Ουνία μία σημαντική πληγή που ταλαιπωρεί την Ορθοδοξία στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές που είναι Ορθόδοξες
Γράφει ο αλώπηξ
Όπως είναι γνωστό η ουνία
είναι μία σημαντική πληγή η οποία ταλαιπωρεί τόσο την Ορθοδοξία στην Ελλάδα,
όσο επίσης και σε άλλες περιοχές που είναι Ορθόδοξες, όπως λόγου χάρη στην
Ουκρανία και τους Ορθοδόξους των βαλκάνιων.
Η ουνία θα μπορούσε να
πει κανείς ότι ξεκίνησε άτυπα κατά την περίοδο της δήθεν «συνόδου» της Φεράρας
Φλωρεντίας όταν και κάποιοι βυζαντινοί
ιεράρχες πιστεύοντας αφελώς ότι εάν αυτοί γίνονταν καθολικοί και υποτάσσονταν
στον πάπα θα μπορούσαν να έρθει βοήθεια προς το Βυζάντιο παρόλο που οι συνθήκες
εκείνης της εποχές δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο σε καμία απολύτως χώρα.
Οι πιο γνωστή από τους βυζαντινούς ιεράρχες οι οποίοι
πείστηκαν αφελώς από τις προσπάθειες αυτές του παπα και τους εκβιασμούς του
στην σύνοδο αυτή ήταν κυρίως ο βυζαντινός
ιεράρχης Βησσαρίωνας, όπως επίσης και ο Ισίδωρος, οι οποίοι όμως
αποδοκιμάστηκαν από το λαό τους και εκδιώχθηκαν.
Όμως η σύγχρονη ιστορία
της ουνίας η οποία ξεκινάει ανεπίσημα θα έλεγε κανείς στην περιοχή της Πολωνίας
και στα εδάφη που είχε αυτή υπό την κατοχή της κυρίως δηλαδή την Λιθουανία και
μέρος της σημερινής Λευκορωσίας και Ουκρανίας.
Την περίοδο εκείνη όπως
και στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι η πολώνια ήταν καθολική όμως όταν ενώθηκε με
την Λιθουανία όπου το μεγαλύτερο μέρος των πιστών ήταν Ορθόδοξη ενώ και τα
εδάφη που είχε σε Λευκορωσία και Ουκρανία ήταν και αυτά Ορθόδοξα και πληθυσμός
τους μη καθολικός, σκέφτηκαν ένα σχέδιο για να παρασύρουν τους Ορθόδοξους στον
αιρετικό παπισμό.
Συγκεκριμένα σκέφτηκαν οι
Ιησουίτες της εποχής στις αρχές περίπου του 17ου Αιώνα μ.Χ. και με
την σύμφωνη γνώμη του βασιλιά της Πολωνίας να αναλάβουν την εκπαίδευση του γιου
του, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Πολωνίας μετέπειτα με το όνομα Σιγμούνδος ο τρίτος.
Πραγματικά τον
εκπαίδευσαν μέχρι να αναλάβει την βασιλεία
και πολλά βασιλικά καθήκοντα και στην συνέχεια αυτός ο άνθρωπος όπως και όποιος
ηγέτης μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε από Ιησουίτες, να τον φέρουν υπό την επιρροή
τους επί σουίτες απόλυτο όργανό τους.
Οπότε αυτή οι Ιησουίτες
οι οποίοι είναι πάντα πονηροί και ύπουλοι και σκανδαλώδεις υποκριτές όπως λένε
όταν ο φέρει κανείς το όνομα τους και εκ των οποίων μέλος είναι δεν πρέπει να
ξεχνάει κανείς πως ήταν ο πρώην πάπας Φραγκίσκος, αποφάσισαν να επιβάλουν τον
καθολικισμό στους Ορθοδόξους με έναν ύπουλο τρόπο.
Αρχικά αποφάσισαν για να
μην αναγκάσουν τους πληθυσμούς αυτούς να ξεσηκωθούν εναντίον τους και να τους
διώξουν να μην τους επιβάλουν με την βία τον αιρετικό παπισμό να εφεύρουν ένα
νέο τρόπο υποταγής τους.
