Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΩΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η Ρουμανία κατοικήθηκε στην Αρχαιότητα από τον λαό των Δακών, οι οποίοι και είχαν εξαπλωθεί σχεδόν στα εδάφη που καταλαμβάνουν σήμερα τα κράτη των Ρουμάνων και των Μολδαβών.

Ο πιο ισχυρός ηγέτης της Δακίας, ήταν ο Μπερεμπίστα, ο οποίος και ήταν ο πρώτος μονάρχης που συνένωσε την Δακία σε ένα ενιαίο κράτος, και μάλιστα το επέκτεινε σημαντικά μέσω νέων κατακτήσεων.

Το βασίλειο της Δακίας, κατάφερε να γίνει πολύ ισχυρή δύναμη, τόσο χάρις στα κέρδη από το εμπόριο που διεξήγαγαν οι έμποροι της χώρας αυτής στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκάνιων και της Δυτικής Ευρώπης, όσο και χάρις στην εκμετάλλευση των πλουσίων ορυχείων χρυσού και ασημιού, τα οποία υπήρχαν στο κράτος αυτό.

Όταν ο Μπερεμπίστα δολοφονήθηκε από αντίπαλους προς αυτόν ηγέτες, νέος ηγέτης της χώρας, έγινε ο Δεκέβαλος, ο οποίος συνέχισε την επεκτατική πολιτική του προκάτοχου του και έκανε το λάθος να έρθει σε σύγκρουση με την Ρώμη.

Ο Δεκέβαλος, κατάφερε να νικήσει πολλές φορές τον ανελέητο Ρωμαίο Αυτοκράτορα Δομιτιανό, αλλα όταν στον Αυτοκρατορικό θρόνο, ανήλθε ο ικανός Τραϊανός, τα πράγματα αλλάξαν και μετά από δυο νικηφόρους δακικούς πολέμους, ο Τραϊανός κατέλαβε ολόκληρη την Δακία, ενώ ο Δεκέβαλος αυτοκτόνησε (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%B1/).

Φυσικά, εννοείται, πως ο πραγματικός λόγος των εκστρατειών  του Τραϊανού και της κατάληψης της Δακίας, δεν ήταν φυσικά για να εκδικηθεί για τις εισβολές του Δεκέβαλου σε ρωμαϊκά εδάφη, αλλα να καταλάβει τα πλούσια ορυχεία της  περιοχής προς όφελος της Ρώμης, να αποκτήσει νέους δούλους και υπηκόους-στρατιώτες, καθώς και νέα εδάφη προς αποικισμό από την Ρώμη.

Επιπλέον, με την κατάκτηση της χώρας αυτής, η Ρώμη, αποκτούσε ένα επιπλέον φυσικό αμυντικό σύστημα, αφού στα βορειότερα μέρη της Δακίας, απλωνόταν τα Καρπάθια όρη, τα οποία εμπόδιζαν λόγω του μεγάλου όγκου τους, την εύκολη πρόσβαση και εισβολές εχθρών στην Δακία.

Στην Δακία, δημιουργήθηκαν πολλές Ρωμαϊκές αποικίες και πόλεις, ενώ οι άποικοι, καθώς και οι Ρωμαίοι στρατιώτες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή αυτή, παντρευτήκαν ντόπιες γυναίκες, και από την μίξη των δυο αυτών λαών, προήλθαν οι προγονοί των σημερινών Ρουμάνων.

Αργότερα όμως, η περιοχή της Ρωμαϊκής επαρχίας της Δακίας εγκαταλείφθηκε μαζικά από τον  Ρωμαϊκό στρατό, την περίοδο της βασιλείας του Αυτοκράτορα Απριλιανού τα έτη 271 με 275 μ.Χ., και πολλοί Ρωμαίοι άποικοι, αποχωρήσαν από την περιοχή και εγκαταστάθηκαν σε αλλα Ρωμαϊκά εδάφη. 

Όμως, πολλοί αυτόχθονες Δάκες, καθώς και μικτοί Δακορωμαικοί πληθυσμοί, ανεξάρτητα την εγκατάλειψη των εδαφών αυτών από την Ρώμη, παρέμεναν σταθερά στην περιοχή αυτή, πάρα τους κίνδυνους εισβολών βαρβαρικών λαών και την παύση της Ρωμαϊκής στρατιωτικής παρουσίας-προστασίας.

