Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΑΣΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΑΣΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Όπως είναι γνωστό, η Γαλλική Επανάσταση ανέδειξε πολλούς αδίστακτους και λαοπλάνους ηγέτες (π.χ. Δαντών, Μαρά, Ροβεσπιέρος), οι οποίοι στην προσπάθεια τους να πάρουν με το μέρος τους τις λαϊκές μάζες και να καταλάβουν την εξουσία, προώθησαν στο πλήθος και «υιοθέτησαν» κάποιες ιδεολογίες, με την χρήση των οποίων, πίστευαν πως θα κινητοποιούσαν τον λαό υπέρ των ίδιων και των ιδιοτελών συμφερόντων τους.

Η πιο γνωστή ιδεολογία, που αναδείχτηκε κατά την Γαλλική Επανάσταση, ήταν αυτή του Εθνικισμού. Δηλαδή η πίστη, ότι ένα έθνος, συνολικά ενωμένο (με κοινή καταγωγή, γλώσσα, έθιμα, θρησκεία), είναι καλύτερο όλων των άλλων λαών, όπως και ότι κάθε εθνικό του στοιχείο είναι τέλειο, ενώ αυτά των άλλων λαών υποδεέστερα και άξια περιφρόνησης.

Εξυμνεί δε πολύ το παρελθόν των λαών, «ανακαλώντας» ήρωες και τα κατορθώματα τους στο παρελθόν, ενώ «καλεί» για την επανάληψη παρόμοιων στο μέλλον.

Ο εθνικισμός, πρεσβεύει στην «επιστροφή» ενός έθνους στην μέγιστη εδαφική εξάπλωση που είχε στην ιστορία, και για να το κατορθωθεί αυτό, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί κάθε μέσο (ακόμα και ο πόλεμος με γειτονικούς λαούς, οι οποίοι μπορεί να κατέχουν παλαιά εδάφη ή μειονότητες του έθνους αυτού εντός τους), προκειμένου ένα έθνος να επιστρέψει στα «φυσικά ιστορικά του όρια».

(Και αν για να πραγματοποιηθεί αυτή η διαδικασία, χρειαστεί να γίνουν και γενοκτονίες, δεν πειράζει. Ο «ισχυρότερος» πάντα κερδίζει άλλωστε στο τέλος, ενώ οι «κατώτεροι υπάνθρωποι», οι οποίοι «μολύνουν την γη με την παρουσία τους», θα πρέπει, είτε να γίνονται δούλοι, είτε να αφανίζονται).

Φυσικά, υπάρχουν και άλλους είδους εθνικισμοί, οι οποίοι «ζητούν» την ανεξαρτησία μιας μειονότητας από ένα κράτος, και την ίδρυση ενός νέου κράτους στα εδάφη που αυτή κατοικεί (http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B7-%CE%BA/).

Σε κάθε περίπτωση, ο εθνικισμός «ενέπνευσε» στην συνέχεια,  και άλλα ιδεολογικά κινήματα (π.χ. φασισμός, ναζισμός), τα οποία πήραν πολλά στοιχεία του στην διαμόρφωση των ιδεολογικών τους πιστεύω, ενώ ακόμα και λιγότερο εθνοκεντρικές ιδεολογίες (κομμουνισμός), ασπάστηκαν σε μερικές περιπτώσεις, κάποιες από τις ιδέες του (π.χ. της εθνικής ανεξαρτησίας, ιδιαίτερα στην περίοδο της πτώσης της αποικιοκρατίας).

Όμως, εν μέσω της Γαλλικής Επανάστασης, αναδείχτηκε ακόμα μία ιδεολογία, η οποία αν και τότε δεν γνώρισε «ιδιαίτερη άνθηση», αργότερα έγινε ευρύτερα γνωστή. Αυτή η ιδεολογία, ήταν αυτή του κομμουνισμού (υπό τον Μπαμπέφ).

Σύμφωνα με τον κομμουνισμό, ο οποίος «απευθυνόταν» θεωρητικά (κατά τους δημιουργούς του) σε όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους του κόσμου, ο κόσμος είναι θεμελιωμένος σε οικονομική βάση, η οποία περιλαμβάνει δύο μέρη, τις δυνάμεις παραγωγής (π.χ. εκμετάλλευση του περιβάλλοντος μέσω βιομηχανίας) και τις σχέσεις παραγωγής (η ρύθμιση κατά τον ίδιο της εκμετάλλευσης αυτής).

Επίσης πίστευε (υπεραπλουστεύοντας φυσικά άπειρα την πολυπλοκότητα πολλών παραγόντων και αίτιων), ότι μόνο στην οικονομική βάση στηρίζονται τα πάντα (ιδέες, νόμοι, πολιτικοί, θρησκεία), που είναι κατά τον Μαρξ, το «εποικοδόμημα», το οποίο υποτίθεται πως εκφράζει, τα συμφέροντα της τάξης που διαθέτει την οικονομική δύναμη (παρόλο που στην πραγματικότητα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όλο το παραπάνω «εποικοδόμημα» μένει σταθερό, είτε αλλάξουν οι οικονομικές καταστάσεις, είτε όχι).

Έτσι, κατά τον Μαρξ, η αντίθεση στο εσωτερικό της βάσης (ανάμεσα σε δυνάμεις και σχέσεις παραγωγής), επιφέρει αλλαγές στο εποικοδόμημα, που με την σειρά τους επιφέρουν αλλαγές στην βάση.

Ο Μαρξ πίστευε επίσης, πως υπάρχουν πέντε στάδια στην ιστορία, αυτά του πρωτόγονου κομμουνισμού, της δουλοκτητικής κοινωνίας, της φεουδαρχίας, του καπιταλισμού και τέλος του κομμουνισμού (και πάλι έκανε μία υπεραπλούστευση της ιστορίας, η οποία είναι πολύ πολυπλοκότερη στην πραγματικότητα, από τόσο απλοϊκά σχήματα σκέψης).

Ήταν επίσης σίγουρος, πως η ιστορία είναι μία μόνιμη πάλη μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων, και με βάση την θεωρεία του ιστορικού υλισμού που πρέσβευε, πίστευε πως στο τέλος ο καπιταλισμός θα κατέρρεε, μόλις το φτωχό προλετάριο (των εργατών κυρίως), ασπάζονταν τις θεωρίες του, επαναστατούσε, κατέστρεφε τον καπιταλισμό, τις κοινωνικές τάξεις και όλες τις ιδεολογίες που υποτίθεται πως τις στήριζαν (ιδέες, κράτη, έθνη νόμοι, πολιτικοί, θρησκεία), και εγκαθίδρυε με την βία παντού τον κομμουνισμό.

Τότε, θα μπορούσαν όλα τα αγαθά να μοιραστούν από κοινού σε όλους και ίσια, η ατομική ιδιοκτησία θα καταργούταν, όπως και οι κοινωνικές τάξεις, αφού δεν θα υπήρχαν φτωχοί, πλούσιοι, ή μεσαίοι, οπότε ούτε και τα κράτη θα ήταν απαραίτητα.