Αυτός ήταν θα έλεγε
κανείς σχετικά απλοϊκός αλλά πονηρός και έξυπνος από την πλευρά τους και στην
ουσία έλεγε ότι έμεναν Ορθόδοξοι και θα μπορούσα να κρατήσουν τα τυπικά τους,
τις αμφιέσεις, τις λειτουργίες που έκανα αλλά και από την άλλη θα έπρεπε να
υπακούν απόλυτα τον πάπα και να δέχονται τις διαταγές του.
Στην ουσία με αυτό τον
τρόπο ο οποίος στην αρχή ήθελε ύπουλα να πείσει τους Ορθοδόξους ότι δεν υπήρχε
και καμία διαφορά και στην ουσία θα συνέχιζαν τα τυπικά τους και θα είχαν την
ίδια αμφίεση και τα έθιμα τους, όπως επίσης και τις λειτουργίες τους και το
μόνο που θα άλλαζε θα ήταν ο αρχηγός χωρίς να αλλάξει υποτίθεται όλα τα άλλα.
Φυσικά εννοείται ότι όλα
αυτά δεν ήταν αλήθεια αφού αν κανείς ήταν με τον πάπα και υπάκουε τις διαταγές
του, θα έπρεπε να αλλάξει και τους τρόπους, τα δόγματα, όπως επίσης και την
Ορθοπραξία όλων των πιστών της εκκλησίας της μοναδικής αληθινής Εκκλησίας, της
Ορθοδοξίας.
Επίσης η πονηρή Ιησουίτες
πίστευαν ότι σιγά-σιγά αυτό τον τρόπο οι Ορθόδοξη μην μπορώντας να ξεχωρίσουν
ποιος από τους ιεράρχες τους είχε δεχτεί την ουνία και δεν ήταν Ορθόδοξος και
ποιος όχι, σιγά-σιγά θα γίνονταν και αυτοί έμμεσα, είτε καθαρή καθολικοί.
Φυσικά παράλληλα με όλα
αυτά υποσχόταν πολλά χρήματα δόξες και προνόμια σε όποιον δέχονταν να γίνει
ουνίτης στην ουσία, ενώ από την άλλη απειλούσαν ότι όσοι δεν έκαναν αυτό το
πράγμα θα έχαναν τα προνόμια τους.
Φυσικά το μεγαλύτερο
μέρος του λαού των Ορθοδόξων στα εδάφη της που τότε περιλάμβανε και τις
υπόλοιπες βαλτικές χώρες και
μέρος όπως αναφέραμε της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας όταν ενώθηκε με την
πολώνια, δεν δέχτηκαν σε καμία περίπτωση αυτή την κατάσταση και αντέδρασαν.
Οπότε οι Ιησουΐτες
εξοργισμένοι και βλέποντας ότι δεν έπιανε το σχέδιο τους πέταξαν το προσωπείο
της καλοσύνης της ευγένειας και με όργανό τους τον βασιλιά Σιγμούνδο τον τρίτο ξεκίνησαν άμεσο και ευθέως διωγμό
εναντίον των Ορθοδόξων με σκοπό να τους επιβάλουμε με την βία τον καθολικισμό
στην πλειοψηφία του πληθυσμού που δεν υπέκυψαν στην ουνία σε αντίθεση με την
μειοψηφία.
Όμως παρόλους τους
διωγμούς το μεγαλύτερο μέρος του λαού παρέμεινε Ορθόδοξο και προτίμησε να
δεχτεί όλους τους διωγμούς και τις διώξεις από τους εχθρούς του παρά να αλλάξει
την πίστη του για την αίρεση του παπισμού και την αποδοχή αυτής είτε με την βία
είτε με ύπουλο τρόπο όπως αναφέρθηκε.
Όλη αυτή η κατάσταση
συνεχίστηκε στα εδάφη της Πολωνίας για πολλούς Αιώνες από τους αιρετικούς
καθολικούς ή ουνίτες και συνεχίστηκε και αργότερα όταν τα περισσότερα εδάφη της
Πολωνίας με εξαίρεση το Ανατολικό του τμήμα που τα κατέλαβαν οι Γερμανοί υπό
τον Αυτοκράτορα της Αγίας ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας που ήταν και αυτός καθολικός και οι από την οικογένεια των
Αψβούργων.
