ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΜΕΙΟΨΗΦΙΩΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, με βάση την ιστορία, ύστερα από πολλές αποτυχημένες βίαιες απόπειρες πραξικοπημάτων από μειοψηφίες ακροαριστερών, οι οποίες έγιναν χωρίς την υποστήριξη των λαών τους.

Η χρήση υπέρμετρης βίας από μέρους τους, έστρωσε με τις πράξεις τους, το έδαφος για την επικράτηση των ακροδεξιών στις χώρες που συνέβησαν τα γεγονότα αυτά. Με ενδιάμεση πάντα «στάση» σοσιαλιστικές ή νεοφιλελεύθερες δεξιές κυβερνήσεις.

Έτσι, στην Ουγγαρία, αμέσως μετά την πτώση της μοναρχίας και μετά από λίγο και της αδύναμης και ασταθής νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας που την διαδέχθηκε, επικράτησε με την βία το κομμουνιστικό καθεστώς του Μπέλα Κουν.

Η βάρβαρη συμπεριφορά του καθεστώτος αυτού, μαζί με την εισβολή των Ρουμάνων, οδήγησε στην πτώση του και στην ανακήρυξη της δικτατορίας του ναυάρχου Χόρτυ στην χώρα αυτή.

[Με παρόμοιο τρόπο, έγινε και η άνοδος του Ορμπάν και του κόμματος του στην Ουγγαρία στις μέρες μας].

Αντίστοιχα στην Ιταλία, μετά τις βίαιες και αιματηρές εξεγέρσεις των κομμουνιστών την διετία 1919-1929 (γνωστή και ως «κόκκινη διετία»), είχαμε την εναλλαγή στο κράτος αυτό πολλών διεφθαρμένων σοσιαλιστικών ή νεοφιλελεύθερων δεξιών κυβερνήσεων.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση του 1920-1921, αλλά και την εθνική ταπείνωση που ένιωθαν οι Ιταλοί για τα εδάφη που δεν κατάφεραν να κερδίσουν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαν ως τελικό αποτέλεσμα, την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία της Ιταλίας το 1922.

[Αντίστοιχα σήμερα, οι ίδιες αιτίες, οδηγούν στην άνοδο της ακροδεξιάς Λίγκας του Βορρά του Σαλβίνι στην Ιταλία (https://www.triklopodia.gr/%CE%91%CE%9B%CE%A9%CE%A0%CE%97%CE%9E-%CE%9F%CE%99-%CE%9F%CE%9C%CE%9F%CE%99%CE%9F%CE%A4%CE%97%CE%A4%CE%95%CE%A3-%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%A0%CE%9F%CE%9B%CE%99%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3-%CE%91%CE%9D/)].

Με τον ίδιο τρόπο, στην Γερμανία, μετά την βίαιη εξέγερση και καταστολή των Σπαρτακιστών στο Βερολίνο και των κομμουνιστών στην Βαυαρία, ανακηρύχθηκε η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης».

Σε αυτή, εκτός της εθνικής ταπείνωσης λόγω της ήττας της Γερμανίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εναλλασσόταν συνεχώς και σοσιαλιστικές ή νεοφιλελεύθερες δεξιές κυβερνήσεις, οι οποίες ήταν διεφθαρμένες και κατάκλεβαν τον λαό τους.

Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την τεράστια πολιτική βία που κυριαρχούσε τότε στο κράτος αυτό, οδήγησε στην απαξίωση των κομμάτων εξουσίας στα ματιά του λαού, με αποτέλεσμα να τον κάνει να στραφεί σε πιο ακραίες λύσεις.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση του 1929, είχαν ως τελικό αποτέλεσμα, την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία της Γερμανίας το 1933, ο οποίος κήρυξε δικτατορία στην Γερμανία το 1934, ύστερα από το κάψιμο του Ράιχσταγκ, επικαλούμενος τον «κομμουνιστικό κίνδυνο».

[Όπως στην εποχή μας, οι ίδιες αιτίες, οδηγούν στην άνοδο της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για την Γερμανία» στο Γερμανικό κράτος (https://hellenicsunrise2.blogspot.com/2017/10/blog-post.html)].