Ο κομμουνισμός, δεν πίστευε στην ιδέα του έθνους και την πολεμούσε, λέγοντας πως όλοι οι λαοί του κόσμου δεν έχουν εθνικές διαφορές μεταξύ τους (κάτι που σε καμία περίπτωση δεν είναι ιστορικά σωστό), αλλά μόνο με την καταπιεστική πλούσια τάξη της χώρας τους, η οποία τους τυραννά και τους εκμεταλλεύεται, προκείμενου να αυξήσει τα κέρδη της.

Παράλληλα, μισούσε την θρησκεία, πιστεύοντας αφελώς (με τον πιο επιεική χαρακτηρισμό), πως οι θρησκείες είναι το «όπιο του λαού», και βοηθούν υποτίθεται τις πλούσιους εκμεταλλευτές να κρατούν το «κοπάδι των φτωχών» υπό έλεγχο (ενώ στην πραγματικότητα όλες καταδικάζουν την απληστία, την τοκογλυφία και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο), μην επιτρέποντας τους να δουν το «κάλο τους» και να ξεσηκωθούν κατά των καταπιεστών τους, γινόμενες έτσι σύμμαχοι τους.

Βασικά, αυτό που φοβόνταν ο κομμουνισμός και μισούσε τις θρησκείες, ήταν, ότι όχι μόνο αυτές δεν υιοθετούσαν τις ακραίες απόψεις του, αλλά συνάμα πολλές από αυτές πρέσβευαν την τακτική της μη βίας (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BC%CE%B7-%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B7-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4/), της καλοσύνης και της αγάπης, για την επίτευξη του καλού, αντί της άκρατης βίας και της δικτατορίας («του προλεταριάτου») που υποστήριζε αυτός.

Επίσης, έβλεπε ότι όσο οι άνθρωποι πίστευαν στις ισχυρές δυνάμεις της πίστης και της πατρίδας, δεν γίνονταν ποτέ οπαδοί του και για τον λόγο αυτό, προσπάθησε να κλονίσει την πίστη των ανθρώπων σε αυτές.

Ο ίδιος ο Μαρξ, δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του κανονικά, άφησε πολλές φορές την οικογένεια του να πεινάσει, ενώ δούλευε και πληρωνόταν από τον (βαθύπλουτο!!!) Ένγκελς, ο οποίος υποτίθεται πως «κόπτονταν» για τα συμφέροντα των φτωχών (ο ίδιος φυσικά δεν πείνασε ποτέ στην ζωή του, ούτε υπέφερε ποτέ για τους φτωχούς).

Στην πραγματικότητα, όπως και κάθε τύραννος στην ιστορία, έτσι και οι κομμουνιστές (όπως και οι φασίστες συνάδελφοι τους), υποσχόταν τα πάντα στους πάντες, ιδιαίτερα στους φτωχούς, για να αποκτήσουν οπαδούς και στρατό και όπου κατάφερναν να πάρουν τελικά την εξουσία, εφάρμοζαν ανηλεείς δικτατορίες, μην τηρώντας τίποτε από ότι έλεγαν και «συσσωρεύοντας» στις χώρες τους εκατακόμβες θυμάτων.

(Και φυσικά, όλον τον πλούτο των κομμουνιστικών κρατών, τον καρπώνονταν για την πάρτη της, η μικρή ηγετική ελίτ των κομμουνιστών που τα διοικούσε τυραννικά, αφήνοντας τους λαούς τους να πεθαίνουν της πείνας, με την υπόσχεση ότι όλα θα αλλάξουν μόνο εάν επικρατήσει παντού ο κομμουνισμός).

Εννοείται δε, πως η πρωταρχική κατάληψη της εξουσίας από αυτούς στην Ρωσία, έγινε εν μέσω χάους και απελπισίας (λόγω του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου), χωρίς φυσικά η πλειοψηφία του Ρωσικού λαού να τους στηρίξει ποτέ, και μόνο χάρις σε ένα πραξικόπημα, το οποίο τους βοήθησε να επιτύχουν μια εξωτερική και εχθρική προς την χωρά τους δύναμη, η Γερμάνια (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/11/siloviki-1999.html), η νούμερο ένα καπιταλιστική χώρα της Ευρώπης (ακριβώς όπως και σήμερα).

(Φυσικά η επικράτηση του κομμουνισμού στην Ρωσία, είχε ως συνέπεια την αντίστοιχη εμφάνιση και επικράτηση του φασισμού στην Ιταλία, όπως και μετέπειτα του ναζισμού στην Γερμανία, ως αντίδραση σε αυτόν-http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81/.

Δεν πρέπει άλλωστε κανείς να ξεχνά, πως ο Μουσολίνι, πριν ιδρύσει τον φασισμό, πίστευε και μάχονταν για τις ιδέες του κομμουνισμού και οι ικανότητες του είχαν εκτιμηθεί ακόμα και από τον Λένιν, ο οποίος στηλίτευε τους κομμουνιστές της Ιταλίας, πως «άφησαν να τους ξεφύγει μέσα από τα χεριά το μόνο άτομο που θα μπορούσε να ξεσηκώσει την Ιταλία».

Και στις αρχικές μέρες του φασισμού, πριν αυτός αποκτήσει εντελώς φανατικό εθνικιστικό και αντικομουνιστικό προφίλ, πολλά από τα αιτήματα του, δεν διέφεραν καθόλου από τα κομμουνιστικά, από τα οποία είχαν εμπνεύσει.

Ο ίδιος ο Μουσολίνι, θαύμαζε ακόμα προσωπικά τον Λένιν, ενώ υπήρξε καίριος οπαδός της συνεργασίας του ίδιου και του Χίτλερ, με την ΕΣΣΔ του Στάλιν (http://greekdocumentaries2.blogspot.gr/2016/10/the-world-wars-hd.html).

Ακόμα και ο Χίτλερ, όταν «εγκαθιδρύθηκε» πραξικοπηματικά η «κομμουνιστική λαϊκή δημοκρατία» στο Μοναχό, από τον Γερμανο-εβραϊκής καταγωγής, Κουρτ Άσνερ, λάμβανε μέρος στα «κομμουνιστικά στρατιωτικά συμβούλια», ενώ παρακολούθησε ακόμα και την κηδεία του Εβραίου-κομμουνιστή ηγέτη, όταν αυτός δολοφονήθηκε.

  

Κάτι που αποδεικνύει, πως ούτε αυτός, είχε διαμορφώσει τότε πλήρως την αντι-εβραϊκή και αντικομουνιστική ιδεολογία του, αλλά βλέποντας «ευφυώς» προς τα πού κινείται  ο πολίτικος άνεμος της εποχής, έπραξε (και «τράβηξε») ανάλογα.

Φυσικά, υπάρχει και η πιθανότητα που αναφέρουν κάποιοι ιστορικοί, να υπάκουε δηλαδή  στην κομμουνιστική κυβέρνηση του Μονάχου από φόβο, μήπως εκτελεστεί αν έπραττε αλλιώς.

Όμως, ακόμα και αργότερα, όταν έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος και ηγέτης του, και δεν υπήρχε πια ο οποιοσδήποτε φόβος εκτέλεσης του, πολλές απόψεις που υιοθέτησε, ήταν ακριβώς οι ίδιες με αυτές των υποτιθεμένων κομμουνιστών «εχθρών» του).

