ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στο Αρχαίο Ισραήλ κατά την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας υπήρχαν πολλές πολιτικές παρατάξεις και «κόμματα», με διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις μεταξύ τους, οι οποίες προσπαθούσαν με την βοήθεια ξένων δυνάμεων κατοχής (ή και πολεμώντας εναντίον τους) να πάρουν την εξουσία στην χωρά και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των αρχηγών ή των κοινωνικών και πολιτικών τάξεων που εκπροσωπούσαν, ακριβώς όπως συμβαίνει στις μέρες μας στην πατρίδα μας.

Έτσι η πρώτη πολιτική ομάδα που υπήρχε στο Αρχαίο Ισραήλ την περίοδο της επίγειας ζωής του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ήταν η παράταξη των Σαδδουκαίων. Αυτοί είχαν διαμορφωθεί κυρίως κατά την περίοδο των Ασμοναίων, ενώ οι ίδιοι ήταν έντονα επηρεασμένοι από την ειδωλολατρία των γύρω από το Ισραήλ λαών.

Αν και οι ίδιοι παρίσταναν τους πατριώτες, εκπροσωπούσαν και εξυπηρετούσαν την εκάστοτε καθεστηκυία τάξη στην περιοχή (εγχώρια ή ξένη), δεν πίστευαν στην παράδοση, ούτε στα πνεύματα και στους Αγγέλους, ούτε επίσης και στην Ανάσταση των Νεκρών, αποτελώντας ουσιαστικά τους άθεους της εποχής εκείνης.

Οι ίδιοι αποτελούσαν επίσης την ιερατική αριστοκρατία του Ισραηλινού κλήρου, προέρχονταν ή ήταν μέλη πλουσίων οικογενειών, δεν ευνοούσαν καθόλου τα μεσσιανικά κινήματα και ενώ έλεγαν ότι εργαζόταν και κόπτονταν για το καλό του λαού, στην ουσία ήταν υποκριτές, τον κατάκλεβαν και έκαναν κάθε θέλημα των Ρωμαϊκών δυνάμεων κατοχής.

Στην εποχή μας στην πατρίδα μας, αυτή η πολιτική παράταξη θυμίζει πολλά ακροαριστερά κόμματα ή «σοσιαλιστικά» (π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ 5 ή το ΚΙΝΑΛ), των οποίων τα μέλη λένε ότι τάχα κόπτονται για το συμφέρον του λαού, στην ουσία τον δουλεύουν για να πάρουν την ψήφου του.

Επίσης και αυτά προέρχονται από πλούσιες οικογένειες (π.χ. εφοπλιστών, τραπεζιτών ή επιχειρηματιών), πολεμούν όχι μόνο τον εθνικισμό, αλλά ακόμη και τον υγιή πατριωτισμό, ενώ η ιδεολογία τους είναι εισαγομένη από το εξωτερικό και έχει πολλές επιρροές από αυτό.

Παράλληλα τα άτομα αυτά δεν πιστεύουν καθόλου στην παράδοση και την Ορθοδοξία ή τον Θεό και τα πολεμούν με λύσσα, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούν και τις ξένες δυνάμεις κατοχής στην πατρίδα μας και την εκάστοτε (ντόπια ή ξένη) καθεστηκυία τάξη, τις οποίες δήθεν οι ίδιες αντιμάχονται (π.χ. ΕΕ. ΔΝΤ, ΗΠΑ, Γερμανία, ΝΑΤΟ), αλλά στην πράξη κάνουν κάθε θέλημα τους.

 Η επόμενη πολιτική τάξη στο Ισραήλ ήταν οι Φαρισαίοι, οι μεγάλοι αντίπαλοι των Σαδδουκαίων. Αυτοί ήταν θεωρητικά το ακριβώς αντίθετο των Σαδδουκαίων, αφού πίστευαν στην παράδοση, στα πνεύματα και τους Αγγέλους.