Αντίστοιχα κινήματα επικράτησαν τότε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, για παρεμφερείς λογούς, όπως π.χ. στην Ρουμάνια, στην Γιουγκοσλαβία, στην Πολωνία, στην Αυστρία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Φιλανδία και αλλού.

Παράλληλα, με την κατάληψη πολλών χωρών της Δυτικής Ευρώπης από τους Γερμανούς κατακτητές  κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτοί επέβαλαν παρεμφερή και δωσιλογικά καθεστώτα σε άλλες πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (π.χ. σε Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Νορβηγία κ.λ.π.).

Στην πατρίδα μας, η απόπειρα βίαιης εξέγερσης των κομμουνιστών κατά της κυβέρνησης Μεταξά, με αφορμή την απεργία των καπνεργατών, έδωσε σε αυτόν την αφορμή που ήθελε για να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και τελικά να επιβάλει δικτατορία στην Ελλάδα το 1936, με την σύμφωνη γνώμη του τότε βασιλιά Γεωργίου του Β’.

Με τον ίδιο τρόπο, το ξεκίνημα του εμφυλίου από το ΚΚΕ για μια βίαιη κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα, οδήγησε τελικά στην ήττα του και την επιβολή του κράτους της Δεξιάς του Παπάγου στην πατρίδα μας.

Όπως η διαφθορά, οι πολίτικες διαμάχες των κομμάτων, η οικονομική κρίση, καθώς και μια «αριστερή απόπειρα πραξικοπήματος» (υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ»), έδωσαν την αφορμή στους Συνταγματάρχες να επιβάλλουν την Χούντα το 1967 (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5/).

Αντίστοιχα, η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989, οδήγησε τους καταπιεσμένους από τον κομμουνισμό λαούς των χωρών αυτών, να στραφούν (με ενδιάμεση στάση «διεφθαρμένες αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις»).

Ύστερα δε και από την οικονομική κρίση του 2008, οι λαοί της περιοχής, ανέβασαν στην εξουσία υπερδεξιά, ακροδεξιά ή πατριωτικά κόμματα (π.χ. του Όρμπαν στην Ουγγαρία, του Μπάμπις στην Τσεχία ή των Ντούντα-Καζίνσκι στην Πολωνία).

Ταυτόχρονα, υπάρχει ραγδαία άνοδος παρομοίων κινημάτων και στην Δυτική Ευρώπη (σε Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Αυστρία κ.λ.π.), ΗΠΑ (Τραμπ), Λατινική Αμερική (Μπολσονάρου), Αφρική (Ζούμα, Ραμοφάσα) και την Ασία (Ντουέρτε).

[Άλλωστε, είναι γνωστό, ότι οι υποτιθέμενοι «δημοκρατικοί αρχηγοί» της δήθεν «αλλαγής, δημοκρατίας και προόδου» (αλλά στην πραγματικότητα άπειρης απάτης και διαφθοράς), οδήγησε τελικά στην άνοδο ακροδεξιών ηγετών στην εξουσία πολλών χωρών.

Έτσι, η άνοδος και τα πεπραγμένα του υποτιθέμενου «μεταρρυθμιστή» Ομπάμα οδήγησε τελικά στην άνοδο του Τραμπ στην εξουσία των ΗΠΑ, οι πράξεις του Χατογιάμα στην άνοδο του Άνμπε στην Ιαπωνία και του Ρέντσι της συγκυβέρνησης των Σαλβίνι-Ντι Μάιο στην Ιταλία.

Όπως επίσης οι πολιτικές κινήσεις του Κερν οδήγησαν στην άνοδο των Στράσε-Κουρτς στην Αυστρία, η διαφθορά μαζί με την δωσιλογική προς την Δύση πολιτική του Γιέλτσιν (μαζί με την ρωσική χρηματοπιστωτική οικονομική κρίση του 1998) του Πούτιν στην Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html) και πιο πρόσφατα, η διαφθορά του Λούλα στην άνοδο του Μπολσονάρου στην ηγεσία της Βραζιλίας].

Στις Αραβικές χώρες αντίστοιχα, είχαμε την επικράτηση πολλών ισλαμικών κομμάτων σε χώρες της περιοχής (π.χ. Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία, Υεμένη και του ISIS σε Συρία και Ιράκ), για κάποιο χρονικό διάστημα, μετά την λεγομένη «Αραβική Άνοιξη» (ή Αραβικό Χειμώνα») το 2011.