 

Έτσι, οι μπολσεβίκοι κατάφεραν να καταλάβουν την εξουσία στην Ρωσία, γινόμενοι προδότες της ίδιας τους της χώρας και πράκτορες (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/03/kai-meta.html) του Γερμανού Κάιζερ (ως την πτώση του, οπότε και αυτονομήθηκαν) και καταπίεσαν ανηλεώς τον λαό τους για 75 σχεδόν χρόνια (όπως και οι φασίστες συνάδελφοι τους), καταφέρνοντας να «επιτύχουν την ισότητα», κυρίως στην φτώχεια και στα «τουρ στα γκουλάγκ».

Και φυσικά, όταν κατέρρευσε ο κομμουνισμός το 1989, η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών, στις οποίες πριν αυτός κυριαρχούσε, τον αποκήρυξαν πλήρως με τεράστιο μίσος και οργή, και τώρα κανείς δεν θέλει να ξανακούσει ή να «αναπολήσει» τις σκοτεινότατες μέρες αυτού.

Άρα λοιπόν, μήπως χάθηκαν άραγε, εντελώς οι ιδεολογίες του κομμουνισμού και του φασισμού στην εποχή μας και δεν μπορούν να επανεμφανιστούν, ούτε έχουν βρεθεί νέες για να τις αντικαταστήσουν;

Βασικά, υπάρχουν ακόμα κάποιοι λίγοι ουτοπιστές (που απειροελάχιστες φορές μπορεί να είναι ακόμα και ονειροπόλοι ιδεαλιστές) οπαδοί τους  σε κάποιες χώρες (π.χ. στην Ελλάδα), αλλά στα περισσότερα μέρη του κόσμου έχουν σχεδόν χαθεί (και φυσικά στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι παντελώς φανατικοί, βίαιοι και «καθαρώς αρτηριοσκληρωτικοί» κομμουνιστές).

Όμως στην Ρωσία, από όπου ξεπήδησε αρχικά ο κομμουνισμός και εξαιτίας και αυτού ο φασισμός, εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε τα τελευταία χρονιά, μια νέα ιδεολογία, αυτή του Ευρασιανισμού (https://zenithmag.wordpress.com/2011/01/17/%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83/, http://el.metapedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82), η οποία υπήρξε (όπως ο κομμουνισμός στον φασισμό) για πολλούς, «πηγή έμπνευσης», τόσο του Ευρωσκεπτικισμού στην Ευρώπη, όσο και της ιδεολογίας του Τραμπ (http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2017/06/blog-post_29.html) στις ΗΠΑ. 

(Μέσω της εχθρότητας για τους λαθρομετανάστες, την υποστήριξη του εθνικισμού, αλλά και την απαίτηση για κοινωνική αλλαγή και για ένα δίκαιο μοίρασμα του εθνικού πλούτου στην πλειοψηφία των κατοίκων της εκάστοτε χώρας).

Ο Ευρασιανισμός, προήλθε από το κίνημα και την ιδεολογία του Εθνικομπολσεβικισμού, ο οποίος δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην Ρωσία. Ο Εθνικομπολσεβικισμός, έχει την αρχή του, κατά κάποιο τρόπο, στις απόψεις του Χέγκελ (στις οποίες πίστευε και ο Μαρξ).

Έτσι με βάση αυτές,  κάθε ιδέα (θέση), δημιουργεί την αντίθετη της (αντίθεση), προτού και οι δύο ενωθούν σε ένα ανώτερο επίπεδο (σύνθεση), για να δημιουργηθεί μια άλλη αντίθετη και ούτω καθεξής.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι εθνικομπολσεβίκοι υποστηρίζουν, πως η ιδεολογία του κομμουνισμού (θέση), δημιούργησε την αντίθετη της, αυτή του φασισμού (αντίθεση), και πως μόνο αν αυτές οι δύο ενωθούν από κοινού στην ιδεολογία του Εθνικομπολσεβικισμού, θα φτάσουν σε ένα ανώτερο επίπεδο (σύνθεση), η οποία πιστεύουν πως αν γίνει κυρίαρχη πολιτικά στην χώρα και αυτή κυβερνηθεί με τις αρχές της, τότε η Ρωσία θα γίνει παγκόσμια υπερδύναμη και θα κυριαρχήσει στον κόσμο (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/03/alexander-dugin_14.html, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/03/alexander-dugin.html).

Ουσιαστικά, πιστεύουν πως τόσο το έργο του Στάλιν, όσο και του Χίτλερ, είχαν πολλά «καλά στοιχεία και αποτελέσματα», και πως αν οι Ρώσοι τα υιοθετήσουν στην εποχή μας, θα επικρατήσουν έναντι όλων των εχθρών τους. Εννοείται, πως για την επίτευξη αυτού του στόχου, απαραίτητη είναι η εμφάνιση του κατάλληλου ηγέτη («πατερούλη ή φύρερ»).

Έτσι, εξυμνούν το αυταρχικό καθεστώς του Στάλιν και την εσωτερική και «κοινωνική πολιτική» του (την υποτιθέμενη ίση κατανομή όλων των αγαθών από αυτόν στον λαό), ενώ παράλληλα πιστεύουν ότι η Ρωσία, θα πρέπει να ανακαταλάβει είτε με το «καλό» (πολιτική συμφωνία για ένωση), είτε με το «κακό» (μέσω πολέμου), όλες τις πρώην δημοκρατίες της ΕΣΣΔ και να τις ενώσει ξανά, υπό την κυριαρχία της Ρωσίας, σε μια «νέα ΕΣΣΔ».

Στην νέα αυτή ένωση θα ισχύουν τόσο οι νόμοι της παλαιάς Σοβιετικής ΕΣΣΔ, όσο και της Χιτλερικής Γερμανίας, ειδικά αυτοί που σχετίζονται για τις μειονότητες και τον λεγόμενο «ζωτικό χώρο» (η λειτουργία των γκουλάγκ και των στρατοπέδων συγκέντρωσης θα είναι «μεικτή», αφού σε αυτά δεν θα εξορίζονται μόνο κοινωνικοί, ταξικοί, πολιτικοί ή θρησκευτικοί αντίπαλοι, αλλά και πολλές εθνικές μειονότητες, όπως και οι ανάπηροι).

Φυσικά, εχθροί των εθνικομπολσεβίκων, δεν είναι μόνο οι δυτικοί, όπως ίσως θα ανέμενε κανείς, αλλά και οι Κινέζοι, οι Άραβες (http://www.triklopodia.gr/%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b7-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80/) οι Πέρσες, οι Ισραηλινοί και οι Γιαπωνέζοι. Ζωτικός χώρος για αυτούς είναι όλη σχεδόν η γη και δεν υπάρχουν όρια εδαφικής επέκτασης ή δισταγμός ακόμα και της χρήσης πυρηνικών, εάν χρειαστεί για να επιτευχθέν όλοι οι στόχοι του κινήματος (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/03/alexander-dugin_15.html, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/03/alexander-dugin-4-2013-eurasec.html).

