Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΑΘΗΝΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΑΘΗΝΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, εμφανίστηκαν πολλοί απατεώνες πολιτικοί στην πατρίδα μας, πιόνια ξένων δυνάμεων, που παριστάνοντας τους «πατριώτες» ή ότι «δρουν για το καλό του λαού», στο τέλος τον οδήγησαν στην πλήρη εθνική καταστροφή του.

Ο πιο γνωστός τέτοιου είδους πολιτικός στην αρχαιότητα (μετά τον διεφθαρμένο Αθηναίο πολιτικό και ρήτορα Δημοσθένη, που λαδώθηκε από τον Άρπαλο και χρηματίζονταν τακτικά από τους Πέρσες, προκειμένου να δρα εναντίον του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ενωμένης Ελλάδας), ήταν ο (επίσης Αθηναϊκής καταγωγής) Αθηνιών.

Ο Αθηνίων, ο οποίος λέγονταν παράλληλα και  Αριστίων (– 86 π.Χ.) ήταν αρχαίος φιλόσοφος και τύραννος της Αθήνας, κατά την περίοδο 88 έως 86 π.Χ. Ήταν ο νόθος γιος ενός περιπατητικού φιλοσόφου, που επίσης καλούταν Αθηνίων, τον οποίο και διαδέχτηκε λαμβάνοντας το δικαίωμα του Αθηναίου Πολίτη.

Παντρεύτηκε νωρίς και παράλληλα ξεκίνησε να διδάσκει φιλοσοφία με μεγάλη επιτυχία στην Μεσσήνη και την Λάρισα. Αφού επέστρεψε στην Αθήνα, έχοντας κάνει περιουσία, ορίστηκε πρέσβης στην αυλή του βασιλιά Μιθριδάτη Στ', ο οποίος τότε βρισκόταν σε πόλεμο με την Ρώμη.

Σαν αποτέλεσμα, έγινε στενός φίλος και σύμβουλός του. Οι αναφορές του προς τους Αθηναίους, παρουσίαζαν την δύναμη του Μιθριδάτη με τόση λάμψη, που οι συμπατριώτες του άρχισαν να αναπτύσσουν ελπίδες απόταξης του ρωμαϊκού ζυγού.

(Ο Ελληνο-ιρανικής καταγωγής βασιλιάς του Πόντου, Μιθριδάτης, ο αποκαλούμενος και «Μέγας», όντας σε πόλεμο με την Ρώμη, επιθυμούσε να  επεκταθεί και να καταλάβει τα εδάφη της.

Είχε ήδη καταλάβει τις ρωμαϊκές επαρχίες της Μικράς Ασίας, όπου και έσφαξε 100.000 πολίτες και εμπόρους Λατινικής καταγωγής, ενώ στην συνέχεια έβαλε ως στόχο να κατακτήσει την Ελλάδα, με σκοπό αργότερα, μέσω αυτής, να προελάσει προς την ίδια την Ρώμη και να την εκπορθήσει και αυτή.

 Όμως μιας και στην κυρίως Ελλάδα, κατοικούσαν μόνο Έλληνες, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να τους «πείσει» να ξεσηκωθούν κατά της Ρώμης, και να έρθουν με το μέρος του, προκειμένου να δημιουργηθεί στρατιωτικός αντιπερισπασμός έναντι των ρωμαϊκών στρατευμάτων στις περιοχές αυτές.

Έτσι, άρχισε τις «Φιλελληνικές» δηλώσεις και δωρεές, ενώ παράλληλα λάδωσε με πολλά χρήματα τον άπληστο Αθηνιώνα, προκειμένου αυτός να κάνει προπαγάνδα υπέρ του και όταν γυρίσει στην Αθήνα, να κατορθώσει να αναλάβει την εξουσία της και να την φέρει με το μέρος του).

Για τον λόγο αυτό, περίπου το 88 π.Χ. ο Μιθριδάτης, έστειλε τον Αθηνιώνα πίσω στην Αθήνα, όπου σύντομα κατάφερε με την καθοδήγηση του βασιλιά (πληρώνοντας παράλληλα πολλούς για υποστήριξη και ψήφους) να γίνει τύραννος της πόλης.