Επίσης, οι ίδιοι προέρχονταν από τους παλαιούς ευσεβείς, από τους οποίους και αποχωρίστηκαν κάποια περίοδο, εκπροσωπούσαν την τήρηση του γράμματος του νομού, όμως ήταν υποκριτές και αυτοί και εάν και έκαναν μεγάλες προσευχές και μίλαγαν για δικαιοσύνη.

Στην πράξη όμως, τα μέλη τους, τα οποία εκπροσωπούσαν την τάξη κυρίως των επαγγελματιών και των εμπόρων  έπρατταν ακριβώς τα αντίθετα, αρπάζοντας τις περιουσίες του λαού και των χήρων, ενώ συνεργάζονταν και αυτοί με τις Ρωμαϊκές δυνάμεις κατοχής, καταπιέζοντας τον λαό.

Στην ουσία στην εποχή μας, οι Φαρισαίοι εκπροσωπούν τα κόμματα εκείνα, προερχόμενα από άλλα παλιά δεξιά κόμματα, τα οποία εκπροσωπούν τους εμπόρους και τους επιχειρηματίες και παριστάνουν τα πατριωτικά και τα δήθεν «θρησκευόμενα» (π.χ. ΝΔ, παλιό «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ», ΛΑΟΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ κ.λ.π.), των οποίων τα μέλη τους κάνουν μεγάλες προσευχές και λένε ότι πιστεύουν στην Ορθοδοξία και την Παράδοση και θέλουν τάχα το καλό του λαού, στην πράξη όμως τον εξαπατούν για να κερδίσουν την ψήφο του.

Στην πραγματικότητα όμως και αυτοί δεν πιστεύουν σε τίποτα, είναι και αυτοί φίλοι της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξης, εκπροσωπούν και αυτοί τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας, και φυσικά όλων των ξένων δυνάμεων της Δύσης που έχουν θέσει την πατρίδα μας υπό κατοχή.

Μία τρίτη παράταξη τον καιρό της Ρωμαιοκρατίας στο Αρχαίο Ισραήλ ήταν οι Ηρωδιανοί. Αυτοί υποστήριζαν την ξενόφερτη στο Ισραήλ δυναστεία του Ηρώδη, ήταν έντονα Ρωμαιόφιλοι και είχε προσεταιριστεί κυρίως τους ξένους που κατοικούσαν την τότε Ιουδαία.

Ο κυριότερος ηγέτης των Ηρωδιάδων ήταν ο Ηρώδης ο Α’ ο Αγρίππας, άτομο που απέβλεπε ίσως στη κατάληψη της εξουσίας, ενώ οι ίδιοι παράλληλα αντιτίθονταν ριζικά προς κάθε άλλη θρησκευτική μερίδα της Ιουδαίας και κυρίως εναντίον της Μεσσιανικής ιδεολογίας του Ισραήλ.

Είχαν δε προσπαθήσει ανεπιτυχώς μάλιστα να ανακηρύξουν τον Ηρώδη τον Α’ τον Αγρίππα (ο οποίος και αποκεφάλισε τον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο και κύρη διωγμό ενάντια στους Χριστιανούς της Ιουδαίας) ως δήθεν «μεσσία» τους, αλλά αυτός όπως αναφέρεται και στις Πράξεις των Αποστολών, πέθανε εκείνη ακριβώς την στιγμή και τους άφησε χωρίς «μεσσία».

Στην εποχή μας, οι Ηρωδιανού εκπροσωπούν όλα τα «στρατευμένα πολιτικά μέλη» και τις κομματικές νεολαίες όλων των υπαρχόντων κυβερνώντων κομμάτων, των οποίων οι αρχηγοί ήρθαν στην Ελλάδα από εξορία από το εξωτερικό με την βοήθεια των ξένων και ίδρυσαν πολιτικές (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_98.html, http://alophx.blogspot.com/2017/07/blog-post_93.html) δυναστείες (π.χ. των Παπανδρέου, Μητσοτάκη ή Καραμανλή).

