ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΤΗΔΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΚΜΕΤΕΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ

ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΠΙΤΗΔΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΚΜΕΤΕΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΣ  ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, από πολύ παλιά στην ιστορία, οι άνθρωποι πολλές φορές πίστευαν ότι υπήρχαν ισχυρές προσωπικότητες (πολιτικοί ή ακόμα και θρησκευτικοί αρχηγοί, ανεξάρτητα αν αυτοί ήταν καλοί ή κακοί άνθρωποι), οι οποίοι είχαν καταφέρει με κάποιο «θαυμαστό τρόπο» να ξεφύγουν από τον θάνατο (εξαφανιζόμενοι στις περισσότερες περιπτώσεις μυστηριωδώς από το ιστορικό προσκήνιο), και μετρά από ένα μακρύ διάστημα απουσίας, θα επέστρεφαν, προκειμένου να ανακτήσουν την θέση τους και να εκδικηθούν τους εχθρούς τους.

Έτσι, είναι γνωστός στην Αρχαιότητα, ο μύθος, ο οποίος ήθελε τον τρελό Αυτοκράτορα της Ρώμης Νέρωνα, να μην έχει αυτοκτονήσει, αλλά να έχει καταφύγει στους Πάρθους, από οπού κάποια στιγμή θα γυρνούσε, θα ξαναέπαιρνε τον θρόνο του και θα συνέχιζε την ανελέητη δίωξη των εχθρών του (στρατιωτικών, πολίτικων ή και θρησκευτικών, π.χ. των Χριστιανών).

Μάλιστα, μέχρι και την περίοδο της ηγεσίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον τυραννικό και ανηλεή Αυτοκράτορα Δομινικανό, είχαν εμφανιστεί τρεις σφετεριστές (σε διαφορετικά χρονικές περιόδους), οι οποίοι ισχυρίζονταν πως ήταν ο Νέρωνας  που επέστρεφε και έγιναν μάλιστα πιστευτοί από πολλούς, οι οποίοι τους ακολουθήσαν στις εξεγέρσεις τους για να καταλάβουν τον θρόνο, πριν αυτοί εξοντωθούν τελικά.

[Ουσιαστικά, η κατάσταση του μύθου του Νέρωνα, θυμίζει σήμερα τον αντίστοιχο που υπάρχει για τον Χίτλερ, οπού πολλοί οπαδοί του υποστηρίζουν, ότι δεν πέθανε, αλλά διέφυγε και κάποια στιγμή θα επιστρέψει, θα αναδημιουργήσει την Γερμανική Αυτοκρατορία σε ένα Τέταρτο Ράιχ και θα εξοντώσει τους εχθρούς του.

Αλώστε, δεν είναι τυχαίο, ότι και την περίοδο της ανόδου του Χίτλερ στην Γερμάνια, οπού ο μυστικισμός στην χωρά αυτή είχε συληθεί υπέρμετρα, πολλοί πίστευαν ότι ο Χίτλερ αποτελούσε την «αναγέννηση και επιστροφή» του παλαιού Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα (ο οποίος είναι για τους Γερμανούς, ότι για μας ο «Μαρμαρωμένος βασιλιάς» σήμερα).

Επίσης και ο φανατικός μυστικιστής και «δεξί χέρι» του Χίτλερ, ο Χάινριχ Χίμλερ, ο διαβόητος αρχηγός των SS και της Γκεστάπο, πίστευε πως ήταν η ενσάρκωση του παλαιού Γερμανού βασιλιά, Ερρίκου του Ορνιθοθήρα].

Στην Αρχαία Περσία, ένας απατεώνας της τάξεων των μάγων (της ιερατικής κάστας της τότε ζωροαστρικής θρησκείας των Περσών), ο Γαυματάς, υποκρινόταν τον δολοφονημένο γιο του Καμβύση, τον Σμέρδη (ένεκα τούτου έμεινε γνωστός στην ιστορία και ως «Ψευδο-Σμέρδης»), πριν τελικά η εξέγερση του αυτή καταπνιγεί, από τον άλλο διεκδικητή (και τελικό νικητή στον αγώνα για τον περσικό θρόνο), τον γνωστό σε όλους μας, Δαρείο τον Μέγα.

