Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΑΛΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΓΑΛΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το 279 π.Χ., πραγματοποιήθηκε η εισβολή των Γαλατών στην Ελλάδα.

Πριν όμως αυτή πραγματοποιηθεί, ο παλαιός στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ιδρυτής της δυναστείας των Σελευκιδών, ο βασιλιάς Σέλευκος, είχε κηρύξει πόλεμο στον Λυσίμαχο, τον βασιλιά της Θράκης και της Μικράς Ασίας, που ήταν επίσης και αυτός, παλαιός στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Στην δε Ελλάδα, την περίοδο εκείνη, κυριαρχούσε πολιτικό χάος και συγκρούσεις, εμφύλιοι και σκληροί πολιτικοί.  Πιο βάναυσος, σκληρός και φανερά εχθρικός προς τον απλό λαό, ήταν ο βασιλιάς, Δημήτριος ο Πολιορκητής, κυρίαρχος τότε της Ελλάδας.

Αυτός, έχασε την εξουσία, ύστερα από συνδυασμένη επίθεση των αντιπάλων του (στους οποίους ετοιμαζόταν να επιτεθεί) και την θέση του στην επικυριαρχία της Ελλάδας, πήρε ο εξίσου σκληρός και αλαζόνας, Λυσίμαχος.

Την ίδια χρονική στιγμή, ο Σέλευκος, ο οποίος είχε καταλάβει ένα μεγάλο μέρος της Μέσης Ανατολής, οραματίζονταν να ανασυστήσει την Αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, καταλαμβάνοντας την Μικρά Ασία, την Ελλάδα και την Αίγυπτο.

Γρήγορα, ήρθε σε σύγκρουση με τον Λυσίμαχο, τον οποίο νίκησε και σκότωσε στην μάχη του Κουροπέδιου της Μικράς Ασίας, το 281 π.Χ. Αφού προσάρτησε το κράτος του Λυσιμάχου στο δικό του, αποβιβάστηκε στην Θράκη, και ετοιμάστηκε να προσαρτήσει και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Τότε όμως, δολοφονήθηκε από τον Πτολεμαίο τον Κεραυνό, τον οποίο ο στρατός του Σελεύκου, αντί να τον τιμωρήσει, τον ανακήρυξε αντίθετα βασιλιά!!! Έτσι, ο Κεραυνός, έγινε ηγέτης της κυρίως Ελλάδας, ενώ ο γιος του Σελεύκου, Αντίοχος ο Α’, κράτησε μόνο τα ασιατικά εδάφη του πατέρα του.

(Παράλληλα, οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις, που ξέσπασαν στο κράτος του Αντιόχου, από διάφορες εθνότητες, τον εμπόδισαν να επαναδιεκδικήσει τα «ευρωπαϊκά του» εδάφη. Σε όλη δε την διάρκεια της βασιλείας του, βρίσκονταν σε σύγκρουση με τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου). 

Λίγο αργότερα στην Ελλάδα (το 279 π.Χ.), εμφανίστηκαν μεγάλες ορδές από Γαλατικά στίφη, υπό την ηγεσία των Γαλατών αρχηγών, Βόλγου και Βρέννου.

Αυτοί, είχαν μετακινηθεί από την πατρίδα τους, για διάφορες αιτίες: π.χ. υπερπληθυσμό, αναζήτηση λαφύρων, εσωτερικές συγκρούσεις, ξηρασία, εχθρικές εισβολές, αναζήτηση νέων εδαφών για καλλιέργεια και εγκατάσταση κ.λ.π.

Απαίτησαν με θράσος, από τον εξίσου θρασύ Κεραυνό, εδάφη για εγκατάσταση και πληρωμή, ενώ παράλληλα στην πρεσβεία που έστειλαν, του ανακοίνωσαν, πως θα πήγαιναν σε πόλεμο μαζί του, ρωτώντας τον, πόσα χρήματα θα τους έδινε, με αντάλλαγμα την ειρήνη.