Τέλος, στην πατρίδα μας, από το 2015, κυβερνάει, ένα μειοψηφικό, βάρβαρο πολιτικά και ιδεολογικά καθεστώς, το οποίο θεωρεί τον εαυτό του ως τον νόμιμο «διάδοχο» της αριστεράς και του κομμουνισμού.

Αυτό, εκμεταλλευόμενο την διαφθορά των προηγούμενων δεξιών και αριστερών κυβερνώντων κομμάτων της Ελλάδας, την είσοδο της χωράς μας στα μνημόνια το 2010, καθώς και λέγοντας άπειρα ψέματα να καταλάβει την εξουσία σε αυτή το 2015.

Και κυβερνώντας, απέδειξε με «την αξία του» ότι  ήταν πάρα πολύ χειρότερο από αυτές, αφού όχι μόνο επέβαλε δυο επιπλέον μνημόνια στον Ελληνικό λαό, αλλά πέρασε ταυτόχρονα τα πλέον χειρότερα μέτρα στον τομέα της οικονομίας που καμμιά άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα (δεξιά ή αριστερή) δεν κατάφερε να περάσει ποτέ.

Έτσι, η συγκυβέρνηση αυτή, μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, κατέστρεψε την παιδεία, πολέμησε την Ορθόδοξη Πιστή, τον πατριωτισμό και την ιστορία του Ελληνικού λαού, ενώ ξεπούλησε την δημοσιά περιουσία στους ξένους.

Επίσης, ξεπούλησε τα εδάφη και τα αρχαιολογικά μνημεία αυτής στους λεγόμενους δανειστές και παρέδωσε προδοτικά αμαχητί το όνομα της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς, ύστερα από υπόδειξη των ΗΠΑ-Γερμανίας.

Ουσιαστικά, το μόνο που κατάφερε να κάνει η δωσιλογική συγκυβέρνηση στον Ελληνικό λαό, είναι να τον φέρει την Ελλάδα σε ακόμη χειρότερη μοίρα από αυτή που κατάφεραν να την φέρουν όλες οι προηγούμενες δωσιλογικές κυβερνήσεις.

[Βέβαια, εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι οι αναρχοφασίστες νεομπολσεβίκοι, ονειρεύονται, ότι σε περίπτωση που χάσουν την εξουσία στην πατρίδα μας, μπορούν να την «ανακαταλάβουν» με την βία, και όταν το επιτύχουν, να εγκαθιδρύσουν ένα «καθαρό κομμουνιστικό κράτος» σαν αυτό των Στάλιν-Λένιν-Κάστρο ή της Βόρειας Κορέας.

Και για να το επιτύχουν αυτό, θα συμμαχήσουν αφενός μεν με «πρόθυμους» ισλαμιστές λαθρομετανάστες και Τουρκαλβανούς πράκτορες, προκειμένου να ενισχύσουν το μικρό ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και την σχεδόν μηδαμινή μαχητικότητα τους έναντι ενός τακτικού στρατού (http://alophx.blogspot.com/2018/10/blog-post_39.html).

Πιστεύουν δε μάλιστα, ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουν την εξουσία, είναι εάν η χωρά μας υποστεί μια μεγάλη καταστροφή, ανάλογη της Μικρασιατικής ή μια μεγάλη ήττα σε πόλεμο, στον οποίο θα χάσει εδάφη και θα καταστραφεί πλήρως η οικονομία, ο κοινωνικός ιστός, καθώς και η μεγάλη πιστή των Ελλήνων (https://www.pentapostagma.gr/2018/10/%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%80%CE%B1.html, http://www.kathimerini.gr/992442/gallery/epikairothta/ellada/ereyna-yparxei-8eos-gia-toys-ellhne https://www.pentapostagma.gr/2018/11/%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB.htmls) στις αξίες του Έθνους (Ορθοδοξία, Πατρίδα, Οικογένεια, Ιστορία).

Τότε, κατ’ αυτούς στην κατεστραμμένη και ηττημένη χωρά, εν μέσω μάλιστα του πολέμου αυτού, αυτοί θα ξεκινήσουν εξέγερση, δημιουργώντας εσωτερικό μέτωπο, και συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ήττα, του για τους ιδίους, «αντιδραστικού και συντηρητικού Ελληνικού λαού».