Η Δακία, ανακαταλήφθηκε ύστερα από νικηφόρα εκστρατεία του Μεγάλου Κωνσταντίνου για την Αυτοκρατορία (πρώτα Ρωμαϊκή και ύστερα Βυζαντινή), αλλα η ανικανότητα των διάδοχων του, είχε ως συνέπεια, αυτή η περιοχή, να χαθεί στην συνέχεια, οριστικά για την Αυτοκρατορία.

Στην συνέχεια, μετά την οριστική αποχώρηση των Ρωμαίων από την περιοχή, η Δακία και ο λαός της, καταλήφθηκαν από πολλούς βαρβαρικούς λαούς, όπως τους Βικτόλους, τους Ταϊφάλους και τους Θερβίγγιους το  350 μ.Χ., τους Γέπιδες,  τους Ταϊφάλους, τους Θερβίγγιους, αλλα και τους Γότθους.

Το 376 μ.Χ., η περιοχή κατακτήθηκε από τους Ούννους, οι οποίοι και την κράτησαν στην κατοχή τους, μέχρι και τον θάνατο του Αττίλα το 453 μ.Χ., ενώ στην συνέχεια, η χώρα αυτή, κατακτήθηκε από τους Γέπιδες ως το 566 μ.Χ., οπότε καταλήφθηκε από τους Λομβαρδούς.

ΜΕΤΚΑ τους Λομβαρδούς, την Δακία την κατέλαβαν οι Άβαροι, οι οποίοι και κυριάρχησαν σε αυτή ως το  791 μ.Χ., έτος κατά το οποίο κατέφθασαν στην περιοχή αυτή Σλαβικοί λαοί, που κατέλαβαν αρκετά εδάφη της.

[Καθόλο το διάστημα των εισβολών όλων αυτών των βαρβαρικών λαών, οι οποίοι ήταν πολύ κατώτεροι πάντα αριθμητικά των ντόπιων, ο λαός των Ρωμαιοδακών, κατέφευγε, ζούσε και επιβίωνε στις ορεινές περιοχές της Δακίας, οι οποίες δεν ενδιέφεραν τους κατακτητές της, οι οποίοι ήθελαν να εκμεταλλευτούν προς όφελος τους τις εύφορες πεδινές περιοχές.

Αντίθετα, τα ορεινά, δεν είχαν για αυτούς καμμιά οικονομική αξία και δεν ασχολούταν πολύ με αυτά, ενώ οι ντόπιοι, κατέβαιναν από αυτά, όταν τέλειωναν οι βαρβαρικές επιθέσεις ή έφευγε ο βαρβαρικός κατακτητής από την χώρα αυτή].

Στην συνέχεια, την περιοχή αυτή, κατέλαβαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα Βούλγαροι, οι Μαγυάροι και οι Πετσενέγκοι, ενώ ύστερα από αυτούς, ακολουθήσε και η βραχυχρόνια εισβολή των Μογγόλων (13ος αιώνας μ.Χ.).

Κατά τον Μεσαίωνα, μετά το πέρας των βαρβαρικών εισβολών, οι Ρουμάνοι ζούσαν σε τρία Ρουμανικά πριγκιπάτα: την Βλαχία, την Μολδαβία, καθώς και την Τρανσυλβανία. Οι δυο πρώτες, ήταν ανεξάρτητες ηγεμονίες, αλλα η Τρανσυλβανία, αποτελούσε ένα αυτόνομο κρατίδιο, εντός του Βασιλείου της Ουγγαρίας.

Τα κράτη αυτά, βρισκόταν άλλοτε σε συνεργασία και άλλοτε σε σύγκρουση μεταξύ τους, ενώ σε αυτά, αναδείχθηκαν ηρωικές φυσιογνωμίες, οι οποίες στην συνέχεια, πολέμησαν για την εθνική ανεξαρτησία των κρατών τους.