Και παράλληλα και τις βασιλικές δυναστείες που εγκαθιδρυθήκαν στην Ελλάδα με την βοήθεια των ξένων (π.χ. των Βίτελσμπαχ ή των Γλύξμπουργκ).

Όλοι αυτοί θεώρησαν (και θεωρούν ακόμα) ως δήθεν «μεσσίες» και σωτήρες τους ηγέτες των πολίτικων παρατάξεων τους, ήταν όλοι τους φίλοι της Δύσης (οι λεγόμενοι και δυτικόδουλοι), πολέμησαν όλοι τους με μανία καθετί πατριωτικό στην Ελλάδα,  

Μία επίσης ισχυρή πολιτική ομάδα της εποχής ήταν και οι Ζηλωτές, οι οποίοι εκπροσωπούσαν κυρίως τις χαμηλές κοινωνικές τάξεις, και ήταν για θρησκευτικούς και πολίτικους λογούς αφιερωμένοι σε μόνιμο πόλεμο με όπλα κατά Ρωμαίων κατακτητών, ήταν κατά της καταβολής φορών σε αυτούς και οργάνωναν για τον λόγο αυτό συνεχείς εξεγέρσεις εναντίον τους.

Στόχος του ήταν να αποτινάξουν τον Ρωμαϊκό ζυγό υπό την ηγεσία ενός «μεσσία», ενός ισχυρού πολιτικού αρχηγού, ενός «νέου Δαβίδ», ο οποίος θα επανεγκαθίδρυση και πάλι ένα ανεξάρτητο Θεοκρατικό Βασίλειο, ένα «Μεγάλο Ισραήλ», ακόμα και με την βοήθεια ξένων δυνάμεων, εχθρικών προς τους Ρωμαίους (π.χ. των Παρθών). 

Στις μέρες μας στην πατρίδα μας, οι Ζηλωτές εκπροσωπούν όλα εκείνα τα πατριωτικά ή και εθνικιστικά κόμματα, τα οποία για ιστορικούς και πολίτικους λογούς αντιτίθενται στην κατοχή της χωράς μας από τους ξένους (π.χ. ΔΝΤ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Γερμανία).

Και αποσκοπούν υπό την ηγεσία ενός ισχυρού ηγέτη στην ίδρυση ενός πατριωτικού καθεστώτος στην χώρα, το οποίο θα διώξει τους δυτικούς και θα εγκαθιδρύσει ξανά μία Μεγάλη Ελλάδα, με την βοήθεια ακόμα και ξένων δυνάμεων, εχθρικών προς την Δύση (π.χ. Ρωσία, Κίνα-http://alophx.blogspot.com/2017/06/blog-post.html).

[Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι και σε άλλες εποχές υπήρχαν τρεις πολιτικές αντιμαχόμενες παρατάξεις μεταξύ τους, η μία εκ των οποίων ήταν φιλολαϊκή και πατριωτική, ή άλλη εκπροσωπούσε τους πλούσιους, ενώ η τρίτη πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν στενές σχέσεις με ξένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, τόσο στην Αθήνα του τυράννου Πεισίστρατου (http://alophx.blogspot.com/2017/09/20.html), όσο και το 400 μ.Χ., στην Ρωμανία του ηρωικού Έπαρχου Αυρηλιανού (http://alophx.blogspot.com/2020/02/400-2020-update.html)].

Εξίσου σημαντικό ρολό έπαιζαν την εποχή του Αρχαίου Ισραήλ και οι Πρεσβύτεροι, οι οποίοι ήταν τα πιο σεβάσμια, μεγάλης ηλικίας μέλη των σημαντικότερων και ισχυρότερων οικογενειών κάθε φυλής και πόλης του Ισραήλ, οι τοπικοί ηγέτες κάθε περιοχής στην ουσία, οι οποίοι είχαν συστήσει ένας είδος αυτοδιοίκησης σε κάθε περιοχή. Παράλληλα, κάθε ιουδαϊκή κοινότητα διοικούνταν από ένα συμβούλιο Πρεσβυτέρων.

