ΟΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

ΟΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, ήδη από την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, όλοι οι τότε πολιτικοί εκπρόσωποι της χώρας, είχαν χωριστεί σε τρεις φατριές (γενόμενοι έτσι εκπρόσωποι και δουλοπρεπείς υποτελείς ξένων δυνάμεων αντί του λαού τους): την φιλοαγγλική, την φιλογαλλική και την φιλορωσική.

Τελικά, μετά από τρία χρόνια συγκρούσεων, επικράτησε το 1823, η αγγλική κλίκα (υπό την ηγεσία του αδίστακτου Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου), η οποία και έπεισε με ψέματα και απάτες, το Επαναστατημένο Έθνος, να πάρει δάνεια από την Αγγλία, με δυσμενέστατους και τοκογλυφικούς όρους.

Τα δάνεια αυτά, ζητήθηκαν, με το σκεπτικό, πως μέσω αυτών, θα βρισκόταν χρήματα, με τα οποία, θα αγοραζόταν όπλα (τυφέκια ή ακόμα και πλοία), τα οποία θα βοηθούσαν τον Επαναστατικό αγώνα. Ως εχέγγυο δε στους ξένους, δόθηκαν, ως αντάλλαγμα, τα εθνικά κτήματα (όλη δηλαδή η κτηματική περιουσία του Ελληνικού Έθνους).

Εννοείται φυσικά, ότι στην πορεία, μεγάλο μέρος των δανείων αυτών, «φαγώθηκε», τόσο από τους ντόπιους πολιτικούς της Ελλάδας την εποχή εκείνη (όποια ομοιότητα με το σήμερα είναι τυχαία), όσο και από τους ενδιάμεσους, αλλά και από τις βρετανικές πολεμικές επιχειρήσεις, στις οποίες έγιναν παραγγελίες, ως «μίζες», ενώ και πολλά από τα όπλα και τα πλοία που παραδόθηκαν ήταν προβληματικά (και εδώ όποια ομοιότητα με το σήμερα είναι τυχαία). 

Τελικά, μόνο το 40% περίπου, του αρχικού ποσού των δανείων αυτών (ύψους πολλών εκατομμυρίων χρυσών λιρών), κατέληξε στο ταμείο της Επανάστασης, οπού και χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την εξαγορά οπαδών (και στρατιωτών) κατά την διάρκεια των δυο εμφυλίων που ξέσπασαν, εν τω μέσω αυτής.

Χάρις στα γεγονότα αυτά, η χώρα μας βρέθηκε καταχρεωμένη, μέσω τοκογλυφικών δανείων, τα οποία (μόνο αυτά, χωρίς να συνυπολογιστούν ποσά πήραμε σαν χώρα αργότερα), ξεχρεώθηκαν, σχεδόν έναν αιώνα μετά.

Οι πολιτικοί αυτοί, ήταν οι πρώτοι ξένοι πράκτορες (έμμισθοι πάντα) των ξένων (τόσο πριν, όσο και μετά την Επανάσταση), όντας χρεωμένοι (μέσω των μιζών που πήραν από τις Μεγάλες δυνάμεις), και πολιτικά υποχείρια αυτών. 

Ακολούθησε η απελευθέρωσή της χώρας και η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας το 1832.  Η Ρωσία, η Γαλλία και η Αγγλία, ορίστηκαν, ως οι προστάτιδες και εγγυήτριες δυνάμεις του Ελληνικού κράτους.

Ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, αν και είχε χρηματίσει Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, προσπάθησε να οικοδομήσει ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.

Όμως, η προσπάθεια του αυτή, τον έφερε σε σύγκρουση με πολλά εγχωρία (κοτζαμπάσηδες, πλοιοκτήτες) και εξωγενή συμφέροντα (Αγγλία, Γαλλία), κάτι που οδήγησε τελικά στην δολοφονία του.

Αμέσως μετά τον θάνατο του Καποδίστρια, επιβλήθηκε στην χώρα, ένας ξένος (Βαυαρός) βασιλιάς, ο οποίος, με την συνδρομή 6.000 Βαυαρών στρατιωτικών, επέβαλε με την βία στην χώρα, την Βαυαροκρατία.

Την περίοδο αυτή (μαζί με την αντιβασιλεία που είχε οριστεί ως την ενηλικίωση του), ο Όθωνας, έδιωξε τους Έλληνες από όλες τις κρατικές θέσεις και τον στρατό, και τους αντικατέστησε με Γερμανούς, σαν τον ίδιο.

Παράλληλα, κυνήγησε τους απλούς και φτωχικούς Έλληνες, αύξησε υπέρμετρα τους φόρους, δίωξε την Εκκλησία (κλήρο, μονάχους, αλλά και τον πιστό λαό), όρισε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, αλλότριο στα ήθη των Ελλήνων, πήρε πολλά δάνεια (που χρεωθήκαν στην χώρα), για να περνά καλά ο ίδιος ή να χτίζει μεγαλοπρεπή (αλλά πανάκριβα και εφετζίδικα, αχρείαστα στην ουσία στην χώρα, τα οποία την οδήγησαν σε στάση πληρωμών λίγα χρόνια αργότερα) κτίρια, αντί για παραγωγικές μονάδες.

 Επιπλέον, οργάνωσε το δικαστικό, νομικό και πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, με βάση το αυταρχικό γερμανικό σύστημα (το οποίο φυσικά δεν ήταν καθόλου δημοκρατικό).

Ο αυταρχισμός του Όθωνα, καθώς και η άρνηση του, να μοιραστεί την εξουσία με τους ντόπιους Έλληνες πολιτικούς, οδήγησε τελικά, στο κίνημα του 1843, υπό την ηγεσία του γαλλόφιλου συνταγματάρχη Καλλέργη και του φιλορώσου Μακρυγιάννη, οπότε τελικά, ο Όθωνας, αναγκάστηκε, να μοιραστεί την εξουσία με τους ντόπιους Έλληνες πολίτικους.

Ταυτόχρονα, αναγκάστηκε να απομακρύνει όλους τους Γερμανούς από τις δημόσιες θέσεις και το στράτευμα, και να τους αντικαταστήσει με Έλληνες, κάτι που σηματοδότησε, το οριστικό τέλος της Βαυαροκρατίας στην χώρα μας.