Στην Αρχαιά Ελλάδα αντίστοιχα, και συγκεκριμένα στην περιοχή της Μακεδονίας, ένας επαναστάτης με κανονικό όνομα Ανδρικός, παρουσιάστηκε υποκρινόμενος τον γιο του συλληφθέντα βασιλιά Περσά, παρασέρνοντας τον λαό σε εξέγερση κατά της Ρώμης πριν τελικά ηττηθεί.

Το ίδιο συνέβη μετρά από λίγο και με έναν άλλο υποκριτή, που παρίστανε ότι και ο Ανδρικός, πριν ηττηθεί και αυτός τελικά.

Στην Πέργαμο, εμφανίστηκε ο Αριστόνικος, ο οποίος παρίστανε τον νόθο γιο του τελευταίου βασιλιά της περιοχής, του Ευμενή του Γ’, ο οποίος ξεκίνησε εξέγερση κατά των Ρωμαίων, πριν συλληφθεί και εξοντωθεί από αυτούς.

Στην περίοδο του Βυζάντιου, εμφανίστηκε την εποχή του Αυτοκρατορία Αλέξιου του Α’ του Κομνηνού, ένας υποκριτής, ο οποίος παρίστανε τον γιο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Δ’ του Διογένη, πριν ηττηθεί και τυφλωθεί τελικά.

Και στα χρονιά του Αυτοκράτορα Ισαάκιου του Β’ του Άγγελου, εμφανίστηκε ένας υποκριτής, ο οποίος παρίστανε ότι ήταν ο νεκρός Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Β’ ο Κομνηνός, πριν το κίνημα του κατασταλεί.

Μετά τον θάνατο του, τον ακολουθήσαν άλλοι δυο υποκριτές στην προσπάθεια για τον θρόνο πριν έχουν και αυτοί το ίδιο ακριβώς τέλος με αυτόν.

Στην Αγγλία, μετά την λήξη του πολέμου των Ρόδων, ο Πέτριν Γουόρμπεκ και ο Λάμπερτ Στίμνελ, παρίσταναν τον νεκρό βασιλιά Ριχάρδο, ο οποίος είχε δολοφονηθεί στον πύργο του Λονδίνου, πριν ηττηθούν και συλληφθούν τελικά.

Μετά την Γαλλική Επανάσταση, πάνω από τριάντα υποκριτές παρέστησαν τον δολοφονημένο Λουδοβίκο τον ΙΖ, προκειμένου να «αρπάξουν» τον Γαλλικό θρόνο, όλοι ανεπιτυχώς.

Στην Ρωσία, στην επανάσταση του Πουγκάτσεφ κατά της Μεγάλης Αικατερίνης, αυτός παρίστανε τον νεκρό Τσάρο Πέτρο τον Γ’, πριν συλληφθεί και εκτελεστεί.

Στην ιδιά χωρά, τον καιρό των τάραχων (https://alophx.blogspot.gr/2017/04/blog-post.html), εμφανίστηκαν, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους μεταξύ τους, τρεις υποκριτές, οι οποίοι παρίσταναν τον νεκρό Τσάρο Δημήτριο, οι οποίοι έγιναν μάλιστα για αρκετό χρονικό διάστημα πιστευτοί, πριν ανατραπούν από την εξουσία.

Επίσης, στην ιδιά χωρά, μετρά την Ρωσική Επανάσταση του 1917, πολλοί προώθησαν την υποκρίτρια Αννά Άντερσον, η οποία παρίστανε την πριγκίπισσα Αναστασία (την κόρη, του δολοφονηθέντος από τους μπολσεβίκους, Τσάρου Νικολάου του Β’).

