Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ ΜΠΟΛΣΟΝΑΡΟ ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ ΜΠΟΛΣΟΝΑΡΟ ΣΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

Ως γνωστόν, στην Βραζιλία, η Βραζιλία, κατακτήθηκε από τους Πορτογάλους, οι οποίοι μοίρασαν την Λατινική Αμερική με τους Ισπανούς, μετά την ανακάλυψη της Αμερικάνικης Ηπείρου από τον Κολόμβο. 

Αν και η αποικία της Βραζιλίας απειλήθηκε από πολλά αντίπαλα αποικιακά κράτη (π.χ. Αγγλία, Γαλλία), οι αρχές της κατάφεραν τελικά να την προστατέψουν από όλες τις εχθρικές επιθέσεις.

Και παράλληλα, κατάφεραν να κάνουν εξαγωγή πολύτιμων ορυκτών και μετάλλων από την Βραζιλία στην Πορτογαλία, πλουτίζοντας υπέρμετρα το κράτος αυτό, ενώ παρήγαγαν σε αυτή τεράστιες ποσότητες καφέ (μέσω της χρήσης δούλων), τις οποίες πωλούσαν στην Ευρώπη και αποκόμιζαν τεράστια κέρδη.

Την περίοδο των Ναπολεόντειων πολέμων, ύστερα από την κατάληψη της Πορτογαλίας από τον στρατό του μεγάλου Ναπολέοντα, η πορτογαλική αυλή, δραπέτευσε στην Βραζιλία. επτά την απελευθέρωση, ο κληρονόμος του βασιλιά της Πορτογαλίας, ο Πέτρος, έγινε διάδοχος του Βασιλείου της Βραζιλίας.

Υπό την ηγεσία του, η Βραζιλία ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη από την Πορτογαλία στις 7 Σεπτεμβρίου του 1822, ενώ ο ίδιος ο Πέτρος στέφθηκε ο πρώτος αυτοκράτορας της Βραζιλίας.

Η κυβέρνηση του Πέτρου θεωρήθηκε και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το 1831. Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο γιος του, ο Πέτρος ο Β', ο οποίος ήταν ανήλικος και για τον λόγο αυτό, η χώρα αυτή διοικούταν από επιτρόπους κυβερνήτες μέχρι την ενηλικίωσή του, η πραγματοποιήθηκε το έτος 1840.Η διακυβέρνησή του πάρα τις προσπάθειες του ιδίου, ήταν εξίσου αναποτελεσματική, με αποτέλεσμα οι εντάσεις να αυξηθούν και τελικά το 1889 ο Πέτρος ο Β' εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και στην Βραζιλία καθιερώθηκε δημοκρατία.

Ακολούθησε στρατιωτικό πραξικόπημα υπό τον στρατηγό Ντεοντόρο ντα Φονσέκα, ο οποίος έγινε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας. Τα επόμενα χρονιά, εναλλάχτηκαν αναποτελεσματικές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις στο κράτος αυτό.

Τελικά, το 1937, σημειώθηκε νέο πραξικόπημα και δικτάτορας έγινε ο Ζετούλιο Βάργκας, ο οποίος ίδρυσε το «Νέο Κράτος» («Estado Novo»), (εμπνευσμένος από το αντίστοιχο «Estado Novo» του Πορτογάλου δικτάτορα Σαλαζάρ) και έμεινε στην εξουσία μέχρι και το έτος 1945.

Αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο η Βραζιλία έλαβε μέρος στο πλευρό των Συμμάχων, το καθεστώς του «Estado Novo» έπεσε, ύστερα από πραξικόπημα που σημειώθηκε τον Οκτώβριο του 1945.

Στις εκλογές του 1946, πρόεδρος της χώρας εκλέχτηκε ο Εουρίκο Γκασπάρ Ντούτρα, ο οποίος παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι το 1954, οπότε και παραιτήθηκε. Το 1956, ο λαϊκιστής Ζουσελίνο Κουμπίτσεκ, έγινε νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, ενώ στην συνέχεια, τον διαδέχθηκε ο  Ζοάο Γκουλάρτ, ο οποίος κυβέρνησε τα έτη 1961-1964.

Στην χώρα αυτή, επικρατούσε μεγάλη οικονομική, ηθική, κοινωνική και πολιτική αναταραχή, διαφθορά, ανεργία, καθώς και πολλές βίαιες αναταραχές και συγκρούσεις στους δρόμους.

Τελικά, την 1η Απριλίου του 1964, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, ύστερα από μια εξαγγελία του  Γκούλαρτ, με την οποία υποσχόταν  μία σειρά ριζοσπαστικών οικονομικών μεταρρυθμίσεων, όπως η παραχώρηση γης σε άκληρους αγρότες, καθώς και η εθνικοποίηση των διυλιστηρίων.