Σύντομα, πρωθυπουργός της χώρας, ορίστηκε (με βία και νοθεία), ο αδίστακτος πολιτικός αριβίστας, Ιωάννης Κωλέττης (του Γαλλικού κόμματος), ο μετέπειτα εμπνευστής της Μεγάλης Ιδέας. Έκτοτε, οι πολιτικοί πράκτορες (της Μεγάλης Βρετάνιας, της Γαλλίας ή της Ρωσίας), μοιράστηκαν την εξουσία στην χώρα μας, με τον Βαυαρό Όθωνα (και συμπατριώτη του σημερινού Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόφγκανγκ Σόιμπλε- http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1/).

Η στροφή, που πραγματοποίησε ο Όθωνας προς τους Ρώσους στον Κριμαϊκό πόλεμο (όπως και ο ενστερνισμός του οράματος της Μεγάλης Ιδέας από μέρους του για δημαγωγικούς λογούς), καθώς και η προσπάθεια του να αυτονομηθεί από την «προστασία» των Μεγάλων δυνάμεων (δηλαδή των Αγγλογάλλων), τις έστρεψε τελικά εναντίον του.

Κάτι, που συντέλεσε στην οριστική έκπτωση της δυναστείας του, από την ηγεσία της Ελλάδας το 1862, και την αντικατάσταση της από την Δανική φιλοαγγλική δυναστεία των Γλύξμπουργκ.  

Ο ρόλος των Ελλήνων πολιτικών, αυτό το διάστημα, δεν άλλαξε φυσικά καθόλου, και αυτοί συνέχισαν να υπακούουν πρόθυμα τους ξένους πάτρωνες τους (ως φίλοι-υποχείρια, είτε των Άγγλων, είτε των Γάλλων, είτε των Ρώσων), υπό την ηγεσία «αξίων» μελών τους, ως πρωθυπουργών (π.χ. του αγγλόφιλου Μαυροκορδάτου, του γαλλόφιλου Κωλέττη κ.λ.π.).

Ο νέος βασιλιάς της χώρας, ο Γεώργιος ο Α’, ήταν αγγλόφιλος, όπως και η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου της τότε εποχής στην Ελλάδα, μις και είχε στενές πολίτικες και οικονομικές σχέσεις με τους Άγγλους (π.χ. Τρικούπης, Κουμουνδούρος, Δηλιγιάννης) ή είχε σπουδάσει στην Μεγάλη Βρετανία. Γενικά, όλοι αυτοί οι πολιτικοί, ήταν πιστοί ακόλουθοι των βρετανικών συμφερόντων.

Όμως ταυτόχρονα, στην περίοδο εκείνη, άρχισε και η ανάδυση μιας νέας δύναμης στην Ευρώπη, της Γερμανίας, αμέσως μετά την ενοποίηση της το 1871.

Η χώρα αυτή, έγινε σε σύντομο διάστημα ιδιαίτερα ισχυρή πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά, ενώ παράλληλα άρχισε την «αναζήτηση» αποικιών, προκειμένου να επεκταθεί εδαφικά, να αποκτήσει πρώτες ύλες που δεν είχε η ίδια (π.χ. πετρέλαιο, χρυσό), φτηνό ανθρώπινο δυναμικό (σκλάβους), αλλά και νέες αγορές για την πώληση των προϊόντων της.

Όμως επειδή οι περισσότερες χώρες του τρίτου κόσμου, ήταν ήδη αποικίες, των Μεγάλων αποικιοκρατικών δυνάμεων της εποχής (Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Βέλγιο), η Γερμάνια, σύντομα, ήρθε σε σύγκρουση μαζί τους, για την κατοχή των αποικιών αυτών.

Έτσι, προσπάθησε να επεκτείνει την επιρροή της και σε άλλες χώρες, συνάπτοντας πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συμμαχίες με αυτές.

Για τον λόγο αυτό, συμμάχησε αρχικά με τους Οθωμανούς Τούρκους το 1882, την ίδια περίοδο δηλαδή, που η Deutsche Βank, αγόρασε πολλές μετοχές, που τις εξασφάλιζαν το δικαίωμα συμμετοχής στην κατασκευή του σιδηροδρόμου Βερολίνου-Βαγδάτης (πιο αναλυτικά, ο σιδηρόδρομος αυτός συνέδεε Γερμάνια-Αυσροουγγαρία-Βουλγαρία και Οθωμανική Αυτοκρατορία).

Και μέσω του σιδηρόδρομου αυτού, θα έφτανε το νεανακαλυφθέν τότε πετρέλαιο του Ιράκ, από την Μεσοποτάμια στην Γερμάνια.

(Επιπλέον, το τα έτη 1901 έως 1903, η Ανώτατη Γερμανική Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου, έκανε δεκτούς στις τάξεις της Τούρκους αξιωματικούς, ενώ από το έτος 1890, η Γερμάνια άρχισε να υπογραφεί συμφέρουσες για την ίδια, συμβάσεις εμπορίου με την Τουρκιά, οι οποίες προώθησαν περαιτέρω τις οικονομικές σχέσεις Γερμανών-Τούρκων. Τα επόμενα έτη, οι συναλλαγές αυτές, αυξήθηκαν ραγδαία).

Η υπογραφή όμως για τη δημιουργία του σιδηροδρόμου Βερολίνου-Βαγδάτης, έδινε και ένα ακόμα πλεονέκτημα στους Γερμανούς, αφού οι Οθωμανοί, εκχώρησαν παράλληλα στους Γερμανούς, και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των εδαφών και των περιοχών, από τις οποίες διέρχονταν οι σιδηροδρομικές του ράγες (και σε πολλά μέρη αυτών υπήρχαν τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, ειδικά στο Ιράκ).

Οι Γερμανοί, στην προσπάθεια τους, να πάρουν στα χέρια τους όλο το εμπόριο , τους ορυκτούς πόρους και το τραπεζικό σύστημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, «ενθαρρύναν» τα σχέδια γενοκτονίας των εθνικιστών Νεότουρκων (π.χ. μέσω του στρατηγού Λίμαν φον Σάντερς), έναντι των Χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας (των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσσυροχαλδαίων)-(http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BF/).

Όλα αυτά, οι Τούρκοι τα έκαναν, με σκοπό, να εξοντώσουν τους «ενοχλητικούς πληθυσμούς» και να μπορέσουν να «ομογενοποιήσουν» το κράτος τους, ληστεύοντας ταυτόχρονα όλα τα υπάρχοντα, και των πλουσίων, αλλά και των φτωχών Χριστιανών.