Αυτό το έκαναν, γιατί πίστευαν, πως ο Τσάρος είχε μεταφέρει πολλά χρηματικά κεφάλαια στο εξωτερικό, και αν κατάφερναν να περάσουν την Άντερσον ως την κόρη του Τσάρου, την πριγκίπισσα Αναστασία, αυτή, σαν η «μονή επιζών και νόμιμη διάδοχος», θα μπορούσε να αποκτήσει την μόνιμη κατοχή τους και να τα «μοιραστεί με τους σπόνσορες της».

Στο «κόλπο», μπήκε και η Σοβιετική κυβέρνηση, υποστηρίζοντας τον Βασίλι Φιλάτωφ, ο οποίος παρίστανε τον δολοφονημένο γιο του Τσάρου Νικολάου του Β’, τον πρίγκηπα Αλεξέι, με σκοπό να «βουτήξουν» και αυτοί τα υποτιθέμενα χρήματα του Τσάρου στο εξωτερικό.

Ατυχώς για όλους αυτούς, ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’, όσα χρήματα είχε στο εξωτερικό, τα είχε μεταφέρει με την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου πίσω στην Ρωσία και τα ξόδεψε για τον εξοπλισμό της, και ως εκ τούτου, όσοι «ξερογλειφόταν» για χρήματα, δεν κέρδισαν απολύτως τίποτα.

[Μαζί με τους παραπάνω υποκριτές, εμφανίστηκαν άλλοι τέσσερις που παρίσταναν την νεκρή πριγκίπισσα Αναστασία, άλλοι έξι που παρίσταναν τον νεκρό πρίγκηπα Αλεξέι, τρεις που παρίσταναν την νεκρή Μεγάλη δούκισσα Τατιάνα, δυο που παρίσταναν την νεκρή Μεγάλη δούκισσα Μαρία και μια που παρίστανε την νεκρή Μεγάλη δούκισσα Όλγα].

Υπήρξαν και πολλοί άλλοι υποκριτές σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως οι: Anna Sophie Magdalene Frederikke Ulrikke, ο Bardiya, η Mary Baynton, ο Samuel Best,  η Helga de la Brache, ο Alexis Brimeyer, η Princess Caraboo, ο Clemens (impostor), η Ceclava Czapska, ο Harry Domela, η Anna Gyllander, ή οι Hohenzollern impostors.

Επίσης οι: Tile Kolup, Michel Roger Lafosse, Eugenio Lascorz, Terence Francis MacCarthy, Šćepan Mali, False Margaret, Terentius Maximus, Karl Wilhelm Naundorff, False Olaf, Jon Bratt Otnes, Pierre Plantard, Rosario Poidimani, Raiktor, Lavinia Ryves, Olivia Serres, Sigurd Slembe, Princess Tarakanova (pretender), καθώς επίσης και ο Eleazer Williams μαζί με όλους αυτούς.

(https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Impostor_pretenders).

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί, των οποίων πολλοί λαοί περίμεναν την επιστροφή τους.

Τόσο στην Αρχαιότητα, όσο και στον Μεσαίωνα, ακόμα και στην σύγχρονη εποχή, πολλοί λαοί, περίμεναν την «μεσσιανική επιστροφή», πολλών ηρωικών για αυτές φιγούρων (σαν τον δικό μας «Μαρμαρωμένο Βασιλιά»).

Έτσι, οι Βρετανοί περιμένουν την επιστροφή του βασιλιά Αρθούρου, ο οποίος θα επιστρέψει σε καιρό κίνδυνου για την Αγγλία για να την σώσει, θα διώξει τους κατακτητές Σάξωνες (αλλά και τους Νορμανδούς) και θα ανασυστάσεις τον Ιπποτισμό και την στρογγυλή τράπεζα με τους ιππότες της.

Επίσης, περιμένουν την επιστροφή του μάγου Μέρλιν, ο οποίος κατ’ αυτούς εκτός από τον έβδομο μετρά Χριστών αιώνα, εμφανίστηκε και πάλι τον δέκατο τρίτο (μετά από εφτακόσια χρόνια) με την μορφή του Τόμας του βάρδου και αναμένουν να εμφανιστεί στις μέρες μας με μια άλλη μορφή.