Παράλληλα, οι ίδιοι ελπίζουν ότι αν ο Ελληνικός στρατός καταστραφεί στον πόλεμο αυτό, τότε, κάνεις δεν θα υπάρχει κανείς για να εμποδίσει αυτούς και τους συμμάχους τους να καταλάβουν την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν  ένα «καθαρό κομμουνιστικό κράτος» στην Ελλάδα, ενώ ο Ελληνικός λαός απελπισμένος από την ήττα, θα εγκαταλείψει κάθε αξία του και θα αποδεχτεί αυτούς ως τους μονούς «σωτήρες του».

Βέβαια, οι ίδιοι ξεχνούν στην περίπτωση αυτή, ότι οι περισσότεροι και μαχητικότεροι ισλαμιστές σύμμαχοι τους, δεν θέλουν επ’ ουδενί να εγκαθιδρύσουν κομμουνιστικό, αλλά ισλαμικό καθεστώς στην Ελλάδα και μόλις πετύχουν τον στόχο τους και δεν τους χρειάζονται πια θα τους σφάξουν όλους.

Πρότυπο δε για «τρομερό στρατηγικό σχέδιο» των αναρχοφασιστών, είναι καταρχάς το πραξικόπημα των μπολσεβίκων με γερμανικά χρήματα στην Ρωσία (http://alophx.blogspot.com/2017/09/siloviki-1999.html), εν μέσω της συμμέτοχης της χωράς αυτής στον καταστροφικό Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

(Επίσης, οι ίδιοι πιστεύουν, ότι αν οι Γερμανοί αφέντες τους, δουν ότι χάνουν οι «εκλεκτοί αριστεροί δωσίλογοι τους», οι οποίοι τους κάνουν κάθε «χατίρι», προδίδοντας τον λαό τους, πως οι Έλληνες δεν θα τους υπακούν πια, τότε θα τους χρηματοδοτήσουν και αυτούς για να ανακαταλάβουν την εξουσία.

Και επιπλέον ότι μπορεί οι Γερμανοί να στείλουν ακόμα και στρατό (φανερά ή μεταμφιεσμένο τάχα σε «επαναστατημένους Έλληνες»), προκειμένου να τους συνδράμει στον στόχο τους αυτό.

Το δε δεύτερο πρότυπο των αναρχοφασιστών, είναι η προδοτική στάση του ΚΚΕ κατά την διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, όταν οι ηγέτες του κόμματος αυτού, αντι να κοιτάξουν να πολεμήσουν για το καλό της πατρίδας τους, καθώς και τους καταπιεσμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου, οι οποίοι είχαν υποστεί γενοκτονία με εκατοντάδες χιλιάδες θυμάτων από τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ.

Έτσι, το ΚΚΕ αντίθετα, προτίμησε να προδώσει την πατρίδα του και να βοηθήσει τον σφαγέα Κεμάλ, ο οποίος ήταν τότε σύμμαχος της ΕΣΣΔ (η οποία χρηματοδοτούσε το ΚΚΕ) και αν αυτό δεν την στήριζε θα έχανε τόσο την καίριας σημασίας για το κόμμα αυτό οικονομική ενίσχυση.

(Aφού οι μονοί χρηματοδότες και πηγή εσόδων για αυτό ήταν οι Σοβιετικοί, ενώ αν δεν υπάκουγαν, θα είχαν παύση της βοήθειας σε εξοπλισμό, καθώς και την πολιτική ενίσχυση των Σοβιετικών στην προσπάθεια του ΚΚΕ για την κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα).

Για τον λόγο αυτό, έκανε προπαγάνδα σε Έλληνες στρατιώτες υπέρ του Κεμάλ, παρότρυνε πολλούς προδοτικά σε λιποταξία εν μέσω πολέμου, ενώ ταυτόχρονα καλούσε οι Έλληνες στρατιώτες να εγκαταλείψουν την Μικρά Ασία και να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα, ξεκινώντας έναν εμφύλιο στην χώρα τους, με στόχο την βίαια εγκαθίδρυση ενός κομμουνιστικού καθεστώτος, τάχα για το καλό του «Ελληνικού λαού».