Και οι Γερμανοί τους υποστήριξαν, με το σκεπτικό, πως με την καταστροφή όλων αυτών των εθνών εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα εξοντώνονταν μαζί τους και οι εμπορικοί και τραπεζικοί ανταγωνιστές τους από τα έθνη αυτά, και τις περιουσίες τους θα «καρπωνόταν» οι ίδιοι, παρέα με τους Νεότουρκους.

(Ακριβώς ότι κάνουν και σήμερα οι Γερμανοί, με τις Χριστιανικές μειονότητες της Μέσης Ανατολής, υποστηρίζοντας Τουρκιά-Σαουδική Αραβία-Κατάρ και ISIS, που τις σφάζουν με σκοπό, να «καθαρίσει» το έδαφος της περιοχής, από ενοχλητικές και μη συνεργάσιμες μειονότητες, προκειμένου να περάσει από εκεί ο σχεδιαζόμενος αγωγός των Κατάρ-Σαουδικής Αραβίας και Γερμανίας- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/04/blog-post_29.html).

Φυσικά, πριν από τα γεγονότα αυτά, δεν παρέλειψαν να πουλήσουν και όπλα στους Τούρκους (π.χ. τυφέκια Μάουζερ), αλλά και άλλα όπλα της βιομηχανίας Κρουπ, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν έναντι της Βαλκανικής Συμμαχίας (Ελλάδα-Σερβία-Μαυροβούνιο-Βουλγαρία-http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B2%CF%89%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF/) τα έτη 1912-1913, αλλά και να συμμαχήσουν με τους Τούρκους στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά των συμμάχων της Αντάντ.

(Στον πόλεμο του 1897, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που προηγήθηκε των Βαλκανικών πολέμων και του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, υποστήριξαν με φανατισμό τους Τούρκους, έναντι των Ελλήνων-http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B5%CF%89%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-1893-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85.

Την ιδιά όμως τακτική, που χρησιμοποίησαν με την Τουρκιά, ακολουθήσαν μέχρις ενός σημείου και με την χωρά μας. Έτσι, έκαναν δεκτούς και ορισμένους Έλληνες αξιωματικούς στην Ανώτατη Γερμανική Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου (π.χ. τον Ιωάννη Μεταξά και τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο).

(Ο δε Μεταξάς, τα πήγε τόσο καλά στην σχολή αυτή, αλλά και με τους Γερμανούς γενικότερα, έτσι ώστε αυτοί, αν και ρατσιστές και εχθροί της Ελλάδας, εντυπωσιάστηκαν τόσο μαζί του, που τοποθέτησαν στην είσοδο της Ακαδημίας τους, μια επιγράφη προς τιμήν του, που έλεγε: «Κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο για τον Ιωάννη Μεταξά»).

Παράλληλά, προσπάθησαν, να αυξήσουν τις εμπορικές επαφές με την χώρα μας, ενώ πέτυχαν ακόμα και την σύναψη γάμου του τότε διάδοχου Κωνσταντίνου με την αδερφή του ιδίου του Γερμανού Αυτοκράτορα, Κάιζερ Γουλιέλμου Β’ των Χοεντσόλερν, Σοφία.

Όταν μετέπειτα, δημιουργήθηκε ο εθνικός διχασμός στην χώρα μας (μεταξύ των Βενιζέλων και των Βασιλικών), για διάφορες αίτιες (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-1914-1917-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/), η χώρα μας, χωρίστηκε σε δυο αντίπαλα και αγρίως συγκρουόμενα μεταξύ τους στρατόπεδα.

Ενώ στην αρχή, στην Ελλάδα, υπήρχε σύμπνοια μεταξύ του πρωθυπουργού Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου, στην συνέχεια, οι διάφορες απόψεων, προκάλεσαν ολοκληρωτική σύγκρουση μεταξύ τους.

Ο μεν Βενιζέλος, σκεπτόμενος ως πολίτικος και διπλωμάτης, ήταν πρόθυμος να παραχωρήσει ακόμα και εδάφη σε άλλες χώρες (π.χ. στην Βουλγαρία), τα οποία είχαν απελευθερώσει με πολύ κόπο και αίμα οι Έλληνες (π.χ. Καβάλα, Κύπρο και Βόρεια Ήπειρο), προκειμένου να λάβει εδαφικά ανταλλάγματα σε άλλες περιοχές (π.χ. Μικρά Ασία, Πόντο και νησιά του Αιγαίου), προκειμένου να υλοποιηθεί το ορμά της Μεγάλης Ιδέας.

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, από την άλλη πλευρά, σκεπτόμενος κατά βάση ως στρατιωτικός, δεν ήθελε να παραχωρήσει εδάφη, τα οποία είχαν απελευθερώσει με πολύ κόπο και αίμα οι Έλληνες στρατιώτες, αλλά ήθελε να κατακυρωθεί πρώτα πλήρως η κυριότητα των περιοχών αυτών στην Ελλάδα και μετά η χώρα να λάβει μέρος στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, με αντάλλαγμα καινούργια εδάφη (σε Κύπρο, Βόρεια Ήπειρο, Μικρά Ασία, Πόντο).

Όλα αυτά, γίνονταν για «τα ματιά της Βουλγαρίας», την οποία, οι σύμμαχοι της Αντάντ, προσπαθούσαν να δελεάσουν να συμμαχήσει μαζί τους, αντί για τους Γερμανούς, και σε αντάλλαγμα προτείναν να της δοθούν πολλά εδάφη που είχαν απελευθερωθεί από την Ελλάδα (Μακεδονία) και την Σερβία (Σκόπια), χωρίς φυσικά να ερωτηθούν ποτέ οι ηγεσίες τους των χωρών αυτών σχετικά.

(Ο Βενιζέλος, μετά από μερικούς αρχικούς δισταγμούς, πρότεινε την απόδοση της Καβάλας στους Βουλγάρους, με αντάλλαγμα μερικές αόριστες υποσχέσεις των Συμμάχων για πιθανά μελλοντικά ανταλλάγματα στην Μικρά Ασία, αν η Αντάντ κέρδιζε τον πόλεμο.