Oι Ρουμάνοι, περιμένουν την επιστροφή του βοεβόδα Βλαντ Τσέπες του Γ’ του Παλουκωτή, του γνωστού σε όλους μας Δράκουλα (ο οποίος ήταν ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, αλλά όχι βαμπίρ όπως τον θέλουν οι θρύλοι).

Για αυτόν, λένε ότι θα επιστρέψει ξανά, θα εξοντώσει τους Γερμανούς (Σάξωνες) και τους Τούρκους, θα εγκατασταθεί ξανά στο παλάτι του και θα ξεκινήσει μια βίαιη βασίλεια, οπού τα βάσανα δεν θα έχουν τέλος, μέχρι τον ερχομό του Κυρίου και Λυτρωτή μας, Ιησού Χριστού.

Άλλοι λαοί, περιμένουν την επιστροφή των: the Knights of Ålleberg, Doina (Eminescu), Gerald FitzGerald, 3rd Earl of Desmond, Serbian Prince Marko, του Σερβου πριγκηπας Λαζαρου Χρεμπελιάνοβιτς, του ηρωικου ηγετη των Σερβων στην μαχη του Κοσσυφοπεδιου, του Hungarian King Matjaž, του Vytautas the Great of Lithuania, ή του  Σερ Φρανσις Ντρεηκ (https://en.wikipedia.org/wiki/Drake%27s_Drum).

Άλλοι των: Bran the Blessed (Wales), Owain Lawgoch, Welsh soldier and nobleman (14th century), Owain Glyndŵr (Wales), Fionn mac Cumhaill (Ireland), Gearóid Iarla, Gerald FitzGerald, 8th Earl of Kildare (Ireland), King Harold (England), Charlemagne, Frederick Barbarossa, Frederick II  Holy Roman Emperor, και Henry the Fowler.

Επίσης των: William Tell (Switzerland), Key-Khosrow, legendary shah of Persia, του Pueblo hero-god Montezuma, του Tecumseh of the Shawnee, του Emperor Norton,   του Mher (Armenia), του Artavasdes II of Armenia, του Ναβαχοδονώσωρα, του Σαρδανάπαλου, του Αταχουάλπα, ή του Τόπα Ίνκα.

Όπως και των: Ogier the Dane (Danish: Holger Danske, Denmark), King Olaf I (Norway), Väinämöinen, Alexander Suvorov (Russia), Taras Shevchenko, Matija Gubec (Croatia), Kralj Matjaž (Slovenia), Napoleon Bonaparte (France), Ječmínek (Moravia), Csaba, the son of Attila the Hun (Hungary), King St. Stephen (Hungary), King St. Ladislaus (Hungary), King Matthias Corvinus (Hungary).

Και τέλος των: Giewont (Poland), St. Wenceslas (Václav) of Bohemia (Czech Republic), Knights of Sitno (Slovakia), Boabdil, last Islamic prince of Granada. (Spain), King Pelayo, Visigothic king of Asturia, (Spain), King Rodrigo (Spain), Sebastian I of Portugal, Golem of Prague, King David.

Στην χώρα μας, ιδιαίτερα γνωστός είναι ο θρύλος του «Μαρμαρωμένου βασιλιά» (Κωνσταντίνος ο 11ος ο Παλαιολόγος), ο οποίος όταν «ξεμαρμαρώσει» θα επιτεθεί στους Τούρκους, θα τους διώξει από την Κωνσταντινούπολη και αφού την απελευθερώσει και την ξανακάνει Ελληνική, θα τους κυνηγήσει ως την Κόκκινη μηλιά, οπού και θα τους διαλύσει ολοσχερώς, αποκαθιστώντας την ιστορική αδικία, γυρίζοντας την ιστορία πίσω εκεί που σταμάτησε και ξαναφέρνοντας την δικαιοσύνη.

[Ο Θρύλος αυτός, ενδυνάμωσε πολύ το υπόδουλο γένος την περίοδο της Τουρκοκρατίας και του έδωσε την δύναμη να αντέξει, συνάμα με την ελπίδα, ότι η καταστροφή που επήλθε με την Τουρκική κατάκτηση θα ανατραπεί, και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, η δικαιοσύνη και η εθνική ελευθερία και αξιοπρέπεια, θα αποκατασταθούν με την επανίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας].