Η σύνοψη της ιδεολογίας τους είναι κατά βάση, πολύς κομμουνισμός εντός της χώρας (και λιγότερος φασισμός), και πολύς φασισμός στην εξωτερική πολιτική (και λιγότερος κομμουνισμός), σε μία «μεικτή» ιδεολογία, που «σπάει (κυριολεκτικά) κόκαλα».

Όμως κάποια στιγμή, ένα άτομο, το οποίο όμως ήταν μέλος τους παλιά, αποχώρησε από αυτούς, λόγω προσωπικών και ιδεολογικών διαφόρων με τον ηγέτη τους, τον Λιμόνωβ, και ίδρυσε το δικό του πολιτικό κίνημα.

Αποχωρώντας είπε: «δεν είναι δυνατόν να ράψεις δύο παλιά πτώματα (φασισμό-κομμουνισμό) σε ένα και να περιμένεις, ότι αυτά θα ενωθούν και θα ξαναζήσουν σαν τον Φρανκενστάιν. Χρειαζόμαστε κάτι νέο, πιο διαφορετικό, ταιριαστό στην εποχή μας, ρεαλιστικό και συνάμα δημοφιλές».

Το άτομο αυτό, ήταν ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο ιδρυτής του Ευρασιανισμού. Αυτός δε, δανείστηκε κάποιες από τις ιδέες του Εθνικομπολσεβικισμού, αλλά τις «ανέμειξε» και με δικές του, με τις οποίες δημιούργησε το πολιτικό κίνημα του.

Και ο Ευρασιανισμός, όπως και ο Εθνικομπολσεβικισμός, πρεσβεύει την «συναινετική» επανίδρυση της ΕΣΣΔ, σε νέες βάσεις, σε μία «Ευρασιατική Ένωση» των πρώην χωρών που την αποτελούσαν. Στην ένωση αυτή, θα υπάρχει «αμοιβαία ανοχή» όλων των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, ίση κατανομή των αγαθών και βαθύ μίσος για την Δύση.

Θα πρέπει δε, μετά την ίδρυση της Ένωσης αυτής, η Ρωσία, να προχωρήσει στην σύναψη συμμαχιών (πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών) με άλλες χώρες (Κίνα, Ιράν, Ινδία), δημιουργώντας ένα μέτωπο κατά της Δύσης (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), αλλά και του καπιταλισμού.

Παράλληλα, θα πρέπει να «προωθεί» κάθε δράση για την διάσπαση της ΕΕ (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/01/blog-post_70.html), με την παράλληλη «προώθηση», αντίστοιχων και φιλικών προς τον Ευρασιανισμό, ιδεολογιών στην ΕΕ (Ευρωσκεπτικισμός), ενώ σε όσες χώρες αυτές καταφέρουν να πάρουν την εξουσία, να γίνουν είτε σύμμαχοι, είτε ακόμα και μέλη της Ευρασιατικής Ένωσης (ιδανικές για τον ρόλο αυτό, θεωρούνται Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία).

Εννοείται πάντα, πως όπου βρεθεί «ευκαιρία» για περαιτέρω εδαφική επέκταση της Ρωσίας (π.χ. Ουκρανία, Γεωργία, Μολδαβία), σε μέρη όπου υπάρχουν μεγάλες και συμπαγείς ρωσικές μειονότητες, θα πρέπει οι Ρώσοι να την «αδράξουν» και να καταλάβουν όλα τα ρωσικά εδάφη των χωρών αυτών (π.χ. όλη την Νοτιοανατολική Ουκρανία ως και την Οδησσό), ενσωματώνοντας τα οριστικά στην Ρωσία.

Στα πιο πρόσφατα χρόνια, όταν πήρε την εξουσία στην Ρωσία ο Πούτιν, το νέο καθεστώς που επέβαλε, μετά την εδραίωση του στην χώρα, (μετά από ένα «βελούδινο» εσωτερικό πραξικόπημα κατά του Γιέλτσιν και την αποδέσμευση της χώρας από την υποτέλεια αυτού στους Γερμανούς και τις ΗΠΑ), προσπάθησε να προωθήσει την προσωπική του ιδεολογία.

Αυτή,  είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένη από τον Ευρασιανισμό του Ντούγκιν (που κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι ακόμα και ιδεολογικός «σύμβουλος» του Πούτιν, όντας ένας «νέος Ρασπούτιν»), και πρεσβεύει την επανίδρυση της ΕΣΣΔ μέσω της Ευρασιατικής Ένωσης (https://en.wikipedia.org/wiki/Eurasian_Economic_Union) και την επέκταση της σε όλη την Ευρασία (με ειρηνικά ή βίαια μέσα) και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, είτε χρηματοδοτώντας (και εξοπλίζοντας) ακροδεξιά και ακροαριστερά ευρωσκεπτικιστικά κόμματα σε διάφορα κράτη (π.χ. Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Ισπανία, Ουγγαρία), είτε εισβάλλοντας σε άλλα εμπόλεμα με αυτή κράτη (π.χ. όπως έγινε στην Γεωργία και την Ουκρανία), επιτυχώς τις περισσότερες φορές.

[Και όλα αυτά, εν μέσω της κρίσης σχετικά με το Κατάρ στην Μέση Ανατολή-(https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/06/blog-post_7.html, http://www.pentapostagma.gr/2017/06/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%80%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7.html,

https://stavroslygeros.gr/diethni/%CF%83%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC/, http://www.drachmoula.com/2017/06/blog-post_31.html), η οποία έχει παράλληλα, πολλές πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις.

Έτσι, φαίνεται ότι το Κατάρ, μετά από μία περίοδο ακμής και κυβερνητικής επικράτησης της ισλαμιστικής ιδεολογίας του, σε πολλές αραβικές χώρες (Τουρκία, Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία- http://agiotokos-kappadokia.gr/%ce%b7-%ce%ac%ce%bd%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%cf%84%cf%8e%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%cf%81), τώρα αυτή υπάρχει μόνο σε κάποια ελάχιστα μέρη της Λιβύης και στην Τουρκία, χωρίς να αποκλείεται η περίπτωση, στο τέλος να «ξεριζωθεί», ακόμα και από την χώρα αυτή σύντομα-(http://www.triklopodia.gr/%cf%84%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b4/).

Επομένως, στην Τουρκία, ο Ερντογάν, αν δεν προσέξει, μπορεί να γίνει μία «προσωρινή παρένθεση» (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/04/16-2017.html), πριν την επιστροφή για άλλη μία φορά στην αρχή των κεμαλικών, όπως ακριβώς μία «προσωρινή παρένθεση», ήταν και ο Γιέλτσιν, πριν την επιστροφή των πρώην κομμουνιστών σιλοβίκι, στην εξουσία της Ρωσίας (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2014/11/siloviki-1999.html), υπό τον Πούτιν.

Παράλληλα, και η ισχύς του ISIS, μειώνεται (https://stavroslygeros.gr/diethni/%ce%b1%ce%bb-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%bd%cf%84%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bb-%ce%ba%ce%ac%ce%b9%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83/ ).

