Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΧΘΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΧΘΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά το έτος 1923, οι στρατιώτες του  Ιταλού φασίστα δικτάτορα, Μπενίτο Μουσολίνι, εισέβαλαν στο νησί της Κέρκυρας και το κατέλαβαν με αφορμή την δολοφονία του Ιταλού στρατηγού Τελλίνι κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Εκείνη την χρονική περίοδο, η Ελλάδα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση, αφού είχε περάσει ένας μόλις ένας χρόνος μετά την Μικρασιατική καταστροφή, ενώ ταυτόχρονα αντιμετώπιζε και πολλά δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα.

Τη χρονιά αυτή επίσης, είχε υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάνης μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, η οποία αντικατέστησε την συνθήκη των Σεβρών, που ισχύει από τότε και χάρις σε αυτήν, διαμορφώθηκαν τα σύνορα τα οποία υπάρχουν μεταξύ των δύο χωρών έως τις μέρες μας.

Η εχθρική αυτή στάση την οποία επέδειξε Ιταλία έναντι της χώρας μας, δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές εκείνη την περίοδο, αφού η  Ιταλία είχε βοηθήσει  τόσο στην ίδρυση του αλβανικού κράτους, όπως και την μη επικύρωση των  πάντα Ελληνικών  και τρισάκις απελευθερωμένων Βορειοηπειρωτικών εδαφών στην Ελλάδα, και ταυτόχρονα, φρόντισε αυτά να δοθούν στο νεοσύστατο τότε κράτος της Αλβανίας.

Κι όλα αυτά Ιταλία τα έπραξε, γιατί από τη μία,  ήθελε να δημιουργήσει ένα απόλυτα υποταγμένο σε αυτήν προτεκτοράτο στην Αλβανία,  το οποίο θα χρησιμοποιούσε ως βάση, προκειμένου να επιτεθεί προς την Ελλάδα, καταλαμβάνοντας αρχικά τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, προκειμένου στην συνέχεια να εισβάλει μέσω αυτών και στην Νότια Ήπειρο.

Και στην συνέχεια να εισβάλει στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως ακριβώς προσπάθησε ο Μουσολίνι  κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και οι βλέψεις της Ιταλίας έναντι της χώρας μας τόσο στην περιοχή της Ηπείρου, όσο ακόμα και των Επτανήσων δεν θα πρέπει να μας ξαφνιάσει, αφού ακόμα από την  περίοδο  της Ιταλικής ενοποίησης και συγκεκριμένα κατά το έτος 1861, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας αυτής, ο Καμίλο Καβούρ, είχε δηλώσει ότι τόσο Κέρκυρα όσο και οι Παξοί,  όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα, αποτελούσαν τμήμα της Ιταλίας και θα έπρεπε να ενωθούν μαζί της.

Μάλιστα, το έτος 1915, εν μέσω πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί με την άδεια των υπολοίπων Συμμάχων και εκμεταλλευόμενοι τον Εθνικό διχασμό που επικρατούσε στην χώρα μας (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B4%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-1914-1917-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD/), αποβίβασαν στρατεύματα στην Κέρκυρα και  φέρθηκαν πολύ βάρβαρο τρόπο στους ντόπιους κατοίκους.

Η τυραννική τους αυτή στάση,  μαζί με την απαίτησή τους να ενωθούν τα Επτάνησα με την Ιταλία, προκάλεσε την άμεση αντίδραση των Κερκυραίων οι οποίοι προσπάθησαν να αντισταθούν εναντίον τους ενώ αυτοί τελικά αποχώρησαν από το νησί το έτος 1919, ύστερα από συμφωνία με την Ελλάδα και μετά το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Επίσης, κατά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιταλία  απείλησε την Ελλάδα να μην προελάσει  με τον στρατό  με το στρατό της ως την Αυλώνα, γιατί σε μία τέτοια περίπτωση,  θα δέχονταν την άμεση επίθεση των ιταλικών στρατευμάτων.

Παράλληλα δε, θα πρέπει να αναφερθεί, ότι οι Ιταλοί καθόλου δεν ικανοποιήθηκαν με την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπείρου από τα Ελληνικά στρατεύματα, και κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέλαβαν την Βόρειο Ήπειρο, την οποία είχε απελευθερώσει Ελληνικός Στρατός, διώχνοντας τον με την βία από αυτή.