Μετά το πραξικόπημα, νέος πρόεδρος της χώρας εκλέχθηκε ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων Ουμπέρτο Καστέλο, ενώ ο στρατός παρέμεινε στην εξουσία της Βραζιλίας μέχρι και τον Μάρτιο του 1985.

Τελικά, η δημοκρατία επανήλθε στην χώρα αυτή το 1988. Όμως την δεκαετία του 90’, όπως και πριν την δικτατορία, επικράτησαν ξανά τα σκάνδαλα, η διαφθορά, καθώς και η βία στις πόλεις της Βραζιλίας, μεταξύ ναρκεμπόρων και διάφορων συμμοριών, με συνέπεια αρκετοί πρόεδροι της χώρας να καθαιρεθούν.

Η κατάσταση αυτή, είχε τελικά ως αποτέλεσμα, ύστερα από την εναλλαγή πολλών διεφθαρμένων δεξιών και αριστερών κυβερνήσεων στην χώρα αυτή, να εκλεγεί το 2002 νέος πρόεδρος, ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα.

Αυτός, εκμεταλλευόμενος την άνοδο της οικονομία της Βραζιλίας το διάστημα εκείνο, αλλά και την τόνωση των εξαγωγών των ορυκτών πόρων της χώρας αυτής την περίοδο εκείνη, κατόρθωσε να πάρει κάποια φιλολαϊκά μετρά και να βγάλει εκατομμύρια φτωχούς Βραζιλιάνους από την φτώχεια.

Με  τον Λούλα για πρόεδρο, η Βραζιλία έζησε μια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης, η οποία διήρκησε από το 2003 μέχρι και το έτος 2011.

Ο Λούλα, υπήρξε λαοφιλής πρόεδρος και ο επανεκλέχτηκε το 2006. Στην ηγεσία της Βραζιλίας, τον διαδέχτηκε η Ντίλμα Ρούσεφ, η αντιπρόεδρος μέχρι τότε του Λούλα, η οποία είχε ως δικό της αντιπρόεδρο τον Μισέλ Τεμέρ.

Όμως, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, χτύπησε και στην Βραζιλία το 2014, με αποτέλεσμα το ΑΕΠ αυτής, να πέσει κατά  8,6% μέσα σε μόλις δυο έτη και η ανεργίας να εκτοξευτεί στα ύψη, κάτι που είχε ως συνέπεια, εκατομμύρια άνθρωποι να ξαναγίνουν φτωχοί.

Υπήρξε ραγδαία αύξηση των αστέγων στην χώρα, ενώ αποκαλύφθηκε και ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο στην Βραζιλία, αυτό της δημόσιας επιχείρησης ενέργειας, της Petrobras, η οποία έδινε συμβάσεις σε συγκεκριμένες εταιρίες για δημοσιά έργα, με αντάλλαγμα την παροχή σε αυτούς πολλών χρημάτων, προκειμένου να «κερδίζονται πάντα» από τις εταιρείες αυτές οι διαγωνισμοί.

Στο κύκλωμα αυτής της διεφθαρμένης κατάστασης, βρισκόταν και πολλοί πρόεδροι της χώρας, αλλά και οι ηγέτες όλων σχεδόν των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Ρούσεφ, με αποτέλεσμα, αυτή να καθαιρεθεί τελικά το 2016 για διαφθορά και την θέση της να πάρει ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος της, Μισέλ Τεμέρ.

Αυτός, φρόντισε να εντείνει περαιτέρω τις «μνημονιακές (αλλά Ελλάδα)» οικονομικές πολίτικες που είχε αρχίσει να εφαρμόζει πριν από αυτόν η Ρούσεφ, ενώ σύντομα αποδείχθηκε ότι και αυτός ήταν διεφθαρμένος.

Η οικονομία, η εγκληματικότητα, καθώς και η διαφθορά στην Βραζιλία εκτοξεύτηκαν την περίοδο αυτή, ενώ στο κοινοβούλιο της Βραζιλίας, υπάρχουν αυτή την στιγμή 35 κόμματα και το 1/4 των βουλευτών αυτών, αλλάζει κόμμα, κάθε φορά που βλέπει προς τα «που ρέει ο άνεμος» ή ύστερα από χρηματισμό (όπως ακριβώς έγινε πρόσφατα στα Σκόπια για την αλλαγή του ονόματος της χώρας αυτής).

Καθημερινά, αποκαλύπτονται σκάνδαλα, λογαριασμούς πολίτικων σε «off shore» εταιρείες,

Επίσης, ο Λούλα βρέθηκε στην φυλακή, αντιμέτωπος με  κατηγορίες διαφθορά, ενώ του απαγορεύτηκε να είναι ξανά υποψήφιος για την προεδρία.