Φαίνεται τελικά, ότι σε αυτή την περίπτωση, ισχύει τελικά ο γνωστός κανόνας, πως «πολλές φορές, κακό μπορεί να αυτοκαταστρέφεται από μόνο του» (http://www.freepen.gr/2017/06/blog-post_219.html)].

Και πραγματικά, κάποια από τα σχέδια του Ντούγκιν, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από τον Πούτιν, όπως η Ευρασιατική Ένωση, που έχει ήδη ιδρυθεί από το 2015, αλλά και ο Άξονας των BRICS, μαζί με τον οργανισμό της Σανγκάης και τον «νέο δρόμο του Μεταξιού» (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2017/05/blog-post_31.html), ενώ όλα τα παραπάνω, πρεσβεύουν την συμμαχία των Ευρασιατών (Ρώσων) και των Ασιατών κατά των κοινών εχθρών τους, των δυτικών, όπως υποστηρίζει ο Ντούγκιν.

(Πάντως ο Ντούγκιν, για να είναι «σίγουρος», υποστηρίζει και άλλα κόμματα για την εφαρμογή της πολιτικής του, όπως τους εθνικιστές του Ζιρινόφσκι, τους κομμουνιστές του Ζιουγκάνωφ, αλλά και το νέο εθνικιστικό κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε από τον ήρωα του πολέμου της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, ή αλλιώς της  Νοβορώσια, τον Ιγκόρ Γκιρκίν Στρεκλόφ-http://unitedarmedforcesofnovorossiya2014.blogspot.gr/2016/06/igor-strelkov-created-russian-national.html).

Θα καταφέρει άραγε ο Ντούγκιν να επιτύχει τους στόχους του, όπως και ο Πούτιν, ο οποίος «εμπνέεται» από τις ιδέες του; Άγνωστο, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι στο μέλλον, μας αναμένουν πολλές ενδιαφέρουσες πολιτικές και ιδεολογικές εκπλήξεις, οι οποίες θα καθορίσουν καίρια την πορεία του κόσμου μας και θα τον αλλάξουν για πάντα, έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.

Τώρα, ως προς τις εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη, είχαμε πρόσφατα τις βουλευτικές εκλογές στην Μεγάλη Βρετανία και στην Γαλλία.

Στις πρώτες, είχαμε την εκλογική επικράτηση της Μέι (με μειωμένη δύναμη όμως), η οποία μην διαθέτοντας πια την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην χώρα της, θα προσπαθήσει να υλοποιήσει με αρκετές δυσκολίες το Brexit (http://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/602978_niki-syntiritikon-stin-vretania-horis-aytodynamia-kyvernitikoys).

(Και όλα αυτά, εν μέσω νέων τρομοκρατικών επιθέσεων ισλαμιστών- http://news247.gr/eidiseis/kosmos/news/epithesh-sto-londino-6-nekroi-polites-kai-30-traymaties-nekroi-kai-oi-3-drastes.4705327.html, http://www.triklopodia.gr/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%83-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%b9/-, ενώ παράλληλα η Σκωτία ετοιμάζεται για νέο δημοψήφισμα ανεξαρτησίας-http://www.skai.gr/news/world/article/347583/deutero-dimopsifisma-anexartisias-tis-skotias-provlepei-to-manifesto-tou-snp/).

Στις δεύτερες, είχαμε την ανάδειξη μιας νέας βουλής, οπού το κόμμα του Μακρόν, θα έχει πιθανότατα πλήρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/06/3232.html), αλλά αυτό θα είναι πιθανότατα κάτι που θα σημάνει αστάθεια και πολιτική αναταραχή μακροπρόθεσμα στην χώρα, ειδικά εάν αυτός εφαρμόσει τις «μνημονιακές δεσμεύσεις» που υποσχέθηκε (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%84%CE%B6%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%BD%CF%84-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%86%CE%B7%CE%B4%CF%89%CE%BD-%CF%84/).

Αλλά αυτές, δεν είναι οι μονές εκλογικές αναμετρήσεις που αναμένονται στην Ευρώπη. Σε πολλές και σημαντικές χώρες-μέλη της ΕΕ (Γερμάνια, Αυστρία, Τσεχία και πιθανώς και σε Ιταλία και Ισπανία), αναμένονται αντίστοιχες εκλογικές αναμετρήσεις.

Ειδικά, εάν οι Ιταλικές εκλογές γίνουν το Φθινόπωρο, και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο, πριν ακόμα τις Γερμανικές (http://www.zougla.gr/kosmos/article/italia-anisixia-gia-tin-ikonomiki-sta8erotita-tis-xoras-se-periptosi-proron-eklogon, http://www.tovima.gr/world/article/?aid=883162, http://www.drachmoula.com/2017/06/blog-post_4.html), και εάν σε αυτές επικρατήσουν και σχηματίσουν κυβέρνηση τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα της χώρας αυτής (http://www.kathimerini.gr/901680/article/epikairothta/kosmos/provadisma-gkrilo-deixnei-prosfath-dhmoskophsh), τότε οι πολιτικοί, οικονομικοί και εκλογικοί κραδασμοί του αποτελέσματος αυτού, θα φτάσουν και στις χώρες, όπου οι εκλογές θα γίνουν αργότερα (ειδικά στην Γερμάνια, όπου πιθανώς θα σε μια τέτοια περίπτωση θα ενισχυθεί το κόμμα της «Εναλλακτικής για την Γερμανία»).

Τον Οκτώβριο δε, θα έχουμε τις Αυστριακές και τις Τσεχικές βουλευτικές εκλογές, όπου αναμένεται να επικρατήσουν, είτε καθαρά, είτε αμιγώς ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στις χώρες αυτές (http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/792199/politiki-krisi-stin-aystria-proores-voyleytikes-ekloges-zita-o-koyrts, http://www.iefimerida.gr/news/337820/aystria-8-i-15-oktovrioy-oi-epikratesteres-imerominies-gia-proores-ekloges#axzz4hAHBybbC, http://www.cnn.gr/news/politiki/story/79012/politiki-krisi-stin-tsexia-o-prothypoyrgos-paraitithike), τα οποία πιθανώς και θα συγκυβερνήσουν και μεταξύ τους.

(Πιο πριν, τον Σεπτέμβριο του 2017, θα γίνει επίσης και το πολύ σημαντικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν- http://www.triklopodia.gr/%ce%b5%ce%ba%cf%84%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8a%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%b5%ce%bb%ce%af%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%cf%84/ ).

Αναταράξεις, αναμένονται και στην Ισπανία, όπου μετά την επικράτηση του Σάντσεθ στις εσωκομματικές εκλογές των Σοσιαλιστών, αυτός αναμένεται να αποσύρει την στήριξη στην κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι, με αποτέλεσμα να διενεργηθούν και εκεί βουλευτικές εκλογές ως το φθινόπωρο.