Επίσης, παρεμφερή ρολό με τον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά», παίζουν και οι Αυτοκράτορες, Μέγας Κωνσταντίνος, ο Βασίλειος ο Β’ ο Βουλγαροκτόνος, ο Ιωάννης ο Γ’ ο Βατάτζης, ενώ άλλοι «Έλληνες προς επιστροφή βασιλείς», περιλαμβάνουν τους  Θησέα και Μέγα Αλέξανδρο.

(https://en.wikipedia.org/wiki/King_in_the_mountain).

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, οι παραδόσεις μιλάνε για ιστορικούς ήρωες λαών, οι οποίοι, είτε έφεραν στις χώρες τους την μέγιστη ακμή και νίκες ή πέθαναν ηρωικά στην μάχη κατά την τελική πτώση των κρατών ή των Αυτοκρατοριών τους.

Και ως εκ τούτου, θεωρούνται οι πιο «κατάλληλοι», προκειμένου να επιστρέψουν για να διορθώσουν (να αλλάξουν) και να «ολοκληρώσουν σωστά» το έργο της νέας ακμής των χωρών τους, μιας και  επιώ ηγεσίας τους, αυτές έπεσαν στα χεριά των εχθρών τους (οπότε κατά κάποιο τρόπο, «θεωρούνται υποχρεωμένοι», αυτοί να διορθώσουν την τωρινή άσχημη κατάσταση που διαμορφώθηκε στις χώρες τους, λόγω της πρότερης δίκης τους ήττας).

[Το ίδιο ισχύει και για τις θρησκευτικές φιγούρες, οι οποίες αναμένεται να αναζωογονήσουν με την επιστροφή τους, τις ξεπεσμένες ως επιώ το πλείστον την εποχή που θα επιστρέψουν θρησκείες τους].

Άλλοι λαοί ή πιστοί θρησκειών (αρχαίων ή νέων), περιμένουν την επιστροφή θρησκευτικών φιγούρων ή μυθικών προσώπων και θεοτήτων όπως των:

Loki in the onset of Ragnarök, Dukljan (Serbian mythology) Väinämöinen (Finn Mythology), Muhammad al-Mahdi (Islamic mysticism, especially Shi'a), Kōbō-Daishi, (Japan).

Πολλές σέκτες των Ισμαηλιτών, αναμένουν την επανεμφάνιση του Μωάμεθ, οι Δρούζοι του Χαλίφη Αλ Χακίμ (του επονομαζόμενου και «Νέρωνα των Φατιμίδων»), οι Μογγόλοι του Τσένγκις Χαν, οι Λάμα του Θιβέτ, του «άρχοντα του κόσμου» από την υπόγεια πόλη που κατοικεί την Αγκάρτα, οι Φιλιππινέζοι του Bernardo Carpio και οι Μπαχάι του σωτήρα της ειρήνης των Μπαχάι, Σαμ Μπραχάμ.

Οι Ζωροάστρες Πέρσες του Σαοσιάντ, του Μίθρα, του Ντέβα, και του Μαχάντα, οι Έλληνες, του Ερμή του Τρισμέγιστου, του Απόλλωνα, και του Διονύσου (ή οι νεοπαγανιστές ειδωλολάτρες των «Ελ»), οι Ρωμαίοι του Ιανού.

Οι καθολικοί και οι προτεστάντες έναν «Ψευδόχριστο» (ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τον Κυρίο ημών Ιησού Χριστό), οι ιεχωβάδες τον «μεσσιακό ιεχωβά», οι μυστικιστές τον Κρισναμούρτι, του «Μεσσία» του Μασονισμού, του Απόκρυφου «Μεσσία» (του μυστικισμού ή του εοσφωρισμού), ή του Κάιν.

