Η ΚΟΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΚΟΙΝΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΧΩΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το βασίλειο των Κάτω Χωρών,  δημιουργήθηκε από την συνένωση  τμημάτων της Φλάνδρας, καθώς επίσης και του Βασιλείου της Βουργουνδίας, τα οποία επεκτάθηκαν περαιτέρω κατά την διάρκεια των αιώνων μέσω πολλών επιγαμιών.

Από τα μέσα δε του δέκατου πέμπτου αιώνα μ.Χ., το βασίλειο αυτό έγινε τμήμα της επικρατείας των Αυστριακών  Αψβούργων, οι οποίοι και  το ενσωμάτωσαν στα εδάφη τους.  Όσο δε καιρό η Αυτοκρατορία αυτή ευημερούσε, η κατάσταση στην περιοχή αυτή ήταν πάρα πολύ ήρεμη.

Αλλά από το 16ο αιώνα, αμέσως μετά τους πολέμους της Αυστριακής Αυτοκρατορίας με τους Άγγλους, τους Γάλλους και τους Τούρκους, καθώς επίσης και τις χρηματοδοτούμενες από τους Βρετανούς επιθέσεις των κουρσάρων και των πειρατών εναντίον των πλοίων τους. Όταν ήρθε και η οριστική παρακμή της κοινής Αυστριακής και Ισπανικής Αυτοκρατορίας των Αψβούργων, τότε αρχίσαν τα προβλήματα στα εδάφη αυτά.

Στην περιοχή αυτή επιβλήθηκαν καταθλιπτικοί φόροι, ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης που είχε περιέλθει η Ισπανία, ενώ ταυτόχρονα η άσκηση της ηγεμονίας από τους Ισπανούς στην περιοχή αυτή, ήταν πολύ βίαιη.

Ταυτόχρονα, με την επέκταση του προτεσταντισμού στα εδάφη αυτά, βρέθηκε ένας ακόμη λόγος για τον οποίο κάτοικοι της, ήθελαν να απαλλαγούν από την Ισπανική ηγεμονία, αφού άρχισαν βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των καθολικών και των σε μεγάλο ποσοστό προτεσταντών κατοίκων της περιοχής.

Η δε τυραννική εξουσία του Δούκα της Άλβας,  ήταν αυτή που σήμανε και την έναρξη του αγώνα ανεξαρτησίας της περιοχής από τους Ισπανούς, οι οποίοι είχαν ως ηγέτη τους, τον Γουλιέλμο της Οράγγης (όπως και τον Μαυρίκιο της Οράγγης), κατάφεραν  μετά από συνεχείς νίκες, να απωθήσουν τους Ισπανούς από αυτήν περιοχή και να απελευθερώσουν πολλά Ολλανδικά εδάφη.

Ούτε και η στρατιωτική επέμβαση του πολύ ηπιότερου και ευγενέστερου, Δον Χουάν της Αυστρίας, τον γνωστό σε όλους μας νικητή της ναυμαχίας της Ναυπάκτου, κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση αυτή, αφού οι Ολλανδοί είχαν ταυτόχρονα την υποστήριξη πολλών προτεσταντικών δυνάμεων, όπως παραδείγματος χάριν της Βρετανίας.

[Η οποία θα χαίρονταν ιδιαίτερα, αν τα κρίσιμα για το διεθνές εμπόριο Ολλανδικά εδάφη, χανόταν για τους εχθρούς της, μιας και αυτοί θα έχαναν τις ναυτικές βάσεις αυτών, μέσω των οποίων μπορούσαν να διενεργούν εμπόριο στην περιοχή.

Όπως επίσης, θα ήταν πολύ δύσκολη μια εισβολή στην Μεγάλη Βρετανία, διάμεσου του καναλιού της Μάγχης και των εδαφών των Κάτω Χωρών, οι οποίες βρισκόταν ακριβώς απέναντι της.

Αυτός ήταν και ο λόγος, για τον οποίο οι Βρετανοί πάντα υποστήριξαν την ανεξαρτησία των Κάτω Χωρών, για την δική τους ασφάλεια, καθώς και για να έχουν ειδικά εμπορικά δικαιώματα σε αυτές και όχι φυσικά επειδή τους ένιωσαν ποτέ συμπόνια για τα δεινά των κατοίκων τους από τους βάρβαρους δυνάστες και κατακτητές τους.