Αν σε αυτές, προστεθούν και τα σχέδια  για ανεξαρτησία και μονομερή διακήρυξη απόσχισης με δημοψήφισμα (http://www.enikonomia.gr/international/156017,dimopsifisma-gia-tin-anexartisia-tis-katalonias-tin-1i-oktovriou.html), που θέλουν να υλοποιήσουν οι Καταλανοί το φθινόπωρο (την ίδια περίοδο το ίδιο σκέφτονται να πράξει η Λέγκα του Βορρά στην Βόρεια Ιταλία-http://www.echedoros-a.gr/2017/04/blog-post_226.html), τότε είναι φανερό, πως η κατάσταση στην χώρα θυμίζει «μπαρούτι», «παραπέμποντας» στις σκοτεινές εποχές του ισπανικού εμφυλίου στην χώρα αυτή (http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bb%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%84%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9/, https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/05/blog-post_32.html).

Όσο για την χώρα μας, μετά την υπογραφή και του τέταρτου μνημονίου (του δεύτερου επί κυβέρνησης αριστεράς), συνεχίζεται «το σήριαλ» της «αντίστασης» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (αλλά και της αντιπολίτευσης), κατά των δανειστών (της τρόικας), πάντα με την βοήθεια και των ντόπιων εφοπλιστών (http://zcode-gr.blogspot.gr/2017/06/donald_2.html).

Για κάποιους, όλο αυτό το σκηνικό, δεν είναι παρά μία ακόμα κακοστημένη (και προδοτική) κωμωδία, από την συγκυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τους δανειστές, με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον Ελληνικό λαό, να τον κουράσουν και να «φθείρουν» τις αντιστάσεις του, έτσι ώστε αυτός να απογοητευτεί (όπως το 2015) και να «ενδώσει» και πάλι στις παρανοϊκές απαιτήσεις των δανειστών.

Για άλλους, η συγκυβέρνηση προσπαθεί να «παραστήσει την γενναία» (http://www.pentapostagma.gr/2017/05/%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83.html), πιστεύοντας αφελώς ότι αν κρατήσει «αντίσταση» ως το eurogroup (στις 15 Ιουνίου), ή ως την πληρωμή της έντοκης δόσης (στις 17 Ιουλίου-http://www.kathimerini.gr/892773/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/kaytos-ioylios-me-apoplhrwmes-xrewn-63-dis-eyrw, http://www.capital.gr/oikonomia/3215091/-parathuro-paratasis-tou-thriler-eos-ton-ioulio-ta-orosima-oi-antoxes), τότε οι δανειστές θα φοβηθούν, θα κάνουν πίσω φοβούμενοι τις συνέπειες της μη πληρωμής της δόσης, ενώ ο «καλός» Ντράγκι ή το «συμμαχικό» ΔΝΤ, θα την βοηθήσει να επιτύχει τον στόχο της αυτό.

Φυσικά, αυτά είναι εντελώς αφελείς (επιεικέστατα) σκέψεις (και ως γνωστόν «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πια πιάνεται»- http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/05/handelsblatt.html).

Ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν, ότι «στήνεται» ένα νέο «σκηνικό 2015», όπου ενώ θα φαίνεται ότι η κυβέρνηση θα πάει ξανά σε φαινομενικά «οριστική ρήξη» με τους δανειστές, στο τέλος θα κάνει άτακτη «ισπανική υποχώρηση», και θα υποταχτεί σε όλους τους όρους τους.

(Υπάρχει πάντα φυσικά και η περίπτωση, ο  δωσίλογος Τσίπρας, να εκδιωχθεί από την εξουσία, με μία αποπομπή σαν αυτή του Παπανδρέου, με παραίτηση και αντικατάστασή του από τον εξίσου δωσίλογο Μητσοτάκη ή έναν «ευρύτερης συναίνεσης» πρωθυπουργό, ή ακόμα και μέσω προκήρυξης νέων βουλευτικών εκλογών, ειδικά αν προκύψουν καταστροφικές πολιτικές, οικονομικές και εθνικές εξελίξεις στην χώρα).

Σε κάθε περίπτωση όμως από τις παραπάνω (είτε σε περίπτωση αδιεξόδου, είτε σε άτακτη υποχώρηση), αναμένονται πολιτικές εξελίξεις στην χώρα, οι οποίες θα την επηρεάσουν καίρια.

Έτσι, άλλοι αναμένουν πρόωρες εκλογές, άλλοι νέα κυβέρνηση πολλών κομμάτων για την χώρα (συνεργασίας, τεχνοκρατών ή οικουμενική), άλλοι πλήρη και επίσημη χρεωκοπία της χώρας, εξέγερση του λαού ή και των λαθρομεταναστών,  ενώ τέλος άλλοι πιστεύουν σε πολεμικό (θερμό) επεισόδιο με τους Τούρκους.

(Το γεγονός του ότι έχουμε να πληρώσουμε δόση τον Ιούλιο, όπως και το ότι στην Κύπρο αρχίζουν οι εξορύξεις φυσικού αερίου το ίδιο χρονικό διάστημα από διεθνείς εταιρίες, προϊδεάζει για κάτι τέτοιο.

Άλλωστε οι δανειστές θα θέλουν να μας «πιέσουν» να υποκύψουμε στις απαιτήσεις τους και η απειλή του πραγματικά επικίνδυνου «τουρκικού μπαμπούλα», μπορεί να τους βοηθήσει πολύ σε αυτόν τους τον στόχο.

[Υποστηρίζεται από πολλούς, πως οι Γερμανοί μας πάνε στην πτώχευση και την δραχμή, με σκοπό την υποτίμηση του εθνικού μας πλούτου (τον οποίο έχουν δεσμεύσει με βάση το Αγγλικό δίκαιο, το οποίο δέχτηκαν παράνομα οι κυβερνήσεις μας και η ΕΕ), με σκοπό να τον «αγοράσουν» κοψοχρονιά].  

Και φυσικά, οι Τούρκοι δεν χρειάζονται να έχουν πάντα και εξωτερική υποκίνηση. Θέλουν και από μόνοι τους να καταλάβουν τον θαλάσσιο και ορυκτό πλούτο της Ελλάδας, της Κύπρου, συνάμα με πολλά εδάφη, νησιά, αλλά και την ΑΟΖ μας).

Σε κάθε περίπτωση όμως, εμείς σαν χώρα θα πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά. Γιατί απειλητικά «σύννεφα» (http://www.drachmoula.com/2017/06/blog-post.html) πλησιάζουν από Ανατολή και Δύση στην χώρα μας, και μόνον εάν βρισκόμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση, θα καταφέρουμε να αποφύγουμε να μας «σκεπάσει» το απειλητικό τους σκότος, μαζί με όλους τους κινδύνους και τις «περιπέτειες», που αυτό θα φέρνει μαζί του.

[Παράλληλα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι δεν είναι τυχαίες και πολλές διάσημες ταινίες, που βγαίνουν τώρα τελευταία από το Χόλυγουντ, ούτε και η θεματολόγια τους, αλλά πολλές φορές αντανακλούν την προπαγάνδα των ΗΠΑ (http://www.triklopodia.gr/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b5%cf%83-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%b1%ce%b9%ce%bd%ce%b9%ce%b5%cf%83-%ce%b5%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%b4%ce%b9/), κατά των εχθρών τους.