Οι Σιββύλες, όπως και οι Ρωμαίοι ιστορικοί, Τάκιτος και Σουητώνιος μαρτυρούν, ότι άπαντες οι λαοί είχαν τα μάτια τους στραμμένα προς την Ιουδαία, σαν ένα πόλο της κοινής αυτών ελπίδας, από όπου έμελλε να εξέλθει ο προσδοκώμενος βασιλεύς, που θα ποίμανε την οικουμένη.

Οι Άραβες, περίμεναν την έλευση ελευθερωτή και Σωτήρα λαών (Βουλανομβυλιέρο Βίος Μωάμεθ βιβλ. Β’ σελ 194), οι Λαπωνες ανέμεναν ένα Πέυρουμ ή ένα Κυμβαδίξιν, οι Σιαμεζοι (κάτοικοι Σιάμ) περίμεναν ένα Σόμμωνα Κόδαμ, ενώ οι Μεξικανοι περίμεναν ένα αρχαίο βασιλέα τους, ο οποίος έμελλε να τους επισκεφθεί αφού επέστρεφε εξ ανατολών μετά την περιοδεία όλου του κόσμου.

Οι Χετταίοι, ανέμεναν τον Χουπασίγιας, οι Ασσυροβαβυλώνιοι τον Ετάνα, οι Σουμέριοι τον Νινούρτα, ενώ οι Μάγιας, οι Ίνκας και οι Αζτέκοι τον Κελτζακοάτλ, τον «λευκό γενειοφόρο Θεό», που θα επέστρεφε από την Ανατολή (για τον λόγο αυτό, λένε ότι όταν πολλοί ιθαγενείς, είδαν τους «λευκούς και γενειοφόρους» ηγέτες των κονκισταδόρων, να αποβιβάζονται στα εδάφη τους ερχόμενοι από την Ανατολή, τους πέρασαν είτε για αντιπροσώπους του θεού που ανέμεναν ή σαν την ενσάρκωση του ιδίου του Θεού).

Οι Ινδοί, ανάμεναν την μετενσάρκωση του Βισνού ή του Βράμα (Κρισνα), οι Σιναι πίστευαν ότι θα αναφανεί από τον ουρανό και από δυτικά της Κινας, ενας άγιος που θα γνωρίζει τα πάντα και που θα έχει πλήρη εξουσία επί της και επί του ουρανού, που θα φέρει την ειρήνη στον κόσμο.

Οι Βουδιστές, αναμένουν την ενσάρκωση του Πέμπτου Βούδα Μαιτράγια, οι Ιουδαίοι ανέμεναν (και αναμένουν ακόμα) έναν «μεσσία», ο οποίος θα τους κτίσει τον Τρίτο Ναό του Σολομώντα και θα τους καταστήσει απολυτούς κυρίαρχους όλης της γης (https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_95.html).

Ο Κινέζος Κομφούκιος στα «Ηθικά» του αναφέρει : «Εγώ ο Κομφούκιος άκουσα λεγόμενο ότι στις δυτικές χώρες θα εμφανισθεί άγιος άνθρωπος που θα επιτελέσει απειρία αγίων έργων και που θα είναι απεσταλμένος εξ ουρανού και ότι θα εξουσιάσει όλη την γη». Οι Σαμαρείτες, ανέμεναν τον μέλλοντα να διδάξει όλη την αλήθεια και να αναγγείλει όλα σε αυτούς.

Οι Αιγύπτιοι, στον Αιγυπτιακό μύθο περί Ώρου και του Σηθ, φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπήρχε σε αυτούς, η προσδοκία του λαού τους, για την έλευση του Σωτήρα, ο οποίος καταβάλει τον δράκοντα Σηθ και επαναφέρει την ευτυχία και την ειρήνη.

Οι δε ουφολόγοι, αναμένουν την εμφάνιση ούφο και εξωγήινων, οι οποίοι δήθεν θα «σώσουν την γη», ενώ πολλές φορές τα ταυτίζουν ακόμα και αγγέλους ή θρησκευτικούς ηγέτες και πρόσωπα της γης!!!