Ο Κεραυνός, έκανε το λάθος να τους επιτεθεί άμεσα, έχοντας λιγότερο στρατό (χωρίς να περιμένει την πλήρη συγκέντρωση του δικού του), με αποτέλεσμα να σκοτωθεί στην μάχη που ακολούθησε, ενώ οι Γαλάτες να εισβάλλουν στην Μακεδονία και την Νότια Ελλάδα, λεηλατώντας τα πάντα στο διάβα τους.

Στην πορεία τους, οι Γαλάτες, προέβησαν σε ανήκουστες βαρβαρότητες. Ιδιαίτερα στην πόλη του Κάλλιου, το οποίο οι Γαλάτες κατέλαβαν ύπουλα, όταν έλειπε ο στρατός, και στην πόλη βρισκόταν κυρίως γυναικόπαιδα, αυτές ξεπέρασαν κάθε όριο: 

«Έσφαξαν κάθε αρσενικόν άνθρωπον, χωρίς διάκρισιν γερόντων ή νηπίων επί των μαστών των μητέρων τους, όσα έκ των νηπίων είχον γίνει παχύτερα με το γάλα, τα εφόνευον, έπιναν το αίμα τους και έτρωγαν το κρέας τους.

Αι γυναίκες και όσαι από τάς παρθένους ήσαν είς ώραν γάμου, αι έχουσαι φιλότιμον, έσπευσαν να αυτοκτονήσουν καθ’ όν χρόνον εκυριεύετο η περιοχή.

Οσας εύρον έν τη ζωή οι Γαλάται τας μεταχειρίσθησαν με παντός είδους εξευτελισμούς χρησιμοποιούντες μεγάλην βίαν, εφόσον δεν ησθάνοντο καμμίαν συμπόνιαν ή έρωτα.

Όσαι γυναίκες εύρισκον τα μαχαίρια των Γαλατών, αυτοκτονούσαν με αυτά, δια δε τας άλλας δεν εβράδυνεν το μοιραίον λόγω της ασιτίας και τις αϋπνίας, διότι οι αγροίκοι βάρβαροι ασχημονούσαν επ’ αυτών συνεχώς ο ένας κατόπιν του άλλου, συνευρίσκοντο μάλιστα και με ψυχορραγούσας γυναίκας αλλά και με νεκράς ακόμη».

Εξαγριωμένος από την βαρβαρότητα των Γαλατών στο Κάλλιο, όταν επέστρεψε ο στρατός της πόλης, συγκεντρώθηκε στα ορεινά περάσματα της Ευρυτανίας, από όπου θα περνούσε το υπόλοιπο γαλατικό στράτευμα προσπαθώντας να επιστρέψει στις Θερμοπύλες.

Στην μάχη που ακολούθησε, πολέμησαν ακόμη και οι ηλικιωμένοι και τα γυναικόπαιδα με όποια μέσα διέθεταν.

Άντρες και γυναίκες (ακόμα και παιδιά) κάθε ηλικίας (που είχαν επιζήσει), και ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για την άδικη σφαγή των συμπατριωτών τους, χρησιμοποίησαν για όπλα τα αγροτικά τους εργαλεία, αλλά και άλλα αυτοσχέδια όπλα και ρίχτηκαν στην μάχη.

Αν και δεν ήταν εκπαιδευμένοι, ήταν εξοργισμένοι και φανατισμένοι για αυτό κατάφεραν να προξενήσουν σημαντικές απώλειες στους Γαλάτες.

Σύμφωνα με καταγραφές του Παυσανία, δεν κατάφεραν να γυρίσουν πίσω στις Θερμοπύλες ούτε οι μισοί από τους σφαγείς, ενώ σύμφωνα να με την λαϊκή παράδοση, η περιοχή στην οποία στήθηκε η ενέδρα γέμισε με πτώματα Γαλατών.

«Οι Αιτωλοί και αι Αιτωλαί γυναίκες παρατεταγμένοι κατά μήκος όλου του δρόμου έριχναν ακόντια κατά των βαρβάρων και επειδή οι Γαλάται δεν είχον παρά μόνο τας ασπίδας του τόπου των, ολίγα ακόντια αποτύγχανον.

Όταν τους κατεδίωκον, οι Αιτωλοί ευκόλως εξέφευγον και αμέσως τους εκτυπούσαν εκ νέου. Από τους 40.800 βαρβάρους οι δυνηθέντες να σωθούν και να φθάσουν εις το στρατόπεδον των Θερμοπυλών ήσαν ολιγώτεροι από τους μισούς».