[Ουσιαστικά, από πολλούς Βραζιλιάνους, ο Λούλα θεωρείται κάτι σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, δηλαδή ένας αδίστακτος δημαγωγός, ο οποίος παριστάνει τον δήθεν «φίλο του λαού», με την διαφορά ότι ο Λούλα πήγε στην φυλακή για τις απάτες του, εν αντιθέσει με τον Ανδρέα Παπανδρέου].

Συγκεκριμένα, ο Λούλα καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό, διότι φέρεται να του προσφέρθηκε σε προνομιακή τιμή από μια εταιρεία η ενοικίαση ενός εξοχικού σε αντάλλαγμα για τη μεσολάβησή του στη βραζιλιάνικη δημόσια επιχείρηση πετρελαίου, την Πετρομπράς.  Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων, ήταν να ορίσει ο Λούλα ως διάδοχό του στο κόμμα, τον λιβανέζικης καταγωγής, Φερνάντο Χαντάντ.

Αυτό ήταν το σκηνικό στην Βραζιλία, όταν εμφανίστηκε ως υποψήφιος ο Μπολσονάρου. Αυτός, γεννήθηκε στο Glicério του Σάο Πάολο και αποφοίτησε από την Στρατιωτική Ακαδημία του Agulhas Negras το 1977.

Υπηρέτησε στα πεδία του πυροβολικού και των αλεξιπτωτιστών του βραζιλιάνικου Στρατού. Έγινε γνωστός στο κοινό το 1986, όταν έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό Veja, στο οποίο επέκρινε τους χαμηλόμισθους στρατιωτικούς αξιωματούχους.

Το 1988, ο Μπολσονάρου, ο οποίος δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον Χίτλερ, εκλέχτηκε μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Το 1990, εξελέγη στο κατώτερο τμήμα του Κογκρέσου και στην συνέχεια επανεκλέχθηκε σε αυτό επτά συνεχόμενες φορές.

Ο Μπολσονάρου, αυτοπροσδιοριζόμενος μάλιστα ως η βραζιλιάνικη εκδοχή του Τσόρτσιλ, εξέφρασε επίσης την έντονη αντίθεση του στις πολιτικές του αριστερού Λούλα, στους «γάμους» ατόμων του ίδιου φύλου, στην άμβλωση, στην απελευθέρωση των ναρκωτικών, καθώς και στην κοσμικότητα του Βραζιλιάνικου κράτους.

Επίσης, στην εξωτερική πολιτική, υποστήριξε στενότερες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ (τασσόμενος ταυτόχρονα και υπέρ της μεταφοράς της βραζιλιάνικης πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ), ενώ για την εσωτερική, υποστήριξε την εφαρμογή εντόνων φιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών.

[Τελικά ο Μπολσονάρου, ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει την πρεσβεία της Βραζιλίας στην Ιερουσαλήμ, λίγο μετά την ορκωμοσία του (http://www.zougla.gr/kosmos/article/o-mpolsonarou-8a-metaferi-tin-presvia-tis-vrazilias-apo-to-tel-aviv-stin-ierousalim)].

Ο Μπολσονάρου, είναι ένας αμφιλεγόμενος πολιτικός, ενώ οι απόψεις και τα σχόλιά του, έχουν περιγράφει από τους αντιπάλους του, ως ακροδεξιά και συντηρητικά στην φύση τους.

[Μερικά από αυτά, είναι τα εξής:

«Ο Πινοσέτ θα έπρεπε να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους».

«Είναι η συμβουλή μου και αυτό κάνω: αποφεύγω όλους τους φόρους που μπορώ»

«Ποτέ δεν χτύπησα την πρώην σύζυγό μου. Αλλά πολλές φορές ήθελα να την πυροβολήσω».

«Αν ο γιος κάποιου ξεκινήσει να ενεργεί ως ομοφυλόφιλος, τότε όταν κάποιος του τις βρέξει θα αλλάξει την συμπεριφορά του».

«Το PSOL (αριστερό κόμμα) είναι ένα κόμμα για μ….ς και αδελφές. Θα απαντήσω στον γερουσιαστή με χαρτί υγείας».

«Θα ήμουν ανίκανος να αγαπώ ένα γκέι γιο. Δεν θα μπορούσα να υποκριθώ. Προτιμώ να πεθάνει σε ένα ατύχημα από το να μου εμφανιστεί με ένα μουστακαλή άντρα».

«Η ημέρα των ηττημένων» [Σχετικά με την Διεθνή Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ].