(Ο Αθηνιών, εξελέγη αρχικά Στρατηγός, εκφωνώντας έναν θερμό «πατριωτικό» λόγο, καλώντας άπαντες τους Αθηναίους για αντίσταση ενάντια στο χάος, την αναρχία, καθώς και στην εκτεταμένη διαφθορά που επικρατούσε στην Αθήνα.

Μετά ανέφερε στους Αθηναίους, ότι αν επαναστατούσαν κατά της Ρώμης και συμμαχούσαν με τον Μιθριδάτη, αυτός όχι μόνο θα τους ενίσχυε οικονομικά, αλλά παράλληλα θα τους βοηθούσε να ανακτήσουν την εθνική τους ανεξαρτησία από την Ρώμη, καθώς και να αποκαταστήσουν το πατροπαράδοτο τους δημοκρατικό πολίτευμα.

Πραγματικά και τα δύο αυτά τα γεγονότα συνέβησαν το 88 π.Χ., με την άνοδο του Αθηνιώνα στην εξουσία από τους Αθηναίους. Όμως μόλις αυτός ανέλαβε την εξουσία, αφού σταθεροποιήθηκε σε αυτή, αντί για την δημοκρατία που επαγγελλόταν αρχικά, εγκαθίδρυσε αντ’ αυτής, μία βίαιη και ανηλεή προσωπική τυραννία.

Εν τω μεταξύ, ο Μιθριδάτης, με την υποστήριξη πολλών ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας, όπου εμφανίζονταν με το χαρακτηρισμό «Νέος Διόνυσος», ως ελευθερωτής, είχε αρχικά σημαντικές επιτυχίες.

Νίκησε τους Ρωμαίους στην Μικρά Ασία, όπου όμως αυτοί διέθεταν μικρές δυνάμεις και κατέλαβε ένα μεγάλο τμήμα της. Επιτυχές είχε και στην κυρίως Ελλάδα ο στρατηγός του Μιθριδάτη, Αρχέλαος.

Πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα της απελευθέρωσης τους από τους Ρωμαίους, αρκετοί Έλληνες στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα, ιδιαίτερα οι Αθηναίοι, προσχώρησαν στον Μιθριδάτη, ενώ άλλες περιοχές, όπως η Εύβοια και η Μαγνησία καταλήφθηκαν εύκολα από τον Αρχέλαο, το 89 με 88 π.Χ.

Η τροπή αυτή του πολέμου όμως άλλαξε σύντομα, όταν ο Μιθριδάτης έδειξε στους Έλληνες τον πραγματικό εαυτό του, αλλά και όταν την ηγεσία του ρωμαϊκού στρατού ανέλαβε ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας.

Η εγκληματική και συνάμα πολιτικά ανόητη αυτή πράξη σφαγής των Λατίνων κατοίκων της Μικράς Ασίας, που είχε πραγματοποιηθεί υπό τις διαταγές του ίδιου του Μιθριδάτη, είχε ως τελικό αποτέλεσμα, πολλές Ελληνικές πόλεις της περιοχής, να τον εγκαταλείψουν και προσχωρήσουν ξανά στους Ρωμαίους.

Αυτό το γεγονός,  προκάλεσε την άμεση και βίαιη αντίδραση του Μιθριδάτη, ο οποίος προέβη στην λήψη σκληρών μέτρων σε βάρος των Ελλήνων των περιοχών αυτών, με πολλές εκτελέσεις και ομαδικές εκτοπίσεις τους. 

Επίσης, συνέβαλε και στην ανεπιτυχή προσπάθεια εκ μέρους του Μιθριδάτη, να προσεταιρισθεί τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με την διακήρυξη της απελευθέρωσης των δούλων και την παραγραφή των χρεών).

Στην Αθήνα, η διακυβέρνησή του Αθηνίωνα, πρέπει να ήταν τόσο σκληρή, που περιγράφεται με τρομακτικούς όρους από τον Πλούταρχο, ο οποίος τον κατατάσσει στο πλευρό των τυράννων Νάβι και Κατιλίνα.

