ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΘΡΟΝΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ Η «ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ» ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ ΤΗΣ  ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΘΡΟΝΟ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΑΥΤΗΣ Η «ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ» ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, το έτος 1998 αμέσως μετά τον θάνατο του μακαριστού αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, τον θρόνο της Αρχιεπισκοπής, κατάλαβε ύστερα από εκλογές στις οποίες πλειοψήφησε, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο οποίος και παρέμεινε για μία σχεδόν δεκαετία στο αξίωμα αυτό.

Ο κύριος αντίπαλος του στις εκλογές αυτές, ήταν ο νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, που τότε ήταν Μητροπολίτης Θηβών, ο όποιος και χρησιμοποιούσε φράσεις άκρως συκοφαντικές έναντι του αντιπάλου του,  προκειμένου να κερδίσει εκλογές, χωρίς όμως καμία επιτυχία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος  κατά την διάρκεια της θητείας του ως Αρχιεπίσκοπος, ήρθε σε σφοδρή σύγκρουση με την τότε κυβέρνηση Σημίτη, η οποία προσπάθησε να αφαιρέσει Το θρήσκευμα από τις ταυτότητες και παράλληλα εφάρμοσε και πολλές αντίθετες πολιτικές προς την πατρίδα μας πολίτικες, τόσο στο Αιγαίο (εθνικά θέματα), όσο και σε θέματα πίστεως.

Διαλαλώντας ταυτόχρονα (ο Σημίτης), ότι τάχα είχε δημιουργήσει μία ισχυρή οικονομία μέσω της οποίας  η χωρά μας μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με την οποία αυτή διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004.

Μάλιστα κατά τη διάρκεια της θητείας του Χριστόδουλου στον Αρχιεπίσκοπο θρόνο, όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είχαν στραφεί αναφανδόν εναντίον του, μιας και ο ίδιος ήταν ένας ιδιαίτερα δημοφιλής (και είχε και την υποστήριξη των νέων), ενώ επιπλέον τον κατηγορούσαν για δήθεν σκοταδισμό, καθώς και φορέα (τάχα) «αναχρονιστικών» αντιλήψεων, οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Το μεγαλύτερο όμως λάθος του Αρχιεπίσκοπου Χριστοδούλου, ήταν η υπέρμετρη προσέγγιση του με το Βατικανό και τον πάπα Ιωάννη-Παύλο τον Β’, τον οποίο την προσκάλεσε στην Ελλάδα ως αρχηγό κράτους, παρόλες τις συνεχείς επιθέσεις και πολιτικές που το κράτος του Βατικανού, είχε εφαρμόσει κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού(όπως και όλοι οι προκάτοχοι, αλλά και διάδοχοι του τότε πάπα της Ρώμης).

Τα ίδια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, προωθούσαν την ιδέα ότι η Εκκλησία, δεν θα έπρεπε να έχει καμία σχέση με την πολιτική, ενώ την θέση του Χριστοδούλου θα έπρεπε να αναλάβει ένας ιεράρχης οποίος δεν θα ασχολούταν με την Εθνική πολιτική, ενώ θα έπρεπε να ασχολείται μόνο με φιλανθρωπίες, χωρίς να γίνεται εμπόδιο στο κράτος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στα πολιτικά κόμματα, καθώς και στα άνομα σχέδια τους έναντι της χώρας μας.

Όταν το έτος 2008, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια θητείας, ο  Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πέθανε  ξαφνικά, χαροποιώντας όλους εκείνους τους οποίους έμπαινε εμπόδιο στα αντεθνικά τους σχέδια, στα οποία ήταν εμπόδιο (λόγω της συνεχούς υπεράσπισης της πατρίδας μας μέσω των λόγων του), ενώ  προκηρύχθηκαν νέες εκλογές, για την κάλυψη της κενής θέση του Αρχιεπισκόπου.

Στις εκλογές αυτές, υποψήφιος ήταν και πάλι ο Μητροπολίτης Θηβών Ιερώνυμος, εναντίον του Μητροπολίτη Σπάρτης Ευθύμιου, ο  όποιος και έμοιαζε πιο πολύ στις θέσεις και τον χαρακτήρα του αποθανόντος Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου.

Οι εκλογές αυτές ήταν κρίσιμες για την πολιτική που θα συνέχιζε να εφαρμόζει η Αρχιεπισκοπή, και ενώ φαίνονταν ότι  ο Ευθύμιος   θα κατάφερνε  να εκλεγεί νέος Αρχιεπίσκοπος, ξαφνικά, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας τότε (αλλά και τώρα) Χρυσόστομος, κατήγγειλε πως τάχα κάποιοι άγνωστοι τον είχαν πάρει τηλέφωνο και τον είχαν εκβιάσει να ψηφίσει υπέρ του Ευθυμίου, αλλιώς απειλούσαν ότι θα το σκοτώσουν.