Τέτοιες ήταν ηρωικοί πολεμιστές ηγεμόνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας, όπως ο Στέφανος ο Μέγας της Μολδαβίας, ο Βλαντ Γ΄ Τσέπες ο Ανασκαλοπιστής (ο γνωστός σε όλους μας Δράκουλας) στην Βλαχία, ο ηρωικός Βλάχος στρατηγός της Αυστρίας, Παύλος Γκίνης, καθώς και ο Βλάχος στρατηγός της Ουγγαρίας Ιωάννης Ονυάδης, όπως ο Ματθίας Κορβίνος στην Τρανσυλβανία.

Τελικά, όλες αυτές οι περιοχές, υποτάχτηκαν μετά από πολλούς (νικηφόρους και μη) αγώνες στους βάρβαρους Οθωμανούς Τούρκους το 1541 μ.Χ.

Παρόλα αυτά, σε όλο το διάστημα της Οθωμανικής κατοχής, σημειώθηκαν πολλά επαναστατικά κινήματα εναντίον της βάρβαρης Τουρκικής κυριαρχίας, όπως π.χ.  του Δημητρίου Καντεμίρ ή του μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Άνθιμου, τα οποία πάρα τον ηρωισμό των Ρουμάνων-Μολδαβών, απέτυχαν τελικά.

[Το 1600 μ.Χ., τα τρία πριγκιπάτα (Βλαχία, Μολδαβία, Τρανσυλβανία) κυβερνήθηκαν ταυτόχρονα από τον πρίγκιπα της Βλαχίας, Μιχαήλ το Γενναίο, που σε μετέπειτα εποχές θεωρήθηκε ο πρόδρομος της ενωμένης Ρουμανίας].

Τελικά, τα πριγκιπάτα της Βλαχίας και Μολδαβίας, απέκτησαν αυτονομία το έτος 1856,   αμέσως μετά το πέρας του Κριμαϊκού πολέμου, ενώ το  1859, εκλέχτηκε ηγεμόνας της Βλαχίας και της Μολδαβίας ο Αλέξανδρος Ιωάννης Κούζας, υπό το όνομα Ιωάννης Α', και τα δύο πριγκιπάτα ενώθηκαν το 1862, σε ένα κράτος με το όνομα Ρουμανία.

Μετά από πραξικόπημα ο 1866 ο Ιωάννης Α’ εκθρονίστηκε και αντικαταστάθηκε από τον Πρίγκιπα Κάρολο Α΄ της Ρουμανίας του Οίκου Χοεντσόλερν-Ζιγκμαρίγκεν.

Μετά δε το τέλος του Ρωσοτουρκικού Πόλεμου των ετών 1877-1878, η Ρουμανία, η οποία πολέμησε ως σύμμαχος των Ρώσων σε αυτόν,  απέκτησε την ανεξαρτησία της, η οποία και αναγνωρίστηκε από όλες τις Μεγάλες Δυνάμεις, με την Συνθήκη του Βερολίνου.

Η νότιας Βεσσαραβία, αποδόθηκε στην Ρωσία, ενώ η Ρουμανία σε αντάλλαγμα, προσάρτησε την Βόρεια Δοβρουτσά από την Βουλγαρία.

Στον Β’ Βαλκανικό πόλεμο, η Ρουμανία πολέμησε εναντίον των Βουλγάρων και κατέλαβε μέρος της Νότιας Δοβρουτσάς από αυτούς, ενώ το 1916, εισήλθε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παίρνοντας το μέρος των Συμμάχων, κηρύσσοντας τον πόλεμο στις Κεντρικές δυνάμεις.

Ως αποτέλεσμα του πολέμου αυτού, η Ρουμανία προσάρτησε και την υπόλοιπη Νότια Δοβρουτσά από την Βουλγαρία, και το Βανάτο και την Τρανσυλβανίας από την Ουγγαρία τα έτη 1919-1920, καθώς και την Βεσσαραβία από την Ρωσία (όμως, η Ρωσία δεν αναγνώρισε την ενσωμάτωση της Βεσσαραβίας στη Ρουμανία και την ανακατέλαβε στην διάρκεια του Μεσοπολέμου).

Το 1919, η Ρουμανία εισέβαλε στην Ουγγαρία και ανατρέψει το τυραννικό κομμουνιστικό καθεστώς του Μπέλα Κουν, το οποίο είχε καταλάβει με αιματηρό πραξικόπημα την εξουσία στην χώρα αυτή, με την χρηματική υποστήριξη του Λένιν.