Ακόμα και στις μέρες μας, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως γνωστοί και διάσημοι ιστορικά καλλιτέχνες, όπως ο Έλβις Πρίσλει, ο Μάικλ Τζάκσον, η Μέρλιν Μονρόε, ή και προφαντά διάσημα ιστορικά πρόσωπα, όπως π.χ. ο Εμίλο Ζαπάτα στο Μεξικό ή οι οποίοι δεν έχουν πεθάνει, αλλά ζουν ακόμα κάπου κρυμμένοι και θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στο προσκήνιο.

Φαίνεται λοιπόν καθαρά, ότι όλοι αυτοί οι μύθοι και οι θρύλοι που αναφέρθηκαν παραπάνω, για την επιστροφή στην «θαυμαστή αρχέγονη εποχή ενός έθνους, Αυτοκρατορίας ή Θρησκείας», χρησιμοποιήθηκαν πολλές φορές από επίδοξους απατεώνες.

Αυτοί, παριστάνοντας τον «αναμενόμενο», κατάφεραν να παρασύρουν πολλούς στα άνομα σχέδια τους, καταστρέφοντας στην συνέχεια τους ιδίους, τους οπαδούς τους ή και τα ιδιά τα κράτη τους (π.χ. όπως με τους ψευδονέρωνες ή την πιστή πως ο Χίτλερ ήταν η ενσάρκωση του Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσα που αναφέρθηκαν παραπάνω).

Τέτοιοι θρύλοι, για την ανάδειξη εθνών, από έναν ηρώα που επιστρέφει για να αποκαταστήσει την τάξη σε αυτά, ή έναν χαμένο πρίγκηπα και βασιλιά, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, «σώθηκε θαυματουργικά» και επιστρέφει από το πουθενά, για να ξαναπάρει τον θρόνο του, χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς, κυρίως από απατεώνες δημαγωγούς ή υποκριτές, που στηριζόμενοι ξένες ταυτότητες, ήθελαν να καταλάβουν μέσω της ισχύς και των ονομάτων τους, την εξουσία (και τα προνομία) που ανήκε σε αυτούς ή να «οικειοποιούν» τις περιουσίες τους.

Πιο πολύ λοιπόν, οι εθνικοί μύθοι για την αναγέννηση χωρών, και επιστροφή τους στην «Χρυσή Εποχή», υπό την διοίκηση ενός «κοιμωμένου ή μαρμαρωμένου ηγέτη» που μέλλει να επιστρέψει, χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από εθνικιστές ηγέτες και λαούς, ιδιαίτερα στην φάση των αγώνων τους για απελευθέρωση των υπόδουλων αδελφών τους και επαναδημιουργία των παλαιών ισχυρών Αυτοκρατοριών τους (π.χ. με τους Βαλκανικούς Πολέμους ή την άνοδο του Χίτλερ).

Όμως, στις μέρες μας, ελλοχεύει και ένας ακόμα πολύ μεγάλος κίνδυνος, όχι μόνο από την «επανεμφάνιση των εθνικών βασιλέων που μέλλεται να θρουν» (αφού λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 και τα μνημονίων σε πολλές χώρες της ΕΕ, έχουν ήδη επανεμφανιστεί όλες οι «απαραίτητες συνθήκες για την τάση αυτή»), αλλά και ένας πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος μιας τάσης επανεμφάνισης ενός «παγκοσμίου θρησκευτικού μεσσία» (στον οποίο θα βοηθήσουν οι παραπάνω συνθήκες).

Σε αυτό, μπορεί να «βοηθήσει σημαντικά», ο θρησκευτικός οικουμενισμός και συγκρητισμός, που προωθείται και υποστηρίζεται από τον παπά (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_14.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_34.html), την ΕΕ και τις ΗΠΑ (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_72.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/chip-ttip.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_58.html), που τον «στηρίζουν» για τους δικούς του λογούς ο καθένας.