Ο Κωνσταντίνος εξεμάνη, λέγοντας πως δεν μπορούσαν να δίνουν Ελληνικά εδάφη στους Βουλγάρους, χωρίς καμία εγγύηση.

Και πως, αν η Αντάντ, έχανε τον πόλεμο, τότε οι Έλληνες θα είχαν δώσει «τζάμπα» εδάφη στους Βουλγάρους, θυσιάζοντας τους Έλληνες της περιοχής, ουσιαστικά για το τίποτα).

Στην Ελλάδα, τόσο ο πρωθυπουργός Βενιζέλος, όσο και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, αρνήθηκαν την παροχή βοήθειας στους Σέρβους (όταν τους επιτέθηκαν οι Αυστριακοί και μετέπειτα και οι Βούλγαροι, που συμμάχησαν με τους Γερμανούς τελικά στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο), αναφέροντας ορθώς τεχνικά, πως η συμμαχία αυτή, ίσχυε, μόνο εναντίον των Βουλγάρων και όχι των Γερμανών-Αυστριακών.

Με βάση τις εξελίξεις που είχαν δημιουργηθεί, ο Βενιζέλος σκέφτηκε ξανά να δεχτεί την «προσφορά» υποσχέσεων των Συμμάχων, ενώ ο βασιλιάς διαφωνούσε πριν την παροχή από αυτούς, έγγραφων βεβαιώσεων για την κατοχύρωση της παρούσας εδαφικής ακεραιότητάς της χωράς, αλλά και για κατοχύρωση νέων εδαφών σε αυτή.

Το δε αιτήματα της Ελλάδας, για αποστολή σημαντικών ενισχύσεων στα Βαλκάνια, έναντι των Τούρκων και των Βουλγάρων, όπως και για συμμετοχή στην συμμαχική εκστρατεία της Καλλίπολης, απορρίφθηκαν τελικά, λόγω επίμονης (κυρίως) των Ρώσων.

Και όλα αυτά, γιατί αυτοί φοβόταν, πως αν οι Έλληνες είχαν συμμετοχή στην εκστρατεία αυτή, και βοηθούσαν σημαντικά στην αναμενομένη συμμαχική νίκη, θα μπορούσαν να θέσουν το θέμα της κατοχής της Κωνσταντινούπολης και των Δαρδανέλιων από τους ιδίους, κάτι που οι Ρώσοι δεν επιθυμούσαν επουδενί, μιας και ήθελαν να πάρουν τον έλεγχο των περιοχών αυτών, οι ίδιοι.

Οι όποιες προσπάθειες, έγιναν στην συνέχεια (διάρκειας σχεδόν δυόμιση ετών), για εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της Ανάν (είτε με την κυβέρνηση Βενιζέλου, είτε με φιλοβασιλικές κυβερνήσεις), προσέκρουσαν στην συνέχεια, είτε στις παρανοϊκές απαιτήσεις των Αγγλογάλλων, είτε (κυρίως) στις επιμονές αρνήσεις των Ρώσων.

Η εμμονή δε, των Μεγάλων δυνάμεων της Αντάντ (Μεγάλης Βρετάνιας, Γαλλίας, Ρωσίας), αλλά και οι μετέπειτα εξελίξεις στην υγειά του βασιλιά, που είχε καρκίνο και αργοπέθαινε (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-1914-1917-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/),   εκμεταλλευτήκαν συγγενικά του και μη άτομα, (π.χ. η γυναίκα του Σοφία, για να βοηθήσει τον αδερφό της, τον Γερμανό Κάιζερ, αλλά και ο Μεταξάς).

Τα άτομα αυτά (αλλά και η κάκιστη συμπεριφορά των συμμάχων της Αντάντ), οδήγησαν τον Κωνσταντίνο, μετά από πολλές αμφιταλαντεύσεις, να επιλέξει την ουδετερότητα για την χώρα μας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πεπεισμένος τελικά, πως οι Σύμμαχοι της Ανταντ τον ενέπαιζαν, ενώ δεν εγγυόταν ούτε καν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

(Εκείνο το διάστημα, ήταν κρυφό, πως ο βασιλιάς, έπασχε από εκτενούς βαθμού καρκίνο και με το ζόρι μπορούσε να σταθεί όρθιος, δεν είχε πλήρη συνείδηση και έλεγχο του εαυτού του, και δεν μπορούσε  ούτε να δράσει, ούτε και να κυβερνήσει λογικά πολλές φορές.

Ουσιαστικά, την κατάσταση στην χώρα, έλεγχαν άτομα που ήταν πολύ κοντά του και εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση του, επηρέαζαν την κρίση του, όπως ο μετέπειτα δικτάτορας Ιωάννης  Μεταξάς με τους επίστρατους του, αλλά κυρίως η γυναίκα του και αδερφή του Κάιζερ της Γερμανίας, Σοφία).

Έτσι, ο βασιλιάς, ήρθε σε σύγκρουση με τον Βενιζέλο, ο οποίος υποστήριζε παθιασμένα, την συμμετοχή της χώρας μας, με οποιοσδήποτε ορούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων.

(Την περίοδο αυτή, ο Βενιζέλος, σίγουρος για την εισδοχή της Ελλάδας στον πόλεμο, έδωσε παράνομα και χωρίς έγκριση του κοινοβουλίου, άδεια στα συμμαχικά στρατεύματα, προκειμένου αυτά  να εισέλθουν στην χώρα.

Το γεγονός αυτό, συντέλεσε σημαντικά στην μετέπειτα παραίτηση του από την πρωθυπουργία και την αντικατάσταση του με φιλοβασιλικό πρωθυπουργό).

Από την πλευρά τους, και οι Αγγλογάλλοι, επιθυμούσαν την συμμαχία των Ελλήνων μαζί τους, ενώ οι Γερμανοί, μην μπορώντας να επιτύχουν σε καμία περίπτωση την συμμαχία των Ελλήνων, προτίμησαν να υποστηρίξουν την πολιτική της ουδετερότητας της Ελλάδας, ως την πιο συμφέρουσα για τους ιδίους.

Για τον λόγο αυτό, κι οι δυο πλευρές, ενεργοποίησαν τους πράκτορες τους στην χώρα μας, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους τους.

Οι Βρετανοί, είχαν ως πράκτορα τους στην χώρα μας, τον Βασίλειο Ζαχάρωφ (με βάση πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα αρχεία των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών), γνωστό έμπορο οπλών, και ιδιοκτήτη της Βρετανικής Αμυντικής Βιομηχανίας «Vickers».