(Εδώ πρέπει να πούμε ότι η γεωγραφική κατάσταση των κάτω χωρών ήταν  τόσο κρίσιμης σημασίας, όσο είναι στις μέρες μας και η κατοχή των μεγάλων νησιών της Μεσογείου και συγκεκριμένα των Βαλεαρίδων νήσων, της Κορσικής, της Σαρδηνίας, της Σικελίας, της Κρήτης, της Ρόδου, καθώς και της Κύπρου από μία Μεγάλη δύναμη.

Γιατί μέσω αυτών, αυτή μπορεί να μεταφέρει εύκολα στρατεύματα από το ένα μέρος της Μεσογείου στο άλλο, αφού αυτά βρίσκονται σε μία νοητή κατά κάποιο τρόπο ευθεία μεταξύ τους και επιπλέον, αυτά, βρίσκονται σε ενδιάμεσο σημείο από πολλά κράτη τόσο της βόρειας Αφρικής ως μου και της Μεσογείου και καθώς και της Ευρώπης.

Οπότε, είναι πολύ εύκολο οποίος έχει ναυτικές βάσεις τα σημεία αυτά, να μπορεί να εισβάλει  σε γειτονικές προς αυτά χώρες η να της βομβαρδίσει, μέσω της κατοχής σε αυτά στρατιωτικών και ναυτικών βάσεων, μέσω των οποίων το έργο αυτό, καθίσταται πολύ ευκολότερο)].

Η κατάσταση δε των επαναστατημένων Ολλανδών, βελτιώθηκε σημαντικά μετά την νίκη της Μεγάλης Βρετανίας υπό την ηγεσία της Ελισάβετ της πρώτης επί της «Αήττητης ναυτικής Αρμάδας του βασιλιά Φιλίππου του Δεύτερου της Ισπανίας (μια ήττα, η οποία επέφερε τότε την οικονομική χρεωκοπία της Ισπανικής Αυτοκρατορίας).

Λόγω της μεγάλης καταστροφής του Ισπανικού στόλου, κατέστη ευχερέστερος ο εφοδιασμός αυτών, τόσο σε άντρες, όσο και σε όπλα από τον Αγγλικό και κυρίαρχο τότε στον Ατλαντικό στόλο της Μεγάλης Βρετανίας.

Τελικά, μετά από 80 χρόνια πολέμου, οι εφτά από τις 17 επαρχίες των Κάτω Χωρών, που είχαν ενωθεί εναντίον των Ισπανών, κατάφεραν μέσω τις συνθήκης  της Βεστφαλίας το 1648 μ.Χ., να αναγνωριστεί τελικά η ανεξαρτησία τους, υπό την Βασιλεία του οίκου των Νασάου.

Πολλοί ιστορικοί και οικονομολόγοι, θεωρούν την Ολλανδία ως την πρώτη καπιταλιστική χώρα στην παγκόσμια ιστορία, της οποίας η πιο πλούσια πόλη, το Άμστερνταμ, είχε δημιουργήσει και το πρώτο πλήρως λειτουργικό χρηματιστήριο.

Στην συνέχεια και αμέσως μετά την επίτευξη της ανεξαρτησία τους, οι Ολλανδοί  καταφέραν  σύντομα να ανέλθουν πάρα πολύ εμπορικά και οικονομικά, ενώ με τον πολύ ισχυρό στόλο τους, κυριαρχούσαν στην θάλασσα, ιδρύοντας πολλές αποικίες σε πολλά μέρη όπως π.χ. στην Νότια Αφρική, την Αμερική, ακόμα και στην Ινδονησία.

Επίσης, πολέμησαν τρεις φορές με τους άλλοτε συμμάχους τους, τους Βρετανούς, τους οποίους και νίκησαν σε αρκετές ναυμαχίες και πολέμους, αλλά στο τέλος η μεγαλύτερη ναυτική ικανότητα και ο μεγαλύτερος πληθυσμός των Εγγλέζων, κατάφερε να τους κάνει από τον 18ο αιώνα μετά Χριστόν και μετά, να παρακμάζουν οικονομικά, ενώ αυτοί κατέλαβαν επιπλέον και όλες τις αποικίες τους.