Ο Απελλικών ο Τήιος, ακολουθώντας διαταγές του Αθηνίωνα, λεηλάτησε το ιερό θησαυροφυλάκιο της Δήλου. Ο Αππιανός αφηγείται, πως το είχε ήδη κάνει εκ μέρους του ο Μιθριδάτης και πως χάρις στα χρήματα αυτά, κατάφερε ο Αθηνίων να καταλάβει την εξουσία στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ ο Σύλλας αποβιβάστηκε στην Ελλάδα και αμέσως πολιόρκησε την Αθήνα και τον Πειραιά. Τον τελευταίο είχε καταλάβει ο στρατηγός του Μιθριδάτη, Αρχέλαος. Ο Πλούταρχος αφηγείται πως ο λιμός ήταν τόσο φοβερός, που ο κόσμος αναγκαζόταν να μαγειρέψει τα υποδήματά του, ενώ οι ναοί έμεναν αφρόντιστοι.

Ο λαός έφτασε στο σημείο, να παρακαλά να παραδοθεί η πόλη, ωστόσο ο Αθηνίων απαντούσε με απειλές και ειρωνείες. Φρόντιζε δε να θυμώνει όλο και περισσότερο τον Σύλλα, εξαπολύοντας από τα τείχη της πόλης προσβολές για τον ίδιο και την γυναίκα του.

Τελικά κάποια νύχτα όμως, η αντίσταση της πόλης κάμφθηκε και ακολούθησε μακελειό στους δρόμους. Ο Αθηνίων διέφυγε στην Ακρόπολη, αφού φρόντισε πρώτα να κάψει το Ωδείο για να μην χρησιμοποιήσει ο Σύλλας την ξυλεία του, προκειμένου να κατασκευάσει πολιορκητικές μηχανές. Την αιχμαλώτισή και σύλληψη του Αθηνιώνα, ανέλαβε εκ μέρους του Σύλλα, ένας αξιωματικός του, ο Κούριος.

Τελικά, ήταν η δίψα, αυτή που ανάγκασε τον Αθηνιώνα, να παραδοθεί και σύντομα έχασε την ζωή του από δηλητήριο. 

Αυτό ήταν το τέλος του «ανδρείκελου» του (ξένου βασιλιά) Μιθριδάτη, Αθηνιώνα, ο οποίος με τις πράξεις του, αντί να φέρει την απελευθέρωση και ακμή της Αθήνας, αντίθετα συντέλεσε σε μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές, αιματοχυσίες και υποδουλώσεις στην ιστορία της (και φυσικά και στην δική του).

Αλλά η αλήθεια είναι, πως δεν έλειψαν ποτέ οι «Αθηνιώνες» στην χώρα μας (δηλαδή πολιτικοί, πράκτορες ξένων δυνάμεων, οι οποίοι παριστάνοντας τους «πατριώτες» ή ότι «δρουν για το καλό του λαού», στο τέλος τον οδήγησαν στην πλήρη εθνική καταστροφή).

Ειδικά στην εποχή μας, έχουμε σχεδόν γεμίσει από αυτούς: Άλλοι υποστηρίζουν ότι με την βοήθεια των Γερμανών (π.χ. Θεοδωράκης, Παπανδρέου, Σαμαράς, Γεννηματά, Βενιζέλος, Λεβέντης, Μητσοτάκης) θα «ξαναγεννηθεί» η χώρα, άλλοι πιστεύουν στην βοήθεια των Αμερικάνων (π.χ. Τσίπρας) και άλλοι προσδοκούν στην βοήθεια από τους Ρώσους (π.χ. Καμμένος, Βελόπουλος, Μιχαλολιάκος).

Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που υποστηρίζουν μία «ένδοξη απομόνωση» από τους πάντες (Κουτσούμπας).

Φυσικά, όλοι αυτοί οι διεφθαρμένοι πολιτικοί (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/01/blog-post_22.html), που παριστάνουν ψευδώς τους «πατριώτες και τους φίλους του λαού», έχουν όλοι τους λαδωθεί από κάποια από τις Μεγάλες Δυνάμεις, τόσο στο παρελθόν, όσο και στο παρόν (http://www.triklopodia.gr/%ce%b7-%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%b1%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b5/), οι οποίες τους χρησιμοποιούν, προκειμένου να επιτύχουν τα πολιτικά σχέδια τους στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο (http://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%cf%84%cf%89%cf%86-%cf%81%ce%b9%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/, http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%84%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9/, http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%89/).

