ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ-ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ-ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το 1990, αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας των Σκοπίων από την Γιουγκοσλαβία, η ηγεσία του κρατιδίου αυτού, προσπάθησε να το ονομάσει πραξικοπηματικά και παντελώς ανιστόρητα «Μακεδονία», καπηλευόμενο την ιστορία της πάντα Ελληνικής μας Μακεδονίας για λογαριασμό του.

Όλα αυτά, είχαν ξεκινήσει πενήντα χρονιά πριν την ημερομηνία αυτή, όταν ο τότε ηγέτης και ιδρυτής της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, ο Τίτο, θέλησε να δώσει στο συνονθύλευμα της επαρχίας με το όνομα Βάρδακα την ονομασία «Μακεδονία».

Με σκοπό, μέσω αυτής, να «προσπαθήσει να πείσει» το πλήθος διαφορετικών λαών του κρατιδίου αυτού (Σλάβοι, Αλβανοί, ακόμα και Έλληνες), ότι στην πραγματικότητα δεν αποτελούν διαφορετικές εθνότητες, αλλά μια, την δήθεν «Μακεδονική».

Και με τον τρόπο αυτό, ο Κροάτης Τίτο, κατάφερνε να επιτύχει με έναν σμπάρο, δυο τριγωνικά:

Κατά πρώτον, «μεταμορφώνοντας» σε έναν «νέο λαό» τους Σκοπιανούς της Βαρντάσκα, θα κατάφερνε να αποσείσει τις λυτρωτικές διαθέσεις των άλλων γειτονικών χωρών έναντι της επαρχίας αυτής (Βουλγάροι, Σέρβοι, Αλβανοί), αφού αν οι κάτοικοι του κρατιδίου αυτού, πίστευαν πως δεν είχαν συγγένεια με αυτούς, αυτοί δεν θα μπορούσαν να τους πείσουν να αποσχιστούν από την Γιουγκοσλαβία και εστί δεν θα μπορούσε αυτή να κινδυνέψει να διαλυθεί.

[Βασικά, η Γιουγκοσλαβία, όπως ακριβώς και η ΕΣΣΔ, κρατούταν ενωμένη από την ακρατή βία και τον φόβο των λαών για την οργή του Τίτο, ο οποίος, μέσω της ιδεολογίας του δήθεν «Μακεδονισμού», ήθελε ως Κροάτης, να καταστείλει τον εχθρικό γαρ τον ίδιο και τους συμπατριώτες του σερβικό εθνικισμό εντός της Γιουγκοσλάβικης Ομοσπονδίας].

Κατά δεύτερον, θα μπορούσε, αν έπειθε τον κόσμο για την ύπαρξη αυτού του έθνους, να διεκδικήσει εδάφη από την Ελληνική Μακεδονία, παριστάνοντας μάλιστα πως αυτά ανήκαν κανονικά στον υποτιθέμενο (δήθεν) «Μακεδονικό λαό» των Σκοπίων, και πως τάχα ήταν υπό κατοχή από την Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες (π.χ. Βουλγαρία, Αλβανία), οι οποίες τάχα κατείχαν και αυτές μέρος της «ιστορικής Μακεδονίας».

[Βασικά ο Τίτο, με τον τρόπο αυτό, πείθοντας τους κάτοικους της Βαρντάσκα πως είναι τάχα «Μακεδόνες», και μάλιστα έχουν και «αλύτρωτα» εδάφη στο εξωτερικό που θα πρέπει οπωσδήποτε να «ελευθερώσουν» από τους θεωρουμένους «κατακτητές» τους, αντί να αυτοδιαλυθούν λόγω των εντόνων συγκρούσεων και αντιθέσεων του κρατιδίου, να «διοχετεύσουν» την «ενέργεια της (στην πραγματικότητα) εσωτερικής σύγκρουσης», σε τυχοδιωκτισμούς και ανύπαρκτες εδαφικές διεκδικήσεις στο εξωτερικό].

Την ιδιά ακριβώς γραμμή, αποφάσισε να ακολουθήσει και η ηγεσία του ανεξάρτητου πλέον κρατιδίου (από το 1990) των Σκοπίων, υπό την ηγεσία του κριό Γκλιγκόρωφ, εναντίον της χώρας μας.