Ενώ, εκμεταλλευόμενοι τον Εθνικό διχασμό στην χώρα μας, προέλασαν στην συνέχεια ως τα Γιάννενα, τα οποία και κατέλαβαν και δεν έφυγαν από αυτά, παρά με το τέλος του πολέμου αυτού και ύστερα από τις σφοδρές πιέσεις των υπολοίπων δυτικών Συμμάχων.

Επιπλέον, στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη που έγιναν τόσο μετά το πέρας των δύο Βαλκανικών πολέμων, όσο και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ιταλοί υποστήριξαν φανατικά  την ίδρυση του Αλβανικού κράτους, όπως και την μη απόδοση Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα και ταυτόχρονα προσπάθησαν να θέσουν και θέμα (δήθεν) Αλβανικής μειονότητας στην  πατρίδα μας. 

Με την δημιουργία του Αλβανικού κράτους, η  Ιταλία πίστευε ότι θα εμπόδιζε και την άνοδο των εχθρικών και ανταγωνιστικών για την ίδια, ναυτικών-εμπορικών δυνάμεων της Ελλάδος και της Σερβίας στην περιοχή της Αδριατικής.

Η Αδριατική θάλασσα, ήταν (και είναι) καίριας οικονομικής και πολιτικής σημασίας για την ανάπτυξη της γεωπολιτικής και στρατιωτικής δύναμης των Ιταλών, ενώ με τον τρόπο αυτό, αυτοί πίστευαν ότι θα εξασφαλιζόταν η απόλυτη κυριαρχία τους στην περιοχή αυτή.

Επίσης, με το κράτος αυτό ως προτεκτοράτο, οι Ιταλοί πίστευαν ότι θα μπορούσαν να έχουν μία οικονομική πολιτική και στρατιωτική βάση από την οποία θα μπορούσαν να εφορμήσουν στις γύρω περιοχές με τις οποίες η Αλβανία γειτόνευε, όπως λόγου χάρη την Σερβία ή την Ελλάδα, ενώ θα εμπόδιζαν και την συνοριακή ένωση και αλληλοβοήθεια αυτών των δύο κρατών, αν αυτά  στρεφόταν ποτέ εναντίον τους.

Εκείνη την περίοδο, η Ελλάδα βρισκόταν οικονομικά κατεστραμμένη και ηττημένη από την Μικρασιατική εκστρατεία, ενώ πιο πριν είχε προηγηθεί στην χώρα η επανάσταση των στρατηγών Πλαστήρα και Γονατά, η δικτατορία τους, καθώς επίσης και η εκτέλεση των έξι  αντιβενιζελικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχηγών.

Και τότε ήταν που συνέβη δολοφονία του του Ιταλού στρατηγού Τελλίνι στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Την περίοδο εκείνη,  η κυβέρνηση του Ιταλού δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι, η οποία είχε μόλις συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία και δεν  είχε σταθεροποιηθεί πλήρως σε αυτή,  χρειαζόταν επειγόντως ένα γεγονός το οποίο θα τις ανέβαζε την δημοτικότητά και θα συσπείρωνε τους Ιταλούς γύρω από αυτήν.

Και όλως τυχαίως, τότε συνέβη αυτό το περιστατικό τότε συνέβη αυτό περιστατικό. Εδώ θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε, ότι ο στρατηγός Τελλίνι, είχε οριστεί υπεύθυνος της Ιταλικής αντιπροσωπείας στην κοινή Ελληνοιταλική επιτροπή, που είχε οριστεί για την χάραξη των συνόρων Ελλάδας-Αλβανίας.

Στις 27 Αυγούστου του 1923, οι δύο πλευρές είχαν κανονίσει να συναντηθούν κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, προκειμένου να καθορίσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες για την χάραξη αυτών.

Όμως, ο Ιταλός ο στρατηγός δεν έφτασε ποτέ στην συνάντηση αυτή ζωντανός,  αφού ο ίδιος και όσοι επέβαιναν στο αυτοκίνητο του, βρέθηκαν νεκροί εντός των Ελληνικών συνόρων, και συγκεκριμένα κοντά στην περιοχή της Κακαβιάς.

Ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι όμως, χωρίς να έχει αποδείξεις,  κατηγόρησε την Ελληνική κυβέρνηση για το περιστατικό αυτό, ισχυριζόμενος ότι τάχα αυτή, σε συνεργασία με τους Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι ήθελαν την  ανεξαρτησία τους από την Αλβανία, είχε κανονίσει την εκτέλεση του στρατηγού.

Στη συνέχεια, ο Ιταλός πρέσβης στην χώρα μας, ζήτησε παράλογες απαιτήσεις από την τότε κυβέρνηση και συγκεκριμένα, εκτός των ανακρίσεων που θα έπρεπε αυτή να κάνει για την εύρεση των ενόχων (παρουσία μάλιστα Ιταλών αξιωματικών), θα έπρεπε επίσης  μόλις τους βρει να τους καταδικάσει άμεσα σε θάνατο.

Επίσης, θα έπρεπε να γίνει επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα αυτής της επίθεσης, παρουσία όλου του κυβερνητικού συμβουλίου  ριχτούν εικοσιένας κανονιοβολισμοί από τα Ελληνικά πολεμικά πλοία ως φόρος τιμής στον νεκρό στρατηγό, αλλά και να δοθεί μία τεράστια οικονομική αποζημίωση στην Ιταλία, ύψους πενήντα εκατομμυρίων ιταλικών λιρέτων.

Η Ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε τα περισσότερα από τα παραπάνω αιτήματα, όπως επίσης και ότι ήταν υπεύθυνη αυτή για την δολοφονία του Ιταλού στρατηγού, ενώ ανακοίνωσε ότι θα μπορούσε να δοθεί αποζημίωση τις οικογένειες των θυμάτων, εξαιτίας και μόνο του  γεγονότος, ότι το έγκλημα  διαπράχθηκε σε Ελληνικό έδαφος.

Και παράλληλα, διαμήνυσε ότι υπεύθυνοι για την άγρια δολοφονία του  Ιταλού στρατηγού δεν ήταν οι Έλληνες, τόσο της Ελεύθερης Ελλάδας όσο και της υπόδουλης  στους  Αλβανούς, Βορείου Ηπείρου, αλλά οι Αλβανοί εγκληματίες και ληστές που δρούσαν στην περιοχή,  πλησίον των Ελληνοαλβανικών συνόρων.

Τέλος, οι Έλληνες τόνισαν ότι αν Ιταλοί δεν έβρισκαν αυτές τις δράσεις ικανοποιητικές, θα μπορούσαν και οι δύο χώρες  από κοινού να απευθυνθούν στην Κοινωνία των Εθνών, προκειμένου να βρεθεί μία κοινά αποδεκτή  και για τις δύο λύση.

Οι Ιταλοί όμως, αρνήθηκαν τις εξηγήσεις των Ελλήνων, και στην συνέχεια έστειλαν στρατό και στόλο στην Κέρκυρα,  όποιος και βομβαρδίσει το νησί, σκοτώνοντας 15 Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία (και τραυματίζοντας αλλα τριάντα άτομα) και στην συνέχεια  αποβίβασαν σε αυτό στρατεύματα τα οποία και το κατέλαβαν.

Όσο δε καιρό είχαν υπό την κατοχή τους το νησί,  φέρθηκαν με πολύ μεγάλη βαρβαρότητα στους κατοίκους του νησιού, ενώ αρχίσαν τις συλλήψεις  και βασανιστήρια, όπως  και να εκτελούν ενέργειες οι οποίες έδειχναν ότι επίκειται η προσάρτηση του νησιού στην  φασιστική Ιταλία.

[Ουσιαστικά εφάρμοσαν στο νησί την επακριβώς παρόμοια βάρβαρη και ανθελληνική τακτική που εφάρμοζαν ως τότε και τα κατεχόμενα από αυτούς εκείνη την χρονική περίοδο Δωδεκάνησα].

Αμέσως μετά, οι Ιταλοί κατέλαβαν τους Παξούς, τους Αντίπαξους, καθώς και τα Διαπόντια νησιά. Όμως, οι βάρβαρες πράξεις αυτές των Ιταλών, έστρεψαν την  παγκόσμιο κοινή γνώμη εναντίον τους, με συνέπεια στην σύνοδο της Κοινωνίας των Εθνών, αυτοί να βρεθούν σε δεινή θέση, και τελικά αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από όλα τα Ελληνικά εδάφη, πετυχαίνοντας μόνο την καταβολή πολεμικής αποζημίωσης σε αυτούς.