Και φυσικά, όσες υποσχέσεις και να δώσουν, εμείς όποια πλευρά και εάν διαλέξουμε, είτε αυτή του «Μιθριδάτη», είτε αυτή του «Σύλλα», με τον εκάστοτε «Αθηνίωνα» κυβερνήτη μας (Παπανδρέου, Παπαδήμο, Σαμαρά, Τσίπρα έως τώρα ή τον Μητσοτάκη ή κάποιον άλλο στο μέλλον), στο τέλος θα ζημιωθούμε.

Γιατί όποιος και αν είναι κάθε φορά ο Σύλλας ή ο Μιθριδάτης (π.χ. αν είναι η Μέρκελ ή ο Σύλλας, ο Μιθριδάτης θα ναι  ο Τραμπ ή ο Πούτιν, αν είναι ο Τραμπ θα ναι η Μέρκελ ή ο Πούτιν, ενώ αν είναι ο Πούτιν θα ναι ο Τραμπ ή η Μέρκελ), στο τέλος, αυτοί που θα υποφέρουν (όπως γίνεται πάντα), είναι οι Έλληνες.

Γιατί, παίρνοντας το μέρος κάποιας ισχυρής Υπερδύναμης, στην μάχη γεωπολιτικής επιρροής και καθορισμού των Ζωνών Επιρροής κάθε Μεγάλης Δύναμης στον κόσμο, αυτό θα προκαλέσει την άμεση αντίδραση των άλλων, οι οποίες εφαρμόζουν σε βάρος του λαού μας αντίποινα.

Και όλα αυτά, εξαιτίας της άφρονας και προδοτικής στάσης όλων των πολιτικών μας, οι οποίοι μας φέρνουν πάντα τελικά στην θέση αυτή.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα μας δεν θα πρέπει να προβαίνει σε συμμαχίες ή ακόμα χειρότερα να υπομένει τον βάρβαρο ζυγό σκλαβιάς των (νεοναζιστών) Γερμανών σήμερα, χωρίς να αντιστέκεται σε αυτούς (http://www.drachmoula.com/2017/05/1990.html).

Απλά, θα πρέπει να φροντίζει οι όποιες συμμαχίες και οικονομικές ή γεωπολιτικές συμφωνίες, να γίνονται με σύνεση, «ισορροπώντας» τα συμφέροντα της χώρας μας, με αυτά των Μεγάλων Δυνάμεων, έτσι ώστε να περάσουμε το κατά δύναμει «αβρόχοις ποσίν», από τις συγκρούσεις και διελκυστίνδες αυτών.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε παράλληλα, πως είμαστε ένα ανάδελφο έθνος, και δεν έχουμε κανέναν πραγματικό φίλο ή σύμμαχο (εκτός από τους συμπατριώτες μας τους Κύπριους).

 Και επειδή ως γνωστόν, «τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα», καλό είναι να θυμόμαστε τι είχε πει κάποτε ο Άγιος Παϊσιος για όλες τις ξένες χώρες που μας περιτριγυρίζουν, «φιλικές» (π.χ. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) ή εχθρικές (π.χ. Τουρκία, Αλβανία, Γερμανία, Σκόπια):

«Για την επιβουλή των άλλων λαών Θα πρέπει να γνωρίζετε, είπε ο Γέροντας, ότι κανείς από τους άλλους λαούς δεν μας αγαπά ως έθνος. Όλοι μας επιβουλεύονται. Να ξέρετε ακόμη πως όποιοι λένε, ή θέλουν να δείχνουν ότι μας αγαπάνε λίγο, αυτοί θέλουν και επιδιώκουν να μας τσαλακώσουν πολύ. Οι άλλοι, πάλι, που δεν μας αγαπούν, θέλουν να μας εξαφανίσουν σαν έθνος».