«Τα καθάρματα του κόσμου φτάνουν στην Βραζιλία, σαν να μην έχουμε αρκετά προβλήματα μόνοι μας να επιλύσουμε».

«Αυτή η ιδέα του φτωχού μικρού μαύρου ανθρώπου, ω μικρέ φτωχέ άνθρωπε, ω φτωχή μικρή γυναίκα, ω φτωχέ ιθαγενή, όλοι είναι ένα μικρό φτωχό κάτι»!

«Επειδή είμαστε Χριστιανική χώρα, ο Θεός είναι πάνω από όλα. Αυτή η ιστορία ενός κοσμικού κράτους δεν υπάρχει, όχι. Το κράτος είναι χριστιανικό και όποια μειονότητα είναι εναντίον του μπορεί να φύγει. Ας κάνουμε μια χώρα για την πλειοψηφία! Η μειοψηφία πρέπει να υποκύψει στην πλειοψηφία. Πρέπει να υπάρχει νόμος για να υπερασπιστεί την πλειοψηφία»!

«Ήμουν σε ένα quilombo. Ο πιο λεπτός ζύγιζε 110 κιλά. Δεν κάνουν τίποτα. Δεν νομίζω ότι κάνουν και για αναπαραγωγή πια»[ένα quilombo είναι ένας οικισμός μαύρων στην ενδοχώρα της Βραζιλίας].

«Έχει δει ποτέ κάποιον Ιάπωνα να ζητιανεύει; Είναι μια φυλή που έχει ντροπή στο πρόσωπό της».

«Ποιος βάρος να έχω [για την δουλεία]; Ποτέ δεν υποδούλωσα κανέναν στη ζωή μου. Κοιτάξτε, αν κοιτάξετε πραγματικά την ιστορία, οι Πορτογάλοι ούτε πάτησαν το πόδι τους στην Αφρική. Οι ίδιοι οι μαύροι διεύθυναν τα σκλαβοπάζαρα».

«Με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, βοηθάτε στην καταπολέμηση του μαρξισμού» [η εξ αποστάσεως μάθηση είναι ο βραζιλιανός όρος για το home schooling, την κατ' οίκον εκπαίδευση].

 «Είναι ντροπή να είσαι εργοδότης σε αυτή τη χώρα που οι εργάτες έχουν τόσα δικαιώματα».

«Όταν γίνω πρόεδρος, θα φύγω από τον ΟΗΕ. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα αυτός ο οργανισμός, είναι ένα μέρος όπου ανταμώνουν οι κομμουνιστές και άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν δεσμό με τη Λατινική Αμερική».

«Οι γυναίκες θα πρέπει να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες όταν είναι έγκυες».

«Έχω 5 παιδιά, τα 4 ήταν αγόρια, στο 5^ο υπήρξε μια αδυναμία και βγήκε κορίτσι».

 «Ο Πινοσέτ θα έπρεπε να είχε σκοτώσει περισσότερους».

«Το λάθος της δικτατορίας στη Βραζιλία ήταν ότι βασάνιζαν αλλά δεν σκότωναν».

Μαύροι: «Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος γιατί οι γιοι μου πήραν καλή παιδεία» (όταν ρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσε αν ένας γιος του ερωτευόταν μαύρη, 2011).

«Αστυνομικός που δεν σκοτώνει δεν είναι αστυνομικός».

«Η βία λύνεται με περισσότερη βία».

«Οι μαύροι είναι άχρηστοι, δεν κάνουν ούτε για επιβήτορες».

«Θα δώσω τέλος σε όλους τους ακτιβισμούς».

«Είναι ντροπή να είσαι εργοδότης σε αυτήν τη χώρα, με τόσο πολλά δικαιώματα για τους εργαζόμενους».

«Την δεκαετία του ‘80 συμμετείχα σε όλες τις οικονομικές συζητήσεις που γίνονταν στην Βραζιλία προτείνοντας να κάνουμε κι εδώ τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη Χιλή επί Πινοσέτ».

«Υπερασπίζομαι την ποινή του θανάτου και τον έλεγχο των γεννήσεων γιατί βλέπω κάθε μέρα τη βία και την εξαθλίωση να απλώνεται περισσότερο στη χώρα μας. Αυτός που δεν πληροί τις προϋποθέσεις να έχει παιδιά δεν πρέπει να έχει παιδιά».

«Στην χώρα μας ο φτωχός χρησιμεύει σε ένα μόνο πράγμα: να ψηφίζει. Το εκλογικό βιβλιάριο στο χέρι είναι το πτυχίο του ηλιθίου στην τσέπη. Χρησιμεύει μόνο για να ψηφίζει την κυβέρνηση που είναι στην εξουσία. Μόνο γι' αυτό και για τίποτα άλλο».