Πολλοί εκπρόσωποι των Πρεσβυτέρων, των επικεφαλής των Συναγωγών (των κατά κάποιο τρόπο «Εκκλησιών» της εποχής εκείνης), όπως και των Φαρισαίων και των Σαδδουκαίων, αποτελούσαν το Σαχεντρίν, το Ανώτατο διοικητικό, θρησκευτικό και πολιτικό Συνέδριο του Ιουδαϊκού λαού, επικεφαλής του οποίου ήταν ο Αρχιερέας, ο οποίος τον καιρό της Ρωμαιοκρατίας, ήταν παράλληλα και Εθνάρχης έναντι των Ρωμαίων.

Τους δε Ρωμαίους τους είχαν καλέσει οι ίδιοι οι αρχηγοί των Ιουδαίων (οι Ασμοναίοι) είχαν στην χώρα τους για να τους βοηθήσουν στις μεταξύ τους πολιτικές διαμάχες και εμφυλίους και αυτοί στην συνέχεια έστησαν στην γεωστρατηγικής σημασίας χώρα αυτή στρατόπεδα, δήθεν για τον λόγο αυτό, αλλά στην ουσία για να την θέσουν υπό έμμεση κατοχή και να την κάνουν προτεκτοράτο τους.

Η έδρα δε του Ανωτάτου Συνέδρου ήταν η Ιερουσαλήμ.

Στις μέρες μας, στην σύγχρονη Ελλάδα, οι Πρεσβύτεροι είναι οι Επίσκοποι κάθε περιοχής στην πατρίδα μας, οι τοπικοί σεβάσμιοι, συνήθως μεγάλης ηλικίας σημαντικότεροι ανώτατοι Εκκλησιαστικοί ηγέτες κάθε περιοχής στην ουσία, οι οποίοι είχαν συστήσει ένας είδος Εκκλησιαστικής αυτοδιοίκησης σε κάθε περιοχή (πόλη δηλαδή της Ελλάδας).

Το σύνολο των Επισκοπών εκπροσωπούν, το Ανώτατο διοικητικό, θρησκευτικό Συνέδριο του Ελληνικού λαού, την Ιερά Σύνοδο, η οποία αποτελείται από 50 μέλη-Επισκόπους, επικεφαλής του οποίου ήταν ο Αρχιεπίσκοπος (εδώ μπορεί να ειπωθεί ότι ο τον καιρό της Τουρκοκρατίας, ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος ήταν παράλληλα και Εθνάρχης-http://alophx.blogspot.com/2017/04/blog-post_1.html).

Η έδρα δε της Ιεράς Συνοδού είναι η Αθήνα.

Όσον αφορά τον πολιτικό τομέα, οι αντίστοιχοι πολιτικοί «Πρεσβύτεροι» της Ελλάδας στις μέρες μας, είναι οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης της Ελλάδας (δήμαρχοι, νομάρχες, κοινοτάρχες), ενώ το αντίστοιχο «Μεγάλο Συνέδριο της πολιτικής», το αποτελούν οι 300 βουλευτές της Ελληνικής Βουλής.

Οι οποίοι και εκλέγουν το Υπουργικό Συμβούλιο, επικεφαλής του οποίου ως «ηγετικός πολίτικος αρχιερέας» είναι ο πρωθυπουργός, όπως και τον/ή την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ εκπροσωπούν την χώρα μας απέναντι στις Μεγάλες Δυνάμεις της Δύσης, τα συμφέροντα των οποίων και υπηρετούν.

Τους δε Αμερικάνους τους είχαν καλέσει οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί των Ελλήνων στην πατρίδα μας για να τους βοηθήσουν στις μεταξύ τους πολιτικές διαμάχες, καθώς και στον Ελληνικό Εμφύλιο των ετών 1946-1949 και στην συνέχεια αυτοί έστησαν στην γεωστρατηγικής σημασίας χώρα μας Νατοϊκές βάσεις, δήθεν για να την προστατέψουν έναντι της (όντως υπαρκτής τότε, αλλά όχι σήμερα) Σοβιετικής απειλής, αλλά στην ουσία για να την θέσουν υπό έμμεση κατοχή και να την κάνουν προτεκτοράτο τους.