Αυτός, ζήτησε από τους Βρετανούς, ένα εκατομμύριο χρυσές λίρες, προτείνου να καταφέρει να βάλει την Ελλάδα στον πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων της Αντάντ.

Τα χρήματα αυτά, θα του χρησιμεύαν για την εξαγορά καίριων στρατιωτικών (π.χ. του Δαγκλή) και πολιτών προσωπικοτήτων της χώρας (μόνο οι υποψήφιοι προς εξαγορά βουλευτές έφταναν τους πενήντα), πολλών εφημερίδων (ακόμα και όσων ως τότε ήταν φιλογερμανικές), προκειμένου να προπαγανδίζουν την συμμέτοχη της Ελλάδας στον πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων.

Επίσης, ο Ζαχάρωφ, δημιούργησε ένα αγγλογαλλικό πρακτορείο ειδήσεων στην Ελλάδα, ενώ εκμεταλλευόμενος παράλληλα και την προσωπική του φιλιά με τον Βενιζέλο, τον έπεισε να υποστηρίξει το (χρηματοδοτούμενο και από τον ίδιο), κίνημα τη Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, με τα κονδύλια του, δημιούργησε και ένα τυπογραφείο για την  «διάχυση υλικού προπαγάνδας».

Μετέπειτα, υποστήριξε την κυβέρνηση της «βουλής των Λαζάρων», τον εγκληματία αρμοστή της Μικράς Ασίας, Στεργιάδη, ενώ συνεργάστηκε και με τις φιλοβασιλικές κυβερνήσεις μετά την πτώση του Βενιζέλου (και ταυτόχρονα τις υπονόμευε).

Στην διάρκεια δε της Μικρασιάτικης Εκστρατείας, πωλούσε μέσω της εταιρείας του, όπλα τόσο στους Έλληνες, όσο και στους Τούρκους του Κεμάλ!!!

Οι Γερμανοί από την άλλη, χρησιμοποιώντας την βασίλισσα Σοφία, την αδερφή του Γερμανού Κάιζερ, αλλά και τον πρώην υπουργό εξωτερικών της Ελλάδας, Στρέιτ, προσέγγισαν και έπεισαν τον Μεταξά, προτείνου αυτός να δημιουργήσει (με την χρηματοδότηση τους) τους «επίστρατους», έναντι των Βενιζελικών εχθρών τους, και να φροντίσει για την μόνιμη ουδετερότητα της Ελλάδας, εκμεταλλευόμενος τον καρκίνο του βασιλιά.

Με τα χρήματα αυτά, ο Μεταξάς, πέτυχε, ακόμα και την προσχώρηση του πλοίαρχου Δουσμάνη στις δυνάμεις του φιλογερμανικού κινήματος που δημιουργούσε, προκειμένου να στηρίξει τις θέσεις των Γερμανών.

Με τον τρόπο αυτό, η χώρα μας, βρέθηκε αναμεσά στην σύγκρουση δυο ισχυρών προσωπικοτήτων (του Βενιζέλου, του Κωνσταντίνου που αργοπέθαινέ ή μάλλον πιο σωστά του Μεταξά), οι οποίοι επηρεάστηκαν στις αποφάσεις τους, από πράκτορες ξένων χωρών, πι όποιες πλήρωσαν πολλά για την εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους τους.

Η σύγκρουση που ακολουθήσε στην Ελλάδα, οδήγησε αρχικά την χώρα μας, στον Εθνικό Διχασμό, και μετέπειτα, στην Μικρασιατική Καταστροφή.

(Ουσιαστικά, η εμπλοκή της Ελλάδας, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν μια σειρά συνέχων Ελληνικών «χρωματιστών Επαναστάσεων» της εποχής, οργανωμένων τόσο από τους Αγγλογάλλους, όσο και τους Γερμανούς).

Το 1916, στην προσπάθεια των Γάλλων και του Βενιζέλου, να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τη νότια Ελλάδα, τα Γαλλικά θωρηκτά μπήκαν στον Πειραιά και αποβίβασαν 3000 άνδρες, ενώ βομβάρδισαν περιοχές της Αθήνας γύρω από το Στάδιο και κοντά στα Ανάκτορα, σε μια σειρά επεισοδίων γνωστών ως «Νοεμβριανά».

Σημειώθηκαν συγκρούσεις με το φιλοβασιλικό στράτευμα, ενώ κύμα διώξεων ξεκίνησε στην Αθήνα, κατά των φιλοβενιζελικών. Με την επέμβαση των συμμαχικών δυνάμεων, ο εθνικός διχασμός έφθασε στο απόγειό του. Όλα τα λιμάνια ήταν αποκλεισμένα από τους Γάλλους με αποτέλεσμα η Αθήνα αλλά και άλλες πόλεις της Νοτίου Ελλάδος να λιμοκτονήσουν.

(Οι Αγγλογάλλλοι, την περίοδο του Εθνικού διχασμού, φέρθηκαν ως κατοχική δύναμη στην χώρα, της επέβαλαν ναυτικό αποκλεισμό, που έφερε λιμό και ασθένειες με πολλές χιλιάδες θύματα και γενικά φέρθηκαν τόσο βίαια στον Ελληνικός λαός, έτσι ώστε, ενώ αυτούς στην αρχή τους συμπαθούσε πλειοψηφικά, στο τέλος τους μίσησε πλήρως.

Λίγο μετά, το ίδιο έτος (1916), παρεμφερή «κατορθώματα» μίσους από τους Έλληνες, πέτυχαν και οι Γερμανοβουλγάροι, μετά την εισβολή τους στην Μακεδονία, την κατάληψη της Καβάλας, την αμαχητί αιχμαλωσία του Δ’ Σώματος στρατού, αλλά και λόγω των ανήκουστων βαρβαροτήτων που επέδειξαν στον Ελληνικός πληθυσμό).

Στην συνέχεια, μετά και την σχεδόν δεκαετή (με βία ή εκλογές), παραμονή των αγγλόφιλων Βενιζελικώνν στην εξουσία της Ελλάδας, την θέση τους πήραν οι εξίσου αγγλόφιλοι φιλοβασιλικοί αντίπαλοι τους, υπό τον «επαναδιορισθέντα» βασιλιά, Γεώργιο τον Β’.