Αν σε αυτά προστεθούν, η παγκόσμια οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση, η πλήρης απαξίωση σε πολλές χώρες της εμπιστοσύνης στους εθνικούς πολίτικους, ή σε καίριους θεσμούς και αξίες (π.χ. στρατός, δικαιοσύνη, ή την πιστή των λαών), η παγκόσμια τρομοκρατία, και η γενική αναταραχή, η σύγχυση και απελπισία πολλών λαών, οι οποίοι αναμένουν εναγωνίως την εμφάνιση ενός σωτήρα για να τους σώσει (πολιτικού ή θρησκευτικού, ντόπιου ή ξένου), τότε καταλαβαίνει κάνεις ευκολά, πως υπάρχουν όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία, για την εμφάνιση και άνοδο ενός τέτοιου, δήθεν «χαρισματικού ατόμου» στην εξουσία» ταυτόχρονα πολλών κρατών της γης.

Την ιδιά στιγμή, ο παγκόσμιος οικουμενισμός του παπά, έχει πείσει πολλούς, ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο, οπότε και οι ιδρυτές τους είναι σχεδόν τα ιδιά άτομα (κατά τον θεοσοφισμό της Μπλαβτάκυί, που πίστευε πως ο ένας θρησκευτικός ηγέτης, είναι τάχα «μετενσάρκωση» του προηγουμένου), αρά αν εμφανιστεί ένα «ιδιαίτερα πειστικό» άτομο, το οποίο καταφέρει να πείσει πως είναι η ενσάρκωση όλων αυτών, θα καταφέρει να «κάνει μεγάλο (παγκόσμιο) σουξέ».

Οι συνθήκες, είναι λοιπόν στην εποχή μας επακριβώς οι ιδίες (όχι μόνο οικονομικές, πολιτικές, η κοινωνικές, αλλά όπως και τότε υπάρχει και στις μέρες μας μια ραγδαία αύξηση του μυστικισμού και πτώση της θρησκευτικής πίστης), συνθήκες, οι οποίες επέτρεψαν την άνοδο στην εξουσία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης του Αδόλφο Χίτλερ.

Μόνο που αυτή την φορά, είναι σε παγκόσμια κλίμακα, και μέσω της παγκοσμιοποίησης και του οικουμενισμού του παπά, μπορεί ένας «νέος, παγκοσμίου κλίμακας Χίτλερ», να ανέλθει στην εξουσία, όχι μόνο ενός κράτους, αλλά πολλών ταυτόχρονα.

Και τέτοια σχέδια, για την «εμφάνιση» ενός παγκοσμίου απατεώνα και υποκριτή σε παγκόσμια κλίμακα, υπάρχουν σήμερα από πολλούς, θρησκευτικούς και μη, κύκλους (https://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_95.html).

Βλέπουμε λοιπόν, ότι η θρύλοι για την επιστροφή λαών και θρησκειών στην «Χρυσή Εποχή», από «επανεμφανιζόμενους μυθικούς ή ιστορικούς ήρωες, ή θρησκευτικούς ηγέτες», μπορεί να είναι άλλοτε ευχή (π.χ. για την ελπίδα που έδιναν αυτοί οι θρύλοι σε υπόδουλους λαούς που ανέμεναν την απελευθέρωση τους και την εθνική τους αναγέννηση) αλλά και κατάρα, όταν απατεώνες «οικειοποιούταν» τις προσωπικότητες των παραπάνω ατόμων προς ίδιον όφελος, σε εθνικό επίπεδο παλιότερα (π.χ. του Χίτλερ στην Γερμάνια) ή και σε παγκόσμιο σήμερα (π.χ. μέσω των σχεδίων του οικουμενιστή πάπα της Ρώμης, αλλά και άλλων θρησκευτικών κύκλων που αναφέρθηκαν παραπάνω).

Μόνο, η ορθή γνώση της ιστορίας, μαζί με την ορθή ανάλυση των καταστάσεων, μπορεί να προστατέψει τον κόσμο από τους παραπάνω κίνδυνους, αφού εάν η ανθρωπότητα δεν προσέξει, μπορεί να ξαναπέσει σε έναν αέναο κυκεώνα παγκόσμιου χάους, υποκρισίας, δουλείας και συγκρούσεων.