Έδρα δε των Ελλήνων βουλευτών είναι η Βουλή στην Αθήνα.

Μία άλλη μικρότερη αιρετική ομάδα, ήταν αυτή των Εσσαίων, οι οποίοι και τηρούσαν σωστά κάποια θεολογικά πλαίσια του Αρχαίου ιουδαϊσμού (π.χ. ισότητα ανθρώπων,  αθανασία της ψυχής, τιμή σε Αγγέλους, νηστείες, πιστή στον Θεό, κοινόβια, κοινοκτημοσύνη, Ανάσταση νέκρων).

Από την άλλη όμως οι ίδιοι δεν ασχολούνταν με το εμπόριο ή οποιαδήποτε βιοτεχνική απασχόληση, η οποία κατ’ αυτούς ενίσχυε με τα προϊόντα της τη ναυτιλία και ιδίως τον πόλεμο. Μισούσαν τον πόλεμο, την δουλεία και την βία. Επίσης δεν αποζητούσαν καμιά εξουσία γιατί αυτό ήταν αντίθετο με την έννοια της ισότητας που επικρατούσε στην αδελφότητα.

[Οι Εσσαίοι ήταν απομονωμένοι και εσωστρεφείς ενώ οι χριστιανοί ποτέ δεν απομονώθηκαν από τον υπόλοιπο λαό. Οι Εσσαίοι λάτρευαν τους αγγέλους, έκλιναν προς την αγαμία και αδιαφορούσαν για τη λατρεία του Ναού.

Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν ίδρυσαν άμεσα αντρικά κοινόβια, νυμφεύονταν, δημιουργούσαν οικογένεια και παρέμεναν στις πόλεις, ασχολούμενοι με τα έργα αγάπης προς όλους τους συνανθρώπους τους, πράγμα αδιανόητο για τους Εσσαίους, που, ως γνήσιοι Ιουδαίοι, κατανοούσαν την αγάπη μόνο σε σχέση με τους δικούς τους.

Τέλος, οι Εσσαίοι διέθεταν μυστική γνώση -μάλλον επηρεασμένοι από πρώιμους γνωστικούς- ενώ οι χριστιανοί όχι, αφού το Χριστιανικό κήρυγμα είναι ανοιχτό και απευθύνεται σε όλο τον κόσμο. Συνεπώς, παρά τις όποιες ομοιότητες, οι διαφορές, όπως φαίνεται, είναι σημαντικές.

Εξάλλου στα ερείπια της κοινότητας του Κουμράν βρέθηκαν και ολιγάριθμοι γυναικείοι τάφοι, γεγονός που μαρτυρεί την ύπαρξη και κάποιων γυναικών στην αδελφότητα, που αντιπροσώπευαν, όμως, μόλις το 2% των μελών της.

Συνεπώς οι Εσσαίοι, μπορεί να μην απαγόρευαν τον γάμο, ευνοούσαν, όμως, σαφώς την αγαμία των μελών τους. Έτσι, η αγαμία επικρατούσε μεταξύ τους χωρίς όμως να είναι γενική για όλα τα μέλη, ούτε υποχρεωτική].

Ουσιαστικά, οι Εσσαίοι εκπροσωπούν στις μέρες μας στην πατρίδα μας, όλα εκείνα τα δήθεν «ειρηνόφιλα κόμματα», τα οποία δεν δεσμεύονται από τους κανόνες της κοινωνίας και είναι τάχατες ενάντια στον πόλεμο (π.χ. πράσινοι, οικολόγοι κ.λ.π.) ή τις δήθεν «φιλειρηνικές αιρέσεις κατά του πολέμου» (π.χ. τους ξενόφερτους ιεχωβάδες αιρετικούς).

