Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, η Γερμάνια και η Τουρκιά, ιστορικά, δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο καλοί φίλοι όσο δήθεν μας παρουσιάζεται γενικότερα.

Και αυτό φαίνεται από τα εξής γεγονότα:

Κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (αλλά και πριν από αυτόν), ο τότε σύμμαχος της Τουρκίας, ο Κάιζερ της Γερμανίας, Γουλιέλμος ο Β' των Χοεντσόλερν, σχεδίαζε να διαμελίσει μετά την λήξη αυτού, να διαμελίσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, μεταξύ της χωράς του, της Αυστροοουγγρικής Αυτοκρατορίας και της Ιταλίας και να οικειοποιηθεί τα Αραβικά εδάφη που αυτή είχε υπό τον έλεγχο της, καθώς και τα πετρέλαια που αυτά έκρυβαν εντός τους.

Αντίστοιχα, στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ, είχε αντίστοιχα σχέδια για την Τουρκιά.

Συγκεκριμένα, ο Χίτλερ, επιθυμούσε την είσοδο της Τουρκίας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας, προκειμένου αυτή να επιτεθεί στο μέτωπο του Καυκάσου στην ΕΣΣΔ, με σκοπό αυτή να εξαναγκαστεί να αποστείλει σε αυτό μεγάλο μέρος του στρατού της.

Και ως  συνέπεια αυτού του γεγονότος, να αποδυναμώσει σημαντικά τον στρατό της στο μέτωπο της Ευρωπαϊκής Ρωσίας, και στην συνέχεια η ΕΣΣΔ,  χωρίς επαρκή στρατό στα ευρωπαϊκά σύνορα της, να ηττηθεί ολοσχερώς από τους Γερμανούς στο μέτωπο αυτό.

[Παρόλες όμως τις προσπάθειες του Χίτλερ, η Τουρκιά υπό τον Ινονού, αν και τον στήριζε ανεπίσημα, πουλώντας του κρυφά μεταλλεύματα απαραίτητα για την κατασκευή πολεμικού υλικού, δεν εισήλθε στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών.

Και αυτό, εξαιτίας του γεγονότος, ότι πονηρά σκεπτόμενη,  πρώτα περίμενε την  πλήρη κατάρρευση των Σοβιετικών προκειμένου να τους επιτεθεί, έτσι ώστε να βρίσκεται σε κάθε περίπτωση στην πλευρά των νικητών, πράγμα που ως γνωστόν, δεν συνέβη.

Αντίθετα μάλιστα, βλέποντας τελικά την οριστική ήττα των Γερμανών το 1945, κήρυξε «εικονικά» πόλεμο εναντίον τους τον τελευταίο μόλις μηνά του πολέμου, χωρίς φυσικά να τους πολεμήσει ουσιαστικά καθόλου στην πραγματικότητα.

Και μάλιστα, ζητούσε για αυτή, την δήθεν “μεγάλη πολεμική προσφορά της”, να της δοθούν ως ανταμοιβή τα Δωδεκάνησα, τα οποία τότε βρισκόταν υπό την κατοχή της φασιστικής Ιταλίας του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι.

Η παράλογη αυτή πρόταση των Τούρκων απορρίφθηκε τότε από πλευράς των Βρετανών, κυρίως χάρις στην πίεση που άσκησε ο τότε υπουργός εξωτερικών της Μεγάλης Βρετάνιας, Άντονι Ήντεν, στον πρωθυπουργό Τσόρτσιλ για να την απορρίψει, αν και ο Τσόρτσιλ, ήθελε κατά βάθος να την αποδεχθεί.

Παρόλα αυτά, ακόμα και αν νικούσε την ΕΣΣΔ με την βοήθεια των Τούρκων, ο Χίτλερ φοβόταν ότι σε περίπτωση που η Σοβιετική Ένωση ηττούταν και αυτός καταλάμβανε την πετρελαϊκή περιοχή του Καυκάσου, καθώς και τις χώρες που βρίσκονται εκεί (Γεωργία, Αρμένια), αυτοί θα καταλάμβαναν το Αζερμπαϊτζάν, εκπληρώνοντας τον παντουρανισμό και στην συνέχεια θα προσπαθούσαν να ενωθούν και με τις τουρκόφωνες (πετρελαϊκές) δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας.

Αυτό, ήταν κάτι το οποίο θα δημιουργούσε προβλήματα στους Γερμανούς, οι οποίοι ήθελαν να κατακτήσουν οι ίδιοι τις χώρες αυτές για το πετρέλαιο και την γεωπολιτική τους θέση, ενώ αν κατάφερναν κάτι τέτοιο οι Τούρκοι, πιθανόν θα ήθελαν να καταλάβουν και τις πετρελαϊκές περιοχές της Μέσης Ανατολής που είχαν υπό τον έλεγχο τους παλαιοτέρα τον καιρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αν αυτό συνέβαινε, τότε η στρατηγική των Γερμανών για την κατάληψη της Μέσης Ανατολής με την βοήθεια του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ μπορεί να κατάρρεε (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%B9%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%83/), και ίσως οι Άραβες να προτιμούσαν να ενωθούν με τους ομοθρήσκους τους Τούρκους πάρα με τους Γερμανούς (ενώ αν οι Γερμανοί καταλάμβαναν τα αραβικά εδάφη, τότε, μπορεί οι Τούρκοι να στήριζαν και μια επανάσταση των Αράβων εναντίον τους).

Αυτό, ήταν κάτι που οι Γερμανοί, δεν θα αφήναν σε καμμιά περίπτωση να συμβεί. Για τον λόγο αυτό, οι Γερμανοί δημιούργησαν το σχέδιο «Γερτρούδη», για μεταπολεμική δράση έναντι των Τούρκων.

Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, οι Γερμανοί θα επιτίθονταν σε συμμαχία με την Αρμένια και την Γεωργία από τα βορειά στην Τουρκιά μέσω Καυκάσου, ενώ ταυτόχρονα θα εισέβαλαν σε αυτή και από τα δυτικά, διάμεσου της συμμαχικής σε αυτούς Βουλγαρίας, αλλά και των εδαφών της κατεχομένης Ελλάδας.

Όταν δε η Τουρκιά θα καταλαμβανόταν, πολλές από τις ανατολικές τις επαρχίες, θα δινόταν στις συμμαχικές σε αυτή, Γεωργία και Αρμένια, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό την Μεγάλη Αρμένια και Μεγάλη Γεωργία αντίστοιχα, ενώ οι Γερμανοί, θα καταλάμβαναν καίρια γεωστρατηγικά σημεία (κυρίως την Κων/λη).

Στην Βουλγαρία και στην Ελλάδα, αν λάμβαναν μέρος στην επιχείρηση αυτή, οι Γερμανοί τους υποσχόταν ότι θα τους έδιναν ως αντάλλαγμα πολλά εδάφη των Τούρκων, αν φυσικά οι υποσχέσεις των Γερμανών, μπορούσαν να γίνουν πιστευτές.

Συγκεκριμένα, ο Χίτλερ, υποσχόταν στους Βουλγάρους, ότι θα τους παρέδιδε πολλά εδάφη στην Ανατολική Θράκη.

Ενώ οι Έλληνες (των οποίων την χωρά είχε ο ίδιος καταλάβει και διαμοιράσει μεταξύ αυτού και των Ιταλών και Βουλγάρων συμμάχων του), αν συμπολεμούσαν μαζί του τους Τούρκους, τους υποσχόταν ότι ως αντάλλαγμα για την βοήθεια τους, αυτοί θα λάμβαναν σημαντικά εδάφη σε Ανατολική Θράκη, Μικρά Ασία, ακόμα και στον Πόντο.

[Φυσικά, για όλες αυτές τις υποσχέσεις των Γερμανών, θα έπρεπε να είναι κάνεις άκρως επιφυλακτικός στην καλύτερη περίπτωση, αφού όπως είναι γνωστό, ο Χίτλερ, δεν τηρούσε ποτέ τις συμφωνίες που υπέγραφε με τις άλλες χώρες].

Στις μέρες μας, για άλλη μια φορά οι Γερμανοί, βρίσκονται σε συμμαχία με την Τουρκιά (αλλά και με το Κατάρ και την Σαουδική Αραβία) και προσπαθούν με την βοήθεια της χωράς αυτής, να δημιουργήσουν πετρελαικούς αγωγούς, οι οποίοι θα παίρνουν από τα εδάφη των χωρών αυτών και της Συρίας.

Με σκοπό μέσω αυτών, να απεξαρτήσεις η Ευρώπη, η οποία βρίσκεται υπό την πολιτική και οικονομική κατοχή της Γερμανίας, από την ενεργειακή (και  ένεκα τούτου και πολιτική) εξάρτηση από την Ρωσία του Πούτιν (http://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B5%CE%B9/), της οποίας η οικονομία βασίζεται κυρίως στις εξαγωγές πρώτων υλών (πετρέλαιο, φυσικό αέριο).

Όμως, μετρά την επέμβαση των Ρώσων στην Συρία, όλα αυτά τα επικινδυνά για τους ιδίους σχέδια ακυρωθήκαν οριστικά, ενώ οι Τούρκοι, έχουν αρχίσει να παρεκτρέπονται και να συγκρούονται σε πολλά πεδία με τους πρώην Γερμανούς συμμάχους τους.

Μάλιστα, οι Τούρκοι, υπό τον Ερώταγαν, δεν διστάζουν να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της Γερμανίας, μην διστάζοντας ακόμα και να λένε στους Τούρκους της Γερμανίας τι θα ψηφίσουν και απαιτώντας ταυτόχρονα από την κυβέρνηση της Γερμανίας, απολυτή υποταγή σε κάθε τους επιθυμία.

Οπότε, λόγω αυτών των παρανοϊκών καταστάσεων και συμπεριφορών από την πλευρά των ισλαμοφασιστών Τούρκων, η Γερμάνια, η οποία έχει για μια ακόμα φορά την χωρά μας υπό (οικονομική κυρίως αυτή την φορά) κατοχή, όπως ακριβώς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και προσπαθεί να την διαμελίσει όπως τότε (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5/), έχει αρχίσει να φοβάται και πάλι την Τουρκία.

Επειδή αυτή η χωρά, δεν αποτελεί πια έναν αξιόπιστο σύμμαχο όπως πίστευαν παλαιοτέρα οι Γερμανοί, αλλά έναν παντελώς ασταθή και απρόβλεπτο παράγοντα, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα και να προσφέρει λίγα θετικά στην Γερμάνια (το ίδιο ακριβώς, πιστεύουν και οι ΗΠΑ, υπό την διοίκηση του Τραμπ.

Αρά, βλέπουμε στις μέρες μας, να έχουν αρχίσει να δημιουργούνται για άλλη μια φορά οι προϋποθέσεις, οι οποίες μπορούν να φέρουν για άλλη μια φορά σε σύγκρουση τους Γερμανούς και τους Τούρκους, ενώ οι πρώτοι δεν θα διστάσουν να διαλύσουν τους δευτέρους, αν αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους (π.χ. στηρίζοντας την δημιουργία του Κουρδιστάν μεσομακροπρόθεσμα, όπως και οι ΗΠΑ (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7/).

[Ειδικά κιόλας, αν δεν τα βρουν οι Τούρκοι και οι Γερμανοί στην μοιρασιά των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο με τα σχέδια που ετοιμάζουν εις βάρος της χώρας μας (https://hellenicsunrise2.blogspot.gr/2018/03/blog-post_19.html) και συγκρουστούν στην συνέχεια για την κατακράτηση του μεγαλύτερου μέρους ή και όλης ακόμα της πίτας για την πάρτη τους και μόνο (πριν ή αφού αυτά τα σχέδια ή μέρος αυτών υλοποιηθεί).

Τότε, η μεν Τουρκία θα μπορεί να πιέσει τους Γερμανούς μέσω της μειονότητας της στην Γερμάνια, καθώς και τους ισλαμιστές της χώρας αυτής, απειλώντας τους πως θα παρακινήσει τους Γερμανούς μουσουλμάνους να εξεγερθούν ή να ψηφίσουν αντίθετα κόμματα προς την Μέρκελ, αν αυτή δεν υποκύψει στους εκβιασμούς τους.

Οι Γερμανοί δε από την πλευρά τους, μπορούν αντίστοιχα να πιέσουν τους Τούρκους, αναγνωρίζοντας πλήρως όλες τις γενοκτονίες που διέπραξαν αυτοί τον 20^ο αιώνα εις βάρος πολλών λαών (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων, Κούρδων-http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/11/blog-post_81.html), αλλά παράλληλα στηρίζοντας και την ίδρυση κουρδικού κράτους και στα τουρκικά εδάφη (http://www.triklopodia.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7/), σε πάρα πολύ στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες.

Το πιθανότερο δε αποτέλεσμα στην περίπτωση αυτή, θα είναι να πληγούν άμεσα και οι δυο χώρες (με την ίδρυση κουρδικού κράτους στα τουρκικά εδάφη ή την υπέρμετρη ενίσχυση του κόμματος «Εναλλακτική για την Γερμανία» στο Γερμανικό κράτος, το οποίο ως γνωστόν έχει αντιισλαμική και αντιτουρκική ατζέντα), κάτι που μακροπρόθεσμα θα φέρει την πτώση και των δυο αντιπάλων (Μέρκελ-Ερντογάν)].

Επομένως από όλα τα παραπάνω, φαίνεται ότι η δήθεν φιλιά Τούρκων και Γερμανών, είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια λυκοφιλία, οι οποία αν γίνει πράξη, μπορεί να φέρει τελικά την πτώση και των δυο πρωταγωνιστών, γιατί όπως λέει και το βιβλικό ρητό: «Αν τυφλός, οδηγεί τυφλό, θα πέσουν τελικά και οι δυο μέσα στο λάκκο».