Οι Αψβούργοι ήταν οι
αγαπημένοι συνεργεί του πάπα της ρώμης και της αιρετικής ψευτο-«εκκλησίας» που
ενστερνίστηκαν άμεσα την ιδέα του ουνιτισμού και προσπάθησαν και αυτοί να τον
επιβάλλουν με την βία κυρίως και λιγότερο με υποσχέσεις στους Ορθόδοξους
πληθυσμούς που είχαν υπό την επιρροή τους στα εδάφη τους, αυτά της Πολωνίας όσο
και σε όσα κατείχαν ήδη στα βαλκάνια.
Εννοείται ότι για άλλη
μία φορά οι Ορθόδοξοι θα έπρεπε για Αιώνες να υποστούν τις βαρβαρότητες αυτές
των αιρετικών παπικών αλλά και στην περίπτωση αυτή ο λαός και δεν επέτρεψε
στους αιρετικούς να επιβληθούν στην Πίστη και στην ιστορία του.
Στην ουσία τόσο στην
Ρωσία, όσο και στα βαλκάνια και
στις υπόλοιπες χώρες που προσπάθησαν καθολικοί είτε με την ουνία και με την βία
επέβαλαν τον καθολικισμό, δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό από ότι έκαναν οι
πρόγονοί τους, οι εξίσου καθολικοί και βάρβαροι Σταυροφόροι στην Πόλη και στην
υπόλοιπη Αυτοκρατορία της Ρωμανίας στα εδάφη που κατέλαβαν από αυτή στην 4η
Σταυροφορία.
Και στην περίπτωση αυτή
οι Ορθόδοξοι της Ρωμανίας Έλληνες, όπως επίσης και των Βαλκανίων διώχθηκαν
άγρια από τους σταυροφόρους της κατά την διάρκεια της βάρβαρης Λατινοκρατίας
και χάρης στους αγγόνες των Ελληνικών κρατών εκδιώχθηκαν και η Πόλη
ελευθερώθηκε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας και επανήλθε η Ορθοδοξία και ο
νόμιμος Ορθόδοξος Πατριάρχης σε αυτή.
Φυσικά η κατάσταση αυτής
συνεχίστηκε για πολλούς Αιώνες μέχρι που στο τέλος χάρη στους δύο Παγκοσμίως
Πολέμους στους οποίους οι Αυστριακή ήταν στην συμμαχία της Γερμανίας και ηττήθηκαν και η μεγάλη Αυτοκρατορία
διαλύθηκε σε πολλά κράτη, ενώ πολλά από το Ορθόδοξα εδάφη που είχαν καταλάβει
αυτοί κατάφεραν να τα απελευθερώσει και να ενσωματώσει ξανά η Ρωσία.
Όμως και κατά την
διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου οι ουνίτες από τους οποίους θα πρέπει
να αναφερθεί εδώ πέρα οι Αψβούργοι και άλλοι Γερμανοί πολιτική δημιούργησαν
τους πρώτους εθνικιστές τόσο στην Ουκρανία, στην Λευκωσία σου και σε άλλα μέρη
για να χτυπήσουν την Ρωσία και αυτοί συμμάχησαν με τους με Γερμανούς με εθνικιστικά
τάγματα υπό τον Μπαντέρα και Αζώφ, κυρίως στα εδάφη της Δυτικής Ουκρανίας στα
οποία υπήρχαν ο ουνίτες και καθολικοί.
Όλοι αυτοί συνεργάστηκαν
ανάμεσα με τους ναζί και έκαναν πολλά εγκλήματα πολέμου και έσφαξαν πάρα
πολλούς συμπατριώτες τους εκατοντάδες χιλιάδες στον αριθμό και πολλοί από
αυτούς είτε εκτελέστηκαν ή το έσκασαν μετά τον πόλεμο για να μην συλληφθούν για
τα εγκλήματα τους στην δύση όπου χρησιμοποιήθηκαν σαν μισθοφόροι.
Αλλά και στα βαλκάνια τα πράγματα δεν ήταν καθόλου
καλύτερα αφού το Βατικανό και οι Ιησουίτες και εκεί ο δήθεν αρχιεπίσκοπος των
Κροατών Στέπινατς προσπάθησε στα εδάφη τον των Σέρβων να επιβάλει με τη βία την
ουνία, είτε με απειλές κυρίως και τρομοκρατία και σφαγές και λιγότερο με
υποσχέσεις.