Και αυτοί πίστευαν τότε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβουν την εξουσία, ήταν  η χώρα μας  να υποστεί μια μεγάλη καταστροφή (την Μικρασιατικής στην περίπτωση αυτή) και  ήττα στον πόλεμο αυτό, στον οποίο θα έχανε εδάφη και θα καταστρεφόταν πλήρως η οικονομία και ο κοινωνικός ιστός της, καθώς και η μεγάλη πιστή των Ελλήνων στις αξίες του Έθνους (Ορθοδοξία, Πατρίδα, Οικογένεια, Ιστορία).

Τότε, κατ’ αυτούς στην κατεστραμμένη και ηττημένη χώρα, εν μέσω μάλιστα του πολέμου αυτού, αυτοί θα ξεκινούσαν εξέγερση, δημιουργώντας εσωτερικό μέτωπο, και συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην ήττα, του για τους ιδίους, «αντιδραστικού και συντηρητικού Ελληνικού λαού».

[Ουσιαστικά, το ΚΚΕ, ήθελε να επαναλάβει την αντίστοιχη προδοσία του Λένιν κατά της πατρίδας του, της Ρωσίας.

Ο δε Λένιν, βοήθησε με το πραξικόπημα και τον εμφύλιο που ξεκίνησε στο κράτος αυτό, τους εχθρούς της Ρωσίας (και χρηματοδότες του ιδίου του Λένιν), τους Γερμανούς καπιταλιστές (τους οποίους υποτίθεται ότι ο Λένιν μισούσε), αλλά και τον εθνικιστή Γερμανό Κάιζερ (του οποίου την ιδεολογία ο Λένιν υποτίθεται επίσης ότι μισούσε), με αντάλλαγμα την χρηματική βοήθεια αυτού για την κατάληψη της εξουσίας στην Ρωσία].

Παράλληλα, οι ίδιοι ήλπιζαν, ότι αν ο Ελληνικός στρατός θα καταστρεφόταν στον πόλεμο και τότε, δεν θα υπήρχε κανείς για να εμποδίσει αυτούς και τους συμμάχους τους να καταλάβουν την εξουσία και να εγκαθιδρύσουν  ένα «καθαρό κομμουνιστικό κράτος» στην Ελλάδα, ενώ ο Ελληνικός λαός απελπισμένος από την ήττα, θα εγκατέλειπε κάθε αξία του και θα αποδεχόταν αυτούς ως τους μονούς «σωτήρες του».

Για παρεμφερείς λογούς, το ΚΚΕ τότε, ήταν έτοιμο να δεχθεί να παραδώσει προδοτικά, την Μακεδονία μας σε άλλες χώρες, αναγνωρίζοντας ανύπαρκτες «σλαβικές μειονότητες» αλλά και «καταπιέσεις» του ανυπάρκτου «Μακεδονικού λαού» από τους Έλληνες, από την Κόμιντερν του Λένιν, ενώ υποστήριζε ότι και η υπόδουλη Μικρά Ασία και ο Πόντος, ανήκουν στον «αγνό τουρκικό λαό», ο οποίος μάχεται κατά των «κακών αποικιοκρατών» Ελλήνων.

Αλλά και κατά την διάρκεια του εμφυλίου (1946-1949), το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη, ήταν έτοιμο να παραδώσει ξανά προδοτικά πάντα Ελληνικές Ήπειρο, Μακεδονία και Θράκη μας από τότε στους Αλβανούς, Βουλγάρους και Γιουγκοσλάβους κομμουνιστές, με αντάλλαγμα όπλα, χρήματα και εθελοντές στην προσπάθεια τους για κατάκτηση της εξουσίας στην Ελλάδα.

Τα ίδια ακριβώς πράττουν και οι σημερινοί δωσίλογοι νεομπολσεβίκοι κυβερνώντες στην πατρίδα μας (που αποκαλούν με θράσος «συνωστισμό» την Μικρασιατική καταστροφή), προδίδοντας την χώρα.

Έτσι, παραδίδουν το όνομα και την ιστορία της πάντα Ελληνικής Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, την αλύτρωτη Βόρεια Ήπειρο στους Αλβανούς (ενώ συκοφαντούν ως «τρελό» και «ναρκεμπόρων» τον Βορειοηπειρώτη ηρώα Κατσίφα) και επιπλέον ετοιμάζονται να παραδώσουν και την Θράκη, την Κύπρο, καθώς και  νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους].