Τα κόκαλά τους βρίσκονταν μέχρι πρόσφατα από αγρότες της περιοχής, που για τον λόγο αυτό, πήρε το όνομα Κοκκάλια.

Με τον ίδιο τρόπο, οι απόγονοι τους στην ίδια περιοχή, αλλά και στις γύρω, «φερνόταν» μεταγενέστερα στους Τούρκους, όταν αυτοί ερχόταν για να «απαιτήσουν» παιδομάζωμα).

Στην Νότια Ελλάδα, οι Γαλάτες αποκρούστηκαν από το κοινό των Αιτωλών, στην μάχη των Θερμοπυλών και υποχώρησαν με πάρα πολλές απώλειες.

Η προσπάθεια τους, να επιτεθούν στους Δελφούς, εποφθαλμιώντας τους θησαυρούς του, συνάντησε την σθεναρή αντίσταση των κατοίκων, που τους είχαν κόψει τον δρόμο.

Αυτοί, εκμεταλλευόμενοι την κακοκαιρία που ξέσπασε τότε, στην ορεινή αυτή περιοχή (τον Παρνασσό), λόγω του χειμώνα (έντονη βροχή), έριχναν βράχους από τα βουνά πάνω στους Γαλάτες και ακόντια, ενώ είχαν επιδοθεί παράλληλα σε κλεφτοπόλεμο.

Την ίδια στιγμή, από τον θόρυβο της θεομηνίας, οι Γαλάτες δεν μπορούσαν να ακούσουν τα παραγγέλματα των διοικητών τους. Το Γαλατικό στράτευμα υπέστη μεγάλη ήττα. Την επόμενη μέρα, οι Γαλάτες υποχώρησαν.

Το δεύτερο βράδυ, ιδιαίτερα κρύο και ομιχλώδες, έπεσε πανικός στο στρατόπεδό τους και οι Γαλάτες άρχισαν να πολεμούν μεταξύ τους, προφανώς πιστεύοντας ότι τους είχαν επιτεθεί οι Έλληνες. Ο τραυματισμένος Βρέννος αυτοκτόνησε με το ίδιο του το σπαθί. 

Οι δεισιδαίμονες Γαλάτες, θεώρησαν όλα αυτά τα γεγονότα, «θεϊκά σημεία», κάτι που «βοήθησε περαιτέρω» στην γρήγορη υποχώρηση τους από την περιοχή.

Οι Αιτωλοί, σε ανάμνηση της νίκης τους, ανέθεσαν τιμητική στήλη επάνω σε βάση, που θεωρείται ότι εικονίζει λάφυρα γαλατικού οπλισμού, ενώ ανήγειραν και την περίφημη Στοά των Αιτωλών ή δυτική στοά, ένα από τα μεγαλύτερα οικοδομήματα κοντά στο τέμενος του Απόλλωνα.

Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης απέκτησαν το δικαίωμα να μετέχουν στο αμφικτυονικό συνέδριο των Δελφών.

Όσοι από τους Γαλάτες διασώθηκαν, κατευθύνθηκαν στην συνέχεια προς την Θράκη και, αφού ενώθηκαν με τα άλλα τμήματα του εναπομείναντος στρατού τους, προχώρησαν προς την Μικρά Ασία.

Χωρίς την ισχυρή παρουσία του Λυσίμαχου, πια, κατόρθωσαν εύκολα να φτάσουν στην κεντρική Μικρά Ασία και να καταλάβουν τμήμα της Φρυγίας, που έκτοτε ονομάστηκε Γαλατία.

Στην Μακεδονία, ο ευγενικής καταγωγής και ικανός στρατηγός Σωσθένης, απέκτησε τον έλεγχο του κράτους, και ζήτησε από τους στρατιώτες, να ορκιστούν πίστη σε αυτόν, ως στρατηγό και όχι ως βασιλιά.