Αυτός, διόρισε αρχικά τον Μεταξά πρωθυπουργό (ο οποίος το 1936 ανακηρύχτηκε δικτάτορας της χώρας).

Ο Μεταξάς, έχοντας πάρει τα μαθήματα του, από τον Εθνικό διχασμό και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμάχησε οριστικά με τις ναυτικές Μεγάλες δυνάμεις (Μεγάλη Βρετάνια, Γαλλία), παρόλο που στην νεότητα του, ήταν οπαδός των χερσαίων Μεγάλων δυνάμεων (Γερμάνια).

Στην κίνηση του αυτή, ο Μεταξάς προχώρησε, τόσο επειδή του το ζήτησε ο αγγλόφιλος βασιλιάς, όσο και επειδή ο ίδιος κατανόησε, πως στις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις Μεγάλων δυνάμεων, συνήθως κερδίζουν οι ναυτικές, τις χερσαίες (αν και υπάρχουν και εξαιρέσεις- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/12/heartland.html).

Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, την περίοδο αυτή (Βενιζελικοι ή Βασιλικοί), ήταν πλήρως διεφθαρμένο (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html) και οδήγησε την χώρα μας, πρώτα στην χρεωκοπία το 1932 και μετά στην δικτατορία.

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολίτικων των μεγάλων κομμάτων ήταν αγγλόφιλοι, αν και υπήρχε και μια μικρή, μα δυναμική μερίδα γερμανοφίλων πολίτικων (μόνο φίλοι των Ελλήνων δεν υπήρχαν στο πολιτικό σύστημα της χώρας).

Με την κατοχή της χώρας μας από τους Γερμανούς, το 1941, πολλοί πολιτικοί της (Βενιζελικοί ή Βασιλικοί), συνεργάστηκαν αρμονικά με τους Γερμανούς (π.χ. Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης).

Αυτοί, μόλις άλλαξε ο ρους του πολέμου, «μεταμορφωθήκαν» ξαφνικά σε εχθρούς των Γερμανών και «αντιστασιακούς», που στράφηκαν εναντίον τους, «παίρνοντας το μέρος» των Συμμάχων.

Άλλοι, έγιναν εντελώς δωσίλογοι (π.χ. Τσολάκογλου, Ράλλης, Λογοθετόπουλος), ενώ άλλοι στήριζαν ανοιχτά την δουλοπρεπέστερη υποταγή στις δυνάμεις του Άξονα (π.χ. ο Θεόδωρος Πάγκαλος, πάππους του σημερινού και δικτάτορας της τα έτη 1925-1926 ή ο Στυλιανός Γονατάς και ο Νικόλαος Πλαστήρας).

Τέλος, άλλοι ήταν πράκτορες των Σοβιετικών (ΚΚΕ-Ζαχαριάδης), είτε των Άγγλων (βασιλιάς και εξόριστη κυβέρνηση του Καίρου).

Μετά την απελευθέρωση το 1944, η εξουσία πέρασε, είτε στα χεριά πρώην διεφθαρμένων Βενιζελικών ή Βασιλικών προδοτών (π.χ. του Γεωργίου Παπανδρέου), είτε πρώην «ξεπλυμένων δωσίλογων» (π.χ. του Κων/νου Μητσοτάκη), οι οποίοι ήταν δυτικόφιλοι (σύμμαχοι των ΗΠΑ στην πλειοψηφία τους), ενώ οι ρωσόφιλοι πράκτορες (ΚΚΕ-Ζαχαριάδης), οι οποίοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς, να επιβάλουν με την βία, την εξουσία τους στην χώρα.

(Πάρα μάλιστα την «συμφωνία κυρίων», που έκαναν Τσώρτσιλ και Στάλιν στην σύνοδο της Γιαλτας, στην οποία συμφωνήσαν ότι η χώρα μας, θα ήταν μονιμά μέλος της Δύσης, στον καθορισμό των ζωνών επιρροής του κόσμου, που συμφωνήσαν τότε- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/11/1815-1945.html).

[Οι δε κομμουνιστές, ήταν από την ίδρυση τους, πράκτορες της Μόσχας και ακολουθούσαν τα συμφέροντα της, βοηθώντας πάντα τους συμμάχους της με κάθε τρόπο (π.χ. τους Τούρκους στην Μικρασιατική Εκστρατεία), προδίδοντάς την ιδιά τους την χώρα.

Στράφηκαν επίσης εναντίον του Θεού, του Ελληνικού Έθνους και της πατρίδα τους.

Το 1922, ο Ελληνικός στρατός, ηττάται από τον στρατό του Κεμάλ, και η Μικρασιατική Εκστρατεία, καταλήγει στον εφιάλτη της σφαγής και του ξεριζωμού του Ελληνισμού της μικράς Ασίας, από τα βάρβαρα στίφη των Τούρκων…

Λίγα χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, η εφημερίδα του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης γράφει στο πρωτοσέλιδο της, ότι «εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστοτσιφλικάδικη ήττα των Ελλήνων στην μικρά Ασία αλλά και την επιδιώξαμε»…

(Και ως γνωστόν, πολλοί από τους κομμουνιστές, είτε λιποτάκτησαν κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία, είτε παρακίνησαν πολλούς Βενιζελικούς ή Βασιλικούς να κάνουν το ίδιο, εκμεταλλευόμενοι την μεταξύ τους αντιπαλότητα, ενώ διέδιδαν συνεχώς και φήμες ήττας των Ελλήνων ή και έδιναν φυλλάδια που καλούσαν σε υποχώρηση τον Ελληνικό στρατό, προκειμένου να πλήξουν το ηθικό του.

Με τις πράξεις αυτών, αλλά και λόγω του Εθνικού διχασμού, σχεδόν 25.000 Έλληνες στρατιώτες, λιποτάκτησαν στην διάρκεια της Μικρασιάτικης Εκστρατείας, οι οποίοι, αν ήταν στο μέτωπο στις κρίσιμες μάχες του πολέμου, ίσως άλλαζαν την τελική τραγική, για την χώρα μας, κατάληξη του).

Το 1940, οι κομμουνιστές πάλι μέσω της εφημερίδας τους, καλούν τον ελληνικό λαό να μην πολεμήσει τα αδέρφια μας τους γερμανοιταλους στρατιώτες του Γ’ Ραιχ, στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940.