«Αυτοί οι αριστεροί παράνομοι και εγκληματίες θα εξοστρακιστούν από την πατρίδα μας. Θα γίνει κάθαρση άνευ προηγουμένου στην Ιστορία της Βραζιλίας».

«Οι απατεώνες του Εργατικού Κόμματος θα χαρακτηριστούν τρομοκράτες».

«Είτε θα φύγουν από τη χώρα είτε θα βρεθούν στη φυλακή».

«Ο Αντάζι θα σαπίσει στην φυλακή, όπως και αυτός ο μέθυσος, ο Λούλα».

«Ο εργαζόμενος θα πρέπει κάποτε να αποφασίσει: ή λιγότερα δικαιώματα και δουλειά ή όλα τα δικαιώματα και ανεργία».

«Είμαι υπέρ των βασανιστηρίων. Και ο λαός επίσης».

«Περίπου 30.000 διεφθαρμένοι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν πυροβοληθεί, ξεκινώντας από τον πρόεδρο Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο».

«Είναι ντροπή να είσαι εργοδότης σε αυτήν τη χώρα, με τόσο πολλά δικαιώματα για τους εργαζόμενους».

«Δεν θα απασχολούσα (άνδρες και γυναίκες) με τον ίδιο μισθό. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ικανές γυναίκες».

«Το διακύδευμα δεν είναι η δημοκρατία. Αυτό που διακυβεύεται είναι η διαιώνιση αυτής της σάπιας μηχανής που υπάρχει στη χώρα και θρέφεται από τη διαφθορά».

«Η μόνη θεμελιώδης ελευθερία είναι η ελευθερία των αγορών».].

Ο Μπολσονάρου, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της Βραζιλίας τον Μάρτιο του 2016 ως μέλος του Κοινωνικού Χριστιανικού Κόμματος. Ωστόσο, έφυγε από το κόμμα αυτό το 2018 και προσχώρησε στο Σοσιαλφιλελεύθερο Κόμμα.

Το κόμμα αυτό, ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία τον Αύγουστο του 2018, ενώ ο τον συνταξιούχος στρατηγό Χάμιλτον Μουράο, 65 ετών, ο οποίος είναι γιος στρατηγού που είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1964, έγινε ο αντιπρόεδρος του Μπολσονάρου.

Ο Μπολσονάρου, ο οποίος παρουσιάζει τον εαυτό του ως υποστηρικτή των οικογενειακών αξιών, ήρθε πρώτος στον πρώτο γύρο των Βραζιλιάνικων εκλογών στις 7 Οκτωβρίου 2018, όπως και στον δεύτερος γύρο, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 2018.

Ο Μπολσονάρου, αναφέρεται από τους εχθρούς του ως ο «Τραμπ της Βραζιλίας», «Τραμπ των Τροπικών», ο «Σαλβίνι της Βραζιλίας» ή «Ντουέρτε της Βραζιλίας», είναι γνωστός ως «Ο Μύθος», «Capitao» (Αρχηγός) ή ο «Μεσσίας» στους οπαδούς του (μιας και ολόκληρο το όνομα αυτού του 63χρονου πολιτικού  είναι Ζαΐρ Μεσσίας Μπολσονάρου).

[Άλλωστε είναι γνωστό, ότι οι προτεστάντες είναι πιο ευεπίφοροι σε πολιτικούς και θρησκευτικούς «μεσσίες» (http://redskywarning.blogspot.com/2018/10/bolsonaro.html).

Για κάποιους, ο Μπολσονάρου εκμεταλλεύτηκε την τάση που έχουν από την προϊστορία ακόμα οι άνθρωποι να στρέφονται σε ισχυρές ηγετικές και πολιτικές φιγούρες για καθοδήγηση και προστασία, όπως ακριβώς γίνεται και στις μέρες μας].

Ο Μπολσονάρου, ο οποίος είναι γιος ενός αυτοδίδακτου οδοντογιατρού χωρίς πανεπιστημιακές σπουδές, γεννήθηκε το 1955 στο Καμπίνας του  Σάο Πάολο, και είναι γόνος οικογένειας ιταλικής (και γερμανικής) καταγωγής (όπως και ο Σαλβίνι).

Χαρακτηρίζεται δε από τους υποστηρικτές του ως «ο Βραζιλιάνος Καίσαρας».

Εντάχθηκε στον στρατό, όπου και έφτασε στο αξίωμα του λοχαγού και έμεινε γνωστός για την σωματική του ρώμη με το προσωνύμιο «Καβαλάου» (άτι ή αλλιώς «περήφανο άλογο»), αλλά η σταδιοδρομία του αμαυρώθηκε, όταν ο ίδιος το έτος 1980 κατηγορήθηκε για απόπειρα βομβιστικής επίθεσης με στόχο την εξασφάλιση αύξησης μισθού από την τότε στρατιωτική κυβέρνηση της Βραζιλίας.