Η άθλια αυτή πολιτική των Σκοπίων, προκάλεσε την άμεση αντίδραση τότε, τόσο της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας της εποχής (πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ).

Η μεν Εκκλησίά προχώρησε σε συλλαλητήρια έναντι της καπήλευσης του ονόματος της Μακεδονίας από τους Σκοπιανούς (στα οποία εκατομμύρια Ελλήνων διαδήλωσαν έναντι της προδοτικής παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς), ενώ η πολιτική ηγεσία, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, προχώρησε σε εμπάργκο έναντι των Σκοπίων.

Στην δε εθνική σύσκεψη των πολίτικων αρχηγών στην Ελλάδα το 1992, αποφασίστηκε ως εθνική γραμμή η μη παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς παραχαράκτες σε καμμιά περίπτωση και η εθνική ομοψυχία όλων των πολίτικων ηγετών ως προς αυτή.

Στην συνέχεια όμως, η νέα κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη, αφού πρώτα απέρριψε μια πρόταση του τότε προέδρου της Σερβίας Μιλόσεβιτς, για διαμοιρασμό των Σκοπίων μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, αποφάσισε να προχωρήσει στην προσπάθεια διαπραγμάτευσης της αναγνώρισης του κρατιδίου των Σκοπίων με συνθέτη ονομασία.

Η κυβέρνηση αυτή, δεν πρόλαβε να εφαρμόσει την προδοτική αυτή πολιτική της, αφού ένα σημαντικό τότε μέλος της, ο Αντώνης Σαμαράς (είτε για «λογούς πατριωτισμού» ή το πιθανότερο, θέλοντας να καρπωθεί εκλογικά ωφελεί, ιδρύοντας το κόμμα της «Πολιτικής Άνοιξης»), αποχώρησε από αυτή με αρκετούς άλλους βουλευτές.

Συνέπεια των γεγονότων αυτών, ήταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, να χάσει την δεδηλωμένη και να πέσει από τη εξουσία (με τον τρόπο αυτό, ο Μητσοτάκης, έπαθε, ότι ακριβώς είχε κάνει στον Γεώργιο Παπανδρέου τον πρεσβύτερο και τον καιρό των Ιουλιανών).

Το έτος 1994, υπεγράφη υστέρα από πιέσεις των δυτικών, η λεγομένη ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων, σύμφωνα με την οποία λύνονταν το εμπάργκο από την Ελλάδα έναντι των  Σκοπίων, ενώ δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα σύμβολα της Μακεδονίας από αυτό, και παράλληλα, θα έπρεπε τα Σκοπιά, προκειμένου να μπορούν να εισέλθουν σε διεθνείς οργανισμούς, να λύσουν πρώτα το πρόβλημα της ονομασίας τους με την Ελλάδα.

Το 2008, επιώ πρωθυπουργίας Κων/νου Καραμανλή του νεότερου, οι ΗΠΑ, υπό τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο, προσπάθησαν να επιτύχουν (μέσω εκβιασμών) την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (έναν διεθνή οργανισμό) με την ονομασία της «Μακεδονίας», χωρίς να έχει λυθεί πρώτα να έχει λυθεί το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων, όπως όριζε η ενδιάμεση συμφωνία του 1994.

Η κυβέρνηση Καραμανλή, ψήφισε τότε (πάρα τις συνέχεις πιέσεις) βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και λόγω αυτού του γεγονότος, η προσπάθεια τότε της Δύσης, για ένταξη του κρατιδίου αυτού στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, απέτυχε πλήρως.

[Την απόφαση της αυτή, η κυβέρνηση Καραμανλή (πιθανότατα και την παράλληλη τότε συνεργία της με την Ρωσία για τον σχεδιαζόμενο αγωγό «Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη»), την πλήρωσε πιθανώς τότε, με την εμφάνιση σκανδάλων, εντόνων πυρκαγιών, την εξέγερση του 2008 (ένεκα της δολοφονίας Γρηγορόπουλου), μαζί με την τελική πτώση της από την εξουσία το 2009].