Αυτό συνέβη, διότι οι κομμουνιστές, ήταν πάλι πλήρως ταυτισμένοι με την θέση της Σοβιετικής Ένωσης, που εκείνη την περίοδο ήταν σύμμαχος της ναζιστικής Γερμανίας. καθώς είχαν υπογράψει το λεγόμενο σύμφωνο Ριμπερτομπ–Μολότοφ.

Η επίσημη δράση των Ελλήνων κομμουνιστών κατά των ναζί, ξεκίνησε πολύ αργότερα, και συγκεκριμένα το 1942, όταν πλέον ο Χίτλερ, επιτέθηκε στην Σοβιετική Ένωση και πλέον τα συμφέροντα της πραγματικής πατρίδας των κομμουνιστών, επέβαλλαν την ένοπλή δράση κατά των ναζί.

Το ΕΑΜ, επί γερμανικής κατοχής εξετέλεσε τον αντιστασιακό Ψαρρό και σκότωσε όλους του τους άνδρες.

Ο Ψαρρός, είχε συγκροτήσει ένα αντιστασιακό σώμα μαχητών και πολεμούσε λυσσαλέα τους ναζί κατακτητές.

Το ΕΑΜ, επιτέθηκε αρκετές φορές, εναντίον του αντιστασιακού ΕΔΕΣ, του Ναπολέοντα Ζέρβα.

Σκοπός τους ήταν, να διαλύσουν όλες τις υπόλοιπες αντιστασιακές ομάδες με μοναδικό στόχο να καρπωθούν αυτοί όλες τις δάφνες του αντιστασιακού αγώνα.

Το 1944, όταν πλέον τα γερμανικά στρατεύματα αποχωρούσαν από την Ελλάδα, οι κομμουνιστές, αντί να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και να εξανδραποδίσουν τον υποχωρούντα ναζιστικό στρατό, έστηναν παντού λαϊκά δικαστήρια, με το πρόσχημα ότι σκότωναν δωσίλογους και έφτασαν στο σημείο, να εκτελέσουν κάθε άτομο, το οποίο δεν ασπάζονταν την ιδεολογία τους, στις περιοχές αυτές.

Στα δεκεμβριανά της Αθήνας έκαναν απίστευτες θηριωδίες (όπως και οι Άγγλοι και οι κυβερνητικοί)-( https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/09/1943-1944-1946-1949.html).

Μετά την απελευθέρωση, οι κομμουνιστές οδήγησαν την Ελλάδα σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, που διήρκησε σχεδόν τέσσερα χρόνια.

Οι κομμουνιστές, με την συνδρομή Βουλγάρων μαχητών και με την αμέριστη υποστήριξη της Γιουγκοσλαβίας, πολέμησαν εναντίον του εθνικού στρατού, που υποστηρίζονταν από την Αγγλία την Αμερική και από παραστρατιωτικές ομάδες ακροδεξιών.

Όμως παρόλο που ο πατερούλης τους ο Στάλιν τους είχε παρατήσει στην τύχη τους και είχε ήδη παραδώσει την Ελλάδα στην σφαίρα επιρροής των Αγγλοαμερίκανων οι κομμουνιστές προτίμησαν να κάνουν τον μάταιο αγώνα τους και να αιματοκυλίσουν την χώρα –(http://www.triklopodia.gr/%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b1/).

(Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές, υπό τον Ζαχαριάδη, υποστήριζαν την «ανεξαρτησία της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης» από την χώρα μας και σκόπευαν να δώσουν τις περιοχές αυτές, ως αντάλλαγμα στους συμμάχους τους, Αλβανούς, Γιουγκοσλάβους και Βουλγάρους, για τα πολεμοφόδια, τους εθελοντές, αλλά και τις βάσεις προστασίας και εξόρμησης που τους παρείχαν αυτοί, στην προσπάθεια τους, να καταλάβουν με την βία, την εξουσία στην χώρα μας)].

Με την λήξη δε του Εμφυλίου πολέμου το 1949, η Ελλάδα ακολουθήσε οριστικά την δυτικόφιλη κατεύθυνση, και στην χώρα, με το «αναβαπτισμένο σύστημα πρώην διεφθαρμένων πολίτικων και δωσίλογων», του οποίου τα «κατορθώματα» (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html), οδήγησαν την χώρα, στην δικτατορία του 1967 (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/04/1965.html), αλλά και στην εισβολή στην Κύπρο το 1974 μεταγενέστερα (με την «πολύτιμη πάντα βοήθεια» του χουντικού Ιωαννίδη- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/04/1974-1974.html).

«Η Κύπρος κείτεται μακριά», έλεγε τότε για να δικαιολογήσει την προδοτική εγκατάλειψη της από μέρους του, ο τότε νεοδιορισθέντας πρωθυπουργός, Κων/νος Καραμανλής ο πρεσβύτερος, αμέσως μετά την πτώση της χούντας, στην  διάρκεια της Μεταπολίτευσης, το 1974).

Η μεταπολίτευση που ακολουθήσε, κατάφερε στις μέρες μας να αποδειχτεί, ως η πιο διεφθαρμένη γενιά πολίτικων, που γνώρισε ο τόπος μας, ποτέ στην ιστορία του (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html).

Έτσι, στις μέρες μας, η χώρα μας, βρίσκεται, άλλοτε υπό την επιρροή των ΗΠΑ, άλλοτε υπό την επιρροή της Γερμανίας (μέσω μνημονίων, αλλά και των μιζών-κοινοτικών κονδυλίων-«πακέτων Ντελόρ», που πήραν και εκμεταλλευτήκαν διεφθαρμένοι πολιτικοί), ακόμα και κατά καιρούς των Ρώσων ή και των Κινέζων (π.χ. με τις αγορές της Cosco).

(Και φυσικά πολλοί από τους πολίτικους μας, και στην περίοδο της χούντας, αλλά και της Μεταπολίτευσης, ήταν πράκτορες των ξένων.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, ήταν πράκτορας της CIA, ο αμερικανοσπουδαγμένος Ανδρέας Παπανδρέου, μπορεί να έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο», αλλά ήταν αυτός που έβαλε ξανά την χώρα στο ΝΑΤΟ και οριστικά στην ΕΟΚ, ξεκινώντας την ιστορία με τα περίφημα δάνεια και τις μίζες-https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/02/blog-post_25.html.