Παρόλα αυτά, ο ίδιος είναι και νοσταλγός της στρατιωτικής χούντας των ετών 1964-1985 στην Βραζιλία.

[Ο δε στρατηγός εν αποστρατεία Χαμίλτον Μοουράου, υποψήφιος αντιπρόεδρος του ακροδεξιού Ζαΐρ Μπολσονάρου, προκάλεσε αντιδράσεις με τις δηλώσεις του για «λεύκανση της φυλής», ή την «ατιμία των μαύρων».

Επίσης, ο Χαμίλτον Μοουράου, εκφώνησε πέρυσι ομιλία σε μασονική στοά, όπου πιθανολόγησε στρατιωτικό πραξικόπημα για την αντιμετώπιση της κρίσης που μαστίζει την χώρα].

Ως υποψήφιος, ο Μπολσονάρου, έλαβε υποστήριξη από τα λόμπι των Ευαγγελιστών, των μεγαλοαγροτών και των όπλων, τους λεγόμενους «BBB» (Βίβλος, Βόδι, Σφαίρα (ball)).

Οι δε ψηφοφόροι του, είναι κυρίως νέοι, ηλικίας 18-34 ετών, αλλά και λευκοί άνδρες (οι μισοί περίπου κάτοικοι της Βραζιλίας είναι λευκοί, ενώ οι υπόλοιποι είναι κυρίως μιγάδες), οι οποίοι προέρχονται, τόσο από την μεσαία τάξη, τα υψηλά, αλλά και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους κάτοικους των μεγάλων πόλεων στα νότια της χώρας αλλά και της υπαίθρου.

Πολλοί δε οπαδοί της Κεντροδεξιάς, ψήφισαν τον Μπολσονάρου, ως το λιγότερο κακό έναντι του κόμματος του Λούλα, ενώ όσοι έχουν δηλώσει ότι θα τον ψηφίσουν, δηλωνόταν κατά 95% ότι δεν θα αλλάξουν γνώμη.

Παράλληλα, ο ίδιος έχει εκατομμύρια ακολούθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (μόνο στο Facebook έχει 6,7 εκατομμύρια likes) και εκατομμύρια οπαδούς χριστιανούς Ευαγγελιστές (οι οποίοι αποτελούν σχεδόν το 1/3 των κατοίκων της Βραζιλίας, τα άλλα 2/3 είναι Καθολικοί) λόγω των άκαμπτων θέσεων του κατά της άμβλωσης.

Ο Μπολσονάρου, εξήγγελλε την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών, την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της Βραζιλίας, την ιδιωτικοποίηση των κρατικών εταιρειών ενέργειας Centrais Eletricas Brasileiras SA και Eletrobras, την χαλάρωση των περιβαλλοντικών ελέγχων στον Αμαζόνιο.

Ο Μπολσονάρου δήλωσε ότι θα αποσύρει την Βραζιλία από την Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή του 2015, υποστηρίζοντας ότι η υπερθέρμανση είναι τίποτα «μύθος» και ζήτησε επίσης το κλείσιμο του Οργανισμού Περιβάλλοντος της Βραζιλίας, ο οποίος παρακολουθεί την αποψίλωση των δασών και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Επίσης, υποσχέθηκε την κατασκευή υδροηλεκτρικών φραγμάτων στον ποταμό Ταπάχος, στη λεκάνη του Αμαζονίου, τα οποία σταμάτησαν λόγω περιβαλλοντικών ανησυχιών να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες της Βραζιλίας, αλλά και να προβεί σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις.

Όπως και την αλλαγή του φορολογικού συστήματος, την ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, την ελάχιστη κρατική παρέμβαση, τον περιορισμό των κοινωνικών επιδομάτων, αλλά και ελαστικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας.

Επιπλέον, ο Μπολσονάρου εξήγγειλε φόρο εισοδήματος 20% ακόμα και για τους πιο φτωχούς, μείωση της φορολογίας για τους πλούσιους, νομιμοποίηση της οπλοκατοχής, μείωση του ηλικιακού ορίου ποινικής δίωξης στα 16 έτη και θεσμοθέτηση ασυλίας στους αστυνομικούς που σκοτώνουν αμάχους.

Υποσχέθηκε ταυτόχρονα και αντιμετώπιση ως «τρομοκρατικών» των οργανώσεων που μάχονται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ιθαγενών και τέλος, υποστήριξε, ότι οι ατομικές συμβάσεις θα πρέπει να υπερισχύουν των συλλογικών.