Έτσι, πρόσφατα είχαμε την προβολή της ταινίας «Wonder Woman», όπου η ηρωίδα της, η οποία συμβολίζει την ίδια την Αμερική (ΗΠΑ), κατατροπώνει τους (όντως πάντα) κακούς Γερμανούς, οι οποίοι απειλούν συνεχώς να κατακτήσουν και να υποδουλώσουν όλη την ανθρωπότητα σε μια ανελέητη σκλαβιά, υπό την τυραννία τους.

Το ίδιο ισχύει και στις νέες ταινίες «Star Wars», όπως ΣΤΟ «The Force Awakens», το οποίο βγήκε πρόσφατα στους κινηματογράφους. Σε αυτήν λοιπόν την ταινία, μετά την πτώση της κακιάς Αυτοκρατορίας από τις δημοκρατικές δυνάμεις, μια διαγαλαξιακή δημοκρατία γεννιέται.

(Έτσι, οι αυτοκρατορικοί αξιωματικοί με τις γκριζόχρωμες στολές, θυμίζουν αντίστοιχα τους αξιωματικούς των SS με τις στολές του ίδιου χρώματος,  ενώ η αυτοκρατορική μουσική του Star Wars, θυμίζει τον σοβιετική «μεγαλειώδη» μουσική).

Κάποια δε, υπολείμματα των αυτοκρατορικών, συνεχίζουν να υπάρχουν ως ανεξάρτητα αυταρχικά κράτη, και βρίσκονται μόνιμα σε «Ψυχρό Πόλεμο» με την δημοκρατία, ενώ άλλα διαφεύγουν σε απόμερες και άγνωστες περιοχές του σύμπαντος, με σκοπό να αναδιοργανωθούν και την κατάλληλη στιγμή να επιστρέψουν, προκειμένου αυτή  την φορά να καταλάβουν οριστικά όλο το σύμπαν.

Εν των μεταξύ, στην δημοκρατία αναπτύσσονται δυο αντίθετες πολιτικές παρατάξεις, οι κεντρικοί και οι λαϊκιστές.

Η κάθε μια από αυτές, χωρίζεται στην ακροαριστερή και την ακροδεξιά τάση.

Έτσι, στους λαϊκιστές, η ακροαριστερά τάση υποστηρίζει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων από τους κατοίκους του κάθε πλανήτη, για κάθε σοβαρό ζήτημα, αντί της συζήτησης τους στο διαγαλαξιακό κοινοβούλιο, ενώ η ακροδεξιά την πλήρη διάλυση της δημοκρατίας και την ανάληψη της εξουσίας κάθε πλανήτη από τους κατοίκους του, με την παράλληλη πλήρη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους.

Στο μόνο που συμφωνούν και οι δύο παρατάξεις, είναι στην ύπαρξη ενός ισχυρού ηγέτη, για να κυβερνά τον κάθε πλανήτη, όπως και στην αντιπάθεια τους για κάθε ισχυρή μορφή κεντρικής διακυβέρνησης.

Οι κεντρικοί αντίθετα, είναι και στις δυο τάξεις τους, υπέρ μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης, με πλήρεις αρμοδιότητες, όπως και υπέρ και της αυστηρής επιβολής του νόμου και της τάξης.

Η ακροαριστερή πτέρυγα τους, είναι υπέρ του ελέγχου και της παραμικρής πολιτικής και προσωπικής άποψης κάθε κατοίκου της δημοκρατίας, ενώ η ακροδεξιά υπέρ της αύξησης των κονδυλίων για την άμυνα των πλανητών και τον στρατό, οι οποίες έχουν αποδυναμωθεί από τις μεγάλες περικοπές που έγιναν σε αυτούς τους τομείς.

Ενώ οι κεντρικοί δηλώνουν δημοσίως ότι υποστηρίζουν την ισχυρότερη επιβολή του νόμου, και την μεγαλύτερη κεντρική κυβερνητική κυριαρχία, αρκετά μέλη τους, εκφράζουν ιδιωτικά φιλο-αυτοκρατορικά συναισθήματα και νοσταλγία για την «Παλιά Αυτοκρατορία».

Ορισμένοι γερουσιαστές, θαυμάζουν παλιές αυτοκρατορικές στολές και πανοπλίες. Μερικοί κεντρικοί πιστεύουν επίσης, ότι οι πλανήτες θα πρέπει να είναι ξεχωριστά υπεύθυνοι, για τα προβλήματα τους, όπως π.χ. για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών που συμβαίνουν σε αυτούς.

Άλλοι, θεωρούν τις ακαδημίες της δημοκρατίας, πολύ κατώτερες από εκείνες των κόσμων του Κέντρου, οι οποίες έχουν αρχίσει να οικοδομούν νέες, με βάση τα παλιά αυτοκρατορικά προγράμματα.

Παράλληλα, κάποιοι κεντρικοί πολιτικοί, αμφισβητούν ακόμα και τα επίσημα ιστορικά γεγονότα δημοκρατίας για την μάχη του Yavin και τον γαλαξιακό εμφύλιο πόλεμο. Τουλάχιστον τριάντα κεντρικοί γερουσιαστές, είναι γνωστοί ως άπληστοι συλλέκτες, παλαιών αυτοκρατορικών αντικειμένων και εξοπλισμού.

Και φυσικά, σημαντικό μέρος αυτών, συνεργάζονται (κρυφά) και υποστηρίζουν τα (πρώην ανίσχυρα) υπολείμματα  των αυτοκρατορικών, που είχαν διαφύγει στις απόμερες και άγνωστες περιοχές του σύμπαντος (και που τώρα έχουν αναδιοργανωθεί στην ισχυρή «First Order»), στην προσπάθεια τους, να ανακαταλάβουν το σύμπαν. 

Η δε πρώτη ισχυρή τους επίθεση, ήταν αυτή που έγινε στην ταινία «The Force Awakens», μέσω της «Starkiller Base», και οδήγησε στην καταστροφή της έδρας της διαγαλαξιακής δημοκρατίας, με το παράλληλο «ρίξιμο» όλου του σύμπαντος, στο χάος, τον εμφύλιο, με την παράλληλη εισβολή της «First Order», ταυτόχρονα σε αυτό.

Όλα αυτά, είναι φυσικά συμβολικές εικόνες της σύγχρονης πραγματικότητας. Η κακιά Αυτοκρατορία, συμβολίζει τις τυραννικές αυτοκρατορίες των ναζί και των σοβιετικών, ενώ δημοκρατικές δυνάμεις τις δυτικές συμμαχικές δυνάμεις στον Β’ Παγκόσμιο και το ΝΑΤΟ στον «Ψυχρό Πόλεμο». Η δε διαγαλαξιακή δημοκρατία που γεννιέται, συμβολίζει τον ΟΗΕ.

Τα υπολείμματα των αυτοκρατορικών, που συνεχίζουν να υπάρχουν ως ανεξάρτητα αυταρχικά κράτη, να βρίσκονται μόνιμα σε «Ψυχρό Πόλεμο» με την δημοκρατία, συμβολίζουν τις ανεξάρτητες αυταρχικές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, που ανακηρύχτηκαν μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, όπως και όσα φασιστικά καθεστώτα επέζησαν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (π.χ. των Φράνκο και Σαλαζαρ).