Οι προσπάθειές του στέφθηκαν με επιτυχία: υποχρέωσε σε ήττα τους Γαλάτες του Βόλγιου, ενώ όταν ακολούθησε νέα εισβολή τους, υπό τον Βρέννο, ο  Σωσθένης έκλεισε τα στρατεύματά του στα οχυρά και άρχισε ανταρτοπόλεμο εναντίον του.

Ο Βρέννος, αναγκάστηκε τελικά να  εγκαταλείψει τα εδάφη της Μακεδονίας, και έστρεψε τα όπλα του εναντίον της νότιας Ελλάδας, όπου ηττήθηκε και αυτοκτόνησε μετά από την ήττα του από τους Αιτωλούς.

Η Μακεδονία ανέκτησε την ελευθερία της και ο Σωσθένης διατήρησε την διοίκηση του βασιλείου, μέχρι το θάνατό του, δύο χρόνια αργότερα.

Αργότερα, η μοναρχία αποκαταστάθηκε στην χώρα, υπό τον ικανότατο, Αντίγονο τον Β΄ Γονατά, και το βασίλειο τέθηκε και πάλι σε τροχιά ακμής και ευημερίας.

Στην εποχή μας, συμβαίνουν παρεμφερή περιστατικά: Η χώρα μας, διοικείται από βάναυσους, σκληρούς και φανερά εχθρικούς προς τον απλό λαό, προδότες πολιτικούς,  ενώ παράλληλα κυριαρχεί πολιτικό χάος και συγκρούσεις σε αυτή, ακόμα και εμφυλιοπολεμικού τύπου για κάποιους. 

Την ίδια περίοδο, στην Τουρκία κυβερνά, ο αλαζόνας ηγέτης της χώρας αυτής, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,  ο οποίος οραματίζεται να ανασυστήσει την Αυτοκρατορία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, καταλαμβάνοντας εδάφη στην Μέση Ανατολή, την Ελλάδα τα Βαλκάνια, με προοπτική να εξουσιάσει έμμεσα, ακόμα και την Αίγυπτο (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post_23.html), με την οποία, βρίσκεται σε σύγκρουση.

Όμως, μπορεί να μην προλάβει καν, να πραγματοποιήσει τα κατακτητικά του σχέδια, κατά της χώρας ποτέ, μιας και υπάρχουν πολλοί κεμαλικοί θύλακες στον στρατό του, οι οποίοι (σαν τον Πτολεμαίο τον Κεραυνό) δεν θα έβλεπαν με κακό μάτι, μία πιθανή δολοφονία του Ερντογάν και την ανάληψη της εξουσίας από τους ίδιους (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B4/).

Άλλωστε, είναι αμφίβολο αν ο τουρκικός στρατός, θα αντιδρούσε σε μία τέτοια ενέργεια (είτε στην Άγκυρα, είτε στην Κωνσταντινούπολη ή ακόμα και στην Ανατολική Θράκη).

(Παράλληλα, στην Τουρκία μπορεί να ξεσπάσουν νέες εξεγέρσεις μειονοτήτων, εκτός των Κούρδων που ήδη έχουν επαναστατήσει). 

Οι Τούρκοι στρατηγοί, μπορούν τότε, να διατάξουν στρατιωτική εισβολή στην χώρα μας, ξεσηκώνοντας τους «νέους Γαλάτες», τους λαθρομετανάστες (που έφτασαν αυτή την φορά από την Ανατολή, αντί για την Δύση), οι οποίοι βρίσκονται ήδη στην χώρα μας (από την Μακεδονία ως και την Πελοπόννησο), δημιουργώντας παράλληλα, εσωτερικό μέτωπο εναντίον της.

Αυτοί, έχουν μετακινηθεί από την πατρίδα τους, για διάφορες αιτίες: πόλεμος στις χώρες καταγωγής τους (π.χ. στην Συρία), εσωτερικές συγκρούσεις, υπερπληθυσμός, ξηρασία, εχθρικές εισβολές, αναζήτηση νέων εδαφών για εγκατάσταση.

Άλλοι είναι εγκληματίες ή φανατικοί ισλαμιστές και τρομοκράτες, που θέλουν να αποφύγουν την σκληρή δικαιοσύνη των χωρών τους.