Στις μέρες μας, δέκα χρονιά ακριβώς από το βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και σχεδόν εικοσιπέντε (μια γενιά) από την υπογραφή της Ενδιάμεσης συμφωνίας, για άλλη μια φορά, η Δύση, με μπροστάρη την Γερμάνια και τις ΗΠΑ (Μέρκελ-Τραμπ), προσπαθεί για άλλη μια φορά μέσω εκβιασμών (και μνημονίων), να αναγκάσει την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να αποδώσει στους σφετεριστές των Σκοπίων το όνομα της Ελληνικής μας Μακεδονίας και να τα εντάξει στο ΝΑΤΟ εντός του 2018.

[Φυσικά, αυτό δεν συμφέρει τους Αλβανούς και τους Βουλγάρους, οι οποίοι θέλουν να διαλυθούν τα Σκόπια και να τα μοιραστούν από κοινού, αλλά οι ΗΠΑ και κυρίως η Γερμάνια, προσπαθούν φαίνεται να δημιουργήσουν για άλλη μια φορά (προκειμένου να απεξαρτηθούν από το ρωσικό πετρέλαιο) τον αντιρωσικό αγωγό AMBO (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9/).

Ίσως για τον λόγο αυτό, η Γερμάνια, αποφάσισε να ξαναβγάλει στην επιφάνεια για άλλη μια φορά το Σκοπιανό ζήτημα, βλέποντας πως οι προσπάθειες της για απεξάρτηση από το ρωσικό πετρέλαιο μέσω αγωγών από την Μέση Ανατολή, έχει ουσιαστικά αποτύχει (https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2017/12/httpwww.html)].

Μόνο που αυτή την φορά, τόσο η Ελληνική πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση Τσιπροκαμμένων και αντιπολίτευση) αποτελείται από προδότες δωσίλογους, ενώ και η Εκκλησιαστική ηγεσία είναι δυστυχώς επίσης ανεπαρκέστατη.

[Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, πρόδωσε για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη του λαού και των πιστών, προτρέποντας του να μην πάρουν μέρος στα συλλαλητήρια εναντίον της παράδοσης του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς.

Ξεχνάει φαίνεται ότι η Εκκλησία διοργάνωσε τα συλλαλητήρια του 1992, και τότε με πνεύμα αγάπης. Τι άλλαξε σήμερα και δήθεν λόγω πνεύματος αγάπης, ο Αρχιεπίσκοπος λέει ότι δεν πρέπει ο κόσμος να λάβει μέρος στα συλλαλητήρια;

Επίσης, φαίνεται ότι ο Ιερώνυμος ξεχνά, ότι μια λύση υπερ. των Σκοπίων στον πολιτικό τομέα σε σχέση με το όνομα Μακεδονία, θα έχει αντίστοιχα και μια κακή λύση αντίστοιχα στον Εκκλησιαστικό τομέα υπερ. της σχισματικής Σκοπιανής Εκκλησίας που καπηλεύεται το όνομα αυτό επίσης;

Και δεν είναι επίσης αντίστοιχα ολοφάνερο, ότι με την στάση «εμείς δεν συμφωνούμε, αλλά καλυτέρα λόγω αγάπης να μην διαδηλώσουμε», δηλαδή μόνο με ευχόλογα και καθόλου αντίδραση, δίνεται το ελεύθερο στους προδότες πολίτικους μας να αλωνίζουν όπως αυτοί θέλουν ενάντια των συμφερόντων της χωράς μας;

Φαίνεται πως είναι πολλά τα λεφτά των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που παίρνει ο ίδιος από ΕΕ-παπά-κυβέρνηση (πολύ περισσότερα από τα τριάντα αργύρια του Ιούδα-«μόλις» τριάντα χιλιάδες ευρώ με τις σημερινές αξίες), καθώς και η προσωπική και οικογενειακή φιλιά του με τον Τσίπρα, και οι παλαιές «φιλοαριστερές» του απόψεις, συντελούν επίσης σημαντικά στις προδοτικές του αυτές ενέργειες.

Αυτές του οι αθλείς συμπεριφορές, όπως και η ανύπαρκτη αντίδραση του στην καταπίεση των πολίτικων έναντι του λαού μας μέσω των μνημονίων, στους γάμους ομοφυλοφίλων, στις φρικτές αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών, στην αποδοχή της (οργανωμένης από την CIA) αιρετικής (δήθεν) «συνοδού του Κοκλυμπαρίου»,  κ.α., δείχνει πια ξεκάθαρα ότι ο Ιερώνυμος δεν έχει καμμιά θρησκευτική και πατριωτική ευαισθησία.