Τα αυτοκρατορικά υπολείμματα, που διέφυγαν σε απόμερες και άγνωστες περιοχές του σύμπαντος, με σκοπό να αναδιοργανωθούν και την κατάλληλη στιγμή να επιστρέψουν, προκειμένου αυτή  την φορά να καταλάβουν οριστικά όλο το σύμπαν, συμβολίζουν τους ναζί και τους κομμουνιστές, που διέφυγαν σε απόμερες περιοχές (Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή), μετά την πτώση της ναζιστικής Γερμανίας και της ΕΣΣΔ.

Με σκοπό πάντα, την κατάλληλη στιγμή να επιστρέψουν, προκειμένου αυτή  την φορά να καταλάβουν οριστικά όλο τον κόσμο (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/06/h-odessa_29.html).

Οι δυο αντίθετες πολιτικές παρατάξεις, οι κεντρικοί και οι λαϊκιστές, συμβολίζουν τους σημερινούς φεντεραλιστές (όσους είναι δηλαδή, υπέρ της ενίσχυσης της κεντρικής εξουσίας υπερεθνικών οργασμών, όπως π.χ. της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αλλά και τους λαϊκιστές πολιτικούς, που υπάρχουν σήμερα στην ΕΕ, τις ΗΠΑ και γενικότερα στον κόσμο (όπως φυσικά και στον ΟΗΕ).

Κάθε μια από αυτές τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις, χωρίζεται στην ακροαριστερή και την ακροδεξιά τάση.

Έτσι, στους λαϊκιστές, η ακροαριστερά τάση υποστηρίζει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων από τους κατοίκους του κάθε χώρας του πλανήτη (π.χ. σαν αυτό του Τσίπρα το 2015), για κάθε σοβαρό ζήτημα, αντί της συζήτησης τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ή στον ΟΗΕ, ενώ η ακροδεξιά την πλήρη διάλυση των οργανισμών αυτών, και την ανάληψη της εξουσίας κάθε κράτους από τους κατοίκους του, με την παράλληλη πλήρη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους.

Στο μόνο που συμφωνούν και οι δύο παρατάξεις, είναι στην ύπαρξη ενός ισχυρού ηγέτη, για να κυβερνά την κάθε χώρα, όπως και στην αντιπάθεια τους για κάθε ισχυρή μορφή κεντρικής διακυβέρνησης.

Οι φεντεραλιστές αντίθετα, είναι και στις δυο τάξεις τους, υπέρ μιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης, με πλήρεις αρμοδιότητες, όπως υπέρ και της αυστηρής επιβολής του νόμου και της τάξης.

Η ακροαριστερή πτέρυγα τους, είναι υπέρ του ελέγχου και της παραμικρής πολιτικής και προσωπικής άποψης κάθε κατοίκου της (π.χ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των πολλών καμερών παρακολούθησης), ενώ η ακροδεξιά υπέρ της αύξησης των κονδυλίων για την άμυνα και τον στρατό (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CE%BC%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BD/), οι οποίες έχουν αποδυναμωθεί από τις μεγάλες περικοπές που έγιναν σε αυτούς τους τομείς.

Ενώ οι φεντεραλιστές δηλώνουν δημοσίως ότι υποστηρίζουν την ισχυρότερη επιβολή του νόμου, και την μεγαλύτερη «κεντρική» κυριαρχία των υπερεθνικών οργανισμών στα έθνη-μέλη τους, αρκετά μέλη τους, εκφράζουν παράλληλα ιδιωτικά, φιλο-ναζιστικά (ή φιλοσοβιετικά) συναισθήματα και νοσταλγία για το «Τρίτο Ράιχ» ή την ΕΣΣΔ.

Ορισμένοι δε ευρωβουλευτές, θαυμάζουν τις παλιές ναζιστικές-σοβιετικές στολές και πανοπλίες. Ακόμα, μερικοί πιστεύουν ότι τα κράτη-μέλη, θα πρέπει να είναι ξεχωριστά και «ατομικά» υπεύθυνα για τα προβλήματα τους, όπως π.χ. για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών που συμβαίνουν σε αυτά.

Άλλοι, θεωρούν τις ευρωπαϊκές ακαδημίες, κατώτερες από εκείνες των ναζιστών και των κομμουνιστών.

Παράλληλα, κάποιοι ευρωπαίοι πολιτικοί, αμφισβητούν ακόμα και τα επίσημα ιστορικά γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (οι γνωστοί ιστορικοί αναθεωρητές). Αρκετοί δε από αυτούς, είναι γνωστοί ως άπληστοι συλλέκτες, παλαιών αντικειμένων και εξοπλισμού (των ναζί ή των σοβιετικών), όντας και οι ίδιοι, πρώην ναζιστές ή κομμουνιστές ή «νεοφανείς θαυμαστές» τους.

Και φυσικά, σημαντικό μέρος αυτών, συνεργαζόταν παλαιότερα (κρυφά) και υποστήριζε τα παλαιά υπολείμματα  του τρίτου Ράιχ (http://old.relay-of-life.org/gr/chapter.html) και της ΕΣΣΔ, που είχαν διαφύγει σε απόμερες περιοχές του πλανήτη και τώρα έχουν αναδιοργανωθεί, στην προσπάθεια τους να ανακαταλάβουν τον κόσμο (https://hellenicsunrise.blogspot.gr/2015/06/h-odessa_29.html).

(Συγκεκριμένα, η πρώην κομουνίστρια Μέρκελ, με την βοήθεια του Σόιμπλε, ανιψιού του γνωστού ναζιστή Χέρμαν Γκαίρινγκ, με μία «αιφνιδιαστική οικονομική επίθεση», υποδούλωσε τις χώρες της ΕΕ στην ηγεμονία της και τώρα προσπαθεί να κερδίσει ακόμα και τις ίδιες τις ΗΠΑ, στην «πρωτεύουσα» της «παγκόσμιας δημοκρατίας» κατ’ αυτές, τον ΟΗΕ.

Το ίδιο ισχύει φυσικά, και σε όσες χώρες, πρώην κομμουνιστές ηγέτες πήραν την εξουσία, όπως πχ. την Ρωσία του Πούτιν, από τον όποιο επίσης κάποιοι μιλιταριστές Αμερικανοί περιμένουν να ξεκινήσει κάποια στιγμή πλήρη επίθεση στην ΕΕ και τον κόσμο, για την ολική κατάκτηση τους.

Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ, υπό την ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ,  ισχυρίζονται, πως μόνο αυτές, αποτελούν την «τελευταία γραμμή αντίστασης, ενάντια στην παγκόσμια προσπάθεια βίαιης επιβολής της γερμανικής τυραννίας».)

Βλέπουμε λοιπόν, πως η προπαγάνδα καλά κρατεί και αναμένεται να ενταθεί, όσο αυξάνει ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας. Μένει λοιπός σε εμάς, να αναλύσουμε σωστά τα γεγονότα και να λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν την αγαπημένη μας πατρίδα να επιβιώσει και να ακμάσει σε αυτούς τους τόσο δύσκολους καιρούς στους οποίους ζούμε].