαν άγριο ξύλο μικροί από τους πατεράδες τους, όντας όλοι τους ανυπάκουοι και ατίθασοι χαρακτήρες.

Την σκληρή εκπαίδευση τους, όπως και την «μύηση» αυτών στην τέχνη της διοίκησης της ηγεσίας, στην περίπτωση που ήταν γιοι ισχυρών μοναρχών, τους δόθηκε  με διαταγή των ιδίων των πατεράδων τους, οι οποίοι ήταν ψυχροί και σκληροί με τους γιους τους, όπως π.χ. συνέβη στην περίπτωση του Μωάμεθ του Β’ του Πορθητή, του Φρειδερίκου του Μέγα, ή του Κάιζερ Γουλιέλμου του Β’ των Χοεντσόλερν.

Όλες οι προαναφερόμενες ιστορικές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα, που εξελίχθηκαν με παρόμοιο τρόπο, είναι μόνο λίγες από τις πολλές που συνέβησαν στον διάβα των Αιώνων, και συνέλαβαν σημαντικά στην διαμόρφωση της ιστορίας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.