[Για πολλούς, η ιστορία της Ολλανδίας και της ανάπτυξης αυτής της ως ναυτικής δύναμης, θυμίζει (όπως και της της Ιαπωνίας), την ιστορία της Αρχαίας Αθήνας, η οποία ύστερα από την εκδίωξη της μιας τυραννίας και συγκεκριμένα της οικογένειας του Πεισίστρατου, κατόρθωσε  στην συνέχεια να αναπτύξει έναν ισχυρό στόλο, όπως και να γίνει μια ισχυρή εμπορικά, πολιτικά και στρατιωτικά δύναμη.

Με τον στόλο αυτό, κυριάρχησε στην θάλασσα, ιδρύοντας μια μεγάλη ναυτική Αυτοκρατορία, αλλά στο τέλος, ηττήθηκε από τους ισχυρότερους πρώην Συμμάχους της, τους Σπαρτιάτες (όπως οι Ολλανδοί ηττήθηκαν από τους πρώην συμμάχους τους Άγγλους), οι οποίοι και είχαν αναδειχθεί αμέσως μετρά την κοινή νίκη τους επί μιας μεγάλης και επεκτατικής Αυτοκρατορίας (της Περσικής για τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες και της Ισπανικής για τους Βρετανούς και τους Ολλανδούς)].

Τον καιρό της   Γαλλικής επανάστασης, το βασίλειο των Κάτω Χωρών, καταλήφθηκε από τα στρατεύματα των επαναστατημένων Γάλλων και του Ναπολέοντα, ο όποιος και το ενσωμάτωσε στις επαρχίες του Κράτους του.

Όμως, με την λήξη Ναπολεόντειων πολέμων και την οριστική πτώση του Ναπολέοντα από την εξουσία, το βασίλειο των Κάτω Χωρών, κατάφερε να κερδίσει ξανά την ανεξαρτησία του και να γίνει ένα ξεχωριστό από τους Γάλλους κράτος.

Όμως το έτος 1830, οι κάτοικοι της τότε Ολλανδικής επαρχίας του Βελγίου, επαναστάτησαν εναντίον του (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/1830.html) και ύστερα από λίγο χρόνο σύγκρουσης (αλλά και την υποστήριξη των δυτικών Δυνάμεων), κατάφεραν να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους, ενώ συμπεριέλαβαν και εδάφη του δουκάτου του Λουξεμβούργου, το οποίο τότε ήταν τμήμα της Ολλανδίας (γνωστή ως «βασίλειο των Κάτω Χωρών»).

[Τελικά, το Λουξεμβούργο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το έτος 1890 μ.Χ., υπό την ηγεσία του Αδόλφου του Νασάου, κερδίζοντας τελικά ειρηνικά την ανεξαρτησία του από τους Ολλανδούς, αν και στην ηγεσία της χώρας αυτής, βρισκόταν ένας συγγενής της Βασιλικής οικογένειας της Ολλανδίας].

Πρώτος βασιλιάς του  ανεξάρτητο Βελγίου, ανακηρύχτηκε ο Λεοπόλδος ο πρώτος, ο οποίος και συγκέντρωσε την υποστήριξη των περισσότερων Ξένων δυνάμεων, ειδικά για τον σκοπό αυτό.

Ο δε διάδοχος του, ο Λεοπόλδος ο δεύτερος,  κατάφερε να κατακτήσει το Κονγκό και να το καταστήσει αποικία του Βελγίου. καταπιέζοντας τόσο άγρια τους ιθαγενείς που είχε υπό την κατοχή του, ώστε από την κακομεταχείριση, καθώς και την βιαιότητα αυτού, να πεθάνουν σχεδόν 10 με 20 εκατομμύρια  ιθαγενών.

Κατά την διάρκεια δε των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, οι Κάτω Χώρες, δηλαδή, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο, καταλήφθηκαν από τα στρατεύματα των Γερμανών, οι οποίοι και στις δύο περιστάσεις επέδειξαν στους κάτοικους τους ιδιαίτερη βαρβαρότητα.

Επίσης, προσπάθησαν να ενσωματώσουν αυτά τα κρατίδια στο 2ο και 3ο γερμανικό Ράιχ, πιστεύοντας ότι αυτά κατοικούνται από ομοεθνείς τους, γερμανικής καταγωγής, οι οποίοι θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να είναι ενωμένοι με αυτούς.