(Μάλιστα, πολλοί υποστηρίζουν, ότι η προδοτική «συμφωνία των Πρεσπών», του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα νέα μνημόνια που αυτή επέφερε στον Ελληνικό λαό, θυμίζουν κατά πολύ την προδοτική για τους Γερμανούς Συνθήκη των Βερσαλλιών, καθώς και το μνημονικού τύπου σχέδιο Γιανγκ (http://alophx.blogspot.com/2017/09/kai.html, http://alophx.blogspot.com/2017/12/blog-post_7.html) από τους τότε αριστερούς Σοσιαλιστές στην Γερμανία.

Αυτές οι συνθήκες, επέφεραν τότε τους Γερμανούς αισθήματα απολυτής εθνικής ταπείνωσης και καταστροφής, ενώ οδήγησαν λίγα χρονιά αργότερα, λόγω και λόγω της παγκόσμιου οικονομικού κραχ, στην άνοδο των Ναζί στην Γερμανία.

Κατά παρόμοιο τρόπο, υποστηρίζεται ότι μπορεί να εξελιχθούν σήμερα και τα πράγματα στην Ελλάδα, αν συμβεί και σε αυτήν μια επίσημη χρεοκοπία με την άνοδο ενός ακροδεξιού κόμματος μέσω εκλογών στην εξουσία της Ελλάδας (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B5/), για παρόμοιους λογούς (τεράστιες εθνικές ήττες, οικονομική καταστροφή, αλλά και έντονη λαθρομετανάστευση ισλαμιστών).

Άλλοι, υποστηρίζουν, ότι οι Αγγλοσάξονες, θα εκμεταλλευτούν μια τόσο τρομακτική για την πατρίδα μας κατάσταση, προκειμένου να «πείσουν» τον Ελληνικό λαό, να αποδεχτεί την επιστροφή της ελεγχόμενης από τους ιδίους δυναστείας των Γλύξμπουργκ, ως μοναρχών της Ελλάδας.

Αυτό, είναι κάτι που μπορεί να το επιτύχουν μέσω μιας κήρυξης της χωράς σε μια «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» (δικτατορία), λόγω χρεοκοπίας και κοινωνικού χάους, είτε από μια πολιτική κυβέρνηση (πιθανότατα οικουμενικού χαρακτήρα), είτε από στρατιωτικούς, τους οποίους θα έχουν καλέσει οι πολιτικοί να αποκαταστήσουν την τάξη στην χώρα.

Στον στόχο τους αυτό, θα τους βοηθήσει πιθανότατα και το γεγονός, ότι ο λαός αηδιασμένος από τους προδότες πολιτικούς του, θα τους μισήσει και θα τους σιχαθεί πλήρως σε μια τέτοια εθνική συμπεριφορά, και θα ζητά απελπισμένος κάποιον να τον «σώσει».

Τότε πιθανότατα, αυτοί θα εμφανίσουν ξανά την βασιλική δυναστεία ως «εναλλακτική δύναμη» και ως (τάχα) «αδιάφθορη», ενώ αν καταφέρουν να πείσουν αρκετούς Έλληνες, θα προσπαθήσουν να «επικυρώσουν» την κατάσταση αυτή με ένα δημοψήφισμα (στημένο ή μη), όπως π.χ. έκαναν με τις δυο φορές που επέστρεψε στον θρόνο της Ελλάδας, ο τότε βασιλιάς Γεώργιος ο Β’).

Θα έχουμε άραγε και εδώ μια επανάληψη της ιστορίας και την άνοδο ενός δικτατορικού, ακροδεξιού ή αλλού λαϊκίστικου καθεστώτος στην πατρίδα μας, όπως έγινε σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω;

Άγνωστο, αλλά ας προσπαθήσουμε καλύτερα όλοι να ανεβεί στην εξουσία της πατρίδας μας, μια πατριωτική κυβέρνηση, η οποία θα αναιρέσει όλες τις προδοτικές πράξεις των προηγουμένων δωσιλογικών κυβερνήσεων και θα επαναφέρει την χώρα μας εκ νέου σε μια τροχιά οικονομικής, πολιτικής, ηθικής ανόδου και ευημερίας.