Φυσικά, αυτή η καταγγελία του δεν αποδείχτηκε ποτέ, παρόλα αυτά, κατάφερε για όσο διάστημα χρειαζόταν συκοφαντήσει τον Ευθύμιο και να ρίξει την δυναμική που είχε αρχίσει να λειτουργεί υπέρ του στις εκλογές.

Ταυτόχρονα, ο τότε Μητροπολίτης Θηβών Ιερώνυμος, μέσω συκοφαντιών, αλλά και υποσχέσεων, ότι αν τον ψήφιζε η πλειοψηφία των ιεραρχών, θα τους έκανε όλα τα χατίρια, κατάφερε να εκλεγεί και να καταλάβει το θρόνο της Αρχιεπισκοπής.

Εννοείται φυσικά, ότι μόλις εξελέγη Αρχιεπίσκοπος, δεν πραγματοποίησε καμία από τις υποσχέσεις του, ενώ στην συνέχεια, φρόντισε να πει μικρόψυχα λόγια για τον προκάτοχό του, λέγοντας μονάχα ότι ιστορία θα κρίνει, μην δυνάμενος ο ίδιος, λόγω ζήλιας, να πει μία καλή κουβέντα για αυτόν.

Αμέσως μετά, και όντας σε πλήρη αντίθεση με τον προκάτοχό του, φρόντισε να εξαφανιστεί πλήρως από την πολιτική σκηνή της Ελλάδας, αδιαφορώντας σε απόλυτο βαθμό (http://ikivotos.gr/post/767/xristodoylos-bartholomaios-kai-ierwnymos-mesa-apo-ta-matia-toy-wikileaks), για τις συνέπειες των πολιτικών κάθε κόμματος εξουσίας, έναντι της Ελλάδος και  του λαού.

Με το που ξεκίνησαν μνημόνια στη χώρα μας, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, το μόνο που είχε να πει στους πολίτες, ήταν ότι  αυτή η κατάσταση, στην οποία τον έφεραν οι πολιτικοί του, ήταν συνυπεύθυνος και αυτός, ενώ θα έπρεπε αυτοί, χωρίς καμία αντίσταση, να υπακούν αδιαμαρτύρητα την πολιτική τους ηγεσία, υφιστάμενοι, χωρίς να φταίνε, όλες τις συνέπειες των προδοτών πολίτικων τους.

Ουσιαστικά δηλαδή, ο Ιερώνυμος έλεγε ότι ακριβώς και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος έμεινε γνωστός από την φράση: «όλοι μαζί τα φάγαμε» και προσπαθούσε πάντα να δημιουργήσει τύψεις συνειδήσεως στους Έλληνες και μάλιστα ότι τάχα αυτοί έφταιγαν εξολοκλήρου για αυτή, χωρίς αυτό φυσικά να είναι καθόλου αλήθεια.

Επίσης,  κάθε φορά που ψηφιζόταν ένας νόμος, ο οποίος ήταν αντίθετος τόσο στην Ορθοδοξία, αλλά και εναντίον των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, όπως επίσης και της ιστορίας του, φρόντιζε με κάθε τρόπο να καλύπτει και πάλι κάθε κόμμα που εφάρμοζε αυτές τις πολίτικες, μην λέγοντας τίποτα, ή εκφράζοντας για το θεαθήναι κάποιες ψευδείς διαμαρτυρίες (για τα ματιά του κόσμου), ξεχνώντας αμέσως μετά τα πάντα.

Επίσης, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ελλάδας, Ιερώνυμος, πριν σχεδόν εικοσιπέντε χρονιά, ήταν εμπλεκόμενος στα τότε μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα της Οικονομικής Υπηρεσίας της Εκκλησίας ως Μητροπολίτης Θηβών (και μάλιστα σε βαθμό κακουργήματος).

Το γεγονός ότι σκάνδαλα αυτά στην συνέχεια παραγράφηκαν (πιθανότατα μέσω πολιτικής παρέμβασης), ήταν κάτι που του επέτρεψε να θέσει υποψηφιότητα για τον τίτλο του Αρχιεπίσκοπου (αν αυτά δεν είχαν παραγραφεί, δεν θα μπορούσε ποτέ να διεκδικήσει τον τίτλο αυτό).

Επιπλέον, ο Ιερώνυμος, όταν εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος, επένδυσε πολλά χρήματα στην Εθνική Τράπεζα (για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου σε αυτή), συγκεκριμένα ογδονταεφτά εκατομμύρια ευρώ.

 Εκ των οποίων, τα πενηνταδύο προήλθαν μέσω δανεισμού, ενώ τα υπόλοιπα τριανταπέντε, ήταν τα χρηματικά διαθέσιμα που είχε αφήσει στην Ελλαδική Εκκλησία, ο προκάτοχος του, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Όμως, όπως είναι ευρύτερα γνωστό σε όλους, η αξία των μέτοχων της Εθνικής Τράπεζας κατέρρευσε (από 20 ευρώ σε πενήντα λεπτά), με συνέπεια, η Οικονομική Υπηρεσία της Ελλαδικής Εκκλησίάς σχεδόν να πτωχεύσει, και να βρεθεί χρεωμένη, χρωστώντας και πενηνταδύο εκατομμύρια ευρώ, τα οποία είχε λάβει μέσω δανεισμού.

Ως αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών, καθώς και των χρήματων μέσω ΕΣΠΑ που του έταζαν οι ντόπιοι πολιτικοί (τουλάχιστον 40 εκατομμύρια ευρώ από τα πενηνταδύο που χρωστούσε), καθώς και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας (ακόμα και το Βατικανό), ο Ιερώνυμος, προκειμένου να λάβει τις χρηματοδοτήσεις αυτές, αλλά και να μην του κοπεί ο κρατικός μισθός, μαζί με τις ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις (http://alophx.blogspot.gr/2018/01/blog-post_27.html, http://alophx.blogspot.gr/2018/02/blog-post.html).

(Όλα αυτά τα έπραξε, κυρίως λόγω της πολιτικής φίλιας του με Παπανδρέου, Σαμαρά, αλλά κυρίως της οικογενειακής με τον Τσίπρα, τον οποίο συμπαθούσε και ιδεολογικά, λέγοντας που άλλωστε και ο ίδιος πως είχε (δήθεν) «αριστερές απόψεις»)

Και αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο ο Ιερώνυμος, δεν αντέδρασε καθόλου ή ψευτο-αντέδρασε για «το θεαθήναι», στην αλλαγή του μαθήματος των θρησκευτικών, στην λαθρομετανάστευση, στο σύμφωνο συμβίωσης, ή στον νομό περί αλλαγής φύλου.

Όπως επίσης και στην απαγόρευση παρουσίας των ιερέων στα σχολεία, στα μνημόνια, στα «gay-pride», στο Κολυμπάρι (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/2016.html), στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, καθώς και σε πολλούς άλλους αντιχριστιανικούς και αντεθνικούς-αντιλαϊκούς νομούς που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρονιά. 

Ανάμεσα σε όλα αυτά βέβαια, δεν ξέχασε φυσικά να προωθήσει και άλλες εχθρικές για την Ορθοδοξία πολιτικές, όπως η προώθηση από μέρους του, του θρησκευτικού συγκρητισμού, του οικουμενισμού υπέρ του πάπα της Ρώμης, αλλά και των Ευρωπαίων, οι οποίοι σε αντάλλαγμα φυσικά του έδωσαν ένα πολύ μεγάλο πακέτο ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, προκειμένου αυτός να προωθήσει τους σκοπούς του, μέσω πληρωμής για την προδοσία του των τριάντα αργυρίων της ΕΕ.

Φέτος (το 2018), συμπληρώνονται επίσης δέκα χρόνια από τότε που ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος βρίσκεται στον θρόνο του Αρχιεπισκόπου, δηλαδή περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα το οποίο συμπλήρωσε ο προκάτοχος του στην εξουσία.

Ακούγεται μάλιστα τώρα τελευταία, πως ο Αρχιεπίσκοπος ετοιμάζει την παραίτηση του, προσπαθώντας μάλιστα να προωθήσει κάποιον οπαδό των θέσεων του ως αντικαταστατή του, όπως π.χ. τον επίσκοπο Μεσσηνίας Χρυσόστομο.

Αυτός μάλιστα πρόσφατα, στράφηκε με σφοδρότητα κατά των συλλαλητηρίων για την Μακεδονίας μας, στην προσπάθεια του να αποδώσει μια προδοτική εκδούλευση στο δωσιλογικό πολιτικό μας σύστημα και στους ξένους, στην προσπάθεια του να εκλεγεί νέος Αρχιεπίσκοπος Ελλάδας.

Αν αυτό συμβεί, θα είναι τεράστια καταστροφή για τον τόπο μας, αφού ο Ιεράρχης αυτός, δεν είναι πάρα ένας «Ιερώνυμος σε νεότερη ηλικία», και σε μια τέτοια περίπτωση (αν έχουμε δηλαδή έναν «νέο Ιερώνυμο» για Αρχιεπίσκοπο), το πιθανότερο είναι το κύρος-έρεισμα της Εκκλησίάς μας να απαξιωθεί πλήρως και οι πιστοί να παύσουν να την υπακούν πλήρως, φεύγοντας ίσως από αυτή μαζικά.

Οπότε, ας ελπίσουμε σε προσέχεις εκλογές για την θέση νέου Αρχιεπισκοπου, εάν αυτές οι φήμες αληθεύουν στην πραγματικότητα, για το καλό της Εκκλησίας και του λαού μας, να αποχωρήσει ο Ιερώνυμος από την θέση του Αρχιεπίσκοπου, στην οποία παντελώς ανάξια βρίσκεται.

Και οι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, να εκλέξουν στην θέση του έναν άξιο Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος θα έχει Ορθόδοξο και πατριωτικό φρόνημα, και θα υπερασπίζει, τόσο την πίστη, όσο  και την πατρίδα-Έθνος, δίνοντας ακόμα και την ζωή και το αίμα του για την δόξα της Ορθοδοξίας και το καλό της Ελλάδος.