Οι δε υπερσυντηρητικοί Ευαγγελιστές (στους οποίους προσχώρησε ο Μπολσονάρου πρόπερσι, εγκαταλείποντας την Καθολική Εκκλησία και οι οποίοι αποτελούν το 29% των Βραζιλιάνων), διατηρούν μεγάλη επιρροή στους φτωχούς, μέσω φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, και πρωτοστάτησαν στην καμπάνια του ακροδεξιού υποψήφιου.

Αλλά και οι πασίγνωστοι παγκοσμίως ποδοσφαιριστές, Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Κακά και ο Ροναλντίνιο, οι οποίοι αποφάσισαν να στηρίξουν τον ακροδεξιό υποψήφιο Μπολσονάρου για τις προεδρικές εκλογές.

Υποστηρίζοντας ότι η Βραζιλία χρειάζεται τον Μπολσονάρου για πρόεδρο για να λύσει τα προβλήματα και να αναδείξει τις αξίες, αλλά και να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση, η ανεργία, η βία, η διαφθορά, καθώς και τα προβλήματα στην υγεία και την εκπαίδευση.

Επίσης, ο Μπολσονάρου, ο οποίος συνηθίζει να σχηματίζει με τα δάχτυλά του το σχήμα του πιστολιού, έχει υποσχεθεί ότι θα βομβαρδίζει παραγκουπόλεις αν οι παράνομοι δεν παραδίδονται, ενώ, έχει επίσης παραδεχθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί πηγή έμπνευσης για τον ίδιο.

Κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, ο Μπολσονάρου, επίπληξε δημόσια έναν από τους γιους του, αφού αποκαλύφθηκε πως ο νεαρός απείλησε ότι ο στρατός θα κλείσει το Ανώτατο Δικαστήριο.

Την πρώτη ψήφο εμπιστοσύνης από το εξωτερικό, ο Μπολσονάρου την πήρε από τον  δεξιό πρόεδρο της Χιλής, Σεμπάστιαν Πινιέρα, ο οποίος τόνισε ότι  το οικονομικό πρόγραμμα του ακροδεξιού, επίδοξου προέδρου της Βραζιλίας είναι προς την σωστή κατεύθυνση.

Για τους αυτόχθονες κατοίκους του Αμαζονίου, ο Μπολσονάρου έχει δηλώσει ότι δεν δικαιούνται ούτε ένα τετραγωνικό εκατοστό χώρου.

 Ο ίδιος, ελέγχει επιπλέον πολλά κανάλια και εφημερίδες, ενώ έχει δημιουργήσει και πάνω από 1.500 ομάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να μεταφέρει το μήνυμα του σε όλους τους Βραζιλιάνους.

Ο Μπολσονάρου, τάσσεται επίσης υπέρ της θανατικής ποινής, των βασανιστηρίων (ενώ οι υποστηρικτές του τον βλέπουν ως σωτήρα), λίγο έλειψε να χάσει την ζωή του όταν δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι κατά τη διάρκεια προεκλογικής του συγκέντρωσης.

Υπέστη σοβαρή αιμορραγία για τον λόγο αυτό και χρειάστηκε να επιβληθεί σε δίωρη χειρουργική επέμβαση. Παρόλα αυτά, η επίθεση αυτή, φέρεται να βοήθησε να αυξηθεί σημαντικά η υποστήριξη προς το πρόσωπο του και τα δημοσκοπικά του ποσοστά εκτοξεύτηκαν στα ύψη και στους δυο γύρους των προεδρικών εκλογών στην Βραζιλία.

Ένας δε από τους γιους του Μπολσονάρου, στις αρχές της προεκλογικής εκστρατείας, είχε συναντηθεί με τον Στηβ Μπανόν (http://alophx.blogspot.com/2018/08/blog-post.html), πρώην αρχιτέκτονα της πορείας του Τραμπ προς τον Λευκό Οίκο, ετοιμάζοντας την συμμαχία αυτού με τις ΗΠΑ (https://www.triklopodia.gr/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%87%CF%89%CF%81%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7/, https://www.triklopodia.gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%83/) και την πιθανή «μείωση συμμαχίας» με τα αλλά μέλη των BRICS.

[Ανήμερα δε του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών της Βραζιλίας, ο Μπανόν, εξέφρασε και ανοιχτά την πλήρη πολιτική υποστήριξη του προς τον Μπολσονάρου (https://www.zougla.gr/kosmos/article/ipa-o-mpanon-ipostirizi-ton-mpolsonaro-stis-ekloges-tis-kiriakis)].

Τελικά, ο Μπολσονάρου, ο οποίος μεταφέρθηκε στον τόπο οπού ψήφισε με στρατιωτικό όχημα, επικράτησε και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Βραζιλία κερδίζοντας το 56% τοις εκατό επί των συνολικών ψήφων και τον Ιανουάριο του 2018 θα αναλάβει επισήμως τα νέα του καθήκοντα.