Και στην περίπτωση αυτή
μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο Στέπινατς το έσκασε στο
Βατικανό για να σωθεί για τα εγκλήματα πολέμου που έκανε όπως και πολλοί
Κροάτες Ουστάσι φασίστες, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους ναζί.
Αλλά και στην εποχή μας
για άλλη μία φορά οι ουνίτες στην Δυτική Ουκρανία, αλλά και στην Σερβία στην
περιοχή της Βοσνίας, όπως και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησαν μαζί με
τους δυτικούς και έκαναν εγκλήματα πολέμου εναντίον των Ορθοδόξων της
Ουκρανίας, όπως επίσης και των Σέρβων της Βοσνίας και πάλι με την συμμετοχή και
υποστήριξη του Βατικανού.
Το Βατικανό το οποίο θα
πρέπει να αναφερθεί ότι πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στήριξε την άνοδο
δικτατόρων όπως ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, ο φράνκο
και ο Σαλαζάρ υπογράφοντας με αυτούς κονκορδάτα και στήριξε τους δικτάτορες του
Άξονα για να νικήσουν και να καταλάβουν την Ρωσία και να επιβάλουν σε αυτή με
την βία τον καθολικισμό.
Αυτό προσπάθησε επίσης
στην διάρκεια του πολέμου αυτού να συνάψει ειρήνη με την γερμάνια πριν την
καταλάβουν οι Ρώσοι ανεπιτυχώς, ενώ όπως ξέρουμε όλοι μετά τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο φυγάδευσε σε πάρα πολλούς εγκληματίες πολέμου ναζί και
φασίστες στην Λατινική Αμερική και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αφού είχε με
αυτούς συνεργασία και άμεσα συμφέροντα για τους χρησιμοποιήσει μετέπειτα όταν
θα τους χρειαζόταν και να τους επαναφέρει πίσω.
Πραγματικά μετά το τέλος
του Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης η Δύση επανάφερε
πίσω στα κράτη τα οποία προέκυψαν τους δωσίλογους απογόνους του Μπαντέρα όπως
επίσης και των Αζόφ, οι οποίοι στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν όπως όλοι ξέρουμε
στο πραξικόπημα των μαϊντανέ το 2014 μετά Χριστόν και στην αρχή του
Ρωσοουκρανικού Πολέμου που ξεκίνησε επίσημα το 2022 μετά Χριστόν.
Τόσο κατά την διάρκεια
της δήθεν «πορτοκάλι επανάστασης» στην Ουκρανία, όσο και στο πραξικόπημα στο
Μαιντάν και στον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο, το Βατικανό με όλους
τους πάπες που είχε μέχρι τότε στήριξε τους πραξικοπηματίες Ουκρανούς νεοναζί
που προέρχονταν από την Δυτική Ουκρανία και ήταν περισσότεροι από τους σουνίτες
και αιρετικοί, όπως επίσης και στις σφαγές εναντίον των Ορθοδόξων με σκοπό η
νέα ψευτο εκκλησία που δημιουργήθηκε να γίνει σύντομα στην ουσία ουνιτική και
μέρος αυτού και να εγκαταλείψει την Ορθοδοξία, κάτι που επιχειρήθηκαν
ανεπιτυχώς χάρη στους επιτυχείς αγώνες και τον Ρώσων.
Πολλοί λένε ότι οι
δυτικοί ετοιμάζονται να στείλουν στρατό στην Ουκρανία και ο νέος πάπας εάν
συμβεί αυτό μετά τις αποτυχημένες ψευτο-συνομιλίες για ειρήνη τις οποίες
πρότεινε στην Ουκρανία να γίνουν στο Βατικανό, θα ευλογήσει τα όπλα των δυτικών
και τον πόλεμο εναντίον των Ρώσων σε μία νέα Σταυροφορία που μπορεί να οδηγήσει
ακόμη και σε Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία αν εισβάλουν οι δυτικοί στην
Ουκρανία.
Θα είναι άραγε αυτή η
εξέλιξη των πραγμάτων στις μέρες μας; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά,
άλλα μόνο αν λάβουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα ως λαός θα αποφύγουμε τις οποίες
κακοτοπιές και θα φέρουμε εκ νέου την πολυαγαπημένη μας πατρίδα σε μία
κατάσταση ακμής και ευημερίας.