Το 1940, η Ρουμανία,  δέχθηκε ένα Σοβιετικό τελεσίγραφο, στο οποίο η ΕΣΣΔ, ζητούσε την απόδοση σε αυτή της τη Βεσσαραβίας, καθώς και της Βόρειας Μπουκοβίνας, υπαινισσόμενη απειλή εισβολής σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

Οι Ρουμάνοι, ύστερα από την πίεση και των Γερμανών (συμμάχων τότε της ΕΣΣΔ, εξαιτίας του γερμανοσοβιετικού Συμφώνου, γνωστού ως Σύμφωνο Μολοτωφ-Ριμπεντροπ-http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%84%CF%89%CF%86-%CF%81%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/), αναγκάστηκαν να αποδεχτούν τις εκβιαστικές σοβιετικές απειλές και απαιτήσεις.

[Επίσης, οι Γερμανοί «σύμμαχοι των Ρουμάνων», υποχρέωσαν την Ρουμανία να δώσει την Νότια Δοβρουτσά στην Βουλγαρία, όπως και την Βόρεια Τρανσυλβανία στην Ουγγαρία.

Όσο για τους Σοβιετικούς, στα εδάφη που είχαν καταλάβει από τους Ρουμάνους, δημιουργήσαν την «δημοκρατία της Μολδαβίας», στην οποία προσπάθησαν μέσω ψευδούς εκπαίδευσης, να πείσουν τους κάτοικους της, ότι δεν είχαν ποτέ καμμιά εθνική σχέση με τους Ρουμάνους.

Και πως αντίθετα, αποτελούσαν πάντα ξεχωριστό λαό από αυτούς, στην προσπάθεια τους να καταπνίξουν την θέληση των ντόπιων για ανεξαρτησία τους από την ΕΣΣΔ και την προσπάθεια επανένωσης τους με τους ομοεθνείς τους Ρουμάνους.

Ότι ακριβώς δηλαδή έπραξε και ο Κροάτης Τίτο με τα Σκόπια-Βαρντάσκα, προσπαθώντας μέσω ψευδούς εκπαίδευσης να πείσει τους Σλάβους της επαρχίας αυτής, πως δεν έχουν Βουλγαρική και Σερβική καταγωγή, και πως αποτελούσαν πάντα ξεχωριστό λαό από αυτούς, στην προσπάθεια του να καταπνίξει την θέληση των ντόπιων για ανεξαρτησία τους από την Γιουγκοσλαβία και την προσπάθεια επανένωσης τους με τους ομοεθνείς τους.

Και για τον λόγο αυτό, τους κατασκεύασε την πλαστή ταυτότητα των δήθεν «Μακεδόνων και απογόνων του Μεγάλου Αλέξανδρου», καπηλευόμενος και σφετεριζόμενος την πάντα Ελληνική Μακεδονία μας, αλλα και για να διεκδικήσει τα εδάφη της πραγματικής και μονής αληθινής Μακεδονίας (της Ελληνικής) για να τα προσαρτήσει στο κράτος του].

Αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών, ήταν στην Ρουμανία να εκδηλωθεί πραξικόπημα, υπό τον στρατηγού Ίων Αντονέσκου το 1940, ο οποίος και οδήγησε την χώρα του στο στρατόπεδο του Άξονα, με την προοπτική να ανακαταλάβει τα απολεσθέντα εξαιτίας της ΕΣΣΔ εδάφη της χώρας του.

Όμως, στον πόλεμο αυτό, οι δυνάμεις του Άξονα και μαζί με αυτές η Ρουμανία ηττήθηκε, η χώρα κατελήφθη από την ΕΣΣΔ, ενώ στην χώρα αυτή, εγκαθιδρύθηκε μέσω νοθευμένων εκλογών και την υποστηρικτή των Σοβιετικών, ένα αιματηρό κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο κατέρρευσε τελικά το 1989, ύστερα από επανάσταση του Ρουμανικού λαού κατά του τότε ανήλεους κομμουνιστή δικτάτορα Τσαουτσέσκου (http://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1/). 