Και το καλύτερο θα ήταν για το καλό της Εκκλησίάς και του λαού, είτε να παραιτηθεί και να αναλάβει ένας πατριώτης όπως οι προκάτοχοι του από την θέση του (π.χ. Δαμασκηνός, Χρύσανθος, Σεραφείμ, Χριστόδουλος), είτε να καθαιρεθεί, να αποσχηματιστεί και να εκδιωχθεί εντελώς από τους κόλπους  της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Φυσικά, η (ατομικά) προδοτική φυσιογνωμία του Αρχιεπίσκοπου, δεν θα πρέπει σε καμμιά περίπτωση να ταυτιστεί με το σύνολο του κλήρου, μέσα στον οποίο υπάρχουν πολλοί άξιοι  θεοσεβείς και πατριώτες ιεράρχες, των οποίων το έργο αγγίζει τον κόσμο, ο οποίος εμπιστεύεται διαχρονικά την Εκκλησία, τον Στρατό και την Εκπαίδευση ως αξίες κατά μεγάλη πλειοψηφία (http://www.defence-point.gr/news/mrb-provlimatizoun-i-tasis-pedia-to-stratevma-i-ekklisia)].

Επίσης, πολλοί (δήθεν) Έλληνες προδότες (για το όνομα της Μακεδονίας) πολιτικοί, όπως ο  Καμίνης (Δήμαρχος Αθηνών) ή ο Μπουτάρης (Δήμαρχος Θες/νικης), έχουν πολίτικες και οικονομικές δοσοληψίες με τις ΜΚΟ του Σόρος (γνωστού υποστηρικτή της πλαστογραφίας των Σκοπίων για το όνομα Μακεδονία, αποδόμησή εθνών, πράκτορα των ΗΠΑ και χρηματοδότη πολλών «χρωματιστών επαναστάσεων προς όφελος της Δύσης»).

[Το ίδιο ακριβώς όμως, συμβαίνει και με τον δήθεν αντικειμενικό διαμεσολαβητή για την ονομασία των Σκοπίων, τον Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος εκτός του ότι έχει και αυτός διασυνδέσεις με τον Σόρος, πάντα προσπαθεί να προωθήσει εξόφθαλμα φιλοσκοπιανές θέσεις στο ζήτημα αυτό, πάντα υπέρ των Σκοπίων και κατά της Ελλάδας].  

Όσο για την αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτή, ειδικά από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ (και φυσικά και των ΑΝΕΛ που είναι πολύ αμφίβολο αν θα τολμούσαν ποτέ να ρίξουν τον Τσίπρα με τον τρόπο που έριξε παλαιοτέρα ο Σαμαράς τον Μητσοτάκη), φαίνεται πως ακολουθεί πιστά τις προδοτικές για την Μακεδονία μας, ιδέες του Ζαχαριάδη στον εμφύλιο πόλεμο.

Και όπως αυτός τότε, είχε ουσιαστικά υποσχεθεί, όχι μόνο να αναγνωρίσει την τότε Γιουγκοσλαβική δημοκρατία των Σκοπίων ως «Μακεδονία» αν νικούσε στον εμφύλιο, αλλά και να παραδώσει τα εδάφη της στον Τίτο, όπως και της Ηπείρου στον Χότζα, αφού αυτοί ουσιαστικά τον χρηματοδοτούσαν και τον ενίσχυαν με όπλα τότε.

[Ότι ακριβώς προσπαθούν να κάνουν και σήμερα οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (και η αντιπολίτευση), ετοιμάζοντας την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, και μελλοντικά ίσως και του εδάφους της σε αυτούς, όπως και της Ηπείρου στους Αλβανούς αντίστοιχα].

Φαίνεται λοιπόν ότι έχουμε μπει σε δύσκολες εποχές, οπού μόνο η αντίδραση του λαού, μπορεί να σταματήσει την προδοσία των ανύπαρκτης πια ηγεσίας του, οι οποίες δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι αν ο λαός ξυπνήσει, και ξεσηκωθεί ενάντια στους δωσίλογους πολίτικους, μπορεί να τους επισυμβεί αυτό που λέει η λαϊκή έκφραση: «Οργή λαού, φωνή Θεού», γιατί ως γνωστόν, «την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς».