ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, κατά την διάρκεια της ιστορίας, συνέβησαν σε πολλά μέρη του κόσμου, σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές επαναστάσεις, οι οποίες αλλάξαν την μοίρα, όχι μόνο στα κράτη τα οποία αυτές επικράτησαν, αλλά ταυτόχρονα επηρέασαν και μετέβαλλαν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και την μοίρα ολοκλήρου του κόσμου.

Οι κύριοι λόγοι για τους οποίους ξέσπασαν αυτές οι επαναστάσεις, ήταν κοινοί και συγκεκριμένα και συγκεκριμένα η μεγάλη φτώχεια που υπήρχε σε αυτές τις χώρες, οι άστατες καιρικές συνθήκες, η μεγάλη πολιτική και κοινωνική αναταραχή,  η πείνα που υπήρχε παντού, η διαφορά, καθώς και η πολιτική καταπίεση.  Επίσης υπήρχαν και εκτεταμένες συγκρούσεις πλουσίων και φτωχών.

Ταυτόχρονα,  εκτός αυτών των καταστάσεων, υπήρχαν φυσικά και άλλα κοινά χαρακτηριστικά  στις επαναστάσεις αυτές, όπως λόγου χάρη αδύναμοι μονάρχες οι οποίοι έπεσαν και στη συνέχεια για αρχή τους αντικαταστάθηκε από αιμοχαρής δικτάτορες.

Και ταυτόχρονα υπήρξε συσπείρωση του λαού έναντι των Ξένων Δυνάμεων και εισβολέων, οι οποίοι εισέβαλαν στις χώρες αυτές για  να ρίξουν το νέα και επικίνδυνα για αυτές καθεστώτα, ένα γεγονός, το οποίο βοήθησε σημαντικά στην εδραίωση των νέων αυτών επαναστατικών καθεστώτων, αφού ο λαός συσπειρώθηκε γύρω από αυτά για να αποκρούσει τους εξωτερικούς εχθρούς.

Κάποιες από τις πιο γνωστές επαναστάσεις του είδους αυτού, ήταν οι εξής:

Στην Αγγλία, ήταν η επανάσταση που ξέσπασε το 1642 εναντίον του βασιλιά Καρόλου του πρώτου από τους κοινοβουλευτικούς υπό την ηγεσία του Πημ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html), ο οποίος συγκρούστηκε με τον μονάρχη, όμως κατά τη διάρκεια της Επανάστασης πέθανε και την ηγεσία της αυτής ανέλαβε ύστερα από πολλές μεταβολές, ο Όλιβερ Κρόμβελ.

Αυτός, κατάφερε να κερδίσει τον βασιλιά, τόσο στον πρώτο, όσο και στον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, ενώ εκδίωξε ταυτόχρονα και τους ξένους εισβολείς (Σκωτσέζους, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην κυρίως Αγγλία και με τον τρόπο αυτό, κατάφερε να συσπειρώσει τον Αγγλικό λαό υπό την ηγεσία του,

Πρώτα βέβαια, ο Κρόμβελ έριξε ενδιαμέσως με πραξικόπημα το καθεστώς που είχε εκλεγεί δημοκρατικά υπό των Ντεντζι Χολς,  και στην συνέχεια ανακήρυξε δικτατορία (με την ονομασία «προτεκτοράτο»), ονομάζοντας το καθεστώς του Προτεκτοράτο (ή Κοινοπολιτεία), ενώ διέταξε την θανάτωση του βασιλιά και κυβέρνησε ως δικτάτορας με τον τίτλο του Λόρδου Προστάτη μέχρι το θάνατο του.

Μόλις ο Κρόμβελ πέθανε  και αφού κυβέρνησε για μικρό χρονικό διάστημα  ο γιος του, ο Ριχάρδος,  η μοναρχία στην Αγγλία επανήλθε υπό τον Κάρολο τον δεύτερο, τον γιο του βασιλιά Καρόλου του πρώτου, τον οποίο είχε αποκεφαλίσει ο Κρόμβελ.

[Ο δε Κρόμβελ, υποστηρίζονταν φανατικά από τους λεγόμενους οπαδούς της λεγομένης «πέμπτης μοναρχίας» (https://en.wikipedia.org/wiki/Fifth_Monarchists), οι οποίοι, εμπνευσμένοι θρησκευτικά από Πορτογάλους μεσσιανιστές (https://en.wikipedia.org/wiki/Fifth_Empire), παράλλαξαν (παντελώς αιρετικά) την προφητεία για την διαδοχή των τεσσάρων μοναρχιών-Αυτοκρατοριών (Βαβυλωνιακή, Περσική, Ελληνική, Ρωμαϊκή) του προφήτη Δανιήλ.

(Πολλά μέλη της θρησκευτικής αυτής αίρεσης, ίδρυσαν και την Ανατολική Εταιρεία Ινδιών στην Αγγλία (https://en.wikipedia.org/wiki/East_India_Company), η οποία ως γνωστόν ίδρυσε την τεράστια Αγγλική αποικιακή Αυτοκρατορία-https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84/).

Με βάση τον προφήτη Δανιήλ, αυτές θα τις διαδεχόταν και θα κυριαρχούσε παγκόσμια (πνευματικά) η Εκκλησιά του Χριστού, αυτοί αντίθετα στην θέση της έβαλαν το  λεγόμενο κράτος του «Προτεκτοράτου» του Κρόμβελ, το οποίο θα κυριαρχούσε στον κόσμο, δίνοντας με τον τρόπο αυτό και μια «ιδεολογική-θρησκευτική δικαιολόγηση» της προσπάθειας της Αγγλίας για παγκόσμια επικράτηση.

Στα μετέπειτα χρόνια, πολλοί Άγγλοι φυγάδες, κατάδικοι και αιρετικοί, κατέφυγαν ως εξόριστοι λόγω διώξεων στην Αμερική και ίδρυσαν τις πόλεις που μετέπειτα έγιναν οι σημερινές ΗΠΑ, μεταφέροντας και το πνεύμα του «εκλεκτού λαού» των πεντομαναρχιτών, οι οποίες έχουν ως «θεϊκό σκοπό» να επιβάλουν τις αξίες των ΗΠΑ (δημοκρατία, ελεύθερη αγορά, προτεσταντισμό) παγκόσμια (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html).

Γενικά, οι Άγγλοι, έχουν μία μεγάλη προτίμηση και πίστη στο πνεύμα του «πολιτικού μεσσιανισμού» (http://alophx.blogspot.com/2018/11/blog-post_13.html, http://alophx.blogspot.com/2018/01/blog-post_1.html), αφοί οι κάτοικοι αυτής της χώρας, πιστεύουν διαχρονικά στην επιστροφή βασιλιάδων του παρελθόντος (π.χ. του Last Roman Emperor-https://en.wikipedia.org/wiki/Last_Roman_Emperor ) ή του Angelic Pope Peter II-ttps://en.wikipedia.org/wiki/Pope_Peter_II), οι οποίοι σε μία κρίσιμη ιστορικά στιγμή για την Αγγλία, όταν η χώρα αυτή κινδυνεύει να διαλυθεί, αυτοί θα επιστρέψουν ξανά για να την σώσουν.

Έτσι, πολλοί βασιλιάδες στην Αγγλία, εκμεταλλεύτηκαν προς όφελος τους τον θρύλο της επιστροφής του μυθικού βασιλιά Αρθούρου (https://en.wikipedia.org/wiki/King_Arthur, https://en.wikipedia.org/wiki/King_Arthur%27s_messianic_return https://en.wikipedia.org/wiki/Mab_Darogan), ο οποίος βασίζεται σε ιστορικά δεδομένα (https://en.wikipedia.org/wiki/Historicity_of_King_Arthur) και αποτελεί για τους Άγγλους ότι ο «Μαρμαρωμένος βασιλιάς» για τους Έλληνες.

Για τον λόγο αυτό, πολλοί από αυτούς διέδωσαν ότι αποτελούν την πραγματική «επανενσάρκωση και επιστροφή» του βασιλιά Αρθούρου, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια του Αγγλικού λαού και να τον συσπειρώσουν με το μέρος τους (π.χ. ο Γουλιέλμος ο Α’ Κατακτητής, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, ο Εδουάρδος ο Α’ (https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%83-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BA/), Εδουάρδος ο Γ’, ο Ερρίκος ο Ε’, ο Ερρίκος ο Ζ’ ή ο Ερρίκος ο Η’.

Ακόμα και στην μεταψυχροπολεμική εποχή, κάποιοι θώρησαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Κένεντι ως τον «νέο Αρθούρο» και τις ΗΠΑ το «νέο Κάμελοτ» (https://en.wikipedia.org/wiki/King_Arthur%27s_messianic_return), ενώ πολλοί στις μέρες μας στην Αγγλία αναμένουν ακόμα την επιστροφή του Αρθούρου, είτε με την μορφή ενός νέου ατόμου που κανείς δεν θα γνωρίζει, είτε στην μορφή κάποιου ισχυρού βασιλιά που θα εμφανιστεί στην Μεγάλη Βρετανία.

Όμως, αυτό δεν είναι το μόνο άτομο, του οποίου την «μεσσιανική επιστροφή» περιμένουν οι Εγγλέζοι. Την ίδια αναμονή έχουν και για τον σύντροφο του Αρθούρου στους θρύλους, τον διαβόητο «μάγο Μέρλιν» (https://en.wikipedia.org/wiki/Merlin#Geoffrey_and_his_sources), ο οποίος έχει και αυτός ιστορική βάση (https://en.wikipedia.org/wiki/Myrddin_Wyllt).

Με βάση δε τους Αγγλικούς θρύλους στην Ουαλία, ο Μέρλιν επανεμφανίζεται ανά 6 με 7 αιώνες στην Αγγλία με την μορφή νέων προσώπων. Έτσι, ύστερα από την πρώτη του εμφάνιση τον 6^ο και 7^ο μ.Χ. αιώνα ως Μέρλιν, ο ίδιος εμφανίστηκε ξανά τον 13^ο αιώνα μ.Χ. με την μορφή του Τόμας ο Βάρδου (https://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_the_Rhymer), ενώ κάποιοι αναμένουν την επανεμφάνιση του με νέα μορφή τον 21^ο αιώνα)].

Αντίστοιχα, σχεδόν ένα αργότερα σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, το έτος 1789 στην Γαλλία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/blog-post_38.html), ξέσπασε η Γαλλική Επανάσταση ενάντια στον τότε αδύναμο βασιλιά Λουδοβίκο των 16^ο, για παρεμφερείς λόγους με αυτούς που είχε ξεκινήσει η επανάσταση στην Αγγλία.

Ο αδύναμος βασιλιάς Λουδοβίκος ο 16^ος της Γαλλίας έπεσε και η εξουσία πέρασε στα χέρια τριών αδίστακτων επαναστατών και δημαγωγών του Ροβεσπιέρου του Δαντόν, καθώς επίσης και του Μάρα.

Όμως, μετά την δολοφονία του τελευταίου, οι δύο πρώτοι συγκρούστηκαν και αφού ενδιαμέσως είχαν προλάβει να εγκαταστήσουν ένα τυραννικό καθεστώς δικτατορίας γνωστό με το όνομα τρομοκρατία, επικράτησε τελικά ο Ροβεσπιέρος, ο οποίος εξόντωσε τον αντίπαλό του, τον Δαντόν.

Ταυτόχρονα όμως με όλα αυτά τα γεγονότα ο Ροβεσπιέρος και οι επαναστάτες εκτός από την εξόντωση 500.000 Γάλλων, κατάφεραν να συσπειρώσουν το λαό με το μέρος τους εξαιτίας της εισβολής ξένων Δυνάμεων στην Γαλλία π.χ. των Αυστριακών, τους οποίους κατάφεραν να αποκρούσουν μέσω της μεγάλης επιστράτευσης που συνέβη τότε στην Γαλλία.

 Όμως, η υπέρμετρη βαρβαρότητα των επαναστατών  και η ανηλεής δικτατορία του Ροβεσπιέρου, είχαν ως αποτέλεσμα, να συσπειρωθούν όλοι οι αντίπαλοι του εναντίον του και να τον εξοντώσουν.

Τότε εγκαθιδρύθηκε το καθεστώς του διευθυντηρίου, το οποίο σταμάτησε την τρομοκρατία και διατηρήθηκε για μερικά χρόνια στην εξουσία, πριν πέσει από το πραξικόπημα του στρατηγού Ναπολέοντα, ο οποίος στην συνέχεια ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας της Γαλλίας.

Αλλά και στο Μεξικό, κατά το έτος 1910, συνέβη μία μεγάλη επανάσταση ενάντια στην αυταρχική δικτατορία του στρατηγού Βιάζ,  από τους αντάρτες και στρατηγούς των επαναστατών Πάντσο Βίλα και Εμίλο Ζαπάτα.

Αυτοί, κατάφεραν να ρίξουν το τυραννικό καθεστώς του  Βιάζ  και στην θέση αυτού εγκαθιδρύθηκε μία προσωρινή δημοκρατία, υπό την προεδρία του Καρατζά.

Όμως, όταν αυτός έπεσε από πραξικόπημα του στρατηγού Χουέρτα και στην χώρα εισέβαλαν αμερικανικά στρατεύματα, ο μεξικάνικος λαός συσπειρώθηκε υπό τους επαναστάτες για άλλη μία φορά, εναντίον των Ξένων και ένας νέος εμφύλιος συντάραξε την χώρα αυτή.

Τελικά, ύστερα από πολλές μάχες και την εμπλοκή στον εμφύλιο αυτόν πολλών χωρών, όπως των ΗΠΑ και της Γερμανίας, επικράτησε ο στρατηγός ο Ομπρεγκόν, ο οποίος με την στήριξη των ΗΠΑ εξελέγη νέος πρόεδρος της χώρας.

Στην συνέχεια,  οι στρατηγοί Πάντσο Βίλα και Εμίλο Ζαπάτα,  οι οποίοι όπως και οι αντίπαλοί τους είχαν εξοντώσει ένα σωρό εχθρούς τους κατά τον πόλεμο αυτόν, και οποίος είχε συνολικά θύματα ένα εκατομμύριο ανθρώπους, δολοφονήθηκαν από τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Αντίστοιχα, παρεμφερής ήταν η κατάσταση στην Κίνα, όπου το έτος 1911 ξέσπασε επανάσταση των δημοκρατικών ενάντια στην τότε μοναρχία των Τσινγκ υπό τον Σου Γιατ Σέν. Αυτός, κατάφερε να εκθρονίσει τον τελευταίο βασιλιά της Κίνας τον Που Γι.

 Στην χώρα, επικράτησε για λίγο διάστημα Δημοκρατία αλλά σύντομα ο στρατηγός Γουάν Σικάι  πραγματοποίησε πραξικόπημα και ανακηρύχθηκε δικτάτορας και πρόεδρος της Κίνας.

 Αυτό είχε σαν συνέπεια να ξεσπάσουν πολλές επαναστάσεις και ένας νέος εμφύλιος πόλεμος στην χώρα, με συνέπεια, στο τέλος και στρατηγός Γουάν Σικάι  να εγκαταλείψει την εξουσία και οι επαναστάτες να χωριστούν σε δύο στρατόπεδα τους εθνικιστές ή τους κομμουνιστές.

 Στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε στην Κίνα, αρχικά επικράτησαν οι εθνικιστές υπό τον Τσανγκ Κάι Σεκ, αλλά ύστερα από πολλά χρόνια μαχών και την εισβολή και κατοχή των Γιαπωνέζων, μετά την απελευθέρωση,  οι κομμουνιστές υπό τον Μάο  κατάφεραν να νικήσουν τους αντιπάλους τους και να αναλάβουν την εξουσία.

 Αντίστοιχη ήταν και η εξέλιξη η οποία συνέβη λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1917, στην Ρωσία.

Στην χώρα αυτή αμέσως μετά το πραξικόπημα των μπολσεβίκων (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html),  το οποίο ονομάστηκε στην συνέχεια «Οκτωβριανή Επανάσταση» από τους ίδιους ενάντια στην Δημοκρατική κυβέρνηση του Κερένσκι, η οποία είχε ρίξει πιο πριν την μοναρχία υπό τον τσάρο Νικόλαο τον δεύτερο στην Ρωσία.

Στην χώρα αυτή, ξέσπασε στην συνέχεια εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους κόκκινους (τους κομμουνιστές) και τους λευκούς (οι οποίοι ήταν, είτε δημοκρατικοί, είτε μοναρχικοί, είτε οπαδοί της δικτατορίας).

 Στον πόλεμο αυτό, μετά από πολλές εναλλαγές επικράτησαν τελικά  κομμουνιστές του Λένιν ενάντια στον ηγέτη των λευκών, τον ναύαρχο Κόλτσακ και στην Ρωσία επικράτησε για τα επόμενα 75 χρόνια κομμουνιστικό καθεστώς.

Στο Ιράν, με την Επανάσταση του 1979 (http://alophx.blogspot.com/2017/09/isis.html), έπεσε το μοναρχικό καθεστώς του Σάχη και την θέση του πήρε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μία δημοκρατική κυβέρνηση υπό τον Πρωθυπουργό Μπαχτάρ.

 Όμως και στην περίπτωση αυτή, με την επιστροφή του Χομεϊνί στο Ιράν ξέσπασε ένας μίνι εμφύλιος που είχε ως συνέπεια την πτώση του καθεστώτος του Μπαχτάρ και την θέση του πήρε το ισλαμικό καθεστώτος του Αγιατολάχ Χομεϊνί.

Αλλά και στις νεότερες εποχές θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτή ακριβώς η ιστορία επαναλήφθηκε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο.

Δηλαδή των εμφυλίων, λόγω της φτώχειας και της πολιτικής καταπίεσης σε άλλες χώρες, οι οποίες βοήθησαν στις πτώσεις  των τυράννων τους, όπως λόγου χάρη του Μουσολίνι στην Ιταλία, του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, του Καντάφι στην Λιβύη, του Σάλεχ στην Υεμένη, καθώς επίσης και των άλλων Αράβων ηγετών που έπεσαν λόγω της «Αραβικής Άνοιξης» (https://www.imerodromos.gr/declassified/mesh-anatolh-otan-peftoun-oi-maskes/h-amerikanikh-megalh-mesh-anatolh-adagwnismoi-symmaxies-kai-sygkroyseis-ola-myrizoun-petrelaio/) το 2011 (π.χ. του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και του Μπεν Αλί στην Τυνησία και αλλού).

Ουσιαστικά, όλες οι επαναστάσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, είχαν ακριβώς την ίδια σχεδόν εξέλιξη: δηλαδή αδύναμη μοναρχία στην αρχή, η οποία έπεσε από αδίστακτους επαναστάτες, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν δικτατορία και στο ενδιάμεσο έριξαν τα δημοκρατικά καθεστώτα που είχαν επικρατήσει στις χώρες αυτές.

Στην συνέχεια, ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος,  εισβολή ξένων Δυνάμεων, συσπείρωση του του λαού γύρω από τους επαναστάτες και στο τέλος, στο αποκορύφωμα της τυραννίας των καθεστώτων αυτών, πτώση των ιδίων (είτε μετά από ένα μεγάλο ή και μικρό χρονικό διάστημα).

Άρα, με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτή την περίπτωση, η ιστορία επαναλήφθηκε επακριβώς σε όλες τις παραπάνω χώρες με τον ίδιο τρόπο, κάτι που δείχνει ειρωνικά την αλήθεια της φράσης ότι: «Η επανάληψη είναι η μητέρα των σπουδών».