[Και εννοείται, ότι τόσο στον πόλεμο αυτόν, όπως και στους Ναπολεόντειους πολέμους που είχαν προηγηθεί πριν από αυτόν, οι Άγγλοι μπήκαν στον πόλεμο έναντι όλων των χωρών που κατέλαβαν τα εδάφη αυτά,  προκειμένου  να υπερασπίσουν τα εμπορικά τους δικαιώματα σε αυτά, καθώς και για να αποτρέψουν την ενδεχομένη προσπάθεια αυτών, να εισβάλουν στην Βρετάνια, διάμεσου των κρατών αυτών].

Τελικά, αμέσως μετά την λήξη Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τα τρία αυτά κράτη, έγιναν μέλη της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ, ενώ αρχικά ήταν ο πυρήνας της οικονομικής Ένωσης Βελγίου Ολλανδίας και Λουξεμβούργου, με το όνομα Μπένελούξ, η οποία ιδρύθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν κατά κάποιο τρόπο, η αντιστροφή της μέχρι τότε πολιτικής διάλυσης των κρατών που συνιστούσαν τις ενωμένες Κάτω Χώρες (ουσιαστικά, τα κράτη αυτή επανενώθηκαν για άλλη μια φορά, τόσο μέσω της Μπένελούξ, όσο και αργότερα ευρύτερα μέσω της ΕΟΚ, και τώρα της μετεξέλιξης της, της ΕΕ).

Όσον αφορά τις αποικίες των κρατών αυτών, το έτος 1975 απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία το Σουρινάμ, ενώ το Βελγικό Κογκό κέρδισε την ανεξαρτησία του στις 30 Ιουλίου του 1960.

Παρά την ένταξη όμως αυτών των κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, δεν έχει επιτευχθεί λόγω του μέχρι τις μέρες σταθερότητα σε αυτά, αφού σε αυτά ανέρχονται ισχυρά ευρωσκεπτικιστικά αντιευρωπαϊκά αντισλαμικά κόμματα, όπως π.χ. στην Ολλανδία μέσω του Ουίλντερς.

Ενώ επίσης, έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται σε αυτές και ισχυρά αυτονομιστικά κινήματα (όπως το κίνημα ανεξαρτησίας της Βαλλονίας υπό τον Μπαρτ Ντε Βεφέρ), οι Γαλλόφωνοι  καθολικοί Βαλλόνοι, επιζητούν να αποχωριστούν φόρους και πλουσιότερους από τους ιδίους,  γερμανόφωνους προτεστάντες  Φλαμανδούς.

Οπότε, φαίνεται πως για άλλη μία φορά στην ιστορία της Ένωσης το Κάτω Χωρών, οι οποίες ενώθηκαν ξανά μέσω της Μπένελουξ, της ΕΟΚ και της μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτές, είτε θα διαλυθούν σε μικρότερα κρατίδια, είτε θα απορροφηθούν από τις Μεγάλες δυνάμεις που ακόμα και στις μέρες μας θα ήθελαν να τις ενσωματώσουν στα κράτη τους.

Και συγκεκριμένα της Γαλλίας, η οποία θέλει να απορροφήσει τους Γαλλόφωνους του Βελγίου (δηλαδή τους Βαλλόνους) αλλά και της Γερμανίας, η οποία θέλει να ενσωματώσει το γερμανόφωνο Βέλγιο των Φλαμανδών, καθώς επίσης και τα κράτη της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου.

Όπως ακριβώς έκανε δηλαδή και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τις ψευδείς κατά καιρούς δηλώσεις της, ότι έχει τάχα αποκηρύξει  αυτές τις εθνικιστικές πολιτικές, προς χάριν υποτίθεται της Ευρωπαϊκής Ένωσης  και της δήθεν «κοινής Ευρωπαϊκής Ειρήνης και ένωσης των λαών».

Θα είναι άραγε αυτό το μέλλον των Κάτω Χωρών και η ιστορία θα επαναληφθεί και αυτές   είτε θα διασπαστούν σε μικρότερα κρατίδια, είτε θα γίνουν μέλη ισχυρότερων κρατών  η Αυτοκρατοριών (https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_81.html, https://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_72.html);

Άγνωστο, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία πάντα διδάσκει και μόνο όσοι βρεθούν στην πλευρά των νικητών θα έχουν την τιμή να την γράψουν, γιατί όπως είναι γνωστό σε όλους μας: «Η ιστορία γράφεται από τους νικητές».