Ο Κων/νος Καραμανλής και Κων/νος Μητσοτάκης, δουλεύαν εναλλάξ για την Γερμάνια και τις ΗΠΑ. Επίσης, ο αδερφός του γερμανοφίλου πρώην πρωθυπουργού της χώρας μας, Κων/)νου Σημίτη, ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος και για ένα διάστημα, και αρχηγός της Γερμανικής Μυστικής Υπηρεσίας, BND.

Ο δε Γεώργιος Παπανδρέου ο νεότερος, γνωστός και ως «Jofry», ήταν γνωστός ως «το Αμερικανάκι», και έμεινε γνωστός για την φράση του «λεφτά υπάρχουν».

Οι δε Σαμαράς και Τσίπρας, που έλεγαν, ο μεν πρώτος «θα σκίσω τα μνημόνια», και ο δεύτερος «θα ακυρώσω τα μνημόνια και θα κάνω τις αγορές να χορεύουν στον ρυθμό μου με τα νταούλια», εξυπηρέτησαν κατά βάση, τα αμερικανικά και τα γερμανικά συμφέροντα.

Τέλος, ο γνωστός και ως «Βούδας» της πολιτικής, Κων/νος Καραμανλής ο νεότερος, προτίμησε περσότερο να εξυπηρετήσει τα ρωσικά συμφέροντα.

Ούτως ή άλλως, δεν είναι παράξενο, που ακόμα και πρωθυπουργοί κρατών, ήταν πράκτορες ξένων χωρών. Αλώστε, υπήρξαν και πολλοί άλλοι τέτοιοι στην ιστορία- http://attikanea.blogspot.gr/2017/03/kai-meta.html.

Οι Γερμανοί κυρίως, έχουν αλώστε μακρά σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες και τις «μαύρες επιχειρήσεις» στην ιστορία τους-https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/06/h-odessa_29.html,https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/04/blog-post_21.html,  https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/05/freikorps.html).

Το τι θα επακολουθήσει στην χώρα μας, μένει να φανεί, βλέπουμε όμως, ότι πάντα, όλοι οι πολιτικοί της, ανεξάρτητων εποχών, ήταν είτε πράκτορες, είτε επηρεαζόταν, σημαντικά από τις ξένες Μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία-ΕΣΣΔ, ΗΠΑ).

Και την σύγκρουση αυτών των Ελεφάντων, την πληρώνει πάντα ο λαός μας.

Θα καταφέρει ποτέ η Ελλάδα, να γίνει, ένα πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, χωρίς την κηδεμονία Μεγάλων δυνάμεων;

Άγνωστο, αλλά το μόνο που μπορεί να αναφωνήσει κάνεις, διαβάζοντας τα έργα και ημέρες των Ελλήνων πολίτικων-προδοτών-πρακτόρων, είναι σιγουρά η εξής φράση: «τι υπέροχος κόσμος»!!!!

[Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε, πως και σήμερα οι Μυστικές Υπηρεσίες των Μεγάλων δυνάμεων, συνεχίζουν απτόητες το έργο τους, στην κατασκοπία.

Για τον λόγο αυτό, αναπτύσσουν κατασκοπευτικά συστήματα δορυφόρων. Οι ΗΠΑ έχουν το σύστημα GPS, οι Ρώσοι το Glonass και οι Ευρωπαίοι-Γερμανοί το Gallileo.

Παράλληλα, προβαίνουν και σε συγκακελυμμένες επιχειρήσεις, οι όποιες αποκαλύπτονται αργότερα.

Πρόσφατα, έγινε γνωστό, από αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA, πως τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΣΣΔ, αμέσως μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, απέκτησαν το γερμανικό επιστημονικό προσωπικό (και όχι μόνο- https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/05/1945.html), αλλά και την γερμανική πυραυλική  τεχνολογία ως νικητές.

Σε αυτή, περιλαμβανόταν και σχεδία των Γερμανών για την δημιουργία αεροσκαφών, που έμοιαζαν με αυτό που θα λέγαμε σήμερα, ως ιπτάμενους δίσκους, λόγω του στρογγυλού σχήματος τους, καθώς και δυο πρωτότυπα αυτών.

Και οι δυο πλευρές, προσπάθησαν να αναπτύξουν την τεχνολογία αυτή (οι ΗΠΑ με το πρόγραμμα με την κωδικοί ονομασία «Project 1794»), αλλά οι υπέρμετρες αεροδυναμικές ανισορροπίες των σκαφών αυτών, τις ανάγκασαν να σταματήσουν τα προγράμματα τους αυτά, μετά από μερικές δεκαετίες.

Στο διάστημα αυτό, στην μεν ΕΣΣΔ, κάνεις δεν τολμούσε να κάνει ερωτήσεις για τα πειράματα αυτά στο δικτατορικό καθεστώς της χώρας. Στις ΗΠΑ όμως, για να αποφύγουν τους περίεργους, η CIA διέδιδε μέσω των εφημερίδων, πως τα περίεργα σκάφη που έβλεπε ο κόσμος στις περιοχές αυτές, ήταν εξωγήινα. 

Παράλληλα, η ιδιά υπηρεσία, «κανόνιζε απαγωγές από εξωγήινους», για να παραπλανήσει τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα φρόντιζε για «ανεξήγητους διαμελισμού ζωών στις περιοχές αυτές», προς εκφοβισμό των περίεργων.

Το δε Ρόσγουελ, που πολλοί νόμιζαν πως ήταν ένα εξωγήινο σκάφος, ήταν στην πραγματικότητα, όχι ένα μετεωρολογικό δορυφορικό μπαλόνι, όπως έλεγε η CIA, αλλά ένα ειδικό δορυφορικό όχημα για την κατασκοπεία της ΕΣΣΔ.

Τα κατασκοπευτικά αεροσκάφη U-2, που αναπτυχθήκαν από τις ΗΠΑ, νομίστηκαν από πολλούς, όταν τα πρωτοείδαν ως εξωγήινα, όπως και τα μαύρα στελθ αεροσκάφη, Lockheed F-117 Nighthawk, των ΗΠΑ.

Η δε περιοχή Area 51, αποδείχτηκε από πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα της CIA, εν έτει 2013, πως ήταν μια περιοχή πειραματισμού, ανάπτυξης παραγωγής απορρήτων πολεμικών αεροσκαφών των ΗΠΑ.