Τελικά, ο πιθανότερος ένοχος για την δολοφονία αυτή, φαίνεται ότι είναι ο ίδιος Μουσολίνι, ο όποιος και ενορχήστρωσε όλο αυτό το περιστατικό, προκειμένου να έχει μια δικαιολογία για να εισβάλει στην χώρα μας και να καταλάβει εδάφη της.

Και παράλληλα, να συσπειρώσει την κοινή γνώμη της χώρας του υπέρ του και να σταθεροποιήσει το καθεστώς του, ενοχοποιώντας και ταπεινώνοντας παράλληλα την χώρα μας,  αλλά και εξοντώνοντας ταυτόχρονα τον εχθρικό προς αυτόν και αντιφασίστα στρατηγό Τελλίνι.

Και στις μέρες μας, βλέπουμε μία παρεμφερή επανάληψη της τότε καταστάσεως.  

Οι Ιταλοί, για άλλη μία φορά στηρίζουν την Αλβανία, την οποία προσπαθούν να κάνουν ξανά προτεκτοράτο τους, αφού έχουν επεκταθεί  σε αυτήν σε πολύ μεγάλο βαθμό, τόσο σε οικονομικό, όσο σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αμέσως μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου.

Και μάλιστα, την στηρίζουν παρέχοντας της μεγάλες ποσότητες πολεμικού εξοπλισμού και εκπαιδεύοντας τον στρατό της,  ενώ υποστηρίζουν για άλλη μία φορά τις ανθελληνικές θέσεις των Αλβανών εις βάρος της χώρας (η Ιταλία, στέλνει όπλα και στην εχθρική για εμάς Τουρκία-https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2018/03/blog-post_26.html,http://www.triklopodia.gr/%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%83-%CF%80%CE%BB%CE%B1/, ).

Μετά δε και την ανακάλυψη πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή της Αδριατικής, η Ιταλία, φρόντισε να κάνει να καταρρεύσουν προσπάθειες για  την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας,

Όλα αυτά, με σκοπό πάντα, καταφέρει να καρπωθεί την ίδια το μεγαλύτερο μέρος του θαλάσσιου πλούτου, που βρίσκεται εντός της κοινής ΑΟΖ των τριών παραπάνω χωρών (Ελλάδας, Ιταλίας και, Αλβανίας),  εφαρμόζοντας έξυπνα την τακτική του «διαίρει και βασίλευε».

Μάλιστα, μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου του 2018, όπου στην Ιταλία, αναδείχθηκε η άλλη μία φορά ο εθνικισμός στην χώρα αυτή, δεν θα είναι καθόλου παράλογο αν εκτός από τους Τούρκους, τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και  τους Βούλγαρους, έχουμε τώρα να αντιμετωπίσουμε και μία καθαρά εχθρική προς την χώρα μας  εθνικιστική Ιταλία, όπως ακριβώς συνέβη και στο μεσοπόλεμο.

Κάτι που είναι εξαιρετικά πιθανό να συμβεί, ειδικά αν σε αυτή,  αναλάβουν την ηγεσία, είτε οι ακροδεξιοί της Λέγκας του Bορρά, είτε το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα του Γκρίλο, ή ακόμα και οι δύο μαζί (http://www.alphatv.gr/news/international/italia-symmahia-akrodexion-mpepe-gkrilo).

Θα είναι άραγε αυτό ένα σενάριο που το μέλλον που θα συμβεί σύντομα μεταξύ  της χώρας μας και της Ιταλίας;  Άγνωστο, αλλά καλό θα είναι να λάβουμε τα μέτρα μας, γιατί η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνεται όταν υπάρχουν παρεμφερείς αιτίες και συμπεριφορές, ατόμων, κρατικών φορέων και λαών.

Και εμείς θα πρέπει να φροντίσουμε  να μάθουμε τα μαθήματα του παρελθόντος, έτσι ώστε αντιμετωπίσουμε ορθά  τις οποιεσδήποτε δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να εμφανιστούν ξανά μεταξύ της χώρας μας και της Ιταλίας,  φροντίζοντας για την προώθηση των Εθνικών μας δικαίων, καθώς και την αναδιοργάνωση και εκ νέου ακμή της πολυαγαπημένης μας πατρίδας.