Υπήρχαν δε και μικρότερες παρατάξεις, όπως οι γραμματείς, οι θεολόγοι και ερμηνευτές της Γραφής της εποχής στο Αρχαίο Ισραήλ, εκ των οποίον όμως κάποια μέλη ορισμένες φορές έφταναν σε ακραίες αιρετικές ερμηνεύεις (όπως ακριβώς κάνουν στις μέρες μας στην πατρίδα μας κάποιοι αιρετικοί οικουμενιστές θεολόγοι-http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_72.html[ΧτW1] , http://alophx.blogspot.com/2016/09/ttip_29.html, http://alophx.blogspot.com/2017/11/blog-post_49.html, http://alophx.blogspot.com/2018/03/blog-post_39.html).

Οι δε χαμηλόβαθμοι ιερείς των επαρχιών και της πρωτεύουσας εκπροσωπούνταν στο Αρχαίο Ισραήλ από την φυλή των Λευιτών και τους απογόνους του Ααρών, ενώ στις μέρες μας από όλους τους ιερείς που υπάρχουν στην Ελλάδα, είτε σε μικρά χωριά, είτε σε μεγάλα, είτε στις πόλεις.

[Παράλληλα, τόσο στο Αρχαίο (αλλά και στο σύγχρονο) Ισραήλ, όπως και στην (Μεσαιωνική και) σύγχρονη Ελλάδα, οι ιεροί Ναοί τους (ο Ναός του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ, καθώς και η ιερή Εκκλησία της Άγιας Σοφιάς στην Πόλη), είτε είναι κατεστραμμένοι (από τους Ρωμαίους ο Ναός του Σολομώντα), είτε υπό κατοχή (η Αγιά Σοφιά από τους Τούρκους)].

Όλες δε αυτές οι πολιτικές παρατάξεις στο Αρχαίο Ισραήλ καταστράφηκαν από τον μεγάλο πόλεμο τον οποίο ξεκίνησε εναντίον τους ο μετέπειτα Ρωμαίος Αυτοκράτορας Τίτος, ο οποίος κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και ερήμωσε την Ιουδαία, υστέρα από διαταγή που έλαβε από τον παρανοϊκό Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα τα έτη 66-70 μ.Χ.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί ότι στην «προσπάθεια του αυτή», τον Τίτο, τον «βοήθησαν» τα μέγιστα και οι συνεχείς διαμάχες και εμφύλιες συγκρούσεις μεταξύ των παραπάνω αντίπαλων Ιουδαϊκών πολιτικών παρατάξεων (Φαρισαίων, Σαδδουκαίων, Ζηλωτών κ.λ.π.).

Θα έχουν άραγε αντίστοιχη μοίρα και οι αντίστοιχες πολιτικές παρατάξεις της πατρίδας μας (οι οποίες αντιμάχονται συνεχώς μεταξύ τους) σε έναν πιθανό πόλεμο με την Τουρκία του «Τούρκου Νέρωνα» Ερντογάν ή των Κεμαλικών εάν αυτός πέσει από την εξουσία (αυτοτελώς ή υποκινούμενο από την Γερμανία των «οικονομικών Νέρωνων» Μέρκελ και Σόιμπλε για τα δικά τους συμφέροντα, οι οποίοι πιθανώς θα πέσουν και αυτοί πολιτικά κάποια στιγμή);

Άγνωστο, αλλά θα ήταν συνετό η πατρίδα μας να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ως κράτος, προκειμένου να αντιμετωπίσει μία τέτοια πιθανή θύελλα, έτσι ώστε μία τέτοια επίθεση αντί να οδηγήσει σε καταστροφή την πατρίδα μας (όπως έγινε με τους Ιουδαίους τα έτη 66-70 μ.Χ.), να την οδηγήσει αντίθετα σε μία νίκη ανάλογη των Ελλήνων έναντι των Ιταλών το 1940 (http://alophx.blogspot.com/2018/07/blog-post.html) και σε μία εκ νέου περίοδο ακμής και ευημερίας.