Τέλος, άλλοι στέλνονται σαν έποικοι για τον σταδιακό εξισλαμισμό της Ευρώπης (χρηματοδοτούμενοι από το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία), ενώ άλλοι είναι πραγματικοί προσφυγές.

(Σε ένα τέτοιο σενάριο, όσοι από αυτούς είναι «βαλτοί από τους Τούρκους», μπορούν να προβούν σε σαμποτάζ, εξεγέρσεις, ανταρτοπόλεμο, ή ακόμα και δολοφονίες του άμαχου πληθυσμού. Χωρίς, να αποκλείονται παράλληλα βασανισμοί, βιασμοί και φόνοι γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων.

Επιπλέον, δεν αποκλείεται να δοκιμάσουν να χτυπήσουν και σημαντικά κέντρα της πίστης των Ελλήνων (π.χ. τους Ιερούς ναούς, που ήδη καταστρέφονται πολλές φορές από αυτούς, ακόμα και το ίδιο το Άγιο Όρος), όπως προσπάθησαν να κάνουν οι Γαλάτες με τους Δελφούς, και μόνο η αντίσταση του στρατού και του ντόπιου πληθυσμού, θα μπορέσει να τους σταματήσει σε μια τέτοια περίπτωση (http://www.triklopodia.gr/400-%CE%BC-%CF%87-2017-%CE%BC-%CF%87-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%83-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD/).

Παράλληλα, δεν αποκλείεται να επιτεθούν και σε σημαντικά ιστορικά μνημεία, αν και τα κέντρα τηλεπικοινωνίων, πυρομαχικών, ενέργειας και πόσιμου νερού, θα είναι σίγουρα η πρώτη προτεραιότητα τους, σε μια τέτοια περίπτωση.

Αν τα πράγματα εξελιχθούν με τον τρόπο αυτό, είναι πιθανό στην χώρα μας, να αναλάβει για ένα χρονικό διάστημα, λόγω έκτακτής κατάστασης, την ηγεσία ο στρατός (με την ίδια την άδεια, ακόμα των πολιτικών), μέχρι να ξεκαθαρίσουν οριστικά τα πράγματα και να παραδώσει στην συνέχεια την εξουσία και πάλι, σε με πολιτική, αλλά πατριωτική κυβέρνηση.

Φυσικά, σε μια τέτοια περίπτωση, η κατάσταση αυτή, θα προσελκύσει το ενδιαφέρον, άλλων «Γαλατών», είτε από την Δύση (από τους κανονικούς απογόνους των Γαλατών, τους Γάλλους ή από τους «πνευματικούς τους απογόνους στις σφαγές», τους Γερμανούς ή τις ΗΠΑ του Γερμανοσκωτζέζικης καταγωγής Τραμπ), είτε από τον Βορρά (Ρώσοι).

Ειδικά, οι «δυτικοί Γαλάτες» (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ), μπορεί να βρουν μια πιθανή σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας (σε Αιγαίο ή Θράκη), αλλά και πιθανές εσωτερικές εξεγέρσεις σε αυτές, σαν μία πρόφαση, έτσι ώστε να στείλουν στρατό σε αυτές, προκειμένου να αποκαταστήσουν την τάξη, ειδικά αν κάποια από αυτές αρχίζει να «λοξοκοιτάει», εκεί που δεν πρέπει (Ρωσία, Κίνα).

[Κάτι που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε γενικευμένη σύγκρουση, μεταξύ των εμπλεκομένων μερών (π.χ. ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ με Ρωσία-Κίνα)].

Σε μία τέτοια περίπτωση, μπορεί να έχουμε και μία «νέα Γαλατική εισβολή», από την Δύση, που όπως και η παλαιότερη, ξεκίνησε δυτικά, και στην συνέχεια πέρασε από τα Βαλκάνια σε Ελλάδα και Μικρά Ασία (στην σημερινή Τουρκία). 

Θα είναι άραγε αυτή η πορεία της ιστορίας; Άγνωστο, αλλά γεγονός είναι πως η ιστορία διδάσκει, και μόνο αν διδασκόμενοι από αυτή, αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος, θα μπορέσουμε να θέσουμε ξανά την χώρα μας, σε τροχιά ακμής και ευημερίας.