Ο ίδιος, αμέσως μετά την νίκη του, προσπάθησε να επιδείξει μια  κάποια «μετριοπάθεια» και πνεύμα ενότητας σε σχέση με παλαιότερες δηλώσεις του, για να συσπειρώσει όλο τον Βραζιλιάνικο λαό υπό την εξουσία του λέγοντας τα εξής:

«Θα αλλάξουμε μαζί το πεπρωμένο της Βραζιλίας»

«Θα είμαι «σκλάβος του Συντάγματος».

«Θα ασκήσω την εξουσία επιδεικνύοντας πυγμή και όχι «αυταρχισμό».

«Δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να ερωτοτροπούμε με τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό, τον λαϊκισμό της αριστεράς».

Η κυβέρνησή μου, θα υπερασπιστεί το Σύνταγμα, την δημοκρατία, την ελευθερία. Αυτή δεν είναι ούτε η υπόσχεση ενός κόμματος, ούτε μια κενή υπόσχεση ενός άνδρα, είναι ένας όρκος ενώπιον του Θεού».

[Πάντως, με την νίκη του Μπολσονάρου, όλες οι χώρες των BRICS (Ρωσία, Βραζιλία, Νοτιά Αφρική, Κίνα, Ινδία), διοικούνται πια από ισχυρά και προσωποπαγή εθνικιστικά κόμματα].

Επίσης, εδώ θα πρέπει να αναφερθεί, ότι πολλές δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος πολιτών και οι απειλές εναντίον πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων ή ομοφυλόφιλων, συνόδευσαν την προεκλογική εκστρατεία στην Βραζιλία.

Σε κάθε περίπτωση, ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, θα χρειαστεί να δημιουργήσει πολιτικές συμμαχίες στο Κογκρέσο για να περάσει τις αλλαγές που θέλει (αφού κανένα κόμμα δεν έχει σε αυτό κοινοβουλευτική πλειοψηφία).

[Κάποιοι λένε, ότι ο Μπολσονάρου, ίσως εκμεταλλευτεί την άσχημη οικονομική κατάσταση της Βραζιλίας και ίσως και εξεγέρσεις ύστερα από ένα πιθανό οικονομικό κραχ στο κράτος αυτό, για να επιβάλει καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και να ανακηρύξει δικτατορία, όπως έγινε με πολλά κράτη για ίδιους λόγους στον Μεσοπόλεμο.

Αν δε συμβεί μία νέα, πιο καταστροφική παγκόσμια οικονομική κρίση από αυτή του 2008, η οποία θα επιφέρει παγκόσμιο οικονομικό κραχ σαν αυτό του 1929, τότε, είναι πολύ πιθανό, από τις ταραχές και τις εξεγέρσεις που θα γίνουν σε πολλά κράτη ανά τον κόσμο, να επιβληθούν παντού δικτατορίες και αυταρχικά καθεστώτα σαν αυτά του Μεσοπολέμου.

Γιατί όπως υποστηρίζεται, η δικτατορία (αριστερή ή δεξιά), θεωρείται το καταλληλότερο καθεστώς για την εφαρμογή επαχθών και αντιλαϊκών «μνημονιακών» οικονομικών πολιτικών στους λαούς προς όφελος των πλουσίων].

Άρα, θα πρέπει να διαπραγματευτεί με αυτό, και δεν θα του είναι καθόλου εύκολο να δρα παντελώς αυτόνομα (όπως ο Τραμπ ελέγχεται στις ΗΠΑ από το Κογκρέσο), οπότε τα όσα λένε κάποιοι για επιβολή δικτατορίας (https://abcnews.go.com/International/ahead-crucial-election-weekend-brazilians-worry-country-heading/story?id=58742136) μετά την εκλογή του αλλά Χίτλερ (http://www.haniotika-nea.gr/i-ekloges-tis-28is-oktovriou-sti-vrazilia/), δεν φαίνεται ότι ευσταθούν.

Συμπερασματικά, θα μπορούσε κάνεις να πει από όλα τα παραπάνω, ότι η λεγομένη «εναλλακτική Δεξιά», φαίνεται μετά την νίκη του Μπολσονάρου, ότι βρίσκεται σε φάση συνεχούς ανόδου, με αποτέλεσμα να αλλάζει ραγδαία τις πολίτικες ισορροπίες παγκόσμια, κάτι που θα έχει ως συνέπεια, μια όλο και μεγαλύτερη αύξηση των διεθνών πολιτικών και στρατιωτικών ανταγωνισμών.