 Όσο για την Μολδαβία, αυτή, μετά την οριστική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ και έγινε μέλος της ΚΑΚ (Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών), που συγκροτήθηκε από τις χώρες τις πρώην ΕΣΣΔ στα εδάφη της Ένωσης αυτής.

Στην Μολδαβία, διεξήχθη και ο αυτονομιστικός πόλεμος της Υπερδνειστερίας εναντίον της (που είχαν την υποστήριξη της Μοσχας-http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF/), με συνέπεια, μετά το πέρας αυτού (το έτος 1992), η Μολδαβία να χάσει οριστικά τον έλεγχο και την επιρροή στην περιοχή αυτή.

Στην μεταψυχροπολεμική περίοδο, η Ρουμανία και η Μολδαβία, ακολουθήσαν ξεχωριστές πολίτικες πορείες:

Η Ρουμανία εντάχθηκε στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ (το έτος 2004), προσεγγίζοντας την Δύση, ενώ η Μολδαβία, συμμάχησε με την Ρωσία, τόσο για λογούς πολιτισμικούς (κοινή Πιστή), όσο και για το γεγονός πως το κομμουνιστικό κόμμα της χώρας, καθώς και η οικονομία της χώρας αυτής εξαρτιόνταν από την Μόσχα (ίσως επίσης και ευελπιστώντας σε μια μελλοντική βοήθεια της Μόσχας, για επανενσωμάτωση της Υπερδνειστερίας στην Μολδαβία).

Στις μέρες μας, έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ένα κοινό εθνικιστικό κίνημα για την επανένωση των δυο αυτών κρατών (Ρουμανίας, Μολδαβίας), ενώ υπάρχουν ακόμα και περιοχές στις δυο αυτές χώρες που κάνουν προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση-http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/01/7_31.html).

Στην Ρουμανία, η τεράστια φτώχεια και διαφθορά των πολιτικών, μαζί με τις μνημονιακές πολίτικες που επιβάλλει η ΕΕ στην χώρα, βγάζει συνεχώς στους δρόμους τον Ρουμανικό λαό, με αποτέλεσμα να υπάρχει συνεχής πολιτική αναταραχή.

Το συνεχές ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων στην χώρα αυτή (http://www.cnn.gr/news/kosmos/story/85827/roymania-epese-i-kyvernisi-epeita-apo-protasi-momfis-kata-toy-prothypoyrgoy, http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/blog-post_215.html ), η δεινή οικονομική κρίση (και ίσως και μελλοντική χρεωκοπία), οι διεκδικήσεις της Ουγγαρίας, που εποφθαλμιά ακόμα την Τρανσυλβανία (ισχυριζόμενη πως θέλει να προστατέψει την ουγγρική μειονότητα της Ρουμανίας), κάτι που μπορεί μελλοντικά να την απομακρύνει από την Δύση και να την κάνει και αυτή να προσεγγίσει την Ρωσία (όπως κάνει η Μολδαβία).

Σε μια τέτοια περίπτωση, υπάρχει η πιθανότητα, να υπάρξει κάποια είδους ένωση των δυο αυτών χωρών υπό την πάντα υψηλή εποπτεία και έλεγχο της Μόσχας, και μόνο φυσικά αν κάτι τέτοιο ευνοεί την εθνική πολιτική της χώρας αυτής.

[Και παρά τις προσπάθειες διάφορων κέντρων η ένωση αυτή να επιτευχθεί η ένωση αυτή με άλλο τρόπο (http://www.pronews.gr/kosmos/676485_erhontai-geopolitikes-allages-megalo-pososto-moldavon-epithymei-tin-enosi-me-ti, http://corfiatiko.blogspot.gr/2018/03/blog-post_271.html)].

Θα είναι άραγε αυτό  το μέλλον των δυο αυτών χωρών;

Άγνωστο, αλλά καλό είναι, τόσο οι Ρουμάνοι, όσο και οι Μολδαβοί να μην μεγαλοπιάνονται και να προσέξουν καλύτερα τις αντιδράσεις των Μεγάλων δυνάμεων σε μια ενδεχόμενη ένωση τους, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, τέτοιες πολιτικές μπορεί να φέρουν καταστροφή και στις δύο, γιατί όπως λέει και σοφός λαός μας σε τέτοιες περιπτώσεις: «Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς».